LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Στο παλιο Δραγαμεστο-Ξηρομερο-Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ-ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Στο παλιο Δραγαμεστο-Ξηρομερο-Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ-ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Στο παλιο Δραγαμεστο-Ξηρομερο-χ.ν.κουβελης
(146 φωτογραφίες ειναι στο facebook μου)

.
.
Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ-χ.ν.κουβελης


:ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-χ.ν.κουβελης

το ορος υπερυπτατο ως τανυπτερυγος αετος ,και ο ναισκος ως ταπεινος σπουργιτης,
στρουθιον,εν μεσω αιχμηρων βραχων και εγγυτατα κρημνων αβυσεων
Και ηρθεν ο ανθρωπος κατα ωραν ορθρινην και εμεινεν.
Και ειδεν τας νεφελλας λευκας ως η χιων ,και τα ανθη της αμυγδαλιας
Και ακουσεν καλλικελαδα πουλια στα δεντρα, και πως ξεδιψουσαν με την δροσον
της χλοης
Και μεσηβρινην ωραν στον ισκιο πλατανου συνεφαγεν μετ' ανθρωπων εχοντας
καθαρας τας οψεις και λιγοστα τα λογια
Και πνεων ο ανεμος πηρε τις πραξεις του και τις μοιρασε δικαια στα τεσσερα σημεια
του οριζοντα
Και γραμματα εγραψεν επι των φυλλων των πεπτοκοτων εκ των δενδρων , και στις
πετρες σχεδιασε
Και τα διαστηματα του ηλιου στον ουρανο μετρησε και υπολογισε τον χρονο των βη-
ματων του
Και αναχωρησεν ο ανθρωπος κατα ωραν εσπερινην και εμεινε οπισω ο ανεμος που τον
περιεβαλλε και ειχεν το σχημα του τοσα χρονια
.
.[απο τα ''Παπαδιαμαντικα '' ]
.
.
ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΜΟΝΗΝ ΣΥΚΙΑΝ ΟΡΑΜΑ
[Γραφη Κατα τον Παλαιον Τροπον του Αλεξανδρου Κυρου Παπαδιαμαντη]-χ.ν.κουβελης

περι την μονην συκιαν το αρχιλωδες χωριον εκτεινετο δια απαλων αναβαθμων χλοιζου-
σας γης κυκλωτερως ητο ελαιοδεντρα νεωτερα και γηραιωτερα γεμοντα ελαιοκαρπον
λιαν πληθυντικον και εις τινας διακριτας θεσεις εφυοντο ρογδιες,η μερα ητον εις το
μεσον της,ηλιολουστος και πολυ χλιαρα δια ταυτην ωραν χειμωνος,ησυχια επληρωνε
τον αερα,ως και αυτα τα στρουθια σιωπουντα ητον και οι λαλησεις των ακινητουσες,
εξαιφνης ηκουσθη μεγας ηχος,ως εκ πληθος κροταλων και τυμπανων
ισχυρως κροουμενων,ο αερας εταραχθη σφοδρα,τα φυλλα της συκιας εριγησαν και
ομιχλη επηρε την περιοχην,και καββαλαρης αρματωμενος παλληκαρι πολεμιστης εις
λευκοτατον αλογον αναβατης διεσχισεν εγκαρσιως το τοπιον εκ δυσμων προς
ανατολας και εξηφανισθη γρηγορα η οπτασια του οσαυτως γρηγορα ενεμφανισθη,
μετα ταυτα επανηλθεν η προτερα ατμοσφαιρα εις τον τοπον περι την συκιαν ,ως
ουδεν να ειχεν συμβει και να το ειχεν ταραξει,πλην τωρα ηκουωντο οι λαλησεις
των στρουθιων πλεον ευφωνικοτερον και ο αερας εφαινετο πλεον φωτεινος,
λεγουν οι παλαιοτεροι πως τοιαυτα οραματα ειναι λιαν συχνα εμφανιζομενα εις τας
θεσεις οπου φυονται μονες συκιες
.
.
ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΑΓΑΜΕΣΤΟ-ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΟΥ ΛΙΑΛΙΟΥ-
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΑΦΕΝΤΗ[ΜΥΤΙΛΗΝΗ]-χ.ν.κουβελης

ο Κωνσταντης και η Ασημω Λιαλιου απο το Δραγαμεστο ειχαν αποκτησει 5 κοπελλες
και 4 παιδια
την Τασουλα,την Πανωρια [που ηταν η μανα της μανας μου Μαριας],τη Σοφια,την
Αλεξαντρα,την Ανθουλα,
τον Λια,τον Τασο,τον Βασιλη,τον Θαναση.
Η Τασουλα παντρευτηκε τον Γιαννακη Ψωμα απο το Δραγαμεστο,κατοικο
Αστακου,απο το Δραγαμεστο,.Εζησαν στον Αστακο.Αποκτησαν δυο παιδια,
τον Νικο και την Αγγελω[1917].Ο Νικος Ψωμας σπουδασε Μαθηματικα κι
εγινε Γυμνασιαρχης στο Καραμουζειο Γυμνασιο Αστακου,πριν φυγει για την
Αθηνα.
Η Πανωρια παντρευτηκε τον Κωνσταντινο Κοκκαλη απο την Παπαδατου και απο-
κτησαν τεσσερα παιδια,τη Μαρια [τη μανα μου],τον Ρικο[Κυριακο],την Ολγα και
την Κικη [Βασιλικη]
Η Σοφια δεν παντρευτηκε
Η Αλεξαντρα[Τσαντα] παντρευτηκε τον Μητσο Νταλε Ρηγαλο απο το Δραγαμεστο ,δεν
αποκτησαν παιδια
Η Ανθουλα παντρευτηκε τον Λακια Χαντακη απο τον Αστακο,δεν αποκτησαν παιδια
Ο Λιας χαθηκε νεος,τον σκοτωσε καποιος χωριανος για κτηματικες διαφορες,εκεινος
ηταν γερος στα χρονια κι ο Λιας που ηταν νεος δεν τον υπολογισε κι εκεινος τον πυρο-
βολησε και τον σκοτωσε
Ο Τασος,χαθηκε νεος,πηγε στον Αη Γερασιμο στη Κεφαλονια κι εκει πεθανε
Ο Βασιλης παντρευτηκε τη Λολα[Θεοδωρα] Σαββα απο τη Χρυσοβιτσα ,δεν αποκτη-
σαν παιδια
Ο Θανασης παντρευτηκε τη Γιτσα[Γεωργιτσα] Σαββα απο τη Χρυσοβιτσα και αποκτη-
σαν 4 παιδια,τη Βασιλικη,τον Λια,την Ασημω,και την Τασια
.
η γιαγια μου απο τον πατερα μου ηταν η Βασιλικη Γεραφεντη[Μυτιληνη],παντρευτηκε
τον Κστοδουλο[Χριστοδουλο]Κουβελη απο τη Μαχαιρα κι απεκτησαν 3 παιδια.
Τον Γιωργο,που χαθηκε στον πολεμο του 1940 στην Αλβανια
Την Δημητρουλα,που χαθηκε μικρη 7 χρονων απο μηνιγγιτιδα
Τον Νικο,τον πατερα μου,που παντρευτηκε την Μαρια του Κωτσου[Κωνσταντινου]
Κοκκαλη και της Πανωραιας κι απεκτησαν τρια παιδια,τον Γιωργο,τον Κστοδουλο[Χρι-
στοδουλο]εμενα,και την Δημητρουλα
.
.

Ο ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΕΓΡΑΨΕ:
Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης Σκιαθιτης τον τοπον Ελλην το γενος
.
Ο ελαχιστος εγραψε...
.
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ
ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ-χ.ν.κουβελης
.
.Ο ελαχιστος ξυπνησε απ'το ονειρο.Συλλογισθηκε τους προκατοχους,ειδε να
κρεμουν τα προσωπεια τους στα κλαρια κι αργα υστερα ν'αποσυρονται στη σκια
.με φυλλα ελιας λογχοφορα χαρακωσε τον ουρανο
.εσυρε τον ισκο του ως το κυπαρισσι,ο ισκιος του ευθυτενης ως το δεντρο
.πουλια ανεβαζαν με σκαλες λοφων τη θαλασσα στα λογια τους,να σιωπησουν τα
περιττα
.σαν εδυσε βρηκε την τροφη του να δειπνισει ελιες και ψωμι στο τραπεζι
.καμπυλωσε τον λογισμο του και στοχευσε το μικρο το ταπεινο το μη -υπερυψου-
μενο
.και το κρινακι λευκοτατο πνεει τον υπνο των βραχων,σκεφτηκε
.σημερα ηρθε ενας ταπεινος ανθρωπος.
Γεωργος
Του εφερε σιταρι ν'αλεσει
.σε περασμενους καιρους φυτεψε θαμνους και πουρναρια φιλικι κουμαριες και
σε μελλοντικους καιρους θα φυτρωσουν
.ειδε το κομματι του καθαρου ουρανου στο μικρο παραθυρο.Του δωθηκε αυτη
η Δωρεα
.η πεταλουδα σχεδιασε τη μερα της σε ισκιους βραχων,και το χαμομηλο τον κιτρινο
υπνο της σκιασε
.στο τερμα μιας μερας ειδε στο βαθος χαμηλα τη θαλασσα.
Αναγνωρισε το Μεγαλο Ανερμηνευτο
.με τα φτερα των πουλιων αποκτουμε την ιδεα της ανυψωσης και της πτωσης
ταυτοχρονα
.στο πιατο εβαλε τις ελιες και καθισε στο ξυλινο τραπεζι να φαει
.ο ερημοτατος των ανθρωπων απλωνοντας το χερι στηριχτηκε στον βραχο
.στο χορταρι αναμεσα στις πετρες πνεει την υπαρξη του ο κοσμος
.το μεσημερι πανω απ'το λοφο ισορροπησε ενα οριζοντιο συννεφο,ως λευκη χιων
.με το ανοιγμα του αντιχειρα και του δειχτη μετρησε το διαστημα που τον χωριζει
απο τα πραγματα γυρω
.οργωσε τη γη ,εσπειρε ,θερισε και τη λιγοστη σοδεια πολλαπλασιαζοντας την την
μοιρασε ισοποσα
.τα δε ανθρωπινα ειχε παρ'ολ'αυτα παντα στην εγνοια του
. κι αν τον αδικησαν δεν ανταπεδωσε,ο εναρετος
.πληθος παπαρουνες εχυσαν το κοκκινο αιμα τους στο πρασινο χορταρι της ανοιξης
.''απο το χερι μου αρχιζει η ερημος,οταν το δαχτυλο μου δεν φτανει στο δαχτυλο του
πλησιον μου''
.εβαλε να φαει,λιγοστες ελιες και χορτα βρασμενα,φωναξε πρωτα τα πουλια,υστερα
τους ανθρωπους,
ολοι χορτασαν και εμεινε και για την αλλη μερα φαγητο να χορτασθουν
.ηταν εκ φυσεως λιποσαρκος,αλλα ισχυρος στα νευρα τους σωματος και ανθεκτικος
στις κλειδωσεις,ικανος ν'αναρριχαται στους βραχους και να υπερπηδα βαθεια χασμα-
τα της γης,ως ζαρκας
.ενωνοντας τους δυο αντιχειρεςκαι τους δυο δειχτες τους αριστερου και του δεξιου
χεριου σχηματισε κυκλο,απο αυτον τον κυκλο περασε την ματια του και κοιταξε τον
κοσμο,υστερα απομακρυνοντας τα ενωμενα δαχτυλα μεγαλωνε συνεχως τον κυκλο
.σκορπισε λογους αγαθους και ωφελησε πολλαπλα τους ανθρωπους χωρις ανταμοιβη
δεχομενος
.το προσωπο ενος απο εμας με τα στρωματα της ιστοριας του τοιχογραφησε σε περιο-
πτη θεση να βλεπουμε τι ωφελει και τι βλαφτει
.τα εργα του απλα και ανιδιοτελη ως και οι λογοι του
.ανοιξε το παραθυρο και ξημερωσε,
εκλεισε το παραθυρο και νυχτωσε,
στην κινηση αυτη οφειλει ο κοσμος την υπαρξη του
.αναρωτηθηκε ποση Αληθεια ο ανθρωπος δικαιουται
.ποση απο τη συμμετρια της μαργαριτας αγγιζει τον αερα
.φοβηθηκε μηπως τα λογια του καταληφθουν απο ψεματα
.σκεφτηκε πως για να μετρησεις το μεγεθος των λοφων και των βουνων χρεια-
ζεσαι την ιδεα του μυρμηγκιου
.στους ορθρους μνημονευε τους γεωργους, τους ποιμενοντας και τους ψαραδες
.με μηκη βλεματων μετραμε τις αποστασεις μας
.το φως που ελαμψε το ορυκτο της μερας
.και η ψυχη τους εφταχορδη λυρα αντηχησε το φως
.αυτο το πραγμα εχει αυτο το ονομα,
και ο ανθρωπος απο τις πραξεις του εχει το ονομα του ακεραιο η' λειψο
.''ο ανθρωπος δεν ειναι,μονο,μια υλιστικη μηχανη''
αυτο ειπε και το γαλαζιο πληρωσε τα υπαρχοντα
.εκεινος ο ανθρωπος εφυγε χρονια πριν,σκαβοντας στις πραξεις του θα τον ανα-
στησεις
.Αυτος ο Ελαχιστος Μεταφυσικος και ο Στοχαστης
ο Αγνοων τα Ατερμονα
.αγκυρωνε αποσπασματα της θαλασσας στον ουρανο
και μερη απο συννεφα στα κυματα
.τις βροχερες μερες μαζευε το νερο στη στερνα και τις μερες της μεγαλης ξηρασιας
το ξοδευε να ποτιζει τα φυτα μην ξεραθουν
.ο δρομος αναμεσα απο βραχια και θαμνους ανεβαινε
και μαζι το τοπιο
.στα ακρα των τοπων μου,η ευγενικη νησος Σκιαθος ,η ψωμοφαγα Ακαρνανια,η
αρχοντικη Σμυρνη ,η ακριβη Μορφου της Παφος της νησος Κυπρου
.κι επειτα ο ερημιτης πηρε το μονοπατι αναμεσα στις ελιες
.ψηλα υπεροπτικο πεταγμα τανυπτερυγου αετου ισορροπουσε χαμηλα το κιτρινο
τρεμουλιασμα της πεταλουδας στον αερα
.η μερα κυλησε αναμεσα στα βραχια τις ωρες της κι αποψε τ'αηδονι γλιστρισε
στο φως του φεγγαριου.
.Μπορει να βλεπει την Ωραιοτητα
.και η σκεψη του λουστηκε στη διαυγεια
.ο ηρεμος υπνος της χελωνας κατω απο πανσεληνο φως με τα νερα φωτεινα και
λουλουδιασμενα της ανοιξης
.στις τοιχογραφιες ξεχωριζε συγκαιρινους του ανθρωπους,πλησιαζε,τους χαιρε-
τουσε και κουβεντιαζε μαζι τους
.ειδε.
Οι βαρκες στον αερα κολυμπαγαν σαν δελφινια
.η ισχυρη πιεση του ανεμου η' η ανωση των ψαριων χαραζεται στον ρυθμο
των κυματων
.ηρθε ενας ανθρωπος,δεν τον ρωτησε τιποτα,εφαγε μαζι του και μετα το γευμα εφυγε,αφου τον ευχαριστησε
.στο ξερο ξυλο που φυτεψε περιμενε ν'αναστηθει η ανοιξη
.δεν θελησε στην τοιχογραφια ν'αποτυπωσει τη ματαιοδοξια του
.αυτη τη νυχτα το φεγγαρι σταθηκε πανω απ'το κυπαρισσι,μια στιγμη
.και με τη γλωσσα του ειπε:
''το νερο καθρεφτης του Χρονου ειναι''
.τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων
στο φως .
Η Υπαρξη
.καποτε κατεβαινε στη θαλασσα ,εμενε με τις ωρες ακουγοντας τ'αδιακοπα
κυματα να ερχονται να φευγουν
.φυσωντας ο αερας εσειε τις ακρες των δεντρων που με τις πενες τους εγραφαν
στο τετραδιο τ'ουρανου:
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
.ειδε.
Περιστερι λευκο σαν βελος περασε μεσα απο ασπρο συννεφο
.και με τη γλωσσα του ειπε:
''ποιο ονομα πραγματος δεν ειπωθηκε ως τωρα
και ποτε δεν θα ειπωθει;''
.ενα νευμα η ευτυχια
μια κινηση απλη,στο χερι σου
.Μπορει να βλεπει την Ωραιοτητα
''μικρα κυκλαμινα ρουφουν φως στη ριζα του βραχου''
.οπως ψαρας κυκλωνει τα νερα με διχτια να πιασει ψαρια, το φως κυκλωσε
και πιανοντας το το ειχε να φωτιζει τις μερες του και να μην ειναι σκοτεινες
οι νυχτες του
.και στη γλωσσα του εγραψε:
''οι μελισσες τριγυριζαν στα ανθη τρυγωντας τη γυρι τους''
Μεγαλυνομεν τα Εργα
.Αυτα ακουστηκαν.
Παλιμψηστο Αλεξανδρου Παπαδιαμαντη
η Χωρα μου
.Ενα σημειο προσθετωντας,
απο Εδω η Αιωνιοτητα
.
.

.