.
.
..
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΠΟΧΩΝ [ 2]
.
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ [1 ]
.
Εσυ ,τι ζητουσες ενας Ουνος στη Θεσσαλονικη;
Εφυγα,να μην παραδοθω
Εγω αιχμαλωτος βαρβαρων
Το τρενο φορτωθηκε απροσωπα σωματα
Αοματα στιφη λιθοβολιστων
Εσυ ,τι ζητουσες ενας Βιτσιγοτθος στην Αθηνα;
.
Δεν κατηγορω
Αναφερω την Ιστορια
..
.
..
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ [ 2 ]
.
Ποτε θα χρειαστουμε τ'αεροπλανα
των μελισσων;
φωνες φωνες φωνες
Αντισταση
ακουγονται
Ε,οχι και νικητες οι νικημενοι
Κι'αυτες οι παρελασεις;
Τι επαρση.Για γελια
Νοτια,παρατεταγμενα αγαλματα.Ορθια
Νοτια,παρατεταγμενα αγαλματα.Ορθια
Νοτια,παρατεταγμενα αγαλματα.Ορθια
Στα χωματα κοκκινες παπαρουνες
Στα χωματα κοκκινες παπαρουνες
Στα χωματα κοκκινες παπαρουνες
.
κλεινουν τα παραθυρα
.
στα προθυρα της Ελευθεριας,Προσοχη
Προσοχη Προσοχη
Ελληνες Συνεχιστε την Ιστορια
..
. Σωστρατος[πορτρετο ] Φαγιουμ
..
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΙΔΕΩΝ
.
A Roman on-χρημα
ανθρωπων- times
απο το Αλφα στο Βητα
και στο Γαμμα -Infinity
Anfang und Ende
-στον καθρεφτη ο ανθρωπος
αντιστροφο ερωτημα-vita
φωνη,ως pin-ups,-a roman
να,εκει.Το Θεατρο
Ανδρεικελων-a deux scenes
notre art moderne -Est- la Poesie
των Πραξεων Διωγμοι
parmi vous
il y a- a face
πισω απ'το δεντρο το βλεμμα
σταματησε στη θαλασσα
He said-to emporio an
architecture of the Word
-ο ηθοποιος δειπνισε λεξεις
το προσωπειο ταιριαζε
στον θεατη-except
το υφος της σεληνης-δεν
προφερεται ετσι το σιγμα-
He is none of our party-αυτος
μπορει να'ναι -businessman
φερε το χρημα,ξερεις εσυ-
I Never Made So-και οραν
και ακουειν
..
.
. Το Ντοκυμαντερ του Αλογου
[σαν τον Βουκεφαλα του Αλεξανδρου ]
.
φωτογραφιες στη Νυσσα[<-Διονυσσα<-Διονυσσια] Κατουνα [Δημος Μεδεωνος]Ξηρομερο Κυριακη 30 Μαιου 2010 . .
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΠΡΑΞΕΩΝ . στα ορια του κειμενου
ερωτηματα / λαθων
-και συμφωνα με τον ανθρωπο ,
το ''περι φυσεως ζητειν εληξεν''
- πως πανηγυρικοι λογοι διαφορων σοφιστων
σαν μαχαιρι κοβουν το κρεας της σκεψης,
παροντες των χρησμων
αμαθεις των πραξεων και
των Ονοματων
και περι ιππων και των αλλων απαντων ζωων
Τι ξερεις;
ο Νομος δεν βλαπτει τους πονηρους
κι εσενα εκοντα η ' ακοντα
σε βλαπτουν
τον δε φονο του Πατροκλου πληρωσε ο
Εχτορας εχθρος ,μην νομιζεις αλλιως,
η Ηλεκτρα περιμενει τον Ορεστη
να εξοριστει ο Αιγισθος
να πληρωσει.Ολη η Ιστορια Ισολογισμοι
Πληρωμων
-επαναληψη λεξεων και φρασεων και εργων,
εγινε οιωνοσκοπος ,ειρωνευτικε,ειχε δουλους
επιρρεπης στη κολακεια καποιος
τον κατηγορισε για φιλαυτια
και δεν ειχε αδικο
[τον συνελαβαν οι ανθρωποι του Αντωνιου
του τρυπησαν τη γλωσσα με βελονα την
εκοψαν συριζα την πεταξαν στα σκυλια ]
στον πλειστηριασμο των Ιδεεων του
δεν ειχε αγοραστες
εν τω μεταξυ κι αλλη τριανδρια
Θεοφιλος Χατζημιχαηλ ζωγραφος [ Επιζωγραφιση
σε φωτογραφια του Θεοφιλου ] Χ.Ν.Κουβελης
.
ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟΝ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ ΖΟΓΡΑΦΟΝ .
''Τοτε εζουσα και ζωγραφιζα στο Πηλιο.Ενας αρ-
χοντας μ'ειχε περικαλεσει να του ζωγραφισω τους
τοιχους.Ο κυρ Γιαννης ητο ευγενικος ανθρωπος
και μου ητανε πολυ συμπαθης.Τον εκανα μια ει-
κονα καββαλαρης σε αλογο ,και μεσα στα δεντρα
μηλιες και τα λουλουδια και τα σπιτια.
Εφτιαξα κι αλλα .Τον Μεγα Αλεξανδρο με περι-
κεφαλαια να παλευει να μερωσει τον Βουκεφαλο.
Αυτο πολυ μου αρεσε .Και γω ντυνομουν Αλεξαν-
νδρος ,εντυνα και πολλα παιδια αρχαιους και
παεναμε στους δρομους.
Τοτε,αλλη φορα, σ'ενα καφενειο ειχα τελειωσει
μια ζωγραφια , ενα μερος στη θαλασσα ειχε και
τα βουνα .Κι ενας ντοπιος ανθρωπος μου'πε πως
ειχα κανει τα καραβια μικρα και τα ζωα μεγαλα,
και τα πουλια με χρωματα που δεν εχουν,και τις
μαργαριτες μεγαλυτερες απ'τα δεντρα,κι αλλα.
Τοτε εκεινοι που ηταν μεσα στο καφενειο γελα-
σαν,εγω δεν ειπα τιποτα ,μαζεψα τα πραγματα
μου και βγηκα εξω.Ειχε νυχτωσει .''
Εικονες πολλες,τον Ρωτοκριτο την Αρετουσα
τον πατερα του ηρωος Δυσσεα .Τα χρωμματα
τα παιρνα και τα βαζα κοντα να λενε την ιστο-
ρια,αν και γραμματα δεν ηξερα μητε πολλα
ουτε λιγα ειχα στο μπαουλο μου φυλλαδες με
ζωγραφιες και με γραμματα .Κι ηθελα να κανω
τον Καραισκακη σαν πρωτο ξαδερφο του Αχιλλε-
α που τα παλια χρονια σκοτωθηκε εξω απ'τους
πυργους της Τροιας ,να μοιαζουν.
Και τον Δυσσεα Αντρουτσο να 'ναι ,να μοια-
ζει στον Οδυσσεα ,αδερφος,τι εμεις οι Ελληνες
μια μαγια ειμαστε,οπως τα λενε οι γραμματι-
σμενοι.
Τα ψωμια οταν τα ξεφουρνιζει ο μαστορας ο
φουρναρης ηθελα να μπορουσα να τα'κανα
ετσι ν'αχνιζουν να τα κοψεις να τα μοιρασεις
στην φαμελια να χορτασει.Αυτο στο μυαλο
μου το ξεσηκωσα απο μια ιστορια που διαβασα.
Ητανε ενας αρχαιος ζωγραφος τοσο αξιος που
στο πανι ζωγραφισε κερασια τοοο αληθινα
που ξεγελαστηκαν τα πουλια και πηγαν να
τα τσιμπησουν.
Και τον Ιασωνα που λενε πως ειναι απο τουτα
τα μερη εκανα ,και τη γυναικα του τη Μηδεια,
και την αδελφη του Μεγαλεξανδρου τη Γοργο-
να μιση ψαρι κι απ'τη μεση κι απανω κοπελλα,
και τον Εχτορα παλικαρι και την Ανδρομαχη
ρουσα,να'χει και το παιδι μωρο στην αγγαλια,
και τη βασιλισσα την Κλειτεμνηστρα τον αν-
δρα της τον βασιλια τον Αγαμεμνονα να
πνιγουν στο λουτρο με τον Αιγισθο,και τις
μικρες μελλισσες στα ανθη ,και τις πεταλουδες
στα κρινα, τα προβατα τα γιδια τ'αλογα το
ψιλο το χορταρακι
''και τωρα πισω στη πατριδα που γεννηθηκα
ηρθε ο μεσιε Στρατης ανθρωπος καλος και
εξυπνος,ηθελε να δει εκεινα που εκανα ,μ'ε-
φερε πανια κολλες χαρτια χρωματα να κα-
τσω κατω να κανω ζωγραφιες.
Και να μην χαλασω το χατηρι σε τετοιο
καλο ανθρωπο του ζωγραφιζω .Και ντρε-
πομαι να τον πω πως τα βραδυα που
πεφτω να ξαποστασω και τωρα στα χρο-
νια που εχω δυσκολα ερχεται ο υπνος
φτιαχνω πολλες ζωγραφιες ,αυτες θελω
να κανω ,μα το ξημερωμα ,χανονται
απ'το νου μου, οπως ο καπνος διαλυονται.''
Εφερε στο σπιτι ανθρωπους γραμματισμε-
νους ποιητες συγγραφεις να με δουνε και
να με ρωτησουν.
