.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΟΙΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
ΜΠΟΥΜΣΤΟΣ
ΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΙΚΟ ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΟ ΒΟΥΝΟ
.
.
[περισσοτερες φωτογραφιες στο facebook μου:
Christos Couvelis κι ενα βιντειο στη κορυφη]
.
.
στον Μπουμστο[1512μ]το Ξηρομεριτικο Ακαρνανικο Βουνο-χ.ν.κουβελης
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΟΙΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
ΜΠΟΥΜΣΤΟΣ
ΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΙΚΟ ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΟ ΒΟΥΝΟ
.
.
Τριτη,20 του Μαρτη,μια καθαρη ζεστη κρυσταλλινη μερα,πρωι
κατα τις 9 η ωρα,φυγαμε με το αυτοκινητο απ'τη Μαχαιρα
για το βουνο,περασαμε τη Μπαμπινη,τον Αετο κι ανεβηκαμε στο
χωριο Κομποτη,τον Περσεβο,απο εκεινη τη μερια θ'ανεβαιναμε στο
βουνο,πηραμε ενα χωματοδρομο αριστερα στην εξοδο του χωριου
και σταματησαμε στο τελος του δρομου σε μια μικρη λακκα,εκει
ειχε γιδομαντρι και μια κτισμενη δεξαμενη για το ποτισμα των
ζωων,το τοπιο ελαχιστο,τραχυ,ξηρομεριτικο,λιγοστα δεντρα και
πετρες,πηραμε το ρεμα ν'ανεβουμε,στενο κι αποτομο,με λιθοσω-
ριες,σε δυσκολευε,επρεπε να προσεχεις,μη υποχωρησουν τα λιθαρια,
γλιστρισεις και πεσεις,εβρισκες καπου-καπου φυτρωμενα αναμεσα
στις πετρες κιτρινα κρινακια,ενα μοναχο,η' δυο-δυο ταιρι,και
κωνιο εβρισκες,το τοπιο περα απο ανατολικα -βορεια-εως δυτι-
κα ηταν μπροστα μας ανοικτο αμφιθεατρικα απλωμενο κατω και
περα ,αχνο γαλαζιο περιγραμμα,κατω ηταν η Κομποτη,ξεχωριζες
περα βορεια την Κατουνα και την Κονωπινα,φαινονταν και η λιμνη
Αμβρακια,πιο πανω τα ψηλα βουνα του Βαλτου,περα ανατολικα ηταν
το Αγρινιο,πανω το ορος Παναιτωλικο,η Κυρα Βγενα,πιο περα απο
κει τα βουνα της Ευρυτανιας,και κατω ο καμπος των Αχυρων,και
στο δυτικα η ψηλη οροσειρα των Ακαρνανικων,πισω απ'αυτη ειναι
η Ζαβερδα,ο Παλαιρος,μετα το ρεμα ανοιγε η πλαγια,ηταν αποτομη,
ειχε δεντρα,πουρναρια,το χωμα ηταν μαλακο,παχυ,οι κορμοι των
δεντρων ειχαν προσαρμοστει στη κλιση της πλαγιας,πλαγιαστοι,
τα κλαρια εκτεινονταν,σαν χερια απλωνονταν,να πιασουν αερα,
ανοιγαν στοματα να θραφουν και να παρουν φως,ητανε και μεριες
με παγωμενο χιονι,διαφορα σχηματα ειχε το χιονι κι επιανε δια-
φορες εκτασεις,μικρες,ασπρο,κι ελαμπε στο καθαρο φως του ηλιου,
γλυπτικο χιονι,ητανε και μικρα ελατα,σαν θαμνοι πρασινοι,και
δυο-τρεις φορες ξεσηκωσαμε περδικες,πρ πρ πρ τις ακουσαμε,ειδαμε
κι ορνιο να πεταει και να τανυζεται ψηλα στον αερα ,κι οταν
το βουνο,απο εκεινη τη μερια του Περσεβου τελειωσε,η κορυφο-
γραμμη του ηταν πετρωδης,σαν κοψη ηταν,αιχμηρη,καιτοτε φανηκε
η απεναντι ψηλη κορυφη του Μπουμστου,με λωριδες χιονι,ενα θαυμα,
μια εκπληκτικη πανεμορφη εικονα φυσης,η πλαγια κατηφορικη
μεχρι χαμηλα κατω στο ρεμα,γεμισμενο με χιονι,κι απο κει συριζα
ανεβαινε υψωνονταν υπεροχο το βουνο,στιβαρο,σφαιροειδες,στολι-
σμενο με τις ασπρες ταινιες το χιονι,γυμνο,ομορφο,λιτο,δωρικο
βουνο,ητανε στη πλαγια και δεντρα ξερακες,σαν γλυπτα ητανε,ται-
ριαστα στον πετρωδη περιγυρω με τα ταπεινα πρασινα θαμνα,και
νοτια περα απ'το ρεμα και πανω φαινονταν αχνα γαλαζιο το βουνο
Βιτσι,και πιο κατω το Βουνο Βελουτσα,στον Αστακο,κι αχνα κατω
του απλωνονταν ο γαλαζιος κολπος του Αστακου,και πιο περα αχνω-
τερα μεσα στη γαλαζια διαχυση διακρινονταν τα νησια των Εχιναδων,
η απεραντη θαλασσα και στο βαθος ο Αινος το ψηλο ορος της νησου
Κεφαλληνιας και δεξιωτερα μεσα το Θιακι,τ'ονομαστο νησι της Ιθα-
κης απο εκεινον τον αρχαιο τον Οδυσσεα,πισω απ'τη κορφη του
Μπουμστου νοτια στη ριζα του ειναι η Ζαβιτσα το Αρχοντοχωρι και
δυτικωτερα η Παναγουλα,η Κανδηλα, ο Μυτικας και το νησι Καλαμος,
κι ητανε στη πλαγια σ'ολοκληρο το βουνο ατμοσφαιρα καθαρη,αβαρης,
αναλαφρη,δεν φυσουσε το ελαχιστο,ακινητη,ζεστη,αναζωογονιτικη,
και φως κρυσταλλινο,φιλικο,αγαπητο,θωπευτικο,να ξαπλω-
σεις ηθελες πανω στις πετρες,η'πανω σε πρασινο θαμνο,να κλεισεις
τα ματια και μεσα σου βαθια να ρουφηξεις και να στεριωσεις τον θαυ-
μαστο,τον μαγευτικο περιγυρο,και να περασει η ωρα και να μεινεις
εκει,να μοιασεις στη φυση,σαρξ εκ της σαρκος της,ενα μ'αυτη,στην
ομορφια της,στην τεραστια απλοτητα της,ελαχιστος,ταπεινος,ουτε ση-
μαντικος ουτε ασημαντος,οσο ειναι το μετρο σου,ητανε,τα'βλεπες,
και μοναχικα λουλουδια,ενα-ενα ξεχωριστο,η'δυο-δυο μαζι,ποτε
περισσοτερα δεν ηταν,φυτρωμενα αναμεσα στις πετρες κι ανασαι-
νανε απαλα,ανεπαισθητα,φως κι αερα,και θρεφονταν τα χρωματα και
ξεδιπλωναν τη κυκλικη,ακτινωτη,συμμετρια στο σχημα του ανθους
των,ητανε εμφανης πασιφανης και η παρουσια των ζωων,πως περα-
σαν απο κει γιδια κοπαδια,πως σκαρφαλωσαν τα κατσικια στις πετρες
στη πλαγια,πως εφαγαν πρασινο κλαρι,πως χορτασαν κι εκει ξαπλω-
σαν να περασει η νυχτα πανω στο βουνο μεχρι να ξημερωσει κι ερθει
το φως,κι ητανε μαρτυρια για το περασμα της τα στρωματα κοπριας,
που αφησανε,αφθονη και παχια κοπρια,λιπασμα της γης και παρα
περα βαδιζοντας στη κοψη της κορυφογραμμης στο χειλος της προς
τα δυτικα ητανε μια μερια με χιονι,οσο ενα κηπακι σ'εκταση επιανε
τοπο,απο κει περα ανοιγονταν η θεα στην ψηλη οροσειρα των βου-
νων,κι ητανε αυτα τα βουνα σαν γιγαντιο τοιχος,μια κουρτινα σ'ενα
τεραστιο φυσικο σκηνικο,ενα παραπετασμα,μια τεραστια σκηνο-
γραφια στο φυσικο θεατρο,γυμνα βουνα,τραχια,θαυμασια στη μορφη,
και στο σχημα,ελαχιστα στην ουσια,με ασπρα ξυσισματα χιονιου,κι
η κορυφογραμμη τους,μια τεθλασμενη κατασκευασμενη
απο κωνους και τριγωνα,εικονα,ειδωλο για την αισθηση,την αποκα-
λυψη και την ανακαλυψη,την αντιληψη της Ιδεας της Γεωμετριας,πι-
σω απο τη οροσειρα ειναι η Ζαβερδα,ο Παλαιρος,το δυτικο Ιονιο πε-
λαγος,και περα η νησος Λευκαδα,κι αποκατω απλωνεται πρασινος
εκτεταμενος καμπος με καλλιεργειες και φαινονται να γυαλιζουν
νερα στις λουτσες,κι ασπριζουν δρομοι αγροτικοι,που κυκλοφερ-
νουν κι ελισσονται στο τοπιο και στα υψωματα του,
αυτη η φυση υπαρχει,ειναι παρουσα,εδω τωρα,μπροστα στα ματια,
απτη,ορατη,αισθητη,παντελης,πανταχου παρουσα,παλλουσα,και
παντα υπηρχε,ειναι παναρχαια,αχειροποιητη,πρωταρχικη,θεμελει-
ακη,και θα υπαρχει,θα υφισταται,αιωνια σταθερη,αιωνια μεταβλητη,
αιωνια των παντων,υπερβαλουσα των αορατων,περιβαλουσα των
ορατων,ολοκληρη παντοδυναμη φυση,παντανασα,υπερανω των
ανθρωπων,της φυσης και της ουσιας των ανθρωπων,και των κοι-
νωνιων τους,νυν και αει,υπερεξουσια και αυτεξουσια,πριν και μετα,
και τωρα ενα Θαυμα,
το βουνο μας πετριγυρισε ωρες,μας σηκωσε ελαφρα,μας εκλεισε στην
ατμοσφαιρα του,μας περιτυλιξε,μας ελαμψε στο απεριττο φως του,μας
φωτισε,και σαν Δασκαλος μας εδειξε το Δρομο,την Οδο του Κοσμου,
Το Βουνο,Ενα Προτυπο του Τοπου,του Τοπου μας,και μας αποκαλυψε
πως ειμαστε φτιαγμενη απ'την Ουσια Του,Ενα και Ομοιωμα,Κατ'Ει-
κονα κι Ομοιωσιν Του,
Να.Αυτη Ειναι η Πορεια μας,η Οδοιπορεια μας,κι Αυτο το Μυστικο
Θαυμασιο Μαρτυρουμε,Φανερωνουμε Εξωτερικευουμε και Εσωτε-
ρικευουμε.μ'αυτο το κειμενο και μ'αυτες τις φωτογραφιες
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΟΙΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
ΜΠΟΥΜΣΤΟΣ
ΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΙΚΟ ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΟ ΒΟΥΝΟ
.
.
[περισσοτερες φωτογραφιες στο facebook μου:
Christos Couvelis κι ενα βιντειο στη κορυφη]
.
.
στον Μπουμστο[1512μ]το Ξηρομεριτικο Ακαρνανικο Βουνο-χ.ν.κουβελης
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΟΙΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
ΜΠΟΥΜΣΤΟΣ
ΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΙΚΟ ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΟ ΒΟΥΝΟ
.
.
Τριτη,20 του Μαρτη,μια καθαρη ζεστη κρυσταλλινη μερα,πρωι
κατα τις 9 η ωρα,φυγαμε με το αυτοκινητο απ'τη Μαχαιρα
για το βουνο,περασαμε τη Μπαμπινη,τον Αετο κι ανεβηκαμε στο
χωριο Κομποτη,τον Περσεβο,απο εκεινη τη μερια θ'ανεβαιναμε στο
βουνο,πηραμε ενα χωματοδρομο αριστερα στην εξοδο του χωριου
και σταματησαμε στο τελος του δρομου σε μια μικρη λακκα,εκει
ειχε γιδομαντρι και μια κτισμενη δεξαμενη για το ποτισμα των
ζωων,το τοπιο ελαχιστο,τραχυ,ξηρομεριτικο,λιγοστα δεντρα και
πετρες,πηραμε το ρεμα ν'ανεβουμε,στενο κι αποτομο,με λιθοσω-
ριες,σε δυσκολευε,επρεπε να προσεχεις,μη υποχωρησουν τα λιθαρια,
γλιστρισεις και πεσεις,εβρισκες καπου-καπου φυτρωμενα αναμεσα
στις πετρες κιτρινα κρινακια,ενα μοναχο,η' δυο-δυο ταιρι,και
κωνιο εβρισκες,το τοπιο περα απο ανατολικα -βορεια-εως δυτι-
κα ηταν μπροστα μας ανοικτο αμφιθεατρικα απλωμενο κατω και
περα ,αχνο γαλαζιο περιγραμμα,κατω ηταν η Κομποτη,ξεχωριζες
περα βορεια την Κατουνα και την Κονωπινα,φαινονταν και η λιμνη
Αμβρακια,πιο πανω τα ψηλα βουνα του Βαλτου,περα ανατολικα ηταν
το Αγρινιο,πανω το ορος Παναιτωλικο,η Κυρα Βγενα,πιο περα απο
κει τα βουνα της Ευρυτανιας,και κατω ο καμπος των Αχυρων,και
στο δυτικα η ψηλη οροσειρα των Ακαρνανικων,πισω απ'αυτη ειναι
η Ζαβερδα,ο Παλαιρος,μετα το ρεμα ανοιγε η πλαγια,ηταν αποτομη,
ειχε δεντρα,πουρναρια,το χωμα ηταν μαλακο,παχυ,οι κορμοι των
δεντρων ειχαν προσαρμοστει στη κλιση της πλαγιας,πλαγιαστοι,
τα κλαρια εκτεινονταν,σαν χερια απλωνονταν,να πιασουν αερα,
ανοιγαν στοματα να θραφουν και να παρουν φως,ητανε και μεριες
με παγωμενο χιονι,διαφορα σχηματα ειχε το χιονι κι επιανε δια-
φορες εκτασεις,μικρες,ασπρο,κι ελαμπε στο καθαρο φως του ηλιου,
γλυπτικο χιονι,ητανε και μικρα ελατα,σαν θαμνοι πρασινοι,και
δυο-τρεις φορες ξεσηκωσαμε περδικες,πρ πρ πρ τις ακουσαμε,ειδαμε
κι ορνιο να πεταει και να τανυζεται ψηλα στον αερα ,κι οταν
το βουνο,απο εκεινη τη μερια του Περσεβου τελειωσε,η κορυφο-
γραμμη του ηταν πετρωδης,σαν κοψη ηταν,αιχμηρη,καιτοτε φανηκε
η απεναντι ψηλη κορυφη του Μπουμστου,με λωριδες χιονι,ενα θαυμα,
μια εκπληκτικη πανεμορφη εικονα φυσης,η πλαγια κατηφορικη
μεχρι χαμηλα κατω στο ρεμα,γεμισμενο με χιονι,κι απο κει συριζα
ανεβαινε υψωνονταν υπεροχο το βουνο,στιβαρο,σφαιροειδες,στολι-
σμενο με τις ασπρες ταινιες το χιονι,γυμνο,ομορφο,λιτο,δωρικο
βουνο,ητανε στη πλαγια και δεντρα ξερακες,σαν γλυπτα ητανε,ται-
ριαστα στον πετρωδη περιγυρω με τα ταπεινα πρασινα θαμνα,και
νοτια περα απ'το ρεμα και πανω φαινονταν αχνα γαλαζιο το βουνο
Βιτσι,και πιο κατω το Βουνο Βελουτσα,στον Αστακο,κι αχνα κατω
του απλωνονταν ο γαλαζιος κολπος του Αστακου,και πιο περα αχνω-
τερα μεσα στη γαλαζια διαχυση διακρινονταν τα νησια των Εχιναδων,
η απεραντη θαλασσα και στο βαθος ο Αινος το ψηλο ορος της νησου
Κεφαλληνιας και δεξιωτερα μεσα το Θιακι,τ'ονομαστο νησι της Ιθα-
κης απο εκεινον τον αρχαιο τον Οδυσσεα,πισω απ'τη κορφη του
Μπουμστου νοτια στη ριζα του ειναι η Ζαβιτσα το Αρχοντοχωρι και
δυτικωτερα η Παναγουλα,η Κανδηλα, ο Μυτικας και το νησι Καλαμος,
κι ητανε στη πλαγια σ'ολοκληρο το βουνο ατμοσφαιρα καθαρη,αβαρης,
αναλαφρη,δεν φυσουσε το ελαχιστο,ακινητη,ζεστη,αναζωογονιτικη,
και φως κρυσταλλινο,φιλικο,αγαπητο,θωπευτικο,να ξαπλω-
σεις ηθελες πανω στις πετρες,η'πανω σε πρασινο θαμνο,να κλεισεις
τα ματια και μεσα σου βαθια να ρουφηξεις και να στεριωσεις τον θαυ-
μαστο,τον μαγευτικο περιγυρο,και να περασει η ωρα και να μεινεις
εκει,να μοιασεις στη φυση,σαρξ εκ της σαρκος της,ενα μ'αυτη,στην
ομορφια της,στην τεραστια απλοτητα της,ελαχιστος,ταπεινος,ουτε ση-
μαντικος ουτε ασημαντος,οσο ειναι το μετρο σου,ητανε,τα'βλεπες,
και μοναχικα λουλουδια,ενα-ενα ξεχωριστο,η'δυο-δυο μαζι,ποτε
περισσοτερα δεν ηταν,φυτρωμενα αναμεσα στις πετρες κι ανασαι-
νανε απαλα,ανεπαισθητα,φως κι αερα,και θρεφονταν τα χρωματα και
ξεδιπλωναν τη κυκλικη,ακτινωτη,συμμετρια στο σχημα του ανθους
των,ητανε εμφανης πασιφανης και η παρουσια των ζωων,πως περα-
σαν απο κει γιδια κοπαδια,πως σκαρφαλωσαν τα κατσικια στις πετρες
στη πλαγια,πως εφαγαν πρασινο κλαρι,πως χορτασαν κι εκει ξαπλω-
σαν να περασει η νυχτα πανω στο βουνο μεχρι να ξημερωσει κι ερθει
το φως,κι ητανε μαρτυρια για το περασμα της τα στρωματα κοπριας,
που αφησανε,αφθονη και παχια κοπρια,λιπασμα της γης και παρα
περα βαδιζοντας στη κοψη της κορυφογραμμης στο χειλος της προς
τα δυτικα ητανε μια μερια με χιονι,οσο ενα κηπακι σ'εκταση επιανε
τοπο,απο κει περα ανοιγονταν η θεα στην ψηλη οροσειρα των βου-
νων,κι ητανε αυτα τα βουνα σαν γιγαντιο τοιχος,μια κουρτινα σ'ενα
τεραστιο φυσικο σκηνικο,ενα παραπετασμα,μια τεραστια σκηνο-
γραφια στο φυσικο θεατρο,γυμνα βουνα,τραχια,θαυμασια στη μορφη,
και στο σχημα,ελαχιστα στην ουσια,με ασπρα ξυσισματα χιονιου,κι
η κορυφογραμμη τους,μια τεθλασμενη κατασκευασμενη
απο κωνους και τριγωνα,εικονα,ειδωλο για την αισθηση,την αποκα-
λυψη και την ανακαλυψη,την αντιληψη της Ιδεας της Γεωμετριας,πι-
σω απο τη οροσειρα ειναι η Ζαβερδα,ο Παλαιρος,το δυτικο Ιονιο πε-
λαγος,και περα η νησος Λευκαδα,κι αποκατω απλωνεται πρασινος
εκτεταμενος καμπος με καλλιεργειες και φαινονται να γυαλιζουν
νερα στις λουτσες,κι ασπριζουν δρομοι αγροτικοι,που κυκλοφερ-
νουν κι ελισσονται στο τοπιο και στα υψωματα του,
αυτη η φυση υπαρχει,ειναι παρουσα,εδω τωρα,μπροστα στα ματια,
απτη,ορατη,αισθητη,παντελης,πανταχου παρουσα,παλλουσα,και
παντα υπηρχε,ειναι παναρχαια,αχειροποιητη,πρωταρχικη,θεμελει-
ακη,και θα υπαρχει,θα υφισταται,αιωνια σταθερη,αιωνια μεταβλητη,
αιωνια των παντων,υπερβαλουσα των αορατων,περιβαλουσα των
ορατων,ολοκληρη παντοδυναμη φυση,παντανασα,υπερανω των
ανθρωπων,της φυσης και της ουσιας των ανθρωπων,και των κοι-
νωνιων τους,νυν και αει,υπερεξουσια και αυτεξουσια,πριν και μετα,
και τωρα ενα Θαυμα,
το βουνο μας πετριγυρισε ωρες,μας σηκωσε ελαφρα,μας εκλεισε στην
ατμοσφαιρα του,μας περιτυλιξε,μας ελαμψε στο απεριττο φως του,μας
φωτισε,και σαν Δασκαλος μας εδειξε το Δρομο,την Οδο του Κοσμου,
Το Βουνο,Ενα Προτυπο του Τοπου,του Τοπου μας,και μας αποκαλυψε
πως ειμαστε φτιαγμενη απ'την Ουσια Του,Ενα και Ομοιωμα,Κατ'Ει-
κονα κι Ομοιωσιν Του,
Να.Αυτη Ειναι η Πορεια μας,η Οδοιπορεια μας,κι Αυτο το Μυστικο
Θαυμασιο Μαρτυρουμε,Φανερωνουμε Εξωτερικευουμε και Εσωτε-
ρικευουμε.μ'αυτο το κειμενο και μ'αυτες τις φωτογραφιες
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου