LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -(ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ) Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΗΣ ΤΟΥ ΜΟΛΙΕΡΟΥ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-(ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ)

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΗΣ ΤΟΥ ΜΟΛΙΕΡΟΥ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

(ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ)

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΗΣ ΤΟΥ ΜΟΛΙΕΡΟΥ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Καραγκιόζης:(κάθετε σε μια καρέκλα μπροστά από ένα τραπέζι έξω

από την παράγκα)

ας λογαριάσω τι γράφει ο φαρμακοτριφτης,

τρία και δύο πέντε,και πέντε δέκα,και δέκα εικοσι,τρία και δύο πέντε

(διαβάζει)'επιπλεον την εικοστην τεταρτην ,έν μικρόν κλυσμα προς

αναζωογόνησιν των εντέρων του κυρίου',ο κύριος είμαι εγώ,α όλα

κι όλα,αυτό που πάω στον Λουλουδο τον φαρμακοτριφτη μου είναι

ότι οι συνταγές του είναι στο πολύ εντάξει,φίνες,προσέξτε:'των

εντέρων του κυρίου,τριάκοντα ευρω'',τωρα,να πούμε την μαύρη αλήθεια,

μεσιε μου Λουλουδε αυτό καθόλου δεν είναι εντάξει,φίνο,πρέπει να μην

είσαι πλεονέκτης και να γδερνεις τους άρρωστους,ακούς τριάντα

ευρώ μια πλύση!το ξέρεις,στο'πα,υπηρέτης σου είμαι,χαλί να με πατησεις

σ'αλλη συνταγή μου χρεωσατε είκοσι ευρώ,και στην γλώσσα των

φαρμακοτριφτιδων είκοσι ευρώ είναι,να πούμε,δέκα ευρώ,να τα 

δέκα ευρώ,

(διαβάζει)'επιπλεον,την προλεγόμενην ημέραν,εν καλον κλυσμα 

απολυμαντικόν συντιθεμενον εκ χαμομηλιού μέντας και άλλων προς

καθαρισμόν και ηρεμισεως του παχεους εντέρου του κυρίου,τριάκοντα

ευρω'εδω να με συμπαθας,δέκα ευρώ

(διαβάζει) 'επιπλεον ,την προλεγόμενην ημέραν,εν σιροπιον ηπατικον,

υπνωτικόν, προς εγκοιμισην του κυρίου,τριάκοντα πέντε ευρώ'δεν

έχω παράπονο,κοιμήθηκα σερί σαν βόδι,χαλάλι του,

δέκα,δεκαπέντε,δεκάξι και δεκαεφτά ευρώ κι έξι λεπτά.

(διαβάζει)'επιπλεοντην εικοστην πεμπτην,εν καλον φάρμακον συντιθεμενον

εκ λεβάντας και άλλων,συμφώνως των οδηγιών του μεσιε Καθαρού,προς  ομαλην διευκόλυνσιν της χολης του κυρίου,τέσσερα ευρω''

α μεσιε Λουλουδε αυτό είναι σκέτη κοροϊδία,δεν πάει άλλο,πρέπει να συμπασχετε 

με τους αρρωστους,ο μεσιε Καθαρός δεν σας είπε τέσσερα ευρω,ελάτε βάλτε τρία 

ευρώ,αν έχετε την ευχαριστηση,

είκοσι και τριάντα ευρώ,

(διαβάζει)'επιπλεον,την προλεγόμενην ημέραν,εν ποτον ανώδυνο και οξύν

προς ανάπαυσιν και ησυχασμον του κυρίου,τριάκοντα ευρω',

δέκα και δεκαπέντε ευρώ,μια χαρά είναι,

(διαβάζει)'επιπλεον,την εικοστήν έκτην,έν κλυσμα προς την απαλλαγήν

εκ των εντερικων αερίων του κυρίου,τριάκοντα ευρω',

έλα δέκα ευρώ μεσιε Λουλουδε

(διαβάζει),'επιπλεον,το κλυσμα του κυρίου,επαναλαμβανόμενον την

εσπεραν,όπως υπεράνω,τριάκοντα ευρω'',

μεσιε Λουλουδε μου,να δέκα ευρώ,εντάξει με το υπεράνω είναι,

(διαβάζει)'επιπλεον,την εικοστην εβδομην,έν καλόν φάρμακον προς 

διορθωσιν και εξομαλυνσιν της κακής διαθεσεως του κυρίου,τρία ευρω'',

ωραία,είκοσι και τριάντα λεπτά,μ'αρεσει που είστε λογικος κι όχι 

πλεονέκτης,

(διαβάζει),'επιπλεον,την εικοστην όγδοην, τυρόγαλον ζαχαρωμένον προς

τονωσιν του αίματος του κυρίου,είκοσι ευρω''.

ωραία,λαβε δέκα ευρώ

(διαβάζει)'επιπλεον,έν ποτον  σκόνης σόδας,σιροπιου λεμονιού και ροδου,

και άλλων,συμφώνως την οδηγίαν,πέντε ευρω''

α κύριε Λουλουδε,φρενο,,

αν το πάτε έτσι πατητος,κανένας δεν θα θέλει πια να'ναι αρρωστος,

βολευτητε με τέσσερα ευρω,

τρία και δύο πέντε και πέντε δέκα και δέκα εικοσι,

λοιπόν αυτό το μήνα πήρα ένα δύο τρία τέσσερα πέντε έξι εφτά οχτώ 

φάρμακα και ένα δύο τρία τέσσερα πέντε έξι εφτά οχτώ εννιά δέκα έντεκα 

και δώδεκα καθαρτικά και τον περασμένο  μήνα δώδεκα φάρμακα και είκοσι

καθαρτικά,και γι'αυτό δεν απορώ γιατί δεν νιώθω τόσο καλά αυτό το μήνα

όσο τον περασμένο,

θα πρέπει να πω στον μεσιε Καθαρό επιτέλους να βάλει μια τάξη σ'ολο 

αυτό,

δεν είναι κατάσταση αυτή για άρρωστο άνθρωπο,

(κοιτάζει γύρω του)δεν υπάρχει ψυχή,έχω τώρα λάθος, να λέω πως

με παρατησαν μόνο μου,που είναι όλοι τους,

θα χτυπήσω το κουδούνι,

(χτυπάει το κουδούνι)

ντριν ντριν ντριν,

τίποτα,κανένας,εξαφανιστηκαν

ντριν ντριν ντριν,

κουφοί είναι

(φωνάζει δυνατά)Αγλαία,ε Αγλαία

ντριν ντριν ντριν, 

τίποτα,ούτε κι αυτή ακούει,

μωρη ρουφιάνα,

ντριν ντριν ντριν,

τα νευρα μου,πως μπορούν να παρατανε έτσι αβοήθητο ένα φτωχό άρρωστο

σαν εμένα;

ντριν ντριν ντριν,

σκληροί απονοι,

ντριν ντριν ντριν,

θεέ μου,θα μ'αφησουν εδώ να ψοφησω σαν το σκυλί,

ντριν ντριν ντριν,

Αγλαία:(βγαίνει από την παράγκα)που κακό ψοφο δεν έχει,

τι φωνάζεις,τι έπαθες;

Καραγκιόζης:είμαι βαριά άρρωστος

Αγλαία:βαριά ψυχασθενής είσαι

Καραγκιόζης:μην κοροϊδεύεις,τον χάνεις τον Καραγκιόζη σου

Αγλαία:καλέ τι μας λες,σιγά το κελεπουρι,

(ειρωνικά)και τι έχεις Καραγιοζακο μου

Καραγκιόζης:την ασθένεια του Μολιέρου

Αγλαία:τι είναι αυτό;τρέλα;

Καραγκιόζης:να κάθε άνθρωπος είναι άρρωστος,ακόμα κι αν δεν νιώθει

άρρωστος,

Αγλαία:και τι κάνει γι'αυτό;

Καραγκιοζης:να είναι άρρωστος,να τον εξετάζουν γιατροί,να παίρνει

φάρμακα

Αγλαία:εσένα σ'εχει δει γιατρός;

Καραγκιόζης:οσονουπω

Αγλαία:σου συνιστώ ψυχίατρο,

Καραγκιόζης:(περνει ύφος πειραγμενου)δεν ντρέπεσε να κοροϊδεύεις

συνάνθρωπό σου που είναι κατά φαντασίαν ασθενής

Αγλαια:να μόλις το είπες,έρχεσαι στα λόγια μου,είσαι άρρωστος στο 

μυαλό

Καραγκιόζης:αυτή είναι η αρρώστια του Μολιέρου,ο Καραγκιόζης κατά

φαντασίαν ασθενής,θες στα πω μολιερικα;έκανα εξάσκηση πριν,

Αγλαία:όρεξη δεν έχω

Καραγκιόζης:είδες,εισαι κι εσύ άρρωστη,'επιπλεον,την προλεγόμενην

ημέραν,εν ποτον προς διέγερση ορεξεως'

Αγλαία:τα νευρα μου

Καραγκιόζης:σύμπτωμα της αρρώστιας σου,εδώ σ'εχω,'επιπλεον,την

προλεγόμενην ημέραν,έν καλόν φάρμακον προς διορθωσιν και εξομαλυνσιν 

της κακής διαθεσεως της κυρίας,τρία ευρω,'

Αγλαία:της ποιας;κυρίας;

Καραγκιόζης:να τα, να τα,Αλτσχάιμερ,απώλεια μνήμης,σύγχιση ταυτότητας,

προσωπικότητας,'επιπλεον,την προλεγόμενην ημέραν,ποτον συντιθεμενον

εξ αλοης και άλλων,προς επιβρανδυνσιν των εγκεφαλικών κυτταρικών

εκφυλισεων,τριακοντα ευρω'

Αγλαία:ε όχι και τριάκοντα,καλά είναι είκοσι,(ειρωνικά)αν οι τιμές είναι

παράλογες,τότε δεν θα θέλουμε να είμαστε άρρωστοι

Καραγκιόζης:με δουλεύεις;επαναλαμβάνεις τα λόγια μου;εγώ αυτά τα'λεγα

πριν,

Αγλαία:κι εγώ τα λέω τώρα,ποιο το πρόβλημα;

Καραγκιόζης:που τα ξέρεις;

Αγλαία:α καλά εσύ είσαι πραγματικά άρρωστος,δεν θυμάσαι που αποφασίσαμε

να ανεβάσουμε τον παράσταση:Ο Καραγκιόζης  κατά φαντασίαν ασθενής

του Μολιέρου;

Καραγκιόζης:αλήθεια;έλα ψέματα λες,μην με απογοητεύεις,και μου ταίριαζε 

το κατά φαντασίαν ασθενής

Αγλαία:και τι σ'εμποδιζει να είσαι;

Καραγκιόζης:η φαντασία μου

Αγλαία:τι να σου πω;είσαι φανταστικος,άντε έχω και δουλειές

(μπαίνει στη παράγκα)

Καραγκιοζης:τη ρουφιάνα,την άπιστη,μ'αφησε κατά φαντασία ασθενή άνθρωπο

μόνο μου,

σιγά μην μ'αφησε μόνο μου,δεν την έχω ανάγκη,έχω τις συνταγές μου,τους

λογαριασμούς,τώρα ποτέ καμία αρρώστια δεν θα μ'αφησει μόνο μου,

ας συνεχίσω με τα φάρμακα του φαρμακοτριφτη μου:

τρία και δύο πέντε,και πέντε δέκα,και δέκα εικοσι,τρία και δύο πέντε,

(διαβάζει)'επιπλεον την τριακοστην ,έν  κλυσμα προς εξαλειψιν των 

γουργουρητων των εντέρων του κυρίου,δέκα ευρώ'

όχι μεσιε Λουλουδε μου ακριβα,πιασε πέντε,κάλιο πέντε και στο χέρι παρά 

δέκα και καρτέρι,

έτσι,λογικά αν φερθείς,δεν έχεις να χάσεις,θα διαδοθεί σίγουρα ,επιδημία,

πανδημία θα γίνει,η Μολιερικη κατά φαντασία ασθενεια,

αρχίζοντας από τους θεατές της παράστασης,συμφωνείτε αξιότιμοι 

άρρωστοι με τον Καραγκιόζη θεατές μου;

συμφωνούν,φανταστικως,

λοιπόν έχουμε και λέμε:τρία και δύο πέντε,και πέντε δέκα,και δέκα εικοσι,

τρία και δύο πέντε, 

αυτό το μήνα πήρα ένα δύο τρία τέσσερα πέντε έξι εφτά οχτώ φάρμακα 

και ένα δύο τρία τέσσερα πέντε έξι εφτά οχτώ εννιά δέκα έντεκα και

 δώδεκα καθαρτικά

.

.

MOLIERE

LE MALADE IMAGINAIRE

ACTE PREMIER.

Scène I.

ARGAN, assis, une table devant lui, comptant des jetons les parties de son apothicaire.

Trois et deux font cinq, et cinq font dix, et dix font vingt ; trois et deux font cinq. « Plus, du vingt-quatrième, un petit clystère insinuatif, préparatif et rémollient, pour amollir, humecter et rafraîchir les entrailles de monsieur. » Ce qui me plaît de monsieur Fleurant, mon apothicaire, c'est que ses parties sont toujours fort civiles. « Les entrailles de monsieur, trente sols. » Oui ; mais, monsieur Fleurant, ce n’est pas tout que d’être civil ; il faut être aussi raisonnable, et ne pas écorcher les malades. Trente sols un lavement ! Je suis votre serviteur, je vous l’ai déjà dit ; vous ne me les avez mis dans les autres parties qu’à vingt sols ; et vingt sols en langage d’apothicaire, c’est-à-dire dix sols ; les voilà, dix sols. « Plus, dudit jour, un bon clystère détersif, composé avec catholicon double, rhubarbe, miel rosat, et autres, suivant l’ordonnance, pour balayer, laver et nettoyer le bas-ventre de monsieur, trente sols. » Avec votre permission, dix sols. « Plus, dudit jour, le soir, un julep hépatique, soporatif et somnifère, composé pour faire dormir monsieur, trente-cinq sols. » Je ne me plains pas de celui-là ; car il me fit bien dormir. Dix, quinze, seize, et dix-sept sols six deniers. « Plus, du vingt-cinquième, une bonne médecine purgative et corroborative, composée de casse récente avec séné levantin, et autres, suivant l’ordonnance de monsieur Purgon, pour expulser et évacuer la bile de monsieur, quatre livres. » Ah ! monsieur Fleurant, c’est se moquer : il faut vivre avec les malades. Monsieur Purgon ne vous a pas ordonné de mettre quatre francs. Mettez, mettez trois livres, s’il vous plaît. Vingt et trente sols. « Plus, dudit jour, une potion anodine et astringente, pour faire reposer monsieur, trente sols. » Bon, dix et quinze sols. « Plus, du vingt-sixième, un clystère carminatif, pour chasser les vents de monsieur, trente sols. » Dix sols, monsieur Fleurant. « Plus, le clystère de monsieur, réitéré le soir, comme dessus, trente sols. » Monsieur Fleurant, dix sols. « Plus, du vingt-septième, une bonne médecine, composée pour hâter d’aller et chasser dehors les mauvaises humeurs de monsieur, trois livres. » Bon, vingt et trente sols ; je suis bien aise que vous soyez raisonnable. « Plus, du vingt-huitième, une prise de petit lait clarifié et dulcoré pour adoucir, lénifier, tempérer et rafraîchir le sang de monsieur, vingt sols. » Bon, dix sols. « Plus, une potion cordiale et préservative, composée avec douze grains de bézoar, sirop de limon et grenades, et autres, suivant l’ordonnance, cinq livres. » Ah ! monsieur Fleurant, tout doux, s’il vous plaît ; si vous en usez comme cela, on ne voudra plus être malade : contentez-vous de quatre francs, vingt et quarante sols. Trois et deux font cinq et cinq font dix, et dix font vingt. Soixante et trois livres quatre sols six deniers. Si bien donc que, de ce mois, j’ai pris une, deux, trois, quatre, cinq, six, sept et huit médecines ; et un, deux, trois, quatre, cinq, six, sept, huit, neuf, dix, onze et douze lavements ; et, l’autre mois, il y avoit douze médecines et vingt lavements. Je ne m’étonne pas si je ne me porte pas si bien ce mois-ci que l’autre. Je le dirai à monsieur Purgon, afin qu’il mette ordre à cela. Allons, qu’on m’ôte tout ceci. (Voyant que personne ne vient, et qu’il n’y a aucun de ses gens dans sa chambre.) Il n’y a personne. J’ai beau dire : on me laisse toujours seul ; il n’y a pas moyen de les arrêter ici. (Après avoir sonné une sonnette qui est sur la table.) Ils n’entendent point, et ma sonnette ne fait pas assez de bruit. Drelin, drelin, drelin. Point d’affaire. Drelin, drelin, drelin. Ils sont sourds… Toinette. Drelin, drelin, drelin. Tout comme si je ne sonnois point. Chienne ! coquine ! Drelin, drelin, drelin. J’enrage. (Il ne sonne plus, mais il crie.) Drelin, drelin, drelin. Carogne, à tous les diables ! Est-il possible qu’on laisse comme cela un pauvre malade tout seul ? Drelin drelin, drelin. Voilà qui est pitoyable ! Drelin, drelin, drelin ! Ah ! mon Dieu ! Ils me laisseront ici mourir. Drelin, drelin, drelin [9].

.

.