εν τω μεταξύ όταν εκείνη αναδύθηκε απ'την πλατεια θάλασσα
τέσσερα δέρματα φωκεων έβγαλε απ'τον ποντο έξω
κι όλα ήταν νιογδαρμενα,επειδή παγίδα σκεφτονταν για τον πατέρα,
και κρεβάτια αφού έσκαψε στην άμμο της θάλασσας
κάθησε και περίμενε,τότε εμείς πολυ κοντά την πλησιασαμε,
εκείνη με την σειρα μας ξάπλωσε,και πάνω στον καθένα εβαλε δερμα
.
τόφρα δ' ἄρ' ἥ γ' ὑποδῦσα θαλάσσης εὐρέα κόλπον 435
τέσσαρα φωκάων ἐκ πόντου δέρματ' ἔνεικε· -
πάντα δ' ἔσαν νεόδαρτα· - δόλον δ' ἐπεμήδετο πατρί.
εὐνὰς δ' ἐν ψαμάθοισι διαγλάψασ' ἁλίῃσιν
ἧστο μένουσ'· ἡμεῖς δὲ μάλα σχεδὸν ἤλθομεν αὐτῆς·
ἑξείης δ' εὔνησε, βάλεν δ' ἐπὶ δέρμα ἑκάστῳ.440
.
όπως τους είπε η Ειδω έγινε,πρώτα βγήκαν απ'τη θαλασσα οι φωκες και ξαπλωσαν στη θολωτή σπηλια,ανάμεσα τους,όμοιοι σε φωκες ο Μενέλαος Ατρειδης κι οι τρεις πιστοί σύντροφοι,οταν ήρθε ο Πρωτέας,ο θαλασσινός γέροντας,αφού μετρησε,καταπως το συνήθειζε,τις φωκες,και μεσα σ'αυτες τους τέσσερους κοιμήθηκε,τότε πετάχτηκαν εκείνοι και τον άρπαξαν σφιχτά,κι εκεινος αδυνατούσε να ξεφύγει,παρότι δοκίμασε να γίνει λιοντάρι,δρακος μέγα φίδι,ταύρος,ακομα και δέντρο και νερό,απέτυχε σε όλες τις μεταμορφώσεις του,όταν ξαναγύρισε στην πρωινή του μορφή,δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις του Μενέλαου,και να πει τα μελλούμενα
απάντησαν στην αγγελία του,συναντήθηκαν με τη γυναίκα,σε ένα καφέ,'δεν θελω να γνωρίζω το ονομα σου,ούτε την ηλικία σου,ούτε τι εργασία κάνεις,θέλω ακριβώς ότι γράφω στην αγγελια',η γυναίκα συμφώνησε,'ενταξει,θα μένεις στο διαμέρισμα μου και θα με παρακολουθείς,όλες τις ώρες που θα είμαι εκεί,σε όλους τους χώρους,δεν θα φωτογραφίζεις,ούτε βίντεο,ούτε θα μου μιλάς,
εγώ θα σου μεγειρευω,και ανάλογα πως θα νιώθω θα συμπεριφέρομαι,όλο αυτό το διάστημα δεν θα εχω καμία επίσκεψη,μόνο τηλεφωνο',της έδωσε την επιταγή,ένα μεγάλο ποσό,
'ενα μήνα θα μείνω,ακριβως'της είπε,
την άλλη μέρα,απόγευμα πήγε σπίτι της,η πόρτα ήταν ανοικτή,η γυναίκα ήταν στο σαλόνι,ξαπλωμένη στον καναπέ,μιλούσε στο τηλέφωνο,με κάποιον άντρα,ήταν ψυχρή,του είπε να διακόψουν,έκλεισε απότομα το τηλέφωνο,
σηκώθηκε μπήκε στο μπάνιο,άκουσε το νερό,
δεν πήγε εκεί,όταν βγήκε την ακολούθησε στη κρεβατοκάμαρα,μπροστα
στον καθρέφτη έβαφε τα χείλη της,φορούσε ένα μαύρο κοντό φόρεμα,ξάπλωσε στο κρεβάτι,έκλεισε τα μάτια της,κοιμονταν,την κοιτούσε,
το πρωί ήταν στη κουζίνα,
κάθισε στο τραπέζι να φάει,την έβλεπε να τρώει,
έπειτα έφυγε για τη δουλειά της,
εκείνος έμεινε μόνος,πήγε στη κρεβατοκάμαρα και ξαπλωσε στο κρεβάτι της,έκλεισε τα μάτια του,όλες οι εικόνες της που είδε όταν κοιμονταν ήταν ζωντανές,ένιωσε έρωτα γι'αυτη τη γυναίκα,
πριν το μεσημέρι έφυγε από το σπίτι,δεν χρειάζονταν,αποφασισε,να μείνει όλο το μήνα εκει,αυτό που ήθελε να συμβεί συνέβηκε,ο έρωτας γι'αυτη τη γυναίκα
και εις ερημον τόπον εβιωνεν χρόνους πολλούς,τεταπεινωμενος τα εγκόσμια,τροφήν έχων τα ολίγα άγρια της γης,ενδύματα δε εκ δερμάτων άγριων ζώων,και εντος σπηλαιου εκατοικουσεν,τους δριμεις χειμώνας και εις τους θερμους λίβας,άνθρωπον δε ουδέποτε εσυναντησεν ούτε ηκουσεν πλεον ανθρωπινην λαλιαν,και παρελθόντες οι χρόνοι εγηρασεν,μιαν δε των ημερων έτυχαν εις τον τόπον του κυνηγοί,τον είδον ως αγριον ζώον ανεγνωριστον και εντρομοι τον ετοξευσαν,ούτως ταπεινως ετελειωθη επί της γης ο αγιος αυτός άνθρωπος ίνα δοξασθεί και υπερυψωθει εις ουρανούς
'πετούσα με το αεροπτερο μου πάνω από μια περιοχή περικλεισμενη με πολύ ψηλά βουνά γυμνά από δέντρα και θάμνους,βράχια,μου έκανε μεγαλο ενδιαφέρον,τότε κάτω είδα ένα τεράστιο σχέδιο γραμμών που απλώνονταν σε όλη την επιφάνεια,δεν ξέρω,αλλά μου έδωσε την εντύπωση ενός σχεδίου πόλης,οι δρόμοι της,είδα ακόμα τον κρατήρα ενός ηφαιστείου και τα ποτάμια της λάβας του,
και πολλές μεγάλες ανάγλυφες παραστασεις,μια γυναίκα,η' θεα σκεπτόμενη,μια γυναίκα γυμνή,θέα της θηλυκότητας,της αναπαραγωγής,του έρωτα,πολλα συμπλέγματα ηρώων,κάποια σχέδια μου έδωσαν την εντύπωση ενός κειμένου στα γράμματα της γλώσσας της πόλης,είδα χαραγμένα ζωα σε μεγάλες διαστάσεις,εντυπωσιάστικα,όλα τα φωτογράφησα,να οι φωτογραφίες τους'
έδειξε τις φωτογραφίες,
'αποφασισα'συνεχισε,'να προσγειωθω,ήταν φοβερό το θέαμα,περιπλανήθηκα μέχρι που νύχτωσε,η νύχτα ήταν ζεστή,όλος ο χώρος έλαμπε από το φως του φεγγαριού,αυτό ήταν πολύ μεγάλο,ένα χιλιόμετρο ψηλά πάνω από την επιφάνεια,
κοιμήθηκα,και αισθανομουν πως ήμουνα κατοικος της πόλης,ένας γλύπτης που είχε αναλάβει,με μια ομάδα αρχιτεκτόνων,ιστορικών τέχνης,ειδικευμένων εργατών,να σχεδιάσει και να χαράξει μια τεράστια παράσταση,10 τετραγωνικών χιλιομέτρων,με την μυθική προϊστορία της πολης,ήμουνα παντρεμένος με μια όμορφη γυναίκα,μια ηθοποιό,εκείνη τη νύχτα έγινε έκρηξη του ηφαιστείου,το σπίτι μας έπιασε ξαφνικά φωτιά από την μεγάλη θερμοκρασία,η καυτή λάβα το σκέπασε,
εγώ,δεν ξέρω πως,σώθηκα,η γυναίκα μου εγκλωβίστηκε στη λάβα και έλιωσε,η λύπη μου ήταν μεγάλη,χρειάσθηκα πολύ χρόνο να συνέλθω,τότε ζήτησα από τις αρχές να γράψω ένα κείμενο,ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο,
εκεί έγραψα έναν ύμνο στη γυναίκα μου,όταν τελείωσα ξύπνησα,το τεράστιο φεγγάρι ήταν ακόμα στον ουρανό,σχεδόν ακίνητο,εκτυφλωτικό το φως του,δεν ξανακοιμηθηκα μέχρι που ξημερωσε,σηκώθηκα και περπάτησα,ήξερα πως ήμουνα μέσα σε μια εξαφανισμένη πόλη,ο ήλιος ανέτειλε,γύρω τα βράχια των βουνών,ανέβηκα στον κρατήρα,ακολούθησα το ποτάμι της απολιθωμένης λαβας,κάπου μου φάνηκε πως είδα ένα ανθρώπινο σχήμα,μετά το μεσημέρι έφυγα,το ανεμόπτερο μου πέρασε πάνω από τα ψηλα βουνά,την άλλη μέρα έκανα πάλι τη πτηση για εκεί,δεν ξαναείδα την πόλη αυτή,ούτε και τις επόμενες φορές που επιχείρησα,η πόλη είχε εξαφανισθει'
τα πόδια δεν τον συγκρατούσαν,έπεσε στο δρόμο,άδειος,χτύπησε στο κεφάλι,ένα σκυλί τον πλησίασε,θα μπορούσε να φωνάξει να τον βοηθήσουν,δεν το έκανε,βραδυαζε,η νύχτα θα τον σκέπαζε,ήταν μόνος στον κόσμο και δεν ένιωθε παράπονο,όλοι οι άνθρωποι στο βάθος είναι μόνοι,μια γυναίκα πέρασε,δεν στάθηκε σαν να μην τον είδε,αυτό ήταν,δεν ήταν ορατός,δεν φώναξε το όνομα της,τρόμαζε την αδιαφορία της,το ψυχρο βλέμμα,
ο δρόμος ήταν έρημος και σκοτεινός,σταμάτησε σε μια πόρτα,την άνοιξε,ανέβηκε την ξύλινη σκαλα για τον δεύτερο όροφο,μια παρέα παιδιών κατέβαιναν τρεχοντας,παραλίγο να τον παρασύρουν και τον ρίξουν κάτω,μια κοπέλα του εβγάλε τη γλωσσα,τα άλλα γέλασαν,
έφτασε αγκομαχωντας στο διαμέρισμα,η σπονδυλική του στήλη πονούσε,μπήκε στο δωμάτιο,η γυναίκα κοιμονταν με τα ρούχα στο κρεβάτι,ξύπνησε,άργησες,του είπε,δεν σε περίμενα,
έπεσα στο δρόμο,πέρασες, δεν με είδες;της είπε,τα πόδια μου δεν με κρατάνε,η γυναίκα γέλασε,η ζωή που κάνεις θα σε καταστρέψει,γράφεις όλες αυτές τις ανοησίες κι ασυναρτησίες,τα βάζεις μ'αυτους,έχουν τη δύναμη να σε κλείσουν στη φυλακή,σκάσε,της φώναξε,την άρπαξε απ'το λαιμό,εκείνη με δύναμη τον εσπρωξε,σιγά θα με πνίξεις,σηκώθηκε και γδυθηκε μπροστά του,δεν σε υπολογίζουν,συνέχισε,γελούν μαζί σου,σε εξεφτυλιζουν,τον πλησίασε,σ'αρεσουν τα βυζιά μου,τ'αρπαξε,με πονάς,του'κοψε μια κλωτσιά στη κοιλια,σωριαστηκε στο πάτωμα,στάθηκε πάνω από το κεφάλι του με τα πόδια ανοιχτά,κοίτα,πριν σου βγάλω τα μάτια,στο'χω πει δεν θέλω να είμαι ο σκοπός της ζωής σου,ξάπλωσε δίπλα του και τον αγκάλιασε,γιατί αμφιβάλεις για μένα;,του ψιθυρισε στο αυτί,σε τίποτα δεν έχουμε πίστη αν δεν αμφιβαλουμε σ'αυτο,της είπε,πόσες φορές το έχω ακούσει,η λογική και το πάθος δεν συμβιβάζονται,
τον φιλισε στο στόμα,μια σάρκα γυμνή για σένα αυτή τη στιγμή,τον προκάλεσε,την άλλη στιγμή θα είμαι για κάποιον άλλον,
μετά την πράξη του είπε,ο έρωτας είναι η πραγματικότητα που μπορείς να απολαύσεις,μια μικρή κοπελα στη σκάλα μου έβγαλε τη γλώσσα,σου έμοιαζε,της είπε,όλες έτσι ξεκινάμε,αθώες στην αρχή και στο τέλος πρόστυχες,αυτό δεν πιστεύεις;τον ρώτησε,τρυφερή η φωνή της,ναι,προστυχη,όμως αμφιβάλλω,και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην είσαι αυτός που είσαι,για οποιαδήποτε κρίση σου στον κόσμο θα κάνεις πάντα λάθος,την ίδια στιγμή που μ'αγαπας,την ίδια στιγμή με περιφρονείς,
έλα να σηκωθούμε,του είπε,ντύσου,η κοπέλα θα γυρίσει,έχουμε μάθημα θέατρο,μελετάμε Σεξπηρ,και πιάνο,έργα του Μπετόβεν,αν θελεις μπορείς να παρακολουθήσεις,
δεν κάθησε,κατέβηκε στο δρόμο,νύχτα,ο δρόμος σκοτεινός,ένα σκυλί τον ακολούθησε,αμφέβαλλε αν η πόλη υπάρχει,και είναι κενή από ανθρώπους,το μεγαλύτερο μυστικό του η ανυπαρξία του,ο κόσμος εξαφανίσθηκε,δεν θα σήμαινε τίποτα αν υπήρχε,πόσο επιθυμούσε να σωριαστει αυτή τη στιγμή στο δρομο,
αγάπα τον εαυτό σου,σκέφτηκε,να είσαι το αποτέλεσμα των δικών σου σκέψεων,
περπατούσε,ο δρόμος πάντα άδειος κι έρημος,ένιωσε τα πόδια του βαρια,σωριάστηκε στο χώμα,
στο μισοσκόταδο,το σόου στις μπάρες,η μουσική,Je t'aime...moi non plus, μεθυσμένοι πελάτες,φοβάται μήπως δεν είναι ελκυστική,κάποια νύχτα,θα είναι εκεί μέσα να την δει,τα μάτια του,τότε η Φαίδρα θα έχει ύπαρξη,
το έγκλημα την συνδέει με αυτόν τον αχρειο άντρα,στο δωμάτιο,είδε,τα παιδιά να κοιμούνται,αν δεν ακολουθήσει το μίσος δεν θα είναι η Μήδεια,κοιμήθηκε,όταν ξύπνησε όλα είχαν τακτοποιηθεί,μπροστά της,σκιές γιγάντιες,οι δύο αστυνομικοί,
το πεπρωμένο της ομορφιάς την βαραίνει,το πρόσωπο της στον καθρέφτη,φορα τα χρυσά σκουλαρικια,η μάσκα της Ωραίας της Ημέρας,στο δημόσιο δρόμο ημίγυμνη,η Ελενη,είπε ένας νεαρός, τη γνώρισε,ζήτησε αυτογραφο,του υπόγραψε,
πήγαν στο ξενοδοχείο,η αμοιβή;η πληρωμή θες να πεις;,να με ξεχάσεις,
δεν κρατήθηκε,μπήκε στο κατάστημα,ζήτησε τον διευθυντή,και του είπε πως θέλει,όταν τελειωσει η επιδειξη,να αγοράσει το μενεκεν της βιτρίνας,
του έδειξε τη φωτογραφία του,
ο άλλος συμφώνησε,
κάθε νύχτα ήταν ώρες απέναντι από τη βιτρίνα,
σε ένα μήνα του τηλεφώνησαν από το καταστημα να το παραλαβει,
ήταν φοβερά αναστατωμένος όταν το έφερε σπίτι,τό έβαλε απέναντι του στον καναπέ,στο σαλόνι,ξάπλωσε εκεί με τα ρούχα και κοιμήθηκε,
όταν ξύπνησε το πρωί το μενεκεν ήταν εκεί,
βγήκε έξω για δουλειά,δεν έβλεπε την ώρα να γυρίσει πίσω,ένιωθε μοναξιά,
της αγόρασε ρούχα,
τη νύχτα,την ξάπλωσε στο κρεβάτι του,φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον,της άγγιξε το χέρι,του φάνηκε ζεστό,
με ανοιχτό το φως κοιμήθηκε,
ξύπνησε,η κούκλα είχε αλλάξει θέση,το χέρι της στο στήθος του,την
αγκάλιασε,
το πρωί την πήρε στο εργαστήριο,την κάθισε σε μια πολυθρόνα,ένιωθε πως τον έβλεπε που δούλευε,
το βράδυ την έντυσε με μακρύ μαύρο φόρεμα,την εβαλε στην θέση του συνοδηγού,ήταν πολύ όμορφη,
οδήγησε μέσα στην νυχτερινή πόλη,ο φωτισμός της τον αναστατωνε,σε όλο το εσωτερικό του αυτοκινήτου jazz,Charlie Parker the Bird,σταμάτησε και την φίλησε στα χειλη,All the things you are,
γύρισαν αργά,
το πρωί τον ξύπνησε το κουδούνι της πόρτας,
άνοιξε,
την γνώρισε αμέσως,ήταν το μοντέλο που είχε ποζάρει για τα μενεκεν,
με συγχωρήτε,της είπε, καθίστε,σε λίγο θα γυρίσω,
πήγε στη κρεβατοκάμαρα να κλείσει τη πόρτα,να μην δει η κοπέλα το ξαπλωμένο μενεκεν στο κρεβάτι του,
τότε είδε πως δεν ήταν εκεί,σαν να είχε σηκωθεί και δεν το κατάλαβε,
εκλεισε την πόρτα,
ουίσκι,η ' χυμό φρούτων; ρωτησε την κοπέλα,
χυμό φρούτων,ευχαριστώ,
είπε εκείνη
μίλησαν για την γλυπτική,κι ιδιαίτερα για την τέχνη του,
το μοντέλο,του είπε,πως δεν μπορεί να ξεχάσει τις ώρες που πόζαρε για τα μενεκεν στο εργαστήριο του,
έδωσαν ραντεβού να συναντηθούν το βράδυ,
στο μπαρ,πάλι jazz,Charlie Parker the Bird,της επιασε το χέρι,η κοπέλλα το έσφιξε,
ο ψίθυρος της φωνής σου μου άγγιξε το χέρι,της είπε,
απαλός γαληνιος,απάντησε εκείνη,
αδυνατο να μην σκεφτώ το αδύνατο,
All the things you are η μουσική του Charlie Parker
.
.
ΤΕΛΟΣ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
έμενε στο διπλανό διαμέρισμα,ποτέ δεν τον συνάντησε,ήταν μοναχικός,
δεν είχε επισκέψεις,κάποιες φορές κάθονταν στο μπαλκόνι,σχεδόν
ακίνητος,τον παρακολουθούσε κρυμμένη,έπρεπε να βρει μια προφαση
να τον προσεγγίσει,
χτύπησε την πόρτα του,άργησε να της ανοίξει,ένας άντρας ψηλός αδύνατος
γύρω στα σαράντα,του είπε πως θα λείψει λίγες μέρες και αν μπορεί
να έχει την προσοχή του στο διαμερίσματα της,συμβαίνουν διάφορα,
διαρρηκτες,ο άλλος της είπε να μην ανησυχει,του έδωσε το τηλέφωνο της
και κατέγραψε και το δικό του,τον ευχαρίστησε,
έμεινε κλεισμένη στο σπίτι πέντε μέρες,χωρίς να κάνει θόρυβο,απενεργοποιησε
το τηλέφωνο,δεν άνοιξε τηλεόραση ούτε ηλεκτρικό φως,
διάβασε την Δική του Κάφκα και τον Δον Κιχώτης του Θερβάντες,
κοιμόνταν νωρίς,
ηταν ήσυχη,είχε πάρει την απόφαση,αυτός θα είναι ο άνθρωπος που
θα την εκτελέσει,δεν την ξεγελουσε η διαίσθηση της,είχε σχεδιάσει
πως όλο αυτό θα προχωρούσε,κι ήταν βέβαιη πως θα κατέληγε σε
αυτό που επιθυμούσε,
την πέμπτη μέρα της δήθεν επιστροφής της τον πήρε τηλέφωνο,τον
ευχαρίστησε για την εξυπηρέτηση και του πρότεινε να συναντηθούν
να πιουν καφέ,ο άλλος δέχτηκε,όρισαν ραντεβού,
παρουσιάστηκε μπροστά του εντυπωσιακή,είδε την εντύπωση που έκανε
στα μάτια του,έπρεπε να το εκμεταλλευτεί,
χαμογελούσε συνέχεια,είχε εύθυμη διάθεση,τον κοιτούσε στα μάτια,
αυτή κατηύθυνε τη συζήτηση,του είπε για τη δουλειά της,ζωγράφος,
γύρισαν μαζί σπίτι,
εκεί,έξω από τη πόρτα,του πρότεινε,αν θέλει,να μαγειρέψει και να φάνε μαζί,
είδε τη χαρά στα μάτια του,ναι,είπε
και μπήκαν στο διαμέρισμα της,κάθισαν στο σαλόνι,ουίσκι η' βότκα με λεμονι;ρώτησε,βότκα λεμόνι,αυτός,ουίσκι,εκείνη,
με συγχωρείς,του είπε,θα πάω να ετοιμάσω το φαγητο,
την άκουγε στην κουζίνα,
ήταν όμορφη,ένιωθε ερωτευμένος μαζί της,
κοίταξε έναν πίνακα της στον τοίχο απέναντι,μια καθιστή γυναίκα,τα χρώματα
έντονα,έβλεπες τη σάρκα στα πόδια στα χέρια στο πρόσωπο,το στόμα της
ανοιχτό,σε έκφραση ουρλιαχτου,
το φαγητό είναι έτοιμο,την άκουσε,πήγε στη κουζίνα,
ψητό κοτόπουλο με πατάτες,σαλάτα μαρούλι,κόκκινο κρασί
μετα το φαγητό κάθησαν στο σαλόνι,τον ρώτησε για την δουλειά του,δικηγόρος
του αστικού δικαίου,
-η γυναίκα,στον πίνακα,της έδειξε,
-η ζωγραφική σήμερα,του είπε,δεν απεικονίζει όμορφα πράγματα,αλλά τον
βαθύτερο άνθρωπο,αυτή η γυναίκα πραγματικά ουρλιάζει,
την κοίταξε,
-είναι αυτοπορτραιτο,του είπε,
οταν έφυγε,ξάπλωσε με τα ρούχα στο κρεβάτι,κοιμήθηκε,ξύπνησε,ανεπνεε
βαριά,ένιωθε να πνίγεται,κοίταξε την ώρα,ήταν αργά,νυχτα
τον πήρε τηλέφωνο,το άφησε να χτυπάει,τελικά το σήκωσε,
-εμπρός,
-εγω είμαι,σε ξύπνησα;,με συγχωρείς,έλα αν μπορείς είναι ανάγκη,
σε λίγο ήρθε,
-ανησύχησα,
κάθησαν στο σαλόνι,
-θα σου πω τι μου συμβαίνει,μην φοβηθείς,
άρχισε να του λέει,πόσο δύσκολα αισθάνεται,δεν έχει καμία διάθεση για
ζωή,όσες προσπαθειες έκανε να συνέλθει απέτυχαν,πρέπει να τελειώσει
με αυτό,δεν γίνεται αλλιώς,
ο άλλος δεν μιλούσε,
-κοιτσξε με στα μάτια,του είπε,θέλω εσύ να είσαι αυτός που θα βάλει τέρμα
στη ζωή μου,εγώ είμαι δειλή,δεν θα το κάνω μόνη μου,και θα υποφέρω,
τρόμαξε,
-εγω,πως μπορώ;
-θα το μπορέσεις,είναι εύκολο,ένας ξένος είσαι,δεν εμπλέκεσαι συναισθηματικά,
ούτε έχεις πάθος,μια απλή πράξη,με σημαδεύεις,πατάς την σκανδάλη,και τελος
ο άλλος έσκυψε το κεφάλι,
μην διστάζεις,δεν είναι σε καμία περίπτωση εγκληματική πράξη,άλλωστε θα
γράψω και θα υπογράψω πως έχοντας το λογικό μου σου ανέθεσα αυτό το
έργο, και θα αναγράφει το ποσό με το οποίο θα πληρωθείς γι'αυτό,αν δεν
συμφωνήσουμε,σίγουρα,κάποιος άλλος θα βρεθεί,
-ειστε τόσο όμορφη,και τόσο νέα,της είπε,
από εκείνη την μέρα δεν ξανασυναντήθηκαν,περασαν δέκα μέρες,
χτύπησε την πόρτα της,
εκείνη κοίταξε το ρολόι,10 η ώρα,νυχτα
άνοιξε την πόρτα,
-ηρθα,της είπε,
-σε περίμενα,του είπε,
τον αγκάλιασε και τον πήγε στη κρεβατοκάμαρα,χαμηλός κόκκινος φωτισμός,
εκείνη κάθισε μπροστά στον καθρέφτη,
εκείνος όρθιος πίσω της,
της έδειξε το περίστροφο,
κι έβαλε τις σφαίρες,
εκείνη έβαψε κόκκινα τα χείλη,σχεδίασε με γαλάζιο μολύβι τα μάτια,
-εισαι πολύ όμορφη,της είπε,
την σημάδευε
-ειμαι τρέλα ερωτευμένος μαζί σου,γι'αυτό το κάνω
πάτησε τη σκανδαλη
.
.
μια αιώνια ιστορία -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Την είδε στον εμπορικό δρόμο,την ακολούθησε,εκεινη μπήκε σε ενα κατάστημα γυναικείων ρούχων,την περίμενε,βγήκε μετά από ώρα με μια τσάντα,ένιωθε πως έχουν ζήσει μια ολόκληρη ζωή μαζί,
ήταν ευτυχισμενη μαζί του,η γυναίκα κατευθύνθηκε προς ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο,ένας άντρας βγήκε, τη φίλησε,της εβαλε τα πράγματα στο πορτμπαγκάζ,μπήκαν στο αυτοκίνητο έφυγαν,εκείνος εμεινε μόνος στο δρόμο,η μοναξιά του τρομερή, ενιωθε να κρυώνει,άκουσε τη φωνή ενος ζητιανου,κυριε μια βοήθεια,αμήχανα έρριξε ενα νόμισμα,κάθησε σε ενα καφέ,
χτύπησε το τηλέφωνο του,ακουσε ώρα,ο άλλος φλυαρουσε,
.
.
Μεταλλαγη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
συζούσαν πέντε χρόνια,χωρίς ιδιαίτερες σοβαρες κρίσεις στη σχέση τους,παρότι τη διαφορά ηλικίας που είχαν,παιδιά,από επιλογή,δεν έκαναν,και
οι δύο ήταν επιτυχημένοι στις εργασίες τους,ανεξάρτητοι,δεν προέκυψαν αντιζηλίες και ανταγωνισμοί,συχνά έκαναν ταξίδια,αγαπούσαν
και οι δύο τη μουσική,ο άντρας ιδιαίτερα τη τζαζ και η γυναίκα την κλασσική,απέφευγαν γενικά τις υπερβολές,ο ένας άφηνε να νιώθει ο άλλος ελεύθερος,
εκείνη τη μέρα,μετα το μεσημέρι,όταν ο άντρας γύρισε από τη δουλειά,δεν βρήκε τη γυναίκα στο σπίτι,την πήρε τηλέφωνο,δεν απάντησε,
ετοιμασε κάτι πρόχειρο και έφαγε,ένιωθε κούραση και ξάπλωσε,
όταν ξύπνησε η γυναίκα κοιμόνταν δίπλα του,με γυρισμένη τη πλάτη,
θαύμασε το λαιμό της,την άγγιξε,εκείνη γύρισε προς το μέρος του,του χαμογέλασε,
τότε είδε το πρόσωπο της,ήταν το πρόσωπο μιας αλλης γυναίκας,συγκρατήθηκε,δεν την ρώτησε
τι συμβαίνει,χαμογέλασε κι εκείνος,ήταν πολύ όμορφη,την αγκάλιασε και φιληθηκαν,
η γυναίκα σηκώθηκε και πήγε στον καθρέφτη,ήταν,είδε,ψηλότερη,
πιο λεπτή,
αργότερα στο σαλόνι κάθησε στο πιάνο και έπαιξε,
Für Elise,του Μπετόβεν,
εκπληκτική δεξιοτεχνία,
οταν τελείωσε την χειροκροτησε,
-ευχαριστω,του είπε η γυναίκα,που σου άρεσε,
τώρα θα παίξω για σένα μια τζαζ εκδοχή του,
ο αυτοσχεδιασμός της ηταν μαγευτικός,
εκείνη τη μέρα φάγανε σε ένα πολυτελές εστιατόριο,
σκέφτηκε να ρωτησει το όνομα της,το απέφυγε,
το όνομα της,φυσικά,θα ήταν το ίδιο,
τη νύχτα σε ένα μπαρ,
ένιωθε ερωτευμένος μαζί της,
καταλάβαινε πως αυτή η γυναίκα ήταν μια άλλη γυναίκα,
η γυναίκα του έγινε μια άλλη γυναίκα,
πολλά τώρα θα αλλάξουν,
αλλάζουν,
ξέχασε εντελώς την γυναίκα πριν από αυτήν,
κι αυτή του συμπεριφέρονταν σαν να τον ήξερε από χρόνια,
ένιωθε ευτυχισμένος και δεν τον ένοιαζε να μάθει τι συνέβηκε,
μια μέρα την είδε σε κεντρικό δρόμο,ήταν μαζί με ένα κύριο,
δεν έδειξε να τον γνώρισε,
τους ακολούθησε,μέχρι που τους έχασε μέσα στο πλήθος,
τον ξύπνησε το τηλεφωνο,
-με πήρες τηλέφωνο;,άκουσε τη φωνή της,δεν χτύπησε,τώρα είδα την αναπαντητη,είχα μια πολύ επειγουσα δουλεια στο γραφείο,ένας δύσκολος πελάτης,θα σου πω,σε λίγο θα γυρίσω,
σηκώθηκε,έκανε μπάνιο,ξυρίστηκε,την περίμενε στο σαλόνι,από τη μεγάλη μπαλκονόπορτα είδε ότι είχε νυχτώσει,τα φώτα της πόλης ,δεν άναψε
το φως,
έμεινε στο μισοσκοταδο,
εκείνη γύρισε,
τον φιλισε,
-είμαι πολυ κουρασμένη,του είπε,θα πάω στο μπάνιο να χαλαρώσω,
έβγαλε τα ρούχα της,τα πέταξε κάτω στο πάτωμα,
τον κοίταξε,χαμογελουσε,
ποτέ μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια που συζούσαν δεν την είχε δει τόσο όμορφη,
.
.
η αιώνιος αναβολη-
χ.ν.κουβελης c .n.couvelis
την πήρε τηλέφωνο
-θελω να σου μιλήσω,της είπε,
συναντήθηκαν,η συζήτηση τους περιεστράφηκε σε απλά θέματα, καθημερινά,
ενδιάμεσα αναφέρθηκαν στην σχέση Καντ Πλάτωνα και Σοπενχάουερ,
στο τέλος,εκείνη του είπε,τελικά δεν μου μίλησες,
αυτό,το ίδιο ακριβώς,επαναλήφθηκε πολλές φορές,
την έπαιρνε τηλεφωνο
-θελω να σου μιλήσω,της έλεγε
στο τέλος
-τελικα δεν μου μιλησες,του έλεγε εκείνη
άπειρες φορές η αναβολή
.
.
Η Πτώση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το διαμέρισμα πολυτελές,η κυρία,σαράντα χρόνων του είπε,
καθισμένη απέναντι του στον καναπέ του έλεγε την ιστορία της,
την άκουγε χωρίς να την διακόψει,στο τέλος του είπε την αποφαση της,
και δεν την ενδιέφεραν τα χρήματα που θα ζητούσε,της είπε
ότι θέλει να το σκεφτεί,
σε μια εβδομάδα συναντήθηκαν σε ένα καφέ,του ήταν δύσκολο να
αποφασίσει,εκείνη του είπε πως μια τέτοια ταινία θα ήταν μεγάλη
ευκαιρία γι'αυτον,είναι όμως δολοφονία,της είπε,συνεργια σε δολοφονία,
η γυναίκα είπε και γέλασε,έτσι κι αλλιως με αυτόν τον τρόπο η' με άλλον
έχει αποφασισθεί το τέλος,μην φοβάσαι τίποτα δεν θα μαθευτεί,
δεν θα υποτευθουν,του έπιασε το χέρι,είμαι ερωτευμένη μαζί σου,
πέρασαν τη νύχτα μαζί,ένα τεράστιο σπίτι,έξω από την πόλη στην εξοχή,
είμαστε στην ερημιά,του ψιθύρισε στο αυτί,ολομόναχοι,μέσα στο
μισοσκόταδο,είδε τα χείλη της,κόκκινα,υγρά,σηκώθηκε,κοίταξε με,
είσαι όμορφη της είπε,θέλεις αυτή η ομορφιά να γεράσει;να μαραθεί;
είπε εκείνη καθώς τον αγκάλιαζε,
εμεινε ξάγρυπνος,το σώμα της δίπλα του,άκουγε την αναπνοή της
ήρεμη,
το αποφάσισε,κοιμήθηκε,
ο χώρος της κινηματογραφισης ήταν ένα παλιό εγκαταλελειμενο εργοστάσιο,
η ώρα πριν βραδιάσει,μέσα στις τεράστιες μεταλλικές μηχανές κινούνταν
το σώμα της,πολύ μακρινά πλάνα,πολυ κοντινά,ώστε να μην διακρινεται
η ταυτότητα της ηθοποιού,πλάνα διαρκειας,μονοπλάνα,αλλά και πολύ
μικρής διάρκειας,φυσικός ήχος,το μεταλλικό σώμα του εργοστασίου
και της γυναίκας,
στη τελική σκηνή,ψηλά η γυναίκα,μακρυνό πλάνο,
το σώμα της πέφτει καρε-καρε,
αργά,στο κενό,πλονζε
μέσα σε μια υπόγεια δεξαμενή
μαύρο,το τελευταίο πλάνο,
στο διεθνές φεστιβάλ που προβληθηκε η ταινία,τίτλος Η ΠΤΩΣΗ, απέσπασε
το πρώτο βραβείο σκηνοθεσίας και μοντάζ,
στη πρες-κονφερανς ρωτήθηκε ο σκηνοθέτης για την ηθοποιό,ποια
ήταν;,ποιος ο χώρος των γυρισμάτων,
απαντησε πως η ηθοποιός δεν θέλει να αποκαλυφθεί το όνομα της,
και πως ο χώρος των γυρισμάτων δεν έχει καμία σημασία για την
αξια της ταινίας,είναι αδιάφορος,
οι εφημερίδες αναφέρθηκαν στην περίεργη εξαφάνιση της κυρίας,όνομα
επώνυμο,ηλικία,σπουδές ιστορίας τέχνης,διαζευγμένη,ο σύζυγος γνωστός
πολυετομυριουχος,έγιναν ανακρίσεις χωρίς αποτέλεσμα,
η εκκεντρική γυναίκα ειχε καλύψει με μυστήριο της εξαφάνισης της,
κανένα ίχνος,
η δολοφονία αποκλείστηκε,η αυτοκτονία πολυ πιθανή,
ο φάκελος της έκλεισε
το εργοστάσιο κάποτε ισοπεδώθηκε και στη θέση του έγινε πάρκο,
ποτέ δεν το επισκεφθηκε
.
.
.
(Ιδιότροποι Έρωτες)
Η αγγελία
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
απάντησαν στην αγγελία του,συναντήθηκαν με τη γυναίκα,σε ένα καφέ,'δεν θελω να γνωρίζω το ονομα σου,ούτε την ηλικία σου,ούτε τι εργασία κάνεις,θέλω ακριβώς ότι γράφω στην αγγελια',η γυναίκα συμφώνησε,'ενταξει,θα μένεις στο διαμέρισμα μου και θα με παρακολουθείς,όλες τις ώρες που θα είμαι εκεί,σε όλους τους χώρους,δεν θα φωτογραφίζεις,ούτε βίντεο,ούτε θα μου μιλάς,
εγώ θα σου μεγειρευω,και ανάλογα πως θα νιώθω θα συμπεριφέρομαι,όλο αυτό το διάστημα δεν θα εχω καμία επίσκεψη,μόνο τηλεφωνο',της έδωσε την επιταγή,ένα μεγάλο ποσό,
'ενα μήνα θα μείνω,ακριβως'της είπε,
την άλλη μέρα,απόγευμα πήγε σπίτι της,η πόρτα ήταν ανοικτή,η γυναίκα ήταν στο σαλόνι,ξαπλωμένη στον καναπέ,μιλούσε στο τηλέφωνο,με κάποιον άντρα,ήταν ψυχρή,του είπε να διακόψουν,έκλεισε απότομα το τηλέφωνο,
σηκώθηκε μπήκε στο μπάνιο,άκουσε το νερό,
δεν πήγε εκεί,όταν βγήκε την ακολούθησε στη κρεβατοκάμαρα,μπροστα
στον καθρέφτη έβαφε τα χείλη της,φορούσε ένα μαύρο κοντό φόρεμα,ξάπλωσε στο κρεβάτι,έκλεισε τα μάτια της,κοιμονταν,την κοιτούσε,
το πρωί ήταν στη κουζίνα,
κάθισε στο τραπέζι να φάει,την έβλεπε να τρώει,
έπειτα έφυγε για τη δουλειά της,
εκείνος έμεινε μόνος,πήγε στη κρεβατοκάμαρα και ξαπλωσε στο κρεβάτι της,έκλεισε τα μάτια του,όλες οι εικόνες της που είδε όταν κοιμονταν ήταν ζωντανές,ένιωσε έρωτα γι'αυτη τη γυναίκα,
πριν το μεσημέρι έφυγε από το σπίτι,δεν χρειάζονταν,αποφασισε,να μείνει όλο το μήνα εκει,αυτό που ήθελε να συμβεί συνέβηκε,ο έρωτας γι'αυτη τη γυναίκα
.
.
.
(Ιδιότροποι έρωτες)
Η τελευταία πράξη
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(η πρώτη φωτογραφια της γυναίκας είναι από την τελευταία συνάντηση,
η δεύτερη μια φωτογραφία ενδιάμεση,και η τρίτη από την πρώτη συνάντηση)
αποφάσισαν να δειπνήσουν στο ίδιο πριβε-ρουμ του εστιατορίου,όπως την πρώτη φορά,πέρασαν δύο χρόνια,όλα θα ήταν όπως τότε,ο ίδιος διάκοσμος,
θα φορούσαν τα ίδια ρούχα,η ίδια μουσική,ο ίδιος φωτισμός,το ίδιο δείπνο,
φιλέτο Μινιόν,
μανιτάρια ριζότο,
αστακός με τυρι,
και κρασί La Fleur Amour Merlot,
τώρα δεν θα μιλούσαν,αυτή ήταν η συμφωνία,επέλεξαν τη σιωπή
κάθισαν απέναντι όπως τότε,
η μνήμη
συτη ήταν η τελευταία τους συνάντηση,πανομοιότυπη όπως η πρώτη,
εκτός της σιωπής,
η τελευταία πραξη
και χωρισαν
.
.
.
(Ιδιότροποι έρωτες)
Προδιαγεγραμμενη εξελιξη
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μετά από 2 χρόνια περίπου σχέση τους τελευταίους 7 μήνες κάθε εβδομάδα έχει ραντεβού με μια γυναίκα,κάθε φορά διαφορετική,τις οποίες επιλεγει στα escort sites,
οι ηλικίες τους από 25 μέχρι 40 χρόνων,ελκυστικές,με διάφορες σωματοδομες,κυρίως αλλοδαπές,πάντα συνεβρισκεται ερωτικά μαζί τους στο ίδιο ξενοδοχείο,στο ίδιο δωμάτιο,το ξενοδοχειο είναι πολυτελές στο κέντρο,ο χρόνος είναι όλη η νύχτα,δεν τον ενδιαφέρει η τιμή,πληρώνει ακριβά,περα απο την ερωτική πράξη,στη συμφωνία είναι να τις φωτογραφίζει σε διάφορες πόζες,και βίντεο ,επίσης να του διηγούνται ιστορίες τις ζωής τους,τις οποίες ηχογραφεί,ολα αυτά τα έχει φυλαγμένα σε ένα πολυτελές διαμέρισμα που ενοικιασε κρυφά σε ένα μοντέρνο κτίριο στα προάστια,με τη γυναίκα του όλους αυτούς τους 7 μήνες η ερωτική τους επαφή είναι ανύπαρκτη,
μετα από μια ερωτική συνάντηση γύρισε σπίτι,η γυναίκα του ζήτησε να μιλήσουν,ήθελε κάτι σοβαρό να του πει,πως 7 μήνες,του είπε,είχε ερωτική σχέση με κάποιον άλλον άντρα,και θέλει να χωρισει,αυτός της είπε:'αυτο ακριβώς έγινε',έφυγε από το σπίτι και από τότε μένει στο ενοικιαζόμενο διαμέρισμα,
μέσα στις προβολές των γυναικών escorts ,από πλήθος οθονών στους τοίχους,έγινε ακριβως αυτό που ήθελε
.
.
.
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Η φωτογραφία
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
είδε τυχαία τη φωτογραφία της σε ένα social media,
από εκείνη τη στιγμή,από αυτή τη φωτογραφία αναδύθηκε
μια ιστορία,αυτά που συνέβαιναν ήταν πραγματικά,καμία
Et il la regardait avec des yeux d’unetendresse comme elle n’en avait
jamais vu.
– Eh bien ! là..., là !... dit-elle d’une voixdéfaillante.
Il bondit au secrétaire, brisa le cachet et luttout haut : Qu’on n’accuse
personne... Il s’arrêta,se passa la main sur les yeux, et relut encore.
– Comment ! Au secours ! à moi !
Et il ne pouvait que répéter ce mot :
« Empoisonnée ! empoisonnée ! »
αυτός πέφτει στα γόνατα δίπλα στο κρεβάτι της
-μιλα μου,τι έχεις φάει;απάντησε μου,για τ'όνομα του θεού!
και την κοιτούσε με τέτοια τρυφερότητα στα μάτια που ποτέ της δεν
είχε δει
-να εκεί!...εκεί!...λέει εκείνη με αδύνατη φωνή
κι εκείνος ορμά στο γραφείο,σπάζει τη σφραγίδα και διαβαζει δυνατα:
κανένας να μην κατηγορηθεί...,εκείνος σταματα,βάζει το χέρι στα μάτια του,
και φωναζει
-,πως!βοήθεια!βοηθήστε με!
και το μόνο που μπορούσε ήταν να επαναλαμβάνει:
δηλητηριάστηκε! δηλητηριάστηκε!
πιο κάτω μετέφρασε:
– Ne pleure pas ! lui dit-elle. Bientôt je ne tetourmenterai plus !
– Pourquoi ? Qui t’a forcée ?
Elle répliqua :
– Il le fallait, mon ami.
– N’étais-tu pas heureuse ? Est-ce ma faute ?
-μην κλαις!του λέει.Σε λίγο δεν θα σε βασανιζω πια!
-γιατι;ποιος σ'αναγκασε;
εκείνη απάντησε:
-ετσι έπρεπε να γίνει,αγαπημένε μου
-δεν ησουν ευτυχισμένη;εγώ φταίω;
συνεχίζει τη μετάφραση:
Elle en avait fini, songeait-elle, avec toutes lestrahisons, les bassesses
et les innombrablesconvoitises qui la torturaient. Elle ne haïssait
personne, maintenant ; une confusion decrépuscule s’abattait en sa pensée,
et de tous lesbruits de la terre Emma n’entendait plus quel’intermittente lamentation
de ce pauvre cœur,douce et indistincte, comme le dernier écho
d’unesymphonie qui s’éloigne.
αυτή είχε τελειώσει,σκέφτονταν,από όλες τις προδοσίες,τις ταπεινώσεις,
και τις αμέτρητες επιθυμίες που την βασάνιζαν.Δεν μισούσε κανέναν.
μια θαμπή ομίχλη όπως του δειλινού σκέπαζε το μυαλο της,κι απ' όλους
τους θορύβους της γης η Έμμα δεν ακουγε παρα μόνο το αδιάκοπο κλάμα
της φτωχής της καρδιάς,σιγανό και ασαφη ,όπως ο τελευταίος ήχος μιας
συμφωνίας που σβηνει
και το τέλος:
Une convulsion la rabattit sur le matelas. Tous s’approchèrent.
Elle n’existait plus.
ένας σπασμός την ξαναριξε στο στρώμα.Ολοι πλησίασαν.Αυτη δεν ήταν
ζωντανή πια.
μετά από αυτό,εκείνος διέγραψε όλες τις μεταφρασεις της Madame Bovary,
και ποτέ δεν ξανασχοληθηκε μ'αυτες,
έλεγε: Madame Bovary,c'est moi.
.
.
.
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Woman's portrait
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
απέναντι του,σταυρωσε τα πόδια,η φευγαλέα εμφάνιση θηλυκής σάρκας,
ανοιγοκλεισμα των βλεφάρων,χαμόγελο,-'παμε;',υγρά χείλη,
στο δωμάτιο του hotel,ξαπλωμένη στο κρεβάτι,μια φωτεινή επιγραφή
αναβοσβυνει το σώμα της,
της ψιθυρίζει στο αυτί,
μια φωνή,η φωνή της διακόπτει την ησυχία της νύχτας,
ο καθρέφτης αναπαράγει τις μισοσβησμενες εικόνες τους
η εξογκωμένη αίσθηση
-'ποσος χρόνος περασε;',ρωτάει
τα χείλη της,κόκκινα
μισοανοιγμενα
-'εχεις πολλά πρόσωπα'της είπε
'ποιο σου αρέσει;'
-'αυτο που τώρα έχω για σενα'
το χέρι του στο κορμί της
το χέρι της στο κορμί του
-'πρωτη φορα ετσι' του ψιθυρισε
του έδειξε το πόδι της
'δεν φοβάσαι μην τυφλωθω;'
εκείνη χαμογέλασε,-'αυτο θελω' ,τώρα πολύ κοντά του,
-'τι κανεις; ' ρώτησε
'-αυτο θελω' απάντησε
κοίταζε τα χείλη της
κοκκινα
το πρωί χώρισαν και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ
.
.
.
Φωτογραφίσεις
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Οι φωτογραφίες
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χτύπησε το τηλεφωνο του,
μια άγνωστη γυναίκα του ζήτησε να την φωτογραφίσει,εκείνη την ίδια μέρα,
πήγε αμέσως στο διαμέρισμα της γυναίκας,συζήτηση,
μια γυναίκα πως φωτογραφίζεται;ερώτηση,χρειάζεται ένα αφήγημα;και ποιο;
η' όχι;
η φωτογραφία,απάντηση,είναι όπως μια πρόταση,υποκείμενο,ρήμα,αντικειμενο,
επιθετικοι προσδιορισμοι,αυτή η πόζα για να δείχνει αυτό πρέπει να είναι ετσι,αυτό
που απευθύνεται;ποιος το επιλεγει:
η' το επιβάλλει;
τον κοίταξε,
ποια σχέση μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ του υποκειμενου-μοντελου και του
αντικειμένου-φωτογραφου και ποιο η ενέργεια,η διάθεση,του ρήματος που τα
(τους) συνδέει;
την φωτογραφισε
θέλεις να βρεθούμε το βραδυ;τον ρωτησε
δεν αντιστάθηκε στη γοητεία της
την περίμενε στο μπαρ
δεν ηρθε
την έπαιρνε στο τηλέφωνο που του εδωσε,λάθος αριθμός,άκουγε
εμεινε μέχρι που έκλεισε το μπαρ
ξημερωσε
πήγε στη περιοχή που ήταν το διαμέρισμα της,
αν και ήταν πολύ πρωί,χτύπησε τη πόρτα,
του άνοιξε μια γυναίκα,ήταν η καθαρίστρια, του είπε,
τον ρωτησε αν ήθελε να ενοικιάσει το διαμέρισμα,
ζήτησε τη γυναίκα
η καθαρίστρια του είπε πως ξενοικιασε χθες το βράδυ,η κράτηση ήταν για
μερα μόνο,τώρα είναι ελεύθερο,
είπε μια δικαιολογία και έφυγε,
γύρισε σπίτι
προβαλε τις φωτογραφίες της
οι φωτογραφίες μιας άγνωστης
.
.
.
Φωτογραφίσεις
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Η φωτογραφία,ο van Gogh και ο Dante Alighieri
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
συναντήθηκαν στο καφέ,
της έδωσε τις φωτογραφίες,τον πλήρωσε το συμφωνημένο ποσο,
μίλησε για την φωτογράφιση της:στην La Divine Commedia ο Δάντης
έχει οδηγό τον Βιργίλιο και την Βεατρίκη,την Βεατρίκη Πορτιναρι
τον μεγάλο παιδικό έρωτα της ζωής του,εκεί στο 5ο άσμα της Κόλασης
βλέπει την Francesca da Rimini και τον Paolo Malatesta ,τους δύο αιώνια
ερωτευμένους,καταδικασμένους να περιστρέφονται σε έναν ανεμοστροβιλο,
λένε,πως ερωτεύτηκαν καθισμένοι δίπλα δίπλα και διαβάζοντας το ίδιο
βιβλίο,την ερωτική ιστορία του ιππότη Lancelot και της βασίλισσας
Guinevere,γυναίκας του βασιλιά Αρθούρου,
μετά από δύο μέρες τον πήρε τηλέφωνο,ήθελε να τον δει,
συναντήθηκαν στο ίδιο καφέ,ήταν όμορφη,
ξέρεις,του είπε,τον κοιτούσε στα μάτια,η φωτογράφιση που κάναμε μαζί
με έκανε να σε ερωτευτω,χαμογέλασε,κάτι αναλογο με την ιστορία
της Φραντσέσκα και του Πάολο,
του έπιασε το χέρι,δεν είναι έτσι;τον ρωτησε
ναι,έτσι είναι,απάντησε,
σε ερωτευτηκα,
κι ύστερα,συνέχισε η γυναίκα,λατρεύω τον βαν Γκογκ,και μου άρεσε
πολύ αυτό που έγραψες γι'αυτον,
ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
σταχυα κιτρινα και περα σπιτι
με κοκκινα κεραμιδια
''ειναι θλιμενη η καρδια μου''
μονος καταμοναχος μεσα σε κηπο
ηλιοτροπιων
Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
Τι περιμενεις;
να περασει το κιτρινο συννεφο
που;
οπου να'ναι στο μυαλο μου
του διάβασε,
εγώ θα είμαι τωρα το κίτρινο σύννεφο σου,του είπε,
,
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
7+1 ιστορίες του που διάβασε η γυναικα
- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μια άγνωστη γυναίκα σε ένα καφέ τον πλησίασε και του ζήτησε να επιλέξει
γι'αυτην 7+1 ιστορίες του,
στο ραντεβού την επόμενη μερη
-αυτές είναι οι 7+1 ιστορίες που επελεξα-
της είπε,
μετά από τρεις μέρες η γυναίκα τον πήρε τηλέφωνο,
συναντήθηκαν στο ίδιο καφε,
-αυτες οι ιστορίες διαβάζοντας τες με έκαναν να νιώσω παραξενα-
του είπε,
χαμογέλασε,-σε ερωτευτηκα-
ένιωσε αμηχανία,
-μην σου φαίνεται παράξενο,ένας έρωτας μπορεί να αρχίσει ετσι'ειπε εκείνη
-αληθεια αυτές τις ιστοριες μπορεί κάποιος να τις ζήσει;
-δεν ξέρω,της απάντησε,δεν νομίζω,είναι αδύνατον
-η δικιά μας ιστορία πως θα εξελιχθεί,ποια θα είναι;τον ρώτησε,
τον κοίταξε στα μάτια
-ισως μια νέα σου ιστορία μας χωρίσει,είδε την αγωνία στα μάτια της,
-φοβασαι;
-ναι,φοβάμαι,η φωνή της έτρεμε
-τοτε,να σταματήσω να γράφω,γέλασε
-οχι,δεν πρέπει να το κάνεις,σ'αγαπω τόσο πολύ,δεν θέλω να θυσιαστείς
για μένα
την αγκάλιασε,-ελα ησυχασε
πήγαν στο σπίτι της,ήθελε να την φωτογραφίσει,
στο κρεβατι,την ώρα που εβγαζε τα παπούτσια της,το βλέμμα της,
-αυτη η εικόνα σου θα μείνει στη μνήμη,της ειπε
.
.
7+1 ιστορίες
1
Η Φωτογραφία
- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
της πεταξε τη φωτογραφία στο τραπέζι 'κοιτα'ειπε, εκείνη πήρε τη φωτογραφία στα χέρια της,'μην πεις τίποτα' της είπε πηγαίνοντας στη πόρτα, 'που πας;' τον ρώτησε, δεν της απάντησε,'που πας;' ξαναρώτησε, προσπάθησε να τον εμποδίσει, την έσπρωξε,εκείνη μόνη στο δωμάτιο, νύχτωσε,ακίνητη, δεν άναψε φως, τον ακουσε που επέστρεψε, μετά τα μεσάνυχτα,τον φοβόταν, ξαπλωσε κουρασμένη στον καναπέ να κοιμηθεί, δεν έκλειναν τα μάτια της, έξω έβρεχε, όταν ξύπνησε πήγε στη κρεβατοκαμαρα, εκείνος κοιμονταν μπρούμυτα με τα ρούχα, στην αρχή δεν θέλησε να τον ξυπνήσει, ύστερα φοβήθηκε, τον φώναξε, εκείνος γύρισε, 'τι φώναζεις; τι έπαθες;', 'είσαι καλά;'ρωτησε 'ναι, καλά ειμαι' απάντησε, 'θες να σου ζεστάνω νερό;', σηκώθηκε, 'ναι', 'έχω στεγνές πετσέτες',στάθηκε στη πόρτα του μπάνιου, ακουγε το νερο, όταν βγήκε τη βρήκε στη κουζίνα, έπλυνε πιάτα,
'χάλασε το πλυντήριο πιάτων 'του ειπε,' τι θέλεις να μαγειρέψω;', 'ότι θέλεις ', γύρισε και τον κοίταξε,' τι θα γίνει; 'ρώτησε, 'τίποτα, δεν θα γίνει τίποτα 'της απάντησε, 'και η φωτογραφία;', 'ποια φωτογραφία;', χαμογελασε, 'δεν υπαρχει καμιά φωτογραφία'
.
.
2
ΤΡΙΑ ΔΙΠΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
[Τριπλο Μονοπρακτο]
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Σκηνικο:αστικο σαλονι,χωρις ανοιγματα,τρεις καρεκλες τοποθετημενες σε σχημα ισοπλευρου τριγωνου,σ'αυτες καθονται τρεις γυναικες,οι οποιες φορουν τα ιδια ρουχα,η Γυναικα Α στην αριστερη καρεκλα γυρισμενη προς το μερος των θεατων,η Γυναικα Β στη μεσαια καρεκλα γυρισμενη πλατη,η Γυναικα Γ στην δεξια καρεκλα γυρισμενη προφιλ,σε καθε μια γυναικα στεκεται ορθιος απο ενας αντρας,ο Αντρας Α στη Γυναικα Α,ο Αντρας Β στη Γυναικα Β,ο Αντρας Γ στη Γυναικα Γ,οι τρεις αντρες φορουν τα ιδια ρουχα,ο φωτισμος του δωματιου
αλλαζει αναλογα ποιο ζευγαρι μιλαει]
Γυναικα Α:δεν μ'ενδιαφερει η γνωμη σου
Αντρας Α:αν δεν εισαι τρελλη τοτε εισαι στα προθυρα της τρελας
Αντρας Α:για το καλο σου,για την υγεια σου,μιλησα με το γιατρο σε λιγες μερες θα βγεις απο το σανατοριο
Γυναικα Α:ψευτη,ειναι η τεταρτη φορα που μου το λες,παψε,δεν σε πιστευω πια
Αντρας Β :απ'τη μερα που γυρισαμε εδω εχει καταρρευσει,κλαιει χωρις λογο,περναει πολλες ωρες καθισμενη στη καρεκλα ακινητη,βουβη
Γυναικα Β:οταν ηταν παιδι η ζωη της ηταν βασανιστικη,ανυποφορη,την τυραννουσαν εμμονες ιδεες,νομιζε πως η μητερα της την μισουσε,ο πατερας καυγαδιζε συχνα με τη μητερα,καποιες φορες τη χτυπουσα,εκλεινα τ'αυτια μου να μην ακουω
Αντρας Γ:τι σημασια εχει τινος ειναι το παιδι δικο μου η' του εραστη σου,μου περασε η ιδεα να σ'εκδικηθω,
Γυναικα Γ:γιατι δεν το'κανες;γιατι δεν το κανεις; τι περιμενεις;φοβασαι,ναι φοβασαι,εισαι ενας δειλος,παντα ησουνα δειλος,ναι,το λαθος ειναι ολοτελα δικο μου,επρεπε...
Αντρας Γ :επρεπε να με χωρισεις,πεστο,ομως δεν το'κανες,δεν σε συνεφερε,οι εραστες σου ειναι αδεκαροι,ενω ο ηλιθιος συζυγος πλουσιος,και συ βλεπεις εχεις καλομαθει στη πολυτελεια
Γυναικα Γ:στη πολυτελεια μιας ανιαρης ζωης,σαχλες κοσμικες παρεες,βαρετες μεχρι θανατου διακοπες σε τουριστικα θερετρα,ενα θεατρο σαπισμενης ζωης η ζωη μου,βαλτωμενη,τρελα
Αντρας Β:ολ'αυτα τα βγαζεις απ'τ'αρρωστο μυαλο σου
Γυναικα Β:εισαι απαισια τιποτενιος,δεν σε φοβαμαι,επαψα καιρο να σε φοβαμαι,ελα σπρωξε με απ'τη καρεκλα,δειξε την δυναμη σου,επιβλησου,βλεπεις ποσο ηρεμη ειμαι,γαληνια,περιμενω,ελα απλωσε το χερι,ελα,αφου αυτο θελεις γιατι δεν το κανεις;να τελειωνουμε
Αντρας Β:οχι,οχι,δεν θα σε βοηθησω εγω στην αυτοκτονια σου,αυτο ζητας,εμενα,οχι
Γυναικα Β:αν σου πω οτι σ'αγαπαω με παθος θα το πιστευες;
Αντρας Β:οχι δεν το πιστευω,ξερω καλα τι εγωιστρια εισαι
Γυναικα Β:σ'αγαπαω,σ'αγαπαω σαν τρελη
Αντρας Α:θα σου διηγηθω μια ιστορια,πραγματικο γεγονος,ενας αντρας εκλεισε για σαραντα χρονια μια γυναικα μεσα σ'ενα πυργο,ξερεις γιατι;
Γυναικα Α:σε παρακαλω,βγαλε με απο'δω,δεν αντεχω αλλο
Αντρας Α:για να την εκδικηθει
Γυναικα Α:δεν μ'ακους;σε παρακαλω,βγαλε με απο'δω μεσα
Αντρας Α:επειδη δεν τον αγαπουσε
Γυναικα Α:ποναω,τρεμω απ'το κρυο
Αντρας Α:οταν πεθανε ο αντρας την βρηκανε μισοπεθαμενη,τρελη
Γυναικα Γ:εκει απεναντι θα'θελα ενα παραθυρο με τριανταφυλλα,ωραια κοκκινα
Γυναικα Α:ξερεις καποτε αγαπουσα εναν αντρα παθιασμενα,τωρα δεν θυμαμαι ουτε ποιο ειναι τ'ονομα του
Αντρας Α:το ειχα καταλαβει
Γυναικα Α:καθονταν στο πιανο κι επαιζε κι εγω τραγουδουσα
Αντρας Α:αληθεια,ειχες ωραια φωνη;
Γυναικα Α:δεν θυμασαι;αληθεια,γιατι δεν θυμαται κανεις;
Αντρας Β:κλαις;
Γυναικα Β:εχεις δικιο ποτε δεν σ'αγαπησα,σταθηκε αδυνατο να σ'αγαπησω
Αντρας Β:το ξερω
Γυναικα Β:προσποιουμουν πως σ'αγαπουσα
Αντρας Β:απ'την αρχη το ηξερα
Γυναικα Β:σε μισουσα,και τωρα,φοβαμαι πως σε μισω πιο πολυ,οχι μη φωναξεις,μη βρισεις,
και μην κρυβεσαι,και συ,το ξερω,με μισεις
Αντρας Α:γιατι διαλεξες εμενα;
Γυναικα Α:γιατι διαλεξες εμενα;
Αντρας Α:ολα ειναι πιθανα ολα ειναι δυνατα
.
.
3
ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι,
των δε κοιμωμένων έκαστος εις ίδιον αποστρέφεσθαι
-Ηρακλειτος-
[γι'αυτους που'ναι ξυπνιοι υπαρχει ενας και ιδιος για ολους κοσμος ,
ενω ο καθενας απ'τους κοιμισμενους στον δικο του στρεφεται]
ενα αλογο ετρεχε,ο αναβατης επεσε,ενα σκυλι κυνηγουσε το αλογο,ο ανθρωπος
σηκωθηκε και πετουσε πετρες στο σκυλι,'Αυτο'ειπε,το τρενο την ειχε ζαλισει,
στον επομενο σταθμο κατεβηκε,μπροστα της μια γυναικα μ'ενα μικρο κοριτσι,
η γυναικα κουτσενε ελαφρα απο το αριστερο της ποδι,οι δρομοι εκεινοι την ωρα,μεσανυχτα,αδειοι,ενα σκυλι διεσχισε το δρομο,στη πολυκατοικια επικρατουσε απολυτη ησυχια,σαν να ηταν ακατοικητος ο χωρος,ο θορυβος του ασανσερ την ξυπνησε,ξεκλειδωσε και μπηκε στο διαμερισμα,τη βρηκε να κοιμαται με τα ρουχα στον καναπε,η τηλεοραση ηταν ανοιχτη,την εκλεισε,εκεινη ξυπνησε,'τωρα γυρισες;τι ωρα ειναι;'τη ρωτησε,'περασμενα μεσανυχτα','πως τα περασες;'η αλλη την ρωτησε,'πηγαμε θεατρο,μετα φαγαμε',ηταν ωραιο το θεατρο;τη ρωτησε,τι εργο παιζοτανε;,'αρκετα μπερδεμενο,δεν το καταλαβα,τρεις γυναικες κι ενας αντρας,οι γυναικες μου φανηκε πως ηταν μια γυναικα κι ο αντρας τρεις αντρες,ποτε ηταν γυναικα του,ποτε ηταν ερωμενη του,ποτε
ηταν πατερας της,και ταυτοχρονα συνεβαιναν και τα τρια,υπηρχαν μεγαλα διαστηματα σιωπης,ακινησιας, και μεγαλα διαστηματα που μιλουσε η μια γυναικα,κατι σαν παραληρημα,η' στον αντρα,αυτος ελαχιστα μιλουσε,οι δυο απ'τις γυναικες επαιζαν καλα,μια απ'αυτες τη λεγανε Ντορα,αυτη που επαιζε μηχανικα Ida,το σκηνικο ενα δωματιο σε σκουρο κοκκινα φωτισμο με ενα φωσφοριζον κιτρινο,'ενας ενδομητριος χωρος' ακουσακαποιον να σχολιαζει πισω μου χαμηλοφωνα,αυτα,εσυ για πες μου πως περασες;τι εκανες;',
'τιποτα σημαντικο'απαντησε η αλλη'το απογευμα,κατα της εξι περασε
η μαμα,ρωτησε για σενα,ανησυχει','η μαμα υπερβαλει,μια ζωη ανησυχει' την διεκοψε,'εκανε τα γνωστα παραπονα για τον μπαμπα'συνεχισε η αλλη,'πως την παραμελει,γκρινιαζει,ωρες ωρες ειναι αφηρημενος,στις εφτα εφυγε,βαρεθηκα να βγω,μαγειρεψα μακαρονια με κοκκινη σαλτσα και βασιλικο,σου κρατησα,αν θες να φας','σου ειπα πως εφαγα','καλα με συγχωρεις,το ξεχασα'ειπε η αλλη
και συνεχισε 'ξεκινησα να διαβασω ενα βιβλιο,το βαρεθηκα και το παρατησα,
ανοιξα τη τηλεοραση και χαζεψα,αποκοιμηθηκα και με ξυπνησες',σιωπη,
την κοιταξε'ειδες παλι εκεινο το ονειρο;'τη ρωτησε,'ναι,ομως αυτη τη φορα' απαντησε' δεν ηταν το σκυλι που κυνηγουσε το αλογο'σταματησε'αυτο,δεν θυμαμαι τιποτα αλλο'
.
.
4
ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΟΣ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εβλεπε την ατερμονη κινηση του ψαριου στη γυαλα,με ποση ορμη χτυπουσε τα τοιχοματα της,σε λιγο θα την θρυμματιζε και θα εβγαινε,εδω μεσα στο δωματιο ελευθερωμενο θ'αποκτουσε τις τεραστιες πραγματικες του διαστασεις,
φοβηθηκε,τρομαξε σ'αυτη τη προοπτικη,η γατα κατω κοιμονταν κουλουριασμενη.
αταραχη,πανω στο μαλακο μαξιλαρι,αδυνατο να περιμενει τη βοηθεια της,
ανισχυρη θα ειναι οπως αυτη,κι ισως υποταγμενη,ενα δυνατο ρευμα απο το παραθυρο εριξε τη πηλινη κανατα με το νερο απο το τραπεζι στο πατωμα,εκει εσπασε σε πολλα μικρα κομματια και χυθηκε το νερο,η γατα παλι δεν αναδευτηκε,την σκουντησε απαλα με τα δαχτυλα τ'αριστερου ποδιου της,ανοιγοκλεισε για λιγο τα ματια και ξανακοιμηθηκε,το ψαρι στη γυαλα ησυχασε,στεκονταν ακινητο,λες κι ηταν αψυχο,ολη η πριν ενεργεια του το εγκατελειψε,ενιωσε ζεστη στο δωματιο,ο λαιμος της ηταν ιδρωμενος,'θα πουντιασεις'ακουσε τη μανα της'σκεπασου,δεν ειναι καιρος ακομα',η μανα εφυγε,ειδε τον ισκιο της στο κρυσταλλο της πορτας,σταθηκε,το ηξερε,πως την παραμονευει,'γιατι
δεν πεθαινει;τοσο εζησε'σκεφτηκε κι ενιωσε ντροπη,αλλα και λαχταρα,το ψαρι σαν να πηρε δυναμεις ξαναρχισε,'δεν θα το ξαναταισω,δεν θ'αφησω πια κανεναν να το ταισει,ετσι θα ψοφησει',πηρε απο διπλα της το οβαλ καθρεφτακι,
κοιταχτηκε,το προσωπο της,και χτενισε τα μαλλια ,πλησιασε τον καθρεφτη στα ματια της,ειδε τους δυο βολβους τους,φουσκωμενους,μια τρομακτικη εικονα,
παρομοιωση,της ηρθε στο μυαλο,αναστατωθηκε,'ερεθισμενους'ψιθυρισε,'ειναι αμαρτια' σκεφτηκε 'ποσο ευαλωτοι ειμαστε στην αμαρτια',επειτα ο καθρεφτης
πολυ κοντα στα χειλια της,σχεδον τα αγγιζε,ανατριχιασε στην επαφη,εβαλε τον δειχτη του δεξιου χεριου της πανω τους κι απλωσε την υγρασια τους,
γλυστρουσε,ακουσε ενα μεγαλο θορυβο,σιγουρα το ψαρι ειχε σπασει τη γυαλα,
και τωρα στεκονταν ορθο τεραστιο μπροστα της,δεν ηξερε τι ηθελε,αλλα με τις αισθησεις της το υποψιαζονταν,ηταν στο ελεος του,'τωρα θελω η μανα να πεθανει,τωρα αυτη ακριβως τη στιγμη'φαινεται πως φωναξε γιατι εμφανισθηκε
στο δωματιο η μανα'τι επαθες παλι;'της μιλησε αυστηρα,ολο εχθροτητα σκεφτηκε,μαλλον ζηλια,'τιποτα,μητερα'τραυλισε 'μαλλον ειδα κακο ονειρο',
'προσεξε'της μιλησε παλι η μανα αυστηρα'η υπομονη μου εφτασε στα ορια της,κι επειτα αυτη τη γατα τι την θελεις;',κι εδωσε μια δυνατη κλωτσια στη γατα,αυτη ξαφνιασμενη απ'το δυνατο χτυπημα πηδηξε πανω και δινοντας ενα σαλτο απο τ'ανοιχτο παραθυρο εξαφανισθηκε,η μανα,την ειδε,πηγε στο παραθυρο και το εκλεισε,τραβηξε και τις κουρτινες'αφου ξερεις' της ειπε,τωρα η φωνη της ειχε
μαλακωσει,ηταν τρυφερη 'το πολυ φως δεν σου κανει καλο','το ψαρι,μανα,τι εγινε;'ρωτησε με αγωνια,'μαλλον ψοφησε'ειπε η μανα,'παω να το πεταξω θα βρωμισει,ξερεις ποσο απαισια μυριζουν τα ψαρια αμα σαπισουν,θυμασαι την αλλη φορα τι παθαμε,τι μανια κι εσυ να κουβαλας ψαρια',αυτη τη τελευταια φραση την ειπε αφου ειχε βγει εξω απο τη πορτα,ισα που προλαβε τη σκια της στο κρυσταλλο,'μαμα'της φωναξε 'ξεχασες να παρεις τη γυαλα με το ψαρι',δεν
την ακουσε,η' εκανε πως δεν την ακουσε,οπως κανει για να την τιμωρησει,δεν γυρισε,το ψαρι σε λιγο μυρισε,ηταν αποπνικτικα εκει μεσα στο δωματιο,επειτα νυχτωνε,εξω ομως οχι,γιατι ακουγε ακομα τα τζιτζικια,'δεν μπορω ν'ακουω τα τζιτζικια'βουλωσε με τα χερια της τ'αυτια,ειδε τη γατα,ειχε χωσει το κεφαλι της στη γυαλα κι ετρωζε το ψαρι,'μη'της φωναξε'τι τρως;',δεν την ακουγε,ετρωγε αταραχη σαν να'ταν κουφη,'μη,ειναι δικο μου το ψαρι,το ψαρακι μου',εκεινη το εφαγε,επειτα πηδηξε απ'το τραπεζι κι επιασε το μαξιλαρι και το γρατσουνιζε,
οταν βαρεθηκε ξαπλωνοντας πανω του κοιμηθηκε,οπως στην αρχη,οπως σ'ολες τις αρχες,αδιαφορετα,εβγαλε τα παπουτσια της,τ'ακουσε να πεφτουν στο πατωμα,πηρε το καθρεφτακι και με την αναπνοη της το θολωσε,αυτο που απο δω και περα θα αντανακλωνταν πανω του ηθελε να μην το βλεπει,να ειναι θολωμενο,μη ορατο,πισω απο βαριες κουρτινες κρυμενο,
.
.
5
Hopscotch
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
δυο χρονια μετα το χωρισμο απο τη γυναικα του τη γνωρισε,σε μια οντισιον που εκανε για τη προσληψη σοπρανου,ξαναεργαζονταν το μουσικο εργο του βασισμενο στο μυθιστορημα Hopscotch του Julio Cortazar,που το ειχε απο τοτε διακοψει,κι ηθελε μια σοπρανο για το ρολο της La Maya,
η φωνη της ηταν μια θαυμασια αναμιξη της Beverly Sills και της Joan Sutherland,
αρχισαν αμεσως τις προβες,διαβασαν το μυθιστορημα κανονικα και με τυχαια σειρα,τραβωντας απο ενα κουτι χαρτακια με τους αριθμους των 155 κεφαλαιων,
αυτη ηταν καταενθουσιασμενη,ειχε καταπληκτικη αισθηση του ρυθμου και μπορουσε να διατηρησει τους τονους σε γοητευτικη κινηση,περνωντας απο τονο σε τονο με υπνωτικο τροπο,η φωνη της ηταν συνεκτικη,ακεραια, και ξαφνικα διασπαζονταν,κοματιαζονταν απο κολορατουρα σε δραματικη εκφραση,εκτιναξη με βαθεια και ζωηρη αισθηση του κειμενου,φωτεινη,πολυχρωμη αλλα και σκοτεινη,αυτος της τονιζε πως σ'αυτο το εργο η φιλοδοξια του ηταν να ειναι η μουσικη,φωνητικη και ορχηστρικη, σε πληρη ανοιχτη αντιστιξη με το παιδικο παιχνιδι Hopscotch ,μεταξυ τους γρηγορα αναπτυχθηκε ερωτικη ελξη και της ζητησε να συζησουν στο σπιτι του,
εκεινη δεχθηκε,
στην αυλη του σπιτιου ειχε σχεδιασει ενα Hopscotch 11τετραγωνων,
αριθμημενα απο τα κεφαλαια του μυθιστορηματος,τους οποιους αριθμους αλλαζε,εκεινης της αρεσε να παιζει αυτο το παιχνιδι το βραδυ με το φως
της λαμπας,αυτος καθισμενος στη πολυθρονα την παρατηρουσε,ποσο ομορφη και χαρουμενη ηταν, επαιζε συνεχεια πολυ ωρα μεχρι τα μεσανυχτα,εκεινος αποκοιμιονταν εκει εκεινη τη βραδυα ειχε αριθμησει τα τετραγωνα με τους αριθμους των κεφαλαιων:
1,7,23,141,5,59,111,11,21,3,15
αυτο κατι του θυμισε,οση ωρα αυτη επαιζε ειχε την αισθηση πως αυτο το ιδιο το ειχε ξανα δει,
δεν της ειπε τιποτα,
την αλλη μερα εκεινη του ειπε πως αισθανονταν πονοκεφαλο κι αν γινονταν ν'αναβαλουν τη προβα,κι αν ηθελε να καθησουν να κουβεντιασουν,
αυτος παλι ειχε εντονη την αισθηση πως αυτη τη συζητηση την ειχε ξανακανει,
και μαλιστα ακριβως με τις ιδιες εκφρασεις,
'το Hopscotch 'του ειπε εκεινη 'μπορει να εξελιχθει σ'εναν λαβυρινθο'
τον κοιταξε και χαμογελασε αινιγματικα 'γοητευτικο αλλα και επικινδυνο'
εκεινη τη βραδυα η φωνη της ηταν μια εκπληκτικη δημιουργια της γλωσσας και ταυτοχρονα καταστροφικη,κι ενιωθε πως ειχε ξεφυγει,ειχε αυτονομηθει απο τη μουσικη του,
καταλαβε,ητανε σιγουρος,για το τι συνεβαινε,
οταν εκεινη κοιμηθηκε ανοιξε τη τηλεοραση και επιβεβαιωθηκε,στην οθονη οι ειδησεις πριν δυο χρονια,
την εκλεισε,και κατεβηκε στην αυλη,το σχεδιο του Hopscotch φωσφοριζε κατω απ'το λαμπερο φως του φεγγαριου,η νυχτα ηταν ζεστη,ενα σκυλι ακουστηκε να γαυγιζει μακρια,σε λιγο σταματησε,η ησυχια κι η ακινησια του αερα τον αποκοιμησε,ξυπνησε απο εναν ελαφρυ θορυβο,
την ειδε μπροστα του αερινη διαφανη να παιζει στο Hopscotch,
'δεν ειχα υπνο'του ειπε,στεκονταν στο τετραγωνο 17,'αυτο ειναι το τετραγωνο αναπαυσης'ειπε σαν να μιλουσε τον εαυτο της 'εδω κανενας δεν θα μ'ενοχλησει,
ειμαι μονη μου,εγω',κινηθηκε στο τεραγωνο 53,'θα παιξω'συνεχισε 'μεχρι να γεμισω το Hopscotch με τους αριθμους μου'
αυτα τα ιδια λογια,εκεινη τη βραδυα,'πριν η' μετα,δεν εχει σημασια'σκεφτηκε,τα ειχε ξανακουσει
τον επομενο χρονο απλως θα περιμενε ολα να συμβουν ακριβως με την ιδια σειρα,ο εραστης,ο χωρισμος
.
.
6
Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'τι θελεις να πεις;'τη ρωτησε,'αυτο ακριβως'του απαντησε αποτομα,τα ματια της διασταλμενα,αγριογατας να του επιτεθει,'πολυ καλα'της αντιγυρισε,κι ανοιγωντας τη πορτα και κλεινοντας με δυναμη βγηκε,πηρε τ'αυτοκινητο και οδηγησε εξω απ'τη πολη,εννοικιασε δωματιο σ'ενα ξενοδοχειο,απο ενα περιοδικο βρηκε το τηλεφωνο ενος γραφειου με γυναικες,καλεσε,κατεβηκε στο μπαρ,ηρθε η κοπελα,του συστηθηκε'Ολγα',ρωσιδα,την κερασε βοτκα με λεμονι,
αργοτερα δειπνησαν,ριζοτο μανιταριων,γαριδες κοκτειλ ,πορτοκαλοπιττα με σοκολατα,και κοκκινο κρασι,'κανω διαιτα'ειπε η κοπελα,γελασε'μια παραβαση για χαρι μου',η Ολγα ηταν ευχαριστος τυπος,αισιοδοξη,στη Ρωσια ειχε σπουδασει κλασσικη μουσικη και μπαλετο,λατρευε τον Σεργκει Ραχμανιμνοφ,την ακουγε,η μητερα της ηταν πιανιστρια,ο πατερας στρατιωτικος,χωρισαν οταν ηταν μικρη,'η μαμα ειχε γνωρισει καποιον αλλον αντρα,εμενα με τον μπαμπα',βγηκαν για βολτα πριν ανεβουν στο δωματιο,η νυχτα ησυχη,φυσουσε ενα δροσερο αερακι,οταν ξυπνησε η κοπελα ειχε φυγει,αγγιξε το μερος που ειχε ξαπλωσει,ηταν ακομα
ζεστο,
επεστρεψε σπιτι,ηταν ακομα πρωι,'πηραν τηλεφωνο απο το γραφειο,δεν σ'εβρισκαν,ειχες κλειστο το τηλεφωνο',δεν της απαντησε
στον προθαλαμο του γραφειου η γραμματεας τον πληροφορεσε πως τον περιμενε ενα ζευγαρι,η επομενη ωρα περασε αδιαφορα,η πληκτικη διαδικασια εκδοσης συναινετικου διαζυγιου,επιμελεια τεκνων,επικοινωνια,διατροφη,κοινη περιουσια,'αιτηση στο κατα τοπον Μονομελες Πρωτοδικειον,εγγραφη συμφωνια διαζευξης,κοινη αιτηση λυσις του γαμου,υπογραφη ενος ιδιωτικου
συμφωνητικου απο τα δυο συμβαλλομενα μερη,συζυγου γονεις,οπου θα οριζεται
ρητως ποιος εκ των δυο γονεων θα εχει την επιμελειαν των ανηλικων τεκνων και με ποιον τροπον θα επικοινωνει ο ετερος γονεας, το συναινετικο διαζυγιο εκδικαζεται την ημερα της ορισθεισης δικασιμου,τα εγγραφα φακελλοι διαιολογητικα για την εκδοση του συναινετικου διαζυγιου ειναι:ληξιαρχικη πραξη γαμου,πιστωποιητικο οικογενειακης καταστασης,αντιγραφο δελτιου
ειδικο συμβολαιογραφικο πληρεξουσιο εις την περιπτωσιν μη αυτοπροσωπης παραστασης των μερων,...',πνιγηκε,η ακαμπτη γραφειοκρατια με την υποκριτικη συναινεση,μια ωρα πριν το τελος του ωραριου εδιωξε τη γραμματεα κι εμεινε μονος στο γραφειο,καλεσε στο τηλεφωνο εναν παλιο πελατη του,καποιον αντρα περιπου τριαντα χρονων ο οποιος ειχε μπλεχθει σε εκβιασμο μιας κυριας της υψηλης ταξης,πρωην ερωμενης του,εναν γοητευτικο τυπο ο οποιος διεθετε ολα τα προσοντα να τρυπωσει αθεατος παντου,του ειπε αμεσως τι θελει,'θα προσεγγισεις τη γυναικα μου',ο αλλος καταλαβε,του εδωσε λεπτομερεις πληροφοριες γι'αυτην,ψυχολογικη κατασταση,συνηθειες,γουστα,ενδυματολογικα,
διαιτας,διασκεδασης,βιβλια και μουσικη που της αρεσει,που δουλευει,που συχναζει,τι την κολακευει,τι την απωθει,με τι παθιαζεται,με τι αδιαφορει,που ειναι ευαλωτη,που ειναι αδιαπεραστη,
'θελω να σε ερωτευθει'του ειπε ψυχρα 'και σε καθε φαση αυτης της επιχειρησης θα συναντιομαστε να καταστρωνουμε το επομενο βημα',του υπογραψε την επιταγη της αμοιβης του,δινοντας την του προσθεσε με σοβαρο υφος'η σειρα της δρασης σε γενικες γραμμες,το επαναλαμβανω,θα ειναι:παθος,χωρισμος,
μισος.Συμφωνοι;','Συμφωνοι'ειπε ο αλλος,
τα πραγματα εγιναν οπως προγραμματισθηκαν,παθος,χωρισμος,μισος σε ολα αυτα τα σταδια την παρακολουθουσε,κατεγραφε τις αντιδρασεις της και κατεστρωνε περαιτερω το σχεδιο του
τωρα περιμενε την τελειωση του:η' αυτοκτονια της γυναικας,η' δολοφονια του εραστη,η' δολοφονια του εραστη και αυτοκτονια της γυναικας ,η' τη δολοφονια του στο βαθος αυτη η τελευταια δυνατοτητα τον ενδιεφερε πιο πολυ,του ειχε γινει,μαλιστα,εμμονη ιδεα,η δολοφονια του ενα ειδος αντιστραμμενης αυτοκτονιας εκεινη τη μερα καλεσε την Ολγα,βρεθηκαν στο ιδιο ξενοδοχειο,
αυτη τη φορα δειπνησαν λαζανια με κιμα και μπεσαμελ,σοκολατακια φουντουκιου με κρανμπερι,και κοκκινο κρασι,'το κρανμπερι'της ειπε'ευδοκιμει στη Βορεια Ευρωπη και Βορεια Αμερικη,φτανει σε υψος 1μ και 20εκ περιπου,
οι καρποι του στην Αμερικη ειναι πιο μεγαλοι και πιο χυμωδεις,λεγετε πως τ'ονομα του το πηρε απο τα ροζ λουλουδια του που μοιαζουν στο κεφαλι του crane,του γερακιου,καλλιεργηθηκε για εμπορικη εκμεταλλευση απο τον 19ο αι.,
οι ινδιανοι το θεωρουσαν πολυτιμο θρεπτικο και θεραπευτικο καρπο,σ'εγγραφα του 17ου αι. αναφερεται σαν φαρμακο για το στομαχι,το ηπαρ,για αιματολογικες παθησεις,οι ναυτικοι το χρησιμοποιουσαν εναντια στην ελλειψη βιταμινης C,το σκορβουτο' την κοιταξε 'πορφυρενιο λαχταριστο φρουτο',η κοπελα χαμογελασε,
δεν ενιωθε καλα και δεν βγηκαν για βολτα,απ'το ανοιχτο παραθυρο ακουγε εξω την ησυχη νυχτα,αργησε να κοιμηθει,
τον ξυνησε δυνατο χτυπημα στη πορτα,'ανοιξε,ποιος ειναι;'φωναξε στη γυναικα του,δεν πηρε απαντηση,σηκωθηκε ν'ανοιξει,ηταν ο νεαρος αντρας,'τι θελεις εδω;'του ειπε,εκεινος δεν προχωρησε μεσα,στεκονταν στην πορτα και την εκλεινε με το σωμα του,'εκτελω τη θεληση της κυριας' του ειπε 'εσεις ο μεγαλος ερωτας',ακουσε το γελιο του,ειδε μια τρομακτικη λαμψη κι ενιωσε ενα δυνατο
καψιμο στη κοιλια,διπλωθηκε κι επεσε,τον ειχε πυροβολησει
.
.
7
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η φωτογραφια,η τριτη,η πρωτη τη Δευτερα,η δευτερη την Τεταρτη,η τριτη την Πεμπτη,μια γυναικα,το προσωπο μια αγνωστης γυναικας,η ιδια φωτογραφια,
εγχρωμη,δεν εδωσε σημασια,καποια κακογουστη φαρσα,πεταξε τη φωτογραφια στο συρταρι του γραφειου του μαζι με τις αλλες δυο,μεχρι το μεσημερι δεχτηκε δυο πελατες,συνειθισμενες νομικες υποθεσεις,ηταν ετοιμος να κλεισει οταν χτυπησε το κουδουνι της πορτας,ανοιξε,η γυναικα της φωτογραφιας,κρατηθηκε και δεν εδειξε εκπληξη,'με συγχωρητε'ειπε η γυναικα χαμογελωντας,'δεν εχουμε ραντεβου,αν μπορουσατε να με δειτε;','οριστε,κυρια μου,περαστε'της ειπε κι εκανε χωρο,η γυναικα προχωρησε στο γραφειο,εκλεισε τη πορτα,'καθιστε'ειπε στη κυρια,'ευχαριστω',η γυναικα καθησε 'σας ακουω'της ειπε,'προκειται για τις φωτογραφιες' του ειπε,'συνεχιστε',την ενθαρρυνε,'η γυναικα αυτη δεν ειμαι εγω','μα ειστε ιδιες,οπως σας βλεπω εδω τωρα',ειπε κι ανοιγωντας το συρταρι και βγαζοντας τις τρεις φωτογραφιες της τις εδωσε,'να,κοιταξτε τες',η γυναικα τις πηρε στα χερια της,'αν προσεξετε'ειπε 'υπαρχει μια ανεπαισθητη μικρη διαφορα στα μαλλια τους,στο χρωμα,επισης στο μεγεθος των χειλιων,
και στην σχετικη αποσταση των ματιων','θελετε να πειτε'αντεδρασε 'πως προκειται για τρεις διαφορετικες γυναικες;','μαλλον,τρεις διαφορετικες',
χαμογελασε,'και καμμια σχεση με μενα,οσο κι αν δε το πιστευετε','μυστηριο'
απαντησε 'κι ομως αυτη η γυναικα στις φωτογραφιες...','ειμαι εγω'τον διεκοψε,
'ποιος τις εστειλε;γιατι τις εστειλε σε μενα; και γιατι τρεις αντι για μια;'
τη ρωτησε,'δεν καταλαβαινετε;δεν ξερετε,αληθεια,ποιος ειναι ο αποστολέας;
και γιατι το εκανε;και γιατι διαλεξε εσας;',τον ρωτησε η γυναικα,'ειλικρινα,οχι,
δεν ξερω',απαντησε,'για σκεφθητε λιγο'ειπε η κυρια και ξαφνικα το προσωπο της σοβαρεψε,'ειστε σιγουρος;','φυσικα και ειμαι'απαντησε'τι σχεση μπορει να εχω εγω με ολ'αυτα;',η γυναικα χαμογελασε,'νομιζω,και με συγχωρητε'της ειπε,'πως ειναι μια κακογουστη φαρσα','φαρσα;λετε φαρσα;'η γυναικα τον κοιταξε σοβαρα,
'φαρσα η πραγματικοτητα;','αυτα ειναι φιλοσοφιες'αντεδρασε γελωντας'και
δεν ξερω σε τι αποσκοπουν','τελος παντων'απαντησε η γυναικα
'η πραγματικοτητα ειναι ακριβως πραγματικοτητα,το αμφισβητειτε;'και κοιταζοντας το ρολοι της 'δυστυχως,περασε η ωρα,δεν εχω αλλο χρονο,πρεπει οπωσδηποτε να φυγω,με περιμενουν',σηκωθηκε,'χαιρετε,κυριε',
δεν σηκωθηκε να την συνοδεψει,'παρακαλω,αφηστε τη πορτα ανοιχτη' της φωναξε,ειδε τη γυναικα να βγαινει,'τι συμβαινει'διερωτηθηκε,'τι αληθεια μου συμβαινει;,τι θελουν απο μενα;',
'κυριε',ξαφνιαστηκε απ'τη φωνη,ηταν ο θυρωρος του κτιριου στη πορτα,'καποιος κυριος πριν λιγο μου αφησε αυτον τον φακελλο για σας','παρακαλω,περαστε
μεσα ',ο θυρωρος του εδωσετο φακελλο,'οριστε',κοιταξε το φακελλο,κανενα ονομα ως αποστολεας,ουτε σφραγιδα,μονο το δικο του ονομα ως παραληπτης,
'ειδατε πριν απο λιγη ωρα να κατεβαινει με το ασανσερ μια γυναικα;',περιεγραψε τη γυναικα,'οχι,δυστυχως,κυριε,δεν ειδα καμια γυναικα',απαντησε ο θυρωρος,
'με θελετε τιποτα αλλο;,'οχι,ευχαριστω,μπορειτε να φυγετε',οταν ο θυρωρος εφυγε ανοιξε το φακελλο,η τεταρτη φωτογραφια της γυναικας,
κι αφηνωντας τις φωτογραφιες πανω στο γραφειο εφυγε,στο ασανσερ περιμενε,καποιος κατεβαινε,
.
.
+1
Ατελής Ιστορια
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ήξερε ότι εκείνος ο άντρας την ακολουθούσε,σταμάτησε σε μια βιτρίνα,την προσπέρασε,
στο μετρό κάθονταν απέναντι της,προσποιούνταν τον αδιάφορο,η γυναίκα δίπλα του ήταν γνωστη του,κάτι της είπε στ'αυτι κι εκείνη γέλασε,ίσως ήταν ζευγάρι,κατέβηκαν μαζί,τον είδε να την αγκαλιάζει,αυτή κατέβηκε δύο στάσεις πιο κάτω,στο σπίτι σωριάστηκε στον καναπέ,ήταν κουρασμένη.νυσταζε,
βαρέθηκε να πάει στην κρεβατοκάμαρα,κοιμήθηκε εκεί,την.ξυπνησε το τηλέφωνο,βαρέθηκε να το σηκώσει,ξαναχτύπησε το τηλέφωνο,το σήκωσε,γιατί δεν το σηκώνεις,άκουσε τον άντρα,τι συμβαίνει;,τίποτα,απάντησε,είμαι κουρασμένη κι αποκοιμήθηκα,αυριο,καληνύχτα,ξαγρυπνησε,έκανε ένα ζεστό μπάνιο,στη κουζίνα σ'ενα ποτήρι έβαλε γάλα και ηπιε,ξαναγύρισε στο σαλονι,
άκουσε το ασανσέρ ν'ανεβαινει,σταμάτησε στον.οροφο της,περίμενε,χτύπησε το κουδούνι,άνοιξε,ήταν εκείνος ο άντρας,με συγχωρείς,της είπε,δεν μπορούσα
να περιμένω,τι να περιμένεις;του είπε,πως με βρήκες;πως ήξερες πως μένω εδώ;μ'ενοχλεις,φύγε σε παρακαλώ,ο άντρας δεν επέμενε έφυγε,κατέβηκε με τις σκάλες,ένα όροφο πιο κατω,άκουσε να ανοίγει τη πόρτα,μένει ακριβώς από κάτω μου,σκέφτηκε,ακούει οποιαδήποτε κίνηση μου,από ποτέ μένει εδώ;αυτή πρώτη φορά τον βλέπει,πως θα τον αποφύγει;όχι δεν θέλει να φωνάξει την αστυνομία,κατά παράξενο τρόπο δεν φοβάται,νιώθει μια ανεξήγητη έλξη,
μετάνιωσε που τον έδιωξε,κατέβηκε στον κάτω όροφο,χτύπησε τη πόρτα,άνοιξε μια γυναίκα,την γνώρισε,ήταν η γυναίκα του μετρό,ποιος είναι;άκουσε μια αντρικη φωνή,μια κυρία,απάντησε η γυναίκα στη φωνή,τι ζητάει:άκουσε πάλι τη φωνή,είδε τον άντρα,ένας άγνωστος,συγνώμη,είπε,έκανα λάθος,σε τι κάνατε λάθος;ρώτησε η γυναίκα του τρένου,τι θέλετε;τίποτα,με συγχωρείτε,ανέβηκε
στο διαμέρισμα της,τα διαμερίσματα τους είχαν την ίδια διαριθμηση,το σαλόνι της πάνω απ'το σαλόνι του,το μπάνιο της πάνω απ'το μπάνιο του,η κουζίνα της πάνω απ'τη κουζίνα του,ξάπλωσε στο κρεβάτι της,η κρεβατοκάμαρα της πάνω απ'τη κρεβατοκάμαρα του,σίγουρα το ήξερε κι εκείνος αυτό,έβγαλε τα παπούτσια της κι επίτηδες τα πέταξε στο πάτωμα ν'ακουστουν,τη φαντάζεται,είναι η άλλη δίπλα του,προσποιηται,όπως κι εκείνη προσποιήθηκε πως ήταν άγνωστος,τον γνώριζε πριν από εκείνη,θυμηθηκε τα πάντα,το βράδυ συναντήθηκαν στο μπαρ,ήταν τρελα,της είπε,να έρθεις κάτω,υποψιάστηκε,δεν με νοιάζει του είπε,αρκετά το θέατρο,μην φωνάζεις,είπε ο άντρας,θα μας ακούσουν,δεν με νοιάζει,συνέχισε εκείνη,ηρέμησε,για αρκετή ώρα δεν μιλούσαν,εκείνος ο άντρας με παρακολουθεί,του είπε,ποιος;τη ρώτησε,
ανήσυχος,μην κοιτάζεις πίσω είπε η γυναίκα,μπορείς να τον δεις στον καθρεφτη πίσω μου,αδύνατο,ψιθυρισε ο άντρας,τι δεν τον βλέπεις;και βέβαια τον βλέπω,
τότε τι είναι το αδύνατο;νομίζω,αυτός ο άντρας μοιάζει με μένα,δεν μοιάζει είναι διαφορετικός,εγώ είμαι,είναι άλλος,αν θέλεις κάλεσε τον στο τραπέζι μας,γύρισε,είδε τον άντρα,ο άλλος σηκώθηκε,ήρθε στο τραπέζι τους,κάθησε,
απροσκλητος είπε,καθόλου είπε ο άντρας,γνωρίζεις τη κυρία; τον ρώτησε,
βεβαίως,απάντησε,είναι η γυναίκα μου,και βγάζοντας ένα πιστόλι τον πυροβόλησε και τον σκότωσε,θα σε πιάσουν του είπε εκείνη,φύγε,κανένας δεν ενδιαφέρεται εδώ μέσα για το θάνατο ενός ανθρώπου,τι τους νοιάζει;έπειτα για κάποιο λόγο πεθαίνουν οι άνθρωποι,το αποτέλεσμα είναι το ίδιο ο τρόπος αλλάζει,είναι δολοφονία,είπε εκείνη,φοβάσαι;τη ρώτησε,μην σε σκοτωσω,;θέλω να φύγουμε,είπε η γυναίκα,στο μετρό κάθησαν απέναντι,
εκείνος κατέβηκε πιο πριν,εκείνη δυο στάσεις μετά,είχε νυχτωσει,τον βρήκε να κοιμάται στο σαλόνι,ξύπνησε,γιατί άργησες; την ρώτησε,είναι η τελική πρόβα πριν την πρεμιερα,είπε εκείνη,άλλαξε ρούχα και κάθησε δίπλα του στον καναπέ,
χτύπησε η πόρτα,μην ανοίγεις,της είπε εκείνος,εκείνη άνοιξε,μια γυναικα,του φώναξε,εσένα ζητάει,πήγε στη πόρτα,ήταν εκείνη,προσποιήθηκε,τι ζητάτε κυρία;,συγνώμη έκανα λάθος,είπε η γυναίκα κι έφυγε,αργότερα τον ρώτησε
γιατί προσποιήθηκε πως δεν γνωρίζει;το γνωρίζω ,της απάντησε,δεν σημαίνει γνωρίζω,μισω τις ταυτολογιες αντέδρασε εκείνη,ξέρεις καλά πως αυτή υπάρχει όπως ακριβώς υπάρχεις και συ,το πρωί στο τρένο,απέναντι του μια γυναίκα,του ψιθύρισε στ'αυτι,αυτή είναι,κατέβηκε η γυναίκα,κατέβηκε κι εκείνος,μπροστά εκείνη πίσω αυτός,η γυναίκα σταμάτησε σε μια βιτρίνα,την προσπερασε,τον έχασε,πήγε στο θέατρο για τις τελευταίες οδηγίες,στη πρεμιέρα είχε πολύ κόσμο,ήξερε πως ήταν εκεί μέσα,όμως δεν ήξερε ποιος,καταχειροκροτηθηκε,
τεράστια επιτυχία,εκείνη την ώρα,λίγη ώρα μετά τα μεσάνυχτα,ήταν μόνη στο βαγόνι του μετρό,
στο σπίτι ξάπλωσε στον καναπέ,χτύπησε το τηλέφωνο,,ήταν εκείνος,
ξαναχτύπησε το τηλέφωνο,
πως πήγε η παράσταση; την ρώτησε,γιατί δεν ήρθες; τον ρώτησε,δεν μπορούσα,
γιατί;ούρλιαξε εκείνη,δεν μπορουσα,υποψιάστηκε απάντησε εκεινος,δεν με νοιάζει φώναξε η γυναίκα,το ξέρεις πως δεν νοιάζει,πάντα το ήξερες,έκλεισε το τηλέφωνο,έλεγε ψεματα πως υποψιασθηκε,όπως έλεγε ψέματα πως δεν ήταν στο θέατρο
.
.
.
Φωτογράφιση
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι ερωτες)
Η μνήμη
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-απο όλες τις φωτογραφίες που μου τράβηξες αυτή σου αρέσει πιο πολύ,του είπε,
την κοίταξε,-ετσι ακριβώς είναι,είπε
-εγω θα κοιμηθώ,είπε η γυναίκα,
εκείνος βγήκε έξω στη πόλη,
είχε νυχτώσει,
στο μπαρ τον πλησίασε μια γυναίκα,
ήταν ζαλισμενη,μιλούσε συνέχεια και γελούσε,
την πήγε σε ξενοδοχείο,
πριν το μεσημέρι επέστρεψε σπίτι,
η γυναίκα έλειπε,
πάνω στο κρεβάτι ήταν μόνο η φωτογραφία της,αυτή που πιο πολύ του άρεσε,
ξάπλωσε με τα ρούχα και κοιμήθηκε στο ίδιο μέρος που είχε κοιμηθεί κι εκείνη
.
.
.
Η γέννηση της Αφροδίτης του Sandro Botticelli
(1485)Ουφίτσι, Φλωρεντία
Ιδιοτροποι ερωτες
(Ciacomo Girolamo Casanova,haiku helix amor)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
λίγο μετά από την δραπέτευση του από τη φυλακή Piobi του Palazzo Ducale,
το 1757,ένιωσε παράφορη έλξη για μια γυναίκα,που έκανε ερωτα με κάποιον άντρα στο
διπλανό διαμερισμα,εκείνη τη νυχτα στο σημειωματαριο του εγραψε στα γαλλικα και
ελληνικα:
-L'amour n'est rien de plus qu'une simple curiosité-
-ο ερωτας δεν τίποτα περισσότερο από μια απλή περιέργεια-
ανέβαλε το ταξίδι του,
πήγε σε μια λέσχη χαρτοπαιξίας,όλη νύχτα κέρδιζε,την άλλη μέρα αγορασε σε μια γκαλερί
ένα πίνακα,την Γέννηση της Αφροδίτης του Σάντρο Μποτιτσέλι,ο πωλητής του είπε,
-Κύριε ο πίνακας είναι αυθεντικός-,
-φυσικά,προϊόν κλοπής,ο Ciacomo Casanova γέλασε,και τωρα του πορτοφολιου μου,
μην ανησυχείς μου αρέσουν οι παρανομίες-
το βράδυ,σε ένα γκαλά πλησίασε το θύμα του,την παρακολουθούσε,ήταν η ερεθισμένη
περιέργεια του,-είμαι γεννημένος,σκέφτηκε,για όλες τις γυναίκες και ιδιαιτερα γι'αυτη
τη γυναικα-,ήταν υπέροχη,αιθέρια ύπαρξη,
την πλησίασε και της ζήτησε να του αφιερώσει ένα χορό,εκείνη με ένα γοητευτικό
χαμόγελο δέχτηκε,την έσφιξε στην αγκαλιά του,-πόσο δυνατός είσαι;-,του ψιθύρισε,
σχεδόν λιγοθυμισμενη,
-helix amor est
ab uno amore in alium amorem
tandem desinit in te-
εκείνος της ψιθύρισε,τα δόντια του άγγιζαν τον λαιμό της,τον δάγκωσε,
μαγευτικό άρωμα,
-ο έρωτας,μωρό μου,είναι μια ελικα
από τον ένα έρωτα στον άλλον
μέχρι εσένα-
-ζαλιστικα-,η φωνή της έτρεμε,
την κοίταξε στα μάτια,
-σε άκουσα να κάνεις έρωτα και σε ερωτεύτηκα-,της είπε με χαμηλή φωνή,
άκουσε τον βαθύ αναστεναγμο της,-είσαι τρελός,μη,μας βλέπουν,θα μας ακούσουν-,
-δεν με ενδιαφέρει τίποτα,μόνο εσύ,μπορώ να μονομάχησω με όλους μαζί,
η αισθησιακή απόλαυση είναι για μένα το παν,και τώρα το παν είσαι εσύ,ομορφιά μου-
άγγιζε τα χείλη της,η αναπνοή του την έκαιγε,
-δεν αντέχω-,η φωνή της γυναίκας,
τη νύχτα εκεινη ήταν στο διαμέρισμα της,της έδωσε τον πίνακα,-εσύ είσαι-,
της είπε,-πιο όμορφη από την Σιμονετα Βεσπουκι την Αφροδίτη,
η Γέννηση της Αφροδίτης,για μένα,έρωτα μου-
το σώμα της ασπρο απαλό τα χείλη της ρόδινα μισανοιχτα,υγρά,η φωνουλα της
ερωτική,ψίθυρος,
την άλλη μέρα το πρωί έφυγε,από τότε δεν την ξαναείδε,
ούτε έγραψε τιποτα γι'αυτό τον ερωτα στα απομνημονεύματα του,
η Histoire de ma vie,το 1794,
-επειδή ήταν αληθινή
όταν είδε και διαβασε ένα haiku της στα λατινικά, σκέφτηκε να της
απαντήσει με ένα δικό του ποίημα στα λατινικά,
-helix amor est
ab uno amore in alium amorem
tandem desinit in te-
δίστασε,δεν το έκανε,
κι έγραψε αυτήν την φανταστική ιστορία του Ciacomo Casanova,
ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απλή περιέργεια,
την έχει ερωτευτεί από ένα haiku της,
εκείνη ποτέ δεν θα το μαθει
.
.
.
.
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Σαβίνα,24 Αυγούστου,Πομπηία
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
24 Αυγούστου,αυτή τη μέρα διάλεξε να επισκεφτεί την Πομπηία,
τότε την είδε για πρώτη φορά στη Casa della Venere in Conchiglia,
είχε μεγάλη ομοιότητα με την Αφροδίτη,εκείνη έστρεψε το πρόσωπο της και τον κοίταξε,
ντράπηκε,η γυναίκα χαμογέλασε,
αργότερα την είδε για δεύτερη φορά στο Μεγάλο Αμφιθέατρο,
'κοιταξτε' του είπε,'ποσο ήσυχος φαίνεται ο Βεζούβιος,'τίποτα δεν προμηνύει
την έκρηξη του',
στη Νάπολη την άλλη μέρα,μια πολύβουη πόλη,'ο λαός του Μαραντονα'
της είπε,εκείνη γέλασε,
ένας βιολιστής στο δρόμο έπαιζε και τραγουδουσε 'O Sole mio',
'η φωνή του Καρούζο είναι η Ναπολη' είπε εκείνη,
στο hotel τον ξύπνησε ο βήχας της,'συγνωμη'του είπε,σε λίγο ηρεμισε,
ξανακοιμηθηκαν,
όταν ξύπνησε το πρωί,η γυναίκα έλειπε,κατέβηκε στη ρεσεψιόν,ρώτησε,
του είπαν έφυγε,
ανέβηκε στο δωμάτιο,βρήκε ένα σημείωμα:
'ολα έγιναν ξαφνικά,η γη σείστηκε,ένα σύννεφο καυτής σκόνης σκέπασε
τη πόλη,έπεφτε βροχή ελαφρόπετρα,η θερμοκρασία ανεβαινε,οι άνθρωποι
τρομαγμένοι,να σωθούν,αδύνατο,εβηχα,δεν μπορούσα να αναπνεύσω,
ήξερα ότι ήταν το τέλος μου,εκείνη την ώρα σκέφτηκα τη τοιχογραφία
της Αφροδίτης,στην Casa della Venere in Conchiglia,που πόζαρα,αυτή
θα είναι η μορφή μου που θα διατηρηθεί,και κάποτε ένας αντρας θα την δει
και θα με ερωτευθεί,όπως κι εγώ θα τον ερωτευτω,ήμουνα ευτυχισμένη,
σε λίγο το σώμα μου,όπως και χιλιάδων άλλων συμπολιτών μου,θα καλυφτεί
από τη καυτή σκόνη του Βεζούβιου,θα λιώσει,ένα κενό θα μείνει στη θέση του
όταν κρυώσει και στερεοποιηθει,το κενό μου,24 Αυγούστου 79 μ.Χ,η ολοκληρωτική
καταστροφή της Πομπηίας,αλλά και η αρχή του αιώνιου έρωτα μας,σήμερα έκλεισα
τα 21χρονια,Σαβίνα'
.
.
.
(Ιδιοτροποι ερωτες)
το μοντέλο
-χ.ν.κουβελης c n.couvelis
κάθε νύχτα,δέκα μέρες,πήγαινε στη βιτρίνα,κοιτούσε το μοντέλο,
εκείνη τη βραδιά,άκουσε μια γυναικεία φωνή ακριβώς πισω του
'ψαχνεις μια αληθινή γυναικα;',
γύρισε,
η γυναίκα του έκανε εντύπωση,η ομοιότητα της με το μοντέλο,
χαμογέλασε,'οχι' απαντησε,'προτιμω το μοντελο',
η γυναίκα,φάνηκε να στεναχωρηθηκε,
'χαθηκε για μενα'ειπε,'μια ευκαιρία να γίνω πραγματικη',
την ακολουθησε με το βλέμμα του να προχωράει στο δρόμο,και να χάνεται
στο βάθος του,μέσα στο σκοτάδι,
από εκείνη τη βραδιά δεν ξαναπήγε ποτέ στη βιτρίνα
.
.
.
Φωτογραφιση
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
-ne pas etre esclave d'argent-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
έβλεπαν μια συνέντευξη της Brigitte Bardot
-ne pas etre esclave d'argent-
πόσο όμορφη είναι,είπε η Α.
ένα full warning στις γυναίκες
σε ένα άλλο βίντεο του tik tok south Africa γυναίκες,χόρευαν γυμνόστηθες,
όλα τα είδη και μεγεθη βυζιών,μια οφθαλμολαγνεια για τα δυτικά μάτια,
-the not-evolution of women,σχολίασε,ένα συνεχομενο δουλεμποριο σάρκας,
σχολιασε,σήκωσε τη φούστα της,-,κοίταξε τα πόδια μου,λευκά,τι προτιμάς;
στην οθόνη μια γυναίκα έκανε live,το κρεβάτι της,το χέρι της έδειχνε το
κομπινεζον ,έπειτα την έδειξε να κάθεται στο κρεβάτι,φορούσε κόκκινο
κορμάκι με μεγάλο ντεκολτέ,πάνω από τις ζαντιερες φαίνονταν το τατουάζ,
-εχω κι εγώ τατουάζ,θέλεις να το δεις;
κούνησε το κεφαλι καταφατικά,
κατέβασε το μαύρο εσώρουχο,το είδε
εμφανίστηκε μια άλλη,σε ηλικία milf,-ειμαι whore,write
της εγραψε,
100€ στο χώρο σου,150€ στο hotel
επέλεξε στο χώρο του
τα μηνύματα στο live
-hello beautiful lady-
-δεν ζηλεύεις;
-where is your husband?-
-Where is your toys?-
-era hermosa-
πήγε στον καθρέφτη,έβαφε τα χείλη
-what is a woman? τον ρώτησε
-ne pas etre esclave d'argent-της απαντησε
.
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Η τελευταία φωτογράφιση της
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-δεν θέλω το πρόσωπο,μόνο το σώμα,ένα μέρος του,
την φωτογράφιζε,
-γερασα,είπε,γερνάω,τι μπορεί να σημαίνει το σώμα μου;
-αναλογα,της απάντησε
-αναλογα;τι θέλεις να πεις;
χαμογέλασε,
-αν ειμαι ερωμενη;
φυσικά,αν είμαι ερωμένη κάποιου,
πόζαρε για τη φωτογραφία με το δικτυωτό καλσόν
-θελεις να γίνω ερωμενη σου;
-θελω,της είπε
-μονο για μια νύχτα,αυτή τη νύχτα,του απάντησε
ξεκουμπουσε ένα κουμπί από την μπλούζα της
-η επόμενη φωτογράφιση της ερωμένης σου,είπε
άνοιξε ελαφρά τα πόδια,και τα έκλεισε
-επανελαβε,της είπε
τα άνοιξε πιο πολυ και τα έκλεισε αργά
-τελειωσαμε για σήμερα τη φωτογραφιση,της είπε
-τελειωσαμε για πάντα,του είπε,
χαμογέλασε,
αύριο μπορεί να'χω πεθάνει,είμαι τόσο γερασμενη
.
.
.
Janis Joplin-2μ χ 3μ-ακρυλικο
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
η ομοιοτητα(Maybe)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η πωλήτρια στο κατάστημα γυναικείων ρούχων είχε μια φοβερή ομοιότητα
με την Janis Joplin,κάθε μέρα πολλές φορές περνούσε από τον μεγάλο
εμπορικό δρόμο,και με κάποιο πρόσχημα σταματούσε και την έβλεπε,
πολλές φορές έμπαινε μέσα στο κατάστημα με κάποια φίλη του και της έκανε
δώρο κάποιο ρούχο,
μια μέρα,είχε νυχτώσει,έξω στον πεζοδρομο μια ξένη νεαρή κοπέλα τραγουδούσε
το Maybe της Janis Joplin,η φωνής της ήταν συγκλονιστική,
πολλοι περαστικοί στέκονταν και την άκουγαν,
βγήκε στη πόρτα του καταστήματος και η πωλήτρια,πλησίασε και της είπε:
'συγνωμη,μοιάζεται με την Janis Joplin',η κοπέλα τονκοίταξε,χαμογέλασε,
και είπε,
'αυτη,ακριβώς,είμαι ,κύριε,η Janis Joplin',
'θα σας περιμένω να σχολασεται'της είπε,
πήγαν σε ένα μπαρ-καφε,ήταν παντρεμένη,η σχέση τους διάρκεσε τρεις μήνες,
στο δωμάτιο του έχει το πορτραίτο που της έκανε,και ακούει τη φωνή της
που τραγουδαει το Maybe,
από εκείνο τον δρόμο δεν ξαναπέρασε
.
.
https://youtu.be/caiBo_wTxrY
.
.
.
(Ιδιοτροποι Ερωτες)
Η ΗΤΤΑ-χ.ν.κουβελης cncouvelis
μεσημέρι,κίνηση στο κεντρικό δρόμο,βρίσκονταν στο τρόλεϊ,την είδε έξω
στο πεζοδρόμιο να περπατά προς την ίδια διεύθυνση,αυτή ήταν,δεν έκανε λάθος,
δέκα χρόνια είχε να την δει,η καρδιά του χτυπούσε δυνατά,
στο μυαλό του ήρθε η τελευταία σκηνή από τη ταινία δοκτορ Ζιβάγκο,οπου
ο Γιούρι Ζιβάγκο (Ομάρ Σαρίφ) είναι στο τραμ και βλέπει έξω να περπατά
η Λάρα Αντίποβα (Τζούλι Κρίστι),φοβήθηκε ότι δεν θα προλάβει να την ξανασυναντήσει
όπως ο ήρωας της ταινίας που παθαίνει οξύ έμφραγμα σωριάζεται και πεθαίνει
χωρίς ποτέ να συναντηθούν,παραμένοντας γιαπάντα χωρισμένοι,σηκώθηκε χτύπησε
το κουδούνι στάσης έσπρωξε κόσμο κατέβηκε,του έρχονταν ζαλαδα,την πρόλαβε,
φώναξε το όνομα της,η γυναίκα γύρισε,τον γνώρισε,αυτή ήταν όμορφη όπως τότε,
πήγαν σε ένα κοντινό καφέ,-δέκα χρόνια πέρασαν,της είπε,εκείνη δεν είπε
τίποτα,φάνηκε το βλέμμα της λυπημένο,της είπε τα δικά του,-τιποτα ιδιαίτερο,
μια ζωή αδιάφορη,εκείνη έσκυψε το κεφάλι,του διηγήθηκε την ιστορία της αυτά τα
δέκα χρόνια,για τον άντρα,στο τέλος είπε:
-μισω τόσο πολύ,και είμαι πολύ θυμωμένη,
κοίταξε το ρολόι της,-περασε η ώρα,είπε,με περιμένουν τα παιδιά,
του έπιασε το χέρι,-θελω να προσέχεις,του είπε,και σηκώθηκε να φύγει,
σηκώθηκε κι εκείνος πίσω της,βγήκε στο δρόμο,στάθηκε,
την κοιτούσε μέχρι που χάθηκε μέσα στο μεγάλο πλήθος,
-αυτη ενας άνθρωπος,σκέφτηκε,που ηττήθηκε από την παλιανθρωπια
επειτα κι αυτος χάθηκε μέσα στο πλήθος, ηττημένος
.
.
https://youtu.be/E9F7He0j6Zk?si=MMgz4-H2Gxrke9nk
.
.
.
My Own Empire of Photos-Enigma-The Despair
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
(Ιδιοτροποι Ερωτες)
The Cry of Edvard Munch Choreography
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μπήκε στο θάλαμο,η συνοδος νοσοκόμα του έδειξε την ασθενή γυναίκα,
-σημερα είπε θα την πάμε σε θάλαμο απομόνωσης,έχει συχνές εκρηκτικές
κρίσεις,διαμαρτύρονται οι συγγενείς των άλλων ασθενών,
στο γραφείο του διαβασε τον φάκελλο της:όνομα Ελένη,ετών 31,σπούδασε
πιάνο και χορό,χωρισμένη,μια κόρη πέντε χρόνων,δύο χρόνια μετά το
γάμο αρρώστησε ψυχικά,έγραφε σε ημερολόγιο όταν ήταν καλά,
τον διέκοψε η νοσοκόμα,-την μετέφεραν στον θάλαμο απομόνωσης 17-
αυτό είναι το ημερολόγιο της,
όταν έφυγε η νοσοκόμα,άνοιξε το βίντεο καταγραφής με κάμερα της ασθενούς,
ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι,ακίνητη,
άνοιξε το ημερολόγιο της και διάβασε:
-ημουνα,δεν ξέρω πως,μέσα σε ένα χώρο με πολλούς διακλαδωμενους διαδρόμους
γεμάτο πορτες από το μια πλευρά και την άλλη, και παντού
είχε ασανσερ,ήθελα να φύγω,ένιωθα φόβο,καμία πόρτα από τα ασανσέρ
δεν άνοιγε,άκουγα φωνές ανθρωπων,μια μου φάνηκε καθαρά πως ήταν
της μάνας μου,φώναζε το όνομα μου,Ελένη,προχωρούσα στους διαδρόμους
κι άνοιγα τις πορτες,τα δωμάτια άδεια,δεν ξέρω πόσος χρόνος πέρασε έτσι,
στο τέλος μπήκα σε ενα δωμάτιο τεράστιο,με λευκό φωτισμό,στη μέση
ήταν μια πισίνα,εκεί είδα να επιπλέει το πνιγμενο σώμα μια γυναίκας,
ημίγυμνο,με γυρισμένη τη πλάτη,η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά,το γύρισα
αναποδα,είδα το πρόσωπο του,τρόμαξα,ήταν το δικό μου,τα μάτια πεταγμένα
έξω,το στόμα ανοικτό,σαν να ούρλιαζε,τώρα που το σκέφτομαι μου φέρνει
στο μυαλό τον πίνακα Κραυγή του Έντβαρντ Μουνχ,
λιγοθυμησα,όταν ξύπνησα ήμουνα στο ψυχιατρικό άσυλο,
-αυτο το είδα όταν μου πήραν,με εισαγγελική απόφαση τη μικρη:
ξύπνησα από φωνές,ειδα πολλούς άντρες στο δωμάτιο,κάποιος φώναξε
-να εδώ,κι έδειχνε εμένα,όλοι έτρεξαν στον καναπέ,ένα μαύρο δερμάτινο
που είχα,σηκώθηκα και πήγα κι εγώ,και τότε είδα το ματωμένο σώμα μιας
γυναίκας,φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον,το αριστερο πόδι της κομμένο
στο πάτωμα,και κατσαρίδες πελώριες να το τρώνε,-αυτη τη σκότωσε,φώναξε
ένας αδύνατος κιτρινιαρης με μούσι και κουστούμι μαύρο και γραβάτα κόκκινη,
-βρωμιαρα,παλιοπουτανα,φώναξε μια γυναίκα και μου έσκισε τα ρούχα,
με ερριξαν στο κρεβάτι γυμνή κι ένας ένας οι άντρες με βίασαν,
μετά από πολύ ώρα το δωμάτιο άδειασε,ήμουνα εξαντλημένη,οι γείτονες
που άκουσαν τις κραυγές μου,κάλεσαν την αστυνομία,ήρθε ασθενοφόρο
και με μετεφερε στο ασυλο
κοίταξε τη γυναίκα στο βίντεο,ακίνητη στο κρεβάτι,έκανε ζουμ στο
πρόσωπο της,για πέντε λεπτά συνέχεια το κοιτουσε
συνέχισε στο ημερολόγιο:
σήμερα το πρωί με επισκέφτηκε η μητέρα μου,είχε καιρό να έρθει,έλειπε
στο εξωτερικό,μου είπε για τα κοντσέρτα της,Παρίσι,Βερολίνο,Βιένη,
-καθομουνα στον δερμάτινο μαύρο καναπέ,άκουγα την Fur Elise του Μπετόβεν,
είχα κλειστά τα μάτια,ήμουνα ήμερη,όταν τελείωσε η μουσική τα άνοιξα,
και τότε είδα τον απέναντι τοίχο του δωμάτιο άδειο να πάλλεται,και μετά
χιλιάδες έντομα να τον πλημμυρίζουν κι από τις τέσσερις πλευρές του,
ταυτόχρονα ένιωσα κάτι να περπατάει στα μαλλιά μου,έβαλα το χέρι μου,
έπιασα κάτι,είδα,ήταν μια μαύρη αράχνη,ούρλιαξα,
έκανε ζουμ στο πρόσωπο της,ήταν όμορφο,
ξαφνικά μαύρισε η οθόνη,
τότε αμέσως χτύπησε το τηλεφωνο,ήταν η νοσοκόμα,-ελατε γρήγορα
στον θάλαμο 17,
είδε την ασθενή σηκωμένη από το κρεβάτι,ένα μέτρο από αυτό,ακίνητη στη
στάση της Κραυγής του πίνακα του Έντβαρντ Μουνχ,η έκφραση της
μετά από ένα μήνα νοσηλειας η γυναίκα βγήκε και γύρισε σπίτι της
ήθελε πολύ να την δει,να την ξανασυναντησει
ένα πρωι μπήκε η νοσοκόμα στο γραφείο του,-μισ πρόσκληση για σας,
είναι από την ασθενή του 17,
η καρδιά του πήγε να σπασει από τη χαρά,πήρε τη κάρτα,διάβασε:
Η Ελένη ....Χορογραφεί The Cry,a painting of Edvard Munch
πήγε στην πρεμιέρα,η Ελένη ήταν καταπληκτική,μια λιτή μινιμαλιστική
παράσταση,-τρομερη η σωματογραφια της,πολύ ρεαλιστική,σχολιασε
ο κ.Κ ένας φίλος του ψυχίατρος,που κάθονταν δίπλα του
την άλλη μέρα,της τηλεφώνησε,-συγχαρητηρια,εισασταν καταπληκτική,
-ευχαριστω,απάντησε,
κανόνισαν να συναντηθούν,
το ίδιο βράδυ,σε ένα μπαρ,μουσική Round Midnight του Thelonious Monk,
της επιασε το χέρι,εκεινη το έσφιξε,χαμογελάει,τον κοίταξε στα μάτια,
-η χορογραφία της Κραυγής,γράφτηκε για σένα,να σε γνωρίσω,τώρα
είμαι ήρεμη αγάπη μου,
τη φιλησε
.
.
.
The Enigma of Joconda -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης -music J.S.Bach Violin Concerto
in E Major
https://youtu.be/cNT4og_9iTE?si=ecOli3TuYRyiY6m5
My Own Empire of Hyperrealistic Paintings-The Hyperrealist Enigma of Mona Lisa Joconda
-cncouvelis χνκουβελης
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
The Enigma Installation of Mona Lisa Joconda
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ήρθε η γυναίκα για την τρίτη συνεδρία της ψυχανάλυσης,το είχε διαπιστώσει
από την πρώτη φορά,την καταπληκτική της ομοιότητα με την Mona Lisa Joconda
του Leonardo da Vinci,-σημερα,της είπε,θέλω να μιλήσουμε για την Μόνα
Λίζα,την κοίταξε,-εισαστε ίδια,-εκεινη χαμογέλασε,-λετε να είμαι μετεμψύχωση
της;,-αν ο κόσμος μας είναι μεταφυσικός,ναι,ειπε ο ψυχαναλυτής,σε παράλληλα
σύμπαντα μπορεί να συμβεί αυτό,-ομως εγώ,αντέδρασε η γυναίκα,ζω,είμαι
σε αυτόν τον κόσμο,όπως και σεις,
της μίλησε για το σωματιδιο Higgs,σε ένα πεδίο κενού αυτό το σωματιδιο
προσδίδει μάζα,οντότητα,-,το λένε,είπε,και σωματίδιο του Θεού,
πρέπει να σας πω ότι έχω ζωγραφίσει πάρα πολλές εικόνες της Τζοκόντα,
-ξερω,αυτή με το μουστάκι,του Duchamp,είπε η γυναίκα,
της έκανε προβολη,μουσική,της είπε,Johann Sebastian Bach Violin Concerto
in E Major,
όταν τελείωσε,η γυναίκα είπε,καταπληκτικη παρασταση
την άλλη μέρα το πρωί του τηλεφώνησε:χθες τη νύχτα έμεινε άγρυπνη,
σκέφτονταν τις εικόνες της Μόνα Λίζα,και όταν κάποια φορά κοιμήθηκε
την ονειρεύτηκε,θυμάται,πως ο Da Vinci σταμάτησε να τη ζωγραφίζει,
και κάθησε στο πιάνο και έπαιξε,αυτοσχεδίασε,-τον ρώτησα,γιατί το κάνει;
-χαμογελασε αινιγματικα και δεν μου απάντησε,
κανόνισαν το βράδυ να συναντηθούν,γευμάτισαν και μετά πήγαν σε ένα μπαρ,
όταν τον επισκέφτηκε μετά από λίγες μέρες για την τεταρτη συνεδρια
της είπε πως θα ήθελε να πάρει μέρος σε μια Εγκατάσταση του,
The Mona Lisa Joconda's Enigma,
εκείνη δέχτηκε αμέσως,
στην εγκατασταση:
κάθονταν σε μια καρέκλα στο μέσο μιας τεράστιας κυβικης αίθουσας στη
στάση της Joconda του Leonardo Da Vinci,ακίνητη,
στις έξι πλευρές του κύβου,τέσσερις τοίχοι,δάπεδο,και οροφή,προβάλλονταν
οι εικόνες που δημιούργησε της Μόνα Λίζας,η μουσική ήταν το Violin
Concerto in E Major του Bach,
ρητά δεν επιτρέπονταν καμία είσοδος θεατών,
αυτή η Εγκατάσταση δημιούργησε σκάνδαλο στον καλλιτεχνικό κόσμο,
σχολιάστηκε αρνητικά,ο καλλιτέχνης κατηγορήθηκε για Νάρκισσος
και Εγωπαθης,
ένα έργο κενού,αφού δεν το βλέπει κάποιος δεν έχει ύπαρξη,κι έπειτα,
κάποιος έγραψε,γιατί να πιστέψουμε,ότι πράγματι,εκεί μέσα στην
αίθουσα,συμβαίνει κάτι,υφίσταται Εγκατασταση,και όλο αυτό δεν είναι
παρά μια απατη;,
κατά τη διάρκεια της Εγκατάστασης ο άντρας δεν έβλεπε τη γυναίκα,
ούτε και πότε την επισκέφτηκε ,
όταν τελείωσε της τηλεφώνησε και συναντήθηκαν σε ένα καφέ,
είχε νυχτώσει,-ενιωθα,του είπε,πως ζούσα σε ένα παράλληλο κόσμο,
τώρα είμαι καλά,νιωθω ήρεμη,
εκείνος χαμογέλασε,-τελικα όλα οφείλονται στο σωματίδιο Higgs,
-δεν καταλαβαίνω,είπε η γυναίκα,αλλά δεν έχει σημασία
εκείνο το βράδυ κοιμήθηκαν σε ένα ξενοδοχείο,
.
.
.
My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma-Psychanalying Mona Lisa Joconda
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η τελευταία σκηνή
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
περίμενε στο σκοτάδι μέσα στο δωμάτιο,είχε την πόρτα μισάνοιχτη,μετά από πολύ
ώρα άνοιξε το φως στη σκάλα έξω,άκουσε τα βήματα της να ανεβαίνουν,
η γυναίκα πέρασε από τη πορτα,βγήκε έξω,εκείνη άκουσε το θόρυβο,σταμάτησε,
γύρισε και τον είδε,-εσυ; είπε,και γέλασε,κάθισε στο σκαλί,άνοιξε τα ποδια της,
έβγαλε το τακούνι από το αριστερό πόδι και του το πέταξε,-δωρο από μένα,
του φώναξε,η γυναίκα σηκώθηκε,του γύρισε τη πλάτη,και σήκωσε τη φούστα
της πίσω,και τρέχοντας ανέβηκε τη σκάλα,άκουσε τα βήματα της να σταματούν,
-σε περιμένω,του φωναξε,
είχε αφήσει τη πόρτα ανοιχτή,το δωμάτιο φωτίζονταν από το αριστερό
παράθυρο αμυδρα,έξω νύχτωνε,η γυναικα καθονταν στην άκρη του κρεβατιού,
θήλαζε το μωρό,του εδειξε τό στήθος της,-θα κοιμηθει σε λιγο,του είπε,
πήγε το παιδί στο δωμάτιο του,την άκουσε να το νανουριζει,
γύρισε,-ποση ωρα με περίμενες; τον ρώτησε
-πολυ ώρα,απάντησε
-ειχαμε μια δυσκολη σκηνή,ο σκηνοθέτης είναι σχολαστικός,
τον κοίταξε,-ζηλευεις;η σκηνή είναι αυτή:ενας άντρας γυμνός κάθεται σε
μια καρεκλα μέσα σε μια ημιφωτισμενη κυβική αίθουσα,ακίνητος,δέκα λεπτά,μπαίνει
μια γυναίκα,εγώ,τον πλησιάζει,έχει τη πλάτη προς το κοινό γυρισμένη,και τον
πυροβολεί,εκείνος σωριάζεται από τη καρέκλα,και η σκηνή τελειώνει εδώ μέσα στο
απόλυτο σκοτάδι,
ανοίγει τη τσάντα της,βγάζει το πιστόλι,-να αυτό είναι,τον σημαδεύει,
μην φοβάσαι,είμαι κουρασμένη θέλω να κοιμηθώ,
την είδε να γδυνεται,-κανει πολύ ζέστη,είπε,θα σκάσω,
εκείνος έφυγε,
τον ξύπνησε,-τι ώρα είναι;'-μεσανυχτα,του απάντησε,
το πρωί πριν ξυπνήσει εκείνος εκείνη είχε φύγει,
άκουσε φωνές πάνω από τη σκάλα,
ανησύχησε,βγήκε έξω,ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα,
η πόρτα ήταν ανοιχτή,είδε τη γυναίκα όρθια κι έναν άγνωστο άντρα
ξαπλωμένο στο δάπεδο μπροστά στα πόδια της,μέσα στα αίματα,
-τι έκανες;η φωνή του έτρεμε,
-καλεσε την αστυνομία,του είπε,η σκηνή μου τελείωσε
.
.
.
φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c n couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
η εκδικηση
-χ.ν.κουβελης c n couvelis
είχε μια ώρα στο καφέ,απέναντι του στο τραπέζι ήρθε και κάθησε μια γυναίκα,εκείνη
τον κοίταξε και χαμογέλασε,όμορφη γυναίκα,σηκώθηκε,-επιτρεπεται;παρακαλω,καθίστε,
είπε η γυναίκα,του είπε μια ιστορία,σχέση με κάποιον άντρα,-τωρα έχει τελειώσει,ειπε,
τουζ ήτησε τη γνώμη του,εκείνος της είπε μια ιστορία,-τωρα συμβαίνει,της είπε,-μα,αυτή
είναι ακριβώς αυτή που έζησα εγώ,του είπε,-φυσικα,ακριβώς η ίδια,της απάντησε,την
κοίταξε,-ο αριθμός,συνέχισε,των ιστοριών που μπορούν να συμβούν στους ανθρώπους
είναι ένας συγκεκριμένος αριθμός,δεν είναι άπειρος,
-κι αν αρχίσουμε μια μαζί,είπε η γυναίκα,θα έχει συμβεί και σε άλλους ανθρώπους;,-παρα
πολλές φορές,άπειρες,είπε,αν σκεφτούμε στο παρελθόν,στο παρον αλλά και στο μέλλον,
-εσυ,ποια θα επέλεγες για μας;τον ρώτησε η γυναίκα,την κοίταξε,-μια που στο τέλος της
θα έχει εκδίκηση,της είπε,εκείνη χαμογέλασε,-εγω η' εσύ θα εκδικηθεις;τον ρώτησε,-εγω
θα σε εκδικηθώ,της απάντησε,
-ασκεις,του είπε,μια φοβερή γοητεία πάνω μου,που δεν θα αρνηθώ αυτήν την εξέλιξη,
όμως,όπως μου είπες,τώρα έχεις μια άλλη σχέση,δεν θα πρέπει για να αρχίσει η δική μας
να τελειώσει αυτή;,-οχι,της απάντησε,γιατι είναι καθοριστική για το τέλος της,-την
εκδίκηση;ρώτησε η γυναίκα,-ακριβως,την εκδίκηση,απαντησε
.
.
.
(περισσότερες φωτογραφίες στο Facebook μου: Christos Couvelis)
playing
My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Mona Lisa Joconda in a Big City
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η φωτογράφιση της Μόνα Λίζα Τζοκοντα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ήρθε το μοντέλο,του άρεσε,υπεγραψαν τη συμφωνία,
την άλλη μερα άρχισε η φωτογραφιση στη πόλη,
σε μια εβδομάδα τελείωσαν,
όταν άνοιξε η έκθεση του με τις φωτογραφίες της έστειλε πρόσκληση,
εκείνη ήρθε την δεύτερη μέρα,πρωί,ήταν πολύ όμορφη,
κοίταξε τις φωτογραφίες
-αυτη δεν είμαι εγώ,είναι η Τζοκόντα,του είπε
-ακριβώς,της απάντησε,η Μόνα Λίζα Τζοκοντα
η κοπέλα τον κοίταξε αινιγματικα
-εσεις,της είπε,ήσασταν το μέσο για την φωτογράφιση της
.
.
My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Mona Lisa Joconda in Metro Train
Station
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Η φωτογράφιση της Ελσας καθώς Μόνα Λίζα Τζοκόντα)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η φωτογράφιση τώρα συνεχίστηκε στο Μετρό,η Έλσα,αυτό ήταν το όνομα
τουμοντέλου,ήταν ενθουσιασμένη,του ζήτησε να επισκεφτούν το Λούβρο,στο Παρίσι,
να δει την Τζοκόντα,
εκεί μπροστα στον πίνακα της Τζοκόντας τον αιφνιδίασε:-με ποια είστε ερωτευμένος,
με την Τζοκόντα η' μένα;
εκείνος γέλασε,-μα φυσικά με σένα,και την αγκάλιασε,
τη νύχτα στο hotel,βγαίνοντας απ'το μπανιο,η κοπέλα του είπε:
-τωρα εξηγείται το αινιγματικό της χαμόγελο,
προεικαζει αυτό που συνέβηκε με μας,
στάθηκε από πάνω του με τα πόδια ανοιχτά,
-τι είναι η ομορφιά;,τον ρώτησε με ψιθυριστά φωνή,
-οτι βλέπω αυτή τη στιγμή,απαντησε,
η έκθεση με τις φωτογραφίες της είχε μεγάλη επιτυχία,
όταν τελείωσε χώρισαν
.
.
.
(περισσότερες φωτογραφίες στο Facebook μου: Christos Couvelis)
My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma Elsa-Joconda's City
-cncouvelis χνκουβελης
(My Cities)
Οι πόλεις μου
Elsa-Joconda's City
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σχεδίασε αυτή την τεράστια πόλη για την φωτογράφιση,
οταν τελείωσε και ήταν έτοιμη,τηλεφώνησε στην Έλσα,
εκείνη πήρε το αεροπλάνο και την άλλη μέρα το μεσημέρι
συναντήθηκαν,είχαν περάσει τρία χρόνια,ήταν πιο όμορφη,
παντρεύτηκε,του είπε,και χώρισε,παράτησε τη μόδα,
δεν την ενδιέφερε αυτός ο fake lifestyle κόσμος,σπούδασε
Ιστορία της Τέχνης,με διδακτορικό πάνω στην Μόνα Λίζα
Τζοκόντα,επίσης δουλεύει επαγγελματικά ως πιανίστρια
και συνθέτρια,το τελευταίο έργο της έχει θέμα τη Τζοκόντα,
-και σένα,του είπε και χαμογέλασε,
τη φιλοξένησε στο σπίτι του,κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεβάτι,
-ειμαι ερωτευμένη μαζί σου,του ψιθύρισε,σαν Έλσα,αλλά
και σαν Μόνα Λίζα,
μετά απο δύο μέρες έφυγαν,
η πόλη ήταν εντυπωσιακή,ένα θαύμα αρχιτεκτονικής,
καθρέφτες και νερά αντανακλούσαν τους ουρανοξύστες της,
-θελω η φωτογραφιση σου να έχει μεταφυσική έκφραση,της είπε,
ένα μήνα διηρκεσε η φωτογράφιση,
η έκθεση της είχε τεράστια επιτυχία,
η Έλσα ταυτόχρονα έπαιζε στο πιάνο τη σύνθεση της,
όταν τελείωσε,τη ρώτησε,αν ήθελε να μείνουν για πάντα σε αυτή
τη πόλη,
εκείνη απάντησε αμέσως,-ναι,χαμογελώντας αινιγματικα,
-μεσα σε ένα λαβύρινθο ολογραμματων μου
σε όλη την άπειρη έκταση της πόλης
.
.
.
.
.
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Η απόσταση του έρωτα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ηταν στο τρένο,σε τρεις ώρες θα την συναντούσε,σε κάποιο σταθμό
μια κυρία κάθησε στο απέναντι κάθισμα,το τρένο ξεκίνησε,είχε νυχτώσει,
την παρατηρούσε στην αντανάκλαση της στο τζάμι,γύρισε και την κοίταξε,
ήταν εκείνη,ταράχτηκε,κοιμόνταν,έφτασε στο σταθμό,η γυναίκα ακόμα
κοιμόνταν,κατέβηκε από το τρένο,εκείνη τον περίμενε στην αποβάθρα,
τον αγκάλιασε,το τρένο ξεκίνησε να φύγει,το είδε να απομακρυνεται
και να χάνεται στην νυχτερινή ομιχλη
.
.
.
Mona Lisa Joconda in Pisa
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Η σκηνή της Πίζας
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(απόσπασμα ημερολογίου)
είχαμε γύρισμα στη Πίζα,σε ασπρόμαυρο,στιλ νεορεαλιστικο,ο ρόλος μου:μια μοναχική γυναίκα σε κρίση απόγνωσης βγαζει τις μεταξωτές κάλτσες της,περιτριγυρισμένη από καθρέφτες,με την άχνη φιγούρα ενός άντρα στο βαθος,μέσα σε ένα ημιφωτισμενο δωμάτιο με αιχμηρές σκιές,κανένας ήχος στην αρχή,προς το τέλος του συνεχούς πλάνου ακούγεται πιάνο,το Νοτουρνο νο.2 του Σοπέν,
η σκηνή γυρίστηκε τρεις φορές,ήταν πολύ δύσκολη,κυρίως να εκφρασθεί η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της,γύρισα κατάκοπη στο ξενοδοχειο,και κοιμήθηκα με τα ρούχα,τη νύχτα ξύπνησα,έκανε ζέστη,πήγα στο παράθυρο,από εκεί έβλεπα τον κεκλιμένο πύργο,πάνω ήταν το φεγγάρι πανσέληνος,ένας μοναχικός άνθρωπος περνουσε κάτω στη πλατεία,σταμάτησε,φαίνεται με είδε γιατι με χαιρέτησε,
την άλλη μέρα δεν είχε γύρισμα,θα βλέπαμε τη πόλη,προτίμησα να είμαι μόνη,στη Πιάτσα Ντελ Ντουομο κάθισα για καφέ,
-επιτρεπεται,μια αντρική φωνή με έβγαλε από την αφαίρεση μου,να καθίσω,τον κοίταξα,εκείνος χαμογέλασε,-ειμαι αυτός που σας χαιρέτησε χθες τη νύχτα,-καθιστε,του είπα,-ξερετε,είπε,είμαι ζωγράφος,μου κάνει φοβερή εντύπωση το πρόσωπο σας,θα ήθελα να σας κάνω το πορτραίτο,
δεν αρνήθηκα,μου έδωσε το τηλέφωνο του,είχαμε να γυρίσουμε μια σκηνή ακόμα:μια γυναίκα,ντυμένη με ένα μαύρο ολόσωμο φόρεμα κάθεται ακίνητη όρθια νύχτα μπροστά από ένα μεγαλο κλουβί-κελι δικτυωτό όπου μέσα ειναι φυλακισμένος ένας άντρας που κάθεται στο κέντρο του σε μια καρέκλα με δυνατούς προβολεις κατά πάνω του και απαγγέλει το Πιζαν- Κάντος 83 του Έζρα Πάουντ,προς το τέλος ακολουθεί μια σιωπή δέκα δευτερολέπτων κι έπειτα ο τρομακτικός θόρυβος μιας ατομικής έκρηξης,
τη νύχτα ξύπνησα και πήγα στο παραθυρο,είχα μια προαισθηση πως θα τον δω,ήταν εκεί κάτω στη πλατεία,δεν κοίταξε πάνω να με χαιρετίσει,τον έβλεπα μέχρι που χάθηκε στο βάθος της πλατείας,
στεναχωρήθηκα,
την άλλη μέρα,μια συνάδελφος ηθοποιός μου είπε,πως ένας άντρας αυτοκτόνησε χθες μετά τα μεσάνυχτα πέφτοντας από τον τελευταίο όροφο του κεκλιμένου πύργου της Πίζας,ηταν συγκινημενη,την είδα που δακρυσε,-φαινεται εκτέλεσε το πείραμα της ελεύθερης πτώσης του Γαλιλαίου,ένας τρελός,είπε και γέλασε ένας συνάδελφος,-σκασε,ηλίθιε,ξέσπασε η συνάδελφος,
αργότερα,ήμασταν φίλοι,μου εκμυστερευτηκε πως ήταν ερωτευμένη μαζί του,περνούσε τη νύχτα κάτω από το ξενοδοχείο στη πλατεία και τη χαιρετούσε,μάλιστα μια μέρα,που δεν είχαν γύρισμα,στο καφέ την πλησίασε και της πρότεινε να τη ζωγραφίσει,πραγματικά πήγε στο σπίτι του και ποζαρισε,ο πίνακας τώρα είναι εκεί,
δεν της είπα γι'αυτό που μου συνεβηκε εμένα,δεν ξέρω αν ήταν ο ίδιος άντρας,αυτός που χαιρετούσε εμένα κι αυτός που χαιρετούσε εκείνη και αυτοκτόνησε,
εκείνη τη νύχτα είχα αϋπνία,κάθισα στο παράθυρο και κοιτούσα κάτω τη πλατεία,πλήρη ακινησία,
την άλλη μέρα γυρίσαμε την τελευταία σκηνή:μια γυναίκα,που τη υποδυομουν εγώ,ανέβαινε σε κατασταση υπνοβασιας τον πύργο,όταν έφτασε στο τελευταίο όροφο,είδε στο βαθος την αχνη φιγούρα ενός άντρα να προχωράει στο άνοιγμα και ξαφνικά να χάνεται,σε λίγο ακούει το θόρυβο της πτώσης,και ουρλιάζει,έπειτα όλα σκοτεινιάζουν,το πλάνο τελειώνει με το Νοτουρνο νο.2 του Σοπέν,
μετά από αυτή τη περιπετεια σταμάτησα για να δουλεύω,παντρεύτηκα,έχω μια κόρη που τη λατρεύω,ο άντρας μου είναι επιχειρηματίας,
από τη Πίζα έχω μόνο μια φωτόγραφια,αυτή που ποζάρω μπροστά από τον Πύργο,
.
.
.
in big city image-χ.ν.μουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Η γυναίκα του μετρο
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στο μετρο,απέναντι μια γυναίκα,ένα κοριτσάκι στην αγκαλιά της,ξαφνικά η γυναίκα
τον κοίταξε στα ματια,ταράχτηκε,στην επόμενη σταση η γυναίκα κατέβηκε,μια άγνωστη
γυναίκα,
είχε νυχτώσει,δεν πήγε σπίτι,
στο μπαρ μια ξανθιά γυναίκα δίπλα του,του ζήτησε φωτιά,η γυναίκα πλησιασε,άναψε,
το άρωμα της,επάγγελμα πιανίστρια,ευκαιριακά μοντέλο,
μετά τα μεσάνυχτα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου,διάλεξε με πιάνο,η κοπέλα έπαιξε
το Nocturno op9 του Σοπέν,
έπειτα μπροστά στον καθρέφτη γδυθηκε,έβγαλε τη ξανθιά περούκα,τότε αναγνώρισε
τη γυναίκα στο μετρό,
δεν της είπε τίποτα,
όταν ξύπνησε η γυναίκα είχε φύγει,
είδε το σημείωμα της,
-ειμαι η γυναίκα στο μετρό-,διάβασε,
βγήκε έξω,η τεράστια πόλη τον διέλυσε,
τους διέλυσε,
.
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιότροποι έρωτες)
Η συνέντευξη
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
θέλησε,αυτός ήταν ο όρος της συμφωνίας μας,να συναντηθούμε
σε ένα λευκό άδειο δωμάτιο,χωρις καθρέφτες και παράθυρα,
την καθορισμένη ώρα του ραντεβού την βρήκα εκεί,
φορούσε ένα μαύρο μακρύ φόρεμα,κάθισαμε στις δύο καρέκλες απέναντι,
-ο καθρεφτης σε διπλασιάζει,δείχνει την εικόνα,το είδωλο σου,κάτι
φανταστικό,φαντασιακό,α-υλο,από κάποια ηλικία και μετά δεν χρειάζεται,
και τα παράθυρά σού παρουσιάζουν τον κόσμο,
τώρα ο κόσμος για μένα έχει απομακρυνθει,και σβήνει,
-της είπα,πως παραμένει όμορφη
-και θελκτική; απάντησε,
γέλασε,-η γυναικεία κοκεταρια
-εισαι μόνη σου; τη ρώτησα
-ποτε δεν είπα πως θέλω να μείνω μόνη μου,αλλά να με αφήσουν μόνη μου,
υπάρχει νομίζω διαφορα,
την κοιτούσα,
-η ζωή είναι πολυ ομορφη,αν βρεις τον τρόπο να την ζήσεις,
κανένας όμως δεν θα άντεχε να με παντρευτει αν μάθενε ότι δεν μου
αρέσει να μαγειρευω
με κοίταξε:- ούτε κι εσυ
-πίσω από το γέλιο κρύβεται ένας μεγάλος τρόμος
έκλεισε τα μάτια
-αυτο τι σημαίνει;την άκουσα να ψιθυρίζει,
αλήθεια,που σπατάλησα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου;
πόσο δύσκολα είναι τα όνειρα,πόσα λίγα πραγματοποιούνται,
η συναναστροφή με τους άλλους σε εκμηδενιζει,αυτό είναι τρομακτικό,
να μην μπορείς να αποφύγεις την καταστροφή σου,
είμαι κουρασμένη,
δεν νομίζω ότι είμαι κάτι ξεχωριστό,για να ρισκαρει κάποιος άντρας
τη ζωή του για μένα,να ασχοληθεί με μια γυναίκα που νιώθει τόση
λύπη,
σηκώθηκε από τη καρέκλα,ανέβασε το φόρεμα της αργα αργά πάνω,
έβλεπα γυμνά τα πόδια της
-βλεπεις; με ρώτησε
έβγαλε το φόρεμα,το άφησε στο δάπεδο,
-τωρα είμαι γυμνή,μια γυμνή γυναίκα απέναντι σε έναν άντρα,
με πλησίασε,μου έπιασε το κεφάλι και το ακούμπησε στη κοιλιά της
-αυτος είναι ο έρωτας της γυναίκας,να βάλει ένα μωρό στη κοιλιά της,
μέσα στη μήτρα,κι εκεί να το κρατήσει αγέννητο,
κι αυτό τώρα θέλω τόσο πολύ να κανω,
μου πίεσε το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια της,
-θέλεις εδώ; η' σε κάποιο ξενοδοχείο;
-εδω,της ειπα
.
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Το πέρασμα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
την είδε,κάθε μέρα την ίδια ώρα την έβλεπε απέναντι,όσο διαρκεί να περάσει
μπροστά από το άνοιγμα του παραθύρου,την περίμενε,της είχε δώσει όνομα,έκανε,
στο μυαλό του,και μια ιστορία μαζί της,μπορούσε να μαντέψει,να καταλάβει,τα
συναισθήματα της,τη διάθεση της,σήμερα ένοιωθε παράξενα,είχε άγχος,πως κάτι
άσχημο θα συμβεί,έπρεπε να αλλάξει την ιστορία τους,
αυτή εμπεριείχε αυτή τη περίπτωση,ήταν οδυνηρο γι'αυτόν,είχε αγωνία να την δει,
είχε παραλύσει,όταν τελικά την είδε της φωναξε δυνατά,με το όνομα της, εκείνη
άκουσε και σταμάτησε,κοίταξε προς το μέρος του,της φώναξε να σταθεί εκεί,θα
έβγαινε να την συναντήσει,
βγήκε έξω,η γυναίκα δεν ήταν εκεί,
γύρισε στο γραφείο,δεν είχε διάθεση να εργασθεί,ακύρωσε όλα τα ραντεβού,
στο καφέ κάθισε και έγραψε την ιστορία,χωρίς εκείνη την περίπτωση,
όταν έφυγε είχε νυχτώσει,χάθηκε μεσα στους χιλιάδες ανθρώπους που ήταν στους
δρόμους της πολης,
τη νύχτα τον ξύπνησε ένας εφιάλτης:στο καφέ ήρθε εκείνη,της έδωσε την ιστορία που
έγραψε,
εκείνη χαμογέλασε,έπειτα το πρόσωπο της σοβαρεψε,-αυτο δεν μπορεί να μην γίνει,είπε
κι έφυγε,μετά από λιγο άκουσε ένα τρομακτικό φρενάρισμα,πετάχτηκε από το τραπέζι,
κι εκεί ξύπνησε,
την άλλη μέρα δεν την είδε,περίμενε,τίποτα,
ούτε την επόμενη,
ποτέ δεν την ξαναείδε
.
.
.
φωτογράφιση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι ερωτες)
Το ψεμα
-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
-ολα όσα σου είπα είναι ψέματα,του είπε,άναψε τσιγάρο,τον κοίταξε,-τι έχεις να πεις;
δεν αντιδρας; τον ρώτησε,
χαμογέλασε,-εχω μια ερωτική σχέση με μια γυναίκα εδώ και τρεις μήνες,της είπε,
εκείνη σοβαρεψε,-μου το εκρυψες;,-δεν στο έκρυψα, της είπε,-τοτε τι;,
-ηξερα ότι μου έλεγες ψέματα,από τη πρώτη στιγμή,-τοτε γιατί ήσουνα μαζί μου;,
-περιμενα αυτή τη στιγμη,-εκδικηση λοιπόν,είπε η γυναίκα,-ακριβως,απάντησε
ο άντρας,εκδίκηση,-με αυτή τη γυναίκα τι σε συνδέει;,-η ανταλλαγή ψεματων,
.jpg)
