LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Το Ρομαντσο τελειωσε πριν αρχισει-Εκ του πεζοδρομιου-Η ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Aκινητη-Απο τα ''Λαικα Κειμενα''-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]-Μανωλης Χιωτης-Στελιος Καζαντζιδης

.

.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-
Το Ρομαντσο τελειωσε πριν αρχισει-
Εκ του πεζοδρομιου-
Η ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Aκινητη-
Απο τα ''Λαικα Κειμενα''-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]
.
.
.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ-ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ-ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
VIDEO
.
ΤΟ ΡΟΜΑΝΤΣΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙ
.
ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ
.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ.ΑΚΙΝΗΤΗ
.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ-Το Ρομαντσο μας
VIDEO
.
.
.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
Απο τις ταινιες Σχολη για σωφερινες Ο καταφερτζης
χ.ν.κουβελης[c.n.couvelis]
διαρκεια 12' 26''[12 min 26 sec]
.


.
.
.
ΤΟ ΡΟΜΑΝΤΖΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙ
.
.
Ητανε στα πρωτα χρονια του πενηντα.Φτωχεια και κυνηγητο.Στον Πειραια.
Στην Κοκκινια σε μια γειτονια ητανε η Ελενη,μοδιστρακι τσαχπινικο.Μια
βολτα παρακατω ητανε ο Θανασης εργατης στο λιμανι ομορφοπαιδο.
Και το'φερε βολτα το Λενακι ο Θανασης.Δεν τον ηθελαν οι δικοι της,
τον φοβερισαν τον κατηγορησαν,δεν καταφεραν να τους χωρισουν.
Και παντρευτηκαν.Στα δυο χρονια τους χωρισαν.Παιδια δεν ειχαν.
Την Ελενη την πηραν τ'αδερφια της στη Γερμανια,εκει εμαθε την
παντρεψαν .Τον Θαναση δεν τον χωρουσε ο τοπος.Να φυγει μακρυα,
να ξεχασει,να μην θυμαται.Πηγε στα καραβια,ταξιδευε στη θαλασσα
συνεχεια,σαν να προκαλουσε το ναυαγιο .Μετα απο 10 χρονια ξεμ-
παρκαρε,γυρισε στον Πειραια,στη γειτονια του ομως δεν ξαναγυρισε.
Πουλησε το σπιτι του,τους γερους τους ειχε χασει χρονια πριν,
πηγε σ'αλλο μερος να μην θυμαται.Ομως το Λενακι ηταν καρφω-
μενο βαθεια στο μυαλο του,πασχιζε με το ποτο να το βγαλει,και
δεν τα καταφερνε.Κι ετσι κυλησε ο ψευτικος καιρος,μεχρι που
τιποτα δεν εμεινε να τους θυμιζει,ξεχασθηκαν κι αυτος και η
Ελενη ,σαν ποτε να μην ηταν αυτοι και το Ρομαντζο τους σε
τουτο τον κοσμο.
.
.
.
ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ
.
.
Γεννηθηκε ο Γιωργος στα Καμινια του Πειραια μολις μπουσουλισε το
1940,και δεν το πηρε χαμπαρι ο ντουνιας,τοσα συνεβαιναν τοτε,κατοχη και
μαυραγοριτες,και δοσιλογοι μπολικοι,ενα σωρο καθαρματα,τον μπασταρδο το
Γιωργο θα νοιαζονταν,γιατι μπασταρδος ητανε και μαλιστα περιωπης,
μια μανταμιτσα του χαμηλου κοσμου πηγε μια βραδια μ'ενα τζε του καλου
να'πουμε κοσμου για μια οκα και κατι δραμια σταφιδες προς επιβιωσην και
ντουμπλαρισε σε ενια μηνους το γιωργο,το παρατησε το μωρο σε κατι θειες,
και χαθηκε μεσα στο σκοταδι της εποχης εκεινης,εκεινες οι θειες το πασαραν
σε κατι κοινωφελη ιδρυματα,και ξεπεταχτηκε το παιδι στη κοινωνια ετοιμο
γνοιασμενο περι το πονηρον και τα τοιαυτα κοινωφελη,πηρε τα μαθηματα του
και μοστραρισε στη πιατσα,μοστραρισε και στη Βασω ,καθοτι ομορφοπαιδο
τη ντουμπαρε στο πιτς φιτιλι και μια απο δω τρεις απο εκει την εστελνε πακετο
σε καθως πρεπει κυριους δια τα περαιτερω με το αζημιωτον,και τσουλουσε
ο καιρος φινα,με τα μορτικα του ο Γιωργος,τις γραβατες του,τα κουστουμια
του ,τα τσιλικα πουκαμισα του ο Γιωργος,ολα στη τριχα,αν δεν πονηρευονταν
η μικρα και δεν αρχιζε τα απαραδεκτα ,να αντιγυριζει τα λογια του,να μην
υπολογιζει τις σφαλιαρες του,και ακουσον ακουσον ,αυτον τον ανθρωπο της
τον δικο της Γιωργακη τον καταγγειλε για νταβατζη,αυτον τον προστατη της,
για εκμεταλευτη και σωματεμπορο στο Τμημα των Καλων! Ηθων,και τον
μπουζουριασανε στη στενη,και στεναξε ο Γιωργος κατι μηνους στη στενη  
και ξεμπουκαρισε,και παλι στη στενη,λεφτα σεντσι δεκαρα δεν ειχε,να την
βγαλει δια του πονηρου δεν ητον πρεπον καθοτι σταμπαρισμενος και στο
παρακουλουθητο,ελα ομως που αλλη δουλεια δεν ηξερε,οπου ειναι το γρα-
φτο του καθενος μυρμηγκιου επι της γης,κι αυτουνου αυτο ηταν το γραφτο
του,ενα και δυο στη Τρουμπα,ζητησε δουλεια ,στην αρχη κανα δυο τον ε-
διωξαν,αυτος εκει υπομονη,τον πηρε ενας χοντρος ,δηλαδη η μανταμιτσα
του καθοτι το λιμπιστηκε το ομορφοπαιδο ,και μπηκε παραυτα στην υπη-
ρεσια,να κοβει τα κοζα στα πεζοδρομια,αν τα κοριτσια του μαγαζιου ειναι
ενταξει,αν κανουν παιχνιδι για παρτι τους,αν κανας τζες ζορικος τις παρει
στο ζορικο ,να γινεται ελεγχος,κι ετσι εγεννετο χρονους τρεις,και καβατζα-
ροντας ο τεταρτος επεσε πανω στη Βασω,καθοτι το Βασακι στο ενδιαμεσο
κατεβηκε τα σκαλια και προσγειωθηκε στο πεζοδρομιο,το πεζοδρομιο φυ-
γειν αδυνατο,την διπλαρωσε,στην αρχη εκανε πως δεν τον γνωρισε,μετα
τον αναγνωρισε,του δικαιολογηθηκε,να,την ζορισαν οι μπατσοιι,εκλαψε,
να τη συγχωρεσει,της ειπε τα περασμενα περασμενα ξεχασμενα,να βα-
λουνε μπροστα τη  μηχανη,αυτη ακομα κρατουσε καλα απειραχτη η
ομορφια της,αχαλαστη,κι η μπογια της περνουσε μια χαρα ,να δουλε-
ψουνε για παρτι τους κι αμα τα οικονομησουνε να την κανουν για το
ασανσερ για τον αλλο τον καλο κοσμο,ν'ανεβουνε της κοινωνιας τα
σκαλια,κι ετσι εγινε στα κρυφα στα σκοτεινα ανεβηκαν τα σκαλια
και τωρα ζουνε σ'ενα φινο ιδιοκτητο στο Παλιο Φαληρο,εχουνε και
τρια παιδια δυο μποις κι ενα γκερλ,εχουνε κι ενα μαγαζι βιτρινα με
ενδυματα μοδας εχουνε κι ενα παντοπωλειο, εχουνε κι ενα φινο ρε-
στωραν στης Ζεας το λιμανι,εχουν κι ενα ιλουστρασιον κωμωτηριο
να χτενιζει τις κυριες του καλου κοσμου η κυρια Βασω,πως;κι
ολ'αυτα γιατι στη ζωη και στη κοινωνια ετουτη κι οχι σ'αλλη υπαρχει
δικαιοσυνη, κι ο Γιωργος,στο τελος,σαν γονος της καλης κοινωνιας,
απο τον τζε ντε της αρχης της ιστοριας μας,πηρε τη θεση που του
χρωστουσαν στην αφρατη κοινωνια σαν γνησιος κληρονομος
.
.
.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ .ΑΚΙΝΗΤΗ
.
.
''Ποσα πραγματα στη ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Ακινητα''
τουτα φιλοσοφουσε νοερως ο Στρατος στο ουζερι 'Η Γωνια
της Ζωης'' του Γιωργη στα Ταμπουρια του Πειραια.Νοερα ειπαμε,
γιατι αν ηταν στο φωναχτο,θα'πεφτε επιτιμιτικη ματια απο τον
Φωντα διπλα του,καθοτι μεγαλυτερος καμια δεκαπεντετια και βαλε
στον ψευτη ντουνια.Παραπανω σε ολα.Και στις τραβηχτηκες με τα
νομιμα,και στα ζορικα,και στα χειριστηρια της πιατσας.
''Η ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Ακινητη''ακουσε ο Στρατος
τον Φωντα και τιναχτηκε ο Στρατος.''Ετουτος διαβαζει αδερφε μου
γραμμα κλειστο''
''Δεν εχει πεστροφα για μας.Μονο εκεινη τη σκροφα τη Φωφω''συνε-
χισε το φανερο ο Φωντας
Και αναστεναξε βαβεια.Και τον καταλαβε βαθεως και ο Στρατος.
Καθοτι εσχατως τσαλαπατηθεις στα αισθηματικα απο το Φροσακι.
Τωρα πως εγινε και δυο Φ τους φουνταραν στο παραπονο του αμορε
μιο;
Η Φωφω ητανε κοκοτα καταγομενη απο τη Κοκινια.Αφρατη σαν
φραντζολα.Να φαει ηθελε ο Φωντας. απο τη φραντζολα.Αφου η μικρα
του εκανε στις αρχες κονξες,,''και μην με ενοχλειται.Εχω και αδερφια''
.την μπαταρισε ο Φωντας,καθοτι ητανε ομορφοπαιδο κι αν δεν το'παμε
να το πουμε.Και περνουσαν φινα σ'ενα καμαρακι 2 επι 3 στον Προφη-
τη Ηλια.Και μην πεις πως χωρουσανε δυο νοματαιοι στη τρυπα;
Ερωτας μεγαλος ξεγυριστος ητανε και χωρουσε και στη τρυπα
της βελονας..Κι επειδη,τοις πασιν γνωστο,ο ερωτας περναει με το
τραμ κανει σταση και κατεβαινει,ετσι εγινε να μην πανε στραφι οι
παροιμιες.Κατεβηκε πρωτη απ'το τραμ του ερωτα η Φωφω,καθοτι
αδυνατο φυλο,κι ηθελε τα φερτα της,που δεν ειχε στον Φωντα,κι οπως
κατεβηκε ζαλιζμενη και πηγε να πεσει στις λασπες,χραπ και σου την
αρπαζει στο φτερο τη Φωφω ο Τζον ο Μαγυαρος,ο σωματεμπορος.
Το Τζον στο α λα αμερικανε γκανγκστερικ και Μαγυαρος
στο ...α λα μογιαρικο.Το λοιπον το ζυγισε το πραμα ο Τζον ,''τοση
σαρκα,εδω πιανει τοσο,εκει πιανει τοσο,παρακατω πιανει τοσο,να
το πουλησουμε το σωμα τωρα πυ'ναι φρεσκο στα ντουζενια του
πριν μας σιτεψει''Το ξεφουρνισε της Φωφως.Εκεινη τ'ακουσε ,
αρνητικη,''οχι'' σε ολα.Ο Τζον της εριξε το χαρτι με τα λουσα.
Ειδε πως θα κανει καρε του ασσου,τσιμπησε για τα ρεστα και
ρωτησε λεπτομερειες:
''πως και τι;''.
''Να τιποτα δυσκολο,τηλεφωνα εχουμε απο καλους κυριους,
αφρους Φωφακι,καθως πρεπει,με τα εχει και τα κονε τους στην
απανω κοινωνια,στα κρυφα κι αμιλητα ολα γινονται και καθαρι-
ζονται,κανεις δεν θα παρει πρεφα,κι εμεις κονομαμε κι αυτοι το
φχαριστιουνται το νταραβερι μαζι μας.Γινεται η' δεν γινεται;
Εχει κι αλλη σειρα.Και κανει και κρα.Να σε γραψω στη λιστα η'
να τραβηξω μολυβια διαγραφης για τα παρακατω;'
'Το σκεφτηκε και το'φερε στενα απ'ολα τα γυρω γυρω η Φωφη.
''Θα'χω απ'ολα;''
''Ναι για''.
''Και θα περναω φινα;
''Πιο φινα δεν γινεται.Φινετσατα'
'''Και το ποσοστο μου;'
''Το νομιμο.Το δικαιο.Μεγαλο και τρανο''
''Δεν θα με ριξεις;''
''Ποτες των ποτων.Αν σε ριξω θα ριξω τα μουτρα μου το συμ-
φερον μου''
Κι ετσι κανονιστηκε το Φωφακι του Στρατου,κι αριβαρισε με
τον Μαγυαρο στην πενταοροφη τουρτα κρεμα του κοσμου.Να
δωσει αμαρτια να σωθει στον παραδεισο της ψευτικης ζωης.
Και το ονομα της της αλλαξε ο Τζον.Ζοζω απο Φοφω.Και τα
ρουχα αλλαξε Πιο φινα και τα εξωτερικα και τα εσωτερικα.
Καθοτι βιτρινα η Ζοζω Φοφω.Και το λεγειν της αλλαξε.Αγκα-
ζαρισε τα γαλλικα:μερσι,μπαρντον,αμουρ,ουι,κομσι-κομσα,
μον σερι,βουαλα.Τα αγγλιστι παρλεβου τα απερριψε ο Τζον για
τη μορφωση της σαν λιαν ακαταλληλα ,τι διπλωματισα ειναι η
Φωφω;
Κι ετσι η Ζοζω κανει αμουρ-τραμπες με τον Τζον τον Μαγυα-
ρο τον σωματεμπορο με την υψηλη πελατεια και με υψηλο κερ-
δος.Μεχρις αποδειξεως του εναντιου.
Αυτα σκεφτεται και λεει και ξαναλεει ο Φωντας στο ουζερι
''Η Γωνια της Ζωης'' του Γιωργη στα Ταμπουρια του Πειραια.
Και τα λεει μαλιστα φωναχτα να τ'ακουσει και ο Στρατος διπλα
του.καθοτι προπορευονταν στις βολτες και στα ντεραπαρισματα
της ζωης.
Κι ο Στρατος απ'τη δικο του καθισμα τα λεει απο μεσα του,
καθοτι κατωτερος στα πατωματα της πιατσας..
Λεει και ξαναλεει βουβα την ιστορια ντ'αμουρ του Στρατου
και της Φροσως, που ειχε,καρμπον, την ιδια αρχη την ιδια μεση
και το ιδιο τελος καταληξη,με την ιστορια ντ'αμουρ του Φωντα
και της Φωφης.
Αλυτο το μυστηριο των ανθρωπων και των Τραβηχτικων τους
Αλυτο και το Φιλοσοφικο:
''Η ζωη ειναι σαν τα νερα της λιμνης.Ακινητη.''
.
.
.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
Το Ρομαντζο μας
Μουσικη Γιωργος ΜΗΤΣΑΚΗΣ
Απο τα ''Μεγαλα Λαικα''
painting-animations χ.ν.κουβελης[c.n.couvelis]
διαρκεια 3' 31''[3 min 31 sec]
.


.
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-PHOTOS-Καθετη Διαδρομη-Εικονες Του Φανταστικου-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-PHOTOS
Καθετη Διαδρομη-
Εικονες Του Φανταστικου
Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ[C.N.COUVELIS]
.
.
.
ΚΑΘΕΤΗ   ΔΙΑΔΡΟΜΗ.
.
Εφτασε με τρενο ,κατεβηκε,κοιταξε το μεγαλο ρολοι
του σταθμου,ενα κτιριο με συνεχη τοξα συμμετρικα σε
τρια επιπεδα,με τραπεζοειδη κατοψη,η ωρα ηταν 12:15 το
μεσημερι ,πηγε στο ξενοδοχειο,ανεβηκε στο δωματιο,βγηκε
στο μπαλκονι,απο εκει ειχε θεα της κωμοπολης δυτικα,πρα-
σινο με κοκκινες στεγες μεχρι την σειρα των χαμηλων λοφων
στο βαθος του οριζοντα διαλυμενους στο εκτυφλωτικο φως
της ζεστης μερας,μπηκε στο δωματιο,τραβηξε τις κουρτινες
και κοιμηθηκε μεχρι το απογευμα,βγηκε εξω,περπατησε στον
κεντρικο δρομο,ειχε δροσισει λιγο,επεστρεψε μολις νυχτωσε
στο ξενοδοχειο να δειπνισει,ειδε τηλεοραση στο σαλονι,και
στις 10 η ωρα ανεβηκε να κοιμηθει,την αλλη μερα σηκωθηκε
πρωι,σερβερισθηκε πρωινο,ενα ποτηρι κρυο γαλα,μελι βουτυρο
και φρυγανιες,αφησε το κλειδι στη ρεσεψιον,τον ρωτησαν αν θα
κρατησει το δωματιο,απαντησε,πως θα μεινει αλλη μια μερα,ρω-
τησε για τον μεγαλο δρομο προς τα νοτια,ο υπαλληλος του ειπε,
και πολυ διακριτικα του ειπε πως αν ψαχνει για αγορα οικοπε-
δου,εχει καποιον δικο του μεσιτη,θα του κανει καλη τιμη,τον
ευχαριστησε και βγηκε,λιγο πιο κατω βρηκε το δρομο ,οπως
του ειπανε,ευθεια προς τα νοτια,τα σπιτια σιγα-σιγα αραιωσαν,
τα δεντρα πυκνωσαν,ελιες ,πορτοκαλιες,περιβολια,παραλληλα
κυλουσε ενα ποταμι,πιο κατω το ποταμι εστριβε προς τα δεξια,
μεχρι που χαθηκε απο τα δεντρα,ο ηλιος ανεβηκε στον οριζοντα
και εκαιγε,ο δρομος μπροστα του μια μεγαλη ευθεια,χανονταν στο
βαθος του τοπιου,μετα απο καποιο σημειο τα δεντρα αραιωσαν,
ο δρομος μια γραμμη μικρα χαλικια,προχωρουσε,η ζεστη ανυπο-
φορη,κανενα δεντρο οσο και να κοιτουσε μακρια γυρω του,μια
ερημος,προχωρουσε,τα ποδια του τον πονουσαν,εβλεπε τον ισκιο
του να μετακινειται αργα απο τα δεξια του στα αριστερα του και
να μακραινει,ο ηλιος χαμηλωσε στον οριζοντα,και εκτυφλωτικος
χαθηκε στο δυτικο ακρο του χωρου,γρηγορα σκοτεινιασε,δεν στα-
ματησε να περπαταει,εβλεπε τον δρομο στο φως των αστρων,αργο-
τερα βγηκε το φεγγαρι φωτεινο ,πανσεληνος,τωρα εβλεπε σε μεγα-
λη αποσταση,η επιφανεια επιπεδη,χωρις μια ελαχιστη καμπυλη
αμμου,η πορεια του μονοτονη,σαν το περασμα του χρονου,απο
τη κινηση του φεγγαριου πανω του υπολογιζε τον χρονο που περ-
νουσε,του φανηκε απειρος,οταν το φεγγαρι εδυσε αυτο του φανηκε
αδυνατο ,σκοταδι παλι,με το φως των αστεριων εβλεπε την ευθεια
του δρομου,περπατουσε συνεχεια,η κουραση του ειχε φυγει,περπα-
τουσε συνεχεια,το σκοταδι σιγα-σιγα διαλυθηκε και αρχισε να φεγ-
γει,τωρα εβλεπε καθαρα την απεραντη εκταση της αμμου γυρω του,
ο ηλιος ανατειλε εκτυφλωτικος απο τα αριστερα του,πιο κατω ειδε
καποια δεντρα,παραπερα τα δεντρα πυκνωσαν,ελιες,πορτοκαλιες πε-
ριβολια,και παρακατω μεσα απο τα δεντρα αριστερα του εμφανι-
σθηκε η κοιτη ενος ποταμου,που συνεχισε να κυλαει παραλληλα με
τον δρομο του,εφθασε στα πρωτα σπιτια,πιο κατω πυκνωσαν,μπηκε
στη πολη,εφτασε στο ξενοδοχειο,μπηκε μεσα ,καλημερισε τον υπαλ-
ληλο στην ρεσεψιον,ο ιδιος υπαλληλος,αυτος τον ρωτησε διακριτικα
πως περασε,αν διασκεδασε,η πολη εχει καλη νυχτερινη ζωη,του ειπε,
απαντησε καταφατικα μ'ενα κουνημα του κεφαλιου,πηρε το κλειδι
του δωματιου και ανεβηκε,βγηκε στο μπαλκονι ειδε τη θεα της κωμο-
πολης να χανεται στα δυτικα,πρασινο με κοκκινες στεγες ως τη σειρα
των χαμηλων λοφων διαλυμενους στη πρωινη φωτεινη διαχυση μιας
ζεστης μερας,κατεβηκε στη ρεσεψιον,παρεδωσε τα κλειδια,ο υπαλ-
ληλος τον ρωτησε αν βρηκε καποιο οικοπεδο της αρεσκειας του,τον
ευχαριστησε για το ενδιαφερον του και βγηκε εξω,εφθασε στον σιδη-
ροδρομικο σταθμο,ενα κτιριο με τριοροφη τραπεζοειδη κατοψη με
συμμετρικα τοξα,στο κεντρικο τοξο του κοιταξε την ωρα στο μεγα-
λο ρολοι,ηταν 12:15 το μεσημερι,εβγαλε εισιτηριο,το τρενο ηταν
στην αποβαθρα σταθμευμενο,ανεβηκε στο βαγονι του και καθησε
στη θεση του,σε λιγο το τρενο ξεκινησε.
.
.
.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ
[ Αν Ηταν Ετσι-
Hyper Building Constructions
-Υπερ Κατασκευες-
Υπερ  ΔιαΤοπα ]
.
.
Αν  Ηταν  Ετσι
.
.

Αγρινιο

Μαραθιας[Αστακος Ξηρομερου]

Αστακος Ξηρομερου

Μαχαιρα Ξηρομερου

Αστακος Ξηρομερου

Αριστοτελης

Η Καθοδος των Μπελαρους[Belarus tractors]

Hyper-Building-Constructions[Υπερ - Κατασκευες ]

Υπερ-ΔιαΤοπα

\

.
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-PHOTOS-ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ-[ΑΣΤΑΚΟΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ]-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]-Μερος 1-Part 1

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-PHOTOS
ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
[ΑΣΤΑΚΟΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ]
Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
Μερος 1
Part 1
.
.
.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
.
.
Ξεμπαρκαρε μετα απο χρονια ταξιδι σε μακρυνες θαλασσες.
Το παιδι του ειχε μεγαλωσει 17 χρονων παλληκαρι,η μεγαλυ-
τερη κορη παντρευτηκε,η δευτερη αρραβωνιασμενη και η τρι-
τη η μικροτερη μεγαλωσε εγινε κοριτσι της παντρειας.Γυριζε
απο το πρωι στη θαλασσα,πηρε τ'ακρογυαλια.Του φανηκαν ολα
αλλιωτικα.Ξηρα εκει που πριν υπηρχαν θαλασσινα νερα.Τρα-
βηχτηκε το νερο.Και τα δεντρα θυμονταν πως ηταν διαφορετι-
κα τοτε.Ουτε το αρμυρικι υπαρχει πια,ουτε το πευκο,στο νοτιο-
δυτικο ακρο του ορμου.Το μικρο ναυπηγειο στο αλλο ακρου
του ορμου νοτιοανατολικα,ο ορμος ειχε το σχημα μηνισκου,
ηταν παρατημενο,πετρες σκορπιες,ερειπιο,χρονια σταματησε
να λειτουργει οπως τον πληροφορησε ενας γερος θαλασσινος,
παλιος γνωστος,συντροφος στα γρι-γρι παλια,που τον βρηκε
να χτυπαει χταποδι μεγαλο στα βραχια να το γουλιασει.Ολα
γυρω του εμιαζαν αλλα,οχι ξενα,αλλα διαφορετικα,πως αλλα-
ζει ο καιρος τα πραγματα,τα παντα ,ανθρωπους και τοπια.Και
γινονται τα γεγονοτα, η ζωη ,ιστορια και μυθος.Μια διηγηση
για καποιον που υπηρξε και δεν υπηρξε,για καποιον ανωνυμο
μεσα στο πληθος,για εναν Κανεναν.Εναν Ουτις.''Ουτις'' ειπε,
και επανελαβε:''Ουτις.Εγω''.Τοτε καταλαβε τη πορεια της ζωης
του.Ολες τις πραξεις του.Τα παντα καθαρα.Εφυγε για τη θαλασ-
σα πριν χρονια ενας Καποιος και γυρισε ενας Κανενας.Τον
απορροφησε το ταξιδι και τον εβγαλε στο ακρογυιαλι του οπως
πετρα χαλικι που παρασερνει το κυμα και το αποθετει στην αμμο,
μικροσκοπικο κοκκο αμμου μεσα σε απειρους κοκκους αμμου.
Γυρισε σπιτι.Τον περιμεναν να φανε.Ειχαν τηγανισει μαριδα.
Εστρωσαν το τραπεζι κατω απ'τον ισκιο μιας ελιας μεγαλης
 αρχαιας.Καθησαν.Του ευχηθηκαν :''Καλη Πατριδα Πατερα''.
Στις ελιες στη κληματαρια τα τζιτζικια τους συνοδευαν με τις
φωνες τους που κανενας; δεν ακουει και δεν συνειδητοποιει .
Μια ζεστη μερα τελος του Ιουλη.Ακουγονταν η θαλασσα να
ερχεται με κυματα συνεχως.Σηκωσε το κεφαλι ,τον κοιταζαν
ολοι.Τους κοιταξε κι αυτος.Και τοτε καταλαβε πως εγινε παλι
καποιος.Ενας.Αυτος.
.
.
.

.
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-PHOTOS-ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ-[ΑΣΤΑΚΟΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ]-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]-Μερος 2-Part 2

.