.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
ODYSSEA[ΟΔΥΣΣΕΙΑ]
ΟΔΥΣΣΕΑΣ:ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΣΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ
.
.
.
γλαροι-χ.ν.κουβελης
Ελληνικο Γαλαζιο[Ραψωδια]1-χ.ν.κουβελης
.
.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ:ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΣΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ
.
.
ειδαμε τους γλαρους,σαν φιλους,σαν συντροφους τους ειδαμε,
στα κυλισματα των νερων,στο ξαναγυρισμα του χρονου,τους
αφησαμε στα βραχια να ξαποστασουν,κι υστερα ν'ανεβουν να
πεταξουν μπροστα, γυρω-γυρω μας και πισω απο τη βαρκα μας,
καθως ξαναπιασαμε το ταξιδι στη θαλασσα για την επιστροφη
στη πατριδα
αραξαμε σ'ενα λιμανι στη νοτιο θαλασσα,βαθυς κολπος,απριλης
μηνας,θα μεναμε λιγο καιρο,θα εφοδιαζαμε το καραβι με τροφι-
μα,τι ειχαμε ξεμεινει,υστερα θα κινουσαμε παλι,μια βραδια
σ'ενα μπαρ στο λιμανι γνωριστηκαμε με μια παρεα ντοπιων,συν-
νενοουμασταν στην αγγλικη γλωσσα,γρηγορα γιναμε μια παρεα,
γελια ,φωνες ,πειραγματα,κουβεντες για γυναικες,οπως συνη-
θιζουν να κανουν οι ναυτικοι στις παρεες τους,ενας αναμεσα
τους,που ξεχωριζε,στην ηληκια μεγαλυτερος και στη φυσιογνω-
μια ξεχωριστος,ειπε πως θελει να διηγηθει στους ξενους,σε
μας,μια ιστορια,μια περιπετεια ενος ανθρωπου στη θαλασσα,τι
περασε,τι ειδε,τι γνωρισε και τι επαθε στο ταξι δι του,κι
αρχισε να λεει,να ονοματιζει τους τοπους,που βρεθηκε και
τι συνεβηκε σ'αυτον και στους συντροφους του,και πως πολ-
λους ανθρωπους γνωρισε κι εμαθε γι'αυτους,τις ασχολιες τους,
τις ιδεες τους,τα πολιτικα τους,και τους νομους,που διοικου-
σαν την ζωη τους,συνεχισε να λεει την ιστορια,και τοτε ενας
απο τους συντροφους αναμεσα μας ψιθυρισε και τ'ακουσαμε
ολοι:''ειναι τυφλος,δεν βλεπει'',ειδαμε καλυτερα,ειχε δικιο,
ο αφηγητης ηταν πραγματι τυφλος,ακινητα τα ματια του,θολα,
σβησμενα στις κογχες τους,οταν εκεινος ο ανθρωπος σταματησε
να λεει την ιστορια,ενα μερος της,ειχε περασει η ωρα,περα-
σμενα μεσανυχτα,ωρα να γυρισουμε στο καραβι,τους αποχαιρε-
τησαμε κι ορισαμε να συναντηθουμε τ'αλλο βραδυ στο ιδιο με-
ρος,φτασαμε στο καραβι κι ετοιμαζομασταν να παμε για
υπνο,οταν ο Οδυσσεας μας ειπε να μαζευτουμε στο καταστρωμα,
ηθελε να μας μιλησει για ενα σοβαρο ζητημα,ηταν επειγον,
στο αμυδρο φως της νυχτας μολις,που ξεχωριζαμε το προσωπο
του,μας ειπε να μην πιστευουμε εκεινον τον ανθρωπο,που μι-
λησε στο μπαρ,ενας ψευτης ηταν,ενας θαρσυς,ενας απατεωνας,
ψευτιες κατασκευασματα της φαντασιας του οσα ειπε,αυτο ει-
ναι ιδιον των τυφλων ανθρωπων,δεν βλεπουν και την αδυναμια
τους την ξεπερνουν με φανταστικα πραγματα και φτιαχτες διη-
γησεις,μια διαστροφη να κοροιδεψουν,''να εκδικηθουν για
την αναπηρια τους τους κανονικους,τους φυσιολογικους ανθρω-
πους''ειπε,τα διαστρεφουν ολα,τα αληθινα τα λενε ψευτικα,και
τα ψευτικα αληθινα,ολα οσα ειπωθηκαν αποψε ολα ηταν καθαρη
φαντασια,αυτα ειπε για κεινον,πριν τον ρωτησουμε,ειχαμε
μεγαλη απορια,πως ηξερε πως ηταν τα λογια του εργα της
φαντασιας του,επινοηματα,αφου αφορουσαν,ειχαν σχεση με τον
ξενο τοπο και μ'αλλους διαφορετικους ανθρωπους απο εμας,
μ'αλλα διαφορετικα ηθη και εθιμα,και φυσικα ειχαν τις δι-
κιες τους ιστοριες,τους δικους τους μυθους,κι επειτα,δεν
προλαβαμε να του πουμε,πως σε καποια χωρα,που ειχαμε βρεθει
τον προηγουμενο χρονο,εκει οι ανθρωποι ζουν καιχρησιμοποιουν
αντιστραμενες τις ιδεες,πιστευουν τα φανταστικα τα κατα-
σκευασμενα πραγματα σαν αληθινα σαν πραγματικα,κι αυτα,που
εμεις θεωρουμε αληθινα και πραγματικα εκεινοι τα θεωρου-
σαν ψευτικα ,μη πραγματικα,π.χ πιστευουν πωςη γη στηρι-
ζεται πανω στο καβουκι μιας χελωνας,κι αυτη η χελωνα με τη
σειρα της στηριζεται πανω στο καβουκι μιας αλλης,κι αυτο
συμβαινει στο απειρο,απειρες χελωνες πανω σε απειρες χελω-
νες,αυτο το πιστευαν αληθινο,πως ετσι ειναι,πραγματικο,
η αλανθαστη κοσμοθεωρια τους,και την ιδια στιγμη μια καρε-
κλα,που πανω της καποιος καθεται,η'ειχε καθησει,η' θα κα-
θονταν,την θεωρουσαν φανταστικο αντικειμενο,ψευδαισθηση,
επισης τη συνειθισμενη διακριση του χρονου σε παρελθον-
παρον-και μελλον δεν την παραδεχονταν,δεν ισχυε γι'αυτους,
υπηρχε μονο το παρον,σ'αυτο το παρον,τον χρονο-τωρα, δεν
ειχαν την αναμνηση του παρελθοντος,του περασμενου χρονου,
ουτε την προσμονη του μελλοντος,του χρονου,που ειναι να
ερθει,οτι συνεβαινε τωρα δεν ειχε αιτια,απο καπου,ουτε
επιδραση,προς καπου,αυτα θα του λεγαμε,και αλλα πολλα,
αν δεν τον ακουγαμε να μας λεει,με σοβαρη φωνη,να παμε
να κοιμηθουμε να ξεκουραστουμε γιατι αυριο ξημερωνοντας
θα σηκωναμε αγκυρα και θα φευγαμε,πηραμε οτι ηταν απα-
ραιτητο να παρουμε,εφοδιασαμε το καραβι με τα αναγκαια,
και δεν ηταν ωρα,δεν ειχαμε χρονο,για χασιμο,για ανοητη
καθυστερηση,αυτα ειπε κι εμεις τ'ακουσαμε,υπακουσαμε,δεν
ειχαμε ορεξη,ουτε δυναμη για αντιρρησεις κι αντιλογους,
αλλωστε τι μας ενδιεφερε τι ηταν,τι θεωρουνταν αληθινο
η' ψευτικο ,εμεις ειμασταν ανθρωποι πρακτικοι,απλοι,δεν
βαραιναμε το κεφαλι και τη σκεψη μας με τετοιους συλλογι-
σμους,εμπιστευομασταν αυτα,που ξεραμε καλα,αυτα,που ει-
χαμε δοκιμασει,την εμπειρια μας,αυτη ηταν η πυξιδα μας,
κι αυτη ακολουθαμε στο ταξιδι μας
.
.
.
Ελληνικο Γαλαζιο[Ραψωδια]2-χ.ν.κουβελης
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
ODYSSEA[ΟΔΥΣΣΕΙΑ]
ΟΔΥΣΣΕΑΣ:ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΣΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ
.
.
.
γλαροι-χ.ν.κουβελης
Ελληνικο Γαλαζιο[Ραψωδια]1-χ.ν.κουβελης
.
.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ:ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΣΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ
.
.
ειδαμε τους γλαρους,σαν φιλους,σαν συντροφους τους ειδαμε,
στα κυλισματα των νερων,στο ξαναγυρισμα του χρονου,τους
αφησαμε στα βραχια να ξαποστασουν,κι υστερα ν'ανεβουν να
πεταξουν μπροστα, γυρω-γυρω μας και πισω απο τη βαρκα μας,
καθως ξαναπιασαμε το ταξιδι στη θαλασσα για την επιστροφη
στη πατριδα
αραξαμε σ'ενα λιμανι στη νοτιο θαλασσα,βαθυς κολπος,απριλης
μηνας,θα μεναμε λιγο καιρο,θα εφοδιαζαμε το καραβι με τροφι-
μα,τι ειχαμε ξεμεινει,υστερα θα κινουσαμε παλι,μια βραδια
σ'ενα μπαρ στο λιμανι γνωριστηκαμε με μια παρεα ντοπιων,συν-
νενοουμασταν στην αγγλικη γλωσσα,γρηγορα γιναμε μια παρεα,
γελια ,φωνες ,πειραγματα,κουβεντες για γυναικες,οπως συνη-
θιζουν να κανουν οι ναυτικοι στις παρεες τους,ενας αναμεσα
τους,που ξεχωριζε,στην ηληκια μεγαλυτερος και στη φυσιογνω-
μια ξεχωριστος,ειπε πως θελει να διηγηθει στους ξενους,σε
μας,μια ιστορια,μια περιπετεια ενος ανθρωπου στη θαλασσα,τι
περασε,τι ειδε,τι γνωρισε και τι επαθε στο ταξι δι του,κι
αρχισε να λεει,να ονοματιζει τους τοπους,που βρεθηκε και
τι συνεβηκε σ'αυτον και στους συντροφους του,και πως πολ-
λους ανθρωπους γνωρισε κι εμαθε γι'αυτους,τις ασχολιες τους,
τις ιδεες τους,τα πολιτικα τους,και τους νομους,που διοικου-
σαν την ζωη τους,συνεχισε να λεει την ιστορια,και τοτε ενας
απο τους συντροφους αναμεσα μας ψιθυρισε και τ'ακουσαμε
ολοι:''ειναι τυφλος,δεν βλεπει'',ειδαμε καλυτερα,ειχε δικιο,
ο αφηγητης ηταν πραγματι τυφλος,ακινητα τα ματια του,θολα,
σβησμενα στις κογχες τους,οταν εκεινος ο ανθρωπος σταματησε
να λεει την ιστορια,ενα μερος της,ειχε περασει η ωρα,περα-
σμενα μεσανυχτα,ωρα να γυρισουμε στο καραβι,τους αποχαιρε-
τησαμε κι ορισαμε να συναντηθουμε τ'αλλο βραδυ στο ιδιο με-
ρος,φτασαμε στο καραβι κι ετοιμαζομασταν να παμε για
υπνο,οταν ο Οδυσσεας μας ειπε να μαζευτουμε στο καταστρωμα,
ηθελε να μας μιλησει για ενα σοβαρο ζητημα,ηταν επειγον,
στο αμυδρο φως της νυχτας μολις,που ξεχωριζαμε το προσωπο
του,μας ειπε να μην πιστευουμε εκεινον τον ανθρωπο,που μι-
λησε στο μπαρ,ενας ψευτης ηταν,ενας θαρσυς,ενας απατεωνας,
ψευτιες κατασκευασματα της φαντασιας του οσα ειπε,αυτο ει-
ναι ιδιον των τυφλων ανθρωπων,δεν βλεπουν και την αδυναμια
τους την ξεπερνουν με φανταστικα πραγματα και φτιαχτες διη-
γησεις,μια διαστροφη να κοροιδεψουν,''να εκδικηθουν για
την αναπηρια τους τους κανονικους,τους φυσιολογικους ανθρω-
πους''ειπε,τα διαστρεφουν ολα,τα αληθινα τα λενε ψευτικα,και
τα ψευτικα αληθινα,ολα οσα ειπωθηκαν αποψε ολα ηταν καθαρη
φαντασια,αυτα ειπε για κεινον,πριν τον ρωτησουμε,ειχαμε
μεγαλη απορια,πως ηξερε πως ηταν τα λογια του εργα της
φαντασιας του,επινοηματα,αφου αφορουσαν,ειχαν σχεση με τον
ξενο τοπο και μ'αλλους διαφορετικους ανθρωπους απο εμας,
μ'αλλα διαφορετικα ηθη και εθιμα,και φυσικα ειχαν τις δι-
κιες τους ιστοριες,τους δικους τους μυθους,κι επειτα,δεν
προλαβαμε να του πουμε,πως σε καποια χωρα,που ειχαμε βρεθει
τον προηγουμενο χρονο,εκει οι ανθρωποι ζουν καιχρησιμοποιουν
αντιστραμενες τις ιδεες,πιστευουν τα φανταστικα τα κατα-
σκευασμενα πραγματα σαν αληθινα σαν πραγματικα,κι αυτα,που
εμεις θεωρουμε αληθινα και πραγματικα εκεινοι τα θεωρου-
σαν ψευτικα ,μη πραγματικα,π.χ πιστευουν πωςη γη στηρι-
ζεται πανω στο καβουκι μιας χελωνας,κι αυτη η χελωνα με τη
σειρα της στηριζεται πανω στο καβουκι μιας αλλης,κι αυτο
συμβαινει στο απειρο,απειρες χελωνες πανω σε απειρες χελω-
νες,αυτο το πιστευαν αληθινο,πως ετσι ειναι,πραγματικο,
η αλανθαστη κοσμοθεωρια τους,και την ιδια στιγμη μια καρε-
κλα,που πανω της καποιος καθεται,η'ειχε καθησει,η' θα κα-
θονταν,την θεωρουσαν φανταστικο αντικειμενο,ψευδαισθηση,
επισης τη συνειθισμενη διακριση του χρονου σε παρελθον-
παρον-και μελλον δεν την παραδεχονταν,δεν ισχυε γι'αυτους,
υπηρχε μονο το παρον,σ'αυτο το παρον,τον χρονο-τωρα, δεν
ειχαν την αναμνηση του παρελθοντος,του περασμενου χρονου,
ουτε την προσμονη του μελλοντος,του χρονου,που ειναι να
ερθει,οτι συνεβαινε τωρα δεν ειχε αιτια,απο καπου,ουτε
επιδραση,προς καπου,αυτα θα του λεγαμε,και αλλα πολλα,
αν δεν τον ακουγαμε να μας λεει,με σοβαρη φωνη,να παμε
να κοιμηθουμε να ξεκουραστουμε γιατι αυριο ξημερωνοντας
θα σηκωναμε αγκυρα και θα φευγαμε,πηραμε οτι ηταν απα-
ραιτητο να παρουμε,εφοδιασαμε το καραβι με τα αναγκαια,
και δεν ηταν ωρα,δεν ειχαμε χρονο,για χασιμο,για ανοητη
καθυστερηση,αυτα ειπε κι εμεις τ'ακουσαμε,υπακουσαμε,δεν
ειχαμε ορεξη,ουτε δυναμη για αντιρρησεις κι αντιλογους,
αλλωστε τι μας ενδιεφερε τι ηταν,τι θεωρουνταν αληθινο
η' ψευτικο ,εμεις ειμασταν ανθρωποι πρακτικοι,απλοι,δεν
βαραιναμε το κεφαλι και τη σκεψη μας με τετοιους συλλογι-
σμους,εμπιστευομασταν αυτα,που ξεραμε καλα,αυτα,που ει-
χαμε δοκιμασει,την εμπειρια μας,αυτη ηταν η πυξιδα μας,
κι αυτη ακολουθαμε στο ταξιδι μας
.
.
.
Ελληνικο Γαλαζιο[Ραψωδια]2-χ.ν.κουβελης
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου