piano paralaxis 1-20-piano composition χ.ν.κουβελης c.n.couvelis https://youtu.be/kb2U-Ig4GFE

.
.

piano paralaxis 1-20-piano composition χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/kb2U-Ig4GFE


.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Ιστορίες του κ.Κ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Ιστορίες του κ.Κ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Πορτρετο-χ.ν.κουβελης c n.couvelis

Ιστορίες του κ.Κ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-ενας φίλος του κ.Κ σχολίασε την εμμονη συνήθεια του πολύ τακτικα να επισκέπτεται μεγάλα πολυκαταστήματα, να περιφέρεται για πολύ ώρα στα διάφορα τμήματα των,και στο τέλος να
μην αγοράζει τίποτα,'απλα'απαντησε χαμογελώντας ο κ.Κ 'τιμαω τον Άνταμ Σμιθ,ο άνθρωπος,
διαπίστωσε,,ειναι το μοναδικό ζώο που κάνει εμπορικες συναλλαγές,κανένα σκυλί δεν ανταλ-
λάσσει κόκκαλα με άλλο σκυλι'

-ο κ.Κ έκανε κριτικη στο τελευταίο βιβλιο ενος διάσημου επιστήμονα,κοινωνιο-οικονομικής θεωρίας,έργο χρόνων έρευνας,οι κρίσεις του κ.Κ ήταν ακρως επικριτικές,όταν μετά τη συζητηση ρωτήθηκε γιατί αυτή η επίθεση σ'ενα έργο προτυπο επιστημονικο,απαντησε με σοβαρό ύφος:
'πρεπει πάντα στα πάντα κατ'αρχην να αμφιβαλω'

-τα τελευταία χρόνια υπαρχει τεράστια αναζωπυρωση παγκόσμια μυστικιστικων οργανώσεων,
πνευματιστες, γκουρού,αστρολόγοι περιοδεύουν στα μαζικά μεσα επικοινωνίας ψαρεύοντας πιστούς,ο κ.Κ κλείνοντας την τηλεόραση είπε στη φίλη του που την παρακολουθούσε,'το αντίδοτο σ'αυτο το δηλητήριο είναι η επιστημη'και συμπλήρωσε,'αλλη μια ρηση του Άνταμ Σμιθ,κι ακόμα
είπε πως η τραγωδία των φτωχών είναι οι φτωχές τους προσδοκιες',

-ο κ.Κ στις σημειώσεις του στη Λογική η' Όργανον του Αριστοτέλη γράφει:το διήγημα The
Murders in the Rue Morgue του Edgar Allan Poe,έκδοση του 1841,είναι λαμπρό εργο λογικής,
ο μετασχηματισμός της υψηλης φαντασίας σε καθαρή λογική,και μέγας λογικός αποδεικνυεται
ο ντεντέκτιβ Auguste Dupen
.
.

piano διαστασεις-piano composition χ.ν.κουβελης c.n.couvelis https://youtu.be/QvN3XOdzRA0

.
.

piano διαστασεις-piano composition χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/QvN3XOdzRA0


.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ελαχιστη πρωτοτυπια αυτη η συζητηση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ελαχιστη πρωτοτυπια αυτη η συζητηση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Logico Geometricous 3μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ελαχιστη πρωτοτυπια αυτη η συζητηση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[ενας αντρας και μια γυναικα συζητουν στο σαλονι ενος αστικου σπιτιου]

Α.αυτο ειναι συνεπεια της πληξης
Β.ποιο;
Α.η αισθηση του πραγματικου
Β.πως το εξηγεις;
Α.αδυνατο να το εξηγησω
Β.αποφευγεις
Α.μαλλον θα προτιμουσες μια λεπτη και περιτεχνη ευγλωτια
Β.εμαθα νεα της,ερωτευτηκε εναν τυχοδιωκτη τυπο
Α.το ξερω καιρο
Β.γιατι δεν μου ειπες;
Α.νομιζα πως δεν σ'ενδιαφερει
Β.ουτε τωρα δεν μ'ενδιαφερει,επρεπε ομως να μου πεις
Α.θα γελουσες,θα ειρωνευοσουν
Β.εχεις,μου φαινεται,εξημμενη φαντασια
Α.ο ανθρωπος αυτος διεπραξε ενα εγκλημα
Β.ειναι ματαιο,δεν το βλεπεις;
Α.προσποιησαι,κρυβεσαι,
Β.κανεις λαθος
Α.εμεινε εγκυος
Β.επιμενεις,συνεχισε
Α.ζηλια,προδοσια,χωρισμος
Β.τη σκοτωσε,γιατι δε λες αυτο;
Α.δεν ηξερα αν ηθελες να το ακουσεις
Β.ψεματα,ειναι ψεματα,δεν εγιναν ετσι
Α.εχεις δικιο,τη παντρευτηκες,πριν εναν χρονο
Β.η επιθυμια αφαιρει την ελευθερια,μια θλιβερη συμβαση
Α.μελοδραματισμος
Β.ο ανθρωπος συνηθιζει
Β.αληθεια,τι σε τρομαζει και τι σε γοητευει;
Α.η φαντασια
Β.ναρκισσισμος
Α.διεστραμενη και νοσηρη ιδεοληψια
Β.ειρωνευεσαι
Α.καθε αλλο,σοβαρολογω
Β.τι πιστευεις;πως τετοιες ιστοριες ειναι πληκτικες σημερα;
Α.ακριβως,ανιαρες
Β.θελεις να παιξεις κατι στο πιανο;
Α.βρισκω ομοιοτητα με την Εμμα Μποβαρυ και την Εντα Γκαμπλερ,καμια αμφιβολια,
Β.η σφαιρα στον κροταφο της Εντα Γκαμπλερ εγωκεντρισμος
Α.να μην κατορθωνεις αυτο που θελεις
Β.τι σημαινει θελω;,αυτο που ακριβως θελω;
Α.τι λες για τον Μακβεθ;
Β.ενας φαντασιοπληκτος,δειλος
Α.ελαχιστη πρωτοτυπια αυτη η συζητηση,ανοητη,κωμικη,πληκτικη

.

.

piano αλγοριθμοι 1,2,3,4-music compositions χ.ν.κουβελης c.n.couvelis https://youtu.be/T3ZIbWfrm6s

.
.

piano αλγοριθμοι 1,2,3,4-music compositions χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/T3ZIbWfrm6s


.
.

4-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ / SHORT STORIES-4- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.

.

4-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-  ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ / SHORT STORIES-4- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Vincent van Gogh-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

sitting woman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η διπλή ιστορια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η νεαρή ρεσεψιονίστ του έδωσε το κλειδί,ανέβηκε τη ξύλινη σκάλα,στον διάδρομο ή καθαρίστρια σφουγγάριζε ,μόλις τον ειδε έκανε στην άκρη να περάσει,ξεκλείδωσε το δωμάτιο και μπήκε,έκλεισε τη πόρτα,ένα κρεβάτι,ένα τραπέζι στο παραθυρο,μια ψάθινη καρέκλα,μια γιαπωνέζικη στάμπα στο τοίχο,ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα ρούχα,το σιδηροδρομικό ταξίδι τον κούρασε,από το παράθυρο έβλεπε τον ποταμό,τις λευκές στην όχθη του,στο διπλανό κτίριο είχε εστιατόριο.εκει θα έτρωγε,
άκουσε ένα σιγανό χτύπημα στη πόρτα,σηκώθηκε άνοιξε,ήταν η καθαρίστρια,πρεπει να καθαρίσω του είπε,κάθισε στη καρέκλα,την παρατηρούσε που ξεστρωσε κι έστρωνε το κρεβάτι,η γυναίκα γύρισε προς το μέρος του,είδε το στόμα ν'ανοιγει,τ'ασπρα της δόντια,θες να μ'αγγιξεις του είπε,δεν κινήθηκε,έλα τον προκάλεσε,μη ντρέπεσαι,δεν ζητάω χρήματα,είναι σαν ελεημοσύνη,έτσι κάνω,το πρόσωπο της γυναίκας ήταν κατακόκκινο,κοίταξε τα πόδια μου είναι άσπρα,είπε σηκώνοντας το φόρεμα της, ακουστηκαν άγριες φωνές απ' το διπλανό δωμάτιο,που είσαι;,τι κάνεις εκεί;κατέβασε η γυναίκα το φόρεμα,πάλι τα ίδια,δεν μ'αφηνει ήσυχη,με παρακολουθεί συνεχως,,ζηλεύει,γίνεται τρελός,και να σκεφτείς μια φορά πήγα μαζί του,δεν έχει κανένα,μα κανενα, δικαίωμα στη ζωή μου,βγήκε έξω κλείνοντας τη πόρτα,άκουσε τον άντρα να την βρίζει,έπειτα δεν ακούγονταν τίποτα,κοιμήθηκε μέχρι που νύχτωσε,στο εστιατόριο παραγγειλε τηγανιτο μπακαλιάρο και κόκκινο κρασί,απέναντι στο τραπέζι η γυναίκα έτρωγε με κάποιον άντρα,πρέπει,υποθεσε,,να ήταν εκείνος ο άντρας,η γυναίκα ούτε μια φορά δεν κοίταξε προς το μέρος του,πλήρωσε και βγήκε έξω,περπάτησε στις όχθες του ποταμού,γυρίζοντας στο σπίτι,μεσάνυχτα,είδε φως κάτω από τη πόρτα του συγκατοικου,έβαλε το κλειδί ν'ανοιξει,πριν προλάβει να μπει άνοιξε η διπλανή πόρτα,ο άντρας που είχε δει στο εστιατόριο του έκανε νόημα με το χέρι να πάει στο δωμάτιο του,χωρίς να σκεφτεί υπακουσε,ο άντρας κλείδωσε τη πόρτα,κάθησε του είπε,σε περίμενα,είναι επικίνδυνη γυναίκα,αυτη με έχει καταστρέψει,χρόνια τώρα υποφέρω,άρχισε να κλαίει,και τι θέλεις από μένα τον ρώτησε,να με βοηθήσεις να τη ξεφορτωθώ,να τη μεταφέρουμε στο ποτάμι,δεν θα μας δεί κανείς,όλοι κοιμούνται αυτή την ωρα,εκεί θα την πετάξουμε στα νερά,είσαι τρελός,του φώναξε,σιγά θα μας ακούσουν αντεδρασε ο άντρας,τι της έκανες;,που είναι τώρα;,ο άλλος δεν μίλησε,το σώμα του άρχισε να τρεμει κι επεσε κάτω, σπαρταρουσε κι απ' το στόμα του έβγαιναν αφροί,όταν συνήλθε σηκώθηκε με δυσκολία και ξάπλωσε στο κρεβάτι,είμαι δειλός ούτε αυτή τη φορά μπόρεσα να το κανω,η φωνή του αδύνατη,άψυχη,ποτέ δεν θα μπορέσω να το κάνω,σε λίγο άκουσε το ροχαλητο του,πήρε το κλειδί ξεκλείδωσε και πήγε στο δωμάτιο του,την άλλη μέρα που ξύπνησε και κατέβηκε η ρεσεψιονίστ τον πληροφόρησε πως αν θέλει μπορουσε ν'αλλάξει δωμάτιο ,αν δεν του αρέσει,με το διπλανό που άδειασε,γιατί ο ένοικος του το εγκατέλειψε ξαφνικα αν και το είχε ενοικιάσει για αλλους τρεις μήνες,είπε όχι ευχαριστώ δεν υπάρχει κανένας λογος,η πόλη δεν είχε κάτι ενδιαφερον,η' τελος πάντων δεν έβλεπε αυτός,περιπλανήθηκε άσκοπα,βαρέθηκε,αύριο πρωί πρωί,τ'αποφασισε, θα αναχωρουσε,ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας με ανοικτή την σειρήνα συναγερμού τον προσπέρασε
κι έστριψε,στριγκλιζοντας τα φρένα του, προς το μέρος του ποταμού,γυρίζοντας στο δωμάτιο βρήκε μέσα τη γυναίκα,είδες τον αχρειο έφυγε και μ' εγκατελειψε,φταίω εγώ που δεν τον σκότωσα,τον κοίταξε,γέλασε δυνατά,τώρα όμως έχω εσένα,άπλωσε τα χέρια και τον αγκάλιασε,έτσι δεν είναι,όχι,δεν θα μ'αφησεις κι εσύ,η αναπνοή της,βαριά,του έκαιγε το προσωπο,την κοίταξε,δεν ήταν άσχημη,με το βάρος της τον εριξε κάτω,σ'αρεσω πολύ μην τ'αρνιεσε του είπε,το βλέπω στα μάτια σου,τρέμεις,και του δάγκωσε το λαιμό,όχι δεν μπορούσε πια να ξεφύγει,παραδόθηκε,την άλλη μέρα ξημερώνοντας αποφάσισε να μην αναχωρήσει,η γυναικα δεν ήταν δίπλα στο κρεβάτι,την άκουγε έξω που καθάριζε,όταν αργοτερα κατεβηκε στη ρεσεψιόν ζητησε να μεταφερθεί στο διπλανό δωματιο,πράγμα που εγινε,
πέρασε καιρός,τώρα,σήμερα το πρωί,κάποιος άλλος νοίκιασε το διπλανό δωμάτιο,
.
.
.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ-THE STOCKHOLM'S CASE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

με τη Freyja καθομασταν στο μπαλκονι,κατω η πλατεια Stortorget,τα πολυχρωμα,
τετραοροφα,πενταοροφα,κτιρια,το παλιο Χρηματιστηριο,η λιμνη Malaren γυρω,
πρωτη φορα η Freyia μου μιλησε για τη νεα της ταινια,'κεντρικη ιδεα το Συνδρομο της
Στοκχολμης,μια γυναικα-θυμα,η Brigitta,αισθανεται θετικα για τον θυτη-αντρα,Jan-Eric',
'ενας τροπος αμυνας,αντιστροφης,κατα τον Freud',σχολιασα,','οχι ακριβως,ακολουθω
σκανδιναβικο τροπο' χαμογελασε και συνεχισε,'ενας αντρας ξυπναει στο δωματιο ενος
νοσοκομειου μετα απο πολυωρη υπνωση,αναζηταει επιμονα τη γυναικα του,του κρυβουν
την αυτοκτονια της και του παρουσιαζουν μια αλλη,που της μοιαζει καταπληκτικα,ο αντρας
της μιλαει συνεχεια,συγχεοντας το χρονο,αναμνησεις και φαντασιωσεις,η γυναικα τον
ακουει χωρις να μιλα ακινητη διπλα στο κρεβατι του,καποια στιγμη ξεσπα,κλαιει,τον κατη-
γορει,επειτα νιωθει τυψεις και μετανοει,ξανακλεινεται στη σιωπη της,ο αντρας γινεται
βιαιος,περιγραφει σκληρες σκηνες απο τη ζωη τους,επαναλαμβανει την εμμονη ιδεα του
να τη σκοτωσει,μετα το νοσοκομειο βρισκονται στο σπιτι,ο αντρας εχει αναρρωσει,τωρα
η γυναικα βρισκεται σε καταληψια,ο αντρας προσλαμβανει μια νεαρη γυναικα για νοσοκο-
μα της,ο αντρας συνδεεται ερωτικα μαζι της,η πρωτη γυναικα καθοριζει πλεον τα γεγονο-
τα,τη σχεση τους,οι τρεις διαφορετικες γυναικες διαχεονται σε μια και ταυτοχρονα δια-
σπωνται σε τρεις,σε μια κριση,η ερωμενη κοβει το πεος του αντρα το μαγειρευει και το
προσφερει στη δευτερη,για φαγητο'η Freyja σταματησε,το προσωπο της σοβαρεψε,'αυτα
 μεχρι τωρα',ειπε,'επιρροη απο τη ταινια PERSONA του 1966 του Ingmar Bergman'ειπα στη
Freyja.'ισως,αλλωστε εδω στη Σουηδια ολοι πασχουμε απο το Συνδρομο Bergman',
δεν της ειπα για τον αντρα,περιπου τριαντα χρονων,που μπηκε στο στενο δρομακι προς
το κεντρικο δρομο Sveavägen
'ας παιξουμε σκακι'μου προτεινε,δεχτηκα,'εγω ειμαι η Freyja,των Βανιρ κι εσυ ο Odin
των Εσιρ',
η Freyja μου εκανε ματ,'νικησα,ομως δεν σ'αιχμαλωτιζω οπως οι Βανιρ τους Εσιρ' μου ειπε,
αστειευομενη,'κι ουτε θα χασω την αιωνια νεοτητα' της απαντησα γελωντας,'φυσικα και
οχι,αλλωστε τι θεα του ερωτα και της γονιμοτητας θα ημουν',
δεν της ειπα,ουτε,για τους πυροβολισμους στην οδο  Sveavägen,
ανικανοτητα του θυματος να καταστρεψει τη σχεση του με τον θυτη,σκεφτηκα,
το βραδυ δειπνισαμε στο εστιατοριο Lilla Ego,Västmannagatan 69,σερβιριστηκαμε ενα
πιατο με ρεγγα καπνιστη με παρμεζανα,η Freyja  φαινονταν να το απολαμβανει,το επομενο
ηταν tuna tartar με αβοκαντο,σουσαμι,και τελος το επιδορπιο,βανιλια κρεμα με καρυδια,
η Freyja μου μιλουσε για ενα παλαιοτερο ντοκυμαντερ της,το 2014,για την ιστορια της
Στοκχολμης,
'σε κειμενο του 1252 για πρωτη φορα αναφερεται η Στοκχολμη αναφερεται για το εμποριο
σιδηρου απο τα ορυχεια του Μπεργκσλαγκεν...',
ενα ζευγαρι,μια γυναικα κι ενας αντρας,περπατουσαν  αργα τη νυχτα σε αποσταση πενην-
τα,περιπου,μετρα μπροστα μου,οι σκιες εκτεινονταν πισω τους μακροστενες,
υποστηρικτικη συμπεριφορα του θυματος στο θυτη
'μετα το τελος της εποχης των Βικινγκς'ακουσα τη φωνη της Freyja 'το 1397 εγινε η Ενωση
του Καλμαρ,Δανιας Σουηδιας Νορβηγιας,το 1523,απο φορερες αναταραχες εξ αιτιας της
επιβαλομενης ηγεμονιας της Δανιας,η Σουηδια αποχωρησε'
πυροβολησε με μαγκνουμ 357 τον αντρα δυο φορες στο στομαχι και τη γυναικα στη πλατη,
αρνητικα συναισθηματα απο το θυμα προς την οικογενεια του,τους φιλους του,τις αρχες.
'στις 8 Νοεμβριου 1520' συνεχισε η Freyja να μου αφηγειται την ιστορια,'οι Δανοι επνιξαν
στο αιμα τη Στοκχολμη,το Λουτρο Αιματος της Στοκχολμης'
απο το εστιατοριο φυγαμε μετα τα μεσανυχτα,ηθελα να περιπλανηθουμε μεσα στα πολυ
στενα δρομακια της Gamla Stan της Παλιας Πολης,εγω εισχωρουσα μεσα τους αφοβα,
η Freyja φοβονταν,'ελα'της φωναζα απ'το βαθος,'μη φοβασαι,η Σουηδια ειναι ασφαλης',
την πλησιασα και την τραβηξα απ'το χερι μεσα,'μη το λες αυτο' μου ειπε με φωνη που
ετρεμε,
βγηκαμε απ'το δρομακι στο κεντρικο δρομο Sveavägen,ενας μοναχικος διαβατης στο βα-
θος,'ισες οι πιθανοτητες η' να αυτοκτονησει η' να δολοφονησει', αστειευτηκα,'δεν ειναι
η ωρα καταλληλη γι'αστεια'ακουσα αυστηρη τη φωνη της Freyja,την αλλη μερα,μετα τις
10 η ωρα,με το Volvo XC90 της Freyja πηγαμε στο νησι Södermalm,νοτια της παλιας πολης,
ηπιαμε καφε στο SoFo,South of Folkungagatan,στη πλατεια  Nytorget φαγαμε,στο παρκο
Vita Bergen πολλες παρεες,κυριως νεαρων,κανανε πικ νικ,
.
.
.

piano-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Συμπύκνωση ιστοριων-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στο δωμάτιο,το πιάνο,μια άγνωστη γυναίκα έπαιζε,ένα πορτοκαλι ψαράκι στη γυαλα,'η χορογραφία του'ειπε η γυναίκα,συνέχιζε να παίζει,'ονειρευομαστε μια πραγματικότητα ανύπαρκτη'του είπε μόλις τελείωσε,'δεν συμφωνείς;',κούνησε καταφατικά το κεφάλι,η γυναίκα σηκώθηκε,πήρε τη γυάλα του ψαριού στα χέρια της,'ποσο εύθραυστη η ζωή του ειναι'χαμογελασε,'αν αφήσω να πέσει η γυαλα',φοβήθηκε μην το κάνει,'καποτε είμαστε παιδια'ειπε η γυναίκα κι έβαλε τη γυάλα στη θέση της,'λες να κατάλαβε;τον ρώτησε,'ποιος ξέρει;ισως'απαντησε,'το πιάνο είναι η προέκταση μου''ακουγε τη γυναίκα,'ν'αγγιζεις τα πλήκτρα,ο ήχος',αυτό,ακριβώς,τον γοήτευε και τον δέσμευε σ'αυτη,'η δύναμη σου'της είπε,η γυναίκα κάθησε στο καθρέφτη,'πως θέλεις να βαφτώ;' τον ρώτησε,δίστασε ν'απαντησει,στο τέλος είπε,'δεν ξερω',πήγε στο παράθυρο,μια σειρά λευκές,στο βάθος η θάλασσα,η γυναίκα έπαιζε στο πιάνο,γύρισε και την κοίταξε,η πλάτη της,ο λαιμός,τα μαλλιά,'πρωτη φορά αυτό το παιζω'του είπε,'ολα μπορεί να γίνουν για πρώτη φορά',ξαναγύρισε στο τοπίο έξω απ' το παράθυρο,'πως φωτίζει αυτή τη στιγμή ο ήλιος 'σκεφτηκε,'αυτη η γυναίκα ποια είναι; και τι με συνδέει μαζί της;',η μνήμη δεν τον βοηθούσε,στο δωμάτιο,τώρα,η γυναίκα κάθονταν μπροστά στον.καθρεφτη,'ειμαστε συνεχως στο παρόν,ούτε παρελθόν ούτε μελλον'μιλησε η γυναίκα,
'παραξενο φαίνεται,αλλα, αλήθεια,δεν είναι καθόλου παράξενο,θα πεις:είναι αδυνατο,τι σημαίνει αδύνατο;'συνεχισε εκείνη,'κατι που δεν το φανταζόμαστε,η' κάτι που δεν το νομίζουμε πραγματικό,όπως αυτή τη συνάντησή μας,τη θεωρείς η' φανταστική η' μη πραγματική,όμως δεν μπορείς ν'αμφισβητησεις,ότι και οι δύο βρισκόμαστε εδώ,σ'αυτη το δωμάτιο,και συζητούμε,λέμε αυτά εδώ,είμαστε εδώ,όπως και να'χει,δες το πρόσωπο μου',το βλέπει,'μπορω να του δώσω ότι μορφή θέλω,όπως και να του καταστρέψω οποιαδήποτε μορφη',την έβλεπε ν'αλλάζει πρόσωπα,'κανενα απ'αυτα τα πρόσωπα δεν θα σου θυμίσει τιποτα',η γυναίκα σηκώθηκε απ'τον καθρέφτη,'ειμαστε σαν το ψάρι στη γυάλα,αεικινητοι,αδιάφοροι ποιος μας παρατηρει',ξανακαθησε στο πιάνο,άρχισε να παίζει,'το ίδιο εργο'του είπε,'μα τώρα είναι όλα διαφορετικά,γνωρίσαμε πολλά αλλά και ξεχάσαμε πολλα'
.
.
.

Woman-2μ Χ 4μ-σκρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.vouvelis

Κρίσιμη Καταγραφη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο άντρας απέναντι της φλυαρουσε,η γυναίκα σηκώθηκε να φύγει,έφυγε,εκείνος τηλεφώνησε,
το πρόσωπο του σοβαρό,ελάχιστα λόγια,το τηλεφώνημα κράτησε λίγο,παραγγειλε μια δεύτερη μπύρα,κατάλαβε πως κινδύνευε,η γυναίκα κινδύνευε,έπρεπε να τον καταγγείλει,εκείνος την κοίταξε επίμονα,το βλέμμα του ψυχρό,προσπάθησε να μην φανεί φοβισμένη,ο άλλος σηκώθηκε,πήρε το τηλέφωνο της,ο άντρας ήταν στη πόρτα,άφησε το τηλέφωνο,από το παράθυρο είδε τη γυναίκα,σε λίγο τους είδε μαζι,η γυναίκα τον κρατούσε αγκαζε,το ζευγάρι χάθηκε,''αργησα,συγνωμη' άκουσε πίσω της τη φωνή του αντρα της,'με καθυστέρησε ένας πελατης',,ο άντρας κάθησε,'μια γυναίκα,
φοβόται πως ο άντρας της θα τη δολοφονησει' αυτό το είπε σχεδόν ψιθυριστά,'ηταν πολύ τρομαγμενη',παραγγειλε μια τρίτη μπίρα,του έβαλε στο ποτήρι,ο άντρας μιλούσε,αλλάζοντας συνεχώς θέματα,σχεδόν φλυαρουσε,εκείνη τον άκουγε αμίλητη,χωρίς να επεμβαινει
.
.
.

Italo Calvino-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

[HOMAGE TO ITALO CALVINO Le citta invisibili]

Η ΠΟΛΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

'αυτη η πολη,απο οσες επισκεπτηκα,και ειναι απειρες,ειναι η πιο καταληκτικη της αυτο-
κρατοριας σας,Μεγαλε Βασιλεα'αναφωνησε  ο ξενος επισκεπτης συνεχιζοντας τις περιγρα-
φες των πολεων,'γοητευτηκα απο τις πλατιες λεωφορους της,την υπεροχη αρχιτεκτονικη
των κτιριων της,τα πολλα παρκα της,το ζωολογικο της κηπο,τι να πω για τη ζωντανια της,
τα καταστηματα ,το πλουτος της,ολα αυτα καταπληκτικα,ομως το πιο καταπληκτικο ηταν
αυτο που διαπιστωσα,πως ολοι οι κατοικοι της,που ειναι πολλα εκατομυρια,ο καθενας
ξεχωριστα ειχε την πιθανη μοιρα ενος ανθρωπου,ζουσαν τις διαφορετικες ζωες ενος
μοναδικου ανθρωπου,απο την πιο ταπεινη και αθλια  ζωη εως την πιο υψηλη και ευγενικη,
ενος ζητιανου εως ενος εκατομυριουχου','και ανακαλυψες,ξενε,ποιος ηταν αυτος ο μονα-
δικος  ανθρωπος;'ρωτησε φανερα περιεργος ο Μεγαλος Βασιλεας,'βεβαια και ανακαλυψα,
Μεγαλειωτατε,αυτος ημουν εγω'απαντησε θριαμβευτικα ο ξενος,'εγω ειμαι ο Δημιουργος
αυτης της πολης',τοτε ο Μεγαλος Βασιλεας χαμογελασε αινιγματικα,'ισως μεσα στα εκατο-
μυρια των κατοικων αυτης της πολης να υπαρχει η' να υπαρξει ο δολοφονος σου,η΄μηπως
υπηρξε;','βασει των πιθανοτητων,Μεγαλειωτατε,σιγουρα' απαντησε ψυχραιμα ο ξενος,
'και αυτο δεν σας ανησυχει,δεν σας φοβιζει;'ρωτησε ο Βασιλεας,'οχι,γιατι,Μεγαλε Βασιλεα,
εγω δεν ειμαι κατοικος αυτης της πολης,επομενως ειμαι ανυπαρκτος σε αυτη τη πολη,
επειτα ο δολοφονος μου πρεπει,η ' θα πρεπει,η' επρεπε,να δολοφονησει ολα τα εκατομυρια
των κατοικων της πολης,ετσι δολοφονοντας εμενα',την αλλη μερα ο Μεγαλος Βασιλεας
διεταξε την εκτελεση,με απαγχονισμο,του ξενου,με αυτο τον τροπο εξαφανιζοντας την πολη
του,
Σημειωση:
η ιστορια αυτη εχει λογικα σφαλματα,ο συγγραφεας της,ομως,παρ'ολ'αυτα,μη διορθωνοντας
τα,την εξεδωσε
.
.
Η ΠΙΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο ξενος επισκεπτης καταλαβε πως ο Μεγαλος Βασιλεας δεν πιστευε πια τις περιγραφες
των πολεων,συνεχισε ομως τη διηγηση,'πολλα χιλιομετρα μακρυα απο εδω,Μεγαλειωτατε,
προς τα βορεια της απεραντης αυτοκρατοριας βρισκεται αυτη η πολη,στη μεση μιας μεγαλης
πεδιαδας,ενας πλατυς ποταμος που ελισσεται διαρκως τη διασχιζει,τα παντα σε αυτη μου ειναι
γνωριμα κι αγαπημενα,γνωριζω ολες τις γεφυρες,ολους τους δρομους,ολα τα κτιρια,ολα τα
παρκα,ολους τους ανθρωπους της,εκει εχω ερωτευθει μια ομορφη κι ευγενικη γυναικα κι ειμαι
πολυ ευτυχισμενος.Αυτη τη πολη την επισκεφτομαι πολυ συχνα.Την ονειρευομαι καθε βραδυ
που πεφτω να κοιμηθω','Αυτη η πολη,ξενε'ειπε ο Μεγαλος Βασιλεας,'ειναι η πιο πραγματικη
πολη της αυτοκρατοριας μου απο ολες τις πολεις που μου εχεις περιγραψει και θα μου περι-
γραψεις'.
Εκεινο το βραδυ ο ξενος επισκεπτης δεν ονειρευτηκε τη πολη,ουτε και τα επομενα βραδυα,
επειδη η πολη ειναι πραγματικη,και τιποτα πραγματικο δεν μπορει κανενας ανθρωπος να
ονειρευτει.
Περιμενει καποια μερα,καποτε,μεσα στην απεραντη αυτοκρατορια να την συναντησει.

.

.
.

the chess' game-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥΣ [THE END OF CASE]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

κοιταξε το ρολοι.11:45.εξω η απεραντη πολη.λαβυρινθος.ενας ανθρωπος ολοι οι ανθρωποι.
εκανε τη κινηση στο σκακι.το αλογο.οχι,δεν αισθανονταν φοβο.τοσα χρονια συνηθισε.τωρα
περιμενε.αυτο το χρονο αυτο το μηνα αυτη την εβδομαδα αυτη τη μερα αυτη την ωρα αυτο
το λεπτο αυτο το δευτερολεπτο αυτη ακριβως τη στιγμη.μονο εχει περιεργεια πως θα ειναι
ο αλλος.περασαν χρονια απο τοτε.εχει πολυ θολη την αναμνηση του.ομως τη πραξη τη θυμαται
πολυ καθαρα.πως ακριβως εγινε.μπορει να την αναπαραστησει με την πιο παραμικρη λεπτο-
μερεια.ουτε σκληροτητα ουτε αδικια ουτε ατιμια ουτε προδοσια.επρεπε τοτε να γινει για να
ακολουθησουν ολα τα επομενα.οσα εγιναν κι οσα αναμενονται να γινουν.ηταν δυο πιονια ενος
παιχνιδιου.το παιχνιδι αρχισε κι επρεπε να τελειωσει.οποιαδηποτε στιγμη.ο χωρος της τελικης
εκτελεσης δεν ειχε σημασια.καποτε προτιμουσε να ειναι,να συμβει,οπως  μια θεατρικη παρα-
σταση.η' μια κινηματογραφικη σκηνη.τωρα δεν τον ενδιαφερει.ειναι ετοιμος.λυτρωση;
παραιτηση;δικαιοσυνη;αδιαφορο.πολλες φορες στο παρελθον ειχε σκεφτει να τον αναζητησει
αυτος ο ιδιος.να τον παρακινησει να το κανει.να τον προκαλεσει.ο αλλος ηταν αορατος.ισως
ειχε πεθανει.ισως ειχε δειλιασει.ισως ειχε συγχωρεσει.αυτος,αντιθετα,με καθε τροπο καθιστου-
σε τον εαυτο του ορατο.υπερβολικα ορατο.στοχο.πολυαριθμες δημοσιες εμφανισεις,κοσμικες
συγκεντρωσεις,συνεντευξεις  σε εφημεριδες,περιοδικα,παρουσιασεις σε τηλεορασεις,και η
αυτοβιογραφια που εκδωσε σε εκατομυρια αντιτυπα,με συνεχεις επαναεκδωσεις με συμπλη-
ρωμενα στοιχεια.ηταν αδυνατο να μην τον εντοπισει.ηθελε να του επιβληθει.να κυριαρχη-
σει.αυτος εδω ειναι παρων.να τον μισησει.να μην αντισταθει και να εκτελεσει.να τον παρα-
συρει.να γινει ενεργουμενο του.η σιωπη του τον εξοργιζε.ηξερε,κι αυτο ηταν το προσον του,
πως ηταν μεθοδικος,σχολαστικος,και εγωιστης.θα ενεργουσε οταν αυτος ο ιδιος το αποφασιζε.
κοιταξε το ρολοι.11:45.ο λαβυρινθος της πολης γυρω.επανεφερε το αλογο πισω στη θεση του.
η αναβαλομενη παρτιδα σκακι.αυτη,που τοτε,σαραντα χρονια πισω,διακοπηκε.η καρεκλα απε-
ναντι αδεια.τον περιμενει.βραδυασε.το φωτα στη πολη αναψαν.ο θορυβος  της υποκουφος.
αποκοσμος.εκλεισε τα ματια.ισως ειχε αλλαξει προσωπο.χιλιαδες προσωπα.ισως εχουν συναν-
τηθει  πολλες φορες.ισως εχουν συνεργασθει.ενας επιχειρηματιας.ενας νομικος συμβουλος.
ενας δημοσιογραφος.ενας οδηγος ταξι.ενας σωματοφυλακας του.ο επιμελητης της αυτοβιο-
γραφιας του.ο εκδοτης του.ακουσε το χτυπημα της πορτας.ανοιξε τα ματια.κοιταξε το ρολοι.
11:45.πατησε το κουμπι κι ανοιξε τη πορτα.ενας αντρας,ψηλος,στο αναστημα του,ξερακιανος,
και στη ηλικια του,μπηκε μεσα.'ηρθα για υποθεση'του ειπε.αυτος του εδειξε τη καρεκλα να
καθησει.ο αλλος καθησε και κινησε τον πυργο δυο θεσεις μπροστα.απαντησε με το αλογο
στη προηγουμενη θεση.αμιλητοι.η παρτιδα συνεχιζε.ο αντρας με μια κινησε τραβηξε τη
λεπτη,σχεδον αορατη,προσωπιδα απ'το προσωπο,οπως φιδι εμφανιζει το μεσα πουκαμισο
του.τωρα ειχε το προσωπο που ειχε τοτε οταν συνεβηκε εκεινο.αυτος δεν ταραχτηκε.συνεχι-
σε να παιζει.ο αξιωματικος στα μαυρα διαγωνια αιχμαλωτισε το αλογο του.'εξυπνη κινηση'
αντεδρασε ο αλλος,'και τωρα ματ' κανοντας τη κινηση  του δικου του αξιωματικου στα λευκα
διαγωνια,διαισθανθηκε τη στιγμη,ο αντρας εβγαλε τη προσωπιδα του,τωρα,ειδε,το προσωπο
του σ'αυτον,ακριβως ο εαυτος του ο ιδιος απεναντι του,ακαριαια εκτυφλωτικη λαμψη,ισχυρος
ηχος,οξυς,ενιωσε δυνατο το καψιμο στη καρδια,ενα απεραντο λευκο χρωμα πλημμυρισαν τα
ματια του,αδιαφορο,επιβλητικο.το τελος της πραξης τους.ο αλλος πριν φυγει κοιταξε το ρολοι.
11:45.εξω βγαινοντας βυθιστηκε στον λαβυρινθο της πολης.
.
.
.

Ludwig van Beethoven-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

FYR LUDWIG-LUDWIG VAN BEETHOVEN-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το φεγγαρι ανεβαινει το λοφο,ακουγεται ο γρυλος,η φωνη του κολυμπαει στο φως,μεσανυ-
χτα,δεν ακουει,τ'αυτια του βουιζουν,τρομερος θορυβος,ειχε δει,δεν θυμαται σε ποιον δρομο,
ενα νεαρος να κλωτσαει ενα γερο,ο γερος του φωναζε να τον βοηθησει,αυτο το καταλαβαινε
απ'το τεραστιο ανοιχτο του στομα ,δεν ηταν απο δειλια που δεν αντεδρασε,αλλωστε του
αρεσε σαν θεαμα,τον διασκεδαζε,το διηγηθηκε,την αλλη μερα,σ'ενα φιλο  του,εκεινος τον
ακουσε απαθης,συνειθισμενα του ειπε,της μοδας στην εποχη μας,στο αστυνομικο τμημα  που
κατηγγειλε το γεγονος παραλιγο να τον κρατησουν για ηθικο αυτουργο,αν ηταν ο πατερας σου
ετσι θα αντιδρουσες τον επιτημησαν,δεν καταφεραν ,σκεφτηκε,να τον κανουν να'χει τυψεις,
εκρυψε τα χερια στις τσεπες του παντελονιου του,γιατι κρυβεις τα χερια σου του φωναξαν
αγρια,ακουσε,εμπρος δειξ'τα,αλλιως θα σ'αναγκασουμε με τη βια,του τα τραβηξαν,ηταν φου-
σκωμενα τα δαχτυλα,καποιος σε χτυπησε του φωναξαν,ποιος.πες μας,ο πατερας μου,εισαι
ψευτης,προσεξε τι λες τον απειλησαν,ειναι αδυνατο να σε χτυπησε ο πατερας σου,καποια
μολυσματικη αρρωστια εχεις,θελησαν να τον γελοιοποιησουν,παιξε στο πιανο,δεν ακους,
παιξε,καθησε στο πιανο,επαιζε,στοπ,τον διεκοψαν,τι ασυναρτησιες,τι ειναι αυτο,για ηληθιους
μας περασες,προσποιησε πως ακουμπας τα χερια σου στα πληκτρα,αλλα κανενας ηχος,ενας
απατεωνας εισαι,εξαφανισου,στο διαδρομο ειδε το νεαρο να καπνιζει,δεν πιστευω να με μαρ-
τυρησες,τον κοιταξε αγρια,δεν αρνηθηκε πως μαρτυρησε,το προσωπο του νεαρου σκοτεινια-
σε,φοβασαι τον ρωτησε,εγω,οχι,πως σου περασε απ'το μυαλο,του απαντησε,τωρα θυμηθηκε
το δρομο που χτυπηθηκε ο γερος,και αληθεια εμοιαζε με τον πατερα του,το φεγγαρι φωτιζε
το πιανο,ο γρυλος επαναλαμβανε τον ρυθμο του,μπηκε στο δωματιο η Τερεζα,δεν κοιμομουν,
ανησυχησα,περιμενα να γυρισεις,του ειπε,η φωνη της τρυφερη,την κοιταξε,η καρδια του χτυ-
πουσε,εισαι ομορφη αγαπημενη,εκεινη γελασε,κι εσυ παντοτε γοητευτικα ρομαντικος,ενιωσε
λυπη,εγραψα αυτο για σενα,της ειπε,μπορεις,ακουσε τη Τερεζα,μα αυτο ειναι θαυμασιο,ανυ-
πομονω να το ακουσω,φοβαμαι μην γελοιοποιηθω μπροστα σου,δεν τολμησε να το πει,οταν
τελειωσε το εργο,ποσο πολυ θα ενθουσιασθει η μικρη Ελιζα,αναφωνησε εκεινη,της εδωσε τη
παρτιτουρα,ηταν χαρουμενη,του διηγηθηκε με ολες τις λεπτομερειες ποσο ευτυχισμενος ειναι
ο γαμος της,ο συζυγος της ειναι υπεροχος,τον λατρευει,ταξιδευουν συνεχεια,διασκεδαζουν,
υψηλες  γνωριμιες,εκεινος ενιωσε πονο στο στομαχι,νομισα πως σου περασε,ανησυχη εκεινη,
δεν ειναι τιποτα,της ειπε,παντα,μετα απο λιγο,μου περναει,να περασε,ελεγε ψεματα,δεν ηθε-
λε να φανει αδυνατος,να τον λυπηθει,τι λες,αλλαξε θεμα εκεινη,ποια ειναι η γνωμη σου,
συμφωνεις μικρα παιδια,σχεδον βρεφη,να τα βαζουν να παιζουν πιανο μπροστα σε ακροα-
τηριο,το θαυμα ειναι εξαιρεση,της απαντησε,κι εγω δεν ημουν εξαιρεση,ο Αμαντεους,
ο Μοτσαρτ,ηταν,το φως του φεγγαριου αποψε τοσο σιωπηλο,σχολιασε εκεινη,Τερεζα,της ειπε,
εχω κουφαθει εντελως,δεν σου λεω ψεματα,θυμασε στη πρεμιερα της 9ης Συμφωνιας
η Καρολιν  Ουνγκερ,η κοντραλτο,ευγενικα με γυρισε προς το κοινο,το ειδα να χειροκροταει,
ομως εγω δεν το ακουσα,θες Τερεζα να μου παιξεις το fur Elise,ο Ludwig van Beethoven σηκω-
θηκε και στο πιανο καθησε η Therese Malfatti von Rohrenbach zu Dezza,18 χρονων,εβλεπε
μαγεμενος τα λεπτα μακρυα ευκινητα δαχτυλα της να χαιδευουν το πιανο,ξεπερνουσαν σε
 λευκοτητα τα κρινα,τα ματια του δακρυσαν,γι'αυτο ημουνα,τωρα ειμαι βεβαιος,σκεφτηκε,
προορισμενος σ'αυτο το κοσμο,δεν της ειπε πως δεν ακουσε,δεν ειχε σημασια,η ωραιοτητα
ειναι αφωνη,και μεσα στην απολυτη σιωπη ειναι αισθητη,Unsterbliche Geliebte,Aθανατη
Αγαπημενη,am 6ten Juli Morgends.Mein Engel, mein alles, mein Ich.την αλλη μερα εγραψε το
πρωτο γραμμα,Αγγελε μου,τα παντα μου,εαυτε μου,ποσο γλυκα φωτισθηκε το προσωπο της
στο φεγγαρι,το φεγγαρι ειναι πιανο,αγγιζω το πιανο αγγιζω το φεγγαρι αγγιζω το προσωπο
της,ψιθυρισε,τι ειπες Ludwich,εκεινη τον ρωτησε,εκεινος δεν την ακουσε,
.
.
 .
.
Beethoven 9 - Chicago Symphony Orchestra - Riccardo Muti
https://youtu.be/rOjHhS5MtvA


.
.
Beethoven-Fur Elise
https://youtu.be/k_UOuSklNL4


.
.
Beethoven "Für Elise" Valentina Lisitsa Seoul Philharmonic
https://youtu.be/yAsDLGjMhFI


.
.
Beethoven - Moonlight Sonata (FULL)
https://youtu.be/4Tr0otuiQuU


.
.
.

Πασιφαη Κιρκη Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis



Πασιφαη -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κιρκη -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πασιφαη Κιρκη Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

φαινεται απιστευτο,ομως συνεβηκε,η Κιρκη την διεκοψε,ο Αστεριων,αντρας με κεφαλι ταυρου,
γελασε,ενα τερας,ειδε το στενοχωρημενο υφος της Πασιφαης,ενταξει,διορθωσε,ενα μυθολογι-
κο τερας,δεν θα σε πιστεψει,μοιχεια ειναι,αυτο θα σκεφτεται,και φυσικα,παλι γελασε,δεν μπο-
ρεις ολες να τις μεταμορφωσεις σε φιδια,μην ειρωνευεσαι Κιρκη,τα δικα σου γουρουνια ειναι
αληθεια,ολα ειναι ψεματα,αντεδρασε η Κιρκη,τεχνασματα,για τη φημη του επαγγελματος μας,
φαρμακευτρες,φιλοξενησα τον Οδυσσεα,τον ηθελα γι'αντρα μου,δεν καταφερα να τον κρατη-
σω,ενα φαρμακο και θα τον κραταγα,οχι δεν τον ηθελα ετσι αβουλο,αιχμαλωτο,να προσεχεις
τη μικρη,την Αριαδνη,πολυ την επιρρεαζει η Μηδεια,παντα η Μηδεια ηταν παθιασμενη,παραξε-
νη,κρυψινους,λενε πολλα γι'αυτην,εγω δεν τα πιστευω,αντεδρασε η Πασιφαη,η Αριαδνη μου
εχει καταθλιψη,ερωτικη απογοητευση,δυο φορες την προλαβαμε,θα την χαναμε,η Μηδεια
νομιζω μπορει να την βοηθησει,αυτη τουλαχιστον,αν ειναι αληθεια αυτα που λεγονται,ενεργει
εκδικητικα,και ποιον ,τωρα,θα εκδικηθει η Αριαδνη,την διεκοψε η Κιρκη,τον Θησεα;,δεν ξερω,
απαντησε σκεφτικα η Πασιφαη,την κοιταξε τρομαγμενη,ο Μινωταυρος;,πως δεν το σκεφτηκα
πριν,κινδυευει ο Μινωταυρος,δεν κινδυευει ο Αστεριων,Πασιφαη,ακουσαν να επεμβαινει η
Μηδεια μπαινοντας στο δωματιο,κρυφακουσα τη συζητηση σας,καθησε απεναντι τους,αν
θελετε να ξερετε,η εκδικηση ειναι ενστικτο αυτοσυντηρησης,γυρισε το κεφαλι και φωναξε,
Αριαδνη,ελα μπες,η κοπελα εμφανισθηκε,η Μηδεια σηκωθηκε και την αγκαλιασε,της χαιδεψε
τα μαλλια,χαμογελασε,εχεις ωραια μαλλια μικρη μου,την καθησε διπλα της,το σχεδιο μας θα
το παιξουμε οπως ηθοποιοι παιζουν σε θεατρο,σκηνικο ο λαβυρινθος,τρεις ρολοι,η Αριαδνη,
ο Θησεας,και ο Αστεριων ντυμενος Μινωταυρος,στο εργο η ερωτευμενη Αριαδνη δινει τον
μιτο,το κουβαρι,στον Θησεα,κι ο ηρωας Θησεας μπαινει μεσα στον λαβυρινθο συναντα,οχι,
μην τρομαζεις Πασιφαη,τον ιδιο τον Αστεριωνα,αλλα ενα ομοιωμα,τον Μινωταυρο, και τον
σκοτωνει,αυτο βολευει τον μυθο του,εδρεωνει τη φημη του στην Αθηνα,και βγαινει εξω απο
τον λαβυρινθο οχι ο Θησεας αλλα ενα ομοιωμα του,ο πραγματικος Θησεας ειναι κλεισμενος
 μεσα στον Λαβυρινθο,στα ματια των δυο αλλων βλεπει τη δυσπιστια,εχετε δικιο,πολυ αφελες,
τιποτα δεν ειναι αληθεια,ενα πραγματικο θεατρο με επαγγελματιες ηθοποιους,τα προσωπεια
της Αριαδνης,του Θησεα,του Μινωταυρου,τον πραγματικο Θησεα τον εκοψα κομματια οπως
τον Αψυρτο,τον αδελφο μου,τοτε που φευγαμε απ'την Κολχιδα με τον Ιασωνα,το βλεμμα της
σκληρυνε,το ιδιο και η φωνη,και πεταξα τα κομματια στη φωτια να καουν,
Στοπ.Σ'αυτο το σημειο επεμβηκε ο σκηνοθετης διακοπτωντας τη σκηνη.Κυριες μου,για σημερα
τελειωσαμε,αυριο θα επαναλαβουμε τη σκηνη,ενα δυο πραγματα πρεπει να διορθωθουν,στο
υφος,στους χρονους,στη κινηση,εσεις,φυσικα,δεν φταιτε,ολα ηταν αψογα,οι ατελειες οφειλον-
ται σε μενα,και το σεναριο θελει καποια τροποποιηση,σας ευχαριστω πολυ,μπορειτε να απο-
συρθητε για ξεκουραση,
οι τρεις γυναικες μαζι με τη κοπελα δειπνισαν στο εστιατοριο του ξενοδοχειου που διεμεναν,
'εχουμε ενα μηνα ακριβως σημερα εδω'ειπε η Πασιφαη,'και για τριακοστη φορα παιζουμε
την ιδια σκηνη' πηρε το λογο η Κιρκη,'και ποτε δεν γινεται καμια αλλαγη ουτε στο υφος,ουτε
στους χρονους,ουτε στη κινηση,ουτε στο σεναριο' συνεχισε η Μηδεια,'κι εγω παρ'ολ'αυτα
παραμενω η Αριαδνη και πασχω απο καταθλιψη'ειπε με προσποιητο παραπονο η κοπελα,κι οι
τρεις γυναικες εσκασαν στα γελια,
κλεισμενες στο λαβυρινθο
.
.
piano Πασιφαη Κιρκη Μηδεια-piano composition χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/mwelY1GwamE


.
.
.

Ludwig van Beethoven,Symphony No.9,Wilhelm Furtwängler.16-4-1942,Berlin THE WILHELM FURTWAENGLER'S CREDO: MUSIK UBER ALLES NOT DEUTCHLAND UBER ALLES -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΧΡΟΝΙΚΟ,16 Απριλιου 1942,Βερολινο, Ludwig van Beethoven,Symphony No.9 in D minor opus 125 1.Allegro ma non troppo,un poco maestoso-2.scherzo,molto vivace- 3.adagio,molto e cantabile-4.finale,presto[Ode zu Freude.Ode to Joy] Erna Berger,soprano-Gertrude Pitzinger,contralto-Helge Rosvaenge,tenor- Rudolf Watzke,bass-Bruno Kittel,chorus-Berlin Philharmonic conductor Wilhelm Furtwängler μεσα στην αιθουσα στη μπροστινη θεση οι Führerelite, ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichspropagandaleiter Paul Joseph Goebbels ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ,ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ απο την αρχη της εκτελεσης της 9ης Συμφωνιας του Ludwig van Beethoven εως το τελος της οι Führerelite,ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichspropagandaleiter Paul Joseph Goebbels κουφαθηκαν εντελως, ετσι το Φαντασμα του Μπετοβεν τους απεκλεισε απο τη μουσικη του, ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ O Freunde, nicht diese Töne! Sondern laßt uns angenehmere anstimmen, und freudenvollere. Freude! Freude! Freude, schöner Götterfunken Tochter aus Elysium, Wir betreten feuertrunken, Himmlische, dein Heiligtum! Deine Zauber binden wieder Was die Mode streng geteilt; Alle Menschen werden Brüder, Wo dein sanfter Flügel weilt. Wem der große Wurf gelungen, Eines Freundes Freund zu sein; Wer ein holdes Weib errungen, Mische seinen Jubel ein! Ja, wer auch nur eine Seele Sein nennt auf dem Erdenrund! Und wer's nie gekonnt, der stehle Weinend sich aus diesem Bund! Freude trinken alle Wesen An den Brüsten der Natur; Alle Guten, alle Bösen Folgen ihrer Rosenspur. Küsse gab sie uns und Reben, Einen Freund, geprüft im Tod; Wollust ward dem Wurm gegeben, Und der Cherub steht vor Gott. Every creature drinks in joy at nature's breast; Froh, wie seine Sonnen fliegen Durch des Himmels prächt'gen Plan, Laufet, Brüder, eure Bahn, Freudig, wie ein Held zum Siegen. Seid umschlungen, Millionen! Diesen Kuß der ganzen Welt! Brüder, über'm Sternenzelt Muß ein lieber Vater wohnen. Ihr stürzt nieder, Millionen? Ahnest du den Schöpfer, Welt? Such' ihn über'm Sternenzelt! Über Sternen muß er wohnen. Alle Menschen werden Brüder, Ολοι οι ανθρωποι θα γινουν αδερφια Seid umschlungen, Millionen! αγκαλιασμενοι,Εκατομυρια ανθρωποι επαναλβανει ο χορος μεσα στην απολυτη κουφοτητα των Führerelite ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ,Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ WILHELM FURTWAENGLER -10 Απριλιου 1933 δημοσιο γραμμα του Wilhelm Furtwängler στον Goebbels: μονο μια διαχωριστικη γραμμη παραδεχομαι:αυτη της καλης τεχνης απο τη κακη ...πρεπει ανθρωποι τετοιοι οπως ο Walter, Klemperer, Reinhardt και οι αλλοι,να ασκησουν το ταλεντο τους στη Γερμανια -ο Furtwängler ποτε δεν προσχωρησε στο Ναζιστικο Κομμα Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei [NSDAP] -αρνηθηκε να χαιρετησει ναζιστικα-ποτε δεν διηυθυνε το Horst-Wessel-Lied-ποτε δεν προσ- φωνησε Heil Hitler στα γραμματα του στον Χιτλερ -το 1934 ανοιχτα χαρακτηρησε τον Hitler :Εχθρο της Ανθρωπινης Φυλης και τη πολιτικη κατασταση στη Γερμανια:Schweinerei,Χοιροστασιο -το 1944 αρνηθηκε να υπογραψει τη δηλωση:Wir stehen und fallen mit Adolf Hitler [Εμεις μενουμε και υποστηριζουμε μεχρι τελος τον Χιτλερ] -οταν ο Goebbels του ζητησε να διευθυνει τη μουσικη σε ενα προπανδιστικο φιλμ για τον Μπετοβεν αρνηθηκε απαντωντας του: Απατασε ,Χερ Υπουργε,αν νομιζεις οτι μπορεις να εκμεταλευτεις τον Μπετοβεν -λεγεται πως οταν ο Χιλτερ τον απειλησε πως θα τον στειλει σε στρατο συγκεντρωσης αν δεν συμμορφωθει με το ναζιστικο καθεστως του απαντησε ειρωνικα: Σ'αυτη τη περιπτωση,Herr Reichskanzler,θα εχω οπωσδηποτε καλη συντροφια [τον Απριλιο του 1942 ο Wilhelm Furtwängler διηυθυνε με την Φιλαρμονικη του Βεολινου την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν για τα γενεθλια του Χιτλερ, στο τελος ο Goebbels σηκωθηκε και σφιγγοντας του το χερι του εδωσε συγχαρητηρια, η σκηνη ειναι καταγεγραμμενη σε φιλμ] το 1937,ο μεγαλος Ιταλος αντι-φασιστας μαεστρος Arturo Toscanini δεχθηκε να παρει μερος στο Salzburg Festival με τη προυποθεση να μην συναντησει τον Furtwängler,ο οποιος αγνοων- τας την απαγορευση συμμετοχης για ολους του Γερμανου μουσικους του Hitler και Goebbels επαιξε την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν, τελικα οι δυο μεγαλοι μαεστροι συναντηθηκαν : Arturo Toscanini :Ξερω πως δεν εισαι μελος του κομματος,και πως εχεις βοηθησει Εβραιους, Ομως οποιος διευθυνει στο Τριτο Ραιχ ειναι Ναζι Wilhelm Furtwängler:πιστευεις οτι η τεχνη και η μουσικη ειναι εργαλειο προπαγανδας για οποιαδηποτε εξουσια,ομως αυτο δεν ειναι σωστο. Αν εγω σε Ναζιστικο καθεστως,ως μαεστρος,ειμαι Ναζιστης,σε Κομμουνιστικο θα ειμαι Κομμουνιστης,σε Δημοκρατικο Δημοκρατης. Οχι,χιλιες φορες οχι. Η Μουσικη ανηκει σ'εναν διαφορετικο κοσμο και ειναι περα απο πολιτικες αλλαγες και γεγο- νοτα ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: THE WILHELM FURTWAENGLER'S CREDO MUSIC UBER ALLES NOT DEUTCHLAND UBER ALLES ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ο Wilhelm Furtwängler απο τον Μεγαλο του,Μεταφυσικο,Ερωτα για τη Μουσικη κινδυνεψε να χαρακτηρισθει Ναζι και Εχθρος της Ανθρωποτητας μενοντας εκεινα τα Χρονια της Βαρβαρο- τητας 1933-1945 στη Γερμανια ΑΥΤΟ ΠΟΥ [ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ] ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΙΣ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1942 ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ : [στις 16 Απριλιου 1942,ο Furtwängler διευθυνοντας την 9η Συμφωνια του Ludwig van Beethoven στο Βερολινο ειδε σε οραμα να διευθυνει μαζι του ο ιδιος ο Beethoven,και να τον ενθαρρυνει, στο τελος τον ακουσε να του λεει: Wilhelm,μην φοβασαι,δεν ακουσαν τιποτα,ειναι νανοι και δεν μπορουν να αγγιξουν το Εργο Ενος Γιγαντα.MUSIK UBER ALLES Αυτα του ειπε το φαντασμα του Μπετοβεν και χαθηκε] Οταν οι Führerelite,ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler χειροκρο- τουσε θερμα και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας Reichs propagandaleiter Paul Joseph Goebbels του εσφιγγε το χερι ηξερε πως δεν ηταν τιποτα αλλο παρα ενα θεατρο προπαγανδας απο κουφους υποκριτες ALLE MENSCHEITE INTERASCTION: ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ 9th SYMPHONY OF LUDIWIG VAN BEETHOVEN FROM WILHELM FURTWAENGLER Alle Menschen werden Brüder Seid umschlungen, Millionen! Freude! Freude! Τα Μερη: I. Allegro ma non troppo, un poco maestoso II. Scherzo: Molto vivace – Presto III. Adagio molto e cantabile – Andante moderato – Tempo primo – Andante moderato – Adagio – Lo stesso tempo IV. Recitative: Presto – Allegro ma non troppo – Vivace – Adagio cantabile – Allegro assai – Presto: O Freunde – Allegro molto assai: Freude, schöner Götterfunken – Alla marcia –Allegro assai vivace: Froh, wie seine Sonnen – Andante maestoso: Seid umschlungen, Millionen! – Adagio ma non troppo, ma divoto: Ihr, stürzt nieder – Allegro energico, sempre ben marcato: (Freude, schöner Götterfunken – Seid umschlungen, Millionen!) – Allegro ma non tanto: Freude, Tochter aus Elysium! – Prestissimo, Maestoso, Molto prestissimo: Seid umschlungen, Millionen! Ludwig van Beethoven,Symphony No.9,Wilhelm Furtwaengler.16-4-1942,Berlin https://youtu.be/F54_nb2dc6w .
.
. .

.

Ludwig van Beethoven,Symphony No.9,Wilhelm Furtwängler.16-4-1942,Berlin
THE WILHELM FURTWAENGLER'S CREDO:
MUSIK UBER ALLES
 NOT
DEUTCHLAND UBER ALLES
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΧΡΟΝΙΚΟ,16 Απριλιου 1942,Βερολινο,
Ludwig van Beethoven,Symphony No.9 in D minor opus 125
1.Allegro ma non troppo,un poco maestoso-2.scherzo,molto vivace-
3.adagio,molto e cantabile-4.finale,presto[Ode zu Freude.Ode to Joy]
Erna Berger,soprano-Gertrude Pitzinger,contralto-Helge Rosvaenge,tenor-
Rudolf Watzke,bass-Bruno Kittel,chorus-Berlin Philharmonic
conductor Wilhelm Furtwängler
μεσα στην αιθουσα στη μπροστινη θεση οι Führerelite,
ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler
και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας  Reichspropagandaleiter
Paul Joseph Goebbels

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ,ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
απο την αρχη της εκτελεσης της 9ης Συμφωνιας του Ludwig van Beethoven εως το τελος της
οι Führerelite,ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS Heinrich Luitpold Himmler και ο Εξοχωτατος
Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας  Reichspropagandaleiter Paul Joseph
Goebbels κουφαθηκαν εντελως,
ετσι το Φαντασμα του Μπετοβεν τους απεκλεισε απο τη μουσικη του,
ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

O Freunde, nicht diese Töne!
Sondern laßt uns angenehmere anstimmen,
und freudenvollere.

Freude!
Freude!

Freude, schöner Götterfunken
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum!
Deine Zauber binden wieder
Was die Mode streng geteilt;
Alle Menschen werden Brüder,
Wo dein sanfter Flügel weilt.

Wem der große Wurf gelungen,
Eines Freundes Freund zu sein;
Wer ein holdes Weib errungen,
Mische seinen Jubel ein!
Ja, wer auch nur eine Seele
Sein nennt auf dem Erdenrund!
Und wer's nie gekonnt, der stehle
Weinend sich aus diesem Bund!

Freude trinken alle Wesen
An den Brüsten der Natur;
Alle Guten, alle Bösen
Folgen ihrer Rosenspur.
Küsse gab sie uns und Reben,
Einen Freund, geprüft im Tod;
Wollust ward dem Wurm gegeben,
Und der Cherub steht vor Gott.

Every creature drinks in joy
at nature's breast;
Froh, wie seine Sonnen fliegen
Durch des Himmels prächt'gen Plan,
Laufet, Brüder, eure Bahn,
Freudig, wie ein Held zum Siegen.

Seid umschlungen, Millionen!
Diesen Kuß der ganzen Welt!
Brüder, über'm Sternenzelt
Muß ein lieber Vater wohnen.

Ihr stürzt nieder, Millionen?
Ahnest du den Schöpfer, Welt?
Such' ihn über'm Sternenzelt!
Über Sternen muß er wohnen.

Alle Menschen werden Brüder,
Ολοι οι ανθρωποι θα γινουν αδερφια

Seid umschlungen, Millionen!
αγκαλιασμενοι,Εκατομυρια ανθρωποι

επαναλβανει ο χορος μεσα στην απολυτη κουφοτητα των Führerelite

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ,Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ WILHELM FURTWAENGLER
-10 Απριλιου 1933 δημοσιο γραμμα του Wilhelm Furtwängler στον Goebbels:
μονο μια διαχωριστικη γραμμη παραδεχομαι:αυτη της καλης τεχνης απο τη κακη
...πρεπει  ανθρωποι τετοιοι οπως ο Walter, Klemperer, Reinhardt και οι αλλοι,να ασκησουν
το ταλεντο τους στη Γερμανια
-ο Furtwängler ποτε δεν προσχωρησε στο Ναζιστικο Κομμα  Nationalsozialistische Deutsche
Arbeiterpartei [NSDAP]
-αρνηθηκε να χαιρετησει ναζιστικα-ποτε δεν διηυθυνε το  Horst-Wessel-Lied-ποτε δεν προσ-
φωνησε Heil Hitler στα γραμματα του στον Χιτλερ
-το 1934 ανοιχτα χαρακτηρησε τον Hitler :Εχθρο της Ανθρωπινης Φυλης
και τη πολιτικη κατασταση στη Γερμανια:Schweinerei,Χοιροστασιο
-το 1944 αρνηθηκε να υπογραψει τη δηλωση:Wir stehen und fallen mit Adolf Hitler
[Εμεις μενουμε και υποστηριζουμε μεχρι τελος τον Χιτλερ]
-οταν ο Goebbels του ζητησε να διευθυνει τη μουσικη σε ενα προπανδιστικο φιλμ για τον
 Μπετοβεν αρνηθηκε απαντωντας του:
Απατασε ,Χερ Υπουργε,αν νομιζεις οτι μπορεις να εκμεταλευτεις τον Μπετοβεν
-λεγεται  πως οταν ο Χιλτερ τον απειλησε πως θα τον στειλει σε στρατο συγκεντρωσης αν
δεν συμμορφωθει με το ναζιστικο καθεστως του απαντησε ειρωνικα:
Σ'αυτη τη περιπτωση,Herr Reichskanzler,θα εχω οπωσδηποτε καλη συντροφια

[τον Απριλιο του 1942 ο Wilhelm Furtwängler διηυθυνε με την Φιλαρμονικη του Βεολινου
την  9η Συμφωνια του Μπετοβεν για τα γενεθλια του Χιτλερ,
στο τελος ο Goebbels σηκωθηκε και σφιγγοντας του το χερι του εδωσε συγχαρητηρια,
η σκηνη ειναι καταγεγραμμενη σε φιλμ]

το 1937,ο μεγαλος Ιταλος αντι-φασιστας μαεστρος Arturo Toscanini δεχθηκε να παρει μερος
στο Salzburg Festival  με τη προυποθεση να μην συναντησει  τον Furtwängler,ο οποιος αγνοων-
τας την απαγορευση συμμετοχης για ολους του Γερμανου μουσικους του Hitler και Goebbels
επαιξε την 9η Συμφωνια του Μπετοβεν,
τελικα οι δυο μεγαλοι μαεστροι συναντηθηκαν :
Arturo Toscanini :Ξερω πως δεν εισαι μελος του κομματος,και πως εχεις βοηθησει Εβραιους,
Ομως οποιος διευθυνει στο Τριτο Ραιχ ειναι Ναζι
Wilhelm Furtwängler:πιστευεις οτι η τεχνη και η μουσικη ειναι εργαλειο προπαγανδας για
οποιαδηποτε εξουσια,ομως αυτο δεν ειναι σωστο.
Αν εγω σε Ναζιστικο καθεστως,ως μαεστρος,ειμαι Ναζιστης,σε Κομμουνιστικο θα ειμαι
Κομμουνιστης,σε Δημοκρατικο Δημοκρατης.
Οχι,χιλιες φορες οχι.
Η Μουσικη ανηκει σ'εναν διαφορετικο κοσμο και ειναι περα απο πολιτικες αλλαγες και γεγο-
νοτα

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
THE WILHELM FURTWAENGLER'S CREDO
MUSIC UBER ALLES
NOT
DEUTCHLAND UBER ALLES

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
ο Wilhelm Furtwängler απο τον Μεγαλο του,Μεταφυσικο,Ερωτα για τη Μουσικη κινδυνεψε
να χαρακτηρισθει Ναζι και Εχθρος της Ανθρωποτητας μενοντας εκεινα τα Χρονια της Βαρβαρο-
τητας 1933-1945 στη Γερμανια

ΑΥΤΟ ΠΟΥ [ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ] ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΙΣ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1942 ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ :
[στις 16 Απριλιου 1942,ο Furtwängler διευθυνοντας την 9η Συμφωνια του Ludwig van
Beethoven στο Βερολινο ειδε σε οραμα να διευθυνει μαζι του ο ιδιος ο Beethoven,και να τον
ενθαρρυνει,
στο τελος τον ακουσε να του λεει:
Wilhelm,μην φοβασαι,δεν ακουσαν τιποτα,ειναι νανοι και δεν μπορουν να αγγιξουν το Εργο
Ενος  Γιγαντα.MUSIK UBER ALLES
Αυτα του ειπε το φαντασμα του Μπετοβεν και χαθηκε]
Οταν οι  Führerelite,ο Εξοχωτατος Reichsführer των SS  Heinrich Luitpold Himmler χειροκρο-
τουσε  θερμα και ο Εξοχωτατος Υπουργος Δημοσιου Διαφωτισμου και Προπαγανδας  Reichs
propagandaleiter Paul Joseph Goebbels του εσφιγγε το χερι ηξερε πως δεν ηταν τιποτα αλλο
παρα ενα θεατρο προπαγανδας απο κουφους υποκριτες

ALLE MENSCHEITE INTERASCTION:
ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ 9th SYMPHONY OF LUDIWIG VAN BEETHOVEN
FROM WILHELM FURTWAENGLER
Alle Menschen werden Brüder
Seid umschlungen, Millionen!
Freude!
Freude!

Τα Μερη:
I. Allegro ma non troppo, un poco maestoso
II. Scherzo: Molto vivace – Presto
III. Adagio molto e cantabile – Andante moderato – Tempo primo – Andante moderato
 – Adagio – Lo stesso tempo
IV. Recitative: Presto – Allegro ma non troppo – Vivace – Adagio cantabile – Allegro assai
 – Presto: O Freunde – Allegro molto assai: Freude, schöner Götterfunken – Alla marcia
–Allegro assai vivace: Froh, wie seine Sonnen – Andante maestoso: Seid umschlungen,
Millionen! – Adagio ma non troppo, ma divoto: Ihr, stürzt nieder – Allegro energico, sempre
ben marcato: (Freude, schöner Götterfunken – Seid umschlungen, Millionen!) – Allegro ma
non tanto: Freude, Tochter aus Elysium! – Prestissimo, Maestoso, Molto prestissimo: Seid
umschlungen, Millionen!

Ludwig van Beethoven,Symphony No.9,Wilhelm Furtwaengler.16-4-1942,Berlin
https://youtu.be/F54_nb2dc6w


.
.
.

.

Cesare Pavese-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

THE FILM NOIR CASE OF CESARE PAVESE-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

φανταζεται το δικαστηριο,εχει απο καιρο ετοιμη την απολογια,τωρα την καταθετει ενωπιον
τους,
'να,διαβαστε:
τους συγχωρω ολους κι απ'ολους ζητω συγχωρεση.Να λειπουν τα κοτσομπολια',
κοιταζει τις παρενεργειες των χαπιων,ακριβως μια χειρομια,το Τορινο εξω,θορυβωδες αδιαφο-
ρο,ενας μοναχικος,πραγματικα μοναχικος,ανθρωπος μεσα του,
'μα,αυτο' θα του πουν 'ειναι το σημειωμα του Μαγιακοφσκι',
θα τους απαντησει χωρις τυψεις,η' ντροπη,με θαρρος,'ναι,αυτο  ειναι,το αντεγραψα,ταιριαζει
ακριβως στη περιπτωση',και συμπληρωνει με σταθερη,μαλλον αυστηρο φωνη,'΄και κυριως να
λειψουν τα κοτσομπολια,Verrà la morte e avrà i tuoi occhi.δεν το κρυβω,ειναι η Κοστανς',
πηρε στα χερια του τη φωτογραφια της,δεκαετια '40,η Κονστανς Ντοουλινγκ ερωμενη του Ελια
Καζαν ως pin up girl,το 47 ηρθε στην Ιταλια,τοτε,μοιραια,την γνωρισε,
'οχι,συντροφοι,καμια γυναικα δεν φταιει'φωναξε στους δικαστες,
εγραψε κιμνηματογραφικα σεναρια γι'αυτη,'η Constance Dowling'συνεχιζει το λογο του στους
δικαστες,'δεν ειναι αποτυχημενη ηθοποιος,το 1946 επαιξε στο φιλμ νουαρ Black Angel',
με τους Dan Duryea June Vincent,Peter Lorre,σκηνοθεσια Roy Willam Neill,
γραφει στο χαρτι:
Verrà la morte e avrà i tuoi occhi.
questa morte che ci accompagna,
η δις Μαρλοου εχει ωραια ματια,σκηνη στο καμαρινι,η τραγουδιστρια ζηταει το φουλαρι της,
εχει εκνευρισμο,μακιγιαρετε στον καθρεφτη,οταν ακουγεται το κουδουνι σηκωνετε κι απ'το
συρταρι του κομοδινου βγαζειι ενα πιστολι,
'ηταν ενας αγγελιοφορος' της λεει η βοηθος της και της δινει το δεμα,
'βαλε απαλη μουσικη' λεει η Κονστανς κι ανοιγει το δεμα,ενα πανακριβο μενταγιον μ'ενα
μεγαλο μπριγιαν σε σχημα καρδιας,
'εχω για πολλα να μετανιωσω
βρισκοντας την αγκαλια σου τοσο ποθητη
και τοσο να σε θελω',
ακουγετε η φωνη της στο τραγουδι,
'ποιος σου'πε να βαλεις αυτο το τραγουδι;' φωναζει στη γυναικα,
'μα τραγουδατε τοσο ωραια δις Μαρλοου',
η δις Μαρλοου βγαζει  και πεταει το δισκο,
η Κονστανς παιρνει τηλεφωνο τον θυρωρο:'Αν ερθει ο κυριος Μπλερ αποψε,δεν θελω να τον
δω ουτε τωρα ουτε ποτε' του λεει,στο Wilshire House βρεθηκε δολοφονημενη η τραγουδι-
στρια,ακουει το διαλογο,'τι συνεβει;χτυπησε;',ηρεμηστε,δεν συνεβει ατυχημα',σιωπη,το χερι
γραφει:Scenderemo nel gorgo muti,κοιταζει τα χερια του,τα ιχνη απ'τις χειροπεδες,εξορια στο
Μπρανκαλεονε της Καλαβριας,1935,27 χρονων,τα βιβλια,Βιργιλιος,Ορατιος,Σαιξπηρ,Ραμπελε,οι
20 επιστολες,οι 11 στην αδελφη,
Μπρανκαλεονε 9 Αυγουστου 1935
στη Ρωμη ενα κοριτσακι με βλεπει να μ'εχουν με τις χειροπεδες,και  το ακουω να ρωταει τον
πατερα του:'γιατι,μπαμπα,στις χειροπεδες δεν περνανε ηλεκτρικο ρευμα;'
δεν ξερω πως θα'ναι με το ηλεκτρικο ρευμα,,σκεφτεται,τωρα δεν τρεμει,μια χειρονομια,στη
φουχτα τα χαπια,απο την Τινα δεν εχω νεα,στις 24 Ιανουαριου της εστειλα τη ποιητικη συλλογη
Lavorare stanca,δεν της ζηταω παρα μια καρτουλα με μια υπογραφη,τιποτα αλλο,στις 25
Φεβρουαριου ηταν τα γενεθλια της,Μπρανκαλεονε 29 Φεβρουαριου 1936,
νιωθει πικρα τα χαπια στο στομα,ακουει τον διαλογο:'ειμαι ο αστυνομος Φλαντ,του τμηματος
ανθρωποκτονιων'
'των ανθρωποκτονιων;',
'εγινε φονος,μια γυναικα ονοματι Μαρλοου,30 χρονων'
τα χειλη του,τωρα,εκανε προσπαθεια,ψιθυρισαν
come vedere nello specchio
riemergere un viso morto,
come ascoltare un labbro chiuso.
οπως βλεπεις στο καθρεφτη
ν'αναδυεται ενα νεκρο προσωπο.
οπως ακους χειλια κλειστα
'Λοιπον,Συντροφοι' καταθετει ενωπιον του δικαστηριου,'Εγω ο Cesare Paveze Ιταλος
συγγραφεας και ποιητης,ετων 42,,κλεισμενος σε ξενοδοχειο του Τορινο,27 Αυγουστου
1950,αυτοκτονησα με υπερβολικη δοση βαρβιτουρικων,μην ευκολα αποφανθητε,μικρο-
αστικη παρακμη,οτι το βραβειο Strega για το Bella Estate δεν δικαιολογει,σε καμια περιπτωση,
τετοια ενεργεια.
Και να λειπουν,παρακαλω,τα κουτσομπολια,τα απεχθανομαι.
Σεβαστητε,τουλαχιστον,τον Βλαδιμιρ Μαγιακοφσκι.
Ειμαστε κι οι δυο Κομμουνιστες.
Γεια σας'.
.
.
.
Μαυρος Αγγελος (Black Angel) 1946 Greek subtitles
https://youtu.be/oS1dNNjaM1k


.
.
.

Homage to Film Noir-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ατέλειωτη Ιστορία,noir-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

είδε τη σκιά στο παράθυρο,γυναίκα,σε λίγο εμφανίσθηκε μια άλλη ψηλότερη,άντρας,ο άντρας άρπαξε τη γυναίκα,ακούστηκε η φωνή της,'βοηθεια,βοηθεια',βρήκε την εξώπορτα ανοιχτή,
ανέβηκε την ξύλινη σκαλα,έσπρωξε τη πορτα,μπήκε στο δωμάτιο,σαλόνι,'περιμενε,σε λίγο ερχομαι'ακουστηκε μια γυναικεία φωνη,είδε το πορτρέτο της στο τοίχο, όμορφη γυναίκα,
εφανίσθηκε η γυναίκα,'ποιος είστε;',είδε την απορία στα μάτια της,'ακουσα μια γυναίκα να
ζητάει βοηθεια,από δω ακουστηκε',της είπε,η γυναίκα γέλασε,'ενας ψηλός άντρας  επιτέθηκε
 σε μια γυναίκα,αυτό είδατε;,'ναι,ακριβώς αυτο'της απάντησε,'ειμαστε,εγώ και ο άντρας μου, ηθοποιοί και προβαραμε το ρόλο μας'ειπε εκείνη,'και σεις μας είδατε εκεινη τη στιγμή που
ο άντρας επιτίθετε στη γυναικα',ζήτησε συγνώμη και έφυγε,στο μπαρ,που ήταν μέσα,αργότερα
τη νυχτα,μπηκε εκείνη η γυναίκα με κάποιον άντρα,κάθησαν δύο τραπέζια μπροστά του,κούνησε
το κεφάλι,τη χαιρέτησε,εκείνη δεν αντέδρασε,εσκυψε και κάτι είπε στον άντρα,καλεσε στο
τραπέζι του μια κοπέλα,τη κέρασε,,βότκα με λεμόνι,,άφησε τη κοπέλα να φλυαρεί,ηταν χαριτωμένη,
χτυπησε το τηλέφωνο της,'με συγχωρεις'του είπε η κοπέλα και σήκωσε το τηλέφωνο,'ναι',άκουγε,
είδε το πρόσωπο της κοπέλας να σοβαρευει,έκλεισε το τηλέφωνο,'δολοφονησαν τη συγκάτοικο μου,τη βρήκε πνιγμένη στο διαμερισμα μας ο φίλος της,φοβαμαι','λυπαμαι'της έπιασε το χέρι,'ελα,
ησύχασε,ψυχραιμια','με συγχωρεις'του η κοπέλα και σηκώθηκε απ'το τραπέζι,κοίταξε για το ζευγάρι της γυναίκας και του άντρα,είχαν φύγει,γύρισε σπίτι μετά τα μεσάνυχτα,δεν έπεσε να κοιμηθεί,τον απασχολούσε η δολοφονία της γυναίκας,η γυναίκα,ηθοποιός,αν ήταν ηθοποιός μαζί με τον άντρα ήταν ένοχοι,τη βρήκε στο διαμέρισμα,το θύμα είχαν προλάβει να το κρύψουν,ίσως και η κοπέλα
του μπαρ να είναι συνένοχος,να τους βοήθησε,η' να έβαλε τον άντρα να την δολοφονησει,αιτία ζήλεια η' κάτι άλλο,βέβαια τα συμπεράσματα είναι μαλλον βεβιασμένα,γιατί η γυναίκα,ηθοποιός;,
ήταν εκεί;ποια ήταν στο μπαρ;ήταν η ίδια;η'συμπτωση,είχε φοβερή ομοιότητα;η' μήπως,στη
σύγχυση του,μπέρδεψε τα διαμερίσματα και μπήκε σε αυτό των ηθοποιών και ο φόνος της
κοπέλας εγινε σε άλλο διαμέρισμα πριν η' μετά από αυτό;οι συλλογισμοί του,κατάλαβε,είχαν ατέλειες,κενά,χρειάζεται έρευνα,η σύμπτωση της πρόβας των ηθοποιών με τη δολοφονία τον μπερδευε,δεν πίστευε στις συμπτώσεις,την άλλη μέρα επισκέφτηκε το σπίτι που έμενε η ηθοποιός,χτύπησε το κουδούνι της πόρτας,δεν απάντησαν,ξαναχτύπησε,έκανε να φύγει όταν
άνοιξε η διπλανή πόρτα,μια γυναίκα,περίπου 40 χρόνων,'τι ζητάτε,κυριε'τον ρωτησε,'τη κυρία
που μένει εδώ,μια ηθοποιο' της απάντησε,'μα δεν μένει κανένας,είναι άδειο,έχει πολύ καιρό ξενοικιαστο',του είπε η γυναίκα,της έκρυψε πως χθες το βράδυ είδε μια γυναίκα εκεί,την ευχαρίστησε για την πληροφορία,απομακρύνθηκε στο διάδρομο,'παλια' άκουσε τη φωνή της γυναικας,σταμάτησε και γύρισε πίσω,'παλια,πραγματικά,έμενε εκεί μια ηθοποιός με την κόρη της,είναι τρομερό,ο εραστής της σκότωσε τη κοπέλα,τρέμω που το θυμάμαι,την έπνιξε,ελπίζω
να σαπίζει ακόμα στη φυλακη','ποιος είναι;'ακουσε απ'το εσωτερικό του διαμερισματος μια
αντρική φωνή,'ενας κυριος'απαντησε η γυναίκα,'ζηταει πληροφορίες για το διπλανό διαμέρισμα,
θέλει να το ενοικιασει','τελειωσε,διωξ'τον' ακούστηκε άγρια η φωνή του άντρα,'ο άντρας μου'
είπε η γυναίκα χαμηλώνοντας τη φωνή,'ειναι ανάπηρος χρονια',και σαν να ζητούσε δικαιολογία συμπλήρωσε,'με ζηλεύει παθολογικα',η γυναίκα χαμογέλασε,'θα μου άρεσε να το ενοικιάσετε εσεις,θα είχαμε παρεα',τον κοίταξε,είχε γοητευτικά μαύρα μάτια,'ξερεις νιώθω τεράστια μοναξια',
κοκκινησε,γύρισε το κεφάλι στο εσωτερικό του δωμάτιου,'φοβαμαι πολύ,'ψιθυρισε,'γινεται βίαιος,εχει φοβερή δύναμη στα χερια ,μια φορά μου έσφιξε το λαιμό,αν δεν τον έσπρωχνα θα μ'επνιγε,θέλω να πεθάνει,μ'ευχαριστηση θα τον σκοτωνα','τι κανείς εκει;να πάρει ο διαολος'
ακουστηκε η φωνή του άντρα,έφυγε,στο μπαρ η κοπέλα του είπε πως της έκαναν φάρσα,η φίλη
της δεν έπαθε τίποτα,'να την'του την έδειξε,σέρβιρε ένα κύριο.με μαύρο κουστούμι και κόκκινη γραβάτα στο βάθος αριστερά,την κάλεσε,ένα χαμογελαστό νεαρό κορίτσι,με ξενική προφορά,
'ο κύριος ενδιαφέρεται για σενα' της είπε με νόημα, η νεαρή χαμογέλασε,'ευχαριστως,μετά τη δουλεια',της έδωσε το τηλέφωνο του,τον ξύπνησε,'εγω ειμαι' 'ανεβα,τρίτος όροφος,εβδομο διαμέρισμα,σε περιμενω',της άνοιξε,η κοπέλα ήταν μεθυσμένη,φλυαρουσε,ζήτησε να πιει,της έβαλε,ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα ρούχα,η φούστα της σηκωθηκε,έβλεπε τα πόδια της μέχρι πάνω,αιχμαλώτισμενα σ'ενα διάφανο μαύρο καλτσον,,σε λίγο αποκοιμήθηκε,της έβγαλε τα παπούτσια,,τη σκέπασε μ'ενα σεντόνι,,εκλεισε το φως,αυτός κοιμήθηκε στον καναπέ,στο σαλόνι,,όταν ξύπνησε η κοπέλα είχε φύγει,της τηλεφώνησε,δεν απαντούσε,επέμενε,καμία απάντηση,το βράδυ στο μπαρ δεν είδε τις κοπέλες,ρώτησε,του είπαν πως τις βρήκαν νεκρές
στο διαμέρισμα τους,από αναθυμιάσεις του γκαζ,αυτοκτονία,η' καποιος,για άγνωστους λόγους,
τις ειχε δηλητηριάσει,λυπηθηκε για τις κοπέλες,η υπόθεση τωρα περιπλέκεται,είδε τη γυναίκα,
ηθοποιό,με τον ίδιο άντρα,να μπαίνουν,πέρασαν δίπλα του,η γυναίκα τον χαιρέτησε,κάθησαν
στο ίδιο τραπέζι,που είχαν καθησει και την άλλη φορά,τους κοιτούσε διακριτικά,η γυναίκα
έπινε βότκα με λεμόνι και ο άντρας ουισκι με πάγο,η γυναίκα εσκύψε και κάτι είπε στον άντρα,εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφαλι,η γυναίκα κάλεσε το γκαρσονι,τον έδειξε και
του έδωσε ένα χαρτί,το γκαρσονι πήρε το χαρτί και πλησίασε στο τραπέζι του,'κυριε,η κυρία απέναντι μου έδωσε για σας αυτο'ειπε το γκαρσονι,ήταν πρόσκληση για τη θεατρική παράσταση,
'Ατελειωτη Ιστορία,noir',βρέθηκε στη πρεμιέρα,τρίτη σειρά,μεσαία καθίσματα,πραγματικά στη πρώτη πράξη ο άντρας πνίγει τη γυναίκα,εκείνη φωνάζει,'βοηθεια',η υπόλοιπη ιστορία εξελίσσεται με πολλά φλας μπακ,φλύαρο και πλαδαρό στορι,βαρέθηκε,αποχώρησε από την παράταση πριν τελειώσει,έξω έκανε ψυχρα,,πέρασε έξω από το μπαρ,δεν μπήκε μεσα,δειπνισε σ'ενα κεντρικό εστιατόριο,γύρισε σπίτι και κοιμηθηκε

.

.
.

Absolute Red-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΑΚΟΡΕΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τον συνελαβαν δυο στενα πριν το σπιτι του,μεσανυχτα,ξαφνικα ανοιξαν τους προβολεις
του αυτοκινητου,τυφλωθηκε,τον μετεφεραν,αφου ακολουθησαν μια λαβυρινθωδη διαδρομη,
σε μια βιλα,τον εκλεισαν σε μια σκοτεινη αιθουσα,τον ειχε παρει ο υπνος οταν ενα δυνατο
φως τον ξυπνησε,πεντε αντρες και τρεις γυναικες απεναντι του,ετριψε τα ματια του,εκεινος
που μαλλον ηταν αρχηγος του ειπε:απαγωγη,σε απαγαγαμε,κυριε,θελουμε να μας εξυπερετη-
σεις,φυσικα με το αζημειωτο,εκτιμουμε το τεραστιο ταλεντο σας,συνεχισε η γυναικα με το
κοκκινο φορεμα,οι ιστοριες σας μας συναρπαζουν,καταπληκτικες,πηρε το λογο ο αντρας  με τη
λευκη γουνα,θελουμε τη φαντασια σας,να εργαστητε μονο για μας,και δεν θα  μου αρνηθητε,
τωρα μιλησε η γυναικα με το τεραστιο ντεκολτε κολλωντας τα βαρια στηθη της στη μυτη του,
το εργο σας ειναι αυτο,ο αντρας με τον εντονο στραβισμο του εδωσε ενα χαρτι,εδω ειναι
γραμμενα ακριβως τι ζηταμε,ειστε ο σεναριογραφος μας,ειπε η αδυνατη γυναικα με το μαυρο
μακρυ φορεμα και το κιτρινο καπελο,ο σκηνοθετης και χορογραφος,τωρα,κυριες και κυριοι,
μιλησε ο αντρας με τα μαυρα γυαλια,ας του δειξουμε,σε ποιο ακριβως σταδιο βρισκομαστε,
ελατε,κυριε,μαζι μας,αυτη τη φορα ηταν ο πεμπτος αντρας,ειχε κιτρινα αραια δοντια,η αιθουσα
που τον μετεφεραν ηταν χωρισμενη με ενα γυαλινο τοιχο,απο την αλλη πλευρα ειδε γυναικες
και αντρες,τι κανουν;φωναξε,δες το θεαμα,εμπνευση απο τις υπεροχες ιστοριες σας,η φωνη
του αρχηγου πισω του,παρακαλω κρατηστε τη ψυχραιμια σας,αλλωστε στερουμαστε τη φαντα-
σια σας,μας βλεπουν;ρωτησε,οχι,δεν μας βλεπουν,ειπε η γυναικα με τα κοκκινα αγκαλιαζοντας
τον,αυτοι μονο υπακουα πραττουν οπως τους εχουμε διαταξει,εμεις επεμβαινουμε τη καταλλη-
λη στιγμη,η γυναικα με το κιτρινο καπελο κολλησε τα χειλη της στα χειλη του,εμενα προσωπικα,
του ψιθυρισε,θα με αναστατωνε να μας εβλεπαν,ομως ειναι κανονας,ειναι αδυνατοι,η απολυτη
ευχαριστηση προερχεται απο την πληρη υποταγη τους,ειδε,τοτε,τη γυναικα με τα πελωρια
στηθη να γυμνωνει τον αντρα με στραβισμο και μ'ενα ξυραφι να του χαραζει τη κοιλια,αυτος
φωναζε,μην σταματας,συνεχισε την υπεροχη τεχνη σου,σε εκλιπαρω,τωρα η σειρα σου,διεταξε
την γυναικα με τα κοκκινα ο αντρας με τη λευκη γουνα,γλειψε,εκεινη υπακουσε,μα τι κανουν
αυτοι;,ειπε ο αντρας με τα κιτρινισμενα δοντια δειχνοντας περα απο τον γυαλινο τοιχο ενα
νεαρο και και μια νεαρη κοπελα,τους πρεπει τιμωρια,εφυγε εκνευρισμενος,τον ειδε απο την
αλλη πλευρα να βγαζει πιστολι και να πυροβολει το νεαρο ζευγαρι,τους σκοτωσε,ειπε ξεσπων-
τας σε δυνατο γελιο η γυναικα με το κιτρινο καπελο,αρκετα για σημερα,διεκοψε ο αρχηγος,ας
αποσυρθουμε,αυριο περιμενουμε να εφαρμοσουμε το εργο που θα γραψετε,τον εβαλαν στο
αυτοκινητο και τον αφησαν στο ιδιο ακριβως σημειο που τον απηγαγαν,θα σου τηλεφωνησου-
με,του ειπαν,να εισαι ετοιμος,δεν πηγε στο σπιτι,περιπλανηθηκε στην αδεια πολη,ξημερωνε,
σκεφτηκε να παει στην αστυνομια,διστασε,δεν φοβηθηκε,κατα περιεργο τροπο του αρεσε
αυτο,θα εγραφε τα πιο αλλοκοτα πραγματα γι'αυτους,θα του πραγματοποιουσαν τους πιο
απιθανους συνδιασμους,την πιο ακολαστη φαντασια,οτι του απαγορευε  η λογοκρισια,η οποια
ευνουχιζε τα εργα του,θα το εκτελουσε στην εντελεια με αυτους,εκεινοι,τωρα,οι οκτω διεστρα-
μενοιοι ανθρωποι και το συστημα τους,η βεβηλη,ελευθεριαζουσα κοινωνια τους,ηταν το θεα=
τρο του,οι ηθοποιοι του,ηταν,κι ενιωθε βαθεια ηδονη,τα φερεφωνα του,οι κλοουν,οι σαλτιπαγ-
κοι του,τα ανθρωποειδη του,θα τους βυθιζε στη κολαση των πραξεων του,παραβατικοτηκα
διαφθορα τρελα  ακροτητα  διαστροφη εγκλημα,και θα τους κατεστρεφε η συγγραφικη μηχανη
 του οταν ηθελε,εκδικηση απολαυση,θα τους συνεθλιβε,ενας σιχαμερος πολτος,γυρισε σπιτι,
ενιωθε τετοια υπερενταση που καθησε στο γραφειο κι αρχισε να σχεδιαζει τη φοβερη,αδυσω-
πητη,απανθρωπη μηχανη,πρωτα οι θυτες,οι πεντε αντρες και οι τρεις γυναικες,οι ακραια διε-
φθαρμενοι  κυριοι,και μετα τα αδυνατα θυματα,νεαρα ατομα ,αθωα,αλλα και υπακουα ενερ-
γα,εκφυλισμενα,εθισμενα στις πραξεις,υπηρετες των παρανοικων παθων των οκτω,ακορεστων,
κυριων τους,επισης πρεπει να επεξεργασθει τους λογους,τις εκφρασεις,που θα εκφωνουν,τους
διαλογους που θα μοιραζονται,βασισμενους στη φιλοσοφια,στην ηθικη,στην ιατρικη,στην
φαρμακευτικη,στη ζωολογια,στη τεχνη,στη πολιτικη,στην ψυχιατρικη,στη κοινωνιολογια,στη
νομικη,στην εγκληματολογια,στα μαθηματικα,και φυσικα στο σχεδιασμο του καταλληλου
αρχιτεκτονικου περιβαλοντος και τη μουσικη που θα παιζεται,ειχε νυχτωσει οταν του τηλεφω-
νησαν,τον πηγαν στη βιλα,καθισμενος σε ενα κοκκινο βελουδο καναπε στο ημιφως εβλεπε
περα απο τον γυαλινο διαχωριστικο τοιχο αυτα που συνεβαιναν,μπροστα διαδραματιζονταν
η ιστορια του,ηταν πιο σκληρη απο οτι φανταστηκε,και παιζονταν απο τους οκτω  θυτες και
τα νεαρα θυματα με φοβερη ακριβεια,σταθηκε ψυχραιμος και δεν εκλεισε τα ματια στις ακρο-
τητες,
καθε μερα εγραφε συνεχως πιο παρανοικες ιστοριες,θεατρικα τα ελεγε,και τα παρακολουθου-
σε με αφατη ευχαριστηση,οι οκτω θυτες ηταν σταθεροι,οι κυριαρχοι,τα θυματα μεταβλητα,
στο ελεος τους,τα μεταχειριζονταν κατα τις τρομερες ορεξεις τους,ηταν απολυτα αναλωσιμα
στα παθη τους,μεχρι τη πληρη,ψυχικη και σωματικη,εξαφανιση τους,
η απανθρωπη,ακολαστη μηχανη των οκτω θυτων τροφοδοτουνταν συνεχως με φρεσκα νεαρα
σωματα,
περασαν τα χρονια,γερασε,τα ματια του θολωσαν,δεν μπορουσε να δει ουτε να γραψει,,τα
αυτια του αδυνατησαν,τα ποδια του δεν τον συγκρατουσαν,σταματησαν να τον  πηγαινουν
στη βιλα,τους ελεγε τις ιστοριες και τις κατεγραφαν,τωρα ενιωθε τη φαντασια του να τον
εγκαταλειπει,δεν ειχε ιδεες,επαναλαμβανονταν,ενιωσε το κινδυνο,φοβηθηκε,ηταν εντελως
αχρηστος  γι'αυτους,θα τον σκοτωναν,το τερας με τα βρωμικα κιτρινα δοντια θα του τιναζε
τα μυαλα στον αερα γελωντας σατανικα,επρεπε να αντιδρασει,
η τελευταια προφορικη ιστορια του ηταν εξυπνα σχεδιασμενη,περιελαμβανε την ολοκληρωτικη
 εξολοθρευση τους,ηταν τοσο διεφθαρμενοι,τοσο ακορεστοι,τοσο εκφυλοι που δεν θα το κατα-
λαβαιναν,μαλιστα θα απολαμβαν το τελος τους,οπως  σκαει στον αερα βεγγαλικο και εκτυφλω-
τικα σκορπιζεται σε σταχτη,
πηραν την ιστορια,την επομενη μερα δεν τον επισκευτηκαν,ουτε τις επομενες,
παρατηρησε πως  η οραση και η ακοη του επανηλθαν ,το ιδιο και οι σωματικες του δυναμεις,
του τηλεφωνησε ο εκδοτης του,του παραπονεθηκε πως τεμπελιαζει,δεν εργαζεται,αθετησε το
συμβολαιο του και να συμορφωθει,αλλιως θα εχει νομικες συνεπειες,αντεδρασε,τον εστειλε
στο διαολο,να κανει οτι θελει και του εκλεισε καταμουτρα το τηλεφωνο,
απο τοτε και μετα δεν ξαναγραψε ποτε,καμια ιστορια,τελος
.
.
.

THE ENIGMA-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο διαδρομος ηταν υπερφωτισμενος,προχωρησε κι ανοιξε μια πορτα δεξια,στο κεντρο της
αιθουσας που μπηκε μια γυναικα με μαυρο μακρυ φορεμα επαιζε σε ενα πιανο,πλησιασε,
τα δακτυλα της κινουνταν με μεγαλη δεξιοτεχνια στα πληκτρα,οταν τελειωσε σηκωθηκε του
χαμογελασε και βγηκε απο την απεναντι πορτα,καθησε κι αυτος στο πιανο κι επαιξε,υστερα
περασε στην αιθουσα που ειχε παει η γυναικα,η αιθουσα ηταν αδεια,ο απεναντι τοιχος ηταν
καθρεφτης,ειδε εκει μεσα εναν αντρα να παιζει στο πιανο,εβλεπε μονο την πλατη του,δεν
ακουγε τι παιζει,του φανηκε παραξενο που δεν εβλεπε το ειδωλο του στον καθρεφτη,βγηκε
απο την αιθουσα και βρεθηκε στον διαδρομο,προχωρησε,μια πορτα αριστερα ανοιξε κι
εμφανισθηκε η γυναικα του πιανου,τωρα φορουσε κοκκινο μακρυ φορεμα,κυριε,ελατε μεσα,
σας περιμενα,μπηκε στο δωματιο,η γυναικα εκλεισε τη πορτα,το σαλονι ενος διαμερισματος,
τι θα πιειται;,τον ρωτησε,ουισκι με παγο,καθησε σε εναν μαυρο δερματινο καναπε,το ποτο
σας,κυριε,τον σερβιρε η γυναικα και καθησε απεναντι του,κι εκεινη επινε ουισκι,θα απορειται,
βεβαιως,του ειπε,τι συμβαινει,που βρισκεστε,χαμογελασε,δεν πρεπει,καθολου,να ανησυχειτε,
της ειπε για τον αντρα που επαιζε στο πιανο μεσα στον καθρεφτη-τοιχο,και πως δεν ειδε το
ειδωλο του,αλλα κι ουτε στην αιθουσα τον πραγματικο πιανιστα που καθρεφτιζονταν εκει
μεσα,ολα εδω,αντεδρασε η κυρια,ειναι φυσιολογικα,μην το αμφισβητειται,παραβαινοντας,της
ειπε ειρωνικα,τους νομους της φυσικης,εστω κι ετσι,απαντησε,χαμογελωντας εκεινη,θα συνηθι-
σεται,ειναι θεμα χρονου,αλλο ενα ουισκι;οχι,ευχαριστω,η γυναικα γελασε,θα νομισεται πως
θελω να σας παρασυρω,οχι,καθολου δεν εχω αυτο το σκοπο,τι θα σκεφτοσασταν αν σας ελεγα
πως ο αντρας που ειδατε να παιζει πιανο στον καθρεφτη ησασταν εσεις,και πως εγω ειμαι η
συζυγος σας,πως ειμαι τρελη,αυτο θα σκεφτοσασταν,ομως αυτο ειναι η πραγματικοτητα,αυτο
συμβαινει τωρα,ουτε αναμνηση καποιου παρελθοντος,ουτε προβολη σε καποιο μελλον,μα
ειστε αγνωστη,αντεδρασε,πρωτη φορα σας βλεπω,στην αρχη,απαντησε η γυναικα,ολοι ειμαστε
αγνωστοι,εμεις ομως τωρα ακριβως ειμαστε αγνωστοι,της ειπε,ειστε σιγουρος;τον διεκοψε,και
βεβαια σιγουρος,της απαντησε,τοτε,ειπε με σοβαρη φωνη η γυναικα,δεν εχουμε να πουμε
τιποτα αλλο,και σηκωθηκε,εκεινος βγηκε στον διαδρομο,προχωρησε,σταματησε,ακουσε πισω
απο μια πορτα να παιζουν πιανο,ανοιξε τη πορτα,στο κεντρο της τεραστιας αιθουσας που μπη-
κε  ενας αντρας με γυρισμενη την πλατη του προς αυτον επαιζε σε ενα πιανο,προχωρησε προς
το μερος του,ομως απο καποιο σημειο και περα δεν μπορουσε να προχωρησει,σαν να ηταν
μπροστα του ενας τοιχος και να τον εμποδιζε,παραξενευτηκε,ενας διαφανος τοιχος,και τοτε
ειδε τη γυναικα με το μακρυ μαυρο φορεμα να μπαινει στην αιθουσα να πλησιαζει τον αντρα
του πιανου να σκυβει και κατι να του λεει,εκεινος γυρισε προς το μερος του,κι ειδε καθαρα
το προσωπο του,ηταν το δικο του,
.
.
.

Arthur Schopenhauer-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ ΣΤΟΝ ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ
ΜΠΟΡΧΕΣ
- Arthur Schopenhauer and J.L.Borges-
- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ακουσε τη πορτα που ανοιξε,'εχει πανσεληνο αποψε' μιλησε ο επισκεπτης,φανταστηκε
το φωτεινο ειδωλο της σεληνης στα νερα  του ελους να ταραζει την ακινησια τους,
'οταν ο ανθρωπος ειναι μονος τοτε ειναι ο εαυτος του'συνεχισε ο επισκεπτης του,
'αν δεν αγαπα τη μοναξια,δεν αγαπα την ελευθερια','ειναι θεμα επιλογης;'τον ρωτησε,
'ακριβως,της θελησης,γιατι μονο οταν ο ανθρωπος ειναι μονος τοτε ειναι πραγματικα
ελευθερος',ειδε τη γατα κουλουριασμενη πλαι του,'ειμαστε ηλιθιοι να νομιζουμε πως
τα ζωα δεν εχουν δικαιωματα,απατωμαστε πως η συμπεριφορα μας απεναντι τους
ειναι ηθικα αδιαφορη,αυτο ειναι παραδειγμα της βαρβαροτητας μας,για να ξεφυγουμε
απο την  κατωτεροτητα μας και  την απελπιστικη ανια καταφευγουμε σε φανατικους
πατριωτισμους,καταναλωνουμε περιττα πραγματα',
ακολουθησε σιωπη,αισθανθηκε πως σταματησε ο χρονος,'μια ιδεα ο χρονος'σκεφτηκε,
'Der Mensch kann tun was er will; er kann aber nicht wollen was er will' τον ακουσε
να λεει,φανταστηκε το τεραστιο τοπιο κατω απο την εκτυφλωτικη πιεση της σεληνης,
'θα ηταν καλυτερα αν δεν υπηρχε απολυτως τιποτα',το ειδωλο ενος τυφλου ανθρωπου
στον καθρεφτη,'αυτος ο αλλος εκει  ειμαι εγω εδω' σκεφτηκε,'υπαρχει περισσοτερη
δυστυχια απο ευτυχια στον κοσμο' ακουσε τη φωνη του,'καινουργιες επιθυμιες δημι-
ουργουν καινουργιες απογοητευσεις,η αγωνια του ζωου που κατασπαραζεται ειναι
πολυ μεγαλυτερη απο την απολαυση του ζωου που το κατασπαραζει',
υποθεσε πως πηγε στο παραθυρο,γυρω και περα η απεραντη ερημος,ο επαναλαμ-
βανομενος ηχος του γρυλου,'ο ηχος του γρυλου σημαδευει τον χρονο,τον κανει
υπαρκτο,ενω ειναι μια ιδεα'τον ακουσε να λεει,'ποσο υπεροχα αποψε φωτιζει
η σεληνη το τοπιο',υπεθεσε πως γυρισε στον καθρεφτη,μετα απο λιγο τον ακουει
να λεει, 'ισως,εγω και συ,ειμαστε μεσα σε καθρεφτη,ειδωλα,οτι συμβαινει συμβαινει
στον καθρεφτη,ξερω οτι σε γοητευουν οι καθρεφτες','αυτο ειναι αληθεια,με γοητευουν
αλλα και με τρομαζουν'του απαντησε,'ποιος εκτισε αυτο το σπιτι που μενεις;' τον ρωτησε
ο αλλος,'αυτος ειναι ο Stephen Dedalus'απαντησε,'νιωθω πως ειμαι ο Μινωταυρος και
κλεισμενος εδω μεσα,τυφλος,περιμενω να'ρθει απο στιγμη σε στιγμη καποιος να με
σκοτωσει',ο αλλος γελασε,'κι αυτος νομιζεις πως ειμαι εγω;','δεν εχει σημασια τι νομιζω,
μπορει να το φανταζομαι,ισως να΄ναι φαντασια μου που μιλαμε'απαντησε 'το ιδιο και η
απεραντη ερημος γυρω και περα και η σεληνη πανω της που τη φωτιζει τοσο μαγικα,
η',καλυτερη εκφραση,αινιγματικα,ξερεις,η ανυπαρξια της ορασης δεν μ'εμποδιζει να
βλεπω',τον ρωτησε για Χεγκελ ,εκεινος του διηγηθηκε τη διαφωνια τους,και κατεληξε:
'στην πραγματικοτητα ο Χεγκελ δεν ειναι γνησιος φιλοσοφος',΄μαλλον,αυτο θελετε'
απαντησε,'οπως κι εγω θελησα αυτον τον λαβυρινθο,στο κεντρο του οποιου βρισκομα-
στε,για να με επισκεφτεις,τωρα αφου αυτο εγινε,θα τον καταστρεψω',ο αλλος γελασε
'αυτο ειναι αδυνατο να γινει επειδη θελω να μη γινει αυτο,ουτε φυσικα θα σου κοψω το
κεφαλι,αλλωστε αυτο θα ηταν θεατρικο,μια τραγωδια',τον φανταστηκε να εξερχεται απ'το
βαθος του καθρεφτη και να πηγαινει προς τη πορτα για να φυγει,τον φανταζεται ν'ανοιγει
τη πορτα,τωρα θα βρεθει σ'ενα πανομοιοτατο δωματιο,επειτα σε αλλο ιδιο,συνεχεια σε
ιδια δωματια,καποια φορα θα ανοιξει τη πορτα και θα μπει στο δωματιο που βρισκεται,
ιοως,ακριβως,αυτη τη στιγμη,σηκωνεται απ'το καθισμα,αυτος εξω απ'το παραθυρο ψηλα
βλεπει τη σεληνη και κατω,γυρω και περα,την απεραντη ερημο,
'ναι,θελω να τα βλεπω ολα αυτα' ψιθυρισε
.
.
.

Ludwig Wittgenstein-Philosopher χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Tractatus Logico-Philosophicus Tour in Athens-χ.ν.κουβελης  c.n.couvelis

1. Die Welt ist alles, was der Fall ist.
1.1 Die Welt ist die Gesamtheit der Tatsachen, nicht der Dinge

4.29 μμ,Τριτη 7 Μαιου 2019,Αθηνα,ανεβηκε απο τον υπογειο σταθμο του Μετρο,πλατεια
Ομονοιας,σκιες ανθρωπων,
4.32 Οδος Σταδιου
Η Πολη ειναι ολα αυτα που συμβαινουν,αυτα που συμβαινουν μεταφραζονται σε γλωσσα,
οι προτασεις αυτης της γλωσσας ειναι αληθεις η' ψευδεις
μια γυναικα τον προσπερνα,ενα αυτοκινητο κορναρει,
στο βιβλιοπωλειο IANOS,Σταδιου 24,αγοραζει το βιβλιο του Ludwig Wittgenstein:
Tractatus Logico-Philosophicus,τριγλωσση εκδοση:γερμανικα-αγγλικα-ελληνικα
4.41 διαβαζει:
1.1 Die Welt ist die Gesamtheit der Tatsachen, nicht der Dinge
The world is the totality of facts, not of things
Ο κόσμος είναι το σύνολο των γεγονότων, όχι τα πράγματα
χαμογελαει,Αμφιβολια στο Καρτεσιανο Cogito:Translate Ergo Sum
Μεταφραζω τον Κοσμο,Αρα ο Κοσμος Υπαρχει
4.50 η ιδια γυναικα βγαινει απο  το REPLAY Store,Σταδιου 4,καταστημα ρουχων,συνοδευο-
μενη απο εναν ψηλο,αντρα με κουστουμι,μαυρο χρωμα,σταματουν,τους προσπερνα,το
ζευγαρι ειναι σε ενταση,'λες ψεματα' ακουει δυνατη τη φωνη του ψηλου αντρα
5.08 πλατεια Συνταγματος,το νεοκλασικο κτιριο της Βουλης δεσποζει στο χωρο,στο cafe
του Public,αν συνθεσεις,σκεφτεται,τα κεφαλια των ανθρωπων που βλεπει γυρω του,δημι-
ουργεις ενα νεο προσωπο,αν επινοησεις μια ιστορια τοτε γινεται γλωσσικα υπαρκτο,αρα
ουτε αληθες ουτε ψευδες
γραφει στην Play Store εφαρμογη GoogleΜεταφραση του κινητου του Xiaomi Redmi 5 Dual
MDG1 3GB/32 GB 4G LTE Black
Κοσμος->Γεγονος->Γλωσσα
και μεταφραζει:Ελληνικα->Γερμανικα
Welt->Tatsache->Sprache
5.38.βλεπει τον αντρα με τη γυναικα να μπαινουν στην αιθουσα του cafe,ενα τραπεζι
αριστερα του,ερχεται η γκαρσονα,μια νεαρη μελαχροινη κοπελα,ψηλη λεπτη,σερβιρον-
ται,η γυναικα κοκτειλ Hi Ladies:vodka,φυλλα δυοσμου,χυμο απο lime και σιροπι ζαχαρης,
ο αντρας μπιρα Konig Pilsner,
διαβαζει στο Google:
Pale beer (pale lager, pale draught beer and light beer) has a weak to medium aroma of
pale malt and hops.
Η ξανθιά μπύρα (ξανθιά μπύρα τύπου lager, ξανθιά βαρελίσια μπύρα και ελαφριά μπύρα)
έχει ασθενές έως μεσαίο άρωμα ανοιχτόχρωμης βύνης και λυκίσκου.
1.2 Die Welt zerfällt in Tatsachen.
The world divides into facts
ο κοσμος χωριζεται σε γεγονοτα
6.12.κατασκευαζει τις προτασεις:
1.ο αντρας,περιπου 40 χρονων,φοραει ακριβο κοστουμι,γραβατα κοκκινη,πινει
μπιρα Konig Pilsner και συνοδευει τη γυναικα
2.η γυναικα,περιπου ιδιας ηλικιας,ντυμενη με Μίντι φορεμα TED BAKER KIMLA μαύρο
καθεται απεναντι του,πινει κοκτειλ Hi Ladies
3.ο αντρας ειναι επιχειρηματιας,διαζευγμενος
4.η γυναικα ειναι δικηγορος,παντρεμενη
αν,πραγματικα,συμβαινουν,ειναι γεγονοτα,τοτε παιρνουν την τιμη 'αληθης',
αν οχι,την τιμη 'ψευδης'
η προταση 1 εχει νοημα:αντρας,40 χρ,μαυρο κουστουμι,κοκκινη γραβατα,μπιρα Konig
Pilsner,συνοδος γυναικας ,
επομενως οπτικα συμπεραινοντας παιρνει την τιμη 'αληθης'
το ιδιο και η προταση 2:γυναικα,40 χρ,Μίντι φορεμα TED BAKER KIMLA μαύρο,
καθισμενη απεναντι απο τον αντρα πινει κοκτειλ Hi Ladies
συμπεραινοντας οπτικα παιρνει την τιμη 'αληθης'
ομως για τις προτασεις 3,4 δεν γνωριζουμε ουτε αν ειναι αληθεις,ουτε αν ειναι ψευδεις
2.0212 Es wäre dann unmöglich, ein Bild der Welt (wahr oder falsch) zu entwerfen.
It would then be impossible to form a picture of the world (true or false).
Θα ήταν τότε αδύνατο, μια εικόνα του κόσμου (αληθινή ή ψευδής).να σχεδιαστει
6.47 ο αντρας και η γυναικα φευγουν
κατω και περα η πλατεια και απεναντι το κτιριο της Βουλη,και γυρω η πολη ενα συνολο
γεγονοτων
'κυριε',ηταν η νεαρη γκαρσονα,'αυτο το σημειωμα το αφησε η κυρια για σας',
πηρε το σημειωμα,εδωσε 2 ευρω στη γκαρσονα,'ευχαριστω πολυ κυριε' ειπε η κοπελα,
ανοιξε το σημειωμα,
εγραφε:
7. Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen.
6.54 μετεφρασε:
οπου καποιος δεν μπορει να μιλησει,εκει πρεπει να σιωπησει
7.27 ειχε φυγει απ'το cafe,
η πολη γυρω του μια απεραντη πολυβουη σιωπη 
.
.
.

Julliette de Castelnau-σε ωριμη ηλικια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

The Romanco of Julliette de Castelnau-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ας διαβάσουμε τι γράφεται για σας στο βιβλίο των καταχωρησεων,είπε ο κύριος με τα χοντρά μετωπικά γυαλιά στο νεαρό κοριτσι
Juliette de Castelnau, âgée de vingt ans, était l'image de Bellone; grande, faite comme les Grâces,
Η φωνή του ψευδιζε καθώς διαβαζε,ήταν αστείο,της ηρθε να γελάσει,κρατηθηκε
les traits nobles, les plus beaux cheveux bruns, de grands yeux noirs pleins d'éloquence et de vivacité,
Ο κύριος σταμάτησε το διάβασμα
Αν κρίνω από αυτό που βλέπω,αλλά και από αυτό,κυρίως από αυτό,που φαντάζομαι,πληρειται τις προϋποθέσεις μας,η κυρία,δείχνει τη κυρία,αυτή στο πιάνο,θα σας αναλάβει,τα μαθήματα της χρειάζονται την ακραία υποταγή,τότε σύντομα θα φτάσουμε,προς απόλαυση όλων μας,στο στόχο μας,τι λέτε;συμφωνηται;
Η κοπέλα κούνησε το κεφάλι,συμφωνώ κύριε,
Ας εκτελεσθεί το προκαταρκτικό μέρος,η φωνή του ακούστηκε προστακτική,ας ενεργοποιηθεί αμέσως ο μηχανισμός,αγαπητη μου κυρία,απευθύνθηκε αριστερά στη κυρία του πιάνο,εμπρός,πιάνο αριθμός 1,
Η κυρία άρχισε να παίζει,τα φώτα στη μεγάλη αίθουσα χαμήλωσαν,,
Από το βάθος είδε δύο ώριμες κυριες,ντυμένες με κόκκινο η μια και μαύρο ολόσωμο φόρεμα η άλλη,την πλησίασαν σαν να επιτελούσαν καποια μυστικη ιεροτελεστια
Μη φοβάσαι,η φωνή του κυρίου,αντίθετα πρέπει να χαίρεσαι,όλα όσα θα συμβούν είναι οι απόλυτες επιλογές της φύσης,,αποκήρυξε κάθε ενδοιασμό και υποταξου στους νομούς της,
Η κυρία με το κόκκινο φόρεμα κρατούσε ένα μέτρο και τη μετρούσε,η άλλη με το μαύρο κατέγραφε τις μετρήσεις και αναφωνουσε.Τελειο!Τέλειο!
Χτύπησε το τηλέφωνο,άκουσε τον κύριο Marquis de Sade να μιλάει,
Κύριε,είναι ακριβώς αυτό που θελεται,σε λίγο καιρό θα είναι τέλεια εκπαιδευμένη να εκπληρώσει, κατά γράμμα,ολοκληρωτικά,τις επιθυμίες σας
Μετά τη μέτρηση την πήγαν σε μια τεράστια αίθουσα πνιγμένη σε ένα κόκκινο φωτισμό,
Εκεί την ανέλαβε μια άλλη κυρία,το άρωμα της μύριζε πολύ βαριά,της ήρθε να λιποθυμισει,η κυρία την κράτησε από το μπράτσο,
Εδω,αγαπητή μου,θα παρακολουθήσουμε μονο ,ότι θα δεις με όλες σου τις αισθήσεις κατέγραψε το,πρόσεξε όμως,απαγορεύεται αυστηρά να θελήσεις να φύγεις,όπως και να επιθυμησεις να συμμετάσχεις,η τιμωρία θα είναι αδυσώπητη,
Φαντάσου,της είπε,πως είσαι σε θέατρο,
Σιγά σιγά,είπε,συνειθισαν τα μάτια μου στο κόκκινο φως και έβλεπα καθαρά,άκουγα τις φωνές,ψίθυροι,άλλες όπως κραυγές ζώων,δύσκολα ξεχώριζα αν προέρχονταν από απόλαυση η' από βασανιστήριο,μάλλον ήταν αναμειγμενα και τα δύο,τρόμαξα,αλλά ταυτόχρονα κάτι μέσα μου υποχώρησε,μαγνητιστηκα,
όμως,αγαπητέ μου φίλε,τώρα θα διακοψω,αύριο θα συνεχίσω τις αφηγήσεις μου.με περισσότερες λεπτομέρειες,αλλωστε η αναβολή εξάπτει τη φαντασια,L'Histoire de Juliette ou les Prospérités du vice,
τώρα θα φάμε,το άφθονο και εκλεκτό φαγητό και ποτό είναι απαραίτητο,συνεργό,σε αυτές τις υποθέσεις,ας μην αρνηθούμε αυτή τη δυνατότητα,ας υπακούσουμε σε αυτή την αδηριτη οικονομια
Η κυρία Julliette τον κοίταξε,διαπεραστικό βαθύ βλέμμα,υγρό,επιτακτικό,
Δεν συμφωνείς,αγαπητέ μου;
.
.
.

Don Quijote de La Mancha and Sancho Panza-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Atacar!Atacar! Don Quijote!-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis presents
https://youtu.be/uhlo1wcBmfY


.
.

Don Quijote Logic Acts Δον Κιχώτης Πράξεις Λογικης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(1)
Ο Δον Κιχώτης βλέπει πέρα στο λόφο τους ανεμόμυλους,οι φτερωτές γυρίζουν,
'Αγαπητέ Σάντσο',λέει στον ταπεινό σύντροφό του καβάλα στον γάιδαρο,'μην ξεχνάς,κανένας άνθρωπος δεν είναι πιο πολύ από έναν άλλον άνθρωπο'
και στρέφοντας προς αυτόν συνεχιζει με νόημα
'εκτος εάν κάνει πιο πολλά απ'αυτον'
και ορμάει ακάθεκτος εναντίον των απειλιτικων γιγάντων στο λόφο,
αν και ξερει πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά συνειθισμενοι ανεμόμυλοι
Μετά την αδυσωπη μάχη εξαντλημένος ο ιππότης λέει στον σύντροφό του
'Αν δεν εφεύρουμε,Σάντσο, άλλη πραγματικότητα πολύ δύσκολα θα αντεξουμε αυτή τη πραγματικότητα που καθημερινά ζουμε'
'
(2)
Σε μια αλλη περίπτωση του εξομολογήθηκε:
'Σαντσο,καθόλου δεν με νοιάζει αν με νομίσουν τρελό,το μόνο που με νοιάζει είναι να με δει ατρόμητο ήρωα η Δουλτσινεα μου'

(3)
Του ingenioso hidalgo Don Quijote de La Mancha του άρεσε να διαβάζει βιβλία,
'Κυριως,Σάντσο,αυτό το βιβλίο που θα γράψω με τις ένδοξες επικές περιπέτειες μου,επειδη:
El que lee mucho y anda mucho, ve mucho y sabe mucho'
ειπε σε άπταιστα ισπανικα
Όποιος διαβαζει πολύ και ταξιδεύει πολύ,
βλέπει πολλά και ξερει πολλα

(4)
'Μα,αληθινά,κυριε' ρώτησε ο Σάντσο τον ιδαλγο Δον Κιχώτη 'πιστευεις ότι οι ανεμόμυλοι είναι γιγαντες;'
'Μα ,φυσικα, φίλε μου,για χάριν της περιπετειας'απαντησε εκείνος εκστασιασμενος
'κι εσύ δεν έχεις δει ακόμα τιποτα' πρόσθεσε χαμογελωντας

(5)
'ποσες φορές Αλόνσο Κιχανα Δον Κιχώτη είδες στη ζωή σου την Δουλτσινεα;'ρωτησε ο Σάντσο ειρωνικά
'Τεσσερες ακριβώς φορες,θαλεγα καλύτερα, κι αυτό είναι πιο αληθεια,καμια'απαντησε ο Δον με ειλικρινεια
'και φυσικά δεν είναι χοντροκομμένη,με άγρια φωνή και τρίχες στη κοιλιά;'ρωτησε πάλι ο Σάντσο
'Καθολου,αγαπητέ μου,αιθέρια ύπαρξη,ήλιος λαμπερός,η Ελένη της Τροίας μπροστά της αχρωμη υπαρξη' απάντησε στην ερώτηση
'Υπεροχο' αναφώνησε ο Παντσο'φαντασου χωρίς να τη δεις η' να σε δει!'
'Φιλε μου'ακουστηκε σοβαρή η φωνή του ιπποτη'ας ξεχωρίσουμε το εμπειρικό από το νοητικό,
η Δουλτσινεα είναι αντικείμενο της νόησης,όχι των αισθήσεων,θα σου το εξηγήσω,Σαν άνθρωπος μπορώ να σκεφτώ το ωραίο,έτσι δεν είναι;Το ωραίο δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που το ερωτεύεσαι,δεν συμφωνείς;Η Δουλτσινεα είναι το αντικείμενο του έρωτα μου,Επομένως
η Δουλτσινεα είναι ωραία,Αυτό και τίποτα αλλο'
'αν ομως'αντεδρασε ο Σαντσο,μάλλον για χάριν της διαφωνίας,'συμβει κάποτε να την δεις,την αισθανθείς,εμπειρικά όπως λες,και δεν είναι έτσι όπως την φανταστικες,η' ,όπως καλύτερα θέλεις,
την εννοησες;'
'Αγαθε μου Σαντσο' απάντησε ο ευφυής ιδαλγος Don Quixote'τιποτα δεν θα αλλάξει,επειδή το Υποκείμενο,Εγώ εδώ, διαμορφώνει τη μορφή και το περιεχόμενο του Αντικειμένου της σκέψης του,της Δουλτσινεα μου,Αν κάτι το νοω έτσι τότε έτσι είναι όπως το νοω'
'Θα βρεθούν ομως πολλοι' πάλι τον πείραξε ο Σαντσο'που σοβαρά θα διαφωνήσουν μαζί σου'
'Το ξερω'απαντησε ο Αλόνσο Κιχανα'μην ξεχνάς όμως την τεράστια διαφορά που έχουμε,Εγώ
είμαι ο Δον Κιχώτης κι αυτοί δεν είναι Δον Κιχωτες,ειδοποιός διαφορά μεγιστη'
σταμάτησε την Ροσιναντε,το γέρικο άλογο του,το πρόσωπο του σοβαρεψε,,η τενεκεδένια του πανοπλία σείστηκε,τα μάτια του γουρλωσαν
Βλεπεις,Σάντσο,αυτόν τον μεγάλο έχθρο που μας επιτίθεται,έρχεται κατεπάνω μας'
Ο Σάντσο δεν έβλεπε μπροστά τουςπαρα μονάχα ένα λιβάδι και άσπρα πρόβατα που βοσκούσαν μέσα σ' αυτό ήσυχα και βροντουσαν τα κουδούνια τους,έκλεισε τα μάτια του μήπως έκανε λάθος,
τα άνοιξε και πάλι τα πρόβατα έβλεπε,'εμπειρικα βλεπω πρόβατα,νοητικά...'
δεν πρόλαβε να τελειώσει τη σκέψη του κι άκουσε δυνατή τη φωνή του αφεντικού του
'Εμπρος Ροσιναντε να κατατροπωθει ο εχθρος'
και τον είδε να ορμά στα αγνωμα προβατα,
Μετά την ολοκληρωτική Victory οπου διαλύθηκαν τα πρόβατα ο ξεπνοος μαχητής Don Quijote σχολίασε με θριαμβευτική φωνή
'Τωρα ,φίλε μου,εκπληρωσαμε στο ακέραιο τη σκέψη,τη νόηση,του Ισπανού Miguel de Cervantes Saavedra ο οποίος μεταφράζει τη σκέψη του Αραβα
Cide Hamete Benengeli κι αυτός κάποιου άλλου μέχρι το άπειρο,για να δοξαστω,και να ανέβω ηρωας ακαταμάχητος εραστής στα όμορφα μάτια της Δουλτσινεας μου'

(6)
Σε μια από τις πολλές συναντήσεις τους,για την πορεία του μυθιστορήματος του ο Αλόνσο Κιχανα,αφού διηγήθηκε λεπτομερώς την τελευταία του περιπέτεια,ζήτησε διακαώς από τον Miguel de Cervantes Saavedra να του μεταφράσει από τα αραβικά στα ισπανικά μια φράση του Cide Hamete Benengeli,
ο Cervantes έκανε την μετάφραση και είναι αυτή:
Es natural condición de las mujeres desdeñar a quien las quiere y amar a quien las aborrece
Και τότε ο Δον Κιχώτης μετέφρασε άπταιστα στα ελληνικά:
Είναι φυσικό οι γυναίκες να περιφρονουν αυτούς που τις θέλουν και να ερωτεύονται αυτους
που τις αποφεύγουν

(7)
(Ένας Καθαρός Δονκιχωτικος Συλλογισμός)

ο Alonso Quixano σκέπτεται τον El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha που σκέφτεται
τον Miguel Cervantes Saavedra που σκεφτεται τον El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha που σκέφτεται εμένα,εσένα αναγνώστη που σκέφτεσαι τον El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha
----------------------------------
Επομένως:
Εγώ/εσυ είμαι/εισαι ο συγγραφέας του El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha
.
.
.

Immanuel Kant-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο Καντ και ο Γρίφος του Βερολινου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Νύχτα,12 προς 13 Αυγούστου,Βερολίνο,1961,
ο Immanuel Kant γράφει:
Man kann die Kritik der reinen Vernunft als den wahren Gerichtshof fur alle Streitigkeiten
derselben ansehen
Ένας θόρυβος τον διακόπτει,σηκώνεται από το γραφείο και βγαίνει στο μπαλκόνι,κοιτάζει
στο δρόμο κάτω,'τι συμβαίνει;'ακουει τη φωνή του φρουρού,'καποιοι χτίζουν ένα τοιχο'
του απαντάει,"πάλι τα ιδια' ο άλλος λέει 'φαντασιοπληξιες','αληθεια,φαντασιοπληξιες'
μουρμουριζει ο Καντ,'δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι τόσο ανοητος'φωναζει δυνατά,
ο φρουρός ορμάει τρομαγμενος μέσα στο δωμάτιο,'μα τι κάνετε;θέλετε να μας ακούσουν;ελάτε μέσα,αν σας δουν θα βρω το μπελά μου',ο Καντ μπαίνει στο δωματιο,και κάθεται στο γραφείο του,''δεν φτάνει που σας καλύπτω;'συνεχιζει ο φρουρός,'χτιζουν τείχος,χωρίζουν τη πολη' λέει
ο Καντ,'φαντασιες'αντιδρα ο φρουρός,'τα μάτια σας το ξερεται δεν είναι σε καλή κατάσταση,
γλαύκωμα σε προχωρημένο στάδιο',του έδειξε τη γνωμάτευση του γιατρου'πολυ υψηλή
ενδοφλαμια πιεση,γραφει',ναι,είχε δίκιο,σκέφτηκε,δεν θα απέφευγε την τύφλωση,έπειτα είχε
και τον προ θυρων φόβο της άνοιας,αφού ποτέ δεν απομακρύνθηκε από το Κονιγκσμπεργκ
πως βρίσκεται στο Βερολίνο;ο λόγος που δεν εφυγε είναι επειδή,παρά τις καθημερινές,
επιμονες, προσπάθειες,δεν έχει καταφέρει να λύσει το γρίφο του Λέοναρντ Όιλερ,το γρίφο
του Κονιγκσμπεργκ,παίρνει ένα χαρτί και σχεδιάζει,'βλεπεις'δειχνει στον φρουρό 'αυτος
είναι ο ποταμός Πρεγκελ που διασχίζει τη πολη',να τα δύο νησιά,και οι εφτά γέφυρες,1,2,3,4,5,6,7 που ενώνουν τα νησιά και τις ακτές,ο γρίφος λέει να ξεκινήσεις από ένα σημείο και αφού περάσεις μια και μόνο φορά από καθε μια από τις εφτά γέφυρες να επιστρέψεις σε αυτό το ίδιο σημειο',
κάνει μια προσπάθεια,αποτυχαίνει,γελάει,'ειδες,δεν μπορώ να φύγω αν δεν λύσω τον γρίφο
του Κονιγκσμπεργκ η' του Καλίνινγκραντ όπως σήμερα ονομάζουν τη πολη',βγαίνει πάλι στο μπαλκόνι,κοιτάζει κάτω τους εργάτες,τη γραμμή του τείχους πέρα πνιγμενη στο σεληνόφως,
επιστρέφει στο γραφείο του,'θυμησε μου'λεει στον φρουρό,'το αυριανό μου ραντεβού,το στοίχημα στο μπιλιάρδο με κάποιον φιλόδοξο νεαρό,Γκέοργκ Χέγκελ,νομίζω τον λενε',ο φρουρός
αποσύρθηκε στο δωμάτιο του,τον άκουσε να παίζει στο πιάνο τη σονάτα για πιάνο Νο. 14
του Μπετόβεν,τη σονάτα του Σεληνόφωτος, πραγματικά ήταν δεξιοτέχνης,σε ένα σύστημα που
για κάθε έξι ανθρώπους αντιστοιχούσε ένας φρουρός,το Βερολίνο το ήξερε χωρίστηκε de facto,
θα συνέχιζε,είχε χρέος,το έργο του Κριτική. του Καθαρού Λόγου,έπρεπε αυτή η ανοησία να σταματήσει,
σχεδίασε πάλι το γρίφο του Όιλερ,με το μολύβι αυτή τη φορά τα κατάφερε πέρασε μια φορά από όλες τις γέφυρες και βρέθηκε στο ίδιο σημείο,τώρα,σκέφτηκε,μπορούσε να φύγει από το Κονιγκσμπεργκ η' το Καλινινγκραντ,και να πάει να μείνει στο Βερολίνο,εκείνη τη νύχτα ο Εμανουέλ Καντ συνέλαβε το γρίφο του Βερολίνου,πως γίνεται κανένα από τα τείχη που χτίζονται να μην χωρίζουν σε δύο Βερολίνα το ένα Βερολίνο;,έξω,άκουγε,οι εργάτες έκτιζαν το τείχος,και μέσα
ο φρουρός επαναλάμβανε τη σονάτα το Σεληνόφωτος,μάλλον μια λύση,σκέφτηκε,του γριφου,
και έγραψε στο χειρόγραφο του:
Η Κριτική του Καθαρού Λόγου πρέπει να γίνει το εργαλείο να λυθούν οι ανόητες διαφωνίες
Immanuel Kant
Σήμερα 12 προς 13 Αυγούστου 1781
Konigberg
.
.
.

Nicolas de Stael-Parc des Princes-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Nicolas de Stael-Parc des Princes[1952]

Η Πτώση του Nicolas de Stael στο Parc des Princes
(The Fall of Nicolas de Stael on Parc des Princes)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Χρονικό:Parc des Princes,Paris,France-Sweden,26 Μαρτιου 1952,φιλικος ποδοσφαιρικός αγώνας,,
ο Nicolas De Stael στην εξεδρα με την σύζυγό του Françoise Chapouton ,
οι συνθέσεις των ομάδων:
France-
Robert Jonquet,Rene Alpsteg,Jean Baratte (captain),Antoine Bonifaci,Andre Doye,Albert Dubreucq,Abdelkader Firoud,Pierre Flamion,Guy Huguet,Marcel Salva,Rene Vignal
Sweden-
Kalle Svensson,Bengt Gustavsson,Erik Nilsson (captain),Gosta Sandberg,Egon Jonsson,Gosta Lofgren,Olle Ahlund,Gosta Lindh,Arne Lundkvist,HansMalmstrom,Sven-Erik Westerberg,
Referee-Henri Bauwens
Θεατες:35.779
Ο αγώνας διεξηχθει ,για πρώτη φορά, νυχτα κάτω από το φως των προβολεων
Αποτέλεσμα αγώνα:France-Sweden 0-1
Το νικητήριο γκολ της Σουηδίας ο Sven-Erik Westerberg στο 86' της αναμέτρησης

Χρονικό:16 Μαρτίου 1955 ο Nicolas de Staël(Николай Владимирович Шталь фон Гольштейн Nikolai Vladimirovich Stael von Holstein) απο την πόλη Saint Petersburg,Russia στη πόλη Antibes,France

Του έφεραν το τηλεγράφημα,ο ταχυδρομικός υπάλληλος,ένας κοντός χοντρός άντρας,
περίπου 50 χρόνων,αγκομαχουσε,'11 οροφοι,κύριε,'του ειπε'δεν είναι για την ηλικία μου,ούτε και για τα κιλά μου' γελασε'τουλαχιστον το κατέβασμα θα είναι ευκολο','σαν να πεφτεις'σχολιασε ο de Starl 'μια ακριβώς ελεύθερη πτώση,όπως ακριβώς τη μελέτησε ο Γαλιλαίος,ευθύγραμμη επιταχυνόμενη κινηση,με επιτάχυνση βαρύτητας g ίση με 9.81 μέτρα το δευτερολεπτο',ο συμπαθητικός υπάλληλος γελασε'ξερεται,είμαι σχεδόν αγράμματος,δεν καταλαβαινω','δεν πειράζει,φίλε μου'απαντησε
ο ζωγραφος'ευτυχως που δεν τα καταλαβαίνουμε όλα',ο υπάλληλος τον χαιρετησε κι εφυγε,τον άκουσε να κατεβαίνει τη σκάλα,άκουγε καθαρά,ένα θορυβο πτώσης η' πετάγματος,11ος,10ος,9ος,
8ος,7ος,6ος,5ος,4ος,3ος,2ος,1ος όροφος,τέλος,'εκπληκτικα τόσο,μα το τόσο απλο,και τόσο συντομο' μουρμουρισε,άνοιξε προσεκτικά τη πόρτα της κρεβατοκάμαρας,η Francoise κοιμόνταν ακόμη,το παιδί στη κούνια,'πρεπει να προλαβω'σκεφτηκε'πριν ξυπνήσουν,τότε θα'ναι πολύ δύσκολο να συμβει',γύρισε στο ατελιέ,από το παράθυρο είχε θέα πουλιού της πόλης,άνοιξε το τηλεγράφημα,
από New York,διάβασε,ο Paul Rosenberg ζητούσε άλλους δέκαπεντε πίνακες,τεράστια επιτυχία,
η έκθεση,έγραφε,,'να μην έκπνευσει το Grand Success,αυτοί οι art dealers είναι αδηφαγοι,
MoneyMoneyMoney'φωναξε δυνατά,'εναι τρομακτικό 7η τέχνη να γίνεται business',άκουσε το κλάμα του παιδιου,ευτυχώς δεν ξύπνησε,

Χρονικό:Nicolas de Staël (1914-1955), Parc des Princes (Les grand footballeurs), 1952. Sold for: €20,000,000 on 17 October 2019 at Christie’s in Paris

Ok.θα του έστελνε τους πίνακες των ποδοσφαιριστών,κλείνει τα μάτια,θυμάται τη φαντασμαγορικη βράδυα στο Parc des Princes,Quelle joie! Quelle joie! ρέον χρωματικό δυναμικο πεδιο,έπειτα στο ατελιέ ξάγρυπνος όλη τη νυχτα και τις υπόλοιπες μέρες και νύχτες,το μαχαίρι τεμαχίζει τις λευκές,
κόκκινες,μπλε,κίτρινες,μαύρες μάζες,αυτό το μαύρο σκέφτεται,άπειρο rien,'τιποτα'μουρμουριζει,
'τελικα τίποτα η τέχνη στον άνθρωπο', φοβάται για την Francoice και το μωρό,αλήθεια,ήταν πολύ όμορφη η Jeannine όταν τη ζωγράφιζε,πόζαρε κι αυτός για κείνη,υπόγραφε Jeannine Guillou,την κοιτούσε,παράξενο,πως άλλαξε,ωχρό πρόσωπο,τα δάκτυλα της σκελετωμενα ,μαύροι κύκλοι στα μάτια,'καλη μου Ζανιν γιατι δεν τρως;'τη ρωτούσε,'καλε μου Νικόλας τι έχουμε να φάω;',rien rien rien,τη βρήκε πεσμένη στο πάτωμα,ούρλιαξε,η ιατρική γνωμάτευση έγραφε:αιτία θανάτου ασιτια,
1946,οι φοβερες απανθρωπες συνέπειες του πολεμου,
φθινόπωρο fall στις Αντιμπες,τα φύλλα στα δέντρα χρυσά χαλκοπρασινα μπρούτζινα στροβιλιζονται και πέφτουν,ισως,σκέφτεται,με το στροβιλισμο τους καθυστερουν θεαματικα την πτώση τους,έτσι κι αλλιώς η πτώση τους είναι αναποτρεπτη,πρέπει να τηλεφωνήσει στον φίλο του Georges,'το ραντεβού αναβαλλεται'λεει,'αυριο,στις 10 το πρωί" προτείνει ο Georges Braque,δεν απάντησε,κλείνει το τηλεφωνο,
κοιτάζει τους πίνακες,Les Grands Footballers,σαν μπαλαρίνες είναι,ένιωθε πως ηθελε να πέσει μέσα τους,,όπως τότε στο γηπεδο,να πέσει μέσα στο τερέν,,να τεμαχισθει σε χρώματα,λευκό,κόκκινο,
γαλάζιο,κίτρινο,μαύρο,από την προσκρουση,ο τέλειος πίνακας,η Francoise και το παιδί ξύπνησαν,
σε λίγο θα πηγαιναν για τον καθημερινό περίπατο,κάνει καλό ο καθαρός αέρας στο παιδί,

Χρονικο:βρεθηκαν,δεν ξεχασε,το 19 στη Πολωνια εμιγκρέδες της revulotion από τη Ρωσία,αυτός
5 χρόνων,ο πατέρας στεναχωρημένος πέθανε,τότε πέθανε και η μητέρα,

η Francoise τον φίλησε,φίλησε το παιδί,δεν θ'αργησουν,να προσέχει,au revoir,του είπε
χαμογελώντας γλυκά η γυναίκα,έφυγαν,
au revoir τι τρομερή έκφραση,σκέφτεται,σαν να'ναι αιωνιοι οι άνθρωποι,
μόνος στο ατελιέ,περικυκλωμένος από τους Les Grands Footballers του Parc des Princes,
η μπάλα τους,μια δυνατή κλωτσιά και πεταγεται έξω απ'το παράθυρο,εκπληκτικό θέαμα,
Quelle joie! Quelle joie!,πηγαίνει στο παράθυρο να παρακολουθήσει την πτώση του,

Χρονικό:Antibes,France,16 Μαρτίου 1955,ο διάσημος Γαλλορωσος ζωγραφος του Parc des Princes Nicolas de Stael,41 χρονων, αυτοκτόνησε πεφτοντας από τον 11ο όροφο του εργαστηρίου του
.
.
.

Bella Helena at Troia Piano Bar-2μ Χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Bella Helena at Troia Piano Bar-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Troia Piano Bar,10:15 μμ,κάποιος νεαρός την πλησιασε,'Κυρια,είστε η...;','οχι,νεαρέ μου,
δεν ειμαι αυτη',το παιδί κοκκινισε'με συγχωρήτε,κυρια'',εκείνη χαμογέλασε,'δεν πειράζει,
δεν είναι η πρώτη φορα',ο νεαρός έκανε να γυρίσει στο τραπέζι του,'αν θέλεις μπορείς να καθήσεις,κερναω'του φωναξε,εκείνος κάθησε,'πως σε λένε;'τον ρώτησε,'Αλεξανδρο'απαντησε
'η φιλη μου με φωνάζει Παρι','ωραιο ονομα' είπε η γυναίκα,'τι θα πιεις;','βοτκα',σερβιριστικε
το ποτό,'ποσο χρονών είσαι;'ρωτησε,'20 κυρια'','τα μισά μου χρόνια'εκεινη χαμογέλασε,
τα χείλη της κόκκινο ροζ,'σου αρέσει το πιάνο Παρι;','παρα πολύ κυρία,σπουδάζω μουσικη',
κοίταξε τα δάκτυλα της,'εχετε ωραία μακρυά δάχτυλα',εκείνη τον κοίταξε,'με συγχωρητε κυρια'
ειπε κοκκινιζοντας' ήθελα να πω έχετε δάχτυλα πιανου','θελεις' τον ρώτησε'αυτα τα δάχτυλα
να σ'αγγιξουν;',είδε τα κόκκινο ροζ χείλια της να μισανοινουν,γυαλίζε η υγροτητα τους,
χαμήλωσε το κεφάλι,'αποψε τη νυχτα' συνέχισε εκείνη αδυσώπητη,' στο σπίτι μου',του έδωσε
την κάρτα της,'ειναι η ώρα να παίξω,τι θέλεις να σου αφιερώσω;' τον ρώτησε,'μου αρέσει
υπερβολικά ο Σοπέν,Fantaisie in F minor,opus 49'απαντησε ,'δεν φοβάσαι αγόρι μου'του
είπε φιλαρεσκα'την Γεωργία Σανδη;','δεν ξερω'τιν ακουσε να ψιθυρίζει,'δεν με νοιαζει',
χτύπησε το κινητό της,μίλησε πολύ ψυχρά,έκλεισε το τηλέφωνο,'ο άντρας μου,ένας ανοητος',σηκώθηκε να παίξει,Frederick Chopin Fantaisie in F minor,το δίχτυ της γοητείας απλώθηκε,έκλεισε τα μάτια,νύχτα,άκουσε το αηδόνι ,τον έφτασε η μυρωδιά των ροδων,
αναπνεύσε,τα δάχτυλα της,μακρυά,απαλά,αρπακτικά,άγγιζαν τα πλήκτρα του κορμιού του

https://youtu.be/5s2mtaQZQn0
Chopin Fantasy f minor Op 49. Valentina Lisitsa



,
,
.

Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ατελής Ιστορια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήξερε ότι εκείνος ο άντρας την ακολουθούσε,σταμάτησε σε μια βιτρίνα,την προσπέρασε,
στο μετρό κάθονταν απέναντι της,προσποιούνταν τον αδιάφορο,η γυναίκα δίπλα του ήταν
γνωστη του,κάτι της είπε στ'αυτι κι εκείνη γέλασε,ίσως ήταν ζευγάρι,κατέβηκαν μαζί,τον
είδε να την αγκαλιάζει,αυτή κατέβηκε δύο στάσεις πιο κάτω,στο σπίτι σωριάστηκε στον καναπέ,
ήταν κουρασμένη.νυσταζε,βαρέθηκε να πάει στην κρεβατοκάμαρα,κοιμήθηκε εκεί,την.ξυπνησε
το τηλέφωνο,βαρέθηκε να το σηκώσει,ξαναχτύπησε το τηλέφωνο,το σήκωσε,γιατί δεν το σηκώνεις,άκουσε τον άντρα,τι συμβαίνει;,τίποτα,απάντησε,είμαι κουρασμένη κι αποκοιμήθηκε,
αυριο,καληνύχτα,ξαγρυπνησε,έκανε ένα ζεστό μπάνιο,στη κουζίνα σ'ενα ποτήρι έβαλε γάλα και ηπιε,ξαναγύρισε στο σαλονι,άκουσε το ασανσέρ ν'ανεβαινει,σταμάτησε στον.οροφο της,
περίμενε,χτύπησε το κουδούνι,άνοιξε,ήταν εκείνος ο άντρας,με συγχωρείς,της είπε,δεν μπορούσα
να περιμένω,τι να περιμένεις;του είπε,πως με βρήκες;πως ήξερες πως μένω εδώ;μ'ενοχλεις,φύγε
σε παρακαλώ,ο άντρας δεν επέμενε έφυγε,κατέβηκε με τις σκάλες,ένα όροφο πιο κατω,άκουσε
να ανοίγει τη πόρτα,μένει ακριβώς από κάτω μου,σκέφτηκε,ακούει οποιαδήποτε κίνηση μου,από ποτέ μένει εδώ;αυτή πρώτη φορά τον βλέπει,πως θα τον αποφύγει;όχι δεν θέλει να φωνάξει την αστυνομία,κατά παράξενο τρόπο δεν φοβάται,νιώθει μια ανεξήγητη έλξη,μετάνιωσε που τον έδιωξε,κατέβηκε στον κάτω όροφο,χτύπησε τη πόρτα,άνοιξε μια γυναίκα,την γνώρισε,ήταν
η γυναίκα του μετρό,ποιος είναι;άκουσε μια αντρικη φωνή,μια κυρία,απάντησε η γυναίκα
στη φωνή,τι ζητάει:άκουσε πάλι τη φωνή,είδε τον άντρα,ένας άγνωστος,συγνώμη,είπε,έκανα λάθος,σε τι κάνατε λάθος;ρώτησε η γυναίκα του τρένου,τι θέλετε;τίποτα,με συγχωρείτε,ανέβηκε
στο διαμέρισμα της,τα διαμερίσματα τους είχαν την ίδια διαριθμηση,το σαλόνι της πάνω απ'το σαλόνι του,το μπάνιο της πάνω απ'το μπάνιο του,η κουζίνα της πάνω απ'τη κουζίνα του,ξάπλωσε
στο κρεβάτι της,η κρεβατοκάμαρα της πάνω απ'τη κρεβατοκάμαρα του,σίγουρα το ήξερε κι εκείνος αυτό,έβγαλε τα παπούτσια της κι επίτηδες τα πέταξε στο πάτωμα ν'ακουστουν,τη φαντάζεται,είναι
η άλλη δίπλα του,προσποιηται,όπως κι εκείνη προσποιήθηκε πως ήταν άγνωστος,τον γνώριζε πριν από εκείνη,θυμηθηκε τα πάντα,το βράδυ συναντήθηκαν στο μπαρ,ήταν τρελα,της είπε,να έρθεις κάτω,υποψιάστηκε,δεν με νοιάζει του είπε,αρκετά το θέατρο,μην φωνάζεις,είπε ο άντρας,θα μας ακούσουν,δεν με νοιάζει,συνέχισε εκείνη,ηρέμησε,για αρκετή ώρα δεν μιλούσαν,εκείνος ο άντρας
με παρακολουθεί,του είπε,ποιος;τη ρώτησε,ανήσυχος,μην κοιτάζεις πίσω είπε η γυναίκα,μπορείς
να τον δεις στον καθρεφτη πίσω μου,αδύνατο,ψιθυρισε ο άντρας,τι δεν τον βλέπεις;και βέβαια
τον βλέπω,τότε τι είναι το αδύνατο;νομίζω,αυτός ο άντρας μοιάζει με μένα,δεν μοιάζει είναι διαφορετικός,εγώ είμαι,είναι άλλος,αν θέλεις κάλεσε τον στο τραπέζι μας,γύρισε,είδε τον άντρα,
ο άλλος σηκώθηκε,ήρθε στο τραπέζι τους,κάθησε,απροσκλητος είπε,καθόλου είπε ο άντρας,
γνωρίζεις τη κυρία; τον ρώτησε,βεβαίως,απάντησε,είναι η γυναίκα μου,και βγάζοντας ένα πιστόλι τον πυροβόλησε και τον σκότωσε,θα σε πιάσουν του είπε εκείνη,φύγε,κανένας δεν ενδιαφέρεται
εδώ μέσα για το θάνατο ενός ανθρώπου,τι τους νοιάζει;έπειτα για κάποιο λόγο πεθαίνουν οι άνθρωποι,το αποτέλεσμα είναι το ίδιο ο τρόπος αλλάζει,είναι δολοφονία,είπε εκείνη,φοβάσαι;
τη ρώτησε,μην σε σκοτωσω,;θέλω να φύγουμε,είπε η γυναίκα,στο μετρό κάθησαν απέναντι,
εκείνος κατέβηκε πιο πριν,εκείνη δυο στάσεις μετά,είχε νυχτωσει,τον βρήκε να κοιμάται στο σαλόνι,ξύπνησε,γιατί άργησες; την ρώτησε,είναι η τελική πρόβα πριν την πρεμιερα,είπε εκείνη,άλλαξε ρούχα και κάθησε δίπλα του στον καναπέ,χτύπησε η πόρτα,μην ανοίγεις,της
είπε εκείνος,εκείνη άνοιξε,μια γυναικα,του φώναξε,εσένα ζητάει,πήγε στη πόρτα,ήταν εκείνη,προσποιήθηκε,τι ζητάτε κυρία;,συγνώμη έκανα λάθος,είπε η γυναίκα κι έφυγε,αργότερα
τον ρώτησε γιατί προσποιήθηκε πως δεν γνωρίζει;το γνωρίζω ,της απάντησε,δεν σημαίνει γνωρίζω,μισω τις ταυτολογιες αντέδρασε εκείνη,ξέρεις καλά πως αυτή υπάρχει όπως ακριβώς υπάρχεις και συ,το πρωί στο τρένο,απέναντι του μια γυναίκα,του ψιθύρισε στ'αυτι,αυτή είναι,κατέβηκε η γυναίκα,κατέβηκε κι εκείνος,μπροστά εκείνη πίσω αυτός,η γυναίκα σταμάτησε
σε μια βιτρίνα,την προσπερασε,τον έχασε,πήγε στο θέατρο για τις τελευταίες οδηγίες,στη πρεμιέρα είχε πολύ κόσμο,ήξερε πως ήταν εκεί μέσα,όμως δεν ήξερε ποιος,καταχειροκροτηθηκε,
τεράστια επιτυχία,εκείνη την ώρα,λίγη ώρα μετά τα μεσάνυχτα,ήταν μόνη στο βαγόνι του μετρό,
στο σπίτι ξάπλωσε στον καναπέ,χτύπησε το τηλέφωνο,,ήταν εκείνος,ξαναχτύπησε το τηλέφωνο,
πως πήγε η παράσταση; την ρώτησε,γιατί δεν ήρθες; τον ρώτησε,δεν μπορούσα,γιατί;ούρλιαξε
 εκείνη,δεν μπορουσα,υποψιάστηκε απάντησε εκεινος,δεν με νοιάζει φώναξε η γυναίκα,το ξέρεις
πως δεν νοιάζει,πάντα το ήξερες,έκλεισε το τηλέφωνο,έλεγε ψεματα πως υποψιασθηκε,όπως
έλεγε ψέματα πως δεν ήταν στο θέατρο
.
.
.

Territio Verbalis:Galileo Galilei/Johannes Kepler-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-Galileo Galilei ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνή του Δικαστή,ο Θεός είναι παντοδυναμος
,ο άνθρωπος αδύναμος,επομένως ο Θεός μπορεί να επιτύχει τα πάντα,
ο άνθρωπος έχει περιορισμένη αντίληψη,επομένως τα ηλιοκεντρικα του Κοπερνικου είναι και δεν είναι,αν θέλει ο Θεός είναι αν δεν θέλει δεν είναι,Συμφωνείς Σινιόρε;
-Συμφωνω,Αξιότιμοι Δικαστές,απάντησε ο Galileo Galilei,
-Καi ως εκ τούτου,Σινιόρε,συνέχισε ο Ιεροεξεταστής το ,territio verbalis
-Αποκηρυττω μετά βδελυγμιας τον ηλιοκεντρισμο μου,απάντησε ο Γαλιλαίος
21 Ιουνίου 1633
-Φυσικα,Κύριοι,ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνή του Δικαστή,άλλο οι φαντασιοπληξιες
και άλλο η Θρησκεία

Τρία χρόνια πριν ο Johannes Kepler προετοιμαζε το λόγο του για την πιθανή δική του δίκη:
-Κύριοι Δικαστές,
1.Νομος:
Οι τροχιές των πλανητών είναι ελλείψεις,με τον ήλιο να είναι στη μία από τις δύο εστίες
2.Νομος:
Η ακτίνα που ενώνει τον πλανήτη με τον ήλιο σε ίσους χρόνους διαγράφει ίσα εμβαδά
3.Νομος:
Το τετράγωνο του χρόνου περιστροφής των πλανητών είναι αναλογο του κύβου του μέγιστου ημιάξονα των ελλείψεων
-Ο Δικαστής:Παρά πολύ ωραία,κύριε Κέπλερ,σύμφωνα με τον 1ο Νόμο σας ,οι άλλοι 2 Νομοι σας δεν μας ενδιαφερουν,δεν είναι κύκλος,το τέλειο,είναι έλλειψη,μια υποδεέστερη μορφή,επομένως ουδείς κίνδυνος για τη Θρησκεία μας,
Είστε αθώος και απαλλασεσθε των κατηγοριών,
Όλα είναι Εν Τελεια.

Αυτό το Λεκτικό Βασανιστήριο του Κέπλερ στους Ιεροεξεταστες θα ήταν η εκδίκηση του για τον Γαλιλεο

Η Ιδέα του ήρθε το 1620 όταν καταδίκαζαν την μητέρα του Catarina σαν μάγισσα με την μέθοδο του territio verbalis για να ομολογήσει πως δηλητηρίασε το 1615 σε συνεργία με τον σατανά μια γυναικα,την Ursula Reingold,η οποία είχε οικονομικες διαμάχες με τον αδελφό του Christof
Ο Δικαστης:
Accūsāta Catarina Keplep αναγιγνωσκεται η τιμωρία σου:
.Γυμνωνεσε και στα δυο σου βυζιά και στο αιδοίο σου καρφώνονται σιδερένια αγγιστρα και με αλυσιδες κρεμιεσαι μέχρι να ομολογήσεις το έγκλημα σου
.Φυλάκιζεσε γυμνή σε κελί θερμοκρασίας πολυ κάτω απο το μηδέν για πολλές ώρες,
Και αν έχεις επιζήσει και δεν ομολογήσεις το έγκλημα σου σε περιλουζουν με πολυ καυτό νερό
και τότε αποβονται τα μέλη σου,το κεφάλι σου,τα χέρια σου,τα πόδια σου
.Σε δένουν γυμνή με αλυσίδες πάνω σε ένα μεταλλικό τραπέζι με τα πόδια ανοιχτά και ενώπιον θεατών με ένα παλλινδρομικο μηχανικο έμβολο σε βιάζουν και γαμψα μπράτσα που σου γδέρνουν
το σώμα μέχρι να ομολογήσεις το έγκλημα σου

_Τελικά,ακούστηκε αυστηρή και βροντερή η φωνη του Δικαστή είτε έτσι είτε αλλιώς θα ομολογήσεις το έγκλημα σου
.
.
.

Ο επιτηρητής του Jeremy Bentham Panopticon

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Περὶ Πανόπτου

Τοῦτον πάντα βουλόμενον ἀκούειν καὶ ὁρᾶν ἐν παντὶ τῷ σώματι ὀφθαλμοὺς ἔχειν ἐπλάσαντο. 

ὅθεν ἔτι καὶ νῦν τοὺς τοιούτους πανόπτας καλοῦμεν.

(Ηρακλείτου μυθογραφου)

Ἀλλ’ ἔστι δίκης ὀφθαλμὸς ὃς τὰ πανθ’ ὁρᾷ

(Μένανδρος,4ος άι.πΧ)

το κτίριο-κρατησης-επιτηρησης

του Jeremy Bentham Panopticon,ήταν 4οροφο κυκλικο κτίριο,ο κάθε όροφος αποτελούνταν από 

50 διαμερίσματα-κελια,συνολικά 559,διαστάσεων 4μ όψη χ 6μ βάθος 3μ ύψος,τα οποία δεν επικοινωνούν μεταξύ τους,

στην εσωτερική πλευρά προς τον αυλή ανοικτά με γυάλινη διάφανη πόρτα,στο βάθος παράθυρο,

τη μέρα  κάθε κελί φωτίζεται από το φως της μερα,τη νύχτα ανάβει ηλεκτρικός φωτισμός,στην εξωτερική πλευρά τέσσερις κυκλικοί διάδρομοι ανά όροφο,και 4 ασανσέρ ανά 50 μ μέτρα,

στο κέντρο της αυλής υψωνεται 

το παρατηρητήριο,ένας κυλινδρικός 4οροφος πυργος,με εσωτερικό ασανσέρ στον άξονα 

του,κάθε όροφος είναι ενιαίος χώρος,με εξωτερικό γυαλί αδιαφανο από γυαλί από τα κελια ,

εκεί στα κελιά κράτησης-επιτηρησης βρίσκονται απομωνομενοι οι κρατούμενοι,

και στον πύργο οι παρατηρητές,από πού μπορούν τα παρατηρούν τα πάντα,

η παρατήρηση των κρατουμένων είναι 24ωρη,και οι κρατούμενοι αισθανονται ότι οποιανδήποτε στιγμή μπορει να επιτηρούνται αλλά δεν το γνωρίζουν πότε,όλοι τους είναι ορατοί από τον πύργο,αλλά αυτοί τίποτα δεν βλέπουν εκεί,

κανέναν παρατηρητή,

όταν τον διόρισαν για φύλακα παρατήρησης ήταν ο μοναδικός στον πύργο,οι κρατούμενοι αυτό δεν 

το ήξεραν,νομίζουν,του είπαν,πως ο αριθμός των παρατηρητών  είναι επαρκής γι'αυτους,ένας παρατηρητής για τον καθε επιτηρουμενο, όταν θα κοιμόνταν,τι θα γίνονταν;ρώτησε,δεν έχει σημασία,του απάντησαν,έτσι κι αλλιώς οι άλλοι το αγνοούν,νομίζουν ότι η επιτηρηση δεν έχει κενά,είναι συνεχής,

ρώτησε,πόσοι κρατούμενοι υπαρχουν τωρα,του απάντησαν,πως αυτό δεν τον ενδιαφέρει,το καθήκον του ήταν να καταγράφει τι έβλεπε,και να το αναφέρει,

στην αρχή μέτρησε,δεν έκανε λάθος,ήταν ακριβώς 60 κρατουμενοι,στο ισόγειο 5,α' όροφος 10,β'οροφος 15,3ος οροφος 10,4ος όροφος 20,

μετά από μια εβδομάδα αυξήθηκαν σε 70,στο δεύτερο προστέθηκαν 3 και στον 4ο 7,

μετά από πέντε μέρες ελλατωθηκαν,43,

συμπαιρανε πως κάποιοι θα έκτισαν την ποινή τους και θα απολυθηκαν,άλλοι θα πήγαν στο νοσοκομείο,άλλοι θα πεθαναν,κι άλλοι θα εκτελεστηκαν,

σ'αυτον όταν έδινε τις γραπτές αναφορές του δεν του έδιναν πληροφορίες,τι ακριβώς συνέβαινε,και 

το θεώρησε φρόνιμο να μην ρωτά,έπειτα δεν τον ενδιέφερε,ήθελε να εκτελεί ψυχρά τη δουλειά του,

να μην εμπλέκεται συναισθηματικά με τους κρατούμενους,έπειτα ότι κατέγραφε,μάλλον τα θεωρούσε ασήμαντα,τι ώρα σηκώνονταν,πόση ώρα περπατούσαν στο δωμάτιο,τι ώρα έτρωγαν,αν ξαπλωναν το μεσημέρι,αν διάβαζαν,με το κυαλι,διάβαζε τον τίτλο του βιβλίου,περιεργαζονταν τα χαρακτηριστικά τους,κάποιοι από τις κινήσεις των χειλιών τους μονολογουσαν,άλλοι είχαν κλειστό το στόμα,άλλοι συχνά ξέσπαζαν σε γέλιο,κάποιος χτύπησε το κεφάλι του στο τοίχο,είδε τα αίματα,ειδοποίησε,είδε 

δύο νοσοκόμους να μπαίνουν στο κελί,εκείνος τους  επετεθηκε,τον ερριξαν κάτω και κατάφεραν να τον ακινητοποιδουν,

ένα άλλο βράδυ παρακολουθούσε ένα κρατούμενο,στο 17ο κελί του β' οροφου,ένα αδύνατο άνθρωπο,κάθονταν στην άκρη του κρεβατιού,ακινητος ώρα πολύ,δεν βασταξε και τα μάτια του έκλεισαν,

μέσα στη νύχτα ξύπνησε,είδε με τρόμο απέναντι τον κρατούμενο κρεμασμένο με το σεντόνι,χτύπησε το κουδούνι συναγερμού,πήγαν,δύο νοσοκόμοι,και τον ξεκρέμασαν,από το παρατηρητήριο του έβλεπε,έφυγαν,το δωμάτιο άδειο,δεν ξανακοιμήθηκε,

την άλλη μέρα ζήτησε την παρετηση του,του μίλησαν αυστηρά,δεν την δέχτηκαν,

αυτό ήταν αδύνατο,ούτε να διανοείται,

σε λίγες μέρες δεν έβλεπε κανέναν κρατούμενο σε κανένα κελι,ρώτησε και του είπαν πως 

πραγματικά άδειασε η φυλακή,

χάρηκε γιατί δεν θα υπήρχε λόγος να παραμείνει επιτηρητής,

πέρασαν μέρες,δεν είχε πια κανένα ενδιαφέρον,πρώτα η απασχόληση με τους κρατούμενους του γέμιζε το χρόνο,τώρα δεν έβλεπε κανέναν,ένα κενό ,μια ερημιά,κάποιες φορές νόμιζε πως θα τρελενονταν,

κάποια μέρα του ανακοίνωσαν πως στη φυλακή θα είχαν έναν μόνο κρατούμενο κι αυτόν θα επιτηρούσε,μόνο που για λόγους ασφαλείας θα του άλλαζαν συνεχώς όροφο και κελί,το καθήκον του θα ήταν το ίδιο,η αυστηρή κι αδιάκοπη  επιτήρηση αυτού του μοναδικού ανθρώπου,και η επιτήρηση αρχίζει από αυτή τη στιγμη,

ανέβαινε συνέχεια τους οροφους στο πύργο παρατήρησης,περιφέρονταν σε κάθε ένα  από αυτόν και κοιτούσε τα 50 κελιά στον καθένα,

πουθενά δεν μπόρεσε να τον εντοπίσει τον φυλακισμένο,και δεν ήταν δυνατόν να καταγράψει τις κινήσεις του,οι αρχές της φυλακης άρχισαν να τον πιέζουν,ήθελαν οπωσδήποτε αναφορές,οι δικαιολογίες που επικαλούνταν τους φαίνονταν ύποπτες,πως όσο και να έψαξε,νύχτα και μέρα, δεν τον βρήκε,

του είπαν πως θα τιμωρούνταν πολύ αυστηρά,

τότε σκέφτηκε και το αποφάσισε να φανταστεί έναν κρατούμενο,και έτσι να κάνει τις καταγραφές του,

στην αρχή αυτές ήταν ολιγολογες,

σιγά σιγά όμως έγραφε όλο και  περισσότερα μέχρι που έφτασε να αναφερει πολλές λεπτομέρειες,

οι ανώτεροι γι'αυτες τον έπαινεσαν,δεν φαντάζονταν,του είπαν,πόσο ενδιαφέρουσες ήταν 

για την υπηρεσία τους,πόσο χρησιμες,και ανεκτίμητης αξιας

τα χρόνια πέρασαν,είχε πια γεράσει,δεν μπορουσε να κουνηθεί,τα πόδια του είχαν παραλύσει,τα μάτια του είχαν θολώσει,ήταν σχεδόν τυφλός,

κάθονταν σε μια πολυθρόνα ακίνητος στον τρίτο όροφο,του έβαλαν μια νοσοκόμα να τον φροντίζει,

επειδή δεν μπορούσε να γράφει,σε ένα μαγνητόφωνο  κατέγραφε τις παρατηρήσεις του για τον κρατούμενο,η φωνή του είχε μια δραματικότητα,πολλές φορές ήταν σαν  παραληρημα,δύσκολα να καταλάβουν τι έλεγε,

στη τελευταία του ηχογράφηση φώναξε πως ήταν τελείως τυφλός και κουφός,

παρόλαυτα τους περιεγραφε τον επιτηρουμενο,λεπτομερεστατα,τι χρώμα έχουν τα κουμπιά από τα σακάκι του,πόσες τρίχες έχει το μουστάκι και το μούσι του,πόσες φορές αναπνέει το δευτερολεπτο,ακόμα και τα όνειρα που βλέπει,και πως τον είδε,γέλασε σαρκαστικά,να βγαζει ένα πιστόλι να τον σημαδευει και να τον πυροβολει,

ορίστε,τους είπε,κι άνοιξε το πουκάμισο του,εδώ ακριβώς στη καρδιά,να η πληγή,

οι άλλοι με τρόμο είδαν την πληγή,κάποιοι δεν τον πίστεψαν,παίζει θεατρο,μας κοροϊδεύει,πρέπει να τιμωρηθεί,είναι αχρειος,ψεύτης,το ήξερε πως κανένας δεν ήταν στη φυλακή να επιβλέπει,αυτός ήταν ο επιβλεπομενος,το πειραματόζωο μας,σηκωστε τον να τον κλείσουμε στη φυλακή,φώναξε κάποιος,στη θέση του θα βρεθεί άλλος φύλακας,η φυλακή,κύριοι,δεν θα κλείσει,είναι υψίστης σημασίας για την δικαιοσύνη μας,αλλιμονο αν υπολογίζουμε τους επικριτές κι αντηρρησιες τους συστήματος μας,η κοινωνία μας θα καταστρέφονταν,

τα πραγματα επιβαλονταν να επανερθουν όπως πριν ήταν,

ο διευθυντής διέταξε να τον σηκώσουν,και να τον κλείσουν στην φυλακή απέναντι,στο 21ο κελι του 3ου ορόφου του Jeremy Bentham Panopticon

.

.

.