.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Πλούταρχος,Βίοι Παράλληλοι,Νικίας
-Τα Έργα του Ευριπίδη κατά την Σικελική Πανωλεθρία των Αθηναίων (29)
-Ο κουρέας του Πειραιά ,αναγγελει τη συμφορά,και η εξάρθρωση του στον τροχό
(30)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλούταρχος,Βίοι Παράλληλοι,Νικίας
-Τα Έργα του Ευριπίδη κατά την Σικελική Πανωλεθρία των Αθηναίων (29)
-Ο κουρέας του Πειραιά ,αναγγελει τη συμφορά,και η εξάρθρωση του στον τροχό
(30)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[29]
[29.1]
απ'τους Αθηναίους οι πιο πολλοί χάθηκαν μέσα στα λατομεία απ'αρρωστεια
και ασιτεία,κάθε μέρα δύο ποτήρια παίρνοντας κριθάρι κι ένα νερό,ούτε ήταν
λίγοι αυτοί που πουλήθηκαν αφού κλάπηκαν η' και σαν δουλοι διέφυγαν κι
αυτούς σαν δουλους πουλούσαν,στιγματίζοντας στο μέτωπο με άλογο,αλλά
ήταν κάποιοι κι αυτό με τη δουλεια υπέμειναν.[29.2]κι αυτούς τους βοηθούσε
και η μετριοφροσύνη κι η κοσμιότητα.γιατι η' ελευθερώνονταν γρήγορα
η' με τιμή παρέμειναν σ'αυτους που τους είχαν αποκτήσει,μερικοί και λόγω
του Ευριπίδη σώθηκαν.μαλιστα,όπως φαίνεται,απ'τους εκτός Έλληνες πόθησαν την μούσα του αυτοί της Σικελίας.κι απ'αυτους που έρχονταν μικρά κάθε φορά
δείγματα και προσγευματα φέρνοντας μαθαίνοντας μ'ευχαριστηση μετέδιδαν
ο ένας στους άλλους.[29.3]τότε λοιπόν λένε οι σωθεντες όταν γύρισαν στη πατρίδα συχνά αγκαλιαζαν τον Ευριπίδη πολύ φιλικά,και διηγούνταν γι'αλλους,
ότι όντας δουλοι αφέθηκαν ελεύθεροι δίδαξαντες όσα απ'τα ποιήματα εκείνου θυμόντουσαν,γι'αλλους,ότι περιπλανώμενοι μετά τη μάχη τροφή και νερό έλαβαν τα μελη τραγουδώντας.[29.4]ούτε πρέπει βέβαια να μας κάνει εντύπωση ότι
για τους Καυνιους λένε πως όποιο πλοίο προσέφευγε στα λιμάνια τους
από πειρατές καταδιωκόμενο στην αρχή δεν το δέχονταν,αλλά το εμπόδιζαν,
έπειτα όταν τους ρωτούσαν αν γνωριζουν ασματα του Ευριπίδη,κι έλεγαν ναι,
τότε τους άφηναν να περάσουν και να προσαραξουν το πλοίο.
[30]
[30.1] για τους Αθηναίους λένε η συμφορά εξ αιτίας αυτού που την ανηγγειλε δεν έγινε πιστευτή.γιατι κάποιος ξένος,αφού αποβιβάστηκε στον Πειραιά και κάθισε σε κουρείο,ως να γνώριζαν ήδη οι Αθηναίοι μίλησε για τα γεγονότα,ο κουρέας όταν άκουσε,πριν άλλοι να μάθουν,έτρεξε κατευθείαν στην Αθήνα,και συναντώντας τους άρχοντες αμέσως στην αγορά μίλησε,κι έκπληξη και ταραχή,ως ήταν αναμενόμενο,προκαλεσθηκε,οι άρχοντες συνέλευση των πολιτών συγκαλωντας παρουσιασαν τον άνθρωπο,όμως καθώς ρωτήθηκε δεν έπεισε ότι κανένα σαφές δεν είχε να πει,νομιστηκε για μυθοποιος ότι είναι και ταράζει την πόλη,στον τροχό αφού δέθηκε εξαρθρώθηκε πολύ ώρα,έως έφτασαν αυτοί που όλο το κακό,οπως είχε,ανηγγειλαν,έτσι μετά δυσκολίας ο Νικίας έγινε πιστευτός σ'αυτα που έπαθε τα οποία πολλές φορές σ'αυτους προειπε
.
.
29]
[29.1] τῶν δ' Ἀθηναίων οἱ μὲν πλεῖστοι διεφθάρησαν ἐν ταῖς λατομίαις ὑπὸ νόσου καὶ διαίτης πονηρᾶς, εἰς ἡμέραν ἑκάστην κοτύλας δύο κριθῶν λαμβάνοντες καὶ μίαν ὕδατος, οὐκ ὀλίγοι δ' ἐπράθησαν διακλαπέντες ἢ καὶ διαλαθόντες ὡς οἰκέται. καὶ τούτους ὡς οἰκέτας ἐπώλουν, στίζοντες ἵππον εἰς τὸ μέτωπον· ἀλλ' ἦσαν οἱ καὶ τοῦτο πρὸς τῷ δουλεύειν ὑπομένοντες. [29.2] ἐβοήθει δὲ καὶ τούτοις ἥ τ' αἰδὼς καὶ τὸ κόσμιον· ἢ γὰρ ἠλευθεροῦντο ταχέως ἢ τιμώμενοι παρέμενον τοῖς κεκτημένοις. ἔνιοι δὲ καὶ δι' Εὐριπίδην ἐσώθησαν. μάλιστα γάρ, ὡς ἔοικε, τῶν ἐκτὸς Ἑλλήνων ἐπόθησαν αὐτοῦ τὴν μοῦσαν οἱ περὶ Σικελίαν· καὶ μικρὰ τῶν ἀφικνουμένων ἑκάστοτε δείγματα καὶ γεύματα κομιζόντων ἐκμανθάνοντες ἀγαπητῶς μετεδίδοσαν ἀλλήλοις. [29.3] τότε γοῦν φασι τῶν σωθέντων οἴκαδε συχνοὺς ἀσπάσασθαι τὸν Εὐριπίδην φιλοφρόνως, καὶ διηγεῖσθαι τοὺς μέν, ὅτι δουλεύοντες ἀφείθησαν ἐκδιδάξαντες ὅσα τῶν ἐκείνου ποιημάτων ἐμέμνηντο, τοὺς δ', ὅτι πλανώμενοι μετὰ τὴν μάχην τροφῆς καὶ ὕδατος μετέλαβον τῶν μελῶν ᾄσαντες. οὐ δεῖ δὴ θαυμάζειν ὅτι τοὺς Καυνίους φασὶ πλοίου προσφερομένου τοῖς λιμέσιν ὑπὸ λῃστρίδων διωκομένου μὴ δέχεσθαι τὸ πρῶτον, ἀλλ' ἀπείργειν, εἶτα μέντοι διαπυνθανομένους εἰ γινώσκουσιν ᾄσματα τῶν Εὐριπίδου, φησάντων ἐκείνων, οὕτω παρεῖναι καὶ καταγαγεῖν τὸ πλοῖον.
[30]
[30.1] Ἀθηναίοις δέ φασι τὴν συμφορὰν οὐχ ἥκιστα διὰ τὸν ἄγγελον ἄπιστον γενέσθαι. ξένος γάρ τις, ὡς ἔοικεν, ἀποβὰς εἰς Πειραιᾶ καὶ καθίσας ἐπὶ κουρεῖον, ὡς ἐγνωκότων ἤδη τῶν Ἀθηναίων λόγους ἐποιεῖτο περὶ τῶν γεγονότων. ὁ δὲ κουρεὺς ἀκούσας, πρὶν ἄλλους πυνθάνεσθαι, δρόμῳ συντείνας εἰς τὸ ἄστυ καὶ προσβαλὼν τοῖς ἄρχουσιν εὐθὺς κατ' ἀγορὰν ἐνέβαλε τὸν λόγον. ἐκπλήξεως δὲ καὶ ταραχῆς, [30.2] ὡς εἰκός, γενομένης, οἱ μὲν ἄρχοντες ἐκκλησίαν συναγαγόντες εἰσήγαγον τὸν ἄνθρωπον· ὡς δ' ἐρωτώμενος παρ' οὗ πύθοιτο σαφὲς οὐδὲν εἶχε φράζειν, δόξας λογοποιὸς εἶναι καὶ ταράττειν τὴν πόλιν, εἰς τὸν τροχὸν καταδεθεὶς ἐστρεβλοῦτο πολὺν χρόνον, ἕως ἐπῆλθον οἱ τὸ πᾶν κακόν, ὡς εἶχεν, ἀπαγγέλλοντες. οὕτω μόλις ὁ Νικίας ἐπιστεύθη παθὼν ἃ πολλάκις αὐτοῖς προεῖπεν.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου