.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η δραματική και συγκινητικη επανεμφάνιση της Ιστοριας-Athens -Athens - ηλεκτρικό τρένο-
προς Θησείο-ο άνθρωπος με τον 'Ριζοσπαστης'- 27 Οκτωβριου 2017,10:05 πμ-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Η δραματική και συγκινητικη επανεμφάνιση της Ιστοριας-Athens -Athens - ηλεκτρικό τρένο-
προς Θησείο-ο άνθρωπος με τον 'Ριζοσπαστης'- 27 Οκτωβριου 2017,10:05 πμ-χ.ν.κουβελης
c. n. couvelis
σταθμός ηλεκτρικού τρένου Μοσχάτου, λίγο πριν τις 10 πμ, από τα μεγάφωνα μια γυναικεία
φωνή ανακοινωνει :' Λόγω απόπειρας αυτοκτονίας τα δρομολόγια τρένου εκτελούνται στα
διαστήματα Πειραιας-Αττικη και Άνω Πατήσια - Κηφισιά', ένας άνθρωπος έπεσε στις γραμμές
του τρένου,'γιατί δεν προσέχουμε τους διπλανούς μας να τους πιάσουμε πριν πεσουν; '
σκέφτηκε, η φωνη επενελαβε το συμβάν, μάλλον υπολογισαμε την ταλαιπωρία, μην
αργοπορησουμε και δεν φτάσουμε στην ώρα μας, συνειθισμενη η αυτοκτονία σήμερα, κι αυτή
η εμμονή τους να πέφτουν στα τρένα,κι εμείς φορτωμενοι, αθώοι ανιδεοι ένοχοι, στα τρένα να
τους πατάμε με το βάρος μας, δεν φταίμε εμείς τι φταίμε;μια μαύρη γυναίκα συζητούσε με
μια Ελληνιδα'ήρθα εδώ για καλλιτερη ζωή, δουλεύω σε μαγαζί με ασιατικά φαγητα' , εφτασε
το τρένο προς Αθήνα, λίγο μετά τις 10πμ,στο βαγόνι είδε τον ηλικιωμένο άνθρωπο, του έκανε
εντύπωση, το ντύσιμο, η έκφραση του, του τραβηξε φωτογραφία, σίγουρα αυτός ο άνθρωπος
έχει ιστορια, αλλά ποια ιστορία; ίσως ήταν χουντικός;κάποιος με σκοτεινή διαδρομή, τότε είδε
τον 'Ριζοσπαστης' στα χέρια του, διπλωμένη η εφημερίδα όπως παλιά, εκείνα τα χρόνια,
διάβασε ανάποδα τον τίτλο 'Ριζοσπαστης', του άρεσε που δεν είχε σκοτεινό παρελθόν,
δοσοληψίες με την εξουσια,ο άνθρωπος αυτός είχε αυτήν την απόμακρη έκφραση της μεγάλης
ηλικίας, σαν ένδοξος ηθοποιός που έχει αποσυρθεί πλέον από τη σκηνή, αξιοπρεπής, ήσυχος
πως εκανε το χρέος του για καλλίτερο κόσμο και φωτεινο ελεύθερο μέλλον,πλήρης αγωνων
και μνημες, ποιος είναι ο Μαρξ και το Κεφάλαιο του, ποιος ο Μπελογιάννης, ποιος ο
Πλουμπιδης, ποιος ο Κώστας εργάτης στα χυτηρεια, ποια η Ελένη εργατρια στα υφαντουργεια,
φανατικός; ,ναι φανατικός της προόδου όλων, κοιτάζει έξω απ'το παραθυρο, η κινούμενη
πόλη ήταν έτσι τότε, εκεί συνεβηκε εκεινο, εδώ ήταν το σπίτι εκείνου του συντρόφου, εκεί
έμενε ένα διάστημα εκείνη η όμορφη συντροφισα πριν παντρευτεί, τώρα, από το' 89 εκείνα τα
καθεστώτα κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι, ένας ολόκληρος κόσμος αναποδογυριζει, κρίση
συνείδησης, παλέψαμε λάθος; εφαρμόσαμε, και στηριξαμε εγκληματικά καθεστώτα,
ανελευθερα; είμαστε συνένοχοι; δεν μιλήσαμε; σιωπησαμε;γιατί νομοτελειακα η ιστορία δεν
θα καταλήξει στον σοσιαλισμό; , αυτός ο άνθρωπος, τον κοιταζει, δεν είναι φανατικός, κρατάει
στα χέρια διπλωμένη την ιστορία του, όχι επειδή φοβάται, όχι γιατί κρύβεται,φανερώνει την
παρακαταθήκη του'Να' σαι Ριζοσπαστης. Να'στε Ριζοσπαστες', ο αγώνας του ανθρώπου για
ισοτητα ελευθερία δικαιοσύνη συνεχίζεται, είναι ρεαλιστης και ξέρει πως ο κόσμος άλλαξε
πολύ και μαζί οι ιδέες, η ορμη της ζωής ξεπερνά και συντριβεί όλες τις ιδεολογίες, η ιδέολογια
θεμελειωνεται πλέον στην αρχή της διαψευσιμοτητα της, άνοιξε το βίντεο και τον τραβηξε λίγο
πριν σταματήσει το τρένο στο Θησείο, κατέβηκα,αργότερα έμαθα πως ήταν γυναίκα
ο άνθρωπος που αυτοκτόνησε στις γραμμες του τρένου,αυτη η δραματική εμφάνιση εδω
της Ιστοριας
.
.
βρίσκονταν στη φυλακή για την καταχρηση χρημάτων στη τράπεζα που δούλευε, απέναντι
στο κελί του ήταν κλεισμένος ένας Ιταλός,που'χε σκοτώσει τη γυναίκα του και τον εραστή
της, ο Ιταλός συχνά τραγουδούσε με μια τενόρο φωνη,' θαυμάζω τον Ενρίκο Καρούζο'του
φώναξε, και τραγούδησε το Sole mio,' Sole mio την έλεγα την πουτανα' του ξαναφωναξε
διακόπτοντας το τραγούδι,' κι εσένα σίγουρα cherchez la femme σ' έφαγε'σχολιασε, τρεις
μέρες πριν τον εκτελεσουν έμεινε ξαπλωμένος στο κρεβάτι του σκεπασμένος με τις
κουβέρτες μέχρι πάνω,τον ακουγε να φωνάζει mama mama, όταν πήγαν να τον πάρουν
τους κλώτσησε τους έβρισε τον έριξαν κάτω τον εδεσαν και τον πήραν, εκείνη τη νύχτα
έμεινε μόνος του,φοβερή ησυχία, νόμιζε θα τρελαθεί, σαν να'χει αδειάσει η φυλακή από
κρατούμενους κι οι φυλακες να' χάνε αναχωρήσει,τότε ονειρεύτηκε ένα άνθρωπο, εβλεπε
το πρόσωπο του θολό, 'έχω καταχραστεί χρηματα' του ειπε,γέλασε 'δεν είμαι μοναδικός,
όλη η φυλακή γέμισε με καταχραστες',τον ξύπνησε ο θορυβος των κλειδιών στη πόρτα,
ο φύλακας έφερε έναν νέο κρατούμενο στο κελί,τον έσπρωξε με τη βία και τον έχωσε
μέσα,αργότερα το μεσημέρι τον πήραν και τον έκλεισαν στο απέναντι κελί του Ιταλού,
αυτός παρατηρούσε,' ε φίλε'του φώναξε ο κανουργιος' πως πάει; κατάχρηση και συ;' 'τι σε
νοιάζει εσένα;', 'α έτσι ρωτησα' απάντησε ο άλλος'μήπως είμαστε συνάδελφοι, ξέρεις,
είμαι ο έβδομος που φέρανε σήμερα' σταμάτησε σαν να περίμενε απάντηση'άκουσα πως
θα φέρουνε κι άλλους' συνεχισε 'εμένα με λένε O. Henry, εσενα;','O. Henry' τ'απαντησε
κι ο άλλος νόμισε πως ήταν αντηχιση.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-A Strange Story by O. Henry [William Sydney Porter1862 - 1910]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
O. Henry's Short Stories
A Strange Story by O. Henry [William Sydney Porter1862 - 1910]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
In the northern part of Austin there once dwelt an honest family by the name of Smothers.
The family consisted of John Smothers, his wife, himself, their little daughter, five years of
age, and her parents, making six people toward the population of the city when counted for
a special write-up, but only three by actual count.
One night after supper the little girl was seized with a severe colic, and John Smothers
hurried down town to get some medicine.
He never came back.
The little girl recovered and in time grew up to womanhood.
The mother grieved very much over her husband's disappearance, and it was nearly three
months before she married again, and moved to San Antonio.
The little girl also married in time, and after a few years had rolled around, she also had a
little girl five years of age.
She still lived in the same house where they dwelt when her father had left and never
returned.
One night by a remarkable coincidence her little girl was taken with cramp colic on the
anniversary of the disappearance of John Smothers, who would now have been her
grandfather if he had been alive and had a steady job.
"I will go downtown and get some medicine for her," said John Smith (for it was none
other than he whom she had married).
"No, no, dear John," cried his wife. "You, too, might disappear forever, and then forget
to come back."
So John Smith did not go, and together they sat by the bedside of little Pansy (for that
was Pansy's name).
After a little Pansy seemed to grow worse, and John Smith again attempted to go for
medicine, but his wife would not let him.
Suddenly the door opened, and an old man, stooped and bent, with long white hair, entered
the room.
"Hello, here is grandpa," said Pansy. She had recognized him before any of the others.
The old man drew a bottle of medicine from his pocket and gave Pansy a spoonful.
She got well immediately.
"I was a little late," said John Smothers, "as I waited for a street car."
Μια παραξενη ιστορια
του O.Henry
Στο βορεινο τμημα του Austin εκει καποτε εμενε μια τιμια οικογενεια με τ'ονομα Smo-
thers.Η οικογενεια αποτελουνταν απο τον John Smothers,τη συζυγο του,αυτον τον ιδιον,
τη μικρη τους κορη,ηλικιας πεντε χρονων,και τους γονεις της,κανωντας εξι ανθρωπους
στον πληθυσμο της πολης οταν μετρημενοι για μια ειδικη απογραφη,αλλα μονο τρεις σε
πραγματικη μετρηση.
Μια νυχτα μετα το δειπνο το μικρο κοριτσι καταληφθηκε απο σοβαρο κολικο,και ο John
Smothers ετρεξε κατω στη πολη να παρει καποιο φαρμακο.
Αυτος ποτε δεν ηρθε πισω.
Το μικρο κοριτσι συνηρθε και με το χρονο μεγαλωσε σε γυναικας ηλικια.
Η μητερα θρηνησε παρα πολυ την εξαφανιση του συζυγου της ,κι ηταν σχεδον τρεις μηνες
πριν αυτη να ξαναπαντρευτει ,και μετακινηθηκε στο San Antonio.
Το μικρο κοριτσι επισης παντρευτηκε με τον καιρο,κι αφου λιγα χρονια ειχαν κυλησει,αυτη
επισης ειχε ενα μικρο κοριτσι ηλικας πεντε χρονων.
Αυτη ακομα ζουσε στο ιδιο σπιτι οπου αυτοι εμεναν οταν ο πατερας ειχε φυγει και ποτε
δεν επεστρεψε.
Μια νυχτα με μια απιστευτη συμπτωση το μικρο της κοριτσι καταληφθηκε απο σπαστι-
κο κολικο στην επετειο της εξαφανισης του John Smothers,ο οποιος τωρα θα ηταν
ο παππους της αν ειχε υπαρξει ζωντανος κι ειχε μια σταθερη δουλεια.
'Θα παω κατω στη πολη και θα φερω καποιο φαρμακο γι'αυτη'ειπε ο John Smith[γιατι δεν
ηταν κανενας αλλος παρα αυτος τον οποιο αυτη ειχε παντρευτει].
'Οχι,οχι,καλε μου John'φωναξε η συζυγος του.'Εσυ,επισης,μπορουσες να εξαφανισθεις για
παντα,και κατοπιν να ξεχασεις να'ρθεις πισω'
Ετσι ο John Smith δεν πηγε,και μαζι καθησαν διπλα στο κρεβατι της μικρης Pansy[γιατι
εκεινο ηταν της Pansy τ'ονομα].
Μετα απο λιγο η Pansy φανηκε να χειροτερευει,και ο John Smith ξανα προσπαθησε να παει
για φαρμακο,αλλα η συζυγος του δεν θα τον αφησει.
Ξαφνικα η πορτα ανοιξε,κι ενας γερος αντρας,καμπουριασμενοςς και γυρτος,με μακρια
ασπρα μαλλια,μπηκε στο δωματιο.
'Χελοου,εδω ειναι ο παππους' ειπε η Pansy.Αυτη τον ειχε αναγνωρισει πριν απο οποιονδη-
ποτε απ'τους αλλους.
Ο γερος αντρας εβγαλε ενα μπουκαλι φαρμακο απ'τη τσεπη του κι εδωσε στη Pansy μια
κουταλια.
Αυτη καλυτερευσε αμεσως.
'Ημουν λιγο αργοπορημενος' ειπε ο John Smothers,'καθως περιμενα για ταξι'
.
.
δυο χρονια μετα το χωρισμο απο τη γυναικα του τη γνωρισε,σε μια οντισιον που εκανε για
τη προσληψη σοπρανου,ξαναεργαζονταν το μουσικο εργο του βασισμενο στο μυθιστορη-
μα Hopscotch του Julio Cortazar,που το ειχε απο τοτε διακοψει,κι ηθελε μια σοπρανο για
το ρολο της La Maya,
η φωνη της ηταν μια θαυμασια αναμιξη της Beverly Sills και της Joan Sutherland,
αρχισαν αμεσως τις προβες,διαβασαν το μυθιστορημα κανονικα και με τυχαια ειρα,τρα-
βωντας απο ενα κουτι χαρτακια με τους αριθμους των 155 κεφαλαιων,
αυτη ηταν καταενθουσιασμενη,
ειχε καταπληκτικη αισθηση του ρυθμου και μπορουσε να διατηρησει τους τονους σε
γοητευτικη κινηση,περνωντας απο τονο σε τονο με υπνωτικο τροπο,η φωνη της ηταν
συνεκτικη,ακεραια, και ξαφνικα διασπαζονταν,κοματιαζονταν απο κολορατουρα σε δρα-
ματικη εκφραση,εκτιναξη με βαθεια και ζωηρη αισθηση του κειμενου,φωτεινη,πολυχρωμη
αλλα και σκοτεινη,
αυτος της τονιζε πως σ'αυτο το εργο η φιλοδοξια του ηταν να ειναι η μουσικη,φωνητικη
και ορχηστρικη, σε πληρη ανοιχτη αντιστιξη με το παιδικο παιχνιδι Hopscotch ,
μεταξυ τους γρηγορα αναπτυχθηκε ερωτικη ελξη και της ζητησε να συζησουν στο σπιτι
του,
εκεινη δεχθηκε,
στην αυλη του σπιτιου ειχε σχεδιασει ενα Hopscotch 11 τετραγωνων,αριθμημενα απο τα
κεφαλαια του μυθιστορηματος,τους οποιους αριθμους αλλαζε,
εκεινης της αρεσε να παιζει αυτο το παιχνιδι το βραδυ με το φως της λαμπας,αυτος καθι-
σμενος στη πολυθρονα την παρατηρουσε,ποσο ομορφη και χαρουμενη ηταν,
επαιζε συνεχεια πολυ ωρα μεχρι τα μεσανυχτα,εκεινος αποκοιμιονταν εκει
εκεινη τη βραδυα ειχε αριθμησει τα τετραγωνα με τους αριθμους των κεφαλαιων:
1,7,23,141,5,59,111,11,21,3,15
αυτο κατι του θυμισε,οση ωρα αυτη επαιζε ειχε την αισθηση πως αυτο το ιδιο το ειχε ξα-
να δει,
δεν της ειπε τιποτα,
την αλλη μερα εκεινη του ειπε πως αισθανονταν πονοκεφαλο κι αν γινονταν ν'αναβαλουν
τη προβα,κι αν ηθελε να καθησουν να κουβεντιασουν,
συζητησαν διαφορα θεματα,μουσικα,λογοτεχνικα,πολιτικα,
αυτος παλι ειχε εντονη την αισθηση πως αυτη τη συζητηση την ειχε ξανακανει,και μαλιστα
ακριβως με τις ιδιες εκφρασεις,
'το Hopscotch 'του ειπε εκεινη 'μπορει να εξελιχθει σ'εναν λαβυρινθο'
τον κοιταξε και χαμογελασε αινιγματικα 'γοητευτικο αλλα και επικινδυνο'
εκεινη τη βραδυα η φωνη της ηταν μια εκπληκτικη δημιουργια της γλωσσας και ταυτοχρο-
να καταστροφικη,κι ενιωθε πως ειχε ξεφυγει,ειχε αυτονομηθει απο τη μουσικη του,
καταλαβε,ητανε σιγουρος,για το τι συνεβαινε,
οταν εκεινη κοιμηθηκε ανοιξε τη τηλεοραση και επιβεβαιωθηκε,στην οθονη οι ειδησεις
πριν δυο χρονια,
την εκλεισε,και κατεβηκε στην αυλη,το σχεδιο του Hopscotch φωσφοριζε κατω απ'το λα-
μπερο φως του φεγγαριου,η νυχτα ηταν ζεστη,ενα σκυλι ακουστηκε να γαυγιζει μακρια,σε
λιγο σταματησε,η ησυχια κι η ακινησια του αερα τον αποκοιμησε,
ξυπνησε απο εναν ελαφρυ θορυβο,
την ειδε μπροστα του αερινη διαφανη να παιζει στο Hopscotch,
'δεν ειχα υπνο'του ειπε,
στεκονταν στο τετραγωνο 17,'αυτο ειναι το τετραγωνο αναπαυσης'ειπε σαν να μιλουσε τον
εαυτο της 'εδω κανενας δεν θα μ'ενοχλησει,ειμαι μονη μου,εγω',κινηθηκε στο τεραγωνο
53,'θα παιξω'συνεχισε 'μεχρι να γεμισω το Hopscotch με τους αριθμους μου'
αυτα τα ιδια λογια,εκεινη τη βραδυα,'πριν η' μετα,δεν εχει σημασια'σκεφτηκε,τα ειχε ξανα-
κουσει
τον επομενο χρονο απλως θα περιμενε ολα να συμβουν ακριβως με την ιδια σειρα,
ο εραστης,ο χωρισμος
.
.
άπλωσε το δεξι χερι της. η αντανακλαση του στον καθρέφτη. κοίταξε το ρολοι. 'Αργει'.
είδε τη πόρτα στο δωματιο ν'ανοιγει.' Αργησες σήμερα 'του ειπε' είχε δουλειά στο γραφείο;'
ρωτησε. ο άντρας καθησε στη καρέκλα. το πρόσωπο του μισό φωτεινο μισό σκοτεινό.' στο
τρένο απέναντι μου κάθονταν μια κυρία, στην ηλικία σου περίπου, σου εμοιαζε πολυ'.
μάζεψε το χερι της.' η ώρα μετά τις δέκα μέχρι το μεσημέρι δεν περνάει, σαν να κολλάει
ο χρονος' γελαει'αν σου πω, δεν θα το πιστέψεις, νιώθω να περνάνε αργά αργά πολλά
χρόνια, να σερνονται'.' τι ώρα είναι; 'ρώτησε ο αντρας' η γυναίκα κατέβηκε εδώ στη στάση,
έμεινα πίσω της. ένας άντρας την περίμενε'.'πρεπει ν'αναψουμε το φως, σκοτεινιαζει.'είπε
ο άντρας είχε σηκωθεί απ'τη καρέκλα.μιλουσε στο τηλέφωνο.ενιωσε να πνίγεται.αγγιξε το
λαιμό της.' που μιλάς; 'τρόμαξε με τη φωνή της. γύρισε πίσω προς το μερος του,ειδε το
δωμάτιο άδειο.
.
.
Alberto Moravia's 11 Logoi-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ολοι μας γνωριζουμε πως ο ερωτας ειναι ενας καθρεφτης που κανει ακομα κι ενα τερας
να φαινεται γοητευτικο
Καθε αληθινος συγγραφεας ειναι σαν ενα πουλι,επαναλαμβανει το ιδιο τραγουδι,το ιδιο
θεμα,σ'ολη του τη ζωη.Για μενα,αυτο το θεμα,ηταν παντοτε η εξεγερση
Scrivo per sapere perché scrivo
γραφω για να γνωρισω γιατι γραφω
Non mi piacciono i miei libri, mi piacciono i libri degli altri
δεν μ'αρεσουν τα δικα μου βιβλια,μ'αρεσουν τα βιβλια των αλλων
το χρημα παντοτε εισβαλει σ'οτι κανουμε,σ'οτι ειμαστε,σ'οτι επιθυμουμε να γινουμε,
στο εργο μας,στις πιο υψηλες επιδιωξεις μας,ακομα και μεσα στις σχεσεις μας με τους
ανθρωπους π'αγαπαμε
οι δικτατοριες ειναι μονοδρομοι,οι δημοκρατιες ειναι διπλης κατευθυνσης δρομοι
οι πολεμοι ειναι υποθεση μηχανων κι οι στρατιωτες δεν ειναι τιποτα αλλο παρα εξυπνοι
μηχανικοι
το μυθιστορημα οπως το ξεραμε στον δεκατοενατο αιωνα ειναι σκοτωμενο απο τον Προυστ
και τον Τζοις
ειμαι απλα ενας μυθιστοριογραφος,γραφω μοναχα για οτι γνωριζω
εμπιστευομαι την εμπνευση,η οποια καποτε ερχεται και καποτε οχι.Αλλα δεν την περιμενω
απραγος,καθημερινα εργαζομαι
τη ζωη δεν πρεπει να τη ζουμε σαν ενα προβλημα που πρεπει να λυσουμε,αλλα να τη ζουμε
σαν εμπειρια
.
