.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Mein Frau Ingeborg Bachmann Keine Delikatessen-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
Mein Frau Ingeborg Bachmann Keine Delikatessen-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με την φραου Ινγκεμποργκ Μπάχμαν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά τέλη Μαϊου σε ένα καφέ ριστοραντε στη Ρώμη,γοητευτική και κομψή γυναίκα,ήρθε το γκαρσονι,Keine Delikatessen είπε,χόρτα,αυγά βραστά και κόκκινο κρασί,Nichts mehr gefällt mir της είπα,χαμογέλασε,
πραγματικα τίποτα πια δεν μ'αρεσει,μιλήσαμε για τη ποίηση της,για τα μυθιστορήματα της,βλεπεις αυτό το ζευγάρι,αριστερά,κοίταξε διακριτικά,ένας άντρας περίπου σαράντα χρόνων,η γυναίκα περίπου τριάντα πέντε,αστική τάξη,ο άντρας μιλάει,η γυναίκα τον ακούει,χτυπάει το κινητό της γυναίκας,ο άντρας το αρπαζει,το κοιτάζει,της το πετάει,φωνάζει το γκαρσονι,πληρώνει φεύγουν,
ο άντρας μπροστά,η γυναίκα πίσω,υποθέτεις,λέει η Ινγκεμποργκ,τα περαιτέρω,ένας εκλεπτυσμένος φόνος,στο διαμέρισμα της,αν ανοίξεις το γκάζι,ανάβει τσιγάρο,τότε έκρηξη,τότε πυρκαγιά,λογική ακολουθία,μπορεί όμως τα πράγματα να γίνουν διαφορετικά,να γλιστρήσεις κι από μια γέφυρα να πέσεις στον Τίβερη,όπως ο Παουλ,στο Σηκουάνα,η' ένας ελεύθερος σκοπευτής απ''το απέναντι
κτίριο σε σκοπεύει με διόπτρα,πυροβολεί,το κρανίο διαλύεται,οι κόρες των ματιών διαστέλλονται
,ιδεολογικές διαφορές,αν θέλεις μπορείς να κοιμηθείς,το διπλανό δωμάτιο είναι ελεύθερο,ποτέ δεν
το έχω ανοίξει,μη φοβάσαι,είναι ένα κανονικό δωμάτιο,εγώ θα γράψω,πήγα στο δωμάτιο,άνοιξα το παράθυρο,κοίταξα κάτω στο δρόμο,μια γυναικα περπατουσε δεξιά,ένα μαύρο αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα της,η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα,τραβηξα τη κουρτίνα,ξάπλωσα στο κρεβάτι,ξύπνησα από αίσθημα πνιγμού,το δωμάτιο μύριζε σαν κάτι να καίγονταν,πετάχτηκα,άνοιξα τη πόρτα,είδα την φραου Ινγκεμποργκ ξαπλωμένη στο πάτωμα,τα ρούχα της είχαν.πιασει φωτιά,ένας τεραστιος
άντρας κάθονταν στην πολυθρόνα,είδα τα μάτια του ανοικτά,η Ινγκε καιγεται,του φώναξα,τι της έκανες;,εκείνος δεν αντέδρασε ακίνητος,τον σκουντησα,το κορμί του σωριάστηκε στο πάτωμα,είδα στη πλάτη του ένα στιλέτο καρφωμένο,τρόμαξα,θα με θεωρήσουν ένοχο,ούρλιαξα,πάνω μου το πρόσωπο της Ινγκε,τι έγινε;;είδα ένα όνειρο,εφιάλτης ήταν,έλα ησύχασε,είπε,σηκώθηκα,θα σου
κάνω καφέ,συνηλθα,βγήκαμε έναν νυχτερινό περίπατο στη πόλη,είμαι εξοριστη,μου λέει,
κυριολεκτικά εξοριστη,δεν έχω πάρα τη γλώσσα,ο κόσμος μια τεράστια Todesarte,μπροστά μας
ένα αυτοκίνητο σταματημένο άναψε τους προβολείς του,μας τύφλωσε,σημάδι,είπε,πως κινδυνευουμε,να μην.πλησιασουμε,αλλαξοδρομισαμε,ο οδηγός βγήκε βρίζοντας,πήγε στη πόρτα
του συνοδηγού,την άνοιξε και τράβηξε έξω βίαια μια γυναίκα,τη πέταξε στο πεζοδρόμιο και την κλωτσούσε στη κοιλιά,να φωνάξουμε την αστυνομία είπα,ιδιωτική υπόθεση θα πουν οικογενειακού δικαίου,καθημερινοτητα,θα έλεγα αιωνιότητα,είπε η Ινγκε,βρεθήκαμε σε ένα σκοτεινό στενο δρόμο,κοίταξε ψηλά,εκεινο το παράθυρο,πόσο κόκκινο είναι,σαν μέσα να'χει πιάσει φωτιά,κάποιος που θέλει να καει καίγεται,χωριστηκαμε,την άλλη μέρα συναντηθήκαμε στο ίδιο καφέ ριστοραντε,
της είπα πως στάθηκε αδύνατο να μεταφράσω το ποίημα της Exile,,η μετάφραση καιεί,μου είπε
η Ingeborg Bachmann,τις λεξεις,και ιδιαίτερα τις δικές μου,είναι η μετάφραση κρεματόριο,χαμογέ-
λασε,θέλεις να σου διαβάσω το ποίημα;θελω,απάντησα,
https://youtu.be/3iOmlPX6XXY
Exil
Ein Toter bin ich der wandelt
gemeldet nirgends mehr
unbekannt im Reich des Präfekten
überzählig in den goldenen Städten
und im grünenden Land
abgetan lange schon
und mit nichts bedacht
Nur mit Wind mit Zeit und mit Klang
der ich unter Menschen nicht leben kann
Ich mit der deutschen Sprache
dieser Wolke um mich
die ich halte als Haus
treibe durch alle Sprachen
O wie sie sich verfinstert
die dunklen die Regentöne
nur die wenigen fallen
In hellere Zonen trägt dann sie den Toten hinauf
άκουσα αυτή την γοητευτική γυναίκα Ingeborg Bachmann να μου διαβαζει,
Keine Delikatessen η Ιστορία της ειπα,
συμφωνώ,είπε,γι'αυτο Nichts mehr gefällt mir.
.
.
Into Ingeborg Bachmann's mind-music χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ποιήτρια και συγγραφέας Ingeborg Bachmann (1926-1973)ήταν 12 χρ το 1938 όταν τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στην.χωρα της Αυστρία και στη πόλη της Κλαγκενφουρτ ,αυτό ήταν το μεγάλο τραύμα στη τραγική ζωή της
στο βίντεο διαβάζει(αλλά δεν ακουγεται η φωνή της)το ποίημα:
Exil
https://www.facebook.com/christos.couvelis/videos/3882331708474919/?t=5
[αντιγραφη της διευθυνσης στο google για προβολη του βιντεο]
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Mein Frau Ingeborg Bachmann Keine Delikatessen-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis
.
.
.
.
.
Mein Frau Ingeborg Bachmann Keine Delikatessen-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με την φραου Ινγκεμποργκ Μπάχμαν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά τέλη Μαϊου σε ένα καφέ ριστοραντε στη Ρώμη,γοητευτική και κομψή γυναίκα,ήρθε το γκαρσονι,Keine Delikatessen είπε,χόρτα,αυγά βραστά και κόκκινο κρασί,Nichts mehr gefällt mir της είπα,χαμογέλασε,
πραγματικα τίποτα πια δεν μ'αρεσει,μιλήσαμε για τη ποίηση της,για τα μυθιστορήματα της,βλεπεις αυτό το ζευγάρι,αριστερά,κοίταξε διακριτικά,ένας άντρας περίπου σαράντα χρόνων,η γυναίκα περίπου τριάντα πέντε,αστική τάξη,ο άντρας μιλάει,η γυναίκα τον ακούει,χτυπάει το κινητό της γυναίκας,ο άντρας το αρπαζει,το κοιτάζει,της το πετάει,φωνάζει το γκαρσονι,πληρώνει φεύγουν,
ο άντρας μπροστά,η γυναίκα πίσω,υποθέτεις,λέει η Ινγκεμποργκ,τα περαιτέρω,ένας εκλεπτυσμένος φόνος,στο διαμέρισμα της,αν ανοίξεις το γκάζι,ανάβει τσιγάρο,τότε έκρηξη,τότε πυρκαγιά,λογική ακολουθία,μπορεί όμως τα πράγματα να γίνουν διαφορετικά,να γλιστρήσεις κι από μια γέφυρα να πέσεις στον Τίβερη,όπως ο Παουλ,στο Σηκουάνα,η' ένας ελεύθερος σκοπευτής απ''το απέναντι
κτίριο σε σκοπεύει με διόπτρα,πυροβολεί,το κρανίο διαλύεται,οι κόρες των ματιών διαστέλλονται
,ιδεολογικές διαφορές,αν θέλεις μπορείς να κοιμηθείς,το διπλανό δωμάτιο είναι ελεύθερο,ποτέ δεν
το έχω ανοίξει,μη φοβάσαι,είναι ένα κανονικό δωμάτιο,εγώ θα γράψω,πήγα στο δωμάτιο,άνοιξα το παράθυρο,κοίταξα κάτω στο δρόμο,μια γυναικα περπατουσε δεξιά,ένα μαύρο αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα της,η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα,τραβηξα τη κουρτίνα,ξάπλωσα στο κρεβάτι,ξύπνησα από αίσθημα πνιγμού,το δωμάτιο μύριζε σαν κάτι να καίγονταν,πετάχτηκα,άνοιξα τη πόρτα,είδα την φραου Ινγκεμποργκ ξαπλωμένη στο πάτωμα,τα ρούχα της είχαν.πιασει φωτιά,ένας τεραστιος
άντρας κάθονταν στην πολυθρόνα,είδα τα μάτια του ανοικτά,η Ινγκε καιγεται,του φώναξα,τι της έκανες;,εκείνος δεν αντέδρασε ακίνητος,τον σκουντησα,το κορμί του σωριάστηκε στο πάτωμα,είδα στη πλάτη του ένα στιλέτο καρφωμένο,τρόμαξα,θα με θεωρήσουν ένοχο,ούρλιαξα,πάνω μου το πρόσωπο της Ινγκε,τι έγινε;;είδα ένα όνειρο,εφιάλτης ήταν,έλα ησύχασε,είπε,σηκώθηκα,θα σου
κάνω καφέ,συνηλθα,βγήκαμε έναν νυχτερινό περίπατο στη πόλη,είμαι εξοριστη,μου λέει,
κυριολεκτικά εξοριστη,δεν έχω πάρα τη γλώσσα,ο κόσμος μια τεράστια Todesarte,μπροστά μας
ένα αυτοκίνητο σταματημένο άναψε τους προβολείς του,μας τύφλωσε,σημάδι,είπε,πως κινδυνευουμε,να μην.πλησιασουμε,αλλαξοδρομισαμε,ο οδηγός βγήκε βρίζοντας,πήγε στη πόρτα
του συνοδηγού,την άνοιξε και τράβηξε έξω βίαια μια γυναίκα,τη πέταξε στο πεζοδρόμιο και την κλωτσούσε στη κοιλιά,να φωνάξουμε την αστυνομία είπα,ιδιωτική υπόθεση θα πουν οικογενειακού δικαίου,καθημερινοτητα,θα έλεγα αιωνιότητα,είπε η Ινγκε,βρεθήκαμε σε ένα σκοτεινό στενο δρόμο,κοίταξε ψηλά,εκεινο το παράθυρο,πόσο κόκκινο είναι,σαν μέσα να'χει πιάσει φωτιά,κάποιος που θέλει να καει καίγεται,χωριστηκαμε,την άλλη μέρα συναντηθήκαμε στο ίδιο καφέ ριστοραντε,
της είπα πως στάθηκε αδύνατο να μεταφράσω το ποίημα της Exile,,η μετάφραση καιεί,μου είπε
η Ingeborg Bachmann,τις λεξεις,και ιδιαίτερα τις δικές μου,είναι η μετάφραση κρεματόριο,χαμογέ-
λασε,θέλεις να σου διαβάσω το ποίημα;θελω,απάντησα,
https://youtu.be/3iOmlPX6XXY
Exil
Ein Toter bin ich der wandelt
gemeldet nirgends mehr
unbekannt im Reich des Präfekten
überzählig in den goldenen Städten
und im grünenden Land
abgetan lange schon
und mit nichts bedacht
Nur mit Wind mit Zeit und mit Klang
der ich unter Menschen nicht leben kann
Ich mit der deutschen Sprache
dieser Wolke um mich
die ich halte als Haus
treibe durch alle Sprachen
O wie sie sich verfinstert
die dunklen die Regentöne
nur die wenigen fallen
In hellere Zonen trägt dann sie den Toten hinauf
άκουσα αυτή την γοητευτική γυναίκα Ingeborg Bachmann να μου διαβαζει,
Keine Delikatessen η Ιστορία της ειπα,
συμφωνώ,είπε,γι'αυτο Nichts mehr gefällt mir.
.
.
Into Ingeborg Bachmann's mind-music χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ποιήτρια και συγγραφέας Ingeborg Bachmann (1926-1973)ήταν 12 χρ το 1938 όταν τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στην.χωρα της Αυστρία και στη πόλη της Κλαγκενφουρτ ,αυτό ήταν το μεγάλο τραύμα στη τραγική ζωή της
στο βίντεο διαβάζει(αλλά δεν ακουγεται η φωνή της)το ποίημα:
Exil
https://www.facebook.com/christos.couvelis/videos/3882331708474919/?t=5
[αντιγραφη της διευθυνσης στο google για προβολη του βιντεο]
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου