LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας -μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-Ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

Ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ

του Δείπνου σου του μυστικού σήμερα ,Υιέ του Θεού,

κάνε με κοινωνο,

γιατί στους εχθρούς σου το μυστήριο δεν θα πω,

ούτε φιλημα θα σου δώσω όπως ο Ιούδας,

αλλά όπως ο Ληστής σε σένα ομολογώ,

Να με θυμηθείς,Κύριε,στη βασιλεία σου

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, 

κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου 

τὸ μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ 

ὁ Ἰούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· 

Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.

.

.

Ήχος β'.

Ἡ βεβυθισμένη τῇ ἁμαρτίᾳ

αυτή που μέσα στην αμαρτια έχει βυθιστει 

εσένα λιμάνι σωτηρίας βρήκε,

και μύρο μαζί με δάκρυα χύνοντας σε σένα

έλεγε,να αυτός που σ'αυτους που αμαρτησαν 

την μετάνοια φερνει,

αλλά Δέσποτα σώσε με,απο την τρικυμια της αμαρτιας,

με το μεγάλο σου ελεος

Ἡ βεβυθισμένη τῇ ἁμαρτίᾳ, εὗρέ σε λιμένα 

τῆς σωτηρίας, καὶ μύρον σὺν δάκρυσι κενοῦσά σοι 

ἐβόα· Ἴδε ὁ τῶν ἁμαρτανόντων τὴν μετάνοιαν φέρων· 

ἀλλὰ Δέσποτα διάσωσόν με, ἐκ τοῦ κλύδωνος τῆς ἁμαρτίας, 

διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

.

.

Ήχος δ'. 

πιο πολύ από την πόρνη Αγαθέ αμάρτησα,

όμως βροχή από δάκρυα καθόλου δεν σου πρόσφερα,

αλλά σιωπηλά δεομενος πεφτω μπροστά σου,

με συντριβη φιλώντας τα αμόλυντα πόδια σου

όπως αφεση ως Δεσποτης μου δωσεις των αμαρτημάτων 

λέγοντας, 

Σωτήρα μου, από τον βορβορο των έργων μου καθάρισε με

Υπέρ την Πόρνην Αγαθέ ανομήσας, δακρύων όμβρους 

ουδαμώς σοι προσήξα· αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι, 

πόθω ασπαζόμενος, τους αχράντους σου πόδας, όπως μοι 

την άφεσιν, ως Δεσπότης παράσχης, των οφλημάτων 

κράζοντι Σωτήρ. Εκ του βορβόρου των έργων μου ρύσαι με.

.

.

Τον ήλιον κρύψαντα

τον ήλιο να κρύβει τις ακτίνες του,

και το καταπετασμα του ναού να σχίζεται,με του Σωτήρα

τον θάνατο,ο Ιωσήφ βλέπωντας,πήγε στον Πιλάτο 

και τον παρακάλεσε λέγοντας:

δος μου αυτόν τον ξένο,αυτον που από βρέφος ξένος ήταν στον κοσμο

δος μου αυτον τον ξένο,τον οποιον οι ομοφυλοι μισούντες θανατώνουν 

σαν ξενο

δος μου αυτον τον ξένο,του οποιου παραξενευομαι να βλέπω τον παράξενο  

θανατο

δος μου αυτον τον ξένο,ο οποίος γνωριζε να υπηρετεί τους φτωχούς 

και τους ξένους

δος μου αυτον τον ξένο,τον οποίον οι Εβραίοι από φθόνο τον αποξένωσαν

από τον κοσμο

δος μου αυτον τον ξένο,για να τον κρύψω στον τάφο,ο οποίος σαν ξενος

δεν έχει που το κεφάλι να ακουμπισει

δος μου αυτον τον ξένο,τον οποίον η Μητέρα  βλέπωντας νεκρό φωναξε

Ω Γιε και Θεε μου,αν και τα σπλάχνα μου πληγώθηκαν,

και η καρδιά μου σπαραζει,νεκρό να σε βλέπω,

όμως την ανάσταση σου περιμένοντας δοξαζω

και με τέτοια λοιπόν λόγια παρακαλώντας τον Πιλατο

ο ευγενής άντρας παίρνει το σώμα του Χριστού,

το οποίο αφού προσεχτικά  σε σεντόνι τύλιξε και με σμύρνα αλειψε,

κατεβασε στο τάφο,αυτόν που σ' όλους την αιώνια ζωή δίνει 

και το μέγα ελεος

Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτίνας,

καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ διαρραγέν, τῷ τοῦ Σωτῆρος θανάτῳ,

ὁ Ἰωσὴφ θεασάμενος, προσῆλθε τῷ Πιλάτῳ καὶ καθικετεύει λέγων·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἑβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει 

τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ Μήτηρ καθορῶσα νεκρωθέντα ἐβόα·

Ὦ Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εἰ καὶ τὰ σπλάγχνα τιτρώσκομαι,

καὶ καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν σε καθορῶσα,

ἀλλὰ τῇ σῇ ἀναστάσει θαρροῦσα μεγαλύνω.

Καὶ τούτοις τοίνυν τοῖς λόγοις δυσωπῶν τὸν Πιλᾶτον

ὁ εὐσχήμων λαμβάνει τοῦ Σωτῆρος τὸ σῶμα,

ὃ καὶ φόβῳ ἐν σινδόνι ἐνειλήσας καὶ σμύρνῃ, κατέθετο ἐν τάφῳ

τὸν παρέχοντα πᾶσι ζωὴν αἰώνιον καὶ τὸ μέγα ἔλεος

.

.

.