GREEK POETRY -η επίθεση της Μελανθως στον Οδυσσέα (Ομήρου Οδύσσεια , ραψωδία τ,'στιχοι 65-84) -μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

. 

.

GREEK POETRY

-η επίθεση της Μελανθως στον Οδυσσέα

(Ομήρου Οδύσσεια , ραψωδία τ,'στιχοι 65-84)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

η Μελανθω

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η επίθεση της Μελανθως στον Οδυσσέα

(Ομήρου Οδύσσεια , ραψωδία τ,'στιχοι 65-84)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και πάλι δεύτερη φορά μπήκε άσχημα στον Οδυσσέαη Μελανθω,

παλιοαγυρτη,ακόμα θα μας ενοχλεις εδώ τη νύχτα να τριγυρνας 

μέσα στο σπίτι,περνωντας μάτι τις γυναίκες;

ελα  μπρος έξω γκρεμοτσακισου,άmθλιε,έφαγες σου φτάνει,

γιατί με το παλουκι έξω απ'τη πόρτα θα σε πετάξω,

τότε κοιτώντας την άγρια λοξα της απάντησε ο πανέξυπνος Οδυσσέας,

διοολισα,γιατί με τόσο μισος μου την πέφτεις,

γιατ'ειμαι βρώμικος,και κουρελια στο κορμι φοραω,και στη πόλη  

ζητιανευω;αυτο απ'ανάγκη το κάνω μεγάλη ,

τέτοι'ειναι οι φτωχοί κι οι περιπλανώμενοι άνθρωποι,

γιατί κι εγώ σε σπίτι κάποτε μ'ανθρωπους εμένα,

μ'αφθονα πλούτη  και πολλά στους περιπλανώμενους τετοιους εδωνα,

όποιος και να'τανε και οποια τον έφερνε ανάγκη,

υπηρέτες μύριους είχα κι άλλα πολλά,

όσα έχουν όσοι καλοπερνουν και λέγονται πλούσιοι,

αλλ' ο Ζευς ο γιος του Κρόνου τα σκορπισε,

γι'αυτό τώρα κι εσύ,κοπέλα μου,πρόσεξε μην κάποτε όλα τα μεγαλεία

χάσεις που'χεις τώρα απ'τις υπηρέτριες του σπιτιού παραπανω,

αν συμβεί κι η κυρά σου εξαγριωθεί μαζί σου ξαφνικα,

η' αν ο Οδυσσέας έρθει,γιατί ακόμα ελπίδα υπαρχει

ἡ δ' Ὀδυσῆ' ἐνένιπε Μελανθὼ δεύτερον αὖτις·65

«ξεῖν', ἔτι καὶ νῦν ἐνθάδ' ἀνιήσεις διὰ νύκτα

δινεύων κατὰ οἶκον, ὀπιπεύσεις δὲ γυναῖκας;

ἀλλ' ἔξελθε θύραζε, τάλαν, καὶ δαιτὸς ὄνησο·

ἢ τάχα καὶ δαλῷ βεβλημένος εἶσθα θύραζε.»

τὴν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·70

«δαιμονίη, τί μοι ὧδ' ἐπέχεις κεκοτηότι θυμῷ;

ἦ ὅτι δὴ ῥυπόω, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷμαι,

πτωχεύω δ' ἀνὰ δῆμον; ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει.

τοιοῦτοι πτωχοὶ καὶ ἀλήμονες ἄνδρες ἔασι.

καὶ γὰρ ἐγώ ποτε οἶκον ἐν ἀνθρώποισιν ἔναιον75

ὄλβιος ἀφνειὸν καὶ πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ

τοίῳ, ὁποῖος ἔοι καὶ ὅτευ κεχρημένος ἔλθοι·

ἦσαν δὲ δμῶες μάλα μυρίοι ἄλλα τε πολλά,

οἷσίν τ' εὖ ζώουσι καὶ ἀφνειοὶ καλέονται.

ἀλλὰ Ζεὺς ἀλάπαξε Κρονίων·

τῶ νῦν μή ποτε καὶ σύ, γύναι, ἀπὸ πᾶσαν ὀλέσσῃς

ἀγλαΐην, τῇ νῦν γε μετὰ δμῳῇσι κέκασσαι,

ἤν πώς τοι δέσποινα κοτεσσαμένη χαλεπήνῃ

ἢ Ὀδυσεὺς ἔλθῃ· ἔτι γὰρ καὶ ἐλπίδος αἶσα.84

.

.

.