12-LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS-ΜΕΡΟΣ 12- PART 12

.

.
.

LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
ΜΕΡΟΣ 12
PART 12
.
.

Kurt Godel-The Great Logician-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Θεωρημα Universe-της μη πληροτητας
Ο κοσμος the Universe ειναι ενα πληρες και συνεκτικο συστημα.
Σ'αυτο υπαρχουν προτασεις που ειναι αληθεις αλλα δεν αποδεικνυονται
π.χ 'ο θεος δεν υπαρχει '
'η Αληθεια ειναι δυνατη'
'αυτο το πορτραιτο του Kurt Godel
δεν απεικονιζει τον Kurt Godel'
.
Ο καλος κι αγαθος Αλμπερτ Αινσταιν ελεγε για τους καθημερινους περιπατους στο
Princeton University στην Αμερικη με τον πολυ αγαπητο ιδιοφυη φιλο του Kurt Godel
'δεν ειχα καμια καινουργια ιδεα ειχα αδειασει επιστημονικα κι ο μονος λογος που πηγαινα
στο πανεπιστημιο ηταν να απολαυσω τις συνομιλιες μου με τον φιλο μου Κουρτ στους
πολυωρους περιπατους μας'
Κανενας δεν εμαθε τι συζητουσανε αυτες οι δυο μεγαλοφυειες απο τις μεγαλυτερες που
εχει βγαλει ποτε ο κοσμος
.
Kurt Godel Myths-Κουρτ Γκεντελ Μυθοι
(μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
Mathematics is applied to the real world and has proved fruitful. This suggests that
the mathematical parts and the empirical parts are in harmony and the real world
is also beautiful. [4.4.18]
Τα μαθηματικα ειναι εφαρμοσμενα στον πραγματικο κοσμο κι αυτο εχει αποδειχθει καρποφορο.Αυτο υπδηλωνει οτι τα μευαηματικα μερη και τα πρακτικα μερη ειναι
σε αρμονια και ο πραγματικος κοσμος ειναι επισης ομορφος.

The brain is a computing machine connected with a spirit. [6.1.19]
Ο εγκεφαλος ειναι μια υπολογιστικη μηχανη συνδεδεμενη με το πνευμα

Intuition is not proof; it is the opposite of proof. We do not analyze intuition to see
a proof but by intuition we see something without a proof. [9.2.46]
Η διαισθηση δεν ειναι αποδειξη ειναι το αντιθετο της αποδειξης.Εμεις δεν αναλυου-
με την διαισθηση να δουμε μια αποδειξη αλλα με την διαισθηση βλεπουμε κατι κατι
χωρις αποδειξη.

To explain everything is impossible: not realizing this fact produces inhibition. [9.3.7]
Να εξηγηθει καθετι ειναι αδυνατον.να μην κατανοητε αυτο παραγει αναστολη

Practical reason is concerned with propositions about what one should do. For exam-
ple, stealing does not pay. Will is the opposite of reason. This world is just for us to
learn. [9.3.15]
Η πρακτικη λογικη ειναι απασχολημενη με προτασεις για το τι θα επρεπε καποιος
να κανει.Για παραδειγμα .κκεβοντας δεν πληρωνεις.Η θεληση ειναι το αντιθετο
της λογικης.Αυτος ο κοσμος ειναι ακριβως για μας να μαθουμε.

The world is rational
Ο κοσμος ειναι ορθολογικος

Human reason can, in principle, be developed more highly (through certain te-
chniques).
Η ανθρωπινη λογικη μπορει,κατ'αρχην,να ειναι αναπτυγμενη πιο πολυ (διαμεσου
ορισμενων τεχνικων)

There are systematic methods for the solution of all problems
Υπαρχουν συστηματικοι μεθοδοι για την επιλυση ολων των προβληματων

The development of human thought since the Renaissance is thoroughly one-dimen-
sional
Η εξελιξη της ανθρωπινης σκεψης απο την Αναγεννηση ειναι ολοσχερως μονοδια-
στατη

Reason in mankind will be developed in every direction
Η λογικη στην ανθρωποτητα θα ειναι αναπτυγμενη σε καθε κατευθυνση

Concepts have an objective existence
Οι εννοιες εχουν μια αντικειμενικη υπαρξη

Time is no specific character of being. … I do not believe in the objectivity of time.
The concept of Now never occurs in science itself
Ο χρονοςς δεν ειναι ειδικο χαρακτηριστικο της υπαρξης.Δεν πιστευω στην
αντικειμενικοτητα του χρονου.Η εννοια του Τωρα δεν συμβαινει σ'αυτη την
επιστημη την ιδια

The illusion of the passage of time arises from the confusing of the given with
the real. Passage of time arises because we think of occupying different realities.
In fact, we occupy only different givens. There is only one reality. [170–1]
Η ψευδαισθηση του περασματος του χρονου προερχεται απο τη συγχιση του
δεδομενου με το πραγματικο.Το περασμα του χρονου προερχεται γιατι εμεις
σκεφτομαστε πως κατεχουμε διαφορες πραγματικοτητες.Στην πραγματικοτητα
εμεις κατεχουμε μονο διαφορα δεδομενα..Υπαρχει μονο μια πραγματικοτητα

The more I think about language, the more it amazes me that people ever under-
stand each other at all.
Οσο περισσοτερο σκεπτομαι πανω για τη γλωσσα τοσο περισσοτερο αυτο με
εκπλητει οιτι οι ανθρωποι ποτε δεν καταλαβε καθολου ο ενας τον αλλον
.
.
Το Τελευταιο Θεωρημα της Μη Πληροτητας του Kurt Godel

Ο Kurt Godel επασχε απο ελκος του δωδεκαδαχτυλου και απο φοβους πως
θα δηλητηριασθει
Ετσι:
1)να αποφυγει τη ληψη οποιασδηποτε τροφης να μην δηλητηριασθει
Οποτε θα πεθανει απο ασιτια
2)να δεχθει τη ληψη τροφης.
Οποτε ειτε θα δηλητηριασθει
ειτε δεν θα δηλητηριασθει
Ο Μεγαλος Λογικος επελεξε την 1)περιπτωση
.
.
.

δια/τυπωσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ο Μηχανισμος-χ.ν.κουβελης

το ραντεβου με τον δικηγορο ειχε ορισθει στις10 η ωρα ακριβωςτο πρωι.μια περιπλοκη
νομικη υποθεση.στις 10 ακριβως χτυπησε το κουδουνι του γραφειου.του ανοιξαν.
κατευθυνθηκε στη γραμματεα μια νεαρη κοπελα.πριν προλαβει να μιλησει εκεινη του
ειπε πως ο δικηγορος λειπει για καποιες εκκρεμοτητες της υποθεσης του και να περιμενει.
του εδειξε εναν δερματινο καναπε στα αριστερα και καθησε.για να περασει ο χρονος
παρατηρησε το χωρο.σχεδον κυβος.απεναντι του διπλα απ'τη πορτα εισοδου -εξοδου
υπηρχε μια βιβλιοθηκη γεματη βιβλια,προφανως ολα νομικα.στους πλαινους τοιχους
ειχε δυο τετραγωνα παραθυρα.το μεγαλο υψος της θεσης του οροφου δεν επετρεπε
καποια θεα στη πολη η' σε διπλανα ψηλα κτιρια.μια απλανης ατμοσφαιρα κυριαρχουσε.
στον τοιχο πισω απο το γραφειο της γραμματεως ηταν κρεμασμενο ενα καδρο μεγαλων
διαστασεων με το πορτραιτο ενος υψηλου δικαστη καθισμενου σε πολυθρονα-θρονο.
το βλεμμα του αυστηρο διαπεραστικο εφερε γυαλια με λεπτο μεταλικο σκελετο.το στυλ
της αναπαραστασης ηταν ακρως ρεαλιστικο.η μορφη του δικαστη προβαλε εντονα φω-
τισμενη μπροστα απο το σκοτεινο βαθος.για καποια ωρα αφαιρεθηκε.τον εβγαλε απ'την
αφαιρεση του η φωνη της γραμματεως.μιλουσε στο τηλεφωνο.η φωνη της ηταν
απροσωπη,σχεδον μονοφωνικη.απο τις απαντησεις της,κυριως μονολεκτικες,δεν καταλα-
βαινε ποιο ηταν το περιεχομενο της συζητησης.η κοπελα εκλεισε το τηλεφωνο ,μαζεψε
καποια χαρτια πανω απο το γρσφειο της,τα εβαλε σε εναν φακελο και σηκωθηκε.του ειπε
πως πηγαινει σε μια συνεδριαση σε μια διπλανη αιθουσα και πως αυτος να καθισει και να
περιμενει τον κυριο δικηγορο.η γραμματεας εφυγε.εμεινε μονος του.κι ενιωσε να τον
πνιγει ο σιωπηλος κι ακινητος χωρος γυρω του.να περιστρεφεται ελλικοειδα και να τον
τυλιγει.δεν αντεξε,σηκωθηκε και περιεργαστηκε τα βιβλια της βιβλιοθηκης.πολυ παλαια
νομικα βιβλια,σπανιες εκδοσεις,αναμεσα τους ηταν και μια εκδοση του 17ου αιωνα των
Νομων του Πλατωνα.υπηρχαν και πολλα λογοτεχνικα βιβλια.φιλοσοφιας,μαθηματικων,
κυριως τοπολογιας και μαθηματικης λογικης,επισης βιβλια αρχιτεκτονικης και μηχανικων
κατασκευων.απο τη βιβλιοθηκη προχωρησε στο δεξιο τετραγωνο παραθυρο.απο εκει ειδε
κατω να απλωνεται η τεραστια πολη και να χανεται στη προοπτικη του αχανους βαθους
της.ενα τεραστιο επιπεδο χωρισμενο τελεια σε τετραγωνα και ορθογωνια,με ευθεις δρο-
μους παραλληλους και καθετους.απο το υψος που κοιτουσε εβλεπε μια απεραντη
ακινησια.τιποτα δεν αντιλαμβανονταν να κινηται να μεταβαλεται ουτε και καποιο ηχο
ακουγε.σαν να ηταν παρα πολυ απομακρυσμενος.απο τον πραγματικο κοσμο,σχολιασε
και γελασε.το ιδιο σχεδιο αντικρυσε κι απ'το αλλο παραθυρο,καμια διαφορα,πανομοι-
οτυπη αποψη.ξαναγυρισε στον καναπε και καθησε.κοιταξε το μεγαλο οβαλ ρολοι του
τοιχου πισω του.11 και 20.καθησε μεχρι τις 12 ακινητος,χωρις να σκεφτεται,μισοκοιμι-
σμενος.βαρεθηκε.αρκετα περιμενε.σηκωθηκε να φυγει.προχωρησε προς την πορτα.
δεν την βρηκε.δεν ηταν δυνατον,ηταν ακριβως,αυτο το ειχε υπολογισει στην ανια της
αναμονης,διπλα αριστερα απο την βιβλιοθηκη οπως καθονταν απεναντι.εσπρωξε την
επιφανεια σ'εκεινο το σημειο.δεν υποχωρησε.κοιταξε για τις δυο παραλληλες σχισμες
που θα οριοθετουσαν τη θεση του ορθογωνιου της.δεν υπηρχε καμια σχισμη.ουτε
κανεναν μηχανισμο βρηκε.του φανηκε παραξενο.ηξερε πολυ καλα πως εκει ηταν η
πορτα,σ'αυτη τη θεση ακριβως.απ'αυτη αυτος ο ιδιος ειχει εθσερθει στο εσωτερικο του
 γραφειου κι απ'αυτη την ιδια ειχε εξερθει και η γραμματεας.δεν μπορει να κανει λαθος.
κοιταξε πιο προσεκτικα.τιποτα διαφορετικο δεν ανακαλυψε.επεστρεψε στον καναπε και
καθησε να συνελθει και να σκεφτει.οταν συνηλθε απο την συγχιση αρχισε να σκεφτεται
διαφορες υποθεσεις.τι μπορει να συμβαινει.η πορτα ειναι ενα πραγματικο αντικειμενο
και σ'αυτον τον πραγματικο κοσμο ενα πραγματικο αντικειμενο δεν μπορει να εξαφανι-
στει.να μην ειναι απο τη στιγμη που ειναι.μπορει ομως να κρυφτει.αν κρυφτηκε,τοτε
πως κρυφτηκε;με ποιο τροπο;με ποιο μηχανισμο;αν ανακαλυψει τον τροπο και τον
μηχανισμο της αποκρυψης τοτε,σιγουρα, θα μπορεσει να επαναφερει το κρυμενο
αντικειμενο,στην.προκειμενη περιπτωση την πορτα.αν ομως εχει κρυφτει με πολλους
τροπους-μηχανισμους η' με εναν συνθετο συνδιασμο τροπων-μηχανισμων τοτε θα
πρεπει να τους αποκαλυψει εναν-εναν ολους ξεχωριστα.επειδη το ανθρωπινο μυαλο,
σκεφτηκε, δεν ειναι απειρο αλλα πεπερασμενο τοτε ο αριθμος των τροπων.που μπορει
να σκεφτει ειναι μετρησιμος,περατος,οσο μεγαλος κι αν ειναι.κι ο χρονος για να αποκα-
λυφτουν αυτοι οι τροποι ειναι κι αυτος πεπερασμενος και δεν ειναι απειρος.υπαρχει
ομως ενα βασικο προβλημα που προκυπτει απο τον βαθμο ευφυιας του ανθρωπου που
 σκεφτηκε και κατασκευασε τον μηχανισμο,η' τους μηχανισμους, αποκρυψης.αν ηταν
συνηθης η'υψηλος.κι επιπλεον απο την συναισθηματικη του συγκροτηση.αν ηταν αηθης
η' αγαθος.η χειροτερη εκδοχη θα ηταν ενας αηθης ευφυης μηχανικος.η ευκολοτερη για
τη λυση περιπτωση θα ηταν τον μηχανισμο να τον εμπνευστηκε ενας αγαθος με συνηθη
ευφυια ανθρωπος.πρεπει λοιπον να επεξεργαστει ολους τους δυνατους συνδιασμους.
απο τους ακραιους αηθης συνηθης-αηθης υψηλης-αγαθος συνηθης-αγαθος υψηλης
και τους ενδιαμεσους αηθης-αγαθος και συνηθης-υψηλη.εκεινη τη στιγμη του ηρθε
μια ιδεα πως ισως μεσα στα βιβλια της βιβλιοθηκης να ευρισκε τη λυση, η' εστω καποιες
ενδειξεις,για τη λυση του προβληματος.μεσα σε καποιο η' σε καποια απο τα βιβλια.ειτε
και της λογοτεχιας ειτε και της φιλοσοφιας ειτε και των μαθηματικων ,τοπολογιας και
λογικης, ειτε και της αρχιτεκτονικης και των κατασκευων.μπορει,σκεφτηκε,π.χ
να εχει κατασκευαστει ενας μηχανισμος τετοιος ωστε εσωτερικα του τοιχου να ολισθαι-
νει περιστροφικα η ελαστικη επιφανεια τετραγωνης κατοψης των τοιχων.να ρεει.και μαζι
της να περιστρεφεται και η πορτα.για τον ακριβη χρονο της επαναεμφανισης της πορτας
στην προηγουμενη θεση της,αν αυτος πραγματι ειναι ο μηχανισμος,χρειαζεται να υπολογι-
στει επακριβως ο χρονος περιστροφης.βεβαια αποκλειεται η περιπτωση να ειναι
απειρος.επειδη το απειρο εχει οντοτητα μονο στη σκεψη του ανθρωπου.επομενως θα
ειναι πεπερασμενος.βεβαια το περασμενο ειναι ενα δεκατο του δευτερολεπτου εως ενα
δισεκατομυρια χρονια.στην πρωτη περιπτωση,λιγο μεγαλης ταχυτητας περιστροφης, δεν
προλαβαινει να εντοπισει την πορτα στη θεση της και στην δευτερη περιπτωση ,λογω
τεραστιου χρονου,ειναι αδυνατον αυτο να συμβει στην περιπτωση πεπερασμενων χρονικα
οντων οπως ο ανθρωπος.επομενως σ'αυτες τις περιπτωσεις χρονικης περιοδου.πολυ μικρης -
πολυ μεγαλης,κι αυτες ειναι απειρες ,δεν θα εντοπισει την πορτα και θα μεινει κλεισμενος
στην αιθουσα.στον χωρο της.απ'αυτες τις δυνατοτητες προσπαθησε να μην πανικοβληθει
κι ευχηθηκε ο χρονος της περιοδου να ειναι στα πραγματικα μετρα της αντιληψης και της
ζωης του ανθρωπου.αποφασισε να σηκωθει και να ψαξει στη βιβλιοθηκη.εκεινη ακριβως
την ωρα ανοιξε η πορτα ακριβως απεναντι του και μπηκε η νεαρη γραμματεας που με την
ιδια απροσωπη και μονοτονη φωνη τον πληροφορησε πως αδικα περιμενει,ο κυριος δικη-
γορος ειναι πολυ αποσχολημενος στη συνεδριαση οπου το θεμα της συζητησης ειναι η
δικη του υποθεση και πως αυτο εκ των πραγματων θα διαρκεσει πολυ χρονο και πως μπο-
ρει,αν θελει,να φυγει και να περιμενει να του τηλεφωνισουν για να οριστει η ακριβης
ημερομηνια της επομενης επισκεψης του.βγηκε απο το γραφειο κι η γραμματεας πισω
του εκλεισε την πορτα .κατεβηκε απο το κτιριο και βγηκε στη μεγαλη λεωφορο μπροστα.
η κυκλοφορια σ'αυτη εκεινη την ωρα ηταν μεγαλη.κοιταξε το ρολοι του.εδειχνε ακριβως
10 και 7 λεπτα.δεν παραξενευτηκε.το ιδιο συνεβηκε και τις αλλες φορες,σκεφτηκε.ειδε
ενα ταξι σηκωσε το χερι του και το σταματησε.ανοιξε την πισω πορτα μπηκε μεσα και
καθησε.ειπε στον οδηγο την διευθυνση προορισμου, ενος γνωστου κοσμικου ρεστοραν.
εκει θα γευματιζε πρωτα και μετα θα επεστρεφε,το απογευμα σπιτι του.μεσα απ'το
τζαμι του αυτοκινητου εβλεπε τα αυτοκινητα τα κτιρια και τους ανθρωπους να ρεουν
μεσα στο εσωτερικο της πολης.
.
.
.

G.H.Hardy-Mathematician-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
G.H.HARDY'S APOLOGIES-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
Godfrey Harold Hardy [ 1877 – 1947] a Pure Mathematician
-Καθαρα Μαθηματικα [Pure Mathematics] για την Ομοφια[Eshtetic]και οχι 'Χρησιμα Μαθηματικα'[Useful Mathematics]για την ασχημια[Unglyness]
-σκεφτομαι καθαρα μαθηματικα σημαινει σκεφτομαι την καθαρη πραγματικοτητα-
-αυτο δεν ειναι εφαρμοσιμο επειδη ειναι ομορφο-
-ποσα μαθηματικα μπορει να αντλησει το ανθρωπινο μυαλο;
Απειρα.Ναι Απειρα.
-τα νεα [τα πρωτογεννη] μαθηματικα θελουν νεους ανθρωπους
- εικασια:υπαρχει πρωτος αριθμος που αρχιζει απο 123456789 και τελειωνει σε
987654321,ασχετου πληθους αριθμου ενδιαμεσων ψηφιων;
ειναι ενας μοναδικος η' απειροι;
.
γιατι οι Ελληνες παρηγαγαν τοσα[και διαφορετικα] μαθηματικα;
και γιατι τα αποσυνδεσαν απο την φυσικη πραγματικοτητα και τα συσχετισαν με την
λογικη;
αν δεν σκεφτοταν τοτε[στην αρχη] οι Ελληνες ετσι,θα βρισκαμε ποτε τον τροπο να
σκεφτουμε ετσι;
ακολουθωντας το παραδειγμα τους ποσο 'αχρηστο' κοσμο θεωρηματων μπορουμε
να βρουμε για να αποφυγουμε τον ανοητο 'χρησιμο' κοσμο πρακτικων;
.
.ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ [PERMANENT] ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟ[IN-DAY]
.τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ:
τα 2 θεωρηματα του Ευκλειδη
-οι πρωτοι αριθμοι ειναι απειροι-
-η τετραγωνικη ριζα του 2 ειναι αρρητος αριθμος-
.
παραγωγικα μαθηματικα
THE SECOND HARDY-LITTLEWOOD CONJECTURE:
If π(x) is the number of primes up to and including x then the conjecture states
that:
π(x + y) ≤ π(x) + π(y), for x, y ≥ 2.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΑΣΙΑ HARDY-LITTLEWOOD
αν π[χ] ειναι ο αριθμος των πρωτων αριθμων εως και το χ τοτε εικαζεται οτι:
π[χ+ψ]<η'=π[χ]+π[ψ]
για χ,ψ>η'=2
π.χ για χ=7 και ψ=20 εχω :
π[7+20]=π[27]=π[1,2,3,5,7,11,13,17,19,23]=10
π[7]=π[1,2,3,5,7]=5
π[20]=π[1,2,3,5,7,11,13,17,19]=9
τοτε:π[7+20]<η'=π[7]+π[20]
.
 .
ο μεγαλος οικονομολογος J.M.Keynes ειπε:
αν ο G.H.Hardy ασχολουνταν με το χρηματιστηριο οσο με το κρικετ θα ηταν
ο πλουσιωτερος ανθρωπος του κοσμου.
.
.
[οταν ενας μαθηματικος γερασει και και δεν ειναι δυνατον να παραγει  νεα
μαθηματικα,την πρωτιστη υψηλη δημιουργια,τοτε μοιραια γινεται εξηγητης
των μαθηματικων,απολογειται,που δεν ειναι αλλο απο μια πολυ υποδεεστερη
και ταπεινη ασχολια]
G.H.HARDY'S  APOLOGIES
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
Nothing I have ever done is of the slightest practical use.
No discovery of mine has made, or is likely to make, directly or indirectly, for good
or ill, the least difference to the amenity of the world.
καμια ανακαλυψη δικη μου δεν εχει κανει,η' ειναι πιθανο να κανει,αμεσα η εμμεσα,
για  το καλο η' το κακο,την ελαχιστη διαφορα στην φιλανθρωπια του κοσμου
.
Nothing I have ever done is of the slightest practical use.
τιποτα δεν εχω ποτε κανει το οποιο να εχει την πιο  παραμικρη πρακτικη χρηση
.
Reductio ad absurdum, which Euclid loved so much, is one of a mathematician's finest
weapons. It is a far finer gambit than any chess play: a chess player may offer the
sacrifice of a pawn or even a piece, but a mathematician offers the game.
A Mathematician's Apology (London 1941).
η εις ατοπον επαγωγη,την οποια ο Ευκλειδης αγαπουσε τοσο πολυ ειναι ενα απο τα
πιο εκλεκτα οπλα του μαθηματικου.Ειναι μακραν  εκλεκτοτερο  τεχνασμα παρα οποιο-
δηποτε παχνιδι σακιου.ενα παικτης σκακιου μπορει να προσφερει τη θυσια ενος
πιονιου η' ακομα ενος κομματιου,αλλα ο μαθηματικος προσφερει το παιχνιδι.
.
I am interested in mathematics only as a creative art.
A Mathematician's Apology (London 1941).
Εγω ενδιαφερομαι για τα μαθηματικα μονο ως μια δημιουργικη τεχνη.
.
Pure mathematics is on the whole distinctly more useful than applied For what
is useful above all is technique, and mathematical technique is taught mainly
through pure mathematics.
τα καθαρα μαθηματικα ειναι στο συνολο χωρις αμφιβολια περισσοτερο χρησιμα
απο τα εφαρμοσμενα.Γιατι αυτο που ειναι χρησιμο πανω απ'ολα ειναι η τεχνικη,
και η μαθηματικη τεχνικη ειναι διδαγμενη κυριως διαμεσου των καθαρων μαθημα-
τικων
.
In great mathematics there is a very high degree of unexpectedness, combined with
inevitability and economy.
A Mathematician's Apology (London 1941).
στα μεγαλα μαθηματικα υπαρχει ενας που υψηλος βαθμος του απροσμενου,συνδια-
σμενου με το αναποφευκτο και την οικονομια.
.
There is no scorn more profound, or on the whole more justifiable, than that of the
men who make for the men who explain. Exposition, criticism, appreciation, is work
for second-rate minds.
A Mathematician's Apology (London 1941).
δεν υπαρχει απωθηση πιο βαθεια,η' συνολικα πιο δικαιολογημενη,απο εκεινη των
ανθρωπων που κανουν για τους ανθρωπους που εξηγουν.Εκθεση,κριτικη,εκτιμηση,ειναι
εργο για δευτερης επιλογης μυαλα.
.
Young Men should prove theorems, old men should write books.
Quoted by Freeman Dyson in Freeman Dyson: Mathematician, Physicist, and Writer.
Interview with D J Albers, The College Mathematics Journal, vol. 25, No. 1, January 1994.
οι νεοι ανθρωποι  θα πρεπει να αποδειξουν θεωρηματα,οι γεροι ανθρωποι θα πρεπει
να γραψουν βιβλια.
.
A science is said to be useful if its development tends to accentuate the existing inequa-
lities in the distribution of wealth, or more directly promotes the destruction of human
life.
A Mathematician's Apology (London 1941).
μια επιστημη ειναι ειπωμενο να ειναι χρησιμη εαν η αναπτυξη της τεινει να ενδυναμωσει
τις ανισοτητες στη διαμοιραση του πλουτου,η' πιο αμεσα να προωθησει την καταστροφη
της ανθρωπινης ζωης.
.
The mathematician's patterns, like the painter's or the poet's must be beautiful; the ideas,
like the colours or the words must fit together in a harmonious way. Beauty is the first test:
there is no permanent place in this world for ugly mathematics.
A Mathematician's Apology (London 1941).
τα μοτιβα του μαθηματικου,οπως του ζωγραφου η' του ποιητη πρεπει να ειναι ομορφα,
οι ιδεες,οπως τα χρωματα η' οι λεξεις πρεπει να ταιριαζουν μαζι μ'εναν αρμονικο τροπο.
Η ομορφια ειναι η πρωμη δοκιμασια.δεν υπαρχει μονιμη θεση σ'αυτο τον κοσμο για ασχημα
μαθηματικα
.
A mathematician, like a painter or poet, is a maker of patterns. If his patterns are more
permanent than theirs, it is because they are made with ideas.
A Mathematician's Apology (London 1941).
ενας μαθηματικος ,οπως ενας ζωγραφος η' ενας ποιητης ,ειναι ενας κατασκευαστης μοτι-
βων.Εαν τα δικα του μοτιβα ειναι περισσοτερο διατηρητεα απο τα δικα τους,ειναι γιατι
αυτα ειναι κατασκευασμενα με ιδεες.
.
I believe that mathematical reality lies outside us, that our function is to discover or
observe it, and that the theorems which we prove, and which we describe grandilo-
quently as our "creations," are simply the notes of our observations.
A Mathematician's Apology (London 1941).
εγω πιστευω πως η μαθηματικη πραγματικοτητα βρισκεται εξω απο εμας,πως η δικη
επεμβαση ειναι να ανακαλυψουμε η' να παρατηρησουμε αυτο,και πως τα θεωρηματα
τα οποια εμεις αποδεικνυουμε,και τα οποια εμεις περιγραφουμε με πομπωδη τροπο
σαν δικες μας 'δημιουργιες',ειναι απλα οι σημειωσεις των παρατηρησεων μας.
.
Archimedes will be remembered when Aeschylus is forgotten, because languages die
and mathematical ideas do not. "Immortality" may be a silly word, but probably a
mathematician has the best chance of whatever it may mean.
A Mathematician's Apology (London 1941).
ο Αρχιμηδης θα μνημονευεται οταν ο Αισχυλος θα ειναι ξεχασμενος,γιατι η γλωσσα
πεθαινει και οι μαθηματικες ιδεες δεν πεθαινουν.Η 'Αθανασια' μπορει να ειναι μια ανοητη
λεξη,αλλα πιθανως ο μαθηματικος εχει την πιο καλυτερη τυχη του οτιδηποτε αυτη μπορει
να σημαινει.
.
The fact is that there are few more "popular" subjects than mathematics. Most people
have some appreciation of mathematics, just as most people can enjoy a pleasant tune;
and there are probably more people really interested in mathematics than in music.
Appearances may suggest the contrary, but there are easy explanations. Music can be
used to stimulate mass emotion, while mathematics cannot; and musical incapacity is
recognized (no doubt rightly) as mildly discreditable, whereas most people are so frighte-
ned of the name of mathematics that they are ready, quite unaffectedly, to exaggerate
their own mathematical stupidity.
A Mathematician's Apology (London 1941).
το γεγονος ειναι πως υπαρχουν μερικα πιο 'δημοφιλη'θεματα απο τα μαθηματικα.Οι περι-
σσοτεροι  ανθρωποι εχουν καποια εκτιμηση των μαθηματικων,ακριβως οπως οι περισσοτε-
ροι ανθρωποι μπορουν να απολαυσουν μια ευχαριστη μελωδια,και υπαρχουν πιθανως περισ-
σοτεροι ανθρωποι που πραγματικα ενδιαφερονται για τα μαθηματικα παρα για τη μουσικη.
Τα φαινομενα μπορει να  δηλωσουν το αντιθετο,αλλα υπαρχουν ευκολες εξηγησεις.
Η μουσικη μπορει να ειναι χρησιμοποιημενη να ανακινησει το μαζικο αισθημα,ενω τα
μαθηματικα δεν μπορουν.και η μουσικη ανικανοτητα ειναι αναγνωρισμενη[χωρις αμφιβολια
ορθα]σαν ηπια αναπηρια,οπου αντιθετα οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι τοσο τρομοκρατη-
μενοι απο το ονομα των μαθηματικων ωστε αυτοι ειναι ετοιμοι,εντελως αναποτελεσματικα,
να υπερβαλλουν την δικη τους μαθηματικη ανοησια
.
[on The Indian mathematician Ramanujan].
I remember once going to see him when he was lying ill at Putney. I had ridden
in taxi cab number 1729 and remarked that the number seemed to me rather
a dull one, and that I hoped it was not an unfavorable omen. "No," he replied,
 "it is a very interesting number; it is the smallest number expressible as the sum
of two cubes in two different ways."
on Pamanujan[1940]
θυμαμαι μια φορα πηγαινοντας να τον δω οταν ηταν αρρωστος στο Putney,ειχα
παρει ενα ταξι με αριθμο 1729 και παρατηρησα πως ο αριθμος μου φανηκε
μαλλον ασημαντος και οτι ηλπιζα να μην ηταν ενα ανεπιθυμητος οιωνος.'Οχι'αυτος
απαντησε 'ειναι ενας πολυ ενδιαφερων αριθμος,ειναι ο πιο μικρος αριθμος που
μπορει να εκφρασθει ως το αθροισμα δυο κυβων με δυο διαφορετικους τροπους
.
If a man has any genuine talent, he should be ready to make almost any sacrifice in
order to cultivate it to the full.
Εαν ενας ανθρωπος εχει οποιοδηποτε γνησιο ταλεντο ,αυτος θα πρεπει να ειναι ετοιμος
να κανει σχεδον οποιαδηποτε θυσια με στοχο να το καλιεργησει πληρως.
.
Chess problems are the hymn-tunes of mathematics.
τα σκακιστικα προβληματα ειναι οι μελωδικοι υμνοι των μαθηματικων
.
 the mathematician is in much more direct contact with reality [than the physicist]. This
may seem a paradox, since it is the physicist who deals with the subject-matter usually
described as ‘real’, but [...] [a physicist] is trying to correlate the incoherent body of crude
fact confronting him with some definite and orderly scheme of abstract relations, the kind
of scheme he can borrow only from mathematics.
ο μαθηματικος ειναι σε πολυ περισσοτερη ανεμη επαφη με την πραγματικοτητα [απο
εναν φυσικο].Αυτο μπορει να φανει παραδοξο,αφου ειναι ο φυσικος ο οποιος διαπραγ-
ματευεται με το υποκειμενο-υλη συνηθως περιγραφομενο σαν 'πραγματικο' αλλα ο
φυσικος προσπαθει να συσχετισει το ασυνδετο σωμα του ακατεργαστου φαινομενου
αντιμετωπιζοντας το με καποια καθορισμενο και κανονικα  προγραμματα αφηρημενων
σχεσεων,το ειδος του προγραμματος που αυτος μπορει να δανειστει μονο απο τα μαθη-
ματικα.
.
317 is a prime, not because we think so, or because our minds are shaped in one way
rather than another, but because it is, because mathematical reality is built that way.
το 317 ειναι ενας πρωτος αριθμος,οχι γιατι εμεις σκεφτομαστε ετσι,η' γιατι οι εγκεφαλοι
μας ειναι διαμορφωμενοι σ'ενα τροπο μαλλον παρα εναν αλλον,αλλα γιατι ειναι,γιατι η
μαθηματικη  πραγματικοτητα ειναι οικοδομημενη μ' εκεινο τον τροπο.
.
No one has yet discovered any warlike purpose to be served by the theory of numbers
or relativity, and it seems unlikely that anyone will do so for many years.
κανενας δεν εχει ακομα ανακαλυψει οποιονδηποτε πολεμικο σκοπο να ειναι υπηρετου-
μενος απο την θεωρια των αριθμων η' την σχετικοτητα,και φαινεται αμβιβολο οτι καποιος
θα το κατορθωσει για πολλα χρονια
.
The Greeks were the first mathematicians who are still ‘real’ to us to-day. Oriental
mathematics may be an interesting curiosity, but Greek mathematics is the real thing.
The Greeks first spoke a language which modern mathematicians can understand:
οι Ελληνες ηταν οι πρωτοι μαθηματικοι οι οποιοι ειναι ακομα 'πραγματικοι' σε μας
μεχρι σημερα.Τα Ανατολικα μαθηματικα μπορει να ειναι μιας ενδιαφερουσας περιερ-
γειας,αλλα τα Ελληνικα μαθηματικα ειναι το πραγματικο πραγμα.Οι Ελληνες πρωτοι
μιλησαν μια γλωσσα την οποια οι συγχρονοι μαθηματικοι μπορει να καταλαβουν
.
No mathematician should ever allow him to forget that mathematics, more than any other
art or science, is a young man's game. … Galois died at twenty-one, Abel at twenty-seven,
Ramanujan at thirty-three, Riemann at forty.
κανενας μαθηματικος δεν θα επρεπε ποτε να επιτρεψει να ξεχασει οτι τα μαθηματικα,περισ-
σοτερο απο οποιαδηποτε αλλη τεχνη η' επ[ιστημη,ειναι το παιχνιδι ενος νεδου ανθρωπου.
ο Galois πεθανε 21, ο Abel 27, ο Ramanujan 33, ο Riemann 40
.
If I had a statue on a column in London, would I prefer the columns to be so high that
the statue was invisible, or low enough for the features to be recognizable? I would
choose the first alternative, Dr Snow, presumably, the second
εαν ειχα ενα αγαλμα πανω σε μια κολωνα στο Λονδινο,θα προτιμουσα οι κολωνες να ειναι
τοσο ψηλες ωστε το αγαλμα να ηταν αορατο,η' χαμηλο αρκετα για να ειναι τα χαρακτηριστι-
κα αναγνωρισιμα;Εγω θα διαλεγα την πρωτη  ενναλακτικη εκδοχη,ο Dr Snow,πιθανοτα,
την δευτερη
.
It seems that mathematical ideas are arranged somehow in strata, the ideas in each
stratum being linked by a complex of relations both among themselves and with those
above and below. The lower the stratum, the deeper (and in general more difficult) the
idea. Thus the idea of an ‘irrational’ is deeper than that of an integer; and Pythagoras’s
theorem is, for that reason, deeper than Euclid’s.
φαινεται οτι οι μαθηματικες ιδεες ειναι διευθετημενες καπως σε στρωματα,οι ιδεες
σε καθε στρωμα οντας συνδεδεμενες με α πολυπλοκο σχεσεων και μεταξυ τους και
με εκεινες απο πανω κι απο κατω.Οσο χαμηλωτερο το στρωμα,τοσο βαθυτερη[και γενικα
περισσοτερο δυσκολη] η ιδεα.Ετσι η ιδεα ενος 'αρρητου' ειναι βαθυτερη ενος ακεραιου,
και το Πυθαγορειο θεωρημα,για εκεινο το λογο,βαθυτερο απο του Ευκλειδη
.
A mathematical proof should resemble a simple and clear-cut constellation, not a
scattered cluster in the Milky Way
μια μαθηματικη αποδειξη θα πρεπει να ομοιαζει ενα απλο και ξεκαθαρο αστερισμο,
οχι ενα διασπαρτο σμηνος στον Γαλαξια
.
The public does not need to be convinced that there is something in
mathematics
το κοινο πληθος δεν ειναι αναγκη να ειναι πεπεισμενο οτι υπαρχει κατι
στα μαθηματικα
.
A mathematician]has no material to work with but ideas, and so his
patterns are likely to last longer, since ideas weal less with time than words.
ενας μαθηματικος δεν εχει υλικο με το οποιο να εργασθει παρα ιδεες,και ετσι
τα σχεδια του ειναι πιθανο να διαρκεσουν περισσοτερο,αφου οι ιδεες ευδοκιμουν
με διαφορετικο τροπο με το χρονο απο τις λεξεις
.
The 'seriousness' of a mathematical theorem lies, not in its practical
consequences, which are usually negligible, but in the significance of the
mathematical ideas which it connects.
η 'σοβαροτητα'ενος μαθηματικου θεωρηματος βρισκεται,οχι στις πρακτικες του
συνεπειες,οι οποιες ειναι συνηθως αμελητεες,αλλα στην σημαντικοτητα των
μαθηματικων ιδεων τις οποιες αυτο συνδεει
.
The mathematician is in much more direct contact with reality
ο μαθηματικος ειναι σε πολυ περισσοτερη αμεση επαφη με την πραγματικοτητα
.
The primes are the raw material out of which we have to build arithmetic,
and Euclid's theorem assures us that we have plenty of material for the task
οι πρωτοι αριθμοι ειναι ενα ακατεργαστο υλικο εξω απ'το οποιο εμεις μπορου-
με να οικοδομησουμε την αριθμητικη,και το θεωρημα του Ευκλειδη μας βεβαι-
ωνει οτι εμεις εχουμε αφνονο υλικο για το στοχο
.
I count Maxwell and Einstein, Eddington and Dirac, among 'real'
mathematicians. The great modern achievements of applied mathematics
have been in relativity and quantum mechanics, and these subjects are at
present at any rate, almost as 'useless' as the theory of numbers.
εγω υπολογιζω τον Maxwell και τον  Einstein, τον Eddington και τον  Dirac,
μεταξυ των'πραγματικων' μαθηματικων.Τα πιο μεγαλα συγχρονα επιτευγμα-
τα των εφαρμοσμενων μαθητικων εχουν υπαρξει στην σχετικοτητα και στην
κβαντικη μηχανικη,κι αυτα τα θεματα ειναι σημερα εν πασει περιπτωσει ,
σχεδον τοσο 'αχρηστα' οσο η θεωρια των αριθμων
.
The Babylonian and Assyrian civilizations have perished; Hammurabi,
Sargon and Nebuchadnezzar are empty names; yet Babylonian mathematics
is still interesting, and the Babylonian scale of 60 is still used in Astronomy.
οι πολιτισμοι των Βαβυλωνιων και των Ασσυριων εχουν εξαφανισθει.ο Χαμου-
ραμπι,ο Σαργων και ο Ναβουχοδονοσαρ ειναι κενα ονοματα.ομως τα μαθημα-
τικα των Βαβυλωνιων ειναι ακομα ενδιαφεροντα,και η βαβυλωνιακη βαση
του 60 ειναι ακομα χρησιμοποιημενη στην Αστρονομια
.
But science works for evil as well as good (and particularly, of course, in
time of war); and both Gauss and lesser mathematicians may be justified in
rejoicing that there is one science at any rate, and that their own, whose very
remoteness from ordinary human activities should keep it gentle and clean."
αλλα η επιστημη εργαζεται για το κακο καθως επισης για το καλο[και ιδιαιτερα,
φυσικα,εν καιρω πολεμου],και ο Gauss και οι ελασσονες μαθηματικοι μπορει
να ειναι δικαιολογημενοι πανηγυριζοντας οτι υπαρχει μια επιστημη εν πασει περι-
πτωσει,και οτι η δικη τους,της οποιας η μεγαλη απομακρυνση απο τις συνειθισμε-
νες ανθρωπινες δραστηριοτητες θα μπορουσε να την κρατησει ευγενη και καθαρη
.
Mathematics is not a contemplative but a creative subject.
τα μαθηματικα δεν ειναι ενα διαλογιστικο αλλα ενα δημιουργικο ζητημα
.
The creative life is the only one for a serious man.
η δημιουργικη ζωη ειναι η μονη ζωη για εναν σοβαρο ανθρωπο
.
A man's first duty, a young man's at any rate, is to be ambitious ... the
noblest ambition is that of leaving behind one something of permanent
value
ενος ανθρωπου το πρωτο καθηκον,ενος νεου ανθρωπου οποιοδηποτε ,ειναι
να ειναι φιλοδοξος
η  πιο ευγενικη φιλοδοξια ειναι εκεινη τους εχοντας αφησει πισω κατι αιωνιας
αξιας
.
The mathematics which can be used 'for ordinary purposes by ordinary
men' is negligible, and that which can be used by economists or sociologists
hardly rise to 'scholarship standards'.
τα μαθηματικα τα οποια μπορει να ειναι χρησιμοποιημενα 'δια συνειθισμενους
σκοπους απο συνειθισμενους ανθρωπους' ειναι αμελητεα,κι εκεινα τα οποια
μπορει να ειναι χρησιμοποιημενα απο οικονομολογους η' κοινωνιολογους
δυσκολα φθανουν ως  ' τα βασικα σχολικα '
.
A science or an art may be said to be 'useful' if its development increases,
even indirectly, the material well-being and comfort of men, it promotes
happiness, using that word in a crude and commonplace way.
μια επιστημη η' μια τεχνη πρεπει να ειναι ειπωμενο να ειναι 'χρησιμη' εαν η
αναπτυξη της αυξανει,ακομη εμμεσα,την υλικη ευδαιμονια και ανεση των αν-
θρωπων,προαγει την ευτυχια,χρησιμοποιωντας τη λεξη μ'ενα ακατεργαστο και
κοινοτυπο τροπο.
.
A man who sets out to justify his existence and his activities has to
distinguish two different questions. The first is whether the work which he
does is worth doing; and the second is why he does it (whatever its value
may be)
ενας ανθρωπος που καθεται να δικαιολογισει την υπαρξη του και τις πραξεις
του εχει να διακρινει  δυο διαφορετικες ερωτησεις.Η πρωτη ειναι αν  το εργο
το οποιο κανει αξιξει να το κανει,και η δευτερη ειναι γιατι το κανει[οποιαδηποτε
η αξια  μπορει να'ναι.
.
There are many roads to fame which most of us would reject as actively
pernicious.
υπαρχουν πολλοι δρομοι προς τη φημη,οι περισσοτεροι απο'μας θα τους
απεριπταν σαν πραγματικα εξευτελιστικους
.
Good work is not done by 'humble' men
το ορθο εργο δεν ειναι καμωμενο απο 'χαμηλους' ανθρωπους
.
Sometimes one has got to say difficult things, but one ought to say them as
simply as one knows how.
μερικες φορες καποιος εχει επιβαρυνθει να πει δυσκολα πραγματα,αλλα θα
οφειλε να τα πει τοσο απλα οσο γνωριζει πως
.
It is never worth a first class man's time to express a majority opinion. By
definition, there are plenty of others to do that
δεν αξιξει ποτε ενος πρωτης ταξης ανθρωπος να χασει το χρονο του να εκφρα-
σει μια πλειοψηφικη γνωμη.Εξ ορισμου,υπαρχουν παρα πολυ αλλοι να το κανουν
εκεινο.
.
For any serious purpose, intelligence is a very minor gift.
για οποιονδηποτε σοβαρο σκοπο , η ευφυια ειναι ενα πολυ μικρο δωρο
.
Young men ought to be conceited; but they oughtn't to be imbecile.
οι νεοι ανθρωποι θα επρεπε να ειναι φαντασιοπληκτοι,αλλα  δεν πρεπει να ειναι
ηληθιοι
.
Everything is what it is, and not another thing
καθετι ειναι οτι ειναι,και οχι αλλο πραγμα
.
No one should ever be bored. One can be horrified, or disgusted, but one
can't be bored.
κανενας δεν θα μπορεσει ποτε να βαριεται.Καποιος μπορει να'ναι τρομοκρατημενος
η' αηδιαμενος,αλλα δεν μπορει να βαριεται
.
When the world is mad, a mathematician may find in mathematics an
incomparable anodyne. For mathematics is, of all the arts and sciences, the
most austere and the most remote, and a mathematician should be of all men
the one who can most easily take refuge where, as Bertrand Russell says,
'one at least of our nobler impulses can best escape from the dreary exile of
the actual world.'
οταν ο κοσμος ειναι τρελλος,ενας μαθηματικος μπορει να βρει στα μαθηματικα
ενα ασυγκριτο αντιδοτο.Γιατι τα μαθηματικα ειναι,απ' ολες τις τεχνες και τις επι-
στημες, τα πιο αυστηρα και τα πιο απομακρυσμενα,κι ενας μαθηματικος θα πρεπει
να ειναι ολων των ανθρωπων,αυτος που μπορει που ευκολα να βρει καταφυγιο
οπου,καθως ο Bertrand Russell λεει,'μια τουλαχιστον απ' τις ευγενικοτερες
ενορμησεις μας μπορει καλυτερα  ν' αποδρασει απ' την φρικτη εξορια του πραγμα-
τικου κοσμου'
 .
The scale of the Universe is large and, if we are wasting our time, the waste
of the lives of a few university dons is no such overwhelming catastrophe.
η κλιμακα του Συμπαντος ειναι μεγαλη και,εαν εμεις σπαταλαμε τον χρονο μας,
η εξολοθρευση των ζωων λιγων πανεπιστημιακων ονοματων  δε ειναι τοσο
ολοκληρωτικη καταστροφη
.
What we do may be small, but it has a certain character of permanence; and
to have produced anything of the slightest permanent interest, whether it be a
copy of verses or a geometrical theorem, is to have done something utterly
beyond the powers of the vast majority of men
οτι εμεις κανουμε μπορει να ειναι μικρο,αλλα αυτο εχει ενα ορισμενο χαρακτηρα
αιωνιοτητας,και να εχουμε παραγει οτιδηποτε ελαχιστου αιωνιου ενδιαφεροντος ,
ειτε  αυτο να ειναι ενα αντιγραφο στιχων ειτε ενα γεωμετρικο θεωρημα,ειναι να
εχουμε κανει κατι εντελως περαν των δυναμεων της απεραντης πλειοψηφιας των
ανθρωπων
.
A mathematician may still be competent enough at sixty, but it is useless to
expect him to have original ideas.
ενας μαθηματικος μπορει ακομη να ειναι δραστηριος αρκετα στα εξηντα,αλλα ειναι
αχρηστο να προσμενεις απ'αυτον να εχει πρωτογενεις ιδεες
.
Now I know that I must be pretty near the end. When people hurry up to
give you honorific things
τωρα εγω γνωριζω πως πρεπει να ειμαι πολυ κοντα στο τελος.Οταν οι ανθρωποι
βιαζονται να σου δωσουν τιμητικα πραγματα.
.
.
.

Σημειωσεις-notes
[και 'Η Δικη του Fermat'-μυθιστορημα-257 σελιδων.εκδοση Νοεμβριος 2015]
-χ.ν.κουβελης

-τι ειναι το αδυνατο;αδυνατο.ταυτολογια.
-τα γεωμετρικα σχηματα ειναι πρωτοτυπα πραγματικων αντικειμενων
-ενα αντικειμενο αντανακλα η' απορροφα το φως.αυτο ειναι θεμα προοπτικης.
-τι θελω.τι γνωριζω.δυο ακρως διαφορετικες καταστασεις δρασεων.
-'θελω να γνωρισω'.'γνωριζω οτι θελω'
Αυτο δεν εχει καμια απολυτως σχεση με το γνωριζω.
-ειδα εναν ανθρωπο στη Σταδιου.τον ιδιο ανθρωπο ειδα στην Αθηνας.
Αρχη της Συμπληρωματικοτητας.Ενα κβαντικο φαινομενο.
-απομωνοντας λεξεις απο ομιλιες ανθρωπων μπορει μετα απο χρονια να συναγεις
ποιο ηταν το περιεχομενο και το υφος της ομιλιας.
π.χ η λεξη 'κανω' απο τον Α και απο τον Β ,τι διαφορετικες ιστοριες θα ανασυνθεσουν
για τον Α και τον Β;
-ποια ειναι η πιθανοτητα ενα προγραμμα παραγωγης κειμενων με τυχαιο και αυτοματο
τροπο στον ηλεκτρονικο υπολογιστη να εμφανισει την Ιλιαδα του Ομηρου η' οποιοδηποτε
εργο ,ακομα κι αυτο το κειμενο-ερωτηση που γρατηκε τωρα εδω;
-αν ο Ευθυβουλιδης ψευδεται τοτε αυτο που λεει ειναι ψεμα.αν αυτο που λεει ειναι ψεμα
τοτε ειναι αληθεια και δεν ψευδεται.
Το Παραδοξο.
-'ξερω τι σκεφτεσαι'.δεν υπαρχει μεγαλυτερη παρανοηση.
-ο καλογιαννος ειναι ομοτεχνος του Μοτσαρτ.
-οι ανθρωποι,και οι πιο απλοι,χρησιμοπιουν την Μαθηματικη Λογικη εν αγνοια τους ολη
την ωρα.
π.χ
Πως δενει καποιος τα κορδονια του παπουτσιου του;
Πως περπαταει σε μια πολυσυχναστη λεωφορο;
Πως πινει νερο;
Πως αναγνωριζει καποιον;
Πως σκεφτεται να απατησει καποιον;
-το νερο αντανακλα τον ουρανο.ο ουρανος,για χαριν της αμοιβαιοτητας,τι ανανακλα
απο το νερο;
Ενα Ζητημα.
-απειρα αξιωματα.απαριθμησιμα θεωρηματα.Τι συστημα ειναι αυτο;
Ο κοσμος;η αληθεια;ο θεος;οι ιδεες;η ποιηση;
-ενα τριανταφυλλο;μια λεξη που μου ειπες και ακουσα σημερα στις 10 :05 το πρωι;
-σε τι μοιαζει το Ειδωλο του ναρκισσου και το Εγω του εγωιστη; ειναι και τα δυο
ισοδυναμες οφθαλμαπατες.
-γιατι ενα παιδι εχει μεγαλυτερο ενδιαφερον απο εναν ενηλικα; γιατι συνεχως εχει
ερωτησεις για τα παντα ενω ο αλλος εχει συνεχως απαντησεις για τα παντα.
-το χερι σου διπλα σ'ενα τριανταφυλλο του χαριζει το χρωμα και το αρωμα του
(Προταση ευτυχιας)
-το Α δρα στο Β.και το Β αντιδρα στο Β.Τοτε η σχεση Α-Β ειναι αλληλοαντιδραση.
(Το Α και το Β ειναι συνολα.ανθρωπων-φυτων-ιδεων-πολιτισμων-...)
π.χ
Α-,ο .. Β-η...
Α-ποιηση.Β-μαθηματικα.
Α-χρημα.Β-ανθρωποτητα.
Α-Καντ.Β-Πλατων.
Α-Ιστορια.Β-Αληθεια.
Α-καπιταλισμος.Β-Ελλαδα
...
-το Πυθαγορειο Θεωρημα ποσο επηρεασε την φιλοσοφια του Πλατωνα;
Πως σχετιζονται το μερικο με το ολον;
Απο ενα ορθογωνιο τριγωνο σχεδιασμενο στην αμμο τον 6ο αιωνα π.Χ στον μυθο
του Ηρος στο δεκατο κεφαλαιο της Πολιτειας του Πλατωνα.τον 4ο αιωνα π.Χ;
-ο δικηγορος και ευφυης ερασιτεχνης μαθηματικος Pierre deFermat διαβαζε τα
Αριθμητικα Διοφαντου.η νυχτα ηταν περασμενη.εσβησε το φως να κοιμηθει.και
σε ονειρο ξυπνησε και συνεχισε την αναγνωση του Διοφαντου και τοτε του ηρθε
η επαγωγικη απλη ιδεα:αν ισχυει το Πυθαγορειο Θεωρημα με n=2 γιατι να μην
ισχυει η αρνητικη επεκταση του για n>2;
οταν την αλλη μερα ξυπνησε εγραψε στο περιθωριο μιας σελιδας του βιβλιου:
'δεν υπαρχει τριαδα ακεραιων (x,y,z)ωστε να ισχυει:
x εις την n +y εις την n=z εις την n,για n>=3.
Εχω βρει μια πραγματικα θαυμασια αποδειξη αλλα ειναι μικρος ο χωρος για να την
γραψω εδω.'
Αυτο ειναι το περιφημο θεωρημα του Fermat διατυπωμενο το 1637.απο τοτε μεχρι
το 1995 περασαν 358 χρονια σε ονειρα αμετρητων μαθηματικων να λυσουν αυτο το
Αλυτο Προβλημα μεχρι τοτε.τελικα η απόδειξη του εγινε απο τον αγγλο μαθηματικο
Andrew Wiles το 1995,μετα απο εφτα χρονια πολυπονης εργασιας(και φυσικα συνεχων
αποτυχιων-αποδειξεων).η αποδειξη δημοσιευτηκε τον Μαιο και ξεπερνουσε τις
150 σελιδες χρησιμοποιωντας τεχνικες απο την algebraic geometry και την number theory,
την category of schemes και την Iwasawa theory και αλλες τεχνικες του 20ου
αιωνα.ερωτημα προς ερευνα ειναι ποια να ηταν η 'πραγματικα θαυμασια αποδειξ'η' του
Fermat που δεν χωρουσε στο περιθωριο; ισως σαν να νομικος να στρεψοδικησε.
'επινοησα ενα θεωρημα,αλλα μην.νομιζεται πως δεν ξερω να το λυσω.απλα δεν φτανει ο
χωρος της σελιδας.το αφηνω για σας.τοσο χρονο θα εχεται να ασχοληστε μ'αυτο.αλλωστε
ο δικος μου ειναι μικρος.και φυσικα εχετε χωρο.ολο το συμπαν.μπορει να το λυστε,η' να
μην το λυστε ποτε;ομως να ξερετε πως αυτο το κομσο σαν κοσμημα Τελευταιο Θεωρημα
μου  ακομα κι αν καταστραφει ολοκληρος  ο κοσμος κι εκλειψει η ανθρωποτητα αυτο θα
ισχυει.για παντα.'
μια κινηση ματ υστεροφημιας προς εμας στο σκακι των ιδεων και της λογικης του
μαθηματικου Pierre de Fermat.
Ας υποθεσουμε ενα αστυνομικο μυθιστορημα με κυριο θεμα την εξιχνιαση της πραγματικα
θαυμασιας αποδειξης του Fermat με τιτλο:
Η Δικη του Fermat.
οπου ο ντετεκτιβ Κ. εμπλεκεται σταδιακα σε εναν περιπλοκο λαβυρινθο [φιλοσοφικων,
πολιτικων,...),θεωριων μαθηματικων,λογικης,κβαντομηχανικης,σχετικοτητας,...),ανθρωπων
(αναμεσα σ'αυτους υπαρχουν κοινοι ανθρωποι,επισης κυρια προσωπα ειναι ο μαθημα-
τικος Gauss,ο ποιητης Ezra Pound,ο φυσικος Richard Feynman,ο μαθηματικος Kurt Godel,
ο αργεντινος συγγραφεας J.L.Borges,..) ,κτιριων(πυργοι,σταθμοι μετρο,δικαστικα μεγαρα,
πολυκαταστηματα,...],υπολογιστων(internet,facebook,...) και το μυθιστορημα τελειωνει
στη σελιδα με αριθμο 257[που ειναι πρωτος αριθμος για n=3 συμφωνα με το Μικρο
Θεωρημα του Fermat:'ο αριθμος της μορφης  [2 εις την 2 εις την n] + 1 ειναι πρωτος
αριθμος] με ενα γραμμα απο τον ντετεκτιβ προς τον ιδιο τον Fermat:
'κυριε,στη σελιδα 127[αριθμος ο οποιος παρεπιπτωντως ειναι ενας Mersenne πρωτος
αριθμος]υπαρχει το πρωτο λαθος,ως εκ τουτου η αποδειξη σας ειναι λανθασμενη.
[την αποδειξη του λαθους η οποια ειναι εκτενης την εσωκλειω μεσα στο φακελλο.]
Με απειρη εκτιμηση προς το προσωπο σας
Κ.'
.
.
[σημειωση:οι πρωτοι αριθμοι Mersenne ειναι της μορφης [2 εις την p]-1,οπου p πρωτος
αριθμος-[2 εις την 7]+1=127]
.
.
.

The Last Theorem of Fermat-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Δικη του Fermat-μυθιστορημα-257 σελιδων.εκδοση Νοεμβριος 2015]-χ.ν.κουβελης
.
ο δικηγορος και ευφυης ερασιτεχνης μαθηματικος Pierre deFermat διαβαζε τα
Αριθμητικα Διοφαντου.η νυχτα ηταν περασμενη.εσβησε το φως να κοιμηθει.και
σε ονειρο ξυπνησε και συνεχισε την αναγνωση του Διοφαντου και τοτε του ηρθε
η επαγωγικη απλη ιδεα:αν ισχυει το Πυθαγορειο Θεωρημα με n=2 γιατι να μην
ισχυει η αρνητικη επεκταση του για n>2;
οταν την αλλη μερα ξυπνησε εγραψε στο περιθωριο μιας σελιδας του βιβλιου:
'δεν υπαρχει τριαδα ακεραιων (x,y,z)ωστε να ισχυει:
x εις την n +y εις την n=z εις την n,για n>=3.
Εχω βρει μια πραγματικα θαυμασια αποδειξη αλλα ειναι μικρος ο χωρος για να την
γραψω εδω.'
Αυτο ειναι το περιφημο θεωρημα του Fermat διατυπωμενο το 1637.απο τοτε μεχρι
το 1995 περασαν 358 χρονια σε ονειρα αμετρητων μαθηματικων να λυσουν αυτο το
Αλυτο Προβλημα μεχρι τοτε.τελικα η απόδειξη του εγινε απο τον αγγλο μαθηματικο
Andrew Wiles το 1995,μετα απο εφτα χρονια πολυπονης εργασιας(και φυσικα συνεχων
αποτυχιων-αποδειξεων).η αποδειξη δημοσιευτηκε τον Μαιο και ξεπερνουσε τις
150 σελιδες χρησιμοποιωντας τεχνικες απο την algebraic geometry και την number theory,
την category of schemes και την Iwasawa theory και αλλες τεχνικες του 20ου
αιωνα.ερωτημα προς ερευνα ειναι ποια να ηταν η 'πραγματικα θαυμασια αποδειξ'η' του
Fermat που δεν χωρουσε στο περιθωριο; ισως σαν να νομικος να στρεψοδικησε.
'επινοησα ενα θεωρημα,αλλα μην.νομιζεται πως δεν ξερω να το λυσω.απλα δεν φτανει ο
χωρος της σελιδας.το αφηνω για σας.τοσο χρονο θα εχεται να ασχοληστε μ'αυτο.αλλωστε
ο δικος μου ειναι μικρος.και φυσικα εχετε χωρο.ολο το συμπαν.μπορει να το λυστε,η' να
μην το λυστε ποτε;ομως να ξερετε πως αυτο το κομσο σαν κοσμημα Τελευταιο Θεωρημα
μου  ακομα κι αν καταστραφει ολοκληρος  ο κοσμος κι εκλειψει η ανθρωποτητα αυτο θα
ισχυει.για παντα.'
μια κινηση ματ υστεροφημιας προς εμας στο σκακι των ιδεων και της λογικης του
μαθηματικου Pierre de Fermat.
Ας υποθεσουμε ενα αστυνομικο μυθιστορημα με κυριο θεμα την εξιχνιαση της πραγματικα
θαυμασιας αποδειξης του Fermat με τιτλο:
Η Δικη του Fermat.
οπου ο ντετεκτιβ Κ. εμπλεκεται σταδιακα σε εναν περιπλοκο λαβυρινθο [φιλοσοφικων,
πολιτικων,...),θεωριων μαθηματικων,λογικης,κβαντομηχανικης,σχετικοτητας,...),ανθρωπων
(αναμεσα σ'αυτους υπαρχουν κοινοι ανθρωποι,επισης κυρια προσωπα ειναι ο μαθημα-
τικος Gauss,ο ποιητης Ezra Pound,ο φυσικος Richard Feynman,ο μαθηματικος Kurt Godel,
ο αργεντινος συγγραφεας J.L.Borges,..) ,κτιριων(πυργοι,σταθμοι μετρο,δικαστικα μεγαρα,
πολυκαταστηματα,...],υπολογιστων(internet,facebook,...) και το μυθιστορημα τελειωνει
στη σελιδα με αριθμο 257[που ειναι πρωτος αριθμος για n=3 συμφωνα με το Μικρο
Θεωρημα του Fermat:'ο αριθμος της μορφης  [2 εις την 2 εις την n] + 1 ειναι πρωτος
αριθμος] με ενα γραμμα απο τον ντετεκτιβ προς τον ιδιο τον Fermat:
'κυριε,στη σελιδα 127[αριθμος ο οποιος παρεπιπτωντως ειναι ενας Mersenne πρωτος
αριθμος]υπαρχει το πρωτο λαθος,ως εκ τουτου η αποδειξη σας ειναι λανθασμενη.
[την αποδειξη του λαθους η οποια ειναι εκτενης την εσωκλειω μεσα στο φακελλο.]
Με απειρη εκτιμηση προς το προσωπο σας
Κ.'
.
.
[σημειωση:οι πρωτοι αριθμοι Mersenne ειναι της μορφης [2 εις την p]-1,οπου p πρωτος
αριθμος-[2 εις την 7]+1=127]
.
.
.

Αστακος -θεα στη Βελουτσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
artpoeticacouvelis.blogspot.gr/…/videos-11-2009-cncouvelis.…
ΧΡΟΝΙΚΟ ΒΕΛΟΥΤΣΑΣ-χ.ν.κουβελης
.
Ημερα Τεταρτη 11 Μαρτιου 2009 κατα τις 3μμ ξεκινησα ν'ανεβω
τη Βελουτσα,απο το μερος που ειναι το Λυκειο,ηταν η τριτη φορα
που θα ανεβαινα το βουνο,[μετα απο 10 μερες θα ξανανεβαινα για
τεταρτη φορα,θα κστεβαινα απο την αλλη πλευρα και θα εφτανα
στο δρομο προς τη Βελα],η μερα ηταν ζεστη,με ηλιο,θελησα να
καταγραψω στο βιντεο ολη τη διαδρομη της αναβασης οσο
γινεται πιο λεπτομερειακα,τα φυτα,τους θαμνους,τα δεντρα,
τα λουλουδια,τις πετρες,τα βραχια,οσα εβλεπα κοντα και μακρυα,
οσα εβλεπα γυρω μου,τη πορεια τη κινηση προς τα πανω και οσα
αφηνα κατω,χαμηλα κατω τον Αστακο,τη θαλασσα,τον κολπο,
τα νησια των Εχιναδων,ενα ντοκυμαντερ του βουνου[οπως κατα-
γραφηκε χωρις περικοπες],μια βιο-παρουσια του βουνου σε συγκε-
κριμενο χρονο,Τεταρτη 11 Μαρτιου 2009 μετα τις 3μμ μεχρι
τη νυχτα που ειχε πανσεληνο,το βουνο ειναι ενας ζωντανος οργανι-
σμος,ετσι το ειδα,ετσι το ενιωσα,περπατησα,πατησα πανω στην επιφα-
νεια και χωθηκα μεσα στο σωμα του και στο φως του,μου εκανε
μεγαλη εντυπωση η αυτοομοιομορφια του[ενα φρακταλ φυσικο
σωμα]επαναληψη του ιδιου,σε οποιαδηποτε κλιμακα,μικρη,μεγαλη,
εβλεπες,συναντουσες το ιδιο,το βουνο μεσα στο μικροτερο αποσπασμα
του,στο ελαχιστο κλασμα του,αντιγραφη[εμφανιση]του ολου στο μερος,
[αυτη η φρακταλ διασταση του βουνου φαινεται καθαρα στο βιντεο,
ο αυτοομοιομορφισμος].
Σ'ενα ξερο δεντρο ειναι φανερη η φρακταλ διασταση,α'αυτο εστιαζω
τη καμερα,και μου αποκαλυπτεται η φρακταλ διασταση του βουνου.
Στις πετρες και στους βραχους μου παρουσιαζονται,σχηματιζονται,
πετρινες μορφες .
Σιγα- σιγα βραδυαζε,το φως αποσυρονταν απο τη μπροστινη πλευ-
ρα του βουνου,και χαμηλωνε,ακολουθωντας την πορεια του ηλιου
απο την πισω πλευρα του βουνου.
Εφτασα στην κορυφη του βουνου,γυρω και περα και πανω ο κοσμος,
οι ανθρωποι κατω,μακρια.
Προς τα κατω,δυτικα,λιγο χαμηλωτερα απο τη κορυφη ητανε μια
συσταδα με δεντρα και λιγα μετρα πιο κατω απλωνονταν ενα οροπεδιο,
μια λακκα,περα δυτικα ηταν χαμηλωτερες κορυφες και στο συνορο
της γραμμης των με τον ουρανο μια εκρηξη χρωματων,
και πιο περα πισω η θαλασσα βουτηγμενη θολωμενη στα χρωματα
της δυσης,η μεταφυσικη η' ο ρεαλισμος του κοσμου,σε εμφανιση
[σε αναληψη] της πρωτης ουσιας.
Κστεβηκα στο οροπεδιο,το χωμα υγρασμενο,γεματο βρυα και λειχηνες,
μου αρεσε ο τοπος.Νυχτωσε.Και τοτε βγηκε το φεγγαρι,πανσεληνο.
Ανεβηκε πισω απ'τη κορυφη του βουνου ανατολικα και ψηλωσε
πανω του,χυνοντας το φως του κατω στον κοσμο,φωτιζοντας τον
και φερνωντας τα πραγματα πιο κοντα,στα μετρα μας.
Εκει στη λακκα,συνορο με μια επιφανεια διασπαρτη με πολλες
πετρες,ομοια με σεληνιακο τοπιο,βρηκα μια καλυβα,φτιαγμενη
με διαφορα υλικα μαζεμενα απο εκει γυρω,ξυλα,πετρες,την πηρα
για καταφυγιο και μαντρι καποιου βοσκου,αργοτερα εμαθα πως δεν
ηταν μαντρι αλλα την ειχε φτιαξει καποιος απο τον Αστακο,ανθρω-
πος φιλοπεριεργος,που ανεβαινε στο βουνο και εκει ψηλα τη
νυχτα καθονταν να παρατηρησει και να μελετησει τα αστρα στο
απροσμετρητο βαθος και στο απεραντο πλατος του εναστρου ου-
ρανου,και στο καταφυγιο κοιμονταν μετα το τελος των αστρονο-
μικων του παρατηρησεων μεχρι να ξημερωσει,ενας προσωκρατικος
αστρονομος φιλοσοφος των αρχων του κοσμου,τωρα απο εκει ψηλα
που ειναι σε καποιο αστερι θα παρατηρει ενα μοναχικο πλανητη στο
διαστημα,τη γη του.Ποτε δεν χανεται υφος του ανθρωπου.
Στη μνημη του εκεινη η πανσεληνος του Μαρτη.
Υστερα αρχισα να κατεβαινω το βουνο.Πανω το φεγγαρι πανσεληνο
φωτιζε και εβλεπα καθαρα γυρω μου.Αν δεν ειχε πανσεληνο δεν
θα ρισκαρα να νυχτωσω στο βουνο και να το κατεβω νυχτα σκοταδι,
θα ηταν πολυ επικινδυνο.
Κατεβαινα και περα απο τους λοφους στο βαθος ,ανατολικα,εβλεπα
τα φωτα στη περιοχη του Αγρινιου και απο κατω ακριβως εβλεπα
τα φωτα του Αστακου,το μωλο,το λιμανακι δεξια,και τον δρομο
αριστερα,σαν λαμπεροι αστερισμοι ηταν μεσα στο διαχυτο σκοταδι
αυτα τα φωτα στο βαθος ενος αναποδογυρισμενου ουρανου.
Τελειωσε και η δευτερη μπαταρια στο βιντεο,σταματησα να γραφω,
με μια ψηφιακη φωτογραφικη μηχανη 12 μεγα-πιξελς τραβουσα φω-
τογραφιες.
Προσπαθησα να κατεβω απο τον ιδιο μερος περιπου που ανεβηκα,
μεσα στη νυχτα το κοντινο φαινεται μακρυνο και το αντιστροφο,
το μακρυνο κοντινο,λιγο αριστερωτερα λιγο δεξιωτερα πηγα δεν
ηταν δυσκολο να χαθω,απο εκει και περα επρεπε να προσεξω,κινδυ-
νευα ανα πασα στιγμη να γλιστρισω να τσακιστω,κατεβηκα αποτο-
μους αιχμηρους βραχους,βρεθηκα εγκλωβισμενος σε γκρεμους,προ-
σπαθησα να μην παρασυρθω σε μεγαλες λιθοσωριες,ευτυχως η νυχτα
απαλυνει το περιβαλλον,σου αποκρυβει σου διαφευγει το μεγεθος,
προχωρας στο μικρο στο ελαχιστο,στις λεπτομερειες,σ'αυτη τη πο-
ρεια της καθοδου πολυ βοηθουσε και το φεγγαρι με το φως του,
πανοπτικον,πανσεληνο,
Σε καποια απροσεξια εχασα τη φωτογραφικη μηχανη,καπου την αφη-
σα η' μου επεσε,οταν το καταλαβα ηταν αργα,αδυνατο να ξαναπαρω
αντιστροφα τον λαβυρινθο της πορειας μου.Ετσι την αφησα εκει
πανω στο βουνο,σημαδι οτι περασα καποτε απο εκει.
Και τελικα λιγο μετα τις 12 τα μεσανυχτα κατεβηκα με μια πα-
ρεκλιση εκατονταδων μετρων,δεξιωτερα βορεια,απο το αρχικο ση-
μειο που ανεβηκα.Κατηφορισα το δρομο,περασα μεσα απο το δασυ-
λιο και εφτασα ατην ασφαλτο στο δρομο εκει που ειχα παρκαρει το
Ατος κοντα στο Λυκειο.Το πηρα και πηγα στην παραλια του Αη-
Γιωργη,μπηκα στη θαλασσα και κολυμπησα.Το φεγγαρι πανω ψηλα
πανσεληνο και το φως του κυλουσε στα νερα της θαλασσας,με αγγιζε,
το επιανα στα χερια στα δαχτυλα μου και το πετουσα ψηλα λαμπε-
ρες σταγονες.Και φαινονταν το βουνο πανω ψηλο ορθο ολοκληρο
μεσα στο διαχυτο φως.Το κοιτουσα κι ολη μου η ζωη που περασα
πριν λιγο σ'αυτο ηταν ζωντανη και την εβλεπα καθαρα και στις πιο
μικρες λεπτομερειες της.
Και ειναι αληθεια πως απο τοτε οταν κοιταζω το βουνο νιωθω παντα
το ιδιο σαν να μην περασε ο χρονος και τιποτα να μην χαθηκε να μην
ξεχασθηκε.
Αυτο το ιδιο το νιωθω κι οταν βλεπω το βιντεο.Βλεπω,αισθανομαι να
ανεβαινω το βουνο,να κυλαει γυρω μου,μεσα μου,και πως τιποτα δεν
ξεχασα,ολα τα θυμαμαι και τα ζω.
Σαν Τοτε Ανεβαινω Τωρα.Παντα.
Μια Πορεια Αυτοσυνειδησης και Ενωσης με τον Κοσμο.
Ενας Αυτοομοιομορφισμος.
.
.
[Σημειωση]
-ο λογος που παρελειψα απο το βιντεο τον φυσικο ηχο ειναι γιατι το
ρευμα του αερα στα μικροφωνα προξενησε θορυβο,με συνεπεια να
χαθει ο περιβαλον φυσικος ηχος.Ενα ντοκουμεντο ηχου.
Οι φωνες των ανθρωπων και οι ηχοι της πολης ,ανεβαινοντας,χανον-
ταν και εμεναν οι ηχοι του βουνου και του αερα,επειτα οι ηχοι,η ανα-
σα της νυχτας και το απαλο τρυφερο συρσιμο του φεγγαριου σε παν-
σεληνο στην πλατη του κοσμου,σαν νανουρισμα.
.
.
.

.

Borges Labyrinth-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

προχωρησε στο ταμειο και πληρωσε το εισιτηριο του λαβυρινθου,100 ευρω,
η ταμιας μια νεαρη κοπελα με ενα αινιγματικο χαμογελο στα χειλη,αυτο του
φανηκε σαν ενα μονιμο τικ στα χαραχτηριστικα του προσωπο της,του εδωσε το
εισιτηριο,στο πισω μερος του εισιτηριου διαβασε:
-Borges Labyrinth -16 m μετρα ακτινα-7 min λεπτα διαρκεια-
κοιταξε το ρολοι του: 09:40:00 πμ,ακολουθησε ενα πετρινο διαδρομο,περιπου 1μ
πλατους,που κυκλωνε,οι δυο τοιχοι αριστερα και δεξια που τον περιεβαλαν ειχαν
υψος περιπου 2,5μ,στο ανοιγμα τους ψηλα πανω εβλεπε τη φωτεινη γαλαζια
λωριδα του ουρανου,εφτασε στο κεντρου του λαβυρινθου,ενας κενος κυκλικος
χωρος,ακτινας 2μ περιπου,κοιταξε το ρολοι του: 09:43:30,συνεχισε τον διαδρομο
προς την εξοδο του λαβυρινθου,εφτασε σε αδιεξοδο,γυρισε πισω,δεν βρηκε το
κυκλικο δωματιο,εφτασε παλι σε αδιεξοδο,σκεφτηκε πως μαλλον κλειστηκε σε
εναν κλειστο κι απο τα δυο ακρα του διαδρομο,ενα κλειστο καμπυλο τμημα,
γυρισε πισω,παρατηρησε πως το υψος των τοιχων ειχε μεταβληθει,ειχε παρα πολυ
μεγαλωσει και το ανοιγμα τους προοπτικα ηταν μια γραμμη,μια σκοτεινη σχισμη,
σαν να συνεκλιναν στο απειρο οι δυο τοιχοι,επισης το δαπεδο τωρα ηταν χωματινο
και ο διαδρομος φωτιζονταν απο ενα αμυδρο φως,χωρις να μπορει να προσδιορισει
την πηγη του,εφτασε σε ενα κυκλικο δωματιο,υποθεσε σε ενα δευτερο κεντρο,
κοιταξε το ρολοι του:09:47:00,σε μια μεταλλικη πλακα εγραφε:
Κυκλος-μηκος ακτινας 3μ,
πανω σε ενα τραπεζι ηταν ενα ανοιχτο βιβλιο,οι δυο σελιδες του ηταν κενες,πηρε το
βιβλιο στα χερια του και γυρισε σελιδα,εκει υπηρχε γραμμενη μονο μια προταση:
Un laberinto de símbolos –corrigió–. Un invisible laberinto de tiempo.
στην επομενη σελιδα κενο,στις επομενες σελιδες 10 σελιδες ηταν τυπωμενη η Ιλιαδα
του Ομηρου,αρχιζοντας απο τη ραψωδια Ι':
απο:Ὣς οἳ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς  1
εως:κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς·   400
γυριζοντας σελιδα εκει βρηκε τυπωμενο το διηγημα:Tlön, Uqbar, Orbis Tertius
του J.L.Borges
η πρωτη σελιδα μεχρι τη γραμμη:
El examen estéril de uno de los atlas de Justus Perthes fortaleció mi duda.
στο κειμενο παρατηρησε μια τυπογραφικη αβλεψια,ελειπε στον 11ο στιχο η λεξη:
espejo
εβγαλε απο την τσεπη του ενα στυλο και συμπληρωσε τη προταση:
Desde el fondo remoto del corredor, el espejo nos acechaba.
μετα θελησε να διαβασει την επομενη σελιδα,κενο,τιποτα τυπωμενο,επεστρεψε
στην προηγουμενη,η ιδια σελιδα,μονο που η λεξη 'espejo' που συμπληρωσε ελει-
πε,κοιταξε τον αριθμο της σελιδας:537,γυρισε στην επομενη,ο αριθμος σελιδας
ηταν:341,και υπηρχε μια σελιδα απο το εργο:Tractatus. Logico-Philosophicus.
του Ludwig Wittgenstein,πρωτη εκδοση του Kegan Paul (London), 1922 :
3.318 GER [→OGD | →P/M]
Den Satz fasse ich—wie Frege und Russell—als Funktion der in ihm enthaltenen
Ausdrücke auf.
3.32 GER [→OGD | →P/M]
Das Zeichen ist das sinnlich Wahrnehmbare am Symbol.
...
γυρισε στην προηγουμενη, αριθμος σελιδας:141,εδω ηταν τυπωμενοι αριθμοι μονο,
στην επικεφαλιδα της σελιδας εγραφε:
ΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΔΕΚΑΔΙΚΑ ΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ π,
εκλεισε το βιβλιο και το ξανανοιξε,αδυνατο να βρει γραμμενη σελιδα,το βαρος του ειχε
αυξηθει παρα πολυ κι ηταν αδυνατο να το κρατησει στα χερια,σαν το υλικο του να ειχε
αποκτησει μεγαλη,απειρη, πυκνοτητα,και το παρατησε πανω στο τραπεζι ανοιχτο σε
κενες σελιδες,
βγηκε απο το κυκλικο δωματιο,τωρα ο διαδρομοι ειχαν μεγαλυτερη καμπυλοτητα,
εκτεινονταν,και στο χασμα ψηλα εβλεπε τις επιφανειες αγνωστων πλανητων σε δια-
φορες κλιμακες,εφτασε στο κεντρο:Κυκλος-μηκος ακτινας 5μ,κοιταξε το ρολοι του,
δεν ξαφνιαστηκε,09:50:30,εκει σε μια στηλη στο κεντρο του κυκλου υπηρχε ενα
ηλιακο ρολοι,ειδε την ωρα:09:50:30,αμεσως μετα αλλαξε,13:01:27,08:57:03,21:17:19,
00:00:01,..,σκεφτηκε,αστειευομενος,ποια ημερομηνια;ποιον μηνα;ποιο ετος,ποιον αι-
ωνα;
προχωρησε στο διαδρομο,μεγαλυτερης καμπυλοτητας,απο το χασμα ψηλα ακουγονταν
η 9η Συμγωνια του Μπετοβεν σε διαφορετικες εκτελεσεις,στο κυκλικο κεντρο ακτινας 8μ,
κενο,στις επομενες διαδρομες μεσα στον λαβυρινθο απολυτη σιωπη,και στα κεντρα
ακτινας:13μ,21μ,34μ,55μ,89μ-144μ-,...,σκεφτηκε πως αυτοι ειναι αριθμοι της σειρας
Fibonacci,η επομενη ακτινα θα ηταν:89+144=233μ
οι βαθμοι καμπυλοτητας στους διαδρομους ειχαν αυξηθει τεραστια,τεινοντας στο
απειρο,οι διαδρομοι ευθειοποιουνταν,
μετα τη μεγαλη,απειρη σχεδον,σειρα των κενων κεντρων,τα οποια αποκτουσαν
πολυγωνικο περιγραμμα,αρχιζοντας απο απειρων πλευρων  κανονικο πολυγωνο,...,
κανονικο 19000-γωνο,..,3333-γωνο,...,τωρα στη μεταλλικη πλακα εκτος απο τον αριθμο
του μηκους της ακτινας του εγγεγραμμενου κυκλου αναγραφονταν και ο αριθμος του
πληθους των εφαπτομενων πλευρων του κανονικου πολυγωνου,
εφτασε στο κεντρο με μηκος ακτινας εναν απειρο αριθμο Fibonacci,που ειναι αδυνατον
να γραφει εδω,και 200001001 ηταν ο αριθμος των πλευρων του κανονικου πολυγωνου,το
ρολοι του εδειχνε:09:40:00,εκει ηταν ενα ξυλινο τραπεζι και σ'ενα  σκαμνι καθονταν ενας
 ανθρωπος,με τον οποιο εμοιαζε καταπληκτικα,που εγραφε,οπως ειδε πλησιαζοντας,ενα
μακρυ ποιημα,αυτο το υπεθεσε απο τη στοιβα των χαρτιων διπλα,εκεινος συνεχιζοντας να
γραφει και χωρις να σηκωσει το κεφαλι του ειπε πως γραφει προς καποιον J.L.Borges,και
του ειπε,πως μπορει αν θελει να δει τι γραφει.
η σελιδα που εγραφε,διαβασε,αρχιζε ετσι:
Bruscamente la tarde se ha aclarado
porque ya cae la lluvia minuciosa.
Cae o cayó. La lluvia es una cosa
que sin duda sucede en el pasado.
τον χαιρετισε κι εφυγε,παρατηρησε πως συναντουσε μονο σε κεντρα που ο αριθμος
Fibonacci ηταν πρωτος αριθμος, εναν αλλον ανθρωπο,που παντα,ομως,του εμοιαζε
καταπληκτικα,που παντα εγραφε το ιδιο μακρυ ποιημα προς καποιον J.L.Borges,
ακομα,πολλες φορες συναντησε αυτον τον ιδιο τον ανθρωπο J.L.Borges να γραφει το
ιδιο μακρυ ποιημα προς  αυτους ολους,
σε καποιο κεντρο,δεν γραφω πια τους αριθμους ακτινας Fibonacci,ειναι αρκετα μεγαλοι
να γραφτουν,9876543210-γωνο,εκει ολοι οι 9876543210 τοιχοι ηταν καλυμμενοι με
καθρεφτες,σταθηκε στη μεση του απειρου δωματιου και το ειδωλο του εμφανισθηκε
απειρα,το ειδωλο του ειδωλου το ειδωλο του ειδωλου το ειδωλο,...,αυτο το παρομοια-
σε με το συμπαν,με την υπαρξη,με το θεο,με τη μνημη,η μνημη λειτουργει σαν ενας
πολυπλοκος μηχανισμος ειδωλων-παρελθοντων,κοιταξε το ρολοι του,09:43:30,
οι διαδρομοι τωρα ειχαν γινει σχεδον ευθεια,
βρεθηκε σε πολλα κεντρα,συνεχως,αλλα και ασυνεχως,οπου τον περιμενε υπομονετικα
ενας ανθρωπος να τελειωσει μαζι του μια παρτιδα σκακι,και με μια η'με δυο η' με τρεις
κινησεις να κανει ματ,πολλες φορες αυτο να γινει ηταν ευκολο και το παιχνιδι διαρκουσε
πολυ λιγο,πολλες φορες ομως ηταν αρκετα δυσκολο,επρεπε για να κανει κινηση να
σκεφτει πολυ και ετσι χρειαζονταν πολυς χρονος να το τελειωσει,
σε καποιο κεντρο,ενας υπολογιστης περιειχε ολη τη γνωση της ανθρωποτητας,π.χ αν
εκανες αναζητηση λογοτεχνια θα σου παρουσιαζε οτι εχει γραφει,κατα λογοτεχνη,
τα εργα του,ολες τις εκδοσεις τους,-ολα τα προβληματα των μαθηματικων λυμενα αν
λυνονται κι αν δεν λυνονται γιατι δεν λυνονται-ακομα για καθε ανθρωπο,που εζησε,
ολες τις πληροφοριες,με την παραμικρη λεπτομερεια,γι'ἀυτον-τις ιδιαιτερες φωνες
τους,ολες τις συνομιλιες τους-
βρηκε,για τον εαυτο του,τον J.L.Borges ολη τη πορεια του μεσα σ'αυτον τον λαβυρινθο,
-επισης ο υπολογιστης δινει αποτελεσματα για ολα οσα δεν εχουν γινει ακομα,για οσα
μπορουσαν να γινουν και δεν εγιναν,για οσα δεν μπορουν να γινουν,σε ολους τους το-
μεις του κοσμου, ...λογοτεχνια,φιλοσοφια,μαθηματικα,κοινωνια,,ιστορια,φυσικη,φυση,
συμπαν,..,
σε καποιο κεντρο που δεν εχει την αναμνηση του στο κρεβατι που ηταν εκει ξαπλωσε
και κοιμηθηκε και το ονειρο που ειδε δεν το θυμαται,
ξυπνησε και συνεχισε τη πορεια του μεσα στο λαβυρινθο,...,τα κεντρα 8-7-6-5-γωνο ηταν
κενα,ειχαν ομως αποκτησει τεραστιες διαστασεις χωρου,και μετα απο εναν  μακρυ,σχεδον,
υπολογισε,απειρο σε μηκος ευθυ διαδρομο εφτασε στο κεντρο, ενα απειρο τετραγωνο,
μια ερημος,περπατουσε χωρις προσανατολισμο στο εσωτερικο της,γυρω απο καθε σημειο
της,καθε θεση,που βρισκονταν ο χωρος ηταν απειρος,κι αυτο παντου,κι ολες οι διευθυν-
σεις ηταν ιδιες,
προς ολες τις κατευθυνσεις απλωνονταν αχανεις εκτασεις ακινητης αμμου,αισθανθηκε
πως ηταν ενα συγκεκριμενο ατομο αλλα και μια σειρα ατομων,διακριτα η'ταυτοχρονα,
ηταν ο J.L.Borges αλλα ηταν κι ο αλλος Borges,
ηταν ο ανθρωπος που σχεδιασε τον λαβυρινθο της Πυλου σε πηλο και αλλα ηταν κι ο
ανθρωπος,ο αρχαιολογος,που τον αποκαλυψε,
ηταν ο Δαιδαλος αλλα ηταν και ο Μινωταυρος,ο Αστεριων,
ηταν ο εμπορος που το 400 π.Χ εκανε τις συναλλαγες με το ασημενιο νομισμα της
Κνωσσου με το σχεδιο  του λαβυρινθου εκτυπο στη μια οψη του,
ηταν κι ο τεχνιτης που τον Μεσαιωνα σχεδιαζε λαβυρινθους σε αυλες μοναστηριων
και σε κηπους αρχοντικων,
ηταν ο επισημος γραφεας που χαραξε με συμβολα της Γραμμικης Β την επιγραφη στην
πηλινη πινακιδα ΚΝ Gg 702 ερμηνευμενη ως:
da-pu-ri-to-jo,po-ti-ni-ja λαβυρινθοιο ποτνια-κυρια του λαβυρινθου-,
ηταν κι ο Σωκρατης που στον διαλογο του Πλατωνα ''Ευθυδημος'' λεει για τον λαβυριν-
θο στη λογικη:
ἐνταῦθα ὥσπερ εἰς λαβύρινθον ἐμπεσόντες, οἰόμενοι ἤδη ἐπὶ τέλει εἶναι, περικάμψαν-
τες πάλιν ὥσπερ ἐν ἀρχῇ τῆς [291c] ζητήσεως ἀνεφάνημεν ὄντες καὶ τοῦ ἴσου δεόμενοι
ὅσουπερ ὅτε τὸ πρῶτον ἐζητοῦμεν.
ηταν ο Ηροδοτος που στο δευτερο βιβλιο των Ιστοριων του περιγραφει ενα μεγαλειωδες
κτιριο-λαβυρινθο στην αρχαια Αιγυπτο κοντα στη πολη των Κορκοδειλων,
ηταν κι ο φαραω Αμενοφις ο Τριτος που εζησε σ'ἀυτον τον λαβυρινθο-παλατι ,
'ισως η αμμος που παταει να ειναι απο τα ερειπια αυτου του λαβυρινθου,ισως να ειναι
 κι απο τα ερειπια του λαβυρινθου της Λημνου,
κι αυτος ειναι ο Πλινιος ο Πρεσβυτερος που εγραψε στη Φυσικη Ιστορια του γι'ἀυτον
τον λαβυρινθο κι ο μυθικος αρχιτεκτονας Σμιλις και ο Ροικος και ο Θεοδωρος ο Σαμιος,
αρχιτεκτονες και γλυπτες που τον 6ο αιωνα π.Χ εκτισαν τον λαβυρινθο της Λημνου,
ηταν και ενας επισκεπτης που περπατησε τον λαβυρινθο στον καθεδρικο ναο του Σαρτρ,
ηταν αυτος που επινοησε και σχεδιασε τα δημοφιλη ηλεκτρονικα games Labyrinth I-II-III,
ισως η αμμος ειναι ο αριθμος των ατομων του Συμπαντος,
κι αυτος ηταν ο θεος του Λαιμπνιτζ ,η λογικη αναγκαιοτητα της υπαρξης του κοσμου,
ειναι και ο Νευτων που νοιωθει πως για να κατανοηθει ο απειροστικος λογισμος του ,
η θεωρια που επινοησε,και βρισκεται στο εργο του:Mathematica Principia  ειναι απα-
ραιτητος ο απειροστικος λογισμος που επινοησε ο Λαιμπνιτζ,
ισως ειναι,αυτο αισθανεται,ολοι οι ανθρωποι,που υπηρξαν,ειναι και θα υπαρξουν,κι
αυτοι που δεν θα υπαρξουν ποτε,απο τον πιο απλο κι ασημαντο ανθρωπο εως τον πιο
συνθετο και σημαντικο ανθρωπο,ειναι ο πραγματικος αλλα κι ο μη-πραγματικος,ο μυ-
θικος,ο επινοημενος,οπως οι ηρωες μυθιστορηματων,
...ο Κ. της Δικης και του Πυργου του Καφκα,ο επισκεπτης στη Βιβλιοθηκη της Βαβελ του
Μπορχες,ο Μαρκο Πολο στις Αορατες Πολεις του Ιταλο Καλβινο,...
προχωραει συνεχεια στην απεραντη επικρατεια της αμμου και νιωθει να ειναι και να ζει
αυτη την απειρη πολλαπλοτητα προσωπων,
να ειναι ενας πωλητης εφημεριδων στην Αθηνα,ενας γκανγκστερ στο Σικαγο στο κραχ του
1929,ενας πολωνος διπλος κατασκοπος στον β' παγκοσμιο πολεμο,
ο ποιητης Εζρα Παουντ στην Ιταλια κρατουμενος,ο Εζρα Παουντ που γραφει The Pisan
Cantos  LXXIV - LXXXIV κι αυτος που διαβαζει την πρωτη εκδοση τους στη Νεα Υορκη απο
τις New Directions το 1948 κι ο Orson Wells που απαγγελει:
The enormous tragedy of the dream in the peasant's bent
shoulders
Manes!Manes was tanned and stuffed,
Thus Ben and la Clara a Milano
That maggots shd/eat the dead bullock
DIGONOS,Διγονος,but the twice crucified
................................where in history will you find it?
απο το LXXIV Cantos
πανω απο την ερημο στον απεραντο ουρανο σ'ολο το μηκος και το πλατος του
λαμπυριζουν οι αστερισμοι,του Ωριωνα,της Μεγαλης και της Μικρης Αρκτου,του
Σειριου,της Ανδρομεδας,των Πλειαδων,της Κασσιοπης,του Κενταυρου,της Υδρας,...,
και στροβιλιζονται οπως στον πινακα ''ἐναστρη νυχτα'' του βαν Γκογκ,περιστρεφο-
μενες ελικοειδεις δινες
κι αυτος ειναι ο Κεπλερ που τους παρατηρει και υπολογιζει τις κινησεις τους αλλα
ειναι κι ο σκληρος φανατικος δογματικος δικαστης που δικαζει τον Γαλιλαιο το 1633
στη Ρωμη,αλλα ειναι κι ο Γαλιλαιος που ψιθυριζει απο δειλια  να μην τον ακουσουν:
''και ομως κινειται'',
σαν να πυκνωσε ο χωρος,μεγαλωσε η δυναμη της βαρυτητας,προχωρουσε δυσκολα,
φοβηθηκε μηπως ο χωρος μεταβληθει σε μια μαυρη τρυπα,σταθηκε τυχερος γιατι
η πυκνωση αυτη της υλης τον εφερε μπροστα απο την εισοδο ενος διαδρομου,μπηκε
στον διαδρομο,εδω οι βαρυτικες συνθηκες ηταν κανονικες,ο διαδρομος ηταν μια τελεια
ευθεια,αριστερα και δεξια οι τοιχοι ειχαν περιπου 2,5μ υψος,στο ανοιγμα πανω εβλεπε
τον ουρανο,καθαρο γαλαζιο,δεν ειχε την παραμικρη αισθηση του περασματος του χρο-
νου ουτε του χωρου,εφτασε χωρις να το καταλαβει σε ενα ανοιχτο μερος,κοιταξε το ρο-
λοι του 09:47:00,
προχωρησε στο ταμειο και πληρωσε το εισιτηριο του λαβυρινθου,100 ευρω,
η ταμιας μια νεαρη κοπελα με ενα αινιγματικο χαμογελο στα χειλη,αυτο του
φανηκε σαν ενα μονιμο τικ στα χαραχτηριστικα του προσωπο της,του εδωσε το
εισιτηριο,στο πισω μερος του εισιτηριου διαβασε:
-Borges Labyrinth -16 m μετρα ακτινα-7 min λεπτα διαρκεια-
κοιταξε το ρολοι του: 09:40:00 πμ,ακολουθησε ενα πετρινο διαδρομο,περιπου 1μ
πλατους,που κυκλωνε,οι δυο τοιχοι αριστερα και δεξια που τον περιεβαλαν ειχαν
υψος περιπου 2,5μ,στο ανοιγμα τους ψηλα πανω εβλεπε τη φωτεινη γαλαζια
λωριδα του ουρανου,...
.
.
.

Γιαννης Σκαριμπας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΚ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ ΤΟΝ ΕΓΡΙΠΗΤΗΝ
-χ.ν.κουβελης

ειμαστε σ'αυτη τη πατριδα κι ουλοι,εκτος των τρανων,ζουμε μια σκυλοζωη,
και κανενα απ'αυτους της εξουσιας δεν θ'ακουσεις,κι ουτε κι εγω ακουσα ποτες,
να παραδεχεται πως ειναι παλιανθρωπος,κι αυτηνοι αδιαντροπα απαιτουνε
μερτικο απο τη δουλεψη μας ,να τα παρουνε θελουνε ουλα,και τα παιδια μας τα
σκωτωνουνε στους διαφορους πολεμους τους για τα καταδικα τους νιτερεσια και
στα εργοστασια τους δουλευουμε μεροδουλι μεροφαι και ζωη δεν ειναι αφτη που
ζουμε,και αυτα λενε 'αφτο δικο μου ειναι' και κυβερνανε με το ψεμα και την απατη
και τ'αδικο,και μας λογαριαζουνε για αψυχα και σκουληκια και πως τιποτα δεν
αισθανομαστε και καθε εναν μας πουλουνε,τοσο ο ταδε τοσο ο δεινα,κι ουλα δια ελογου
τους τα καπαρωνουν,πλεονεχτες κι εμεις το ψωμι ψωμακι λεμε,βαθια πικραμενος τα
σκεφτεται αφτα εδω ,φουκαρας φτωχαδακι,οχτροι μας αυτηνοι ειναι,χειροτεροι ολων
των ξενων οχτρων,φιδια κολοβα,το πριν ηταν ουλος λεβεντια και νιατα και τετοιον τον
δεχτηκε η γυναικα του η σαρανταφτερουγουσα περδικα του,μοσκοβολαε το σπιτακι τους
απ' το μαγειρεμα κι αστραφτε απ' την καθαριοτητα,μαγνητη ειχε αυτηνη η ζωη και τον
τραβαγε,τωρα ειναι ανταγιαντιστος ο καημος του για κεινα,ε για μολα ε για λεσα αιντε
ολοι ολοι μαζι ,ετσι να'τα'ναι η ζωη,κι οχι το δικο μου δικο σου και το δικο σου δικο
σου,τωρα η παλιοζωη μας ελιωσε το δολιο κορμακι και τη ψυχη μας την φαρμακωσε
εντρεπονταν πως εκαταντησε,στο μουσκετο μας εχουνε υπουργοι και βουλευταδες και
τ'αφεντικα τους οι πλουσιοι,τα ιδια παθαινει ο κοσμακης,τ'ειχες Γιαννη τ'ειχα παντα,κι
οι εκλογες τους ειναι ρεμουλες,και δημοκρατια δεν εχουμε οπως απελευθερωση δεν
ειχαμε το 21,συλλογιονταν τα βασανα του κοσμου πως ετσι αρακτος οκνος οπως
αυτηνοι θελουν δεν πρεπει να μεινει κι ας τον εκοβαν κι ας τον παεναν στο μουσκετο,
αν δεν αντιδρουσε δεν κλωτσουσε σαν το σκυλι θα παενε χαμενος,μεσα του ενας
ορμητικος λογοχειμαρρος ολοενα φουσκωνε και να ξεσπασει ζητουσε δρομο,μην καθεσε
 βουβος αποσκληρωμενος χοντρομυαλος σκιφτος  βαριος μαραμενος,μονο γινε,ελεγε
τ'εαυτου του,πασιχαρος,και,σαν θαυμα να' γινε,ενιωθε αγαπη βαθια πλατια απεραντη
στα στηθια του για ουλα τα πραματα,ανθρωπους,δεντρα,πετρες...για τον κοσμο ουλο
πλην αυτηνων,
''τετοιος ωραιος ηδονικος ελευτερος ουλος κοσμος'' εφωναξε δυνατα
.
.
.

M.C.Escher-Ascending and Descending-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

M. C. Escher-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ESCHER'S BUILDING
ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ESCHER-χ.ν.κουβελης

βρισκομουνα σε ενα πολυοροφο πολυκαταστημα στην αρχη δεν το καταλαβα,αφηρημε-
νος οπως  ημουν, ενω βρισκομουν σε διαφορετικα επιπεδα απο τα παραθυρα εβλεπα την
ιδια εικονα της πολης,σε μια θεση σταματησα να την περιεργαστω,σε αυτη την εικονα εβλε-
πα αναμεσα στα κτιρια της πολης και το κτιριο του πολυκαταστηματος στο οποιο βρισκο-
ομουν και μαλιστα διεκρινα καθαρα το παραθυρο ακριβως στη θεση που ημουνα,αυτο
παρατηρηθηκε σε πολλα παραθυρα,κατα καποιο τροπο μου φανηκαν να ειναι απειρα,μετα
σταδιακα αυτο αλλαξε,διαπιστωσα μια ανεπαισθητη σταδιακη μεταμορφωση,πληθυναν οι
ιδιες ταυτοσημες αποψεις της πολης σε διαφορετικες κλιμακες που ειτε απο το ορθογωνιο
συνοθουνταν κυκλικοειδως,θα ελεγα,συνεκλιναν προς το κεντρο του,μια tessalation ,
συνεχομενα μοτιβα χωρις επικαλυψεις και κενα, μεχρι που γινονταν δισδιακριτα,ειτε
απο το κεντρο πολλαλασιασμενα απεκλιναν προς την περιφερεια του ορθογωνιου
απειρως,θελησα να μαθω τι ακριβως συνεβαινε και σταματησα εναν ανθρωπο
που κατεβαινε τη σκαλα που εγω ανεβαινα,μου απαντησε  με ενα αινιγματικο χαμογελο,
''δεν γνωριζω κυριε'', κοιταξα το ρολοι μου,12:05,τον ιδιο ανθρωπο τον ξανασυναντησα
να ανεβαινει την ιδια σκαλα που εγω κατεβαινα,δεν φανηκε να με γνωρισε,και σε κα-
ποιο παραθυρο που σταθηκα,ειχα πια χασει τον αριθμο των οροφων που ανεβηκα και
κατεβηκα,και το κτιριο μου εδωνε την εντυπωση πως ειχε απειρο αριθμο οροφων,απο
εκει ειδα παλι την απειρα επαναλβανομενη και συρικνωμενη ειτε προς το κεντρο ειτε
προς τα ορια tessalation των αποψεων της πολης και στα κτιρια του πολυκαταστηματος
κι ειδα εμενα και τον ανθρωπο που συναντησα τρεις σκαλες πιο κατω να κατεβαινει ενω
εγω ανεβαινα,σε αλλο τον ειδα μια σκαλα πανω να ανεβαινει ενω εγω κατεβαινα,σε ενα
τριτο εικοσιενα σκαλες,μετρησα ακριβως,πιο κατω να ανεβαινει ενω εγω ανεβαινα,σε
αλλο στην ιδια σκαλα αυτος κατεβαινε ενω εγω ανεβαινα, και σε παρα πολλα κτιρια του
πολυκαταστηματος ειδα τις σχετικες μας θεσεις στο κτιριο,και μαλιστα κατεγραψα
στη μνημη μου τις διευθυνσεις κινησης μας,μου περασε μια ιδεα και θελησα
να την επαληθευσω,ο χρονος που εδειχνε το ρολοι μου ηταν παντοτε 12:05,συνεχισα
την περιλανηση  μου,την εβλεπα σαν παιχνιδι,σαν διασκεδαση,σε ενα κτιριο προς το
κεντρο του ορθιογωνιου ειδα τον ανθρωπο δυο σκαλες πανω απο μενα να κατεβαινει
εγω κατεβαινα ,γυρισα να ανεβω,και επιβεβαιωθηκε ο συλλογισμος μου,τον συναντησα
ακριβως στην επομενη σκαλα,αυτος την κατεβαινε κι εγω την ανεβαινα,με γνωρισε και
με χαιρετησε με ενα κουνημα του κεφαλιου,με εκεινο το αινιγματικο χαμογελο που το
θυμομουν,κοιταξα το ρολοι μου:12:05,δεν νομιζω να μην με γνωρισε και να με χαιρετησε
απο φιλοφροσηνη σαν καποιον αγνωστο,κι αλλες φορες τον συναντησα,η' και επιδιωξα
να τον συναντησω,υπολογιζοντας εακριβως τις σχετικες θεσεις στα εαναλαμβανομενα
κυκλοειδη μοτιβα,ανεβαινε η 'κατεβαινε κι εγω επισης ανεβαινα η'κατεβαινα,
με ολους τους συνδιασμους των,αλλοτε με γνωριζε και με χαιρετουσε,παντα με το ιδιο
αινιγματικο χαμογελο,κι αλλοτε φαινονταν να μην με αναγνωριζει,κι εγω η΄τον εβλεπα
για πρωτη φορα η' τον θυμομουνα η' μου ηταν εντελως αγνωστος,η ωρα στο ρολοι μου
ηταν παντα 12:05,αυτο συνεβηκε πολλες φορες,ισως απειρες,σκεφτηκα πως αυτες οι
συναντησεις μας ειτε εχουν συμβει στο παρελθον ειτε συμβαινουν στο παρον ειτε θα
συμβουν στο μελλον μας,γι'αυτο,μαλλον,ο χρονος ηταν παντα ο ιδιος,σε ενα μοτιβο
της πολης συμπιεσμενο στο αριστερο οριο του ορθογωνιου διεκρινα το σχεδον ελαχι-
στων διαστασεων κτιριο του πολυκαταστηματος και σε μια αιθουσα τρεις σκαλες πανω
απο τη σκαλα που κατεβαινα να βρισκεται ο ανθρωπος μου,γυρισα κι ανεβηκα γρηγορα
τις σκαλες,βρεθηκα στην εισοδο της αιθουσας ,πανω της διαβασα την επιγραφη της:
M.C.Escher's Gallery,μπηκα στην αιθουσα ,γεματη με πινακες και χαρακτικα του Escher,
ακουγονταν  η Tocata y fuga en re menor BWV 565 του Johann Sebastian Bach,την ηξερα
πολυ καλα σαν φανατικος λατρης του Bach,σε ενα τραπεζι καθονταν εκεινος ο ανθρωπος
και σχεδιαζε,δεν φαινεται να με προσεξε,πλησιασα στο τραπεζι και ειδα να σχεδιαζει ενα
χερι που σχεδιαζε ενα αλλο χερι,ταυτοσημο,αυτο γινονταν,αυτη την εντυπωση σου
εδινε,ταυτοχρονα,δεν μπορουσες να πεις ποιο πρωτο σχεδιαζει ποιο,απο την θεση
που τον κοιτουσα μου θυμησε,καταληκτικη ομοιοτητα ειχε με ενα πορτραιτο απο μια
φωτογραφια του Escher που εκανα μια μερα πριν,ιδιος αυτος ο ανθρωπος με την εικονα,
ο ιδιος ο Escher,επισης στο τραπεζι διπλα του,δεξια,υπηρχε ενα βιβλιο του Karl Friedrich
Gauss- Μη Ευκλειδια Γεωμετρια-εκδοση του 1813,καποια στιγμη με αντιληφθηκε και
σηκωσε το κεφαλι προς το μερος μου,με χαιρετισε,παντα το ιδιο αινιγματικο χαμογελο,
και μου ειπε,''στην ηλεκτρονικη οθονη με αριθμο 231 μπορει να δειται αν θελετε,κυριε,
ενα βιντεο σχετικο με το κτιριο του πολυκαταστηματος μεσα στο οποιο βρισκομαστε'',
μου εδειξε προς τα που να κατευθυνθω,''19η σειρα,αριστερα'',τον ευχαριστησα και πηγα
στη σειρα 231 και βρηκα την οθονη 231,πατησα το play κι αρχισε να παιζει το βιντεο,στην
αρχη υπηρχαν πολλα πληροφοριακα στοιχεια σχετικα με την κατασκευη του κτιριου,
επειτα ακολουθουσε περιηγηση ανα οροφο,μετα απο καποια ωρα παρακολουθησης
βαρεθηκα,ημουν ετοιμος να πατησω το stop,οταν ειδα τον εαυτο μου να στεκεται
μπροστα στο ορθογωνιο ενος παραθυρου,η καμερα εκανε ζουμ και ειδα την tessalation
τα μοτιβα της ιδιας αποψης της πολης χωρις επικαλυψεις και κενα,κυκλικοειδως συγκλι-
νοντα προς το κεντρο του ορθογωνιου,αναμεσα στα κτιρια της πολης υπηρχε και το κτι-
ριο του πολυκαταστηματος,σε ολα τα μοτιβα,και φυσικα ο ανθρωπος μου να κατεβαινει
η' να ανεβαινει κι αυτος ο ιδιος να ανεβαινει η' να κατεβαινει και ειτε να τον εχω
συναντησει ειτε να τον συναντω ειτε να προκειται να τον συναντησω,κοιταξα την ωρα:
12:05,ημουν σιγουρος γι'αυτο,συνεχισα να παρακολουθω το βιντεο με τις απειρα
επαναλαμβανομενες σειρες του ανεβασματος η' του κατεβασματος και των σχετικων
συναντησεων,ειδα,στην αρχη δεν το συνειδητοποιησα απορροφημενος οπως ημουν
απο το βιντεο,να ακολουθω μια διαδρομη και στο τελος της να εξερχομαι απο το
πολκυκαταστημα,εκανα stop στο βιντεο και backward να ξαναβρω την αρχη της δια-
δρομης,δεν την βρηκα,προσπαθησα παρα πολλες φορες ,αποτυχια,τυχαια την ξανα-
ειδα απο καποιο σημειο μεχρι την εξοδο,εκανα προσεχτικα γυρισμα προς τα πισω,
βρεθηκα στην αιθουσα της γκαλερι,εκανα play το βιντεο,αν αυτη ηταν η διαδρομη,
πραγματικα αυτη ηταν,κατεληξε στη εξοδο του πολυκαταστηματος,ξαναγυρισα το
βιντεο στην αιθουσα της γκαλερι,ξαναειδα τη διαδρομη πολλες φορες μεχρι που μου
εντυπωθηκε με ακριβεια στη μνημη μου,εκλεισα την οθονη και αποφασισα πως ημουν
ετοιμος να την ακολουθησω,στο τραπεζι δεν βρηκα τον ανθρωπο,το σχεδιο με τα χερια
που το ενα σχεδιαζει το αλλο και το βιβλιο της Μη Ευκλειδιας Γεωμετριας ηταν εκει,
κοιταξα το ρολοι μου,12:05,βγηκα απο την πορτα της αιθουσας της γκαλερι και ακολου
θησα με προσοχη τη διαδρομη,τελικα οπως ηταν αναμενομενο εφτασα στην εξοδο του
πολυκαταστηματος,βγηκα εξω,η ωρα ηταν,κοιταζοντας το ρολοι μου,12:05.
.
.
.

eclipse-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Η ΕΚΛΕΙΨΗ-χ.ν.κουβελης

απο το μεγαλο επιμηκες ορθογωνιο παραθυρο,πισω της,εβλεπε το οργανικο συνολο
τριων μοντερνων πολυοροφων κτιριων,στις κορυφες,φανταστηκε,ενος ισοπλευρου
τριγωνου,τρια στερεα ορθογωνια  ισουψη παραλληλεπιπεδα μιας απολυτης καθαρης
γεωμετριας χωρις εμφανη παραθυρα, η γυναικα κοιταξε τη φωτογραφια που της εδωσε,
'εδω ημασταν στη Νεα Υορκη,να πισω το Εμπαιρ Στειτ',του εδειξε,'ενας διερχομενος
που του το ζητησαμε μας τραβηξε τη φωτογραφια',του την εδωσε πισω,εκεινος την
κοιταξε,δεν γνωριζε ποιοι ηταν αυτοι οι δυο στη φωτογραφια,ο αντρας δεξια και η γυναι
κα αριστερα,δυο εντελως αγνωστοι,κι ουτε ηξερε ποια ηταν η πολη,δεν της εδειξε τι του
συνεβαινε,'ναι,εμεις ειμαστε'της ειπε,'μειναμε ενα ολοκληρο σχεδον μηνα',ειπε η γυναικα,
'εσυ περιφεροσουν το πρωι μεχρι το μεσημερι και κατεγραφες τα κτιρια,τους ουρανοξυ-
στες του Μανχαταν,τα τραβουσες φωτογραφιες κι εγω',γελασε,'γυρνουσα τα μαγαζια και
τις γκαλλερι,στο Γκουγκενχαιμ πηγαινα καθε μερα και θαυμαζα τους πινακες  του Πολλακ,
που ξερεις ποσο πολυ τον θαυμαζω','ναι ξερω'της ειπε,ετσι για να πει κατι,να κρυψει πως
τιποτα απ'οσα ελεγε η γυναικα δεν γνωριζε,'θυμασαι;'συνεχισε εκεινη'συναντιομασταν
παντα  στις 1 η ωρα το μεσημερι στην Ταιμς Σκουερ και πηγαιναμε για φαγητο παντα στο
Καζαμπλανκα ρεστοραν,τρωγαμε αστακο','αστακο α λα αμερικεν'την διεκοψε ετσι για να
πει κατι,'οχι παντα' συνεχισε εκεινη συνεπαρμενη απο την αναμνηση'δοκιμαζαμε ολες τις
σεσιαλιτε,αστακος με χυλοπιτες και κροκο,αστακος θερμιδορ,αστακος κοκτειλ,αστακος
με δαγκανες ,πατζαρια,καραμελωμενα κρεμμυδακια και σαλτσα απο κοκκινο κρασι,
αστακος με κοκκινο καρι ρυζι και λαχανικα,αστακος βρασμενος με αχλαδι σε χυμο
πορτοκαλιου πανω σε στρωση νεροκαρδαμου,αστακος με τζιντζερ κι ανοιξιατικα
λαχανικα,και φυσικα αστακος α λα Κουβα,που σου αρεσε  περισσοτερο,τρελαινοσουν,
θυμασαι;',κουνησε το κεφαλι,'ναι',ομως τιποτα πραγματικα δεν θυμονταν,'ρωτησα τον
σεφ ,για να στον κανω κι εγω στο σπιτι και μου ειπε τη συνταγη,1 αστακο,2 μεγαλα ξερα
κρεμμυδια,4 σκελιδες σκορδο λιωμενο στην πρεσα ή ψιλοκομμενο 1 ματσακι μαϊντανο
1 κονσερβα τοματακια 1/2 συμπυκνωμενο χυμο ντοματας,1 ποτηρι  ρουμι,ελαιολαδο,
αλατι,πιπερι φρεσκοκομμενο,1 πακετο μακαρονια,ελα να μη ζαλιζω με τοσες λεπτομε-
ρειες',γελασε,'εσυ πειραξες τον σεφ,αν τη συνταγη αυτη του την εμαθε ο ιδιος ο Φιντελ
Καστρο κι αν ειναι αφροδιασιακη,θυμασαι τι σου απαντησε;'τον κοιταξε,δεν  θυμονταν,
'very much hard'εκεινη γελασε,πως μπορουσε και τα θυμονταν ολ'αυτα με την παρα-
μικρη λεπτομερεια;,η γυναικα συνεχισε να του λεει κι αλλα περιστατικα,εκεινος βυθιστη-
κε στις σκεψεις του,'η' στον κοσμο μου'οπως ελεγε τελευταια για την κατασταση του,
τα πρωτα συμπτωματα τα παρατηρησε,αρχισαν να εκδηλωνονται πριν απο οχτω μηνες,
σε σχεση με τις φωτογραφιες,ξεφυλλιζε ενα παλιο αλμππουμ φωτογραφιων με την πρωτη
γυναικα του,εβλεπε τη γυναικα του αλλα δεν γνωριζε τον αντρα που ηταν διπλα της,
λογικα εικαζε πως θα ηταν αυτος,μετα δεν γνωριζε το ζευγαρι που ποζαρε,λογικα
συμπερανε θα ηταν αυτος και η γυναικα του,και τα παιδια που εβλεπε στις φωτογραφιες
και δεν τα γνωριζε φυσικα,λογικα,θα ηταν τα δικα τους παιδια,αυτη η διαταραχη μερα με
τη μερα επιδεινοθηκε,'τα βραδια στο διαμερισμα μας στο Hotel Element στη Time Square
West,εσυ εγραφες την μελετη σου για την Αρχιτεκτονικη','Αρχιτεκτονικες Τοπολογικες
Δομες In Future MegaCity' της απαντησε βγαινοντας απο τις βαθειες σκεψεις του,
'εγω'συνεχισε εκεινη,'ξεφυλλιζα  τα περιοδικα και τα βιβλια τεχνης',βυθιστηκε παλι στο
προβλημα του,παραξενο,γιατι με τη φωτογραφια ενος προσωπου η' αντικειμενου η' το-
πιου η' ενος αξιοθεατου η' ενος συμβαντος οταν τη βλεπουμε μετα απο καιρο θυμομαστε
ζωντανα,καταλεπτως,το καθετι σ'αυτη την εικονα,πολυ καθαρα,γι'αυτο το λογο οι
Γιαπωνεζοι,οι Γερμανοι και οι Αμερικανοι τουριστες ειναι συνεχεια με μια φωτογραφικη
μηχανη στο χερι και τραβανε,δεν βλεπουν απευθειας αυτο που ειναι μπροστα στα ματια
τους εκει πραγματικο να το θυμηθουν χωρις την παρεμβαση ενος μεσου,αλλα το βλεπουν
εμμεσα ,το θυμουνται απο τη φωτογραφια του,ακινητοποιημενο,οι photo Memories,
'αγοραζα'ακουσα τη γυναικα του απεναντι'πολλα βιβλια,για τη ζωγραφικη του Rauschen-
berg,του Picasso,του Lichtenstein',αντιθετα αυτος εχασε την ικανοτητα,πως να το πει
αλλιως,να αναγνωριζει την εικονα στην φωτογραφια,το περιεχομενο της,αυτο φοβαται
μηπως επιρρεασει τη γενικοτερη μνημη του,να μην θυμαται και τα πραγματικα γεγονοτα,
οπως πριν που δεν θυμονταν γεγονοτα της διαμονης τους στη Νεα Υορκη','του Rothko,
του Warhol,και φυσικα του Pollock',συνεχισε τις αναμνησεις η γυναικα του'θυμασαι τις
ατελειωτες συζητησεις μας ,και ζωηρες διαφωνιες μας για τον πινακα του Pollock,Mural
του 1943 στο Guggenheim; 'θυμαμαι' απαντησε εκεινος 'η ενεργεια της δημιουργιας,της
κατασκευης,ορατη,που μαλιστα δημιουργησε σεισμο στην μεχρι τοτε αμερικανικη τεχνη,
'η' για το εργο του Alchemy του 1947'εκεινη συνεχισε την αναμνηση των συζητησεων τους
'μια σωματικη,στην κυριολεξια ζωγραφικη,χυνοντας τις μπογιες απο τα βαζα πανω στον
αδειο μουσαμα,ραντιζοντας την εποιφανεια του,με το πινελο και επεμβαινοντας,δρωντας,
σχεδιαζοντας,χαραζοντας,απλωνοντας,ξυνοντας,επιμηκυνοντας,κτιζοντας το διχτυ του,μια
εκφραστικη ζωτικη εκφραση,απειροτητα συνδιασμων,χρωματων και μορφων',εκεινος
απευθυνθηκε σε διαφορους ειδικους,δεν βρεθηκε καποιο οργανικο παθολογικο προβλημα
στον εγκεφαλο του,μετα ακολουθησαν πολλες συνεντευξεις σε καποιον γνωστο ψυχανα-
λυτη,μηπως η αρνηση της μνημης,η απωλεια της,η εκλειψη της στις φωτογραφιες οφειλε-
ται σε καποιο ξεχασμενο,ασυνειδητο συμβαν,βαθυ τραυμα,στη παιδικη του ηλικια,
κατι για τη παιδικη του ψυχη που να ηταν τραυματικο και οδυνηρο και γι'αυτο να μη
μπορουσε να βλεπει τα προσωπα που ηταν υπευθυνα γι'αυτο σε φωτογραφια,να τα
ξεχασει,να τα διαγραψει αο τη μνημη του,να τα απωθησει,αυτο το θεωρησε πολυ αφελες
και σταματησε την ψυχαναλυση,'αυτο το δαχτυλιδι'ακουσε τη γυναικα του απεναντι
'που φοραω',του το εδειξε τεντωνοντας τ'αριστερο της χερι,στον παραμεσο,'ειναι δικο
σου δωρο,το θυμασαι;''και βεβαια το θυμαμαι καλα'απαντησε'το αγορασα στο κοσμα-
ματοπωλειο Brooklyn Charm' επιασε το απλωμενο χερι της και κοιταξε το δαχτυλιδι,
επειτα σηκωσε το κεφαλι του και την κοιταξε στα ματια,χαμογελασε,'δυο τετραγωνα
βορεια της Bedford Avenue 145 στο Brooklyn με εισοδο του καταστηματος στη βορεια
πλευρα της N. 9th Street'.
.
.
.

Οδυσσεας Αλς Αλός Θαλασσα Θαλαττα Θαλαθθα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Οδυσσεας Αλς Αλός Θαλασσα Θαλαττα Θαλαθθα-χ.ν.κουβελης

Κατεβήκαμε στη παραλία ο δίσκος του ήλιου καταδυονταν στα νερά κόκκινος πορφυρος
ένα έξοχο θαυμάσιο φως αργοπορουσε στον ουρανό κι επεκτεινοταν στην άμμο
χαραζοντας την απειροτητα του χρόνου σιγά σιγά βραδυαζε άναψαν τα φώτα στα
τουριστικά μαγαζιά ακούγονταν φωνές γέλια ανθρώπων τραγούδια αργότερα ο Οδυσσεας
μας μάζεψε γύρω του 'εδω στο συνορο της θάλασσας δεν είμαστε κανένας' εκεί ανάψαμε
φωτιά και ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε από πάνω μας το λευκό λαμπερό σεντόνι του
γαλαξία μας σκεπάζε η νύχτα ζεστη κι ακούγαμε στον ύπνο μας κι άλλοι μέσα στα όνειρα
τους βαθεια το άνοιγμα των οστρακων και το γλυστριμα της πετραλιθρας στις πετρες
η αναπνοή το νερό και το γλυστριμα του χταποδιού στα χαλίκια κάποιος απ'τους
συντρόφους ακούστηκε μέσα στον ύπνο του να μονολογεί αλς αλός θάλασσα θαλαττα
θαλαθθα έπειτα έγινε ησυχία και τότε σηκώθηκε η θάλασσα διάφανη απέραντη και μας
κάλυψε κι ήταν σαν την μάνα μας μικρά παιδιά που μας νανούριζε στη κουνια αλς αλός
αλς και ξανά αλς αλός αλς και ξανά ξανά το ίδιο μια απειροτητα ταξιδιου
.
.
.

money-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Moneylogies-c.n.couvelis
Money-ismus-χ.ν.κουβελης

μονειτεριστικο ερωτηματολογιο

-χαραχτηριζεστε ''συνεργασιμος' δανειοληπτης;
-εχεται συναψει  χρηματιστηριακές συναλλαγές;
-επικαλεστηκατε κέρδη από μετοχές και άλλες επενδύσεις;
-καλύψατε τα τεκμήρια εκ των υστέρων με εκπρόθεσμες δηλώσεις για προηγούμενα έτη;
-ανηκετε σε ευάλωτη ομάδα;
-φορολογιστε για κληρονομιες, γονικες δωρεες, γονικες παροχες και μεταβιβασεις ακινήτων;
-ειστε σε καθεστώς διαθεσιμότητας  ή σε επίσχεση εργασίας;
-υπολογίσατε εγκαιρως την επιβάρυνση του ακίνητου σας, ανάλογα με τα ειδικά του
χαρακτηριστικά,  έκταση, θέση, απόσταση από τη θάλασσα ,κλπ με τα ειδικα ηλεκτρο-
νικα εργαλεία του money-money;
-γνωριζεται τι ισχυει αν διακοψεται το συμβόλαιο κινητής τηλεφωνίας ;
-ελέγξατε τη δυνατότητα αποπληρωμής των οφειλών σας;Μήπως είστε υπερχρεωμένος;
-διαθέτετε περισσότερες πιστωτικές κάρτες από όσες πραγματικά χρειάζεστε;
-χάσατε πρόσφατα τη δουλειά σας ή φοβάστε πως αυτό θα συμβεί;
-
Moneylogies-c.n.couvelis

Money payment repayment debts economic exchange unit of account
a store of value  market check note of debt use value public and private debts
goods services trade banknotes  coins bank money checking accounts
savings accounts banking broad money paper money gold standard
US dollar currencies taxes Microeconomics Heterodox economics
Econometrics Economic growth Economic system Experimental economics
Mathematical economics Game theory Market National accounting
Business  Welfare financial capital inflation deflation debasement devaluation
saved  stored retrieved stable Money supply Money Base monetary aggregate.
Market liquidity costs prices buy sell monetary systems fiat money commodity money
breakup Representative money created the money recovered risks loan
advantages  disadvantages inflationary bubble capital instability currency
private banks governments financial institutions purchase deposit account
online banking electronic money cryptocurrency monetary policy
borrows sales increasing  lowering spending imports  exports controlling the money
global finances economic theory monetarism counterfeit money British pounds
euro money laundering terrorism financing tax evasion international sanctions
.
.
.

Βιαντας και Πηρω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΜΕΛΑΜΠΟΔΑΣ ΒΙΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΗΡΩ ΤΟΥ ΝΗΛΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΛΩΡΗΣ-χ.ν.κουβελης

μια φορα κι ενα καιρο ητανε ο βασιλιας Νηλεας στη Πυλο κι ειχε γυναικα την
πανεμορφη Χλωρη και μια ακριβη θυγατερα την Πηρω που τη φυλλαγε κανεις
να μην πειραξει και κανενα ματι να μην τη δει κι ουτε χερι να την αγγιξει κι ηρθαν
απ'τους γυρω τοπους πολλα παλληκαρια να την ζητησουν για γυναικα,κι εκεινος
δεν την εδωνε σε κανεναν,παρα μοναχα σ'εκεινον που θα του'φερνε τα φημισμενα
βοδια του δυνατου Ιφικλου απ'τη Φυλακη της Θεσσαλιας αρπαζοντας τα,αυτο να γινει
ηταν πολυ δυσκολο,και του μαντη Μελαμποδα ο μικρος αδερφος Βιαντας πολυ
μελαγχολισε για τον ερωτα της Πηρως και βαθεια πολυστεναζε,και τοτε τον λυπη-
θηκε ο αδερφος του κι ειπε στον βασιλια αυτος να παει να φερει τα βοδια,κι εκεινος
δεχτηκε κι ετσι εγινε και πηγε μοναχος χωρις συνοδεια στη Θεσσαλια στους Φυλακους
κι εκει τον περικυκλωσαν ανθρωποι βουκολοι αγροικοι και τον αρπαξαν και τον
εσυραν στη φυλακη του Ιφικλου και τον εδεσαν χειροποδαρα μ'αλυσιδες,κι εμεινε
εκει στα σκοτεινα μεσα δεσμιος μηνες και μερες και σαν γυρισε παλι ο χρονος κι
ηρθε η ανοιξη μια νυχτα που ξαγρυνουσε απ'τους δυνατους πονους στα ποδια και
στα χερια,σαν μαντης που'ταν απο μικρο παιδι οταν τυλιχτηκαν στ'αυτια του δυο
φιδια και πηρε το χαρισμα,ακουσε στη γλωσσα τους τα σκουληκια να λενε ,πως η
σκεπη της φυλακης γρηγορα θα'πεφτε,και φωναξε τους φυλακες κι ειπε να 'ρθει ο
βασιλιας κι ηρθε και το'πε,και τοτε ο βασιλιας διεταξε να λυθουν οι αλυσοι απ'τα
ποδια κι απ'τα χερια του,και σαν εμαθε πως ηταν μαντης τον ρωτησε να του πει
γιατ'ειναι ατεκνος να μαθει,κι εκεινος τοτ'ειπε να σφαξουν δυο κριαρια και να τα
κομματιασουν και να τα παρατησουν ετσι σφαγμενα στην υπαιθρο και δεν περασε
πολυ ωρα κι ακουστηκαν πολλα κρωξιματα κι ηρθαν τα κορακια κι επεσαν λιμασμενα
πανω στα τεμαχισμενα κριαρια να φανε τις σαρκες τους και τοτε αυτος τ'ακουσε να
μιλουνε και καταλαβε τη γλωσσα τους κι ελεγαν πως παλια ο Φυλακος ο πατερας του
Ιφικλου μια μερα που μουνουχιζε τα μοσχαρια παρατησε το ματωμενο μαχαιρι εκει
στο χωμα και το'δε ο Ιφικλος που τοτε ηταν μικρο παιδι και το παιδι φοβηθηκε μην
τον σφαξει ο πατερας και τ'αρπαξε το μαχαιρι και πηγε το'κρυψε στο κορμο μιας
βελανιδιας κι η φλουδα της μεγαλωσε και χονδρηνε και το σκεπασε κι απο τοτε χαθηκε
το μαχαιρι κι αυτος,ειπαν ειν'ο λογος που'ναι ατεκνος ο βασιλιας Ιφικλος,ακληρος,και
πως γινεται να γιατρευτει αν καποιος το βρει και με τη σκουρια του μαχαιριου κανει
φαρμακι ποτο και του το δωσει να το πιει,τοτε θα γιανει,κι ακομα ακουσε ο μαντης σε
ποια ριζα βελανιδιας ειναι τωρα χωμενο το μαχαιρι κι οταν τελειωσε η ομιλια των πουλιων
πηγε στην βελανιδια που ειπαν και το ξεχωσε,και με τη σκουρια του μαχαιριου εκανε
φαρμακι και το'δωσε στον Ιφικλο να το πιει,ετσι εγινε κι ο βασιλιας γιατρευτηκε κι εσμιξε
με τη βασιλισα κι εκεινη εμεινε εγκυος εννια μηνες και τεκνοποιησε παιδι,τον Ποδαρκη,
και σ'εκεινον για να τον ευχαριστησει του'δωσε τα φημισμενα βοδια που'θελε με τα
στριφτοκερατα και τα πλατια μετωπα ,τα πηρε και μαζι μ'αυτα επεστρεψε απ'τη Φυλακη
της Θεσσαλιας στη Πελοποννησο στη Πυλο και τα'δωσε τ'αδερφου του να τα παει στον
βασιλια κι ετσι εγινε κι ο Βιαντας τα πηγε τα στριφτοκερατα βοδια στον Νηλεα κι εκεινος
του δωσε για επαθλο ακριβο γυναικα την κορη του Πυρω που πολυ αγαπουσε ο Βιαντας
κι εγιναν συντομα οι γαμοι τους και παντρευτηκαν κι εζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα
.
.
.

Άνθρωποι του Κόσμου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Άνθρωπος, Αυτός που αναλογιζεται αυτό το οποίο βλέπει-ένας ανθρωπος από
που σε κοιταζει;-τι μαθαίνει;-γιατί σε κοιτάζει;-φόβος η ' συμπάθειά;-μια ιστορία
η' ένα μυθιστόρημα;-ένα γεγονός η' μια επινόηση;-αν ένας άνθρωπος πεινάει
πειναει όλη η ανθρωπότητα-τι ζητάω;τι θέλω να μου δώσουν;τι προσφέρω;
τι οφελω;τι οφελουμαι;υπαρχω;ρωταω.αληθεια η' ψέμα. όνομα. φωνή. αναπνοή.
βλέμμα.
.
.
.

50 Δαναιδες
-paintings c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Jody Pou Udite amanti B Strozzi
.
.
.
.
ΟΙ 50 ΔΑΝΑΙΔΕΣ -χ.ν.κουβελης
 Ὑπερμνήστραν Γοργοφόνην Αὐτομάτην Ἀμυμώνην Ἀγαυὴν  Σκαιήν Ἱπποδάμειαν  Ῥοδίαν
Κλεοπάτραν  Ἀστερίαν  Ἱπποδαμείαν  Γλαύκην  Ἱππομέδουσαν  Γόργην  Ἰφιμέδουσαν
Ῥόδην  Πειρήνην Δώριον Φάρτιν  Μνήστραν  Εὐίππην  Ἀναξιβίην Νηλώ  Κλειτήν  Σθενέλην
Χρυσίππην Αὐτονόην  Θεανὼ  Ἠλέκτραν  Κλεοπάτραν  Εὐρυδίκην Γλαυκίππην  Ἀνθήλειαν
Κλεοδώρην  Εὐίππην  Ἐρατὼ  Στύγνην Βρύκην  Ἀκταίην  Ποδάρκην Διωξίππην  Ἀδίτην
 Ὠκυπέτην  Πυλάργην  Ἱπποδίκην  Ἀδιάντην Καλλιδίκην   Οἴμην   Κελαινώ   Ὑπερίππην
.
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ-Β 1,5
[50 Δαναιδες-οι γαμοι τους-με τους 50 Αιγυπτιαδες]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
[εισαγωγη]
ο Δαναος και ο Αιγυπτος ητα διδυμα αδερφια  του Βηλου της Ιους βασιλια της χωρας
των Μελαμποδων,το ονομα της Αιγυπτου τοτε,και της Αγχινοης ή Αγχιρροης του Νείλου,
βασιλιας της Λιβυης  οριστηκε ο Δαναος και της Αραβιας,Αιγυπτου,ο Αιγυπτος,
ο Δαναος και ο Αιγυπτος απο διαφορες γυναικες ο μεν πρωτος απεκτησε 50 κορες
ο δε δευτερος 50 γιους,οταν μεγαλωσαν οι 50 γιοι ζητησαν για γυναικες τους τις 50
κορες,πρωτες εξαδερφες τους,ο Δαναος αρνηθηκε τον αιμομικτικη γαμο και φοβου-
μενος μπηκε σε καραβι μαζι με τις κορες του κι εφτασε στο Αργος ,εκει απαιτησε τον
θρονο απο τον βασιλια Γελανωρα,σαν εγγονος της Ιους,στη μαχη λυκου με ταυρου
νικησε ο λυκος,σημαδι να παρει το θρονο του Αργους ο Δαναος,ο οποιος ανοιξε τα
νερα της λιμνης Λερνης για την αρδευση των χωραφιων,πριν απ'αυτο μια Δαναιδα η
Αμυμωνη[η Αμεμπτος η Αθωνα]σταλθηκε να βρει νερο γιατι οργισμενος ο Ποσειδωνας
με την Ηρα που πηρε στη κατοχη τον τοπο στερεψε τις πηγες,εκει την παραφυλαξε ενας
Σατυρος και της επιτεθηκε να την βιασει,τοτε εμφανισθηκε ο Ποσειδωνας και την εσωσε,
τις εδειξε της πηγες της Λερνης και την εκανε δικη του,απ'αυτο το σμιξιμο γεννηθηκε ο
Ναυπλιος,
κατεφτασαν τοτε στην Αργολιδα οι 50 Αιγυπτιαδες γιοι και απαιτησαν απ'τον Δαναο τις 50
Δαναιδες κορες για γυναικες τους

Β 1,5 οἱ δὲ Αἰγύπτου παῖδες ἐλθόντες εἰς Ἄργος τῆς τε ἔχθρας παύσασθαι παρεκάλουν καὶ
τὰς θυγατέρας αὐτοῦ γαμεῖν ἠξίουν. Δαναὸς δὲ ἅμα μὲν ἀπιστῶν αὐτῶν τοῖς ἐπαγγέλμασιν,
ἅμα δὲ καὶ μνησικακῶν περὶ τῆς φυγῆς, ὡμολόγει τοὺς γάμους καὶ διεκλήρου τὰς κόρας.
Ὑπερμνήστραν μὲν οὖν τὴν πρεσβυτέραν ἐξεῖλον Λυγκεῖ καὶ Γοργοφόνην Πρωτεῖ· οὗτοι γὰρ
ἐκ βασιλίδος γυναικὸς Ἀργυφίης ἐγεγόνεισαν Αἰγύπτῳ. τῶν δὲ λοιπῶν ἔλαχον Βούσιρις μὲν
καὶ Ἐγκέλαδος καὶ Λύκος καὶ Δαΐφρων τὰς Δαναῷ γεννηθείσας ἐξ Εὐρώπης Αὐτομάτην
Ἀμυμώνην Ἀγαυὴν Σκαιήν. αὗται δὲ ἐκ βασιλίδος ἐγένοντο Δαναῷ, ἐκ δὲ Ἐλεφαντίδος
Γοργοφόνη καὶ Ὑπερμνήστρα. Ἴστρος δὲ Ἱπποδάμειαν, Χαλκώδων Ῥοδίαν, Ἀγήνωρ
Κλεοπάτραν, Χαῖτος Ἀστερίαν, Διοκορυστὴς Ἱπποδαμείαν, Ἄλκης Γλαύκην, Ἀλκμήνωρ
Ἱππομέδουσαν, Ἱππόθοος Γόργην, Εὐχήνωρ Ἰφιμέδουσαν, Ἱππόλυτος Ῥόδην. οὗτοι μὲν
οἱ δέκα ἐξ Ἀραβίας γυναικός, αἱ δὲ παρθένοι ἐξ Ἁμαδρυάδων νυμφῶν, αἱ μὲν Ἀτλαντείης,
αἱ δὲ ἐκ Φοίβης. Ἀγαπτόλεμος δὲ ἔλαχε Πειρήνην, Κερκέτης δὲ Δώριον, Εὐρυδάμας Φάρτιν,
Αἴγιος Μνήστραν, Ἄργιος Εὐίππην, Ἀρχέλαος Ἀναξιβίην, Μενέμαχος Νηλώ, οἱ <μὲν> ἑπτὰ
ἐκ Φοινίσσης γυναικός, αἱ δὲ παρθένοι Αἰθιοπίδος. ἀκληρωτὶ δὲ ἔλαχον δι᾽ ὁμωνυμίαν τὰς
Μέμφιδος οἱ ἐκ Τυρίας, Κλειτὸς Κλειτήν, Σθένελος Σθενέλην, Χρύσιππος Χρυσίππην. οἱ δὲ
ἐκ Καλιάδνης νηίδος νύμφης παῖδες δώδεκα ἐκληρώσαντο περὶ τῶν ἐκ Πολυξοῦς νηίδος
νύμφης· ἦσαν δὲ οἱ μὲν παῖδες Εὐρύλοχος Φάντης Περισθένης Ἕρμος Δρύας Ποταμὼν
Κισσεὺς Λίξος Ἴμβρος Βρομίος Πολύκτωρ Χθονίος, αἱ δὲ κόραι Αὐτονόη Θεανὼ Ἠλέκτρα
Κλεοπάτρα Εὐρυδίκη Γλαυκίππη Ἀνθήλεια Κλεοδώρη Εὐίππη Ἐρατὼ Στύγνη Βρύκη. οἱ δὲ
<ἐκ> Γοργόνος Αἰγύπτῳ γενόμενοι ἐκληρώσαντο περὶ τῶν ἐκ Πιερίας, καὶ λαγχάνει Περίφας
μὲν Ἀκταίην, Οἰνεὺς δὲ Ποδάρκην, Αἴγυπτος Διωξίππην, Μενάλκης Ἀδίτην, Λάμπος Ὠκυπέτην,
Ἴδμων Πυλάργην. οὗτοι δέ εἰσι νεώτατοι· Ἴδας Ἱπποδίκην, Δαΐφρων Ἀδιάντην (αὗται δὲ ἐκ
μητρὸς ἐγένοντο Ἕρσης), Πανδίων Καλλιδίκην, Ἄρβηλος Οἴμην, Ὑπέρβιος Κελαινώ,
Ἱπποκορυστὴς Ὑπερίππην· οὗτοι ἐξ Ἡφαιστίνης, αἱ δὲ ἐκ Κρινοῦς.
ὡς δὲ ἐκληρώσαντο τοὺς γάμους, ἑστιάσας ἐγχειρίδια δίδωσι ταῖς θυγατράσιν. αἱ δὲ
κοιμωμένους τοὺς νυμφίους ἀπέκτειναν πλὴν Ὑπερμνήστρας· αὕτη γὰρ Λυγκέα διέσωσε
παρθένον αὐτὴν φυλάξαντα· διὸ καθείρξας αὐτὴν Δαναὸς ἐφρούρει. αἱ δὲ ἄλλαι τῶν Δαναοῦ
θυγατέρων τὰς μὲν κεφαλὰς τῶν νυμφίων ἐν τῇ Λέρνῃ κατώρυξαν, τὰ δὲ σώματα πρὸ τῆς
πόλεως ἐκήδευσαν. καὶ αὐτὰς ἐκάθηραν Ἀθηνᾶ τε καὶ Ἑρμῆς Διὸς κελεύσαντος. Δαναὸς δὲ
ὕστερον Ὑπερμνήστραν Λυγκεῖ συνῴκισε, τὰς δὲ λοιπὰς θυγατέρας εἰς γυμνικὸν ἀγῶνα τοῖς
νικῶσιν ἔδωκεν.
.
Β 1,5  τα παιδια του Αιγυπτου ερχομενα στο Αργος παρακαλεσαν και η εχθρα να σταματησει
και τις θυγατερες αυτου να παρουν για γυναικες αξιωναν.Ο Δαναος και μην πιστευοντας
αυτων τις υποσχεσεις και εχοντας στο νου να παρει εκδικηση για τη φυγη,δεχτηκε τους
γαμους και κληρωσε τις κορες.την Υπερμνηστρα λοιπον την μεγαλυτερη την κληρωσε στον
Λυγκεα και την Γοργοφονη στον Πρωτεα.αυτοι απο την βασιλικη γυναικα Αργυφια εγιναν
στον Αιγυπτο.στις δε λοιπες ελαχαν ο Βουσιρις και ο Εγκελαδος  και ο Λυκος και ο
Δαιφρονας αυτες που στον Δαναον γεννηθηκαν απο την Ευρωπη η Αυτοματη η Αμυμωνη
η Αγαυη η Σκαιη.αυτες απο τη βασιλικη γυναικα εγιναν στον Δαναο,απο την Ελεφαντιδα
η Γοργοφονη και η Υπερμνηστρα.ο Ιστρος την Ιπποδαμεια ο Χαλκωδωνας την Ροδια
ο Αγηνωρας την Κλεοπατρα ο Χαιτος την Αστερια ο Διοκορυστης την Ιπποδαμεια
ο Αλκης την Γλαυκη ο Αλκμηνωρας την Ιππομεδουσα ο Ιπποθοος τη Γοργω
ο Ευχηνωρας την Ιφιμεδουσα ο Ιππολυτος τη Ροδω.αυτοι μεν οι δεκα απο γυναικα
ανωνυμη της Αραβιας,οι δε παρθενες απο τις Αμαδρυαδες νυμφες,οι μεν απο την
Ατλαντεια ,οι δε απο την Φοιβη.ο Αγαπτολεμος ελαχε τη Πειρηνη ο Κερκετης τη Δωριο
ο Ευρυδαμας την Φαρτη ο Αιγιος την Μνηστρα ο Αργιος την Ευιππη ο Αρχελαος την
Αναξιβια ο Μενεμαχος την Νηλω,αυτοι μεν απο Φοινισσας γυναικας,οι δε παρθενες
απο Αιθιοπικης.χωρις κληρο ελαχαν δια την ομωνυμια σ'αυτες απο τη Μεμφιδα αυτοι
απο τη Τυρια,ο Κλειτος την Κλειτη,ο Σθενελος την Σθενελη,ο Χρυσιππος την Χρυσιππη.
τα δε απο την Καλιαδνη νηρηιδα νυμφη παιδια δωδεκα κληρωθηκαν μ'αυτες απο την
Πολυξω νηρηιδα νυμφη.ηταν δε τα μεν παιδια ο Ευρυλοχος ο Φαντης ο Περισθενης
ο Ερμος ο Δρυας ο Ποταμων ο Κισσεας ο Λιξος ο Ιμβρος ο Βρομιος ο Πολυκτωρας
ο Χθονιος,οι δε κορες η Αυτονοη η Θεανω η Ηλεκτρα η Κλεοπατρα η Ευριδικη
η Γλαυκιππη η Ανθηλεια η Κλεοδωρα η Ευιππη η Ερατω η Στυγνη η Βρυκη.αυτοι δε απο
την Γοργονα στον Αιγυπτο γεννημενοι κληρωθηκαν μ'αυτες  απο την Πιερια,κι ελαχε
ο Περιφας μεν την Ακταια ,ο Οινεας δε την Ποδαρκη,ο Αιγυπτος την Δωξιππη,ο Μεναλκης
την Αδιτη,ο Λαμπος την Ωκυπετην,ο Ιδμων τηην Πυλαργη.αυτοι δεν ηταν νεωτατοι.
ο Ιδας την Ιπποδικη,ο Δαιφρωνας την Αδιαντη,[αυτες εγιναν απο την μητερα Ερση],
ο Πανδιωνας την Καλλιδικη,ο Αρβηλος την Οιμη,ο Υπερβιος την Κελαινω ο Ιπποκορυστης
την Υπεριππη,.αυτοι απο την Ηφαιστινη,αυτες δε απο την Κρινω.
αφου δε κληρωθηκαν οι γαμοι,κοφτερα ισα στη καρδια μαχαιρια εδωσε στις θυγατερες.
αυτες δε κοιμισμενους τους γαμπρους εσφαξαν εκτος της Υπερμνηστρας,αυτη τον Λυγκεα
διεσωσε που παρθενα αυτη φυλαξε.γι'αυτο κλεινοντας αυτη σε φυλακη ο Δαναος την
φρουρουσε.οι δε αλλες του Δαναου θυγατερες τα μεν κεφαλια των γαμπρων μεσα στη
[λιμνη] Λερνη ερριξαν,τα δε σωματα μπροστα απο την πολη εκηδεψαν.κι αυτες καθαρησαν
και η Αθηνα και ο Ερμης μ'εντολη του Δια.ο Δαναος δε υστερα την Υπερμνηστρα στον
Λυγκεα αφησε να ζουν μαζι,τις δε λοιπες θυγατερες στους νικητες σε γυμνικο αγωνα εδωσε.
.
[επιλογος]
γι'αυτους τους φονους οι Δαναιδες τιμωρηθηκαν στον Αδη να κουβαλουν νερο και να
το ριχνουν σ'ενα τρυπιο πιθαρι,οσο το γεμιζαν τοσο αυτο αδειαζε,ο πιθος των Δαναιδων
.
για τις Δαναιδες ο Αισχυλος εγραψε τις τραγωδιες ''Ικετιδες''[1073] και ''Δαναιδαι'' και το
σατυρικο δραμα ''Αμυμωνη'',επισης τραγωδια εγραψε ο Φρυνιχος ''Δαναιδαι'',
ο Αριστοφανης  τις σατυρισε στη κωμωδια ''Δαναισιν'
.
οι Γαμοι 50 Αιγυπτιαδων- 50 Δαναιδων
Λυγκευς Ὑπερμνήστραν Πρωτευς Γοργοφόνην Βούσιρις Αὐτομάτην Ἐγκέλαδος Ἀμυμώνην
Λύκος Ἀγαυὴν Δαΐφρων Σκαιήν  Ἴστρος  Ἱπποδάμειαν Χαλκώδων Ῥοδίαν Ἀγήνωρ Κλεοπάτραν
Χαῖτος Ἀστερίαν Διοκορυστὴς Ἱπποδαμείαν Ἄλκης Γλαύκην Ἀλκμήνωρ Ἱππομέδουσαν
 Ἱππόθοος Γόργην Εὐχήνωρ Ἰφιμέδουσαν Ἱππόλυτος Ῥόδην Ἀγαπτόλεμος Πειρήνην
Κερκέτης Δώριον Εὐρυδάμας Φάρτιν Αἴγιος Μνήστραν  Ἄργιος Εὐίππην Ἀρχέλαος Ἀναξιβίην
Μενέμαχος Νηλώ Κλειτὸς Κλειτήν Σθένελος Σθενέλην Χρύσιππος Χρυσίππην
Εὐρύλοχος Αὐτονόην Φάντης Θεανὼ Περισθένης Ἠλέκτραν  Ἕρμος Κλεοπάτραν
Δρύας Εὐρυδίκην Ποταμὼν Γλαυκίππην Κισσεὺς Ἀνθήλειαν Λίξος Κλεοδώρην
 Ἴμβρος Εὐίππην Βρομίος Ἐρατὼ Πολύκτωρ Στύγνην Χθονίος Βρύκην
Περίφας  Ἀκταίην Οἰνεὺς  Ποδάρκην Αἴγυπτος Διωξίππην Μενάλκης Ἀδίτην
Λάμπος Ὠκυπέτην Ἴδμων Πυλάργην Ἴδας Ἱπποδίκην Δαΐφρων Ἀδιάντην
Πανδίων Καλλιδίκην  Ἄρβηλος Οἴμην  Ὑπέρβιος Κελαινώ  Ἱπποκορυστὴς Ὑπερίππην
.
Η Απολλοδωρου Βιβλιοθηκη ,[4 βιβλια,απο το 3ο εχει χαθει μερος και το 4ο]γνωριζουμε
σημερα πως δεν γραφτηκε απο τον Απολλοδωρο τον Αθηναιο[180 π.Χ-π.111 η' 109 π.Χ]
ιστορικο γραμματικο και μυθογραφου,μαθητη του Αρισταρχου,που εζησε στην Αλεξαν-
δρεια και το 146 π.Χ εκδιωχθηκε απο τον Πτολεμαιο τον Φουσκωνα[πηγε στην Περγαμο
και μετα το 133 μ.Χ στην Αθηνα],αλλα απο καποιον Απολλοδωρο τον Ψευδο-Απολλοδωρο,
μαλλον τον 1αι. μ.Χ
.
.

.

Λυγκεας και Υπερμνηστρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΥΠΕΡΜΝΗΣΤΡΑ ΔΑΝΑΙΔΑ ΚΑΙ ΛΥΓΚΕΑΣ ΑΙΙΓΥΠΤΙΑΔΗΣ-χ.ν.κουβελης
.
η Υπερμνηστρα ξαγρυπνουσε,στο καθρεφτη εβλεπε το ξαπλωμενο δυνατο σωμα
του αντρα της Λυγκεα,πρωτη νυχτα του γαμου,εκεινος κοιμονταν κι εκεινη ειχε στο
δεξι της χερι το κοφτερο μαχαιρι που της εδωσε διαταζοντας την ο πατερας να τον
σφαξει,μια απλη κινηση,απο πανω προς τα κατω,κι ο κυκνος βαφει τα ασπρα φτερα
του κατακοκκινα,γυρισε κι ειδε τον αντρα,η αναπνοη του ησυχη,''μια απλη κινηση
ειναι,να ετσι ,και κοβεται η αναπνοη του,η κινηση της ζωης''σκεφτηκε,πλησιασε
στο ανοιχτο παραθυρο,ειδε,νυχτα περασμενη,ησυχια στα δεντρα και στον αερα,
ακινησια,το φεγγαρι ασημενιο λαμπερο κυλαει στον ουρανο ολοκληρο,
 ''το ιδιο φεγγαρι''ψιθυρισε''οπως τοτε εκεινη τη βραδυα στη μακρινη πατριδα''
ζεστη βραδυα,κι ενα αθωο κοριτσι δεκαπεντε χρονων λουζονταν ξεγνοιαστο στα χλιαρα
νερα του ποταμου,λαμπερες σταλαγματιες στην απαλη επιδερμιδα της ,
''εγω ημουν εκεινο το κοριτσι'' συνεχισε ''κι οπως αμεριμνη κολυμπουσα ξαφνικα ακουσα
ανεπαισθητο ηχο,σαλεμα φυλλων,κοιταξα,δεν ειδα τιποτα,θα'ναι ο αερας που σιγοτρεμει
τους λογχοσχημους παπυρους,ξεχαστηκα μεσ'στην δροσερη απολαυση των νερων''
και παλι ακουστηκε ο χαμηλος θορυβος,και τοτε κοιταζοντας προς το μερος εκεινο τον
ειδε,ηταν ο ξαδερφος της Λυγκεας,και την εβλεπε,ποιος ξερει ποση ωρα εκει κρυμενος,
να πλενεται,
''ντραπηκα και φοβηθηκα,σαν μικρη ελαφινα που την παραμονευει δυνατο λιονταρι
στην πηγη που ξεδιψαει'',βγηκε αμεσως απ'τα νερα εντρομη αρπαξε τα ρουχα της
κι εφυγε τρεχοντας προς το σπιτι,''δεν ειπα τιποτα στον πατερα,δεν τον μαρτυρησα''
γυρισε προς τον κοιμισμενο αντρα,''τωρα μπορω να τον σκοτωσω,τον εχω στο χερι
μου'',πλησιασε στο κρεβατι,''παντα οταν ειχε φεγγαρι κατεβαινα νυχτα στον ποταμο
κι εβλεπα να φωτιζονται τα νερα απ'το φως του,εμενα εκει ωρα,σαν κατι να προσμενα,
κατι να συμβει καποιος να ερθει,δεν ηξερα γιατι,ποτε δεν ηρθε καποιος,σαν σε ονειρο
αυτο το ζουσα'',η λεπιδα του μαχαιριου γυαλισε,εριξε αστραπη στον γυμνο τοιχο και
πηδησε στο λαιμο του αντρα,''αποψε το ιδιο φεγγαρι,οπως στο ονειρο,κι αποψε δεν
ειναι ονειρο'',ο ψιθυρος της αναπνοης του αντρα δεν την φοβιζει,''αυτος ο αντρας
ειναι'' ψιθυριζει,ανοιγει τα δαχτυλα κι αφηνει να πεσει το μαχαιρι στο πατωμα,
στο θορυβο του ο αντρας εκανε μια κινηση να ξυπνησει αλλα δεν ξυπνησε βυθιστηκε
μεσα στον υπνο,πηρε το σεντονι και τον σκεπασε τρυφερα,ξαπλωσε διπλα του,
ενιωσε το δυνατο κορμι του στο απαλο κορμι της,απ'τ'ανοιχτο παραθυρο εμπαινε
το φως του φεγγαριου,
''το φως του φεγγαριου πανω στα νερα'' ψιθυρισε''τ'ονειρο μου αποψε'',κι εκλεισε
τα ματια να κοιμηθει.
.
.
.

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ-Βιβλιο Α'-προταση β'- c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

.

.

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Βιβλιο Α'

προταση β'.

Προς τω δοθεντι σημειω τη δοθειση ευθεια ισην ευθειαν θεσθαι

Στο δοσμενο σημειο στη δοσμενη ευθεια ιση ευθεια να τοποθετηθει 

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

.

β΄. Πρὸς τῷ δοθέντι σημείῳ τῇ δοθείσῃ εὐθείᾳ ἴσην εὐθεῖαν θέσθαι.

Ἔστω τὸ μὲν δοθὲν σημεῖον τὸ Α, ἡ δὲ δοθεῖσα εὐθεῖα ἡ ΒΓ· δεῖ δὴ πρὸς τῷ Α σημείῳ τῇ
δοθείσῃ εὐθείᾳ τῇ ΒΓ ἴσην εὐθεῖαν θέσθαι.
Ἐπεζεύχθω γὰρ ἀπὸ τοῦ Α σημείου ἐπὶ τὸ Β σημεῖον εὐθεῖα ἡ ΑΒ, καὶ συνεστάτω ἐπ' αὐτῆς τρίγωνον ἰσόπλευρον τὸ ΔΑΒ, καὶ ἐκβεβλήσθωσαν ἐπ' εὐθείας ταῖς ΔΑ, ΔΒ εὐθεῖαι αἱ ΑΕ, ΒΖ,
καὶ κέντρῳ μὲν τῷ Β διαστήματι δὲ τῷ ΒΓ κύκλος γεγράφθω ὁ ΓΗΘ, καὶ πάλιν κέντρῳ τῷ Δ καὶ διαστήματι τῷ ΔΗ κύκλος γεγράφθω ὁ ΗΚΛ.
Ἐπεὶ οὖν τὸ Β σημεῖον κέντρον ἐστὶ τοῦ ΓΗΘ κύκλου, ἴση ἐστὶν ἡ ΒΓ τῇ ΒΗ. πάλιν, ἐπεὶ τὸ Δ σημεῖον κέντρον ἐστὶ τοῦ ΚΛΗ κύκλου, ἴση ἐστὶν ἡ ΔΛ τῇ ΔΗ, ὧν ἡ ΔΑ τῇ ΔΒ ἴση ἐστίν. λοιπὴ
ἄρα ἡ ΑΛ λοιπῇ τῇ ΒΗ ἐστὶν ἴση. ἐδείχθη δὲ καὶ ἡ ΒΓ τῇ ΒΗ ἴση· ἑκατέρα ἄρα τῶν ΑΛ, ΒΓ τῇ
ΒΗ ἐστὶν ἴση. τὰ δὲ τῷ αὐτῷ ἴσα καὶ ἀλλήλοις ἐστὶν ἴσα· καὶ ἡ ΑΛ ἄρα τῇ ΒΓ ἐστὶν ἴση.
Πρὸς ἄρα τῷ δοθέντι σημείῳ τῷ Α τῇ δοθείσῃ εὐθείᾳ τῇ ΒΓ ἴση εὐθεῖα κεῖται ἡ ΑΛ·
ὅπερ ἔδει ποιῆσαι.

.

.

β'.Στο δοσμενο σημειο στη δοσμενη ευθεια ιση ευθεια να τοποθετηθει. 

Εστω το μεν δοσμενο σημειο το Α,η δε δοσμενη  ευθεια η ΒΓ.πρεπει στο Α σημειο στη
δοσμενη ευθεια ΒΓ ιση ευθεια να τοποθετηθει.
Συνδεεται απο το Α σημειο επι το Β σημειο ευθεια ΑΒ,και κατασκευαζεται πανω αυτης
τριγωνο ισοπλευρο το ΔΑΒ,και προεκτεινονται σε ευθεια στις ΔΑ,ΔΒ  ευθειες οι  ΑΕ,ΒΖ,
και με κεντρο μεν στο Β  με διαστημα ισο στο ΒΓ κυκλος θα εχει γραφει ο ΓΗΘ,και παλι με
κεντρο στο Δ και με διαστημα ισο στο ΔΗ κυκλος θα εχει γραφει ο ΗΚΛ.
Επειδη λοιπον το Β σημειο κεντρο ειναι του ΓΗΘ κυκλου,ιση ειναι η ΒΓ στη ΒΗ.παλι,επειδη
το Δ σημειο κεντρο ειναι του ΚΛΗ κυκλου,ιση ειναι η ΔΛ στη ΔΗ,οντας η ΔΑ στη ΔΒ ιση
ειναι.η υπολοιπη επομενως η ΑΛ στην υπολοιπη την ΒΗ ειναι ιση.αποδειχτηκε δε και η ΒΓ
στη ΒΗ ιση.καθε μια επομενως των ΑΛ,ΒΓ στη ΒΗ ειναι ιση.τα δε στο ιδιο ισα και μεταξυ
τους ειναι ισα.και η ΑΛ επομενως στη ΒΓ ειναι ιση.
Επομενως στο δοσμενο σημειο στο Α  στη δοσμενη ευθεια ΒΓ ιση ευθεια βρισκεται η ΑΛ.
αυτο το οποιο επρεπε να γινει.
.
.
ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ-Βιβλιο Α'-προταση β'
-animations αποδειξης c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music  Iannis Xenakis Rebonds A
.
.
.
.
.

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ-Στοιχεια Α'-προτασεις ε' και στ'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ-Στοιχεια Α'-προτασεις ε' και στ'.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
.
ε'. Τῶν ἰσοσκελῶν τριγώνων αἱ πρὸς τῇ βάσει γωνίαι ἴσαι ἀλλήλαις εἰσίν, καὶ
προσεκβληθεισῶν τῶν ἴσων εὐθειῶν αἱ ὑπὸ τὴν βάσιν γωνίαι ἴσαι ἀλλήλαις ἔσονται.

Ἔστω τρίγωνον ἰσοσκελὲς τὸ ΑΒΓ ἴσην ἔχον τὴν ΑΒ πλευρὰν τῇ ΑΓ πλευρᾷ, καὶ προσεκβεβλήσθωσαν ἐπ' εὐθείας ταῖς ΑΒ, ΑΓ εὐθεῖαι αἱ ΒΔ, ΓΕ· λέγω, ὅτι ἡ μὲν ὑπὸ ΑΒΓ 

γωνία τῇ ὑπὸ ΑΓΒ ἴση ἐστίν, ἡ δὲ ὑπὸ ΓΒΔ τῇ ὑπὸ ΒΓΕ. Εἰλήφθω γὰρ ἐπὶ τῆς ΒΔ τυχὸν 

σημεῖον τὸ Ζ, καὶ ἀφῃρήσθω ἀπὸ τῆς μείζονος τῆς ΑΕ τῇ ἐλάσσονι τῇ ΑΖ ἴση ἡ ΑΗ, καὶ 

ἐπεζεύχθωσαν αἱ ΖΓ, ΗΒ εὐθεῖαι. Ἐπεὶ οὖν ἴση ἐστὶν ἡ μὲν ΑΖ τῇ ΑΗ ἡ δὲ ΑΒ τῇ ΑΓ, δύο δὴ 

αἱ ΖΑ, ΑΓ δυσὶ ταῖς ΗΑ, ΑΒ ἴσαι εἰσὶν ἑκατέρα ἑκατέρᾳ· καὶ γωνίαν κοινὴν περιέχουσι τὴν 

ὑπὸ ΖΑΗ· βάσις ἄρα ἡ ΖΓ βάσει τῇ ΗΒ ἴση ἐστίν, καὶ τὸ ΑΖΓ τρίγωνον τῷ ΑΗΒ τριγώνῳ ἴσον 

ἔσται, καὶ αἱ λοιπαὶ γωνίαι ταῖς λοιπαῖς γωνίαις ἴσαι ἔσονται ἑκατέρα ἑκατέρᾳ, ὑφ' ἃς αἱ 

ἴσαι πλευραὶ ὑποτείνουσιν, ἡ μὲν ὑπὸ ΑΓΖ τῇ ὑπὸ ΑΒΗ, ἡ δὲ ὑπὸ ΑΖΓ τῇ ὑπὸ ΑΗΒ. καὶ ἐπεὶ 

ὅλη ἡ ΑΖ ὅλῃ τῇ ΑΗ ἐστιν ἴση, ὧν ἡ ΑΒ τῇ ΑΓ ἐστιν ἴση, λοιπὴ ἄρα ἡ ΒΖ λοιπῇ τῇ ΓΗ ἐστιν 

ἴση. ἐδείχθη δὲ καὶ ἡ ΖΓ τῇ ΗΒ ἴση· δύο δὴ αἱ ΒΖ, ΖΓ δυσὶ ταῖς ΓΗ, ΗΒ ἴσαι εἰσὶν ἑκατέρα 

ἑκατέρᾳ· καὶ γωνία ἡ ὑπὸ ΒΖΓ γωνίᾳ τῇ ὑπὸ ΓΗΒ ἴση, καὶ βάσις αὐτῶν κοινὴ ἡ ΒΓ· καὶ τὸ 

ΒΖΓ ἄρα τρίγωνον τῷ ΓΗΒ τριγώνῳ ἴσον ἔσται, καὶ αἱ λοιπαὶ γωνίαι ταῖς λοιπαῖς γωνίαις 

ἴσαι ἔσονται ἑκατέρα ἑκατέρᾳ, ὑφ' ἃς αἱ ἴσαι πλευραὶ ὑποτείνουσιν· ἴση ἄρα ἐστὶν ἡ μὲν 

ὑπὸ ΖΒΓ τῇ ὑπὸ ΗΓΒ ἡ δὲ ὑπὸ ΒΓΖ τῇ ὑπὸ ΓΒΗ. ἐπεὶ οὖν ὅλη ἡ ὑπὸ ΑΒΗ γωνία ὅλῃ τῇ ὑπὸ 

ΑΓΖ γωνίᾳ ἐδείχθη ἴση, ὧν ἡ ὑπὸ ΓΒΗ τῇ ὑπὸ ΒΓΖ ἴση, λοιπὴ ἄρα ἡ ὑπὸ ΑΒΓ λοιπῇ τῇ ὑπὸ 

ΑΓΒ ἐστιν ἴση· καί εἰσι πρὸς τῇ βάσει τοῦ ΑΒΓ τριγώνου. ἐδείχθη δὲ καὶ ἡ ὑπὸ ΖΒΓ τῇ ὑπὸ 

ΗΓΒ ἴση· καί εἰσιν ὑπὸ τὴν βάσιν. Τῶν ἄρα ἰσοσκελῶν τριγώνων αἱ πρὸς τῇ βάσει γωνίαι 

ἴσαι ἀλλήλαις εἰσίν, καὶ προσεκβληθεισῶν τῶν ἴσων εὐθειῶν αἱ ὑπὸ τὴν βάσιν γωνίαι ἴσαι 

ἀλλήλαις ἔσονται· ὅπερ ἔδει δεῖξαι.

.

.

ε'.Των ισοσκελων τριγωνων οι προς στη βαση γωνιες ισες η μια με την αλλη ειναι,

και προεκτεινομενων των ισων ευθειων οι υπο τη βαση γωνιες ισες η μια με την

αλλη γινονται. 

Εστω τριγωνο ισοσκελες το ΑΒΓ ιση εχον την ΑΒ πλευρα στην ΑΓ πλευρα,και ας εχουν
προεκταθει σ'ευθεια στις ΑΒ,ΑΓ ευθειες οι ΒΔ,ΓΕ.λεγω,οτι η μεν υπο ΑΒΓ  γωνια στην
υπο ΑΓΒ ιση ειναι,η δε υπο ΓΒΔ στην υπο ΒΓΕ.
Ας ληφθει επι της ΒΔ τυχον σημειον το Ζ,και ας  αφαιρεθει απο της μεγαλυτερης της
ΑΕ στη μικροτερη στη ΑΖ ιση η ΑΗ,κι ας συνδεθουν οι ΖΓ,ΗΒ ευθειες.Επειδη λοιπον
ιση ειναι η μεν ΑΖ στην ΑΗ η δε ΑΒ στην ΑΓ ,δυο ακομα οι ΖΑ,ΑΓ στις δυο ΗΑ,ΑΒ ισες
ειναι καθε μια με καθε μια.και γωνια κοινη περιεχουν την υπο ΖΑΗ.επομενως η βαση
ΖΓ στη βαση ΗΒ ιση ειναι,και το ΑΖΓ τριγωνο στο ΑΗΒ τριγωνο ισο ειναι,και οι λοιπες
γωνιες στις λοιπες γωνιες ισες γινονται η καθε μια με καθε μια,αυτες που οι ισες
πλευρες υποτεινουν, η μεν υπο ΑΓΖ στην υπο ΑΒΗ,η δε υπο ΑΖΓ στην υπο ΑΗΒ.και
επειδη ολη η ΑΖ σε ολη την ΑΗ ειναι ιση,ακομα η ΑΒ στην ΑΓ ειναι ιση,επομενως η
λοιπη ΒΖ στη λοιπη ΓΗ ειναι ιση.δειχθηκε δε και η ΖΓ στην ΗΒ ιση.δυο ακομα οι
ΒΖ,ΖΓ στις δυο ΓΗ,ΗΒ ισες ειναι καθε μια με καθε μια.και η γωνια υπο  ΒΖΓ στη
γωνια υπο ΓΗΒ ιση,και βαση αυτων κοινη η ΒΓ.και το ΒΖΓ επομενως τριγωνο στο ΓΗΒ
τριγωνο ισο ειναι,και οι λοιπες γωνιες στις λοιπες γωνιες ισες γινονται καθε μια
με καθε μια,αυτες που οι ισες πλευρες υποτεινουν.ιση επομενως ειναι η μεν υπο
ΖΒΓ στην υπο  ΗΓΒ η δε υπο ΒΓΖ στην υπο ΓΒΗ.επειδη λοιπον ολη η υπο ΑΒΗ γωνια με
ολη την υπο ΑΓΖ γωνια δειχθηκε ιση,αφου η υπο ΓΒΗ στην υπο  ΒΓΖ ιση,η λοιπη
επομενως υπο ΑΒΓ στην λοιπη υπο ΑΓΒ ειναι ιση.και ειναι προς  στην βαση του ΑΒΓ
τριγωνου.δειχθηκε δε και η υπο ΖΒΓ στην υπο ΗΓΒ ιση. και ειναι υπο τη βαση.
Επομενως των ισοσκελων τριγωνων οι προς στη βαση γωνιες ισες η μια με την αλλη
ειναι,και προεκτεινομενων των ισων ευθειων οι υπο τη βαση γωνιες ισες η μια με
την αλλη γινονται. αυτο το οποιο επρεπε να δειχθει.
.
.

στ'. Ἐὰν τριγώνου αἱ δύο γωνίαι ἴσαι ἀλλήλαις ὦσιν, καὶ αἱ ὑπὸ τὰς ἴσας γωνίαις 

ὑποτείνουσαι πλευραὶ ἴσαι ἀλλήλαις ἔσονται.

Ἔστω τρίγωνον τὸ ΑΒΓ ἴσην ἔχον τὴν ὑπὸ ΑΒΓ γωνίαν τῇ ὑπὸ ΑΓΒ γωνίᾳ· λέγω, ὅτι καὶ
πλευρὰ ἡ ΑΒ πλευρᾷ τῇ ΑΓ ἐστιν ἴση. Εἰ γὰρ ἄνισός ἐστιν ἡ ΑΒ τῇ ΑΓ, ἡ ἑτέρα αὐτῶν μείζων
ἐστίν. ἔστω μείζων ἡ ΑΒ, καὶ ἀφῃρήσθω ἀπὸ τῆς μείζονος τῆς ΑΒ τῇ ἐλάττονι τῇ ΑΓ ἴση ἡ
ΔΒ, καὶ ἐπεζεύχθω ἡ ΔΓ. Ἐπεὶ οὖν ἴση ἐστὶν ἡ ΔΒ τῇ ΑΓ κοινὴ δὲ ἡ ΒΓ, δύο δὴ αἱ ΔΒ, ΒΓ δύο
ταῖς ΑΓ, ΓΒ ἴσαι εἰσὶν ἑκατέρα ἑκατέρᾳ, καὶ γωνία ἡ ὑπὸ ΔΒΓ γωνίᾳ τῇ ὑπὸ ΑΓΒ ἐστιν ἴση·
βάσις ἄρα ἡ ΔΓ βάσει τῇ ΑΒ ἴση ἐστίν, καὶ τὸ ΔΒΓ τρίγωνον τῷ ΑΓΒ τριγώνῳ ἴσον ἔσται, τὸ
ἔλασσον τῷ μείζονι· ὅπερ ἄτοπον· οὐκ ἄρα ἄνισός ἐστιν ἡ ΑΒ τῇ ΑΓ· ἴση ἄρα. Ἐὰν ἄρα
τριγώνου αἱ δύο γωνίαι ἴσαι ἀλλήλαις ὦσιν, καὶ αἱ ὑπὸ τὰς ἴσας γωνίας ὑποτείνουσαι
πλευραὶ ἴσαι ἀλλήλαις ἔσονται· ὅπερ ἔδει δεῖξαι.

.

.

στ'.Εαν τριγωνου οι δυο γωνιες ισες η μια με την αλλη ειναι,και οι υπο τις ισες γωνιες 

υποτεινουσες πλευρες ισες η μια με την αλλη γινονται.

Εστω τριγωνο το ΑΒΓ ισην εχον την υπο ΑΒΓ γωνια στη υπο ΑΓΒ γωνια.λεγω,οτι και η
πλευρα ΑΒ στη πλευρα ΑΓ ειναι ιση.Εαν επομενως ανιση ειναι η ΑΒ στη ΑΓ,η αλλη απο
αυτες μεγαλυτερη ειναι. εστω μεγαλυτερη η ΑΒ,κι ας αφαιρεθει απο της μεγαλυτερης
της ΑΒ στη μικροτερη στη ΑΓ ιση η ΔΒ.κι ας συνδεθει η ΔΓ.Επειδη λοιπον ιση ειναι η ΔΒ
στην ΑΓ κοινη δε η ΒΓ,δυο τοτε οι ΔΒ,ΒΓ στις δυο ΑΓ,ΓΒ ισες ειναι καθε μια με καθε μια,
και η γωνια υπο ΔΒΓ στη γωνια υπο ΑΓΒ ειναι ιση.επομενως η βαση ΔΓ στη βαση ΑΒ ιση
ειναι,και το ΔΒΓ τριγωνο στο ΑΓΒ τριγωνο ισο ειναι,το μικροτερο στο μεγαλυτερο.αυτο
το οποιο ειναι ατοπο.επομενως δεν ειναι ανιση η ΑΒ στην ΑΓ.ιση επομενως.
Εαν επομενως τριγωνου οι δυο γωνιες ισες η μια με την αλλη ειναι,και οι υπο τις ισες
γωνιες υποτεινουσες πλευρες ισες η μια με την αλλη γινονται.
αυτο το οποιο επρεπε να δειχθει.
.
.
.

Μορφές-αναγλυφες σε πέτρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η Ανακάλυψη της Αρχαιας Πόλης-χ.ν.κουβελης

εκείνο το χωράφι ήταν διασπαρτο από σχεδόν επίπεδες πέτρες.καποιες ήταν μισοχωμενες
σκεπασμενες με χώματα κι αγριοχορτα,τις τραβουσαμε με προσοχή και τις καθαριζαμε,
επειτα τις κοιτούσαμε μια μια και εικαζαμε τι να εικονιζανε,πιθανως ήρωες,τους θεούς των
άντρες και γυναίκες,επικες σκηνές,μάχες,παλεμα και ειρηνικές,γάμους,γιορτές,χορούς,αλλά
και ζώα και φυτά και κτίρια,σε μια διακριναμε μια καθισμένη νεαρή κοπέλα να διαλέγει τα
κοσμήματα της κι ένας νεαρός άντρας να στέκεται όρθιος διπλα της, σε μια άλλη δυο άντρες
παλεύουν, μας έκανε εντύπωση η λιτότητα και η αυστηρότητα της τέχνης,ενα δέντρο, πιθανώς
μηλιά, ήταν γεματο φρούτα, σ'αυτές τις πέτρες ένιωθες τη ζωή αυτών των ανθρώπων να
παλλεται,να ζωντανεύει,οσο και να ψάξαμε δεν βρήκαμε πέτρες με επιγραφές,αδυνατο ένας
τόσο προηγμενος πολιτισμος να μην είχε γραφή, παρατηρώντας τις εικόνες στις πέτρες τις
ταξινομισαμε σε κατηγορίες,επικές,ειρηνικές, ήρωες,θεοί,αυτές ανήκουν στον α καλλιτεχνη
σύμφωνα με το ύφος, εκείνες με το β καλλιτεχνη,αυτες αρχαιοτερες,εκείνες μεταγενεστερες,
σε κάποιες αναγνωριζαμε πως ανήκουν στον κύκλο ενός θεού,αναπαριστουσαν σκηνές του
μύθου του η'ενός ήρωα,με σκηνες των αθλών του η' ενός επιφανους προσωπου με σκηνές
του βίου του,ενα χρόνο τώρα,από την πρώτη μέρα της ανακάλυψης, επισκεπτομαστε τον
αρχαιολογικό χώρο και καθε μέρα βρίσκουμε καινούργια ευρηματα και τα εντασουμε στα
προηγούμενα και επιστημονικα τα εξεταζουμε δημιουργώντας βαθμιαία το πρόσωπο αυτού
του αρχαίου του πολιτισμού.
.
.

.
Μορφές-αναγλυφες σε πέτρα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Iannis Xenakis Orient Occident
.
.
.
.

.

Ευκλειδης-Παππος-και η 5 προταση των Στοιχειων-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Παππος ο Αλεξανδρευς[3ος-4ος αι. μ.Χ]Μεγαλος Ελληνας μαθηματικος της Αλεξανδρειας.
Εγραψε,εκτος των αλλων,την Μαθηματικη Συναγωγη,8 βιβλια.
.
.
Η ΕΥΦΥΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΤΗΣ Ε' ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ Α'
ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ-χ.ν.κουβελης

ε΄. Τῶν ἰσοσκελῶν τριγώνων αἱ πρὸς τῇ βάσει γωνίαι ἴσαι ἀλλήλαις εἰσίν, καὶ προσεκβληθεισῶν
τῶν ἴσων εὐθειῶν αἱ ὑπὸ τὴν βάσιν γωνίαι ἴσαι ἀλλήλαις ἔσονται.
[τα ισοσκελη τριγωνα εχουν τις παρα την βασιν γωνιες ισες]
.
Αν το τριγωνο ΑΒΓ ειναι ισοσκελες,ΑΒ=ΑΓ τοτε:γωνια Β=Γ γωνια,παρα την βασιν
Αποδειξη του Παππου:Αν μεταφερουμε[μεταθεσουμε] ενα σχημα τοτε αυτο
παραμενει[ειναι]το ιδιο και αλλο.

στα τριγωνα ΒΑΓ και ΓΑΒ ειναι ΑΒ=ΑΓ,ΑΓ=ΑΒ και γωνια ΒΑΓ=ΓΑΒ γωνια
τοτε απο την δ' προταση:
 Ἐὰν δύο τρίγωνα τὰς δύο πλευρὰς [ταῖς] δυσὶ πλευραῖς ἴσας ἔχῃ ἑκατέραν ἑκατέρᾳ
καὶ τὴν γωνίαν τῇ γωνίᾳ ἴσην ἔχῃ τὴν ὑπὸ τῶν ἴσων εὐθειῶν περιεχομένην, καὶ τὴν
βάσιν τῇ βάσει ἴσην ἕξει, καὶ τὸ τρίγωνον τῷ τριγώνῳ ἴσον ἔσται, καὶ αἱ λοιπαὶ γωνίαι
ταῖς λοιπαῖς γωνίαις ἴσαι ἔσονται ἑκατέρα ἑκατέρᾳ, ὑφ' ἃς αἱ ἴσαι πλευραὶ ὑποτείνουσιν.
[εαν δυο τριγωνα εχουν δυο πλευρες τους μια προς μια ισες και τις περιεχομενες σ'αυτες
τις πλευρες γωνιες ισες ,τοτε ειναι ισα,και εχουν και τ'αλλα τους στοιχεια,γωνιες και
πλευρες,ισα ενα προς ενα.]
εχω:τριγωνο ΒΑΓ=ΓΑΒ τριγωνο.Επομενως:γωνια Β=Γ γωνια,παρα την βασιν γωνιες.
Οπερ εδει δειξαι.
.
.
.

αναγλυφα-σε πετρες απο αρχαια πολη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ ΕΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τεταρτη,πρωι.Ανακαλυψαμε μια πετρινη επιγραφη ,διαστασεων 50 εκ.χ 70εκ. και
παχους 7.50 εκ.,η χαραγμενη γραφη ηταν στο μεγιστο τμημα της διαβρωμενη,
αφου επιμελως την καθαρισαμε,αποτελουνταν απο 10 στιχους,καταφεραμε να
ξεχωρισουμε:

...ΑΓΟΡΗΘΕΝ...ΑΓΡ[Η].........ΦΟ.....[1ος στιχος]
ΕΤΙ...ΑΤΕ ΠΟΣΣΙ[Ν]...ΕΠΑΕΘΛΩ.......[2ος ]
...ΓΑ[Ι]ΑΝ...ΕΛΚΩΝ...........Δ............[3ος]
........Α.......ΓΕ............ΕΚΝΗΟΣ........[4ος]
...ΒΟΩΝΕΙΛΙ[ΠΟΔΩΝ]...ΔΕΝΔ[ΡΕ]Α..[5ος]
...ΟΛ[Ι]ΒΡΟΣ................ΤΥ.......ΑΝ...[6ος]
ΧΑΛΚΩΙ.....ΥΨΙ......ΚΙ...Ω......ΗΣΙ......[7ος]
..ΑΛΩ.......ΕΛΙΟΣ............ΤΕΥΧΕΣΣΙΝ[8ος]
...ΤΙΕΝΧΕΡΣΙΝ.....ΤΑ...ΑΓΛΑΟΣ.....Ε..[9ος]
ΚΑΙΚΥΜΑ[ΤΙ]...ΑΛΑΣΤΟΝΜΥΘΟΝ...[10ος]
.
ΑΓΟΡΗΘΕΝ           ΑΓΡ           ΦΟ
   ΕΤΙ   ΑΤΕ ΠΟΣΣΙ              ΕΠΑΕΘΛΩ
 ΓΑ ΑΝ   ΕΛΚΩΝ                Δ
        Α       ΓΕ              ΕΚΝΗΟΣ
ΒΟΩΝΕΙΛΙ                 ΔΕΝΔ  Α
   ΟΛ ΒΡΟΣ   ΤΥ                    ΑΝ
ΧΑΛΚΩΙ    ΥΨΙ     ΚΙ    Ω                ΗΣΙ
   ΑΛΩ    ΕΛΙΟΣ               ΤΕΥΧΕΣΣΙΝ
     ΤΙΕΝΧΕΡΣΙΝ      ΤΑ    ΑΓΛΑΟΣ       Ε
ΚΑΙΚΥΜΑ          ΑΛΑΣΤΟΝΜΥΘΟΝ
.
.
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΕΙΚΑΣΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΓΡΑΦΗΣ

απο πρωτη εξεταση το συμπερασμα μας ηταν πως ισως ειναι αποσπασμα ενος
επικου ποιηματος,που ψαλλει τον αθλο ενος ηρωα, εξαγομενο απο τις λεξεις:
αγλαος[λαμπρος,εξοχος]-τευχεσσιν[αρματα,οπλα]-χαλκωι[χαλκος,σιδερος]-
επαεθλω[βραβειο,αθλος].
απο τη λεξη:αγορηθεν[αγορη,αγορα,συνελευσις]εξαγεται πως η ληψη αποφασεων
λαμβανονταν συλλογικα.
οι λεξεις:αγρη[κυνηγι,ψαρεμα],-εκ νηος[καραβι,πλοιο]-και κυματι[στα κυματα,
θαλασοταραχη,τρικυμια],σημαινουν πως η περιπετεια του ηρωα ηταν στη
θαλασσα,ναυτικη.
οι λεξεις:γαιαν[γη,στερια],-ελκων[τραβω],-βοων ειλιποδων[βοδια με τα ποδια
συστρεφομενα καθως βαδιζουν],-δενδρεα[δεντρα,δασος,φυτεια]-δειχνουν πως
αποβιβαστηκε σε καποιο δασωμενο νησι με βοδια.
η λεξη:ολιβρος[γλιστερος,υγρασμενος]-ελιος[ηλιος]περιγραφουν κλιματολογικες
συνθηκες,υγρασια,ζεστη[τροπικο κλιμα]
-το-αλαστον μυθον τε[λογος,αφηγηση] -δηλωνει την με λογο[απαγγελια]εξυμνηση
αυτης της αλαστης [αξεχαστης,αλησμονητης] θαλασσινης περιπετειας,του αθλου,
του αγλαου[λαμπρου]ὴρωα.
.
μια ελευθερη[υποθετικη]αποδοση του κειμενου της επιγραφης:
[ο ηρωας σταλθηκε σε καποιο μακρυνο νησι νἀρπαξει τα βοδια
και τα φερει]
.
μαζευτηκαν στην αγορα κι ολοι μαζι αποφαση πηραν ο ηρωας
στη θαλασσα κυνηγι να παει και σαν γυρισει να τον βραβευσουν
κι οταν σε μακρυνο νησι εφτασε εκει εσυρε με τους συντροφους
στη στερια το κοιλο καραβι κι ηταν εκει βοσκουσαν βοδια πολλα
στριφτοποδαρα  και ηταν πυκνα δαση και γυρω γυρω γλιστερα βραχια   5
τοτε ορμησαν καταπανω στα ζωα με φωνες και με τα χαλκινα σπαθια
κι ο ηλιος καυτος ελαμπε στ'αρματα και σαν τ'αρπαξε στα χερια του
τα βοδια ο λαμπρος ηρωας στα αμπαρια μεσα τα'κλεισε του καραβιου
παλευοντας με τα κυματα μερες και νυχτες γυρισε μ'αυτα κι εμεις
σε γιορτη ας τον τιμησουμε και τον αξεχαστο αθλο του να ψαλλουμε  10
.
.
.

λαβυρινθος βιβλιοθηκη σκακι-labyrinthus Bibliothiki Chess-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ-χ.ν.κουβελης

Αυτο που συνεβαινε στη Μεγαλη Βιβλιοθηκη δεν μπορουσε να το εξηγησει.Εξαφανι-
ζονταν τα βιβλια.Στη οθονη του κεντρικου υπολογιστη με τον καταλογο των βιβλιων
εμφανιζονταν με γρηγορο ρυθμο ο τιτλος του βιβλιου,ο αριθμος της καταταταξης του,
ο χαρτης της θεσης του στη βιβλιοθηκη,με ολα τα στοιχεια θεσης του,στους διαδρομους
και στα ραφια της,η  περιληψη του θεματος του,και αναβοσβηνε η λεξη DELETE με κοκκινα
γραμματα.Σαν καποιος η' καποιοι να τα εκλεβαν.Ηταν ο  γενικος διευθυντης της
βιβλιοθηκης,μια δεκαετια,αυτο δεν ξανα ειχε συμβει.Οι καμερες παρακουλουθησης
σαρωναν το χωρο ακαταπαυστα 24 ωρες το 24ωρο,ηταν αδυνατο καποιος να αφαιρεσει
ενα βιβλιο και να το βγαλει εξω απο τη βιβλιοθηκη.
Αυτη η βιβλιοθηκη ηταν δικη του επινοηση,γι'αυτο και υπερηφανευονταν.Δημιουργησε
ενα χωρο οπου ολα τα βιβλια που εχουν γραφτει,που γραφονται και θα γραφτουν να
περιεχονται σ'αυτη.Η Μεγαλη Βιβλιοθηκη.Τεραστια στις διαστασεις,σχεδον απεραντη.
Μονο οι υπαλληλοι-βιβλιοθηκαριοι της εισερχονταν στον κυριο χωρο της βιβλιοθηκης
με τα βιβλια.
Τους ενημερωσε τι συνεβαινε και συζητησαν πως μπορουσε να λυθει το προβλημα.Οι δια
γραφες των βιβλιων συνεχιζονταν,ενα μηνα,με συνεχως αυξανομενο ρυθμο.Ειχαν
διαγραφει πανω απο 500.000 βιβλια.
Ενα πρωι,ακριβως 10 η ωρα,χτυπησε η πορτα του γραφειου του και μπηκε ενας
υπαλληλος,του εδειξε ενα ειστημονικο περιοδικο,το TRACTATUS και του ειπε:ειναι
το τελευταιο τευχος και περιεχει ενα αρθρο που διαισθανονταν πως ισως εχει ενδια-
φερον για την περιπτωση  της διαγραφης των βιβλιων.Το ανοιξε στη σελιδα του αρθρου
και του το εδωσε.Το διαβασε.
Εγραφε για εναν υπολογιστη τεραστιας τεχνητης εφυιας που σε αυτον ενα γλωσσικο
προγραμμα μπορει να παραγει με τρομακτικα γρηγορο  ρυθμο κειμενα και τα συγκρινει
με τα βιβλια που εχουν γραφτει και βρισκονται αποθηκευμενα στον τεραστιο χωρο
μνημης του.Αρχιζοντας απο τα απλα γραμματα δημιουργει ολα τα κειμενα,λογοτεχνικα,
ποιησης,φιλοσοφιας,μαθηματικων,επιστημης,ολα τα βιβλια,κι αυτα που γραφονται
τωρα,αλλα κι αυτα που θα γραφτουν στο μελλον,ακομα κι αυτα που δεν γραφτηκαν η'
δεν θα γραφτουν ποτε.Αναφερε ενδεικτικα καποιους τιτλους βιβλιων.
Σταματησε το διαβασμα.Μαλλον  καποιος απατεωνας ειναι,ειπε στον υπαλληλο,κι εκλεισε το περιοδικο.Ο υπαλληλος εφυγε.
Η οθονη μπροστα του εδειχνε συνεχως τα βιβλια που διαγραφονταν.Τον επιασε  μεγαλη
απελπισια.Ζαλιστηκε απο τον τεραστιο αριθμο κοκκινων DELETE.Οταν συνηρθε φοβηθηκε
μηπως διαγραφει και το συγκεκριμενο περιοδικο,η' το αρθρο.Ανοιξε με αγωνια το περιο-
δικο,ευτυχως βρηκε το αρθρο και σημειωσε το ονομα του συγγραφεα και την διευθυνση
του.
Την αλλη μερα πηγε στην περιοχη της διευθυνσης,στο κεντρο της πολης,ανεβηκε στον
τριτο οροφο μιας 7οροφης πολυκατοικιας.Βρηκε το ονομα και χτυπησε τη πορτα.Του ανοι-
ξαν,μπηκε.
Στο γραφειο ηταν η γραμματεας ,μια νεαρη κοπελα.Της ειπε πως θελει να δει τον
διευθυντη της.Εκεινη πηρε τηλεφωνο και του ειπε να περασει στο επομενο γραφειο,
τον περιμενει.
Εκει τον υποδεχτηκε ενας αντρας μετριου αναστηματος περιπου πενηντα χρονων
καθισμενος σ'ενα γραφειο.Του ειπε πως ειναι ο διευθυντης της Μεγαλης Βιβλιο-
θηκης,ειδε ενα αδιορατο μειδιαμα στα χειλη του αλλου,και διαβασε το αρθρο του στο
περιοδικο και τον επισκεφτηκε γιατι τον ενδιαφερει πολυ το θεμα,πως μπορει ενας ο
υπολογιστης σαν αυτον να ενταχθει στη βιβλιοθηκη.
Εκεινος ευγενικα  του ειπε πως ειναι στη διαθεση του.Σηκωθηκε και πηγαν στο διπλανο
δωματιο,ενας χωρος σχεδον κυβικος οπως και ο προηγουμενος.Εκει μεσα ηταν ο
υπολογιστης και του εδειξε την οθονη του.
Εκει καθε φορα που παραγονταν ενα βιβλιο,γραφονταν ο τιτλος του,o συγγραφεας του,
η ημερομηνια εκδοσης του κι ο εκδοτικος οικος,το θεμα του,SAVE και EDIT.Ο επιστημονας
του ειπε πως καθε φορα παραγεται,πιστοποιημενα,ενα βιβλιο,εκεινο αποθηκευεται στην
τεραστια μνημη του υπολογιστη και εκτυπωνεται πανομοιοτυπα με την πρωτη εκδοση του
και το τυπωμενο βιβλιο αυτοματα παιρνει τη θεση του στη βιβλιοθηκη που ειναι στο
αλλο δωματιο.
Τοτε του περασε η ιδεα,κι ισως ετσι εξηγειται η εξαφανιση των βιβλιων της Μεγαλης
Βιβλιοθηκης.Καθε φορα που ο υπολογιστης αυτος παραγει ενα βιβλιο και το κανει SAVE
και EDIT τοτε ταυτοχρονα στην Μεγαλη Βιβλιοθηκη γινεται DELETE του βιβλιου.
Δεν του φανερωσε τη σκεψη του.Περασαν στον χωρο της βιβλιοθηκης,αυτος ηταν
τεραστιων διαστασεων,και τον περιηγησε μεσα σ'αυτον.Του εδειχνε με υπερηφανεια το
κατορθωμα του.
Περπατουσαν στους  διαδρομους της αναμεσα στα ραφια πολυ ωρα,του φανηκε ο χρονος
απειρος,το ιδιο και ο χωρος.Εβρισκε καταληκτικη ομοιοτητα με την δικη  του Βιβλιοθηκη,
σαν να ηταν η ιδια Μεγαλη Βιβλιοθηκη,μονο που στη δικη του εξαφανιζονταν συνεχως τα
βιβλια της ενω σ'αυτη εμφανιζονταν τα βιβλια της.Η δικη του αδειαζε κι αυτη γεμιζε.
Του φανηκε,τον κοιταξε καλυτερα να βεβαιωθει,πως αυτος ο ανθρωπος του εμοιαζε,αν
τους εβλεπε μαζι ενας τριτος ανθρωπος,η'και χωριστα εναν-εναν,δεν θα ξεχωριζε ποιος
ειναι ο ενας και ποιος ο αλλος.
Επεστρεψαν στον υπολογιστη,του ειπε πως αν θελει μπορει να καθησει να παρατηρησει με
την ησυχια του τη λειτουργια του προγραμματος του υπολογιστη κι αν θελει,αυτο το
τονισε,να εκτυπωσει για οποιδηποτε  χρηση οποιοδηοτε βιβλιο ηθελε,αυτος εχει
μια πολυ επιγουσα υποθεση και πρεπει να φυγει.Τον χαιρετησε κι εφυγε.
Εμεινε μονος του στο δωματιο με τον υπολογιστη.
Μετα απο ωρα θελησε να φυγει και πηγε προς το πρωτο γραφειο που βρισκονταν η
γραμματεας.
Βρεθηκε σ'ενα χωρο κυβικο αδειο με οχτω ανοιχτες  πορτες,οι τεσσερες μια στη μεση
καθε τοιχου κι οι αλλες τεσσερες στις τεσσερες γωνιες του.Περασε απο μια,ο επομενος
χωρος πανομοιοτυπος με τον προηγουμενο,κυβικος,αδειος,με οχτω ανοιχτες πορτες.
Περασε στον επομενο,παλι το ιδιο δωματιο.Συνεχισε,ολα τα δωματια ιδια.
Του φανηκε πως ηταν απειρος ο αριθμος των δωματιων και απειρος ο χρονος της
διαδρομης του εκει .Εγκλωβισμενος σ'εναν λαβυρινθο αδειων κυβικων δωματιων,
κατασκευασμενον ισως απο αυτον τον επιστημονα.Στο κεντρο του λαβυρινθου ειναι,
σιγουρα,η Μεγαλη Βιβλιοθηκη.
Σε καποιο απ'αυτα τα δωματια παρατηρησε,για πρωτη φορα το δαπεδο,ηταν μαυρο,ενω
ολων των προηγουμενων μεχρι εκεινη τη στιγμη ηταν ασπρο.Περασε απο μια απο τις
πορτες των τοιχων στο αλλο,το δαπεδο ηταν ασπρο,περασε στο αλλο,μαυρο το δαπεδο,
μια συνεχης εναλλαγη μαυρων-ασπρων δαπεδων.Οταν ομως περνουσε απο μια απο τις
πορτες των γωνιων στο αλλο τοτε,αναλογα,αν βρισκονταν σε δωματιο με ασπρο δαπεδο
εβρισκε δωματιο με ασπρο δαπεδο,αν ηταν σε μαυρο εβρισκε μαυρο.Ενας λαβυρινθος-
Σκακι,σκεφτηκε και χαμογελασε.
Οταν βρεθηκε σε μαυρο-ασπρα δωματια με τρεις πορτες απο μια σε τρεις τοιχους του
και αναμεσα στις δυο με την τριτη στη μεση δυο πορτες απο μια στις δυο συνεχομενες
γωνιες,και δωματια με δυο πορτες απο μια σε δυο τοιχους του και μια στην γωνια που
ενωνονται αυτοι οι δυο τοιχοι,επιβεβαιωθηκε.Ηταν μεσα στα 8χ8,64 τετραγωνα ενος
σκακιου.Αυτα τα δωματια ηταν στη περιφερεια του,28 συνολικα,24 στις 4 πλευρες,ανα
6,και 4 στις 4 γωνιες του.Ενα σκακι εγκυβωτισμενο μεσα στον Λαβυρινθο.
Τοτε καταλαβε πως ο αλλος ηθελε να παιξει μαζι του μια παρτιδα σκακι κι οποιος εκανε
ματ θα ηταν ο νικητης,αν εχανε θα εμενε κλεισμενος μεσα στον λαβυρινθο των αδειων
κυβικων δωματιων με τη Μεγαλη Βιβλιοθηκη στο κεντρο του,αν κερδισε θα εβγαινε εξω
απ'αυτον.Επρεπε,τοτε,ν'αρχισει το παιχνιδι.
Αγνοουσε ποιο πιονι ηταν,ενα απλο πιονι απο τα 8,η' ενας πυργος  απο τους 2 η' ενα αλογο
απο τα 2 η' ενας αξιωματικος απο τους 2,η' η βασιλισσα η' ο βασιλιας,αν ηταν ασρο η'
μαυρο πιονι,και πως να κινηθει,αναλογα,ενα τετραγωνο μπροστα και πλαγια,καθετα και
οριζοντια,σε γαμμα γυρω του,διαγωνια στο χρωμα του,παντου προς ολες τις διευθυνσεις,
γυρω απο τον εαυτο του ενα τετραγωνο,η' ηταν περισσοτερα απο ενα πιονι,δυο,τρια,η
και ολα μαζι,ποιο απ'αυτα συνεβαινε και για ποσο χρονικο διαστημα,πως θα το
καταλαβαινε,αφου δεν ειχε ορατοτητα των κινησεων του αντιπαλου,ισως απο τα
συναισθηματα του,ικανοποιηση η' απογοητευση απο τις κινησεις του,να καταλαβαινε
τη ροη του αιχνιδιου,να συμπερανε τις κινησεις του αλλου και να κατεστρωνε τη
στρατηγικη κινησεων του,επισης δεν γνωριζε αν το παιχνιδι τους ηταν οριτζιναλ η'
συνεχιζαν μια παρτιδα,απο  ενα σημειο και μετα,δυο παγκοσμιων μαιτρ του σκακιου
η' την παρτιδα δυο αρχαριων παιχτων,ακομα αν επαιζαν μια και μοναδικη παρτιδα
η' ενα ορισμενο σερι,αριθμησιμο, η' και απειρο,μη απαριθμησιμο,αριθμο παρτιδων η'
και αν επαναλαμβαναν τις ιδιες παρτιδες με την ιδια η' τυχαια σειρα με συγκεκριμενο
η' απειρο αριθμο επαναληψεων .η' αν επαιζαν ταυτόχρονα σε πολλαπλές σκακιέρες
πολλαπλά παιχνίδια.
Επρεπε,να συγκεντρωθει,να υποθεσει,να υπολογισει,να σκεφτει,να επινοησει,να
σχεδιασει με ακριβεια  το παιχνιδι,η καθε κινηση του σε λογικα αυστηρη σχεση συναρτηση
ανταπαντηση στη καθε κινηση του αλλου.Το παθος που ειχε για το σκακι ισως τον
βοηθουσε.
Σκεφτηκε μηπως ο αντιπαλος παιχτης ειναι ο υπολογιστης,με την τεραστια αλγοριθμικη
νοημοσυνη και τον τεραστιο  αριθμο αποθηκευμενων σκακιστικων παρτιδων.
Αρχισε πρωτος-η' επαιξε δευτερος.Εκανε μια κινηση,βρεθηκε σε ασπρο τετραγωνο -
δωματιο,περιμενε,μετα συνεχισε,...
.
.
.

[Στον Πλατωνα]
Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ-ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ-ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΕΝΟΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
-χ.ν.κουβελης
.
Δασκαλος:αν σ'ενα τριγωνο γνωριζουμε μια γωνια του,το υψος του προς την απεναντι
αυτης της γωνιας πλευρας του και την περιμετρο του,μπορουμε να το κατασκευασουμε;
Μαθητης:δυσκολο,μου φαινεται
Δ:ας το δουμε.Τι εννοω λεγοντας να το δουμε;
Μ:να σχεδιασουμε,φυσικα

Δ:πολυ ορθα.Σχεδιαζω το σχημα 1.ΑΒΓ το τριγωνο,με τη γωνια ΒΑΓ γνωστη,και το υψος υ απο
την κορυφη Α στην πλευρα ΒΓ γνωστο,με την περιμετρο του τ,ΑΒ συν ΒΓ συν ΓΑ γνωστη.
Μ:το βλεπω
Δ:απο αυτο μπορουμε να δουμε κατι που μπορει να μας βοηθησει;
Μ:οχι,δεν βλεπω,ευκολα κατι.
Δ:σχεδιαζω το σχημα 2,τωρα βλεπεις κατι;
Μ:οχι,δεν βλεπω
Δ:σχεδιαζω και το σχημα 3,τωρα;
Μ:ουτε τωρα.
Δ:γιατι;
Μ:να,δεν με ικανοποιουν,νομιζω πως αυτο ειναι
Δ:μηπως δεν σε ικανοποιουν επειδη δεν σ'αρεσουν,δεν ειναι ομορφα;
Μ:αυτο ειναι,δεν ειναι ομορφα
Δ:ποτε ειναι κατι ομορφο;
Μ:φυσικα οταν εχει αναλογιες
Δ:ορθα λες,δηλαδη οταν κατι εχει συμμετρια.
Μ:ναι,ορθα,συμμετρια.
Δ:ας σχεδιασω το σχημα 4,τοτε βλεπεις αυτο να εχει καποια συμμετρια;
Μ:ναι,τωρα βλεπω να εχει συμμετρια
Δ:με βαση το σχημα 4 σχεδιαζω το σχημα 5

οπου παιρνω στη βαση,το ΒΔ προς το μερος του ΑΒ και ισο του,και το ΓΕ προς το
μερος του ΑΓ και ισο του,τωρα σου φαινεται περισσοτερο συμμετρικο;
Μ:φυσικα,περισσοτερο συμμετρικο
Δ:τα τριγωνα ΑΒΔ,ΑΓΕ τοτε δεν ειναι ισοσκελη;
Μ:ορθα και ειναι,αφου εχουν δυο πλευρες ισες,την ΒΑ ιση με την ΒΔ τοτε το τριγωνο ΑΒΔ
ειναι ισοσκελες,και την ΓΑ ιση με την ΓΕ τοτε το τριγωνο ΑΓΕ τριγωνο ειναι ισοσκελες
Δ:τα ισοσκελη τριγωνα δεν γνωριζουμε πως εχουν τις παρα την βασιν γωνιες ισες;
αυτο απο τα Στοιχεια του Ευκλειδη
Μ:βεβαια ετσι ειναι απο τον Ευκλειδη,η γωνια ΔΑΒ ιση με την ΒΔΑ γωνια στο τριγωνο ΑΒΔ,
και η γωνια ΕΑΓ ιση με την ΓΕΑ γωνια στο τριγωνο ΑΓΕ
Δ:ορθα λες,τοτε η γωνια ΑΒΓ ειναι εξωτερικη γωνια στο τριγωνο ΑΒΔ και ειναι ιση με το
αθροισμα των απεναντι εσωτερικων γωνιων του,την ΔΑΒ συν την ΒΔΑ
Μ:ετσι ειναι,και η  γωνια ΑΓΒ ειναι εξωτερικη γωνια στο τριγωνο ΑΓΕ και ειναι ιση με το
αθροισμα των απεναντι εσωτερικων γωνιων του,την ΕΑΓ συν την ΓΕΑ
Δ:ορθα,τοτε εχουμε την ΑΒΓ ιση με την ΔΑΒ συν την ΒΔΑ,κι επειδη  η ΔΑΒ ιση με την ΒΔΑ
τοτε η ΑΒΓ ειναι διπλασια απο καθεμια απο τις ΒΔΑ,ΔΑΒ
Μ:φυσικα ετσι ειναι, ακομα εχουμε την ΑΓΒ ιση με την ΕΑΓ συν την ΓΕΑ,κι επειδη  η ΕΑΓ
ιση με την ΓΕΑ τοτε η ΑΓΒ ειναι διπλασια απο καθεμια απο τις ΓΕΑ, ΕΑΓ
Δ:ετσι ειναι,και η γωνια ΔΑΕ ειναι ιση με το αθροισμα των τριων γωνιων,ΔΑΒ,ΒΑΓ,ΕΑΓ,
επειδη η γωνια ΔΑΒ ειναι ιση με το ημισυ της γωνιας ΑΒΓ και η γωνια ΕΑΓ ειναι ιση με το ημισυ
της γωνιας ΑΓΒ τοτε η γωνια ΔΑΕ ειναι ιση με το αθροισμα της γωνιας  ΒΑΓ συν το ημισυ του
αθροισματος των γωνιων ΑΒΓ και ΑΓΒ
Μ:και βεβαια ειναι
Δ:και σε καθε  τριγωνο  το αθροισμα των γωνιων του δεν ειναι ισο με δυο ορθες;
Μ:απο τον Ευκλειδη αυτο ειναι
Δ:τοτε και στο τριγωνο ΑΒΓ το αθροισμα των τριων γωνιων του,ΒΑΓ,ΑΓΒ,ΑΒΓ ειναι ισο με
δυο ορθες
Μ:ειναι
Δ: τοτε το αθροισμα των γωνιων ΑΒΓ και ΑΓΒ ειναι ισο με δυο ορθες μειον την γωνια ΒΑΓ;
Μ:φυσικα αυτο εξαγεται
Δ:και το ημισυ του αθροισματος των γωνιων ΑΒΓ και ΑΓΒ δεν ειναι ισο με μια ορθη γωνια
μειον το ημισυ της γωνιας ΒΑΓ;
Μ:ορθα
Δ:τοτε η γωνια ΔΑΕ ειναι ιση με μια ορθη γωνια συν το ημισυ της γωνιας ΒΑΓ και ειναι γνωστη
γωνια
Μ:φαινεται να ειναι ετσι
Δ:στο τριγωνο ΔΑΕ τοτε εχουμε μια γωνια γνωστη,την ΔΑΕ,επισης το υψος υ απ'αυτη την
κορυφη Α στην απεναντι πλευρα ΔΕ γνωστο ,κι αυτη την απεναντι πλευρα ιση με τ,την
δοσμενη περιμετρο του αρχικα ζητουμενου να κατασκευασθει τριγωνου ΑΒΓ
Μ:αληθεια,αυτο εχουμε
Δ:αυτο το τριγωνο ΔΑΕ μπορει να κατασκευασθει;
Μ:φυσικα,ευκολα μπορει
Δ:κι αν αυτο κατασκευασθει τοτε κατασκευαζεται και το τριγωνο ΑΒΓ το οποιο ειναι το
ζητουμενο;
Μ:ναι,το ζητουμενο τριγωνο ΑΒΓ θα κατασκευασθει.
Δ:πως λοιπον μπορει να γινει αυτο;πες

Μ:πρωτον,ας αρχισουμε να σχεδιαζουμε το σχημα 6 θα κατασκευασθει μια  γωνια ιση με την
γωνια ΔΑΕ,σε μια πλευρα αυτης της γωνιας  θα παρουμε τμημα,με αρχη την κορυφη της,ισο
με τ την περιμετρο του ΑΒΓ,κι ας το ονομασουμε ΔΕ
Δ:πως προχωραμε;συνεχισε
Μ:εχοντας υπ'οψιν το θεωρημα:
η γωνια η υπο χορδης και εφαπτομενης ενος κυκλου στο ακρο της χορδης ειναι ιση με την
εγγεγραμμενη γωνια του κυκλου αντιστοιχη στο τοξο της χορδης,
απ'αυτο το θεωρημα συνεπαγεται πως η κορυφη Α ανηκει στον γεωμετρικο τοπο του κυκλου
κι επιπλεον επειδη αυτη απεχει αποσταση ιση με υ απο την χορδη τοτε ανηκει στον γεωμετρικο
τοπο της παραλληλης ευθειας στην χορδη σε αποσταση υ κι επομενως η ζητουμενη κορυφη Α
ειναι η τομη αυτων των δυο γεωμετρικων τοπων
Δ:πρεπει να κατασκευασθουν αυτοι οι δυο γεωμετρικοι τοποι
Μ:ναι,για να κατασκευασουμε τον πρωτο γεωμετρικο τοπο του κυκλου πρεπει να βρουμε το
κεντρο του,αυτο βρισκεται στην τομη της μεσοκαθετου της χορδης με την καθετο στην αλλη
πλευρα της γωνιας στην κορυφη της γωνιας αυτης
Δ:πολυ ορθα
Μ:τοτε με κεντρο αυτο το σημειο τομης και ακτινα την αποσταση του απο το ενα ακρο
της  χορδης γραφουμε τον ζητουμενο κυκλο
Δ:πολυ ορθα,συνεχισε
Μ:δες το σχημα 7,φερνουμε παραλληλη ευθεια προς την χορδη σε αποσταση ιση με υ απο
αυτην,η τομη του κυκλου και αυτης της παραλληλης ευθειας ειναι το ζητουμενο σημειο,το Α,
η κορυφη του τριγωνου ΑΒΓ το οποιο θελουμε να κατασκευασουμε
Δ:βεβαιως αυτο ειναι,αφου κατασκευασες το τριγωνο ΔΑΕ συνεχισε
Μ:συνεχιζω σχεδιαζοντας το σχημα 8,

στο τριγωνο ΔΑΕ στη μια  πλευρα του την ΑΔ φερνω την μεσοκαθετο σ'αυτη η οποια
τεμνει την πλευρα του ΔΕ στο σημειο Β,συνδεω το Β με το Α,τοτε το τριγωνο ΑΒΔ ειναι
ισοσκελες με την ΑΒ ιση με την ΔΒ
Δ:ορθα,ομοια συνεχιζεις
Μ:ναι,ομοια,στην αλλη πλευρα την ΑΕ του τριγωνου ΑΔΕ φερνω την μεσοκαθετο σ'αυτη
η οποια τεμνει την ΔΕ στο σημειο Γ,συνδεω το Γ με το Α,τοτε το τριγωνο ΑΓΕ ειναι ισοσκελες
με την ΑΓ ιση με την ΕΓ
Δ:ὅπερ ἔδει ποιῆσαι.
Μ:ακριβως αυτο το οποιο επρεπε να κατασκευασθει,το ενδιαμεσο τριγωνο ΑΒΓ ειναι το
ζητουμενο το οποιο θελαμε να κατασκευασουμε,με δοσμενη μια γωνια του,δοσμενο το
υψος απ'τη κορυφη αυτης της γωνιας στην απεναντι πλευρα του και δοσμενη την περιμετρο
του
Δ:ευ γε, ὅπερ ἔδει ποιῆσαι.

.

.
.

Ωριων-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο Αστερισμος του Ωριωνα-χ.ν.κουβελης
.
.
Ο ΠΑΛΛΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ ΚΑΙ
Η ΠΑΛΛΟΜΕΝΗ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ-χ.ν.κουβελης
.
καὶ πολὺ καλλίστους μετά γε κλυτὸν Ὠρίωνα: 310
[και πολυ λαμπροτατοι μετα τον ονομαστο Ωριωνα]
Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια λ'-στιχος 310
.
πρωτος ο Πτολεμαιος εντοπισε αυτον τον υπερπληθη αστερων και υπερμεγεθη,πελωριον,
αστερισμο και τον ονομασε Ωριωνα,ενας συνεχως παλλομενος σε λαμπροτητα υπεργιγαντας,
το αστρο του α,το Betelgeuse,εχει 800 φορες μεγαλυτερη διαμετρο απο τον Ηλιο και βρισκε-
ται 650 ετη φωτος μακρια απ'τη Γη,ειναι πανω απ'τον Ισημερινο στο Βορειο Ημισφαιριο,
ορατος απ'τον Νοεμβριο μεχρι τον Απριλιο,και πανω στο Νοτιο Ημισφαιριο,εκει ενας ισχυρος
αστρικος ανεμος φυσα και,πιθανως,του μεταβαλει την λαμπροτητα,ειναι εκδηλα
ανθρωομορφικος,τ'αστρα του σχηματιζουν την μορφη ενος κυνηγου με το ροπαλο και την
ασπιδα του και το σκυλι του να τον ακολουθει,ο Σειριος,το λαμπροτερο αστερι του
αστερισμου του Μεγαλου Κυνος,αποφευγει τον αστερισμο Σκορπιο,τον οποιο εχει απεναντι
σε αντιθετη θεση τ'ουρανου.σαν εχθρο του,και παθιασμενα ερωτικα κυνηγα απο πισω τις
Πλειαδες,τις 7 κορες, την Μαία την Ταϋγέτη την Ηλέκτρα την Στερόπη την Κελαινώ
την Αλκυόνη την Μερόπη,κι αυτες πρωτες ξεφευγοντας βυθιζονται στη θαλασσα
κι επειτα βυθιζεται κι αυτος,αυτες τελη Μαη ανατελουν κι ερχεται καλοκαιρι κι οταν δυουν
χειμωνας,κι αυτος οταν ειναι στον ουρανο οι ναυτικοι τον τρεμουν ειναι επικινδυνος δεινος
καταστροφεας και φοβερα τρικυμιζει τη θαλασσα,κατα τον ιστορικο Πολυβιο αυτος ειναι
υπαιτιος με την ανατολη του για την καταστροφη του ρωμαικου στολου το 260 π.Χ στον Α'
Καρχηδονιακο πολεμο,οι απλοι  ανθρωποι αυτον τον αστερισμο του Ωριωνα τον ονομαζουν
και Αλεκτροπόδιον παρομοιαζοντας τον με αλλαζονα αλεκτορα,τον κοκορα,κι αλλοι τον λενε
Αλητροπόδιον,ο περιλανωμενος ,απο το αλεω,σαν περιπλανωμενο κυνηγο τον βλεπουν τις
νυχτες οταν ο Ησιοδος  στο διδακτικο ποιημα του Εργα και Ημεραι,μεσω του αδερφου του
Περση, τους  συμβουλευει σε σχεση μ'αυτον για την ωρα,τον καταλληλο χρονο  για να γινουν
οι διαφορες γεωργικες αγροτικες και ναυτικες εργασιες:
ἐργάζευ, Πέρση,
εργασου,Περση
.
        δμωσὶ δ᾽ ἐποτρύνειν Δημήτερος ἱερὸν ἀκτὴν 597
    δινέμεν, εὖτ᾽ ἂν πρῶτα φανῇ σθένος Ὠρίωνος,
    χώρῳ ἐν εὐαέι καὶ ἐυτροχάλῳ ἐν ἀλωῇ·
    [τους δουλους ξεσηκωσε στης Δημητρας την ιερη ακτη
ν'αλωνισουν,μολις οταν πρωτα φανει ο δυνατος Ωριωνας,
σε χωρο ευαερο κι ολοστρογκυλο αλωνι']  
τι καλοκαιρι ερχεται
.
 εὖτ᾽ ἂν δ᾽ Ὠρίων καὶ Σείριος ἐς μέσον ἔλθῃ
    οὐρανόν, Ἀρκτοῦρον δ᾽ ἐσίδῃ ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,        610
    ὦ Πέρση, τότε πάντας ἀποδρέπεν οἴκαδε βότρυς·
[μολις οταν ο Ωριωνας και ο Σειριος  μεσουρανισει
κι η ροδοδαχτυλη Αυγη αντικρυ βλεπει τον Αρκτουρο,
Περση,τοτε ολα τρυγα στο σπιτι τα σταφυλια]
τι μεσα Σετεμβρη θα'ναι
.
 αὐτὰρ ἐπὴν δὴ
    Πλῃάδες θ᾽ Ὑάδες τε τό τε σθένος Ὠρίωνος        615
    δύνωσιν, τότ᾽ ἔπειτ᾽ ἀρότου μεμνημένος εἶναι
    ὡραίου· πλειὼν δὲ κατὰ χθονὸς ἄρμενος εἶσιν.
   [οταν πια
οι Πλειαδες κι οι Υαδες τα βροχαστερια κι ο δυνατος Ωριωνας
δυσουν,τοτε μετα τ'αλετρι να θυμηθεις ειναι
η ωρα.πληρωθηκε ο καιρος στη γη σπορα ετοιμασμενη να'ναι ]
.
    εἰ δέ σε ναυτιλίης δυσπεμφέλου ἵμερος αἱρεῖ·
    εὖτ᾽ ἂν Πλῃάδες σθένος ὄβριμον Ὠρίωνος
    φεύγουσαι πίπτωσιν ἐς ἠεροειδέα πόντον,        620
    δὴ τότε παντοίων ἀνέμων θυίουσιν ἀῆται·
    καὶ τότε μηκέτι νῆας ἔχειν ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ,
[αν για ναυτικα ταξιδια τρικυμιωδη ποθος σε σηκωσει
μολις οταν οι Πλειαδες τη δυναμη του τρομερου Ωριωνα
φευγοντας πεφτουν μεσα στο ανεμοδαρμενο ποντο
τοτες παντος λογης ανεμοι φυσομανουνε
και τοτε μητε καραβια να'χεις σε καποιο μαυρο ποντο]
χειμωνας,Δεκεμβρης,ειναι με κρυα και βροχες
.
ἐργάζευ, νήπιε Πέρση,
.
Η ΠΑΛΛΟΜΕΝΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ

οπως ειναι συνεχως παλλομενος,μεταβαλλομενος, σε λαμπροτητα ο αστερισμος του
Ωριωνα ετσι παλλομενη ειναι και η Μυθολογια του Ωριωνα,με πολλες παραλλαγες:

Καποτε ο Διας και ο Ποσειδωνας βρεθηκαν στην Βοιωτια στην πολη Υριη,κοντα στην
Αυλιδα,αυτη η πολη εστειλε καραβια στον πολεμο της Τροιας:

[Ομηρου Ιλιαδα ραψωδια Β']
Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεως καὶ Λήϊτος ἦρχον
Ἀρκεσίλαός τε Προθοήνωρ τε Κλονίος τε, 495
οἵ θ' Ὑρίην ἐνέμοντο καὶ Αὐλίδα πετρήεσσαν
Σχοῖνόν τε Σκῶλόν τε πολύκνημόν τ' Ἐτεωνόν

εκει τους φιλοξενησε ο ηρωας της πολεως ο Υριεας,αυτος ηταν γερος,χηρος και ακληρος,
εφυγαν οι θεοι ευχαριστημενοι απο την φιλοξενια και την αλλη μερα το πρωι ο γεροντας
βρηκε μπροστα στην πορτα του ενα γερο κι υγιες παιδι,τον Ωριωνα.
Λενε ακομα πως ηταν παιδι του Ποσειδωνα απο το σμιξιμο του θεου με την θνητη Ευρυαλη
την κορη του Μινωα,κι απ'αυτον δωριστηκε το χαρισμα να περπαταει πανω στα κυματα της
θαλασσας.
λενε,πως ηταν πελωριος,δυνατος κι ομορφος κι ο Ποσειδωνας τον ζηλεψε και τον τυφλωσε.
αυτος τυφλος πηγε προς την ανατολη κι η Αυγη η Ηω  μολις τον ειδε τον ερωτευτηκε,και
χτυπωντας τον με τις ακτινες του ηλιου ξαναειδε το φως.
στη Χιο που βρεθηκε ερωτευτηκε σφοδρα την Μεροπη την κορη του βασιλια Οινοπιωνα,
τη ζητησε,ομως για του τη δωσει γυναικα του εβαλε ενα αθλο:να σκοτωσει ολα τ'αγρια θηρια
του νησιου,
οταν αποτελειωσε τον αθλο ηθελε δεν ηθελε ορισε τον γαμο και στο γαμηλιο τραπεζι με
γλυκο κρασι μεθυσε τον Ωριωνα κι οταν αποκοιμηθηκε απ'τη μεθη ζαλισμενος ο Ωριωνας
πηγε κρυφα στη καμαρα και του'βγαλε τα ματια.Τοτε ο Ωριωνας πηρε ενα παιδι και το'βα-
λε πανω στους ωμους να τον καθοδηγει κι ανεβηκε σε ψηλη κορφη κι απο'κει τον ειδε η Αυγη
η Ηω που φερνει το φως και τον ερωτευτηκε και του'δωσε το φως ξανα στα ματια.
Εκεινος γυρισε στον βασιλια και τον τιμωρησε σκοτωνοντας τον.
σε αλλο μυθο,που τον αναφερει ο ποιητης Πινδαρος,σαν ειδε τις 7 Πλειαδες,
την Μαία την Ταϋγέτη την Ηλέκτρα την Στερόπη την Κελαινώ την Αλκυόνη την Μερόπη,
ερωτευτηκε σφοδρα την Μεροπη,εκεινη ομως δεν τον ηθελε κι εκεινος την κυνηγουσε
μαζι με τις αλλες αδερφες της,πεντε χρονια συνεχεια τις κυνηγουσε,κι ο Διας τις λυπηθη-
κε και τοτε ο Ωριωνας πατησε εναν σκορπιο κι απ'το δηλητηριο του σκορπιου πεθανε,
και τους αστερισε,τις Πλειαδες και τον Ωριωνα μαζυ και τον σκυλο του,κι ο αστερισμος
του αποφευγει τον αστερισμο του Σκορπιου και παντα στεκει απεναντι μακρια του και
παντα τρεχει πισω απ'τις Πλειαδες που παντα φευγουν μπροστα και δεν τις φτανει
ποτε,ν'αρπαξει την Μεροπη.
σ'αλλη παραλλαγη του μυθου λενε στα βουνα και δαση της Χιου που κυνηγουσε με την
Αρτεμη,δεινος κυνηγος κι αυτος,γιγαντας,αγγιξε το πεπλο της θεας,εκεινη προσβληθηκε
κι εβαλε σκορπιο να τον δαγκωσει για τιμωρια,το δηλητηριο τον σκοτωσε,μετα εκεινη
μετανιωσε και τον εβαλε αστερισμο στον ουρανο.
αλλοι λενε,πως αυτο το εκανε επειδη την παρατησε για τον ερωτα της Ηους.
κι αλλοι πως το εκανε αυτο γιατι υπερηφανευτηκε πως δεν φοβαται κανενα ζωο και κανεναν.
σ'ενα αλλο μυθο του Ωριωνα,ο Ωριωνας ηταν ερωτικος συντροφος της Αρτεμης κι ο
αδερφος της ο Απολλωνας δεν τον ηθελε,και μια μερα που ο Ωριωνας κολυμπουσε περα
μακρια,ο Απολλωνας την προκαλεσε να δειξει ποσο δεινη τοξευτρια ηταν,αν μπορουσε
να πετυχει εκεινο το μικρο σημαδι περα εκει μακρια,εκεινη σημαδεψε και το πετυχε
ακριβως,οταν εμαθε πως ηταν ο Ωριωνας πολυ λυπηθηκε και τον εκανε αστερισμο.
στον Ομηρο μαθαινουμε πως σκοτωθηκε στην Ορτυγια την Δηλο απο την Αρτεμι
τυφλωμενη απο την ζηλεια της για την Ηω.
Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια ε'- στιχοι 121-124

ὣς μὲν ὅτ᾿ Ὠρίων᾿ ἕλετο ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
τόφρα οἱ ἠγάασθε θεοὶ ῥεῖα ζώοντες,
ἧος ἐν Ὀρτυγίῃ χρυσόθρονος Ἄρτεμις ἁγνὴ
οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν.
[ετσι οταν τον Ωριωνα διαλεξε η ροδοδαχτυλη Αυγη
τοτε νιωσατε ζηλια οι θεοι οι καλοζωισμενοι
μεχρι στην Ορτυγια η χρυσοθρονη Αρτεμη η αγνη
με τα ελαφρα της βελη πηγε στο μερος και τον σκοτωσε]
.
στη Βιβλιοθηκη του Απολλοδωρου [Α',4,3],εκει εκτος απο τη ιστορια με τον Οινοπιωνα
αναφερεται πως η Αρτεμη τον σκοτωσε σε αγωνα δισκοβολιας που την προκαλεσε,
κι ακομη οταν βιασε την Ωπιν μια απο τις κοπελες της ακολουθιας της τον σκοτωσε το-
ξευοντας τον .

Βιβλιοθηκη Απολλοδωρου-Α
Α 4,3 Ὠρίωνα δὲ Ἄρτεμις ἀπέκτεινεν ἐν Δήλῳ. τοῦτον γηγενῆ λέγουσιν ὑπερμεγέθη τὸ σῶμα·
Φερεκύδης δὲ αὐτὸν Ποσειδῶνος καὶ Εὐρυάλης λέγει. ἐδωρήσατο δὲ αὐτῷ Ποσειδῶν
διαβαίνειν τὴν θάλασσαν. οὗτος <πρώτην> μὲν ἔγημε Σίδην, ἣν ἔρριψεν εἰς Ἅιδου περὶ
μορφῆς ἐρίσασαν Ἥρα· αὖθις δὲ ἐλθὼν εἰς Χίον Μερόπην τὴν Οἰνοπίωνος ἐμνηστεύσατο.
μεθύσας δὲ Οἰνοπίων αὐτὸν κοιμώμενον ἐτύφλωσε καὶ παρὰ τοῖς αἰγιαλοῖς ἔρριψεν. ὁ δὲ
ἐπὶ τὸ <Ἡφαίστου_γτ; χαλκεῖον ἐλθὼν καὶ ἁρπάσας παῖδα ἕνα, ἐπὶ τῶν ὤμων ἐπιθέμενος
ἐκέλευσε ποδηγεῖν πρὸς τὰς ἀνατολάς. ἐκεῖ δὲ παραγενόμενος ἀνέβλεψεν ἐξακεσθεὶς ὑπὸ
τῆς ἡλιακῆς ἀκτῖνος, καὶ διὰ ταχέων ἐπὶ τὸν Οἰνοπίωνα ἔσπευδεν.
       Α 4,4 ἀλλὰ τῷ μὲν Ποσειδῶν ἡφαιστότευκτον ὑπὸ γῆν κατεσκεύασεν οἶκον, Ὠρίωνος δ᾽
Ἠὼς ἐρασθεῖσα ἥρπασε καὶ ἐκόμισεν εἰς Δῆλον· ἐποίει γὰρ αὐτὴν Ἀφροδίτη συνεχῶς ἐρᾶν,
ὅτι Ἄρει συνευνάσθη.
       Α 4,5 ὁ δ᾽ Ὠρίων, ὡς μὲν ἔνιοι λέγουσιν, ἀνῃρέθη δισκεύειν Ἄρτεμιν προκαλούμενος, ὡς
δέ τινες, βιαζόμενος Ὦπιν μίαν τῶν ἐξ Ὑπερβορέων παραγενομένων παρθένων ὑπ᾽ Ἀρτέμιδος
ἐτοξεύθη.
.
[Α 4,3 τον Ωριωνα η Αρτεμη σκοτωσε στη Δηλο.αυτος απο γεννησιμιου λενε με υπερμεγεθες
σωμα. ο Φερεκυδης λεει πως του Ποσειδωνα και της Ευρυαλης ηταν.εκανε δωρο σ'αυτον ο
Ποσειδωνας [το χαρισμα]να διαβαινει τη θαλασσα.αυτος πρωτη γυναικα εκαμε την Σιδη,
την οποια εριξε στον Αδη για την ομορφια εχθρευοντας την Ηρα.μετα αφου ηρθε στη Χιο την
Μεροπη του Οινοπιωνα μνηστευτηκε.αφου μεθυσε ο Οινοπιωνας αυτον κοιμισμενον τον
τυφλωσε και στα ακρογιαλια τον πεταξε.αυτος στου Ηφαιστου το χαλκουργειο ηρθε κι
αρπαζοντας ενα παιδι,στους ωμους βαζοντας διεταξε να τον καθοδηγησει προς την
ανατολη,εκει οταν βρεθηκε ξαναειδε οταν χτυπηθηκε απο την ηλιακη ακτινα,και γρηγορα
προς τον Οινοπιωνα εσπευσε
       Α 4,4  αλλα σ'αυτον ο Ποσειδωνας εναν απο τον Ηφαιστο κατασκευασμενο κατω
απ'τη γη κατασκευασε οικο,ο Ωριωνας την Ηω αρπαξε και την εφερε μαζι του στη Δηλο.
την εκανε αυτην η Αφροδιτη συνεχως να ερωτευεται,γιατι με τον Αρη επεσε στο κρεβατι
      Α 4,5 ο δε Ωριωνας,οπως μερικοι λενε,του παρθηκε η ζωη σ'αγωνα δισκοβολιας την
Αρτεμη οταν προκαλεσε,οπως δε καποιοι[λενε],οταν βιαζοντας την Ωπιν μια απ'τους
Υπερβορειους της ακολουθιας της παρθενες απο την Αρτεμη τοξευτηκε.]
.
ο Οδυσσεας στην Ομηρου Οδυσσεια στη ραψωδια λ' της Νεκυιας[στιχοι 572-575]οταν
κατεβηκε στον κατω κοσμο να ρωτησει τον μαντη Τειρασια για τον νοστο,την επιστροφη
του,στη Ιθακη,αναμεσα στους αλλους ειδε και τον Ωριωνα:

Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια λ'-στιχοι 572-575

τὸν δὲ μέτ' Ὠρίωνα πελώριον εἰσενόησα
θῆρας ὁμοῦ εἰλεῦντα κατ' ἀσφοδελὸν λειμῶνα,
τοὺς αὐτὸς κατέπεφνεν ἐν οἰοπόλοισιν ὄρεσσι,
χερσὶν ἔχων ῥόπαλον παγχάλκεον, αἰὲν ἀαγές.
[μετα τον Ωριωνα τον πελωριο αντικρισα
αγριμια μαζι να ριχνει σε λιβαδι μ'ασφοδιλια
αυτα π'αυτος σκοτωνε σ'απατητα βουνα,
στα χερια εχοντας ροπαλο ολοχαλκο,παντ'ασπαστο ]
.
.
.

Καλλιστω-και η Μεγαλη Αρκτος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΚΑΛΛΙΣΤΩ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΡΚΤΟΥ-χ.ν.κουβελης
[αρχαια κειμενα-μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
η Καλλιστω ηταν κορη του Λυκαονα απο την Αρκαδια με τους πενηντα γιους,ηταν
πολυ ομορφη,καλλιστω,κι απο μικρη αφιερωθηκε στη θεα Αρτεμη και μαζι μ'αλλες
κοπελες ακολουθουσε τη θεα στο κυνηγι,ορκισμενη ποτε να μην χασει την
παρθενια της,την ειδε ο Διας και θαμπωθηκε απ'την ομορφια της και ομοιαζοντας
στην εικονα της θεας Αρτεμης την ξεγελασε και την παρεσυρε κι εσμιξε μαζυ της,
δεν μπορεσε η κοπελα να κρυψει την εγκυμοσυνη της και μια μερα που λουζονταν
στα δροσερα νερα ενος ποταμου οι κοπελες, η Αρτεμη ειδε την φουσκωμενη κοιλια
της Καλλιστω και τοσο οργιστηκε μαζι της με την αθετηση του ορκου που οταν
γεννησε την μεταμορφωσε σε αρκουδα και γυριζε μεσα στα πυκνα δαση,οταν
καποτε μεγαλωσε κι εγινε αντρας το παιδι της την βρηκε στο κυνηγι,εκεινη ειδε
το παιδι της κι ετρεξε προς το μερος του με λαχταρα,εκεινο ομως δεν καταλαβε
τη μητερα του και σηκωσε το δορυ του να την τρυπησει,τοτε ο Διας επειδη φοβηθηκε τη
μητροκτονια,το αμαρτημα παιδι να σκοτωσει τη μανα του,το μεταμορφωσε κι εκεινο σε
μικρο αρκουδακι,κι ετσι το παιδι γνωρισε τη μανα του,και κλαιγανε τις δυστυχιες τους,
και τοτε τους λυπηθηκε ο Διας και τους εκανε δυο αστερισμους στον ουρανο,η μανα  η
Καλυψω εγινε η Μεγαλη Αρκτος και το παιδι η Μικρη Αρκτος,
η θεα Ηρα,γυναικα του Δια,ζηλευοντας τους ερωτες του Δια με την Καλυψω ζητησε απο
τον Ωκεανο να μην δεχτει ποτε να βυθιστουν,να λουσθουν,στα νερα του.
οἴη δ' ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο
(Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια  ε'-στιχος 275)
Τον αστερισμο της Μεγαλης Αρκτου τον εντοπισε ο Πτολεμαιος,ειναι ο κυριωτερος
αστερισμος του Βορειου ημισφαιριου,αειφανης,αποτελειται απο 128 αστερια,απο τα 7
λαμπροτερα αστερια τα 4 σχηματιζουν ενα τετραπλευρο και τα 3 την ουρα του,τον
ονομαζουν και Αμαξα  απο την εποχη του Ομηρου.
ἄρκτον θ', ἣν καὶ ἅμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν.
(Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια  ε'-στιχος 273)
απο το 'αμα'<μαζι και το 'αξα'<αξονας,τ'αστερια που γυριζουν γυρω απο τον ουρανιο
αξονα,
στη λαογραφια απο το σχημα του τον  ονομαζουν:κατσαρολα,αλετροποδι,αλετρι,
αροτρο,αμαξα,αναποδο καραβι,
απο τα 7 αυτα αστρα,τους 7 βοες,ονομασθηκε ο γειτονικος αστερισμος Βοωτης,βοσκος
βοδιων,
καὶ ὀψὲ δύοντα Βοώτην
ἄρκτον θ',
(Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια  ε'-στιχοι 272-273,
στην προεκταση της εξω πλευρας του τετραπλευρου της Μεγαλης Αρκτου βρισκεται
ο Πολικος Αστερας στην ουρα της Μικρης Αρκτου
.
Απολλοδωρου Βιβλιοθηκη-Βιβλιο Γ' 8.2
Εὔμηλος δὲ καί τινες ἕτεροι λέγουσι Λυκάονι καὶ θυγατέρα Καλλιστὼ γενέσθαι· Ἡσίοδος
μὲν γὰρ αὐτὴν μίαν εἶναι τῶν νυμφῶν λέγει, Ἄσιος δὲ Νυκτέως, Φερεκύδης δὲ Κητέως.
αὕτη σύνθηρος Ἀρτέμιδος οὖσα, τὴν αὐτὴν ἐκείνῃ στολὴν φοροῦσα, ὤμοσεν αὐτῇ μεῖναι
παρθένος. Ζεὺς δὲ ἐρασθεὶς ἀκούσῃ συνευνάζεται, εἰκασθείς, ὡς μὲν ἔνιοι λέγουσιν,
Ἀρτέμιδι, ὡς δὲ ἔνιοι, Ἀπόλλωνι. βουλόμενος δὲ Ἥραν λαθεῖν εἰς ἄρκτον μετεμόρφωσεν
αὐτήν. Ἥρα δὲ ἔπεισεν Ἄρτεμιν ὡς ἄγριον θηρίον κατατοξεῦσαι. εἰσὶ δὲ οἱ λέγοντες ὡς
 Ἄρτεμις αὐτὴν κατετόξευσεν ὅτι τὴν παρθενίαν οὐκ ἐφύλαξεν. ἀπολομένης δὲ Καλλιστοῦς
Ζεὺς τὸ βρέφος ἁρπάσας ἐν Ἀρκαδίᾳ δίδωσιν ἀνατρέφειν Μαίᾳ, προσαγορεύσας Ἀρκάδα·
τὴν δὲ Καλλιστὼ καταστερίσας ἐκάλεσεν ἄρκτον.
.
Απολλοδωρου Βιβλιοθηκη-Βιβλιο Γ' 8.2
Ο Ευμηλος και καποιοι αλλοι λενε στον Λυκαονα και θυγατερα η Καλλιστω εγινε.
Ο Ησιοδος λοιπον αυτη μια απ'τις νυμφες ειναι λεει,ο Ασιος του Νυκτεα,ο Φερεκυδης
του Κητεα.αυτη ακολουθος στο κυνηγι της Αρτεμις οντας,την ιδια μ'εκεινη στολη
φορωντας,ορκιστηκε σ'αυτη να μεινει παρθενα.Ο Ζευς αυτην ερωτευθηκε κι ακουσια
μαζι του συνεβρεθηκε,ομοιαζοντας στην εικονα,οπως μερικοι λενε,στην Αρτεμη,
οπως δε μερικοι,στον Απολλωνα.θελοντας απο την Ηρα να την κρυψει σε αρκουδα
μεταμορφωσε αυτην.η Ηρα επεισε την Αρτεμη σαν αγριο θηριο να την τοξευσει.ειναι
δε οι λεγοντας πως η Αρτεμη αυτη ετοξευσε γιατι τη παρθενια δεν φυλαξε.χαμενης
της Καλλιστως ο Ζευς το βρεφος αρπαζοντας στην Αρκαδια το'δωσε να το αναθρεψει
η Μαια,φωναζοντας τον Αρκαδα.την δε Καλλιστω καταστεριζοντας ονομασε αρκτο.
.
Παυσανιας Αρκαδικα[6.3]
ἐπὶ δὲ τῷ γένει παντὶ τῷ ἄρσενι θυγάτηρ Λυκάονι ἐγένετο Καλλιστώ. ταύτῃ τῇ
Καλλιστοῖ -λέγω δὲ τὰ λεγόμενα ὑπὸ Ἑλλήνων-συνεγένετο ἐρασθεὶς Ζεύς: Ἥρα
δὲ ὡς ἐφώρασεν, ἐποίησεν ἄρκτον τὴν Καλλιστώ, Ἄρτεμις δὲ ἐς χάριν τῆς Ἥρας
κατετόξευσεν αὐτήν. καὶ ὁ Ζεὺς Ἑρμῆν πέμπει σῶσαι τὸν παῖδά οἱ προστάξας,
ὃν ἐν τῇ γαστρὶ εἶχεν ἡ Καλλιστώ:[3.7]Καλλιστὼ δὲ αὐτὴν ἐποίησεν ἀστέρας
καλουμένην ἄρκτον μεγάλην, ἧς καὶ Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσέως ἀνάπλῳ παρὰ Καλυψοῦς
μνήμην ἔσχε:
Πληιάδας τ' ἐσορῶντα καὶ ὀψὲ δύοντα Βοώτην
ἄρκτον θ', ἣν καὶ ἅμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν.
.
[3.6]επι πλεον στη γεννια ολη των αρσενικων θυγατερα στον Λυκαονα εγινε η Καλλιστω-
με αυτη την Καλλιστω-λεω τα λεγομενα απ'τους Ελληνες-συνεβρεθει ερωτευθεις ο Ζευς.
η Ηρα οταν τ'ανακαλυψε,εκανε αρκουδα την Καλλιστω,η Αρτεμη για χαρι της Ηρας την
ετοξευσε.και ο Ζευς τον Ερμη εστειλε να σωσει το παιδι αυτον προσταζοντας,που στη
κοιλια ειχε η Καλλιστω.[3.7]την Καλιστω την ιδια την εκανε αστερισμο καλουμενη αρκτο
μεγαλη,της οποιας και ο Ομηρος στου Οδυσσεα τον αναπλου απο την Καλυψω την
μνημονευση εκανε:
και τις Πλειαδες αντικρυζοντας και τον Βοωτη π'αργει να δυσει
και την Αρκτο,αυτη κι αμαξα προσφωνοντας καλουν,
.
 (Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια ε'-στιχοι 269-277)
.
γηθόσυνος δ' οὔρῳ πέτασ' ἱστία δῖος Ὀδυσσεύς.
αὐτὰρ ὁ πηδαλίῳ ἰθύνετο τεχνηέντως        270
ἥμενος· οὐδέ οἱ ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτε
Πληϊάδας τ' ἐσορῶντι καὶ ὀψὲ δύοντα Βοώτην
Ἄρκτον θ', ἣν καὶ ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν,
ἥ τ' αὐτοῦ στρέφεται καί τ' Ὠρίωνα δοκεύει,
οἴη δ' ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο·
τὴν γὰρ δή μιν ἄνωγε Καλυψώ, δῖα θεάων,
ποντοπορευέμεναι ἐπ' ἀριστερὰ χειρὸς ἔχοντα.
.
χαρουμενος με τον ουριο ανεμο ανοιξε πανια ο θεικος Οδυσσεας
τοτ'αυτος στο πηδαλιο διηυθυνε επιδεξια 270
καθησμενος.ουτ'ο υπνος στα βλεφαρα επεφτε
και τις Πλειαδες αντικρυζοντας και τον Βοωτη π'αργει να δυσει
και την Αρκτο,αυτη κι αμαξα προσφωνοντας καλουν,
που και στο ιδιο μερος στρεφεται και τον Ωριωνα ατενιζει.
μονο σ'αυτη η μοιρα της δεν ειναι να λουστει στον Ωκεανο
αυτην τοτ'αυτον συμβουλεψε η Καλυψω,η διαλεχτη στις θεες,
ποντοπορευομενος στ'αριστερο χερι να'χει
.
.
.

Ηρακλης-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Ηρακλης Μαινομενος-χ.ν.κουβελης

Ημερολογιο,ημερομηνια και ωρα δεν υπαρχει στις καταγραφες,τα φυλλα,15χ20εκ.
ειναι ανακατα,τα περισσοτερα σε καποια σημεια σχισμενα,καποια καμενα,και
μουτζουρωμενα,ακανονιστος γραφικος χαραχτηρας,
.
[αποσπασματα]
...
-δεν εχω καθρεφτη στο δωματιο,δεν το επιτρεπουν,δεν ξυριζομαι,αρνουμαι να
πλυθω,μια δυο φορες που προσπαθησαν με τη βια αντεδρασα και τους κλωτσισα,
πεντε μερες τωρα μ'εχουν αφησει ησυχο,
-εμαθα γρηγορα το ρολο μου,ο σκηνοθετης ειναι ευχαριστημενος,καναμε πολλες
προβες,μεθαυριο Κυριακη στο θεατρο του Ιδρυματος θα παιχτει η πρεμιερα του
εργου
-το απογευμα ειχα επισκεψη,ηρθε ο δικηγορος μου,μου ειπε να μην ανησυχω,πως
ολα θα πανε καλα και θα βγω συντομα
-ιδρωνω συχνα,ζεστενομαι σαν να καιγεται ολο το κορμι μου,το μυαλο μου σταματαει,
η μνημη μου με βασανιζει,βλεπω τα παντα καθαρα,τα ζω τα γεγονοτα,μια,δυο,τρεις
φορες,απειρες,τις νυχτες δεν εχω υπνο,οταν εξαντλημενος κοιμαμαι φωναζω,ουρλιαζω
λενε,εχω τρεις μερες να κλεισω ματι,μια εξαψη δεν μ'αφηνει να ησυχασω,ακουω φωνες,
πολλες φωνες,αλλοτε ακουω καθαρα,κι αλλοτε δεν ξεχωριζω τι λενε
-δυο ωρες μενουν για τη θεατρικη παρασταση,νιωθω μεγαλη ενταση,η καρδια μου χτυπαει
δυνατα,το κεφαλι μου ποναει,παει να σπασει,
...

.

.
.

Κασσάνδρα Πριαμου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Κασσάνδρα Πριαμου-χ.ν.κουβελης

Ο Απολλων την τιμώρησε τα λόγια της να μην γινοντάι πιστευτά..της άλλαζαν ένα γράμμα
σε μια λέξη η'σε πολλές λέξεις. Επίσης.Τον τονισμό. την πτώση. τους χρονους.εκαναν
αλλαγή στη σειρά των λέξεων. στα σημεία. άλλαζαν τα κόμματα με τέλειες η'έβαζαν
ερωτηματικο εκει που δεν υπήρχε. αφαιρούσαν λεξεις.προσθεταν λέξεις.με συνέπεια τα
λόγια της να χάνουν το πραγματικό τους νόημα. να τα παρανοουν.και να την προσβαλλουν
σαν αδιαντροπή ψευτρα.συνεπεια αυτων.δεν την άκουσαν να μη βάλουν μέσα στη πόλη
τον δουρειο ίππο. και εάλω η πόλις. Η Τροια έπεσε. Και κάηκε. Αυτή την βίασε ο Αιαντας
ο Λοκρος.Και την πήρε σκλάβα του αμοροζα ο κρειών Αγαμεμνωνας.Στις χρυσές Μυκηνες
ουτ'εκει έδωσαν σημασία στα τρομέρα της λόγια. Για τον πνιγμό του πατέρα στο λουτρο
πριν. για το παιδί που σφάζει τη μάνα μετά. Για κεινη την ίδια δεν νοιάστηκε.για το τέλος
της. Μάλλον,ουτ'αυτό θα το πιστέψουν. "ένα ψέμα ειναι "θα πουν"οπως όλα της τα
λόγια".
.
.

.

Τα σύννεφα, η εικονογραφιση της Τιτανομαχιας του Ησιοδου-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης

Ο Κρονος εκθρόνισε τον πατέρα του Ουρανό ευνουχιζοντας τον κι ήρθε σε σύγκρουση
με τον γιο του Δια.Κι άρχισε ανελέητος δεινός πελωριος. πόλεμος.
Με τον Κρονο ήταν οι Τιτανες Κόιος,Κριός, Υπερίων, Ιαπετός, Άτλας.
Με τον Δια συνταχτηκαν η Εστία,η Δήμητρα,ο Ήλιος, η Ήρα, ο Άδης/Πλούτων,ο
Ποσειδώνας, οι Εκατόγχειρες, οι Γίγαντες  και οι Κύκλωπες.
Μετά από δέκα χρόνια πόλεμο όπου τη γη σεισμος φοβερά ταρακουνουσε κι ο ουρανός
αστράφτε και βρονταγε κι οι δυνατες καταιγιδες κι η αδυσωπητη βροχή καταπιναν τον
πόντο οπου ο κόσμος αναταραχτηκε. και θεορατα βράχια ξεκκολησαν και πετάχτηκαν και
δάση ξεριζώθηκαν και βαθεια χάσματα ανοίχτηκαν,οπου ολέθριες φωτιές κατετρωγαν το
πρόσωπο της γης τελικά επικράτησαν οι σύμμαχοι του Δια και πήραν τον αέρα τη θάλασσα
κι όλη τη γη. Τους Τιτάνες του πέταξαν στα Ταρταρα. Εκεί τους φύλαγαν οι Εκατογχειρες,κι
αργότερα τους απελευθερωσε ο Διας εκτός από τον Άτλαντα..
.
.
.

Πυθαγόρειο Θεώρημα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Κρίσιμη Σκέψη-χ.ν.κουβελης

Συνάντησα εκείνον τον άνθρωπο. Μεσημέρι. Καθησα στο τραπέζι του. Απέναντι.Φανηκε
να μην με αντιλήφθηκε. Τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.Περασμένα χιαστί τα δάχτυλα.
Δίπλα ένα μήλο απείραχτο. Ένα κόκκινο στερεο μήλο.Ουτε αισιοδοξία ούτε απαισιοδοξία
έδειχνε η εκφραση του προσώπου του. Θέλησα να του κάνω μια ερώτηση. Έτσι κάτι να
πω. Όχι κάτι συγκεκριμενο.Μια πρόταση για τον καιρο.Η' μια κρίση για την πολιτική. Η'
πως αναπαράγονται οι γλάροι κι αν αλλάζει ο τρόπος πτήσης των. Δεν πρόλαβα. Μίλησε
αυτός. "Τι θα ωφελησει τους ανθρώπους και τώρα και πάντα να μάθουν πως σε κάθε
ορθογωνιο τρίγωνο το άθροισμα των τετραγώνων των καθετων πλευρών του είναι ισο
με το τετράγωνο της υποτεινουσας του; ".Με κοιταξε.Και συνέχισε ο Πυθαγορας. "Και
τι επίσης θα τους ωφελήσει το αντίστροφο του;".Δεν του απάντησα. Πίσω του έβλεπα
τους τουριστες με τα κινητά τους να τραβούν αναμνηστικά βιντεα και φωτογραφίες τον
 αρχαίο ναό με τις δωρικες κολόνες. Ένα έξοχο έργο αρχιτεκτονικής. "Πρόσεξες" είπε
"δεν παραλειπουν πότε να φωτογραφιζουν μαζί μ'αυτά και τους εαυτούς των"."Να
τους αποθανατιζουν"σχολιασα.Γελασε."Όπως αυτή τη στιγμή που είμαστε εδώ τωρα"
ειπε.
Ολο το γκρουπ των τουριστών ήρθε κι έπιασε τα τραπέζια γύρω μας.Γιαπωνεζοι.Αυτοι
οι αναλαφροι ευχάριστοι ευγενικοι άνθρωποι.
.
.

.

ιπποδρομια-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΕΡΗΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
[απο τη φυλλαδα του Μεγαλεξαντρου-χ.ν.κουβελης]

ο Αλεξαντρος και το φουσατο του εισεβησαν εις μιαν τεραστια ερημον οπου δεν
ειχεν ουδε μακρος ουδε πλατος ανθρωπος να μετρησει και η μερα ητο δεκα ανθρωπι-
νες μερες και η νυχτα ομοιως δεκα νυχτες των ανθρωπων,η δε ζεστη την ημερα ητον
ανυποφορος και η κρυωτη την νυχτα παρομοιως  δυσβαταχτος και τοτε απο ετουτα
τα δεινα αιτια εχαθησαν πολλοι στρατιωτες και πολλα αλογα και ζωα και τα εφοδια
εις τροφιμα και εις ποσιμο νερο λιγοστευαν εις την ποσοτητα και λιαν ταχια θα ειχον
παντελως τελειωθει και θα ειχε το στρατευμα μεγαλην χρειαν,και ο Αλεξαντρος διετα-
ξεν να μην ησυχασουν αλλα ολημερις κι ολονυχτις να πεζοπορουν και μητε να ιππευουν
τα αλογα ινα να μη εξασθενισουν απο την κουραση,και μητε να  στεναζουν και τους
ακουν οι  αλλοι και δειλιαζουν  κι οσοι αρρωστοι τους παρατουσαν στη μοιρα τους το
ιδιο και τα αρρωστα αλογα τα αφηναν απνοα κι αδυνατισμενα να ξεραθουν στη μεγαλη
θερμη της μερας και οι κουβεντες τους ηταν λιγοστες και τα λογια τους βαρια,ξερανε πως
αυτο θα ειναι το αναποφευκτο τελος τους και η ερημος ολογυρω τους δεν ειχεν ακρα
και τελειωμο,και βλεπανε στον ουρανο οχι εναν ηλιο,αλλα δυο η' και τρεις,αλλος ηλιος
ν'ανατελει κι αλλος ηλιος να δυει κι αλλος ηλιος ακινητος να μεσουρανει,η' και να
πηγαινουν ανταμα η' ο ενας εναντι στον αλλον η' και σταυρωτα,τετοια παραξενα ηταν
και τη νυχτα,δυο η' τρια φεγγαρια ,το ενα φεγγαρι στη χαση,τ'αλλο φεγγαρι
πανσεληνο,τ'αλλο φεγγαρι στη γεμιση του,κι ητανε ο ουρανος γεματος αστρα,αλλοι
αστερισμοι ειχαν το σχημα αρκουδας,αλλοι παρδου,αλλοι σκυλου,αλλοι κυνηγου,
κι ελαμπε εκτυφλωτικα η απεραντη αμμος κι ητανε και νυχτες που κανενα αστερι
στον ουρανο δεν ηταν να γυριζει η' να στεκει και τοτε το σκοταδι ηταν βαθυ κι αδια-
περαστο,αλλα ουτε και τοτε επαυαν να πεζοπορουν ,κι ελεγε ο Αλεξαντρος πως στην
ερημο κανενας δεν ημπορει να χασει τον προσανατολισμο του,αφου παντου το ιδιο
κι ομοιο ειναι ,και περασαν εικοσι μερες μεγαλου κοπου και στενους και δεν αντεχαν
αλλο,και πεινασμενοι ητανε και διψασμενοι  κι αγρυνοι ητανε τοσες μερες και
νυχτες,ειχαν αγριεψει στην οψη και στη ψυχη και πολλοι απ'αυτους παραλογισαν,
γελουσαν δυνατα κι υστερα κλαιγαν κι ακατανοητα λογια εξεμβαιναν απ'τα στοματα
τους χειμαρρος και καποιοι σωριαζονταν καταγης και τρανταζονταν τα σωματα και
τα μελη τους κι εβγαζαν απ'τα στοματα αφρους να φοβασαι,και τους παρατουσαν,
τι δεν ητο δυνατον να τους περιμαζεψουν και να τους κουραρουν,τοση μεγαλη η
δυστυχια τους,επειτα  ειχαν  λιαν μεγαλο το φοβο μην τους φορτωσουν την μαλαρια
τους,και τοτε εγινε την εικοστη μερα και εσυναπαντησαν εναν ερημιτη,αυτος κατοι-
κουσε τρωγδολυτης σ'ενα ορυγμα σκαμενο μεσα στη γη δεκα οργυιες υποκατω της,
τον εχαιρετησαν ως τον αντικρυσαν και τον ερωτησε ο Αλεξαντρος πως απο ετουτη
την δαιμονικη την ερημο θα απελευτερωθουν οπου ησανε τοσο καιρο φυλακισμενοι,
αυτος του ειπε με αργοσυρτη χαμηλη φωνη πως καμια ερημος δεν ειναι,ουτ'εδω ουτε
αλλου πουθενα,κι ο Αλεξαντρος τον ερωτησε τι λεγει,κι ο ερημος εκεινος ανθρωπος
του αποκριθηκε,πως αυτο που λεγεται ερημος δεν ειναι παρα ο χρονος ο οποιος χωρις
περατα να μετρηθουν ειναι ουδ'αρχη ουτε τελος εχει κι αυτο  τον παραδεχτουμε και το
εννοησουμε θα εξαφανισθει τοτε αυτο που λεμε ερημος,κι ο Αλεξαντρος ακουσε πολυ
προσεχτικα και ερωτησε πως θα γινει αυτο,κι εκεινος ο ερημιτης του ειπε,πως στη
ζωη του μια φορα στα χιλια χρονια ενας ανθρωπος απ' τους πολλους που γεναει και
θρεφει η γη θα τυχει να περασει απ'το μερος ετουτο εδω που ζει και θα τον συναπαντη-
σει ,γιατι αυτος ο ιδιος ειναι ο χρονος,που περνα και δεν περνα,κι αυτος ο ανθρωπος
 θα'ναι πολυτυχερος γιατι μετα θα εχει στο δικο του γκοβερνο ολη τη γη,και τους
ειπε ο ερημιτης πως σε τρεις μερες  και τρεις νυχτες πεζοπορια η ερημος θα χαθει απ'τα
ματια τους,ως να μην ητανε παρα οπτασια,κι ο Αλεξαντρος κι αυτοι τοτε τον ευχαριστη-
σαν και τον χαιρετισαν  και προχωρησε ολο το στρατευμα προς τη διευθυνση που τους
εδειξε...

.

.
.

Εκ/ζητησεις-3 πορτραιτα-μονοχρωμιες-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ανθρώπινα Εσωτερικα)

3 Σύν/τομες Εκ/ζητησεις-χ.ν.κουβελης

1-σταματησε να μιλάει. για μερικά δεπτερολεπτα αφαιρέθηκε. όταν συνήλθε μου 

ζήτησε συγνώμη και συνέχισε.

2-το Α γεγονός συνδέετε με τον Α άνθρωπο. το Β γεγονός συνδέετε με τον Β άνθρωπο 

αλλά και με τον Α άνθρωπο. το Γ γεγονός συνδέετε με τον Γ άνθρωπο αλλά και με τον Β 

και τον Α άνθρωπο. και ούτω καθεξής. κατά συνέπεια τα γεγονότα της ζωής μας έιναι 

συνδεδεμένα με όλους τους ανθρώπους. αυτό το συμπέρασμα έβγαλα από την εξιστό-

ρηση της ζωής της. χωρίς να ενδιαφέρει αν είναι αυτά καθαυτα πραγματικα η' επινοη-

μενα.

3-κοιταξε την ώρα στο κινητό της. "περναει η ώρα"ειπε."η' πέρασε η ώρα;"ρώτησε. δεν απάντησα.γελασε. "όταν ήμουνα μικρή"συνεχισε."νόμιζα πως θα είχα όλο το χρόνο. θα 

έκανα εκείνο θα έκανα το άλλο. έπαιζα με τις κούκλες και δημιουργούσα ένα κόσμο που 

τον θεωρούσα αληθινό. ζωντανό. με τα συναισθήματα του. "με κοίταξε. "τώρα ζω σ'ένα

κόσμο που είναι ξένος σε μένα. άλλοι τον έχουν δημιουργησει."με κοίταξε. "τι λες;" 

ρώτησε. δεν έκρινα τη σκέψη της. ούτε αν συμφωνούσα ούτε αν διαφωνούσα

.

.

.

Εκζητησεις- πορτραιτα-μονοχρωμιες-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis4

(Ανθρώπινα Εσωτερικα)
Απεραντα αδιαφορο-χ.ν.κουβελης

''να,σ'αυτη τη φωτογραφια ειμαι,η τριτη απο αριστερα,με το ασπρο φουστανι'',μου
εδωσε τη φωτογραφια,την κοιταξα,''ειμαι 17 χρονων'',γελασε,''παραξενη που ειναι η
φωτογραφια,δεν ειναι;σε τι μοιαζω μ'αυτη τη κοπελα;'',ηπιε απο το χυμο της,αναψε
τσιγαρο και συνεχισε''αληθεια σε τι μοιαζουμε;στις ιδεες;στα ονειρα;'',σταματησε,
''πρεπει να θυμηθω'',''γιατι δεν θυμαμαι;'',''μηπως ειμαστε,γινομαστε ξενοι μ'αυτα που
ζησαμε,το 'εγω τωρα' δεν ειναι το ιδιο με το 'εγω πριν',ομως,τωρα το σκεφτομαι,πρεπει
να ειμαστε ολα αυτα τα διαφορετικα εγω'',''ενας μονολογος πολυφωνικων εγω,ειναι
πολυ παραξενο που οι αλλοι παρ'ολ'αυτα μας αναγνωριζουν σαν ιδιους,λενε 'αυτος τωρα'
ειναι ο ιδιος μ'εκεινον πριν' και θα ειναι και μ'αυτον μετα',στη φωτογραφια που σου'δει-
ξα,μια σχολικη εκδρομη,με το αγορι διπλα μου,δεξια, ειχαμε σχεση κι αργοτερα
παντρευτηκαμε,τωρα ειμαστε χωρισμενοι'',παραγγειλε μια δευτερη μπυρα,''παγωμενη,
παρακαλω'',ειπε στο γκαρσονι,εσβησε το τσιγαρο της,''τι σημαινει 'σχεση τοτε' και
'χωρισμενοι τωρα';απομακρα μου φαινονται,σαν να μην σχετιζονται αυτα τα δυο,σαν να
ανηκουν σε δυο διαφορετικα εγω,ανθρωπους'',σερβερισθηκε η μπυρα,γεμισε το ποτηρι
της,το εφερε στα χειλη της,''εκεινου του αρεσε να πινει μπυρα,εμενα οχι,μεθουσε και
μυριζε,μια φορα,αυτο το θυμαμαι καλα,ειχε πιει τοσο πολυ,που δεν αντεξε,σταματησε
το αυτοκινητο στην ερημια,βγηκε εξω στο σκοταδι και τον ακουγα που ξερνουσε στα
χωραφια,ακομα ακουω στ'αυτια μου εκεινον τον απαισιο ηχο,τοτε,θυμαμαι,εκλεισα
τ'αυτια μου με τα χερια μου δυνατα να μην ακουω,οταν γυρισε μεχρι το σπιτι δεν
αλλαξαμε κουβεντα,για πρωτη φορα δεν κοιμηθηκαμε μαζι,πηγα και ξαπλωσα στο σαλονι
 στον καναπε,μετα την δουλεια δεν γυρισα σπιτι,εκλεισα το τηλεφωνο,εφαγα σε καποιο
εστιατοριο,δεν θυμαμαι τι,μετα πηγα σ'ενα ξενοδοχειο και κοιμηθηκα,την αλλη μερα δεν
πηγα στη δουλεια,τηλεφωνησα πως ειχα αρρωστησει,ανοιξα το τηλεφωνο,με πηρε,μου
ειπε που ημουνα ,μ'εψαχνε,του ειπα πως νοικιασα καποιο διαμερισμα,φωναξε,με
παρακαλεσε,επειτα μ'εβρισε,ζητουσε επιμονα  να μαθει που βρισκομουν,του'πα να μην
τολμησει να'ρθει στη δουλεια να με βρει και του'κλεισα το τηλεφωνο'',σταματησε,''τι
σχεση εχει εκεινη η κοπελα της φωτογραφιας μ'αυτη τη γυναικα που βλεπεις μπροστα
σου;'',ρωτησε,ηπιε απο  το ποτηρι της,πηρε τσιγαρο,''εχουν περασει απο τοτε 11
χρονια'',της προσφερα φωτια,''ευχαριστω'',χαμογελασε,''γιατι θυμαμαι πραγματα που
ανηκουν σε μια αλλη κι οχι σε μενα;'',κοιταξε τα νυχια του δεξιου χεριου της,τα αναση-
κωσε ενα-ενα,σαν να τα μετρουσε,''πεντε δαχτυλα'',ειπε,''γι'αυτα ειμαι σιγουρη,για τ'αλλα
δεν ξερω,αν θυμαμαι πραγματικα γεγονοτα η' επινοημενα'',πηρε τη φωτογραφια,
''απο το ξενοδοχειο που μεναμε εβλεπα τη θαλασσα,ενα απεραντο γαλαζιο ακινητο,
αδιαφορο'',με κοιταξε,''τωρα ξερω πως δεν ηταν ετσι,συμφωνεις;'',δεν της απαντησα,
''πως μπορεις να ξερεις πως αυτα που σου ειπα δεν ειναι παραποιημενα,και δεν εγιναν
ετσι,αν βεβαια εγιναν και δεν τα επινοησα,η' ισως συνεβησαν σε αλλη,διαφορετικη,
περιπτωση,με αλλον ανθρωπο,η' και,ισως,πολυ πιθανο,να μην συνεβησαν καθολου
και να συμβουν στο μελλον,μολις εμφανισθει ο καταλληλος ανθρωπος,αληθεια,τωρα
που το σκεφτομαι,δεν ξερω τι ακριβως συμβαινει,το μονο σιγουρο ειναι πως η
φωτογραφια ειναι αληθινη,η τριτη κοπελα απ'τ'αριστερα ειμαι εγω'',με κοιταξε,χαμο-
γελασε,''δεν με κολακευει πολυ αυτο τ'ασπρο φουστανι;δεν σε γοητευει;ελα,δεν
μπορεις ν'αντισταθεις στη γοητεια του,το ειδα στα ματια σου καθαρα χθες οταν μου
τραβουσες τη φωτογραφια στο ξενοδοχειο,εγω ποζαρα στο μπαλκονι,και πισω μου,
ετσι ειπες,το υπεροχο απεραντο ακινητο γαλαζιο'',την κοιταξα στα ματια,''ναι'',ειπα,
''απεραντα αδιαφορο'',

.

.
.

IL MAESTRO MICHELANGELO-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Michelangelo's Myths- χ.ν.κουβελης

-ειδα τον αγγελο στο μαρμαρο κι εγω μονο σκαλισα μεχρι να τον απελευθερωσω
-η ομορφια ειναι η αποκαθαρση απο τα περιττα
-καθε κομματι πετρας εχει ενα αγαλμα στο εσωτερικο της και ειναι καθηκον
του γλυπτη να το ανακαλυψει
-οσο περισσοτερο το μαρμαρο ελλατωνεται,τοσο περισσοτερο το αγαλμα
μεγαλωνει
-ελπιζω οτι  μπορω παντοτε να επιθυμω περισσοτερα απ'οσα μπορω να
ολοκληρωσω
-ενας ανθρωπος ζωγραφιζει με το μυαλο του κι οχι με τα χερια του
-εγω ακομα μαθαινω
-νιωθω καλα μονο οταν εχω μια σμιλη στα χερια μου
-η ιδιοφυια ειναι αιωνια υπομονη
-τα ασημαντα  κανουν την τελειοτητα,και η τελειοτητα δεν ειναι ασημαντη
-αν  γνωρισεις ποσο πολυ δουλεια χρειαστηκε αυτο,δεν θα το αποκαλουσες
ιδιοφυες
-αν οι ανθρωποι γνωριζαν ποσο σκληρα επρεπε να εργαστω για να αποκτησω
τη δεξιοτεχνια μου ,αυτη δεν θα φαινονταν καθολου τοσο θαυμαστη
-ο πιο μεγαλος κινδυνος για τους πιο πολλους απο'μας δεν ειναι οτι ο στοχος μας
ειναι παρα πολυ υψηλος και θα τον χασουμε,αλλα οτι ειναι παρα πολυ χαμηλος
και θα τον φτασουμε
-η καλη ζωγραφικη ειναι εκεινο το ειδος που φαινεται σαν γλυπτικη
.
.
.

ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ του Giorgio de Chirico-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ GIORGIO DE CHIRICO-χ.ν.κουβελης-

απο το μεγαλο ανατολικο παραθυρο του πρωτου οροφου εβλεπε τη πλακο-
στρωτη πλατεια,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια
παραλληλεπιπεδα κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητη-
σης προς το αριστερο κτιριο,φαινονταν ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,
στο βαθος,σ'ενα χαμηλωτερο επιπεδο η θαλασσα,εβλεπε τις ακρες των καταρτιων
καραβιων με τ'ασπρα πανια τους,ακουστηκε απο καπου ο χτυπος ενος ρολογιου,
μετρησε,11 η ωρα,παντα,οταν τ'ακουγε,αυτος ηταν ο αριθμος,11,τοτε εμφανιζον-
ταν ενα κοριτσι μ'ενα τσερκι παιζοντας  και με μια χορευτικη κινηση ακινητοποιουν-
ταν,κατι θυμηθηκε,γυρισε κι ειδε πανω στο τραπεζι δυο αγκιναρες,το στρογκυλο ρολοι
στον τοιχο εδειχνε 1 και 27 ακριβως,σταθερα,ησυχασε,η ωρα που περναει το τρενο,
σκεφτηκε,ειδε τον καπνο του στον γαλαζιο ουρανο,ενα τεραστιο πορτοκαλι πλαστικο
γαντι ηταν κρεμασμενο στον απεναντι τοιχο,απο κατω ενα τοπι απο πρασινο υφασμα,
φοβηθηκε μηπως δεν ηταν εκει,ανοιξε τη πορτα και μπηκε στο δωματιο της μητερας,
τη βρηκε να κοιμαται μεσα στα κατασπρα σεντονια της,ελαφρα γυρισμενη προς
το μερος του μ'ελαχιστα λυγισμενα τα ποδια της,τ'αριστερο χερι της κατω απ'το
κεφαλι της το στηριζε,και το δεξιο σε τριγωνο πανω αγγιζε τα σγουρα μαλλια της
πισω,του αρεσε αυτη η σταση,ακουσε τον ηχο νερου που χυνεται,''αυτο καθε μερα
την ιδια παντα ωρα '',σκεφτηκε,ανεβηκε στον πανω οροφο,ειδε στην μεγαλη ορθογω-
νια παραλληλεπιπεδη αιθουσα τη λιμνουλα στο κεντρο της,μεσα στα γαλαζω-
πα νερα της επεπλεαν δυο χαρτινα καραβακια,σαν αυτα που του αρεσαν να κανει
οταν ηταν μικρο παιδι,εσκυψε κι εβαλε μεσα στο νερο τον δειχτη του δεξιου χεριου του
και τον κουνησε ελαφρα,τα κυματα που προκαλεσε διαδωθηκαν κυκλικα αλλα δεν
εφθασαν στα καραβακια,σαν να βρισκονταν σε απειρη αποσταση,επανελαβε,περιμενε,
το ιδιο αποτελεσμα,ακουσε γελιο πισω του,σηκωθηκε και γυρισε να δει,ηταν ενα ζευγαρι,
ο αντρας φορουσε ενα λευκο κουστουμι με κιτρινη γραβατα,στα χερια του κρατουσε ενα
διαβητη κι ενα ορθογωνιο τριγωνο και κατι ελεγε σε μια γυναικα μ'ενα κατακοκκινο ολο-
σωμο φορεμα,πλησιασε ν'ακουσει,δεν ακουγε καμια λεξη,ξαφνικα ακουσε παλι το γελιο
της γυναικας,τοτε προσεξε τα προσωπα τους,ηταν προσωπα κουκλας σε βιτρινα,ο αντρας
του εδωσε ενα διπλωμενο χαρτι,το ανοιξε,εκει ειδε το σχεδιο μιας πολης,αναγνωρισε τη
πολη του,ειδε τη πλατεια και σε μια πλευρα της να υψωνεται ο κυλινδρικος πυργος
στον οποιο μενει,σ'ενα απο τα δωματια του το πατωμα ηταν κατασκευασμενο απο
ξυλινες σανιδες,απο τον τροπο που συνεκλιναν οι παραλληλες ευθειες των συμπερανε
πως ο χωρος ηταν απειρος,απο τα μεγαλα πλευρικα ανοιγματα εβλεπε τα ορθογωνια
κτιρια,και στο ανοιγμα του βαθους στη κιτρινη επιφανεια μιας ερημου υπηρχε ενα
τεραστιο εργοστασιο με τις καμιναδες του,παλι ακουστηκε ο χτυπος του ρολογιου,
11,ενα κοριτσι μ'ενα ποδηλατο περασε μπροστα του και κουδουνισε,το ειδε να προ-
χωραει στο βαθος της προοπτικης του δωματιου κι εκει ν'ακινητοποιειται σε μια
χορευτικη κινηση απλωνοντας τα χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια
γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπωντας στο ποδηλατο,απο το μεγεθος και τη
κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος ηταν πισω της κι εριχνε τις ακτινες
του σε γωνια 30 μοιρων,διπλωσε το σχεδιο και το ξαναδωσε στον ασπροντυμενο
αρχιτεκτονα,η γυναικα τον ειχε πιασμενο αγκαζε μ'ενα ανεπαισθητο χαμογελο στα
χειλη της,η γυναικα τον κοιταξε,''ειμαι η Αριαδνη'',ειπε,΄'δεν με θυμασαι;πηγαιναμε
μαζι στο δημοτικο σχολειο'',την κοιταξε,ναι,εκεινη ηταν,''απο 'δω ο αντρας μου ο
Εκτορας'' τον συστησε,εκεινος εκανε μια υποκλιση,σαν να παιζανε σε θεατρο,''θυμα-
σαι τις μπανανες που μας μοιραζανε στο σχολειο;''.γελασε,''μου αρεσαν τοσο πολυ,
ειχαν τοσο ωραιο κιτρινο χρωμα,κι εσυ μου χαριζες και τη δικη σου'',τη θυμηθηκε
να παιζει συνεχεια μ'ενα τσερκι στη πλατεια μπροστα απο τον σιδηροδρομικο σταθμο,
''απο τοτε μικρη μου αρεσε ο χορος κι οταν μεγαλωσα σπουδασα κλασσικο χορο'',
αυτο το ειπε κανοντας μια χορευτικη κινηση γυρω απ'τον αντρα της που ολη αυτη
την ωρα καθονταν αμιλητος και ακινητος,''ελα,Ανδρομαχη,σοβαρεψου,παμε να
φυγουμε''της ειπε,στη φωνη του διεκρινε αυστηροτητα,διπλωσε το σχεδιο και του
το εδωσε,κατεβηκε στον οροφο της μητερας του,τη βρηκε να καθεται στον καναπε
μπροστα στον καθρεφτη με το ασπρο νυχτικο της και να χτενιζει τα μαλλια της,σταθη-
κε πισω της,''ποσο ομορφη εισαι μαμα'' της ειπε,εκεινη γελασε με φιλαρεσκεια,''οταν
ησουνα μικρος ερχοσουνα στο κρεβατι  τις νυχτες,χωνοσουνα διπλα μου κατω απο τις
ζεστες κουβερτες κι εγω για να σε κοιμησω σου ελεγα αλλη μια φορα τις ιστοριες που
σ'αρεσανε,για μυθικα πλασματα,μισους ανθρωπους και μισους αλογα,για σφιγγες,με
σωμα λιονταριου και με κορμο και κεφαλι γυναικας,σαν εκεινη της Θηβας τοτε'',ειπε,
''οταν σ'επαιρνε ο υπνος σε σηκωνα  αγκαλια στα χερια μου και σε πηγαινα στο κρεβατι
σου'',φανηκε σαν να βυθιστηκε βαθεια στις αναμνησεις της,ανοιξε το συρταρι του κομο-
δινου διπλα κι εβγαλε ενα κοκκινο χασκολ και το τυλιξε σφιχτα γυρω απο τον λαιμο της,
''μεθαυριο  ειναι η πρεμιερα στο θεατρο'',του ειπε κοιταζοντας τον καθαρα μεσα
στον καθρεφτη,''ναι,μητερα,το ξερω,δεν το ξεχασα'',απαντησε εκεινος βλεποντας το
θολο ειδωλο της,''γιατι βλεπουμε την πραγματικοτητα σε αντανακλαση;''την ακουσε
να λεει,''στο θεατρο συμβαινει αυτο'',εκεινη την ωρα ακουστηκαν οι 11 χτυποι του
ρολογιου,''παλι χυνουν νερα πανω,ολοι τη νυχτα αφηνουν τις βρυσες ανοιχτες να τρε-
χουν,θα πλημυρισουμε'',γυρισε εντρομη προς το μερος του,''πηγαινε αμεσως να τους
πεις να σταματησουν'',ανεβηκε γρηγορα την ορθογωνια σκαλα και χτυπησε τη πορτα,
''σταματηστε με τα νερα'' φωναξε''ενοχλητε τη μητερα'',δεν ακουστηκε απαντηση,επιασε
το πομολο της πορτας ν'ανοιξει,ανοιξε και μπηκε μεσα στο δωματιο,ηταν αδειο και τερα-
στιο,πηγε στο μεγαλο ανατολικο παραθυρο,απο εκει εβλεπε τη πλακοστρωτη πλατεια
κατω,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια παραλληλεπιπεδα
κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητησης προς το αριστερο
κτιριο,ενας αντρας με ασπρο κουστουμι και μια γυναικα με κοκκινο φορεμα,φαινονταν
ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,το βαθος της πλατειας κλεινονταν απο
το ορθογωνιο του σιδηροδρομικου σταθμου,μεσα απο τα αψιδωτα ανοιγματα της προ-
ψης του φαινονταν σταματημενο το τρενο,το στρογγυλο ρολοι στον κεντρικο πυργο
του σταθμου εδειχνε 1 και 27 ακριβως,ξεδιπλωνοντας το σχεδιο που του αφησε ο
αρχιτεκτονας επιβεβαιωθηκε,αριστερα κατω μπροστα ειδε τη φιγουρα ενος κοριτσιου
μ'ενα τσερκι να παιζει και σε μια χορευτικη κινηση ν'ακινητοποιειται απλωνοντας τα
χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπων-
τας,απο το μεγεθος και τη κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος  ηταν πισω της
κι εριχνε τις ακτινες του σε γωνια 30 μοιρων
.
.
.

J.L.Borges-χ.ν.κουβεληςc.n.couvelis

.

.

ΣΤΟΝ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΗ ΤΟΥ J.L.BORGES-χ.ν.κουβελης

Ειδε εναν ακριβως ανθρωπο και τον πολλαπλασιασε,ενα δεντρο μοναχα χρειαστηκε 

και δημιουργησε ολη την ποικιλια των φυτων και το δασος,τα τριανταφυλλα,τα κρινα,

και τις μελισσες που τα τριγυριζουν,και τα ζωα στα λιβαδια,τη τιγρη με ολες λεπτομερως

σχεδιασμενες τις κιτρινες γραμμες της,και τη σεληνη να νανουριζει την απειροτητα 

της γατας στο κατωφλι,τη φωνη τ'αηδονιου στ'αυτι ενος μικρου κοριτσιου,τη βροχη

πανω στον τσιγκο κι ακομη το στοιβαγμα του χρονου στους κοκκους της αμμου,και

το βιβλιο που περιεχει ολα τα βιβλια,και τις ερωτησεις και τις αβεβαιες απαντησεις,

και τον υπνο του ψαριου στον λευκο ισκιο του γλαρου,τον Αστεριωνα να στεριωνει

το κεφαλι του ταυρου στο αδυνατο σωμα του κι ακομα τα βηματα που ολο τον

πλησιαζουν κι ολο απομακρυνονται μεσ'απο πανομοιοτυπες τετραγωνες αιθουσες,

εγραψε και τα μαθηματικα του Cantor,κι εναν ανθρωπο να τον ονειρευεται που τον ονει-

ρευεται να τον ονειρευεται,και τον ιδιο δημιουργησε που αυτα δημιουργει πανω

στην τυφλη επιφανεια του αμφιβληστροειδη του  J.L.Borges 

.

.

.

Αδωνης και Αφροδιτη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Αδωνης και Αφροδιτη-χ.ν.κουβελης

το φως εκτυφλωτικο αντανακλουσε πανω στους κιτρινους χρωματισμενους τοιχους,
ενα τζιτζικι μπηκε απ'τ'ανοιχτο παραθυρο και σταθηκε πανω στο κοκκινο σεντονι
του κρεβατιου κι επειτα πεταξε και βγηκε,κοιταξε,στο τραπεζι το γυαλινο ανθοδοχειο
με τις ανεμωνες και τα τριανταφυλλα,η μερα αρχισε να ζεστενει.σηκωθηκε απ'το κρεβατι.
πηγε και καθισε στον ορθογωνιο καθρεφτη,ειδε ενα χωραφι με πολλα σμυρνα και μια
κοπελα ουρλιαζοντας να τρεχει μεσα,σκονταψε κι επεσε,ακουγε την ανανοη της δυνατη,
σε λιγο η σκια του την σκεπασε βαρια,εσκυψε πανω της,θελησε να φωναξει,δεν
μπορεσε,εκλεισε τα ματια,της ελεγε,εκεινη τη μερα το πρωι που ξυπνησε, για ενα
αγριογουρουνο που τον κυνηγουσε,σ'ενα λιβαδι με πολλες ανεμωνες του ειπε,δεν
της απαντησε,οι τριανταφυλιες μας ανθισαν στο κηπο,ελα να τις δεις,εκοψε ενα τριαν-
ταφυλλο ,δεν προσεξε και τ'αγκαθια του τον τρυπησαν στο δειχτη του δεξιου χεριου,
ετρεξε κοκκινο αιμα,ποιος ξερει της ειπε,γελωντας,ετσι εγινε ομορφοτερο,και της το
προσφερε,στην ακρη του κηπου τους αρχιζε η θαλασσα,μια απεραντη αμμουδερη
παραλια εκτεινονταν απ'τ'ανατολικα στα δυτικα,ξαφνικα ακουσαν κοριτσιστικες φωνες
πισω τους,κι αμεσως περασαν νεαρες κοπελες μπροστα τους τραγουδωντας και
βαδιζοντας ρυθμικα, στα χερια της,καθε μια,κρατουσε ενα καλαθι στολισμενο με
λουλουδια κι οταν εφτασαν στη θαλασσα αδειασαν τα λουλουδια πανω στα νερα
και τοτε γελωντας χαρουμενα μπηκαν στα γαλαζια νερα και κολυμπουσαν
παιζοντας,καποτε ημουνα κι εγω,του ειπε,αναμεσα σ'αυτες τις κοπελες,το τζιτζικι,το
ιδιο η' αλλο,ξαναμπηκε παλι μεσα στο δωματιο,το ακουσε,γυρισε και το ειδε να
στεκεται γατζωμενο πανω στο κοκκινο κρεβατι,δεν εφυγε,εμεινε εκει,σαν να ξεφυγε
απο κατι που το κυνηγουσε εκει εξω στο φως της μερας και να κρυφτηκε τρομαγμενο,
φοβηθηκε μηπως κανει καποιο θορυβο και το διωξει κι εμεινε ακινητη να το κοιταζει
.
.

Αδωνης και Αφροδιτη-painting animations c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Jody Pou Elegy upon the death of Thomas Farmer H Purcell
.
.
.
.
.

Ο Χρονος Ειναι Ενα Παιδι που Παιζει
-animations c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Steve Reich Section VI
.
.
.
.
Ο Χρονος Ειναι Ενα Παιδι που Παιζει-χ.ν.κουβελης

πηρε ενα μηλο στο χερι του και μου το εδειξε,''ειναι ενας αριθμος η' ενα πραγμα;'' με
ρωτησε,απαντησα χωρις δισταγμο ''ενα πραγμα'',''οχι ενας αριθμος ειναι''ειπε,''και τι
μετραει αυτος ο αριθμος;''ρωτησα,''τον χρονο'' απαντησε,''ποιον χρονο;''ρωτησα,
''ολον τον χρονο''απαντησε,''κι αυτον που τωρα μιλαμε;'' ρωτησα,''κι αυτον''
απαντησε,''και τι σχεχη εχει το μηλο με τον χρονο;''ρωτησα,''ο χρονος ειναι η αιτια
που μιλαμε για το μηλο'' απαντησε,''αν μιλουσαμε για τη θαλασσα το ιδιο θα ηταν''
συνεχισε,''το ιδιο για ολα τα πραγματα'',''αρα το να μιλαμε ειναι χρονος;''ρωτησα,
''ναι,οταν μιλαμε ειναι χρονος κι οταν δεν μιλαμε δεν ειναι χρονος'',δαγκωσε το
μηλο,ακουσα τη δροσερη σαρκα του να σχιζεται απ'τα δοντια του,''τωρα τρωω ενα
μηλο''ειπε ''σε λιγο θα το εχω φαει'',χαμογελασε,''χρειαζεται χρονος για να φας ενα
μηλο,ετσι δεν ειναι;''
.
.
.

Η Μακρά Αναμονή-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η Μακρά Αναμονή-χ.ν.κουβελης
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)

την έκλεισα τη βρυση.πρεπει να την έκλεισα. παλιά δεν ξεχνουσα.τώρα θυμάμαι
ασήμαντα πράγματα. εκείνη την κόκκινη δερμάτινη τσάντα. τα πρώτα μου σκουλαρίκια.
πρέπει να έκλεισα τη βρύση. θα πλημμυρίσει η αυλή. όπως την άλλη φορά. εκείνα τα
σκουλαρικια ήταν χρυσές μελισουλες. η μαμά μου τ'αγορασε.ηταν καλοκαίρι. πρέπει
να'μουνα δεκαπέντε χρόνων. το τρύπημα των αυτιών δεν με πόνεσε. δυο ώρες μάζευα
το νερό. με πόνεσε η μέση. από τοτε προσέχω. σίγουρα την έκλεισα.στη κόκκινη τσάντα
είχα το ροζ κραγιόν. ένα καθρεφτάκι. μια φιλντισενια χτένα. ένα τσιμπιδάκι φρυδιών. ένα
σετ μεικτά απ.τα μολύβια για τα μάτια. πιο πολύ χρησιμοποιούσα το γαλάζιο. με πονάει
λίγο ο ωμός και τ'αριστερό χέρι.ειδικά με την αλλαγή του καιρού.περασε η ώρα. θα
γυρίσουν τα παιδιά στο σπίτι. θα ανησυχισουν.και θα πεινάνε. θα δουν και θα κλείσουν
τη βρύση.αυτή τη γυναίκα απέναντι μου κάπου την έχω ξαναδεί.δεν θυμάμαι που.ίσως
εδώ μια άλλη προηγούμενη επίσκεψη.ουτε μια φορά δεν διασταυρωθηκαν τα μάτια
μας.καθεμια κλεισμένη. στον εαυτό της. φοβάται ν'ανοιχτει. άλλωστε τι να πεις.
μεγαλώσαμε.κι όλο προβλήματα.νομίζω πως την έχω συναντήσει πολλές φορές στη
λαϊκή.αραγε να έχει οικογένεια;σιγουρα θα έχει. είναι νεώτερη από μένα. η'
ετσι τουλαχιστον δείχνει.για να μην με πάρουν τηλέφωνο δεν θα υπάρχει κανένα
πρόβλημα στο σπίτι. αλλιώς θα με περνάνε. πέρασαν σαράντα λεπτά από τότε που
ήρθα. δεν περνάει η ώρα.και δεν μπορώ να κοιτάξω τηλεόραση.δεν έχει τίποτα.και
στο σπίτι τη βαριέμαι. πέφτω νωρίς και κοιμαμαι.τη νύχτα ξυπνάω πολλές φορές κι
αργεί να με πάρει ο ύπνος.τοτε ξεχνιέμαι με τις σκέψεις. η γυναίκα απέναντι μου
μιλάει στο κινητό της με πολύ σιγανη φωνή.δεν ακούω τη λέει.να τώρα γέλασε.πιο
πολύ μιλάει παρά ακούει.με το δεξί χέρι κάνει χειρονομίες τονίζοντας τα λόγια της.
με τ'αριστερό χέρι κρατάει το κινητό. φοράει δαχτυλιδι.κανει ζέστη εδώ μέσα. τα
παπούτσια με στενεύουν. έπρεπε να φορέσω τα στρωτα κι όχι αυτά με το τακούνι.
χτυπάει το κινητό μου.που είναι;μεσα στη τσάντα.
.
.
.

Άνθρωποι-πορτραίτα-''Τις ει;"-"Ουδείς"-χ.ν.κουβελης
.
.
''Τις ει;"-"Ουδείς"-χ.ν.κουβελης
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)

Τις ει;τον ρωτούσαν στο στρατό.απαντουσε μηχανικά. ένα κατεβατό όνομα επώνυμο
όνομα πατέρα όνομα μητέρας τοπος γεννήσεως ημερομηνία γςννησεως επάγγελμα
οικογενειακή κατάσταση. Αυτος ει. Είναι. Δούλεψε σηνολικα 40 χρόνια. Ένα διάστημα
15 χρόνια μετανάστης στη Γερμανια. Τη πρώτη γυναίκα του τη γνώρισε εκεί. Έχουν δύο
παιδιά.Δυο κορίτσια. Το ένα παντρεμένο.Με τη δεύτερη γυναίκα έχει ένα γιο. Σχολείο
μόνο το δημοτικό τελείωσε. Ήθελε παραπάνω αλλά ήταν δύσκολα τα χρόνια. Τον βρήκε
ο πόλεμος.μετα ο εμφύλιος. όλη η Ελλαδα είχε ξεσηκωθεί, ακούσια η'εκούσια,να φύγει.
να εγκαταλείψει. από εργοστάσιο σε εργοστάσιο πέρασε η ζωή του.τωρα όπου να βρεθεί
νιώθει ξένος. δεν αναγνωρίζει τίποτα.ολα άλλαξαν. αποκτήσανε αλλά χαρακτηριστικά.
αλλιώς μιλάνε οι άνθρωποι. αλλιώς εκφράζονται. αλλιώς συμπεριφέρονται.ο
εκσυχρονισμος είναι χειρότερος από την καθυστέρηση.βαρβαροτητα.ειναι πια
ασήμαντος.περιττός.Τις ει;Ουδεις
.
.
.

Vincent Van Gogh-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ-χ.ν.κουβελης
NOTES OF VINCENT VAN GOGH-c.n.couvelis

στο κιτρινο δωματιο εδω στην Αρλ,στη ψαθινη καρεκλα διπλα τα παπουτσια που μου
χαρισε ενας ανθρακωρυχος,του εκανα το πορτραιτο,ηθελε χρωματα γης,το φως στο
μετωπο,στη γραμμη της μυτης,λιποσαρκος ανθρωπος,πρεπει,αν θελω να μαθω ανατομια,
να τον βρω και να τον ξαναζωγραφισω,σημερα δεν εφαγα τιποτα,καθισα ακινητος στο
κρεβατι να σκεφτω,δεν φοβαμαι την ανεχεια,την ανεχεια του μυαλου φοβαμαι,πρεπει
οπωσδηποτε να προμηθευτω γκραβουρες του Ρεμπραντ,θα γραψω στον Τεο να μου
στειλει,οι χωρικοι πυροβολανε τα πουλια να τα διωξουν απ'τα σπαρμενα χωραφια,
τους ακουω, γεμιζει ο ουρανος απ'αυτα,και στροβιλιζουν πανω απ'τα κιτρινα σταχυα,
η Σιεν δεν γυρισε,ανησυχω,η καημενη ειναι αρρωστη και με το παιδι στη κοιλια,αν ενας
ανθρωπος δεν θελει να σωθει,κανεις δεν μπορει να τον σωσει,φοβαμαι μην επαθε κατι
κακο,καθε μερα παιρνω τα δρομακια μεσα στα χωραφια και παρατηρω το τοπιο,στις
εικονες που κανω βαζω,πιο πολυ,δικα μου χρωματα,μου φαινονται πιο αληθινα,πιο
πραγματικα,ενα κιτρινο διπλα σ'ενα γαλαζιο διπλα σ'ενα πρασινο,βλεπω το φως
τους,απο'κει ειναι αυτα τα ηλιοτροπια στο βαζο πανω στο γαλαζιο τραπεζι,θα τα στειλω
στον Τεο,μηπως μπορεσει και τα πουλησει,μου ερχεται μια μυρωδια απο τηγανισμενες
πατατες,χθες τελειωσα το μυθιστορημα του Ζολα La Joie de vivre,τριτη φορα που το
διαβαζω,θυμωνω παρα πολυ οταν σκεφτομαι πως τον Πωλ τον ενοιαζε μονο να αναδει-
χθει και να ξεφυγει απ'τη πεινα και τις αρρωστειες του,προλαβε κι εφυγε,εκεινη τη βραδυα
κοιμηθηκε σε ξενοδοχειο,το αυτι το παρεδωσα σ'εκεινη τη γυναικα,γιατι,επιτελους,δεν
γυριζει η Σιεν;δεν θελω να μεινω μονος μου
.
.
.

ΤΑ ΛΕΞΙΚΑ ΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-χ.ν.κουβελης
[αποσπασμα]

η μεγαλη ιδιωματικη μας γλωσσα -οπως τη χειριζομαστε-θησαυρος λεξεων απο την αρχαια
ελληνικη γλωσσα τη βυζαντινη τη λατινικη-καταγραφω τις λεξεις χωρις την συνειθισμενη
αλφαβητικη σειρα των λεξικων-νομιζω πως ετσι εχει μεγαλυτερο ενδιαφερον στον
αναγνωστη-παρουσιαζονται οπως εμφανιζονται στο λογο διασπαρτες-και προκαλουν
γοητευτικη εκπληξη-και φυσικα δειχνουν τη μεγαλη εκφραστικη τους δυναμη-και ακριβεια
π.χ
-νογας ,δεν εισαι κανα νιανιαρο
[νογαω[κατανοω-καταλαβαινω]-νιανιαρο[μωρο,που ειναι στη κουνια και κανει νιαου νιαου νιαουριζει κλαψουριζει]
.
-σ'κρενω και δεν σ'ματακρενω
[το ομηρικο εκρινα-οριστικη αμετακλητη αποφαση]
.
-κοιτα να δεις
[κοιτω παρατηρω -δεις-οιδεις-οιδα-το αρχαιο γνωριζω]
[παρατηρησε να γνωρισεις-το αριστοτελικο επιστημονικο συστημα]
.
-δεν βλεπς,ανοιξ' τα γκαβα σ'
[γκαβα γκειβ gave σπηλια σκοταδι τυφλα]
.
-σκουτουριασα θα μου'ρθ' ταμπλας
[ζαλιστηκα]σαν να με χτυπησαν με ταμπλα στο κεφαλι
[σκουτουριασα-το αρχαιο σκοτος-σκοταδι-ζαλαδα]
[ταμπλας table επιπεδο κοματι ξυλο]
.
που αναυταοθκες και σε χαλεβα
[που εξαφανιστηκες και σ' εψαχνα;]
[αναυταοθκα-α[στερητικο]+εαυτος-χαλεβα εψαχνα ζητουσα]
-
φαε μη το μερμηριζεις
[φαε μην το ανακατευεις μη δισταζεις]
[το ομηρικο μερμηριζω-δισταζω-εχω ενδοιασμους-
[ἀλλ ὅγε μερμήριζεν, ὅπως ἀπολοίατο πᾱσαι νῆες, Ομηρου. Οδυσσεια
ραψωδια β']
.
μη μαλαζεις τις ντοματες θα τις μαλαφαριζεις;
[μαλαζω-το αρχαιο μαλασσω-μαλακπω[αττικη διαλεκτος]-πιανω[ζυμωνω]
μαλακα]
[μαλαφαριζω-ζμπαλιαζω-ζουλαω-male[κακο-απο ηθικη αποψη]+fare[κανω-
ενεργω]-ανοσιουργω-βρωμιζω[ηθικα]]
[την μαλαφαρισε-την χαιδεψε ερωτικα χωρις να θελει -ερωτικη παρενοχληση]
.
αποστασα να'χα ενα ξεραθμκο
[αποστασα-αποσταζω-[αισθημα]απο την αποσταση που εκανα-κουραστηκα]
[ξεραθμκο-ξεραθυμικο-εξω+ραθυμια-ραθυμια[κουραση,νωθροτητα,χαλαρο-
τητα]-βγαινω[εξω]απο τη ραθυμια τη χαλαροτητα-ξεκουραζομαι-το ξεραθυ-
μικο ειναι ενα γλυκο και την ενεργεια του την εχει αναγκη αυτος που ειναι
σωματικα κουρασμενος,χαλαρος,νωθρος]]
.
.
.

Bluesman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

BLUES CALLS BOOM BOOM-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Rock Me Poor Girl In Smokestack Lightnin' You Put a Spell on Me
My Heart is Howling Like a Back Door Dog bOOM bOOM
Today I Sing the Blues Sweet Little Woman I'm Tore Down
Sweet Little Angel Your Love on Me so Strong
In My Worried Life Blues
Woman I'm a Man Call You
Sweet Little Angel Trust Me
.
. .
.

ενα κουνελακι για ενα μικρο κοριτσακι-χ.ν.κουβελης

Η ΑΛΙΚΗ ΤΟ ΚΟΥΝΈΛΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΤΙΔΑ ΧΑΡΤΙΩΝ-χ.ν.κουβελης
[-HOMAGE TO LEWIS CARROLL-]

το κουνελι καθισε στο τραπεζι απεναντι απο την Αλικη ηταν πολυ αστειο με το κιτρινο ημιψηλο καπελο και το πρασινο παπιγιον.''Θελεις να παιξουμε μια παρτίδα χαρτια;''ειπε στην Αλικη.''Δεν ξερω καποιο παιχνιδι''απαντησε η Αλικη ''και θα με κερδισεις''.''Δεν πειραζει ''ειπε το κουνελι και χαμογελασε''ετσι κι αλλιως σε καθε παιχνιδι καποιος χανει και κάποιος κερδίζει","μα δεν γνωρίζω τους κανόνες του παιχνιδιου"απαντησε η Αλικη,"δεν υπάρχει πρόβλημα"γελασε το κουνελι και ίσιωσε το πράσινο παπιγιόν "σ'αυτό το παιχνιδι δεν υπάρχουν κανονες, κάθε παίχτης μπορεί να παίξει όπως θέλει, με τους δικούς του κανόνες","πως;"ρώτησε η Αλικη, "να"απαντησε το κουνέλι"παραδειγμα,καθε μικρότερο χαρτί κερδίζει το αμέσως μεγαλύτερο του, το 5 το 6 η' τους διαιρετες του, το 8 το 1 το 2 το 4 το 8 η' τα πολλαπλάσια του, το 3 το 3 το 6 το 9 η' τον αφαιρετεο και τον μειωτεο του, το 2 το 7 και το 5 ,του ίδιου χρώματος η' διαφορετικου,καρο με καρό, καρό με κούπα","και ποιος κερδίζει;" ρώτησε η Αλικη που άρχισε να διακεδαζει την όλη υποθεση,"όποιος πάρει τα λιγότερα χαρτιά"απαντησε σοβαρό το κουνέλι, "παράξενο,μα εγώ ξέρω πως κερδίζει αυτός που παίρνει τα περισσοτερα"ειπε και γέλασε η Αλικη, "εδώ γίνεται το αντίθετο"χαμογελασε το κουνέλι"κερδιζει αυτός που παίρνει τα λιγοτερα,αυτη είναι και η ουσία του παιχνιδιού, ενάντια στους νόμους του εμπορίου","και τι κερδίζω;"ρώτησε η Αλικη που τώρα πραγματικά το διασκεδαζε ,"κερδίζεις χάνοντας τον χώρο-χρόνο σου"απαντησε πολυ αινιγματικα το κουνέλι που φάνηκε πολύ αστείο, "άλλο παράξενο κι αυτό"ειπε η Αλικη"να κερδίζεις χάνοντας"και γέλασε"ας αρχίσουμε το παιχνίδι ανυπομονώ",το κουνελι σήκωσε το κιτρινο ημιψηλο καπέλο του κι έβγαλε από μέσα του μια τράπουλα κάνοντας μια κίνηση ταχυδαχτυλουργου ,την ανακάτεψε, "κόψε"ειπε στην Αλικη, η Αλικη έκοψε και το κουνέλι ρώτησε"θελεις ν'αρχισουμε με πρώτο αριθμό η ' με άρτιο αριθμό χαρτιων η' εσύ να πάρεις  πρωτο κι εγώ τετράγωνο αριθμό ,τι προτιμάς;","προτιμώ κυβικό αριθμό"απαντησε χαριτολογοντας η Αλικη, το κουνέλι της μοίρασε 8 φύλλα, "κι εγώ διαλέγω 2,άρτιο" και πήρε δύο χαρτιά, η Αλικη τα είδε στον καθρέφτη που ήταν πίσω του, το 2 και το 7,"α! ξέχασα να σου πω"της είπε το κουνελι"θελεις να παίξεις με μένα εδώ η' με το είδωλο μου στον καθρεφτη;","και το ρωτάς;μα φυσικα με το είδωλο σου στον καθρεφτη" απάντησε γελωντας η Αλικη"χαρα μου είναι",σοβαρο σηκώθηκε το κουνέλι πήρε τη θέση του μέσα στον καθρέφτη κι από εκεί της φώναξε "εσύ αρχίζεις πρώτη, ρίξε χαρτί",η Αλικη έκλεισε τα χαρτιά, διάλεξε ένα στη τύχη και το έριξε στο τραπέζι,8,"οχτω"ειπε το κουνέλι κάι το πήρε με το 7 απλώνοντας το χέρι του κι έριξε το 2 καρο ,η Αλικη το πήρε με το 6 σπαθί,το κουνέλι ίσιωσε το πράσινο παπιγιόν του κι ανασηκωνοντας το ημιψηλο κίτρινο καπέλο του πήρε πέντε φύλλα κι έριξε δύο απ'αυτά στο τραπέζι, το 3 μπαστούνι και το 7 κούπα, η Αλικη ερριξε το 10 κούπα, "γιατί δεν τα παίρνεις;"αντέδρασε το κουνέλι"εφτα και τρία κάνουν δέκα","σωστα "απάντησε η Αλικη"αλλα και 7 μειον 3 κάνουν  4 ,και 4 δεν έχω"και γελώντας συνέχισε"οπως και 3 μείον 7 κάνουν μείον 4 και δεν έχω ουτε -4 κι εξάλλου δεν θέλω να χάσω τον χωροχρόνο μου"
.
.
.

Samuel Beckett-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ΤΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟΥ ΤΊΠΟΤΑ-χ.ν.κουβελης
Μονοπρακτο

(σαλόνι μινιμαλιστικα επιπλωμενο)
προσωπα:αντρας Α-γυναίκα Γ
(η. γυναίκα όρθια κινείται σε διάφορες θέσεις στο δωμάτιο-ο άντρας καθισμένος
στον. καναπέ)
Γ. τι σκέφτεσαι;
Α.Το αχρηστο
Γ. Το νερό ζεστάθηκε
Α.Πριν ήταν παγωμενο
Γ. Πως μπορεί να'σαι σίγουρος;
Α. Επειδη ξέρω πως δεν αμφιβαλω
Γ. Δεν υπάρχει άλλο κριτήριο;
Α.Υπαρχει
Γ. Ποιο;
Α. Δεν ξερω
Γ. Πως υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις;
Α. Με το ίδιο τροπο που υπάρχει κάτι που ξερεις
Γ. Και κατά λογική συνέπεια.
Δεν υπαρχει κατι που ξέρεις.
Δεν υπάρχει κάτι που δεν ξερεις
Α. Εξαρτάται
Γ. Τι;Δεν υπάρχει λογική συνέπεια;
Α.Αυτο δεν είναι αναγκαίο.
Γ. Τότε;Τι σημαίνει αυτο;
Α. Το νερό πάγωσε ενώ πριν ηταν ζεστο
Γ. Αυτό είναι ορθο
Α. Ακριβώς. Μια ορθή πρόταση.
Γ. Οι ορθές προτάσεις δεν αντιστοιχούν σε ορθά γεγονότα;
Α. Ορθές προτάσεις αντιστοιχούν σε λάθος γεγονότα.
Και λάθος προτάσεις αντιστοιχούν σε ορθά γεγονοτα
Γ. Πως αυτό το εννοείς;το νερό πάγωσε -η ορθή πρόταση.
Και το νερό ζεστάθηκε-το ορθό γεγονος
Α. Ακριβώς.
Γ. Πως είναι ένα γεγονός να είναι ορθό η' λάθος;Μονο ορθό μπορεί να είναι.
Α. Και η πρόταση;Μονο ορθή.
Γ. Γιατί συζητάμε;Για το ορθό η' για το λάθος;η' και για τα δύο;
Α. Ούτε για το ένα ούτε για το άλλο και φυσικά ούτε για τα δύο μαζι
Γ. Τότε;Γιατι;
Α. Για το Είναι του Τίποτα.
Γ. Και τι σημαίνει αυτό;
Α. Να γνωρίζεις απολυτα
Γ. Το νερό τώρα θα πρέπει να κρυώσε.
Α. Δεν.πειραζει.Ετσι κι αλλιώς δεν θα συνέβαινε τιποτα
.
.
.

Ο Αυτοκρατορας των Ήχων-χ.ν.κουβελης χ.ν.κουβελης

μαγνητοφωνουσε ήχους. χωρίς διάκριση.σε ανθρώπινα και φυσικά περιβάλλοντα.εκτισε
ένα κυλινδρικο κτίριο και σ'αυτό ένα εγγεγραμμένο κανονικο οκταπλευρο πρισμα.στους
οκτώ τοίχους εντοιχισε οκτώ ηχεια υψηλής ευαισθησιας.τα οποία αναπαρηγαγαν τους μαγνητοφωνημενους ηχους με το ηλεκτρονικό πρόγραμμα που επινοησε και εγκατεστησε.
οταν συνελεξε το σύνολο των ηχων κλείστηκε στο οκταπλευρο δωμάτιο.καθησε στο κέντρο
του.μεσα σε άπλετο φως. ενεργοποίησε το σύστημα.άκουγε τους ήχους.διακριτους και κατά σύνολα.ειχε στην απόλυτη διάθεση του ολους τους ηχους.ανθρωπινους και φυσικούς. όλος
ο κόσμος με τους ηχους του.πρώτα αδυνατησε η οραση του μέχρι που τυφλώθηκε και μετά
έχασε την ακουη του παντελώς.περικλεισμενος μέσα στο υπερφωτισμενο οκταπλευρο δωμα-
τιο δεν άκουγε τους ήχους που αναπαραγονταν από τα ηχεία. ο κάτοχος των ήχων του κόσμου.
οταν τελικα,οπως το περίμενε, εξωτερικά ο κόσμος εξαφανισθηκε μετά από την υπεξαίρεση
των ήχων του τότε συνέβαινε μονο στη σκέψη αυτού του κουφού ανθρώπου.
.
.
.

Paolo e Francesca de Dante-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

"η ώρα είναι 9:41 έπρεπε να είχε ερθει"ανοιξε το ραδιόφωνο,ενα ρετρό τραγούδι, "μην τον κοιτάς τον ουρανό" με την Μαιρη Λω, "θα έχει μεγάλη κυκλοφορία",έβαλε απαλό κόκκινο ρουζ στα χείλη, "δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνουν όλοι αυτοί και γυρίζουν κι ολο γυρίζουν κλεισμένοι μέσα στ'αυτοκίνητα μονάχοι με τα τζάμια κλεισμένα και το αίρ κοντίσιον στο φουλ μ'αυτη την αφόρητη ζέστη'γέλασε"μοντερνα ζωή θα πούνε"σοβαρευτηκε"ηληθια ανιαρή ζωή,απεραντη ερημια" η φωνή της Ελιζα Μαρελλι-"Ας ερχόσουν για λίγο"-άκουσε ένα θόρυβο, γύρισε το κεφάλι, η γάτα έπαιζε με τον ίσκιο της στο πάτωμα, χαμογέλασε, "η σταματημένη αιωνιότητα της γάτας",δώρο στα γενέθλια της περισυ,"ο χρόνος, τι είναι;",κοίταξε στον καθρέφτη μπροστά της το δωμάτιο, "το δωμάτιο μου μ'αγκαλιαζει με τις ανοιχτές σελίδες του",σαν βιβλίο,σκεφτηκε,"Έλα γι'απόψε"τραγουδαει η Δαναη, "απόψε βρέθηκα νωρίς-νωρίς στην καμαρούλα μου μην απορείς και τι περίεργο δεν θα το πεις μου'λειπες τόσο- έξω βοριά χαλαζια κεραυνοί βροχή που λες άνοιξαν οι ουρανοί και στα σκοτάδια ελπίδα φωτεινή να σ'ανταμωσω"το ξερω χάθηκες- αρκεί γι'απόψε μεσ'τη συννεφια να κρατήσεις λίγο συντροφια,ελα γι'απόψε μόνο απόψε λιγην ώρα-έξω φυσάει κι είναι κρύο κι είναι μπόρα,μα εδώ μέσα ένα ζεστά κι είναι τα ξωφυλλα κλειστά κι είναι τα φώτα λιγοστά μισοσβηστα-"πως με ζεστενει αυτή η αναπνοή στο μάγουλο μου"δεν τόλμησε να γυρίσει το πρόσωπο μην χαθει η αίσθηση "η ' η πραγματικότητα" , -έλα γι'απόψε κι αύριο φύγε και μην γυρίσεις-"ακούγοντας το ίδιο τραγούδι πόσο όμοια αισθανόμαστε"κοιταξε βαθιά μέσα στα νερά του καθρέφτη, τα είδε να περιστρέφονται σε αέναες δίνες κι έκλεισε τα μάτια της, άκουσε τη φωνή της ψιθυριστή"θα μείνουμε αγρυπνοι και σιωπηλοί χωρίς αγκάλισμα κι ούτε φιλί",το ζεστό αίμα του έσταξε στο μπράτσο της, φωτιά, την εκαψε,ανατιναχτηκε, ούρλιαξε, έσπασε η καρδιά της,εχασε τις αισθήσεις της-κι ονειρεύτηκε πως ήταν σ'ένα τρένο και ταξίδευε, το τρένο μπήκε σ'ένα τούνελ μ'αμυδρο φως και βγήκε,επειτα σ'ένα άλλο και σ'ένα άλλο, φοβήθηκε πως πότε δεν θα τελειώσουν τα τούνελ και το ταξίδι,την ξύπνησε η γάτα που πήδησε στα πόδια της, τη χάιδεψε, το τριχωμα της ήταν απαλο και λείο ,στ'αυτιά της άκουσε το τραγούδι από το ραδιοφωνο-"Απόψε σωπα οι δυο μας μονάχοι να κλαίει θ'ακούμε απ'οξω τη βροχή κι άκουσε πόσα έχει να μας πει η σιωπη"-της φάνηκε πως η μελωδία δεν ακούγονταν από το δωμάτιο αλλά πως έρχονταν από καπου αλλού, πότε την ακουγε πολύ μακριά και ποτέ πολύ κοντά, σηκώθηκε και πήγε στο παράθυρο,,το άνοιξε και την χτύπησε η εκλωβισμενη ζέστη της πόλης, μια γυναίκα στο μπαλκόνι στην απέναντι πολυκατοικία απλώνε ρούχα να στεγνώσουν,απο εκεί άκουγε το τραγούδι, έκλεισε το παράθυρο και γύρισε στον καθρέφτη,,"έπρεπε να είχε έρθει",κοίταξε το ρολόι, 9:41,
.
.
.

 Ludwig  Wittgenstein  Isaac Newton και το πρασινο μηλο του Rene Magritte

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

στην  αριστερη  σελιδα 17 διαβασε:

1.1 Μια προταση αντιστοιχει στα γεγονοτα.

1.2 Οι λεξεις αντιστοιχουν στα πραγματα

1.3 Η γλωσσα προσδιδει το νοημα

1.4 Καθε γλωσσα εχει τις προτασεις της

1.5 Η προταση ειναι κατασκευαστικη μορφη ζωης

1.6 Με τη γλωσσα μπορουμε να πουμε οσα μπορουμε να πουμε

1.7 Για οσα δεν μπορουμε να πουμε δεν υπαρχουν προτασεις

στην δεξια σελιδα 18 ηταν το σχεδιο ενος κυβου,σε μια θεαση η πλευρα α ηταν μπροστα

και σε μια αλλη θεαση ηταν πισω

αυτο το συσχετισε με μια εικονα του 1964,Le fils de l'homme, του βελγου ζωγραφου Rene 

Magritte,ενα αυτοπορτραιτο ,με κουστουμι,κοκκινη γραβατα και πλατυγυρο καπελο,με τα 

χερια κολλημενα,πισω ειναι η θαλασσα,μπροστα στο προσωπο του ενα πρασινο μηλο,

πηρε ενα στυλο κι εγραψε κατω απο το σχεδιο του κυβου:

1.1το μηλο ειναι σταματημενο

1.2 το μηλο δεν πεφτει

1.3 αυτο στη γλωσσα της φυσικης ειναι αντιφατικο,αδυνατο

1.4 αυτο στη γλωσσα της ζωγραφικης ειναι αληθες,δυνατο

2.1 το μηλο  σε μια στιγμιαια θεση 

2.2 το μηλο πεφτει

2.3.η ζωγραφικη γλωσσα αντιστοιχει στη φυσικη γλωσσα

2.4 η εικονα ειναι αληθης,δυνατη

3.1.το μηλο κρυβει το προσωπο

3.2 το ορατο που ειναι κρυμενο [λιγο] πριν   

3.3 το ορατο που ειναι παρων [λιγο] μετα

αυτες οι σκεψεις του επανεφεραν το προβλημα που τον απασχολουσε τον τελευταιο

καιρο.τωρα αντιλαμβανονταν τη λυση του,

''το μηλο πεφτει,υποθετω ολα τα αντικειμενα πεφτουν,το α πεφτει στο β,δεν υπαρχει

προτιμηση,αλλα αμοιβαιοτητα ,τοτε και το β πεφτει στο α,αν αντικαταστησω τη λεξη 

''πεφτω'' με τη λεξη ''ελκυω'',τοτε εχω την προταση:'το α και το β αμοιβαια ελκυονται'',

η οποια αντιστοιχει στον κοσμο,''τα αντικειμενα αμοιβαια ελκυονται'',το μηλο ελκυεται

απο τη γη ,αλλα και η γη ελκυεται απο το μηλο,επειδη αντιλαμβανομαι  μονο την κινηση, 

πτωση,του μηλου και δεν αντιλαμβανομαι την κινηση,πτωση,της γης τοτε συμπεραινω πως 

αυτη η αμοιβαια δυναμη ελξης ειναι αρκετα μεγαλη για να κινησει το μηλο αλλα αρκετα

μικρη για να καταφερει να κινησει αισθητα τη γη,τα διαφορα αντικειμενα κατεχουν δια-

φορετικη ποσοτητα υλης,μαζα,επομενως η δυναμη της αμοιβαιας ελξης τους θα ειναι

ευθεως αναλογη της υλης των ,του γινομενου των μαζων τους,λογω του δυισμου της

σχεσης,και λογικο ειναι να εξαρταται απο την μεταξυ τους αποσταση,τοτε αυτα που 

βρισκονται σε μικροτερη αποσταση αισθανονται μεγαλυτερη ελξη απ'αυτα που ειναι σε 

μεγαλυτερη,και το μεγεθος της ελξης τους θα ειναι αντιστροφως αναλογη του τετραγωνου 

της σχετικης αποστασης τους,το τετραγωνο λογω της δυικη φυσης της ελξης,επι την

φυσικη σταθερα της αναλογικοτητας,σταθερη στον χωρο και στον χρονο,

επομενως η προταση:

''τα αντικειμενα αμοιβαια ελκονται με δυναμη που ειναι αναλογη του γινομενου των 

μαζων τους και αντιστροφως αναλογη τους τετραγωνου της αποστασης των.

Κι Αυτος ειναι ενας  Νομος της Παγκοσμιας Ελξης''

Σταματησε να γραφει και διαβασε στην αριστερη σελιδα:

1.1 Μια προταση αντιστοιχει στα γεγονοτα.

''εχει δικιο'' σκεφτηκε '' η προταση μου αντιστοιχει στα γεγονοτα.Το μηλο πεφτει,η Ηλιος

ελκυει τη Γη και η Γη περιστρεφεται πεφτοντας,η Γη ελκυει τη Σεληνη,το Συμπαν  ελκυει

τα μερη του,και τα μερη ελκυουν το ολον.''

διαβασε και την επομενη προταση:

1.4 Καθε γλωσσα εχει τις προτασεις της.

''και καθε προταση τα γεγονοτα της'' συμπληρωσε''μεχρι να εμφανισθει μια αλλη γλωσσα

με αλλα  γεγονοτα,τα δικα της,και τοτε η δικη μου προταση δεν θα ισχυει απολυτα''

.

.

.

ρεμπετης στον Πειραια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


ρεμπετης στον Πειραια-χ.ν.κουβελης

Έριξε τα ζάρια. Ντορτια. Τα μάζεψε και τα ξαναρίξει. Εξάρες. "Σ'άλλους ντορτια και σ'αλλους εξάρες ".Και μου εξιστορησε.Στον Πειραια γεννήθηκα σε κάποια κάμαρα. Από κάποιο πατέρα. Τρέχα γύρευε να βρεις.Η μάνα από προσφυγικη οικογενεια.Τα'μπλεξε μ'ενα μόρτη και την ξελόγιασε. Να βασίλισσα θα σε κάνω. Να αρχόντισσα θα γίνεις. Δεκαπέντε χρόνων κοριτσάκι άβγαλτο τον πίστεψε τον παλιάνθρωπο. Αυτούς πρέπει να τους τουφεκιζουν.Εμαθα πως τον μαχαίρωσε ένας του συναφιου. σ'ένα ζοριλικι. Και πάει το παλιοσκυλο. Τώρα πως εγώ έφτασα ως εδώ είναι Μεγάλη Οδύσσεια που λένε. Και τι δεν τράβηξα. Τι να λέω. Και φυλακή μπηκα.Εκανα δύο χρονάκια. Ήμουνα σ'σμυνα.Ενας ρουφιάνος μου την έβγαινε .Και του'κοψα τον βήχα. Έπρεπε. Αν τους αφήσεις τους τέτοιους σου πήρανε τον αέρα και πάς ασφυξια. Κανένας τότε δεν σ'υποληπτεται στη πιάτσα. Κολωσες λένε. Κι έκανες οπισθεν.Βγηκα και γνώρισα ένα φίνο γυναικακι. Στάθηκα πολύ τυχερός.Ενας μενεξες μεσ'απ'τον Γιουλ Μπαξέ. Και το παντρεύτηκα και την γαζωνω στον ψεύτικο κι άδικο ντουνια εντιμως. "Και νομιμως;"τον ρώτησα."Κατά το δυνατόν", απαντησε και χαμογελασε
.
.
.

Διδω-χ.ν.κουβελης c.n couvelis


Διδώ-χ.ν.κουβελης

στη Παλαιά Τυρο είχαμε ένα κηπο με πολλά καρποφορα δέντρα,εκει τα ζεστα μεσημέρια καθόμουν σε μια αιώρα κάτω απ'τον ίσκιο ενός μεγάλου πλατυφυλλου δέντρου, ο πατέρας μου είχε αγοράσει ένα παγώνι, απέναντι έβλεπα τα δυο νησιά της Νέας Πόλης, με πλοιάριο πηγαίναμε για ψώνια στα εμπορικά της, είχε φαρδεις λεωφορους και μοντέρνα κτιρια,δεν ήταν όπως εδώ σαν λαβύρινθος,ολοενα στριφογυριστα δρομάκια και χαμηλά πλινθοκτιστα σπιτακια,εμεις παρ'ολ'αυτα επιμεναμε να μενουμε στη παλιά πόλη, σε κάθε άνθρωπο. ταιριάζει η πόλη του, έλεγε ο πατέρας, εγώ βέβαια ζήλευα τις κοπέλες που ζούσαν εκεί, ήταν πιο ελεύθερες,ντυνοντουσαν με τη μοδα ,πήγαιναν στα ωδεία,στα χοροδιδασκαλεια, στα θεατρα,ο πατέρας μου υποσχέθηκε όταν θα μεγαλωσω να μου αγοράσει ένα.ωραιο και μοντερνο σπίτι εκεί, θυμάμαι πως χάρηκα πολύ, τότε έκανα πολλα όνειρα για το μελλον μετά άλλαξαν τα πράγματα, πολιτικά και στρατιωτικά,ο πατερας ήταν πολύ ανήσυχος,καθονταν.κλεισμενος.μεσα στο σπίτι. και διάβαζε εφημεριδες τι κατάσταση κι αυτη σχολίαζε, δεν ξέρεις πια τι θα συμβει,τοτε άκουσα για τους Ελληνες, πως πριν ήταν κάποιος Πτολεμαιος μετά καποιος Αντιγονος μετά. ξανά ο Πτολεμαιος. κι έπειτα ενας Δημητριος Πολιορκητης, ύστερα ηρθαν οι Σελευκιδες,μ'αυτους σε αιγλη μας ξεπερνούσε μόνο η Αλεξανδρεια και τώρα πολύ σοβαρα,λεει,κινδυνεύουμε απ'τους Ρωμαιους,
σταματησε,βυθιστηκε για αρκετή ώρα στις σκέψεις της,
κυριως στα γεγονότα που έζησε, όταν συνήλθε τον κοίταξε μέσα στα μάτια. και χαμογέλασε, εσύ μην ανησυχείς, του είπε, αύριο κιόλας ξημερωνοντας μπορεις να συνεχίσεις το ταξίδι σου προς την Ιταλια,εγω δεν έχω την δύναμη να σ'εμποδίσω, έλα τώρα κοιμησου πρέπει να ξεκουραστεις,αρκετα σε ζάλισα με την φλυαρια μου,μη φοβάσαι η μνήμη μου δεν είναι επικινδυνη,
σηκώθηκε να σβήσει το φως, κι ας μη χωράει, την άκουσε να λέει και να γελάει, ούτε σ"ενα τομάρι βοδιου
.
.
.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ-χ.ν.κουβελης
NOTEBOOK OF ODYSSEA-c.n.couvelis

-πληθυνθηκαν τα ψαρια στη θαλασσα,απο την πιεση των νερων στην επιφανεια
το καταλαβαινεις,απο το υψος των κυματων κι απο την ορμη τους,αν ημουνα ψαρας
θα'πρεπε να ριξω την καταλληλη ωρα τα διχτυα,ομως το ταξιδι εμενα με κατευθυνει

-οταν περνουσαμε το νησι των σειρηνων εβαλα τους συντροφους να με δεσουν γερα
στο καταρτι κι οσο κι αν τους παρακαλουσα,τους ειπα ,να με λυσουν αυτοι να μην με
λυσουν,τωρα μετανιωσα που τοτε δεθηκα,δεν θα ξαναβρω αλλη ευκαιρια ν'ακουσω το
γλυκο τραγουδι τους,ισως πρεπει να τους τιμωρησω για την τυφλη υπακουη τους

-εκεινον τον Ελπηνορα δεν τον αντεχω αλλο,ενας μεθυστακας καταντησε,ενας
αχρηστος,ουτε και για τα κουια κανει,σκεφτομαι καποια σκοτεινη νυχτα να τον αρπαξω
απ'το κρεβατι που κοιμαται σαν το γουρουνι και να τον ριξω στη θαλασσα να τον φανε
τα ψαρια.
Ισως να το κανω αποψε

-ο ανθρωπος πρεπει να μαθει να κυβερνιεται οπως και να μαθει να κυβερναει,να μη ζει
απολιτιστος σαν τα ζωα στις ερημιες,μονιας λυκος,αλλα μεσα στιςπολεις να ειναι μαζι με
αλλους,και να μη κοιταζει το ατομικο του συμφερον αλλα το καλο του συνολου,και σε
καμια περιπτωση  να μη αμελει να προσπαθει συνεχως να γνωριζει,αυτη ειναι η πιο βαθεια
του ουσια,το 'γιατι' κι οχι το 'πως' να τον ειδιαφερει,
αυτα τα λογια του δασκαλου μου καθομαι αποψε και συλλογιζουμε εδω πανω στο
καταστρωμα του καραβιου,ατενιζοντας ψηλα το αβυθιστο περιπλανημα της Μεγαλης
Αρκτου και την ακινησια στην προεκτασης της ουρας της του Πολικου Αστερα
Οταν καποτε επιστρεψω στη πατριδα αυτες τις σοφες διδαχες του θα εφαρμοσω στη
Πολιτεια μου
Οπως το αδιαπεραστο σκοταδι που'ναι γυρω το διαλυει το πρωι το φως της μερας
ετσι και το βαθυ σκοταδι στους ανθρωπους φωτιζεται απο τη Λογικη

-αποφασισα να μην κατεβαινω στα πορτα που ριχνουμε αγκυρα για λιγες μερες,και να μην
ακολουθω τους ναυτες στα μπαρ και στα ξενυχτια,οσο κι η προκληση να'ναι δυνατη
και να μου λυει τα μελη τους σωματος μου,πολλες ειν'οι αμαρτιες  και πρεπει να
καθαρισθω,αρκετα με συρανε οι Κιρκες σ'ασωτειες

-νωρις το πρωι κολυμπησα,τα νερα ηταν καθαρα στο πρωινο φως  ,κρυσταλλα,η δροσια
τους με αναζωογονησε,ανοιχτηκα με γρηρορες απλωτες στο βαθος του ορμου,εφτασα στα
δυο νησακια που τον εκλειναν ανατολικα,ολο βραχια ηταν κι αναμεσα ελαχιστα θαμνα
κατω απ'το καμα του ηλιου και τη πιεση της αρμυρας,εφερα τον γυρω τους,σταθηκα πολυ
ωρα εκει και κολυμουσα,απο κει μακρυα κοιτουσα το καραβι και τους ναυτες να πηγαι-
νοερχονται θολες σκιες,σαν ψευτικα ολ'αυτα μου φανηκαν,σκεφτηκα να τους φωναξω,να
παιξω μαζι τους,πως ειναι ψευτικοι,κι εγω αληθινος,ανυπαρχτοι,και πως η απατηλη οπτα-
σια τους  θα χαθει μεσα σ'αυτο το υπερβολικο γαλαζιο,ομως δεν το εκανα,διστασα,
μερμηριξα,φοβηθηκα μηπως παρουν τα λογια μου σοβαρα και κανουν καμια ανοησια,
οταν μετα απο ωρα προς το μεσημερι επεστρεψα κι ανεβηκα στο καραβι οι συντροφοι
μου ειπανε με συγκινημενη φωνη πως ανησυχησαν πολυ για μενα,καποια  στιγμη χαθηκα
απ'τα ματια τους και δεν με βλεπανε πια,σαν με καταπιιε η θαλασσα,να πνιγηκα στα
βαθεια νερα η'να'χα χαθει μεσα στο υπερβολικο γαλαζιο  

.

.
.

Op Art Plus Two-3μ χ 4.5μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης


ATMUNG
[Atmung (lat.: Respiratio) αναπνεοντας]
Installation -c.n.couvelis Εγκατασταση -χ.ν.κουβελης

Ενα κυβικο δωματιο διαστασεων 40μ χ 40μ χ 40μ,με καταλευκους τοιχους,δαπεδο και
οροφη,το ιδιο λευκο χρωμα εχει η πορτα εισοδου και η πορτα εξοδου,απεναντι ακριβως.
Στους 4 τετραγωνικους τοιχους και στη τετραγωνικη οροφη ειναι τοποθετημενες 5
τετραγωνικες ηλεκτρονικες οθονες διαστασεςων 35μ χ 35μ.
Στη μεσο του τετραγωνικου δαπεδου ειναι μια περιστρεφομενη καρεκλα.
Ο θεατης μπαινει στο δωματιο απο την αριστερη πορτα εισοδου και καθεται  στην
καρεκλα,την οποια μπορει αν θελει να την περιστρεψει κατα τη διαρκεια της
εγκαταστασης.
Η Εγκατασταση συνολικης χρονικης διαρκειας 30 min χωριζεται σε 3 μερη I-II-III.
Η διαρκεια καθε μερους ειναι 10 min.

I.Στο πρωτο μερος το δωματιο ειναι εκτυφλωτικα φωτισμενο.Οι 5 ηλεκτρονικες οθονες
ειναι on,χωρις εικονα,με τον ηλεκτρονικο φωτισμο τους  και μονο  ακουγεται η αναπνοη
ανθρωπων,καθε φυλλου και ηλικιας,εθνοτητας,ανθρωπινες ανανποες σε διαφορες
φυσικες και συναισθηματικες καταστασεις,
υπνου,εγρηγορσης,εργασιας,κουρασης,χαλαρωσης,παλης,ερωτα,θυμου,οργης
αναπαυσης,αθλησης,τραγουδιου,...,απο ολη την γκαμα των ανθρωπινων αναπνοων,
απο διακριτους ανθρωπους αλλα και απο συνολα ανθρωπων,
επαναλαμβανομενες ,επικαλυπτομενες πολλες αναπνοες,...για 10 min

II.Στο δευτερο μερος ο φωτισμος στο δωματιο ειναι off,σβηνει,οι οθονες διατηρουν τον
φωτισμο  τους κι ακουγονται απο εκει ξανα οι ιδιες αναπνοες για 10 min

III.Στο τριτο μερος ο φωτισμος στο δωματιο γινεται ξανα εκτυφλωτικος και οι οθονες
ειναι off,ακουγεται μονο η αναπνοη του θεατη για 10 min

Στο Τελος της Εγκαταστασης αναβοσβηνουν τα φωτα για 10 sec ,ενδειξη πως η
Εγκατασταση τελειωσε.
ο θεατης σηκωνεται απο την καρεκλα του και βγαινει απο το δωματιο απο την δεξια πορτα
εξοδου
.
.
.

Woody Allen-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης


WoodyAllenιζοντας-χ.ν.κουβελης

-μας λεγανε να μην βλεπουμε σινεμα γιατι χαλανε τα ματια,ανοησιες,τοτε πως
δικαιολογηται η μεγαλη μυωπια με την οποια γεννηθηκα

-παντα το ονειρο μου ειναι να γινω γκανγκστερ,γι'αυτο και αλλαξα τ'ονομα μου
σε Woody Allen στα 17 μου

-απο τον Βαγκνερ προτιμω τον Γκερσουιν,απ'το να εισβαλω στη Βαρσοβια προτιμω
να φιλησω ενα κοριτσι

-εγω δεν εχω κανενα προβλημα να πιστεψω στις ιδεολογιες,αυτες αυτοδιαψευδονται

-κανουμε λαθος οτι η πραγματικοτητα δεν εχει φαντασια,μα η πραγματικοτητα ειναι
φανταστικη

-θα ηθελα να κινηματογραφισω τα ονειρα που βλεπω τη νυχτα αν εβρισκα συνεργειο
να το κανω επι τοπου

-καλλιτερα που δεν γνωριζουμε το μελλον γιατι δεν θα ζουσαμε στο παρον

-καποιος με ρωτησε γιατι κανω σινεμα,του απαντησα αμεσως μα για να με ρωτησεις

-δεν μπορω να καταλαβω γιατι η αληθεια σχετιζεται με το ψεμμα,αφου εχουν παρει
διαζυγιο λογω ασυμφωνιας

-διαβασα μια κριτικη για μια ταινια μου,στο τελος δεν θυμομουν ποιος ηταν ο σκηνοθετης
της

-φυσικα και αγαπαω την Νεα Υορκη,θα μπορουσα μαλιστα να την παντρευτω

-πολλοι ασημαντοι ηχοι κανουν την Τζαζ να ειναι υπεροχη,ακριβως οπως γινεται με μια
ομορφη γυναικα

-η τηλεοραση φυσικα και ειναι ωραιοτατο επιπλο αρκει να μην την ανοιγεις

--η Αμερικη πιστευει  ως ο κοσμος ειναι ενα ορφανο που πρεπει να το προστατεψει

-οι βλακες ειναι πιο ενδιαφεροντες,με κανουν να σκεφτομαι
.
.
.

Τώρα είναι Μαης κι Άνοιξη τωρα είναι το καλοκαίρι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τώρα κι ο ξένος βούλεται στον τόπο του να παει
Κι ήτανε στον τοπο του λιβάδι παπαρούνες κι όπου νεράκι αηδόνι στα κλαδακια και
πέρασε μια λιγερη μια νιουτσικη και πηγε στη μανούλα του μάνα κεινη η λιγερη κείνη
η ασπροντυμενη το νου μου πήρε κάι στήλε της μήλο κόκκινο άλλος να μην την προξενευει
κι αυτος τ'αλογο του καλιβωνει τα πέταλα ασημένια και χρυσή τη σελα το σελλωνει ταχια
το καβαλικευγει και δίνει του βίτσια και ματαδευτερωνει στη τρίτη στην αυλιτσα της τη
κορη βρίσκει να φέρνει άνθη στα μαλλιά γεια σου χαρά σου λιγερη καλως τον παλλικαρά
τον άντρα τον δικό μου γοργά την άρπαξε γοργά στη σελλα τήνε βανει και δινει βιτσια
τ'αλόγου του και ματαδευτερωνει και στη τρίτη πέταξαν τα δύο τα νιουτσικα τα
πολλυαγαπημενα σε κάμπο πράσινο χλωρό που'χεν και κρυσταλλενιο πυργο κι ητανε της
ανοιξης καιρος και του καλοκαιριου η ωρα
.
.
.

Τα Δώρα της Φύσης:φραουλες.κερασια.κουκια.μαρουλι.φακη-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Απλά Μαθήματα Φυσικής Οικονομιας-χ.ν.κουβελης

Φυσικές Αποδόσεις:
Κουκιά 1/30-3000%
Φακή 1/80-8000%
(1κιλο κουκιά σπαρμενα/30 κιλα κουκια εισοδεια-10 κιλα κουκια /300 κιλα -100 κιλα/3000 κιλα εισοδεια)
(1 κιλο φακές σπαρμενες/80 κιλα φακές εισοδεια-10 κιλα/800 κιλα-100 κιλα/8000 κιλα εισοδεια)
Αν σας ενδιαφέρουν τα χρήματα τότε πολλαπλασιαστέ τα πόσα με την τιμή ανά μονάδα και... καλα κερδη!
Αν δεν σας ενδιαφέρουν τα χρήματα τότε γευτητε την φακή... επι πινακιω!
Και χωνέψτε τα κουκιά χωρίς την απαγόρευση των Πυθαγορειων,γνωστων τοις άλλοις από τα ...αχώνευτα Μαθηματικά τους.
Αντί Πυθαγορειου Θεωρηματος Κυαμους!
.
.
.

J.L.Borges and The Mersenne Prime Number-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ-χ.ν.κουβελης

μπηκε σε μια τεραστια ορθογωνια αιθουσα,με κατασπρους τοιχους και οροφη,χωρις
κανενα παραθυρο,ο φωτισμος ηταν εκτυφλωτικος,απο το κεντρο της οροφης ενα εκκρεμες
με μεταλικη σφαιρα ταλαντευονταν,μετρησε,1-2-3,το πλατος της ταλαντωσης του,
προχωρησε και μπηκε στη δευτερη αιθουσα,ο ιδιος χωρος,εδω στη μεση του δαπεδου υπηρχε
ενα ενυδρειο,πλησιασε και παρατηρησε τα ψαρια,σαν υπνωτισμενα κολυμπουσαν,η επομενη
ορθογωνια αιθουσα ηταν κενη,το ιδιο και οι επομενες τεσσερες,στην πεμπτη στο κεντρο της
πανω σ'ενα τετραγωνο κρυσταλλινο τραπεζι υπηρχε ανοιγμενο ενα βιβλιο,οι δυο σελιδες ηταν
κενες,γυρισε σελιδα,κενο,γυρισε σελιδες στη τυχη,κενο,στις επομενες κενες αιθουσες παρατη-
ρησε μια ανεπαισθητη αλλαγη στις διαστασεις τους ,μεχρι που εγιναν κυβικες,υπεθεσε πως
ισως συνεβαινε και μια βαθμιαια καμπυλωση στην αρχικη ευθειακη διευθετηση τους,απο
καποια αιθουσα αρχισε να τις αριθμει ,αιθουσα 1,αιθουσα 2,...,στην αιθουσα 91 στο κεντρο
της ηταν ενας αμφιπλευρος καθρεφτης με υψος μεχρι την οροφη,σταθηκε μπροστα
του,παραξενο δεν ειδε το ειδωλο του,το ιδιο κι απο την αλλη πλευρα του,εστριψε να
φυγει απο αυτη την αιθουσα κι ακουσε πισω απο την  πλατη του τη φωνη ενος παιδιου,
γυρισε το κεφαλι αμεσως και ειδε φευγαλεα,δεν ηταν σιγουρος αν ηταν μεσα στον καθρε-
φτη,τη σιλουετα ενος παιδιου πανω σ'ενα ποδηλατο,ουτε  ηταν σιγουρος απο την αποσταση
που το ειδε αν ηταν αγορι η' κοριτσι,συνεχισε στις επομενες κενες κυβικες αιθουσες,τωρα
ειχε μεγαλυτερη αισθηση της περιστροφικης μετατοπισης τους,για να διασκεδασει παρατησε
την αριθμιση των αιθουσων με τους φυσικους αριθμους και διαλεξε για την αριθμηση τους
τους πρωτους αριθμους,ξεκινησε απο την αιθουσα 17,μετα την αιθουσα 19,την αιθουσα
23,...,στην αιθουσα 911 σκεφτηκε να μην ακολουθει την αυστηρη ακολουθια της σειρας
των αλλα να την αλλαζει,με τυχαιο τροπο,η' εσκεμμενα,η επομενη αιθουσα εγινε η 5,η αλλη
η 577,μετα η 353,ακολουθησαν οι 773,η 41,η 103,...,ολοι οι πρωτοι αριθμοι μεχρι το
1.000,συνεχισε με τον πρωτο αριθμο μετα το 1.000,τον τριτο  μετα το 10.000,τον πεμπτο
μετα το 100.000,τον εβδομο μετα το 1.000.000,...,στην αιθουσα με πρωτο αριθμο τον
αριθμο Mersenne που ανακαλυφθηκε απο το GIMPS (Great Internet Mersenne Prime Search)
τον Μαρτιο του 2016,2 εις την 74.207.281 μειον 1,τον μεγαλυτερο μεχρι τωρα γνωστο πρωτο
αριθμο,με 22 εκατομυρια 338 χιλιαδες 618 ψηφια,αν υποθεσουσε πως για την προφορα καθε
ψηφιου χρειαστηκε 1 δευτερολεπτο τοτε συνολικα για τον αριθμο αυτο χρειαστηκε 22.338.618
δευτερολεπτα,κι επειδη η 1 ωρα εχει 3600 δευτερολεπτα τοτε χρειαστηκε χρονο 6.205
ωρες περιπου,η' 258 μερες και μισυ περιπου η' 8 μηνες και 18 μερες,μεσα σ'αυτη την κυβικη
αιθουσα  βρηκε παλι στο κεντρο της το κρυσταλλινο τραπεζι με το ανοιχτο βιβλιο,στην δεξια
του κενη σελιδα βγαζοντας ενα στυλο εγραψε:
ΚΑΘΕ ΑΡΤΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΟΥ 2 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΣΑΝ ΑΘΡΟΙΣΜΑ
ΔΥΟ ΠΡΩΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
γυριζοντας σελιδα ηταν σιγουρος για αυτο που θα εβλεπε γραμμενο:
Goldbach's Second Conjecture
Es scheinet wenigstens,dass eine jede Zahl,die grosser ist als 5,
ein aggregntum trium numerorum primorum sey
απο κατω εγραψε τη μεταφραση:
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛΝΤΜΠΑΧ
ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΤΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΟΥ 5 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΣΑΝ ΑΘΡΟΙΣΜΑ
ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
σκεφτηκε τον αριθμο 5,τοτε 1+1+1+3,γυρισε 1 σελιδα χωρις να κοιταξει ,αλλη 1 σελιδα
και ακολουθως 3 σελιδες,τοτε ειδε την σελιδα 5 της 5ης ραψωδιας της Οδυσσειας του
Ομηρου,σε αγγλικη μεταφραση Alexander Pope εκδοση του 1713,μετα το ιδιο εκανε με
τον αριθμο 7,1+3+3,βρηκες την 7η σελιδα του Πυργου[Das Schloß] του Καφκα,εκδοση του
1926,υστερα αναλυοντας ενα περιττο αριθμο σε τρεις πρωτους αριθμους απο τους οποιους
ο ενας ηταν ο πρωτος αριθμος-Mersenne ,2 εις την 74.207.281 μειον 1,με τα 22 εκατομυρια
338 χιλιαδες 618 ψηφια,και γυριζοντες τις αντιστοιχες σ'αυτους τους αριθμους σελιδες βρηκε
στη σελιδα αυτου του αριθμου τυπωμενο το Tlön, Uqbar, Orbis Tertius του J.L.Borges μερος
της ισπανοφωνης εκδοσης του 1941 της συλλογης των ιστοριων με τιτλο El jardín de senderos
 que se bifurcan[ο κηπος με τα μονοπατια που διακλαδιζωνται],συνεχισε την αναποδραστη
πορεια στις αιθουσες επιστρεφοντας στην αριθμιση τους με τους  φυσικους αριθμους,στο
κεντρο της αιθουσας 1001 ηταν εγκατεστημενη μια ηλεκτρονικη οθονη που σε καποια
κλασματικη[fractal] κλιμακα αναπαριστανε  το σχεδιο της κατοψης του αρχιτεκτονηματος των
αιθουσων στο οποιο ηταν κλεισμενος,ενα φωτεινο σημα αναβοσβηνοντας εδειχνε ακριβως
τη θεση στην οποια βρισκονταν εκεινη τη χρονικη στιγμη,επιβεβαιωθηκε πως η πορεια του
ηταν πραγματι ελικοειδης και μαλιστα αυτος βρισκονταν προς τος μερος της θεωρητικης αρχης
της ελικας,συνεχισε ν'αλλαζει τους αριθμους,χρησιμοποιωντας αλλοτε φυσικους,και
αλλοτε πρωτους,παντα εμπενε σε κενες αιθουσες,σε καποια θεση αναλυσε τον αριθμο 9
συμφωνα με την δευτερη εικασια του Γκολντμπαχ,7+1+1,και μπηκε στην αιθουσα 7,στην
αιθουσα 1 βρεθηκε σε μια τεραστια ορθογωνια αιθουσα,με κατασπρους τοιχους και
οροφη,χωρις κανενα παραθυρο,ο φωτισμος ηταν εκτυφλωτικος,απο το κεντρο της οροφης
ενα εκκρεμες με μεταλικη σφαιρα ταλαντευονταν,μετρησε,1-2-3,το πλατος της ταλαντωσης
του και προχωροντας μπηκε και στην αιθουσα 1,εκει μεσα βρεθηκε σε απολυτο σκοταδι,
ακουγε,καθαρα,μονο την ησυχη αναπνοη ενος ανθρωπου,κανονικη οπως ο χτυπος
ρολογιου,εβγαλε τον αναπτηρα απο την τσεπη του σακκακιου του που ειχε για τα τσιγαρα
και τον αναψε,τοτε στο τρεμουλιαστο φως του ειδε στο κεντρο της αιθουσας εναν ανθρωπο
να κοιμαται πανω  σε ενα μεταλλικο κρεβατι,πλησιασε χωρις να κανει θορυβο και τον
ξυπνησει,κοιταξε προσεκτικα τον ανθρωπο,φαινονταν να κοιμαται πολυ βαθεια,
το στηθος του ανεπαισθητα ανεβοκατεβαινε στον ησυχο ρυθμο της αναπνοης του,σηκωσε
τον αναπτηρα και περιφεροντας τον κοιταξε τους τοιχους γυρω γυρω,δεν ειδε κανενα
πουθενα ανοιγμα,καποια πορτα,''οταν σταματησει αυτος ο ανθρωπος να ονειρευεται'',
σκεφτηκε,''τοτε θα βγω μεσα απο αυτον εδω το χωρο''
.
.
.

Friedrich Wilhelm Nietzsche-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Martin Heidegger-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Martin Heidegger and Friedrich Nietzsche Logoi Λογοι-χ.ν.κουβελης

[Das Nichts nichtet
Το Μηδεν Μηδενιστηκε]

Martin Heidegger Logoi Λογοι

-Καθε Πραγμα εχει τον Χρονο του
-Το Ειναι και ο Χρονος καθοριζει το ενα το αλλο αμοιβαια,αλλα με τετοιο τροπο ωστε
καθολου δεν μπορει το πρωτο,το Ειναι,να θεωρηθει σαν κατι χρονικο ,ουτε μπορει το
τελευταιο,ο Χρονος,να θεωρηθει σαν Ειναι
-Το πιο προκλητικο σε σκεψη πραγμα στον δικο μας προκλητικο σε σκεψη χρονο ειναι πως
εμεις ακομα δεν σκεπτομαστε
-Το ανθρωπινο σωμα ειναι στην ουσια κατι αλλο απο εναΝ ζωικο οργανισμο
-Ο ανθρωπος ενεργει σαν αυτος να ηταν ο διαμορφωτης και ο κυριος της γλωσσας,
ενω στη πραγματικοτητα η γλωσσα παραμενει ο κυριος του ανθρωπου
-Το δυνατον κατατασεται υψηλοτερα απο το πραγματικο
-Γιατι υπαρχουν Οντα αντι το Τιποτα;
[Γιατι υπαρχουν το Εδω-Ειναι  αντι το Τιποτα;]
-Οντας-μονος ειναι ενας ατελης τροπος του Οντας-με
 Κανοντας [τη φιλοσοφια] κατανοητη ειναι αυτοκτονια της φιλοσοφιας
-Ο αληθινος Χρονος ειναι τετραδιαστατος
-Εμεις δεν λεμε:Το Ειναι ειναι,Ο Χρονος ειναι,αλλα μαλλον:Υπαρχει Ειναι
και υπαρχει Χρονος
-Η Γλωσσα ειναι το σπιτι της Αληθειας του Ειναι
-Αυτος που κανει μεγαλες σκεψεις συχνα κανει μεγαλα λαθη
-Πες μου πως διαβαζεις  και θα σου πω ποιος εισαι
.
.
[You must have chaos within you to give birth to a dancing star
Πρεπει να'χεις Χαος μεσα σου για να δωσεις γεννηση σ'ενα Αστερι που χορευει]

Friedrich Nietzsche Logoi Λογοι

-Υπαρχει παντα καποια τρελα στον ερωτα.Αλλα υπαρχει επισης  παντα καποια λογικη
στη τρελα
-Αγαπαμε τη ζωη,οχι γιατι εχουμε συνειθισει να ζουμε αλλα επειδη εχουμε συνειθισςει
να αγαπαμε
-Το ατομο πρεπει παντοτε ν'αγωνιζεται να μην ισοπεδωθει απο τον οχλο.Αν αυτο το
προσπαθησεις θα εισαι μονος συχνα και καποιες φορες τρομαγμενος.Αλλα καμια τιμη
δεν ειναι τοση υψηλη για να πληρωσεις το προνομιο να ανοικεις στον  εαυτο σου
-Στο βουνο της αληθειας ποτε δεν σκαρφαλωνεις ματαια,ειτε θα φτασεις σ'ενα
σημειο ψηλοτερο απο σημερα,ειτε θα ασκησεις τις δυναμεις σου ωστε να μπορεσεις να
σκαρφαλωσεις ψηλοτερα αυριο
-Το να ζεις ειναι να υποφερεις,το να επιζησεις ειναι να βρεις καποιο νοημα στο υποφερω
-Χωρις μουσικη η ζωη θα ηταν ενα λαθος
-Αυτος που εχει ενα Γιατι να ζησει μπορει να αντεξει σχεδον οποιοδηοτε Πως
-Δεν ειναι η ελλειψη ερωτα,αλλα η ελλειψη συντροφικοτητας που κανει μη-ευτυχισμενους
τους γαμους
-Η φιλοδοξια μου ειναι να πω σε δεκα προτασεις οτι οι αλλοι λενε σ'ενα ολοκληρο βιβλιο
-Δεν υπαρχουν γεγονοτα μονο ερμηνειες
-Οτι δεν μας σκοτωνει μας κανει δυνατοτερους
-Ο σιγουροτερος τροπος να διαφθειρεις εναν νεο ειναι να τον κατευθυνεις να εχει σε
υψηλη εκτιμηση εκεινους που σκεπτονται ομοια παρα εκεικους που σκεπτονται
διαφορετικα
-Πιστη:ειναι να μην θελεις να γνωρισεις τι ειναι η Αληθεια
-Σε καθε πραγματικο ανθρωπο υπαρχει κρυμενο ενα παιδι που θελει να παιξει
.
.
.

Books of Books- Jonathan Wolstenholme

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ-χ.ν.κουβελης

Απο μικρο παιδι ειχε μεγαλο κι ακορεστο παθος με τα βιβλια.Οποιοδηοτε ειδους βιβλιου
τον γοητευε.
Αγοραζε συνεχως βιβλια και τα διαβαζε δυο και τρεις φορες.Αυτο τον μαγευε,
γιατι καθε φορα,καταλαβανε και αισθανονταν διαφορετικα το βιβλιο.
Σπουδασε Αρχιτεκτονικη και Πολεοδομια.Το Γραφειο του αναλαμβανε να εκτελεσει εργα
σε ολο τον κοσμο.Στο Buenos Aires σχεδιασε μια πολη των 7 εκατομυριων ανθρωπων,
εφαρμοζοντας πλεγματα  Λαβυρινθων.στο συνολο της πολης αλλα και μερικα,σε παρκα,σε
οικοδομηματα,σε οικοδομικα τετραγωνα,σε δικτυα δρομων,συνδιαζοντας το μυστηριο με
τη διασκεδαση.
Το παθος για τα βιβλια δεν εξασθενισε αλλα ολο και πιο πολυ μεγαλωνε.
Εκτισε μια τεραστια βιβλιοθηκη πολλων κτιριων με κλασικη αλλα και με μοντερνα αρχιτε-
κτονικη,σε στυλ Bauhaus,φουτουριστικο,υπερεαλιστικο,μεταμοντερνο,υλοποιωντας ιδεες
μαθηματικων, τη θεωρια συνολων του Cantor,τη Λογικη του Tarski,του Godel,τα fractals,
απο τη κβαντομηχανικη,τα κβαντικα δυικα κτιρια,απο τη θεωρια της σχετικοτητας,τα
σχετιστικα κτιρια,απο τη φιλοσοφια,κτιρια με αναφορα στην Πολιτεια του Πλατωνα ,στα
Πολιτικα του Αριστοτελη,στο Tractatus Logico-Philosophicus του Wittgenstein,σε εργα
λογοτεχνιας,στον Καφκα,στον Borges,στα χαρακτικα εργα του Escher.
Ο αριθμος των βιβλιων σε αυτη τη Βιβιβλιοθηκη ηταν πραγματικα τεραστιος.Ειχε δωσει
εντολη να αγοραζονται συνεχως βιβλια.Φιλοδοξουσε,οπως ελεγε,και χαμογελουσε
αινιγματικα,ο αριθμος των να ειναι το αλεφ το Cantor.Προσελαβε τους πιο καλλιτερους
επιστημονικα εξιδικευμενους βιβλιοθηκαριους απ'ολο τον κοσμο για την αψογη οργανωση
της βιβλιοθηκης.Ηθελε να καταστει η Απολυτη Παγκοσμια Βιβλιοθηκη.
Δεν τον ενδιεφερε το χρημα,οσο αστρονομικο κι αν ηταν, που θα χρειαζονταν γι'αυτο τον
σκοπο.
Αυτος αποφασισε οχι απο καποια ιδιοτροπεια αλλα απο καθαρη θεληση να μην πισκετεται
την Βιβλιοθηκη.Ηθελε να λειτουργησει η Βιβλιοθηκη σαν Αυτονομος Οργανισμος.Ενα
Δοχειο Ζωης,σκεφτονταν.Επειδη, οπως συνειθιζε παντα να  λεει,τα βιβλια ειναι Δοχεια
Ζωης.Κι ακομα ελεγε,'πες μου τι βιβλιο διαβαζεις για να σου πω τι ανθρωπος εισαι'.
Παρα τις πολυαριθμες και επιτακτικες επαγγελματικες ασχολιες του παντα εβρισκε
χρονο να διαβαζει μεσημεριανες και βραδυνες ωρες.Στα διαφορα γραφεια του ανα το
κοσμο αλλα και στα διαμερισματα που εμενε ειχε μια βιβλιοθηκη.Επαιρνε ενα βιβλιο και
καθονταν στον καναπε και διαβαζε.
Με τον καιρο απεκτησε διαφορες συνηθειες στο διαβασμα.Διαβαζε διαφορα βιβλια,
λογοτεχνικα,ποιησης,τεχνης,φιλοσοφιας,επιστημονικα,μελετες,αστυνομικα,εγκυκλοπαι-
διες,τα ολοκληρωνε  η' τα διαβαζε αποσπασματικα.
Τον τελευταιο καιρο επαιρνε απο τα ραφια των βιβλιοθηκων στη τυχη διαφορα βιβλια και
διαβαζε παλι στη τυχη διαφορες σελιδες η' μερος μιας σελιδας,η' μια προταση,ακομα και
μια λεξη μιας προτασης.
Στην αρχη δεν το συνειδητοποιησε,του φανηκε λογικο,φυσικο,αυτο να γινεται.Οταν
διαβαζε σ'ενα βιβλιο,που ειχε ξαναδιαβασει,σε μια σελιδα μια λεξη σε μια προταση του
ερχονταν στο νου,στη μνημη,ολες οι προτασεις του βιβλιου που περιειχαν αυτη τη
λεξη.Αυτο συνεβαινε ανεξαιρετως μ'ολες τις λεξεις και οχι με μια συγκεκριμενη.
Αργοτερα αυτο συνεβαινε με ολα τα βιβλια που ειχε διαβασει.Επιλεγοντας μια λεξη
καποιας προτασης σε καποια σελιδα καποιου που διαβασε ερχονταν στη μνημη του
ολες οι προτασεις με αυτη τη λεξη απο ολα τα βιβλια που ειχε διαβασει.Τιτλος Βιβλιου,
ονομα συγγραφεας,ετος εκδοσης,εκδοτικος οικος,αριθμος κεφαλαιου,αριθμος σελιδας,
αριθμος γραμμης προτασης στη σελιδα ,αριθμος λεξης στη σελιδα,το αρχικο νοημα της
λεξης και της προτασης,οταν ειχε πρωτοδιαβασει το βιβλιο,ποτε,που,και ταυτοχρονα ολα
τα αλλα νοημα απο τις μεταγενεστερες αναγνωσεις των βιβλιων,μαζι με το νοημα 'τωρα
που διαβαζει'.
Αυτο του αρεσε πολυ,τον εκανε ευτυχισμενο.Ζουσε την Ουτοπια του.Να ζει μεσα στον
Κοσμο των Βιβλιων.Να περιεχεται σ'αυτον.Να ειναι εγκλεισμενος στον Λαβυρινθο
τους.
Σε σχετικο λιγο χρονικο διαστημα αρχισε η λεξη που διαβαζε να εχει σχεση οχι μονο με τα
βιβλια που ειχε διαβασει αλλα και με βιβλια που δεν ειχε διαβασει.Αυτο το διαπιστωσε
στελνωντας στη Βιβλιοθηκη και δινοντας στοιχεια.Πραγματικα,παιρνοντας την εμπεριστα-
τωμενη απαντηση,η λεξη αντιστοιχουσε στο βιβλιο στη σελιδα στη προταση.
Οταν οι λεξεις ειχαν σχεση με βιβλια που στη Βιβλιοθηκη αδυνατουσαν να τα εντοπισουν
διαισθανθηκε πως τα βιβλια αυτα δεν ειχαν γραφει ακομα η' και δεν γραφτηκαν και δεν θα
γραφτουν ποτε.
Τοτε αυτη τη χρονικη στιγμη ξαφνικα η οραση του εξασθενισε,οι γιατροι δεν μπορουσαν
να βρουν την αιτια και ηταν βεβαιο αποφανθηκαν πως πολυ γρηγορα θα τυφλωνονταν.
Δεν λυπηθηκε,ουτε τρομοκρατηθηκε απο αυτη την εκβαση,μαλλον χαρηκε.
Οταν χειροτερευσε η κατασταση των ματιων του παραχωρησε την διευθυνση του Αρχιτε-
κτονικου Γραφειου στους συνεργατες  του.Και για πρωτη φορα ζητησε να επισκεφθει την
Βιβλιοθηκη.
Μισοτυφλος με τη συνοδεια μιας νεαρης κοπελας περιηγηθηκε σε ολους τους χωρους
της Βιβλιοθηκης.Ο διευθυντης,ενας σοβαρος κι ευγενικος κυριος,τον ξεναγουσε και
απαντουσε διεξοδικα σε ολες τις ερωτησεις του.
Την αλλη  μερα αποφασισε να εγκατασταθει μονιμα στη Βιβλιοθηκη σ'ενα καταλληλα
διαμορφωμενο χωρο,ζητησε μαλιστα να ειναι στο θεωρητικο κεντρο της .
Εκει μεσα κλεισμενος περνουσε πολλες ωρες περιφερομενος στις αμετρητες αιθουσες.
Ζητουσε απο τη κοπελα να παρει ενα συγκεκριμενο η' ενα στη τυχη βιβλιο και να το ανοιξει
σε μια συγκεκριμενη η' μια στη τυχη σελιδα και να του διαβασει μια λεξη,την πρωτη,η'
την δευτερη,η' την τριτη,...,η' καποια στη τυχη στην πρωτη η' στην δευτερη η' στη τριτη,...,
η' σε καποια στη τυχη προταση της σελιδας.
Εβρισκε αυτη τη λεξη παντου.Στα Βιβλια.Χαιρονταν,ενιωθε τεραστια ηδονη.
Οταν εχασε τελειως το φως του, ολα τα αντικειμενα απομακρυνθηκαν και χαθηκαν.
Οι σωματικες δυναμεις του βαθμιαια εξασθενισαν και με μεγαλη δυσκολια μπορουσε
να σταθει στα ποδια του και να περπατησει.
Δεν θεωρησε αυτη την ασχημη σωματικη κατασταση δυστυχια,αλλα ευτυχια,Μεγιστο
Δωρο,κι αποφασισε να μεινει μονιμα κλεισμενος μεσα στο δωματιο του.Στο Κεντρο
της Βιβλιοθηκης.
Εκει μεσα στο αδιαπεραστο σκοταδι αγρυπνος  καθονταν στον καναπε και στοχαζονταν
αδιακοπα λεξεις.Κι απο τις λεξεις τις προτασεις και τα βιβλια που τις περιειχαν.
Ενιωθε πολυ ευτυχισμενος στον Παραδεισο των Βιβλιων,Αυτων που γραφτηκαν,Αυτων
που δεν γραφτηκαν ακομα κι Αυτων που δεν θα γραφτουν ποτε.
Η Βιβλιοθηκη του Ειναι ολες οι Βιβλιοθηκες του Κοσμου,περασμενες,τωρινες και
μελλοντικες κι αυτη ακομα την Απολυτη Βιβλιοθηκη που Αυτος εκτισε,δημιουργησε.
.
.
.

.Τετρακτυς Πυθαγορα-Αυτος Εφα-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ-χ.ν.κουβελης
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ-χ.ν.κουβελης

νυχτα περασμενη στο σπιτι του στην Αλεξανδρεια,ξαπλωμενος στο κρεβατι δεν τον
αφηνουν οι πληγες στη πλατη να κοιμηθει,πονουν εντονα και τον ενοχλουν,κλεινει
για μια στιγμη τα ματια και βλεπει ζωντανο εφιαλτη,τα παραμορφωμενα προσωπα των
φανατισμενων βασανιστων του,αγρια λυσσασμενα,πολυ κοντα στο δικο του προσωπο,
τα στοματα τους βρωμουν,τα ματια τους φουσκωμενα βγαζουν φλογες,τον ραπιζουν
αλυπητα στον γυμνωμενο κορμο τεσσαρακοντα και μια μετραει,λυποθυμαει,σωριαζεται
κατω και  του ριχνουν καταπανω του παγωμενο νερο,συνερχεται και τον μαστιγωνουν
παλι τεσσαρακοντα και μια μετραει,και παλι λυποθυμαει και παλι τεσσαρακοντα και μια
μετραει κι αυτο το ιδιο τρομαχτικο επαναλαμβανεται συνεχως,''ες αειν'' σκεφτεται,
το πρωι τον παιρνει εξαντλημενον ο υπνος,βαθυς υπνος,τοτε ησυχαζει η ταραγμενη ψυχη
του,σ'εναν ελευθερον αιθερα εχει ερθει,εκει βλεπει κι ακουει καθαρα,αυτος κι οι αλλοι
αγαπημενοι συμαθητες του,κι οι δασκαλοι τους πραοι και ησυχοι,''Το Λογικο ειναι πιο
σπουδαιοτερο απο το Θυμικο και το Επιθυμητο'' ακουει,''Η Αρετη ειναι ο μονος δρομος
προς την Αληθεια'',''Το Εν Ειναι το Υπερουσιον'' ακουει ''Εκ του Ενος Νους τε Ψυχη τε'',
''Η Δημιουργια του Κοσμου Δεν Ειναι Ασυνεχης'',''Η Μερικη Ατομικη Ψυχη Εις το Ολικον
Εν '',''Η Υψιστη Τριαδικοτητα-Σωμα-Υλη-Ψυχη'',ακουει,και μαζι με αλλους συνοπαδους
ειναι σ'ενα δωματιο και βλεπει πολυ αχνα το ειδωλο του Δασκαλου πισω απο παραπε-
σμα ακουει τα λογια του μαγνητισμενος και μαθαινει να σιωπα,τοτε του ηρθε η ιδεα
στο νου για το ταξιδι,επιτακτικη αναγκη αυτο οπωσδηποτε να γινει,στο ιδιο καραβι απο
την Αλεξανδρεια προς το Βυζαντιο μαζι του συνταξιδευαν ο Αμμωνιος Σακκας,ο Ωριγενης,
ο Ερρενιος,ο Λογγινος,ο Πλωτινος,ο Πορφυριος,ο Ψευδο-Διονυσιος ο Αρεοπαγιτης,
ο Μιχαηλ Ψελλος,ο Γεωργιος Γεμιστος η' Πληθων,ο δασκαλος του Πλουταρχος,και οι
μαθητες του Αινειας απο τη Γαζα και Θεοσεβιος,συγκεντρωνονταν στο σαλονι και
συζητουσαν με τις ωρες,ο Πλωτινος και ο Πορφυριος αποβιβαστηκαν στη Σαλαμινα
της Κυπρου,ο Αμμωνιος Σακκας και ο Γεωργιος Γεμιστος Πληθων κατεβηκαν στο λιμανι
της Σμυρνης,αυτος και ο Μιχαηλ Ψελλος κατεβηκαν στην Πολη,οι υπολοιποι αλλος θα
ταξιδευε προς τη Θεσσαλονικη,αλλος στις πολεις του Ποντου,αλλος δυτικα με προορισμο
Γαληνοτατη Βενετια,αλλος στην Οδησσο της Μαυρης Θαλασσας,αλλος στη  περιοχη
της Καππαδοκιας,ειχαν φτασει πρωι,κατελυσε σ'ενα φτηνο ξενοδοχειο στη συνοικια
Ταταυλα,επονομαζομενη Κουρτουλούς,οπως τον πληροφορησε η ευγενικη νεαρη
τουρκαλα ρεσεψιονιστα,κοιμηθηκε να ξεκουραστει κι οταν ξυπνησε αργα το απογευμα
βγηκε και περιηγηθηκε στη πολη,το βραδυ εφαγε σ'ενα εστιατοριο στο Περαν,
''Η Ωραια του Περαν'',Γεμιστα Πολιτικα,γεμιστες ντοματες και πιπεριες με πολυ
κρεμμυδι,διαβασε στο μενου,ρυζι, κουκουναρι και σταφιδες,επι πλεον σερβεριστηκε
κι ενα ροφημα γιαουρτιου,το Αιρανι,την αλλη μερα ξεκινησε τα μαθηματα σ'ενα
μοντερνο κτιριο συνεδριασεων με αμφιθεατρο κοντα στον Ιπποδρομο,το ακροατηριο
το αποτελουσαν  κυριως νεαρα ατομα  και των δυο φυλων,εφηβοι,και θα διαρκουσαν
τεσσερις ωρες ,απο τις 9 η ωρα το πρωι μεχρι τις 1 η ωρα το μεσημερι,παντα αρχιζε το
μαθημα με τη φραση,''Αυτος Εφα'',συγκινημενος,και  στην παρουσιαση των θεματων του
θα ακολουθουσε την Τετρακτυν,
αυτο ηταν το προγραμμα που ανακοινωθηκε:
 Μαθημα 1:
-κανε φιλο οποιον στην αρετη ειναι αριστος
 Μαθημα 2:
-στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
-να μην εχθρευεσαι φιλο σου για  μικρο λαθος του
 Μαθημα 3:
-να συγκρατησε στο φαι και στο υπνο και στη λαγνεια και στο θυμο
-μην κανεις κακο εργο  μητε μ'αλλον μητε μονος σου
-απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
Μαθημα 4:
-ν'ασκεις την δικαιοσυνη και μ'εργο και με λογο
-να μην εισαι αλογιστα με τιποτα εθισμενος
-να σ'αρεσει ν'αποκτας πραγματα αλλα να ξερεις και να τα χανεις
-στα λογια των ανθρωπων συνυπαρχουν αναξια και καλα
και θα συνεχιζε ,επανερχομενος στην Τετρακτυν:
Μαθημα 5:
-το ψευδος ν'αντιμετωπιζεις με ηρεμια
Μαθημα 6:
-να μην επιτρεψεις κανεναν να σε παραπλανησει
-να μην πραξεις μητε να πεις ο,τι δεν ειναι το καλλιτερο για σενα
Μαθημα 7:
-να σκεφτεσαι πριν ενεργησεις,μηπως ανοητα πραξεις
-να πραττεις αυτο που δεν  θα στεναχωρησει καποιον και σενα
-να μην πραττεις αυτα που δεν εχεις αναγκη αλλα οσα χρειαζεσαι
Μαθημα 8
-να μην αμελεις την  υγεια του σωματος
-μετρο ειναι αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
-η διατροφη σου να'ναι καθαρη ανεπεξεργαστη λιτη
-να μην τραβας τον φθονο των αλλων με τον τροπο που ζεις
και παλι:
Μαθημα 9:
-να μην σπαταλας
Μαθημα 10:
-να μην εισαι φιλοχρηματος
-το μετρο σε ολα ειναι αριστο
Μαθημα 11:
-πραξε οσα δεν θα σε βλαψουν ουτε σενα ουτε τους αλλους
-καθε νυχτα πριν κοιμηθεις εξετασε τρις φορες τις πραξεις της μερας
ρωτωντας:
που παρελειψα;
τι εκανα;
τι επρεπε να κανω και δεν εκανα;
-μαθε να βλεπεις και ν'ακους
δεν προλαβε,στο τριτο μαθημα,στις 10 η ωρα και μισυ ακριβως περικυκλωθηκε το κτιριο
του αμφιθεατρου απο πανοπλους αστυνομικους κι απο τον φανατισμενο οχλο που
ουρλιαζε:Αρον Αρον Αυτον,εισηρθε  ο εισαγγελεας με την συνοδεια του στην  αιθουσα,
διεταξαν την εκκενωση της  απο τους Ακροατες και τον συνελαβαν Επ Αυτοφορω οπως
επισημα του ανακοινωσαν,του εβαλαν χειροπεδες,τον εμπασαν γρηγορα σε περιπολικο
να μην τον λυντσαρει το εξαγριωμενο πληθος και τον φυγαδεψαν προς αγνωστη
κατευθυνση,,τον κρατησαν ολη την νυχτα σε καποιο αυστηρα φρορουμενο αστυνομικο
κτιριο και  την αλλη μερα πολυ  πρωι με την διαδικασια του Αυτοφορου τον
μετεφεραν  στα δικαστηρια,εκει κεκλεισμενων των θυρων τον καταδικασαν σε
τασσαρακοντα και μια μαστιγωσεις,''επι της πλατης τουτου του πλανου'' οπως σχολα-
στικα καταγραφτηκε στα πρακτικα της Δικης,οπως και η ακριβης κατηγορια:
''Ο Ιεροκλης εξ Αλεξανδρειας εν τη Αιγυπτω Αυτοαποκαλουμενος Νεοπλατωνιστης
Φιλοσοφος ερχομενος ες την Βασιλιδα των Πολεων Πολιν την Ημετεραν αρξασθε
Παρα τω Νομω διδασκων και διαδιδων Κενα Δαιμονια  εις τους ημετερους νεους
Ενος Υμιν Αγνωστου Αυτος Εφα επικαλουμενος γελοιως  του μαλα μωρου προσχηματος
ως τουτα τα πονηρα και φαυλα στενως συναδουν μετα της Ιερης και Πανσεπτου
Ημων Θρησκειας'',τον εσυραν στη φυλακη,εκει μεσα στο μισοσκοταδο της τεραστιας
Αιθουσας των Βασανιστηριων  τον γυμνωσαν απο τη μεση και πανω,του τεντωσαν τα
χερια ψηλα και τα εδεσαν σταυρωτα σε μια μεταλλικη κολωνα που εκτεινονταν σε
τεραστιο υψος στο κεντρο του δεσμωτηριου και 10 αντρες θα τον μαστιγωναν με τη
σειρα,εφαρμοζοντας για να τον εξεφτευλισουν πληρως την δικη του μεθοδο,
''Την Σοι Υμετεραν Τετρακτυν'',οπως κοροιδευτηκα ειπαν αρχαιστι και γελασαν
δυνατα,ξεκινησε το μαρτυριο του μαστιγωματος ο πρωτος  με 1 χτυπημα,
ακολουθησαν οι  δυο  με  2 χτυπηματα απο ενα ο καθενας,μετα οι αλλοι τρεις με 3
χτυπηματα απο ενα ο καθενας, μετα οι αλλοι τεσσερις με 4 χτυπηματα απο ενα ο
καθενας,
''Το Συνολον Δεκα''
αναφωνησε με απροσωπη φωνη κι εγραψε στα πρακτικα του ο ξερακιανος γραμματεας
της φυλακης,οι μαστιγωσεις συνεχιστηκαν με την ιδια Τετρακτυν Μεθοδον,
απλα και για να διακεδασουν και να μην πληξουν οι 10 βασανιστες εναλλασσονταν στις
τεσσερις ομαδες των 1,3,3,4 εκτελεστων της τιμωριας,σε καθε γυρω ο γραμματεας φωναζε
κι εγραφε:
''Το Συνολον Εικοσιν'',
''Το Συνολον Τριακοντα'',
''Το Συνολον Τεσσαρακοντα'',
για την επιπλεον 'μιαν' ερριξαν κληρο,
τοτε ο γραμματεας με θριαμβευτικη φωνη αναφωνησε και εγραψε:
''Το Συνολον Τεσσαρακοντα και Μιαν''
''Τετελεσται''
και συνεχισε με το ιδιο υφος
''Εγω Εφα'',
και εκλεισε το βιβλιο του,αυτο ακουγωντας γελασαν κοροιδευτικα οι 10 δεσμωτες,
ξυπνησε αργα,οι ακτινες του ηλιου εμπαιναν απ'το παραθυρο στο δωματιο του ζεστες
κι εκτυφλωτικες,
σηκωθηκε απ'το κρεβατι,κατα περιεργο τροπο σημερα δεν αισθανονταν τις φοβερες
ενοχλησεις ψηλα στη πλατη που αισθανονταν το τελευταιο τριμηνο,σαν να τον ειχαν
χαραξει βαθεια πολλες φορες εκει με αιχμηρο μαχαιρι κι ενιωθε οξυτατο πονο,
περασαν οπως ηρθαν,σκεφτηκε χαμογελωντας,
εκανε ενα δροσερο ντους και ξυριστηκε,επειτα ανοιξε το ψυγειο πηρε ενα μπουκαλι με
κρυο γαλα,το αδειασε και γεμισε ενα ποτηρι,το ηπιε σχεδον μονορουφι,
πηγε στο γραφειο του,απο το μεγαλο παραθυρο δυτικα ειχε μια ευρυγωνια απoψη της
πολης,που αυτην την ωρα ωρα αχνιζε χρυση πολυβουη πολυπροσωπη,ανοιξε το
ραδιοφωνο,βρηκε ενα τζαζ σταθμο και το αφησε εκει,Miles Davis In Blue Green,
καθισε στο γραφειο κι εβγαλε απ'το συρταρι αριστερα τα χειρογραφα,το κοιταξε
προσεκτικα,εκανε μια δυο διορθωσεις,τωρα ηταν ενταξει,ετοιμα,και τηλεφωνησε
στον εκδοτη του,
τον βρηκε,του ειπε να τον περιμενει,θα περνουσε σε λιγονα του παραδωσει τα χειρο-
γραφα,ειχε τελειωσει,και να συζητησουν καποιες λεπτομερειες της τελικης εκδοσης τους,
συμφωνησαν κι εκλεισε το τηλεφωνο,
σε μια ωρα ακριβως ηταν στον εκδοτη,του ζητησε ν'αλλαξουν τον τιτλο του βιβλιου απο
Χρυσα Επη σε Αυτος Εφα,ο εκδοτης πηγε ν'αντιδρασει,θα του ελεγε τα γνωστα περι
ευπωλητου βιβλιου κοστους κερδους κτλ,ειδε ομως το αναντιρρητο υφος στα ματια του
και δεν τολμησε να πει τιποτα.
.
Αυτο ειναι το Κειμενο των Χειρογραφων που παραδωθηκε στον Αλεξανδρινο εκδοτη
τη εικοστη πρωτη Μαιω το σωτηριον ετος  450
παρα του Ιεροκλεους εξ Αλεξανδρειας Νεοπλατωνικου Φιλοσοφου

Αυτός έφα
[ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ  ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ] Υποτιτλος

Ἀθανάτους μὲν πρῶτα θεούς, νόμωι ὡς διάκεινται,
τίμα καὶ σέβου ὅρκον. ἔπειθ' ἥρωας ἀγαυούς
τούς τε καταχθονίους σέβε δαίμονας ἔννομα ῥέζων
τούς τε γονεῖς τίμα τούς τ' ἄγχιστ' ἐγγεγαῶτας.
τῶν δ' ἄλλων ἀρετῆι ποιοῦ φίλον ὅστις ἄριστος.
πραέσι δ' εἶκε λόγοισ' ἔργοισί τ' ἐπωφελίμοισι.
μηδ' ἔχθαιρε φίλον σὸν ἁμαρτάδος εἵνεκα μικρῆς,
ὄφρα δύνῆι, δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει.
Ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι, κρατεῖν δ' εἰθίζεο τῶνδε
γαστρὸς μὲν πρώτιστα καὶ ὕπνου λαγνείης τε
καὶ θυμοῦ. πρήξηις δ' αἰσχρόν ποτε μήτε μετ' ἄλλου
μήτ' ἰδίηι, πάντων δὲ μάλιστ' αἰσχύνεο σαυτόν.
εἶτα δικαιοσύνην ἀσκεῖν ἔργωι τε λόγωι τε,
μηδ' ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε,
ἀλλὰ γνῶθι μέν, ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασιν,
χρήματα δ' ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φιλεῖ, ἄλλοτ' ὀλεσθαι.
ὅσσα δὲ δαιμονίαισι τύχαις βροτοὶ ἄλγε' ἔχουσιν,
ἣν ἂν μοῖραν ἔχηις, ταύτην φέρε μὴδ' ἀγανάκτει.
ἰᾶσθαι δὲ πρέπει καθ' ὅσον δύνηι, ὧδε δὲ φράζευ
οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολὺ Μοῖρα δίδωσιν.
Πολλοὶ δ' ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοί
προσπίπτουσ', ὧν μήτ' ἐκπλήσσεο μήτ' ἄρ' ἐάσηις
εἴργεσθαι σαυτόν. ψεῦδος δ' ἤν πέρ τι λέγηται,
πράως εἶχ'. ὃ δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ παντὶ τελείσθω
μηδεὶς μήτε λόγωι σε παρείπηι μήτε τι ἔργωι
πρῆξαι μηδ' εἰπεῖν, ὅ τί τοι μὴ βέλτερόν ἐστιν.
Βουλεύου δὲ πρὸ ἔργου, ὅπως μὴ μωρὰ πέληται
δειλοῦ τοι πράσσειν τε λέγειν τ' ἀνόητα πρὸς ἀνδρός.
ἀλλὰ τάδ' ἐκτελέειν, ἅ σε μὴ μετέπειτ' ἀνιήσει.
πρᾶσσε δὲ μηδὲ ἓν ὧν μὴ ἐπίστασαι, ἀλλὰ διδάσκευ
ὅσσα χρεών, καὶ τερπνότατον βίον ὧδε διάξεις.
οὐ δ' ὑγιείας τῆς περὶ σῶμ' ἀμέλειαν ἔχειν χρή,
ἀλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμνασίων τε
ποιεῖσθαι. μέτρον δὲ λέγω τόδ', ὃ μή σ' ἀνιήσει.
εἰθίζου δὲ δίαιταν ἔχειν καθάρειον ἄθρυπτον
καὶ πεφύλαξο τοιαῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει.
μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρὸν ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων
μηδ' ἀνελεύθερος ἴσθι. μέτρον δ' ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον.
πρᾶσσε δὲ ταῦθ', ἅ σε μὴ βλάψει, λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου.
Μὴ δ' ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ' ὄμμασι προσδέξασθαι,
πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων τρὶς ἕκαστον ἐπελθεῖν
«πῆι παρέβην; τί δ' ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;»
ἀρξάμενος δ' ἀπὸ πρώτου ἐπέξιθι καὶ μετέπειτα
δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστὰ δὲ τέρπευ.
Ταῦτα πόνει, ταῦτ' ἐκμελέτα, τούτων χρὴ ἐρᾶν σε
ταῦτά σε τῆς θείης Ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει
ναὶ μὰ τὸν ἁμετέραι ψυχᾶι παραδόντα τετρακτύν,
παγὰν ἀενάου φύσεως. ἀλλ' ἔρχευ ἐπ' ἔργον
θεοῖσιν ἐπευξάμενος τελέσαι. Τούτων δὲ κρατήσας
γνώσεαι ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ' ἀνθρώπων
σύστασιν, ἧι τε ἕκαστα διέρχεται, ἧι τε κρατεῖται,
γνώσηι δ', ἣ θέμις ἐστί, φύσιν περὶ παντὸς ὁμοίην,
ὥστε σε μήτε ἄελπτ' ἐλπίζειν μήτε τι λήθειν.
γνώσηι δ' ἀνθρώπους αὐθαίρετα πήματ' ἔχοντας
τλήμονας, οἵτ' ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ' ἐσορῶσιν
οὔτε κλύουσι, λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνιᾶσιν.
τοίη μοῖρ' αὐτῶν βλάπτει φρένας. ὡς δὲ κύλινδροι
ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλα φέρονται ἀπείρονα πήματ' ἔχοντες.
λυγρὰ γὰρ συνοπαδὸς Ἔρις βλάπτουσα λέληθεν
σύμφυτος, ἣν οὐ δεῖ προάγειν, εἴκοντα δὲ φεύγειν.
Ζεῦ πάτερ, ἦ πολλῶν κε κακῶν λύσειας ἅπαντας,
εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵωι τῶι δαίμονι χρῶνται.
ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεὶ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν,
οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.
 Ὧν εἴ σοί τι μέτεστι, κρατήσεις ὧν σε κελεύω
ἐξακέσας, ψυχὴν δὲ πόνων ἀπὸ τῶνδε σαώσεις.
ἀλλ' εἴργου βρωτῶν ὧν εἴπομεν ἔν τε Καθαρμοῖς
ἔν τε Λύσει ψυχῆς, κρίνων καὶ φράζευ ἕκαστα
ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην.
ἢν δ' ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ' ἐλεύθερον ἔλθηις,
ἔσσεαι ἀθάνατος, θεός ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Τους αθανατους θεους,στο νομο οπως οριζεται,
τιμα και σεβασου τον ορκο,επειτα τους λαμπρους ηρωες
και τους καταχθονιους να σεβεσαι δαιμονες τα εννομα πραττωντας
και τους γονεις σου τιμα και τους εξ'αγχιστειας συγγενεις
απ'τους αλλους στην αρετη κανε φιλο οποιος αριστος
στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
μητε να εχθρευεσαι φιλο σου λογω παραπτωματος μικρου
οσον δυνασαι.επειδη η δυναμη στην αναγκη κοντα διαμενει
Τουτα μεν ετσι να τα γνωριζεις,να συγκρατησε δε συνειθισε σε τουτα εδω:
της κοιλιας πρωτα-πρωτα και του υπνου και της λαγνειας
και του θυμου.μην πραξεις δ'αισχρο ποτε μητε μ'αλλον
μητε με σενα τον ιδιο.απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
Επειτα την διακαιοσυνη ν'ασκεις και μ'εργο και με λογο
μητ'αλογιστα τον εαυτο σου να'χεις για τιποτα εθισμενο
αλλα γνωρισε,πως να πεθαινουν ειναι το πεπρωμενο σ'ολους
πραγματα δε αλλοτε μεν ν'αποκτας ν'αγαπας,αλλοτε να τα χανεις
Οσα δε απ'τις δαιμονιακες τυχες οι θνητοι αλγη εχουν
οποια κι αν μοιρα να'χεις,αυτη να φερεις διχως ν'αγανακτεις
να θεραπευεις δε πρεπει καθ'οσον το δυνεσαι,αυτο εδω να'χεις υπ'οψιν
οχι σε παρα πολλους απ'τους αγαθους απ'αυτα πολυ μεριδιο δινουν
Πολλοι δε στους ανθρωπους  λογοι και αναξιοι και καλοι
συνυπαρχουν,γι'αυτους μητε να απορριπτεις μητε να στεναχωριεσαι
ν'ασκεις τον εαυτο σου.ψευδος δε αν για κατι λεγεται,
πραως να μενεις,αυτο δε που θα σου πω,στα παντα να το εκτελεσεις.
κανεις μητε με λογο να σε παραπλανησει μητε με καποιο εργο
να πραξεις μητε να πεις,ο,τι για σενα δεν ειναι το καλλιτερο.
Να διαλογιζεσαι δε πριν το εργο,οπως μη μωρα πραξεις .
αναξιου ανδρα σε σενα και να πραττει και να λεει τ'ανοητα,
αλλ'αυτα να εκτελεις,αυτα που σενα μετεπειτα να μην στεναχωρησουν.
Να μην πραττεις δε μητ'ενα απ'αυτα που δεν γνωριζεις,αλλα να διδασκεσαι
οσα χρειαζεσαι,και πιο τερπνοτερο βιο ετσι θα περασεις
Ουτε δε της υγειας του σωματος αμελεια πρεπει να'χεις
αλλα και του ποτου μετρο και φαγητου και γυμναστικη
να κανεις.μετρο δε λεω τουτο εδω,αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
Συνειθιζε δε να'χεις διαιτα καθαρη αθραυστη
και να προφυλαγεσαι τετοια να κανεις,απ'οσα τον φθονο τραβουν.
να μη δαπανας παρακαιρα τα οποια απο τα καλα σαν τους αδαεις
μητε φιλοχρηματος να εισαι.το μετρο δε σε ολα αριστο.
Πραξε δε τουτα,αυτα που δεν θα σε βλαψουν,υπολογισε δε πριν το εργο
Μητε υπνο μαλακο πανω στα ματια να καλοδεχτεις,
πριν των ημερινων εργων τρις φορες καθ'ενα διελθεις
''που παρεβη;τι δε επραξα;τι σε μενα πρεπον δεν εκτελεσα;''
αρχιζοντας δε απ'το πρωτο να επεκτεινεσαι και στα μετεπειτα
για τ'αναξια που διεπραξες να επιπλητεσαι,για τα χρηστα να τερπεσαι
Τουτα μοχθησε,τουτα ασκησε,τουτων πρεπει ν'αγαπας
τουτα εσενα στα ιχνη της θειας Αρετης θα σε θεσουν
ναι μα τον παραδιδοντα στις δικιες μας ψυχες την τετρακτυν
πηγην αεναου φυσεως.αλλ'ελα στο εργο
στους θεους προσευχομενος να εκτελεσεις,τουτων δε τηρωντας
θα γνωρισεις και των αθανατων θεων και των θνητων ανθρωπων
τη συσταση,και πως σε καθενα διερχεται,και πως συγκρατειται,
θα γνωρισεις,αν θεμιτο ειναι,τη φυση για τα παντα ομοια,
ωστε εσυ μητε απελπιδα να ελπιζεις μητε κατι να σου ξεφευγει
θα γνωρισεις δε ανθρωπους απο μονοι τους βασανα εχοντες
ταλαιπωρους,οτι τ'αγαθα διπλα τους οντας ουτε τα βλεπουν
ουτε τ'ακουν,τη λυση δε των κακων λιγοι συνειδητοποιουν.
η τετοια μοιρα αυτων βλαπτει τα φρενα.οπως κυλινδροι
απ'αλλο σ'αλλο φερονται ατελειωτα βασανα εχοντες,
επειδη ολεθρια συνοδος η Ερις που τους βλαπτει το'χουν ξεχασει
πως συμφυτος ειναι ,αυτη δεν πρεπει να καλλιεργεις,να της μοιασεις δε ν'αποφευγεις
Ζευ πατερα,που απο πολλα και κακα δυνασαι να λυσεις απαντας,
εαν σ'ολους δειξεις,ενας μονος του ποιο δαιμονα εχει αναγκη.
Αλλα εσυ να'χεις πιστη,επειδη θεικο ειναι το γενος στους θνητους,
σ'αυτους η ιερη αποκαλυτικη φυση δειχνει το καθενα.
Αυτων εαν εσυ μετεχεις,κρατησεις αυτα που σε παροτρυνω
να εξασκησεις,την ψυχη δε απ'τους πονους αυτους εδω θα σωσεις,
αλλ'απεφυγε των βρωσιμων αυτων που ειπαμε και στους Καθαρμους
και στη Λυτρωση της ψυχης,κρινοντας και να σκεπτεσαι το καθενα
ηνιοχο τη γνωμη να στησεις που απο πανω ερχεται την αριστη.
οταν δε εγκαταλειψεις το σωμα στον ελευθερο αιθερα θα ελθεις,
θα εισαι αθανατος,θεος αμβροτος αφθαρτος,καθολου πια θνητος
.
.
ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
1
-κανε φιλο οποιον στην αρετη ειναι αριστος
2
-στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
-να μην εχθρευεσαι φιλο σου για  μικρο λαθος του
3
-να συγκρατησε στο φαι και στο υπνο και στη λαγνεια και στο θυμο
-μην κανεις κακο εργο  μητε μ'αλλον μητε μονος σου
-απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
4
-ν'ασκεις την δικαιοσυνη και μ'εργο και με λογο
-να μην εισαι αλογιστα με τιποτα εθισμενος
-να σ'αρεσει ν'αποκτας πραγματα αλλα να ξερεις και να τα χανεις
-στα λογια των ανθρωπων συνυπαρχουν αναξια και καλα
1
-το ψευδος ν'αντιμετωπιζεις με ηρεμια
2
-να μην επιτρεψεις κανεναν να σε παραπλανησει
-να μην πραξεις μητε να πεις ο,τι δεν ειναι το καλλιτερο για σενα
3
-να σκεφτεσαι πριν ενεργησεις,μηπως ανοητα πραξεις
-να πραττεις αυτο που δεν  θα στεναχωρησει καποιον και σενα
-να μην πραττεις αυτα που δεν εχεις αναγκη αλλα οσα χρειαζεσαι,
4
-να μην αμελεις την  υγεια του σωματος
-μετρο ειναι αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
-η διατροφη σου να'ναι καθαρη ανεπεξεργαστη λιτη
-να μην τραβας τον φθονο των αλλων με τον τροπο που ζεις
1
-να μην σπαταλας
2
-να μην εισαι φιλοχρηματος
-το μετρο σε ολα ειναι αριστο
3
-πραξε οσα δεν θα σε βλαψουν ουτε σενα ουτε τους αλλους
-καθε νυχτα πριν κοιμηθεις εξετασε τρις φορες τις πραξεις της μερας
ρωτωντας:
που παρελειψα;
τι εκανα;
τι επρεπε να κανω και δεν εκανα;
-μαθε να βλεπεις και ν'ακους

.

.
.

Ελληνικη Σημαια-Εγκατασταση-Greek Flag-Installation-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στο δαπεδο μιας τεραστιας ορθογωνιας αιθουσας ειναι απλωμενη μια τεραστια πανινη
ελληνικη σημαια και πανω της στο κεντρο της λιγο αριστερα η' λιγο δεξια ειναι
τοποθετημενη μιας τεραστια συσκευη τηλεορασης,στην οθονη της προβαλλεται
με μεταβλητη ευκρινεια η εικονα μιας ελληνικης σημαιας,απο πολυ καθαρη εικονα
μεχρι αρκετα θαμπη,σταθερη και ασταθης,με τις οριζοντιες λευκες γραμμες να
τρεμοπαιζουν,απο τα ηχεια της ακουγονται λογοι ελληνων πολιτικων,συγχρονων και
παλαιοτερων,ολοκληροι η' αποσπασματικοι,ξεχωριστοι η' επικαλυπτομενοι,2 η' 3 η' 4
η',,,λογοι μαζι, στην ιδια ενταση η' σε διαφορετικες εντασεις ο καθενας,απο πολυ δυνατα
εως τελειως χαμηλα,μη ακουστοι,ψιθυρισμοι,καθαρος ο ηχος διακριτος εως συγκεχυμενος
μη διακριτος,ειτε επαναλαμβανομενος ο ιδιος λογος με καποια χρονικη υστερηση,
σε καθε εναν ακροατη-θεατη δινεται τηλεκοντρολ οταν θελει να κανει stop η' play στον
ηχο,ατομικα,ανεξαρτητα τι θελει ο αλλος η' σε συνεργασια ανα ομαδες η' συνολικα,
οπως και η δυνατοτητα να επεμβει στον ηχο με διαφορα εφε,ρελαντι,αξελερε,
forward backward και εισαγωγη φωνων,διαφορων συναισθηματικων διαθεσεων,γελιο,
κραυγη,και με το ενσωματωμενο ασυρματο μικροφωνο  στο τηλεκοντρολ να παρεμβαλλει
διαδραστικα τη δικη του φωνη/λογο,αντιδρωντας στη ροη των λογων,ειτε ατομικα η'
με αλλους,στην εικονα της οθονη δεν μπορει να γινει καμια παρεμβαση,ειναι συνεχεια On,
η εγκατασταση ειναι συνεχεια On ειτε υπαρχουν θεατες-ακροατες στην αιθουσα ειτε
δεν υπαρχουν,
ο φωτισμος της αιθουσας ειναι standard ανεξαρτητα αυξομειουμενος
.
.
.

Πλατων-χειρογραφο

Η ΠΕΡΙΠΑΙΚΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΟΦΙΣΤΗ
-χ.ν.κουβελης
-Πλατων Σοφιστης-Προλογος [μεταφραση χ.ν.κουβελης]-

ο Πλατωνας θεωρουσε τον σοφιστη ψευδολογο,αυτος ο σοφιστης δηλαδη υποστηριζοντας
πως το μη-ον δεν υπαρχει τοτε ολα ειναι οντα,επομενως αυτα που λεει ειναι αληθη,τα
ψευδη,κι ετσι εκανε το μαυρο ασπρο κι αντε να βγαλεις ακρη απ'τα ξεξασπρισματα και να
δεις ασπρη μερα,δηλαδη την οντως αληθεια,
τον επιασε που λες ο Πλατωνας τον καθησε σε μια καρεκλα,και με τις ερωτησεις τον εκανε
με τα κρεμμυδακια,'λες Α,να δουμε το Α;',τον εκανε να πει Β,'λες Β,να δουμε το Β;',τον
εκανε να πει Γ,'λες Γ,να δουμε τοΓ;',...και με το ιδιο βιολι βιολακι τον πηγαινε καροτσι
μεχρι το Ω κι ακομα παραπερα στο αγυριστο,
επομενως ο σοφιστης ειναι ον ψευτης,
του τα'κανε λιανα λιανα,παντα φυσικα φορωντας τη μασκα του Σωκρατη,χαζος ειναι
να βγαλει τα καστανα απ'τη φωτια μονος του:
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.ακου φιλαρακο,Υπαρχει κατι;
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.και βεβαια υπαρχει,το ον
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[απο μεσα του-ονος εισαι και φαινεσαι]ας ονομασομαι μερικα οντα,Α,Β,Γ,Δ,
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Ας ονομασουμε.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.Ωραια,το Α ειναι ιδιο με τον εαυτο του η' διαφορετικο;
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Πως μπορει να'ναι διαφορετικο,ιδιο ειναι
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.Ορθα λες[για να μαθεις να μην ξελες],αφου και τα Β,Γ,Δ ειναι ιδια με τον
εαυτο τους τοτε το Α θα ειναι διαφορετικο απο αυτα;
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Αληθεια,θα ειναι διαφορετικο
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Αληθεια να σε καψει-απο μεσα του],αφου αυτα θα εκλαμβανουν τον
εαυτο τους σαν ιδια,σαν οντα,τοτε τα διαφορετικα θα τα εκλαμβανουν  σαν μην οντα
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Αν ρωτησες,απαντω βεβαιως σαν μη οντα
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Σιγα μη ρωταγα τον Ψευτη να μου πει Αληθεια]Δηλαδη για το Β το Α ειναι
μη-ον
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Ορθα,μη-ον
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Ημιονος εσυ ον-απο μεσα του]Επομενως φιλε μου σοφιστακο το μη-ον
ειναι ον
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Πως αυτο;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Παει του'ρθε ταμπλας,επαθε διχασμο προσωπικοτητας] Εν ταξει.Να το δουμε
με την ησυχια μας ,απ'την αρχη,το Α δεν συμφωνησαμε πως ειναι ον;
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Και βεβαια συμφωνησαμε,το Α ον
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[να'ξερες τι σε περιμενει,ενας διαλογος]δεν εξαγαμε και συμπερασμα,αρα το Α
μη-ον;
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Εξαγαμε;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Να που ο μουργος παει να τ'αλλαξει]Εξαγαμε το μη-ον ον.Τελεια και Παυλα.
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Καλα
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Καλαθια]Τι ελεγες πριν;
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Τι ελεγα;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Κανει το κοροιδο]Πριν ελεγες πως το μη-ον δεν υπαρχει.Και τωρα τι λες;
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Αληθεια,τι λεω;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Την Αληθεια που θα σε καψει]Τωρα λες πως το μη-ον υπαρχει.
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Και τι μ'αυτο;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.Ομολογεις πως εισαι Ψευτης.
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Με προσβαλεις;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.Σοβαρολογεις;Μα αυτο που πριν ελεγες πως δεν υπαρχει τωρα λες πως
υπαρχει,αρα  αυτα που διδασκες πριν ηταν ψευτιες.
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.[γελαει]στα λογια,και συ στα λογια πιστευεις;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.Εισαι Ψευδολογος.
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Εσυ Αληθολογος νομιζεις πως εισαι;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.Εγω ,τουλαχιστον νομιζω πως ενα γνωριζω
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Αληθεια τι;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.Πως τιποτα δεν γνωριζω
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Σιγα τα ωα.Αυτο ειναι ενα Σοφισμα.Να.Λες 'πως γνωριζω πως δεν γνωριζω
τιποτα',τοτε κι αυτο που ειπες 'πως γνωριζω πως δεν γνωριζω τιποτα' δεν το γνωριζεις
και παει λεγοντας,σε λογια δηλαδη να βρισκομαστε.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.[Με στριμωξε]Μηπως εχουμε κανεναν αλλον καλλιτερο τροπο εκτος απο τα
λογια να ψαχνουμε την Αληθεια;
ΣΟΦΙΣΤΗΣ.Μα την Αληθεια κανεναν.Δικιο εχεις.Γι'αυτο ασε και μενα να βγαλω το
ψωμακι μου με τα λογια,με μια αλλη εκφανση των λογων,το Ψεμα
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.Σε συγχωρω.Αμαρτια εξομολογουμενη ουκ αμαρτια εστι.
[μονολογει-αυτοι οι ψευτες,τελικα,ψεματα ψεματα μου ειναι παρα πολυ χρησιμοι για να
βρω την αληθεια,αυτοι θα βρισκουν πρωτοι το Ψεμα κι εγω μετα την Αληθεια,οποτε τη βρω
ειν'αληθεια]
Ειχε αποφασισει για τον τιτλο του διαλογου ,Σοφιστης,μετα τον διαλογο Θεαιτητος,
τελος 368 πΧ η' αρχες 367 π.Χ πριν αναχωρησει για τις Συρακουσες,
σε πραγματικο χρονο την αλλη μερα μετα τη διαλεκτικη συζητηση για τη φυση της
γλωσσας με τον Θεαιτητο,η γλωσσα αντιληψη;η γλωσσα αληθη κριση;η γλωσσα
αληθη κριση με λογο;η' κατι αλλο;
θεμα του Σοφιστη 'περι του οντος και του μη-οντος',τα προσωπα: Σοφιστης, Θεοδωρος,
Σωκρατης,Ελεατης Ξενος, Θεαιτητος,
για τη περιπαικτικη διαθεση του προλογου χρησιμοποιησε μια ιδεα που πηρε απο τους
κατωθι στιχους 485-487 της ραψωδιας ρ' της Οδυσσειας του Ομηρου
.
Ομηρου Οδυσσεια,Ραψωσια ρ',στιχοι 485-487
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

καί τε θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες ἀλλοδαποῖσι,
παντοῖοι τελέθοντες, ἐπιστρωφῶσι πόληας,
ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντες 487

κι οι θεοι σε ξενους μοιαζοντας απ'αλλουε τοπους,
πολλων ειδων παιρνουν μορφες,και τριγυρνουν στις πολεις,
των ανθρωπων και την παραβαση και την ευνομια επιβλεποντας
.
.
Πλάτωνος Σοφιστής
[Περι του οντος και του μη-οντος]
Πρόσωπα: Σοφιστής, Θεόδωρος, Σωκράτης, Ἐλεάτης Ξένος, Θεαίτητος

[216a] Θεόδωρος
κατὰ τὴν χθὲς ὁμολογίαν, ὦ Σώκρατες, ἥκομεν αὐτοί τε κοσμίως καὶ τόνδε τινὰ ξένον ἄγομεν, τὸ μὲν γένος ἐξ Ἐλέας, ἑταῖρον δὲ τῶν ἀμφὶ Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα [ἑταίρων], μάλα δὲ ἄνδρα φιλόσοφον.
Σωκράτης
ἆρ' οὖν, ὦ Θεόδωρε, οὐ ξένον ἀλλά τινα θεὸν ἄγων κατὰ τὸν Ὁμήρου λόγον λέληθας; ὅς φησιν ἄλλους [216b] τε θεοὺς τοῖς ἀνθρώποις ὁπόσοι μετέχουσιν αἰδοῦς δικαίας, καὶ δὴ καὶ τὸν ξένιον οὐχ ἥκιστα θεὸν συνοπαδὸν γιγνόμενον ὕβρεις τε καὶ εὐνομίας τῶν ἀνθρώπων καθορᾶν. τάχ' οὖν ἂν καὶ σοί τις οὗτος τῶν κρειττόνων συνέποιτο, φαύλους ἡμᾶς ὄντας ἐν τοῖς λόγοις ἐποψόμενός τε καὶ ἐλέγξων, θεὸς ὤν τις ἐλεγκτικός.
Θεόδωρος
οὐχ οὗτος ὁ τρόπος, ὦ Σώκρατες, τοῦ ξένου, ἀλλὰ μετριώτερος τῶν περὶ τὰς ἔριδας ἐσπουδακότων. καί μοι δοκεῖ θεὸς μὲν ἁνὴρ οὐδαμῶς εἶναι, θεῖος μήν: πάντας [216c] γὰρ ἐγὼ τοὺς φιλοσόφους τοιούτους προσαγορεύω.
Σωκράτης
καὶ καλῶς γε, ὦ φίλε. τοῦτο μέντοι κινδυνεύει τὸ γένος οὐ πολύ τι ῥᾷον ὡς ἔπος εἰπεῖν εἶναι διακρίνειν ἢ τὸ τοῦ θεοῦ: πάνυ γὰρ ἇνδρες οὗτοι παντοῖοι φανταζόμενοι διὰ τὴν τῶν ἄλλων ἄγνοιαν “ἐπιστρωφῶσι πόληασηομ. οδ. 17.485-7,” οἱ μὴ πλαστῶς ἀλλ' ὄντως φιλόσοφοι, καθορῶντες ὑψόθεν τὸν τῶν κάτω βίον, καὶ τοῖς μὲν δοκοῦσιν εἶναι τοῦ μηδενὸς [τίμιοι], τοῖς δ' ἄξιοι τοῦ παντός: καὶ τοτὲ μὲν πολιτικοὶ [216d] φαντάζονται, τοτὲ δὲ σοφισταί, τοτὲ δ' ἔστιν οἷς δόξαν παράσχοιντ' ἂν ὡς παντάπασιν ἔχοντες μανικῶς. τοῦ μέντοι ξένου ἡμῖν ἡδέως ἂν πυνθανοίμην, εἰ φίλον αὐτῷ, τί ταῦθ' [217a] οἱ περὶ τὸν ἐκεῖ τόπον ἡγοῦντο καὶ ὠνόμαζον.
Θεόδωρος
τὰ ποῖα δή;
Σωκράτης
σοφιστήν, πολιτικόν, φιλόσοφον.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Θεόδωρος
καθως η χθεσινη ομολογια ,Σωκρατη,ηρθαμε οπως κανονιστηκε  και τουτον εδω τον ξενο
φερνομε,καταγομενο απο την Ελεα,συντροφο των περι τον Παρμενιδη και τον Ζηνωνα,
μαλιστα ανδρα φιλοσοφο
Σωκράτης
Επομενως λοιπον,Θεοδωρε,οχι ξενο αλλα καποιον θεο εφερες κατα τον λογο του Ομηρου
χωρις να καταλαβεις, αυτος λεει και αλλοι θεοι στους ανθρωπους οποιοι απ'αυτους
εχουν αιδω του δικαιου και βεβαια κι ο ξενιος θεος οχι λιγοτερο συνοδος γινεται
και τις παραβασεις και τις ευνομιες των ανθρωπων επιβλεπουν,μηπως λοιπον και σενα
καποιος τετοιος απ'τους ανωτατους ακολουθει,φαυλοι εμεις οντες στις συζητησεις
και να επιθεωρησει και να ελεγξει,θεος οντας καποιος ελεγκτικος
Θεόδωρος
δεν ειναι τουτη η συμπεριφορα ,Σωκρατη,του ξενου,αλλα πιο συγκρατημενη των περι των
εριδων σπουδασμενων,και σε μενα φαινεται θεος  ο ανδρας καθολου να ειναι,θειος ομως,
επειδη ολους εγω τους φιλοσοφους τετοιους προσφωνω
Σωκράτης
και πολυ καλα,φιλε,τουτο βεβαια,αν διακινδυνεψω ετσι να το πω,το ειδος δεν ειναι πολυ
ευκολο να διακριθει απ'το του θεου,επειδη πολλοι τετοιοι ανδρες παντος ειδους
φανταζουν απο την αγνοια των αλλων να τριγυρνουν στις πολεις,οι μη πλαστοι
αλλ'οντως φιλοσοφοι,παρατηρουν απο ψηλα τον βιο των κατω,και σε καποιους μεν
φαινονται να ειναι μηδενικης αξιας,σε καποιους δε αξιζουν τα παντα,και ποτε μεν
πολιτικοι φανταζουν,ποτε δε σοφιστες,ποτε δε σε καποιους νομιζονται παραδομενοι
παντελως στη μανια της τρελλας,απο τον  ξενο μας  ευχαριστως θα ηθελα να μαθω,
αν ειναι αρεστο του,τι για τουτα οι περι τον εκει τοπο πρεσβευαν και πως ονομαζαν
Θεόδωρος
ποια ακριβως;
Σωκράτης
τον σοφιστή, τον πολιτικό, τον φιλόσοφο.
.
.
.

Ανθολογιον  του Στοβαιου,η πρωτη εκδοση Βενετιας 1536

Αποφθεγματα Αρχαιων Σοφων απο το Ανθολογιον  του Στοβαιου
ΣΤΟΒΑΙΟΥ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ:ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ
[μεταφραση αποσπασματων χ.ν.κουβελης]

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΒΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ

ο Ιωαννης Στοβαιος[5ος αι. μΧ],γραμματικος,ηταν απο τους Στοβους της Μακεδονιας,
για την εκπαιδευση του γιου του Σεπτιμιου εγραψε το Ανθολογιον-Εκλογαι Αποφθεγματα
Υποθηκαι με επιλεγμενα αποσπασματα συγγραφεων της Αρχαιων και των Ελληνιστικων
Χρονων,ποιητων,ιστορικων,φιλοσοφων,ρητορων, αποτελουμενο απο 4 βιβλια,με θεματα
στο βιβλιο 1-μεταφυσικα,φυσικα
στο βιβλιο 2-γνωστικα,ηθικα
στο βιβλιο 3-ηθικα
στο βιβλιο 4-ηθικα,παιδαγωγικα,πολιτικα
ανθολογησε 204 συγγραφεις με πανω απο 500 αποσπασματα εργων τους και η πρωτη εκδοση
του Ανθολογιου εγινε στη Βενετια το 1536
.
.
ΣΤΟΒΑΙΟΥ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ:ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ
[μεταφραση αποσπασματων χ.ν.κουβελης]

[3.1.172α] Κλεόβουλος Εὐαγόρου Λίνδιος ἔφη·
Μέτρον ἄριστον. Εὖ τὸ σῶμα ἔχειν καὶ τὴν ψυχήν. Φιλήκοον εἶναι καὶ μὴ πολύλαλον.
 Πολυμαθῆ  ἢ ἀμαθῆ.Ἀδικίαν μισεῖν. Πολίταις τὰ βέλτιστα συμβουλεύειν. Ἡδονῆς κρατεῖν.
Βίᾳ μηδὲν πράττειν. Τέκνα παιδεύειν. Ἔχθρας διαλύειν.  Μὴ ἐπιγέλα τῷ σκώπτοντι·
ἀπεχθὴς γὰρ ἔσῃ τοῖς σκωπτομένοις. Εὐποροῦντα μὴ ὑπερήφανον εἶναι, ἀποροῦντα μὴ
ταπεινοῦσθαι.

[3.1.172α] Κλεοβολος του Ευαγορα  ο Λινδιος ειπε:
Το μετρο ειναι αριστο.Υγιες να'χεις το σωμα και την ψυχη.Ν'αγαπας ν'ακους και να
μην πολυμιλας.Πολυμαθης παρα αμαθης.Την αδικια ν'απεχθανεσαι.Τους πολιτες τα
πιο καλα να συμβουλευεις.Της ηδονης να συγκρατησαι.Με βια τιποτα να μην πραττεις.
Τα παιδια να εκπαιδευεις.Τις εχθρες να διαλυεις.Να μην επιδοκιμαζεις  αυτον που
κοροιδευει,γιατι απεχθης θα γινεις στους κοροιδευομενους.Οταν ευπορεις να μη
υπηρηφανευεσαι,ουτε οταν απορεις να ταπεινωνεσαι.
.
[3.1.172β] Σόλων Ἐξηκεστίδου Ἀθηναῖος ἔφη·
Μηδὲν ἄγαν. Ἡδονὴν φεῦγε, ἥτις λύπην τίκτει. Σφραγίζου τοὺς μὲν λόγους σιγῇ, τὴν δὲ
σιγὴν καιρῷ. Μὴ ψεύδου, ἀλλ᾽ ἀλήθευε. Τὰ σπουδαῖα μελέτα. Φίλους μὴ ταχὺ κτῶ, οὓς
δ᾽ ἂν κτήσῃ, μὴ ταχὺ ἀποδοκίμαζε. Ἄρχεσθαι μαθών, ἄρχειν ἐπιστήσῃ. Εὐθύνας ἑτέρους
ἀξιῶν διδόναι, καὶ αὐτὸς ὕπεχε. Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ βέλτιστα. Τοῖς πολίταις
μὴ θρασύνου. Μὴ κακοῖς ὁμίλει.Φίλους εὐσέβει. Ὃ ἂν ‹μὴ› ἴδῃς μὴ λέγε. Εἰδὼς σίγα. Τὰ
ἀφανῆ τοῖς φανεροῖς τεκμαίρου.

[3.1.172β] Σολων του Εξηκεστιδου ο Αθηναιος ειπε:
Σε τιποτα να μην υπερβαλεις.Την ηδονη ν'αποφευγεις,που λυπη γενα.Να σφραγιζεις
τα μεν λογια σου με σιωπη,την δε σιωπη με την καταλληλη περισταση.Να μην ψευδεσαι,
αλλα να λες την αληθεια.Τα σπουδαια να μελετας.Φιλους γρηγορα να μην αποκτας,
 οποιους δε αν αποκτησεις,γρηγορα μην απορριπτεις.Να κυβερνιεσαι να μαθεις,[και]να
κυβερνας να γνωριζεις.Οταν  ευθυνες σ'αλλους αξιωνεις να δινεις,κι ο ιδιος να τις δεχεσαι.
Να συμβουλευεις οχι τα ευχαριστα,αλλα τα βελτιστα.Με τους [συμ] πολιτες να μην
αποθρασυνεσαι.Με τους κακους να μην μιλας.Τους φιλους να σεβεσαι.Οτι αν δεν το
γνωριζεις να μην το λες.Αν γνωριζεις σιωπα.Τα αφανη απο τα φανερα να συναγεις.
.
[3.1.172γ] Χείλων Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος ἔφη·
Γνῶθι σαυτόν.  Ἐπὶ τὰ δεῖπνα τῶν φίλων βραδέως πορεύου, ἐπὶ δὲ τὰς ἀτυχίας ταχέως.
Πρεσβύτερον σέβου. Τὸν τὰ ἀλλότρια περιεργαζόμενον μίσει. Ζημίαν αἱροῦ μᾶλλον ἢ
κέρδος αἰσχρόν· τὸ μὲν γὰρ ἅπαξ λυπήσει, τὸ δὲ ἀεί. Τῷ δυστυχοῦντι μὴ ἐπιγέλα. Τραχέσιν
ἥσυχον σεαυτὸν πάρεχε, ὅπως σε αἰσχύνωνται μᾶλλον ἢ φοβῶνται. Ἡ γλῶσσά σου μὴ
προτρεχέτω τοῦ νοῦ. Θυμοῦ κράτει. Μὴ ἐπιθύμει ἀδύνατα. Νόμοις πείθου.

[3.1.172γ] Χειλων του Δαμαγητου ο Λακεδαιμονιος ειπε:
Να γνωρισεις τον εαυτο σου.Στα δειπνα των φιλων αργα να πηγαινεις,στις δε ατυχιες
γρηγορα.Τον γεροντοτερον να σεβεσαι.Αυτον που τα ξενα περιεργαζεται ν'απεχθανεσαι.
Τη ζημια να ζητας μαλλον παρα κερδος αισχρο,το μεν ενα για μια φορα θα σε λυπησει,
το δε αλλο για παντα.Στον δυστυχουντα να μην επιγελας.Στους κακοτροπους ηρεμο
τον εαυτο σου να'χεις,για να σε ντρεπονται μαλλον παρα να σε φοβουνται.Η γλωσσα
να μην προτρεχει του νου.Του θυμου να συγκρατησαι.Να μην επιθυμεις τα αδυνατα.
 Στους νομους να υπακους.
.
[3.1.172δ] Θαλῆς Ἐξαμίου Μιλήσιος ἔφη·
Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων μέμνησο. Μὴ τὴν ὄψιν καλλωπίζου, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν ἴσθι καλός. Μὴ πλούτει κακῶς.Μὴ προσδέχου τὸ φαῦλον. Χαλεπὸν τὸ εὖ
γνῶναι. Ἥδιστον τὸ ἐπιθυμίας τυχεῖν. Ἀνιαρὸν ἀργία. Βλαβερὸν ἀκρασία. Βαρὺ
ἀπαιδευσία. Δίδασκε καὶ μάνθανε τὸ ἄμεινον. Ἀργὸς μὴ ἴσθι, μηδ᾽ ἂν πλουτῇς. Μέτρῳ χρῷ.
Μὴ πᾶσι πίστευε. Ἄρχων κόσμει σεαυτόν.

[3.1.172δ] Θαλης του Εξαμιου ο Μιλησιος ειπε:
Τους φιλους παροντες κι αποντες να θυμασαι.Να μην καλλωπιζεις την οψη,αλλα
και στις ασχολιες να'σαι καλος.Να μην πλουτιζεις κακα.Να μην δεχεσαι το φαυλο.
Δυσκολη η ορθη γνωση.Πολυ ευχαριστο αυτο που επιθυμεις να σου συμβει.
Δυσαρεστο η αργια.Βλαβερη η ακρισια.Βαρυ η απαιδευσια.Διδαξε και μαθε το πιο
ανωτερο.Αργος να μην εισαι,μητε κι αν εισαι πλουσιος.Στο μετρο να'χεις αναγκη.
Να μην πιστευεις σ'ολους.Οταν κυβερνας να ευπρεπιζεσαι[να γινεσαι καλυτερος
στον εαυτο σου]
.
[3.1.172ε] Πιττακὸς Υρραδίου Λέσβιος ἔφη·
Καιρὸν γνῶθι. Ὃ μέλλεις ποιεῖν, μὴ λέγε· ἀποτυχὼν γὰρ καταγελασθήσῃ. Τοῖς ἐπιτηδείοις
χρῶ. Ὅσα νεμεσᾷς τῷ πλησίον, αὐτὸς μὴ ποίει.Παρακαταθήκας ἀπόδος. Ἀνέχου ὑπὸ τῶν
πλησίον μικρὰ ἐλαττούμενος. Τὸν φίλον κακῶς μὴ λέγε, μηδ᾽ εὖ τὸν ἐχθρόν· ἀσυλλόγιστον
γὰρ τὸ τοιοῦτον. Δεινὸν συνιδεῖν τὸ μέλλον, ἀσφαλὲς τὸ γενόμενον. Ἄπληστον κέρδος.
Κτῆσαι ἀίδια· εὐσέβειαν, παιδείαν, σωφροσύνην, φρόνησιν, ἀλήθειαν, πίστιν, ἐμπειρίαν,
ἐπιδεξιότητα, ἑταιρείαν, ἐπιμέλειαν, οἰκονομίαν, τέχνην.

[3.1.172ε] Πιττακος του Υρραδιου ο Λεσβιος ειπε:
 Τον καταλληλο χρονο να γνωριζεις.Αυτο που μελλει να κανεις,μη λες,γιατι
αποτυγχανοντας θα καταγελαστεις.Στους γνωριζοντες να'χεις αναγκη.Οσα κατηγορεις
στον πλησιον,ο ιδιος να μην τα κανεις.Αυτα που σου παραδινονται να τα αποδιδεις.
Ν'ανεχεσαι απ'τους γειτονες λιγο να ζημιωνεσαι.Για τον φιλο κακα να μην λες,μητε καλα
για τον εχθρο,επειδη απερισκεπτο το τοιουτο.Δυσκολο να γνωρισεις το μελλον,βεβαιο
το γινομενο.Το κερδος απληστια.Αποκτησε τα διαρκη ,ευσεβεια,σωφροσυνη,φρονηση,
αληθεια,πιστη,εμπειρια,επιδεξιοτητα,συναδελφικοτητα,επιμελεια,οικονομια,τεχνη.
.
[3.1.172ζ] Βίας Τευταμίδου Πριηνεὺς ἔφη·
Οἱ πλεῖστοι ἄνθρωποι κακοί. Ἐς τὸ ἔσοπτρον [ἔφη] ἐμβλέψαντα δεῖ, εἰ μὲν καλὸς φαίνῃ,
 καλὰ ποιεῖν, εἰ δὲ αἰσχρός, τὸ τῆς φύσεως ἐλλιπὲς διορθοῦσθαι τῇ καλοκαγαθίᾳ. Βραδέως
ἐγχείρει· ὃ δ᾽ ἂν ἄρξῃ, διαβεβαιοῦ. Μίσει τὸ ταχὺ λαλεῖν, μὴ ἁμάρτῃς· μετάνοια γὰρ
ἀκολουθεῖ. Μήτ᾽ εὐήθης ἴσθι, μήτε κακοήθης. Ἀφροσύνην μὴ προσδέχου. Φρόνησιν
ἀγάπα. Νόει τὸ πραττόμενον. Ἄκουε πολλά. Λάλει καίρια.Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ ἐπαίνει διὰ
πλοῦτον. Πείσας λάβε, μὴ βιασάμενος. Κτῆσαι ἐν μὲν νεότητι εὐπραξίαν, ἐν δὲ τῷ γήρᾳ
σοφίαν. Ἕξεις ἔργῳ μνήμην, καιρῷ εὐλάβειαν, τρόπῳ γενναιότητα, πόνῳ ἐγκράτειαν, φόβῳ
εὐσέβειαν, πλούτῳ φιλίαν, λόγῳ πειθώ, σιγῇ κόσμον, γνώμῃ δικαιοσύνην, τόλμῃ ἀνδρείαν,
πράξει δυναστείαν, δόξῃ ἡγεμονίαν.

[3.1.172ζ] Βιας ο Τευταμιδου ο Πριηνευς ειπε:
Οι πιο πολυ ανθρωποι κακοι.Στον καθρεφτη να κοιταξεις πρεπει,αν μεν καλος φανεις,
καλα να κανεις,αν δε απαισιος,την ελλειψη της φυσεως να διορθωσεις με την
καλοκαγαθια.Αργα να επιχειρεις,οτι δε αρχισεις να'σαι βεβαιος,επειδη η μετανοια
ακολουθει.Μητ'αγαθος να'σαι,μητε κακοηθης.Την αφροσυνη μην δεχεσαι.Την φρονηση
ν'αγαπας.Να κατανοεις αυτο που πραττεται.Ακουε πολλα.Μιλα στη ωρα.Αναξιο αντρα
μην επαινεις για τον πλουτο.Πειθωντας να παιρνεις,οχι βιαζοντας.Ν'αποκτησεις στην μεν
νεοτητα ευτυχια,στο δε γηρας σοφια.Να'χεις στο εργο μνημη ,στην καταλληλη στιγμη
ευλαβεια,στο φερσιμο γενναιοτητα,στον πονο εγκρατεια,στον φοβο ευσεβεια,στον πλουτο
φιλια,στον λογο πειθω,στη σιωπη σεμνοτητα,στη γνωμη δικαιοσυνη,στη τολμη αδρεια,στη
πραξη δυναστεια,στη δοξα ηγεμονια
.
[3.1.172η] Περίανδρος Κυψέλου Κορίνθιος ἔφη·
Μελέτα τὸ πᾶν. Κέρδος αἰσχρὸν. Δημοκρατία κρεῖττον τυραννίδος. Αἱ μὲν ἡδοναὶ θνηταί,
αἱ δ᾽ ἀρεταὶ ἀθάνατοι. Εὐτυχῶν μὲν μέτριος ἴσθι, ἀτυχῶν δὲ φρόνιμος. Φειδόμενον
κρεῖττον ἀποθανεῖν ἢ ζῶντα ἐνδεῖσθαι. Σεαυτὸν ἄξιον παρασκεύαζε τῶν γονέων. Ζῶν μὲν
ἐπαινοῦ, ἀποθανὼν δὲ μακαρίζου. Φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσιν ὁ αὐτὸς ἴσθι. Ὃν ἂν
ἑκὼν ὁμολογήσῃς πονηρόν, παράβαινε. Λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ. Μὴ μόνον
τοὺς ἁμαρτάνοντας κόλαζε, ἀλλὰ καὶ τοὺς μέλλοντας κώλυε. Δυστυχῶν κρύπτε, ἵνα μὴ
τοὺς ἐχθροὺς εὐφράνῃς

[3.1.172η] Περιανδρος του Κυψελου ο Κορινθιος ειπε:
Μελετα το παν.Το κερδος αισχρον.Η Δημοκρατια ανωτερη της τυραννιδος.Οι μεν ηδονες
θνητες,οι δε αρετες αθανατες.Ευτυχων μεν συγκρατημενος να'σαι,ατυχων δε φρονιμος.
Αυτος που τσιγκουνευεται καλυτερα να πεθανει παρα ζωντας να στερηται τ'αναγκαια.
 Τον εαυτο σου να προετοιμαζεις αξιον των γονεων.Τον ζωντα μεν να τιμας,τον
αποθανοντα δε να μακαριζεις.Στους φιλους που ευτυχουν κι ατυχουν ο ιδιος να'σαι.
Οποιο αν με τη θεληση ομολογησεις πονηρο ,παραμερισε το. Λογια απορρητα μην τα
κοινολογεις.Οχι μονο τους βλαπτοντας να τιμωρεις,αλλα και τους μελλοντες
[να βλαψουν]εμποδιζε.Οτι δυστυχεις κρυψε,για να μην τους εχθρους ευχαριστησεις.

.

.
.

Jonathan Wolstenholme-books of books

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ THE Case OF,97 σελιδες-χ.ν.κουβελης

Το βιβλιο μια εκδοση αγγλικη του 1991 με τιτλο THE Case OF το αγορασε απο ενα
παλαιοβιβλιοπωλειο στο Μοναστηρακι,το ειχε στις προσφορες,3e οποιοδηποτε βιβλιο
αγοραζες,πριν εναν χρονο περιπου,του εκανε εντυπωση  γιατι ονομα συγγραφεα δεν
αναγραφονταν ουτε στο εξωφυλλο ουτε πουθενα αλλου σε καποια εσωτερικη σελιδα
του,ειχε 97 σελιδες,
το διαβασε σε μια βραδυα μετα απο δυο μερες που το αγορασε,μια αστυνομικη ιστορια
αρκετα καλογραμμενη,του αρεσε παρα πολυ και το ξαναδιαβασε το καλοκαιρι στις
διακοπες του στη Λευκαδα,
απο τη πρωτη σελιδα διαπιστωσε με εκπληξη πως διαβαζε ενα διαφορετικο βιβλιο,ενα
αλλο απο αυτο που ηξερε και το θυμονταν αρκετα πολυ καλα,αυτο συνεχιστηκε μεχρι
το τελος του βιβλιου,μια διαφορετικη αστυνομικη ιστορια,με στοιχεια φανταστικου και
φανερες επιρροες απο τον Poe και τον Borges,
το συστησε σε μια φιλη του και της το δανεισε,
την αλλη μερα του το επεστρεψε με την παρατηρηση πως αν δεν ειχε διαβασει ολα τα εργα
του Kafka θα νομιζε πως ηταν ενα δικο του εργο,συμφωνα με την ομοιοτητα του υφους,
την ρωτησε για το περιεχομενο,του ειπε για καποιον Κ. που βαθμιαια εγκλειστηκε
σε μια περιοχη μιας μεγαλουπολης και εντελει στο εσωτερικο μιας πολυκατοικιας
ψαχνοντας εναν ανθρωπο ενοικο  που ειχε στην κατοχη του καποια ενοχοποιητικα χαρτια
γι'αυτον,
της ζητησε να μην του πει το τελος της ιστοριας,και το ιδιο βραδυ,απο τις 11
μεχρι τις 2 διαβασε το βιβλιο,οπως το περιμενε διαβασε μια διαφορετικη ιστορια,
επιστημονικης φαντασιας,ενας φιλοσοφος στο πολυ μακρινο μελλον μετα απο μια
ολοκληρωτικη καταστροφη στο διαστημικο σταθμο που διεφυγε μαζι με μια 10μελη
ομαδα επιστημονων απο ενα μικρο αποσπασμα που διεσωσε του Tractatus Logico
Philosophicus του Ludwich Wittgenstein προσπαθει να ανασυνθεσει ολοκληρο
το πρωτοτυπο εργο,μια ιστορια μνημης,λογικης,φιλοσοφιας,στο τελος τα καταφερνει,
και το παραξενο ειναι πως το παραθετει αυτουσιο χωρις αυξηση του αριθμου 97
των σελιδων του βιβλιου,
καθε μερα αποφασισε να βρισκει χρονο να διαβαζει το βιβλιο,ετσι κι αλλιως,εκτος απο
την περιεργεια,αυτο τον διασκεδαζε γιατι ηταν σαν καθε φορα να διαβαζε ενα αλλο
βιβλιο,συνολικα το ξαναδιαβασε 3 φορες,σωστοτερα θα επρεπε να πει διαβασε 3 διαφο-
ρετικα βιβλια,
το 1ο ηταν μια ποιητικη συλλογη πολυ μοντερνα, το 2ο θεατρικο εργο στο στυλ του
Beckett,το 3ο μια φιλοσοφικη διατριβη στο εργο Heidegger,
επιστρεφοντας απο τις διακοπες την αλλη μερα το πρωι επισκεφτηκε ενα φωτοτυπειο
και ζητησε να του αντιγραψουν το βιβλιο σελιδα-σελιδα 10 φορες,
το απογευμα περασε και πηρε τα αντιγραφα,
τις επομενες μερες τα διαβασε,και τα 10 αφηγουνταν την ιδια αστυνομικη ιστορια που ειχε
πρωτοδιαβασει οταν αγορασε το βιβλιο,τα ξαναδιαβασε στη τυχη,τιποτα δεν αλλαξε,
εβαλε μια αγγελια σε μια εφημεριδα μεγαλης κυκλοφοριας ζητωντας  ενα ατομο η' ατομα
για φιλολογικη εργασια ενος μηνα καλα πληρωμενη,την αλλη μερα χτυπησε στις 10
ακριβως,οπως εγραφε η αγγελια μετα τις 10 το πρωι,το κουδουνι στο διαμερισμα
του,ανοιξε,ηταν μια νεαρη κοπελα,3ετης φοιτητρια της φιλολογιας οπως του ειπε,
της ζητησε να  αντιγραψει σελιδα-σελιδα το βιβλιο οσες αντιγραφες μπορεσει να κανει
σε ενα μηνα,
η κοπελα πηρε το βιβλιο κι εφυγε,ακριβως μετα απο ενα μηνα του εφερε τις αντιγραφες
και πληρωθηκε για την σχολαστικη εργασια της,
1 σελιδα ανα 10 λεπτα ,επομενως για καθε αντιγραφη του βιβλιου χρειαστηκαν 970 λεπτα,
σε ωρες 16 ωρες και 10 λεπτα,περιπου 3 μερες,10 αντιγραφα το μηνα,
το βραδυ διαβασε το 1ο αντιγραφο,περιειχε την ιστορια που εμοιαζε του  Καφκα,
ξενυχτησε,το ξαναδιασε,παλι η ιδια ιστορια,
το 2ο ειχε το θεατρικο αλλα στιλ Μπεκετ,το 3ο την αστυνομικη ιστορια  με τις επιρροες
του Poe και Borges,το 4ο τη φιλοσοφικη διατριβη για τον Heidegger,το 5ο την ποιητικη
συλλογη,το 6ο την επιστημονικη φαντασια του Tractatus του Wittgenstein,το 7ο του
Καφκα,το 8ο του Heidegger,το 9ο του Ποε και Μπορχες,το 10ο του Μπεκετ,
τα ξαναδιασε παλι με την ιδια σειρα η ιδια ακριβως ιστορια,
καποιες επιγουσες επαγγελματικες και οικογενειακες υποθεσεις τον απομακρυναν για ενα
τριμηνο περιπου απο το βιβλιο,
οταν ξεμπερδεξε μ'αυτες ξαναπηρε το βιβλιο,
ηταν μετα τις 11 το βραδυ,στη πρωτη σελιδα διαβασε:
Το βιβλιο μια εκδοση αγγλικη του 1991 με τιτλο THE Case OF το αγορασε απο ενα
παλαιοβιβλιοπωλειο στο Μοναστηρακι,το ειχε στις προσφορες,3e οποιοδηποτε βιβλιο
αγοραζες,πριν εναν χρονο περιπου,του εκανε εντυπωση  γιατι ονομα συγγραφεα δεν
αναγραφονταν ουτε στο εξωφυλλο ουτε πουθενα αλλου σε καποια εσωτερικη σελιδα
του,ειχε 97 σελιδες,
αυτο δεν τον παραξενεψε καθολου,ηταν αναμενομενο,και συνεχισε να διαβαζει:
το διαβασε σε μια βραδυα μετα απο δυο μερες που το αγορασε,μια αστυνομικη ιστορια
αρκετα καλογραμμενη,του αρεσε παρα πολυ και το ξαναδιαβασε το καλοκαιρι στις
διακοπες του στη Λευκαδα,
απο τη πρωτη σελιδα διαπιστωσε με εκπληξη πως διαβαζε ενα διαφορετικο βιβλιο,ενα
αλλο απο αυτο που ηξερε και το θυμονταν αρκετα πολυ καλα,αυτο συνεχιστηκε μεχρι
το τελος του βιβλιου,μια διαφορετικη αστυνομικη ιστορια,με στοιχεια φανταστικου και
φανερες επιρροες απο τον Poe και τον Borges,...
εκεινη τη νυχτα διαβασε 50 σελιδες,το εκλεισε και κοιμηθηκε,
την αλλη μερα παλι την ιδια ωρα συνεχισε το βιβλιο,και τις επομενες μερες,
διαβασε μεσα στο βιβλιο ολοκληρωμενες τις ιστοριες που ειχε διαβασει,του Ποε,Μπορχες,
Καφκα,Μπεκετ,Βιτγκενσταιν,Χαιντεγκερ,τη μοντερνα ποιηση,και πολλες αλλες ιστοριες
και κειμενα σε διαφορα ειδη του λογου,συνεχως παρεμβαλλονταν νεες ,
αποφασισε να μεταπουλησει το βιβλιο,ενα πρωι επισκεφθηκε το ιδιο παλαιοβιβλιο-
πωλειο  στο Μοναστηρακι κι εδωσε το βιβλιο,παλαιοπωλης το πηρε στα χερια του,το
ζυγισε,το ανοιξε να δει αν εχει σχισμενες σελιδες,και του ειπε με πολυ χαμηλη φωνη,
εκανε μεγαλη προσπαθεια να τον ακουσει:
-'τι να σου δωσω,μικρο βιβλιο ειναι,97 σελιδες μονο,δεν γραφει και ονομα συγγραφεα,
δεν ειναι κανενος επωνυμου,επειτα δεν διαβαζει ο κοσμος βιβλια,δεν αγοραζει κανενας,
γεμισαμε βιβλια απουλητα,στοιβες,να,τις βλεπεις θα μας πλακωσουν καμια ωρα,τι να σου
πω τωρα;,αν θες αστο,1e''
το αφησε κι εφυγε
.
.
.

Εσωτερικο με τη Σαπφω-2 παραλλαγες-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

για να φτασω το κοκκινο μηλο επιμηκυνω το δεξι μου χερι,ειναι αναλαφρο
σαν πουλι,αποψε το φεγγαρι ησυχα τρεμοπαιζει τα φυλλα της τριανταφυλλιας,
ακουω τον μυρωδικο ηχο τους στον καθρεφτη μου,τον ακους και συ;μου κανει
χειρονομια να τον ακολουθησω,καθε βραδυ αυτο το ιδιο γινεται,στην αρχη
δισταζω,μετα συναινω,εισαι λυπημενη η' ευτυχισμενη;το φως του φεγγαριου,
κοιτα,μου φωτιζει τον αριστερο ωμο,σαν λευκο περιστερι ετοιμο να πεταξει,
μην τρομαξεις,οταν ησουνα παιδι δεν ηθελες να φυτρωσουν φτερα στους ωμους
σου η' να τα κολλησεις και να πεταξεις;χαμογελας,συχνα ονειρευομαι να πεταω,
κι ειναι σαν αληθινα να πεταω,και παντα μ'ακολουθαει μια κιτρινη πεταλουδα,
νομιζω πως παντα η ιδια ειναι,τι σημασια εχει αν δεν ειναι ετσι,ολες οι κιτρινες
πεταλουδες ιδιες ειναι,το ιδιο μεγεθος και με τον ιδιο απαραλλαχτο τροπο
χτυπουν τα φτερα τους,το ψαρακι στη γυαλα ποτε δεν κοιμαται,δεν το παρατηρησες
κι εσυ;συνεχεια κινηται,τι βλεπει ;αραγε τι σκεφτεται;τι αισθανεται;ποιος ξερει;
πολλες φορες καθομαι ακινητη με τις ωρες και το κοιταω,κυριως κοιταω τα ματια
του,δεν ειναι σαν τα δικα μας διπλα-διπλα αλλα απο την μια κι απο την αλλη πλευρα
ξεχωριστα,ομως μπορει να μην ειναι ετσι κι εγω να το πιστευω και με καποιο αγνωστο
τροπο να συνδεονται,να συνδεουν το μερος με το ολο,φαντασου να'χουν περιεργεια
να δουν εξω απο τη γυαλα,ποιος ειμαι εγω;ποιος εισαι εσυ;θυμασαι;εσυ μου το εκανες
δωρο,τωρα το φως στεκεται στο μετωπο σου,φευγαλεο,λευκο αργυρο,ακους το κοκκινο μηλο
που πεταει στον καθρεφτη σαν πουλι;αναλαφρο αεικινητο,τι σχεση εχει αυτο το κοκκινο
πουλι με το φως;δεν ξερω,νομιζω,πως αν δεν μιλησεις για τον κοσμο,τι σε περιτριγυριζει,
κοντινο κι απομακρο,δεν θα τον κατανοησεις,ποσο μυριζει η τριανταφυλλια μας στο κηπο
αποψε,εχουν παντα τα πραγματα ενα τροπο να σουν δηλωνουν την παρουσια τους,πως
υπαρχουν,πως ειναι εδω,οπως εσυ οπως εγω,παρε στο χερι σου το μηλο να νιωσεις
τη βαρυτητα του,δεν ειναι ελαφρυ;ουτε που το νιωθεις;σαν ηρεμη σκεψη,ησυχη
.
.
.

Αρπαλυκη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
ΙΓ΄ Περὶ Ἁρπαλύκης
[μεταφραση-σχολια χ.ν.κουβελης]

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα

ΙΓ΄ Περὶ Ἁρπαλύκης
Ἱστορεῖ Εὐφορίων Θρᾳκὶ καὶ Δεκτάδας
(1) Κλύμενος δὲ ὁ Τελέως ἐν Ἄργει γήμας Ἐπικάστην γεννᾷ παῖδας, ἄρρενας μὲν Ἴδαν
καὶ Θήραγρον, θυγατέρα δὲ Ἁρπαλύκην, πολύ τι τῶν ἡλίκων θηλειῶν κάλλει διαφέρουσαν.
ταύτης εἰς ἔρωτα ἐλθὼν χρόνον μέν τινα ἐκαρτέρει καὶ περιῆν τοῦ παθήματος· ὡς δὲ πολὺ
μᾶλλον αὐτὸν ὑπέρρει τὸ νόσημα, τότε διὰ τῆς τροφοῦ κατεργασάμενος τὴν κόρην λαθραίως
αὐτῇ συνῆλθεν.
(2) ἐπεὶ μέντοι γάμου καιρὸς ἦν καὶ παρῆν Ἀλάστωρ, εἷς τῶν Νηλειδῶν, ἀξόμενος αὐτήν, ᾧ καθωμολόγητο, παραχρῆμα μὲν ἐνεχείρισε, πάνυ λαμπροὺς γάμους δαίσας.
(3) μεταγνοὺς δὲ οὐ πολὺ ὕστερον διὰ τὸ ἔκφρων εἶναι μεταθεῖ τὸν Ἀλάστορα καὶ περὶ μέσην
ὁδὸν αὐτῶν ἤδη ὄντων ἀφαιρεῖται τὴν κόρην, ἀγ<αγ>όμενός τε εἰς Ἄργος ἀναφανδὸν αὐτῇ
ἐμίσγετο. ἡ δὲ δεινὰ καὶ ἔκνομα πρὸς τοῦ πατρὸς ἀξιοῦσα πεπονθέναι τὸν νεώτερον ἀδελφὸν κατακόπτει· καί τινος ἑορτῆς καὶ θυσίας παρ᾿ Ἀργείοις τελουμένης, ἐν ᾗ δημοσίᾳ πάντες
εὐωχοῦνται, [καὶ]τότε σκευάσασα τὰ κρέα τοῦ παιδὸς παρατίθησι τῷ πατρί.
(4) καὶ ταῦτα δράσασα αὐτὴ μὲν εὐξαμένη θεοῖς ἐξ ἀνθρώπων ἀπαλλαγῆναι, μεταβάλλει τὴν
ὄψιν εἰς χαλκίδα5 ὄρνιν· Κλύμενος δὲ, ὡς ἔννοιαν ἔλαβε τῶν συμφορῶν, διαχρῆται ἑαυτόν.
.
[μεταφραση-σχολια χ.ν.κουβελης]

ΙΓ΄ Περὶ Ἁρπαλύκης
Ιστορει ο Ευφοριων στον Θρακα και ο Δεκταδας
(1) Ο Κλυμενος δε του Τελεα στο Αργος παντρευθεις την Επικαστη  γεννα παιδια,αρρενα
μεν τον Ιδα και τον Θηραγρο,θυγατερα δε την Αρπαλυκη,που πολυ των συνομιλικων
θηλυκων στο καλλος διεφερε,τουτης ερωτευθεις καποιο χρονο μεν συγκρατιονταν και
ξεπερνουσε το παθος.Καθως δε παρα πολυ αυτον υπερχειλιζει η αρρωστεια,τοτε με τη
συνεργεια της τροφου κρυφα μ'αυτην συνεβρεθηκε.
 (2) Οταν λοιπον του γαμου καιρος ηταν κι ηρθε ο Αλαστωρ,ενας των Νηλειδων,να την
παρει,που σ'αυτον ειχε υποσχεθει,αμεσως μεν την παρεδωσε,πολυ λαμπρα γαμηλια
τραπεζια παραθετωντας,
(3)μετανιωνοντας δε λιγο υστερα γιατι παραφρονησε καταδιωξε τον Αλαστορα και στο
μεσο του δρομου αυτων οντων ηδη αρπαξε τη κορη,κι ερχομενος στο Αργος φανερα
μ'αυτη εσμιγε.Αυτη δε τρομερα και ανομα απ'τον πατερα θεωρωντας πως εχει παθει
τον νεοτερο αδερφο κομματιαζει.Και καποιας γιορτης και θυσιας απ'τους Αργειους
τελουμενης,στην οποια δημοσια οι παντες τρωνε και διασκεδαζουν,τοτε παρασκευαζον-
τας τα  κρεατα του παιδιου τα παραθεσαι στον πατερα.
(4) και τουτα ενεργωντας αυτη μεν προσευχομενη στους θεους απ'τους ανθρωπους
ν'απαλλαγει,μεταμορφωθηκε σε πουλι χαλκιδα.Ο Κλυμενος δε,οταν εννοησε τις
συμφορες,αυτοκτονησε.
.
.
Σχολια:
.-Παρθένιος ο Νικαευς [1ος αι.π.Χ] Ελληνας αρχαιος ποιητης απο τη Νίκαια της Βιθυνιας
.-Ευφορίων ο Χαλκιδευς [γεννηθηκε περιπου το 275π.Χ]Ελληνας αρχαιος ποιητης και
επιγραμματοποιος
Suda s.v. Εὐφορίων, ε 3801
Εὐφορίων, Πολυμνήστου, Χαλκιδεύς, ἀπὸ Εὐβοίας, μαθητὴς ἐν τοῖς φιλοσόφοις Λακύδου
καὶ Πρυτάνιδος καὶ ἐν τοῖς ποιητικοῖς Ἀρχεβούλου τοῦ Θηραίου
-Δεκτάδας,ης,αρχαιος συγγραφεας που εγραψε μυθικα θεματα
-οι απογονοι του Νηλεα ονομαζονταν Νηλειδες,ο Νηλεας ηταν πατερας του Νεστορα
της Πυλου.
-η γιορτη ειναι αφιερωμενη στη θεα Ηρα
-το πουλι χαλκις ισως ειναι ενα ειδος κουκουβαγιας,θεωρουμενη θεραπαινιδα,υπηρετρια
της θεας Αθηνας,
στη Λακωνια χαλκις ειναι η θεραπαινιδα,η υπηρετρια.
.
Ευφορίων ο Χαλκιδευς
-αποσπασμα απο το επικο ποιημα του Θραξ ,που αναφερεται στον Κλυμενο και την Αρπαλυκη

3                        ] ήλιε δε •[
               ] παιδός άγασίφ[ρον]ος · [
5                       ] δείπνα λυγρήι επ[ ί μοίρηι (?)
                 ευ? θ][α]ρσες · από κλύτόνω[
                ] · ν τε και [α]ρχματα κ[α]λλυνο[υσ · ·
                 πρό]δομονδε διέκ θαλάμοιο · [
               θυ]ρετρα και υψοθι δωμηθέν[τα
10              ]ος επ' [ε]υρυρόηι Αϊαντι
             ] · ν υ[πει]ρέχει [ακ]ρεμόνε[σσιν
           μαργοσυνης δε ε]κητι θεοι και άεικέος άΐκλου
          οίόβιόν μιν εθηκα]ν' Άθηναίης θεράπαιναν
          χαλκίδα, τοις έτε]ροισιν άπεχθομένην ορνισιν
15    άνδράσι δ' ος γ' ά]πάρεστος έώι θάνεν άμφι σιδήρ[ωι].
       παιδί νυν ουλομε]νον Κλυμένου έπε', αίνος ερωτο[ς.
                               ε]πιμίσγεται ώκεάνοιο
                                 ]κορέσσομεν ἧι ποτε Μῆδος
                            ]σσεναν[...].α[...]ρ.υ...ν
20                                  ]φωεσ[ ]..[
                                           ]κερασ[
                                            ]..αι..[
                 
.
.
λυγρος,ολεθριος
Αιαντας,ποταμος
ακρεμων,κλαδι δεντρου που διακλαδιζεται σε μικροτερα κλαδια
ἕκητι,για αιτια του,της
μαργοσυνη,αισχρη επιθυμια
αεικης,απρεπης
ἄικλον,βραδυ φαγητο
Άθηναίης,θεας Αθηνας
οἰόβιος,μοναχικος
ουλομενη,καταραμενη
αίνος ερωτο[ς,αστερισμος
.
.
.

Αρχιλοχος,αποσπασμα  παπυρου[Κολωνια Koln Germany]

Εγω ο Αρχιλοχος ποιητης μισθοφορος γραφω-χ.ν.κουβελης

Εγω ο Αρχιλοχος ο Παριος ο Θασιος υιος της δουλης Ενιπους αριστοκρατης
ποιητης δια πενιαν και αποριαν οινοφιλος μισθοφορος θυμοεις σαρκαστικος
εκδικητικος ιδιοφυης θαρρσυς αντιων παντοδαπων  επ' δουρι κεκλυμενος γραφω:
Ασπίδι μεν Σαΐων τις αγάλλεται, ην παρά θάμνωι,
έντος αμώμητον, κάλλιπον ουκ εθέλων·
ψυχήν δ’ εξεσάωσα. Τι μοι μέλει ασπίς εκείνη;
Ερρέτω· εξαύτις κτήσομαι ου κακίω.
κι ας με περασουν για δειλο,καλλιτερα ριψασπις παρα,νομιζω,ριψψυχης
με την ασπιδα καποιος απ'τους Σαιους αγαλλεται,που σε θαμνο κοντα,
χαρμα ιδεσθαι,την παρατησα εξαναγκασμενος.
Τον εαυτο μου εσωσα.Τι με νοιαζει η ασπιδα εκεινη;
Ας παει στα τσακιδια.Παλι μι'αλλη καλλιτερη θ'αποκτησω
πολλα ειδαν τα ματια μου,ανθρωπους και τοπους,παλιανθρωπους κι αριστους,τσογλανια
και φιλοσοφους,πορνες κι ηθικες,λοχιες και λογιωνε στρατηγους ,
α σιγουρα
Ου φιλέω μέγαν στρατηγόν ουδέν διαπεπλιγμένον
ουδέ βοστρύχoισι γαύρον ουδ’ υπεξυρημένον,
αλλά μοι σμικρός τις είη και περί κνήμας ιδείν
ροικός, ασφαλέως βεβηκώς ποσσί, καρδίης πλέως.
βεβαιοτατα
δεν γουσταρω μεγα στρατηγο ουτε μ'ανοιχτα τα ποδαρια στημενο
ουτε με κατσαρα τσουλουφια θρασεμενον ουτε και κοντρα ξυρισμενο
αλλ'ας ειναι για γουστο μου κοντος και με στραβα ποδαρια
σταθερα να περπατα,να το λεει η καρδια του
πνεει απ'τις αγριοτριανταφυλλιες ενα μυριστικο αερακι κι απαλα μου χαιδευει το προσωπο
και χωρις να θελω ζωντανη μου φερνει την εαρινη αναμνηση της Νεοβουλης
Ἐσμυρισμέναι κόμας καὶ στῆθος,
ὡς ἄν καὶ γέρων ἠράσσατο.
αχ μοσχομυριστα μαλλια και στηθος
και γερο αναστατωνεται
αχ μοναχα η κορη του Λυκαμβεα ειναι η πιο υπεροχη
Οἴην Λυκάμβεω παῖδα τὴν ὑπερτέρην.
και ποσο μου ερεθιζει το μυαλο η σκεψη τους,ο Λυκαμβεας κι η Νεοβουλη μισητοι εχθροι
μου,με πικρους στιχους αν δεν τους εξολοθρευσω δεν θα ησυχασω,με ιαμβους βραχυ μακρο
και τροχαιους μακρο βραχυ δεν θα τους αφησω σε χλωρο κλαρι,την απιστια τους θα
πληρωσουν,τι κι αν γυριζω πληρωμενος πολεμιστης για συμφεροντα ξενα εδω κι εκει στην
Ιωνια στη Θασο στη Μακεδονια στη Τορωνη στην Ευβοια θα επιστρεψω στη πατριδα να τους
 τσακισω,βραχυ μακρο βραχυ και παλι απ'την αρχη,μια ωρα πριν το γαμο αλλαξαν,δεν με θελουν
για γαμπρο φωναξαν,μ'εδιωξαν,μ'εξευτελισαν σ'ολο το νησι,εμενα τον γονο τ'αριστοκρατη
Τελεσικλη,αλλα κι εγω εχω καταστρωσει αλαθητο σχεδιο να τους εξευτελισω,
τα φκιαχνω λοιπον με την αδερφη,την ξεμυαλιζω,δοξα τω θεω ο πολεμος μου'κανε γερο και
θελκτικο το κορμι,δεν θ'αντεξει,θα λαβωθει στις σαιτιες μου,θα τη ριξω στις γλυκες του
κρεβατιου,κι υστερα τους χορευω ως το τελος,
ειναι στιγμες που με πιανει στο δοκανο της μια στεναχωρια μεγαλη,και για τιποτα δεν με
μελλει,
ουτε για ιαμβους ουτε για τερψεις
Καὶ μ' οὔτ' ἰάμβων οὔτε τερπωλέων μέλει·
να σιωπησω θελω,να μη κινουμαι,να μην αισθανομαι τιποτα,τοτε παρακαλαω να εμφανισθει
επιτελους εκεινος ο σκαιοτατος Καλωνδας η' Κορακας,ειτε στη Ναξο ειτε οπουδηποτε αλλου
δεν με νοιαζει,
τωρα και τι θα'δινα,αν
Εἰ γὰρ ὣς ἐμοὶ γένοιτο χεῖρα Νεοβούλης θιγεῖν
και μονο γινονταν το χερι της Νεοβουλης ν'αγγιζα
θυμαμαι και γελαω ενα περιστατικο στο σπιτι της,τοτε π'αραβωνιασμενος κι ευτυχισμενος
γυριζα εκει.η μανα της κοκετα δεν το'βαζε κατω,γρια κοτα και βαφονταν και στολιζονταν κι
ηθελε να περναει για μικρουλα,ποθητη,κι οπως ερχονταν σιναμενη και κουναμενη η πεθερα
εσκυψα και ψιθυρισα στ'αυτι της Νεοβουλης μου
Οὐκ ἄν μύρισι γρηῦς ἐοῦσ' ἠλείφεο.
με μυρα η γρια μπλατσαρωνεται
-σιγα ,μη σ'ακουσει  η μαμα,αντεδρασε εκεινη και γελασε
ποσο με κουραζαν οι βεγγερες που καθε τοσο εκανε,μαζευε πριν βραδιασει τις φιλεναδες της,
κατι ανυπαντρες γεροντοκορες,κατι ξιπασμενες νεοπλουτες και κοτσομπολευαν περι παντος
επιστητου,ηληθια γελια,ανοησιες,ελαφραδες,ενας ακατασχετος απεχθης βαβακισμος φλυαριας
στριφογυριζε στο σπιτι
Κατ' οἶκον ἐστρωφᾶτο μισητὸς βάβαξ.
απο δω που καθομαι μου φαινεται
Ἥδε δ' ὥστ᾽ ὄνου ῥάχις
ἕστηκεν ὕλης ἀγρίης ἐπιστεφής·
το βουνο της Θασου σαν ραχη γαιδαρου και το δασος σαν σαμαρι πανω του,αυτη η αποικια
ηταν μια μωροφιλοδοξια του πατερα,να'χει την αποικια του,καθε αριστοκρατης που σεβεται
τ'ονομα του εχει αποικια,αυτη μας καταστρεψε,δεν ειναι ευκολο σημερα να κρατηθουν αυτες
οι αποικιες,πολλοι ειναι αυτοι που τις  επιβουλευονται,ειναι λιαν δυσκολα κι επικινδυνα πραγ-
τα αυτες οι αποικιες,και δεν ξερεις πως καταληγουν,σημερα δεν ειναι οπως παλιοτερα,αλλαξαν
οι καιροι,και πολιτικα και οικονομικα και στρατιωτικα,καιροι ου μενετοι.
παρ'ολ'αυτα μεσα στη δεινη πενια μου και την πολυ μαλα απορια μου
 οὔ μοι τὰ Γύγεω τοῦ πολυχρύσου μέλει,
οὐδ᾽ εἷλέ πώ με ζῆλος, οὐδ᾽ ἀγαίομαι θεῶν ἔργα,
μεγάλης δ᾽ οὐκ ἐρέω τυραννίδος·
ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν.
εμενα οι θησαυροι του πολυχρυσου Γυγη δεν με νοιαζουν
ουτε καθολου με πιανει ζηλια ουτε θαυμαζω των δυνατων τα εργα
ουτε ζηταω να'χω μεγαλη εξουσια
περα πολυ μακρια αυτα απ'τα ματια μου ειναι
μα τι στο διαολο εγινε;γιατι σκοτιδιασε;μεσημερι ηταν,μηπως υβρισα τα θεια και τα ιερα
εν αγνοια μου και καποιους απ'τους ανωτερους τσαντιστηκε κι εστειλε αυτο το φοβερο
σημαδι να δω και να μετανοησω;τι εγινε ο ηλιος;που πηγε;,εδω ηταν πριν στη μεση τ'ουρανου
και με κατακαιγε με τις ακτινες του,ανοιξη Απριλης οντας,ποιος τον αρπαξε και κανει φτηνη
πλακα στους ανθρωπους;αν εκκλειψει ο ηλιος τοτε χαιρεται η ζεστη και καλωσερχεται η
παγωνια,γαια γεννοιτο παγογαια ,δεν μπορει αυτο να γινει,ειναι αδυνατο,οπως ας πουμε τα
θηρια ν'αλλαξουν τις θεσεις τους με τα δελφινια,και ν'αγαπουν τα ηχηρα κυματα πιο πολυ απ'τη
στερια,και τα δελφινια το δασωμενο βουνο,αυτο που  βλεπω τωρα το θεωρω ανελπιστο,
κι ορκο σιγουρα θα'παιρνα πως δεν  μπορει να συμβει,και στα παραξενα δεν πιστευω,
κι ουτε πως ο Ζευς ο πατερας των Ολυμπιων ειν'ο αιτιος,γιατι και στους θεους υπαρχει μετρο
τι μπορουν να κανουν,θεοι τε ουκ υπερβησεται μετρα,ομως η εκκλειψη του ηλιου συμβαινει
τωρα εδω μπροστα στα ματια μου κι ειμαι μαρτυρας της και ενω ηταν μεσημερι εγινε νυχτα,και
κρυφτηκε το φως του ηλιου που ελαμπε,και σιγουρα τρομερο δεος θα πλακωσε τους
ανθρωπους κι απ'αυτο δεν γινεται να μη πιστεψουν και να μην ειναι φυσιολογικα αναμενομενο
και να μην απορισουν ακομα κι οταν συμβει τα ψαρια με τ'αγρια θηρια ν'αλλαξουν τις μονιες
 τους,
αυτο,δεν ξερω γιατι,μου φαινεται αξιον αποριας για τον ανθρωπο και κρισιμο για τη μελλοντικη
σκεψη του και πρεπει ταχιστα να καταγραψω αυτο το φευγαλεο φαινομενο,ειμαι σιγουρος πως
στο μελλον θα ειναι σημαντικη αυτη η  παρατηρηση,αρχισε να ξεθολωνουν τα ματια μου,αρχιζω
να βλεπω καλλιτερα,οπως σε κατι που  βλεπεις μπαινει μπροστα κατι αλλο και το κρυβει,
αληθεια τι μπηκε μπροστα απ'τον ηλιο και τον εκρυψε,να προλαβω λοιπον να το καταγραψω
πριν αυτος ο Καλωνδας  μπει μπροστα μου και με κρυψει
Χρημάτων ἂεπλον οὐδέν ἐστιν οὐδ’ ἀπώμοτον οὐδέ θαυμάσιον,
ἐπειδή Ζεύς πατήρ Ὀλυμπίων ἐκ μεσαμβρίης ἒθηκε νύκτ’,
ἀποκρύψας φάος ἡλίου λάμποντος,λυγρόν δ’ ἦλθε ἐπ’ ἀνθρώπους δέος.
ἐκ δέ τοῦ καί πιστά πάντα κἀπίελτα γίνεται ἀνδράσιν·
μηδείς ἒθ’ ὑμέων εἰσορέων θαυμαζέτω
μηδ’ ἐάν δελφῖσι θῆρες ἀνταμείψωνται νομόν
ἐνάλιον, καί σφιν θαλάσσης ἠχέεντα κύματα
φίλτερ’ ἠπείρου γένηται, τοῖσι δ’ ὑλέειν ὂρος.
 [ολικη εκκλειψις ηλιου τη 6η Απριλίω 648 π.Χ
εγραφει παρ'Αρχιλοχου εν ειδει παρατηρητου]
.
.
.

Λαοδικη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
16. Περὶ Λαοδίκης
(Ἱστορεῖ Ἡγήσιππος Μιλησιακῶν Παλληνιακῶν α΄)
[μεταφραση-σχολια χ.ν.κουβελης]

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
16. Περὶ Λαοδίκης
(Ἱστορεῖ Ἡγήσιππος Μιλησιακῶν Παλληνιακῶν α΄)

(1) Ἐλέχθη δὲ καὶ περὶ Λαοδίκης ὅδ᾿ ὁ λόγος, ὡς ἄρα παραγενομένων ἐπὶ Ἑλένης ἀπαίτησιν Διομήδους καὶ Ἀκάμαντος πολλὴν ἐπιθυμίαν εἶχεν μιγῆναι παντάπασι νέῳ ὄντι Ἀκάμαντι· καὶ
μέχρι μέν τινος ὑπ᾿ αἰδοῦς κατέχεσθαι, ὕστερον δὲ νικωμένην ὑπὸ τοῦ πάθους ἀνακοινώσασθαι Περσέως γυναικὶ (Φιλοβίη αὐτῇ ὄνομα) παρακαλεῖν τε αὐτὴν ὅσον οὐκ ἤδη διοιχομένῃ ἀρήγειν αὐτῇ.
(2) κατοικτείρουσα δὲ τὴν συμφορὰν τῆς κόρης δεῖται τοῦ Περσέως ὅπως συνεργὸς αὐτῇ γένηται, ἐκέλευέ τε ξενίαν καὶ φιλότητα τίθεσθαι πρὸς τὸν Ἀκάμαντα. Περσεὺς δὲ τὸ μὲν καὶ τῇ γυναικὶ βουλόμενος ἁρμόδιος εἶναι, τὸ δὲ καὶ τὴν Λαοδίκην οἰκτείρων, πάσῃ μηχανῇ τὸν Ἀκάμαντα εἰς Δάρδανον ἀφικέσθαι πείθει (καθίστατο γὰρ ὕπαρχος τοῦ χωρίου), ἦλθε [δὲ] καὶ Λαοδίκη ὡς εἰς ἑορτήν τινα σὺν ἄλλαις τῶν Τρῳάδων ἔτι παρθένος οὖσα.
(3) ἔνθα δὴ παντοδαπὴν θοίνην ἑτοιμασάμενος συγκατακλίνει καὶ τὴν Λαοδίκην αὐτῷ, φάμενος
μίαν εἶναι τῶν τοῦ βασιλέως παλλακίδων. καὶ Λαοδίκη μὲν οὕτως ἐξέπλησε τὴν ἐπιθυμίαν, χρόνου δὲ προϊόντος γίνεται τῷ Ἀκάμαντι υἱὸς Μούνιτος ὃν ὑπ᾿ Αἴθρᾳ τραφέντα μετὰ Τροίας ἅλωσιν διεκόμισεν ἐπ᾿ οἴκου· καὶ αὐτὸν θηρεύοντα ἐν Ὀλύνθῳ τῆς Θράκης ὄφις ἀνεῖλεν.
.
[μεταφραση-σχολια χ.ν.κουβελης]

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
16. Περὶ Λαοδίκης
(Ἱστορεῖ Ἡγήσιππος Μιλησιακῶν Παλληνιακῶν α΄)

(1)ελεγαν δε και για την Λαοδικη τουτη την ιστορια,πως οταν εφθασαν για να ζητησουν την
Ελενη ο Διομηδης κι ο Ακαμαντας μεγαλη επιθυμια την επιασε να σμιξει με τον Ακαμαντα
που ηταν παρα πολυνεαρος,και μεχρι ενα βαθμο απ'την ντροπη συγκρατηθηκε,υστερα δε
νικημενη απ'το παθος  το μαρτυρησε στη γυναικα του Περσεα[Φιλοβιη τ'ονομα της]και την
παρακαλεσε να την βοηθησει που'ταν σχεδον παραδομενη.
 (2) Συμμεριζοντας δε τη συμφορα της κοπελας παρακαλεσε θερμα τον Περσεα οπως
συνεργος σ'αυτη να γινει,και του ζητησε φιλοξενια να παραθεσει στον Ακαμαντα.Ο
Περσεας θελοντας δε και να μην δυσαρεστησει τη γυναικα του,και την Λαοδικη δε
ευσπλαχνιζοντας,με καθε τροπο τον Ακαμαντα στη Δαρδανο να'ρθει πειθει [που'ταν
διορισμενος υπευθυνος υπαρχος της περιοχης].Ηρθε κι η Λαοδικη δηθεν για καποια
γιορτη μαζι μ'αλλες Τρωαδιτισσες π'ακομα παρθενα ηταν.
(3) Εκει λοιπον ενα γιορτινο τραπεζι με παντος ειδους φαγητων του ετοιμασε κι εβαλε να
πλαγιασει και η Λαοδικη μ'αυτον,λεγοντας πως ειναι μια απ'τις παλλακιδες του  βασιλια.
Και η Λαοδικη μεν ετσι χορτασε την επιθυμια,με του χρονου δε το περασμα γινεται στον
Ακαμαντα ο γιος ο Μουνιτος τον οποιο απ'την Αιθρα τραφεντα μετα την αλωση της Τροιας
μετεφερε στο σπιτι του.Κι αυτον σε κυνηγι που ηταν στην Ολυνθο της Θρακης φιδι του πη-
ρε τη ζωη.

Σχολια
-Λαοδικη,κορη του Πριαμου και της Εκαβης
-Διομηδης,ομηρικος ηρωας,βασιλιας του Αργους
-Ακαμαντας,γιος του Θησεα
-Περσεας,υπαρχος στη Δαρδανο,πολη του Ελλησποντου
-Αιθρα,γυναικα του Αιγεα και μητερα του Θησεα
-Τη Λαοδικη για να την γλυτωσουν οι θεοι απο την αιχμαλωσια των Αχαιων κατα την
αλωση της Τροιας ανοιξαν τη γη και την εκρυψαν μεσα
.
.
.

Οδυσσεας- χρωματιστο χώμα σε ξυλο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οδυσσεας-Odysseas-χ.ν.κουβελης

μας φώναξε,ειχε βραδιάσει,μαζευτηκαμε γύρω του,μας κοίταξε,''δεν λείπει κανενας'',μας
μέτρησε,άρχισε να μιλαει,αργα,σαν να'ψαχνε να βρει τις λέξεις,το νιωθαμε στην αναπνοή
του πως πάλευε να οργανώσει τις σκέψεις του,να αντιστοιχούν στα πράγματα,να μην
πέρνονται για παράλογες,ασαφείς και ανόητες,τ α ίδια πολλές φορές μας τα είχε πει,καθε
φορά πρόσθετε η' αφαιρούσε συμβάντα,γελουσε ''αυτο που αφαιρω είναι γιατί δεν
συνέβει ακόμα κι όχι γιατί δεν θα συμβεί ποτέ,κι αυτό που προσθετω είναι γιατί εν τω
μεταξυ συνέβηκε,να κοιτάξτε στον ουρανό το φεγγάρι,ειτε αφαιρείται είτε προσθέτεται
σ'αυτο που πάντα παρ'ολ'αυτα είναι ακεραιο'',φυσηξε ένα δροσερό αεράκι,ε να ψάρι
αναπήδησε στο νερό,μολις και προλαβαμε να δούμε την αργυρή λάμψη του,"και τις
σταγόνες των νερών του θ'ακουσουμε στ'αυτι του κοχυλιού ψιθυρο'',εγινε
σοβαρός,"καποτε βρέθηκα σε μία μακρυνη χώρα που όλα ήταν άσπρα,
τοσο άσπρα που δεν μπορούσες τίποτα να ξεχωρίσεις,δεν υπήρχαν διαχωριστικές
γραμμες,,οι άνθρωποι,τα σπίτια,τα δεντρα,τα ζώα,η θάλασσα,ο ουρανός,η μερα,η
νυχτα,ολα άσπρα,ειχαν εφεύρει για να επικοινωνούν μία ιδιοφυη γλώσσα,μ'αυτή
μπορούσαν να εκφράζουν το καθετί και τις πιο λεπτές αποχρώσεις της σκέψης
και των συναισθηματων,φυσικα ειχαν αναπτύξει την επιστήμη σε ανώτερο βαθμο,
την οικονομία ,την τεχνολογια,την πολιτική,η πολιτεία τους είχε βασικές απαραβίαστες
αρχές την δικαιοσύνη και την αρετή,θελησαν να με πολιτογράφησουν πολίτη τους,τους
ευχαριστησα για την τιμή αλλά τους ειπα πως ένιωθα ελλιπής να ενσωματωθω στην
τέλεια κοινωνία τους και τα πολλά ελαττώματα κι οι εθισμοι μου θα τους δημιουργούσαν
προβλήματα και δεν δεχτηκα,ισως γι'αυτο ο ποιητής εγραψε στο προοιμίο "πολλών
δ'ανθρωπων ιδεν άστεα και νοον εγνω",πάλι ακούστηκε το ψάρι να πηδά στα νερά ίδιο
η' άλλο δεν είχε καμία σημασια
.
.
.

ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς [π. 120 μ.Χ-π. 190 μ.Χ]ηταν ρητορας και σατυρικος συγγραφεας
απο τα Σαμοσατα της Κομμαγηνης της Συριας
[Λουκιανος,πορτραιτο 17ου αιωνα]

Μυρτάλη καὶ Δωρίων -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Λουκιανου Εταιρικοὶ Διάλογοι-Δωρίων καὶ Μυρτάλη
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Εταιρα Μυρταλη περιοχη Κεραμεικου μ.Χ-χ.ν.κουβελης
.
ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς [π. 120 μ.Χ-π. 190 μ.Χ]ηταν ρητορας και σατυρικος συγγραφεας
απο τα Σαμοσατα της Κομμαγηνης της Συριας
.
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
βικιθηκη
Λουκιανου Εταιρικοὶ Διάλογοι
Δωρίων καὶ Μυρτάλη

Δωρίων
[1] νῦν με ἀποκλείεις, ὦ Μυρτάλη, νῶν, ὅτε πένης ἐγενόμην διὰ σέ, ὅτε δέ σοι τὰ τοσαῦτα ἐκόμιζον, ἐρώμενος, ἀνήρ, δεσπότης, πάντ᾽ ἦν ἐγώ. ἐπεὶ δ᾽ ἐγὼ μὲν αὖος ἤδη ἀκριβῶς, σὺ δὲ τὸν Βιθυνὸν ἔμπορον εὕρηκας ἐραστήν, ἀποκλείομαι μὲν ἐγὼ καὶ πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκα δακρύων, ὁ δὲ τῶν νυκτῶν φιλεῖται καὶ μόνος ἔνδον ἐστὶ καὶ παννυχίζεται, καὶ κυεῖν φὴς ἀπ᾽ αὐτοῦ.

Μυρτάλη
ταῦτά με ἀποπνίγει, Δωρίων, καὶ μάλιστα ὁπόταν λέγῃς ὡς πολλὰ ἔδωκας καὶ πένης γεγένησαι δἰ ἐμέ. λόγισαι γοῦν ἅπαντα ἐξ ἀρχῆς ὁπόσα μοι ἐκόμισας.

Δωρίων
[2] εὖ γε, ὦ Μυρτάλη, λογισώμεθα. ὑποδήματα ἐκ Σικυῶνος τὸ πρῶτον δύο δραχμῶν· τίθει δύο δραχμάς. [p. 268]

Μυρτάλη
ἀλλ᾽ ἐκοιμήθης νύκτας δύο. [p. 320]

Δωρίων
καὶ ὁπότε ἧκον ἐκ Συρίας, ἀλάβαστρον μύρου ἐκ Φοινίκης, δύο καὶ τοῦτο δραχμῶν νὴ τὸν Ποσειδῶ.

Μυρτάλη
ἐγὼ δέ σοι ἐκπλέοντι τὸ μικρὸν ἐκεῖνο χιτώνιον τὸ μέχρι τῶν μηρῶν, ὡς ἔχοις ἐρέττων, Ἐπιούρου τοῦ πρωρέως ἐκλαθομένου αὐτὸ παρ᾽ ἡμῖν, ὁπότε ἐκάθευδε παρ᾽ ἐμοί.

Δωρίων
ἀπέλαβεν αὐτὸ γνωρίσας ὁ Ἐπίουρος πρῴην ἐν Σάμῳ μετὰ πολλῆς γε, ὦ θεοί, τῆς μάχης. κρόμμυα δὲ ἐκ Κύπρου καὶ σαπέρδας πέντε καὶ πέρκας τέτταρας, ὁπότε κατεπλεύσαμεν ἐκ Βοσπόρου, ἐκόμισά σοι. τί οὖν; καὶ ἄρτους ὀκτὼ ναυτικοὺς ἐν γυργάθῳ ξηροὺς καὶ ἰσχάδων βῖκον ἐκ Καρίας καὶ ὕστερον ἐκ Πατάρων σανδάλια ἐπίχρυσα, ὦ ἀχάριστε· καὶ τυρόν ποτε μέμνημαι τὸν μέγαν ἐκ Γυθίου.

Μυρτάλη
πέντε ἴσως δραχμῶν, ὦ Δωρίων, πάντα ταῦτα

Δωρίων
[3] ὦ Μυρτάλη, ὅσα ναύτης ἄνθρωπος ἐδυνάμην μισθοῦ ἐπιπλέων. νῦν γὰρ ἤδη τοίχου ἄρχω τοῦ δεξιοῦ καὶ σὺ ἡμῶν ὑπερορᾷς, πρῴην δὲ ὁπότε τὰ Ἀφροδίσια ἦν, οὐχὶ δραχμὴν ἔθηκα πρὸς τοῖν ποδοῖν τῆ Ἀφροδίτης σοῦ ἕνεκεν ἀργυρᾶν; καὶ πάλιν τῇ μητρὶ εἰς ὑποδήματα δύο δραχμὰς καὶ Λυδῇ ταύτῃ πολλάκις εἰς τὴν χεῖρα νῦν μὲν δύο, νῦν δὲ τέτταρας ὀβολούς. ταῦτα πάντα συντεθέντα οὐσία ναύτου ἀνδρὸς ἦν. [p. 321]

Μυρτάλη
τὰ κρόμμυα καὶ οἱ σαπέρδαι, ὦ Δωρίων;

Δωρίων
ναί· οὐ γὰρ εἶχον πλείω κομίζειν· οὐ γὰρ ἂν ἤρεττον, εἴ γε πλουτῶν ἐτύγχανον. τῇ μητρὶ δὲ οὐδὲ κεφαλίδα μίαν σκορόδου ἐκόμισα πώποτε. ἡδέως δ᾽ ἂν ἔμαθον ἅτινά σοι παρὰ τοῦ Βιθυνοῦ τὰ δῶρα

Μυρτάλη
τουτὶ πρῶτον ὁρᾷς τὸ χιτώνιον; ἐκεῖνος ἐπρίατο, καὶ τὸν ὅρμον τὸν παχύτερον. [p. 269]

Δωρίων
ἐκεῖνος; ᾔδειν γάρ σε πάλαι ἔχουσαν.

Μυρτάλη
ἀλλ᾽ ὃν ᾔδεις, πολὺ λεπτότερος ἦν καὶ σμαράγδους οὐκ εἶχε. καὶ ἐλλόβια ταυτὶ καὶ δάπιδα, καὶ πρῴην δύο μνᾶς, καὶ τὸ ἐνοίκιον κατέβαλεν ὑπὲρ ἡμῶν, οὐ σάνδαλα Παταρικὰ καὶ τυρὸν Γυθιακὸν καὶ φληνάφους.

Δωρίων
[4] ἀλλὰ ἐκεῖνο οὐ λέγεις, οἵῳ ὄντι συγκαθεύδεις αὐτῷ; ἔτη μὲν ὑπὲρ τὰ πεντήκοντα πάντως, ἀναφαλαντίας καὶ τὴν χρόαν οἷος κάραβος. οὐδὲ τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ ὁρᾷς; αἱ μὲν γὰρ χάριτες, ὦ Διοσκόρω, πολλαί, καὶ μάλιστα ὁπόταν ᾄδῃ καὶ ἁβρὸς εἶναι θέλῃ, ὄνος αὐτολυρίζων, φασίν. ἀλλὰ ὄναιο αὐτοῦ ἀξία γε οὖσα καὶ γένοιτο ὑμῖν παιδίον ὅμοιον τῷ πατρί, ἐγὼ δὲ καὶ αὐτὸς εὑρήσω Δελφίδα ἢ Κυμβάλιόν τινα τῶν κατ᾽ ἐμὲ ἢ τὴν γείτονα ὑμῶν τὴν αὐλητρίδα ἢ πάντως τινά. δάπιδας δὲ καὶ ὅρμους καὶ διμναῖα μισθώματα οὐ πάντες ἔχομεν. [p. 322]

Μυρτάλη
ὦ μακαρία ἐκείνη, ἥτις ἐραστὴν σέ, ὦ Δωρίων, ἕξει· κρόμμυα γὰρ αὐτῇ οἴσεις ἐκ Κύπρου καὶ τυρόν, ὅταν ἐκ Γυθίου καταπλέῃς.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.

Δωριος
[1] τωρα μενα απ'εξω με κλεινεις,Μυρταλη,τωρα,που φτωχος εγινα για σενα,οταν σε σενα
τοσα εφερνα,αγαπητικος,αντρας,κυριος,τα παντα ημουνα.Κι επειδη εγω'μαι πια τελειως
στεγνος,εσυ τον Βιθυνο εμπορο βρηκες για εραστη,εγω απ'εξω κλεινομαι και μπροστα
στις πορτες σταθηκα με δακρυα,αυτος τις νυχτες ν'αγαπιεται και μονος μεσα να'ναι
και να ξημεροβραδυαζεται,και πως γκαστρωθηκες λες απ'αυτον.

Μυρτάλη
αυτα μ'ενοχλουν πολυ,Δωριε,και μαλιστα οποτε λες πως πολλα εδωκες και φτωχος
εχεις γινει για μενα.Υπολογισε λοιπον ολα απ'την αρχη οσα σε μενα εφερες.

Δωριος
[2] ωραια,Μυρταλη,ας υπολογισουμε.Παπουτσια απ'τη Σικυωνα πρωτα πρωτα δυο
δραχμες.Προσθεσε δυο δραχμες.

Μυρτάλη
αλλ'ομως κοιμηθηκες δυο  νυχτες

Δωριος
κι οταν καποτε ηρθα απ'τη Συρια,αλαβαστρο με μυρο απ'τη Φοινικη,δυο και τουτο
δραχμες μα τον Ποσειδωνα.

Μυρτάλη
κι εγω σε σενα οταν απεπλευσες τον κοντο εκεινο χιτωνα που μεχρι τους μηρους φτανει,
να τον εχεις οταν κωπηλατουσες,απ'τον Επιουρο αυτον της πρωρης υπευθυνο ξεχασμενον
σε μας,οταν καποτε κοιμονταν σε μενα.

Δωριος
τον ξαναπηρε αφου τον γνωρισε ο Επιουρος πριν λιγο καιρο στη Σαμο μετα απο πολυ
βεβαια,ω θεοι,μαχη.
Κρεμμυδια απ'την Κυπρο και σαπερδες ψαρια πεντε και περκες τεσσερες,οταν καποτε
καταπλευσαμε απ'τον Βοσπορο,εφερα σε σενα.Τι ετσι λοιπον σ'αφησα;κι αρτους
ναυτικους σε καλαθι ξηρα παξιμαδια και βαζο με συκα απ'τη Καρια κι υστερα απ'τα Πα-
ταρα σανδαλια επιχρυσα,αχαριστη,και το τυρι καποτε θυμαμαι το υπεροχο απ'το Γυθιο

Μυρτάλη
πεντε ισως δραχμες ,Δωριε,ολ'αυτα

Δωριος
[3]Μυρταλη,οσα ναυτικος ανθρωπος μπορουσα με μισθο πλεοντας,τωρα ομως της  πλευ-
ρας του πλοιου επιβλεπω της δεξια και συ με υπεροψια μας κοιτας,πριν λιγο καιρο ομως
οταν καποτε τ'Αφροδισια ηταν,δεν εβαλα μπρος στα δυο ποδια της Αφροδιτης  για χαρη
σου ασημενια δραχμη;κι ακομα στη μητερα σου στα παπουτσια δυο δραχμες και σ'αυτη τη
Λυδη πολλες φορες στο χερι,τωρα δυο,τωρα τεσσερες οβολους.Αυτα ολα αν μαζωχτουν η
περιουσια ναυτικου ειναι.

Μυρτάλη
τα κρεμμυδια κι οι σαπερδες τα ψαρια,Δωριε;

Δωριος
ναι.γιατι δεν ειχα περισσοτερα να φερω.γιατι δεν θα κωπηλατουσα,αν βεβαια πλουσιος
τυχαινα να'μουνα.στη μητερα μου ουτε μια σκελιδα σκορδου δεν εφερα ποτε.
Ευχαριστως θα'θελα να μαθω ποια ακριβως σε σενα απ'τον Βιθυνο τα δωρα ειναι.

Μυρτάλη
αυτο εδω πρωτα πρωτα το βλεπεις το φουστανι;εκεινος τ'αγορασε ,και το περιδεραιο
το βαρυτερο.

Δωριος
εκεινος;ξερω ομως πως και παλια το'χες.

Μυρτάλη
αλλ'αυτο οπως ξερεις,πολυ λεπτοτερο ηταν και σμαραγδια δεν ειχε.Κι αυτα εδω τα σκου-
λαρικια και ταπητες,και πριν λιγο καιρο δυο μνας,και το ενοικιο κατεβαλε για μας,οχι σαν-
δαλια Παταρικα και τυρι Γυθιου κι ανοητες φλυαριες.

Δωριος
[4] αλλ'εκεινο δεν το λες,τετοιος που'ναι κοιμασαι μ'αυτον;χρονια πανω απ'τα πενηντα
παντως,φαλακρος και το δερμα ιδιος καραβιδα.Ουτε τα δοντια του βλεπεις;και τα
χαρισματα του,Διοσκορε,πολλα,και μαλιστα οταν καποτε τραγουδαει κι αβρος θελει
να'ναι,γαιδαρος που γκαριζει,λενε.Αλλα να ωφεληθεις αφου αξια του εισαι και να
γεννηθει σε σας παιδι ομοιο στον πατερα,εγω ο ιδιος θα βρω Δελφιδα η' Κυμβαλιον
καποια απ'αυτες σε μενα η' τη γειτονισα σας την αυλητριδα  η' τελοσπαντων καποια,
ταπητες και περιδεραια και δυομνων μισθωματα δεν εχουμε ολοι.

Μυρτάλη
ω ευτυχισμενη εκεινη,π'αγαπητικο εσενα,ω Δωριε,θα'χει.Γιατι κρεμμυδια σ'αυτη θα
φερεις απ'τη Κυπρο και τυρι,οταν απ'το Γυθιο θα καταπλεεις.
.
.
Εταιρα Μυρταλη περιοχη Κεραμεικου-χ.ν.κουβελης

την πρωτη φορα που την συναντησα μου'χε πει τ'ονομα της,''Μυρταλη'',γελασε,''η Μανταμ
μου το'βγαλε,ταιριαζει μου'πε,ουτε  ξερω απο που βγαινει,το δικο μου ειναι Κουλα,Βασιλι-
κη'',
μετα απο λιγες μερες την επισκεφθηκα,εφερα μαζι μου και τους Εταιρικους Διαλογους
του Λουκιανου στο αρχαιο κειμενο,την ρωτησα αν θελει να της διαβασω,απαντησε ναι,
''σημερα εχω ρεπο κι εχω οσο χρονο θελω'',
της διαβασα τον διαλογο της Μυρταλης και του Δωριωνος οσο πιο καλη προφορα του
αρχαιου κειμενου μπορουσα,με ακουσε με προσοχη,τελειωσα,
με κοιταξε,ειχε ωραια ματια,''τωρα εσυ θα νομιζεις πως εχω παει σχολειο,πηγα δεν πηγα
μεχρι τη δευτερα δημοτικου,καταλαβα βεβαια πως ηταν ελληνικα,επιασα αρκετες
λεξεις,αυτο το αποκλειεις το λεμε κι εμεις,με παραμεριζεις σημαινει,με ξαποστελνεις
αλλιως,φυσικα και καταλαβα τα με σε,και τα ιμων,τα κρομμυα και το τυρι,τις δραχμες,
κι απο εκεινο που ακουσα,που πρεπει να λεει,''αλλα μαζι μου κοιμηθηκες  δυο νυχτες'',
συμπερανα κι απο τ'άλλα,πως προκειται για καποια ιεροδουλη με ονομα Μυρταλη,αρχαια
συναδελφο μου,και τον προστατη της Δωριων,νταβατζη τον λεμε τωρα,που τον ξαποστειλε
για καποιον πλουσιο εμπορο,πενηνταρη,που τις κανει ακριβα δωρα, φανταζουμαι χρυσα
κοσηματα με σμαραγδια,κι ωραια φορεματα,και της πληρωνει και το ενοικιο,την εχει
σπιτωμενη'',''στεγιτης'' σχολιασα,''ενω εκεινος'',συνεχισε,''της εφερνε κρεμμυδια και
ψαρια και τυρια απ'τα ταξιδια του στη θαλασσα,τριχες,και της πουλουσε αγαπες κι ερωτες,
φυκια δηλαδη για μεταξωτες κορδελες,και της λεει να τον παρατησει τον αλλονε,τον εμπο-
ρο,γιατ'ειναι γερος,πεννηνταρης ακουσα,κι ακουσα και μια λεξη,δεν θυμαμαι ποια,μαλλον
θα'θελε  να πει φαλακρος,και σαν καραβιδα ακουσα και χρωμα,και δεν εχει φωνη να
τραγουδησει,πως γκαριζει σαν γαιδαρος,κι εκεινη του λεει πως δεν τον θελει αλλο
κι εκεινος της λεει,αυτο το καταλαβα,θα βρει μια αλλη,μια απο Δελτα ειπε,μια γειτονισα,κι
εκεινη του'πε ,μακαρια,το λεμε και σημερα για καποιον πολυ ευτυχισμενο,μακαριος
λεμε ειναι ,πολυ ευτυχισμενη λοιπον θα'ναι αυτη  η γυναικα που θα της φερνεις
κρεμμυδια και τυρια'',
''πολυ καλα καταλαβες'',της ειπα,''δεν χρειαζεται να σου μεταφρασω τον διαλογο απο τα
αρχαια ελληνικα στη γλωσσα που μιλαμε σημερα,αυτη ειναι η ιστορια'',και συνεχισα,''εδω
στον Κεραμεικο που ειναι το σπιτι της μανταμ με τις κοπελες τα αρχαια χρονια ηταν οι
οικοι της Πανδημης Αφροδιτης,τα σπιτια των ιεροδουλων,εταιρες τις λεγανε,κι η Μυρταλη
ηταν μια απ'αυτες'',
''κι η Μυρταλη ειμαι κι εγω μια απ'αυτες σημερα'',με διεκοψε,γελασε,επειτα σοβαρεψε,
την αφησα να μιλησει,
''μ'ειχε κι εμενα,πανε τωρα δεκαπεντε χρονια,διπλαρωσει ενας τετοιος τυπος,αθωα κι
αβγαλτη οπως ημουνα δεν τον καταλαβα με τουμπαρισε με τα γλυκα λογια και δηθεν
αιωνιες αγαπες,ημουνα τελειως απειρη και τον πιστεψα,ναυτικος ητανε,οταν ξεμπαρκαρε
μου'φερνε κατι φτηνιαρικα πραγματα και μου τα πασσαρε σαν σπουδαια δωρα,θυμαμαι
μια βενταλια κι ενα κιμονο απ'τη Κινα,κατι αρωματα που βρωμουσαν  βαρια απ'την
Ινδια,καπου τελως παντων απο'κει περα,εσωρουχα απ'τη Μαρσιλια,εν τω μεταξυ εγω ειχα
πονηρεψει και καταλαβα τη μηχανη του,οτι βγαζω απο την πουτανια να του τα δινω δηθεν
να τα κανει κουμαντο αυτος που ξερει καλα,κι εγω του τα'δινα η ηληθια,καποια παθουσα
με ψιλιασε,το και το ,του ζητησα τα λεφτα,εγινε αγριο θηριο,μ'ειπε αχαριστη,που δεν τον
εμπιστευομαι,αυτος που νοιαζεται για το καλο μου,εγω επεμεινα,τα θελω να μου τα
δωσει,τοτε αυτος παρατησε τους καλους τροπους,με χτυπησε αγρια,με κλωτσησε
αλυπητα,στη κοιλια στη μητρα,μου φωναζε πως θα μου χαραξει το προσωπο,εγω δεν
τον φοβηκα,ηξερα πως ηταν δειλος,ανανδρος,αντισταθηκα,χυμηξα πανω του,του'μπη
ξα νυχια μου στο κορμι να το ξεσχισω,ουρλιαζα,του'πα να ξεκουμπιστει απο μπροστα
μου,να μην τον ξαναδω στα ματια μου,δεν θελω τα λεφτα αρκει ποτε πια να μην ξανα-
συναντησω,ετσι τον ξαποστειλα,πως το διαβασες;τον αποκλεισα'',
σταματησε,η αναπνοη της ηταν βαρια,αυτο που ειχε θυμηθει ειχε ζωντανεψει μεσα της
κι ηταν οδυνηρο,δεν σχολιασα την αφησα να συνελθει,
οταν ηρεμησε με κοιταξε και χαμογελασε,''δεν ειναι τιποτα,μην ανησυχεις,παει,περα-
σε,βλεπεις ποσο μοιαζει η ιστορια μου μ'αυτη την ιστορια που μου διαβασες;η ιδια
ιστορια ειναι,και τοτε και τωρα''.
ετοιμασθηκα να φυγω,η ωρα ειχε περασει,εξω ειχε νυχτωσει,με παρακαλεσε να της αφη-
σω το βιβλιο μ'αυτην την ιστορια,''να μου το δωρισεις'',ειπε,''αλλωστε εγω σου εκανα και
τη μεταφραση του'',συμφωνησα,''ευχαριστως'',της ειπα,''δικο σου ειναι το βιβλιο,παρτο'',
την χαιρετησα κι εφυγα,
εστριψα απο το δρομακι της στην Πειραιως,ανεβηκα στην Ομομοια και πηρα το μετρο
.
.
.

Δημητριος Β' Νικατωρ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αντιοχος Ζ' Σιδητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ροδογουνη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΣΕΛΕΥΚΙΔΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Β' ΝΙΚΑΤΩΡΑ  ΚΑΙ  ΑΝΤΙΟΧΟΥ Ζ' ΣΙΔΗΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ-χ.ν.κουβελης

δυο χρονια πριν το 150 π.Χ  να τον εκθρονισει ο Αλεξανδρος Α' Βαλας ο Δημητριος ο Α'
ο Σωτηρ τους δυο μικρους του γιους τον Δημητριο και τον Αντιοχο φυγαδευει απο την
Συρια στη Σιδωνα για να σωθουν,νομιμοι γονοι της Μεγαλης των Σελευκιδων Δυναστειας
επειδη εκινδυνευαν,γρηγορα ομως τα  πραγματα αλλαζουν κι ο Πτολεμαιος ο Στ'
ο Φιλομητωρ πολυ οργισμενος απο την αποπειρα δολοφονιας του απο τον γαμβρο του
Βαλα υποστηριζει τον Δημητριο και του παραδινει τον θρονο της Συρια και την κορη του
Κλεοπατρα Θεα  γυναικα,πρωην γυναικα εκεινου του καιροσκοπου Βαλα,και φυσικα δεν
θελησησε να κρατησει για δικη του την Συρια για τον φοβο των Ρωμαιων,δεν ητανε
τωρα ωρα για τετοιες μωροφιλοδοξιες,αυτες στοιχιζουν ακριβα αν ακριτα κι επιπολαια
ενεργησεις αλλα ωρα για πολιτικη οξυνοια και διπλωματικο ελιγμο,κατα το ομηρικον
ου καιροι μενετοι,το 145 π.Χ πεθαινει ο Πτολεμαιος και βρισκει την ευκαιρια καποιος
στρατηγος ονοματι Διοδοτος μεσα στην αναταραχη ν'ανακυρηξει ενα κυριολεκτικα
νηπιο στην ηληκια παιδε του Βαλα ως Αντιοχο Στ' Διονυσο βασιλεα της Συριας ,τοτε ειναι
π'αλλαζουν τα πραγματα και χειροτερευουν και κινδυνευει η Μηδια απ'τους Παρθους,,
και χανεται de facto η Ιουδαια,ο Μιθριδαρτης ο Α' της παρθιας παιρνει τη Σελευκεια,
πανε και τα Σουσα και σαν να μην εφταναν ολ'αυτα εκεινος ο γελοιος Διοδοτος
δολοφωντας τον νηπιο βασιλεα ανακυρησσει εαυτον βασιλεα ως Διόδοτος Τρύφων,
τον Δημητριο το 138 π.Χ αιχμαλωτιζουν για δεκα χρονια οι Παρθοι και τον νυμφευει
ο Μιθριδατης με την κορη του Ροδογυνη εν τω μεταξυ στη Συρια βασιλευει ο αδερφος
του ως Αντιοχος Ζ' Σιδητης κι εχει για γυναικα του την Κλεοατρα Θεα,ο Δημητριος μετα
απο δυο  αποτυχημενες οποπειρες  αποδρασης αφου τον Μιθριδατη τον διαδεχθηκε ο
αδελφος του Φραατης  Α  για  καθαρα διπλωματικους  λογους  απελευθερωθηκε το 139,
να  αναψουν εμφυλιο πολεμο με τον αδελφο του Αντιοχο,ομως ο Αντιοχος σκοτωνεται
σε μαχη με τους Παρθους και δεν συγκρουονται κι ετσι καταληγει ο Δημητριος Β
ο Νικατωρ να αρχει σε συρικνωμενο βασιλιο,μονο της Συριας και της Κιλικιας
κι  επιπλεον η Κλεοπατρα Θεα πολυ κι επιμονα τον περιφρονουσε εξ'αιτιας της
Παρθιας Ροδογουνης,δεν τον ηθελε γι'αντρα της και τον μισουσε,κι η πρωην πεθερα
του Κλεοπατρα Β' με ιδιοτελη σκοπο τον προσεταιρισθηκε με το μερος της παραχω-
ροντας του στρατο να τον χρησιμοποιησει στην εμφυλια εχθρα της με τον αδελφο της
Πτολεμαιο Η' Φυσκονα,το 125 σε μια μαχη νικηθηκε ο Δημητριος,η Κλεοπατρα Θεα
τον εγκατελειψε στο πλοιο αβοηθητο και πεθανε,και μετα απ'αυτον βασιλεψε της Συριας
η Κλεοπατρα Θεα και μετα τα παιδια τους Σελευκος  Ε' Φιλομητωρ και Αντιοχος Η' Γρυπος,
αυτα συνεβησαν κατα την ελληνιστικη εποχη στους επιγονους Σελευκιδες
.
.
.

Δημωνασσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΔΗΜΩΝΑΣΣΑ
Διωνος Χρυσοστομου Περι Τυχης Λογοι β'
[μεταφραση σχολια χ.ν.κουβελης]

Ἐρῶ δὲ ὑμῖν τινα καὶ Κύπριον λόγον, εἰ βούλεσθε. ἤνεγκεν ὁ  παλαιὸς βίος καὶ ἐνδόξους
γυναῖκας, Ῥοδογούνην πολεμικήν,Σεμίραμιν βασιλικήν, Σαπφὼ μουσικήν, Τιμάνδραν
καλήν· οὕτω καὶ ἐν Κύπρωι Δημώνασσα ἐγένετο, πολιτική τε ὁμοῦ γυνὴ καὶ νομοθετική.
τρεῖς ἔθηκεν αὕτη τοῖς Κυπρίοις νόμους· τὴν μοιχευθεῖσαν κειραμένην πορνεύεσθαι·
θυγάτηρ αὐτῆς ἐμοιχεύθη καὶ τὴν κόμην ἀπεκείρατο κατὰ τὸν νόμον καὶ ἐπορνεύετο. τὸν
αὑτὸν  ἀποκτείναντα ἄταφον ῥίπτεσθαι · δεύτερος οὗτος Δημωνάσσης νόμος· τρίτος ὥστε
μὴ ἀποκτεῖναι βοῦν ἀρότριον. δυοῖν δὲ αὐτῆι παίδων ἀρρένων ὄντων,ὁ μὲν ἐπὶ τῶι βοῦν
ἀποκτεῖναι ἀπέθανε, τὸν δὲ αὑτὸν ἀποκτείναντα οὐκ ἔθαψεν. ἡ δέ τέως μὲν ἐκαρτέρει,
καὶ ἄπαις οὖσα καὶ νομοθετοῦσα· ἰδοῦσα δέ βοῦν ἐπὶ μόσχωι ἀπολλυμένωι μυκωμένην
καὶ τὴν ἑαυτῆς ἐν ἄλλωι συμφορὰν γνωρίσασα, τήξασα χαλκὸν εἰς αὐτὸν ἥλατο. καὶ ἦν ἐκεῖ
πύργος ἀρχαῖος ἀνδριάντα χάλκεον ἔχων χαλκῶι ἐντετηκότα καὶ πρὸς ἀσφάλειαν τοῦ
ἱδρύματος καὶ πρὸς μίμημα τοῦ διηγήματος· ἐπιγραφὴ δὲ ἐπί τινος στήλης πλησίον·
Σοφὴ μὲν ἤμην, ἀλλὰ πάντ' οὐκ εὐτυχής

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Σε σας θα πω καποια Κυπριακη διηγηση,αν θελετε.Ειχε κι ο παλιος καιρος ενδοξες γυ-
ναικες,την πολεμικη Ροδογουνη,την βασιλικη Σεμιραμι,την μουσικη Σαπφω,την
ωραια  Τιμανδρα,ετσι και στην Κυπρο η Δημωνασσα εγινε,και ταυτοχρονα πολιτικος
γυναικα και νομοθετης.Τρεις εθεσε αυτη στους Κυπριους νομουε,
την γυναικα που μοιχευει αφου την κουρεψουν συριζα να εκπορνευεται.
η κορη της εμοιχευσε και τα μαλλια κουρεψαν κατα τον νομον και εκπορνευετο.
οποιον αυτοκτονει αταφον να πετανε,αυτος ο δευτερος της Δημωνασσας νομος,
ο τρίτος,για να μην σκοτωνουν βοδι που'ναι στ'αλετρι.
σ'αυτη δυο παιδια αρσενικα οντας,ο ενας επειδη το βοδι σκοτωσε πεθανε ,
τον αλλον που αυτοκτονισε δεν εθαψε.
Αυτη για λιγο καιρο συγκρατιονταν,και χωρις παιδια οντας και νομοθετωντας,οταν ειδε
μια αγελαδα πανω στο πεθαμενο μοσχαρι να μουγκριζει και την δικια της συμφορα σ'αλ-
λης γνωριζοντας,ελιωσε χαλκο και μεσα σ'αυτον επεσε.
Κι ηταν εκει πυργος αρχαιος χαλκινο ανδιαντα  εχοντας σε χαλκο λιωμενο ριγμενον και
προς ασφαλεια του ιδρυματος και προς απομιμηση του διηγηματος.
[ηταν και] μια επιγραφη πανω σε μια στηλη πλησιον
Σοφη ημουν,αλλα παντων δυστυχης
.
.
Σχολια:
-Διων ο Χρυσοστομος[40 μ.Χ-120 μ.Χ]Ελληνας ρητορας,συγγραφεας και κυνικος και
στωικος φιλοσοφος απο την Προυσα της Βιθυνιας
-Ροδογουνη[Ροδογυνη]γυναικα του Υστασπη,μητερα του Δαρειου Α' Μεγα της Περσιας
-Σεμιραμις,βασιλισα της Ασσυριας
-Σαπφω,η ποιητρια
-Τιμανδρα,κορη της Δηδας και του Τυνδαρεω ,αδελφη της Ωραιας Ελενης
-οι τρεις νομοι της Δημωνασσας
1.Γυναικα που μοιχευει να κουρευεται και να εκπορνευεται[να ζει σαν πορνη]
Νομος για την διαφυλαξη της οικογενειας.
2.Οποιον σκοτωνει βοδι που'ναι σ'αλετρι ζευγμενο να τον θανατωνουν.
Νομος για την προφυλαξη της αγροτικης και γεωργικης καλλιεργειας.
3.Εκεινον που αυτοκτονει να τον αφηνουν αταφο.
Νομος για σεβασμο της ζωης που σου δωθηκε
-Η τραγωδια της πολιτικης και νομοθετικης Δημωνασσας ηταν να εκτελεσει κατα
γραμμα και τους τρεις του νομους με θυματα τα τρια παιδια της.
[Ισως πολιτικοι της αντιπαλλοι να τα ''σκηνοθετησαν'' τα γεγοντα ετσι ωστε να φανουν
εκνομα,κολασιμα:μοιχεια,θανατωση βοδιου,αυτοκτονια ]
-Ο τροπος που επελεξε τον θανατο της,να πεσει σε λιωμενο χαλκο,ηταν γιατι σαν
αυτοκτονια που ηταν θα τιμωρουνταν απο τον ιδιο της τον νομο να μεινει αταφη,
πολυ μεγαλη ατιμωση,να μην εχει μνημα
-το επιγραμμα της:
Σοφὴ μὲν ἤμην, ἀλλὰ πάντ' οὐκ εὐτυχής
απηχει την κυνικη φιλοσοφια:
μπορει στο βιο μας να'μαστε σοφοι αλλ'οχι κι οπωσδηποτε ευτυχης
.
.
.

πορτραίτο Ε.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ανθρώπινα Εσωτερικα)
Διαστολες-χ.ν. κουβελης

επιστρέφοντας από τη δουλεια κοιμήθηκε,την ξύπνησε το κουδούνι της εξώπορτας,κοιταξε
το κινητό της τηλέφωνο απενεργοποιημενο,δεν το ενεργοποιησε,το κουδούνι στη πόρτα
 ξαναχτυπησε,δεν σηκώθηκε ν'ανοιξει,προσπαθησε να ξανάκοιμηθεί αλλά δεν τα
καταφερε,ενιωθε ζεστή,σηκωθηκε,μπηκε στο μπάνιο κι έκανε ένα δροσερό ντουζ,στη
κουζίνα ανοιξε το ψυγείο,δεν είχε γάλα,εκανε ένα τοστ με καπνιστη γαλοπούλα και
τυρι,σερβιριστηκε κι ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι, κοίταξε εξω,η απεναντι πολυκατοικία
της έκλεινε τη θέα,σ'ενα μπαλκόνι ήταν απλωμένα ρούχα,τα έβλεπε πάνω από μία
εβδομάδα,ποτε δεν είχε δει άνθρωπο εκεί,υποθεσε μαλλον κάποια γυναικα,ανα-
ρωτηθηκε,και χαμογελασε,πως να την βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι από εκεί απέναντι,
τι να γνωρίζουν η' τι να υποθετουν γι'αυτη,η' αν αδιαφορούν,φυσικα ελάχιστες φορές
βγαίνει στο μπαλκόνι,καποιες φορές για να το καθαρίσει η' ν'απλωσει πλυμένα ρουχα,
κυρίως νύχτα,οι κουρτίνες στις τρεις μπαλκονόπορτες,του σαλονιού ,της κουζίνας και της
κρεβατοκάμαρας πάντα είναι τραβηγμένες,αδυνατο κάποιος να δει κάτι,γενικα επικρατεί
ησυχία,ακινησια,σαν τίποτα να μην συμβαίνει,μονο μια φορα,στην αρχή,δυο χρόνια
πριν,οταν είχε πρωτονενοικιασει αυτό το διαμέρισμα,την ξύπνησαν δυνατες φωνές,ενος
αντρα και μιας γυναίκας,κυριως ή γυναίκα ακούγονταν,δεν μπορούσε να ξεχωρισει τι
λέγανε,η μία φωνή,κραυγη,κάλυπτε την άλλη,καποια στιγμη ακουστηκε ή γυναίκα να
ουρλιάζει,επειτα ησυχία,τιποτα άλλο δεν ακουστηκε,δεν ήταν σίγουρη αν οι φωνές ήταν
απ'τους ορόφους πάνω απ'το δικό της διαμέρισμα η' έρχονταν από τους κάτω,
δεν ξέρει πως της ήρθε στο μυαλό τώρα,ισως αυτη ή γυναίκα να ήταν ή γυναίκα με τα
 απλωμένα ρούχα,είχε βραδιάσει,ετοιμασθηκε και βγήκε έξω,το κινητό το παράτησε
σπίτι,πηγε σε μία καφετέρια εκεί γύρω,σ'αυτη πρώτη φορά πήγαινε,παράγγειλε κρύα
μπύρα, την ήπιε,αργοτερα παράγγειλε και μία άλλη,ειχε την τηλεόραση στη πλάτη της,
σχεδον δεν σκέφτονταν,στην αρχή παρατηρούσε κι άκουγε τους γύρω της,,μετα αυτο
το σταμάτησε,οταν έφυγε ήταν νύχτα,σ'ενα μίνι μάρκετ ανοιχτό αγόρασε γάλα,γυρισε
σπίτι,ενεργοποιησε το κινητό,δεκα και αναπάντητες κλισεις,το απενεργοποιησε πάλι,
έβαλε σ'ενα ποτήρι γάλα και κάθησε στον καναπέ στο σαλόνι με σβησμένα φώτα και
το ήπιε,σκεφτηκε να δει τηλεόραση,μετα όμως μετάνιωσε,κοιταξε την ώρα στο ρολόι
του τοίχου,ειχε περάσει από δώδεκα,πηγε στη κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσε,μετα από
λίγο αποκοιμήθηκε,ειδε ένα όνειρο,ηταν ξαπλωμενη στο κρεβάτι σε κάποιο εκτυφλωτικά
φωτισμενο δωμάτιο,η τηλεόραση απέναντι της ηταν ανοιχτη ,ή έντονη αντανάκλαση της
κι ο θόρυβος της την ενοχλούσε πολυ,εψαξε δίπλα της στο τραπεζάκι να βρει το τηλε-
κοντρολ να την κλείσει δεν το'βρισκε,ουτε κι ειχε δύναμη να σηκωθεί,ενιωθε σαν παρα-
λυτη,τοτε είδε αμυδρά τη μορφή κάποιου που μπήκε μέσα στο δωμάτιο και την έκλεισε,
"μητερα εσύ είσαι;'' φώναξε και ξυπνησε
.
.
.

Ἀργανθώνη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
36. Περὶ Ἀργανθώνης
[μεταφραση-σχολια χ.ν.κουβελης]

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
36. Περὶ Ἀργανθώνης
[ιστορει Ασκληπιαδης Μυρλεανος εν Βιθυνιακοις πρωτον]
[36.1] Λέγεται δὲ καὶ Ῥῆσον, πρὶν ἐς Τροίαν ἐπίκουρον ἐλθεῖν, ἐπὶ πολλὴν γῆν ἰέναι
προσαγόμενόν τε καὶ δασμὸν ἐπιτιθέντα. ἔνθα δὴ καὶ εἰς Κίον ἀφικέσθαι κατὰ κλέος
γυναικὸς καλῆς· Ἀργανθώνη αὐτῇ ὄνομα. [36.2] αὕτη τὴν μὲν κατ᾿ οἶκον δίαιταν καὶ μονὴν ἀπεστύγει, ἀθροισαμένη δὲ κύνας πολλοὺς ἐθήρευεν οὐ μάλα τινὰ προσιεμένη. ἐλθὼν οὖν
ὁ Ῥῆσος εἰς τόνδε τὸν χῶρον βίᾳ μὲν αὐτὴν οὐκ ἦγεν, ἔφη δὲ θέλειν αὐτῇ συγκυνηγεῖν· καὶ
αὐτὸς γὰρ ὁμοίως ἐκείνῃ τὴν πρὸς ἀνθρώπους ὁμιλίαν ἐχθαίρειν· ἡ δὲ ταῦτα λέξαντος ἐκείνου κατῄνεσε πειθομένη αὐτὸν ἀληθῆ λέγειν. [36.3] χρόνου δὲ ου πολλοῦ διαγενομένου εἰς πολὺν
ἔρωτα παραγίνεται τοῦ Ῥήσου· καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἡσυχάζει αἰδοῖ κατεχομένη· ἐπειδὴ δὲ σφοδρότερον ἐγίνετο τὸ πάθος, ἀπετόλμησεν εἰς λόγους ἐλθεῖν αὐτῷ, καὶ οὕτως ἐθέλων αὐτὴν ἐκεῖνος ἠγάγετο γυναῖκα. [36.4] ὕστερον δέ, πολέμου γενομένου τοῖς Τρωσί, μετῄεσαν αὐτὸν
οἱ βασιλεῖς ἐπίκουρον· ἡ δὲ Ἀργανθώνη, εἴτε καὶ δι᾿ ἔρωτα, ὃς πολὺς ὑπῆν αὐτῇ, εἴτε καὶ
ἄλλως καταμαντευομένη τὸ μέλλον, βαδίζειν αὐτὸν οὐκ εἴα. [36.5] Ῥῆσος δὲ μάλα
κακιζόμενος ἐπὶ [τῇ] μονῇ οὐκ ἠνέσχετο, ἀλλὰ ἦλθεν εἰς Τροίαν καὶ μαχόμενος ἐπὶ ποταμῷ
τῷ νῦν ἀπ᾿ἐκείνου Ῥήσῳ καλουμένῳ, πληγεὶς ὑπὸ Διομήδους ἀποθνήσκει. [36.6] ἡ δὲ ὡς
ᾔσθετο τεθνηκότος αὐτοῦ, αὖτις ἀπεχώρησεν εἰς τὸν τόπον, ἔνθα ἐμίγη πρῶτον αὐτῷ, καὶ
περὶ αὐτὸν ἀλωμένη θαμὰ ἐβόα τοὔνομα τοῦ Ῥήσου· τέλος δὲ σῖγα τῷ ποταμῷ προσημένη
διὰ λύπην ἐξ ἀνθρώπων ἀπηλλάγη.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

[36.1] λεγεται και για τον Ρησσο,πριν στην Τροια συμμαχος να'ρθει,σε πολλους τοπους
πηγε και τους πρασαρτησε και φορολογια εβαλε,οπου εκει και στη Κιο εφτασε,απο τη
φημη μιας γυναικας ομορφης,Αργανθωνη τ'ονομα της[36.2]αυτη τα οικιακα και την
εγκλειστη διαμονη  απεχθανονταν,και μαζευοντας πολλα σκυλια κυνηγουσε και ουτε
ηθελε  καποιον να την ακολουθει,οταν ηρθε λοιπον ο Ρησος σε τουτη εδω τη χωρα με τη
βια δεν την πηρε,της ειπε πως θελει μ'αυτην μαζι να κυνηγησουν,κι αυτος ιδια μ'εκεινη
την συναναστροφη  με τους ανθρωπους μισουσε,εκεινη αυτα λεγοντας εκεινος συνενεσε
πιστευοντας πως αυτος αληθεια λεει,[36.3] δεν περασε πολυς χρονος και πολυ ερωτευτηκε
τον Ρησο,και στην αρχη δεν μιλουσε επειδη ντρεπονταν,οταν ομως σφοδροτερο εγινε το
παθος,τολμησε να του μιλησει,κι ετσι θελοντας την την πηρε κοντα του γυναικα ,[36.4]
υστερα ,οταν ο πολεμος γινονταν στους Τρωες,του ζητησαν οι βασιλιαδες να συμμετασχει,
η Αργανθωνη,ειτε απ'τον πολυ ερωτα που την διακατειχε,ειτε μ'αλλο τροπο μαντευοντας
το μελλον,δεν αντεχε αυτος να παει,[36.5]ο Ρησος ομως να κατηγορηθει γι'ανανδρεια
μενοντας στο σπιτι δεν τ'ανεχονταν,κι ετσι ηρθε στη Τροια και μαχομενος στον ποταμο
που τωρα απο κεινον ειναι ονομασμενος,πληγωμενος απ'τον Διομηδη πεθαινει,[36.6]
αυτη οταν εμαθε τον πεθαμο του,αναχωρησε στον τοπο,οπου για πρωτη φορα  εσμιξε
μ'αυτον,κι  εκει περιπλανωμενη συνεχεια φωναζε τ'ονομα του Ρησου,και τελος ησυχασε
στον ποταμο καθισμενη κοντα απ'τη λυπη κι απαλλαχτηκε απ'τ'ανθρωπινα.
.
.
Σχολια:
-ο Ασκληπιαδης ο Μυρλεανος[Μυρλεια Βιθυνιας 1ος αι.π.Χ]ηταν γραμματικος στη σχολη
της Περγαμου
-ο Ρησος ηταν βασιλιας της Θρακης,ονομαστος για τα καταλευκα αλογα του,που συμφωνα
μ'ενα χρησμο αν βοσκουσαν στη Τροια θα νικουσαν οι Τρωες,σκοτωθηκε απο τον Διομηδη
και τον Οδυσσεα μεσα στην σκηνη του κατα την αποστολη της κατασκοπειας των Τρωων
[Ομηρου Ιλιαδα ραψωδια Κ' στιχοι 455 κ.ε],ο Ευρυπιδης εγραψε την τραγωδια 'Ρησος'
-Κιος,αρχαια πολη στη Βιθυνια,Προποντιδα,χτισμενη τον 8ο-7ο αιωνα απο τους Μιλησιους
και τον Κιο[κατα την μυθολογια απο τους Αργοναυτες]
-Ρησος ποταμος της Βιθυνιας,παραποταμος του Γρανικου,
[Ομηρου Ιλιαδα  ραψωδια Μ'  στιχος 20]

ὅσσοι ἀπ' Ἰδαίων ὀρέων ἅλα δὲ προρέουσι,
Ῥῆσός θ' Ἑπτάπορός τε Κάρησός τε Ῥοδίος τε    20
Γρήνικός τε καὶ Αἴσηπος δῖός τε Σκάμανδρος
καὶ Σιμόεις,
.
.
.

Κυρ Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ομολογιες-χ.ν.κουβελης

Μη σεαυτου ποιησεις εικόναν,τουτο εδιαλογιζονταν και συναισθανονταν βαθεως
το αμαρτήμα του,οι οφθαλμοί τεταπεινωμενοι,εν ταπεινώσει πορευου,μη την
φιλαυτίαν ζητεις,
Κυρ Αλεξανδρε τελειώσαμε,ηκουσε τη φωνή του φιλου Παυλου Νιρβανα,μια φωτογραφία είναι,
Nous excitons la couriosite du public,,μίλησε γαλλικά,εμεις προκαλούμε την περιέργεια
του κοινού,το κοινό,ενα μισόκοιμισμένο γκαρσονι,ενας γεροντακος που λίαζονταν,δυο λουστρακια που παίζανε,
δεν είχανε έρθει ακόμα οι τουρίστες για να τους πωλησουμε το γραφικό,
.
.
.

Αγριαγκαθο-τ'Γιαν'του πγιαδ'-ριγανι-θυμαρι-Μάχαιρα-Ξηρομερο-χ.ν.κουβελης  c.n.couvelis

Μεταφυσικό Τοπίο-χ.ν.κουβελης

Αγριαγκαθο Η τέλεια. Συμμετρία. Εξαισιο σκουλαρίκι στ'αυτί αρχοντοπουλας και γύρω μου Ο Τόπος λιτός. Αχαμνος, Ξηρό Μερος,αιχμηρο εκτυφλωτικό φως σε πιέζει, σε ψήνει μαζί με τη ριγανι τα πουρναρια τα αγριαγκαθα τα σπερδουκλια κι απ'αυτά κόψαμε τα ξύλα να φκιαξουμε μυλους στα παιδια, οι βελανιδιές θροιζουν χρησμούς έρω τι τι,επειτα είναι ευδιακριτοι οι κόμποι των χεριών οι αντζες των ποδιών ωκυποδες άνθρωποι εργατικοι και πορευομενοι με τα ελάχιστα ένα πέταγμα πουλιου απ'την ανατολή στη δύση φευγαλέα τσιμπολογωντας τα σκόρπια άχυρα του αέρα,η ρίγανη απ'τη ψημένη μυρωδιά της αποκαλύπτεται, όπως η Αγροτερα Αρτεμι σε κρυφό λούσιμο της, εκεί στο πηγαδι μικρο παιδί πότιζε τον Κάρα τον Ντορη τον Μπουτσκο δια αλογων,το χλιμιντρισμα βαθύ σ'ονειρο τρεμουλιασμα των νερών,τα βηματα καλύπτει χλωρη χλόη κι όταν αυτή ξηραινεται άλλο χορτάρι νέο. γι 'αυτό και τίποτα. δεν χανεται, όλα είναι παρόντα,μαλιστα αιώνια παροντα
.
.
.

τρίχορδο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ένα δημοτικό κι ένα λαϊκό τραγουδι-χ.ν.κουβελης

(ωρε) για μένανε
για μένανε βρέχει.στους καμπους
(ωρε)για μενανε
για μένανε χιονίζει στα βουνα
και συ Δροσούλα μ' δεν φανηκες
τρυγωνα μ πλουμισμενη

(ωρε)για μενανε
για μένανε αστράφτει στα λαγκαδια
(ωρε)για μενανε
για μένανε βροντάει στα πλαγια
και σύ Δροσούλα μ' αργησες
πέρδικα μ' γραμμενη.
.
.
έχω πόνο μεγάλο στη καρδια
η ξενητια με σκλαβωσε
και μ'εχει σκλαβωμενο

Μάνα. γυναίκα δεν θα δω
ουτ'εχω αδερφο
Εδώ στα έρημα τα ξενα
πάνε τα χρόνια μου χαμενσ
.
.
.

Οδυσσεια Ομηρου εκδοση 1504

Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος-χ.ν.κουβελης

Αιτια για την ενασχοληση μου για τον Ζωιλο ηταν το διηγημα ''Τα Συμβαντα του Μυλου''
του Παπαδιαμαντη,εκει διαβασα:
Τὰ δένδρα ἔσμιγον εἰς τρυφερὰς περιπτύξεις ἐκεῖ τὴν νύκτα, καὶ ὁ κισσὸς καὶ τὸ κλῆμα
ἀνερριχῶντο εἰς τὰ ὕψη τῶν κλάδων, καὶ καρποὶ μελαμβριθεῖς ἐκρέμαντο εἰς τὰ
ἀκροκλώνια, διὰ νὰ δίδεται τροφὴ εἰς ὅλα τὰ πτερωτὰ καὶ τὰ ὄρνεα, τὰ ἐπικαλούμενα τὸ
ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ θνητὸς ἄνθρωπος δὲν ἠδύνατο ν᾿ ἀναβῇ ἐκεῖ, οὐδὲ νὰ
καταβῇ, ἐκτὸς ἂν ἦτον οὐρανοπετής. «Οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνήρ, οὐ καταβαίη».

αυτο το «Οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνήρ, οὐ καταβαίη». μου κινησε το ενδιαφερων,μου
φανηκε να ειναι ομηρικο,και κανοντας αναζητηση στο Google πραγματι ηταν ο  στιχος 77
στη ραψωδια μ' της Οδυσσειας,που περιγραφει τι θα συναντησει ο Οδυσσεας μετα την
αναχωρηση του απο την Κιρκη,δηλαδη τις Σειρήνες, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη και τα Βοδια
του Ηλιου:
[Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια μ',στιχοι 73-79]
οἱ δὲ δύω σκόπελοι ὁ μὲν οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει
ὀξείῃ κορυφῇ, νεφέλη δέ μιν ἀμφιβέβηκε
κυανέη: τὸ μὲν οὔ ποτ' ἐρωεῖ, οὐδέ ποτ' αἴθρη 75
κείνου ἔχει κορυφὴν οὔτ' ἐν θέρει οὔτ' ἐν ὀπώρῃ.
οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνὴρ οὐ καταβαίη, 77
οὐδ' εἴ οἱ χεῖρές τε ἐείκοσι καὶ πόδες εἶεν:
πέτρη γὰρ λίς ἐστι, περιξεστῇ ἐϊκυῖα.

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
εκει'ναι δυο σκοπελοι,στον πλατυ ουρανο ο ενας φτανει
μ'οξεια κορυφη,και με συνεφο ολουθε σκεπασμενος
μαυρο,κι ουτε ποτε αυτο σκορπα κι ουτε ποτε καθαριζει 75
κεινου κραταει τη κορυφη ουτ'αν ειν' στο θερος ουτ'αν στο φθινοπωρη
κι ουτε ν'ανεβει θνητος ανθρωπος μπορει κι ουτε να κατεβει 77
ουτε κι αν χερια εικοσι και ποδια ειχε
γιατ' ειναι η πετρα λεια,ολοξυστη να'ναι μοιαζει

[και στη μεση αυτου του σκοπελου ειναι η σπηλια της τρομερης Σκυλλας]

στα αποτελεσματα της αναζητησης που εκανα εμφανισθηκε και ο Ζωιλος,ενας επικριτης
του Ομηρου,που τον εψεγε,συν τοις αλλοις,σ'αυτον τον ομηρικο στιχο:
οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνὴρ οὐ καταβαίη
ειναι περιττο να λες,πως δεν μπορεις να κατεβεις απο εκει που δεν μπορεις ν'ανεβεις,
ειναι λογικη ανοησια
εκανα μια πρωτη κριση,φυσικα και το ηξερε αυτο ο Ομηρος,απλα ο στιχος ειναι,και
πρεπει να ειναι,ενταγμενος στη τεχνη της ποιησης,στο μετρο του στιχου,το δακτυλικο
εξαμετρο,με εξι ποδες μακρο βραχυ βραχυ,επισης η ευφωνια αμβαιη/καταβαιη,χαριν
της ποιητικης αδειας δικαιολογειται ο λογικος πλεονασμος,κι ακομα πως η ποιηση δεν
ειναι αυστηρη επιστημη,οχι τι ξερω αλλα τι εχει αισθητικη,
στη Βικιπαιδεια εγραφε:
Ο Ζωίλος ήταν ρήτορας από την Αμφίπολη που έζησε μεταξύ 285- 247 π.Χ.[1]
Κατηγορούσε με μικρόλογα τον Όμηρο, γι αυτό επονομάστηκε Ομηρομάστιξ και για τη
δηκτική του γλώσσα γενικά κύων ρητορικός.
λιγοστα μπορουσες να βρεις στο inrenet,θελησα να μαθω περισσοτερα,επισκεφτηκα
την Εθνικη Βιβλιοθηκη,εκει βρηκα μετα απο μερες και με μεγαλη δυσκολια μια εργασια
για τον Ζωιλο τριων σελιδων  γραμμενη στα ελληνικα μεσα στο βιβλιο The Classical Works
[edition 1931Oxford] του Henry.G.Moore  ενος αγγλου καθηγητη στην εδρα Classical
Literature University of  Oxford,England,με τον τιτλο:Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος,
τοτε ενιωσα,επηρεασμενος απο την εργασια του αγγλου καθηγητη,την σφοδρη επιθυμια
να γραψω για τον Ζωιλο,και μαλιστα με τον ιδιο τιτλο:
Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος
[παρακατω αντιγραφω το εργο μου ]:

Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος

ο Ζωιλος [περιπου 285- 247 π.Χ ]ηταν απο την Αμφιπολη,ρητορας και σοφιστης,μαθητευσε
στον Διογενη τον Κυνικο,
στο Λεξικο Σουδας γραφεται για τον Ζωιλο:
"Ζωίλος Αμφιπολίτηςος επεκλήθη Ομηρομάστιξ, ότι επέσκωπτεν Ομηρον.
Δι ο αυτόν διώξαντες οι εν τη  Ολυμπία κατά των Σκιρωνίδων πετρών έρριψαν.
Ρήτωρ δε ήν και φιλόσοφος "
ισως η αποτυχια του ως ρητορας,επειδη στερουνταν την απαραιτητα δυνατη,επιβλητικη
φωνη και την ικανοτητα των θεατρικων,υποκριτικων,κινησεων που συνοδευουν την εκ-
φωνηση των λογων στα δικαστηρια και στην αγορα να τον εκανε να στραφει προς την
φανατικη επικριση των ιερων πρωτοτυπων,οπως του Ομηρου αλλα και του Πλατωνα,
τον Ομηρο τον κοσκινιζε στιχο-στιχο να βρει λαθη,ανακριβειες,λογικα χασματα,ασαφειες,
αφελειες,μωρολογιες,κλπ
πραγμα αρκετα ευκολα,γιατι σ'συτο συνηγορουσαν πολλα:
-πρωτον,η γλωσσα του Ομηρου,μια καθαρα τεχνικη γλωσσα,που δεν μιλιονταν πουθενα
στον ελληνικο χωρο,με βαση την Ιωνικη διαλεκτο,με αιολικα,αρκαδο-κυπριακα και
μυνηναικα γλωσσικα δανεια
-δευτερον,η αναγκη να διατηρηθει το μετρο,το δακτυλικος εξαμετρο,με εξι ποδας ανα
στιχο,με μακρο βραχυ βραχυ καθε ποδας,αυτο εμπεριειχε τον κινδυνο καθε λογης
ευκολιων,και αυθαιρεσιων, για να επιτευχθει
-τριτον,η διαφορετικη εποχη που γραφτηκαν τα Ομηρικα Επη Ιλιαδα και Οδυσσεια,τον 8ο
με 7ο αιωνα π.Χ απο την εποχη που διαδραματισθηκαν τα γεγονοτα που αφηγειται,τον 12ο
αιωνα π.Χ,η ερωτηματικη συμπλοκη νεωτερων και παλιοτερων στοιχειων,κι ακομα η
Πεισιστρατια διορθωση τον 6ο αιωνα π.Χ
-τεταρτον,το ιδιο το προσωπο του Ομηρου,αν δηλαδη υπηρξε,
εχομε αμφιβολια για τον  τοπο γεννησης του,επτα πολεις τον διεκδικουν,
το Άργος,η Αθήνα,η Χίος,η Κολοφώνα,η Ρόδος,η Σαλαμίνα,η Σμύρνη,
με επικρατεστερη τη Σμυρνη,
το αρχικο ονομα του ηταν Μελησιγένης
για τον πατερα του εχομε διαφορα ονοματα:
Μαίων,Μέλας,Μνησαγόρας,Δαίμων,Θαμόρας,Μενέμαχος.
και για τη μητερα του τα ονοματα:
Μήτις,Κριθηίς,Θεμιστώ,Συγνεθώ,Μέλας
οσο για την τυφλοτητα του,πρεπει τυφλωθηκε αργοτερα,μετα τα Επη,πιθανον απο
καταρρακτη,η' απο διαβητικο γλαυκωμα,η' απο εκφυλιση της ωχρας κηλιδας,
[ομηρος στην ιωνικη  διαλεκτο της Σμυρνης σημαινει τυφλος]
δεν ξερουμε αν δηλαδη ηταν ενας ο ποιητης των Επων η'περισσοτεροι ποιητες,οι αοιδοι,
η' οι Ομηριδες,και ισως τα ολοκληρωμενα επη δεν ειναι παρα μια συρραφη ολων των
διασπαρτων επικων διηγησεων,αυτο,μαλλον,φανερωνεται και απο τα λογοτυπα που
επαναλαμβανονται και στα δυο επη,σε επιθετα ηρωων και θεων,σε μαχες,σε αγορευσεις,
κλπ,και για καθαρα μνημονευτικους λογους,αφου τα επη για αιωνες ηταν  προφορικα
μεχρι τη καταγραφη τους απο τον Πεισιστρατο[600-527 π.Χ]
αυτος λοιπον ο Ζωιλος βρηκε  προσφορο εδαφος να επικρινει το Ομηρο,να τολμησει
να τον ψεξει στους:Κατα της Ομηρου Ποιησεως Λογους εννεα,
χωρις να νοιαστει για την υστεροφημια του να μικρολογησει κατα ενος Ιερου Αβατου,
Προσωπου,τον Ομηρο,κατα καποιον λοιπον ειρωνικο τροπο κερδισε την υστεροφημια
του...χανοντας  την υστεροφημια του σκωπτωντας.
Μπορουμε να φαντασθουμε και να σχεδιασουμε εναν πιθανον εμπεριστατωμενο προλογο
στους κακοπιστους του 'Κατα της Ομηρου Ποιησεως Λογους εννεα'

Ζωιλου προλογος

Αν κρινω πονηρά υβριζω τους θεους,αν κρινω αρμοδιως θα με εχθρευτουν οι
πολιτες,παρ'ολ'αυτα,Ανδρες Αθηναιοι,δεν θα σιωπησω και μιλησω,
Τουτον λοιπον τον Ποιητην θα δειξω ως φλυαρον παντογνωστην,Αντιγραφει χειριστα
οσα του παραδωθηκαν απο τους αρχαιοτερους,δεν λεω φιλος ειναι ο Ομηρος,ομως
φιλτερα η Αληθεια ,η' δεν συμφωνειται πλεον;
ο Ομηρος ψαλλει των Μουσων τον ωραιο ηχο με τη λυρα του αλλα δεν ακουει τι λεει,
οσα ποιησε ειναι πεπλασμενα θαυματα,παραδοξα και παραλογα,ως μαγος εμφανιζεται
εις τον αδαη και τον απατα,μαλιστα καλλιεργει την εικονα του θεουργου,του φιλοσοφου,
του προφητη,του μαντη,του επιστημονα,του χρησμωδου,των Μουσαων θεραποντα,
επικαλουμενος την ρηση της Πυθιας,ενας λογοκλοπος ομως ειναι των αοιδων,και
του Φημιου και του Δημοδικου,θα τους εχετε νομιζω ακουστα,
δεν ειναι αποριας αξιον η πολυμαθεια του να μην του διδαξει τον νου,λεει πως Αλαθητος
ειναι μα δεν ειναι,και θα το δειξω αυτο καλα πως ετσι ειναι,ανθρωπος μ'ακορεστη
φιλοδοξια ενας ανεμελος  γλετζες ειναι,και δεν θα'ταν υπερβολη αλλα μετα  βεβαιοτη-
τος να πω,καθολου υποθετικα,πως μετα τα πλουσια γευματα και δειπνα που συχνα
παρευρισκεται ξερνα μια και δυο και τρεις φορες,
κι αν πραγματικα ειναι σοφος θα'πρεπε να γνωριζει τι ειναι σοφο,κι αυτος σιγουρα δεν
το γνωριζει,μεταχειριζεται ολες τις τεχνες για να πει κατι δηθεν σημαντικο αλλα στην ουσια
δεν λεει τιποτα,και μου φαινεται ηολυ εμπειρος και επιδεξιος στη τεχνη να κολακευει τους
δυνατους,και θεους,Ανδρες Αθηναιοι,και ανθρωπους,και να επωφελειται,
ενω ειναι τελειως ανιδεος περι των υπερφυσικων ζητηματων ισχυριζεται πως ειναι
βαθυς ειδημων,και να μην το ξεχναται αυτο,Ανδρες Αθηναιοι,θεραπων και υπηρετης και
δουλος ειναι των πλουσιων και των αργοσχολων, κι αυτος ο Μεγας Αδεκαστος,ο
Αδιαφθορος,μεροληπτησε υπερ του υμετερου φιλου Οδυσσεα και δεν αναφερει πουθενα
τον Μεγιστο Παλαμηδη τον ηρωα,των εφευρετη,τον φιλοσοφο που τον συκοφαντησαν και
τον σκοτωσαν αδικα και ποταπα στη Τροια,κι αυτη ηταν,μην σας απατα,η αληθινη αιτια
για τον θυμο την μηνιν του Αχιλλεα,αλλα σιωπα και υποκλεπτει την αληθεια,την γραφει
κατα το ιδιον του συμφερεον,
τωρα ειναι η ωρα να μαθετε πως τα εργα του ειναι επαισχυντα προιοντα υποτελειας,και
αισχροτατης στους θεους και στους ανθρωπους ιδιοτελειας,βριθει παλινωδιων,ποτε το
το ενα το λεει ετσι ποτε το λεει αλλιως,κατα το δοκουν,αυτα ομως δεν ειναι σοβαρα
πραγματα,ενας χυδαιος λογογραφος ειναι που πληρωνεται αδρα,Πολλά πιών καί πολλά
φαγών,
ευθαρσως τον προσαγορευω Σαθων ο αιδοιος αντι αοιδος ,
ο ανοητος ειπεν τον Αχιλεα ατοκον,αληθεια πως να εχει τοκον ο Αχιλλεαςαφου δεν ειναι
παντρεμενος;
ειπεν ο καπνος ανωθεν φερεται,
αληθεια ειδε καποιος εξ  υμων καπνον κατωθεν να φερεται;
τοσον πολυ ακαπνιστος μου φαινεται να ειναι αυτος ο Ομηρος
και σας διαβεβαιω,Ανδρες Αθηναιοι,πως δεν ειναι και φυσικα ατρανταχτα μ'αυτο το
εργο μου που εχετε ανα χειρας θα το αποδειξω,με μικρολογιες και οχι με απεραντολογιες
.
Καπως ετσι θα εγραφε τον προλογο ο Ζωιλος στους  'Κατα της Ομηρου Ποιησεως Λογους
εννεα'
επισης εγραψε και αλλα εργα:
Ιστοριαν απο θεογονιας εως της Φιλιππου τελευτης βιβλια τρια
Περι Αμφιπολεως
Κατα Ισοκρατους του ρητορος
για το τελος του λενε πως τον σταυρωσε ο Πτολεμαιο ο Φιλαδελφος,αλλοι πως θανα-
τωθηκε με λιθοβολισμο στην Χιο,κι αλλοι πως τον εκαψαν ζωντανο στη Σμυρνη,
ας μην θεωρησουμε αιτια αυτων των βιαιοπραγιων τα μικρολογα του,γιατι μικρα ειναι,και
μαλλον αστεια και διασκεδαστικα,και δεν χαλασε ο κοσμος για ενα αστειο,
και φυσικα ο θειος Ομηρος,
και πως αυτος ο Ζωιλος ο Ομηρομαστιξ,μαστιγωνει,τιμωρει,τον Ομηρο,η' πως ειναι η
μαστιγα,η καταρα του Ομηρου,αυτο μαλλον ειναι αστειο
.
τωρα,ας επιτραπει να κανουμε μια φανταστικη πλαστογραφιση του εργου του,
και στον λογο εβδομο  Κατα της Ομηρου Ποιησεως να διαβασουμε τα κατωθι ...μικρολογα:

κι εδω ας εξετασουσε τον στιχο 110 της ραψωδιας μ' της Οδυσσειας:
ἓξ ἑτάρους ἐν νηὶ ποθήμεναι ἢ ἅμα πάντας.

μαζι με τον στιχο 60 της ραψωδιας ι' ,παλι της Οδυσσειας:
ἓξ ἀφ᾿ ἑκάστης νηὸς ἐυκνήμιδες ἑταῖροι
ὤλονθ᾽
βλεπομε καθαρα πως εχομε επαναλαμβανομενο λογοτυπο,
λεει,στην πρωτη περιπτωση,την υποθετικη,στη Σκυλα, θα χασει εξι συντροφους απο το
καραβι
και στη δευτερη περιπτωση που συνεβηκε στους Κικονες πως εχασε εξι συντροφους
απο καθε καραβι,
τωρα γιατι εξι σε καθενα κι οχι,π.χ ενας στο πρωτο καραβι,δυο στο δευτερο,τρεις στο τριτο
κι ουτω καθεξεις η' και διαφορετικα,αυτο το ξερει μονο ο...ποιητης και μαλιστα ισχυριζεται
πως λεει την αληθεια,βεβαια θα ισχυρισθει λογους υψηλης τεχνης,το μετρο,
το αντιστοιχο του 'εξι σε καθε καραβι' θα ηταν να πει' εβδομηνταδυο',,επειδη δωδεκα ηταν
ολα τα καραβια του Οδυσσεα,τοτε εξι επι δωδεκα ισον εβδομηνταδυο,
το εβδομηνταδυο βεβαια κατα τον σοφοτατο Ποιητη θα χαλαγε το μετρο και φυσικα την
τεχνη,αλλα,εγω θα ελεγα,τι αξιζει η υψηλη τεχνη οταν δεν υπηρετει  την αληθεια;
τωρα το εξι στην πρωτη περιπτωση διατηρειται,κι ας μην διατηρειται  η αληθεια,λογω του
του λογοτυπου,
αλλ'αυτο,παλι εγω λεω,δεν ειναι ποιηση,τεχνη,να την παιρνει κανεις σοβαρος ανθρωπος
στα σοβαρα αλλα...μηχανοραφια,νομιζω,
και αλλα μικρολογα γι'αυτους τους δυο μικρολογους,δηλαδη στιχους,θα μπορουσα να
γραψω αλλα αυτα τα μικρα,ολιγα,επαρκουν
και για να εχει ο αναγνωστης πληρη εικονα παραθετω τα δυο συνολα των μικρολογων
στιχων απ'οπου αντλησα τα δυο μικρολογα στιχους-παραδειγματα μου:

[Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια μ' ,στιχοι 108-110]
ἀλλὰ μάλα Σκύλλης σκοπέλῳ πεπλημένος ὦκα
νῆα παρὲξ ἐλάαν, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν
ἓξ ἑτάρους ἐν νηὶ ποθήμεναι ἢ ἅμα πάντας. 110

[μεταφραση-χ.ν.κουβελης]
αλλα πολυ κοντα στης Σκυλλας το σκοπελο πλησιασε γοργα
το καραβι περα να κωπηλατησεις,επειδη πολυ καλλιτερο ειναι
εξι συντροφοι στο καραβι να ρουφηχτουν παρα μαζι ολοι 110

.
[Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια ι' ,στιχοι 39-61]
Ἰλιόθεν με φέρων ἄνεμος Κικόνεσσι πέλασσεν,
Ἰσμάρῳ· ἔνθα δ' ἐγὼ πόλιν ἔπραθον, ὤλεσα δ' αὐτούς.    40
ἐκ πόλιος δ' ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες
δασσάμεθ', ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης.
ἔνθ' ἦ τοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας
ἠνώγεα, τοὶ δὲ μέγα νήπιοι οὐκ ἐπίθοντο.
ἔνθα δὲ πολλὸν μὲν μέθυ πίνετο, πολλὰ δὲ μῆλα
ἔσφαζον παρὰ θῖνα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς.
τόφρα δ' ἄρ' οἰχόμενοι Κίκονες Κικόνεσσι γεγώνευν,
οἵ σφιν γείτονες ἦσαν, ἅμα πλέονες καὶ ἀρείους,
ἤπειρον ναίοντες, ἐπιστάμενοι μὲν ἀφ' ἵππων
ἀνδράσι μάρνασθαι καὶ ὅθι χρὴ πεζὸν ἐόντα.    50
ἦλθον ἔπειθ', ὅσα φύλλα καὶ ἄνθεα γίνεται ὥρῃ,
ἠέριοι· τότε δή ῥα κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη
ἡμῖν αἰνομόροισιν, ἵν' ἄλγεα πολλὰ πάθοιμεν.
στησάμενοι δ' ἐμάχοντο μάχην παρὰ νηυσὶ θοῇσι,
βάλλον δ' ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,
τόφρα δ' ἀλεξόμενοι μένομεν πλέονάς περ ἐόντας·
ἦμος δ' ἠέλιος μετενίσετο βουλυτόνδε,
καὶ τότε δὴ Κίκονες κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιούς.
ἓξ δ' ἀφ' ἑκάστης νηὸς ἐϋκνήμιδες ἑταῖροι    60
ὤλονθ'· οἱ δ' ἄλλοι φύγομεν θάνατόν τε μόρον τε.

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]]
απ'το Ιλιο φερνοντας με ο  ανεμος στους Κικονες με πεταξε
στην Ισμαρω,οπ'εγω τη πολη πατηξα κι αυτους αφανισα 40
απ'τη πολη και γυναικας και πολλα αγαθα αρπαζοντας
τα μοιραστηκαμε,κανεις να μην με κατακρινει πως δεν τα'θεσα ισα,
τοτ'εγω να σηκωσουμε τα ποδι μας να φευγουμε απο'κει
συμβουλευα,αυτοι παρα πολυ μωροι δεν πειθονταν
οπου πολυ κρασι πινοντας μεθουσαν,πολλα δ'αρνια
εσφαζαν σ'ακρογυαλι και τα χορευτικα στο βαδισμα βοδια,
εν τω μεταξυ πηγαν οι Κικονες στους Κικονες και φωναξαν
που σ'αυτους γειτονες ησαν,και πιο πολλοι και πιο αντρειοι,
πο'μεναν στη στερια,ξεροντας απ'τ'αλογα
στους αντρες να μαχονται κι αν χρειαστει και πεζοι να'ναι 50
και τοτε ηρθαν,ωσα τα φυλλα και τ'ανθια που γινονται στην ωρα τους,,
στην αχλυ το ξημερωμα,τοτε κακη μοιρα του Δια επεσε πανω
σε μας τους καταδικασμενους,για να πολλα βασανα να παθουμε,
στηθηκαν κι εμαχονταν κοντα στα γρηγορα καραβια
πετουσαν οι μεν εδω στους δε εκει τα χαλκινα κονταρια ,
οσ'αυγη  ητανε κι αυξανε η μερα
ως τοτε τους αντικρουσαμε αν και περσοτεροι ηταν
ομως ο ηλιος οταν εφτασε και λυνουνε  τα βοδια
τοτε κι οι Κικονες απωθησαν τους Αχαιους νικωντες,
εξη απο καθε καραβι με τις καλες περικνημιδες συντροφοι 60
χαθηκαν,οι αλλοι φυγαμε και το θανατο και τη μαυρη μοιρα
.
.
ακομα ενας αλλος μικρολογος στιχος προς επι-κριση ειναι ο στιχος 210 απο την ραψωδια
Χ' της Ιλιαδας,ν'αλλαξουμε κι εργο,για μεγαλυτερη σφαιρικοτητα των μικρων λογων μου
Κατα της Ομηρου Ποιησεως

καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,
ἐν δ᾽ ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο, 210
τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ᾽ Ἕκτορος ἱπποδάμοιο,
ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δ᾽ Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ,
(Ομήρου Ιλιαδα ραψωδια Χ' στίχοι 209-212)

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
και τοτε τη χρυση ο πατερας τεντωσε ζυγαρια
κι εβαλε τις δυο μοιρες τ'οδυνηρου θανατου
τη μια τ'Αχιλλεα,την αλλη τ'Εχτορα του ιπποδαμαστη
τη τραβηξε τη μεση πιανοντας,κι εκλινε τ'Εχτορα η γραμμενη μερα

κι εγω απλα και πολυ φυσικα απορων μικρολογω ρωτωντας:
ποδαπαὶ γὰρ αἱ Μοῖραι ἐν ταῖς πλάστιγξι,
καθήμεναι ἢ ἑστηκυῖα
δηλαδη
πως ειναι τοποθετημενες οι μοιρες στη πλαστιγκα;
καθιστες η' ορθιες
μια μικρολογη απορια,αθωα χαριν παιδιας

Εγω ο Ζωιλος ο επικαταρατος Αττικος επι παντων επιστητων μικρολογω
και φυσει δεχομαι των παντων επ'εμοι τινα μικρολογιαν
.
.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
αν και τον Ομηρον μικρολογω
κατ'ουσιαν Αυτον μεγαλογω
[Ζωιλος Αμφιπολιτης]
.
.
.

Φύη-η Θραττα στεφανοπωλις-η Αθηνα του Πεισιστρατου(6ος άι. π.Χ)-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis

απογευμα,με δέχτηκε στο σαλόνι του διαμερίσματος της,ευρυχωρο με κουζινα και
τζάκι,μοντερνα επιπλωση,"ουίσκι η'χυμο;",προτιμησα χυμό πορτοκαλιού,,"ωραία",απο
την ανοιχτή μπαλκόνοπορτα εβλεπα τις στήλες του Ολυμπιού Διος,"έργο δικό του"ειπε"
δεν το τελειωσε όμως",σερβεριστηκα,
καθισε στον μαυρο δερματινο καναπέ απεναντι μου,φορουσε ενα άσπρο κομσο παντελόνι
με μία γκρί t shirt μπλούζα,
"τότε όλη την ενέργεια του την διοχετεύσει στο Εκατομπεδον","και φυσικα θα ποζαρες για
το άγαλμα της θεας"σχολίασα,
γελασε,"έννοεις της Αθηνας;","ναι"απαντησα,"φαίνεται θα σ'επηρεασε πολυ εκείνη ή
ιστορια",γέλασε,"αυτή πάντως είναι αληθινη",
σηκωθηκε,"συγνώμη,περιμενε,ενα λεπτό" και πήγε στο διπλανό δωμάτιο,
όταν επέστρεψε κρατουσε στα χέρια της κάποια βιβλια,καθησε στον καναπέ και άφησε τα
βιβλια στο χαμηλό τραπέζακι με την κρυστάλλινη επιφανεια ανάμεσα μας,τρια βιβλία,
μου τα έδειξε,"αυτό είναι η Ιλιαδα κι αυτό ή Οδύσσεια,οι πρωτες εκδοσεις που τοτε
έκανε,σπανια βιβλία,ειχε δημιουργήσει και μια μεγαλη βιβλιοθήκη κι αυτά μου τα δώρησε
κάποια γενέθλια μου,επειτα κι εμένα μ'αρεσουν τα βιβλία,κι έχω παρά πολλά στη
βιβλιοθήκη μου",
τα πήρα με τη σειρά στα χερια μου και τα ξεφυλλισα,ειχαν και πολύ καλές γκραβούρες,
""αυτο εδω είναι η Αθηναϊών Πολιτεία του Αριστοτελη",μου το εδωσε ανοιγμένο,"να
εδώ,στη παράγραφο δεκατέσσερα αναφέρει το περιστατικό με μένα,διαβασε το,"
πηρα το βιβλίο στα χέρια μου κι άρχισα να το διαβάζω,"αν θέλεις,σε παρακαλώ,διαβασε το
δυνατά να τ'ακουσω",
διαβασα δυνατά το αποσπασμα:
προδιασπείρας γὰρ λόγον, ὡς τῆς Ἀθηνᾶς καταγούσης Πεισίστρατον, καὶ γυναῖκα μεγάλην
καὶ καλὴν ἐξευρών, ὡς μὲν Ἡρόδοτός φησιν ἐκ τοῦ δήμου τῶν Παιανιέων, ὡς δ´ ἔνιοι
λέγουσιν ἐκ τοῦ Κολλυτοῦ στεφανόπωλιν Θρᾷτταν, ᾗ ὄνομα Φύη, τὴν θεὸν
ἀπομιμησάμενος τῷ κόσμῳ, συνεισήγαγεν μετ´ αὐτοῦ· καὶ ὁ μὲν Πεισίστρατος ἐφ´ ἅρματος
εἰσήλαυνε, παραιβατούσης τῆς γυναικός, οἱ δ´ ἐν τῷ ἄστει προσκυνοῦντες ἐδέχοντο
θαυμάζοντες.
"δεν φαντάζεσαι πόσο το διασκεδασα,εγω Αθηνα,μια ασήμαντη Θρακιωτισα
στεφανοπωλις,μια λουλούδου στα διαφορα πανηγύρια,στα Ανθεστηρια,στα ,Διονυσια, στα
Διασια,στα Ολυμπια,ηθελε μία νταρντανα,
με είδε σ'ενα χορό,εγώ τα'χα τότε μ'εναν νταβραντισμενο από τους κορυνηφορους του,
τους φυλακές με τα ρόπαλα που είχε να τον προστατεύουν,μπραβους,με είδε που λες να
χορεύω κι οπως ημουνα όμορφη και ψηλή του αρεσα και τότε του'ηρθε ή ιδέα να με
παρουσίασει σαν Αθηνα πάνω στο άρμα του και να τον καθοδηγώ,
ηξερε απ'αυτα,πανεξυπνος πολιτικός,διπλωματης,ηξερε να χειραγωγεί τα πλήθη,αυτο δεν
είναι γενικό γνώρισμα των πολιτικών;",συμφωνησα,
"μου έφερε για δάσκαλο,να με εκπαιδευσει,τον Θεσπι,τον ξέρεις;",κουνησα το κεφάλι μου
καταφατικά,"ναι,βεβαια",
"αυτός ο Θεσπις ήταν μεγαλη ιδιοφυία στο θέατρο και έκανε πολλές καινοτομιες
στο θέατρο του Διονυσου,κάτω από την Ακρόπολη εκεί με δίδαξε,ημουνα ή εξαρχουσα
ή υποκριτρια κι απεναντι μου είχα το χορό,καναμε αρκετές πρόβες μέχρι να μάθω τέλεια
το ρόλο μου,της Αθηνας,
αργοτερα επαιξα την Αγάυη την Βακχα μητέρα του Πενθεα στο έργο Πενθεας του Θεσπι,
ξερεις την ιστορία αυτή;ο Πενθεας από τη Θηβα εχθρεύονταν τη λατρεία του Διονυσου και
μάλιστα φυλάκισε τον Διονυσο, ο θεός όμως δραπετευσε και τον παρέσυρε πανω στο
βουνό Κιθαιρωνα εκεί οι Βακχες οι πίστες φανατικες ακόλουθες του τον καταδίωξαν και ή
μητέρα του Αγάυη σε κατάσταση ιερής μανίας τον πέρασε για λιοντάρι και μπηγοντας το
κοντάρι της στο κεφάλι του τον σκότωσε και μαζί με τις άλλες μανιασμένες Βακχες
του κατασπάραξαν το σώμα τρώγοντας το",
σταμάτησε τη διηγηση,η αναπνοή της βαριά,μου φάνηκε σαν να ξαναζουσε εκείνο τον
ρόλο που είχε παίξει στο θέατρο,
"πως ήταν εκείνη ή παράσταση με σένα και τον Πεισιστρατο τοτε πάνω στο άρμα;",
εκείνη συνηρθε,"καταπληκτικη,χαρμα  ιδεσθαι",,γέλασε,"θριαμβευτική,μεγαλος
θριαμβος,ανεπαναληπτος,εκεινος ήταν επιδέξιος, εξαίρετος ηνίοχος,ολυμπιονικης στη
62η ΟΛυμπιαδα (532 π.Χ)στις αρματοδρομιες,κερδισε στο τέθριππο,το τεραστιο
συγκεντρωμένο πλήθος στους δρόμους απ'τους οποίους περνουσαμε στη κυριολεξια
παραληρούσε,ζητοκραυγαζε,ειπαν οι αντίπαλοι του,πως ήταν βαλτοι δικοί του,πληρω-
μενοι,μισθοφοροι,κομπαρσοι ενός θεάτρου,αλλ'αυτο νομίζω δεν έχει και πολύ σημα-
σια,ολη ή παράσταση ητανε θαυμάσια,τελεια, θεαματικη,
εγω ως αγέρωχη Αθηνα εκτυφλωτικη με την αστραφτερή περικεφαλαία το ψηλο γέρο
και την ασπιδα την εντυπωσιακή αιγίδα,η Παλλαδα αυτοπροσώπως,
ολες οι εφημερίδες ανεξαιρετως την άλλη μέρα γραψανε τεράστιους τιτλους στα
πρωτοσέλιδα τους,
ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ",
"ναι,αλλα μετα απ'αυτο τον θρίαμβο μόνο δύο χρόνια έμεινε στην εξουσία"σχολίασα,
"ή εξουσία,οπως ξερεις καλα,γιατι είσαι εμπειρος,δεν είναι εύκολη υπόθεση και μάλιστα
σε δύσκολες καταστασεις,θελει γέρο στομάχι,υπομονη επιμονη,μεθοδευση,σταθεροτητα
θεσεων,αντοχη,
τον Πεισιστρατο,ξέρεις, τον αντιμάχονταν σκληρα κι αυτοί που αντιμάχονταν ανελεητα
μεταξύ τους,ο Αλκμεωνιδης Μεγακλης των παραλιακων κι ο Λυκουργος των πεδιακων",
"το Κυλωνειο άγος θα έπαιξε μεγάλο ρολό"είπα,
"φυσικά πολυ μεγάλο και το εκμεταλευτηκε υπερβολικά στην προπαγάνδα του ο
Πεισιστρατος και τελικά κέρδισε",
"εσύ τι κερδισες απ'ολη αυτη την Ιστορία Πολυφυη;"τη ρώτησα,
χαμογελασε,"μ'αρεσει που με λες Πολυφυη,, θα σου πω τι,,θα σου φανεί παραξενο,λιγα
χρήματα ,οχι πολλά,ισα για να ζω με κάποια σχετική άνεση,αγορασα κι αυτό το σπίτι,
μ'εκεινο τον ροπαλοφορο κορυνηφορο αγροικό χωρισα αμέσως μετά,παντρευτηκα
άλλον,αποκτησαμε μία χαριτωμενη κόρη,την Τιμωνασσα μου,
εγω δεν σταματησα,συνεχισα να πωλω λουλούδια,στεφανια στα πανηγύρια,κι ενα
διάστημα,τοτε που ασχολήθηκα με το θέατρο σαν ηθοποιός,δουλεψα σαν χορεύτρια,ομως
αν και μορφώθηκα",γέλασε,"εταίρα δεν έγινα",
ή ώρα πέρασε,εξω είχε νυχτώσει,οι ιωνικές κολόνες του Ολυμπιού Διος απέναντι φωτι-
σθηκαν,την ευχαριστησα για την ειλικρινή εξομολόγηση της,"τη συνέντευξη"τόνισε τη λέξη,
και έφυγα,
στο σπίτι μεχρι αργά τη νύχτα επεξεργαστηκα τη συνέντευξη,κι ήταν έτοιμη το πρωί να
την παραδωσω στο περιοδικό προς δημοσίευση
.
.
.

Portrait and open abstract-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης

(Ανθρώπινα Εσωτερικά)
Θεωρημα-χ.ν.κουβελης

έγραφε:
η' Α η' Β.Τοτε αν Α όχι Β
Και Α και Β.Τοτε αν Α τότε και Β.
Τον διέκοψε το δυνατό γελιο μιας γυναικας στο απέναντι τραπέζι,ο άντρας δίπλα της είχε
σκύψει στο αυτί της,απο αριστερά,και της μιλούσε με χαμηλή φωνη,εκεινη κάθε τοσο
ξεσπούσε σε γέλιο,
εκεινος σήκωσε το κεφάλι κοίταξε γύρω και κάτι της ειπε,ειδε το πρόσωπο της να σοβαρευει,
ο άντρας φώναξε το γκαρσονι,μετα από λίγο τους έφερε μια μπύρα,ο άντρας πρώτα έβαλε στο
ποτήρι της γυναίκας επειτα γέμισε το δικό του,η γυναίκα ήπιε αμέσως,αδειασε το ποτήρι,ο
άντρας της το ξαναγεμίσε,
χτυπησε το τηλέφωνο της γυναίκας,δεν μιλούσε μόνο άκουγε,μετρησε,πεντε λεπτά και εφτά
δευτερόλεπτα κράτησε ή συνομιλία,
ο άντρας τη ρώτησε ποιος ήταν,εκεινη χωρίς να τον κοιτάζει του είπε,εκεινος την ρώτησε τι
ήθελε,εκεινη στην αρχή δίστασε μετά του είπε,δεν άκουσε τι της είπε,
φαινονταν θυμωμένος,μιλουσε γρήγορα,με το δεξιό του χέρι έκανε έντονες χειρονονομιες,
εκεινη χαμογελασε,της έπιασε βίαια το χέρι,εκεινη το τράβηξε,
ο άντρας φώναξε το γκαρσονι,πληρωσε και σηκώθηκαν να φύγουν,πρωτα βγήκε ή γυναίκα
και μετά αυτός,
Συνέχισε να γράφει:
Ή Λογική καταρρέει αν απο αυτή μπορεί να εξαχθεί μία αντιφαση.
Ή Γλώσσα αλληλεπιδρά με τη σκέψη μας.
Ή πρόταση 'p και q' ειναι αληθής αν καθεμια από τις προτάσεις p και q είναι αληθης,αλλιως
είναι ψευδής.
Ή πρόταση 'p ειτε q' ειναι ψευδής αν και οι δύο προτάσεις p και q είναι ψευδεις,σε
οποιαδηποτε άλλη περίπτωση είναι αληθής.
Ή πρόταση 'η' μόνο p η'μονο q' ειναι ψευδής αν και οι δύο προτάσεις p και q είναι αληθείς
η' ψευδείς,και αληθής αν ή μία προταση είναι ψευδής και ή αλλη προταση αληθης

.

.
.

Μενανδρος[342 π.Χ-292 π.Χ]-Νεα Αττικη Κωμωδια -Δυσκολος,παπυρος Μποντμερ

ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΓΝΩΜΑΙ [ΣΥΛΛΟΓΗ]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ο Μενανδρος[Κηφισια 342 π.Χ-Πειραιας 292 π.Χ],μεγαλος Ελληνας κωμωδιογραφος της
Νεας Αττικης Κωμωδιας,σπουδασε στη Περιπατικη Σχολη του Αριστοτελη με δασκαλο
τον Θεοφραστο,ειχε φιλο και τον Επικουρο και τον Δημητριο Φαληρεα,ηταν ανηψιος του
Αλεξις ποιητη της Μεσης Κωμωδιας,εγραψε πανω απο εκατο κωμωδιες,τα θεματα του
ηταν ρεαλιστικα,παθη,ελαττωματα,ερωτες,μιση,αρετες,...,γραμμενα στην απλη καθημερι-
νη γλωσσα,το 321 π.Χ ανεβηκε το πρωτο εργο του 'Οργη',εχει σωθει ολοκληρη η κωμωδια
του Δυσκολος[το 316 π.Χ α' βραβειο],και σχεδον ολοκληρες οι κωμωδιες Επιτρεποντες,
Σαμια,Περικειρομενη,αλλα εργα του:Σικυωνιοι,Ασπις,Μισούμενος,Γεωργός,Ήρως,
Κόλαξ,Φάσμα[αποσπασματικα]
Το 291 π.Χ πνιγηκε κολυμπωντας στον Πειραια,
.
Εχουμε μια Ανθολογια Γνωμων[Αποφθεγματων],συλλογη του Μενανδρου
.
ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΓΝΩΜΑΙ [ΣΥΛΛΟΓΗ]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή.
ποσο ευχαριστος ειν'ο ανθρωπος αν ανθρωπος ειναι

Δρυός πεσούσης, πάς ανήρ ξυλεύεται.
δεντρο πεσμενο ολοι το κομματιαζουν

Θνητός γεγονώς άνθρωπε, μη φρόνει μέγα.
σαν εισαι θνητος μη νομιζεις πολλα

Βιοί γαρ ουδείς ον προαιρείται βίον.
κανενας δεν ζει τη ζωη που θελει

Φύσιν πονηρά μεταβαλείν ου ράδιον.
ο πονηρος δεν αλλαζει ευκολα

Ζώμεν γαρ ού ως θέλομεν, αλλ’ ως δυνάμεθα.
δεν ζουμε οπως θελουμε αλλ'οπως μπορουμε

Φιλόπονος ἴσθι καὶ βίον κτήσῃ καλόν.
εργατικος να'σαι και ζωη θ'αποκτησεις καλη

Υγεία και νους εσθλά τω βίω δύο.
υγεια και μυαλο ειναι τα δυο της ζωης καλα

Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί.
τα χρεη δουλο απο ελευθερο σε κανουν

Γυνή δικαία του βίου σωτηρία.
η σωστη γυναικα ειναι θησαυρος στη ζωη

Ανήρ ο φεύγων και πάλι μαχήσεται.
αυτος π'αποφευγει κατι στο τελος δεν θα τ'αποφυγει

Ανήρ δίκαιος πλούτον ουκ έχει ποτέ.
ο δικαιος ανθρωπος τα πλουτη δεν θελει

Γυναιξί πάσαις κόσμον η σιγή φέρει.
σ'ολες τις γυναικες η σιωπη ειναι στολιδι

Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά.
το ματι της δικαιοσυνης τα παντα βλεπει

Τίμα το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνον.
Να φροντιζεις τα γηρατεια,γιατι μονα δεν ερχονται

Ο μη δαρείς άνθρωπος ου παιδεύεται.
αυτος που δεν παθαινει  δεν μαθαινει

Ἀφεὶς τὰ φανερὰ μὴ δίωκε τἀφανῆ.
να σ'αρκουν τα φανερα και να μη επιδιωκεις τ'αμφιβολα

 Ἀνὴρ πονηρὸς δυστυχεῖ, κἂν εὐτυχῇ.
αδικος ανθρωπος δυστυχει κι αν ευτυχει

 Ἄνθρωπος ὢν γίνωσκε τῆς ὀργῆς κρατεῖν.
ανθρωπος ων μαθε τον θυμο να συγκρατεις

Αἰσχρὸν δὲ μηδὲν πρᾶττε, μηδὲ μάνθανε.
το αισχρο μητε να πραττεις μητε να μαθαινεις

Ἀνδρὸς χαρακτὴρ ἐκ λόγου γνωρίζεται.
τ'ανθρωπου ο χαρακτηρας απ'τα λογια γνωριζεται

Ανήρ δ’ άβουλος ηδοναίς θηρεύεται.
ο αμυαλος ανθρωπος τις απολαυσεις κυνηγα

Ο κύβος ερρίφθη.
το ζαρι ριχτηκε

Ξένους ξένιζε και συ γαρ ξένος γ’ έση.
τους ξενους φιλοξενα γιατι κι εσυ ξενος καποτε θα'σαι

Γέρων εραστής, εσχάτη κακή τύχη.
ερωτας στα γεραματα,η τελευταια κακη τυχη

Λαβών απόδος άνθρωπε και λήψη πάλιν.
Αν  λαβεις κατι αποδωσε το ανθρωπε και παλι θα το λαβεις

Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί.
απ'την αγαπη τιποτα δεν ειναι πιο μεγαλο ουτε ισο

Ρήμα παράκαιρον τον όλον ανατρέπει βίον.
λογια αστοχαστα ολη τη ζωη ανατρεπουν

Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί.
οποιος κοκκινιζει καλο σε μενα φαινεται

Είς εστι δούλος οικίας, ο δεσπότης.
ενας ειν'ο δουλος του σπιτιου,ο νοικοκυρης

Θέλω τύχης σταλαγμόν ή φρενών πίθον.
θελω μια σταλαγματια τυχη παρα ενα πυθαρι μυαλα

Εάν δ’ έχωμεν χρήμαθ’, έξομεν φίλους
αν εχουμε χρηματα θα'χουμε και φιλους

 Αδύνατον τ' αληθές λαθείν.
αδυνατο η αληθεια να κρυφτει

Γράμματα μαθείν δει, και, μαθόντα, νουν έχειν.
γραμματα να μαθαινεις πρεπει,και,μαθαινοντας,μυαλο να βαζεις

Αιδώς του κάλλους ακρόπολις.
το να ντρεπεσαι ειναι της ωραιοτητος η ακροπολη

Μέμνησο νέος ων, ως γέρων έση ποτέ.
να θυμασαι νεος οντας,πως γερος θα γινεις καποτε

Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος.
αυτον που οι θεοι αγαπουν,πεθαινει νεος

Στρέφει δε πάντα τα εν βίω μικρά τύχη.
τα παντα στη ζωη τα γυριζει μικρη τυχη

Βακτήρια εστί παιδεία βίου.
μπαστουνι στηριγμα της ζωης η παιδεια ειναι

Λύπης ιατρός εστίν ανθρώποις λόγος.
της λυπης γιατρος ειναι στους ανθρωπους ο λογος

Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος.
ζωη που τη ζωη φοβαται[αποφευγει]δεν ειναι ζωη

Ουδείς ανάγκης μείζον ισχύει νόμος.
καμιας αναγκης δεν υπερεχει ο νομος

Μόνη σιγή μεταμέλειαν ου φέρει.
μονη η σιωπη μεταμελεια δεν σημαινει

Βούλου δ’ αρέσκειν πάσι, μη σαυτώ μόνον.
να θελεις ν'αρεσεις σ'ολους,οχι στον εαυτο σου μονο

Κακοίς ομιλών καυτός εκβήσει κακός.
με τους κακους συναναστρεφομενος θα καταντησεις κακος

Γυναικός εσθλής εστι σώζειν οικίαν.
η καλη γυναικα κραταει το σπιτι

Εν τοίς κακοίσι τους φίλους ευεργέτει.
στα κακα τους φιλους να βοηθας

Πάντων των αναγκαίων κακών ιατρός χρόνος εστίν.
σ'ολα τα αναποφευκτα κακα ο χρονος γιατρος ειναι

Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν.
θαλασσα φωτια και γυναικα τα τρια κακα

Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.
δυο φορες να πεφτεις στο ιδιο λαθος σοφος δεν εισαι

Οὐδὲν σιωπῆς ἔστι χρησιμώτερον.
τιποτ'απ'τη σιωπη δεν ειναι χρησιμωτερο

Έρωτα παύει λιμός ή χαλκού σπάνις.
τον ερωτα κοβει η φτωχεια η' η ελλειψη χρηματος

Η γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει.
γλωσσα που μπερδευεται την αληθεια φανερωνει

Γυνή γαρ ουδέν οίδε πλην ό βούλεται.
η γυναικα τιποτ'αλλο δεν ξερει εκτος απ'αυτο που θελει

Πανήγυριν νόμιζε τόνδε τὸν βίον.
πανηγυρι νομιζε αυτην εδω τη ζωη

Γάμει δε μη την προίκα αλλά την γυναίκα.
να μην παντρευεσαι τη προικα αλλα τη γυναικα

Ανδρός πονηρού φεύγε συνοδίαν αεί.
τη παρεα πονηρου ανθρωπου παντοτε ν'αποφευγεις

Αρχής τετευχώς, ίσθι ταύτης άξιος.
αν σου τυχει εξουσια,να της εισαι αξιος

Κρίνει φίλους ο καιρός, ως χρυσόν το πυρ.
ο χρονος δοκιμαζει τους φιλους,οπως η φωτια το χρυσο

Ἤθη πονηρὰ τὴν φύσιν διαστρέφει.
κακα ηθη τη φυση διαστρεφουν

Βίον καλόν ζης αν γυναίκα μη έχεις.
ευτυχισμενη ζωη ζεις αν γυναικα δεν εχεις

Θεού σέβου και πάντα πράξεις ενθέως.
τον θεο να σεβεσε και τα παντα θα πραξεις σωστα

Ψυχής νοσούσης εστί φάρμακον λόγος.
στην ψυχη π'αρρωστησε ειναι φαρμακο ο λογος

Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα.
του θανατου μονο δεν υπαρχει επανορθωση

Αβουλία γαρ πολλά βλάπτονται οι βροτοί.
η αβουλια πολυ βλαπτει τους ανθρωπους

Αθάνατον οργήν μη φύλαττε, θνητός ων.
για παντα το θυμο μην κρατας,θνητος για λιγο εισαι

Γέλως άκαιρος κλαυθμάτων παραίτιος.
γελιο παρακαιρο για κλαματα αιτια

 Μετά την δόσιν τάχιστα γηράσκει χάρις.
μετα τη δωρεα γρηγορα ξεχνιεται το χαρισμα

Τούτ᾽ εστί το ζην, μη σεαυτώ ζην μόνον.
αυτη'ναι η ζωη,να μην ζεις για τον εαυτο σου μονο

Φιλεί δ’ εαυτού πλείον ουδείς ουδένα.
απ'τον εαυτο του πιο πολυ δεν αγαπαει κανεις κανεναν

Θεόν επιορκών μη δόκει λεληθέναι.
οτ'ο θεος αν αδικησεις μην νομισεις πως θα σε ξεχασει

Λόγον παρ’ εχθρού μη ποθ’ ηγήση φίλον.
το λογο τ'εχθρου σου ποτε μην παρεις για φιλικο

Διά πενίαν μηδενός καταφρόνει.
για τη φτωχεια του κανεναν μη καταφρονεις

Όμοια πόρνη δάκρυα και ρήτωρ έχει.
ομοια η πορνη κι ο ρητωρας κλαψουριζουν

Θεών όνειδος τους κακούς ευδαιμονείν.
ειναι ντροπη στους θεους οι κακοι να ευτυχουν

Βουλόμεθα πλουτείν πάντες αλλ’ ου δυνάμεθα.
θελουμε να πλουτιζουμε ολοι αλλα δεν μπορουμε

Μήτηρ απάντων γαία και κοινή τροφός.
μητερα ολων η γη και μαζι μας τρεφει

Η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήγαγεν.
η γλωσσα πολλους στη καταστροφη παρασερνει

Αεί κράτιστον εστί τα αληθή λέγειν εν παντί καιρώ
παντοτε το πιο ανωτερο ειναι την αληθεια να λες σε καθε περισταση

Κενής δε δόξης ουδέν αθλιώτερον.
απο την ματαιοδοξια τιποτε αθλιωτερο

Χειρ χείρα νίπτει.
το'να χερι τ'αλλο χερι νιβει

Θεός συνεργός, πάντα ποιεί ραδίως.
συνεργος ο θεος,τα παντα κανει ευκολα

Αρετής απάσης σεμνός ηγείται λόγος.
ολη την αρετη σεμνος καθοδηγει λογος

Πειρώ τύχης άνοιαν ανδρείως φέρειν.
προσπαθησε την ατυχια με γενναιοτητα ν'αντιμετωπιζεις

Εξ ηδονής γαρ φύεται το δυστυχείν.
απ'την ηδονη ξεφυτρωνει η δυστυχια

 Όπου βία πάρεστι, ουδέν ισχύει νόμος.
οπου η βια επικρατει,δεν ισχυει ο νομος

Φασί κακίστους οι πονηροί τους καλούς.
οι κακοι κακολογουν τους καλους

Λίαν φιλών σεαυτόν ουχ έξεις φίλον.
αν πολυ αγαπας τον εαυτο σου δεν θα'χεις φιλο

Ανδρών δε φαύλων όρκον εις ύδωρ γράφε.
ανθρωπων πονηρων τον ορκο στο νερο γραψε

Η κοιλία και πολλά χωρεί κωλίγα.
η κοιλια και πολλα χωνευει και λιγα

Οξύς θεών οφθαλμός ες το πανθ’ οράν.
καθαρα των θεων ο οφθαλμος τα παντα βλεπει

Καλόν φέρουσι καρπόν οι σεμνοί τρόποι.
καλο καρπο καρποφορουν οι σεμνοι τροποι

Δίκαια δράσας, συμμάχους έξεις θεούς.
αν δικαια ενεργεις,συμμαχους θα'χεις τους θεους

Δειλού γαρ αντρός δειλά και φρονήματα.
φοβισμενου ανθρωπου και οι ιδεες φοβισμενες

Άγει δε προς φως την αλήθειαν χρόνος.
φερνει στο φως την αληθεια ο χρονος

Εχθροίς απιστών ούποτ’ αν πάθοις βλάβην.
αν τους εχθρους δεν εμπιστευεσαι ποτε δεν θα βλαφτεις

Ραθυμία τα πολλ’ ελαττούσθαι ποιεί.
η νωθροτητα τα πολλα ελαττωνει

Ανεξέταστον μη κόλαζε μηδένα.
χωρις να τον εξεταζεις να μην κατηγορεις κανεναν

Νους έστι πάντων ηγεμών των χρησίμων.
ο νους ειναι ολων των χρησιμων οδηγης

Νόμος πονηρός ανομίαν παρεισφέρει.
νομος κακος ανομια προκαλει

Ευχής δικαίας ουκ ανήκοοος θεός.
στη δικαια ευχη ο θεος δεν κλεινει τ'αυτια

Η μεσότης εν πάσιν ασφαλέστερον.
το μετρο ειναι τ'ασφαλεστερο σ'ολα

Καιρών μεταβολήν πάντοτε χρη σε σκοπείν.
την μεταβολη των περιστασεων παντοτε πρεπει να υπολογιζεις

Άπαντας αυτών κρείσσονας ανάγκη ποιεί.
ολους η αναγκη των καλλιτερους τους κανει

Ά μη προσήκει μητ’ άκουε μηθ’ όρα.
αυτα που δεν πρεπει ουτε ν'ακους ουτε να βλεπεις

Το πολλά τολμάν πόλλ᾽ αμαρτάνειν ποιεί.
αν τολμας πολλα τοτε και σε πολλα σφαλεις

Ουδεὶς ό νοείς μεν οίδεν, ό δε ποιείς βλέπει.
κανενας αυτο που σκεφτεσαι δεν ξερει,αυτο που κανεις βλεπει

Ανάπαυσις ύπνος εστί πάντων των κακών.
η αναπαυση ο υπνος ειναι ολων των κακων

Ο γραμμάτων άπειρος ου βλέπει βλέπων.
ο αγραμματος δεν βλεπει οταν βλεπει

Πράττων τα σαυτού, μη τα των άλλων σκόπει.
κανε τα δικα σου,και μην κοιτας των αλλων

Βέλτιστε, μη το κέρδος εν πάσι σκόπει.
αγαπητε,να μην κοιτας το κερδος σ'ολα

Μιμού τα σεμνά, μη κακούς μιμού τρόπους.
να μιμησε τα καλα,μην μιμησε τους κακους τροπους

Άκουε πόντων, εκλέγου δ᾽ ά συμφέρει
Ακουε τα παντα,διαλεξε δε αυτα που σου ταιριαζουν

Ά ψέγομεν ημείς, ταύτα μη μιμώμεθα.
αυτα που κατηγορουμε να μην τα μιμουμαστε

Βουλή πονηρά χρηστόν ουκ έχει τέλος.
κακη επιδιωξη δεν θα'χει καλο τελος

Βίον πορίζου πάντοθεν πλην εκ κακών.
στη ζωη να προμηθευεσαι απ'τα παντα εκτος των κακων

Ου παντελώς δει τοις πονηροίς επιτρέπειν, αλλ’ αντιτάττεσθαι.
δεν πρεπει παντελως στους πονηρους να συμφωνουμε,αλλα να αντιταζομαστε

Έργοις φιλόπονος ίσθι, μη λόγοις μόνον.
στα εργα εργατικος να'σαι,οχι στα λογια μονο

Μη σπεύδ’ ά μη δει, μηδ’ ά δει σπεύδειν μένε.
μη σπευδεις σ'αυτα που δεν πρεπει,ουτε σ'αυτα που πρεπει να σπευδεις να καθυστερεις

Ἄνθρωπον ὄντα δεῖ φρονεῖν τἀνθρώπινα.
ο ανθρωπος ανθρωπος οντας πρεπει να νοιαζεται για τ'ανθρωπινα

 Ἀναφαίρετον κτῆμ᾽ ἐστὶ παιδεία βροτοῖς.
αναφαιρετο αποκτημα ειναι η παιδεια στους ανθρωπους

Ἀεὶ τὸ λυποῦν ἐκδίωκε τοῦ βίου.
παντοτε αυτο που στεναχωρει εκδιωξε απ'τη ζωη

Αὐτά σε διδάσκει τοῦ βίου τὰ πράγματα.
να σε διδασκει η πραγματικοτητα

Ἄνθρωπος ὢν μέμνησο τῆς κοινῆς τύχης.
ανθρωπος ων να θυμασαι την κοινη τυχη

Ἄδικον τὸ λυπεῖν τοὺς φίλους ἑκουσίως.
ειν'αδικο να στεναχωρεις τους φιλους με τη θεληση σου

Ο συκοφάντης εστί τοις πέλας λύκος.
ο συκοφαντης στο περιβαλον του ειναι λυκος

Χάριν λαβών μέμνησο και δους επιλαθού.
αν χαρι λαβεις να την θυμασαι κι αν δωσεις να τη ξεχασεις

Αλωτά γίγνεται επιμελεία και πόνω άπαντα.
ολα κατακτιονται με προσπαθεια και κοπο

Υπέρ σεαυτού μη φράσης εγκώμιον.
μην εγκωμιαζεις τον εαυτο σου

Ἀχάριστος, ὅστις εὖ παθὼν ἀμνημονεῖ.
αχαριστος οποιος ευεργετουμενος ξεχνα

Ἀγαθὸν μέγιστον ἡ φρόνησίς ἐστ᾽ ἀεί.
μεγιστο αγαθο η φρονηση ειναι παντα

 Ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τὴν δίκην.
ο θεος προσαγει τους κακους στη δικαιοσυνη

 Ἄνθρωπον ὄντα σαυτὸν ἀναμίμνησκ᾽ ἀεί.
πως εισαι ανθρωπος να θυμασαι παντα

Ἀνδρὸς δικαίου καρπὸς οὐκ ἀπόλλυται.
ανθρωπου δικαιου ο καρπος δεν σαπιζει

Ἀνὴρ δὲ χρηστὸς χρηστὸν οὐ μισεῖ ποτε.
ανθρωπος καλος καλον δεν μισει ποτε

Ἄνθρωπος ἀτυχῶν σῴζεθ᾽ ὑπὸ τῆς ἐλπίδος.
ανθρωπος π'ατυχισε σωζεται απ'την ελπιδα

Ἀνὴρ γὰρ ἄνδρα καὶ πόλις σῴζει πόλιν.
ο ανθρωπος τον ανθρωπο και πολη την πολη σωζει

Ἀνδρὸς πονηροῦ σπλάγχνον οὐ μαλάσσεται.
ανθρωπου πονηρου τα σπλαχνα δεν μαλακωνουν

 Ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν,ἀλλ᾽ ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται.
δικαιος ανθρωπος δεν ειναι ο μη αδικων,αλλ'οποιος ενω μπορει ν'αδικησει δεν θελει

Ἅπαντ᾽ ἀφανίζει γῆρας, ἰσχὺν σώματος,ἀκοήν, ὅρασιν, κάλλος, οὐκέθ᾽ ἡδονή.
ολα τ'αφανιζει το γηρας,δυναμη σωματικη,ακοη,οραση,ομορφια,ποτε πια ηδονη

 Ἄνευ προφάσεως οὐδὲν ἀνθρώποις κακόν.
χωρις αιτια κανενα στους ανθρωπους κακο

 Ἀνελεύθεροι γάρ εἰσιν οἱ φιλάργυροι.
σκλαβοι ειναι οι φιλαργυροι

Ἀνὴρ ἀχάριστος μὴ νομιζέσθω φίλος.
ανθρωπο αχαριστο να μην τον νομιζεις για φιλο

 Ἅπαντας ἡ παίδευσις ἡμέρους τελεῖ.
ολους η παιδεια μας εξημερωνει

 Ἆρ᾽ ἐστὶ συγγενές τι λύπη καὶ βίος;
αραγε μηπως  υπαρχει καποια συγγενεια λυπης και βιου;

Ἅπαντές ἐσμεν εἰς τὸ νουθετεῖν σοφοί,αὐτοὶ δ᾽ ἁμαρτάνοντες οὐ γιγνώσκομεν.
ολοι ειμαστε στο να συμβουλευουμε σοφοι,οι ιδιοι πως σφαλουμαι δεν γνωριζουμαι

Ἀνὴρ ἄβουλος εἰς κενὸν μοχθεῖ τρέχων.
ανθρωπος αβουλος μοχθει στο κενο τρεχοντας

Ἄνευ δὲ λύπης οὐδὲ εἷς βροτῶν βίος.
χωρις λυπη καμια ανθρωπινη ζωη

Ἀδίκοις φίλοισιν ἢ κακοῖς μὴ συμπλέκου.
μ'αδικους φιλους η' κακους να μην συσχετιζεσαι

Ἄξεις ἀλύπως τὸν βίον χωρὶς γάμου.
θα΄χεις αλυπο βιο αν δεν παντρευτεις

 Ἄλλος καθεύδων ἥδετ᾽, ἄλλος ἐσθίων.
αλλος οταν κοιμαται ευχαριστιεται ,κι αλλος οταν τρωει

 Ἄγει πονηρὰ πρᾶξις εἰς κακὸν κλέος.
κακη πραξη φερνει κακη φημη

Ἀπῆλθεν οὐδεὶς τῶν βροτῶν πλοῦτον φέρων.
κανενας ανθρωπος δεν πεθανε παιρνοντας μαζι του τα πλουτη

Βέβαιον οὐδέν ἐστιν ἐν θνητῷ βίῳ
τιποτα βεβαιο στην ανθρωπινη ζωη

Ψυχῆς μέγας χαλινὸς ἀνθρώποις ὁ νοῦς.
της ψυχης μεγαλο χαλιναρι στους ανθρωπους ο νους

Σοφία δὲ πλούτου κτῆμα τιμιώτερον.
η σοφια απ'τον πλουτο αποκτημα π'αξιζει πιο πολυ
.
.
.

Μενανδρος,οικια Μυτιληνη 3ος αι.π.Χ

Μενανδρος,σκηνες απο εργα του,οικια Μυτιληνη 3ος αι.π.Χ 

Αβροτονος-εταιρα-στους Επιτρεποντες του Μενανδρου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ [215-362]
[μια μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ο Μενανδρος[Κηφισια 342 π.Χ-Πειραιας 292 π.Χ],μεγαλος Ελληνας κωμωδιογραφος της
Νεας Αττικης Κωμωδιας,σπουδασε στη Περιπατικη Σχολη του Αριστοτελη με δασκαλο
τον Θεοφραστο,ειχε φιλο και τον Επικουρο και τον Δημητριο Φαληρεα,ηταν ανηψιος του
Αλεξις ποιητη της Μεσης Κωμωδιας,εγραψε πανω απο εκατο κωμωδιες,τα θεματα του
ηταν ρεαλιστικα,παθη,ελαττωματα,ερωτες,μιση,αρετες,...,γραμμενα στην απλη καθημερι-
νη γλωσσα,το 321 π.Χ ανεβηκε το πρωτο εργο του 'Οργη',εχει σωθει ολοκληρη η κωμωδια
του Δυσκολος[το 316 π.Χ α' βραβειο],και σχεδον ολοκληρες οι κωμωδιες Επιτρεποντες,
Σαμια,Περικειρομενη,αλλα εργα του:Σικυωνιοι,Ασπις,Μισούμενος,Γεωργός,Ήρως,
Κόλαξ,Φάσμα[αποσπασματικα]
Το 291 π.Χ πνιγηκε κολυμπωντας στη Φρεαττυδα στον Πειραια,
.
Μενανδρου Επιτρεποντες-Η Υποθεση Περιληπτικα εις Συμμεικτην Απταιστον Γλωσσαν
-δια τον ληρον υποθετικον φλυακαν  χ.ν.κουβελης

εγιναν αρμοδιως οι γαμοι του Χαρισιου και της Παμφιλης του Αθηναιου Σμικρινη με
γλεντια με τραγουδια και με νταουλια και  χορους κι ο Χαρισιος εκανε πενταμηνο
ταξιδακι εμπορικων συμφεροντων κι επιστρεφοντας ξαφνηκα κι εμβροντητα βρηκε μωρο
καλοριζικο στη κουνια μπελα πενταμηνητικο στο μετρημα μπασταρδικο φως φαναρ' κι
επειδη για τους εννια μηνους τους σωστους ελλειπαν τεσσερις  στρογγυλοι μηνες  στα
δακτυλα,να στα μουτρα του,που δεν θα'χει να βγει στην αγορα,εβγαλε το φυσικο κι
αναγκαιο συμπερασμα πως του'βαλε η Παφιλη κερατα βγαζοντας τα ματια της μ'αλλον κι
εψαχνε στο κουτελο τις πολυ εμφανεις ενδειξεις κερατων οστων και μην αντεχοντας την
δυσβασταχτη  ντροπη και τη ξεφτιλα και το περιγελο κατεληξε θαμωνας παννυχιος και
 ολημεριος στην υπογεια του Χαιρεσιφρονα  ταβερνα να πινει του σκασμου να ξεχασει τον
πονο του παρεα με μπολικα τηγανιστα και πιπερατα κοκκινιστα φαγια και την μαγγιορα
Αβροτονον εταιραν συντροφια κι αγκαλια,κι επειδη κατασπαταλουσε τη προικα δεοντως,
ασυστολως ασωτως και νομιμως  πλην βεβαιως ανομως δια τον αυστηρων κι  ηθικων
αρχων πενθερον του Σμικρινην εκεινος καθημερινως βαζοντας σαφη πικρολογα στην
Παμφιλη τον κατεκρινε σφοδρα,της πιπιλιζε το μυαλο,ο πεισας ο δειξας,και να τον
παρατησει οπως κι αυτος την παρατησε με μωρο στην αγκαλια,στη  κουνια,να τον
μουτζωξει, τον αθλιο,τον χαλαστη τον αφανιστη τον αφαιρεστηι της περιουσιας του,
ποιησει προς αφαιρεσιν τουτου  και ετερον αν ευρησει τουτη προς προσθεσιν,
ομως εκεινη αγρον ηγοραζε και δεν ακουε εις τα ωτα τα τοιουτα,επει γαρ  η τοιουτη
εκεινη κρυφα κρατουσε μυστικο κι αθωα περιστερα δεν ηταν ως επαιζε το ρολο της,κι ο
Σμικρινης σκυλιαζε κι ηθελε νομιμως να τον προσαγει σε δικην περι τεθλασμενης
μη ευθειας διαγωγης και τετελεσμενης ασωτειας πορνειας και των λοιπων συναφων
συμπαμαρτηματων να κολασθει δεινως και να εκδωθει εις βαρος του διαζυγιον και
επιπροσθετως να πληρωνει και διατροφη του κερατος ο παλιο κερατας,ειχε αυτο το
δικαιωμα με το παραπανω ο Σμικρινης,ο Αθηναικος νομος οριζε τουτο σαφως:
ο νομιμος κυριος πραγματων,π.χ γυναικων,θυγατερων,χωραφιων,σπιτιων,αμαξων,δουλων
και λοιπων πραγματων του παρεχεται πληρες το δικαιωμα και τα ενδικα μεσα να τα
προφυλασσει και να τα προασπιζει δια του νομου,τελειος νομος σοφοτατος να σου
πετυχει,δεν λεγω,τοτε στα ζορικα που θα τυχαιναν,ν'αντιγραψουμε και μικρον τον
συναδελφο Ευριπιδη,ως απο μηχανης θεοι εμφανισθηκαν επι σκηνης δυο μαντραχαλοι
ενας γιδοβοσκος,αιπολος στο αρχαιο κειμενο,κι ενας μουτζουρομενος καρβουνας,αυτοι,
που λετε,λογομαχουσαν σαν κοκκορια για καποιο παρατημενο παιδι,εκθετο,μουλικο πως
νυν το λενε,το βρηκε,λεγει,ο ενας,με βουλα φυσει ανευθυνος,ο αιπολος, στο δασος κι
εξυπνα το φορτωσε στον αλλον,εναν ευαισθητο κλαψουριαρη ατεκνο,καρβουνα κι επειτα
ο δευτερος ο ευαισθητος ντε μυριστηκε το γλυκο, την ανωτερη ταξικη προελευση του
παιδιου και γυρισε στο πρωτο ανευθυνο αιπωλο και ζητουσε λογαριασμο,και μηπως
πωλησε,κατι λεει περιδεραια χρυσα και η' κατι τετοια μωροδιστικα που συνηθουνε να
φορτωνουν τα μωρα,και να του τα παραδωσει ακεραια κι ανεπαφα γιατι λεει ανηκουν εξ
ολοκληρου και αναφαιρετως στο παιδιον και πως οταν αυτο μεγαλωσει θα πορευθει
στους ατραπους του βιου,που τοσος αθεμιτος συναγωνισμος υπαρχει,να γινει,διαολε,
βασιλιας,κυνηγος λιονταριων,αθλητης,οτι τελος παντων γουσταρει και ταιριαζει σε
τηλικουτους γεννημενους ανωτερους και προνομιουχους κι ειναι μεγαλο κι ασυγχωρητο
κριμα το παιδι να μεινει γιδι και ξυλο απελεκητο και καθυστερημενο,νηπιο,και στο λαμο
τους θα το'χουν βαρος βαρυ,ασε που μπορει να παντρευτει την αδελφη του,να μη
ελευθερωσει την δουλα μανα του που σφουγγαριζει σκαλες και ξενοπλενει σε σπιτια
πλουσια,ουτε τον χαμενο αδελφο του να ξαναβρει,και να μην τα γελαει για μελο αυτα,
ο αιπολος, και μυθιστορηματα γιατι η πραγματικη ζωη,του λεει ο καρβουνας, βριθει
τετοιων συμβαντων,εχει μια ελπιδα το παιδι ,κρεμεται απ'αυτη και δεν κανει να του την
κοψουμε,να το παρουμε στο λαιμο μας,λεει,μαζι μ'αυτο κι εμας,κι επειδη τα λεφτα ειναι
 πολλα κι η επενδυση στο μελλον μεγαλη κι ελπιδοφορα με σιγουρα πολλα και μεγαλα
τα κερδη και να μην αποβει ανθραξ ο θησαυριος θα πιανονταν ο γιδοβοσκος αιπολος
κι ο ανθρακευς καρβουνας στα χερια και θα'πεφτε το ξυλο της αρκουδας,δεν συνεφερνε η
μηδεν αγαν ακροτητα,η που πουθενα δεν αγουσα αντιπαλοτητα,παρα σε ζημια,και τοτε
ειχαν ενα κλικ,τη φαεινη ιδεα δηλαδη να ζητησουν επιτροπο της δικης να κρινει την αλυτη
υποθεση τους κι αμεσως οι τυχερακιδες τον βρηκαν μπροστα στα ποδια τους ,τι τυχαια
συμπτωσις!,στο προσωπο του Σμικρινη,πατερα της αθωας περιστερας κι αβγαλτης
Παμφιλης του θυματος δηλαδη της υποθεσης και πενθερου αυτου του καργιολη και
ρεμαλι Χαρισιου,και προς αποφυγην ακρατης φλυαριας,απορου φλυακος,ας ερθουμε στο
ζουμι και στο δια ταυτα,εμπροσθεν του δικαιου κριτου κι αμεροληπτου επιτροπου κυριου
κυριου Σμικρινη παρουσιαθηκαν την σημερον δυοιν διαδικοι,ο αιπολος Δαος και ο
ανθρακευς Συρισκος, με πληρεις επιχειρηματων και αντεπιχειρηματων λογους κι αντι-
λογους,δετους κι αλυτους,κι ακροαζοντας αυτους επισταμενως ο επικριτης επιτροπος και
ζυγιζοντας τη ζυγαρια ζυγισε δικαια ιση ορθη κριση και ετυμογορησε:
το παιδιον να'χει ο ατεκνος ευαισθητος ανθρακευς που τ'ανατρεφει και νοιαζεται με
θαυμαστο ζηλο το μελλον του και να του αποδωσουν καταλεπτως τα ευρεμενα μετρημενα
και καταχωρημενα εν πρωτοκολλω τη... τα στολιδια και τα γνωρισματα,ας ειν' και ληρα
και φο μπιζου,επει το παιδιον φυγειν μελλον αγλαες αδυνατον εστι ,κι εκεινος ο αιπολος
ο με τη βουλα ανευθυνος να αφαιρεθει τα παντα και να γυρισει στο γρεκι του στα γιδια
του και στα τυρια στα βουτυρα και στα ξινογαλακια του απρακτος ο πονηρος,να του γινει
νομιμως αφαιρεσις,να ζησει αυτος καλα στη φτωχεια στα τσιμπουρια του ως πριν κι εμεις
πολυ καλυτερα απο πριν στα πλουτη κι ετσι εγινε σεβαστη,ας εκαναν κι αλλιως,θα τους
κατακαθιζε η βακτηρια,η ιση κριση,η ισονομια του απαν απανταχουν,και θα μενε το
πραγμα εκει ως διευθυτηθηκε αν απο κει και περα δεν εβγαιναν  κι αλλα,δεν ανοιγε ο
ασκος του αιπολου,του αιολου ηθελα να πω, για να συν-δεσουν με την ιστορια μοιχειας
Παμφιλης-Χαρισιου,τι αλυτη θα μενε αυτη,τωρα που ο τροχος των φρεσκων σαν συκα
γεγονοτων γυριζει;το εργο εχει οπωσδηποτε συνοχη,αρχη μεση και τελος αριστοτελικα
τω τροπω τελειοτητα,ισως και εντελεχεια,αταλαντος δεν ειν'ο ποιητης,κι ας μεχρι τωρα
εσεις οι κακομαθημενοι κι αχαριστοι θεατες  χαιρεκακα σχολιαζεται ,''τι θελει να πει ο
ποιητης;'',κι υστερα η Παμφιλη,ακουγωντας την θλιβερη και πονεμενη ιστορια του εκθετου
μωρου απο κουτσομπολιο του πατερας της Σμικρινη σ'αυτην,λαμογιο δικαστης να σου
πετυχει που δεν σεβαστηκε τα ευαισθητα προσωπικα δεδομενα του αμοιρου παιδιου,
την δεοντολογια,τελος παντων,να εκφρασθουμε αυστηρως δικηγοριστικα,κι ανοιγωντας το
κουτακι ξερασε ολα τα γνωστα,και τοτ'ακουγωντας ,ως εκ θαυματος,ανοιξαν διαπλατα οι
θυρες των απωθημενων  εσωψυχων και ξεχυθηκε σκοτεικο ορμητικο τα καταπιεσμενο
ασυνειδητο της αξιερασμιας Παμφιλης και θυμηκε στο πανηγυρι στα Ταυροπολια της
Αρτεμιδος καθαρα την ακρατη κραιπαλης με τις αλλες παρθενες κοπελες και τον προ
εννεαμηνου βιασμο της,ακουσιως η' εκουσιως αβιαστο η ψυχουλα της το ξερει,μεθυσμενη
κι απροστατευτη ως ειχεν η μοσχουλα δεχτηκε σεξιστικη επιθεση απο μεθυσμενο κι
ορμητικον νεαρον ταυριασμενον,κουτρουβαλιασθηκαν οι δυο χαμαι κι ιδου ο αμαρτωλος
καρπος της κοιλιας της στη κουνια νιαου νιαου αψευδης μαρτυς κι ιδου ο Χαρισιος
ταυρος,μ'αιχμηρο κερας,η' κερατα στον πληθυντικο αριθμο,κι ο Σμικρινης εξυπνος
ανθρωπος οντας χειρισθηκε πονηρα το θεμα,εβαλε ενα δικο του ανθρωπο του να
πλησιασει τον Χαρισιο εκει μεσ'στην υπογεια τη ταβερνα που μεσ'σε καπνους και σε
βρισιες ξημεροβραδυαζονταν ο εριφης και να κατορθωσει επιδεξιως ν'αποσπασει
τον  αλκοολικο κι ακολαστο Χαρισιο απ'τις καυτερες σαλτσες κι απ'τα  καυτα  φιλια και
ζουμερα της Αβροτονας,να του'πε ,απο δω κι απο κει το φερνε,δεν φταιει η καημενη η
Παμφιλη,θυμα βιασμου ειναι,τον ατιμο που το'κανε,κρεμασμα θελει,,και να γυρισεις
σπιτι,να τα'χεις ολα,δουλα σου θα'ναι,στα ωπα ωπα θα σ'εχει κι ο πενθερος σου ο
Σμικρινης,καλος ανθρωπος ειναι και σ'αγαπαει,λιγο τσιγκουνης και γκρινιαρης αλλα
θ'αλλαξει για παρτη σου,χαλι να τον πατησεις  θα γινει,θα σου φερνει και θα σε ταιζει
και του πουλιου το γαλα,και τοτε,ως εκ θαυματος,μπαμ κατακεφαλα του'ρθε και πανε
σκορπισαν τα κερατα εξ ων συνετεθησαν,φτου μου  εγω'μαι ο αθλιος αιτιος εκεινης
της αμαρτωλης κι ελευθεριας νυχτος,πειρασμος,θυμαμαι,η Παμφιλη,διοκομματος,μηπως
ηξερα τοτε ποια ηταν,της ριχτηκα μανιωδως,η φυσις προσταζε,ορμητικα την εσπειρα  και
καρπισε πενταμηνητικο νιαου νιαου,δες τι παθαινεις οταν εισαι στουπι στο μεθυσι,
θυμοσοφισε,απο νανιαρο ανεμελο ξυπνας μπαμπας με σκοτουρες,δεν ξερεις και που τα
βαζεις,κι αντε υστερα να τα μαζωξεις μπορεις,που κλινειν και που στηνειν,αμαχανον
ερπετον ερως,ετσι φιλοσοφικως σκεπτομενος  μετανοησε  και μαζωχτηκε στην οικια,
οικογενειαρχης,και χαζομπαμπας του πενταμηνιατικου που στην ουσια  ηταν εννια-
μηνιατικο,νομιμο βεβαια εν τελει κι οχι νοθο,και παλευει με τα μπιμπερα και τις πανες
βρακακι να το εκτρεφσει,κι οσο για κοσμον και γνωρισματα ως τωρα βλεπει πολυ κοσμον
...κακα,μυρωδικα γνωρισματα αυτα,
κι ηρθε η ωρα κι η στιγμη να περατωθει η περιληψη αυτη,που μαλλον περιληψη δεν την
κανεις αλλα μαλλον κανονικο εργο,μαλλον αταλαντο και φλυαρο,λιαν φλυαξ,κουαξ κουαξ,
ενος ελλασονος ποιητου μωροφιλοδοξιων μακρυγορια,
ουκουν ειρηκα,
.
.
ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ [215-362]
[μια μεταφραση χ.ν.κουβελης]

(ΣΥΡΟΣ)
φεύγεις τὸ δίκαιον.
(ΔΑΟΣ)
δυστυχής.
οὐ δεῖ σ᾽ ἔχειν τὰ μὴ σά.
(ΣΥΡΟΣ)
ἐπιτρεπτέον τινί
ἐστι περὶ τούτων.
(ΔΑΟΣ)
220 βούλομαι· κρινώμεθα.
(ΣΥΡΟΣ)
τίς οὖν;
(ΔΑΟΣ)
ἐμοὶ μὲν πᾶς ἱκανός. δίκαια δὲ
πάσχω· τί γάρ σοι μετεδίδουν;
(ΣΥΡΟΣ)
τοῦτον λαβεῖν
βούλει κριτήν;
(ΔΑΟΣ)
ἀγαθῇ τύχῃ.
(ΣΥΡΟΣ)
πρὸς τῶν θεῶν,
βέλτιστε, μικρὸν ἂν σχολάσαις ἡμῖν χρόνον;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ὑμῖν; περὶ τίνος;
(ΣΥΡΟΣ)
225 ἀντιλέγομεν πρᾶγμά τι.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
τί οὖν ἐμοὶ μέλει;
(ΣΥΡΟΣ)
κριτὴν τούτου τινὰ
ζητοῦμεν ἴσον· εἰ δή σε μηδὲν κωλύει,
διάλυσον ἡμᾶς.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ὦ κάκιστ᾽ ἀπολούμενοι,
δίκας λέγοντες περιπατεῖτε, διφθέρας
ἔχοντες;
(ΣΥΡΟΣ)
230 ἀλλ᾽ ὅμως. τὸ πρᾶγμ᾽ ἐστὶν βραχύ,
καὶ ῥᾴδιον μαθεῖν. πάτερ, δὸς τὴν χάριν·
μὴ καταφρονήσῃς, πρὸς θεῶν. ἐν παντὶ δεῖ
καιρῷ τὸ δίκαιον ἐπικρατεῖν ἁπανταχοῦ,
καὶ τὸν παρατυγχάνοντα τούτου τοῦ μέρους
235 ἔχειν πρόνοιαν κοινόν ἐστι τῷ βίῳ
πάντων.
ΔΑΟΣ
μετρίῳ γε συμπέπλεγμαι ῥήτορι.
τί γὰρ μετεδίδουν;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ἐμμενεῖτ᾽ οὖν, εἰπέ μοι,
οἷς ἂν δικάσω;
ΣΥΡΟΣ
πάντως.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ἀκούσομαι· τί γὰρ
τό με κωλύον; σὺ πρότερος ὁ σιωπῶν λέγε.
ΔΑΟΣ
240 μικρόν γ᾽ ἄνωθεν, οὐ τὰ πρὸς τοῦτον μόνον
πραχθένθ᾽, ἵν᾽ ᾖ σοι καὶ σαφῆ τὰ πράγματα.
ἐν τῷ δασεῖ τῷ πλησίον τῶν χωρίων
τούτων ἐποίμαινον τριακοστὴν ἴσως,
βέλτιστε, ταύτην ἡμέραν αὐτὸς μόνος
245 κἀκκείμενον παιδάριον εὗρον νήπιον
ἔχον δέραια καὶ τοιουτονί τινα
κόσμον.
(ΣΥΡΟΣ)
περὶ τούτων ἐστίν.
ΔΑΟΣ
οὐκ ἐᾷ λέγειν.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ἐὰν λαλῇς μεταξύ, τῇ βακτηρίᾳ
καθίξομαί σου.
(ΣΥΡΟΣ)
καὶ δικαίως.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
λέγε.
(ΔΑΟΣ)
λέγω.
250 ἀνειλόμην, ἀπῆλθον οἴκαδ᾽ αὔτ᾽ ἔχων,
τρέφειν ἔμελλον. ταῦτ᾽ ἔδοξέ μοι τότε·
ἐν νυκτὶ βουλὴν δ᾽, ὅπερ ἅπασι γίνεται,
διδοὺς ἐμαυτῷ διελογιζόμην· ἐμοὶ
τί παιδοτροφίας καὶ κακῶν; πόθεν δ᾽ ἐγὼ
255 τοσαῦτ᾽ ἀναλώσω; τί φροντίδων ἐμοί;
τοιουτοσί τις ἦν. ἐποίμαινον πάλιν
ἕωθεν. ἦλθεν οὗτος —ἐστὶ δ᾽ ἀνθρακεύς—
εἰς τὸν τόπον τὸν αὐτὸν ἐκπρίσων ἐκεῖ
στελέχη· πρότερον δέ μοι συνήθης ἐγεγόνει.
260 λαλοῦμεν ἀλλήλοις. σκυθρωπὸν ὄντα με
ἰδών, «τί σύννους» φησὶ «Δᾶος;» «τί γάρ;» ἐγώ,
«περίεργός εἰμι,» καὶ τὸ πρᾶγμ᾽ αὐτῷ λέγω,
ὡς εὗρον, ὡς ἀνειλόμην. ὁ δὲ τότε μὲν
εὐθὺς πρὶν εἰπεῖν πάντ᾽ ἐδεῖθ᾽, «οὕτω τί σοι
265 ἀγαθὸν γένοιτο Δᾶε» παρ᾽ ἕκαστον λέγων,
«ἐμοὶ τὸ παιδίον δός. οὕτως εὐτυχής,
οὕτως ἐλεύθερος. γυναῖκά» φησι «γὰρ
ἔχω, τεκούσῃ δ᾽ ἀπέθανεν τὸ παιδίον»,
ταύτην λέγων, ἣ νῦν ἔχει τὸ παιδίον.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ἐδέου σύ γ᾽;
(ΔΑΟΣ)
270 ἱκετεύων ὅλην τὴν ἡμέραν
κατέτριψε. λιπαροῦντι καὶ πείθοντί με
ὑπεσχόμην. ἔδωκ᾽, ἀπῆλθεν μυρία
εὐχόμενος ἀγαθά· λαμβάνων μου κατεφίλει
τὰς χεῖρας. ἐπόεις ταῦτα;
(ΣΥΡΟΣ)
ἐπόουν.
(ΔΑΟΣ)
ἀπηλλάγη.
275 μετὰ τῆς γυναικὸς περιτυχών μοι νῦν ἄφνω
τὰ τότε συνεκτεθέντα τούτῳ —μικρὰ δὲ
ἦν ταῦτα καὶ λῆρός τις, οὐθέν— ἀξιοῖ
ἀπολαμβάνειν καὶ δεινὰ πάσχειν φήσ᾽, ὅτι
οὐκ ἀποδίδωμ᾽, αὐτὸς δ᾽ ἔχειν ταῦτ᾽ ἀξιῶ.
280 ἐγὼ δέ γ᾽ αὐτόν φημι δεῖν ἔχειν χάριν
οὗ μετέλαβεν δεόμενος· εἰ μὴ πάντα δὲ
τούτῳ δίδωμ᾽, οὐκ ἐξετασθῆναί με δεῖ.
εἰ καὶ βαδίζων εὗρεν ἅμ᾽ ἐμοὶ ταῦτα καὶ
ἦν κοινὸς Ἑρμῆς, τὸ μὲν ἂν οὗτος ἔλαβ[εν ἄν,
285 τὸ δ᾽ ἐγώ· μόνου δ᾽ εὑρόντος, οὐ παρὼν τ̣[ότε
ἅπαντ᾽ ἔχειν οἴει σε δεῖν, ἐμὲ δ᾽ οὐδὲ ἕν;
τὸ πέρας· δέδωκά σοι τι τῶν ἐμῶν ἐ[γώ·
εἰ τοῦτ᾽ ἀρεστόν ἐστί σοι, καὶ νῦν ἔχε·
εἰ δ᾽ οὐκ ἀρέσκει, μετανοεῖς δ᾽, ἀπόδος πάλιν
290 καὶ μηδὲν ἀδίκει μηδ᾽ ἐλαττοῦ. πάντα δέ,
τὰ μὲν παρ᾽ ἑκόντος, τὰ δὲ κατισχύσαντά με,
οὐ δεῖ σ᾽ ἔχειν. εἴρηκα τόν γ᾽ ἐμὸν λόγον.
(ΣΥΡΟΣ)
εἴρηκεν;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
οὐκ ἤκουσας; εἴρηκεν.
ΣΥΡΟΣ
καλῶς.
οὐκοῦν ἐγὼ μετὰ ταῦτα. μόνος εὗρ᾽ οὑτοσὶ
295 τὸ παιδίον, καὶ πάντα ταῦθ᾽ ἃ νῦν λέγει
ὀρθῶς λέγει, καὶ γέγονεν οὕτως, ὦ πάτερ.
οὐκ ἀντιλέγω. δεόμενος, ἱκετεύων ἐγὼ
ἔλαβον παρ᾽ αὐτοῦ τοῦτ᾽· ἀληθῆ γὰρ λέγει.
ποιμήν τις ἐξήγγειλέ μοι, πρὸς ὃν οὑτοσὶ
300 ἐλάλησε, τῶν τούτῳ συνέργων, ἅμα τινὰ
κόσμον συνευρεῖν αὐτόν· ἐπὶ τοῦτον, πάτερ,
αὐτὸς πάρεστιν οὑτοσί. —τὸ παιδίον
δός μοι γύναι.— τὰ δέραια καὶ γνωρίσματα
οὗτός σ᾽ ἀπαιτεῖ Δᾶ᾽· ἑαυτῷ φησι γὰρ
305 ταῦτ᾽ ἐπιτεθῆναι κόσμον, οὐ σοὶ διατροφήν.
κἀγὼ συναπαιτῶ κύριος γεγενημένος
τούτου· σὺ δ᾽ ἐπόησάς με δούς. νῦν γνωστέον
βέλτιστέ σοι ταῦτ᾽ ἐστίν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
τὰ χρυσί᾽ ἢ ταῦθ᾽ ὅ τι ποτ᾽ ἐστὶ πότερα δεῖ
310 κατὰ τὴν δόσιν τῆς μητρός, ἥτις ἦν ποτε,
τῷ παιδίῳ τηρεῖσθ᾽, ἕως ἂν ἐκτραφῇ,
ἢ τὸν λελωποδυτηκότ᾽ αὐτὸν ταῦτ᾽ ἔχειν,
εἰ πρῶτος εὗρε τἀλλότρια. τί οὖν τότε,
ὅτ᾽ ἐλάμβανον τοῦτ᾽, οὐκ ἀπῄτουν ταῦτά σε;
315 οὔπω παρ᾽ ἐμοὶ τότ᾽ ἦν ὑπὲρ τούτου λέγειν.
ἥκω δὲ καὶ νῦν οὐκ ἐμαυτοῦ σ᾽ οὐδὲ ἓν
ἴδιον ἀπαιτῶν. κοινὸς Ἑρμῆς; μηδὲ ἓν
εὕρισχ᾽, ὅπου πρόσεστι σῶμ᾽ ἀδικούμενον·
οὐχ εὕρεσις τοῦτ᾽ ἔστιν ἀλλ᾽ ἀφαίρεσις.
320 βλέψον δὲ κἀκεῖ, πάτερ· ἴσως ἔσθ᾽ οὑτοσὶ
ὁ παῖς ὑπὲρ ἡμᾶς καὶ τραφεὶς ἐν ἐργάταις
ὑπερόψεται ταῦτ᾽, εἰς δὲ τὴν αὑτοῦ φύσιν
ᾄξας ἐλεύθερόν τι τολμήσει πονεῖν,
θηρᾶν λέοντας, ὅπλα βαστάζειν, τρέχειν
325 ἐν ἀγῶσι. τεθέασαι τραγῳδούς, οἶδ᾽ ὅτι,
καὶ ταῦτα κατέχεις πάντα. Νηλέα τινὰ
Πελίαν τ᾽ ἐκείνους εὗρε πρεσβύτης ἀνὴρ
αἰπόλος, ἔχων οἵαν ἐγὼ νῦν διφθέραν,
ὡς δ᾽ ᾔσθετ᾽ αὐτοὺς ὄντας αὑτοῦ κρείττονας,
330 λέγει τὸ πρᾶγμ᾽, ὡς εὗρεν, ὡς ἀνείλετο.
ἔδωκε δ᾽ αὐτοῖς πηρίδιον γνωρισμάτων,
ἐξ οὗ μαθόντες πάντα τὰ καθ᾽ αὑτοὺς σαφῶς
ἐγένοντο βασιλεῖς οἱ τότ᾽ ὄντες αἰπόλοι.
εἰ δ᾽ ἐκλαβὼν ἐκεῖνα Δᾶος ἀπέδοτο,
335 αὐτὸς ἵνα κερδάνειε δραχμὰς δώδεκα,
ἀγνῶτες ἂν τὸν πάντα διετέλουν χρόνον
οἱ τηλικοῦτοι καὶ τοιοῦτοι τῷ γένει.
οὐ δὴ καλῶς ἔχει τὸ μὲν σῶμ᾽ ἐκτρέφειν
ἐμὲ τοῦτο, τὴν [δὲ] τοῦδε τῆς σωτηρίας
340 ἐλπίδα λαβόντα Δᾶον ἀφανίσαι, πάτερ.
γαμῶν ἀδελφήν τις διὰ γνωρίσματα
ἐπέσχε, μητέρ᾽ ἐντυχὼν ἐρρύσατο,
ἔσωσ᾽ ἀδελφόν. ὄντ᾽ ἐπισφαλῆ φύσει
τὸν βίον ἁπάντων τῇ προνοίᾳ δεῖ, πάτερ,
345 τηρεῖν, πρὸ πολλοῦ ταῦθ᾽ ὁρῶντ᾽ ἐξ ὧν ἔνι.
ἀλλ᾽ «ἀπόδος, εἰ μή» φησ᾽ «ἀρέσκει.» τοῦτο γὰρ
ἰσχυρὸν οἴεταί τι πρὸς τὸ πρᾶγμ᾽ ἔχειν.
οὐκ ἔστι δίκαιον· εἴ τι τῶν τούτου σε δεῖ
ἀποδιδόναι, καὶ τοῦτο πρὸς ζητεῖς λαβεῖν,
350 ἵν᾽ ἀσφαλέστερον πονηρεύσῃ πάλιν,
εἰ νῦν τι τῶν τούτου σέσωκεν ἡ Τύχη;
εἴρηκα. κρῖνον ὅ τι δίκαιον νενόμικας.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ἀλλ᾽ εὔκριτ᾽ ἐστί· πάντα τὰ συνεκκείμενα
τοῦ παιδίου ᾽στί. τοῦτο γινώσκω.
(ΔΑΟΣ)
καλῶς·
τὸ παιδίον δέ;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
355 οὐ γνώσομ᾽ εἶναι μὰ Δία σοῦ
τοῦ νῦν ἀδικοῦντος, τοῦ βοηθοῦντος δὲ καὶ
ἐπεξιόντος τἀδικεῖν μέλλοντί σοι.
(ΣΥΡΟΣ)
πόλλ᾽ ἀγαθά σοι γένοιτο.
(ΔΑΟΣ)
δεινή γ᾽ ἡ [κρίσις
νὴ τὸν Δία τὸν Σωτῆρ᾽· ἅπανθ᾽ εὑρὼν [ἐγὼ
360 ἅπαντα περιέσπασμ᾽. ὁ δ᾽ οὐχ εὑρὼν ἔχει.
οὐκοῦν ἀποδιδῶ;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
φημί.
.
[μια μεταφραση χ.ν.κουβελης]

(ΣΥΡΟΣ)
αποφευγεις το δικαιο.
(ΔΑΟΣ)
ο δυστυχης
δεν πρεπει συ να'χεις τα μη δικα σου.
(ΣΥΡΟΣ)
επιτραπος πρεπει καποιος
να'ναι περι τουτων
(ΔΑΟΣ)
το θελω,να κριθουμε.
(ΣΥΡΟΣ)
ποιος λοιπον;
(ΔΑΟΣ)
σε με μεθθν ο πασαενας ικανος,δικαια δε
παθαινω,γιατι με σε να μοιρασω;
(ΣΥΡΟΣ)
τουτον να λαβουμε
θελεις κριτη;
(ΔΑΟΣ)
καλη τυχη
(ΣΥΡΟΣ)
να σ'εχουν καλα οι θεοι,
καλε μου ανθρωπε,λιγο αν μπορεις να σπαταλισεις για μας χρονο;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
για σας;περι τινος;
(ΣΥΡΟΣ)
αντιλεγουμε για καποιο πραγμα.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
και τι λοιπον εμενα με μελει;
(ΣΥΡΟΣ)
κριτη για τουτο καποιον
ζητουμε ισα να κρινει.κι αν  βεβαια σε τιποτα δεν εμποδιζει,
ξεδιαλυσε μας
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
βρε παλιο χαμενοι
για δικες λεγοντες περπατατε,τομαρια
φορωντας;
(ΣΥΡΟΣ)
αλλ'ομως .το πραγμα ειναι συντομο,
κι ευκολο να καταλαβεις,πατερ,δος τη χαρι,
μη καταφρονησεις,να σ'εχουν καλα οι θεοι,σε καθε πρεπει
καιρο το δικαιο να επικρατει απανταχου,
κι ο παρατυγχανοντας τουτης της μοιρασιας
να'χει προνοια,κοινο ειναι στο βιο
παντων
ΔΑΟΣ
με μετρημενο μπερδευομαι ρητορα.
γιατι να μοιρασω;;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
θα τηρησετε λοιπον,πεστε μου,
οσα αν δικασω;
ΣΥΡΟΣ
τα παντα
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ας ακουσω,τι λοιπον
να μ'εμποδισει;συ πρωτος ο σιωπων λεγε
ΔΑΟΣ
λιγο παραπανω στα περασμενα,οχι αυτα που με τουτον μονον
πραχθηκαν,για να'ναι σε σε και σαφη τα πραγματα.
στο δασος στο πλησιον των χωραφιων
τουτων εβοσκα τριακοστη μερα απο τωρα ισως,
καλε μου ανθρωπε,ταυτην την ημερα εγω μονος
κει εγκαταλειμενο παιδακι βρηκα νηπιο
εχον περιδεραια και τετοια αλλα καποια
κοσμηματα
(ΣΥΡΟΣ)
περι τουτων ειναι
ΔΑΟΣ
ε δεν μ'αφηνει να πω
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
εαν λαλας διακοπτοντας,με το μπαστουνι
θα σε κοπανισω κατω
(ΣΥΡΟΣ)
και δικαια
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
λεγε
(ΔΑΟΣ)
λεγω,
το σηκωσα και το πηρα,πηγα στο σπιτι αυτο εχοντας,
να τ'αναθρεψω σκοπευα.τουτα πιστευα εγω τοτε,
μεσ'τη νυχτα αποφαση,οπως σ'απαντες γινεται,
εβγαλα με τον εαυτο μου διαλογιζομενος,για με
τι παιδοτροφια και βασανα;απο που δ'εγω
τοσα να ξοδεψω;τι φροντιδες για με;
τετοια ειναι.εβοσκα παλι
απ'την αυγη.ηρθ'αυτος-ειναι δε καρβουνας-
στον τοπο τον ιδιο πριονιζοντας εκει
κορμους,απο πριν σε με γνωστος ειχε γινει,
λαλουσαμε ο ενας στον αλλον,σκυθρωπο οντα μ'
ειδε,''γιατι σκεπτικος''ειπε,''ο Δαος;'',''για τι;''λεγω
''περιεργος ειμαι'',και το πραγμα σ'αυτον λεγω,
πως το 'βρα,πως το σηκωσα και το πηρα,αυτος δε τοτε μεν
αμεσως πριν του πω τα παντα παρακαλα,''πω πω τι σε σε
καλο εγινε Δαε'' με το καθετι λεγοντας,
''σε με το παιδι δος,ετσι να'σαι ευτυχης,
ετσι να'σαι ελευθερος.γυναικα''ειπε''βεβαια
εχω,αυτη γεννησε και πεθανε το παιδι'',
για τουτη δω λεγω,αυτη που τωρα εχει το παιδι.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
παρακαλουσες συ;
(ΔΑΟΣ)
ικετευων ολη τη μερα
εξαντλησε,εκλιπαρωντας και πειθωντας με
το υποσχεθηκα,το εδωκα,εφυγε μυρια
ευχομενος αγαθα,αρπαζοντας μου καταφιλει
τα χερια,εκανες αυτα;
(ΣΥΡΟΣ)
εκανα
(ΔΑΟΣ)
απαλλαχτηκα.
μετα της γυναικος εμφανιζομενος σε μενα τωρα ξαφνικα
τα τοτε συνευβρισκομενα με τουτο-μικροπραματα δε
ηταν τουτα  και μωροδιστικα,ενα τιποτα-αξιει
να τ'αποδωθουν και δεινα πασχει λεει,οτι
δεν αποδιδω,εγω ο ιδιος να τα'χω αξιω.
εγω δε γι'αυτον λεω πρεπει να μου'χει χαρι
που'λαβε παρακαλωντας.αν δεν τα παντα
σε τουτον δινω,να εξεταζομαι δεν πρεπει .
αν και βαδιζοντας ευρισκε μαζι με μενα τουτα κι
ηταν κοινο ερμαιο,το'να μεν τουτος θα λαμβανε,
τ'αλλο δ'εγω.μονος βρισκοντας,οχι παρων τοτε
τα παντα να'χεις νομιζεις σου πρεπει,εμενα δ'ουδε ενα;
 να περατωσω.σου'χω δωσει κατι απ\τα δικα μου εγω,
αν τουτο αρεστο ειναι σε σε,και τωρα εχε,
εαν δε δεν σ'αρεσει,και μετανοεις,δωστο παλι
και καθολου ν'αδικεις μητε να χανεις,τα παντα δε,
τα μεν εκουσια,τα δε με τη δυναμη καταβαλοντας με,
δεν πρεπει συ να'χεις.εχω πει τον δικο μου λογο.
(ΣΥΡΟΣ)
εχει πει;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
δεν ακουσες;εχει πει.
ΣΥΡΟΣ
καλως.
συμφωνω εγω μετα ταυτα.μονος βρηκε τουτο'δω
το παιδι,κι ολα τουτα που τωρα δω λεγει
ορθως λεγει,κι εγιναν ετσι,πατερ,
δεν αντιλεγω.παρακαλοντας,ικετευων εγω
ελαβα παρ'αυτου τουτο.αληθεια λοιπον λεγει.
βοσκος καποιος φανερωσε σε με,στον οποιο αυτος δω
λαλησε,αυτων σε τουτον συνεργων,μαζι καποια
κοσμηματα συνβρεθηκαν μ'αυτο.για τουτο,πατερ,
αυτος παρευβρισκεται ο ιδιος εδω.-το παιδι
δωσε σε με γυναικα.-τα περιδεραια και τα γνωρισματα
αυτος απο σε απαιτει Δαε,στον εαυτο του λεει βεβαια
 τουτα τοποθετησαν τα κοσμηματα,οχι σε σε διατροφη.
κι εγω συναπαιτω κυριος γενομενος
τουτου.συ δε μ'εκανες δινοντας.τωρα  γνωστα
καλε μου ανθρωπε σε σε τουτα εγιναν,οπως σε με φαινεται,
τα χρυσα η' τουτα οτι ποια'ναι απ'τα δυο πρεπει
κατα τη κληροδοτηση της μητερας,οποια ηταν καποτε,
στο παιδι να διατηρηθουν,εως ν'ανατραφει,
η' ο λωποδυτης που τα'κλεψε αυτος τουτα να'χει;
αν πρωτος ηβρε τα ξενα.γιατι λοιπον τοτε
οταν επαιρνα τουτο,δεν απαιτησα τουτα απο σε;
δεν ειχα ακομα τοτε τη δικαιδοσια υπερ αυτου να λεγω.
ηρθα δε και τωρα οχι για τον εαυτο μου τον ιδιο απο σε ουτ'ενα
απαιτωντας.κοινο ερμαιο;μητ'ενα
απ'τα ευρεθεντα,οπου υπαρχει το σωμ'αδικουμενο.
ευρεση τουτο δεν ειναι αλλ'αφαιρεση
κοιταξε δε κεκει,πατερ,ισως να'ναι αυτο δω
το παιδι πανω απο μας και αναθρεμενο μεσ'σ'εργατες
να καταφρονεσει τουτα,στην δε δικια του φυση
εξωθημενο ελευθερο κατι να τολμησει να πασχισει.
να κυνηγα λιονταρια,οπλα να βασταζει,να τρεχει
σ'αγωνες.εχεις θεαθει τραγωδους,γνωριζεις οτι,
και τουτα τα κατεχεις ολα.τον καποιο Νηλεα
και τον Πελια κι εκεινους τους ηβρε γερος αντρας
γιδοβοσκος,εχων ιδιο οπως εγω τωρα τομαρι,
οταν αισθανθηκε αυτους οντας αυτου ανωτερους,
τους λεγει το πραγμα,πως τους βρηκε,πως τους σηκωσε και τους πηρε
κι εδωκε δε σ'αυτους ενα σακουλακι με γνωρισματα,
απ'οπου μαθοντες τα παντα τ'αφοροντ'αυτους καθαρα
εγιναν βασιλιαδες οι τοτ'οντες γιδοβοσκοι.
αν δε αρπαζοντας εκεινα ο Δαος πωλουσε,
αυτος για να κερδιζε δραχμας δωδεκα.
αγνωστοι στον απαντα θα κατεληγαν χρονο
οι τετοιοι αντρες και οι τετοιοι στο γενος,
ουτε βεβαια καλα'ναι το μεν σωμα να εκτρεφω
εγω τουτο,την δε τουτου δω της σωτηριας
την ελπιδα αρπαζοντας ο Δαος ν'αφανισει,πατερ,
παντρευονταν αδελφη καποιος κι απ'τα γνωρισματα
αποφυγε,την μητερα συναντωντας τυχαια λυτρωσε,
εσωσ'αδελφο.οντας επισφαλης φυσει
ο βιος ολων με τη προνοια πρεπει,πατερ,
να τον διαφυλαττουμε,προ πολλου τουτα βλεπωντας εξ ων συνισταται.
αλλ' ''αποδοσε το,αν δεν'' λεει ''σ'αρεσει'' γιατι τουτο
ισχυρο νομιζει τι  λογο  προς το πραγμα να'χει.
ουτ'ειναι δικαιο.εαν τι απ'τα δικα τουτου εσυ πρεπει
ν'αποδοσεις,και τουτο  ζητας ν'αρπαξεις,
για ν'ασφαλεστερα πονηρα ενεργησεις παλι,
αν τωρα τι απ'τα δικα του εχει σωσει η Τυχη;
εχω πει.κρινε οτι δικαιο εχεις νομισει.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
αλλ'ευκολοκριτο ειναι.ολα τα συνευβρισκομενα
του παιδιου'ναι.τουτο αναγνωριζω
(ΔΑΟΣ)
καλως.
και το παιδι;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
δεν αναγνωριζω οτ'ειναι μα το Δια δικο σου
του τωρα αδικουντος, αυτου δε που το βοηθα ειναι  και
που ξεφευγει να τ'αδικει τον μελλοντα εσε
(ΣΥΡΟΣ)
πολλ'αγαθα σε σε να γινουν.
(ΔΑΟΣ)
σκληρη η κρισις
μα τον Δια τον Σωτηρ',απαντα ευρων εγω
απαντα αποστερουμαι,ο δε μη ευρων εχει.
συμφωνως λοιπον ν'αποδωσω;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ειπα
.
.
-Μενανδρος; η' βιος;
-Μενανδρος

και[μια αλλη πραγματι-κοτερη βιο-τερη μεταφραση χ.ν.κουβελης]

(ΣΥΡΟΣ)
μου φαινεται τ'αποφευγεις το δικαιο
(ΔΑΟΣ)
ο δυστυχης εγω,
δεν το ξερεις πως δεν πρεπει να θελεις τα ξενα
(ΣΥΡΟΣ)
επιτροπο πρεπει καποιο να βαλουμε να κρινει τουτο
(ΔΑΟΣ)
φυσικα και το θελω να κριθουμε.
(ΣΥΡΟΣ)
ποιος λοιπον θες να'ναι αυτος;
(ΔΑΟΣ)
ας ειν' κι ο πασαενας.
καλα να παθω,που θελω να  μοιρασω με σε;
(ΣΥΡΟΣ)
αυτον δω να παρουμε θελεις για κριτη;
(ΔΑΟΣ)
ας τυχει κι αυτος
(ΣΥΡΟΣ)
να σ'εχουν καλα οι θεοι,καλε μου ανθρωπε,
μπορεις να σπαταλισεις λιγο  χρονο για μας;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
για σας;για ποιο λογο,λεβεντες;
(ΣΥΡΟΣ)
για καποιο πραγμα αντιλεγουμε.κι ακρη δεν βρισκουμε
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
και λοιπον τι με μελει εμενα για τις υποθεσεις σας;
(ΣΥΡΟΣ)
κριτη γι'αυτο καποιο ζηταμε ισα να κρινει.
κι αν τιποτα δεν σ'εμποδαει ξεχωρισε μας
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
βρε παλιο χαμενοι,για τι  δικες τσαμπουνοντας περα δωθε γυρνοντας,
και προβειες φοροντας;
(ΣΥΡΟΣ)
το πραγμα συντομα θα σ'πω κι ευκολα θα καταλαβεις,μπαρμπα,
κανε μας τη χαρη μη μας περιφρονησεις,να'σαι καλα,
στο καθε τι το δικαιο πρεπει να κυριαρχει,
κι αυτος που'τυχει να κρινει διχονοια αυτο να'χει στο νου του,
αυτο'ναι ιδιος νομος γι'ολους
ΔΑΟΣ
με ζορικο μαλλον μπερδευτηκα ρητορα,
αχ γιατι να θελω,ο βλακας,να μοιρασω;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ομως,για να'μαστε συμφωνοι απο πριν,οπως και να δικασω θα δεχτηκε μετα;
ΣΥΡΟΣ
τα παντα ολα
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
συμφωνοι,ας ακουσω τοτε, μ'εμποδιζει τιποτα;
συ πρωτος να πεις που δεν μιλας
ΔΑΟΣ
θ'αρχισω απο λιγο πριν να λεω,γι'αυτα που δεν εγιναν μαζι μ'αυτον,
να'ναι πιο σαφη τα πραγματα,
σ'ενα δασο κοντα σε τουτα τα χωραφια εβοσκα το κοπαδι μου
πανε καπου τριαντα μερες
καλε μου ανθρωπε,κεινη τη μερα μονος μου εγω βρηκα κει  ενα παιδακι νηπιο
παρατημενο,
ειχε χρυση αλυσιδα στο λαιμο κι αλλα διαφορα τετοια παιδικα κοσμηματα
(ΣΥΡΟΣ)
βεβαιως γ'αυτα ειναι η διχονοια
ΔΑΟΣ
ε δεν μ'αφηνει ο διαολος να πω
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
αν φωνασκεις και διακοπτεις συνεχως,δεν θα το γλυτωσεις,με το μπαστουνι
θα σε κοπανισω
(ΣΥΡΟΣ)
παρα πολυ δικαιως νομιζω
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
λεγε,συνεχα
(ΔΑΟΣ)
λεγω,
το σηκωσα και το πηρα,το πηγα σπιτι,να τ'αναθρεψω σκοπευα.αυτα ενιωθα τοτε,
τη νυχτα ομως πηρ'αποφαση,οπως συνηθως σ'ολους γινεται,γιατι πιο καλα το σκεφτηκα,
ειμ'εγω τωρα για τετοια,νταντεματα και βασανα,που να τα βρω τοσα να ξοδευω;τετοιες
εγνοιες να βαλω;
κι ετσι σιγουρα ειναι.συμφωνειτε;
την αλλη μερα τα χαραματα που'βοσκα παλι το κοπαδι να σου και μου'ρχεται αυτος εδω
-καρβουνας ειναι-να πριονισει κορμους εκει γυρω στο τοπο,γνωστος μου απο πριν,
κι αλλαζαμε που και που καμια κουβεντα,οταν μ'ειδε σιωπηλο ''γιατ'εισαι σκεπτικος''
μου'πε''Δαε;'',''γιατι;''του'πα ''στα ξενα πραματα ανακατευομαι'',και με το νι και με το
σιγμα ολα του τα λεω,
πως το 'βρα,πως το σηκωσα και το πηρα,κι αυτος απ'την αρχη μου λεγε και παρακαλα
,''πω πω τι μεγαλο καλο σου'τυχε Δαε'' και ξανα ξανα ελεγε,''δοστο σε με το παιδι,
δοστο μου,και να ευτυχισεις,και να λευτερωθεις,γυναικα'' ειπε,''βεβαια εχω,αλλα το
παιδι που γεννησε πεθανε''
γι'αυτηνα δω μιλαω,που τωρα κραταει το παιδι.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
ετσ'ειναι;παρακαλουσες;σωστα;
(ΔΑΟΣ)
ικετευοντας ολη τη μερα μ'εξαντλησε,εκλιπαρωντας με καταφερε και δεχτηκα,
του το δωκα,εφυγε και μυρια μου ευχηθηκε καλα να παθω,κι αρπαζοντας τα χερια
μου τα καταφιλουσε,
σε ρωταω,πες,τα'κανες αυτα;
(ΣΥΡΟΣ)
τα'κανα
(ΔΑΟΣ)
επιτελους ξεφορτωθηκα.
μετα ξαφνικα μου'ρθε με τη γυναικα του και κεινα τα ψευτοπραματα που βρεθηκαν
με το παιδι και τ'αλλα μωροδιστικα,ενα τιποτα δηλαδη,μου ζηταει να του δωσω και
παρα πολυ τον στεναχωρει,λεει,που δεν του τα δινω και θελω'γω μοναχος μου να'χω,
και δεν ντρεπεται αντι να μου χρωστα ευγνωμοσυνη που το παιδι του δωσα στα
παρακαλια του κι αν δεν του τα δωσω θα με καταδικασει κιολας ,ο αχαριστος,απο πανω,
δεν λεω αν μαζι τα βρισκαμε,κι ηταν κοινο το ερμαιο,τοτε το'να μισο να παιρν'αυτος και
τ'αλλο μισο γω,ομως μονος βρηκα,και συ δεν ησουνα κει,και θελεις να'χεις τα παντα,
κι εγω τιποτα,
θα τελειωσω σε λιγο,
ακου,σου'χω δωσει κατι δικο μου,ναι;
αν σ'αρεσει,κρατα το
αν δε σ'αρεσει,και μετανιωσες,δωστο παλι πισω  κι ετσι ουτε θ'αδικεις ουτε θα χανεις,
ομως τα παντα ν'απαιτεις,ειτε με τη θεληση μου,ειτε βιαζοντας με,να'χεις αυτο δεν ειναι
σωστο νομιζω,
τελος,εχω βγαλει το λογο μου
(ΣΥΡΟΣ)
τι;τα'χει πει;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
χαμενε,δεν ακουσες;τα'χει πει.
ΣΥΡΟΣ
καλως τοτε.
συμφωνω μ'αυτα.μονος του βρηκε τουτο το παιδακι κι οσα ως τωρα ειπε πολυ ορθα
τα'πε,παρακαλωντας του πηρα το παιδι,ομως καποιος βοσκος,ενας απ'αυτους που μαζι
βοσκουν,μου σφυριξε,πως του ξερασε το μυστικο,
μ'αυτο το παιδι μαζι ηταν και κοσμηματα βρεμενα,μπαρμπα,
κι αυτο το παιδι ειναι το ιδιο εδω-γυναικα δωσ'μου το παιδι-
τις αλυσιδες και  βρονταλιδια αυτο στα ζηταει Δαε,αφου σ'αυτον τα'βαλαν κι οχι εσυ
να τα φας,
κι εγω σαν ο κυριος,ο ιδιοκτητης πως να στο πω,του παιδιου μαζι μ'αυτο τ'απαιτω,
τετοιο εσυ μ'εκανες αφου μου το'δωσες,
τωρα,καλε μου ανθρωπε,ολα γνωστα σε σεναν γιναν,
κι οπως σωστοτερο μου φαινεται να'ναι,αυτα τα χρυσα και τ'αλλα οτι στον κορακα
να'ναι πρεπει αφου'ναι κληρονομια  της μανας στο παιδι,οποια και να'ναι αυτη δεν
μας νοιαζει, στο παιδι να μεινουν,ωσπου να μεγαλωσει; η' ο λωοδυταρος αυτος να
τα'χει;
βεβαια πρωτος αυτος βρηκε τα ξενα πραματα,
γιατι οταν πηρα το παιδι δεν ζητησα κι αυτα;αμεσως να σου πω,
επειδη τοτ'ακομα δεν ειχα το δικαιωμα να το υπερασπιζω,τωρα ομως δεν ηρθα να
σ'απαιτησω για τον εαυτο μου,κοινο το ερμαιο;
ουτ'ενα τα βρεμενα  σ'αυτο τ'αδικημενο,ευρεση αυτο δεν ειναι αλλ'αφαιρεση,
κοιτα καλα κι αυτο,μπαρμπα,ισως αυτο δω το παιδι να'ναι ανωτερο απο μας κι αν
ανατραφτει μεσ'σ'εργατες και δουλους να τα καταφρονεσει αυτα,και στη  δικια του
φυση να στραφει κατι μεγαλο σαν ελευθερος να τολμησει,να κυνηγα λιονταρια,
οπλα να βασταζει,να τρεχει σ'αγωνες.
εχεις,σιγουρα,παει σε θεατρο κι ειδες  τραγωδιες,και φυσικα πολυ καλα αυτα ολα τα
γνωριζεις,καποιο Νηλεα  και τον αδερφο του τον Πελια κι εκεινους καποτε παλια τους
ηβρε ενας γερος γιδοβοσκος,σαν κι εμενα οπως τωρα φοροντας προβια,
οταν καταλαβε πως αυτοι'ναι ανωτεροι απ'αυτον,τους λεει την ιστορια,πως τους βρηκε,
πως τους σηκωσε και τους πηρε κι εδωκε δε σ'αυτους ενα σακουλακι με τα γνωρισματα
τους,κι αφου οσα τους αφορουσαν τα γνωρισαν ολα καθαρα εγιναν βασιλιαδες που'ταν
γιδοβοσκοι καποτε.
αν ομως αρπαζοντας εκεινα ο Δαος τα πωλουσε, για να κερδιζε δωδεκα ψωροδραχμες,
αγνωστοι στον απαντα χρονο θα'μεναν τετοιοι σπουδαιοι αντρες κι απο τετοια φημισμενη
γενια.
κι ουτε.το τονιζω,σωστο ειναι το σωμα του παιδιου ν'αναθρεφω,ενω την ελπιδα της σωτη-
ριας του αρπαζοντας ο Δαος να εξανεμισει,μπαρμπα,
ξερεις;να σου πω,αδερφος θα παντρευονταν αδερφη κι απ'τα γνωρισματα τ'αποφυγε,
καποιος τη μητερα βρηκε τυχαια να'ναι δουλα και τη λυτρωσε,κι αλλος αδερφο εσωσε.
επειδη ο βιος των ανθρωπων φυσει αβεβαιος ειναι πρεπει,μπαρμπα,με συνεση να
προβλεπουμε τι μπορει να συμβει.
αλλ'ομως,'''δοστο πισω,αν δεν'' να λεει ''σ'αρεσει'' κι αυτο να θεωρει ισχυρο λογο δεν
ειναι καθολου σωστο,
μαλιστα οταν τα δικα του πρεπει να δωσεις και να μην κρατας,
σ'εχ'ομως καταλαβει καλα,θελεις και το παιδι ν'αρπαξεις για να με μεγαλυτερη σιγουρια
και πονηρια να του παρεις παλι οτι κατα τυχη σωθηκε;
τιποτ'αλλο,ολα τα'χω πει.τωρα εσυ να κρινεις  οτι νομιζεις δικαιο πως ειναι.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
βλεπω πως καθολου δυσκολο να κρινω δεν ειναι,
ολα οσα βρεθηκαν με το παιδι ανηκουν στο παιδι,
αυτο δικαζω.
(ΔΑΟΣ)
καλως.
αλλα και το παιδι ποιος το παιρνει;
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
δεν δικαζω πως ειναι μα το Δια δικο σου που τωρα τ'αδικας
αλλ'ανηκει σ'αυτον  που το προστατευει και προσπαθει ν'αποφυγει
απο σε να τ'αδικησεις στο μελλον
(ΣΥΡΟΣ)
πολλα καλα να σου τυχουν
(ΔΑΟΣ)
σκληρη κι αδικη η κριση
μα τον Δια τον Σωτηρα,εγω π'ολα τα βρηκα ολα τα στερουμαι,
κι αυτος που τιποτα δεν βρηκε τα'χει,
τι να κανω;δενμου μενει αλλο παρα να συμμορφωθω και να τα δωσω;.
(ΣΜΙΚΡΙΝΗΣ)
τελος,ειπα κι αποφασισα
.
.
.

Εσωτερισμοι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Περί Φωτογραφιας Μανιφεστα-χ.ν.κουβελης

Η φωτογραφία δεν είναι επίδειξη κσλλιτεχνιας(αν βεβαια υπάρχει και δεν είναι.απλα ψυχωση)
Η φωτογραφια είναι εκδηλωση πραγματικου
"Για να μην ψεύδεσαι πραγματικά"-αυτό προσπάθησε να είναι το ηθο σου
Μια φωτογραφία σου δείχνει ποιος εισαι
Πανω στη φωτογραφια αν αποτυπωνεσαι εσύ. η φωτογραφία δεν υπαρχει
Η φωτογραφια υπάρχει έξω από σενα
Ξέρεις(αν ξερεις)πως και γιατι τραβήχτηκε η δική σου φωτογραφία, αλλά οχι πως τραβηχτηκαν
και γιατί οι φωτογραφίες των αλλων
Το "έτσι φωτογραφίζεται αυτό" σημαίνει πως δεν ξέρω να φωτογραφίσω αυτο
Όπως υπάρχουν ηληθιοι γενικά έτσι υπάρχουν και ηληθιοι φωτογραφικα
Όταν κάποιος σου πει "εγώ ξέρω τη φωτογραφία" αυτό σημαίνει:αυτος σίγουρα δεν ξέρει
τη φωτογραφια
Ένα τριαντάφυλλο στη φωτογραφία είναι πραγματικό;
Αν είναι τότε γιατι δεν μυριζει;
Το φως ξέρεις τι είναι;Εννοω το φως σε μια φωτογραφια
Ένα αντικείμενο σε μια φωτογραφια είναι το αντικείμενο η' σου θυμίζει το αντικειμενο;
"Η φωτογραφία είναι Τέχνη" σε αυτή.τη πρόταση αντιστοιχει η αναγκαια ερώτηση:
"Αλήθεια,τι είναι Τεχνη;"
Επειδή φωτογραφιζω άυτο που μου αρέσει δεν σημαίνει πως το φωτογραφίζω κσλα
Ένα αδύνατο σημείο της φωτογραφίας είναι η αναγκαια εξάρτηση της από αυτό που
νομίζουμε σαν πραγματικο
Φυσικά και υπάρχουν Κανονες Φωτογραφίας.Οχι όμως να είμαστε οι Πιστοί σλλα μάλλον
 οι Αιρετικοι
Αυτό που δειχνουμε στη φωτογραφία δεν είναι αυτό που 'εξω' από αυτή φωτογραφισαμε
'

.
.

Ενσωματωση Λογων-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μαθηματικα Mathematics-λυση solution χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Να βρεθεί αν υπαρχει τριψηφιος ώστε ο λόγος αυτου του αριθμου προς το άθροισμα των ψηφίων του να είναι ελαχιστος

έστω ο τριψηφιος αβγ με ψηφία α,β,γ {0,1,2,3,4,5,6,7,8,9},το α όχι 0 που έχει αυτή την ιδιοτητα:
ο λογος (100α+10β+γ)/(α+β+γ) ελάχιστος
τότε η' (99α+9β+α+β+γ)/(α+β+γ) ελάχιστος
η' (99α+9β)/(α+β+γ)+1
αυτο για να γίνει ελάχιστο πρέπει το ψηφίο γ να γίνει μεγιστο,9,επομενως ο λόγος γίνεται:
(99α+9β)/(α+β+9)+1
η' (98α+8β+α+β+9-θ)/(α+β+9)+1
η' (98α+8β-9)/(α+β+9)+1+1
αυτο για να γίνει ελάχιστο πρέπει το ψηφίο β να γίνει μεγιστο,9,επομενως ο λόγος γίνεται:
(98α+63)/(α+18)+2
η' (97α+α+18+45)/(α+18)+2
η' ((97α+45)/(α+18)+1+2
η' (96α+α+18+27)/(α+18)+3
η' (96α+27)/(α+18)+1+3
η' (95α+α+18+9)/(α+18)+4
η' (95α+9)/(α+18)+1+4
η' (94α+α+18-9)/(α+18)+5
η' (94α-9)/(α+18)+1+5
η' (94α)/((α+18)-9/(α+18)+6
αυτο για να γίνει ελάχιστο πρέπει το 9/(α+18) να γίνει μέγιστο,τοτε το ψηφίο α θα πάρει την ελάχιστη τιμη 1
Επομένως α=1,β=9,γ=9 και ο ζητούμενος τριψηφιος είναι ο 199 με την ιδιότητα:
ο λόγος του αριθμού προς το άθροισμα των ψηφίων να είναι ελαχιστος
.
.
.

E=M.C2-Einstein -2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

http://www.marxists.org/reference/archive/einstein/works/1910s/relative/relativity.pdf
Albert Einstein-Relativity: The Special and General Theory
το Μεγαλο Δωρο του θειου μου Αλβερτου στην Ανθρωποτητα

Ή υπέροχη συνάντηση μου με τον θείο μου Αλβερτο Αινσταιν-χ.ν.κουβελης

τον συνάντησα ακριβώς την ώρα που συμφώνησαμε,"καθυστερήσες"είπε και χαμογελασε,αυτο
το υπέροχο χαμόγελο του,"οχι"του απαντησα μπαίνοντας στο νόημα"δεν ήρθα ακόμα","εγώ
τσάι πινω,θελεις;","ναι","είναι χαλαρωτικο","αυτό είναι σχετικό"απαντησα,"αν είσαι σ'ενα
τρένο στο ρεστοραν και πινεις τσάι σε πόσο χρόνο θα το πιεις;"ρώτησε,ευχαριστη ή φωνή
του,"εξαρτάται την ταχύτητα του τρένου κι αυτού που με παρατηρεί"απαντησα ,"σωστά,το
σιγουρο είναι πως δεν θ'αποφυγουμε να το πληρώσουμε αφού το παραγγειλαμε"ειπε,
δροσισε,"δροσισε"είπε,"το κρινακι πως το λευκό δροσίζει"συνέχισε,"αυτή πρόταση είναι
λογική,ειναι επαλήθευσιμη;",ρώτησε,"ποίηση,μου φαίνεται"απαντησα"και ή ποίηση δεν είναι
επιστήμη για να αποδεικνύεται σωστή η' 'λαθος","σωστά"απάντησε,"γι'αυτο από την ποίηση
και την επιστήμη προτιμώ την ποίηση,οπως λέει κι ο φίλος μου ο Κουρτ Γκεντελ αν ή ποίηση
είναι αληθής η' ψευδής αυτό δεν μπορεί ν'αποδειχθει","ο χώρος διαλύει το χρόνο,αυτο είναι
ποίηση;"ρώτησα,"αν το πεις έτσι είναι ποίηση και μάλιστα πολύ ωραίος στίχος,αν όμως το
εντάξεις στη θεωρία μου για τη σχετικότητα,τοτε πολλοί δεν το καταλαβαίνουν,ο χώρος να
τρώει τον χρονο,εμεις σε ποιο χρονο τρώμε τον χρόνο μας και πίνουμε το τσάι μας;"ρώτησε
σηκωνοντας το φλιτζάνι πίνοντας,"τώρα;",δεν απαντησα,"θέλεις άλλο λίγο ακόμα;","στο
μελλον"απαντησα χαμογελοντας,κι εκείνος πήρε τη τσαγιέρα κι άδειασε στο φλιτζάνι μου,
"για να πιεις στο παρελθον"ειπε,ηπια,πραγματικα ήταν απολαυστικο,με βελούδινη γευση και
υπέροχο αρωμα
.
.
.

Mathematics Μαθηματικα-ο log2 είναι άρρητος αριθμός-log2 is irrational number-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Μαθηματικά Mathematics
ο log2 είναι άρρητος αριθμός
log2 is irrational number

Λύση(δια της εις ατοπον απαγωγής)-χ.ν.κουβελης

Έστω log2 ρητός αριθμός,τοτε log2=(α/β),όπου α,β ακεραιοι αριθμοί ,με β διάφορο του 0,
τότε από τον ορισμό του λογαριθμού με βάση το 10 έχουμε:
2=10 εις την (α/β)
η' υψώνοντας εις την β : 2 εις την β=10 εις την α
η' 2εις την β=(2 εις την α).(5 εις την α)
τότε ο αριθμός 2 εις την β διαιρείται από το 5.Αυτο όμως είναι ατοπο
Επομένως:ο log2 είναι άρρητος αριθμος
.
.
.

Ελενη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)

μάζεψε τα μαλλιά της πίσω και τα έδεσε,φανηκε το μέτωπο της στρογγυλό φωτεινό,
ο λαιμος της ψηλός κυκνου,θα'ρχονταν σε λίγο,θα έλεγε διάφορα,φλυαρια,τιποτα δεν θα
πίστευε,ολα επινοήσεις,θα προσποιούνταν πως τον άκουγε,μην υποψιαστεί τίποτα,δεν
ένιωθε τύψεις,ηρθε,του έβαλε να φάει,αρχισε νά μιλάει,γελουσε,καθε τόσο γελούσε,δεν
μπορούσε άλλο,σηκωθηκε και μπήκε στο μπάνιο,έκλεισε τη πόρτα,ανοιξε τη βρύση στον
νεροχύτη κι εβαλε το κεφάλι κάτω απ'το νερό,κρατησε την αναπνοή της,οταν ένιωσε πως
πνίγονταν σήκωσε το κεφάλι,κοιταξε τον καθρέφτη,απ'την υγρασία ειχε θολωσει,με την
παλάμη τον καθάρισε,πρωτα είδε τα μάτια της,επειτα ολόκληρο το πρόσωπο,της ήρθε να
φωνάξει,ανοιξε το στόμα,δεν βγήκε η φωνη
.
.
.

Κιρκη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]

" μου επιτίθεται κάποιος αντρας,ειναι κι άλλοι κρυμενοι,εκεινον όμως τον βλέπω πολύ
καθαρά,με πλησιάζει,ουρλιαζω,κανω πίσω να ξεφυγω,μ'αρπαζει,τοτε μ'ενα ξύλινο
ραβδί,ουτε ξέρω πως βρίσκεται καθε φορά στο χέρι μου τον χτυπαω δυνατά στο
κεφάλι,αυτος σωριαζεται κάτω και τρανταζεται,τα χέρια τα πόδια του σπαρταρανε ,το
κορμί του σηκώνεται και διπλωνει ,απ'το στόμα του βγαίνουν αφροι,σαν καποια
κρίση επιληψιας να παθαινει,πεντε έξι δευτερόλεπτα αυτό διαρκεί,επειτα ησυχάζει και
συνερχεται,προσπαθει με δυσκολία να σηκωθεί και τότε βλέπω να σηκώνεται απ'τη θέση
που ήταν ένα γκρίζο γουρούνι και τρέχοντας να φεύγει και να εξαφανίζεται,πάντα σ'αυτη
τη στιγμή ξυπναω,ο άντρας μου δίπλα κοιμάται,εγω όμως ξέρω πως προσποιηται,ξερω
 πως ολα τα παρατήρησε,και την τρομερή ανησυχία μου κι άκουσε σίγουρα που ούρλιαξα,
και την κομμένη αναπνοή μου,μου προξενεί μεγάλη περιέργεια γιατί δεν με ρωτάει τι
συμβαίνει",σταμάτησε να μιλάει,τοτε ο ψυχαναλυτής απέναντι απ'τον καναπέ στον οποίο
ήταν ξαπλωμένη της απανταει,"είναι ή κλασική περίπτωση φόβου βιασμού που βιώνει
κάθε γυναίκα,το ξύλινο ραβδί είναι ο φαλλός,το penis,και ή κατοχή του σημαίνει τον
ευνουχισμό του άλλου και την λύτρωση,το γουρούνι είναι το ζωωδες ασυνείδητο,η
επιληπτική κρίση του άντρα είναι ή αντανακλωμενη εικονα της κατάστασης της γυναίκας
στον βιασμό,το σύνδρομο της Κιρκης",
βγήκε έξω και περιπλανηθηκε στο εμπορικό κέντρο της πολης,αγόρασε ένα δύο ψιλοπραγ-
ματα,μια δερμάτινη τσαντα,ενα σετ μακιγιαζ,γυαλια ηλιου,ενα γυναικειο περιοδικο μοδας,
όταν επεστρεψε σπίτι ο άντρας της δεν είχε γυρίσει απ'τη δουλειά ακόμα,καθυστερησε,
ετοιμασε να φάνε,ζεστανε το χθεσινο φαγητό,θα σέρβιρε και φρούτα,τον περίμενε χαζεύοντας στην τηλεοραση,μισοκοιμηθηκε,ακουσε τη πορτα που άνοιξε και ξυπνησε,
"δεν εφαγες;"τη ρώτησε,"όχι,σε περίμενα να φάμε μαζί",ο αντρας μπήκε στη τουαλέτα,
βγηκε και καθισαν να φάνε στο τραπέζι της κουζίνας,"σημερα"της είπε"μ'επισκεφτηκε
μια κυρία που βλέπει το ίδιον εφιάλτη με σένα,εδω και δύο χρόνια"
.
.
.

Escher's Mobious Strip-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ή ταινία του Mobious-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

4ος όροφος,ακολουθησε τον διάδρομο αριστερά,καμπυλη γραμμή,οι πόρτες αριστερά και
δεξιά ακριβώς απέναντι είχαν αυξοντες αριθμούς,4-1,4-2,...,κοίταξε το ρολόι του,11:35,
εφθασε στη πόρτα με νούμερο 4-101,χτυπησε,του ανοιξαν αμέσως,μπηκε στο χώρο,μια
τεραστια ορθογώνια αίθουσα,στις δύο μεγαλύτερες της πλευρές παράθυρα όσο το μήκος
των,προχωρησε,στο κέντρο της μία σκακιέρα,πατησε στο Α3Β1 μαύρο τετράγωνο,"είμαι το
άσπρο άλογο",χαμογέλασε,"σ'αυτη τη παρτίδα σκάκι",και για να διασκεδάσει έκανε μία
κινηση στο Α4Β3 άσπρο τετράγωνο,"τώρα ποιο πιόνι απειλω;η' ποιο με απειλεί;η' θα ήταν
μία σχεδιασμένη κινηση αν έβλεπα τα αντιπαλα πιόνια",επέστρεψε στη θέση του,"μηπως
υπάρχουν παίχτες που δεν τους βλεπω όπως κι εκείνοι δεν με βλέπουν;η' με βλέπουν κι
εγω δεν τους βλέπω;είμαι ένα πιόνι η' περισσότερα πιόνια;ένας παίχτης η' περισσότεροι
παίχτες;ή παρτιδα η' οι παρτίδες είναι στην αρχή,σε κάποιο ενδιάμεσο σημείο,η' στο
τέλος;",προχώρησε στην αίθουσα,η πόρτα στην απέναντι πλευρά ήταν ανοιχτή,μπηκε σε
μία πολύ μικρότερη αίθουσα από τη προηγούμενη,κυβικη,χωρις παράθυρα,αμυδρα
φωτισμένη,οι πλευρές αριστερα και δεξιά ήταν οθόνες τετράγωνες σκακιού σε προοπτική,
παρατηρησε,και στις δύο διεξάγονταν δύο διαφορετικές παρτίδες σκάκι,δεν έβλεπε τους
παίχτες,μονο τις κινήσεις των πιονιών,ο αριστερος παίχτης στο αριστερό σκάκι έκανε μία
λάθος κίνηση κι έχασε τον άσπρο αξιωματικό του από το μαύρο άλογο του αντίπαλο του,
υπολογισε πως μετά από τρεις κινήσεις θα του έκανε ματ,στο δεξι σκάκι ή παρτιδα
εξελλισονταν πιο αργά,δεν είδε καμιά κίνηση,στο αριστερό σκάκι με μία επιδέξια κίνηση
ο απειλούμενος παίχτης απέφυγε τον κινδυνο,κοιταξε το ρολόι του,12:14,προχώρησε,
χτηπησε την απέναντι πόρτα,του ανοιξαν,μια τεραστια ορθογώνια αίθουσα,επιμηκη
παράθυρα στις δύο μεγαλες πλευρές,απο εκεί είδε τη πόλη,σε κατοψη, από μεγαλύτερο
ύψος μάλλον από το ύψος του 4ου οροφου,,οι δρόμοι οριζόντιοι και κάθετοι σχημάτιζαν
έναν τεραστιο λαβύρινθο,"αυτη είναι ή μελλοντική πόλη που σχεδιαζεται",άκουσε τη φωνή
της γραμματέας,μια νεαρή κοπέλα,"σας περίμεναν,το ραντεβού ήταν στις 2:30,καθυστερη-
σατε,δεν μπορούσαν άλλο οι κύριοι να περιμένουν κι εφυγαν",είπε ή κοπέλα,"θα σας
τηλεφωνήσουν για να ορισθει το επομενο ραντεβού",είπε"συγνώμη",και γύρισε να φύγει,
"όχι από εκεί,κυριε"τον σταμάτησε ή κοπέλα,"από εδώ θα βγείτε,απο την απέναντι πόρτα",
και τον συνόδευσε,βγηκε,η πόρτα εκλεισε,κοιταξε το νούμερο 4-101,προχωρησε στον
καμπύλο  διαδρομο,η ώρα ήταν 11:35
.
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 1

Συν/Τομες-χ.ν.κουβελης

1
Άνοιξε το παράθυρο.Βγηκε έξω.Οταν επέστρεψε το δωμάτιο είχε γεμισει δέντρα
και πουλια,ακουγε νερά να κυλούν κι ενα αεράκι δροσερό φυσουσε
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 2

Συν/Τομες-χ.ν.κουβελης

2
Διάβασε τον Δον Κιχωτη.Τοτε τα αυτοκίνητα και οι πολυκατοικίες του φάνηκαν
ανεμόμυλοι.Πριν τους επιτεθεί και γινει επικινδυνος έκαψε το βιβλίο
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 3

Συν/Τομες-χ.ν.κουβελης

3
Οι ταυτοχρονες παραλλαγες-χ.ν.κουβελης

Στην Αθηνα ενας άνθρωπος έγραφε ένα βιβλίο,στο Λονδινο ένας άλλος άνθρωπος έγραφε
μία παραλλαγή του βιβλίου που έγραφε ο άνθρωπος στην Αθηνα,στο Παρισι ένας
άνθρωπος έγραφε μία παραλλαγη του βιβλίου που έγραφε ο άνθρωπος της Αθηνας
και του Λονδινου,ταυτοχρονα ένας άνθρωπος στο Τοκυο γράφει μία παραλλαγή του
βιβλίου που εγραφαν οι άνθρωποι της Αθηνας του Λονδινου και του Παρισιου,επισης ένας
άνθρωπος στο Μπουενος Άιρες βιβλιοθηκάριος της Εθνικής Βιβλιοθήκης με σοβαρα
προβλήματα όρασης έγραφε,η' μάλλον υπαγόρευε στη μητέρα του Λεονορα,μια
παραλλαγή του βιβλίου που έγραφε ο άνθρωπος στην Αθηνα στο Λονδινο στο Παρισι
στο Τοκυο,σε αυτή τη παραλλαγή του ενας συγγραφέας,ελληνικης καταγωγης,στο
Μανχαταν,στη Νέα Υορκη,εγραφε μία παραλλαγή του δικού του βιβλίου,
Εγω με μεγάλη περιέργεια αναμενω την έκδοση και την κυκλοφορία στα βιβλιοπωλεια
αυτών των βιβλιων
.
.
.

Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στη Κορινθο ήρθαμε για λιγο και καθισαμε τρία χρόνια,εγω καλά καλά δεν ήξερα
τη γλώσσα,μιξοβαρβαριζα,εβλεπα πως με κοιτούσαν οι άλλες γυναίκες,θα'λεγα
πως πιο πολύ με φοβόντουσαν παρά με περιφρονούσαν,ειχε διαδωθει ή φήμη
πως ημουνα μία φαρμακις,πως κατείχα τα βοτανα,πως μ'αυτα είχα τη δύναμη να
θεραπευσω αλλά και να φαρμακωσω,με φώναζαν στις δύσκολες γέννες κι
όταν καμιά λεχώνα δεινοπαθουσε τη λυτρωνα,εγω και τα δύο παιδιά μου τα
γέννησα με φριχτούς πόνους,δεν ήθελα ηρεμιστικά,ηθελα να νιώσω τον μεγάλο
ανυπόφορο πονο της ζωής που ερχεται,οταν μου τα φέρανε και τα βαλανε στο
στήθος μου ηταν τόσο αδύνατα τόσο ανυπεράσπιστα που τρομαξα,εκεινα ήσυχα
και ανυποψίαστα εψαχναν τη θηλή στο φουσκωμενη από το γάλα βυζι μου
να θηλάσουν,αχορταγα για ζωη,το γάλα παχύ άσπρο ξεχυλιζε απ'τα στόματα τους,
οταν χορτασαν μία νεαρη νοσοκόμα ήρθε και τα σήκωσε με δυσκολία,ηταν γατζωμενα
πάνω μου,γελασε και μου ευχήθηκε,"να σου ζησουν",τώρα ξέρω γιατί δεν χαρηκα,γιατι
ενιωσα λύπη κι απελπισία,μου'ρχωνταν να κλαψω,να ουρλιαξω,τωρα το απυθμενο μίσος
μου όλα τα κάνει καθαρά,το μάτι μου στρογγυλό έντονα μακιγιαρισμενο εκεί στο βάθος
του καθρέφτη,μια σκοτεινη δίνη με παρασέρνει,θολωνει το μυαλό μου,τα γεγονότα ήταν
αναποτρεπτα,δεν δικαιολογούμαι,στην Αθηνα εδώ κρύβομαι,μία ξένη μεταναστις,
ανυπαντρη άπατρις απαιδος
.
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 4

Διακλαδιζοντας τον Χρονο-χ.ν.κουβελης

Ο Yu Tsun κινέζος πράκτορας των γερμανών ξεφεύγοντας πρόσκαιρα τον θανάσιμο κλοιό
του Richard Madden ιρλανδου πράκτορα των αγγλων κατέφυγε στο σπίτι του σινολογου
Stephen A!bert με αναπόφευκτη πρόθεση να τον σκοτώσει και με τη δημοσιοποίηση της
δολοφονίας του στις εφημερίδες να κοινοποιήσει στους γερμανούς boss του την πόλη
Albert της βόρειας Γαλλιας με την αγγλική βάση πυρομαχικών που έπρεπε να βομπαρδι-
σουν.
Ο Albert λίγο πριν την άφιξη του Yu Tsun είχε ενημερωθει από τον Madden με τηλεφώνημα
του για τον ρόλο του Tsun και να τον κρατήσει στο σπίτι του όσο γίνεται περισσότερο
χρονο.Για να μην υποψιασθεί και να τον καθυστερησει μηχανευτηκε μία παγιδα.Του είπε
πολλούς μήνες τελευταία τον απασχολούσε ο πρόγονος του Ts'ui Pen.Το τεράστιο βιβλίο
που ήθελε να γράψει αλλά και ο λαβύρινθος που ήθελε να κατασκευάσει από τον οποιο
κανένας δεν θα μπορούσε να βγει.Και τα δύο έργα δεν πρόλαβε να τα τελειώσει επειδή
δολοφονήθηκε.Του έδειξε κάποιες διάσπαρτες αποσπασματικες σημειώσεις του Ts'ui
Pen,δυσκολονοητες,ομως με επιμονή εργασία μερα και νύχτα εφτασε σε κάποια
αυμπεράσματα για το είδος των δύο ατελειωτων έργων του.Το βιβλίο και ο λαβυρινθος
ήταν ένα και το αυτό.Ο λαβύρινθος δεν ήταν υλικός αλλά χρονικός.Σε κάθε σημείο του
είχαμε άπειρες διακλαδώσεις.Ολα μπορούσαν να προκυψουν.Να συμβούν.Π. χ εσύ ο Yu
Tsun να μην είσαι ο Yu Tsun κι εγώ ο Stephen A!bert να είμαι ο Stephen Albert η' να είσαι
ο Yu Tsun κι εγώ να μην είμαι ο Stephen Albert η' εσύ να είσαι ο Yu Tsun κι εγώ ο Stephen
Albert,να είμαστε φίλοι η' εχθροί,αυτο να συμβαίνει τώρα αυτή τη στιγμή η' να έχει σμμβεί
στο παρελθόν η' να συμβεί στο μέλλον,επισης...Ο Stephen Albert συνέχισε να μιλαει
διακλαδιζοντας τα συμπερασματα του για τον λαβυρινθο.Τοτε ο Yu Tsun,διασκεδαζοντας,
αντεστρεψε την αρχική πρόθεση,την διακλαδώσε.Να μην δολοφονήσει τον Albert αλλά να
τον δολοφονήσει ο Albert.Ετσι,σ'αυτη τή διακλαδωση,θα εκδικηθεί τον διώκτη του
Madden και θα του στερήσει τη δόξα για τη σύλληψη η' τη δολοφονία του μετά από
αντίσταση.Πηρε την τελική απόφαση.Κοιταξε ψυχρά τον Stephen Albert,εκανε επιδεικτική
κίνηση για να τραβήξει το περίστροφο από την τσέπη του παντελονιού του ,ο άλλος έπεσε
στη παγίδα,ορμησε πάνω του,τον έριξε στο πατωμα,παλαιψε υποκριτικά και τον άφησε
να του πάρει το όπλο και να τον πυροβολήσει,αισθανθηκε ένα δυνατό κάψιμο στο μέρος
της καρδιάς,πονο δεν ένιωσε,λιγο πριν χάσει τελειως τις αισθήσεις του πρόλαβε να
σκεφτεί πώς σε μία άλλη διακλάδωση του λαβύρινθου του πρόγονο του Ts'ui Pen δεν θα
είναι πράκτορας των γερμανών αλλά θα ζει ερηνικα σε κάποια μακρυνη απόμερη επαρχία
της Κινας και θα καλλιεργεί ρύζι,σ'αυτη όμως που συνέβηκε τώρα,οπως και στην άλλη που
την αντικατέστησε μ'αυτη,ο στόχος του επιτεύχθηκε πληρως,αυριο από τις εφημεριδες οι
γερμανοί boss του θα διαβάσουν πως ο γνωστος σινολογος Stephen Albert δολοφονήσε
τον δοκτορ Yu Tsun πρωην δασκαλο της αγγλικής στο Tsingtao Hochschule, από εκεί θα
εικασουν ακριβως την πόλη Albert της Γαλλιας με την αγγλική βάση που θα  βομπαρδι-
σουν,το δεύτερο μέρος αυτής της πρότασης το συνεχισε στη διακλάδωση του λαβύρινθου
μετα τη βύθιση του στο απολυτο σκοταδι
(Τα γεγονότα αυτά συνέβησαν στην διακλάδωση του α' παγκόσμιου πολέμου 28 Ιουλιου
1916)

.

.
.

Ταξιδι-αιθουσα αναμονης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

βλέπει ανθρώπους, άγνωστοι,ούτε πριν τους ήξερε, ούτε μετά θα μαθει γι'αυτούς, φευγαλεα
εντύπωση, μεταφυσική ανύπαρξιας, όμως μήπως αφου μια φορά και μόνο τους είδε τώρα ξέρει
πως υπάρχουν και φυσικά υπάρχει κι αυτός ο ίδιος, η αλλαγή τόπων αυτό σημαίνει, την
εμφάνιση ανθρώπων, ο Ά πέρασε στο Β μέρος που ήταν ο Γ, ακούω τις φωνές τους σημάινει
τους απομνημονευω, τους ταυτοποίω σαν ολόκληρες υπάρξεις ανθρώπος είναι αυτός που είναι
ορατος σε άλλους ανθρώπους,αυτός που στις αίθουσες αναμονής των σταθμών ταξιδιών
μπορεί να σταθεί τυχερός κάποιους από αυτούς να συναντήσει τυχαία, και μια στιγμή φτάνει
να γίνει αιωνιοτητα
.
.
.

Καλυδωνιες γυναίκες το 31 π.Χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

άλλοι νύχτα έφτασαν στο Κρυονερι, με τις γυναίκες και τα παιδιά μισοκοιμισμενα, πήραν ότι μπόρεσαν, με βάρκες πέρασαν στην απέναντι ακτη, πολλοί κινδυνεψαν να πνίγουν και πολλοί πνίγηκαν, εκεί όσοι σώθηκαν σκορπιστηκαν στα χωριά της Αχαΐας, εμείς οι γυναίκες υπηρετριες στα πλούσια σπίτια της Πάτρας, οι άντρες εργάτες στο λιμάνι, άλλοι δουλεύουν στα χωράφια, κάποιοι είχαμε συγγενείς από τα χρονια του Αχαΐκου Κοινού,δύσκολα να παρηγορηθουμε, στη μνήμη ζωντανή η χαμένη πατρίδα μας, αβάσταχτος οδυνηρος καημός,στρεφαμε τα μάτια σαν βράδυαζε βόρεια πέρα απ'τη θάλασσα και κοιτούσαμε τη Βαρασοβα, πόσο μας πλακωνε τη ψυχή η σκοτεινή σκιά της, και δάκρυα τρέχανε απ'τα μάτια μας,
το παιδί γύρισε μια μέρα από το σχολείο και με ματιά γελαστα ανοίγοντας το βιβλίο του μου έδειξε, "μάνα, κοίτα τι μάθαμε σημερα" κι άρχισε να μου διαβάζει με δυνατή φωνη:
Αἰτωλῶν δ' ἡγεῖτο Θόας Ἀνδραίμονος υἱός,
οἳ Πλευρῶν' ἐνέμοντο καὶ Ὤλενον ἠδὲ Πυλήνην
Χαλκίδα τ' ἀγχίαλον Καλυδῶνά τε πετρήεσσαν· 640
οὐ γὰρ ἔτ' Οἰνῆος μεγαλήτορος υἱέες ἦσαν,
οὐδ' ἄρ' ἔτ' αὐτὸς ἔην, θάνε δὲ ξανθὸς Μελέαγρος·
τῷ δ' ἐπὶ πάντ' ἐτέταλτο ἀνασσέμεν Αἰτωλοῖσι·
τῷ δ' ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.
η πετρήεσσαν Καλυδών μου στη ραψωδια β' της Ιλιάδας του Ομήρου στους στίχους 638-644,
τη νύχτα, πριν κοιμηθεί, ξαπλώσα στο κρεβάτι μαζί του και το νανουρισα με τις αρχαίες ιστορίες, εκείνη του άγριοχοιρου με τον Μελέαγρο και την όμορφη Άταλαντη μου ζήτησε να του την ξαναπώ, πολύ του άρεσε, δεν του χαλασά το χατιρι,
μια μέρα με ρώτησε γιατί με λένε Δηιανειρα και τον πατέρα Ύλλα,, "άλλη φορά θα σου πω, όταν μεγαλώσεις και καταλαβεις", δεν επέμενε, μόνο μ'αγκαλιασε και με φίλησε, "δεν πειράζει μάνα, θέλω να'σαι καλα",
σκέφτομαι τι θα ωφελουσαν ένα νέο άνθρωπο ν'ακουσει αυτα που συνέβησαν ανάμεσα σε μένα και τον πατέρα του,
ερωτεύτηκαμε όταν ήρθε στη πόλη, ξένος ήταν,
στο πέρασμα του Εύηνου εκείνος ο βαρκαρης ο Νεσσος μ'αρπαξε να με βιασει, τον σκότωσε, αργότερα όταν στη Τραχινα που εγκατάσταθηκαμε τα'φτιάξε με την Ιολη τρελάθηκα από τη ζήλια μου, θυμήθηκα τα λόγια του κένταυρου και τον φαρμακωσα με το αίμα του,
προτιμώ να πω για κείνο το κόκκινο φουστανι που τόσο ξετρέλανε τον Ύλλα στα Λάφρια στη γιορτή της Ελαφιας της Ελαφριας Αρτέμιδας, είχε ο πατέρας ένα ωραίο σπίτι, χτισμένο ψηλά στο λόφο με τις ελιές, κλεισμενο στο κήπο με πολλά δέντρα, από εκεί έβλεπες τη θάλασσα κάτω ως τη Ζάκυνθο έφτανε το μάτι,το σπίτι είχε και μια μεγάλη αίθουσα χορού, με ψηφίδωτα στο δάπεδο,ήταν
ο μπαμπάς ήταν πλούσιος έμπορος, τη μαμά μου την έλεγαν Αλθαια, από αρχοντικό σπίτι, είχα και δύο αδέρφια, τον Τύδεα, παντρεμένο στο Άργος, και τον Μελέαγρο, αυτός χάθηκε όταν ο Φίλιππος ο Ε' έκαψε τη πόλη μας, ήταν σπουδαίος άνθρωπος, βουλευτής στην Αιτωλικη Συμπολιτεια, τον θαύμαζα όταν αγόρευε στο Βουλευτηριο, δεινος ρητορας,
το Βουλευτηριο αργότερα έγινε θέατρο, εκεί έπαιξα, νεαρή ηθοποιός, στη παράσταση της Αντιγόνης του Σοφοκλή στο χορό, πως φωτίζε εκείνη τη. νύχτα το φεγγάρι τον λαιμό μου, "σαν τον άσπρο λαιμό κυκνου"μου είχε ψιθύρισει γλυκά στ''αυτί ο Ύλλας μου,
τις δύο αδερφές μου τη Μελεαγρις και τη Φίλομηλα τις πήραν στη Νικοπολι τότε με τον μεγάλο ξεσηκωμο, μας ξεχώρισαν, δεν εχω νέα τους, πόσο μου λείπουν,
στο σχολείο ο Μελέαγρος έμαθε για τις φραγκοκότες και θέλει να του πάρω, "είναι ωραία πουλιά, μαμά, μεγαλύτερες απ'τις κότες, έχουν κι ωραία χρώματα, με δυνατά φτερά και πετάνε πολύ γρήγορα, κάνουν νοστιμότατα αβγά κι είναι οι καλύτεροι φυλακές στο κοτετσι, το προστατεύουν με τις κραυγές τους και δεν πλησιάζει τίποτα, ούτε αλεπού ούτε κουναβι ούτε κανένας άλλος εχθρος",
μου έδειξε και φωτογραφίες, ήταν πολύ εντυπωσιασμενος
το πρωί συνάντησα στη λαϊκή τη Πρόκνη παιδική μου φίλη από τη Καλυδωνα, κάναμε πολύ παρέα μεγαλώσαμε μαζί, είχα καιρό να τη δω,κάθισαμε για καφέ είπαμε τα δικά μας, η Πρόκνη σπούδασε φιλολογια, τώρα είναι ανεργη πολύ καιρό, μου είπε πως στο μουσείο είδε το άγαλμα της Λάφριας που είχαμε στο σπίτι, κι αν θέλω κάποια μέρα να παμε μαζί να το δούμε,
και φυσικά ήθελα, ο πατέρας το είχε ανάθεσει στον Μεναιχμο και τον Σοιδα γλυπτες απ'τη Ναυπάκτο, αριστούργημα, η Άρτεμις είχε το δεξί χέρι πάνω απ'τον ώμο για να τραβήξει βέλος απ'τη φαρετρα, και στο δεξί κρατάει τόξο που καταλήγει σε κεφαλή κύκνου, φοράει κοντό χιτωνα με ιματιο δεμένο με ζώνη και στα πόδια δερματινες μπότες,τα μαλλιά τα έχει χωρισμένα στη μέση και πιασμενα πίσω,
"ευπλοκαμος" είπε η Πρόκνη, "εσενα είχαν για μοντέλο,,ήσουν 17 χρονων πολύ ομορφη και ντρεποσουνα", "και τώρα ντρέπομαι, Πρόκνη, και σε παρακαλώ πολύ μην πεις σε κανένα πως εγώ ήμουν το μοντελο", γέλασε, κανονίσαμε να επισκεφθούμε το μουσείο την ερχόμενη Κυριακή
.
.
.

Peter Paul Zahl-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Peter Paul Zahl 's Case-χ.ν.κουβελης
Η Υποθεση του Peter Paul Zahl-c.n.couvelis

στις 8 ακριβώς το πρωί 5 Αυγούστου 1976 χτυπωντας τρεις φορές τη πόρτα, αυτή η
έθιμοτυπια τον διασκεδάζει αφανταστα, μια θεατρική επίδειξη αυστηρης εξουσίας,μπήκαν
3 δικαστικοι υπάλληλοι στο κελί 11-4 της Υψιστης Ασφαλειας Φυλακής που κρατούνταν
από τετραετίας ο 32χρονος αναρχικος δολοφόνος και συγγραφέας Peter Paul Zahl και
στάλθηκαν ευθυτενεις σε απόσταση 2 μετρων μπροστά του, δύο άντρες και μια γυναίκα
αριστερά τους ντυμένοι με τα επίσημο κουστουμια της υπηρεσίας, όλη αυτή η
σημειολόγια ήταν αντικείμενο της μελέτης του τον τελευταίο καιρό, οι όρθιοι άντρες
και η γυναίκα, ο φαλλος και το αιδοιον, αρσενικοτητα διανθισμενη με θηλυπρεπεια,
σύμφυτα της ανελεύθερης εξουσίας, η θέση της γυναίκας αριστερά, πρόκληση αμαρτία,
ηθική πολιτική,
ο μεσαίος άντρας άνοιξε έναν φάκελο και με πολυ επίσημη φωνή με επιδεικτικη ρθοφωνια
τονιζοντας μια μια τις λέξεις διαβασε:
χέρ Peter Paul Zahl βάσει επισταμενων ερευνών βεβαιωθηκε πως ήσθε στενοτατος
συγγενής του Isidore Ducasse Compte de Lautreamont και του Arthur Rimbaud και
παρακαλούμε οπως μας ακολουθήσετε δια ανάκρισην της υποθέσεως σας
όταν τ'άκουσε ένιωσε τεράστια χαρά, πολύ μεγάλη ικανοποίηση, το όλον πολιτικό
οικονομικό συστημα τρανταχτηκε, σκέφτηκε, ένα άθλιο ερμαιο αυτών των προτασεων:

Un morceau de terre est-il occupé par trente millions d’êtres humains, ceux-
ci se croient obligés de ne pas se mêler de l’existence de leurs voisins, fixés comme des
racines sur le morceau de terre qui suit. En descendant du grand au petit, chaque homme
vit comme un sauvage dans sa tanière, et en sort rarement pour visiter son semblable,
accroupi pareillement dans une autre tanière. La grande famille universelle des humains est
une utopie digne de la logique la plus médiocre.

« Jadis, si je me souviens bien, ma vie était un festin où s'ouvraient tous les cœurs,
où tous les vins coulaient.
Un soir, j'ai assis la Beauté sur mes genoux. -Et je l'ai trouvée amère. -Et je l'ai
injuriée.
Je me suis armé contre la justice.

ετοιμασθηκε και ακολούθησε πλήρης συνειδησεως "δια την διασαλευσιν της ταξεως"
.
.
.

Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Vincent van Gogh Museum-χ.ν.κουβελης

είχε μία εμμονη με τον Βαν Γκογκ,ηταν πάμπλουτος μεγιστάνας με επιχειρήσεις και στις
πέντε ηπείρους,κάλεσε στο γραφείο του έναν έμπειρο αρχιτέκτονα και του ανεθεσε την
ανέγερση ενός ουρανοξύστη 600 μ ύψους,την τελευταία λέξη του μοντέρνου,ηθελε ένα
μουσείο του Βαν Γκογκ,το απόλυτο μουσείο,οπου να περιέχει πινακες του,ολους,γνησιους
και πλαστους,βιβλια,μελετες,βιντεα,οτιδηποτε έχει σχεση με τον βαν Γκογκ,όταν ο
ουρανοξύστης τελειωσε,ενα κυριολεκτικά εντυπωσιακό μοντέρνο κατασκεύασμα,το
απόλυτο μουσείο του Βαν Γκογκ ,το άφησε άδειο και έτσι το έκλεισε,μαλιστα
απαγορεύτηκε αυστηρά ή είσοδος σ'αυτο σε οποιονδήποτε και σ'αυτον τον ίδιο ακόμα,οι
κάτοικοι της μεγαλούπολης και τα εκατομύρια των επισκεπτων της
.
.
.

POP WOMAN-cncouvelis χνκουβελης

(Ανθρώπινα Εσωτερικα)
Ατελης ιστορία-χνκουβελης

στον καθρέφτη, '' είσαι έτοιμη; ", τον άκουσε, δεν απάντησε, με μια χαρτοπετσετα εβγαλε
το ροζ κραγιόν απ'τα χείλη της, μ'αυτη μουτζουρωσε το είδωλο της στο καθρέφτη, της ηρθε
να γελάσει δυνατά, κρατήθηκε, ο άντρας μπήκε στο δωμάτιο, στάθηκε πίσω της, τον εβλεπε
καθαρά στο καθρέφτη," έτοιμη; "," όχι, δεν θα βγω αποψε,"είπε " εσύ πήγαινε σε περιμενουν",
ο άλλος κάτι πήγε να πει, είπε μονο"καλα"και βγήκε απ'το δωματιο, άκουσε την εξωπορτα
ν'ανοιγει και να κλείνει, σε λίγο κλείστηκε στη σιωπή της

.

.
.

Μπαρουχ Σπινοζα-Barouch Spinoza-φιλοσοφος(1632-1677)

B.S als Barouch Spinoza-χ.ν.κουβελης

(27 Ιουλιου 1656) εβηξε,ο βήχας δεν τον άφησε να κοιμηθεί,τον είχε επηρεάσει και ή
σύντομη,αγωνιωδης,affectio,συναντηση με την Κλάρα,ανοιξε το παράθυρο να αερισθει
το δωμάτιο,ειδε μέσα από τα δέντρα τα νερά του ποταμού Αμστελ,ξαναδιαβασε το
έγγραφο,χαμογελασε,αιτιο αιτιατό,αυστηρη στη διατύπωση γλώσσα,μια καρικατούρα
απομίμησης της μαθηματικης γλωσσας,να μην τον συναναστρέφονται,να μη του μιλουν,
να ξεχαστεί,να σηκωθεί να φύγει από το Αμστερνταμ,διορια εφτά ημερων,ειναι επικίνδυνος,
αποσυναγωγος,θυμηθηκε τους δικούς του, από την Εσπινοζα της Ισπανιας στη Πορτογαλια,
διωξεις,απο εκεί στη Ναντ της Γαλλιας,και τελικά εδώ στην κοσμοπολίτικη και εμπορικη
Ολλανδια,στο Αμστερνταμ,επιχειρηση οικογενειακή εισαγωγών εξαγωγών,αρχισε,πριν δύο
μέρες,να γράφει το πέμπτο μέρος της Ηθικης,για τη δύναμη του Νου,τις δύο μέρες που τον
επισκέφτηκε ο Λαιμπνιτς συζητησανε διάφορα θέματα,για το αποδεικτικό σύστημα των
Στοιχείων του Ευκλειδη,για το Principia Philosophiae του Καρτεσιου,το Cogito ergo sum,για
το δικό του Deus sive Naturae,αργοτερα,το αογευμα,θα του έγραφε ένα γράμμα,δεν θα του
έλεγε για το περιστατικό του φανατικού που του επιτέθηκε με μαχαίρι,δεν ήθελε να τον
ανησυχήσει,χθες του ήρθε πρόταση να διδάξει στο πανεπιστήμιο της Χαιδελβεργης,θα
αρνηθεί,θα συνεχίσει την εργασία του με τους φακούς,θα τελειοποιήσει το μικροσκόπιο,
φανταστηκε το όμορφο κομσο χεράκι της Κλάρας στο μικροσκόπιο,ποσο αμορφο,
δεν στενοχωριόταν που θα'φευγε απ'τη πόλη,ο κόσμος είναι παντού,ενα αποτέλεσμα
ορίζεται από την αιτία του,μια άπειρη αιτία θα ορίζει ένα άπειρο αποτέλεσμα,σε σκεψη
και έκταση,ο κόσμος είναι αυτός ίδιος,ενεχει την υπαρξη του,διαλογιζεται την ουσία
του,εβηξε,πονεσε το στήθος του,ισως καλυτερα ν'αλλαξει κλίμα,εδω κοντά στον ποταμό έχει
υγρασία,"να μην ξεχάσω να παρω μαζί μου την Αριθμητική του Διοφαντου και τη Γεωμετρία
του Καρτεσιου",πήρε τη σφραγίδα του και σφράγισε το γράμμα της αλληλογραφίας του με τον
γραμματέα της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδινου Χενρι Ολτενμπουργκ,κοιταξε,ενα τριαντά-
φυλλο και ή λατινική λέξη caute,προσεχε,
καθόλου παράξενο δεν του φάνηκε οι προτεστάντες,η Καθολικοί,η εβραϊκή κοινότητα και οι
ολλανδικές αρχές να απαγορεύσουν την κυκλοφορια της Ηθικης,τυπωμενης μόνο με τα αρχικά
του B.S,γνωρίζει πως στο τελος από το πεπερασμένο κάτι αιώνιο θα μεινει,πνευματική
ελευθερία,η ύπαρξη του ανθρώπου μέσα στον κόσμο ελευθερη,
πηρε ενα λευκό χαρτί,θα το αφηνε πανω στο τραπεζι οταν θα'φευγε,κι έγραψε:
αν το τρίγωνο είχε την ικανότητα να μιλησει θα έλεγε,και θα το υποστήριζε με τον ίδιο
τροπο,πως ο θεός  είναι τριγωνικός,
Sub specie aeternitatis να σκέφτεσαι από τη μεριά της αιωνιοτητας ,
ο κόσμος δεν χρειάζεται ούτε δούλους,ουτε τυράννους,ουτε φιλεύσπλαχνος,χρειαζεται
ελεύθερη γνώση
Υπέγραψε
Barouch de Espinoza
Χαγη Ολλανδια
(21 Φεβρουαριου 1677)
.
.
.

Georg Wilhelm Friedrich Hegel- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Hegelιανα-χ.ν.κουβελης

θεση-αντιθεση-συνθεση[Διαλεκτικη Μεθοδος]

Ο ανθρωπος εντασεται σε πολιτεια
Ο τρελλος εμμενει ειτε σε διαρκη θεση ειτε σε διαρκη αντιθεση
Ο ανοητος δεν αμφισβητει τη θεση
.................................................................................................
Συμπερασμα:ο τρελλος και ο ανοητος δεν εντασονται σε πολιτεια
.
.
.

Ερμιονη Ελενης Μενελαου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ερμιονη Ελενης Μενελαου Αναμονη-χ.ν.κουβελης

Γαμος Ερμιονης της Ελενης και του Μενελαου
[Ομηρου Οδυσσεια ραψωδια δ' στιχοι 1-19]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Οἱ δ' ἷξον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν,
πρὸς δ' ἄρα δώματ' ἔλων Μενελάου κυδαλίμοιο.
τὸν δ' εὗρον δαινύντα γάμον πολλοῖσιν ἔτῃσιν
υἱέος ἠδὲ θυγατρὸς ἀμύμονος ᾧ ἐνὶ οἴκῳ.
τὴν μὲν Ἀχιλλῆος ῥηξήνορος υἱέϊ πέμπεν·
ἐν Τροίῃ γὰρ πρῶτον ὑπέσχετο καὶ κατένευσε
δωσέμεναι, τοῖσιν δὲ θεοὶ γάμον ἐξετέλειον·
τὴν ἄρ' ὅ γ' ἔνθ' ἵπποισι καὶ ἅρμασι πέμπε νέεσθαι
Μυρμιδόνων προτὶ ἄστυ περικλυτόν, οἷσιν ἄνασσεν.
υἱέϊ δὲ Σπάρτηθεν Ἀλέκτορος ἤγετο κούρην,    10
ὅς οἱ τηλύγετος γένετο κρατερὸς Μεγαπένθης
ἐκ δούλης· Ἑλένῃ δὲ θεοὶ γόνον οὐκέτ' ἔφαινον,
ἐπεὶ δὴ τὸ πρῶτον ἐγείνατο παῖδ' ἐρατεινήν,
Ἑρμιόνην, ἣ εἶδος ἔχε χρυσῆς Ἀφροδίτης.
ὣς οἱ μὲν δαίνυντο καθ' ὑψερεφὲς μέγα δῶμα
γείτονες ἠδὲ ἔται Μενελάου κυδαλίμοιο,
τερπόμενοι· μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδὸς
φορμίζων· δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ' αὐτοὺς
μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον κατὰ μέσσους.

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

αυτοι στη Λακεδαιμονα με τις βαθειες χαραδρες φτασαν,
και προς τ'ανακτορα τραβωντας του δοξαστου Μενελαου,
τον ηβραν να κανει τραπεζι γαμου με πολλους συγγενεις
του γιου και μαζι της αψεγαδιαστης θυγατερας μεσ'στο σπιτι,
αυτη στο γιο τ'ορμητικου Αχιλλεα με πομπη εστελνε,
αφου στη Τροια πρωτα την υποσχεθηκε και συναινεσε
να δωσει,σ'αυτους οι θεοι το γαμο ξετελειωναν,
αυτη εκει μ'αλογα κι αμαξια εστελνε με πομπη να μεινει
στων Μυρμιδονων τη φημισμενη πολι,που σ'αυτους βασιλευε.
στο γιο απ'τη Σπαρτη του Αλεκτορα εφερε τη κορη,10
αυτος εδω ο χαιδεμενος λεβεντης Μεγαπενθης εγινε
απο δουλα,στην Ελενη οι θεοι γονο δεν εφεραν στο φως
αφοτου πρωτα γεννησε παιδουλα χαριτωμενη,
την Ερμιονη,που την οψη της χρυσης ειχε Αφροδιτης .
ετσ'αυτοι τραπεζονονταν στο υψηλοροφο ανακτορο
οι γειτονες μαζι με τους συγγενεις του δοξαστου Μενελαου
τερπομενοι,και μ'αυτους τραγουδουσε θειος αοιδος
παιζοντας τη φορμιγγα,ενω δυο επιδεξιοι χορευτες απ'τον εαυτο τους
στο ρυθμο του τραγουδιου βγαινοντας μπροστα στροφογυριζαν στη μεση
.
.
ετσι γινηκαν οι γαμοι μου με τον Νεοπτολεμο,η θεληση του πατερα μου,υπακουσα,
η γνωμη της μητερας επιπολαια ως συνηθως δεν εισακουσθηκε,ο πατερας με ειχε
ταξει σ'αυτον για να παρουν τη πολη,ημουνα εννια χρονων οταν εφυγαν για κεινον
τον μακρινο πολεμο,πριν η μητερα ειχε φυγει μ'εκεινον τον ξενο ανθρωπο,εμενα μου
το κρυψαν,πως πηγε ταξιδι και γρηγορα θα γυρισει,εγω ομως ηξερα,παραμονευα εξω
απ'τη καμαρα της και κρυφακουγα τους ψιθυρους τους,την ζηλευα,ελεγαν πως της
εμοιαζα,η μητερα ηταν παρα πολυ ομορφη,οταν εφυγε κλειστηκα στον εαυτο μου,δεν
ηθελα να μιλησω σε κανεναν,ημουν ανεκφραστη,δεν ετρωγα,αδυνατησα πολυ,ανη-
συχουσαν για μενα,τις νυχτες δεν κοιμομουν,ξαγρυπνουσα,ακουγα καθαρα στ'αυτια
μου τα  λογια τους και τα πνιχτα γελια τους,φοβουμουν πως τρελλαθηκα,και μια μερα
ξυπνησα και δεν θυμομουν τιποτα,ολα ειχαν ξεχαστει,ετρωγα,γελουσα,επαιζα και
χαιρομουνα με τ'αλλα κοριτσι τις φιλες μου,μεγαλωσα κι εγινα αυτο που λενε
καλλικομος,καλλιπαρηος,λευκωλενος, τανυπεπλος,τοτε με ειδε μ'ερωτευθηκε και
μ'εκλεψε ο Ορεστης,τον αγαπησα κι εγω και παντρευτηκαμε κρυφα,οταν γυρισε ο πατερας
και θελησε να με παντρεψει με τον Νεοπτολεμο φοβηθηκα να του φανερωσω το γαμο μου
με τον Ορεστη,δεν ξερω,τον λυπηθηκα,ολ'αυτα που εγιναν με τη μανα τον πικραναν
πολυ,την ξαναφερε αλλα ποτε,το ξερω καλα,δεν την συγχωρεσε,τη μερα για τα ματια του
κοσμου ηταν ζευγαρι,αλλα τις νυχτες δεν κοιμοντουσαν μαζι στο κρεβατι,καποιοι κολακες
για να κερδισουν την ευνοια του,με θεσεις και αξιωματα,για τα συμφεροντα τους,πληρω-
σαν διαφορους αταλαντους ποιητες να γραψουν πως η Ελενη ποτε δεν πηγε στη Τροια,εκει
ηταν μοναχα το ειδωλο της,κι αυτη η ιδια ηταν σ'ενα νησι απεναντι απ'το Σουνιο,ενα
μακρονησι που το ονομασαν Ελενης Νησος,κι αλλοι εγραψαν πως πηγε στην Αιγυπττο,
εγω ποτε δεν τα πιστεψα αυτα τα παραμυθια,στην Τροια ηταν και μετα τη πτωση της
εφυγε με καποιο εραστη και πηγε σε κεινη τη Μακρονησο και μετα στην Αιγυπτο,ο
Νεοπτολεμος μετα το γαμο με πηρε με πολλα προικια και μ'εφερε στη Θεσσαλια στη
Φθια,στη Φθιωτιδα,εκει ειχε κι αλλη γυναικα,τη χηρα του Εχτορα την Αδρομαχη κι ειχε
κανει μαλιστα και παιδι μαζι της τον Μολοσσο,αυτης της Ανδρομαχης,οταν οι Ελληνες
μπηκαν μεσα στη πολη κρυμμενοι στη κοιλια τ'αλογου,της ειχε αρπαξει το γιο βρεφος
απ'τα χερια της τον Αστυανακτα και τον ειχε πεταξει πανω απ'τα τειχη κατω στα βραχια να
τσακιστει,ο Ορεστης δεν με παρατησε κι ας εγω τον προδωσα,ουτε με κατηγορησε,ποσο
δειλη ημουν,δεν επρεπε τοτε να  δεχτω εκεινο το γαμο,ποσο στεναχωρησα τον Ορεστη
μου,ο Ορεστης ηρθε στη Φθια,νοικιασε ενα σπιτι και βλεπομασταν κρυφα,δεν μπορουσα
χωρις αυτον ουτε κι αυτος χωρις εμενα,και μια μερα αποφασισαμε και φυγαμε,ο Ορεστης,
τ'ορκιζομαι,δεν πειραξε τον Νεοπτολεμο,αν και του αξιζε η τιμωρια,δεν τον δολοφονησε
αυτος,ηταν ατυχημα ο θανατος του, μας κυνηγησαν,εξουθενωμενους μας επιασαν στη
Θηβα ,μας πηγαν στην Αθηνα και μας δικασαν,εμενα μου βρηκαν ελαφρυντικα και με
αθωωσαν,τον Ορεστη ομως τον καταδικασαν τριαντα χρονια φυλακη,κλειστηκε στις
φυλακες στο Ναυπλιο,μου εγραφε τακτικα,πηγαινα και τον εβλεπα,του πηγαινα να δει και
το παιδι μας,τον Τισαμενο,παντα χαμογελαστος,οταν μ'εβλεπε αστραφτε το προσωπο
του,ηξερα πως ηταν στεναχωρημενος,αντι εγω να τον παρηγορω με παρηγορουσε εκεινος,
δεν τον προδωσα μ'αλλον αντρα κι ας με κοτσομπολεψαν με τον Διομηδη,με φλερταρε
επιμονα αλλα εγω δεν τα'φκιαξα μαζι του,δεν εκανα μαζι του τιποτα,τωρα εχουν περασει
τριαντα χρονια,εγω ξερω ποσο δυσκολα και οδυνηρα περασαν,ειμαι σαρανταεννια
χρονων,σημερα αποφυλακισθηκε  ο Ορεστης,σε λιγη ωρα θα φτασει  με το τρενο στο
σταθμο,θα ειναι στο σπιτι του,στο σπιτι μας,οσο πλησιαζει η ωρα να τον δω τοσο τρεμω
απ'τη χαρα,μου'ρχεται να βαλω τα κλαματα,συγκρατιεμαι  να μην με δει κλαμενη,ακουω
το σφυριγμα του τρενου,σε λιγο θα μπει στην αποβαθρα,θα σταματησει,θ'ανοιξουν οι
πορτες,θα'βγει ο Ορεστης μου,θα τον αγκαλιασω,θα αγκαλιαστουμε,

.

.
.

Django Reinhardt-jazzman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Djangologia on fingers-χ.ν.κουβελης

1-Σκηνη
επιασε φωτια το τροχοσπιτο,η γυναικα του κι αυτος καιγονταν,
το δεξι του ποδι καηκε και το τριτο και τεταρτο δαχτυλο τ'αριστερου χεριου,
ηταν παραλυμενα

2-Σκηνη
κοιταξε τα δαχτυλα του αριστερου του χεριου,
''στο σολο ο δειχτης και ο μεσος,στις συγχορδιες ο παραμεσος και το μικρο''
λυθηκε το προβλημα

3-Σκηνη
Djangology[1949]
Django Reinhardt – guitar
Stéphane Grappelli – violin

.
.
Django Reinhardt - Djangology
.

,
.
.

Χρωματικές εναντιωσεις - 2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

απο το ημερολόγιο ενός ανοητου ανθρώπου-χ.ν.κουβελης

1.πρωι, η θάλασσα μπροστά, απέραντη, μια λογοτεχνικη έκφραση,
ένας άνθρωπος κολυμπάει, μια πραγματική εικόνα, χωρίς αμφιβολία

2.ασυναρτησιες γλαρων διαγράφουν κλειστές χρονοειδεις καμπυλες

3.η μέρα που ο Αρχιμηδης ισομορφιζει τον κύκλο με έλικα Παγκόσμια Ημέρα Ευφυιας

4.στη θέση 'Καντ' η αντίθεση 'Χεγκελ'. Εγώ, Καντιανος η' Χεγκελιανος;
.
.
.

Labyrinth's  Conjecture-c.n.couvelis
Λαβυρινθος Εικασια-χ.ν.κουβελης

ενα βασιλιας ειχε μια πολυ μεγαλη φιλοδοξια,να χτισει τον πιο μεγαλο και πιο τελειο
λαβυρινθο στον κοσμο,που ολοι στην αιωνιοτητα να θαυμαζουν,
καλεσε τον πιο ικανο αρχιτεκτονα του,του ειπε:''θελω να μου χτισεις τον μεγαλο
και πιο τελειο λαβυρινθο στον κοσμο,που αλλος τετοιος να μην υπαρχει,να ξεπερναει
ολους τους προηγουμενους στο παρελθον,και του σημερινους και στο μελλον κανενας
να μην χτιστει σαν αυτον,κι οποιος μπει μεσα σε αυτον καποια φορα να μην μπορει να
βγει ποτε'',του ειπε ακομα οτι δεν τον  ενδιαφερει το κοστος κατασκευης του,οσα χρηματα
κι αν χρειασθουν,
ο αρχιτεκτονας μετα απο ενα χρονο ακριβως το επισκεφθηκε και του ανακοινωσε:
''Μεγαλειοτατε,ο Λαβυρινθος Σας ειναι ετοιμος,μπορειτε να τον επισκεφθητε'',
ο βασιλιας την αλλη μερα με μεγαλη συνοδεια ακολουθησε τον αρχιτεκτονα,μετα απο
πορεια εφτα ημερων σταματησαν''Μεγαλειοτατε,φτασαμε,να ο λαβυρινθος Σας''
του ειπε ο αρχιτεκτονας,
κοιταζει ο βασιλιας,κι απορημενος λεει,''μα,Εξοχοτατε,δεν βλεπω τιποτα,κανεναν
λαβυρινθο,μονο  ερημο βλεπω'',''Μεγαλειοτατε,η ερημος ειναι ο λαβυρινθος Σας''του
απαντησε ο αρχιτεκτονας,
ο βασιλιας συγκρατηθηκε να μην θυμωσει,του ειπε ''Εξοχοτατε,θα διαταξω αυτη τη
στιγμη να μπει μεσα στον λαβυρινθο που μου χτισατε ενας απο τους δουλους μου''
και συνεχισε με σοβαρη φωνη τονιζοντας μια-μια τις λεξεις του''κι αν,Εξοχοτατε,καταφερει
να βγει απο εκει μεσα θα σας κοψω το κεφαλι'',
κι ετσι εγινε,διεταξε ενα δουλο να μπει,
στην αρχικη ιστορια μας ο δουλος δεν βγηκε ποτε και το κεφαλι του αρχιτεκτονα
στεκει ακομα στον λαιμο του
σε μια αλλη διασκευη της ιστοριας ο βασιλιας εστειλε τον πρωθυπουργο του στην
ερημο,στον λαβυρινθο του,για τιμωρια επειδη ηταν αρχηγος μιας συνομωσιας εναντιον
του
σε αλλη διασκευη,πληρωμενοι κολακες επεισαν τον βασιλια αυτος ο ιδιος να μπει στον
λαβυρινθο για να αποδειξει στον λαο του ποσο γενναιος ειναι,
εκεινος,μωροφιλοδοξος,πεισθηκε και μπηκε ,πιστευοντας πως ο λαβυρινθος-ερημος ηταν
μια ανοησια του αρχιτεκτονα,και δεν βγηκε ποτε,
εγινε πραξικοπημα και ανεβηκε στην εξουσια ο πρωθυπουργος,ο αρχηγος της πλεκτανης
 και τον συνεργο του αρχιτεκτονα διορισε υπουργο των Δημοσιων Εργων
ακομη σε μια αλλη παραλλαγη της ιστοριας ο βασιλιας εβαλε τον πιο ευφυη μαθηματικο
του Πανεπιστημιου του να μπει στον λαβυρινθο του,
ο μαθηματικος μετα απο εφτα μερες βγηκε,
οταν τον ρωτησε απορημενος ο βασιλιας πως τα καταφερε και βγηκε του απαντησε
''πολυ απλα ,βασιλια μου,στριβοντας συνεχεια δεξια'',
''δηλαδη,Εξοχοτατε,πως;'' ρωτησε περισσοτερο απορημενος ο βασιλιας,
''Μεγαλειοτατε,να πως,απλα,
την κλειστη και συμπαγη επιφανεια της ερημου την ισομορφισα με ενα δενδρικο
σχεδιαγραμμα δρομων'' ,
μετα απο αυτη την εξοδο του μαθηματικου απο το λαβυρινθο δεν εστεκε καλα το κεφαλι
του αρχιτεκτονα στη θεση του
σε μια αλλη διασκευη,ο βασιλιας φιλευσπλαχνος οπως ηταν δεν αποκεφαλισε τον
αρχιτεκτονα,αλλα τον καλεσε και τον ρωτησε,μισο ειρωνικα μισο σοβαρα,αν ο ευφυ-
εστατος και πρωτοτυπος λαβυρινθος του ειχε καποιο κεντρο,
''μα φυσικα ,βασιλια μου,κανενας λαβυρινθος δεν νοηται χωρις κεντρο''απαντησε
ο αρχιτεκτονας,
''και ο δικος μου,Εξοχοτατε'',ρωτησε ο βασιλιας παλι με το ιδιο υφος,''εχει στο κεντρο
του τον Μινωταυρο;'',
''μπορει,βασιλια μου,να εχει και τον Μινωταυρο'',απαντησε ο αρχιτεκτονας και συνεχισε
με ενα αινιγματικο χαμογελο,''αλλα και απειρα αλλα κεντρα'',
οταν ο βασιλιας τον ρωτησε επιμονα και με αγωνια να μαθει ποια ειναι αυτα ο αρχιτεκτο-
νας του απαντησε ''αληθεια,Μεγαλειοτατε,δεν ξερω''
ο βασιλιας ρωτησε τον μαθηματικο για το κεντρο του λαβυρινθου,αφου ειχε μπει μεσα,δεν
μπορει σιγουρα,θα το ειδε,
''ποιο ηταν το κεντρο του λαβυρινου που ειδατε ,Εξοχοτατε;'
''εγω,βασιλια μου,ακολουθησα μια κβαντικη διακυμανση της ερημου που δεν ειχε κανενα
κεντρο'' απαντησε σοβαρος ο μαθηματικος,
''ναι αλλα δεν νοηται λαβυρινθος χωρις κεντρο'',επεμενε ο βασιλιας,''ετσι δεν ειναι;'',
''φυσικα,ετσι ειναι βασιλια μου,μονο που στον λαβυρινθο που εγω βρεθηκα,το κεντρο του
ηταν -η ανυπαρξια κεντρου-'', απαντησε ο μαθηματικος,
''αυτο τι σημαινει;''αντεδρασε ο βασιλιας,''ανυπαρξια κεντρου συνεπαγεται ανυπαρξια
λαβυρινθου,επομενως δεν μπηκατε σε λαβυρινθο'',
''βασιλια μου,οτι μπηκα σε λαβυρινθο ειναι σιγουρο,οπως με βλεπεται και σας βλεπω''
απαντησε ο μαθηματικος και συνεχισε ''απλα το κεντρο του ειναι το μη-κεντρο'',
''παραλογο,Εξοχοτατε''αντεδρασε ο βασιλιας ,
''παραλογο,Μεγαλειοτατε,αλλα οχι και αντιφατικο''ειπε και χαμογελασε ο μαθηματικος
σε μια ακομα παραλλαγη,ο βασιλιας ρωταει τον μαθηματικο για τα πιθανα,συμφωνα με τη
Λογικη,κεντρα που ο λαβυρινθος του μπορει να εχει,
''Εξοχοτατε,ποσα και ποια κεντρα;''
''βασιλια μου,το κεντρο σε εναν λαβυρινθο ειναι μια ιδιαιτεροτητα,μια ιδιομορφια του,για
αυτη δυσκολα μπορουμε να μιλησουμε,να υποθεσουμε μονο μπορουμε,
αν την παρατηρησουμε ειναι αδυνατο να την περιγραψουμε,
εξω απο αυτη,αν καταφερουμε να βρεθουμε εκτος της,να αποδρασουμε,χανεται η
πληροφορια της,''και συνεχισε απαρθμωντας στον βασιλια πιθανα κεντρα του λαβυρινθου,
''αυτα τα κεντρα μπορει να ειναι, ο θεος του Σπινοζα,μια μαυρη τρυπα,ενα tesselation του
Penrose,το συνεχες απειρο του Cantor,ενα αλυτο μαθηματικο προβλημα π.χ η εικασια του
Goldbach,το μυαλο the brain ενος μαθηματικου π.χ το μυαλο του Gregorij Perelman,
καποιο fractal π.χ ενα fractal του Mandelbrot η' το fractal του Sierpinski,the Sierpinski
triangle,η' το Julia Set,οπως ενα θεωρημα,π.χ το Banach-Tarski Theorem'',
''δηλαδη,Εξοχοτατε;'',τον διεκοψε ο βασιλιας,
''να, σε αυτη την ιδιαιτεροτητα,σε αυτο το ιδιομορφο κεντρο,Μεγαλειοτατε,μπορουμε
να χωρισουμε την ερημο σε διαφορα μερη και μετα μονο με στροφες και μεταφορες
αυτων των μερων  να δημιουργησουμε δυο ισες ερημους με αυτη'',
''απο εναν λαβυρινθο δυο λαβυρινθους ισους με αυτον''αντεδρασε θαυμαζοντας ο
βασιλιας,
''σωστα,βασιλια μου'',
''συνεχιστε,Εξοχοτατε,''ειπε ο βασιλιας ''με τα πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μου'',
και συνεχισε ο μαθηματικος να απαριθμει:
''ενα κεντρο,μια ιδιομορφια,ειναι το βιβλιο ολων των βιβλιων,οσα βιβλια εχουν γραφτει κι
οσα θα γραφτουν,ακομα οσα δεν θα γραφτουν ποτε,δηλαδη αυτα που ειναι δυνατον να
γραφτουν αλλα δεν θα γραφτουν ποτε,αλλα και αυτα που ειναι αδυνατον να γραφτουν
ποτε,
αλλο κεντρο μπορει να ειναι...'',
εκει ο βασιλιας τον διεκοψε
''αυτο το κεντρο βιβλιο των βιβλιων μου εδωσε μια ιδεα''
τον κοιταξε
''κεντρο να ειναι οι Χιλιες και Μια Νυχτες της Σεχραζατ'',
ο μαθηματικος ακουγωντας αυτο θορυβηθηκε,γιατι καταλαβε τη σκεψη του βασιλια,
αν σταματησει την απαριθμηση των κεντρων του λαβυρινθου θα του εκοβε το κεφαλι,
αν ηθελε να το σωσει επρεπε να συνεχισει
σε αυτη τη παραλλαγη ο μαθηματικος συνεχιζει και σωζει το κεφαλι,
γιατι ειναι απειρη η απεικονιση 'ενα προς ενα' του συνολου των κεντρων με τα
αντικειμενα,υλικα και ιδεατα,
πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μπορουν να ειναι γραμματα,απο ολες τις γλωσσες,
επισης λεξεις,κειμενα,μουσικες νοτες,η 9η Συμφωνια του Μπετοβεν,
τα μορια της θαλασσας,τα ψαρια,τα μερη τους,βραγχια,λεπια,
οι κοκκοι της αμμου,τα υποσωματιδια της υλης,πρωτονια,ηλεκτρονια,νετρονια,
νετρινα,κουαρκς,μποζονια,
τα χρωματα του ουρανιου τοξου,οι κιτρινες λωριδες στο δερμα της τιγρης,καθε
λεξη του Ομηρου,καθε λεξη αυτου του κειμενου που αυτη τη στιγμη γραφεται,αλλα
και το κειμενο αυτο οταν γραφτει,
το συνεχες διαστημα των πραγματικων αριθμων απο το 0 εως το 1,
καθε ενα απο τα απειρα ψηφια του π,
τα iq- Gauss [IQ=195], Euler [IQ=195], Goethe (IQ=230),Henri Poincaré (IQ=195),
Empedocles (IQ=190) ,Nash at the IQ=200+
καθε ενας αλλα κι ολοι οι υπερβατικοι αριθμοι,και ολα τα υποσυνολα διαταξεων των
ψηφιων τους,
ακομα και το συνολο ολων των συνολων του Russell
του Αρχιμηδη το 'μή μου τοὺς κύκλους τάραττε-Noli turbare circulos meos'
-βλεπεις,βασιλια μου,και μην σου κανει εντυπωση,εγω σαν μαθηματικος εφαρμοζω,
η' αντιλαμβανομαι σαν πιθανα κυριως μαθηματικα κεντρα,πιθανως σε αλλον ανθρω-
πο θα αντιστοιχουσαν αλλα-'',
''αυτο το καταβαινω πληρως,εξοχοτατε,μπορειτε να συνεχιστε;''
''συνεχιζω,Μεγαλειοτατε,
πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μπορουν να ειναι ολα τα  ονειρα του J.L.Borges,
καθε σταγονα αιματος απο τη μαστιγωση της Jean d'Ark,ο πινακας 'Εναστρη Νυχτα'
του Βαν Γκογκ,
καθε λεξη της αποδειξης της Poincare Conjecture του Perelman,
καθε παραθυρο στο Empire Building,
καθε ανοδος και πτωση στο Χρηματιστηριο της Νεας Υορκης σημερα 15 Σεπτεμβριου
2016,...,τα ονοματα ολων των ανθρωπων,...
και ως το απειρο συνεχιζεται η απαριθμηση των κεντρων του λαβυρινθου,κατα συνεπεια
παραγωντας και ενα απειρο κειμενο,μια απειρη ιστορια,
σε μια αλλη παραλλαγη της ιστοριας ο βασιλιας μην αντεχοντας αυτην την απειρη
απεικονιση των κεντρων διακοπτει τον μαθηματικο και διαταζει τον αποκεφαλισμο του,
παραταει την εξουσια και το βασιλειο και κλεινεται μεσα στον λαβυρινθο του,
σε μια παραλλαγη αυτης της παραλαγης ψαχνει να βρει μεσα σε αυτη την απειροτητα των
κεντρων,και των απειροελαχιστων  πιθανοτητων,το μοναδικο κεντρο που βαθεια επιθυμει,
αυτο που αντιστοιχει στον θεο του Σπινοζα
σε μια αλλη,δικαια τιμωρειται για τη δολοφονια του μαθηματικου να μην βρει ποτε κανενα
κεντρο,το κεντρο του λαβυρινθου ειναι το μη-κεντρο

.

.
.

WORD'S GAMES ΛΕΚΤΙΚΑ  ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Περί των Λουλουδιών

Το κρινο εκρινε:
Η Μαργαρίτα να γίνει η Ριτα
Η τριανταφυλλια μου'δώσε τριανταφιλια
Κάθε ορχιδεα και η ιδέα της
Η τζιτζικια και το τζιτζικι
Ζου ζου το ζουμπουλι
.
Παιχνιδια αριθμων

στριψε το 6 δεξια και θα γινει 9
το 8 ειτε το στριψεις αριστερα ειτε δεξια παλι 8 ειναι
αν το οριζοντιοσεις το 8 τοτε ειναι το Αλεφ του Cantor
το 3 σε καθρεφτη γινεται ε
το 0 oπως και να το γυρισεις  μηδεν 0 ειναι
.
Μια παράξενη ιστορια

Σε κείνο το πλανήτη όλα ήταν επίπεδα τα Ζώα τα πουλιά τα δέντρα τα σπίτια
οι άνθρωποι σαν να ήταν σχεδιασμενα σε χαρτί
.
Γράμματα λέξεις

Η πάπια το ποια πάπια
Η χηνα χι χι γελαει
Το πουλί τι πούλησε;
Το άλογο λογαριασε
Το τοπι το πιασε
Το ν και ρ νερο
Το λουλουδι Ντουο Λα λα
.
.
.

Grigori Perelman Conjecture-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ο Grisha εβαλε ενα δισκο στο πικ απ,''μου αρεσει πολυ η οπερα,απο παιδι'',ακουστηκε η
μουσικη,χαμογελασε,''δισκος του 1946,με την Alicia Albanese στη La Traviata  του
Βερντι'',γυρισε προς τη μητερα του,''αρεσει και της μαμας'',χτυπησε το κινητο τηλεφωνο,
το ανοιξε,''δεν μιλουν,παιρνουν και δεν μιλουν,με παρακολουθουν,απο τοτε που ειπα,
αφου μπορω να κυβερνησω τον κοσμο γιατι να τρεξω πισω απο ενα εκατομυριο δολαρια'',
ξαναχτυπησε,απαντησε,''μην μ'ενοχλειτε μαζευω μανιταρια'',το εκλεισε,''δημοσιογραφοι'',
γελασε,''τι να πεις με τους δημοσιογραφους;τι θα καταλαβουν;τους νοιαζει μονο να
μαθουν αν πασχω απο το συνδρομο του Asperger,αν ειμαι αυτιστικος η'σχιζοφρενης,
το Princeton και το Stanford μου ζητησαν CV curriculum vitae πιστοποιητικο νοητικων
ικανοτητων,φυσικα και αρνηθικα θεση στα πανεπιστημια τους,δεν ειμαι κανενα
πειραματοζωο,ουτε δεξιοτητες εχω,ουτε μαθηματικος ειμαι,το 1993 απεδειξα
την Soul conjecture,οτι απο μια μικρη περιοχη,την ψυχη,ενος μαθηματικου αντικειμενου
μπορει να συναγεις τις ιδιοτητες του,ηξεραν πως το 1982 στη Διεθνη Μαθηματικη
Ολυμπιαδα 16 χρονων πηρα χρυσο μεταλιο,τι αλλο ηθελαν; εγω ξερω πολυ καλα τι γινεται,
χρειαστηκαν τεσσερα χρονια να ελεγξουν την αποδειξη,473 σελιδες και με τις συμπλη-
ρωσεις 1000,ειναι γνωστη και η κινεζικη ιστορια με τους Zhu και Cao,εγω χρειασθηκα
στη Ρωσια στην Αγια Πετρουπολη εφτα χρονια εργασιας,απο το 1995 που εγκατελειψα
την Αμερικη μεχρι το 2002,τελικα στο σαιτ http://arxiv.org/ ελευθερης διακινησης
επιστημονικων αρθρων του πανεπιστημιου Κορνελ στην Αμερικη δημοσιευσα την
αποδειξη,σε τρια μερη σαν να ηταν ενα θεατρικο εργο,σε τρεις πραξεις:
πρωτη πραξη:The entropy formula for the Ricci flow and its geometric applications
δευτερη πραξη: Ricci flow with surgery on three-manifolds
τριτη πραξη:Finite extinction time for the solutions to the Ricci flow on certain three-
manifolds
και Ευρηκα την Poiincare Conjecture,καθε συμπαγης και κλειστη πολλαπλοτητα ειναι
ομοιομορφη με σφαιρα,
θυμηθηκα τον Αρχιμηδη κι οταν μου προσφεραν το Medal Fields σκεφτηκα  το ''μη μου
τους κυκλους ταραττε''Noli turbare circulos meos,και το αρνηθηκα μαζι με τα χρηματα,
και σκεφθηκα Transire suum pectus mundoque potiri δηλαδη Ξεπερνα τα ορια σου να
κατακτισεις τον κοσμο,δηλαδη το ρητο που μαζι με την εικονα του Αρχιμηδη ειναι πανω
στο μεταλιο,τωρα αν ειμαι the smartest man of the world alive;‘I don’t know, you’ll have
to ask Richard Hamilton',αρνηθηκα  το Clay Millenium Prize,one millions dollars,επειδη
ελυσα ενα απο τα εφτα αλυτα προβληματα της χιλιετιας,για μενα αυτο μαθηματικα ειναι
πολυ σπουδαιο,ισως να μαθουμε τη μορφη εχει το συμπαν,το αλλο ειναι απλα ενα
οικονομικο  μεγεθος,το θεωρω ασημαντο και καθολου δεν με απασχολει'',χτυπαει το
τηλεφωνο,δεν απαντα,''αυτοι ειναι παλι'',ξαναχτυπα,απαντα,''μην μ'ενοχλειται μαζευω
μανιταρια'',γελαει,''φυσικα και δεν με πιστευουν,ισως θελουν να παιξουν μαζι μου,να με
 εκδικηθουν'',σοβαρευει,''θελουν να μαθουν τι κανω τωρα'',κοιταζει προς το μερος που
καθεται η μητερα του,''ετσι δεν ειναι μαμα;'',εκεινη κουναει καταφατικα το κεφαλι,
''συμφωνα με τον Πλατωνα ''συνεχισε ''θυμηθηκα την αποδειξη της Εικασιας του
Πουανκαρε,εγω ημουνα ο ευνοουμενος της'',χαμογελασε αινιγματικα,''ισως να ειμαι
ευνοουμενος και για καποιο αλλο,μια αποδειξη Millenium Prove η' μια εικασια ,The
Perelman Conjecture'',κοιταξε το ρολοι στον τοιχο,''ωρα για φαγητο,η μητερα μαγειρεψε
μανιταρια με κρεμμυδια,θα καθισετε να φαμε μαζι;'',''πολυ ευχαριστως'' ειπα,
ο δισκος στο πικ απ εφτασε στο τερμα,απ'το παραθυρο εμπαινε υποκουφος ο θορυβος
της συνοικιας

.

.
.

Hermann Weyl-Mathematician-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Hermann Weyl-Mathematician-Logics-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

το συμπαν ειναι ενα τεραστιο αμεσο προιον των αναπαραστασεων των συμμετρικων ομαδων
.
στο εργο μου παντα προσπαθησα να ενωσω το αληθες με το ομορφο,αλλα οταν
επρεπε να διαλεξω το ενα η' το αλλο,συνηθως διαλεγα το ομορφο
.
δεν μπορεις να εφαρμοσεις τα μαθηματικα οσο οι λεξεις ακομα συσκοτιζουν την
πραγματικοτητα
.
εκτος απο τη γλωσσα και τη μουσικη τα μαθηματικα ειναι μια απο τις πρωταρχικες
εκδηλωσεις της ελευθερης δημιουργικης δυναμης του ανθρωπινου μυαλου
.
τα μαθηματικα εχουν την εξω απο τα ανθρωπινα ποιοτητα της αστροφεγγιας,
λαμπερης και διαπεραστικης,αλλα ψυχρης
.
με τα μαθηματικα στεκομαστε ακριβως σε εκεινη τη διασταυρωση της δεσμευσης και
της ελευθεριας που ειναι η ουσια του ανθρωπου του ιδιου

.

.
.