Ενας απ'αυτους ειπε πως αυτες οι ζωγραφιες
μου ειναι οι τοποι μας οι ανθρωποι μας
τα ζωα και τα πουλια που πετουν πανω μας
τα δεντρα τα σπιτια μας τα ποταμια η θαλασ-
σα τα παραμυθια τα δικα μας οι ηρωες οι
παλιοι
Εγω σαν εφυγαν εκλεισα τα παραθυρα τη
πορτα κλειστηκα στο σκοταδι καθησα στην
ακρη του κρεβατιου εκλεισα τα ματια κι ειδα
μετα απο λιγο τη μανα μου και τον πατερα
μου σε φωτισμενη ακρογυαλια να με περιμε-
νουν.
.
.
.
. ΠΑΤΡΑ [Ντοκυμαντερ της Πολης ] .
την Τριτη 25 του Μαη 2010 στη Πατρα μετα
τις 4 η ωρα το απογευμα εως μετα τις 12 η
ωρα τα μεσανυχτα.
[ η Ταινια -Ντοκυμαντερ εγινε με σειρα
πλανων -σεκανς .]
Την αφιερωνω στους ανθρωπους που τους
ειδα και με ειδαν,που δεν τους ειδα και με
ειδαν,που τους ειδα και δεν με ειδαν,που
δεν τους ειδα και δεν με ειδαν.
[Σαν λεξεις ,σαν προτασεις,σαν μικρες
ιστοριες που γραφονται στο χαρτι της
Πολης και δημιουργουν το καθημερινο
κειμενο-μυθιστορημα της ]οι Ανθρωποι.
Μεσα στο Εσωτερικο της Πολης Υπαρχουμε
και δεν Υπαρχουμε , Περασαμε και δεν Πε-
ρασαμε ,Ζησαμε και δεν Ζησαμε ,Ειδαμε και
δεν Ειδαμε, Ειμαστε και δεν Ειμαστε.
[παροντες -αποντες και αποντες -παροντες]
Η Πολη η Μεγαλη Τοπολογια του Αποντος
Παροντος και το Αντιστροφο.
[η καμερα προχωρα σαν σε Λαβυρινθο.Σε μια
ζιγκ-ζακ διαδρομη στις κολωνες των στοων να
σε βρει, να σε αντιμετωπισει .Και παλι να σε
χασει.]
Και τοτε, το Συμπερασμα :
Ενας Μονο Ανθρωπος Κινειται [Κυκλοφορει]
στη Πολη [ Με Τα Προσωπα Ολων Μας ].
[ Γι'αυτο μην τον αγνοεις και μην τον προσ-
περνας αδιαφορωντας, σταματησε για λιγο,
γυρισε και παρακολουθησε τον να χανεται
στο βαθος του δρομου.]Του Χρονου.
Αυτη ειναι η κινηση της καμερας :
.Απο ποσους ανθρωπους αποτελειται η Πολη.
.και πως κινουνται στο εσωτερικο της.
.[Να Βλεπω Σημαινει Συναντω Τον Αλλον ]
.και ποση Πολη μας ανηκει.
.[Υπαρχω Στη Πολη Σημαινει Φαινομαι Απο
Ολους .]
.
.
ΜΕΡΟΣ 1
.
. ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΕΠΟΧΩΝ [ 1 ] .
ΙΣΟΡΡΟΠΑ [ΑΣΗΜΑΤΩΝ] ΕΙΚΟΝΩΝ
.
απο το μονοζυγο του αλφα
μετα απο τρεις περιστροφες
εκτιναχθηκε
.
ανοιξε στο δεντρο το κειμενο
και
κολλησε στις λεξεις τα πουλια
.
στη καρεκλα το τηλεφωνο ακινητο
χταποδι
το ποτηρι με το νερο
αδειασε τη φυγη σου
.
εχει αερα σημερα στις εικονες σου
τα δαχτυλα
αγγιζουν ηχους περασμενους
.
στα
νερα αναπηδωντας το φως
κρυφτηκε
στο πισω μερος της μνημης
αυριο
η πορτα θ'ανοιξει
να κτυπησεις
.
.
.
. [αποσπασμα]συνομιλια [αρχαικο]
ΙΣΟΡΡΟΠΑ ΛΟΓΩΝ
τινα γραφην σε γεγραπται; φυτα
δεντρα ,πληρης κυκλων
αριστα πολιτευματα πουλιων
γεωργων,ειπε:''ου φαυλον εστιν''
και φαινεται μοι:με αλλοτριον αγρον
πληρωθηκε να
συμπληρωνει τα κενα με λογους
νομισματα αχρηστα
μουσικη και προχειροτητες
υπο γαρ λιμου πολλων ανθρωπων ο
φονος της Δημοκρατιας
αληθη να λες τα ωφελιμα ,αυριο
η αναγκη
τα δε εναντια
και τα εγκωμια στους κολακες
και υπερ των ραδιουργων
αναγκη στο μαθημα της παπαρουνας
να μαθουμε να αντιστεκομαστε
στα κομψα ψεματα
ποιο μερος του ανθρωπου ειναι ισοσκελες
στο γνωστο και στο αγνωστο
αλογο τρεχει και πισω σκυλια, ο
κυνηγος μετραει τα κερδη και τη ζημια
τι κερδισες, αν ο ανθρωπος υπηρετης
πλεονεκτων εμπορων, αν
αποκρυψεις τα δωρα Ποιητων
νερα ,και μοι ωρα απιεναι
.
.
.
Προδημοσιευση ενος Επιστολογραφικου ROMANCO [''Την δι'Αλληλογραφιας Γνωριμιαν μας '' ]
[Αποσπασματα] . Εν Ηρακλειω τη 12 Αυγουστου 1952
Αγαπητε Λευτερη
Επειτα απο τοσο καιρο που ειχα να λαβω
γραμμα σου,φανταζεσαι την χαρα μου,οταν
ο ταχυδρομος μου παρεδωσε το γραμμα σου
αυτο.
Αφανταστη ηταν η λυπη μου οταν το γραμμα
που σου ειχα στειλει προ μηνος περιπου,και που
ηταν γεματο απο τις εντυπωσεις του τοσο ωραι-
ου ταξειδιου γυρισε πισω με μια σημειωση του
Ανθ/γου σου που με πληροφορουσε οτι ειχες
τραυματισθει.Του ξαναγραψα ζητωντας την
νεα σου συσταση και πληροφοριες.
Δεν ηξερε και εκεινος τη συσταση σου,και
περιμενα γραμμα σου ελπιζοντας οτι δεν θ'
αργουσε.
Η φωτογραφια που μου στελνεις στο αποκομ-
μα της εφημεριδος παρθηκε στο κεντρο ''Λου-
ξεμβουργο'' της Θεσσαλονικης,το βραδυ που
ο Κρητικος συλλογος μας παρεθεσε γευμα.
Ειμαι εκεινη που σημειωσα με το τοξο.Δεν
εχω βγει καθολου καλα,αλλα δεν πειραζει.
Μαθε οτι προβιβαστηκα με 18 και κατι.Και
τωρα μη εχοντας τι να κανω αυτο το καλο-
καιρι θα παραθερισω σε κανενα χωριο.Ε-
τοιμαζομαι μαλιστα να φυγω με τη θεια μου
,και τον αδελφο μου.Φανταζομαι να περασω
καλα...Μετα θα φροντισω να διοριστω στη
Τραπεζα της Ελλαδος γιατι βαρεθηκα το
θρανιο.Θα εξακολουθησω δε τα γαλλικα,
τα Αγγλικα και την στενογραφια.Αλλα αυτα
για τον χειμωνα.Τωρα περνω τον καιρο μου
διαβαζοντας διαφορα μυθιστορηματα,κεν-
τωντας, παιζωντας μπαλλα,κολυμβωντας ,
κ.τ.λ.Μαθε πως δεν πηγαμε μονο στη Θεσ-
σαλονικη,αλλα και στην Βερροια-Κοζανη-
Κατορια-Φλωρινα-φυλακιο της Νικης-
Εδεσσα-Ναουσα και ξαναγυρισαμε παλι
στη Θεσσαλονικη.Ποσο καλα περασαμε.
Αυτη η εκδρομη θα μου μεινει αξεχαστη.
Που να'ξερα οτι βρισκοσουν εκει,θα πε-
τιομουν να σ'εβλεπα-αν και μας το απηγο-
ρευαν αυστηρως να πηγαινουμε καπου
μονες.
Φανταζομαι τη χαρα σου,τωρα που εισαι
κοντα στην οικογενεια σου,κοντα στην
αδελφουλα σου,που τοσο την αγαπας...
Οταν μου ξαναγραψεις ,πληροφορησε με σε
παρακαλω,που χτυπησες,αν υπεφερες,και
αν ακομα υποφερεις.Παντως αν ποναει το
χερι σου,και σου φερνει κοπο να κινης το
χερι σου,μη γραψεις η' γραψε λιγα.Δεν θε-
λω να ειμαι αιτια να υποφερης.
Τα νεα μου ειναι λιγα ,γιατι οπως γραφω
και πιο πανω η ημερα μου ειναι τεμπελι-
κια.Τωρα που σου γραφω μολις εγυρισα
απο την θαλασσα,στην οποια εμεινα 1 ½
ωρα συνεχεια,και ειμαι σκοτωμενη απο την
κουραση.
Σου αρεσει το μπανιο στην θαλασσα; ξε-
ρεις κολυμπι;και αν ξερεις ποιου ειδους
κολυμπι σου αρεσει;
Ποσο λυπαμαι που το χωριο που θα παω
να μεινω δεν εχει κοντα θαλασσα.Την
ελλειψη ομως της θαλασσας την αναπλη-
ρωνει η δροσια, η πρασιναδα ,και το κο-
λυμπι θα το διαδεχθει η...πεζοπορια.Ε-
τσι ειναι η ζωη.Χρειαζεται και λιγη αλλα-
γη και λιγη περιπετεια,
[ Σου ευχομαι καλη αναρρωση ]
Δωσε τους χαιρετισμους μου εις τους
γνωριζωντας την αλληλογραφια μας
Με αδελφικη αγαπη
Μαρια
. .
Εν Ηρακλειω τη 1 -Σεπτεμβριου 1952
Αγαπητε Λευτερη
Μολις πριν ολιγον ελαβα το γραμμα σου,
που με τοση ανυπομονησια περιμενα.
Ποσο χαρηκα που διαβασα οτι το χερι
σου ειναι καλα πλεον, και θα επανελθης
παλι στην μοναδα σου.
Μαθε οτι επανηλθα και παλι στο Ηρακλειο,
αφου περασα 15 ημερες πολυ ευχαριστα
στο χωριο.Καθε πρωι πηγαινα με τους
συγγενεις μου,για να παρακολουθησω
τον τρυγο στο αμπελι,η' το απλωμα της
σταφιδας,ποτε παλι εμενα στο σπιτι για
να ειδω τους ανθρωπους που εβαζαν ,
για να πατησουν τα σταφυλια..Ολα αυτα
ειναι ενδιαφεροντα πραγματα για μια
κοπελλα που ζει στη πολιτεια και μονον
το καλοκαιρι μπορει να χαρη τις χαρες
του χωριου.Ετυχα δε και στη γιορτη του
Αγιου-Φανουριου που ηταν στας 27 του
περασμενου μηνος,και γιορταζε το χωριο.
Ηλθαν ξενοι και διασκεδασαμε ολοι μαζι,
ενω οι μαντιναδες-[Κρητικα διστιχα ]εδι-
ναν κι επερναν.Πρεπει να ξερης οτι οι
περισσοτεροι Κρητικοι εχουν το χαρι-
σμα να αυτοσχεδιαζουν στιχους.-
Σου αναφερω ενα διστιχο που μου ειπαν,
το μονο που θυμαμαι,απο τα τοσα,για να
δης πως περιπου ειναι αυτα τα ιδιοτυπα
τραγουδια.
''Τα ματια σου μ'αρεσουνε,το χρωμα σου
με πιανει, και θα σου κανω απαγωγη σαν
τον Κεφαλογιαννη''.
Θα ξερης ασφαλως την υποθεση της
Τασουλας – Κεφαλογιαννη χαριν της οποι-
ας απειλησε το νησι μας... δευτερος Τρωι-
κος πολεμος.
Μαθε οτι την Πεμπτη 5 του μηνος θα ανεβω
με τον πατερα στην Αθηνα ,για να φροντι-
σω να προσλειφθω ως υπαλληλος στην
Τραπεζα της Ελλαδος.
Αυτα ειναι τα σπουδαιοτερα νεα μου.
Ειδα στο γραμμα σου οτι απ'ολα τα ειδη
της κολυμβυσεως προτιμας το κροουλ,
να λοιπον που εχουμε τα ιδια γουστα.
Αν εισουν εδω θα παραβγαιναμε για να
ειδουμε ποιος ειναι δυνατοτερος στο κο-
λυμπι.
Τωρα πηγαινω στο μπανιο με τον αδελ-
φο μου και με ενα μου εξαδελφο, 23
χρονων, οχι ομως καλο κολυμβητη..Πο-
σο διασκεδαζω οταν αφου ξεμακρυνωμε
λιγο απο την αμμουδια με παρακαλει να
γυρισουμε πισω γιατι δηθεν επαθε κραμπα.
Απο τα παιγνιδια της θαλασσας μου αρεσει
η μπαλλα μεσα στο νερο.Παιζω τακτικα
με την παρεα μου.
Δωσε τους χαιρετισμους μου εις οσους
γνωριζουν τον συνδεσμο μας αυτο.
Γεια Χαρα
Μαρια
. .
Εν Ηρακλειω τη 11 Σεπτεμβριου 1952
Καλε μου φιλε.
Γεια σου.
Σημερα μολις ηρθα απο την Αθηνα,οπου
ειχα παει για να φροντισω να διορισθω ,
στην Τραπεζα της Ελλαδος οπως σου εγ-
ραψα και στο προηγουμενο γραμμα νομιζω.
Μεγαλη ηταν η χαρα μου,οταν η γιαγια
μου, μου εδωσε την αλληλογραφια μου,
μεσα στην οποια βρηκα και το γραμμα σου.
Πλυθηκα,αλλαξα και εντελως ξεκουραστη
πια,καθισα να σου γραψω,στο γραφειο μου,
κοντα στο ραδιοφωνο,που την στιγμη αυτη
μεταδιδει τελευταιες αγγλικες επιτυχιες.
Το γραμμα σου αυτο με εκανε να εκτιμησω
ακομα πιο πολυ τα σπανια ψυχικα σου
χαρισματα, αφου προτιμησες να θυσιαστης
εσυ-δεν ηταν ταχα θυσια αυτη;- και να σω-
σης μια ολοκληρη οικογενεια απο το πεν-
θος,πραγμα το οποιο δειχνει ανθρωπο σοβα-
ρο,ευσυνειδητο,με μεγαλη καρδια,που ειναι
ετοιμος να θυσιασθη για το καλο του συναν-
θρωπου του.Γι'αυτο η μικρη μας Πατριδα
ειναι, και θα ειναι παντοτε, μια χωρα που
θα σκορπαη πολιτισμο,και θα κατακτα τα
πνευματα και τις καρδιες των ξενων με την
ψυχικη ευγενεια των τεκνων της.
Ισως να υπεφερες στο κρεββατι του νοσο-
κομειου,αλλα πρεπει να αισθανεσαι τον
εαυτον σου υπερηφανο,για την αυτοθυσια
αυτη,και να ευχαριστης τον θεο για την
σωτηρια σου.
Δεν μπορεις να φανταστης την αγωνια μου
δε, οταν ελαβα το γραμμα απο τον λοχαγο
σου,ο οποιος με ειδοποιουσε για τον τραυ-
ματισμο σου.Η αγωνια μου ομως αυτη α-
νταμοιφθηκε αφου στο παραληρημα σου,
ελεγες που-και που το ονομα μου .[ αν αυ-
το δεν ειναι κομπλιμαν.-]
Φανταζομαι την απελπισια της μικρης
Σουλας οταν εμαθε την κατασταση σου.Α-
φου ομως ηταν περαστικο,ολα τα αλλα
ξεχνιουνται γρηγορα ...
Μαθε οτι απο ωρα -σε ωρα περιμανω,να
με ειδοποιησουν απο την Τραπεζα για να
αναλαβω υπηρεσια.Ειμαι χαρουμενη γι'
αυτο,γιατι ειμαι της ιδεας οτι η συγχρονη
γυναικα πρεπει να εςργαζεται, γιατι δια
της εργασιας, απολαμβανει της εκτιμησεως
της κοινωνιας ,μαθαινει να ζη με δικη της
πρωτοβουλια,βρησκει απασχοληση και
ακομα εχει ενα τακτικο μισθο.
Γιατι πως θα μπορεση η γυναικα να προ-
οδευση, και να εξισωθη με τον ανδρα,οταν
κλεινεται μεσα στο σπιτι της ,και φροντιζει
μονον για την καθαριοτητα,και για την πε-
ριποιησην των μελων της οικογενειας;
Δεν ξερω αν συμφωνης με τις ιδεες μου
αυτες.
Αυτα ειναι τα σπουδαιοτερα νεα μου,γιατι
μου φαινεται θα ειναι μονοτονο, και κου-
ραστικο να σου γραψω, τα καθημερινα πε-
ριστατικα που δεν εχουν καμμια σημμασιαν.
Οταν γραψης γραμμα στη αδελφουλα σου,
γραψε της εκ μερους μου χαιρετισμους-αν
φυσικα ξερει την δι'αλληλογραφιας γνωρι-
μια μας, καθως και σ'οποιον αλλο συγγενη
σου την γνωριζει.
Σε αφινω με φιλικη αγαπη.
Μαρια.
. . Ηρακλειον τη 1-12-1952
Αγαπητε Λευτερη
Ελαβα το γραμμα σου,και την φωτογραφια
επισης,και σ'ευχαριστω πολυ.Γιατι ομως
δεν την αφιερωσες;
Τι σημασια εχει αν δεν εχεις πετυχει;[καθως
γραφεις].Εχεις βγη ομως αρκετα καλα για
να φαινωνται στο προσωπο σου αποτυπωμε-
να, η καλωσυνη και το θαρρος.
Ειναι αληθεια μεγαλος ο κινδυνος που πε-
ρασατε προ ημερων.Ο θεος ομως σας φυλα-
ξε-καθως πολυ σωστα γραφεις-και δεν πα-
θατε τιποτα.
Εκανες πολυ καλα να τον ευχαριστησης,πη-
γαινοντας στην εκκλησια.
Η εκκλησια ειναι εκεινη που χαριζει τη γαλη-
νη,και κανεις ασχημα να μην πηγαινης,
αν φυσικα υπαρχει κοντα στο φυλακιο σας
καμμια εκκλησια.Φανταζομαι τι κρυο θα
κανη εκει επανω αφου τοτε που ηρθα εγω
και που ηταν Ιουνιος ακομη ειχα τυλιχτει
στο παλτο μου.
Χθες Κυριακη πηρα το ντζιπ και με την πα-
ρεα μου πηγαμε στην εξοχη.Φορουσαν ολες
οι κοπελλες κοντα μανικια,και φυσικα,
ουτε ιδεα για παλτο.
Απο κει θα φαντασθης ποσο ελαφρυ χει-
μωνα εχει το νησι μας.
Δεν φανταζεσαι τι ωραια περασαμε.Γυρω
μας η εξοχη,λες και γιορταζε.Παντου πρα-
σινα.
Ειχαμε σταματησει το ντζιπ σε μια στροφη
του δρομου πολυ υψηλα.
Διπλα δε απο το δρομο αμεσως αρχιζε ενα
βαραθρο οπου στο βαθος ειναι μια λιμνη.
[Λενε οτι η μικρη αυτη λιμνη ειναι απυθ-
μενη].Στο χειλος της λιμνης ειναι ενας
αλευρομυλος.Κατεβηκαμε κι'αφου μιλησα-
με με τον γερο μυλωνα,κι αφου φαγαμε
απο μιο ολοζεστη πιτα με μελι που ομολογω
ηταν θαυμα ,αφου διασκεδασαμε παραβγαι-
νοντας ποια θα πεταξη πιο μακρυα την
πετρα στο νερο,γυρισαμε πεθαμενες απο
την... πεινα για να πεσουμε στο φαγητο
με τα ... μουτρα.
Γυρισαμε στα σπιτια μας το βραδακι οπου
υστερα απο ενα καλο λουτρο ξαναβγηκα
με τον πατερα μου και πηγαμε να βεγγερι-
σουμε σε καποιο φιλικο μας σπιτι.Καθησα-
με μεχρι τις 2 τα μεσανυχτα,και σημερα
τα ματια μου εχουν γινει κατακοκκινα απο
την αυπνια.
Σε καληνυχτιζω
Μαρια
. . Εν Ηρακλειω τη 4-3-1953
Αγαπητε μου φιλε
Ειμαι αδικαιολογητη πραγματι που αργησα
τοσο να σου γραψω.Εχεις δικαιο να παρα-
πονιεσαι.
Παντως η αργοπορια μου αυτη,δεν επρεπε
να σε κανη να σκεφθης οτι βαρεθηκα την
αλληλογραφια μαζυ σου,απεναντιας ειμαι
τοσο χαρουμενη οταν περνω γραμμα σου.
Δεν ξερεις ποσο θα ευχαριστιομουν αν κα-
θε γραμμα σου ηταν ολοκληρη...εφημερι-
δα ,τοσο που να μην προλαμβανα να το
διαβασω ολοκληρο μια μερα.
Γραψε μου για τη ζωη σου,για καποιο φιλμ
που σου αρεσει,για καθε τραγουδι που σε
συγκινει,για τις διασκεδασεις,και για την
εργασια σου για καθε τι που αποτελει το
περιβαλον σου τελος παντων, και να εισαι
βεβαιος πως με ευχαριστει αυτο,οπως θα
ευχαριστουσε την αδελφουλα σου.Αληθεια
τι κανει η αδελφη σου; εξακολουθει να
ψαχνη στις τσεπες σου για να βρη γραμματα
δικα μου;Δωσε της τους χαιρετισμους μου.
Μαθε οτι πριν απο λιγες μερες ειχα παει
με την παρεα μου εκδρομη στα χιονια.Ει-
μεθα 3 κοπελλες και 3 αγορια με τα οποια
γνωριζομαι απο μικρη.Κατεβηκαμε σ'ενα
χωριο το οποιο απεχει περιπου δυο ωρες
με το αυτοκινητο απο το Ηρακλειο.Το τι
εγινε δεν μπορω να σου περιγραψω, τι
τρεξιμο, τι χιονιες ,τι χιονανθρωποι.Επει-
τα απο το παιχνιδι στο χιονι [το οποιο
μας εφτανε εως το γονατο ] μπηκαμε
σ'ενα καφφενειο ηπιαμε τσαι ζεστο με
φρυγανιες και μελι. Αφου καθησαμε λιγο
αρχησε το ραδιοφωνο να παιζη ωραιοτα-
τα τραγουδια.
Τα ποδια μας εκινουντο μονα τους στο
ρυθμο του ταγκο, και οπως ηταν φυσικο,
καθε νταμα τον καβαλιερο της,και αρχι-
σαμε να χορευουμε.Οι νεοι του χωριου
εφεραν τις νταμες τους κι εγινε ενα γλε-
ντακι περιφημο.Σε λιγο,[ητανε απογευμα
πια] ξαναβγηκαμε στον δρομο οπου ξα-
ναρχισε ο χιονοπολεμος.Το βραδυ ενθου-
σιασμενοι γυρισαμε στα σπιτια μας αφου
καθε ενας απο μας ευχηθηκε στους αλλους
'' και του χρονου''.
Την Κυριακη ετοιμαζω αλλη εκδρομη
την οποια θα σου περιγραψω [αν παμε]
στο αλλο γραμμα.
Εχει χιονια το χωριο σου; δεν μου εγρα-
ψες.Πως θα ηθελα να σ'εχω καβαλλιερο
σε μια εκδρομη πανω στα χιονια.Αφου
ομως ειμεθα τοσο μακρυα,τι να γινη;
Αν καμμια φορα πας με φιλους σου παρε
ενα κομματι χιονι , σφηξε το, και πεταξε
το στη νταμα σου, και ... σκεψου πως το
πεταξες σ'εμενα.Το ιδιο θα κανω και
εγω.
Το βραδυ,[τωρα που σου γραφω ειναι
απογευμα ] θα παω στον κινηματογραφο
με καποια φιλη μου.Πρεπει να ξερης
οτι αγαπω πολυ τον κινηματογραφο.Δεν
μου φευγει εργο.
Γεια σου λοιπον και δεν φανταζομαι να'
χεις παραπονο γιατι δεν σου εγραψα...
αρκετα.
Και κατι αλλο,μην παραλειπεις να εισαι
αισιοδοξος.Το τελευταιο σου γραμμα
ειναι τοσο απαισιοδοξο, αλλα και τοσο
ρομαντικο.
Με αγαπη.
Μαρια
.
.
..
α'
Μια φορα κι ενα καιρο εκανε χρονια να βρεξει
κι ο ηλιος ειχε σιμωσει τη γη και την κατακαψε.
Σ'ολοκληρη την επιφανεια της γης ηταν σκορπι-
σμενα τα πτωματα των ανθρωπων αταφα και τα
κορακια κατετρωγαν τις σαρκες τους. Μεσα στην
απελπισια οι καταρες μαζυ με τις βλαστημιες και
τις ικεσιες για ελεος υψωνονταν στους ουρανους,
σαν τους καπνους οταν καινε στις αθημωνιες τα
ξερα χορτα.Ανθρωποι σκελετωμενοι με μακριες
γενειαδες τους καλουσαν να μετανοησουν γιατι
εφτασε η συντελεια του κοσμου, και τοτε πολλοι
εχασαν τα λογικα τους και τρελλαθηκαν κι αλλοι
πανω στην απελπισια τους σκοτωσαν τους ιδιους
τους εαυτους των.Αυτος δεν εδειξε ελεος κι ολοι
χαθηκαν για παντα
.
β'
Η νυχτα ειναι μεγαλη και δεν διαβαινει διχως λο-
για, πρωτος λοιπον αρχιζω στη σειρα να λεω το
παραμυθι.Θα ηταν τα πολυ παλια χρονια ,που ο-
ταν γεννιοταν ενας ανθρωπος την ιδια στιγμη
μ'αυτον γεννιοταν κι ενα αλογο,που τον συντρο-
φευε σ'ολη του τη ζωη.Αν το ζωο παθαινε κακο,
κακο παθαινε κι ο ανθρωπος και το αντιθετο :αν
παθαινε καλο ο ανθρωπος,καλο παθαινε και τ'α-
λογο..Βρεθηκαν τοτε τσαρλατανοι να παινευον-
ται πως μπορουν να ξεγραψουν τα γραμμενα, κι
ηταν πολλοι οι αφελεις ,που τους πιστεψαν κι ε-
τρεξαν σ'αυτους για τις μαγιες τους,που ομως δεν
τους ωφελησαν.Κι αυτη η γεννια των ανθρωπων
εζησε πανω στη γη τρεις χιλιαδες χιλιαδων χρο-
νια. Απομειναρια τους και λειψανα υπαρχουν α-
κομα κι εχουν συναντηθει πολλα ως τα σημερα,
μερικα απ'αυτα παραμενουν στις συνηθειες και
στη γλωσσα μας.
.
.
γ'
Ημουν μικρος σαν ακουσα αυτη την ιστορια ,και
το μυαλο μου δεν ηταν ωριμασμενο,μητε κατεχα
τη γλωσσα.Στα παλια χρονια μια φορα ενας γερον-
τας ζουσε ,ακληρος,με τη γυναικα του, κι ηρεμοι
προσμεναν να ησυχασουν για παντα.Μια μερα,που
η γρια πηγε να μαζεψει χορτα ακουσε μιλια ανθρω-
πινη που πολυ την ταραξε, γιατι προερχονταν απο'
ναν τοσο δα μικρουλικο ψυλλο:''παρε με κυρα ,να
μ'εχεις γυιο''.Το σκεφτηκε η γρια ,το ξανασκεφτηκε,
δεν της φανηκε παραλογο κι αποφασισε να τον πα-
ρει στο σπιτι.Ο γερος ευχαριστηθηκε πολυ κι εκα-
νε χαρες, κι ολη η μεριμνα κι η φροντιδα του ηταν
αυτος ο μικρος γυιος του.Εκεινος για να τους δια-
σκεδασει και να τους κανει να γελασουν εκανε
διαφορα πηδηματα απο δω κι απο κει.Ετσι περνου-
σε ο καιρος και τα χρονια ,ο ψυλλος φαινεται με-
γαλωσε γιατι τους ζητησε να τον παντρεψουν και
μαλιστα με τη βασιλοπουλα τη μονακριβη κορη
του βασιλια, που ηταν ασπρη σαν το γαλα και ρο-
δαλη σαν το τριανταφυλλο.Τι να κανουν ,δεν η-
θελαν να του χαλασουν χατηρι ,μια και δυο πανε
στο βασιλια.Το και το ,αυτος στη αρχη τους πηρε
στα γελια, μα υστερα θυμωσε πολυ κι ηταν να
φοβασαι.Σαν εφτασαν οι γεροι στο σπιτι απραχτοι
με την αρνηση του βασιλια επεσε ο κακομοιρος
ο ψυλλος του θανατα κι εκεινοι ηταν πολυ απελ-
πισμενοι.Τα πραγματα πηγαιναν απ'το κακο στο
χειροτερο και χειροτερεψαν παντελως σαν μαθευ-
τηκε πως αρραβωνιαστηκε η βασιλοπουλα αλλον
και μαλιστα την Κυριακη ,που μας ερχεται θα
τον παντρευονταν.Τοτε απ'το κρεβατι ,που κειτον-
ταν αρρωστος σηκωθηκε ο ψυλλος .Καλεσε και
μαζεψε μεγαλο στρατο απο ψυλλους πολεμιστες
και τους εστειλε γενναιους κι αρματωμενους
παση θυσια να ματαιωσουν τους γαμους της
βασιλοπουλας.Κι ετσι εγινε.Η μαχη ηταν σκληρη
κι ο πολεμος ανελεητος:οποιον τσιμπουσαν οι ψυλ-
λοι πεθανε αμεσως η' αρρωστενε βαρεια κι αγια-
τρευτα.Ειδε κι αποειδε ο βασιλιας ,τι να κανε ;πα-
ραδοθηκε στο στρατο των ψυλλων κι αυτος κι
ολοκληρη η οικογενεια του μαζυ με το βασιλειο.
Και ταχια την αλλη Κυριακη οριστηκαν οι γαμοι.
Ο ψυλλος κι η βασιλοπουλα παντρευτηκαν ,και
ζησανε αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα.
.
δ'
Εκεινα τα χρονια ,που δεν ζουσε ο παππους ,ουτε
ο προπαππους μου ο αφεντης ,που αφεντευε τον
τοπο ηταν κακος κι αχρειος δυναστης.Αλυσσοδενε
τους ανθρωπους τη νυχτα και τη μερα απ'τ'αγρια
χαραματα ως το βαθυ βραδιασμα τον εδουλευαν
σκληρα κι ασταματητα.Τοτε ειδαν τη μεγαλη αδι-
κια ,που γινονταν στους ανθρωπους τ'αγρια ζωα
και μαζωχτηκαν σε συναξη μεγαλη μυστικη να
κρινουν.Κι η κριση να εκτελεσουν ηταν αμετα-
κλητα καταδικαστικη για τον δυναστη τυραννο.
Αφου τον συνελαβαν ,τον δεσανε σφιχτα με χον-
τρο σχοινι απ'τον λαιμο ως τα ποδια ,πισθαγγωνα.
Κι ετσι τον εστησαν μπροστα σ'ενα βραχο , ψηλο
ξεροβραχο και ριχνοντας του απανωτα βελη αιχ-
μηρα ως να δυσει ο ηλιος τον κακοθανατωσαν .
Οπως του'πρεπε πληρωθηκε.Οσοι μετα απ'αυτον
κυβερνησαν ησαν φρονιμοι και βαδιζαν στη δι-
καιοσυνη για τον μεγαλο φοβο μηπως κι αυτοι
παθουν τα ιδια και χειροτερα απο εκεινον.
.
ε'
Μια φορα κι ενα καιρο ηταν ενα παλλικαρι,γυιος
μιας χηρας ο μονογεννης .Η αντρειωσυνη του
ηταν ξεχωριστη μεσα στ'αλλα παλλικαρια και
σαν ακουσαν τ'αυτια του πως δρακοντας κακος
κρατα το νερο της πηγης να μην κυλησει και
να μην ποτισει τους κηπους και τα στοματα των
ανθρωπων να μην ξεδιψασει ,αλλα και ολων
των αλλων ζωων ,εδραμε ευθυς καβαλλα στ'ασ-
προ του αλογο φοβερος στην οψη .Κι ως ζηγωσε
στα μερη που κατοικουσε εκεινο το θεριο δεν
λιγοψυχισε η καρδια του , μονο βιτσια δινει
στ'αλογο και την ξαναδευτερωνει.Οπως το θεριο
ξαντικρυσε πεταει να κονταρισει και ξαστοχησε,
ευθυς βγαζει σπαθι σπαθακι να το σπαθισει στη
καρδια ,τσακησε το σπαθακι και ξεσπαθισε ο
διγενης.Κι οταν ο δρακοντας τον ειχε πια απο-
δυναμωμενο στα δυνατα του χερια εκεινη ακρι-
βως την ωρα αναθυμηθηκε τη μανα του στο
σπιτι και πως την αφηνε στον πανω κοσμο μονη
και παντερμη
.
στ'
''Κοκκινη κλωστη δεμενη στην ανεμη γυρισμενη
δωστου κλωτσο να γυρισει παραμυθι ν'αρχινισει''
Παλια οι ανθρωποι ειχαν ανοιξει τρυπες βαθεια
μεσα στη γη.Εκει στα σπλαχνα της καλλιεργουσαν,
οσο κι αν φαινεται παραξενο ,σιταρια και βγαζανε
κρασι μυρωδατο απ'τ'αμπελια τους.Τοτε τους ζηλο-
φθονησαν τα μερμυγκια,που εκεινα τα χρονια ηταν
τεραστια στο σωμα, εκστρατευσανε εναντιον τους
αρματωμενα και μαχεψανε μαζυ τους.Σ'εκεινο τον
πολεμο κατανικησαν τους α;νθρωπους κι αφου τους
κυνηγησαν τους καταδικασαν να ζουν πλεον εξορι-
σμενοι πανω στην επιφανεια της γης.Τα μερμυγκια
κατασπαταλησαν τις σοδειες κι επεσαν σε μεγαλη
χρεια τροφης,ετσι αναγκαστηκαν απο την ανυποφο-
ρη ασιτεια ,που θα τα ξεκανε μεσα σε λιγο καιρο,
να εκδραμουν ξανα πανοπλα εναντιον των ανθρω-
πων,που εν τω μεταξυ ειχαν προοδευσει.Μοναχα,
που αυτη τη φορα ο Θεος βοηθησε τους ανθρωπους
κι εκεινα τα τιμωρησε να μεινουν μικρα κι αδυνατα
για την απληστια ,που δειξανε .
.
ζ'
Τωρα θ'αρχισω εγω με τη σειρα μου να ιστορω το
παραμυθι:Μια φορα μεσα στο δασος στο πιο απρο-
σιτο μερος του ηταν χτισμενη μια μεγαλη πολιτεια,
που εκτεινονταν και στα τεσσερα σημεια του ορι-
ζοντα.Ηταν τοσο απομακρυσμενη απ'τους ανθρω-
πους που ανθρωπινο ον ποτε δεν πατησε σ'εκεινα
τα μερη.Οι γεφυρες ηταν σαν τεραστια τοξα πανω
απο τις ξεραμενες κοιτες των ποταμων,που καποτε
την διεσχιζαν σ'ολο της το μηκος και τα καμπαναρια
στις εκκλησιες της ,που ηταν αμετρητες, εμοιαζαν
με υψωμενα δαχτυλα.Περνουσαν τα χρονια ερημα
κι ετσι θα ησαν και τα μελλουμενα αν τα πουλια,
που τα χρονια εκεινα ειχαν φωνη και μιλουσαν,δεν
προδιδαν το κρυμενο μυστικο στους ανθρωπους.
Εκεινοι απ' την αλλη μερα κιολας βαλανε χιλιαδες
μυριαδες ξυλοκοπους να ξυλοκοπησουν τα δεντρα
του δασους ,μα οσο και να ψαξανε δεν μπορεσαν
ποτε να βρουν την κρυμενη πολιτεια.
.
η'
Ριξτε ακομα ενα κουτσουρο στη φωτια στο τζακι
ωσοτου ν'αποκαει ν'αποσωσω το παραμυθι.
Μια φορα στα χρονια ,που περασαν και διαβηκαν
μια μανα ειχε ενα μονακριβο γυιο.Κι οταν τη
νυχτα ,που γεννηθηκε ,ηρθαν οι μοιρες τον μοιρα-
ναν και του 'ταξαν κακα βασανισμενα.Η δολια η
μανα,που παραφυλαξε τ'ακουσε ολα και ταραχτηκε
στη καρδια συνθεμελα.Κι απο τοτε πολλα μηχανευ-
τηκε ν'αποφυγει το παιδι της τα γραμμενα: με γυναι-
κεια ρουχα τον εντυσε και τον εστειλε στον γυναι-
κωνιτη μεσα στις κοπελλες κρυμενο να μαθει τον
αργαλειο και το κεντημα στο χερι.Μα η ομορφαδα
του στα μαυρα ματια και η γυαλαδα του στα μαγου-
λα ξελογιασαν μια ασπρη λυγερη και κεινη η ανο-
μη γκαστρωθηκε.Μεσα στους εφτα τους μηνες ξε-
γεννησε σαν τις κατσικες στο μαντρι του γιδοβο-
σκου κρυφα.Το παιδι ητανε σημαδεμενο οπως ο
κυρης του και σαν αντρωθηκε επραξε ανομα πολ-
λα: παντρευτηκε ο αδιαντροπος τη μανα του και
την κοιμηθηκε τα βραδυα στην αγνοια της ,τον δε
πατερα σαν τον βρηκε βαρια ανημπορο στο στρω-
μα αρρωστο αφου πρωτα με το αιχμηρο μαχαιρι
του ξερριζωσε και τους δυο οφθαλμους απ'τις
κογχες τον πεταξε τον αμοιρο μαζυ μ'αυτους στα
πεινασμενα γουρουνια να τον κατασπαραξουν
αγρια .Κι αλλα πολλα ιδια και χειροτερα εγκλη-
ματα θα συνεβαιναν αν τα ιδια του τα παιδια δεν
αποφασιζαν με σκληρο κι ακαμπτωτο ξυλο να
του τρυπησουν τη καρδια στο στηθος ,αφου
αποβραδυς τον ποτισαν με δυνατο κρασι να ζα-
λιστει ν'αποκοιμηθει ,τι μοναχα στον βαθυ υ-
πνο μπορουσαν να τον κανουν καλα.
.
.
16 ΜΙΚΡΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ[β']
.
θ'
Τα αστρα εχουν ακομα ωρα να βολταρουν στον
ουρανο κι αργει πολυ ν'ανατειλει το λαμπερο ασ-
τρο της αυγης.Μου'λεγε η μανα μου το παραμυθι,
που της παραδοθηκε απ'τη δικια της μανα.
Μια φορα κι ενα καιρο μια βοσκοπουλα βοσκου-
σε τις χηνες κι ενα μικρο χηνοπουλο της μιλησε
μ'ανθρωπινη φωνιτσα: ''Σκαψε ,λυγερη, εκει
μπροστα στα ποδια σου που βρισκεσαι''.Κι αυτη
το ακουσε κι ετσι εγινε,εσκαψε ,και να μην πολ-
λυλογουμε βρηκε κασελα αργυρη ,γεμισμενη με
διαμαντικα και χρυσα.Μ'αυτα στολιστηκε,γιορ-
τανια και χρυσες καρφιτσες, την Κυριακη να
βγει για το σεργιανι.Μ'αυτα βγηκε κι ελαμπε
σαν τον ηλιο τη μερα σαν το φεγγαρι τη νυχτα.
Οι ανθρωποι ομως ειναι κακοι και φθονεροι και
την ζηλεψαν :την παραειδανε για κλεφτρα,στη
φυλακη την κλεισανε.Εκεινη η βαριομοιρη
ολη μερα κι ολη νυχτα εκλαιγε και φωναζε πως
ειναι αθωα πως τιποτα δεν εκλεψε, πως ,να, ενα
χηνοπουλο εκει που βοσκουσε τις χηνες της
εδειξε τον κρυμενο θησαυρο εκει μπροστα στα
ποδια της.Κι οι φυλακες που την κρατουσαν
κλεισμενη στη φυλακη ηταν σκληροι στη
καρδια και την περιγελουσαν:'' Α κι εγω, ομορ-
φουλα , αμα κλεψω θα φωναζω πως γι'αυτο
φταιει ενα χηνοπουλο ασπρο και ζουμερο της
μανας του καμαρι ''
Και λεγοντας αυτα οι παρανομοι κι ανομοι
αδιαντροπα την μοιρασαν την ασπρη στα
ζαρια .Ποιος παιρνει τα διαμαντικα και τα
χρυσαφια .Και ποιος παιρνει την ομορφουλα
με τη σειρα του .
.
.
ι'
''...Τα Παραμυθια μετα[γραφουν] και κατα[γρα-
φουν] το α[συνειδητο].Η Πλοκη του Παραμυθιου
βασιζεται στα Πρωτα Στοιχεια [Κανονες ] της
Λογοτεχνιας :Μεταφορα , Συμπυκνωση,Μετωνυ-
μια,Το Μερος Για Το Ολον.
Το Περιεχομενο τους δομειται πανω στις Υπερ[βα-
σεις] της Γλωσσας.
Οι ανθρωποι ποτε δεν εγκατελειψαν την παρα-μυθια
αφηγηση, απλα μετα[αλλαχτηκε] ο αφηγηματι-
κος τροπος ...
Τελειωνω την Διαλεξη μου '' Η Μορφολογια του
Παραμυθιου'' μ'ενα ... Παραμυθι'' :
''Μια φορα κι ενα καιρο δυο κοπελες ειχαν στην
ακρη αδερφο μικροτερο.Κωνσταντακη τ'ονομα.
Η μια κοπελα ηταν ασπρη σαν τη μερα κι αλλη
μαυρη σαν τη νυχτα και τον αγαπουσαν σαν τα
ματια τους τα δυο τον Κωνσταντακη.Ειχαν απο
μικρες ορφανεψει και τον μεγαλωσαν με το με-
λι με το γαλα.Τον περναν παιδι στον ποταμο μα-
ζυ τους να πλυνουν τ'ασπρορουχα.Και στον αρ-
γαλειο που 'φαιναν τα κιλιμια και τις μαντανιες.
Και συχνα πυκνα τον επαιρναν στα γλυκοφιλη-
ματα για φιλια στο μαγουλο για στα χειλη για
στο μετωπο.Περασε ο καιρος κι ηρθε καιρος
που μεστωσε το κορμι τους , ειχαν απλωσει
κλαδια κι ανθους ανθισει.Η ομορφια των θυγα-
τερων οπως τ'αρωμα στα τριανταφυλλα του
κηπου την ανοιξη εποχη του χρονου.
Εν τω μεταξυ απο κοντα κι ο Κωνσταντης τις
παραβγαινε στην ωραιοτητα και το κορμι ειχ'αν-
δρωθει . Τα πονηρα λογια του κοσμου φουσκω-
σαν ,κυλλησαν και πηραν δρομο: ''Για δεστε
αδερφαδες της παντρειας σαν τα κρινα τ'αγρου
και δεν ντρεπονται ν'αγαπαν αντρικα τον αδερφο
τους''
Εκεινα τα κακομοιρα πολυ καιρο δεν χαρηκαν.
Επεσε αρρωστεια κακια αγιατρευτη στον
Κωνσταντακη και το γερο κορμι του σαπισε.
Κι οσα γιατρικα φαρμακια στον ντουνια ολο-
κληρο δεν τον φελουσαν και παει χασανε οι
αδερφες τον αδερφο .
Αποβραδυς τον κλαιγανε τον δυστυχο το βρα-
δυ τον μοιρολογανε:πως γινεται να φαει τετοιο
κορμι ομορφο η μαυρη γη .Και την αυγιτσα
σκαβουνε βαθεια πλατια τη γη για τρεις νομα-
τους χωρο .Στ'αριστερα η μια του αδερφη η
ασπρη σαν τη μερα , στα δεξια η αλλη του
αδερφη η μαυρη σαν τη νυχτα και κει στη με-
ση ο πικρο-Κωνσταντακης να τον σφιχταγκα-
λιαζουν.
Κι εριξε ο Θεος νερα τρεις μερες και τρεις
νυχτες ακαταπαυστα να τους αποκαθαρισει
απ'τ'αμαρτηματα των ανθρωπων .Κι ως εφεξε
την τεταρτη μερα το χωμα μυροβολισε σ'εκει-
νο τον τοπο.
Κι ετσι αναπαυφτηκαν τα πολυαγαπημενα ''
.
ια'
Παραμυθι -μυθι το κουκι και το ρεβυθι
επαντρεψαν το γατι και το ποντικι
Μια φορα στον καιρο εκεινο για να ταξιδεψουν
οι ανθρωποι στον αερα ψηλα κολλουσαν φτε-
ρουγες στον ωμο τους με κερι.Επειτα απο πολυ-
ημερα ταξιδια στον κοσμο γυρνουσαν πισω κι
διηγουνταν τα τοσα που ακουσαν και ειδαν.
Ενας απ'αυτους τους ταξιδευτες, ο πιο αλαφρο-
ισκιωτος , ολους τους ξεπερνουσε στα ψεματα κι
ουτε τον ενοιαζε που καταλαβαιναν τα ψεματα και
τον περιγελουσαν.Εκεινον αλλο δεν τον μαγευε πα=
ρα μονοχα η μαστορια που'χτιζε τις ιστοριες του,
σαν τους μαστορους ,τους αρχιτεκτονες ,που χτιζουν
τα μεγαλα σπιτια.
Μια φορα ,τους ειπε, πως τοσο μακρια ταξιδεψε,που
εφτασε στο φεγγαρι ,''να αυτο που βλεπετε στον ου-
ρανο'', και τον φιλοξενησαν οι φεγγαρισιοι ,που κα-
θολου δεν μοιαζουν ''με μας '' τους ανθρωπους.
Εκει ,αυτοι οι φεγγαρισιοι , τον ζευγαρωσαν με τη
βια με γυναικα ,μ'οτι τελοσπαντων αυτοι εννοουν
γυναικα.Αυτος ομως το'σκασε και να 'τος εδω μαζι
τους και τωρα ζηταει τη συμπαρασταση και τη βο-
ηθεια τους.Εκεινοι τον ειρωνευτηκαν , τον κατη-
γορισαν πως ηθελε να τους γελοιοποιησει με τα
ανοητα παραμυθια του .Κι ολοι χωρις καμια εξαι-
ρεση του γυρισαν την πλατη και τον απομονω-
σαν.
Την νυχτα που ηρθε δεν νυχτωσε ουτε και τις
αλλες νυχτες που ηρθαν δεν νυχτωσε.Αυτο πολυ
τον φοβισε ,το κορμι του ετρεμε σαν απο κρυο και
πυρετο και δεν ειχε πανω στη γη πουθενα καταφυ-
γιο να τον κρυψει.
Οταν ηρθε ο καιρος κι οι μερες του φεγγαριου,που
στον ουρανο περιοδευει τις νυχτες, ολοι αναρωτηθη-
καν γιατι αργοπορει το ταξιδι του στον ουρανο τοσο
πολυ.Και τοτε καποιος κοροιδευτικα ειπε:'' Το φεγ-
γαρι φαινεται σαν κατι να ψαχνει να βρει ''
Εκεινο μεγαλωσε στο σχημα κι αυξηθηκε στο φως
ωσπου σαν εγινε πανσεληνος φωτισθηκαν με απλετο
φως οι κρυφες σκιες της γης και ξεθαψε τα κρυμενα,
εκεινα που πηγαν να κρυφτουν.
Οταν η αλλη μερα ξημερωσε στον ηλιο μαθευτηκε
[και βεβαιωθηκε] η εξαφανιση ενος ανθρωπου.Που
ελεγε μεγαλα ψεματα.
Και τις νυχτες, που ακολουθησαν εκεινο το συμβαν
το φεγγαρι στον ουρανο ταξιδευε κανονικα οπως
πριν , μικρενε και μεγαλωνε οπως το 'χει ορισει η
φυση
Εκεινα ,που τελικα βρηκαν ηταν μονο τα φτερα του,
αποκολλημενα απ'τους ωμους του
.
.
ιβ'
Τα Παραμυθια,μου'λεγε ο παππους μου, ειναι για τη
ζωη των παλαιοτερων ανθρωπων και φτανουν ως ε-
μας την ιστορια τους.Εγω ομως ειχα καταλαβει πως
πολλα απ'αυτα που μου διηγουνταν τα'χε ο ιδιος ι-
στορησει .Κι αυτο το ιδιο ,να ιστορω ,το κληρονο-
μησα κι εγω.
Μια φορα κι ενα καιρο μια κορη ομορφη σαν τα
κρυα τα νερα υφαινε στον αργαλειο καμαρι της
μανας τον ουρανο με τάστρα .Κι ειχε στο νου σαν
τελειωσει με τους αστερισμους ν'αρχισει να ιστορει
τη θαλασσα,που'ναι γαλαζιος καθρεφτης τ'ουρανου.
Και πανω στο πανι να βαλει ολα τα υπαρχοντα της :
τα στειδια,το χταποδι ,τη περκα και τ'αλλα ψαρια.
Η μανα της την παινευτηκε την ομορφη κι αξια θυ-
γατερα κι ειχε στην καρδια γι'αυτην μεγαλο λογο.
Μονο σαν τον ξεστομισε οι αλλοι ανθρωποι που'χαν
κοριτσια στην ωρα της παντρειας πολυ την ζηλεψαν
κι ηρθε στο λογο τους η κακια ωρα ν'αρρωστησει τη
θυγατερα.Τα χερακια της παραλυνε και τα λαμπερα
ματια τυφλωσε, η λιγεραδα στο κορμι μαραθηκε σαν
το βλασταρακι στον παγο τη χειμωνια κι η γλυκεια
φωνιτσα χαθηκε σαν πουλακι που γλυκοκελαηδουσε μια φορα.
Κι ελεγε η μαυρομανα:
''Τι μου'γινες ετσι , καλιτσα μου, τι μου'παθες ,καλη
μου ,και μου μαραθηκες κι εριξες κλωνους και καρ-
πους;''
Κι η κορη πριν ξεψυχισει την παρηγορουσε κι ελεγε:
''Μανα μανιτσα καλη μου μανα δεν σου'τανε γραφτο
νυφουλα να με καμαρωνεις, σαν ανθισμενη αμυγ-
δαλια .Και τα προικια εμειναν ,μανα ,στον αργαλειο
η θαλασσα κι ο ουρανος ο ηλιος το φεγγαρι.Σαν
,μανα,θα σ'αφησω ,σαν ερθει ο μαυρος καβαλλαρης
ο αγγελος ,μην φοβηθεις μην λυπηθεις μονο ,μανου-
λα.να τον κερασεις το γλυκο να του ποτισεις τ'αλογο
να μου σηκωσει τη ψυχουλα απαλα κι ελαφρια για
στους ουρανους που τ'αστρα φωτανε λαμπερα πη-
γαινω,για στη θαλασσα συντροφια με στρειδια και
χταποδια''
Αυτα τα λογια ειπε η διαλεχτη και πεταξε η ψυχουλα
της σαν πουλι στον ουρανο η ' σαν περκα βυθιστηκε
στα πελαγα στη θαλασσα.
.
ιγ'
Μια φορα κι ενα καιρο στη γη γεννηθηκε και με-
γαλωσε μια κορη ,κορη του Ηλιου.Ηταν ομορφη
πολυ λαμπερη στη οψη.Το κορμι ηταν φτιαγμενο
απο διαφανο κρυσταλλο,κι ολοι την προσεχαν στα
παιχνιδια της μην πεσει μην σκονταψει:αν σκοντα-
φτε κι αν επεφτε θα γινονταν κομματια,κι αυτο τον
Ηλιο πολυ θα τον πικρανε.Τοτε ,αλιμονο τι θα γινο-
ταν,ποτε πια δεν θα ξαναδειχνε το λαμπερο του προ-
σωπο στη γη απανω και στους ανθρωπους.
Φαινεται πως μεχρι τωρα ,αυτην την ωρα, που εμεις
μιλαμε το'χουν καλα καταφερει μητε να πεσει μητε
να σκονταψει η κορη του Ηλιου
.
ιδ'
Μια φορα στα πολυ παλια χρονια ενας γιγαντας δια-
φεντευε οχι μονο τα μερη της γης αλλα και τα πληθη
των αστεριων στον ουρανο ψηλα.Αναλογα με τις δια-
θεσεις του,αρπαζε με τα τεραστια χερια ολοκληρα
βουνα και τα βυθιζε στη θαλασσα ,και με τις χουφτες
του αλλοτε βουτουσε αστρα πολλα αμετρητα και
τα'σπερνε σαν φοβερος σπορεας στα απεραντα μηκη
και πλατη τ'ουρανου.Ευτυχως που τοτε ,τα χρονια
εκεινα,δεν υπηρχαν ακομα ανθρωποι πανω στη γη.
Φαντασθητε πως θα ενιωθαν να μην βλεπουν απ'τ'α-
νοιχτα παραθυρα τους τα βουνα ,που εβλεπαν την
προηγουμενη μερα η' να μην γνωριζαν απ' τους
αστερισμους στον βραδυνο ουρανο ποια η ωρα κι
ο καιρος να σπειρουν να ψαρεψουν ποτε να φυτε-
ψουν δεντρα ποτε να καρπισουν τη γυναικα τους.
Η' αν ηταν ανηξεροι απο θαλασσα βαρκες και
κουπια να πρεπει να φτιαξουν λιμανια και να συμ-
βουλευονται ναυτικους χαρτες και πυξιδες.Και που
να βρεις τον...Πολικο Αστερα για ασφαλη ταξιδια;
Τωρα ,θα μου πειτε,πως γινεται και τα γνωριζω
ολ'αυτα και μαλιστα τα διηγουμαι ,αφου τοτε
δεν ημουν;
Πολλοι λενε πως αυτα ειναι κατασκευασματα της
φαντασιας μου η' πως οφειλονται στα μεγαλα ψε-
ματα ,που εχω την αδυναμια εδω και καιρο να επι-
νοω.
Αληθεια, ποιος ξερει;
.
.
ιε'
Μια φορα στους περασμενους καιρους ο ουρανος
ειχε γεμισει απ'ακρη σ'ακρη μ'αετους μεγαλοπτερυ-
γους.Πολλοι απορουσαν σφοδρα μ'αυτο το θεαμα
και δεν μπορουσαν να το ερμηνευσουν.
Οι παλαιοτεροι μαρτυρουσαν πως παρομοιο συμ-
βαν στο παρελθον δεν ειχε ξαναγινει.Ορισμενοι
νεωτεροι ,στη προσπαθεια να καταλαβουν,μιλουσαν
για καποιο θαυμα η' το χαραχτηριζαν αοριστα σαν
οραμα, οφθαλμαπατη.Με το περασμα του καιρου
ομως το συνειθισαν και δεν τους προκαλουσε πια
καμια εντυπωση .
Μια μερα ,την ωρα του μεσημεριου,ενα μικρο παι-
δι,απροσωπο οπως ολα τα παιδια του κοσμου ειναι,
σηκωσε τον δειχτη του δεξιου χεριου του στον ουρα-
νο και τους εδειξε:
''Ε ,κοιταξτε'' τους φωναξε ''δεν υπαρχει ουτε ενας
αετος στον ουρανο ψηλα''
Αυτοι ανασηκωσαν τα κεφαλια τους στον ουρανο
και με εκπληξη τον αντικρυσαν αδειασμενο.Πραγ-
ματικα ουτε ενας αετος δεν πετουσε εκει ψηλα.
Απο εκεινη την ωρα προετοιμασθηκαν για τα
μεγαλα κακα,που θα ερχονταν.Το παιδι πρωτο
απ'ολα το εσυραν σ'ενα παρατημενο ερημικο λατο-
μειο ,εκει το λιθοβολισαν μεχρι θανατου.
.
ιστ'
Μια φορα κι ενα καιρο ενας πατερας ειχε τρεις
γιους και τους καλοπαντρεψε.
Ο πρωτος ο μεγαλυτερος πηρε γυναικα υφαντρα
παινεμενη ,ο δευτερος παντρευτηκε γυναικα περι-
βολαρισα κι ο τριτος ο μικροτερος βρηκε να'χει
αμπελια και σταφιδες γυναικα.
Οσο καιρο ακομα ειχε στο φως τα ματια ανοιχτα
ο γερος τα πραγματα πηγαιναν δεξια, μα σαν τα'
κλεισε τα ματια ο γερος στο σκοταδι ολα ξαφνικα
στραβωσαν.Τ'αδερφια ,πρωτα αγαπημενα και
μονιασμενα,φιλονικησαν για τα χωραφια και
τα χτηματα και δεν μιλιοντουσαν τωρα.
Εκεινες οι εχθρητες τραβηξαν πολυ καιρο και
δεν ειχαν διορθωμο.
Στα τελευταια ,βαρυνθηκαν κι οι γυνακες στη
καρδια, πηραν τα ματια τους ,τους παρατησαν κι
εφυγαν.
Κι ο αργαλειος ,που'φαινε η λιγερη ,ξεστυλωθηκε
απ' τα ξυλα του.Το δε περιβολι ,που καλλιεργουσε
η ομορφη γεμισε αγριοχορτα κι αγριαγκαθια .Και
τ'αμπελι που φροντιζε η γαιτανοφρυδουσα ξεραθη-
κε κι εριξε τα φυλλα.
.
. ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΧΡΟΝΟΥ
-.ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΧΩΡΟΥ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΙ [ΜΕ ΤΟΝ DE CHIRICO ]
.
Βρεθηκε στον σιδηροδρομικο σταθμο μιας μεγαλης
πολιτειας.Μεσημερι.Σκληρες και αιχμηρες οι σκιες
των κτιριων εκεινη την ωρα σαν ξιφη.
Ειχε χρονο στη διαθεση του ,ετσι καθισε να
περιεργαστει το χωρο γυρω του.
Η πρωτη εντυπωση ηταν πως προκειται για μια περι-
εργη αρχιτεχτονικη.Το κεντρικο κτιριο του σταθμου
,ενα τεραστιο ορθογωνιο παραλληλεπιπεδο.Μια
μεγαλη σειρα πετροχτιστα τοξα στην προσοψη της
εισοδου.Πανω ,ακριβως,απ'το κεντρικο τοξο,μεγαλο-
πρεπες στην απλοτητα του, υψωνονταν ενας τετρα-
γωνισμενος στην κατοψη πυργος μ'ενα στρογγυλο
ρολοι με λατινικους αριθμους για τις ωρες.Διαβασε
την ωρα του χρονου,που'ναι ακινητος για τον ανθ-
ρωπο.Σκεφτηκε πως ετσι πρεπει να'ναι.Γιατι στην
αντιθετη περιπτωση αν υπηρχε η κινηση του ο ανθ-
ρωπος θ'αποκαλυπτε το πριν και το μετα του,που
τοσο απεγνωσμενα, κι ισως οπως φαινεται ως τα
τωρα [αλλα ποιος ξερει αν δεν ειναι ζητημα χρο-
νου]χωρις την παραμικρη ελπιδα,ψαχνει με τη φι-.
λοσοφια.Ο Χρονος γυριζει σ'ενα Φαυλο Κυκλο.
Τα κτιρια ,στο δεξιο και στο αριστερο ακρο του
μεγαλου κεντρικου κτιριου,ηταν τελειοι κυβοι.
Ψηλα στην προσοψη τους,υπηρχε μια σειρα απο
μικρα παραθυρα,σε ορθογωνια σχηματα, και
με την οριζοντια γραμμη της στεγης σχηματιζαν
μια παραλληλη ζωνη.
Εκεινη την ωρα,ακριβως μεσημερι, ενα τρενο ηταν
σταματημενο στο σταθμο.Η προοπτικη του χωρου
ειχε τετοια γεωμετρια που δημιουργουσε στον θεα-
τη την εντυπωση πως ο αριθμος των βαγονιων ,που
εσερνε η μεγαλη ατμομηχανη ,ηταν απειρος.
Η πλατεια μπροστα απο τα κτιρια ειχε σχημα τετρα-
γωνου.Ηταν στρωμενη με λευκες κι ασπρες τετραγω-
νες πλακες.Μια τεραστια σκακιερα.
Στο κεντρο της υψωνονταν ενα μνημειακο μπρουτζι-
νο αγαλμα.Η μορφη μιας ξαπλωμενης γυναικας ελα-
φρα ανασηκωμενης.
Πανω στην επιφανεια της πλατειας διεκρινε στο
φως εκεινης της ωρας διαφορες ψηλολιγνες ανθρω-
πινες μορφες, διασπαρτες σε διαφορα σημεια της.
Φιγουρες μοναχικες , απολυτα ακινητοποιημενες ,
,με σκληρες αιχμηρες σκιες,σαν σκοτεινα αποτυ-
πωματα στην αιωνιοτητα αυτης της παραδοξης
γεωμετριας.Σ'οποιο εσωτερικο της σημειο και να
βρισκοσουν ενιωθες πως ο χωρος που σε περι-
βαλλει ηταν απεραντος και πως καμπυλωνε βαθ-
μιαια ως το απειρο.
Ψηλα στον καθαρο γαλαζιο ουρανο αιωρουνταν
επιμηκη ,με συστρεφωμενα σχηματα, συννεφα απο-
μειναρια μιας αχρονης νεροποντης που συνεβηκε [η'
θα συμβει] η ' απο τον καπνο που δραπετευσε απο
τα φουγαρα των τρενων.
Το τελικο αισθημα ,που του προκαλουσε εκεινο το
λιτο γεωμετρικο σκηνικο ηταν δεος ,που το αι-
σθανονταν κυριως στο πνευμα κι οχι στη καρδια.
Εδινε σ'αυτο διαφορες ερμηνειες.Παντα ομως του
ξεφευγε η απολυτη αληθεια των πραγματων.Εψαχνε
μεσα στη Μεγαλη Αβεβαιοτητα
.
. ΑΘΗΝΑ 1 , ... και η Νυχτα κυλουσε [Ντοκυμαντερ ] .
πως αναπτυσεται τη Νυχτα η πολη , τι λειπει
και τι περισσευει , τι κρυβεται και τι φανερωνεται,
ποια μοναξια και ποια ερημια ανθρωπων συναν-
ταμαι [η' μας αποφευγει], ποιοι ηχοι και ποιες
φωνες την στοιχειωνουν , πως βαφεται σαν
κοκκετα μοντερνα [ η ' παλια ], πως διαμαρτυρεται
βωβα η' φωναχτα , η αισθητικη της πολης και η
αντιαισθητικη της , το παλιμψηστο της Ιστοριας ,
η Μνημη [ προσωπικη και γενικη ], η γωνια του
δρομου , το πισω μερος του κτιριου , η απουσια[η'
αναστολη ]της εργασιας , οι αφισες τα Graffiti
τα συνθηματα ,να δεις τι κρυβεται πισω απο
το λαμπερο υφασμα της μερας ,ο ανθρωπος
που κοιμαται και τον νανουριζει τρυφερα ο
χορος των μοντελων της βιτρινας σαν σε
αρχαια τραγωδια, το σκυλι που περναει
στη νυχτα τα κρυφα ονειρα του , ο πυρο-
βολισμος που εσχισε το ευαισθητο δερμα της
πολης και δεν ειδαμε το θυμα του ,μονο το υπο-
ψιαστηκαμε,...
...και η Νυχτα κυλουσε , σαν Εμας Πολλαπλη Πολη
.
Μερος 1
See [ ενα τοπιο] ελιες [φως θαλασσας]
my bird – βραχοι αποσπασματα [προσωπων]
κυλησαν στον αμφικοιλο καθρεφτη
to words
[and Μυθοι περι Ηρακλεους και τα τοιαυτα
[και σαν ψωμι μοιρασε : ''τάυτο η'ετερον''
[χρωμα , φτερα αγγελου
ξημερωμα κορης λευκο
αγορασε σε μονεδα κρινων
το κοκκινο αλογο των συλλογισμων
[a factory ] αντιστροφο
a fuga [το
νερο
η
πεστροφα
κοντρα στο ρευμα
light [ κεντρομολο
του Αισχυλου καρποφορο βιβλιο
διαβαζει η [Maria Callas ]
μηλια των κηπων μου
αναβαθμοι περιστεριων
οταν στην Αγορα ο ρητορας αντιδικει
με σοφιστες : πιο περα απ'την αναγκη η Ποιηση
[κυκλος δεντρων σ'αρμυρα κυματα πευκων
[το παιδι με πτυχωσεις κοχυλιων παιδευει
τον χρονο
[in my sea ] δελφινια οι προγονοι κι οι επιγονοι
εμφυαλωμενα πρωτοζωα
[ τα κειμενα ] πολιτικων συστηματων [ το μελλον
λιθος [προσωπων ]
so [ η αποικια των Ελληνων ] νερο ποταμου
φωνων [ να το σπιτι που γεννηθηκες
κι απ'το παραθυρο τιναζοντας σεντονια
γεμισες τον ουρανο ασπρα συννεφα
[how ] να ταισεις τα πουλια και μας
τωρα που γυρισαμε απο την εξορια των δικων μας
[μετρα ] λειπει η μερα της πληρωμης
ενα κομματι του τοπου μου να φυλαχτει:
ο Οδυσσεας θα γυρισει : κρατηστε αναμμενο τον
κοσμο
[καπνο ανωθρωσκοντα ]ανθρωπων ποθει
η ψυχη μας ,
αυριο μαζυ τρωμε , τα δεντρα τα χερια μας πουλια
τα λογια ως κρινα αγρων και
χλοη
. Διαδρομη στο Πραγματικο [Δοκιμιο] Αρχιτεκτονικη και Θαλασσα in Cage-ian Continuo .
στη Γεφυρα ,απο το Αντιρριο στο Ριο
στη Θαλασσα
Μια Διαδρομη εγγεγραμμενη στη
Μουσικη του Cage [και το αντιστροφο :
η Μουσικη του Cage εγγεγραμμενη στη
Διαδρομη ].
.
Part 1
.JPG)
.JPG)
. Σωστρατος[πορτρετο ] Φαγιουμ.JPG)
.[Αρσινοη] πορτρετο[Φαγιουμ].JPG)
.JPG)
. Σωστρατος[πορτρετο ] Φαγιουμ.JPG)
.[Αρσινοη] πορτρετο[Φαγιουμ]
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.png)
.JPG)
.BMP)
.BMP)
