LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ --Παθολογια του πολεμου- ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ IΣΤΟΡΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ,βιβλίο γ'-82-4,5,6 -μεταφραση αποσπάσματος χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis . .

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

--Παθολογια του πολεμου-

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ IΣΤΟΡΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ,βιβλίο γ'-82-4,5,6

-μεταφραση αποσπάσματος χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

-Παθολογια του πολεμου-

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ IΣΤΟΡΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ,βιβλίο γ'-82-4,5,6

-μεταφραση αποσπάσματος χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

4.και την συνειθισμενη σημασία των λέξεων αλλαξαν για τη  δικαιολογηση των πραξεων, γιατί 

η αλογιστη τόλμη περνιονταν για αντρεια του πιστου συμμαχου,η προνοητικη δυστακτικοτητα 

κρυφή δειλία,

η σωφροσύνη σημάδι αναντρειας,και τη σύνεση στο καθετί αδράνεια στο καθετι,

η τυφλή βία σε αρετή του άντρα συγκαταλέγεται,η σκέψη για ασφάλεια φανερή πρόφαση αποφυγής,να πετυχεις μια πλεκτάνη επιτήδειος και να υποκινήσεις ακόμη ικανότερος,

να προαποφασισεις όπως τίποτα απ'αυτα δεν χρειάζεσαι,τότε και τη συμμαχία  διαλύεις και τους εχθρους φοβάσαι,απλά οποιος τρέχει πρόθυμος για κάποιο κακό να κάνει τον επαινουν,κι.οποιος παρακινεί αυτον που ούτε το διανοείται,

[3.82.6] και μηπως και το συγγενικό του συμμαχικου δεν έγινε περισσότερο ξένο γιατί περισσότερο  προθυμοι είναι χωρίς δισταγμό να τολμήσουν,

γιατί βάσει των καθιερωμένων νομων  δεν ωφελουν τέτοιοι συνδεσμοι,αλλά αντίθετοι των κατεστημένων από υπεροψία,

και σ'αυτους τους ίδιους η εμπιστοσύνη δεν ενισχυονταν απ'τον θεϊκό νόμο μάλλον παρά από το 

κοινο της παρανομίας.

[3.82.4] καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει. τόλμα μὲν 

γὰρ ἀλόγιστος ἀνδρεία φιλέταιρος ἐνομίσθη, μέλλησις δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής, τὸ δὲ σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημα, καὶ τὸ πρὸς ἅπαν ξυνετὸν ἐπὶ πᾶν ἀργόν· τὸ δ᾽ ἐμπλήκτως ὀξὺ ἀνδρὸς 

μοίρᾳ προσετέθη, ἀσφαλείᾳ δὲ τὸ ἐπιβουλεύσασθαι ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος. [3.82.5] καὶ ὁ 

μὲν χαλεπαίνων πιστὸς αἰεί, ὁ δ᾽ ἀντιλέγων αὐτῷ ὕποπτος. ἐπιβουλεύσας δέ τις τυχὼν ξυνετὸς καὶ ὑπονοήσας ἔτι δεινότερος· προβουλεύσας δὲ ὅπως μηδὲν αὐτῶν δεήσει, τῆς τε ἑταιρίας διαλυτὴς 

καὶ τοὺς ἐναντίους ἐκπεπληγμένος. ἁπλῶς δὲ ὁ φθάσας τὸν μέλλοντα κακόν τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο, καὶ 

ὁ ἐπικελεύσας τὸν μὴ διανοούμενον. [3.82.6] καὶ μὴν καὶ τὸ ξυγγενὲς τοῦ ἑταιρικοῦ ἀλλοτριώτερον ἐγένετο διὰ τὸ ἑτοιμότερον εἶναι ἀπροφασίστως τολμᾶν· οὐ γὰρ μετὰ τῶν κειμένων νόμων ὠφελίας 

αἱ τοιαῦται ξύνοδοι, ἀλλὰ παρὰ τοὺς καθεστῶτας πλεονεξίᾳ. καὶ τὰς ἐς σφᾶς αὐτοὺς πίστεις οὐ τῷ θείῳ νόμῳ μᾶλλον ἐκρατύνοντο ἢ τῷ κοινῇ τι παρανομῆσαι. 

.

.

.