.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-FAIRY TALES
GREEK FAIRY TALES - MARCHEN
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ- C.N.COUVELIS[Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ]
.
Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
[Ενα Παραμυθι]
.
.
.
Χαρταετος[Ελληνικος]-χ.ν.κουβελης
.
.
Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
[Ενα Παραμυθι]
.
.
Ηταν τα παλια χρονια,που συνεβηκε αυτη η ιστορια,κι ο
τοπος ηταν διαφορετικος κι οι ανθρωποι αλλιως ντυνον-
ταν κι αλλιως πολιτευονταν,η γλωσσα ομως εμεινε ιδια κι
εφτασε ως εμας απειραχτη
τοτε ηταν ενας πλουσιος αρχοντας κι ειχε ολα τα καλα του
κοσμου,χωραφια και δεν υπηρχε τιποτα να μην το'χει,κι οτι
ηθελε κι επιθυμουσε αμεσως τ'αποκτουσε,
ειχε και μια μοναχοκορη ομορφη σαν το τριανταφυλλο κι
ασπρη σαν τον κρινο κι εχτισε καστρο ψηλο απορθητο να μην
του κλεψουν κορη ,εφταδιπλο το τειχος του κι εφταπυργο το
σηκωσε κι εσκαψε βαθυ χανδακα να το περιτριγυριζει με το
νερο
κι ενα φτωχο μαστοροπουλο την ειδε την αρχοντοπουλα κι
απ'την ομορφια της θαμπωθηκε ,κι εκεινη ειδε το μαστο-
ροπουλο και τ'αγαπησε στ'αληθεια,κι ητανε τις νυχτες με σκο-
ταδι,που ανταμωναν τα δυο και κρυφομιλουσαν,
κι ηρθε καιρος και μαρτυρηθηκαν στον αρχοντα κι εκεινος θυ-
μωσε πολυ κι αγριεψε κι εδιωξε το μαστοροπουλο μακρια στην
εξορια και τα,που αγαπηθηκαν πολυ ξεχωρισθηκαν
κι εκει στα ξενα και τα μακρυνα της εξοριας το μαστορο-
πουλο ειχε μεγαλο τον καημο της αρχοντοπουλας,πικραμενο
γυριζε και ξαγυριζε τις πικρομερες και τις πικρονυχτες του
χωρις τελειωμο,κι αναπαμο δεν ειχε η καρδια κι ο πονος
του διακοπη
Κι ηρθε απο πουλι πουλακι,μ'ανθρωπινη λαλιτσα πικρο βαρυ
μαντατο τη λυγερη παντρευουνε σε δυο βδομαδες μερες,κι ως
τ'ακουσε το βαριομοιρο πολυ του κακοφανει,και γρηγορα τον
μαυρο του σελωνει και γρηγορα τον καβαλικευγει και δινει
του βιτσια και παει ο μαυρος χιλια μιλια και ξαναδευτερων-
ει κι αλλα χιλια τοσα παει
κι ως εφτασε στα μερη του αρχοντου αλλαξε τα ρουχα βαφτη-
κε στο προσωπο μαυρο,αλλαξε την οψη του κι ανθρωπος του
τοπου,που πριν τον γνωριζε τωρα δεν τον γνωρισε,κι αφαντος
ηταν και γι'αγνωστος περνιονταν
και σκεφτηκε,ν'αρπαξει την αγαπη του,και πριν φτασει η ωρα
στο γαμο να προλαβει
να μπει στο καστρο,ειναι τα εμποδια πολλα κι ανυπερβλητα,και
το χανδακι το νερο,και τα εφταδιπλα τα τειχοι,και τα εφτα-
πυργα,και οι στρατιωτες πολλοι κι αγρυπνοι μερα και νυχτα
το καστρο φυλλανε
κι ηταν η στεναχωρια του μεγαλη κι η απελπισια του πως να
προλαβει να μπει στο καστρο μεσα, να μην την παρει αλλος
και τοτε του'ρθανε στο νου τα παιδικα του χρονια και τα
παιχνιδια,που'παιζε στο σπιτι της μανας του πατερα του,και
με τ'αδερφια του και τ'αλλα παιδια τα'παιζε ξεγνοιαστα και
τοτε θυμηθηκε καλα τη τεχνη του να στεριωνει χαρταετους κι
αλαφρους να τους σηκωνει στα ψηλα τ'ουρανου κι ητανε ο θαυ-
μασμος μεγαλος για τα εργα του
και τοτε τ'αποφασισε πρωτα να φτιαξει χαρταετο ,δευτερο να
τον πεταξει να σηκωθει στα υψη ακριβως πανω απ'τ'αρχοντικο
μεσα στο περικλειστο καστρο,τριτο να υπολογισει την αποστα-
ση ως εκει και τεταρτο να σκαψει αυλακι κρυφο συριγγα στη γη
μεσα ισα,που να χωραει δυο νοματους και να περασει στο κα-
στρο και στ'αρχοντικο
κι εκει νυχτα ν'ανεβαινει τα σκαλια ν'ανοιξει τις πορτουλες
κι οπου σε καμαρη θα βρει την αγαπη του της φανερωνεται και
φευγουνε μαζι
κι ετσι εγινε,
σηκωσε τον χαρταετο και τον ισορροπησε ψηλα πανω απ'τ'αρχον-
τικο ,κι ενα τριγωνο αορατο σχηματιστηκε στο χωρο,το ψηλος του
το ηξερε,ισο ειναι με το ψηλος του αρχοντικου,που μαστοροπουλο
ηταν και το χτισανε,κι η αλλη πλευρα του ηταν το τεντωμενο
σχοινι του χαρταετου,αν το μαζεψει το σχοινι θα τη μετρησει,
κι η τριτη πλευρα του τριγωνου ειναι τα μετρα της υπογειας
τρυπας,που θα σκαψει,
τραβηξε το σκοινι του χαρταετου,το μαζεψε στο χερι του και το
μετρησε,τοσους γυρους τοσους ποντους η μια γυρα τοσα μετρα το
σχοινι,
και το υψος του τριγωνου τοσο,
καθισε κι υπολογισε το μηκος του υπογειου δρομου ως τ'αρχον-
τικο και τα βρηκε
και το βραδυ αρχισε να σκαβει στο λιγοστο φως του φεγγαριου
και τη μερα,που ηρθε εσκαβε κι εβγαζε το χωμα κι ανοιγε τη
συριγγα και συνεχισε τις αλλες μερες και τις αλλες νυχτες,
που ηρθαν επομενες
κι η οριζοντια τρυπα πλησιαζε τα μετρα της και το τελος της,να
προφθασει βιαζονταν πριν το γαμο,
κι ηρθε η ωρα κι ηταν κατω απ'τ'αρχοντικο στο κεντρο του
και τη νυχτα βγηκε στ'αρχοντικο,κι ανεβηκε προσεκτικα τις σκα-
λες,κι ανοιξε αθορυβα τις πολλες πορτουλες και βρεθηκε στη κα-
μαρα της αρχοντοπουλας,π'αγαπουσε,εκεινη τρομαξε σαν τον ειδε
τον ξενο αντρα
κι εκεινος της φανερωθηκε,καθαρισε το προσωπο του κι εκεινη
τον γνωρισε τον αντρα,π'αγαπουσε,επεσε στην αγκαλια του κι
εκλαψε
και κεινος της ειπε να φυγουν κι εκεινη με χαρα το δεχτηκε
κι ετσι εγινε
εφυγαν
γρηγορα κι αθορυβα κατεβηκαν τις σκαλες στο υπογειο εκει περα-
σαν το κρυφο στη γη αυλακι και φανηκαν στο φως της μερας,
την σηκωσε τη λυγερη στο αλογο κι επειτα κι εκεινος καβαλικεψε
και δινει βιτσια του μαυρο του και παει χιλια μιλια και ξαναδι-
νει του και παει χιλια μυρια τοσα
και σ'ενα τοπο εφτασαν που'χε περιβολακι ειχε μηλιες ειχε και
τριανταφυλλα ειχε και γαργαρα νερα κι αηδονια στα κλαρακια
ειχε και μια λεμονια διπλοφορτωμενη κι ητανε σπιτι κρυσταλλο,
και γυαλιζε στον ηλιο και περα καμπος πρασινος
εκει τα δυο τους εζησαν καλα κι αγαπημενα
κι ηρθαν παιδια να χαιρονται να γλυκοτραγουδουν τις ωρες τους
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-FAIRY TALES
GREEK FAIRY TALES - MARCHEN
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ- C.N.COUVELIS[Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ]
.
Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
[Ενα Παραμυθι]
.
.
.
Χαρταετος[Ελληνικος]-χ.ν.κουβελης
.
.
Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
[Ενα Παραμυθι]
.
.
Ηταν τα παλια χρονια,που συνεβηκε αυτη η ιστορια,κι ο
τοπος ηταν διαφορετικος κι οι ανθρωποι αλλιως ντυνον-
ταν κι αλλιως πολιτευονταν,η γλωσσα ομως εμεινε ιδια κι
εφτασε ως εμας απειραχτη
τοτε ηταν ενας πλουσιος αρχοντας κι ειχε ολα τα καλα του
κοσμου,χωραφια και δεν υπηρχε τιποτα να μην το'χει,κι οτι
ηθελε κι επιθυμουσε αμεσως τ'αποκτουσε,
ειχε και μια μοναχοκορη ομορφη σαν το τριανταφυλλο κι
ασπρη σαν τον κρινο κι εχτισε καστρο ψηλο απορθητο να μην
του κλεψουν κορη ,εφταδιπλο το τειχος του κι εφταπυργο το
σηκωσε κι εσκαψε βαθυ χανδακα να το περιτριγυριζει με το
νερο
κι ενα φτωχο μαστοροπουλο την ειδε την αρχοντοπουλα κι
απ'την ομορφια της θαμπωθηκε ,κι εκεινη ειδε το μαστο-
ροπουλο και τ'αγαπησε στ'αληθεια,κι ητανε τις νυχτες με σκο-
ταδι,που ανταμωναν τα δυο και κρυφομιλουσαν,
κι ηρθε καιρος και μαρτυρηθηκαν στον αρχοντα κι εκεινος θυ-
μωσε πολυ κι αγριεψε κι εδιωξε το μαστοροπουλο μακρια στην
εξορια και τα,που αγαπηθηκαν πολυ ξεχωρισθηκαν
κι εκει στα ξενα και τα μακρυνα της εξοριας το μαστορο-
πουλο ειχε μεγαλο τον καημο της αρχοντοπουλας,πικραμενο
γυριζε και ξαγυριζε τις πικρομερες και τις πικρονυχτες του
χωρις τελειωμο,κι αναπαμο δεν ειχε η καρδια κι ο πονος
του διακοπη
Κι ηρθε απο πουλι πουλακι,μ'ανθρωπινη λαλιτσα πικρο βαρυ
μαντατο τη λυγερη παντρευουνε σε δυο βδομαδες μερες,κι ως
τ'ακουσε το βαριομοιρο πολυ του κακοφανει,και γρηγορα τον
μαυρο του σελωνει και γρηγορα τον καβαλικευγει και δινει
του βιτσια και παει ο μαυρος χιλια μιλια και ξαναδευτερων-
ει κι αλλα χιλια τοσα παει
κι ως εφτασε στα μερη του αρχοντου αλλαξε τα ρουχα βαφτη-
κε στο προσωπο μαυρο,αλλαξε την οψη του κι ανθρωπος του
τοπου,που πριν τον γνωριζε τωρα δεν τον γνωρισε,κι αφαντος
ηταν και γι'αγνωστος περνιονταν
και σκεφτηκε,ν'αρπαξει την αγαπη του,και πριν φτασει η ωρα
στο γαμο να προλαβει
να μπει στο καστρο,ειναι τα εμποδια πολλα κι ανυπερβλητα,και
το χανδακι το νερο,και τα εφταδιπλα τα τειχοι,και τα εφτα-
πυργα,και οι στρατιωτες πολλοι κι αγρυπνοι μερα και νυχτα
το καστρο φυλλανε
κι ηταν η στεναχωρια του μεγαλη κι η απελπισια του πως να
προλαβει να μπει στο καστρο μεσα, να μην την παρει αλλος
και τοτε του'ρθανε στο νου τα παιδικα του χρονια και τα
παιχνιδια,που'παιζε στο σπιτι της μανας του πατερα του,και
με τ'αδερφια του και τ'αλλα παιδια τα'παιζε ξεγνοιαστα και
τοτε θυμηθηκε καλα τη τεχνη του να στεριωνει χαρταετους κι
αλαφρους να τους σηκωνει στα ψηλα τ'ουρανου κι ητανε ο θαυ-
μασμος μεγαλος για τα εργα του
και τοτε τ'αποφασισε πρωτα να φτιαξει χαρταετο ,δευτερο να
τον πεταξει να σηκωθει στα υψη ακριβως πανω απ'τ'αρχοντικο
μεσα στο περικλειστο καστρο,τριτο να υπολογισει την αποστα-
ση ως εκει και τεταρτο να σκαψει αυλακι κρυφο συριγγα στη γη
μεσα ισα,που να χωραει δυο νοματους και να περασει στο κα-
στρο και στ'αρχοντικο
κι εκει νυχτα ν'ανεβαινει τα σκαλια ν'ανοιξει τις πορτουλες
κι οπου σε καμαρη θα βρει την αγαπη του της φανερωνεται και
φευγουνε μαζι
κι ετσι εγινε,
σηκωσε τον χαρταετο και τον ισορροπησε ψηλα πανω απ'τ'αρχον-
τικο ,κι ενα τριγωνο αορατο σχηματιστηκε στο χωρο,το ψηλος του
το ηξερε,ισο ειναι με το ψηλος του αρχοντικου,που μαστοροπουλο
ηταν και το χτισανε,κι η αλλη πλευρα του ηταν το τεντωμενο
σχοινι του χαρταετου,αν το μαζεψει το σχοινι θα τη μετρησει,
κι η τριτη πλευρα του τριγωνου ειναι τα μετρα της υπογειας
τρυπας,που θα σκαψει,
τραβηξε το σκοινι του χαρταετου,το μαζεψε στο χερι του και το
μετρησε,τοσους γυρους τοσους ποντους η μια γυρα τοσα μετρα το
σχοινι,
και το υψος του τριγωνου τοσο,
καθισε κι υπολογισε το μηκος του υπογειου δρομου ως τ'αρχον-
τικο και τα βρηκε
και το βραδυ αρχισε να σκαβει στο λιγοστο φως του φεγγαριου
και τη μερα,που ηρθε εσκαβε κι εβγαζε το χωμα κι ανοιγε τη
συριγγα και συνεχισε τις αλλες μερες και τις αλλες νυχτες,
που ηρθαν επομενες
κι η οριζοντια τρυπα πλησιαζε τα μετρα της και το τελος της,να
προφθασει βιαζονταν πριν το γαμο,
κι ηρθε η ωρα κι ηταν κατω απ'τ'αρχοντικο στο κεντρο του
και τη νυχτα βγηκε στ'αρχοντικο,κι ανεβηκε προσεκτικα τις σκα-
λες,κι ανοιξε αθορυβα τις πολλες πορτουλες και βρεθηκε στη κα-
μαρα της αρχοντοπουλας,π'αγαπουσε,εκεινη τρομαξε σαν τον ειδε
τον ξενο αντρα
κι εκεινος της φανερωθηκε,καθαρισε το προσωπο του κι εκεινη
τον γνωρισε τον αντρα,π'αγαπουσε,επεσε στην αγκαλια του κι
εκλαψε
και κεινος της ειπε να φυγουν κι εκεινη με χαρα το δεχτηκε
κι ετσι εγινε
εφυγαν
γρηγορα κι αθορυβα κατεβηκαν τις σκαλες στο υπογειο εκει περα-
σαν το κρυφο στη γη αυλακι και φανηκαν στο φως της μερας,
την σηκωσε τη λυγερη στο αλογο κι επειτα κι εκεινος καβαλικεψε
και δινει βιτσια του μαυρο του και παει χιλια μιλια και ξαναδι-
νει του και παει χιλια μυρια τοσα
και σ'ενα τοπο εφτασαν που'χε περιβολακι ειχε μηλιες ειχε και
τριανταφυλλα ειχε και γαργαρα νερα κι αηδονια στα κλαρακια
ειχε και μια λεμονια διπλοφορτωμενη κι ητανε σπιτι κρυσταλλο,
και γυαλιζε στον ηλιο και περα καμπος πρασινος
εκει τα δυο τους εζησαν καλα κι αγαπημενα
κι ηρθαν παιδια να χαιρονται να γλυκοτραγουδουν τις ωρες τους
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου