LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -SI. MI CHIAMANO RENATA TEBALDI VOCE D'ANGELLO- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-SI. MI CHIAMANO RENATA TEBALDI VOCE D'ANGELLO-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.

Renata Tebaldi-soprano-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

SI. MI CHIAMANO RENATA TEBALDI VOCE D'ANGELLO-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

διαλεξε ενα δισκο απο τη δισκοθηκη  και τον εβαλε στο pick up,'La Cioconda του Amilcare
Ponchielli,η ερμηνεια της Callas ειναι η πιο καλη,ανεπαναληπτη,δεν συμφωνεις;'με ρωτη-
σε,'παντα ανοιγα το ραδιοφωνο'συνεχισε,ν'ακουσω τις εκτελεσεις της',γελασε,'θελεις
Champagne η' Coca Cola;','Cognac',απαντησα,
η Renata Tebaldi διαλεξε Coca Cola,κουτσενε ελαφρα,'τριων χρονων επαθα πολυεμυλιτιδα'
ηρθε και καθησε στον καναπε απεναντι μου,'οι γονεις μου χωρισαν πριν γεννηθω,ο πατε-
ρας μου ηταν τσελιστας κι η μαμα νοσοκομα'ηπιε Coca Cola,'φυγαμε με τη μαμα απο το
Pesaro και μειναμε στη γιαγια στο Langhirano',
ο δισκος 75 στροφων τελειωσε,
'ολη η κοντρα με την Maria ηταν κατασκευασμa των magazines και των fans,οι φωνες
μας αλλωστε ηταν διαφορετικες',
Sì. Mi chiamano Mimì,ma il mio nome è Lucia.La storia mia è breve.A tela o a seta ricamo
in casa e fuori Son tranquilla e lieta ed è mio svago far gigli e rose.
ναι,με φωναζουν Μιμι,μα τ'ονομα μου ειναι Λουτσια,η ιστορια μου ειναι συντομη,στο
πανι και στο μεταξι κεντω στο σπιτι κι εξω,ειμ'ηρεμη κι ευτυχισμενη κι η ευχαριστηση μου
ειναι να φτιαχνω κρινα και τριανταφυλλα,
τραγουδησε,
'ειναι η Mimi απο την La Boheme του Giacomo Puccini'
Mi piaccion quelle cose che han si dolce malia,che parlano d'amor, di primavere,
che parlano di sogni e di chimere,quelle cose che han nome poesia...,
εμε παθιαζουν αυτα τα πραγματα  που'χουν τοση γλυκεια γοητεια,που για τον ερωτα
μιλουν,για την ανοιξη,που για ονειρα και χιμαιρες μιλουν,αυτα τα πραγματα που'χουν
τ'ονομα ποιηση
συνεχισε,
'εγω ειμαι λυρικη σοπρανο κι η Callas δραματικη,εγω εχω καρδια,cuore,κι εκεινη εχει
ψυχη,anima',
'Κυρια Tebaldi πως ξεκινησε αυτη η  υποτιθεμενη,αλλα και πολυδιαφημιζομενη,μουσικη
σας κοντρα;',τη ρωτησα οσο ευγενικα και διακριτικα μπορουσα,
'θα σας πω',μου απαντησε αμεσως χωρις να διστασει,'το 1951 σε ενα recital μαζι με την
Callas στο Rio de Janeiro της Βραζιλιας,εγω εκανα δυο encore,ενω η συμφωνια μεταξυ μας
ηταν να μη κανουμε κανενα,αυτο ηταν anfair εκ μερος μου,της ζητω,ειλικρινα,συγνωμη,
ματαιοδοξια σιγουρα' ,
γελασε,'σας αρεσε το Cognac;',με ρωτησε,'το ιδιο με τη Champagne,' απαντησα χαμογε-
λωντας,
'ειστε πολυ ευγενικος,σας ευχαριστω',
'η Callas',συνεχισε η Tebaldi,'ειπε στον δημοσιογραφο του Time magazine,πως το να
συγκρινεις την Callas με την Τebaldi ειναι σαν να συγκρινεις την  Champagne με το
Cognac,ενας παρισταμενος ειπε 'με την Coca Cola',κι αυτο εγραψε ο δημοσιογραφος,
Coca Cola αντι Cognac',
με κοιταξε,'θελετε αλλο ενα cognac;'
,'Coca Cola',απαντησα,
μου σερβιρε τη Coca Cola,'τη συγκριση με την Coca Cola'ειπα'τη βρισκω πολυ πιο σωστη',
με κοιταξε με απορια,
'η Coca Cola'συνεχισα,'ειναι ενα absolute pop symbol στην Αμερικη,ενα θα ελεγα too much
verismo object, κι εσεις  η Renata Tebaldi ειστε μια absolute verismo lyrical soprano  και
μαλιστα η Miss Sold Out στην New York Μetropolitan Opera,ενω η Maria Callas ειναι μια
absolute bel canto dramatic soprano στην La Scala του Μιλανου',
'συμφωνω  μαζι σας,ευστοχη η παρατηρηση'μου απαντησε,'παντως ,εγω,να ξερετε,δεν θα
τραγουδουσα ποτε εναντιον καποιου,γιατι θελω να τραγουδω για καλλιτεχνικους μονο
λογους'
και συνεχισε'η Maria το 1968 με επισκεφτηκε στην Μetropolitan Opera μετα την παρα-
σταση της  Adriana Lecouvreur του Francesco Cilea',
Ecco la Luce, che mi seduce,che mi sublima, ultima e prima luce d’amor…
Sciolta dal duolo, io volo, io volo,come una bianca colomba stanca, al suo chiaror,
να το φως,που με μαγνητιζει,που μ'εξυψωνει,το τελευταιο και πρωτο φως του ερωτα,
απολυτρωμενη απ'τη θλιψη,πετω,πετω,οπως μια λευκη περιστερα κουρασμενη,στο χλωμο
φως',
τραγουδησε,
'οι βιολετες που δηλητηριασαν την Adriana,Poveri fiori, gemme de’ prati,pur ieri nati, oggi
morenti,quai giuramenti d’infido cor!φτωχα λουλουδια,στολιδια σε χλωρο λιβαδι,
χθες γεννημενα,σημερα μαραμενα,οπως της απιστης καρδιας οι ορκοι',
με κοιταξε,
'ελα ας συνελθουμε'ειπε,
γελασε,'για φαντασθητε,εκει στο καμαρινι η Maria ηπιε Coca Cola κι εγω  Champagne',
εβαλε Coca Cola στο ποτηρι μου,και με ρωτησε αν εχω παιδια,
'εγω δεν ποτε παντρευτηκα'συνεχισε,'δεν μπορει να εισαι ταυτοχρονα συζυγος,μητερα και
τραγουδιστρια,να ταξιδευεις,να λειπεις συνεχως και τα παιδια σου να μεγαλωνουν με τις
ντανταδες,ξερετε πως θα με φωναζαν;Renata αντι μαμα',
'ναι,αλλα Renata Tebaldi Voce d'Angello!'απαντησα,
χαμογελασε,'λετε,για την εκφραση του πολυαγαπημενου μου Maestro Arturo Toscanini'
σταματησε,φανερα συγκινημενη απο τις αναμνησεις,'ηταν 11 Μαη του1946,τοτε ημου 24
χρονων,στην ανακαινισμενη μετα τον β' παγκοσμιο πολεμο La Scala ο maestro με εμπι-
στευθηκε να τραγουδησω το soprano μερος του Te Deum απο το Requiem του Verdi κι επι-
σης την Preghiera,την Προσευχη,απο την opera Mose in Egitto του  Gioachino  Rossini,
και,θυμαμαι,με εβαλε να τραγουδησω ψηλα  πανω σε μια εξεδρα,ωστε η φωνη να ερχεται,
να κατεβαινει ψηλα απ'τον ουρανο στη γη,σαν voce d'angello,ετσι ειπε ο maestro,
Dal tuo stellato soglio,signor, ti volgi a noi:pietà de' figli tuoi,del popol tuo pietà!',
'κυρια Tebaldi,θα θελετε να μου τραγουδησετε  την Preghiera;',της ζητησα,με θερμη,
σχεδον τρεμοντας απο την επιθυμια,
με κοιταξε,'πρεπει να ξερετε πως η φωνη μου δεν ειναι πια η ιδια,εχει βαρυνει',απαντησε
χαμογελωντας,
'ομως,μην ανησυχητε,την Preghiera θα την ακουσετε στην αυθεντικη της εκτελεση το  1946
στη La Scala με τη διευθυνση του θεικου maestro Arturo Toscanini',
'σας ευχαριστω παρα πολυ κυρια Renata,μεγαλη μου τιμη'απαντησα,συγκινημενος,
η κυρια Renata Tebaldi σηκωθηκε απο τον καναπε και κουτσενοντας ελαφρα πηγε στη
δισκοθηκη ,εκει βρηκε τον δισκο και τον τοποθετησε πολυ προσεκτικα στο pick up να
παιξει τη μουσικη
Dal tuo stellato soglio,Signor,ti volgi a noi!
Pietà de' figli tuoi!Del popol tuo pietà!
απ'τον αστρικο σου θρονο,Κυριε,στρεψου σε μας!
Ελεος στα παιδια σου!Στο λαο το ελεος σου!

ακουσα!
'La Renata Tebaldi e La Voce d'Angello,perdonami Maria Callas mia Casta Diva'
ομολογησα βαθεια μεσα απο τη καρδια μου,profondamente in cuore,
'Voce d'Angello'
.
.
Preghiera,opera Mose in Egitto , Gioachino  Rossini
Arturo Rossini: Dal tuo stellato soglio - ArturoToscanini RenataTebaldi Pasero
Renata Tebaldi, Pasero, Malipiero la Scala The inaugural concert 11th May 1946
https://youtu.be/eFUK4koh0qk


.
.
Renata Tebaldi "Si mi chiamano mimi" La Boheme, Giacomo Puccini
The Bell Telephone Hour. Donald Voorhees, conductor. 1957-58
https://youtu.be/4om37C0gOc4


.
.
Renata Tebaldi: Cilea - Adriana Lecouvreur, 'Io son l'umile ancella'
https://youtu.be/_k2KMZ-VjZM


.
.

John Maynard Keynes -painting -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης-music J S Bach Andre Segovia https://youtu.be/ktg6SSIcqa4

.
.

John Maynard Keynes -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

John Maynard Keynes
-painting -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music J S Bach Andre Segovia
https://youtu.be/ktg6SSIcqa4


.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Παρθενιος ο Νικαευς και Cornelius Gallus- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis} . .

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Παρθενιος ο Νικαευς και Cornelius Gallus-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.

Quantum objects-c. n. couvelis χ.ν.κουβελης

Παρθενιος ο Νικαευς και Cornelius Gallus-c. n. couvelis χ.ν.κουβελης

στον Cornelius Gallus poet orator και politician έπρεπε να διδάξει πειστικά, ο Παρθενιος
ο Νικαευς, την αναγκαιότητα του τραγικού,αυτό αναδειχνε την βαθεια ανθρώπινη ουσία,
τι είναι ο χρόνος και τι είναι ανθρώπινο ον, η Αλεξανδρινή του παιδεία ήταν οπωσδήποτε
εγγύησις, στα Ερωτικά Παθηματα του η Κλειτη με τον χαμο του Κυζικου κρεμαστηκε από
ένα δέντρο,πολυ άρεσε αυτή η ιστορία στον Cornelius, οι Ρωμαίοι δεν ήταν αντίπαλοι του,
είναι έξυπνοι και ρεαλιστές, δεν του κράτησαν την εμπλοκή του στα Μυθριδατικα το 73,
Romana pace, εδω στην Νάπολη από τη βεράντα της βίλας του βλέπει τον Βεζουβιο να
καπνίζει, ο Βιργιλιος είναι εξόχως ταλαντούχος, και σε πολλα,και δεν είναι Υβρις,υπερτερει
του Όμηρου,μάλιστα είναι τιμή του να είναι διακεκριμένος Ιταλιωτης Έλληνας, το πρωί
έμαθε το συμβάν, και στοχαστηκε πως έχει κρισιμοτατατη σημασία για την αιωνιοτητα
της τεχνης το τραγικό τέλος του Cornelius Gallus στην Αίγυπτο, αμ'επος αμ' εργον
.
.

GREEK POETRY -EZRA POUND / A PACT [μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-EZRA POUND / A PACT
[μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Walt Whitman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Ezra Pound -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Ezra Pound  Walt Whitman Pact-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

EZRA POUND / A PACT
[μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]

I make a pact with you, Walt Whitman –
I have detested you long enough.
I come to you as a grown child
Who has had a pig-headed father;
I am old enough now to make friends.
It was you that broke the new wood,
Now is a time for carving.
We have one sap and one root -
Let there be commerce between us.


EZRA POUND / ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

κανω ειρηνη μαζι σου,Walt Whitman
σ'αποστρεφομουν για πολυ καιρο
ερχομαι κοντα σου σαν παιδι π'ωριμασε
πο'χε εναν ξεροκεφαλο πατερα
ειμ'αρκετα μεγαλος τωρα για να κανω φιλους
εσυ'σουν που'κοψες το καινουργιο ξυλο
τωρα ειναι καιρος για σκαλισμα
εχουμε ενα χυμο και μια ριζα
ας γινει εδω συνδιαλλαγη μεταξυ μας
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Ανθρωπολογικα- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Ανθρωπολογικα-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.

Ανθρωπολογικα - χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο ανθρωπος έχει φυσική ανάγκη τη πολιτεία, τη συνύπαρξη, ο άλλος είναι το όριο του
και ταυτόχρονα η επέκταση του, ο άνθρωπος δεν ορίζεται μονοσημαντα:ον δίπουν
απτερον, είναι ένα πολύπτυχο διαφορετικοτητας που πρέπει να συνιστά την ευδαιμονία
της πολιτείας, πολιτική οντότητα,και πολιτεια με τους κανόνες θεσπισμενους απο τους
ίδιους τους ανθρωπους που την αποτελούν ως αναπόσπαστα μέλη της, όχι από έξω
επιβαλλομενους από κάποιο υπέρτατο μεταφυσικο η' εξουσιαστικο ον , δικαιοσύνη
ισονομια πολιτική αρετή, υπέρτατο αγαθό το συνδιαλεγομαι, συναποφασιζω,.
συνδιανεμω,ή συναρμονια δρωντων ανθρωπων
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Παρθένιος ο Νικαεύς[Ποιητής του 1ου π.Χ. αιώνα] Περί ερωτικών παθημάτων-25. Περὶ Φαΰλλου -28. Περὶ Κλείτης [μεταφραση σημειωσεις χ.ν.κουβελης] ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Παρθένιος ο Νικαεύς[Ποιητής του 1ου π.Χ. αιώνα]
Περί ερωτικών παθημάτων-25. Περὶ Φαΰλλου -28. Περὶ Κλείτης
[μεταφραση σημειωσεις χ.ν.κουβελης]

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.

Αντιστηξεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Παρθένιος ο Νικαεύς[Ποιητής του 1ου π.Χ. αιώνα]
Περί ερωτικών παθημάτων-25. Περὶ Φαΰλλου -28. Περὶ Κλείτης
[μεταφραση σημειωσεις χ.ν.κουβελης]

25. Περὶ Φαΰλλου
(Ἱστορεῖ Φύλαρχος)
[25.1] Φάυλλος δ᾿ ὁ τύραννος ἠράσθη τῆς Ἀρίστωνος γυναικός, ὃς Οἰταίων προστάτης
ἦν· οὗτος διαπεμπόμενος πρὸς αὐτὴν χρυσόν τε πολὺν καὶ ἄργυρον ἐπηγγέλλετο δώσειν,
εἴ τέ τινος ἄλλου δέοιτο φράζειν ἐκέλευεν ὡς οὐχ ἁμαρτησομένην. [25.2] τὴν δ᾿ ἄρα
πολὺς εἶχε πόθος ὅρμου τοῦ τότε κειμένου ἐν τῷ τῆς Προνοίας Ἀθηνᾶς ἱερῷ, ὃν εἶχε
λόγος Ἐριφύλης γεγονέναι, ἠξίου τε ταύτης τῆς δωρεᾶς τυχεῖν. [25.3] Φάυλλος δὲ τά
τε ἄλλα κατασύρων ἐκ Δελφῶν ἀναθήματα ἀναιρεῖται καὶ τὸν ὅρμον· ἐπεὶ δὲ διεκομίσθη
εἰς οἶκον τὸν Ἀρίστωνος, χρόνον μέν τινα ἐφόρει αὐτὸν ἡ γυνὴ μάλα περίπυστος οὖσα,
μετὰ δὲ ταῦτα παραπλήσιον αὐτῇ πάθος συνέβη τῷ περὶ τὴν Ἐριφύλην γενομένῳ. [25.4]
ὁ γὰρ νεώτερος τῶν υἱῶν αὐτῆς μανεὶς τὴν οἰκίαν ὑφῆψε, καὶ τήν τε μητέρα καὶ τὰ πολλὰ
τῶν κτημάτων κατέφλεξε.

25. Περὶ Φαΰλλου
(Ἱστορεῖ Φύλαρχος)
[25.1] ο τυραννος Φαυλλος ερωτευθηκε τη γυναικα του Αριστωνα,που των Οιταιων
προστατης ηταν,αυτος με διαμεσολαβητες που'στελνε προς αυτη και πολυ χρυσο κι
ασημι υποσχονταν να δωσει,και διεταξε να προσθεσουν αν τιποτ'αλλο ηθελε και δε
θα το στερουνταν[25.2] αυτη'χε ενα μεγαλο ποθο για ενα περιδεραιο που τοτε βρισκονταν
στο ιερο της Προνοιας Αθηνας,το οποιο ελεγαν στην Εριφυλη ανηκε,και ζητουσε αυτο το
δωρο να'χει  [25.3] ο Φαυλλος αναμεσα στ'αλλα αναθηματα π'αρπαξε απ'τους Δελφους
πηρε και το περιδεραιο,επειτα αυτο σταλθηκε στο σπιτι του Αριστωνα,και για καποιο
χρονο το φορουσε η γυναικα κι εγινε πολυ ξακουστη,μετα απ'αυτα παρομοια σ'αυτη
συμφορα συνεβει μ'αυτη που στην  Εριφυλη ηταν γινωμενη[25.4] ο νεωτερος απ'τους
γιους της τρελλαθηκε κι εκαψε το σπιτι,και τη μητερα και μεγαλο μερος της περιουσιας
κατεκαυσε

Σημειωση:Η Ιστορια της Εριφυλης:η Εριφυλη,κορη του Ταλαου βασιλια του Αργους,
αδελφη του Αδραστου,παντρευτηκε τον ξαδελφο της Αμφιαραο,επαιζε ρολο διακονιστη
στη φιλονικια του αδελφου της Αδραστου και του Αμφιαραου,οταν ο Πολυνεικης κατεφυγε
διωγμενος απο τη Θηβα στο Αργος απο τον αδελφο του Ετεοκλη ζητησε βοηθεια,ο Αδραστος
συμφωνησε,ο Αμφιαραος αρνηθηκε,γιατι γνωριζε σαν μαντης που ηταν πως σ'αυτη την
εκστρατεια,την επονομαζομενη Επτα Επι Θηβας,ολοι θα σκοτωνονταν εκτος απο τον
Αδραστο,ζητησαν τη γνωμη της Εριφυλης,εκεινη  πηρε το μερος του αδελφου της Αδρα-
στου,εγινε η εκστρατεια κι οπως ειχε προβλεψει ο Αμφιαραος σκοτωθηκε,επειδη ειχε
υποψιες πως η Εριφυλη για να παρει αυτη την αποφαση δωροδοτηθηκε απο τον Πολυ-
νεικη με το περιδεραιο της Αρμονιας,το οποιο της εχαν χαρισει οι θεοι στον γαμο της,
αφησε εντολη στα παιδια του οταν μεγαλωσουν να σκοτωσουν τη μανα που δεχτηκε
τα δωρα για να συναινεσει στην εκστρατεια ενω ηξερε πως αυτος θα σκοτωθει,υστερα
απο δεκα χρονια[κατα τον Απολλοδωρο Γ 7,2 -5]τα παιδια της Αλκμαιων και Αμφιλοχος
τη σκοτωσαν μετα απο εντολη του Απολλωνα εκδικουμενοι το θανατο του πατερα [κατ'
αλλη εκδοχη ο Αλκμαιων βοηθησε σαν αρχηγος τους Επιγονους των Επτα,αφου ο γιος
του Πολυνεικη Θερσανδρος δωροδοκησε την μανα του Εριφυλη με το πεπλο της Αρμο-
νιας για να τον πεισει,επιστρεφοντας την σκοτωσε],ο Αλκμαιων το περιδεραιο και το
πεπλο το αφιερωσε στους Δελφους
.
28. Περὶ Κλείτης
(Ἱστορεῖ Εὐφορίων Ἀπολλοδώρῳ, τὰ ἑξῆς Ἀπολλώνιος Ἀργοναυτικῶν α΄)
[28.1] Διαφόρως δὲ ἱστορεῖται περὶ Κυζίκου τοῦ Αἰνέου· οἱ μὲν γὰρ αὐτὸν ἔφασαν
ἁρμοσάμενον Λάρισαν τὴν Πιάσου, ᾗ ὁ πατὴρ ἐμίγη πρὸ γάμου, μαχόμενον ἀποθανεῖν·
τινὲς δὲ προσφάτως γήμαντα Κλείτην συμβαλεῖν δι᾿ ἄγνοιαν τοῖς μετὰ Ἰάσονος ἐπὶ τῆς
Ἀργοῦς πλέουσι, καὶ οὕτως πεσόντα πᾶσι μὲν [τοῖς] ἄλλοις ἀλγεινὸν πόθον ἐμβαλεῖν,
ἐξόχως δὲ τῇ Κλείτῃ· ἰδοῦσα γὰρ αὐτὸν ἐρριμμένον, περιεχύθη καὶ πολλὰ κατωδύρατο,
νύκτωρ δὲ λαθοῦσα τὰς θεραπαινίδας ἀπό τινος δένδρου ἀνήρτησεν [ἑαυτήν].

28. Περὶ Κλείτης
(Ἱστορεῖ Εὐφορίων Ἀπολλοδώρῳ, τὰ ἑξῆς Ἀπολλώνιος Ἀργοναυτικῶν α΄)
[28.1] διαφορετικα δε ιστορουνε περι Κυζικου του Αινεου ,οι μεν ειπαν αυτον ταιρια-
σμενον με την Λαρισα του Πιασου,με την οποια ο πατερας εσμιξε προ του γαμου.και
μαχομενος πεθανε,καποιοι δε οταν ειχε προσφατα παντρευτει την Κλειτη βρεθηκε σε μαχη,αγνοωντας.μ'αυτους που με τον Ιασωνα επλεαν στην Αργο κι ετσι πεφτωντας
σ'ολους μεν τους αλλους οδυνηρο πονο προκαλεσε,τεραστιο δε στη Κλειτη,βλεπωντας
αυτον πεταμενον,τον αγκαλιασε και βαρια θρηνησε,τη νυχτα δε κρυφα ξεφευγοντας
απ'τις  υπηρετριες απο καποιο δεντρο κρεμαστηκε
.
.
Σημειωση:ο Κυζικος ηταν βασιλιας των Δολιονων στη Κυζικο της Προποντιδας,απο εκει
περασαν οι Αργοναυτες τους οποιους φιλοξενησε,οταν εφυγαν τους επιασε τρικυμια κι
επιστρεφωντας πισω οι Δολιονες τους περασαν για πειρατες και τους επιτεθηκαν,στη
μαχη ο Ιασωνας σκοτωσε τον Κυζικο κι η γυναικα του Κλειτη κρεμαστηκε απο ενα
δεντρο
.
.
Σημειωση:Παρθενιος ο Νικαευς[1ος αιωνας π.Χ].ελληνας ποιητης,καταγονταν απο την
Νικαια της Βιθυνιας,το 73 π.Χ αιχμαλωτισθηκε απ'τους Ρωμαιους στον πολεμο κατα του
Μυθριδατη και μεταφερθηκε στη Ρωμη,στη Ναπολη εργαστηκε σαν δασκαλος κι ειχε
μαθητη και τον Βιργιλιο,εργα του,ελεγειακα ποιηματα[μονο οι τιτλοι εχουν ςωθει:
Αφροδιτη,Δηλος,Κριναγορας,Ηρακλης,Μταμορφωσεις,κ.α],το πεζο 'Περι Ερωτικων
Παθηματων'αφιερωμενο στον ποιητη Cornelius Gallus[70-26 π.Χ]
.
Φυλαρχος,3ος αιωνας π.Χ,καταγονταν απο την Ναυκρατις της Αιγυπτου[;],εζησε στην Αθηνα.
ιστορικος και μυθογραφος,εργα:Ιστοριαι[28 βιβλια]απο 272 εως 220 π.Χ,Τα κατά Αντίοχον
και Περγαμηνόν Ευμένη, Επιτομή μυθική.Περί της του Διός επιφανείας,Περί ευρημάτων.
Παρεμβάσεις[9 βιβλια],Αγραφα[μυθολογικο]

Ευφοριων,3ος αι. π.Χ,ελληνας ποιητης απο την Χαλκιδα,εζησε στην Αθηνα,απο το
221 π.Χ  στην Αντιοχεια[στον Αντιοχο τον Μεγα Σελευκιδη],δημιουργια της βιβλιοθηκης
της Αντιοχειας και βιβλιοθηκονομος της
εργα:μυθολογικα επη [Θραξ,Ησιοδος,Μοψοπια,Χιλιαδες,Ἀντιγραφαὶ πρὸς Θεωρίδαν,
Ἀπολλόδωρος,κ.α],ελεγειες,επιγραμματα,σατυρικο δραμα[Αραι],πεζογραφιες:
[Ἱστορικὰ ὐπομνήματα,Περὶ τῶν Ἀλευαδῶν,Περὶ τῶν Ἰσθμίων,Περὶ Μελοποιϊῶν,Λέξις
Ἱπποκράτους]
.
.

Θεατρο Σκιων ο Καραγκιοζης στιβ στιβ-painting animations c.n.couvelis χ.ν.κουβελης https://youtu.be/FpNkRRGWAWk

.
.

Θεατρο Σκιων ο Καραγκιοζης στιβ στιβ-painting animations c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
https://youtu.be/FpNkRRGWAWk

σε παραστασεις Καραγκιοζη με ηρωικα εργα,[ο Κατσαντωνης,ο καπεταν Γκρης,ο Αθανασιος
Διακος]στις μαχες επαιρνε μερος κι ο Καραγκιοζης κουνωντας μια πιστολα και φωναζοντας
δυνατα στιβ στιβ [ μιμουμενος τον ηχο του πιστολιου] φυσικα...ψευτοπαλληκαριζοντας
παντα στα μετοπισθεν
.
.

.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες/Κύων κωδωνοφορών/Όνος πατήσας σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες/Κύων κωδωνοφορών/Όνος πατήσας
σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Αισωπος-Esopos-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες/Κύων κωδωνοφορών/Όνος πατήσας
σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες
Ὄνος καὶ κύων ἐν ταὐτῷ ὡδοιπόρουν. Εὑρόντες δὲ ἐπὶ γῆς ἐσφραγισμένον γραμμάτιον,
ὁ ὄνος λαβὼν καὶ ἀναῤῥήξας τὴν σφραγῖδα καὶ ἀναπτύξας, διεξῄει εἰς ἐπήκοον τοῦ κυνός.
Περὶ βοσκημάτων δὲ ἐτύγχανε τὰ γράμματα χόρτου τε, φημί, καὶ κριθῆς καὶ ἀχύρου. Ἀηδῶς
οὖν ὁ κύων, τοῦ ὄνου ταῦτα διεξιόντος, διέκειτο· ἔνθεν δὴ καὶ ἔφησε τῷ ὄνῳ· Ὑπόβαθι,
φιλτατε, μικρόν, μή τι καὶ περὶ κρεῶν καὶ ὀστέων εὕρῃς διαλαμβάνων. Ὁ δὲ ὄνος ἅπαν
τὸ γραμμάτιον διεξελθὼν καὶ μηδὲν εὑρηκὼς ὧν ὁ κύων ἐζήτει, ἀντέφησεν αὖθις ὁ κύων·
Βάλε κατὰ γῆς, ὡς ἀδόκιμον πάντῃ, φίλε, τυγχάνον.

Γαιδαρος και σκυλος μαζι οδοιπορουσαν.Βρισκοντας στη γη σφραγισμενο γραμμα,ο
γαιδαρος το πηρε και αφου εσπασε τη σφραγιδα και το ξετυλιξε,το διαβασε ν'ακουσει με
προσοχη ο σκυλος.Για ζωα που βοσκουν ειναι γραμμενα και για χορταρι,ειπε,και κριθαρι
κι αχυρο.Ο σκυ-
λος δυσαρεστημενος ,απ'αυτα π'ο γαιδαρος διαβαζε,ειπε στον σκυλο.Παρακατω,φιλτατε,
μικρο,μηπως κατι και για κρεατα και κοκκαλα βρεις ν'αναφερει.Ο γαιδαρος ολο το γραμμα
κοιταξε απ'την αρχη μεχρι το τελος  και μη βρισκοντας τιποτα απ'αυτα π'ο σκυλος ζητουσε,
ευθυς αντεδρασε ο σκυλος.Πετα το χαμω,αχρηστο σ'ολα,φιλε,ειναι
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι αυτα που δεν μας χρησιμευουν ειναι αχρηστα
.
Αισώπου Μύθοι/Κύων κωδωνοφορών
Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε πρόδηλον εἶναι
τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν
αὐτῷ· «Τί φαντάζῃ; οὐ δι᾿ ἀρετὴν τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι᾿ ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης
σου κακίας.»
Ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ κακίαν.

Κρυφα ενας σκυλος δαγκωνε.Σ'αυτον ο κυριος του κρεμασε ενα κουδουνι,ωστε να'ναι
φανερος στους παντες.Αυτος το κουδουνι σειωντας στην αγορα περηφανευονταν.Μια
γρια σκυλα ειπε σ'αυτον:Γιατι φαντασιοπληκτεις;δεν ειναι για αξιωμα π'αυτο φορεις
αλλα για ελεγχο της κρυμενης σου κακιας
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι  των αλαζονων οι κενοδοξοι τροποι φανεροι ειναι δηλωνοντας
την κρυμενη κακια
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος πατήσας σκόλοπα και λύκος
Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει. Λύκον δὲ ἰδὼν καὶ φοβηθεὶς εἶπεν· Ὦ λύκε,
ἀποθνῄσκω ἐκ πόνου· καλὸν δέ μοί ἐστι σοῦ δεῖπνον γενέσθαι ἢ γυπῶν καὶ κοράκων.
Χάριν δὲ μίαν αἰτῶ σε, ἐξελεῖν τοῦ ποδός μου πρῶτον τὸν σκόλοπα, ὅπως μὴ μετὰ
πόνου θνήξωμαι. Ὁ δὲ λύκος ἄκροις ὀδοῦσι τὸν σκόλοπα δακὼν ἐξεῖλεν. Ὁ δὲ λυθεὶς
τοῦ πόνου, τὸν λύκον ἔτι χάσκοντα λακτίσας φεύγει, ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας
συγκλάσας. Ὁ δὲ λύκος ἔφη· Οἴμοι, δίκαια πάσχω, ὅτι μάγειρος εἶναι μαθὼν πρῶτον,
νῦν ἱππίατρος ἐγενόμην.

Γαιδαρος πατωντας αγκαθι κουτσαθηκε.Λυκο βλεπωντας και φοβουμενος ειπε.Ω λυκε,
πεθαινω απ'τον πονο,και καλο σε μενα ειναι να γινω δικο σου δειπνο παρα γυπων και
κορακων.Μια χαρι ομως σου ζητω,να βγαλεις απ'το ποδι μου πρωτα τ'αγκαθι,για να μην
πεθανω με πονο.Ο λυκος με τ'ακρα των δοντιων τ'αγκαθι δαγκωνοντας εβγαλε.Αυτος
λυτρωμενος απ'τον πονο,τον λυκο π'ακομη ηταν με το στομα ανοικτο να χασκει κλωτσοντας
το σκαει,μυτη και μετωπο και δοντια σπαζοντας.Ο λυκος τοτ'ειπε.Αλιμονο,καλα παθαινω,
οτι μαγειρας ηταν το πρωτο πο'μαθα,και τωρα ιππιατρος γινηκα
[Ο μυθος μας διδασκει]οτι αυτος που δεν ενεργει συμφωνα μ'αυτο που ειναι αλλα παρασυρε-
ται να ενεργει μ'αυτο που δεν ειναι τοτε δυστυχει
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος και ονηλάτης
Ὄνος πλατείας ὁδοῦ ἐκτραπεὶς ἐπὶ κρημνὸν ἐφέρετο. Τοῦ δὲ ὀνηλάτου ἐπιβοῶντος· Ἄθλιε,
ποῦ φέρει; καὶ τῆς οὐρᾶς ἐπιλαβομένου καὶ ἕλκοντος πρὸς ἑαυτόν, τῆς εἰς τὰ πρόσω φορᾶς
ὁ ὄνος οὐχ ἵστατο. Ὁ δὲ ἔτι μᾶλλον ὠθήσας αὐτὸν ἔφη· Ὕπαγε, νίκα τὴν κακὴν νίκην ἐν τῷ ἀναθέματι.
[Ὅτι] τοὺς ἀπολλυμένους οἰκείᾳ ἀφροσύνῃ ὁ μῦθος ἐλέγχει.

Γαιδαρος απο φαρδυ δρομο ξεφευγοντας σε γκρεμο κατρακυλουσε.Ο αγωγιατης του φωνα-
ζε,Αθλιε,κατα που τραβας; πιανοντας; την ουρα και τραβωντας τον προς αυτον,αλλ'ο γαιδαρος
τη φορα του προς τα κει δεν συγκρατουσε.Αυτος τοτε σπρωχνοντας τον  ειπε:Τραβα στα τσακι-
δια,νικα την κακη νικη προς τη καταστροφη
[οτι]των ολοκληρωτικα κατεστραμενων την αφροσυνη τους ο μυθος ελεγχει
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Auguste Rodin και Camille Claudel-The End- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Auguste Rodin και Camille Claudel-The End-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Auguste-Rodin γλύπτης-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Camille Claudel

Auguste Rodin και Camille Claudel-The End-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

'πως ειναι η Καμιλ;'ρωτησε τη νοσοκομα μολις μπηκε στο σπιτι,'σημερα 'του απαντησε'
δεν ηταν καθολου καλα,ηταν πολυ ανησυχη,φωναζε,εκλαιγε,της εκαναν τρεις ενεσεις για
να ηρεμησει',''δεν πιστευω να'μαθε για το γαμο μου με την Ροζε;'τη ρωτησε με αγωνια,
'οχι,κυριε Ωγκιστ,σας ειπα πως τα  30 χρονια  που ειναι αποκλεισμενη στο ασυλο ελαχιστα
προσωπα βλεπει''τοτε τι ειχε;'ρωτησε'τα ιδια,φοβαται πως θα ερθεται και θα της κλεψεται
τα εργα','παρτε αυτα τα χρηματα για τη νοσηλεια της'η νοσοκομα πηρε τα χρηματα,'να της
δινεται να τρωει','δεν εχει ορεξη,το βαζει στο στομα της και το φτυνει η' το κανει εμετο,
εχει αδυνατησει παρα πολυ','εσεις να επιμενεται'την παρακαλεσε,'ξερετε ηταν παρα πολυ
ομορφη,ειχε υπεροχα ματια,οταν τη γνωρισα  ηταν μολις δεκαοχτω χρονων',σταματησε τη
νοσοκομα στη πορτα 'ξερω το παραμικρο σημειο του σωματος της,δεν εχω ξεχασει τιποτα',
,η νοσοκομα τον κοιταξε στα ματια και χαμογελασε,ενα πικρο χαμογελο,'κι εκεινη,παρ'οτι
ειναι γηρασμενο πια το σωμα της, δεν σας ξεχασε ποτε κυριε Ροντεν,ακουω να προφερει
το ονομα σας τις νυχτες οταν την βασανιζουν οι  παραισθησεις' ετρεμε,'καληνυχτα',ειπε η
κοπελα κι εφυγε
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Marchen-Παραμυθι-Frau Holle,η κυρα Χολε [Jacob & Wilhelm Grimm] [ Übersetzung translation μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis και ΤΟ ΔΟΜΙΚΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ FRAU HOLLE ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ GRIMM-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Marchen-Παραμυθι-Frau Holle,η κυρα Χολε [Jacob & Wilhelm Grimm]
[ Übersetzung translation μεταφραση  χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
και
ΤΟ ΔΟΜΙΚΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ FRAU HOLLE ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ
GRIMM-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ και  ΙΣΤΟΡΙΕΣ[ Εξωφυλλο ]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Marchen-Παραμυθι-Frau Holle,η κυρα Χολε [Jacob & Wilhelm Grimm]
[ Übersetzung translation μεταφραση  χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
και
ΤΟ ΔΟΜΙΚΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ FRAU HOLLE ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ GRIMM
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Marchen-Παραμυθι-Frau Holle,η κυρα Χολε
[Jacob & Wilhelm Grimm]
[Übersetzung translation μεταφραση  χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

Eine Witwe hatte zwei Töchter, davon war die eine schön und fleissig,die andere hässlich
und faul. Sie hatte aber die hässliche und faule,weil sie ihre rechte Tochter war, viel lieber,
und die andere musste alle Arbeit tun und der Aschenputtel im Hause sein. Das arme Mädchen
musste sich täglich auf die grosse Strasse bei einem Brunnen setzen und musste so viel spinnen,
dass ihm das Blut aus den Fingern sprang. Nun trug es sich zu,dass die Spule einmal ganz blutig
war, da bückte es sich damit in den Brunnen und wollte sie abwaschen; sie sprang ihm aber aus
der Hand und fiel hinab.Es weinte, lief zur Stiefmutter und erzählte ihr das Unglück. Sie schalt es
aber so heftig und war so unbarmherzig, dass sie sprach: "Hast du die Spule hinunterfallen
lassen, so hol sie auch wieder herauf." Da ging das Mädchen zu dem Brunnen zurück und wusste
nicht, was es anfangen sollte; und in seiner Herzensangst sprang es in den Brunnen hinein, um
 die Spule zu holen. Es verlor die Besinnung, und als es erwachte und wieder zu sich selber kam,
war es auf einer schönen Wiese, wo die Sonne schien und vieltausend Blumen standen.
Auf dieser Wiese ging es fort und kam zu einem Backofen, der war voller Brot; das Brot aber
rief: "Ach, zieh mich raus, zieh mich raus, sonst verbrenn ich: ich bin schon längst ausgebacken."
Da trat es herzu und holte mit dem Brotschieber alles nacheinander heraus. Danach ging es
weiter und kam zu einem Baum, der hing voll Äpfel, und rief ihm zu: "Ach, schüttel mich,
schüttel mich, wir Äpfel sind alle miteinander reif." Da schüttelte es den Baum, dass die Äpfel
fielen, als regneten sie, und schüttelte, bis keiner mehr oben war; und als es alle in einen
Haufen zusammengelegt hatte, ging es wieder weiter. Endlich kam es zu einem kleinen Haus,
daraus guckte eine alte Frau, weil sie aber so grosse Zähne hatte,ward ihm angst, und es wollte
fortlaufen. Die alte Frau aber rief ihm nach:"Was fürchtest du dich, liebes Kind? Bleib bei mir,
wenn du alle Arbeit im Hause ordentlich tun willst, so soll dir's gut gehn. Du musst nur
achtgeben,dass du mein Bett gut machst und es fleissig aufschüttelst, dass die Federn
fliegen, dann schneit es in der Welt; ich bin die Frau Holle." Weil die Alte ihm so gut zusprach,
so fasste sich das Mädchen ein Herz, willigte ein und begab sich in ihren Dienst. Es besorgte
auch alles nach ihrer Zufriedenheit und schüttelte ihr das Bett immer gewaltig, auf dass die
Federn wie Schneeflocken umherflogen; dafür hatte es auch ein gut Leben bei ihr, kein böses
Wort und alle Tage Gesottenes und Gebratenes. Nun war es eine Zeitlang bei der Frau
Holle, da ward es traurig und wusste anfangs selbst nicht, was ihm fehlte,endlich merkte es,
dass es Heimweh war; ob es ihm hier gleich vieltausendmal besser ging als zu Haus, so hatte
es doch ein Verlangen dahin. Endlich sagte es zu ihr: "Ich habe den Jammer nach Haus gekriegt,
und wenn es mir auch noch so gut hier unten geht, so kann ich doch nicht länger bleiben, ich
muss wieder hinauf zu den Meinigen." Die Frau Holle sagte: "Es gefällt mir, dass du wieder
nach Haus verlangst, und weil du mir so treu gedient hast, so will ich dich selbst wieder
hinaufbringen." Sie nahm es darauf bei der Hand und führte es vor ein grosses Tor. Das Tor
ward aufgetan, und wie das Mädchen gerade darunter stand, fiel ein gewaltiger Goldregen,
und alles Gold blieb an ihm hängen, so dass es über und über davon bedeckt war. "Das sollst
du haben, weil du so fleissig gewesen bist," sprach die Frau Holle und gab ihm auch die Spule
wieder, die ihm in den Brunnen gefallen war. Darauf ward das Tor verschlossen, und das
Mädchen befand sich oben auf der Welt, nicht weit von seiner Mutter Haus; und als es in den
Hof kam, sass der Hahn auf dem Brunnen und rief:
"Kikeriki,
Unsere goldene Jungfrau ist wieder hie."
Da ging es hinein zu seiner Mutter, und weil es so mit Gold bedeckt ankam,ward es von ihr
und der Schwester gut aufgenommen.Das Mädchen erzählte alles, was ihm begegnet war,
und als die Mutter hörte,wie es zu dem grossen Reichtum gekommen war, wollte sie der
andern,hässlichen und faulen Tochter gerne dasselbe Glück verschaffen. Sie musste sich
an den Brunnen setzen und spinnen; und damit ihre Spule blutig ward,stach sie sich in die
Finger und stiess sich die Hand in die Dornhecke. Dann warf sie die Spule in den Brunnen
und sprang selber hinein. Sie kam, wie die andere, auf die schöne Wiese und ging auf
 demselben Pfade weiter. Als sie zu dem Backofen gelangte, schrie das Brot wieder: "Ach,
zieh mich raus, zieh mich raus, sonst verbrenn ich, ich bin schon längst ausgebacken." Die
Faule aber antwortete: "Da hätt ich Lust, mich schmutzig zu machen," und ging fort. Bald
kam sie zu dem Apfelbaum, der rief: "Ach, schüttel mich, schüttel mich, wir Äpfel sind alle
miteinander reif." Sie antwortete aber: "Du kommst mir recht,es könnte mir einer auf den
Kopf fallen," und ging damit weiter. Als sie vor der  Frau Holle Haus kam, fürchtete sie sich
nicht, weil sie von ihren grossen Zähnen schon gehört hatte, und verdingte sich gleich zu ihr.
Am ersten Tag tat sie sich Gewalt an, war fleissig und folgte der Frau Holle, wenn sie ihr etwas
sagte, denn sie dachte an das viele Gold, das sie ihr schenken würde; am zweiten Tag aber fing
sie schon an zu faulenzen, am dritten noch mehr, da wollte sie morgens gar nicht aufstehen.
Sie machte auch der Frau Holle das Bett nicht, wie sich's gebührte, und schüttelte es nicht, dass
die Federn aufflogen. Das ward die Frau Holle bald müde und sagte ihr den Dienst auf. Die Faule
war das wohl zufrieden und meinte, nun würde der Goldregen kommen; die Frau Holle führte
sie auch zu dem Tor, als sie aber darunterstand, ward statt des Goldes ein grosser Kessel voll
Pech ausgeschüttet. "Das ist zur Belohnung deiner Dienste," sagte die Frau Holle und schloss
das Tor zu. Da kam die Faule heim, aber sie war ganz mit Pech bedeckt,und der Hahn auf dem
Brunnen, als er sie sah, rief:
"Kikeriki,
Unsere schmutzige Jungfrau ist wieder hie."
Das Pech aber blieb fest an ihr hängen und wollte, solange sie lebte,nicht abgehen.
.
.
η κυρα Χολε
[Jacob & Wilhelm Grimm]
[Übersetzung translation μεταφραση  χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]

μια χηρα ειχε δυο θυγατερες,η μια ηταν ομορφη κι εργατικη κι αλλη ασχημη και τεμπελα,
αλλ'αυτη την ασχημη και τεμπελα,επειδη ηταν η πραγματικη της κορη,πιο πολυ αγαπουσε,
κι η αλλη επρεπε ολες τις δουλειες να κανει κι ηταν η σταχτοπουτα στο σπιτι,το καημενο
κοριτσι επρεπε καθημερινα στο μεγαλο δρομο σ'ενα πηγαδι να καθεται κι επρεπε τοσο πολυ
να γνεθει που απ'τα δαχτυλα της κυλουσ'αιμα,μια φορα που η κουβαριστρα ηταν γεματη
αιματα καθως εσκυψε στο πηγαδι κι ηθελε να την ξεπλυνει,αυτη ξεγλυστριψε απ'το χερι της
κι επεσε μεσα,εκλαψε,κι ετρεξε στη μητρυια και της διηγηθηκε την ατυχια,αλλ'αυτη την
επεπληξε βιαια κι ηταν τοσο ασπλαχνη που της φωναξε:'Εσυ π'αφησες την κουβαριστρα μεσα'
κει να πεσει,εσυ εξω να την ξαναβγαλεις ',τοτε το κοριτσι γυρισε στο πηγαδι και δεν ηξερε
τι επρεπε να κανει,και στην απελπισια της πηδηξε μεσα στο πηγαδι για να γυρεψει την κουβα-
ριστρα,εχασε τις αισθησεις και σαν ξυπνησε και συνηλθε,ηταν πανω σ'ενα ωραιο λιβαδι,
οπ'ο ηλιος ελαμπε και πολλες χιλιαδες λουλουδια ηταν,σ'αυτο το λιβαδι προχωρησε κι ηρθε
σ'ενα φουρνο,που ηταν γεματος ψωμι,το ψωμι ομως φωναζε:'αχ,συρε με εξω,συρε με εξω,
αλλιως θα καω,ειμ'ηδη απ'ωρα πολυ ψημενο' τοτ'αυτη πλησιασε κι εβγαλε με το φτυαρι του
ψωμιου ολα τα ψωμια το'ενα μετα τ'αλλο εξω,μετα πηγε παραπερα κι ηρθε σ'ενα δεντρο,
παραφορτωμενο  με μηλα,και φωναζε σ'αυτη:'αχ,κουνησε με,κουνησε με,εμεις τα μηλα
ειμαστε ολα μαζι ωριμασμενα',τοτ'αυτη κουνησε το δεντρο,που τα μηλα επεσαν,σαν να'βρεχε
αυτα,και κουνουσε,μεχρι πια πανω κανενα να μην μεινει,και σαν ολα σ'ενα σωρο μαζωμενα
ειχε,πηγε παλι παραπερα,τελικα ηρθε σ'ενα μικρο σπιτι,απ'οπου κοιτουσε μια γρια,αλλ'επειδη
αυτη'χε μεγαλα δοντια,φοβηθηκε,κι ηθελε να τρεξει μακρυα,αλλ'η γρια της φωναξε:
'γιατι τρομαζεις,καλο παιδι;μεινε κοντα μου,κι οταν ολη τη δουλεια στο σπιτι με ταξη φροντι-
σεις να κανεις,τοτε σε σε ολα καλα θα πανε,πρεπει μοναχα να δωσεις προσοχη,ωστε το κρεβα-
τι μου καλα να κανεις κι αυτο με φροντιδα να ξετιναζεις,για να πεταχτουν τα πουπουλα,γιατι
τοτε χιονιζει στον κοσμο,εγω'μαι η κυρα Χολε',επειδη η γρια σ'αυτη τοσο καλα μιλουσε,τοσο
ξεθαρρεψε το κοριτσι,που δεχτηκε και μπηκε στην υπηρεσια της,επισης φροντιζ'ολα συμφω-
να με την ευχαριστηση της και τιναζε το κρεβατι παντα δυνατα,που τα πουπουλα σαν νιφαδες
χιονιου πετουσαν ολογυρα,γι'αυτο επισης ειχε μια καλη ζωη κοντα της,καμια κακια κουβεντα
κι ολη τη μερα βραστα και ψητα φαγητα,οταν περασε αρκετος καιρος κοντα στη κυρα Χολε,
στεναχωριονταν και στην αρχη δεν ηξερε ,τι της συνεβαινε,τελικα καταλαβε,πως ηταν η
νοσταλγια για το σπιτι,αν κι εδω περνουσε χιλιαδες φορες καλυτερα  παρα στο σπιτι,ομως
ειχε μια βαθεια λαχταρα,τελικα της το'πε:'μ'εχει πιασει λυπη για το σπιτι,που αν και τοσο καλα
εδω κατω περναω,ομως δεν μπορω να μεινω περισσοτερο,πρεπει να ξαναπαω πανω στους
δικους μου',η κυρα Χολε ειπε,'αυτο μ'αρεσει,που το σπιτι ξαναποζητας ,κι επειδη τοσο πιστα
μ'εχεις υπηρετησει,που'γω θελω η ιδια  πανω να σε ξαναφερω',και την πηρε αμεσως απ'το
χερι και την οδηγησε μπροστα σε μια μεγαλη πορτα,η πορτα ανοιξε κι οπως το κοριτσι ορθιο
απο κατω στεκονταν,επεσε μια πολυ δυνατη βροχη απο χρυσο,κι ολος ο χρυσος εμεινε πανω
της κρεμασμενος,ετσι που'ταν απο παντου σκεπασμενη,'αυτος ειναι δικο σου,γιατι τοσο
εργατικη ησουν' ειπε η κυρα Χολε κι επισης της ξαναδωσε την κουβαριστρα,που'ταν στο
πηγαδι πεσμενη,μετα ηταν η πορτα κλεισμενη,και το κοριτσι βρεθηκε πανω στον κοσμο,οχι
μακρυα απ'το σπιτι της μανας,και σαν ηρθε στην αυλη,ο κοκκορας που καθονταν πανω στο
πηγαδι φωναξε:
'κικιρικου,
η χρυση μας η κοπελα ειναι παλι εδω'
τοτε μπηκε μεσα στη μανα της, κι επειδη ετσι με τοσο χρυσο εφτασε σκεπασμενη,εγιν'απ'αυτη
κι απ'την αδελφη καλοδεχουμενη,το κοριτσι τα διηγηθηκε ολα,οτι σ'αυτο συνεβηκε,κι η μανα
ακουσε,πως στο μεγαλο πλουτο εφτασε,και θελησε η αλλη,η ασχημη και τεμπελα θυγατερα
την ιδια καλη τυχη να'βρει,επρεπε στο πηγαδι να καθησει και να γνεθει και μ'αυτο η κουβα-
ριστρα της να ματωσει,τρυπηθηκε λοιπον στο δαχτυλο αγγιζοντας το χερι σ'εναν αγκαθωτο
θαμνο,κατοπιν εριξε τη κουβαριστρα στο πηγαδι κι επεσε μεσα,κι ηρθε,οπως η αλλη,πανω
σ'ενα ωραιο λιβαδι  και προχωρησε στο ιδιο μονοπατι,και σαν αυτη στον φουρνο εφτασε,και
το ψωμι παλι φωναζε,'αχ,συρε με εξω,συρε με εξω,αλλιως θα καω,ειμ'ηδη απ'ωρα πολυ ψημε-
νο',αλλα η τεμπελα απαντησε,' αλλη ορεξη δεν εχω να λερωθω',και τραβηξε μακρυα,σε λιγο
ηρθε στη μηλια,που φωναζε,'αχ,κουνησε με,κουνησε με,εμεις τα μηλα ειμαστε ολα μαζι ωρι-
μασμενα ',αλλ'αυτη απαντησε:'τι μου λες ,να μου πεσει κανενα πανω στο κεφαλι',και μ'αυτο
τραβηξε παραπερα,σαν αυτη μπροστα απ'το σπιτι της κυρας Χολε ηρθε,δεν τρομαξε,επειδη
για τα μεγαλα της δοντια,ειχε κιολας ακουσει,και προσφερθηκε η ιδια σ'αυτη,την πρωτη μερα
εβαλε τα δυνατα της,ηταν εργατικη κι ακολουθουσε τη κυρα Χολε,επειδη σκεφτοντα τον πολυ
χρυσο,που θα της χαριζε,αλλα τη δευτερη μερα αρχισε κιολας να τεμπελιαζει,στη τριτη ακομα
πιο πολυ,που δεν ηθελε καθολου να σηκωθει το πρωι ,επισης δεν εκανε ουτε το κρεβατι της
κυρας Χολε,οπως αυτο επιβαλονταν,και δεν το ξετιναζε,για να πεταχτουν τα πουπουλα,γρηγο-
γρηγορα κουραστηκε η κυρα Χολε και της ειπε να διακοψει την υπηρεσια,αυτο τη τεμπελα
πολυ την ευχαριστησε,και νομιζε,πως τωρα θα'ρθει η βροχη του χρυσου,,η κυρα Χολε την
οδηγησε αμεσως στη πορτα,αλλα σαν αυτη απο κατω σταθηκε,αντι για χρυσος ενα καζανι
γεματο πισσα χυθηκε,'αυτ'ειναι η αμοιβη για την υπηρεσια σου'ειπε η κυρα Χολε κι εκλεισε
την πορτα,τοτ'ηρθε η τεμπελα σπιτι,αλλα ηταν ολοκληρη σκεπασμενη με πισσα ,κι ο κοκκορας
πανω στο πηγαδι,σαν την ειδε,φωναξε:
'κικιρικου
η βρομικη μας η κοπελα ειναι παλι εδω'
αλλα η πισσα εμενε στερεα πανω της κολλημενη και δεν μπορουσε ,οσο καιρο συτη ζουσε,
να ξεκολλησει
.
.
ΤΟ ΔΟΜΙΚΟ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ FRAU HOLLE ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ GRIMM-c.n.couvelis
χ.ν.κουβελης

-το παραμυθι ειναι διηγηματικα κατατασκευασμενο συμμετρικα:δομικος δυισμος:-
καλο/κακο,ασχημο/ομορφο,εργατικοτητα/τεμπελια,ευνοικη/αδικη μεταχειριση,καλωσυνη/
σκληροτητα,ηθικη/ανηθικη συμπεριφορα,αγαθοεργια/κακοεργια,πραγματικοτητα/
σκηνοθεσια [επινοηση]πραγματικοτητας,συνεπεια/ασυνεπεια,τηρηση/αθετηση συμφωνιας,
αγαθοτητα/πονηρια,εγκρατεια/απληστια

-Ιδιοτυπια κυριων ηρωων-
ο καλος[αγαθος]ηρωας:η ομορφη κι εργατικη κορη
οι κακοι ηρωες:η μητρυια και η ασχημη και τεμπελα κορη

-Αρχικη Κατασταση-Παραβιαση Αρμονιας ,Δικαιου-
δυσαρμονια:η μητρυια αγαπα τη δικη της κορη,την ασχημη και τεμπελα,ενω η ομορφη κι
εργατικη κορη κανει ολες τις δουλειες του σπιτιου[Σταχτοπουτα],γνεθει και τρυπουν τα
δαχτυλα της/η τεμπελα δεν κανει τιποτα

-Εξελιξη της δυσαρμονιας-Οι Αντιστροφες δρασεις των κυριων ηρωων-
αφορμη για τιμωρια του αγαθου ηρωα:τη ματωμενη κουβαριστρα που της επεσε στο πηγαδι
αυτη η ιδια πρεπει να τη βγαλει
απελπισια[αδιεξοδο]του καλου ηρωα:πτωση στο πηγαδι
/η τεμπελα[κακη]σκηνοθετει το ματωμα και το ριξιμο της κουβαριστρας στο πηγαδι και τη
πτωση της σ'αυτο

-Εμφανιση και ρολος των δευτερευοντων ηρωων στην ψυχοσυνθεση των κυριων ηρωων-
δευτερευοντες ηρωες[απο τη συμπεριφορα του ηρωα σ'αυτους εξαρταται η τυχη του]:
ο φουρνος με τα ψημενα ψωμια  και το δεντρο με τα ωριμασμενα μηλα,η συμπεριφορα
του καλου ηρωα[της ομορφης κι εργατικης κοπελας] ως προς αυτα ειναι θετικη,τα ανακουφι-
ζει,βγαζοντας τα ψωμια και τιναζοντας τα μηλα
\ενω της ασχημης τεμπελας  η  συμπεριφορα ως προς αυτα ειναι αρνητικη,τα παραταει

-Εμφανιση και ρολος του κρισιμου δευτερευοντα ηρωα για την ανταμοιβη η' την τιμωρια
των κυριων ηρωων-
κρισιμος ηρωας:απο αυτον εξαρταται η λυση της κακοδαιμονιας του αγαθου ηρωα:
η κυρα Χολε,παρα την τρομακτικη της εμφανιση,τεραστια δοντια,αμοιβει για τις καλες
υπηρεσιες της την ομορφη κι εργατικη κοπελα με χρυσο
/και την ασχημη και τεμπελα για αρνηση κι αθετηση υπηρεσιων με πισσα,βρωμια

-Η ηθικη ανωτεροτητα του καλου ηρωα-
τονισμος της υπερτερης ηθικης αξιας[και ιδιοτυπιας;]του καλου ηρωα:
η ομορφη κι εργατικη κοπελα αν και καλοπερνα κοντα στην κυρα Χολε[δεν ακουει κακια
κουβεντα,τρωει καθημερινα βραστα και ψητα φαγητα]ομως νοσταλγει το σπιτι της,τη μανα
της και την αδελφη της κι ας την κακομεταχειριζονται και θελει να επιστρεψει κοντα τους
[αλλη μια αποδειξη του καλου ηρωα και της συνακολουθης ανταμοιβης του]


-Τελικη Κατασταση-Αποκατασταση ισορροπιας,Αρμονιας,Δικαιου-
επιστροφη του καλου[αγαθου ηρωα]/αποκατασταση της ισορροπιας /τιμωρια του κακου
ηρωα:η ομορφη εργατικη κοπελα ειναι γεμισμενη με χρυσο
/η ασχημη και τεμπελα κοπελα ειναι γεμισμενη με βρωμια πισσα
κι αυτο τονιζεται,ως μοττο,στο τελος των δυο μερων του παραμυθιου,απο τον κοκκορα
στο πηγαδι:
[α' μερος,δοκιμασια της καλης κοπελας]
'κικιρικου,
η χρυση μας η κοπελα ειναι παλι εδω'

[β' μερος,δοκιμασια της κακης κοπελας]
'κικιρικου
η βρομικη μας η κοπελα ειναι παλι εδω'

Ηθικος αντιθετικος συμβολισμος[χρυσος,καλο / πισσα,βρωμια,κακο,αμαρτια]
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Constantin Brancusi's 6 Logoi- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Constantin Brancusi's 6 Logoi-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

.

Constantin Brancusi-γλύπτης-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Constantin Brancusi's 6 Logoi-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

.τα πραγματα δεν ειναι δυσκολο να γινουν,το δυσκολο ειναι να εισαι στην νοητικη
κατασταση να τα κανεις

.η απλοτητα δεν ειναι ο στοχος στην τεχνη,αλλα καποιος κατορθωνει την απλοτητα
σε αντιθεση με τον εαυτο του εισχωρωντας στην πραγματικη ουσια των πραγματων

.το πραγματικο δεν ειναι η εξωτερικη μορφη,αλλα η ουσια των πραγματων,...,
ειναι αδυνατον για οποιονδηποτε να εκφρασει οτιδηποτε ουσιαστικα πραγματικα
με τη απομιμηση της εξωτερικης του επιφανειας

.οι θεωριες ειναι μοτιβα χωρις αξια,αυτο που μετρα ειναι η πραξη

.υπαρχουν ανοητοι που αποκαλουν το εργο μου αφηρημενο,εκεινο που αυτοι απο-
καλουν αφηρημενο ειναι το πιο πολυ πραγματικο,γιατι οτι ειναι πραγματικο δεν
ειναι το εξωτερικο αλλα η ιδεα,η ουσια των πραγματων

.οταν βλεπεις ενα ψαρι δεν βλεπεις τις διαστασεις του,σκεφτεσαι την ταχυτητα του,το
κυμαινομενο,αστραφτερο σωμα του ειδωμενο μεσα απ'το νερο,...,αν κανω πτερυγια
και ματια και διαστασεις θα σταματουσα την κινηση του,να δωσω ενα μοτιβο η' ενα
σχημα της πραγματικοτητας,εγω θελω ακριβως την αναλαμπη του πνευματος του
.
.
Constantin Brancusi's bird
-painting  animations c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Olivier Messiaen - Le Merle Noir for Flute and Piano
https://youtu.be/puNWHHXiTew

.
.

Constantin Brancusi's bird-painting animations c.n.couvelis χ.ν.κουβελης -music Olivier Messiaen - Le Merle Noir for Flute and Piano https://youtu.be/puNWHHXiTew

.
.

Constantin Brancusi's bird
-painting animations c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Olivier Messiaen - Le Merle Noir for Flute and Piano
https://youtu.be/puNWHHXiTew


.

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Εξαφανιση (Μια Περίπτωση Αλτσχαιμερ- Alzheimer's Case) (Ανθρωπινα Εσωτερικα)- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Εξαφανιση
(Μια Περίπτωση Αλτσχαιμερ- Alzheimer's Case)
(Ανθρωπινα Εσωτερικα)-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Συναντησεις-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Εξαφανιση
(Μια Περίπτωση Αλτσχαιμερ- Alzheimer's Case)
(Ανθρωπινα Εσωτερικα)- χ.ν.κουβελης

καθησε στον καναπέ, ο μεγάλος καθρεφτης απέναντι, 'πάω στο μπανιο' ακουσε, ξαφνιαστηκε,
ποιος μιλαει και γιατί;προς ποιον απευθυνεται;μπορουσε ν'απαντησει, 'ενταξει', ποιος θα τον
ακουγε; απάντησε 'εντάξει', άκουσε το νερό που έτρεχε, δεν αντιλήφθηκε όταν άνοιξε η πόρτα,
ειδε θολα το ειδωλο στον καθρέφτη του ανθρώπου πίσω του, 'το νερό σε αναζωογονει'ακουσς
να λέει, πήγε στη κουζίνα, από το ψυγείο πήρε ένα μήλο και το καθαρισε, το τελευταίο,κάθε εβδομάδα ψώνιζε φρούτα,σε λίγο θα νυχτωσει, όμως, γιατί είχε την αίσθηση ότι ξημερωνει;,
ίσως το φως κάποια στιγμή είναι το ίδιο, αδιαφορετο, ένας ξένος άνθρωπος στο σαλόνι, δεν ανησύχησε, το θεωρούσε λογικό, κάτι είπε, έδειξε μια φωτογραφία σε μια κορνίζα, 'ειμ' εγω',
ναι, ήταν η ίδια μορφή, μιλούσε, δεν ήταν σίγουρος σε ποιον, και γι'αυτο το λόγο δεν ήταν
δυνατόν ν'απαντησει, 'νυχτωσε' ακουσε, ήθελε ν'απαντησει 'ναι, νύχτωσε', αλλά δεν το'κάνε
γιατί μάλλον δεν τον αφορούσε, ειδε τα νύχια, βαμμένα απαλό ροζ,κουνουσε τα χερια με τα
λόγια, η γυναίκα μιλούσε με κάποιον, το θέμα της συζήτησης δεν τον ενδιέφερε, αδιαφορο, η' πληκτικο, για να περάσει την ώρα του ακουγε, από ένα σημείο και μετά κουραστηκε δεν
μπορούσε να παρακολουθήσει, έκλεισε τα μάτια και κοιμηθηκε στον καναπε
.
.

-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Οι σελφις(Ανθρωπινα Εσωτερικα)- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Οι σελφις(Ανθρωπινα Εσωτερικα)-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Pop Αντιστοιχισεις-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οι σελφις(Ανθρωπινα Εσωτερικα) - χ.ν.κουβελης

έπιασε το ποτήρι του καφέ, αγγιξε τα χειλη της στο περίγυρο του γυαλιού, ειδε την
καθετη κίνηση του λαιμού, 'τι παρατηρεις;' του είπε, 'τις διαδοχικές εικόνες να πίνεις
καφέ;' της απάντησε, 'τι συμπεραινεις απ' αυτο; ', γέλασε, την κοίταξε,' οι αισθησεις
μου παράγουν την πραγματικοτητα' απαντησε, 'δηλαδή, εγώ χωρίς τις αισθήσεις σου
δεν υπαρχω;' ρώτησε εκείνη, 'ακριβώς, δεν υπάρχεις για μένα, παρά σαν ανάμνηση
της περασμενης ύπαρξης σου', 'πως γίνεται να υπαρχω; ',' αυτο είναι ένα συνεχές ύπαρξης, ανυπαρξιας', του επιασε το χερι, τα νύχια της βαμμένα πορτοκαλί, έβγαλαν μια σελφις,
εκείνη την διέγραψε, 'μια φωτογραφία πιστοποιεί την ύπαρξη μας' είπε, 'οχι, ακριβως'
της απάντησε, 'τι εννοείς;', 'εξαρτάται απο τον παρατηρητή, και τη σχέση που έχει με μας,
για έναν άγνωστο είναι αδιαφορη', 'αυτο σημαινει ότι κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει
τη φωτογραφία μας', 'γι'αυτο τη διεγραψες', 'όχι, κανείς λάθος δεν την διέγραψα γι'αυτο',
'τότε γιατί;', 'σκέφτηκα ότι η φωτογραφια είναι αναμνηση', κατέβασε το ποτήρι από τα
χείλη της, ενα υπόλειμμα υγρού λαμπύριζε, 'λατρεύω αυτό' της είπε, 'κάθε φορά το
περιμένω, δεν ξέρω αν το κάνεις γιατί το περιμενω', 'αυτο κανω', έβγαλε μια σελφις και
του την έδειξε, 'βγάλε εσύ μια δικιά σου', του έδωσε το κινητό, της έδειξε τη σελφις, 'γιατί
αυτό;' τη ρώτησε, 'γιατί αυτός που τράβηξε τη σελφις, υπηρξε', γέλασε, 'δεν το σκεφτηκα',
εκείνη έκλεισε το τηλέφωνο, 'τώρα υπάρχεις εδώ μπροστά μου πραγματικα, όπως ακριβώς
αυτός ο καφές που πίνω' , ειδε την καθετη κίνηση του λαιμού της, τα χειλη της στον περίγυρο
του γυαλιού,
.
.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Μια φανταστική συνέντευξη με την Georgia o 'Keeffe- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Μια φανταστική συνέντευξη με την Georgia o 'Keeffe-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Georgia O'Keeffe - painter - c.n.couvelis χ.ν.κουβελης


Μια φανταστική συνέντευξη με την Georgia o 'Keeffe-c. n. couvelis χ.ν.κουβελης

- ποια η σχέση σας κυρία Georgia o' Keeffe με τα λουλούδια;

- στα λουλούδια βλέπω έναν ολόκληρο μυστικό κοσμο κι αυτόν θέλω να μεταδώσω
στον άλλον, οι άνθρωποι των πόλεων με τα λουλούδια έχουν μια επιφανειακή σχέση,
θα'λεγα διακοσμητικής φύσης

- γιατί ζωγραφιζεται τεράστια τα λουλούδια σας;

- απλά, για να μην αγνοείται η ομορφιά τους

 - και τα δέντρα;

- συχνά τα κοιτάζω από κάτω εως πάνω, από τον κορμό έως τα κλαδια, και τα φύλλα,
όλα τα φύλλα, αυτό είναι θαυμάσιο όταν είναι νύχτα κι είναι τ'αστερια πάνω απ'το δέντρο

- και μακριά απ'τη πόλη

 - φυσικά, έξω, μακριά η φύση είναι ησυχη, την διαλογιζεσαι, σε περικλείει δεν σε απωθεί,
ένα ανέπαφο ευχαριστο συναισθημα

- κάποτε, είχατε πει, πως τα λουλούδια είναι μοντέλα

- (γελάει) βέβαια, μοντέλα,τα πιο φτηνά μοντέλα και μάλιστα δεν κινούνται

-με τα λουλουδια σας υπαρχει η αισθηση,η εντυπωση,της γυναικειας μητρας

-σωστα,το λουλουδι ειναι μια μητρα,ενας αναπαραγωγικος μηχανισμος,και με μορφικη
και χρωματικη,μαλιστα,ομοιοτητα

- ποιες είναι καλύτερες μέρες σας;

- οι μέρες που εργάζομαι είναι οι καλύτερες μέρες μου, πρέπει να κάνω το ισοδύναμο του συναισθηματος αυτού που βλέπω, όχι να το αντιγράψω

- γιατί επιλέγεται να ζωγραφιζεται αποσπάσματα ενός αντικειμένου;

 - επιλέγω κάποιες προτάσεις, με την έννοια της γλώσσας, από ένα ολόκληρο, κι ίσως φλύαρο, κείμενο, που μπορεί και να συγχύσει τις αισθήσεις και τον νου

- τα χρωματα σας είναι, ακριβως, οι λέξεις σας;

- το χρώμα είναι, ακριβώς, η λέξη, με τα χρώματα λέω πράγματα για κάτι, που δεν θα
μπορουσα να τα πω με λέξεις, και φυσικά με τις λεξεις της γλώσσας

- κυρία o'Keeffe γιατί, τελικά, ζωγραφιζεται;

- θα ήθελα να τραγουδώ, το τραγούδι είναι η πιο άμεση έκφραση του ανθρώπου , ήθελα
να μάθω να παίζω βιολί, κι επειδή δεν μπορώ να τραγουδισω, ζωγραφιζω(γελάει)

 - ποια είναι η φιλοσοφία σας για τη ζωή;

- η ζωη σου δεν πρέπει να'ναι ησυχη, δεδομένη, αλλά συνεχώς να ανατρέπεται

- πως αντιμετωπιζεται τη κριτική στο έργο σας;

- και η κολακεια και η επίκριση κάνουν το ίδιο κακό στον καλλιτέχνη, τον απροσανατολι-
ζουν,η κολακεια να κάνει, συνεχώς, τα έργα που αρέσουν και η επίκριση να σταματήσει,
μια για πάντα,να κάνει τα έργα που δεν αρέσουν

 - τι επιδιώκεται με τη ζωγραφική;

- να κάνω το άγνωστο γνωστό, και το αντίστροφο, το γνωστό άγνωστο, κι αυτό, σας διαβεβαιώ,
δεν είναι καθόλου εύκολο

- τι θα συμβουλευαται έναν νέο άνθρωπο;

- η αμφιβολια από την ευτυχία είναι πιο ενδιαφέρουσα στη ζωή, η ευτυχια είναι προσκαιρη,
η αμφιβολια συνεχης
.
.