.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-JULIO CORTÁZAR-
HISTORIAS DE CRONOPIOS Y DE FAMAS [1962]
[5 αποσπασματα-5 extractos]
[μεταφραση traducción χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
JULIO CORTÁZAR
HISTORIAS DE CRONOPIOS Y DE FAMAS [1962]
[5 αποσπασματα-5 extractos]
[μεταφραση traducción χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
EL DIARIO A DIARIO
Un señor toma el tranvía después de comprar el diario y ponérselo bajo el brazo. Media hora más tarde desciende con el mismo diario bajo el mismo brazo.
Pero ya no es el mismo diario, ahora es un montón de hojas impresas que el señor abandona en un banco de plaza.
Apenas queda solo en el banco, el montón de hojas impresas se convierte otra vez en un diario, hasta que un muchacho lo ve, lo lee y lo deja convertido en un montón de hojas impresas.
Apenas queda solo en el banco, el montón de hojas impresas se convierte otra vez en un diario, hasta que una anciana lo encuentra, lo lee y lo deja convertido en un montón de hojas impresas. Luego se lo lleva a su casa y en el camino lo usa para empaquetar medio kilo de acelgas, que es para lo que sirven los diarios después de estas excitantes metamorfosis.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Ενας κυριος παιρνει το τραμ αφου αγορασε εφημεριδα και την κρατα κατω απ'το
μπρατσο.
Μιση ωρα αργοτερα κατεβαινει με την ιδια εφημεριδα κατω απ'το ιδιο βρατσο.
Αλλα πια δεν ειναι η ιδια εφημεριδα,τωρα ειναι μια στοιβα τυπωμενα φυλλα τα οποια ο κυριος παραταει σ'ενα παγκακι της πλατειας.
Μολις εμεινε μονη στο παγκακι,η στοιβα με τα τυπωμενα φυλλα μετατρεπεται παλι
σε μια εφημεριδα,μεχρι που ενας νεαρος τη βλεπει,τη διαβαζει κι αυτη ξανα μετατρεπεται σε μια στοιβα τυπωμενα φυλλα.
Μολις εμεινε μονη στο παγκακι,η στοιβα με τα τυπωμενα φυλλα μετατρεπεται παλι
σε μια εφημεριδα,μεχρι που μια ηλικιωμενη τη συναντα,τη διαβαζει κι αυτη ξανα μετατρεπεται σε μια στοιβα τυπωμενα φυλλα.
Τοτε τη παιρνει στο σπιτι της και στο δρομο τη χρησιμοποιει για να τυλιξει μισο κιλο σεσκουλα,που ειναι γι'αυτο που χρησιμευουν οι εφημεριδες μετα απ'αυτες τις καταπληκτικες μεταμορφωσεις
HISTORIA VERIDICA
A un señor se le caen al suelo los anteojos, que hacen un ruido terrible al chocar con las baldosas. El señor se agacha afligidísimo porque los cristales de anteojos cuestan muy caro, pero descubre con asombro que por milagro no se le han roto.
Ahora este señor se siente profundamente agradecido y comprende que lo ocurrido vale por una advertencia amistosa, de modo que se encamina a una casa de óptica y adquiere en seguida un estuche de cuero almohadillado doble protección, a fin de curarse en salud. Una hora más tarde se le cae el estuche, y al agacharse sin mayor inquietud descubre que los anteojos se han hecho polvo. A este señor le lleva un rato comprender que los designios de la Providencia son inescrutables y que en realidad el milagro ha ocurrido ahora.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ
Σ'ενα κυριο πεφτουν στο εδαφος τα ματογυαλια,που κανουν ενα τρομερο θορυβο καθως χτυπουν στις πλακες.
Ο κυριος σκυβει αναστατωμενος γιατι τα κρυσταλλα στα ματογυαλια κοστιζουν πολυ ακριβα,αλλα βλεπει με εκπληξη οτι απο θαυμα δεν εχουν σπαυσει.
Τωρα αυτος ο κυριος αισθανεται βαθεια υποχρεος και καταλαβαινει πως το συμβαν ειναι ακριβως μια φιλικη προειδοποιηση,ωστε πηγαινει σ'ενα καταστημα με οπτικα και
προμηθευεται αμεσως μια θηκη με δερματινη επενδυση διπλης προστασιας,τελικα για να τα κρατησει αθικτα.
Μια ωρα αργοτερα πεφτει η θηκη,και σκυβωντας χωρις μεγαλη ανησυχια βρισκει πως
τα ματογυαλια εχουν γινει σκονη.Σ'αυτο τον κυριο παιρνει πολυ λιγη ωρα να καταλαβει
πως τα σχεδια της Προνοιας ειναι ανεξιχνιαστα και πως στη πραγματικοτητα το θαυμα
εχει συμβει τωρα.
PAÑUELOS
Un fama es muy rico y tiene sirvienta. Este fama usa un pañuelo y lo tira al cesto de los papeles. Usa otro, y lo tira al cesto. Va tirando al cesto todos los pañuelos usados. Cuando se le acaban, compra otra caja.
La sirvienta recoge los pañuelos y los guarda para ella. Como está muy sorprendida por la conducta del fama, un día no puede contenerse y le pregunta si verdaderamente los pañuelos son para tirar.
—Gran idiota —dice el fama—, no había que preguntar. Desde ahora lavarás mis pañuelos y yo ahorraré dinero.
ΜΑΝΤΗΛΙΑ
Ενας διασημος ειναι πολυ πλουσιος κι εχει υπηρετρια.Αυτος ο διασημος χρησιμοποιει ενα μαντηλι και το πετα στο καλαθι των χαρτιων.Χρησιμοποιει αλλο κι το πετα στο καλαθι.Συνεχως πετωντας στο καλαθι ολα τα χρησιμοποιημενα μαντηλια.Οταν του τελειωσουν,αγοραζει αλλη κουτα.
Η υπηρετρια μαζευει τα μαντηλια και τα φυλαει για τον εαυτο της,Οπως ειναι πολυ
απορημενη με την συμπεριφορα του διασημου,μια μερα δεν μπορει να συγκρατηθει
και τον ρωτα αν αληθινα τα μαντηλια ειναι για να πεταγονται.
-Πανηλιθια-λεει ο διασημος-δεν επρεπε να ρωτησεις.Απο δω και τωρα θα πλενεις τα μαντηλια μου κι εγω θα εξοικονομω χρημα
HAGA COMO SI ESTUVIERA EN SU CASA
Una esperanza se hizo una casa y le puso una baldosa que decía: Bienvenidos los que llegan a este hogar.
Un fama se hizo una casa y no le puso mayormente baldosas.
Un cronopio se hizo una casa y siguiendo la costumbre puso en el porche diversas baldosas que compró o hizo fabricar. Las baldosas estaban colocadas de manera que se las pudiera leer en orden. La primera decía: Bienvenidos los que llegan a este hogar. La segunda decía: La casa es chica, pero el corazón es grande. La tercera decía: La presencia del huésped es suave como el césped. La cuarta decía: Somos pobres de verdad, pero no de voluntad. La quinta decía: Este cartel anula todos los anteriores. Rajá, perro.
ΚΑΝΕ ΣΑΝ ΝΑ'ΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ
Ενας αισιοδοξος εκανε ενα σπιτι κι εβαλε μια πλακα που ελεγε:
Καλωσορισμενοι αυτοι που εφτασαν σ'αυτη την οικια
Ενας διασημος εκανε ενα σπιτι και δεν εβαλε κυριες πλακες.
Ενας κρονοπιο εκανε ενα σπιτι κι ακολουθωντας το εθιμο εβαλε στη βεραντα διαφο-
ρες πλακες που αγορασε η' κατασκευασε.Οι πλακες ηταν τοποθετημενες με τετοιο
τροπο που μπορουσαν να διαβαστουν με τη σειρα.Η πρωτη ελεγε:
Καλωσορισμενοι αυτοι που εφτασαν σ'αυτη την οικια .
Η δευτερη ελεγε:Το σπιτι ειναι μικρο,αλλα η καρδια ειναι μεγαλη.
Η τριτη ελεγε:Η παρουσια του φιλοξενουμενου ειναι απαλη οπως το γρασιδι.
Η τεταρτη ελεγε:Ειμαστε φτωχοι στ'αληθεια,αλλ'οχι απο θεληση.
Η πεμπτη ελεγε:Αυτη η πλακα ακυρωνει ολες τις προηγουμενες.Οξου,σκυλε!
FLOR Y CRONOPIO
Un cronopio encuentra una flor solitaria en medio de los campos. Primero la va a arrancar, pero piensa que es una crueldad inútil y se pone de rodillas a su lado y juega alegremente con la flor, a saber: le acaricia los pétalos, la sopla para que baile, zumba como una abeja, huele su perfume, y finalmente se acuesta debajo de la flor y se duerme envuelto en una gran paz.
La flor piensa: «Es como una flor.»
ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΠΙΟ
Ενας κρονοπιο συναντα ενα μοναχικο λουλουδι στη μεση των χωραφιων.Στην αρχη πα-
ει να το ξεριζωσει,αλλα σκεφτετε πως αυτο ειναι μια σκληροτητα αχρηστη και γονατι-
ζει στο πλαι του και παιζει ευθυμα με το λουλουδι,δηλαδη,του χαιδευει τα πεταλα,το
φυσαει για να χορεψει,βουιζει οπως μια μελισσα,μυριζει το αρωμα του,και τελικα ξα-
πλωνει κατω απ'το λουλουδι και κοιμαται τυλιγμενος σε μια μεγαλη γαληνη.
Το λουλουδι σκεφτεται:'Ειναι οπως ενα λουλουδι'
.
.
Cronopio (literature)
https://en.wikipedia.org/wiki/Cronopio_(literature)
A cronopio is a type of fictional person appearing in works by Argentine writer Julio Cortázar (August 26, 1914–February 12, 1984).
Together with famas (literally fames) and esperanzas (hopes), cronopios are the subject of several short stories in his 1962 book Historias de cronopios y de famas and Cortazar continued to write about cronopios, famas, and esperanzas in other texts through the 1960s.
In general, cronopios are depicted as naive and idealistic, disorganized, unconventional and sensitive creatures, who stand in contrast or opposition to famas (who are rigid, organized and judgmental if well-intentioned) and esperanzas (who are plain, indolent, unimaginative and dull).
In his stories Cortázar describes few physical features of cronopios. He does refer to them as "those greenish, frizzly, wet objects," but this description is surely mostly metaphoric. His stories demonstrate aspects of cronopios' personalities, habits, and inclinations.
Cortázar first used the word cronopio in a 1952 article published in Buenos Aires Literaria reviewing a Louis Armstrong concert given in November of that year in the Théâtre des Champs-Élysées in Paris. The article was entitled Louis, Enormísimo Cronopio ("Louis, Enormous Cronopio"). Cortázar would later describe in various interviews how the word cronopio first came to him in that same theater some time before this concert in the form of an imaginary vision of small green globes floating around the semi-deserted theater.
References to cronopios in Cortázar's work occur in 20 short sketches that make up the last section of Historias de Cronopios y de Famas as well as in his "collage books," La vuelta al día en ochenta mundos and Ultimo Round, which were collected in a French edition he considered definitive. Some literary critics consider Cortazar's cronopios stories as lesser works compared to other of the author's novels and short stories. Others have looked for hidden metaphysical meanings in these stories or for a universal taxonomy of human beings. Cortázar himself described these stories as a sort of "game" and asserted that writing them gave him great joy.
The term cronopio eventually became a kind of honorific, applied by Cortázar (and others) to friends, as in the dedication to the English-language edition of 62: A Model Kit: "This novel and this translation are dedicated to Cronopio Paul Blackburn ..." (Blackburn translated several of Cortazar's early stories under the title The End of the Game.)
A fossil dryolestoid mammal found in Argentina has been named Cronopio dentiacutus.[1]
.
Julio Cortázar
Julio Cortázar, born Julio Florencio Cortázar[1] American Spanish: [ˈxuljo korˈtasar] (About this sound listen); (August 26, 1914 – February 12, 1984) was an Argentine novelist, short story writer, and essayist. Known as one of the founders of the Latin American Boom, Cortázar influenced an entire generation of Spanish-speaking readers and writers in the Americas and Europe.
https://en.wikipedia.org/wiki/Julio_Cort%C3%A1zar
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-JULIO CORTÁZAR-
HISTORIAS DE CRONOPIOS Y DE FAMAS [1962]
[5 αποσπασματα-5 extractos]
[μεταφραση traducción χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Julio Cortazar-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis.
.
JULIO CORTÁZAR
HISTORIAS DE CRONOPIOS Y DE FAMAS [1962]
[5 αποσπασματα-5 extractos]
[μεταφραση traducción χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
EL DIARIO A DIARIO
Un señor toma el tranvía después de comprar el diario y ponérselo bajo el brazo. Media hora más tarde desciende con el mismo diario bajo el mismo brazo.
Pero ya no es el mismo diario, ahora es un montón de hojas impresas que el señor abandona en un banco de plaza.
Apenas queda solo en el banco, el montón de hojas impresas se convierte otra vez en un diario, hasta que un muchacho lo ve, lo lee y lo deja convertido en un montón de hojas impresas.
Apenas queda solo en el banco, el montón de hojas impresas se convierte otra vez en un diario, hasta que una anciana lo encuentra, lo lee y lo deja convertido en un montón de hojas impresas. Luego se lo lleva a su casa y en el camino lo usa para empaquetar medio kilo de acelgas, que es para lo que sirven los diarios después de estas excitantes metamorfosis.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Ενας κυριος παιρνει το τραμ αφου αγορασε εφημεριδα και την κρατα κατω απ'το
μπρατσο.
Μιση ωρα αργοτερα κατεβαινει με την ιδια εφημεριδα κατω απ'το ιδιο βρατσο.
Αλλα πια δεν ειναι η ιδια εφημεριδα,τωρα ειναι μια στοιβα τυπωμενα φυλλα τα οποια ο κυριος παραταει σ'ενα παγκακι της πλατειας.
Μολις εμεινε μονη στο παγκακι,η στοιβα με τα τυπωμενα φυλλα μετατρεπεται παλι
σε μια εφημεριδα,μεχρι που ενας νεαρος τη βλεπει,τη διαβαζει κι αυτη ξανα μετατρεπεται σε μια στοιβα τυπωμενα φυλλα.
Μολις εμεινε μονη στο παγκακι,η στοιβα με τα τυπωμενα φυλλα μετατρεπεται παλι
σε μια εφημεριδα,μεχρι που μια ηλικιωμενη τη συναντα,τη διαβαζει κι αυτη ξανα μετατρεπεται σε μια στοιβα τυπωμενα φυλλα.
Τοτε τη παιρνει στο σπιτι της και στο δρομο τη χρησιμοποιει για να τυλιξει μισο κιλο σεσκουλα,που ειναι γι'αυτο που χρησιμευουν οι εφημεριδες μετα απ'αυτες τις καταπληκτικες μεταμορφωσεις
HISTORIA VERIDICA
A un señor se le caen al suelo los anteojos, que hacen un ruido terrible al chocar con las baldosas. El señor se agacha afligidísimo porque los cristales de anteojos cuestan muy caro, pero descubre con asombro que por milagro no se le han roto.
Ahora este señor se siente profundamente agradecido y comprende que lo ocurrido vale por una advertencia amistosa, de modo que se encamina a una casa de óptica y adquiere en seguida un estuche de cuero almohadillado doble protección, a fin de curarse en salud. Una hora más tarde se le cae el estuche, y al agacharse sin mayor inquietud descubre que los anteojos se han hecho polvo. A este señor le lleva un rato comprender que los designios de la Providencia son inescrutables y que en realidad el milagro ha ocurrido ahora.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ
Σ'ενα κυριο πεφτουν στο εδαφος τα ματογυαλια,που κανουν ενα τρομερο θορυβο καθως χτυπουν στις πλακες.
Ο κυριος σκυβει αναστατωμενος γιατι τα κρυσταλλα στα ματογυαλια κοστιζουν πολυ ακριβα,αλλα βλεπει με εκπληξη οτι απο θαυμα δεν εχουν σπαυσει.
Τωρα αυτος ο κυριος αισθανεται βαθεια υποχρεος και καταλαβαινει πως το συμβαν ειναι ακριβως μια φιλικη προειδοποιηση,ωστε πηγαινει σ'ενα καταστημα με οπτικα και
προμηθευεται αμεσως μια θηκη με δερματινη επενδυση διπλης προστασιας,τελικα για να τα κρατησει αθικτα.
Μια ωρα αργοτερα πεφτει η θηκη,και σκυβωντας χωρις μεγαλη ανησυχια βρισκει πως
τα ματογυαλια εχουν γινει σκονη.Σ'αυτο τον κυριο παιρνει πολυ λιγη ωρα να καταλαβει
πως τα σχεδια της Προνοιας ειναι ανεξιχνιαστα και πως στη πραγματικοτητα το θαυμα
εχει συμβει τωρα.
PAÑUELOS
Un fama es muy rico y tiene sirvienta. Este fama usa un pañuelo y lo tira al cesto de los papeles. Usa otro, y lo tira al cesto. Va tirando al cesto todos los pañuelos usados. Cuando se le acaban, compra otra caja.
La sirvienta recoge los pañuelos y los guarda para ella. Como está muy sorprendida por la conducta del fama, un día no puede contenerse y le pregunta si verdaderamente los pañuelos son para tirar.
—Gran idiota —dice el fama—, no había que preguntar. Desde ahora lavarás mis pañuelos y yo ahorraré dinero.
ΜΑΝΤΗΛΙΑ
Ενας διασημος ειναι πολυ πλουσιος κι εχει υπηρετρια.Αυτος ο διασημος χρησιμοποιει ενα μαντηλι και το πετα στο καλαθι των χαρτιων.Χρησιμοποιει αλλο κι το πετα στο καλαθι.Συνεχως πετωντας στο καλαθι ολα τα χρησιμοποιημενα μαντηλια.Οταν του τελειωσουν,αγοραζει αλλη κουτα.
Η υπηρετρια μαζευει τα μαντηλια και τα φυλαει για τον εαυτο της,Οπως ειναι πολυ
απορημενη με την συμπεριφορα του διασημου,μια μερα δεν μπορει να συγκρατηθει
και τον ρωτα αν αληθινα τα μαντηλια ειναι για να πεταγονται.
-Πανηλιθια-λεει ο διασημος-δεν επρεπε να ρωτησεις.Απο δω και τωρα θα πλενεις τα μαντηλια μου κι εγω θα εξοικονομω χρημα
HAGA COMO SI ESTUVIERA EN SU CASA
Una esperanza se hizo una casa y le puso una baldosa que decía: Bienvenidos los que llegan a este hogar.
Un fama se hizo una casa y no le puso mayormente baldosas.
Un cronopio se hizo una casa y siguiendo la costumbre puso en el porche diversas baldosas que compró o hizo fabricar. Las baldosas estaban colocadas de manera que se las pudiera leer en orden. La primera decía: Bienvenidos los que llegan a este hogar. La segunda decía: La casa es chica, pero el corazón es grande. La tercera decía: La presencia del huésped es suave como el césped. La cuarta decía: Somos pobres de verdad, pero no de voluntad. La quinta decía: Este cartel anula todos los anteriores. Rajá, perro.
ΚΑΝΕ ΣΑΝ ΝΑ'ΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ
Ενας αισιοδοξος εκανε ενα σπιτι κι εβαλε μια πλακα που ελεγε:
Καλωσορισμενοι αυτοι που εφτασαν σ'αυτη την οικια
Ενας διασημος εκανε ενα σπιτι και δεν εβαλε κυριες πλακες.
Ενας κρονοπιο εκανε ενα σπιτι κι ακολουθωντας το εθιμο εβαλε στη βεραντα διαφο-
ρες πλακες που αγορασε η' κατασκευασε.Οι πλακες ηταν τοποθετημενες με τετοιο
τροπο που μπορουσαν να διαβαστουν με τη σειρα.Η πρωτη ελεγε:
Καλωσορισμενοι αυτοι που εφτασαν σ'αυτη την οικια .
Η δευτερη ελεγε:Το σπιτι ειναι μικρο,αλλα η καρδια ειναι μεγαλη.
Η τριτη ελεγε:Η παρουσια του φιλοξενουμενου ειναι απαλη οπως το γρασιδι.
Η τεταρτη ελεγε:Ειμαστε φτωχοι στ'αληθεια,αλλ'οχι απο θεληση.
Η πεμπτη ελεγε:Αυτη η πλακα ακυρωνει ολες τις προηγουμενες.Οξου,σκυλε!
FLOR Y CRONOPIO
Un cronopio encuentra una flor solitaria en medio de los campos. Primero la va a arrancar, pero piensa que es una crueldad inútil y se pone de rodillas a su lado y juega alegremente con la flor, a saber: le acaricia los pétalos, la sopla para que baile, zumba como una abeja, huele su perfume, y finalmente se acuesta debajo de la flor y se duerme envuelto en una gran paz.
La flor piensa: «Es como una flor.»
ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΠΙΟ
Ενας κρονοπιο συναντα ενα μοναχικο λουλουδι στη μεση των χωραφιων.Στην αρχη πα-
ει να το ξεριζωσει,αλλα σκεφτετε πως αυτο ειναι μια σκληροτητα αχρηστη και γονατι-
ζει στο πλαι του και παιζει ευθυμα με το λουλουδι,δηλαδη,του χαιδευει τα πεταλα,το
φυσαει για να χορεψει,βουιζει οπως μια μελισσα,μυριζει το αρωμα του,και τελικα ξα-
πλωνει κατω απ'το λουλουδι και κοιμαται τυλιγμενος σε μια μεγαλη γαληνη.
Το λουλουδι σκεφτεται:'Ειναι οπως ενα λουλουδι'
.
.
Cronopio (literature)
https://en.wikipedia.org/wiki/Cronopio_(literature)
A cronopio is a type of fictional person appearing in works by Argentine writer Julio Cortázar (August 26, 1914–February 12, 1984).
Together with famas (literally fames) and esperanzas (hopes), cronopios are the subject of several short stories in his 1962 book Historias de cronopios y de famas and Cortazar continued to write about cronopios, famas, and esperanzas in other texts through the 1960s.
In general, cronopios are depicted as naive and idealistic, disorganized, unconventional and sensitive creatures, who stand in contrast or opposition to famas (who are rigid, organized and judgmental if well-intentioned) and esperanzas (who are plain, indolent, unimaginative and dull).
In his stories Cortázar describes few physical features of cronopios. He does refer to them as "those greenish, frizzly, wet objects," but this description is surely mostly metaphoric. His stories demonstrate aspects of cronopios' personalities, habits, and inclinations.
Cortázar first used the word cronopio in a 1952 article published in Buenos Aires Literaria reviewing a Louis Armstrong concert given in November of that year in the Théâtre des Champs-Élysées in Paris. The article was entitled Louis, Enormísimo Cronopio ("Louis, Enormous Cronopio"). Cortázar would later describe in various interviews how the word cronopio first came to him in that same theater some time before this concert in the form of an imaginary vision of small green globes floating around the semi-deserted theater.
References to cronopios in Cortázar's work occur in 20 short sketches that make up the last section of Historias de Cronopios y de Famas as well as in his "collage books," La vuelta al día en ochenta mundos and Ultimo Round, which were collected in a French edition he considered definitive. Some literary critics consider Cortazar's cronopios stories as lesser works compared to other of the author's novels and short stories. Others have looked for hidden metaphysical meanings in these stories or for a universal taxonomy of human beings. Cortázar himself described these stories as a sort of "game" and asserted that writing them gave him great joy.
The term cronopio eventually became a kind of honorific, applied by Cortázar (and others) to friends, as in the dedication to the English-language edition of 62: A Model Kit: "This novel and this translation are dedicated to Cronopio Paul Blackburn ..." (Blackburn translated several of Cortazar's early stories under the title The End of the Game.)
A fossil dryolestoid mammal found in Argentina has been named Cronopio dentiacutus.[1]
.
Julio Cortázar
Julio Cortázar, born Julio Florencio Cortázar[1] American Spanish: [ˈxuljo korˈtasar] (About this sound listen); (August 26, 1914 – February 12, 1984) was an Argentine novelist, short story writer, and essayist. Known as one of the founders of the Latin American Boom, Cortázar influenced an entire generation of Spanish-speaking readers and writers in the Americas and Europe.
https://en.wikipedia.org/wiki/Julio_Cort%C3%A1zar
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου