.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις-μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αριστοκλεια-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Α'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Α'.Αριστοκλεια
[p. 463] Ἑν Ἁλιάρτῳ τῆς Βοιωτίας κόρη τις γίνεται κάλλει διαπρέπουσα ὄνομα Ἀριστόκλεια
θυγάτηρ δ᾽ ἦν Θεοφάνους. ταύτην μνῶνται Στράτων Ὀρχομένιος καὶ Καλλισθένης Ἁλιάρτιος.
πλουσιώτερος δ᾽ ἦν Στράτων καὶ μᾶλλόν τι τῆς παρθένου ἡττημένος· ἐτύγχανε γὰρ ἰδὼν αὐτὴν
ἐν Λεβαδείᾳ λουομένην ἐπὶ τῇ κρήνῃ τῇ Ἑρκύνῃ ἔμελλε γὰρ τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ κανηφορεῖν. ἀλλ᾽
ὁ Καλλισθένης γε πλέον ἐφέρετο ἦν γὰρ καὶ γένει προσήκων τῇ κόρῃ. ἀπορῶν δὲ τῷ πράγματι
ὁ Θεοφάνης, ἐδεδίει γὰρ τὸν Στράτωνα πλούτῳ τε καὶ γένει σχεδὸν ἁπάντων διαφέροντα τῶν
Βοιωτῶν, τὴν αἵρεσιν ἐβούλετο τῷ Τροφωνίῳ ἐπιτρέψαι καὶ ὁ Στράτων, ἀνεπέπειστο γὰρ ὑπὸ
τῶν τῆς παρθένου οἰκετῶν, ὡς πρὸς αὐτὸν μᾶλλον ἐκείνη ῥέποι, ἠξίου ἐπ᾽ αὐτῇ ποιεῖσθαι τῇ
γαμουμένῃ τὴν ἐκλογήν. ὡς δὲ τῆς παιδὸς ὁ Θεοφάνης ἐπυνθάνετο ἐν ὄψει πάντων, ἡ δὲ τὸν
Καλλισθένην προὔκρινεν, εὐθὺς μὲν ὁ Στράτων δῆλος ἦν βαρέως φέρων τὴν ἀτιμίαν ἡμέρας δὲ
διαλιπὼν δύο προσῆλθε τῷ Θεοφάνει καὶ τῷ [p. 464] Καλλισθέναι, ἀξιῶν τὴν φιλίαν αὐτῷ πρὸς
αὐτοὺς διαφυλάττεσθαι, εἰ καὶ τοῦ γάμου ἐφθονήθη ὑπὸ δαιμονίου τινός. οἱ δ᾽ ἐπῄνουν τὰ
λεγόμενα, ὥστε καὶ ἐπὶ τὴν ἑστίασιν τῶν γάμων παρεκάλουν αὐτόν. ὁ δὲ παρεσκευασμένος
ἑταίρων ὄχλον, καὶ πλῆθος οὐκ ὀλίγον θεραπόντων, διεσπαρμένους παρὰ τούτοις καὶ
λανθάνοντας, ἕως ἡ κόρη κατὰ τὰ πάτρια ἐπὶ τὴν Κισσόεσσαν καλουμένην κρήνην κατῄει ταῖς
νύμφαις τὰ προτέλεια θύσουσα, τότε δὴ συνδραμόντες πάντες οἱ λοχῶντες ἐκείνῳ
συνελάμβανον αὐτήν. καὶ ὁ Στράτων γ᾽ εἴχετο τῆς παρθένου· ἀντελαμβάνετο δ᾽ ὡς εἰκὸς
ὁ Καλλισθένης ἐν μέρει καὶ οἱ σὺν αὐτῷ, ἕως ἔλαθεν ἡ παῖς; ἐν χερσὶ τῶν ἀνθελκόντων
διαφθαρεῖσα. ὁ Καλλισθένης μὲν οὖν παραχρῆμα ἀφανὴς ἐγένετο, εἴτε διαχρησάμενος ἑαυτὸν
εἴτε φυγὰς ἀπελθὼν ἐκ τῆς Βοιωτίας· οὐκ εἶχε δ᾽ οὖν τις εἰπεῖν ὅ, τι καὶ πεπόνθοι. ὁ δὲ Στράτων
φανερῶς ἐπικατέσφαξεν ἑαυτὸν τῇ παρθένῳ.
.
.
Στην Αλιατρο της Βοιωτιας καποια κοπελα υπηρξε στην ομορφια ξεχωριστη με τ'ονομα
Αριστοκλεια, κορη του Θεοφανη ηταν.Αυτ'ειχαν μεσ'στο μυαλο τους ο Στατων απ'τον
Ορχομενο κι ο Καλλισθενης απ'την Αλιαρτο,πλουσιωτερος ηταν ο Στρατων και πιο πολυ
ερωτοχτυπημενος με τη παρθενα,γιατι ετυχε να τη δει στη Λιβαδεια να λουζεται στη κρηνη
την Ερκυνη καθως προετοιμαζονταν για τη πορεια στον Δια τον βασιλια να φερει καλαθι με
προσφορες θυσιας,αλλ'ο Καλλισθενης ομως πλεονεκτουσε γιατι ηταν και συγγενης με τη
κοπελα.Μπερδεμενος με το ζητημα ο Θεοφανης,κι επειδη φοβονταν τον Στρατωνα γιατι και
στον πλουτο και γενικα απ'ολους σχεδον τους Βοιωτους υπερειχε,την εκλογη ηθελε στο
Τροφωνιο μαντειο ν'αναθεσει να γινει κι ο Στρατων,επειδη πεισθηκε απ' τις υπηρετριες της
παρθενας,πως προς αυτον μαλλον εκεινη κλινει, ζητουσε ν'αφησουν η ιδια η νυφη να κανει την
εκλογη. Οταν τη κοπελα ο Θεοφανης ρωτησε παρουσια ολων,κι αυτη τον Καλλισθενη προτιμη-
σε,αμεσως ο Στρατων εγινε φανερο πως βαρια πηρε τη προσβολη κι αφηνοντας δυο μερες να
περασουν ηρθε στον Θεοφανη και τον Καλλισθενη ζητωντας η φιλια μεταξυ αυτου κι αυτων να
διατηρηθει,αν και στον γαμο φθονηθηκε απο καποιο δαιμονα.Αυτοι παινεσαν τα λεγομενα του,
ωστε και στο τραπεζι του γαμου τον προσκαλεσαν.Αυτος ετοιμασε μια ομαδα φιλων,κι ενα οχι
μικρο πληθος υπηρετων,διασπαρμενους σ'αυτους και χωρις να δινουν υποψια,αλλ'οταν η κοπε-
λα κατα τα πατροπαραδοτα εθιμα στη κρηνη που καλειται Κισσοεσσα κατεβηκε στις νυμφες
τη θυσια για την ολοκληρωση του γαμου να προσφερει,τοτε μαζι δρωντας ολοι αυτοι που
σ'ενεδρα ηταν εκει την αρπαξαν.Κι ο Στρατων κρατουσε τη παρθενα.Την επιασε οπως ειναι
φυσικο κι ο Καλλισθενης απο την αλλη μερια κι οι δικοι του,μεχρι που ξεχασθηκε η κοπελα,στα
χερια αυτων που τραβουσαν απο δω κι απο κει εξαρθρωμενη πεθανε.Ο Καλλισθενης λοιπον στη
στιγμη αφαντος εγινε,ειτε αυτοκτονησε ειτε σαν εξοριστος εφυγε μακρυα απ'τη Βοιωτια,δεν
ξερει παντως κανεις να πει ο,τι και μπορει να'χει παθει.Ο δε Στρατων φανερα μπροστα σ'ολους
εσφαξε τον εαυτο του πανω στη παρθενα.
σχολια:
-Πλούταρχος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Πλούταρχος (45 - 120)[1] ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος και δοκιμιογράφος. Γεννημένος
στη μικρή πόλη της Χαιρώνειας, στη Βοιωτία, πιθανώς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του
Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο Μέστριος Πλούταρχος ταξίδεψε πολύ στον μεσογειακό
κόσμο της εποχής του και δύο φορές στη Ρώμη, (βλ. Plut. Demosth. 2.2, Plut. Otho 14.1-2, Plut.
Otho 18.1)
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82
-τὴν αἵρεσιν ἐβούλετο τῷ Τροφωνίῳ ἐπιτρέψαι
Το μαντείο του Τροφωνίου ήταν σημαντικό μαντείο της αρχαιότητας στην περιοχή της Λιβαδειάς
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85
Τροφωνιος,
Ο Τροφώνιος ήταν μυθικός αρχιτέκτονας της αρχαιότητας. Mαζί με τον αδελφό του Αγαμήδη
χρησιμοποίησε τον λίθο στην κατασκευή μνημείων, σε αντικατάσταση των πλίνθων και των
ξύλων. Ανάμεσα στα μνημεία που τους αποδίδονται είναι ο ναός του Απόλλωνα στους
Δελφούς1, το σπίτι του Αμφιτρίωνα και της Αλκμήνης στη Θήβα και οι θησαυροί του Υριέα και
του Αυγεία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82
.
.
Ακταιων-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
Φείδων τις τῶν Πελοποννησίων ἐπιτιθέμενος ἀρχῇ, τὴν Ἀργείων πόλιν, τὴν πατρίδα τὴν ἑαυτοῦ,
ἡγεμονεύειν τῶν λοιπῶν βουλόμενος, πρῶτον ἐπεβούλευσε Κορινθίοις· πέμψας γὰρ ᾔτει παρ᾽
αὐτῶν νεανίας χιλίους τοὺς ἀκμῇ διαφέροντας καὶ ἀνδρείᾳ· οἱ δὲ πέμπουσι τοὺς χιλίους,
στρατηγὸν αὐτῶν [p. 465] ἀποδείξαντες Δέξανδρον. ἐν νῷ δ᾽ ἔχων ὁ Φείδων ἐπιθέσθαι τούτοις,
ἵν᾽ ἔχοι Κόρινθον ἀτονωτέραν καὶ τῇ πόλει χρήσαιτο, προτείχισμα γὰρ τοῦτο ἐπικαιρότατον
ἔσεσθαι τῆς ὅλης Πελοποννήσου, τὴν πρᾶξιν ἀνέθετο τῶν ἑταίρων τισίν. ἦν δὲ καὶ Ἅβρων ἐν
αὐτοῖς· οὗτος δὲ ξένος ὢν τοῦ Δεξάνδρου ἔφρασεν αὐτῷ τὴν ἐπιβουλήν. καὶ οὕτως οἱ μὲν
Φλιάσιοι πρὸ τῆς ἐπιθέσεως εἰς τὴν Κόρινθον ἐσώθησαν, Φείδων δ᾽ ἀνευρεῖν ἐπειρᾶτο τὸν
προδόντα καὶ ἐπιμελῶς ἐζήτει. δείσας δ᾽ ὁ Ἅβρων φεύγει εἰς Κόρινθον, ἀναλαβὼν τὴν γυναῖκα
καὶ τοὺς οἰκέτας, ἐν Μελίσσῳ, κώμῃ τινὶ τῆς Κορινθίων χώρας ἔνθα καὶ παῖδα γεννήσας
Μέλισσον προσηγόρευσεν, ἀπὸ τοῦ τόπου θέμενος τοὔνομα αὐτῷ. τούτου δὴ τοῦ Μελίσσου
υἱὸς Ἀκταίων γίνεται, κάλλιστος καὶ σωφρονέστατος τῶν ὁμηλίκων, οὗ πλεῖστοι μὲν ἐγένοντο
ἐρασταί, διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν, πλούτῳ δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ
δυνάμει λαμπρότατος Κορινθίων. ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ
συναρπάσαι τὸ μειράκιον· ἐπεκώμασεν οὖν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου, πλῆθος ἐπαγόμενος
καὶ φίλων καὶ οἰκετῶν, καὶ ἀπάγειν τὸν παῖδα ἐπειρᾶτο. ἀντιποιουμένου δὲ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν
φίλων, ἐπεκδραμόντων δὲ καὶ τῶν γειτόνων καὶ ἀνθελκόντων, ἀνθελκόμενος ὁ Ἀκταίων
διεφθάρη· καὶ οἱ μὲν οὕτως ἀπεχώρουν. Μέλισσος δὲ τὸν νεκρὸν τοῦ παιδὸς [p. 466] εἰς τὴν
ἀγορὰν τῶν Κορινθίων παρακομίσας ἐπεδείκνυε, δίκην ἀπαιτῶν παρὰ τῶν ταῦτα πραξάντων· οἱ
δὲ πλέον οὐδὲν ἢ τὸν ἄνδρα ἠλέουν. ἄπρακτος δ᾽ ἀναχωρήσας παρεφύλασσε τὴν πανήγυριν
τῶν Ἰσθμίων, ἀναβὰς τ᾽ ἐπὶ τὸν τοῦ Ποσειδῶνος νεὼν κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν καὶ τὴν τοῦ
πατρὸς Ἅβρωνος εὐεργεσίαν ὑπεμίμνησκε, τούς τε θεοὺς ἐπικαλεσάμενος ῥίπτει ἑαυτὸν κατὰ
τῶν πετρῶν. μετ᾽ οὐ πολὺ δ᾽ αὐχμὸς καὶ λοιμὸς κατελάμβανε τὴν πόλιν καὶ τῶν Κορινθίων περὶ
ἀπαλλαγῆς χρωμένων, ὁ θεὸς ἀνεῖλε μῆνιν εἶναι Ποσειδῶνος οὐκ ἀνήσοντος, ἕως ἂν τὸν
Ἀκταίωνος θάνατον μετέλθοιεν. ταῦτα πυθόμενος Ἀρχίας, αὐτὸς γὰρ θεωρὸς ἦν, εἰς μὲν τὴν
Κόρινθον ἑκὼν οὐκ ἐπανῆλθε, πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε. πατὴρ δὲ
γενόμενος ἐνταῦθα θυγατέρων δυεῖν, Ὀρτυγίας τε καὶ Συρακούσης, ὑπὸ τοῦ Τηλέφου
δολοφονεῖται, ὃς ἐγεγόνει μὲν αὐτοῦ παιδικά, νεὼς δ᾽ ἀφηγούμενος συνέπλευσεν εἰς Σικελίαν.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Καποιος Φειδων ο οποιος επεδιωκε την αρχηγια των Πελοποννησιων,την πολη των Αργειων,την
πατριδα του,να ηγημονευει των λοιπων θελωντας,πρωτα μηχανοραφησε κατα των Κορινθιων.
Τοτε εστειλε και ζητουσε απ'αυτους χιλιους νεους που στη δυναμη ξεχωριζαν και στην αντρεια.
Αυτοι στελνουν τους χιλιους,στρατηγο αυτων διοριζοντας τον Δεξανδρο.Στο νου εχοντας ο
Φειδων να επιτεθει σε τουτους,για να'χει τη Κορινθο ασθενεστερη και στη πολη να ανακηρυ-
χθει,επειδη προοχυρωμα τουτο το πιο καιριο θα ηταν ολης της Πελοποννησου.Την ενεργεια
αυτη την εμπιστευτηκε σε καποιους απ'τους δικους του,ηταν κι ο Αβρων μεσα σ'αυτους.
Αυτος οντας φιλος απο φιλοξενια του Δεξανδρου ειπε σ'αυτον την μηχανοραφια,κι ετσι οι μεν
Φλιασιοι πριν την επιθεση σωθηκαν στην Κορινθο,ο δε Φειδων να βρει προσπαθουσε αυτον
που προδωσε και μ'επιμονη μεγαλη ζητουσε.Επειδη φοβηθηκε ο Αβρων κατεφυγε στη Κορινθο,
παιρνοντας μαζι του τη γυναικα και τους υπηρετες,στη Μελισσο, σε καποιο χωριο της χωρας
των Κορινθιων οπου εκει και παιδι αποκτωντας Μελισσο το ονοματισε,απ'τον τοπου οριζον-
τας τ'ονομα σ'αυτο.Τουτου λοιπον του Μελισσου γιος ο Ακταιων γεννιεται,ο πιο ομορφος κι ο
πιο σωφρων απ'τους συνομιληκους,του οποιου οι πιο πολλοι εγιναν εραστες, ξεχωριζε δε απ'
αυτους ο Αρχιας,που απ'τη γεννια ηταν των Ηρακλειδων,στο πλουτο δε και στην αλλη δυναμη
ο πιο λαμπρος απ'τους Κορινθιους. Επειδη να πεισει δεν μπορουσε το παιδι,αποφασισε να
ενεργησει βιαια και ν'αρπαξει το νεαρο.Πηγε λοιπον μεθυσμενος στο σπιτι του Μελισσου,
πληθος σερνωντας και φιλους κι υπηρετες,και ν'απαγαγει το παιδι προσπαθησε.Ο πατερας κι
οι φιλοι αντεδρασαν,ετρεξαν κι οι γειτονοι και τραβουσαν αντιθετα,τραβηγμενος κι απ'τις δυο
πλευρες ο Ακταιων διαμελισθηκε.Κι αυτοι μετα απ'αυτο εφυγαν.Ο Μελισσος το νεκρο σωμα
του παιδιου στην αγορα των Κορινθιων μεταφερωντας το εδειχνε,την τιμωρια ζητωντας αυτων
που τουτα εκαναν.Και τιποτα δεν εκαναν παρα τον αντρα να λυπουνται.Χωρις να καταφερει
κατι εφυγε και περιμενε να'ρθει το πανηγυρι στα Ισθμια,τοτ'ανεβαινοντας πανω στου Ποσει-
δωνα το ναο με δυνατη φωνη κατηγορουσε τους Βακχιαδες και του πατερα Αβρωνα την ευερ-
γεσια υπενθυμιζε,και τους θεους επικαλωντας ριχθηκε κατω πανω στις πετρες.Οχι μετα απο
πολυ καιρο ξηρασια και λοιμος επεσε στη πολη κι οταν οι Κορινθιοι για το πως θα απαλλαγουν
ζητησαν χρησμο,ο θεος απαντησε η οργη ειναι του Ποσειδωνα που δεν ησυχαζει,μεχρι με το
θανατο τ'Ακταιωνα να ασχοληθουν να τιμωρησουν.Αυτα ακουγωντας ο Αρχιας,γιατι κι ο ιδιος
μελος της αποστολης ηταν,στην Κορινθο δεν θελησε να γυρισει,επλευσε στη Σικελια και τις
Συρακουσες ιδρυσε.Πατερας αφου εγινε εκει δυο θυγατερων,και της Ορτυγιας και της Συρα-
κουσης,απο τον Τηλεφο δολοφονειται,ο οποιος ειχε γινει ερωμενος του απο παιδια,και πλοιο
κυβερνωντας επλευσε μαζι του στη Σικελια.
σχολια:
-διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν
Στην ελληνική μυθολογία, και γενικότερα στην αρχαία Ελλάδα, με τον όρο Ηρακλείδες αναφέ-
ρονται οι γιοι του Ηρακλή και οι απόγονοί τους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82
-τὴν πανήγυριν τῶν Ἰσθμίων
Σύμφωνα με την μυθολογία, ιδρυτής του θεσμού των Ισθμίων ήταν ο Ποσειδώνας, κατά άλλους
ο Θησέας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CF%83%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CE%B1
Ίσθμια
Αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα, που διεξάγονταν στο ιερό του στην Ισθμία κάθε δύο
χρόνια, την άνοιξη, για τρεις μέρες. Στο πλαίσιο της άποψης ότι η ίδρυση των πανελλήνιων
αγώνων ανάγεται σε ταφικούς αγώνες, τα Ίσθμια έχουν συνδεθεί με το θάνατο του Μελικέρτη,
που πνίγηκε στη θάλασσα μαζί με τη μητέρα του Ινώ, και απαντά και με το όνομα "Παλαίμων".
Κατά το πρώτο ήμισυ του 6ου αιώνα π.Χ., οι Κορίνθιοι πρόσθεσαν γυμνικούς και ιππικούς
αγώνες στους εορτασμούς που γίνονταν από τον 7ο κιόλας αιώνα στην Ισθμία. Οι αγώνες
συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής υπό τον έλεγχο της Κορίνθου, εκτός
από την περίοδο 146-44 π.Χ., όταν η Κόρινθος έχασε τα πολιτικά δικαιώματά της και την
ευθύνη των αγώνων ανέλαβε η Σικυώνα. Τα Ίσθμια ξεκινούσαν μετά την προσφορά θυσίας στον
Ποσειδώνα και γεύματος στους πιστούς. Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγονταν στο στίβο και οι
μουσικοί στο θέατρο. Στους νικητές δινόταν αρχικά ένα στεφάνι από πεύκο και από τις αρχές
του 5ου αι. π.Χ. από αγριοσέλινο (γρίηλον), ενώ στους Ρωμαϊκούς χρόνους και από τα δύο.
http://www.fhw.gr/olympics/ancient/gr/otherg_isthmia.html
-κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν
η δυναστεια των Βακχιαδων που κυβερνησε την Κορινθο απο την εισβολη των Δωριεων στην
Πελοποννησο,12ος αι. π.Χ,που κατελυσαν τη βασιλεια των Αχαιων,μεχρι τα μεσα του 7ου
αι.π.Χ,ιδρυτης της ηταν ο Αλητης του Ιπποτη
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7
το τελος της δυναστειας των Βακχιαδων ηρθε απο τον Κυψελο [695 π.Χ.- 627 π.Χ]που εγινε
τυραννος της Κορινθου
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82
Ηροδοτου Ιστοριαι,Τερψιχωρη Βιβλιο Ε',92
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CE%B9_(%CE%97%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85)/%CE%A4%CE%B5%CF%81%CF%88%CE%B9%CF%87%CF%8C%CF%81%CE%B7
92B. Κορινθίοισι γὰρ ἦν πόλιος κατάστασις τοιήδε· ἦν ὀλιγαρχίη, καὶ οὗτοι Βακχιάδαι
καλεόμενοι ἔνεμον τὴν πόλιν, ἐδίδοσαν δὲ καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων. Ἀμφίονι δὲ ἐόντι τούτων
τῶν ἀνδρῶν γίνεται θυγάτηρ χωλή· οὔνομα δέ οἱ ἦν Λάβδα. ταύτην Βακχιαδέων γὰρ οὐδεὶς
ἤθελε γῆμαι, ἴσχει Ἠετίων ὁ Ἐχεκράτεος, δήμου μὲν ἐὼν ἐκ Πέτρης, ἀτὰρ τὰ ἀνέκαθεν Λαπίθης
τε καὶ Καινείδης. 2 ἐκ δέ οἱ ταύτης τῆς γυναικὸς οὐδ᾽ ἐξ ἄλλης παῖδες ἐγίνοντο. ἐστάλη ὦν ἐς
Δελφοὺς περὶ γόνου. ἐσιόντα δὲ αὐτὸν ἰθέως ἡ Πυθίη προσαγορεύει τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι.
Ἠετίων, οὔτις σε τίει πολύτιτον ἐόντα.
Λάβδα κύει, τέξει δ᾽ ὀλοοίτροχον· ἐν δὲ πεσεῖται
ἀνδράσι μουνάρχοισι, δικαιώσει δὲ Κόρινθον.
....
-πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε
Οι Συρακούσες ιδρύθηκαν το 734 ή 733 π.Χ. από τους Κορίνθιους αποίκους με οικιστή τον
Αρχία. Η πόλη αρχικά χτίστηκε στο νησί Ορτυγία, στη θέση εγκατάστασης γηγενών Σικελών,
τους οποίους εξεδίωξαν οι Έλληνες, και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην απέναντι ακτή.[1] Τον
επόμενο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε ιδρύοντας αρκετές αποικίες στην νοτιοανατολική Σικελία,
όπως οι Άκραι, ο Έλωρος και η Καμάρινα. Στα χρόνια αυτά που συνοδεύτηκαν με μεγάλη
οικονομική ακμή των Συρακουσών, η πόλη ταράχτηκε από σφοδρές διαμάχες ανάμεσα στους
ευγενείς και τους υποδουλωμένους ντόπιους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%82
.
.
Σκεδασος Λευκτριευς-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.Σκεδασος Λευκτριευς
ἀνὴρ πένης Σκέδασος τοὔνομα κατῴκει Λεῦκτρα· ἔστι δὲ κώμιον τῆς τῶν Θεσπιέων χώρας. τούτῳ θυγατέρες γίνονται δύο· ἐκαλοῦντο δ᾽ Ἱππὼ καὶ Μιλητία, ἤ, ὥς τινες, Θεανὼ καὶ Εὐξίππη. ἦν δὲ χρηστὸς ὁ Σκέδασος καὶ τοῖς ξένοις ἐπιτήδειος, καίπερ οὐ πολλὰ κεκτημένος. ἀφικομένους οὖν πρὸς αὐτὸν δύο Σπαρτιάτας; νεανίας ὑπεδέξατο προθύμως· οἱ δὲ τῶν παρθένων ἡττώμενοι διεκωλύοντο [p. 467] πρὸς τὴν τόλμαν ὑπὸ τῆς τοῦ Σκεδάσου χρηστότητος. τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ Πυθώδε ἀπῄεσαν αὕτη γὰρ αὐτοῖς προὔκειτο ἡ ὁδός· καὶ τῷ θεῷ χρησάμενοι περὶ ὧν ἐδέοντο, πάλιν ἐπανῄεσαν οἴκαδε, καὶ χωροῦντες διὰ τῆς Βοιωτίας ἐπέστησαν πάλιν τῇ τοῦ Σκεδάσου οἰκίᾳ; ὁ δ᾽ ἐτύγχανεν οὐκ ἐπιδημῶν τοῖς Λεύκτροις, ἀλλ᾽ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ὑπὸ τῆς συνήθους ἀγωγῆς τοὺς ξένους ὑπεδέξαντο. οἱ δὲ καταλαβόντες ἐρήμους; τὰς κόρας βιάζονται ὁρῶντες δ᾽ αὐτὰς καθ᾽ ὑπερβολὴν τῇ ὕβρει χαλεπαινούσας ἀπέκτειναν, καὶ ἐμβαλόντες ἔς τι φρέαρ ἀπηλλάγησαν. ἐπανελθὼν δ᾽ ὁ Σκέδασος τὰς μὲν κόρας οὐχ ἑώρα, πάντα δὲ τὰ καταλειφθέντα εὑρίσκει σῷα καὶ τῷ πράγματι ἠπόρει, ἕως τῆς κυνὸς κνυζωμένης καὶ πολλάκις μὲν προστρεχούσης πρὸς αὐτὸν ἀπὸ δ᾽ αὐτοῦ εἰς τὸ φρέαρ ἐπανιούσης, εἴκασεν ὅπερ ἦν, καὶ τῶν θυγατέρων τὰ νεκρὰ οὕτως ἀνιμήσατο. πυθόμενος δὲ παρὰ τῶν γειτόνων, ὅτι ἴδοιεν τῇ χθὲς ἡμέρᾳ τοὺς καὶ πρῴην καταχθέντας ἐπ᾽ αὐτοὺς Λακεδαιμονίους εἰσιόντας, συνεβάλετο τὴν πρᾶξιν ἐκείνων, ὅτι καὶ πρῴην συνεχῶς ἐπῄνουν τὰς κόρας, μακαρίζοντες τοὺς γαμήσοντας. ἀπῄει εἰς Λακεδαίμονα, τοῖς ἐφόροις ἐντευξόμενος· γενόμενος δ᾽ ἐν τῇ Ἀργολικῇ, νυκτὸς καταλαμβανούσης, εἰς πανδοκεῖόν τι κατήχθη κατὰ τὸ αὐτὸ δὲ καὶ πρεσβύτης τις ἕτερος τὸ γένος ἐξ Ὠρεοῦ· πόλεως τῆς Ἑστιαιάτιδος· οὗ στενάξαντος καὶ κατὰ Λακεδαιμονίων ἀρὰς ποιουμένου ἀκούσας [p. 468] ὁ Σκέδασος ἐπυνθάνετο τί κακὸν ὑπὸ Λακεδαιμονίων πεπονθὼς εἴη. ὁ δὲ διηγεῖτο, ὡς ὑπήκοος μέν ἐστι τῆς Σπάρτης, πεμφθεὶς δ᾽ εἰς Ὠρεὸν Ἀριστόδημος ἁρμοστὴς παρὰ Λακεδαιμονίων ὠμότητα καὶ παρανομίαν ἐπιδείξαιτο πολλήν. ‘ἐρασθεὶς γάρ’ ἔφη ‘τοῦ ἐμοῦ παιδός, ἐπειδὴ πείθειν ἀδύνατος ἦν, ἐπεχείρει βιάσασθαι καὶ ἀπάγειν αὐτὸν τῆς παλαίστρας· κωλύοντος δὲ τοῦ παιδοτρίβου καὶ νεανίσκων πολλῶν ἐκβοηθούντων, παραχρῆμα ὁ Ἀριστόδημος ἀπεχώρησε· τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ πληρώσας τριήρη συνήρπασε τὸ μειράκιον, καὶ ἐξ Ὠρεοῦ διαπλεύσας εἰς τὴν περαίαν ἐπεχείρει ὑβρίσαι, οὐ συγχωροῦντα δ᾽ αὐτὸν ἀπέσφαξεν. ἐπανελθὼν δ᾽ εἰς τὴν Ὠρεὸν εὐωχεῖτο. ἐγὼ δ᾽’ ἔφη ‘τὸ πραχθὲν πυθόμενος καὶ τὸ σῶμα κηδεύσας παρεγενόμην εἰς τὴν Σπάρτην καὶ τοῖς ἐφόροις ἐνετύγχανον· οἱ δὲ λόγον οὐκ ἐποιοῦντο’ Σκέδασος δὲ ταῦτα ἀκούων ἀθύμως διέκειτο, ὑπολαμβάνων ὅτι οὐδ᾽ αὐτοῦ λόγον τινὰ ποιήσονται οἱ Σπαρτιᾶται ἐν μέρει τε τὴν οἰκείαν διηγήσατο συμφορὰν τῷ ξένῳ· ὁ δὲ παρεκάλει αὐτὸν μηδ᾽ ἐντυχεῖν τοῖς ἐφόροις, ἀλλ᾽ ὑποστρέψαντα εἰς τὴν Βοιωτίαν κτίσαι τῶν θυγατέρων τὸν τάφον. οὐκ ἐπείθετο δ᾽ ὅμως ὁ Σκέδασος, ἀλλ᾽ εἰς τὴν Σπάρτην ἀφικόμενος; τοῖς ἐφόροις ἐντυγχάνει ὧν μηδὲν προσεχόντων, ἐπὶ τοὺς βασιλέας ἵεται καὶ ἀπὸ τούτων ἑκάστῳ τῶν δημοτῶν προσιὼν ὠδύρετο. μηδὲν δὲ πλέον ἀνύων ἔθει διὰ μέσης τῆς πόλεως, [p. 469] ἀνατείνων πρὸς ἥλιον τὼ χεῖρε, αὖθις δὲ τὴν γῆν τύπτων ἀνεκαλεῖτο τὰς Ἐρινύας καὶ τέλος αὑτὸν τοῦ ζῆν μετέστησεν. ὑστέρῳ γε μὴν χρόνῳ δίκας ἔδοσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐπειδὴ γὰρ τῶν Ἑλλήνων ἁπάντων ἦρχον καὶ τὰς πόλεις φρουραῖς κατειλήφεσαν, Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος πρῶτον μὲν τὴν παρ᾽ αὑτῷ φρουρὰν ἀπέσφαξε Λακεδαιμονίων τῶν δ᾽ ἐπὶ τούτῳ πόλεμον ἐξενεγκάντων, ἀπήντων οἱ Θηβαῖοι ἐπὶ τὰ Λεῦκτρα, αἰσιούμενοι τὸ χωρίον, ὅτι καὶ πρότερον ἐνταῦθα ἠλευθερώθησαν, ὅτε Ἀμφιτρύων ὑπὸ Σθενέλου φυγὰς ἐλαθεὶς εἰς τὴν Θηβαίων ἀφίκετο πόλιν καὶ Χαλκιδεῦσιν ὑποφόρους λαβὼν ἔπαυσε τὸν δασμόν, Χαλκώδοντα τὸν βασιλέα τῶν Εὐβοέων ἀποκτείνας. συνέβη δὲ Λακεδαιμονίων ἧτταν παντελῆ γενέσθαι περὶ αὐτὸ τὸ μνῆμα τῶν Σκεδάσου θυγατέρων. φασὶ δὲ πρὸ τῆς μάχης Πελοπίδᾳ, ἑνὶ τῶν στρατηγῶν τοῦ θηβαϊκοῦ στρατεύματος, ἐπὶ σημείοις τισὶν οὐ καλοῖς κρινομένοις θορυβουμένῳ Σκέδασον ἐπιστῆναι κατὰ τοὺς ὕπνους, θαρρεῖν κελεύοντα· παραγίνεσθαι γὰρ εἰς Λεῦκτρα Λακεδαιμονίους, αὐτῷ τε καὶ ταῖς θυγατράσι δώσοντας δίκας· πρὸ μιᾶς δ᾽ ἡμέρας ἢ συμβαλεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις, πῶλον ἐκέλευεν ἵππου λευκὸν ἕτοιμον παρὰ τῷ τάφῳ τῶν παρθένων σφαγιάσασθαι. τὸν δὲ Πελοπίδαν, ἔτι τῶν [p. 470] Λακεδαιμονίων στρατευομένων ἐν Τεγέᾳ, εἰς Λεῦκτρα πέμψαι τοὺς ἐξετάσοντας περὶ τοῦ τάφου τούτου, καὶ πυθόμενον παρὰ τῶν ἐγχωρίων θαρροῦντα τὴν στρατιὰν ἐξαγαγεῖν καὶ νικῆσαι.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.Σκεδασος Λευκτριευς
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ενας αντρας φτωχος Σκεδασος τ'ονομα κατοικουσε στα Λευκτρα,το οποιο ειναι χωριο της
χωρας των Θεσπιεων,σε τουτον δυο θυγατερες γεννιουνται,που ονομαζονταν Ιππω και
Μελητια,η',οπως καποιοι λενε,Θεανω και Ευξιππη.Ο Σκεδασος ηταν καλος κι αγαθος ανθρωπος
και με τους ξενους καταδεκτικος ,αν και δεν ειχε πολλα πλουτη.κι οταν εφθασαν σ'αυτον δυο
Σπαρτιατες νεαροι τους υποδεχθηκε με προθυμια.Αυτοι επειδη για τις παρθενες ενιωσαν
ερωτα διστασαν να τολμησουν λογω της καλοσυνης του Σκεδασου.Την επομενη μερα προς
το μαντειο της Πυθιας στους Δελφους αναχωρησαν γιατι αυτη η πορεια σ'αυτους ανατεθηκε.
Κι αφου στο θεο πηραν χρησμο γι'αυτα που ζητησαν,επεστρεψαν προς τη πατριδα,και περνων-
τας μεσα απ'τη Βοιωτια σταθηκαν παλι στο σπιτι του Σκεδασου,ο οποιος ετυχε να μην βρισκε-
ται στα Λευκτρα,αλλ'ομως οι θυγατερες του με τη συνηθη αγωγη τους ξενους υποδεχθηκαν.
Τοτε αυτοι βρισκοντας τες μονες,αφου τις κορες βιασαν βλεπωντας τες παρα πολυ απ'την ατι-
μωση να υποφερουν τις σκοτωσαν,και πετωντας τες μεσα σε καποιο πηγαδι εφυγαν.Οταν επε-
στρεψε ο Σκεδασος τις κορες του δεν ειδε,ολα δε οσα αφησε τα βρισκει αθικτα και με το τι να
συνεβει απορουσε,μεχρι,απ' τη σκυλα που κλαυθμυριζε και πολλες φορες ετρεχε προς αυτον
κι απ'αυτον στο πηγαδι ξαναπηγενε,καταλαβε αυτο που'γινε,και τοτε των θυγατερων τα νεκρα
σωματα ανεσυρε.Και μαθαινοντας απ'τους γειτονους,οτι ειδαν τη χθεσινη μερα τους Λακεδαι-
μονες που και πριν κατελυσαν σ'αυτους να μπαινουν σπιτι,καταβαλε πως ηταν πραξη εκεινων,
γιατι και πριν συνεχως παινευαν τα κορες,καλοτυχιζοντας αυτους που θα τις παντρευονταν,
κι αναχωρησε για τη Λακεδαιμονα,στους εφορους να απευθυνθει.Φθανοντας στην Αργολιδα,
οταν νυχτωσε,σε καποιο πανδοχειο κατελυσε οπως και καποιος αλλος ηλικιωμενος αντρας
με καταγωγη απ'τον Ωρεο,πολη της χωρας Εστιαιας,τον οποιο να στεναζει και κατα των Λακε-
δαιμονιων καταρες να ριχνει ακουγωντας ο Σκεδασος ρωτησε τι κακο απ'τους Λακεδαιμονες
εχει παθει.Αυτος ειπε,πως υπηκουος ειναι της Σπαρτης,κι οταν σταλθηκε στον Ωρεο ο Αριστο-
δημος αρμοστης απ'τους Λακεδαιμονες με πολυ σκληροτητα και παρανομια ενεργουσε.
'Τοτε ερωτευθηκε'ειπε 'το γιο μου,κι επειδη να τον πεισει δεν μπορουσε,επιχειρισε ν'ασκησει
βια και να τον αρπαξει απ'την παλαιστρα.Επειδη αντισταθηκε ο παιδοτριβης και νεαροι πολλοι
ετρεξαν σε βοηθεια,γρηγορα ο Αριστοδημος αποχωρησε.Ομως την επομενη μερα επανδρωνον-
τας τριηρη αρπαξε το παιδι,κι απ'τον Ωρεο πλεοντας στην απεναντι ακτη επιχειρισε να τ'ατιμα-
σει,κι επειδη δεν ενεδωσε το εσφαξε.Επιστρεφοντας στον Ωρεο εκανε τραπεζι διασκεδαζοντας.
'Εγω δε' ειπε ' μαθαινοντας αυτο που' γινε και το σωμα αφου κηδευσα πηγα στη Σπαρτη και
με τους εφορους συναντηθηκα,οι οποιοι δεν εδωσαν καμια σημασια'.Ο Σκεδασος αυτα ακου-
οντας αποθαρρυνθηκε,καταλαβαινοντας οτι ουτε σ'αυτον θα εδιναν καποια σημασια οι Λακε-
δαιμονες και με τη σειρα τη δικη του συμφορα ειπε.Αυτος τον συμβουλευσε να μην συναντη-
θει με τους εφορους,αλλα πισω γυριζοντας στη Βοιωτια να χτισει στις θυγατερες ταφο .Ομως
δεν πεισθηκε ο Σκεδασος,αλλα στη Σπαρτη οταν εφτασε,με τους εφορους συναντιεται οι οποιοι
καθολου μη δινωντας προσοχη,στους βασιλεις πηγαινει κι απο τουτους σε καθ'εναν απ'τους
δημοτες πλησιαζοντας οδυρονταν.Οταν τιποτα πια δεν κατορθωσε ετρεχε μεσα στη πολη
τεντωνοντας προς τον ηλιο τα χερια,κι ακομη τη γη χτυπωντας καλουσε τις Ερινυες και τελος
αυτοκτονωντας απ'τη ζωη εφυγε.Στα μετεπειτα,βεβαια,χρονια τιμωρηθηκαν οι Λακεδαιμονες
γιατι οταν των Ελληνων ολων κυριαρχουσαν και τις πολεις με φρουρες εξουσιαζαν,ο Επαμεινων-
δας ο Θηβαιος πρωτον την πλησιον του φρουρα εσφαξε των Λακεδαιμονων,οι οποιοι απο
τουτο πολεμο κηρυσσοντας,τους συναντουν οι Θηβαιοι στα Λευκτρα,θεωρωντας αισιο οιωνο
το χωριο,επειδη και πιο πριν εκει ελευθερωθηκαν,οταν ο Αμφιτρυων απο τον Σθενελο εξορι-
σμενος στων Θηβαιων εφθασε τη πολη και στους Χαλκιδεους υποτελεις φορου βρισκοντας
επαυσε το δασμο,τον Χαλκωδοντα τον βασιλια των Ευβοιεων σκοτωνοντας.Συνεβηκε δε των
Λακεδαιμονων η ολοκληρωτικη ηττα να γινει κοντα στο μνημα των θυγατερων του Σκεδασου.
Λενε οτι πριν απ'τη μαχη στον Πελοπιδα ,εναν απ'τους στρατηγους του θηβαικου στρατευμα-
τος,απο καποια σημαδια που δεν κριθηκαν καλα κι ηταν ανησυχος,ο Σκεδασος ηρθε στον υπνο
ζητωντας του να'χει θαρρος,γιατι ερχονται στα Λευκτρα οι Λακεδαιμονες,και σ'αυτον και στις
θυγατερες του την τιμωρια πληρωνοντας, μια μερα δε πριν να συγκρουσθει με τους Λακεδαιμο-
νες,πουλαρι ζητησε αλογου λευκο να ετοιμασει και στο ταφο των παρθενων να σφαξει θυσια.
Και οτι ο Πελοπιδας,ενω ακομη οι Λακεδαιμονες ηταν στρατοπεδευμενοι στη Τεγεα, στα
Λευκτρα εστειλε αντρες να ερευνησουν για τον ταφο τουτο,κι οταν εμαθε απ'τους ντοπιους
περνωντας θαρρος το στρατο να οδηγησει και να νικησει
.
.
σχολια:
-Λεῦκτρα
Τα Λεύκτρα είναι χωριό της Βοιωτίας, χτισμένο επάνω σε λόφο, 10 χλμ. από την παραλία Λιβαδόστρας. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Θηβαίων
Τα Λεύκτρα ήταν μικρή βοιωτική πόλη, χτισμένη σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την αρχαία Ομηρική πόλη Εύτρησις και σε υψόμετρο 375 μέτρων. Έγινε κυρίως γνωστή για την ιστορική μάχη των Λεύκτρων μεταξύ των Θηβαίων και των Σπαρτιατών, το 371 π.Χ. Νικητές ήταν οι Θηβαίοι. Σ' αυτή τη μάχη αναδείχτηκε η εξαίρετη προσωπικότητα καθώς και οι διοικητικές ικανότητες του Επαμεινώνδα. Σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από το χωριό υπάρχει μνημείο αφιερωμένο σε αυτή τη μάχη (Τύμβος).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%B1_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
-εἰς πανδοκεῖόν τι κατήχθη κατὰ τὸ αὐτὸ δὲ καὶ πρεσβύτης τις ἕτερος τὸ γένος ἐξ Ὠρεοῦ· πόλεως τῆς Ἑστιαιάτιδος
Ωρεοί
Οι Ωρεοί είναι κωμόπολη της Βόρειας Εύβοιας. Έχει υψόμετρο 10 μέτρα και βρίσκεται 5 χιλιόμετρα δυτικά της Ιστιαίας, στις ακτές του ομώνυμου όρμου στον Δίαυλο Ωρεών.
Η μεγαλύτερη ακμή του αρχαίου Ωρεού αρχίζει το 446 όταν οι Αθηναίοι κατέστρεψαν την Ιστιαία επειδή είχε αποστατήσει από την Αθηναϊκή Συμμαχία και ανάγκασαν τους κατοίκους της σε εκπατρισμό. Στη συνέχεια προχώρησαν στην εγκατάσταση σε αυτή 2000 κληρούχων από την Αττική και άλλες περιοχές της Εύβοιας και την μετονόμασαν σε Ωρεούς ή Ωρεός. Μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο επέστρεψαν οι πρώτοι κάτοικοι. [2] Επίσης το 446 αναφέρεται ως έτος ίδρυσης των Ωρεών μετά την καταστροφή της Ιστιαίας. [3] Το 397 π.Χ. ανατράπηκε, με τη βοήθεια Αθηναίων και Θηβαίων, το ολιγαρχικό καθεστώς που είχαν επιβάλει οι Σπαρτιάτες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF%81%CE%B5%CE%BF%CE%AF
-Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος πρῶτον μὲν τὴν παρ᾽ αὑτῷ φρουρὰν ἀπέσφαξε Λακεδαιμονίων τῶν δ᾽ ἐπὶ τούτῳ πόλεμον ἐξενεγκάντων
Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος
Ο Επαμεινώνδας (418 π.Χ. – 4 Ιουλίου 362 π.Χ.) ήταν Θηβαίος στρατηγός και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ., ο οποίος απάλλαξε τη Θήβα από τη σπαρτιατική ηγεμονία και τη μετέτρεψε σε ισχυρή πόλη–κράτος με εξέχουσα θέση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Νίκησε τους Σπαρτιάτες στη μάχη των Λεύκτρων και απελευθέρωσε τους Μεσσήνιους, οι οποίοι ήταν υποταγμένοι στη Σπάρτη για 230 χρόνια, μετά την ήττα τους στον Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο, ο οποίος έληξε το 600 π.Χ. Ο Επαμεινώνδας κατέλυσε τις ως τότε συμμαχίες και δημιούργησε νέες.
Ο Ρωμαίος ρήτορας Μάρκος Τύλλιος Κικέρων τον χαρακτήρισε ως «πρώτο άνδρα της Ελλάδας»
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CF%82
-ὅτε Ἀμφιτρύων ὑπὸ Σθενέλου φυγὰς ἐλαθεὶς εἰς τὴν Θηβαίων
Αμφιτρύωνας (Αμφιτρύων) ήταν γιος του Αλκαίου, βασιλιά της Τίρυνθας, και της Αστυδάμειας (ή Λυσιμάχης ή Λαονόμης).
Κυνηγώντας κάποτε ο Αμφιτρύωνας με ένα χοντρό ρόπαλο κάποιο βόδι, σκότωσε κατά λάθος τον Ηλεκτρύωνα, οπότε ο θείος του Σθένελος βρήκε αφορμή να τον διώξει και να σφετερισθεί ο ίδιος τους δύο θρόνους, της Τίρυνθας και των Μυκηνών. Ο Αμφιτρύωνας τότε κατέφυγε στη Θήβα μαζί με τη σύζυγό του Αλκμήνη και τον ετεροθαλή αδελφό της Λικύμνιο. Ο βασιλιάς των Θηβών Κρέοντας τους υποδέχθηκε καλά, καθάρισε από το μίασμα του φόνου, με ειδική τελετή, τον Αμφιτρύωνα και έκανε γαμβρό του τον Λικύμνιο. Αλλά και ο Αμφιτρύωνας εξυπηρέτησε τον Κρέοντα λυτρώνοντας τη Θήβα από την τρομερή αλεπού Τευμασία με τον ακατανίκητο σκύλο του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82
Σθένελος
Στην ελληνική μυθολογία ένας Σθένελος ήταν γιος του Περσέως και της Ανδρομέδας. Ως σύζυγός του αναφέρεται είτε η Νικίππη, είτε η Αμφιβία (ή Αντιβία), αμφότερες θυγατέρες του Πέλοπα. Παιδιά του Σθενέλου ήταν η Αλκυόνη ή Αλκινόη, η Μέδουσα, ο Ευρυσθέας και ο Ίφιτος ή Ίφις ή Ίφιος. Ο Σθένελος βασίλευσε στην πόλη που είχε ιδρύσει ο πατέρας του, τις Μυκήνες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%AD%CF%89%CF%82
-Χαλκώδοντα τὸν βασιλέα τῶν Εὐβοέων ἀποκτείνας
Χαλκώδων
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία ο Χαλκώδων ήταν βασιλιάς των Αβάντων της Εύβοιας, σύζυγος της Αλκυόνης και πατέρας του Ελεφήνορα και της Χαλκιόπης. Το όνομά του έφερε κάποτε και η νήσος Εύβοια, που ονομαζόταν Χαλκωδοντίς. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χαλκώδων κατέλαβε τη Θήβα και την κράτησε μέχρι την απελευθέρωσή της από τον Αμφιτρύονα, ο οποίος τελικώς σκότωσε τον Χαλκώδοντα.
15.6 Χαλκώδων δὲ οὐ πόῤῥω κρήνης καλουμένης Οἰνόης. τὸν μὲν δὴ Ἐλεφήνορος τοῦ Εὐβοεῦσιν ἐς Ἴλιον ἡγησαμένου καὶ τὸν Αἴαντός τε καὶ Τεύκρου, τούτων μὲν τοὺς πατέρας οὐκ ἀποδέξαιτο ἄν τις ἐν τούτῳ πεσεῖν τῷ ἀγῶνι: πῶς μὲν γὰρ <ἂν> συνεπελάβετο Ἡρακλεῖ τοῦ ἔργου Χαλκώδων, ὃν πρότερον ἔτι ἀποκτεῖναι Ἀμφιτρύωνα καὶ μαρτυρεῖται καὶ πιστεύειν ἄξιά ἐστιν ἐν Θήβαις; [...] Παυσανίου, Αρκαδικά
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%8E%CE%B4%CF%89%CE%BD
-φασὶ δὲ πρὸ τῆς μάχης Πελοπίδᾳ, ἑνὶ τῶν στρατηγῶν τοῦ θηβαϊκοῦ στρατεύματος,
Πελοπίδας
Ο Πελοπίδας (410 π.Χ. - 364 π.Χ) ήταν Θηβαίος στρατηγός, πολιτικός και διοικητής του Ιερού Λόχου. Μαζί με τον συμπολίτη και φίλο του Επαμεινώνδα κατέστησαν τη Θήβα ως μια ισχυρή δύναμη, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επιβολή της Θηβαϊκής ηγεμονίας στον ελλαδικό χώρο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
-παραγίνεσθαι γὰρ εἰς Λεῦκτρα Λακεδαιμονίους
Μάχη των Λεύκτρων
Η Μάχη των Λεύκτρων ήταν μια από τις πλέον περισπούδαστες μάχες της αρχαιότητας, από πλευράς στρατιωτικής τακτικής.
Η περίφημη αυτή μάχη, μεταξύ Σπαρτιατών και Θηβαίων, που διεξήχθη το 371 π.Χ. στα Λεύκτρα της Βοιωτίας, στην οποία και νικήθηκαν οι μέχρι τότε θεωρούμενοι αήττητοι Σπαρτιάτες, έδωσε αφενός μεν τέλος στην Πελοποννησιακή Συμμαχία αφετέρου χάρισε στους Θηβαίους την ηγεμονική τους θέση στον τότε ελλαδικό χώρο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD
.
.
Καλλιρροη του Φωκου-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.Καλλιρροη του Φωκου
Φῶκος Βοιώτιος μὲν ἦν τῷ γένει, ἦν γὰρ ἐκ Γλίσαντος, πατὴρ δὲ Καλλιρρόης κάλλει τε καὶ
σωφροσύνῃ διαφερούσης. ταύτην ἐμνηστεύοντο νεανίαι τριάκοντα εὐδοκιμώτατοι ἐν Βοιωτίᾳ·
ὁ δὲ Φῶκος ἄλλας ἐξ ἄλλων ἀναβολὰς τῶν γάμων ἐποιεῖτο, φοβούμενος μὴ βιασθείη, τέλος δὲ
λιπαρούντων ἐκείνων, ἠξίου ἐπὶ τῷ Πυθίῳ ποιήσασθαι τὴν αἵρεσιν. οἱ δὲ πρὸς τὸν λόγον
ἐχαλέπηναν καὶ ὁρμήσαντες ἀπέκτειναν τὸν Φῶκον ἐν δὲ τῷ θορύβῳ ἡ κόρη φυγοῦσα ἵετο διὰ
τῆς χώρας· ἐδίωκον δ᾽ αὐτὴν οἱ νεανίαι. ἡ δ᾽ ἐντυχοῦσα γεωργοῖς ἅλω συντιθεῖσι σωτηρίας
ἔτυχε παρ᾽ αὐτῶν· ἀπέκρυψαν γὰρ αὐτὴν οἱ γεωργοὶ ἐν τῷ σίτῳ καὶ οὕτω παρῇξαν μὲν οἱ
διώκοντες· ἡ δὲ διασωθεῖσα ἐφύλαξε τὴν τῶν Παμβοιωτίων ἑορτήν, καὶ τότε εἰς Κορώνειαν
ἐλθοῦσα ἱκέτις καθέζεται ἐπὶ τῷ βωμῷ τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς καὶ τῶν μνηστήρων τὴν παρανομίαν
διηγεῖτο, τό τε ἑκάστου ὄνομα καὶ τὴν πατρίδα σημαίνουσα. ἠλέουν οὖν οἱ Βοιωτοὶ τὴν παῖδα
καὶ τοῖς νεανίαις ἠγανάκτουν οἱ δὲ ταῦτα πυθόμενοι εἰς [p. 471] Ὀρχομενὸν καταφεύγουσιν. οὐ
δεξαμένων δ᾽ αὐτοὺς τῶν Ὀρχομενίων πρὸς Ἱππότας εἰσώρμησαν κώμη δ᾽ ἦν παρὰ τῷ Ἑλικῶνι
κειμένη μεταξὺ Θίσβης καὶ Κορωνείας· οἱ δ᾽ ὑποδέχονται αὐτούς. εἶτα πέμπουσι Θηβαῖοι
ἐξαιτοῦντες τοὺς Φώκου φονεῖς· τῶν δ᾽ οὐ διδόντων, ἐστράτευσαν μὲν μετὰ τῶν ἄλλων
Βοιωτῶν, στρατηγοῦντος Φοίδου, ὃς τότε τὴν ἀρχὴν τῶν Θηβαίων διεῖπε· πολιορκήσαντες δὲ
τὴν κώμην ὀχυρὰν οὖσαν, δίψει δὲ τῶν ἔνδον κρατηθέντων, τοὺς μὲν φονεῖς ληφθέντας
κατέλευσαν, τοὺς δ᾽ ἐν τῇ κώμῃ ἐξηνδραποδίσαντο κατασκάψαντες δὲ τὰ τείχη καὶ τὰς οἰκίας
διένειμαν τὴν χώραν Θισβεῦσι τε καὶ Κορωνεῦσι. φασὶ δὲ νυκτός, πρὸ τῆς ἁλώσεως τῶν
Ἱπποτῶν, φωνὴν ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος πολλάκις ἀκουσθῆναι λέγοντός τινος ‘πάρειμι’· τοὺς δὲ
μνηστῆρας τοὺς τριάκοντα τόδε τὸ φώνημα γνωρίζειν, ὅτι Φώκου εἴη. ᾗ δ᾽ ἡμέρᾳ
κατελεύσθησαν, τὸ ἐν Γλίσαντι μνῆμα τοῦ γέροντος κρόκῳ φασὶ ῥεῦσαι Φοίδῳ δέ, τῷ Θηβαίων
ἄρχοντι καὶ στρατηγῷ, ἐκ τῆς μάχης ἐπανιόντι ἀγγελθῆναι θυγατέρα γεγενημένην, ἣν
αἰσιούμενον προσαγορεῦσαι Νικοστράτην.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.Καλλιρροη του Φωκου
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Φωκος Βοιωτος ηταν στη καταγωγη,επειδη ηταν απ'τη Γλισα,πατερας της Καλλιρροης και
στην ομορφια και στη σωφροσυνη ξεχωριστης.Αυτη ζητουσαν να μνηστευθουν τριαντα νεοι
οι πιο τιμημενοι στη Βοιωτια.Ο Φωκος την μια μετα την αλλη αναβολη των γαμων εκανε,
φοβουμενος μηπως εξαναγκασθει,τελικα επειδη επεμεναν εκεινοι,ζητησε στο μαντειο της
Πυθιας κανει την εκλογη.Αυτοι απ'αυτην τη προταση οργισθηκαν και πεφτοντας κατα πανω
του σκοτωσαν τον Φωκο,μεσα στην αναστατωση η κοπελα τραπηκε σε φυγη απ'τη χωρα.Οι
νεαροι δε την καταδιωκαν.Αυτη συναντωντας γεωργους στ'αλωνισμα βρηκε σωτηρια απ'αυ-
τους,γιατι οι γεωργοι την εκρυψαν μεσα στο σιταρι κι ετσι προσπερασαν οι διωκτες.Αυτη δε
αφου διασωθηκε περιμενε τη γιορτη των Παμβοιωτεων,και τοτε στη Κορωνεια ερχομενη ικετις
καθεται στο βωμο της Ιτωνιας Αθηνας και των μνηστηρων το εγκλημα μαρτυρουσε,και του κα-
θενος τ'ονομα και τη πατριδα φανερωνοντας.Συμπονεσαν λοιπον οι Βοιωτοι το κοριτσι και με
τους νεαρους αγανακτησαν,αυτοι δε αυτα μαθαινοντας στον Ορχομενο καταφευγουν.Επειδη
δεν τους δεχθηκαν οι Ορχομενοι προς το χωριο τους Ιπποτων ετρεξαν που βρισκονταν στους
προποδες του Ελικωνα μεταξυ Θισβης και Κορωνειας,κι αυτοι τους υποδεχθηκαν.Επειτα στελ-
νουν οι Θηβαιοι και ζητουν του Φωκου τους δολοφονους.Κι επειδη δεν τους εδιναν,εκστρατευ-
σαν εναντιον τους μαζι με τους αλλους Βοιωτους,με στρατηγο τον Φοιδο,ο οποιος τοτε τη
κυβερνηση των Θηβαιων διαχειριζονταν.Αφου πολιορκησαν το χωριο που οχυρομενο ηταν,και
με τη διψα τους εντος κατεβαλαν,τους μεν δολοφονους πιανοντας λιθοβολησαν εως θανατου,
αυτους δε μεσα στο χωριο τους σκλαβωσαν,κι αφου γκρεμισαν τα τειχη και τα σπιτια διαμοιρα-
σαν τη χωρα και στους Θηβαιους και στους Κορωνειους.Λενε πως τη νυχτα,πριν την αλωση των
Ιπποτων,φωνη απ'τον Ελικωνα πολλες φορες ακουσθηκε καποιου να λεει 'εδω ειμαι',οι δε τρι-
αντα μνηστηρες αυτον εδω τον ηχο της φωνης γνωρισαν,οτι του Φωκου ηταν.Και τη μερα που
λιθοβοληθηκαν,το μνημα στη Γλισα του γερου με κροκο λενε σκεπασθηκε.Και στον Φοιδο,των
Θηβαιων κυβερνητη και στρατηγο,απ'τη μαχη οταν γυριζε αγγελθηκε πως θυγατερα του γεννη-
θηκε,την οποια θεωρωντας αυτο αισιο οιωνο ονοματισε Νικοστρατη
σχολια:
-καὶ τότε εἰς Κορώνειαν ἐλθοῦσα ἱκέτις καθέζεται ἐπὶ τῷ βωμῷ τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς
Αθηνα Ιτωνια
Ιτωνία είναι ένα από τα προσωνύμια της Αθηνάς, το οποίο προερχόταν από την πόλη Ίτωνα της Φθιώτιδας. Το χρησιμοποιούσαν είτε με τον τύπο «Ιτωνίς», είτε ως «ιΙτωναία» και με το όνομα αυτό λατρευόταν ευρύτατα στη Θεσσαλία, αλλά και στη Βοιωτία, την Αθήνα αλλά και την Αμοργό[1][2].
Η Ιτωνία θεωρείτο αρχικά χθόνια θεότητα, θεότητα δηλαδή του Κάτω Κόσμου, ενώ αργότερα είχε χαρακτήρα πολεμικής θεότητας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1
Η Κορώνεια είναι ορεινό χωριό (παλαιότερα Κουτουμουλάς[1] ή Κοντομουλάς) του Δήμου
Λεβαδέων στη Βοιωτία
Η Κορώνεια, ιδρύθηκε από τον Κορώνο, γιο του Θερσάνδρου και αδερφού του Αλιάρτου (Παυσανίας), και κατά άλλους από Βοιωτούς του Θεσσαλικού χωριού Άρνη, που διώχθηκαν από τους Θεσσαλούς. (Στράβων Θ΄411)
Έξω από την πόλη υπήρχε ο Ναός της Ιτωνίας Αθηνάς, που ήταν το κέντρο του Βοιωτικού Συνδέσμου,
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
-οὐ δεξαμένων δ᾽ αὐτοὺς τῶν Ὀρχομενίων πρὸς Ἱππότας εἰσώρμησαν κώμη δ᾽ ἦν παρὰ τῷ
Ἑλικῶνι κειμένη μεταξὺ Θίσβης καὶ Κορωνείας
Η Θίσβη είναι χωριό του νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται στα δυτικά του νομού κοντά στις ακτές της Βοιωτίας στον Κορινθιακό κόλπο, στους πρόποδες του Ελικώνα.
Η Θίσβη ήταν αρχαία βοιωτική πόλη που βρισκόταν στην ίδια θέση με τον σημερινό οικισμό. Ο Όμηρος την αναφέρει στις βοιωτικές πόλεις που συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο. Στα ιστορικά χρόνια ήταν ακμαία βοιωτική πόλη. Στη Θίσβη υπήρχε ιερός ναός της Αρτέμιδος. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας η πόλη πήρε την ονομασία της από την νύμφη Θίσβη [3]. Η πόλη αναφέρεται και από τον Στράβωνα στα Γεωγραφικά του[4].
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AF%CF%83%CE%B2%CE%B7_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
.
.
Δαμοκριτη-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.Δαμοκριτη
Ἄλκιππος τὸ μὲν γένος Λακεδαιμόνιος ἦν· γήμας δὲ Δαμοκρίταν πατὴρ θυγατέρων γίνεται δύο·
[p. 472] συμβουλεύων τε τῇ πόλει κράτιστα τε καὶ πράττων ὅτου δέοιντο Λακεδαιμόνιοι,
ἐφθονήθη ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων, οἳ τοὺς ἐφόρους ψευδέσι λόγοις παραγαγόντες, ὡς
τοῦ Ἀλκίππου βουλομένου τοὺς νόμους καταλῦσαι, φυγῇ περιέβαλον τὸν ἄνδρα. καὶ ὁ μὲν
ὑπεξῆλθε τῆς Σπάρτης, Δαμοκρίταν δὲ τὴν γυναῖκα μετὰ τῶν θυγατέρων βουλομένην ἕπεσθαι
τἀνδρὶ ἐκώλυον, ἀλλὰ καὶ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ἐδήμευσαν, ἵνα μὴ εὐπορῶσι προικὸς αἱ παρθένοι.
ἐπεὶ δὲ καὶ ὣς ἐμνηστεύοντό τινες τὰς παῖδας διὰ τὴν τοῦ πατρὸς ἀρετήν, ἐκώλυσαν οἱ ἐχθροὶ
διὰ ψηφίσματος μνηστεύεσθαί τινας τὰς κόρας, λέγοντες ὡς ἡ μήτηρ αὐτῶν Δαμοκρίτα
πολλάκις εὔξατο τὰς θυγατέρας ταχέως γεννῆσαι παῖδας τιμωροὺς τῷ πατρὶ γενησομένους.
πανταχόθεν δ᾽ ἡ Δαμοκρίτα περιελαυνομένη ἐτήρησέ τινα πάνδημον ἑορτήν, ἐν ᾗ γυναῖκες; ἅμα
παρθένοις καὶ οἰκείοις καὶ νηπίοις ἑώρταζον, αἱ δὲ τῶν ἐν τέλει καθ᾽ ἑαυτὰς ἐν ἀνδρῶνι μεγάλῳ
διεπαννύχιζον ξίφος τε ὑποζωσαμένη καὶ τὰς κόρας λαβοῦσα νυκτὸς ἦλθεν εἰς τὸ ἱερὸν καιρὸν
παραφυλάξασα, ἐν ᾧ πᾶσαι τὸ μυστήριον ἐπετέλουν ἐν τῷ ἀνδρῶνι καὶ κεκλεισμένων τῶν
εἰσόδων, ξύλα ταῖς θύραις πολλὰ προσνήσασα ταῦτα δ᾽ ἦν εἰς τὴν τῆς ἑορτῆς θυσίαν ὑπ᾽
ἐκείνων παρεσκευασμένα, πῦρ ἐνῆκε. συνθεόντων δὲ τῶν ἀνδρῶν ἐπὶ τὴν βοήθειαν, ἡ
Δαμοκρίτα τὰς θυγατέρας ἀπέσφαξε καὶ ἐπ᾽ ἐκείναις ἑαυτήν. [p. 473] οὐκ ἔχοντες δ᾽ οἱ
Λακεδαιμόνιοι, ὅπη τὸν θυμὸν ἀπερείσωνται, ἐκτὸς ὅρων ἔρριψαν τῆς τε Δαμοκρίτας καὶ
τῶν θυγατέρων τὰ σώματα. ἐφ᾽ ᾧ μηνίσαντος τοῦ θεοῦ τὸν μέγαν ἱστοροῦσι Λακεδαιμονίοις
σεισμὸν ἐπιγενέσθαι.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.Δαμοκριτη
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Αλκιππος ηταν στην καταγωγη Λακεδαιμονιος,παντρευτηκε την Δαμοκριτη και πατερας δυο
θυγατερων εγινε,κι επειδη συμβουλευε στη πολη με αριστο τροπο κι επραττε,οπως επιθυμου-
σαν οι Λακεδαιμονιοι,φθονηθηκε απο τους αντιπολιτευομενους,οι οποιοι τους εφορους με
ψεματα παραπλανωντας,πως ο Αλκιππος ηθελε τους νομους να καταλυσει,εξορισαν τον αντρα.
Κι αυτος απομακρυνθηκε απ'τη Σπαρτη,τη δε γυναικα του Δαμοκριτη που ηθελε με τις θυγατε-
ρες ν'ακολουθησει τον αντρα της εμποδιζαν,επισης και την περιουσια του δημευσαν,για να
στερηθουν τη προικα οι παρθενες.Κι επειδη καποιοι ζητουσαν να μνηστευθουν τα κοριτσια
λογω της αρετης του πατερα,εμποδισαν οι εχθροι με ψηφισμα καποιοι να μνηστευθουν τις
κορες,λεγοντας πως η μητερα τους Δαμοκριτη πολλες φορες ευχονταν οι θυγατερες γρηγορα
να γεννησουν παιδια που τιμωροι για τον πατερα να γινουν.Απο παντου η Δαμοκριτη πιεσμενη
περιμενε καποια επισημη γιορτη,στην οποια γυναικες,μαζι με παρθενες κι υπηρετριες και μικρα
παιδια γιορταζαν,οταν δε αυτες της ανωτερης ταξης μεσα σε μεγαλη αιθουσα αγρυπνουσαν
τοτε ξιφος εκρυψε κατω απ'τα ρουχα και τα κοριτσια παιρνοντας νυχτα ηρθε στο ιερο παραφυ-
λαγοντας για την καταλληλη στιγμη,ενω ολες το μυστηριο τελουσαν στην αιθουσα κι ηταν
κλεισμενες οι εισοδοι,ξυλα στις πορτες σωριαζοντας,αυτα που ηταν για τη θυσια της γιορτης
απο εκεινες προετοιμασμενα,φωτια εβαλε.Κι οταν ετρεξαν οι αντρες για βοηθεια,η Δαμοκριτη
τις θυγατερες εσφαξε και πανω σ'εκεινες και τον εαυτο της.Μη εχοντας δε οι Λακεδαιμονιοι,
που την οργη να ξεσπασουν,εξω απ'τα συνορα πεταξαν και της Δαμοκριτης και των θυγατερων
τα σωματα.Κι επειδη μ'αυτο οργιστηκε ο θεος τον πολυ μεγαλο λενε στους Λακεδαιμονιους
σεισμο εκανε.
.
.
σχολια:
-ἐφ᾽ ᾧ μηνίσαντος τοῦ θεοῦ τὸν μέγαν ἱστοροῦσι Λακεδαιμονίοις σεισμὸν ἐπιγενέσθαι.
Το έτος 464 π.Χ. έγινε σεισμός στην Σπάρτη που σύμφωνα με ιστορικές πηγές προκάλεσε
20.000 θύματα, κατέστρεψε την πόλη και έγινε αφορμή για εξέγερση των ειλώτων.
Ελάχιστες αναφορές έχουμε για τα στοιχεία του σεισμού, για το οποίο κάνουν λόγο ο Στράβων,
ο Παυσανίας, ο Πλούταρχος και ο Θουκυδίδης.
Αιτία της σεισμικής δόνησης ήταν πιθανή κάθετη μετακίνηση μιας τεκτονικής πτυχής στον
Ταΰγετο
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82_(464_%CF%80.%CE%A7.)
Η εύσειστος Λακωνία
Η γενική εικόνα που προκύπτει από τις πηγές είναι ότι στα ιστορικά χρόνια από σεισμούς έπασχε κυρίως η Πελοπόννησος, και ιδιαίτερα η Λακωνική, η Λοκρίδα και το ΝΑ Αιγαίο. Η Λακωνία ονομαζόταν εύσειστος και καιετάεσσα από τους καιετούς (χάσματα) που υπήρχαν εκεί. Γνωστός είναι ο μεγάλος σεισμός της Σπάρτης το θέρος του 464 π.Χ. Η σφοδρότητά του ήταν ασύλληπτη.
Οι κορυφές του Ταϋγέτου απερράγησαν και άνοιξαν χάσματα σε διάφορα σημεία. Στο γυμνάσιο
λίγο πριν από τον σεισμό ασκούνταν έφηβοι και νεανίσκοι, όταν παρουσιάστηκε ένας λαγός. Οι νεανίσκοι βγήκαν να τον κυνηγήσουν και σώθηκαν ενώ οι έφηβοι που παρέμειναν μέσα
σκοτώθηκαν με την κατάρρευση του κτιρίου. Ο κοινός τάφος τους ονομάστηκε Σεισματίας. Καθώς
οι δονήσεις διήρκεσαν μέρες και ήταν συνεχείς και ισχυρές, όλα τα σπίτια γκρεμίστηκαν εκ
θεμελίων και αναφέρονται πάνω από 20.000 θύματα.
Η ολοκληρωτική καταστροφή θεωρήθηκε ότι οφειλόταν στην οργή του Ποσειδώνος, που προκάλεσαν οι Σπαρτιάτες γιατί είχαν αποσπάσει από τον βωμό του στο Ταίναρο και θανατώσει είλωτες καταδικασμένους σε θάνατο, που είχαν καταφύγει σ' αυτό το φημισμένο άσυλο. Η τιμωρία ήρθε σύντομα: ου μετά πολύ εσείσθη σφίσιν η πόλις συνεχεί τε ομού και ισχυρώ τω σεισμώ ώστε οικίαν μηδαμίαν των εν Λακεδαίμονι αντισχείν. Ολόκληρη την πόλη σώριασε στο έδαφος ο Ποσειδών Ταινάριος (ες έδαφος την πόλιν πάσαν κατέβαλεν ο θεός).
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=117246
Οι Σεισμοί έπαιξαν κύριο ρόλο στη διαμόρφωση της Ιστορίας της Σπάρτης.
I. Ο πρώτος γνωστός ιστορικός σεισμός πού έπληξε την Σπάρτη συνέβη περίπου το 550 π.Χ., με καταστροφές σπιτιών και κατολισθήσεις μεγάλων τεμάχων του Ταϋγέτου στην πόλη. Εκτιμήθηκαν
τα χαρακτηριστικά του σε μέγεθος 7,0R και ένταση IX (Mercalli).
Αναφέρεται ότι όλα, πλην 5, σπίτια, κατέρρευσαν και περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι καταπλακώθηκαν στα ερείπια και φονεύθησαν. Άμεση συνέπεια των σεισμών ήταν ο κοινός
πόλεμος Ειλώτων και Μεσσήνιων κατά των Σπαρτιατών.
Η αναφορά του Πλούταρχου συνδέει την κατακρήμνιση τμήματος του Ταϋγέτου με τον Σεισμό
το 550 π.Χ. σαν ένα από τους πολλούς σεισμούς πού έχουν συμβεί νωρίτερα.
[το 464 π.Χ. έγινε σεισμός ]
Ο Σεισμός για την Σπάρτη ήταν τεράστιο χτύπημα. Ήταν μεγέθους 7 Richter και έντασης xi της κλίμακας Mercalli. Υπήρξε καταστροφή των περιουσιών των κατοίκων και εκτιμάται ότι ο μισός πληθυσμός της Σπάρτης φονεύθηκε.
Για την αποδοχή του μεγάλου αριθμού των φονευθέντων πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν, ότι η Σπάρτη
δεν ήταν μία τυπική Ελληνική Πόλη με οχυρώσεις, πυκνές κατοικίες και δημόσια κτίρια. Αντιθέτως ήταν απλωμένη πόλη, αποτελούμενη από 4 κυρίους οικισμούς, με κενές εκτάσεις μεταξύ τους. Ακόμα δεν υπήρχαν ψηλά κτίρια διότι υπήρχαν αυστηροί νόμοι, οι οποίοι δεν επέτρεπαν τη χρήση άλλων εργαλείων εκτός από τσεκούρια στην κατασκευή των οροφών των κτιρίων.
Έτσι ενδέχεται ο αριθμός των 20.000 φονευθέντων να είναι αναχρονισμός και να περιέχει απώλειες και άλλων σεισμών, άλλων εποχών.
https://notospress.gr/article.php?id=3037
.
.
.
https://www.facebook.com/christos.couvelis/videos/1963114897063286/
.
.
Λευκός Κρίνος-Μαχαιρα - χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εικόνες-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-εικονα
ειδε τον κρινο,ενα γραμμοφωνο της γης
-εικονα 1.
σε μια λεκάνη εσπαζε πάγο, εριχνε κομμάτια πάγου σε τρια γυάλινα ποτήρια κι από μια πήλινη κανάτα έχυνε σ'αυτα γάλα,μια σύνθεση πραγμάτων ο κόσμος,είπε
-εικονα2.
έχωσε το δεξι χερι στο νερό της θάλασσας, έκλεισε τα δαχτυλα.,το εβγαλε έξω, άνοιξε σιγά σιγά
τα δαχτυλα, το νερό από τα δαχτυλα κυλησε στην άμμο, η δημιουργία της θαλασσας, σκέφτηκε,
και χαμογελασε
-εικόνα 3.
μια μέλισσα έκανε πατινάζ στο φως,επειτα και μια δεύτερη,και μια τρίτη κι άλλες πολλές,σ'αυτο
ωφειλετε το σμήνος φωτός που μας περιβαλλει,
-εικόνα 4.
ειχε βρέξει τη νυχτα, το πρωί στο κήπο περπάτησε στο βρεγμένο χωμα,εκείνο υποχωρούσε κι
άφηνε τα αποτυπωματα των ποδιων του,1-2 εκατοστά, στην αρχή διασκέδαζε μ' αυτο,ύστερα
άρχισε να κάνει διάφορα σχέδια,ένα ιερογλυφικο κείμενο που θα πετροποιουνταν και, ίσως, να
διαβαζονταν,του επιτρέπονταν αυτή η φιλοδοξια
-εικόνα 5.
σ'ενα λευκό χαρτί με το μολύβι σχεδιασε μια γραμμή, από κάτω σχεδιασε μια άλλη κι από
κάτω άλλη,συνεχισε και με άλλες γραμμές,δεν απογοητευθηκε,καποτε θα πέτυχενε την ευθεία
γραμμη, μάθαινε πως το πιο απλό, το πιο κομσο, κρύβεται κάτω από σωρό πολύπλοκων
πραγματων
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
.
.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις-μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αριστοκλεια-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Α'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Α'.Αριστοκλεια
[p. 463] Ἑν Ἁλιάρτῳ τῆς Βοιωτίας κόρη τις γίνεται κάλλει διαπρέπουσα ὄνομα Ἀριστόκλεια
θυγάτηρ δ᾽ ἦν Θεοφάνους. ταύτην μνῶνται Στράτων Ὀρχομένιος καὶ Καλλισθένης Ἁλιάρτιος.
πλουσιώτερος δ᾽ ἦν Στράτων καὶ μᾶλλόν τι τῆς παρθένου ἡττημένος· ἐτύγχανε γὰρ ἰδὼν αὐτὴν
ἐν Λεβαδείᾳ λουομένην ἐπὶ τῇ κρήνῃ τῇ Ἑρκύνῃ ἔμελλε γὰρ τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ κανηφορεῖν. ἀλλ᾽
ὁ Καλλισθένης γε πλέον ἐφέρετο ἦν γὰρ καὶ γένει προσήκων τῇ κόρῃ. ἀπορῶν δὲ τῷ πράγματι
ὁ Θεοφάνης, ἐδεδίει γὰρ τὸν Στράτωνα πλούτῳ τε καὶ γένει σχεδὸν ἁπάντων διαφέροντα τῶν
Βοιωτῶν, τὴν αἵρεσιν ἐβούλετο τῷ Τροφωνίῳ ἐπιτρέψαι καὶ ὁ Στράτων, ἀνεπέπειστο γὰρ ὑπὸ
τῶν τῆς παρθένου οἰκετῶν, ὡς πρὸς αὐτὸν μᾶλλον ἐκείνη ῥέποι, ἠξίου ἐπ᾽ αὐτῇ ποιεῖσθαι τῇ
γαμουμένῃ τὴν ἐκλογήν. ὡς δὲ τῆς παιδὸς ὁ Θεοφάνης ἐπυνθάνετο ἐν ὄψει πάντων, ἡ δὲ τὸν
Καλλισθένην προὔκρινεν, εὐθὺς μὲν ὁ Στράτων δῆλος ἦν βαρέως φέρων τὴν ἀτιμίαν ἡμέρας δὲ
διαλιπὼν δύο προσῆλθε τῷ Θεοφάνει καὶ τῷ [p. 464] Καλλισθέναι, ἀξιῶν τὴν φιλίαν αὐτῷ πρὸς
αὐτοὺς διαφυλάττεσθαι, εἰ καὶ τοῦ γάμου ἐφθονήθη ὑπὸ δαιμονίου τινός. οἱ δ᾽ ἐπῄνουν τὰ
λεγόμενα, ὥστε καὶ ἐπὶ τὴν ἑστίασιν τῶν γάμων παρεκάλουν αὐτόν. ὁ δὲ παρεσκευασμένος
ἑταίρων ὄχλον, καὶ πλῆθος οὐκ ὀλίγον θεραπόντων, διεσπαρμένους παρὰ τούτοις καὶ
λανθάνοντας, ἕως ἡ κόρη κατὰ τὰ πάτρια ἐπὶ τὴν Κισσόεσσαν καλουμένην κρήνην κατῄει ταῖς
νύμφαις τὰ προτέλεια θύσουσα, τότε δὴ συνδραμόντες πάντες οἱ λοχῶντες ἐκείνῳ
συνελάμβανον αὐτήν. καὶ ὁ Στράτων γ᾽ εἴχετο τῆς παρθένου· ἀντελαμβάνετο δ᾽ ὡς εἰκὸς
ὁ Καλλισθένης ἐν μέρει καὶ οἱ σὺν αὐτῷ, ἕως ἔλαθεν ἡ παῖς; ἐν χερσὶ τῶν ἀνθελκόντων
διαφθαρεῖσα. ὁ Καλλισθένης μὲν οὖν παραχρῆμα ἀφανὴς ἐγένετο, εἴτε διαχρησάμενος ἑαυτὸν
εἴτε φυγὰς ἀπελθὼν ἐκ τῆς Βοιωτίας· οὐκ εἶχε δ᾽ οὖν τις εἰπεῖν ὅ, τι καὶ πεπόνθοι. ὁ δὲ Στράτων
φανερῶς ἐπικατέσφαξεν ἑαυτὸν τῇ παρθένῳ.
.
.
Στην Αλιατρο της Βοιωτιας καποια κοπελα υπηρξε στην ομορφια ξεχωριστη με τ'ονομα
Αριστοκλεια, κορη του Θεοφανη ηταν.Αυτ'ειχαν μεσ'στο μυαλο τους ο Στατων απ'τον
Ορχομενο κι ο Καλλισθενης απ'την Αλιαρτο,πλουσιωτερος ηταν ο Στρατων και πιο πολυ
ερωτοχτυπημενος με τη παρθενα,γιατι ετυχε να τη δει στη Λιβαδεια να λουζεται στη κρηνη
την Ερκυνη καθως προετοιμαζονταν για τη πορεια στον Δια τον βασιλια να φερει καλαθι με
προσφορες θυσιας,αλλ'ο Καλλισθενης ομως πλεονεκτουσε γιατι ηταν και συγγενης με τη
κοπελα.Μπερδεμενος με το ζητημα ο Θεοφανης,κι επειδη φοβονταν τον Στρατωνα γιατι και
στον πλουτο και γενικα απ'ολους σχεδον τους Βοιωτους υπερειχε,την εκλογη ηθελε στο
Τροφωνιο μαντειο ν'αναθεσει να γινει κι ο Στρατων,επειδη πεισθηκε απ' τις υπηρετριες της
παρθενας,πως προς αυτον μαλλον εκεινη κλινει, ζητουσε ν'αφησουν η ιδια η νυφη να κανει την
εκλογη. Οταν τη κοπελα ο Θεοφανης ρωτησε παρουσια ολων,κι αυτη τον Καλλισθενη προτιμη-
σε,αμεσως ο Στρατων εγινε φανερο πως βαρια πηρε τη προσβολη κι αφηνοντας δυο μερες να
περασουν ηρθε στον Θεοφανη και τον Καλλισθενη ζητωντας η φιλια μεταξυ αυτου κι αυτων να
διατηρηθει,αν και στον γαμο φθονηθηκε απο καποιο δαιμονα.Αυτοι παινεσαν τα λεγομενα του,
ωστε και στο τραπεζι του γαμου τον προσκαλεσαν.Αυτος ετοιμασε μια ομαδα φιλων,κι ενα οχι
μικρο πληθος υπηρετων,διασπαρμενους σ'αυτους και χωρις να δινουν υποψια,αλλ'οταν η κοπε-
λα κατα τα πατροπαραδοτα εθιμα στη κρηνη που καλειται Κισσοεσσα κατεβηκε στις νυμφες
τη θυσια για την ολοκληρωση του γαμου να προσφερει,τοτε μαζι δρωντας ολοι αυτοι που
σ'ενεδρα ηταν εκει την αρπαξαν.Κι ο Στρατων κρατουσε τη παρθενα.Την επιασε οπως ειναι
φυσικο κι ο Καλλισθενης απο την αλλη μερια κι οι δικοι του,μεχρι που ξεχασθηκε η κοπελα,στα
χερια αυτων που τραβουσαν απο δω κι απο κει εξαρθρωμενη πεθανε.Ο Καλλισθενης λοιπον στη
στιγμη αφαντος εγινε,ειτε αυτοκτονησε ειτε σαν εξοριστος εφυγε μακρυα απ'τη Βοιωτια,δεν
ξερει παντως κανεις να πει ο,τι και μπορει να'χει παθει.Ο δε Στρατων φανερα μπροστα σ'ολους
εσφαξε τον εαυτο του πανω στη παρθενα.
σχολια:
-Πλούταρχος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Πλούταρχος (45 - 120)[1] ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος και δοκιμιογράφος. Γεννημένος
στη μικρή πόλη της Χαιρώνειας, στη Βοιωτία, πιθανώς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του
Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο Μέστριος Πλούταρχος ταξίδεψε πολύ στον μεσογειακό
κόσμο της εποχής του και δύο φορές στη Ρώμη, (βλ. Plut. Demosth. 2.2, Plut. Otho 14.1-2, Plut.
Otho 18.1)
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82
-τὴν αἵρεσιν ἐβούλετο τῷ Τροφωνίῳ ἐπιτρέψαι
Το μαντείο του Τροφωνίου ήταν σημαντικό μαντείο της αρχαιότητας στην περιοχή της Λιβαδειάς
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85
Τροφωνιος,
Ο Τροφώνιος ήταν μυθικός αρχιτέκτονας της αρχαιότητας. Mαζί με τον αδελφό του Αγαμήδη
χρησιμοποίησε τον λίθο στην κατασκευή μνημείων, σε αντικατάσταση των πλίνθων και των
ξύλων. Ανάμεσα στα μνημεία που τους αποδίδονται είναι ο ναός του Απόλλωνα στους
Δελφούς1, το σπίτι του Αμφιτρίωνα και της Αλκμήνης στη Θήβα και οι θησαυροί του Υριέα και
του Αυγεία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82
.
.
Ακταιων-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
Φείδων τις τῶν Πελοποννησίων ἐπιτιθέμενος ἀρχῇ, τὴν Ἀργείων πόλιν, τὴν πατρίδα τὴν ἑαυτοῦ,
ἡγεμονεύειν τῶν λοιπῶν βουλόμενος, πρῶτον ἐπεβούλευσε Κορινθίοις· πέμψας γὰρ ᾔτει παρ᾽
αὐτῶν νεανίας χιλίους τοὺς ἀκμῇ διαφέροντας καὶ ἀνδρείᾳ· οἱ δὲ πέμπουσι τοὺς χιλίους,
στρατηγὸν αὐτῶν [p. 465] ἀποδείξαντες Δέξανδρον. ἐν νῷ δ᾽ ἔχων ὁ Φείδων ἐπιθέσθαι τούτοις,
ἵν᾽ ἔχοι Κόρινθον ἀτονωτέραν καὶ τῇ πόλει χρήσαιτο, προτείχισμα γὰρ τοῦτο ἐπικαιρότατον
ἔσεσθαι τῆς ὅλης Πελοποννήσου, τὴν πρᾶξιν ἀνέθετο τῶν ἑταίρων τισίν. ἦν δὲ καὶ Ἅβρων ἐν
αὐτοῖς· οὗτος δὲ ξένος ὢν τοῦ Δεξάνδρου ἔφρασεν αὐτῷ τὴν ἐπιβουλήν. καὶ οὕτως οἱ μὲν
Φλιάσιοι πρὸ τῆς ἐπιθέσεως εἰς τὴν Κόρινθον ἐσώθησαν, Φείδων δ᾽ ἀνευρεῖν ἐπειρᾶτο τὸν
προδόντα καὶ ἐπιμελῶς ἐζήτει. δείσας δ᾽ ὁ Ἅβρων φεύγει εἰς Κόρινθον, ἀναλαβὼν τὴν γυναῖκα
καὶ τοὺς οἰκέτας, ἐν Μελίσσῳ, κώμῃ τινὶ τῆς Κορινθίων χώρας ἔνθα καὶ παῖδα γεννήσας
Μέλισσον προσηγόρευσεν, ἀπὸ τοῦ τόπου θέμενος τοὔνομα αὐτῷ. τούτου δὴ τοῦ Μελίσσου
υἱὸς Ἀκταίων γίνεται, κάλλιστος καὶ σωφρονέστατος τῶν ὁμηλίκων, οὗ πλεῖστοι μὲν ἐγένοντο
ἐρασταί, διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν, πλούτῳ δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ
δυνάμει λαμπρότατος Κορινθίων. ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ
συναρπάσαι τὸ μειράκιον· ἐπεκώμασεν οὖν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου, πλῆθος ἐπαγόμενος
καὶ φίλων καὶ οἰκετῶν, καὶ ἀπάγειν τὸν παῖδα ἐπειρᾶτο. ἀντιποιουμένου δὲ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν
φίλων, ἐπεκδραμόντων δὲ καὶ τῶν γειτόνων καὶ ἀνθελκόντων, ἀνθελκόμενος ὁ Ἀκταίων
διεφθάρη· καὶ οἱ μὲν οὕτως ἀπεχώρουν. Μέλισσος δὲ τὸν νεκρὸν τοῦ παιδὸς [p. 466] εἰς τὴν
ἀγορὰν τῶν Κορινθίων παρακομίσας ἐπεδείκνυε, δίκην ἀπαιτῶν παρὰ τῶν ταῦτα πραξάντων· οἱ
δὲ πλέον οὐδὲν ἢ τὸν ἄνδρα ἠλέουν. ἄπρακτος δ᾽ ἀναχωρήσας παρεφύλασσε τὴν πανήγυριν
τῶν Ἰσθμίων, ἀναβὰς τ᾽ ἐπὶ τὸν τοῦ Ποσειδῶνος νεὼν κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν καὶ τὴν τοῦ
πατρὸς Ἅβρωνος εὐεργεσίαν ὑπεμίμνησκε, τούς τε θεοὺς ἐπικαλεσάμενος ῥίπτει ἑαυτὸν κατὰ
τῶν πετρῶν. μετ᾽ οὐ πολὺ δ᾽ αὐχμὸς καὶ λοιμὸς κατελάμβανε τὴν πόλιν καὶ τῶν Κορινθίων περὶ
ἀπαλλαγῆς χρωμένων, ὁ θεὸς ἀνεῖλε μῆνιν εἶναι Ποσειδῶνος οὐκ ἀνήσοντος, ἕως ἂν τὸν
Ἀκταίωνος θάνατον μετέλθοιεν. ταῦτα πυθόμενος Ἀρχίας, αὐτὸς γὰρ θεωρὸς ἦν, εἰς μὲν τὴν
Κόρινθον ἑκὼν οὐκ ἐπανῆλθε, πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε. πατὴρ δὲ
γενόμενος ἐνταῦθα θυγατέρων δυεῖν, Ὀρτυγίας τε καὶ Συρακούσης, ὑπὸ τοῦ Τηλέφου
δολοφονεῖται, ὃς ἐγεγόνει μὲν αὐτοῦ παιδικά, νεὼς δ᾽ ἀφηγούμενος συνέπλευσεν εἰς Σικελίαν.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Καποιος Φειδων ο οποιος επεδιωκε την αρχηγια των Πελοποννησιων,την πολη των Αργειων,την
πατριδα του,να ηγημονευει των λοιπων θελωντας,πρωτα μηχανοραφησε κατα των Κορινθιων.
Τοτε εστειλε και ζητουσε απ'αυτους χιλιους νεους που στη δυναμη ξεχωριζαν και στην αντρεια.
Αυτοι στελνουν τους χιλιους,στρατηγο αυτων διοριζοντας τον Δεξανδρο.Στο νου εχοντας ο
Φειδων να επιτεθει σε τουτους,για να'χει τη Κορινθο ασθενεστερη και στη πολη να ανακηρυ-
χθει,επειδη προοχυρωμα τουτο το πιο καιριο θα ηταν ολης της Πελοποννησου.Την ενεργεια
αυτη την εμπιστευτηκε σε καποιους απ'τους δικους του,ηταν κι ο Αβρων μεσα σ'αυτους.
Αυτος οντας φιλος απο φιλοξενια του Δεξανδρου ειπε σ'αυτον την μηχανοραφια,κι ετσι οι μεν
Φλιασιοι πριν την επιθεση σωθηκαν στην Κορινθο,ο δε Φειδων να βρει προσπαθουσε αυτον
που προδωσε και μ'επιμονη μεγαλη ζητουσε.Επειδη φοβηθηκε ο Αβρων κατεφυγε στη Κορινθο,
παιρνοντας μαζι του τη γυναικα και τους υπηρετες,στη Μελισσο, σε καποιο χωριο της χωρας
των Κορινθιων οπου εκει και παιδι αποκτωντας Μελισσο το ονοματισε,απ'τον τοπου οριζον-
τας τ'ονομα σ'αυτο.Τουτου λοιπον του Μελισσου γιος ο Ακταιων γεννιεται,ο πιο ομορφος κι ο
πιο σωφρων απ'τους συνομιληκους,του οποιου οι πιο πολλοι εγιναν εραστες, ξεχωριζε δε απ'
αυτους ο Αρχιας,που απ'τη γεννια ηταν των Ηρακλειδων,στο πλουτο δε και στην αλλη δυναμη
ο πιο λαμπρος απ'τους Κορινθιους. Επειδη να πεισει δεν μπορουσε το παιδι,αποφασισε να
ενεργησει βιαια και ν'αρπαξει το νεαρο.Πηγε λοιπον μεθυσμενος στο σπιτι του Μελισσου,
πληθος σερνωντας και φιλους κι υπηρετες,και ν'απαγαγει το παιδι προσπαθησε.Ο πατερας κι
οι φιλοι αντεδρασαν,ετρεξαν κι οι γειτονοι και τραβουσαν αντιθετα,τραβηγμενος κι απ'τις δυο
πλευρες ο Ακταιων διαμελισθηκε.Κι αυτοι μετα απ'αυτο εφυγαν.Ο Μελισσος το νεκρο σωμα
του παιδιου στην αγορα των Κορινθιων μεταφερωντας το εδειχνε,την τιμωρια ζητωντας αυτων
που τουτα εκαναν.Και τιποτα δεν εκαναν παρα τον αντρα να λυπουνται.Χωρις να καταφερει
κατι εφυγε και περιμενε να'ρθει το πανηγυρι στα Ισθμια,τοτ'ανεβαινοντας πανω στου Ποσει-
δωνα το ναο με δυνατη φωνη κατηγορουσε τους Βακχιαδες και του πατερα Αβρωνα την ευερ-
γεσια υπενθυμιζε,και τους θεους επικαλωντας ριχθηκε κατω πανω στις πετρες.Οχι μετα απο
πολυ καιρο ξηρασια και λοιμος επεσε στη πολη κι οταν οι Κορινθιοι για το πως θα απαλλαγουν
ζητησαν χρησμο,ο θεος απαντησε η οργη ειναι του Ποσειδωνα που δεν ησυχαζει,μεχρι με το
θανατο τ'Ακταιωνα να ασχοληθουν να τιμωρησουν.Αυτα ακουγωντας ο Αρχιας,γιατι κι ο ιδιος
μελος της αποστολης ηταν,στην Κορινθο δεν θελησε να γυρισει,επλευσε στη Σικελια και τις
Συρακουσες ιδρυσε.Πατερας αφου εγινε εκει δυο θυγατερων,και της Ορτυγιας και της Συρα-
κουσης,απο τον Τηλεφο δολοφονειται,ο οποιος ειχε γινει ερωμενος του απο παιδια,και πλοιο
κυβερνωντας επλευσε μαζι του στη Σικελια.
σχολια:
-διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν
Στην ελληνική μυθολογία, και γενικότερα στην αρχαία Ελλάδα, με τον όρο Ηρακλείδες αναφέ-
ρονται οι γιοι του Ηρακλή και οι απόγονοί τους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82
-τὴν πανήγυριν τῶν Ἰσθμίων
Σύμφωνα με την μυθολογία, ιδρυτής του θεσμού των Ισθμίων ήταν ο Ποσειδώνας, κατά άλλους
ο Θησέας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CF%83%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CE%B1
Ίσθμια
Αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα, που διεξάγονταν στο ιερό του στην Ισθμία κάθε δύο
χρόνια, την άνοιξη, για τρεις μέρες. Στο πλαίσιο της άποψης ότι η ίδρυση των πανελλήνιων
αγώνων ανάγεται σε ταφικούς αγώνες, τα Ίσθμια έχουν συνδεθεί με το θάνατο του Μελικέρτη,
που πνίγηκε στη θάλασσα μαζί με τη μητέρα του Ινώ, και απαντά και με το όνομα "Παλαίμων".
Κατά το πρώτο ήμισυ του 6ου αιώνα π.Χ., οι Κορίνθιοι πρόσθεσαν γυμνικούς και ιππικούς
αγώνες στους εορτασμούς που γίνονταν από τον 7ο κιόλας αιώνα στην Ισθμία. Οι αγώνες
συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής υπό τον έλεγχο της Κορίνθου, εκτός
από την περίοδο 146-44 π.Χ., όταν η Κόρινθος έχασε τα πολιτικά δικαιώματά της και την
ευθύνη των αγώνων ανέλαβε η Σικυώνα. Τα Ίσθμια ξεκινούσαν μετά την προσφορά θυσίας στον
Ποσειδώνα και γεύματος στους πιστούς. Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγονταν στο στίβο και οι
μουσικοί στο θέατρο. Στους νικητές δινόταν αρχικά ένα στεφάνι από πεύκο και από τις αρχές
του 5ου αι. π.Χ. από αγριοσέλινο (γρίηλον), ενώ στους Ρωμαϊκούς χρόνους και από τα δύο.
http://www.fhw.gr/olympics/ancient/gr/otherg_isthmia.html
-κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν
η δυναστεια των Βακχιαδων που κυβερνησε την Κορινθο απο την εισβολη των Δωριεων στην
Πελοποννησο,12ος αι. π.Χ,που κατελυσαν τη βασιλεια των Αχαιων,μεχρι τα μεσα του 7ου
αι.π.Χ,ιδρυτης της ηταν ο Αλητης του Ιπποτη
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7
το τελος της δυναστειας των Βακχιαδων ηρθε απο τον Κυψελο [695 π.Χ.- 627 π.Χ]που εγινε
τυραννος της Κορινθου
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82
Ηροδοτου Ιστοριαι,Τερψιχωρη Βιβλιο Ε',92
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CE%B9_(%CE%97%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85)/%CE%A4%CE%B5%CF%81%CF%88%CE%B9%CF%87%CF%8C%CF%81%CE%B7
92B. Κορινθίοισι γὰρ ἦν πόλιος κατάστασις τοιήδε· ἦν ὀλιγαρχίη, καὶ οὗτοι Βακχιάδαι
καλεόμενοι ἔνεμον τὴν πόλιν, ἐδίδοσαν δὲ καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων. Ἀμφίονι δὲ ἐόντι τούτων
τῶν ἀνδρῶν γίνεται θυγάτηρ χωλή· οὔνομα δέ οἱ ἦν Λάβδα. ταύτην Βακχιαδέων γὰρ οὐδεὶς
ἤθελε γῆμαι, ἴσχει Ἠετίων ὁ Ἐχεκράτεος, δήμου μὲν ἐὼν ἐκ Πέτρης, ἀτὰρ τὰ ἀνέκαθεν Λαπίθης
τε καὶ Καινείδης. 2 ἐκ δέ οἱ ταύτης τῆς γυναικὸς οὐδ᾽ ἐξ ἄλλης παῖδες ἐγίνοντο. ἐστάλη ὦν ἐς
Δελφοὺς περὶ γόνου. ἐσιόντα δὲ αὐτὸν ἰθέως ἡ Πυθίη προσαγορεύει τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι.
Ἠετίων, οὔτις σε τίει πολύτιτον ἐόντα.
Λάβδα κύει, τέξει δ᾽ ὀλοοίτροχον· ἐν δὲ πεσεῖται
ἀνδράσι μουνάρχοισι, δικαιώσει δὲ Κόρινθον.
....
-πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε
Οι Συρακούσες ιδρύθηκαν το 734 ή 733 π.Χ. από τους Κορίνθιους αποίκους με οικιστή τον
Αρχία. Η πόλη αρχικά χτίστηκε στο νησί Ορτυγία, στη θέση εγκατάστασης γηγενών Σικελών,
τους οποίους εξεδίωξαν οι Έλληνες, και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην απέναντι ακτή.[1] Τον
επόμενο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε ιδρύοντας αρκετές αποικίες στην νοτιοανατολική Σικελία,
όπως οι Άκραι, ο Έλωρος και η Καμάρινα. Στα χρόνια αυτά που συνοδεύτηκαν με μεγάλη
οικονομική ακμή των Συρακουσών, η πόλη ταράχτηκε από σφοδρές διαμάχες ανάμεσα στους
ευγενείς και τους υποδουλωμένους ντόπιους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%82
.
.
Σκεδασος Λευκτριευς-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.Σκεδασος Λευκτριευς
ἀνὴρ πένης Σκέδασος τοὔνομα κατῴκει Λεῦκτρα· ἔστι δὲ κώμιον τῆς τῶν Θεσπιέων χώρας. τούτῳ θυγατέρες γίνονται δύο· ἐκαλοῦντο δ᾽ Ἱππὼ καὶ Μιλητία, ἤ, ὥς τινες, Θεανὼ καὶ Εὐξίππη. ἦν δὲ χρηστὸς ὁ Σκέδασος καὶ τοῖς ξένοις ἐπιτήδειος, καίπερ οὐ πολλὰ κεκτημένος. ἀφικομένους οὖν πρὸς αὐτὸν δύο Σπαρτιάτας; νεανίας ὑπεδέξατο προθύμως· οἱ δὲ τῶν παρθένων ἡττώμενοι διεκωλύοντο [p. 467] πρὸς τὴν τόλμαν ὑπὸ τῆς τοῦ Σκεδάσου χρηστότητος. τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ Πυθώδε ἀπῄεσαν αὕτη γὰρ αὐτοῖς προὔκειτο ἡ ὁδός· καὶ τῷ θεῷ χρησάμενοι περὶ ὧν ἐδέοντο, πάλιν ἐπανῄεσαν οἴκαδε, καὶ χωροῦντες διὰ τῆς Βοιωτίας ἐπέστησαν πάλιν τῇ τοῦ Σκεδάσου οἰκίᾳ; ὁ δ᾽ ἐτύγχανεν οὐκ ἐπιδημῶν τοῖς Λεύκτροις, ἀλλ᾽ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ὑπὸ τῆς συνήθους ἀγωγῆς τοὺς ξένους ὑπεδέξαντο. οἱ δὲ καταλαβόντες ἐρήμους; τὰς κόρας βιάζονται ὁρῶντες δ᾽ αὐτὰς καθ᾽ ὑπερβολὴν τῇ ὕβρει χαλεπαινούσας ἀπέκτειναν, καὶ ἐμβαλόντες ἔς τι φρέαρ ἀπηλλάγησαν. ἐπανελθὼν δ᾽ ὁ Σκέδασος τὰς μὲν κόρας οὐχ ἑώρα, πάντα δὲ τὰ καταλειφθέντα εὑρίσκει σῷα καὶ τῷ πράγματι ἠπόρει, ἕως τῆς κυνὸς κνυζωμένης καὶ πολλάκις μὲν προστρεχούσης πρὸς αὐτὸν ἀπὸ δ᾽ αὐτοῦ εἰς τὸ φρέαρ ἐπανιούσης, εἴκασεν ὅπερ ἦν, καὶ τῶν θυγατέρων τὰ νεκρὰ οὕτως ἀνιμήσατο. πυθόμενος δὲ παρὰ τῶν γειτόνων, ὅτι ἴδοιεν τῇ χθὲς ἡμέρᾳ τοὺς καὶ πρῴην καταχθέντας ἐπ᾽ αὐτοὺς Λακεδαιμονίους εἰσιόντας, συνεβάλετο τὴν πρᾶξιν ἐκείνων, ὅτι καὶ πρῴην συνεχῶς ἐπῄνουν τὰς κόρας, μακαρίζοντες τοὺς γαμήσοντας. ἀπῄει εἰς Λακεδαίμονα, τοῖς ἐφόροις ἐντευξόμενος· γενόμενος δ᾽ ἐν τῇ Ἀργολικῇ, νυκτὸς καταλαμβανούσης, εἰς πανδοκεῖόν τι κατήχθη κατὰ τὸ αὐτὸ δὲ καὶ πρεσβύτης τις ἕτερος τὸ γένος ἐξ Ὠρεοῦ· πόλεως τῆς Ἑστιαιάτιδος· οὗ στενάξαντος καὶ κατὰ Λακεδαιμονίων ἀρὰς ποιουμένου ἀκούσας [p. 468] ὁ Σκέδασος ἐπυνθάνετο τί κακὸν ὑπὸ Λακεδαιμονίων πεπονθὼς εἴη. ὁ δὲ διηγεῖτο, ὡς ὑπήκοος μέν ἐστι τῆς Σπάρτης, πεμφθεὶς δ᾽ εἰς Ὠρεὸν Ἀριστόδημος ἁρμοστὴς παρὰ Λακεδαιμονίων ὠμότητα καὶ παρανομίαν ἐπιδείξαιτο πολλήν. ‘ἐρασθεὶς γάρ’ ἔφη ‘τοῦ ἐμοῦ παιδός, ἐπειδὴ πείθειν ἀδύνατος ἦν, ἐπεχείρει βιάσασθαι καὶ ἀπάγειν αὐτὸν τῆς παλαίστρας· κωλύοντος δὲ τοῦ παιδοτρίβου καὶ νεανίσκων πολλῶν ἐκβοηθούντων, παραχρῆμα ὁ Ἀριστόδημος ἀπεχώρησε· τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ πληρώσας τριήρη συνήρπασε τὸ μειράκιον, καὶ ἐξ Ὠρεοῦ διαπλεύσας εἰς τὴν περαίαν ἐπεχείρει ὑβρίσαι, οὐ συγχωροῦντα δ᾽ αὐτὸν ἀπέσφαξεν. ἐπανελθὼν δ᾽ εἰς τὴν Ὠρεὸν εὐωχεῖτο. ἐγὼ δ᾽’ ἔφη ‘τὸ πραχθὲν πυθόμενος καὶ τὸ σῶμα κηδεύσας παρεγενόμην εἰς τὴν Σπάρτην καὶ τοῖς ἐφόροις ἐνετύγχανον· οἱ δὲ λόγον οὐκ ἐποιοῦντο’ Σκέδασος δὲ ταῦτα ἀκούων ἀθύμως διέκειτο, ὑπολαμβάνων ὅτι οὐδ᾽ αὐτοῦ λόγον τινὰ ποιήσονται οἱ Σπαρτιᾶται ἐν μέρει τε τὴν οἰκείαν διηγήσατο συμφορὰν τῷ ξένῳ· ὁ δὲ παρεκάλει αὐτὸν μηδ᾽ ἐντυχεῖν τοῖς ἐφόροις, ἀλλ᾽ ὑποστρέψαντα εἰς τὴν Βοιωτίαν κτίσαι τῶν θυγατέρων τὸν τάφον. οὐκ ἐπείθετο δ᾽ ὅμως ὁ Σκέδασος, ἀλλ᾽ εἰς τὴν Σπάρτην ἀφικόμενος; τοῖς ἐφόροις ἐντυγχάνει ὧν μηδὲν προσεχόντων, ἐπὶ τοὺς βασιλέας ἵεται καὶ ἀπὸ τούτων ἑκάστῳ τῶν δημοτῶν προσιὼν ὠδύρετο. μηδὲν δὲ πλέον ἀνύων ἔθει διὰ μέσης τῆς πόλεως, [p. 469] ἀνατείνων πρὸς ἥλιον τὼ χεῖρε, αὖθις δὲ τὴν γῆν τύπτων ἀνεκαλεῖτο τὰς Ἐρινύας καὶ τέλος αὑτὸν τοῦ ζῆν μετέστησεν. ὑστέρῳ γε μὴν χρόνῳ δίκας ἔδοσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐπειδὴ γὰρ τῶν Ἑλλήνων ἁπάντων ἦρχον καὶ τὰς πόλεις φρουραῖς κατειλήφεσαν, Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος πρῶτον μὲν τὴν παρ᾽ αὑτῷ φρουρὰν ἀπέσφαξε Λακεδαιμονίων τῶν δ᾽ ἐπὶ τούτῳ πόλεμον ἐξενεγκάντων, ἀπήντων οἱ Θηβαῖοι ἐπὶ τὰ Λεῦκτρα, αἰσιούμενοι τὸ χωρίον, ὅτι καὶ πρότερον ἐνταῦθα ἠλευθερώθησαν, ὅτε Ἀμφιτρύων ὑπὸ Σθενέλου φυγὰς ἐλαθεὶς εἰς τὴν Θηβαίων ἀφίκετο πόλιν καὶ Χαλκιδεῦσιν ὑποφόρους λαβὼν ἔπαυσε τὸν δασμόν, Χαλκώδοντα τὸν βασιλέα τῶν Εὐβοέων ἀποκτείνας. συνέβη δὲ Λακεδαιμονίων ἧτταν παντελῆ γενέσθαι περὶ αὐτὸ τὸ μνῆμα τῶν Σκεδάσου θυγατέρων. φασὶ δὲ πρὸ τῆς μάχης Πελοπίδᾳ, ἑνὶ τῶν στρατηγῶν τοῦ θηβαϊκοῦ στρατεύματος, ἐπὶ σημείοις τισὶν οὐ καλοῖς κρινομένοις θορυβουμένῳ Σκέδασον ἐπιστῆναι κατὰ τοὺς ὕπνους, θαρρεῖν κελεύοντα· παραγίνεσθαι γὰρ εἰς Λεῦκτρα Λακεδαιμονίους, αὐτῷ τε καὶ ταῖς θυγατράσι δώσοντας δίκας· πρὸ μιᾶς δ᾽ ἡμέρας ἢ συμβαλεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις, πῶλον ἐκέλευεν ἵππου λευκὸν ἕτοιμον παρὰ τῷ τάφῳ τῶν παρθένων σφαγιάσασθαι. τὸν δὲ Πελοπίδαν, ἔτι τῶν [p. 470] Λακεδαιμονίων στρατευομένων ἐν Τεγέᾳ, εἰς Λεῦκτρα πέμψαι τοὺς ἐξετάσοντας περὶ τοῦ τάφου τούτου, καὶ πυθόμενον παρὰ τῶν ἐγχωρίων θαρροῦντα τὴν στρατιὰν ἐξαγαγεῖν καὶ νικῆσαι.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Γ'.Σκεδασος Λευκτριευς
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ενας αντρας φτωχος Σκεδασος τ'ονομα κατοικουσε στα Λευκτρα,το οποιο ειναι χωριο της
χωρας των Θεσπιεων,σε τουτον δυο θυγατερες γεννιουνται,που ονομαζονταν Ιππω και
Μελητια,η',οπως καποιοι λενε,Θεανω και Ευξιππη.Ο Σκεδασος ηταν καλος κι αγαθος ανθρωπος
και με τους ξενους καταδεκτικος ,αν και δεν ειχε πολλα πλουτη.κι οταν εφθασαν σ'αυτον δυο
Σπαρτιατες νεαροι τους υποδεχθηκε με προθυμια.Αυτοι επειδη για τις παρθενες ενιωσαν
ερωτα διστασαν να τολμησουν λογω της καλοσυνης του Σκεδασου.Την επομενη μερα προς
το μαντειο της Πυθιας στους Δελφους αναχωρησαν γιατι αυτη η πορεια σ'αυτους ανατεθηκε.
Κι αφου στο θεο πηραν χρησμο γι'αυτα που ζητησαν,επεστρεψαν προς τη πατριδα,και περνων-
τας μεσα απ'τη Βοιωτια σταθηκαν παλι στο σπιτι του Σκεδασου,ο οποιος ετυχε να μην βρισκε-
ται στα Λευκτρα,αλλ'ομως οι θυγατερες του με τη συνηθη αγωγη τους ξενους υποδεχθηκαν.
Τοτε αυτοι βρισκοντας τες μονες,αφου τις κορες βιασαν βλεπωντας τες παρα πολυ απ'την ατι-
μωση να υποφερουν τις σκοτωσαν,και πετωντας τες μεσα σε καποιο πηγαδι εφυγαν.Οταν επε-
στρεψε ο Σκεδασος τις κορες του δεν ειδε,ολα δε οσα αφησε τα βρισκει αθικτα και με το τι να
συνεβει απορουσε,μεχρι,απ' τη σκυλα που κλαυθμυριζε και πολλες φορες ετρεχε προς αυτον
κι απ'αυτον στο πηγαδι ξαναπηγενε,καταλαβε αυτο που'γινε,και τοτε των θυγατερων τα νεκρα
σωματα ανεσυρε.Και μαθαινοντας απ'τους γειτονους,οτι ειδαν τη χθεσινη μερα τους Λακεδαι-
μονες που και πριν κατελυσαν σ'αυτους να μπαινουν σπιτι,καταβαλε πως ηταν πραξη εκεινων,
γιατι και πριν συνεχως παινευαν τα κορες,καλοτυχιζοντας αυτους που θα τις παντρευονταν,
κι αναχωρησε για τη Λακεδαιμονα,στους εφορους να απευθυνθει.Φθανοντας στην Αργολιδα,
οταν νυχτωσε,σε καποιο πανδοχειο κατελυσε οπως και καποιος αλλος ηλικιωμενος αντρας
με καταγωγη απ'τον Ωρεο,πολη της χωρας Εστιαιας,τον οποιο να στεναζει και κατα των Λακε-
δαιμονιων καταρες να ριχνει ακουγωντας ο Σκεδασος ρωτησε τι κακο απ'τους Λακεδαιμονες
εχει παθει.Αυτος ειπε,πως υπηκουος ειναι της Σπαρτης,κι οταν σταλθηκε στον Ωρεο ο Αριστο-
δημος αρμοστης απ'τους Λακεδαιμονες με πολυ σκληροτητα και παρανομια ενεργουσε.
'Τοτε ερωτευθηκε'ειπε 'το γιο μου,κι επειδη να τον πεισει δεν μπορουσε,επιχειρισε ν'ασκησει
βια και να τον αρπαξει απ'την παλαιστρα.Επειδη αντισταθηκε ο παιδοτριβης και νεαροι πολλοι
ετρεξαν σε βοηθεια,γρηγορα ο Αριστοδημος αποχωρησε.Ομως την επομενη μερα επανδρωνον-
τας τριηρη αρπαξε το παιδι,κι απ'τον Ωρεο πλεοντας στην απεναντι ακτη επιχειρισε να τ'ατιμα-
σει,κι επειδη δεν ενεδωσε το εσφαξε.Επιστρεφοντας στον Ωρεο εκανε τραπεζι διασκεδαζοντας.
'Εγω δε' ειπε ' μαθαινοντας αυτο που' γινε και το σωμα αφου κηδευσα πηγα στη Σπαρτη και
με τους εφορους συναντηθηκα,οι οποιοι δεν εδωσαν καμια σημασια'.Ο Σκεδασος αυτα ακου-
οντας αποθαρρυνθηκε,καταλαβαινοντας οτι ουτε σ'αυτον θα εδιναν καποια σημασια οι Λακε-
δαιμονες και με τη σειρα τη δικη του συμφορα ειπε.Αυτος τον συμβουλευσε να μην συναντη-
θει με τους εφορους,αλλα πισω γυριζοντας στη Βοιωτια να χτισει στις θυγατερες ταφο .Ομως
δεν πεισθηκε ο Σκεδασος,αλλα στη Σπαρτη οταν εφτασε,με τους εφορους συναντιεται οι οποιοι
καθολου μη δινωντας προσοχη,στους βασιλεις πηγαινει κι απο τουτους σε καθ'εναν απ'τους
δημοτες πλησιαζοντας οδυρονταν.Οταν τιποτα πια δεν κατορθωσε ετρεχε μεσα στη πολη
τεντωνοντας προς τον ηλιο τα χερια,κι ακομη τη γη χτυπωντας καλουσε τις Ερινυες και τελος
αυτοκτονωντας απ'τη ζωη εφυγε.Στα μετεπειτα,βεβαια,χρονια τιμωρηθηκαν οι Λακεδαιμονες
γιατι οταν των Ελληνων ολων κυριαρχουσαν και τις πολεις με φρουρες εξουσιαζαν,ο Επαμεινων-
δας ο Θηβαιος πρωτον την πλησιον του φρουρα εσφαξε των Λακεδαιμονων,οι οποιοι απο
τουτο πολεμο κηρυσσοντας,τους συναντουν οι Θηβαιοι στα Λευκτρα,θεωρωντας αισιο οιωνο
το χωριο,επειδη και πιο πριν εκει ελευθερωθηκαν,οταν ο Αμφιτρυων απο τον Σθενελο εξορι-
σμενος στων Θηβαιων εφθασε τη πολη και στους Χαλκιδεους υποτελεις φορου βρισκοντας
επαυσε το δασμο,τον Χαλκωδοντα τον βασιλια των Ευβοιεων σκοτωνοντας.Συνεβηκε δε των
Λακεδαιμονων η ολοκληρωτικη ηττα να γινει κοντα στο μνημα των θυγατερων του Σκεδασου.
Λενε οτι πριν απ'τη μαχη στον Πελοπιδα ,εναν απ'τους στρατηγους του θηβαικου στρατευμα-
τος,απο καποια σημαδια που δεν κριθηκαν καλα κι ηταν ανησυχος,ο Σκεδασος ηρθε στον υπνο
ζητωντας του να'χει θαρρος,γιατι ερχονται στα Λευκτρα οι Λακεδαιμονες,και σ'αυτον και στις
θυγατερες του την τιμωρια πληρωνοντας, μια μερα δε πριν να συγκρουσθει με τους Λακεδαιμο-
νες,πουλαρι ζητησε αλογου λευκο να ετοιμασει και στο ταφο των παρθενων να σφαξει θυσια.
Και οτι ο Πελοπιδας,ενω ακομη οι Λακεδαιμονες ηταν στρατοπεδευμενοι στη Τεγεα, στα
Λευκτρα εστειλε αντρες να ερευνησουν για τον ταφο τουτο,κι οταν εμαθε απ'τους ντοπιους
περνωντας θαρρος το στρατο να οδηγησει και να νικησει
.
.
σχολια:
-Λεῦκτρα
Τα Λεύκτρα είναι χωριό της Βοιωτίας, χτισμένο επάνω σε λόφο, 10 χλμ. από την παραλία Λιβαδόστρας. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Θηβαίων
Τα Λεύκτρα ήταν μικρή βοιωτική πόλη, χτισμένη σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την αρχαία Ομηρική πόλη Εύτρησις και σε υψόμετρο 375 μέτρων. Έγινε κυρίως γνωστή για την ιστορική μάχη των Λεύκτρων μεταξύ των Θηβαίων και των Σπαρτιατών, το 371 π.Χ. Νικητές ήταν οι Θηβαίοι. Σ' αυτή τη μάχη αναδείχτηκε η εξαίρετη προσωπικότητα καθώς και οι διοικητικές ικανότητες του Επαμεινώνδα. Σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από το χωριό υπάρχει μνημείο αφιερωμένο σε αυτή τη μάχη (Τύμβος).
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%B1_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
-εἰς πανδοκεῖόν τι κατήχθη κατὰ τὸ αὐτὸ δὲ καὶ πρεσβύτης τις ἕτερος τὸ γένος ἐξ Ὠρεοῦ· πόλεως τῆς Ἑστιαιάτιδος
Ωρεοί
Οι Ωρεοί είναι κωμόπολη της Βόρειας Εύβοιας. Έχει υψόμετρο 10 μέτρα και βρίσκεται 5 χιλιόμετρα δυτικά της Ιστιαίας, στις ακτές του ομώνυμου όρμου στον Δίαυλο Ωρεών.
Η μεγαλύτερη ακμή του αρχαίου Ωρεού αρχίζει το 446 όταν οι Αθηναίοι κατέστρεψαν την Ιστιαία επειδή είχε αποστατήσει από την Αθηναϊκή Συμμαχία και ανάγκασαν τους κατοίκους της σε εκπατρισμό. Στη συνέχεια προχώρησαν στην εγκατάσταση σε αυτή 2000 κληρούχων από την Αττική και άλλες περιοχές της Εύβοιας και την μετονόμασαν σε Ωρεούς ή Ωρεός. Μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο επέστρεψαν οι πρώτοι κάτοικοι. [2] Επίσης το 446 αναφέρεται ως έτος ίδρυσης των Ωρεών μετά την καταστροφή της Ιστιαίας. [3] Το 397 π.Χ. ανατράπηκε, με τη βοήθεια Αθηναίων και Θηβαίων, το ολιγαρχικό καθεστώς που είχαν επιβάλει οι Σπαρτιάτες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF%81%CE%B5%CE%BF%CE%AF
-Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος πρῶτον μὲν τὴν παρ᾽ αὑτῷ φρουρὰν ἀπέσφαξε Λακεδαιμονίων τῶν δ᾽ ἐπὶ τούτῳ πόλεμον ἐξενεγκάντων
Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος
Ο Επαμεινώνδας (418 π.Χ. – 4 Ιουλίου 362 π.Χ.) ήταν Θηβαίος στρατηγός και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ., ο οποίος απάλλαξε τη Θήβα από τη σπαρτιατική ηγεμονία και τη μετέτρεψε σε ισχυρή πόλη–κράτος με εξέχουσα θέση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Νίκησε τους Σπαρτιάτες στη μάχη των Λεύκτρων και απελευθέρωσε τους Μεσσήνιους, οι οποίοι ήταν υποταγμένοι στη Σπάρτη για 230 χρόνια, μετά την ήττα τους στον Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο, ο οποίος έληξε το 600 π.Χ. Ο Επαμεινώνδας κατέλυσε τις ως τότε συμμαχίες και δημιούργησε νέες.
Ο Ρωμαίος ρήτορας Μάρκος Τύλλιος Κικέρων τον χαρακτήρισε ως «πρώτο άνδρα της Ελλάδας»
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CF%82
-ὅτε Ἀμφιτρύων ὑπὸ Σθενέλου φυγὰς ἐλαθεὶς εἰς τὴν Θηβαίων
Αμφιτρύωνας (Αμφιτρύων) ήταν γιος του Αλκαίου, βασιλιά της Τίρυνθας, και της Αστυδάμειας (ή Λυσιμάχης ή Λαονόμης).
Κυνηγώντας κάποτε ο Αμφιτρύωνας με ένα χοντρό ρόπαλο κάποιο βόδι, σκότωσε κατά λάθος τον Ηλεκτρύωνα, οπότε ο θείος του Σθένελος βρήκε αφορμή να τον διώξει και να σφετερισθεί ο ίδιος τους δύο θρόνους, της Τίρυνθας και των Μυκηνών. Ο Αμφιτρύωνας τότε κατέφυγε στη Θήβα μαζί με τη σύζυγό του Αλκμήνη και τον ετεροθαλή αδελφό της Λικύμνιο. Ο βασιλιάς των Θηβών Κρέοντας τους υποδέχθηκε καλά, καθάρισε από το μίασμα του φόνου, με ειδική τελετή, τον Αμφιτρύωνα και έκανε γαμβρό του τον Λικύμνιο. Αλλά και ο Αμφιτρύωνας εξυπηρέτησε τον Κρέοντα λυτρώνοντας τη Θήβα από την τρομερή αλεπού Τευμασία με τον ακατανίκητο σκύλο του.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82
Σθένελος
Στην ελληνική μυθολογία ένας Σθένελος ήταν γιος του Περσέως και της Ανδρομέδας. Ως σύζυγός του αναφέρεται είτε η Νικίππη, είτε η Αμφιβία (ή Αντιβία), αμφότερες θυγατέρες του Πέλοπα. Παιδιά του Σθενέλου ήταν η Αλκυόνη ή Αλκινόη, η Μέδουσα, ο Ευρυσθέας και ο Ίφιτος ή Ίφις ή Ίφιος. Ο Σθένελος βασίλευσε στην πόλη που είχε ιδρύσει ο πατέρας του, τις Μυκήνες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%AD%CF%89%CF%82
-Χαλκώδοντα τὸν βασιλέα τῶν Εὐβοέων ἀποκτείνας
Χαλκώδων
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία ο Χαλκώδων ήταν βασιλιάς των Αβάντων της Εύβοιας, σύζυγος της Αλκυόνης και πατέρας του Ελεφήνορα και της Χαλκιόπης. Το όνομά του έφερε κάποτε και η νήσος Εύβοια, που ονομαζόταν Χαλκωδοντίς. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χαλκώδων κατέλαβε τη Θήβα και την κράτησε μέχρι την απελευθέρωσή της από τον Αμφιτρύονα, ο οποίος τελικώς σκότωσε τον Χαλκώδοντα.
15.6 Χαλκώδων δὲ οὐ πόῤῥω κρήνης καλουμένης Οἰνόης. τὸν μὲν δὴ Ἐλεφήνορος τοῦ Εὐβοεῦσιν ἐς Ἴλιον ἡγησαμένου καὶ τὸν Αἴαντός τε καὶ Τεύκρου, τούτων μὲν τοὺς πατέρας οὐκ ἀποδέξαιτο ἄν τις ἐν τούτῳ πεσεῖν τῷ ἀγῶνι: πῶς μὲν γὰρ <ἂν> συνεπελάβετο Ἡρακλεῖ τοῦ ἔργου Χαλκώδων, ὃν πρότερον ἔτι ἀποκτεῖναι Ἀμφιτρύωνα καὶ μαρτυρεῖται καὶ πιστεύειν ἄξιά ἐστιν ἐν Θήβαις; [...] Παυσανίου, Αρκαδικά
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%8E%CE%B4%CF%89%CE%BD
-φασὶ δὲ πρὸ τῆς μάχης Πελοπίδᾳ, ἑνὶ τῶν στρατηγῶν τοῦ θηβαϊκοῦ στρατεύματος,
Πελοπίδας
Ο Πελοπίδας (410 π.Χ. - 364 π.Χ) ήταν Θηβαίος στρατηγός, πολιτικός και διοικητής του Ιερού Λόχου. Μαζί με τον συμπολίτη και φίλο του Επαμεινώνδα κατέστησαν τη Θήβα ως μια ισχυρή δύναμη, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επιβολή της Θηβαϊκής ηγεμονίας στον ελλαδικό χώρο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
-παραγίνεσθαι γὰρ εἰς Λεῦκτρα Λακεδαιμονίους
Μάχη των Λεύκτρων
Η Μάχη των Λεύκτρων ήταν μια από τις πλέον περισπούδαστες μάχες της αρχαιότητας, από πλευράς στρατιωτικής τακτικής.
Η περίφημη αυτή μάχη, μεταξύ Σπαρτιατών και Θηβαίων, που διεξήχθη το 371 π.Χ. στα Λεύκτρα της Βοιωτίας, στην οποία και νικήθηκαν οι μέχρι τότε θεωρούμενοι αήττητοι Σπαρτιάτες, έδωσε αφενός μεν τέλος στην Πελοποννησιακή Συμμαχία αφετέρου χάρισε στους Θηβαίους την ηγεμονική τους θέση στον τότε ελλαδικό χώρο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD
.
.
Καλλιρροη του Φωκου-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.Καλλιρροη του Φωκου
Φῶκος Βοιώτιος μὲν ἦν τῷ γένει, ἦν γὰρ ἐκ Γλίσαντος, πατὴρ δὲ Καλλιρρόης κάλλει τε καὶ
σωφροσύνῃ διαφερούσης. ταύτην ἐμνηστεύοντο νεανίαι τριάκοντα εὐδοκιμώτατοι ἐν Βοιωτίᾳ·
ὁ δὲ Φῶκος ἄλλας ἐξ ἄλλων ἀναβολὰς τῶν γάμων ἐποιεῖτο, φοβούμενος μὴ βιασθείη, τέλος δὲ
λιπαρούντων ἐκείνων, ἠξίου ἐπὶ τῷ Πυθίῳ ποιήσασθαι τὴν αἵρεσιν. οἱ δὲ πρὸς τὸν λόγον
ἐχαλέπηναν καὶ ὁρμήσαντες ἀπέκτειναν τὸν Φῶκον ἐν δὲ τῷ θορύβῳ ἡ κόρη φυγοῦσα ἵετο διὰ
τῆς χώρας· ἐδίωκον δ᾽ αὐτὴν οἱ νεανίαι. ἡ δ᾽ ἐντυχοῦσα γεωργοῖς ἅλω συντιθεῖσι σωτηρίας
ἔτυχε παρ᾽ αὐτῶν· ἀπέκρυψαν γὰρ αὐτὴν οἱ γεωργοὶ ἐν τῷ σίτῳ καὶ οὕτω παρῇξαν μὲν οἱ
διώκοντες· ἡ δὲ διασωθεῖσα ἐφύλαξε τὴν τῶν Παμβοιωτίων ἑορτήν, καὶ τότε εἰς Κορώνειαν
ἐλθοῦσα ἱκέτις καθέζεται ἐπὶ τῷ βωμῷ τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς καὶ τῶν μνηστήρων τὴν παρανομίαν
διηγεῖτο, τό τε ἑκάστου ὄνομα καὶ τὴν πατρίδα σημαίνουσα. ἠλέουν οὖν οἱ Βοιωτοὶ τὴν παῖδα
καὶ τοῖς νεανίαις ἠγανάκτουν οἱ δὲ ταῦτα πυθόμενοι εἰς [p. 471] Ὀρχομενὸν καταφεύγουσιν. οὐ
δεξαμένων δ᾽ αὐτοὺς τῶν Ὀρχομενίων πρὸς Ἱππότας εἰσώρμησαν κώμη δ᾽ ἦν παρὰ τῷ Ἑλικῶνι
κειμένη μεταξὺ Θίσβης καὶ Κορωνείας· οἱ δ᾽ ὑποδέχονται αὐτούς. εἶτα πέμπουσι Θηβαῖοι
ἐξαιτοῦντες τοὺς Φώκου φονεῖς· τῶν δ᾽ οὐ διδόντων, ἐστράτευσαν μὲν μετὰ τῶν ἄλλων
Βοιωτῶν, στρατηγοῦντος Φοίδου, ὃς τότε τὴν ἀρχὴν τῶν Θηβαίων διεῖπε· πολιορκήσαντες δὲ
τὴν κώμην ὀχυρὰν οὖσαν, δίψει δὲ τῶν ἔνδον κρατηθέντων, τοὺς μὲν φονεῖς ληφθέντας
κατέλευσαν, τοὺς δ᾽ ἐν τῇ κώμῃ ἐξηνδραποδίσαντο κατασκάψαντες δὲ τὰ τείχη καὶ τὰς οἰκίας
διένειμαν τὴν χώραν Θισβεῦσι τε καὶ Κορωνεῦσι. φασὶ δὲ νυκτός, πρὸ τῆς ἁλώσεως τῶν
Ἱπποτῶν, φωνὴν ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος πολλάκις ἀκουσθῆναι λέγοντός τινος ‘πάρειμι’· τοὺς δὲ
μνηστῆρας τοὺς τριάκοντα τόδε τὸ φώνημα γνωρίζειν, ὅτι Φώκου εἴη. ᾗ δ᾽ ἡμέρᾳ
κατελεύσθησαν, τὸ ἐν Γλίσαντι μνῆμα τοῦ γέροντος κρόκῳ φασὶ ῥεῦσαι Φοίδῳ δέ, τῷ Θηβαίων
ἄρχοντι καὶ στρατηγῷ, ἐκ τῆς μάχης ἐπανιόντι ἀγγελθῆναι θυγατέρα γεγενημένην, ἣν
αἰσιούμενον προσαγορεῦσαι Νικοστράτην.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Δ'.Καλλιρροη του Φωκου
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Φωκος Βοιωτος ηταν στη καταγωγη,επειδη ηταν απ'τη Γλισα,πατερας της Καλλιρροης και
στην ομορφια και στη σωφροσυνη ξεχωριστης.Αυτη ζητουσαν να μνηστευθουν τριαντα νεοι
οι πιο τιμημενοι στη Βοιωτια.Ο Φωκος την μια μετα την αλλη αναβολη των γαμων εκανε,
φοβουμενος μηπως εξαναγκασθει,τελικα επειδη επεμεναν εκεινοι,ζητησε στο μαντειο της
Πυθιας κανει την εκλογη.Αυτοι απ'αυτην τη προταση οργισθηκαν και πεφτοντας κατα πανω
του σκοτωσαν τον Φωκο,μεσα στην αναστατωση η κοπελα τραπηκε σε φυγη απ'τη χωρα.Οι
νεαροι δε την καταδιωκαν.Αυτη συναντωντας γεωργους στ'αλωνισμα βρηκε σωτηρια απ'αυ-
τους,γιατι οι γεωργοι την εκρυψαν μεσα στο σιταρι κι ετσι προσπερασαν οι διωκτες.Αυτη δε
αφου διασωθηκε περιμενε τη γιορτη των Παμβοιωτεων,και τοτε στη Κορωνεια ερχομενη ικετις
καθεται στο βωμο της Ιτωνιας Αθηνας και των μνηστηρων το εγκλημα μαρτυρουσε,και του κα-
θενος τ'ονομα και τη πατριδα φανερωνοντας.Συμπονεσαν λοιπον οι Βοιωτοι το κοριτσι και με
τους νεαρους αγανακτησαν,αυτοι δε αυτα μαθαινοντας στον Ορχομενο καταφευγουν.Επειδη
δεν τους δεχθηκαν οι Ορχομενοι προς το χωριο τους Ιπποτων ετρεξαν που βρισκονταν στους
προποδες του Ελικωνα μεταξυ Θισβης και Κορωνειας,κι αυτοι τους υποδεχθηκαν.Επειτα στελ-
νουν οι Θηβαιοι και ζητουν του Φωκου τους δολοφονους.Κι επειδη δεν τους εδιναν,εκστρατευ-
σαν εναντιον τους μαζι με τους αλλους Βοιωτους,με στρατηγο τον Φοιδο,ο οποιος τοτε τη
κυβερνηση των Θηβαιων διαχειριζονταν.Αφου πολιορκησαν το χωριο που οχυρομενο ηταν,και
με τη διψα τους εντος κατεβαλαν,τους μεν δολοφονους πιανοντας λιθοβολησαν εως θανατου,
αυτους δε μεσα στο χωριο τους σκλαβωσαν,κι αφου γκρεμισαν τα τειχη και τα σπιτια διαμοιρα-
σαν τη χωρα και στους Θηβαιους και στους Κορωνειους.Λενε πως τη νυχτα,πριν την αλωση των
Ιπποτων,φωνη απ'τον Ελικωνα πολλες φορες ακουσθηκε καποιου να λεει 'εδω ειμαι',οι δε τρι-
αντα μνηστηρες αυτον εδω τον ηχο της φωνης γνωρισαν,οτι του Φωκου ηταν.Και τη μερα που
λιθοβοληθηκαν,το μνημα στη Γλισα του γερου με κροκο λενε σκεπασθηκε.Και στον Φοιδο,των
Θηβαιων κυβερνητη και στρατηγο,απ'τη μαχη οταν γυριζε αγγελθηκε πως θυγατερα του γεννη-
θηκε,την οποια θεωρωντας αυτο αισιο οιωνο ονοματισε Νικοστρατη
σχολια:
-καὶ τότε εἰς Κορώνειαν ἐλθοῦσα ἱκέτις καθέζεται ἐπὶ τῷ βωμῷ τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς
Αθηνα Ιτωνια
Ιτωνία είναι ένα από τα προσωνύμια της Αθηνάς, το οποίο προερχόταν από την πόλη Ίτωνα της Φθιώτιδας. Το χρησιμοποιούσαν είτε με τον τύπο «Ιτωνίς», είτε ως «ιΙτωναία» και με το όνομα αυτό λατρευόταν ευρύτατα στη Θεσσαλία, αλλά και στη Βοιωτία, την Αθήνα αλλά και την Αμοργό[1][2].
Η Ιτωνία θεωρείτο αρχικά χθόνια θεότητα, θεότητα δηλαδή του Κάτω Κόσμου, ενώ αργότερα είχε χαρακτήρα πολεμικής θεότητας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1
Η Κορώνεια είναι ορεινό χωριό (παλαιότερα Κουτουμουλάς[1] ή Κοντομουλάς) του Δήμου
Λεβαδέων στη Βοιωτία
Η Κορώνεια, ιδρύθηκε από τον Κορώνο, γιο του Θερσάνδρου και αδερφού του Αλιάρτου (Παυσανίας), και κατά άλλους από Βοιωτούς του Θεσσαλικού χωριού Άρνη, που διώχθηκαν από τους Θεσσαλούς. (Στράβων Θ΄411)
Έξω από την πόλη υπήρχε ο Ναός της Ιτωνίας Αθηνάς, που ήταν το κέντρο του Βοιωτικού Συνδέσμου,
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
-οὐ δεξαμένων δ᾽ αὐτοὺς τῶν Ὀρχομενίων πρὸς Ἱππότας εἰσώρμησαν κώμη δ᾽ ἦν παρὰ τῷ
Ἑλικῶνι κειμένη μεταξὺ Θίσβης καὶ Κορωνείας
Η Θίσβη είναι χωριό του νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται στα δυτικά του νομού κοντά στις ακτές της Βοιωτίας στον Κορινθιακό κόλπο, στους πρόποδες του Ελικώνα.
Η Θίσβη ήταν αρχαία βοιωτική πόλη που βρισκόταν στην ίδια θέση με τον σημερινό οικισμό. Ο Όμηρος την αναφέρει στις βοιωτικές πόλεις που συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο. Στα ιστορικά χρόνια ήταν ακμαία βοιωτική πόλη. Στη Θίσβη υπήρχε ιερός ναός της Αρτέμιδος. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας η πόλη πήρε την ονομασία της από την νύμφη Θίσβη [3]. Η πόλη αναφέρεται και από τον Στράβωνα στα Γεωγραφικά του[4].
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AF%CF%83%CE%B2%CE%B7_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
.
.
Δαμοκριτη-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.Δαμοκριτη
Ἄλκιππος τὸ μὲν γένος Λακεδαιμόνιος ἦν· γήμας δὲ Δαμοκρίταν πατὴρ θυγατέρων γίνεται δύο·
[p. 472] συμβουλεύων τε τῇ πόλει κράτιστα τε καὶ πράττων ὅτου δέοιντο Λακεδαιμόνιοι,
ἐφθονήθη ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων, οἳ τοὺς ἐφόρους ψευδέσι λόγοις παραγαγόντες, ὡς
τοῦ Ἀλκίππου βουλομένου τοὺς νόμους καταλῦσαι, φυγῇ περιέβαλον τὸν ἄνδρα. καὶ ὁ μὲν
ὑπεξῆλθε τῆς Σπάρτης, Δαμοκρίταν δὲ τὴν γυναῖκα μετὰ τῶν θυγατέρων βουλομένην ἕπεσθαι
τἀνδρὶ ἐκώλυον, ἀλλὰ καὶ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ἐδήμευσαν, ἵνα μὴ εὐπορῶσι προικὸς αἱ παρθένοι.
ἐπεὶ δὲ καὶ ὣς ἐμνηστεύοντό τινες τὰς παῖδας διὰ τὴν τοῦ πατρὸς ἀρετήν, ἐκώλυσαν οἱ ἐχθροὶ
διὰ ψηφίσματος μνηστεύεσθαί τινας τὰς κόρας, λέγοντες ὡς ἡ μήτηρ αὐτῶν Δαμοκρίτα
πολλάκις εὔξατο τὰς θυγατέρας ταχέως γεννῆσαι παῖδας τιμωροὺς τῷ πατρὶ γενησομένους.
πανταχόθεν δ᾽ ἡ Δαμοκρίτα περιελαυνομένη ἐτήρησέ τινα πάνδημον ἑορτήν, ἐν ᾗ γυναῖκες; ἅμα
παρθένοις καὶ οἰκείοις καὶ νηπίοις ἑώρταζον, αἱ δὲ τῶν ἐν τέλει καθ᾽ ἑαυτὰς ἐν ἀνδρῶνι μεγάλῳ
διεπαννύχιζον ξίφος τε ὑποζωσαμένη καὶ τὰς κόρας λαβοῦσα νυκτὸς ἦλθεν εἰς τὸ ἱερὸν καιρὸν
παραφυλάξασα, ἐν ᾧ πᾶσαι τὸ μυστήριον ἐπετέλουν ἐν τῷ ἀνδρῶνι καὶ κεκλεισμένων τῶν
εἰσόδων, ξύλα ταῖς θύραις πολλὰ προσνήσασα ταῦτα δ᾽ ἦν εἰς τὴν τῆς ἑορτῆς θυσίαν ὑπ᾽
ἐκείνων παρεσκευασμένα, πῦρ ἐνῆκε. συνθεόντων δὲ τῶν ἀνδρῶν ἐπὶ τὴν βοήθειαν, ἡ
Δαμοκρίτα τὰς θυγατέρας ἀπέσφαξε καὶ ἐπ᾽ ἐκείναις ἑαυτήν. [p. 473] οὐκ ἔχοντες δ᾽ οἱ
Λακεδαιμόνιοι, ὅπη τὸν θυμὸν ἀπερείσωνται, ἐκτὸς ὅρων ἔρριψαν τῆς τε Δαμοκρίτας καὶ
τῶν θυγατέρων τὰ σώματα. ἐφ᾽ ᾧ μηνίσαντος τοῦ θεοῦ τὸν μέγαν ἱστοροῦσι Λακεδαιμονίοις
σεισμὸν ἐπιγενέσθαι.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Ε'.Δαμοκριτη
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Αλκιππος ηταν στην καταγωγη Λακεδαιμονιος,παντρευτηκε την Δαμοκριτη και πατερας δυο
θυγατερων εγινε,κι επειδη συμβουλευε στη πολη με αριστο τροπο κι επραττε,οπως επιθυμου-
σαν οι Λακεδαιμονιοι,φθονηθηκε απο τους αντιπολιτευομενους,οι οποιοι τους εφορους με
ψεματα παραπλανωντας,πως ο Αλκιππος ηθελε τους νομους να καταλυσει,εξορισαν τον αντρα.
Κι αυτος απομακρυνθηκε απ'τη Σπαρτη,τη δε γυναικα του Δαμοκριτη που ηθελε με τις θυγατε-
ρες ν'ακολουθησει τον αντρα της εμποδιζαν,επισης και την περιουσια του δημευσαν,για να
στερηθουν τη προικα οι παρθενες.Κι επειδη καποιοι ζητουσαν να μνηστευθουν τα κοριτσια
λογω της αρετης του πατερα,εμποδισαν οι εχθροι με ψηφισμα καποιοι να μνηστευθουν τις
κορες,λεγοντας πως η μητερα τους Δαμοκριτη πολλες φορες ευχονταν οι θυγατερες γρηγορα
να γεννησουν παιδια που τιμωροι για τον πατερα να γινουν.Απο παντου η Δαμοκριτη πιεσμενη
περιμενε καποια επισημη γιορτη,στην οποια γυναικες,μαζι με παρθενες κι υπηρετριες και μικρα
παιδια γιορταζαν,οταν δε αυτες της ανωτερης ταξης μεσα σε μεγαλη αιθουσα αγρυπνουσαν
τοτε ξιφος εκρυψε κατω απ'τα ρουχα και τα κοριτσια παιρνοντας νυχτα ηρθε στο ιερο παραφυ-
λαγοντας για την καταλληλη στιγμη,ενω ολες το μυστηριο τελουσαν στην αιθουσα κι ηταν
κλεισμενες οι εισοδοι,ξυλα στις πορτες σωριαζοντας,αυτα που ηταν για τη θυσια της γιορτης
απο εκεινες προετοιμασμενα,φωτια εβαλε.Κι οταν ετρεξαν οι αντρες για βοηθεια,η Δαμοκριτη
τις θυγατερες εσφαξε και πανω σ'εκεινες και τον εαυτο της.Μη εχοντας δε οι Λακεδαιμονιοι,
που την οργη να ξεσπασουν,εξω απ'τα συνορα πεταξαν και της Δαμοκριτης και των θυγατερων
τα σωματα.Κι επειδη μ'αυτο οργιστηκε ο θεος τον πολυ μεγαλο λενε στους Λακεδαιμονιους
σεισμο εκανε.
.
.
σχολια:
-ἐφ᾽ ᾧ μηνίσαντος τοῦ θεοῦ τὸν μέγαν ἱστοροῦσι Λακεδαιμονίοις σεισμὸν ἐπιγενέσθαι.
Το έτος 464 π.Χ. έγινε σεισμός στην Σπάρτη που σύμφωνα με ιστορικές πηγές προκάλεσε
20.000 θύματα, κατέστρεψε την πόλη και έγινε αφορμή για εξέγερση των ειλώτων.
Ελάχιστες αναφορές έχουμε για τα στοιχεία του σεισμού, για το οποίο κάνουν λόγο ο Στράβων,
ο Παυσανίας, ο Πλούταρχος και ο Θουκυδίδης.
Αιτία της σεισμικής δόνησης ήταν πιθανή κάθετη μετακίνηση μιας τεκτονικής πτυχής στον
Ταΰγετο
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82_(464_%CF%80.%CE%A7.)
Η εύσειστος Λακωνία
Η γενική εικόνα που προκύπτει από τις πηγές είναι ότι στα ιστορικά χρόνια από σεισμούς έπασχε κυρίως η Πελοπόννησος, και ιδιαίτερα η Λακωνική, η Λοκρίδα και το ΝΑ Αιγαίο. Η Λακωνία ονομαζόταν εύσειστος και καιετάεσσα από τους καιετούς (χάσματα) που υπήρχαν εκεί. Γνωστός είναι ο μεγάλος σεισμός της Σπάρτης το θέρος του 464 π.Χ. Η σφοδρότητά του ήταν ασύλληπτη.
Οι κορυφές του Ταϋγέτου απερράγησαν και άνοιξαν χάσματα σε διάφορα σημεία. Στο γυμνάσιο
λίγο πριν από τον σεισμό ασκούνταν έφηβοι και νεανίσκοι, όταν παρουσιάστηκε ένας λαγός. Οι νεανίσκοι βγήκαν να τον κυνηγήσουν και σώθηκαν ενώ οι έφηβοι που παρέμειναν μέσα
σκοτώθηκαν με την κατάρρευση του κτιρίου. Ο κοινός τάφος τους ονομάστηκε Σεισματίας. Καθώς
οι δονήσεις διήρκεσαν μέρες και ήταν συνεχείς και ισχυρές, όλα τα σπίτια γκρεμίστηκαν εκ
θεμελίων και αναφέρονται πάνω από 20.000 θύματα.
Η ολοκληρωτική καταστροφή θεωρήθηκε ότι οφειλόταν στην οργή του Ποσειδώνος, που προκάλεσαν οι Σπαρτιάτες γιατί είχαν αποσπάσει από τον βωμό του στο Ταίναρο και θανατώσει είλωτες καταδικασμένους σε θάνατο, που είχαν καταφύγει σ' αυτό το φημισμένο άσυλο. Η τιμωρία ήρθε σύντομα: ου μετά πολύ εσείσθη σφίσιν η πόλις συνεχεί τε ομού και ισχυρώ τω σεισμώ ώστε οικίαν μηδαμίαν των εν Λακεδαίμονι αντισχείν. Ολόκληρη την πόλη σώριασε στο έδαφος ο Ποσειδών Ταινάριος (ες έδαφος την πόλιν πάσαν κατέβαλεν ο θεός).
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=117246
Οι Σεισμοί έπαιξαν κύριο ρόλο στη διαμόρφωση της Ιστορίας της Σπάρτης.
I. Ο πρώτος γνωστός ιστορικός σεισμός πού έπληξε την Σπάρτη συνέβη περίπου το 550 π.Χ., με καταστροφές σπιτιών και κατολισθήσεις μεγάλων τεμάχων του Ταϋγέτου στην πόλη. Εκτιμήθηκαν
τα χαρακτηριστικά του σε μέγεθος 7,0R και ένταση IX (Mercalli).
Αναφέρεται ότι όλα, πλην 5, σπίτια, κατέρρευσαν και περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι καταπλακώθηκαν στα ερείπια και φονεύθησαν. Άμεση συνέπεια των σεισμών ήταν ο κοινός
πόλεμος Ειλώτων και Μεσσήνιων κατά των Σπαρτιατών.
Η αναφορά του Πλούταρχου συνδέει την κατακρήμνιση τμήματος του Ταϋγέτου με τον Σεισμό
το 550 π.Χ. σαν ένα από τους πολλούς σεισμούς πού έχουν συμβεί νωρίτερα.
[το 464 π.Χ. έγινε σεισμός ]
Ο Σεισμός για την Σπάρτη ήταν τεράστιο χτύπημα. Ήταν μεγέθους 7 Richter και έντασης xi της κλίμακας Mercalli. Υπήρξε καταστροφή των περιουσιών των κατοίκων και εκτιμάται ότι ο μισός πληθυσμός της Σπάρτης φονεύθηκε.
Για την αποδοχή του μεγάλου αριθμού των φονευθέντων πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν, ότι η Σπάρτη
δεν ήταν μία τυπική Ελληνική Πόλη με οχυρώσεις, πυκνές κατοικίες και δημόσια κτίρια. Αντιθέτως ήταν απλωμένη πόλη, αποτελούμενη από 4 κυρίους οικισμούς, με κενές εκτάσεις μεταξύ τους. Ακόμα δεν υπήρχαν ψηλά κτίρια διότι υπήρχαν αυστηροί νόμοι, οι οποίοι δεν επέτρεπαν τη χρήση άλλων εργαλείων εκτός από τσεκούρια στην κατασκευή των οροφών των κτιρίων.
Έτσι ενδέχεται ο αριθμός των 20.000 φονευθέντων να είναι αναχρονισμός και να περιέχει απώλειες και άλλων σεισμών, άλλων εποχών.
https://notospress.gr/article.php?id=3037
.
.
.
https://www.facebook.com/christos.couvelis/videos/1963114897063286/
.
.
Λευκός Κρίνος-Μαχαιρα - χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εικόνες-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-εικονα
ειδε τον κρινο,ενα γραμμοφωνο της γης
-εικονα 1.
σε μια λεκάνη εσπαζε πάγο, εριχνε κομμάτια πάγου σε τρια γυάλινα ποτήρια κι από μια πήλινη κανάτα έχυνε σ'αυτα γάλα,μια σύνθεση πραγμάτων ο κόσμος,είπε
-εικονα2.
έχωσε το δεξι χερι στο νερό της θάλασσας, έκλεισε τα δαχτυλα.,το εβγαλε έξω, άνοιξε σιγά σιγά
τα δαχτυλα, το νερό από τα δαχτυλα κυλησε στην άμμο, η δημιουργία της θαλασσας, σκέφτηκε,
και χαμογελασε
-εικόνα 3.
μια μέλισσα έκανε πατινάζ στο φως,επειτα και μια δεύτερη,και μια τρίτη κι άλλες πολλές,σ'αυτο
ωφειλετε το σμήνος φωτός που μας περιβαλλει,
-εικόνα 4.
ειχε βρέξει τη νυχτα, το πρωί στο κήπο περπάτησε στο βρεγμένο χωμα,εκείνο υποχωρούσε κι
άφηνε τα αποτυπωματα των ποδιων του,1-2 εκατοστά, στην αρχή διασκέδαζε μ' αυτο,ύστερα
άρχισε να κάνει διάφορα σχέδια,ένα ιερογλυφικο κείμενο που θα πετροποιουνταν και, ίσως, να
διαβαζονταν,του επιτρέπονταν αυτή η φιλοδοξια
-εικόνα 5.
σ'ενα λευκό χαρτί με το μολύβι σχεδιασε μια γραμμή, από κάτω σχεδιασε μια άλλη κι από
κάτω άλλη,συνεχισε και με άλλες γραμμές,δεν απογοητευθηκε,καποτε θα πέτυχενε την ευθεία
γραμμη, μάθαινε πως το πιο απλό, το πιο κομσο, κρύβεται κάτω από σωρό πολύπλοκων
πραγματων
.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου