.
.ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
Πεθαινω για το δικιο μου[1957[
Μουσικη Βασιλης Τσιτσανης
στιχοι Δημητρης Γκουτης
painting animation χ.ν.κουβελης[c.n.couvelis]
[απο τα Μεγαλα Λαικα].
.
.
.
.
.
Κυριακή 28 Αυγούστου 2011
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ-Πεθαινω για το δικιο μου-Μουσικη Βασιλης Τσιτσανης-στιχοι Δημητρης Γκουτης-painting animation χ.ν.κουβελης-απο τα Μεγαλα Λαικα-ARTPOETICACOUVELIS
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
Πεθαινω για το δικιο μου[1957[
Μουσικη Βασιλης Τσιτσανης
στιχοι Δημητρης Γκουτης
painting animation χ.ν.κουβελης[c.n.couvelis]
[απο τα Μεγαλα Λαικα].
.
.
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS-[Λαικα Κειμενα]-ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
[Λαικα Κειμενα]
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΑ
ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ
.
.
.
.
.
[Λαικα Κειμενα]
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΑ
ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ
.
.
Στον δρομο γεννηθηκε το 1937 ο Μανωλης,η
μανα του εκανε καλντεριμι στη Τρουμπα,περα
δωθε στα σκοτεινα η κοπελα,της ηρθαν οι πονοι
και δυο αλλες κοπελες την πηγαν σ'ενα απομερο
την ξαπλωσαν στο δρομο και βγηκε ο Μανωλης
κλαιγοντας,οπως βγαινουν κλαιγοντας στον ψευ-
τικο ντουνια ολα τα μωρα,ηταν ομορφο μωρο το
μπαγασικο,αγνωστου πατρος στο μητρωο αρρενων,
το πηρε η μανα το μεγαλωσε κοντα τηςμεχρι δυο
χρονων,κι οταν διαγνωσθηκε φυματικη κι αφησε
τον ματαιο τουτο κοσμο,το μεγαλωσαν το παιδι κα-
ποιοι μακρινοι συγγενεις στα Ταμπουρια,φτωχοι αν-
θρωποι με τα ελαχιστα ζουσαν,το φροντισαν το παιδι
σαν δικο τους,σχολειο δεν πηγε,δυσκολα σκληρα χρο-
νια ,κατοχη,πεινα,εμφυλιος,ποιος νοιαζεται για μορ-
φωση σε τετοιες εποχες,πρωτα η επιβιωση,στα 15 του
χρονια εκεινοι οι ανθρωποι ενας-εναςχαθηκαν,τους
πηρε ο καιρος,δεν εχει σημασια πως,παει τελος,κι εμει-
νε ο Μανωλης σαν καλαμια στον καμπο,για να ζησει
εκανε διαφορες δουλειες του ποδαριου,και το λουστρα-
κι εκανε,και τον αχθοφορο εκανε στο λιμανι,μεχρι που
συναντησε στον δρομο της ζωης του 17 χρονων τον
Πωλ,τον Μεγα,με Ονομα Μεγαλο και Ακρως Σεβαστο
στη Πιατσα,το συμπαθησε το παιδι ο Πωλ ο Μεγας,
ειχε εμπειρο ματι και το τσεκαρε,παιδια δικα του δεν
ειχε,και αρχισε χωρις χρονοτριβη τα ενταντικα
φροντιστηρια στον Μανωλακη,να τον αφησει στο πο-
δι του δυνατο απογονο,''να,αυτη ειναι η τραπουλα,
ετσι τη λενε,παγιδα,δολος,εγω τη λεω εξυπναδα,
εχει 52 φυλλα,χωριζεται σε καρα,σπαθια,μπαστου-
νια,κουπες,βλεπεις τα ζωγραφισμενα ανθρωπακια;
ειναι ο Ρηγας,η Νταμα,ο Βαλες,και απο κατω αριθ-
μοι 10,9,8,...εως το 1,Ασσος λεγεται,κατανοητον;''
''ναι,Δασκαλε,κατανοητον''απαντουσε ο Μανωλης ,
''μπραβο Μανωλακη,Ασσος εισαι,τα πιανεις στον
αερα,γιατι το παν στο χαρτι ειναι η ευστροφια,την
εχεις και πιανεις πουλια στον αερα η' δεν την εχεις
και σε τυλιγουνε λαχανοντολμα οι ατσιδες,λοιπον
συνεχιζουμε,Μαθημα δευτερον,τα φυλλα ειναι σε
τετραδες,π.χ 4 Ασσοι,Ασσος κουπα,Ασσος σπαθι.
Ασσος Καρο,Ασσος Μπαστουνι,και ουτω καθεξεις
εως τον Ρηγα,κατανοητον;ετσι μπραβο κατανοητον,
και μ'αυτα τα χαρτια αλλοι ανθρωποι για να διασκε-
δασουν,αλλοι για να βρουν το μπελα τους κι αλλοι
για να τα οικονομισουν εφευραν τα χαρτια,το παιχνιδι
με τα χαρτιαΕως εδω το μαθημα.Σχολασαμε.Αυριο
επεται η συνεχεια.''
και την επομενη μερα η συνεχεια,''απο τα 52 χαρτια
κραταμε τα 32 και βγαζουμε εξω τα σκαρτα δυαρια,
τριαρια,τεσσαρια,πενταρια,εξαρια,και μενουν τα 7,8,
9,10,Βαλεδες,Νταμες,Ρηγαδες,και οι Ασσοι,το ολον
32 φυλλακαι το παιχνιδι που θα μας απασχολισει στο
εξεις ονομαζεται Ποκερ,κι εχει ως εξεις,''
κι αρχισε η διεξωδικη περιγραφη και η λεπτομερης α-
ναλυση του με παραδειγματα και με πρακτικη εξασκηση,
4 αντιπαλοι,ετσι ανακατευουμε τα χαρτια,ετσι τα μοι-
ραζουμε,ετσι πονταρουμε,ετσι μπλοφαρουμε,αυτα ει-
ναι τα κολπα, ετσι κερδιζουμε,ποτε παμε πασο,ποτε λε-
με δικαιωμα,ποτε λεμε τα ρεστα,αυτη ειναι η κεντα,
αυτη η μικρη,αυτη η μεγαλη,αυτο ειναι το χρωμα,αυτο
το χαρτι κερδιζει αυτο το χαρτι,μεγαλη σημασια εχει η
μνημη,η σειρα των χαρτιων,ποτε τραβας,και το μεγιστο
ειναι να ψυχολογεις σωστα τους αντιπαλους σου παιχτες,
και να στηνεις την καταλληλη μηχανη να τους πιασεις,
και το μεγιστοτατο ολων ειναι να μην επιτρεπεις να σε
κλεβουν ,να σε πιανουν κοροιδο,και ποτε των ποτων να
μην παιζεις με φτωχαδακια που δεν κατεχουν το υψη-
λο αθλημα και να τα γδυνεις,και του τα εξηγουσε ολα με
το νι και με το σιγμα ο Πωλ ο Μεγας κι οπως ηταν
ο Μανωλης εφυεστατος αριστευε στο μαθημα,ειδε και
ζωντανα τον Δασκαλο να παιζει και καταλαβε ποσο
πολυ μεγαλος ηταν,αλανθαστος,κι οταν ηρθε η σειρα
του να παιξει ειχε μεγαλη επιτυχια,ο Δασκαλος ηταν
πολυ υπερηφανος για τον μαθητη του και μια μερα
ανοιξε τα χαρτια του κι αφησε το πνευμα του να πε-
ταξει ησυχος και ικανοποιημενος με καρε του Ασοου
απο χερι,ο Πωλ ο Μεγας Μαιτρ του Ποκερ,κι ο Μανω-
λης στα διαφορα καρε δοξαζε το ονομα του Δασκαλου,
που απο παιδι του δρομου,ενα τιποτα,εγινε καποιος,
κι ισως ποιος ξερει,καποτε να μεινει το ονομα του,
Μανωλ ο Μεγιστος.
.
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
[Λαικα Κειμενα]
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΑ
ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ
.
.
.
.
.
[Λαικα Κειμενα]
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΑ
ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ
.
.
Στον δρομο γεννηθηκε το 1937 ο Μανωλης,η
μανα του εκανε καλντεριμι στη Τρουμπα,περα
δωθε στα σκοτεινα η κοπελα,της ηρθαν οι πονοι
και δυο αλλες κοπελες την πηγαν σ'ενα απομερο
την ξαπλωσαν στο δρομο και βγηκε ο Μανωλης
κλαιγοντας,οπως βγαινουν κλαιγοντας στον ψευ-
τικο ντουνια ολα τα μωρα,ηταν ομορφο μωρο το
μπαγασικο,αγνωστου πατρος στο μητρωο αρρενων,
το πηρε η μανα το μεγαλωσε κοντα τηςμεχρι δυο
χρονων,κι οταν διαγνωσθηκε φυματικη κι αφησε
τον ματαιο τουτο κοσμο,το μεγαλωσαν το παιδι κα-
ποιοι μακρινοι συγγενεις στα Ταμπουρια,φτωχοι αν-
θρωποι με τα ελαχιστα ζουσαν,το φροντισαν το παιδι
σαν δικο τους,σχολειο δεν πηγε,δυσκολα σκληρα χρο-
νια ,κατοχη,πεινα,εμφυλιος,ποιος νοιαζεται για μορ-
φωση σε τετοιες εποχες,πρωτα η επιβιωση,στα 15 του
χρονια εκεινοι οι ανθρωποι ενας-εναςχαθηκαν,τους
πηρε ο καιρος,δεν εχει σημασια πως,παει τελος,κι εμει-
νε ο Μανωλης σαν καλαμια στον καμπο,για να ζησει
εκανε διαφορες δουλειες του ποδαριου,και το λουστρα-
κι εκανε,και τον αχθοφορο εκανε στο λιμανι,μεχρι που
συναντησε στον δρομο της ζωης του 17 χρονων τον
Πωλ,τον Μεγα,με Ονομα Μεγαλο και Ακρως Σεβαστο
στη Πιατσα,το συμπαθησε το παιδι ο Πωλ ο Μεγας,
ειχε εμπειρο ματι και το τσεκαρε,παιδια δικα του δεν
ειχε,και αρχισε χωρις χρονοτριβη τα ενταντικα
φροντιστηρια στον Μανωλακη,να τον αφησει στο πο-
δι του δυνατο απογονο,''να,αυτη ειναι η τραπουλα,
ετσι τη λενε,παγιδα,δολος,εγω τη λεω εξυπναδα,
εχει 52 φυλλα,χωριζεται σε καρα,σπαθια,μπαστου-
νια,κουπες,βλεπεις τα ζωγραφισμενα ανθρωπακια;
ειναι ο Ρηγας,η Νταμα,ο Βαλες,και απο κατω αριθ-
μοι 10,9,8,...εως το 1,Ασσος λεγεται,κατανοητον;''
''ναι,Δασκαλε,κατανοητον''απαντουσε ο Μανωλης ,
''μπραβο Μανωλακη,Ασσος εισαι,τα πιανεις στον
αερα,γιατι το παν στο χαρτι ειναι η ευστροφια,την
εχεις και πιανεις πουλια στον αερα η' δεν την εχεις
και σε τυλιγουνε λαχανοντολμα οι ατσιδες,λοιπον
συνεχιζουμε,Μαθημα δευτερον,τα φυλλα ειναι σε
τετραδες,π.χ 4 Ασσοι,Ασσος κουπα,Ασσος σπαθι.
Ασσος Καρο,Ασσος Μπαστουνι,και ουτω καθεξεις
εως τον Ρηγα,κατανοητον;ετσι μπραβο κατανοητον,
και μ'αυτα τα χαρτια αλλοι ανθρωποι για να διασκε-
δασουν,αλλοι για να βρουν το μπελα τους κι αλλοι
για να τα οικονομισουν εφευραν τα χαρτια,το παιχνιδι
με τα χαρτιαΕως εδω το μαθημα.Σχολασαμε.Αυριο
επεται η συνεχεια.''
και την επομενη μερα η συνεχεια,''απο τα 52 χαρτια
κραταμε τα 32 και βγαζουμε εξω τα σκαρτα δυαρια,
τριαρια,τεσσαρια,πενταρια,εξαρια,και μενουν τα 7,8,
9,10,Βαλεδες,Νταμες,Ρηγαδες,και οι Ασσοι,το ολον
32 φυλλακαι το παιχνιδι που θα μας απασχολισει στο
εξεις ονομαζεται Ποκερ,κι εχει ως εξεις,''
κι αρχισε η διεξωδικη περιγραφη και η λεπτομερης α-
ναλυση του με παραδειγματα και με πρακτικη εξασκηση,
4 αντιπαλοι,ετσι ανακατευουμε τα χαρτια,ετσι τα μοι-
ραζουμε,ετσι πονταρουμε,ετσι μπλοφαρουμε,αυτα ει-
ναι τα κολπα, ετσι κερδιζουμε,ποτε παμε πασο,ποτε λε-
με δικαιωμα,ποτε λεμε τα ρεστα,αυτη ειναι η κεντα,
αυτη η μικρη,αυτη η μεγαλη,αυτο ειναι το χρωμα,αυτο
το χαρτι κερδιζει αυτο το χαρτι,μεγαλη σημασια εχει η
μνημη,η σειρα των χαρτιων,ποτε τραβας,και το μεγιστο
ειναι να ψυχολογεις σωστα τους αντιπαλους σου παιχτες,
και να στηνεις την καταλληλη μηχανη να τους πιασεις,
και το μεγιστοτατο ολων ειναι να μην επιτρεπεις να σε
κλεβουν ,να σε πιανουν κοροιδο,και ποτε των ποτων να
μην παιζεις με φτωχαδακια που δεν κατεχουν το υψη-
λο αθλημα και να τα γδυνεις,και του τα εξηγουσε ολα με
το νι και με το σιγμα ο Πωλ ο Μεγας κι οπως ηταν
ο Μανωλης εφυεστατος αριστευε στο μαθημα,ειδε και
ζωντανα τον Δασκαλο να παιζει και καταλαβε ποσο
πολυ μεγαλος ηταν,αλανθαστος,κι οταν ηρθε η σειρα
του να παιξει ειχε μεγαλη επιτυχια,ο Δασκαλος ηταν
πολυ υπερηφανος για τον μαθητη του και μια μερα
ανοιξε τα χαρτια του κι αφησε το πνευμα του να πε-
ταξει ησυχος και ικανοποιημενος με καρε του Ασοου
απο χερι,ο Πωλ ο Μεγας Μαιτρ του Ποκερ,κι ο Μανω-
λης στα διαφορα καρε δοξαζε το ονομα του Δασκαλου,
που απο παιδι του δρομου,ενα τιποτα,εγινε καποιος,
κι ισως ποιος ξερει,καποτε να μεινει το ονομα του,
Μανωλ ο Μεγιστος.
.
.
.
Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011
PAINTINGS-4-ECOLOGICAL IMPRESSIONS-C.N.COUVELIS
.
.
PAINTINGS
4 ECOLOGICAL IMPRESSIONS
C.N.COUVELIS
.
.
.
Ecological Impression I
Ecological Impression II
oak's-βελανιδι[Aristotles's Oak]ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ[Entelechy]
Summer's Color Forms.
PAINTINGS
4 ECOLOGICAL IMPRESSIONS
C.N.COUVELIS
.
.
.
.
.
.
ΜΑΧΑΙΡΑ-ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-ΣΥΚΟΜΑΙΔΕΣ-ΓΛΥΚΟ-Συνταγη Γλυκου Συκομαιδες-[απο τη Μαχαιρα Ξηρομερου]-χ.ν.κουβελης
.
.
.
.
ΜΑΧΑΙΡΑ-ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
.
ΣΥΚΟΜΑΙΔΕΣ ΓΛΥΚΟ
.
.
Συνταγη Γλυκου Συκομαιδες
[απο τη Μαχαιρα Ξηρομερου]
χ.ν.κουβελης
.
.
Συκομαιδα,ετυμολογια της λεξης απο το συκο
και μαζα[σαρκα]
.
Υλικα:
Συκα εποχης ξεραμενα λιασμενα στον
ηλιο.
Μουστος[γλευκος,ο χυμος των σταφυλιων]
Ψημενα αμυγδαλα
Σταχτι ξυλου
.
Εκτελεση Συνταγης:.
Μαζευουμε φρεσκα συκα τον Αυγουστο
διαφορες ποικιλιες[ασπρα,μαυρα,λιβανα]
τα ανοιγουμε και τα τοποθετουμε σε ταψι.
Τα σκεπαζουμε καλα με τουλι και τ'αφηνουμε
στον ηλιο να λιαστουν να ξεραθουν.Οταν
ξεραθουν τα κοβουμε μικρα κομματια.
Σε μια κατσαρολα ριχνουμε τον μουστο ανα-
λογα με την ποσοτητα των συκων και κρεμαμε
μεσα μια μικρη σακουλα με σταχτη ξυλου.
Βαζουμε την κατσαρολα στη φωτια να παρει
μια-δυο βρασεις.Επειτα ριχνουμε τα συκα.
Ανακατευουμε με μια κουταλα μεχρι να δεσει
το γλυκο.Το αφηνουμε να κρυωσει και ριχνου-
με τα ψημενα αμυγδαλα,κομενα στα δυο.
Ανακατευουμε να πανε τα αμυγδαλα παντου.
Το γλυκο ειναι ετοιμο.
Επειτα βαζουμε το γλυκο συκομαιδες σε γυαλι-
να δοχεια.Το διατηρουμε σε δροσερο μερος
η' και στο ψυγειο.Το τρωμε σκετο με το κουτα-
λακι η' το βαζουμε πανω σε φετα ψωμι και το
απλωνουμε.
.
Οι Συκομαιδες ειναι ενα υγιεινο Παραδοσια-
κο γλυκο[δεν γινεται με ζαχαρι]και ειναι γευ-
στικοτατο.
.
Στο χωριο Μαχαιρα το εφτιαχναν στα σπιτια
οι γυναικες στο τελος Αυγουστου- αρχες Σεπτεμ-
βριου απο τα παλια χρονια,μαζι με το πετιμεζι[απο
τον μουστο].Υπηρχαν πολλα συκα και αμπελια
με πολλα σταφυλια και εβγαζαν αφθονο γλυκο
μουστο[που οταν ζυμωνονταν γινονταν καλο
κρασι ]
.
.
.
.
.
.
ΜΑΧΑΙΡΑ-ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
.
ΣΥΚΟΜΑΙΔΕΣ ΓΛΥΚΟ
.
.
Συνταγη Γλυκου Συκομαιδες
[απο τη Μαχαιρα Ξηρομερου]
χ.ν.κουβελης
.
.
Συκομαιδα,ετυμολογια της λεξης απο το συκο
και μαζα[σαρκα]
.
Υλικα:
Συκα εποχης ξεραμενα λιασμενα στον
ηλιο.
Μουστος[γλευκος,ο χυμος των σταφυλιων]
Ψημενα αμυγδαλα
Σταχτι ξυλου
.
Εκτελεση Συνταγης:.
Μαζευουμε φρεσκα συκα τον Αυγουστο
διαφορες ποικιλιες[ασπρα,μαυρα,λιβανα]
τα ανοιγουμε και τα τοποθετουμε σε ταψι.
Τα σκεπαζουμε καλα με τουλι και τ'αφηνουμε
στον ηλιο να λιαστουν να ξεραθουν.Οταν
ξεραθουν τα κοβουμε μικρα κομματια.
Σε μια κατσαρολα ριχνουμε τον μουστο ανα-
λογα με την ποσοτητα των συκων και κρεμαμε
μεσα μια μικρη σακουλα με σταχτη ξυλου.
Βαζουμε την κατσαρολα στη φωτια να παρει
μια-δυο βρασεις.Επειτα ριχνουμε τα συκα.
Ανακατευουμε με μια κουταλα μεχρι να δεσει
το γλυκο.Το αφηνουμε να κρυωσει και ριχνου-
με τα ψημενα αμυγδαλα,κομενα στα δυο.
Ανακατευουμε να πανε τα αμυγδαλα παντου.
Το γλυκο ειναι ετοιμο.
Επειτα βαζουμε το γλυκο συκομαιδες σε γυαλι-
να δοχεια.Το διατηρουμε σε δροσερο μερος
η' και στο ψυγειο.Το τρωμε σκετο με το κουτα-
λακι η' το βαζουμε πανω σε φετα ψωμι και το
απλωνουμε.
.
Οι Συκομαιδες ειναι ενα υγιεινο Παραδοσια-
κο γλυκο[δεν γινεται με ζαχαρι]και ειναι γευ-
στικοτατο.
.
Στο χωριο Μαχαιρα το εφτιαχναν στα σπιτια
οι γυναικες στο τελος Αυγουστου- αρχες Σεπτεμ-
βριου απο τα παλια χρονια,μαζι με το πετιμεζι[απο
τον μουστο].Υπηρχαν πολλα συκα και αμπελια
με πολλα σταφυλια και εβγαζαν αφθονο γλυκο
μουστο[που οταν ζυμωνονταν γινονταν καλο
κρασι ]
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS-ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
.
.
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
Το κειμενο γραφτηκε αφιλοκερδωςπριν 6 χρονια
κατα παραγγελια μιας μαθητριας της β' γυμνασιου,
της Σπυριδουλας Κ,για να την βοηθησει σε μια
εργασια του σχολειου της με το ιδιο θεμα:
Οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ.
.
Πρεπει να βοηθουμε τα παιδια οταν μας το ζητουν.
Να μην ειμαστε εγωιστες.Ο Αινσταιν ελυνε ο ιδιος
τις απλες ασκησεις Αριθμητικης που του εστελναν
μικροι μαθητες του δημοτικου.Οπως:''ο χ. ειχε 100
σεντς και αγορασε 2 τετραδια με 8 σεντς το ενα και
3 μολυβια με 3 σεντς το ενα.Ποσα χρηματα του εμει-
ναν;''
Απαντηση :απο τον θειο Αλβερτο
100-[2χ8+3χ3]=100-[16+9]=100-25=75
[απλη απαντηση,αλλα η διαφορα ειναι στην
Εισαγωγη στην Αλγεβρα και στην Μαθηματικη
Λογικη]
.
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
Η εξελιξη σε διαφορους τομεις,της οικονομιας,
της τεχνολογιας,της πολιτικης εφερε μεγαλες
ανακαταταξεις στη ζωη των ανθρωπων.Το
καινουργιο αφηνε πισω του το παλιο.Τα ανθρω-
πινα και κοινωνικα πραγματα δεν ειναι πια τα
ιδια.Οι Ιδεες αλλαζουν οπως και οι ανθρωποι
μαζι τους.Νεα περιεχομενα σε νεες φορμες.
Η παραδοση υποχωρει μπροστα στην νεωτερι-
κοτητα.
Ετσι η βιομηχανικη και η τεχνολογικη επαναστα-
ση διογκωσε την οικονομικη σημασια των αστι-
κων μορφωματων των πολεων.Ο παραδοσιακος
ρολος της υπαιθρου υποβαθμιστηκε.Τα εργο-
στασια για να λειτουργισουν χρειαζονται εργατι-
κα χερια και τα αντλησαν απ'τα χωρια.Οι νεοι
φευγουν απ'τις παναρχαιες εστιες τους.Η επο-
χη χαραχτηριζεται απο την αστυφιλια,νεο-ελλη-
νικο ορο που δηλωνει την φιλια για το αστυ/
πολη.
Η αστυφιλια μπορει να θεωρηθει σαν παθολο-
γικη αρρωστεια της κοινωνιας.Αιμμοραγουν τα
χωρια απο ζωτικες δυναμεις και τις απορροφα
η πολη.Η ζωη στα χωρια μαραζωνει.Οι πολεις
γεμιζουν καπνους και θορυβο αυτοκινητων.
Τα χωρια φθινουν.Η παραδοσιακη κοινωνια,με
κυτταρο την οικογενεια,δεχεται ισχυρο πληγμα.
Οι νεοι εφυγαν,εμειναν οι γεροι.Κι οσοι εμειναν
εχουν το μυαλο τους στην φυγη.Η πολη εχει
εξελιχθει σε μαγισσα,εκει τα λαμπερα φωτα,η
καλοπεραση,η διασκεδαση.Στο χωριο το σκο-
ταδι,η βαρβαροτητα,η καθυστερηση.
Αφου δεν γινονται οικογενειες,τα σχολεια κλει-
νουν.Αφου δεν συμφερει οικονομικα δεν γινον-
ται εργα.Τα αγροτικα προιοντα δεν βρισκουν
αγορες,το εισοδημα συρρικνωνεται.
Τα χωρια απο ζωντανοι οργανισμοι καταντουν
νεκρωμενοι.Αλλαζει ριζικα η κοινωνικη και αν-
θρωπολογικη μορφη τους.Αν δεν εξαφανιζον-
ται γινονται γραφικα στη τουριστικη ατραξιον.
Η πολιτιστικη κληρονομια τους γινεται φολκ-
λορ.Το δημοτικο τραγουδι δεχεται την επιθεση
του αστικου τραγουδιου και χανει την πηγαια
εκφραστικοτητα και την αθωοτητα του.Το ενδυ-
μα εμποτιζεται την αδιαφορια της μοδας.Η τη-
λεοραση εισβαλει με την αστικη υπεροψια της
στα αγροτικα σπιτια και τα ακτινοβολει με κα-
κεκτυπα ανθρωπινης συμπεριφορας.Τα χωρια
μας ενσωματωνουν στοιχεια της πολης και
ειναι εκτρωματα αστικα.
Χωρια ονομαστα στα περασμενα χρονια ερη-
μωθηκαν,το χειμωνα κατοικουνται απο λιγο-
στους γερους,το καλοκαιρι γεμιζουν απο αστους
εκδρομεις.Οι απογονοι της αστυφιλιας γυρισαν
να καταστρεψουν οτι αφησαν πισω τους.Τη γλωσ-
σα καθαρισμενη και εξευγενισμενη,τα χωραφια
τα χωρησαν σε οικοπεδα να υψωσουν τις βιλες
της ματαιοδοξιας τους.Τα παντα στα χωρια εχα-
σαν την υποσταση τους και πηραν χρηματιστη-
ριακη αξια.
Εκει που ζουσαν αιωνες ανθρωποι,που μεγα-
λωσαν,παντρευτηκαν,γεννησαν παιδια και δου-
λεψαν,εκει που γλεντησαν και αγαπησαν αλλους
ανθρωπους,εκει που φυτεψαν δεντρα,εκει που
ακουσαν το κελαηδισμα των πουλιων,εκει ση-
μερα δεν μπορει κανεις να ζησει.Οι ανθρωποι
μοναχικοι,στερημενοι συντροφιας.Οι ανθρωποι
ανημποροι στην αρρωστεια.Δεν συμφερουν νο-
σοκομεια στην υπαιθρο.Οι γεροι,αφου δουλεψαν
σκληρα για χρονια στη γη,τωρα ειναι στοιβαγμε-
νοι μπροστα στην τηλεοραση, στηλωμενοι στα
τηλεφωνα να επικοινωνησουν με τα παιδια τους
στην πολη.Οι εξοριστοι η' οι δεσμωτες της αστυ-
φιλιας,ταπεινωμενοι και καταφρονεμενοι.Τα χω-
ρια,δεν ειναι υπερβολη να παραβληθουν με τα
στρατοπεδα συγκεντρωσης ,η' τα γκετο ,η' με
τοπους εξορισμου,η' με νεκροταφεια,σκληροτερα.
Κι αυτο γιατι οι ανθρωποι λειπουν,η αστυφιλια
τους απηγαγε.Γεμισε τις πολυκατοικιες με σκιες
ανθρωπων,περιορισε τους ανοιχτους οριζοντες,
και αντικατεστησε την φυσικη οραση με την εικο-
νικη πραγματικοτητα της οθονης.
Οι αστοι γυρισαν στα χωρια κατακτητες,ισοπε-
δωτες.Να καταργηθει η γλωσσα,η αγροτικη φυ-
ση να μεταλλαχθει σε τοπιο,τα ηθη και τα εθιμα
σε τουριστικη ατραξιον,τα αγροτικα σπιτια σε
προθαλαμους αχρωμης αστικοτητας,η κοινω-
νικη ζωη σε θεαμα,το καφενειο σε χωρο-θεατρι-
κο με πρωταγωνιστη την συσκευη της τηλεορα-
σης,τα πανηγυρια σε εμπορικες επιχειρησεις με
τους σταρς να κατεβαινουν στα χωρια να τα φω-
τισουν.
Υπακουοντας στα κελευσματα της αστυφιλιας
προδωσαμε την ψυχη μας στα χωρια.Δεν θα
υπηρχε αντιρρηση αν φτιαχναμε πολεις ανθρω-
πινες.Καθε αλλο καναμε.Πολυ ανθρωπινη μονα-
ξια,αχρωμα πληθη,χρηστικα αντικειμενα,οικο-
νομικους αριθμους,ανωνυμα προσωπεια.
Η αστυφιλια ερημωσε τα χωρια απο ανθρω-
πους,και απο πραγματα στο μετρο τον ανθρω-
που και τα γεμισε με αστικα σκουπιδια:ταμπε-
λες παντου,κεραιες,αυτοκινητα επιδειξης,πλη-
θωρισμο κινητων τηλεφωνων,τηλεοπτικες
εινονες.Τους αφαιρεσε τα παιδια,τα σχολεια,
τους γονεις απ'τα παιδια,τους γεωργους απ'τη
γη,τους ανθρωπους απ'τα ζωα και τα φυτα.
Φαντασθητε μια κολαση.Χωρις το γελιο των
παιδιων και τις φωνες των ανθρωπων στα χω-
ραφια,στις δουλειες με τα ζωα.Ειμαστε κατα-
δικασμενοι να αναπνεουμε την αστικη ατμο-
σφαιρα παντου.Ακομα κι εκει που καποτε
ηταν τα χωρια,μ'ολη τη σημασια της λεξης.
Τα χωρια μας πριν την αστυφιλια.Εμεις,μετα
την αστυφιλια,σε γραφικα χωρια εγκλωβισμε-
νοι,με χαμενη την αθωοτητα και την αγνοτητα
των φυσικων ανθρωπων.
Πρεπει να αντιδρασουμε δυναμικα και με σχε-
διο να ξεφυγουμε απο τα δεινα που μας κλη-
ροδοτησε η αστυφιλια.Δεινα που αναπαρα-
γονται σαν τα κεφαλια της Λερναιας Υδρας.Ας
μην γελιομαστε η αστυφιλια δεν περασε,δεν
ειναι κατι που ανηκει στο παρελθον.κι απλως
να γιατρεψουμε τα τραυματα απ'αυτην.Δυστυ-
χως σημερα διατρεχουμε κινδυνο εκτος απο
την νεο-αστυφιλια,το τερας ζηταει να τραφει
κι αλλο,αλλα και απο την ολοκληρωτικη επιθε-
ση της πολης να αφομοιωσει το καθετι στην
υποκουλτουρα της και να το υποταξει.
Ας αγρυπνουμε οι καιροι ου μενετοι.
.
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
.
.
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
Το κειμενο γραφτηκε αφιλοκερδωςπριν 6 χρονια
κατα παραγγελια μιας μαθητριας της β' γυμνασιου,
της Σπυριδουλας Κ,για να την βοηθησει σε μια
εργασια του σχολειου της με το ιδιο θεμα:
Οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ.
.
Πρεπει να βοηθουμε τα παιδια οταν μας το ζητουν.
Να μην ειμαστε εγωιστες.Ο Αινσταιν ελυνε ο ιδιος
τις απλες ασκησεις Αριθμητικης που του εστελναν
μικροι μαθητες του δημοτικου.Οπως:''ο χ. ειχε 100
σεντς και αγορασε 2 τετραδια με 8 σεντς το ενα και
3 μολυβια με 3 σεντς το ενα.Ποσα χρηματα του εμει-
ναν;''
Απαντηση :απο τον θειο Αλβερτο
100-[2χ8+3χ3]=100-[16+9]=100-25=75
[απλη απαντηση,αλλα η διαφορα ειναι στην
Εισαγωγη στην Αλγεβρα και στην Μαθηματικη
Λογικη]
.
.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
.
.
Η εξελιξη σε διαφορους τομεις,της οικονομιας,
της τεχνολογιας,της πολιτικης εφερε μεγαλες
ανακαταταξεις στη ζωη των ανθρωπων.Το
καινουργιο αφηνε πισω του το παλιο.Τα ανθρω-
πινα και κοινωνικα πραγματα δεν ειναι πια τα
ιδια.Οι Ιδεες αλλαζουν οπως και οι ανθρωποι
μαζι τους.Νεα περιεχομενα σε νεες φορμες.
Η παραδοση υποχωρει μπροστα στην νεωτερι-
κοτητα.
Ετσι η βιομηχανικη και η τεχνολογικη επαναστα-
ση διογκωσε την οικονομικη σημασια των αστι-
κων μορφωματων των πολεων.Ο παραδοσιακος
ρολος της υπαιθρου υποβαθμιστηκε.Τα εργο-
στασια για να λειτουργισουν χρειαζονται εργατι-
κα χερια και τα αντλησαν απ'τα χωρια.Οι νεοι
φευγουν απ'τις παναρχαιες εστιες τους.Η επο-
χη χαραχτηριζεται απο την αστυφιλια,νεο-ελλη-
νικο ορο που δηλωνει την φιλια για το αστυ/
πολη.
Η αστυφιλια μπορει να θεωρηθει σαν παθολο-
γικη αρρωστεια της κοινωνιας.Αιμμοραγουν τα
χωρια απο ζωτικες δυναμεις και τις απορροφα
η πολη.Η ζωη στα χωρια μαραζωνει.Οι πολεις
γεμιζουν καπνους και θορυβο αυτοκινητων.
Τα χωρια φθινουν.Η παραδοσιακη κοινωνια,με
κυτταρο την οικογενεια,δεχεται ισχυρο πληγμα.
Οι νεοι εφυγαν,εμειναν οι γεροι.Κι οσοι εμειναν
εχουν το μυαλο τους στην φυγη.Η πολη εχει
εξελιχθει σε μαγισσα,εκει τα λαμπερα φωτα,η
καλοπεραση,η διασκεδαση.Στο χωριο το σκο-
ταδι,η βαρβαροτητα,η καθυστερηση.
Αφου δεν γινονται οικογενειες,τα σχολεια κλει-
νουν.Αφου δεν συμφερει οικονομικα δεν γινον-
ται εργα.Τα αγροτικα προιοντα δεν βρισκουν
αγορες,το εισοδημα συρρικνωνεται.
Τα χωρια απο ζωντανοι οργανισμοι καταντουν
νεκρωμενοι.Αλλαζει ριζικα η κοινωνικη και αν-
θρωπολογικη μορφη τους.Αν δεν εξαφανιζον-
ται γινονται γραφικα στη τουριστικη ατραξιον.
Η πολιτιστικη κληρονομια τους γινεται φολκ-
λορ.Το δημοτικο τραγουδι δεχεται την επιθεση
του αστικου τραγουδιου και χανει την πηγαια
εκφραστικοτητα και την αθωοτητα του.Το ενδυ-
μα εμποτιζεται την αδιαφορια της μοδας.Η τη-
λεοραση εισβαλει με την αστικη υπεροψια της
στα αγροτικα σπιτια και τα ακτινοβολει με κα-
κεκτυπα ανθρωπινης συμπεριφορας.Τα χωρια
μας ενσωματωνουν στοιχεια της πολης και
ειναι εκτρωματα αστικα.
Χωρια ονομαστα στα περασμενα χρονια ερη-
μωθηκαν,το χειμωνα κατοικουνται απο λιγο-
στους γερους,το καλοκαιρι γεμιζουν απο αστους
εκδρομεις.Οι απογονοι της αστυφιλιας γυρισαν
να καταστρεψουν οτι αφησαν πισω τους.Τη γλωσ-
σα καθαρισμενη και εξευγενισμενη,τα χωραφια
τα χωρησαν σε οικοπεδα να υψωσουν τις βιλες
της ματαιοδοξιας τους.Τα παντα στα χωρια εχα-
σαν την υποσταση τους και πηραν χρηματιστη-
ριακη αξια.
Εκει που ζουσαν αιωνες ανθρωποι,που μεγα-
λωσαν,παντρευτηκαν,γεννησαν παιδια και δου-
λεψαν,εκει που γλεντησαν και αγαπησαν αλλους
ανθρωπους,εκει που φυτεψαν δεντρα,εκει που
ακουσαν το κελαηδισμα των πουλιων,εκει ση-
μερα δεν μπορει κανεις να ζησει.Οι ανθρωποι
μοναχικοι,στερημενοι συντροφιας.Οι ανθρωποι
ανημποροι στην αρρωστεια.Δεν συμφερουν νο-
σοκομεια στην υπαιθρο.Οι γεροι,αφου δουλεψαν
σκληρα για χρονια στη γη,τωρα ειναι στοιβαγμε-
νοι μπροστα στην τηλεοραση, στηλωμενοι στα
τηλεφωνα να επικοινωνησουν με τα παιδια τους
στην πολη.Οι εξοριστοι η' οι δεσμωτες της αστυ-
φιλιας,ταπεινωμενοι και καταφρονεμενοι.Τα χω-
ρια,δεν ειναι υπερβολη να παραβληθουν με τα
στρατοπεδα συγκεντρωσης ,η' τα γκετο ,η' με
τοπους εξορισμου,η' με νεκροταφεια,σκληροτερα.
Κι αυτο γιατι οι ανθρωποι λειπουν,η αστυφιλια
τους απηγαγε.Γεμισε τις πολυκατοικιες με σκιες
ανθρωπων,περιορισε τους ανοιχτους οριζοντες,
και αντικατεστησε την φυσικη οραση με την εικο-
νικη πραγματικοτητα της οθονης.
Οι αστοι γυρισαν στα χωρια κατακτητες,ισοπε-
δωτες.Να καταργηθει η γλωσσα,η αγροτικη φυ-
ση να μεταλλαχθει σε τοπιο,τα ηθη και τα εθιμα
σε τουριστικη ατραξιον,τα αγροτικα σπιτια σε
προθαλαμους αχρωμης αστικοτητας,η κοινω-
νικη ζωη σε θεαμα,το καφενειο σε χωρο-θεατρι-
κο με πρωταγωνιστη την συσκευη της τηλεορα-
σης,τα πανηγυρια σε εμπορικες επιχειρησεις με
τους σταρς να κατεβαινουν στα χωρια να τα φω-
τισουν.
Υπακουοντας στα κελευσματα της αστυφιλιας
προδωσαμε την ψυχη μας στα χωρια.Δεν θα
υπηρχε αντιρρηση αν φτιαχναμε πολεις ανθρω-
πινες.Καθε αλλο καναμε.Πολυ ανθρωπινη μονα-
ξια,αχρωμα πληθη,χρηστικα αντικειμενα,οικο-
νομικους αριθμους,ανωνυμα προσωπεια.
Η αστυφιλια ερημωσε τα χωρια απο ανθρω-
πους,και απο πραγματα στο μετρο τον ανθρω-
που και τα γεμισε με αστικα σκουπιδια:ταμπε-
λες παντου,κεραιες,αυτοκινητα επιδειξης,πλη-
θωρισμο κινητων τηλεφωνων,τηλεοπτικες
εινονες.Τους αφαιρεσε τα παιδια,τα σχολεια,
τους γονεις απ'τα παιδια,τους γεωργους απ'τη
γη,τους ανθρωπους απ'τα ζωα και τα φυτα.
Φαντασθητε μια κολαση.Χωρις το γελιο των
παιδιων και τις φωνες των ανθρωπων στα χω-
ραφια,στις δουλειες με τα ζωα.Ειμαστε κατα-
δικασμενοι να αναπνεουμε την αστικη ατμο-
σφαιρα παντου.Ακομα κι εκει που καποτε
ηταν τα χωρια,μ'ολη τη σημασια της λεξης.
Τα χωρια μας πριν την αστυφιλια.Εμεις,μετα
την αστυφιλια,σε γραφικα χωρια εγκλωβισμε-
νοι,με χαμενη την αθωοτητα και την αγνοτητα
των φυσικων ανθρωπων.
Πρεπει να αντιδρασουμε δυναμικα και με σχε-
διο να ξεφυγουμε απο τα δεινα που μας κλη-
ροδοτησε η αστυφιλια.Δεινα που αναπαρα-
γονται σαν τα κεφαλια της Λερναιας Υδρας.Ας
μην γελιομαστε η αστυφιλια δεν περασε,δεν
ειναι κατι που ανηκει στο παρελθον.κι απλως
να γιατρεψουμε τα τραυματα απ'αυτην.Δυστυ-
χως σημερα διατρεχουμε κινδυνο εκτος απο
την νεο-αστυφιλια,το τερας ζηταει να τραφει
κι αλλο,αλλα και απο την ολοκληρωτικη επιθε-
ση της πολης να αφομοιωσει το καθετι στην
υποκουλτουρα της και να το υποταξει.
Ας αγρυπνουμε οι καιροι ου μενετοι.
.
.
.
Τρίτη 23 Αυγούστου 2011
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-FAIRY TALES-GREEK FAIRY TALES - MARCHEN- ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-C.N.COUVELIS[Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ]-Η ΑΓΕΝΝΗΤΗ
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-FAIRY TALES
GREEK FAIRY TALES - MARCHEN-
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-C.N.COUVELIS[Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ]
.
Η ΑΓΕΝΝΗΤΗ
.
.
.
.
.
Η ΑΓΕΝΝΗΤΗ
[Παραμυθι]
.
''Ανδρα μοι ενεπε...''
Ομηρος
.
''Ειναι παιδια πολλων ανθρωπων
τα λογια μας''
Γ.Σ.Σεφερης
.
.
Μια φορα κι ενα καιρο ηταν ενα βασιλοπουλο,
κι ειχε χτισει μια βρυσουλα να τρεχει μελι και
γαλα.Να'ρχονται οι κοπελλες της χωρας να γε-
μιζουν τα δοχεια τους μελι και γαλα.Να δει ηθε-
λε ποια απ'αυτες θα του αρεσε περισσοτερο να
την ζητησει να παντρευτει.
Πρωτη ηρθε μια γρια να γεμισει μελι και γαλα.
Γεμισε οσα δοχεια ειχε στο σπιτι της.Γεμιζε και
γεμιζε και τελειωμο δεν ειχε.
Μεχρι κι αυγοτσουφλα γεμιζε με μελι και γαλα.
Το βασιλοπουλο ηταν κρυμενο εκει κοντα και
τα'βλεπε ολα.
Η γρια συνεχεια γεμιζε αυγοτσουφλα με μελι και
γαλα.
Τοτε για να γελασει μαζι της το βασιλοπουλο της
εριξε πετρουλα στ'αυγοτσουφλα και τα'σπασε.
Η γρια τοτε θυμωσε πολυ και κακισε περισοτερο
και στο θυμο της πανω τον καταραστηκε:
''Να παντρευτεις τοτε μονο αν βρεις την Αγεννητη!''
Το βασιλοπουλο ακουσε την καταρα και τρομαξε
πολυ.
Στην βρυσουλα ερχονταν παρεες οι κοπελλες της
χωρας να γεμισουν μελι και γαλα.Εκεινος τις κοι-
τουσε κρυμενος,μα καμια κοπελλα δεν του αρεσε.
Σκεφτηκε,πως εκεινη η γρια του εκανε μαγια και
του φαινονται ολες ασχημες.
Μερα τη μερα,βδομαδα τη βδομαδα,μηνα το μηνα
ελιωνε απ'τον καημο του.
Τον εβλεπε η μανα του και βαθεια στεναχωριονταν.
Μια μερα τον ρωτησε:
''Τοσο πολυ καιρο τι σου τρωει τα σωθηκα και τι
σου βασανιζει το μυαλο;''
Το βασιλοπουλο τα ειπε ολα στη μανα του,της
ειπε για τη γρια και την καταρα της:Τοτε μονο
θα παντρευτει αν βρει την Αγεννητη!
Κι η μανα του του ειπε:
''Ποιος ξερει,γιε μου,που ειναι η Αγεννητη;Αν στον
κοσμο καπου ειναι και ζει αυτο μονο ο Ηλιος το
γνωριζει.Αυτος απο χαμηλα ανεβαινει ψηλα και
χαμηλωνει κι ολα κοντινα και μακρυνα,κρυφα και
φανερα τα βλεπει.Παρε το δρομο κατα που δυει
ο Ηλιος.Εκει θα τον συναντησεις και παρακαλα τον.
Να σου μαρτυρησει που ειναι η Αγεννητη,να την
παντρευτεις.''
Γρηγορα ετοιμασθηκε το βασιλοπουλο και τ'αλλο
πρωι πριν ξημερωσει κινησε κατ'εκει που δουσε
ο Ηλιος.
Πηγαινε,πηγαινε και πηγαινε.
Διαβηκε πυκνα δαση,περασε ψηλα βουνα και διε-
σχισε ορμητικα ποταμια,κι αλλα δαση κι αλλα
βουνα κι αλλα ποταμια απ'την αρχη.
Και το μεσημερι μιας μερας εφτασε σ'ενα ποταμι.
Στις οχθες του ποταμου ηταν φυτρωμενα πολλα
ψηλα δεντρα σκιερα και σ'ενα πλατυ ισκιο αρνο-
βοσκος ησυχαζε αποκοιμισμενος.
Οταν το βασιλοπουλο πλησιασε,γαυγισαν τα σκυλια
και ορμησαν πανω του και θα τον κατασπαραζαν
αν δεν ξυπνουσε ο αρνοβοσκος και δεν πετιονταν
πανω και με δυνατες φωνες δεν τα φωναζε.Τοτε
αυτα σαν ακουσαν τη φωνη του αφεντη τους σωπα-
σαν και καθησαν κατω ησυχα.
Ο βοσκος ηταν γερος ανθρωπος,με τα γενια του
ασπρα,ψηλος ομως και δυνατος στο κορμι.
''Καλη σου μερα,παππουλακη!''
''Καλη σου μερα και σενα,παλλικαρακη!''του
ανταπαντησε ο γερος κι αμεσως τον ρωτησε:
''Τι ειν'αυτο που σ'εφερε σε τουτα εδω τα μερη;
Εδω σπανια φτανουν ταξιδιωτες.''
Το βασιλοπουλο του διηγηθηκε την ιστορια του,
απο την αρχη ως το τελος.Πως παει να βρει τον
Ηλιο να τον ρωτησει για την Αγεννητη.
Κι εκεινος του ειπε:
''Πρωτα να περασεις απο το στενωμα τον ποτα-
μο κι επειτα εκεινο τον λοφο να σκαρφαλωσεις.
Πισω απο τον λοφο κατω απλωνεται μεγαλη πε-
διαδα,στο μεσο της πεδιαδας ακριβως ειναι κηπος
και μεσα στον κηπο ειναι το παλατι του Ηλιου.Σπα-
νια παταει εκει ανθρωπου ποδι.Τραβα εκει κι οτι
ο θεος σ'ορισε ας γινει.''
''Ο θεος να σου δινει υγεια,παππουλη,κι ησυχα γε-
ραματα.''τον ευχαριστησε το βασιλοπουλο κι εφυ-
γε.
Περασε πρωτα το ποταμι απ'το στενωμα,κι ανεβηκε
επειτα τον λοφο.
Ο Ηλιος σε λιγο θα δουσε.
Το βασιλοπουλο εφτασε στην κορυφη του λοφου.Κα-
τω χαμηλα ως περα μακρια απλωνονταν μεγαλη πε-
διαδα και στο κεντρο ακριβως ηταν καταπρασινος
κηπος και στον κηπο μεσα ολολευκο μαρμαρινο
ανακτορο,οπως του το'πε ο γερος αρνοβοσκος.
Κατηφορισε το λοφο κι εφτασε στον κηπο και
στις πορτες του Ηλιου.
Χτυπησε την πορτα τρεις φορες,κι η πορτα ανοιξε
και στο ανοιγμα εμφανισθηκε μια μεγαλη ψηλη γυ-
ναικα.
''Καλημερα,Κυρα-Μανα του Ηλιου.''
''Καλημερα,γιε μου''του απαντησε,''εδω περα σ'αυτα
τα μερη,ξενε,ανθρωπος δεν περπατει και ταξιδιωτης
δεν φτανει.Μα σαν μ'αποκαλεσες Μανα του Ηλιου
ελα μπες μεσα στο σπιτι,και πες μου για ποιο λογο
ως εδω μακρια εφτασες,γρηγορα πριν να γυρισει ο
Ηλιος.''
Μπροστα πηγαινοντας αυτη και πισω ακολουθων-
τας το βασιλοπουλο μπηκαν μεσα στο ανακτορο.
Η μεγαλη και ψηλη σαλα του ελαμπε σαν τη φω-
τια κι αστραφτε σαν το χρυσαφι.
Σταθηκε .Γυρισε και του ειπε:
''Θα'σαι πολυ κουρασμενος,γιε μου,απ'το ταξιδι κι
ο ηλιος θα σ'εχει καψει.Καθησε,αναπαυσου και μου
τα ανιστορεις ολα με τη σειρα στην ωρα τους.
Κι ολα με τη σειρα της τα διηγηθηκε,απο το χτι-
σιμο της βρυσουλας ως εδω τωρα που ειναι,πως
εφτασε στο ανακτορο του Ηλιου,και πως ηρθε να
ρωτησει τον Ηλιο που απο τα χαμηλα ανεβαινει
ψηλα και χαμηλωνει κι ολα τα βλεπει κοντινα και
μακρυνα κρυφα και φανερα,αν ειδε την Αγεννητη
να του πει και που' ναι να τη βρει και να την παν-
τρευτει.
Τ'ακουσε ολα με προσοχη η Μανα του Ηλιου και
του'πε με τη σειρα της:
''Εδω ανθρωπος ποτε δεν φτανει,κι εχουμε ξεμα-
θει απο ανθρωπους.Σε λιγο ο Ηλιος θα γυρισει και
θα'ναι κουρασμενος,θα'ναι και σκονισμενος,θα'ναι
και οργισμενος και φλογισμενος και θα σε κατα-
καψει αν μπροστα του σε βρει.Ολη τη μερα του
μαγειρευα φαγητα να φαει να χορτασει,εννια πα-
χιες αγελαδες του'ψησα κι εννια μεγαλα καρβελια
του φουρνισα.Προτου χορτασει τη μεγαλη πεινα
του κανεις μην του μιλησει να τολμησει.Να σε με-
ταμορφωσω πρεπει σε σιδερενιο καρφι και να σε
καρφωσω πισω απ'τη πορτα στα ξυλα της.Κι οταν
ο Ηλιος χορτασει την πεινα του,τοτε σε ξεκαρφωνω
κι οπως τωρα εισαι και φαινεσαι θα γινεις παλι.Τοτε
να παρουσιαστεις μπροστα στον Ηλιο,και κινδυνος
δεν υπαρχει,να του τα διηγηθεις ολα με τη σειρα
τους.''
Κι ετσι εγινε.Η Κυρα-Μανα του Ηλιου τον αγγιξε
και τον μεταμορφωσε σε σιδερενιο καρφι που το
καρφωσε πισω απ'την πορτα στα ξυλα της.
Αρχισε μετα να στρωνει το μεγαλο τραπεζι του
Ηλιου,εβαλε πανω τις εννια ψητες παχιες αγελα-
δες,τα εννια μεγαλα φουρνιστα καρβελια κι εννια
μεγαλα κανατια γεματα με κρασι.
Κι ηρθε στην ωρα του ο Ηλιος φλογερος και σκο-
τεινος,πεινασμενος,σκονισμενος.Πλυθηκε στα μα-
τια και στα χερια με το ζεστο καθαρο νερο που του
ετοιμασε η Μανα,επειτα σκουπισθηκε και καθησε
στο μεγαλο στρωμενο τραπεζι με τα φαγητα.
Καθως αρχισε να τρωει ρωτησε τη μανα του:
''Μανα,ανθρωπινη σαρκα μου μυριζει!''
''Τι ζηταει,γιε μου,ενας ανθρωπος εδω στην ερημια;''
του'πε η μανα του,''τρωγε το δειπνο σου και μην σκε-
φτεσαι ανθρωπινη σαρκα''.
Ετρωγε και σαν μισοχορτασε ειπε παλι:
''Μανα,μυριζει ανθρωπινη σαρκα!''
''Τι λες ,γιε μου;Καμια ανθρωπινη ψυχη δεν φτανει
ως εδω.Φαε και πιες.Δεν υπαρχει εδω καμια ανθρω-
πινη ψυχη!''
Ο Ηλιος ετρωγε και σαν χορτασε απο φαι κι απο
πιοτο ,την ρωτησε για τριτη φορα.
''Μανα,μια ανθρωπινη ψυχη ειναι εδω''
''Κανεις,γιε μου,δεν μπορει να κρυφτει απο σενα''.
Κι ολα για το βασιλοπουλο του διηγηται απο την
αρχη ως το τελος.Και πως σε καρφι σιδερενιο τον
μεταμορφωσε.
Σαν τ'ακουσε ολα με προσοχη ο Ηλιος της ειπε να
παει να τον φερει μπροστα του.
Κι ετσι εγινε.Πηγε η Μανα και ξεκαρφωσε το καρφι
απο τα ξυλα της πορτας .Το καρφι εξαφανισθηκε στα
χερια της και παρουσιασθηκε το βασιλοπουλο μπρο-
στα της και μπροστα στον Ηλιο.
Οταν ειδε τον Ηλιο γονατισε και του φιλησε τα χερια.
''Εδω κανενας ανθρωπος δεν φτανει.Εσυ πως εφτασες
εδω;''τον ρωτησε ο Ηλιος.
''Μ'εχουν καταραστει,Αρχοντα μου,αλλη γυναικα
να μην παντρευτω μοναχα την Αγεννητη.Μα δεν γνω-
ριζω ουτε που ειναι ουτε που ζει.Η μανα μου μ'εστει-
λε να ρθω σε σενα.Απο χαμηλα ανεβαινεις ψηλα κι
επειτα χαμηλωνεις κι ολα στον κοσμο κοντινα και
μακρινα κρυφα και φανερα τα βλεπεις.Καπου θα'χεις
δει την Αγεννητη.Γι'αυτο ηρθα να σε ρωτησω.''
Και τοτε τα διηγηθηκε ολα του Ηλιου,απο το χτι-
σιμο της βρυσουλας ως τον ερχομο στο ανακτορο
του.
Ο Ηλιος τ'ακουσε ολα με προσοχη.Οταν το βασιλο-
πουλο τελειωσε την ιστορια του,εμεινε λιγο σιω-
πηλος,σαν να συλλογιζονταν ,επειτα γελασε και
ειπε:
''Πισω απ' το κηπο ειναι μια μηλια. Απ'τα κλαδια
της κρεμονται τρια χρυσα μηλα. Κοψε ενα, οποιο
απ'αυτα σ'αρεσει κι οταν απομακρυνθεις απο 'δω,
κοψε το μηλο στα δυο. Απο μεσα θα πεταχτει μια
χρυση κοπελα και θα σου πει :
“Δως μου αλατι και ψωμι!”
Εσυ να της δωσεις ψωμι κι αλατι .Οταν φατε μαζι
ψωμι και αλατι τοτε θα 'ναι δικη σου,να την παν-
τρευτεις.''
Το βασιλοπουλο τ'ακουσε,φιλησε του Ηλιου τα
χερια,και της Μανας του φιλησε τα χερια,τους
ευχαριστησε κι εφυγε.
Βρεθηκε στον κηπο με την μηλια.Σαν ειδε τα
κλαδια με τα χρυσα μηλα θαμπωσαν τα ματια
του.Διστασε,δεν ηξερε ποιο απ'τα τρια να κο-
ψει.Το'να μηλο ομορφοτερο απ'τ'αλλο.Στο τελος
τ'αποφασισε και τα κοψε και τα τρια μηλα,και
πηρε τον δρομο του γυρισμου.
Και τοτε συλλογισθηκε:
''Τον Ηλιο δεν ακουσα κι εκοψα και τα τρια μη-
λα.Θα κοψω ενα μηλο να βγει μια χρυση κοπελ-
λα''
Το ειπε και το εκανε.Πηρε ενα χρυσο μηλο εβγα-
λε το μαχαιρακι του κι εκοψε στα δυο το μηλο.
Μολις το'κοψε το χρυσο μηλο πεταχτηκε απο
μεσα μια χρυση κοπελλα ομορφη λαμπερη σαν
τον Ηλιο και σταθηκε μπροστα του.
''Δως μου αλατι και ψωμι!''του ζητησε
''Δεν εχω'' της ειπε κι η χρυση κοπελλα χαθηκε
σαν σκια απο μπροστα του.
Πολυ στεναχωρεθηκε που η χρυση κοπελλα εξα-
φανισθηκε.Υστερα θυμηθηκε πως ειχε αλλα δυο
μηλα και παρηγορηθηκε.
Τραβηξε και παλι τον δρομο του.Πουθενα δεν
εβρησκε ψωμι κι αλατι.Τ'αποφασισε και με το μα-
χαιρακι του εκοψε και το δευτερο χρυσο μηλο
στα δυο.Απο μεσα πεταχτηκε μια χρυση κοπελ-
λα ομορφοτερη απ'την πρωτη και σταθηκε μπρο-
στα του λαμπερη σαν τον ηλιο.
''Δως μου ψωμι κι αλατι!''του ζητησε η κοπελλα.
''Δεν εχω''της ειπε κι η χρυση κοπελλα χαθηκε
σαν σκια απο μπροστα του.
Οταν κι αυτη η χρυση κοπελλα εξαφανισθηκε
τοτε καταλαβε πως τιμωρηθηκε γιατι παρακου-
σε τον Ηλιο.
Και πηγαινε και πηγαινε.
Κι ορκιστηκε στη μανα του το τριτο χρυσο μηλο
να το κοψει μονο σαν βρει ψωμι κι αλατι.
Κι εφτασε στα μερη τα δικα του και βρηκε ψωμι
κι αλατι.
Τοτε πηρε το τριτο χρυσο μηλο και με το μαχαι-
ρακι του το εκοψε σε δυο κοματια.Απο μεσα
πεταχτηκε μια χρυση κοπελλα πιο ομορφοτερη
απ'ολες και σταθηκε μπροστα του λαμπερη σαν
τον ηλιο.
''Δως μου ψωμι κι αλατι!'' του ζητησε η κοπελλα.
Της εδωσε.Κι ετρωγε η κοπελλα μια μπουκια κι
ετρωγε και το βασιλοπουλο το ιδιο.Μαζι φαγανε
ψωμι κι αλατι.Κι ετσι εγινε δικη του.
Το βασιλοπουλο μιλησε στην Αγεννητη.
''Εδω στον κηπο θα σ'αφησω.Θα παω στη πολι-
τεια να ετοιμασω το γαμο μας.Και σαν γυρισω
θα σε παρω με χορο και τραγουδι νυφη στη μα-
να μου.''
''Με ποιον εδω θα μεινω;,που μονη μου να μεινω
φοβαμαι''του ειπε η κοπελλα.
Στον κηπο μεσα ηταν ενα ψηλο δεντρο κι απο κα-
τω λιμνουλα.
''Θα σ'ανεβασω στο δεντρο εκει να μεινεις ωσπου
να γυρισω,να μην σε πειραξουν ανθρωποι κι αγρι-
μια''της ειπε.
Ετσι κι εγινε.Την ανεβασε το βασιλοπουλο την Α-
γεννητη στο ψηλο δεντρο κι εκεινη εκατσε σ'ενα
κλαδι να τον περιμενει να γυρισει.
Και το βασιλοπουλο εφυγε για την μανα του.
Μετα απο λιγο ηρθε μια κακια γυναικα να βγαλει
νερο απ'τη λιμνουλα.Κι ως εσκυψε στη λιμνουλα
ειδε τη χρυση κοπελλα να καθρεφτιζεται στα νερα
της.Θαμπωθηκε.Κι εκανε πως δεν την ειδε.Αναπο-
δογυρισε το δοχειο της με τον πατο προς τα πανω,
κι εβγαζε νερο και το εχυνε στο αναποδογυρισμε-
νο δοχειο να γεμισει,που εμενε αδειο.Αρχισε τα
ψευτικα κλαματα,η δυστυχη,πως θα γεμισει το
δοχειο.
Η χρυση κοπελλα την λυπηθηκε και της φωναξε
ψηλα απο το δεντρο.
''Αναποδογυρισε το δοχειο σου με το ανοιγμα προς
τα πανω κι επειτα ριξε το νερο μεσα να γεμισει''
Η κακια γυναικα κοιταξε προς τα πανω κι εκανε
πως εβλεπε την κοπελλα για πρωτη φορα.
''Κατεβα κατω ,νυφουλα μου,να με βοηθησεις και
δεν ξερω''ειπε με παραπονιαρικη φωνη.
Και την πιστεψε η χρυση κοπελλα την κακια γυναι-
κα πως δεν ηξερε και κατεβηκε να της δειξει.
Δεν προλαβε να πατησει το ποδι της στο χωμα κι
επεσε η κακια γυναικα πανω στη κοπελλα σαν
αρπακτικο και την επνιξε.Μετα πηρε τα χρυσα
ρουχα της και τα φορεσε,και πεταξε την Αγεννητη
μαζι με τα κουρελια της στα νερα της λιμνης.Σαν
εκανε αυτα ανεβηκε στο δεντρο στη θεση της κο-
πελλας και περιμενε.
Μετα απο λιγο ηρθε το βασιλοπουλο να την παρει
την Αγεννητη,καββαλαρης σ'αλογο στολισμενος γαμ-
προς και πισω ακολουθουσε χρυση αμαξα για την
νυφη,μαζι ηταν κι οργανοπαιχτες.
Κατω απ'το δεντρο σταματησε τ'αλογο,κοιταξε ψη-
λα κι ειδε τα χρυσα τα ρουχα και κοπελλα μαυρη
κι ασχημη να καθεται στα κλαδια.Της φωναξε να
κατεβει να την παρει η χρυση αμαξα νυφη.Η κακια
γυναικα κατεβηκε κι οταν την ειδε απο κοντα την
ρωτησε:
''Που'ναι η πρωτη σου ομορφαδα,τι τοσο μαυρη κι
ασχημη εγινες;''
Κι εκεινη απαντησε:
''Ηλιος ποτε δεν μ'ειδε,κι εδω μ'εκαψε.Αερας ποτε
δεν μ'αγγιξε κι εδω με μαρανε''
Το βασιλοπουλο στεναχωρηθηκε,ομως ορκο ειχε
παρει και την πηρε στη μανα του νυφη.Ο γαμος
εγινε με την κακια γυναικα στη θεση της Αγεννη-
της.
Κι εγινε το βασιλοπουλο ο βασιλιας κι η κακια
γυναικα η βασιλισα της χωρας.
Δεν περασαν πολλες μερες και παραπονεθηκαν
οι υπηρετες του βασιλια πως στα νερα της λιμνης
ειναι ενα χρυσοψαρο κι εμποδιζει τ'αλογα του βα-
σιλια να πιουν νερο να ξεδιψασουν.Κι ως τ'ακουσε
ο βασιλιας διεταξε επιδεξιους ψαραδες να πιασουν
το χρυσοψαρο.
Κι ετσι εγινε,το'πιασαν και το πηγαν στον βασιλια.
Το'πιασε στα χερια του κι ελαμπε το χρυσοψαρο
σαν τον ηλιο.Επειτα το'δωσε στους μαγειρους να
το τηγανισουν να το φαει αυτος και η βασιλισσα.
Κι ετσι εγινε ,τηγανισθηκε το χρυσοψαρο και κα-
θησαν στο τραπεζι να φανε.Κι η βασιλισσα δεν
ετρωγε απο το ψαρι.
''Ελα,βασιλισα,ας φαμε το φρεσκο ψαρι''της ειπε
ο βασιλιας.
''Δεν τρωω ψαρια''αρνιονταν η βασιλισα να φαει.
Οταν ο βασιλιας χορτασε η βασιλισα διεταξε ολα
τα υπολειματα του ψαριου να τα ριξουν στη φωτια
να καουν.
Ομως στο χερι του βασιλια καρφωθηκε ενα ψα-
ροκοκκαλο στο χερι του,το 'βγαλε απ'το χερι
του και το πεταξε απ'τ'ανοιχτο παραθυρο στον
κηπο κατω.
Και δεν περασε καιρος και φυτρωσε κατω απ'το
παραθυρο του βασιλια στον κηπο μια μηλια και
μεγαλωσε γρηγορα τον κορμο και τα κλαδια της.
Κι εμπεναν τα κλαδια της φορτωμενα μηλα στη
κρεβατοκαμαρα του βασιλια,χαιδευαν τον βασιλια
και χτυπουσαν την βασιλισα.
''Κοψ'την την παλιομηλια''φωναζε η βασιλισα.Και
την εκοψε την μηλια ο βασιλιας.Την ξεριζωσαν κι
ολο το δεντρο το εριξαν στη φωτια να καει κατα
διαταγη της βασιλισας.
Ομως ενα ξερο μικρο κλαδι εμεινε και το βρηκε
το παιδι μιας γυναικας υφαντρας που δουλευε στον
βασιλια,και το μικρο παιδι το'κανε παιχνιδι αλογακι,
το καβαλικευε να παιξει.
Οταν τελειωσε τη δουλεια στον βασιλια η υφαντρα
εφυγε και το μικρο παιδι πηρε μαζι του και το μι-
κρο ξυλο.Επαιξε κι οταν το βαρεθηκε το αφησε
κατω απ'το κρεβατι του και το ξεχασε εκει.
Η μανα του πηγαινε σε ξενες δουλειες κι ελειπε ολη
τη μερα απ'το σπιτι ,επερνε μαζι της και το μικρο
παιδι να μην μενει μονο του στο σπιτι.Οταν γυρνου-
σαν το βραδυ εβρισκαν το σπιτι συγυρισμενο ,σκου-
πισμενο,ολα τακτοποιημενα,καθαρα και μαλιστα
ειχαν μαγειρεψει.Μια φορα δυο φορες και τρεις
φορες αυτο εγινε.
''Θα κρυφτω,να δω ποιος μας υπηρετει'' ειπε η υφαν-
τρα.
Κι ετσι εγινε,κρυφτηκε κι ειδε κατω απ'το κρεβατι
του παιδιου να βγαινει μια πανεμορφη κοπελλα,και
ν'αρχιζει το σκουπισμα.Η γυναικα βγηκε απ'την κρυ-
ψωνα της κι αρπαξε την κοπελλα,αυτη πασχισε να
ξεφυγει να κρυφτει,αλλα δεν το καταφερε.
''Στασου,κορουλα μου,μην φοβασε ,καλη μου.Μην
μου φυγεις.Μεινε μαζι μας,να γινεις η μονακριβη
κορη μου''
Κι ετσι εγινε.την επεισε να μεινει μαζι τους και να
γινει κορη της.
Η γυναικα εμαθε τον αργαλειο στην χρυση κοπελλα
κι εκεινη γρηγορα εμαθε την τεχνη κι ηταν πολυ
επιδεξια.
Το σπιτι που εμενε κι υφαινε η κορη ηταν στο δρο-
μο κι η κοπελλα στο παραθυρο αστραφτε σαν τον
ηλιο.Και περασε μια μερα απο εκει ο βασιλιας κοιτα-
ξε ψηλα την ειδε και θαμπωθηκε απο την ομορφια
της.
Τοτε διεταξε ολες οι κοπελλες οι υφαντρες της χωρας
να μαζευτουν στην αυλη του,να υφανουν σε διαγωνι-
σμο.
Κι ετσι εγινε και μαζευτηκαν οι κοπελλες,κι αναμεσα
τους ξεχωριζε η κορη της υφαντρας.Σαν απο λαμπερο
ηλιο φωτισθηκε η αυλη.
Καθησαν στους αργαλειους τα κοριτσια να υφανουν.
Καθε κοπελλα τραγουδουσε κι ενα τραγουδι με τη
σειρα.Ηρθαν κι ο βασιλιας με τη βασιλισα να δουν
να ακουσουν και να κρινουν.
Σαν ηρθε η σειρα της κορης της υφαστρας να τρα-
γουδησει,αυτη ειπε:
''Να τραγουδησω δεν μπορω τι'ναι βαρια η καρδια
μου.Μοναχα θελω να αφηγηθω μια ιστορια.Δωστε
μου ενα καλαθακι γεματο με κοραλλια κι ενα αδειο.''
Ο βασιλιας διεταξε και της εδωσαν ενα καλαθακι
με κοραλλια γεματο κι ενα αδειο.
Η χρυση κοπελλα πηρε ενα κοραλλι κι αρχισε την
ιστορια της:
''Μια φορα κι ενα καιρο ηταν ενα βασιλοπουλο-ενα
κοραλλι''κι εριξε το κοραλλι στ'αδειο καλαθακι.Συ-
νεχισε:''κι ειχε χτισει μια βρυσουλα-ενα κοραλι-
να τρεχει μελι και γαλα-ενα κοραλλι-...''
Ετσι διηγονταν την ιστορια του βασιλοπουλου.
Ο βασιλιας με την βασιλισα ακουγαν κι η κοπελλα
με καθε φραση αφηνε να πεφτει ενα κοραλλι στο
αδειο καλαθι,που γεμιζε.
Οταν η διηγηση της εφτασε στο σημειο που η κα-
κια γυναικα την πλανεψε απ'το δεντρο να κατεβει
και πως σαν αρπακτικο την αρπαξε και την επνιξε
κι επειτα στη λιμνουλα την πεταξε,τοτε η βασιλισα
χλωμιασε και προφασιστηκε πως ξαφνικα αρρωστη-
σε κι εφυγε απο την συναξη.
Ο βασιλιας ακουσε την ιστορια ολοκληρη ως το τελος
της.Κι οταν η κοπελλα ειπε:
''Τωρα εκεινα διηγηθηκε η χρυση κοπελλα μπροστα
στον αργαλειο,εδω στην αυλη του βασιλια''και τελει-
ωσε την ιστορια της,αφηνοντας το τελευταιο κοραλλι
στο αδειο καλαθι που ηταν στην αρχη γεμιζοντας το,
τοτε ο βασιλιας καταλαβε πως αυτη ηταν η Αγεννητη
κι αυτη που παντρευτηκε κι εγινε βασιλισα ηταν η
κακια γυναικα.Κι αμεσως ζητησε την βασιλισα,κι
εστειλε στρατιωτες να την πιασουν πριν προλαβει
να ξεφυγει.
Κι ετσι εγινε.Την επιασαν και την εφεραν μπροστα
του.Τοτε σηκωθηκε και την ξεντυσε απο τα χρυσα
φορεματα,την εντυσε παλι στα κουρελια της και την
εδιωξε σε μακρινη εξορια.
Απο την αλλη μερα το πρωι ξεκινησαν οι ετοιμασιες
για τον γαμο του βασιλια με την Αγεννητη,την μονα-
κριβη κορη της φτωχης υφαντρας.
Κι εγιναν οι γαμοι τους με τραγουδια και χορους,και
εφερε απο τον βασιλια στη ζωη η χρυση κοπελλα τρια
αγορια και τρια κοριτσια,ομορφα οπως τα χρυσα μηλα
και λαμπερα σαν τον ηλιο.
Κι εγω που σας τα διηγηθηκα αυτα,περασα μια μερα
απο κει και τα ειδα με τα ματια μου τα παιδια να παιζουν
στον καταπρασινο κηπο,τρεχοντας απο δω κι απο κει
ξεγνοιαστα,και τραγουδωντας στον αερα σαν χρυσα
πουλια.
.
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-FAIRY TALES
GREEK FAIRY TALES - MARCHEN-
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-C.N.COUVELIS[Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ]
.
Η ΑΓΕΝΝΗΤΗ
.
.
.
.
Η ΑΓΕΝΝΗΤΗ
[Παραμυθι]
.
''Ανδρα μοι ενεπε...''
Ομηρος
.
''Ειναι παιδια πολλων ανθρωπων
τα λογια μας''
Γ.Σ.Σεφερης
.
.
Μια φορα κι ενα καιρο ηταν ενα βασιλοπουλο,
κι ειχε χτισει μια βρυσουλα να τρεχει μελι και
γαλα.Να'ρχονται οι κοπελλες της χωρας να γε-
μιζουν τα δοχεια τους μελι και γαλα.Να δει ηθε-
λε ποια απ'αυτες θα του αρεσε περισσοτερο να
την ζητησει να παντρευτει.
Πρωτη ηρθε μια γρια να γεμισει μελι και γαλα.
Γεμισε οσα δοχεια ειχε στο σπιτι της.Γεμιζε και
γεμιζε και τελειωμο δεν ειχε.
Μεχρι κι αυγοτσουφλα γεμιζε με μελι και γαλα.
Το βασιλοπουλο ηταν κρυμενο εκει κοντα και
τα'βλεπε ολα.
Η γρια συνεχεια γεμιζε αυγοτσουφλα με μελι και
γαλα.
Τοτε για να γελασει μαζι της το βασιλοπουλο της
εριξε πετρουλα στ'αυγοτσουφλα και τα'σπασε.
Η γρια τοτε θυμωσε πολυ και κακισε περισοτερο
και στο θυμο της πανω τον καταραστηκε:
''Να παντρευτεις τοτε μονο αν βρεις την Αγεννητη!''
Το βασιλοπουλο ακουσε την καταρα και τρομαξε
πολυ.
Στην βρυσουλα ερχονταν παρεες οι κοπελλες της
χωρας να γεμισουν μελι και γαλα.Εκεινος τις κοι-
τουσε κρυμενος,μα καμια κοπελλα δεν του αρεσε.
Σκεφτηκε,πως εκεινη η γρια του εκανε μαγια και
του φαινονται ολες ασχημες.
Μερα τη μερα,βδομαδα τη βδομαδα,μηνα το μηνα
ελιωνε απ'τον καημο του.
Τον εβλεπε η μανα του και βαθεια στεναχωριονταν.
Μια μερα τον ρωτησε:
''Τοσο πολυ καιρο τι σου τρωει τα σωθηκα και τι
σου βασανιζει το μυαλο;''
Το βασιλοπουλο τα ειπε ολα στη μανα του,της
ειπε για τη γρια και την καταρα της:Τοτε μονο
θα παντρευτει αν βρει την Αγεννητη!
Κι η μανα του του ειπε:
''Ποιος ξερει,γιε μου,που ειναι η Αγεννητη;Αν στον
κοσμο καπου ειναι και ζει αυτο μονο ο Ηλιος το
γνωριζει.Αυτος απο χαμηλα ανεβαινει ψηλα και
χαμηλωνει κι ολα κοντινα και μακρυνα,κρυφα και
φανερα τα βλεπει.Παρε το δρομο κατα που δυει
ο Ηλιος.Εκει θα τον συναντησεις και παρακαλα τον.
Να σου μαρτυρησει που ειναι η Αγεννητη,να την
παντρευτεις.''
Γρηγορα ετοιμασθηκε το βασιλοπουλο και τ'αλλο
πρωι πριν ξημερωσει κινησε κατ'εκει που δουσε
ο Ηλιος.
Πηγαινε,πηγαινε και πηγαινε.
Διαβηκε πυκνα δαση,περασε ψηλα βουνα και διε-
σχισε ορμητικα ποταμια,κι αλλα δαση κι αλλα
βουνα κι αλλα ποταμια απ'την αρχη.
Και το μεσημερι μιας μερας εφτασε σ'ενα ποταμι.
Στις οχθες του ποταμου ηταν φυτρωμενα πολλα
ψηλα δεντρα σκιερα και σ'ενα πλατυ ισκιο αρνο-
βοσκος ησυχαζε αποκοιμισμενος.
Οταν το βασιλοπουλο πλησιασε,γαυγισαν τα σκυλια
και ορμησαν πανω του και θα τον κατασπαραζαν
αν δεν ξυπνουσε ο αρνοβοσκος και δεν πετιονταν
πανω και με δυνατες φωνες δεν τα φωναζε.Τοτε
αυτα σαν ακουσαν τη φωνη του αφεντη τους σωπα-
σαν και καθησαν κατω ησυχα.
Ο βοσκος ηταν γερος ανθρωπος,με τα γενια του
ασπρα,ψηλος ομως και δυνατος στο κορμι.
''Καλη σου μερα,παππουλακη!''
''Καλη σου μερα και σενα,παλλικαρακη!''του
ανταπαντησε ο γερος κι αμεσως τον ρωτησε:
''Τι ειν'αυτο που σ'εφερε σε τουτα εδω τα μερη;
Εδω σπανια φτανουν ταξιδιωτες.''
Το βασιλοπουλο του διηγηθηκε την ιστορια του,
απο την αρχη ως το τελος.Πως παει να βρει τον
Ηλιο να τον ρωτησει για την Αγεννητη.
Κι εκεινος του ειπε:
''Πρωτα να περασεις απο το στενωμα τον ποτα-
μο κι επειτα εκεινο τον λοφο να σκαρφαλωσεις.
Πισω απο τον λοφο κατω απλωνεται μεγαλη πε-
διαδα,στο μεσο της πεδιαδας ακριβως ειναι κηπος
και μεσα στον κηπο ειναι το παλατι του Ηλιου.Σπα-
νια παταει εκει ανθρωπου ποδι.Τραβα εκει κι οτι
ο θεος σ'ορισε ας γινει.''
''Ο θεος να σου δινει υγεια,παππουλη,κι ησυχα γε-
ραματα.''τον ευχαριστησε το βασιλοπουλο κι εφυ-
γε.
Περασε πρωτα το ποταμι απ'το στενωμα,κι ανεβηκε
επειτα τον λοφο.
Ο Ηλιος σε λιγο θα δουσε.
Το βασιλοπουλο εφτασε στην κορυφη του λοφου.Κα-
τω χαμηλα ως περα μακρια απλωνονταν μεγαλη πε-
διαδα και στο κεντρο ακριβως ηταν καταπρασινος
κηπος και στον κηπο μεσα ολολευκο μαρμαρινο
ανακτορο,οπως του το'πε ο γερος αρνοβοσκος.
Κατηφορισε το λοφο κι εφτασε στον κηπο και
στις πορτες του Ηλιου.
Χτυπησε την πορτα τρεις φορες,κι η πορτα ανοιξε
και στο ανοιγμα εμφανισθηκε μια μεγαλη ψηλη γυ-
ναικα.
''Καλημερα,Κυρα-Μανα του Ηλιου.''
''Καλημερα,γιε μου''του απαντησε,''εδω περα σ'αυτα
τα μερη,ξενε,ανθρωπος δεν περπατει και ταξιδιωτης
δεν φτανει.Μα σαν μ'αποκαλεσες Μανα του Ηλιου
ελα μπες μεσα στο σπιτι,και πες μου για ποιο λογο
ως εδω μακρια εφτασες,γρηγορα πριν να γυρισει ο
Ηλιος.''
Μπροστα πηγαινοντας αυτη και πισω ακολουθων-
τας το βασιλοπουλο μπηκαν μεσα στο ανακτορο.
Η μεγαλη και ψηλη σαλα του ελαμπε σαν τη φω-
τια κι αστραφτε σαν το χρυσαφι.
Σταθηκε .Γυρισε και του ειπε:
''Θα'σαι πολυ κουρασμενος,γιε μου,απ'το ταξιδι κι
ο ηλιος θα σ'εχει καψει.Καθησε,αναπαυσου και μου
τα ανιστορεις ολα με τη σειρα στην ωρα τους.
Κι ολα με τη σειρα της τα διηγηθηκε,απο το χτι-
σιμο της βρυσουλας ως εδω τωρα που ειναι,πως
εφτασε στο ανακτορο του Ηλιου,και πως ηρθε να
ρωτησει τον Ηλιο που απο τα χαμηλα ανεβαινει
ψηλα και χαμηλωνει κι ολα τα βλεπει κοντινα και
μακρυνα κρυφα και φανερα,αν ειδε την Αγεννητη
να του πει και που' ναι να τη βρει και να την παν-
τρευτει.
Τ'ακουσε ολα με προσοχη η Μανα του Ηλιου και
του'πε με τη σειρα της:
''Εδω ανθρωπος ποτε δεν φτανει,κι εχουμε ξεμα-
θει απο ανθρωπους.Σε λιγο ο Ηλιος θα γυρισει και
θα'ναι κουρασμενος,θα'ναι και σκονισμενος,θα'ναι
και οργισμενος και φλογισμενος και θα σε κατα-
καψει αν μπροστα του σε βρει.Ολη τη μερα του
μαγειρευα φαγητα να φαει να χορτασει,εννια πα-
χιες αγελαδες του'ψησα κι εννια μεγαλα καρβελια
του φουρνισα.Προτου χορτασει τη μεγαλη πεινα
του κανεις μην του μιλησει να τολμησει.Να σε με-
ταμορφωσω πρεπει σε σιδερενιο καρφι και να σε
καρφωσω πισω απ'τη πορτα στα ξυλα της.Κι οταν
ο Ηλιος χορτασει την πεινα του,τοτε σε ξεκαρφωνω
κι οπως τωρα εισαι και φαινεσαι θα γινεις παλι.Τοτε
να παρουσιαστεις μπροστα στον Ηλιο,και κινδυνος
δεν υπαρχει,να του τα διηγηθεις ολα με τη σειρα
τους.''
Κι ετσι εγινε.Η Κυρα-Μανα του Ηλιου τον αγγιξε
και τον μεταμορφωσε σε σιδερενιο καρφι που το
καρφωσε πισω απ'την πορτα στα ξυλα της.
Αρχισε μετα να στρωνει το μεγαλο τραπεζι του
Ηλιου,εβαλε πανω τις εννια ψητες παχιες αγελα-
δες,τα εννια μεγαλα φουρνιστα καρβελια κι εννια
μεγαλα κανατια γεματα με κρασι.
Κι ηρθε στην ωρα του ο Ηλιος φλογερος και σκο-
τεινος,πεινασμενος,σκονισμενος.Πλυθηκε στα μα-
τια και στα χερια με το ζεστο καθαρο νερο που του
ετοιμασε η Μανα,επειτα σκουπισθηκε και καθησε
στο μεγαλο στρωμενο τραπεζι με τα φαγητα.
Καθως αρχισε να τρωει ρωτησε τη μανα του:
''Μανα,ανθρωπινη σαρκα μου μυριζει!''
''Τι ζηταει,γιε μου,ενας ανθρωπος εδω στην ερημια;''
του'πε η μανα του,''τρωγε το δειπνο σου και μην σκε-
φτεσαι ανθρωπινη σαρκα''.
Ετρωγε και σαν μισοχορτασε ειπε παλι:
''Μανα,μυριζει ανθρωπινη σαρκα!''
''Τι λες ,γιε μου;Καμια ανθρωπινη ψυχη δεν φτανει
ως εδω.Φαε και πιες.Δεν υπαρχει εδω καμια ανθρω-
πινη ψυχη!''
Ο Ηλιος ετρωγε και σαν χορτασε απο φαι κι απο
πιοτο ,την ρωτησε για τριτη φορα.
''Μανα,μια ανθρωπινη ψυχη ειναι εδω''
''Κανεις,γιε μου,δεν μπορει να κρυφτει απο σενα''.
Κι ολα για το βασιλοπουλο του διηγηται απο την
αρχη ως το τελος.Και πως σε καρφι σιδερενιο τον
μεταμορφωσε.
Σαν τ'ακουσε ολα με προσοχη ο Ηλιος της ειπε να
παει να τον φερει μπροστα του.
Κι ετσι εγινε.Πηγε η Μανα και ξεκαρφωσε το καρφι
απο τα ξυλα της πορτας .Το καρφι εξαφανισθηκε στα
χερια της και παρουσιασθηκε το βασιλοπουλο μπρο-
στα της και μπροστα στον Ηλιο.
Οταν ειδε τον Ηλιο γονατισε και του φιλησε τα χερια.
''Εδω κανενας ανθρωπος δεν φτανει.Εσυ πως εφτασες
εδω;''τον ρωτησε ο Ηλιος.
''Μ'εχουν καταραστει,Αρχοντα μου,αλλη γυναικα
να μην παντρευτω μοναχα την Αγεννητη.Μα δεν γνω-
ριζω ουτε που ειναι ουτε που ζει.Η μανα μου μ'εστει-
λε να ρθω σε σενα.Απο χαμηλα ανεβαινεις ψηλα κι
επειτα χαμηλωνεις κι ολα στον κοσμο κοντινα και
μακρινα κρυφα και φανερα τα βλεπεις.Καπου θα'χεις
δει την Αγεννητη.Γι'αυτο ηρθα να σε ρωτησω.''
Και τοτε τα διηγηθηκε ολα του Ηλιου,απο το χτι-
σιμο της βρυσουλας ως τον ερχομο στο ανακτορο
του.
Ο Ηλιος τ'ακουσε ολα με προσοχη.Οταν το βασιλο-
πουλο τελειωσε την ιστορια του,εμεινε λιγο σιω-
πηλος,σαν να συλλογιζονταν ,επειτα γελασε και
ειπε:
''Πισω απ' το κηπο ειναι μια μηλια. Απ'τα κλαδια
της κρεμονται τρια χρυσα μηλα. Κοψε ενα, οποιο
απ'αυτα σ'αρεσει κι οταν απομακρυνθεις απο 'δω,
κοψε το μηλο στα δυο. Απο μεσα θα πεταχτει μια
χρυση κοπελα και θα σου πει :
“Δως μου αλατι και ψωμι!”
Εσυ να της δωσεις ψωμι κι αλατι .Οταν φατε μαζι
ψωμι και αλατι τοτε θα 'ναι δικη σου,να την παν-
τρευτεις.''
Το βασιλοπουλο τ'ακουσε,φιλησε του Ηλιου τα
χερια,και της Μανας του φιλησε τα χερια,τους
ευχαριστησε κι εφυγε.
Βρεθηκε στον κηπο με την μηλια.Σαν ειδε τα
κλαδια με τα χρυσα μηλα θαμπωσαν τα ματια
του.Διστασε,δεν ηξερε ποιο απ'τα τρια να κο-
ψει.Το'να μηλο ομορφοτερο απ'τ'αλλο.Στο τελος
τ'αποφασισε και τα κοψε και τα τρια μηλα,και
πηρε τον δρομο του γυρισμου.
Και τοτε συλλογισθηκε:
''Τον Ηλιο δεν ακουσα κι εκοψα και τα τρια μη-
λα.Θα κοψω ενα μηλο να βγει μια χρυση κοπελ-
λα''
Το ειπε και το εκανε.Πηρε ενα χρυσο μηλο εβγα-
λε το μαχαιρακι του κι εκοψε στα δυο το μηλο.
Μολις το'κοψε το χρυσο μηλο πεταχτηκε απο
μεσα μια χρυση κοπελλα ομορφη λαμπερη σαν
τον Ηλιο και σταθηκε μπροστα του.
''Δως μου αλατι και ψωμι!''του ζητησε
''Δεν εχω'' της ειπε κι η χρυση κοπελλα χαθηκε
σαν σκια απο μπροστα του.
Πολυ στεναχωρεθηκε που η χρυση κοπελλα εξα-
φανισθηκε.Υστερα θυμηθηκε πως ειχε αλλα δυο
μηλα και παρηγορηθηκε.
Τραβηξε και παλι τον δρομο του.Πουθενα δεν
εβρησκε ψωμι κι αλατι.Τ'αποφασισε και με το μα-
χαιρακι του εκοψε και το δευτερο χρυσο μηλο
στα δυο.Απο μεσα πεταχτηκε μια χρυση κοπελ-
λα ομορφοτερη απ'την πρωτη και σταθηκε μπρο-
στα του λαμπερη σαν τον ηλιο.
''Δως μου ψωμι κι αλατι!''του ζητησε η κοπελλα.
''Δεν εχω''της ειπε κι η χρυση κοπελλα χαθηκε
σαν σκια απο μπροστα του.
Οταν κι αυτη η χρυση κοπελλα εξαφανισθηκε
τοτε καταλαβε πως τιμωρηθηκε γιατι παρακου-
σε τον Ηλιο.
Και πηγαινε και πηγαινε.
Κι ορκιστηκε στη μανα του το τριτο χρυσο μηλο
να το κοψει μονο σαν βρει ψωμι κι αλατι.
Κι εφτασε στα μερη τα δικα του και βρηκε ψωμι
κι αλατι.
Τοτε πηρε το τριτο χρυσο μηλο και με το μαχαι-
ρακι του το εκοψε σε δυο κοματια.Απο μεσα
πεταχτηκε μια χρυση κοπελλα πιο ομορφοτερη
απ'ολες και σταθηκε μπροστα του λαμπερη σαν
τον ηλιο.
''Δως μου ψωμι κι αλατι!'' του ζητησε η κοπελλα.
Της εδωσε.Κι ετρωγε η κοπελλα μια μπουκια κι
ετρωγε και το βασιλοπουλο το ιδιο.Μαζι φαγανε
ψωμι κι αλατι.Κι ετσι εγινε δικη του.
Το βασιλοπουλο μιλησε στην Αγεννητη.
''Εδω στον κηπο θα σ'αφησω.Θα παω στη πολι-
τεια να ετοιμασω το γαμο μας.Και σαν γυρισω
θα σε παρω με χορο και τραγουδι νυφη στη μα-
να μου.''
''Με ποιον εδω θα μεινω;,που μονη μου να μεινω
φοβαμαι''του ειπε η κοπελλα.
Στον κηπο μεσα ηταν ενα ψηλο δεντρο κι απο κα-
τω λιμνουλα.
''Θα σ'ανεβασω στο δεντρο εκει να μεινεις ωσπου
να γυρισω,να μην σε πειραξουν ανθρωποι κι αγρι-
μια''της ειπε.
Ετσι κι εγινε.Την ανεβασε το βασιλοπουλο την Α-
γεννητη στο ψηλο δεντρο κι εκεινη εκατσε σ'ενα
κλαδι να τον περιμενει να γυρισει.
Και το βασιλοπουλο εφυγε για την μανα του.
Μετα απο λιγο ηρθε μια κακια γυναικα να βγαλει
νερο απ'τη λιμνουλα.Κι ως εσκυψε στη λιμνουλα
ειδε τη χρυση κοπελλα να καθρεφτιζεται στα νερα
της.Θαμπωθηκε.Κι εκανε πως δεν την ειδε.Αναπο-
δογυρισε το δοχειο της με τον πατο προς τα πανω,
κι εβγαζε νερο και το εχυνε στο αναποδογυρισμε-
νο δοχειο να γεμισει,που εμενε αδειο.Αρχισε τα
ψευτικα κλαματα,η δυστυχη,πως θα γεμισει το
δοχειο.
Η χρυση κοπελλα την λυπηθηκε και της φωναξε
ψηλα απο το δεντρο.
''Αναποδογυρισε το δοχειο σου με το ανοιγμα προς
τα πανω κι επειτα ριξε το νερο μεσα να γεμισει''
Η κακια γυναικα κοιταξε προς τα πανω κι εκανε
πως εβλεπε την κοπελλα για πρωτη φορα.
''Κατεβα κατω ,νυφουλα μου,να με βοηθησεις και
δεν ξερω''ειπε με παραπονιαρικη φωνη.
Και την πιστεψε η χρυση κοπελλα την κακια γυναι-
κα πως δεν ηξερε και κατεβηκε να της δειξει.
Δεν προλαβε να πατησει το ποδι της στο χωμα κι
επεσε η κακια γυναικα πανω στη κοπελλα σαν
αρπακτικο και την επνιξε.Μετα πηρε τα χρυσα
ρουχα της και τα φορεσε,και πεταξε την Αγεννητη
μαζι με τα κουρελια της στα νερα της λιμνης.Σαν
εκανε αυτα ανεβηκε στο δεντρο στη θεση της κο-
πελλας και περιμενε.
Μετα απο λιγο ηρθε το βασιλοπουλο να την παρει
την Αγεννητη,καββαλαρης σ'αλογο στολισμενος γαμ-
προς και πισω ακολουθουσε χρυση αμαξα για την
νυφη,μαζι ηταν κι οργανοπαιχτες.
Κατω απ'το δεντρο σταματησε τ'αλογο,κοιταξε ψη-
λα κι ειδε τα χρυσα τα ρουχα και κοπελλα μαυρη
κι ασχημη να καθεται στα κλαδια.Της φωναξε να
κατεβει να την παρει η χρυση αμαξα νυφη.Η κακια
γυναικα κατεβηκε κι οταν την ειδε απο κοντα την
ρωτησε:
''Που'ναι η πρωτη σου ομορφαδα,τι τοσο μαυρη κι
ασχημη εγινες;''
Κι εκεινη απαντησε:
''Ηλιος ποτε δεν μ'ειδε,κι εδω μ'εκαψε.Αερας ποτε
δεν μ'αγγιξε κι εδω με μαρανε''
Το βασιλοπουλο στεναχωρηθηκε,ομως ορκο ειχε
παρει και την πηρε στη μανα του νυφη.Ο γαμος
εγινε με την κακια γυναικα στη θεση της Αγεννη-
της.
Κι εγινε το βασιλοπουλο ο βασιλιας κι η κακια
γυναικα η βασιλισα της χωρας.
Δεν περασαν πολλες μερες και παραπονεθηκαν
οι υπηρετες του βασιλια πως στα νερα της λιμνης
ειναι ενα χρυσοψαρο κι εμποδιζει τ'αλογα του βα-
σιλια να πιουν νερο να ξεδιψασουν.Κι ως τ'ακουσε
ο βασιλιας διεταξε επιδεξιους ψαραδες να πιασουν
το χρυσοψαρο.
Κι ετσι εγινε,το'πιασαν και το πηγαν στον βασιλια.
Το'πιασε στα χερια του κι ελαμπε το χρυσοψαρο
σαν τον ηλιο.Επειτα το'δωσε στους μαγειρους να
το τηγανισουν να το φαει αυτος και η βασιλισσα.
Κι ετσι εγινε ,τηγανισθηκε το χρυσοψαρο και κα-
θησαν στο τραπεζι να φανε.Κι η βασιλισσα δεν
ετρωγε απο το ψαρι.
''Ελα,βασιλισα,ας φαμε το φρεσκο ψαρι''της ειπε
ο βασιλιας.
''Δεν τρωω ψαρια''αρνιονταν η βασιλισα να φαει.
Οταν ο βασιλιας χορτασε η βασιλισα διεταξε ολα
τα υπολειματα του ψαριου να τα ριξουν στη φωτια
να καουν.
Ομως στο χερι του βασιλια καρφωθηκε ενα ψα-
ροκοκκαλο στο χερι του,το 'βγαλε απ'το χερι
του και το πεταξε απ'τ'ανοιχτο παραθυρο στον
κηπο κατω.
Και δεν περασε καιρος και φυτρωσε κατω απ'το
παραθυρο του βασιλια στον κηπο μια μηλια και
μεγαλωσε γρηγορα τον κορμο και τα κλαδια της.
Κι εμπεναν τα κλαδια της φορτωμενα μηλα στη
κρεβατοκαμαρα του βασιλια,χαιδευαν τον βασιλια
και χτυπουσαν την βασιλισα.
''Κοψ'την την παλιομηλια''φωναζε η βασιλισα.Και
την εκοψε την μηλια ο βασιλιας.Την ξεριζωσαν κι
ολο το δεντρο το εριξαν στη φωτια να καει κατα
διαταγη της βασιλισας.
Ομως ενα ξερο μικρο κλαδι εμεινε και το βρηκε
το παιδι μιας γυναικας υφαντρας που δουλευε στον
βασιλια,και το μικρο παιδι το'κανε παιχνιδι αλογακι,
το καβαλικευε να παιξει.
Οταν τελειωσε τη δουλεια στον βασιλια η υφαντρα
εφυγε και το μικρο παιδι πηρε μαζι του και το μι-
κρο ξυλο.Επαιξε κι οταν το βαρεθηκε το αφησε
κατω απ'το κρεβατι του και το ξεχασε εκει.
Η μανα του πηγαινε σε ξενες δουλειες κι ελειπε ολη
τη μερα απ'το σπιτι ,επερνε μαζι της και το μικρο
παιδι να μην μενει μονο του στο σπιτι.Οταν γυρνου-
σαν το βραδυ εβρισκαν το σπιτι συγυρισμενο ,σκου-
πισμενο,ολα τακτοποιημενα,καθαρα και μαλιστα
ειχαν μαγειρεψει.Μια φορα δυο φορες και τρεις
φορες αυτο εγινε.
''Θα κρυφτω,να δω ποιος μας υπηρετει'' ειπε η υφαν-
τρα.
Κι ετσι εγινε,κρυφτηκε κι ειδε κατω απ'το κρεβατι
του παιδιου να βγαινει μια πανεμορφη κοπελλα,και
ν'αρχιζει το σκουπισμα.Η γυναικα βγηκε απ'την κρυ-
ψωνα της κι αρπαξε την κοπελλα,αυτη πασχισε να
ξεφυγει να κρυφτει,αλλα δεν το καταφερε.
''Στασου,κορουλα μου,μην φοβασε ,καλη μου.Μην
μου φυγεις.Μεινε μαζι μας,να γινεις η μονακριβη
κορη μου''
Κι ετσι εγινε.την επεισε να μεινει μαζι τους και να
γινει κορη της.
Η γυναικα εμαθε τον αργαλειο στην χρυση κοπελλα
κι εκεινη γρηγορα εμαθε την τεχνη κι ηταν πολυ
επιδεξια.
Το σπιτι που εμενε κι υφαινε η κορη ηταν στο δρο-
μο κι η κοπελλα στο παραθυρο αστραφτε σαν τον
ηλιο.Και περασε μια μερα απο εκει ο βασιλιας κοιτα-
ξε ψηλα την ειδε και θαμπωθηκε απο την ομορφια
της.
Τοτε διεταξε ολες οι κοπελλες οι υφαντρες της χωρας
να μαζευτουν στην αυλη του,να υφανουν σε διαγωνι-
σμο.
Κι ετσι εγινε και μαζευτηκαν οι κοπελλες,κι αναμεσα
τους ξεχωριζε η κορη της υφαντρας.Σαν απο λαμπερο
ηλιο φωτισθηκε η αυλη.
Καθησαν στους αργαλειους τα κοριτσια να υφανουν.
Καθε κοπελλα τραγουδουσε κι ενα τραγουδι με τη
σειρα.Ηρθαν κι ο βασιλιας με τη βασιλισα να δουν
να ακουσουν και να κρινουν.
Σαν ηρθε η σειρα της κορης της υφαστρας να τρα-
γουδησει,αυτη ειπε:
''Να τραγουδησω δεν μπορω τι'ναι βαρια η καρδια
μου.Μοναχα θελω να αφηγηθω μια ιστορια.Δωστε
μου ενα καλαθακι γεματο με κοραλλια κι ενα αδειο.''
Ο βασιλιας διεταξε και της εδωσαν ενα καλαθακι
με κοραλλια γεματο κι ενα αδειο.
Η χρυση κοπελλα πηρε ενα κοραλλι κι αρχισε την
ιστορια της:
''Μια φορα κι ενα καιρο ηταν ενα βασιλοπουλο-ενα
κοραλλι''κι εριξε το κοραλλι στ'αδειο καλαθακι.Συ-
νεχισε:''κι ειχε χτισει μια βρυσουλα-ενα κοραλι-
να τρεχει μελι και γαλα-ενα κοραλλι-...''
Ετσι διηγονταν την ιστορια του βασιλοπουλου.
Ο βασιλιας με την βασιλισα ακουγαν κι η κοπελλα
με καθε φραση αφηνε να πεφτει ενα κοραλλι στο
αδειο καλαθι,που γεμιζε.
Οταν η διηγηση της εφτασε στο σημειο που η κα-
κια γυναικα την πλανεψε απ'το δεντρο να κατεβει
και πως σαν αρπακτικο την αρπαξε και την επνιξε
κι επειτα στη λιμνουλα την πεταξε,τοτε η βασιλισα
χλωμιασε και προφασιστηκε πως ξαφνικα αρρωστη-
σε κι εφυγε απο την συναξη.
Ο βασιλιας ακουσε την ιστορια ολοκληρη ως το τελος
της.Κι οταν η κοπελλα ειπε:
''Τωρα εκεινα διηγηθηκε η χρυση κοπελλα μπροστα
στον αργαλειο,εδω στην αυλη του βασιλια''και τελει-
ωσε την ιστορια της,αφηνοντας το τελευταιο κοραλλι
στο αδειο καλαθι που ηταν στην αρχη γεμιζοντας το,
τοτε ο βασιλιας καταλαβε πως αυτη ηταν η Αγεννητη
κι αυτη που παντρευτηκε κι εγινε βασιλισα ηταν η
κακια γυναικα.Κι αμεσως ζητησε την βασιλισα,κι
εστειλε στρατιωτες να την πιασουν πριν προλαβει
να ξεφυγει.
Κι ετσι εγινε.Την επιασαν και την εφεραν μπροστα
του.Τοτε σηκωθηκε και την ξεντυσε απο τα χρυσα
φορεματα,την εντυσε παλι στα κουρελια της και την
εδιωξε σε μακρινη εξορια.
Απο την αλλη μερα το πρωι ξεκινησαν οι ετοιμασιες
για τον γαμο του βασιλια με την Αγεννητη,την μονα-
κριβη κορη της φτωχης υφαντρας.
Κι εγιναν οι γαμοι τους με τραγουδια και χορους,και
εφερε απο τον βασιλια στη ζωη η χρυση κοπελλα τρια
αγορια και τρια κοριτσια,ομορφα οπως τα χρυσα μηλα
και λαμπερα σαν τον ηλιο.
Κι εγω που σας τα διηγηθηκα αυτα,περασα μια μερα
απο κει και τα ειδα με τα ματια μου τα παιδια να παιζουν
στον καταπρασινο κηπο,τρεχοντας απο δω κι απο κει
ξεγνοιαστα,και τραγουδωντας στον αερα σαν χρυσα
πουλια.
.
.
.
Κυριακή 21 Αυγούστου 2011
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS-3 ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ[ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΗΜΟΥ-ΑΠΟΧΡΩΣΗ-ΣΕ ΕΛΙΚΑ]
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
3 ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
[ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΗΜΟΥ-ΑΠΟΧΡΩΣΗ-ΣΕ ΕΛΙΚΑ]
.
.
.
.
.
3 ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΗΜΟΥ
.
.
Μεσα σε δεκα χρονια εκανε τα δυο παιδια
της.Πρωτα μια κορη,τωρα 8 χρονων,και με-
τα απο 3 χρονια ενα γιο,τωρα 5 χρονων.Παν-
τρευτηκε απο ερωτα.Γρηγορα της περασε.
Ξυπναγε τη νυχτα κι εβλεπε διπλα της να
κοιμαται πολυ κοντα της ενας αγνωστος.Ση-
κωνονταν πηγαινε στο δωματιο των παιδιων
και κοιμονταν εκει.Εκεινος πριν παει στη δου-
λεια την ξυπναγε,εκεινη του ελεγε παντα
την ιδια δικαιολογια.Ο μικρος,η' η μικρη,
ενιωσε ανησυχια,ξυπνησε μεσα στη νυχτα,
εκλαψε,την φωναξε κι ετρεξε στο δωματιο
τους να τα καθησυχασει και να κοιμηθει μαζι
τους.
Δεν ηθελε να κανει καποια ερωτικη σχεση.Αν
και ευκαιριες υπηρχαν πολλες.Ηταν ομορφη
γυναικα.Για εκεινον αδιαφορουσε.Σε μια δεξι-
ωση,που διοργανωσαν απο τη δουλεια του,
μια ξανθη,εντυπωσιακη γυναικα,συναδελφος
του,μισομεθυσμενη,τον ειχε ξεμοναχιασει σε
μια γωνια,ορθιοι με ποτα στα χερια,συνεχη
πνιχτα γελακια η γυναικα και αγγιγματα στο
σωμα.Απο τη θεση που ηταν τους κοιτουσε,
σαν αμετοχος θεατης καποιας θεατρικης παρα-
στασης.Δεν ενιωθε τιποτα.
Στο δρομο της ειπε κατι δικαιολογιες για το
συμβαν.Χωρις να τον ρωτησει.Επρεπε να'ναι
ευγενικος μαζι της,γιατι ηταν η ερωμενη του
διευθυντη,κι ειχε μεγαλη δυναμη και τεραστια
επιρροη πανω του.Εκεινη ηταν διαζευγμενη κι
εκεινος παντρεμενος με τρια παιδια.Η γυναικα
του ηταν αξιολογος ανθρωπος.Δεν απαντησε.Ειπε
πως ειχε πονοκεφαλο,ισως να εφταιγε το ποτο.
.
.
.
ΑΠΟΧΡΩΣΗ
.
.
Ηταν σ'ενα κεντρικο καφε.Ελαχιστοι πελατες.
Ειχε μιση ωρα εκει.Επινε εσπρεσσο.Μετα απο
λιγο ηρθε.Καθισε απεναντι του.Παραγγειλε
κρυα μπυρα.Εβγαλε τα τσιγαρα της να καπνι-
σει.Του ειπε πως δεν ειχε χρονο.Ποτε δεν ειχε
χρονο,σκεφθηκε.Σαν να καταλαβε,του επιασε το
χερι,το χαιδεψε για λιγο και του χαμογελασε.Τρα-
βηξε το χερι του.Ξαναγεμισε το ποτηρι της με
το υπολοιπο της μπυρας.Την ειδε να πινει.Η μπυ-
ρα σωνονταν.Η ωρα περνουσε.Σε λιγο θα εφευγε.
Του ειπε,αυριο παλι,την ιδια ωρα.Της απαντησε
αμεσως.Αυριο θα λειπει.Τον κοιταξε με απορια.
Που θα παει;Ταξιδι.Ρωτησε.Της ειπε που.Ρωτησε,
γιατι;.Της ειπε.Ποσες μερες;ρωτησε.Μια εβδομα-
δα,απαντησε.Φανηκε να στεναχωρηθηκε.Επειτα
τον κοιταξε και χαμογελουσε.Του ευχηθηκε καλα
να περασει.Μεσα της ηξερε πως της ελεγε ψεματα.
.
.
.
ΣΕ ΕΛΙΚΑ
.
.
Μετα απο πολυ καιρο την ειδε.Πηγε στο μερος
που δουλευε.Οταν τον ειδε ετρεξε κοντα του.Ηταν
ομορφη οπως τοτε.Τον αγκαλιασε.Του ειπε τι κα-
νει;Της ειπε,καλα ειναι.Δεν προλαβαν να πουν περισ-
σοτερα,ενας πελατης τη φωναξε.Πηγε προς το με-
ρος του να τον εξυπηρετησει.Του ειπε να την περι-
μενει οταν σχολασει απ'τη δουλεια,στις 3 η ωρα.
Εφυγε.Πηγε στη πολη και περιπλανηθηκε.
Λιγο πριν της 3 ηταν εξω απο τη δουλεια της και
την περιμενε.Βγηκε εξω,λιγο μετα τις 3.Ειχε αλλα-
ξει ρουχα,δεν φορουσε τη στολη της δουλειας.
Ακολουθησε το αυτοκινητο της.Εστριψε παρα-
λιακα.Σταματησε σ'ενα καφε.Παρκαρε πρωτος
και πηγε και καθησε,εξω.Μετα απο λιγο ηρθε
κι εκεινη.Καθισε απεναντι του.Παραγγειλαν να
πιουν.Καφε εσπρεσσο εκεινος,ενα χυμο πορτο-
καλι εκεινη.Ηταν χαμογελαστη και πολυ ευτυ-
χισμενη.Τον ειχε ξαναδει.Ετσι του ειπε.
Του ειπε τι ειχε κανει.Τιποτα σημαντικο.Για
αρκετη ωρα δεν μιλουσε.Ενιωθε τη παρουσια
της.Οπως τοτε.Του ζητησε να της τηλεφωναει,
της το υποσχεθηκε.
.
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
3 ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
[ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΗΜΟΥ-ΑΠΟΧΡΩΣΗ-ΣΕ ΕΛΙΚΑ]
.
.
.
.
.
3 ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΗΜΟΥ
.
.
Μεσα σε δεκα χρονια εκανε τα δυο παιδια
της.Πρωτα μια κορη,τωρα 8 χρονων,και με-
τα απο 3 χρονια ενα γιο,τωρα 5 χρονων.Παν-
τρευτηκε απο ερωτα.Γρηγορα της περασε.
Ξυπναγε τη νυχτα κι εβλεπε διπλα της να
κοιμαται πολυ κοντα της ενας αγνωστος.Ση-
κωνονταν πηγαινε στο δωματιο των παιδιων
και κοιμονταν εκει.Εκεινος πριν παει στη δου-
λεια την ξυπναγε,εκεινη του ελεγε παντα
την ιδια δικαιολογια.Ο μικρος,η' η μικρη,
ενιωσε ανησυχια,ξυπνησε μεσα στη νυχτα,
εκλαψε,την φωναξε κι ετρεξε στο δωματιο
τους να τα καθησυχασει και να κοιμηθει μαζι
τους.
Δεν ηθελε να κανει καποια ερωτικη σχεση.Αν
και ευκαιριες υπηρχαν πολλες.Ηταν ομορφη
γυναικα.Για εκεινον αδιαφορουσε.Σε μια δεξι-
ωση,που διοργανωσαν απο τη δουλεια του,
μια ξανθη,εντυπωσιακη γυναικα,συναδελφος
του,μισομεθυσμενη,τον ειχε ξεμοναχιασει σε
μια γωνια,ορθιοι με ποτα στα χερια,συνεχη
πνιχτα γελακια η γυναικα και αγγιγματα στο
σωμα.Απο τη θεση που ηταν τους κοιτουσε,
σαν αμετοχος θεατης καποιας θεατρικης παρα-
στασης.Δεν ενιωθε τιποτα.
Στο δρομο της ειπε κατι δικαιολογιες για το
συμβαν.Χωρις να τον ρωτησει.Επρεπε να'ναι
ευγενικος μαζι της,γιατι ηταν η ερωμενη του
διευθυντη,κι ειχε μεγαλη δυναμη και τεραστια
επιρροη πανω του.Εκεινη ηταν διαζευγμενη κι
εκεινος παντρεμενος με τρια παιδια.Η γυναικα
του ηταν αξιολογος ανθρωπος.Δεν απαντησε.Ειπε
πως ειχε πονοκεφαλο,ισως να εφταιγε το ποτο.
.
.
.
ΑΠΟΧΡΩΣΗ
.
.
Ηταν σ'ενα κεντρικο καφε.Ελαχιστοι πελατες.
Ειχε μιση ωρα εκει.Επινε εσπρεσσο.Μετα απο
λιγο ηρθε.Καθισε απεναντι του.Παραγγειλε
κρυα μπυρα.Εβγαλε τα τσιγαρα της να καπνι-
σει.Του ειπε πως δεν ειχε χρονο.Ποτε δεν ειχε
χρονο,σκεφθηκε.Σαν να καταλαβε,του επιασε το
χερι,το χαιδεψε για λιγο και του χαμογελασε.Τρα-
βηξε το χερι του.Ξαναγεμισε το ποτηρι της με
το υπολοιπο της μπυρας.Την ειδε να πινει.Η μπυ-
ρα σωνονταν.Η ωρα περνουσε.Σε λιγο θα εφευγε.
Του ειπε,αυριο παλι,την ιδια ωρα.Της απαντησε
αμεσως.Αυριο θα λειπει.Τον κοιταξε με απορια.
Που θα παει;Ταξιδι.Ρωτησε.Της ειπε που.Ρωτησε,
γιατι;.Της ειπε.Ποσες μερες;ρωτησε.Μια εβδομα-
δα,απαντησε.Φανηκε να στεναχωρηθηκε.Επειτα
τον κοιταξε και χαμογελουσε.Του ευχηθηκε καλα
να περασει.Μεσα της ηξερε πως της ελεγε ψεματα.
.
.
.
ΣΕ ΕΛΙΚΑ
.
.
Μετα απο πολυ καιρο την ειδε.Πηγε στο μερος
που δουλευε.Οταν τον ειδε ετρεξε κοντα του.Ηταν
ομορφη οπως τοτε.Τον αγκαλιασε.Του ειπε τι κα-
νει;Της ειπε,καλα ειναι.Δεν προλαβαν να πουν περισ-
σοτερα,ενας πελατης τη φωναξε.Πηγε προς το με-
ρος του να τον εξυπηρετησει.Του ειπε να την περι-
μενει οταν σχολασει απ'τη δουλεια,στις 3 η ωρα.
Εφυγε.Πηγε στη πολη και περιπλανηθηκε.
Λιγο πριν της 3 ηταν εξω απο τη δουλεια της και
την περιμενε.Βγηκε εξω,λιγο μετα τις 3.Ειχε αλλα-
ξει ρουχα,δεν φορουσε τη στολη της δουλειας.
Ακολουθησε το αυτοκινητο της.Εστριψε παρα-
λιακα.Σταματησε σ'ενα καφε.Παρκαρε πρωτος
και πηγε και καθησε,εξω.Μετα απο λιγο ηρθε
κι εκεινη.Καθισε απεναντι του.Παραγγειλαν να
πιουν.Καφε εσπρεσσο εκεινος,ενα χυμο πορτο-
καλι εκεινη.Ηταν χαμογελαστη και πολυ ευτυ-
χισμενη.Τον ειχε ξαναδει.Ετσι του ειπε.
Του ειπε τι ειχε κανει.Τιποτα σημαντικο.Για
αρκετη ωρα δεν μιλουσε.Ενιωθε τη παρουσια
της.Οπως τοτε.Του ζητησε να της τηλεφωναει,
της το υποσχεθηκε.
.
.
.
Σάββατο 20 Αυγούστου 2011
VIDEO ART-Electronic Music-Painting Metronom-and Remarks on Wittgenstein-Painting-Music Composition By C.N.Couveiis-ARTPOETICACOUVELIS
.
.VIDEO ART
Electronic Music
-Painting Metronom-
and Remarks on Wittgenstein
Painting-Music Composition By C.N.Couveiis
.
.
.
.
.
VIDEO ART-Make Up On A Woman-Painting Animation C.N.Couvelis-music from Georges Aperghis's Graffitis-ARTPOETICACOUVELIS
.
.VIDEO ART
Make Up On A Woman
Painting Animation C.N.Couvelis
music from Georges Aperghis's Graffitis
.
.
.
.
.
Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011
GREEK POETRY-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης-ΕΠΙΘΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
.
.
.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
Σε Πατησιων εφημεριδα
γραφτηκες Σαλτιμπαγκος
Ωμοφαγος,μια
Τηλεοραση πηθικιζει τη χωρα μου
και
στη χιαστι Βαθης-Συνταγματος
και Εξαρχεια-Κουμουνδουρου
εξαφανισθηκε η Ομονοια
λες να μην ηταν αντρες γυναικες και παιδια;
περισσευαν.
Τον Μανωλη τσακισαν στα ποδια
Την Μαρια βιασαν
Τον Κωστα πυροβολησαν στο στομα
Εξι Οιδιποδες με προσωπεια Νικου Πουλαντζα
με εξορυγμενους τους δωδεκα οφθαλμους στα χερια
ζητιανευουν κοματια Δημοκρατιας
και ξερουν πως σε σταθμους Ιστοριας
ενεδρευουν οι δολοφονοι
Εξι Οιδιποδες κρατουν στα χερια τους δωδεκα ψαρια
ανοιγουν την πορτα των πραξεων
και μπαινουν μεσα στο μεγα πληθος του θεατρου
ανοιγουν τα χερια και πετουν δωδεκα γλαροι
''Ανθρωποι ειναι''φωναξε ενας απ'την κερκιδα
''Τι να θελουν;''
Ε! Μανωλη
Ε! Μαρια
Ε! Κωστα
οι γλαροι δεν γυριζουν,χαμηλωσαν
πανω απ'τη βαρκα και τσιριζαν
Εσυ εισαι;
Εγω ειμαι
Απο που ερχεστε;
Εξι Οιδιποδες με προσωπεια Νικου Πουλαντζα
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
.
.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
.
.
Σε Πατησιων εφημεριδα
γραφτηκες Σαλτιμπαγκος
Ωμοφαγος,μια
Τηλεοραση πηθικιζει τη χωρα μου
και
στη χιαστι Βαθης-Συνταγματος
και Εξαρχεια-Κουμουνδουρου
εξαφανισθηκε η Ομονοια
λες να μην ηταν αντρες γυναικες και παιδια;
περισσευαν.
Τον Μανωλη τσακισαν στα ποδια
Την Μαρια βιασαν
Τον Κωστα πυροβολησαν στο στομα
Εξι Οιδιποδες με προσωπεια Νικου Πουλαντζα
με εξορυγμενους τους δωδεκα οφθαλμους στα χερια
ζητιανευουν κοματια Δημοκρατιας
και ξερουν πως σε σταθμους Ιστοριας
ενεδρευουν οι δολοφονοι
Εξι Οιδιποδες κρατουν στα χερια τους δωδεκα ψαρια
ανοιγουν την πορτα των πραξεων
και μπαινουν μεσα στο μεγα πληθος του θεατρου
ανοιγουν τα χερια και πετουν δωδεκα γλαροι
''Ανθρωποι ειναι''φωναξε ενας απ'την κερκιδα
''Τι να θελουν;''
Ε! Μανωλη
Ε! Μαρια
Ε! Κωστα
οι γλαροι δεν γυριζουν,χαμηλωσαν
πανω απ'τη βαρκα και τσιριζαν
Εσυ εισαι;
Εγω ειμαι
Απο που ερχεστε;
Εξι Οιδιποδες με προσωπεια Νικου Πουλαντζα
.
.
.
PAINTINGS-GREEK-33 Παραλλσγες Η' η Αντοχη της Ζωγραφικης-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]-Α' Μερος[A' Part]
.
.
PAINTINGS-GREEK
-33 Παραλλσγες Η' η Αντοχη της Ζωγραφικης-
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]
Α' Μερος[A' Part]
.
.
.
.
PAINTINGS-GREEK
-33 Παραλλσγες Η' η Αντοχη της Ζωγραφικης-
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]
Α' Μερος[A' Part]
.
.
.
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS-Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ [ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
Γνωρισθηκαν στο facebook .Ειδε τη φωτογραφια της
στους φιλους μιας φιλης του στο facebook,ειδε το προ-
φιλ της,τις φωτογραφιες της,τον τοιχο της και της εκα-
νε αιτημα ''Προσθηκη στους φιλους''.Μετα απο λιγο δε-
χτηκε το αιτημα του και τον ''επιβεβαιωσε ως φιλο''.
Απο τοτε την παρακολουθουσε συνεχεια,εκανε like στις
αναρτησεις στο τοιχο της,ποτε δεν εκανε σχολια.Το ιδιο
και εκεινη του εκανε like.Πολλα,τα περισσοτερα,στον
τοιχο του,βιντεα,κειμενα,φωτογραφιες τα ανεβαζε για
εκεινη.
Μια μερα την ειδε στις Συνομιλιες,πατησε στο ονομα της
και εγραψε:''ti kanis?'',πατησε enter,περιμενε,ειδε is typing,
εμφανισθηκε:''kala,efxaristo'',της απαντησε:''θελω να σε
δω''',του εγραψε:''ke gw thelw ,που;'',χαρηκε,της εγραψε
αμεσως:''θα'ρθω να σε βρω'',ειδε:''pou tha rtheis,ποτε;'',
της εγραψε γρηγορα:''αυριο θα ερθω,να συναντηθουμε'',
εκεινη is typing,εμφανισθηκε:''πως θα συνενοηθουμε;'',
της απαντησε:''ΟΤΑΝ Φτασω θα σου στειλω μηνυμα.
ΟΚ?''.περιμενε λιγο,απαντησε;'ok!'',εγραψε;''avrio loipon
na perimeneis,prin to μεσημερι'',και εκλεισε την Συνομι-
λια,εκλεισε και το facebook και ηταν offline για ολη την
υπολοιπη μερα.
Την αλλη μερα εφτασε στην πολη που εμενε εκεινη και
δουλευε πριν το μεσημερι.Η μερα ηταν ζεστη.Το αυτοκι-
νητο το αφησε σε καποιο parking στο κεντρο της πολης.
Διαλεξε μια καφετερια στην κεντρικη πλατεια,προς την
πλευρα της ανατολικα,καθησε σε ενα τραπεζι εξω,περι-
που στο κεντρο.Ηρθε η γκαρσονα,μια νεαρη κοπελα,της
ειπε να ερθει σε λιγο,περιμενει παρεα.Της ζητησε τον κω-
δικο του internet του καφε,του τον ειπε και τον εγραψε
σ'ενα χαρτακι.Την ευχαριστησε και η γκαρσονα εφυγε.
Εβγαλε απο τη τσαντα το laptop,το εβαλε στο τραπεζι και
το ανοιξε.Πατησε για συνδεση,εντοποπισε το δικτυο,πλη-
κτρολογησε τον κωδικο,και η συνδεση ενεργοποιηθηκε.
Ανοιξε το Google και στα αγαπημενα πατησε τη σελιδα
του facebook,ανοιξε στο προφιλ του,πατησε στην Συνο-
μιλια,την βρηκε ηταν online,εγραψε:''Καλημερα,ηρθα,
ειμαι στην κεντρικη πλατεια,στην καφετερια[εγραψε το
ονομα της καφετεριας],ανατολικα.Οποτε μπορεις ελα.
Θα περιμενω.'',ειδε is typing.και εμφανισθηκε:''Ερχομαι
αμεσως.Ειμαι στο σπιτι,εχω αδεια.Σε εικοσι λεπτα περι-
που θα ειμαι εκει.Καλημερα.''
Εκλεισε το computer και την περιμενε.Κοιτουσε προς
τη πλατεια.Πολυς κοσμος εκεινη την ωρα την διεσχιζε.
Ηταν συμπαθητικη και προσεγμενη.Με πρασινο,δεντρα
και παρτερια με λουλουδια.Ενιωθε ηρεμος.
Λιγοστοι ανθρωποι γυρω του στα τραπεζια της καφετερι-
ας.
Κοιταξε το ρολοι στο κινητο του,ειχαν περασει τα εικο-
σι λεπτα.Εκλεισε το κινητο.Ταυτοχρονα ακουσε απο
πισω του μια γυναικεια φωνη:''Γεια'',γυρισε το κεφαλι,
την ειδε,την γνωρισε αμεσως,εκεινη περασε μπροστα του
και καθησε απεναντι του.Την κοιταξε,ηταν πολυ πιο ομορ-
φη απ'οτι φαινονταν στη φωτογραφια του facebook.
''Καλως ηρθες'' του ειπε και χαμογελασε.Το χαμογελο της
ηταν γλυκο και το προσωπο της φωτεινο.Της χαμογελασε κι
εκεινος.''Ευχαριστω πολυ''της ειπε.''Εγω ευχαριστω,που ηρθες
απο τοσο μακρια να με δεις'' του απαντησε και τον κοιταξε στα
ματια.Τα ματια της ηταν ομορφα και γελαστα.
Ηρθε η γκαρσονα.Εκεινος της ειπε τι θελει.Εκεινη παραγγει-
λε χυμο φρουτων κοκτειλ.Εκεινος ενα εσπρεσσο.Η γκαρσο-
να εφυγε.Τον ρωτησε αν εκανε καλο ταξιδι.''Πολυ ωραια
διαδρομη.Μου αρεσε'',απαντησε,και προσθεσε:''like''.Εκει-
νη ξεσπασε σ'ενα αυθορμητο γελιο,πολυ γλυκο.Της ειπε
πως του αρεσει πολυ το χαμογελο της.Εκεινη τον κοιταξε
στα ματια.Την κοιταξε κι εκεινος.''Like?''του ειπε.Τοτε ηταν
εκεινος που ξεσπασε αυθορμητα σε γελιο.
Τον διεκοψε η γκαρσονα.Πρωτα σερβιρε σ'εκεινη τον χυμο
φρουτων κι επειτα σ'εκεινον τον εσπρεσσο.Τους ευχηθηκε
''στην υγεια σας '' και εφυγε.
Εκεινη σηκωσε το ποτηρι και του ευχηθηκε:''Υγεια''.Εκεινος
της ανταπεδωσε:''Στην Υγεια σου''.
Την ειδε που εφερε το καλαμακι στα χειλη της..Ειχε ομορφα
χειλη.Τον ειδε που την κοιτουσε.Χαμογελασε.''Θελεις να δο-
κιμασεις;Ειναι πολυ ομορφος!''.Χαμογελασε και την ευχαρι-
στησε.
Επειτα μιλησαν.Πρωτα μιλησε εκεινη,του ειπε γενικα για τη
ζωη της ,αλλα και λεπτομερειες.Μιλουσε ομορφα,του αρεσε
η φωνη της.Ενιωθε ευτυχια.Του ειπε για τη δουλεια της,για
τα ονειρα της,για τους γονεις της,για τη ζωη της στην πολη,
για τα ενδιαφεροντα της.,για τις προσδοκιες και τις αποητευ-
σεις της,για τις ανησυχιες της.Του ειπε πολλα.Κι εκεινος την
ακουγε με μεγαλη προσοχη και δεν την διεκοπτε.Παρατη-
ρουσε τις γλυκες εκφρασεις του προσωπου της καθως του μι-
λουσε,τα ματια της,τις κινησεις των χεριων της με τις οποιες
συνοδευε τα λογια της,και τα χειλη της σε καθε λεξη που προ-
φερε.
Επειτα μιλησε εκεινος.Ειπε για ολη τη ζωη του.
Οταν τελειωσε εκεινη τον κοιταξε πολλη ωρα στα ματια.Επει-
τα απλωσε το δεξι χερι της προς το μερος του, ζητησε το
δικο του χερι και του ειπε:''Χαιρομαι πολυ που σε γνωρισα'',
εκεινος της επιασε το χερι,το κρατησε σφιχτα στο δικο του
χερι,την κοιταξε στα ματια και της ειπε:''Κι εγω χαρηκα πολυ
που σε γνωρισα''.
Η ωρα ειχε περασει.Φωναξε τη γκορσονα.Πληρωσε.Σηκω-
θηκαν να φυγουν.Προχωρησαν στην πλατεια.Σταθηκαν
απεναντι ο ενας απ'τον αλλον.Τα χερια τους πιαστηκαν
σφιχτα.Κοιταχτηκαν στα ματια.Τα χερια ανοιξαν κι εκεινη
εφυγε.Εκεινος ακινητος την εβλεπε να απομακρυνεται.Μια
δυο φορες γυρισε προς τα πισω και σηκωνοντας το χερι της
τον χαιρετησε.Κι επειτα χαθηκε στο βαθος της πλατειας
δυτικα μεσα στους αλλους ανθρωπους και στον θορυβο της
πολης .Οταν πια δεν την εβλεπε τοτε κινηθηκε.Κοιταξε το
χερι του που επιασε το χερι της.
Πηγε στο παρκινγκ.Πληρωσε και πηρε το αυτοκινητο.Οταν
γυρισε σπιτι του ηταν νυχτα λιγο πριν τα μεσανυχτα.Κοιμη-
θηκε.
Την αλλη μερα ανοιξε τον υπολογιστη,μπηκε στο facebook
στο προφιλ του,πατησε στους φιλους του,βρηκε το ονομα
της ,το πατησε ,ανοιξε το προφιλ της,και στην αριστερη
στηλη επελεξε ''Διαγραφη φιλου''.Και πατησε.Ανοιξε παρα-
θυρο.Remove as a friend ?εγραφε πανω στο ορθογωνιο,και
κατω εγραφε:''Διαγραφη απο του Φιλους'' ασπρα γραμματα
σε γαλαζιο φοντο και κολλητα διπλα εγραφε:''Ακυρω-
ση''.Πατησε:''Διαγραφη απο τους Φιλους''
.
.
.
.
LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
Γνωρισθηκαν στο facebook .Ειδε τη φωτογραφια της
στους φιλους μιας φιλης του στο facebook,ειδε το προ-
φιλ της,τις φωτογραφιες της,τον τοιχο της και της εκα-
νε αιτημα ''Προσθηκη στους φιλους''.Μετα απο λιγο δε-
χτηκε το αιτημα του και τον ''επιβεβαιωσε ως φιλο''.
Απο τοτε την παρακολουθουσε συνεχεια,εκανε like στις
αναρτησεις στο τοιχο της,ποτε δεν εκανε σχολια.Το ιδιο
και εκεινη του εκανε like.Πολλα,τα περισσοτερα,στον
τοιχο του,βιντεα,κειμενα,φωτογραφιες τα ανεβαζε για
εκεινη.
Μια μερα την ειδε στις Συνομιλιες,πατησε στο ονομα της
και εγραψε:''ti kanis?'',πατησε enter,περιμενε,ειδε is typing,
εμφανισθηκε:''kala,efxaristo'',της απαντησε:''θελω να σε
δω''',του εγραψε:''ke gw thelw ,που;'',χαρηκε,της εγραψε
αμεσως:''θα'ρθω να σε βρω'',ειδε:''pou tha rtheis,ποτε;'',
της εγραψε γρηγορα:''αυριο θα ερθω,να συναντηθουμε'',
εκεινη is typing,εμφανισθηκε:''πως θα συνενοηθουμε;'',
της απαντησε:''ΟΤΑΝ Φτασω θα σου στειλω μηνυμα.
ΟΚ?''.περιμενε λιγο,απαντησε;'ok!'',εγραψε;''avrio loipon
na perimeneis,prin to μεσημερι'',και εκλεισε την Συνομι-
λια,εκλεισε και το facebook και ηταν offline για ολη την
υπολοιπη μερα.
Την αλλη μερα εφτασε στην πολη που εμενε εκεινη και
δουλευε πριν το μεσημερι.Η μερα ηταν ζεστη.Το αυτοκι-
νητο το αφησε σε καποιο parking στο κεντρο της πολης.
Διαλεξε μια καφετερια στην κεντρικη πλατεια,προς την
πλευρα της ανατολικα,καθησε σε ενα τραπεζι εξω,περι-
που στο κεντρο.Ηρθε η γκαρσονα,μια νεαρη κοπελα,της
ειπε να ερθει σε λιγο,περιμενει παρεα.Της ζητησε τον κω-
δικο του internet του καφε,του τον ειπε και τον εγραψε
σ'ενα χαρτακι.Την ευχαριστησε και η γκαρσονα εφυγε.
Εβγαλε απο τη τσαντα το laptop,το εβαλε στο τραπεζι και
το ανοιξε.Πατησε για συνδεση,εντοποπισε το δικτυο,πλη-
κτρολογησε τον κωδικο,και η συνδεση ενεργοποιηθηκε.
Ανοιξε το Google και στα αγαπημενα πατησε τη σελιδα
του facebook,ανοιξε στο προφιλ του,πατησε στην Συνο-
μιλια,την βρηκε ηταν online,εγραψε:''Καλημερα,ηρθα,
ειμαι στην κεντρικη πλατεια,στην καφετερια[εγραψε το
ονομα της καφετεριας],ανατολικα.Οποτε μπορεις ελα.
Θα περιμενω.'',ειδε is typing.και εμφανισθηκε:''Ερχομαι
αμεσως.Ειμαι στο σπιτι,εχω αδεια.Σε εικοσι λεπτα περι-
που θα ειμαι εκει.Καλημερα.''
Εκλεισε το computer και την περιμενε.Κοιτουσε προς
τη πλατεια.Πολυς κοσμος εκεινη την ωρα την διεσχιζε.
Ηταν συμπαθητικη και προσεγμενη.Με πρασινο,δεντρα
και παρτερια με λουλουδια.Ενιωθε ηρεμος.
Λιγοστοι ανθρωποι γυρω του στα τραπεζια της καφετερι-
ας.
Κοιταξε το ρολοι στο κινητο του,ειχαν περασει τα εικο-
σι λεπτα.Εκλεισε το κινητο.Ταυτοχρονα ακουσε απο
πισω του μια γυναικεια φωνη:''Γεια'',γυρισε το κεφαλι,
την ειδε,την γνωρισε αμεσως,εκεινη περασε μπροστα του
και καθησε απεναντι του.Την κοιταξε,ηταν πολυ πιο ομορ-
φη απ'οτι φαινονταν στη φωτογραφια του facebook.
''Καλως ηρθες'' του ειπε και χαμογελασε.Το χαμογελο της
ηταν γλυκο και το προσωπο της φωτεινο.Της χαμογελασε κι
εκεινος.''Ευχαριστω πολυ''της ειπε.''Εγω ευχαριστω,που ηρθες
απο τοσο μακρια να με δεις'' του απαντησε και τον κοιταξε στα
ματια.Τα ματια της ηταν ομορφα και γελαστα.
Ηρθε η γκαρσονα.Εκεινος της ειπε τι θελει.Εκεινη παραγγει-
λε χυμο φρουτων κοκτειλ.Εκεινος ενα εσπρεσσο.Η γκαρσο-
να εφυγε.Τον ρωτησε αν εκανε καλο ταξιδι.''Πολυ ωραια
διαδρομη.Μου αρεσε'',απαντησε,και προσθεσε:''like''.Εκει-
νη ξεσπασε σ'ενα αυθορμητο γελιο,πολυ γλυκο.Της ειπε
πως του αρεσει πολυ το χαμογελο της.Εκεινη τον κοιταξε
στα ματια.Την κοιταξε κι εκεινος.''Like?''του ειπε.Τοτε ηταν
εκεινος που ξεσπασε αυθορμητα σε γελιο.
Τον διεκοψε η γκαρσονα.Πρωτα σερβιρε σ'εκεινη τον χυμο
φρουτων κι επειτα σ'εκεινον τον εσπρεσσο.Τους ευχηθηκε
''στην υγεια σας '' και εφυγε.
Εκεινη σηκωσε το ποτηρι και του ευχηθηκε:''Υγεια''.Εκεινος
της ανταπεδωσε:''Στην Υγεια σου''.
Την ειδε που εφερε το καλαμακι στα χειλη της..Ειχε ομορφα
χειλη.Τον ειδε που την κοιτουσε.Χαμογελασε.''Θελεις να δο-
κιμασεις;Ειναι πολυ ομορφος!''.Χαμογελασε και την ευχαρι-
στησε.
Επειτα μιλησαν.Πρωτα μιλησε εκεινη,του ειπε γενικα για τη
ζωη της ,αλλα και λεπτομερειες.Μιλουσε ομορφα,του αρεσε
η φωνη της.Ενιωθε ευτυχια.Του ειπε για τη δουλεια της,για
τα ονειρα της,για τους γονεις της,για τη ζωη της στην πολη,
για τα ενδιαφεροντα της.,για τις προσδοκιες και τις αποητευ-
σεις της,για τις ανησυχιες της.Του ειπε πολλα.Κι εκεινος την
ακουγε με μεγαλη προσοχη και δεν την διεκοπτε.Παρατη-
ρουσε τις γλυκες εκφρασεις του προσωπου της καθως του μι-
λουσε,τα ματια της,τις κινησεις των χεριων της με τις οποιες
συνοδευε τα λογια της,και τα χειλη της σε καθε λεξη που προ-
φερε.
Επειτα μιλησε εκεινος.Ειπε για ολη τη ζωη του.
Οταν τελειωσε εκεινη τον κοιταξε πολλη ωρα στα ματια.Επει-
τα απλωσε το δεξι χερι της προς το μερος του, ζητησε το
δικο του χερι και του ειπε:''Χαιρομαι πολυ που σε γνωρισα'',
εκεινος της επιασε το χερι,το κρατησε σφιχτα στο δικο του
χερι,την κοιταξε στα ματια και της ειπε:''Κι εγω χαρηκα πολυ
που σε γνωρισα''.
Η ωρα ειχε περασει.Φωναξε τη γκορσονα.Πληρωσε.Σηκω-
θηκαν να φυγουν.Προχωρησαν στην πλατεια.Σταθηκαν
απεναντι ο ενας απ'τον αλλον.Τα χερια τους πιαστηκαν
σφιχτα.Κοιταχτηκαν στα ματια.Τα χερια ανοιξαν κι εκεινη
εφυγε.Εκεινος ακινητος την εβλεπε να απομακρυνεται.Μια
δυο φορες γυρισε προς τα πισω και σηκωνοντας το χερι της
τον χαιρετησε.Κι επειτα χαθηκε στο βαθος της πλατειας
δυτικα μεσα στους αλλους ανθρωπους και στον θορυβο της
πολης .Οταν πια δεν την εβλεπε τοτε κινηθηκε.Κοιταξε το
χερι του που επιασε το χερι της.
Πηγε στο παρκινγκ.Πληρωσε και πηρε το αυτοκινητο.Οταν
γυρισε σπιτι του ηταν νυχτα λιγο πριν τα μεσανυχτα.Κοιμη-
θηκε.
Την αλλη μερα ανοιξε τον υπολογιστη,μπηκε στο facebook
στο προφιλ του,πατησε στους φιλους του,βρηκε το ονομα
της ,το πατησε ,ανοιξε το προφιλ της,και στην αριστερη
στηλη επελεξε ''Διαγραφη φιλου''.Και πατησε.Ανοιξε παρα-
θυρο.Remove as a friend ?εγραφε πανω στο ορθογωνιο,και
κατω εγραφε:''Διαγραφη απο του Φιλους'' ασπρα γραμματα
σε γαλαζιο φοντο και κολλητα διπλα εγραφε:''Ακυρω-
ση''.Πατησε:''Διαγραφη απο τους Φιλους''
.
.
.
PAINTINGS-GREEK-33 Παραλλσγες Η' η Αντοχη της Ζωγραφικης-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]-Β' Μερος[B' Part]
.
.
PAINTINGS-GREEK
-33 Παραλλσγες Η' η Αντοχη της Ζωγραφικης-
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]
Β' Μερος[B' Part]
.
.
.
.
.
.
.
PAINTINGS-GREEK
-33 Παραλλσγες Η' η Αντοχη της Ζωγραφικης-
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]
Β' Μερος[B' Part]
.
.
.
.
.
.
Τρίτη 16 Αυγούστου 2011
GREEK POETRY-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης-ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙΣ ΕΣΥ,ΕΣΕΝΑ ΔΕΙΧΝΩ,Μ'ΕΝΑ ΒΑΖΟ ΜΕ 12 ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙΣ ΕΣΥ,ΕΣΕΝΑ ΔΕΙΧΝΩ,
Μ'ΕΝΑ ΒΑΖΟ ΜΕ 12 ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ
ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
.
Vincent Van Gogh-[from my paintings-c.n.couvelis]
.
.
.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙΣ ΕΣΥ,ΕΣΕΝΑ ΔΕΙΧΝΩ,
Μ'ΕΝΑ ΒΑΖΟ ΜΕ 12 ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ
ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
.
right yellow to win a prostitude woman
is a ingenious idea to loss anything idiot thing
ενα ηλιοτροπιο γυριζει αριστεροστροφα
τις θηλες του στηθους σου,ορυκτα σκοτεινων ορυχειων
εκει τον ειδαμε στην κιτρινη καρεκλα να καθεται ο φτωχος Βικεντιος
δυο χρονια πριν την απειροτητα
glass with roses σε καθρεφτη που εσωτερικα αιωρουνταν ακινητες
πεταλουδες,σε δακτυλο ευθεια εδειξε the head of a peasant λοφου
με ασπρο καπελο ,I,a visitor for insights in this goghian tapestry
Αυτος Orphan Man in enormous eternity closed
εγραψε με charcoal and crayon on cream wove paper
'' η γυναικα με τα χειλη περισπωμενη'' και το ιωτα της μυτης της
με φοξ-τροτ κινησεις,υπολοιπα κοκκεταριας αρχαιας οσο το χορτο
κιτρινο μεσα σε δωματια συλλογισμων
I've seen far him not drawing a garden but εσενα
με κιτρινο καπελο στην πατριδα σου a poor unemployed noone being
με hyperlinks στον Ρεμπραντ
πατατοφαγοι της κιτρινης ιστοριας [ναι,με γιωτα μικρο]
la tristesse durera toujours,Theo
Εγω ο Βαν Γκογκ πουλησα εν ζωη μονο ενα πινακα
το κοκκινο αμπελι
για να πλουτισεις εσυ,εσενα δειχνω,μ'ενα βαζο με 12 ηλιοτροπια
του Van Gogh
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙΣ ΕΣΥ,ΕΣΕΝΑ ΔΕΙΧΝΩ,
Μ'ΕΝΑ ΒΑΖΟ ΜΕ 12 ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ
ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
.
Vincent Van Gogh-[from my paintings-c.n.couvelis]
.
.
.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙΣ ΕΣΥ,ΕΣΕΝΑ ΔΕΙΧΝΩ,
Μ'ΕΝΑ ΒΑΖΟ ΜΕ 12 ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ
ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
.
right yellow to win a prostitude woman
is a ingenious idea to loss anything idiot thing
ενα ηλιοτροπιο γυριζει αριστεροστροφα
τις θηλες του στηθους σου,ορυκτα σκοτεινων ορυχειων
εκει τον ειδαμε στην κιτρινη καρεκλα να καθεται ο φτωχος Βικεντιος
δυο χρονια πριν την απειροτητα
glass with roses σε καθρεφτη που εσωτερικα αιωρουνταν ακινητες
πεταλουδες,σε δακτυλο ευθεια εδειξε the head of a peasant λοφου
με ασπρο καπελο ,I,a visitor for insights in this goghian tapestry
Αυτος Orphan Man in enormous eternity closed
εγραψε με charcoal and crayon on cream wove paper
'' η γυναικα με τα χειλη περισπωμενη'' και το ιωτα της μυτης της
με φοξ-τροτ κινησεις,υπολοιπα κοκκεταριας αρχαιας οσο το χορτο
κιτρινο μεσα σε δωματια συλλογισμων
I've seen far him not drawing a garden but εσενα
με κιτρινο καπελο στην πατριδα σου a poor unemployed noone being
με hyperlinks στον Ρεμπραντ
πατατοφαγοι της κιτρινης ιστοριας [ναι,με γιωτα μικρο]
la tristesse durera toujours,Theo
Εγω ο Βαν Γκογκ πουλησα εν ζωη μονο ενα πινακα
το κοκκινο αμπελι
για να πλουτισεις εσυ,εσενα δειχνω,μ'ενα βαζο με 12 ηλιοτροπια
του Van Gogh
.
.
.
Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011
VIDEO-ΤΑΙΝΙΕΣ-Παναγια Λιγοβιτσανα-15 Αυγουστου-Λιγοβιτσι Ξηρομερου-Η Παναγια Των Απλων και Ταπεινων-σκηνοθεσια Χ.Ν.Κουβελης-ARTPOETICACOUVELIS-ΧΡΟΝΙΚΟ-ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΛΙΓΟΒΙΤΣΙ ΠΗΓΑΜΕ
.
.
η λιμνη Οζερος
Λιγοβιτσι
.
.
VIDEO-ΤΑΙΝΙΕΣ
Παναγια Λιγοβιτσανα
15 Αυγουστου-Λιγοβιτσι Ξηρομερου
Η Παναγια Των Απλων και Ταπεινων
σκηνοθεσια Χ.Ν.Κουβελης
.
.
.
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ:
ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΛΙΓΟΒΙΤΣΙ ΠΗΓΑΜΕ
[κειμενο χρονικου χ.ν.κουβελης]
.
.
Οταν ερχονταν ο Αυγουστος μηνας κι αρχι-
ζε το Δεκαπενταυγουστο της Παναγιας η δουλεια
στα καπνα ηταν στο ζενιθ,καιγομασταν,μαζωμα
πρωι απογευμα,αρμαθιασμα ολη σχεδον τη μερα,
τα πρωινα αν ειχε δροσια ξεκολλημα των φυλων
στις λιαστρες,κρεμασμα τα βαντακια στο σπιτι.
Πως και πως περιμεναμε να περασουν οι μερες
να φθασει η παραμονη της Παναγιας 14 Αυγου-
στου ν'ανεβουμε κατα το απογευμακι οταν πεφτει
το καμα στο Λιγοβιτσι,στο Μοναστηρι της Πα-
ναγιας.Θ'ανεβαιναμε παρεες παιδια 13-16 χρο-
νων,οι γονεις μας μας αφηναν να παμε.Ερχον-
ταν και οι γονεις,η μαννα πηγαινε,ο πατερας επρε-
πε να μεινει στο χωριο γιατι τα καπνα ηταν στη
λιαστρα απλωμενα εκτεθειμενα στον καιρο και
υπηρχε μεγαλος κινδυνος να πιασει ξαφνικη μπο-
ρα να βραχουν τα καπνα και να χαλασουν να
μαυρισουν,επρεπε να'ναι εκει να προλαβει να
τραβηξει τα πανια και να τα σκεπασει.Αυτος μας
κανονιζε,μας εδινε χρηματα να χαλασουμε.Κα-
βαλα στο γαιδουρι η μανα,επερνε μαζι και την
αδερφη μου.Ερχονταν και η βαβω η γιαγια
Πανωρια απο την Παπαδατου να παει να προ-
σκυνησει.Περναμε και εφοδια,νερο,ψωμι φρε-
σκοφουρνισμενο,κουλουρια,περναμε και ψωμι
αρτο για την Παναγια,επισης σταφυλια,τα πρω-
τα μολις ειχαν μαυρισει,και συκα,τα πρωτα μο
λις ειχαν φουσκωσει και μαλακωσει,λαδι,νηστι
σιμα γιατι κραταγαμε να μεταλαβουμε ,κι ενα
μπουκαλακι λαδι για το μοναστηρι.Περναμε
και ρουχα,απο μια κουβερτα ο καθενας να σκε-
παστουμε οταν θα κοιμομασταν τη νυχτα να μην
κρυωσουμε γιατι ηταν ψηλα το μοναστηρι.
Εμεις τα παιδια πηγαιναμε ποδαροδρομο απο
τη Μαχαιρα,φταναμε στη Σκουρτου,4-5 χιλ,
και απο το αρχαιο καστρο των Δυριεων ανεβαι
ναμε το μονοπατι που σκαρφαλωνε στο λοφο
μεσα στις βελανιδιες ,και φταναμε ψηλα στο
εκκλησακι του Αη Γιαννη του Θεολογου.Εκει
στριβαμε αριστερα βορεια κι ακολουθουσαμε
το μονοπατι που ανηφοριζε ελαφρα οχι τοσο
αποτομα οσο πριν.Στο δρομο μας συναντουσα-
με ομαδες προσκυνητων απο τα γυρω χωρια
του Ξηρομερου,απο τη Μαχαιρα,απο τη Σκουρ-
του κατω,απο τον Προδρομο και το Αγραμπελο
περα νοτια,και απο κατω,απ'την ανατολικη πλευ-
ρα του λοφου,ερχονταν προκυνητες απο τη
Γουριωτισα,τη Γαλιτσα,τους ξεχωριζαμε γιατι
μιλουσαν αλλη γλωσσα σαν λατινικα,επισης
ερχονταν απο πιο περα απο τη Ριγανι ,απο τα
Οχθια,κι αυτοι μιλουσαν την ιδια γλωσσα τα
λατινικα.Απο την αλλη μερια βορεια του μονα-
στηριου ερχοντουσαν οι Μαχαλιωτες και δεν
τους συναντουσαμε.Απο εκει ερχονταν και οι
Μπαμπνιωτες και οι Αιτινιοι.
Προχωρουσαμε προς τη Παναγια.Κατω απο κα-
ποιο δεντρο ,θυμαμαι ,ειχαμε καποτε δει καρ-
φωμενο ενα ξυλινο σταυρο απο δυο ξυλα,σημα
ενος ταπεινου ανθρωπου στον τοπο του.Προχω-
ρουσαμε ,εδω ο τοπος στη κορυφογραμμη ισιω-
νε καπως και ξαφνικα ανοιγε και στα δεξια μας
ανατολικα κατω οπως κατηφοριζε με πυκνους
θαμνους και βελανιδιες ο λοφος βλεπαμε τη
στρογγυλη οβαλ επιφανεια της λιμνης,τον Οζερο,
και περα ως περα τον μεγαλο καμπο του Αγρινιου.
Αυτο το τοπιο για μας,τοτε που δυσκολα ταξιδευ-
αμε,ηταν ενα μεγαλο θεαμα.Επιπεδη γη ευφορη
μακρια πλατια κι απεραντη,σε συγκριση με το
αγονο και στενοχωραφο τοπο το Ξηρομερο που
ζουσαμε.Βλεπαμε ευφορα τοπια με νερα.Απο
κατω ηταν η Λιμνη Οζερος και περα δεξιωτερα
ξεχωριζαμε την λιμνη Τριχωνιδα και την λιμνη
Λυσιμαχια.Βλεπαμε και τ'ασπρα γυρισματα σαν
φιδιου του ποταμου Αχελωου,που διεσχιζε το το-
πιο.
Καθομασταν εκει στα βραχια να ξελαχανιασουμε
λιγακι και ν'αγναντευσουμε περα το ψηλο βουνο
του Παναιτωλικου,τη Κυρα Βγενα,και περα στο
βαθος νοτια ητανε η λιμνοθαλασσα της Σταμνας
του Αιτωλικου και του Μεσολογγιου και μακρυτε-
ρα ο Πατραικος κολπος.
Αφου ξαποστεναμε και ευφραινομασταν το θεαμα
συνεχιζαμε τη πορεια.Πρωτα αντικρυζαμε το χα-
μηλο υψωμα δεξια με το αλωνι των μοναχων τα
παλια χρονια και τη μαντρα του.Στη κορυφη της
καμπυλης του δρομου οταν φταναμε βλεπαμε
στο βαθος βορεια το Μοναστηρι της Παναγιας.Το
Λιγοβιτσι.Το μοναστηρι ηταν σαν φρουριο με ψη-
λο τοιχο γυρω,φαινονταν η εκκλησια στο κεντρο
του.Μπροστα υπηρχε ενα πλατωμα μια μεγαλη
λακα ,κι απο πανω της συριζα δυτικα υψωνονταν
λοφος,στα ανατολικα της λακας ηταν το ανοιγμα
στο καμπο.
Γεματος ο τοπος της λακας απο προσκυνητες που
επιασαν θεση,η' εψαχναν για θεση,να διανυχτερευ-
σουν.Ανθρωποι διαφορων ηλικιων απο πολλα χω-
ρια γνωριζονταν,χαιρετιονταν,κουβεντιαζαν,ευ-
χονταν ο ενας στον αλλον:''Βοηθεια μας''.
Τ'αλογα και τα γαιδουρια τα εδεναν στη πλαγια
του λοφου.
Μπεναμε στο μοναστηρι απο την κεντρικη πυλη του,
πολυκοσμια,στη μεση δεξια με σκαλια υπερυψωμενη
η εκκλησια,στα δυτικα ηταν τα κελια,η σκεπαστη λον-
τζα με τη μεγαλη σκαλα.Οσοι ηρθαν πιο μπροστα
προλαβαν κι επιασαν θεση στα κελια,εκει θα περνου-
σαν τη νυχτα.Εμεις δεν ξερω γιατι προτιμουσαμε να
μεινουμε εξω στην λακα στην υπαιθρο,δεν μας πειραζε
αυτο,αντιθετα μας ευχαριστουσε.
Πηγαμε να παρουμε και να πιουμε δροσερο νερο απο
τη στερνα με την αντλια,βορεια διπλα απο την εκκλη-
σια.Μεγαλος συνωστισμος σ'ενα μικρο στενο χωρο,
αλλοι πολλοι ερχονταν κι αλλοι πολλοι εφευγαν.
Πολλες διαφορετικες φωνες υψωνονταν στον αερα
και διακλαδιζονταν απ'τον εναν ανθρωπο στον αλλον.
Πολυς κοσμος,μεγαλη ουρα σχηματιζε,περιμενε να
μπει στην εκκλησια να προσκυνησει την εικονα της
Παναγιας.
Πηγαμε στη μεγαλη ταρατσα πισω απο το ιερο.Μαζι
με αλλους πολλους ανθρωπους κοιταξαμε και θαυ-
μασαμε τη θεα στη λιμνη κατω και στον καμπο περα
ως τα βουνα και τη λιμνοθαλασσα,ν'ανοιξει η καρδια
μας και ν'αλαφρυνει η ψυχη μας.
Εκει στο μοναστηρι βλεπαμε πολυ κοσμο να περναει
απο μπροστα μας,αγνωστοι,για πρωτη φορα τους βλε-
παμε και μας βλεπανε,ανταμωναμε και γνωστους,παι-
δια που τα ξεραμε απο το σχολειο απο το γυμνασιο,
απο τη μπαλα,απο τα πανηγυρια,συγεννεις,φιλους,
συγχωριανους.
Εξω μπροστα απο τα τειχη του μοναστηριου ητανε
πωλητες με τους παγκους τους γεματους με ζαχαρωτα,
με καραμελες,με γλυφιτζουρια,με σαμαλι,με μπακλα-
βαδες.Θυμαμαι ακομα τη γευση και τη γλυκα του μπα-
κλαβα,τριγωνος,ολο ψιλα φυλλα ηταν με μπολικο σο-
ροπι ποτισμενα.
Καποια απο μας τα παιδια,τα πιο ξωηρα και τα πιο
περιεργα,ανεβαιναμε το λοφο,πανω απ'το μοναστηρι.
Βιαζομασταν να φτασουμε στην κορυφη πριν πεσει
το φως και νυχτωσει.Οταν φταναμε εκει κοιτουσαμε
και βλεπαμε γυρω -γυρω τον Μπουμστο,ψηλο βουνο
των Ακαρνανικων,το Περγαντι,το Αγρινιο κι ολο τον
καμπο ως περα,τα κατωμερα,τη Βελουτσα στον
Αστακο,τη Βιτσι στη Μαχαιρα,κορυφες των Ακαρνα-
νικων,την Μαχαιρα,την Μπαμπινη,τον Αετο,τον
Περσεβο,την Κατουνα,την Παπαδατου,την Μαχαλα.
Εκει πανω ειδαμε και τα ερειπια της ακροπολης της
αρχαιας Μητροπολης.
Οταν νυχτωνε καλα πηγαιναμε στη λακα στη θεση
που ειχαμε κρατησει.Εκει βρισκαμε τη μανα,τρωγαμε
στο φως του φεγγαριου.Παντα τυχαινε εκεινο τον καιρο
το φεγγαρι να'ναι γεματο λαμπερο.Λενε πως το φεγγαρι
τον Αυγουστο ειναι το πιο φωτεινο του χρονου.
Επειτα ερχονταν η ωρα να πεσουμε να κοιμηθουμε,
στρωναμε την κουβερτα ξαπλωναμε με τα ρουχα
και με τη μιση σκεπαζομασταν.Ξαπλωμενοι εξω
απο το μοναστηρι στη λακα μαζι με αλλους πολλους
ακουγαμε τις ψαλμωδιες στην εκκλησια,απαλα,ακου-
γαμε τα τριζονια τρι και τρι στα χορτα εκει γυρω,
ακουγαμε τα κουβεντιασματα και τα ψιθυρισματα
των ανθρωπων διπλα μας και μακρια μας,ακουγαμε
τα κυπρια των αλογων,τα περισσοτερα τα ειχαν βου-
λωμενα με σπερδουκλια να μην ακουγονται και τα
χτυπηματα των ποδιων τους,καποιοι απο μας που
ειχαμε προσεξει το δασκαλο στο μαθημα της Ιστο-
ριας ακουγαμε τον Καραισκακη και τα παλλικαρια
του που φιλοξενηθηκαν στο μοναστηρι,βλεπαμε
τον φωτισμενο καμπο,τα ηλεκτρικα φωτα στο Αγρι-
νιο,και τα φωτα των αυτοκινητων στον διεθνη,ετσι
λεγαμε τον δρομο Γιαννενα-Αγρινιο-Αντιριο,κι ο-
νειρευομασταν οταν μεγαλωσουμε να παμε στη μεγα-
λη πολιτεια.Εγω ηθελα εκει να δω τις φωτεινες επι-
γραφες να αναβοσβηνουν με γραμματα και σχεδια.
Βλεπαμε τα φωτακια των ανθρωπων,κερια αναμενα,
φακους.Και βλεπαμε παντου γυρω μας και πανω
μας το φως του φεγγαριου.Επειτα σιγα σιγα ολες οι
φωνες ολες οι παραστασεις ελιωναν διαλυονταν,ο κο-
σμος ηρεμουσε,το κορμι χαλαρωνε,ενα αερακι δρο-
σερο απαλο ερχονταν και κουνουσε τις κουνιες των
ανθρωπων.Τοτε τα βλεφαρα βαραιναν και τα ματια
εκλειναν στον ησυχο ευτυχισμενο υπνο.
Το πρωτο φως της μερας,και η δροσια του καμπου,
μαζι με τις πρωτες φωνες των ανθρωπων και των
ζωων μας ξυπνουσε.
Οσοι ειχαν κρατησει νηστεια πηγαιναν να μεταλαβουν,
και μετα μολις εβγαινε ο ηλιος τα παντα εκει ροδιζαν
κι ηταν πορτοκαλενια,μεσα στην ασπρογαλαζη ομιχλη
ολος ο καμπος.
Τοτε περναμε τον δρομο της επιστροφης.Κατω η λιμνη
δεν φαινονταν ηταν εξαφανισμενη στην ομιχλη κι ολος
ο τοπος στην ομιχλη απο κατω βυθισμενος,οσα ειχες
δει καθαρα το απογευμα της προηγουμενης μερα τωρα
το πρωι τιποτα δεν ξεχωριζες απο εκεινα.
Κι αλλοι ανθρωποι μαζι με μας εφευγαν,πεζα η' καβαλα
στα ζωα.Στον Αη Γιαννη τον Θεολογο χωρισαμε,εμεις
απο τη Μαχαιρα και τη Σκουρτου κατηφοριζαμε δεξια
προς τα δυτικα το λοφο,κι απο την αλλη μερια του λο-
φου αριστερα προς τα ανατολικα κατηφοριζαν λιγο
πιο περα οι προσκυνητες απο τη Γουριωτισα,τη Γαλι-
τσα,τα Οχθια,και σιγα σιγα χανονταν οι μορφες τους
και δεν ακουγαμε πια αλλο την λατινικη γλωσσα τους.
Προς τα εκει κατω πηγαιναν κι οι Ριγανιωτες.Οι Προ-
δρομιτες και οι Αγραμπελιωτες τραβουσαν ισια
νοτια.
Αν ειμασταν τυχεροι θα προλαβαιναμε στη Σκουρτου
που κατεβαιναμε κανενα κοκορετσι να αρτισθουμε με-
τα απο δεκα-πεντε ολοκληρες μερες που κρατουσαμε
νηστεια.
Φταναμε στο χωριο.Εκεινοι που δεν ειχαν παει στο
Λιγοβιτσι κι ειχαν μεινει στο χωριο μολις μας εβλε-
παν ερχονταν να μας ευχηθουν:''Βοηθεια σας και
του χρονου να ξαναπατε''.Εμεις τους ευχαριστουσα-
με με την καρδια μας κι ειχαμε πολλα να διηγηθουμε,
και για πολλα χρονια να θυμομαστε,τωρα που ολα
εχουν ριζικα και αμετακλητα αλλαξει.
.
.
''Ητανε τοτε τα χρονια του '60 ενας καλογερος στο
Λιγοβιτσι παλαιοημερολογιτης ονοματι Παχωμιος
απο τα Μεσογεια της Αττικης,στον ωμο του ανεβαζε
τη ξυλεια να φτιαξει το μοναστηρι,γυριζε και μεσα
στα χωρια και μαζευε σιταρι,...''
.
''Ητανε κι ενας ιερομοναχος απο το Αγγελοκαστρο
στο Λιγοβιτσι ονοματι Πριοβολος ο οποιος ειχε χασει
το χερι του απο καποιο πυρομαχικο που εσκασε,αυτος
λειτουργουσε και στη Μαχαιρα οταν ο Παπαχιλλεας
ηταν εξορια σαν αριστερος,...''
.
''Ηταν κι ενας ταπεινος ανθρωπος απο τη Μαχαλα
ονοματι Γιαννης Γουσας,τον εβαλε ο Παπαχιλλεας
τοτε που'χε τη διακυβερνηση στο Λιγοβιτσι κι ετρω-
γε ψωμακι ο φτωχος οπου δεν ειχε να φαει,...''
.
''Ητανε τοτε που ο Γατσελος ονοματι Δημητρης
Τσαμης απο την Μαχαιρα ητανε ληστης καταζητουμε-
νος και ζητουσε το αποσπασμα το κεφαλι του με αμοι-
βη και εγινε στα αμπελια του Λιγοβιτσιου βορεια
κατω απο το μοναστηρι πανω κοντα στη λιμνη να προ-
δωθει,...''
.
''Ητανε τοτε που στο Λιγοβιτσι καποιοι ψενανε κοκο-
ρετσια αν και δεν επρεπε επειδη ηταν νηστεια ημερα
κι ηταν αμαρτια να τρως κρεας κι ακουστηκε ξαφνικα
μεσα στη νυχτα η φωνη του Πουλου,τοτε πρωτοσυγγε-
λου της Μητροπολης να κρενει :''Μην ψενετε,ειναι αμαρ-
τια'' και το μικρο παιδι στη λακκα ξαπλωμενο διπλα στη
μαννα του το ακουσε κι απορησε κι απο μεσα του ειπε:
''Πως τους ειδε εξω που ειναι αυτοι αφου αυτος ειναι μεσα
στο μοναστηρι;Αγιος ειναι'',γι'αυτο λεω πως πρωτα τα νηπια
και τα παιδια θα καταλαβουν τον λογο του,...''
.
''Ηταν τα μαυρα χρονια της χουντας των συνταγματαρ-
χων και στο χωρο του Λιγοβιτσιου ητανε χωροφυλακοι
κι οποιον νεαρο βλεπανε με φαβοριτες τον επιαναν και
τον πηγαιναν στα σκοτεινα κατω απο το μεγαλο τειχο
μπροστα πλαι,στη γωνια,και του εκοβαν τις φαβοριτες
με τον νομο περι τεντιμποισμου και τον εξεφτιλιζαν,εμας
τα παιδια μας αφηναν να ειμαστε θεατες του εγκληματος
ισως για τον παραδειγματισμο προς αποφυγην,θυμαμαι
πως οι αλητες νεαροι ηταν κυριως Μαχαλιωτες,...''
.
''Ητανε στα χρονια του σχολειου,στ' ταξη, που πηγαμε
μια κοινη εκδρομη στο Λιγοβιτσι,το δημοτικο σχολειο
της Μαχαιρας και το δημοτικο σχολειο της Σκουρτους,
δασκαλος της Μαχαιρας ηταν ο Αχιλλεας Ζακοπουλος
απο το χωριο Αμαραντος των Ιωαννινων,και δασκαλος
της Σκουρτους ητανε ο Τσακαλογιαννης απο την Μπα-
μπινη,στη λακα παιξαμε μπαλα,ομαδες απο τα δυο σχο-
λεια,τοτε το μοναστηρι ητανε εγκαταλλελειμενο,δεν
υπηρχε κανεις,για να φαμε ,θυμαμαι ο Γεωργικος Συναι-
ρισμος Μαχαιρας μας ειχε δωσει δωρισει κονσερβες ψαρι
αυτες που τις λεγαμε ''ρωσικες'',φαγαμε στη σκεπαστη
λοντζα με τη μεγαλη σκαλα,εκει ο δασκαλος ο Ζακοπου-
λος μαζεψε τα κοριτσια να τα μαθει να χορευουν ενα
μοντερνο χορο ,το Φοξ Τροτ,δηλαδη τον βηματισμο της
πονηρης αλεπους,γυριζοντας επισκεφτηκαμε το δημο-
τικο σχολειο της Σκουρτους και ειδαμε τις αιθουσες
διδασκαλιας του,...''
.
.
.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ –
ΤΟ ΛΙΓΟΒΙΤΣΙ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
.
Ταξιδεύοντας κανείς απο Αγρίνιο προς Αστακό δια μέσω Γου-
ριώτισσας-Σκουρτούς, ακριβώς στην κορυφή του λόφου πάνω
απ` την όμορφη λίμνη Οζερό, συναντά στα δεξιά του πινακίδα
που κατευθύνει μετά απο ένα χιλιόμετρο και κάτι στο Μοναστήρι
της Παναγίας Λιγοβιτσιάνας. Η όλη διαδρομή μετά τη Γουριώτισσα
είναι μαγευτική.
Ανεβαίνοντας τις στροφές του δρόμου μέσα απο δάσος αιωνόβιων
βελανιδιών, ατενίζεις συνέχεια στα δεξιά σου την τροφοδότρα
και νερομάνα πεδιάδα του Αγρινίου. Στον κοντινό και μακρινό
σου ορίζοντα είναι έντονο το υγρό στοιχείο και οι κατοικημένοι
τόποι, που μαρτυρούν την αιώνια παρουσία του ανθρώπου κοντά
του. Χωρίς να το αντιληφθείς συναντάς μπροστά σου το ιστορικό
Μοναστήρι, που σου δίνει την εντύπωση ότι διαφεντεύει απο ψηλά
ολόκληρη την πεδιάδα. Το Μοναστήρι της Παναγίας στο Λιγο-
βίτσι Ξηρομέρου – Μακρίνας Μαρκοπούλου Ηγουμένης Ιεράς
Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου – Έκδοση 1994. «Ιστορικά στοιχεία
Ο καταλύτης χρόνος τύλιξε μέσα στα σκοτεινά του πέπλα και
έθαψε αχάριστα στη λησμονιά τα ονόματα των κτητόρων του
ιερού Μοναστηριού καθώς και την ακριβή χρονολογία της ιδρύ-
σεώς του. Μια πλάκα εντοιχισμένη στη βόρεια πλευρά της παλιάς
τραπεζαρίας φέρει το 1737 ως χρόνο ιδρύσεως του μοναστηριού.
Δεύτερη χρονολογία 1760 που υπάρχει σε κελλί, ενώ Τρίτη 1787,
δηλώνει το χρόνο κατασκευής της στοάς με την θαυμάσια κιονο-
στοιχία, έργο σπουδαίων λαϊκών μαστόρων. Φαίνεται όμως, πως
τότε χτίστηκε το μεσαίο συγκρότημα, που περιελάμβανε την τρα-
πεζαρία των μοναχών και το υπόγειο της στέρνας. Το υπόλοιπο
μοναστηριακό οικοδόμημα, κατά τη γνώμη πολλών ειδικών, είναι
παλαιότερο. Ο θρύλος, που γεννά η αθάνατη ψυχή του λαού, ανα-
μειγμένος με την παράδοση των αγνών κατοίκων του Ξηρομέρου,
λέει πολλά για τούτο το μοναστήρι: Αναφέρει για τους κτήτορες,
πως ήταν δύο αδελφοί ο Λιγοβός και η Βενετσιάνα. Ήταν Σλάβοι
την καταγωγή, έμειναν στη Σκουρτού και από υπερβολική ευσέ-
βεια και αγάπη προς τον Θεό έκτισαν αυτό το ιερό ίδρυμα για να
δοξάζεται ακατάπαυστα το όνομά του από τα επίγεια χερουβείμ,
τους μοναχούς. Από τους κτήτορες πήρε το όνομα Παναγία η
Λιγοβιτσιάνα……………Ο ρόλος που έπαιξε τούτο το μονα-
στήρι στα δύσκολα χρόνια του έθνους το κρατάει αθάνατο και
αιώνιο. Έδωσε το παρόν σε κρίσιμες και ιστορικές στιγμές. Έγινε
κολυμβήθρα του Σιλωάμ, που αναβάπτισε τη φυλή μας.Κατά τους
χρόνους της μακραίωνης τουρκικής σκλαβιάς πρόσφερε ολό-
κληρο το έμψυχο και άψυχο δυναμικό του για να φιλοξενήσει και
εμψυχώσει τον Καραϊσκάκη με τα παλληκάρια του, που κατέ-
φυγαν στην μάνδρα του μετά την αποτυχία στο Αιτωλικό. Προ-
τίμησαν το Λιγοβίτσι γιατί προσφερόταν σαν άριστη στρατηγική
θέση, λόγω του απρόσιτου, του περίβλεπτου και του ύψους της
περιοχής……………Οι μοναχοί παρουσίασαν και πολιτιστική
δράση. Δεν περιφρόνησαν τα αγαθά του πολιτισμού, όπως πολ-
λοί τους κατηγορούν. Με τα χρήματα της Μονής χτίζουν σχολεία,
υδραγωγεία, ανοίγουν πηγάδια για να λύσουν το πρόβλημα ύδρευ-
σης της περιοχής. Περισσότερα από δέκα πηγάδια στην περιοχή
άνοιξαν τα τρεμάμενα από τη νηστεία και την προσευχή χέρια…
………….Για την ποικίλη αυτή δράση του το Μοναστήρι τράβηξε
το ενδιαφέρον των Τούρκων. Ύστερα από λίγα χρόνια από την
έναρξη της Επανάστασης, έπεσε ηρωϊκά μαχόμενο το 1825,
όπως αναφέρουν τα Ελληνικά Χρονικά. Εδώ έγινε μακελιό,
το φρούριο έπεσε και το κάστρο πατήθηκε από το αλλόθρησκο
ποδάρι του Τούρκου. Το Μοναστήρι κάηκε και μαζί του κατα-
στράφηκαν όλοι οι θησαυροί. Δεν έμεινε τίποτε να διηγηθεί
στους μεταγενέστερους τη δόξα και το μεγαλείο του…………
…..Ύστερα από την καταστροφή, αφού ησύχασε ο έρημος τόπος,
συγκεντρώθηκαν όσοι μοναχοί είχαν απομείνει και έκτισαν πάλι
το μοναστήρι σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το γεγονός τούτο,
καθώς και η φιλανθρωπική και πολιτιστική δράση των μοναχών,
φανερώνουν ότι τα οικονομικά της Μονής ήταν ανθηρά και ο
πλούτος μεγάλος. Απέραντες εκτάσεις με αμπέλια και ελιές
ανήκαν στο Μοναστήρι. Χιλιάδες αιγοπρόβατα έβοσκαν στα
πλούσια δάση και λειβάδια του. Η δόξα όμως δεν κράτησε για
πολύ. Το 1833 ο βαυαρός Όθωνας με διάταγμά του έκλεισε
πολλά μοναστήρια και εδήμευσε την περιουσία τους. Μεταξύ
αυτών ήταν και το ιστορικό Λιγοβίτσι. Διεσκορπίστηκαν οι μο-
ναχοί και η περιουσία διαμοιράστηκε στους ακτήμονες χωρικούς
………………Μέσα από τη στάχτη του ύστερα από χρόνια
ανέτειλε δειλά ένας φοίνικας νέας μοναχικής γυναικείας πολιτείας,
μια έπαλξη πνευματικής ζωής.Το μοναστήρι ύστερα από τις πολλές
του περιπέτειες, έτσι ερειπωμένο, δείνει το παρόν μόνο σε μια ζωο-
πανήγυρη, που γίνεται δέκα μέρες μετά το πανηγύρι του Μαχαλά,
στις 26 Σεπτεμβρίου προς τιμή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Έρχονται χιλιάδες προσκυνητές και πολλοί έμποροι από Αγρίνιο,
Αμφιλοχία, Γιάννενα και Πελοπόννησο για να πωλήσουν και
ανταλλάξουν τα προϊόντα τους. Κράτησε αυτή η εκδήλωση μέχρι
το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Σιγά – σιγά καταργήθηκε και το
Μοναστήρι συγκέντρωνε τους πιστούς μόνο την ημέρα της μνήμης
του. Στις 15 Αυγούστου όλο το Ξηρόμερο συγκεντρώνεται στον
ιερό τούτο χώρο για να υμνήσει και τιμήσει την Μητέρα του Θεού,
την Παντάνασσα του ουρανού και της γης………
………………..» Θησαυροί και επιγραφές «…..Είχε χιλιάδες
στρέμματα αμπέλια και ελιές, που έφθαναν μέχρι Γουριώτισσα,
Σκουρτού και Μαχαλά. Ακόμη κοπάδια αιγοπρόβατα και μετα-
φορικά ζώα για τις ανάγκες της Μονής. Άφθονα γεωργικά
προϊόντα, σιτάρι και κρασί, γέμιζαν τις μεγάλες αποθήκες της.
πάρχουν και σήμερα τα ερείπια των σταύλων και των αποθηκών.
Σήμερα το μοναστήρι, ως κτηματική περιουσία, έχει μόνο δέκα
στρέμματα περίπου , που απέμειναν μετά την απαλλοτρίωση
του 1953. Πολλά χρυσά και αργυρά τάματα και αναθήματα
καθώς χειρόγραφα με την ιστορία της μονής και γεγονότα της
επανάστασης καταστράφηκαν από ανθρώπους, που δεν ήξεραν
την αξία τους ή κάηκαν από τους εχθρούς. Απέμεινε μια λειψα-
νοθήκη μεγάλης αξίας με λείψανα των Αγίων: Γεωργίου,
Τρύφωνα, Παντελεήμονα, και της Αγίας Βαρβάρας. Από τις
επιδρομές και τις κλοπές διασώθηκαν μερικές εικόνες που χρο-
νολογούνται από το 1814, χωρίς μεγάλη αξία για την τέχνη και
την αρχαιότητά τους. Ένας μεγάλος θησαυρός του μοναστηριού
ήταν το ονομαστό ευαγγέλιο του Λιγοβιτσίου. Τυπώθηκε το
πρώτο στο τυπογραφείο του Πάνου Θεοδοσίου στη Βενετία το
1811. Το χρυσό του πλαίσιο, άριστο σε τέχνη, κατασκευάστηκε
από τον καλλιτέχνη Αθανάσιο Τζιμούρη από τους Καλαρρύτες
των Ιωαννίνων. Τα έξοδα της κατασκευής, που έφθασαν πολλά
τουρκικά γρόσια, πρόσφερε ο Παναγιώτης Γαλάνης, γόνος της
μεγάλης οικογένειας των Γαλανέων, που ζουν ακόμη σήμερα
στο Μαχαλά. Το ευαγγέλιο στο ένα εξώφυλλο είχε τη Σταύ-
ρωση του Κυρίου με τη Μητέρα και το Μαθητή πλησίον του
Σταυρού. Στο κάτω μέρος την Ταφή του Κυρίου. Στις γωνίες
τους τέσσερους προφήτες Δαβίδ, Σολομόντα, Δανιήλ και Ιερεμία.
Στη δεξιά πλευρά το Μυστικό Δείπνο, τη Γέννηση, τη Βαϊοφόρο
και τη Βάπτιση του Κυρίου. Στο αριστερό μέρος απεικόνιζε την
Ανάληψη του Σωτήρα. Στο μέσο την Ανάστασή του. Κάτω την
Ψηλάφηση του Θωμά. Στις τέσσερες γωνίες τους Ευαγγελιστές
με τα σύμβολά τους. Στις δύο πλευρές του αριστερού μέρους
ήταν ο Ιησούς, που διδάσκει στο Ναό και ο Ευαγγελισμός της
Θεοτόκου. Το ιερό βιβλίο ασφαλιζόταν με τέσσερους θηλυκω-
τήρες, που ο καθένας εικόνιζε εξαπτέρυγο. Στο πίσω μέρος του
βιβλίου διαβάζαμε «Εκατασκευάσθη εις Καλαρρύτας χωρίον
Ιωαννίνων, δια χειρός Αθανασίου Νικολάου Τζημούρη». Το ιερό
τούτο κειμήλιο καθώς και άλλα πολλά, εξαφανίστηκαν, χωρίς
να γνωρίζει κανείς την τύχη τους.Στα ερειπωμένα κτίρια της
Μονής βρέθηκαν μερικές επιγραφές. Μία επιγραφή εντοιχι-
σμένη στο Ανατολικό μέρος της στέρνας αναγράφει ως χρο-
νολογία ιδρύσεως, ίσως της πτέρυγας αυτής, το 1737. Επι-
γραφή δυσανάγνωστη κάνει λόγο για κάποιο «λοιμό» που είχε
απλωθεί στην περιοχή το 1738, «επήρε λημός». Στα τόξα των
κελλιών είναι χαραγμένες, όπως σημειώσαμε, οι χρονολογίες
1760, 1787, κατά τις οποίες ιδρύθηκαν ίσως τα διάφορα συγ-
κροτήματα. Στην πλευρά, που βρίσκεται στην είσοδο του πα-
λιού φουρναριού, είναι χαραγμένες πάνω σε πωρόλιθο ανά-
γλυφες παραστάσεις, ο δικέφαλος αετός, λιοντάρι, πτηνά που
τρώγουν σταφύλια, διάφορα γραμμικά σχήματα, ήλιος, όλα
ενδεικτικά σχήματα και σύμβολα μαστόρων.
.
.
.
.
.
.
VIDEO-ΤΑΙΝΙΕΣ
Παναγια Λιγοβιτσανα
15 Αυγουστου-Λιγοβιτσι Ξηρομερου
Η Παναγια Των Απλων και Ταπεινων
σκηνοθεσια Χ.Ν.Κουβελης
.
.
.
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ:
ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΛΙΓΟΒΙΤΣΙ ΠΗΓΑΜΕ
[κειμενο χρονικου χ.ν.κουβελης]
.
.
Οταν ερχονταν ο Αυγουστος μηνας κι αρχι-
ζε το Δεκαπενταυγουστο της Παναγιας η δουλεια
στα καπνα ηταν στο ζενιθ,καιγομασταν,μαζωμα
πρωι απογευμα,αρμαθιασμα ολη σχεδον τη μερα,
τα πρωινα αν ειχε δροσια ξεκολλημα των φυλων
στις λιαστρες,κρεμασμα τα βαντακια στο σπιτι.
Πως και πως περιμεναμε να περασουν οι μερες
να φθασει η παραμονη της Παναγιας 14 Αυγου-
στου ν'ανεβουμε κατα το απογευμακι οταν πεφτει
το καμα στο Λιγοβιτσι,στο Μοναστηρι της Πα-
ναγιας.Θ'ανεβαιναμε παρεες παιδια 13-16 χρο-
νων,οι γονεις μας μας αφηναν να παμε.Ερχον-
ταν και οι γονεις,η μαννα πηγαινε,ο πατερας επρε-
πε να μεινει στο χωριο γιατι τα καπνα ηταν στη
λιαστρα απλωμενα εκτεθειμενα στον καιρο και
υπηρχε μεγαλος κινδυνος να πιασει ξαφνικη μπο-
ρα να βραχουν τα καπνα και να χαλασουν να
μαυρισουν,επρεπε να'ναι εκει να προλαβει να
τραβηξει τα πανια και να τα σκεπασει.Αυτος μας
κανονιζε,μας εδινε χρηματα να χαλασουμε.Κα-
βαλα στο γαιδουρι η μανα,επερνε μαζι και την
αδερφη μου.Ερχονταν και η βαβω η γιαγια
Πανωρια απο την Παπαδατου να παει να προ-
σκυνησει.Περναμε και εφοδια,νερο,ψωμι φρε-
σκοφουρνισμενο,κουλουρια,περναμε και ψωμι
αρτο για την Παναγια,επισης σταφυλια,τα πρω-
τα μολις ειχαν μαυρισει,και συκα,τα πρωτα μο
λις ειχαν φουσκωσει και μαλακωσει,λαδι,νηστι
σιμα γιατι κραταγαμε να μεταλαβουμε ,κι ενα
μπουκαλακι λαδι για το μοναστηρι.Περναμε
και ρουχα,απο μια κουβερτα ο καθενας να σκε-
παστουμε οταν θα κοιμομασταν τη νυχτα να μην
κρυωσουμε γιατι ηταν ψηλα το μοναστηρι.
Εμεις τα παιδια πηγαιναμε ποδαροδρομο απο
τη Μαχαιρα,φταναμε στη Σκουρτου,4-5 χιλ,
και απο το αρχαιο καστρο των Δυριεων ανεβαι
ναμε το μονοπατι που σκαρφαλωνε στο λοφο
μεσα στις βελανιδιες ,και φταναμε ψηλα στο
εκκλησακι του Αη Γιαννη του Θεολογου.Εκει
στριβαμε αριστερα βορεια κι ακολουθουσαμε
το μονοπατι που ανηφοριζε ελαφρα οχι τοσο
αποτομα οσο πριν.Στο δρομο μας συναντουσα-
με ομαδες προσκυνητων απο τα γυρω χωρια
του Ξηρομερου,απο τη Μαχαιρα,απο τη Σκουρ-
του κατω,απο τον Προδρομο και το Αγραμπελο
περα νοτια,και απο κατω,απ'την ανατολικη πλευ-
ρα του λοφου,ερχονταν προκυνητες απο τη
Γουριωτισα,τη Γαλιτσα,τους ξεχωριζαμε γιατι
μιλουσαν αλλη γλωσσα σαν λατινικα,επισης
ερχονταν απο πιο περα απο τη Ριγανι ,απο τα
Οχθια,κι αυτοι μιλουσαν την ιδια γλωσσα τα
λατινικα.Απο την αλλη μερια βορεια του μονα-
στηριου ερχοντουσαν οι Μαχαλιωτες και δεν
τους συναντουσαμε.Απο εκει ερχονταν και οι
Μπαμπνιωτες και οι Αιτινιοι.
Προχωρουσαμε προς τη Παναγια.Κατω απο κα-
ποιο δεντρο ,θυμαμαι ,ειχαμε καποτε δει καρ-
φωμενο ενα ξυλινο σταυρο απο δυο ξυλα,σημα
ενος ταπεινου ανθρωπου στον τοπο του.Προχω-
ρουσαμε ,εδω ο τοπος στη κορυφογραμμη ισιω-
νε καπως και ξαφνικα ανοιγε και στα δεξια μας
ανατολικα κατω οπως κατηφοριζε με πυκνους
θαμνους και βελανιδιες ο λοφος βλεπαμε τη
στρογγυλη οβαλ επιφανεια της λιμνης,τον Οζερο,
και περα ως περα τον μεγαλο καμπο του Αγρινιου.
Αυτο το τοπιο για μας,τοτε που δυσκολα ταξιδευ-
αμε,ηταν ενα μεγαλο θεαμα.Επιπεδη γη ευφορη
μακρια πλατια κι απεραντη,σε συγκριση με το
αγονο και στενοχωραφο τοπο το Ξηρομερο που
ζουσαμε.Βλεπαμε ευφορα τοπια με νερα.Απο
κατω ηταν η Λιμνη Οζερος και περα δεξιωτερα
ξεχωριζαμε την λιμνη Τριχωνιδα και την λιμνη
Λυσιμαχια.Βλεπαμε και τ'ασπρα γυρισματα σαν
φιδιου του ποταμου Αχελωου,που διεσχιζε το το-
πιο.
Καθομασταν εκει στα βραχια να ξελαχανιασουμε
λιγακι και ν'αγναντευσουμε περα το ψηλο βουνο
του Παναιτωλικου,τη Κυρα Βγενα,και περα στο
βαθος νοτια ητανε η λιμνοθαλασσα της Σταμνας
του Αιτωλικου και του Μεσολογγιου και μακρυτε-
ρα ο Πατραικος κολπος.
Αφου ξαποστεναμε και ευφραινομασταν το θεαμα
συνεχιζαμε τη πορεια.Πρωτα αντικρυζαμε το χα-
μηλο υψωμα δεξια με το αλωνι των μοναχων τα
παλια χρονια και τη μαντρα του.Στη κορυφη της
καμπυλης του δρομου οταν φταναμε βλεπαμε
στο βαθος βορεια το Μοναστηρι της Παναγιας.Το
Λιγοβιτσι.Το μοναστηρι ηταν σαν φρουριο με ψη-
λο τοιχο γυρω,φαινονταν η εκκλησια στο κεντρο
του.Μπροστα υπηρχε ενα πλατωμα μια μεγαλη
λακα ,κι απο πανω της συριζα δυτικα υψωνονταν
λοφος,στα ανατολικα της λακας ηταν το ανοιγμα
στο καμπο.
Γεματος ο τοπος της λακας απο προσκυνητες που
επιασαν θεση,η' εψαχναν για θεση,να διανυχτερευ-
σουν.Ανθρωποι διαφορων ηλικιων απο πολλα χω-
ρια γνωριζονταν,χαιρετιονταν,κουβεντιαζαν,ευ-
χονταν ο ενας στον αλλον:''Βοηθεια μας''.
Τ'αλογα και τα γαιδουρια τα εδεναν στη πλαγια
του λοφου.
Μπεναμε στο μοναστηρι απο την κεντρικη πυλη του,
πολυκοσμια,στη μεση δεξια με σκαλια υπερυψωμενη
η εκκλησια,στα δυτικα ηταν τα κελια,η σκεπαστη λον-
τζα με τη μεγαλη σκαλα.Οσοι ηρθαν πιο μπροστα
προλαβαν κι επιασαν θεση στα κελια,εκει θα περνου-
σαν τη νυχτα.Εμεις δεν ξερω γιατι προτιμουσαμε να
μεινουμε εξω στην λακα στην υπαιθρο,δεν μας πειραζε
αυτο,αντιθετα μας ευχαριστουσε.
Πηγαμε να παρουμε και να πιουμε δροσερο νερο απο
τη στερνα με την αντλια,βορεια διπλα απο την εκκλη-
σια.Μεγαλος συνωστισμος σ'ενα μικρο στενο χωρο,
αλλοι πολλοι ερχονταν κι αλλοι πολλοι εφευγαν.
Πολλες διαφορετικες φωνες υψωνονταν στον αερα
και διακλαδιζονταν απ'τον εναν ανθρωπο στον αλλον.
Πολυς κοσμος,μεγαλη ουρα σχηματιζε,περιμενε να
μπει στην εκκλησια να προσκυνησει την εικονα της
Παναγιας.
Πηγαμε στη μεγαλη ταρατσα πισω απο το ιερο.Μαζι
με αλλους πολλους ανθρωπους κοιταξαμε και θαυ-
μασαμε τη θεα στη λιμνη κατω και στον καμπο περα
ως τα βουνα και τη λιμνοθαλασσα,ν'ανοιξει η καρδια
μας και ν'αλαφρυνει η ψυχη μας.
Εκει στο μοναστηρι βλεπαμε πολυ κοσμο να περναει
απο μπροστα μας,αγνωστοι,για πρωτη φορα τους βλε-
παμε και μας βλεπανε,ανταμωναμε και γνωστους,παι-
δια που τα ξεραμε απο το σχολειο απο το γυμνασιο,
απο τη μπαλα,απο τα πανηγυρια,συγεννεις,φιλους,
συγχωριανους.
Εξω μπροστα απο τα τειχη του μοναστηριου ητανε
πωλητες με τους παγκους τους γεματους με ζαχαρωτα,
με καραμελες,με γλυφιτζουρια,με σαμαλι,με μπακλα-
βαδες.Θυμαμαι ακομα τη γευση και τη γλυκα του μπα-
κλαβα,τριγωνος,ολο ψιλα φυλλα ηταν με μπολικο σο-
ροπι ποτισμενα.
Καποια απο μας τα παιδια,τα πιο ξωηρα και τα πιο
περιεργα,ανεβαιναμε το λοφο,πανω απ'το μοναστηρι.
Βιαζομασταν να φτασουμε στην κορυφη πριν πεσει
το φως και νυχτωσει.Οταν φταναμε εκει κοιτουσαμε
και βλεπαμε γυρω -γυρω τον Μπουμστο,ψηλο βουνο
των Ακαρνανικων,το Περγαντι,το Αγρινιο κι ολο τον
καμπο ως περα,τα κατωμερα,τη Βελουτσα στον
Αστακο,τη Βιτσι στη Μαχαιρα,κορυφες των Ακαρνα-
νικων,την Μαχαιρα,την Μπαμπινη,τον Αετο,τον
Περσεβο,την Κατουνα,την Παπαδατου,την Μαχαλα.
Εκει πανω ειδαμε και τα ερειπια της ακροπολης της
αρχαιας Μητροπολης.
Οταν νυχτωνε καλα πηγαιναμε στη λακα στη θεση
που ειχαμε κρατησει.Εκει βρισκαμε τη μανα,τρωγαμε
στο φως του φεγγαριου.Παντα τυχαινε εκεινο τον καιρο
το φεγγαρι να'ναι γεματο λαμπερο.Λενε πως το φεγγαρι
τον Αυγουστο ειναι το πιο φωτεινο του χρονου.
Επειτα ερχονταν η ωρα να πεσουμε να κοιμηθουμε,
στρωναμε την κουβερτα ξαπλωναμε με τα ρουχα
και με τη μιση σκεπαζομασταν.Ξαπλωμενοι εξω
απο το μοναστηρι στη λακα μαζι με αλλους πολλους
ακουγαμε τις ψαλμωδιες στην εκκλησια,απαλα,ακου-
γαμε τα τριζονια τρι και τρι στα χορτα εκει γυρω,
ακουγαμε τα κουβεντιασματα και τα ψιθυρισματα
των ανθρωπων διπλα μας και μακρια μας,ακουγαμε
τα κυπρια των αλογων,τα περισσοτερα τα ειχαν βου-
λωμενα με σπερδουκλια να μην ακουγονται και τα
χτυπηματα των ποδιων τους,καποιοι απο μας που
ειχαμε προσεξει το δασκαλο στο μαθημα της Ιστο-
ριας ακουγαμε τον Καραισκακη και τα παλλικαρια
του που φιλοξενηθηκαν στο μοναστηρι,βλεπαμε
τον φωτισμενο καμπο,τα ηλεκτρικα φωτα στο Αγρι-
νιο,και τα φωτα των αυτοκινητων στον διεθνη,ετσι
λεγαμε τον δρομο Γιαννενα-Αγρινιο-Αντιριο,κι ο-
νειρευομασταν οταν μεγαλωσουμε να παμε στη μεγα-
λη πολιτεια.Εγω ηθελα εκει να δω τις φωτεινες επι-
γραφες να αναβοσβηνουν με γραμματα και σχεδια.
Βλεπαμε τα φωτακια των ανθρωπων,κερια αναμενα,
φακους.Και βλεπαμε παντου γυρω μας και πανω
μας το φως του φεγγαριου.Επειτα σιγα σιγα ολες οι
φωνες ολες οι παραστασεις ελιωναν διαλυονταν,ο κο-
σμος ηρεμουσε,το κορμι χαλαρωνε,ενα αερακι δρο-
σερο απαλο ερχονταν και κουνουσε τις κουνιες των
ανθρωπων.Τοτε τα βλεφαρα βαραιναν και τα ματια
εκλειναν στον ησυχο ευτυχισμενο υπνο.
Το πρωτο φως της μερας,και η δροσια του καμπου,
μαζι με τις πρωτες φωνες των ανθρωπων και των
ζωων μας ξυπνουσε.
Οσοι ειχαν κρατησει νηστεια πηγαιναν να μεταλαβουν,
και μετα μολις εβγαινε ο ηλιος τα παντα εκει ροδιζαν
κι ηταν πορτοκαλενια,μεσα στην ασπρογαλαζη ομιχλη
ολος ο καμπος.
Τοτε περναμε τον δρομο της επιστροφης.Κατω η λιμνη
δεν φαινονταν ηταν εξαφανισμενη στην ομιχλη κι ολος
ο τοπος στην ομιχλη απο κατω βυθισμενος,οσα ειχες
δει καθαρα το απογευμα της προηγουμενης μερα τωρα
το πρωι τιποτα δεν ξεχωριζες απο εκεινα.
Κι αλλοι ανθρωποι μαζι με μας εφευγαν,πεζα η' καβαλα
στα ζωα.Στον Αη Γιαννη τον Θεολογο χωρισαμε,εμεις
απο τη Μαχαιρα και τη Σκουρτου κατηφοριζαμε δεξια
προς τα δυτικα το λοφο,κι απο την αλλη μερια του λο-
φου αριστερα προς τα ανατολικα κατηφοριζαν λιγο
πιο περα οι προσκυνητες απο τη Γουριωτισα,τη Γαλι-
τσα,τα Οχθια,και σιγα σιγα χανονταν οι μορφες τους
και δεν ακουγαμε πια αλλο την λατινικη γλωσσα τους.
Προς τα εκει κατω πηγαιναν κι οι Ριγανιωτες.Οι Προ-
δρομιτες και οι Αγραμπελιωτες τραβουσαν ισια
νοτια.
Αν ειμασταν τυχεροι θα προλαβαιναμε στη Σκουρτου
που κατεβαιναμε κανενα κοκορετσι να αρτισθουμε με-
τα απο δεκα-πεντε ολοκληρες μερες που κρατουσαμε
νηστεια.
Φταναμε στο χωριο.Εκεινοι που δεν ειχαν παει στο
Λιγοβιτσι κι ειχαν μεινει στο χωριο μολις μας εβλε-
παν ερχονταν να μας ευχηθουν:''Βοηθεια σας και
του χρονου να ξαναπατε''.Εμεις τους ευχαριστουσα-
με με την καρδια μας κι ειχαμε πολλα να διηγηθουμε,
και για πολλα χρονια να θυμομαστε,τωρα που ολα
εχουν ριζικα και αμετακλητα αλλαξει.
.
.
''Ητανε τοτε τα χρονια του '60 ενας καλογερος στο
Λιγοβιτσι παλαιοημερολογιτης ονοματι Παχωμιος
απο τα Μεσογεια της Αττικης,στον ωμο του ανεβαζε
τη ξυλεια να φτιαξει το μοναστηρι,γυριζε και μεσα
στα χωρια και μαζευε σιταρι,...''
.
''Ητανε κι ενας ιερομοναχος απο το Αγγελοκαστρο
στο Λιγοβιτσι ονοματι Πριοβολος ο οποιος ειχε χασει
το χερι του απο καποιο πυρομαχικο που εσκασε,αυτος
λειτουργουσε και στη Μαχαιρα οταν ο Παπαχιλλεας
ηταν εξορια σαν αριστερος,...''
.
''Ηταν κι ενας ταπεινος ανθρωπος απο τη Μαχαλα
ονοματι Γιαννης Γουσας,τον εβαλε ο Παπαχιλλεας
τοτε που'χε τη διακυβερνηση στο Λιγοβιτσι κι ετρω-
γε ψωμακι ο φτωχος οπου δεν ειχε να φαει,...''
.
''Ητανε τοτε που ο Γατσελος ονοματι Δημητρης
Τσαμης απο την Μαχαιρα ητανε ληστης καταζητουμε-
νος και ζητουσε το αποσπασμα το κεφαλι του με αμοι-
βη και εγινε στα αμπελια του Λιγοβιτσιου βορεια
κατω απο το μοναστηρι πανω κοντα στη λιμνη να προ-
δωθει,...''
.
''Ητανε τοτε που στο Λιγοβιτσι καποιοι ψενανε κοκο-
ρετσια αν και δεν επρεπε επειδη ηταν νηστεια ημερα
κι ηταν αμαρτια να τρως κρεας κι ακουστηκε ξαφνικα
μεσα στη νυχτα η φωνη του Πουλου,τοτε πρωτοσυγγε-
λου της Μητροπολης να κρενει :''Μην ψενετε,ειναι αμαρ-
τια'' και το μικρο παιδι στη λακκα ξαπλωμενο διπλα στη
μαννα του το ακουσε κι απορησε κι απο μεσα του ειπε:
''Πως τους ειδε εξω που ειναι αυτοι αφου αυτος ειναι μεσα
στο μοναστηρι;Αγιος ειναι'',γι'αυτο λεω πως πρωτα τα νηπια
και τα παιδια θα καταλαβουν τον λογο του,...''
.
''Ηταν τα μαυρα χρονια της χουντας των συνταγματαρ-
χων και στο χωρο του Λιγοβιτσιου ητανε χωροφυλακοι
κι οποιον νεαρο βλεπανε με φαβοριτες τον επιαναν και
τον πηγαιναν στα σκοτεινα κατω απο το μεγαλο τειχο
μπροστα πλαι,στη γωνια,και του εκοβαν τις φαβοριτες
με τον νομο περι τεντιμποισμου και τον εξεφτιλιζαν,εμας
τα παιδια μας αφηναν να ειμαστε θεατες του εγκληματος
ισως για τον παραδειγματισμο προς αποφυγην,θυμαμαι
πως οι αλητες νεαροι ηταν κυριως Μαχαλιωτες,...''
.
''Ητανε στα χρονια του σχολειου,στ' ταξη, που πηγαμε
μια κοινη εκδρομη στο Λιγοβιτσι,το δημοτικο σχολειο
της Μαχαιρας και το δημοτικο σχολειο της Σκουρτους,
δασκαλος της Μαχαιρας ηταν ο Αχιλλεας Ζακοπουλος
απο το χωριο Αμαραντος των Ιωαννινων,και δασκαλος
της Σκουρτους ητανε ο Τσακαλογιαννης απο την Μπα-
μπινη,στη λακα παιξαμε μπαλα,ομαδες απο τα δυο σχο-
λεια,τοτε το μοναστηρι ητανε εγκαταλλελειμενο,δεν
υπηρχε κανεις,για να φαμε ,θυμαμαι ο Γεωργικος Συναι-
ρισμος Μαχαιρας μας ειχε δωσει δωρισει κονσερβες ψαρι
αυτες που τις λεγαμε ''ρωσικες'',φαγαμε στη σκεπαστη
λοντζα με τη μεγαλη σκαλα,εκει ο δασκαλος ο Ζακοπου-
λος μαζεψε τα κοριτσια να τα μαθει να χορευουν ενα
μοντερνο χορο ,το Φοξ Τροτ,δηλαδη τον βηματισμο της
πονηρης αλεπους,γυριζοντας επισκεφτηκαμε το δημο-
τικο σχολειο της Σκουρτους και ειδαμε τις αιθουσες
διδασκαλιας του,...''
.
.
.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ –
ΤΟ ΛΙΓΟΒΙΤΣΙ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
.
Ταξιδεύοντας κανείς απο Αγρίνιο προς Αστακό δια μέσω Γου-
ριώτισσας-Σκουρτούς, ακριβώς στην κορυφή του λόφου πάνω
απ` την όμορφη λίμνη Οζερό, συναντά στα δεξιά του πινακίδα
που κατευθύνει μετά απο ένα χιλιόμετρο και κάτι στο Μοναστήρι
της Παναγίας Λιγοβιτσιάνας. Η όλη διαδρομή μετά τη Γουριώτισσα
είναι μαγευτική.
Ανεβαίνοντας τις στροφές του δρόμου μέσα απο δάσος αιωνόβιων
βελανιδιών, ατενίζεις συνέχεια στα δεξιά σου την τροφοδότρα
και νερομάνα πεδιάδα του Αγρινίου. Στον κοντινό και μακρινό
σου ορίζοντα είναι έντονο το υγρό στοιχείο και οι κατοικημένοι
τόποι, που μαρτυρούν την αιώνια παρουσία του ανθρώπου κοντά
του. Χωρίς να το αντιληφθείς συναντάς μπροστά σου το ιστορικό
Μοναστήρι, που σου δίνει την εντύπωση ότι διαφεντεύει απο ψηλά
ολόκληρη την πεδιάδα. Το Μοναστήρι της Παναγίας στο Λιγο-
βίτσι Ξηρομέρου – Μακρίνας Μαρκοπούλου Ηγουμένης Ιεράς
Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου – Έκδοση 1994. «Ιστορικά στοιχεία
Ο καταλύτης χρόνος τύλιξε μέσα στα σκοτεινά του πέπλα και
έθαψε αχάριστα στη λησμονιά τα ονόματα των κτητόρων του
ιερού Μοναστηριού καθώς και την ακριβή χρονολογία της ιδρύ-
σεώς του. Μια πλάκα εντοιχισμένη στη βόρεια πλευρά της παλιάς
τραπεζαρίας φέρει το 1737 ως χρόνο ιδρύσεως του μοναστηριού.
Δεύτερη χρονολογία 1760 που υπάρχει σε κελλί, ενώ Τρίτη 1787,
δηλώνει το χρόνο κατασκευής της στοάς με την θαυμάσια κιονο-
στοιχία, έργο σπουδαίων λαϊκών μαστόρων. Φαίνεται όμως, πως
τότε χτίστηκε το μεσαίο συγκρότημα, που περιελάμβανε την τρα-
πεζαρία των μοναχών και το υπόγειο της στέρνας. Το υπόλοιπο
μοναστηριακό οικοδόμημα, κατά τη γνώμη πολλών ειδικών, είναι
παλαιότερο. Ο θρύλος, που γεννά η αθάνατη ψυχή του λαού, ανα-
μειγμένος με την παράδοση των αγνών κατοίκων του Ξηρομέρου,
λέει πολλά για τούτο το μοναστήρι: Αναφέρει για τους κτήτορες,
πως ήταν δύο αδελφοί ο Λιγοβός και η Βενετσιάνα. Ήταν Σλάβοι
την καταγωγή, έμειναν στη Σκουρτού και από υπερβολική ευσέ-
βεια και αγάπη προς τον Θεό έκτισαν αυτό το ιερό ίδρυμα για να
δοξάζεται ακατάπαυστα το όνομά του από τα επίγεια χερουβείμ,
τους μοναχούς. Από τους κτήτορες πήρε το όνομα Παναγία η
Λιγοβιτσιάνα……………Ο ρόλος που έπαιξε τούτο το μονα-
στήρι στα δύσκολα χρόνια του έθνους το κρατάει αθάνατο και
αιώνιο. Έδωσε το παρόν σε κρίσιμες και ιστορικές στιγμές. Έγινε
κολυμβήθρα του Σιλωάμ, που αναβάπτισε τη φυλή μας.Κατά τους
χρόνους της μακραίωνης τουρκικής σκλαβιάς πρόσφερε ολό-
κληρο το έμψυχο και άψυχο δυναμικό του για να φιλοξενήσει και
εμψυχώσει τον Καραϊσκάκη με τα παλληκάρια του, που κατέ-
φυγαν στην μάνδρα του μετά την αποτυχία στο Αιτωλικό. Προ-
τίμησαν το Λιγοβίτσι γιατί προσφερόταν σαν άριστη στρατηγική
θέση, λόγω του απρόσιτου, του περίβλεπτου και του ύψους της
περιοχής……………Οι μοναχοί παρουσίασαν και πολιτιστική
δράση. Δεν περιφρόνησαν τα αγαθά του πολιτισμού, όπως πολ-
λοί τους κατηγορούν. Με τα χρήματα της Μονής χτίζουν σχολεία,
υδραγωγεία, ανοίγουν πηγάδια για να λύσουν το πρόβλημα ύδρευ-
σης της περιοχής. Περισσότερα από δέκα πηγάδια στην περιοχή
άνοιξαν τα τρεμάμενα από τη νηστεία και την προσευχή χέρια…
………….Για την ποικίλη αυτή δράση του το Μοναστήρι τράβηξε
το ενδιαφέρον των Τούρκων. Ύστερα από λίγα χρόνια από την
έναρξη της Επανάστασης, έπεσε ηρωϊκά μαχόμενο το 1825,
όπως αναφέρουν τα Ελληνικά Χρονικά. Εδώ έγινε μακελιό,
το φρούριο έπεσε και το κάστρο πατήθηκε από το αλλόθρησκο
ποδάρι του Τούρκου. Το Μοναστήρι κάηκε και μαζί του κατα-
στράφηκαν όλοι οι θησαυροί. Δεν έμεινε τίποτε να διηγηθεί
στους μεταγενέστερους τη δόξα και το μεγαλείο του…………
…..Ύστερα από την καταστροφή, αφού ησύχασε ο έρημος τόπος,
συγκεντρώθηκαν όσοι μοναχοί είχαν απομείνει και έκτισαν πάλι
το μοναστήρι σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το γεγονός τούτο,
καθώς και η φιλανθρωπική και πολιτιστική δράση των μοναχών,
φανερώνουν ότι τα οικονομικά της Μονής ήταν ανθηρά και ο
πλούτος μεγάλος. Απέραντες εκτάσεις με αμπέλια και ελιές
ανήκαν στο Μοναστήρι. Χιλιάδες αιγοπρόβατα έβοσκαν στα
πλούσια δάση και λειβάδια του. Η δόξα όμως δεν κράτησε για
πολύ. Το 1833 ο βαυαρός Όθωνας με διάταγμά του έκλεισε
πολλά μοναστήρια και εδήμευσε την περιουσία τους. Μεταξύ
αυτών ήταν και το ιστορικό Λιγοβίτσι. Διεσκορπίστηκαν οι μο-
ναχοί και η περιουσία διαμοιράστηκε στους ακτήμονες χωρικούς
………………Μέσα από τη στάχτη του ύστερα από χρόνια
ανέτειλε δειλά ένας φοίνικας νέας μοναχικής γυναικείας πολιτείας,
μια έπαλξη πνευματικής ζωής.Το μοναστήρι ύστερα από τις πολλές
του περιπέτειες, έτσι ερειπωμένο, δείνει το παρόν μόνο σε μια ζωο-
πανήγυρη, που γίνεται δέκα μέρες μετά το πανηγύρι του Μαχαλά,
στις 26 Σεπτεμβρίου προς τιμή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Έρχονται χιλιάδες προσκυνητές και πολλοί έμποροι από Αγρίνιο,
Αμφιλοχία, Γιάννενα και Πελοπόννησο για να πωλήσουν και
ανταλλάξουν τα προϊόντα τους. Κράτησε αυτή η εκδήλωση μέχρι
το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Σιγά – σιγά καταργήθηκε και το
Μοναστήρι συγκέντρωνε τους πιστούς μόνο την ημέρα της μνήμης
του. Στις 15 Αυγούστου όλο το Ξηρόμερο συγκεντρώνεται στον
ιερό τούτο χώρο για να υμνήσει και τιμήσει την Μητέρα του Θεού,
την Παντάνασσα του ουρανού και της γης………
………………..» Θησαυροί και επιγραφές «…..Είχε χιλιάδες
στρέμματα αμπέλια και ελιές, που έφθαναν μέχρι Γουριώτισσα,
Σκουρτού και Μαχαλά. Ακόμη κοπάδια αιγοπρόβατα και μετα-
φορικά ζώα για τις ανάγκες της Μονής. Άφθονα γεωργικά
προϊόντα, σιτάρι και κρασί, γέμιζαν τις μεγάλες αποθήκες της.
πάρχουν και σήμερα τα ερείπια των σταύλων και των αποθηκών.
Σήμερα το μοναστήρι, ως κτηματική περιουσία, έχει μόνο δέκα
στρέμματα περίπου , που απέμειναν μετά την απαλλοτρίωση
του 1953. Πολλά χρυσά και αργυρά τάματα και αναθήματα
καθώς χειρόγραφα με την ιστορία της μονής και γεγονότα της
επανάστασης καταστράφηκαν από ανθρώπους, που δεν ήξεραν
την αξία τους ή κάηκαν από τους εχθρούς. Απέμεινε μια λειψα-
νοθήκη μεγάλης αξίας με λείψανα των Αγίων: Γεωργίου,
Τρύφωνα, Παντελεήμονα, και της Αγίας Βαρβάρας. Από τις
επιδρομές και τις κλοπές διασώθηκαν μερικές εικόνες που χρο-
νολογούνται από το 1814, χωρίς μεγάλη αξία για την τέχνη και
την αρχαιότητά τους. Ένας μεγάλος θησαυρός του μοναστηριού
ήταν το ονομαστό ευαγγέλιο του Λιγοβιτσίου. Τυπώθηκε το
πρώτο στο τυπογραφείο του Πάνου Θεοδοσίου στη Βενετία το
1811. Το χρυσό του πλαίσιο, άριστο σε τέχνη, κατασκευάστηκε
από τον καλλιτέχνη Αθανάσιο Τζιμούρη από τους Καλαρρύτες
των Ιωαννίνων. Τα έξοδα της κατασκευής, που έφθασαν πολλά
τουρκικά γρόσια, πρόσφερε ο Παναγιώτης Γαλάνης, γόνος της
μεγάλης οικογένειας των Γαλανέων, που ζουν ακόμη σήμερα
στο Μαχαλά. Το ευαγγέλιο στο ένα εξώφυλλο είχε τη Σταύ-
ρωση του Κυρίου με τη Μητέρα και το Μαθητή πλησίον του
Σταυρού. Στο κάτω μέρος την Ταφή του Κυρίου. Στις γωνίες
τους τέσσερους προφήτες Δαβίδ, Σολομόντα, Δανιήλ και Ιερεμία.
Στη δεξιά πλευρά το Μυστικό Δείπνο, τη Γέννηση, τη Βαϊοφόρο
και τη Βάπτιση του Κυρίου. Στο αριστερό μέρος απεικόνιζε την
Ανάληψη του Σωτήρα. Στο μέσο την Ανάστασή του. Κάτω την
Ψηλάφηση του Θωμά. Στις τέσσερες γωνίες τους Ευαγγελιστές
με τα σύμβολά τους. Στις δύο πλευρές του αριστερού μέρους
ήταν ο Ιησούς, που διδάσκει στο Ναό και ο Ευαγγελισμός της
Θεοτόκου. Το ιερό βιβλίο ασφαλιζόταν με τέσσερους θηλυκω-
τήρες, που ο καθένας εικόνιζε εξαπτέρυγο. Στο πίσω μέρος του
βιβλίου διαβάζαμε «Εκατασκευάσθη εις Καλαρρύτας χωρίον
Ιωαννίνων, δια χειρός Αθανασίου Νικολάου Τζημούρη». Το ιερό
τούτο κειμήλιο καθώς και άλλα πολλά, εξαφανίστηκαν, χωρίς
να γνωρίζει κανείς την τύχη τους.Στα ερειπωμένα κτίρια της
Μονής βρέθηκαν μερικές επιγραφές. Μία επιγραφή εντοιχι-
σμένη στο Ανατολικό μέρος της στέρνας αναγράφει ως χρο-
νολογία ιδρύσεως, ίσως της πτέρυγας αυτής, το 1737. Επι-
γραφή δυσανάγνωστη κάνει λόγο για κάποιο «λοιμό» που είχε
απλωθεί στην περιοχή το 1738, «επήρε λημός». Στα τόξα των
κελλιών είναι χαραγμένες, όπως σημειώσαμε, οι χρονολογίες
1760, 1787, κατά τις οποίες ιδρύθηκαν ίσως τα διάφορα συγ-
κροτήματα. Στην πλευρά, που βρίσκεται στην είσοδο του πα-
λιού φουρναριού, είναι χαραγμένες πάνω σε πωρόλιθο ανά-
γλυφες παραστάσεις, ο δικέφαλος αετός, λιοντάρι, πτηνά που
τρώγουν σταφύλια, διάφορα γραμμικά σχήματα, ήλιος, όλα
ενδεικτικά σχήματα και σύμβολα μαστόρων.
.
.
.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)