.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
ΜΕΡΟΣ 17
PART 17
Vincent van Gogh-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
sitting woman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η διπλή ιστορια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η νεαρή ρεσεψιονίστ του έδωσε το κλειδί,ανέβηκε τη ξύλινη σκάλα,στον διάδρομο ή καθαρίστρια σφουγγάριζε ,μόλις τον ειδε έκανε στην άκρη να περάσει,ξεκλείδωσε το δωμάτιο και μπήκε,έκλεισε τη πόρτα,ένα κρεβάτι,ένα τραπέζι στο παραθυρο,μια ψάθινη καρέκλα,μια γιαπωνέζικη στάμπα στο τοίχο,ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα ρούχα,το σιδηροδρομικό ταξίδι τον κούρασε,από το παράθυρο έβλεπε τον ποταμό,τις λευκές στην όχθη του,στο διπλανό κτίριο είχε εστιατόριο.εκει θα έτρωγε,
άκουσε ένα σιγανό χτύπημα στη πόρτα,σηκώθηκε άνοιξε,ήταν η καθαρίστρια,πρεπει να καθαρίσω του είπε,κάθισε στη καρέκλα,την παρατηρούσε που ξεστρωσε κι έστρωνε το κρεβάτι,η γυναίκα γύρισε προς το μέρος του,είδε το στόμα ν'ανοιγει,τ'ασπρα της δόντια,θες να μ'αγγιξεις του είπε,δεν κινήθηκε,έλα τον προκάλεσε,μη ντρέπεσαι,δεν ζητάω χρήματα,είναι σαν ελεημοσύνη,έτσι κάνω,το πρόσωπο της γυναίκας ήταν κατακόκκινο,κοίταξε τα πόδια μου είναι άσπρα,είπε σηκώνοντας το φόρεμα της, ακουστηκαν άγριες φωνές απ' το διπλανό δωμάτιο,που είσαι;,τι κάνεις εκεί;κατέβασε η γυναίκα το φόρεμα,πάλι τα ίδια,δεν μ'αφηνει ήσυχη,με παρακολουθεί συνεχως,,ζηλεύει,γίνεται τρελός,και να σκεφτείς μια φορά πήγα μαζί του,δεν έχει κανένα,μα κανενα, δικαίωμα στη ζωή μου,βγήκε έξω κλείνοντας τη πόρτα,άκουσε τον άντρα να την βρίζει,έπειτα δεν ακούγονταν τίποτα,κοιμήθηκε μέχρι που νύχτωσε,στο εστιατόριο παραγγειλε τηγανιτο μπακαλιάρο και κόκκινο κρασί,απέναντι στο τραπέζι η γυναίκα έτρωγε με κάποιον άντρα,πρέπει,υποθεσε,,να ήταν εκείνος ο άντρας,η γυναίκα ούτε μια φορά δεν κοίταξε προς το μέρος του,πλήρωσε και βγήκε έξω,περπάτησε στις όχθες του ποταμού,γυρίζοντας στο σπίτι,μεσάνυχτα,είδε φως κάτω από τη πόρτα του συγκατοικου,έβαλε το κλειδί ν'ανοιξει,πριν προλάβει να μπει άνοιξε η διπλανή πόρτα,ο άντρας που είχε δει στο εστιατόριο του έκανε νόημα με το χέρι να πάει στο δωμάτιο του,χωρίς να σκεφτεί υπακουσε,ο άντρας κλείδωσε τη πόρτα,κάθησε του είπε,σε περίμενα,είναι επικίνδυνη γυναίκα,αυτη με έχει καταστρέψει,χρόνια τώρα υποφέρω,άρχισε να κλαίει,και τι θέλεις από μένα τον ρώτησε,να με βοηθήσεις να τη ξεφορτωθώ,να τη μεταφέρουμε στο ποτάμι,δεν θα μας δεί κανείς,όλοι κοιμούνται αυτή την ωρα,εκεί θα την πετάξουμε στα νερά,είσαι τρελός,του φώναξε,σιγά θα μας ακούσουν αντεδρασε ο άντρας,τι της έκανες;,που είναι τώρα;,ο άλλος δεν μίλησε,το σώμα του άρχισε να τρεμει κι επεσε κάτω, σπαρταρουσε κι απ' το στόμα του έβγαιναν αφροί,όταν συνήλθε σηκώθηκε με δυσκολία και ξάπλωσε στο κρεβάτι,είμαι δειλός ούτε αυτή τη φορά μπόρεσα να το κανω,η φωνή του αδύνατη,άψυχη,ποτέ δεν θα μπορέσω να το κάνω,σε λίγο άκουσε το ροχαλητο του,πήρε το κλειδί ξεκλείδωσε και πήγε στο δωμάτιο του,την άλλη μέρα που ξύπνησε και κατέβηκε η ρεσεψιονίστ τον πληροφόρησε πως αν θέλει μπορουσε ν'αλλάξει δωμάτιο ,αν δεν του αρέσει,με το διπλανό που άδειασε,γιατί ο ένοικος του το εγκατέλειψε ξαφνικα αν και το είχε ενοικιάσει για αλλους τρεις μήνες,είπε όχι ευχαριστώ δεν υπάρχει κανένας λογος,η πόλη δεν είχε κάτι ενδιαφερον,η' τελος πάντων δεν έβλεπε αυτός,περιπλανήθηκε άσκοπα,βαρέθηκε,αύριο πρωί πρωί,τ'αποφασισε, θα αναχωρουσε,ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας με ανοικτή την σειρήνα συναγερμού τον προσπέρασε
κι έστριψε,στριγκλιζοντας τα φρένα του, προς το μέρος του ποταμού,γυρίζοντας στο δωμάτιο βρήκε μέσα τη γυναίκα,είδες τον αχρειο έφυγε και μ' εγκατελειψε,φταίω εγώ που δεν τον σκότωσα,τον κοίταξε,γέλασε δυνατά,τώρα όμως έχω εσένα,άπλωσε τα χέρια και τον αγκάλιασε,έτσι δεν είναι,όχι,δεν θα μ'αφησεις κι εσύ,η αναπνοή της,βαριά,του έκαιγε το προσωπο,την κοίταξε,δεν ήταν άσχημη,με το βάρος της τον εριξε κάτω,σ'αρεσω πολύ μην τ'αρνιεσε του είπε,το βλέπω στα μάτια σου,τρέμεις,και του δάγκωσε το λαιμό,όχι δεν μπορούσε πια να ξεφύγει,παραδόθηκε,την άλλη μέρα ξημερώνοντας αποφάσισε να μην αναχωρήσει,η γυναικα δεν ήταν δίπλα στο κρεβάτι,την άκουγε έξω που καθάριζε,όταν αργοτερα κατεβηκε στη ρεσεψιόν ζητησε να μεταφερθεί στο διπλανό δωματιο,πράγμα που εγινε,
πέρασε καιρός,τώρα,σήμερα το πρωί,κάποιος άλλος νοίκιασε το διπλανό δωμάτιο,
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
ΜΕΡΟΣ 17
PART 17
.
.
.
Vincent van Gogh-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
sitting woman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η διπλή ιστορια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η νεαρή ρεσεψιονίστ του έδωσε το κλειδί,ανέβηκε τη ξύλινη σκάλα,στον διάδρομο ή καθαρίστρια σφουγγάριζε ,μόλις τον ειδε έκανε στην άκρη να περάσει,ξεκλείδωσε το δωμάτιο και μπήκε,έκλεισε τη πόρτα,ένα κρεβάτι,ένα τραπέζι στο παραθυρο,μια ψάθινη καρέκλα,μια γιαπωνέζικη στάμπα στο τοίχο,ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα ρούχα,το σιδηροδρομικό ταξίδι τον κούρασε,από το παράθυρο έβλεπε τον ποταμό,τις λευκές στην όχθη του,στο διπλανό κτίριο είχε εστιατόριο.εκει θα έτρωγε,
άκουσε ένα σιγανό χτύπημα στη πόρτα,σηκώθηκε άνοιξε,ήταν η καθαρίστρια,πρεπει να καθαρίσω του είπε,κάθισε στη καρέκλα,την παρατηρούσε που ξεστρωσε κι έστρωνε το κρεβάτι,η γυναίκα γύρισε προς το μέρος του,είδε το στόμα ν'ανοιγει,τ'ασπρα της δόντια,θες να μ'αγγιξεις του είπε,δεν κινήθηκε,έλα τον προκάλεσε,μη ντρέπεσαι,δεν ζητάω χρήματα,είναι σαν ελεημοσύνη,έτσι κάνω,το πρόσωπο της γυναίκας ήταν κατακόκκινο,κοίταξε τα πόδια μου είναι άσπρα,είπε σηκώνοντας το φόρεμα της, ακουστηκαν άγριες φωνές απ' το διπλανό δωμάτιο,που είσαι;,τι κάνεις εκεί;κατέβασε η γυναίκα το φόρεμα,πάλι τα ίδια,δεν μ'αφηνει ήσυχη,με παρακολουθεί συνεχως,,ζηλεύει,γίνεται τρελός,και να σκεφτείς μια φορά πήγα μαζί του,δεν έχει κανένα,μα κανενα, δικαίωμα στη ζωή μου,βγήκε έξω κλείνοντας τη πόρτα,άκουσε τον άντρα να την βρίζει,έπειτα δεν ακούγονταν τίποτα,κοιμήθηκε μέχρι που νύχτωσε,στο εστιατόριο παραγγειλε τηγανιτο μπακαλιάρο και κόκκινο κρασί,απέναντι στο τραπέζι η γυναίκα έτρωγε με κάποιον άντρα,πρέπει,υποθεσε,,να ήταν εκείνος ο άντρας,η γυναίκα ούτε μια φορά δεν κοίταξε προς το μέρος του,πλήρωσε και βγήκε έξω,περπάτησε στις όχθες του ποταμού,γυρίζοντας στο σπίτι,μεσάνυχτα,είδε φως κάτω από τη πόρτα του συγκατοικου,έβαλε το κλειδί ν'ανοιξει,πριν προλάβει να μπει άνοιξε η διπλανή πόρτα,ο άντρας που είχε δει στο εστιατόριο του έκανε νόημα με το χέρι να πάει στο δωμάτιο του,χωρίς να σκεφτεί υπακουσε,ο άντρας κλείδωσε τη πόρτα,κάθησε του είπε,σε περίμενα,είναι επικίνδυνη γυναίκα,αυτη με έχει καταστρέψει,χρόνια τώρα υποφέρω,άρχισε να κλαίει,και τι θέλεις από μένα τον ρώτησε,να με βοηθήσεις να τη ξεφορτωθώ,να τη μεταφέρουμε στο ποτάμι,δεν θα μας δεί κανείς,όλοι κοιμούνται αυτή την ωρα,εκεί θα την πετάξουμε στα νερά,είσαι τρελός,του φώναξε,σιγά θα μας ακούσουν αντεδρασε ο άντρας,τι της έκανες;,που είναι τώρα;,ο άλλος δεν μίλησε,το σώμα του άρχισε να τρεμει κι επεσε κάτω, σπαρταρουσε κι απ' το στόμα του έβγαιναν αφροί,όταν συνήλθε σηκώθηκε με δυσκολία και ξάπλωσε στο κρεβάτι,είμαι δειλός ούτε αυτή τη φορά μπόρεσα να το κανω,η φωνή του αδύνατη,άψυχη,ποτέ δεν θα μπορέσω να το κάνω,σε λίγο άκουσε το ροχαλητο του,πήρε το κλειδί ξεκλείδωσε και πήγε στο δωμάτιο του,την άλλη μέρα που ξύπνησε και κατέβηκε η ρεσεψιονίστ τον πληροφόρησε πως αν θέλει μπορουσε ν'αλλάξει δωμάτιο ,αν δεν του αρέσει,με το διπλανό που άδειασε,γιατί ο ένοικος του το εγκατέλειψε ξαφνικα αν και το είχε ενοικιάσει για αλλους τρεις μήνες,είπε όχι ευχαριστώ δεν υπάρχει κανένας λογος,η πόλη δεν είχε κάτι ενδιαφερον,η' τελος πάντων δεν έβλεπε αυτός,περιπλανήθηκε άσκοπα,βαρέθηκε,αύριο πρωί πρωί,τ'αποφασισε, θα αναχωρουσε,ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας με ανοικτή την σειρήνα συναγερμού τον προσπέρασε
κι έστριψε,στριγκλιζοντας τα φρένα του, προς το μέρος του ποταμού,γυρίζοντας στο δωμάτιο βρήκε μέσα τη γυναίκα,είδες τον αχρειο έφυγε και μ' εγκατελειψε,φταίω εγώ που δεν τον σκότωσα,τον κοίταξε,γέλασε δυνατά,τώρα όμως έχω εσένα,άπλωσε τα χέρια και τον αγκάλιασε,έτσι δεν είναι,όχι,δεν θα μ'αφησεις κι εσύ,η αναπνοή της,βαριά,του έκαιγε το προσωπο,την κοίταξε,δεν ήταν άσχημη,με το βάρος της τον εριξε κάτω,σ'αρεσω πολύ μην τ'αρνιεσε του είπε,το βλέπω στα μάτια σου,τρέμεις,και του δάγκωσε το λαιμό,όχι δεν μπορούσε πια να ξεφύγει,παραδόθηκε,την άλλη μέρα ξημερώνοντας αποφάσισε να μην αναχωρήσει,η γυναικα δεν ήταν δίπλα στο κρεβάτι,την άκουγε έξω που καθάριζε,όταν αργοτερα κατεβηκε στη ρεσεψιόν ζητησε να μεταφερθεί στο διπλανό δωματιο,πράγμα που εγινε,
πέρασε καιρός,τώρα,σήμερα το πρωί,κάποιος άλλος νοίκιασε το διπλανό δωμάτιο,
.
.
.
Medea Μηδεια-2μ χ 4μ -ακρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μήδεια, μονόλογος-χ.ν..κουβελης c.n.couvelis
έφυγε απ' το πρωί,γυρνάει στ'ακρογυαλια,όπως κάθε μέρα,επιστρεφει τ'απογευμα λίγο πριν βυθιστεί ο ήλιος στη θάλασσα,κλείνεται στη καμαρα μέχρι αργά,τον ακούω που πηγαινοερχεται,τον πρώτο καιρό τον ρωτουσα τι συμβαίνει,μου 'απαντουσε δύσκολα,με μισολογα,μετά σταμάτησε ν'απαντάει,είναι πολύς καιρός που κι εγώ δεν τον ρωτάω πια τίποτα,του αφήνω το φαγητό στο τραπέζι, ελάχιστα το αγγίζει,κουράστηκα,θα πάθουν τα νεύρα μου,αν θέλει να φύγει να φύγει,δεν μπορείς να κρατήσεις ένα άνθρωπο με το ζορι αν δε θέλει,ένα φίλτρο στο φαγητό του και θα τον εκανα ότι ήθελα,δεν το κρύβω έχω πάθος γι'αυτον,τρελενομαι με τη σκέψη πως δεν του αρέσω πια,
κι αυτός είναι ο λόγος της απομάκρυνσης του,αυτά περί νόστου δεν τα πιστεύω,έργα ραψωδων,
φαντασιοπληξιες,σκευωρία πονηρών,,να κολακευουν ματαιοδοξους για να κερδίζουν,υφαίνουν περίτεχνα περιπέτειες και τους τυφλώνουν,Σηρεινες, Λαιστρυγόνες,Κύκλωπες,Ιθακες,μου κουβαλούσε συχνα, εδώ στο σπίτι κατι αγύρτες τυφλούς ποιητες με φορμιγγες μαζί με τους αχρειους ακόλουθους τους.κι ήμουνα υποχρεωμένη να μαγειρεύω να τους ταιζω,δεν μπορείτε να φανταστητε πόσο έτρωγαν κι έπιναν,να μέχρι να σκάσουν και ξερνοβολουσαν,κι αυτός αισθάνονταν απεραντη ικανοποίηση ν'ακουει σε μια ακαταλαβιστικη γλώσσα γελοίους ύμνους,επη μωρολογιες,μια μερα δεν αντεξα ξέσπασα και του τα είπα,σε γελουνε,πρόσεξε,σε περιπαίζουν,στην αρχή αντέδρασε,με έβρισε,μάγισσα,πόρνη,τι ξέρω εγώ γυναίκα δειλή και πονηρή από πραγματικούς άντρες,ούτε πολυμήχανος Οδυσσέας είσαι,του φώναξα,ούτε πολύτροπος,ενας φαντασμενος είσαι,κι αυτοί οι δολοπλοκοι θα σε καταστρέψουν αφού πρώτα καλά σ'εξευτελισουν,κι αν θέλεις να μάθεις πόσο αφελης κι ανόητος είσαι με καλοβλεπουν και μου ρίχνονται,αλλά εσύ που να καταλάβεις,ζεις στο κόσμο σου,κι εκείνος,τώρα μπορώ επιτέλους να στο πω,ο Ελπηνορας ,που τον είχες για αθωο,ένα άθλιο ρεμαλι ήταν,ένας μεθύστακας,κρυφά μου τα έριχνε ξεδιαντροπα,πως είσαι γερος,ξεμωραμενος,
κι εκείνος νεαρός,δυνατός εραστής,και πως,μου'λεγε,μια όμορφη γυναίκα,,χαραμιζομαι μαζί σου,τόλμησε ακόμα να μου πει να σε βγαλουμε απ'τη μέση,ένα φαρμάκι μου δυνατό στο κρασί σου και τέλος,κι ύστερα να σε πετάξουμε στη θάλασσα,κι από 'κει να επιστρέψει στη πατρίδα που τόσο ποθει, μου είπε,και γελούσε,εγω τον φοβομουνα,πως θα το κάνει,εσένα σ'αγαπουσα,και μια μέρα βραδυαζοντας δήθεν πως δέχτηκα τον έρωτα του τον παρεσυρα στη ταράτσα,τον άφησα να μ'αγκαλιασει κι αρχίσαμε να χορεύουμε,σιγά σιγά τον έφερα στην άκρη της ταράτσας,του χαμογέλασα και τον έσπρωξα και τσακίστηκε στις πλάκες της αυλής,και γρήγορα η μιαρη ψυχή του έφτασε στ'ασφοδιλια,εκείνος τότε ακούγοντας αυτά ταράχτηκε,έσφιξε τις γροθιές του,άνοιξε τη πόρτα και πετάχτηκε σαν τρελός εξω,γύρισε πολύ αργά τη νύχτα,μπήκε στη κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσε στο κρεβάτι δίπλα μου,προσποιήθηκα τη κοιμισμένη,άκουγα την αναπνοή του στο σκοταδι,πέρασε έτσι πολύ ώρα,κάποια στιγμή ένιωσα να μ'αγγιζει στο πρόσωπο,τα δάχτυλα του στα χείλια μου,άνοιξα τα ματια,δεν κοιμόμουνα,του είπα,σε περίμενα,ανησύχησα για σένα,χαμογελασε γλυκά,μετά από πάρα πολύ καιρό,σήκωσα το χέρι κι αγκάλιασα το κεφάλι του,σ'αγαπω,του ψιθύρισα,εκείνη τη νύχτα κοιμηθήκαμε μαζι
.
.
.
Medea Μηδεια-2μ χ 4μ -ακρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μήδεια, μονόλογος-χ.ν..κουβελης c.n.couvelis
έφυγε απ' το πρωί,γυρνάει στ'ακρογυαλια,όπως κάθε μέρα,επιστρεφει τ'απογευμα λίγο πριν βυθιστεί ο ήλιος στη θάλασσα,κλείνεται στη καμαρα μέχρι αργά,τον ακούω που πηγαινοερχεται,τον πρώτο καιρό τον ρωτουσα τι συμβαίνει,μου 'απαντουσε δύσκολα,με μισολογα,μετά σταμάτησε ν'απαντάει,είναι πολύς καιρός που κι εγώ δεν τον ρωτάω πια τίποτα,του αφήνω το φαγητό στο τραπέζι, ελάχιστα το αγγίζει,κουράστηκα,θα πάθουν τα νεύρα μου,αν θέλει να φύγει να φύγει,δεν μπορείς να κρατήσεις ένα άνθρωπο με το ζορι αν δε θέλει,ένα φίλτρο στο φαγητό του και θα τον εκανα ότι ήθελα,δεν το κρύβω έχω πάθος γι'αυτον,τρελενομαι με τη σκέψη πως δεν του αρέσω πια,
κι αυτός είναι ο λόγος της απομάκρυνσης του,αυτά περί νόστου δεν τα πιστεύω,έργα ραψωδων,
φαντασιοπληξιες,σκευωρία πονηρών,,να κολακευουν ματαιοδοξους για να κερδίζουν,υφαίνουν περίτεχνα περιπέτειες και τους τυφλώνουν,Σηρεινες, Λαιστρυγόνες,Κύκλωπες,Ιθακες,μου κουβαλούσε συχνα, εδώ στο σπίτι κατι αγύρτες τυφλούς ποιητες με φορμιγγες μαζί με τους αχρειους ακόλουθους τους.κι ήμουνα υποχρεωμένη να μαγειρεύω να τους ταιζω,δεν μπορείτε να φανταστητε πόσο έτρωγαν κι έπιναν,να μέχρι να σκάσουν και ξερνοβολουσαν,κι αυτός αισθάνονταν απεραντη ικανοποίηση ν'ακουει σε μια ακαταλαβιστικη γλώσσα γελοίους ύμνους,επη μωρολογιες,μια μερα δεν αντεξα ξέσπασα και του τα είπα,σε γελουνε,πρόσεξε,σε περιπαίζουν,στην αρχή αντέδρασε,με έβρισε,μάγισσα,πόρνη,τι ξέρω εγώ γυναίκα δειλή και πονηρή από πραγματικούς άντρες,ούτε πολυμήχανος Οδυσσέας είσαι,του φώναξα,ούτε πολύτροπος,ενας φαντασμενος είσαι,κι αυτοί οι δολοπλοκοι θα σε καταστρέψουν αφού πρώτα καλά σ'εξευτελισουν,κι αν θέλεις να μάθεις πόσο αφελης κι ανόητος είσαι με καλοβλεπουν και μου ρίχνονται,αλλά εσύ που να καταλάβεις,ζεις στο κόσμο σου,κι εκείνος,τώρα μπορώ επιτέλους να στο πω,ο Ελπηνορας ,που τον είχες για αθωο,ένα άθλιο ρεμαλι ήταν,ένας μεθύστακας,κρυφά μου τα έριχνε ξεδιαντροπα,πως είσαι γερος,ξεμωραμενος,
κι εκείνος νεαρός,δυνατός εραστής,και πως,μου'λεγε,μια όμορφη γυναίκα,,χαραμιζομαι μαζί σου,τόλμησε ακόμα να μου πει να σε βγαλουμε απ'τη μέση,ένα φαρμάκι μου δυνατό στο κρασί σου και τέλος,κι ύστερα να σε πετάξουμε στη θάλασσα,κι από 'κει να επιστρέψει στη πατρίδα που τόσο ποθει, μου είπε,και γελούσε,εγω τον φοβομουνα,πως θα το κάνει,εσένα σ'αγαπουσα,και μια μέρα βραδυαζοντας δήθεν πως δέχτηκα τον έρωτα του τον παρεσυρα στη ταράτσα,τον άφησα να μ'αγκαλιασει κι αρχίσαμε να χορεύουμε,σιγά σιγά τον έφερα στην άκρη της ταράτσας,του χαμογέλασα και τον έσπρωξα και τσακίστηκε στις πλάκες της αυλής,και γρήγορα η μιαρη ψυχή του έφτασε στ'ασφοδιλια,εκείνος τότε ακούγοντας αυτά ταράχτηκε,έσφιξε τις γροθιές του,άνοιξε τη πόρτα και πετάχτηκε σαν τρελός εξω,γύρισε πολύ αργά τη νύχτα,μπήκε στη κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσε στο κρεβάτι δίπλα μου,προσποιήθηκα τη κοιμισμένη,άκουγα την αναπνοή του στο σκοταδι,πέρασε έτσι πολύ ώρα,κάποια στιγμή ένιωσα να μ'αγγιζει στο πρόσωπο,τα δάχτυλα του στα χείλια μου,άνοιξα τα ματια,δεν κοιμόμουνα,του είπα,σε περίμενα,ανησύχησα για σένα,χαμογελασε γλυκά,μετά από πάρα πολύ καιρό,σήκωσα το χέρι κι αγκάλιασα το κεφάλι του,σ'αγαπω,του ψιθύρισα,εκείνη τη νύχτα κοιμηθήκαμε μαζι
.
.
.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ-THE STOCKHOLM'S CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με τη Freyja καθομασταν στο μπαλκονι,κατω η πλατεια Stortorget,τα πολυχρωμα,
τετραοροφα,πενταοροφα,κτιρια,το παλιο Χρηματιστηριο,η λιμνη Malaren γυρω,
πρωτη φορα η Freyia μου μιλησε για τη νεα της ταινια,'κεντρικη ιδεα το Συνδρομο της
Στοκχολμης,μια γυναικα-θυμα,η Brigitta,αισθανεται θετικα για τον θυτη-αντρα,Jan-Eric',
'ενας τροπος αμυνας,αντιστροφης,κατα τον Freud',σχολιασα,','οχι ακριβως,ακολουθω
σκανδιναβικο τροπο' χαμογελασε και συνεχισε,'ενας αντρας ξυπναει στο δωματιο ενος
νοσοκομειου μετα απο πολυωρη υπνωση,αναζηταει επιμονα τη γυναικα του,του κρυβουν
την αυτοκτονια της και του παρουσιαζουν μια αλλη,που της μοιαζει καταπληκτικα,ο αντρας
της μιλαει συνεχεια,συγχεοντας το χρονο,αναμνησεις και φαντασιωσεις,η γυναικα τον
ακουει χωρις να μιλα ακινητη διπλα στο κρεβατι του,καποια στιγμη ξεσπα,κλαιει,τον κατη-
γορει,επειτα νιωθει τυψεις και μετανοει,ξανακλεινεται στη σιωπη της,ο αντρας γινεται
βιαιος,περιγραφει σκληρες σκηνες απο τη ζωη τους,επαναλαμβανει την εμμονη ιδεα του
να τη σκοτωσει,μετα το νοσοκομειο βρισκονται στο σπιτι,ο αντρας εχει αναρρωσει,τωρα
η γυναικα βρισκεται σε καταληψια,ο αντρας προσλαμβανει μια νεαρη γυναικα για νοσοκο-
μα της,ο αντρας συνδεεται ερωτικα μαζι της,η πρωτη γυναικα καθοριζει πλεον τα γεγονο-
τα,τη σχεση τους,οι τρεις διαφορετικες γυναικες διαχεονται σε μια και ταυτοχρονα δια-
σπωνται σε τρεις,σε μια κριση,η ερωμενη κοβει το πεος του αντρα το μαγειρευει και το
προσφερει στη δευτερη,για φαγητο'η Freyja σταματησε,το προσωπο της σοβαρεψε,'αυτα
μεχρι τωρα',ειπε,'επιρροη απο τη ταινια PERSONA του 1966 του Ingmar Bergman'ειπα στη
Freyja.'ισως,αλλωστε εδω στη Σουηδια ολοι πασχουμε απο το Συνδρομο Bergman',
δεν της ειπα για τον αντρα,περιπου τριαντα χρονων,που μπηκε στο στενο δρομακι προς
το κεντρικο δρομο Sveavägen
'ας παιξουμε σκακι'μου προτεινε,δεχτηκα,'εγω ειμαι η Freyja,των Βανιρ κι εσυ ο Odin
των Εσιρ',
η Freyja μου εκανε ματ,'νικησα,ομως δεν σ'αιχμαλωτιζω οπως οι Βανιρ τους Εσιρ' μου ειπε,
αστειευομενη,'κι ουτε θα χασω την αιωνια νεοτητα' της απαντησα γελωντας,'φυσικα και
οχι,αλλωστε τι θεα του ερωτα και της γονιμοτητας θα ημουν',
δεν της ειπα,ουτε,για τους πυροβολισμους στην οδο Sveavägen,
ανικανοτητα του θυματος να καταστρεψει τη σχεση του με τον θυτη,σκεφτηκα,
το βραδυ δειπνισαμε στο εστιατοριο Lilla Ego,Västmannagatan 69,σερβιριστηκαμε ενα
πιατο με ρεγγα καπνιστη με παρμεζανα,η Freyja φαινονταν να το απολαμβανει,το επομενο
ηταν tuna tartar με αβοκαντο,σουσαμι,και τελος το επιδορπιο,βανιλια κρεμα με καρυδια,
η Freyja μου μιλουσε για ενα παλαιοτερο ντοκυμαντερ της,το 2014,για την ιστορια της
Στοκχολμης,
'σε κειμενο του 1252 για πρωτη φορα αναφερεται η Στοκχολμη αναφερεται για το εμποριο
σιδηρου απο τα ορυχεια του Μπεργκσλαγκεν...',
ενα ζευγαρι,μια γυναικα κι ενας αντρας,περπατουσαν αργα τη νυχτα σε αποσταση πενην-
τα,περιπου,μετρα μπροστα μου,οι σκιες εκτεινονταν πισω τους μακροστενες,
υποστηρικτικη συμπεριφορα του θυματος στο θυτη
'μετα το τελος της εποχης των Βικινγκς'ακουσα τη φωνη της Freyja 'το 1397 εγινε η Ενωση
του Καλμαρ,Δανιας Σουηδιας Νορβηγιας,το 1523,απο φορερες αναταραχες εξ αιτιας της
επιβαλομενης ηγεμονιας της Δανιας,η Σουηδια αποχωρησε'
πυροβολησε με μαγκνουμ 357 τον αντρα δυο φορες στο στομαχι και τη γυναικα στη πλατη,
αρνητικα συναισθηματα απο το θυμα προς την οικογενεια του,τους φιλους του,τις αρχες.
'στις 8 Νοεμβριου 1520' συνεχισε η Freyja να μου αφηγειται την ιστορια,'οι Δανοι επνιξαν
στο αιμα τη Στοκχολμη,το Λουτρο Αιματος της Στοκχολμης'
απο το εστιατοριο φυγαμε μετα τα μεσανυχτα,ηθελα να περιπλανηθουμε μεσα στα πολυ
στενα δρομακια της Gamla Stan της Παλιας Πολης,εγω εισχωρουσα μεσα τους αφοβα,
η Freyja φοβονταν,'ελα'της φωναζα απ'το βαθος,'μη φοβασαι,η Σουηδια ειναι ασφαλης',
την πλησιασα και την τραβηξα απ'το χερι μεσα,'μη το λες αυτο' μου ειπε με φωνη που
ετρεμε,
βγηκαμε απ'το δρομακι στο κεντρικο δρομο Sveavägen,ενας μοναχικος διαβατης στο βα-
θος,'ισες οι πιθανοτητες η' να αυτοκτονησει η' να δολοφονησει', αστειευτηκα,'δεν ειναι
η ωρα καταλληλη γι'αστεια'ακουσα αυστηρη τη φωνη της Freyja,την αλλη μερα,μετα τις
10 η ωρα,με το Volvo XC90 της Freyja πηγαμε στο νησι Södermalm,νοτια της παλιας πολης,
ηπιαμε καφε στο SoFo,South of Folkungagatan,στη πλατεια Nytorget φαγαμε,στο παρκο
Vita Bergen πολλες παρεες,κυριως νεαρων,κανανε πικ νικ,
.
.
.
Ανθιππη,Παρθενιος ο Νικαευς-Περι ἐρωτικων παθηματων-2μ χ 4μ-ακρυλικο
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Παρθένιος ο Νικαεύς-Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων
32.Περὶ Ἀνθίππης-33. Περὶ Αἰσάονος
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
32. Περὶ Ἀνθίππης
[32.1] Παρὰ δὲ Χάοσι μειρακίσκος τις τῶν πάνυ δοκίμων Ἀνθίππης ἠράσθη. ταύτην ὑπελθὼν πάσῃ μηχανῇ πείθει αὐτῷ συμμιγῆναι· ἡ δὲ ἄρα καὶ αὐτὴ οὐκ ἐκτὸς ἦν τοῦ πρὸς τὸν παῖδα πόθου· καὶ ἐκ τοῦδε λανθάνοντες τοὺς αὑτῶν γονεῖς ἐξεπίμπλασαν τὴν ἐπιθυμίαν. [32.2] ἑορτῆς δέ ποτε τοῖς Χάοσι δημοτελοῦς ἀγομένης καὶ πάντων εὐωχουμένων, ἀποσκεδασθέντες εἴς τινα δρυμὸν κατειλήθησαν. ἔτυχε δὲ ἄρα ὁ τοῦ βασιλέως υἱὸς Κίχυρος πάρδαλιν διώκων, ἧς συνελαθείσης εἰς ἐκεῖνον τὸν δρυμὸν ἀφίησιν ἐπ᾿ αὐτὴν τὸν ἄκοντα. καὶ τῆς μὲν ἁμαρτάνει, τυγχάνει δὲ τῆς παιδός· [32.3] ὑπολαβὼν δὲ τὸ θηρίον καταβεβληκέναι ἐγγυτέρω τὸν ἵππον προσελαύνει· καὶ καταμαθὼν τὸ μειράκιον ἐπὶ τοῦ τραύματος τῆς παιδὸς ἔχον τὼ χεῖρε ἐκτός τε φρενῶν ἐγένετο καὶ περιδινηθεὶς ἀπολισθάνει τοῦ ἵππου εἰς χωρίον ἀπόκρημνον καὶ πετρῶδες. [32.4] ἔνθα δὴ ὁ μὲν ἐτεθνήκει, οἱ δὲ Χάονες, τιμῶντες τὸν βασιλέα, κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον τείχη περιεβάλοντο καὶ τὴν πόλιν ἐκάλεσαν Κίχυρον. [32.5] φασὶ δέ τινες τὸν δρυμὸν ἐκεῖνον εἶναι τῆς Ἐχίονος θυγατρὸς Ἠπείρου, ἣν μεταναστᾶσαν ἐκ Βοιωτίας βαδίζειν μεθ᾿ Ἁρμονίας καὶ Κάδμου, φερομένην τὰ Πενθέως λείψανα, ἀποθανοῦσαν δὲ περὶ τὸν δρυμὸν τόνδε ταφῆναι· διὸ καὶ τὴν γῆν Ἤπειρον ἀπὸ ταύτης ὀνομασθῆναι.
32. Περὶ Ἀνθίππης
[32.1] αναμεσα στους Χαονες καποιος νεαρος απ'τους πιο ξεχωριστους την Ανθιππη ερωτευ-
τηκε.αυτη επιχειρωντας καθε τεχνασμα την πειθει μ'αυτον να σμιξει.ομως κι αυτη δεν ηταν
αδιαφορη του ποθου προς το παιδι.κι απ'αυτο το σημειο κρυφα ξεφευγοντας απ'τους γονεις
τους εξεπληρωσαν την επιθυμια.[32.2] οταν δε εορτη καποτε στους Χαονες με δημοσια εξοδα
τελουνταν κι οι παντες διασκεδαζαν,ξεγλιστρωντας σε καποιο πυκνο δασος κλειστηκαν.τοτε
ετυχε ο γιος του βασιλια Κιχυρος λεοπαρδαλη να καταδιωκει,η οποια επειδη κλειστηκε σ'εκει-
νο το πυκνο δασος πεταξε πανω της το ακοντιο.και σ'αυτη αστοχευειπετυχαινει ομως τη
κοπελα. [32.3]πιστευοντας δε πως το θηριο ειχε χτυπησει πιο κοντα τ'αλογο πλησιαζει.και
βλεποντας καθαρα τον νεαρο πανω στο τραυμα της κοπελας να'χει το χερι τα μυαλα εχασε και
στριφογυριζοντας γλιστραει απ'τ'αλογο σε χωρο αποκρημνο και πετρωδες. [32.4]οπ'εκει αυτος
εχει πεθανει,οι δε Χαονες,τιμωντας το βασιλια,αυτον τον τοπο με τειχη περιεβαλαν και την
πολη καλεσαν Κιχυρο. [32.5]καποιοι δε λενε οτ'εκεινο το πυκνο δασος ανηκει στου Εχινου τη
θυγατερα Ηπειρο,αυτη που μεταναστευσε απ' τη Βοιωτια ακολουθουμενη απο την Αρμονια
και τον Καδμο,φερνωντας του Πενθεα τα λειψανα,οταν δε πεθανε κοντα στο πυκνο δασος
αυτο'δω ταφηκε.γι'αυτο και τη γη Ηπειρο απ'αυτη ονοματησαν.
.
.
33. Περὶ Αἰσάονος
(Ἱστορεῖ Ξάνθος Λυδιακοῖς καὶ Νεάνθης β΄ καὶ Σιμμίας ὁ Ῥόδιος)
[33.1] Διαφόρως δὲ τοῖς πολλοῖς ἱστορεῖται καὶ τὰ Νιόβης. οὐ γὰρ Ταντάλου φασὶν αὐτὴν γενέσθαι, ἀλλ᾿ Ἀσσάονος μὲν θυγατέρα, Φιλόττου δὲ γυναῖκα· εἰς ἔριν δὲ ἀφικομένην Λητοῖ περὶ καλλιτεκνίας ὑποσχεῖν τίσιν τοιάνδε· τὸν μὲν Φίλοττον ἐν κυνηγίᾳ διαφθαρῆναι, τὸν δὲ Ἀσσάονα τῆς θυγατρὸς πόθῳ ἐχόμενον αὐτὴν αὑτῷ γήμασθαι· [33.2] μὴ ἐνδιδούσης δὲ τῆς Νιόβης, τοὺς παῖδας αὐτῆς εἰς εὐωχίαν καλέσαντα καταπρῆσαι. καὶ τὴν μὲν διὰ ταύτην τὴν συμφορὰν ἀπὸ πέτρας ὑψηλοτάτης αὑτὴν ῥῖψαι, ἔννοιαν δὲ λαβόντα τῶν σφετέρων ἁμαρτημάτων διαχρήσασθαι τὸν Ἀσσάονα ἑαυτόν
33. Περὶ Αἰσάονος
[Ιστορει ο Ξανθος στα Λυδιακα και ο Νεανθης στο β' βιβλιο και ο Σιμιας ο Ροδιος]
[33.1]Διαφορετικα με τους πολλους ιστορουνται και τα της Νιοβης.γιατι λενε πως απ'τον
Τανταλο αυτη δεν γεννηθηκε,αλλα του Ασσαονα θυγατερα,του Φιλοττου γυναικα.σε φιλο-
νικια οταν ηρθε με τη Λητω για τα πιο ομορφα παιδια υπεστει την τιμωρια αυτην εδω.τον
μεν Φιλοττον στο κυνηγι σκοτωσε,τον δε Ασσαονα με τον ποθο της θυγατερας κατεχομενον
αυτη μ'αυτον να παντρευτει.[33.2]επειδη η Νιοβη δεν το δεχτηκε,τα παιδια της αφου σε
γευμα καλεσε κατακαυσε.κι αυτη απ'αυτη τη συμφορα απο πολυ ψηλη πετρα ριχτηκε,κατα-
λαβαινοντας δε τ'αμαρτηματα του ο Ασσαονας αυτοκτονησε.
.
.
.
Woman-2μ Χ 4μ-ακρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τομυρις.Ηροδοτου Ιστοριαι.Βιβλιο Α' Κλειώ.204-226- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
όταν με δόλο ο Κύρος σκότωσε το γιο της,οργίστηκε πολύ και του παραγγειλε:αφού,βασιλιά,τόσο δίψας για αίμα, εγώ,σου ορκίζομαι,θα σε ξεδιψασω,.και πράγματι σε τρομερή μάχη αφάνισε το στρατό του και βαδίζοντας μέσα στους νεκρούς στρατιώτες τον βρήκε,του'κοψε συριζα το κεφάλι
και μέσα σε σακκο γεμάτο μ' ανθρώπινο αίμα το βούτηξε.τωρα,βασιλιά,του φώναξε,πιες όσο αίμα θες,χόρτασε,εγώ την υπόσχεση μου εξεπληρωσα,
αυτά έγιναν στη βασίλισσα των Μασσαγετων
Τομυρις κι έτσι τελείωσε ο Κύρος Β' των Περσων
214.5 "σὺ μὲν ἐμὲ ζῶσάν τε καὶ νικῶσάν σε μάχῃ ἀπώλεσας, παῖδα τὸν ἐμὸν ἑλὼν δόλῳ· σὲ δ᾽ ἐγώ, κατά περ ἠπείλησα, αἵματος κορέσω
.
.
.
The Enigma-1,2-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Dialogoi-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Mann,Frau,im Zimmer]
-Die Zeit war ideal
-ok
-eine Geschichte
-so klein
-ein Korper
-Ich bin Ich bin
-egal was kommt
-Ich erzahlte aus einem Buch
-Es bewegt mich
-Ich habe mit dir gesprochen
-Ich weiss nicht,warum wir so weit gegangen sind
-seines Zimmer,das Licht,I hore deinen Schritt,die Tur offnet
-Ich Angst habe,Ich habe immer Angst
-Ich warte and immer warte,Ich schliesse meine augen um nicht zu sehen
-die Dunkelheit,Ich blind wurde,
-wir reden miteinander,Heute weiss Ich nicht,das ist die Wahrheit.,in der tiefsten Stille,
in der Erinnerung
-das ist Labyrinth,es ist nicht leight auszudrucken ,
-es war nicht so.
-Lange war der Sommer.Aber wer bist du?
-Wir erinnern uns
-Ich offne das Fenster.Licht.von meinem Korper.unsere menschliche Welt.
-Ich weiss gut.Ich weiss gut.
-Ich versuche nicht zu erkennen,wer Ich bin
-Ich liebe das Licht,es Hoffnung gibt
Διαλογοι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Αντρας,Γυναικα,στο δωματιο]
-ο χρονος ηταν ιδανικος
-οκει
-μια ιστορια
-τοσο μικρη
-ενα σωμα
-εγω ειμαι εγω ειμαι
-δεν εχει σημασια τι
-διηγουμαι απο ενα βιβλιο
-αυτο με συγκινει
-εγω μαζι σου μιλαω
-δεν γνωριζω,γιατι τοσο μακρυα απομακρυνθηκαμε
-το δωματια σου,το φως,ακουσα το βημα σου,η πορτα ανοιξε
-ανησυχω,παντα ανησυχω
-περιμενω και παντα περιμενω,κλεινω τα ματια μου για να μη βλεπω
-το σκοταδι,θα τυφλωθω
-εμεις μιλαμε ο ενας στον αλλον,σημερα εγω δεν γνωριζω τιποτα,αυτο ειναι η αληθεια
στην πιο βαθεια σιωπη,στη μνημη
-αυτο ειναι λαβυρινθος,δεν ευκολο να το εκφρασεις
-δεν ηταν ετσι
-μακρυ ηταν το καλοκαιρι.Αλλα ποιος εισαι;
-εμεις θυμομαστε εμας
-ανοιγω το παραθυρο.φως.απο το κορμη μου.ο δικος μας ανθρωπινος κοσμος.
-γνωριζω καλα.γνωριζω καλα
-δεν ζητω να μαθω,ποιος ειμαι
-αγαπω το φως,αυτο ελπιδα δινει
.
.
.
3 Συνθέσεις-2μ Χ 4μ-ακρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ιστορίες του κ.Κ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-καποιος σπουδαστής ρώτησε τον κ.Κ τι είναι ελευθερια,κι εκείνος του απάντησε:φίλε μου ο πιο κατάλληλος να ρωτήσετε είναι ένας φυλακισμένος
-ο κ.Κ γευματιζε με μια ωραία φίλη του.Μα εσείς δεν αγγίξατε καθόλου το φαγητό,σχολίασε εκείνη.Επειδη,κυρία μου,της απάντησε,η λαιμαργία μου δεν θα ήταν καθόλου κολακευτική για σας.
-ενα ταξίδι,σε μια μακρυνή ξένη χώρα,θα σας ανανέωνε,τον συμβούλεψε κάποιος φίλος.Κι ο κ.Κ του απάντησε:Αυτο, ακριβώς,φιλε μου,φοβάμαι,την ανανέωση των ιδεών μου
-ο κ.Κ επιδεικτικά δεν έδωνε σε ζητιάνους.Γιατι ήθελε να τους διδάξει την επανάσταση κι όχι την ελεημοσύνη,ετσι,σκεφτόταν,πιο πολύ θα τους ευεργετουσε
-η κυρία αυτή φαίνεται να ενδιαφέρεται για σένα,του ψιθύρισε ένας γνωστός σ'ενα κοσμικό πάρτι.Μαλλον,του απάντησε ο κ.Κ,ενδιαφέρει τη φαντασία σας
-μετα τη διάλεξη ενός καθηγητού με θέμα:Η Νέα Κοινωνία,πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση ,σχολίασε ένας γνωστός στον κ.Κ.Φυσικα,απάντησε ο κ.Κ,157 φορές,μέτρησα, ακούστηκε η έκφραση Νέα Κοινωνία,
.
.
.
piano-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Συμπύκνωση ιστοριων-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στο δωμάτιο,το πιάνο,μια άγνωστη γυναίκα έπαιζε,ένα πορτοκαλι ψαράκι στη γυαλα,'η χορογραφία του'ειπε η γυναίκα,συνέχιζε να παίζει,'ονειρευομαστε μια πραγματικότητα ανύπαρκτη'του είπε μόλις τελείωσε,'δεν συμφωνείς;',κούνησε καταφατικά το κεφάλι,η γυναίκα σηκώθηκε,πήρε τη γυάλα του ψαριού στα χέρια της,'ποσο εύθραυστη η ζωή του ειναι'χαμογελασε,'αν αφήσω να πέσει η γυαλα',φοβήθηκε μην το κάνει,'καποτε είμαστε παιδια'ειπε η γυναίκα κι έβαλε τη γυάλα στη θέση της,'λες να κατάλαβε;τον ρώτησε,'ποιος ξέρει;ισως'απαντησε,'το πιάνο είναι η προέκταση μου''ακουγε τη γυναίκα,'ν'αγγιζεις τα πλήκτρα,ο ήχος',αυτό,ακριβώς,τον γοήτευε και τον δέσμευε σ'αυτη,'η δύναμη σου'της είπε,η γυναίκα κάθησε στο καθρέφτη,'πως θέλεις να βαφτώ;' τον ρώτησε,δίστασε ν'απαντησει,στο τέλος είπε,'δεν ξερω',πήγε στο παράθυρο,μια σειρά λευκές,στο βάθος η θάλασσα,η γυναίκα έπαιζε στο πιάνο,γύρισε και την κοίταξε,η πλάτη της,ο λαιμός,τα μαλλιά,'πρωτη φορά αυτό το παιζω'του είπε,'ολα μπορεί να γίνουν για πρώτη φορά',ξαναγύρισε στο τοπίο έξω απ' το παράθυρο,'πως φωτίζει αυτή τη στιγμή ο ήλιος 'σκεφτηκε,'αυτη η γυναίκα ποια είναι; και τι με συνδέει μαζί της;',η μνήμη δεν τον βοηθούσε,στο δωμάτιο,τώρα,η γυναίκα κάθονταν μπροστά στον.καθρεφτη,'ειμαστε συνεχως στο παρόν,ούτε παρελθόν ούτε μελλον'μιλησε η γυναίκα,
'παραξενο φαίνεται,αλλα, αλήθεια,δεν είναι καθόλου παράξενο,θα πεις:είναι αδυνατο,τι σημαίνει αδύνατο;'συνεχισε εκείνη,'κατι που δεν το φανταζόμαστε,η' κάτι που δεν το νομίζουμε πραγματικό,όπως αυτή τη συνάντησή μας,τη θεωρείς η' φανταστική η' μη πραγματική,όμως δεν μπορείς ν'αμφισβητησεις,ότι και οι δύο βρισκόμαστε εδώ,σ'αυτη το δωμάτιο,και συζητούμε,λέμε αυτά εδώ,είμαστε εδώ,όπως και να'χει,δες το πρόσωπο μου',το βλέπει,'μπορω να του δώσω ότι μορφή θέλω,όπως και να του καταστρέψω οποιαδήποτε μορφη',την έβλεπε ν'αλλάζει πρόσωπα,'κανενα απ'αυτα τα πρόσωπα δεν θα σου θυμίσει τιποτα',η γυναίκα σηκώθηκε απ'τον καθρέφτη,'ειμαστε σαν το ψάρι στη γυάλα,αεικινητοι,αδιάφοροι ποιος μας παρατηρει',ξανακαθησε στο πιάνο,άρχισε να παίζει,'το ίδιο εργο'του είπε,'μα τώρα είναι όλα διαφορετικά,γνωρίσαμε πολλά αλλά και ξεχάσαμε πολλα'
.
.
.
Woman-2μ Χ 4μ-σκρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.vouvelis
Κρίσιμη Καταγραφη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο άντρας απέναντι της φλυαρουσε,η γυναίκα σηκώθηκε να φύγει,έφυγε,εκείνος τηλεφώνησε,
το πρόσωπο του σοβαρό,ελάχιστα λόγια,το τηλεφώνημα κράτησε λίγο,παραγγειλε μια δεύτερη μπύρα,κατάλαβε πως κινδύνευε,η γυναίκα κινδύνευε,έπρεπε να τον καταγγείλει,εκείνος την κοίταξε επίμονα,το βλέμμα του ψυχρό,προσπάθησε να μην φανεί φοβισμένη,ο άλλος σηκώθηκε,πήρε το τηλέφωνο της,ο άντρας ήταν στη πόρτα,άφησε το τηλέφωνο,από το παράθυρο είδε τη γυναίκα,σε λίγο τους είδε μαζι,η γυναίκα τον κρατούσε αγκαζε,το ζευγάρι χάθηκε,''αργησα,συγνωμη' άκουσε πίσω της τη φωνή του αντρα της,'με καθυστέρησε ένας πελατης',,ο άντρας κάθησε,'μια γυναίκα,
φοβόται πως ο άντρας της θα τη δολοφονησει' αυτό το είπε σχεδόν ψιθυριστά,'ηταν πολύ τρομαγμενη',παραγγειλε μια τρίτη μπίρα,του έβαλε στο ποτήρι,ο άντρας μιλούσε,αλλάζοντας συνεχώς θέματα,σχεδόν φλυαρουσε,εκείνη τον άκουγε αμίλητη,χωρίς να επεμβαινει
.
.
.
Italo Calvino-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[HOMAGE TO ITALO CALVINO Le citta invisibili]
Η ΠΟΛΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'αυτη η πολη,απο οσες επισκεπτηκα,και ειναι απειρες,ειναι η πιο καταληκτικη της αυτο-
κρατοριας σας,Μεγαλε Βασιλεα'αναφωνησε ο ξενος επισκεπτης συνεχιζοντας τις περιγρα-
φες των πολεων,'γοητευτηκα απο τις πλατιες λεωφορους της,την υπεροχη αρχιτεκτονικη
των κτιριων της,τα πολλα παρκα της,το ζωολογικο της κηπο,τι να πω για τη ζωντανια της,
τα καταστηματα ,το πλουτος της,ολα αυτα καταπληκτικα,ομως το πιο καταπληκτικο ηταν
αυτο που διαπιστωσα,πως ολοι οι κατοικοι της,που ειναι πολλα εκατομυρια,ο καθενας
ξεχωριστα ειχε την πιθανη μοιρα ενος ανθρωπου,ζουσαν τις διαφορετικες ζωες ενος
μοναδικου ανθρωπου,απο την πιο ταπεινη και αθλια ζωη εως την πιο υψηλη και ευγενικη,
ενος ζητιανου εως ενος εκατομυριουχου','και ανακαλυψες,ξενε,ποιος ηταν αυτος ο μονα-
δικος ανθρωπος;'ρωτησε φανερα περιεργος ο Μεγαλος Βασιλεας,'βεβαια και ανακαλυψα,
Μεγαλειωτατε,αυτος ημουν εγω'απαντησε θριαμβευτικα ο ξενος,'εγω ειμαι ο Δημιουργος
αυτης της πολης',τοτε ο Μεγαλος Βασιλεας χαμογελασε αινιγματικα,'ισως μεσα στα εκατο-
μυρια των κατοικων αυτης της πολης να υπαρχει η' να υπαρξει ο δολοφονος σου,η΄μηπως
υπηρξε;','βασει των πιθανοτητων,Μεγαλειωτατε,σιγουρα' απαντησε ψυχραιμα ο ξενος,
'και αυτο δεν σας ανησυχει,δεν σας φοβιζει;'ρωτησε ο Βασιλεας,'οχι,γιατι,Μεγαλε Βασιλεα,
εγω δεν ειμαι κατοικος αυτης της πολης,επομενως ειμαι ανυπαρκτος σε αυτη τη πολη,
επειτα ο δολοφονος μου πρεπει,η ' θα πρεπει,η' επρεπε,να δολοφονησει ολα τα εκατομυρια
των κατοικων της πολης,ετσι δολοφονοντας εμενα',την αλλη μερα ο Μεγαλος Βασιλεας
διεταξε την εκτελεση,με απαγχονισμο,του ξενου,με αυτο τον τροπο εξαφανιζοντας την πολη
του,
Σημειωση:
η ιστορια αυτη εχει λογικα σφαλματα,ο συγγραφεας της,ομως,παρ'ολ'αυτα,μη διορθωνοντας
τα,την εξεδωσε
.
.
Η ΠΙΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο ξενος επισκεπτης καταλαβε πως ο Μεγαλος Βασιλεας δεν πιστευε πια τις περιγραφες
των πολεων,συνεχισε ομως τη διηγηση,'πολλα χιλιομετρα μακρυα απο εδω,Μεγαλειωτατε,
προς τα βορεια της απεραντης αυτοκρατοριας βρισκεται αυτη η πολη,στη μεση μιας μεγαλης
πεδιαδας,ενας πλατυς ποταμος που ελισσεται διαρκως τη διασχιζει,τα παντα σε αυτη μου ειναι
γνωριμα κι αγαπημενα,γνωριζω ολες τις γεφυρες,ολους τους δρομους,ολα τα κτιρια,ολα τα
παρκα,ολους τους ανθρωπους της,εκει εχω ερωτευθει μια ομορφη κι ευγενικη γυναικα κι ειμαι
πολυ ευτυχισμενος.Αυτη τη πολη την επισκεφτομαι πολυ συχνα.Την ονειρευομαι καθε βραδυ
που πεφτω να κοιμηθω','Αυτη η πολη,ξενε'ειπε ο Μεγαλος Βασιλεας,'ειναι η πιο πραγματικη
πολη της αυτοκρατοριας μου απο ολες τις πολεις που μου εχεις περιγραψει και θα μου περι-
γραψεις'.
Εκεινο το βραδυ ο ξενος επισκεπτης δεν ονειρευτηκε τη πολη,ουτε και τα επομενα βραδυα,
επειδη η πολη ειναι πραγματικη,και τιποτα πραγματικο δεν μπορει κανενας ανθρωπος να
ονειρευτει.
Περιμενει καποια μερα,καποτε,μεσα στην απεραντη αυτοκρατορια να την συναντησει.
.
..
the chess' game-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥΣ [THE END OF CASE]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοιταξε το ρολοι.11:45.εξω η απεραντη πολη.λαβυρινθος.ενας ανθρωπος ολοι οι ανθρωποι.
εκανε τη κινηση στο σκακι.το αλογο.οχι,δεν αισθανονταν φοβο.τοσα χρονια συνηθισε.τωρα
περιμενε.αυτο το χρονο αυτο το μηνα αυτη την εβδομαδα αυτη τη μερα αυτη την ωρα αυτο
το λεπτο αυτο το δευτερολεπτο αυτη ακριβως τη στιγμη.μονο εχει περιεργεια πως θα ειναι
ο αλλος.περασαν χρονια απο τοτε.εχει πολυ θολη την αναμνηση του.ομως τη πραξη τη θυμαται
πολυ καθαρα.πως ακριβως εγινε.μπορει να την αναπαραστησει με την πιο παραμικρη λεπτο-
μερεια.ουτε σκληροτητα ουτε αδικια ουτε ατιμια ουτε προδοσια.επρεπε τοτε να γινει για να
ακολουθησουν ολα τα επομενα.οσα εγιναν κι οσα αναμενονται να γινουν.ηταν δυο πιονια ενος
παιχνιδιου.το παιχνιδι αρχισε κι επρεπε να τελειωσει.οποιαδηποτε στιγμη.ο χωρος της τελικης
εκτελεσης δεν ειχε σημασια.καποτε προτιμουσε να ειναι,να συμβει,οπως μια θεατρικη παρα-
σταση.η' μια κινηματογραφικη σκηνη.τωρα δεν τον ενδιαφερει.ειναι ετοιμος.λυτρωση;
παραιτηση;δικαιοσυνη;αδιαφορο.πολλες φορες στο παρελθον ειχε σκεφτει να τον αναζητησει
αυτος ο ιδιος.να τον παρακινησει να το κανει.να τον προκαλεσει.ο αλλος ηταν αορατος.ισως
ειχε πεθανει.ισως ειχε δειλιασει.ισως ειχε συγχωρεσει.αυτος,αντιθετα,με καθε τροπο καθιστου-
σε τον εαυτο του ορατο.υπερβολικα ορατο.στοχο.πολυαριθμες δημοσιες εμφανισεις,κοσμικες
συγκεντρωσεις,συνεντευξεις σε εφημεριδες,περιοδικα,παρουσιασεις σε τηλεορασεις,και η
αυτοβιογραφια που εκδωσε σε εκατομυρια αντιτυπα,με συνεχεις επαναεκδωσεις με συμπλη-
ρωμενα στοιχεια.ηταν αδυνατο να μην τον εντοπισει.ηθελε να του επιβληθει.να κυριαρχη-
σει.αυτος εδω ειναι παρων.να τον μισησει.να μην αντισταθει και να εκτελεσει.να τον παρα-
συρει.να γινει ενεργουμενο του.η σιωπη του τον εξοργιζε.ηξερε,κι αυτο ηταν το προσον του,
πως ηταν μεθοδικος,σχολαστικος,και εγωιστης.θα ενεργουσε οταν αυτος ο ιδιος το αποφασιζε.
κοιταξε το ρολοι.11:45.ο λαβυρινθος της πολης γυρω.επανεφερε το αλογο πισω στη θεση του.
η αναβαλομενη παρτιδα σκακι.αυτη,που τοτε,σαραντα χρονια πισω,διακοπηκε.η καρεκλα απε-
ναντι αδεια.τον περιμενει.βραδυασε.το φωτα στη πολη αναψαν.ο θορυβος της υποκουφος.
αποκοσμος.εκλεισε τα ματια.ισως ειχε αλλαξει προσωπο.χιλιαδες προσωπα.ισως εχουν συναν-
τηθει πολλες φορες.ισως εχουν συνεργασθει.ενας επιχειρηματιας.ενας νομικος συμβουλος.
ενας δημοσιογραφος.ενας οδηγος ταξι.ενας σωματοφυλακας του.ο επιμελητης της αυτοβιο-
γραφιας του.ο εκδοτης του.ακουσε το χτυπημα της πορτας.ανοιξε τα ματια.κοιταξε το ρολοι.
11:45.πατησε το κουμπι κι ανοιξε τη πορτα.ενας αντρας,ψηλος,στο αναστημα του,ξερακιανος,
και στη ηλικια του,μπηκε μεσα.'ηρθα για υποθεση'του ειπε.αυτος του εδειξε τη καρεκλα να
καθησει.ο αλλος καθησε και κινησε τον πυργο δυο θεσεις μπροστα.απαντησε με το αλογο
στη προηγουμενη θεση.αμιλητοι.η παρτιδα συνεχιζε.ο αντρας με μια κινησε τραβηξε τη
λεπτη,σχεδον αορατη,προσωπιδα απ'το προσωπο,οπως φιδι εμφανιζει το μεσα πουκαμισο
του.τωρα ειχε το προσωπο που ειχε τοτε οταν συνεβηκε εκεινο.αυτος δεν ταραχτηκε.συνεχι-
σε να παιζει.ο αξιωματικος στα μαυρα διαγωνια αιχμαλωτισε το αλογο του.'εξυπνη κινηση'
αντεδρασε ο αλλος,'και τωρα ματ' κανοντας τη κινηση του δικου του αξιωματικου στα λευκα
διαγωνια,διαισθανθηκε τη στιγμη,ο αντρας εβγαλε τη προσωπιδα του,τωρα,ειδε,το προσωπο
του σ'αυτον,ακριβως ο εαυτος του ο ιδιος απεναντι του,ακαριαια εκτυφλωτικη λαμψη,ισχυρος
ηχος,οξυς,ενιωσε δυνατο το καψιμο στη καρδια,ενα απεραντο λευκο χρωμα πλημμυρισαν τα
ματια του,αδιαφορο,επιβλητικο.το τελος της πραξης τους.ο αλλος πριν φυγει κοιταξε το ρολοι.
11:45.εξω βγαινοντας βυθιστηκε στον λαβυρινθο της πολης.
.
.
.
Anton Chekhov Άντον Τσέχωφ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Anton Chekhov's 24 Logoi-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ωραια,αφου το τσαι δεν ειναι ετοιμο ακομα,ας συζητησουμε φιλοσοφικα
ο ρολος του καλλιτεχνη ειναι να κανει ερωτησεις,κι οχι να τις απαντα
η γνωση καμια αξια δεν εχει αν δεν γινεται πραξη
τους ανθρωπους δεν τους νοιαζει αν ειναι χειμωνας η' καλοκαιρι οταν ειναι ευτυχισμενοι
η αγαπη,η φιλια,ο αλληλοσεβασμος δεν ενωνουν τοσο πολυ τους ανθρωπους απ'οσο
το κοινο μισος τους για κατι
αν φοβασαι τη μοναξια,μην παντρευεσε
τι ωραιος καιρος σημερα!δεν μπορεις να διαλεξεις αν πρεπει να πιεις τσαι η' να κρεμαστεις
η ιατρικη ειναι η νομιμη συζυγος μου και η λογοτεχνια η ερωμενη μου,οταν η μια με κουραζει,
περνω τη νυχτα με την αλλη
ακομη και στη Σιβηρια υπαρχει ευτυχια
ο κοσμος δεν ειναι τιποτα αλλο παρα η αντιληψη μας γι'αυτον
ενα πεινασμενο σκυλι δεν πιστευει σε τιποτα αλλο παρα σ'ενα κομματι κρεας
το χρημα,οπως και η βοτκα,μεταμορφωνει ενα ατομο σε εκκεντρικο
στη ζωη δεν μαθαινομαι μονο απο τα σημαντικα,αλλα κι απο τα ασημαντα επισης
υπαρχουν πολυ μεγαλες ιδεες στον κοσμο,οπου οι μισες απ'αυτες πρεσβευονται
απο ανθρωπους που σε τιποτα ποτε δεν εχουν δυσκολευτει
οταν διψας εχεις την εντυπωσεις πως μπορεις να πιεις ολοκληρο τον ωκεανο,οταν
ομως αρχισεις να πινεις και τελειωνεις μ'ενα δυο ποτηρια,αυτο ειναι η επιστημη
ο κοσμος καταστρεφεται οχι απο τις ληστειες και τις πυρκαγιες ,αλλα απο το μισος,την
εχθροτητα,απο τις μικροπρεπειες
ο ανθρωπος ειναι αυτο που πιστευει
οσο πιο εκλεπτυσμενος ειναι καποιος,τοσο πιο δυστυχισμενος ειναι
οταν πολλες θεραπειες συνιστωνται για μια αρρωστεια,σημαινει πως ειναι αγιατρευτη
το παθος πρεπει να κρυβεται σε μια κοινωνια οπου η ψυχροτητα και η αδιαφορια ειναι
τα σημαδια της καλης ανατροφης
η σοφια δεν ερχεται με τη ηλικια,αλλα με την εκπαιδευση και τη μαθηση
οι γιατροι κι οι δικηγοροι ειναι το ιδιο,η μονη διαφορα ειναι πως οι δικηγοροι απλα σε
ληστευουν,ενω οι γιατροι σε ληστευουν και σε σκοτωνουν ταυτοχρονα
ειναι πιο ευκολο να γραψεις για τον Σωκρατη παρα για μια νεαρη γυναικα η' ενα μαγειρα
δεν υπαρχει τιποτα πιο τρομερο,πιο προσβλητικο και πιο καταπιεστικο απο τη πληξη
.
.
.
Ludwig van Beethoven-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
FYR LUDWIG-LUDWIG VAN BEETHOVEN-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το φεγγαρι ανεβαινει το λοφο,ακουγεται ο γρυλος,η φωνη του κολυμπαει στο φως,μεσανυ-
χτα,δεν ακουει,τ'αυτια του βουιζουν,τρομερος θορυβος,ειχε δει,δεν θυμαται σε ποιον δρομο,
ενα νεαρος να κλωτσαει ενα γερο,ο γερος του φωναζε να τον βοηθησει,αυτο το καταλαβαινε
απ'το τεραστιο ανοιχτο του στομα ,δεν ηταν απο δειλια που δεν αντεδρασε,αλλωστε του
αρεσε σαν θεαμα,τον διασκεδαζε,το διηγηθηκε,την αλλη μερα,σ'ενα φιλο του,εκεινος τον
ακουσε απαθης,συνειθισμενα του ειπε,της μοδας στην εποχη μας,στο αστυνομικο τμημα που
κατηγγειλε το γεγονος παραλιγο να τον κρατησουν για ηθικο αυτουργο,αν ηταν ο πατερας σου
ετσι θα αντιδρουσες τον επιτημησαν,δεν καταφεραν ,σκεφτηκε,να τον κανουν να'χει τυψεις,
εκρυψε τα χερια στις τσεπες του παντελονιου του,γιατι κρυβεις τα χερια σου του φωναξαν
αγρια,ακουσε,εμπρος δειξ'τα,αλλιως θα σ'αναγκασουμε με τη βια,του τα τραβηξαν,ηταν φου-
σκωμενα τα δαχτυλα,καποιος σε χτυπησε του φωναξαν,ποιος.πες μας,ο πατερας μου,εισαι
ψευτης,προσεξε τι λες τον απειλησαν,ειναι αδυνατο να σε χτυπησε ο πατερας σου,καποια
μολυσματικη αρρωστια εχεις,θελησαν να τον γελοιοποιησουν,παιξε στο πιανο,δεν ακους,
παιξε,καθησε στο πιανο,επαιζε,στοπ,τον διεκοψαν,τι ασυναρτησιες,τι ειναι αυτο,για ηληθιους
μας περασες,προσποιησε πως ακουμπας τα χερια σου στα πληκτρα,αλλα κανενας ηχος,ενας
απατεωνας εισαι,εξαφανισου,στο διαδρομο ειδε το νεαρο να καπνιζει,δεν πιστευω να με μαρ-
τυρησες,τον κοιταξε αγρια,δεν αρνηθηκε πως μαρτυρησε,το προσωπο του νεαρου σκοτεινια-
σε,φοβασαι τον ρωτησε,εγω,οχι,πως σου περασε απ'το μυαλο,του απαντησε,τωρα θυμηθηκε
το δρομο που χτυπηθηκε ο γερος,και αληθεια εμοιαζε με τον πατερα του,το φεγγαρι φωτιζε
το πιανο,ο γρυλος επαναλαμβανε τον ρυθμο του,μπηκε στο δωματιο η Τερεζα,δεν κοιμομουν,
ανησυχησα,περιμενα να γυρισεις,του ειπε,η φωνη της τρυφερη,την κοιταξε,η καρδια του χτυ-
πουσε,εισαι ομορφη αγαπημενη,εκεινη γελασε,κι εσυ παντοτε γοητευτικα ρομαντικος,ενιωσε
λυπη,εγραψα αυτο για σενα,της ειπε,μπορεις,ακουσε τη Τερεζα,μα αυτο ειναι θαυμασιο,ανυ-
πομονω να το ακουσω,φοβαμαι μην γελοιοποιηθω μπροστα σου,δεν τολμησε να το πει,οταν
τελειωσε το εργο,ποσο πολυ θα ενθουσιασθει η μικρη Ελιζα,αναφωνησε εκεινη,της εδωσε τη
παρτιτουρα,ηταν χαρουμενη,του διηγηθηκε με ολες τις λεπτομερειες ποσο ευτυχισμενος ειναι
ο γαμος της,ο συζυγος της ειναι υπεροχος,τον λατρευει,ταξιδευουν συνεχεια,διασκεδαζουν,
υψηλες γνωριμιες,εκεινος ενιωσε πονο στο στομαχι,νομισα πως σου περασε,ανησυχη εκεινη,
δεν ειναι τιποτα,της ειπε,παντα,μετα απο λιγο,μου περναει,να περασε,ελεγε ψεματα,δεν ηθε-
λε να φανει αδυνατος,να τον λυπηθει,τι λες,αλλαξε θεμα εκεινη,ποια ειναι η γνωμη σου,
συμφωνεις μικρα παιδια,σχεδον βρεφη,να τα βαζουν να παιζουν πιανο μπροστα σε ακροα-
τηριο,το θαυμα ειναι εξαιρεση,της απαντησε,κι εγω δεν ημουν εξαιρεση,ο Αμαντεους,
ο Μοτσαρτ,ηταν,το φως του φεγγαριου αποψε τοσο σιωπηλο,σχολιασε εκεινη,Τερεζα,της ειπε,
εχω κουφαθει εντελως,δεν σου λεω ψεματα,θυμασε στη πρεμιερα της 9ης Συμφωνιας
η Καρολιν Ουνγκερ,η κοντραλτο,ευγενικα με γυρισε προς το κοινο,το ειδα να χειροκροταει,
ομως εγω δεν το ακουσα,θες Τερεζα να μου παιξεις το fur Elise,ο Ludwig van Beethoven σηκω-
θηκε και στο πιανο καθησε η Therese Malfatti von Rohrenbach zu Dezza,18 χρονων,εβλεπε
μαγεμενος τα λεπτα μακρυα ευκινητα δαχτυλα της να χαιδευουν το πιανο,ξεπερνουσαν σε
λευκοτητα τα κρινα,τα ματια του δακρυσαν,γι'αυτο ημουνα,τωρα ειμαι βεβαιος,σκεφτηκε,
προορισμενος σ'αυτο το κοσμο,δεν της ειπε πως δεν ακουσε,δεν ειχε σημασια,η ωραιοτητα
ειναι αφωνη,και μεσα στην απολυτη σιωπη ειναι αισθητη,Unsterbliche Geliebte,Aθανατη
Αγαπημενη,am 6ten Juli Morgends.Mein Engel, mein alles, mein Ich.την αλλη μερα εγραψε το
πρωτο γραμμα,Αγγελε μου,τα παντα μου,εαυτε μου,ποσο γλυκα φωτισθηκε το προσωπο της
στο φεγγαρι,το φεγγαρι ειναι πιανο,αγγιζω το πιανο αγγιζω το φεγγαρι αγγιζω το προσωπο
της,ψιθυρισε,τι ειπες Ludwich,εκεινη τον ρωτησε,εκεινος δεν την ακουσε,
.
.
.
.
Beethoven 9 - Chicago Symphony Orchestra - Riccardo Muti
https://youtu.be/rOjHhS5MtvA
.
.
Beethoven-Fur Elise
https://youtu.be/k_UOuSklNL4
.
.
Beethoven "Für Elise" Valentina Lisitsa Seoul Philharmonic
https://youtu.be/yAsDLGjMhFI
.
.
Beethoven - Moonlight Sonata (FULL)
https://youtu.be/4Tr0otuiQuU
.
.
.
Πασιφαη Κιρκη Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πασιφαη -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κιρκη -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πασιφαη Κιρκη Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
φαινεται απιστευτο,ομως συνεβηκε,η Κιρκη την διεκοψε,ο Αστεριων,αντρας με κεφαλι ταυρου,
γελασε,ενα τερας,ειδε το στενοχωρημενο υφος της Πασιφαης,ενταξει,διορθωσε,ενα μυθολογι-
κο τερας,δεν θα σε πιστεψει,μοιχεια ειναι,αυτο θα σκεφτεται,και φυσικα,παλι γελασε,δεν μπο-
ρεις ολες να τις μεταμορφωσεις σε φιδια,μην ειρωνευεσαι Κιρκη,τα δικα σου γουρουνια ειναι
αληθεια,ολα ειναι ψεματα,αντεδρασε η Κιρκη,τεχνασματα,για τη φημη του επαγγελματος μας,
φαρμακευτρες,φιλοξενησα τον Οδυσσεα,τον ηθελα γι'αντρα μου,δεν καταφερα να τον κρατη-
σω,ενα φαρμακο και θα τον κραταγα,οχι δεν τον ηθελα ετσι αβουλο,αιχμαλωτο,να προσεχεις
τη μικρη,την Αριαδνη,πολυ την επιρρεαζει η Μηδεια,παντα η Μηδεια ηταν παθιασμενη,παραξε-
νη,κρυψινους,λενε πολλα γι'αυτην,εγω δεν τα πιστευω,αντεδρασε η Πασιφαη,η Αριαδνη μου
εχει καταθλιψη,ερωτικη απογοητευση,δυο φορες την προλαβαμε,θα την χαναμε,η Μηδεια
νομιζω μπορει να την βοηθησει,αυτη τουλαχιστον,αν ειναι αληθεια αυτα που λεγονται,ενεργει
εκδικητικα,και ποιον ,τωρα,θα εκδικηθει η Αριαδνη,την διεκοψε η Κιρκη,τον Θησεα;,δεν ξερω,
απαντησε σκεφτικα η Πασιφαη,την κοιταξε τρομαγμενη,ο Μινωταυρος;,πως δεν το σκεφτηκα
πριν,κινδυευει ο Μινωταυρος,δεν κινδυευει ο Αστεριων,Πασιφαη,ακουσαν να επεμβαινει η
Μηδεια μπαινοντας στο δωματιο,κρυφακουσα τη συζητηση σας,καθησε απεναντι τους,αν
θελετε να ξερετε,η εκδικηση ειναι ενστικτο αυτοσυντηρησης,γυρισε το κεφαλι και φωναξε,
Αριαδνη,ελα μπες,η κοπελα εμφανισθηκε,η Μηδεια σηκωθηκε και την αγκαλιασε,της χαιδεψε
τα μαλλια,χαμογελασε,εχεις ωραια μαλλια μικρη μου,την καθησε διπλα της,το σχεδιο μας θα
το παιξουμε οπως ηθοποιοι παιζουν σε θεατρο,σκηνικο ο λαβυρινθος,τρεις ρολοι,η Αριαδνη,
ο Θησεας,και ο Αστεριων ντυμενος Μινωταυρος,στο εργο η ερωτευμενη Αριαδνη δινει τον
μιτο,το κουβαρι,στον Θησεα,κι ο ηρωας Θησεας μπαινει μεσα στον λαβυρινθο συναντα,οχι,
μην τρομαζεις Πασιφαη,τον ιδιο τον Αστεριωνα,αλλα ενα ομοιωμα,τον Μινωταυρο, και τον
σκοτωνει,αυτο βολευει τον μυθο του,εδρεωνει τη φημη του στην Αθηνα,και βγαινει εξω απο
τον λαβυρινθο οχι ο Θησεας αλλα ενα ομοιωμα του,ο πραγματικος Θησεας ειναι κλεισμενος
μεσα στον Λαβυρινθο,στα ματια των δυο αλλων βλεπει τη δυσπιστια,εχετε δικιο,πολυ αφελες,
τιποτα δεν ειναι αληθεια,ενα πραγματικο θεατρο με επαγγελματιες ηθοποιους,τα προσωπεια
της Αριαδνης,του Θησεα,του Μινωταυρου,τον πραγματικο Θησεα τον εκοψα κομματια οπως
τον Αψυρτο,τον αδελφο μου,τοτε που φευγαμε απ'την Κολχιδα με τον Ιασωνα,το βλεμμα της
σκληρυνε,το ιδιο και η φωνη,και πεταξα τα κομματια στη φωτια να καουν,
Στοπ.Σ'αυτο το σημειο επεμβηκε ο σκηνοθετης διακοπτωντας τη σκηνη.Κυριες μου,για σημερα
τελειωσαμε,αυριο θα επαναλαβουμε τη σκηνη,ενα δυο πραγματα πρεπει να διορθωθουν,στο
υφος,στους χρονους,στη κινηση,εσεις,φυσικα,δεν φταιτε,ολα ηταν αψογα,οι ατελειες οφειλον-
ται σε μενα,και το σεναριο θελει καποια τροποποιηση,σας ευχαριστω πολυ,μπορειτε να απο-
συρθητε για ξεκουραση,
οι τρεις γυναικες μαζι με τη κοπελα δειπνισαν στο εστιατοριο του ξενοδοχειου που διεμεναν,
'εχουμε ενα μηνα ακριβως σημερα εδω'ειπε η Πασιφαη,'και για τριακοστη φορα παιζουμε
την ιδια σκηνη' πηρε το λογο η Κιρκη,'και ποτε δεν γινεται καμια αλλαγη ουτε στο υφος,ουτε
στους χρονους,ουτε στη κινηση,ουτε στο σεναριο' συνεχισε η Μηδεια,'κι εγω παρ'ολ'αυτα
παραμενω η Αριαδνη και πασχω απο καταθλιψη'ειπε με προσποιητο παραπονο η κοπελα,κι οι
τρεις γυναικες εσκασαν στα γελια,
κλεισμενες στο λαβυρινθο
.
.
piano Πασιφαη Κιρκη Μηδεια-piano composition χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/mwelY1GwamE
.
.
.
Fats Waller-jazzman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
FATS WALLER/AL CAPONE
1926,Σικαγο,νυχτα,γκαγκστερς απαγαγουν τον πιανιστα και τραγουδιστη της τζαζ Fats Waller
και τον μεταφερνουν στο Hawthorne Inn,εντρομο,με την απειλη οπλου,τον καθιζουν στο
πιανο,'μποι,παιξε για τον μπος' διαταζει καποιος,,'ντανς,σουινγκ',αντρες γυναικες χορευουν,
γελια,αφθονα ποτα,εμφανιζεται ενας αντρας,σκληρο καπελο,πουρο,προλαβαινει να δει την
ουλη στ'αριστερο του μαγουλο πριν ο αντρας γυρισει το προσωπο προς το αλλο μαγουλο και
τη κρυψει,Al Capone'συστηνεται,'Εχω παθος με τη τζαζ,,μποι,σε μαζεψα για τη μπιρθντει μου',
ο Fats Waller μετα απο τρεις μερες βγηκε απ'το Hawthorne Inn κατα μερικες χιλιαδες ντολαρς
πλουσιωτερος,απο την απαγωγη του και φυσικα,δεν ανοιξε το στομα του,ουτε λογος,για τον
σημαδεμενο,οταν ρωτηθηκε για την εξαφανιση του προφασισθηκε αδιαθεσια,,πονοκεφαλο,
ενοχληση στο στομαχι,η' κατι τετοιο
FATS WALLER The very best
https://youtu.be/r7kKYJH-B14
.
.
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Γλάρος
όταν ο Κοστια αυτοπυροβολήθηκε στον Γλάρο του Άντον Τσέχωφ τότε την ίδια στιγμή ένας
γλάρος πέταξε πάνω απ'τη λίμνη,όχι έντρομος απ'τον πυροβολισμό,αλλά χαρούμενος από
την έλξη της ζωης
.
.
Salvador Dali -Narcissus
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ego/Ego
η φωτογραφία είχε αποκτήσει μια τεράστια επίδραση,άκρως ηδονιστική,να βλέπεις το είδωλο
σου,υπέροχο,καθηλωτικο,κυρίαρχο,κι αυτό να το προβάλεις επιθετικα στους άλλους,επιδεικνύ-
οντας την αυταρεσκη ανωτερότητα σου,αυτή η καθηλωτικο εικόνα δεν εμπεριέχει κανένα
κίνδυνο για σένα,,δεν είναι καθόλου όπως το νερό στον μύθο του Νάρκισσου ολέθρια,η φωτο-
γραφία είναι μόνο επιφάνεια,τίποτα κάτω απ' αυτή,δεν μπορεί να πέσεις μέσα της,να αυτο-
καταστραφεις,οπως σε προειδοποιεί,εμπαθως, η ψυχολογία,αντίθετα αυτό παρακολουθείται
από πολλούς που το θαυμάζουν,και κατ'αυτον τον τρόπο εμφανίζεται το είδωλο,θριαμβεύον,
σ'αυτους,εξουσιάζουντας τους,το κάτοπτρο του εγώ είναι οι άλλοι,όμως,δεν αποκλείεται,και
δεν είναι καθόλου απίθανο να συμβαίνει,οι αλλοι-κατοπτρο να είναι μόνο περίεργοι θεατές
σ'ενα ψυχοδραμα,στο δικό σου ego-ψυχοδραμα,υποκινητές της αυτοκαταστροφής σου,και
οι άπειρες φωτογραφίες σου να δείχνουν τελικά τον απωλεσθεντα εαυτό σου,εξαλείφοντας
την ηχώ του πραγματικού ενδιαφέροντος κοσμου
.
.
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πηνελόπη,πηνη,υφαδι+λεπω,εκτυλίσσω
όταν ο Οδυσσέας πληροφορήθηκε για το δόλο της γυναίκας του γέλασε,ύστερα σοβαρευοντας
είπε,'τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά,οι μνηστήρες δεν είναι ηλίθιοι, ειναι Έλληνες και γνωρί-
ζουν καλά τη γλώσσα,τι σημαίνει Πηνελόπη,να υφαίνει και να ξυφαινει,ευκολοκατανοητο,και
πόσο θα διασκεδάζουν που πολύ πριν να γίνουν αυτά,ο πατέρας της ο Ίκαρος της όταν τη
βάφτσε μωρό της έδωσε αυτό το όνομα,προδικάζουντας το μέλλον της,φυσικα και δεν είναι
καθόλου δόλος αυτό που είναι φανερό,άρα κάτι άλλο συμβαίνει,ίσως,δόλος να φανεί,έχει
συμφέρον, σε μένα πιστή σύζυγος,αλλ'αυτο δεν μ'ενδιαφερει καθόλου,πιστέψτε με,αυτό που
είναι για μένα το πιο σημαντικό είναι η δόξα μου,όπως τη φαντάστηκε λαμπρή ο ποιητης'
.
.
.
Salvador Dali-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Salvador Dali's 22 Logoi-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η ευφυια χωρις φιλοδοξια ειναι ενα πουλι χωρις φτερα
μην εχεις το φοβο της τελειοτητας,ποτε δεν θα την φτασεις
υπαρχει μια διαφορα αναμεσα σε μενα κι ενα τρελο,ο τρελος νομιζει πως ειναι υγιης ,
κι εγω ξερω πως ειμαι τρελος
ο σουρεαλισμος ειναι καταστρεπτικος,αλλα καταστρεφει μονο οτι περιοριζει τα οραματα μας
καθε πρωι οταν ξυπνω,βιωνω ξανα την υπερτατη ευχαριστηση,το να ειμαι ο Σαλβαντορ Νταλι
στα εξη μου χρονια ηθελα να ειμαι μαγειρας,στα εφτα μου ο Ναπολεοντας,κι αυτη η φιλοδοξια
μου δεν εχει ποτε σταματησει απο τοτε να μεγαλωνει
υπαρχουν καποιες μερες που εχω την αισθηση πως θα πεθανω απο υπερβολικη δοση κανοποι-
ησης
η μονη διαφορα αναμεσα σε μενα κι ενα τρελο ειναι οτι εγω δεν ειμαι τρελος
εκεινοι που αρνουνται να μιμηθουν οτιδηποτε,παραγουν τιποτα
η διαφορα αναμεσα σε ψευτικες αναμνησεις κι αληθινες ειναι η ιδια οπως και με τα κοσμημα-
τα,τα ψευτικα φαινονται πιο πραγματικα,και πιο λαμπερα
εγω δεν κανω ναρκωτικα,εγω ειμαι το ναρκωτικο
ο πρωτος αντρας που παρομοιασε τα μαγουλα μια νεαρης γυναικας με το τριανταφυλο προφα-
νως ηταν ποιητης,ο πρωτος ομως που το επανελαβε ηταν οπωσδηποτε ηλιθιος
ας οι εχθροι μου καταβροχθισουν ο ενας τον αλλον
το χρημα ειναι η δοξα
η ζωγραφικη ειναι ενα ελαχιστο μερος της προσωπικοτητας μου
πρεπει παντα να θυμομαστε πως η κινεζικη επανασταση δεν ηταν επανασταση των χωρι-
κων.αλλα της ακρας δεξιας
αληθινος καλλιτεχνης δεν ειναι αυτος που επηρεαζετε,αλλα αυτος που επηρεαζει αλλους
κομψη γυναικα ειναι αυτη που σε περιφρονει κι εχει ξυρισμενες τις μασχαλες της
το σπουδαιο ειναι να διασπειρεις της συγχιση,και οχι να την εξαλειφεις
η ομορφια θα πρεπει να ειναι φαγωσιμη ,η' να μην υπαρχει αλλιως
οι ανθρωποι αγαπουν το μυστηριο,κι αυτος ειναι ο λογος που αγαπουν τις ζωγραφιες μου
δωστε μου δυο ωρες δουλεια τη μερα,και τις αλλες εικοσιδυο θα τις ξοδεψω σε ονειρα
.
.
Salvador Dali's Logos-animation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/DB_jkzKvL3M
.
.
.
Jean Cocteau-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Jean Cocteau's 15 Logoi-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το στυλ ειναι ενας απλος τροπος να πεις πολυπλοκα πραγματα
ο ποιητης ειναι ενας ψευτης που παντα λεει αληθεια
οταν ενα εργο φαινεται να ειναι μπροστα απο την εποχη του,ειναι επειδη η εποχη ειναι
καθυστερημενη σε σχεση με το εργο
ο αληθινος ρεαλισμος συνισταται στην αποκαλυψη πραγματων που ξαφνιαζουν τα οποια
η συνηθεια κρατα κρυμενα και μας εμποδιζει να τα δουμε
μια κινηματογραφικη ταινια ειναι μια απολιθωμενη πηγη σκεψης
στο Παρισι ο καθενας θελει να ειναι ηθοποιος,και κανενας δεν ειναι ευχαριστημενος να
ειναι θεατης
η κινηματογραφικη ταινια τοτε μονο θα γινει τεχνη οταν τα υλικα κατασκευης της ειναι τοσο
φθηνα οσο το μολυβι και το χαρτι
το συναισθημα που προκυπτει απο ενα εργο τεχνης αξιζει μονο τοτε οταν δεν ειναι λαμβανεται
με συναισθηματικο εκβιασμο
πιστευω στη τυχη,γιατι πως αλλιως μπορεις να εξηγησεις την επιτυχια εκεινων που αντιπαθεις;
η πιο χειροτερη τραγωδια για ενα ποιητη ειναι να τον θαυμαζουν παρανοοντας τον
τα παιδια και οι μωροι κοβουν τον Γορδιο δεσμο που ο ποιητης ξοδευει τη ζωη του υπομονε-
τικα προσπαθωντας να τον λυσει
ενας καλλιτεχνης δεν μπορει να μιλησει για την τεχνη του περισσοτερο απ'οτι μπορει ενα φυτο
να συζητησει για κηπουρικη
το ακραιο οριο της σοφιας, ειναι αυτο που το κοινο καλει τρελα
το Λουβρο ειναι ενα νεκροτομειο,εσυ πας εκει για να ταυτοποιησεις τους φιλους σου
παντοτε προτιμουσα τη μυθολογια απο την ιστορια,η ιστορια ειναι αληθεια που γινεται
ψευδαισθηση, η μυθολογια ειναι μια ψευδαισθηση που γινεται πραγματικοτητα
.
.
.
Orfeo (1950) Jean Cocteau
.
.
https://en.wikipedia.org/wiki/Orpheus_(film)
.
.
.
Ludwig van Beethoven,Symphony No.9,Wilhelm Furtwängler.16-4-1942,Berlin
THE WILHELM FURTWAENGLER'S CREDO:
MUSIK UBER ALLES
NOT
DEUTCHLAND UBER ALLES
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΧΡΟΝΙΚΟ,16 Απριλιου 1942,Βερολινο,
Ludwig van Beethoven,Symphony No.9 in D minor opus 125
1.Allegro ma non troppo,un poco maestoso-2.scherzo,molto vivace-
3.adagio,molto e cantabile-4.finale,presto[Ode zu Freude.Ode to Joy]
Erna Berger,soprano-Gertrude Pitzinger,contralto-Helge Rosvaenge,tenor-
Rudolf Watzke,bass-Bruno Kittel,chorus-Berlin Philharmonic
conductor Wilhelm Furtwängler
μεσα στην αιθουσα στη μπροστινη θεση οι Führerelite,
ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler
και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichspropagandaleiter
Paul Joseph Goebbels
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ,ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
απο την αρχη της εκτελεσης της 9ης Συμφωνιας του Ludwig van Beethoven εως το τελος της
οι Führerelite,ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler και ο Εξοχωτατος
Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichspropagandaleiter Paul Joseph
Goebbels κουφαθηκαν εντελως,
ετσι το Φαντασμα του Μπετοβεν τους απεκλεισε απο τη μουσικη του,
ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
O Freunde, nicht diese Töne!
Sondern laßt uns angenehmere anstimmen,
und freudenvollere.
Freude!
Freude!
Freude, schöner Götterfunken
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum!
Deine Zauber binden wieder
Was die Mode streng geteilt;
Alle Menschen werden Brüder,
Wo dein sanfter Flügel weilt.
Wem der große Wurf gelungen,
Eines Freundes Freund zu sein;
Wer ein holdes Weib errungen,
Mische seinen Jubel ein!
Ja, wer auch nur eine Seele
Sein nennt auf dem Erdenrund!
Und wer's nie gekonnt, der stehle
Weinend sich aus diesem Bund!
Freude trinken alle Wesen
An den Brüsten der Natur;
Alle Guten, alle Bösen
Folgen ihrer Rosenspur.
Küsse gab sie uns und Reben,
Einen Freund, geprüft im Tod;
Wollust ward dem Wurm gegeben,
Und der Cherub steht vor Gott.
Every creature drinks in joy
at nature's breast;
Froh, wie seine Sonnen fliegen
Durch des Himmels prächt'gen Plan,
Laufet, Brüder, eure Bahn,
Freudig, wie ein Held zum Siegen.
Seid umschlungen, Millionen!
Diesen Kuß der ganzen Welt!
Brüder, über'm Sternenzelt
Muß ein lieber Vater wohnen.
Ihr stürzt nieder, Millionen?
Ahnest du den Schöpfer, Welt?
Such' ihn über'm Sternenzelt!
Über Sternen muß er wohnen.
Alle Menschen werden Brüder,
Ολοι οι ανθρωποι θα γινουν αδερφια
Seid umschlungen, Millionen!
αγκαλιασμενοι,Εκατομυρια ανθρωποι
επαναλβανει ο χορος μεσα στην απολυτη κουφοτητα των Führerelite
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ,Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ WILHELM FURTWAENGLER
-10 Απριλιου 1933 δημοσιο γραμμα του Wilhelm Furtwängler στον Goebbels:
μονο μια διαχωριστικη γραμμη παραδεχομαι:αυτη της καλης τεχνης απο τη κακη
...πρεπει ανθρωποι τετοιοι οπως ο Walter, Klemperer, Reinhardt και οι αλλοι,να ασκησουν
το ταλεντο τους στη Γερμανια
-ο Furtwängler ποτε δεν προσχωρησε στο Ναζιστικο Κομμα Nationalsozialistische Deutsche
Arbeiterpartei [NSDAP]
-αρνηθηκε να χαιρετησει ναζιστικα-ποτε δεν διηυθυνε το Horst-Wessel-Lied-ποτε δεν προσ-
φωνησε Heil Hitler στα γραμματα του στον Χιτλερ
-το 1934 ανοιχτα χαρακτηρησε τον Hitler :Εχθρο της Ανθρωπινης Φυλης
και τη πολιτικη κατασταση στη Γερμανια:Schweinerei,Χοιροστασιο
-το 1944 αρνηθηκε να υπογραψει τη δηλωση:Wir stehen und fallen mit Adolf Hitler
[Εμεις μενουμε και υποστηριζουμε μεχρι τελος τον Χιτλερ]
-οταν ο Goebbels του ζητησε να διευθυνει τη μουσικη σε ενα προπανδιστικο φιλμ για τον
Μπετοβεν αρνηθηκε απαντωντας του:
Απατασε ,Χερ Υπουργε,αν νομιζεις οτι μπορεις να εκμεταλευτεις τον Μπετοβεν
-λεγεται πως οταν ο Χιλτερ τον απειλησε πως θα τον στειλει σε στρατο συγκεντρωσης αν
δεν συμμορφωθει με το ναζιστικο καθεστως του απαντησε ειρωνικα:
Σ'αυτη τη περιπτωση,Herr Reichskanzler,θα εχω οπωσδηποτε καλη συντροφια
[τον Απριλιο του 1942 ο Wilhelm Furtwängler διηυθυνε με την Φιλαρμονικη του Βεολινου
την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν για τα γενεθλια του Χιτλερ,
στο τελος ο Goebbels σηκωθηκε και σφιγγοντας του το χερι του εδωσε συγχαρητηρια,
η σκηνη ειναι καταγεγραμμενη σε φιλμ]
το 1937,ο μεγαλος Ιταλος αντι-φασιστας μαεστρος Arturo Toscanini δεχθηκε να παρει μερος
στο Salzburg Festival με τη προυποθεση να μην συναντησει τον Furtwängler,ο οποιος αγνοων-
τας την απαγορευση συμμετοχης για ολους του Γερμανου μουσικους του Hitler και Goebbels
επαιξε την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν,
τελικα οι δυο μεγαλοι μαεστροι συναντηθηκαν :
Arturo Toscanini :Ξερω πως δεν εισαι μελος του κομματος,και πως εχεις βοηθησει Εβραιους,
Ομως οποιος διευθυνει στο Τριτο Ραιχ ειναι Ναζι
Wilhelm Furtwängler:πιστευεις οτι η τεχνη και η μουσικη ειναι εργαλειο προπαγανδας για
οποιαδηποτε εξουσια,ομως αυτο δεν ειναι σωστο.
Αν εγω σε Ναζιστικο καθεστως,ως μαεστρος,ειμαι Ναζιστης,σε Κομμουνιστικο θα ειμαι
Κομμουνιστης,σε Δημοκρατικο Δημοκρατης.
Οχι,χιλιες φορες οχι.
Η Μουσικη ανηκει σ'εναν διαφορετικο κοσμο και ειναι περα απο πολιτικες αλλαγες και γεγο-
νοτα
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
THE WILHELM FURTWAENGLER'S CREDO
MUSIC UBER ALLES
NOT
DEUTCHLAND UBER ALLES
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
ο Wilhelm Furtwängler απο τον Μεγαλο του,Μεταφυσικο,Ερωτα για τη Μουσικη κινδυνεψε
να χαρακτηρισθει Ναζι και Εχθρος της Ανθρωποτητας μενοντας εκεινα τα Χρονια της Βαρβαρο-
τητας 1933-1945 στη Γερμανια
ΑΥΤΟ ΠΟΥ [ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ] ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΙΣ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1942 ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ :
[στις 16 Απριλιου 1942,ο Furtwängler διευθυνοντας την 9η Συμφωνια του Ludwig van
Beethoven στο Βερολινο ειδε σε οραμα να διευθυνει μαζι του ο ιδιος ο Beethoven,και να τον
ενθαρρυνει,
στο τελος τον ακουσε να του λεει:
Wilhelm,μην φοβασαι,δεν ακουσαν τιποτα,ειναι νανοι και δεν μπορουν να αγγιξουν το Εργο
Ενος Γιγαντα.MUSIK UBER ALLES
Αυτα του ειπε το φαντασμα του Μπετοβεν και χαθηκε]
Οταν οι Führerelite,ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler χειροκρο-
τουσε θερμα και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichs
propagandaleiter Paul Joseph Goebbels του εσφιγγε το χερι ηξερε πως δεν ηταν τιποτα αλλο
παρα ενα θεατρο προπαγανδας απο κουφους υποκριτες
ALLE MENSCHEITE INTERASCTION:
ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ 9th SYMPHONY OF LUDIWIG VAN BEETHOVEN
FROM WILHELM FURTWAENGLER
Alle Menschen werden Brüder
Seid umschlungen, Millionen!
Freude!
Freude!
Τα Μερη:
I. Allegro ma non troppo, un poco maestoso
II. Scherzo: Molto vivace – Presto
III. Adagio molto e cantabile – Andante moderato – Tempo primo – Andante moderato
– Adagio – Lo stesso tempo
IV. Recitative: Presto – Allegro ma non troppo – Vivace – Adagio cantabile – Allegro assai
– Presto: O Freunde – Allegro molto assai: Freude, schöner Götterfunken – Alla marcia
–Allegro assai vivace: Froh, wie seine Sonnen – Andante maestoso: Seid umschlungen,
Millionen! – Adagio ma non troppo, ma divoto: Ihr, stürzt nieder – Allegro energico, sempre
ben marcato: (Freude, schöner Götterfunken – Seid umschlungen, Millionen!) – Allegro ma
non tanto: Freude, Tochter aus Elysium! – Prestissimo, Maestoso, Molto prestissimo: Seid
umschlungen, Millionen!
Ludwig van Beethoven,Symphony No.9,Wilhelm Furtwaengler.16-4-1942,Berlin
https://youtu.be/F54_nb2dc6w
.
.
.
Ludwig van Beethoven,Symphony No.9,Wilhelm Furtwängler.16-4-1942,Berlin
THE WILHELM FURTWAENGLER'S CREDO:
MUSIK UBER ALLES
NOT
DEUTCHLAND UBER ALLES
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΧΡΟΝΙΚΟ,16 Απριλιου 1942,Βερολινο,
Ludwig van Beethoven,Symphony No.9 in D minor opus 125
1.Allegro ma non troppo,un poco maestoso-2.scherzo,molto vivace-
3.adagio,molto e cantabile-4.finale,presto[Ode zu Freude.Ode to Joy]
Erna Berger,soprano-Gertrude Pitzinger,contralto-Helge Rosvaenge,tenor-
Rudolf Watzke,bass-Bruno Kittel,chorus-Berlin Philharmonic
conductor Wilhelm Furtwängler
μεσα στην αιθουσα στη μπροστινη θεση οι Führerelite,
ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler
και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichspropagandaleiter
Paul Joseph Goebbels
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ,ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
απο την αρχη της εκτελεσης της 9ης Συμφωνιας του Ludwig van Beethoven εως το τελος της
οι Führerelite,ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler και ο Εξοχωτατος
Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichspropagandaleiter Paul Joseph
Goebbels κουφαθηκαν εντελως,
ετσι το Φαντασμα του Μπετοβεν τους απεκλεισε απο τη μουσικη του,
ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
O Freunde, nicht diese Töne!
Sondern laßt uns angenehmere anstimmen,
und freudenvollere.
Freude!
Freude!
Freude, schöner Götterfunken
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum!
Deine Zauber binden wieder
Was die Mode streng geteilt;
Alle Menschen werden Brüder,
Wo dein sanfter Flügel weilt.
Wem der große Wurf gelungen,
Eines Freundes Freund zu sein;
Wer ein holdes Weib errungen,
Mische seinen Jubel ein!
Ja, wer auch nur eine Seele
Sein nennt auf dem Erdenrund!
Und wer's nie gekonnt, der stehle
Weinend sich aus diesem Bund!
Freude trinken alle Wesen
An den Brüsten der Natur;
Alle Guten, alle Bösen
Folgen ihrer Rosenspur.
Küsse gab sie uns und Reben,
Einen Freund, geprüft im Tod;
Wollust ward dem Wurm gegeben,
Und der Cherub steht vor Gott.
Every creature drinks in joy
at nature's breast;
Froh, wie seine Sonnen fliegen
Durch des Himmels prächt'gen Plan,
Laufet, Brüder, eure Bahn,
Freudig, wie ein Held zum Siegen.
Seid umschlungen, Millionen!
Diesen Kuß der ganzen Welt!
Brüder, über'm Sternenzelt
Muß ein lieber Vater wohnen.
Ihr stürzt nieder, Millionen?
Ahnest du den Schöpfer, Welt?
Such' ihn über'm Sternenzelt!
Über Sternen muß er wohnen.
Alle Menschen werden Brüder,
Ολοι οι ανθρωποι θα γινουν αδερφια
Seid umschlungen, Millionen!
αγκαλιασμενοι,Εκατομυρια ανθρωποι
επαναλβανει ο χορος μεσα στην απολυτη κουφοτητα των Führerelite
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ,Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ WILHELM FURTWAENGLER
-10 Απριλιου 1933 δημοσιο γραμμα του Wilhelm Furtwängler στον Goebbels:
μονο μια διαχωριστικη γραμμη παραδεχομαι:αυτη της καλης τεχνης απο τη κακη
...πρεπει ανθρωποι τετοιοι οπως ο Walter, Klemperer, Reinhardt και οι αλλοι,να ασκησουν
το ταλεντο τους στη Γερμανια
-ο Furtwängler ποτε δεν προσχωρησε στο Ναζιστικο Κομμα Nationalsozialistische Deutsche
Arbeiterpartei [NSDAP]
-αρνηθηκε να χαιρετησει ναζιστικα-ποτε δεν διηυθυνε το Horst-Wessel-Lied-ποτε δεν προσ-
φωνησε Heil Hitler στα γραμματα του στον Χιτλερ
-το 1934 ανοιχτα χαρακτηρησε τον Hitler :Εχθρο της Ανθρωπινης Φυλης
και τη πολιτικη κατασταση στη Γερμανια:Schweinerei,Χοιροστασιο
-το 1944 αρνηθηκε να υπογραψει τη δηλωση:Wir stehen und fallen mit Adolf Hitler
[Εμεις μενουμε και υποστηριζουμε μεχρι τελος τον Χιτλερ]
-οταν ο Goebbels του ζητησε να διευθυνει τη μουσικη σε ενα προπανδιστικο φιλμ για τον
Μπετοβεν αρνηθηκε απαντωντας του:
Απατασε ,Χερ Υπουργε,αν νομιζεις οτι μπορεις να εκμεταλευτεις τον Μπετοβεν
-λεγεται πως οταν ο Χιλτερ τον απειλησε πως θα τον στειλει σε στρατο συγκεντρωσης αν
δεν συμμορφωθει με το ναζιστικο καθεστως του απαντησε ειρωνικα:
Σ'αυτη τη περιπτωση,Herr Reichskanzler,θα εχω οπωσδηποτε καλη συντροφια
[τον Απριλιο του 1942 ο Wilhelm Furtwängler διηυθυνε με την Φιλαρμονικη του Βεολινου
την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν για τα γενεθλια του Χιτλερ,
στο τελος ο Goebbels σηκωθηκε και σφιγγοντας του το χερι του εδωσε συγχαρητηρια,
η σκηνη ειναι καταγεγραμμενη σε φιλμ]
το 1937,ο μεγαλος Ιταλος αντι-φασιστας μαεστρος Arturo Toscanini δεχθηκε να παρει μερος
στο Salzburg Festival με τη προυποθεση να μην συναντησει τον Furtwängler,ο οποιος αγνοων-
τας την απαγορευση συμμετοχης για ολους του Γερμανου μουσικους του Hitler και Goebbels
επαιξε την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν,
τελικα οι δυο μεγαλοι μαεστροι συναντηθηκαν :
Arturo Toscanini :Ξερω πως δεν εισαι μελος του κομματος,και πως εχεις βοηθησει Εβραιους,
Ομως οποιος διευθυνει στο Τριτο Ραιχ ειναι Ναζι
Wilhelm Furtwängler:πιστευεις οτι η τεχνη και η μουσικη ειναι εργαλειο προπαγανδας για
οποιαδηποτε εξουσια,ομως αυτο δεν ειναι σωστο.
Αν εγω σε Ναζιστικο καθεστως,ως μαεστρος,ειμαι Ναζιστης,σε Κομμουνιστικο θα ειμαι
Κομμουνιστης,σε Δημοκρατικο Δημοκρατης.
Οχι,χιλιες φορες οχι.
Η Μουσικη ανηκει σ'εναν διαφορετικο κοσμο και ειναι περα απο πολιτικες αλλαγες και γεγο-
νοτα
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
THE WILHELM FURTWAENGLER'S CREDO
MUSIC UBER ALLES
NOT
DEUTCHLAND UBER ALLES
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
ο Wilhelm Furtwängler απο τον Μεγαλο του,Μεταφυσικο,Ερωτα για τη Μουσικη κινδυνεψε
να χαρακτηρισθει Ναζι και Εχθρος της Ανθρωποτητας μενοντας εκεινα τα Χρονια της Βαρβαρο-
τητας 1933-1945 στη Γερμανια
ΑΥΤΟ ΠΟΥ [ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ] ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΙΣ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1942 ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ :
[στις 16 Απριλιου 1942,ο Furtwängler διευθυνοντας την 9η Συμφωνια του Ludwig van
Beethoven στο Βερολινο ειδε σε οραμα να διευθυνει μαζι του ο ιδιος ο Beethoven,και να τον
ενθαρρυνει,
στο τελος τον ακουσε να του λεει:
Wilhelm,μην φοβασαι,δεν ακουσαν τιποτα,ειναι νανοι και δεν μπορουν να αγγιξουν το Εργο
Ενος Γιγαντα.MUSIK UBER ALLES
Αυτα του ειπε το φαντασμα του Μπετοβεν και χαθηκε]
Οταν οι Führerelite,ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler χειροκρο-
τουσε θερμα και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichs
propagandaleiter Paul Joseph Goebbels του εσφιγγε το χερι ηξερε πως δεν ηταν τιποτα αλλο
παρα ενα θεατρο προπαγανδας απο κουφους υποκριτες
ALLE MENSCHEITE INTERASCTION:
ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ 9th SYMPHONY OF LUDIWIG VAN BEETHOVEN
FROM WILHELM FURTWAENGLER
Alle Menschen werden Brüder
Seid umschlungen, Millionen!
Freude!
Freude!
Τα Μερη:
I. Allegro ma non troppo, un poco maestoso
II. Scherzo: Molto vivace – Presto
III. Adagio molto e cantabile – Andante moderato – Tempo primo – Andante moderato
– Adagio – Lo stesso tempo
IV. Recitative: Presto – Allegro ma non troppo – Vivace – Adagio cantabile – Allegro assai
– Presto: O Freunde – Allegro molto assai: Freude, schöner Götterfunken – Alla marcia
–Allegro assai vivace: Froh, wie seine Sonnen – Andante maestoso: Seid umschlungen,
Millionen! – Adagio ma non troppo, ma divoto: Ihr, stürzt nieder – Allegro energico, sempre
ben marcato: (Freude, schöner Götterfunken – Seid umschlungen, Millionen!) – Allegro ma
non tanto: Freude, Tochter aus Elysium! – Prestissimo, Maestoso, Molto prestissimo: Seid
umschlungen, Millionen!
Ludwig van Beethoven,Symphony No.9,Wilhelm Furtwaengler.16-4-1942,Berlin
https://youtu.be/F54_nb2dc6w
.
.
.
προσωπα ανθρωπων-3 μ χ 4.5 μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
προσωπα ανθρωπων-9 μ χ 4.5 μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ζωγραφιζε τα κεφαλια ανθρωπων με ανοιχτα στοματα,το ουρλιαχτο τους,διεσταλμενα
ματια,οι αρτηριες εξογκωμενες στο λαιμο,παχια κοκκινα μαυρα χρωματα,κιτρινα,το ασπρο
τονιζε την τρομαχτικη ενταση της αγωνιας τους,την ορατη κολαση,
σ'ενα χαρτι σημειωσε:
ο πατερας του αυτοκτονησε μην αντεχοντας τον εξευτελισμο,ο πυροβολισμος στον δεξιο
κροταφο λιγο πανω απο το αυτι,την μανα του την βιασαν δυο απ'αυτους μπροστα στα ματια του,εκεινη ουρλιαζε,δεν τους λυπηθηκαν,οπως αγριοι λυκοι κατασπαραζουν προβατα,μια θεια του,αδελφη της μανας του,τη μετεφεραν σε στρατοπεδο συγκεντρωσης,εκει τη στειρωσαν,δεν
αντεξε τρελαθηκε και την εξαφανισαν,πολλα παιδια φιλοι του τα πηραν στρατιωτες και δεν γυρισαν
πισω,σκοτωθηκαν στα μετωπα του φοβερου πολεμου,το σπιτι του στους βομβαρδισμους
ισοπεδωθηκε,αυτος επεζησε,μαρτυρας της θηριωδιας
συνεχισε τον πινακα,με το μαχαιρι εξησε τα παχια στρωματα χρωματος,
πολλοι θα κρινουν ολα αυτα υπερβολες,και τα εργα με τα βασανισμενα προσωπα και το
κειμενο μαρτυρια που αφησε στο χαρτι,
ομως καμια,μα καμια,υπερβολησκεφτηκε,δεν μπορει να ξεπερασει την φοβερη υπερβολη
βαρβαροτητας εκεινης της καταστροφης
.
.
.
Γιατί πρέπει να φωτογραφίζουμε con amore-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΜΙΚΡΈΣ ΙΣΤΟΡΊΕΣ ΙΔΙΑΊΤΕΡΗΣ ΕΥΚΡΊΝΕΙΑΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Συζυγίες con amore
Η αισθητική της ψυχανάλυσης κατά μόνας με τον καφέ,εσωτερίκευση
Τα εγκαταλελειμμένα μηχανάκια έχουν ομοιο το συναισθηματικό βάρος με τα αδέσποτα σκυλιά
Αφού τα χρησιμοποιήσαμε τα παρατήσαμε ερμαια
Εcce Dog (αναγραμματισμός του God)
(Αθήνα, δεκαετία 90,στο λεωφορείο προς Γλυφάδα,ένα χτυμένο σκυλί νεκρό στην άσφαλτο,μια
ξένη νεαρη τουρίστρια πεταγετε απ' το καθισμα.Oh! My God!My Dog! αναφωνεί τρομαγμενη'
Τότε παρατήρησα πόσο κοντά είναι το
Oh!My God!
με το
Oh!My Dog!)
Τα αδέσποτα σκυλιά δεν ειναι φύλακες καμιας ιδιοκτησίας
Ειναι ανάμεσα μας ισότιμα,ας τα σεβαστούμε,τουλαχιστον
.
.
.
Cesare Pavese-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
THE FILM NOIR CASE OF CESARE PAVESE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
φανταζεται το δικαστηριο,εχει απο καιρο ετοιμη την απολογια,τωρα την καταθετει ενωπιον
τους,
'να,διαβαστε:
τους συγχωρω ολους κι απ'ολους ζητω συγχωρεση.Να λειπουν τα κοτσομπολια',
κοιταζει τις παρενεργειες των χαπιων,ακριβως μια χειρομια,το Τορινο εξω,θορυβωδες αδιαφο-
ρο,ενας μοναχικος,πραγματικα μοναχικος,ανθρωπος μεσα του,
'μα,αυτο' θα του πουν 'ειναι το σημειωμα του Μαγιακοφσκι',
θα τους απαντησει χωρις τυψεις,η' ντροπη,με θαρρος,'ναι,αυτο ειναι,το αντεγραψα,ταιριαζει
ακριβως στη περιπτωση',και συμπληρωνει με σταθερη,μαλλον αυστηρο φωνη,'΄και κυριως να
λειψουν τα κοτσομπολια,Verrà la morte e avrà i tuoi occhi.δεν το κρυβω,ειναι η Κοστανς',
πηρε στα χερια του τη φωτογραφια της,δεκαετια '40,η Κονστανς Ντοουλινγκ ερωμενη του Ελια
Καζαν ως pin up girl,το 47 ηρθε στην Ιταλια,τοτε,μοιραια,την γνωρισε,
'οχι,συντροφοι,καμια γυναικα δεν φταιει'φωναξε στους δικαστες,
εγραψε κιμνηματογραφικα σεναρια γι'αυτη,'η Constance Dowling'συνεχιζει το λογο του στους
δικαστες,'δεν ειναι αποτυχημενη ηθοποιος,το 1946 επαιξε στο φιλμ νουαρ Black Angel',
με τους Dan Duryea June Vincent,Peter Lorre,σκηνοθεσια Roy Willam Neill,
γραφει στο χαρτι:
Verrà la morte e avrà i tuoi occhi.
questa morte che ci accompagna,
η δις Μαρλοου εχει ωραια ματια,σκηνη στο καμαρινι,η τραγουδιστρια ζηταει το φουλαρι της,
εχει εκνευρισμο,μακιγιαρετε στον καθρεφτη,οταν ακουγεται το κουδουνι σηκωνετε κι απ'το
συρταρι του κομοδινου βγαζειι ενα πιστολι,
'ηταν ενας αγγελιοφορος' της λεει η βοηθος της και της δινει το δεμα,
'βαλε απαλη μουσικη' λεει η Κονστανς κι ανοιγει το δεμα,ενα πανακριβο μενταγιον μ'ενα
μεγαλο μπριγιαν σε σχημα καρδιας,
'εχω για πολλα να μετανιωσω
βρισκοντας την αγκαλια σου τοσο ποθητη
και τοσο να σε θελω',
ακουγετε η φωνη της στο τραγουδι,
'ποιος σου'πε να βαλεις αυτο το τραγουδι;' φωναζει στη γυναικα,
'μα τραγουδατε τοσο ωραια δις Μαρλοου',
η δις Μαρλοου βγαζει και πεταει το δισκο,
η Κονστανς παιρνει τηλεφωνο τον θυρωρο:'Αν ερθει ο κυριος Μπλερ αποψε,δεν θελω να τον
δω ουτε τωρα ουτε ποτε' του λεει,στο Wilshire House βρεθηκε δολοφονημενη η τραγουδι-
στρια,ακουει το διαλογο,'τι συνεβει;χτυπησε;',ηρεμηστε,δεν συνεβει ατυχημα',σιωπη,το χερι
γραφει:Scenderemo nel gorgo muti,κοιταζει τα χερια του,τα ιχνη απ'τις χειροπεδες,εξορια στο
Μπρανκαλεονε της Καλαβριας,1935,27 χρονων,τα βιβλια,Βιργιλιος,Ορατιος,Σαιξπηρ,Ραμπελε,οι
20 επιστολες,οι 11 στην αδελφη,
Μπρανκαλεονε 9 Αυγουστου 1935
στη Ρωμη ενα κοριτσακι με βλεπει να μ'εχουν με τις χειροπεδες,και το ακουω να ρωταει τον
πατερα του:'γιατι,μπαμπα,στις χειροπεδες δεν περνανε ηλεκτρικο ρευμα;'
δεν ξερω πως θα'ναι με το ηλεκτρικο ρευμα,,σκεφτεται,τωρα δεν τρεμει,μια χειρονομια,στη
φουχτα τα χαπια,απο την Τινα δεν εχω νεα,στις 24 Ιανουαριου της εστειλα τη ποιητικη συλλογη
Lavorare stanca,δεν της ζηταω παρα μια καρτουλα με μια υπογραφη,τιποτα αλλο,στις 25
Φεβρουαριου ηταν τα γενεθλια της,Μπρανκαλεονε 29 Φεβρουαριου 1936,
νιωθει πικρα τα χαπια στο στομα,ακουει τον διαλογο:'ειμαι ο αστυνομος Φλαντ,του τμηματος
ανθρωποκτονιων'
'των ανθρωποκτονιων;',
'εγινε φονος,μια γυναικα ονοματι Μαρλοου,30 χρονων'
τα χειλη του,τωρα,εκανε προσπαθεια,ψιθυρισαν
come vedere nello specchio
riemergere un viso morto,
come ascoltare un labbro chiuso.
οπως βλεπεις στο καθρεφτη
ν'αναδυεται ενα νεκρο προσωπο.
οπως ακους χειλια κλειστα
'Λοιπον,Συντροφοι' καταθετει ενωπιον του δικαστηριου,'Εγω ο Cesare Paveze Ιταλος
συγγραφεας και ποιητης,ετων 42,,κλεισμενος σε ξενοδοχειο του Τορινο,27 Αυγουστου
1950,αυτοκτονησα με υπερβολικη δοση βαρβιτουρικων,μην ευκολα αποφανθητε,μικρο-
αστικη παρακμη,οτι το βραβειο Strega για το Bella Estate δεν δικαιολογει,σε καμια περιπτωση,
τετοια ενεργεια.
Και να λειπουν,παρακαλω,τα κουτσομπολια,τα απεχθανομαι.
Σεβαστητε,τουλαχιστον,τον Βλαδιμιρ Μαγιακοφσκι.
Ειμαστε κι οι δυο Κομμουνιστες.
Γεια σας'.
.
.
.
Μαυρος Αγγελος (Black Angel) 1946 Greek subtitles
https://youtu.be/oS1dNNjaM1k
.
.
.
Samuel Fuller-film maker-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Samuel Fuller's 15 Logoi-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Heroes? Don't believe in them.
Ηρωες;Μην πιστευεις σ'αυτους
Life is in color, but black and white is more realistic.
Η ζωη ειναι χρωματιστη,αλλα μαυροασπρη ειναι περισσοτερο ρεαλιστικη
We have too many intellectuals who are afraid to use the pistol of common sense.
Εχουμε πολλους διανοουμενους που φοβουνται να χρησιμοποιησουν το πιστολι
της κοινης λογικης
Being a hooker does not mean being evil. The same with a pick-pocket, or even a thief.
You do what you do out of necessity.
Να'σαι πορνη δεν σημαινει οτι εισαι κακη.Το ιδιο με ενα πορτοφολα η΄ ακομη ενα κλεφτη.
Κανεις οτι κανεις απο αναγκη
Surviving is the only glory in war.
Το να επιζησεις ειναι η μονη δοξα στον πολεμο
A film is like a battleground. It's love, hate, action, violence, death—In one word, emotions
Ενα φιλμ ειναι οπως ενα πεδιο μαχης.Ερωτας,μισος,δραση,βια,θανατος-Με μια λεξη συναι-
σθηματα
If a story doesn't give you a hard-on in the first couple of scenes, throw it in the goddamned
garbage.
Αν μια ιστορια δεν δε σε ξεσηκωσει στις πρωτες δυο σκηνες,πεταξε την στα σκουπιδια
Ninety-five per cent of films are born of frustration, of self despair, of ambition for survival, for money, for fattening bank accounts. Five per cent, maybe less, are made because a man has an
idea, an idea which he must express.
Το 90% των φιλμς παραγονται απο απογοητευση,αυτοαπογνωση,φιλοδοξια για επιβιωση,για
χρηματα,για διογκωση τραπεζικων λογαριασμων.Το 5%,ισως λιγοτερο,ειναι καμωμενα γιατι
ενας ανθρωπος εχει μια ιδεα,μια ιδεα την οποια πρεπει να εκφρασει
We'll build a democracy here, even if it's with Nazi bricks.
Χτιζουμε μια δημοκρατια εδω,ακομη κι αν ειναι με ναζιστικα τουβλα
A woman is just a script, but a cigar is a motion picture.
Μια γυναικα ειναι μονο ενα σεναριο,αλλα ενα τσιγαρο ειναι μια κινηματογραφικη ταινια
We don't murder, we kill.... You don't murder animals, you kill them
Δεν δολοφονουμε,σκοτωνουμε...Δεν δολοφονηται ζωα,τα σκοτωνεται
I don't care if it's a mystery story, a Western, or the story of Julius Caesar. To me it's the emotion,
the lies, the double-cross, whether it's Brutus doing it to Caesar or Bob Stack doing it to Robert
Ryan that defines what kind of drama it is.
Δεν μ'ενδιαφερει αν ειναι μια ιστορια μυστηριου,ενα γουεστερν,η' η ιστορια του Ιουλιου
Καισαρα.Για μενα ειναι το συναισθημα,τα ψευδη,η προδοσια,ανεξαρτητα του αν ειναι
ο Βρουτος που το κανει στον Καισαρα η' ο Bob Stack που το κανει στον Robert Ryan που
καθοριζει τι ειδους δραμα ειναι
I hate violence. That has never prevented me from using it in my films.
Μισω τη βια.Εκεινο ποτε δεν μ'εχει εμποδιζει να τη χρησιμοποιω στις ταινιες μου
The creepy thing about battle is you always feel alone.
Το ανατριχιαστικο πραγμα στη μαχη ειναι οτι παντοτε αισθανεσαι μονος
There's a difference between a Nazi and a German.
Υπαρχει μια διαφορα αναμεσα σ'ενα Ναζι κι ενα Γερμανο
.
.
Samuel Fuller on film in Codard's Pierrot le fou 1965-painting animation χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
https://youtu.be/D64v4Dnszm0
.
.
.
Otto Preminger-film maker-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Otto Preminger's 6 Logoi-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
When I finish a film, I want to forget it. I never like to repeat myself
Οταν τελειωνω μια ταινια,θελω να την ξεχασω.Δεν μ'αρεσει καθολου να επαναλαμβανομαι
I live in the present. When I finish a film, it is behind me. My reward is in my work, not
in a lot of old memories.
Ζω στο παρον.Οταν τελειωνω μια ταινια,την αφηνω πισω μου.Η ανταμοιβη μου ειναι στο
εργο μου,οχι σ'ενα πληθος παλιων αναμνησεων
I do not welcome advice from actors, they are here to act.
Δεν δεχομαι συμβολες απο τους ηθοποιους,αυτοι ειναι εδω για να παιζουν
Every minute of life I take a risk; it's part of the enjoyment.
Σε καθε λεπτο της ζωης ρισκαρω,αυτο ειναι μερος της απολαυσης
What counts isn't the frame, it's what you put in it.
Αυτο που μετραει δεν ειναι το πλανο,ειναι αυτο που βαζεις μεσα σ'αυτο
I can't talk about every single film I made. It's not my way to go back into the past and
to look at my old pictures and to discuss them.
Δεν μπορω να μιλαω για καθε μια ταινια που εκανα.Δεν μου αρεσει να γυριζω πισω στο
παρελθον και να κοιταζω τις παλιες μου ταινιες και να συζητω γι'αυτες
.
.
https://en.wikipedia.org/wiki/Fallen_Angel_(1945_film)
Fallen Angel is a 1945 black-and-white film noir directed by Otto Preminger, with cinematography by Joseph LaShelle, who had also worked with Preminger on Laura a year before. The film features Alice Faye, Dana Andrews, Linda Darnell, and Charles Bickford.
Fallen Angel (1945) 720pHD Noir Murder Mystery / Otto Preminger
https://youtu.be/inblWJ2_hHc
.
.
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Man_with_the_Golden_Arm
The Man with the Golden Arm is a 1955 American drama film with elements of film noir, based on the novel of the same name by Nelson Algren, which tells the story of a drug addict who gets clean while in prison, but struggles to stay that way in the outside world. Although the addictive drug is never identified in the film, according to the American Film Institute "most contemporary and modern sources assume that it is heroin", in contrast to Algren's book which named the drug as morphine.[3] The film stars Frank Sinatra, Eleanor Parker, Kim Novak, Arnold Stang and Darren McGavin. It was adapted for the screen by Walter Newman, Lewis Meltzer and Ben Hecht (uncredited), and directed by Otto Preminger.[4]
The Man with the Golden Arm (1955) FRANK SINATRA,Otto Preminger
https://youtu.be/7_37-0ScCbw
.
.
.
Κλυταιμνηστρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ηλεκτρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εξ Αφορμης Λογοι
-στιχοι 607-630,Ευριπίδη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ
ὄρνιθα μὲν τόνδ᾽ αἴσιον ποιούμεθα,
τὸ σόν τε χρηστὸν καὶ λόγων εὐφημίαν·
ἐλπίδα δ᾽ ἔχω τιν᾽ ὡς ἐπ᾽ ἐσθλοῖσιν γάμοις
πάρειμι νυμφαγωγός. ἀλλ᾽ ὀχημάτων 610
ἔξω πορεύεθ᾽ ἃς φέρω φερνὰς κόρῃ,
καὶ πέμπετ᾽ εἰς μέλαθρον εὐλαβούμενοι.
σὺ δ᾽, ὦ τέκνον μοι, λεῖπε πωλικοὺς ὄχους,
ἁβρὸν τιθεῖσα κῶλον ἀσθενές θ᾽ ἅμα.
ὑμεῖς δέ, νεάνιδές, νιν ἀγκάλαις ἔπι 615
δέξασθε καὶ πορεύσατ᾽ ἐξ ὀχημάτων.
κἀμοὶ χερός τις ἐνδότω στηρίγματα,
θάκους ἀπήνης ὡς ἂν ἐκλίπω καλῶς.
αἳ δ᾽ εἰς τὸ πρόσθεν στῆτε πωλικῶν ζυγῶν·
φοβερὸν γὰρ ἀπαράμυθον ὄμμα πωλικόν· 620
καὶ παῖδα τόνδε, τὸν Ἀγαμέμνονος γόνον,
λάζυσθ᾽, Ὀρέστην· ἔτι γάρ ἐστι νήπιος.
τέκνον, καθεύδεις πωλικῷ δαμεὶς ὄχῳ;
ἔγειρ᾽ ἀδελφῆς ἐφ᾽ ὑμέναιον εὐτυχῶς·
ἀνδρὸς γὰρ ἀγαθοῦ κῆδος αὐτὸς ἐσθλὸς ὢν 625
λήψῃ, κόρης Νηρῇδος ἰσόθεον γένος.
ἑξῆς κάθησο δεῦρό μου ποδός, τέκνον·
πρὸς μητέρ᾽, Ἰφιγένεια, μακαρίαν δέ με
ξέναισι ταῖσδε πλησία σταθεῖσα δός,
καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630
ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ
για καλο σημαδι παιρνω αυτο εδω
και την καλοσυνη σου και τα καλα λογια
ελπιζω πως για λαμπρο γαμο εχω ερθει
της νυφης συνοδος,ελατε,απ'την αμαξα 610
εξω βγαλτε τα προικια της κορης που φερνω,
και τραβατε τα μεσ'στη σκηνη προσεκτικα,
εβγα και συ,παιδι μου,απ'την αμαξα που σερνουν
τα πουλαρια,ελα κουνα τ'απαλο και μουδιασμενο ποδι,
και σεις,κοπελες,στην αγκαλια μεσα αυτη 615
δεχτητε και κατεβαστε απ'την αμαξα,και σε μενα
το χερι μια να δωσει στηριγμα,ν'αφησω το καθισμα
της τετρατροχης αμαξας μ'ασφαλεια,οι αλλες
μπροστα σταθητε στους ζυγους των πουλαριων,
γιατι των πουλαριων φοβερα δυστροπουν τα ματια 620
κι αυτο δω το παιδι ,τ'Αγαμεμνονα το γονο,
πιαστε,τον Ορεστη,γιατι μωρο'ναι ακομα,
παιδι μου,κοιμασαι σε ζαλισε το κουνημα της αμαξα;
ελα,σηκω για της αδελφης τον ευτυχισμενο γαμο,
γιατι σ'ανδρα απο καλη γεννια συγγενης γενναιου 625
θα γινεις,απ'της Νηρηιδος κορης το ισοθεο γενος,
[απευθυνεται στη κοπελα υπηρετρια]
ελα,βγαλτο το παιδι και καθισ'το εδω στα ποδια μου,
και στη μητερα Ιφιγενεια,στασου κοντα καλοτυχη
ποσο ειμαι σ'αυτες εδω τις ξενες να με δειξεις,
και-να'τος εδω-τον αγαπητο σου πατερα χαιρετησε 620
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ
να μην ξεστομιζα αυτο το λογο 'καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον' 630
καλλιτερα να σου φωναζα 'ειναι φιδι,προφυλαξου',θα σ'εσωνα,παιδι μου,
ομως δεν ηξερα,ειχα τυφλωθει απ'τους λαμπρους γαμους που μου'ταξε,
τωρα ξερω,ειναι πια αργα,και τι φριχτα θα συμβουν ξερω,κι ειμαι προετοιμασμενη,
γι'αυτο φορω μαυρα,για να μην φανει το αιμα μαυρο κοκκινο οταν χυθει,
σφιγγω,δες,τα χερια μου,σαν να θελω να πνιξω καποιον,οχι,ξερω τι θα πεις,αυτον,
ειναι καλλιτερα να μην ξερω,θελω να κοιμηθω,να'ταν μην ξυπνησω ποτε,
σε σενα μιλω,η γλωσσα μου δεν ειναι ξενη,οι λεξεις μου θα'ναι αυτες που αρμοζουν,
την Ηλεκτρα τοτε την αφησα στις Μυκηνες,με τον Αιγισθο,να τη φροντιζει,ειναι απο
παιδι αρρωστη,βλεπει πραγματα που κανενας αλλος δεν βλεπει,κι ακουει αυτα που κανενας
αλλος δεν ακουει,λατρευει τον Αιγισθο,βλεπω ποσο με μισει,δεν αντεχει που τον εχω δικο μου,
θα προτιμουσε,ειναι φανερο,να μας δει σκοτωμενους,ετσι θ'απαλλαχθει,ειναι αρρωστο
το μυαλο της,φοβαμαι για τον Ορεστη,σιγα σιγα θα τον παρει με το μερος της,πειθηνιο
οργανο των σχεδιων της,πρεπει να κλεισθει σε ψυχιατρειο,ο πατερας της επρεπε να τιμωρηθει,
καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,αυτο παρακινησα τη κορη μου να τον
χαιρετησει σαν φιλο,το φιδι,δεν θα συγχωρεσω ποτε τον εαυτο μου,Ορεστη,ελα,μην δισταζεις,
καρφωσε το μαχαιρι βαθεια στο στηθος που σε βυζαξε,το αιμα φωναζει τ'αλλο αιμα,εκδικηση,
την Ηλεκτρα τη λυπαμαι,οχι,τη μισω,ειδα στο ιδρυμα να την αγγιζουν με τα ηλεκτροδια,ποση
ηδονη,αληθεια,ενιωσα,το γυμνο της σωμα συσπασθηκε,τρανταχτηκε,κυρτωθηκε τοξο,οπως
σε οργασμο,ουρλιαζε,επειτα χαλαρωσε,και κοιμηθηκε ωρες,να'ταν,ευχηθηκα,να μην ξυπνουσε,
οταν ξυπνησε ειχε ενα απλανες βλεμμα στα ματια κι ενα ηλιθιο χαμογελο στο στομα,φυτο θα
ειχε πιο ζωη απ'αυτη,μας ειπαν θα χρειασθει νοσηλεια τουλαχιστον ενα εξαμηνο,τωρα την
ακουω στη κρεβατοκαμαρα της να γελαει,γελαει,γελαει,κλεινω τ'αυτια μου,δεν την υποφερω,
ξερω ακριβως τι κανει,δεν το υποθετω,το ξερω,πως,με τι τροπο,τι φαντασιωνει,τι παθος την
τρελενει,η πληγη στο στηθος με ποναει οταν ο καιρος αλλαζει,με την υγρασια επιδεινωνεται,
ο Αιγισθος,κι αυτος,τωρα,εχει αλλαξει,αμιλητος,αν τον αγγιξεις θα διαλυθει,σαν να μην ειναι
σωμα,σωρος σκονη,σκια,τι γυρευει εδω;,γιατι δεν εξαφανιζεται; γιατι δεν γυρναει εκει περα;,
εκεινη,ξερω,προσποιειται πως τον εχει κλεισμενο δικο της μεσα στο δωματιο της τις νυχτες,
την ακουω να του μιλαει,λογια παθους,η ξεδιαντροπη,δεν αντεξα,εσπασα τη πορτα,κρυφτηκε
κατω απ'τα σεντονια,ορμησα και τραβηξα τα σεντονια,τον ειδα γυμνο,'έισαι τρελη' της φωναξα,
'κοιμασαι μ'ενα πεθαμενο',εκεινη με κοιταξε με μισος,το'δα φριχτο στα ματια της,'ειναι
ζωντανος,ζηλευεις,εσυ'σαι νεκρη',χυμηξε πανω μου,'να το μαχαιρι στο στηθος σου','εσυ'σαι
νεκρη,νεκρη,νεκρη'ουρλιαξε,γελουσε,'εισαι νεκρη μητερα,ακους;νεκρη',απο εκεινο το συμβαν
εκανε μια βδομαδα να βγει απ'το δωματιο της,η' και περισσοτερο,δεν ξερω,δεν μ'ενδιεφερε,
ουτε φωναξα τους γιατρους να την μαζεψουν,τοσες φορες την εκλεισαν και δεν καταφεραν
τιποτα,τωρα,απο τοτε που βγηκε,αλλαξε,δειχνει να ενδιαφερεται για μενα,μου λεει ιστοριες,
παιζει στο πιανο,τραγουδαει,κανει εκδρομες με τους φιλους της,ειναι ενθουσιασμενη με την
κανουργια της ζωη,ντυνεται μοντερνα,περιποιειται τα μαλλια της,βαζει κραγιον στο στομα,
βαφει τα νυχια της,προσεχει το σωμα της,εχασε βαρος,γυμναζεται,οχι,δεν νιωθω ζηλεια,
πως σου περασε απ'το μυαλο αυτο,θεατρο παιζει,καταλαβαινω το σχεδιο της,μενω απαθης,
σαν να μην υπαρχει,η' σαν να μην υπαρχω εγω,κοιταζω τις παλιες φωτογραφιες,ο Αγαμεμνονας,
οι γαμοι μας,η Ιφιγενεια μωρο στην αγκαλια μου,φορουσα ενα λευκο φορεμα,τα δυο παιδια
μαζι με τον Αιγισθο,ο Αιγισθος στη μεση χαμογελαστος,δεξια του με ναυτικο φανελακι ο
Ορεστης,η Ηλεκτρα αριστερα του τον κραταει αγκαλιασμενο,εχει,τωρα το βλεπω,σκοτεινο
βλεμμα,τοτε ημουνα εγκυος στην Χρυσοθεμη,εγω ανιδεα,να,δες,η αναμνηστικη φωτογραφια
μας στην Αυλιδα,τα προσωπα κινουνται,στην απνοια το σκηνικο,το φιδι βγαζει το καινουργιο
του πουκαμικο,καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,ακουω τη φωνη μου,καὶ —
δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,'μητερα,τι μονολογεις;'σηκωνω το κεφαλι,κοντρα
στο εκτυφλωτικο φως του ηλιου βλεπω τη μαυρη σκια της Ηλεκτρας,'μητερα,σε ποια γλωσσα
μιλας;',ολα γυρω μου σ'αυτο το σκληρο φως διαλυονται,τι συμβαινει;που ειμαι;ποιο ρολο
παιζω,σε ποιο θεατρο;,ποια εισαι συ απεναντι μου που μ'ακους;'εγω μητερα ειμαι η Ηλεκτρα'
ακουω την Ηλεκτρα,'κι εσυ μητερα εισαι η βασιλισα Κλυταιμνηστρα','νεκρη;'ρωταω,'ναι,νεκρη,
μητερα'
.
.
.
Woman in mirror-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το μάτι,μεγαλώνει,η' μάλλον απομακρύνεται,το στικ του κραγιόν αγγίζει το πάνω χείλη
,η σάρκα υποχωρεί,ελάχιστα διαφαίνονται τα δόντια,έπειτα κλείνουν,νιώθει το δάγκωμα,
αυτό είναι,αυτό τι είναι,το άλλο μάτι,το βλέμμα του,τονίζεται,αυτή η κλίση του κεφαλιού,
λίγο αριστερότερα,εκεί ακριβώς,ακίνητο,το μέγιστο αποτέλεσμα,σκοτεινό,ψίθυρος,ακούει,
τι συμβαίνει εδώ,το κραγιόν βάφει το κάτω χείλη,το βλέπει,κόκκινο απλώνεται,ισορροπία κίνησης,βλέπει,συνεχίζει,το πέτυχε,χωρίς αντίσταση αυτό,ακούει τη φωνή,ψιθυρισμα,αυτό
επειδή αυτό,σκέφτεται,αίτιο αιτιατό,η εικόνα πλήρης κατάφαση, ελευθερια,η' το αντίθετο της,
ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα,το ίδιο στο λαιμό,προχωράει,δεν αντιστέκεται,υποχωρεί,δεχεται,
αυτό θα συμβεί,σε λίγα δευτερόλεπτα,τώρα,η κραυγή της,τι καλεί,τι ανταποκρίνεται,η εικόνα
του κραγιόν,έντονη,επιμονή,εμμονή του άλλου,αναπόφευκτη έλξη,το πρόσωπο της,το μέτωπο,
το λευκό,προσθέτει,αφαιρει, αιωνιότητα,η' την αντιστρέφει σε χρόνο,τώρα το κραγιόν επιστρέφει στα χείλη,τα δόντια ελάχιστα διαφαίνονται,τι επιδιώκει πάλι,τι ζητάει να αιχμαλωτίσει,ποια
ανάγκη την εξωθεί,γνωριζει,η' αγνοεί,απειροελάχιστη διάφορα,αυτό το κόκκινο της αρέσει,
θα αρέσει οπωσδήποτε,τέλος,αρχη
.
.
woman in mirror-painting and music χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/IYWScw6JNq0
.
.
.
Catullus Carmina,the Schoyen Collection,in Latin on vellum, Padua, Italy, ca. 1475
Edward John Poynter-Lesbia and her sparrow
Catullus Carmina 90,43-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ενδιάμεσος Μονόλογος Κατουλλου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Catullus Carmina 90
Nascatur magus ex Gelli matrisque nefando
coniugio et discat Persicum aruspicium:
nam magus ex matre et gnato gignatur oportet,
si vera est Persarum impia religio,
gratus ut accepto veneretur carmine divos
omentum in flamma pingue liquefaciens
Μάγος θα γεννηθεί απ'του Γέλλιου τη σμίξη με τη μάνα
και θα διδαχτεί των Περσων την αρμυρικομαντεια
αφου, μάγος βγαίνει από γιο και μάνα
αν αληθινή είναι των Περσων η βάρβαρη θρησκεία,
τότε άξιος κι υπάκουος θα προσκυνα μ'υμνους
τους θεους αντερα τσιγαριζοντας στη φωτιά παχιά
.
.
Ενδιάμεσος Μονόλογος Κατουλλου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Φίλε,ξέρω τι θα πεις,η πατρικια σου είναι παστρικια,εντάξει,συμφωνώ,μια πουτανα,τσουλα,
όμως με καίει,eis aiona,είναι ηλίθιο, αλλά είναι mea vita,mihi cara,,amicula,χαμογελάς,ναι
φακλανα είναι,συμφωνω,έχει ωραια μαύρα μάτια,ocelli lucidi,λαμπερά,έχει,και τρελενομαι,
τουρλωτο κωλο,ειμαι αρρωστος,εχω φαντασιώσεις,αυτό λες,όμως τι ηδονή,όταν η γλωσσιτσα
της με γλείφει σαν vipera,σαν φίδι με φιλάει, με δαγκωνει,Ω να'ξερες τι απαλά,και πόσο ζεστά,
πως μυριζουν μεθυστικά,,και πως φουσκώνουν τα βυζιά της, τα δυο mammulae βυζάκια της,
δίδυμα μηλαρακια gemina pomma,τ'αγγιζω και βγάζει κραυγουλες,ψιθυριστά λογακια,έλα,
πεσ'το,κι άλλοι τα χαϊδεύουν,κι άλλοι τ' απολαμβάνουν πριν και μετά από μένα,λες όμως να
με νοιάζει;όχι,καθόλου,φίλε μου,όταν σκέφτομαι τις papillae horridulae,Ω! πόσο είναι,δεν φαντάζεσαι,οι ρωγες της σκληρές,mea manus τις τραβούν κι έπειτα τις στρίβουν,την ακούω
τότε αναστατωμένη να ψιθυρίζει στ'αριστερο αυτί μου και το δαγκωνει δυνατά 'o tua mentula',
δεν ντρέπεται,'suave,illam captare' λέει κι αμεσως τ'αρπαζει,,,αυτό στα χέρια της σπαραζει,
σκληραίνει,μεγαλώνει,,η ανάσα της καυτή το καίει,η φωνουλα της γλυκειά 'mentula,velus pisci',
σαν ψάρι γλυστερο,,'tu es Venus' της φωνάζω,,'tu es Venus'η Αφροδίτη,' 'pettulanti manicula',
αυτό είναι τα χέρια της,αδηφάγα,υφαιστεια πόθου,O me felicem,in te habitant omnia gaudia,
Clodia,της φωνάζω,,mea penis est avida,χαρά μου,φως μου,πάθος μου,δεν αντέχω,omnes voluptas,omnes dulcedeines,αφατη γλυκα μου, πόσο ευτυχισμένος είμαι,eis aiona,για πάντα ,
για πάντα,με συγχωρείς,παρασύρθηκα,ξέρω θα πεις,o res redicula!πόσο ανόητα είναι όλα τα ανθρώπινα,παροδικά,σκιες,σκόνη και διαλύονται, immensa stultitia,αιώνια μωρία,nihil!durare
potest tempore perpetuo,τίποτα δεν διαρκεί αιώνια, αυτή ειναι η αναπόφευκτη μοίρα των ανθρώπων,,πριν προλάβει ν'ανεβει ο ήλιος δύει,cum bene sol nifuit ,redditur Oceano,και το
φεγγάρι πόσο γρήγορα λιγοστεύει ενώ λίγο πριν ήταν τοσο γεμάτο,decrescit Phoebe quam modo plena fuit,ομως,πίστεψε με,ειναι τοσο κόκκινα τα χείλια της πατρικιας μου,κατακόκκινα όπως
ο ερωτας,π'ολ'αυτα, τα ξεχνάς,τι κι αν με γελάει,και μ'αλλους πολλούς σαν πουτανα τραβιέται,,
ας είναι κι ολοι του Ρωμύλου οι απόγονοι δεν με νοιάζει,αλήθεια σου λέω,ο έρωτας φίλε είναι tempest,δυνατή καταιγίδα,αδυσωπητος,,και σε παρασέρνει άβουλο στη τρέλα στο χαμό όχι στην ευτυχία,Audite Catulli Carmina
.
.
Catullus Carmina 43
Salve, nec minimo puella naso
nec bello pede nec nigris ocellis
nec longis digitis nec ore sicco
nec sane nimis elegante lingua.
Decoctoris amica Formiani,
ten provincia narrat esse bellam?
Tecum Lesbia nostra comparatur?
O saeclum insapiens et infacetum!
Γεια σου κοπέλα,,π'ουτε κομψή μύτη έχεις
μητ'ομορφα πόδια ούτε μάτια μαύρα
μήτε μακριά δάκτυλα ούτε υγρά χείλια
ούτε,βέβαια,ραφινατη γλωσσιτσα
αγαπητικια προστάτη απ'τη Φορμια,
δεν πάμε καλά,εσένα λένε στην επαρχία ωραία;
αλήθεια,συγκρίνεται η Λεσβία μου μαζί σου;
Ω ηλίθια και χωρίς καθόλου γούστο εποχη!
.
.
.
Homage to Film Noir-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ατέλειωτη Ιστορία,noir-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
είδε τη σκιά στο παράθυρο,γυναίκα,σε λίγο εμφανίσθηκε μια άλλη ψηλότερη,άντρας,ο άντρας άρπαξε τη γυναίκα,ακούστηκε η φωνή της,'βοηθεια,βοηθεια',βρήκε την εξώπορτα ανοιχτή,
ανέβηκε την ξύλινη σκαλα,έσπρωξε τη πορτα,μπήκε στο δωμάτιο,σαλόνι,'περιμενε,σε λίγο ερχομαι'ακουστηκε μια γυναικεία φωνη,είδε το πορτρέτο της στο τοίχο, όμορφη γυναίκα,
εφανίσθηκε η γυναίκα,'ποιος είστε;',είδε την απορία στα μάτια της,'ακουσα μια γυναίκα να
ζητάει βοηθεια,από δω ακουστηκε',της είπε,η γυναίκα γέλασε,'ενας ψηλός άντρας επιτέθηκε
σε μια γυναίκα,αυτό είδατε;,'ναι,ακριβώς αυτο'της απάντησε,'ειμαστε,εγώ και ο άντρας μου, ηθοποιοί και προβαραμε το ρόλο μας'ειπε εκείνη,'και σεις μας είδατε εκεινη τη στιγμή που
ο άντρας επιτίθετε στη γυναικα',ζήτησε συγνώμη και έφυγε,στο μπαρ,που ήταν μέσα,αργότερα
τη νυχτα,μπηκε εκείνη η γυναίκα με κάποιον άντρα,κάθησαν δύο τραπέζια μπροστά του,κούνησε
το κεφάλι,τη χαιρέτησε,εκείνη δεν αντέδρασε,εσκυψε και κάτι είπε στον άντρα,καλεσε στο
τραπέζι του μια κοπέλα,τη κέρασε,,βότκα με λεμόνι,,άφησε τη κοπέλα να φλυαρεί,ηταν χαριτωμένη,
χτυπησε το τηλέφωνο της,'με συγχωρεις'του είπε η κοπέλα και σήκωσε το τηλέφωνο,'ναι',άκουγε,
είδε το πρόσωπο της κοπέλας να σοβαρευει,έκλεισε το τηλέφωνο,'δολοφονησαν τη συγκάτοικο μου,τη βρήκε πνιγμένη στο διαμερισμα μας ο φίλος της,φοβαμαι','λυπαμαι'της έπιασε το χέρι,'ελα,
ησύχασε,ψυχραιμια','με συγχωρεις'του η κοπέλα και σηκώθηκε απ'το τραπέζι,κοίταξε για το ζευγάρι της γυναίκας και του άντρα,είχαν φύγει,γύρισε σπίτι μετά τα μεσάνυχτα,δεν έπεσε να κοιμηθεί,τον απασχολούσε η δολοφονία της γυναίκας,η γυναίκα,ηθοποιός,αν ήταν ηθοποιός μαζί με τον άντρα ήταν ένοχοι,τη βρήκε στο διαμέρισμα,το θύμα είχαν προλάβει να το κρύψουν,ίσως και η κοπέλα
του μπαρ να είναι συνένοχος,να τους βοήθησε,η' να έβαλε τον άντρα να την δολοφονησει,αιτία ζήλεια η' κάτι άλλο,βέβαια τα συμπεράσματα είναι μαλλον βεβιασμένα,γιατί η γυναίκα,ηθοποιός;,
ήταν εκεί;ποια ήταν στο μπαρ;ήταν η ίδια;η'συμπτωση,είχε φοβερή ομοιότητα;η' μήπως,στη
σύγχυση του,μπέρδεψε τα διαμερίσματα και μπήκε σε αυτό των ηθοποιών και ο φόνος της
κοπέλας εγινε σε άλλο διαμέρισμα πριν η' μετά από αυτό;οι συλλογισμοί του,κατάλαβε,είχαν ατέλειες,κενά,χρειάζεται έρευνα,η σύμπτωση της πρόβας των ηθοποιών με τη δολοφονία τον μπερδευε,δεν πίστευε στις συμπτώσεις,την άλλη μέρα επισκέφτηκε το σπίτι που έμενε η ηθοποιός,χτύπησε το κουδούνι της πόρτας,δεν απάντησαν,ξαναχτύπησε,έκανε να φύγει όταν
άνοιξε η διπλανή πόρτα,μια γυναίκα,περίπου 40 χρόνων,'τι ζητάτε,κυριε'τον ρωτησε,'τη κυρία
που μένει εδώ,μια ηθοποιο' της απάντησε,'μα δεν μένει κανένας,είναι άδειο,έχει πολύ καιρό ξενοικιαστο',του είπε η γυναίκα,της έκρυψε πως χθες το βράδυ είδε μια γυναίκα εκεί,την ευχαρίστησε για την πληροφορία,απομακρύνθηκε στο διάδρομο,'παλια' άκουσε τη φωνή της γυναικας,σταμάτησε και γύρισε πίσω,'παλια,πραγματικά,έμενε εκεί μια ηθοποιός με την κόρη της,είναι τρομερό,ο εραστής της σκότωσε τη κοπέλα,τρέμω που το θυμάμαι,την έπνιξε,ελπίζω
να σαπίζει ακόμα στη φυλακη','ποιος είναι;'ακουσε απ'το εσωτερικό του διαμερισματος μια
αντρική φωνή,'ενας κυριος'απαντησε η γυναίκα,'ζηταει πληροφορίες για το διπλανό διαμέρισμα,
θέλει να το ενοικιασει','τελειωσε,διωξ'τον' ακούστηκε άγρια η φωνή του άντρα,'ο άντρας μου'
είπε η γυναίκα χαμηλώνοντας τη φωνή,'ειναι ανάπηρος χρονια',και σαν να ζητούσε δικαιολογία συμπλήρωσε,'με ζηλεύει παθολογικα',η γυναίκα χαμογέλασε,'θα μου άρεσε να το ενοικιάσετε εσεις,θα είχαμε παρεα',τον κοίταξε,είχε γοητευτικά μαύρα μάτια,'ξερεις νιώθω τεράστια μοναξια',
κοκκινησε,γύρισε το κεφάλι στο εσωτερικό του δωμάτιου,'φοβαμαι πολύ,'ψιθυρισε,'γινεται βίαιος,εχει φοβερή δύναμη στα χερια ,μια φορά μου έσφιξε το λαιμό,αν δεν τον έσπρωχνα θα μ'επνιγε,θέλω να πεθάνει,μ'ευχαριστηση θα τον σκοτωνα','τι κανείς εκει;να πάρει ο διαολος'
ακουστηκε η φωνή του άντρα,έφυγε,στο μπαρ η κοπέλα του είπε πως της έκαναν φάρσα,η φίλη
της δεν έπαθε τίποτα,'να την'του την έδειξε,σέρβιρε ένα κύριο.με μαύρο κουστούμι και κόκκινη γραβάτα στο βάθος αριστερά,την κάλεσε,ένα χαμογελαστό νεαρό κορίτσι,με ξενική προφορά,
'ο κύριος ενδιαφέρεται για σενα' της είπε με νόημα, η νεαρή χαμογέλασε,'ευχαριστως,μετά τη δουλεια',της έδωσε το τηλέφωνο του,τον ξύπνησε,'εγω ειμαι' 'ανεβα,τρίτος όροφος,εβδομο διαμέρισμα,σε περιμενω',της άνοιξε,η κοπέλα ήταν μεθυσμένη,φλυαρουσε,ζήτησε να πιει,της έβαλε,ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα ρούχα,η φούστα της σηκωθηκε,έβλεπε τα πόδια της μέχρι πάνω,αιχμαλώτισμενα σ'ενα διάφανο μαύρο καλτσον,,σε λίγο αποκοιμήθηκε,της έβγαλε τα παπούτσια,,τη σκέπασε μ'ενα σεντόνι,,εκλεισε το φως,αυτός κοιμήθηκε στον καναπέ,στο σαλόνι,,όταν ξύπνησε η κοπέλα είχε φύγει,της τηλεφώνησε,δεν απαντούσε,επέμενε,καμία απάντηση,το βράδυ στο μπαρ δεν είδε τις κοπέλες,ρώτησε,του είπαν πως τις βρήκαν νεκρές
στο διαμέρισμα τους,από αναθυμιάσεις του γκαζ,αυτοκτονία,η' καποιος,για άγνωστους λόγους,
τις ειχε δηλητηριάσει,λυπηθηκε για τις κοπέλες,η υπόθεση τωρα περιπλέκεται,είδε τη γυναίκα,
ηθοποιό,με τον ίδιο άντρα,να μπαίνουν,πέρασαν δίπλα του,η γυναίκα τον χαιρέτησε,κάθησαν
στο ίδιο τραπέζι,που είχαν καθησει και την άλλη φορά,τους κοιτούσε διακριτικά,η γυναίκα
έπινε βότκα με λεμόνι και ο άντρας ουισκι με πάγο,η γυναίκα εσκύψε και κάτι είπε στον άντρα,εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφαλι,η γυναίκα κάλεσε το γκαρσονι,τον έδειξε και
του έδωσε ένα χαρτί,το γκαρσονι πήρε το χαρτί και πλησίασε στο τραπέζι του,'κυριε,η κυρία απέναντι μου έδωσε για σας αυτο'ειπε το γκαρσονι,ήταν πρόσκληση για τη θεατρική παράσταση,
'Ατελειωτη Ιστορία,noir',βρέθηκε στη πρεμιέρα,τρίτη σειρά,μεσαία καθίσματα,πραγματικά στη πρώτη πράξη ο άντρας πνίγει τη γυναίκα,εκείνη φωνάζει,'βοηθεια',η υπόλοιπη ιστορία εξελίσσεται με πολλά φλας μπακ,φλύαρο και πλαδαρό στορι,βαρέθηκε,αποχώρησε από την παράταση πριν τελειώσει,έξω έκανε ψυχρα,,πέρασε έξω από το μπαρ,δεν μπήκε μεσα,δειπνισε σ'ενα κεντρικό εστιατόριο,γύρισε σπίτι και κοιμηθηκε
.
.
.
.
Logico Geometricous 3μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ελαχιστη πρωτοτυπια αυτη η συζητηση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[ενας αντρας και μια γυναικα συζητουν στο σαλονι ενος αστικου σπιτιου]
Α.αυτο ειναι συνεπεια της πληξης
Β.ποιο;
Α.η αισθηση του πραγματικου
Β.πως το εξηγεις;
Α.αδυνατο να το εξηγησω
Β.αποφευγεις
Α.μαλλον θα προτιμουσες μια λεπτη και περιτεχνη ευγλωτια
Β.εμαθα νεα της,ερωτευτηκε εναν τυχοδιωκτη τυπο
Α.το ξερω καιρο
Β.γιατι δεν μου ειπες;
Α.νομιζα πως δεν σ'ενδιαφερει
Β.ουτε τωρα δεν μ'ενδιαφερει,επρεπε ομως να μου πεις
Α.θα γελουσες,θα ειρωνευοσουν
Β.εχεις,μου φαινεται,εξημμενη φαντασια
Α.ο ανθρωπος αυτος διεπραξε ενα εγκλημα
Β.ειναι ματαιο,δεν το βλεπεις;
Α.προσποιησαι,κρυβεσαι,
Β.κανεις λαθος
Α.εμεινε εγκυος
Β.επιμενεις,συνεχισε
Α.ζηλια,προδοσια,χωρισμος
Β.τη σκοτωσε,γιατι δε λες αυτο;
Α.δεν ηξερα αν ηθελες να το ακουσεις
Β.ψεματα,ειναι ψεματα,δεν εγιναν ετσι
Α.εχεις δικιο,τη παντρευτηκες,πριν εναν χρονο
Β.η επιθυμια αφαιρει την ελευθερια,μια θλιβερη συμβαση
Α.μελοδραματισμος
Β.ο ανθρωπος συνηθιζει
Β.αληθεια,τι σε τρομαζει και τι σε γοητευει;
Α.η φαντασια
Β.ναρκισσισμος
Α.διεστραμενη και νοσηρη ιδεοληψια
Β.ειρωνευεσαι
Α.καθε αλλο,σοβαρολογω
Β.τι πιστευεις;πως τετοιες ιστοριες ειναι πληκτικες σημερα;
Α.ακριβως,ανιαρες
Β.θελεις να παιξεις κατι στο πιανο;
Α.βρισκω ομοιοτητα με την Εμμα Μποβαρυ και την Εντα Γκαμπλερ,καμια αμφιβολια,
Β.η σφαιρα στον κροταφο της Εντα Γκαμπλερ εγωκεντρισμος
Α.να μην κατορθωνεις αυτο που θελεις
Β.τι σημαινει θελω;,αυτο που ακριβως θελω;
Α.τι λες για τον Μακβεθ;
Β.ενας φαντασιοπληκτος,δειλος
Α.ελαχιστη πρωτοτυπια αυτη η συζητηση,ανοητη,κωμικη,πληκτικη
.
.
.
.
Πορτρετο-χ.ν.κουβελης c n.couvelis
Ιστορίες του κ.Κ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-ενας φίλος του κ.Κ σχολίασε την εμμονη συνήθεια του πολύ τακτικα να επισκέπτεται μεγάλα πολυκαταστήματα, να περιφέρεται για πολύ ώρα στα διάφορα τμήματα των,και στο τέλος να
μην αγοράζει τίποτα,'απλα'απαντησε χαμογελώντας ο κ.Κ 'τιμαω τον Άνταμ Σμιθ,ο άνθρωπος,
διαπίστωσε,,ειναι το μοναδικό ζώο που κάνει εμπορικες συναλλαγές,κανένα σκυλί δεν ανταλ-
λάσσει κόκκαλα με άλλο σκυλι'
-ο κ.Κ έκανε κριτικη στο τελευταίο βιβλιο ενος διάσημου επιστήμονα,κοινωνιο-οικονομικής θεωρίας,έργο χρόνων έρευνας,οι κρίσεις του κ.Κ ήταν ακρως επικριτικές,όταν μετά τη συζητηση ρωτήθηκε γιατί αυτή η επίθεση σ'ενα έργο προτυπο επιστημονικο,απαντησε με σοβαρό ύφος:
'πρεπει πάντα στα πάντα κατ'αρχην να αμφιβαλω'
-τα τελευταία χρόνια υπαρχει τεράστια αναζωπυρωση παγκόσμια μυστικιστικων οργανώσεων,
πνευματιστες, γκουρού,αστρολόγοι περιοδεύουν στα μαζικά μεσα επικοινωνίας ψαρεύοντας πιστούς,ο κ.Κ κλείνοντας την τηλεόραση είπε στη φίλη του που την παρακολουθούσε,'το αντίδοτο σ'αυτο το δηλητήριο είναι η επιστημη'και συμπλήρωσε,'αλλη μια ρηση του Άνταμ Σμιθ,κι ακόμα
είπε πως η τραγωδία των φτωχών είναι οι φτωχές τους προσδοκιες',
-ο κ.Κ στις σημειώσεις του στη Λογική η' Όργανον του Αριστοτέλη γράφει:το διήγημα The
Murders in the Rue Morgue του Edgar Allan Poe,έκδοση του 1841,είναι λαμπρό εργο λογικής,
ο μετασχηματισμός της υψηλης φαντασίας σε καθαρή λογική,και μέγας λογικός αποδεικνυεται
ο ντεντέκτιβ Auguste Dupen
.
.
.
Henrik Ibsen -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Henrik Ibsen's 18 Logoi -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
δεν εχεται παρατηρησει ποσο ελκυστικο,ποσο γοητευτικο το αδυνατο ειναι;
τα παντα θα ρισκαρω μαζι σου
κανενα πουλι του δασους δεν χρειαζεται κλουβι
ποτε μην πας με το καλο σου κουστουμι να αγωνισθεις για την ελευθερια και την αληθεια
ειναι απαραδεκτο οι επιστημονες να βασανιζουν ζωα και να μην κανουν τα πειραματα μας
στους δημοσιογραφους και στους πολιτικους
κοιταξτε μεσα στη καρδια καθε ανθρωπου και παντοτε θα βρειτε ενα σκοτεινο σημειο το οποιο
πρεπει να'χει καλα κρυμενο
χιλιαδες λεξεις δεν αφηνουν τοσο βαθυ ιχνος οσο μια πραξη
ο πιο δυνατος ανθρωπος του κοσμου ειναι αυτο που ειναι μονος
μην χρησιμοποιεις τη ξενοφερτη λεξη 'ιδανικα',εμεις εχουμε την δικη μας εξαιρετικη λεξη
'ψεματα'
ο πραγματικος σκοπος της επαναστασης ειναι η ευτυχια σ'αυτη τη ζωη
δεν πιστευω ν'αμφισβητηται πως στην σημερινη εποχη οι ηληθιοι ειναι η συντριπτικη
πλειοψηφια σ'ολο τον κοσμο
πρεπει ν'αποφασισω ποιος ειναι σωστος-η κοινωνια η' εγω
ο χειροτερος εχθρος της αληθειας και της ελευθεριας στη κοινωνια μας ειναι η πλειοψηφια
ποια ειναι η διαφορα να'σαι μονος με καποιον αλλο και μονος με τον εαυτο σου;
το χρημα ειναι η φλουδα πολλων πραγματων αλλ'οχι ο πυρηνας,φερνει τροφη,αλλ'οχι ορεξη,
φαρμακα,αλλ'οχι υγεια,γνωριμιες,αλλ'οχι φιλους,υπηρετες,αλλ'οχι πιστη,μερες ευχαριστησης,
αλλ'οχι γαληνη η' ευτυχια
η κοινη γνωμη ειναι ακρως μεταβλητη
κλεισε σ'ενα κλουβι εναν αητο κι αυτος θα δαγκωσει και θα σπασει τα καγκελα ειτε ειναι
απο σιδερο η' απο χρυσο
η Νορβηγια δεν ειναι καλη χωρα για πατριδα,ειδικα το χειμωνα
.
.
.
Γυναικες-πορτραιτα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
άσε την ηθική,άναψε τσιγάρο,ρουφηξε,το πρόσωπο της σκεπάστηκε με τον καπνό,η ηθική,
το ξέρω,συνέχισε,αν η ζωή μου ήταν αλλιώς,πως αλλιώς;σε τι θα έμοιαζε;ρουφηξε πάλι το
τσιγάρο,ξερός βήχας,αυτό κληρονόμησα,με ταλαιπωρει τις νύχτες,μπορεί και να πνιγώ,έτσι
που κατάντησα,πως γλυτωσα,ποτά,ναρκωτικά,νταβατζιλικια,δείχνει φωτογραφίες,δεν με
γνωρίζεις,αυτή εδώ είμαι,είμαι;ήμουνα ήθελα να πω,κοίτα πόσο όμορφη είναι αυτή η γυναίκα,
τώρα εδώ μπροστά σου την έχεις,ένα ξέρασμα,ερείπιο,έφτασα ως εδω,μια πεθαμένη
είμαι,με κοίταξε,θέλεις να σου πω ιστορίες,δεν φοβάσαι μήπως σου πω ψέματα,μπερδεύω
τα πράγματα,τι έγινε σε μένα,τι έγινε στις άλλες,μπορεί να μην έγιναν,ένας ήθελε να με
παντρευτει,εγώ το φαντάζεσαι νόμιμη γυναίκα;είχε λεφτά,δέχτηκα,λίγο αντεξα αυτη τη ζωή,
τον παράτησα,εξαφανισθηκα,,τ'αφησα κι ένα παιδί,αρσενικό ήταν,δεν μπορούσα,ήμουνα
χαλασμένη,τι αξία έχουν αυτά για κανονικούς ανθρωπους,;,σβήνει το τσιγάρο,κάποιος μου
το''σβησε στη κοιλιά,να εδώ,σηκώνει τη μπλούζα της και δείχνει το κάψιμο,κοιταξ'το,μαυρο σα
μάτι τυφλού είναι,ούρλιαξα,θα με σκότωνε,τράβηξε μαχαίρι,τον έπιασαν,δεν τον ξαναδα,ανάβει
τσιγάρο,βήχει,να τελειώνει,αγόρι μου,αυτό το θέατρο,μια ξεπεσμένη θεατρίνα είμαι,τέλος το
έργο μου,με πονο μπορώ να κινηθώ,σαν να πάγωσε το κορμί,τα πόδια τα χέρια η μέση,νιώθω
να τρελενομαι,φωνάζω τις νύχτες,δεν έχω κανέναν,με κανέναν δεν μιλάω,μια γάτα μου κάνει
παρέα,να'την εκεί,κοιμάται,ποσο θέλω κι εγώ να κοιμηθώ,να μην ξυπνήσω,βήχει αρκετή ώρα,
ειμαι γριά,πολύ γριά,αηδιαστική,και συ,μην το κρύβεις,νιώθεις αηδία,πήγα να διαμαρτυρηθώ,
εντάξει,μ'εκοψε,εσύ όχι,εγώ όμως το νιωθω στους άλλους,αν πεθάνω δεν θα νοιαξει κανένα,
μια βρωμιάρα ήταν θα πουν,μια σιχαμερή πουτανα,γιατί να τη λυπηθεί κάποιος,σωστά,αγόρι
μου,γιατί να φορτωθούν τις αμαρτίες μου,ανάβει κι άλλο τσιγάρο,θέλω να βγούμε μια μέρα
μαζί έξω,να'ρθεις να με πάρεις,μου το υποσχεσε,της το υποσχέθηκα,χαμογέλασε,θα ντυθώ .
θα βάλω το πιο καλό μου φουστάνι,θα χτενίζω τα μαλλιά μου,θα βάψω τα χείλη μου,και τα
νύχια,θα βαλω άρωμα,,θα γίνω όμορφη,στο πλάι σου θα λαμψω πάλι,για τελευταία φορά,
ένας άντρας να με συνοδέψει στην έξοδο μου,χαμογέλασε,ποτέ αυτό δεν το έζησα,ένα πραμα
ήμουνα,τιποτένιο,ας ήμουνα όμορφη,ας άρεσα,με φοβόντουσαν,τους τρόμαζα,πίστευαν πως
ήμουνα άγριο ζώο,πως είχα κοφτερά δόντια στο στομα μου,όμως δεν ήταν έτσι,το σώμα μου
ήταν απαλό,η φωνή μου χαμηλή,ψιθυριστη,η αναπνοή μου ζεστή,μύριζα όμορφα,τραγουδούσα,
είχα ωραία φωνή,ήμουν γλυκειά,τι λέω;από ποιον τ'ακουσα αυτά,δεν ξέρω αν ποτέ ημουνα παιδί,μικρή,η' γεννήθηκα έτσι,μεγάλη γυναίκα ξαπλωμένη με το κομπινεζον στο κρεβάτι,και
δίπλα η πληρωμή,τα χρήματα,ανάβει τσιγάρο,δεν μ'αρεσουν τα λεφτά,ούτε τοτε,δεν τα μάζευα,
αν το'κανα τώρα θα'μουν μια που πλούτισε απ'το κορμί της,θα'χα πολλά χρήματα,θα'χα ότι ήθελα,
θα ζούσα σε βίλα,θα'χα τα πάντα,τι ανοησια αυτό τα πάντα,καλύτερα έτσι όπως είμαι,τίποτα,
χαμένη,τιμωρημένη,βήχει έντονα,όταν σταμάτησε ο βήχας είπε,με συγχωρείς,κουράστηκα,δεν
μπορώ άλλο να μιλήσω,κι ανάβοντας τσιγάρο ,συνέχισε,δεν μπορώ να το σταματήσω,όπως δεν μπορώ να σταματήσω τη ζωή,χαμογελασε,θα σε περιμενω,αγόρι μου,να'ρθεις να με πάρεις να
βγούμε οι δυο μας έξω,μην ξεχασεις το ραντεβού μας,όχι,της απάντησα,εξάλλου έχεις ωραίο χαμόγελο και δεν μπορώ να σ' αρνηθώ,ευχαριστω πολυ,πόσο καιρό,αιώνες,μου απαντησε η κυρία,έχω να τ'ακουσω αυτό
.
.
.
woman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΚΕΝΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τωρα ξερω τι εγινε,δεν εχω πια αμφιβολιες,παλιοτερα,δεν λεω,με βασανιζαν,οχι,δεν ειναι
φαντασια μου,
σας ζητησε χρηματα; ναι,του δωσατε;,οχι,
καλεσατε την αστυνομια;
με υποψιαζεσθε; οχι,πως σας περασε η ιδεα,αληθεια,ποσο χρονων ησασταν τοτε;
εικοσι εξι
μια ερωτηση,εχετε καποια περιουσια;
ο μπαμπας ειναι πλουσιος
εχετε ωραια θεα απο αυτο το παραθυρο,ειστε ομορφη
καποτε ναι ημουνα πολυ ομορφη,ξερετε ποσο παραξενη ειναι καμια φορα η ομορφια;
θελω
τι θελεις;μηγ μου κρυβεις τιποτα
ποσο θα το ηθελα
τι σ'εμποδιζει;
ζουσαμε σ'ενα μικρο διαμερισμα ενοικιασμενο,οχι,μην επιμενεις,ειναι μια πληκτικη
ιστορια,δεν μπορω να πω τιποτα τωρα,
σας παρακαλω,συνεχιστε
νομιζω οτι δεν ειστε τοσο αφελης ν'ακουστε ψεματα
παψε,ξερω την αληθεια,
μην γινεσαι γελοιος.προσποιησε πως εχει σημασια για σενα,σε σιχαινομαι
μια μοναχα λεξη,μια λεξη
ναι,ομορφη,πολυ μαλιστα
γιατι ειστε τοσο δυστυχισμενη;τι ειναι αυτο;
αρκετα φλυαρισαμε,ευτυχισμενη;δυστυχισμενη;σας διαβεβαιω πως κανετε λαθος,απλα,
και μονο,τον λυπηθηκα,φυγετε
πως;
φυγετε τωρα
τωρα,λοιπον,εξηγειτε,λετε ψεματα,μιλειστε
ναι,εχεις δικιο,αποψε,φλυαρησα λιγο περισσοτερο,ποσα θελετε;
οσα ακριβως ζητησα
ω μα αυτο ειναι πολυ υπεροχο,ολα τελειωσαν
.
.
.
El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Δον Κιχωτης και Αμλετ
ο δον Κιχωτης συζητα με τον Αμλετ τους κανονες της τρελας και χαρτοπαιζουν ολη τη νυχτα
στο τελος ο δον Κιχωτης χανει ολους τους ανεμομυλους του 'φιλε μου' λεει στον Αμλετ
'καθολου δεν με νοιαζει,φοβηθηκα μηπως χασω την ακριβη μου Δουλτσινεα μου,κι αυτο
ευτυχως δεν εγινε,αλλωστε η τρελα δεν μου φαινεται τοσο επικινδυνη αφου ειναι λογοτεχνικη'
και ευθυμα σιγοτραγουδα to be or not to be
.
.
.
.
Absolute Red-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΑΚΟΡΕΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τον συνελαβαν δυο στενα πριν το σπιτι του,μεσανυχτα,ξαφνικα ανοιξαν τους προβολεις
του αυτοκινητου,τυφλωθηκε,τον μετεφεραν,αφου ακολουθησαν μια λαβυρινθωδη διαδρομη,
σε μια βιλα,τον εκλεισαν σε μια σκοτεινη αιθουσα,τον ειχε παρει ο υπνος οταν ενα δυνατο
φως τον ξυπνησε,πεντε αντρες και τρεις γυναικες απεναντι του,ετριψε τα ματια του,εκεινος
που μαλλον ηταν αρχηγος του ειπε:απαγωγη,σε απαγαγαμε,κυριε,θελουμε να μας εξυπερετη-
σεις,φυσικα με το αζημειωτο,εκτιμουμε το τεραστιο ταλεντο σας,συνεχισε η γυναικα με το
κοκκινο φορεμα,οι ιστοριες σας μας συναρπαζουν,καταπληκτικες,πηρε το λογο ο αντρας με τη
λευκη γουνα,θελουμε τη φαντασια σας,να εργαστητε μονο για μας,και δεν θα μου αρνηθητε,
τωρα μιλησε η γυναικα με το τεραστιο ντεκολτε κολλωντας τα βαρια στηθη της στη μυτη του,
το εργο σας ειναι αυτο,ο αντρας με τον εντονο στραβισμο του εδωσε ενα χαρτι,εδω ειναι
γραμμενα ακριβως τι ζηταμε,ειστε ο σεναριογραφος μας,ειπε η αδυνατη γυναικα με το μαυρο
μακρυ φορεμα και το κιτρινο καπελο,ο σκηνοθετης και χορογραφος,τωρα,κυριες και κυριοι,
μιλησε ο αντρας με τα μαυρα γυαλια,ας του δειξουμε,σε ποιο ακριβως σταδιο βρισκομαστε,
ελατε,κυριε,μαζι μας,αυτη τη φορα ηταν ο πεμπτος αντρας,ειχε κιτρινα αραια δοντια,η αιθουσα
που τον μετεφεραν ηταν χωρισμενη με ενα γυαλινο τοιχο,απο την αλλη πλευρα ειδε γυναικες
και αντρες,τι κανουν;φωναξε,δες το θεαμα,εμπνευση απο τις υπεροχες ιστοριες σας,η φωνη
του αρχηγου πισω του,παρακαλω κρατηστε τη ψυχραιμια σας,αλλωστε στερουμαστε τη φαντα-
σια σας,μας βλεπουν;ρωτησε,οχι,δεν μας βλεπουν,ειπε η γυναικα με τα κοκκινα αγκαλιαζοντας
τον,αυτοι μονο υπακουα πραττουν οπως τους εχουμε διαταξει,εμεις επεμβαινουμε τη καταλλη-
λη στιγμη,η γυναικα με το κιτρινο καπελο κολλησε τα χειλη της στα χειλη του,εμενα προσωπικα,
του ψιθυρισε,θα με αναστατωνε να μας εβλεπαν,ομως ειναι κανονας,ειναι αδυνατοι,η απολυτη
ευχαριστηση προερχεται απο την πληρη υποταγη τους,ειδε,τοτε,τη γυναικα με τα πελωρια
στηθη να γυμνωνει τον αντρα με στραβισμο και μ'ενα ξυραφι να του χαραζει τη κοιλια,αυτος
φωναζε,μην σταματας,συνεχισε την υπεροχη τεχνη σου,σε εκλιπαρω,τωρα η σειρα σου,διεταξε
την γυναικα με τα κοκκινα ο αντρας με τη λευκη γουνα,γλειψε,εκεινη υπακουσε,μα τι κανουν
αυτοι;,ειπε ο αντρας με τα κιτρινισμενα δοντια δειχνοντας περα απο τον γυαλινο τοιχο ενα
νεαρο και και μια νεαρη κοπελα,τους πρεπει τιμωρια,εφυγε εκνευρισμενος,τον ειδε απο την
αλλη πλευρα να βγαζει πιστολι και να πυροβολει το νεαρο ζευγαρι,τους σκοτωσε,ειπε ξεσπων-
τας σε δυνατο γελιο η γυναικα με το κιτρινο καπελο,αρκετα για σημερα,διεκοψε ο αρχηγος,ας
αποσυρθουμε,αυριο περιμενουμε να εφαρμοσουμε το εργο που θα γραψετε,τον εβαλαν στο
αυτοκινητο και τον αφησαν στο ιδιο ακριβως σημειο που τον απηγαγαν,θα σου τηλεφωνησου-
με,του ειπαν,να εισαι ετοιμος,δεν πηγε στο σπιτι,περιπλανηθηκε στην αδεια πολη,ξημερωνε,
σκεφτηκε να παει στην αστυνομια,διστασε,δεν φοβηθηκε,κατα περιεργο τροπο του αρεσε
αυτο,θα εγραφε τα πιο αλλοκοτα πραγματα γι'αυτους,θα του πραγματοποιουσαν τους πιο
απιθανους συνδιασμους,την πιο ακολαστη φαντασια,οτι του απαγορευε η λογοκρισια,η οποια
ευνουχιζε τα εργα του,θα το εκτελουσε στην εντελεια με αυτους,εκεινοι,τωρα,οι οκτω διεστρα-
μενοιοι ανθρωποι και το συστημα τους,η βεβηλη,ελευθεριαζουσα κοινωνια τους,ηταν το θεα=
τρο του,οι ηθοποιοι του,ηταν,κι ενιωθε βαθεια ηδονη,τα φερεφωνα του,οι κλοουν,οι σαλτιπαγ-
κοι του,τα ανθρωποειδη του,θα τους βυθιζε στη κολαση των πραξεων του,παραβατικοτηκα
διαφθορα τρελα ακροτητα διαστροφη εγκλημα,και θα τους κατεστρεφε η συγγραφικη μηχανη
του οταν ηθελε,εκδικηση απολαυση,θα τους συνεθλιβε,ενας σιχαμερος πολτος,γυρισε σπιτι,
ενιωθε τετοια υπερενταση που καθησε στο γραφειο κι αρχισε να σχεδιαζει τη φοβερη,αδυσω-
πητη,απανθρωπη μηχανη,πρωτα οι θυτες,οι πεντε αντρες και οι τρεις γυναικες,οι ακραια διε-
φθαρμενοι κυριοι,και μετα τα αδυνατα θυματα,νεαρα ατομα ,αθωα,αλλα και υπακουα ενερ-
γα,εκφυλισμενα,εθισμενα στις πραξεις,υπηρετες των παρανοικων παθων των οκτω,ακορεστων,
κυριων τους,επισης πρεπει να επεξεργασθει τους λογους,τις εκφρασεις,που θα εκφωνουν,τους
διαλογους που θα μοιραζονται,βασισμενους στη φιλοσοφια,στην ηθικη,στην ιατρικη,στην
φαρμακευτικη,στη ζωολογια,στη τεχνη,στη πολιτικη,στην ψυχιατρικη,στη κοινωνιολογια,στη
νομικη,στην εγκληματολογια,στα μαθηματικα,και φυσικα στο σχεδιασμο του καταλληλου
αρχιτεκτονικου περιβαλοντος και τη μουσικη που θα παιζεται,ειχε νυχτωσει οταν του τηλεφω-
νησαν,τον πηγαν στη βιλα,καθισμενος σε ενα κοκκινο βελουδο καναπε στο ημιφως εβλεπε
περα απο τον γυαλινο διαχωριστικο τοιχο αυτα που συνεβαιναν,μπροστα διαδραματιζονταν
η ιστορια του,ηταν πιο σκληρη απο οτι φανταστηκε,και παιζονταν απο τους οκτω θυτες και
τα νεαρα θυματα με φοβερη ακριβεια,σταθηκε ψυχραιμος και δεν εκλεισε τα ματια στις ακρο-
τητες,
καθε μερα εγραφε συνεχως πιο παρανοικες ιστοριες,θεατρικα τα ελεγε,και τα παρακολουθου-
σε με αφατη ευχαριστηση,οι οκτω θυτες ηταν σταθεροι,οι κυριαρχοι,τα θυματα μεταβλητα,
στο ελεος τους,τα μεταχειριζονταν κατα τις τρομερες ορεξεις τους,ηταν απολυτα αναλωσιμα
στα παθη τους,μεχρι τη πληρη,ψυχικη και σωματικη,εξαφανιση τους,
η απανθρωπη,ακολαστη μηχανη των οκτω θυτων τροφοδοτουνταν συνεχως με φρεσκα νεαρα
σωματα,
περασαν τα χρονια,γερασε,τα ματια του θολωσαν,δεν μπορουσε να δει ουτε να γραψει,,τα
αυτια του αδυνατησαν,τα ποδια του δεν τον συγκρατουσαν,σταματησαν να τον πηγαινουν
στη βιλα,τους ελεγε τις ιστοριες και τις κατεγραφαν,τωρα ενιωθε τη φαντασια του να τον
εγκαταλειπει,δεν ειχε ιδεες,επαναλαμβανονταν,ενιωσε το κινδυνο,φοβηθηκε,ηταν εντελως
αχρηστος γι'αυτους,θα τον σκοτωναν,το τερας με τα βρωμικα κιτρινα δοντια θα του τιναζε
τα μυαλα στον αερα γελωντας σατανικα,επρεπε να αντιδρασει,
η τελευταια προφορικη ιστορια του ηταν εξυπνα σχεδιασμενη,περιελαμβανε την ολοκληρωτικη
εξολοθρευση τους,ηταν τοσο διεφθαρμενοι,τοσο ακορεστοι,τοσο εκφυλοι που δεν θα το κατα-
λαβαιναν,μαλιστα θα απολαμβαν το τελος τους,οπως σκαει στον αερα βεγγαλικο και εκτυφλω-
τικα σκορπιζεται σε σταχτη,
πηραν την ιστορια,την επομενη μερα δεν τον επισκευτηκαν,ουτε τις επομενες,
παρατηρησε πως η οραση και η ακοη του επανηλθαν ,το ιδιο και οι σωματικες του δυναμεις,
του τηλεφωνησε ο εκδοτης του,του παραπονεθηκε πως τεμπελιαζει,δεν εργαζεται,αθετησε το
συμβολαιο του και να συμορφωθει,αλλιως θα εχει νομικες συνεπειες,αντεδρασε,τον εστειλε
στο διαολο,να κανει οτι θελει και του εκλεισε καταμουτρα το τηλεφωνο,
απο τοτε και μετα δεν ξαναγραψε ποτε,καμια ιστορια,τελος
.
.
.
Συνθεσεις-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εβαφε τα νυχια της,τελειωσε,σ'αρεσουν;υπεροχα,δαγκωσε το,ο δειχτης του δεξιου
χεριου,τι γευση εχει;δαγκωσε πιο δυνατα,τι κανεις;με πονας,πατησε το play,ακουσε
τη φωνη της,μεγαλη διαρκεια σιωπης,στο βαθος με καποιον αντρα μιλουσε,ακουσε
μια πορτα να κλεινει δυνατα,ηχος ανοιχτης τηλεορασης,εκλεισε την τηλεοραση,κοιτα-
ξε τα ποδια της,και τα δυο μαζι,υστερα ξεχωριστα,πρωτα το αριστερο,μετα το αλλο,
τι ωρα ειναι;ρωτησε,μεινε ακομα,τι θ'αλλαξει;δεν απαντησε,αναψε το φως,βραδυασε,
παλι ο αντρας μιλουσε,ποιος ειναι;του ειπε,δεν αντεδρασε,ζηλευεις;,οχι,δεν ζηλευω,
τοτε;,τι τοτε;τιποτα,λες ψεματα,εσυ λες ψεματα,ο δυνατος ηχος της πορτας,πατησε
το pause,την ειδε στον καθρεφτη,μην κοιταζεις,γυρισε,πλησιασε,φοβασε;οχι,την
αγγιξε,καποιος ειναι στο δωματιο,ποιος;κοιταξε,εμεις ειμαστε,οχι,καποιος ειναι,
ησυχασε,τι σου συμβαινει,αναψε το φως,ειδες κανεις δεν ειναι,τωρα ναι,κοιμηθηκε,
το σωμα του,ξυπνησε,το φως του φεγγαριου στο δωματιο,ξυπνησε,εσυ κοιμησου,
εγω δεν εχω υπνο,κουβεντιαζαν στο διπλανο δωματιο,ακουσε το ονομα της,την φωναζαν,
σηκωθηκε κι ανοιξε τη πορτα,ενα αδειο δωματιο,που εισαι;εδω,ερχομαι,τον ειδε να
καθεται στο πιανο,εχεις καιρο να παιξεις,τα χερια του ακουμπησαν στα πληκτρα,
το προσωπο του αριστερο προφιλ,καθησε σε μια καρεκλα πισω του,ειχε ξημερωσει,
.
.
.
THE ENIGMA-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο διαδρομος ηταν υπερφωτισμενος,προχωρησε κι ανοιξε μια πορτα δεξια,στο κεντρο της
αιθουσας που μπηκε μια γυναικα με μαυρο μακρυ φορεμα επαιζε σε ενα πιανο,πλησιασε,
τα δακτυλα της κινουνταν με μεγαλη δεξιοτεχνια στα πληκτρα,οταν τελειωσε σηκωθηκε του
χαμογελασε και βγηκε απο την απεναντι πορτα,καθησε κι αυτος στο πιανο κι επαιξε,υστερα
περασε στην αιθουσα που ειχε παει η γυναικα,η αιθουσα ηταν αδεια,ο απεναντι τοιχος ηταν
καθρεφτης,ειδε εκει μεσα εναν αντρα να παιζει στο πιανο,εβλεπε μονο την πλατη του,δεν
ακουγε τι παιζει,του φανηκε παραξενο που δεν εβλεπε το ειδωλο του στον καθρεφτη,βγηκε
απο την αιθουσα και βρεθηκε στον διαδρομο,προχωρησε,μια πορτα αριστερα ανοιξε κι
εμφανισθηκε η γυναικα του πιανου,τωρα φορουσε κοκκινο μακρυ φορεμα,κυριε,ελατε μεσα,
σας περιμενα,μπηκε στο δωματιο,η γυναικα εκλεισε τη πορτα,το σαλονι ενος διαμερισματος,
τι θα πιειται;,τον ρωτησε,ουισκι με παγο,καθησε σε εναν μαυρο δερματινο καναπε,το ποτο
σας,κυριε,τον σερβιρε η γυναικα και καθησε απεναντι του,κι εκεινη επινε ουισκι,θα απορειται,
βεβαιως,του ειπε,τι συμβαινει,που βρισκεστε,χαμογελασε,δεν πρεπει,καθολου,να ανησυχειτε,
της ειπε για τον αντρα που επαιζε στο πιανο μεσα στον καθρεφτη-τοιχο,και πως δεν ειδε το
ειδωλο του,αλλα κι ουτε στην αιθουσα τον πραγματικο πιανιστα που καθρεφτιζονταν εκει
μεσα,ολα εδω,αντεδρασε η κυρια,ειναι φυσιολογικα,μην το αμφισβητειται,παραβαινοντας,της
ειπε ειρωνικα,τους νομους της φυσικης,εστω κι ετσι,απαντησε,χαμογελωντας εκεινη,θα συνηθι-
σεται,ειναι θεμα χρονου,αλλο ενα ουισκι;οχι,ευχαριστω,η γυναικα γελασε,θα νομισεται πως
θελω να σας παρασυρω,οχι,καθολου δεν εχω αυτο το σκοπο,τι θα σκεφτοσασταν αν σας ελεγα
πως ο αντρας που ειδατε να παιζει πιανο στον καθρεφτη ησασταν εσεις,και πως εγω ειμαι η
συζυγος σας,πως ειμαι τρελη,αυτο θα σκεφτοσασταν,ομως αυτο ειναι η πραγματικοτητα,αυτο
συμβαινει τωρα,ουτε αναμνηση καποιου παρελθοντος,ουτε προβολη σε καποιο μελλον,μα
ειστε αγνωστη,αντεδρασε,πρωτη φορα σας βλεπω,στην αρχη,απαντησε η γυναικα,ολοι ειμαστε
αγνωστοι,εμεις ομως τωρα ακριβως ειμαστε αγνωστοι,της ειπε,ειστε σιγουρος;τον διεκοψε,και
βεβαια σιγουρος,της απαντησε,τοτε,ειπε με σοβαρη φωνη η γυναικα,δεν εχουμε να πουμε
τιποτα αλλο,και σηκωθηκε,εκεινος βγηκε στον διαδρομο,προχωρησε,σταματησε,ακουσε πισω
απο μια πορτα να παιζουν πιανο,ανοιξε τη πορτα,στο κεντρο της τεραστιας αιθουσας που μπη-
κε ενας αντρας με γυρισμενη την πλατη του προς αυτον επαιζε σε ενα πιανο,προχωρησε προς
το μερος του,ομως απο καποιο σημειο και περα δεν μπορουσε να προχωρησει,σαν να ηταν
μπροστα του ενας τοιχος και να τον εμποδιζε,παραξενευτηκε,ενας διαφανος τοιχος,και τοτε
ειδε τη γυναικα με το μακρυ μαυρο φορεμα να μπαινει στην αιθουσα να πλησιαζει τον αντρα
του πιανου να σκυβει και κατι να του λεει,εκεινος γυρισε προς το μερος του,κι ειδε καθαρα
το προσωπο του,ηταν το δικο του,
.
.
.
4.5.Συνθεσεις-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ελενης Μονολογος-χ.ν.κουβελης c .n.couvelis
ειμαι μονη,το δωματιο τεραστιο,στο τραπεζι υπολειματα φαγητου,το πιανο
ξεκουρδιστο,ακουω τη βροχη,αληθεια,δεν νοσταλγω τιποτα,ουτε τα κοκκινα
χειλη,ουτε τη λεπτη απαλη λευκη επιδερμιδα,φοβαμαι,οχι δεν φοβαμαι,τα
χορτα ψηλα αδηφαγα πολιορκουν το σπιτι,δεν σ'εδιωξα,εφυγες,στοιβαξες
τα πραγματα σου στις βαλιτσες,δυο βαλιτσες γεματες ετοιμες να εκραγουν,
τον πρωτο καιρο σκεφτομουν,οι ανθρωποι ξαναγυριζουν,τωρα πια δεν πιστευω
τιποτα,κοιμαμαι παντα κουλουριασμενη στο κρεβατι,δεν μιλαω σε κανεναν,
ειμαι αδεια απο λεξεις,θυμαμαι,οχι δεν θυμαμαι,θελω να μην θυμαμαι,
οταν επιθυμουμε πιστευουμε πως ειμαστε ευτυχισμενοι,τιμωρηθηκα γι'αυτο,
βραδυαζει,ειναι γυμνα,ερημα,τα χερια μου,οχι δεν νιωθω μοναξια,καθε αλλο,
τι θεωρω μιζερη,περιττη,απανθρωπη,ντυνομαι συνεχεια χρονο,η σιωπη
μου ζηταει χρηματα,να πληρωθει,για τους σκωρους της απουσιας,
γρηγορα,χωρις τυψεις,γδυνομαι τις ωραιες φωτογραφιες μου,τι
θορυβο που κανει το κοκκινο ψαρακι στη γυαλα,ζηταει νερο,διψαει,
δεν υπηρξα υποταγμενη,ουτε και τωρα,φυτρωνει η ανασα μου,
.
.
.
.
ΜΑΤ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
οι 1. και 2. παιζουν σκακι
1.αν και ξερω πως θα μου κανεις ματ,ομως παρ'ολ'αυτα παιζω μαζι σου
2.αν ομως παιξω διαφορετικα δεν θα σου κανω ματ
1.τοτε κι εγω θα παιξω διαφορετικα για να μου κανεις ματ
2.τοτε κι εγω θα παιζω διαφορετικα
1.και στο τελος δεν θ'αποφυγεις να μου κανεις
2.μα καποτε πρεπει να τελειωσουμε,εχουμε κι αλλες αναγκες
1.κι αλλες αναγκες;τι εννοεις;
2.να φαμε,να κοιμηθουμε,να διαβασουμε,να μιλησουμε,να...
1.αυτες δεν ειναι αναγκες,ειναι συνηθειες
2.ματ
1.επιτελους,τωρα πια αναγκη σου θα ικανοποιησεις πρωτη;
2.να μιλησουμε
1.εμεις οι δυο;αυτο εννοεις;
2.μα φυσικα,τι αλλο;
1.και το βρισκεις αυτο ενδιαφερον;
2.θα το ελεγα μαλλον πληκτικο
1.μαλλον; δηλαδη δεν εισαι σιγουρος
2.για τιποτα,νομιζω,δεν μπορει καποιος να ειναι σιγουρος
1.αυτο το νομιζω κανει τη προταση σου αμβιβολη,επομενως αυτο που ειπες δεν εχει
καμια μα καμια αξια
2.ας το πω ετσι,για τιποτα δεν μπορει καποιος να ειναι σιγουρος
1.επομενως ουτε κι εσυ γι'αυτο που μολις ειπες
2.ναι,βεβαιως,το παραδεχομαι
1.επομενως ειπες πως ισχυει κατι που δεν ισχυει
2.ακριβως
1.επομενως ειναι αδυνατο να συζητησουμε
2.πρεπει ομως να συζητησουμε
1.να περασει η ωρα
2.πεσ'το κι ετσι
1.η διαπιστωση μου ειναι λογικη,ειπες το Α και συμπερανα το Β,δεν ειναι αυθαιρετη,δεν
βασιζεται στο τι θελω,κι ουτε γινεται συμφωνα με τη προσωπικη μου επιθυμια
2.τοτε ειναι αδυνατο να συζητησουμε
1.καθε αλλο,η συζητηση δεν ειναι ποτε αδυνατη,αλλωστε αυτο κανουμε τωρα,και μπορει
να συνεχιστει οσο χρονο θελουμε
2.οι συζητησεις δηλαδη μονο διακοπτονται
1.ακριβως
2.παιζουμε αλλη μια παρτιδα σκακι;θελεις;
1.θελω,και θα περιμενω να μου κανεις ματ
2.πως ξερεις,πως εισαι σιγουρος,οτι εγω θα σου κανω ματ;κι οχι εσυ;
1.επειδη αυτο θα επιδιωξω
2.αλλ'ομως εγω θα τ'αποφυγω
1.το σκακι τελειωνει με ματ,επομενως καποιος θα κανει ματ,κι αυτος θα εισαι εσυ
2.τοτε γιατι παιζουμε αφου το αποτελεσμα ειναι προδιαγεγραμμενο;
1.για να επιβεβαιωθω
2.αν παιξω πιο κακα απο σενα δεν θα κερδισω εγω αλλα εσυ,και τοτε δεν θα επιβεβαιωθεις
1.ξερω πως δεν θα θελησεις να με απογοητευσεις
2.αν δεν γινει ετσι και θελησω;
1.σ'αυτη τη περιπτωση απεφυγες να κερδισεις για να με διαψευσεις
2.αρχιζω με το αλογο
1.απαντω με αλογο
2.δεν θελω να παιξω,ειναι γελοιο αυτο το παιχνιδι
1.ολα τα παιχνιδια μας ηταν γελοια,ποτε μεχρι τωρα δεν αρνηθηκες το παιχνιδι,
τωρα τι σ'επιασε;
2.δεν μ'αρεσει να με καθοδηγουν,δεν ειμαι μαριονετα,θελω να'μαι ελευθερος,
απροβλεπτος
1.πριν τι ησουν;προτου σου το πω;ελευθερος;απροβλεπτος;
2.αυτο ημουν
1.για μενα,το καταλαβαινεις,δεν ησουν
2.φτανει που ημουν για μενα
1.ναι,αλλα δεν ησουν μονος,ειμαι κι εγω
2.α,τοτε θα αντιστρεψω τη κατασταση,θα λεω πως εσυ παιζεις ετσι για να σου κανω
εγω παντα ματ
1.δεν αλλαζει τιποτα
2.γιατι;πως;
1.ειδες,δεν μπορεις να σκεφτεις
2.δεν πειραζει,ας ακουσω λοιπον τι σκεφτεσαι εσυ
1.στο σκακι παιζουν δυο,απ'τους οποιους ο ενας κερδιζει
2.κι ο αλλος χανει
1.ακριβως,εσυ εισαι ο νικητης,εγω ο χαμενος
2.ομως εσυ το προαποφασιζεις
1.ακριβως
2.αν ομως σταματησω να παιζω σκακι μαζι σου,τοτε θα σταματησει κι αυτο,ετσι
δεν ειναι;
1.ακριβως,ομως δεν θα το σταματησεις,γιατι σ'αρεσει να κερδιζεις
2.θα το σταματησω
1.τοτε δεν θα'χει κανενα μα κανενα νοημα η ζωη σου
2.ενα ανοητο νοημα
1.ακριβως,ενα ηλιθιο ανοητο νοημα,γι'αυτο κανε την επομενη κινηση
2.ματ
.
.
.
Τι ωρα ειναι;-[Μονοπρακτο]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ενας αντρας,Α,και μια γυναικα,Γ,μεσα σε μια λευκη αιθουσα με καθετα λευκα
χωρισματα
Α.με ρωτησες τι ωρα ειναι;
[σιωπη]
Γ.δεν θυμαμαι,γιατι ρωταμε την ωρα;
Α.ετσι υπαρχουμε,μετρω το χρονο αρα υπαρχω
Γ.ο χρονος,τι απαισιο πραγμα,δεν περνουσε,ειχα τρεις πελατες,
Α.ειναι,ομως,ενδιαφερουσα εργασια
Γ.σαραντα πεντε λεπτα,ψυχαναλυση,μια νευρωση,μια παρανοια,μια μανιοκαταθλιψη,
επι τρια εκατο ευρω,δυο γυναικες ενας αντρας,η μια γυναικα ηταν ηθοποιος,πασχει
απο εντονη ψευδολογια
Α.το γνωριζει;
Γ.μαλλον το αγνοει
Α.εσυ γενικα λες ψεματα;
Γ.σε σενα λεω ψεματα
Α.τωρα;
Γ.σε σενα παντα λεω ψεματα,η γυναικα δεν ηταν ηθοποιος ουτε μανιοκαταθλιπτικη
υστερικη ηταν,η δευτερη γυναικα ηταν,ο αντρας ηταν ο συζυγος μιας τριτης γυναικας
Α.κι απο τι πασχει αυτη;
Γ.ειρωνευεσε; εισαι απαισιος
Α.καθολου
Γ.αυτη φοβαται πως ο αντρας της θα τη δολοφονησει
Α.α βλεπω η ιστορια εχει επιστημονικο και ατυνομικο ενδιαφερον,τι την συμβουλεψε
η επιστημονας;
Γ.συνεχιζεις την ειρωνια,να τον σκοτωσει αυτη
Α.δηλαδη η ψυχαναλυτρια ηθικος αυτουργος
Γ.κανεις λαθος αγαπητε μου,αυτη θα τον δολοφονησει
Α.ποσο σε πληρωσε;
Γ.αφιλοκερδως
Α.εισαι κυνικη
Γ.κι εγω σε μισω θανασιμα
Α.τι σου συμβαινει;
Γ.η πρωτη γυναικα ειναι συγγραφεας,το τελευταιο μυθιστορημα της εχει θεμα αυτο
Α.τη δολοφονια μιας γυναικας απο τον αντρας της για ερωτικους λογους,πολυ πρωτοτυπο
Γ.μην κανεις τον εξυπνο,οχι αυτο,αυτο που εμεις κανουμε
Α.με μπερδευεις,θες να πεις αυτο που συμβαινει τωρα;μα πως το ξερει; α καταλαβα,την
ενημερωνεις εσυ
Γ.δεν καταλαβες,εγω γραφω το βιβλιο,μην ξεχνας πως ειμαι συγγραφεας
Α.και φυσικα κινδυνευεις
Γ.καθολου,αγαπητε μου,εσυ κινδυνευεις,μπορω,αν θελω,να αλλαξω τη πλοκη
Α.τοτε,αν συμβει,θα κατηγορηθεις για φονο και θα καταδικαστεις
Γ.εισαι ηλιθιος,κανενας δεν καταδικαζεται για μυθιστορηματικο φονο
Α.παιζουμε καποιο παιχνιδι;
Γ.χρονια παιζουμε παιχνιδι,τωρα καποιος αλλος ειναι το θυμα και καποιος αλλος
ειναι ο θυτης
Α.σοβαρολογεις;δεν μπορει να κανεις αυτο,ειναι τρελα,εισαι τρελη;μ'αγαπουσες
Γ.σ'αγαπουσα,ετσι φανταζεσε,σε μισω,οχι δεν σε μισω,αδιαφορω
Α.λες ψεματα,δεν λες αληθεια
Γ.δεν λεω ψεματα,την αληθεια λεω,ενα παιχνιδι ειναι,αχ ποσο με διασκεδαζει,δεν φανταζεσε,
Α.θεατρο;
Γ.ναι,ακριβως,ενα θεατρο
[σιωπη]
τι ωρα ειναι;
.
.
.
Ηρακλης και Διηανειρα-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Επεισοδιο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αδυνατο να κοιμηθει,καθησε στο μπαλκονι,η νυχτα την τυλιγε,σκεφτηκε με κρυβει,
σε λιγο θα ξημερωνε,τον ακουσε που μπηκε στο δωματιο,εβηχε,τη φωναξε,που γυριζες;
του φωναξε,δεν της απαντησε,σ'εκεινη τη πουτανα;τον εσπρωξε,σηκωσε χερι να την
χτυπησει,εισαι γελοιος του φωναξε,εκεινος κατεβασε το χερι,δειλος του ειπε,εκεινος
γελασε δυνατα,ναι μια πορνη που εχει μεγαλυτερη δυναμη απο σενα,αργοτερα τον
ακουσε να ροχαλιζει
στοπ.επεμβαση του σκηνοθετη
επαναληψη της σκηνης.να παιξει πιο παθιασμενα η γυναικα.
που γυρνας;δεν απαντας;σ'εκεινη ησουνα;
ποσο τιποτενιος εισαι
[ειδε στον καθρεφτη,φορουσε μασκα]
στοπ.τελεια.αναφωνησε ο σκηνοθετης
[αργοτερα στο σπιτι,εκεινη εβαφε τα χειλη,κοκκινα προτιμας;
δεν απαντησε,οπως εκεινης;δεν απαντησε,τον ειδε,ποιος εισαι; τι θελεις
εδω;]
ο σκηνοθετης διεκοψε τη σκηνη.να παιχτει χωρις το ποιος εισαι;
[ακουστηκε ο ηχος της μαγνητοταινιας που γυριζε]
.
.
.
Αθηναικη Συμμαχια 431 π.Χ
Αθηναιοι Μηλιοι 416 π.Χ και κτημα εσαει-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ρητα ειπωθηκε στους Μηλιους:οι μεν ισχυροι επιβαλλουν
οι δε αδυνατοι αποδεχονται,[τ'αλλα ειναι κουφιες φλυαριες]
κατα γραμμα στο βιβλιο Ε' του Θουκυδιδη:δυνατὰ δὲ οἱ
προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.
τωρα αν στη Σικελια για τους Αθηναιους κατα γραμμα
τελεσθηκε η νομοτελεια:ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις
ετερον εκατερον,επ'ουδενι ανα τους αιωνες,παρελθοντες
τωρινους και μελλοντες, ανατρεπεται η ανισορροπια:
νυν αρχομεν,ες αυριον ου μελλομεν [κυνικως μεν χρησιμως δε]
η σταχτη των Ενδοξων μας Αυτοκρατοριων ουδολως μας πτοει
Το αυτο πρακτεον 416 π.Χ και εσαει.Viva The Real Politic!
Θουκυδιδη Ιστορια Βιβλιο Ε' 84-116
Διαλογος Αθηναιων-Μηλιων
[μεταφραση translation -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
α' μερος 84-93
84] [84.1] τοῦ δ’ ἐπιγιγνομένου θέρους Ἀλκιβιάδης τε πλεύσας ἐς Ἄργος ναυσὶν εἴκοσιν Ἀργείων τοὺς δοκοῦντας ἔτι ὑπόπτους εἶναι καὶ τὰ Λακεδαιμονίων φρονεῖν ἔλαβε τριακοσίους ἄνδρας, καὶ κατέθεντο αὐτοὺς Ἀθηναῖοι ἐς τὰς ἐγγὺς νήσους ὧν ἦρχον· καὶ ἐπὶ Μῆλον τὴν νῆσον Ἀθηναῖοι ἐστράτευσαν ναυσὶν ἑαυτῶν μὲν τριάκοντα, Χίαις δὲ ἕξ, Λεσβίαιν δὲ δυοῖν, καὶ ὁπλίταις ἑαυτῶν μὲν διακοσίοις καὶ χιλίοις καὶ τοξόταις τριακοσίοις καὶ ἱπποτοξόταις εἴκοσι, τῶν δὲ ξυμμάχων καὶ νησιωτῶν ὁπλίταις μάλιστα πεντακοσίοις καὶ χιλίοις. [84.2] οἱ δὲ Μήλιοι Λακεδαιμονίων μέν εἰσιν ἄποικοι, τῶν δ’ Ἀθηναίων οὐκ ἤθελον ὑπακούειν ὥσπερ οἱ ἄλλοι νησιῶται, ἀλλὰ τὸ μὲν πρῶτον οὐδετέρων ὄντες ἡσύχαζον, ἔπειτα ὡς αὐτοὺς ἠνάγκαζον οἱ Ἀθηναῖοι δῃοῦντες τὴν γῆν, ἐς πόλεμον φανερὸν κατέστησαν. [84.3] στρατοπεδευσάμενοι οὖν ἐς τὴν γῆν αὐτῶν τῇ παρασκευῇ ταύτῃ οἱ στρατηγοὶ Κλεομήδης τε ὁ Λυκομήδους καὶ Τεισίας ὁ Τεισιμάχου, πρὶν ἀδικεῖν τι τῆς γῆς, λόγους πρῶτον ποιησομένους ἔπεμψαν πρέσβεις. οὓς οἱ Μήλιοι πρὸς μὲν τὸ πλῆθος οὐκ ἤγαγον, ἐν δὲ ταῖς ἀρχαῖς καὶ τοῖς ὀλίγοις λέγειν ἐκέλευον περὶ ὧν ἥκουσιν. [85] [85.1] οἱ δὲ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις ἔλεγον τοιάδε. ‘ἐπειδὴ οὐ πρὸς τὸ πλῆθος οἱ λόγοι γίγνονται, ὅπως δὴ μὴ ξυνεχεῖ ῥήσει οἱ πολλοὶ ἐπαγωγὰ καὶ ἀνέλεγκτα ἐσάπαξ ἀκούσαντες ἡμῶν ἀπατηθῶσιν (γιγνώσκομεν γὰρ ὅτι τοῦτο φρονεῖ ἡμῶν ἡ ἐς τοὺς ὀλίγους ἀγωγή), ὑμεῖς οἱ καθήμενοι ἔτι ἀσφαλέστερον ποιήσατε. καθ’ ἕκαστον γὰρ καὶ μηδ’ ὑμεῖς ἑνὶ λόγῳ, ἀλλὰ πρὸς τὸ μὴ δοκοῦν ἐπιτηδείως λέγεσθαι εὐθὺς ὑπολαμβάνοντες κρίνετε. καὶ πρῶτον εἰ ἀρέσκει ὡς λέγομεν εἴπατε.’ [86] [86.1] οἱ δὲ τῶν Μηλίων ξύνεδροι ἀπεκρίναντο ‘ἡ μὲν ἐπιείκεια τοῦ διδάσκειν καθ’ ἡσυχίαν ἀλλήλους οὐ ψέγεται, τὰ δὲ τοῦ πολέμου παρόντα ἤδη καὶ οὐ μέλλοντα διαφέροντα αὐτοῦ φαίνεται. ὁρῶμεν γὰρ αὐτούς τε κριτὰς ἥκοντας ὑμᾶς τῶν λεχθησομένων καὶ τὴν τελευτὴν ἐξ αὐτοῦ κατὰ τὸ εἰκὸς περιγενομένοις μὲν τῷ δικαίῳ καὶ δι’ αὐτὸ μὴ ἐνδοῦσι πόλεμον ἡμῖν φέρουσαν, πεισθεῖσι δὲ δουλείαν.’
[87] [87.1] ΑΘ.
εἰ μὲν τοίνυν ὑπονοίας τῶν μελλόντων λογιούμενοι ἢ ἄλλο τι ξυνήκετε ἢ ἐκ τῶν παρόντων καὶ ὧν ὁρᾶτε περὶ σωτηρίας βουλεύσοντες τῇ πόλει, παυοίμεθ’ ἄν· εἰ δ’ ἐπὶ τοῦτο, λέγοιμεν ἄν.
[88] [88.1] ΜΗΛ.
εἰκὸς μὲν καὶ ξυγγνώμη ἐν τῷ τοιῷδε καθεστῶτας ἐπὶ πολλὰ καὶ λέγοντας καὶ δοκοῦντας τρέπεσθαι· ἡ μέντοι ξύνοδος καὶ περὶ σωτηρίας ἥδε πάρεστι, καὶ ὁ λόγος ᾧ προκαλεῖσθε τρόπῳ, εἰ δοκεῖ, γιγνέσθω.
[89] [89.1] ΑΘ.
ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ’ ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν, οὔθ’ ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ’ ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.
[90] [90.1] ΜΗΛ.
ἧι μὲν δὴ νομίζομέν γε, χρήσιμον (ἀνάγκη γάρ, ἐπειδὴ ὑμεῖς οὕτω παρὰ τὸ δίκαιον τὸ ξυμφέρον λέγειν ὑπέθεσθε) μὴ καταλύειν ὑμᾶς τὸ κοινὸν ἀγαθόν, ἀλλὰ τῷ αἰεὶ ἐν κινδύνῳ γιγνομένῳ εἶναι τὰ εἰκότα καὶ δίκαια, καί τι καὶ ἐντὸς τοῦ ἀκριβοῦς πείσαντά τινα ὠφεληθῆναι. καὶ πρὸς ὑμῶν οὐχ ἧσσον τοῦτο, ὅσῳ καὶ ἐπὶ μεγίστῃ τιμωρίᾳ σφαλέντες ἂν τοῖς ἄλλοις παράδειγμα γένοισθε.
[91] [91.1] ΑΘ.
ἡμεῖς δὲ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς, ἢν καὶ παυθῇ, οὐκ ἀθυμοῦμεν τὴν τελευτήν· οὐ γὰρ οἱ ἄρχοντες ἄλλων, ὥσπερ καὶ Λακεδαιμόνιοι, οὗτοι δεινοὶ τοῖς νικηθεῖσιν (ἔστι δὲ οὐ πρὸς Λακεδαιμονίους ἡμῖν ὁ ἀγών), ἀλλ’ ἢν οἱ ὑπήκοοί που τῶν ἀρξάντων αὐτοὶ ἐπιθέμενοι κρατήσωσιν. [91.2] καὶ περὶ μὲν τούτου ἡμῖν ἀφείσθω κινδυνεύεσθαι· ὡς δὲ ἐπ’ ὠφελίᾳ τε πάρεσμεν τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς καὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ νῦν τοὺς λόγους ἐροῦμεν τῆς ὑμετέρας πόλεως, ταῦτα δηλώσομεν, βουλόμενοι ἀπόνως μὲν ὑμῶν ἄρξαι, χρησίμως δ’ ὑμᾶς ἀμφοτέροις σωθῆναι.
[92] [92.1] ΜΗΛ.
καὶ πῶς χρήσιμον ἂν ξυμβαίη ἡμῖν δουλεῦσαι, ὥσπερ καὶ ὑμῖν ἄρξαι;
[93] [93.1] ΑΘ.
ὅτι ὑμῖν μὲν πρὸ τοῦ τὰ δεινότατα παθεῖν ὑπακοῦσαι ἂν γένοιτο, ἡμεῖς δὲ μὴ διαφθείραντες ὑμᾶς κερδαίνοιμεν ἄν.
84] [84.1] το καλοκαιρι που ηρθε επλευσε ο Αλκιβιαδης στο Αργος με εικοσι καραβια και
συνελαβε τριακοσιους Αργειος που θεωρουσαν οτι ηταν υποπτοι για την ευνοια τους προς
τους Λακεδαιμονιους και τους κρατησε στα κοντινα νησια που κατειχαν οι Αθηναιοι.Και
εναντιον του νησιου της Μηλου εκστρατευσαν οι Αθηναιοι με τριαντα απο τα δικα τους
καραβια,εξι Χιωτικα,δυο Λεσβιακα,και με χιλιους διακοσιους απο τους δικους τους οπλιτες
και τρακοσιους τοξοτες και εικοσι ιπποτοξοτες και με περιπου χιλιους πεντακοσιους οπλιτες
απο τους συμμαχους και τους νησιωτες. [84.2] Οι κατοικοι της Μηλου ηταν αποικοι απο τη
Λαμεδαιμονα,και δεν ηθελαν να υπακουσουν στους Αθηναιους,οπως οι αλλοι νησιωτες,στην
αρχη του πολεμου επειδη εμειναν ουδετεροι δεν πειραχθηκαν,επειτα οταν οι Αθηναιοι τους
εξαναγκαζαν να παρουν το μερος τους λεηλατωντας το νησι,σε πολεμο τελικα μπλεχθηκαν.
[84.3] Αφου στρατοπεδευσαν στο νησι τους μ'αυτο το στρατο οι στρατηγοι Κλεομηδης
του Λυκομηδου και Τεισιας του Τεισιμαχου,προτου καταστρεψουν το νησι,εστειλαν
απεσταλμενουν με προτασεις.Τους οποιους οι Μηλιοι δεν τους εφεραν μπροστα στο λαο,
αλλα τους ειπαν να πουν αυτα που εχουν να πουν στους αρχοντες και τα υψηλα προσωπα
κι αυτοι να τα ακουσουν. [85] [85.1]Και οι Αθηναιοι απεσταλμενοι ειπαν αυτα εδω:
'επειδη οι προτασεις δεν γινονται μπροστα στο λαο,για να μην εξαπατηθει ακουγωντας μας
να μιλουμε ακατασχετα ελκυστικα φλυαρωντας[καταλαβαινομε πως για να μην συμβει αυτο
μας φερατε στους υψηλους ισταμενους],να ξερετε πως εσεις που ειστε εδω το πιο ασφαλες
κανατε.Και σε καθε μια προταση ευθεως,κι οχι μακρυλογοντας,διακοπτωντας να απαντατε
καιρια οταν νομιζεται πως δεν ειναι συμφωνη σας,και κατα πρωτον πεστε αν σας αρεσουν
οσα προτεινουμε
[86] [86.1] και οι συνεδροι των Μηλιοι αποκριθηκαν:
'η συγκαβατικοτητα με ηρεμια μεταξυ μας να συνενοηθουμε δεν κατακρινεται,ομως η
προετοιμασια για πολεμο που ειναι ηδη παρουσα και οχι στο μελλοντα ειναι σε αντιθεση
με αυτο.Γιατι βλεπωμε και εσας τους ιδιους δικαστες να ηρθατε σε μας των οσων θα ειπωθουν
και η τελειωτικη απο αυτο κριση οπως φαινεται αν μεν εμμεινουμε στο δικιο και ως εκ τουτου
δεν ενδωσουμε σε πολεμο θα μας φερει,αν δε πεισθουμε σε δουλεια
[87] [87.1] [οι Αθηναιοι]:λοιπον αν για εικασιες του μελλοντος να μιληστε η' κατι αλλο τετοιο
συγκεντρωθηκατε παρα απο τα παροντα κι αυτα που βλεπεται για τη σωτηρια της πολης να
συζητηστε,ας διακοψουμε,αν γι'αυτη,ας μιλησουμε
[88] [88.1] [Μηλιοι]:ειναι φυσικο και συγχωρητεο σε τετοιες καταστασεις να καταφευγεις
σε πολλες σκεψεις και υποθεσεις.Καταλαβαινουμε βεβαιως πως η συνοδος για τη σωτηρια
γινεται,και η συζητηση με τον τροπο που προτεινεται,αν το νομιζεται σωστο,να γινει
[89] [89.1][Αθηναιοι]:ουτε λοιπον κι εμεις με ωραιες φρασεις,πως η' δικαια αφου τους
Μηδους κατανικησαμε αρχομε η' αφου βλαφτηκαμε τωρα εκδικουμαστε,μακρεις λογους
που δεν πειθουν θα επιχειρησουμε,κι απο σας ζηταμε πως η' των Λακεδαιμονιων αν και
οντες αποικοι δεν συνεστρατευσατε η' πως σε τιποτα δεν μας βλαψατε μη νομισεται λεγοντας
θα πεισεται,αλλα τα δυνατα απο αυτα που και ο ενας και ο αλλος πραγματικα καταρθωτα
θεωρουμε να επιδιωξουμε,αφου κι οι δυο καλα ξερομε οτι το δικαιο στα ζητηματα των
ανθρωπων κρινεται απο την υπαρξη ισης δυμαμης,αλλιως,επιβαλλουν τη δυναμη τους οι
ισχυροι και οι ασθενεις υποχωρουν
[90] [90.1] [Μηλιοι]:εμεις τουλαχιστον νομιζουμε,χρησιμο ειναι[γιατι αναγκαζομαστε να
μιλησουμε γι'αυτο,επειδη παραβλεπωντας το δικαιο το συμφερον θεσατε βαση της
συζητησης]να μην καταλυσεται το κοινο καλο,αλλα σε αυτον που παντοτε σε κινδυνο θα
βρισκεται να ειναι σε ισχυ τα ομοια και δικαια,και εστω εκτος του αυστηρου δικαιου αφου
πεισει καπως να ωφεληθει,και για σας δεν λιγοτερο συμφερον αυτο,εφ'οσον αν ποτε
αποτυχετε η πολυ μεγαλη τιμωρια σας θα γινει στους αλλους παραδειγμα
[91] [91.1] [Αθηναιοι]εμεις για το τελος δικη μας αρχηγιας,κι αν καποτε παυσει,δεν ανησυχου-
με.γιατι οι αρχοντες αλλων,οπως ακριβως και οι Λακεδαιμονιοι,δεν ειναι φοβεροι σ'αυτους
που νικηθηκαν [επειτα δεν ειναι προς τους Λακεδαιμονιους σε μας η αντιδικια ],αλλα θα
ειναι οι υπηκοοι αν κατ'αυτων που τους αρχουν αφου επιτεθουν επικρατησουν. [91.2] κι οσο
γι'αυτο ας αφεθει σε μας να κινδυνευσουμε.και πως εδω παρευρισκωμαστε και για την
ωφελια της δικης μας αρχηγιας και για της σωτηρια τωρα κουβεντιαζουμε της δικης σας
πολης,αυτα δηλωσαμε,αφου θελουμε χωρις δυσκολια μεν να αρχουμε σε σας,και προς
ωφελος και των δυο μας εσεις να σωθηται.
[92] [92.1][Μηλιοι]και πως ωφελιμο θα γινει σε μας αν υποδουλοθουμε,οπως ακριβως
και σε σας που θα κυριαρχησεται;
[93] [93.1] [Αθηναιοι]διοτι εσεις πριν τα πιο φοβερα να παθεται να γινεται να υπακουσε-
ται,κι εμεις μη καταστρεφοντας σας να κερδησουμε
.
.
.
Κοκκινη Παπαρουνα Καλη Λαμπρη Ελληνικη Ημερα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εις λάμπρην εω,εν ορθρινην ωραν,εγενετο τοιουτον θαυμα,εις θαλασσης στενον περι αιγιαλον,
εκ δυτικως φραγμενου υπο τριων ορθων βραχων ,υπερμεγεθων κατιοντων ως ορμητικων ιππων,ανωθεν δ'ανηρχετο ευρυχωρος κλιτυς μετα πληθειων δεντρων,πολλων αγριελιδιων και
τινων ευθεων κυπαρισσων νεαρως πεφυτευμενων,και θαμνα πλειστα,θυμαρις και οριγανη,και κατωθεν εκυκλουτο ο κολπος και τα θαλασσια υδατα ερρεον περιοδικως ,αριφθνητα γελαστεα κυματα,και τοτε εν ανεπαισθητω εγενετο ακινησια αερος και πασης πνοης και ηχου παντοιου,
μονο εμυρισθη ο τοπος ολος μυρου και επλησθη ευωδιας ,και υπερκαλλος εφανη ο πολυγλαυκος
ποντος, ιχθεις δελφοις ελαχιστοι σπαροι ποικιλισμοι ιριδων πρισματι εγγεγραμμενοι εν δωδεκα
εδρω και πουλια και εν μαλιστα θαυμασιο τρυγωναρμονιαηδωνπαφιαπεριστερακιτρινολαιμη-
καρδερινασυκοφαγουσαεταιρακοτσυφουγεννητοραπελαργουπερδικαςισομμετριατσιρονιφιλοελαιον
μπεκατσαλειμωνοςτσιχλαςεαρινονστρουθιονχηναορχηστριςγλαροςιστιοφορων επτερουτο
εν καταπληκτικην πτησην υπερ σμικρων νησων και λαμπρου κατοπτρου εκτατικης θαλασσης
και η κινησις του αερος επανηλθεν και εσυνεχισεν αμειωτος,παντα υπο ηελιου κυκλοτερους υπερφαεινου στερεου
.
.
.
Arthur Schopenhauer-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ ΣΤΟΝ ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ
ΜΠΟΡΧΕΣ
- Arthur Schopenhauer and J.L.Borges-
- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ακουσε τη πορτα που ανοιξε,'εχει πανσεληνο αποψε' μιλησε ο επισκεπτης,φανταστηκε
το φωτεινο ειδωλο της σεληνης στα νερα του ελους να ταραζει την ακινησια τους,
'οταν ο ανθρωπος ειναι μονος τοτε ειναι ο εαυτος του'συνεχισε ο επισκεπτης του,
'αν δεν αγαπα τη μοναξια,δεν αγαπα την ελευθερια','ειναι θεμα επιλογης;'τον ρωτησε,
'ακριβως,της θελησης,γιατι μονο οταν ο ανθρωπος ειναι μονος τοτε ειναι πραγματικα
ελευθερος',ειδε τη γατα κουλουριασμενη πλαι του,'ειμαστε ηλιθιοι να νομιζουμε πως
τα ζωα δεν εχουν δικαιωματα,απατωμαστε πως η συμπεριφορα μας απεναντι τους
ειναι ηθικα αδιαφορη,αυτο ειναι παραδειγμα της βαρβαροτητας μας,για να ξεφυγουμε
απο την κατωτεροτητα μας και την απελπιστικη ανια καταφευγουμε σε φανατικους
πατριωτισμους,καταναλωνουμε περιττα πραγματα',
ακολουθησε σιωπη,αισθανθηκε πως σταματησε ο χρονος,'μια ιδεα ο χρονος'σκεφτηκε,
'Der Mensch kann tun was er will; er kann aber nicht wollen was er will' τον ακουσε
να λεει,φανταστηκε το τεραστιο τοπιο κατω απο την εκτυφλωτικη πιεση της σεληνης,
'θα ηταν καλυτερα αν δεν υπηρχε απολυτως τιποτα',το ειδωλο ενος τυφλου ανθρωπου
στον καθρεφτη,'αυτος ο αλλος εκει ειμαι εγω εδω' σκεφτηκε,'υπαρχει περισσοτερη
δυστυχια απο ευτυχια στον κοσμο' ακουσε τη φωνη του,'καινουργιες επιθυμιες δημι-
ουργουν καινουργιες απογοητευσεις,η αγωνια του ζωου που κατασπαραζεται ειναι
πολυ μεγαλυτερη απο την απολαυση του ζωου που το κατασπαραζει',
υποθεσε πως πηγε στο παραθυρο,γυρω και περα η απεραντη ερημος,ο επαναλαμ-
βανομενος ηχος του γρυλου,'ο ηχος του γρυλου σημαδευει τον χρονο,τον κανει
υπαρκτο,ενω ειναι μια ιδεα'τον ακουσε να λεει,'ποσο υπεροχα αποψε φωτιζει
η σεληνη το τοπιο',υπεθεσε πως γυρισε στον καθρεφτη,μετα απο λιγο τον ακουει
να λεει, 'ισως,εγω και συ,ειμαστε μεσα σε καθρεφτη,ειδωλα,οτι συμβαινει συμβαινει
στον καθρεφτη,ξερω οτι σε γοητευουν οι καθρεφτες','αυτο ειναι αληθεια,με γοητευουν
αλλα και με τρομαζουν'του απαντησε,'ποιος εκτισε αυτο το σπιτι που μενεις;' τον ρωτησε
ο αλλος,'αυτος ειναι ο Stephen Dedalus'απαντησε,'νιωθω πως ειμαι ο Μινωταυρος και
κλεισμενος εδω μεσα,τυφλος,περιμενω να'ρθει απο στιγμη σε στιγμη καποιος να με
σκοτωσει',ο αλλος γελασε,'κι αυτος νομιζεις πως ειμαι εγω;','δεν εχει σημασια τι νομιζω,
μπορει να το φανταζομαι,ισως να΄ναι φαντασια μου που μιλαμε'απαντησε 'το ιδιο και η
απεραντη ερημος γυρω και περα και η σεληνη πανω της που τη φωτιζει τοσο μαγικα,
η',καλυτερη εκφραση,αινιγματικα,ξερεις,η ανυπαρξια της ορασης δεν μ'εμποδιζει να
βλεπω',τον ρωτησε για Χεγκελ ,εκεινος του διηγηθηκε τη διαφωνια τους,και κατεληξε:
'στην πραγματικοτητα ο Χεγκελ δεν ειναι γνησιος φιλοσοφος',΄μαλλον,αυτο θελετε'
απαντησε,'οπως κι εγω θελησα αυτον τον λαβυρινθο,στο κεντρο του οποιου βρισκομα-
στε,για να με επισκεφτεις,τωρα αφου αυτο εγινε,θα τον καταστρεψω',ο αλλος γελασε
'αυτο ειναι αδυνατο να γινει επειδη θελω να μη γινει αυτο,ουτε φυσικα θα σου κοψω το
κεφαλι,αλλωστε αυτο θα ηταν θεατρικο,μια τραγωδια',τον φανταστηκε να εξερχεται απ'το
βαθος του καθρεφτη και να πηγαινει προς τη πορτα για να φυγει,τον φανταζεται ν'ανοιγει
τη πορτα,τωρα θα βρεθει σ'ενα πανομοιοτατο δωματιο,επειτα σε αλλο ιδιο,συνεχεια σε
ιδια δωματια,καποια φορα θα ανοιξει τη πορτα και θα μπει στο δωματιο που βρισκεται,
ιοως,ακριβως,αυτη τη στιγμη,σηκωνεται απ'το καθισμα,αυτος εξω απ'το παραθυρο ψηλα
βλεπει τη σεληνη και κατω,γυρω και περα,την απεραντη ερημο,
'ναι,θελω να τα βλεπω ολα αυτα' ψιθυρισε
.
.
.
Ludwig Wittgenstein-Philosopher χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Tractatus Logico-Philosophicus Tour in Athens-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
1. Die Welt ist alles, was der Fall ist.
1.1 Die Welt ist die Gesamtheit der Tatsachen, nicht der Dinge
4.29 μμ,Τριτη 7 Μαιου 2019,Αθηνα,ανεβηκε απο τον υπογειο σταθμο του Μετρο,πλατεια
Ομονοιας,σκιες ανθρωπων,
4.32 Οδος Σταδιου
Η Πολη ειναι ολα αυτα που συμβαινουν,αυτα που συμβαινουν μεταφραζονται σε γλωσσα,
οι προτασεις αυτης της γλωσσας ειναι αληθεις η' ψευδεις
μια γυναικα τον προσπερνα,ενα αυτοκινητο κορναρει,
στο βιβλιοπωλειο IANOS,Σταδιου 24,αγοραζει το βιβλιο του Ludwig Wittgenstein:
Tractatus Logico-Philosophicus,τριγλωσση εκδοση:γερμανικα-αγγλικα-ελληνικα
4.41 διαβαζει:
1.1 Die Welt ist die Gesamtheit der Tatsachen, nicht der Dinge
The world is the totality of facts, not of things
Ο κόσμος είναι το σύνολο των γεγονότων, όχι τα πράγματα
χαμογελαει,Αμφιβολια στο Καρτεσιανο Cogito:Translate Ergo Sum
Μεταφραζω τον Κοσμο,Αρα ο Κοσμος Υπαρχει
4.50 η ιδια γυναικα βγαινει απο το REPLAY Store,Σταδιου 4,καταστημα ρουχων,συνοδευο-
μενη απο εναν ψηλο,αντρα με κουστουμι,μαυρο χρωμα,σταματουν,τους προσπερνα,το
ζευγαρι ειναι σε ενταση,'λες ψεματα' ακουει δυνατη τη φωνη του ψηλου αντρα
5.08 πλατεια Συνταγματος,το νεοκλασικο κτιριο της Βουλης δεσποζει στο χωρο,στο cafe
του Public,αν συνθεσεις,σκεφτεται,τα κεφαλια των ανθρωπων που βλεπει γυρω του,δημι-
ουργεις ενα νεο προσωπο,αν επινοησεις μια ιστορια τοτε γινεται γλωσσικα υπαρκτο,αρα
ουτε αληθες ουτε ψευδες
γραφει στην Play Store εφαρμογη GoogleΜεταφραση του κινητου του Xiaomi Redmi 5 Dual
MDG1 3GB/32 GB 4G LTE Black
Κοσμος->Γεγονος->Γλωσσα
και μεταφραζει:Ελληνικα->Γερμανικα
Welt->Tatsache->Sprache
5.38.βλεπει τον αντρα με τη γυναικα να μπαινουν στην αιθουσα του cafe,ενα τραπεζι
αριστερα του,ερχεται η γκαρσονα,μια νεαρη μελαχροινη κοπελα,ψηλη λεπτη,σερβιρον-
ται,η γυναικα κοκτειλ Hi Ladies:vodka,φυλλα δυοσμου,χυμο απο lime και σιροπι ζαχαρης,
ο αντρας μπιρα Konig Pilsner,
διαβαζει στο Google:
Pale beer (pale lager, pale draught beer and light beer) has a weak to medium aroma of
pale malt and hops.
Η ξανθιά μπύρα (ξανθιά μπύρα τύπου lager, ξανθιά βαρελίσια μπύρα και ελαφριά μπύρα)
έχει ασθενές έως μεσαίο άρωμα ανοιχτόχρωμης βύνης και λυκίσκου.
1.2 Die Welt zerfällt in Tatsachen.
The world divides into facts
ο κοσμος χωριζεται σε γεγονοτα
6.12.κατασκευαζει τις προτασεις:
1.ο αντρας,περιπου 40 χρονων,φοραει ακριβο κοστουμι,γραβατα κοκκινη,πινει
μπιρα Konig Pilsner και συνοδευει τη γυναικα
2.η γυναικα,περιπου ιδιας ηλικιας,ντυμενη με Μίντι φορεμα TED BAKER KIMLA μαύρο
καθεται απεναντι του,πινει κοκτειλ Hi Ladies
3.ο αντρας ειναι επιχειρηματιας,διαζευγμενος
4.η γυναικα ειναι δικηγορος,παντρεμενη
αν,πραγματικα,συμβαινουν,ειναι γεγονοτα,τοτε παιρνουν την τιμη 'αληθης',
αν οχι,την τιμη 'ψευδης'
η προταση 1 εχει νοημα:αντρας,40 χρ,μαυρο κουστουμι,κοκκινη γραβατα,μπιρα Konig
Pilsner,συνοδος γυναικας ,
επομενως οπτικα συμπεραινοντας παιρνει την τιμη 'αληθης'
το ιδιο και η προταση 2:γυναικα,40 χρ,Μίντι φορεμα TED BAKER KIMLA μαύρο,
καθισμενη απεναντι απο τον αντρα πινει κοκτειλ Hi Ladies
συμπεραινοντας οπτικα παιρνει την τιμη 'αληθης'
ομως για τις προτασεις 3,4 δεν γνωριζουμε ουτε αν ειναι αληθεις,ουτε αν ειναι ψευδεις
2.0212 Es wäre dann unmöglich, ein Bild der Welt (wahr oder falsch) zu entwerfen.
It would then be impossible to form a picture of the world (true or false).
Θα ήταν τότε αδύνατο, μια εικόνα του κόσμου (αληθινή ή ψευδής).να σχεδιαστει
6.47 ο αντρας και η γυναικα φευγουν
κατω και περα η πλατεια και απεναντι το κτιριο της Βουλη,και γυρω η πολη ενα συνολο
γεγονοτων
'κυριε',ηταν η νεαρη γκαρσονα,'αυτο το σημειωμα το αφησε η κυρια για σας',
πηρε το σημειωμα,εδωσε 2 ευρω στη γκαρσονα,'ευχαριστω πολυ κυριε' ειπε η κοπελα,
ανοιξε το σημειωμα,
εγραφε:
7. Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen.
6.54 μετεφρασε:
οπου καποιος δεν μπορει να μιλησει,εκει πρεπει να σιωπησει
7.27 ειχε φυγει απ'το cafe,
η πολη γυρω του μια απεραντη πολυβουη σιωπη
.
.
.
Cuts-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Φωτο-Επεισοδιο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η φωτογραφία είναι καταπληκτική στις αφηγήσεις
δεν συμπαθούσε τη φωτογραφία,έκρυβε το πρόσωπο του,μην με τραβάς,φώναζε,σχεδόν
απειλούσε,μάλλον εκλιπαρούσε,μα γιατί;του έλεγα,,δεν θέλω,αντιδρούσε,δεν βγαινω καλά,δικαιολογούνταν,με το καλά εννοούσε αληθινός,όπως είμαι,ότι η φωτογραφία
ψεύδεται,είχε δίκιο,η φωτογραφια δεν έχει σχέση με την αλήθεια,επινοεί,κατασκευάζει,
δημιουργεί αφηγήσεις,αυτός δεν επιστευεται σε τη αφήγηση θα είναι πρωταγωνιστής,
ύστερα,σε δύσκολους,σκοτεινούς καιρούς,πολλοί βρήκαν το μπελά τους,δεν θέλει να μπλέξει,πέρασαν αυτά του είπα,τώρα όλοι φωτογραφίζουν και φωτογραφίζονται,
αυτοφωτογραφιζονται,σελφις το λενε,κανένας δεν ασχολείται με τη φωτογραφία,θα σε
φωτογραφισω κι αν δεν σου αρέσουν,του είπα για να τον πείσω,θα τις σβήσω αμέσως,
χαμογέλασε,είσαι πονηρος,εντάξει τράβηξε,όμως αν δεν μου αρέσουν θα τις σβήσεις,
τον φωτογράφισα,είδε στην οθόνη τις φωτογραφίες,αυτή μ'αρεσει είμαι καλός,αυτή δεν
μ'αρεσει να τη σβήσεις,εκανα πως την έσβησα,αλλά δεν την έσβησα,τώρα τις βλέπω μια
μια και σκέπτομαι πως φωτογράφισα τοτε έναν αληθινό άνθρωπο,αν και δεν είναι οι
φωτογραφιες μου αληθινές
.
.
.
.
Κρισιμη Μνημη Ιστοριας-3μ x 4.5 μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κρισιμη Μνημη Ιστοριας [Μετα τη Συμφωνια της Βαρκιζας]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-θυμαμαι την Ιστορια,Αρα εζησα την Ιστορια-
[Κωστας.Δ.Παπατρεχας 87 χρ απο τη Μαχαιρα Ξηρομερου]
'το 45 μετα τη Συμφωνια της Βαρκιζας ημουνα 13 χρ ενα ισχυρο στελεχος του κομματος
ο Μπεσας συγγενης γαμπρος της οικογενειας ειπε στον πατερα μου μυστικα:'παρε το παιδι
και τραβατε στην Αθηνα,κινδυνευετε',ηταν Ανοιξη,μπηκαμε πανω στη καροτσα στο φορτη-
γο,στη Χαρχαλο,το μισο ηταν φορτωμενο με βαρελια τυρι,εμεις καθομασταν εκει,και
τ'αλλο ηταν με γουρουνια,μεσα στο κοβουκλιο του φορτηγου ηταν ο οδηγος ο Λιας
Καρελακης με τον Βαγγελη τον αδερφο του,στο δρομο πηραμε μια κοπελα ανταρτισα,
θυμαμαι της φαγανε τα γουρουνια τα ποδια κι ετρεχαν αιματα,στο δρομο στη Παλιοβουνα
μας εκαναν σινιαλο ανταρτες να σταματησουμε ν'ανεβουν πανω στο φορτηγο,ο Λιας
εκανε πως σταματησε και μετα μεγαλωσε ταχυτητα κι εφυγε,αυτοι μας πυροβολουσαν,
οι σφαιρες περνουσαν διπλα μας,στα κεφαλια μας,φτασαμε στη Ναυπακτο,εκει ηταν
ανταρτες να περασουν με το καικι απεναντι στη Πελοποννησο,γυριζαν μετα τη Συμφωνια
της Βαρκιζας,περνουσαν αυτοι πρωτοι,εμεις μειναμε εξι μερες,τα γουρουνια τα εκλεισαν
σ'ενα χωραφι,μετα τα φορτωσαν στο φορτηγο και μπηκαμε στο καικι,μεσα στη θαλασσα
επιασε φουρτουνα,ειπανε να ριξουμνε το φορτηγο στη θαλασσα, οταν αραξαμε στο
Ψαθοπυργο η Χαρχαλο δεν επαιρνε μπροστα,τοτε ο Βαγγελης ανοιξε ενα βαρελι τυρι και
μοιρασε φετες να βοηθησουν κι ετσι σπρωξανε το φορτηγο και βγηκε απ'το καικι,πηρε
μπροστα και φτασαμε στην Αθηνα,εμεις κατεβηκαμε στο Αιγαλεω,η μανα μου ειχε εκει
ενα αδερφο γυμνασιαρχη,τοτε το Αιγαλεω ηταν χωραφια,κι ηταν μισοχωμενα πτωματα
απο τα Δεκεμβριανα,αλλου ηταν ποδι εξω,αλλου χερι,αλλου κεφαλι, βρωμουσε κι εριχναν
φορμολι'
.
.
.
ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ-ο Καραγκιοζης Πολιτικος Θαρητωρας
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ο Καραγκιοζης Ψηφοφορος
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Ο Χατζηβατης φωναζει τον Καραγκιοζη να βγει απ'τη παραγκα]
Χατζηβατης-Καραγκιοζη ε Καραγκιοζη,που εισαι;
Καραγκιοζης-[πεταγετε εξω] τι φωναζεις βρε γρουσουζη;και κοιμομουνα
Χατζηβατης-κοιμασαι αναισθητε,ξερεις ποιος βγηκε;
Καραγκιοζης- εγω,γιατι βλεπεις κανεναν αλλο;
Χατζηβατης-οχι,εννοω στις εκλογες
Καραγκιοζης- αυτος ,δηλαδη ο αποτετοιος
Χατζηβατης-και δεν σε νοιαζει;
Καραγκιοζης-οχι,καθολου δεν πειραζει
Χατζηβατης-εισαι αναισθητος
Καραγκιοζης-γιατι αμα γινω αισθητος τι θ'αλλαξει; η πολιτικη φιλοσοφια;
Χατζηβατης-εισαι χοντρος,παχυνες
Καραγκιοζης- εφαγα
Χατζηβατης-ε βεβαια,ξυλο,ποιος στις φορτωσε παλι;
Καραγκιοζης-οχι,μωρε,εφαγα,πολυεφαγα,ντερλικωσα που κλαινε
Χατζηβατης-[ειρωνικα]αληθεια,ποιος σε ταισε;
Καραγκιοζης- αυτοι
Χατζηβατης-ποιοι αυτοι;
Καραγκιοζης-οι αποτετοιοι
Χατζηβατης-ποιοι αποτετοιοι
Καραγκιοζης-οι πολιτικοι καλοφαγαδες,ολο τραπεζια ειχανε ,
να τα αρνοαμνοκατσικοεριφιαπροβατινογιδατραγοκριαραγουρουνομουσχαρα,
φαε μου λεγανε,κι ετρωγα κι ετρωγα του σκασμου
Χατζηβατης-κι ετρωγες και στους μεν και στους δε;
Καραγκιοζης-και στους μηδεν,να μην δυσαρεστησω κανεναν
Χατζηβατης-και ποιον ψηφισες;ειμαι περιεργος
Καραγκιοζης-κανεναν,για να μην δυσαρεστησω κανεναν
Χατζηβατης-αναισθητος,απληστος,αχαριστος
Καραγκιοζης-ααα για να σου πω
Χατζηβατης-τι να μου πεις;τυχοδιωκτη,ψευτη,απατεωνα,λαμογιο
Καραγκιοζης-αυτα να τα πεις στους αποτετοιους να σε γραψουν στα παλια τους
παπουτσια
Χατζηβατης-εχεις παραπονο;,εισαι κι απο πανω;
Καραγκιοζης-εχω βαρυ παραπονο,χαθηκε να σερβιρουνε μια αχνιστη φασολαδα,
θα φουσκωνε η κοιλια αερια και θα τους ψοφουσα
Χατζηβατης-σαν δεν ντρεπεσε,βρωμοστομε
Καραγκιοζης-Χατζηχαβιαρη μαλαγανα,θα σε χειροτονισω
Χατζηβατης-χρηματα δεν δωσανε;
Καραγκιοζης-χρηματα;τι λες;ειναι φαι τα χρηματα;τα χρηματα τρωγονται,
αλλο τρωω φαι κι αλλο τρωω χρηματα,μην τα μπερδευεις αυτα τα δυο
Χατζηβατης-τοσο αριβιστας εισαι;
Καραγκιοζης-ναι,αρσιβαριστας της πεινας
Χατζηβατης-καλα δεν σε μελει το μελλον;
Καραγκιοζης-το μελι με μελει
Χατζηβατης-:το μελλον της Ευρωπης;
Καραγκιοζης-ουτε ευρωβολευταδες ψοφησα
Χατζηβατης-[ειρωνικα]αραγε γιατι;
Καραγκιοζης-γιατι δεν με ευρωσκουνε
Χατζηβατης-αφου δεν δουλευεις,εισαι τεμπελης
Καραγκιοζης-ενω αυτοι μα δουλευουν
Χατζηβατης-τι πολιτης εισαι;
Καραγκιοζης-εγω πολυ παρα πολυ πολιτης ειμαι,οι αλλοι ειναι πουλητες
Χατζηβατης-εισαι ενας Καραγκιοζης
Καραγκιοζης-γι'αυτο και δεν ψηφισα
Χατζηβατης-[ειρωνικα]δηλαδη
Καραγκιοζης-για να μη φαω μετα τις εκλογες
Χατζηβατης-θελεις να πεις θα πεινασεις;
Καραγκιοζης-οχι,εγω πειναω που πειναω,για να φανε οι αποτετοιοι,εχω
φιλοτιμο εγω,τους καταβαινω,ξερω τι σημαινει φαι
Χατζηβατης-και συ,χαμενε,πως θα τη βγαζεις;
Καραγκιοζης-τα συνειθισμενα,μακρυ χερι εχω,θα κλεβω τον φουρναρη
Χατζηβατης-θα σε πιασουν,θα φας ξυλο
Καραγκιοζης-δεν εχει σημασια,εγω μια φορα κατι θα φαω
Χατζηβατης-ουτε,υποθετω,και περιφερεια ψηφισες
Καραγκιοζης-δεν υποθετεις καλως,ψηφισα
Χατζηβατης-ψηφισες;
Καραγκιοζης-οχι,δεν ψηφισα
Χατζηβατης-ειπες ψηφισα
Καραγκιοζης-ειπα:δεν,υποθετεις καλως,ψηφισα
Χατζηβατης-[ειρωνικα]να,κι ο Καραγκιοζης Γλωσσολογος
Καραγκιοζης-μπραβο Χατζηβατη,αυτο θα ειναι το επομενο εργο που θα παρουσιασουμε,
τωρα ας αποχαιρετισουμε το Αξιοτιμον Κοινον,τις Κυριες τους Κυριους και τα παιδια
Χατζηβατης-α μαλιστα,πολυ τους ευχαριστησες μ'αυτα σου τα λεγομενα
Καραγκιοζης-Χατζηβατη,αν δεν ευχαριστιονταν δεν θα μας χειροκροτουσαν,θα μας
πετουσαν ντοματες
.
.
ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ-ο Καραγκιοζης Πολιτικος Θαρητωρας-animations
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/VjiaSa-mxnY
.
.
.
Akira Kurosawa-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Akira Kurosawa's 6 Logoi-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο ανθρωπος ειναι μια μεγαλοφυια οταν ονειρευεται
τα πιο σπουδαια πραγματα για τα ανθρωπινα οντα ειναι ο καθαρος αερας και το
καθαρο νερο
δεν μπορω να εχω τη πολυτελεια να μισησω καποιον,δεν εχω εκεινο το ειδος του χρονου
υποθετω οτι ολα τα φιλμ μου εχουν ενα κοινο θεμα,νομιζω πως το μονο θεμα που
πραγματικα με απασχολει ειναι η ερωτηση:γιατι δεν μπορουν οι ανθρωποι να ευτυχισουν
μαζι;
για να γραψεις σεναρια,πρεπει πρωτα να σπουδασεις τα μεγαλα μυθιστορηματα και
δραματα του κοσμου,πρεπει να σκεφτεις γιατι ειναι μεγαλα,απο που προερχεται το
συναισθημα που αισθανεσαι οταν τα διαβαζεις;τι παθος διακατειχε τον συγγραφεα,
με τι μεθοδικοτητα εργασθηκε,για να σκιαγραφισει τους χαρακτηρες και τα γεγονοτα
οπως τα εκανε;πρεπει να τα διαβασεις προσεκτικα για να κατανοησεις αυτα τα πραγματα,
πρεπει επισης να δεις τα μεγαλα φιλμς,πρεπει να διαβασεις τα σπουδαια σεναρια,και να
σπουδασεις τις κινηματογραφικες θεωριες των μεγαλων σκηνοθετων,αν ο στοχος σου
ειναι να γινεις σκηνοθετης κινηματογραφου,πρεπει να τα καταφερνεις πολυ καλα στο
σεναριο
οταν αρχιζω ενα φιλμ παντοτε εχω ενα αριθμο απο ιδεες για το σχεδιο μου,κατοπιν μια
απο αυτες αρχιζει να φυτρωνει,να βλασταινει,και ειναι με αυτη που εργαζομαι,τα φιλμ μου
προερχονται απο την αναγκη μου να πω ενα ιδιαιτερο πραγμα σε εναν ιδιαιτερο χρονο,
για μενα το ξεκινημα οποιουδηποτε φιλμ ειναι αυτη η αναγκη να εκφρασω κατι,κι ειναι
για να το θρεψω και να το μεγαλωσω που γραφω το σεναριο μου,η σκηνοθεσια ειναι
αυτη που κανει το εργο μου να ανθιζει και να φερνει καρπους
.
.
Off Beat Cinema Rashomon (1950)Akira Kurosawa
https://youtu.be/uwR2kVOcwNI
.
.
.
.
Pop Woman- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
A Pop Story-χ.ν.κουβελης c n.couvelis
Η Λιζ μπροστά στον καθρέφτη,το κόκκινο κραγιόν αγγίζει τα χείλη,μάσκα είναι το μακιγιάζ,
σκέφτεται,χαμογελάει,ποιον απατάει;σε δύο ώρες έχει αγώνα τένις,τένις έμαθε στο κολέγιο
και παίζει από χομπυ αντιπαλος ο Τζορτζ,ο Τζορτζ είναι επαγγελματίας τενιστας,έχει ισχυρό backhand,κύριος,μοναδικός,στόχος η νίκη,γνωρίστηκαν τον Ιούλιο του 2017 στον τελικό του τουρνουά τένις του Wimbledon,ο Ελβετός Ρότζερ Φέντερερ κέρδισε τον Κροάτη Μαρίν Τσίλιτς
με 3-0 σετ,6-3,6-1,6-4,θυμάται,ο Τζορτζ έχει πάθος με το τένις,ενημερώνεται για άθλημα για να
τον ευχαριστεί συζητώντας και παίζει μαζί του,εξ αιτίας αυτού έχει παραμελήσει το πιάνο,η ερμηνεία στα Nocturnes, Op. 37 του Chopin στη τελευταία της συναυλία στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης δέχτηκε κακές κριτικές,έπαθε σοκ,παίρνει ηρεμιστικά χάπια και κάνει ψυχανάλυση,η γυναίκα μέσα στον καθρέφτη είναι,πρέπει να είναι,η Λιζ,χτυπάει το κινητό της,είναι ο Τζορτζ,ναι,my darling,είμαι έτοιμη,απαντάει,Ok!περιμενω,ο Τζορτζ θα στείλει τον οδηγό του με το αυτοκίνητο να την παραλάβει,η Λιζ σηκώνεται απ' τον καθρεφτη,κάθεται στον δερμάτινο καναπέ καί ξεφυλλιζει το Vogue,διαβαζει In the hot, steamy throes of summer, what’s more appealing than sliding into a slinky slip?,ακούει το κορναρισμα του αυτοκινητου του Τζορτζ,
.
.
.
Pop Woman- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
A Pop Story-χ.ν.κουβελης c n.couvelis
Η Λιζ μπροστά στον καθρέφτη,το κόκκινο κραγιόν αγγίζει τα χείλη,μάσκα είναι το μακιγιάζ,
σκέφτεται,χαμογελάει,ποιον απατάει;σε δύο ώρες έχει αγώνα τένις,τένις έμαθε στο κολέγιο
και παίζει από χομπυ αντιπαλος ο Τζορτζ,ο Τζορτζ είναι επαγγελματίας τενιστας,έχει ισχυρό backhand,κύριος,μοναδικός,στόχος η νίκη,γνωρίστηκαν τον Ιούλιο του 2017 στον τελικό του τουρνουά τένις του Wimbledon,ο Ελβετός Ρότζερ Φέντερερ κέρδισε τον Κροάτη Μαρίν Τσίλιτς
με 3-0 σετ,6-3,6-1,6-4,θυμάται,ο Τζορτζ έχει πάθος με το τένις,ενημερώνεται για άθλημα για να
τον ευχαριστεί συζητώντας και παίζει μαζί του,εξ αιτίας αυτού έχει παραμελήσει το πιάνο,η ερμηνεία στα Nocturnes, Op. 37 του Chopin στη τελευταία της συναυλία στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης δέχτηκε κακές κριτικές,έπαθε σοκ,παίρνει ηρεμιστικά χάπια και κάνει ψυχανάλυση,η γυναίκα μέσα στον καθρέφτη είναι,πρέπει να είναι,η Λιζ,χτυπάει το κινητό της,είναι ο Τζορτζ,ναι,my darling,είμαι έτοιμη,απαντάει,Ok!περιμενω,ο Τζορτζ θα στείλει τον οδηγό του με το αυτοκίνητο να την παραλάβει,η Λιζ σηκώνεται απ' τον καθρεφτη,κάθεται στον δερμάτινο καναπέ καί ξεφυλλιζει το Vogue,διαβαζει In the hot, steamy throes of summer, what’s more appealing than sliding into a slinky slip?,ακούει το κορναρισμα του αυτοκινητου του Τζορτζ,
.
.
.
Η Πληθωριστικη Ταυτότητα των Ανθρώπων στη Φωτογραφία μου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μια η στάση από τις στάσεις,μια η πόζα από τις πόζες,άνθρωποι ανώνυμοι σε μια στιγμή,πριν
ήταν μετά θα είναι,σ' αυτά τα διαστήματα απούσα/παρούσα η φωτογραφία τοτε,στοιχεία (αρχή,εμπειρίες,μνήμη,)που ήταν είναι και στοιχεία(εμπειρίες,εξελιξη,τέλος)που θα είναι είναι,
η φωτογραφία αναδεικνύει τη μεταφυσική τους διάσταση,ατομικα υπερτοπικη/συλλογικα ατοπικη,
η' και εναλλάξ,με την φωτογραφία δεν γνωρίζουμε,δηλώνουμε την αγνωσία,το απροσδιόριστο,όχι το συγχισμενη,επιπλέον με τον έμφυτο(μάλλον επίκτητο)ναρκισσισμό της επιβάλλει αισθητική και σημασίες ,νοήματα,ο Α είναι Αυτός ,όμως ο Α φωτογραφημένος είναι Αλλος,Αυτός της φωτογραφίας,πιθανώς(και εσκεμμένα )ασυμπτωτοι,ο Α στην φωτογραφία δεν είναι αυτός ο Α,
αλλά είναι ο φωτογράφος του Α,η φωτογραφία επιβάλλει και δύσκολα(αν όχι αδύνατον)
αποκαλύπτει,γι'αυτό όταν βλέπει κάποιος τη φωτογραφία του αντιδρά,'μα αυτός δεν είμαι εγώ,
δεν είμαι ετσι',αυτός είναι ένας άλλος,ο Λακανικος Άλλος,Εγώ,/Αλλος στον Καθρέφτη/
Φωτογραφία του Φωτογράφου/Άλλου,μια μετωνυμία,το Ευνουχισμενο Μέρος ενός Πραγματικού Όλου,(μικρό)α-σημαντοτητες
.
.
.
Στιγμιοτυπα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Μονόπρακτο)
(Άντρας και γυναίκα σε λευκό δωμάτιο,κενο,όρθιοι)
Α.τι συμβαίνει;
Η.αυτο
Α.δεν καταλαβαίνω
Η.αδυνατον
Α.τι είναι αδύνατον;
Γ.αυτο
Α.αστειευεσαι
Γ.αυτο νομίζεις
Α.ξερεις ότι είμαστε απομονωμένοι
Γ.το ξέρω,όπως ξέρω ότι με απειλεί
Α.δεν φοβάσαι;
Γ.οχι,είσαι δειλός,όπως και την άλλη φορά
Α.τοτε ήταν άλλη φορά
Γ.τοτε,περιμένω
Α.καποια στιγμή θα συμβεί,να'σαι σίγουρη
Γ.ας υποθέσουμε ότι το έχεις κάνει,εντάξει;
Α.ενταξει.συμφωνω
Γ.πως αισθάνεσαι;
Α.ευτυχισμενος,θα περίμενες να σου πω απελπισμένος,όχι νιώθω ευχαρίστηση
Γ.εισαι ανόητος,δεν βλέπεις ότι κρατάω μαχαίρι
Α.λες ψέματα,δεν θα το κάνεις
Γ.θα το κάνω σε ένα λεπτό ακριβως,αρχίζω την αντίστροφη μέτρηση
(Σιωπή)
Α.καν'το,επιτέλους
Γ.ηδη το έχω κάνει,αυτό έχει γίνει
Α.ψεματα
Γ.απλα δεν μπορείς να το δεις,είσαι τυφλός,τώρα θα ανοίξω τη πόρτα και θα σ' αφήσω
μόνο σου
Α.οχι,όχι,δεν μπορείς αυτο να το κανείς
Γ.τι θα μ'εμποδισει να κάνω αυτό;
Α.ειναι αδύνατον,δεν υπάρχουν πόρτες,είμαστε οι δυο μας εδώ μέσα κλεισμένοι
Γ.θα φωνάξω,θα ούρλιαξω,να έτσι(ουρλιάζει)ε είναι κανείς έξω εκεί;
Α.(γελάει)κανείς κανείς μόνο εμείς
Γ..είσαι απαίσιος,θέλεις να με γελοιοποιήσεις,να με ταπεινώσεις,να νιώθω μηδενικό
Α.νομιζω,όχι ξέρω καλά,πως αυτό ήταν το σχέδιο σου
Γ.εισαι σκληρός,αδίστακτος,σταματά
Α.εγω ένα όργανο σου,με χρησιμοποίησες
Γ.λες ανοησιες,πάψε,δεν έχεις το δικαίωμα
Α.ενας ηλίθιος υπηρέτης των φαντασιώσεων σου,πειθήνιος δούλος,παραδεξου το,έπαιξες
κι έχασες
Γ.παψε,θα σε σκοτώσω
Α.βλεπω το χέρι σου τρεμει
Γ.ποσο θα'θελα να πέσει σκοτάδι,να σκοτεινιάσουν όλα,να διαλυθούν,κι όταν ξαναφωτισει
να μην υπάρχεις
Α.παντα σε γοήτευε η ανυπαρξία,γι'αυτό ακριβώς σ' ερωτεύτηκα
Γ.τωρα όχι;
Α.σε μισώ
Γ.κι εγώ σε σιχαινομαι
Α.ολα,τα πάντα,θα τελειώσουν σε μια μεγάλη,πολύ μεγαλη,σιχαμερά,εγώ,εσύ,ο κόσμος
Γ.θες να σ'αγκαλιασω;
Α.οχι,μην πλησιάζεις
Γ.κι όμως ένα τόσο δα βήμα είναι
Α.δεν θέλω
Γ.ουτε εγώ θέλω
(σιωπή)
Α.που είσαι,γιατί δεν μιλας,;
(σιωπή)
Γ.ποτε δεν θα ξαναμιλησω
(σιωπή)
Α.εστω κι έτσι,αυτό είναι ένα είδος ύπαρξη
Γ.κανεις λάθος,αυτό είναι υπαρξη
.
.
.
.
Ανθρωποκυνηγητο-Σκηνη βιας-μαυρος μαρκαδόρος σε πετρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πρόταση:
Ένας άνθρωπος κυνηγάει έναν άλλο άνθρωπο μ'ενα ξύλο.
Σκηνή βίας.
Τι ακριβώς συμβαίνει;
2 Περιπτωσεις:
1:ένας κακος κυνηγάει
2:ένας κακος κυνηγιεται
Πάντως και στις δύο περιπτωσεις ένας κακος πρωταγωνιστει-για τον άλλον δεν μπορούμε
να εικάσουμε αν είναι καλός η' κακος
Διερεύνηση:
Είτε έτσι είτε αλλιώς έχουμε τα έξεις ζεύγη/συνδιασμούς:
Καλος/Κακος
Κακος/Κακος
Τα άλλα δύο ζεύγη:
Κακος/Καλός
Καλος/Καλός
τα αποκλείει(τα απαγορεύει) η ισχύουσα ηθική και η κοινή λογική
Συλλογισμός:
Το κυνηγητό ανθρώπου είναι κακη πραξη
Ο κακος άνθρωπος κάνει κακές πράξεις
........................................................................
Επομένως:
Ο κακος άνθρωπος κυνηγάει τον καλό άνθρωπο
( Και πότε το αντιστροφο)
Ο κακος ανθρωπος κυνηγάει τον κακο ανθρωπο
(Και φυσικά ποτέ ο καλός άνθρωπος δεν κυνηγάει τον καλό άνθρωπο.
Άλλωστε τι σόι καλος άνθρωπος θα ήταν)
.
.
.
woman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ήταν στον καθρέφτη,τον φώναξε-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ήταν στον καθρέφτη,τον φώναξε,'τι θέλεις;' ακούστηκε η φωνή του,'κοιταξε'ειπε η γυναίκα
'τι βλέπεις;',δεν απάντησε,δεν ήταν εκείνης το είδωλο,η γυναίκα γέλασε,νευρίασε,
'αρκετα τα αστεια'της φώναξε 'καποιον παραμορφωτικό καθρέφτη έχεις βαλει',ήξερε όμως
πως δεν είναι έτσι,αυτή η γυναίκα αποκτούσε ένα ενδιαφέρον γι'αυτον,'δεν τη φοβασε;',της είπε,
'μα τι να φοβηθω;το ειδωλο μου;'εκεινη απαντησε
.
.
.
Στην Απομονωση του Χρονου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο χρονος,αμετακλητα,απομονωνει,οπως η μονωση σε σπιτια,απομενει οπως το κρυο
η' η ζεστη εξω,δεν γινονται αισθητες οι μεταβολες του,αυτο που συμβαινει,εξελισσεται,
συμβαινει,εξελισσεται αλλου,καπου εξω,η απουσια του εκδηλη,προφανης,πανταχου
παρουσα,πανταχου παρουσα η αναμνησηξ του,εκεινο τοτε,ηταν,εγινε,τι συμβαινει τωρα;
η ερωτηση,συμβαινει η θαυμασια,η εκπληκτικη,η απελευθερωτικη απουσια του,
η εξαφανιση του,εντονη, επιμονη εκοφαντικη παρουσια,το παραλογο του χρονου,
Ειναι Μη -Ειναι,και αναδυεται η Ουσια,η ΥπερΟυσια,Γοητευτικο Ειναι, Συγκλονιστικη
Συνειδηση,
.
.
.
.
Δηιανειρα-σε διάφορες ηλικιες-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Το Βαλς της Δηιανειρας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
δήϊος
δήϊος
Grammatical information: adj.
Meaning: `inimical, terrible', of πῦρ, also of πόλεμος, ἀνήρ (Il.), (cf. below); through false
connection with δαῆναι `able, experienced' (APl.).
Dialectal forms: Dor. δάϊος, δᾳ̃ος
Derivatives: δηϊοτής, -τῆτος f.
Δηιανειραα~δηιος +ανηρ~αυτη που αφανίζει[ πυρπολεί ]τους ανδρες
Τα τελευταία δύο χρόνια μένω στην Καλυδωνα,δεν λέω συνειθισα,συμβιβαστηκα,,μετά
τα γεγονότα,ο άντρας είναι δυνατός,εξουσιαστής,με κοίταξε,ένα άγριο ζώο,η γυναίκα απαλή,πειθήνια,μαλακή,εγώ τέτοια ήμουνα,η Δηιάνειρα γελάει,όχι δεν είμαι τρελή,σηκώνεται,κάθεται μπροστά στον μεγάλο ορθογώνιο καθρέφτη,εδώ στολίστηκα νυφη,
χρυσό στεφάνη στα μαλλιά,χρυσα άνθη λεμονιάς,και διάφανο πέπλο,τωρα;όλα αναμνήσεις,
θα νομίζεις πικρές;,όχι καθόλου,παίρνει τη χρυσή μάσκα,τη βάζει στο πρόσωπο,τώρα είμαι
η Δηιάνειρα,στις Τραχινες,ακούω τη νυχτα τα άλογα να ζευγαρώνουν με τις φοράδες,η Ιόλη
χορεύει βαλς με κάποιον,βλέπω τις σκιές τους στη κόκκινη κουρτίνα,μισώ αυτή τη γυναίκα,
είμαι ερωτευμένη μ'εκεινον τον άγνωστο άντρα,εγώ με τα ίδια μου τα χέρια του φόρεσα το πουκάμισο,το γλυστρισα στη σάρκα του,κούμπωσα τα κουμπιά,αργότερα ήρθαν και μου είπαν
τι έγινε,δολοφονα,φώναξαν,τον σκότωσες,
αρνήθηκα,δεν σας πιστεύω,ούρλιαξα,η Δηιάνειρα βγάζει τη μάσκα,φαντασιώσεις,από την Καλυδωνα,δεν έφυγα ποτέ,μένω κλεισμένη μέσα σ' αυτό το δωμάτιο,γέλασε,ποιος πιστεύει
τα παραμύθια;ποταμός άνθρωπος με κεφάλι ταύρου,και φίδι,εσύ τα πιστεύεις;
γύρισε και με κοίταξε,και άλογα με κεφάλι ανθρώπου,αρέσουν τα παραμύθια στους ανθρώπους,
εξηγουν,ερμηνεύουν τα πράγματα,
η πραγματικότητα,όμως,είναι άλλη,η μητέρα απατούσε τον πατέρα,εκείνος ήταν αλκοολικός,
βίαιος,τη χτυπούσε,ο αδελφός μισούσε τη μάνα,εγώ ανάμεσα στους τρεις,άβουλη,αδυναμη,
θέλησαν να με παντρέψουν,αρνήθηκα,για τιμωρία μ'εκλεισαν μέσα σ' αυτό το σπίτι,όχι δεν είναι
κλειστές οι πόρτες,μπορώ να φύγω,μα που να πάω;γι'αυτό σου ειπα πως συμβιβαστηκα,σηκώθηκε από τον καθρέφτη,θέλεις να χορέψουμε ένα βαλς;,ας κάνουμε πως είμαστε αυτή εγώ κι εσυ εκείνος,ήταν ακόμα όμορφη γυναίκα,δεν αντιστάθηκα,πρόσεξε,είπε,θεωρηται τολμηρός χορός,προκλητικός,έβαλε το δίσκο στο πικ απ,Johann Strauss Loreley-Rhein klänge, Walzer Op. 154,Vienna ,την τράβηξα σφιχτά πάνω μου και της ψιθυρισα στο αυτι,ειδα το χαμόγελο στα κατακόκκινα χείλη της,Vienna Philharmoniker Orchestra με διεύθυνση του Zubin Mehta,29 Μαϊου,1999,την άκουσα να λεει,στροβιλίζοντας γύρω μου
.
.
Johann Strauss - Loreley-Rhein-Klänge, Waltz (Vienna Philharmonic Orchestra, Zubin Mehta)
https://youtu.be/EXbQFeUkt5E
.
.
.
Julliette de Castelnau-σε ωριμη ηλικια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
The Romanco of Julliette de Castelnau-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ας διαβάσουμε τι γράφεται για σας στο βιβλίο των καταχωρησεων,είπε ο κύριος με τα χοντρά μετωπικά γυαλιά στο νεαρό κοριτσι
Juliette de Castelnau, âgée de vingt ans, était l'image de Bellone; grande, faite comme les Grâces,
Η φωνή του ψευδιζε καθώς διαβαζε,ήταν αστείο,της ηρθε να γελάσει,κρατηθηκε
les traits nobles, les plus beaux cheveux bruns, de grands yeux noirs pleins d'éloquence et de vivacité,
Ο κύριος σταμάτησε το διάβασμα
Αν κρίνω από αυτό που βλέπω,αλλά και από αυτό,κυρίως από αυτό,που φαντάζομαι,πληρειται τις προϋποθέσεις μας,η κυρία,δείχνει τη κυρία,αυτή στο πιάνο,θα σας αναλάβει,τα μαθήματα της χρειάζονται την ακραία υποταγή,τότε σύντομα θα φτάσουμε,προς απόλαυση όλων μας,στο στόχο μας,τι λέτε;συμφωνηται;
Η κοπέλα κούνησε το κεφάλι,συμφωνώ κύριε,
Ας εκτελεσθεί το προκαταρκτικό μέρος,η φωνή του ακούστηκε προστακτική,ας ενεργοποιηθεί αμέσως ο μηχανισμός,αγαπητη μου κυρία,απευθύνθηκε αριστερά στη κυρία του πιάνο,εμπρός,πιάνο αριθμός 1,
Η κυρία άρχισε να παίζει,τα φώτα στη μεγάλη αίθουσα χαμήλωσαν,,
Από το βάθος είδε δύο ώριμες κυριες,ντυμένες με κόκκινο η μια και μαύρο ολόσωμο φόρεμα η άλλη,την πλησίασαν σαν να επιτελούσαν καποια μυστικη ιεροτελεστια
Μη φοβάσαι,η φωνή του κυρίου,αντίθετα πρέπει να χαίρεσαι,όλα όσα θα συμβούν είναι οι απόλυτες επιλογές της φύσης,,αποκήρυξε κάθε ενδοιασμό και υποταξου στους νομούς της,
Η κυρία με το κόκκινο φόρεμα κρατούσε ένα μέτρο και τη μετρούσε,η άλλη με το μαύρο κατέγραφε τις μετρήσεις και αναφωνουσε.Τελειο!Τέλειο!
Χτύπησε το τηλέφωνο,άκουσε τον κύριο Marquis de Sade να μιλάει,
Κύριε,είναι ακριβώς αυτό που θελεται,σε λίγο καιρό θα είναι τέλεια εκπαιδευμένη να εκπληρώσει, κατά γράμμα,ολοκληρωτικά,τις επιθυμίες σας
Μετά τη μέτρηση την πήγαν σε μια τεράστια αίθουσα πνιγμένη σε ένα κόκκινο φωτισμό,
Εκεί την ανέλαβε μια άλλη κυρία,το άρωμα της μύριζε πολύ βαριά,της ήρθε να λιποθυμισει,η κυρία την κράτησε από το μπράτσο,
Εδω,αγαπητή μου,θα παρακολουθήσουμε μονο ,ότι θα δεις με όλες σου τις αισθήσεις κατέγραψε το,πρόσεξε όμως,απαγορεύεται αυστηρά να θελήσεις να φύγεις,όπως και να επιθυμησεις να συμμετάσχεις,η τιμωρία θα είναι αδυσώπητη,
Φαντάσου,της είπε,πως είσαι σε θέατρο,
Σιγά σιγά,είπε,συνειθισαν τα μάτια μου στο κόκκινο φως και έβλεπα καθαρά,άκουγα τις φωνές,ψίθυροι,άλλες όπως κραυγές ζώων,δύσκολα ξεχώριζα αν προέρχονταν από απόλαυση η' από βασανιστήριο,μάλλον ήταν αναμειγμενα και τα δύο,τρόμαξα,αλλά ταυτόχρονα κάτι μέσα μου υποχώρησε,μαγνητιστηκα,
όμως,αγαπητέ μου φίλε,τώρα θα διακοψω,αύριο θα συνεχίσω τις αφηγήσεις μου.με περισσότερες λεπτομέρειες,αλλωστε η αναβολή εξάπτει τη φαντασια,L'Histoire de Juliette ou les Prospérités du vice,
τώρα θα φάμε,το άφθονο και εκλεκτό φαγητό και ποτό είναι απαραίτητο,συνεργό,σε αυτές τις υποθέσεις,ας μην αρνηθούμε αυτή τη δυνατότητα,ας υπακούσουμε σε αυτή την αδηριτη οικονομια
Η κυρία Julliette τον κοίταξε,διαπεραστικό βαθύ βλέμμα,υγρό,επιτακτικό,
Δεν συμφωνείς,αγαπητέ μου;
.
.
.
Woman's Portraits-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κάθε μία είχε την ιστορία της,όχι οπωσδήποτε δραματική,
Καμία τους δεν δήλωσε φεμινίστρια,
-' Είμαστε συνεργάτες και όχι αντιπαλοι'
Κοίταξαν τα σχέδια
'Ειμαστε έτσι και δεν είμαστε ,πάντα,κάθε στιγμή,αλλαζουμε' είπαν
'Ευτυχως.'Αυτο είναι η γοητεία σας'
Χαμογέλασαν.Σχεδον αινιγματικα.
'Κραταω τα σχέδια σας'
'Φυσικα,εμείς άλλωστε ανήκουμε αλλου'
απάντησαν χαριτωμενα αυταρεσκα
'Που Αλλού;'
'Πουθενα'
Ένα υπέροχο Πουθενα
Υπαρχουμε
.
.
.
.
Jeanne-Amedeo Modigliani(1919)
Ιστορίες του κ.Κ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Σε μια έκθεση ζωγραφικής του Amedeo Modigliani με τα πορτραίτα της Jeanne ο κ.Κ
παρατηρούσε γοητευμένος αυτο το αλα Mona Lisa πορτρέτο της Jeanne,ένας διάσημος
τεχνοκριτικός πλησιασε και σταθηκε δίπλα του σχολιαζοντας,'ο Modigliani ζήλευε τρομερά
σαν ζωγράφο την Jeanne,τόσο που δεν την άφηνε να ζωγραφίσει,επειδή η μικρη Jeanne ήταν
πιο ταλαντούχος ζωγραφος από αυτόν,κυριολεκτικα την στραγγάλισε καλλιτεχνικα,
άλλωστε αυτό μάλλον φαινεται' συνέχισε με αυταρεσκεια 'στον επιμηκυνμενο λεπτό λαιμο
της τρυφερής Jeanne,σαν αόρατα χέρια να τον σφίγγουν δυνατα'
τότε ο κ.Κ απάντησε στον διάσημο τεχνοκριτικο :'Μαλλον, κύριε, η επιμηκυνση του λαιμου
της Jeanne προέρχεται από την δυνατή επιθυμία του να αποδώσει το ομορφο πρόσωπο της σαν λουλούδι και αυτός ο λεπτός υπεροχα επιμηκυνμενος λαιμός είναι ο μίσχος του χαϊδεύοντας τον'
.
.
.
Don Quijote de La Mancha and Sancho Panza-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Atacar!Atacar! Don Quijote!-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis presents
https://youtu.be/uhlo1wcBmfY
.
.
Don Quijote Logic Acts Δον Κιχώτης Πράξεις Λογικης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(1)
Ο Δον Κιχώτης βλέπει πέρα στο λόφο τους ανεμόμυλους,οι φτερωτές γυρίζουν,
'Αγαπητέ Σάντσο',λέει στον ταπεινό σύντροφό του καβάλα στον γάιδαρο,'μην ξεχνάς,κανένας άνθρωπος δεν είναι πιο πολύ από έναν άλλον άνθρωπο'
και στρέφοντας προς αυτόν συνεχιζει με νόημα
'εκτος εάν κάνει πιο πολλά απ'αυτον'
και ορμάει ακάθεκτος εναντίον των απειλιτικων γιγάντων στο λόφο,
αν και ξερει πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά συνειθισμενοι ανεμόμυλοι
Μετά την αδυσωπη μάχη εξαντλημένος ο ιππότης λέει στον σύντροφό του
'Αν δεν εφεύρουμε,Σάντσο, άλλη πραγματικότητα πολύ δύσκολα θα αντεξουμε αυτή τη πραγματικότητα που καθημερινά ζουμε'
'
(2)
Σε μια αλλη περίπτωση του εξομολογήθηκε:
'Σαντσο,καθόλου δεν με νοιάζει αν με νομίσουν τρελό,το μόνο που με νοιάζει είναι να με δει ατρόμητο ήρωα η Δουλτσινεα μου'
(3)
Του ingenioso hidalgo Don Quijote de La Mancha του άρεσε να διαβάζει βιβλία,
'Κυριως,Σάντσο,αυτό το βιβλίο που θα γράψω με τις ένδοξες επικές περιπέτειες μου,επειδη:
El que lee mucho y anda mucho, ve mucho y sabe mucho'
ειπε σε άπταιστα ισπανικα
Όποιος διαβαζει πολύ και ταξιδεύει πολύ,
βλέπει πολλά και ξερει πολλα
(4)
'Μα,αληθινά,κυριε' ρώτησε ο Σάντσο τον ιδαλγο Δον Κιχώτη 'πιστευεις ότι οι ανεμόμυλοι είναι γιγαντες;'
'Μα ,φυσικα, φίλε μου,για χάριν της περιπετειας'απαντησε εκείνος εκστασιασμενος
'κι εσύ δεν έχεις δει ακόμα τιποτα' πρόσθεσε χαμογελωντας
(5)
'ποσες φορές Αλόνσο Κιχανα Δον Κιχώτη είδες στη ζωή σου την Δουλτσινεα;'ρωτησε ο Σάντσο ειρωνικά
'Τεσσερες ακριβώς φορες,θαλεγα καλύτερα, κι αυτό είναι πιο αληθεια,καμια'απαντησε ο Δον με ειλικρινεια
'και φυσικά δεν είναι χοντροκομμένη,με άγρια φωνή και τρίχες στη κοιλιά;'ρωτησε πάλι ο Σάντσο
'Καθολου,αγαπητέ μου,αιθέρια ύπαρξη,ήλιος λαμπερός,η Ελένη της Τροίας μπροστά της αχρωμη υπαρξη' απάντησε στην ερώτηση
'Υπεροχο' αναφώνησε ο Παντσο'φαντασου χωρίς να τη δεις η' να σε δει!'
'Φιλε μου'ακουστηκε σοβαρή η φωνή του ιπποτη'ας ξεχωρίσουμε το εμπειρικό από το νοητικό,
η Δουλτσινεα είναι αντικείμενο της νόησης,όχι των αισθήσεων,θα σου το εξηγήσω,Σαν άνθρωπος μπορώ να σκεφτώ το ωραίο,έτσι δεν είναι;Το ωραίο δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που το ερωτεύεσαι,δεν συμφωνείς;Η Δουλτσινεα είναι το αντικείμενο του έρωτα μου,Επομένως
η Δουλτσινεα είναι ωραία,Αυτό και τίποτα αλλο'
'αν ομως'αντεδρασε ο Σαντσο,μάλλον για χάριν της διαφωνίας,'συμβει κάποτε να την δεις,την αισθανθείς,εμπειρικά όπως λες,και δεν είναι έτσι όπως την φανταστικες,η' ,όπως καλύτερα θέλεις,
την εννοησες;'
'Αγαθε μου Σαντσο' απάντησε ο ευφυής ιδαλγος Don Quixote'τιποτα δεν θα αλλάξει,επειδή το Υποκείμενο,Εγώ εδώ, διαμορφώνει τη μορφή και το περιεχόμενο του Αντικειμένου της σκέψης του,της Δουλτσινεα μου,Αν κάτι το νοω έτσι τότε έτσι είναι όπως το νοω'
'Θα βρεθούν ομως πολλοι' πάλι τον πείραξε ο Σαντσο'που σοβαρά θα διαφωνήσουν μαζί σου'
'Το ξερω'απαντησε ο Αλόνσο Κιχανα'μην ξεχνάς όμως την τεράστια διαφορά που έχουμε,Εγώ
είμαι ο Δον Κιχώτης κι αυτοί δεν είναι Δον Κιχωτες,ειδοποιός διαφορά μεγιστη'
σταμάτησε την Ροσιναντε,το γέρικο άλογο του,το πρόσωπο του σοβαρεψε,,η τενεκεδένια του πανοπλία σείστηκε,τα μάτια του γουρλωσαν
Βλεπεις,Σάντσο,αυτόν τον μεγάλο έχθρο που μας επιτίθεται,έρχεται κατεπάνω μας'
Ο Σάντσο δεν έβλεπε μπροστά τουςπαρα μονάχα ένα λιβάδι και άσπρα πρόβατα που βοσκούσαν μέσα σ' αυτό ήσυχα και βροντουσαν τα κουδούνια τους,έκλεισε τα μάτια του μήπως έκανε λάθος,
τα άνοιξε και πάλι τα πρόβατα έβλεπε,'εμπειρικα βλεπω πρόβατα,νοητικά...'
δεν πρόλαβε να τελειώσει τη σκέψη του κι άκουσε δυνατή τη φωνή του αφεντικού του
'Εμπρος Ροσιναντε να κατατροπωθει ο εχθρος'
και τον είδε να ορμά στα αγνωμα προβατα,
Μετά την ολοκληρωτική Victory οπου διαλύθηκαν τα πρόβατα ο ξεπνοος μαχητής Don Quijote σχολίασε με θριαμβευτική φωνή
'Τωρα ,φίλε μου,εκπληρωσαμε στο ακέραιο τη σκέψη,τη νόηση,του Ισπανού Miguel de Cervantes Saavedra ο οποίος μεταφράζει τη σκέψη του Αραβα
Cide Hamete Benengeli κι αυτός κάποιου άλλου μέχρι το άπειρο,για να δοξαστω,και να ανέβω ηρωας ακαταμάχητος εραστής στα όμορφα μάτια της Δουλτσινεας μου'
(6)
Σε μια από τις πολλές συναντήσεις τους,για την πορεία του μυθιστορήματος του ο Αλόνσο Κιχανα,αφού διηγήθηκε λεπτομερώς την τελευταία του περιπέτεια,ζήτησε διακαώς από τον Miguel de Cervantes Saavedra να του μεταφράσει από τα αραβικά στα ισπανικά μια φράση του Cide Hamete Benengeli,
ο Cervantes έκανε την μετάφραση και είναι αυτή:
Es natural condición de las mujeres desdeñar a quien las quiere y amar a quien las aborrece
Και τότε ο Δον Κιχώτης μετέφρασε άπταιστα στα ελληνικά:
Είναι φυσικό οι γυναίκες να περιφρονουν αυτούς που τις θέλουν και να ερωτεύονται αυτους
που τις αποφεύγουν
(7)
(Ένας Καθαρός Δονκιχωτικος Συλλογισμός)
ο Alonso Quixano σκέπτεται τον El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha που σκέφτεται
τον Miguel Cervantes Saavedra που σκεφτεται τον El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha που σκέφτεται εμένα,εσένα αναγνώστη που σκέφτεσαι τον El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha
----------------------------------
Επομένως:
Εγώ/εσυ είμαι/εισαι ο συγγραφέας του El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha
.
.
.
Immanuel Kant-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Καντ και ο Γρίφος του Βερολινου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Νύχτα,12 προς 13 Αυγούστου,Βερολίνο,1961,
ο Immanuel Kant γράφει:
Man kann die Kritik der reinen Vernunft als den wahren Gerichtshof fur alle Streitigkeiten
derselben ansehen
Ένας θόρυβος τον διακόπτει,σηκώνεται από το γραφείο και βγαίνει στο μπαλκόνι,κοιτάζει
στο δρόμο κάτω,'τι συμβαίνει;'ακουει τη φωνή του φρουρού,'καποιοι χτίζουν ένα τοιχο'
του απαντάει,"πάλι τα ιδια' ο άλλος λέει 'φαντασιοπληξιες','αληθεια,φαντασιοπληξιες'
μουρμουριζει ο Καντ,'δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι τόσο ανοητος'φωναζει δυνατά,
ο φρουρός ορμάει τρομαγμενος μέσα στο δωμάτιο,'μα τι κάνετε;θέλετε να μας ακούσουν;ελάτε μέσα,αν σας δουν θα βρω το μπελά μου',ο Καντ μπαίνει στο δωματιο,και κάθεται στο γραφείο του,''δεν φτάνει που σας καλύπτω;'συνεχιζει ο φρουρός,'χτιζουν τείχος,χωρίζουν τη πολη' λέει
ο Καντ,'φαντασιες'αντιδρα ο φρουρός,'τα μάτια σας το ξερεται δεν είναι σε καλή κατάσταση,
γλαύκωμα σε προχωρημένο στάδιο',του έδειξε τη γνωμάτευση του γιατρου'πολυ υψηλή
ενδοφλαμια πιεση,γραφει',ναι,είχε δίκιο,σκέφτηκε,δεν θα απέφευγε την τύφλωση,έπειτα είχε
και τον προ θυρων φόβο της άνοιας,αφού ποτέ δεν απομακρύνθηκε από το Κονιγκσμπεργκ
πως βρίσκεται στο Βερολίνο;ο λόγος που δεν εφυγε είναι επειδή,παρά τις καθημερινές,
επιμονες, προσπάθειες,δεν έχει καταφέρει να λύσει το γρίφο του Λέοναρντ Όιλερ,το γρίφο
του Κονιγκσμπεργκ,παίρνει ένα χαρτί και σχεδιάζει,'βλεπεις'δειχνει στον φρουρό 'αυτος
είναι ο ποταμός Πρεγκελ που διασχίζει τη πολη',να τα δύο νησιά,και οι εφτά γέφυρες,1,2,3,4,5,6,7 που ενώνουν τα νησιά και τις ακτές,ο γρίφος λέει να ξεκινήσεις από ένα σημείο και αφού περάσεις μια και μόνο φορά από καθε μια από τις εφτά γέφυρες να επιστρέψεις σε αυτό το ίδιο σημειο',
κάνει μια προσπάθεια,αποτυχαίνει,γελάει,'ειδες,δεν μπορώ να φύγω αν δεν λύσω τον γρίφο
του Κονιγκσμπεργκ η' του Καλίνινγκραντ όπως σήμερα ονομάζουν τη πολη',βγαίνει πάλι στο μπαλκόνι,κοιτάζει κάτω τους εργάτες,τη γραμμή του τείχους πέρα πνιγμενη στο σεληνόφως,
επιστρέφει στο γραφείο του,'θυμησε μου'λεει στον φρουρό,'το αυριανό μου ραντεβού,το στοίχημα στο μπιλιάρδο με κάποιον φιλόδοξο νεαρό,Γκέοργκ Χέγκελ,νομίζω τον λενε',ο φρουρός
αποσύρθηκε στο δωμάτιο του,τον άκουσε να παίζει στο πιάνο τη σονάτα για πιάνο Νο. 14
του Μπετόβεν,τη σονάτα του Σεληνόφωτος, πραγματικά ήταν δεξιοτέχνης,σε ένα σύστημα που
για κάθε έξι ανθρώπους αντιστοιχούσε ένας φρουρός,το Βερολίνο το ήξερε χωρίστηκε de facto,
θα συνέχιζε,είχε χρέος,το έργο του Κριτική. του Καθαρού Λόγου,έπρεπε αυτή η ανοησία να σταματήσει,
σχεδίασε πάλι το γρίφο του Όιλερ,με το μολύβι αυτή τη φορά τα κατάφερε πέρασε μια φορά από όλες τις γέφυρες και βρέθηκε στο ίδιο σημείο,τώρα,σκέφτηκε,μπορούσε να φύγει από το Κονιγκσμπεργκ η' το Καλινινγκραντ,και να πάει να μείνει στο Βερολίνο,εκείνη τη νύχτα ο Εμανουέλ Καντ συνέλαβε το γρίφο του Βερολίνου,πως γίνεται κανένα από τα τείχη που χτίζονται να μην χωρίζουν σε δύο Βερολίνα το ένα Βερολίνο;,έξω,άκουγε,οι εργάτες έκτιζαν το τείχος,και μέσα
ο φρουρός επαναλάμβανε τη σονάτα το Σεληνόφωτος,μάλλον μια λύση,σκέφτηκε,του γριφου,
και έγραψε στο χειρόγραφο του:
Η Κριτική του Καθαρού Λόγου πρέπει να γίνει το εργαλείο να λυθούν οι ανόητες διαφωνίες
Immanuel Kant
Σήμερα 12 προς 13 Αυγούστου 1781
Konigberg
.
.
.
Nicolas de Stael-Parc des Princes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Nicolas de Stael-Parc des Princes[1952]
Η Πτώση του Nicolas de Stael στο Parc des Princes
(The Fall of Nicolas de Stael on Parc des Princes)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Χρονικό:Parc des Princes,Paris,France-Sweden,26 Μαρτιου 1952,φιλικος ποδοσφαιρικός αγώνας,,
ο Nicolas De Stael στην εξεδρα με την σύζυγό του Françoise Chapouton ,
οι συνθέσεις των ομάδων:
France-
Robert Jonquet,Rene Alpsteg,Jean Baratte (captain),Antoine Bonifaci,Andre Doye,Albert Dubreucq,Abdelkader Firoud,Pierre Flamion,Guy Huguet,Marcel Salva,Rene Vignal
Sweden-
Kalle Svensson,Bengt Gustavsson,Erik Nilsson (captain),Gosta Sandberg,Egon Jonsson,Gosta Lofgren,Olle Ahlund,Gosta Lindh,Arne Lundkvist,HansMalmstrom,Sven-Erik Westerberg,
Referee-Henri Bauwens
Θεατες:35.779
Ο αγώνας διεξηχθει ,για πρώτη φορά, νυχτα κάτω από το φως των προβολεων
Αποτέλεσμα αγώνα:France-Sweden 0-1
Το νικητήριο γκολ της Σουηδίας ο Sven-Erik Westerberg στο 86' της αναμέτρησης
Χρονικό:16 Μαρτίου 1955 ο Nicolas de Staël(Николай Владимирович Шталь фон Гольштейн Nikolai Vladimirovich Stael von Holstein) απο την πόλη Saint Petersburg,Russia στη πόλη Antibes,France
Του έφεραν το τηλεγράφημα,ο ταχυδρομικός υπάλληλος,ένας κοντός χοντρός άντρας,
περίπου 50 χρόνων,αγκομαχουσε,'11 οροφοι,κύριε,'του ειπε'δεν είναι για την ηλικία μου,ούτε και για τα κιλά μου' γελασε'τουλαχιστον το κατέβασμα θα είναι ευκολο','σαν να πεφτεις'σχολιασε ο de Starl 'μια ακριβώς ελεύθερη πτώση,όπως ακριβώς τη μελέτησε ο Γαλιλαίος,ευθύγραμμη επιταχυνόμενη κινηση,με επιτάχυνση βαρύτητας g ίση με 9.81 μέτρα το δευτερολεπτο',ο συμπαθητικός υπάλληλος γελασε'ξερεται,είμαι σχεδόν αγράμματος,δεν καταλαβαινω','δεν πειράζει,φίλε μου'απαντησε
ο ζωγραφος'ευτυχως που δεν τα καταλαβαίνουμε όλα',ο υπάλληλος τον χαιρετησε κι εφυγε,τον άκουσε να κατεβαίνει τη σκάλα,άκουγε καθαρά,ένα θορυβο πτώσης η' πετάγματος,11ος,10ος,9ος,
8ος,7ος,6ος,5ος,4ος,3ος,2ος,1ος όροφος,τέλος,'εκπληκτικα τόσο,μα το τόσο απλο,και τόσο συντομο' μουρμουρισε,άνοιξε προσεκτικά τη πόρτα της κρεβατοκάμαρας,η Francoise κοιμόνταν ακόμη,το παιδί στη κούνια,'πρεπει να προλαβω'σκεφτηκε'πριν ξυπνήσουν,τότε θα'ναι πολύ δύσκολο να συμβει',γύρισε στο ατελιέ,από το παράθυρο είχε θέα πουλιού της πόλης,άνοιξε το τηλεγράφημα,
από New York,διάβασε,ο Paul Rosenberg ζητούσε άλλους δέκαπεντε πίνακες,τεράστια επιτυχία,
η έκθεση,έγραφε,,'να μην έκπνευσει το Grand Success,αυτοί οι art dealers είναι αδηφαγοι,
MoneyMoneyMoney'φωναξε δυνατά,'εναι τρομακτικό 7η τέχνη να γίνεται business',άκουσε το κλάμα του παιδιου,ευτυχώς δεν ξύπνησε,
Χρονικό:Nicolas de Staël (1914-1955), Parc des Princes (Les grand footballeurs), 1952. Sold for: €20,000,000 on 17 October 2019 at Christie’s in Paris
Ok.θα του έστελνε τους πίνακες των ποδοσφαιριστών,κλείνει τα μάτια,θυμάται τη φαντασμαγορικη βράδυα στο Parc des Princes,Quelle joie! Quelle joie! ρέον χρωματικό δυναμικο πεδιο,έπειτα στο ατελιέ ξάγρυπνος όλη τη νυχτα και τις υπόλοιπες μέρες και νύχτες,το μαχαίρι τεμαχίζει τις λευκές,
κόκκινες,μπλε,κίτρινες,μαύρες μάζες,αυτό το μαύρο σκέφτεται,άπειρο rien,'τιποτα'μουρμουριζει,
'τελικα τίποτα η τέχνη στον άνθρωπο', φοβάται για την Francoice και το μωρό,αλήθεια,ήταν πολύ όμορφη η Jeannine όταν τη ζωγράφιζε,πόζαρε κι αυτός για κείνη,υπόγραφε Jeannine Guillou,την κοιτούσε,παράξενο,πως άλλαξε,ωχρό πρόσωπο,τα δάκτυλα της σκελετωμενα ,μαύροι κύκλοι στα μάτια,'καλη μου Ζανιν γιατι δεν τρως;'τη ρωτούσε,'καλε μου Νικόλας τι έχουμε να φάω;',rien rien rien,τη βρήκε πεσμένη στο πάτωμα,ούρλιαξε,η ιατρική γνωμάτευση έγραφε:αιτία θανάτου ασιτια,
1946,οι φοβερες απανθρωπες συνέπειες του πολεμου,
φθινόπωρο fall στις Αντιμπες,τα φύλλα στα δέντρα χρυσά χαλκοπρασινα μπρούτζινα στροβιλιζονται και πέφτουν,ισως,σκέφτεται,με το στροβιλισμο τους καθυστερουν θεαματικα την πτώση τους,έτσι κι αλλιώς η πτώση τους είναι αναποτρεπτη,πρέπει να τηλεφωνήσει στον φίλο του Georges,'το ραντεβού αναβαλλεται'λεει,'αυριο,στις 10 το πρωί" προτείνει ο Georges Braque,δεν απάντησε,κλείνει το τηλεφωνο,
κοιτάζει τους πίνακες,Les Grands Footballers,σαν μπαλαρίνες είναι,ένιωθε πως ηθελε να πέσει μέσα τους,,όπως τότε στο γηπεδο,να πέσει μέσα στο τερέν,,να τεμαχισθει σε χρώματα,λευκό,κόκκινο,
γαλάζιο,κίτρινο,μαύρο,από την προσκρουση,ο τέλειος πίνακας,η Francoise και το παιδί ξύπνησαν,
σε λίγο θα πηγαιναν για τον καθημερινό περίπατο,κάνει καλό ο καθαρός αέρας στο παιδί,
Χρονικο:βρεθηκαν,δεν ξεχασε,το 19 στη Πολωνια εμιγκρέδες της revulotion από τη Ρωσία,αυτός
5 χρόνων,ο πατέρας στεναχωρημένος πέθανε,τότε πέθανε και η μητέρα,
η Francoise τον φίλησε,φίλησε το παιδί,δεν θ'αργησουν,να προσέχει,au revoir,του είπε
χαμογελώντας γλυκά η γυναίκα,έφυγαν,
au revoir τι τρομερή έκφραση,σκέφτεται,σαν να'ναι αιωνιοι οι άνθρωποι,
μόνος στο ατελιέ,περικυκλωμένος από τους Les Grands Footballers του Parc des Princes,
η μπάλα τους,μια δυνατή κλωτσιά και πεταγεται έξω απ'το παράθυρο,εκπληκτικό θέαμα,
Quelle joie! Quelle joie!,πηγαίνει στο παράθυρο να παρακολουθήσει την πτώση του,
Χρονικό:Antibes,France,16 Μαρτίου 1955,ο διάσημος Γαλλορωσος ζωγραφος του Parc des Princes Nicolas de Stael,41 χρονων, αυτοκτόνησε πεφτοντας από τον 11ο όροφο του εργαστηρίου του
.
.
.
Ιφιμεδα-Παγκρατω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Παγκρατω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αιρω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
19.Περὶ Παγκρατοῦς-20. Περὶ Αἰροῦς
Παρθένιος Νικαευς Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων-μεταφραση translation σημειώσεις
notes χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
19. Περὶ Παγκρατοῦς
(Ἱστορεῖ Ἀνδρίσκος ἐν Ναξιακῶν β΄)
[19.1] Σκέλλις τε καὶ Κασσαμενὸς κήτορος οἱ Θρᾴκης ὁρμήσαντες ἀπὸ νήσου τῆς πρότερον
μὲν Στρογγύλης, ὕστερον δὲ Νάξου κληθείσης, ἐληίζοντο μὲν τήν τε Πελοπόννησον καὶ τὰς
πέριξ νήσους, προσσχόντες δὲ Θεσσαλίᾳ πολλάς τε ἄλλας γυναῖκας κατέσυραν, ἐν δὲ καὶ τὴν Ἀλωέως γυναῖκα Ἰφιμέδην καὶ [τὴν] θυγατέρα αὐτῆς Παγκρατώ· ἧς ἀμφότεροι εἰς ἔρωτα
ἀφικόμενοι ἀλλήλους κατέκτειναν.
19.Περι Παγκρατως
(Ιστορεί ο Ανδρικός στο β' βιβλίο των Ναξιάκων)
19.1.Ο Σκελλης και ο Κασσαμενος του Κητορα από τη Θράκη εξορμησαντες από το νησι που προτυτερα Στρογγύλη λέγονταν κι ύστερα Ναξος ονομάσθηκε λεηλατούσαν την Πελοπόννησο
και τα γύρω νησια,φτάνοντας δε στη Θεσσαλία πολλές άλλες γυναίκες άρπαξαν κι ανάμεσα
τους την γυναίκα του Αλωεα Ιφιμεδα και την θυγατέρα της Παγκρατω,την οποία επειδή κι οι
δυο τους ερωτευτηκαν ο ένας τον άλλον σκοτωσε
20. Περὶ Αἰροῦς
[20.1] Λέγεται δὲ καὶ Οἰνοπίωνος καὶ Νύμφης Ἑλίκης Αἱρὼ κόρην γενέσθαι· ταύτης δὲ
Ὠρίωνα τὸν Ὑριέως ἐρασθέντα παρ᾿ αὐτοῦ παραιτεῖσθαι τὴν κόρην, καὶ διὰ ταύτην τήν
τε νῆσον ἐξημερῶσαι τότε θηρίων ἀνάπλεων οὖσαν, λείαν τε πολλὴν περιελαύνοντα τῶν
προσχώρων ἕδνα διδόναι. [20.2] τοῦ μέντοι Οἰνοπίωνος ἑκάστοτε ὑπερτιθεμένου τὸν γάμον
διὰ τὸ ἀποστυγεῖν αὐτῷ γαμβρὸν τοιοῦτον γενέσθαι, ὑπὸ μέθης ἔκφρονα γενόμενον τὸν
Ὠρίωνα κατᾶξαι τὸν θάλαμον, ἔνθα ἡ παῖς ἐκοιμᾶτο, καὶ βιαζόμενον ἐκκαῆναι τοὺς
ὀφθαλμοὺς ὑπὸ τοῦ Οἰνοπίωνος.
20.Περι Αιρως
[20.1]Λένε πως η Αιρω κόρη του Οινοπιωνα και της νύμφης Ελίκης ήταν,αυτή ο Ωρίωνας
του Υριεα την ερωτεύθηκε κι από αυτόν ζητούσε τη κόρη,και για χάρη της εξημερωσε τα
θηρία που το νησί τότε γεμάτο ήταν,και λάφυρα πολλά αρπάζοντας απ'τους γειτονους προίκα
έδωνε.[20.2]όμως επειδή ο Οινοπιωνας κάθε φορά ανέβαλε το γάμο απεχθανομενος σ' αυτόν γαμπρός ενας τέτοιος να γίνει,απ'το μεθύσι αλλοφρονας γινομενος του Ωρίωνα εσπασε το θάλαμο,όπου η κοπέλα κοιμόνταν και ρρμωντας να τη βιάσει του'καψε τα ματια ο Οινοπιωνας
.
.
Σημειωσεις
Ανδρισκος,(3ος αι. π.Χ ?)ιστορικός από τη Νάξο,έγραψε τα Ναξιακα,αποσπασματα διασώθηκαν
από τον Παρθένιο,(Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων-θ'Περί Πολυκρίτης-ιθ' Περί Παγκρατούς)και από
τον Αθηναιο- Δειπνοσοφισταί, 3.14.Νάξιοι δέ, ὡς Ἀνδρίσκος, ἔτι δ᾽ Ἀγλαοσθένης, ἱστοροῦσι Μειλίχιον καλεῖσθαι τὸν Διόνυσον διὰ τὴν τοῦ συκίνου καρποῦ παράδοσιν. διὸ καὶ τὸ πρόσωπον
τοῦ θεοῦ παρὰ τοῖς Ναξίοις τὸ μὲν τοῦ Βακχέως Διονύσου καλουμένου εἶναι ἀμπέλινον, τὸ δὲ τοῦ Μειλιχίου σύκινον. τὰ γὰρ σῦκα μείλιχα καλεῖσθαι.
.
.
.
Αναμνηση-Memory-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ανάμνηση,ανθρώπινη κατάσταση,έχω τη μνήμη,/ανάμνηση ενός συμβάντος περασμένου,
κάθε συμβάν αποτελείται από τρία μέρη,αρχή,μέση και τέλος,τα οποία εμπεριέχουν τον χρόνο διάρκειας των,επομένως έχουμε την ανάμνηση ολόκληρων η' τμημάτων αυτών των μερών,
η ανάμνηση γίνεται στο τώρα ενώ το αναμεμνησκομενο ανήκει στο παρελθόν,επομένως
η ανάμνηση του γεγονότος γίνεται με τη γνώση του παρόντος,οπωσδήποτε επειρεαζομενο
από τι νιώθουμε τώρα γι'αυτο,και ερμηνευμένο με την τωρινή μας κατάσταση,επομένως
η ανάμνηση ενός γεγονότος δεν συμπίπτει με το γεγονός,είναι απόλυτα κάτι διαφορετικό,
αφού όταν εκτυλίσσονταν δεν είχαμε ιδέα πως θα εξελιχθεί,θετικά η' αρνητικα,αν θα είναι σημαντικό η' ασήμαντο,κάθε γεγονός έχει σχετική απροσδιοριστία,ενώ η ανάμνηση του είναι καθορισμένη,έχω την ανάμνηση του Α η οποία επαναεξεταζομενη στο τώρα σημαίνει αυτο,
το αυτό της αναμνησης Α τώρα μπορεί να είναι τελείως διαφορετικο από το εκείνο που σημαινε
το αναμεμνησκομενο γεγονός Α στο παρελθόν,ίσως τελείως αντίθετα,πχ αν ήξερα το Α δεν θα άρχιζε,το Α δεν θα εξελίσσονταν έτσι,το Α δεν θα τελείωνε ετσι,κλπ,επίσης το συναίσθημα που ένιωθα στο γεγονός Α δεν είναι οπωσδηποτε το ίδιο συναίσθημα που έχω στην ανάμνηση του,
μπορεί να είναι διαφορετικο,η'αντιθετο,γενικά σκέφτομαι,έχω την ανάμνηση,,ενός περασμένου γεγονοτος,με το είμαι,γνωρίζω,νιώθω σήμερα,έχω την ανάμνηση του γεγονοτος Α δεν σημαίνει αναπαριστω το γεγονός Α
.
.
.
on C W Eckersberg 1841 Kvinde foran et spejl and Picasso-Dora Maar-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αντικατοπτρισμοι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοιταχτηκε στον καθρέφτη,πίσω άνοιξε η πόρτα,ποια είν' αυτή;αναρωτήθηκε,η γυναίκα μπήκε
στο δωμάτιο,κάθησε στη καρέκλα δεξιά,χτύπησε το τηλέφωνο,μιλούσε στο τηλέφωνο,έκλεισε
το τηλέφωνο,τι ανόητες συζητήσεις,την άκουσε,πως σε λένε;ρώτησε το όνομα της,το είπε,
η γυναίκα χαμογέλασε,σηκώθηκε,την πλησίασε,τις έδειξε φωτογραφίες,είδε μια μια τις φωτογραφίες,τώρα αμφιβάλεις;τη ρώτησε,δεν ξέρω,απάντησε,είναι παράξενο,τι είναι παράξενο;είπε,θα συνηθίσεις,στην αρχή όλα είναι παράξενα,σαν να συμβαίνουν σε άλλους
και όχι σε μας,της διηγήθηκε μια ιστορία,έχει πολλά φανταστικά στοιχεία,σχολίασε,δεν
μπορεί να τα γνωρίζεις,μπορω,απάντησε,να τα υποθέσω,ανακάτεψε τις φωτογραφίες,τις
άνοιξε σαν βεντάλια,κοίταξε,τώρα είναι άλλη η ιστορία,ναι,απάντησε,μια ιστορία που έχει
συμβεί,η' θα συμβει,η γυναίκα χαμογέλασε,η' τώρα συμβαίνει,γιατί δεν βγάζεις τη μάσκα,
ρωτάει,είναι αδύνατον,απαντάει,πίσω της δεν ξέρω τι υπάρχει και φοβάμαι,τι φοβασαι;τη ρωτάει,ίσως κενό,η'ενα άλλο,διαφορετικό πρόσωπο,λέει,όχι το δικό μου,γιατί όχι,απαντάει,
πως το ξέρεις,δοκίμασε,βγάζει τη μάσκα,είδες,λέει,δεν ήταν κάτι το τρομερό,ένα συνηθισμένο πρόσωπο,θα μπορούσε να ήταν το δικό σου,η' μαλλον,για να δω,το δικό σου είναι,ξαναβάζει
τη μάσκα, όλες οι ιστορίες,λέει, έχουν αρχη,μέση και τέλος,κι αυτή δεν ξέρω αν είναι στην
αρχή η' στη μέση η' στο τέλος,σύγχιση,ασάφεια,τη θεωρείς ανόητη;,αντιδρά,όχι δεν εννοούσα αυτό,δικαιολογηται,αν ξέραμε τα πάντα τίποτα δεν θα είχε ενδιαφέρον,απαντάει,δεν πλήττεις
πολλές φορές;θα'θελε ν'απαντησει ναι,είπε ψέματα,όχι,τι ώρα είναι;ρωτησε,περασε η ώρα,
της έδωσε τις φωτογραφίες,κοιταχτηκε στον καθρέφτη,η γυναίκα βγήκε απ'το δωμάτιο,
πίσω της έκλεισε η πόρτα,φόρεσε τη μάσκα της
.
.
.
Ευωπη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
31. Περὶ Διμοίτου
Παρθένιος ο Νικαεύς(Περί ερωτικών παθημάτων)
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
31. Περὶ Διμοίτου
(Ἱστορεῖ Φύλαρχος)
[31.1] Λέγεται δὲ καὶ Διμοίτην ἁρμόσασθαι μὲν Τροιζῆνος τἀδελφοῦ θυγατέρα Εὐῶπιν· αἰσθανόμενον δὲ συνοῦσαν αὐτὴν διὰ σφοδρὸν ἔρωτα τἀδελφῷ, δηλῶσαι τῷ Τροιζῆνι· τὴν
δὲ διὰ [τὸ] δέος καὶ αἰσχύνην ἀναρτῆσαι αὑτήν, πολλὰ πρότερον λυγρὰ καταρασαμένην τῷ
αἰτίῳ τῆς συμφορᾶς. [31.2] ἔνθα δὴ τὸν Διμοίτην μετ᾿ οὐ πολὺν χρόνον ἐπιτυχεῖν γυναικὶ μάλα
καλῇ τὴν ὄψιν ὑπὸ τῶν κυμάτων ἐκβεβλημένῃ καὶ αὐτῆς εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθόντα συνεῖναι· ὡς δὲ
ἤδη ἐνεδίδου τὸ σῶμα διὰ μῆκος χρόνου, χῶσαι αὐτῇ μέγαν τάφον, καὶ οὕτως μὴ ἀνιέμενον τοῦ πάθους ἐπικατασφάξαι αὑτόν
31. Περὶ Διμοίτου
(Ἱστορεῖ ο Φύλαρχος)
[31.1]Λένε ότι ο Διμοιτης ενώθηκε με γάμο
με τη θυγατέρα τ'αδελφού του Τροιζήνα την Ευώπη,όταν κατάλαβε πως αυτή εσμιγε λόγω
σφοδρού έρωτα με τον αδελφό της το φανέρωσε στον Τροιζήνα,αυτή τότε απο φόβο και
ντροπή κρεμαστηκε,αφού προτυτερα πολλά ολέθρια καταράστηκε τον αίτιο της συμφοράς.
[31.2] οποτε λοιπόν ο Διμοιτης μετα από όχι πολυ χρόνο συντυχαινει με γυναίκα παρά πολύ
όμορφη την οψη που τα κύματα έξω είχαν πεταξει και μ'αυτην νιώθοντας επιθυμία εσμιξε,
καθώς ηδη σαπισε το σώμα με το πέρασμα του χρόνου,την εχωσε υψωνοντας μεγάλο τάφο,
κι επειδη δεν τον άφηνε ήσυχο το πάθος πάνω σ' αυτόν σφαχτηκε
Σημείωση:
Φύλαρχος,3ος αι. π.Χ,από την Ναυκρατη της Αιγυπτου,ιστορικός και μυθογραφος,
έζησε στην Αθηνα
Έργα του(κατά το λεξικό Σούδα):
-Ιστοριαι,28 βιβλία,γεγονότα από 272-220 π Χ
-Τα κατα Αντιοχον και Περγαμηνον Ευμενη
-Επιτομη μυθική
-Περι της του Διός επιφανειας
-Περι ευρημάτων
-Παρεμβασεις,9 βιβλία
-Αγραφα
.
.
.
Κελτινη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
30. Περὶ Κελτίνης
Παρθένιος ο Νικαεύς(Περὶ ἐρωτικῶν παθημάτων)
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
30. Περὶ Κελτίνης
[30.1] Λέγεται δὲ καὶ Ἡρακλέα, ὅτε ἀπ Ἐρυθείας τὰς Γηρυόνου βοῦς ἤγαγεν, ἀλώμενον διὰ
τῆς Κελτῶν χώρας ἀφικέσθαι παρὰ Βρεταννόν· τῷ δὲ ἄρα ὑπάρχειν θυγατέρα, Κελτίνην ὄνομα. ταύτην δὲ ἐρασθεῖσαν τοῦ Ἡρακλέους κατακρύψαι τὰς βοῦς, μὴ θέλειν τε ἀποδοῦναι, εἰ μὴ
πρότερον αὐτῇ μιχθῆναι· τὸν δὲ Ἡρακλέα τὸ μέν τι καὶ τὰς βοῦς ἐπειγόμενον ἀνασώσασθαι,
πολὺ μᾶλλον μέντοι τὸ κάλλος ἐκπλαγέντα τῆς κόρης συγγενέσθαι αὐτῇ, καὶ αὐτοῖς χρόνου περιήκοντος γενέσθαι παῖδα Κελτόν, ἀφ᾿ οὗ δὴ Κελτοὶ προσηγορεύθησαν.
30. Περὶ της Κελτίνης
[30.1] Λενε πως και ο Ηρακλής,όταν σπ'την Ερυθεία τα βόδια του Γηρυόνη έφερνε,
περιπλανωμενος στη χώρα των Κελτών έφτασε στον Βρετανό,οπου αυτός είχε μια θυγατέρα,
με τ'ονομα Κελτινη,αυτή ερωτευθηκε τον Ηρακλη και του'κρυψε τα βόδια,και δεν ήθελε να
του τα δωσει,αν προτυτερα μ'αυτην δεν εσμιγε,τον Ηρακλή απ'τη μια και τα βόδια επειγονταν ν'ανακτησει,κι απ'την άλλη όμως πιο πολύ η ομορφιά τον γοήτευσε της κορης που εσμιξε
μ'αυτην,και σ' αυτούς με το γύρισμα του χρονου γεννήθηκε ένα παιδί.ο Κελτος,απ'οπου
μάλιστα οι Κέλτες πήραν τ'ονομα
.
.
,
Man and Woman-3μ Χ 6μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ανθρώπινα εσωτερικά)
Ερημος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'τι ώρα είναι;' περασμένα μεσάνυχτα,'εγω θα κοιμηθώ,εσύ;','δεν νυσταζω' απάντησε,
εκείνη κοιμήθηκε,άκουγε την αναπνοή της,ξύπνησε,'ειδα ένα ονειρο'του ειπε'βρεθηκα
σε μια έρημο,περπατούσαμε μαζί,ύστερα περπατούσα μόνη μου,εσύ χάθηκες,σε έψαχνα,
δεν μπορούσα να σε βρω','ξυπνησες και με βρήκες,είμαι εδω'της απάντησε γελωντας'ελα ξανακοιμησου','οχι,δεν θέλω να κοιμηθώ αλλο' είπε εκείνη,'πηγε στον καθρέφτη,χτένισε
τα μαλλιά της,'τι γράφεις;' τον ρώτησε,'μια γυναίκα ονειρεύτηκε πως βρίσκονταν μόνη της
στην έρημο,όταν ξύπνησε η κρεβατοκαμαρα είχε γεμίσει άμμο,που συνεχώς ανεβαινε'
απαντησε εκείνος,'τι θα συμβει;' ρώτησε εκείνη τρομαγμένη,'θα βουλιάξει μέσα στην αμμο;','ισως'απαντησε εκείνος αινιγματικά 'γιατι θέλεις να μάθεις;',η γυναίκα κοίταξε
μέσα στον καθρέφτη,'γιατι εκείνη η γυναίκα είμαι εγω'ακουσε τη φωνή της
.
.
.
Ευαγγελιστής Λουκας
Η Παραβολή του Μεγάλου Δειπνου
ΙΑ΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιδ΄ 16-24
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε
πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις·
ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος
εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με
παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά·
ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι
ἐλθεῖν. καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς
ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως,
καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος·
κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε
εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκός μου. λέγω γὰρ ὑμῖν
ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. πολλοὶ γάρ εἰσι
κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί
Είπε ο Κύριος την παραβολή αυτή εδω.κάποιος άνθρωπος έκανε μεγάλο δείπνο και εκαλεσε
πολλους 17 και έστειλε τον δούλο του στην ώρα του δείπνου να πει στους προσκεκλημένους.
προσερθετε γιατί ήδη έτοιμα είναι τα πάντα.18 κι άρχισαν παρομοίως να αποφεύγουν οι παντες.
ο πρώτος είπε σ' αυτόν.αγρον αγόρασα,και πρέπει είναι ανάγκη να βγω έξω και να τον δω,σου λέω,έχε με διεγραμμενον.19 και άλλος είπε.αγορασα πέντε ζευγάρια βόδια,και πηγαίνω να τα δοκιμάσω.σου λέω,έχε με διεγραμμενον 20 και άλλος είπε.γυναικα παντρευτητα,και λόγω
τουτου δεν μπορώ να'ρθω21και προσερχόμενος ο δουλος εκείνος ανάφερε στον κύριο του
αυτά εδώ.τοτε οργισμένος ο οικοδεσπότης είπε στον δούλο του.βγες έξω γρήγορα στις πλατείες
και στα σοκάκια της πόλης και τους φτωχούς και ανάπηρους και κουτσους και τυφλούς βάλε
τους εδώ μεσα.22 και είπε ο δούλος.κυριε,έγινε όπως προσταξες,κι ακόμα υπάρχει χώρος.
23 και είπε ο κύριος προς το δούλο.βγες έξω στους δρόμους και στα παραπηγματα και
παρότρυνε να έρθουν μέσα,για να γεμίσει ο οικος μου 24 γιατί σας λέω ότι κανένας από τους ανθρώπους εκείνους τους προσκαλεσμένους δεν θα γευθεί το δείπνο μου.γιατι πολλοί είναι
οι κλητοι. ολιγοι δε οι εκλεκτοι
.
.
.
Ἐχεναΐδα Νύμφη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
29. Περὶ Δαφνίδος (Παρθένιος ὁ Νικαεύς Ἐρωτικὰ παθήματα)
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Παρθένιος ὁ Νικαεύς Ἐρωτικὰ παθήματα)
29. Περὶ Δαφνίδος
(Ἱστορεῖ Τίμαιος Σικελικοῖς)
[29.1] Ἐν Σικελίᾳ δὲ Δάφνις Ἑρμοῦ παῖς ἐγένετο, σύριγγι δή τε δεξιῶς χρήσασθαι καὶ τὴν
ἰδέαν ἐκπρεπής. οὗτος εἰς μὲν τὸν πολὺν ὅμιλον ἀνδρῶν οὐ κατῄει, βουκολῶν δὲ κατὰ τὴν
Αἴτνην χείματός τε καὶ θέρους ἠγραύλει. τούτου λέγουσιν Ἐχεναΐδα Νύμφην ἐρασθεῖσαν παρακελεύσασθαι αὐτῷ γυναικὶ μὴ πλησιάζειν· μὴ πειθομένῳ γὰρ αὐτῷ συμβήσεσθαι τὰς
ὄψεις ἀποβαλεῖν. [29.2] ὁ δὲ χρόνον μέν τινα καρτερῶς ἀντεῖχεν καίπερ οὐκ ὀλίγων
ἐπιμαινομένων αὐτῷ· ὕστερον δὲ μία τῶν κατὰ τὴν Σικελίαν βασιλίδων οἴνῳ πολλῷ
δηλησαμένη αὐτὸν ἤγαγεν εἰς ἐπιθυμίαν αὐτῇ μιγῆναι· καὶ οὕτως ἐκ τοῦδε ὁμοίως Θαμύρᾳ
τῷ Θρᾳκὶ δι᾿ ἀφροσύνην ἐπεπήρωτο.
29. Περὶ του Δαφνη
(Ἱστορεῖ ο Τίμαιος στα Σικελικα)
[29.1] Στη Σικελία ο Δάφνης το παιδί του Ερμή γεννήθηκε,και στη συριγγα επιδέξια επαιζε
και σε ομορφιά ξεχωριστος,αυτός στην πολυκοσμια των ανθρώπων δεν κατερχονταν,
βοσκοντας βόδια στην Αίτνα και χειμώνα και καλοκαίρι στους αγρούς ζούσε,αυτόν λένε
η Εχεναιδα η Νύμφη επειδή ερωτεύθηκε τον προειδοποιησε σε γυναίκα να μην πλησιάσει,
γιατί αν δεν υπακούε θα'χε σαν συνέπεια τα μάτια να του βγαλει [29.2] αυτός για κάποιο
χρονικό διάστημα καρτερικά άντεχε αν και όχι λίγες ήταν ξετρελλαμενες μαζί του,ύστερα
μια από τις βασιλισσες στην Σικελία με κρασί πολύ δηλητηριαζοντας τον τον έφερε σε επιθυμία μ'αυτην να σμιξει κι έτσι από αυτό εδω όμοια με τον Θαμυρα τον Θρακιωτη λόγω αφροσυνης τυφλωθηκε
Σημείωση':
Βικιπαίδεια
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%A4%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
Τίμαιος ο Ταυρομενίτης
Ο Τίμαιος ο Ταυρομενίτης γεννήθηκε περί τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα και θεωρείται ένας
από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της σικελικής ιστοριογραφίας.
.
.
.
29. Περὶ Δαφνίδος (Παρθένιος ὁ Νικαεύς Ἐρωτικὰ παθήματα)
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Παρθένιος ὁ Νικαεύς Ἐρωτικὰ παθήματα)
29. Περὶ Δαφνίδος
(Ἱστορεῖ Τίμαιος Σικελικοῖς)
[29.1] Ἐν Σικελίᾳ δὲ Δάφνις Ἑρμοῦ παῖς ἐγένετο, σύριγγι δή τε δεξιῶς χρήσασθαι καὶ τὴν
ἰδέαν ἐκπρεπής. οὗτος εἰς μὲν τὸν πολὺν ὅμιλον ἀνδρῶν οὐ κατῄει, βουκολῶν δὲ κατὰ τὴν
Αἴτνην χείματός τε καὶ θέρους ἠγραύλει. τούτου λέγουσιν Ἐχεναΐδα Νύμφην ἐρασθεῖσαν παρακελεύσασθαι αὐτῷ γυναικὶ μὴ πλησιάζειν· μὴ πειθομένῳ γὰρ αὐτῷ συμβήσεσθαι τὰς
ὄψεις ἀποβαλεῖν. [29.2] ὁ δὲ χρόνον μέν τινα καρτερῶς ἀντεῖχεν καίπερ οὐκ ὀλίγων
ἐπιμαινομένων αὐτῷ· ὕστερον δὲ μία τῶν κατὰ τὴν Σικελίαν βασιλίδων οἴνῳ πολλῷ
δηλησαμένη αὐτὸν ἤγαγεν εἰς ἐπιθυμίαν αὐτῇ μιγῆναι· καὶ οὕτως ἐκ τοῦδε ὁμοίως Θαμύρᾳ
τῷ Θρᾳκὶ δι᾿ ἀφροσύνην ἐπεπήρωτο.
29. Περὶ του Δαφνη
(Ἱστορεῖ ο Τίμαιος στα Σικελικα)
[29.1] Στη Σικελία ο Δάφνης το παιδί του Ερμή γεννήθηκε,και στη συριγγα επιδέξια επαιζε
και σε ομορφιά ξεχωριστος,αυτός στην πολυκοσμια των ανθρώπων δεν κατερχονταν,
βοσκοντας βόδια στην Αίτνα και χειμώνα και καλοκαίρι στους αγρούς ζούσε,αυτόν λένε
η Εχεναιδα η Νύμφη επειδή ερωτεύθηκε τον προειδοποιησε σε γυναίκα να μην πλησιάσει,
γιατί αν δεν υπακούε θα'χε σαν συνέπεια τα μάτια να του βγαλει [29.2] αυτός για κάποιο
χρονικό διάστημα καρτερικά άντεχε αν και όχι λίγες ήταν ξετρελλαμενες μαζί του,ύστερα
μια από τις βασιλισσες στην Σικελία με κρασί πολύ δηλητηριαζοντας τον τον έφερε σε επιθυμία μ'αυτην να σμιξει κι έτσι από αυτό εδω όμοια με τον Θαμυρα τον Θρακιωτη λόγω αφροσυνης τυφλωθηκε
Σημείωση':
Βικιπαίδεια
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%A4%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
Τίμαιος ο Ταυρομενίτης
Ο Τίμαιος ο Ταυρομενίτης γεννήθηκε περί τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα και θεωρείται ένας
από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της σικελικής ιστοριογραφίας.
.
.
.
Bella Helena at Troia Piano Bar-2μ Χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Bella Helena at Troia Piano Bar-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Troia Piano Bar,10:15 μμ,κάποιος νεαρός την πλησιασε,'Κυρια,είστε η...;','οχι,νεαρέ μου,
δεν ειμαι αυτη',το παιδί κοκκινισε'με συγχωρήτε,κυρια'',εκείνη χαμογέλασε,'δεν πειράζει,
δεν είναι η πρώτη φορα',ο νεαρός έκανε να γυρίσει στο τραπέζι του,'αν θέλεις μπορείς να καθήσεις,κερναω'του φωναξε,εκείνος κάθησε,'πως σε λένε;'τον ρώτησε,'Αλεξανδρο'απαντησε
'η φιλη μου με φωνάζει Παρι','ωραιο ονομα' είπε η γυναίκα,'τι θα πιεις;','βοτκα',σερβιριστικε
το ποτό,'ποσο χρονών είσαι;'ρωτησε,'20 κυρια'','τα μισά μου χρόνια'εκεινη χαμογέλασε,
τα χείλη της κόκκινο ροζ,'σου αρέσει το πιάνο Παρι;','παρα πολύ κυρία,σπουδάζω μουσικη',
κοίταξε τα δάκτυλα της,'εχετε ωραία μακρυά δάχτυλα',εκείνη τον κοίταξε,'με συγχωρητε κυρια'
ειπε κοκκινιζοντας' ήθελα να πω έχετε δάχτυλα πιανου','θελεις' τον ρώτησε'αυτα τα δάχτυλα
να σ'αγγιξουν;',είδε τα κόκκινο ροζ χείλια της να μισανοινουν,γυαλίζε η υγροτητα τους,
χαμήλωσε το κεφάλι,'αποψε τη νυχτα' συνέχισε εκείνη αδυσώπητη,' στο σπίτι μου',του έδωσε
την κάρτα της,'ειναι η ώρα να παίξω,τι θέλεις να σου αφιερώσω;' τον ρώτησε,'μου αρέσει
υπερβολικά ο Σοπέν,Fantaisie in F minor,opus 49'απαντησε ,'δεν φοβάσαι αγόρι μου'του
είπε φιλαρεσκα'την Γεωργία Σανδη;','δεν ξερω'τιν ακουσε να ψιθυρίζει,'δεν με νοιαζει',
χτύπησε το κινητό της,μίλησε πολύ ψυχρά,έκλεισε το τηλέφωνο,'ο άντρας μου,ένας ανοητος',σηκώθηκε να παίξει,Frederick Chopin Fantaisie in F minor,το δίχτυ της γοητείας απλώθηκε,έκλεισε τα μάτια,νύχτα,άκουσε το αηδόνι ,τον έφτασε η μυρωδιά των ροδων,
αναπνεύσε,τα δάχτυλα της,μακρυά,απαλά,αρπακτικά,άγγιζαν τα πλήκτρα του κορμιού του
https://youtu.be/5s2mtaQZQn0
Chopin Fantasy f minor Op 49. Valentina Lisitsa
,
,
.
.
Απόστολος Παυλος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο Ύμνος της Αγαπης-Αποστολος Παυλος
Προς Κορινθίους Α' Επιστολή ,κεφ.13
-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[13.1] .ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω,
γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.
[13.2] καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν
καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι.
[13.3] κἂν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.
[13.4] ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, {ἡ ἀγάπη} οὐ περπερεύεται,
οὐ φυσιοῦται,
[13.5] οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν,
[13.6] οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·
[13.7] πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
[13.8] ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι,
παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται.
[13.9] ἐκ μέρους γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν·
[13.10] ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται.
[13.11] ὅτε ἤμην νήπιος, ἐλάλουν ὡς νήπιος, ἐφρόνουν ὡς νήπιος, ἐλογιζόμην ὡς νήπιος·
ὅτε γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.
[13.12] βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον·
ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.
[13.13] νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.
1.Αν σε όλες τις γλώσσες των ανθρώπων μιλώ και των αγγέλων,αγάπη όμως δεν έχω,έχω
γινει χαλκός που ηχεί η' κυμβαλο που αλαλαζει
2.Και αν κατέχω τη προφητεια και γνωριζω πάντα τα μυστήρια και πασα τη γνωση,
και αν έχω πασα τη πιστη,ώστε βουνά να δυναμαι να μετακινω,αγάπη όμως δεν έχω,τίποτα
δεν ειμαι
3. Κι αν δώσω για να θρέψω όλα τα υπάρχοντα μου,και αν παραδώσω το σώμα μου για να καει,αγάπη όμως δεν έχω,τίποτα δεν ωφελουμαι.
4.Η αγάπη υπομένει καρτερικά,είναι γεμάτη καλοσυνη,η αγάπη δεν ζηλοφθονει,η αγάπη δεν υπερηφανευεται,δεν εξαχριωνεται
5.δεν ασχημονει,δεν επιζητεί το συμφέρον της,δεν εξοργίζεται,δεν σκέφτεται το κακό,
6.δεν χαιρεται στην αδικία,συμετεχει με χαρά στην αλήθεια,
7.παντα αντέχει,παντα πιστεύει,
πάντα ελπίζει,πάντα υπομενει.
8.Η αγάπη ποτέ δεν χάνει την αρετή της.
Και οι προφητείες κάποτε θα καταργηθουν
και οι γλώσσες κάποτε θα παψουν,και η γνώση κάποτε θα καταργηθεί,
9.Από το μερικο γνωρίζουμε και από το μερικο προφητευουμε,
10.όταν όμως έρθει το τέλειο,τότε το μερικο θα καταργηθει.
11.Οταν ήμουνα νήπιο,σαν νήπιο μιλούσα,σαν νηπιο καταλαβαινα,σαν νηπιο σκεπτομουνα,
οταν έγινα ανδρας,σταμάτησα τα νηπιακα
12.Γιατί τώρα βλέπουμε σε καθρέφτη θολα ,τοτε πρόσωπο κατά πρόσωπο,τώρα γνωρίζω μερικά,
τότε εξ ολοκληρου θα γνωρίζω όπως κι εγώ εξ ολοκλήρου γνωρισθηκα.
13.Τωρα εδώ μας απομένει η πίστις,η ελπίδα,η αγάπη,απο αυτά τα τρία όμως πιο μεγάλη η αγαπη
.
.
Krzysztof Kieslowski Trois couleurs Bleu Zbigniew Preisner Ο Υμνος της Αγάπης
https://youtu.be/bHftfr8j67w.
.
Zbigniew Preisner: Song For The Unification Of Europe
https://youtu.be/2v_Vtjo1kUg
.
.
.
.
Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (125 - 180 μ.Χ.) Engraving of the English painter William Faithorne.
Ἰόεσσα καὶ Πυθίας καὶ Λυσίας
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ἰόεσσα
[1] Θρύπτῃ, ὦ Λυσία, πρὸς ἐμέ; καὶ καλῶς, ὅτι μήτε ἀργύριον πώποτε ᾔτησά σε μὴτ᾽ ἀπέκλεισα ἐλθόντα, ἔνδον ἕτερος, εἰποῦσα, μήτε παραλογισάμενον [p. 311] τὸν πατέρα ἢ ὑφελόμενον τῆς μητρὸς ἠνάγκασα ἐμοὶ τι κομίσαι ὁποῖα αἱ ἄλλαι ποιοῦσιν, ἀλλ᾽ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἄμισθον, ἀξύμβολον εἰσεδεξάμην. οἶσθα ὅσους ἐραστὰς παρεπεμψάμην, Ἠθοκλέα τὸν πρυτανεύοντα νῦν καὶ Πασίωνα τὸν ναύκληρον καὶ τὸν συνέφηβόν σου Μέλισσον, καίτοι ἔναγχος ἀποθανόντος αὐτῷ τοῦ πατρὸς καὶ κύριον αὐτὸν ὄντα τῆς οὐσίας· ἐγὼ δὲ σὲ τὸν Φάωνα μόνον εἶχον οὔτε τινὰ προσβλέπουσα ἕτερον οὔτε προσιεμένη ὅτι μὴ σέ· ᾤμην γὰρ ἡ ἀνόητος ἀληθῆ εἶναι ἃ ὤμνυες, καὶ διὰ τοῦτό σοι προσέχουσα ὥσπερ ἡ Πηνελόπη ἐσωφρόνουν, ἐπιβοωμένης τῆς μητρὸς καὶ πρὸς τὰς φίλας ἐγκαλούσης. σὺ δὲ ἐπείπερ ἔμαθες ὑποχείριον ἔχων με τετηκυῖαν [p. 261] ἐπὶ σοί, ἄρτι μὲν Λυκαίνῃ προσέπαιζες ἐμοῦ ὁρώσης, ὡς λυποίης ἐμέ, ἄρτι δὲ σὺν ἐμοὶ κατακείμενος ἐπῄνεις Μαγίδιον τὴν ψάλτριαν· ἐγὼ δ᾽ ἐπὶ τούτοις δακρύω καὶ συνίημι ὑβριζομένη. πρῴην δὲ ὁπότε συνεπίνετε Θράσων καὶ σὺ καὶ Δίφιλος, παρῆσαν καὶ ἡ αὐλητρὶς Κυμβάλιον καὶ Πυραλλὶς ἐχθρὰ οὖσα ἐμοί. σὺ δὲ τοῦτ᾽ εἰδὼς τὴν Κυμβάλιον μὲν οὔ μοι πάνυ ἐμέλησεν ὅτι πεντάκις ἐφίλησας· σεαυτὸν γὰρ ὕβριζες τοιαύτην φιλῶν· Πυραλλίδα δὲ ὅσον ἐνένευες, καὶ πιὼν ἄν ἐκείνῃ μὲν ὑπέδειξας τὸ ποτήριον, ἀποδιδοὺς δὲ τῷ παιδὶ πρὸς τὸ οὖς ἐκέλευες, εἰ μὴ Πυραλλὶς αἰτήσειε, μὴ ἂν ἄλλῳ ἐγχέαι· τέλος δὲ τοῦ μήλου ἀποδακών, ὁπότε τὸν Δίφιλον εἶδες ἀσχολούμενον —ἐλάλει γὰρ Θράσωνι— προκύψας πως εὐστόχως προσηκόντισας ἐς τὸν κόλπον αὐτῆς, οὐδὲ λαθεῖν γε πειρώμενος ἐμέ· ἡ δὲ φιλήσασα μεταξὺ [p. 312] τῶν μαστῶν ὑπὸ τῷ ἀποδέσμῳ παρεβύσατο. [2] ταῦτα οὖν τίνος ἕνεκα ποιεῖς; τί σε ἢ μέγα ἢ μικρὸν ἠδίκησα, ἢ ἐλύπησα ἐγώ; τίνα ἕτερον εἶδον; οὐ πρὸς μόνον σὲ ζῶ; οὐ μέγα, ὦ Λυσία, τοῦτο ποιεῖς γύναιον ἄθλιον λυπῶν μεμηνὸς ἐπὶ σοί; ἔστι τις θεὸς ἡ Ἀδράστεια καὶ τὰ τοιαῦτα ὁρᾷ· σὺ δέ ποτε λυπήσῃ τάχα, ἂν ἀκούσῃς τι περὶ ἐμοῦ, κειμένην με ἤτοι βρόχῳ ἐμαυτὴν ἀποπνίξασαν ἤ ἐς τὸ φρέαρ ἐπὶ κεφαλὴν ἐμπεσοῦσαν, ἢ ἕνα γέ τινα τρόπον εὑρήσω θανάτου, ὡς μηκέτ᾽ ἐνοχλοίην βλεπομένη. πομπεύσεις τότε ὡς μέγα καὶ λαμπρὸν ἔργον ἐργασάμενος. τί με ὑποβλέπεις καὶ πρίῃ τοὺς ὀδόντας; εἰ γάρ τι ἐγκαλεῖς, εἰπε, Πυθιὰς ἡμῖν αὕτη δικασάτω. τί τοῦτο; οὐδὲ ἀποκρινάμενος ἀπέρχῃ καταλιπών με; ὁρᾷς, ὦ Πυθιάς, οἷα πάσχω ὑπὸ Λυσίου;
Πυθίας
ὢ τῆς ἀγριότητος, τὸ μηδὲ ἐπικλασθῆναι δακρυούσης· λίθος, οὐκ ἄνθρωπός ἐστι. πλὴν ἀλλ᾽ εἴ γε χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, σύ, ὦ Ἰόεσσα, διέφθειρας αὐτὸν [p. 262] ὑπεραγαπῶσα καὶ τοῦτο ἐμφαίνουσα. ἐχρῆν δὲ μὴ πάνυ αὐτὸν ζηλοῦν· ὑπερόπται γὰρ αἰσθανόμενοι γίγνονται παὖ, ὦ τάλαινα, δακρύουσα, καὶ ἤν μοι πείθῃ, ἅπαξ [p. 313] ἢ δὶς ἀπόκλεισον ἐλθόντα· ὄψει γὰρ ἀνακαιόμενον αὐτὸν πάνυ καὶ ἀντιμεμηνότα ἀληθῶς.
Ἰόεσσα
ἀλλὰ μηδ᾽ εἴπῃς, ἄπαγε. ἀποκλείσω Λυσίαν; εἴθε μὴ αὐτὸς ἀποσταίη φθάσας.
Πυθίας
ἀλλ᾽ ἐπανέρχεται αὖθις.
Ἰόεσσα
ἀπολώλεκας ἡμᾶς, ὦ Πυθιάς· ἠκρόαταί σου ἴσως ‘ἀπόκλεισον’ λεγούσης.
Λυσίας
[3] οὐχὶ ταύτης ἕνεκεν, ὦ Πυθιάς, ἐπανελήλυθα, ἣν οὐδ᾽ ἂν προσβλέψαιμι ἔτι τοιαύτην οὖσαν, ἀλλὰ διὰ σέ, ὡς μὴ καταγιγνώσκῃς ἐμοῦ καὶ λέγῃς, ἄτεγκτος ὁ Λυσίας ἐστίν.
Πυθίας
ἀμέλει καὶ ἔλεγον, ὦ Λυσία.
Λυσίας
φέρειν οὖν ἐθέλεις, ὦ Πυθιάς, Ἰόεσσαν ταύτην τὴν νῦν δακρύουσαν αὐτὸν ἐπιστάντα αὐτῇ ποτε
μετὰ νεανίου καθευδούσῃ ἐμοῦ ἀποστάσῃ;
Πυθίας
Λυσία, τὸ μὲν ὅλον ἑταίρα ἐστί. πότε δ᾽ οὖν κατέλαβες αὐτοὺς συγκαθεύδοντας;
Λυσίας
ἕκτην σχεδὸν ταύτην ἡμέραν, νὴ Δί᾽, ἕκτην γε, δευτέρᾳ ἱσταμένου· τὸ τήμερον δὲ ἑβδόμη ἐστίν. ὁ πατὴρ εἰδὼς ὡς πάλαι ἐρῴην ταυτησὶ τῆς χρηστῆς, ἐνέκλεισέ με παραγγείλας τῷ θυρωρῷ μὴ ἀνοίγειν· ἐγὼ δέ, οὐ γὰρ ἔφερον μὴ οὐχὶ συνεῖναι αὐτῇ, τὸν Δρόμωνα ἐκέλευσα παρακύψαντα παρὰ τὸν θριγκὸν τῆς αὐλῆς, ᾗ ταπεινότατον ἦν, ἀναδέξασθαί με ἐπὶ τῶν νώτων· ῥᾷον [p. 314] γὰρ οὕτως ἀναβήσεσθαι ἔμελλον. τί ἂν μακρὰ λέγοιμι; ὑπερέβην, ἧκον, τὴν αὔλειον εὗρον ἀποκεκλεισμένην ἐπιμελῶς· μέσαι γὰρ νύκτες ἦσαν. οὐκ ἔκοψα δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἐπάρας ἠρέμα τὴν θύραν, ἤδη δὲ καὶ ἄλλοτ᾽ ἐπεποιήκειν αὐτό, παραγαγὼν τὸν στροφέα παρεισῆλθον [p. 263] ἀψοφητί. ἐκάθευδον δὲ πάντες, εἶτα ἐπαφώμενος τοῦ τοίχου ἐφίσταμαι τῇ κλίνῃ.
Ἰόεσσα
[4] τί ἐρεῖς, ὦ Δάματερ; ἀγωνιῶ γάρ.
Λυσίας
ἐπειδὴ δὲ οὐχ ἑώρων τὸ ᾆσθμα ἕν, τὸ μὲν πρῶτον ᾤμην τὴν Λυδὴν αὐτῇ συγκαθεύδειν· τὸ δ᾽ οὐκ ἦν, ὦ Πυθιάς, ἀλλ᾽ ἐφαψάμενος εὗρον ἀγένειόν τινα πάνυ ἁπαλόν, ἐν χρῷ κεκαρμένον, μύρων καὶ αὐτὸν ἀποπνέοντα. τοῦτο ἰδὼν εἰ μὲν καὶ ξίφος ἔχων ἦλθον, οὐκ ἂν ὤκνησα, εὖ ἴστε. τί γελᾶτε, ὦ Πυθιάς; γέλωτος ἄξια δοκῶ σοι διηγεῖσθαι;
Ἰόεσσα
τοῦτό σε, ὦ Λυσία, λελύπηκεν; ἡ Πυθιὰς αὕτη μοι συνεκάθευδε.
Πυθίας
μὴ λέγε, ὦ Ἰόεσσα, πρὸς αὐτόν.
Ἰόεσσα
τί μὴ λέγω; Πυθιὰς ἦν, φίλτατε, μετακληθεῖσα ὑπ᾽ ἐμοῦ, ὡς ἅμα καθεύδοιμεν· ἐλυπούμην γὰρ σὲ μὴ ἔχουσα.
Λυσίας
[5] Πυθιὰς ὁ ἐν χρῷ κεκαρμένος; εἶτα δι᾽ ἕκτης ἡμέρας ἀνεκόμησε τοσαύτην κόμην;
Ἰόεσσα
ἀπὸ τῆς νόσου ἐξυρήσατο, ὦ Λυσία· ὑπέρρεον γὰρ αὐτῇ αἱ τρίχες. νῦν δὲ καὶ τὴν πηνήκην ἐπέθετο. δεῖξον, ὦ Πυθιάς, δεῖξον οὕτως ὄν, πεῖσον αὐτόν. ἰδοὺ τὸ μειράκιον ὁ μοιχὸς ὃν ἐζηλοτύπεις.
Λυσίας
οὐκ ἐχρῆν οὖν, ὦ Ἰόεσσα, καὶ ταῦτα ἐρωντα ἐφαψάμενον αὐτόν;
Ἰόεσσα
οὐκοῦν σὺ μὲν ἤδη πέπεισαι· βούλει δὲ [p. 315] ἀντιλυπήσω σε καὶ αὐτή; ὀργίζομαι γὰρ δικαίως ἐν τῷ μέρει.
Λυσίας
μηδαμῶς, ἀλλὰ πίνωμεν ἤδη, καὶ Πυθιὰς μεθ᾽ ἡμῶν· ἄξιον γὰρ αὐτὴν παρεῖναι ταῖς σπονδαῖς.
Ἰόεσσα
παρέσται. οἷα πέπονθα διὰ σέ, ὦ γενναιότατε νεανίσκων Πυθίας.
Πυθίας
ἀλλὰ καὶ διήλλαξα ὑμᾶς ὁ αὐτός, ὥστε μή [p. 264] μοι χαλέπαινε. πλὴν τὸ δεῖνα, ὅρα, ὦ Λυσία, μή τινι εἴπῃς τὸ περὶ τῆς κόμης.
Ἰόεσσα
[1] στραβωσες με μενα,Λυσία;και πολυ καλα κανεις,γιατι ποτε δεν σου ζητησα χρηματα
μητε σ'εδιωξα οταν ερχοσουνα λεγοντας' αλλος μεσα ειναι',μητε να κοροιδεψεις τον
πατερα η' τη μανα σου κατι κλεμενο να μου φερεις οπως οι αλλες κανουν,αλλα αμεσως
απ'την αρχη τζαμπα, μεσα σ'εμπαζα,ξερεις ποσους αγαπητικους εδιωχνα,τον Ηθοκλεα,
που τωρα κυβερναει και τον Ναυσωνα τον καπετανιο και τον συνομηλικο σου τον
Μελισσο,αν και ποσφατα πεθανε ο πατερας του και τον κληρονομησε,εγω ομως εσενα
σαν τον Φαωνα της Σαπφως μοναχα ειχα,ουτε καποιος να με κοιταξει ουτ'αλλος να
με πλησιασει απο σενα,γιατι πιστευα η ανοητη πως ειναι αληθεια αυτα που μ'ορκιζοσουν,
γι'αυτο σε προσεχα κι οπως η Πηνελοπη καθομουνα ησυχα,παρ'ολο που η μανα μου
με φωναζε και στις φιλεναδες με κατηγοραγε,εσυ ομως οταν καταλαβες πως μ'ειχες
του χεριου σου κι ελιωνα για σενα,ποτε με την Λυκαινα φλερταρες ενω εγω σ'εβλεπα,
για να με στεναχωρησεις,ποτε μαζι μου ξαπλωμενος παινευες την Μαγιδω την
τραγουδιαρα,εγω για ολ'αυτα κλαιω και νιωθω ξεφτυλισμενη,προχτες μαλιστα τοτε
που πινατε μαζυ ο Θρασωνας εσυ κι ο Διφιλος,ητανε και η Κυμβαλω,αυτη που ρουφαει
το φλαουτο,και η Πυραλλιδα που'ναι τσακωμενη μαζυ μου,και δεν μ'ενοιαξε καθολου
αν κι αυτο ξερωντας την Κυμβαλω πεντε φορες φιλησες,γιατι τα μουτρα σου ξεφτυλισες
φιλωντας την,και στην Πυραλλιδα εκανες νοηματα,να την κερασεις σηκωνες το ποτηρι,
και πληρωνοντας το γκαρσονι στ'αυτι του ψιθυρισες,αν η Πυραλλιδα δεν δεχτει σ'αλλον
να μην χυσεις κρασι,στο τελος δαγκωνοντας το μηλο,οταν ειδες πως ο Διφιλος δεν
προσεχε-γιατι με τον Θρασωνα φλυαρουσε-σκυβοντας μπροστα πετυχες να το ριξεις
στα βυζια της,χωρις μαλιστα να κοιταξεις απο μενα να κρυφτεις,κι εκεινη αφου το φιλη-
σε αναμεσα στα βυζια της στο σουτιεν το'χωσε,αυτα για ποιο λογο τα κανεις;
σε τι μεγαλο η' μικρο σε προσβαλα,η' σε στεναχωρησα;ποιον αλλο κοιταξα;δεν ζω
μονο για σε;δεν ειναι αντρικιο,Λυσια,αυτα να κανεις μια δυστυχη γυναικα να βασανιζεις
που'ναι τρελη για σενα; γιατι υπαρχει θεος κι αυτα τα βλεπει,εσυ καποτε αραγε δεν θα
λυπηθεις αν ακουσεις για μενα,πως με τριχια κρεμαστηκα ,η' πως στο πηγαδι επεσα
με το κεφαλι,η' πως μ'ενα αλλο τροπο βρηκα το θανατο,οπως ποτε πια να μην σ'ενοχλω
βλεποντας με,τοτε θα περηφανευεσε πως τελειωσες μεγαλο και τρανο εργο,γιατι
στραβα με κοιταζεις και τριζεις τα δοντια;αν σε κατι με κατηγορας,πες το,η Πυθια
για μας θα δικασει,τι κανεις;χωρις ν'απαντας φευγεις και με παρατας;βλεπεις,Πυθια,
τι υποφερω απ' τον Λυσια;
Πυθιας
τι σκληροτητα,να μην λυγιζει που κλαις,πετρα ειναι οχι ανθρωπος,ομως πρεπει την
αληθεια να σου πω,Ἰόεσσα,εσυ τον καλομαθες αγαπωντας τον τυφλα και δειχνοντας
το,δεν επρεπε τοσο πολυ να τον ζηλευεις,γιατι το παιρνουν πανω τους,σταματα,χαζη,
να κλαις,κι αν εμενα ακουσεις,μια δυο φορες οταν ερθει μην του ανοιγεις,γιατι τοτε
θα τον δεις να γινεται καψουρης και τρελος πραγματικα για σενα
Ἰόεσσα
οχι μην το πεις,φυγε,να διωξω τον Λυσια;μακαρι να μην φυγει αν ερθει
Πυθιας
αλλα να'τος ξαναρχεται
Ἰόεσσα
μ'εκαψες,Πυθια,μπορει να σ'ακουσε να λες 'διωξ'τον'
Λυσιας
οχι,δεν ξαναγυρισα,Πυθια,γι'αυτη,που ποτε δεν θελω να ξαναδω τετοια που'ναι,
αλλα για σενα,για να μη με κατηγορας και λες,'σκληροκαρδος ειναι ο Λυσιας'
Πυθιας
εννοια σου και το ελεγα,Λυσια
Λυσιας
θελεις λοιπον να συγχωρεσω,Πυθια,τη Ἰόεσσα αυτηνα που τωρα ψευτοκλαιει ξεροντας
πολυ καλα πως καποτε που'χα παει ταξιδι κοιμονταν μ'ενα νεαρο;
Πυθιας
Λυσια,τι λες;,αφου στο κατω κατω πουτανα ειναι,ποτε λοιπον τους τσακωσες να κοιμονται
μαζυ;
Λυσιας
περιπου εξη μερες απο σημερα,μα τη ζωη μου,ναι εξη,στις δυο του μηνα που εχουμε,
σημερα εφτα εχει,ο πατερας μου ξεροντας πως καιρο ειμαι καψουρης μ'αυτη τη
βρωμιαρα,μ'εκλεισε μεσα στο σπιτι και προσταξε τον θυρωρο να μην μου ανοιξει,
εγω ομως δεν αντεχα να μην την συναντησω,θερμοπαρακαλεσα τον Δρομωνα σκυβοντας
στο τειχαλακι της αυλης,που πιο χαμηλο ηταν, να με σηκωσει στους ωμους του,ετσι ηταν
ευκολο να μπορεσω ν'ανεβω,ομως γιατι να φλυαρω;πηδηξα,εφτασα,βρηκα την αυλη καλα
κλεισμενη,ηταν μεσανυχτα,δεν χτυπησα,αλλα σηκωνοντας προσεχτικα τη πορτα,οπως κι
αλλοτε το ιδιο εκανα,και σπρωχνατας μπηκα μεσα αθορυβα,οι παντες κοιμοντουσαν,
κι αγκιζωντας τοιχο τοιχο εφτασα στο κρεβατι
Ἰόεσσα
εχω,μα τη Παναγια,περιεργεια τι θα πεις
Λυσίας
επειδη δεν ακουγα μια αναπνοη,στην αρχη νομισα πως η Λυδη κοιμονταν μαζι της,πραγμα
που δεν ηταν,Πυθια,αλλα αγγιζοντας βρηκα καποιον αγενειο παρα πολυ απαλο,
ξυρισμενο,να μυριζει κι αυτος αρωματα,αυτο βλεπωντας αν ειχα παει με μαχαιρι,δεν θα
κρατιομουν,το ξερ'τε καλα ,τι γελατε;Πυθια,αξιος για γελια σου φαινομαι μ' αυτα που
σου διηγουμαι;
Ἰόεσσα
αυτο σ'εχει πικρανει,Λυσια;η Πυθιαδα αυτη κοιμονταν μαζι μου
Πυθιας
μη του το λες,Ἰόεσσα
Ἰόεσσα
γιατι να μην το πω;,η Πυθια ηταν,αγαπη μου,εγω την καλεσα να κοιμηθουμαι,γιατι
ημουνα στεναχωρεμενη που μου'λειπες
Λυσίας
η Πυθια ο ξυρισμενος;και πως μεσα σ'εξη μερες εχει τετοια μαλλουρα;
Ἰόεσσα
απο δερματικη αρρωστεια ξυριστηκε,Λυσια,γιατι μαδουσαν οι τριχες της,να,τωρα φοραει
περουκα,δειξε,Πυθια,δειξε πως ετσι ειναι,να πεισθει,να δες το παιδαρελι ο εραστης για
τον οποιον ζηλεψες
Λυσίας
δεν μπορουσα αλλιως,Ιοεσσα,και να μην ρωτησω να μαθω αφου τον αγγιξα;
Ἰόεσσα
επομενως λοιπον πειστηκες,θελεις ομως να στεναχωρισω και σενα κι αυτη;γιατι δικαια
εξοργιζομαι απ'τη μερια μου
Λυσίας
καθολου,αλλα ας πιουμε,κι η Πυθια μαζι μας,της αξιξει να παρευρισκεται στη γιορτη συμφιλιωσης μας
Ἰόεσσα
να παραβρεθει,αληθεια τι εχω παθει για σενα,πιο γεννεε απ'τους νεαρους Πυθια
Πυθιας
αλλα και σας τα ξαναφτιαξα ο ιδιος,ωστε να μη μου κρατας κακια,πλην ομως για κεινο τ'αλλο, προσεξε,Λυσια,μη σε κανεναν πεις για τα μαλλια
.
.
.
Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (125 - 180 μ.Χ.) Engraving of the English painter William Faithorne.
Ἰόεσσα καὶ Πυθίας καὶ Λυσίας
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ἰόεσσα
[1] Θρύπτῃ, ὦ Λυσία, πρὸς ἐμέ; καὶ καλῶς, ὅτι μήτε ἀργύριον πώποτε ᾔτησά σε μὴτ᾽ ἀπέκλεισα ἐλθόντα, ἔνδον ἕτερος, εἰποῦσα, μήτε παραλογισάμενον [p. 311] τὸν πατέρα ἢ ὑφελόμενον τῆς μητρὸς ἠνάγκασα ἐμοὶ τι κομίσαι ὁποῖα αἱ ἄλλαι ποιοῦσιν, ἀλλ᾽ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἄμισθον, ἀξύμβολον εἰσεδεξάμην. οἶσθα ὅσους ἐραστὰς παρεπεμψάμην, Ἠθοκλέα τὸν πρυτανεύοντα νῦν καὶ Πασίωνα τὸν ναύκληρον καὶ τὸν συνέφηβόν σου Μέλισσον, καίτοι ἔναγχος ἀποθανόντος αὐτῷ τοῦ πατρὸς καὶ κύριον αὐτὸν ὄντα τῆς οὐσίας· ἐγὼ δὲ σὲ τὸν Φάωνα μόνον εἶχον οὔτε τινὰ προσβλέπουσα ἕτερον οὔτε προσιεμένη ὅτι μὴ σέ· ᾤμην γὰρ ἡ ἀνόητος ἀληθῆ εἶναι ἃ ὤμνυες, καὶ διὰ τοῦτό σοι προσέχουσα ὥσπερ ἡ Πηνελόπη ἐσωφρόνουν, ἐπιβοωμένης τῆς μητρὸς καὶ πρὸς τὰς φίλας ἐγκαλούσης. σὺ δὲ ἐπείπερ ἔμαθες ὑποχείριον ἔχων με τετηκυῖαν [p. 261] ἐπὶ σοί, ἄρτι μὲν Λυκαίνῃ προσέπαιζες ἐμοῦ ὁρώσης, ὡς λυποίης ἐμέ, ἄρτι δὲ σὺν ἐμοὶ κατακείμενος ἐπῄνεις Μαγίδιον τὴν ψάλτριαν· ἐγὼ δ᾽ ἐπὶ τούτοις δακρύω καὶ συνίημι ὑβριζομένη. πρῴην δὲ ὁπότε συνεπίνετε Θράσων καὶ σὺ καὶ Δίφιλος, παρῆσαν καὶ ἡ αὐλητρὶς Κυμβάλιον καὶ Πυραλλὶς ἐχθρὰ οὖσα ἐμοί. σὺ δὲ τοῦτ᾽ εἰδὼς τὴν Κυμβάλιον μὲν οὔ μοι πάνυ ἐμέλησεν ὅτι πεντάκις ἐφίλησας· σεαυτὸν γὰρ ὕβριζες τοιαύτην φιλῶν· Πυραλλίδα δὲ ὅσον ἐνένευες, καὶ πιὼν ἄν ἐκείνῃ μὲν ὑπέδειξας τὸ ποτήριον, ἀποδιδοὺς δὲ τῷ παιδὶ πρὸς τὸ οὖς ἐκέλευες, εἰ μὴ Πυραλλὶς αἰτήσειε, μὴ ἂν ἄλλῳ ἐγχέαι· τέλος δὲ τοῦ μήλου ἀποδακών, ὁπότε τὸν Δίφιλον εἶδες ἀσχολούμενον —ἐλάλει γὰρ Θράσωνι— προκύψας πως εὐστόχως προσηκόντισας ἐς τὸν κόλπον αὐτῆς, οὐδὲ λαθεῖν γε πειρώμενος ἐμέ· ἡ δὲ φιλήσασα μεταξὺ [p. 312] τῶν μαστῶν ὑπὸ τῷ ἀποδέσμῳ παρεβύσατο. [2] ταῦτα οὖν τίνος ἕνεκα ποιεῖς; τί σε ἢ μέγα ἢ μικρὸν ἠδίκησα, ἢ ἐλύπησα ἐγώ; τίνα ἕτερον εἶδον; οὐ πρὸς μόνον σὲ ζῶ; οὐ μέγα, ὦ Λυσία, τοῦτο ποιεῖς γύναιον ἄθλιον λυπῶν μεμηνὸς ἐπὶ σοί; ἔστι τις θεὸς ἡ Ἀδράστεια καὶ τὰ τοιαῦτα ὁρᾷ· σὺ δέ ποτε λυπήσῃ τάχα, ἂν ἀκούσῃς τι περὶ ἐμοῦ, κειμένην με ἤτοι βρόχῳ ἐμαυτὴν ἀποπνίξασαν ἤ ἐς τὸ φρέαρ ἐπὶ κεφαλὴν ἐμπεσοῦσαν, ἢ ἕνα γέ τινα τρόπον εὑρήσω θανάτου, ὡς μηκέτ᾽ ἐνοχλοίην βλεπομένη. πομπεύσεις τότε ὡς μέγα καὶ λαμπρὸν ἔργον ἐργασάμενος. τί με ὑποβλέπεις καὶ πρίῃ τοὺς ὀδόντας; εἰ γάρ τι ἐγκαλεῖς, εἰπε, Πυθιὰς ἡμῖν αὕτη δικασάτω. τί τοῦτο; οὐδὲ ἀποκρινάμενος ἀπέρχῃ καταλιπών με; ὁρᾷς, ὦ Πυθιάς, οἷα πάσχω ὑπὸ Λυσίου;
Πυθίας
ὢ τῆς ἀγριότητος, τὸ μηδὲ ἐπικλασθῆναι δακρυούσης· λίθος, οὐκ ἄνθρωπός ἐστι. πλὴν ἀλλ᾽ εἴ γε χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, σύ, ὦ Ἰόεσσα, διέφθειρας αὐτὸν [p. 262] ὑπεραγαπῶσα καὶ τοῦτο ἐμφαίνουσα. ἐχρῆν δὲ μὴ πάνυ αὐτὸν ζηλοῦν· ὑπερόπται γὰρ αἰσθανόμενοι γίγνονται παὖ, ὦ τάλαινα, δακρύουσα, καὶ ἤν μοι πείθῃ, ἅπαξ [p. 313] ἢ δὶς ἀπόκλεισον ἐλθόντα· ὄψει γὰρ ἀνακαιόμενον αὐτὸν πάνυ καὶ ἀντιμεμηνότα ἀληθῶς.
Ἰόεσσα
ἀλλὰ μηδ᾽ εἴπῃς, ἄπαγε. ἀποκλείσω Λυσίαν; εἴθε μὴ αὐτὸς ἀποσταίη φθάσας.
Πυθίας
ἀλλ᾽ ἐπανέρχεται αὖθις.
Ἰόεσσα
ἀπολώλεκας ἡμᾶς, ὦ Πυθιάς· ἠκρόαταί σου ἴσως ‘ἀπόκλεισον’ λεγούσης.
Λυσίας
[3] οὐχὶ ταύτης ἕνεκεν, ὦ Πυθιάς, ἐπανελήλυθα, ἣν οὐδ᾽ ἂν προσβλέψαιμι ἔτι τοιαύτην οὖσαν, ἀλλὰ διὰ σέ, ὡς μὴ καταγιγνώσκῃς ἐμοῦ καὶ λέγῃς, ἄτεγκτος ὁ Λυσίας ἐστίν.
Πυθίας
ἀμέλει καὶ ἔλεγον, ὦ Λυσία.
Λυσίας
φέρειν οὖν ἐθέλεις, ὦ Πυθιάς, Ἰόεσσαν ταύτην τὴν νῦν δακρύουσαν αὐτὸν ἐπιστάντα αὐτῇ ποτε
μετὰ νεανίου καθευδούσῃ ἐμοῦ ἀποστάσῃ;
Πυθίας
Λυσία, τὸ μὲν ὅλον ἑταίρα ἐστί. πότε δ᾽ οὖν κατέλαβες αὐτοὺς συγκαθεύδοντας;
Λυσίας
ἕκτην σχεδὸν ταύτην ἡμέραν, νὴ Δί᾽, ἕκτην γε, δευτέρᾳ ἱσταμένου· τὸ τήμερον δὲ ἑβδόμη ἐστίν. ὁ πατὴρ εἰδὼς ὡς πάλαι ἐρῴην ταυτησὶ τῆς χρηστῆς, ἐνέκλεισέ με παραγγείλας τῷ θυρωρῷ μὴ ἀνοίγειν· ἐγὼ δέ, οὐ γὰρ ἔφερον μὴ οὐχὶ συνεῖναι αὐτῇ, τὸν Δρόμωνα ἐκέλευσα παρακύψαντα παρὰ τὸν θριγκὸν τῆς αὐλῆς, ᾗ ταπεινότατον ἦν, ἀναδέξασθαί με ἐπὶ τῶν νώτων· ῥᾷον [p. 314] γὰρ οὕτως ἀναβήσεσθαι ἔμελλον. τί ἂν μακρὰ λέγοιμι; ὑπερέβην, ἧκον, τὴν αὔλειον εὗρον ἀποκεκλεισμένην ἐπιμελῶς· μέσαι γὰρ νύκτες ἦσαν. οὐκ ἔκοψα δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἐπάρας ἠρέμα τὴν θύραν, ἤδη δὲ καὶ ἄλλοτ᾽ ἐπεποιήκειν αὐτό, παραγαγὼν τὸν στροφέα παρεισῆλθον [p. 263] ἀψοφητί. ἐκάθευδον δὲ πάντες, εἶτα ἐπαφώμενος τοῦ τοίχου ἐφίσταμαι τῇ κλίνῃ.
Ἰόεσσα
[4] τί ἐρεῖς, ὦ Δάματερ; ἀγωνιῶ γάρ.
Λυσίας
ἐπειδὴ δὲ οὐχ ἑώρων τὸ ᾆσθμα ἕν, τὸ μὲν πρῶτον ᾤμην τὴν Λυδὴν αὐτῇ συγκαθεύδειν· τὸ δ᾽ οὐκ ἦν, ὦ Πυθιάς, ἀλλ᾽ ἐφαψάμενος εὗρον ἀγένειόν τινα πάνυ ἁπαλόν, ἐν χρῷ κεκαρμένον, μύρων καὶ αὐτὸν ἀποπνέοντα. τοῦτο ἰδὼν εἰ μὲν καὶ ξίφος ἔχων ἦλθον, οὐκ ἂν ὤκνησα, εὖ ἴστε. τί γελᾶτε, ὦ Πυθιάς; γέλωτος ἄξια δοκῶ σοι διηγεῖσθαι;
Ἰόεσσα
τοῦτό σε, ὦ Λυσία, λελύπηκεν; ἡ Πυθιὰς αὕτη μοι συνεκάθευδε.
Πυθίας
μὴ λέγε, ὦ Ἰόεσσα, πρὸς αὐτόν.
Ἰόεσσα
τί μὴ λέγω; Πυθιὰς ἦν, φίλτατε, μετακληθεῖσα ὑπ᾽ ἐμοῦ, ὡς ἅμα καθεύδοιμεν· ἐλυπούμην γὰρ σὲ μὴ ἔχουσα.
Λυσίας
[5] Πυθιὰς ὁ ἐν χρῷ κεκαρμένος; εἶτα δι᾽ ἕκτης ἡμέρας ἀνεκόμησε τοσαύτην κόμην;
Ἰόεσσα
ἀπὸ τῆς νόσου ἐξυρήσατο, ὦ Λυσία· ὑπέρρεον γὰρ αὐτῇ αἱ τρίχες. νῦν δὲ καὶ τὴν πηνήκην ἐπέθετο. δεῖξον, ὦ Πυθιάς, δεῖξον οὕτως ὄν, πεῖσον αὐτόν. ἰδοὺ τὸ μειράκιον ὁ μοιχὸς ὃν ἐζηλοτύπεις.
Λυσίας
οὐκ ἐχρῆν οὖν, ὦ Ἰόεσσα, καὶ ταῦτα ἐρωντα ἐφαψάμενον αὐτόν;
Ἰόεσσα
οὐκοῦν σὺ μὲν ἤδη πέπεισαι· βούλει δὲ [p. 315] ἀντιλυπήσω σε καὶ αὐτή; ὀργίζομαι γὰρ δικαίως ἐν τῷ μέρει.
Λυσίας
μηδαμῶς, ἀλλὰ πίνωμεν ἤδη, καὶ Πυθιὰς μεθ᾽ ἡμῶν· ἄξιον γὰρ αὐτὴν παρεῖναι ταῖς σπονδαῖς.
Ἰόεσσα
παρέσται. οἷα πέπονθα διὰ σέ, ὦ γενναιότατε νεανίσκων Πυθίας.
Πυθίας
ἀλλὰ καὶ διήλλαξα ὑμᾶς ὁ αὐτός, ὥστε μή [p. 264] μοι χαλέπαινε. πλὴν τὸ δεῖνα, ὅρα, ὦ Λυσία, μή τινι εἴπῃς τὸ περὶ τῆς κόμης.
Ἰόεσσα
[1] στραβωσες με μενα,Λυσία;και πολυ καλα κανεις,γιατι ποτε δεν σου ζητησα χρηματα
μητε σ'εδιωξα οταν ερχοσουνα λεγοντας' αλλος μεσα ειναι',μητε να κοροιδεψεις τον
πατερα η' τη μανα σου κατι κλεμενο να μου φερεις οπως οι αλλες κανουν,αλλα αμεσως
απ'την αρχη τζαμπα, μεσα σ'εμπαζα,ξερεις ποσους αγαπητικους εδιωχνα,τον Ηθοκλεα,
που τωρα κυβερναει και τον Ναυσωνα τον καπετανιο και τον συνομηλικο σου τον
Μελισσο,αν και ποσφατα πεθανε ο πατερας του και τον κληρονομησε,εγω ομως εσενα
σαν τον Φαωνα της Σαπφως μοναχα ειχα,ουτε καποιος να με κοιταξει ουτ'αλλος να
με πλησιασει απο σενα,γιατι πιστευα η ανοητη πως ειναι αληθεια αυτα που μ'ορκιζοσουν,
γι'αυτο σε προσεχα κι οπως η Πηνελοπη καθομουνα ησυχα,παρ'ολο που η μανα μου
με φωναζε και στις φιλεναδες με κατηγοραγε,εσυ ομως οταν καταλαβες πως μ'ειχες
του χεριου σου κι ελιωνα για σενα,ποτε με την Λυκαινα φλερταρες ενω εγω σ'εβλεπα,
για να με στεναχωρησεις,ποτε μαζι μου ξαπλωμενος παινευες την Μαγιδω την
τραγουδιαρα,εγω για ολ'αυτα κλαιω και νιωθω ξεφτυλισμενη,προχτες μαλιστα τοτε
που πινατε μαζυ ο Θρασωνας εσυ κι ο Διφιλος,ητανε και η Κυμβαλω,αυτη που ρουφαει
το φλαουτο,και η Πυραλλιδα που'ναι τσακωμενη μαζυ μου,και δεν μ'ενοιαξε καθολου
αν κι αυτο ξερωντας την Κυμβαλω πεντε φορες φιλησες,γιατι τα μουτρα σου ξεφτυλισες
φιλωντας την,και στην Πυραλλιδα εκανες νοηματα,να την κερασεις σηκωνες το ποτηρι,
και πληρωνοντας το γκαρσονι στ'αυτι του ψιθυρισες,αν η Πυραλλιδα δεν δεχτει σ'αλλον
να μην χυσεις κρασι,στο τελος δαγκωνοντας το μηλο,οταν ειδες πως ο Διφιλος δεν
προσεχε-γιατι με τον Θρασωνα φλυαρουσε-σκυβοντας μπροστα πετυχες να το ριξεις
στα βυζια της,χωρις μαλιστα να κοιταξεις απο μενα να κρυφτεις,κι εκεινη αφου το φιλη-
σε αναμεσα στα βυζια της στο σουτιεν το'χωσε,αυτα για ποιο λογο τα κανεις;
σε τι μεγαλο η' μικρο σε προσβαλα,η' σε στεναχωρησα;ποιον αλλο κοιταξα;δεν ζω
μονο για σε;δεν ειναι αντρικιο,Λυσια,αυτα να κανεις μια δυστυχη γυναικα να βασανιζεις
που'ναι τρελη για σενα; γιατι υπαρχει θεος κι αυτα τα βλεπει,εσυ καποτε αραγε δεν θα
λυπηθεις αν ακουσεις για μενα,πως με τριχια κρεμαστηκα ,η' πως στο πηγαδι επεσα
με το κεφαλι,η' πως μ'ενα αλλο τροπο βρηκα το θανατο,οπως ποτε πια να μην σ'ενοχλω
βλεποντας με,τοτε θα περηφανευεσε πως τελειωσες μεγαλο και τρανο εργο,γιατι
στραβα με κοιταζεις και τριζεις τα δοντια;αν σε κατι με κατηγορας,πες το,η Πυθια
για μας θα δικασει,τι κανεις;χωρις ν'απαντας φευγεις και με παρατας;βλεπεις,Πυθια,
τι υποφερω απ' τον Λυσια;
Πυθιας
τι σκληροτητα,να μην λυγιζει που κλαις,πετρα ειναι οχι ανθρωπος,ομως πρεπει την
αληθεια να σου πω,Ἰόεσσα,εσυ τον καλομαθες αγαπωντας τον τυφλα και δειχνοντας
το,δεν επρεπε τοσο πολυ να τον ζηλευεις,γιατι το παιρνουν πανω τους,σταματα,χαζη,
να κλαις,κι αν εμενα ακουσεις,μια δυο φορες οταν ερθει μην του ανοιγεις,γιατι τοτε
θα τον δεις να γινεται καψουρης και τρελος πραγματικα για σενα
Ἰόεσσα
οχι μην το πεις,φυγε,να διωξω τον Λυσια;μακαρι να μην φυγει αν ερθει
Πυθιας
αλλα να'τος ξαναρχεται
Ἰόεσσα
μ'εκαψες,Πυθια,μπορει να σ'ακουσε να λες 'διωξ'τον'
Λυσιας
οχι,δεν ξαναγυρισα,Πυθια,γι'αυτη,που ποτε δεν θελω να ξαναδω τετοια που'ναι,
αλλα για σενα,για να μη με κατηγορας και λες,'σκληροκαρδος ειναι ο Λυσιας'
Πυθιας
εννοια σου και το ελεγα,Λυσια
Λυσιας
θελεις λοιπον να συγχωρεσω,Πυθια,τη Ἰόεσσα αυτηνα που τωρα ψευτοκλαιει ξεροντας
πολυ καλα πως καποτε που'χα παει ταξιδι κοιμονταν μ'ενα νεαρο;
Πυθιας
Λυσια,τι λες;,αφου στο κατω κατω πουτανα ειναι,ποτε λοιπον τους τσακωσες να κοιμονται
μαζυ;
Λυσιας
περιπου εξη μερες απο σημερα,μα τη ζωη μου,ναι εξη,στις δυο του μηνα που εχουμε,
σημερα εφτα εχει,ο πατερας μου ξεροντας πως καιρο ειμαι καψουρης μ'αυτη τη
βρωμιαρα,μ'εκλεισε μεσα στο σπιτι και προσταξε τον θυρωρο να μην μου ανοιξει,
εγω ομως δεν αντεχα να μην την συναντησω,θερμοπαρακαλεσα τον Δρομωνα σκυβοντας
στο τειχαλακι της αυλης,που πιο χαμηλο ηταν, να με σηκωσει στους ωμους του,ετσι ηταν
ευκολο να μπορεσω ν'ανεβω,ομως γιατι να φλυαρω;πηδηξα,εφτασα,βρηκα την αυλη καλα
κλεισμενη,ηταν μεσανυχτα,δεν χτυπησα,αλλα σηκωνοντας προσεχτικα τη πορτα,οπως κι
αλλοτε το ιδιο εκανα,και σπρωχνατας μπηκα μεσα αθορυβα,οι παντες κοιμοντουσαν,
κι αγκιζωντας τοιχο τοιχο εφτασα στο κρεβατι
Ἰόεσσα
εχω,μα τη Παναγια,περιεργεια τι θα πεις
Λυσίας
επειδη δεν ακουγα μια αναπνοη,στην αρχη νομισα πως η Λυδη κοιμονταν μαζι της,πραγμα
που δεν ηταν,Πυθια,αλλα αγγιζοντας βρηκα καποιον αγενειο παρα πολυ απαλο,
ξυρισμενο,να μυριζει κι αυτος αρωματα,αυτο βλεπωντας αν ειχα παει με μαχαιρι,δεν θα
κρατιομουν,το ξερ'τε καλα ,τι γελατε;Πυθια,αξιος για γελια σου φαινομαι μ' αυτα που
σου διηγουμαι;
Ἰόεσσα
αυτο σ'εχει πικρανει,Λυσια;η Πυθιαδα αυτη κοιμονταν μαζι μου
Πυθιας
μη του το λες,Ἰόεσσα
Ἰόεσσα
γιατι να μην το πω;,η Πυθια ηταν,αγαπη μου,εγω την καλεσα να κοιμηθουμαι,γιατι
ημουνα στεναχωρεμενη που μου'λειπες
Λυσίας
η Πυθια ο ξυρισμενος;και πως μεσα σ'εξη μερες εχει τετοια μαλλουρα;
Ἰόεσσα
απο δερματικη αρρωστεια ξυριστηκε,Λυσια,γιατι μαδουσαν οι τριχες της,να,τωρα φοραει
περουκα,δειξε,Πυθια,δειξε πως ετσι ειναι,να πεισθει,να δες το παιδαρελι ο εραστης για
τον οποιον ζηλεψες
Λυσίας
δεν μπορουσα αλλιως,Ιοεσσα,και να μην ρωτησω να μαθω αφου τον αγγιξα;
Ἰόεσσα
επομενως λοιπον πειστηκες,θελεις ομως να στεναχωρισω και σενα κι αυτη;γιατι δικαια
εξοργιζομαι απ'τη μερια μου
Λυσίας
καθολου,αλλα ας πιουμε,κι η Πυθια μαζι μας,της αξιξει να παρευρισκεται στη γιορτη συμφιλιωσης μας
Ἰόεσσα
να παραβρεθει,αληθεια τι εχω παθει για σενα,πιο γεννεε απ'τους νεαρους Πυθια
Πυθιας
αλλα και σας τα ξαναφτιαξα ο ιδιος,ωστε να μη μου κρατας κακια,πλην ομως για κεινο τ'αλλο, προσεξε,Λυσια,μη σε κανεναν πεις για τα μαλλια
.
.
.
https://youtu.be/4c7xegPbF5Y
Timeless for Time loss logoi-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Χρόνος παις εστι παίζων πεττεύων.
Παιδός η βασιλεία.
Ο χρόνος είναι παιδί που παίζει πεντοβολα.
Παιδιού η βασιλεία
Ηράκλειτος
Τίποτα δεν διαρκεί,όλα αλλαζουν
Τά πάντα ρεί
Ηράκλειτος
Εκδιδάσκει πάνθ’ ο γηράσκων χρόνος.
Τα πάντα ο χρόνος διδάσκει καθώς γεραζει
Αισχύλος
Μην κρύβεις τίποτα,γιατί ο χρόνος
π'ολα βλέπει κι ακούει τα πάντα
θα ξεσκεπασει
Σοφοκλής
Χρόνος ο πάντων πρόγονος
Ο χρόνος των πάντων προγονος
Πίνδαρος
Ο χρόνος αλλοίωνει τα πράγματα,καθετί παλιωνει κάτω από τη δύναμη του χρόνου κι
είναι ξεχασμένο με το πέρασμα του χρονου
Αριστοτέλης
Time is an illusion
Ο χρόνος είναι μια πλανη
Albert Einstein
Ο χρόνος είναι το πιο ακριβό πράγμα που ο άνθρωπος μπορεί να σπαταλήσει
Διογένης
Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή.
Ο βίος μικρος,η τέχνη μακρά,ο χρόνος βιαστικος,η εμπειρία απατηλή,η κρίση δυσκολη
Ιπποκράτης
Better three hours too soon
than a minute too late.
Καλύτερα τρεις ώρες πολύ συντομες
παρά ενα λεπτό πολύ αργο
William Shakespeare
Παρατηρώντας τα πράγματα για μεγάλο διάστημα χρόνου ωριμάζεις και βαθαίνεις στο νόημα τους
Vincent Van Gogh
The wisest are the most annoyed at the loss of time.
Στο χάσιμο του χρόνου οι πιο σοφοί
που πιο πολύ ενοχλούνται είν' αυτοί
Dante Alighieri
Μη πίστευε χρόνω.
Μην εμπιστεύεσαι στο χρονο
Περίανδρος ο Κορινθιος
Δεν είναι ότι έχουμε λίγο χρόνο,αλλά ότι σπαταλάμε πολύ χρόνο.Η ζωή δεν είναι μικρή εμείς
την κάνουμε ετσι
Lucius Annaeus Seneca,
Eternity is in love with
the productions of time.
Η Αιωνιότητα είναι σ'ερωτα
με τα συμβάντα του χρονου
William Blake,
το διάβασμα βιβλίων θα ήταν ήταν υπέροχο πράγμα αν επίσης μπορούσες ν'αγορασεις το χρόνο να τα διαβάσεις
Arthur Schopenhauer,
Ο χρόνος αλλάζει τους ανθρώπους αλλά δεν αλλάζει την εικόνα που έχουμε γι'αυτους
Marcel Proust,
Σοφώτατον χρόνος· ανευρίσκει γαρ πάντα.
Σοφοτατος ο χρόνος,γιατί τα πάντα ανακαλυπτει
Θαλής ο Μιλήσιος
Μην σπαταλάς το χρόνο σου χτυπώντας τον τοίχο ελπίζοντας να τον μεταμορφώσεις σε πορτα
Coco Chanel
Tempus edax rerum.
Ο χρόνος τα πάντα καταβροχθίζει
Ovid,
Time is the longest distance between two places.
Ο χρόνος είναι πιο μεγάλη απόσταση μέση
δύο τοπων
Tennessee Williams
Time is a waste of money.
Ο χρόνος είναι σπατάλη χρηματος
Oscar Wilde
August rain: the best of the summer gone,
and the new fall not yet born.
The odd uneven time.
Αγουστιατικη βροχή,το καλοκαίρι πέρασε,
και το νέο φθινόπωρο ακόμα δεν γεννηθηκε
Ο ανοητος' παράλογος χρονος
Sylvia Plath
Οι αφελείς μιλάνε για το παρελθόν,οι σοφοί για το παρόν,και οι ανόητοι για το μέλλον
Napoleon,
Ο χρόνος είναι ο πιο μεγάλος δάσκαλος,ομως δυστυχώς σκοτώνει όλους. τους σπουδαστές του
Hector Berlioz
Fugit inreparabile tempus
Χωρίς επιστροφή ο χρόνος φευγει
Virgil,
Time is precious, but truth is more precious than time.
ο χρόνος είναι πολύτιμος,όμως η αλήθεια είναι πιο πολυτιμότερη απ'τον χρονο
Benjamin Disraeli,
Πάντων των αναγκαίων κακών ιατρός χρόνος είναι
Σ' όλα τα αναπόφευκτα κακά γιατρός ο χρόνος είναι
Μένανδρος
For ever and a day.
Για πάντα και μια μερα
William Shakespeare
Χρόνου φείδου
Μην σπαταλάς το χρόνο
Χείλων ο Σπαρτιάτης
Time flies like the wind. Fruit flies like a banana.
Ο χρόνος πετάει σαν τον άνεμο,,Το φρούτο
πετάει σαν μπανανα
Groucho Marx,
Time is the coin of your life. You spend it. Do not allow others to spend it for you.
Ο χρόνος είναι το νόμισμα της ζωής σου.
Ξόδεψε το.Μην αφήσεις άλλοι να το ξοδέψουν για σένα
Carl Sandburg, 1878-1967, American poet
Everything happens to everybody sooner or later if there is time enough.
Το καθετί συμβαίνει στον καθένα γρήγορα η' αργά αν υπάρχει αρκετός χρόνος
George Bernard Shaw
Time will explain.
Ο χρόνος θα εξηγησει
Jane Austen
Alcohol, hashish, prussic acid, strychnine are weak dilutions. The surest poison is time.
Το αλκοόλ ,το χασίς,το πρωσικο οξύ ,η στρυχνίνη είναι αδύναμα διαλείμματα.Το πιο σίγουρο δηλητήριο είναι ο χρόνος
Ralph Waldo Emerson,
I wasted time, and now
doth time waste me.
Σπαταλησα το χρόνο.και τώρα
ο χρόνος σπαταλάει εμενα
William Shakespeare,
You may delay, but time will not.
Μπορείς ν'αναβαλεις,αλλ' ο χρόνος οχι
Benjamin Franklin
ένας με ρολόι γνωρίζει τι ώρα είναι.
Ένας με δύο ρολογια δεν είναι ποτέ σιγουρος
Sacha Guitry,
To kill time is not murder, it's suicide.
Το να σκοτώνεις το χρόνο δεν είναι δολοφονία, είναι αυτοκτονία
William James
Lo esperado no sucede.
Es lo inesperado lo que acontece.
Το προσδοκομενο δεν συμβαίνει
Είναι το απροσδόκητο που συμβαινει
Ernesto Sábato
Time is money.
Ο χρόνος είναι χρημα
Benjamin Franklin
Γνώρισε πως το χθες είναι του σήμερα η μνήμη
και το αύριο είναι του σήμερα το όνειρο
Khalil Gibran,
Να'μαι με σενα και να μην είμαι με σενα αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος που έχω να μετράω το χρόνο
Jorge Luis Borges
Time present and time past
Are both perhaps present in time future
And time future contained in time past.
Ο παρόντας χρόνος και ο παρελθόντας χρόνος
Είναι και οι δυο περιεχομενοι στον μελλοντα χρονο
Και ο μελλοντας χρονος περιεχομενος στον παρελθόντα χρονο
T.S. Eliot
Κάθε μέρα μια μέρα περναει
Carlo Goldoni
Only through time time is conquered.
Μόνο διαμέσου του χρόνου ο χρόνος κατακτιεται
T. S. Eliot
It is by no means an irrational fancy that, in a future existence, we shall look upon what we think our present existence, as a dream.
Δεν είναι επουδενί μια παράλογη φαντασία ότι σε μια μελλοντική υπαρξη εμείς θα θεωρήσουμε αυτό που νομίζουμε σαν τη παρούσα ύπαρξη μας σαν ένα όνειρο
Edgar Allan Poe
Το παρελθόν μου είναι το καθετί που απέτυχα να ειμαι
Fernando Pessoa,
I have no faith in human perfectibility. I think that human exertion will have no appreciable effect upon humanity. Man is now only more active - not more happy - nor more wise, than he was 6000 years ago.
Δεν έχω καμία πίστη στην ανθρώπινη τελειότητα.Νομιζω ότι ο ανθρώπινος αγώνας δεν θα έχει κανενα αξιολογο αποτέλεσμα πάνω στην ανθρωπότητα.Ο άνθρωπος είναι τώρα μόνο περισσότερο ενεργητικος-οχι περισσότερο ευτυχισμενος-ουτε περισσότερο σοφός,απ'οτι αυτός ήταν 6000 χρόνια πριν
Edgar Allan Poe
Λένε πως ο χρόνος επουλώνει όλα τα τραύματα.Αλλ'ομως δεν ζούμε τόσο πολύ για να επιβεβαιώσουμε αυτή τη θεωρία
José Saramago
Οι πιο δυνατότεροι απ'ολους τους μαχητές ειναι αυτοί οι δυο-Ο χρόνος και η υπομονη
Leo Tolstoy,
Ο ανθρώπινος χρόνος δεν γυρνάει σ'ενα κύκλο,τρέχει μπροστά σε ευθεία γραμμή.Γι'αυτο ο άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος,η ευτυχία είναι η λαχτάρα της επαναληψης
Milan Kundera,
There is no present or future-only the past, happening over and over again-now.
δεν υπάρχει παρόν η' μέλλον,μόνο το παρελθόν συμβαίνει ξανά και ξανά,τωρα
Eugene O'Neill
Lost Time is never found again.
Ο χαμένος χρόνος δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ
Benjamin Franklin
There will be time, there will be time
To prepare a face to meet
the faces that you meet.
Θα υπάρξει χρόνος.θα υπάρξει χρόνος
Να προετοιμαστεί ένα πρόσωπο να συναντήσει
τα πρόσωπα που συναντας
T.S. Eliot.
Fantasy, if it's really convincing, can't become dated, for the simple reason that it represents a flight into a dimension that lies beyond the reach of time.
Η φαντασία,αν πραγματικά είναι πειστική,δεν μπορεί να εχει ημερομηνια,για τον απλό λόγο επειδή αναπαριστά μια πτήση σε μια διάσταση η οποία ξεπερνάει το χρονο
Walt Disney
Η ανάμνηση κάθε πράγματος πολύ σύντομα πνίγεται απ'τον χρονο
Marcus Aurelius,
Θα'ρθει καιρός που η ενδελεχής έρευνα πάνω σε μακριές περιοδους θα φέρει στο φως πράγματα που τώρα είναι κρυμμενα.Μια ολόκληρη ζωή δεν θα έφτανε,αν και ολοκληρωτικά αφιερωμένη στον ουρανό για την έρευνα ενός τόσου τεράστιου θεματος.Κατα συνέπεια αυτή η γνώση θα είναι ανακαλυπτομενη μόνο διαμέσου μακριων αλυσιδων γενεων.Θα'ρθει καιρό που οι απόγονοι μας θ'απορουν ότι αγνοούσαμε πράγματα τόσο απλά σ'αυτους.
Πολλές ανακαλύψεις είναι να γίνουν από τις γενιές που θα'ρθουν,όταν η δικιά μας μνήμη θα'χει ξεχασθει
Seneca
ένα άπειρο πάθος μπορεί να περιέχεται σε μια στιγμή,όπως ένα πλήθος σ'ενα ελάχιστο χωρο
Gustave Flaubert,
Clocks slay time... time is dead as long as it is being clicked off by little wheels; only when the clock stops does time come to life.
Τα ρολόγια σφαγιαζουν το χρόνο.Ο χρόνος είναι νεκρός όσο χτυπάει κλινγκ κλινγκ σε μικροσκοπικά γρανάζια.Μονο όταν το ρολόι σταματάει ο χρόνος έρχεται στη ζωη
William Faulkner,
Punctuality is the thief of time
Η ακρίβεια είναι ο κλέφτης του χρονου
Oscar Wilde
.
.
,
Τρύφαινα καὶ Χαρμίδης
Λουκιανός Εταιρικοὶ Διάλογοι
Luciani Samosatensis Opera. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896.
-ελευθεριαζουσα μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τρύφαινα
[1] ἑταίραν δέ τις παραλαβὼν πέντε δραχμὰς τὸ μίσθωμα δοὺς καθεύδει ἀποστραφεὶς δακρύων καὶ στένων; ἀλλ᾽ οὔτε πέπωκας ἡδέως, οἶμαι, οὔτε δειπνῆσαι μόνος ἠθέλησας· ἔκλαες γὰρ καὶ παρὰ τὸ δεῖπνον, ἑώρων γάρ· καὶ νῦν δὲ οὐ διαλέλοιπας ἀνολολύζων ὥσπερ βρέφος. ταῦτα οὖν, ὦ Χαρμίδη, τίνος ἕνεκα ποιεῖς; μὴ ἀποκρύψῃ με, ὡς ἂν καὶ τοῦτο ἀπολαύσω τῆς νυκτὸς ἀγρυπνήσασα μετὰ σοῦ.
Χαρμίδης
ἔρως με ἀπόλλυσιν, ὦ Τρύφαινα, καὶ οὐκέτ᾽ ἀντέχω πρὸς τὸ δεινόν.
Τρύφαινα
ἀλλ᾽ ὅτι μὲν οὐκ ἐμοῦ ἐρᾷς, δῆλον· οὐ γὰρ ἂν ἔχων με ἠμέλεις καὶ ἀπωθοῦ περιπλέκεσθαι θέλουσαν καὶ τέλος διετείχιζες τὸ μεταξὺ ἡμῶν τῷ ἱματίῳ δεδιὼς μὴ ψαύσαιμί σου. τίς δὲ ὅμως ἐκείνη ἐστίν, εἰπέ· τάχα [p. 309] γὰρ ἄν τι καὶ συντελέσαιμι πρὸ τὸν ἔρωτα, οἶδα γὰρ ὡς χρὴ τὰ τοιαῦτα διακονεῖσθαι.
Χαρμίδης
καὶ μὴν οἶσθα καὶ πάνυ ἀκριβῶς αὐτὴν κἀκείνη σέ· οὐ γὰρ ἀφανὴς ἑταίρα ἐστίν.
Τρύφαινα
[2] εἰπὲ τοὔνομα, ὦ Χαρμίδη.
Χαρμίδης
Φιλημάτιον, ὦ Τρύφαινα.
Τρύφαινα
ὁποτέραν λέγεις; δύο γάρ εἰσι· τὴν ἐκ Πειραιῶς, τὴν ἄρτι διακεκορευμένην, ἧς ἐρᾷ Δάμυλλος ὁ τοῦ νῦν στρατηγοῦντος υἱός, ἢ τὴν ἑτέραν, ἣν Παγίδα ἐπικαλοῦσιν;
Χαρμίδης
ἐκείνην, καὶ ἑάλωκα ὁ κακοδαίμων καὶ συνείλημμαι πρὸς αὐτῆς. [p. 259]
Τρύφαινα
οὐκοῦν δι᾽ ἐκείνην ἔκλαες;
Χαρμίδης
καὶ μάλα.
Τρύφαινα
πολύς δὲ χρόνος ἔστι σοι ἐρῶντι ἢ νεοτελής τις εἶ;
Χαρμίδης
οὐ νεοτελής, ἀλλὰ μῆνες ἑπτὰ σχεδὸν ἀπὸ Διονυσίων, ὅτε πρῶτον εἶδον αὐτην.
Τρύφαινα
εἶδες δὲ ὅλην ἀκριβῶς, ἢ τὸ πρόσωπον μόνον καὶ ὅσα τοῦ σώματος φανερά, ἃ εἶδες Φιληματίου, καὶ ὡς χρῆν γυναῖκα πέντε καὶ τετταράκοντα ἔτη γεγονυῖαν ἤδη;
Χαρμίδης
καὶ μὴν ἐπόμνυται δύο καὶ εἴκοσιν εἰς τὸν ἐσόμενον Ἐλαφηβολιῶνα τελέσειν.
Τρύφαινα
[3] σὺ δὲ ποτέροις πιστεύσειας ἄν, τοῖς ἐκείνης ὅρκοις ἢ τοῖς σεαυτοῦ ὀφθαλμοῖς; ἐπίσκεψαι γὰρ ἀκριβῶς ὑποβλέψας ποτὲ τοὺς κροτάφους αὐτῆς, ἔνθα μόνον τὰς αὐτῆς τρίχας ἔχει· τὰ δὲ ἄλλα φενάκη βαθεῖα. περὶ δὲ τοὺς κροτάφους ὁπόταν ἀσθενήσῃ τὸ φάρμακον, ᾧ βάπτεται, ὑπολευκαίνεται τὰ πολλά. καίτοι τί τοῦτο; βίασαί ποτε καὶ γυμνὴν ἰδεῖν.
Χαρμίδης
οὐδεπώποτέ μοι πρὸς τοῦτο ἐνέδωκεν.
Τρύφαινα
εἰκότως· ἠπίστατο γὰρ μυσαχθησόμενόν σε τὰς αὐτῆς λεύκας. ὅλη δὲ ἀπὸ τοῦ αὐχένος ἐς τὰ γόνατα παρδάλει ἔοικεν. ἀλλὰ σὺ ἐδάκρυες τοιαύτῃ μὴ συνών; [p. 310] ἦ που τάχα καὶ ἐλύπει σε καὶ ὑπερεώρα;
Χαρμίδης
ναί, ὦ Τρύφαινα, καίτοι τοσαῦτα παρ᾽ ἐμοῦ λαμβάνουσα. καὶ νῦν ἐπειδὴ χιλίας αἰτούσῃ οὐκ εἶχον διδόναι ῥᾳδίως ἅτε ὑπὸ πατρὶ φειδομένῳ τρεφόμενος, Μοσχίωνα ἐσδεξαμένη ἀπέκλεισέ με, ἀνθ᾽ ὧν λυπῆσαι καὶ αὐτὸς θέλων αὐτὴν σὲ παρείληφα.
Τρύφαινα
μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐκ ἄν ἧκον, εἴ μοι προεῖπέ τις ὡς ἐπὶ τούτοις παραλαμβανοίμην, λυπῆσαι 17%2 [p. 260] ἄλλην, καὶ ταῦτα Φιλημάτιον τὴν σορόν. ἀλλ᾽ ἄπειμι, καὶ γὰρ ἤδη τρίτον τοῦτο ᾖσεν ἀλεκτρυών.
Χαρμίδης
[4] μὴ σύ γε οὕτως ταχέως, ὦ Τρύφαινα· εἰ γὰρ ἀληθῆ ἐστιν ἃ φὴς περὶ Φιληματίου, τὴν πηνήκην καὶ ὅτι βάπτεται καὶ τὸ τῶν ἄλλων ἀλφῶν, οὐδὲ προς2βλέπειν ἂν ἔτι δυναίμην αὐτῇ.
Τρύφαινα
ἐροῦ τὴν μητέρα, εἴ ποτε λέλουται μετ᾽ αὐτῆς· περὶ γὰρ τῶν ἐτῶν κἂν ὁ πάππος διηγήσεταί σοι, εἴ γε ζῇ ἔτι.
Χαρμίδης
οὐκοῦν ἐπειδὴ τοιαύτη ἐκείνη, ἀφῃρήσθω μὲν ἤδη τὸ διατείχισμα, περιβάλλωμεν δὲ ἀλλήλους καὶ φιλῶμεν καὶ ἀληθῶς συνῶμεν· Φιλημάτιον δὲ πολλὰ χαιρέτω.
Τρύφαινα
ποιος παιρνονταςι βιζιτα εταιρα πληρωνοντας πεντε δραχμες κοιμαται γυριζοντας τη πλατη
κλαιγοντας και στεναζοντας;αλλ'ουτε,νομιζω,με τη καρδια σου εχεις πιει,ουτε κι ηθελες
να φας,αφου εκλαιγες και στο δειπνο,γιατι σ'εβλεπα,και τωρα σαν μωρο δεν σταματας
να κλαψουριζεις,αυτα εδω, Χαρμιδη,για τι τα κανεις;μη μου το κρυψεις;τουλαχιστο αυτο
ν'απολαυσω ξαγρυπνοντας τη νυχτα μαζι σου
Χαρμίδης
ο ερωτας με ξεκανε,Τρυφαινα,και δεν αντεχω τη δυστυχια
Τρύφαινα
πως με μενα δεν εισ'ερωτευμενος,φανερο,γιατι δεν θ'αδιαφορουσες για μενα και δεν θα μ'εσπρωχνες να μην σ'αγκαλιασω και στο τελος τελος δεν θα'βαζες σαν τειχος αναμεσα
μας το πανωφορι απο φοβο μη σ'αγκιξω,ποια,τελος παντων,ειναι εκεινη,πες,ισως σε κατι
συμβουλεψω στα ερωτικα,αφου τα τετοια ξερω καλα πως πρεπει να τα χειρισθω
Χαρμίδης
φυσικα και την ξερεις και πολυ καλα μαλιστα κι εσενα εκεινη.αφου γνωστη εταιρα ειναι
Τρύφαινα
πες τ'ονομα,Χαρμιδη
Χαρμίδης
Φιληματια,Τρυφαινα
Τρύφαινα
για ποια απ'τις δυο λες;γιατι δυο ειναι,η Πειραιωτισα,που μολις ξεπαρθενευτηκε,αυτη
που'ναι ερωτευμενος ο Δαμυλλος ο γιος αυτουνου που'ναι στρατηγος τωρα,η' η αλλη,
που Παγιδα την καλουνε;
Χαρμίδης
εκεινη,και πιαστηκα ο δυστυχος κι αιχμαλωτισθηκα απ'αυτη
Τρύφαινα
για κεινη λοιπον εκλαιγες;
Χαρμίδης
μαλιστα γι'αυτην
Τρύφαινα
ειναι πολυ καιρος που την ερωτευθηκες η' τωρα προσφατα;
Χαρμίδης
οχι προσφατα,ειναι σχεδον εφτα μηνες απτα Διονυσια,οταν πρωτη φορα την ειδα
Τρύφαινα
την ειδες ολοκληρη,η' το προσωπο μονο και τοσο απ'το κορμι,ειδες της Φιληματιας,
οσο πρεπει μια γυναικα που'ναι ηδη σαρανταπεντε χρονων να δειχνει;
Χαρμίδης
εμενα,ομως,μου ορκιστηκε πως τελος Μαρτιου τα εικοσιδυο θα κλεισει
Τρύφαινα
και συ ποια απ'τα δυο θα πιστεψεις,τους ορκους εκεινης η' τα ιδια σου τα ματια;
αν θελεις κρυφα χωρις να σε καταλαβει κοιταξε τους κροταφους της,εκει μονο
εχει τριχες δικες της,το υπολοιπο κεφαλι καλυπτει πυκνομαλλη περουκα,γυρω
στους κροταφους οταν ξεβαψει η βαφη,με την οποια βαφεται,ασπριζουν οι πιο
πολλες,και γιατι κι αυτο; πιεσε την να την δεις γυμνη
Χαρμίδης
ποτε ως τωρα δεν το δεχτηκε
Τρύφαινα
φυσικα,γιατι ειναι βεβαιο θ'αηδιαζες με τα λευκα μπαλωματα της,ολοκληρη απ'το
σβερκο μεχρι τα γονατα γεματη με λεοπαρδαλη μοιαζει,αλλ'εσυ εκλαιγες γιατι δεν
πηδηξες μια τετοια η' μηπως γιατι σε βασανιζε και σε περιφρονουσε;
Χαρμίδης
ναι,Τρυφαινα,αν και τοσα απο μενα πηρε,και τωρα επειδη ζητουσε χιλιαρικο και δεν ειχα
να της δωσω,ευκολο δεν ειναι,αφου τρεφομαι απ'τον πατερα μου που'ναι τσιγκουνης,
αυτη τον Μοσχιωνα δεχτηκε μεσα στο σπιτι και μενα μ'εκλεισε απ'εξω,και γι'αυτο
θελησα να την εκδικηθω και πηρα βιζιτα εσενα
Τρύφαινα
μα την Αφροδιτη,δεν θα'ρχομουν,αν καποιος μου το'λεγε γι'αυτο με παιρνουν βιζιτα,
να εκδικηθουν αλλη,κι αυτο για τη Φιληματια τη παλιογρια,αλλα φευγω,αφου ηδη
τρεις φορες το λαλησε ο κοκορας
Χαρμίδης
μη,οχι,τοσο γρηγορα,Τρυφαινα,γιατι αν αληθεια ειναι οσα λες για τη Φιληματια,η
περουκα κι οτι βαφεται κι αυτο με τ'αλλα τα λευκα μπαλωματα,ουτε που θα γυριζα
να τη δω ακομα κι αν μπορουσα
Τρύφαινα
ρωτα τη μανα σου,αν ποτε στα λουτρα εχει λουστει μ'αυτη,και οσο για τα χρονια της
ο παππους σου θα σου πει,αν βεβαια ζει ακομα
Χαρμίδης
αφου λοιπον τετοια ειναι,ας αποτραβηχτει πλεον το τειχος απο αναμεσα μας,ν'αγκαλια-
σθουμε και να φιληθουμε και ξεγυμνωμενοι να ενωθουμε,στη Φιληματια στελνω τα
χαιρετισματα μου
.
.
.
Κρισιμη Φωτογράφιση -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η φωτογραφία ενός αντικειμενου η' είναι αληθής η' είναι ψευδής,της είπε,τον κοίταξε,δηλαδή,
του είπε,βρίσκετε ότι είμαι ψευδής;αν σας κολακεύει,της απάντησε,ναι,
της διόρθωσε τη πόζα,τώρα είναι ενταξει,είπε,το να θέλω να γοητευσω; η φωνή της με κοκεταρια,τότε φυσικά και είναι αληθής,της απάντησε,ακούστηκε το κλικ της μηχανής.
πριν περίπου ένα μήνα είχε έρθει στο εργαστήριο του,δεν την γνώριζε,άγνωστη,του ζήτησε να αναλάβει τη φωτογράφιση της,την ρώτησε το σκοπό,του απάντησε αόριστα,'μου αρέσει η φωτογραφια',χόμπι;σχολίασε,,'χομπι',χαμογέλασε,'πείτε το όπως θελετε',αρκετά ακριβό χόμπι,
της είπε,'δεν με νοιάζει το κοστος'απαντησε εκείνη,
όρισαν ραντεβού για την άλλη μέρα,5μμ,στο σπίτι της,
στο σαλόνι,μοντέρνα διακόσμηση,κάθησαν,θέλω,της είπε,για να προχωρήσω στη φωτογραφιση προσωπικά σας στοιχεία,'θελετε να μάθετε ποια είμαι,δεν είναι έτσι;αληθής η' ψευδής,','ακριβως',
ήταν 45 χρόνων,χωρισμένη,'πληκτικός γάμος', ένα αγορι από τον γάμο,'προεκταση του φαλλου'
του είπε γελώντας,πανεπιστημιακές σπουδές νομικής και φιλοσοφίας,διδακτορικό στη Νομική
της Ορέστειας του Αισχύλου,
σε σχεση,
τη φωτογράφισε
η φωτογραφία,της είπε,είναι σαν πλαστική εγχείριση,εμφανίζει άλλο,πρόσεξτε,όμως,η φωτογραφία είναι ατίθαση,μπορεί να μην υπακούσει,σε επιλογές ,επιθυμίες,να σε αντικαταστησει,
του έδειξε φωτογραφίες της,τις κοίταξε προσεκτικά,όλες θα τις χαρακτήριζε selfies,της το είπε,πραγματικά εντυπωσιακές,
ένα όμορφο αντικείμενο,συνέχισε,ειναι άχρηστο αν στοχεύει μόνο να μας ευχαριστεί,να ξέρετε,μια φωτογραφία ποτε δεν θα είναι πραγματικη,
εγώ όμως είμαι πραγματική,εκείνη είπε,χαμογέλασε,είχε ωραίο χαμόγελο,μπορεί κάποιος,εσύ,να αγγίξει,
τον πλησίασε,άγγιξε με,του είπε
που να σ'αγγιξω;της είπε
όπου εσυ θέλεις,απάντησε,
εκείνη τη νύχτα έμεινε σπίτι της,
τη φωτογράφισε,
εκείνη τη νύχτα σε ερωτεύθηκα,του είπε,
τώρα; τη ρώτησε,
δεν απάντησε,
τη φωτογράφησε σε άλλη πόζα
ξέρεις χώρισα,του είπε,
δεν απάντησε,
το βράδυ έφαγαν εξω
γύρισαν σπίτι της ξημερωνοντας,
εκεί πετάχτηκε ένας ψηλος αντρας μέσα από ένα αυτοκίνητο,τους έκλεισε το δρόμο,που γυρναγες,της φώναξε,τι σε νοιάζει,του φώναξε εκείνη,φύγε,
ο άντρας δεν είπε τίποτα,χώθηκε στο αυτοκίνητο,
με συγχωρείς,του είπε,και μπήκε κι εκείνη στο αυτοκίνητο,
έφυγε,
κοιμήθηκε μέχρι αργά το απόγευμα,
τον ξύπνησε το τηλέφωνό της,
του ζήτησε συγνώμη για το πρωινό συμβάν,
αργότερα του δικαιολογηθηκε,''δεν είναι ευκολο'
καταλαβαίνω,είπε
συνέχισαν τις φωτογραφισεις,
θεμα:Η βεβαιότητα ότι όλα έχουν. φωτογραφηθει,
είδε τις φωτογραφίες,
αποτυχια, της είπε,πως να πραγματοποιήσεις αυτή την τρομακτική δυναμικη του αντικειμένου,
πριν γνωρίσω τη φωτογραφία σου,δεν σε γνώριζα,της είπε,
επανέλαβε την επόμενη μέρα τη φωτογράφιση,
'τωρα είναι ενταξει',σοβαρεψε,'σε ειδα',
κάτι σαν ηδονοβλεψία,σχολίασε εκείνη,
ακριβώς,της απαντησε,
τελείωσε το συμβολαιο φωτογράφισης,τον πλήρωσε,
δεν την ξανασυναντησε,
κοιτούσε τις φωτογραφίες της,από εκείνες έπαιρνε πληροφοριες,μάθαινε,γι'αυτην,
ένιωθε ερωτευμένος μαζί της,η φωτογραφία τελικά είχε αντικαταστήσει την πραγματικοτητα,
'αυτη κάποτε ήταν μπροστα του'
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου