LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΕΣ- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΕΣ-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Εν οράσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΕΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

'πρεπει' ειπε ,να σχεδιασουμε το καθετι ,με την πιο μικρη λεπτομερεια,να λειτουργει με ακρα
σαν μηχανη,καταλαβαινεις;',εκεινη κουνησε καταφατικα το κεφαλι,'ολα στην εντελεια' συνε-
χισε'τοτε θα πετυχουμε το μεγιστο αποτελεσμα που επιδιωκουμε,ας αρχισουμε,προπαντων
αυτοσυγκεντρωση και τολμη',
τα ποδια της του πιεζαν το λαιμο,'λιγο πιο πολυ',εκεινη αυτο εκανε,'τωρα'της ειπε,μαλλον
την διεταξε,περιμενε,εγινε,'τελεια'αντεδρασε'βλεπεις πως λειτουργουν αρμονικα και οι πεντε
αισθησεις,η οραση,η ακουη,η οσμη,η γευση,η αφη,τωρα η σειρα μου',
της εσφιγγε το λαιμο με τα ποδια του,'πρεπει να'χεις ανοιχτα τα ματια',εκεινη περιμενε 'τωρα,
ανοιξε το στομα σου',τελειωσε,
'καταλαβαινεις ποσο θαυμασιο ειναι,ετσι δεν ειναι;'ψιθυρισε σ'αυτι της,'ναι,καταλαβαινω' εκει-
νη απαντησε,
'τωρα θα κανουμε κατι αλλο',της εδωσε οδηγιες,σταθηκαν μπροστα στον μεγαλο καθρεφτη,
'αυτο θα το βλεπεις στο καθρεφτη,να συμβαινει εκει',
εκεινη,πραγματικα,το εβλεπε να γινεται εκει μεσα,'ειναι υπεροχο'αναφωνησε,
'μην σταματας'της ειπε ,'αυτος ο αναδιπλασιασμος ειναι το παν,εμεις ειμαστε ακριβως αλλοι',
μετα αλλαξαν θεσεις,'ειναι τελειως διαφορετικο'σχολιασε,'κοιτα καλα την εικονα',κοιτουσαν
την εικονα,'χωρις την εικονα'τον ακουσε 'δεν θα ηταν τιποτα,η εικονα ειναι η ουσια',
της εδωσε ενα βιβλιο,'η Κριτικη του Καθαρου Λογου του Καντ,το σωμα χρειαζεται το
λογο,ειναι συμφυες,με το λογο,το πνευμα,αλλιως θα ημασταν χωρις διαρθρωση,παρακαλω
διαβασε,'
εκεινη αρχισε να διαβαζει:
Immanuel Kant
Kritik der reinen Vernunft
Einleitung
I. Von dem Unterschiede der reinen und empirischen Erkenntnis
Daß alle unsere Erkenntnis mit der Erfahrung anfange,daran ist gar kein Zweifel; denn wodurch
sollte das Erkenntnisvermögen sonst zur Ausübung erweckt werden, geschähe es nicht durch
Gegenstände, die unsere Sinne rühren und teils von selbst Vorstellungen bewirken, teils unsere
Verstandestätigkeit in Bewegung bringen, diese zu vergleichen, sie zu verknüpfen oder zu
trennen, und so den rohen Stoff sinnlicher Eindrücke zu einer Erkenntnis der Gegenstände zu
verarbeiten, die Erfahrung heißt? Der Zeit nach geht also keine Erkenntnis in uns vor der
Erfahrung vorher,und mit dieser fängt alle an.
'ωραια'ειπε διεκοπτοντας το διαβασμα,'η εμπειρια προηγειται της γνωσης,οι αισθησεις
ειναι η Αρχη των Παντων'σχολιασε,'αυτες,να το ξερεις,τρεφουν τις γνωσεις μας,απ'αυτες τις
πραξεις γνωριζομαστε,τι γνωριζαμε πριν και τι μετα,μια διαλεκτικη εξελιξη'
την κοιταξε,'τωρα ειναι η ωρα να δοκιμασουμε κι αυτο',
ανοιξε μια τεραστια οθονη στον απεναντι τοιχο,την εδειχνε,σε πολυ κοντινο πλανο,να βαφει
ροζ τα χειλη της,
'παρατηρησε'ειπε'η εικονα παραπεμπει σε αλλη εικονα,δημιουργειται ομοιοτητα και αναπο-
φευκτα ταυτιση',
εκεινη κοιταζε,'τι βλεπεις;'της ειπε,'βλεπω αυτο'απαντησε,'αυτο τοτε ειναι αυτο' της εδειξε,
'βλεπωντας αυτο ας κανουμε αυτη τη πραξη,νομιζεις πως αυτο ειναι δυνατον να τ'αποφυγου-
με;'ρωτησε,'οχι,δεν μπορουμε' απαντησε εκεινη,'καθε σκηνικο αντιστοιχει σε μια πραξη','τοτε
λοιπον,πραξη,πραξη,πραξη'αναφωνησε εκεινος θριαμβευτικα,'μ'ενα απαραβατο ορο,πρατουμε
κοιτωντας αποκλειστικα την εικονα της γυναικας να βαφει ροζ τα χειλη της',εκεινη συμφωνησε,
η' μαλλον υπακουσε,
οταν τελειωσε η πραξη εκεινος ειπε,'τωρα,ας πεσει η αυλαια,αργοτερα,ανακτωντας δυναμεις,
συνεχιζουμε,σαν καλοι ηθοποιοι,τις πραξεις του εργου μας,οι συνδιασμοι,το διαισθανομαστε
ειναι απειροι'
.
.

PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ -Εν/οράσεις 4-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
-Εν/οράσεις 4-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.

.

Εν οράσεις  4-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.
.

PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ -Εν/οράσεις 3-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
-Εν/οράσεις 3-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.

.

Εν/οράσεις 3-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.
.

GREEK POETRY -ρυτιδες της πολης- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-ρυτιδες της πολης-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Geometricous-3μ χ 4.5μ--χ,ν,κουβελης c.n.couvelis

ρυτιδες της πολης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ρυτιδες της πολης οι δρομοι
οι ανθρωποι τα εντομα που την κατατρωνε
περιττη αθλια δοξα
η συντριβη
ενας δυνατος αερας χαρτονομισματων
νοημα η' μη νοημα
η ποιηση το γκριζο τους
εκει στη κολαση η Αννα Αχματοβα με μινι ζιπ
αποπλανα τον Αμεντεο Μοντιλιανι
αυτος ο Βλαντιμιρ Μαγιακοφσκι δεν νιωθει φοβο
με μεσαιωνικο φοντο η ιστορια ερπει
συνομιλωντας με τον Αρθουρ Σοπενχαουερ
τιποτα δεν δικαιολογειται
.
.

PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ -Εν/οράσεις 2-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
-Εν/οράσεις 2-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.

.

Εν οράσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.

.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ΙΟΥΛΙΑ ΚΡΙΚΡΗ,Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΛΥΖΑΝΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΙΟΥΛΙΑ ΚΡΙΚΡΗ,Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΛΥΖΑΝΑ
ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

ΙΟΥΛΙΑ ΚΡΙΚΡΗ,Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΛΥΖΑΝΑ
ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

βραδυαζοντας,λιγο μετα τις 9,φτασαμε στα Βλυζανα[το ονομα,πιθανον,απο τα αναβλυζον-
τα νερα της περιοχης],στην αρχη του χωριου στο καφενειο-ψησταρια του Νικου και της
Ιουλιας Κρικρη μας περιμεναν οι αλλοι,παρεα ειμασταν ο Γιωργος ο Αρης ο Τακης ο
Νεστορας κι εγω,στο τραπεζι που στρωθηκε κατω απ'τη κληματαρια συζητουσαμε κι
απο'κει αγναντευαμε απεναντι μας ανατολικα το θαυμασιο ορεινο τοπιο των Βλυζανων,
δεξια μας η απο δω μερια του βουνου της Βιτσης,δεξια,στο βαθος,φαινονταν η κορυφη
του Κομου,σερβιριστικαμε,σαλατα με ντοματα του κηπου τους,τηγανιτες πατατες,κι αυτη
φρεσκια του κηπου,φετα τυρι ντοπιο,τζατζικι,μελιτζανες σαλτσα,ψητο γουρουνοπουλο
απ'αυτα του χωριου,το κρεας λουκουμι κι η πετσα ζουμερη τραγανιστη,κρασι και μπυρα,
αριστερα μας,διακοσμηση,ενα παλιο αλετρι κι ενα παλιο γαλακτοδοχειο,πισω μας ο κηπος
και το παλιο σπιτι,και,φυσικα,παντου περιποιημενα λουλουδια σε γλαστρες,ειχε δροσια,στη
παρεα μας καθησαν κι ο Νικος κι η κυρα Ιουλια,κι απο μια τυχαια κουβεντα του Αρη για βιβλια,
'γραφεις βιβλια;'ρωτησε η κυρα Ιουλια,'γραφω κι εγω',κι απ'αυτο το 'γραφω κι εγω' εγινε μια
καταπληκτικη ανακαλυψη,'εχω ενα συρταρι,γεματο τετραδια',ζητησαμε να δουμε,μας εφερε
δυο,'καποιος μου πηρε ενα,το κρατησε πολυ καιρο,του το ζητησα και καποτε το'φερε,φοβηθηκα
πως το'χασα,αλλα εχω τοσα αλλα','παραμυθια'ειπε ο Νικος γελωντας,'γραφω διαφορα,παραμυ-
θια δικα μου,αλλα και παραμυθια που ακουσα,ακουω και γραφω,εθιμα,ο γαμος,οι δουλειες,
οπως γινονταν,πολλα',ο Τακης διαβασε μια σελιδα απο το ενα τετραδιο,ενα παραμυθι δικο της,
μια ομορφη κοπελα γινονταν γοργονα και κουνοντας δυνατα την ουρα της τρικυμιζε αγρια τη
θαλασσα τσακιζοντας τα καραβια και πνιγοντας τους ναυτικους,επειτα καθονταν στα βραχια και
βασανιζονταν πως ν'απαλλαγει απ'τη κακια της,...,η αφηγηση της μας αρεσε,'απο ποτε γραφεις;'
ρωτησαμε,'γραφω απο μικρη'απαντησε η κυρα Ιουλια,κι αυτα,κι αλλα πολλα,ακουστηκαν σ'ολη
τη διαρκεια της συζητησης μας μαζι της:'στο σχολειο εγραφα καλες εκθεσεις,κι οι δασκαλοι δια-
βαζανε τις δικες μου,στο δημοτικο μονο πηγα,ειχα δασκαλους τον Θεοτοκη[Θεοφιλη],τον Κατε-
ρινοπουλο,το Κατσακιορη,καταγομαι απ'τους Γεροπανεους,γεννηθηκα το 1957,τι δεν ειμαι
μικρη,ειμαι μεγαλη,με τον Νικο παντρευτηκαμε το 1980,εχουμε δυο παιδια',
εγω πηρα το δευτερο τετραδιο και το ξεφυλλιζα,'γραφω και ποιηματα,εχω και ημερολογιο απο
τοτε παλια,εγραψα κι οτι μου ειπε ο πατερας μου,εγραψα την ιστορια του παππου μου,ο
Μιλτος,που βλεπεις εκει,ειναι ο παππους μου,και για την Αγια Δευτερα εγραψα,[την εκκλησια,
βορεια του χωριου,που κτιστηκε πανω στα ερειπια του αρχαιου ναου του Ηρακλη,και σωζονται
αποσπασματα κιονων του],γραφω και διηγηματα,πιο μεγαλα,ενα συρταρι,πιο πολλα απο 15
τετραδια εχω γραμμενα','παραμυθια'επαναλαμβανει γελωντας ο Νικος ο αντρας της,'εσυ τα
διαβαζεις;'ρωτησαμε,'αυτος τα διαβαζει πρωτος'γελασε η κυρα Ιουλια,'εγω τα διαβαζω πρω-
τος',γελασε κι ο Νικος'ετσι γραφωντας η γυναικα σου ζει διαφορες ζωες και δεν εχεις μουρμου-
ρα','α ναι,δεν εχω,κοιμαμαι ησυχος',
[μου εκανε εντυπωση η συχνη χρηση στα λογια της του ρηματος γραφω,η πληρης ταυτιση της
μ'αυτο το ενεργητικο ρημα,που δειχνει την πραγματικη ουσια της υπαρξης της:Γραφω,Ειμαι
Εγω],
'εδω προκειται για πραγματικη λογοτεχνια,λογοτεχνη'σχολιασα'γραφει χρονια,οχι περιστασια-
κα,εχει τεραστιο εργο,κατι πρεπει να γινει ,να διαβαστει,να μην μεινει στο συρταρι',οι αλλοι
συμφωνησαν,ο Αρης,ευαισθητος σε τετοια ζητηματα,πηρε αμεσως τηλεφωνο τον γιο του
Σαββα,του ειπε την περιπτωση και να ενημερωσει καποιο καθηγητη του Πανεπιστημιου τι
μπορει να γινει,'αντε θα γινεις διασημη,θα ερθουν καναλια,θα φυγεις απο δω'ειπα γελωντας,
η κυρα Ιουλια αντιδρωντας αυθορμητα σ'αυτο  επιασε το χερι του Νικου και ειπε:'δεν τον
αφηνω',τρυφερη,συγκινητικη,συντροφικη στιγμη,
στη συζητηση ακουστηκε,απο τον αντρα της,πως ζωγραφιζει[αυτη η φυσικη ροπη των απλο-
ικων ανθρωπων να θεωρουν αυτα που κανουν απλα,σαν την αναπνοη τους,σαν το περπατημα
τους,πως τιποτα σπουδαιο δεν κανουν],'ναι,ζωγραφιζω'ειπε η κυρα Ιουλια,'εχει γεμισει το σπιτι
ζωγραφιες'γελασε ο Νικος 'δεν εχουμε τι να τις κανουμε',εγω τοτε σηκωθηκα να τις δω,μπηκα
μεσα στο μαγαζι,ομορφος ζεστος χωρος,με προσωπικο γουστο,,καποιοι πινακες γυρω-γυρω
ηταν κρεμασμενοι,τους φωτογραφισα με το κινητο,

ο Νικος μου τους εδειχνε,'αμα παω στ'Αγρινιο μου λεει να τις παρω πινακες να ζωγραφισει,
πανω στο σπιτι εχει πολλους',
φωτογραφισα και κατι παλια χαρονομισματα συγκεντρωμενα μαζι,

'τα λεφτα που'χαμε πρωτα'
μου'πε ο Νικος,'και δεν εχουμε τωρα'σχολιασα εγω και γελασαμε,
ηρθε μεσα κι η κυρα Ιουλια,της ειπα να ζωγραφιζει θεματα απ'το χωριο,'δηλαδη προσωπογρα-
φιες;', 'ναι,ανθρωπους,σπιτια,τοπια',
επιστρεψαμε στη παρεα,'πρεπει κατι να γινει'τους ειπα,'δεν μπορω να καταλαβω γιατι δημοτι-
κα,γυμνασιο ,λυκειο Αστακου,πολιτιστικοι συλλογοι,δεν ενδιαφερονται,τι συμβαινει στη περιο-
χη,στα χωρια,να μην ψαχνουν ν'ανακαλυψουν,κριμα να χαθει αυτο το εργο,να μην το δει και να
μην το διαβασει ο κοσμος,να μεινει στο συρταρι',ολοι συμφωνησαν,
ειπα,εκτος απο εκδοση βιβλιων,[που,προσωπικα,για διαφορους λογους δεν την θεωρω,σημερα,
στη συγχρονη εποχη,απαραιτητη],να δημιουργηθει ενα internet site της συγγραφεας Ιουλιας
Κρικρη[αφου αυτη,οπως ειπε,δεν κατεχει την τεχνογνωσια],να καταγραφει ολο το εργο της εκει,
γραφη και ζωγραφικη,να ταξινομηθει σε κατηγοριες [ποιηση,ημερολογιο,παραμυθια,αφηγημα-
τα,λαογραφια,μνημες,ζωγραφικη],επιπλεον να προστεθει σ'αυτο φωτογραφικο και αρχειακο
υλικο,διαφορα σχετικα ντοκουμεντα,και να παρουσιασθει με μορφη e-books,το κοστος ειναι
μηδαμινο,κι ειναι ευκολα προβασιμο σ'ολο το κοσμο,και να διαβασθει και να μελετηθει,
επειτα η συζητηση περιεστραφηκε στα πολλα αγριογουρουνα που εχει η περιοχη,
μετα τις 12 φυγαμε αφου ευχαριστησαμε τον Νικο και την κυρα Ιουλια για την αψογη φιλοξενια
'αυριο,θα σε βαλω στο internet'της ειπα γελωντας,γελασε κι εκεινη,
κι αυτο ,σημερα,εκανα,'το γοργον και χαριν εχει'
.
.

GREEK POETRY -4 παραλλαγές στο ίδιο θεμα- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-4 παραλλαγές στο ίδιο θεμα-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

4 παραλλαγές στο ίδιο θεμα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

a tree sound is
the green
between
waters
.
.

GREEK POETRY -Aria-Ah! non credea mirarti,Scena ultima,La sonnambula Vincenzo Bellini [μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis] POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-Aria-Ah! non credea mirarti,Scena ultima,La sonnambula Vincenzo Bellini
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Giuditta Pasta as Amina, May 1831 premiere La sonnambula Vincenzo Bellini

Portrait de la soprano Jenny Lind dans le rôle d'Amina,La sonnambula Vincenzo Bellini

La sonnambula Vincenzo Bellini The sleepwalker in act 2, sc. 2,(William de Leftwich Dodge, 1899)

Aria-Ah! non credea mirarti,Scena ultima,La sonnambula Vincenzo Bellini
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

La sonnambula η Υπνοβατιδα,ειναι μια οπερα σε δυο πραξεις του Vincenzo Bellini σε λιμπρετο
του Felice Romani,πρεμιερα στο Teatro Carcano του Μιλανου 6 Μαρτιου1831,στο ρολο της
Amina η μετζο σοπρανο Giuditta Pasta και του Elvino ο τενορος Giovanni Battista Rubini,

σ'ενα ελβετικο χωριο στις αρχες του 19ου αιωνα η Αμινα μια ορφανη κοπελα αρραβωνιασμενη
με τον Ελβινο  ειναι υπνοβατις,αυτο δημιουργει προβληματα στη σχεση της με τον Ελβινο που
το αγνοει οπως και οι αλλοι,οταν βρισκεται να κοιμαται στο δωματιο του κομη Ροδολφο της
παιρνει το δαχτυλιδι του αρραβωνα,μπροστα σ'ολους η Αμινα παθαινει μια κριση υπνοβασιας,
τραγουδωντας την αρια Ah! non credea mirarti ενω περπαταει κοιμισμενη στην ακρη της στε-
γης του μυλου,τοτε καταλαβαινουν και ξαναενωνεται με τον Ελβινο

La sonnambula Vincenzo Bellini,Scena ultima,
Vedesi Amina uscire da una finestra del mulino: ella passeggia,dormendo, sull'orlo del tetto;
sotto di lei la ruota del mulino, che gira velocemente, minaccia di frangerla se pone il piede
in fallo. Tutti si volgono a lei spaventati.

AMINA (si guarda la mano come cercando l'anello di Elvino)
L'anello mio... l'anello...
ei me l'ha tolto... ma non può rapirmi
l'immagin sua... Sculta... ella è qui, qui... nel petto.
(si toglie dal seno i fiori ricevuti da Elvino)
Né te d'eterno affetto
tenero pegno, o fior... né te perdei...
ti bacio ancor... ma... inaridito sei.

Ah! non credea mirarti
sì presto estinto, o fiore.
Passasti al par d'amore,
che un giorno sol durò.
(piange sui fiori)

Potria novel vigore             
il pianto mio recarti     
ma ravvivar l'amore             
il pianto mio, ah no, non puo.   

La sonnambula Vincenzo Bellini,Τελευταια σκηνη
βλεπουν την Αμινα να βγαινει απο'να παραθυρο του μυλου,περπαταει,κοιμισμενη,
στην ακρη της στεγης,κατω απ'αυτη η φτερωτη του μυλου,που γυρνα γρηγορα,απει-
λωντας να την κομματιασει αν κανει λαθος βημα,ολοι ειναι γι'αυτη τρομαγμενοι

ΑΜΙΝΑ[κοιταζει το χερι σαν να ψαχνει το δαχτυλιδι του Ελβινο]
το δαχτυλιδι μου...το δαχτυλιδι...
απο με το'χει παρει...μα δεν μπορει να ξαναπαρει
την εικονα του...χαραγμενη...αυτη'ναι εδω,εδω...στη καρδια
[αγγιζει στο στηθος τα λουλουδια που δεχτηκε απ'τον Ελβινο]
ουτε σε τ'αιωνιου ερωτα
συμβολο,λουλουδι...δεν θα σε χασω...
σε φιλω παλι...μα..μαραμενο εισαι

ποτε δεν πιστευα να σε δω
τοσο γρηγορα σβησμενο,λουλουδι.
να διαβεις οπως ο ερωτας,
που μια μερα μονο κρατησε
[κλαιει στα λουλουδια]

θα μπορουσε καινουργια ζωντανια
το δακρυ μου να σου ξαναφερει             
μα να ξανανιωσει τον ερωτα
το δακρυ μου,οχι,δεν μπορει
.
.
Soprano CLAUDIA MUZIO - La Sonnambula, Ah, non credea mirarti,Vincenzo Bellini (1935)
https://youtu.be/jWwcn0u7QSI


.
.
Maria Callas - Ah non credea mirarti,La sonnambula ,Vincenzo Bellini
https://youtu.be/VRhBY0X4sv8


.
.
Cecilia Bartoli - Ah, non credea mirarti...Ah! non giunge,La sonnambula,Vincenzo Bellini
https://youtu.be/hUi18GyNPlw


.
.
Anna Netrebko - ah, non credea (sonnambula)- Bbc PROMS 2007 Vincenzo Bellini
https://youtu.be/MDK4EEtNF08


.
.
Vincenzo Bellini - La Sonnambula (With Libretto) HQ
https://youtu.be/9FfWZJFMT_E


.
.

GREEK POETRY -Φάρσα στον Ρήγα Φεραιο- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-Φάρσα στον Ρήγα Φεραιο-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

τα κομμενα κεφαλια Αρη Βελουχιωτη και Τζαβελλα στη Πλατεία Ρήγα Φεραίου στα Τρίκαλα
17-19 Ιουνιου 1945

Φάρσα στον Ρήγα Φεραιο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλατεία Ρήγα Φεραίου στα Τρίκαλα
στησανε 17 έως 19 Ιουνίου του 1945
τη ζυγαριά στον κεντρικο φανοστατη
Από δω κύριοι ο Άρης από κει ο Τζαβέλλας
εμείς,το τονίζουμε, δεν ευθυνομαστε
άλλωστε προγραμμενος ήταν ούτε ψωμί
ούτε νερό στον δηλωσια Μιζερια-Αρη
Προφθασατε
το Θεαμα εις την πόλιν μας διημερον
και γλέντι με νταούλια και πιπιζες

Κανένας μας,και ευθυνομαστε γι'αυτό,
δεν άκουσε του Ρήγα ως πότε παλληκαρια

ούτε ως τωρα

.

.

PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ -Εν/οράσεις 1-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
-Εν/οράσεις 1-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
PHOTOS-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.

.

Εν/οράσεις 1-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Χρονικο- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Χρονικο-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Χρονικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τον έφεραν νυχτωνοντας σ' εκείνο το ερημικο σημείο,ήταν δύο,τα πιστόλια στη ζώνη τους,λιγες κουβέντες,'διαταγες εκτελουμε' είπε ο μργαλυτερος που φαίνονταν για αρχηγός,'επειτα φταις και συ',τον κοίταξε ,'για ιδεες',έσκυψε το κεφάλι,'που σου καρφώθηκαν στο μυαλό,πως είσαι ο Προμηθεας',ένιωσε υπεύθυνος για τη σκληρότητα τους,για μια στιγμή ντράπηκε,αμεσως συνήλθε,
τον έπιασε πείσμα,'οχι δεν θα τους κάνω το χατηρι',ο άλλος με πέτρες περικυκλωσε τον τόπο,'απο
δω πέρα ούτε βημα'του είπε αυστηρά,'θα θεωρηθεί απόδραση,θα σε πυροβολήσουν στο ψαχνο',τον κοίταξε 'εγω πάντως σε προειδοποιω',έδειξε ένα σάκο,'εχει μια κουβέρτα,σκεπάσου τη νύχτα κάνει κρύο,έχει κονσέρβες,και νερό και ψωμι',έφυγαν,έμεινε μόνος,η νύχτα κατέβαινε,τα τζιτζίκια σιγά σιγά σώπασαν,ερημιά φωνών και κίνησης,ένας πέτρινος κύκλος τον εσφιγγε,σαν θηλεια,τον χώριζε απ' τον κόσμο,ένα μικρό σήκωμα του ποδιού και θα βρίσκονταν απ' την άλλη μεριά,'ο κόσμος μου'σκεφτηκε,'γεμισε συμβολα',ένα σύμβολο κι αυτό,ψιθύρισε,οι άλλοι περιμένουν τη κίνηση,οι μεν να τον υπερυψωσουν σε ήρωα,οι δε να τον σημαδέψουν,κι οι δυο ανακατωμενοι είναι εκεί έξω,τους βλέπει καθαρά,καιροφυλακτούν κάθε κίνηση του,απ' αυτόν εξαρτάται ο λόγος ύπαρξης τους,πλησιάζει τις πέτρες,δειλιάζει,υποχωρεί,αργότερα ίσως,αύριο,μεθαύριο,εχει η' δεν έχει χρόνο,βγάζει το ψωμί,τρώει,πίνει νερό,απλώνει τη κουβέρτα,τυλίγεται μ'αυτη,τυλίγεται το σκοτάδι,αυτοί,το ξέρει,έχουν,υπομονή,θα περιμένουν,ας περάσουν και χρόνια,αιώνια,κοιτάζει το φεγγάρι που λειψό ανεβαίνει απ' τον απέναντι λόφο,αν κάποτε οι ιδεολογίες,η δική του και η δική τους,καταπέσουν τότε θα'ναι ευκολότερα,τώρα μ'αυτο το φρικτό φανατισμό δέσμιος,
πρέπει να υποκρίνεται,η σκηνή του θεατρου είν' αυτός ο κύκλος,και τ'αμφιθεατρο γύρω,
απέραντο,όλος ο κόσμος,η νυχτα πυκνώνει γύρω του,σαν πικρό αψυ αλάτι τον παστωνει,
ακούει ένα πουλί να γυρίζει μέσα στον ύπνο του,ο ύπνος μπηγει ανυπόμονα καρφιά στα βλέφαρα του,τον ξυπνούν ζητοκραυγες,βλέπει τα κόκκαλα απ' τις πετρες να φωσφορίζουν κάτω απ' το φως
του φεγγαριού, ταυτόχρονα ακούει πυροβολισμούς,νιώθει κάψιμο και δυνατό πόνο στον δεξιό αστράγαλο,τον τρωτό όπως του Αχιλλέα,αυτό τ'ονομα είχε διαλέξει όταν κατατάχτηκε,δεν καταλάβαινε,όμως,γιατί οι άλλοι συνέχιζαν τις ζητωκραυγές,σίγουρα δεν ήταν για κείνον,αυτός
ήταν εδώ απραχτος μέσα στον κύκλο του ,αγγιξε,μια αιχμηρή.πετρα σφηνώθηκε στον αστράγαλο του,το φεγγάρι είχε δύσει,η πρωινή παγωνιά τον τρυπούσε,δεν ήθελε να ξημερώσει,το φως της μέρας αδυσώπητο,πόσο γελοίος περικυκλωμένος απ' τις πέτρες θα φανεί και στους δύο,ένα απλό σήκωμα του ποδιού,κι αυτοί θα ήταν έτοιμοι να τον χειροκροτήσουν η' να τον πυροβολήσουν,γιατί τους πρόδωσε;,γιατί τους προδιδει;
.
.

GREEK POETRY -Επιστροφη επίμονη στην Ελένη- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-Επιστροφη επίμονη στην Ελένη-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Επιστροφη επίμονη στην Ελένη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

επιστροφη επιμονη στην Ελένη
το περιοδικό μόδας στο τραπεζι η γυάλα με το ψαρι το πορσελανινο ανθοδοχειο
ο καθρεφτης έδειχνε μια γυναικα              μια άγνωστη σκέφτηκε έδειχνε τα χερια της
χρυσα δαχτυλίδια γελουσε ένα μαργαριταρενιο κολιέ στο λαιμό γαμήλιο δώρο στη Λισαβόνα
η' στη Ρώμη, πέρασαν από τότε χρόνια στην ιστορία,
στρατιώτες,φωτογραφία σε εφημερίδα, στα καράβια ανέβαιναν στην πάνω Ελλάδα             ένα
παιδί τη φωνάζει μάνα ' μάνα που μας πάνε; ' δεν πρόλαβε να του μιλήσει βραδυασε          την
απομακρυναν μαζί με τους άλλους
ανθρωπος μακραίνει από άνθρωπο              κενό δωματιο                    το φεγγάρι εισβάλει απ' το
παραθυρο βουλιαζει στο κρεβάτι           το σωμα της, τι λένε; γιατί δεν ακουει; ' η Ελένη ειμαι'
'ποια; ' ντράπηκε να επαναλάβει                ενας αντρας , ιδιος, οξυγονοκολλουσε σιδερα
για να κοιμηθεί βγάζει το κεφαλι της τα χερια της τα πόδια της κλειδώνει τη πόρτα, να μη τη
δουν, αφήνει ανοικτό το φως,
ακούει το σφύριγμα ενός τρένου, ο πατερας, τότε, είχε ελιες κι αμπέλια, ο ηλιος τους έκαιγε,
αργότερα θα έρθει η μοδίστρα, βαριέται τις πρόβες,ότι είναι να γίνει ας γίνει γρήγορα, γιατί
τόσο θέατρο; ποιανού ματαιοδοξία εξυπηρετει;
ένα κίτρινο φύλλο αιωρείται στον αέρα, σε λίγο θ'αγγιξει το εδαφος, το αγγίζει τώρα,
ο άντρας απέναντι της μιλάει, σε κάποια άλλη γυναίκα, αφηγείται μια ιστορία, την ίδια την
άκουσε πολλές φορές, από ευγένεια δεν του το λέει, και πάντα αλλάζει το τέλος,
'ηρθε η μοδιστρα' της λένε, σηκωνεται, πάντα έχει μεγάλη αγωνία μην δεν βρει τα μέλη της,
ευτυχώς όλα είναι στη θέση τους, από μικρή την διδαξαν να μην προκαλεί,σε φθονουν άμα
ξεχωρίζεις,
το φεγγάρι τραβήχτηκε απο πάνω της, έμεινε μόνο η δαγκωματια του στο λαιμό της,
έδεσε ένα πορτοκαλι μαντηλι γυρω να την κρύψει, άνοιξε τη πόρτα και βγήκε,
την είδε στον καθρέφτη 'η Ελένη είσαι;' τη ρώτησε, 'ναι' απάντησε, και για να μην υπαρχει
αμφιβολία προσθεσε 'ναι εγώ ή Ελενη'


Επιστροφη επίμονη στην Ελένη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

επιστροφη επιμονη στην Ελένη το περιοδικό μόδας στο τραπεζι η γυάλα με το ψαρι το
πορσελανινο ανθοδοχειο ο καθρεφτης έδειχνε μια γυναικα μια άγνωστη σκέφτηκε έδειχνε
τα χερια της χρυσα δαχτυλίδια γελουσε ένα μαργαριταρενιο κολιέ στο λαιμό γαμήλιο δώρο
στη Λισαβόνα η' στη Ρώμη, πέρασαν από τότε χρόνια στην ιστορία,στρατιώτες,φωτογραφία
σε εφημερίδα, στα καράβια ανέβαιναν στην πάνω Ελλάδα  ένα παιδί τη φωνάζει μάνα ' μάνα
που μας πάνε; ' δεν πρόλαβε να του μιλήσει βραδυασε την απομακρυναν μαζί με τους άλλους
ανθρωπος μακραίνει από άνθρωπο κενό δωματιο το φεγγάρι εισβάλει απ' το παραθυρο
βουλιαζει στο κρεβάτι  το σωμα της, τι λένε; γιατί δεν ακουει; ' η Ελένη ειμαι' 'ποια; ' ντράπηκε
να επαναλάβει ενας αντρας ,ο ιδιος, οξυγονοκολλουσε σιδερα  για να κοιμηθεί βγάζει το κεφαλι
της τα χερια της τα πόδια της κλειδώνει τη πόρτα, να μη τη δουν, αφήνει ανοικτό το φως,
ακούει το σφύριγμα ενός τρένου, ο πατερας, τότε, είχε ελιες κι αμπέλια, ο ηλιος τους έκαιγε,
αργότερα θα έρθει η μοδίστρα, βαριέται τις πρόβες,ότι είναι να γίνει ας γίνει γρήγορα, γιατί
τόσο θέατρο; ποιανού ματαιοδοξία εξυπηρετει;ένα κίτρινο φύλλο αιωρείται στον αέρα, σε λίγο
θ'αγγιξει το εδαφος,το αγγίζει τώρα,ο άντρας απέναντι της μιλάει, σε κάποια άλλη γυναίκα,
αφηγείται μια ιστορία, την ίδια την άκουσε πολλές φορές, από ευγένεια δεν του το λέει, και
πάντα αλλάζει το τέλος,' ηρθε η μοδιστρα' της λένε, σηκωνεται, πάντα έχει μεγάλη αγωνία μην
δεν βρει τα μέλη της, ευτυχώς όλα είναι στη θέση τους, από μικρή την διδαξαν να μην προκαλεί,
σε φθονουν άμα ξεχωρίζεις,το φεγγάρι τραβήχτηκε απο πάνω της,έμεινε μόνο η δαγκωματια
του στο λαιμό της,έδεσε ένα πορτοκαλι μαντηλι γυρω να την κρύψει,άνοιξε τη πόρτα και βγηκε,
την είδε στον καθρέφτη 'η Ελένη είσαι;' τη ρώτησε, 'ναι' απάντησε, και για να μην υπαρχει
αμφιβολία προσθεσε 'ναι εγώ ή Ελενη'
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ποση η πλευρα τετραγωνου διπλασιου εμβαδου ενος δεδομενου τετραγωνου; [το Σωκρατικο Μαιευτικο Διαλεκτικο Πειραμα: τὸ μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν] Πλατωνος Μενων 81e,86a-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ποση η πλευρα  τετραγωνου διπλασιου εμβαδου ενος δεδομενου τετραγωνου;
[το Σωκρατικο Μαιευτικο Διαλεκτικο Πειραμα: τὸ μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν]
Πλατωνος Μενων 81e,86a-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

ποση η πλευρα  τετραγωνου διπλασιου εμβαδου ενος δεδομενου τετραγωνου;
[το Σωκρατικο Μαιευτικο Διαλεκτικο Πειραμα: τὸ μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν]
Πλατωνος Μενων 81e,86a-μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μένων: ναί, ὦ Σώκρατες· ἀλλὰ πῶς λέγεις τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως ἔχει;

Σωκράτης: καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος εἶ, καὶ [82a]νῦν ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε διδάξαι, ὃς οὔ φημι διδαχὴν εἶναι ἀλλ᾽ ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς φαίνωμαι αὐτὸς ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων.

Μένων: οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ πρὸς τοῦτο βλέψας εἶπον, ἀλλ᾽ ὑπὸ τοῦ ἔθους· ἀλλ᾽ εἴ πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι.

Σωκράτης: ἀλλ᾽ ἔστι μὲν οὐ ῥᾴδιον, ὅμως δὲ ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα. ἀλλά μοι προσκάλεσον τῶν πολλῶν [82b]ἀκολούθων τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα βούλει, ἵνα ἐν τούτῳ σοι ἐπιδείξωμαι.

Μένων: πάνυ γε. δεῦρο πρόσελθε.

Σωκράτης: Ἕλλην μέν ἐστι καὶ ἑλληνίζει;

Μένων: πάνυ γε σφόδρα, οἰκογενής γε.

Σωκράτης: πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν ὁπότερ᾽ ἄν σοι φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων παρ᾽ ἐμοῦ.

Μένων: ἀλλὰ προσέξω.

Σωκράτης: εἰπὲ δή μοι, ὦ παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν;

Παῖς: ἔγωγε.

Σωκράτης: ἔστιν οὖν [82c]τετράγωνον χωρίον ἴσας ἔχον τὰς γραμμὰς ταύτας πάσας, τέτταρας οὔσας;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: οὐ καὶ ταυτασὶ τὰς διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας ἔχον;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: οὐκοῦν εἴη ἂν τοιοῦτον χωρίον καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: εἰ οὖν εἴη αὕτη ἡ πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν καὶ αὕτη δυοῖν, πόσων ἂν εἴη ποδῶν τὸ ὅλον; ὧδε δὲ σκόπει· εἰ ἦν ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ δὲ ἑνὸς ποδὸς μόνον, ἄλλο τι ἅπαξ ἂν ἦν δυοῖν ποδοῖν τὸ χωρίον;

Παῖς: [82d]ναί.

Σωκράτης: ἐπειδὴ δὲ δυοῖν ποδοῖν καὶ ταύτῃ, ἄλλο τι ἢ δὶς δυοῖν γίγνεται;

Παῖς: γίγνεται.

Σωκράτης: δυοῖν ἄρα δὶς γίγνεται ποδῶν;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: πόσοι οὖν εἰσιν οἱ δύο δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ.

Παῖς: τέτταρες, ὦ Σώκρατες.

Σωκράτης: οὐκοῦν γένοιτ᾽ ἂν τούτου τοῦ χωρίου ἕτερον διπλάσιον, τοιοῦτον δέ, ἴσας ἔχον πάσας τὰς γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: πόσων οὖν ἔσται ποδῶν;

Παῖς: ὀκτώ.

Σωκράτης: φέρε δή, πειρῶ μοι εἰπεῖν πηλίκη τις ἔσται [82e]ἐκείνου ἡ γραμμὴ ἑκάστη. ἡ μὲν γὰρ τοῦδε δυοῖν ποδοῖν· τί δὲ ἡ ἐκείνου τοῦ διπλασίου;

Παῖς: δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι διπλασία.

Σωκράτης: ὁρᾷς, ὦ Μένων, ὡς ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ᾽ ἐρωτῶ πάντα; καὶ νῦν οὗτος οἴεται εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ᾽ ἧς τὸ ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται· ἢ οὐ δοκεῖ σοι;

Μένων: ἔμοιγε.

Σωκράτης: οἶδεν οὖν;

Μένων: οὐ δῆτα.

Σωκράτης: οἴεται δέ γε ἀπὸ τῆς διπλασίας;

Μένων: ναί.

Σωκράτης: θεῶ δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς, ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι.σὺ δέ μοι λέγε· ἀπὸ τῆς διπλασίας γραμμῆς φῂς τὸ [83a]διπλάσιον χωρίον γίγνεσθαι; τοιόνδε λέγω, μὴ ταύτῃ μὲν μακρόν, τῇ δὲ βραχύ, ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ ἔστω ὥσπερ τουτί, διπλάσιον δὲ τούτου, ὀκτώπουν· ἀλλ᾽ ὅρα εἰ ἔτι σοι ἀπὸ τῆς διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι.

Παῖς: ἔμοιγε.

Σωκράτης: οὐκοῦν διπλασία αὕτη ταύτης γίγνεται, ἂν ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν ἐνθένδε;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: ἀπὸ ταύτης δή, φῄς, ἔσται τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν τέτταρες τοσαῦται [83b]γένωνται;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ᾽ αὐτῆς ἴσας τέτταρας. ἄλλο τι ἢ τουτὶ ἂν εἴη ὃ φῂς τὸ ὀκτώπουν εἶναι;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: οὐκοῦν ἐν αὐτῷ ἐστιν ταυτὶ τέτταρα, ὧν ἕκαστον ἴσον τούτῳ ἐστὶν τῷ τετράποδι;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: πόσον οὖν γίγνεται; οὐ τετράκις τοσοῦτον;

Παῖς: πῶς δ᾽ οὔ;

Σωκράτης: διπλάσιον οὖν ἐστιν τὸ τετράκις τοσοῦτον;

Παῖς: οὐ μὰ Δία.

Σωκράτης: ἀλλὰ ποσαπλάσιον;

Παῖς: τετραπλάσιον.

Σωκράτης: ἀπὸ τῆς διπλασίας [83c]ἄρα, ὦ παῖ, οὐ διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται χωρίον.

Παῖς: ἀληθῆ λέγεις.

Σωκράτης: τεττάρων γὰρ τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: ὀκτώπουν δ᾽ ἀπὸ ποίας γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ μὲν ταύτης τετραπλάσιον;

Παῖς: φημί.

Σωκράτης: τετράπουν δὲ ἀπὸ τῆς ἡμισέας ταυτησὶ τουτί;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: εἶεν· τὸ δὲ ὀκτώπουν οὐ τοῦδε μὲν διπλάσιόν ἐστιν, τούτου δὲ ἥμισυ;<

Παῖς: ναί.>

Σωκράτης: οὐκ ἀπὸ μὲν μείζονος ἔσται ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος δὲ ἢ [83d]τοσησδί; ἢ οὔ;

Παῖς: ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω.

Σωκράτης: καλῶς· τὸ γάρ σοι δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου. καί μοι λέγε· οὐχ ἥδε μὲν δυοῖν ποδοῖν ἦν, ἡ δὲ τεττάρων;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: δεῖ ἄρα τὴν τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν μείζω μὲν εἶναι τῆσδε τῆς δίποδος, ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος.

Παῖς: δεῖ. [83e]

Σωκράτης: πειρῶ δὴ λέγειν πηλίκην τινὰ φῂς αὐτὴν εἶναι.

Παῖς: τρίποδα.

Σωκράτης: οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα καὶ ἔσται τρίπους; δύο μὲν γὰρ οἵδε, ὁ δὲ εἷς· καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως δύο μὲν οἵδε, ὁ δὲ εἷς· καὶ γίγνεται τοῦτο τὸ χωρίον ὃ φῄς.

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: οὐκοῦν ἂν ᾖ τῇδε τριῶν καὶ τῇδε τριῶν, τὸ ὅλον χωρίον τριῶν τρὶς ποδῶν γίγνεται;

Παῖς: φαίνεται.

Σωκράτης: τρεῖς δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ πόδες;

Παῖς: ἐννέα.

Σωκράτης: ἔδει δὲ τὸ διπλάσιον πόσων εἶναι ποδῶν;

Παῖς: ὀκτώ.

Σωκράτης: οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἀπὸ τῆς τρίποδός πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται.

Παῖς: οὐ δῆτα.

Σωκράτης: ἀλλ᾽ ἀπὸ ποίας; πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς· καὶ [84a]εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ ποίας.

Παῖς: ἀλλὰ μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ οἶδα.

Σωκράτης: ἐννοεῖς αὖ, ὦ Μένων, οὗ ἐστιν ἤδη βαδίζων ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ μὲν πρῶτον ᾔδει μὲν οὔ, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμή, ὥσπερ οὐδὲ νῦν πω οἶδεν, ἀλλ᾽ οὖν ᾤετό γ᾽ αὐτὴν τότε εἰδέναι, καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς εἰδώς, καὶ οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν· νῦν δὲ ἡγεῖται [84b]ἀπορεῖν ἤδη, καὶ ὥσπερ οὐκ οἶδεν, οὐδ᾽ οἴεται εἰδέναι.

Μένων: ἀληθῆ λέγεις.

Σωκράτης: οὐκοῦν νῦν βέλτιον ἔχει περὶ τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ ᾔδει;

Μένων: καὶ τοῦτό μοι δοκεῖ.

Σωκράτης: ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν ποιήσαντες καὶ ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη, μῶν τι ἐβλάψαμεν;

Μένων: οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.

Σωκράτης: προὔργου γοῦν τι πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε, πρὸς τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ ἔχει· νῦν μὲν γὰρ καὶ ζητήσειεν ἂν ἡδέως οὐκ εἰδώς, τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ πρὸς πολλοὺς καὶ πολλάκις [84c]ᾤετ᾽ ἂν εὖ λέγειν περὶ τοῦ διπλασίου χωρίου, ὡς δεῖ διπλασίαν τὴν γραμμὴν ἔχειν μήκει.

Μένων: ἔοικεν.

Σωκράτης: οἴει οὖν ἂν αὐτὸν πρότερον ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν ἢ μανθάνειν τοῦτο ὃ ᾤετο εἰδέναι οὐκ εἰδώς, πρὶν εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν τὸ εἰδέναι;

Μένων: οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.

Σωκράτης: ὤνητο ἄρα ναρκήσας;

Μένων: δοκεῖ μοι.

Σωκράτης: σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας ὅτι καὶ ἀνευρήσει ζητῶν μετ᾽ ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ ἐρωτῶντος ἐμοῦ καὶ οὐ διδάσκοντος· [84d]φύλαττε δὲ ἄν που εὕρῃς με διδάσκοντα καὶ διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ τὰς τούτου δόξας ἀνερωτῶντα.

λέγε γάρ μοι σύ· οὐ τὸ μὲν τετράπουν τοῦτο ἡμῖν ἐστι χωρίον; μανθάνεις;

Παῖς: ἔγωγε.

Σωκράτης: ἕτερον δὲ αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν τουτὶ ἴσον;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: καὶ τρίτον τόδε ἴσον ἑκατέρῳ τούτων;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ᾽ ἂν τὸ ἐν τῇ γωνίᾳ τόδε;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: ἄλλο τι οὖν γένοιτ᾽ ἂν τέτταρα ἴσα χωρία [84e]τάδε;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: τί οὖν; τὸ ὅλον τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται;

Παῖς: τετραπλάσιον.

Σωκράτης: ἔδει δέ γε διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι· ἢ οὐ μέμνησαι;

Παῖς: πάνυ γε.

Σωκράτης: οὐκοῦν ἐστιν αὕτη γραμμὴ ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν [85a]{{χ|τινὰ] τέμνουσα δίχα ἕκαστον τούτων τῶν χωρίων;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: οὐκοῦν τέτταρες αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ τὸ χωρίον;

Παῖς: γίγνονται γάρ.

Σωκράτης: σκόπει δή· πηλίκον τί ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον;

Παῖς: οὐ μανθάνω.

Σωκράτης: οὐχὶ τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ἐντός;
ἢ οὔ;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: πόσα οὖν τηλικαῦτα ἐν τούτῳ ἔνεστιν;

Παῖς: τέτταρα.

Σωκράτης: πόσα δὲ ἐν τῷδε;

Παῖς: δύο.

Σωκράτης: τὰ δὲ τέτταρα τοῖν δυοῖν τί ἐστιν;

Παῖς: διπλάσια.

Σωκράτης: τόδε οὖν [85b]ποσάπουν γίγνεται;

Παῖς: ὀκτώπουν.

Σωκράτης: ἀπὸ ποίας γραμμῆς;

Παῖς: ἀπὸ ταύτης.

Σωκράτης: ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης τοῦ τετράποδος;

Παῖς: ναί.

Σωκράτης: καλοῦσιν δέ γε ταύτην διάμετρον οἱ σοφισταί· ὥστ᾽ εἰ ταύτῃ διάμετρος ὄνομα, ἀπὸ τῆς διαμέτρου ἄν, ὡς σὺ φῄς, ὦ παῖ Μένων:ος, γίγνοιτ᾽ ἂν τὸ διπλάσιον χωρίον.

Παῖς: πάνυ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες.

Σωκράτης: τί σοι δοκεῖ, ὦ Μένων; ἔστιν ἥντινα δόξαν οὐχ αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο; [85c]

Μένων: οὔκ, ἀλλ᾽ ἑαυτοῦ.

Σωκράτης: καὶ μὴν οὐκ ᾔδει γε, ὡς ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον.

Μένων: ἀληθῆ λέγεις.

Σωκράτης: ἐνῆσαν δέ γε αὐτῷ αὗται αἱ δόξαι· ἢ οὔ;

Μένων: ναί.

Σωκράτης: τῷ οὐκ εἰδότι ἄρα περὶ ὧν ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι περὶ τούτων ὧν οὐκ οἶδε;

Μένων: φαίνεται.

Σωκράτης: καὶ νῦν μέν γε αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται· εἰ δὲ αὐτόν τις ἀνερήσεται πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ πολλαχῇ, οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς ἧττον ἀκριβῶς [85d]ἐπιστήσεται περὶ τούτων.

Μένων: ἔοικεν.

Σωκράτης: οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ᾽ ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην;

Μένων: ναί.

Σωκράτης: τὸ δὲ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν;

Μένων: πάνυ γε.

Σωκράτης: ἆρ᾽ οὖν οὐ τὴν ἐπιστήμην, ἣν νῦν οὗτος ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ ἀεὶ εἶχεν;

Μένων: ναί.
Σωκράτης: οὐκοῦν εἰ μὲν ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ καὶ ἦν ἐπιστήμων· εἰ δὲ ἔλαβέν ποτε, οὐκ ἂν ἔν γε τῷ νῦν βίῳ εἰληφὼς εἴη. ἢ [85e]δεδίδαχέν τις τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει περὶ πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα, καὶ τῶν ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν οὖν ὅστις τοῦτον πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ που εἶ εἰδέναι, ἄλλως τε ἐπειδὴ ἐν τῇ σῇ οἰκίᾳ γέγονεν καὶ τέθραπται.

Μένων: ἀλλ᾽ οἶδα ἔγωγε ὅτι οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν

Σωκράτης: ἔχει δὲ ταύτας τὰς δόξας, ἢ οὐχί;

Μένων: ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται.

