.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
..
ΜΕΡΟΣ 27
PART 27
.
.
.
Η Ελενη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η Ελενη
.
η Ελενη
τοσος χρονος σε μια φτερουγα γλαρου
τοτε ακουστηκε
''Πηραν τη πολη''
σιωπη
η νυχτα μεγαλωσε στα ονειρα
η Ελενη στον καθρεφτη
το φως μια ασυμπτωτος του χρονου και το τεραστιο κενο
.
.
.
Ο λουομενος Κουρος -στην Αγριλια του Αστακου-χ.ν.κουβελης
.
.
Ο λουομενος Κουρος στην Αγριλια του Αστακου
.
.
ο ηχος της θαλασσας εσκαγε πανω στα βραχια
μ'αφρους τα εσκαβε
τα κοχυλια ανασαιναν τα νερα
ανιδεα
οταν περνουσαν τα πολλα καραβια των Αθηναιων
για τη μεγαλη σικελικη εκστρατεια
ουτε ο τιμιος αλλα δεισιδαιμων Νικιας
ουτε ο ανδρειος Λαμαχος
ουτε ο εφυης αλλα εφιαλτικα διπροσωπος Αλκιβιαδης
γνωριζαν την εκβαση της επιχειρισης
τα ελη τα λατομεια τον χαμο χιλιαδων ψυχων
τον μεγαλο ολεθρο
ουτε οι δυστυχεις γνωριζανε το μειδιαμα του Κουρου
που παραπλεανε σε παραλια του Αστακου
.
.
.
Η Ατθις και η Μνασιδικη-(Σαπφω)_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Σαπφω-Ποιηματα.(μεταφραση-αποδοση χ.ν.κουβελης)
Sappho[Poems-translation c.n.couvelis]
.
Ατθις,η Μνασιδικη μας πολυ μακρια βρισκεται στις Σαρδεις
και θυμαται πως καποτε σαν θεα ηταν για μας
και ποσο αγαπουσαμε το τραγουδι της
και τωρα ειναι αναμεσα στις γυναικες της Λυδιας και λαμπει
σαν λαμπερο φεγγαρι που βγαινει μετα τη δυση του ηλιου
και το φως του χυνει πανω στην αρμυρη θαλασσα
και πανω στη πολυανθισμενη γη με τη δροσια στο χωμα
και τα τριανταφυλλα με τους λωτους ζωντανευουν
γεματα ανθη
κι οταν η πολυαγαπημενη μας,που'ναι μακρια στη ξενιτεια,
φερνει στο νου της την Ατθιδα τοτε η καρδια της πλημμυριζει
με τον καημο της νοσταλγιας τ'απαλο στηθος της
και μας φωναζει δυνατα να παμε εκει,
κι αυτο που φωναζει το ξερουμε καλα,κι εσυ κι εγω,
γιατι η νυχτα π'ολα τ'ακουει μας το φερνει εδω,
μεσ'απ'τη θαλασσα που μας χωριζει
.
αυτη εντυσε το σωμα της μ'ενα αραχνουφαντο πεπλο
.
γλυκεια μανουλα,δεν μπορω στον αργαλειο να υφανω,
την σαιτα να πεταξω,γιατι με διαλυσε ο ποθος για ενα αγορι,
απο θεληση της απαλης Αφροδιτης
.
καλα χαριεσσα
ομορφη χαριτωμενη
.
παρθενια,γιατι μ'εγκαταλειπεις;
ποτε,ποτε ξανα,δεν θα ξαναγυρισω σε σενα
.
Δικη,στεφανωσε τα ομορφα μαλλια σου
πλεκοντας ανθη με τ'απαλα χερακια σου
στις Χαριτες αρεσουν εκεινοι που στολιζονται
μ'ανθη
τους αλλους τους αποστρεφονται
.
ακομα,κοπελα μου,νοσταλγεις τη παρθενικη ηληκια;
.
δεν εχω κακια μεσα μου
παρα εχω τρυφεροτητα
.
χαιδευεις τ'απαλα στηθη της αγαπημενης
.
η' καποιαν αλλη αγαπησες περισσοτερο απο μενα
.
εμενα μ'εχεις ξεχασει
.
παλι ξανα με τρανταζει ο ερωτας
που τα μελη διαλυει
γλυκοπικρο αμαχητο ερπετο
.
αλλα εσυ Ατθις εμενα μ'αρνεισαι
με την Ανδρομεδα ερωτοτροπεις
.
εχω μια πανεμορφη κορη
που στη μορφη μοιαζει με τα χρυσανθεμα
την πολυαγαπημενη Κλειδα
που την αγαπω πιο πολυ απ'ολη τη Λυδια
.
ηθελες πραγματα καλα κι ησυχα
κι απ'το στομα σου δεν βγηκε κακος λογος
ντροπη δεν εδειξες στα ματια σου
αλλα ειλικρινα μιλησες γι'αυτο
.
πεθαινει Κυπρια ο ευγενικος Αδωνις
Τι πρεπει να κανουμε;
Χτυπηστε τα στηθια σας,κοπελες,
και τα ρουχα σας ξεσκιστε
.
μου λειπεις πολυ και σε λαχταραω
.
η καρδια της ψυχρανε
κι επεσαν τα φτερα της
.
η καρδια μου βαρυνε
και τα γονατα μου δεν με κρατουνε πια
αυτα που καποτε πετουσαν στο χορο
σαν ελαφακια
.
τα γλυκοφωνα φλαουτα με τις κιθαρες ταιριασμενα
και με τον ηχο των κρουστων
γλυκα τραγουδουσαν οι κοπελες το τραγουδι
κι ο θαυμαστος ηχος εφθανε στα ουρανια
.
φουστανι πολυχρωμμο
με κροκο βαμμενο
και πορφυρο
στεφανια
ομορφα
.
ηρθες ομορφια μου,εγω πολυ σε λατρευω
και δροσισες τη καρδια μου που ο ποθος τη καιει
.
για παντα θα'σαι πεθαμενη
δεν θα'ναι καμμια αναμνηση
για σενα στο μελλον
και τα τριανταφυλλα της Πιεριας
θα στερηθεις
θα τριγυρνας σκοτεινη στον Αδη
αναμεσα στις μαυρες ψυχες
των νεκρων
.
τωρα τ'απαλο καποτε σωμα μου
τα γηρατια το'χουν αρπαξει
τα μαλλια μου ασπρισαν
και πια μαυρα δεν ειναι
αυτη η κατασταση πολυ με βασανιζει
αλλα τι μπορω να κανω;
να μην γερασω,αφου ανθρωπος ειμαι,
ειναι αδυνατο
.
ονειρο,πανω στα σκοτεινα φτερα
.
και αυ η Δικα μου;
.
σ'αγαπουσα καποτε παλια,Ατθις,
μικρη και χαριτωμενη
.
ο ερωτας μου ταραξε το μυαλο
οπως ταραζει στα βουνα δυνατος ανεμος
τις βελανιδιες
.
πιο δροσερη απ'τη χλοη ειμαι
.
αυτο μου'λαχε,χρυσοστεφανη Αφροδιτη
.
ολα τ'αστρα ολογυρα της σεληνης
χανουν το φως τους καθως εκεινη βγαινει
γεματη φως κι αργυρη φωτιζει τη γη
.
πανεμορφα κεντητα παπουτσια της Λυδιας
στολιζαν τα ποδια της
.
δεν ξερω τι θελω,στα δυο χωριστηκε το μυαλο μου
.
ποτε δεν φανηκε στο φως του ηλιου κοπελα
που να'χει τη δικια σου σοφια
.
γιατι τοσο πολυ σε μαγεψε εκεινη η χωριατοπουλα
που δεν ξερει πως να φερει το φορεμα γυρω στους ωμους
.
Σαπφω,σ'αγαπω
.
Μικα,πολυαγαπημενη μου,
γλυκοφωνη ,λυγερη και δροσερη
.
πιο ομορφη η Μνασιδικη απο την απαλη Γυριννα
.
η Ατθις μου δεν θα ξαναγυρισει πια
κι εγω θελω να πεθανω
κι αυτη ειχε πολυ λυπη που μ'αφηνε
και μου'πε:Σαπφω,τι μεγαλη δυστυχια μας ετυχε;
σ'ορκιζομαι πως ειναι εναντια στη θεληση μου
να σ'αφησω
Κι εγω της αποκριθηκα:Τραβα το δρομο σου χαρουμενη
και να με θυμασαι,
γνωριζεις ποσο σ'αγαπουσα κι αν εσυ δεν θυμασαι
θα σου θυμισω ποσο ομορφη ηταν η ζωη μας
με στεφανια απο βιολετες και τριανταφυλλα στολισμενη
καθοσουν κοντα μου
και με περιδερεια ηταν στολισμενος ο λαιμος σου
και με μεθυστικα αρωματα ειχες αρωματισμενο το κορμι σου
κοντα μου
και ξαπλωμενη στ'απαλο στρωμα επινες γλυκα ποτα
και στις κοπελες αναβες τον ποθο
.
νομιζω πως για παντα θα μας θυμουνται οι ανθρωποι
.
κοπελα γλυκοφωνη
.
πιο πολυ γλυκοηχη απ'τη λυρα
και πιο χρυση απ'το χρυσο
.
οταν ο θυμος φουσκωνει να σκασει
στα στηθια σου
φυλαξε τη γλωσσα μην ξεστομισεις
απρεπα
.
και τωρα ομορφα γλυκα θα τραγουδησω
να ευχαριστησω τις κοπελες φιλες μου
.
λενε πως καποτε η Ληδα μεσα σ'ανθος υακινθου
βρηκε κρυμμενο εν'αυγο
.
Γελλω,η πιο αγαπημενη απ'τις κοπελες
.
αγαπημενε,
στο κρεβατι σου πηρες
νεωτερη κοπελα
δεν σου παραπονιεμαι
γιατι εγω εχω πια γερασει
.
αυτα για σενα Καλλιοπη
.
αφου δικια σου εχεις την ομορφη Ανδρομεδα,
Σαπφω,γιατι την Αφροδιτη παρακαλεις;
.
προαγγελος της Ανοιξης
το γλυκοφωνο αηδονι
.
η Λητω και η Νιοβη
ηταν πολυ φιλες
αγαπημενες
.
μητε μελι για μενα
μητε μελισσα
.
οπως το γλυκομηλο στην πιο μακρυνη
και ψηλη ακρη του κλαδιου
που το παρατησαν οι εργατες στη συγκομιδη
οχι πως το ξεχασαν
αλλα δεν μπορουσαν να τ'αρπαξουν
.
οπως πανω στα βουνα βοσκοι
ποδοπατουν ανθος υακινθου
και στο χωμα κατω μαραινεται
το πορφυρο ανθος
.
Υμεναιος
χτιστε ψηλο το σπιτι
γιατ'ειναι αντρειος ο γαμπρος
ψηλοτερος κι απ'τον πιο ψηλο αντρα
.
ευτυχισμενε γαμπρε,
καθως εσυ ηθελες ηρθε η ωρα
του γαμου σου
κι εχεις δικη σου την κοπελα
που λαχταρουσες
.
τετοια ματια!
.
καλον προσωπον
ομορφο προσωπο
.
αυτα που κσποιος λαχταραει
.
μ'ολες τις αποχρωσεις ταιριασμενα
.
γιατι αυτοι που ευεργετησα
σαν σκυλια με κυνηγουν;
.
τιποτα δεν εισαι για μενα
.
εδυσε η σεληνη
κι η Πουλια,μεσανυχτα,
περασ'η ωρα
κι εγω μονη μου κοιμαμαι
.
.
.
Ο Ομηρος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ομηρος δε
παχια η σεληνη αποψε
μια μια τις λεξεις απλωνει
σε κλαδια οριζοντια δεντρων
να στεγνωσουν απο τον ιδρωτα ανθρωπων
και το κυμα ακουμπα τη πνοη της νυχτας
κοματτι αμμου Ιωνιας ξεπλενεται στη θαλασσα
ο ηχος των βραχων ενωνετσι με τη κραυγη του Αιαντα
επειτα η σιωπη
και ξανα αναταραχη του αερα
η λαμψη στις κορφες των πευκων
και τα ακρωτηρια που δεσαμε τις βαρκες
πριν το ταξιδι η' και μετα το ταξιδι
ιδεα ο ανθρωπος και πλαθεται σαν πηλος
στα χερια παιδιου
ο χρονος
.
.
.
diagonios-Abstract IIXX -2μ χ
3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Αυταρ Οδυσσευς-χ.ν.κουβελης
.
αυταρ Οδυσσευς ,και η θαλασσα ηχος
απ'το παραθυρο η φωνη μητερ' εμην
υδωρ και το σωμα,αλλη μια φορα επιμενω,του Ελπηνορα
''τι γυρευουμε εδω σ'αυτα τ'ακρογυαλια;''
κανενας δεν ακουσε,''ποιο το κερδος;''
κανενας δεν ακουσε,
νοστον Οδυσσηι
.
.
.
ΜΙΝΙΜΑΛΙΣΤΙΚΑ-χ.ν.κουβελης
.
MINIMALISTIKA-c.n.couvelis
.
.
μινιμαλιστικα-το
γαλαζιο-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-1-
αναπνεει η βαρκα
το γαλαζιο
.
.
μινιμαλιστικα-το
μαυρο-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-2-
η μνημη
το αιμα του κυκνου
.
.
μινιμαλιστικα-το
κιτρινο-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-3-
μια αφορμη το φως
επαναστασης
.
.
μινιμαλιστικα-το
κοκκινο-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-4-
βουλιαζει η ιστορια
απο τους δολοφονους
.
.
μινιμαλιστικα-το ασπρο-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
-5-
το πλατυτερο φωνηεν
το αλφα
.
.
μινιμαλιστικα-I-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης
.c.n.couvelis
-6-
ο Γκλεν Γκουλντ
μιλαει τη παρτιτουρα του Μπαχ
.
.
μινιμαλιστικα-II-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
-7-
το φθινοπωρο
η λεωφορος των μυρμηγκιων
.
.
μινιμαλιστικα-III-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
-8-
εγω,τι ειναι;
εσυ,τι ειναι;
.
.
μινιμαλιστικο-IV-2μχ2μ-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
-9-
η Ελευθερια
ηχηροτατη Καλβου λεξη
.
.
.
flowers in vase-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
flowers in vase
the Beauty
ειναι Ιδεα
,
,
Μανωλης Αναγνωστακης-ποιητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Interaction
και να σκεφτεις
πως υπηρξανε ανθρωποι που θελαν να πεταξουν τα κλειδια
που κλεινανε τις πορτες
που θελανε τα σπιτια τους να γινουν σπιτια ολων
κι αν δεν το καταφεραν
καθολου δεν σημαινει πως ειναι αδυνατο να γινει
.
.
Εζρα Παουντ-ποιητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Interaction
words like history
be η θαλασσα στα βραχια
λευκολενος landscape
and morning the Κιρκη at west window
ποιο το κερδος της ψυχης
σ'αυτους τους τοπους
τοσα γεγονοτα
αδειασαν τον χρονο
και η φωνη του Ελπηνορα,ακου
(παλι σ'αυτον επιμενω)
voicing ερωτηματα whirling
τι; που;πως;ποτε;
when what how where?
τοσα ερωτηματα αιων παις παιζων πεσσευων εστι
the idiots men που χαθηκαν
το κερδος μιας κουφιας ματαιοδοξιας
.
.
καρπουζι και σταφυλια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Interaction.
reding the watermelon
and
circling
the grape-spheres
-
κοκκινιζοντας το καρπουζι
και κυλωντας τις σφαιρες των σταφυλιων
.
.
Οδυσσεας Ελυτης-ποιητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Interaction
εμεις εχουμε τη γλωσσα μας
οποτε θελουμε την οργωνουμε
τη σπερνουμε με τα φωνηεντα και τα συμφωνα μας
κι εχουμε σοδεια τις ελληνικες λεξεις μας
να μην μας λειψει σε κανεναν καιρο
ουτε ο Ομηρος ουτε ο Σολωμος
ουτε ο Μακρυγιαννης ουτε ο Αισχυλος
ουτε κι εγω ακομα ο ταπεινος
.
.
ελληνικο τοπιο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Interaction
μεταφυσικη ενος ελληνικου τοπιο
.
φωνη πουλιου σε κλαδι δεντρου
η ρυθμικη ανασα του σπορου
το φωτεινο κυματισμα του πρασινου
και το υφασμα των χωραφιων
η αιωρηση του αερα
.
.
Ελληνικο τοπιο στο φως-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Interaction
το φως ανασαινει στα δεντρα
κυκλοι πρασινοι ισορροπουν τον αερα
ενα φυλλο επιστρεφει ανεπαφο απ'την αιωνιοτητα
τι αναδευει τις πετρες κι ακουγονται οι λεξεις τους
καθαρες ;
μια πνοη αποσταση ολος ο κοσμος
.
.
at sea forms-μορφες στη θαλασσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Interaction
Διπλοτυπιες
Diptychs
.η φωνη του ψαριου σε ακρωτηρι σχημα γλαρου
το υπολοιπο τ'ουρανου εσπασε σ'αμμο
the voice of fish at cape in shape of seagale
the rest of heaven broke in sand
.
.
Παρατηρηση αρ 2
.
.
τρολει με βιτρινες ανθρωπων ανεβαινουν την Πατησιων
σιωπη,γιατι δεν μιλας;
πιο κατω στα Χαυτεια η ιδια κατασταση
οι εφημεριδες πυροβολουν τα γεγονοτα
επειτα τα κρεμουν νεκρα αψυχα δερματα στα περιπτερα
να μαθω
στις 4 τι εγινε στις 5 τι εγινε στις 6;
ολα
τα τρολει ανεβαινουν και κατεβαινουν με σκιες ανθρωπων
τα λεωφορεια με σκιες ανθρωπων
οι δρομοι με σκιες ανθρωπων
τα σπιτια
τοσο φως και να υπαρχουν σκιες;
η φωνη οι φωνες
ο πληθυντικος αριθμος ο ενικος
κοιτα
τοσο φως
.
.
Παρατηρηση-αρ 21
τα βραχια,η θαλασσα
οι ελιες,τα τιμπανα των τζιτζικιων
και η βαρκα
στα διχτια το φως
τα νερα,τα ψαρια
.
Observation-number 21
the rocks,the sea
the olives,the timpana of the cicada
and the boat
within the net is caught the light
the waters,the fishes
.
Observation-nombre 21
les roches,la mer
les olives,le timpana de la cigale
et le bateau
dans le net accrochait la lumiere
les eaux,les poissons
.
Observacion-numero 21
las rocas,el mar
los arboles de l'olivo,la timpana de la ciggara
y el barco
dentro de la netto capturado la luz
las aguas,les peces
.
Osservazione-numero-21
le rocce,Il mare
le olive,il timpana della cicala
el la barca
all'interno della rete catturato la luce
le acque,le pesce
.
Beobachtung-Zahl 21
die Felsen,das Meer
die Olivenbaum,die Timpana der Zikade
und das Boot
gefangen im Netz ist das Licht
die Gewasser,die Fische
.
.
.
Αντιφωνησεις.
.
Plethorism of Tetragon-Minimal art-2μ χ 3μ- c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 1
.
.
Αντιφωνηση I
.
Γλωσσα
το δικο μου χωραφι
που οργωνω
.
.
Plethorism of Tetragon-Minimal art-2μ χ 3μ- c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 2
.
.
Αντιφωνηση II
.
Ιδεολογια
πολλαπλα συμβαντα
ψευδολογιων
.
.
Plethorism of Tetragon-Minimal art-2μ χ 3μ- c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 3
.
.
Αντιφωνηση III
.
Ιστορια
μια προγκα καρφωμενη
στον ανθρωπο
.
.
.
η Ανακτορια και η Σαπφω καλλωπιζονται-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΣΑΠΦΩ: 36. – Απόσπασμα 16 Lobel-Page
[για την Ανακτορια]
.
και ποσοο]ἰ μὲν ἰππήων στρότον, οἰ δὲ πέσδων,
οἰ δὲ νάων φαῖσ᾽ ἐπ[ὶ] γᾶν μέλαι[ν]αν
ἔ]μμεναι κάλλιστον, ἔγω δὲ κῆν᾽ ὄτ-
4 τω τις ἔραται·
πά]γχυ δ᾽ εὔμαρες σύνετον πόησαι
π]άντι τ[ο]ῦτ᾽, ἀ γὰρ πόλυ περσκέθοισα
κάλλος [ἀνθ]ρώπων Ἐλένα [τὸ]ν ἄνδρα
8 τὸν [πανάρ]ιστον
καλλ[ίποι]σ᾽ ἔβα ᾽ς Τροΐαν πλέοι[σα
κωὐδ[ὲ πα]ῖδος οὐδὲ φίλων το[κ]ήων
πά[μπαν] ἐμνάσθη, ἀλλὰ παράγαγ᾽ αὔταν
12 [ ]σαν
[ ]αμπτον γὰρ [
[ ]…κούφως τ[ ]οη.[.]ν
..]με νῦν Ἀνακτορί[ας ὀ]νέμναι-
16 σ᾽ οὐ ] παρεοίσας,
τᾶ]ς κε βολλοίμαν ἔρατόν τε βᾶμα
κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω
ἢ τὰ Λύδων ἄρματα καὶ πανόπλοις
20 πεσδομ]άχεντας.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
αλλοι το ιππικο λενε το ωραιοτερο ειναι
πανω στη σκοτεινη γη
αλλοι το πεζικο αλλοι το ναυτικο λενε
εγω ομως λεω εκεινο που καποιος αγαπα
και θα πω κατι π'ολοι θα το δεχτουν
εκεινη η πιο ωραια μεσα στους ανθρωπους
η Ελενη τον σ'ολα αξιο αντρα της αφησε
και μπηκε στο καραβι για την Τροια
κι ουτε για παιδι ουτε για συγγενεις ουτε για γονεις
για κανεναν δεν νοιαστηκε και παρασυρθηκε
απ'την αγαπη
ετσι και τωρα εγω την Ανακτορια φερνω στο μυαλο μου
που δεν ειναι εδω και μου λειπει
θελω να δω το λατρευτο της βημα
να δω τη λαμπερη λαμψη του προσωπου της
παρα τα αρματα των Λυδων να βλεπω
και τους πανοπλους πεζους να μαχονται
.
.
[Εις Ανακτοριαν]
Φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν
ἔμμεν᾽ ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι
ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί-
σας ὐπακούει
[5]καὶ γελαίσας ἰμέροεν. τό μ᾽ ἦ μάν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν.
ὢς γὰρ ἔς σ᾽ ἴδω βρόχε᾽, ὤς με φώνη-
σ᾽ οὖδεν ἔτ᾽ εἴκει,
ἀλλὰ κὰμ μὲν γλῶσσα ἔαγε, λέπτον
[10]δ᾽ αὔτικα χρῶι πῦρ ὐπαδεδρόμακεν,
ὀππάτεσσι δ᾽ οὖδεν ὄρημμ᾽, ἐπιρρόμ-
βεισι δ᾽ ἄκουαι,
ἀ δέ μ᾽ ἴδρως κακχέεται, τρόμος δέ
παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας
[15]ἔμμι, τεθνάκην δ᾽ ὀλίγω ᾽πιδεύης
φαίνομ᾽ ἔμ᾽ αὔται·
.[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
οπως θεος μου φαινεται εκεινος ο αντρας
που καθεται απεναντι σου κι απο κοντα ακουει
τη γλυκεια φωνη σου και το λατρευτο σου γελιο
και πως χτυπαει στα στηθια μου η καρδια
και λιγο να σε κοιταξω η μιλια κοβεται
και η γλωσσα στο στομα μου δενεται
αμεσως καυτη θερμη καιγει το κορμι μου
και τιποτα δεν βλεπω και τιποτα δεν ακουω
τ'αυτια μου βουιζουν και ιδρωτας με λουζει
ολοκληρη τρεμω πιο χλωμη κι απ'το χορτο ειμαι
και μου φαινεται πως σε λιγο θα πεθανω
θα ξεψυχισω
.
.
.
ο Αιας του Σοφοκλη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
[Ο ΑΙΑΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ]-χ.ν.κουβελης
.
ακουστε εσεις ναυτες συντροφοι του Αιαντα
τωρα τον δυνατο Αιαντα βαρια τρελλα του πηρε τα μυαλα
κι εχει σφαγμενο κοπαδι και τα χερια στο αιμα
κι αλλα ζωα τα' σφαζε κι αλλα στα δυο τα κοματιαζε
και σ'ενα κριαρι κοβει κεφαλι και γλωσσα
κι αλλο το δενει και με λουριδα το χτυπαει ουρλιαζοντας
βρισιες ακουγες μαζι και γελια αγρια
κι υστερα απ' αυτα τα ακατανοητα ησυχασε
οπως δυνατος νοτιας ησυχαζει αφου ολα τα γκρεμισε
και τα σκορπισε στο αγριο περασμα του
ησυχασε και στα μυαλα του ηρθε κι ειδε τι φρικιαστικα εκανε
κι οσο η Τεκμησσα η γυναικα του τα θυμαται ανατριχιαζει
και φοβαται γι'αυτα και για τα μελλουμενα
θυμαται πως ο Αιαντας στη τρελα του μεσα αρπαξε μαχαιρι
κι εκεινη η δυστυχη του φωναξε,τι πας να κανεις Αιαντα;
κι εκεινος της απαντησε,
παψε,η σιωπη ειναι στολιδι της γυναικας,
και στα σκοταδια ορμησε και χαθηκε στη νυχτα
και μητε ηξερε που πηγε και τι εκανε
κι οταν γυρισε ειχε ταυρους κριαρια και σκυλια δεμενα μαζι
και τα' σερνε
και τα'σφαζε σ'αλλο εκοψε το σβερκο σ'αλλο εκοβε το λαιμο
και μεσα στο κοπαδι γυρνουσε αγριεμενος και τα χτυπουσε τα ζωα
με βρισιες σαν να'ταν ανθρωποι αντρες εχθροι κι ακουγες
βρισιες με καποιον να λογομαχει ονοματα καθαρα δεν ξεχωριζες
κι ακουγες και γελια καθως κανει τρελλος
θυμαται η γυναικα πως σαν ξαναρθε στα μυαλα του ειδε γυρω του
οσα φρικαλεα επραξε τη μεγαλη σφαγη και τοτε εβγαλε φωνη μεγαλη
ουρλιαξε κι αρπαξε τα μαλλια του να τα ξεριζωσει
κι εκεινη την εβριζε πως τουτα τα φριχτα εγιναν και δεν τον εμποδισε
και τη ρωτουσε να του πει κι εκεινη του ειπε
και σαν τ'ακουσε φωναξε δυνατα ουρλιαξε
κι ηταν σαν η καρδια να του ξεριζωθηκε
κι ηταν σαν αγριος ταυρος που μουγκριζει
και τον βλεπει να καθεται ακινητος κι αμιλητος
και μητε να φαει θελει και μητε να πιει νερο
και της φαινονταν πως κατι κακο του τριγυρνουσε το κεφαλι
κατι κακο να κανει στον εαυτο του τον ιδιο
και τον ακουσε να φωναζει τ'ονομα του παιδιου τους
παιδι μου παιδι μου
και τ' ονομα του Τευκρου τ'αδερφου του φωναζε και τον γυρευε
ο Τευκρος,που ειναι ο Τευκρος;που σπαταλαει τις ωρες του
τωρα που εγω θα χαθω;
η τρελλα μ'αρπαξε και μου ξετιναξε μυαλο και τιμη
κι εγινα ντροπιασμα και γελασμα σ'ανθρωπους και στο τοπο
κι αντι να σκοτωσω τους αθλιους εσφαξα τ'αθωα ζωα
ας τους σκοτωνα κι ας σκοτωνομουν κι εγω υστερα
κι εκεινη η δυστυχη ακουσε και του'πε
και τι τι θελω τη ζωη μου χωρις εσενα
χωρις τον αντρα μου και χωρις τον πατερα το παιδιου μου;
κι εκεινος φωναξε μ'απελπισια
που να παω;που να κρυφτω και μην φαινομαι;
ετσι ατιμασμενος που καταντησα;
αιαζω τ'ονομα μου
να ξερω πως φταινε οι αθλιοι που δεν πηρα τα οπλα του Αχιλλεα
ποιος ηταν αξιωτερος απο'μενα να τα παρει;
κανεις
ολοι δελοι και πλανοι, σκουληκια
και τωρα ζητουν την τιμωρια μου ζητουν το κεφαλι μου
κι η γυναικα του'πε με παραπονο και φοβο
αν εσυ χαθεις θ'αρπαξουν εμενα και το παιδι
σκλαβα στα ξενα και το παιδι ορφανο και περιφρονημενο
και τετοια ατιμωτικα λογια θ'ακουω
να η γυναικα και το παιδι του Αιαντα,σκλαβοι,τι καταντια,
να τι επαθαν και δυστυχουν
αλλον,να το ξερεις,απο σενα δεν εχουμε
κι εκεινος αρπαξε το παιδι στα δυο του χερια κι ειπε
αληθεια,τιποτα απ'αυτα δεν νιωθεις κι ουτε καταλαβαινεις
και γυρνωντας στη γυναικα ειπε
παρε γυναικα το παιδι και φυλαξε το απ'τους εχθρους
σταματα τα κλαματα,
τα κλαματα στις γυναικες αρεσουν
ετσι που' ρθαν τα πραγματα δεν εχει γυρισμο
το μαχαιρι εχει το λογο τωρα
ο απειρος χρονος ολα στο φως τα φανερωνει κι ολα τα κρυβει
ολα τ'αλλαζει
τον χειμωνα διαδεχεται το καλοκαιρι
η νυχτα ανταλλασεται με τη μερα
κι ο εχθρος φιλος γινεται
και το μαχαιρι του Εχτορα πρεπει να πεταξω να εξαφανισω
σε κουφιο και κρυφο τοπο να θαψω
τα δωρα των εχθρων δωρα δεν ειναι
και σ'ερημικη παραλια βρεθηκε ο Αιαντας
και στην μαλακη αμμο καρφωμενο ορθο το μαχαιρι ειχε
ακονισμενο γυαλιστερο να περιμενει
το πελωριο το μεγιστο σωμα το πελωριον ερκος Αχαιων
δεν δειλιαζε,ετοιμος ηταν,
ολα κανονισμενα
εστειλε τη Τεκμησσα να φωναξει τον αδερφο του τον Τευκρο
να προφτασει να παρει τ'αψυχο κορμι του
πριν το βρουν οι εχθροι και το το ριξουν στα σκυλια
και στα ορνια να το φανε
ενα πεσιμο πανω στο ορθο μαχαιρι ,και το τελος,
η πνοη κοπηκε η ζωη κυλησε κι εσπασε σε κοματια
ψιλη αμμος
και θελω οπως εγω σφαχτηκα ετσι κι αυτοι οι αθλιοι
να πανε σφαγμενοι απο τα ιδια τα παιδια τους
μεσα στα σπιτια τους
ο ενας κυκλος φερνει τον αλλο κυκλο
.
.
.
Οιδιποδας και Ιοκαστη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
,
,
το Τραγικο Τελος του Οιδιποδα και της Ιοκαστης
[Οιδιπους Τυραννος του Σοφοκλη]-χ.ν.κουβελης
.
τοτε οταν εν τελει γνωρισε ο Οιδιποδας ειπε
αλιμονο,τα παντα βγηκαν καθαρα
φως,τωρα για τελευταια φορα σ'αντικρυζω
απ'αυτους που δεν επρεπε γεννηθηκα
μ'αυτους που δεν επρεπε σχετισθηκα
κι αυτους που δεν επρεπε σκοτωσα
ηρθε ο εξαγγελος στη σκηνη κι ανακοινωσε
εσεις της γης οι πιο τιμημενοι
τι πραξεις θ'ακουστε
τι εργα θα δειτε
τι λυπη θα νιωστε
εσεις που νοιαζεστε το σπιτι των Λαβδακιδων
μου φαινεται πως ουτε ο Ιστρος ουτε ο Φασις
μπορουν να καθαρισουν αυτο το σπιτι
τοσα ανομηματα που κρυβει κι ολα συντομα
θα φανερωθουν,εκουσια κι οχι ακουσια,
μας λυπουν περισσοτερο πραξεις που εγιναν
με τη θεληση μας
θα σας το πω με λιγα λογια
η σεμνη κι ευγενικη Ιοκαστη πεθανε
με τα ιδια της τα χερια
εσυ αφου δεν ειδες δεν μπορεις να νιωσεις
τη φρικη οσων συνεβησαν
οσο με βοηθα η μνημη μου θα μαθεις
της δυσμοιρης τα παθη
οταν αυτη σ'εξαλλη κατασταση περασε τη πορτα
ορμησε προς τη κρεββατοκαμαρα ξεριζωνοντας
τα μαλλια της και με τα δυο της χερια
μπηκε στο δωματιο κι εσπρωξε με δυναμη τη πορτα πισω της
και την εκλεισε,
την ακουσαμε να φωναζει και να καλει τ' ονομα του Λαιου,
απο παλια πεθαμενον
θυμιζοντας τα παλαια σπερματα του απ'τα οποια σκοτωθηκε
εκεινη την αφησε πισω να γεννα παιδια ανομα
διπλες γεννησεις
απο τον αντρα της ο αντρα της
και παιδια απ'το παιδι της
και πως χαθηκε δεν το γνωριζω
ουρλιαζοντας ορμησε ο Οιδιποδας
και δεν μπορεσαμε να δουμε πως εκεινη χαθηκε
εκεινος περα δωθε πηγαινε ζητωντας μας να του δωσουμε
μαχαιρι,ζητωντας τη γυναικα που δεν ηταν γυναικα του
αλλα η μανα του ηταν
τη γη που δυο φορες οργωθηκε
και φυτρωσε αυτος και τα παιδια του
κι η λυσσα του ηταν υπερφυσικη εκεινη τον κυβερνουσε
κανεις απο μας που'μασταν κοντα
και βγαζοντας τρομερη κραυγη σαν να τον εσπρωχνε καποιος
ορμησε στη διπλη πορτα
σπαζει τις κλειδαριες κι ορμα μεσα στο δωματιο
οπου ειδαμε τη γυναικα κρεμασμενη
με θηλεια απο σκοινια που αιωρουνταν
εκεινος οταν την ειδε ουρλιαζει δυνατα και τραβαει
και χαλαει τη κρεμαλα
ηταν τοτε η δυστυχη ξαπλωμενη κατω κι ηταν φριχτο
εκεινα που ακολουθησαν να βλεπεις
τραβηξε απ'τα ρουχα της τις χρυσες καρφιτσες,που μ'αυτες
εκεινη στολιζονταν,
τις σηκωσε και μ'αυτες χτυπησε τους βολβους των ματιων του
φωναζοντας ποτε να μη δουν οσα πασχει κι οσα κακα
κανει,μεσα στο σκοταδι να'ναι,
αυτους που δεν επρεπε εβλεπαν
κι αυτους που επρεπε δεν γνωριζαν
τετοια ξεστομιζε και πολλες φορες κι οχι μια
σηκωνε τις καρφιτσες
και χτυπουσε τα βλεφαρα
και το αιμα λασπωνε τα γενια
δεν ηταν σταγονες αλλα μαζι μαυρη βροχη χαλαζι
πηγμενο αιμα
τετοια κι απ'τους δυο ξεσπασαν οχι απ'τον ενα μονο
αλλα στον αντρα και στη γυναικα αναμειγμενα τα κακα
η παλαιοτερη ευτυχια ηταν τοτε στο παρελθον πραγματικα ευτυχια
τωρα σημερα ειναι θρηνος,τυφλωση,θανατος,ντροπη,
απ'ολα τ'ονοματα για τα κακα κανενα δεν ειναι απον
.
Οἰδίπους
ἰοὺ ἰού· τὰ πάντ’ ἂν ἐξήκοι σαφῆ.
ὦ φῶς, τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν,
ὅστις πέφασμαι φύς τ’ ἀφ’ ὧν οὐ χρῆν, ξὺν οἷς τ’
1185οὐ χρῆν ὁμιλῶν, οὕς τέ μ’ οὐκ ἔδει κτανών.
1223
Ἐξάγγελος
ὦ γῆς μέγιστα τῆσδ’ ἀεὶ τιμώμενοι,
οἷ’, ἔργ’ ἀκούσεσθ’, οἷα δ’ εἰσόψεσθ’, ὅσον δ’
1225ἀρεῖσθε πένθος, εἴπερ ἐγγενῶς ἔτι
τῶν Λαβδακείων ἐντρέπεσθε δωμάτων.
οἶμαι γὰρ οὔτ’ ἂν Ἴστρον οὔτε Φᾶσιν ἂν
νίψαι καθαρμῷ τήνδε τὴν στέγην, ὅσα
κεύθει, τὰ δ’ αὐτίκ’ εἰς τὸ φῶς φανεῖ κακὰ
1230ἑκόντα κοὐκ ἄκοντα. τῶν δὲ πημονῶν
μάλιστα λυποῦσ’ αἳ φανῶσ’ αὐθαίρετοι.
Ἐξάγγελος
ὁ μὲν τάχιστος τῶν λόγων εἰπεῖν τε καὶ
1235μαθεῖν, τέθνηκε θεῖον Ἰοκάστης κάρα.
Ἐξάγγελος
αὐτὴ πρὸς αὑτῆς. τῶν δὲ πραχθέντων τὰ μὲν
ἄλγιστ’ ἄπεστιν· ἡ γὰρ ὄψις οὐ πάρα.
ὅμως δ’, ὅσον γε κἀν ἐμοὶ μνήμης ἔνι,
1240πεύσει τὰ κείνης ἀθλίας παθήματα.
ὅπως γὰρ ὀργῇ χρωμένη παρῆλθ’ ἔσω
θυρῶνος, ἵετ’ εὐθὺ πρὸς τὰ νυμφικὰ
λέχη, κόμην σπῶσ’ ἀμφιδεξίοις ἀκμαῖς.
πύλας δ’, ὅπως εἰσῆλθ’, ἐπιρράξασ’ ἔσω
1245καλεῖ τὸν ἤδη Λάϊον πάλαι νεκρόν,
μνήμην παλαιῶν σπερμάτων ἔχουσ’, ὑφ’ ὧν
θάνοι μὲν αὐτός, τὴν δὲ τίκτουσαν λίποι
τοῖς οἷσιν αὐτοῦ δύστεκνον παιδουργίαν.
γοᾶτο δ’ εὐνάς, ἔνθα δύστηνος διπλοῦς
1250ἐξ ἀνδρὸς ἄνδρα καὶ τέκν’ ἐκ τέκνων τέκοι.
χὤπως μὲν ἐκ τῶνδ’ οὐκέτ’ οἶδ’ ἀπόλλυται·
βοῶν γὰρ εἰσέπαισεν Οἰδίπους, ὑφ’ οὗ
οὐκ ἦν τὸ κείνης ἐκθεάσασθαι κακόν,
ἀλλ’ εἰς ἐκεῖνον περιπολοῦντ’ ἐλεύσσομεν.
1255φοιτᾷ γὰρ ἡμᾶς ἔγχος ἐξαιτῶν πορεῖν,
γυναῖκά τ’ οὐ γυναῖκα, μητρῴαν δ’ ὅπου
κίχοι διπλῆν ἄρουραν οὗ τε καὶ τέκνων.
λυσσῶντι δ’ αὐτῷ δαιμόνων δείκνυσί τις·
οὐδεὶς γὰρ ἀνδρῶν, οἳ παρῆμεν ἐγγύθεν.
1260δεινὸν δ’ ἀύσας ὡς ὑφηγητοῦ τινος
πύλαις διπλαῖς ἐνήλατ’, ἐκ δὲ πυθμένων
ἔκλινε κοῖλα κλῇθρα κἀμπίπτει στέγῃ.
οὗ δὴ κρεμαστὴν τὴν γυναῖκ’ ἐσείδομεν,
πλεκταῖσιν αἰώραισιν ἐμπεπλεγμένην.
1265ὁ δ’ ὡς ὁρᾷ νιν, δεινὰ βρυχηθεὶς τάλας
χαλᾷ κρεμαστὴν ἀρτάνην. ἐπεὶ δὲ γῇ
ἔκειτο τλήμων, δεινὰ δ’ ἦν τἀνθένδ’ ὁρᾶν.
ἀποσπάσας γὰρ εἱμάτων χρυσηλάτους
περόνας ἀπ’ αὐτῆς, αἷσιν ἐξεστέλλετο,
1270ἄρας ἔπαισεν ἄρθρα τῶν αὑτοῦ κύκλων,
αὐδῶν τοιαῦθ’, ὁθούνεκ’ οὐκ ὄψοιντό νιν
οὔθ’ οἷ’ ἔπασχεν οὔθ’ ὁποῖ’ ἔδρα κακά,
ἀλλ’ ἐν σκότῳ τὸ λοιπὸν οὓς μὲν οὐκ ἔδει
ὀψοίαθ’, οὓς δ’ ἔχρῃζεν οὐ γνωσοίατο.
1275τοιαῦτ’ ἐφυμνῶν πολλάκις τε κοὐχ ἅπαξ
ἤρασσ’ ἐπαίρων βλέφαρα. φοίνιαι δ’ ὁμοῦ
γλῆναι γένει’ ἔτελλον, οὐδ’ ἀνίεσαν
φόνου μυδώσας σταγόνας, ἀλλ’ ὁμοῦ μέλας
ὄμβρος χαλάζης αἱματοῦς ἐτέγγετο.
τάδ’ ἐκ δυοῖν ἔρρωγεν, οὐ μόνου κάτα,
1280ἀλλ’ ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ συμμιγῆ κακά.
ὁ πρὶν παλαιὸς δ’ ὄλβος ἦν πάροιθε μὲν
ὄλβος δικαίως· νῦν δὲ τῇδε θἠμέρᾳ
στεναγμός, ἄτη, θάνατος, αἰσχύνη, κακῶν
ὅσ’ ἐστὶ πάντων ὀνόματ’, οὐδέν ἐστ’ ἀπόν.
,
,
,
ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.JPG)
.JPG)
.jpg)
_%CF%87.%CE%BD.%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CF%82+c.n.couvelis.jpg)
