.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η ΤΕΚΜΗΣΣΑ ΣΤΟΝ ΑΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΤΕΚΜΗΣΣΑ ΣΤΟΝ ΑΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
της έδωσα τις τελευταίες σκηνοθετικές οδηγίες,λιτότητα στην έκφραση,
όχι υπερβολή,υποβάλλουμε δεν κραυγαζουμε,ένας εσωτερικός μονόλογος,
μινιμαλιστικος,σαν αυτό που συνέβηκε να μην συνέβηκε,που μπορεί ανά
πάσα στιγμή να συμβεί,
νύχτωσε,το θέατρο γεμάτο θεατές,
στο βάθος οι λόφοι σκοτεινοί,δύο τρία κυπαρισσια,το φεγγάρι ανατέλλει,
η Τεκμησσα στην ορχήστρα,ο χορός
ήτανε νύχτα περασμένη,ακούγεται η φωνή της,ο Αποσπερίτης είχε από ώρα
δύσει,όταν ο Αίαντας αρπάζοντας δίκοπο σπαθί ζητούσε έξω να βγει κι ήταν
σαν τα μυαλά του να'χασε,εγώ τρόμαξα και του φώναξα,που πας Αίαντα,
κανένας δεν σε κάλεσε κι ούτε ακούστηκε σάλπιγγα,όλο το στράτευμα
κοιμάται,κι εκείνος μ'αγριο μάτι μ'εκοψε,γυναίκα,καλλίτερα να σωπαίνεις
αυτό ταιριάζει στη γυναίκα,φοβήθηκα και σώπασα κι εκείνος βγήκε έξω,
και κει τι έκανε δεν ξέρω,όταν κάποτε γύρισε έσερνε βόδια σκυλιά αρνιά
και πρόβατα,κοπάδια,τότε,το είδα,σ'αλλα τους κόβει το λαιμό και τα σφάζει,
κι άλλα τα χτυπάει αλύπητα με μαστίγιο,κι έπειτα βγήκε έξω και σε σκιές ανθρώπων φώναζε,βρίζοντας τους γιους τ'Ατρεα και τον Οδυσσέα,γελούσε παράξενα,τρομακτικά,και φοβερή εκδίκηση έλεγε θα πάρει,μετά μπαίνοντας μέσα άρχισε να συνέρχεται και βλεπωντας αυτά που'καμε ούρλιαξε και το κεφάλι τουχτυπούσε,τραβούσε τα μαλλιά του και σωριάστηκε κάτω,εμένα ρωτούσε άγρια να του πω τι έκανε,κι όταν του'πα όσα είδα έβγαλε τρομερή φωνή,ποτέ τέτοια άλλη δεν άκουσα,κι επειδή οι δειλοί,έλεγε,οδύρονται και κλαίνε βογγουσε και μουγκρίζε,έτσι που έτρεμα,
και τώρα εκει μέσα στη συντριβή ούτε τρώει ούτε πίνει νερό ανάμεσα στα
σφαγμένα ζώα κάθεται ακίνητος βουβός κι έχει φαίνεται στο μυαλό του
κάτι πολύ κακό να κάνει,
γι'αυτο σας ζητάω να βοηθήστε,
αν φρόνιμα λόγια από φίλους ακούσει να έρθει στα μυαλά του
το φεγγάρι φώτιζε το άδειο θέατρο,ένα τριζόνι ακούστηκε στις πέτρες,
μια σαύρα σύρθηκε,
πέρα προς τους λόφους ήχοι κουδούνια ζώων,
τότε έγινε που ο Αίαντας,μέγας, πελώριος και έρκος Αχαιών,καρφώθηκε
πάνω στο όρθιο σπαθί του
Η Τεκμησσα πήγε να θρηνήσει,
γύναι, γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει,ο τελευταίος λόγος του Αίαντα
κι εκείνη υπάκουσε στον άντρα της
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου