I Am a Greek European Worldwidel Man-Now!- www.artpoeticacouvelis.blogspot.com

I Am a Greek European Worldwide Man-Now!-

www.artpoeticacouvelis.blogspot.com

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

GREEK POETRY-ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ-χ.ν.κουβελης-Ιλιαδα,Ραψωδια Α',1-52-Αχιλλεας και Χρυσηιδα-Ομηρικο-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Ομηρικο-χ.ν.κουβελης


Αχιλλεας και Χρυσηιδα-Ομηρικο-χ.ν.κουβελης
.
.
ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ-χ.ν.κουβελης
Ιλιαδα,Ραψωδια Α',1-52
.
Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληιάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,
πολλὰς δ’ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι· Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή· 5
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.
Τίς γάρ σφωε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι;
Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός· ὃ γὰρ βασιλῆι χολωθεὶς
νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὦρσε κακήν, ὀλέκοντο δὲ λαοί, 10
οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα
Ἀτρεΐδης· ὃ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ’ ἀπερείσι’ ἄποινα,
στέμματ' ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος
χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς, 15
Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν·
« Ἀτρεΐδαι τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί,
ὑμῖν μὲν θεοὶ δοῖεν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντες
ἐκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εὖ δ’ οἴκαδ’ ἱκέσθαι·
παῖδα δ' ἐμοὶ λύσαιτε φίλην, τὰ δ’ ἄποινα δέχεσθαι, 20
ἁζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηβόλον Ἀπόλλωνα. »
Ἔνθ' ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ
αἰδεῖσθαί θ’ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα·
ἀλλ' οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ,
ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ’ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε· 25
« Μή σε, γέρον κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω
ἢ νῦν δηθύνοντ’ ἢ ὕστερον αὖτις ἰόντα,
μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο·
τὴν δ’ ἐγὼ οὐ λύσω· πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν
ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ, τηλόθι πάτρης, 30
ἱστὸν ἐποιχομένην καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν·
ἀλλ’ ἴθι μή μ’ ἐρέθιζε, σαώτερος ὥς κε νέηαι. »
.
Την οργη πες μας,θεα,του γιου του Πηλεα Αχιλλεα
την καταραμενη,που εφερε στους Αχαιους μυριους πονους
και πολλες γενναιες ψυχες  ηρωων τις εστειλε στον Αδη
κι εδωσε τα κορμια τους θρασιμια στα σκυλια και σ'ολα
τα ορνια,και του Δια εγινε η θεληση αφ'οτου πρωταρχισαν
να φιλονικουν και να χωριζουν ο Αγαμεμνωνας ο αφεντης
ανδρων και ο θεικος Αχιλλεας
ποιος απ'τους θεους τους εκανε να φιλονικησουν μεταξυ
τους;
ο γιος της Λητως και του Δια,με τον βασιλια πικραθηκε
κι εστειλε αρρωστεια κακια στο στρατο,και χανονταν
οι ανθρωποι,επειδη τον ιερεα Χρυση περιφρονισε ο Ατρειδης,
αυτος ηρθε στα γοργα καραβια των Αχαιων να παρει πισω
τη θυγατερα του φερνοντας αμετρητα λυτρα,εχοντας στα
χερια του το χρυσο σκηπτρο με το στεφανι του ευθυβολου
Απολλωνα και παρακαλουσε ολους τους Αχαιους,και πιο πολυ
τους δυο Ατρειδες,τους πρωτους των λαων
 ''Ατρειδες και οι αλλοι Αχαιοι με τις στερεες περικνημιδες,
ας σας δωσουν οι θεοι που εχουν τ'ανακτορα στον Ολυμπο
να παρετε  την πολι του Πριαμου και σωοι να φθασεται στα
σπιτια σας,δωστε μου πισω την αγαπημενη κορη μου,και
τα λυτρα δεχθητε,αν εχετε τον φοβο του γιου του Δια
του ευθυβολου Απολλωνα
τοτε ο ενας με τον αλλον οι Αχαιοι μεγαλοφωνα συναινεσαν
να σεβασθουν τον ιερεα και τα λαμπρα λυτρα να δεχθουν,
αλλα του Ατρειδη δεν μαλακωνε η καρδια,αλλα βιαια τον
εσπρωχνε και σκληρο λογο απηυθυνε:
''Μη σε ξαναβρω,γεροντα,εδω γυρω στα κοιλα καραβια
η' τωρα να αργοπορεις η' υστερωτερα  παλι να ξαναρθεις,
και μην πιστευεις πως θα σε βοηθησει το σκηπτρο και το
στεφανι του θεου,''
αυτην δεν θα ελευθερωσω,μεχρι τα γεραματα θα βρισκεται
μεσα στο σπιτι μου στο Αργος,πολυ μακρυα απ'την πατριδα,
στον αργαλειο να υφαινει και στο κρεβατι μου συντροφο
θα την εχω,
ελα τραβα,μη μ'ερεθιζεις,για να φυγεις σωος απο δω''

Ὣς ἔφατ’· ἔδεισεν δ’ ὁ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ·
βῆ δ’ ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης·
πολλὰ δ’ ἔπειτ’ ἀπάνευθε κιὼν ἠρᾶθ’ ὁ γεραιὸς 35
Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠύκομος τέκε Λητώ·
« Κλῦθί μευ, Ἀργυρότοξ’, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας
Κίλλάν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις,
Σμινθεῦ, εἴ ποτέ τοι χαρίεντ’ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα,
ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί’ ἔκηα 40
ταύρων ἠδ’ αἰγῶν, τὸδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ·
τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν. »
Ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος, τοῦ δ’ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων,
βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ,
τόξ’ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην· 45
ἔκλαγξαν δ’ ἄρ’ ὀιστοὶ ἐπ’ ὤμων χωομένοιο,
αὐτοῦ κινηθέντος· ὁ δ’ ἤιε νυκτὶ ἐοικώς·
ἕζετ’ ἔπειτ’ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ’ ἰὸν ἕηκε·
δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ’ ἀργυρέοιο βιοῖο·
οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς, 50
αὐτὰρ ἔπειτ’ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς
βάλλ’· αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί.

ετσι μιλησε ,ο γεροντας φοβηθηκε και υπακουσε
στο λογο του,αποσυρθηκε σιωπηλος στην ακρογυαλια
της βοερης θαλασσας κι οταν πηγε πολυ απομερα
παρακαλεσε ο γερος τον δυνατο Απολλωνα που
τον γεννησε η ομορφομαλουσα Λητω.
''Ακουσε με αργυροτοξε,που την Χρυσην περιβλεπεις
την Κιλλα την καλην και στην  Τενεδο κυριαρχεις,
Σμινθεα,αν ποτε εγω για σενα εχτισα ναο να τον
χαιρεσαι,κι αν ποτε για σενα παχια κρεατα εψησα
ταυρων και κατσικιων  για τον βαρυ καημο μου
τιμωρησε τους Δαναους  με τα βελη σου τα δακρυα μου ''
ετσι ειπε προσευχομενος,τον ακουσε ο Φοιβος Απολλων
κι απ'τις κορυφες του Ολυμπου κατεβηκε οργισμενος
με το τοξο και στους ωμους ειχε γεματη φαρετρα,
ετριξαν δυνατα τα βελη στους ωμους οργισμενος
καθως κινηθηκε και σαν την νυχτα εμοιαζε,
καθισε παραμερα των καραβιων κι επεταξε το βελος
και φοβερη βροντη βγηκε απ'τ'αργυρο τοξο
πρωτα-πρωτα τα μουλαρια χτυπησε και τα γρηγορα
σκυλια,επειτα σ'αυτους εστειλε το διαπεραστικο βελος,
κι ακαταπαυστα οι  φωτιες εκαιγαν νεκρων σωματα στοιβες
.
.
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου