GREEK POETRY -Λαβύρινθος ενός ανθρώπου στην Ιστορια -χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-Λαβύρινθος ενός ανθρώπου στην Ιστορια

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Λαβύρινθος ενός ανθρώπου στην Ιστορια

“Ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή.”

Ἡράκλειτος

ΠΡΟΟΙΜΙΟ (Αναλογική Οθόνη, flicker, ήχος σπασμένου βινυλίου)

Φωνή μηχανής:

«Άρθρο 1. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι…»

Η οθόνη τρεμοπαίζει.

Οικονομολόγοι με eye-graphs υπολογίζουν το ποσοστό της απόγνωσης.

Ένας ποιητής

σκύβει πάνω σε ένα άδειο τραπέζι και ψάχνει τις λέξεις που λείπουν 

από το Σύνταγμα.

SCENE I .ο Pasolini, στα ερείπια της Ρώμης

Η κάμερα παρακολουθεί έναν άνθρωπο που συλλέγει θραύσματα.

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανατρεπτικό από την αθωότητα», λέει,

ενώ πίσω του ένα παιδί ζωγραφίζει με κάρβουνο τον Ηράκλειτο 

σε έναν τοίχο.

SCENE II.ο Tarkovsky, στο καθρέφτη τού ποταμού

Η μουσική του Cage μέσα στην ομίχλη.

Ένα πιάνο παίζει με βήματα τού νερού.

«Ἐν παντὶ πράγματι λόγος ἐστίν,» ψιθυρίζει ο άνεμος,

και το πρόσωπο τού ανθρώπου διαλύεται σε κλεψυδρα χρόνο,

στην κάμερα τού Kieslowski.

INTERLUDE-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ, 1973, Bretton Woods, 2025

Γραμμές εξισώσεων διασταυρώνονται με άρθρα εφημερίδων.

«Η αγορά αυτορρυθμίζεται», γράφει ο Adam Smith.

«Η ψυχή δεν ρυθμίζεται», απαντά ο Dostoevsky.

Ανάμεσά τους, ο Αρχιμήδης κραυγάζει: Eύρηκα!

 μα δεν ξέρει αν βρήκε τον νόμο τής άνωσης

ή τον μηχανισμό τής εξαθλίωσης.

SCENE III.Η συνθήκη των καθρεφτών (Στοκχόλμη, 1991)

«Η ιστορία είναι ένα όνειρο που βλέπουμε όλοι μαζί,»

σημειώνει ο Bergman.

Οι άνθρωποι κουβαλούν οθόνες στην πλάτη τους

προβολείς της μνήμης.

Η Ευρώπη διχοτομείται σαν σχολικός χάρτης μαθηματικων 

τού Ευκλείδη.

Κάθε γραμμή -ένας πόλεμος.

Κάθε γωνία -μια υπόσχεση ειρήνης.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΧΕΔΙΟ (Πτωχοπρόδρομος remix)

«Ἐγώ, ὁ ταπεινός, ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ τῷ μετανεωτερικῷ,

τὰ δίκαιά μου ζητῶ καὶ τὸ Wi-Fi μου.»

.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

Παρτιτούρα για φωνή, ήχο ανεμιστήρα και σπασμένο modem:

Adagio politico, με ρυθμό λαβυρίνθου.

Οι νότες ανεβαίνουν προς τα πάνω,

και μετά πέφτουν σαν χρέη.

SCENE IV.Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

«Ἡ ψυχή ἑαυτῆς ὅρια οὐκ ἂν ἐξεύροιο,»

ψιθυριζει ο Ηράκλειτος ξανά,

καθώς ο άνθρωπος περιπλανιέται ανάμεσα σε λέξεις

νόμους, διακηρύξεις, οράματα.

Στο τέλος τής διαδρομής,

ο Godard  ψιθυρίζει:

 «Δεν υπάρχει τέλος. Μόνο μοντάζ.»

ΕΠΙΛΟΓΟΣ (Αναφορά Δικαστική, Τμήμα Ψυχικών Λαβυρίνθων)

Άρθρο 999: Η ενοχή και η ελπίδα συνεκτίθενται.

Ο άνθρωπος υπογράφει:,

μεταλλικό

μετα-ανθρώπινο.

Και στο περιθώριο,

ο Ηρόδοτος γράφει:

«Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός, αλλά σπειροειδής.

Και κάθε σπείρα οδηγεί σε άλλη απορία.»

ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ (Avant Garde Coda).

Ο λαβύρινθος .

Κάθε έξοδος είσοδος.

Κάθε ιδεολογία αντήχηση επαναστασεων

Κάθε άνθρωπος ένα άπειρο draft της Ιστορίας.

«Ἱστορίης ἀπόδεξις ἥδε…» ὁ λόγος του Ἡροδότου.

Η οθόνη σκοτεινιάζει —

ο καπνός ανεβαίνει από τα ερείπια τής Δρέσδης,

η σιωπή τού Άουσβιτς γίνεται φωνή χωρίς σώμα.

«Nie wieder Krieg»,

γράφει ένας τοίχος στο Βερολίνο,

κι ο αέρας δεν μυρίζει μέλλον.

Ο Ταρκόφσκι γυρίζει τη Θυσία:

ο άνθρωπος καίει το σπίτι του για να σωθεί ο κόσμος.

Ο Πασολίνι σκηνοθετεί τον θάνατο της αθωότητας

στις λεωφόρους της Νέας Ευρώπης.

Ο Bergman βάζει τον Ιππότη να παίζει σκάκι με τον Θάνατο,

ενώ πίσω του

η Ιστορία ρίχνει τα ζάρια τού Ψυχρού Πολέμου.

Δύο στρατόπεδα, δύο ιδεολογίες,

Στην Ουάσινγκτον και στη Μόσχα

οι οθόνες αναβοσβήνουν με το φως τής πυρηνικής πιθανότητας.

«Αν πέσει το πρώτο κουμπί, δεν θα υπάρχει θεατής.»

Ο Μαρξ και ο Άνταμ Σμιθ συνομιλούν

πάνω σε μια αφίσα τού Che Guevara.

Η Κρίση τής Κούβας μεταγράφεται σε μουσική δωδεκαφθογγική·

οι ήχοι χτυπούν στο μέταλλο του φόβου.

Η Ευρώπη τρέμει ακόμα από το ρίγος τής Ιστορίας της

«Liberté, Égalité, Fraternité»

φωνάζουν οι σκιές του 1789 

και τα κεφάλια πέφτουν στην πλατεία

θυμιζοντας ότι κάθε Επανάσταση έχει την απουσία τού ανθρώπου.

Στο βάθος των Βερσαλλιών, ο Ροβεσπιέρος διαβάζει το Σύνταγμα:

Η Γαλλική Επανάσταση και ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος.

η μία γέννησε την Ιδέα,

ο άλλος την τεχνολογία τού θανάτου.

Και η σκηνή αλλάζει,

οι Αθηναίοι στρατηγοί ετοιμάζουν πλοία για τη Σικελία.

Ο Θουκυδίδης σημειώνει,

«Ἐπὶ πλεῖστον δὲ τῇ πόλει ἡ ἁμαρτία ἐγένετο ἐκ τοῦ πλούτου 

καὶ τῆς ὕβρεως.»

Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν κώδικας DNA.

Τα Κερκυραϊκά,

ο πρώτος Εμφύλιος,

ο αδελφός που σκοτώνει τον αδελφό

στο όνομα τής «ορθής γνώμης».

«Τὰ δὲ ἤθη διέφθαρται…»,

γράφει ο Θουκυδίδης.

Και η κραυγη φτάνει μέχρι τα χαρακώματα τού Στάλινγκραντ,

μέχρι τα πεδία τής Κορέας,

μέχρι την εσωτερική σύγκρουση τού καθενός μας.

Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος:

ο πρώτος καθρέφτης του εμφυλίου τής ψυχής.

Ο Ψυχρός Πόλεμος:

ο καθρέφτης τού φόβου με δύο πρόσωπα.

Η Γαλλική Επανάσταση:

ο καθρέφτης τής ελπίδας εσπασε

Ο Β΄ Παγκόσμιος:

ο καθρέφτης τού Τέλους.

Και ο άνθρωπος ένα ψηφιακό παλίμψηστο:

«εγω- Αθήνα - Παρίσι - Βερολίνο - Χιροσίμα -Κίεβο -Νέα Υόρκη -εγώ».

«Τὸ δὲ πῦρ ζῇ, ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα»

λέει ξανά ο Ηράκλειτος.

και γράφει με το χέρι του στο σκοτάδι:

«Εἰ μὴ εἴη ἱστορία, τίς ἂν ἐξηγοῖτο τὴν ἀνθρωπότητα;»

Και τις αίθουσες τών Οικονομικών Συνόδων

οι αριθμοί απαγγέλλουν ύμνους στον δείκτη τού ΑΕΠ·

ο Κέυνς συζητά με τον Μαρξ πάνω σε ένα χαρτονόμισμα που καίγεται.

«Η αγορά είναι ένας καθρέφτης χωρίς είδωλο»,

λέει μια φωνή από τις υποσημειώσεις τής Συνθήκης τού Μάαστριχτ.

Ο Ευκλείδης σχεδιάζει κύκλους

ο Αρχιμήδης φωνάζει «Εὕρηκα!»

και βυθίζεται πάλι στα νερά των κοινωνικών ανισοτήτων.

Ο Πτωχοπρόδρομος ψάλλει ειρωνικά:

«Δος μοι τοῦτον τὸν ὀβολόν, κύριε,

ὅπως ἀγοράσω λίγον νόημα».ψωμίον.

Η παρτιτούρα τού John Cage ακούγεται στη σιωπή I Ching 

Στο πεντάγραμμο οι νότες 

πολιτική -ψυχολογία- φτώχεια- παγκοσμιοποίηση.

σε jump cuts από το Βιετνάμ, 

και στο Παρίσι τού ’68,

το άδειο βλέμμα ενός εργάτη σε βιομηχανικό τοπίο..

Στις σιδηροδρομικές γραμμές τού Ποινικού Κώδικα, άρθρο 299:

«Η ανθρωποκτονία τιμωρείται…»

Και η φωνή του ρωτά: 

«Με τι τιμωρείται η αδιαφορία;»

Σκηνή 1.Λαβύρινθος Πολυφωνικός “Ἐντός Χρόνου”

(Σκοτάδι. Ήχος σταγόνας. Η οθόνη ανάβει.)

Η φωνή τού αφηγητή:.

Είμαι στρατιώτης στη Σικελία,

πολίτης στο Παρίσι του 1789,

πρόσφυγας στη Δρέσδη,

παιδί στο Κίεβο,

υπάλληλος σε μια αγορά χωρίς ψυχή.

(μουσική τού Luigi Nono·

ήχοι θραυσμένοι, συριγμοί, μεταλλικά κύματα.

Η κάμερα κινείται ανάμεσα σε συντρίμμια )

ο Ευκλείδης, ο Ηράκλειτος, ο Θουκυδίδης,

καθισμένοι σε ένα καφέ,

Ηράκλειτος: «Πῦρ ζῇ, καὶ οὐδὲν μένει.»

Ευκλείδης: «Ἐὰν δοθῇ ἄπειρον, ποῖος μετρεῖ;»

Θουκυδίδης: «Τὸ ἦθος ἀνθρώπου δαίμων.»

(Η φωνή τού αφηγητή διακόπτει.)

Εγώ είμαι το υποσύνολο του αιώνα μου.

Οι πράξεις μου μεταβλητές 

Οι σκέψεις μου στατιστικές.

Και κάθε μεσημερι ειμαι την Αθήνα,

λίγο πριν καταπλεύσει για τη Σικελία.

Ο ήλιος λάμπει, οι ναύτες γελούν,

κανείς δεν ξέρει ότι ταξιδεύει προς τον ποταμό Ασιναρο

και τα λατομεία..

(Προβάλλονται εικόνες από τη Γαλλική Επανάσταση.

Φωνές του πλήθους. Ένα τύμπανο.

«Liberté!»φωνάζουν..

Ο Ρουσσώ και ο Ροβεσπιέρος διαφωνούν

πάνω από το πτώμα τής έννοιας τού “πολίτη”.)

Σκηνή 2 .Μια αίθουσα συνεδρίων τού  Ψυχρου Πολεμου.)

-Η ελευθερία είναι επιλογή καταναλωτή.

-Η ελευθερία είναι κατάργηση τών επιλογών που σε καταναλώνουν.»

Και ένας χάρτης

Στάλινγκραντ, Κούβα, Βιετνάμ, Κύπρο, Βερολίνο.

Η φωνή τού αφηγητή :

ο άνθρωπος

είναι εξόριστος απ’ την Ιστορία του.

(Σκοτάδι)

Το δάχτυλο πληκτρολογεί:

«Είμαι εδώ.»

Η απάντηση δεν ηρθε.

Μόνο ο ήχος τής αναπνοής του κόσμου.

(Σιωπή. Μια πρόταση εμφανίζεται στην οθόνη.)

Η Ιστορία δεν τελείωσε.

Αλλαξε μορφή: δεν έγινε Εμείς.

[I. Montage dialectique]

ο Ηράκλειτος και ο Marx συναντιούνται σ’ ένα εργοστάσιο.

Ο πρώτος λεει:

ὁ πόλεμος πάντων πατήρ.

ο δεύτερος απαντά:

ἡ πάλη τῶν τάξεων,ὁ ἴδιος νόμος.

Το πλάνο παγώνει.

Ο Tarkovsky τοποθετεί ανάμεσά τους ένα ποτήρι νερό ,

μέσα του καθρεφτίζονται τα ερείπια τού 20ού αιώνα.

Η μουσική τού Cage: τέσσερα λεπτά και τριάντα τρία δευτερόλεπτα απόλυτης Ιστορίας.

[II. Πολιτικό Σώμα / Ασώματη Ιδεολογία]

Σκηνή: Δικαστήριο με τοίχους από γυαλί.

Στο εδώλιο κάθονται:

ο Πτωχοπρόδρομος, η Δημοκρατία, ο Οικονομολόγος τού Χάρβαρντ.

Ο δικαστής είναι μια μηχανή που αναγιγνώσκει συνθήκες.

Άρθρο 1: ὁ ἄνθρωπος γεννᾶται ἐλεύθερος καὶ χρεωμένος.

Στο βάθος, ο Ευκλείδης χαράζει πάνω σε πάγο

ένα τέλειο τρίγωνο που λιώνει.

Ο Godard πατάει pause.

Η Δικαιοσύνη, pixelated.

[III. Παράλληλοι Μύθοι]

Ηρόδοτος περιγράφει τη μάχη τού Δανεισμού.

Ο Keynes συμβουλευει τον Περικλή·

ο Adam Smith σημειώνει στο περιθώριο:

“Το αόρατο χέρι γράφει ιστορία.”

Στο montage, ο Kieslowski απ’ το κόκκινο στο λευκό.

Ο Bergman ζητά από τον Ευκλείδη

να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού

με μια εξίσωση.

Ο Ευκλείδης απαντά: Q.E.D.

κι η κάμερα βυθίζεται στο μαύρο.

[IV. Aπόσπασμα από την “Αναφορά του Αρχιμήδη”]

Εὑρίσκω ἑαυτόν ἐπὶ σημείου μηδενός.

Μοχλός: ἡ σκέψις.

Ἐρείπιο: ὁ κόσμος.

Ἀποτέλεσμα: ἡ ἀναγέννησις ἀπὸ τη στάχτη.

Στην οθόνη τού Pasolini,

ένα παιδί γράφει με κιμωλία:

“Ελευθερία ≠ Κατανάλωση.”

[V. Cinematic Interlude: Scenario]

(Η κάμερα κινείται αργά σε εγκαταλειμμένο σταθμό τρένου.)

Στο ηχείο ακούγεται ο Ηράκλειτος,

φωνή παραμορφωμένη, μηχανική:

 ἓν πάντα εἶναι.

Στην αποβάθρα, ο Keynes περιμένει τον Marx

με ένα εισιτήριο χωρίς προορισμό.

Η μουσική: σειρές Schoenberg πάνω σε samples από εργοστάσια.

Η εικόνα κοκκινίζει.

Στο βάθος περνάει ο Bergman, κρατώντας ένα κάτοπτρο,

μέσα του βλέπουμε τον Tarkovsky να κινηματογραφεί το νερό.

Σπείρα μέσα σε σπείρα.

[VI. Συνθήκη τού Τίποτα / Treaty of Silence]

Στο τραπέζι τών διαπραγματεύσεων

κάθονται ο Όμηρος, ο Baudrillard, η ΕΕ και ένας hacker.

Ο Όμηρος απαγγέλλει:

“Μῆνιν ἄειδε, θεά, τοῦ Χρέους.”

Ο Baudrillard χαμογελά:

“Ὁ ἥρως ἐπέστρεψε στὴν ὁθόνη.”

Ο hacker πληκτρολογεί:

DELETE HISTORY.EXE

Η Συνθήκη υπογράφεται στο σκοτάδι του χρόνου.

[VII. Κάθαρσις / Επιστροφή]

Ο Θεός του Bergman ζητά άφεση από τον Ηράκλειτο.

Ο Ηράκλειτος απαντά:

“Οὐκ ἂν δις εἰς τὸν αὐτὸν Θεόν εἰσέλθοις.”

[Epilogus: Loop / Feedback / Silence]

Στην τελευταία σελίδα,

ο Πτωχοπρόδρομος σημειώνει με φτερό:

“Γράφω ἐπὶ σιωπῇ ψωμίου "

[II. Algorithmus Heraclitus]

Ἐν παντὶ ῥεῖ → 1

ὁ πόλεμος πάντων πατήρ → 0

Loop() {

  repeat(εἰρωνεία, ἰδέα, ἄνθρωπος);

  print("ο θεός τοῦ Bergman κοιμάται");

  if (ἄνθρωπος = ἔννοια) break;

}

Στο βάθος, ο Godard ψάχνει τη σωστή γωνία λήψης

ενώ ο Baudrillard  λέει  στον Πτωχοπρόδρομο:

«Η αγορά είναι νέα εκκλησία ,τα pixels της, τα καινούρια άμφια.»

Ο Πτωχοπρόδρομος απαντά:

«Ἐὰν οὐκ ἔχω ἄρτον, κηρύττω glitch.»

[III.Το Συνέδριο]

Παρόντες: Herodotus, Marx, Kieslowski, Archimedes, Sartre, 

Θέμα ημερησίας διάταξης: 

Η Σημασία της Ιστορίας μετά τη Διάλυση τής Ιστορίας.

Ο Herodotus δείχνει χάρτες από δορυφόρους.

Ο Marx αναλύει τον πληθωρισμό τού νοήματος.

Ο Sartre δηλώνει: “Ὁ ἄνθρωπος καταδικασμένος στην αναπαράσταση.”

data πόλεμοι  

entropy συνεχής

Στο background, ήχοι Schoenberg, τεμαχισμένοι με βιολιά Stravinsky.

[IV. Τμήμα Νομικό Μεταφυσικό]

Άρθρον 1α: Πάν άνθρωπος υποχρεούται να αμφισβητεί την Ιστορία.

Άρθρον 2β: Το σώμα θεωρείται τεκμήριο ύπαρξης.

Άρθρον 3γ: Η σιωπή αναγνωρίζεται ως πολιτική πράξη.

Άρθρον 4δ: Το ἔνστικτον ἰσχύει ὡς νόμος

Η φωνή του Pasolini ψιθυρίζει μέσα από τα ηχεία της αίθουσας:

.

[V. Πολυφωνία - Επικάλυψη Φωνών]

(Ηχογραφημένα αποσπάσματα )

Ηράκλειτος: πάντα ῥεῖ.

Archimedes: δῶ μοι ποῦ στῶ.

Marx: ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.

Godard: το βλέμμα είναι εργαλείο.

Baudrillard: το εργαλείο είναι ψευδαίσθηση.

Πτωχοπρόδρομος: ψευδαίσθηση ἐστίν ἡ πείνα.

Tarkovsky: ο χρόνος είναι ύλη.

Cage: η ύλη είναι σιωπή.

[VI. Επίλογος: Loop Ἀέναος]

Στην οθόνη προβάλλεται μία εξίσωση:

Ιστορία = Λόγος+Πραξις – Μνήμη

.

.

.