GREEK POETRY-ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ[ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΕΣΤΕΙΑΚΑ]-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK  POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ[ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΕΣΤΕΙΑΚΑ]
.
.

Ορεστης-μεταγραφη-χ.ν.κουβελης
.
.
ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
[ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΕΣΤΕΙΑΚΑ]
.
.
η αρχαια εικονα:ο κυκλος του ηλιου ψηλα,μεσημερι,
στο βαθος ημισφαιρικος λοφος,μπροστα επιπεδη πρασινη πεδιαδα,
ενα ξιφος ψηλου κυπαρισσιου στη μεση προς τα δεξια,
πλατυ ακρογυαλι θαλασας αριστερα,απο εκεινη τη πλευρα
λευκος γλαρος υπερυψωθηκε και συριζα στο κυπαρισσι
εβγαλε κραυγη,ολοι καταλαβαμε,αλλωστε περιμεναμε τα γεγονοτα,
σκαψαμε το παχυ χωμα και βρηκαμε το αγαλμα της γυναικας
διπλα της το αγαλμα του αντρα,αυτο σε τεσσερα κομματια,
η γυναικα ηταν ομορφη,τα μαλλια καλοχτενισμενα,με βοστρυχους
στο μετωπο,το ρουχο της επεφτε στο σωμα της και το καλυπτε
σε ευθειες αυστηρες γραμμες,ειχε ελαφρυ χαμογελο στα χειλη,
αυτο το προσεξαμε ιδιαιτερα,στο προτυπο της αρχαικης κουρης,
ενδιαφερθηκαμε και για τον αντρα,απο τα αποσπασματα του
συμπεραναμε πως στην εποχη του θα ηταν δυνατος,η κορμοστασια
του ρωμαλεα,ετσι εξηγηθητε η επιλογη της βασιλισσας,
ουτε ενα χρυσο κτερισμα δεν βρηκαμε,ενα περιδαιρειο απο πολυτιμους
λιθους,μια χρυση προσωπιδα,με δυο κενα στο μερος των ματιων,
κι ενα κενο στο στομα,ουτε μια επιγραφη σε μαλακη πετρα η¨
σε σκληρο μαρμαρο,κατι ν¨αναφερει γι¨αυτο το ζευγαρι,τα ονοματα τους ,
τις πραξεις τους,πως σκεφτονταν:
ποσα η αρχαιολογια να εικασει;η μυθολογια: και τι η Ιστορια να καταγραψει:
επειτα εμεις για χρονια σιωπησαμε,
και φρονιμα πραξαμε,φοβουμενοι κι αλλους σκοτωμους,
κι αλλους εμφυλιους,επειτα τα πραγματα απο τοτε αλλαξαν πολυ,
οι εχθροι εγιναν φιλοι και οι φιλοι εχθροι,κι εμεις
δεν ξερουμε με ποιον να παμε,γερνουμε απο δω κι απο κει
αναλογα το δυνατο,την εξουσια
τους πηραμε τους καθαρισαμε απο τα χωματα,
τον αντρα τον αποκαταστασημε στα μελη του,πλυναμε τα
αγαλματα τους και τα τοποθετησαμε στο μουσειο σε περιοπτη θεση
.
μια συχρονη εικονα:ολη τη ζεστη μερα τριγυρνουσαν οι τουριστες
αναμεσα στις συκιες στα πευκα και στις ελιες,φυσουσε κι ενας αδυνατος
ανεμος και σηκωνε λιγη σκονη,μεσα στο μουσειο κοιτουσαν τ¨αγαλματα
και διαβαζαν τους τουριστικους οδηγους,σε απολυτη σιωπη,
επειτα το απογευμα,μετα τη δυση του ηλιου ,στο αρχαιο θεατρο
στην ορχηστρα μεσα σε ενθουσιωδη χειροκροτηματα εκτυλιχθηκε
η ιστορια,η σκηνοθεσια του εργου νεωτεριστικη,υπεφυαλη,
οι ερμηνειες των ηθοποιων στυλιστικες ανευρες αψυχες,τα σκηνικα
υπερφιλοδοξα ,βαρυφορτωμενα με συμβολικους αρχαισμους,
μια αποτυχια η παρασταση,
τιποτα δεν θα την εσωζε,αν,προς το τελος, την ωρα που αρχιζε
η κορυφαια του χορου τον αργοσυρτο θρηνο της για την Κλυταιμνηστρα
δεν σηκωνε τα ματια της προς την εξεδρα και δεν εβλεπε πολυ καθαρα
τα αγαλματα των θεατων
.
.
.

Κλυταιμνηστρα-Μεταγραφη Τισιανου-χ.ν.κουβελης
.
.
.

Ο ΑΚΑΡΝΑΝ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ ΕΥΑΡΧΟΣ ΕΝΘΑΔΕ ΓΡΑΦΕΤΑΙ
.
.

Ευαρχος Τυραννος Αστακου-Κατα τον Θουκυδιδην-χ.ν.κουβελης
.
.
Ο ΑΚΑΡΝΑΝ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ ΕΥΑΡΧΟΣ
ΕΝΘΑΔΕ ΓΡΑΦΕΤΑΙ
.
.
ενα ονομα στον Θουκυδιδη Βιβλιο Β' παραγραφος 30
Ευαρχος Τυραννος Αστακου
Οἱ δ' ἐν ταῖς ἑκατὸν ναυσὶν ᾿Αθηναῖοι ἔτι ὄντες περὶ Πελοπόννησον
Σόλλιόν τε Κορινθίων πόλισμα αἱροῦσι καὶ παραδιδόασι Παλαιρεῦσιν
καρνάνων μόνοις τὴν γῆν καὶ πόλιν νέμεσθαι· καὶ ᾿Αστακόν,
ἧς Εὔαρχος ἐτυράννει, λαβόντες κατὰ κράτος καὶ ἐξελάσαντες
αὐτὸν τὸ χωρίον ἐς τὴν ξυμμαχίαν προσεποιήσαντο
ευαναγνωστο το αποσπασμα της Ιστοριας ,τα Ελληνικα ιδιοφωνα
απο τοτε
αυτον τον Ευαρχον τον εχουν υποστηριξει συντεχνιες
εμποροι ,καραβοκυρηδες ,λενε οι αντιπαλοι του να τον κατηγορησουν
πως και μια πορνη ευνοουμενη του τον βοηθησε με τον τροπο της,
ονομα Λιζετ,
βεβαια ειχε αναμφιβολα ικανοτητες,και στα οικονομικα
και στα πολιτικα και στα στρατιωτικα και στη διπλωματια,
ηθικα προσβλητος,δολοπλοκος αλλα και υψηλοφρων
κατα την περιστασιν,πλην ματαιοδοξος,διαβιουσε πλουσια
με χλιδη στη κατοικια του 2χλμ Β-ΒΔ απο την παραλια
και 8χλμ αποσταση ΝΔ απο τα Κοροντα που κυβερνουσε
ο γυναικαδελφος του Κυνητας του Θεολυτου,
Κορινθιος φιλος μετα τους Σολλιους και τους Αλυζιους
στην αρχη του Πολεμου το 431 με το 430 ηρθαν οι Αθηναιοι
με εκατο πλοια οι φοβεροι και ισχυροι θαλασσοκρατορες
βρηκαν τους εχθρους του προθυμους να τον παραδωσουν,
συνομοτησαν,ενας στυγνος αλλαζων Τυραννος ηταν,
εχθρος της Δημοκρατιας,να πιαστει μια ωρα αρχητερα,μισητος
στο λαο,
τον επιασαν νυχτα σκοτεινη στο κρεβατι με μια κοινη γυναικα,
οχι εκεινη τη Λιζετ,μια νεαρη κοπελα,τρεις αντρες δυνατοι
τον ακινητοποιησαν,γυμνο ανισχυρο τον βρηκαν,τον εσυραν
σαν σκυλι και το πεταξαν στο σκοτεινο αμπαρι ενος πλοιου,
κι εκει τον κλειδωσαν,τρεις μερες και τρεις νυχτες
τον αφησαν νηστικο και διψασμενο,μεσα στο κελι εκανε
τις ακαθαρσιες του,βρωμησε ο χωρος,ασφυκτιουσε να σκασει,
πλησιαζε το τελος του,
οταν ηρθαν να τον βγαλουν απο κει τον βρηκαν λιποθυμο,
του πεταξαν κρυο νερο να ξυπνησει,τον εσυραν πανω στο
καταστρωμα,τον εδειραν,του εχυσαν αρμυρο νερο πανω
στις πληγες του,τσιριξε,δεν τον λυπηθηκαν,τον σηκωσαν
και τον εδεσαν σφιχτα στο ψηλο καταρτι,τα χερια ψηλα δεμενα
στριφτα,και τα ποδια,να μη αγκιζουν κατω,κρεμασμενο
τον ειχαν,η μερα ηταν πολυ ζεστη,τον αφησαν στον ηλιο
να ξεραθει σαν χταποδι μεχρι το απογευμα
στο λιωσιμο του ηλιου στα κοκκινα νερα
τον απελευθερωσαν,εν τω μεταξυ ειχαν αλλαξει τα πραγματα,
νεα δεδομενα προεκυψαν-λενε πως πλουσιοι Φιλοκορινθιοι
Αστακιωτες τους δωροδοκησαν με τα χρυσα αναθηματα του Ναου
του Καραου Διος και της Αγροτερας Αρτεμιδας και
με πολλα νομισματα των ΑΣΤΑΚΩΝ-
τον ελυσαν απ¨τα σχοινια,του καθαρισαν τις πληγες,τον ελουσαν
και τον αλοιψαν με αρωματα και λαδι,τον εντυσαν με κοκκινη
πορφυρα ,στο κεφαλι του φορεσαν χρυσο στεμμα και τον
ανεβασαν σε αμαξα που την εσερναν τρια νεαρα αλογα τετραεατη
και μπροστα εφιππη πανοπλη συνοδεια στρατιωτων σε αψογη
παραταξη
και πισω παρομοια συνοδεια στρατιωτων ακολουθουσε,το θεαμα
ηταν λιαν συμμετρικον και εξοχον και διερχονταν τις ριμες της πολης,
παντου απ¨τις δυο πλευρες του δρομου παρατεταγμενος
ο λαος συσωμμος ,και στα καταμεστα μπαλκονια, κουνουσε σημαιακια
και δαφνες ζητοκραυγαζοντας ¨Ζητω ο Αρχοντας¨ και ολοι κατεληξαν
στη προκυμαια,εκει ακουστηκαν πανηγυρικοι λογοι απο πολλους ρητορες,
κι ολα τελειωσαν με εξαισια πυροτεχνηματα και ξεφρενο γλεντι
ως αργα τη νυχτα
κι ολα ξεχαστηκαν με το ξημερωμα της νεας μερας
.
Αυτο ηταν το Χρονικο πως πιαστηκε πως μαρτυρησε
πως γλυτωσε και πως επανηλθε ισχυρος και κραταιος
ο Ακαρναν Τυραννος Ευαρχος του Αστακου
.
Εγω,που εγραψα,ξυνεγραψα,τουτο το Χρονικο
δεν ειμαι συγκαιρινος του,και φυσικα ουτε Κορινθιος
ουτε Αθηναιος.
Δημοκρατης δηλωνω
.
.
.

ΥΠΕΡΑΠΛΟΥΣΤΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ-
.
[FRAGMENTS LOGON]ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΛΟΓΩΝ
.
.

Geometricous Greek HyperSpace-χ.ν.κουβελης
.
.
ΥΠΕΡΑΠΛΟΥΣΤΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ
.
.
eighth dimention of the λογου
πηλινα ποδια λαγου σε υπερωα λοφου
that should have been χιλιες φορες
ενα φυλλο ασπρου χαρτιου ενος πευκου
η' μιας ελιας σε πλαγια στον ηλιο
αιωρουμενη
υπεραπλουστευση τοπιου
you came one day and looked
το κυματισμα των πουλιων και πιο κατω δεντρα
να κλεινουν κηπους
I haven't forgotten this οταν μια εγκυος νεαρη γυναικα ριχνει
γυαλιστερα βοτσαλα στα χερια του παιδιου της
''να διαβαζεις τα γραμματα του κοσμου''φωναξε
με πρασινη φωνη και σχεδιασε λουλουδια κρινα
και μενεξεδες
κι ακουσε το ασπρο βελος του χρονου

Εγω σταθηκα κι επανελαβα τον ηχο
.
.
.
.
[FRAGMENTS LOGON]ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΛΟΓΩΝ
.
THE MY- SELF  IN MULTI -FRAGMENTS IS UNIVERSITY-SELF
.
με επελαση μερμυγκιων και με σαξοφωνα τζιτζικιων ερχεται 
το καλοκαιρι
.
Πιεζμα ηλιου και κυματισμος θαλασσας ειναι οι ελληνικες λεξεις.
Ηλιοφωνα.Θαλασσοφωνα.
.
.
.

θαλασσινα κοχυλια
.
IN SYMMETRIA
.
.

θαλασσινα κοχυλια[Sea Shells]-χ.ν.κουβελης
.
.
θαλασσινα κοχυλια
.
ειναι τα ακρωτηρια που βλεπεις
οι κολποι που σε κλεινουν σε περικυκλωνουν
στη χωρα σου/σε γαλαζιο σε ηλιο
σε θαλασσιο αμμο χρονο
σε γυρισματα κυματων / μετρων ανθρωπων
.
.
.
IN SYMMETRIA
.
This is a cyclic stone βραχια κατοικητηρια γλαρων
.
.
.

Ελληνικη Εικονα
ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ
.
.

Ελληνικη Εικονα-χ.ν.κουβελης
.
.
ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ
.
θυμαμαι τους συντροφους στα γλεντο-
κοπια,μα πιο πολυ τους θυμαμαι
οταν με πονηρια αποφυγαμε τον Κυκλωπα
Πολυφημο,εμεις ακολουθως ζερβο-
δεξα χορευγοντας,φυσωντας στις πι-
πιζες και στις φλογερες,στ'αλωνι
το μαρμαρενιο αντικρυσαμε το φως
της σεληνης τον Διγενη η' τον Αδω-
νι,απεναντι στα πλαγια ακουστηκε
ο καλπασμος τ'αλογου,ισα που
προλαβαμε το χρωμα της παπαρουνας,
τ'αλλα τα καταχωσαμε στα παλια
παραμυθια,στο χερομυλο,που λες,
αλεσαμε το ψωμι με Χι με Καπα
με Μι και τ'αλλα ελληνικα εικο-
σιενα γραμματα,προσφυγες στη παρα-
λια ακουγαμε τον φιλοσοφο ν'ανιστορει
την Πολιτεια του,οσα παιδια κλαι-
γανε τα νανουριζανε στα χερια οι μα-
ναδες,πριν ηχησουν οι σαλπιγγες της
αρμονιας των θορυβων και τα χτυπη-
σουν καταστηθα τα βληματα του ηλιου,

εμεις ,ελπιζουμε να βρουμε τις αγριο-
χηνες να λουζονται στα νερα
σαν αντρειωμενοι που ειμαστε
.
.
.

Greek Minimal-χ.ν.κουβελης
.
.
Μικρα Αποσπασματα Δια/Λογων
.
.
-Σκεφτομαι την σιγην ιχθυος του facebooking people

-οι παραγωγικες ελαττωσεις της γλωσσας:η δυναμικη της γλωσσας:
αεριον-εριον-ριον-ιον-ον

-κυλωντας το φεγγαρι κλινεται η γλωσσα μας

-μια ωρα ακουγωντας Χεντελ η μελισσα τριγυρισε διαφορα ανθη

-γυριζοντας τις σελιδες της η θαλασσα καταληγει στην ακτη την καθαροτητα της

-Ποια η σχεση του αυγου με την θεωρια της σχετικοτητας του Αινσταιν;

-το Ιδανικο του Κυπαρισσιου δεν ειναι το Υψος,αλλα η Ευθυτητα

-ακουγωντας η γατα το ε' Αξιωμα του Ευκλειδη:''Καὶ ἐὰν εἰς δύο εὐθείας
εὐθεῖα ἐμπίπτουσα τὰς ἐντὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ μέρη γωνίας δύο ὀρθῶν ἐλάσ-
σονας ποιῇ, ἐκβαλλομένας τὰς δύο εὐθείας ἐπ' ἄπειρον συμπίπτειν, ἐφ' ἃ
μέρη εἰσὶν αἱ τῶν δύο ὀρθῶν ἐλάσσονες.'',διατυπωσε καθαρα τις αντιρ-
ρησεις της

-rock n' rolling into το ροδι κατασκευαζεται

-κιτρινο σε λεμονι πορτοκαλι σε πορτοκαλι και κοκκινο σε μηλο
γευματιζει η ευτυχια

-διαιρωντας τον εαυτο σου με τον κοσμο μην αφηνεις υπολοιπα

-η στιγμιαια αφηρημαδα σου ειναι απο το περασμα ενος ανθρωπου
που καποτε περασε απο τη ζωη σου

-1+1=2 Η Θεμελιωδη Αρχη-Πραξη του Κοσμου

-ενας μικρος σπορος σταριου σπερνεται και εκατοπολλα-
πλασιαζεται.Αυτο δεν ειναι ενα καλο παραδειγμα ν'αρχισεις
τη ζωη σου;

-αγγιξε η βελονα στο τζουκ -μποξ ενα δισκο του Καζαντζιδη
και χαραξε το παραπονο του για κεινη

-στο στηθος των τζιτζικιων στεναζει το καλοκαιρι την ακινησια του
.
.
.

Αρμοδιος και Αριστογειτων Τυραννοκτονοι
.
.
ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ  ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ
Ο ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ ΕΔΡΑΣΑΝ ΚΑΤΑ
ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΩΝ
.
Στο Λεωκορειον,ιερο στη βορεια πλαγια της Ακροπολης
θα παρευρισκετο στη Γιορτη ο Ιππαρχος στενα περιβεβλημενος
με πλειστους ραβδουχους κορυνοφορους με ροπαλα να
τον φυλανε,οπως απ'τ'αρχαια χρονια ως τα σημερινα
συνειθιζεται να φυλαγονται οι λογης τυραννοι,πλην ομως,
και να το εχουν υπ'οψιν τους,οι τετοιοι φυλακες εξαγοραζονται
λιαν ευκολως με χρυσα και με αργυρα νομισματα,παντα και
παντου το χρημα μεγας μοχλος εκπορθητης,ο ετερος Πεισιστρατιδης
τυραννος ο Ιππιας παρευρισκετο στην αλλη ακρη της Παναθηναικης
οδου στο τερμα της,εκει τον ειδαν να συνομιλει και να συναγελαζεται
 μ'εναν εκ των συνομωτων,φοβηθηκαν πως προδοθηκαν κι εκινηθηκαν
γρηγορα να προλαβουν τον αλλο τυραννο Ιππαρχο στο Λεωκορειον
στην αφετηρια των Μεγαλων Παναθηναιων,ο σαλπιγκτης σαλπισε δυνατα
ν'αρχισει η Γιορτη,και τοτε επεσαν με τα ξιφη πανω του ως λεοντες
ορεσιβιοι με ορμη,ειχαν καποιους των φυλακων χρηματισμενους
να μην κινηθουν και να διευκολυνουν,τον χτυπησαν στο κεφαλι και
στο κορμι και τον αφησαν αψυχον,
ομως τον Αρμοδιον επι τοπου τον επιασαν και τον μαχαιρωσαν,
σκοτωθηκε,τον Αριστογειτωνα τον κυνηγησαν,μεσα στη μεγαλη και
ξαφνικη συγχιση τους ξεφυγε και τον εχασαν,δεν προφθασαν
να τον πιασουν,καπου κρυφτηκε,ομως γρηγορα τον ανακαλυψαν,
καταδοτες τον εδειξαν ,το εσυραν απ'τη κρυπτη του,τον βασανισαν
σκληρα μερες και στο τελος  ο τυραννος εδωσε εντολη να τον εκτελεσουν,
τον σκοτωσαν,ετσι τελειωσε η Σταση εκεινη τη μερα που γιορταζαν
τα Μεγαλα Παναθηναια στην Αθηνα το 514/13 π.Χ,με μικρα αποτελεσματα,
τιποτα ουσιαστικα δεν εγινε,η τυραννια παρεμεινε,δεν κατελυθει,και
μαλιστα σκληρυνε τα μετρα της,ισχυρα και κραταιη,γνωστα κι αναμενομενα
επακολουθα στις τυραννιες απ'αρχαιοθεν,εμειναν ομως τα ονοματα τους
συμβολα αιωνια,Αρμοδιος και Αριστογειτων οι Τυραννοκτονοι,Τιμη και Δοξα,
εστησαν και τα αγαλματα τους λαμπρα στην Αγορα με Ναξιο μαρμαρο,και
επιγραφη στη βαση,οι Ελευθερωτες των Αθηνων της Δημοκρατιας του Θησεα,
τους εθαψαν στον Κεραμεικο αιωνια να μνημονευονται στην Ελλαδα μεσα
και στον κοσμο ολο ,ως οι Αριστοι των Πολιτων,και σε πολλα αγγεια
απεικονιζονται οι τιμημενοι αθλοφοροι,
να τι κερδισαν,κλεος ες αιει.
.
.
.

ΥΠΟΛΟΓΑ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΑ
.
.

 Greek Minimal XXIII-χ.ν.κουβελης
.
.
ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ
εκδυση ενδυση δελφινιου
.
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΣΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ
απο ρ ως  σ η απειρη αποσταση
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ ΣΕ ΠΛΑΓΙΟ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΕΝΑΡΜΟΝΙΟ
πληθυντικος δεντρου το δασος
.
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ
βρεχει σε ονειρο κρινου
.
.

κοκκινο καρπουζιου-χ.ν.κουβελης
.
.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ ΛΟΦΟΣΕΙΡΕΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΥΤΙΚΑ
ορειχαλκινα αλογα σε καλπασμο
.
ΔΗΜΟΓΟΡΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΕΠ'ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΤΗΣΙΑΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΛΕΥΚΟΦΟΡΩΝ ΚΡΙΝΩΝ
κοκκινα τονισμενη υπεραφθονια συμμετριων
.
.

Ελληνικη Τοπολογικη Συνθεση  ΧωροΧρονου
[1.50μχ2μ λαδι]Ιδιωτικη Συλλογη-χ.ν.κουβελης
.
.
ΑΝΤΙΛΟΓΙΚΕΣ ΤΑΛΑΝΤΩΣΕΙΣ ΕΝΝΟΙΩΝ ΣΕ ΣΙ ΔΙΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ποσα τ.μ Αντρεα Καλβου η Ελλαδα;
.
ΑΝ ΚΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΣΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ  ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ
κοχυλι ο κοσμος σ'εκλεισε μαργαριταρι
.
ΤΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΔΕ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ
το υπεροχον γαλαζιο το λαμπρον λευκο
.
ΠΟΣΟΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΝΑΡΚΙΣΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
το συμμετρικο της ριζας του δεντρου ειναι τα κλαδια του
.
.

woman in mirror symmetry-χ.ν.κουβελης
.
.
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΗΣ ΩΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΖΗΤΩ
απαλη κοιλια και στη ριζα της βαθεια σπηλια
.
ΣΕ ΕΝΑ ΣΤΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΕΣΤΕΙΑ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΑΜΕ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
τοξα πουλιων τρυπουν το διχτυ τ'ουρανου
.
ΜΕ ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΑΝΤΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΝΙΚΟΥ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΡΑΨΑΜΕ ''ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ''
ταχυπλοο υπερωκεανειο σε βαθυ κολπο παρθενας
.
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΘΕΣΗ ''ΠΛΑΤΩΝ +ΚΑΝΤ'' ΤΙ ΠΡΟΣΗΜΟ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ;
στην αρχη του χρονου χρονος και στο τελος του χρονου χρονος
de facto συμμετρια
.
Ο ΠΑΟΛΟ ΚΑΙ Η ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΤΟΥ  ΔΑΝΤΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ 
ΣΤΟΝ ΒΕΛΘΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΡΥΣΑΝΤΖΑ
στον κυκλο που κινουμαστε ποιος ειναι πριν
ποιος ειναι μετα;
.
.

Ελληνικη Συνθεση του Ελαχιστου [2μ χ 3μ ακρυλικο]-χ.ν.κουβελης
.
.
ΒΑΖΟΥΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΜΕΝΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΚΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΜΕ,
ΤΟ ΜΕΙΓΜΑ ΑΡΙΣΤΟΝ ΔΙΑ ΟΡΑΜΑΤΑ
ενα δυο τετραγωνα γαλαζια και ξανα επαναληψη
.
ΑΓΡΙΟΚΥΚΝΟΙ ΣΕ ΚΗΠΟ ΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΕΣ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
σαν τρεμουλιαζει το νερο στον υπνο του
.
''ΠΑΝΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΕΙΔΕΝΑΙ ΟΡΕΓΟΝΤΑΙ ΦΥΣΕΙ'',ΤΙ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ
ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ;
κανονιζουμε τις ωρες μας μ'εκεινο το λουλουδι
που στα μερη μας ονομαζουμε Ρολοι
.
.
.

Σαπφω-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΑΠΦΩ,ΠΟΙΗΜΑΤΑ,ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης
.
δεῦρυ μ†μ’ ἐς Κρητας .π[ ]ναῦον
ἄγνον, ὄππ[αι δὴ] χάριεν μὲν ἄλσος
μαλί[αν], βῶμοι †δ’ ἔνι θυμιάμε-
νοι [λι]βανώτῳ·

ἐν δ’ ὔδωρ ψῦχρον κελάδει δι’ ὔσδων
μαλίνων, βρόδοισι δὲ παῖς ὀ χῶρος
ἐσκίαστ’, αἰθυσσομένων δὲ φύλλων
κῶμα †κατέρρ[ει]·

ἐν δὲ λείμων ἰππόβοτος τέθαλε
ἠρινίοισιν ἄνθεσιν, αἰ δ’ ἄνητοι
μέλλιχα πνέοισιν [
[ ]

ἔλθε δὴ σὺ στέμ[ματ’] ἔλοισα Κύπρι,
χρυσίαισιν ἐν κυλίκεσσιν ἄβρως
ὀμ[με]μείχμενον θαλίαισι νέκταρ
οἰνοχόαισον
　
ελα απο την Κρητη εδω κοντα μου στο ιερο μερος
που'ναι ωραιο περιβολι με μηλιες και τους
βωμους αρωματιζει το λιβανι
και δροσερο νερο κελαρυζει απ' τα κλαδια της μηλιας
ολος ο τοπος ειναι γεματος ροδα σκιασμενος κι απ'τα
ελαφρα τρεμουλιαζοντα φυλλα πεφτει κατω στο χωμα
γαληνη
και στο λιβαδι αλογο βοσκαει λουλουδια της ανοιξης,
κι ο αερας απαλα πνεει
ελα εδω,Κυπριδα,και ριξε με χαρι μεσα στα χρυσα ποτηρια
του κρασιου το νεκταρ και σμιξε τη χαρα με τη λατρεια μας
.
Κύπρι καὶ Νηρήιδες ἀβλάβην μοι
τὸν κασίγνητον δότε τυίδ' ἴκεσθαι
κὤσσα οἰ θύμῳ κε θέλῃ γένεσθαι
πάντα τελέσθην,

ὄσσα δὲ πρόσθ' ἄμβροτε πάντα λῦσαι
καὶ φίλοισι οἶσι χάραν γένεσθαι
κὠνίαν δ’ ἔχθροισι· γένοιτο δ’ ἄμμι

μηκέτι μηδ’ εἶς

τὰν κασιγνήταν δὲ θέλοι δὲ λύγραν
ἔμμορον τίμας. ὀνίαν δὲ λύγραν
ἐκλύοιτ’, ὄτοισι πάροιθ’ ἀχεύων
τὦμον ἐδάμνα
.
Κυπριδα και Νηρηιδες καντε ο αδερφος μου να γυρισει
σωος κι αβλαβης κι οσα ποθει η καρδια του να γινουν
ολα να εκπληρωθουν
κι οσα στο παρελθον σφαλματα εκανε ολα να τελειωσουν
και στους φιλους του χαρα να δωσει και φοβο στους εχθρους
και καμια λυπη για μας
και στην αδερφη του να ειναι καμαρι και ν'απελευθερωθει
απ'οσες πικρες του βασανισαν τη καρδια στο παρελθον
.
Κύ]πρι, κα[ί σ]ε πι[κροτάτ]αν ἐπεύ[ροι]
[μη]δὲ καυχάσ[α]ιτο τόδ᾽ ἐννέ[ποισα]
[Δ]ωρίχα, τὸ δεύ[τ]ερον ὠς πόθε[ννον]
........... [εἰς] ἔρον ἦλθε.

Κυπριδα,ποση πικρα εχεις
κανεις την Δωριχα να μην μπορει να καυχηθει
πως εχει βρει τον ερωτα που ποθουσε για δευτερη φορα
.
χλωροτέρα δὲ ποίας ἔμμι
πιο δροσερη ειμαι απο τη χλοη
.
αἴ με τιμίαν ἐπόησαν ἔργα
τὰ σφὰ δοῖσαι

μ'εχουν τιμησει τα δικα τους εργα
που μου εδωσαν
.
αἴθ' ἔγω, χρυσοστέφαν' Ἀφρόδιτα,
τόνδε τὸν πάλον [^ ^ -] λαχοίην.

χρυσοστεφανη Αφροδιτη,αυτη η τυχη
μου ετυχε
.
Ἄστερες μὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν
ἂψ ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος,
ὄπποτα πλήθοισα μάλιστα λάμπῃ
γᾶν [ἐπὶ πᾶσαν]
... ἀργυρία ...

τ'αστρα γυρω απ'την ομορφη σεληνη
χανουν το φεγγος τους οταν πληρης
η σεληνη φωτιζει τη γη μ'αργυρο φως
.
καὶ ποθήω καὶ μάομαι .
και ποθω και δεν βαστω...
.
... πόδας δὲ
ποίκιλος μάσλης ἐκάλυπτε, Λύδι-
ον κάλον ἔργον

τα ποδια της καλυπτε κεντημενο πεδιλο
λεπτης λυδικης τεχνης
.
ταὶς κάλαισιν ὔμμι νόημμα τὦμον
οὐ διάμειπτον

για σας,ομορφιες μου,ο νους μου
δεν αλλαξε
.
ταῖσι [δὲ] ψῦχρος μὲν ἔγεντὀ θῦμος,
πὰρ δ' ἴεισι τὰ πτέρα

η καρδια τους κρυωσε
κι επεσαν τα φτερα τους
.
Ἔρος δ' ἐτίναξέ μοι
φρένας, ὠς ἄνεμος κὰτ ὄρος δρύσιν ἐμπέτων.

ο Ερωτας μου ξεσηκωσε τα μυαλα
οπως ο ανεμος στα βουνα ξετιναζει τις βελανιδιες
.
ἦλθες, †καλ’† ἐπόησας, ἔγω δέ σ’ ἐμαιόμαν,
ὂν δ’ ἔψυξας ἔμαν φρένα καιομέναν πόθῳ.

ηρθες,καλα που'καμες,εγω για σενα πονουσα,
δροσισες τα μυαλα μου που τα'καιγε ο ποθος
.
ἠράμαν μὲν ἔγω σέθεν, Ἄτθι, πάλαι ποτά ....
σμίκρα μοι πάις ἔμμεν’ ἐφαίνεο κἄχαρις

εγω εσενα ,Ατθιδα,καποτε παλια σ'αγαπουσα...
ησουν μικρη κοπελα και χαριτωμενη μου φαινοσουν
.
ὀ μὲν γὰρ κάλος ὄσσον ἴδην πέλεται [κάλος],
ὀ δὲ κἄγαθος αὔτικα καὶ κάλος ἔσσεται.

καποιος ειναι ομορφος μοναχα οσο καιρο διαρκει η ομορφια
καποιος που ειναι καλος ειναι συναμα και ομορφος για παντα
.
οὐκ οἶδ' ὄττι θέω
.δίχα μοι τὰ νοήμματα

δεν ξερω τι λατρευω,
ειμαι διχασμενη
.
ψαύην δ' οὐ δοκίμωμ' ὀράνω †δυσπαχέα†
/ Πσαύην δ᾽ οὐ δοκίμοιμ᾽ ὀράνω δύσι πάχεσιν.

με τα δυο μου χερια δεν μπορω ν'αγγιξω τον
ουρανο
.　
βροδοπάχεες ἄγναι Χάριτες δεῦτε Δίος κόραι
Ελατε ροδοδαχτυλες Χαριτες κορες του Δια
.　
ἔλθοντ' ἐξ ὀράνω πορφυρίαν περθέμενον χλάμυν ...
ηρθαν απ'τον ουρανο πορφυρο φορωντας ρουχο
.　
κατθάνοισα δὲ κείσῃ οὐδέ ποτα
μναμοσύνα σέθεν
ἔσσετ' οὐδὲ †ποκ'†ὔστερον
· οὐγὰρ πεδέχῃς βρόδων
τῶν ἐκ Πιερίας
· ἀλλ' ἀφάνηςκἠν Ἀίδα δόμῳ
φοιτάσεις πεδ' ἀμαύρων νεκύων
ἐκπεποταμένα

πεθαμενη θα'σαι και ποτε
δεν θα σε μνημονευσουν
ουτε τωρα ουτε μετα
και δεν θα'χεις ροδα απο την Πιερια
αλλα αγνωστη θα τριγυρνας
στα παλατια του Αδη
αναμεσα στις μαυρες σκιες
των πεθαμενων
.　
οὐδ' ἴαν δοκίμωμι προσίδοισαν φάος ἀλίω
ἔσσεσθαι σοφίαν πάρθενον εἰς οὐδένα πω χρόνον
τεαύταν

νομιζω πως ποτε παρθενα δεν θα αντικρισει το
φως του ηλιου και να'χει τη δικια σου σοφια
.　
τίς δ' ἀγροίωτις θέλγει νόον .....
.οὐκ ἐπισταμένα τὰ βράκε' ἔλκην ἐπὶ τὼν σφύρων;

ποια χωριατισα σου μαγεψε το νου...
που δεν ξερει πως να σηκωσει το βρακι της
πανω απ'τους αστραγαλους
.
Ω Ψαπφα,ηραμαν μεν εγω
Ω Σαπφω,σ'αγαπουσα
.　
[μελιος]τι γλυκερον
κι απ'το μελι πιο γλυκια
.　
]α μελλιχόφων[
σταζει μελι το στομα του
.　
δροσ[ό]εσσα[
δροσερη
μισσε Μίκα
δικια μου Μικα
.　
σὺ δὲ στεφάνοις, ὦ Δίκα, πέρθεσθ' ἐράτοις φόβαισιν
ὄρπακας ἀνήτω συναέρραις' ἀπάλαισι χέρσιν
·εὐάνθεα †γὰρ† πέλεται καὶ Χάριτες μάκαιραι
μᾶλλον †προτερην†, ἀστεφανώτοισι δ' ἀπυστρέφονται.

Στεφανωσε,Δικα,τα ομορφα μαλλια σου και
πλεξε σ'αυτα ωραια ανθη με τ'απαλα σου χερια
γιατι εκεινες που ειναι ετσι στεφανωμενες
ξεχωριζουν και μεσα στις χαριτες,
που δεν αγαπανε τις αστεφανωτες κι ακαλλωπιστες
.　
εὐμορφοτέρα Μνασιδίκα τὰς ἀπάλας Γυρίννως
πιο ομορφη ειναι η Μνασιδικα απο την απαλη
Γυριννω
,　
κροκόεντα[
με κροκο χρωματισμενα
,　
. . . . . . . . .
τεθνάκην ἀδόλως, θέλω·

ἀ με ψισδομένα κατελίμπανεν

πόλλα καὶ τόδ’ ἔειπέ μοι·

ὤιμ’ ὠς δεῖνα πεπόνθαμεν,
Ψάπφ’, ἦ μάν σ’ ἀέκοισ’ ἀπυλιμπάνω.

τὰν δ’ ἔγω τάδ’ ἀμειβόμαν·
χαιροισ'ἔρχεο κἄμεθεν
μέμναισ’, οἶσθα γὰρ ὤς σε πεδήπομεν·

αἰ δὲ μή, ἀλλά σ’ ἔγω θέλω
ὄμναισαι . . .
ὄσα μάλθακα καὶ κάλ’ ἐπάσχομεν·

πόλλοις γὰρ στεφάνοις ἴων
καὶ βρόδων πλοκίων τε ὔμοι
κἀνήτω πὰρ ἔμοι παρεθήκαο

καὶ πόλλαις ὐπαθύμιδας
πλέκταις ἀμφ’ ἀπάλαι δέραι
ἀνθέων ἐρατῶν πεποημέναις.

καὶ πολλῷ λιπαρῶς μύρῳ
βρενθείῳ τε κάλον χρόα
ἀξαλείψαο καὶ βασιληίῳ

καὶ στρώμναν ἐπὶ μολθάκαν
ἀπάλαν παρ ὀπαυόνοων
ἐξίης πόθον αἶψα νεανίδων
　
. . . . . . . . .
η Ατθις δεν γυρισε
να πεθανω θελω να ησυχασω
με πολυ πονο μ'αφησε,και μου'πε
Αλιμονο,τοσα κακα που παθαμε,
Σαπφω,σου ορκιζομαι πως χωρις τη θεληση μου
σ'αφηνω
και σ¨αυτην αποκριθηκανα'

σαι καλα οπου πας και μενα να θυμασαι να ξερεις
πως σε σενα βασισθηκα
κι αν εσυ δεν με θυμασαι,τοτε θελω
να σου θυμισω,ποσο γλυκα κι ομορφα
περνουσαμε
με πολλα στεφανια με μενεξεδες και με ροδα
πλεγμενα στα μαλλια πολυ κοντα μου
καθοσουν
και πολλα ειχες στολιδια γυρω
στον απαλο σου λαιμο φτιαγμενα πλεκτα
απο πανεμορφα ανθη
και την ομορφη επιδερμιδα σου αλοιβες
με ευγενικο και βασιλικο μυρο
και πανω σε στρωμα μαλακο κι απαλο αναπαυοσουν
και προκαλουσες γρηγορα ποθο στις κοπελες
.　
　
ᾖρ’ ἀ[
δηρατ.[
Γογγυλα.[
ρωτησα τη Γογγυλα
.　
κατθάνην δ’ ἴμερός τις [ἔχει με καὶ
λωτίνοις δροσόεντας [ὄ-
χ[θ]οις ἴδην Ἀχερ[

η επιθυμια μ'εχει κυριευσει να πεθανω
και βλεπω τους δροσερους λωτους
στις οχθες του Αχεροντα
.　
. . . .
. . . . ἀπὺ Σαρδίων . . .
. . . . πόλλακι τυῖδε νῶν ἔχοισα

ὤς ποτ’ ἐζώομεν· . . . .
σε θέᾳ σ’ ἰκέλαν, Ἀρι-
γνώτα σᾷ δἐ μάλιστ’ ἔχαιρε μόλπᾳ
·
νῦν δἐ Λύδαισιν ἐμπρέπεται γυναί-
κεσσιν ὤς ποτ’ ἀελίω
δύντος ἀ βροδοδάκτυλος σελάννα;

πάντα παρρέχοισ’ ἄστρα φάος δ’ ἐπί-
σχει θάλασσαν ἐπ’ ἀλμύραν
ἴσως καὶ πολυανθέμοις ἀρούραις·
ἀ δ’ ἐέρσα κάλα κέχυται, τεθά-
λαισι δὲ βρόδα κἄπαλ’ ἄν-
θρυσκα καὶ μελίλωτος ἀνθεμώδης·

πόλλα δὲ ζαφοίταισ’ ἀγάνας ἐπι-
μνάσθεισ’ Ἄθτιδος ἰμέρῳ
λέπταν ποι φρένα κῆρ δ’ ἄσα βόρηται·　
　
Ατθις,η αγαπημενη μας Μνασιδικα,
βρισκεται στις Σαρδεις,και συχνα εχει το
μυαλο της εδω τοτε που ζουσαμεν εδω,
και σαν θεα σ'ειχε,Αριγνωτα,και πολυ
την ευχαριστουσαν τα τραγουδια σου
και τωρα ειναι αναμεσα στις Λυδες κυριες
οπως η ροδοδαχτυλος σεληνη μετα τη δυση
του ηλιου ειναι αναμεσα στ'αστρα
και περιλουζει με το φως της
την αλμυρη θαλασσα και την πολυανθισμενη γη
καλη δροσια χυνεται,βλαστιζουν τα ροδα
και οι μελιλωτοι γεμιζουν ανθια
και τους πολλους περιπατους μας θα θυμαται
η Ατθις κι η νοσταλγια θα της κατατρωγει
την ευαισθητη καρδια ·　
.　
[π]ορφύρωι κατελιξαμέν[α πλόκωι
εχει τα μαλλια της τυλιγμενα μεσα
σε πορφυρο μαντηλι
.　
γλύκηα μᾶτερ, οὔτοι δύναμαι κρέκην τὸν ἴστον
πόθῳ δάμεισα παῖδος βραδίναν δι' Ἀφροδίταν

γλυκεια μου μανα,δεν μπορω να ριξω τη σαιτα
στον αργαλειο,
με κραταει ο ποθος για ενα αγορι,
με βραδινε η Αφροδιτη
.　
. . ἄγναι Χάριτες Πιέριδέ[ς τε] Μοῖ[σαι
Αγνες Χαριτες Πιεριδες Μουσες
.　
. ατε τὰν εὔποδα νύμφαν
νυφη με τα ομορφα ποδια
.　
η χρυσοπέδιλ<λ>[ο]ς Αὔως
η χρυσοπεδιλη Αυγη
.　
Ἔσπερε, πάντα φέρων, ὄσα φαίνολις ἐσκέδασ' Αὔως,
†φέρεις ὄιν, φέρεις αἶγα, φέρεις ἄπυ† μάτερι παῖδα.

Εσπερε,ολα τα φερνεις,
οσα ξεχωρισε η λαμπερη Αυγη
φερνεις το προβατο,φερνεις τη γιδα,
φερνεις το παιδι στη μανα του
.　
ἀστέρων πάντων ὀ κάλλιστος
το πιο ομορφο απ'ολα τ'αστερια
.　
οἶον τὸ γλυκύμαλον / ἐρεύθεται ἄκρῳ ἐπ' ὔσδῳ,
ἄκρον ἐπ' ἀκροτάτῳ, / λελάθοντο δὲ μαλοδρόπηες,
οὐ μὰν ἐκλελάθοντ', ἀλλ' οὐκ ἐδύναντ' / ἐπίκεσθαι

οπως το γλυκομηλο κοκκινιζει
στην ακρη του κλαδιου
στην ακρη την ακροτατη που το αφησαν
οι μαζωχταδες των μηλων,
οχι γιατι το ξεχασαν,
αλλα γιατι δεν μπορουσαν να το
φθασουν
.　
οἴαν τὰν ὐάκινθον ἐν ὤρεσι
ποίμενες ἄνδρες
πόσσι καταστείβοισι, χάμαι δέ
τὸ πόρφυρον ἄνθος ...
[κεῖται.]

οπως τον υακινθον πανω στα βουνα
τον καταπατουν με τα ποδια τους βοσκοι
και στο χωμα πατημενο μαραζωνει
το πορφυρο ανθος
.
ὦ κάλα, ὦ χαρίεσσα
Ομορφια μου,Χαρα μου
.　
δαύοις ἀπάλας ἐτάρας ἐν στήθεσιν
χαιδευεις της απαλης φιλεναδας τα βυζια
.　
.... ἔμεθεν δ' ἔχῃσθα λάθαν
εμενα μ'εχεις ξεχασει
.　
τιν' ἄλλον
[μᾶλλον] ἀνθρώπων ἔμεθεν φίλησθα

καποιον αλλον περισσοτερο απο μενα αγαπας
.　
Ἔρος δηὖτέ μ' ὀ λυσιμέλης δόνει,
γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον
....
ο Ερωτας,ξανα αυτος που διαλυει το κορμι
με δονει
γλυκοπικρο ακαταμαχητο ερπετο
.　
Ἄτθι, σοὶ δ' ἔμεθεν μὲν ἀπήχθετο
φροντίσδην, ἐπὶ δ' Ἀνδρομέδαν πότᾳ

Ατθι,εσυ εμενα με περιφρονεις,επειδη
την Ανδρομεδα ερωτοτροπεις
.　
ἔστι μοι κάλα πάις χρυσίοισιν ἀνθέμοισιν
ἐμφέρην ἔχοισα μόρφαν Κλέις ἀγαπάτα,
ἀντὶ τᾶς ἔγωὐδὲ Λυδίαν παῖσαν οὐδ' ἐράνναν

εχω μια κορη ομορφη που στη μορφη
μοιαζει στα χρυσα ανθη,
Κλεις η πολυαγαπημενη,
την οποια πιο πολυ λατρευω
απ'ολη την Λυδια
.　
ἦρος ἄγγελος ἰμερόφωνος ἀήδων
αγγελος της ανοιξης γκλυκοφωνο αηδονι
.　
Κατθνάσκει Κυθέρἠ, ἄβροσ Ἄδωνισ, τί κε θεῖμεν,
Καττύπτεσθε κόραι καὶ κατερείκεσθε χίτωνασ.

πεθαινει,Κυθερεια,ο ευγενικος Αδωνις,
τι να κανουμε;
χτυπηστε τα στηθη κορες και σχιστε τα ρουχα
.　
Λάτω καὶ Νιόβα μάλα μὲν φίλαι ἦσαν ἔταιραι
η Λητω και η Νιοβη πολυ φιλες αγαπημενες
..
οιαν ταν υακινθον εν ωρεσι
ποιμενες ανδρες ποσσι
καταστειβοισι , χαμαι δε
το πορφυρον ανθος ...
[κειται ]

ετσι οπως τον υακινθο καταπατουν
με τα ποδια τους στο βουνο βοσκοι
και το πορφυρο ανθος στο χωμα...
[κειται]
.
οιον το γλυκομαλον ερευθεται
ακρω επ'υσδω, ακρον επ'ακροτατω,
λελαθοντο δε μαλοδροπηες ,
ουν μαν εκλελαθοντ',αλλ'ουκ
εδυναντο επικεσθαι

ετσι οπως το γλυκομηλο κοκκινιζει
στο ακρο του κλαδιου, στο μακρυτερο
ακρο του, το παρατησαν οι συγκομιδοι
των μηλων ,οχι γιατι το αγνοησαν
αλλα δεν μπορεσαν να τ'αρπαξουν
.
...Εμμεθεν δ'εχεισθα λαθαν

...Μ'εχεις ξεχασει
.
ολβιε γαμβρε ,σοι μεν δη γαμος ως αραο
εκτετελεστ,εχης δε παρθενον [αν] αραο...
σοι χαριεν μεν ειδος ,οππατα δ' [εστι ,
νυμφα] μελλιχ' , ερος δ'επ' ιμερτω κεχυται
προσωπω
....τετιμακ' εξοχα σ' Αφροδιτα

ευτυχισμενε γαμβρε ,ο γαμος σου,οπως
ηθελες γινεται, και την κορη που θελεις
εχεις, δικο σου το χαριτωμενο πλασμα,
τα γλυκα ματια της νυφης , κι ο ερωτας
γεμιζει το ευτυχισμενο προσωπο...
...σ'εχει τιμησει εξοχα η Αφροδιτη
.
Ερος δηυτε μ' ο λυσιμελης δονει,
γλυκυπικρον αμαχανον ορπετον.

Ο Ερωτας παλι με τρανταζει ,να
μου διαλυσει τα μελη του κορμιου,
γλυκοπικρο ανικητο πλασμα
.
εχει μεν Ανδρομεδα καλαν αμοιβαν...
Ψαπφοι, τι ταν πολυολβον Αφροδιταν...
[καλεις];

μια καλη ερωτηση εχει η Ανδρομεδα...
Σαπφω, γιατι καλεις την ευδαιμονα Αφροδιτη;
.　
εστι μοι καλλα παις χρυσιοιησιν ανθεμοισιν
εμφερην εχοισα μορφαν Κλεις αγαπατα,
αντι τας εγωυδε Λυδιαν παισαν ουδ'ερανναν...

εχω μια κορη ομορφη ομοια στη μορφη
με τα χρυσα λουλουδια η αγαπημενη Κλεις,
μ'ολοκληρη τη Λυδια δεν αλλαζω ...
.
θελω τι τ'ειπην ,αλλα με κωλυει αιδως...
.
θελω κατι να σου πω, αλλα μ'εμποδιζει
η ντροπη...
.
παρθενον αδυφωνον
κορη γλυκοφωνη
.
πληρης μεν εφαινετ' α σελαννα
αι δ'ως περι βωμον εσταθησαν

φωτισε πληρης η σεληνη
κι αυτες γυρω απ'το βωμο
ακινητες σταθηκαν
.
Εσπερε,παντα φερων,οσα φαινολις
εσκεδασ' Αυως, [φερεις οιν,φερεις αιγα,
φερεις απυ] ματερι παιδα

Εσπερε,τα παντα φερνεις πισω, οσα
η φωτεινη Αυγη ξεχωρισε ,
φερνεις το προβατο,φερνεις την γιδα,
φερνεις στη μητερα τη θυγατερα
.
πολυ πακτιδος αδυμελεστερα...
χρυσω χρυσοτερα

περισσοτερο γλυκοφωνη απ'τη λυρα
λαμπροτερη απ'τον χρυσο
.
Δεδυκε μεν α σελαννα
και Πληιαδες ,μεσαι δε νυχτες,
παρα δ'ερχετ'ωρα,
εγω δε μονα κατευδω.

Εδυσε η σεληνη ,εδυσε
κι η Πουλια ,μεσανυχτα,
περασε η ωρα ,κι εγω
μονη κοιμαμαι
.
Τιμαδας αδε κονις ,ταν δη προ γαμοιο
θανουσαν δεξατο Φερσεφονας κυανεος
θαλαμος ,ας και αποφθιμενας πασαι
νεοθαγι σιδαρω αλικες ιμερταν κρατος
εθεντο κομαν

Αυτη ειναι η τεφρα της Τιμαδος,που
πεθανε πριν το γαμο και την δεχτηκε
στα σκοτεινα παλατια η Περσεφωνη
Ολες οι φιλες της με νεοτροχισμενο
μαχαιρι εκοψαν συριζα τ'αγαπημενα
πορφυρα μαλλια τους
.
Τω γριπει Πελαγωνι πατηρ επεθηκε
Μενισκος κυρτον και κωπαν ,
μναμα κακοζοιας.

Για τον ψαρα Πελαγωνα ο πατερας του
ο Μενισκος εστησε εδω την αγκυρα
και το κουπι του,
να μνημονευουν την κακοριζικη ζωη του
.
αστερες μεν αμφι καλαν σελανναν
αψ'απυκρυπτοισι φαενναν ειδος,
οπποτα πληθοισα μαλιστα λαμπη
γαν... αργυρια.

τ'αστερια γυρω απ'το λαμπρο φεγγαρι
χανουν το φωτισμενο προσωπο τους
οταν αυτο γεματο λαμπει τη γη
με τ'αργυρο του φως
.
...ποδας δε ποικιλος μασλης εκαλυπτε,
Λυδιον καλον εργον.

και τα ποδια καλυπτε πολυχρωμο
πεδιλο, Λυδικο εργο, ομορφο
.
Ερος δ'ετιναξε μοι φρενας,
ως ανεμος κατ'ορος δρυσιν εμπετων

Ο Ερωτας μου ταραξε τα μυαλα,
οπως ο ανεμος στα βουνα πανω
στα δεντρα πεφτει
.
ηρθες ,[καλ'] εποησας,
εγω δε σ'εμαιομαν,
ον δ'εψυξας εμαν φρενα
καιομενα ποθω

ηρθες τελικα ,ομορφια μου,
τοσο σε αναζητησα,
και δροσισες την καρδια μου
που την εκαιγε ο ποθος
.
η' τιν'αλλον
[μαλλον] ανθρωπων εμμεθεν φιλησθα

η' μηπως εναν αλλον περισσοτερο
απο μενα αγαπησες
.
σκιδναμενας εν στηθεσιν οργας
μαψυλακαν γλωσσαν πεφυλαχθαι

οταν τα στηθια σου φουσκωνει η οργη
φυλαξε τη γλωσσα σου απο τα ξεφωνητα
.
Λατω και Νιοβα μαλα μεν φιλαι ησαν εταιραι

η Λητω κι η Νιοβη ηταν συντροφες
πολυαγαπημενες φιλες
.
ποικιλοθρον'αθανατ'Αφροδιτα,
παι Διος δολοπλοκε,λισσομαι σε,
μη μ' ασαισι μηδ' ονιαισι δαμνα,
ποτνια,θυμον

ποικιλοθρονη αθανατη Αφροδιτη
κορη του Δια ,δολοπλοκα, σε εκληπαρω,
μη μου μαραζωνεις με βασανα
και λυπες ,Δεσποινα ,τη καρδια

αλλα τυιδ'ελθ',αι ποτα κατερωτα
τας εμας αυδας αιοισα πηλοι
εκλυες,πατρος δε δομον λιποισα
χρυσιον ηλθες

αλλα εδω ελα,οπως καποτε παλια
ακουγοντας τις φωνες μου ,απο
μακρυα ,ηρθες αφηνοντας
το πατρικο λαμπρο παλατι

αρμ'υπασδευξαισα. καλοι δε σ'αγον
ωκεες στρουθοι περι γας μελαινας
πυκνα διννεντες πτερ'απ'ωρανω
αιθερος δια μεσσω

το αρμα εζευξες και καλα σπουργιτια
γρηγορα ,στη μαυρη γη σε φερανε με
στροβιλους απ'τα δυνατα χτυπηματα των
φτερων πανω στον ουρανο μεσα στον αιθερα

αιψα δ'εξικοντο.συ δ',ω μακαιρα,
μειδιαισαισ' αθανατω προσωπω
ηρε'οττι δηυτε πεπονθα κωττι
δηυτε καλημι

γρηγορα εφτασαν, και συ,μακαρια,
μειδιασες στο αθανατο προσωπο
και με ρωτησε τι παλι επαθα ,
γιατι και παλι σε καλω

κωττι μοι μαλιστα θελω γενεσθαι
μαινολα θυμω,''τινα δηυτε [πειθω
αψ σ'αγην ] ες σαν φιλοτατα ; τις
σ',ω Ψαπφ',αδικηει;

τι παλι θελω τοσο πολυ να γινει στην
αναστατωμενη καρδια μου ,''ποια
παλι[να πεισω να ρθει γρηγορα σε
σενα]στον ερωτα σου,ποια ,Σαπφω.
σε περιφρονει;''

και γαρ αι φευγει ,ταχεως διωξει
αι δε δωρα μη δεκετ',αλλα δωσει
αι δε μη φιλει,ταχεως φιλησει
κωυκ εθελοισα

κι αν σ'αποφευγει,γρηγορα θα σε
κυνηγα,κι αν δωρα δεν καταδεχεται
θα σου προσφερει ,κι αν δεν σ'αγαπα
γρηγορα θα σ'αγαπησει θελει δεν θελει

ελθε μοι και νυν ,χαλεπαν δε λυσον
εκ μεριμναν, οσσα δε μοι τελεσσαι
θυμος ιμερρει,τελεσον. συ δ'αυτα
συμμαχος εσσο

Ελα σε μενα και τωρα,αλαφρυνε με
απο τα βαρια βασανα,εκπληρωσε
οσα η καρδια μου επιθυμει,τελειωσετα,
και γινε εσυ η ιδια συνεργος μου
.
μήτε μοι μέλι μήτε μέλισσα
ουτε μελι για μενα ουτε μελισσα
.　
παντοδάπαισι μεμειχμένα χροίαισιν
μ'ολα τα χρωματα αναμειγμενα
.　
πάρθενον ἀδύφωνον
παρθενα γλυκυφωνη
.
πλήρης μὲν ἐφαίνετ' ἀ σελάννα
αἰ δ' ὠς περὶ βῶμον ἐστάθησαν

πληρης ανατειλε η σεληνη
και οι γυναικες γυρω στο βωμο
σταθηκαν
.　
πόλυ πάκτιδος ἀδυμελεστέρα ...
χρύσω χρυσοτέρα ...

πιο πολυ απο τη λυρα μελωδικοτερη
απο τον χρυσο χρυσοτερη
.
πότνια Αὔως
σεβαστη Αυγη
.　
σκιδναμένας ἐν στήθεσιν ὄργας
πεφύλαχθαι γλῶσσαν μαψυλάκαν

οταν η οργη σου φουσκωνει τα στηθια
φυλαξε τη γλωσσα να μην ξεστομισει
απρεπα
.　
τάδε νῦν ἐταίραις
ταὶς ἔμαις τέρπνα κάλως ἀείσω

ετσι τωρα θα τραγουδησω καλα
τις φιλες μου να διασκεδασω
.　
μέλημα τὦμον
δικια μου φροντιδα
.　
φαῖσι δή ποτα Λήδαν †ὐακίνθινον† πεπυκάδμενον
εὔρην ᾤον

λενε πως καποτε η Ληδα βρηκε μεσα
στο ανθος του υακινθου κρυμενο ενα αυγο
.　
μυθοπλοκος
παραμυθας
.　
Κρῆσσαί νύ ποτ’ ὦδ’ ἐμμελέως πόδεσσιν
ὤρχηντ’ ἀπάλοισ’ ἀμφ’ ἐρόεντα βῶμον
πόας τέρεν ἄνθος μάλακον μάτεισαι.

οι κρητικες γυναικες καποιες φορες
με ρυθμο στα ποδια χορευουν
γυρω απ'τον ιερο βωμο
συντριβοντας τα μαλακα ανθη της χλοης
.　
Δέδυκε μὲν ἀ σελάννα
καὶ Πληίαδες· μέσαι δὲνύκτες,
παρὰ δ’ ἔρχετ’ ὤρα,
ἔγω δὲ μόνα κατεύδω

Εδυσε η σεληνη
εδυσε κι η Πουλια,μεσανυχτα,
περασε η ωρα,
κι εγω μονη κοιμαμαι
.
Τῷ γριπεῖ Πελάγωνι πατὴρ ἐπέθηκε Μενίσκος
κύρτον καὶ κώπαν, μνᾶμα κακοζοίας

στον ψαρα Πελαγων ο πατερας του Μενισκος
τοποθετησς τη καρινα και το κουπι,
μνημα κακοριζικου
.　
Ἀϊπάρθενοσ ἔσσομαι.
παντα παρθενα θα μεινω
.
.
.

Cycloi-Tetragona-χ.ν.κουβελης
.
.
τι σημασια εχει ενας αζητητος ανθρωπος;
.
τι σημασια εχει ενας αζητητος ανθρωπος;
πετρα που δεν κυλησε σ'αλλη πετρα
να συντριφθει
αμμος που δεν αναμειχθηκε μ'αλλη αμμο
να χαθει
νερο που δεν διαλυθηκε σ'αλλο νερο
να πολλαπλασιασθει
λεξη που δεν εφθασε σ'αλλη λεξη
να ηχησει
διαφωνια/συμφωνια
.
.
.

Η ΠΟΙΗΣΗ  ΑΝΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΟΣ ΕΞΟΥΣΙΩΝ-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης
.
.
ΥΠΟΛΟΓΑ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΝΕΚΥΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΚΗ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟΝ ΜΙΛΤΟ ΣΑΧΤΟΥΡΗ
ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΑΛΕΞΗ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ ΣΤΟΝ  ΜΑΝΩΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΤΣΑΡΟ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗ 
ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ ΣΤΟΝ  ΤΑΣΟ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ
ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΛΛΑ
ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
.
ενας -ενας που πηγαν
γιατι δεν τους βλεπω;
κι ακουσα μια φωνη ισα
που πνεει γυρω του το χορτο
''στην αρχαια τους πατριδα ειναι''
''πες ενα -ενα
τα ονοματα
Εσυ Κληρονομος Ποιησης
Ανομοιοκαταληκτης Εξουσιων''
.
.
.

Vincent Van Gogh
-ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
-Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
-Paul Gauguin
-Σ'ΕΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ ΣΤΙΣ ΝΗΣΟΥΣ ΜΑΡΚΗΣΙΕΣ Ο ΠΩΛ ΓΚΩΓΚΕΝ
.
-ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΛΕΞΗ   ΘΑΛΑΣΣΑ
.
.

 Vincent Van Gogh- ΑΥΤΟΣ Ο ΒΙΝΣΕΝΤ  ΒΑΝ  ΓΚΟΓΚ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ .
ΔΩΡΙΖΕΤΑΙ-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
σταχυα κιτρινα και περα σπιτι
με κοκκινα κεραμιδια
''ειναι θλιμενη η καρδια μου''
μονος καταμοναχος μεσα σε κηπο
ηλιοτροπιων
.
.

 Vincent Van Gogh-Βινσεντ Βαν Γκογκ-3μ χ 4 μ ακρυλικο-χ.ν.κουβελης
.
.
Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
Τι περιμενεις;
να περασει το κιτρινο συννεφο
που;
οπου να'ναι στο μυαλο μου
.
.

 Paul Gauguin-Πωλ Γκωγκεν-χ.ν.κουβελης
.
.
Σ'ΕΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ ΣΤΙΣ ΝΗΣΟΥΣ ΜΑΡΚΗΣΙΕΣ Ο ΠΩΛ ΓΚΩΓΚΕΝ
.
''παμπτωχος και με συφιλη απο
τις θεικες γυναικες''ψιθυριζει
στ'αριστερο αυτι του Βικεντιου
Βαν Γκογκ
σ'ενα μερος του
.
.

η βαρκα -Greek boat-1,50μ χ 3 μ λαδι-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΛΕΞΗ   ΘΑΛΑΣΣΑ
.
αναπνεει το ψαρι
σ'ασβεστολιθο
πληρης ρυθμων η θαλασσα
προπαραληγουσα
.
.
.

Μαρια Σκληραινα-χ.ν.κουβελης
.
.
ΟΥ ΝΕΜΕΣΙΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ-ΕΛΕΝΗ/ΜΑΡΙΑ ΣΚΛΗΡΑΙΝΑ
.
.
Στις Σκαιες Πυλες στην Τροια ειδαν την Ελενη και ειπαν:
ου νέμεσις Τρώας και ευκνήμιδας Αχαιούς
τοιήδ' αμφί γυναικί πολύν χρόνον άλγεα πάσχειν.
αινώς αθανάτησι θεής εις ώπα έοικεν
Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια γ'-156-158
καμια τιμωρια  δεν ειναι οι Τρωες και οι Ελληνες
για μια τετοια γυναικα τοσο πολυ καιρο να δεινοπαθουν,
τρομερα στις αθανατες θεες μοιαζει στην μορφη
[χαλαλι για μια τετοια γυναικα οι Τρωες και οι Ελληνες
τοσο πολυ καιρο  πονους να υποφερουν,
τρομερα στις αθανατες θεες μοιαζει στην οψη ]
το  ιδιο αναφωνησε ενας ασικης στην Αγορα της Πολης οταν ειδε
να περναει η πανεμορφη Μαρια Σκληραινα ερωμενη του αυτοκρα-
ρα Κωνσταντινου Θ' του Μονομαχου,συζυζου της Πορφυρογεν-
νητης Ζωης,μια οπτασια ητανε,ενα χαρμα ιδεσθαι,η αποκαλουμενη
Σεβαστη με τις ευλογιες της ιδιας της Ζωης,μεγαλος πειρασμος,πηγη
σκανδαλων και στασεων,μια χαιδιαρα γυναικα:
ου νεμεσις Βυζαντινοι αμαρτιας πασχειν
χαλαλι Βυζαντινοι για μια τετοια γυναικα ν'αμαρτανεις
.
.
.

-ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ- ΦΑΛΛΙΚΟ
.
-ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
.
.

Κωστας Βαρναλης,Ποιητης-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ-ΦΑΛΛΙΚΟ
.
κι αν ειναι να γιομισει απ'ακρου σ'ακρη
η χωρα η ελληνικη γονιμους θεους
το κοτσονατο κριαρι τον φαλλο-ισοκρατη  Πριαπο
το γαιδουρι το βαρβατο.
Αξιον Εστι η Γεννα!Παναξια!
η Ορθοβυζα  Πλαση μου Ελλαδα

Ιωαννης Δαμασκηνος-χ.ν.κουβελης
.
.
ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΒΓΑΛΜΕΝΗ ΑΠ'ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ.
ΠΑΛΛΙΚΑΡΙ ΣΤΑ ΔΕΚΑΟΚΤΩ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Η'
ΓΙΟΡΓΟΣ  ΕΙΣ Τ'ΟΝΟΜΑ ΖΩΣΤΗΚΕ ΤΟ ΣΠΑΘΑΚΙ
ΤΟΥ ΚΙ ΕΣΥΡΕ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΗΜΕΙΑ.ΜΕ ΤΟΝ
ΗΛΙΟ Π'ΑΝΑΤΕΙΛΕ ΚΙΝΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
ΠΟΥ ΔΟΥΣΕ ΠΛΑΓΙΑΖΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΒΑΣΤΑΞΕ ΤΡΕΙΣ
ΜΗΝΕΣ.ΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ.
ΤΟΝ ΒΡΗΚΕ ΚΑΤΩ ΑΠ'ΤΗ ΜΗΛΙΑ,ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΤΗΣΕ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΦΙΧΤΑΓΚΑΛΙΑΣΕ
.
.
.

Βαν Γκογκ[Vincent Van Gogh]2 μ χ 3 μ ακρυλικο-χ.ν.κουβελης
.
.
Με ποσο ηλιοτροπιο αιμα Βαν Γκογκ θα ξεπληρωσουμε τα κριματα μας;
.
.
Με ποσο ηλιοτροπιο αιμα Βαν Γκογκ
θα ξεπληρωσουμε τα κριματα μας;

μεσα σε μια απ'τις παραγκες του κοσμου
τον φιλοξενησαν γυρω απ'το ξυλινο τραπεζι
κατω απ'το φως μιας λαμπας πετρελαιου
η Ελενη ο Κωστας η  Φωτεινη η Ευφροσυνη
ο Γιωργος η μικρη Μαρια 7 χρονων
εφαγε απ'τις πατατες που ολη τη μερα μαζευουν
σκυμενοι τη ζωη τους
κι επειτα στο Μποριναζ στα ορυχεια
σκιες αχθος αρουρης
εγω εσυ εμεις
αχρηστοι ανθρωποι

Τους σταματησε εκει και ειδανε την εικονα τους

επειτα με λειψο αυτι   αφουγκραστηκε
στην εναστρη νυχτα και
τους καρφιτσωσε αστερισμους σ'ελικοειδη κινηση
εναν-εναν στην ακριβη θεση του
χειμωνα ανοιξη
θερος φθινοπωρο

σε κηπο ηλιοτροπιων εβλεπε το δωματιο στην Αρλ
στο τραπεζι με το κιτρινο τραπεζομαντηλο
το φρεσκο γραμμα του Τεο,
ο Βιντσεντ αιωρειται  στην αιωνιοτητα 3 μμ
27 Ιουλιου η  ακριβης ημερομηνια

μια μερα στην Αρλ:κιτρινοι χαμηλοι λοφοι,
πουλια στον αερα,φυσαει ελαφρα απο τα δυτικα,
τα κυπαρισσια λυγιζουν,
τοτε ταισε τη μερα πηλινο χρωμα
και χορτασε

Κατα τον Πωλ Γκασε η σημερινη μας ενδεια
να οφειλεται στα ηλιοτροπια του

Πως αποφασισα να γραψω για τον φιλο μου Βικεντιο,
μηπως ν'αναφερω εμμεσως τον ευγενη Κωστα Καρυωτακη
η' τον μαστορα αρχιτεκτονα Αρη Κωνσταντινιδη
η' εκεινον τον ευπατριδη πολιτη  Νικο Πουλαντζα
ωρα γης.αιωνιοτητα-
.
.
.