.
era quello l'uomo
senza alcun dubbio:Lo guardò:
' Ma tutto questo è impossibile '
ripete: Ma tutto questo è impossibile
alzò gli occhi: il vano gesto: alla noia
dopo:nel vuoto:pensava:
non pensava: e in quelle voci :libertine
persona non grata:Sade
alla vicinanza
di quel corpo desiderato:tutti i suoi sensi
si avvicinò:a vedere
Aspetti!
davanti agli occhi
immobili e stupide:non vuoi cambiare
gli occhi :
alla bocca
le mani
con le due man
'Non è vero:Sicuro che è vero':
'Veramente'
'Verissimo'
'È vero'
'Ma è la pura verità'
'Ci pensi su'
Non è strano
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-JORGE LUIS BORGES and ADOLFO BIOY CASARES
CUENTOS BREVES Y EXTRAORDINARIOS [1963]
[5 αποσπασματα-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Adolfo Bioy Casares y J.L.Borges
La Visualización de J.L.Borges en Adolfo Bioy Casares-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Carlos Gardel Por una cabeza
https://youtu.be/sfOuXQ-J63o
JORGE LUIS BORGES and ADOLFO BIOY CASARES
CUENTOS BREVES Y EXTRAORDINARIOS [1963]
[5 αποσπασματα-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Uno de los muchos agrados que puede suministrar la literatura es el agrado de lo narrativo
Μια απ'τις πολλες απολαυσεις που μπορει να προσφερει η λογοτεχνια ειναι η απολαυση
της αφηγησης
[J.L.Borges y Adolfo Bioy Casares 29 de Julio de 1963]
EL SUEÑO DE CHUANG TZU
Chuang Tzu soñó que era una mariposa y no sabía al despertar si era un hombre que había
soñado ser una mariposa o una mariposa que ahora soñaba ser un hombre.
Herbert Allen Giles, Chuang Tzu (1889)
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ CHUANG TZU
Ο Chuang Tzu ονειρευτηκε πως ηταν μια πεταλουδα και δεν ηξερα στο ξυπνημα αν ηταν
ενας ανθρωπος που'χε ονειρευτει να'ναι μια πεταλουδα η' μια πεταλουδα που τωρα ονειρευ-
εται να'ναι ενας ανθρωπος
Herbert Allen Giles, Chuang Tzu (1889)
UN TERCERO EN DISCORDIA
En su Vida de Apolonio, refiere Filostrato que un mancebo de veinticinco años, Menipio
Licio, encontró en el camino de Corinto a una hermosa mujer, que tomándolo de la mano,
lo llevó a su casa y le dijo que era fenicia de origen y que si él se demoraba con ella, la vería
bailar y cantar y que beberían un vino incomparable y que nadie estorbaría su amor.
Asimismo le dijo que siendo ella placentera y hermosa, como lo era él, vivirían y morirían
juntos. El mancebo, que era un filósofo, sabía moderar sus pasiones, pero no ésta del
amor, y se quedó con la fenicia y por último se casaron. Entre los invitados a la boda
estaba Apolonio de Tiana, que comprendió en el acto que la mujer era una serpiente,
una lamia, y que su palacio y sus muebles no eran más que ilusiones. Al verse descubierta,
ella se echó a llorar y le rogó a Apolonio que no revelara el secreto. Apolonio habló; ella y
el palacio desaparecieron.
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy (1621).
ΕΝΑΣ ΤΡΙΤΟΣ ΣΕ ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ
Στο Βιο του Απολωνιου,αναφερει ο Φιλοστρατος οτι καποιος νεαρος εικοσι πεντε χρονων,
ο Μενιππιο Λικιο,συναντησε στο δρομο του προς τη Κορινθο μια ομορφη γυναικα,που
παιρνωντας τον απ'το χερι,τον πηγε στο σπιτι της και του'πε πως ηταν φοινικικης καταγω-
γης και πως αν αυτος εμενε μαζι της,θα την εβλεπε να χορευει και να τραγουδα και πως
θα'πιναν ενα κρασι ασυγκριτο και πως κανενας δεν θα εμποδιζε την αγαπη της.
Επισης του'πε πως οντας ευχαριστη κι ομορφη,οπως κι αυτος ηταν,θα ζουσαν και θα πε-
θαιναν μαζι.
Ο νεαρος,που ηταν ενας φιλοσοφος,ηξερε να μετριαζει τα παθη του,αλλ'οχι αυτο τ'ερωτα,
κι εμεινε με την Φοινισα και τελικα παντρευτηκαν.
Αναμεσα στους καλεσμενους του γαμου ηταν ο Απολωνιος ο Τυανευς,που καταλαβε αμε-
σως πως η γυναικα ηταν ενα φιδι,μια λαμια,και πως το παλατι της και τα επιπλα της δεν
ηταν τιποτα περισσοτερο απο οφθαλμαπατες.
Οντας φανερωμενη,αυτη ξεσπασε σε δακρυα και ικετευσε τον Απολωνιο για να μην αποκα-
λυψει το μυστικο.
Ο Απολωνιος μιλησε,αυτη και το παλατι εξαφανισθηκαν
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy (1621).
LA OBRA Y EL POETA
El poeta hindú Tulsi Das compuso la gesta de Hanuman y de su ejército de monos. Años
después un rey lo encarceló en una torre de piedra. En la celda se puso a meditar y de la
meditación surgió Hanuman con su ejército de monos y conquistaron la ciudad e irru-
mpieron en la torre y lo libertaron.
R. F. Burton, Indica (1887)
ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Ο ινδος ποιητης Tulsi Das συνεθεσε το επος του Hanuman και του στρατευματος του απο
πιθηκους.Χρονια αργοτερα ενας βασιλιας τον φυλακισε σ'εναν πετρινο πυργο.Μεσα στο
κελι του διαλογιζονταν κι απ'τον διαλογισμο ξεπηδησε ο Hanuman και το στρατευμα του
απο πιθηκους και κυριεψαν τη πολη και εισεβαλαν στον πυργο και τον ελευθερωσαν
R. F. Burton, Indica (1887)
EL AVISO
En una de las antiguas guerras de Escocia, el jefe del clan de los Douglas cayó en manos del
enemigo. Al otro día llevaron a su habitación en la torre, una cabeza de jabalí en una fuente.
Douglas, al verla,comprendió que su suerte estaba sellada. Esa noche lo decapitaron.
George D. Brown, Gleanings in Caledonian byways (Dunbar, 1901).
Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
Σ'εναναπ'τους πολυ παλιους πολεμους της Σκωτιας ο αρχηγος της οικογενειας των Douglas
πιαστηκε στα χερια του εχθρου.Την αλλη μερα εστειλαν στην κατοικια του πυργου του,ενα
κεφαλι αγριογουρουνου μεσα σε μια λεκανη.Ο Douglas,αυτο βλεπωντας,καταλαβε πως η
μοιρα του του ηταν σφραγισμενη.Εκεινη τη νυχτα τον αποκεφαλισαν.
George D. Brown, Gleanings in Caledonian byways (Dunbar, 1901).
LA SENTENCIA
Aquella noche, en la hora de la rata, el emperador soñó que había salido de su palacio y que
en la oscuridad caminaba por el jardín, bajo los árboles en flor. Algo se arrodilló a sus pies y
le pidió amparo. El emperador accedió; el suplicante dijo que era un dragón y que los astros
le habían revelado que al día siguiente, antes de la caída de la noche, Wei Cheng, ministro
del emperador, le cortaría la cabeza. En el sueño, el emperador juró protegerlo.
Al despertarse, el emperador preguntó por Wei Cheng. Le dijeron que no estaba en el
palacio; el emperdaor lo mandó buscar y lo tuvo atareado el día entero, para que no matara
al dragón, y hacia el atardecer le propuso que jugaran al ajedrez. La partida era larga, el
ministro estaba cansado y se quedó dormido.
Un estruendo conmovió la tierra. Poco después irrumpieron dos capitanes que traían una
inmensa cabeza de dragón empapada en sangre. La arrojaron a los pies del emperador y
gritaron:
-Cayó del cielo.
Wei Cheng, que había despertado, lo miró con perplejidad y observó:
-Que raro, yo soñé que mataba a un dragón así.
Wu Ch'eng-en (c. 1505-c. 1580).
Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Εκεινη τη νυχτα,στην ωρα τ'αρουραιου,ο αυτοκρατορας ονειρευτηκε πως ειχε βγει απ'
το παλατι του και πως μεσ'στη σκοτεινια περπατουσε στον κηπο,κατω απ'τ'ανθισμενα
δεντρα.Κατι κουλουριαστηκε στα ποδια του και του ζητησε προστασια.Ο αυτοκρατορας
συνενεσε,ο ικετης ειπε πως ηταν ενας δρακος και πως τ'αστρα του'χαν αποκαλυψει πως
την επομενη μερα ,πριν να πεσει η νυχτα,ο Wei Chang ο υπουργος του αυτοκρατορα,θα
του'κοβε το κεφαλι.Στ'ονειρο,ο αυτοκρατορας ορκιστηκε να τον προστατευσει.
Ξυπνωντας,ο αυτοκρατορας ρωτησε για τον Wei Chang.Του'παν πως δεν βρισκονταν στο
παλατι,ο αυτοκρατορας διεταξε να τον αναζητησουν και τον ειχε απασχολημενο ολοκληρη
τη μερα,για μην σκοτωσει το δρακο,και προς το βραδυασμα του προτεινε να παιξουν σκα-
κι.Η παρτιδα ηταν σε διαρκεια μεγαλη,ο υπουργος ηταν κουρασμενος κι αποκοιμηθηκε.
Ενας βρυχηθμος τρανταξε τη γη.Λιγο μετα μπηκαν μεσα δυο αξιωματικοι που'σερναν ενα
τεραστιο κεφαλι δρακου βουτηγμενου στο αιμα.Το'ριξαν μποστα στα ποδια του αυτοκρα-
τορα και φωναξαν:
-Επεσ'απ'τον ουρανο
Ο Wei Chang,που'χε ξυπνησει,το κοιταξε συγχισμενος και παρατηρησε:
-Τι παραξενο,ονειρευτηκα πως σκοτωσα εναν δρακο τετοιον ιδιο.
Wu Ch'eng-en (c. 1505-c. 1580).
.
.
como
realista
en función de los hechos que conocemos: con
voces superpuestas:sabemos a contar en
ese hecho:de aspectos de la personalidad: me
dijo: y en cada cosa:demostrar la existencia:
la reflexión: de
la objetividad:toda
la historia
de la imagen:una manera de captar la realidad
lo que sucede en los objetos:en los cuerpos:
en los seres
la materia:un
espacio:el tiempo:
el paso de un tiempo a otro
tiempo:
la idea
con simetría invertida
.
.
Man's portrait-μεικτα υλικά, πλαστικό χρώμα και κάρβουνο-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis
Συν/δέσεις-χ.ν.κουβελης
η σκέψη ήταν απλή, θα άφηνε ανοιχτη τη βρύση στη λεκάνη της τουαλέτας να τρεχει όλη
τη νυχτα, το νερό θα την γέμιζε και θα γίνονταν υπεχειληση, θα κυλουσε στο διαμέρισμα,
στον πέμπτο όροφο που διέμενε, θα έβγαινε κατω από την εξώπορτα, θα κατρακύλουσε σαν καταρράκτης από τις σκάλες όλους τους οροφους, λόγω της βαρύτητας,φτάνοντας στο ισόγειο,
από εκεί πλημμυριζοντας το θα ανέβαινε η στάθμη του να γεμίσει όλη τη πολυκατοικία μέχρι
πανω τον τελευταίο όροφο και περνώντας κάτω από τις εξώπορτας των διαμερισματων θα τα
γέμιζε μεχρι πάνω στην οροφή και θα έπνιγε τους ενοίκους που θα κοιμονταν εκείνη την ωρα
ησυχοι κι ανιδεοι στα κρεβάτια τους, αυτος έφυγε από την πολυκατοικία και για εκείνη τη
βραδιά του κατακλυσμου νοίκιασε δωμάτιο σε κάποιο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης
δίνοντας, επίτηδες, ξένο όνομα, ώστε να συνυπολογισθει κι αυτός από την πυροσβεστική
και την αστυνομία μέσα στα θύματα της πλημμύρας, φαντάσθηκε όλη την επιχείρηση διάσωσης,
αν άνοιγαν την εξώπορτα της πολυκατοικίας τότε όλος αυτός ο τεράστιος όγκος νερού θα
ορμουσε με μεγάλη ταχύτητα και δύναμη, στροβιλιζοντας τρομερά, στο δρόμο και θα παρέσυρε
το καθετι γκρεμιζοντας τις πολυκατοικίας κι από τις δύο πλευρές του, οι οποίες θα επεφταν με φοβερό πάταγο η μία πάνω στην άλλη καταλήγοντας σ'ενα εξολοθρευτικο ντόμινο το οποίο επεκτεινομενο με μεγάλη ταχύτητα θα κατέστρεφε ολοσχερώς τη πόλη, τον πλανήτη και το
σύμπαν ολόκληρο,στο ξενοδοχείο κοιμηθηκε βαθεια, την άλλη μέρα πρωί επέστρεψε, τίποτα
από όσα είχε σχεδιάσει δεν συνεβηκε, όλα στη πολυκατοικία ήταν ακριβώς όπως πριν, ανέβηκε
με το ασανσέρ στο διαμέρισμα του,στη τουαλέτα βρήκε τη βρύση κλειστή,στη βια του, η' πάνω
στην έντονη έκσταση του αποτελέσματος,δεν την άνοιξε, αυτο ήταν το λάθος του,γιατί για λάθος
το έκρινε, βέβαια μπορούσε να το διορθώσει, όμως τώρα, όπως με πολλά άλλα, δεν είχε καμία διάθεση να το επαναλάβει,έβαλε στο μουζικ πλειερ ν' ακούσει τη Φανταστική Συμφωνία του Μπερλιοζ, την επανέλαβε πέντε φορές, όλες τις ώρες που την ακουγε έγραφε ακατάπαυστα σε
χαρτιά την ίδια φράση, Η ΙΔΕΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΆΚΟΥΗ, μετά τα μαζεψε σε ενα σωρό στη μέση
του σαλονιού και τα έκαψε, από τη μυρωδιά του καπνού κάποιος γείτονας, μια νεαρη γυναίκα χορεύτρια του χτύπησε τη πόρτα, άνοιξε, η κοπέλα πέρασε μέσα, 'ηταν ατυχημα' της δικαιολογηθηκε,και της ζήτησε αν ήθελε να χορέψουν ένα αργεντίνικο ταγκό του Γκαρντελ,
εκείνη γέλασε, όταν τελείωσε ο χορός εκείνη έφυγε βιαστικά γιατί είχε πρόβα,'οπότε θέλεις
χτυπά μου τη πορτα' της είπε, φαντάστηκε τα διασταλμενα ματιά της με την εικόνα του που
θα έβλεπε, πάντα γι'αυτο χρειάζεται ένας θεατης, σκέφτηκε, τώρα που βρήκε τη κοπελα θα
το έκανε,η πόρτα μισανοιχτη, η σιωπή η ησυχία θα την υποψιαζε, και βασίζονταν στη φυσικη περιέργεια του ανθρώπου, η κοπέλα θα εσπρωχνε τη πόρτα και τοτε θα έβλεπε αυτο, τ' αλλά δεν έχουν σημασία γι' αυτόν, η έρευνα της αστυνομίας, οι ανακρίσεις, οι ψυχιατρικες γνωματεύσεις,
το ιστορικό της οξείας μανιοκαταθλιψης, αυτή η περίπτωση ειναι η πιο θεατρικη, ίσως όμως, άλλαξε, καλλίτερο θα ήταν να μονώσει πολύ καλά τα ανοίγματα του διαμερίσματος, τις πόρτες
και τα παράθυρα του,στο μουζικ πλειερ να βάλει να παίζει συνεχώς επαναλαμβανομενη η Φανταστική Συμφωνία, επειτα να ανοίξει τη βρύση στη λεκάνη της τουαλέτας και το νερό υπερχειληζοντας την κυλωντας να γεμίσει όλο το χώρο,ενώ αυτός σ'ολο αυτό το χρόνο της πλημμύρας να κάθεται ακίνητος κι ατάραχος στον μαύρο δερματινο καναπε του σαλονιού ακούγοντας συνεχώς τη μουσικη
.
.
GREEK POETRY
-Εξ αιτιας των λεξεων
[Εξ αιτιας των λεξεων Ειμαι]-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Αθηνα Athens-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εξ αιτιας των λεξεων
[Εξ αιτιας των λεξεων Ειμαι] -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ανεβαινοντας τη Σταδιου μετα τις 11 καποιος
τον σταματησε'Ειμαι ο Κανενας.Εσυ ποιος εισαι;'τον ρωτησε
'Καποιος,σαν ενα βατραχι'τ'απαντησε.'Ωραια'ειπε ο αλλος
οι κυβοι της πολης σε λιγο τον εκρυψαν
μια κιτρινη φωνη βιολιου'αυτο συμβαινει τωρα'τον ειδα να παιζει
αντανακλωμενα'Εισαι συ;'
απο τη σκεψη ενος ανθρωπου γινεται η μαρτυρια του
διπλα σ'ενα εργοστασιο αυτοκινητων ,χωρις αμφιβολια,αυτος
σ'εχει εφευρει 'τι μπορεις ν'ακουσεις;'
ενα βυθισμενο τρολει,'τι σχεση εχει ο Δαντης μ'άυτο;'
με τι κοστος εγω αναχρονιστικα σιωπω,βεβαιωση
'ποσοι πολλοι ειναι;'σκοτεινα δοντια τρωνε τις σαρκες των σκιων τους
ποση σιωπη στις λεξεις
αυτος εκει τι κανει;'πουλαει το δερμα του τεντωμενο στη σιωπη μας'
την ακινητη σιωπη
Ειμαι.Τι ειμαι;
Τι ειναι,αληθεια,ολο αυτο που συμβαινει;
μεσα σ'ενα σταθερο εκκοφαντικο θορυβο
.
.
Grand Synthesis in Red Black White-4μ χ 6μ--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Synthesis 3-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
so
viel wir bisher wahrgenommen
haben
mann:ein Beispiel aus Wissenschaften
daß alle Veränderung:eine Ursache haben müsse:
Weltbegriffe:mann:in diesem Gedanken
nicht der mindeste
Widerspruch
Dasein:anthropomorphistisch sein
als kosmologisches Argument zu brauchen:mann
achtete auf diese Reden:Er scheint vernünftig zu sein
in ein Zwiegespräch
Sieh: Er gedachte es zu tun: und
sahen die Photographien: Entfernungen:der Haltung
O bitte,gewiß:mit zwei Fingern von Zeit
zu Zeit »Guten Abend«
die Hände- »Bleib!«- »Niemand
außer Euch«:die Idee des Gesetzes einer Kausalität
kein Objekt jemals korrespondieren
kann
die Existenz der Dinge:Ansichten
eines
Mann
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Una Furtiva Lagrima
[Aria de Nemorino, Act II Scene VII, opera 'L'elisir d'amore'[1832]
του Gaetano Donizetti ]
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
.
Donizetti: L'Elisir d'amore
Gaetano Donizetti (1797-1848), L'elisir d'amore (The Elixir of Love), 1832. Costume
sketch for Adina, performed by Erminia Tadolini, in Vienna, 1833
Una Furtiva Lagrima, aria from opera L'elisir d'amore of Gaetano Donizetti,1832
-Η Κρυφη Γοητεια των Μελοδραματων-The Seduced Furtiva Charm of Melodrama-
Una Furtiva Lagrima
[Aria de Nemorino, Act II Scene VII, opera 'L'elisir d'amore'[1832] του Gaetano
Donizetti [1797-1848],η πρεμιερα της κωμικης οπερας δωθηκε στις 12 Μαιου 1832
στο Teatro della Canobbiane στο Μιλανο,Italian Libretto:Felice Romani after Eugène
Scribe's libretto for Daniel Auber's Le philtre (1831) ]
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Υποθεση της οπερας L'elisir d'amore του Gaetano Donizetti :
Act I:
ο φτωχος κι αμορφωτος νεαρος χωρικος Nemorino ειναι τρελα ερωτευμενος με την υπερο-
πτικη κι ομορφη πλουσια μεγαλοκτηματια Adina,οταν ο Nemorino την ακουει να διαβαζει
στους εργατες την ιστορια του Τριστανου και της Ιζολδης [Tristan and Iseult,12ος αι.]μαθαινει
για το ελιξιριο του ερωτα ,ο Sergeant Belcore ενας φανφαρονος λοχιας πολιορκει την Adina,
o Nemorino ζηλευει και της αποκαλυπτει τον ερωτα του και πως αυτο δεν θ'αλλαξει ποτε,
εκεινη τον απορριπτει και τον περιγελα,τοτ'εκεινος πανω στην απελπισια του βρισκει τον
τσαρλατανο γιατρο Dr.Dulcamara,του δινει ολα τα χρηματα του για ν'αγορασει το ελιξιριο
του ερωτα,που θα κανει την Adina να τον ερωτευτει παθιασμενα,ομως ο απατεωνας Dr.Dulca-
mara του δινει ενα κοινο συνηθισμενο κρασι για δηθεν ελιξιριο του ερωτα,και για να μην τον
καταλαβει του λεει πως για να ενεργησει το ποτο θελει 24 ωρες,ο Nemorino μη εχοντας υπο-
μονη να περιμενει το ηπιε αμεσως και μεθυσμενος οπως ηταν απο το κρασι οταν ειδε την
Adina δεν της εδωσε καμια σημασια,εκεινη πειραχτηκε και θελωντας να τον τιμωρησει για
την αθετηση της ειλικρινειας του λεει πως θα παντρευτει τον Belcore σε εξι μερες,ο Nemorino
ακουγωντας αυτο γελαει νομιζοντας πως η δυναμη της αδιαφοριας του οφειλεται στο ελιξιριο,
οταν ομως τα πραγματα γρηγορα αλλαζουν κι ο γαμος θα γινει την αλλη μερα,επειδη ο λοχιας
Belcore πρεπει να αναχωρησει επειγοντως με τους στρατιωτες του τοτε τρελενεται και φωνα-
ζει απελπισμενος τον Dr.Dulcamara για βοηθεια ενω η Adina κανει τις ετοιμασιες του γαμου.
Act II:
ολα για το γαμο ειναι ετοιμα,φαγητα,ποτα,μουσικοι,καλεσμενοι,ο Dr.Dulcamara και η Adina
τραγουδουν ενα ντουεττο,επισης εχει ερθει κι ο συμβολαιογραφος για την επικυρωση του
γαμου,βλεπωντας η Adina πως ο Nemorino δεν ηρθε οργιζεται και θελει τωρα πιο πολυ να τον
τιμωρησει,τελικα ο Nemorino εμφανιζεται και βλεπωντας τον συμβολαιογραφο απελπιζεται
και νιωθοντας πως την εχει χασει για παντα ζητα απο τον Dulcamara να του δωσει ενα πιο
ισχυρο ελιξιριο,εκεινος του αρνηται γιατι δεν εχει χρηματα,τοτε ο Nemorino πλησιαζει τον
Belcore και του ζηταει να του υπογραψει συμβολαιο για να καταταγει στο στρατευμα του,κι
ετσι με τα χρηματα που θα παρει θ'αγορασει πιο πολυ ελιξιριο,ο Belcore χαιρεται που θα
ξαποστειλει στο στρατο τον αντιζηλο του,εν τω μεταξυ οι γυναικες μαθαινουν και κοτσομπο-
λευουν πως ο Nemorino κληρονομησε τη μεγαλη περιουσια ενος θειου του που πεθανε,το
οποιο ο Nemorino και η Adina αγνοουν,οι γυναικες περιτριγυριζουν τον Nemorino με πολυ
φιλικη διαθεση κι εκεινος εχοντας πιει το ποτο του Dulcamara μεθυσμενος πιστευει πως αυτο
γινεται λογω της δυναμης του ποτου,η Adina ζηλευει κι απορωντας με την γοητεια του Nemori-
no στις γυναικες ρωταει τον Dulcamara να μαθει τι συμβαινει,εκεινος της απαντα πως ο Nemo-
rino ξοδεψε ολα τα λεφτα που πηρε απο το συμβολαιο της καταταξης του στο στρατευμα του
Belcore στο ελιξιριο του ερωτα με την ελπιδα να κερδισει την καρδια της,η Adina τωρα ανα-
γνωριζει την βαθεια ειλικρινεια του και νιωθει πως κι αυτη τον αγαπαει,κι απο τα ματια της
κυλαει una furtiva lagrima,το κρυφο δακρυ που χυνει η Adina το βλεπει ο Nemorino και
πειθεται πως τον αγαπαει,εκεινη τον συνανταει και τον ρωταει γιατι θελει να παει στο στρατο
κι εκεινος της απανταει για μια πιο καλλιτερη ζωη,τοτ'εκεινη του λεει πως εξαγορασε το συμ-
βολαιο του με τον Belcore και πως εδω η ζωη του θα ειναι πιο ευτυχισμενη,καθως η Adina
φευγει ο Nemorino νομιζοντας πως τον εγκαταλειπει για παντα στην απελπισια του ξεσπα και
λεει πως θελει να παει στο στρατο για να σκοτωθει,η Adina σταματα και του λεει πως τον αγα-
παει και πως θα τον αγαπα για παντα,να τα ξεχασει ολα κι αγκαλιαζοντας τον τον φιλα,οταν
τους βλεπει ο Belcore αγκαλιασμενους η Adina του λεει πως αγαπα τον Nemorino κι ο φαν-
φαρονος λοχιας παρελασει επιδεικτικα το στρατευμα του λεγοντας πως υπαρχουν πολλες
αλλες γυναικες στον κοσμο,ο Nemorino και η Adina μαθαινουν για τη κληρονομια,κι ολ'
αυτα καυχιεται ο τσαρλατανος Dr. Dulcamara εγιναν απ'το δικο του μαγικο ελιξιριο του
ερωτα,και τοτε ολοι τρεχουν να τ'αγορασουν
.
.
Una Furtiva Lagrima
[Aria de Nemorino, Act II Scene VII, opera 'L'elisir d'amore'[1832] του Gaetano
Donizetti [1797-1848],η πρεμιερα της κωμικης οπερας δωθηκε στις 12 Μαιου 1832
στο Teatro della Canobbiane στο Μιλανο,Italian Libretto:Felice Romani after Eugène
Scribe's libretto for Daniel Auber's Le philtre (1831) ]
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Una furtiva lagrima
negl’occhi suoi spuntò:
quelle festose giovani
invidiar sembrò:
che più cercando io vo’?
M’ama, sì, m’ama,
lo vedo, lo vedo.
Un solo istante i palpiti
del suo bel cor sentir!
I miei sospir confondere
per poco a’ suoi sospir!
Cielo, si può morir;
di più non chiedo,
si può morir d’amor
ella a spiegarsi.
ενα κρυφο δακρυ
κυλησε στα ματια σου
αυτα τ'ανεμελα κοριτσια
φαινεται να το φθονεσαν,
τι περισσοτερο ψαχνω να δω;
μ'αγαπα,ναι,μ'αγαπα,
το βλεπω,το βλεπω,
μια μονο στιγμη τους παλμους
της καλης της καρδιας να αισθανθω
ο αναστεναγμος μου σμιχνετε
για λιγο με τον αναστεναγμο της!
Ουρανε,ας μπορουσα να πεθανω
τιποτα περισσοτερο δεν ζητω
ας μπορουσα να πεθανω απ'την αγαπη
που'χει αυτη φανερωσει
.
.
Una Furtiva Lagrima - Enrico Caruso 1904
https://youtu.be/t936rzOt3Zc
.
.
Luciano Pavarotti : Una furtiva lacrima
https://youtu.be/2J7JM0tGgRY
la necesidad de invertir el platonismo: una agresión
eterno retorno del simulacro
contra de la razón: un cuerpo sin cabeza:fin la parodia
de nuestra realidad:nuevas leyes: por leyes contra la ley
por mirarse en el espejo
sus
múltiples repeticiones
del cual se ejerce el poder
justamente copias sucesivas
y existencia
y actuando
lo mismo:en lo otro:Este movimiento sobre la verdad
El mundo moderno es
el mundo de los simulacros
más irreversible que reversible la lenguaje
vacante ficción: cuerpo como espacio:una vida humana:
un cuerpo como un texto:a modo de máquina:actuando:
es pensable
es irreal
la mirada del otro
.
.
He walked on. Where is my voice?
He felt the flowing calm of air.No, nothing has happened.
I hear them at the
piano
So we went around talking of one thing or another
Look at ! a corporal landscape.Lilies and Roses
it is really:a mirror
the fingertips of sea-dolphins:in a waves' breath
What is your language?in my own language.I hear.
.
.
εβλεπε την ατερμονη κινηση του ψαριου στη γυαλα,με ποση ορμη χτυπουσε τα τοιχο-
ματα της,σε λιγο θα την θρυμματιζε και θα εβγαινε,εδω μεσα στο δωματιο ελευθερωμενο
θ'αποκτουσε τις τεραστιες πραγματικες του διαστασεις,φοβηθηκε,τρομαξε σ'αυτη τη προ-
οπτικη,η γατα κατω κοιμονταν κουλουριασμενη.αταραχη,πανω στο μαλακο μαξιλαρι,
αδυνατο να περιμενει τη βοηθεια της,ανισχυρη θα ειναι οπως αυτη,κι ισως υποταγμενη,
ενα δυνατο ρευμα απο το παραθυρο εριξε τη πηλινη κανατα με το νερο απο το τραπαζι στο
πατωμα,εκει εσπασε σε πολλα μικρα κομματια και χυθηκε το νερο,η γατα παλι δεν αναδευ-
τηκε,την σκουντησε απαλα με τα δαχτυλα τ'αριστερου ποδιου της,ανοιγοκλεισε για λιγο τα
ματια και ξανακοιμηθηκε,το ψαρι στη γυαλα ησυχασε,στεκονταν ακινητο,λες κι ηταν αψυχο,
ολη η πριν ενεργεια του το εγκατελειψε,ενιωσε ζεστη στο δωματιο,ο λαιμος της ηταν ιδρω-
μενος,'θα πουντιασεις'ακουσε τη μανα της'σκεπασου,δεν ειναι καιρος ακομα',η μανα εφυγε,
ειδε τον ισκιο της στο κρυσταλλο της πορτας,σταθηκε,το ηξερε,πως την παραμονευει,'γιατι
δεν πεθαινει;τοσο εζησε'σκεφτηκε κι ενιωσε ντροπη,αλλα και λαχταρα,το ψαρι σαν να πηρε
δυναμεις ξαναρχισε,'δεν θα το ξαναταισω,δεν θ'αφησω πια κανεναν να το ταισει,ετσι θα
ψοφησει',πηρε απο διπλα της το οβαλ καθρεφτακι,κοιταχτηκε,το προσωπο της,και χτενισε τα
μαλλια ,πλησιασε το καθρεφτη στα ματια της,ειδε τους δυο βολβους τους,φουσκωμενους,
μια τρομακτικη εικονα,παρομοιωση,της ηρθε στο μυαλο,αναστατωθηκε,'ερεθισμενους'
ψιθυρισε,'ειναι αμαρτια' σκεφτηκε 'ποσο ευαλωτοι ειμαστε στην αμαρτια',επειτα ο καθρε-
φτης πολυ κοντα στα χειλια της,σχεδον τα αγγιζε,ανατριχιασε στην επαφη,εβαλε τον δειχτη
του δεξιου χεριου της πανω τους κι απλωσε την υγρασια τους,γλυστρουσε,ακουσε ενα μεγαλο
θορυβο,σιγουρα το ψαρι ειχε σπασει τη γυαλα,και τωρα στεκονταν ορθο τεραστιο μπροστα
της,δεν ηξερε τι ηθελε,αλλα με τις αισθησεις της το υποψιαζονταν,ηταν στο ελεος του,'τωρα
θελω η μανα να πεθανει,τωρα αυτη ακριβως τη στιγμη'φαινεται πως φωναξε γιατι εμφανι-
σθηκε στο δωματιο η μανα'τι επαθες παλι;'της μιλησε αυστηρα,ολο εχθροτητα σκεφτηκε,
μαλλον ζηλια,'τιποτα,μητερα'τραυλισε 'μαλλον ειδα κακο ονειρο','προσεξε'της μιλησε παλι
η μανα αυστηρα'η υπομονη μου εφτασε στα ορια της,κι επειτα αυτη τη γατα τι την θελεις;',
κι εδωσε μια δυνατη κλωτσια στη γατα,αυτη ξαφνιασμενη απ'το δυνατ χτυπημα πηδηξε πανω
και δινοντας ενα σαλτο απο τ'ανοιχτο παραθυρο εξαφανισθηκε,η μανα,την ειδε,πηγε στο
παραθυρο και το εκλεισε,τραβηξε και τις κουρτινες'αφου ξερεις' της ειπε,τωρα η φωνη της ειχε
μαλακωσει,ηταν τρυφερη 'το πολυ φως δεν σου κανει καλο','το ψαρι,μανα,τι εγινε;'ρωτησε με
αγωνια,'μαλλον ψοφησε'ειπε η μανα,'παω να το πεταξω θα βρωμισει,ξερεις ποσο απαισια
μυριζουν τα ψαρια αμα σαπισουν,θυμασαι την αλλη φορα τι παθαμε,τι μανια κι εσυ να κουβα-
λας ψαρια',αυτη τη τελευταια ραση την ειπε αφου ειχε βγει εξω απο τη πορτα,ισα που προλα-
βε τη σκια της στο κρυσταλλο,'μαμα'της φωναξε 'ξεχασες να παρεις τη γυαλα με το ψαρι',δεν
την ακουσε,η' εκανε πως δεν την ακουσε,οπως κανει για να την τιμωρησει,δεν γυρισε,το ψαρι
σε λιγο μυρισε,ηταν αποπνικτικα εκει μεσα στο δωματιο,επειτα νυχτωνε,εξω ομως οχι,γιατι
ακουγε ακομα τα τζιτζικια,'δεν μπορω ν'ακουω τα τζιτζικια'βουλωσε με τα χερια της τ'αυτια,
ειδε τη γατα,ειχε χωσει το κεφαλι της στη γυαλα κι ετρωζε το ψαρι,'μη'της φωναξε'τι τρως;',
δεν την ακουγε,ετρωγε αταραχη σαν να'ταν κουφη,'μη,ειναι δικο μου το ψαρι,το ψαρακι
μου',εκεινη το εφαγε,επειτα πηδηξε απ'το τραπεζι κι επιασε το μαξιλαρι και το γρατσουνιζε,
οταν βαρεθηκε ξαπλωνοντας πανω του κοιμηθηκε,οπως στην αρχη,οπως σ'ολες τις αρχες,
αδιαφορετα,εβγαλε τα παπουτσια της,τ'ακουσε να πεφτουν στο πατωμα,πηρε το καθρεφτακι
και με την αναπνοη της τον θολωσε,αυτο που απο δω και περα θα αντανακλωνταν πανω του
ηθελε να μην το βλεπει,να ειναι θολωμενο,μη ορατο,πισω απο βαριες κουρτινες κρυμενο,
.
.
