GREEK POETRY -Καλλιμαχου-Υμνος εἰς Αρτεμιν ,στίχοι 1-28 -(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-Καλλιμαχου-Υμνος εἰς Αρτεμιν ,στίχοι 1-28

-(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.

.

Καλλιμαχου-Υμνος εἰς Αρτεμιν ,στίχοι 1-28

(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

την Άρτεμη(γιατί αδύνατο είναι στους αοιδους

να παραληφθεί)υμνουμαι,που τα τοξα και του λαγού

η σκοποβολή τη μέλλει,και ο χώρος ο πλατύς

και στα βουνά να διασκεδάζει,ας αρχίσουμε λοιπόν 

όταν στου πατέρα κάθονταν τα γόνατα,κορίτσι 

μικρό ακόμα και έλεγε αυτά εδώ στον γονέα,

δος μου την παρθενια,μπαμπά,για πάντα να φυλάξω,

και να'χω πολλά ονόματα,για μην συναγωνίζεται

ο Φοίβος με μένα,δος μου βέλη και τόξα,όμως άσε 

πατέρα ούτε φαρέτρα ούτε σου ζητάω μεγάλο τόξο,

για μένα οι Κύκλωπες αμέσως βέλη με τέχνη 

θα φτιάξουν,και ευλυγιστο τόξο για μενα,

αλλά δαδια να φωτίζουν και μέχρι το γόνατο φόρεμα 

να ζωστο με χρωματιστό γυρο,θηρία για να σκοτώνω,

δος μου επίσης ένα χορο από εξήντα Ωκεανίδες,

όλες εννιάχρονες,όλες ακόμα κορίτσια χωρίς τη ζώνη 

γάμου,δος μου και να με υπηρετούν είκοσι νύμφες 

Αμνισιδες,που τα ψηλά παπούτσια μου,οποτε μήτε λυγκες 

μήτε ελαφια σκοπεύω,και τα γοργα να φροντίζουν σκυλιά,

δος μου ακόμα όλα τα βουνά,και πόλη για να μείνω οποιαν 

εσύ επιθυμισεις,γιατί σπάνια στη πόλη η Άρτεμη κατεβαίνει,

στα βουνά θα κατοικίσω,στις πόλεις θα αναμειγνιομαι

μ'ανθρωπους μονάχα όταν γυναίκες που ταλαιπωρουνται 

απ'τους δυνατούς πόνους για να γεννήσουν θα με καλούν 

βοηθο,σ'αυτες εμένα οι Μοίρες όταν γεννήθηκα απ'την αρχή 

με κλήρωσαν να βοηθω,γιατί και μένα όταν με γέννησε 

δεν πόνεσε η μάνα,αλλά χωρίς βογκητο  στα σεβαστά της 

γόνατα με καθησε,έτσι  αφού το κοριτσάκι είπε τη γενειάδα

του πατέρα ήθελε να πιάσει,πολλές φορές μάταια τα χέρια

τέντωσε μέχρι να τη πιασει,κι ο πατέρας εγκάρδια το δέχτηκε 

γελωντας

ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ: 158. – Ὕμνος εἰς Αρτεμιν 1-28 

Ἄρτεμιν (οὐ γὰρ ἐλαφρὸν ἀειδόντεσσι λαθέσθαι)

ὑμνέομεν, τῇ τόξα λαγωβολίαι τε μέλονται

καὶ χορὸς ἀμφιλαφὴς καὶ ἐν οὔρεσιν ἑψιάασθαι,

ἄρχμενοι ὡς ὅτε πατρὸς ἐφεζομένη γονάτεσσι

5 παῖς ἔτι κουρίζουσα τάδε προσέειπε γονῆα·

«δός μοι παρθενίην αἰώνιον, ἄππα, φυλάσσειν,

καὶ πολυωνυμίην, ἵνα μή μοι Φοῖβος ἐρίζῃ,

δὸς δ᾽ ἰοὺς καὶ τόξα — ἔα πάτερ, οὔ σε φαρέτρην

οὐδ᾽ αἰτέω μέγα τόξον· ἐμοὶ Κύκλωπες ὀϊστούς

10 αὐτίκα τεχνήσονται, ἐμοὶ δ᾽ εὐκαμπὲς ἄεμμα·

ἀλλὰ φαεσφορίην τε καὶ ἐς γόνυ μέχρι χιτῶνα

ζώννυσθαι λεγνωτόν, ἵν᾽ ἄγρια θηρία καίνω.

δὸς δέ μοι ἑξήκοντα χορίτιδας Ὠκεανίνας,

πάσας εἰνέτεας, πάσας ἔτι παῖδας ἀμίτρους.

15 δὸς δέ μοι ἀμφιπόλους Ἀμνισίδας εἴκοσι νύμφας,

αἵ τε μοι ἐνδρομίδας τε καὶ ὁππότε μηκέτι λύγκας

μήτ᾽ ἐλάφους βάλλοιμι, θοοὺς κύνας εὖ κομέοιεν.

δὸς δέ μοι οὔρεα πάντα· πόλιν δέ μοι ἥντινα νεῖμον

ἥντινα λῇς· σπαρνὸν γὰρ ὅτ᾽ Ἄρτεμις ἄστυ κάτεισιν·

20 οὔρεσιν οἰκήσω, πόλεσιν δ᾽ ἐπιμείξομαι ἀνδρῶν

μοῦνον ὅτ᾽ ὀξείῃσιν ὑπ᾽ ὠδίνεσσι γυναῖκες

τειρόμεναι καλέωσι βοηθόν, ᾗσί με Μοῖραι

γεινομένην τὸ πρῶτον ἐπεκλήρωσαν ἀρήγειν,

ὅττι με καὶ τίκτουσα καὶ οὐκ ἤλγησε φέρουσα

25 μήτηρ, ἀλλ᾽ ἀμογητὶ φίλων ἀπεθήκατο γυίων».

ὣς ἡ παῖς εἰποῦσα γενειάδος ἤθελε πατρός

ἅψασθαι, πολλὰς δὲ μάτην ἐτανύσσατο χεῖρας

μέχρις ἵνα ψαύσειε. πατὴρ δ᾽ ἐπένευσε γελάσσας,

.

.

.