Σωκράτης: εἰ δὲ μὴ ἐν τῷ νῦν βίῳ λαβών, οὐκ ἤδη τοῦτο [86a]δῆλον, ὅτι ἐν ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ εἶχε καὶ ἐμεμαθήκει;

Μένων: φαίνεται.
.
.
Μενων:ναι,Σωκρατη,αλλα πως λες αυτο,οτι δεν μαθαινουμε,αλλ'αυτη που καλουμε μαθηση
αναμνηση ειναι,μπορεις εμενα αυτο να διδαξεις πως ετσι εχει;

Σωκρατης:και πριν λιγο ειπα,Μενων,οτι πονηρος εισαι,και τωρα ρωτας αν μπορω να σε
διδαξω,οταν δεν ειπα οτι διδαχη ειναι αλλ'αναμνηση,για να βεβαια αμεσως φανω αυτος
ο ιδιος τ'αντιθετα οτι λεω

Μενων:οχι μα τον Δια,Σωκρατη,δεν το'πα σ'αυτο αποβλεποντας,αλλ'απο συνηθεια,αλλ'αν
καπως σε μενα μπορεις να δειξεις οτ'εχει οπως ακριβως λες,δειξε

Σωκρατης:αλλα δεν ειναι ευκολο,ομως θελω με προθυμια να προσπαθησω για χαρι σου,
αλλα σε μενα προσκαλεσε απ'τους πολλους εδω ακολουθους σου ενα,οποιονα θελεις,για
να μ'αυτον σε σενα δειξω

Μενων:και βεβαια,ελα δω εσυ

Σωκρατηε:Ελληνας ειναι και γνωριζει ελληνικα;

Μενων:και βεβαια παρα πολυ,γεννημενος στο σπιτι μαλιστα

Σωκρατης:να'χεις σε προσοχη το νου σου τωρα ποια απ'τα δυο θα σου φανουν,η' αναθυμα-
ται η' μαθαινει απο μενα

Μενων:και βεβαια θα προσεξω

Σωκρατης:πες τωρα σε μενα,παιδι,γνωριζεις οτι το τετραγωνο χωριο τετοιο ειναι;

Παῖς: εγω και βεβαια

Σωκρατης:υπαρχει λοιπον τετραγωνο χωριο να εχει ισες τις γραμμες αυτες ολες,που
τεσσερες ειναι;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:και δεν εχει κι αυτες που απ'το μεσο ειναι ισες;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:λοιπον δεν θα ηταν τετοιο χωριο και πιο μεγαλο και πιο μικρο;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:αν λοιπον ηταν αυτη η πλευρα δυο ποδια κι αυτη δυο,ποσα θα ηταν ποδια το
ολον;τωρα εδω δες καλα,αν ηταν αυτη δυο ποδια,αυτη δε ενα ποδι μονο,τι αλλο το ολο θα
ηταν απο δυο ποδια το χωριο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:επειδη δε δυο ποδια κι αυτη,τι αλλο παρα δυο φορες δυο:θα γινει;

Παιδι:θα γινει

Σωκρατης:δυο επομενως δυο φορες γινεται ποδια;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ποσα λοιπον ειναι τα δυο δυο φορες ποδια;αφου υπολογισεις πες

Παις:τεσσερα,Σωκρατη

Σωκρατης:λοιπον δεν θα μπορουσε να γινει απ'αυτο το χωριο αλλο διπλασιο,τετοιο δε,ισες
εχοντας ολες τις γραμμες οπως ακριβως αυτο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ποσα λοιπον ειναι ποδια;

Παιδι:οκτω

Σωκρατης:ελα λοιπον,προσπαθησε σε μενα να πεις ποσο πολυ θα ειναι εκεινου η καθε
γραμμη,αφου αυτου εδω δυο ποδια,ποσο αυτη εκεινου του διπλασιου;

Παιδι:φανερο βεβαια,Σωκρατη,οτι διπλασια

Σωκρατης:βλεπεις,Μενων,πως εγω αυτον τιποτα δεν διδασκω,αλλα ρωτω παντα,και τωρ'
αυτος νομιζει πως γνωριζει ποια ειναι απ'την οποια το οκταποδο χωριο θα γινει,η' δεν
φαινεται σε σενα;

Μενων:εγω και βεβαια

Σωκρατης:γνωριζει λοιπον;

Μενων:οχι αναμφιβολα

Σωκρατης:νομιζει λοιπον απ'τη διπλασια;

Μενων:ναι

Σωκρατης:κοιταξε λοιπον αυτον ν'αναθυμαται απο εδω και περα,οπως πρεπει ν'αναθυμα-
ται,συ δε σε μενα πες,απ'τη διπλασια γραμμη λες το διπλασιο χωριο οτι γινεται;αυτο εδω
λεω,οχι αυτη μακρια,απ'την αλλη κοντη,αλλ'ισα παντου να'ναι οπως ακριβως σ'αυτο εδω,
διπλασιο δε απ'αυτο,οκταποδο,αλλα δες αν ακομα σε σενα απ'τη διπλασια φαινεται να
ειναι

Παις:και βεβαια σε μενα

Σωκρατης:λοιπον διπλασια αυτη αυτης δεν γινεται,αν αλλη οσο αυτη προσθεσουμε εδω;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:απ'αυτη λοιπον ,λες,θα ειναι το οκταποδο χωριο,αν τεσσερες τετοιες τοσο γενουν;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ας χαραξουμε λοιπον απ'αυτη τεσσερες ισες,τι αλλο παρα αυτο εδω να'ναι αυτο
που λες το οκταποδο ειναι;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:δεν ειναι λοιπον σ'αυτο αυτα εδω τα τεσσερα,απ'τα οποια καθενα ισο μ'αυτο
ειναι το τετραποδο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ποσον λοιπον γινεται;δεν ειναι τεσσερες φορες τοσο;

Παιδι:πως οχι;

Σωκρατης:διπλασιο λοιπον ειναι το τεσσερες φορες τοσο;

Παιδι:οχι μα το Δια

Σωκρατης:αλλα ποσο περισσοτερο;

Παιδι:τετραπλασιο

Σωκρατης:επομενως απο τη διπλασια,παιδι,οχι διπλασιο αλλα τετραπλασιο γινεται χωριο

Παις:αληθεια λες

Σωκρατης:τεσσερες τοτε τεσσερες φορες ειναι δεκαεξι,οχι;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:το οκταποδο απο ποια γραμμη;οχι απ'αυτην το τετραπλασιο;

Παιδι:αυτο λεω

Σωκρατης:τετραποδο δε απ'της μισης αυτης εδω;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:ας ειναι,το δε οκταποδο δεν ειναι αυτου εδω διπλασιο,αυτου δε μισο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:δεν ειναι πιο μεγαλο μεν απ'τη τοση αυτη γραμμη,πιο μικρο δε απ'τη τοση εδω;
η' οχι;

Παιδι:σε μενα βεβαια φαινεται ετσι

Σωκρατης:καλως,τοτε αυτο που νομιζεις αυτο αποκρισου,και σε μενε λεγε,δεν ειναι αυτη δω
μεν δυο ποδια,η' δε τεσσερα;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:πρεπει επομενως η γραμμη μεν του οκταποδου χωριου πιο μεγαλη να ειναι απ'
αυτη εδω του διποδου,πιο μικρη δε απ'αυτη του τετραποδου

Παιδι:πρεπει

Σωκρατης:προσπαθασε λοιπον να πεις ποσο πολυ λες αυτη οτι ειναι

Παις:τρια ποδια

Σωκρατης:αν λοιπον τρια ποδια ειναι,το μισο αυτης ας προσθεσουμε κι ειναι τρια οδια;τοτε
δυο απο δω,αυτο ενα,κι απ'την αλλη ομοια δυο απο δω,αυτο ενα,και γινεται αυτο το χωριο
που λες;

Παις:ναι

Σωκρατης: λοιπον αν ειναι αυτη εδω τρια κι αυτη εδω τρια,το ολο χωριο τρεις  τρεις φορες
ποδια  δεν γινεται;

Παιδι:αυτο φαινεται

Σωκρατης:τρεις δε τρεις φορες ποσα ποδια ειναι;

Παιδι:εννεα

Σωκρατης:πρεπει δε το διπλασιο ποσα να ειναι ποδια;

Παιδι:οκτω

Σωκρατης:επομενως  απ'το τριποδο το οκταποδο χωριο δεν γινεται

Παιδι:οχι αναμφιβολα

Σωκρατης:αλλ'απο ποια;προσπαθησε σε μας να πεις ακριβως,κι αν δεν θελεις να μετρας,
τοτε δειξε απο ποια

Παιδι:αλλα μα τον Δια,Σωκρατη,εγω βεβαια δεν γνωριζω

Σωκρατης:καταλαβαινεις παλι,Μενων,ηδη δεν προχωρα αυτος εδω στο ν'αναθυμηθει,διοτι
στην αρχη μεν δεν γνωριζε,ποια ειναι του οκταποδου χωριου η γραμμη,οπως ακριβως ουτε
τωρα γνωριζει,αλλ'ομως νομιζε γι'αυτην τοτε οτι γνωριζε,και θαρραλεα αποκρινονταν ως
γνωστης,και δεν διανοουνταν οτ'ηταν σ'απορια,τωρα διανοειται οτ'ειναι σ'απορια ηδη,κι
οπως ακριβως να μην γνωριζει,ουτε νομιζει οτι γνωριζει

Μενων:αληθεια λες

Σωκρατης:δεν ειναι λοιπον τωρα πιο καλα για το πραγμα που δεν γνωριζε;

Μενων:και σε μενα αυτο φαινεται

Σωκρατης:ν'απορει λοιπον αυτο καναμε και να ναρκωθει οπως ακριβως η ναρκη,μηπως σε
κατι τον βλαψαμε;

Μενων:σε μενα βεβαια δεν φαινεται

Σωκρατης:κατι λοιπον χρησιμο εχουμε κανει,οπως φαινεται,για να το βρει πως εχει,γιατι
τωρα μεν και θα ζητησει μ'ευχαριστηση οχι γνωστης,τοτε δε ευκολα και μπροστα σε πολλους
και πολλες φορες θα νομιζε πως καλα λεει για το διπλασιο χωριο,,πως πρεπει διπλασια τη
γραμμη να'χει σε μηκος

Μενων:αυτο φαινεται

Σωκρατης:νομιζεις λοιπον πως αυτος πρωτυτερα θα επιχειρουσε να ζητησει η' να μαθει αυ-
το το οποιο νομιζε οτι γνωριζε οχι γνωστης,πριν σ'απορια να πεσει συνειδητοποιωντας πως
δεν γνωριζει ,και να ποθησει το να γνωριζει;

Μενων:σε μενα δεν φαινεται,Σωκρατη

Σωκρατης:οφεληθηκε επομενως αφου ναρκωθηκε;

Μενων:σε μενα φαινεται

Σωκρατης:σκεψου λοιπον απ'αυτη την απορια αυτο που και θα ξαναβρει ζητωντας μαζι μου,
τιποτ'αλλο παρα εγω ρωτωντας κι οχι διδασκοντας,προσεξε δεν αν καπου με βρεις να διδα-
σκω και να εξηγω σ'αυτον,αλλα να μη τις γνωμες αυτου να ρωταω,
λεγε λοιπον σε μενα συ,δεν εχουμε τουτο το τετραποδο χωριο;το καταλαβαινεις;

Παιδι:εγω και βεβαια

Σωκρατης:αλλο δε σ'αυτο δεν θα μπορουσε να προσθεσουμε σ'αυτο δω ισο;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:και ισο στο καθενα απ'αυτα;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:δεν θα μπορουσαμε να συμπληρωσουμε ενα στη γωνια αυτη εδω;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:τι αλλο λοιπον θα γινουν απο τεσσερα ισα χωρια αυτα εδω;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:τι λοιπον,το ολον αυτο εδω ποσο περισσοτερο αυτου εδω γινεται;

Παιδι:τετραπλασιο

Σωκρατης:επρεπε βεβαια το διπλασιο σε μας να γινει,η' δεν θυμασαι;

Παιδι:και βεβαια

Σωκρατης:δεν ειναι λοιπον αυτη η γραμμη απο γωνια σε γωνια που διχοτομει καθενα απ'
αυτα τα χωρια;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:δεν γινονται λοιπον οι τεσσερες αυτες γραμμες ισες,που περιεχουν αυτο εδω το
χωριο;

Παιδι:βεβαια γινονται

Σωκρατης:
Σωκράτης: σκόπει δή· πηλίκον τί ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον;

Παῖς: οὐ μανθάνω.

Σωκράτης: οὐχὶ τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ἐντός; ἢ οὔ;

Παῖς: ναί.

Σωκρατης:ποσα λοιπον τετοια σ'αυτο υπαρχουν;

Παιδι:τεσσερα

Σωκρατης:ποσα δε σ'αυτο εδω;

Παιδι:δυο

Σωκρατης:τα δε τεσσερα στα δυο τι ειναι;

Παιδι:διπλασια

Σωκρατης:αυτο δω λοιπον ποσα ποδια γινεται;

Παιδι:οκταποδο

Σωκρατης:απο ποια γραμμη;

Παιδι:απ'αυτη

Σωκρατης:απ'αυτη που απο γωνια σε γωνια εκτεινεται του τετραποδου;

Παιδι:ναι

Σωκρατης:αυτη βεβαια την καλουν διαμετρο οι σοφιστες,ωστ'αν αυτη εχει τ'ονομα διαμετρος,
απ'τη διαμετρο τοτε,οπως εσυ λες,παιδι του Μενωνα,θα γινονταν το διπλασιο χωριο

Παιδι:βεβαιοτατα τοτε,Σωκρατη

Σωκρατης:τι σε σενα φαινεται,Μενων,ειναι μια καποια γνωμη οχι δικη του π'αυτος αποκριθηκε;

Μενων:οχι,αλλα δικες του

Σωκρατης:και πραγματι δεν γνωριζε βεβαια,οπως ειπαμε λιγο πρωτυτερα

Μενων:αληθεια λες

Σωκρατης:ενυπηρχαν λοιπον σ'αυτον αυτες οι γνωμες η' οχι;

Μενων:ναι

Σωκρατης:τοτε σ'αυτον που δεν γνωριζει γι'αυτα που δεν γνωριζει ενυπαρχουν αληθεις γνωμες
γι'αυτα τα οποια δεν γνωριζει;

Μενων:αυτο φαινεται

Σωκρατης:και τωρα λοιπον σ'αυτον οπως ακριβως σ'ονειρο αυτη τη στιγμη εχουν επανερθει
οι γνωμες αυτες,αν δε αυτον καποιος τον ρωτησει πολλες φορες αυτα τα ιδια και με πολλους
τροπους,γνωριζεις οτι τελειωνοντας απο κανεναν λιγοτερο ακριβως δεν αντιλαμβανεται γι'αυτα

Μενων:αυτο φαινεται

Σωκρατης:λοιπον δεν διδαχτηκε απο κανεναν αλλ'επειδη ρωτηθηκε γνωρισε,ανακτωντας αυτος
απ'τον αυτον τον ιδιο τη γνωση;

Μενων:ναι

Σωκρατης:το ν'ανακτα αυτος απ'τον αυτον τον ιδιο τη γνωση δεν ειναι να'χει αναθυμηθει;

Μενων:και βεβαια

Σωκρατης:τοτε λοιπον τη γνωση,την οποια τωρα αυτος εχει, δεν την ελαβε καποτε η'
παντοτε την ειχε;

Μενων:ναι

Σωκρατης:λοιπον εαν μεν παντοτε την ειχε,παντοτε θα ηταν γνωστης των παντων,εαν δεν την
ελαβε καποτε,δεν θα την εχει λαβει βεβαια στον τωρα βιο,η' τον ειχε διδαξει καποιος αυτον
να γεωμετρει; γιατι αυτος θα κανει για ολη τη γεωμετρια αυτα τα ιδια,και για ολα τ'αλλα μαθη-
ματα,ειναι λοιπον καποιος που αυτον ολα εχει διδαξει;γιστι ο καταλληλος εισαι να γνωριζεις,
αλλωστε αφου στο σπιτι σου εχει γεννηθει κι εχει ανατραφει

Μενων:αλλ'εγω βεβαια γνωριζω οτι κανενας ποτε δεν τον διδαξε

Σωκρατης:εχει δε αυτες τις γνωμες η΄οχι;

Μενων:αναποφευκτο,Σωκρατη,φαινεται

Σωκρατης:εαν δεν ελαβε στο τωρα βιο,δεν ειναι ηδη αυτο φανερο,οτι σε καποιο αλλο χρονο
κατειχε και ειχε μαθει;

Μενων:αυτο φαινεται
.
.