GREEK POETRY-POETRY -c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης-ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ[ΕΠΙ ΔΙΚΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΚΩΝ ΕΠΙΚΡΕΜΑΤΑΙ]

.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ[ΕΠΙ ΔΙΚΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΚΩΝ ΕΠΙΚΡΕΜΑΤΑΙ]
.
.
.

Μορφη ανθρωπου[σε πετρα]-χ.ν.κουβελης
.
.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ[ΕΠΙ ΔΙΚΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΚΩΝ ΕΠΙΚΡΕΜΑΤΑΙ]
.
.
ενας ανθρωπος,ενας αντρας,μπορει να ερχονταν ετσι τα πραγματα
και να ηταν
ενας τυραννος,με στυγνες συνομωσιες να 'χει αποκτησει την εξου-
σια του,με πολυ σκληρο τροπο να την επιβαλλει στους υπηκοους του,
να επιζητει τη λατρεια στο προσωπο του,τις τιμες στα θεατρα και
στον Ιπποδρομο,να τον περιτριγυριζουν κολακες και συκοφαντες,
ιδιοτελεις ανθρωποι,να τον τρεμουν και ταυτοχρονα να τον μισουν
θανασιμα,να δολοπλοκουν κρυφα να τον δολοφονησουν,κι επειτα δει-
λοι αχρειοι,προδοτες,καταδοτες των συνομωτων,να τους στελνει στο
δημιο στο θανατο,και να'χει διορισμενους στα υψηλα αξιωματα,στις
ανωτερες κρατικες θεσεις τους δικους του ανθρωπους,ανθρωπους ανι-
κανους και μικροπρεπεις,αρπαγες,καταχραστεςτων δημοσιων αγαθων,
παραχαραχτες,επιορκος να ειναι,σκληρος καταπατητης των ορθων και
δικαιων,γυρω του να μαζευει στην αυλη του να'χει συντροφια γελοι-
ους κλοουν και αρλεκινους, ενα σωρο φτηνους θεατρινους υποκριτες
να'χει σπιουνους ρεμαλια παλιανθρωπους ενα ματσο δολοφονους και
να κατασπαταλαει τους πολυτιμους θησαυρους του κρατους σε ξεφρενα
γλεντια σε περιλαμπρα πανηγυρια και λαμπερες εκτυφλωτικες φιεστες
και σε δωρα σε πορνες χρυσα δαχτυλιδια κοραλινα περιδαιρεα και
σ'αρωματα εξωτικα μεθυστικα και στα ηδονικα οργια να ξοδευεται
ασυστολα,χωρις αιδω,ακολαστος,ακορεστΟς,αδιστακτος,απονος κι
αναλγητος στα βασανα του και στα παθηματα του λαουτζικου,μεγας
φανφαρονος να ειναι,υπεροπτης,μωροφιλοδοξος,κουφιος ρητορας,ασυ-
ναρτητος,αμετρος πολυλογας,υβριστης,ενας παρανοικος να ειναι,χυ-
δαιος,υπουλος,δολιος,ψυχρος,εκπορνευτης των θηλυκων της κουστω-
διας του,παρθενες κοπελες,γυναικες αξιωματικων του και νομικων
του,νταμες συμβουλατορων του,των οφιτσιαλων του τις αμοροζες,
των ακολουθων του μαναδες,γυναικες,κορες,αδερφες,κουνιαδες,
θειες,ξαδερφες,γριες και νεαρες,ολες να τις ατιμαζει, να τις
ντροπιαζε και τιμωρια εκδικηση να μην λαβει,ανιερος,ιερο και
οσιο να μην εχει,αθεοφοβος,μισανθρωπος,αισχρος περιγελαστης
καταγελαστης ολων των τεχνων,καταπατητης ολων των περιουσιων
ολων των κτηματων κι ολης της επικρατειας,γης θαλασσας κι ου-
ρανου,μεθυσος,αιμομιχτης,σιχαμερος κοιλιοδουλος,
καταγελαστος,και ηλιθιος να'ναι να μην γνωριζει,τυφλος να μην
αντιληφθει το παραμικρο,πως η γυναικα του εχει εραστη στο κρεβατι
κυλιται ερωτικα με τον επικεφαλης ισχυρο αντρα της προσωπικης του
φρουρας δυο χρονια τρεις μηνες και εφτα μερες ειναι η πορνη του
και μαζι οι δυο τους στο ερωτικο κρεβατι στο θαμπο ημιφως συνομω-
τουν,σχεδιαζουν κρυφα τη δολοφονια του,να τον πνιξουν στο κρεβατι,
καθως κοιμαται,να του αρπαξουν την εξουσια απ'τα χερια,να τον βγα-
λουν απ'τη μεση και να κυβερνησουν εκεινοι
Αυτα δεν τα ξερει,τα αγνοει παντελως,δεν τα υποψιαζεται,αλλωστε
ειναι η ωρα να κοιμηθει,μετα τον υπνο εχει παρα πολυ χρονο να
σκεφτει και ν'ασχοληθει με τα σπουδαια ,ας περιμενουν για μετα
Που να'ξερει ο μωρος πως μετα για κεινον δεν θα'χει
.
ενας ανθρωπος μοναχικος ερημιτης να ηταν,να ζουσε στην εξοχη,απο-
μακρυσμενος απο ανθρωπους,να κατοικουσε σε κοιλωματα βραχων,λιγο-
διαιτος να ηταν,να μεριμνουσε για τα ελαχιστα αναγκαια,το νερο να
δροσισειτα χειλη του,και καρπους δεντρων και γλυκα χορτα να δειπνι-
σει,λογια πολλα κι απρεπα να μην εχει,να νοιαζεται για το ασημαντο,
το μικρο χορταρακι,που πνεει απαλα στην ανασα της γης,το λουλου-
δακι και το κρινακι του αγρου,που πλεκει τα χρωματα του στον ηλιο
και στ'ασπρα συννεφα,να βλεπει να περνουν χιλιες μορφες οι αχνοιτους,
και μετα να διαλυονται οι μορφες και στη θεση τους αλλες να εμφανι-
ζονται κι επειτα παλι να χανονται στην αιωρα,που'ναι ο ουρανος και
το στερεωματου μερα καινυχτα και μερα,κι επειτα να'ρχονται τα πουλια
με τις φωνες και τα πεταγματα τους μικρα και μεγαλα σ'αποσταση και
υψοςν'ακουει και καποια ωρα να'ναι το νερο της βροχης,που κατεβαινει
τη κατηφορα τ'ουτρανου και να τον ξυπναει η πτωση του σ'ολα τα
υπαρχοντα κοντα γυρω του και περα μακρυα ,πολυ μακρια,μεχρι σιο
συνορο,εκει που ολα διαλυνται και χανονται κι ενωνονται στην αχλυ
της ατμοσφαιρας και μαζι διαλυεται χανεται κι ενωνεται ολη του η
ζωη οπως αδολα και δικαια την εζησε και την περασε στην ερημια
.
ενας ανθρωπος να ηταν οπως εγω,οπως εσυ,οπως ολοι οι ανθρωποι,
που καποτε υπηρξαν,και που εδω και τωρα υπαρχουν και που καποτε
θα υπαρξουν,σ'ολη τη γη ολους τους χρονους
κι αυτα τα ιδια θα συζητουν κι αλλα πολλα
.
.
.