ΑΝΑΠΤΥΞΕΙΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-3

.

.

ΑΝΑΠΤΥΞΕΙΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ  

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

.

.

Αρμονία Αντισυμμετριας Αντινομια 

ελιγμοί λέξεων εξεων ακροαιφνων

υπερδινωση τοπωνυμιων αντωνυμιων

ιστοριας εξελκωση συρραφη βιας

εκτροφή υπερθετικων κερδοσκοπισμου ανθέων

άμωμος αμολυντη αδηφαγια

εκκοφαντικη λογορροια ιδιοκαταληκτη ιδεολογια

πλεισμονη ελλειπους

Ιδιωματισμος ερμηνειας

ηληθιοτης χειμωνα

εκρυθμος πολιτισμός βαρβαροτητας

αποσιωπητικά δεντρων

ήχος απειρης ταλαντωσης ελάχιστου η ποιηση

συνωθουντων απωθημενων αρμονίας αντισυμμετριας

αειμαχος χρόνος διαπρακτος

διατεμνων φωνηεντα

έγχρωμα διάφανα αντιλογιων εννομα

εκ των αδιαιρετων το εν παν

εκ των διαιρετων η ονείρωξη του πραγματικού αισθητου εντός μας

ζεονζωοναλιον

ορατον αει

συμμετρία αντιφρονούντων

αειρροος ιστορια

.

.

.

.

Πανω κάτω την προταση

Χωρίς αμφιβολία αυτό ήταν το πόδι του δέντρου

Οι βαθιές σκέψεις των λέξεων

Το καρπούζι είναι η ανατολή του ηλίου φρούτο

Ο χρόνος είναι μια γεύση φευγαλέων ψαριων

Και η μηλιά είναι η μνήμη του κήπου

Το ψιθυρισμα των βηματων προς τους γλάρους

Όλα τα πράγματα είναι σωστό-λάθος συλλογές

Ένα άλογο έδειξε το χώρο της μοναξιάς του φεγγαριού

Το χρωματικό τρεμουλιασμα ξαφνικά της αισθησης του ρεαλισμού

στο ρούχο του πρωινου στις πτήσεις των μελισσών

Γύρω από ένα κυκλικο τραπέζι το ρολόι χαρτοπαιζει

Η διήγηση του γεγονότος δεν είναι λιγότερο αληθινη από το ίδιο το γεγονός

Εσείς βαδιζετε σαν να θέλετε μια ερώτηση

να μην απαντήσει για τον λουλούδινη σάρκα λαβύρινθο

Οι λέξεις ρυθμίζουν το σώμα

Τίποτα χωρίς λόγια

.

.

.

.

Υπερσυνολα Ποιησης

Ποιηση Συνολο Λανθασμενων Προτασεων

π.χ

το δεντρο λυγισμα νερων

υπερκομψη χειρονομια αερα ο γλαρος

το ψαρι αλγεβρα διανυσματων

Η'

Ποιηση Υπερσυνολο Αρρητων

π.χ

στην οδο Σταδιου η κυκλοφορια της Ιστοριας 11:09

τα ξεκοιλιασμενα σωματα των γεγονοτων γυμνα

περιφερουν στα χερια τους τους εξορυγμενους βολβους των ματιων επαιτωντας

με πολλα ψεματα την αληθεια

Η'

Ποιηση Διεξοδος Μεταφυσικων Ασυμπτωτων

π.χ

ελαχιστο λεξεων το απειρο

χρονος ελλειπης

η' υπερβολικα

αποσπασματα αναπνοων

.

.

.

.

ΚΛΙΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

στην Ερμου.ωρα 12:33 καποιος τον ρωτησε

-τι ωρα ειναι;

-Χρονος Αοριστος -απαντησε

αν απαντουσε-Χρονος Μελλοντος-ισως,τον ικανοποιουσε,

του εδωνε ελπιδα,προσδοκια

αν του απαντουσε-Χρονος-παρελθοντος-τοτε τον βυθιζε στη μνημη

μεχρι το Συνταγμα ανεβαινοντας συλλογισθηκε τον Χρονο

στα ζωα στα φυτα στις πετρες π.χ σ'ενα βοτσαλακι σ'εναν μικροσκοπικο

κοκκο αμμου κυλαει ο Χρονος διαφορετικα

στους ανθρωπους ενα αλυτο προβλημα,σημερα αυριο χθες

ενας ανθρωπος περασε,ηρθε απο μπροστα του ,περασε διπλα του,σχεδον

τον αγγιξε,και χαθηκε πισω του

τα χαραχτηριστικα του,υψος,χρωμα μαλλιων,ματιων,ρουχα,φυλο,ηληκια

για την ιστορια του,τη προσωπικη του ζωη,τα γεγονοτα που τον διαμορφωσαν

εχει πληρη αγνοια

απλα ενας ανθρωπος,ενας αριθμος,ενα συμβολο,μια ιδεολογια

ενα Ειναι Καπου

με ποση αγνοια και ποση ασαφεια δημιουργηται η κοινωνια και

θεσπιζονται τα πολιτευματα

εδω στην οδο του Κερδωου Ερμη οι ανθρωποι συναλλασονται

ποιες σκεψεις τους ενωνουν και ποιες τους διαχωριζουν

ποια ενδιαφεροντα

ποια ελξη ποια απωθηση

καποιος αλλος[η' ο ιδιος ανθρωπος]τον ρωτησε

-τι ωρα ειναι;

-12:52 Πραγματικος Χρονος-απαντησε

στα ματια του αλλου ειδε τη δυσπιστια

.

.

.

.

Αίας και Τεκμησσα, σκηνή

η θάλασσα βουιζει λέξεις, τις ακούμε,

περνούν τα κλειστά παράθυρα

το φεγγάρι απόψε σκουντουφλαει στα πευκα

πληγωνεται το φως του

το μπράτσο του άντρα τεμαχισμενο στον καθρεφτη

φωνάζει ακαταληπτα λογια

αυτή η' αυτος

ξυπνάει, "γιατί δεν με ξυπνησες;

τι ώρα είναι; "

ο ίδιος χρόνος, του απανταει

γιατί δεν την ακούει; καθαρά αρθρωσε τις λέξεις της,

" είμαι δίπλα σου, όπως και τότε"συνεχιζει

"τώρα; "την κοιτάζει, και τώρα, του απαντά, μη φοβάσαι

" ακούς τη θάλασσα; βουιζει λέξεις, βουλιάζει τις λέξεις,

τις λέξεις μου "εκείνη δεν μιλησε

εκείνος συνέχισε," γιατί δεν ακούγονται οι λέξεις μου; "

ανασανε βαρια

ένα μουγκρητο τεμαχισμενο στον καθρέφτη

" Ο Αίαντας είμαι Τεκμησσα, ακούς; "

" ακούς το φεγγάρι; "

εκείνη προσποιηθηκε πως ακουσε

.

.

.

.

Υπερδιεσεις 

ένας άνθρωπος μπροστά στον καθρέφτη

το ειδωλο του σε περιοχή θάλασσας η' στην είσοδο πολυκατοικίας αρ.17

το χερι του στα  δεξιά πλήκτρα του πιάνου      συνομιλία του Μότσαρτ με πουλί  

η κοιλιά του κίτρινη   η Ιστορία του Χρόνου και η' του ανθρώπου  

κατασκεύασε μια μηχανή από ξύλο σύρμα      στο ρολόι όρισε την ώρα 4πμ  

το νερό στη βρύση έτρεχε χωρίς αμφιβολία θα πλημμυριζε το δωμάτιο      τα δέντρα

θα έβρισκαν ευνοϊκές συνθήκες  ν'αναπτυχθούν            

μια ώρα παρατηρούσε το πλήθος στη πλατεία δύο μέρες       δεν μίλησε με άνθρωπο

ας πούμε 'χαίρετε, τι κάνετε;'             μια γυναίκα τον πέρασε για κάποιον άλλον 'συγνώμη,

 έκανα λάθος, δεν είστε εσείς'        το πουλί πέταξε από το χερι  ενός παιδιου, εκείνο

ανέβηκε σ'ενα κίτρινο ποδήλατο και το κυνηγουσε γύρω απ'το συντριβάνι          γελούσε

όλο γελούσε το πουλί 'πιάσε με, είναι αδύνατο να με πιάσεις'        το παιδί άπλωσε το δεξί

του χέρι και το πιάσε σκέφτηκε να το κλείσει σε κλουβί      μετανοιωσε 'τέτοιο ωραίο πουλί

φυλακισμένο;' άνοιξε τα δάχτυλα του κι άφησε το πουλί να πετάξει       πολύ του άρεσε

αυτό που έκανε το παιδί       ένας στάθηκε και φώναξε 'μπράβο μπραβο'            κι έπειτα

απευθύνθηκε σ'αυτον 'ξέρετε, κύριε, είμαι πιανιστας'           και  φεύγοντας  του είπε

 'αν θέλετε ελάτε στο σπίτι μου να σας παίξω Μότσαρτ'    'αριθμός;'   'αριθμός 17'

.

.

.

.

τι γινεται στα σουπερ-μαρκετ της Ιστοριας

τι γινεται στα σουπερ-μαρκετ της Ιστοριας;

στις παραλιες ξεβρασμενα χταποδια απομυζουν

την αμμο του χρονου

τους εξορυγμενους βολβους των ματιων του κρατουσε

στα πηλινα χερια του

ο υποκριτης στο πετρινο θεατρο

ενα ρετσιτατιβο αργο στη φωνη του

''δεστε''μας εδειχνε

''το φως''

''τι γινεται στα σουπερ-μαρκετ της Ιστοριας;''μας φωναζε

κανωντας χειρονομιες

''αναμεσα σας κυκλοφορουν δημαγωγοι ψευτες αχρειοι ,

ξεσκεπαστε τους''

αργοτερα στα εσωτερικα των δωματιων μας

ακουγαμε το θορυβο αιχμαλωτισμενων πουλιων

δεν μας αφηνε να κοιμηθουμε η αγωνια τους

τι γινεται στα σουπερ-μαρκετ της Ιστοριας;

.

.

.

.

Σκηνικό Ιστορίας

Ο ήλιος κάθετος ο αεικινητος ρους του Ιλισσου αριστερά

νοτια πέρα η λαμπερή ασπίδα της θάλασσας το υψώμα της Καστελλας

τα νησιά η Σαλαμινα δεξιά η Αιγινα στο βάθος ο Πορος κι αυτή η Υδρα

ολη εξαίρετη η παράσταση και αψογος και ο μύθος και η λέξις

και το μέλος και η οψις και το ήθος και η διανοια

μίμηση πραξεως η Μιλητου Αλωσις

Πρόλογος: μια γυναίκα ψιθυρίζει ακατανόητα λόγια

κουλουριασμενη στο πάτωμα της σκηνής

ακούγονται από μακριά φωνές κι αλυχτισματα σκύλων

"τα είδα ήμουνα εκεί" φωναζει

"έχασα το παιδί τον άντρα μου

δεν έχω τίποτα"ουρλιαζει

σιωπη

"Κατινακι έλεγαν το κοριτσάκι μου"

Πάροδος:γυναικες από εκείνα τα μέρη κουρελιαμενες

με σβησμένα τα πρόσωπα σκοτεινά

κυκλώνουν όλο κυκλώνουν

Επεισόδιο: 1.κενο

Στάσιμον: 1,οι ίδιες πάλι γυναίκες από εκείνα τα μέρη

κυκλώνουν όλο κυκλώνουν με σβησμενα πρόσωπα

σκοτεινες

μια ξεφεύγει απ'τον κυκλο

έρχεται προς το μέρος μας

"είχαμε ένα διπατο σπίτι με αυλη"

σιωπη

"η θάλασσα άγγιζε τον κήπο μας"

Επεισόδιο: 2 κενο

Στάσιμον: 2,οι κύκλοι των γυναικων

κάθε μια φωνάζει το όνομα της αλλης σαν να την καλεί:

Ελενη

Φωτεινη

Ανδρομαχη

Εκαβη

Κερασια

Ελισω

Κασσανδρα

Επεισόδιο: 3 κενο

Έξοδος: "η μνήμη"τι είναι η μνήμη;"γιατί δεν ξεχνάμε;"

τόσοι ανθρωποι κι ουτ'ένας μας δεν ξεχασε

Κομμός:σιωπη

βάρυνε η καρδιά μας θολωσαν τα μάτια μας

ντραπηκαμε

τι έπρεπε να κάνουμε και δεν το καναμε

ποια η κάθαρσις μας;

αδιαφορησαμε για το πρόστιμο των χιλίων δραχμών στον ποιητή Φρυνιχο

και την απαγορευση

και για τα πολιτικά προπανδιστικα κίνητρα του χορηγού Θεμιστοκλη

και για τις αντιπαλοτητες των ολγαρχικων

των τυραννοφιλων και των δημοκρατικών το 493

εμάς η ιστόρια του 494 μας βαραινει

και μας πικρενει

Εδώ

που ο ήλιος κάθετος στις στήλες τις ξυρίζει

κι ο Ιλισσος αριστερά κυλάει αεικινητα

τα αποξηραμένα νερά του

νότια η ανύπαρκτη θάλασσα κι ο καπνός

απ'τις βιομηχανίες κρυβει τη θεα

.

.

.

.

WHAT IS THAT SOUND?

What is that sound?ο θορυβος της βροχης,

And also water on cicada

ενα πρασινο πευκο beside you.Athens.

και φωνες στα πηγαδια της Ερμου της Αθηνας

της Αιολου

ενας ανθρωπος στο σχημα του Οιδιποδα η' του shape Προμηθεα Δεσπωτη

μοιραζει φειγ βολαν με τσιτατα του Ηρακλειτου

μου'λαχε:Αγαθόν και κακόν ταυτόν.

μια γυναικα μ'ενα παιδι στην αγκαλια τραγουδουσε:'THis IS My MAN'

a woman drew her black hair out .το φως αποκτα φτερα

'χυσε νερο να πλυνω το προσωπο μου' φωναξα

'απο τι;','ρωτας απο τι;'

in London Bridge the Hieronymus Bosch is falling down falling down falling down

ο Τειρεσιας η' ο Εμπεδοκλης,στατιστικα μαλλον ο Ξενοφανης,εδειξε,πιθανως,σε μενα

ενα χλωροπρασινο βατραχι,΄πως μεγαλωνει η χλοη γυρω του κι ανεβαινει το νερο!'

σιωπη

silence

ΣΙΩΠΗ

ενα ελαχιστο δευτερολεπτο

ολοκληρη αιωνιοτητα Nothing

θορυβος

ηχος:βροχη η' αερας η' χιονι που πεφτει

λαθος:σαυρα χρονου

Ενας ευγενης Donatien Alphonse François Marquis de Sade

υπουργος της Δημοκρατιας του Σαλο υπογραφει την:

The Persecution and Assassination of Jean-Paul Marat

Διαταγη:Ταιστε τους αυτες τις τροφες,τα προιοντα θα ειναι πιο shit

Εγγραφη:Οταν εγω θα την διαφθειρω χρειαζομαι πανω στο χειρουργικο

τραπεζι να'ναι αυτη η ραπτομηχανη,εδειξε,κι αυτη η ομπρελα,ΑΚΡΙΒΩΣ!

What is that sound?ο θορυβος της βροχης,What is that sound?

ο θορυβος της βροχης,κλειστε το παραθυρο!

c'est seulement de cette façon qu'on arrive au plaisir,

je suis d'accord, une passion pour laquelle ils tous sont subordonnés

mais dans  laquelle ils se réunissent tous

Κρύπτειν αμαθίην κρέσσον, ή ες το μέσον φέρειν,επανερχομαι στον Οιδιποδα

η' στον Προμηθεα Δεσμωτη η' στον Μαινομενο Ηρακλη της οδου Αιολου.Athens!

μια γυναικα in Murmur of maternal.What is that sound?

Η ΓΛΩΣΣΑ

Η' Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

.

.

.

.

Αοριστιες

εκδορες υλικων σωματων υπερφυαλης Ιστοριας

τα αρχετυπα της βαρβαροτητας διαπασων τρωγλοδιαιτοι

τις ει; ουδεις ουδαμου ουδενος κραυγη ουρανομηκης

απατη αιωνιοτητας παγκοινη κοπρολαγνεια εξοχοτητων

Χαυτεια πυρ Σταδιου πυρ Αθηνας πυρ Πειραιως πυρ

εξορυγμενοι οφθαλμοι πλαστικα κονιαματα τηδε

'λαβε θεση' τι; ειπα

..........λογια

..........αποφαση

..........πραξη

τι γλωσσα μιλας; η' Α η' οχι-Α

.........ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:το μετωπο,τα ματια,η μυτη,τα χειλη,

.........ο λαιμος,αριστερος δεξιος ωμος,χερια,κοιλια,ποδια

.........ονομα:---[κενο] η' τελοσπαντων αγνωστο

.................................κενο

.................................κενο

.................................[αδειο]

απογευμα:στο πικ απ:Annie Fischer plays Schubert Sonata in B flat D 960

1. Molto moderato

2. Andante sostenuto (13:25)

3. Scherzo Allegro vivace con delicatezza (23:34)

4. Allegro, ma non troppo (27:41)

Ελευθερια Freedom Freiheit Libertad Liberté

.

.

.

.

ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ ΧΡΟΝΟΥ

η Ελενη  σ'ἀργυρέᾱν ἀσάμινθον λουζεται

οι Μυκηνες σε τουριστικη περιοδο,ο ανεμος στη συκια

η λοετροχοός Βερ(ε)νικα δινει το χέρνιβον,η τοιχογραφια

ενα Φρυγας φωτογραφιζει,το ἄργιλλον χερι,η γη τρεμει στο φως

η  Ἑλλάδα και το μέσον Ἄργος,ενα αλογο (h₁éḱ-wo-s > ἵππος, Lat. equus )

'τ'αλογο,Ορεστη'η Κλυταιμνηστρα,10:18 πμ,στη κογχη τοξου

σχημα καραβιου μετεωρο το φεγγαρι ακορντεον νοητο

και αορατο στη μνημη αρχαια εικονα ,γραφει,

δεν υπαρχουν ιδεες ανοιξης,θαλασσα και ουρανος περιττη ωραιοτητα ,

πουλια καμπυλα στο φως λεξεων η ορμη σωμα  χρονου

ὠκέες ἵπποι ανεμοι Κυκλαδες Ροδος Ζακυνθος Κεφαλονια οι Αχαιοι π. 1375

Σμυρνη Νεα Σμυρνη οι Ιωνες 1922

α]π.1600-1100 Μυκηναικη εποχη

β]π. 750-479 Αρχαικη εποχη

γ]π. 479-323 Κλασσικη εποχη

δ]π. 323 - 30 π.Χ  Ελληνιστικη εποχη

ενα δωρικο πέρυτι και το πορφυρίον αιδοιον της Λυσιστρατης,card postal 1947

ΕΛΛΑΣ - GREECE. Επιστολικόν Δελτάριον. Παγκόσμιος Ταχυδρομικός Σύνδεσμος

στον ηλιο πηλινος συλλαβιζει στην Γραμμικη Β': qou-ko-ro  βου-κό-λος

πῠρρός  Ιφιγενεια,ευλυγιστη ελαφινα σ'ενα manuscript του Cicero

'Karthāgō Karthāgō qart-ḥadašt New York New York City Sweet!'

εμεις,οι Ελληνες,προφεραμε στα Λυστρα της Μικρας Ασιας  ὕσ(σ)ωπος

νοτια του Ικονιου,χωριο Hatunsaray

Ύσσωπος ο φαρμακευτικός (Hyssopus officinalis)ή κοινώς ο ύσσωπος (hyssop),

βοτανώδες φυτό,θαμνος,του γένους Hyssopus,

συνειθιζαμε τις Κυριακες να κατεβαινουμε στη θαλασσα

εκει μετρουσαμε,ως αργα τ'απογευμα,τ'αμφικοιλα νερα γλωττης

ζηλευαμε τα τυμπανα των τζιτζικιων

τη νυχτα,σελανα  ματηρ. (πῖνε καὶ) χαῖρε Σαπφω θέᾱι σ᾽ ἰκέλᾱν

Ἄργος ἄειδε, θεα , πολυδίψιον, ἔνθεν ἄνακτες

στο επος Θηβαΐς ο Ετεοκλης κι ο Πολυνεικης

στο ξερο Αργος χειμωνας του 43,φθινοπωρο του 49,Μοναχο του 63

καί κεν ἐλέγχιστος πολυδίψιον Ἄργος ἱκοίμην

αγνωριστος τα μαλλια και τα γενια ακοφτα το βλεμμα αγριο

μπηκε στην αδεια Λαρισσα νυχτα,'πως ηρθες ως εδω;'ρωτησαν

δεν απαντησε,ζητησε νερο να πιει κι ενα μερος να κοιμηθει

'εχω αιωνες Ιστοριας να κοιμηθω'ειπε,τ'ονομα Κανεις

πολύπλαγκτος εσυ ενας Δαναος  απο το Κιβερι του Νομου Αργολιδας

τη νυχτα ενας λυκος επιτεθηκε σ'εναν ταυρο και τον κατασπαραξε

ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΜΝΗΣΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΥΓΚΕΑ,ΕΞΩΦΥΛΛΟ,ΦΩΤΟ,ΡΕΠΟΡΤΑΖ,

στην κοσμικη στηλη life style περιοδικου

σ'ενα Βοιωτικο χωριο ζουσαμε και

Μογέᾱ δίδο̄τι τᾶι γυναι|κὶ δο̃ρον Εὐχάρῑ |

τΕ̄ὐτρε̄τιφάντο̄ κό|τυλον ὄ̄ς χ᾽ ἅδᾱν πίε̄

α!Η Ευχαρις! σωμα πουλιου μετεωρο ορατο κι αορατο

.

.

.

.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΦΑΙΔΡΑΣ

ανοικτο παραθυρο ανατολικα

νυχτα πανσεληνος

πυγολαμπιδες στον κηπο

η Φαιδρα ''τ'αηδονι αποψε τονιζει τις ωρες.καποτε στα μαλλια ειχα τριανταφυλλα.

απο τη μανα Πασιφαη κληρονομησα το παθος.με τις κοπελες μαζευα κροκους"

στο γυαλι το χρυσοψαρο λαμπηριζει αμετοχο

ακουει τ'αλογα στους σταυλους ανησυχα

χτυπουν τα ποδια στο χωμα

στο θεατρο φορουσε ενα κοκκινο φουστανι

ηταν νεα και ωραια

"εισαι φωτια και μ'εκαψες''ακουσε τα λογια στ'αυτι της

ψευτικα κι απατηλα που λησμονηθηκαν

ποσο τολμηρη μπορει να'ναι μια γυναικα οταν θελει τον αντρα

κι αυτη εξευτελιστηκε

την κατηγορησε διαστραμενη

δεν της εμενε αλλο  παρα να τον καταδωσει

να τιμωρησει την νεανικη αλλαζονια

κοιταζει στον καθρεφτη το προσωπο της ''το προσωπο μου μασκα'' κραυγης

''το σφριγηλο σωμα καταρρεει η λαμπερη απαλη επιδερμιδα θαμπωνει και σκληραινει ''

το αντρικο σωμα πεφτοντας τσακιστηκε στα βραχια

τ'αλογο χλιμιτριζοντας αγριεμενο εξαφανιστηκε

''δεν ωφελει να λυπασαι αφου τιποτα δεν μπορεις να εμποδισεις''

πρεπει να ξεχασει

δεν χρειαζεται να προκαλει την κοινη γνωμη

ενα ατυχο γεγονος ηταν

περασε

πες πως πληγωθηκε ο εγωισμος της

ανοιχτο παραθυρο ανατολικα

περασμενη νυχτα πανσεληνος

πυγολαμπιδες στον κηπο

''τ'αηδονι αποψε τονιζει τις πτυχες της ιστοριας μου''

την υποθεση της

.

.

.

.

Συναψιες ολα και ουχ ολα

'πως μ'εχετε ονομασει;' χτυπα το τηλεφωνο

Συναψιες ολα και ουχ ολα

Συμφερομενον διαφερομενον

Συναδον διαδον

Και εκ παντων εν και εξ ενος παντα

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

στο τοπιο ενα αργυρο δεντρο κατω απ'τη σεληνη

ακουσε:'ποιο ειναι το προβλημα σας;'

μια μοναδικη λεξη στο πιανο 'ολ'αυτα γυρω που βλεπεις

συμβαντα η' Ιστορια'

οχι,δεν τον εχω σκοτωσει εγω,διαμαρτυρεται ο Οιδιποδας

αγνοια του εμφυλιου,ειπαμε

η εμφανιση του στη Λαρισα τον προδιδει

πριν κλεισει το μπαρ 'Ellery Queen' παρηγγειλε αλλη μια μπυρα

'κλεινουμε κυριε,αυριο παλι' τα ρολα ετριζαν μεσα στους γρυλους της νυχτας

κοιτουσε το χερι,τα δαχτυλα τ'αριστερου χεριου

Παντοτε ο ανθρωπος εν μεσω [η' μεσον] εξουσιας

Παρηχησεις [Δυναμης]

Και παντοτε καταστροφη η' δημιουργια

'πως το ξερεις;'τον ρωτησε

Αυτο,ακριβως,κυριε,ειναι η πραγματικοτητα

το αργυρο φως μετατοπισθηκε στο δεντρο,περασε η ωρα

ποσο παραξενα τα ειδωλα στον καθρεφτη,'πολυ παραξενα,αληθεια'

πρεπει να κανουμε καποιες αλλαγες,ποσο πολυ αγνωστα ολα

μιλουσαν δυνατα,καποιος ουρλιαξε,'μα τι κανουν;'

σιωπη

'τι μπορει να'ναι αυτο;'

τα ματια του,οι βολβοι εξορυγμενοι 'μα τι κανει;'

μια σαυρα συρθηκε στα χορτα 'μας εστησαν ενεδρα,μας επιασαν'

τα βασανιστηρια,[η ντοκουμενταρισμενη αφηγηση]οι εκτελεσεις

'πως ονομαζεσε;'

ενας δυνατος ανεμος ξεριζωσε το φεγγαρι,σκοταδι στην Ιστορια

λογικα,εμεις αμφιβαλουμε γι'αυτα

Εχω ακουσει

Εχω δει

Εχω πραξει

.

.

.

.

Ping Pong Λεξεων

                                                                      περιμένει

ανταπόδοση των σκέψεων του με γραμμένες λέξεις,

για κάθε λέξη ακριβώς μια λέξη,ένα πινγκ πονγκ

λέξεων. από... σε.               ας πούμε,στη λέξη 'εγω' τι

αντιστοιχεί;     στη λέξη 'χθες' τι αντιπαραβαλλεται;                                  

στη πρόταση 'από που έρχονται οι γλάροι

κουβαλώντας φως;' ποια πρόταση εκτείνεται

ορμητικη παθιασμένη                                      "γιατί η

σιωπή είναι ηχος" απάντησης                η στροφή του

σώματος το λυγισμα των ποδιών τα αδηφάγα ματιά

στις χορογραφημενες λέξεις                                  ταΐζω

έναν άνθρωπο με λέξεις σημαίνει τον κάνω δικό μου

όπως μια αέναα φεύγουσα κίτρινη πεταλούδα

σχηματίζει την ιδέα της ομορφιάς της                έτσι κι

εσύ σχημάτιζεσε στις λέξεις σου                σε μένα

μια διαφανή στιγμή π'αναπνεει το νουφαρο κάτω

από τα νερά σου                           τόσο ελάχιστο

χωρίζονται οι λέξεις μας          τόση απειροτητα

μοιραζονται                   αυτή η λέξη, άκου,

αυτός ο ορισμένος ρυθμος,ακου         ο αερας μας

το κρίνο που περιμένω να σου δώσω          άσπρος

λευκός λαιμός          χρόνος διαλυμένος σε λέξεις,

άκου             ο αερας μας ατίθασος επιμονος

η φωνη μου προεξέχει,βηματίζει,           που

βηματίζει;απαντα με ίδια βήματα

δαχτυλάκι ροδαλο μέλισσα                  πως οι λέξεις

μας πετούν                από         σε

.

.

.

.

Αγαμεμνων-Κλυταιμνηστρα-Αιγισθος-Ορεστης-Ηλεκτρα

.

.

Χορός

μέμνησ᾽ Ὀρέστου, κεἰ θυραῖός ἐσθ᾽ ὅμως.        115

[θυμησου τον Ορεστη,που βρισκεται εξοριστος  115]

[Αισχυλου Χοηφοροι-(edition Herbert Weir Smyth, 1926)]-μεταφραση ποιηση χ.ν.κουβελης

.

ο ηλιος κυκλος

πετρα αδιαφορη η' φωτια

καιει τα σπαρτα τα δεντρα στα γυρω χωραφια αγκομαχουν

στη ξερη ατμοσφαιρα

εβγαλε ενα οβαλ καθρεφτακι απ'τη τσαντα της,κοιταχτηκε

κι εβαψε τα χειλη κοκκινα και με γαλαζιο μολυβι τα ματια σχεδιασε

''σας αρεσει η μασκα μου;'' φωναξε στις γυναικες

και γελασε ''δεν ειμαι πολυ ομορφη με τα κοντα μαλλια μου;''

εκεινες δεν της απαντησαν.''ειναι τρελλη''ειπαν απο μεσα τους

''τωρα θα ζητησει μια ομπρελλα γιατι βρεχει ,θ'αρχισει να μιλαει

σ'ανθρωπους που δεν τους βλεπουμε,να πνιγεται στο λουτρο  ο πατερας της

καθε μερα μας φερνει σ'αυτο το μερος ταχα πως ειναι ιερο

ενας ξεροτοπος ειναι και κανει μια αφορητη ζεστη θα σκασουμε''

Ηλεκτρα

“ἐποίκτιρόν τ᾽ ἐμὲ        130

φίλον τ᾽ Ὀρέστην· πῶς ἀνάξομεν δόμοις;

πεπραμένοι γὰρ νῦν γέ πως ἀλώμεθα

πρὸς τῆς τεκούσης, ἄνδρα δ᾽ ἀντηλλάξατο

Αἴγισθον, ὅσπερ σοῦ φόνου μεταίτιος.

κἀγὼ μὲν ἀντίδουλος· ἐκ δὲ χρημάτων        135

φεύγων Ὀρέστης ἐστίν, οἱ δ᾽ ὑπερκόπως

ἐν τοῖσι σοῖς πόνοισι χλίουσιν μέγα

[λυπησου κι εμενα 130

και τον αγαπημενο Ορεστη.πως θα παμε στο παλατι;

πουλημενοι τωρα περιπλανιομαστε

απ'αυτη που μας γεννησε,τον αντρα  αλλαξε

με τον Αιγισθο,αυτον του φονου σου υπαιτιο

κι εγω 'γινα δουλα,απ'την περιουσια 135

διωγμενος ειν'ο Ορεστης,κι αυτοι ξεδιαντροπα

με τους δικους σου κοπους σπαταλα γλεντουν ]

το φως ξεριζωνει τις φωνες των τζιτζικιων

οι ριζες των δεντρων σπανε τα χωματα κι εμφανιζονται σαν χερια

και ποδια γιγαντων

''δεν ειναι εξαισιο τοπιο,θαυμασιο,εκπαγλο''την παρακολουθουσαμε σιωπηλες

''καθε στιγμη ειναι μοναδικη.να.εδω ενα τοσο δα μυρμηγκακι κουβαλαει

ενα τεραστιο φυλλο.σαν μπαλαρινα το πηγαινει .να ετσι'' κι αρχισε να χορευει

''ο πατερας συχνα με πηγαινε σε χορους.ηθελε να γινω χορευτρια.

τωρα γιατι δεν μπορω να χορεψω καλα.χορευω απαισια;''μας επιασε μια-μια

απ'το χερι και μας ρωτουσε''χορευω απαισια;''μια-μια μας ρωτουσε ''χορευω απαισια;''

εμεις δεν ανοιξαμε το στομα μας να βγαλουμε λεξη

αλλωστε δεν ημασταν σιγουρες αν υπαρχουμε

Ὀρέστης

εὔχου τὰ λοιπά, τοῖς θεοῖς τελεσφόρους

εὐχὰς ἐπαγγέλλουσα, τυγχάνειν καλῶς.

Ἠλέκτρα

ἐπεὶ τί νῦν ἕκατι δαιμόνων κυρῶ;

Ὀρέστης

εἰς ὄψιν ἥκεις ὧνπερ ἐξηύχου πάλαι.        215

Ἠλέκτρα

καὶ τίνα σύνοισθά μοι καλουμένῃ βροτῶν;

Ὀρέστης

σύνοιδ᾽ Ὀρέστην πολλά σ᾽ ἐκπαγλουμένην.

Ἠλέκτρα

καὶ πρὸς τί δῆτα τυγχάνω κατευγμάτων;

Ὀρέστης

ὅδ᾽ εἰμί· μὴ μάτευ᾽ ἐμοῦ μᾶλλον φίλον.

Ἠλέκτρα

ἀλλ᾽ ἦ δόλον τιν᾽, ὦ ξέν᾽, ἀμφί μοι πλέκεις;        220

Ὀρέστης

αὐτὸς καθ᾽ αὑτοῦ τἄρα μηχανοῤῥαφῶ.

Ἠλέκτρα

ἀλλ᾽ ἐν κακοῖσι τοῖς ἐμοῖς γελᾶν θέλεις.

Ὀρέστης

κἀν τοῖς ἐμοῖς ἄρ᾽, εἴπερ ἔν γε τοῖσι σοῖς

Ἠλέκτρα

ὡς ὄντ᾽ Ὀρέστην τάδε σ᾽ ἐγὼ προσεννέπω;

Ὀρέστης

αὐτὸν μὲν οὖν ὁρῶσα δυσμαθεῖς ἐμέ·        225

κουρὰν δ᾽ ἰδοῦσα τήνδε κηδείου τριχὸς

ἰχνοσκοποῦσά τ᾽ ἐν στίβοισι τοῖς ἐμοῖς

ἀνεπτερώθης κἀδόκεις ὁρᾶν ἐμέ.

σκέψαι τομῇ προσθεῖσα βόστρυχον τριχὸς

σαυτῆς ἀδελφοῦ σύμμετρον τὠμῷ κάρᾳ.        230

ἰδοῦ δ᾽ ὕφασμα τοῦτο, σῆς ἔργον χερός,

σπάθης τε πληγὰς ἠδὲ θήρειον γραφήν.

ἔνδον γενοῦ, χαρᾷ δὲ μὴ ᾽κπλαγῇς φρένας·

τοὺς φιλτάτους γὰρ οἶδα νῷν ὄντας πικρούς.

Ἠλέκτρα

ὦ φίλτατον μέλημα δώμασιν πατρός,        235

δακρυτὸς ἐλπὶς σπέρματος σωτηρίου,

ἀλκῇ πεποιθὼς δῶμ᾽ ἀνακτήσῃ πατρός.

ὦ τερπνὸν ὄμμα τέσσαρας μοίρας ἔχον

ἐμοί· προσαυδᾶν δ᾽ ἐστ᾽ ἀναγκαίως ἔχον

πατέρα τε, καὶ τὸ μητρὸς ἐς σέ μοι ῥέπει        240

στέργηθρον· ἡ δὲ πανδίκως ἐχθαίρεται·

καὶ τῆς τυθείσης νηλεῶς ὁμοσπόρου·

πιστὸς δ᾽ ἀδελφὸς ἦσθ᾽, ἐμοὶ σέβας φέρων

μόνος· Κράτος τε καὶ Δίκη σὺν τῷ τρίτῳ

πάντων μεγίστῳ Ζηνὶ συγγένοιτό σοι.        245

[Ὀρέστης

ευχησου τα υπολοιπα,στους θεους π'ολα σε περας τα φερνουν

μ'ευχες αξιωσε,να συμβουν καλα

Ἠλέκτρα

επειτα τι τωρα με τη βοηθεια θεων επικυρωθηκε;

Ὀρέστης

μπροστα σου εχεις αυτον για τον οποιον ευχοσουν πριν 215

Ἠλέκτρα

και ποιον απ'τους ανθρωπους ξερεις εγω να καλουσα;

Ὀρέστης

ξερω τον Ορεστη πολυ εσυ θαμπωμενη

Ἠλέκτρα

και τι βεβαια καταφερα μ'ευχες;

Ὀρέστης

εδω'μαι'γω,μη γυρευεις απο'μενα αλλον φιλο

Ἠλέκτρα

αλλα ποιον δολο,ξενε,γυρω μου πλεκεις; 220

Ὀρέστης

ο ιδιος εναντια στον εαυτο μου αραγε να μηχανορραφω;

Ἠλέκτρα

αλλα με τα κακα τα δικα μου να γελασεις θελεις

Ὀρέστης

και με τα δικα μου επομενως,αν μ'αυτα τα δικα σου

Ἠλέκτρα

σαν να'ναι ο Ορεστης αυτον εγω εσενα να προσφωνω;

Ὀρέστης

αυτον λοιπον βλεπεις που δυσκολα εμενα γνωρισες 225

τα κομμενα  βλεπωντας για το πενθος μαλλια

εξεταζοντας τα ιχνη και στα πατηματα τα δικα μου

αναπτερωσες και προσμενες να δεις εμενα

καλυψε το κοψιμο βαζοντας τη πλεξουδα του μαλλιου

στην ιδια του αδελφου ομοια ταιριαζει την δικη του κεφαλη 230

δες το υφασμα αυτο,του δικου σου χεριου εργο

και της βελονας των τρυπηματων και μαζι του κεντηματος το κυνηγι

συγκρατησου,στη χαρα μη θαμπωθεις στα λογικα

τους πολυ κοντινους γνωριζω με μας να'ναι δυσαρεστοι

Ἠλέκτρα  

ω πολυαγαπητη εγνοια στο παλατι του πατερα 235

θλιβερη ελπιδα  της γεννιας σωτηρια

στη δυναμη πιστευοντας το παλατι θα ξαναπαρθει του πατερα

ω ευφροσυνο βλεμμα τεσσερα μεριδια εχοντας

μεσα μου.να σε προσφωνησω ειν'αναγκαιο εχοντας

και πατερα,και για τη μητερα σε σενα με τραβαει 240

ποθος.αυτη παρα πολυ δικαια μισιεται

και της θυσιασμενης ανηλεα ομοσπορου

πιστος αδερφος εισαι,για μενα την υποληψη σηκωνεις

μονος.και το Κρατος και η Δικη και μαζι με τον τριτο

τον πιο μεγαλο απ'ολους τον Δια να συνυπαρξουν με σενα 245]

''η μανα μου,αυτη με γεννησε κι αυτη με κατεστρεψε''

σταματησε.σαν αγριο θηριο μας κοιτουσε.φωναξε.''τι με κοιτατε;

δεν λεω για τη δικη σας μανα''ουρλιαξε''για τη δικη μου μανα λεω''

επεσε στα γονατα με τα χερια τα νυχια της εσκαψε πηρε χωμα στο χερι της

και τ'αφησε να πεφτει απ'τα κενα των δαχτυλων της

''ενα δυο τρια''μετρουσε''ναι.δεν ξεχασα τον Ορεστη,που'ναι εξοριστος στα ξενα

θα γυρισει και θελω,προσεχτε καλα,σας διαταζω,να γινεται μαρτυρες σ'οτι θα γινει

χρονια περιμενε την ωρα του να γινει και τωρα εφτασε η ωρα

ακουτε το θορυβο του αερα;βλεπετε το βιαιο λυγισμα των δεντρων;

τα συννεφα που τρεχουν εντρομα στον ουρανο;τ'ακουτε;τα βλεπετε;''

τιποτα δεν ακουγαμε και τιποτα δεν βλεπαμε

σιγη απεραντη κι ακινησια ενα τεραστιο κενο σκηνικο

ολα ακινητοποιημενα

ασημαντα

αδιαφορα

''γιατι δεν καταλαβαινει πως τιποτα δεν γινεται;οσο κι αν θελεις;τι ματαιοτητα.''

''ξερω καλα τι σκεφτεστε,πως τιποτα εδω δεν γινεται.

εγω λεω πως γελιεστε''

αρχισε ενα μονολογο,ενας ψιθυρισμος που δεν εφτανε καθαρος στην ακοη μας

απο τις αλλαγες στο προσωπο και τις κινησεις του σωματος της

συμπεραιναμε το περιεχομενο  των λογων της

ειδαμε λυπη πικρα ταπεινωση λυγμο μισος ξεριζωμα αγαπη ουρλιαχτο λυτρωση

''τωρα τελειωσα.Αυτο που επρεπε να γινει εγινε.''

την κοιταξαμε.

''Αυτα που εγιναν κι ησασταν μαρτυρες να τα μαρτυρησετε.Οπως ακριβως εγιναν

με τη σειρα να τα πειτε''

τα λογια αυτα δεν ακουστηκαν σαν απειλη η' διαταγη

αλλα σαν επιθυμια να εκπληρωθει ενος φιλου

.

.

.

.

τα χρωματα των χρωματων

τα χρωματα

η φωτια του νερου και της βλαστησης

η ορθη κινηση των βραχων

και το στηθος της θαλασσας διαφανο

και τοτε καταλαβα

''ο ανθρωπος λατομειο φωνης'' ειπα

''διχτυα λαμψεων ο κοσμος'' ειπα

στο προσωπο μου τα δαχτυλα δειχνουν τα ματια

σε σειρες οι λεξεις οπως οι ελιες στα χωραφια ιστορουν τα γεγονοτα

αυτο πρωτο αυτο δευτερο αυτο τριτο ως την αιωνιοτητα

ωορρηξια ηχων

φυλλων ηλιων

φθογγοι χρονου ασπιλοι

οι αριθμοι του χωρου στη σιωπη του τριανταφυλλου

κοκκινη ησυχη σιωπη

απαλο χορταρι νερου

η δημιουργια του Ηρακλειτου στη γυρη των μελισσων

το παρελθον του μελλοντος παρον

''με ποσο φως ιδρωνουν οι συλλαβες στις λεξεις μου;'' ειπα

''κατ'ευθειαν της γλωσσας μου η ποιηση μου'' ειπα

''μια στενη επαφη με τα γεγονοτα της Ιστοριας'' ειπα

ανεπαφος ο αλγοριθμος

των χρωματων

.

.

.

.

ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

πεφτοντας ενας ανθρωπος κοματιαζεται η αιωνιοτητα

ο νεος μας αυτοκρατωρ με τη μοιχο συζυγο

πληρης παρασημων και πολυτιμων λιθων

σουλατσαρουν εν τη οδω Σταδιω

επευφημουμενοι απο το πληρωμενο πληθος

στο λαμπρο εκτυφλωτικο φως μεσημεριου

μια κουστωδια πανοπλων στρατιωτων τους περιστοιχιζει

ενας κλοουν ρητωρ απαγγελει μετα στομφου

τον πανηγυρικο της ημερας

κι εγω εκει απτοητος,οχι αδιαφορος,προχωρω

ευθυτενης με ερπηστριοφορα ιδεων Ηρακλειτου

ευθεια στο μελλον

.

.

.

.

στυγηρη τε

τα δεντρα ακινητα σκοτεινα

το φως απο πανω τους επιπλεει

τωρα λες βαρυ θα κατεβει και θα τα πνιξει

σχεδιαζει με μαυρο μολυβι το περιγραμμα των ματιων

εντονα να φαινονται σαν μασκα καθαρα

κι απ'τον πιο απομακρυσμενο θεατη στο θεατρο

ιστορια η' μυθος

παντως πραγματικοτητα

φωνη

ποιανου η' ποιανης φωνη;

μισος η' ιαχη θριαμβευτικη

για κερδος και δυναμη

μια ματαιοδοξια που την τρομαζει

νυχτα και δεν ξημερωνει φως

ποτε θα'ρθει ο Ορεστης;γιατι αργει;

φιλοδοξιες δεν την εννοιαζαν,μια συνειθισμενη ζωη ηθελε

το κοκκινο στα τριανταφυλλα τιποτα αλλο

να χυνεται στον αερα ζωηρο αναπηδωντας

σαν παιδι στα μικρα του χρονια

στεκεται τωρα στο μεσο του θεατρου

και γυρω της γυναικες ακινητες βουβες

ξερει πως ειναι τρομαγμενες γι'αυτα που συνεβηκαν

και γι'αυτα που υποψιαζονται πως θα συμβουν

ολα ομως συνεβηκαν απο πριν

τωρα στο μελλον επαναλαμβανονται αυτουσια με πιο αιχμηρες

πιο καθαρες τις λεπτομερειες τους

ο οξυς διαπεραστικος ηχος του νερου στο λουτρο

'τη μανα που σε βυζαξε σκοτωνεις;'η φωνη της

ερωτημα ελεους η' προτροπη

το βλεμμα της Ηλεκτρας που την παραμονευει

'Εσυ εισαι η ενοχη.εσυ'

σαν κοφτερο μαχαιρι καταπανω στα στηθη της πεταχτηκε

η προταση της νεαρης ηθοποιου καταντικρυ της

γιατι τρανταχτηκε;αυτη ειναι η ρητορικη του θεατρου η συμβαση του

δεν πρεπει ν'απορει

τοτε γιατι νοιωθει απελπισμενη και ταυτοχρονα σκληρη;

'στυγηρη τε' συνεχισε η κοπελα

τι δυναμη αληθεια εχουν οι ελληνικες λεξεις

σαν δεντρα ακινητα σκοτεινα οι γυναικες γυρω της

ενας αναποδραστος κλοιος

γεγονοτων και ιστοριας

'σαν τη μεδουσα με ναρκωνει η ιστορια μου' ξεστομισε

.

.

.

.

Οιδίπους Τυραννος

έβαλε ένα δίσκο στο πικ απ

το ταγκό που αρέσει στην Ιοκαστη

στο δωμάτιο με τους καθρέφτες χορευαν

εκείνη φορούσε ένα κατακόκκινο μακρύ φορεμα

μια χρυσή καρφίτσα στα μαλλια

με στικτη μέλισσα πάνω σε τριανταφυλλο

''σε ποιο καθρέφτη είμαστε αληθινοι;"

εκείνη δεν τρόμαξε, ρώτησε:

"η σφίγγα είχε σώμα γυναίκας:"

σκεφτηκε αν έπρεπε να της το πει,

τελικά είπε:"η Αντιγονη της μοιάζει"

"έχει δύο μέρες να πάρει τηλέφωνο"

χτύπησε το τηλέφωνο, μιλησε

"πρέπει να προσέχω τον Τειρεσια, είναι φιλόδοξος, κολακας του Κρεοντα,

φοβαμαι πως κάποια μηχανοραφια θα σοφιστεί, θυμάσαι τότε τι παθαμε;"

την είδε λυπημένη, σχεδόν ετρεμε "έχεις δίκιο"της είπε "μην ανησυχείς,

αύριο θα φωνάξω εργατες να αδειάσουν το δωμάτιο

από τους καθρεφτες"

.

.

.

.

Χαιρε η Αναμοχλευτρια Ψιθυρων

σε κρυσταλλους αλατιου

αναληφθηκε η φωνη σου

ηρεμη επιφανεια νερων αναστατωμενων

το ελαχιστο που εισαι

χειλια που τρεμουν στις λεξεις τους

εσυ ενα σπανιο κυβιστικο λουλουδι

πνεει στο εσωτερικο μου σωμα

μια αιωρηση του απειρου αιωνιου

ωραιοτητα γυμνη που χυνει ο ωμος σου

καθρεφτης και εισχωρω

στα δαχτυλα της κοιλιας σου

η φωνη σου μου θρυματιζει το βλεμμα

τολμηρη αφη μου

στον μυστικο μυριστικο ελικα σου

αναπνοη φεγγαριου ειμαι στη χλοη σου

νερο χλιαρο π'ανεβαινει

να σε ξεριζωσει στον ηλιο

κοκκινη εκρηξη

σε βλεπω μεσα στα διαφανα πεπλα της ντροπης πυκνα να λιωνεις

ανθος μου

στη δυναμη της φωνης σου να σχιζεις τα συμφωνα και τα φωνηεντα του κορμιου μου

ανεμος ανεμοστροβιλος

ψιθυρισμων

να καει να λαμπαδιασει το τριανταφυλλο στα χειλια σου

με τις σταγονες του δοχειου σου ποτισε με

να φυτρωσω ισχυρος κραταιος

κρινος λευκος ρευστος

εντος της ατερμονης κι ατελευτητης ομορφιας σου

εμβολο εμπρησμου

του ανθου σου

γδυνω τις φωνες

τρυφερα

φυλλορροει η ορμη σου

λαγνο

ασπρο

το οριζοντιο το ποδιου

ροδινο

ασελγεια

το καθετο του χεριου

διαθλαση φαλλου

θαυμαστικη

διαρρηγνυει

τη βελουδινη διαφανεια σου

λιτος ρυθμος

υπεροπτικος

ακουσε την οξεια επαφη μας

να γλυστραει στα κεκλιμενα επιπεδα

των συναρμολογημενων μηρων μας

εκτεταμενου φωτισμου

στις λεπτομερειες των χειλιων σου αναπαυομαι

θριαμβευτης

υπακουος σιωπηλης εκρηξης

επιδερμιδας  χρωματοφορων συλλογισμων    

ορθοπρωρη προσω ορμητικη πορεια

στους μεταξενιους μυχους σου

εγω ολοπρασινος στιλπνος μισχος

μοχλος του πορφυρου ανθους σου

ενδοξος

Χαιρε Υπερλαμπρη του Αιδοιου Σου

Χαιρε Αδολη του Αναποδραστου

Χαιρε η Αναμοχλευτρια Ψιθυρων

ελλειψοειδης συλλογισμος

εγχρωμων οστρακων

απαλης λυρας λαιμου

υπερκομσος

λαμνουσα υπερβολη

ποση απειροτητα εχει η ωραιοτητα

να μου δανεισεις

μια υγρη μαρμαρυγη της γλωσσας σου

εκκοφαντικη σιωπη

του πληρους υπερβολοειδους σωματος σου

μεσα στις φρασεις σου λεξη βουβη

η ανασα σου ιδρωνει ο ωμος του βλεμματος

και φυλλα λευκα διακλαδιζονται στο στηθος σου

απαλα χερια ανοιγουν τα φτερα στο κρινακι τ'αυτιου σου

.

.

.

.

Κλυταιμνηστρα:Σκηνικο:εσωτερικου αστικου δωματιου 

[προεκτεινοντας τον Αγαμεμνωνα του Αισχυλου στην  5η Συμφωνια του Ludwig van

Beethoven]

ανοιξε το παραθυρο

ο ανεμος,δυνατος ανεμος

εξω ειδε το δεντρο φωτισμενο,ενας καθρεφτης με χρυση

κορνιζα κρεμασμενος ,ο ανεμος εκλεισε το παραθυρο,

ξυπνησε,'Κλυταιμνηστρα'φωναξε'τι ειναι;που ειναι τα παιδια;ο Ορεστης

η Ηλεκτρα ; γιατι φορας κοκκινο φουστανι;'

αργοτερα στο θεατρο

Χορος:  σὺ δέ, Τυνδάρεω

      θύγατερ, βασίλεια Κλυταιμήστρα,

      τί χρέος; τί νέον;

Κλυταιμνηστρα: ἔστιν θάλασσα–τίς δέ νιν κατασβέσει; –

εκεινο το 'βους επί γλώσση μέγας βέβηκεν',στιχος 36,την βαραινε

'τι αληθεια σημαινει για μας'ψιθυρισε

'βους επί γλώσση μέγας βέβηκεν'

Χορος:   ὄναρ ἡμερόφαντον ἀλαίνει.στιχος 82

στα χερια η χρυση προσωπιδα πριν τη φορεσει

ενοχη εξιλεωση γνωση .Χορος: προβούλου παῖς ἄφερτος ἄτας.387

                                                        ἄκος δὲ πᾶν μάταιον.

το ειδωλο στον καθρεφτη,κλεινει τα ματια της

Χορος: κρίνω δ' ἄφθονον ὄλβον,στιχος 471

Σκηνικο:εσωτερικου αστικου δωματιου

μουσικη:Ludwig van Beethoven  5th Sinfonie c-Moll, Opus 67

Η Κλυταιμνηστρα παιζει στο πιανο,τρια,ογδοα sol και στο ιδιο fortissimo mi υφεση

Πρωτο μερος,allegro con brio, μετρο 2/4,Do ελασσονα

'αυτη η συμφωνια'σχολιαζει ο αντρας'εχει επηρεασει τον Johannes Brahms

τον Pyotr Ilyich Tchaikovsky τον Josef Anton Bruckner και τον Gustav Mahler

περισσοτερο απο την 9η συμφωνια'

'ηταν παραγγελια του κομη  της Άνω Σιλεσίας Franz von Oppersdorff'συνεχισε

η γυναικα γελασε,ειδε τα κοκκινα χειλη της,'η συμφωνια,τελικα,το 1809 εκδοθηκε

με αφιερωση στον κομη Andrej Kirillowitsch Rasumowskij'

και συνεχισε:

'o Beethoven,κατα τον γραμματεα του Anton Schindler,φαινεται να ηθελε:so das Schicksal

klopft an die Tür '

'κανει ζεστη'ειπε η γυναικα,κι απο την τσαντα της εβγαλε την βενταλια

'ναι,πολυ ζεστη'απαντησε'δεν φυσαει καθολου'

η Κλυταιμηστρα τους κοιταξε:'το β' μερος δημιουργει εντονη αντιθεση με το α' μερος'

Δευτερο μερος,andante con moto, μετρο 3/8,La υφεση μειζωνα

Ludwig van Beethoven  5th Sinfonie c-Moll, Opus 67 Πρωτο θεμα του β' μερους

Ludwig van Beethoven  5th Sinfonie c-Moll, Opus 67 Δευτερο θεμα του β'μερους

'και τωρα Τριτο μερος,allegro, μετρο 3/4, Do ελασσονα'

Τεταρτο μερος,allegro, μετρο 4/4, Do μειζονα

το κυριο θεμα sol-do-sol-me-re-do-sol στη coda ακουγεται δυο φορες

presto,7 κρουσεις τεταρτων χωρισμενες με παυσεις

στο τελος χειροκροτησαν:'Υπεροχο!Θαυμασιο!'

ο Αιγισθος την πλησιασε,κατι της ειπε στ'αυτι και βγηκαν εξω απο το δωματιο

το πιανο βαρυ ακινητο αλυγιστο

το παραθυρο ανοιξε,ο δυνατος ανεμος

γυναῖκα πιστὴν δ' ἐν δόμοις εὕροι μολὼν 606

οἵανπερ οὖν ἔλειπε, δωμάτων κύνα,

αυτη η γυναικα μεσα απο τον καθρεφτη της κανει νοηματα

'τι θελεις;'φωναζει

ενα παιδι

'γιατι ο Ορεστης τρεχει πισω σου;'

Χορος:  Δίκα δὲ λάμπει μὲν ἐν [ἀντ. δ. 771

        δυσκάπνοις δώμασιν,

        τόν τ' ἐναίσιμον τίει [βίον].

στο θεατρο se non e vero, e bon trovato

Κλυταιμνηστρα:οὕτω δ' ἔπραξα–καὶ τάδ' οὐκ ἀρνήσομαι–    1380

                             ὡς μήτε φεύγειν μήτ' ἀμύνεσθαι μόρον.

                             ἄπειρον ἀμφίβληστρον, ὥσπερ ἰχθύων,

                             περιστιχίζω

τοτε την ακουσε να λεει:

ετσι επραξα και δεν θα τ'αρνηθω

ουτ'απεφυγα ουτ'αντισταθηκα στη μοιρα

με τεραστιο διχτυ,σαν ψαρι,

τον τυλιξα

'κι ειναι αληθεια,Ορεστη,αυτο ετσι εγινε

so das Schicksal klopft an die Tür '

.

.

.

.

Το Νανουρισμα της Ιοκαστης

ο Οιδιποδας μια λέξη κενή ηχου το κοχύλι

αστράφτει στο τραπέζι διαθλωμενο στο ποτήρι

με το νερό

μέσα επεπλεαν τα μάτια τού σαν δίδυμα ψάρια

η Ιοκαστη κάθισε απέναντι στη καρέκλα

πλαισιωμενη από τον ορθογωνιο καθρέφτη

πίσω της

μπηκε στην αιθουσα ένας μουσικός και κάθισε

στο μεγαλο πιάνο

με γυρισμένη τη πλάτη

άρχισε να παίζει

η γυναίκα με φωνή σοπράνο τραγουδούσε ένα

νανούρισμα

ο άντρας τοποθέτησε τα μάτια στη θέση τους

στο πρόσωπο του άνοιξε μια εφημερίδα και

διάβαζε μεγαλοφωνα τα γεγονότα

που συνέβησαν

.

.

.

.

Εν/τυπώσεις 

αποσιωπητικα Κοραη

Σταδιου

κενο Συνταγματος

περιφερεια Ιστοριας Ερημος οδος

το παρελθον του παροντος μελλοντος γεωγραφια

φωνη ''απο την Ερμου στην Αιολου" εγω ακουσα

πατον ανθρωπου κερδωον

κερδαλεος ωρη

χρεη Ιδεων ο ανθρωπος

η σκεψη

οψεις αφθονης ερημιας

"Τι λες;"ρωτησα

σιωπης θορυβος

η μοτοσυκλετα του χρονου

του απαθους χρονου

η ιδεολογια αδιαφορια πραγματικου

σκεφτηκα τον Εμπεδοκλη

το Νεικος και την Φιλοτητα

οδος Αθηνας αυτο που κινειται υπαρχει

και το αντιστροφο

προς ποια Ομονοια Συγκρουσεων Οδευουμε;

αντιδρω στο Πραγματικο με Πραγματικο

.

.

.

.

Ετεροτροπισμοι     

Ιστορία αναγραμματισμος βαρβαρότητας             εσύ

εγώ         έλλειψη                                       υπονοώ, οπως

ακριβώς δένεις τα παπούτσια σου, τοσο απλό                

μηχανική κίνηση, θα πεις                     ναι, δεν  

αντιλέγω          ξέρεις  σε ποια αντιλέγω,

αριθμησε τα                       περιμένω            

στην  Αθηνας  πόσα βήματα αγοράς απέχουμε;  

επιλογή επιτακτικη, ειρωνεία λέξεων η δημοκρατία,

στην Αιόλου έδειξε τα χερια του, ένας φώναξε "μας κοροϊδεύει"

ένας άλλος "είναι απατεώνας, δεν τον βλέπετε;" έκλεισε τα χερια του,                                  

ενα συνεργείο τηλεόρασης τραβούσε το γεγονός, γιατί για γεγονός πρόκειται,

κι όχι μια επινόηση                                                 εσύ  

εγώ    έλλειψη

.

.

.

.

ανωση λεξεων

ακρογωνιαια επεκταση ορμης

ορθοστηλωτων λεξεων εκχυμων

η φωτεινη διαφανη σιωπη

ευλυγιστο σωμα ησυχο

ομοιωματα

[close up]βλεμμα / ενα ψαρι στο ενυδρειο

αμετοχος χρονος[φωτεινη νεον επιγραφη]1:κοκκινο 2:κιτρινο 3:γαλαζιο

[flou]μια γυναικα κατεβαινει τη σκαλα

ο καθρεφτης,το βαθος

απουσια,συστροφη γραμματικης

αποδοχη του Κρατυλου η αρνηση

μεγεθυνση του Παντος Ενος

a somewhat ineffectual science the poetry

in vaguely Shakepearean a bowl of fruit

and there was a faint smell of rose in the room

a pair of Conrad’s shoes of extended logical deductions

from physical clues

Raymond Chandler’s The Big Sleep (1939)detective Philip Marlowe

the shock causes Carmen to have an epileptic seizure

cutting and pasting  poetry

-a.Tell me about yourself

-b.That's a funny

-a.Not exactly

-b.What?

I don't know what to say to you

Marlowe meets the Sternwoods

IT WAS ABOUT ELEVEN O’CLOCK in the morning, mid October, with the sun not

shining and a look of hard wet rain in the clearness of the foothills. I was wearing my

powder-blue suit, with dark blue shirt, tie and display handkerchief, black brogues, black

wool socks with dark blue clocks on them. I was neat, clean, shaved and sober, and I didn’t

care who knew it. I was everything the well-dressed private detective ought to be. I was

calling on four million dollars

.

.

.

.

Ανυπακοή στα ακρα

σκληρα γεγονότα σκληρά λόγια,η ηληθια ή γελοία ιστορια

εγώ εν χρώ κουρεμένος όπως ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

το 22 τι γυρεύω ,το 47 τι γυρεύω ,σήμερα,τώρα,τι γυρεύω;

είδα να του κόβουν τα δάκτυλα και δεν φώναξα

είδα να του ξεριζώνουν τη γλώσσα και δεν κλωτσησα

είδες να του σπάνε τα πόδια δεν κλωτσησες δεν φώναξες

σακατης ο Ορέστης ο Κώστας η τρελή Ελένη

σωριασαν τα κορμιά τους κάποιοι κάπνιζαν βλαστημουσαν

γιατι δεν σηκώθηκα τι συμφέρον με κρατούσε;

το ξέρω αθώος δεν είμαι στάθηκα δειλός συνένοχος

ακουω το γέλιο τους νικήθηκα το 22 το 47 σήμερα

να τα χέρια μου μέτρα τα δάκτυλα μου λείπουν

δεν έχω φωνή που'ναι η γλώσσα μου; ποιο σκυλί τη τρώει;

Ελπηνορα,τι ζητάς εδώ; πως ήρθες; με τι; πες μου ποιος ο σκοπός σου;

εγώ κρυώνω κι ας καίγομαι ουρλιάζω κι ας βουβαινω

μας περίμεναν,άκου,είχανε προδότες απο'μας,ποιος εγώ;ποιος εσύ;

ομως εγώ εν χρω κουρεμένος ατμομηχανή μελλοντικών γεγονότων

η γελοία η ηληθια ιστορία τώρα προγκα να ξεκαρφωθει

απο σάπιο ξύλο όπως σάπιο δόντι κακοφορμισμενο απο στόμα

η τρελή Ελενη μετα την αρπαγή ο Κώστας ο Ορέστης μετά το χαμό

ειδα τα κορμιά τους μπρούτζινα στο βούρκο να σαπίζουν

φοβήθηκα μην διαλυθούν και δεν προλαβω

πηρα τη λάσπη στα χέρια μου και μ'αυτη σκούπισα το πρόσωπό μου

ετσι καθαρος γυρεύω γυρεύω γυρεύω τα πόδια τα χέρια τη φωνή μου

μεσα στην άδεια ιστορία των δολοφόνων Ορέστης Κώστας τρελή Ελενη

.

.

.

.

VOICES POEMS

[Κβαντικη Παραλλαγη]QUANTUM  ALTERATION

-1-        

           

a  tree   of    thoughts     is   your  senses               a  screen   full  same persons

             without  an  word  about   the silence              staight  lines  of  the  labyrinth

                                                                         what   version    are     you

                   want   to   create                                                           it   seems  to  be

clear   water                                           a    look    to  transform               it    is   not          

obvious   what   motivates    routine                                 a   politic   needs   to   fit

a   visible   real   thing

                   a   machine   reflects   machine                

                   size   of   art   is  size   of    man

                    to    test   if  one    equals   zero                  

                    this   action   is   praxis                                     equivalent   of   some

                                                                                                                techniques

and   construct  a   corresponding   society        where  the  truth   is   real

                                                                                              function     '' person      

                                                                                                                             to                                                                                                                                                      person''                                                                                                                                                                

there   are   sequences   converging   nowhere          then       we  are    discussion ' s

.

.

-2-

.

,

a  bird  into words  flights      and  the   moon     is  climbing  on   the  motor    of the  kid  

in  blue   shirts                                  

the   sea  is  a  minimalist   icon   from  a  fish                          language   is   rhetoric              

about    many  logos                    among   answers                                          is   fake

                                     to   transform   an  ideologie

                                     into   massive    uncorrect    proofs

       

   near  the  nothing   is  everything

 

                   a   language   is  a  house  of   ideas    

   for   men                                            and   for  various  systems  towards    you                

 angaint          learn  and   speak  outward           noone  voice  off

                                                                                        nowhere   silence

                                                                                        nobody   noone    

     

                                                                look  into   your  words

                                                                near  the  syllabes

                                                                there  is                searching      find    a  

person   without   falsh  responses

                                                           between  actions

                                                                                         into   truth

 blue  color            says                                                                                                                          

                                                                                                 Dykkeosyni

.

.

.

.

ο χρονος σηκωνει τον ανθρωπο

τοσα πολλα πραγματα,σκιες

εδω κι εκει γυρω,σ'αριθμους μειωμενα

πραγματικα,τιποτα αλλο,κι εξαφανιζονται,

οταν,τιποτα δεν συμβαινει,στη σιωπη

φωνων

οταν ψιθυρισε,να θυμηθει,προσπαθωντας

σε μια πετρα,μια καταγραφη λαχανικων,φλογες πορτοκαλιου,λεμονιου δυνατες φωνες

χοροι φυλλων,γρηγορο χορο ο αερας πνεει

καποιες φορες η χαρα,ειμαστε φυλακες της ανατολης του ηλιου

νερα,πολυπροσωπο φως,και ησυχο γαλαζιο και κιτρινο πουλι

κυκνος που ξυπνα και φτερουγιζει,μεχρι τ'απειρο

και το σωμα θα κομματιασθει σε γλωσσες μιλωντας

ενα μεταλικο αλογο,πολλα αλογα να βοσκουν φεγγαρι χλοη

διαφανη

οταν το φως λαμπει μεσ'απο βραχους π'αντηχουν

μαζι

να ρωτησεις πως

να πεις

οι ανεμοι,η θαλασσα,αποψε

ο χρονος σηκωνει

τον ανθρωπο

.

.

.

.

Sapere aude

στην Αθηνας μετα από τριακοσια μέτρα Immanuel Kant

έστριψα αριστερά στην Αιολου

μια γυναίκα εκεί γλιστρισε έπεσε κι ανοιγωντας η τσάντα της

κύλησαν δύο γυάλινοι βωλοι

αμέσως ένας τυφλός τους άρπαξε "είναι τα μάτια του Οιδιποδα" φωναξε

"τώρα βλεπω" και χάθηκε στο βάθος του δρομου

μέσα στο πλήθος των ανθρωπων

τον έχασα η' τυφλωθηκα

είδα την ώρα, μεσημέρι,

στην Ερμού, πιο κάτω, "εδώ ήταν η Αθηναια" ειπα

τότε κατάλαβα πως σε κάθε σημείο και μια προσωπική ιστορια

στο Μοναστηράκι αγόρασα ένα δίσκο 45στροφων

Ιωαννα Γεωργακοπουλου-Ειναι ευτυχής ο άνθρωπος-Παναγιώτη Τούντα 1964

είδα τον τυφλό Οιδιποδα στο Σύνταγμα, δεν έκανα λάθος, αυτός ήταν,

έστεκε ακίνητος σαν κλοουν σε στάση του Αμλετ

.

.

.

.

ΕΚ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ

εδω στις πέτρες το α' τάγμα Αχατων το β' τάγμα το γ' τάγμα

ενας γυμνωνεται και τρέχει στη θάλασσα,τον πυροβολούν

"ο Κωστας είναι" μετρούν και λείπει ο χαρταετός του

ενας φωναζει τις νύχτες,"γιατί δεν σωπαίνει;τη μάνα του"

σημειωνει"περνούν πολλά άλογα χλιμιντριζοντας"

σωπα,ειναι ο αέρας,τρελαθηκες,συνεχιζει"στο σπίτι μας

η αδελφή μου στρώνει το τραπεζι μ'ενα άσπρο τραπεζομάντηλο"

εμενα δεν με περιμένει κανένας,η γυναίκα μου αρπάχτηκε,

παιδί δεν ειχαμε,το σπίτι μας κάηκε,""πες μου,σε ποια πατρίδα

να γυρίσω;"τον κατάλαβε,σε ποια πατρίδα να γυρίσει;

"στεναχωριεσε;"τον ρώτησε,δεν άνοιξε στόμα,αγριο το μάτι του

"είναι από την αγρυπνια",τη νυχτα τον ξύπνησαν,του πέταξαν

το φακό στά μάτια ,τυφλώθηκε,"τις ει;"κάποιος απ'αυτους ούρλιαξε,

"Αχαιος του β' τάγματος Ετεοκλης Θηβαιος"όχι δεν φοβήθηκε,

τον πήραν και τον εδειραν ,ξημερώματα τον έστησαν για εκτέλεση,

τους έβλεπε,ανοιχτα τα μάτια,τον σημάδεψαν,"πυρ",δεν πυροβόλησαν,

"την άλλη φορά "είπαν,τον γύρισαν πίσω,εκλαιγε,"σκασε μπασταρδε"

φωναξαν,τον κλωτσησαν στη κοιλιά,"σα σκυλί" σημείωσε,το φεγγάρι

αποψε ψυχρό ξεχερσωνει τις πέτρες,η θάλασσα σκοτεινή αδιαπεραστη,

.

.

.

.

οπτικη γυμναστικη

ρηξη αμφιβληστροειδους

οι ακροβατισμοι αναγκαιοτητας

η διτομη πλοκη ψευδαισθησεων

σε θραυσματικες φωτοσκιασεις χρονου

οι επαναληψεις της μουσικης,η επαναφορα του χωρου

η μετατονισμενη σιωπη της φωτογραφιας

αυτη η ψυχροτητα στο δερμα της γλωσσας

-ειμαι ενας απατεωνας,ενας μυωπας,βλεπω την πραγματικοτητα σαν παραισθηση

-υπεκφυγη,κυριε,μαλλον αυταρεσκεια

-παραξενο,θορυβος λεξεων το εγω

ειναι η σαρκα,το προσωπο,η γλωσσα του

η ειρωνεια

ψυχρη γυαλινη φαντασια ο καθρεφτης

η αγρυπνια του Καντ

το οβαλ τραπεζι του Ντυρερ

εικονα:Αχιλλεας Πενθεσιλεια[αγγειοπλαστης Εξηκιας]

ενας πολυ λεπτος μισχος κρινου

ουρλιαχτο

η ορμη του σπαθιου,ο Αιας

Ασκηση στη Προστακτικη

Ασκηση στη Προστακτικη

Ασκηση στη Προστακτικη

φαινεσθω

χρυσοις ηλοις εχρωντο αι γυναικες

ευκτικη ενεστωτα,εθελω

Ισμηνη,να ο θυμος μου,φορεσε τη μασκα η Αντιγονη,

ενα βημα πριν βγει στη σκηνη,

χειροκροτηματα

φωτιζεται απ'το φεγγαρι το ακινητο νερο στα ματια του Οιδιποδα

ο ισκιος,το σωμα,η βρεγμενη μνημη

στο κηπο

νυχτα

Η Ιστορια,η γυναικα με την κιτρινη φουστα

-τι ξερεις;

-πως σε λενε;

-θα με θυμασαι;

-δεν καταλαβαινω

η φλυαρια του κενου

[ψαχνει την τσαντα της,μια χτενα παλιομοδιτικη,η κοκκινη

ομπρελα,'ενα φιλαρεσκο πουλι',σημειωνει με μολυβι,

μιλαει διαρκως,ατεχνος μονολογος,τελος]

η γλωσσα

.

.

.

.

Εκ νοησεις

υπερκυβικη ενοραση νερου

σε υπεροπτικη επιφάνεια κρινων

χρωματικη εφελκυουσα γραμματική ανθους

στη νοητική διαύγεια μελισσας

η έκρυθμη πολλαπλοτητα σωματικής ρωγμης

ανιοντος χρονου

ένοπλης υπερτονισμενης επαναστασης αορατου λςξεων

προοπτική ενδυναμης ηχηρης συμμετριας

μια ακροτητα φωτισμενου τοπιου θαλασσας

υπερδιπλασιασμενης ορμής αγχιβαθους δαχτυλου

αφή υπερουσια υπερενδοξη

λιτότητα ρυθμικη

Χαιρε η ταχυτης Αισθησεων

Χαιρε η ευαισθησια πράσινων δεντρων

με φθογγισμους πορτοκαλιού εξισώνεται η διαφάνεια κοχυλιου

υπερτολμη απειροτητα

Χαιρε η αφή της ορτανσιας στο λαιμό του κυκνου

λευκοφορα αρμονική εκτιναξη πρωινου

σε ασβέστη η ώρα της πεταλούδας κίτρινος

ευέλικτος ακροβατης

κύκλος ευθυτενής ορθοπλωρων πουλιων

και ημισφαιρικοι λόφοι κυματιστοι

φωτεινά ημιτονια καθαρού αερα

Χαιρε χλωρό χόρτο βουνών

ασπαρτο αεικινητο θρόισμα ψαριού

σε ροδιού κόκκινο φούσκωμα

η εντελης φυλλοροη πρώτων αριθμων ο κοσμος

η' ατελης ψίθυρος ιδεων

Χαιρε τα Πρώτα Ελάχιστα των Ανθρωπων

ο ερεθισμος της επιδερμίδας της άγριας μεντας

η μυρωδικη φωνή απλετος

ισομετρος κελαηδισμος ερωτηματων

Χαιρε η Δίεση του Αβεβαιου

το πράσινο φύλλο του Είναι η' του Μη Ειναι

η ατέρμονη πίεση του χρονου

στο χρυσό στάχυ του ηλιου

η ελάχιστη χειρονομια

.

.

.

.

Κλυταιμνηστρα τε... 

η νύχτα έτριψε τριζόνια                                     

στο φως του φεγγαριου τα δεντρα           

τυλίχτηκε με κρινους να κοιμηθεί             την ξυπνησαν το πρωί                      μια χρυσή

προσωπιδα, τον γνώρισε, κομμάτια διχτυ στο στόμα του           'τραβηξτε το, να μιλησει'

φώναξε κάποιος και γέλασε           κοίταξαμε ήταν ο Αιγισθος, σε μια γωνιά σκοτεινό το

πρόσωπο της Ηλεκτρας                    ο τραβηξαν, η Κλυταιμνηστρα ξύπνησε, ο Ορέστης

ξερίζωνε τους κρινους              'μην  με ξυπνάς'του φώναξε         της πεταξε χώματα στο

προσωπο, 'η μάσκα μου είναι χρυση' ούρλιαξε                   ακούστηκε  το νερό να ποτιζει ρίζες ραδικιων στη κοιλιά της                                              'μάνα,κλείνω τη βρύση του φεγγαριου να

μην πινεις'      'θα διψασω αιωνιοτητα'               η σειρά της στη σκηνή 'θα διψασω αιωνιοτητα'

οι θεατές  χειροκροτησαν                      στ'αυτια της το ποδοβολητο της αναπνοής του,' έλιωσα

τη χρυσή προσωπιδα κι έκανα αυτά τα χρυσά δοντια' έδειξε το κενό τους         στη σκοτεινή

γωνιά η Ηλέκτρα παραμονευε δειπνιζοντας φωνες γρυλων              το φεγγάρι ανέβηκε στον

απέναντι λόφο, ενας ισχυρός άνεμος φυσηξε  αγριοσυκια        ύστερα απλώθηκε ησυχία σαν

λαδι                     ' διψαω' ακούστηκε, το χόρτο ανέπνεε, 'διψαω'                             κρίνοι την

τυλιξαν σεντόνι, 'στον ύπνο δεν κινδυνευει' μίλησε ο Ορέστης

.

.

.

.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΑΟΡΑΤΩΝ ΣΤΟ .

.

.

Πληρης αιωρηση των ... . .

........αρχαι'κο το μειδιαμα των νερων .......

.....και η προοπτικη ............η' αυτη η αναγεννηση των ρηματων:

αποτυπωση ...

........του πανηγυριου με αναλογιες 1 : 1, 1 : 4 ............

ως το σωμα βρεφους..........

...............στην .......

.....τελικη γραμμη του υπομνηματος υπεγραψε : .....

.......Βησσαριων,καρδιναλιος την ιδιοτηταν,Ελλην ............την φυσιν......

........και παρακατω στη τοι - ......

......χογραφια το υπνοδωματιο του τραπεζιτη απ ' το παραθυρο ανεστραμενος

σε κατοπτρο ο αμφικοιλος κηπος / θριαμβευτικα αρματα ροδων

και κρινων εξωτερικευουν το απεχθες του κυνισμου . . Εκ των υψηλων ... .

............με τρια[μαλλον τεσσερα]σωματα μετρησε .....

.......το θεωρημα : Δυνατος ''ειναι '' ο Ευτυχης χρειαστηκε δε

ν 'αρπαξουν τις γυναικες  των αλλων

τωρα ατιμασμενες τις επεστρεψαν μια στον καθενα .

εκεινη ενθυμηθηκε τον φαλλο [ και κατα τον Καραισκακη τον ''μπουτζο''του]

ανοιξε την καλοκαιρινη βαλιτσα με τα διαφανα υφασματα και τα ηλιοτροπια .....

.......κι επειτα , τα ψεματα διαστρωματωθηκαν ......

......στην ακοη με χορευτικες οψεις........ενας .

 . απογυμνωθεις τεταπεινωμενος εταξε

ενα σκηνικο αρπας στη σειρηνα .........στη κοιμωμενη μεταμορφωση .

. Απο τα ορια του ... . ας τους αποκεφαλισουν τους επαναστατες

η εγκυος γυναικα ,αυτη η παγκοινη, θα γεννησει τους μελλουμενους ,

παρα την μεταμορφωση των τυραννων θα τιμωρηθουν .

ο λογιος δασκαλεψε το εθνος : μαθημα ανατομιας στη θλιψη του βυζαντινου

τι να συζητουν οι αμοιρες μοιχαλιδες ; και περι τινος θα κατακριθουν ;

 στο γυμνο σκελετο προσηλωθηκε η σαρκα

κι αυτο,που αρχισε στη θαλασσα

τελειωσε στον ουρανο με διπλη προσωπιδα. . . παρα την λειψυδρια ... .

στο 24ο τετραγωνο στο σκακι φυλας αποθησαυρισμενη την ελικοειδη σκαλα

γυμνο το πελμα αποτυπωθηκε στον πηλο ειδες το αποκρυφο

να θριαμβευει συνομωτικα.........

........κι αυτα τα ψαρια εγιναν δεντρα, εκει, που εσφαγιασθηκαν οι ψαραδες

της χερσονησου στο λατομειο των ημιπολυτιμων λιθων ,

εμβροντητος ο πατερας πληροφορηθηκε την αρπαγη της θυγατερας ,

εκουσια του ειπανε κι εκεινη η μαγισσα εγραψε την δευτερη γραφη

και στην επιτομη Ιστοριων συμπεριελαβε τον βιο και την πολιτεια

του πολιουχου αγιου της περιτειχισμενης ενδοχωρας εκεινο το μοντελο

κοπηκε σε μπρουντζινα αποσπασματα εν αγνοια του .

 Ατερμονη η συντομια της ... . κι ομως ο κηπος φυτευτηκε με δεξιο-

 τεχνια, αριστερα οι ανδριαντες των ηρωων και δεξια τα πηλινα αγαλματα

των θνητων αυτος δεν ειχε μεγαλωσει με μελι και γαλα το τονισε

στην αναφορα του με εμφαση

'' να η μεταμορφωση '' να η καταπρασινη νησιδα αυτος,που μεγαλωσε

με καθετο και οριζοντιο τροπο , βγηκε την κρισιμη στιγμη στα νερα

πισωπλατα κι ασπρισε γονυπετης τα υποστηλωματα της εκαστοτε μνημης

ηρθε απ'το κοκκινο με πορφυρο ενδυμα Μιχαηλ Ψελλος ,

Κωνσταντινος Παλαιολογος ,

Γεωργιος Φραντζης

συν το ενα και δυο και τρια . .

Εδω , η ιχνογραφια της ιδεας των ... . γδυθηκε η Υψηλη το εσωτερικο της

και το εναποθεσε πανω σε λινο τραπεζομαντηλο

αργοτερα τα κρινα

νηστευοντας το βραχο δαντελωσαν την προσωπογραφια απο την κλεψυδρα

ακουσαμε τον ηχο της αμμου κι απο τη σκοτεινη νυχτα το θορυβο του καραβιου

στη προεκταση του χεριου η σφαγη των κυκνων

και στον καθρεφτη το τριγωνο

κι οι σφαιρες της λουσμενης , μολις μετα την αιωνιοτητα α ! ο ιταμος ρολος

παιχτηκε με προσωπιδα

σε ποια αρχαιολογια θ ' αναστηθουν η' θ'αποκαλυφθουν

τα περιττωματα των λαμπρων επιφανεστατων. . .

Για τη φωνη το ..

. . το ελαχιστο κληρονομησε απ' τη μερια των κρινων, ο αλλος, αχρειος ,

ετρωγε τα παιδια του και το τοπιο εδειχνε τους πασσαλους, που χωρισανε τη γη

το νερο της θαλασσας σκελετωθηκε στα πετρω-

ματα των δακτυλων,χωρις σωμα δεν θα αναστηθουμε ας θυμομαστε

τη κλιμακα σε λα ελασσονα στο σχεδιο της κεφαλης Κυρια και αγορι σπουδαζουν

τους πιθηκους στο ζωολογικο κηπο και η χορευτρια παιζει τη μητερα της

μ ' ελεφαντινη μασκα πουλιου. . . Με τα μεταλικα φτερα ο ηχος ...

 . ..η αρπα της αισθητικης του δεν αναπαυ-

θηκε στο αναγλυφο,αντι-

 .............θετα η ιδεα της φωκιας , ..........

...ενας παρατονισμος της θλι- ....

.........ψης .............δεν υπαρχει απο- ...

..........δημια .............των τζιτζικιων .............ο η-

.............ρωας εχασε στον πολεμο τη γλωσσα ....

του Η περι των Ρηματων ειλικρινεια [ γραφει ] . .

Τον απεικονιζουν να βαδιζει ως ... .

.......Χωρις την αοριστη μνημη των βραχων ...

...την ανασα η .......ενοπλη περιεργεια του φθινοπωρου ...

....με χρυσα νομισματα δωροδοκησε ενα ....

...δυο τρια ερωτηματα,παραταυτα ...

....δεν πλαστηκε ομοουσιος των α-

.......συμπτωτων ..................γλυκο κι απαλο ομικρον ........

..........και γαλαζιο ωμεγα ..........

........κι εσυ , ηττηθηκες κατακρατος μην ..

...μην πεις ψεματα,οχι: '' ψεματα . ψεματα '' .

 . Η επιδραση του Ονοματος ειναι ... απλα, το φως ειναι βελος

[και ] η ωραια ξυπνησε στον καθρεφτη της [ενα παιδι]βυζαξε/ο Λο-

 γος κλιθηκε Υποθετικα με εναρμονιες ημικυκλικες κινησεις

[ αυστηροτητα και λιτο-

τητα ] και επαρκη σαφηνεια , με αγαλματα κομματιασε το προσωπο

απο ευστροφο πηλο [το]ματι...στα πληκτρα χτενιστηκε η σεληνη

[ μετα την αγρυπνια ] οχι εντρομη , απλα . .

Πιθανον λογω της σχεσης με τις Ιδεες να ... .

 ... και αντιστροφα εκτεινεται ο κολπος με τους αμπελωνες στο εσωτερικο της ηπειρου ,

νωρις ο αρχαγγελος εργαστηκε στο πορτρετο της κυριας ,

στα δε θαυματα των ψαριων απιστησε ο δασκαλος των ταυρων

και το θεατρο καταμεστο απο μαρμαρινα αντιγραφα συμφωνα δε με την περιγραφη

η κυριαρχια αμυγδαλιας απολιθωθηκε σ 'αυτο το τοπιο . .

Λαμπουν δυνατα ολη τη νυχτα οι χυμοι των φυτων και ... .

........η αδελφη της η Μαρια μεσα στη βροχη με ........την πυξιδα ,

με χρυσο περιδεραιο ........χωρις την ενδεια ......

........πως γινεται ,Οδυσσεα,ν ' ανοιξεις τα χε-

 ..............ρια σου ; ........ναι , ο γεωγραφος μυθευσαι τα τοπια , ενας ...

.....γυιος σκοτωνει τον Αιγισθο ...................................................αντιγραφω το γλυ- ...................................................πτο του χορου - τι σου .....................

..............................ειπα ; αυτο : '' η ' ταν η' επι τας '' και αγγελος με ψηφιδωτο

δελφινι φωτογραφιζεται πλαι στους νεοπλουτους/ το ...................

.................ανυπαρκτο σαρκωθηκε με ευρυ ................

....................μετωπο κατα τον υμνωδο κοκκινισε απο ντροπη η αδελφη της Μαριας

[ στις αποικιες των Σελευκιδων ] . .

και ενω εστρεφομην ειδα. τη μικρογραφια και το χειρογραφο

της πικρης αρραβωνιασμενης .

 . Αυτοι , ειδαν το καταστιχο του Παραδεισου ...

 . και ηρθε το πληρωμα του ανθους [φορουσε εκεινη την ημερα το ριγε κουστουμι ]

η θαλασσα , ναι , φυγαδευτηκε με γραμματοσημα

δεν το κατανοησες το αγνωμο πλασμα, κι ηρθε η βαρκα φορτωμενη μολυσμενα ψαρια

και το πελαγο σαπιο νερο ,

σιωπα και πες για την αιχμηρη γωνια της πικρας αυτος σιγουρα θα σ' ακουσει

ριχνοντας τα ζαρια να πεσουν ισαριθμες φορες στη θαλασσα

[ φορουσε εκεινη την ωρα ενα κοκκινο μαγιο ] η γυναικα . . Ισως , και η ψυχη τους

μαρμαρωσε στη θαλασσα ... . .....με σεμνοτητα καταργηθηκε το αισχρο ..

...κι η πολιτεια αναληφθηκε με φλεγον αρμα .....οι δε εμποροι πωλουσαν

το δερμα των ψυχων .....στην αγορα , κι οι ρητορες παρομοιαζαν τα συμβαντα ..

...με κενα λογια .....ειχαν δε τη φημη αξεστων οντων....

...αυτα ..............τα θεατρικα εργα επαναλαμβανονται ..

...ειπε την τελευταια ερμηνεια [ζουσε στον λα-

..............βυρινθο και τρεφονταν με πουλια] ..

...αλλοι κατοικοι ειδαν τα συμπλεγματα των α-

 στερισμων στα νερα[και παραβαινοντας τις εντολες γλυκα νανουρισαν τα παιδια τους .

. Γι ' αυτο το λογο , με τη σειρα ... . .....

.........Μια μεγαλη πομπη πανηγυριστων κι ακο-

..............λουθουσαν οι θυσιες των ζωων , πανω .....

.........σ' αμαξα απλωμενο περιεφεραν το λευκο ενδυμα. ..

.....εμαθε πως ο ηρωας ........δολοφονηθηκε στο κοιλον του θεατρου ..

......ο ανθρωπος με την προσωπιδα απεκτησε μεγαλη δυναμη ..

.....[τη νυχτα με την πανσεληνο επεσε η βροχη] τα ....

....νουφαρα αντεγραψαν η' μιμηθηκαν το ανθρωπινο σωμα

η ' την αδυνατη σαρκα της κορης,ο ..........

..................................μεταλλουργος δουλεψε το ει-

 ...................δωλιο με χρυσο κι ασημι και μετα στη λαμψη

της πηλινης μορφης ρωτησε

με δυσκολονοητες φρασεις για το μωσαικο των ημερων ζωων .

 . Με νεα υλικα σχεδιασε ... . .....αληθεια , δεν θυμασαι το υπουλο .

....το απαισιο πλασμα , που αλλο κανενα ιδιο στη γη δεν ειναι ;

και τα πρωινα ξυπνουν οι αμοιροι κυκνοι εγκλωβισμενοι

στα πετρωματα των φτερων τους και τ' αλλο οραμα στοιχειοθετηθηκε

σε σχηματισμους αλογων .

οπως φαινεται η ματαιοτητα στα μελλουμενα χρονια θα θριαμβολογησει ψεματα

.. Με ανταμοιβη τη δωρεα των λογων και ...

 . .......ειδε τον ανοθρωσκοντα καπνο περα .......στο ακρωτηρι των υποδουλων ..

.....και χωρις την παραμικρη δολιοτητα εισεπραξε ..

.....τον δικαιο μισθο του ...

....προελασε με γρηγορο ρυθμο στη πηλινη κοιλια

Στα υπολοιπα ερωτηματα αρκει το επιφωνημα της απαντησης

Ολοκληρη , σημερα , σπηλαιωθηκε η θαλασσα σαν περιστερι εφυγε

ο λογος απ' τα τειχη των αρρητων και το ακροτατο ανατολικο της σκεψης σου

αποκαλυφθηκε ξαπλωμενο διπλα στη μαρμαρινη κορη ...

....τα υπολοιπα εντοιχιστηκαν με χρωματα .......και μουσικες

 και υπερουσια ρηματα ..

.....διδαχτηκαν τα πουλια..........και συ ..

.....ομοιωθηκες μ' ανθρωπον παντελειον ..

.....διχως ακροτητα και ιδιοτελεια ων .

 . εξεχουσα θεση κατεχουν ..

. . αρχαιος και νεος χορος εναυλιος τελειωνοντας

στον πολλαπλασιασμο των θηλυκων

ταυτοχρονα εγεννησε δυο διδυμους νομους αυτοι να οικοδομησουν

τον Αγιο Γεωργιο των Γραικων

απο τ' αρχαια χρονια στις κοιτες της λογο-

τεχνιας εγραψε την πραγματεια των Ουρανων και της Γης

αφουγκραζοντας στους ηχους της ενδοξης επιστροφης

του ονομασθεντος Νικοποιου των εραστων

της αγνοιας και της πλανης η λαξευτη σπηλια του σωματος των βι-

βλιων και η τελευταια αληθεια διακοσμημενη

με πολυτιμους λιθους χορευτων

.

.

.

.

επί  λογων 

αεικινητος έλικας του Αρχιμήδη το ψαρι

υποθέτω στις Συρακούσες το 413 π. Χ                       ο Γυλιππος δεν απέτρεψε την

εκτέλεση των στρατηγών Δημοσθένη και Νικια                          «οὐδὲν [έστι] ὅ,τι

οὐκ ἀπώλετο                            στους λακκους των λατομείων ο ένας πάνω στον άλλον,

ποιος ζει από πάνω μου;

η Αττική είναι μακρυά,σκοτείνιαζε, η Ιστορία θαμπωνει,

ο ζητιάνος στην ερημη πλατεία στο Συνταγμα απλωνει το κομμένο χερι,

 'αν κι αλλάξαμε πορεία ποτέ δεν φτάσαμε στη Καμαρίνα η' στη Γελά ούτε σ'αλλη ελληνική πόλη', πόσο ματωμένα θολα κόκκινα ήταν τα νερά του ποταμού Αναπου,

'στις Επιπολες σύγχυση ο ένας επεφτε πάνω στον άλλον και τον έσφαζε,

αιτια κι ο κοινός παιανας', μνήμη εμφυλίου,

'θ'αναχωρουσαμε και θα σωνομασταν αν δεν γίνονταν η έκλειψη της σελήνης,σίγουρα

έφταιγε η δεισιδαιμονια του Νικια',

στην ερημη πλατεία τρίζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων,

Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ,

'επειτα'με κοίταξε με μάτια που δεν έβλεπαν'το τέλος με τη σφαγή στον ποταμό Ασσιναρο

' ἁθρόοι γὰρ ἀναγκαζόμενοι χωρεῖν ἐπέπιπτόν τε ἀλλήλοις καὶ κατεπάτουν, περί τε τοῖς

δορατίοις καὶ σκεύεσιν οἱ μὲν εὐθὺς διεφθείροντο, οἱ δὲ ἐμπαλασσόμενοι κατέῤῥεον.

(Θουκυδίδης Ζ'84.3).

μεταφραζω:αναγκασμένοι να προχωρούν συντεταγμένοι επεφταν ο ένας πάνω στον άλλον

και καταπατουνταν , άλλοι χτυπουσαν στα δόρατα και στις εξαρτήσεις κι αμέσως χάνονταν,

 άλλοι παρασερνονταν στα νερά         είναι παράδοξο πως σημερα μετά από αυτήν την μεγάλη

ελληνική πανωλεθρια διατύπωσαμε την εκφραση-αεικινητος ελικας του Αρχιμήδη το ψαρι

.

.

.

.

Υπερθεσεις

Αυτό είναι αδύνατο. Το πραγματικό ευφορη ώρα δέντρου.αιωρουμενο πουλί παρόντος

χρόνου. μια τυχαία συναλλαγή ρυθμού, φωτογραφικό ενσταντε μνημης. η ελληνική

θάλασσα.η λέξη του χεριου. η περισπωμενη τού ώμου.'Ο Αερας' έκρηξη Αναξιμενη. Η

ευγενική γυναίκα. Η ευτυχια να υπάρχει. Δεντρα.Νερα. Σπίτια.Νερα.Ενας ψιθυρος. 'Είναι

δυνατή. Η πραγματικότητα'. Το ιδιοφωνο του αερα, στην άκρη του αυτιού. 'Είναι δυνατό το

Αδύνατο'.Η πραγματικότητα αντήχησε. Η Ιστορία. Μέτρα. Τι; η ευγενική γυναίκα. 'Βλέπεις;'

Τοπιο Θαλή του Μιλήσιου.Η Σμύρνη 1922.το γραμμοφωνο μεταφερθηκε στον Πειραιά.

Ήταν κι άλλοι. Πολλοί. Σ' όλην την Ελλάδα βαραιναν.'άγρια ραδίκια, να τα βράσεις, να πιεις

το ζουμί τους κάνει καλο'. Την Κυριακή ανεβήκαμε στην Ακρόπολη. Το παιδί ρωτούσε.

Τι είναι αυτό; γιατί είναι; πότε ;.' Τώρα'απάντησε ένας όχι απ' την παρέα μας.Αργοτερα.

Καταλαβαμε.Βλεπαμε τις φωτιές, απ' το μέτωπο γυρίσανε, λιγοστές κουβεντες, η Ελλάδα

υπό το μηδέν, - 47 βαθμούς Δημοκρατίας. 'Εσύ, πως εφτασες ως εδω;' τον ρώτησαμε'με τι

βαρκα; με τι πόδια;' μας έδειξε τα πόδια, μας έδειξε τη θαλασσα. Αδιέξοδη.'τα πόδια σου,

που είναι;'. αγόρασε. αγόρασε τη ζωή του. τη γυναίκα του. εκείνη την ευγενική γυναίκα.

Ελένη.Φωτεινη.και κάποιο άλλο όνομα. Ανδρομάχη Δαματηρ .γυρω ο ηλιος ζεστενε τις

πετρες. Ένα πουλί ράγισε το φως. Προς το νότο.παρόντος χρόνου.

.

.

.

.

eclair Αριαδνη

η Αριαδνη[Αρι+αδνος,πολυ αγνη]ξεφλουδισε ενα μηλο,κοιταξε το ρολοι,'ειναι αργα',

επανελαβε,'ειναι αργα,μεσημερι',δαγκωσε το μηλο,στο βαθος μεσα στις πορτοκαλιες

περνουσε το τρενο,Αθηνα-Καλαματα,θυμαται,η καρεκλα ηταν κιτρινη,ενα φουστανι

ασπρο,δεν φυσουσε,το ρημα αραρισκω,σημειωσε, καὶ ἤραρε θυμὸν ἐδωδῇ  satisfied

his heart with food, Οδυσσεια ε',95,γελασε,πριν διαβασε:

Ἠὼς δ' ἐκ λεχέων παρ' ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο

ὤρνυθ', ἵν' ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσιν

ενα τζιτζικι στην αμυγδαλια,απο το παραθυρο,περασε μια γυναικα,οταν ξαναπερασε ειχε

ανοιγμενη μια κοκκινη ομπρελα,ηξερε τ'ονομα της,Αριαδνη,τη φωναξε,η αλλη σταθηκε,

'Αριαδνη',τοτε την ειδε,μια κιτρινη πεταλουδα στη καρεκλα,μια στιγμη,αραρισκω=ταιριαζω,

μετα μια ωρα ,'επεθυμησα εκλερ',γαλλικα eclair,σημειωσε,μικρο γλυκισμα απο ζυμη και

γεμιση κρεμας η' σοκολατα,'προτιμω σοκολατα',σερβιριστηκε,'eclair,αστραπη',σχολιασε,

.

.

.

.

Έκτορας και Ανδρομαχη σε αναμνηστική φωτογραφία

"εδώ στο φως μπροστά να σταθούμε"είπε η γυναίκα

"τι φοβάσαι ;" ο Έκτορας έπιασε το χέρι της Ανδρομάχης

"Έκτορα,το κεφάλι σου μου βαραίνει τα χέρια στη ραψωδία Ω

στους στίχους 725-745"

εκεινος γέλασε,πόσο αγαπούσε το γέλιο του,από τότε που την πήρε

από την Υποπλακια Θηβα γυναίκα του

"εδώ στο φως να σταθώ μπροστά σου πριν το σκοτάδι"και παίρνοντας

τη στάση ηθοποιού απηγγειλε

Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο κάρη μετὰ χερσὶν ἔχουσα·

στα χέρια μου το κεφάλι τ'Εκτορα έχω που νέος χαθηκε

ἆνερ ἀπ' αἰῶνος νέος ὤλεο, κὰδ δέ με χήρην

λείπεις ἐν μεγάροισι· πάϊς δ' ἔτι νήπιος αὔτως

κι απ'το σπίτι μας λείπεις και μένα μ'αφησες μόνη και το παιδί

θα σε ζηταει

ὃν τέκομεν σύ τ' ἐγώ τε δυσάμμοροι, οὐδέ μιν οἴω

ἥβην ἵξεσθαι· πρὶν γὰρ πόλις ἧδε κατ' ἄκρης

πέρσεται· ἦ γὰρ ὄλωλας ἐπίσκοπος, ὅς τέ μιν αὐτὴν

ῥύσκευ, ἔχες δ' ἀλόχους κεδνὰς καὶ νήπια τέκνα, 730

αἳ δή τοι τάχα νηυσὶν ὀχήσονται γλαφυρῇσι,

καὶ μὲν ἐγὼ μετὰ τῇσι· σὺ δ' αὖ τέκος ἢ ἐμοὶ αὐτῇ

ἕψεαι, ἔνθά κεν ἔργα ἀεικέα ἐργάζοιο

εμας τις γυναίκες θα σύρουν στα πλοία σκλάβες να μας πάρουν

ντροπιασμένες κι ατιμασμενες μαζί και το παιδί αν πριν

δεν το πετάξει καποιος ψηλα απ' τα τείχη στα βράχια να τσακίσει

τ'αδυναμο κορμάκι του ως είναι χωρίς εσένα στηριγμα

όταν η πόλις ξεθεμελιωθεί απ'ακρη σ'ακρη

ἀθλεύων πρὸ ἄνακτος ἀμειλίχου, ἤ τις Ἀχαιῶν

ῥίψει χειρὸς ἑλὼν ἀπὸ πύργου λυγρὸν ὄλεθρον

χωόμενος, ᾧ δή που ἀδελφεὸν ἔκτανεν Ἕκτωρ

ἢ πατέρ' ἠὲ καὶ υἱόν, ἐπεὶ μάλα πολλοὶ Ἀχαιῶν

Ἕκτορος ἐν παλάμῃσιν ὀδὰξ ἕλον ἄσπετον οὖδας.

τι ανδρείος ήσουνα στο πόλεμο κι από σένα πολλοί χάσανε

κι αδερφό και πατέρα και γιο

θα θρηνήσει για σέ ο κόσμος όλος κι οι γονείς σου θα κλάψουν

πικρα

οὐ γὰρ μείλιχος ἔσκε πατὴρ τεὸς ἐν δαῒ λυγρῇ·

τὼ καί μιν λαοὶ μὲν ὀδύρονται κατὰ ἄστυ, 740

ἀρητὸν δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκας

κι η λύπη για μέ θα'ναι αμιλητη

γιατι,ακριβε μου, αν πέθανες στο κρεβάτι θα μου'πιανες το χερι

τρυφερο λόγο θα μου'λεγες νύχτα και μέρα να τον θυμάμαι

και δάκρυα να χυνω

Ἕκτορ· ἐμοὶ δὲ μάλιστα λελείψεται ἄλγεα λυγρά.

οὐ γάρ μοι θνῄσκων λεχέων ἐκ χεῖρας ὄρεξας,

οὐδέ τί μοι εἶπες πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ κεν αἰεὶ

μεμνῄμην νύκτάς τε καὶ ἤματα δάκρυ χέουσα.

στη Φθία αμοροζα του Αχιλλειδη Νεοπτόλεμου κι ύστερα του Ελενου

στους Μολοσσούς

"Εδώ στο φως μπροστα ας σταθούμε για πάντα"της είπε

και την αγκαλιασε

.

.

.

.

Νικόλας Κάλας ή Νικήτας Ράντος η' Μ. Σπιέρος  N.Calas Έλληνας ποιητής

τι επαναστασεις γυρευω εγω ενας μανχατανας καλαμαρας

Νικόλας Κάλας η' Νικήτας Ράντος η' Μ. Σπιέρος  N.Calas

και τα καραβια τι χρησιμευουν αν δεν μπορουν  να ταξιδεψουν την Ελλαδα

στο Lloyd island ως Leon σας διαβεβαιω

δεν ειναι ο κηπος των επιγειων απολαυσεων

σιγουρο ειναι πως εκεινος ο Ανδρεας στο τελος θα διωξει ολη την Ελλαδα

ως ανιαρη και πασχουσα απο ανοια

και τον αλλον Andre,παλι ως Leon τον διαβεβαιω,

με ασυναρτησιες δεν ξεσπουν επαναστασεις

.

.

.

.

(Αποσπασματικα από τον Οιδιποδα Τύραννο τού Σοφοκλη)

Εγω ο Οιδιποδας Τύραννος 

Οδός Σταδίου ώρα 12:43

κατεβαίνοντας στην Ομόνοια

η' ανεβαινοντας στο Συνταγμα

"Εγω ο Οιδιποδας ειμαι"ακουσα

Γυρισα κοίταξα και δεν είδα

Εγω ο Οιδιποδας είμαι,ειπα

στα σκοτεινά της Ιστοριας

ὁ πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος

νοσεῖτε πάντες, καὶ νοσοῦντες, ὡς ἐγὼ [60]

γνωτὰ κοὐκ ἄγνωτά μοι

Εδώ τα γεγονότα σαν προγκες

ενα ένα καρφώνονται στα μάτια του

Διωξτε τα πουλιά που τρώνε τις κόρες των ματιών μου

η' ,όχι,αφηστε τα να χορτασουν με τις γυμνες ασαρκες λέξεις μου

ἀλλ᾽ ἐξερευνᾶν· νῦν δ᾽ ἐπεὶ κυρῶ γ᾽ ἐγὼ

ἔχων μὲν ἀρχὰς ἃς ἐκεῖνος εἶχε πρίν,

ἔχων δὲ λέκτρα καὶ γυναῖχ᾽ ὁμόσπορον, [260]

κοινῶν τε παίδων κοίν᾽ ἄν

Κοινά κρεββατια κοινά παιδιά

Εγω ο Οιδιποδας στο λέω τὸ μὴ οὐ φράσαι

μην φοβασαι ,τη πέτρα σήκωσε

εκει που χτισαμε τα σπίτια μας εκτέλεσαν ανθρώπους

βωβους με δεμένα τα μάτια αγερωχους στο σκοταδι

εκει πανω ειναι θεμελιωμένο το τραπέζι

αυτο που τρώμε,και το κρεββάτι,αυτο που κοιμομαστε

μην αμελησεις νά ποτιζεις τούς σπόρους τους

ἡμᾶς ου προδοῦναι καὶ ου καταφθεῖραι πόλιν

Εγώ ὁ μηδὲν εἰδὼς Οἰδίπους

κάθε βράδυ εστρωνε λευκά σεντόνια,ελυνε τα μακρυά μαλλιά της,

τα' φερνε γύρους στόν λαιμό της,γελουσε,εγω τότε δεν ηξερα,

μου'λεγε να κοιτάξω μέσα στόν καθρέφτη,δεν εβλεπα τίποτα,

ενα νανούρισμα της έλεγα ακούω,η' έναν λυγμο,η' μΙα κραυγη,αυτο

δισταζα να τής πω,το' κρυβα,τωρα ξέρω ότι ηξερε

ἄρνησις οὐκ ἔνεστιν ὧν ἀνιστορεῖς.

ὦ πόλις πόλις

φονέα με φησὶ Λαΐου καθεστάναι

οὗ δὴ κρεμαστὴν τὴν γυναῖκ᾽ ἐσείδομεν,

πλεκταῖσιν αἰώραισιν ἐμπεπλεγμένην.

ὁ δ᾽ ὡς ὁρᾷ νιν, δεινὰ βρυχηθεὶς τάλας [1265]

χαλᾷ κρεμαστὴν ἀρτάνην. ἐπεὶ δὲ γῇ

ἔκειτο τλήμων, δεινὰ δ᾽ ἦν τἀνθένδ᾽ ὁρᾶν.

ἀποσπάσας γὰρ εἱμάτων χρυσηλάτους

περόνας ἀπ᾽ αὐτῆς, αἷσιν ἐξεστέλλετο,

ἄρας ἔπαισεν ἄρθρα τῶν αὑτοῦ κύκλων, [1270]

μια πεταλούδα κίτρινη σκαλισε το φως της μέρας

σ'ενα τετράγωνο που στάθηκα όρθιος

αφήνω τις λέξεις μου

"Εγώ ό Οιδιποδας είμαι",φωναξα

στη Σταδίου,ωρα 14:19

.

.

.

.

τι απόσταση διανυουν οι λέξεις μου

τι απόσταση διανυουν οι λέξεις μου ανυπακουες οροσειρές ηφαιστειων ελλισονται με μια δυσπροσιτη γραμματική 'τι πραγματικά είναι η ιστορία ενός γεγονότος;' π. χ είδα έναν άνθρωπο να διασχίζει το δρόμο, γιατί, εγώ, του φώναξα και δεν άκουσε, στην Ερμου πιο κάτω τον είδα να ταΐζει περιστέρια, όχι δεν ήταν εκείνος ο ανθρωπος, εκείνος εμοιαζε με μένα, έκανα, σίγουρα, λάθος, δεν μπορεί να μοιάζουμε, εγώ έχω τάδε ηληκια τάδε βάρος τάδε ύψος τάδε χρώμα ματιών και μαλλιών, ορίστε και η απόδειξη, η αστυνομική μου ταυτότητα,η φωτογραφία είναι καθαρή, το όνομα μου αυτό, επάγγελμα, θρησκευτικές πεποιθισεις δεν ενδιαφερουν, άρχισε να βρέχει, άνοιξα μια κίτρινη ομπρέλα, δεν θυμάμαι, ίσως πορτοκαλι,στην Αθηνας πήρα ένα ταξί,κατέβηκα στην Ομονοια, ερημια, εγώ ο μοναδικός άνθρωπος, κοιταχτηκα σε μια βιτρίνα, είδα πίσω μου να περνούν άνθρωποι, ένας με ρωτησε τι ωρα ειναι, κοίταξα το ρολοι μου, δεν καθησε ν'ακουσει, 'στο παρελθόν η' στο μέλλον; 'του φώναξα, κατέβηκα τις σκάλες του μετρό, οι άνθρωποι ακινητοποιημενοι, τους άγγιξα, πήλινοι, κάποιοι έσπασαν στη πίεση μου και συντριφτηκαν, όταν έφτασε και σταμάτησε στην αποβάθρα το τρένο άνοιξαν διάπλατες οι πόρτες, κανένας απ' τους επιβάτες δεν βγήκε, μπήκα στο βαγόνι, κανένας δεν παρατηρησε τη παρουσία μου, μια γυναίκα με μια κόκκινη τσάντα απέναντι μου, αδύνατον να μην μ'εχουν καταδικάσει, και σε τι αποστάσεις, σκέφτηκα, διακινούμε την ανυπαρξια μας

.

.

.

.

Ιερεια της Δημητρας Ελευθους

Σιτω η' Σπερμια τα ονοματα της Κυρας.Απο μικρο κοριτσακι,σχεδον βρεφος,

αφιερωμενη στη θεα στο ιερο της.Βουβη κι Αγελαστη κατ'εικονα και καθ'ομοιωσιν

της.Αρχαιοτατη η γεννια μου αρχοντικη απο τους Δωριεις εισβολεις.Ο πατερας μου

προξενος στη Κυδωνια κι ο αδερφος μου στη Κνωσσο.Κρατησα κρυφα ημερολογιο

με τον ερωτα της Ποτνιας Δημητρας για τον ωραιο Ιασιωνα.

-κι ολονυκτις αναπαψη δεν ειχε,να λογιαζει

ποιος ειναι αυτος που τραγουδει και βαραναστεναζει

Ημουν τρελλα ερωτευμενη με τον Ιασιωνα κι ετρεμε η καρδια κι ελιωνε το κορμι

στο βλεμμα και στη θυμιση του.Στον αμαχητο ποθο του αντρα.Ομως ποιος μπορει

να νικησει την ανωτεροτητα των θεων;.Τωρα που περασαν τα χρονια και μαραθηκε

η ομορφια μου κι η πρωτη δροσεραδα με ποναει σαν μυτερο καρφι μπηγμενο

στη καρδια αυτη η ιστορια κι ειδικα τις νυκτες που πεφτω και κοιμαμαι μονη

και δεν περναει η ωρα.Λογιζομαι πως εγω εμεινα πιστη της θεας.Βουβη Αγελαστος

Ανεραστος Αειπαρθενος Απαιδος.Και πως αποψε μυριζει το γιασεμι,πως ξελογισζει

τις αισθησεις και τι ζεστος κι απαλος σαν χαδι που'ν'ο αερας.Τι ζωη εκανα και τι ζωη

δεν εκανα.Τι ματαια περασαν οι ωρες της.Ποση ερημια και μοναξια.

Εγω ποτε δεν ημουν

θύγατρα τανύσφυρος

χρυσαόρος, ἀγλαοκάρπος

βαθυκόλπος

ἄνθεά τ' αἰνυμένην, ῥόδα καὶ κρόκον ἠδ' ἴα καλὰ

λειμῶν' ἂμ μαλακὸν καὶ ἀγαλλίδας ἠδ' ὑάκινθον

νάρκισσόν θ', ὃν φῦσε δόλον καλυκώπιδι κούρῃ

Μον'εγω

Έρως δ’ ετίναξέ μοι φρένας

Ως άνεμος κάτ’ όρος δρύσιν εμπέτων

και ποθήω και μάομαι

και βλεπω ν'ανοιγουν οι τοιχοι του καθρεφτη απεναντι μου

και να τρεχουν ορμητικα νερα μεσα στο δωματιο μου

κι ολο ανεβαινουν κι ολο ανεβαινουν

κι εγω δεν εχω φωνη να πιαστω σαν σχοινι

ν'ανεβω στον ουρανο

και μενω ακινητη να βλεπω το νερο να στεκεται και να βρωμιζει

γεμισα φυκια στο κορμι

με περιτριγυριζουν κατι μεγαλα πρασινα σταχτια βατραχια

''Μην αναβεις τα δεντρα''ακουσα μια φωνη

και τοτε αναψε το μεγαλο πολυφωτο

και στην αιθουσα ειδα γυναικες με βραδυνες μακρυες τουαλετες κοκκινο βελουδο

κι αντρες με κουστουμι και σμοκιν

πλησιασα δεν με βλεπανε

ακουγα να μιλανε για μια γυναικα με κοκκινα μαλλια

που χαθηκε

Περσεφωνη τ'ονομα της

την ηξερα ηταν παλια μου φιλη

δεν ξερω μπορει να'μαι κι εγω η ιδια αυτη

η Περσεφωνη

.

.

.

.

INTERVIEW with MONA LISA

Che cosa significa il tuo sorriso?                                   Un uccello

e diretto verso un albero                       la sua tonalita e a contatto

con goglie verdi                        Abbiamo avuto un oca in giardino

ho alimentarlo                     la madre entro nella stanza,sorridente,

che indossa una colana di perle                      un bambino la segui

che aveva in mano un aquilone e voleva gettarlo

'nella stanza e impossibile volare'   ho pianto    

                                                           non sente    lo getto        uno

specchio ci seara                     poi in cio che ho visto la mia faccia  

avvicinato e ho toccato il vetro     che affondo             ho,poi,visto

                                                                                questo e sorrisi

τι σημαινει το χαμογελο σου;                                                   ενα πουλι

κατευθυνθηκε σ'ενα δεντρο                                        η σκια του αγγιζει

τα πρασινα φυλλα                                         ειχαμε μια χηνα στον κηπο,

εγω την ταιζα                     η μητερα μπηκε στο δωματιο,χαμογελωντας,

και φορουσε ενα κολλιε μαργαριταριων      ενα παιδι την ακολουθουσε

και στα χερια κρατουσε εναν χαρταετο κι ηθελε να τον πεταξει

'ειν'αδυνατον στο δωματιο να πεταξει' του φωναξα  

                                                          δεν ακουσε       τον πεταξε      ενας                            

καθρεφτης μας χωριζε                       τοτε,σ'αυτον ειδα το προσωπο μου

πλησιασα κι αγγιξα το γυαλι        αυτο βουλιαξε                 τοτε εγω ειδα

                                                                                αυτο και χαμογελασα  

.

.

.

.

ο Φιλοκτητης

Λήμνου..

βροτος..

Νεοπτόλεμε..

νόσοῳ καταστάζοντα ..πόδα

νευροσπαδὴς ἄτρακτος

εἰλυόμην, δύστηνον ἐξέλκων πόδα,

ἐμηχανώμην

πέτροισι πέτρον ἐκτρίβων ὦ φέγγος ὕπνου διάδοχον τό τ᾽ ἐλπίδων

ἄπιστον οἰκούρημα παρόντα καὶ ξυνωφελο στρατηλάται.

ἀλλ᾽ εὐγενὴς[1]

χαραζε με σκληρο μεταλλο τις ελληνικες λεξεις στις πετρες

ολο το νησι το γεμισε μ'αυτες τις επιγραφες

ενιωθε λιγοτερη τη μοναξια και τη πικρα παρατημενος απο τους συντροφους

δεκα χρονια εκανε αυτο

η σκια του παραμορφομενη στο γυμνο τοπιο του βαραινε τις μερες

ηξερε πως καποια στιγμη θα του ζητησουν το τοξο και τα δηληριασμενα βελη

θα τον παρακαλεσουν θα τον προσφωνησουν Ελληνα θα του τονισουν το χρεος του

θα τον δελεασουν με το μεγα κλεος του ηρωα

κι αν ενδωσει δεν θα'ναι γι' αυτες τις ματαιοδοξιες

αλλα επειδη κουραστηκε να θελει την εκδικηση τοσα χρονια

τα γραμματα στις πετρες πολυ περισσοτερο τον ενδιαφερουν

εκει σταζει το πυον απ'τις πληγες του και στο νησι συνεχεια φυσαει

και δεν μυριζουν

συνειθισε πλεον

ας κερδισουν αυτοι δεν τον νοιαζει

σε καθε εναν αρμοζει η δυσωδια του

Υβρις Ατις Νεμεσις Τισις

.

.

.

σημειωσεις:

-1-Φιλοκτητης του Σοφοκλη

.

.

.

.

Υπερδιπλασιασμοι Ιδεοτυπιων Συνεργιας

voices νερων η' δεντρων and the cyclical dance of seashells

look,the Bachianas Tango χορο της σαυρας στον ηλιο

une voix en lux aeterna ,ακουστε the tri tri leaning του γρυλλου 

speaking low cantus in aweaking η θαλασσα gesti oval cadenza

in Mozartian Soundscape Concerto in flat majorKV 449

Ιδεοτυπιες Συνεργιας

λευκό τετραγωνο αποτυπώνει πουλί σε λεξη 

ενα αεροστατο αιωρείται κειμενο και το καδρο 

της θηβαιας σφιγγας η αιτια να αυτοεξορισθει 

τη φωνή του ξεριζωσαν,πως θα επανορθωσει τη γλώσσα του; 

πλήθος στα δέντρα πουλιά

ισοποση αντιστροφη νερων η' ανακατανομη ιδεων η ανελιξη

του ευτραφους χρονου τι συμβαινει με το ε' αξιωμα του Ευκλειδη 

.

.

.

.

towards

1

for Are                              tree sEA        aROunD

wordS 's LABYRINTH      0123456789...

TOWARDS Universus Thinking Of                    OFF /ON

the body the eye the foot the reflection of

REALITY                     IS                          REAL

IMPOSSIBLE                             εγώ I Je IO ICH

Have a      Enantion εναντιον των                  what

is the man       that        you    want      should

you be        interested      to see the world for

you and what is your senses                         on

this matter to make                  you feel        now

mean get it all together in                   a way that

makes me            do        doubt         doubt that

unless      really mean you   you are        the Not

Nothing NOTHING          goes On okay

cause                 I                    know you       don't

want to be with      zero            whenever

knowing how               difficult it can just be to

for     being beyond be because of      voicing that

deep up upgrades in       between us       just now

is          keeping                        very                long

flying through the world                        of

uncertainty and making a decision on how

much time              you have spent on going to

the             next level in the things           that

do not work with       understand how

this is going to         happen be

.

.

2

for Are                              tree sEA        aROunD

wordS 's LABYRINTH      0123456789...  TOWARDS Universus Thinking Of                 

           OFF /ON           the body the eye the foot the reflection of

REALITY                     IS                          REAL IMPOSSIBLE                     εγώ I Je IO ICH

Have a      Enantion εναντιον των                  what is the man       that        you    want   

should    you be        interested      to see the world for you and what is your senses 

                      on      this matter to make                  you feel        now

mean get it all together in                   a way that           makes me   

      do        doubt         doubt that  unless      really mean you   you are        the Not

Nothing NOTHING          goes On okay

cause                 I                    know you       don't       want to be with      zero         

whenever

knowing how               difficult it can just be to      for     being beyond be

because of      voicing that

deep up upgrades in       between us       just now  is          keeping         

             very                long   flying through the world                        of

uncertainty and making a decision on how 

much time              you have spent on going to            the           

next level in the things           that         do not work with       understand how

this is going to         happen be

.

.

3

for Are tree sEA aROunD wordS 's LABYRINTH 0123456789... TOWARDS Universus Thinking Of OFF /ON the body the eye the foot the reflection of REALITY IS REAL IMPOSSIBLE εγώ I Je IO ICH Have a Enantion εναντιον των what is the man that you want should you be interested to see the world for you and what is your senses on this matter to make you feel now mean get it all together in a way that makes me do doubt doubt that u unless really mean you you are the Not Nothing NOTHING goes On okay c cause I know you don't want to be with zero whenever knowing how difficult it can just be to for being beyond be because of voicing that deep up upgrades in between us just now is keeping very long flying through the world of uncertainty and making a decision on how much time you have spent on going to the next level in the things that do not work with understand how this is going to happen be

.

.

.

.

Ηλεκτρα η' Λαοδικη

Άκουσε να την φωναζουν "Ηλεκτρα" ξαφνιαστηκε,

ποιος την ήξερε εδώ μ'αυτο το ονομα;

ειδε τον άντρα,ενας άγνωστος,"είμαι ο Ορεστης"

ταράχτηκε,οχι δεν ήταν ο Ορεστης,"με λένε Λαοδικη"

"δεν κάνω λάθος ή Ηλεκτρα εισαι"

το πρόσωπό του άντρα λυπημένο,η' θυμωμένο

τωρα που ολ'αυτα τα θυμάται στο σπίτι

τα γεγονότα έγιναν,οπως έπρεπε να γινουν

το χρέος,απεναντι σε τι δεν ξέρει,εκπληρωθηκε

εκεινος ο άντρας τι ζητάει; ή μάνα πάει ο Αιγισθος πάει

τελείωσε ο κύκλος,τι να επαναληφθεί πια;

φταιει που χτενίζει τα μαλλιά μ'αυτο τον τρόπο,

και την γνωρισε,

με τον ίδιο τρόπο όπως τότε,ηθελε να θυμαται,πρεπει ν'αλλαξει

χτένισμα,κινδυνευει,εδω οι νόμοι είναι αυστηροί,κι ή πράξη

δεν έχει παραγραφει,

διαρκεί,δεν έχει σημασία ,μία στιγμή η' αιώνια

στη μνήμη η' στη πραγματικότητα η' στο όνειρο

μέσα στις Μυκηνες η' μέσα στο Αργός ή' μέσα στην Ελλαδα όλη ή δολοφονια

"Ηλεκτρα,ειναι τ'ονομα μου,Ηλεκτρα,κι όχι Λαοδικη"

ο νεαρός αντρας δεν την πιστεύει "λες ψέματα"

κι απομακρύνεται ,

και μένει μόνη έρημη μέσα στη σκηνή του θεάτρου

εγκλεισμενη

κι εκεινο το πάθος ανυπέρβλητο την κατακλύζει

κανένας,κοιταζει,θεατης στις κερκίδες,

ο ηλιος με το φως του γδερνει τα μάρμαρα

και το φεγγάρι αργά το βράδυ τα βουλιαζει στο σκοταδι

γυριζει το πρόσωπο της στο καθρέφτη,δεν φοβάται,

το πιάνει με τα δυο της χέρια το τραντάζει η' το χαιδευει

"Ηλεκτρα"φωναζει

.

.

.

.

     

εδώ φυτρωμενοι στο φως 

διάφανα δάχτυλα στην εγγύτητα ενός κοκκινου μήλου  πληθωριστικη θάλασσα ακριβολογει

ο ρυθμος των λεξεων στη μνήμη ή εκστρατεία των Επτά επί Θηβαις ανεξιχνιαστη 'πυρ ομαδον'

το δεντρο ρηγματωνει τον αερα πρωινό ή ηθοποιός δοκιμάζει τις μάσκες της, 'αυτή της Ιοκαστης'

οχι, αυτη της Αγαύης   λεχωνας η πόρτα ανοίγει ένα παιδί ποιος το γνωριζει, 'κανένας;', πηδησε

το χρυσόψαρο απ'τη γυάλα η γυναίκα γέλασε' δεν είμαι η μανα του Οιδιποδα'φώναξε' η γυναίκα

του ειμαι', κανένας στην αίθουσα δεν την ακουγε, εγώ έκλεισα τ'αυτια, 'έχω καρέ του άσσου'

έδειξα τα χαρτιά 'κι εγώ φλος ρουαγιαλ' 'δειξ' τα' Ι0  J  Q K A κούπες, 'κερδιζω', η Σεμέλη δόθηκε σ'αυτον,φωναξαμε την Αγαύη, της δειξαμε σε εγχρωμες φωτογραφιες τη δολοφονια του Πενθεα,

'η Ελλάδα αλλάζει' έκρινε ο δικαστής, αυτο, δεν θυμάμαι, πριν ή μετά την παράσταση του Ευριπίδη Βακχαι,το παιδί ισορροπουσε πάνω σε μια μπάλα, 'κοιταξτε με',' ο βολβός του ματιού του ειναι' φώναξε κάποιος, ένας δίπλα μου, 'είσαι τρελος' του φώναξα, 'δεν ξέρεις τι λες', χυμηξαν πάνω του χωροφυλακες, τον αρπαξαν, αντισταθηκε, κλωτσουσε,' θα φτύσεις το αίμα της μανας σου κάθαρμα'τον πήραν,τα χερια μας έπιασαν φωτιά, 'βοήθεια, κάποιος να τα σβησει', το παιδί κατουρουσε στη γωνία, 'γαμω τη μάνα σου τσογλανι'ορμησε ένας πάνω του, το παιδί του ξέφυγε, εκείνος έπεσε στις λάσπες, τον είδαμε σαν γουρούνι να κυλιεται και να γρυλλίζει,ανόητοι ηληθιοι σκέφτηκα, η γυναίκα ηθοποιός με ρωτησε ποιος είμαι, δεν της απάντησα,'κάπου σε ξερω,

ποιος είσαι;' ξαναρώτησε, 'τι σε νοιάζει τσουλα',' σκασίλα μου ποιος εισαι' είπε και συνέχισε να βάφει τα νύχια της,' ωραία δεν ειναι', τη νύχτα κοιμηθηκε μαζί μου, το φεγγάρι, το φως φυτρωνε

στο κορμί της, Οιδιποδα φώναξε η Ιοκαστη,εδώ φυτρωμενοι στο σκοτάδι τι θέλουμε; γιατί, έρημοι, αργοπορουμε στο φως; τοσο φως σκοτεινό κοκκινο,

.

.

.

.

Δεξιλεως παρα ταύτα

Κόρινθος, τραχύς βόρειος άνεμος,

στο σιδηροδρομικο σταθμό στρατιώτες,

'που πάνε; 'ρώτησε ένα παιδί, κάποιος του απάντησε'εμφυλιος'

'οχι 'φώναξε το παιδι 'σταματήστε τους',

μέσα στις ζητωκραυγες κανένας δεν το ακουγε,

δυνατός άνεμος ταρακουνουσε την ερημη Κόρινθο, 394 π.Χ,

'ποσο μεγάλωσε ο ίσκιος σου παιδί μου καθώς έπεσες'ακουσε

ο Δεξιλεως τη μάνα του, Θορικο, Κεραμεικός,

η σιωπή ακολούθησε,

τα ίδια απαράλλαχτα γεγονότα ακολούθησαν,

τραχύς άνεμος

απο'να γραμμόφωνο ακούγονταν

'τον Κατσαντώνη πιάσανε

στα Γιάννενα τον πάνε

κι εκεί τονε σκοτωσανε'

Σημείωση:η Κόρινθος και τα Γιάννενα είναι ελληνικές πολεις

.

.

.

.

Υπόλοιπα Υπολογισμων

τι;ερωτημα

απάντηση-ένα παιδί κυνηγάει μια παπια.

όχι. το αντίστροφο.

η καρέκλα στον καθρέφτη. το ρολόι.

το φεγγάρι δηλαδή το λαμψη του στο μετωπο

Υποθετω

ένα φουτουριστικο σχέδιο του ντα Βιντσι-το

βέβαιο πεταγμα

ενός πουλιού.σε οξεία αντίθεση το νερο

πρωί και τονίζει το αίνιγμα του Οιδιποδα.ισως

η αίσθηση του αέρα απαλη κιτρινη.μια

πεταλούδα. αυτή

η εντελεχεια της άνοιξης.

τι;ξαναρωτησε.πρωτολεια φιλοσοφία.Εφεσιου

Ηρακλειτου.

το ρολόι.εξωτερικα του καθρέφτη η καρέκλα.

το παιδί συνέχιζε να κυνηγάει τη πάπια.αυτο

δεν το είδε.

το συμπέρανε.

.

.

.

.

always always always

always always always

poetry illuminates words in out

color,always,brights objects

orange in table

he discuss on politics,he is argueing

                    τιμή ουσ θηλ

                    κόστος ουσ ουδ

                    αξία ουσ θηλ

εκτιμάω

             λογαριάζω, υπολογίζω

always words in exchange

κόστος αγοράς

ισοτιμία χρονου

              μείωση αξίας world

 tax  Ιστοριας

Εγω argue about [μη] ορθολογιστικα

με τη λέξη/φράση "argueing" the Infinity

always,the everyday objects,the sound of Vowels

Οδυσσεια,on the image of the sea the imagination of reality

so dramatically

or objective Pound? you know Sappho in constant vibration

τα μαλλια σου μυρωδικα στεφανωμενα

εἶχον ἡδονήν

κἀγὼ

ἔνθα κύκνος μελῳδὸς

he writes:rose purple body

I think  the heat of  words

eyes

moon

noise

in Freudian desire to speak

'she felt she was only a woman'

πέρα καὶ λόγου,Ιφιγενεια:'διὰ δὲ λαμπρὸν αἰθέρα

πέμψασά μ᾽ ἐς τήνδ᾽ ᾤκισεν Ταύρων χθόνα'30

εικονα:το μετρο,το φορεμα,φετιχ Marilyn

Marlene Dietrich Aldous Huxley Karlheinz Stockhausen

Lewis Carroll Edgar Allan Poe H. G. Wells

Madam Lovely Rita Hayworth Gilda εγραψα

Bertrand Russell:Science is what you know, philosophy is what you don't know

to read on

idiosyncrasy word to word scenes

a\lways always always

.

.

.

.

Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ

[Αισχυλου Αγαμεμνων,αποσπασματα-μεταφραση χ.ν.κουβελης]

γιατι μ'εφερε εδω;για ποιο σκοπο;

μια παρακοπαν παραξενη πραξη βεβαια ειναι

κλεισμενη σ'ενα σκοτεινο δωματιο  γεματο καθρεφτες

το ειδωλο του,το ειδωλο μου,ποια ειναι πραγματικα;

αυτος;εγω;τα ειδωλα μας;

ακουω τον αερα στο παραθυρο,παλευει να ορμησει μεσα,

δεν φοβαμαι πια τη δινη του,θα'λεγα την περιμενω απαθης,

σκλαβα απατρις ξεριζωμενη

κοιμαται,ειναι ζωντανος;τον σκοτωσαν η΄ θα τον σκοτωσουν

η' τωρα τον σκοτωνει στο λουτρο τυλιγμενον στο διχτυ

σηκωνοντας στυγερον τε φασγανον και κατεβαζοντας το

αν πεσει το μαυρο αιμα ανθρωπου στο χωμα δεν μπορεις

να τ'αναστησεις

ηθελε,μου το επεβαλε,να φορω ετουτο το αγρηνον φορεμα,του αρεσει,λεει,

να βλεπει μεσα απ'το δικτυωτο ρουχο τα ποδια μου τη κοιλια μου γυμνη

και τ'ασπρα στηθη μου,σαν γυπαετος λαφινα

δεν θελω πια μαντικα να μιλαω,εδω προκειται για την Ιστορια,για τοσα γεγονοτα

τὸν πάθει ου μάθος,τα ελληνικα ξερω καλα,αυτος δεν εμαθε απ'τα παθηματα του,

ουτε του ζοφερου κυκλου του Θυεστη και του Ατρεα εχει μνημη,και πως ο Αιγισθος

ο γονος αιαζει εκδικησιν

ουτε θυμαται,ουτε και βεβαια λυπαται τον Τανταλο σφαζοντας τον αυτον και

το βρεφος κι αρπαζοντας την γυναικα του Κλυταιμηστρα γυναικα του

για αρπαγες γυναικων δεν γινονται οι πολεμοι;δεν το ξερει;ξεχνα την  ἑλέναυ ἕλανδρον

και ἑλέπτολιν Ελενην;

κι εγω,σε τι υπαιτια ειμαι,να μου βαλουν με τη βια το κεφαλι στο ἐπίξηνον

και με τσεκουρι να μου κοψουν το λαιμο; ὓβρις ἂτη νέμεσις τίσις

ποσο απαλος λεπτος ειναι ο λαιμος μου! ''σαν του κυκνου ομορφος'' ακουσα καποτε

ενα στομα πανω του να ψιθυριζει

κοιμαται,οχι δεν κοιμαται,ξυπνιος ειναι,και η ἀνδρόβουλος κέαρ γυναικός

Κλυταιμνηστρα με ρητορειες και πλανα λογια τον πλανευει και τον στηνει κλυτον

τροπαιοφορον ανδρα πανω σε πορφυρα χαλια για να μη φανει το κοκκινο αιμα

της σφαγης του που σταζει

''Ιδου ο Εξοχοτατος ο Μεγας Αγαμεμνων!''

και τρομαζει τα παιδια,τον Ορεστη και την Ηλεκτρα,ιδιαιτερα την Ηλεκτρα,

κι αυτη η δυνατη ατελειωτη μουσικη,εκοφαντικη,διθυραμβοι και παιανιζοντες λογοι

εγω σιγῶ· βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας βέβηκεν

ξερω τα ελληνικα καλα,γιατι δεν μιλω;τι φοβαμαι; η' μηπως εκδικουμαι το εαλω

της πολις μου;

αν θελησω να μιλησω σ'αυτους που ξερουν δεν θα μ'ακουσουν

ουτε κι αυτοι που δεν ξερουν θα θελησουν να μ'ακουσουν

ὡς ἑκὼν ἐγὼ

μαθοῦσιν αὐδῶ κοὐ μαθοῦσι λήθομαι.

οἶκος δ᾽ αὐτός, εἰ φθογγὴν λάβοι,

σαφέστατ᾽ ἂν λέξειεν·

αυτο το σπιτι,αν αποκτησει φωνη

πολυ καθαρα θα τα πει

εγω'μαι ξενη,μια βαρβαρη,ας γινουν  τοτε ολα συμφωνα με τους νομους τους,

την αναγκη της Ατης η' οπως αλλιως ονομαζουν τη Δικη

να πληρωσουν να ξεπληρωσουν  στους δικηφορους ανθρωπους η' δαιμονες

ξημερωσε,ακουγονται η ηχοι της μερας,το πρωτο αυτοκινητο που περασε,

καθε μερα ακριβως στις οκτω και πεντε,

κοιταζω το ειδωλο του στον καθρεφτη,καθαρο,σε μια μεγαλη πλακοστρωτη αυλη

ασπρα μαυρα τετραγωνα πλακακια σαν τεραστια σκακιερα κινειται προσπαθει

να ξεφυγει απο κατι,δεν ξεχωριζω,ανθρωπο η' ζωο,ουρλιαζει,τον βλεπω αλλα

δεν τον ακουω,παλευει με κατι,ισα που βλεπω τα ποδια του,αυτος η' αυτο

με το οποιο μαχεται τον εξσφεντονιζει πανω στο μεγαλο κρεβατι του δωματιου,

ακουω το τρανταγμα,γυριζω και τον βλεπω,

κοιμαται

τωρα εκεινος κοιμαται κι ειναι σφαγιασμενος

ανδρας απ'τη γυναικα του

τωρα εκεινη κομπαζει κι ειναι δολοφονημενη

μανα απ'τα παιδια της

εγω αναμεσα τους ερμαια,ονομα η Κασσανδρα,

υποκριτια στη παρασταση του   Αγαμεμνωνα του Αισχυλου το 558 π.Χ στο θεατρο

του Διονυσου κατω απο την Ακροπολη της Αθηνας  και κοντα στον Αρειο Παγο

ενα φεγγαρι λειψο μου γρατζουναει τα μαλλια

ολη τη νυχτα

προχθες πηρα τον μικρο Ορεστη και πηγαμε στο Αργος,ψωνισαμε στη λαικη αγορα

καρπουζια και μυρωδικα πεπονια,κοκκινες ντοματες,

ανοιξαμε ενα καρπουζι,κατακοκκινη μεσα η σαρκα του,το κοψαμε με το μαχαιρι

και καθισαμε στο παρκο να το φαγαμε,

το παιδι δαγκωνοντας τη φετα το'τρωγε,γελουσε,τι ξερουν,αληθεια τα παιδια

για τους μεγαλους;

με τα κουκουτσια ταισαμε τις παπιες στη λιμνουλα,

επειτα πηγαμε κουκλοθεατρο,

ξερεις ελληνικα; με ρωτησε,θελω να μου εξηγεις,

τωρα τι λεει ακριβως αυτη η γυναικα;

–ταῦτ' ἀπάγγειλον πόσει·

ἥκειν ὅπως τάχιστ' ἐράσμιον πόλει·    605

γυναῖκα πιστὴν δ' ἐν δόμοις εὕροι μολὼν

οἵανπερ οὖν ἔλειπε, δωμάτων κύνα,

ἐσθλὴν ἐκείνῳ, πολεμίαν τοῖς δύσφροσιν,

καὶ τἄλλ' ὁμοίαν πάντα, σημαντήριον

οὐδὲν διαφθείρασαν ἐν μήκει χρόνου.    610

οὐδ' οἶδα τέρψιν οὐδ' ἐπίψογον φάτιν

ἄλλου πρὸς ἀνδρὸς μᾶλλον ἢ χαλκοῦ βαφάς.

αυτα λεει

–τουτα ν'αναγγειλεις στον συζυγο.

να'ρθει οσο πιο γρηγορα στην λατρεμενη πολι. 605

γυναικα πιστη στο σπιτι θα'βρει ερχομενος

ιδια οπως την αφησε,του σπιτιου φυλακας σκυλα,

αξια σ'εκεινον,πολεμια σ'οσους εχθρικα σκεφτονται,

και στ'αλλα ιδια παντα,σφραγιδα

καμια δεν κατεστρεψε στο περασμα του χρονου.610    

ουτε γνωρισα ηδονη ουτ'ατιμωτικο λογο

απ'αλλον αντρα,πιο πολυ απ'του χαλκου τη βαφη.

οταν γυρνουσαμε αργα  τ'απογευμα σπιτι με το λεωφορειο μου ειπε

τοιόσδ' ὁ κόμπος, τῆς ἀληθείας γέμων,

οὐκ αἰσχρὸς ὡς γυναικὶ γενναίᾳ λακεῖν

τρομαξα που καταλαβε το παιδι,κοιταξα τον ηλιο στη δυση του,κοκκινος

εκαιγε τ'αμπελια και τα ελαιοδεντρα του Αργους μια πυρκαγια

τετοιος κομπασμος,γεματος αληθεια,

ντροπη δεν ειναι απ'το στομα γυναικας ευγενικης γενιας να ξεφευγει

αυτο ''τῆς ἀληθείας γέμων'',σκεφτομαι,καθως τον κοιταζω τωρα να κοιμαται,

εγινε η' θα γινει η' τωρα τωρα ακριβως γινεται

το τῆς ἀληθείας γέμων

.

.

.

.

συν-τονισμοι

ενα πληθος γλαρων η λευκοτητα

μπροστα στον καθρεφτη αντιστρεφει τον χρονο

σ'ενα ρομβο συμμετρια λεξεων

απειρη αιωρηση σωματος

στο διχτυ των φυλλων

το πρασινο εσυρε κυκλο με τον διαβητη του κιτρινου

η διαφανεια ισορροπει στο λευκο σεντονι του αερα

με τετραγωνα γαλαζια

η επιδερμιδα της επιθυμιας σε τονισμους βιολοντσελου

το σωμα της φωνης

ο χρονος στους κυβους της θαλασσας

στα χρωματα τα βηματα των νερων

σε σχηματα πουλιων οι οφθαλμοι

με τους ελικες του αερα το φως  αποτειχιζει το τοπιο

το σωμα πεταλουδας σε σι ελασσονα συμμετρια

στ'αριστερο χερι της αγριας μεντας

.

.

.

.

εκ/δήλωση 

                     

πληρώνω πληρώνεις πληρώνει                           είδε τον άνθρωπο, στο Ρεξ

σταμάτησε σ'ενα περίπτερο                                                                          μια

φωτογραφια                                              ' τι καιρό θα κάνει αύριο;',' θα βρεξει'

αγόρασε απο' να πάγκο μια ομπρέλα, 5€           έβρεχε                                           η

γυναίκα πέρασε τη διαβαση, κρατούσε ανκαζέ έναν άντρα      Ομονοια, Πειραιώς

' εσείς; '' προς Αθηνας'                         πυροβολισμός, δεν γύρισε να κοιτάξει            

κι άλλος πυροβολισμός, έκλεισε τ' αυτιά                                   ένας άγνωστος τον

σκουντησε 'η οδός Ιστοριας ποια είναι;' τον ρώτησε     'δεν ξερω'     τι νομίζουν

πως είμαι;ρουφιάνος; Βαρβάκειος Αγορά                      κρεμασμενα κρεατα, φωνες

'αυτο τόσο, πάρε πάρε, τζάμπα τζαμπα'           όλοι άγνωστοι, πολιτες                        

μια γριά τσιριξε' κλέφτης, πιάστε τον, μου' κλέψε το πορτοφόλι, αστυνομια'                  

δεν στάθηκε να δει αν έπιασαν τον κλέφτη,' αυτή φταίει'ακουσε κάποιον'που

γυρνάει με τόσα λεφτα'       9:28 κι ακόμα να ξημερώσει         9:31  ο  σταθμός του

Συνταγματος ρουφουσε και ξερνουσε κόσμο                     ένας άπλωσε το χερι ' θα

στο κόψουν, ανθρωπε μου, μάζεψε το' το μάζεψε,το'χωσε στη τσέπη του 'έτσι

είσαι ασφαλής, και τα λόγια λιγα' τον συμβουλεψε       9:36 πλήρωσα πλήρωσες

πληρωσε

.

.

.

.

Αυτα ακουστηκαν εδω

σε κηπο καρποφορων δεντρων μετρα τις εισπραξεις του

με μονεδα πυγολαμπιδων

ξεσπασε η ψυχη του με Θεωρηματα Υπερβολικης Γεωμετριας

επιδεξιες πτησεις γλαρων εξισορροπουσαν την λευκοτητα

ο λοφος και λιγοστα δεντρα

προσωπεια κορυδαλλων κρεμασμενα στις ελιες.

ρωτησε για τα αινιγματα των κοχυλιων

πληθος οστρακων σχηματιζε το προσωπο τους

σχηματα πουλιων και

αντικατοπτρισμοι νερων στο λευκο.

ετρεξαν πισω απο μια πεταλουδα να την πιασουν

μεσα στο φως

τωρα τα φυλλα της ελιας ξεφυλλιζει ο ηλιος

ο καθρεφτης δεχτηκε τη φωνη τους

απεναντι απ'το λοφο ανηφοριζε το φεγγαρι

με ελαχιστα λογια αυτοι οι ανθρωποι ντυνουν

τα συναισθηματα τους

στα ερωτηματα μας το βουνο αντηχουσε με σιωπη

Ο Godel σε σταση προσωπογραφιας συνομιλει με τον Πλατωνα

Θεμα:''Η Προοπτικη της Μη-Πληροτητας των Ιδεων''

στην Ομηρου Οδυσσεια

βρηκαμε τα σχηματα των ψαριων στα διχτυα μας

εδειξε γυρω

τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως.

σκορπισε λογους αγαθους κι ωφελησε πολλαπλα

χωρις να δεχθει ανταμοιβη

συνομιλησε με τα πουλια,

αυτο φαινεται απ'το πως προφερει τις λεξεις  στη φωνη του

μια γεωμετρια του ελαχιστου η θαλασσα με την αρμυρα της μεταφυσικης

ενρινος ανεμος τον εφτανε

η φωνη η φωνη η φωνη

στο φως ειμαστε πιο φωτεινοι στη διαιρεση του σωματος

και δειχνοντας μας το τοπιο ,τη θαλασσα ,τα δεντρα και τα πουλια ,

τον ακουσαμε να λεει:

''να τα μοιρασεται ολα αυτα δικαια''

Αυτα ακουστηκαν εδω

.

.

.

.

Ηλεκτρα

μεσημερι στις πολυχρυσες Μυκηνες

τζιτζικια στα δεντρα απνοια

σκληρες οι σκιες στα κτιρια

στον καθρεφτη η Ηλεκτρα βλεπει τα ματια της

"μανα να φοβασαι τα ματια"της φωναξε

"αυτα βλεπουν"

ποσο ηθελε να μην εβλεπε

τις νυχτες δεν κοιμαται αυπνη

περιμενει να περασει η νυχτα

ακουει τα βηματα του πατερα

ακουει τα γελια τους

γιατι δεν εκδικειται;

"γιατι αργει να γυρισει ο Ορεστης;"

γιατι νυχτωσε μεσα σε τοσο φως;

ακουσε ενα ραδιοφωνο η μελωδια ενος τανγκο

ποτε;ποια περασμενη ημερομηνια το ακουσε;

φορουσε ενα κοκκινο φουστανι

η Χρυσοθεμις ολη τη νυχτα χορευε μ'εναν νεαρο αξιωματικο

εχει αντιρρησεις θελει μια κανονικη ζωη να παντρευτει

ν'αφοσιωθει στα παιδια της

ο πατερας παει,οτι εγινε εγινε

να ξεχασει να ηρεμησει

να ξεχασει να μην γυριζει σαν τρελλη

"για σενα λενε στις Μυκηνες πως εισαι τρελλη

ακουσα και τη μανα να το λεει"

να ξεχασει;πως ειναι δυνατον να ξεχασει το λουτρο που τον επνιξαν;

μια μερα θα επιστρεψει ο Ορεστης και τοτε θα παρακαλαει

η μοιχος φονισσα να μην την σφαξει το παιδι της

τοτε,δεν θα λιποψυχισει,και θα της φωναξει

"αυτα τα ματια βλεπουν

δεν θα τα κλεισω"

να κλεισει ο κυκλος

αν αλλος αρχισει δεν τη νοιαζει

αυτος να κλεισει

στον καθρεφτη βλεπει τα ματια της

βεβαιη πως θα δουν

.

.

.

.

What is History

Acropolis,Parthenon,Kariadytes,Athens Greek souverir

Oh,yes,Plaka,syrtaki,souvlaki,of course palia Atina

Ομόνοια,10 και,νύχτα,αγόρασα μία εφημερίδα,

"Κύριε,σας ενδιαφέρουν ακόμα οι ιδεολογίες;"δεν έδωσα σημασία

προχωρησα στα Χαυτεία,ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι,

"Κύριε,παρακαλώ,μην μου το κόψεις"

στη Κλαυθμώνος ένας νεαρος πουλούσε τους βολβούς των ματιών του

"Κυριε,αγοραστε,είμαι ο Οιδιποδας,ηθοποιός,θα μου χρειαστεί για το ρόλο μου"

τους πήρα από τα χέρια του,δεν ήθελε χρήματα,

"ποιος είστε και δεν θέλετε χρηματα;"φωναξα αγριεμενος

"όλοι θέλουν χρήματα.Θα φωνάξω την αστυνομια"

φοβηθηκε,"μη,Κύριε, σας παρακαλώ,"έτρεμε,"αλήθεια σας λέω,λυπήθητε με,

να η αφίσα της παράστασης"μου έδειχνε,εγώ δεν έβλεπα,

γιατί δεν έβλεπα;

"απατεώνα,μου πήρες τα μάτια μου,δωσ'μου τα μάτια μου"

"Κύριε,τώρα εσείς είστε ο Οιδιποδας"έβγαλε τη μάσκα του,

"να,τώρα ειναι δική σου",και μου την έδινε,

είδα το πρόσωπο του,τα μάτια του έλειπαν,"λες ψέματα"

του έδειξα την εφημερίδα,πουθενά δεν έγραφε για την παράσταση,

"παρ'ολ'αυτα εσύ ο πραγματικός Οιδιποδας"σαρκαστικά είπε

και συνεχισε "εγώ είμαι ένας διαφημιστής"

κατευθυνθηκε σ'ενα γκρουπ τουριστων

Acropolis,Parthenon,Kariadytes,Athens Greek souverir

Oh,yes,Plaka,syrtaki,souvlaki,of course palia Atina

μια ξανθιά κοπέλα το επανέλαβε," Oh yes .I love Greece"

τοτε εγώ φώναξα "What is History?"

η ίδια κοπέλα απαντησε "What is History? History is History,History is his story,

ὁ πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος"

τοτε εγώ απάντησα:

οὔκουν πατρός γ᾽ ἂν φονεὺς

ἦλθον οὐδὲ νυμφίος

βροτοῖς ἐκλήθην ὧν ἔφυν ἄπο.

νῦν δ᾽ ἄθεος μέν εἰμ᾽, ἀνοσίων δὲ παῖς, [1360]

ὁμολεχὴς δ᾽ ἀφ᾽ ὧν αὐτὸς ἔφυν τάλας.

εἰ δέ τι πρεσβύτερον ἔτι κακοῦ κακόν, [1365]

τοῦτ᾽ ἔλαχ᾽ Οἰδίπους.

"This is History"είπε η κοπελα

.

.

.

.

Εξ αιτιας των λεξεων

[Εξ αιτιας των λεξεων Ειμαι]

ανεβαινοντας τη Σταδιου μετα τις 11 καποιος

τον σταματησε'Ειμαι ο Κανενας.Εσυ ποιος εισαι;'τον ρωτησε

'Καποιος,σαν ενα βατραχι'τ'απαντησε.'Ωραια'ειπε ο αλλος

οι κυβοι της πολης σε λιγο τον εκρυψαν

μια κιτρινη φωνη βιολιου'αυτο συμβαινει τωρα'τον ειδα να παιζει

αντανακλωμενα'Εισαι συ;'

απο τη σκεψη ενος ανθρωπου γινεται η μαρτυρια του

διπλα σ'ενα εργοστασιο αυτοκινητων ,χωρις αμφιβολια,αυτος

σ'εχει εφευρει 'τι μπορεις ν'ακουσεις;'

ενα βυθισμενο τρολει,'τι σχεση εχει ο Δαντης μ'άυτο;'

με τι κοστος εγω αναχρονιστικα σιωπω,βεβαιωση

'ποσοι πολλοι ειναι;'σκοτεινα δοντια τρωνε τις σαρκες των σκιων τους

ποση σιωπη στις λεξεις

αυτος εκει τι κανει;'πουλαει το δερμα του τεντωμενο στη σιωπη μας'

την ακινητη σιωπη

Ειμαι.Τι ειμαι;

Τι ειναι,αληθεια,ολο αυτο που συμβαινει;

μεσα σ'ενα σταθερο εκκοφαντικο θορυβο

.

.

.

.

Electra Ηλεκτρα

βουβη μερα.αδειαζει το φορτιο της.σιωπη

το νερο δεν φτερουγιζει.ακινησια

το χερι προεκτεινεται.κενη αφη

οι λεξεις.σ'ερημο τοπο.ακροβατουν

ο αερας πυκνωνει.αδιαπεραστος

γιατι.τωρα.δεν ουρλιαζεις;

γιατι.τωρα.δεν επαναστατεις;

.

τα ροδα στο τραπεζι.αυτα εκει που βλεπεις.

ενα ενα τα καρφιτσωνει στις λευκες σελιδες μιας ευτυχιας.

το φως ορμαει απ'το παραθυρο.

εξω ενα παιδι πεταει κιτρινους βωλους στον ηλιο.

"θα καεις"του φωναζει.

δεν ακουει την απαντηση του.βλεπει μονο τις χειρονομιες του.

και γεμιζει ο καθρεφτες της πεταλουδες.κιτρινες πεταλουδες.

''κιτρινες πεταλουδες γεμιζει η φωνη μου".

η φωνη μου στα δεντρα πρασινιζει.

μια μουσικη απο πιανο για τεσσερα χερια πριονιζει τον απεραντο χρονο.

βλεπει να τετραγωνιζονται τα χρωματα στα βομβισματα της μελισσας.

"να.το ελαχιστο τιναγμα του σιγμα διπλα τονιζει τη γραμματικη της θαλασσας".

ενα κυκλικο ονομα."ενα κυκλικο ονομα λευκενεται" επαναλαμβανει.

επαναλαμβανεται το λεξιλογιο.αυτολεξει.

"τα ροδα στο τραπεζι.αυτα εκει που βλεπεις"

.

.

.

.

RHAPSODY

for 2 soprano-alto-mezzo-basso and 2 mixed chorus -piano-cello-violoncello-

clarinett-Jazz quartett-magnetic tapes

[texts poems:Ομηρου Οδυσσεια ραψωδια κ'-στιχοι 133-486-Ezra Pount Canto I

-c.n.couvelis' Poems]

MULTI-TEXT

I am a man from blue gardens

a full moon is rising from yellow - green hill

a hand writes circles an apple is no -sphere ,

an open window is not a picture - like landscapes,

like a fish ,

like a person in capitalistic working ,

like a child out home give a truth like a theorem,

don ' t block yours works into ανοησιες

- let 's start numbering [ ... minus one , zero , plus one ... ]

and find in the end of proccessing work yours political rights

and the metaphysical ideas [ about me you ours ]

don' t follow fake situations στη ακρη της θαλασσας το φως

εριχνε τα ψαρια στα διχτυα του then Ullysses neared

και μιλησε στους ανιδεους ψαραδες [ everything is you ]

και μαθε πως η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι

And then went down to the ship,

Set keel to breakers, forth on the godly sea, and

We set up mast and sail on that swart ship,

Bore sheep aboard her, and our bodies also

Heavy with weeping, and winds from sternward

Bore us onward with bellying canvas,

Crice's this craft, the trim-coifed goddess.

Then sat we amidships, wind jamming the tiller,

Thus with stretched sail, we went over sea till day's end.

Sun to his slumber, shadows o'er all the ocean,

Came we then to the bounds of deepest water,

To the Kimmerian lands, and peopled cities

Covered with close-webbed mist, unpierced ever

With glitter of sun-rays

Nor with stars stretched, nor looking back from heaven

Swartest night stretched over wreteched men there.

The ocean flowing backward, came we then to the place

Aforesaid by Circe.

Here did they rites, Perimedes and Eurylochus,

And drawing sword from my hip

I dug the ell-square pitkin;

Poured we libations unto each the dead,

First mead and then sweet wine, water mixed with white flour

Then prayed I many a prayer to the sickly death's-heads;

As set in Ithaca, sterile bulls of the best

For sacrifice, heaping the pyre with goods,

A sheep to Tiresias only, black and a bell-sheep.

Dark blood flowed in the fosse,

Souls out of Erebus, cadaverous dead, of brides

Of youths and of the old who had borne much;

Souls stained with recent tears, girls tender,

Men many, mauled with bronze lance heads,

Battle spoil, bearing yet dreory arms,

These many crowded about me; with shouting,

Pallor upon me, cried to my men for more beasts;

Slaughtered the herds, sheep slain of bronze;

Poured ointment, cried to the gods,

To Pluto the strong, and praised Proserpine;

Unsheathed the narrow sword,

I sat to keep off the impetuous impotent dead,

Till I should hear Tiresias.

But first Elpenor came, our friend Elpenor,

Unburied, cast on the wide earth,

Limbs that we left in the house of Circe,

Unwept, unwrapped in the sepulchre, since toils urged other.

Pitiful spirit. And I cried in hurried speech:

"Elpenor, how art thou come to this dark coast?

"Cam'st thou afoot, outstripping seamen?"

And he in heavy speech:

"Ill fate and abundant wine. I slept in Crice's ingle.

"Going down the long ladder unguarded,

"I fell against the buttress,

"Shattered the nape-nerve, the soul sought Avernus.

"But thou, O King, I bid remember me, unwept, unburied,

"Heap up mine arms, be tomb by sea-bord, and inscribed:

"A man of no fortune, and with a name to come.

"And set my oar up, that I swung mid fellows."

Αυτος ειναι ακριβως ενας Ανθρωπος

..

Γλαροι πετουν ακολουθωντας τον Οδυσσεα

..

A Puzzle of the Reality

.

a side of airy waters

και τα γεωμετρικα μοτιβα σχηματιζουν το προσωπο ενος θεατη

σε καταμεστο αρχαιο ελληνικο θεατρο

the enigma is an endless labyrinthus a citron

and two oranges ,

and at back a glass in the shape ενος δεντρου

ακουσε το παιδι πως προχωραει κυλωντας τα ερωτηματα

ειδε τη λευκοτητα να ανατελει ,

κι υστερα ακολουθησε ενα πληθος γλαρων

να μετρησουμε δεν μπορεσαμε τις σκιες τους

the light is an great explosion of multicolor cubes

εσπασε το βιολι σε παραγραφους παραμυθιων ,

και με καρφια στους τοιχους κρεμασε ενα κοκκινο τριανταφυλλο,

δυο εισιτηρια θεατρου και τον Ρηγα Σπαθι

two blue - grey fishes are swimming in the yellow plate

on the red - brown table ανοιξε τα χερια ,

εκανε την χειρονομια του αποχαιρετισμου ,

και δεν κουνησε απο τη θεση του ,

επειτα σκυβοντας σχεδιασε ενα ρομβο ,

κι αργοτερα τον εσβησε και στη θεση του εγραψε

με ελληνικα γραμματα ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ

and now he is saying

'' Tetragonon is the Utopia of the Polygonon ''

..

Εξ Ισορροπου Φωτος Πλασμενη

..

Work-Art-Logic-Imagination

..

Αναμεσα σε σχηματα δεντρων βαδιζοντας ο ηλιος

"ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ,133

ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους.

Αἰαίην δ᾽ ἐς νῆσον ἀφικόμεθ᾽· ἔνθα δ᾽ ἔναιε

Κίρκη ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα,

αὐτοκασιγνήτη ὀλοόφρονος Αἰήταο·

ἄμφω δ᾽ ἐκγεγάτην φαεσιμβρότου Ἠελίοιο

μητρός τ᾽ ἐκ Πέρσης, τὴν Ὠκεανὸς τέκε παῖδα.

ἔνθα δ᾽ ἐπ᾽ ἀκτῆς νηὶ κατηγαγόμεσθα σιωπῇ

ναύλοχον ἐς λιμένα, καί τις θεὸς ἡγεμόνευεν.

ἔνθα τότ᾽ ἐκβάντες δύο τ᾽ ἤματα καὶ δύο νύκτας

κείμεθ᾽ ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσ᾽ Ἠώς,

καὶ τότ᾽ ἐγὼν ἐμὸν ἔγχος ἑλὼν καὶ φάσγανον ὀξὺ

καρπαλίμως παρὰ νηὸς ἀνήιον ἐς περιωπήν,

εἴ πως ἔργα ἴδοιμι βροτῶν ἐνοπήν τε πυθοίμην.

ἔστην δὲ σκοπιὴν ἐς παιπαλόεσσαν ἀνελθών,

καί μοι ἐείσατο καπνὸς ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης,

Κίρκης ἐν μεγάροισι, διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην.

μερμήριξα δ᾽ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν

ἐλθεῖν ἠδὲ πυθέσθαι, ἐπεὶ ἴδον αἴθοπα καπνόν.

ὧδε δέ μοι φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι,

πρῶτ᾽ ἐλθόντ᾽ ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης

δεῖπνον ἑταίροισιν δόμεναι προέμεν τε πυθέσθαι.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦα κιὼν νεὸς ἀμφιελίσσης,

καὶ τότε τίς με θεῶν ὀλοφύρατο μοῦνον ἐόντα,

ὅς ῥά μοι ὑψίκερων ἔλαφον μέγαν εἰς ὁδὸν αὐτὴν

ἧκεν. ὁ μὲν ποταμόνδε κατήιεν ἐκ νομοῦ ὕλης

πιόμενος· δὴ γάρ μιν ἔχεν μένος ἠελίοιο.

τὸν δ᾽ ἐγὼ ἐκβαίνοντα κατ᾽ ἄκνηστιν μέσα νῶτα

πλῆξα· τὸ δ᾽ ἀντικρὺ δόρυ χάλκεον ἐξεπέρησε,

κὰδ δ᾽ ἔπεσ᾽ ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δ᾽ ἔπτατο θυμός.

τῷ δ᾽ ἐγὼ ἐμβαίνων δόρυ χάλκεον ἐξ ὠτειλῆς

εἰρυσάμην· τὸ μὲν αὖθι κατακλίνας ἐπὶ γαίῃ

εἴασ᾽· αὐτὰρ ἐγὼ σπασάμην ῥῶπάς τε λύγους τε,

πεῖσμα δ᾽, ὅσον τ᾽ ὄργυιαν, ἐυστρεφὲς ἀμφοτέρωθεν

πλεξάμενος συνέδησα πόδας δεινοῖο πελώρου,

βῆν δὲ καταλοφάδεια φέρων ἐπὶ νῆα μέλαιναν

ἔγχει ἐρειδόμενος, ἐπεὶ οὔ πως ἦεν ἐπ᾽ ὤμου

χειρὶ φέρειν ἑτέρῃ· μάλα γὰρ μέγα θηρίον ἦεν.

κὰδ᾽ δ᾽ ἔβαλον προπάροιθε νεός, ἀνέγειρα δ᾽ ἑταίρους

μειλιχίοις ἐπέεσσι παρασταδὸν ἄνδρα ἕκαστον·

Γραψε '' και ακουσε

.

Μαρμαρινα και πηλινα ειδωλια στο καταμεστο θεα-

τρο ,το σκηνικο αλλαξε κατα τη διδασκαλια του, αριστε-

ρα η γυναικα , η γλυκοφωνησα . τωρα ηχει το πε-

τρινο ρολο'ι με τις εγχαρακτες ωρες . να! το περα-

σμα του ηλιου ,γελω το

............................κοκκινο

............................κιτρινο ανοιγω με χαλκινα κλειδια κι η

............................μασκα γιγαντιαια, κατα τας γραφας επλη-

............................ρωθει ο πλανος, οι δε παλαιστες εθεα-

.................................θησαν αναμεσα στα τραπεζια τους , με

.................................κοφτερο μυαλο εκοψε φετες το ψωμι,ομως

................. ο αλογαρης εσυρε τον κυκλο με τον δια-

..................βητη.σιωπη, δεν ερχεται εδω παρα η σιωπη.αυριο η

..................γεννηση [ σημερα τα σπερματα τους στα τεσσερα

..................σημεια του οριζοντα

..................καταφυγιο των νερων / πολλα δεν εκφρασθηκαν με

τετραγωνα γαλαζια , μητε τα κοκκινα ορθογωνια ονειρευ -

τηκαν το ταπεινο . αλλα το μεγαλοσχημο σε καμια περιπτωση,

σιγουροι ειμαστε:το χρημα πουλαει τα σχηματα του

σε βιολοντσελα [ flash ! face 15 sec ] κι υστερα

γεμισε το τοπιο ποδηλατα [ τυλιγμενα με τα σιταροχωραφα

περπατησαν τα ονοματα τους, ως το εργοστασιο με τα κοκκινα

τουβλα ] καλα ητανε τα παιδια , πανω τους τα βουνα [ σαν

επιτυμβιες στηλες , αληθεια ] , αληθεια , εδω οι λεξεις υπα -

κουνε στον ποιητη ,

........................................................τελος .

.

"ὦ φίλοι, οὐ γάρ πω καταδυσόμεθ᾽ ἀχνύμενοί περ

εἰς Ἀίδαο δόμους, πρὶν μόρσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ·

ἀλλ᾽ ἄγετ᾽, ὄφρ᾽ ἐν νηὶ θοῇ βρῶσίς τε πόσις τε,

μνησόμεθα βρώμης, μηδὲ τρυχώμεθα λιμῷ.᾽

"ὣς ἐφάμην, οἱ δ᾽ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο,

ἐκ δὲ καλυψάμενοι παρὰ θῖν᾽ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο

θηήσαντ᾽ ἔλαφον· μάλα γὰρ μέγα θηρίον ἦεν.

αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ὁρώμενοι ὀφθαλμοῖσιν,

χεῖρας νιψάμενοι τεύχοντ᾽ ἐρικυδέα δαῖτα.

ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα

ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ᾽ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·

ἦμος δ᾽ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε,

δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.

ἦμος δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

καὶ τότ᾽ ἐγὼν ἀγορὴν θέμενος μετὰ πᾶσιν ἔειπον·

.....Ο μεγας συναξαριστης ξεντυθηκε την ευθυτητα των κυ-

.....παρισσιων,ελαχιστο βλεμα κωπηλατει στους αμολυντους

.....κι αμωμους.αγαθες σειρες[τα συν τα πλην,τα υπερ τα κα-

τα]

...

..........Τι ρωτησε;αν γνωριζουν το ''τριγωνο'' τα πουλια;

αυτο απαντησε ο θριαμβευτης[καμπυλωσε ως τοξο ο στοχασμος

κι εφυγε[το ελαφρυ

πως ν'αναπαυθεις στους μενεξεδες:φαντασου την εικονα των λοφων

πανω σ'ασπρα σεντονια και στο ξυλο αντηχει το ψωμι[το ον του

ζωντος................ανταπεδωσε το λογο με επιθετα...... ακτιστα επι-

..........θετα-τον προδοτη αφησαμε στα μερη που φυτρωσανε οι

..........συκιες,τειχισαμε τα μαρτυρολογια μας με ερημια.το

..........προσωπο ξεφυγε στολισμενο με κοινοτυπιες και

..........ανακριβειες,μαντευεις τη μηχανη;ο ισκιος εκλινε σε κα-

..........θετα υποστηλωματα εκατο[πτωση] αυτο που εβλεπε δεν ηταν

..........πραγματικο εδω/εκει το χερι γλιτωσε την αφανισμενη σεληνη

.

Βλεπω,την υπεροψια..........................να δημαγωγει[με γυαλι με ατσαλι

διαμοιρασε τα υπαρχοντα των αδικημενων[πλησιασε τον ανθρωπο που α-

γαπουσε τη ρητορικη..........................τη γοητεια του θεαματος [ η

πληξη [τα φυλλα [ αηχο ] συλλεκτης των αυλων

...

η παραμυθια γαλακτοτροφουσα/πλην ενος/πλην ενος των αντρειων ενα

...................................................χαρακτηριστικο

...................................................αχνο

........................................................................................................ο

συγγραφεας λειανε την επιδερμιδα στην επιθυμια...................... ο ποιητης

υπολογισε το αμοιρο...........................................................το πλασμα

που ειναι εκφραστηκε μ'εναν αρχαιο τροπο [ η' τη μοδα

..

"᾽κέκλυτέ μευ μύθων, κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι·

ὦ φίλοι, οὐ γάρ τ᾽ ἴδμεν, ὅπῃ ζόφος οὐδ᾽ ὅπῃ ἠώς,

οὐδ᾽ ὅπῃ ἠέλιος φαεσίμβροτος εἶσ᾽ ὑπὸ γαῖαν,

οὐδ᾽ ὅπῃ ἀννεῖται· ἀλλὰ φραζώμεθα θᾶσσον

εἴ τις ἔτ᾽ ἔσται μῆτις. ἐγὼ δ᾽ οὔκ οἴομαι εἶναι.

εἶδον γὰρ σκοπιὴν ἐς παιπαλόεσσαν ἀνελθὼν

νῆσον, τὴν πέρι πόντος ἀπείριτος ἐστεφάνωται·

αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ κεῖται· καπνὸν δ᾽ ἐνὶ μέσσῃ

ἔδρακον ὀφθαλμοῖσι διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην.᾽

"ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δὲ κατεκλάσθη φίλον ἦτορ

μνησαμένοις ἔργων Λαιστρυγόνος Ἀντιφάταο

Κύκλωπός τε βίης μεγαλήτορος, ἀνδροφάγοιο.

κλαῖον δὲ λιγέως θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες·

ἀλλ᾽ οὐ γάρ τις πρῆξις ἐγίγνετο μυρομένοισιν.

"αὐτὰρ ἐγὼ δίχα πάντας ἐυκνήμιδας ἑταίρους

ἠρίθμεον, ἀρχὸν δὲ μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ὄπασσα·

τῶν μὲν ἐγὼν ἦρχον, τῶν δ᾽ Εὐρύλοχος θεοειδής.

κλήρους δ᾽ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλομεν ὦκα·

ἐκ δ᾽ ἔθορε κλῆρος μεγαλήτορος Εὐρυλόχοιο.

βῆ δ᾽ ἰέναι, ἅμα τῷ γε δύω καὶ εἴκοσ᾽ ἑταῖροι

κλαίοντες· κατὰ δ᾽ ἄμμε λίπον γοόωντας ὄπισθεν.

εὗρον δ᾽ ἐν βήσσῃσι τετυγμένα δώματα Κίρκης

ξεστοῖσιν λάεσσι, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ·

ἀμφὶ δέ μιν λύκοι ἦσαν ὀρέστεροι ἠδὲ λέοντες,

τοὺς αὐτὴ κατέθελξεν, ἐπεὶ κακὰ φάρμακ᾽ ἔδωκεν.

οὐδ᾽ οἵ γ᾽ ὡρμήθησαν ἐπ᾽ ἀνδράσιν, ἀλλ᾽ ἄρα τοί γε

οὐρῇσιν μακρῇσι περισσαίνοντες ἀνέσταν.

ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἀμφὶ ἄνακτα κύνες δαίτηθεν ἰόντα

σαίνωσ᾽, αἰεὶ γάρ τε φέρει μειλίγματα θυμοῦ,

ὣς τοὺς ἀμφὶ λύκοι κρατερώνυχες ἠδὲ λέοντες

σαῖνον· τοὶ δ᾽ ἔδεισαν, ἐπεὶ ἴδον αἰνὰ πέλωρα.

ἔσταν δ᾽ ἐν προθύροισι θεᾶς καλλιπλοκάμοιο,

Κίρκης δ᾽ ἔνδον ἄκουον ἀειδούσης ὀπὶ καλῇ,

ἱστὸν ἐποιχομένης μέγαν ἄμβροτον, οἷα θεάων

λεπτά τε καὶ χαρίεντα καὶ ἀγλαὰ ἔργα πέλονται.

τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Πολίτης ὄρχαμος ἀνδρῶν,

ὅς μοι κήδιστος ἑτάρων ἦν κεδνότατός τε·

'Τα Πολιτικα ''. Η Πολη, το Λιμανι και η

ανθρωπινη κοινωνια

Πως ερμηνευονται ολα αυτα

Αποπειρα να γνωρισουμε εναν ανθρωπο

Πως μας βλεπει απ'την εικονα

Εδω τοποθετηθηκαν,εδω βαδισαν,εδω

εμπορευτηκαν

Καμια Δια-δρομη στην Πολη δεν ειναι Α-Διαφορη

Το παιδι ειναι ακομα στο σχολειο,ψωνισε στη

Λαικη ,ολα ακριβα

Εσυ,ποια Ιστορια δεν θα γραψεις

Εχει προβληματα με τη δουλεια,στο σπιτι δεν πανε

καλα τα πραγματα

η Πολη ειναι προσΟμοιωμα του ανθρωπου

Ουτε κανεις να μη- ειναι

Να κρινει κανεις τα λογια του και τις πραξεις του

Πως η Πολη Δεν Υπαρχει χωρις Εμας

η Πολη δεν οφειλει την υπαρξη της στη Φυση

Συναλλασοντας,ανταλλασοντας με νομισμα τη μοναξια

εχει τη μνημη και το ονειρο

να σκεφτονται και να δρουν

Εγω απο ποσα Εσυ γινομαι

Εσυ γιατι δεν δρας οπως ο Αριστοτελης ορισε

Αυτος,πως να μαθουμε την Ιστορια του

Εγω στην βιτρινα ειμαι Εσυ

Εσυ ξερεις πως δεν Υπαρχεις

πως να διασωθει το περασμα σου

Σε πολλα σημεια μοιαζουμε σαν μαριονετες

Πως κατεβηκαν τα σπιτια στη θαλασσα και

το αντιστροφο

Ακου τα λογια τους και τις σιωπες/τα

ενδυματα στους περιπατους και

τα βλεματα των παιδιων

Στη Δημοκρατια,οχι στη βια και την τυραννια

Εσυ,Οδοιπορε,ποιους θα συναντησεις Συμπολιτες

Καθισαμε για καφε,ειχαμε καιρο να ιδωθουμε,

ειπαμε πολλα

Αυτος,η Πολη ειναι οι διαδρομες Του

Η Πολη ειναι Χωρος απο σημεια ανθρωπων η'

απο ευθυγραμμα τμηματα ανθρωπων

Πως να μετρησουμε τους ανθρωπους,που περνουν

διπλα μας αορατοι

Εσυ δεν μπορεις να κρυψεις την Αληθεια

Εγω δεν θα Σε προδωσω

Δεν εφυγαν με τα πλοια,εδω εμειναν.Να

οι Εργατες,να οι Λιμανιωτες,να οι Γυφτοι,

να οι Εμποροι,να οι Ψαραδες

Να μην σκεφτονται ολοι με τον ιδιο τροπο

Τι να γνωριζαν για την Πολη αυτοι οι πρωτοι

Οικιστες

Εδω στο αρχαιο ακρογυαλι η Εξοδος για τα Ονειρα

Βγαλαμε βολτα τα ειδωλα μας ,ετσι κι αλλιως σε

καποια οθονη παιζουμε την ανυπαρξια μας

Σε κανενα Σουπερ-Μαρκετ δεν θα βρεις συσκευασια

σκεψης

Πως να μετρησουμε τους ανθρωπους,που περνουν

διπλα μας

Φτανουμε σ'ενα κρισιμο σημειο:''Μετα τον Ανθρωπο''

Αυριο δεν θα βρουμε νερο,ετσι εξηγειται η ξηρασια

σημερα

Αν σε δω,την επομενη στιγμη θα σ'εχω ξεχασει

Μεσα στη τσεπη τους ενα λιγοστο κομματι Πολης,

να το εξαργυρωσουν με αφθονια χειρονομιων

[[ Απο το Χρονικο ]:'' και εκεινες τις μερες οι βαρκες

εμεναν δεμενες στο λιμανι.Αυτοι μετρουσαν τις μερες,

ανταλλασαν λιγοστα λογια,οι γυναικες τους με τα

παιδια στα χερια τους τους παρακολουθουσαν απ'τις

εξωπορτες.

Τοτε ακουστηκε:''Συμπολιτες'' και

τα ματια ειδαν'' ]

Εναν ανθρωπο πως τον γνωριζουμε

Μακαριοι οι μωροι και οι ταπεινοι,που δεν θα

καταλαβουν ποτε ποιοι τους απελευθερωσαν

και εκεινοι οι Απελευθερωτες ποτε δεν θα τους

ζητησουν να ειναι Υποχρεωμενοι σ'αυτους

και να παρουν ωφελη.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Ειπαν ,και η Πολη

εναλια Ελληνων Αχαιων

"ὦ φίλοι, ἔνδον γάρ τις ἐποιχομένη μέγαν ἱστὸν

καλὸν ἀοιδιάει, δάπεδον δ᾽ ἅπαν ἀμφιμέμυκεν,

ἢ θεὸς ἠὲ γυνή· ἀλλὰ φθεγγώμεθα θᾶσσον.᾽

.....εγλυψε τα λογια του λιτα γεω-

.....μετρια υφαντη [ ισως ] τα πηλινα

.....μελη [ενσαρκωση με φτερα.............. πληθυνθηκαν

οι μουσικοι στοχασμοι [ το αγαθο........................... το

ευρυθμο

γλυκοφωνο οργανο [ στα μικρα κυματα

.............................................................αφηγειται. γλυκια' ναι

.............................................................η φωνη κι ειχε το σωμα

.............................................................γυμνο........γυμνο γελιο

..............................γυμνοτητα λογων κατω απο συλλογισμους

..............................η πολιτεια [ τα σταφυλια τα γευτηκαμε

..............................ωριμα [ στη πορεια του ηρωα

..

..............................γαρυφαλλα δεξιοτεχνουν αλφαβητικα το

...................λιθινο κειμενο [ σε ποια εποχη η ανια σε ποιο

...................καιρο [ το ευτελες

...................το ερωτημα ηπιο και αινιγματικο

...................μοιραστηκε η ψυχη σε θλιψη και χαρα

...................η συνθεση ισορροπουσε.... ενα πουλι [ ευ -

...................λαβικα τα σεντονια της θαλασσας....... με

..

κυβους σαλπαρε ο χρονος , στα

πρωτα βηματα η αμφιβολια, δεν

ερριχνε χρωματα , παρα το λευκο......... [ η πολιτεια ερριξε

..

...................τα διχτυα στο ψαρεμα των ανθρωπων, μ ' ελαφρια

...................βηματα βηματα [ η βροχη.................................. η

...................λαμψη στο ιερο

...................αργα η' γρηγορα

..............................................................................[ η αρχη

..

"ὣς ἄρ᾽ ἐφώνησεν, τοὶ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες.

ἡ δ᾽ αἶψ᾽ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς

καὶ κάλει· οἱ δ᾽ ἅμα πάντες ἀιδρείῃσιν ἕποντο·

Εὐρύλοχος δ᾽ ὑπέμεινεν, ὀισάμενος δόλον εἶναι.

εἷσεν δ᾽ εἰσαγαγοῦσα κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,

ἐν δέ σφιν τυρόν τε καὶ ἄλφιτα καὶ μέλι χλωρὸν

οἴνῳ Πραμνείῳ ἐκύκα· ἀνέμισγε δὲ σίτῳ

φάρμακα λύγρ᾽, ἵνα πάγχυ λαθοίατο πατρίδος αἴης.

αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, αὐτίκ᾽ ἔπειτα

ῥάβδῳ πεπληγυῖα κατὰ συφεοῖσιν ἐέργνυ.

οἱ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τε τρίχας τε

καὶ δέμας, αὐτὰρ νοῦς ἦν ἔμπεδος, ὡς τὸ πάρος περ.

ὣς οἱ μὲν κλαίοντες ἐέρχατο, τοῖσι δὲ Κίρκη

πάρ ῥ᾽ ἄκυλον βάλανόν τε βάλεν καρπόν τε κρανείης

ἔδμεναι, οἷα σύες χαμαιευνάδες αἰὲν ἔδουσιν.

"Εὐρύλοχος δ᾽ αἶψ᾽ ἦλθε θοὴν ἐπὶ νῆα μέλαιναν

ἀγγελίην ἑτάρων ἐρέων καὶ ἀδευκέα πότμον.

οὐδέ τι ἐκφάσθαι δύνατο ἔπος ἱέμενός περ,

κῆρ ἄχεϊ μεγάλῳ βεβολημένος· ἐν δέ οἱ ὄσσε

δακρυόφιν πίμπλαντο, γόον δ᾽ ὠίετο θυμός.

ἀλλ᾽ ὅτε δή μιν πάντες ἀγασσάμεθ᾽ ἐξερέοντες,

καὶ τότε τῶν ἄλλων ἑτάρων κατέλεξεν ὄλεθρον·

"᾽ἤιομεν, ὡς ἐκέλευες, ἀνὰ δρυμά, φαίδιμ᾽ Ὀδυσσεῦ·

εὕρομεν ἐν βήσσῃσι τετυγμένα δώματα καλὰ

ξεστοῖσιν λάεσσι, περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ.

ἔνθα δέ τις μέγαν ἱστὸν ἐποιχομένη λίγ᾽ ἄειδεν,

ἢ θεὸς ἠὲ γυνή· τοὶ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες.

ἡ δ᾽ αἶψ᾽ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς

καὶ κάλει· οἱ δ᾽ ἅμα πάντες ἀιδρείῃσιν ἕποντο·

αὐτὰρ ἐγὼν ὑπέμεινα, ὀισάμενος δόλον εἶναι.

οἱ δ᾽ ἅμ᾽ ἀιστώθησαν ἀολλέες, οὐδέ τις αὐτῶν

ἐξεφάνη· δηρὸν δὲ καθήμενος ἐσκοπίαζον.᾽

"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγὼ περὶ μὲν ξίφος ἀργυρόηλον

ὤμοιιν βαλόμην, μέγα χάλκεον, ἀμφὶ δὲ τόξα·

τὸν δ᾽ ἂψ ἠνώγεα αὐτὴν ὁδὸν ἡγήσασθαι.

αὐτὰρ ὅ γ᾽ ἀμφοτέρῃσι λαβὼν ἐλλίσσετο γούνων

καί μ᾽ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

"᾽μή μ᾽ ἄγε κεῖσ᾽ ἀέκοντα, διοτρεφές, ἀλλὰ λίπ᾽ αὐτοῦ.

οἶδα γάρ, ὡς οὔτ᾽ αὐτὸς ἐλεύσεαι οὔτε τιν᾽ ἄλλον

ἄξεις σῶν ἑτάρων. ἀλλὰ ξὺν τοίσδεσι θᾶσσον

φεύγωμεν· ἔτι γάρ κεν ἀλύξαιμεν κακὸν ἦμαρ.᾽

...μεσα στο περιβολι η παντανασσα η ντοματα με τον κοκκινο

...τρουλο της , ηρθε ο μαχευτης αλετρευτης σε μικρογραφια

ο τελευταιος αυτοκρατορας των σπορων ο δικαιοτατος των

αδικημενων........................................ στο πανηγυρι νυχτα σελω-

νει ο χαι'δος τ 'αλογο , τα νεα ηρθαν . απορθητα τα τειχη στους

πολιορκητες , μ ' αραβουργηματα τους καταπολεμησαν [ η πεινα δεν

τους εσωσε]η ψυχη σαρκωθηκε στο ζευγαρι των αλογων , στηστε .

τον περηφανο για φιλημα κι [ υστερα ας ξεχυθουν για το παιδο -

μαζωμα] στην ακρη [ δηλ. στην αρχη ] του λαβυρινθου η σφιγγα

νομοθετει...... τα σπιτια , οι λοφοι , τα εραλδικα σχηματα στη βεραν-

τα :νεαρος [ ιππεας ] κυνηγος σε μελανομορφο κυλικα περιπου το Πα-

σχα

στον καθρεφτη θυμαται την τειχισμενη πολιτεια με τρεις σειρες πολυ-

τιμους λιθους στο λαιμο

μεσα στον παραδεισο ο ποιητης . γραψε αυτο . '' ειδωλο '' η γεννηση

η γυναικα του Ιουστινιανου με την ακολουθια της στον Αγιο Βιταλιο\

καταστολιστη λουσθηκε στην αρχαια λιμνη / με φως εκτυφλωθηκε η

ωμοπλατη.......υποθεστε: πως τρυπωσε τα συνεργα στα φυκια και πως

η παπια τ'αποκαλυψε[σιγουρα αγνοουσε πως οι ιστοριες κατασκευαζουν

τα παιδια...................... ο στρατιος ο πελαγιος [το ανεστραμενο Αλφα]

η μορφη του ναρκισσου,σ 'εναν απ'τους μαγους[αυτον που πρωτοτυπησε τον

αχρονο κι αχτιστο] η θυσια του ελαφιου αντικατασταθηκε[''ωσαννα'' σσα-

να εν τοις υψιστοις

η μεγαλη πολις η βασιλιδα

.................................τετραγωνο κιτρινο

.......................................................[ ορθογωνιο γαλαζιο

......................................................................[ πλην ] ρομβος κοκκινο

"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·

Εὐρύλοχ᾽, ἦ τοι μὲν σὺ μέν᾽ αὐτοῦ τῷδ᾽ ἐνὶ χώρῳ

ἔσθων καὶ πίνων κοίλῃ παρὰ νηὶ μελαίνῃ·

αὐτὰρ ἐγὼν εἶμι, κρατερὴ δέ μοι ἔπλετ᾽ ἀνάγκη.᾽

"ὣς εἰπὼν παρὰ νηὸς ἀνήιον ἠδὲ θαλάσσης.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ἄρ᾽ ἔμελλον ἰὼν ἱερὰς ἀνὰ βήσσας

Κίρκης ἵξεσθαι πολυφαρμάκου ἐς μέγα δῶμα,

ἔνθα μοι Ἑρμείας χρυσόρραπις ἀντεβόλησεν

ἐρχομένῳ πρὸς δῶμα, νεηνίῃ ἀνδρὶ ἐοικώς,

πρῶτον ὑπηνήτῃ, τοῦ περ χαριεστάτη ἥβη·

ἔν τ᾽ ἄρα μοι φῦ χειρί, ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε·

"᾽πῇ δὴ αὖτ᾽, ὦ δύστηνε, δι᾽ ἄκριας ἔρχεαι οἶος,

χώρου ἄιδρις ἐών; ἕταροι δέ τοι οἵδ᾽ ἐνὶ Κίρκης

ἔρχαται ὥς τε σύες πυκινοὺς κευθμῶνας ἔχοντες.

ἦ τοὺς λυσόμενος δεῦρ᾽ ἔρχεαι; οὐδέ σέ φημι

αὐτὸν νοστήσειν, μενέεις δὲ σύ γ᾽, ἔνθα περ ἄλλοι.

ἀλλ᾽ ἄγε δή σε κακῶν ἐκλύσομαι ἠδὲ σαώσω.

τῆ, τόδε φάρμακον ἐσθλὸν ἔχων ἐς δώματα Κίρκης

ἔρχευ, ὅ κέν τοι κρατὸς ἀλάλκῃσιν κακὸν ἦμαρ.

πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώια δήνεα Κίρκης.

τεύξει τοι κυκεῶ, βαλέει δ᾽ ἐν φάρμακα σίτῳ.

ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς θέλξαι σε δυνήσεται· οὐ γὰρ ἐάσει

φάρμακον ἐσθλόν, ὅ τοι δώσω, ἐρέω δὲ ἕκαστα.

ὁππότε κεν Κίρκη σ᾽ ἐλάσῃ περιμήκεϊ ῥάβδῳ,

δὴ τότε σὺ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ

Κίρκῃ ἐπαῖξαι, ὥς τε κτάμεναι μενεαίνων.

ἡ δέ σ᾽ ὑποδείσασα κελήσεται εὐνηθῆναι·

ἔνθα σὺ μηκέτ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπανήνασθαι θεοῦ εὐνήν,

ὄφρα κέ τοι λύσῃ θ᾽ ἑτάρους αὐτόν τε κομίσσῃ·

ἀλλὰ κέλεσθαί μιν μακάρων μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι,

μή τί τοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο,

μή σ᾽ ἀπογυμνωθέντα κακὸν καὶ ἀνήνορα θήῃ.᾽

....Το ψηφιδωτο προσωπο ποντοπορησε σε κηπους που

....τραγουδουσαν παιζοντας λαγουτα ......τοτε , σκεφτηκε τον γε-

..ροντα , οταν στους βραχους εγραφε . '' νυν και αειν '', αγγελοι δε

..απο την αποκαλυψη σαλπισανε την τοιχογραφια [ της ψυχης

..απλη ψυχη εφυης.................. ενιψε τα ριζωματα των κρινων

επειτα στο δειπνο προσφαγισε το απεριττο [ η πορεια εγινε με

λαδι σε μουσαμα [ βλεπεις τα καραβια...................... απεναντι

το σπιτι [ λιθογλυπτο ............με τι τροπο ξαπλωθηκε η

χαρα , ας το αφηγηθουμε.......με τη σειρα εξαλειφθηκαν

οι λεπτομερειες [ γυναικα και παιδι [ οι βαρκες αποσυρθηκαν

απο τους υπηρετες..................βλεπουμε ορθα, τα αντιστροφα

θα τα βρουμε αυριο κρυμμενα [ μενα μου λειπει το λιτο

ο αγιος ο ευγενικος ο αροτριτης [ στη συνθεση δεσποζε το

βιολι [ το βιολι κατα 2/3 η οψη ] στην αγορα ο εμπορας σιταριου

με τη γυναικα και τη κορη του μοιραζε την Ιστορια της Μαριας

της Αιγυπτιας [ 1+2+3+4+5+6+7+8+9+10+11+...

διαλεγω το αρρητο [ ταπεινωση και αληθεια ,

.............και ο υμνογραφος με ειρμους χαρακτηρισε το εκπαγλο

.............και το σκοτεινο

[ Ιδου σκοτια και πρωι. χωρις μισαλοδοξια ο ερμηνευτης , ενω

.............ο Ομηρος γραφει:''μεροπων ανθρωπων''[Οδυσσεια υ' 49]

[ ετσι οι ανθρωποι δεν θα ευφρανθουν στον πλουτισμο ουτε

.....................................θα αγαλλιασθουν στην αισχροκερδια

.............ο πλαστουργος με ισοσυλλαβα συννεφα και τροχαι'κα

.............ακρωτηρια μνημονευει την ακροστιχιδα της θαλασσας

.............[με τις λιγες προτασεις ο λιθος της ιστοριας .........[ ; ]

"ὣς ἄρα φωνήσας πόρε φάρμακον ἀργεϊφόντης

ἐκ γαίης ἐρύσας, καί μοι φύσιν αὐτοῦ ἔδειξε.

ῥίζῃ μὲν μέλαν ἔσκε, γάλακτι δὲ εἴκελον ἄνθος·

μῶλυ δέ μιν καλέουσι θεοί· χαλεπὸν δέ τ᾽ ὀρύσσειν

ἀνδράσι γε θνητοῖσι, θεοὶ δέ τε πάντα δύνανται.

Ἑρμείας μὲν ἔπειτ᾽ ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον

νῆσον ἀν᾽ ὑλήεσσαν, ἐγὼ δ᾽ ἐς δώματα Κίρκης

ἤια, πολλὰ δέ μοι κραδίη πόρφυρε κιόντι.

ἔστην δ᾽ εἰνὶ θύρῃσι θεᾶς καλλιπλοκάμοιο·

ἔνθα στὰς ἐβόησα, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς.

ἡ δ᾽ αἶψ᾽ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς

καὶ κάλει· αὐτὰρ ἐγὼν ἑπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ.

εἷσε δέ μ᾽ εἰσαγαγοῦσα ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου

καλοῦ δαιδαλέου· ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν·

τεῦχε δέ μοι κυκεῶ χρυσέῳ δέπαι, ὄφρα πίοιμι,

ἐν δέ τε φάρμακον ἧκε, κακὰ φρονέουσ᾽ ἐνὶ θυμῷ.

αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, οὐδέ μ᾽ ἔθελξε,

ῥάβδῳ πεπληγυῖα ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζεν·

᾽ἔρχεο νῦν συφεόνδε, μετ᾽ ἄλλων λέξο ἑταίρων.᾽

η μυρωδια των μελισσων

ανθοφορει κρινους

κτιζουμε ενα οικισμο

ελληνικων περισπωμενων αναμεσα σε κοκκινες

βαρκες . αυτο ειπε ο οσιος και φυτεψε

δωδεκα λογους . υπερ του Αληθινου κατα των Ψευδων

υπερ του Υψηλου υπερ του Ορατου υπερ των Αορατων

κατα των Κυνικων

κατα της Υπεροψιας

υπερ των Πτωχων και των Απορων

υπερ των Ανθεων

κατα των Αργυραμοιβων κατα του Δυναστη

υπερ των Μεταφυσικων

εχετε νερο οταν

διψασετε

κι εχετε καρπους να φατε οταν πεινασετε

στο μελλον

προφητευεται η ερημος

"ὣς φάτ᾽, ἐγὼ δ᾽ ἄορ ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ

Κίρκῃ ἐπήιξα ὥς τε κτάμεναι μενεαίνων.

ἡ δὲ μέγα ἰάχουσα ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων,

καί μ᾽ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

"᾽τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;

θαῦμά μ᾽ ἔχει ὡς οὔ τι πιὼν τάδε φάρμακ᾽ ἐθέλχθης·

οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος ἀνὴρ τάδε φάρμακ᾽ ἀνέτλη,

ὅς κε πίῃ καὶ πρῶτον ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.

σοὶ δέ τις ἐν στήθεσσιν ἀκήλητος νόος ἐστίν.

ἦ σύ γ᾽ Ὀδυσσεύς ἐσσι πολύτροπος, ὅν τέ μοι αἰεὶ

φάσκεν ἐλεύσεσθαι χρυσόρραπις ἀργεϊφόντης,

ἐκ Τροίης ἀνιόντα θοῇ σὺν νηὶ μελαίνῃ.

ἀλλ᾽ ἄγε δὴ κολεῷ μὲν ἄορ θέο, νῶι δ᾽ ἔπειτα

εὐνῆς ἡμετέρης ἐπιβείομεν, ὄφρα μιγέντε

εὐνῇ καὶ φιλότητι πεποίθομεν ἀλλήλοισιν.᾽

επλασε τα ψωμια σε σχηματα πουλιων,τις φτερουγες εστρωσε

με σουσαμι και στη θεση των οφθαλμων εστερεωσε το αλφα

προς τα δυτικα υψωθηκε

........................................απαστραπτων

..............................................................ο εσπερινος

............................το ωραιο και υψηλο

............................το χαμηλο και ελαχιστο

............................................η'

η θηλαζουσα εγερνε στο βυζι της τον οσιο πεινασμενο

τοτε ο αγνωστος περιηγητης περισυνελεξε τα οστρακα.εκει

το κανονικο κειμενο τελειωνει ετσι:

'' τα επτα χειρογραφα κοσμουνται με ακαλαισθητες μικρογραφιες .

Δικαιος ο μισθος των σβησαντων αυτα τ' ασχημα '' το μεσημερι

ενας ανωνυμος τεχνιτης ερμηνευε το πεταγμα του πουλιου

σ ' ενα ακροατηριο πληθινων ειδωλιων

ακουστηκε ο ευπειθης λογος

εγκοσμιος και παραινετικος , σ ' αλλα

σημεια με γαλαζιο μελανι στιγματισε το ελληνικο

με φυτικα αρχικα γραμματα

.................πληρωθηκε με τη χλευη των περιφρονημενων

.................σ ' εγχρωμα και ασπρομαυρα αποσπασματα

.................εφθασε ως εμας η βιογραφια του,

ευτυχως ευαναγνωστη

"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·

᾽ὦ Κίρκη, πῶς γάρ με κέλεαι σοὶ ἤπιον εἶναι,

ἥ μοι σῦς μὲν ἔθηκας ἐνὶ μεγάροισιν ἑταίρους,

αὐτὸν δ᾽ ἐνθάδ᾽ ἔχουσα δολοφρονέουσα κελεύεις

ἐς θάλαμόν τ᾽ ἰέναι καὶ σῆς ἐπιβήμεναι εὐνῆς,

ὄφρα με γυμνωθέντα κακὸν καὶ ἀνήνορα θήῃς.

οὐδ᾽ ἂν ἐγώ γ᾽ ἐθέλοιμι τεῆς ἐπιβήμεναι εὐνῆς,

εἰ μή μοι τλαίης γε, θεά, μέγαν ὅρκον ὀμόσσαι

μή τί μοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο.᾽

"ὣς ἐφάμην, ἡ δ᾽ αὐτίκ᾽ ἀπώμνυεν, ὡς ἐκέλευον.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον,

καὶ τότ᾽ ἐγὼ Κίρκης ἐπέβην περικαλλέος εὐνῆς.

"ἀμφίπολοι δ᾽ ἄρα τέως μὲν ἐνὶ μεγάροισι πένοντο

τέσσαρες, αἵ οἱ δῶμα κάτα δρήστειραι ἔασι·

γίγνονται δ᾽ ἄρα ταί γ᾽ ἔκ τε κρηνέων ἀπό τ᾽ ἀλσέων

ἔκ θ᾽ ἱερῶν ποταμῶν, οἵ τ᾽ εἰς ἅλαδε προρέουσι.

τάων ἡ μὲν ἔβαλλε θρόνοις ἔνι ῥήγεα καλὰ

πορφύρεα καθύπερθ᾽, ὑπένερθε δὲ λῖθ᾽ ὑπέβαλλεν·

ἡ δ᾽ ἑτέρη προπάροιθε θρόνων ἐτίταινε τραπέζας

ἀργυρέας, ἐπὶ δέ σφι τίθει χρύσεια κάνεια·

ἡ δὲ τρίτη κρητῆρι μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα

ἡδὺν ἐν ἀργυρέῳ, νέμε δὲ χρύσεια κύπελλα·

ἡ δὲ τετάρτη ὕδωρ ἐφόρει καὶ πῦρ ἀνέκαιε

πολλὸν ὑπὸ τρίποδι μεγάλῳ· ἰαίνετο δ᾽ ὕδωρ.

αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ ζέσσεν ὕδωρ ἐνὶ ἤνοπι χαλκῷ,

ἔς ῥ᾽ ἀσάμινθον ἕσασα λό᾽ ἐκ τρίποδος μεγάλοιο,

θυμῆρες κεράσασα, κατὰ κρατός τε καὶ ὤμων,

ὄφρα μοι ἐκ κάματον θυμοφθόρον εἵλετο γυίων.

αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ᾽ ἐλαίῳ,

ἀμφὶ δέ με χλαῖναν καλὴν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα,

εἷσε δέ μ᾽ εἰσαγαγοῦσα ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου

καλοῦ δαιδαλέου, ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν·

χέρνιβα δ᾽ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα

καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,

νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.

σῖτον δ᾽ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα,

εἴδατα πόλλ᾽ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων.

ἐσθέμεναι δ᾽ ἐκέλευεν· ἐμῷ δ᾽ οὐχ ἥνδανε θυμῷ,

ἀλλ᾽ ἥμην ἀλλοφρονέων, κακὰ δ᾽ ὄσσετο θυμός.

"Κίρκη δ᾽ ὡς ἐνόησεν ἔμ᾽ ἥμενον οὐδ᾽ ἐπὶ σίτῳ

χεῖρας ἰάλλοντα, κρατερὸν δέ με πένθος ἔχοντα,

ἄγχι παρισταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

TRIO [ part one ]

.

α.

λιτοδιαιτος εφτασε στα μερη των μηλων

των δεντρων και την τριτη ωρα κρεμαστηκαν πολυα-

ριθμες οι μελισσες πολυμηχανος νους υπολογισε το-

σα τ 'ανθρωπινα τ ' αλλα μισοτιμης στην αγορα , χρο-

νια δεν σπουδαζε γεωγραφος , περα ο αερας μικρογλυπτο

χρηματισθηκε ο αχρειος . γυρισε , επεστρεψε ο αθωος

ωραιανθης εφτανε η βοη των ψαραδων οσων δηλαδη

ακολουθησαν τη διαταγη , το αιτημα κι αυτοι στο γυμνα -

στηριο ετοιμαζονταν αλλος κρουοντας τη κιθαρα κι ο κι -

θαρωδος αναγλυφος κρατουσε με τ ' αριστερο χερι την τελευταια

κορη ευθυτενης παρεδωσε τα δωδεκα μαθηματα ενα -

ενα στην ωρα τους , οι δε δυο φιλες τον ασπασθηκαν

τον αμολυντο, για τους αλλους τους απιστους , πλανος κι αγυρ-

της . κατ ' ευθειαν τα ματια εκτοξευουν τα ελαφια της φυ -

γης

..

β

.

ο ενας , ο πρωτος , διδασκαλος των αρρητων κι

εγω

..

α.

εν τω μεταξυ η εριδα δεν καρποφορεσε στον

παραδεισο των δεντρων των μηλων η δε βοη των λο-

γων παρεδωσε τα ωραιανθη νοηματα κι ο ραψωδος

ο γερος τυφλος στην ωρα του εσυρε απ ' το μανικι

του ενα - ενα τα αινιγματα του . το ψεμα κανεις

δεν καταδεχτηκε [ προπαντων ο νεωτερος αντρας ]

αυτος εδειξε το ζευγαρι των ελαφιων υπερηφανος

επειτα το μεσημερι ασβεστωθηκε στις τοιχογραφιες

το δελφινι ο ενδοξος λουομενος τα παθη τα ακτιστα

τα εκτροπα δεν τα ομολογησε στις δυο φιλες των

αθωων.γυρισε,επεστρεψε ο ενας,ο πρωτος,διδασκαλος

των αρρητων κι εγω

..

TRIO [ part two ]

.

α.

Οι αγροι των ουρανων σπαρθηκαν με μεσημβρινους

αγγελων κι η υδραυλις των νεφελων ευαγγελιζει εν

τω καιρω εκεινω την αρχιτεκτονικη των τρουλων, λαμπρα

λαμπροτατη η αρχαια τοιχογραφια , στην πεμπτη σελιδα

αριθμησε τα ατελειωτα παιχνιδια , ειπε , '' το σκακι του

φωτος στη μεσα αυλη μας '' με τους ελικες γυριζει ο α -

ερας αποτειχιζοντας τα ονειρα των αμοιρων '' απο δε τους

κηπους '' , ειπε , '' η δεξιοτεχνια του τοπιου εξαπλωνεται νοτια ''

με σμυρνα προσκυνησαμε το περιττο η ' την αρετη του περιττου .

το πουλι λαλησε τον τριτο λογο στον θνησκοντα πολεμιστη .

'' εσυ ο γεωργος θ ' ανθισεις αγρια κρινα και κοκκινες καμπα-

νουλες '' εσυ ο τοξοτης των δελφινιων στα ελαχιαστα των α-

φηγησεων , ειπε , '' η μνημη της πεστροφας να λειτουργειται

κατα την ημερα της Αγιας Μεταφυσικης '' και το Ωραιο

..

β.

ο ακριτης φυλακας των νερων κι εγω ασυμμετρος ποιητης

των ρητων

..

α.

οι κεφαλες των αλογων,εντοπιος πωρολιθος,ψηφιδωτες

οι φωνες του οργανοπαιχτη , εν συντομια . ο λαγουτιερης των

χρυσων καμπων , κατα μια ερμηνεια . η γεννηση της γεω-

μετριας ανεσπερης [ '' Δοξα σοι ο ρομβος'' ] νηστικους μας

φιλοξενησαν οι εχοντες την τελειοτητα . το αληθες εστει-

λε τα γραμματα του με ακυρα δογματα . παρα θιν αλος

τα πρωτα , ενα , δυο , τρια , βηματα και τριτωσε τον λογο

ο γεωργος . ειπε , '' η δεξιοτεχνια της χειρονομιας υπερβαλεται

στην κορυφαια του χορου '' στα ελαχιστα αποτειχιστηκε ο

ενδοξος , ο ετοιμος διευθυνε τη συμφωνια των ελλειψεων .

δεν περισσευει ο ακριτης φυλακας των νερων κι εγω ο α -

συμμετρος ποιητης των ρητων

.

α.

εφερε τα γλυκομηλα με αγγελους των νησιων

κι ο τραγουδιστης εσυρε αργοσυρτο γυμνοστηθο λογο και

ο απο αιωνων αθωος εμαρτυρησε λευκοφορος

την διανοιαν και στο τελος του καλοκαιριου ο αγγε-

λος χρωματισε τα σταφυλια ενα κοκκινο δυο κιτρινο

τρια κεχριμπαρι κι ανημερα της εορτης του ασκητη

η νυφη ζητησε , σχεδον απαιτησε , επι πινακι τη κεφαλη

του και τουτο δεν εγινε εκεινο τον χρονο , ουτε τον αλ-

λο και το βδελυρο ψεμα δεν εκπορθησε την ψυχη του ,

ο μεγιστος των θριαμβευτων κι ο συνομιλητης των πουλιων

ο δικαιος και τα διχτυα των λογων του φορτωθηκαν

με βατομουρα . απ ' τα βουνα της ανατολης ορμησε η θα-

λασσα στη δυση και το ασημαντο σε λα ελασσονα αγιω-

θηκε , μαρτυς η αγρια μεντα και η τεραστια πολιτεια του

..

β.

εκεινος με ελληνικο τροπο ιδιωτευσε στον μελλοντα χρονο

των φυκιων κι εγω αναρχος

..

α.

η πολιτεια τρεχει με τα μπρουτζινα σωματα των α-

λογων , ετσι γεννιεται το νεο ειδος της πεταλουδας

και τα ταγματα των δακτυλων στο αριστερο χερι ιδρυσαν

το αορατο . οι φοβερες σαλπιγγες ακουστηκαν στους στα-

σιαστες αιρετικους κι οι ορδες των δεντρων κατεστρεψαν

την πιο μακροχρονια αυτοκρατορια , κατα δε γενικη ομο-

λογια ηταν αλαζονικη πραξη η διδασκαλια της ενοχης .

[ εντοπισθηκε το θεμελιωδες γυμνοστηθο ] κι η θαλασσα

εντυσε την αμαρτωλη με τις αρχες της αγριας μεντας ,

δεν θα μαθουμε ποτε τι παραστενε το αγαλμα απο γρα-

νιτη . στη διανοια εκεινος με ελληνικο τροπο ιδιωτευσε στον

μελλοντα χρονο των φυκιων κι εγω αχρονος

..

" ᾽τίφθ᾽ οὕτως, Ὀδυσεῦ, κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζεαι ἶσος ἀναύδῳ,

θυμὸν ἔδων, βρώμης δ᾽ οὐχ ἅπτεαι οὐδὲ ποτῆτος;

ἦ τινά που δόλον ἄλλον ὀίεαι· οὐδέ τί σε χρὴ

δειδίμεν· ἤδη γάρ τοι ἀπώμοσα καρτερὸν ὅρκον.᾽

"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·

᾽ὦ Κίρκη, τίς γάρ κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη,

πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος,

πρὶν λύσασθ᾽ ἑτάρους καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι;

ἀλλ᾽ εἰ δὴ πρόφρασσα πιεῖν φαγέμεν τε κελεύεις,

λῦσον, ἵν᾽ ὀφθαλμοῖσιν ἴδω ἐρίηρας ἑταίρους.᾽

"ὣς ἐφάμην, Κίρκη δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει

ῥάβδον ἔχουσ᾽ ἐν χειρί, θύρας δ᾽ ἀνέῳξε συφειοῦ,

ἐκ δ᾽ ἔλασεν σιάλοισιν ἐοικότας ἐννεώροισιν.

οἱ μὲν ἔπειτ᾽ ἔστησαν ἐναντίοι, ἡ δὲ δι᾽ αὐτῶν

ἐρχομένη προσάλειφεν ἑκάστῳ φάρμακον ἄλλο.

τῶν δ᾽ ἐκ μὲν μελέων τρίχες ἔρρεον, ἃς πρὶν ἔφυσε

φάρμακον οὐλόμενον, τό σφιν πόρε πότνια Κίρκη·

ἄνδρες δ᾽ ἂψ ἐγένοντο νεώτεροι ἢ πάρος ἦσαν,

καὶ πολὺ καλλίονες καὶ μείζονες εἰσοράασθαι.

ἔγνωσαν δέ μ᾽ ἐκεῖνοι ἔφυν τ᾽ ἐν χερσὶν ἕκαστος.

πᾶσιν δ᾽ ἱμερόεις ὑπέδυ γόος, ἀμφὶ δὲ δῶμα

σμερδαλέον κονάβιζε· θεὰ δ᾽ ἐλέαιρε καὶ αὐτή.

"ἡ δέ μευ ἄγχι στᾶσα προσηύδα δῖα θεάων·

᾽διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν᾽ Ὀδυσσεῦ,

ἔρχεο νῦν ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης.

νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσατε ἤπειρόνδε,

κτήματα δ᾽ ἐν σπήεσσι πελάσσατε ὅπλα τε πάντα·

αὐτὸς δ᾽ ἂψ ἰέναι καὶ ἄγειν ἐρίηρας ἑταίρους.᾽

"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐμοί γ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ,

βῆν δ᾽ ἰέναι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης.

εὗρον ἔπειτ᾽ ἐπὶ νηὶ θοῇ ἐρίηρας ἑταίρους

οἴκτρ᾽ ὀλοφυρομένους, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντας.

ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἄγραυλοι πόριες περὶ βοῦς ἀγελαίας,

ἐλθούσας ἐς κόπρον, ἐπὴν βοτάνης κορέσωνται,

πᾶσαι ἅμα σκαίρουσιν ἐναντίαι· οὐδ᾽ ἔτι σηκοὶ

ἴσχουσ᾽, ἀλλ᾽ ἁδινὸν μυκώμεναι ἀμφιθέουσι·

μητέρας· ὣς ἔμ᾽ ἐκεῖνοι ἐπεὶ ἴδον ὀφθαλμοῖσι,

δακρυόεντες ἔχυντο· δόκησε δ᾽ ἄρα σφίσι θυμὸς

ὣς ἔμεν, ὡς εἰ πατρίδ᾽ ἱκοίατο καὶ πόλιν αὐτὴν

τρηχείης Ἰθάκης, ἵνα τ᾽ ἔτραφεν ἠδ᾽ ἐγένοντο.

καί μ᾽ ὀλοφυρόμενοι ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·

" ᾽σοὶ μὲν νοστήσαντι, διοτρεφές, ὣς ἐχάρημεν,

ὡς εἴ τ᾽ εἰς Ἰθάκην ἀφικοίμεθα πατρίδα γαῖαν·

ἀλλ᾽ ἄγε, τῶν ἄλλων ἑτάρων κατάλεξον ὄλεθρον.᾽

"ὣς ἔφαν, αὐτὰρ ἐγὼ προσέφην μαλακοῖς ἐπέεσσι·

᾽νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσομεν ἤπειρόνδε,

κτήματα δ᾽ ἐν σπήεσσι πελάσσομεν ὅπλα τε πάντα·

αὐτοὶ δ᾽ ὀτρύνεσθε ἐμοὶ ἅμα πάντες ἕπεσθαι,

ὄφρα ἴδηθ᾽ ἑτάρους ἱεροῖς ἐν δώμασι Κίρκης

πίνοντας καὶ ἔδοντας· ἐπηετανὸν γὰρ ἔχουσιν.᾽

"ὣς ἐφάμην, οἱ δ᾽ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο.

Εὐρύλοχος δέ μοι οἶος ἐρύκανε πάντας ἑταίρους·

καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

And Anticlea came, whom I beat off, and then Tiresias Theban,

Holding his golden wand, knew me, and spoke first:

"A second time? why? man of ill star,

"Facing the sunless dead and this joyless region?

"Stand from the fosse, leave me my bloody bever

"For soothsay."

And I stepped back,

And he strong with the blood, said then: "Odysseus

"Shalt return through spiteful Neptune, over dark seas,

"Lose all companions." Then Anticlea came.

Lie quiet Divus. I mean, that is Andreas Divus,

In officina Wecheli, 1538, out of Homer.

And he sailed, by Sirens and thence outwards and away

And unto Crice.

Venerandam,

In the Cretan's phrase, with the golden crown, Aphrodite,

Cypri munimenta sortita est, mirthful, oricalchi, with golden

Girdle and breat bands, thou with dark eyelids

Bearing the golden bough of Argicidia. So that:

"᾽ἆ δειλοί, πόσ᾽ ἴμεν; τί κακῶν ἱμείρετε τούτων;

Κίρκης ἐς μέγαρον καταβήμεναι, ἥ κεν ἅπαντας

ἢ σῦς ἠὲ λύκους ποιήσεται ἠὲ λέοντας,

οἵ κέν οἱ μέγα δῶμα φυλάσσοιμεν καὶ ἀνάγκῃ,

ὥς περ Κύκλωψ ἔρξ᾽, ὅτε οἱ μέσσαυλον ἵκοντο

ἡμέτεροι ἕταροι, σὺν δ᾽ ὁ θρασὺς εἵπετ᾽ Ὀδυσσεύς·

τούτου γὰρ καὶ κεῖνοι ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο.᾽

"ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ γε μετὰ φρεσὶ μερμήριξα,

σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ,

τῷ οἱ ἀποπλήξας κεφαλὴν οὖδάσδε πελάσσαι,

καὶ πηῷ περ ἐόντι μάλα σχεδόν· ἀλλά μ᾽ ἑταῖροι

μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἐρήτυον ἄλλοθεν ἄλλος·

"᾽διογενές, τοῦτον μὲν ἐάσομεν, εἰ σὺ κελεύεις,

αὐτοῦ πὰρ νηί τε μένειν καὶ νῆα ἔρυσθαι·

ἡμῖν δ᾽ ἡγεμόνευ᾽ ἱερὰ πρὸς δώματα Κίρκης.᾽

"ὣς φάμενοι παρὰ νηὸς ἀνήιον ἠδὲ θαλάσσης.

οὐδὲ μὲν Εὐρύλοχος κοίλῃ παρὰ νηὶ λέλειπτο,

ἀλλ᾽ ἕπετ᾽· ἔδεισεν γὰρ ἐμὴν ἔκπαγλον ἐνιπήν.

"τόφρα δὲ τοὺς ἄλλους ἑτάρους ἐν δώμασι Κίρκη

ἐνδυκέως λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ᾽ ἐλαίῳ,

ἀμφὶ δ᾽ ἄρα χλαίνας οὔλας βάλεν ἠδὲ χιτῶνας·

δαινυμένους δ᾽ ἐὺ πάντας ἐφεύρομεν ἐν μεγάροισιν.

οἱ δ᾽ ἐπεὶ ἀλλήλους εἶδον φράσσαντό τ᾽ ἐσάντα,

κλαῖον ὀδυρόμενοι, περὶ δὲ στεναχίζετο δῶμα.

ἡ δέ μευ ἄγχι στᾶσα προσηύδα δῖα θεάων·

with a little knowledge about

algebra of ideologies

to bridge the gap between needs

and desires /a factory

to approach the matrix of theory forms

but we only will consider man

like two- persons theorem

some people are game dolls

some players are You and I

this is a function mapping nothing to

noone

the man's value in some sense is false,

no- truth

..

2.

consider a simple way to thought of

Let's discover a system among us

for example , unknown words

where is the probability zero

the sum of ideas is equal to blue color

.look at/ lock out/ take in

payoffs

a measurement of white is

the whiteness

of the wave/ the universe

a dream framework

with max density vector states

at this point

no equilibrium

no interaction

no political acting

let's return in a dilemma

the inverse ia a probability to discuss

..

3.

a tree of thoughts of is your senses

a screen full same persons

without an word about the silence

straight lines of the labyrinth

what version are you

want to create/if seems to be

clear water /a look to transform/it is not

obvious what motivates routine /a politic

needs to

fit

a visible real thing

.

a machine reflects machine

size of art is size of man

to test if one equals zero

.

the action is praxis /equivalent of some

techniques

.

and construct a corresponding society

where the truth is real

function ''person to

person ''

.

there are sequences converging nowhere

then

we are discussion's persons

[Διογενές Λαερτιάδη, πολυμήχαν' Ὀδυσσεῦ]

"᾽μηκέτι νῦν θαλερὸν γόον ὄρνυτε· οἶδα καὶ αὐτὴ

ἠμὲν ὅσ᾽ ἐν πόντῳ πάθετ᾽ ἄλγεα ἰχθυόεντι,

ἠδ᾽ ὅσ᾽ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ᾽ ἐπὶ χέρσου.

ἀλλ᾽ ἄγετ᾽ ἐσθίετε βρώμην καὶ πίνετε οἶνον,

εἰς ὅ κεν αὖτις θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι λάβητε,

οἷον ὅτε πρώτιστον ἐλείπετε πατρίδα γαῖαν

τρηχείης Ἰθάκης. νῦν δ᾽ ἀσκελέες καὶ ἄθυμοι,

αἰὲν ἄλης χαλεπῆς μεμνημένοι, οὐδέ ποθ᾽ ὕμιν

θυμὸς ἐν εὐφροσύνῃ, ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ πέποσθε.᾽

"ὣς ἔφαθ᾽, ἡμῖν δ᾽ αὖτ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.

ἔνθα μὲν ἤματα πάντα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν

ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ᾽ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·

ἀλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἐνιαυτὸς ἔην, περὶ δ᾽ ἔτραπον ὧραι

μηνῶν φθινόντων, περὶ δ᾽ ἤματα μακρὰ τελέσθη,

καὶ τότε μ᾽ ἐκκαλέσαντες ἔφαν ἐρίηρες ἑταῖροι·

"᾽δαιμόνι᾽, ἤδη νῦν μιμνήσκεο πατρίδος αἴης,

εἴ τοι θέσφατόν ἐστι σαωθῆναι καὶ ἱκέσθαι

οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.᾽

"ὣς ἔφαν, αὐτὰρ ἐμοί γ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.

ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα

ἥμεθα, δαινύμενοι κρέα τ᾽ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·

ἦμος δ᾽ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν,

οἱ μὲν κοιμήσαντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.

αὐτὰρ ἐγὼ Κίρκης ἐπιβὰς περικαλλέος εὐνῆς

γούνων ἐλλιτάνευσα, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς·

καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·

"᾽ὢ Κίρκη, τέλεσόν μοι ὑπόσχεσιν ἥν περ ὑπέστης,

οἴκαδε πεμψέμεναι· θυμὸς δέ μοι ἔσσυται ἤδη,

ἠδ᾽ ἄλλων ἑτάρων, οἵ μευ φθινύθουσι φίλον κῆρ

ἀμφ᾽ ἔμ᾽ ὀδυρόμενοι, ὅτε που σύ γε νόσφι γένηαι.᾽ 486

μην πλανασθαι

ου λοιδοροι,ουχ αρπαγες

των κρινων,φαυλο το εργο

των δημαγωγων,

υπερ το ζην, η ωραιοτητα

η καθαροτητα της βρεφικης ηληκιας/του

μη οντος / το εγκρατες

των δεντρων, η πετρα σιγη φυσεως

Χαιρε,

...........το φως

ευγενη βλαστηση αντινομιων/ η συμβιωση

των ανθεων,μεχρι θανατου η υπερασπιση

του δικαιου,

και ειδα εθνη συντριφθεντα,

και ειδα ανθρωπους

εν κλαυθμω και οδυρμω, και ακουσα

φωνη δικαιοσυνης φωνη Κρισεως

οξυτατη,και ακουσα :''σου δε υψηλοτερον

η πολιτεια'', και

μετρησα τον ανθρωπο,το υστερουν και το

πλεοναζον των Ιδεων,το αρτιον και το ελλειπες,

και τοτε ειπα:τις λεξεις της Γλωσσας μου

δωριζω,μην απαιδευτως λαλης,

και ειπα παλι:ουδεν πλεον παρα

το καλλος,την ωραιοτητα μη σε

στερησης

And Anticlea came, whom I beat off, and then Tiresias Theban,

Holding his golden wand, knew me, and spoke first:

"A second time? why? man of ill star,

"Facing the sunless dead and this joyless region?

"Stand from the fosse, leave me my bloody bever

"For soothsay."

And I stepped back,

And he strong with the blood, said then: "Odysseus

"Shalt return through spiteful Neptune, over dark seas,

"Lose all companions." Then Anticlea came.

Lie quiet Divus. I mean, that is Andreas Divus,

In officina Wecheli, 1538, out of Homer.

And he sailed, by Sirens and thence outwards and away

And unto Crice.

Venerandam,

In the Cretan's phrase, with the golden crown, Aphrodite,

Cypri munimenta sortita est, mirthful, oricalchi, with golden

Girdle and breat bands, thou with dark eyelids

Bearing the golden bough of Argicidia. So that:

..........τοξευαν πουλια στη δασωδη Ζακυνθο

..........σαν τα κομματια του tetris τα κατεβαζαν

..........στη γη,τους ειδε να ριχνουν νερο να

..........πλυνουν τα χερια,συχνα ηταν και το παιδι

..........μαζυ τους,τους ωφελουσε η μνημη του

πιο κατω,μια γυναικα μπροστα στον καθρεφτη

αντιστρεφει τον χρονο,ο Ατρειδης την ξεγελασε,

την αφησε να την κακολογουν μεσα στο Αργος

με τον Αιγισθο,δεν θελει να μεινει στα χωραφια

ο Ορεστης,της Ηλεκτρας φουσκωσαν τα βυζια

..........................................................ειδε

λεπτομερειες υβρεων,να κοβουν τα κρεατα

να τ'ανακατευουν με κριθαρι και βρωμη,υπολογισε

το βαρος,30 κιλα,.................................και πανω

στο λοφο βρεθηκε μπρουτζινο αλογο,με σηκωμενα

τα μπροστινα ποδια ,κομματια ,απ'αυτα υπεθεσαν

το συνολο,

στο εσωτερικο του μυκηναικου κενου,η μασκα του

χρυση, την τσιμπολογουσε μαυρο πουλι , σκορπια

κτερισματα μια ταινια ενας ασημενιος καθρεφτης

αντιστρεφει το προσωπο, που ειναι ανυπαρκτο,αν

καποτε υπηρξε,αν και καποτε εδρασε

σε κυνηγι αγριοχοιρου αποκτησες εκεινη την πληγη,

που τις κρυες μερες του χειμωνα σε βασανιζει

....Ειμ'Ουτις,

....στον υπνο της μνημης ηχουσε ο Βουκολος;,η

....Μεγαλη Αρκουδα,ο Ωριων,ο Σειριος,το Μεγαλο

....Σκυλι,εκεινη τη νυχτα

....15η με 16η του Νοεμβρη το 750 π.χ 3 η ωρα με

....4 το ξημερωμα τελειωνε την εικονα του Ομηρου

....αρνυμενος ην τε ψυχην ο Θεοφιλος,δεν την θυμασαι,

....εκεινη ειναι η Ελενη ,υπαλληλος τουριστικου γραφειου

....στις Μυκηνες,μετα τα ''επερσε'' και τους ''νοστους'',

....ασημαντη,γυναικα του κ.Χ

ο αλλος γυρισε,δεν βρηκε το σκυλι,το'χαν φαει

τοτε στην Αλλη Εξοδο,

ειχε βοδια και προβατα,ας σφαξει να γιορτασει

τον γυρισμο του,οσο για μενα,αν μαθεις,πως δεν

γυρισα μην λυπηθεις,αερας ο ανθρωπος φυσηξε

και διαλυεται , σκια και χανεται,σκοταδι

στην Ελλαδα και στο Αργος μεσα

τοσα πλοια,που χαθηκαν,οι συντροφοι δειλιασαν

εκαναν πισω,κι ενα πειστηριο για κεινη την

λαμπρη δοξα δεν βρεθηκε,εστω ενα κακοτεχνο αναγλυφο

να την δειχνει

στην ακρη της Γορτυνας,στις πετρες της Φαιστου

ματαια μην πεις πως περασαμε

στην αρνοτροφα Ηλιδα,ολες οι Τρωαδιτισσες

φωναξαν''δουλες,Εμεις,Αρχοντισες καποτε,τωρα

ατιμασμενες''φωναζαν η Ανδρομαχη,

του Εκτορα η γυναικα,η Κασσανδρα δουλα,

η Εκαβη μανα

στην ελωδη Ηλιδα

........Αιδως Αργειοι

........πηρε τον λογο κι ειπε................ βουβοι δεν ειστε

........εχεις γλωσσα........................... Μιληστε

........ποιοι τους οδηγησαν ως εδω...... Μιληστε

........μην φραζετε το στομα............... Μιληστε

πως ηρθαν τα πραγματα να πεσουμε σε προστατες

λαων.............................................. Μιληστε

την Αληθεια,να πεις

στο Αρκαλοχωρι βρεθηκε ο πελεκυς σου

τι ζητουσες εκει;εσυ ενας γενναιος,

ποιο καραβισ'εφερε; ανεβηκες τα βουνα

τι εμπορευτηκες;,αποκτησες γυναικα παιδια

η' πανω σε καυγα αγουρος χαθηκες;

λογαριαζεσαι νεκρος,...............θελω

να σ'ακουσω

ενας ανδρας με σωμα και νου,αληθεια πες,

εκεινη την Ναυσικα την συναντησες;πλαγιασες

μαζυ της;η ολα κουφια λογια,ψευτιες

ζητιανιες τσαρλατανων ραψωδων,που

γυριζουν σ'αυλες τυραννων κολακευοντας,σαν

εκεινον,ξερεις ποιον,που μας χαιδευε τ'αυτια

με παραμυθια κι ετρωγε αρνια και ελαφια,μεχρι,

που σωθηκαν τα παχια γελαδια και μας παρατησε

..................................την κορη την πενταμορφη

την εχασες στα ζαρια,βγηκε μ'εκεινον τον πανουργο

τετοιο βλασταρι εχασες

........Φλανδρω η' Ερωφιλη η' Μαρια

........η' για μια Ελενη

στη λαμπρη Τιρυνθα,στην πολυδεντρη Κνωσο

αντιστρεφοντας.............. μεσα στον καθρεφτη

αντιστρεφοντας.......................στην μεταφυσικη των νερων

.............................................ανεβηκε

.............................................η χλοη

αντιστρεφοντας

το φως εξοριζοντας

πληθωρισμους υδρατμων......................το συννεφο

κυλλωντας στα φυλλα..........................το ανυπαρκτο

σφαιρα................................................αντιστρεφοντας

..........................................................επιστρεφοντας

..........................................................αντιστρεφοντας

....Αιδως Αργειοι,κακ'ελεγχτα,ειδος αγητοι.

....οφρα μεν ες πολεμον πωλεσκετο διος Αχιλλευς,

....ουδε ποτε Τρωες προ πυλαων Δαρδανιαων

....οιχνεσκον.κεινον γαρ εδειδισαν οβριμον εγχος

a lot of people

I always had trouble with this problem

to wait

it's not impossible

for example,a little girl

is balancing on a ball,

''How does she do it ?'' dancing

He said,

I tried to explain

I've been listening to

all these histories,

further,

πληθος μελισσων

ρυθμικα φερνει ο ανεμος

απο τα ορυχεια των ψυχων

a lot of people

οι λεξεις ελληνικες

η σκηνη της θαλασσας και αμφιθεατρικα

οι λοφοι

σαν πελωρια φωκια το βουνο,βαρκα

στη σκηνογραφια γαλαζια τα παραθυρα

κομματια κοκκινο στις γλαστρες,τα τριανταφυλλα

το κιτρινο φωτιζει τον καθρεφτη

ισκιος αχινου στο λουτρο της πεστροφας

στρειδι η κοιλια της αγαπης μου

στις ραχες δελφινιων φωτεινοι

ασυμμετροι αστεριες

η γλωσσα της θαλασσας ειναι τα κυματα της

τα δοντια της λευκα

στο ιωδιο παιζει τα πλοκαμια το χταποδι

η αμμος μετραει αριθμους του Χρονου

το στιλετο της σαρδελας,ο μυθος του Οδυσσεα

η Ιστορια του Ελπηνορα,αμμουδια με πευκα

κυπαρισσια,λιοφυτα,κηποι με αμυγδαλιες πιο πανω

αντιστροφα

στον εμφυλιο των Ιδεων χτυπηθηκε η ψυχη του

σαν χταποδι στο βραχο

ζωη,σε μεγαλες ποσοτητες ψαριων

τα αρχαια αποσπασματα κουρων

των ναυαγων ναυτιλων,

πυροφανι σεληνης η σκεψη

σχημα πετραλιθρας καταπινει την παλιροια

το αντιστροφο της αντανακλασης των νερων

ειναι η βαρκα,η αρμυρη ονομασια της πατριδας μου

.

.

.