GREEK POETRY -ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΙΟΛΟ-χ.ν.κουβελης -Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια κ',στιχοι 56-69 [μεταφραση χ.ν.κουβελης]- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΙΟΛΟ-χ.ν.κουβελης
Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια κ',στιχοι 56-69
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Οδυσσεας και ο ασκος του Αιολου

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΙΟΛΟ-χ.ν.κουβελης
Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια κ',στιχοι 56-69
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ἔνθα δ' ἐπ' ἠπείρου βῆμεν καὶ ἀφυσσάμεθ' ὕδωρ·
αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι.
αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τ' ἐπασσάμεθ' ἠδὲ ποτῆτος,
δὴ τότ' ἐγὼ κήρυκά τ' ὀπασσάμενος καὶ ἑταῖρον,
βῆν εἰς Αἰόλοο κλυτὰ δώματα· τὸν δ' ἐκίχανον    60
δαινύμενον παρὰ ᾗ τ' ἀλόχῳ καὶ οἷσι τέκεσσιν.
ἐλθόντες δ' ἐς δῶμα παρὰ σταθμοῖσιν ἐπ' οὐδοῦ
ἑζόμεθ'· οἱ δ' ἀνὰ θυμὸν ἐθάμβεον ἔκ τ' ἐρέοντο·
«πῶς ἦλθες, Ὀδυσεῦ; τίς τοι κακὸς ἔχραε δαίμων;
ἦ μέν σ' ἐνδυκέως ἀπεπέμπομεν, ὄφρα ἵκοιο
πατρίδα σὴν καὶ δῶμα, καὶ εἴ πού τοι φίλον ἐστίν.»
ὣς φάσαν· αὐτὰρ ἐγὼ μετεφώνεον ἀχνύμενος κῆρ·
«ἄασάν μ' ἕταροί τε κακοὶ πρὸς τοῖσί τε ὕπνος
σχέτλιος. ἀλλ' ἀκέσασθε, φίλοι· δύναμις γὰρ ἐν ὑμῖν.
.
.
απο'κει στη στερια πατησαμε και αντλησαμε νερο
αμεσως δειπνο στρωσαν κοντα στα γρηγορα καραβια οι συντροφοι.
αλλ'ομως αφου φαγητου γευτηκαμε και μαζι πιοτου,
εκει τοτ'εγω κηρυκα πηρ'ακολουθο κι ενα συντροφο,
βαδισαμε στου Αιολου τα ονομαστα παλατια,κι αυτον τον τυχαμε 60
να τρωει μαζι με τη συντροφο στο κρεββατι και τα τεκνα του.
αφου ηρθαμε στο παλατι κοντα στους παραστατες στο κατωφλι
καθισαμε.αυτοι δε ξαφνιαστηκαν και μ'ερωτησαν.
''πως ηρθες,Οδυσσεα;ποιος σε σε κακος επετεθηκε δαιμονας;
αφου σε με την καρδια μας αποπεμπσαμε,για να φτασεις
στη πατριδα σου και στο σπιτι,κι εκει οπου σε σε αρεστο'ναι;''
ετσ'ειπαν.τοτ'εκει εγω αποκριθηκα βαριοκαρδισμενος.
''μ'εβλαψαν κι απερισκεπτοι συντροφοι κακοι μαζι σ'αυτους κι υπνος
ολεθριος,αλλ'επανορθωστε,φιλοι.γιατι η δυναμις σε σας
.
.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΙΟΛΟ-χ.ν.κουβελης

τι ανοητοι,τι πονηροι,παντα στο μυαλο τους μηπως τους ερριξα στη μοιρασια,
μην δεν πηραμε τα ισα,εγω τους τιμησα σαν συντροφους,τους νοιαστηκα,
πασχισα να επιστρεψουμε στα σπιτια μας,ολοι,μηδενος εξαιρουμενου,
κι αυτοι ανθρωποι απερισκεπτοι,αφρονες,ετσι με πληρωσαν,με ολεθρο,
βεβαια κι αυτοι η νηπιοι χαθηκαν,απολεσθηκαν,πνιγηκαν στα θεορατα κυματα,
κι ισως τοτε να καταλαβαν τι κακος συμβουλος ητανε η ζηλοφθονια τους,
μην κραταω κατι για μενα κι αυτοι το στερηθουν κι ανοιξαν τον ασκο του Αιολου,
και τοτε καρυδοτσουφλο στους αγριους ανεμους ερμαιο το καραβι,τα πανια
σχιστηκαν και το τιμονι εσπασε κι η πρυμνη ραγισε και τα νερα ορμησαν μεσα
και μας βουλιαξαν αυτανδρους ,τωρα δικαιοσυνη,ηταν καλα κι αφρονα παιδια
οι συντροφοι
.
.