Auguste and Louis Lumière Cinema 1895-painting animation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

.
.
Auguste and Louis Lumière Cinema - c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Auguste and Louis Lumière Cinema 1895
-painting animation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΓΝΩΜΑΙ [ΣΥΛΛΟΓΗ] [μεταφραση χ.ν.κουβελης]- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΓΝΩΜΑΙ [ΣΥΛΛΟΓΗ]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Μενανδρος[342 π.Χ-292 π.Χ]-Νεα Αττικη Κωμωδια -Δυσκολος,παπυρος Μποντμερ

ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΓΝΩΜΑΙ [ΣΥΛΛΟΓΗ]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ο Μενανδρος[Κηφισια 342 π.Χ-Πειραιας 292 π.Χ],μεγαλος Ελληνας κωμωδιογραφος της
Νεας Αττικης Κωμωδιας,σπουδασε στη Περιπατικη Σχολη του Αριστοτελη με δασκαλο
τον Θεοφραστο,ειχε φιλο και τον Επικουρο και τον Δημητριο Φαληρεα,ηταν ανηψιος του
Αλεξις ποιητη της Μεσης Κωμωδιας,εγραψε πανω απο εκατο κωμωδιες,τα θεματα του
ηταν ρεαλιστικα,παθη,ελαττωματα,ερωτες,μιση,αρετες,...,γραμμενα στην απλη καθημερι-
νη γλωσσα,το 321 π.Χ ανεβηκε το πρωτο εργο του 'Οργη',εχει σωθει ολοκληρη η κωμωδια
του Δυσκολος[το 316 π.Χ α' βραβειο],και σχεδον ολοκληρες οι κωμωδιες Επιτρεποντες,
Σαμια,Περικειρομενη,αλλα εργα του:Σικυωνιοι,Ασπις,Μισούμενος,Γεωργός,Ήρως,
Κόλαξ,Φάσμα[αποσπασματικα]
Το 291 π.Χ πνιγηκε κολυμπωντας στον Πειραια,
.
Εχουμε μια Ανθολογια Γνωμων[Αποφθεγματων],συλλογη του Μενανδρου
.
ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΓΝΩΜΑΙ [ΣΥΛΛΟΓΗ]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή.
ποσο ευχαριστος ειν'ο ανθρωπος αν ανθρωπος ειναι

Δρυός πεσούσης, πάς ανήρ ξυλεύεται.
δεντρο πεσμενο ολοι το κομματιαζουν

Θνητός γεγονώς άνθρωπε, μη φρόνει μέγα.
σαν εισαι θνητος μη νομιζεις πολλα

Βιοί γαρ ουδείς ον προαιρείται βίον.
κανενας δεν ζει τη ζωη που θελει

Φύσιν πονηρά μεταβαλείν ου ράδιον.
ο πονηρος δεν αλλαζει ευκολα

Ζώμεν γαρ ού ως θέλομεν, αλλ’ ως δυνάμεθα.
δεν ζουμε οπως θελουμε αλλ'οπως μπορουμε

Φιλόπονος ἴσθι καὶ βίον κτήσῃ καλόν.
εργατικος να'σαι και ζωη θ'αποκτησεις καλη

Υγεία και νους εσθλά τω βίω δύο.
υγεια και μυαλο ειναι τα δυο της ζωης καλα

Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί.
τα χρεη δουλο απο ελευθερο σε κανουν

Γυνή δικαία του βίου σωτηρία.
η σωστη γυναικα ειναι θησαυρος στη ζωη

Ανήρ ο φεύγων και πάλι μαχήσεται.
αυτος π'αποφευγει κατι στο τελος δεν θα τ'αποφυγει

Ανήρ δίκαιος πλούτον ουκ έχει ποτέ.
ο δικαιος ανθρωπος τα πλουτη δεν θελει

Γυναιξί πάσαις κόσμον η σιγή φέρει.
σ'ολες τις γυναικες η σιωπη ειναι στολιδι

Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά.
το ματι της δικαιοσυνης τα παντα βλεπει

Τίμα το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνον.
Να φροντιζεις τα γηρατεια,γιατι μονα δεν ερχονται

Ο μη δαρείς άνθρωπος ου παιδεύεται.
αυτος που δεν παθαινει  δεν μαθαινει

Ἀφεὶς τὰ φανερὰ μὴ δίωκε τἀφανῆ.
να σ'αρκουν τα φανερα και να μη επιδιωκεις τ'αμφιβολα

 Ἀνὴρ πονηρὸς δυστυχεῖ, κἂν εὐτυχῇ.
αδικος ανθρωπος δυστυχει κι αν ευτυχει

 Ἄνθρωπος ὢν γίνωσκε τῆς ὀργῆς κρατεῖν.
ανθρωπος ων μαθε τον θυμο να συγκρατεις

Αἰσχρὸν δὲ μηδὲν πρᾶττε, μηδὲ μάνθανε.
το αισχρο μητε να πραττεις μητε να μαθαινεις

Ἀνδρὸς χαρακτὴρ ἐκ λόγου γνωρίζεται.
τ'ανθρωπου ο χαρακτηρας απ'τα λογια γνωριζεται

Ανήρ δ’ άβουλος ηδοναίς θηρεύεται.
ο αμυαλος ανθρωπος τις απολαυσεις κυνηγα

Ο κύβος ερρίφθη.
το ζαρι ριχτηκε

Ξένους ξένιζε και συ γαρ ξένος γ’ έση.
τους ξενους φιλοξενα γιατι κι εσυ ξενος καποτε θα'σαι

Γέρων εραστής, εσχάτη κακή τύχη.
ερωτας στα γεραματα,η τελευταια κακη τυχη

Λαβών απόδος άνθρωπε και λήψη πάλιν.
Αν  λαβεις κατι αποδωσε το ανθρωπε και παλι θα το λαβεις

Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί.
απ'την αγαπη τιποτα δεν ειναι πιο μεγαλο ουτε ισο

Ρήμα παράκαιρον τον όλον ανατρέπει βίον.
λογια αστοχαστα ολη τη ζωη ανατρεπουν

Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί.
οποιος κοκκινιζει καλο σε μενα φαινεται

Είς εστι δούλος οικίας, ο δεσπότης.
ενας ειν'ο δουλος του σπιτιου,ο νοικοκυρης

Θέλω τύχης σταλαγμόν ή φρενών πίθον.
θελω μια σταλαγματια τυχη παρα ενα πυθαρι μυαλα

Εάν δ’ έχωμεν χρήμαθ’, έξομεν φίλους
αν εχουμε χρηματα θα'χουμε και φιλους

 Αδύνατον τ' αληθές λαθείν.
αδυνατο η αληθεια να κρυφτει

Γράμματα μαθείν δει, και, μαθόντα, νουν έχειν.
γραμματα να μαθαινεις πρεπει,και,μαθαινοντας,μυαλο να βαζεις

Αιδώς του κάλλους ακρόπολις.
το να ντρεπεσαι ειναι της ωραιοτητος η ακροπολη

Μέμνησο νέος ων, ως γέρων έση ποτέ.
να θυμασαι νεος οντας,πως γερος θα γινεις καποτε

Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος.
αυτον που οι θεοι αγαπουν,πεθαινει νεος

Στρέφει δε πάντα τα εν βίω μικρά τύχη.
τα παντα στη ζωη τα γυριζει μικρη τυχη

Βακτήρια εστί παιδεία βίου.
μπαστουνι στηριγμα της ζωης η παιδεια ειναι

Λύπης ιατρός εστίν ανθρώποις λόγος.
της λυπης γιατρος ειναι στους ανθρωπους ο λογος

Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος.
ζωη που τη ζωη φοβαται[αποφευγει]δεν ειναι ζωη

Ουδείς ανάγκης μείζον ισχύει νόμος.
καμιας αναγκης δεν υπερεχει ο νομος

Μόνη σιγή μεταμέλειαν ου φέρει.
μονη η σιωπη μεταμελεια δεν σημαινει

Βούλου δ’ αρέσκειν πάσι, μη σαυτώ μόνον.
να θελεις ν'αρεσεις σ'ολους,οχι στον εαυτο σου μονο

Κακοίς ομιλών καυτός εκβήσει κακός.
με τους κακους συναναστρεφομενος θα καταντησεις κακος

Γυναικός εσθλής εστι σώζειν οικίαν.
η καλη γυναικα κραταει το σπιτι

Εν τοίς κακοίσι τους φίλους ευεργέτει.
στα κακα τους φιλους να βοηθας

Πάντων των αναγκαίων κακών ιατρός χρόνος εστίν.
σ'ολα τα αναποφευκτα κακα ο χρονος γιατρος ειναι

Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν.
θαλασσα φωτια και γυναικα τα τρια κακα

Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.
δυο φορες να πεφτεις στο ιδιο λαθος σοφος δεν εισαι

Οὐδὲν σιωπῆς ἔστι χρησιμώτερον.
τιποτ'απ'τη σιωπη δεν ειναι χρησιμωτερο

Έρωτα παύει λιμός ή χαλκού σπάνις.
τον ερωτα κοβει η φτωχεια η' η ελλειψη χρηματος

Η γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει.
γλωσσα που μπερδευεται την αληθεια φανερωνει

Γυνή γαρ ουδέν οίδε πλην ό βούλεται.
η γυναικα τιποτ'αλλο δεν ξερει εκτος απ'αυτο που θελει

Πανήγυριν νόμιζε τόνδε τὸν βίον.
πανηγυρι νομιζε αυτην εδω τη ζωη

Γάμει δε μη την προίκα αλλά την γυναίκα.
να μην παντρευεσαι τη προικα αλλα τη γυναικα

Ανδρός πονηρού φεύγε συνοδίαν αεί.
τη παρεα πονηρου ανθρωπου παντοτε ν'αποφευγεις

Αρχής τετευχώς, ίσθι ταύτης άξιος.
αν σου τυχει εξουσια,να της εισαι αξιος

Κρίνει φίλους ο καιρός, ως χρυσόν το πυρ.
ο χρονος δοκιμαζει τους φιλους,οπως η φωτια το χρυσο

Ἤθη πονηρὰ τὴν φύσιν διαστρέφει.
κακα ηθη τη φυση διαστρεφουν

Βίον καλόν ζης αν γυναίκα μη έχεις.
ευτυχισμενη ζωη ζεις αν γυναικα δεν εχεις

Θεού σέβου και πάντα πράξεις ενθέως.
τον θεο να σεβεσε και τα παντα θα πραξεις σωστα

Ψυχής νοσούσης εστί φάρμακον λόγος.
στην ψυχη π'αρρωστησε ειναι φαρμακο ο λογος

Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα.
του θανατου μονο δεν υπαρχει επανορθωση

Αβουλία γαρ πολλά βλάπτονται οι βροτοί.
η αβουλια πολυ βλαπτει τους ανθρωπους

Αθάνατον οργήν μη φύλαττε, θνητός ων.
για παντα το θυμο μην κρατας,θνητος για λιγο εισαι

Γέλως άκαιρος κλαυθμάτων παραίτιος.
γελιο παρακαιρο για κλαματα αιτια

 Μετά την δόσιν τάχιστα γηράσκει χάρις.
μετα τη δωρεα γρηγορα ξεχνιεται το χαρισμα

Τούτ᾽ εστί το ζην, μη σεαυτώ ζην μόνον.
αυτη'ναι η ζωη,να μην ζεις για τον εαυτο σου μονο

Φιλεί δ’ εαυτού πλείον ουδείς ουδένα.
απ'τον εαυτο του πιο πολυ δεν αγαπαει κανεις κανεναν

Θεόν επιορκών μη δόκει λεληθέναι.
οτ'ο θεος αν αδικησεις μην νομισεις πως θα σε ξεχασει

Λόγον παρ’ εχθρού μη ποθ’ ηγήση φίλον.
το λογο τ'εχθρου σου ποτε μην παρεις για φιλικο

Διά πενίαν μηδενός καταφρόνει.
για τη φτωχεια του κανεναν μη καταφρονεις

Όμοια πόρνη δάκρυα και ρήτωρ έχει.
ομοια η πορνη κι ο ρητωρας κλαψουριζουν

Θεών όνειδος τους κακούς ευδαιμονείν.
ειναι ντροπη στους θεους οι κακοι να ευτυχουν

Βουλόμεθα πλουτείν πάντες αλλ’ ου δυνάμεθα.
θελουμε να πλουτιζουμε ολοι αλλα δεν μπορουμε

Μήτηρ απάντων γαία και κοινή τροφός.
μητερα ολων η γη και μαζι μας τρεφει

Η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήγαγεν.
η γλωσσα πολλους στη καταστροφη παρασερνει

Αεί κράτιστον εστί τα αληθή λέγειν εν παντί καιρώ
παντοτε το πιο ανωτερο ειναι την αληθεια να λες σε καθε περισταση

Κενής δε δόξης ουδέν αθλιώτερον.
απο την ματαιοδοξια τιποτε αθλιωτερο

Χειρ χείρα νίπτει.
το'να χερι τ'αλλο χερι νιβει

Θεός συνεργός, πάντα ποιεί ραδίως.
συνεργος ο θεος,τα παντα κανει ευκολα

Αρετής απάσης σεμνός ηγείται λόγος.
ολη την αρετη σεμνος καθοδηγει λογος

Πειρώ τύχης άνοιαν ανδρείως φέρειν.
προσπαθησε την ατυχια με γενναιοτητα ν'αντιμετωπιζεις

Εξ ηδονής γαρ φύεται το δυστυχείν.
απ'την ηδονη ξεφυτρωνει η δυστυχια

 Όπου βία πάρεστι, ουδέν ισχύει νόμος.
οπου η βια επικρατει,δεν ισχυει ο νομος

Φασί κακίστους οι πονηροί τους καλούς.
οι κακοι κακολογουν τους καλους

Λίαν φιλών σεαυτόν ουχ έξεις φίλον.
αν πολυ αγαπας τον εαυτο σου δεν θα'χεις φιλο

Ανδρών δε φαύλων όρκον εις ύδωρ γράφε.
ανθρωπων πονηρων τον ορκο στο νερο γραψε

Η κοιλία και πολλά χωρεί κωλίγα.
η κοιλια και πολλα χωνευει και λιγα

Οξύς θεών οφθαλμός ες το πανθ’ οράν.
καθαρα των θεων ο οφθαλμος τα παντα βλεπει

Καλόν φέρουσι καρπόν οι σεμνοί τρόποι.
καλο καρπο καρποφορουν οι σεμνοι τροποι

Δίκαια δράσας, συμμάχους έξεις θεούς.
αν δικαια ενεργεις,συμμαχους θα'χεις τους θεους

Δειλού γαρ αντρός δειλά και φρονήματα.
φοβισμενου ανθρωπου και οι ιδεες φοβισμενες

Άγει δε προς φως την αλήθειαν χρόνος.
φερνει στο φως την αληθεια ο χρονος

Εχθροίς απιστών ούποτ’ αν πάθοις βλάβην.
αν τους εχθρους δεν εμπιστευεσαι ποτε δεν θα βλαφτεις

Ραθυμία τα πολλ’ ελαττούσθαι ποιεί.
η νωθροτητα τα πολλα ελαττωνει

Ανεξέταστον μη κόλαζε μηδένα.
χωρις να τον εξεταζεις να μην κατηγορεις κανεναν

Νους έστι πάντων ηγεμών των χρησίμων.
ο νους ειναι ολων των χρησιμων οδηγης

Νόμος πονηρός ανομίαν παρεισφέρει.
νομος κακος ανομια προκαλει

Ευχής δικαίας ουκ ανήκοοος θεός.
στη δικαια ευχη ο θεος δεν κλεινει τ'αυτια

Η μεσότης εν πάσιν ασφαλέστερον.
το μετρο ειναι τ'ασφαλεστερο σ'ολα

Καιρών μεταβολήν πάντοτε χρη σε σκοπείν.
την μεταβολη των περιστασεων παντοτε πρεπει να υπολογιζεις

Άπαντας αυτών κρείσσονας ανάγκη ποιεί.
ολους η αναγκη των καλλιτερους τους κανει

Ά μη προσήκει μητ’ άκουε μηθ’ όρα.
αυτα που δεν πρεπει ουτε ν'ακους ουτε να βλεπεις

Το πολλά τολμάν πόλλ᾽ αμαρτάνειν ποιεί.
αν τολμας πολλα τοτε και σε πολλα σφαλεις

Ουδεὶς ό νοείς μεν οίδεν, ό δε ποιείς βλέπει.
κανενας αυτο που σκεφτεσαι δεν ξερει,αυτο που κανεις βλεπει

Ανάπαυσις ύπνος εστί πάντων των κακών.
η αναπαυση ο υπνος ειναι ολων των κακων

Ο γραμμάτων άπειρος ου βλέπει βλέπων.
ο αγραμματος δεν βλεπει οταν βλεπει

Πράττων τα σαυτού, μη τα των άλλων σκόπει.
κανε τα δικα σου,και μην κοιτας των αλλων

Βέλτιστε, μη το κέρδος εν πάσι σκόπει.
αγαπητε,να μην κοιτας το κερδος σ'ολα

Μιμού τα σεμνά, μη κακούς μιμού τρόπους.
να μιμησε τα καλα,μην μιμησε τους κακους τροπους

Άκουε πόντων, εκλέγου δ᾽ ά συμφέρει
Ακουε τα παντα,διαλεξε δε αυτα που σου ταιριαζουν

Ά ψέγομεν ημείς, ταύτα μη μιμώμεθα.
αυτα που κατηγορουμε να μην τα μιμουμαστε

Βουλή πονηρά χρηστόν ουκ έχει τέλος.
κακη επιδιωξη δεν θα'χει καλο τελος

Βίον πορίζου πάντοθεν πλην εκ κακών.
στη ζωη να προμηθευεσαι απ'τα παντα εκτος των κακων

Ου παντελώς δει τοις πονηροίς επιτρέπειν, αλλ’ αντιτάττεσθαι.
δεν πρεπει παντελως στους πονηρους να συμφωνουμε,αλλα να αντιταζομαστε

Έργοις φιλόπονος ίσθι, μη λόγοις μόνον.
στα εργα εργατικος να'σαι,οχι στα λογια μονο

Μη σπεύδ’ ά μη δει, μηδ’ ά δει σπεύδειν μένε.
μη σπευδεις σ'αυτα που δεν πρεπει,ουτε σ'αυτα που πρεπει να σπευδεις να καθυστερεις

Ἄνθρωπον ὄντα δεῖ φρονεῖν τἀνθρώπινα.
ο ανθρωπος ανθρωπος οντας πρεπει να νοιαζεται για τ'ανθρωπινα

 Ἀναφαίρετον κτῆμ᾽ ἐστὶ παιδεία βροτοῖς.
αναφαιρετο αποκτημα ειναι η παιδεια στους ανθρωπους

Ἀεὶ τὸ λυποῦν ἐκδίωκε τοῦ βίου.
παντοτε αυτο που στεναχωρει εκδιωξε απ'τη ζωη

Αὐτά σε διδάσκει τοῦ βίου τὰ πράγματα.
να σε διδασκει η πραγματικοτητα

Ἄνθρωπος ὢν μέμνησο τῆς κοινῆς τύχης.
ανθρωπος ων να θυμασαι την κοινη τυχη

Ἄδικον τὸ λυπεῖν τοὺς φίλους ἑκουσίως.
ειν'αδικο να στεναχωρεις τους φιλους με τη θεληση σου

Ο συκοφάντης εστί τοις πέλας λύκος.
ο συκοφαντης στο περιβαλον του ειναι λυκος

Χάριν λαβών μέμνησο και δους επιλαθού.
αν χαρι λαβεις να την θυμασαι κι αν δωσεις να τη ξεχασεις

Αλωτά γίγνεται επιμελεία και πόνω άπαντα.
ολα κατακτιονται με προσπαθεια και κοπο

Υπέρ σεαυτού μη φράσης εγκώμιον.
μην εγκωμιαζεις τον εαυτο σου

Ἀχάριστος, ὅστις εὖ παθὼν ἀμνημονεῖ.
αχαριστος οποιος ευεργετουμενος ξεχνα

Ἀγαθὸν μέγιστον ἡ φρόνησίς ἐστ᾽ ἀεί.
μεγιστο αγαθο η φρονηση ειναι παντα

 Ἄγει τὸ θεῖον τοὺς κακοὺς πρὸς τὴν δίκην.
ο θεος προσαγει τους κακους στη δικαιοσυνη

 Ἄνθρωπον ὄντα σαυτὸν ἀναμίμνησκ᾽ ἀεί.
πως εισαι ανθρωπος να θυμασαι παντα

Ἀνδρὸς δικαίου καρπὸς οὐκ ἀπόλλυται.
ανθρωπου δικαιου ο καρπος δεν σαπιζει

Ἀνὴρ δὲ χρηστὸς χρηστὸν οὐ μισεῖ ποτε.
ανθρωπος καλος καλον δεν μισει ποτε

Ἄνθρωπος ἀτυχῶν σῴζεθ᾽ ὑπὸ τῆς ἐλπίδος.
ανθρωπος π'ατυχισε σωζεται απ'την ελπιδα

Ἀνὴρ γὰρ ἄνδρα καὶ πόλις σῴζει πόλιν.
ο ανθρωπος τον ανθρωπο και πολη την πολη σωζει

Ἀνδρὸς πονηροῦ σπλάγχνον οὐ μαλάσσεται.
ανθρωπου πονηρου τα σπλαχνα δεν μαλακωνουν

 Ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν,ἀλλ᾽ ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται.
δικαιος ανθρωπος δεν ειναι ο μη αδικων,αλλ'οποιος ενω μπορει ν'αδικησει δεν θελει

Ἅπαντ᾽ ἀφανίζει γῆρας, ἰσχὺν σώματος,ἀκοήν, ὅρασιν, κάλλος, οὐκέθ᾽ ἡδονή.
ολα τ'αφανιζει το γηρας,δυναμη σωματικη,ακοη,οραση,ομορφια,ποτε πια ηδονη

 Ἄνευ προφάσεως οὐδὲν ἀνθρώποις κακόν.
χωρις αιτια κανενα στους ανθρωπους κακο

 Ἀνελεύθεροι γάρ εἰσιν οἱ φιλάργυροι.
σκλαβοι ειναι οι φιλαργυροι

Ἀνὴρ ἀχάριστος μὴ νομιζέσθω φίλος.
ανθρωπο αχαριστο να μην τον νομιζεις για φιλο

 Ἅπαντας ἡ παίδευσις ἡμέρους τελεῖ.
ολους η παιδεια μας εξημερωνει

 Ἆρ᾽ ἐστὶ συγγενές τι λύπη καὶ βίος;
αραγε μηπως  υπαρχει καποια συγγενεια λυπης και βιου;

Ἅπαντές ἐσμεν εἰς τὸ νουθετεῖν σοφοί,αὐτοὶ δ᾽ ἁμαρτάνοντες οὐ γιγνώσκομεν.
ολοι ειμαστε στο να συμβουλευουμε σοφοι,οι ιδιοι πως σφαλουμαι δεν γνωριζουμαι

Ἀνὴρ ἄβουλος εἰς κενὸν μοχθεῖ τρέχων.
ανθρωπος αβουλος μοχθει στο κενο τρεχοντας

Ἄνευ δὲ λύπης οὐδὲ εἷς βροτῶν βίος.
χωρις λυπη καμια ανθρωπινη ζωη

Ἀδίκοις φίλοισιν ἢ κακοῖς μὴ συμπλέκου.
μ'αδικους φιλους η' κακους να μην συσχετιζεσαι

Ἄξεις ἀλύπως τὸν βίον χωρὶς γάμου.
θα΄χεις αλυπο βιο αν δεν παντρευτεις

 Ἄλλος καθεύδων ἥδετ᾽, ἄλλος ἐσθίων.
αλλος οταν κοιμαται ευχαριστιεται ,κι αλλος οταν τρωει

 Ἄγει πονηρὰ πρᾶξις εἰς κακὸν κλέος.
κακη πραξη φερνει κακη φημη

Ἀπῆλθεν οὐδεὶς τῶν βροτῶν πλοῦτον φέρων.
κανενας ανθρωπος δεν πεθανε παιρνοντας μαζι του τα πλουτη

Βέβαιον οὐδέν ἐστιν ἐν θνητῷ βίῳ
τιποτα βεβαιο στην ανθρωπινη ζωη

Ψυχῆς μέγας χαλινὸς ἀνθρώποις ὁ νοῦς.
της ψυχης μεγαλο χαλιναρι στους ανθρωπους ο νους

Σοφία δὲ πλούτου κτῆμα τιμιώτερον.
η σοφια απ'τον πλουτο αποκτημα π'αξιζει πιο πολυ
.
.

Archie Shepp Jazz Blase-painting χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.
.

Archie Shepp Jazz Blase
-painting χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -(Ανθρώπινα Εσωτερικά)Θεωρημα- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-(Ανθρώπινα Εσωτερικά)Θεωρημα-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

.

Portrait and open abstract-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης

(Ανθρώπινα Εσωτερικά)
Θεωρημα-χ.ν.κουβελης

έγραφε:
η' Α η' Β.Τοτε αν Α όχι Β
Και Α και Β.Τοτε αν Α τότε και Β.
Τον διέκοψε το δυνατό γελιο μιας γυναικας στο απέναντι τραπέζι,ο άντρας δίπλα της είχε
σκύψει στο αυτί της,απο αριστερά,και της μιλούσε με χαμηλή φωνη,εκεινη κάθε τοσο
ξεσπούσε σε γέλιο,
εκεινος σήκωσε το κεφάλι κοίταξε γύρω και κάτι της ειπε,ειδε το πρόσωπο της να σοβαρευει,
ο άντρας φώναξε το γκαρσονι,μετα από λίγο τους έφερε μια μπύρα,ο άντρας πρώτα έβαλε στο
ποτήρι της γυναίκας επειτα γέμισε το δικό του,η γυναίκα ήπιε αμέσως,αδειασε το ποτήρι,ο
άντρας της το ξαναγεμίσε,
χτυπησε το τηλέφωνο της γυναίκας,δεν μιλούσε μόνο άκουγε,μετρησε,πεντε λεπτά και εφτά
δευτερόλεπτα κράτησε ή συνομιλία,
ο άντρας τη ρώτησε ποιος ήταν,εκεινη χωρίς να τον κοιτάζει του είπε,εκεινος την ρώτησε τι
ήθελε,εκεινη στην αρχή δίστασε μετά του είπε,δεν άκουσε τι της είπε,
φαινονταν θυμωμένος,μιλουσε γρήγορα,με το δεξιό του χέρι έκανε έντονες χειρονονομιες,
εκεινη χαμογελασε,της έπιασε βίαια το χέρι,εκεινη το τράβηξε,
ο άντρας φώναξε το γκαρσονι,πληρωσε και σηκώθηκαν να φύγουν,πρωτα βγήκε ή γυναίκα
και μετά αυτός,
Συνέχισε να γράφει:
Ή Λογική καταρρέει αν απο αυτή μπορεί να εξαχθεί μία αντιφαση.
Ή Γλώσσα αλληλεπιδρά με τη σκέψη μας.
Ή πρόταση 'p και q' ειναι αληθής αν καθεμια από τις προτάσεις p και q είναι αληθης,αλλιως
είναι ψευδής.
Ή πρόταση 'p ειτε q' ειναι ψευδής αν και οι δύο προτάσεις p και q είναι ψευδεις,σε
οποιαδηποτε άλλη περίπτωση είναι αληθής.
Ή πρόταση 'η' μόνο p η'μονο q' ειναι ψευδής αν και οι δύο προτάσεις p και q είναι αληθείς
η' ψευδείς,και αληθής αν ή μία προταση είναι ψευδής και ή αλλη προταση αληθης

.

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Φύη-η Θραττα στεφανοπωλις-η Αθηνα του Πεισιστρατου(6ος άι. π.Χ)- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Φύη-η Θραττα στεφανοπωλις-η Αθηνα του Πεισιστρατου(6ος άι. π.Χ)-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Φύη-η Θραττα στεφανοπωλις-η Αθηνα του Πεισιστρατου(6ος άι. π.Χ)-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis

απογευμα,με δέχτηκε στο σαλόνι του διαμερίσματος της,ευρυχωρο με κουζινα και
τζάκι,μοντερνα επιπλωση,"ουίσκι η'χυμο;",προτιμησα χυμό πορτοκαλιού,,"ωραία",απο
την ανοιχτή μπαλκόνοπορτα εβλεπα τις στήλες του Ολυμπιού Διος,"έργο δικό του"ειπε"
δεν το τελειωσε όμως",σερβεριστηκα,
καθισε στον μαυρο δερματινο καναπέ απεναντι μου,φορουσε ενα άσπρο κομσο παντελόνι
με μία γκρί t shirt μπλούζα,
"τότε όλη την ενέργεια του την διοχετεύσει στο Εκατομπεδον","και φυσικα θα ποζαρες για
το άγαλμα της θεας"σχολίασα,
γελασε,"έννοεις της Αθηνας;","ναι"απαντησα,"φαίνεται θα σ'επηρεασε πολυ εκείνη ή
ιστορια",γέλασε,"αυτή πάντως είναι αληθινη",
σηκωθηκε,"συγνώμη,περιμενε,ενα λεπτό" και πήγε στο διπλανό δωμάτιο,
όταν επέστρεψε κρατουσε στα χέρια της κάποια βιβλια,καθησε στον καναπέ και άφησε τα
βιβλια στο χαμηλό τραπέζακι με την κρυστάλλινη επιφανεια ανάμεσα μας,τρια βιβλία,
μου τα έδειξε,"αυτό είναι η Ιλιαδα κι αυτό ή Οδύσσεια,οι πρωτες εκδοσεις που τοτε
έκανε,σπανια βιβλία,ειχε δημιουργήσει και μια μεγαλη βιβλιοθήκη κι αυτά μου τα δώρησε
κάποια γενέθλια μου,επειτα κι εμένα μ'αρεσουν τα βιβλία,κι έχω παρά πολλά στη
βιβλιοθήκη μου",
τα πήρα με τη σειρά στα χερια μου και τα ξεφυλλισα,ειχαν και πολύ καλές γκραβούρες,
""αυτο εδω είναι η Αθηναϊών Πολιτεία του Αριστοτελη",μου το εδωσε ανοιγμένο,"να
εδώ,στη παράγραφο δεκατέσσερα αναφέρει το περιστατικό με μένα,διαβασε το,"
πηρα το βιβλίο στα χέρια μου κι άρχισα να το διαβάζω,"αν θέλεις,σε παρακαλώ,διαβασε το
δυνατά να τ'ακουσω",
διαβασα δυνατά το αποσπασμα:
προδιασπείρας γὰρ λόγον, ὡς τῆς Ἀθηνᾶς καταγούσης Πεισίστρατον, καὶ γυναῖκα μεγάλην
καὶ καλὴν ἐξευρών, ὡς μὲν Ἡρόδοτός φησιν ἐκ τοῦ δήμου τῶν Παιανιέων, ὡς δ´ ἔνιοι
λέγουσιν ἐκ τοῦ Κολλυτοῦ στεφανόπωλιν Θρᾷτταν, ᾗ ὄνομα Φύη, τὴν θεὸν
ἀπομιμησάμενος τῷ κόσμῳ, συνεισήγαγεν μετ´ αὐτοῦ· καὶ ὁ μὲν Πεισίστρατος ἐφ´ ἅρματος
εἰσήλαυνε, παραιβατούσης τῆς γυναικός, οἱ δ´ ἐν τῷ ἄστει προσκυνοῦντες ἐδέχοντο
θαυμάζοντες.
"δεν φαντάζεσαι πόσο το διασκεδασα,εγω Αθηνα,μια ασήμαντη Θρακιωτισα
στεφανοπωλις,μια λουλούδου στα διαφορα πανηγύρια,στα Ανθεστηρια,στα ,Διονυσια, στα
Διασια,στα Ολυμπια,ηθελε μία νταρντανα,
με είδε σ'ενα χορό,εγώ τα'χα τότε μ'εναν νταβραντισμενο από τους κορυνηφορους του,
τους φυλακές με τα ρόπαλα που είχε να τον προστατεύουν,μπραβους,με είδε που λες να
χορεύω κι οπως ημουνα όμορφη και ψηλή του αρεσα και τότε του'ηρθε ή ιδέα να με
παρουσίασει σαν Αθηνα πάνω στο άρμα του και να τον καθοδηγώ,
ηξερε απ'αυτα,πανεξυπνος πολιτικός,διπλωματης,ηξερε να χειραγωγεί τα πλήθη,αυτο δεν
είναι γενικό γνώρισμα των πολιτικών;",συμφωνησα,
"μου έφερε για δάσκαλο,να με εκπαιδευσει,τον Θεσπι,τον ξέρεις;",κουνησα το κεφάλι μου
καταφατικά,"ναι,βεβαια",
"αυτός ο Θεσπις ήταν μεγαλη ιδιοφυία στο θέατρο και έκανε πολλές καινοτομιες
στο θέατρο του Διονυσου,κάτω από την Ακρόπολη εκεί με δίδαξε,ημουνα ή εξαρχουσα
ή υποκριτρια κι απεναντι μου είχα το χορό,καναμε αρκετές πρόβες μέχρι να μάθω τέλεια
το ρόλο μου,της Αθηνας,
αργοτερα επαιξα την Αγάυη την Βακχα μητέρα του Πενθεα στο έργο Πενθεας του Θεσπι,
ξερεις την ιστορία αυτή;ο Πενθεας από τη Θηβα εχθρεύονταν τη λατρεία του Διονυσου και
μάλιστα φυλάκισε τον Διονυσο, ο θεός όμως δραπετευσε και τον παρέσυρε πανω στο
βουνό Κιθαιρωνα εκεί οι Βακχες οι πίστες φανατικες ακόλουθες του τον καταδίωξαν και ή
μητέρα του Αγάυη σε κατάσταση ιερής μανίας τον πέρασε για λιοντάρι και μπηγοντας το
κοντάρι της στο κεφάλι του τον σκότωσε και μαζί με τις άλλες μανιασμένες Βακχες
του κατασπάραξαν το σώμα τρώγοντας το",
σταμάτησε τη διηγηση,η αναπνοή της βαριά,μου φάνηκε σαν να ξαναζουσε εκείνο τον
ρόλο που είχε παίξει στο θέατρο,
"πως ήταν εκείνη ή παράσταση με σένα και τον Πεισιστρατο τοτε πάνω στο άρμα;",
εκείνη συνηρθε,"καταπληκτικη,χαρμα  ιδεσθαι",,γέλασε,"θριαμβευτική,μεγαλος
θριαμβος,ανεπαναληπτος,εκεινος ήταν επιδέξιος, εξαίρετος ηνίοχος,ολυμπιονικης στη
62η ΟΛυμπιαδα (532 π.Χ)στις αρματοδρομιες,κερδισε στο τέθριππο,το τεραστιο
συγκεντρωμένο πλήθος στους δρόμους απ'τους οποίους περνουσαμε στη κυριολεξια
παραληρούσε,ζητοκραυγαζε,ειπαν οι αντίπαλοι του,πως ήταν βαλτοι δικοί του,πληρω-
μενοι,μισθοφοροι,κομπαρσοι ενός θεάτρου,αλλ'αυτο νομίζω δεν έχει και πολύ σημα-
σια,ολη ή παράσταση ητανε θαυμάσια,τελεια, θεαματικη,
εγω ως αγέρωχη Αθηνα εκτυφλωτικη με την αστραφτερή περικεφαλαία το ψηλο γέρο
και την ασπιδα την εντυπωσιακή αιγίδα,η Παλλαδα αυτοπροσώπως,
ολες οι εφημερίδες ανεξαιρετως την άλλη μέρα γραψανε τεράστιους τιτλους στα
πρωτοσέλιδα τους,
ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ",
"ναι,αλλα μετα απ'αυτο τον θρίαμβο μόνο δύο χρόνια έμεινε στην εξουσία"σχολίασα,
"ή εξουσία,οπως ξερεις καλα,γιατι είσαι εμπειρος,δεν είναι εύκολη υπόθεση και μάλιστα
σε δύσκολες καταστασεις,θελει γέρο στομάχι,υπομονη επιμονη,μεθοδευση,σταθεροτητα
θεσεων,αντοχη,
τον Πεισιστρατο,ξέρεις, τον αντιμάχονταν σκληρα κι αυτοί που αντιμάχονταν ανελεητα
μεταξύ τους,ο Αλκμεωνιδης Μεγακλης των παραλιακων κι ο Λυκουργος των πεδιακων",
"το Κυλωνειο άγος θα έπαιξε μεγάλο ρολό"είπα,
"φυσικά πολυ μεγάλο και το εκμεταλευτηκε υπερβολικά στην προπαγάνδα του ο
Πεισιστρατος και τελικά κέρδισε",
"εσύ τι κερδισες απ'ολη αυτη την Ιστορία Πολυφυη;"τη ρώτησα,
χαμογελασε,"μ'αρεσει που με λες Πολυφυη,, θα σου πω τι,,θα σου φανεί παραξενο,λιγα
χρήματα ,οχι πολλά,ισα για να ζω με κάποια σχετική άνεση,αγορασα κι αυτό το σπίτι,
μ'εκεινο τον ροπαλοφορο κορυνηφορο αγροικό χωρισα αμέσως μετά,παντρευτηκα
άλλον,αποκτησαμε μία χαριτωμενη κόρη,την Τιμωνασσα μου,
εγω δεν σταματησα,συνεχισα να πωλω λουλούδια,στεφανια στα πανηγύρια,κι ενα
διάστημα,τοτε που ασχολήθηκα με το θέατρο σαν ηθοποιός,δουλεψα σαν χορεύτρια,ομως
αν και μορφώθηκα",γέλασε,"εταίρα δεν έγινα",
ή ώρα πέρασε,εξω είχε νυχτώσει,οι ιωνικές κολόνες του Ολυμπιού Διος απέναντι φωτι-
σθηκαν,την ευχαριστησα για την ειλικρινή εξομολόγηση της,"τη συνέντευξη"τόνισε τη λέξη,
και έφυγα,
στο σπίτι μεχρι αργά τη νύχτα επεξεργαστηκα τη συνέντευξη,κι ήταν έτοιμη το πρωί να
την παραδωσω στο περιοδικό προς δημοσίευση
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος-Περι Ομηρου Μικρολογιες- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος-Περι Ομηρου Μικρολογιες-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Οδυσσεια Ομηρου εκδοση 1504

Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος-χ.ν.κουβελης

Αιτια για την ενασχοληση μου για τον Ζωιλο ηταν το διηγημα ''Τα Συμβαντα του Μυλου''
του Παπαδιαμαντη,εκει διαβασα:
Τὰ δένδρα ἔσμιγον εἰς τρυφερὰς περιπτύξεις ἐκεῖ τὴν νύκτα, καὶ ὁ κισσὸς καὶ τὸ κλῆμα
ἀνερριχῶντο εἰς τὰ ὕψη τῶν κλάδων, καὶ καρποὶ μελαμβριθεῖς ἐκρέμαντο εἰς τὰ
ἀκροκλώνια, διὰ νὰ δίδεται τροφὴ εἰς ὅλα τὰ πτερωτὰ καὶ τὰ ὄρνεα, τὰ ἐπικαλούμενα τὸ
ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ θνητὸς ἄνθρωπος δὲν ἠδύνατο ν᾿ ἀναβῇ ἐκεῖ, οὐδὲ νὰ
καταβῇ, ἐκτὸς ἂν ἦτον οὐρανοπετής. «Οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνήρ, οὐ καταβαίη».

αυτο το «Οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνήρ, οὐ καταβαίη». μου κινησε το ενδιαφερων,μου
φανηκε να ειναι ομηρικο,και κανοντας αναζητηση στο Google πραγματι ηταν ο  στιχος 77
στη ραψωδια μ' της Οδυσσειας,που περιγραφει τι θα συναντησει ο Οδυσσεας μετα την
αναχωρηση του απο την Κιρκη,δηλαδη τις Σειρήνες, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη και τα Βοδια
του Ηλιου:
[Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια μ',στιχοι 73-79]
οἱ δὲ δύω σκόπελοι ὁ μὲν οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει
ὀξείῃ κορυφῇ, νεφέλη δέ μιν ἀμφιβέβηκε
κυανέη: τὸ μὲν οὔ ποτ' ἐρωεῖ, οὐδέ ποτ' αἴθρη 75
κείνου ἔχει κορυφὴν οὔτ' ἐν θέρει οὔτ' ἐν ὀπώρῃ.
οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνὴρ οὐ καταβαίη, 77
οὐδ' εἴ οἱ χεῖρές τε ἐείκοσι καὶ πόδες εἶεν:
πέτρη γὰρ λίς ἐστι, περιξεστῇ ἐϊκυῖα.

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
εκει'ναι δυο σκοπελοι,στον πλατυ ουρανο ο ενας φτανει
μ'οξεια κορυφη,και με συνεφο ολουθε σκεπασμενος
μαυρο,κι ουτε ποτε αυτο σκορπα κι ουτε ποτε καθαριζει 75
κεινου κραταει τη κορυφη ουτ'αν ειν' στο θερος ουτ'αν στο φθινοπωρη
κι ουτε ν'ανεβει θνητος ανθρωπος μπορει κι ουτε να κατεβει 77
ουτε κι αν χερια εικοσι και ποδια ειχε
γιατ' ειναι η πετρα λεια,ολοξυστη να'ναι μοιαζει

[και στη μεση αυτου του σκοπελου ειναι η σπηλια της τρομερης Σκυλλας]

στα αποτελεσματα της αναζητησης που εκανα εμφανισθηκε και ο Ζωιλος,ενας επικριτης
του Ομηρου,που τον εψεγε,συν τοις αλλοις,σ'αυτον τον ομηρικο στιχο:
οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνὴρ οὐ καταβαίη
ειναι περιττο να λες,πως δεν μπορεις να κατεβεις απο εκει που δεν μπορεις ν'ανεβεις,
ειναι λογικη ανοησια
εκανα μια πρωτη κριση,φυσικα και το ηξερε αυτο ο Ομηρος,απλα ο στιχος ειναι,και
πρεπει να ειναι,ενταγμενος στη τεχνη της ποιησης,στο μετρο του στιχου,το δακτυλικο
εξαμετρο,με εξι ποδες μακρο βραχυ βραχυ,επισης η ευφωνια αμβαιη/καταβαιη,χαριν
της ποιητικης αδειας δικαιολογειται ο λογικος πλεονασμος,κι ακομα πως η ποιηση δεν
ειναι αυστηρη επιστημη,οχι τι ξερω αλλα τι εχει αισθητικη,
στη Βικιπαιδεια εγραφε:
Ο Ζωίλος ήταν ρήτορας από την Αμφίπολη που έζησε μεταξύ 285- 247 π.Χ.[1]
Κατηγορούσε με μικρόλογα τον Όμηρο, γι αυτό επονομάστηκε Ομηρομάστιξ και για τη
δηκτική του γλώσσα γενικά κύων ρητορικός.
λιγοστα μπορουσες να βρεις στο inrenet,θελησα να μαθω περισσοτερα,επισκεφτηκα
την Εθνικη Βιβλιοθηκη,εκει βρηκα μετα απο μερες και με μεγαλη δυσκολια μια εργασια
για τον Ζωιλο τριων σελιδων  γραμμενη στα ελληνικα μεσα στο βιβλιο The Classical Works
[edition 1931Oxford] του Henry.G.Moore  ενος αγγλου καθηγητη στην εδρα Classical
Literature University of  Oxford,England,με τον τιτλο:Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος,
τοτε ενιωσα,επηρεασμενος απο την εργασια του αγγλου καθηγητη,την σφοδρη επιθυμια
να γραψω για τον Ζωιλο,και μαλιστα με τον ιδιο τιτλο:
Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος
[παρακατω αντιγραφω το εργο μου ]:

Περί Ζωιλου Ομηρομαστιγος

ο Ζωιλος [περιπου 285- 247 π.Χ ]ηταν απο την Αμφιπολη,ρητορας και σοφιστης,μαθητευσε
στον Διογενη τον Κυνικο,
στο Λεξικο Σουδας γραφεται για τον Ζωιλο:
"Ζωίλος Αμφιπολίτηςος επεκλήθη Ομηρομάστιξ, ότι επέσκωπτεν Ομηρον.
Δι ο αυτόν διώξαντες οι εν τη  Ολυμπία κατά των Σκιρωνίδων πετρών έρριψαν.
Ρήτωρ δε ήν και φιλόσοφος "
ισως η αποτυχια του ως ρητορας,επειδη στερουνταν την απαραιτητα δυνατη,επιβλητικη
φωνη και την ικανοτητα των θεατρικων,υποκριτικων,κινησεων που συνοδευουν την εκ-
φωνηση των λογων στα δικαστηρια και στην αγορα να τον εκανε να στραφει προς την
φανατικη επικριση των ιερων πρωτοτυπων,οπως του Ομηρου αλλα και του Πλατωνα,
τον Ομηρο τον κοσκινιζε στιχο-στιχο να βρει λαθη,ανακριβειες,λογικα χασματα,ασαφειες,
αφελειες,μωρολογιες,κλπ
πραγμα αρκετα ευκολα,γιατι σ'συτο συνηγορουσαν πολλα:
-πρωτον,η γλωσσα του Ομηρου,μια καθαρα τεχνικη γλωσσα,που δεν μιλιονταν πουθενα
στον ελληνικο χωρο,με βαση την Ιωνικη διαλεκτο,με αιολικα,αρκαδο-κυπριακα και
μυνηναικα γλωσσικα δανεια
-δευτερον,η αναγκη να διατηρηθει το μετρο,το δακτυλικος εξαμετρο,με εξι ποδας ανα
στιχο,με μακρο βραχυ βραχυ καθε ποδας,αυτο εμπεριειχε τον κινδυνο καθε λογης
ευκολιων,και αυθαιρεσιων, για να επιτευχθει
-τριτον,η διαφορετικη εποχη που γραφτηκαν τα Ομηρικα Επη Ιλιαδα και Οδυσσεια,τον 8ο
με 7ο αιωνα π.Χ απο την εποχη που διαδραματισθηκαν τα γεγονοτα που αφηγειται,τον 12ο
αιωνα π.Χ,η ερωτηματικη συμπλοκη νεωτερων και παλιοτερων στοιχειων,κι ακομα η
Πεισιστρατια διορθωση τον 6ο αιωνα π.Χ
-τεταρτον,το ιδιο το προσωπο του Ομηρου,αν δηλαδη υπηρξε,
εχομε αμφιβολια για τον  τοπο γεννησης του,επτα πολεις τον διεκδικουν,
το Άργος,η Αθήνα,η Χίος,η Κολοφώνα,η Ρόδος,η Σαλαμίνα,η Σμύρνη,
με επικρατεστερη τη Σμυρνη,
το αρχικο ονομα του ηταν Μελησιγένης
για τον πατερα του εχομε διαφορα ονοματα:
Μαίων,Μέλας,Μνησαγόρας,Δαίμων,Θαμόρας,Μενέμαχος.
και για τη μητερα του τα ονοματα:
Μήτις,Κριθηίς,Θεμιστώ,Συγνεθώ,Μέλας
οσο για την τυφλοτητα του,πρεπει τυφλωθηκε αργοτερα,μετα τα Επη,πιθανον απο
καταρρακτη,η' απο διαβητικο γλαυκωμα,η' απο εκφυλιση της ωχρας κηλιδας,
[ομηρος στην ιωνικη  διαλεκτο της Σμυρνης σημαινει τυφλος]
δεν ξερουμε αν δηλαδη ηταν ενας ο ποιητης των Επων η'περισσοτεροι ποιητες,οι αοιδοι,
η' οι Ομηριδες,και ισως τα ολοκληρωμενα επη δεν ειναι παρα μια συρραφη ολων των
διασπαρτων επικων διηγησεων,αυτο,μαλλον,φανερωνεται και απο τα λογοτυπα που
επαναλαμβανονται και στα δυο επη,σε επιθετα ηρωων και θεων,σε μαχες,σε αγορευσεις,
κλπ,και για καθαρα μνημονευτικους λογους,αφου τα επη για αιωνες ηταν  προφορικα
μεχρι τη καταγραφη τους απο τον Πεισιστρατο[600-527 π.Χ]
αυτος λοιπον ο Ζωιλος βρηκε  προσφορο εδαφος να επικρινει το Ομηρο,να τολμησει
να τον ψεξει στους:Κατα της Ομηρου Ποιησεως Λογους εννεα,
χωρις να νοιαστει για την υστεροφημια του να μικρολογησει κατα ενος Ιερου Αβατου,
Προσωπου,τον Ομηρο,κατα καποιον λοιπον ειρωνικο τροπο κερδισε την υστεροφημια
του...χανοντας  την υστεροφημια του σκωπτωντας.
Μπορουμε να φαντασθουμε και να σχεδιασουμε εναν πιθανον εμπεριστατωμενο προλογο
στους κακοπιστους του 'Κατα της Ομηρου Ποιησεως Λογους εννεα'

Ζωιλου προλογος

Αν κρινω πονηρά υβριζω τους θεους,αν κρινω αρμοδιως θα με εχθρευτουν οι
πολιτες,παρ'ολ'αυτα,Ανδρες Αθηναιοι,δεν θα σιωπησω και μιλησω,
Τουτον λοιπον τον Ποιητην θα δειξω ως φλυαρον παντογνωστην,Αντιγραφει χειριστα
οσα του παραδωθηκαν απο τους αρχαιοτερους,δεν λεω φιλος ειναι ο Ομηρος,ομως
φιλτερα η Αληθεια ,η' δεν συμφωνειται πλεον;
ο Ομηρος ψαλλει των Μουσων τον ωραιο ηχο με τη λυρα του αλλα δεν ακουει τι λεει,
οσα ποιησε ειναι πεπλασμενα θαυματα,παραδοξα και παραλογα,ως μαγος εμφανιζεται
εις τον αδαη και τον απατα,μαλιστα καλλιεργει την εικονα του θεουργου,του φιλοσοφου,
του προφητη,του μαντη,του επιστημονα,του χρησμωδου,των Μουσαων θεραποντα,
επικαλουμενος την ρηση της Πυθιας,ενας λογοκλοπος ομως ειναι των αοιδων,και
του Φημιου και του Δημοδικου,θα τους εχετε νομιζω ακουστα,
δεν ειναι αποριας αξιον η πολυμαθεια του να μην του διδαξει τον νου,λεει πως Αλαθητος
ειναι μα δεν ειναι,και θα το δειξω αυτο καλα πως ετσι ειναι,ανθρωπος μ'ακορεστη
φιλοδοξια ενας ανεμελος  γλετζες ειναι,και δεν θα'ταν υπερβολη αλλα μετα  βεβαιοτη-
τος να πω,καθολου υποθετικα,πως μετα τα πλουσια γευματα και δειπνα που συχνα
παρευρισκεται ξερνα μια και δυο και τρεις φορες,
κι αν πραγματικα ειναι σοφος θα'πρεπε να γνωριζει τι ειναι σοφο,κι αυτος σιγουρα δεν
το γνωριζει,μεταχειριζεται ολες τις τεχνες για να πει κατι δηθεν σημαντικο αλλα στην ουσια
δεν λεει τιποτα,και μου φαινεται ηολυ εμπειρος και επιδεξιος στη τεχνη να κολακευει τους
δυνατους,και θεους,Ανδρες Αθηναιοι,και ανθρωπους,και να επωφελειται,
ενω ειναι τελειως ανιδεος περι των υπερφυσικων ζητηματων ισχυριζεται πως ειναι
βαθυς ειδημων,και να μην το ξεχναται αυτο,Ανδρες Αθηναιοι,θεραπων και υπηρετης και
δουλος ειναι των πλουσιων και των αργοσχολων, κι αυτος ο Μεγας Αδεκαστος,ο
Αδιαφθορος,μεροληπτησε υπερ του υμετερου φιλου Οδυσσεα και δεν αναφερει πουθενα
τον Μεγιστο Παλαμηδη τον ηρωα,των εφευρετη,τον φιλοσοφο που τον συκοφαντησαν και
τον σκοτωσαν αδικα και ποταπα στη Τροια,κι αυτη ηταν,μην σας απατα,η αληθινη αιτια
για τον θυμο την μηνιν του Αχιλλεα,αλλα σιωπα και υποκλεπτει την αληθεια,την γραφει
κατα το ιδιον του συμφερεον,
τωρα ειναι η ωρα να μαθετε πως τα εργα του ειναι επαισχυντα προιοντα υποτελειας,και
αισχροτατης στους θεους και στους ανθρωπους ιδιοτελειας,βριθει παλινωδιων,ποτε το
το ενα το λεει ετσι ποτε το λεει αλλιως,κατα το δοκουν,αυτα ομως δεν ειναι σοβαρα
πραγματα,ενας χυδαιος λογογραφος ειναι που πληρωνεται αδρα,Πολλά πιών καί πολλά
φαγών,
ευθαρσως τον προσαγορευω Σαθων ο αιδοιος αντι αοιδος ,
ο ανοητος ειπεν τον Αχιλεα ατοκον,αληθεια πως να εχει τοκον ο Αχιλλεαςαφου δεν ειναι
παντρεμενος;
ειπεν ο καπνος ανωθεν φερεται,
αληθεια ειδε καποιος εξ  υμων καπνον κατωθεν να φερεται;
τοσον πολυ ακαπνιστος μου φαινεται να ειναι αυτος ο Ομηρος
και σας διαβεβαιω,Ανδρες Αθηναιοι,πως δεν ειναι και φυσικα ατρανταχτα μ'αυτο το
εργο μου που εχετε ανα χειρας θα το αποδειξω,με μικρολογιες και οχι με απεραντολογιες
.
Καπως ετσι θα εγραφε τον προλογο ο Ζωιλος στους  'Κατα της Ομηρου Ποιησεως Λογους
εννεα'
επισης εγραψε και αλλα εργα:
Ιστοριαν απο θεογονιας εως της Φιλιππου τελευτης βιβλια τρια
Περι Αμφιπολεως
Κατα Ισοκρατους του ρητορος
για το τελος του λενε πως τον σταυρωσε ο Πτολεμαιο ο Φιλαδελφος,αλλοι πως θανα-
τωθηκε με λιθοβολισμο στην Χιο,κι αλλοι πως τον εκαψαν ζωντανο στη Σμυρνη,
ας μην θεωρησουμε αιτια αυτων των βιαιοπραγιων τα μικρολογα του,γιατι μικρα ειναι,και
μαλλον αστεια και διασκεδαστικα,και δεν χαλασε ο κοσμος για ενα αστειο,
και φυσικα ο θειος Ομηρος,
και πως αυτος ο Ζωιλος ο Ομηρομαστιξ,μαστιγωνει,τιμωρει,τον Ομηρο,η' πως ειναι η
μαστιγα,η καταρα του Ομηρου,αυτο μαλλον ειναι αστειο
.
τωρα,ας επιτραπει να κανουμε μια φανταστικη πλαστογραφιση του εργου του,
και στον λογο εβδομο  Κατα της Ομηρου Ποιησεως να διαβασουμε τα κατωθι ...μικρολογα:

κι εδω ας εξετασουσε τον στιχο 110 της ραψωδιας μ' της Οδυσσειας:
ἓξ ἑτάρους ἐν νηὶ ποθήμεναι ἢ ἅμα πάντας.

μαζι με τον στιχο 60 της ραψωδιας ι' ,παλι της Οδυσσειας:
ἓξ ἀφ᾿ ἑκάστης νηὸς ἐυκνήμιδες ἑταῖροι
ὤλονθ᾽
βλεπομε καθαρα πως εχομε επαναλαμβανομενο λογοτυπο,
λεει,στην πρωτη περιπτωση,την υποθετικη,στη Σκυλα, θα χασει εξι συντροφους απο το
καραβι
και στη δευτερη περιπτωση που συνεβηκε στους Κικονες πως εχασε εξι συντροφους
απο καθε καραβι,
τωρα γιατι εξι σε καθενα κι οχι,π.χ ενας στο πρωτο καραβι,δυο στο δευτερο,τρεις στο τριτο
κι ουτω καθεξεις η' και διαφορετικα,αυτο το ξερει μονο ο...ποιητης και μαλιστα ισχυριζεται
πως λεει την αληθεια,βεβαια θα ισχυρισθει λογους υψηλης τεχνης,το μετρο,
το αντιστοιχο του 'εξι σε καθε καραβι' θα ηταν να πει' εβδομηνταδυο',,επειδη δωδεκα ηταν
ολα τα καραβια του Οδυσσεα,τοτε εξι επι δωδεκα ισον εβδομηνταδυο,
το εβδομηνταδυο βεβαια κατα τον σοφοτατο Ποιητη θα χαλαγε το μετρο και φυσικα την
τεχνη,αλλα,εγω θα ελεγα,τι αξιζει η υψηλη τεχνη οταν δεν υπηρετει  την αληθεια;
τωρα το εξι στην πρωτη περιπτωση διατηρειται,κι ας μην διατηρειται  η αληθεια,λογω του
του λογοτυπου,
αλλ'αυτο,παλι εγω λεω,δεν ειναι ποιηση,τεχνη,να την παιρνει κανεις σοβαρος ανθρωπος
στα σοβαρα αλλα...μηχανοραφια,νομιζω,
και αλλα μικρολογα γι'αυτους τους δυο μικρολογους,δηλαδη στιχους,θα μπορουσα να
γραψω αλλα αυτα τα μικρα,ολιγα,επαρκουν
και για να εχει ο αναγνωστης πληρη εικονα παραθετω τα δυο συνολα των μικρολογων
στιχων απ'οπου αντλησα τα δυο μικρολογα στιχους-παραδειγματα μου:

[Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια μ' ,στιχοι 108-110]
ἀλλὰ μάλα Σκύλλης σκοπέλῳ πεπλημένος ὦκα
νῆα παρὲξ ἐλάαν, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν
ἓξ ἑτάρους ἐν νηὶ ποθήμεναι ἢ ἅμα πάντας. 110

[μεταφραση-χ.ν.κουβελης]
αλλα πολυ κοντα στης Σκυλλας το σκοπελο πλησιασε γοργα
το καραβι περα να κωπηλατησεις,επειδη πολυ καλλιτερο ειναι
εξι συντροφοι στο καραβι να ρουφηχτουν παρα μαζι ολοι 110

.
[Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδια ι' ,στιχοι 39-61]
Ἰλιόθεν με φέρων ἄνεμος Κικόνεσσι πέλασσεν,
Ἰσμάρῳ· ἔνθα δ' ἐγὼ πόλιν ἔπραθον, ὤλεσα δ' αὐτούς.    40
ἐκ πόλιος δ' ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες
δασσάμεθ', ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης.
ἔνθ' ἦ τοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας
ἠνώγεα, τοὶ δὲ μέγα νήπιοι οὐκ ἐπίθοντο.
ἔνθα δὲ πολλὸν μὲν μέθυ πίνετο, πολλὰ δὲ μῆλα
ἔσφαζον παρὰ θῖνα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς.
τόφρα δ' ἄρ' οἰχόμενοι Κίκονες Κικόνεσσι γεγώνευν,
οἵ σφιν γείτονες ἦσαν, ἅμα πλέονες καὶ ἀρείους,
ἤπειρον ναίοντες, ἐπιστάμενοι μὲν ἀφ' ἵππων
ἀνδράσι μάρνασθαι καὶ ὅθι χρὴ πεζὸν ἐόντα.    50
ἦλθον ἔπειθ', ὅσα φύλλα καὶ ἄνθεα γίνεται ὥρῃ,
ἠέριοι· τότε δή ῥα κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη
ἡμῖν αἰνομόροισιν, ἵν' ἄλγεα πολλὰ πάθοιμεν.
στησάμενοι δ' ἐμάχοντο μάχην παρὰ νηυσὶ θοῇσι,
βάλλον δ' ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,
τόφρα δ' ἀλεξόμενοι μένομεν πλέονάς περ ἐόντας·
ἦμος δ' ἠέλιος μετενίσετο βουλυτόνδε,
καὶ τότε δὴ Κίκονες κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιούς.
ἓξ δ' ἀφ' ἑκάστης νηὸς ἐϋκνήμιδες ἑταῖροι    60
ὤλονθ'· οἱ δ' ἄλλοι φύγομεν θάνατόν τε μόρον τε.

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]]
απ'το Ιλιο φερνοντας με ο  ανεμος στους Κικονες με πεταξε
στην Ισμαρω,οπ'εγω τη πολη πατηξα κι αυτους αφανισα 40
απ'τη πολη και γυναικας και πολλα αγαθα αρπαζοντας
τα μοιραστηκαμε,κανεις να μην με κατακρινει πως δεν τα'θεσα ισα,
τοτ'εγω να σηκωσουμε τα ποδι μας να φευγουμε απο'κει
συμβουλευα,αυτοι παρα πολυ μωροι δεν πειθονταν
οπου πολυ κρασι πινοντας μεθουσαν,πολλα δ'αρνια
εσφαζαν σ'ακρογυαλι και τα χορευτικα στο βαδισμα βοδια,
εν τω μεταξυ πηγαν οι Κικονες στους Κικονες και φωναξαν
που σ'αυτους γειτονες ησαν,και πιο πολλοι και πιο αντρειοι,
πο'μεναν στη στερια,ξεροντας απ'τ'αλογα
στους αντρες να μαχονται κι αν χρειαστει και πεζοι να'ναι 50
και τοτε ηρθαν,ωσα τα φυλλα και τ'ανθια που γινονται στην ωρα τους,,
στην αχλυ το ξημερωμα,τοτε κακη μοιρα του Δια επεσε πανω
σε μας τους καταδικασμενους,για να πολλα βασανα να παθουμε,
στηθηκαν κι εμαχονταν κοντα στα γρηγορα καραβια
πετουσαν οι μεν εδω στους δε εκει τα χαλκινα κονταρια ,
οσ'αυγη  ητανε κι αυξανε η μερα
ως τοτε τους αντικρουσαμε αν και περσοτεροι ηταν
ομως ο ηλιος οταν εφτασε και λυνουνε  τα βοδια
τοτε κι οι Κικονες απωθησαν τους Αχαιους νικωντες,
εξη απο καθε καραβι με τις καλες περικνημιδες συντροφοι 60
χαθηκαν,οι αλλοι φυγαμε και το θανατο και τη μαυρη μοιρα
.
.
ακομα ενας αλλος μικρολογος στιχος προς επι-κριση ειναι ο στιχος 210 απο την ραψωδια
Χ' της Ιλιαδας,ν'αλλαξουμε κι εργο,για μεγαλυτερη σφαιρικοτητα των μικρων λογων μου
Κατα της Ομηρου Ποιησεως

καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,
ἐν δ᾽ ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο, 210
τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ᾽ Ἕκτορος ἱπποδάμοιο,
ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δ᾽ Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ,
(Ομήρου Ιλιαδα ραψωδια Χ' στίχοι 209-212)

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
και τοτε τη χρυση ο πατερας τεντωσε ζυγαρια
κι εβαλε τις δυο μοιρες τ'οδυνηρου θανατου
τη μια τ'Αχιλλεα,την αλλη τ'Εχτορα του ιπποδαμαστη
τη τραβηξε τη μεση πιανοντας,κι εκλινε τ'Εχτορα η γραμμενη μερα

κι εγω απλα και πολυ φυσικα απορων μικρολογω ρωτωντας:
ποδαπαὶ γὰρ αἱ Μοῖραι ἐν ταῖς πλάστιγξι,
καθήμεναι ἢ ἑστηκυῖα
δηλαδη
πως ειναι τοποθετημενες οι μοιρες στη πλαστιγκα;
καθιστες η' ορθιες
μια μικρολογη απορια,αθωα χαριν παιδιας

Εγω ο Ζωιλος ο επικαταρατος Αττικος επι παντων επιστητων μικρολογω
και φυσει δεχομαι των παντων επ'εμοι τινα μικρολογιαν
.
.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
αν και τον Ομηρον μικρολογω
κατ'ουσιαν Αυτον μεγαλογω
[Ζωιλος Αμφιπολιτης]
.
.

GREEK POETRY -Οιδίπους Τυραννος- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-Οιδίπους Τυραννος-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Οιδίπους Τύραννος-plexiglass and neon light-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οιδίπους Τυραννος-χ.ν.κουβελης

έβαλε ένα δίσκο στο πικ απ
το ταγκό που αρέσει στην Ιοκαστη
στο δωμάτιο με τους καθρέφτες χορευαν
εκείνη φορούσε ένα κατακόκκινο μακρύ φορεμα
μια χρυσή καρφίτσα στα μαλλια
με στικτη μέλισσα πάνω σε τριανταφυλλο
''σε ποιο καθρέφτη είμαστε αληθινοι;"
εκείνη δεν τρόμαξε, ρώτησε:
"η σφίγγα είχε σώμα γυναίκας:"
σκεφτηκε αν έπρεπε να της το πει,
τελικά είπε:"η Αντιγονη της μοιάζει"
"έχει δύο μέρες να πάρει τηλέφωνο"
χτύπησε το τηλέφωνο, μιλησε
"πρέπει να προσέχω τον Τειρεσια, είναι φιλόδοξος, κολακας του Κρεοντα,
φοβαμαι πως κάποια μηχανοραφια θα σοφιστεί, θυμάσαι τότε τι παθαμε;"
την είδε λυπημένη, σχεδόν ετρεμε "έχεις δίκιο"της είπε "μην ανησυχείς,
αύριο θα φωνάξω εργατες να αδειάσουν το δωμάτιο
από τους καθρεφτες"
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Ένα δημοτικό κι ένα λαϊκό τραγουδι- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Ένα δημοτικό κι ένα λαϊκό τραγουδι-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

τρίχορδο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ένα δημοτικό κι ένα λαϊκό τραγουδι-χ.ν.κουβελης

(ωρε) για μένανε
για μένανε βρέχει.στους καμπους
(ωρε)για μενανε
για μένανε χιονίζει στα βουνα
και συ Δροσούλα μ' δεν φανηκες
τρυγωνα μ πλουμισμενη

(ωρε)για μενανε
για μένανε αστράφτει στα λαγκαδια
(ωρε)για μενανε
για μένανε βροντάει στα πλαγια
και σύ Δροσούλα μ' αργησες
πέρδικα μ' γραμμενη.
.
.
έχω πόνο μεγάλο στη καρδια
η ξενητια με σκλαβωσε
και μ'εχει σκλαβωμενο

Μάνα. γυναίκα δεν θα δω
ουτ'εχω αδερφο
Εδώ στα έρημα τα ξενα
πάνε τα χρόνια μου χαμενσ
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Μεταφυσικό Τοπίο- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Μεταφυσικό Τοπίο-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Αγριαγκαθο-τ'Γιαν'του πγιαδ'-ριγανι-θυμαρι-Μάχαιρα-Ξηρομερο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μεταφυσικό Τοπίο-χ.ν.κουβελης

Αγριαγκαθο Η τέλεια. Συμμετρία. Εξαισιο σκουλαρίκι στ'αυτί αρχοντοπουλας και γύρω μου Ο Τόπος λιτός. Αχαμνος, Ξηρό Μερος,αιχμηρο εκτυφλωτικό φως σε πιέζει, σε ψήνει μαζί με τη ριγανι τα πουρναρια τα αγριαγκαθα τα σπερδουκλια κι απ'αυτά κόψαμε τα ξύλα να φκιαξουμε μυλους στα παιδια, οι βελανιδιές θροιζουν χρησμούς έρω τι τι,επειτα είναι ευδιακριτοι οι κόμποι των χεριών οι αντζες των ποδιών ωκυποδες άνθρωποι εργατικοι και πορευομενοι με τα ελάχιστα ένα πέταγμα πουλιου απ'την ανατολή στη δύση φευγαλέα τσιμπολογωντας τα σκόρπια άχυρα του αέρα,η ρίγανη απ'τη ψημένη μυρωδιά της αποκαλύπτεται, όπως η Αγροτερα Αρτεμι σε κρυφό λούσιμο της, εκεί στο πηγαδι μικρο παιδί πότιζε τον Κάρα τον Ντορη τον Μπουτσκο δια αλογων,το χλιμιντρισμα βαθύ σ'ονειρο τρεμουλιασμα των νερών,τα βηματα καλύπτει χλωρη χλόη κι όταν αυτή ξηραινεται άλλο χορτάρι νέο. γι 'αυτό και τίποτα. δεν χανεται, όλα είναι παρόντα,μαλιστα αιώνια παροντα
.
.

GREEK POETRY -Εν/νοησεις- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-Εν/νοησεις-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Minimal landscape-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Εν/νοησεις-χ.ν.κουβελης

η προσωκρατικη ενοραση του φυλλου
η μεταφυσική ρυθμική του νερου
η επιδέξια καμπύλη του αέρα στην ορμή του δεντρου
η επιμονή αλλαγή του κοχλια του ηλιου
η ενσωμάτωση των υπεροχων ελιγμων των πουλιων
η ισορροπη αντανάκλαση ελλειπτικης φωνης
η ανυποχώρητη αστάθεια της ιδεας
η προσωκρατικη νοητική αριστοκρατια
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Κυρ Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης-Ομολογιες- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Κυρ Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης-Ομολογιες-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Κυρ Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ομολογιες-χ.ν.κουβελης

Μη σεαυτου ποιησεις εικόναν,τουτο εδιαλογιζονταν και συναισθανονταν βαθεως
το αμαρτήμα του,οι οφθαλμοί τεταπεινωμενοι,εν ταπεινώσει πορευου,μη την
φιλαυτίαν ζητεις,
Κυρ Αλεξανδρε τελειώσαμε,ηκουσε τη φωνή του φιλου Παυλου Νιρβανα,μια φωτογραφία είναι,
Nous excitons la couriosite du public,,μίλησε γαλλικά,εμεις προκαλούμε την περιέργεια
του κοινού,το κοινό,ενα μισόκοιμισμένο γκαρσονι,ενας γεροντακος που λίαζονταν,δυο λουστρακια που παίζανε,
δεν είχανε έρθει ακόμα οι τουρίστες για να τους πωλησουμε το γραφικό,
.
.

Sonny Rollins Jazz Saxophonising-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης-music Sonny Rollins-Oleo

.
.
Sonny Rollins-jazzman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Sonny Rollins Jazz Saxophonising
-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Sonny Rollins-Oleo
.
.
.
.

Keith Jarrett in-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

.
.
Keith Jarrett-jazzman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

,
Keith Jarrett in
-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα 36. Περὶ Ἀργανθώνης [μεταφραση-σχολια χ.ν.κουβελης]- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
36. Περὶ Ἀργανθώνης
[μεταφραση-σχολια χ.ν.κουβελης]
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Ἀργανθώνη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
36. Περὶ Ἀργανθώνης
[μεταφραση-σχολια χ.ν.κουβελης]

Παρθένιος ὁ Νικαεύς: Ἐρωτικὰ παθήματα
36. Περὶ Ἀργανθώνης
[ιστορει Ασκληπιαδης Μυρλεανος εν Βιθυνιακοις πρωτον]
[36.1] Λέγεται δὲ καὶ Ῥῆσον, πρὶν ἐς Τροίαν ἐπίκουρον ἐλθεῖν, ἐπὶ πολλὴν γῆν ἰέναι
προσαγόμενόν τε καὶ δασμὸν ἐπιτιθέντα. ἔνθα δὴ καὶ εἰς Κίον ἀφικέσθαι κατὰ κλέος
γυναικὸς καλῆς· Ἀργανθώνη αὐτῇ ὄνομα. [36.2] αὕτη τὴν μὲν κατ᾿ οἶκον δίαιταν καὶ μονὴν ἀπεστύγει, ἀθροισαμένη δὲ κύνας πολλοὺς ἐθήρευεν οὐ μάλα τινὰ προσιεμένη. ἐλθὼν οὖν
ὁ Ῥῆσος εἰς τόνδε τὸν χῶρον βίᾳ μὲν αὐτὴν οὐκ ἦγεν, ἔφη δὲ θέλειν αὐτῇ συγκυνηγεῖν· καὶ
αὐτὸς γὰρ ὁμοίως ἐκείνῃ τὴν πρὸς ἀνθρώπους ὁμιλίαν ἐχθαίρειν· ἡ δὲ ταῦτα λέξαντος ἐκείνου κατῄνεσε πειθομένη αὐτὸν ἀληθῆ λέγειν. [36.3] χρόνου δὲ ου πολλοῦ διαγενομένου εἰς πολὺν
ἔρωτα παραγίνεται τοῦ Ῥήσου· καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἡσυχάζει αἰδοῖ κατεχομένη· ἐπειδὴ δὲ σφοδρότερον ἐγίνετο τὸ πάθος, ἀπετόλμησεν εἰς λόγους ἐλθεῖν αὐτῷ, καὶ οὕτως ἐθέλων αὐτὴν ἐκεῖνος ἠγάγετο γυναῖκα. [36.4] ὕστερον δέ, πολέμου γενομένου τοῖς Τρωσί, μετῄεσαν αὐτὸν
οἱ βασιλεῖς ἐπίκουρον· ἡ δὲ Ἀργανθώνη, εἴτε καὶ δι᾿ ἔρωτα, ὃς πολὺς ὑπῆν αὐτῇ, εἴτε καὶ
ἄλλως καταμαντευομένη τὸ μέλλον, βαδίζειν αὐτὸν οὐκ εἴα. [36.5] Ῥῆσος δὲ μάλα
κακιζόμενος ἐπὶ [τῇ] μονῇ οὐκ ἠνέσχετο, ἀλλὰ ἦλθεν εἰς Τροίαν καὶ μαχόμενος ἐπὶ ποταμῷ
τῷ νῦν ἀπ᾿ἐκείνου Ῥήσῳ καλουμένῳ, πληγεὶς ὑπὸ Διομήδους ἀποθνήσκει. [36.6] ἡ δὲ ὡς
ᾔσθετο τεθνηκότος αὐτοῦ, αὖτις ἀπεχώρησεν εἰς τὸν τόπον, ἔνθα ἐμίγη πρῶτον αὐτῷ, καὶ
περὶ αὐτὸν ἀλωμένη θαμὰ ἐβόα τοὔνομα τοῦ Ῥήσου· τέλος δὲ σῖγα τῷ ποταμῷ προσημένη
διὰ λύπην ἐξ ἀνθρώπων ἀπηλλάγη.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

[36.1] λεγεται και για τον Ρησσο,πριν στην Τροια συμμαχος να'ρθει,σε πολλους τοπους
πηγε και τους πρασαρτησε και φορολογια εβαλε,οπου εκει και στη Κιο εφτασε,απο τη
φημη μιας γυναικας ομορφης,Αργανθωνη τ'ονομα της[36.2]αυτη τα οικιακα και την
εγκλειστη διαμονη  απεχθανονταν,και μαζευοντας πολλα σκυλια κυνηγουσε και ουτε
ηθελε  καποιον να την ακολουθει,οταν ηρθε λοιπον ο Ρησος σε τουτη εδω τη χωρα με τη
βια δεν την πηρε,της ειπε πως θελει μ'αυτην μαζι να κυνηγησουν,κι αυτος ιδια μ'εκεινη
την συναναστροφη  με τους ανθρωπους μισουσε,εκεινη αυτα λεγοντας εκεινος συνενεσε
πιστευοντας πως αυτος αληθεια λεει,[36.3] δεν περασε πολυς χρονος και πολυ ερωτευτηκε
τον Ρησο,και στην αρχη δεν μιλουσε επειδη ντρεπονταν,οταν ομως σφοδροτερο εγινε το
παθος,τολμησε να του μιλησει,κι ετσι θελοντας την την πηρε κοντα του γυναικα ,[36.4]
υστερα ,οταν ο πολεμος γινονταν στους Τρωες,του ζητησαν οι βασιλιαδες να συμμετασχει,
η Αργανθωνη,ειτε απ'τον πολυ ερωτα που την διακατειχε,ειτε μ'αλλο τροπο μαντευοντας
το μελλον,δεν αντεχε αυτος να παει,[36.5]ο Ρησος ομως να κατηγορηθει γι'ανανδρεια
μενοντας στο σπιτι δεν τ'ανεχονταν,κι ετσι ηρθε στη Τροια και μαχομενος στον ποταμο
που τωρα απο κεινον ειναι ονομασμενος,πληγωμενος απ'τον Διομηδη πεθαινει,[36.6]
αυτη οταν εμαθε τον πεθαμο του,αναχωρησε στον τοπο,οπου για πρωτη φορα  εσμιξε
μ'αυτον,κι  εκει περιπλανωμενη συνεχεια φωναζε τ'ονομα του Ρησου,και τελος ησυχασε
στον ποταμο καθισμενη κοντα απ'τη λυπη κι απαλλαχτηκε απ'τ'ανθρωπινα.
.
.
Σχολια:
-ο Ασκληπιαδης ο Μυρλεανος[Μυρλεια Βιθυνιας 1ος αι.π.Χ]ηταν γραμματικος στη σχολη
της Περγαμου
-ο Ρησος ηταν βασιλιας της Θρακης,ονομαστος για τα καταλευκα αλογα του,που συμφωνα
μ'ενα χρησμο αν βοσκουσαν στη Τροια θα νικουσαν οι Τρωες,σκοτωθηκε απο τον Διομηδη
και τον Οδυσσεα μεσα στην σκηνη του κατα την αποστολη της κατασκοπειας των Τρωων
[Ομηρου Ιλιαδα ραψωδια Κ' στιχοι 455 κ.ε],ο Ευρυπιδης εγραψε την τραγωδια 'Ρησος'
-Κιος,αρχαια πολη στη Βιθυνια,Προποντιδα,χτισμενη τον 8ο-7ο αιωνα απο τους Μιλησιους
και τον Κιο[κατα την μυθολογια απο τους Αργοναυτες]
-Ρησος ποταμος της Βιθυνιας,παραποταμος του Γρανικου,
[Ομηρου Ιλιαδα  ραψωδια Μ'  στιχος 20]

ὅσσοι ἀπ' Ἰδαίων ὀρέων ἅλα δὲ προρέουσι,
Ῥῆσός θ' Ἑπτάπορός τε Κάρησός τε Ῥοδίος τε    20
Γρήνικός τε καὶ Αἴσηπος δῖός τε Σκάμανδρος
καὶ Σιμόεις,
.
. 

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -(Ανθρώπινα Εσωτερικα) Διαστολες- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
(Ανθρώπινα Εσωτερικα)
Διαστολες
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

πορτραίτο Ε.-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ανθρώπινα Εσωτερικα)
Διαστολες-χ.ν. κουβελης

επιστρέφοντας από τη δουλεια κοιμήθηκε,την ξύπνησε το κουδούνι της εξώπορτας,κοιταξε
το κινητό της τηλέφωνο απενεργοποιημενο,δεν το ενεργοποιησε,το κουδούνι στη πόρτα
 ξαναχτυπησε,δεν σηκώθηκε ν'ανοιξει,προσπαθησε να ξανάκοιμηθεί αλλά δεν τα
καταφερε,ενιωθε ζεστή,σηκωθηκε,μπηκε στο μπάνιο κι έκανε ένα δροσερό ντουζ,στη
κουζίνα ανοιξε το ψυγείο,δεν είχε γάλα,εκανε ένα τοστ με καπνιστη γαλοπούλα και
τυρι,σερβιριστηκε κι ένα ποτήρι χυμό πορτοκάλι, κοίταξε εξω,η απεναντι πολυκατοικία
της έκλεινε τη θέα,σ'ενα μπαλκόνι ήταν απλωμένα ρούχα,τα έβλεπε πάνω από μία
εβδομάδα,ποτε δεν είχε δει άνθρωπο εκεί,υποθεσε μαλλον κάποια γυναικα,ανα-
ρωτηθηκε,και χαμογελασε,πως να την βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι από εκεί απέναντι,
τι να γνωρίζουν η' τι να υποθετουν γι'αυτη,η' αν αδιαφορούν,φυσικα ελάχιστες φορές
βγαίνει στο μπαλκόνι,καποιες φορές για να το καθαρίσει η' ν'απλωσει πλυμένα ρουχα,
κυρίως νύχτα,οι κουρτίνες στις τρεις μπαλκονόπορτες,του σαλονιού ,της κουζίνας και της
κρεβατοκάμαρας πάντα είναι τραβηγμένες,αδυνατο κάποιος να δει κάτι,γενικα επικρατεί
ησυχία,ακινησια,σαν τίποτα να μην συμβαίνει,μονο μια φορα,στην αρχή,δυο χρόνια
πριν,οταν είχε πρωτονενοικιασει αυτό το διαμέρισμα,την ξύπνησαν δυνατες φωνές,ενος
αντρα και μιας γυναίκας,κυριως ή γυναίκα ακούγονταν,δεν μπορούσε να ξεχωρισει τι
λέγανε,η μία φωνή,κραυγη,κάλυπτε την άλλη,καποια στιγμη ακουστηκε ή γυναίκα να
ουρλιάζει,επειτα ησυχία,τιποτα άλλο δεν ακουστηκε,δεν ήταν σίγουρη αν οι φωνές ήταν
απ'τους ορόφους πάνω απ'το δικό της διαμέρισμα η' έρχονταν από τους κάτω,
δεν ξέρει πως της ήρθε στο μυαλό τώρα,ισως αυτη ή γυναίκα να ήταν ή γυναίκα με τα
 απλωμένα ρούχα,είχε βραδιάσει,ετοιμασθηκε και βγήκε έξω,το κινητό το παράτησε
σπίτι,πηγε σε μία καφετέρια εκεί γύρω,σ'αυτη πρώτη φορά πήγαινε,παράγγειλε κρύα
μπύρα, την ήπιε,αργοτερα παράγγειλε και μία άλλη,ειχε την τηλεόραση στη πλάτη της,
σχεδον δεν σκέφτονταν,στην αρχή παρατηρούσε κι άκουγε τους γύρω της,,μετα αυτο
το σταμάτησε,οταν έφυγε ήταν νύχτα,σ'ενα μίνι μάρκετ ανοιχτό αγόρασε γάλα,γυρισε
σπίτι,ενεργοποιησε το κινητό,δεκα και αναπάντητες κλισεις,το απενεργοποιησε πάλι,
έβαλε σ'ενα ποτήρι γάλα και κάθησε στον καναπέ στο σαλόνι με σβησμένα φώτα και
το ήπιε,σκεφτηκε να δει τηλεόραση,μετα όμως μετάνιωσε,κοιταξε την ώρα στο ρολόι
του τοίχου,ειχε περάσει από δώδεκα,πηγε στη κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσε,μετα από
λίγο αποκοιμήθηκε,ειδε ένα όνειρο,ηταν ξαπλωμενη στο κρεβάτι σε κάποιο εκτυφλωτικά
φωτισμενο δωμάτιο,η τηλεόραση απέναντι της ηταν ανοιχτη ,ή έντονη αντανάκλαση της
κι ο θόρυβος της την ενοχλούσε πολυ,εψαξε δίπλα της στο τραπεζάκι να βρει το τηλε-
κοντρολ να την κλείσει δεν το'βρισκε,ουτε κι ειχε δύναμη να σηκωθεί,ενιωθε σαν παρα-
λυτη,τοτε είδε αμυδρά τη μορφή κάποιου που μπήκε μέσα στο δωμάτιο και την έκλεισε,
"μητερα εσύ είσαι;'' φώναξε και ξυπνησε
.
.