.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Αἰσώπου Μῦθοι
-Ὄνος καὶ βάτραχοι-Πέρδιξ καὶ ἄνθρωπος-Ποιμὴν καὶ θάλασσα-
Σφῆκες καὶ πέρδικες καὶ γεωργός -Ύαινα καὶ ἀλώπηξ-Ταῦρος καὶ αἶγες ἄγριαι-Σαλπιγκτής-Σῦς ἄγριος καὶ ἀλώπηξ-Κοχλίαι
-ελευθερη απόδοση μετάφρασης χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αἰσώπου Μῦθοι
-Ὄνος καὶ βάτραχοι-Πέρδιξ καὶ ἄνθρωπος-Ποιμὴν καὶ θάλασσα-
Σφῆκες καὶ πέρδικες καὶ γεωργός -Ύαινα καὶ ἀλώπηξ-Ταῦρος καὶ αἶγες ἄγριαι-Σαλπιγκτής-Σῦς ἄγριος καὶ ἀλώπηξ-Κοχλίαι
-ελευθερη αποδοση μεταφρασης χ.ν.μουβελης. c.n.couvelis
Ὄνος καὶ βάτραχοι
ένας γάιδαρος φορτωμένος ξύλα περνούσε από μια λιμνη,γλίστρησε κι έπεσε κάτω,κι επειδή δεν μπορούσε να σηκωθεί οδύρονταν και στέναζε,όταν οι βάτραχοι στη λίμνη άκουσαν τους στεναγμούς του του είπαν,
φιλαράκο,τι θα'κανες αν τόσο χρόνο εδώ έμενες όσο εμεις,όταν τόσο λίγο έπεσες κι έτσι οδυρεσε;
ο μύθος λέει,για τον άνθρωπο που στην ελαχιστη δυσκολία δυσφορει,ενώ δεν αισθάνεται τι σημαίνει μεγάλη
Ὄνος ξύλων γόμον φέρων λίμνην διέβαινεν· ὀλισθὼν δέ, ὡς κατέπεσεν, ἐξαναστῆναι μὴ δυνάμενος ὠδύρετό τε καὶ ἔστενεν. Οἱ δὲ ἐν τῇ λίμνῃ βάτραχοι ἀκούσαντες αὐτοῦ τῶν στεναγμῶν ἔφασαν· «Ὦ οὗτος, καὶ τί ἂν ἐποίησας, εἰ τοσοῦτον ἐνταῦθα χρόνον διέτριβες ὅσον ἡμεῖς, ὅτε πρὸς ὀλίγον πεσὼν οὕτως ὀδύρῃ;»
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα ῥᾴθυμον ἐπ’ ἐλαχίστοις πόνοις δυσφοροῦντα, αὐτὸς τοὺς πλείονας ῥᾳδίως ὑφιστάμενος
.
.
Πέρδιξ καὶ ἄνθρωπος
κάποιος έπιασε μια πέρδικα κι ήθελε να τη σφάξει,κι αυτή τον ικέτευε λέγοντας ,
άσε να ζησω,κι αντί για μένα πολλές πέρδικες θα σου φέρω,
τότε αυτός της είπε,
γι'αυτο θα σε σφαξω,επειδή θέλεις να μου παραδώσεις τους δικούς σου
ο μύθος λέει,πως δόλιος είναι αυτός που για να σωθεί ο ιδιος προδινει τους φίλους του
Πέρδικά τις θηρεύσας ἤμελλε σφάξαι. Ἡ δὲ ἱκέτευε λέγουσα· «Ἔασόν με ζῆν καὶ ἀντ’ ἐμοῦ πολλὰς πέρδικας ἐγώ σοι κυνηγήσω.» Ὁ δὲ εἶπεν· «Δι’ αὐτὸ τοῦτο μᾶλλόν σε θύσω, ὅτι τοὺς συνήθεις καὶ φίλους σοι ἐνεδρεῦσαι θέλεις.»
Ὅτι ὁ κατὰ φίλων αὐτοῦ δολίας μηχανὰς συντιθεὶς αὐτὸς ἐν ταῖς ἐνέδραις τῶν κινδύνων ἐμπεσεῖται.
.
.
Ποιμὴν καὶ θάλασσα
ένας βοσκός σ'ενα παραθαλάσσιο τόπο έβοσκε,βλεπωντας γαλήνια τη θάλασσα πεθυμησε να πλεύσει για εμπόριο,ξεπούλησε λοιπόν τα πρόβατα κι αγοράζοντας χουρμάδες ανοίχτηκε στη θάλασσα,όμως έπιασε βαρύς χειμώνας και το καράβι κινδύνευε να βουλιάξει,τότε όλο το φορτίο το πέταξε στη θάλασσα,και μ'αδειασμενο καράβι σώθηκε,μετά από λίγες μέρες ήταν με κάποιον που θαύμασε τη γαλήνη της θάλασσας,τότε εκείνος του είπε,
φίλε μου,χουρμάδες ζητάει,γι'αυτό φαίνεται ήσυχη
ο μύθος λέει,πως τα παθήματα στους ανθρώπους γίνονται μαθήματα
Ποιμὴν ἐν παραθαλασσίῳ τόπῳ ποίμνιον νέμων, ἑωρακὼς γαληνιῶσαν τὴν θάλατταν, ἐπεθύμησε πλεῦσαι πρὸς ἐμπορίαν. Ἀπεμπολήσας οὖν τὰ πρόβατα καὶ φοινίκων βαλάνους πριάμενος ἀνήχθη. Χειμῶνος δὲ σφοδροῦ γενομένου καὶ τῆς νεὼς κινδυνευούσης βαπτίζεσθαι, πάντα τὸν φόρτον ἐκβαλὼν εἰς τὴν θάλατταν, μόλις κενῇ τῇ νηῒ διεσώθη. Μετὰ δ’ ἡμέρας οὐκ ὀλίγας παριόντος τινὸς καὶ τῆς θαλάττης (ἔτυχε γὰρ αὕτη γαληνιῶσα) τὴν ἠρεμίαν θαυμάζοντος, ὑπολαβὼν οὗτος εἶπεν· «Ὦ λῷστε, φοινίκων αὖθις, ὡς ἔοικεν, ἐπιθυμεῖ, καὶ διὰ τοῦτο φαίνεται ἡσυχάζουσα.»
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τὰ παθήματα τοῖς ἀνθρώποις μαθήματα γίνεται
.
.
Σφῆκες καὶ πέρδικες καὶ γεωργός
μια φορά οι σφήκες κι οι πέρδικες διψούσαν πολύ και πήγαν σ'ενα γεωργο,και του ζητούσαν νερό
να πιουν και θα του το ανταπεδωναν,
οι πέρδικες θα έσκαβαν τ'αμπελι,κι οι σφήκες θα περιφέρονταν με τα κεντρια τους να διώξουν τους κλεφτες,
άκουγωντας αυτα ο γεωργος είπε,
έχω δύο βόδια, πού τίποτα δεν μου υπόσχονται κι όλα τα κανουν,προτιμώ σ'αυτα να δώσω το νερό παρα σε σας
ο μύθος λέει,μην έχεις εμπιστοσύνη σ'αυτους που για να πάρουν σου υπόσχονται να σου ανταποδωσουν
Σφῆκες καὶ πέρδικες δίψῃ συνεχόμενοι πρὸς γεωργὸν ἦλθον παρ’ αὐτοῦ αἰτοῦντες πιεῖν, ἐπαγγελλόμενοι ἀντὶ τοῦ ὕδατος ταύτην τὴν χάριν ἀποδώσειν· οἱ μὲν πέρδικες σκάπτειν τὰς ἀμπέλους, οἱ δὲ σφῆκες κύκλῳ περιιόντες τοῖς κέντροις ἀποσοβεῖν τοὺς κλέπτας. Ὁ δὲ γεωργὸς ἔφη· «Ἀλλ’ ἔμοιγέ εἰσι δύο βόες, οἳ μηδὲν ἐπαγγελλόμενοι πάντα ποιοῦσιν· ἄμεινον οὖν ἐστιν ἐκείνοις δοῦναι ἤπερ ὑμῖν.»
Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρας ἐξώλεις ὠφελεῖν μὲν ἐπαγγελλομένους, βλάπτοντας δὲ μεγάλα
.
.
Ύαινα καὶ ἀλώπηξ
οι ύαινες λένε πως κάθε χρόνο αλλάζουν το φύλο τους,από αρσενικές θηλυκές κι από θηλυκές αρσενικές,όταν μια ύαινα είδε μια αλεπου της πρότεινε να φιλια,αλλά η αλεπού δεν ήθελε,η ύαινα τότε ένιωσε προσβολή,
κι η αλεπού της είπε,
εγώ δεν σε προσβάλω,η φύση σου φταιει,γιατί δεν θα ξέρω πότε θα είσαι φίλη μου και πότε φίλος
μου
ο μύθος λέει,για άνθρωπο ευμεταβολο
Τὰς ὑαίνας φασί, παρ’ ἐνιαυτὸν ἀλλασσομένης αὐτῶν τῆς φύσεως, ποτὲ μὲν ἄρσενας, ποτὲ δὲ θηλείας γίνεσθαι. Καὶ δὴ ὕαινα θεασαμένη ἀλώπεκα ἐμέμφετο αὐτὴν ὅτι φίλην θέλουσαν αὐτῇ γενέσθαι οὐ προσίεται. Κἀκείνη ὑποτυχοῦσα εἶπεν· «Ἀλλ’ ἐμὲ μὴ μέμφου, τὴν δὲ σὴν φύσιν, δι’ ἣν ἀγνοῶ πότερον ὡς φίλῃ ἢ ὡς φίλῳ σοι χρήσομαι.»
.
.
Ταῦρος καὶ αἶγες ἄγριαι
ένας ταύρος καταδιώχθηκε από ένα λιοντάρι και κατέφυγε για να σωθεί σε μια σπηλιά,που μέσα
ήταν άγριογιδες,οι όποιες τον χτυπούσαν και τον κουντριζαν,
τότε τις είπε,
μην νομίζετε πως σας φοβάμαι και σας ανεχομαι,ας οψεται αυτός που στέκεται μπροστα στο στομιο της σπηλιάς
ο μύθος λέει,πως υπομενεις τα μικρότερα κακά για να μην πάθεις τα χειροτερα
Ταῦρος διωκόμενος ὑπὸ λέοντος κατέφυγεν εἴς τι σπήλαιον, ἐν ᾧ ἦσαν αἶγες ἄγριαι. Τυπτόμενος δὲ ὑπ’ αὐτῶν καὶ κερατιζόμενος ἔφη· «Ἀλλ’ οὐχ ὑμᾶς φοβούμενος ἀνέχομαι, τὸν δὲ πρὸ τοῦ στομίου ἑστῶτα [λέοντα].»
Οὕτω πολλοὶ διὰ φόβον τῶν κρειττόνων καὶ τὰς ἐκ τῶν ἡττόνων ὕβρεις ὑπομένουσιν
.
.
Σαλπιγκτής
ένας σαλπιγκτής σε καιρό πολέμου πιάστηκε αιχμάλωτος απ'τους εχθρούς,
μη με σκοτώσετε,παρακαλεσε,γιατι κανένα σας δεν σκότωσα,τίποτα άλλο απ'αυτο το χαλκό δεν
έχω,
τότε του απάντησαν,
γι'αυτό θα πεθάνεις,γιατί αν και δεν μπορεις να πολεμήσεις τους άλλους ξεσηκωνεις για μάχη
ο μύθος λέει,πως υπαίτιοι των κακών είναι αυτοί που ξεσηκωνουν τους αλλους
Σαλπιγκτὴς στρατὸν ἐπισυνάγων καὶ κρατηθεὶς ὑπὸ τῶν πολεμίων ἐβόα· «Μὴ κτείνετέ με, ὦ ἄνδρες, εἰκῆ καὶ μάτην· οὐδένα γὰρ ὑμῶν ἀπέκτεινα· πλὴν γὰρ τοῦ χαλκοῦ τούτου οὐδὲν ἄλλο κτῶμαι.» Οἱ δὲ πρὸς αὐτὸν ἔφασαν· «Διὰ τοῦτο γὰρ μᾶλλον τεθνήξῃ, ὅτι σὺ μὴ δυνάμενος πολεμεῖν τοὺς πάντας πρὸς μάχην ἐγείρεις.»
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πλέον πταίουσιν οἱ τοὺς κακοὺς καὶ βαρεῖς δυνάστας ἐπεγείροντες εἰς τὸ κακοποιεῖν.
.
.
Σῦς ἄγριος καὶ ἀλώπηξ
ένα αγριογούρουνο στέκονταν σ'ενα δέντρο κι ακονιζε τα δόντια του,σε μια αλεπού που το είδε και
το ρωτησε,αφού δεν υπάρχει αιτία,μήτε κυνηγος μήτε κίνδυνος κανενας γιατί τότε ακονίζει τα δόντια,
απάντησε,
αν παρουσιαστεί κίνδυνος τοτε δεν θα υπάρχει χρόνος για ακονισμα
ο μύθος λέει,πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τους κινδυνουε
Σῦς ἄγριος ἑστὼς παρά τι δένδρον τοὺς ὀδόντας ἠκόνα. Ἀλώπεκος δὲ αὐτὸν ἐρομένης τὴν αἰτίαν δι’ ἥν, μηδενὸς αὐτῷ μήτε κυνηγέτου μήτε κινδύνου ἐφεστῶτος, τοὺς ὀδόντας θήγει, ἔφη· «Ἀλλ’ ἔγωγε οὐ ματαίως τοῦτο ποιῶ· ἐὰν γάρ με κίνδυνος καταλάβῃ, οὐ τότε περὶ τὸ ἀκονᾶν ἀσχοληθήσομαι, ἑτοίμοις δὲ οὖσι χρήσομαι.»
Ὁ λόγος διδάσκει δεῖν πρὸ τῶν κινδύνων τὰς παρασκευὰς ποιεῖσθαι
.
.
Κοχλίαι
ένα παιδί ενός γεωργού έψηνε σαλιγκάρια,όταν τ'ακουσε να τσιριζουν είπε,
ανοητα πλάσματα,τα σπίτια σας καίγονται κι εσείς τραγουδάτε
ο μύθος λέει,πόσο.ανοητο είναι να κάνεις πράγματα που δεν είναι αυτά που πρεπει
Γεωργοῦ παῖς κοχλίας ὤπτα· ἀκούσας δὲ αὐτῶν τριζόντων ἔφη· «Ὦ κάκιστα ζῷα, τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων, αὐτοὶ ᾄδετε.»
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι πᾶν τὸ παρὰ καιρὸν δρώμενον ἐπονείδιστον.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου