.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
.
Ακταιων-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
Φείδων τις τῶν Πελοποννησίων ἐπιτιθέμενος ἀρχῇ, τὴν Ἀργείων πόλιν, τὴν πατρίδα τὴν ἑαυτοῦ,
ἡγεμονεύειν τῶν λοιπῶν βουλόμενος, πρῶτον ἐπεβούλευσε Κορινθίοις· πέμψας γὰρ ᾔτει παρ᾽
αὐτῶν νεανίας χιλίους τοὺς ἀκμῇ διαφέροντας καὶ ἀνδρείᾳ· οἱ δὲ πέμπουσι τοὺς χιλίους,
στρατηγὸν αὐτῶν [p. 465] ἀποδείξαντες Δέξανδρον. ἐν νῷ δ᾽ ἔχων ὁ Φείδων ἐπιθέσθαι τούτοις,
ἵν᾽ ἔχοι Κόρινθον ἀτονωτέραν καὶ τῇ πόλει χρήσαιτο, προτείχισμα γὰρ τοῦτο ἐπικαιρότατον
ἔσεσθαι τῆς ὅλης Πελοποννήσου, τὴν πρᾶξιν ἀνέθετο τῶν ἑταίρων τισίν. ἦν δὲ καὶ Ἅβρων ἐν
αὐτοῖς· οὗτος δὲ ξένος ὢν τοῦ Δεξάνδρου ἔφρασεν αὐτῷ τὴν ἐπιβουλήν. καὶ οὕτως οἱ μὲν
Φλιάσιοι πρὸ τῆς ἐπιθέσεως εἰς τὴν Κόρινθον ἐσώθησαν, Φείδων δ᾽ ἀνευρεῖν ἐπειρᾶτο τὸν
προδόντα καὶ ἐπιμελῶς ἐζήτει. δείσας δ᾽ ὁ Ἅβρων φεύγει εἰς Κόρινθον, ἀναλαβὼν τὴν γυναῖκα
καὶ τοὺς οἰκέτας, ἐν Μελίσσῳ, κώμῃ τινὶ τῆς Κορινθίων χώρας ἔνθα καὶ παῖδα γεννήσας
Μέλισσον προσηγόρευσεν, ἀπὸ τοῦ τόπου θέμενος τοὔνομα αὐτῷ. τούτου δὴ τοῦ Μελίσσου
υἱὸς Ἀκταίων γίνεται, κάλλιστος καὶ σωφρονέστατος τῶν ὁμηλίκων, οὗ πλεῖστοι μὲν ἐγένοντο
ἐρασταί, διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν, πλούτῳ δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ
δυνάμει λαμπρότατος Κορινθίων. ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ
συναρπάσαι τὸ μειράκιον· ἐπεκώμασεν οὖν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου, πλῆθος ἐπαγόμενος
καὶ φίλων καὶ οἰκετῶν, καὶ ἀπάγειν τὸν παῖδα ἐπειρᾶτο. ἀντιποιουμένου δὲ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν
φίλων, ἐπεκδραμόντων δὲ καὶ τῶν γειτόνων καὶ ἀνθελκόντων, ἀνθελκόμενος ὁ Ἀκταίων
διεφθάρη· καὶ οἱ μὲν οὕτως ἀπεχώρουν. Μέλισσος δὲ τὸν νεκρὸν τοῦ παιδὸς [p. 466] εἰς τὴν
ἀγορὰν τῶν Κορινθίων παρακομίσας ἐπεδείκνυε, δίκην ἀπαιτῶν παρὰ τῶν ταῦτα πραξάντων· οἱ
δὲ πλέον οὐδὲν ἢ τὸν ἄνδρα ἠλέουν. ἄπρακτος δ᾽ ἀναχωρήσας παρεφύλασσε τὴν πανήγυριν
τῶν Ἰσθμίων, ἀναβὰς τ᾽ ἐπὶ τὸν τοῦ Ποσειδῶνος νεὼν κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν καὶ τὴν τοῦ
πατρὸς Ἅβρωνος εὐεργεσίαν ὑπεμίμνησκε, τούς τε θεοὺς ἐπικαλεσάμενος ῥίπτει ἑαυτὸν κατὰ
τῶν πετρῶν. μετ᾽ οὐ πολὺ δ᾽ αὐχμὸς καὶ λοιμὸς κατελάμβανε τὴν πόλιν καὶ τῶν Κορινθίων περὶ
ἀπαλλαγῆς χρωμένων, ὁ θεὸς ἀνεῖλε μῆνιν εἶναι Ποσειδῶνος οὐκ ἀνήσοντος, ἕως ἂν τὸν
Ἀκταίωνος θάνατον μετέλθοιεν. ταῦτα πυθόμενος Ἀρχίας, αὐτὸς γὰρ θεωρὸς ἦν, εἰς μὲν τὴν
Κόρινθον ἑκὼν οὐκ ἐπανῆλθε, πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε. πατὴρ δὲ
γενόμενος ἐνταῦθα θυγατέρων δυεῖν, Ὀρτυγίας τε καὶ Συρακούσης, ὑπὸ τοῦ Τηλέφου
δολοφονεῖται, ὃς ἐγεγόνει μὲν αὐτοῦ παιδικά, νεὼς δ᾽ ἀφηγούμενος συνέπλευσεν εἰς Σικελίαν.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Καποιος Φειδων ο οποιος επεδιωκε την αρχηγια των Πελοποννησιων,την πολη των Αργειων,την
πατριδα του,να ηγημονευει των λοιπων θελωντας,πρωτα μηχανοραφησε κατα των Κορινθιων.
Τοτε εστειλε και ζητουσε απ'αυτους χιλιους νεους που στη δυναμη ξεχωριζαν και στην αντρεια.
Αυτοι στελνουν τους χιλιους,στρατηγο αυτων διοριζοντας τον Δεξανδρο.Στο νου εχοντας ο
Φειδων να επιτεθει σε τουτους,για να'χει τη Κορινθο ασθενεστερη και στη πολη να ανακηρυ-
χθει,επειδη προοχυρωμα τουτο το πιο καιριο θα ηταν ολης της Πελοποννησου.Την ενεργεια
αυτη την εμπιστευτηκε σε καποιους απ'τους δικους του,ηταν κι ο Αβρων μεσα σ'αυτους.
Αυτος οντας φιλος απο φιλοξενια του Δεξανδρου ειπε σ'αυτον την μηχανοραφια,κι ετσι οι μεν
Φλιασιοι πριν την επιθεση σωθηκαν στην Κορινθο,ο δε Φειδων να βρει προσπαθουσε αυτον
που προδωσε και μ'επιμονη μεγαλη ζητουσε.Επειδη φοβηθηκε ο Αβρων κατεφυγε στη Κορινθο,
παιρνοντας μαζι του τη γυναικα και τους υπηρετες,στη Μελισσο, σε καποιο χωριο της χωρας
των Κορινθιων οπου εκει και παιδι αποκτωντας Μελισσο το ονοματισε,απ'τον τοπου οριζον-
τας τ'ονομα σ'αυτο.Τουτου λοιπον του Μελισσου γιος ο Ακταιων γεννιεται,ο πιο ομορφος κι ο
πιο σωφρων απ'τους συνομιληκους,του οποιου οι πιο πολλοι εγιναν εραστες, ξεχωριζε δε απ'
αυτους ο Αρχιας,που απ'τη γεννια ηταν των Ηρακλειδων,στο πλουτο δε και στην αλλη δυναμη
ο πιο λαμπρος απ'τους Κορινθιους. Επειδη να πεισει δεν μπορουσε το παιδι,αποφασισε να
ενεργησει βιαια και ν'αρπαξει το νεαρο.Πηγε λοιπον μεθυσμενος στο σπιτι του Μελισσου,
πληθος σερνωντας και φιλους κι υπηρετες,και ν'απαγαγει το παιδι προσπαθησε.Ο πατερας κι
οι φιλοι αντεδρασαν,ετρεξαν κι οι γειτονοι και τραβουσαν αντιθετα,τραβηγμενος κι απ'τις δυο
πλευρες ο Ακταιων διαμελισθηκε.Κι αυτοι μετα απ'αυτο εφυγαν.Ο Μελισσος το νεκρο σωμα
του παιδιου στην αγορα των Κορινθιων μεταφερωντας το εδειχνε,την τιμωρια ζητωντας αυτων
που τουτα εκαναν.Και τιποτα δεν εκαναν παρα τον αντρα να λυπουνται.Χωρις να καταφερει
κατι εφυγε και περιμενε να'ρθει το πανηγυρι στα Ισθμια,τοτ'ανεβαινοντας πανω στου Ποσει-
δωνα το ναο με δυνατη φωνη κατηγορουσε τους Βακχιαδες και του πατερα Αβρωνα την ευερ-
γεσια υπενθυμιζε,και τους θεους επικαλωντας ριχθηκε κατω πανω στις πετρες.Οχι μετα απο
πολυ καιρο ξηρασια και λοιμος επεσε στη πολη κι οταν οι Κορινθιοι για το πως θα απαλλαγουν
ζητησαν χρησμο,ο θεος απαντησε η οργη ειναι του Ποσειδωνα που δεν ησυχαζει,μεχρι με το
θανατο τ'Ακταιωνα να ασχοληθουν να τιμωρησουν.Αυτα ακουγωντας ο Αρχιας,γιατι κι ο ιδιος
μελος της αποστολης ηταν,στην Κορινθο δεν θελησε να γυρισει,επλευσε στη Σικελια και τις
Συρακουσες ιδρυσε.Πατερας αφου εγινε εκει δυο θυγατερων,και της Ορτυγιας και της Συρα-
κουσης,απο τον Τηλεφο δολοφονειται,ο οποιος ειχε γινει ερωμενος του απο παιδια,και πλοιο
κυβερνωντας επλευσε μαζι του στη Σικελια.
σχολια:
-διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν
Στην ελληνική μυθολογία, και γενικότερα στην αρχαία Ελλάδα, με τον όρο Ηρακλείδες αναφέ-
ρονται οι γιοι του Ηρακλή και οι απόγονοί τους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82
-τὴν πανήγυριν τῶν Ἰσθμίων
Σύμφωνα με την μυθολογία, ιδρυτής του θεσμού των Ισθμίων ήταν ο Ποσειδώνας, κατά άλλους
ο Θησέας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CF%83%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CE%B1
Ίσθμια
Αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα, που διεξάγονταν στο ιερό του στην Ισθμία κάθε δύο
χρόνια, την άνοιξη, για τρεις μέρες. Στο πλαίσιο της άποψης ότι η ίδρυση των πανελλήνιων
αγώνων ανάγεται σε ταφικούς αγώνες, τα Ίσθμια έχουν συνδεθεί με το θάνατο του Μελικέρτη,
που πνίγηκε στη θάλασσα μαζί με τη μητέρα του Ινώ, και απαντά και με το όνομα "Παλαίμων".
Κατά το πρώτο ήμισυ του 6ου αιώνα π.Χ., οι Κορίνθιοι πρόσθεσαν γυμνικούς και ιππικούς
αγώνες στους εορτασμούς που γίνονταν από τον 7ο κιόλας αιώνα στην Ισθμία. Οι αγώνες
συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής υπό τον έλεγχο της Κορίνθου, εκτός
από την περίοδο 146-44 π.Χ., όταν η Κόρινθος έχασε τα πολιτικά δικαιώματά της και την
ευθύνη των αγώνων ανέλαβε η Σικυώνα. Τα Ίσθμια ξεκινούσαν μετά την προσφορά θυσίας στον
Ποσειδώνα και γεύματος στους πιστούς. Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγονταν στο στίβο και οι
μουσικοί στο θέατρο. Στους νικητές δινόταν αρχικά ένα στεφάνι από πεύκο και από τις αρχές
του 5ου αι. π.Χ. από αγριοσέλινο (γρίηλον), ενώ στους Ρωμαϊκούς χρόνους και από τα δύο.
http://www.fhw.gr/olympics/ancient/gr/otherg_isthmia.html
-κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν
η δυναστεια των Βακχιαδων που κυβερνησε την Κορινθο απο την εισβολη των Δωριεων στην
Πελοποννησο,12ος αι. π.Χ,που κατελυσαν τη βασιλεια των Αχαιων,μεχρι τα μεσα του 7ου
αι.π.Χ,ιδρυτης της ηταν ο Αλητης του Ιπποτη
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7
το τελος της δυναστειας των Βακχιαδων ηρθε απο τον Κυψελο [695 π.Χ.- 627 π.Χ]που εγινε
τυραννος της Κορινθου
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82
Ηροδοτου Ιστοριαι,Τερψιχωρη Βιβλιο Ε',92
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CE%B9_(%CE%97%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85)/%CE%A4%CE%B5%CF%81%CF%88%CE%B9%CF%87%CF%8C%CF%81%CE%B7
92B. Κορινθίοισι γὰρ ἦν πόλιος κατάστασις τοιήδε· ἦν ὀλιγαρχίη, καὶ οὗτοι Βακχιάδαι
καλεόμενοι ἔνεμον τὴν πόλιν, ἐδίδοσαν δὲ καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων. Ἀμφίονι δὲ ἐόντι τούτων
τῶν ἀνδρῶν γίνεται θυγάτηρ χωλή· οὔνομα δέ οἱ ἦν Λάβδα. ταύτην Βακχιαδέων γὰρ οὐδεὶς
ἤθελε γῆμαι, ἴσχει Ἠετίων ὁ Ἐχεκράτεος, δήμου μὲν ἐὼν ἐκ Πέτρης, ἀτὰρ τὰ ἀνέκαθεν Λαπίθης
τε καὶ Καινείδης. 2 ἐκ δέ οἱ ταύτης τῆς γυναικὸς οὐδ᾽ ἐξ ἄλλης παῖδες ἐγίνοντο. ἐστάλη ὦν ἐς
Δελφοὺς περὶ γόνου. ἐσιόντα δὲ αὐτὸν ἰθέως ἡ Πυθίη προσαγορεύει τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι.
Ἠετίων, οὔτις σε τίει πολύτιτον ἐόντα.
Λάβδα κύει, τέξει δ᾽ ὀλοοίτροχον· ἐν δὲ πεσεῖται
ἀνδράσι μουνάρχοισι, δικαιώσει δὲ Κόρινθον.
....
-πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε
Οι Συρακούσες ιδρύθηκαν το 734 ή 733 π.Χ. από τους Κορίνθιους αποίκους με οικιστή τον
Αρχία. Η πόλη αρχικά χτίστηκε στο νησί Ορτυγία, στη θέση εγκατάστασης γηγενών Σικελών,
τους οποίους εξεδίωξαν οι Έλληνες, και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην απέναντι ακτή.[1] Τον
επόμενο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε ιδρύοντας αρκετές αποικίες στην νοτιοανατολική Σικελία,
όπως οι Άκραι, ο Έλωρος και η Καμάρινα. Στα χρόνια αυτά που συνοδεύτηκαν με μεγάλη
οικονομική ακμή των Συρακουσών, η πόλη ταράχτηκε από σφοδρές διαμάχες ανάμεσα στους
ευγενείς και τους υποδουλωμένους ντόπιους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%82
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
..
Ακταιων-Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
Φείδων τις τῶν Πελοποννησίων ἐπιτιθέμενος ἀρχῇ, τὴν Ἀργείων πόλιν, τὴν πατρίδα τὴν ἑαυτοῦ,
ἡγεμονεύειν τῶν λοιπῶν βουλόμενος, πρῶτον ἐπεβούλευσε Κορινθίοις· πέμψας γὰρ ᾔτει παρ᾽
αὐτῶν νεανίας χιλίους τοὺς ἀκμῇ διαφέροντας καὶ ἀνδρείᾳ· οἱ δὲ πέμπουσι τοὺς χιλίους,
στρατηγὸν αὐτῶν [p. 465] ἀποδείξαντες Δέξανδρον. ἐν νῷ δ᾽ ἔχων ὁ Φείδων ἐπιθέσθαι τούτοις,
ἵν᾽ ἔχοι Κόρινθον ἀτονωτέραν καὶ τῇ πόλει χρήσαιτο, προτείχισμα γὰρ τοῦτο ἐπικαιρότατον
ἔσεσθαι τῆς ὅλης Πελοποννήσου, τὴν πρᾶξιν ἀνέθετο τῶν ἑταίρων τισίν. ἦν δὲ καὶ Ἅβρων ἐν
αὐτοῖς· οὗτος δὲ ξένος ὢν τοῦ Δεξάνδρου ἔφρασεν αὐτῷ τὴν ἐπιβουλήν. καὶ οὕτως οἱ μὲν
Φλιάσιοι πρὸ τῆς ἐπιθέσεως εἰς τὴν Κόρινθον ἐσώθησαν, Φείδων δ᾽ ἀνευρεῖν ἐπειρᾶτο τὸν
προδόντα καὶ ἐπιμελῶς ἐζήτει. δείσας δ᾽ ὁ Ἅβρων φεύγει εἰς Κόρινθον, ἀναλαβὼν τὴν γυναῖκα
καὶ τοὺς οἰκέτας, ἐν Μελίσσῳ, κώμῃ τινὶ τῆς Κορινθίων χώρας ἔνθα καὶ παῖδα γεννήσας
Μέλισσον προσηγόρευσεν, ἀπὸ τοῦ τόπου θέμενος τοὔνομα αὐτῷ. τούτου δὴ τοῦ Μελίσσου
υἱὸς Ἀκταίων γίνεται, κάλλιστος καὶ σωφρονέστατος τῶν ὁμηλίκων, οὗ πλεῖστοι μὲν ἐγένοντο
ἐρασταί, διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν, πλούτῳ δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ
δυνάμει λαμπρότατος Κορινθίων. ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ
συναρπάσαι τὸ μειράκιον· ἐπεκώμασεν οὖν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου, πλῆθος ἐπαγόμενος
καὶ φίλων καὶ οἰκετῶν, καὶ ἀπάγειν τὸν παῖδα ἐπειρᾶτο. ἀντιποιουμένου δὲ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν
φίλων, ἐπεκδραμόντων δὲ καὶ τῶν γειτόνων καὶ ἀνθελκόντων, ἀνθελκόμενος ὁ Ἀκταίων
διεφθάρη· καὶ οἱ μὲν οὕτως ἀπεχώρουν. Μέλισσος δὲ τὸν νεκρὸν τοῦ παιδὸς [p. 466] εἰς τὴν
ἀγορὰν τῶν Κορινθίων παρακομίσας ἐπεδείκνυε, δίκην ἀπαιτῶν παρὰ τῶν ταῦτα πραξάντων· οἱ
δὲ πλέον οὐδὲν ἢ τὸν ἄνδρα ἠλέουν. ἄπρακτος δ᾽ ἀναχωρήσας παρεφύλασσε τὴν πανήγυριν
τῶν Ἰσθμίων, ἀναβὰς τ᾽ ἐπὶ τὸν τοῦ Ποσειδῶνος νεὼν κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν καὶ τὴν τοῦ
πατρὸς Ἅβρωνος εὐεργεσίαν ὑπεμίμνησκε, τούς τε θεοὺς ἐπικαλεσάμενος ῥίπτει ἑαυτὸν κατὰ
τῶν πετρῶν. μετ᾽ οὐ πολὺ δ᾽ αὐχμὸς καὶ λοιμὸς κατελάμβανε τὴν πόλιν καὶ τῶν Κορινθίων περὶ
ἀπαλλαγῆς χρωμένων, ὁ θεὸς ἀνεῖλε μῆνιν εἶναι Ποσειδῶνος οὐκ ἀνήσοντος, ἕως ἂν τὸν
Ἀκταίωνος θάνατον μετέλθοιεν. ταῦτα πυθόμενος Ἀρχίας, αὐτὸς γὰρ θεωρὸς ἦν, εἰς μὲν τὴν
Κόρινθον ἑκὼν οὐκ ἐπανῆλθε, πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε. πατὴρ δὲ
γενόμενος ἐνταῦθα θυγατέρων δυεῖν, Ὀρτυγίας τε καὶ Συρακούσης, ὑπὸ τοῦ Τηλέφου
δολοφονεῖται, ὃς ἐγεγόνει μὲν αὐτοῦ παιδικά, νεὼς δ᾽ ἀφηγούμενος συνέπλευσεν εἰς Σικελίαν.
Πλουταρχου Ερωτικαι Διηγησεις,Κεφαλαιο Β'.Ακταιων
[Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1892. 4.]
μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Καποιος Φειδων ο οποιος επεδιωκε την αρχηγια των Πελοποννησιων,την πολη των Αργειων,την
πατριδα του,να ηγημονευει των λοιπων θελωντας,πρωτα μηχανοραφησε κατα των Κορινθιων.
Τοτε εστειλε και ζητουσε απ'αυτους χιλιους νεους που στη δυναμη ξεχωριζαν και στην αντρεια.
Αυτοι στελνουν τους χιλιους,στρατηγο αυτων διοριζοντας τον Δεξανδρο.Στο νου εχοντας ο
Φειδων να επιτεθει σε τουτους,για να'χει τη Κορινθο ασθενεστερη και στη πολη να ανακηρυ-
χθει,επειδη προοχυρωμα τουτο το πιο καιριο θα ηταν ολης της Πελοποννησου.Την ενεργεια
αυτη την εμπιστευτηκε σε καποιους απ'τους δικους του,ηταν κι ο Αβρων μεσα σ'αυτους.
Αυτος οντας φιλος απο φιλοξενια του Δεξανδρου ειπε σ'αυτον την μηχανοραφια,κι ετσι οι μεν
Φλιασιοι πριν την επιθεση σωθηκαν στην Κορινθο,ο δε Φειδων να βρει προσπαθουσε αυτον
που προδωσε και μ'επιμονη μεγαλη ζητουσε.Επειδη φοβηθηκε ο Αβρων κατεφυγε στη Κορινθο,
παιρνοντας μαζι του τη γυναικα και τους υπηρετες,στη Μελισσο, σε καποιο χωριο της χωρας
των Κορινθιων οπου εκει και παιδι αποκτωντας Μελισσο το ονοματισε,απ'τον τοπου οριζον-
τας τ'ονομα σ'αυτο.Τουτου λοιπον του Μελισσου γιος ο Ακταιων γεννιεται,ο πιο ομορφος κι ο
πιο σωφρων απ'τους συνομιληκους,του οποιου οι πιο πολλοι εγιναν εραστες, ξεχωριζε δε απ'
αυτους ο Αρχιας,που απ'τη γεννια ηταν των Ηρακλειδων,στο πλουτο δε και στην αλλη δυναμη
ο πιο λαμπρος απ'τους Κορινθιους. Επειδη να πεισει δεν μπορουσε το παιδι,αποφασισε να
ενεργησει βιαια και ν'αρπαξει το νεαρο.Πηγε λοιπον μεθυσμενος στο σπιτι του Μελισσου,
πληθος σερνωντας και φιλους κι υπηρετες,και ν'απαγαγει το παιδι προσπαθησε.Ο πατερας κι
οι φιλοι αντεδρασαν,ετρεξαν κι οι γειτονοι και τραβουσαν αντιθετα,τραβηγμενος κι απ'τις δυο
πλευρες ο Ακταιων διαμελισθηκε.Κι αυτοι μετα απ'αυτο εφυγαν.Ο Μελισσος το νεκρο σωμα
του παιδιου στην αγορα των Κορινθιων μεταφερωντας το εδειχνε,την τιμωρια ζητωντας αυτων
που τουτα εκαναν.Και τιποτα δεν εκαναν παρα τον αντρα να λυπουνται.Χωρις να καταφερει
κατι εφυγε και περιμενε να'ρθει το πανηγυρι στα Ισθμια,τοτ'ανεβαινοντας πανω στου Ποσει-
δωνα το ναο με δυνατη φωνη κατηγορουσε τους Βακχιαδες και του πατερα Αβρωνα την ευερ-
γεσια υπενθυμιζε,και τους θεους επικαλωντας ριχθηκε κατω πανω στις πετρες.Οχι μετα απο
πολυ καιρο ξηρασια και λοιμος επεσε στη πολη κι οταν οι Κορινθιοι για το πως θα απαλλαγουν
ζητησαν χρησμο,ο θεος απαντησε η οργη ειναι του Ποσειδωνα που δεν ησυχαζει,μεχρι με το
θανατο τ'Ακταιωνα να ασχοληθουν να τιμωρησουν.Αυτα ακουγωντας ο Αρχιας,γιατι κι ο ιδιος
μελος της αποστολης ηταν,στην Κορινθο δεν θελησε να γυρισει,επλευσε στη Σικελια και τις
Συρακουσες ιδρυσε.Πατερας αφου εγινε εκει δυο θυγατερων,και της Ορτυγιας και της Συρα-
κουσης,απο τον Τηλεφο δολοφονειται,ο οποιος ειχε γινει ερωμενος του απο παιδια,και πλοιο
κυβερνωντας επλευσε μαζι του στη Σικελια.
-διαφερόντως δ᾽ Ἀρχίας, γένους μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν
Στην ελληνική μυθολογία, και γενικότερα στην αρχαία Ελλάδα, με τον όρο Ηρακλείδες αναφέ-
ρονται οι γιοι του Ηρακλή και οι απόγονοί τους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82
-τὴν πανήγυριν τῶν Ἰσθμίων
Σύμφωνα με την μυθολογία, ιδρυτής του θεσμού των Ισθμίων ήταν ο Ποσειδώνας, κατά άλλους
ο Θησέας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CF%83%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CE%B1
Ίσθμια
Αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα, που διεξάγονταν στο ιερό του στην Ισθμία κάθε δύο
χρόνια, την άνοιξη, για τρεις μέρες. Στο πλαίσιο της άποψης ότι η ίδρυση των πανελλήνιων
αγώνων ανάγεται σε ταφικούς αγώνες, τα Ίσθμια έχουν συνδεθεί με το θάνατο του Μελικέρτη,
που πνίγηκε στη θάλασσα μαζί με τη μητέρα του Ινώ, και απαντά και με το όνομα "Παλαίμων".
Κατά το πρώτο ήμισυ του 6ου αιώνα π.Χ., οι Κορίνθιοι πρόσθεσαν γυμνικούς και ιππικούς
αγώνες στους εορτασμούς που γίνονταν από τον 7ο κιόλας αιώνα στην Ισθμία. Οι αγώνες
συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής υπό τον έλεγχο της Κορίνθου, εκτός
από την περίοδο 146-44 π.Χ., όταν η Κόρινθος έχασε τα πολιτικά δικαιώματά της και την
ευθύνη των αγώνων ανέλαβε η Σικυώνα. Τα Ίσθμια ξεκινούσαν μετά την προσφορά θυσίας στον
Ποσειδώνα και γεύματος στους πιστούς. Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγονταν στο στίβο και οι
μουσικοί στο θέατρο. Στους νικητές δινόταν αρχικά ένα στεφάνι από πεύκο και από τις αρχές
του 5ου αι. π.Χ. από αγριοσέλινο (γρίηλον), ενώ στους Ρωμαϊκούς χρόνους και από τα δύο.
http://www.fhw.gr/olympics/ancient/gr/otherg_isthmia.html
-κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν
η δυναστεια των Βακχιαδων που κυβερνησε την Κορινθο απο την εισβολη των Δωριεων στην
Πελοποννησο,12ος αι. π.Χ,που κατελυσαν τη βασιλεια των Αχαιων,μεχρι τα μεσα του 7ου
αι.π.Χ,ιδρυτης της ηταν ο Αλητης του Ιπποτη
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7
το τελος της δυναστειας των Βακχιαδων ηρθε απο τον Κυψελο [695 π.Χ.- 627 π.Χ]που εγινε
τυραννος της Κορινθου
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82
Ηροδοτου Ιστοριαι,Τερψιχωρη Βιβλιο Ε',92
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CE%B9_(%CE%97%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85)/%CE%A4%CE%B5%CF%81%CF%88%CE%B9%CF%87%CF%8C%CF%81%CE%B7
92B. Κορινθίοισι γὰρ ἦν πόλιος κατάστασις τοιήδε· ἦν ὀλιγαρχίη, καὶ οὗτοι Βακχιάδαι
καλεόμενοι ἔνεμον τὴν πόλιν, ἐδίδοσαν δὲ καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων. Ἀμφίονι δὲ ἐόντι τούτων
τῶν ἀνδρῶν γίνεται θυγάτηρ χωλή· οὔνομα δέ οἱ ἦν Λάβδα. ταύτην Βακχιαδέων γὰρ οὐδεὶς
ἤθελε γῆμαι, ἴσχει Ἠετίων ὁ Ἐχεκράτεος, δήμου μὲν ἐὼν ἐκ Πέτρης, ἀτὰρ τὰ ἀνέκαθεν Λαπίθης
τε καὶ Καινείδης. 2 ἐκ δέ οἱ ταύτης τῆς γυναικὸς οὐδ᾽ ἐξ ἄλλης παῖδες ἐγίνοντο. ἐστάλη ὦν ἐς
Δελφοὺς περὶ γόνου. ἐσιόντα δὲ αὐτὸν ἰθέως ἡ Πυθίη προσαγορεύει τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι.
Ἠετίων, οὔτις σε τίει πολύτιτον ἐόντα.
Λάβδα κύει, τέξει δ᾽ ὀλοοίτροχον· ἐν δὲ πεσεῖται
ἀνδράσι μουνάρχοισι, δικαιώσει δὲ Κόρινθον.
....
-πλεύσας δ᾽ εἰς τὴν Σικελίαν Συρακούσας ἔκτισε
Οι Συρακούσες ιδρύθηκαν το 734 ή 733 π.Χ. από τους Κορίνθιους αποίκους με οικιστή τον
Αρχία. Η πόλη αρχικά χτίστηκε στο νησί Ορτυγία, στη θέση εγκατάστασης γηγενών Σικελών,
τους οποίους εξεδίωξαν οι Έλληνες, και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην απέναντι ακτή.[1] Τον
επόμενο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε ιδρύοντας αρκετές αποικίες στην νοτιοανατολική Σικελία,
όπως οι Άκραι, ο Έλωρος και η Καμάρινα. Στα χρόνια αυτά που συνοδεύτηκαν με μεγάλη
οικονομική ακμή των Συρακουσών, η πόλη ταράχτηκε από σφοδρές διαμάχες ανάμεσα στους
ευγενείς και τους υποδουλωμένους ντόπιους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%82
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου