.
.
GREEK POETRY
-ΑΜΕΙΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ
-Ελληνικά τοπίο στη θάλασσα-
-The Greek Sea Landscape-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
Ελληνικά τοπίο στη θάλασσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΑΜΕΙΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ-χ.ν.κουβελης
the Beauty
ειναι Ιδεα
η μεταφυσικη ελληνικου τοπιου
φωνη πουλιου σε κλαδι δεντρου
η ρυθμικη ανασα του σπορου
το φωτεινο κυματισμα του πρασινου
και το υφασμα της θαλασσας
η αιωρηση του αερα
στα πεντε κανονικα στερεα του Πλατωνα
τα ελληνικα τοπια μου
ευκινητη κι ελαφρια η τετραεδρη θερμοκρασια του
λιτη εξαεδρη η γη του
ο οκταεδρος ελευθερος αερας του
και πανω του δωδεκαεδρος ουρανος
κσι σ'εικοσαεδρους κρυσταλλους το νερο
της θαλασσας
θαυμα
μεταφυσικο πραγματικου
η θαλασσα ερχεται
με ελευθερο χταποδιων
και υπτιο κοχυλιων
απειρη νοητη ιδεα
το φως ανασαινει στα δεντρα
κυκλοι πρασινοι ισορροπουν τον αερα
ενα φυλλο επιστρεφει ανεπαφο απ'την αιωνιοτητα
τι αναδευει τις πετρες κι ακουγονται οι λεξεις τους
καθαρες ;
μια πνοη αποσταση ολος ο κοσμος
Πατωντας στη πλατη αναδυομενου δελφινιου
Φευγουσα ισορροπουσα
Φωτεινο γαλαζιο εφαλτηριο γλαρων η θαλασσα μου
Αναστραμενη χρωμογραφια Χρονου παραλια
Ασυλληπτα Συλαμβανομενα
Ακροδαχτυλα κοχυλια
Εναλιος ομφαλοφορος αχινος
Περισπωμενες ψαριων
Η Ομορφια ενα βημα πριν το Αορατο
Ενδοξο στηθος λευκοτατου αλατιου
Παλιρροια σωματων νερου
Το Φως σαλευει ως οχταπους
Συνορο ουρανου και θαλασσας το φεγγαρι
Εναρμονιοι Αντιχτυποι Ηχων Κυματα
Ακροπρωρος Μνημης Εφαπτομενης Παφλαζουσας
αντλια φωτος οι ελληνικες λεξεις μας
ν'ανθιζεται ο αερας
Ιδεα πλατωνικη
ελληνικό τοπίο σε προσωκρατικο υφος
τα πετρωματα περιειχαν στο εσωτερικο τους το απολιθωμενο σωμα
του αρχαιου περιηγητη σε σταση κοιμισμενου οντος
απο αυτη τη θεση ανακαλυπτω τη πετρα στον ισκιο της αγριελιας
τα βοτανια και τα παιχνιδια της κομσοτητας των δεντρων
μεσα σ'ενα προσωκρατικο περιβαλλον τα πρωτα αναγκαια
ταυτοχρονα το κυπαρισσι με τις ελιες ανεβαινουν στο στηθος του στρειδιου
καθαροτητα και το ιδιο τις αλλες μερες ξημερωνε
στη φαντασια του εικονες ισοδυναμες της απλοτητας
τυλιγμενος στ'αορατα των λεξεων προχωρουσε ο Ελληνας Ηρακλειτος
το γαλαζιο φτερουγισε επιστρεφοντας στην αιωνιοτητα
η μνημη πνεει σαν ανεμος εδω που ο Εμπεδοκλης αγορευει ''Περι το Μη-Αδικειν''
Το Ανοητον Νοητον εγεννηθει
Το Ακαταληπτον Καταληπτον εγεννετο
ενα φυλλο γαλαζιο ο ουρανος
εδω μπορω να δω τ'αλατι π'αφηνει ο ηλιος στα δεντρα
εκτυφλωτικος
την ηληκια των θαυματων
εδω μπορω να βλεπω την ωραιοτητα
Υπερβατον Ελληνικο Τοπιο
τα βραχια,η θαλασσα
οι ελιες,τα τιμπανα των τζιτζικιων
και η βαρκα
στα διχτια το φως
τα νερα,τα ψαρια
Η πατριδα μου
Φως
Τα δεντρα με τα σχηματα των πουλιων
Η ανωση του αερα
Το βλεμμα των λεξεων
Το απεριττο
Μια απειρη κινηση προς τον Χρονο
Το Ελληνικο Τοπιο
Η Θαλασσα Ειναι του Ανθρωπου
Η Συμμετρια
με τοσο φως που ανασαινουμε
τιποτα δεν κρυβεται πολυ καιρο
εμενα η Χωρα μου στις Ιδεες ταξιδευει
περιβαλλουσα μεταφυσικης
Σ'ενα τοπιο στη θαλασσα
ας υψωσουμε μια βαρκα
ασπρη με κοκκινη ριγα
και να τεντωσουμε πανω της
ενα χταποδι να λιαζεται
Εδω το φως εχει πολλους τροπους
να μας ξετρυπωνει στα σκοταδια μας
τα βουνα οι οροσειρες κατεβαινοντας
φθανουν στη θαλασσα
εκει βουτωντας αναδυονται στα νησια
ο ανεμος και το κυμα τα σπαει
σε βραχια
σε βοτσαλα αμμο αιγιαλους
Εδω το φως εχεις πολλους τροπους να δρασει
αναμεσα στα κοχυλια και στους αστεριες
οι φωνες μας αγγιζουν τον χρονο
και του δινουν το σχημα μας
στο γλυστριμα της περκας στα νερα
βασιζεται η μεταφυσικη των γλαρων
γεμισε δελφινια το πελαγος
ετσι να γεμισει χαρες κι η ζωη μας
τα δυο σιγμα της θαλασσας κυλωντας
φτανουν στα δυο γυμνα ποδια μας
κυματιζει ελαφρα ''ερχεται η θαλασσα''
ακουω ερχεται
ολοενα ερχεται
ακουμε
ενα σπιτι στην ακρη της θαλασσας
η ιστορια ο χρονος της αμμου στα χερια
η φωνη των γλαρων
η ησυχια των ψαριων
Ιδεων υποστυλωματα
ακορντεον χρονου το τοπίο μου
η θαλασσα ερχεται
αλς αλος
αλς αλος
ακουσε στη θαλασσα
το
πανσέληνο ακορντεον φεγγαρι
σχημα
καραβιου μετεωρο
στη κογχη τοξου
νοητο
και αορατο
στην αρχαία μνημη του
γραφει
το νερο
λογους προσωπων
υπαρχουν ιδεες ελευθεριας
θάλασσα και ουρανος
αποσπασματα ανθους του Ηρακλειτου
ωραιοτητα σε κύκλους ονοματων
ειναι πουλια καμπυλα στο φως
λεξεων
να σωσεις ακεραια
την ορμη
του σωματος
στιγμη του χρονου
σαν ψαρι
πνοη των ανεμων
και νερων
ρυθμος
να ιστορει
πραξεις
ακουσα στο τοπίο μου
Εδω η μοιρα μας μας εκανε θαλασσινους. Ακομα
και στη ξηρα ταξιδευουμε απ'τον ενα τοπο στον
αλλον χτυπωντας κουπια , ανοιγουμε αναμεσα
στις πετρες και στη χλοη ρυακι
αναμεσα στα δεντρα ,στους λοφους ,στα σπιτια
και προπαντως αναμεσα στους ανθρωπους.
Η Ελλαδα ενας συνεχης παφλασμος κυματων
οι ελικες του αερα
[η φωνη μας]ακουστηκε
[''εδω ειμαστε'']
τι ειναι;
οι λεξεις
το φως
η' μια λεξη του Ηρακλειτου
-κινεειν ο λογος αιαν-
που απλωνει το χταποδι
τα νερα ευρυγωνιοι καθρεφτες
το ραγισμα του ψαριου στα νερα
η αηχη πανσεληνος το ανθος του στρειδιου
η φωνη της θαλασσας
ασπρο εσκασε το κυμα στην αμμο
Εξ Ισορροπου Φωτος Πλασμενη
σε γαλαζια νερα κρεμασμενες λεξεις
ερωτηματα στη γλωσσα μας
μιμηθηκε η περκα το κυμα και πληθυνθηκε
το διαφανο υφασμα της
και ο ευρυχωρος χρονος της ορμης του
δυο βραχοι στ'ανοιχτα της αρμονιας
υφαινουν τα ορυκτο των κρυσταλλων της
το φως στα σμαραγδια της ιδεας
μετρησε τις Ιδεες
στον υπνο του ψαριου γαληνη
το φως κρυμενο στις λεξεις μας
ευρυθμη θαλασσα
και το κυμα ακουμπα τη πνοη της νυχτας
κοματτι αμμου Ιωνιας ξεπλενεται στη θαλασσα
ο ηχος των βραχων
επειτα η σιωπη
και ξανα αναταραχη του αερα
η λαμψη στις κορφες των πευκων
και τα ακρωτηρια που δεσαμε τις βαρκες
πριν το ταξιδι η' και μετα το ταξιδι
το νερο
περιβαλλεται καραβια
κι ανθρωποι σε σχηματα βραχων σκαλισμενοι
εχτισαν τα σπιτια τους
αρχιζοντας απ'το γυαλο μεχρι ψηλα το λοφο
ελιες κι ενδιαμεσα εποπτευοντα κυπαρισσια
τη χερσονησο
και το ιδιο επαναληφθηκε
ελαχιστο
περιθλαση ψαριων
το νερο
η θαλασσα
ηχος
ρυθμος χρωματος
κοχυλια
αναπνεει ο αερας
το φως του
γλυπτο γλαρων
λευκαινει
τ'ακρωτηρι
ισομεριδια του αλφα
η θαλασσα
τρια
τα στρειδια
ανοιγωντας τα επιφωνηματα
των λεξεων μου
τη συμμετρια του
φυτρωνει το δεντρο
στα νευρα της πετρας
αμειωτος ταλαντωνεται
ο διαφανος χρονος
κοιμομαστε κι η θαλασσα μας ξυπναει
ρυθμικα με δωριο τροπο
αφησαμε στη παραλια νερο ψωμι
και κρασι για τον Οδυσσεα
να φαει και να πιει
παρά θῖν’ ἁλός
χεῖρας νιψάμενος πολιῆς ἁλός
πρωι και γυαλιζε η μερα
''τιποτα ματαιο'' στη πατριδα μας
φως
γαλαζιο φως
η προελληνικη λεξη του σαργου στον ασαμινθο της θαλασσας
στη γλωσσα μας τα πρωτα συνθετικα οι βαρκες
και τα δευτερα τα ψαρια
σαλασσα θαλασσα
κοιταζουμε
τα δοχεια κιτρινου φωτος
πως κατεβηκαν τα σπιτια μας
στη θαλασσα
μαζι και μεις;
εγραψα:
ΟΔΥΣΣΕΙ
ενα ψαρι
στη παρενθεση των νερων
αναπνεει το χρονο του
εντος των λεξεων
σ'ενα κοχυλι εμαθε αριθμητικη ο αερας
και η ηρεμη αναπνοη μιας μελισσας
αντανακλαται σε κατοπτρα μεσημεριου
κι αχνιζει η ωρα οταν
με ψιθυρους μεγαλωνει ο κρινος της μερας
μια βαρκα βουλιαζει στο γαλαζιο
να δεις
ενα βελος ειναι η αληθεια
πεφτοντας οι λεξεις /ενα πουλι ελαμψε για λιγο
στη ακρη της θαλασσας
το φως
κι εμαθα πως η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι
μια σειρα κυματα αποθετουν 24 ελληνικα γραμματα
το κυματισμα των πουλιων το ασπρο βελος του χρονου
ο ηλιος ψηλα γυρναει και μας θερμαινει
ο ανεμος επιμενει να βυζαινει θαλασσινο νερο
φωνη με φωνη ακουστηκαν
πολλη αιωνιοτητα το μελλον
διαφανη λεξη η γαληνη
πληρης συμμετριων ο ανθρωπος
στο σχημα κοχυλιου
ετσι εξηγειτε ο κοσμος
η σεληνη αποψε γλυστρισε ευελικτη
πανω στα διαφανα νερα των νησιων
το ταχυ βημα του καλοκαιριου
το βλεμμα του ηλιου στο σωμα της περκας
η αντιστροφη φωνη που εχει το φως,
πληρωνω με γαλαζια νομισματα τον χρονο
τον εξατμιζω ν'αφησει το αλατι κοκκο κοκκο
στην ελαχιστη βουτια του καλοκαιριου
ο αστεριας πενταποδος σε πετρωματα χρησμων
κοιλω τα νερα στο εσωτερικο κοχυλιων
μια ιδεα και φτανει ο κοσμος να υπαρξει
Το κυκλικο νερο πεφτοντας
στο φως
μεσα στις ανοιχτες παλαμες της υπαρξης μας
εκει,που η θαλασσα γυρισε στον υπνο της
ενα αγριοπεριστερο
η φωνη της πεταξε,
τετοια εικονα,Δοξα σοι!
ενα κιτρινο σπιτι απλωνει τις ριζες του
στη θαλασσα και τις στεριωνει
ΕΚΕΙ,ΠΟΥ Η ΓΛΩΣΣΑ
ΔΙΑΧΕΕΤΑΙ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΠΟΛΥΚΛΑΔΙΖΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ
συνεχως επιστρεφει
αμειωτη ελληνικα
.
.
