Γ-Poetry Ποιηση -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

.

 Γ Poetry Ποιηση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τα μηδενικα μας (0)

ποτέ δεν θα μας κανουν ενα (1)

.

WE LIVE IN A WOLD MONEYSTUPID

.

WE LIVE IN A WOLD MONEYMASTURBATED

.

η τιγρη του William Blake  εκτιναχτηκε 

μεσα στις κιτρινες σελιδες της ζούγκλας 

ακινητη περιμενει τον κυνηγο

η' τον θηριοδαμαστη

να τους πυροβολήσει με στίγματα τυπογραφείου

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τα υπόλοιπα περιττά 

και αρρητα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ειναι αποσπασματα λεξεων

μια μετρικη ελληνικης μεταφυσικης

οι ανθρωποι στη φωτογραφία εκρυβαν 

τα προσωπα τους,

ετσι κι αλλιως σημασια εχουν οι πραξεις τους

κι επειτα το μεσημερι ακουστηκε στο κοιλο του θεατρου

'ου διδασκω , αλλ 'απορειν ' καπου στον Μενωνα του Πλατωνα,

αποκοιμηθηκε,'να παρε το απειρο' τον ξυπνησε

το παιδι 

κι αδειασε

στη χουφτα του ενα αριθμο απο κόκκους άμμου

'αδύνατο να μετρησω' είπε

'ειναι ο χρονος'

σχεδίασε ένα ρόμβο

έπειτα τη Ντάμα Καρό 

τον βασιλιά-βατραχο

και τη τιγρη του William Blake  

είδε που εκτιναχτηκε μεσα στις κιτρινες σελιδες της ζούγκλας,

ακινητη περιμενει τον κυνηγο

η' τον θηριοδαμαστη,

αυριο με συμμετρια

τα σώματα μας

τα υπόλοιπα περιττά 

και αρρητα

ένα αίνιγμα 

η ψυχή μας

.

.

.

τα υπόλοιπα περιττά 

και αρρητα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ειναι αποσπασματα λεξεων

μια μετρικη ελληνικης μεταφυσικης

οι ανθρωποι στη φωτογραφία εκρυβαν 

τα προσωπα τους,

ετσι κι αλλιως σημασια εχουν οι πραξεις τους

κι επειτα το μεσημερι ακουστηκε στο κοιλο του θεατρου

'ου διδασκω , αλλ 'απορειν ' καπου στον Μενωνα του Πλατωνα,

αποκοιμηθηκε,'να παρε το απειρο' τον ξυπνησε

το παιδι 

κι αδειασε

στη χουφτα του ενα αριθμο απο κόκκους άμμου

'αδύνατο να μετρησω' είπε

'ειναι ο χρονος'

σχεδίασε ένα ρόμβο

έπειτα τη Ντάμα Καρό 

τον βασιλιά-βατραχο

και τη τιγρη του William Blake  

είδε που εκτιναχτηκε μεσα στις κιτρινες σελιδες της ζούγκλας,

ακινητη περιμενει τον κυνηγο

η' τον θηριοδαμαστη,

αυριο με συμμετρια

τα σώματα μας

τα υπόλοιπα περιττά 

και αρρητα

ένα αίνιγμα 

η ψυχή μας

.

.

.

Enigma 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Close-ups(2)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η ψυχή

σε θλίψη

το ερώτημα αινιγματικο

κανένα ταξίδι δεν έχει γυρισμό

στην αγορα ένας εμπορας σιταριου

με τη γυναικα και τη κορη του μοιραζαν την Ιστορια 

της Μαριας τής Αιγυπτιας

λιγοστεύει το σκοταδι

η σαγήνη της γυναίκας

σιωπη, δεν ερχεται εδω παρα η σιωπη,

η υπεροψία της βροχής

η ανία των φύλλων που πεφτουν

λένε πως τιμωρήθηκε από τους θεούς

μόνο ακουστα να έχει την Ελένη

κρίμα που κανένας δεν υπάρχει πια

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σε μια στιγμή μονάχα έρχεται η ερημιά

το τελος

.

ειμαι μέσα στον λαβύρινθο,ανοίγω τις πόρτες

 και μπαίνω στις αίθουσες,ίδιες και άπειρες,ε

είσαι στο κέντρο του και περιμένεις

μετά από άπειρο χρόνο θα φτάσω εκει

.

τίποτα εμείς δεν ανταλλάξαμε

για πάντα άγνωστοι εμείς θα ειμαστε

.

.

.

θάλασσα θαλαττα

θαλαθθα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

κατεβήκαμε στη παραλία 

ένα έξοχο θαυμάσιο φως αργοπορουσε στον ουρανό  

στην άμμο χαραζονταν 

η απειροτητα του χρόνου  βραδυασε 

άναψαν τα φώτα στα

τουριστικά μαγαζιά ακούγονταν φωνές γέλια 

εμείς ξέραμε 

εδω στο συνορο της θάλασσας δεν είμαστε κανένας

εκεί  ξαπλώσαμε  

η νύχτα ζεστη 

κι ακούγαμε στον ύπνο μας το άνοιγμα των οστρακων και το γλυστριμα του αχινου στις πετρες

κάποιος φώναξε

θάλασσα θαλαττα

θαλαθθα

έπειτα βαθειά ησυχία 

μια απειροτητα ταξιδιου

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μέσα στις 50 Δαναιδες πρόσθεσα και σένα

 Ὑπερμνήστραν Γοργοφόνην Αὐτομάτην Ἀμυμώνην Ἀγαυὴν  Σκαιήν Ἱπποδάμειαν  Ῥοδίαν

Κλεοπάτραν  Ἀστερίαν  Ἱπποδαμείαν  Γλαύκην  Ἱππομέδουσαν  Γόργην  Ἰφιμέδουσαν

Ῥόδην  Πειρήνην Δώριον Φάρτιν  Μνήστραν  Εὐίππην  Ἀναξιβίην Νηλώ  Κλειτήν  Σθενέλην

Χρυσίππην Αὐτονόην  Θεανὼ Ελένην  Ἠλέκτραν  Κλεοπάτραν  Εὐρυδίκην Γλαυκίππην Ἀνθήλειαν

Κλεοδώρην  Εὐίππην  Ἐρατὼ  Στύγνην Βρύκην  Ἀκταίην  Ποδάρκην Διωξίππην  Ἀδίτην

 Ὠκυπέτην  Πυλάργην  Ἱπποδίκην  Ἀδιάντην Καλλιδίκην   Οἴμην   Κελαινώ   Ὑπερίππην

.

περιμένω να γράψεις

μια λέξη να με περιεχει

.

είμαι στον λαβύρινθο της πόλης

κάποια,απέναντι μου,την άκουσα να λέει στη φίλη της,

-αυτος δεν είναι ο Μινώταυρος;

-αυτοπροσωπως,ήθελα να της πω αλλά δεν το είπα,

όχι γιατί θα φοβόντουσαν,αλλά γιατί θα γελούσαν 

κι εγώ δεν θελω γνωριμίες μέσα στον λαβύρινθο μου

.

.

.

Ηρακλής Μαινόμενος

-χ.ν.κουβελης c n couvelis

-δεν εχω καθρεφτη στο δωματιο,

δεν το επιτρεπουν,

δεν ξυριζομαι,

αρνουμαι να

πλυθω,μια δυο φορες 

που προσπαθησαν με τη βια 

αντεδρασα και τους κλωτσισα,

πεντε μερες τωρα μ'εχουν 

αφησει ησυχο,

εμαθα γρηγορα το ρολο μου,

ο σκηνοθετης ειναι ευχαριστημενος,

καναμε πολλες

προβες,

μεθαυριο Κυριακη στο θεατρο 

-ιδρωνω συχνα,

ζεστενομαι σαν να καιγεται 

ολο το κορμι μου,

το μυαλο μου σταματαει,

η μνημη μου με βασανιζει,

βλεπω τα παντα καθαρα,

τα ζω τα γεγονοτα,μια,δυο,τρεις

φορες,απειρες,

τις νυχτες δεν εχω υπνο,

οταν εξαντλημενος κοιμαμαι φωναζω,ουρλιαζω

λενε,

εχω τρεις μερες να κλεισω ματι,

μια εξαψη δεν μ'αφηνει 

να ησυχασω,

ακουω φωνες,

πολλες φωνες,

αλλοτε ακουω καθαρα,

κι αλλοτε δεν ξεχωριζω τι λενε

-δυο ωρες μενουν για τη θεατρικη παρασταση,

νιωθω μεγαλη ενταση,

η καρδια μου χτυπαει

δυνατα,το κεφαλι μου ποναει,παει να σπασει,

.

.

.

Κασσάνδρα Πριαμου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τιμωρία τού Απόλλωνα ηταν

τα λόγια μου να μην γινονται πιστευτά

άλλαζοντας ένα γράμμα

σε μια λέξη 

η' σε πολλές λέξεις. επίσης τον τονισμό την πτώση 

τους χρονους

κάνουν 

αλλαγή στη σειρά των λέξεων

στα σημεία

άλλαζουν  τα κόμματα με τέλειες 

η' βάζουν 

ερωτηματικο εκει 

που δεν υπαρχει αφαιρούν λεξεις

προσθετουν λέξεις

με συνέπεια τα

λόγια μου 

να είναι ασυνάρτητα

να τα παρανοουν

και να με προσβαλλουν

σαν αδιαντροπη ψευτρα και ποια η συνεπεια αυτων 

των παραποίησεων;

δεν μ'άκουσαν να μη βάλουν 

μέσα στη πόλη

τον δουρειο ίππο

και εάλω η πόλις

η Τροια έπεσε και κάηκε

και τώρα εδω στις Πολυχρυσες Μυκηνες

αμοροζα και σκλάβα τού βασιλιά

Αγαμεμνωνα 

στα λόγια μου σημασία δεν δίνουν

για τον πνιγμό στο λουτρό

για το παιδί που τη μάνα 

σφάζει

το ξέρω το τέλος μου

'ενα ψεμα' θα πουν,

'οπως όλα της τα λόγια'

.

.

.

Κρίσιμη Σκέψη

-χ.ν.κουβελης c.ncouvelis

συνάντησα εκείνον τον άνθρωπο,

μεσημέρι,

καθησα στο τραπέζι του. απέναντι,φανηκε

να μην με αντιλήφθηκε, 

τα χέρια του πάνω στο τραπέζι,

περασμένα χιαστί τα δάχτυλα,

δίπλα ένα μήλο απείραχτο,

ενα κόκκινο στερεο μήλο,

ουτε αισιοδοξία ούτε απαισιοδοξία

έδειχνε η εκφραση 

στο προσωπο του, 

θέλησα να του κάνω μια ερώτηση,

ετσι κάτι να πω,

οχι κάτι συγκεκριμενο,

μια πρόταση για τον καιρο,

η' μια κρίση για την πολιτική,

η' πως αναπαράγονται οι γλάροι 

δεν πρόλαβα,

μίλησε αυτός. 

'Τι θα ωφελησει τους ανθρώπους

να μάθουν πως σε κάθε

ορθογωνιο τρίγωνο 

το άθροισμα τών τετραγώνων 

τών καθετων πλευρών του 

είναι ισο με το τετράγωνο 

τής υποτεινουσας του;',

με κοιταξε,

δεν του απάντησα,

πίσω του έβλεπα

τους τουριστες

με τα κινητά τους να τραβούν αναμνηστικά βιντεα 

και φωτογραφίες τον

αρχαίο ναό 

με τις δωρικες κολόνες, ενα έξοχο έργο αρχιτεκτονικής

σ'ενα λαμπρό φως

διαλυμενοι

'πρόσεξες' είπε

'δεν παραλειπουν ποτέ 

να φωτογραφιζουν μαζί μ'αυτά και τους εαυτούς των'

'Να τους αποθανατιζουν'σχολιασα,

γελασε,

ολο το γκρουπ των τουριστών 

ήρθε 

κι έπιασε τα τραπέζια γύρω μας,

'ένας υπέροχος ανάλαφρος κόσμος',ειπε

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν είναι να εξαφανιστείς εσυ

τότε

ας εξαφανιστω εγώ

για να εμφανιστείς εσυ

.

η μέρα που ο Αρχιμηδης ισομορφιζει τον κύκλο με έλικα  

Παγκόσμια Ημέρα Ευφυιας

.

στη θέση 'Καντ' 

η αντίθεση 'Χεγκελ'.

στη σύνθεση

Τι είμαι εγώ;

.

apres toi le chaos

.

continuous abstract 

-2μ Χ 3μ-

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

απ'την αιωνιοτητα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ενα φυλλο 

επιστρεφει ανεπαφο απ'την αιωνιοτητα 

μια πνοη αποσταση ολος 

ο κοσμος

ένας άνθρωπος κολυμπάει,μια πραγματική εικόνα,χωρίς αμφιβολία,

ασυναρτησιες γλαρων διαγράφουν καμπυλες

.

.

.

 Ελενη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

επιμένω στην Ελένη

-χν.κουβελης c.n.couvelis

επιμένω Ελένη

-χθες,το μεσημέρι,γύρισα από το Ίλιον

μου έδειξε την εφημερίδα

-δεν πιστεύω στα μίντια,

fake news

-μας πήραν την πολη

μου έδειξε φωτογραφίες

 -εδω με το Μαρικακι στο Μπουρνοβαλιο

στη Σμύρνη

κοίταξα το λαιμό της

η εικόνα του κύκνου

-γιατι επιμενεις;

η Ελενη σ'εναν κηπο ποτιζει μενεξεδες

σε μια αλλη εικονα,κατεβαινει απο'να ταξι

σε μια τριτη,κοιμαται μ'εναν νεαρο αντρα

''Εγω την γνωρισα την Ελενη''καυχηθηκε

''Που;'',διηγηθηκε μια ψευτικη ιστορια,

εκανα πως την πιστεψα,

ενα μυθιστορημα

Εγω γνωρισα την Ελενη του Κωστα

την Ελενη του Γιωργου

την Ελενη του Νικητα

αυτες που υπηρξανε,που τις αγγιζες

ειχανε ζεστη σαρκα και οστα

που την συγκρατουσαν στερεα

''Υπηρξα''την ακουσα να λεει

σαν διαμαρτυρια ακουστηκε η φωνη της

''μπηκα μια φορα,θυμαμαι,σε κηπο

με πανσεληνο,ακινητα τα δεντρα,

μακρυα πολυ μακρυα το γαυγισμα

ενος σκυλου,και κοντα πολυ κοντα

το θροισμα της θαλασσας''

τα λογια ενος ανθρωπου,αποδειξη

πως υπηρξε,πως βρεθηκε σ'εκεινα

τα μερη

κοιταξε τον νεαρο αντρα που κοιμονταν

διπλα της,εκεινος την εφερε εδω,τον

ακολουθησε,ολα ηταν αληθινα,

''αληθινα πραγματικοτητα''

ξημερωνε,ανοιξε το παραθυρο

ειδε τα σπιτια,τον πλατυ καμπο περα

τη θαλασσα και τα βουνα ν'αχνιζουν στο βαθος

υπηρξε,υπαρχει,αποδειξη τ'αερακι

που της δροσιζει το προσωπο

αυτη τη ζεστη μερα

η Ελενη στη βεραντα διαβαζει ενα βιβλιο

σε μια αλλη εικονα,μπροστα στη θαλασσα

μ'ασπρο φουστανι κραταει ενα μικρο παιδι

στην αγκαλια της χαμογελαστη

σε μια τριτη,προφιλ,νεαρη κοπελα

κοιταζει κατ'ευθειαν στα ματια τον θεατη

σκληρές οι σκιές στην απνοια

στο ραδιοφωνο η μελωδια ενος τανγκο,

ποτε;ποια περασμενη ημερομηνια το ακουσε;

φορουσε ενα κοκκινο

φουστάνι,θυμαται

τοτε ακουστηκε

''Πηραν τη πολη''

σιωπη

η νυχτα μεγαλωσε στα ονειρα

η Ελενη στον καθρεφτη

και το 

τεραστιο κενο

επιμένω Ελενη

.

.

.

Geometricous Abstract XXII-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ωορρηξια ηχων

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και τοτε καταλαβα

'ο ανθρωπος λατομειο φωνης' ειπα

ωορρηξια ηχων

είδα να κατεδαφιζουν υλικά ανθρώπων,

ενας περίεργος  φωτογράφιζε το θέαμα,

το κλικ ακούστηκε σαν πυροβολισμος 

η' σαν έκρηξη 

'μια στενη επαφη με τα γεγονοτα της Ιστοριας' ειπα

σε οξεία αντίθεση

μια απαλη κιτρινη πεταλούδα. 

.

.

.

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Σαπφω,τι παρακαλεις;

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σεληνη απ'ολα τ'αστρα ωραιοτερη

λαμπερη

σαν δυει ο ηλιος

γυρω σου ολα τ'αστερια χλωμιαζουν

και το φως σου χυνεις πανω στη  θαλασσα

και στην ανθισμενη γη δροσια πεφτει

κι οι μελιλωτοι ανθη γεμιζουν 

ω ομορφη ω χαριτωμενη κορη καλλιφωνη

πως το προσωπο σου

λαμπει;

νυφη παρθενα χαιρε

 ο ερωτας εμενα τρανταζει

και τα μέλη μού διαλυει 

γλυκος πικρος ανικητος

Σαπφω,τι παρακαλεις;

να μιλησω δεν μπορω λεξη να πω

ιδρωτας με λουζει ολοκληρη ο τρομος μ'αρπαζει

πιο χλωμη κι απ'το χορταρι εγινα

ο ερωτας το μυαλο

μού τρανταζει 

οπως ο δυνατος ανεμος απ'τα βουνα ορμωντας

τα δεντρα τσακιζει

χαθηκε το φεγγαρι

κι η Πουλια εδυσε,μεσανυχτα,

η ωρα.περασε

κι εγω μονη κοιμαμαι

εσυ μ'εχεις ξεχασει

.

σελ]άννα ἀστέρων πάντων η κάλλιστος

αργυρια

 ὤς ποτ’ ἀελίω

δύντος   

 πάντα παρρέχοισ’ ἄστρα φάος δ’ ἐπί- 

σχεις θάλασσαν ἐπ’ ἀλμύραν

ἴσως καὶ πολυανθέμοις ἀρούραις·

 ἀ δ’ ἐέρσα κάλα κέχυται, τεθά-  

λαισι δὲ βρόδα κἄπαλ’ ἄν-

θρυσκα καὶ μελίλωτος ἀνθεμώδης·

ὦ κάλα, ὦ χαρίεσσα   πάρθενον ἀδύφωνον

κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω

 νύμ]φη παρθενία χαῖρε ἄπαλο̣ν χρόα

 Ἔρος δηὖτέ μ' ὀ λυσιμέλης δόνει,

γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον

Ψάπφοι, τί κά[λεις;

θέλω τί τ' εἴπην ἀλλά [γλωσ]σ'με κωλύει

ἀ δέ μ᾽ ἴδρως κακχέεται, τρόμος δέ

παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποία

Ερος δ'ετιναξε μοι φρενας,

ως ανεμος κατ'ορος δρυσιν εμπετων

Δεδυκε μεν α σελαννα

και Πληιαδες ,μεσαι δε νυχτες,

παρα δ'ερχετ'ωρα,

εγω δε μονα κατευδω.

Εμμεθεν δ'εχεισθα λαθα

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χάθηκες

και φοβάμαι

.

με τι ρυθμό περνάει

απόψε το φεγγάρι 

από τα κλαδιά και τα φυλλα τής ροδιας

.

οι άνθρωποι ψαχνουν μια αιτία για να πεθάνουν

κάποιοι είναι τυχεροί και τη βρισκουν

.

απομακρυνθηκαμε

κανένα μηνυμα πλέον δεν φτανει

.

απόψε το ίδιο βλέπουμε με τη Σαπφω

 φεγγαρι

.

τι σε κάνει να νομίζεις

πώς ένας από τα δισεκατομμύρια 

τών ανθρώπων 

σε έχει εντοπίσει;

.

ένα παιχνίδι είναι,

παιξ'το

.

αν νομίζεις αυτό,

κάνεις λάθος 

αν δεν το νομίζεις,

κάνεις λάθος

.

.

.

(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορία)

Αιτια ο Αριστόδημος,το 480 πΧ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

φυσικά για μας τους Λάκωνες

ο Αριστόδημος ο τρεσας

ειναι

πονοματους και λιποψυχιες

τέτοια η Σπαρτη ούτε ανεχεται

ούτε και δικαιολογεί

η' ταν η' επί τας

αυτή η οριστική τελεσιδικη εντολη

στους τριακόσιους 

τ'αλλα είναι επικίνδυνες

υπεκφυγες

κι ούτε μας αρεσει  αυτοκτονικα 

να πέφτεις στη μάχη 

των Πλαταιών

ως λέων να σκοτωθεις

οι Λάκωνες πρέπει να αψηφούν 

το θάνατο

όμως ταυτόχρονα

και ν'αγαπουν τη ζωή

αρετή αυτό ειναι

.

.

.

φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-

Πόση θάλασσα 

μας ενωσε

και πόση μας χωρισε

 

οι μερες περασαν 

χάθηκαν τα ίχνη μας

και το αλάτι 

πιεσθηκε στην αμμο

ξηρο φως περπατα 

τι σε τραβα

και τι σε χαραζει

 

αρχη φθινουσας

ζωης

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χάραξα το.προσωπο σου

από μνήμης

τελικά όλη μας η ζωή από μνήμης είναι

.

πρώτα ήθελα τα πάντα

τώρα,δεν θέλω τιποτα.

.

μια χειρονομία,ενα σημαδι,

δεν φτάνει 

η' όλα η' τιποτα

.

για άλλη μια φορά υποχωρω

αλλά σε προειδοποιω 

η τελευταία θα ειναι

.

85 likes 57 comments

είναι πάρα πολλά για να συναγωνιστω

.

Alea jacta est

ο κύκλος στενευει

.

το υπέροχο.παιχνιδι 

τού πινγκ-πονγκ μας

.

.

.

.

Η δικαστική εξουσια-

Αριστοφάνης Σφῆκες,

422 πΧ,στίχοι 548-575

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Φιλοκλεων

548 και τώρα αμέσως ξεκινωντας θ'αποδειξω 

πώς η εξουσία μας από ουδεμία βασιλεία μικρότερη είναι,

550 γιατί δεν υπάρχει τώρα πιο τυχερακιας

και πιο βολεμενος απ'τον δικαστή,μέσα στη καλοπέραση και να τον τρέμεις,κι ας είναι γεροξεκουτης,

όταν ξυπναω με τη τσιμπλα στο μάτι

στο δικαστήριο με περιμένουν 

κάποιοι της εξουσίας θηρία γομαρια,

στο τσακ με διπλαρωνουν και μου πιάνουν ελαφρα το χερι,

αυτό που στο δημόσιο ταμείο βουτες κάνει,

κοψομεσιαζονται στις επικυψεις 

με φωνή στη κλαψα μεσα,

λυπήσου με,πατέρα,σε παρακαλώ,αν ποτέ τ'αρπαξες όταν σε θέση 

ήσουνα η' στο στρατό τα τσεπωνες στις αγορές απ'τα συσσίτια,

αυτός θα μ'ειχε χεσμενο,

αν χθες από δικη δεν τον καθαριζα

560 αφού άκουσα τα παρακαλια τους και κάπως ξεθολωσα

μεσα μπήκα 

κι ουτ'ενα απ'ολα που τους υποσχέθηκα δεν εκανα,

τεντώνω τ'αυτια και μ'ολη τους τη φωνη απαλλαξη

ζητουσαν

και τι δεν έκαναν να χαϊδεύουν τ'αυτια

των δικαστών,

άλλοι για τη φτώχεια τους κλαφτηκαν,

565 και στοιβάζουν κι άλλα βάσανα στα βασανα τους,

κι εγώ μαζί τους ένα γίνομαι,

άλλοι μάς λένε μύθους,

άλλοι απ'τον Αισωπο κάτι αστείο,άλλοι κάνουν κωμικά,για να γελάσω

και να πάψω να'μαι αυστηρός,

κι αν μ'αυτα δεν μας γυρίσουν,

τότε σέρνουν με τα χέρια τους

τα θηλυκά και τους γιους τους,κι εγώ τ'ακουω

570 με σκυμμένο το κεφαλι 

να κλαψουριζουν,

κι ο πατερας τους γι'αυτα   

με θερμοπαρακαλει

και τρέμει απ'την ενοχή

να τον απαλλάξω,

'αν σ'αρεσει του αρνιού η φωνη,

του παιδιού μου τη φωνή 

συμπονεσε'

αν πάλι το γουροπουλο σ'αρεσει,

στη φωνή της κόρης μου

κάνε πίσω'

κι εμείς τοτε γι'αυτον

λίγο την αυστηρότητα 

μετριαζουμε,

575επομενως αυτό μεγάλη

δεν είναι εξουσία

και του πλούτου καταφρονεση;

Φιλοκλέων

καὶ μὴν εὐθύς γ᾽ ἀπὸ βαλβίδων περὶ τῆς ἀρχῆς ἀποδείξω

τῆς ἡμετέρας ὡς οὐδεμιᾶς ἥττων ἐστὶν βασιλείας. 

τί γὰρ εὔδαιμον καὶ μακαριστὸν μᾶλλον νῦν ἐστὶ δικαστοῦ,    550

ἢ τρυφερώτερον ἢ δεινότερον ζῷον, καὶ ταῦτα γέροντος;

ὃν πρῶτα μὲν ἕρποντ᾽ ἐξ εὐνῆς τηροῦσ᾽ ἐπὶ τοῖσι δρυφάκτοις

ἄνδρες μεγάλοι καὶ τετραπήχεις· κἄπειτ᾽ εὐθὺς προσιόντι

ἐμβάλλει μοι τὴν χεῖρ᾽ ἁπαλὴν τῶν δημοσίων κεκλοφυῖαν·

ἱκετεύουσίν θ᾽ ὑποκύπτοντες τὴν φωνὴν οἰκτροχοοῦντες·    555

᾽οἴκτιρόν μ᾽ ὦ πάτερ, αἰτοῦμαί σ᾽, εἰ καὐτὸς πώποθ᾽ ὑφείλου

ἀρχὴν ἄρξας ἢ ᾽πὶ στρατιᾶς τοῖς ξυσσίτοις ἀγοράζων·᾽

ὃς ἔμ᾽ οὐδ᾽ ἂν ζῶντ᾽ ᾔδειν εἰ μὴ διὰ τὴν προτέραν ἀπόφυξιν.

Φιλοκλέων

εἶτ᾽ εἰσελθὼν ἀντιβοληθεὶς καὶ τὴν ὀργὴν ἀπομορχθεὶς    560

ἔνδον τούτων ὧν ἂν φάσκω πάντων οὐδὲν πεποίηκα,

ἀλλ᾽ ἀκροῶμαι πάσας φωνὰς ἱέντων εἰς ἀπόφυξιν.

φέρ᾽ ἴδω, τί γὰρ οὐκ ἔστιν ἀκοῦσαι θώπευμ᾽ ἐνταῦθα δικαστῇ;

οἱ μέν γ᾽ ἀποκλάονται πενίαν αὑτῶν καὶ προστιθέασι

κακὰ πρὸς τοῖς οὖσιν, “ ἕως ἀνιῶν ἂν ἰσώσῃ τοῖσιν ἐμοῖσιν”·    565

οἱ δὲ λέγουσιν μύθους ἡμῖν, οἱ δ᾽ Αἰσώπου τι γέλοιον·

οἱ δὲ σκώπτουσ᾽, ἵν᾽ ἐγὼ γελάσω καὶ τὸν θυμὸν καταθῶμαι.

κἂν μὴ τούτοις ἀναπειθώμεσθα, τὰ παιδάρι᾽ εὐθὺς ἀνέλκει

τὰς θηλείας καὶ τοὺς υἱεῖς τῆς χειρός, ἐγὼ δ᾽ ἀκροῶμαι·

τὰ δὲ συγκύψανθ᾽ ἅμα βληχᾶται· κἄπειθ᾽ ὁ πατὴρ ὑπὲρ αὐτῶν    570

ὥσπερ θεὸν ἀντιβολεῖ με τρέμων τῆς εὐθύνης ἀπολῦσαι·

“εἰ μὲν χαίρεις ἀρνὸς φωνῇ, παιδὸς φωνὴν ἐλεήσαις”·

εἰ δ᾽ αὖ τοῖς χοιριδίοις χαίρω, θυγατρὸς φωνῇ με πιθέσθαι.

χἠμεῖς αὐτῷ τότε τῆς ὀργῆς ὀλίγον τὸν κόλλοπ᾽ ἀνεῖμεν.

ἆρ᾽ οὐ μεγάλη τοῦτ᾽ ἔστ᾽ ἀρχὴ καὶ τοῦ πλούτου καταχήνη; 575

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν στείλει κόκκινο τριαντάφυλλο

κόκκινο στα χείλη της

.

αν δεν υπήρχε η γλώσσα

δεν θα υπήρχε η ποίηση σου

.

δεν κοιμάται ξαγρυπνα

κάποτε η ωραία κοιμωμένη θα ξυπνήσει

πρέπει να'ναι ο πρώτος που θα δει

.

μόνο τα μάτια

μόνο τα μάτια

αυτά να σε βλεπουν

.

τώρα έχουν βγει στην επιφάνεια

οι παλιανθρωπιες σου

και να σκεφτείς πως κάποτε τού φαίνονταν 

ότι μόνο αρετές ειχες

.

κατά τον Πλάτωνα

σε γνώριζα πριν

και 

τώρα σε θυμάμαι

για χάρη σου είμαι Πλατωνιστης

.

η ποίηση σου 

έχει λεκτικά σφάλματα

εγώ είμαι η αιτία τους

Έτσι σε ανιχνευω

.

στη τελευταία σκηνή της ταινίας Δόκτωρ Ζιβάγκο,(1965) τού Ντέιβιντ Λην,

από το ομότιτλο μυθιστόρημα τού Μπορίς Παστερνάκ,

ο Γιουρι (ΟμάρΣαρίφ)

είναι μέσα στο τραμ κι από το παραθυρο βλέπει έξω στο δρόμο μετά από καιρό την Λάρα (Τζούλι Κρίστι)

κατεβαίνει από το τραμ,τρέχει από πίσω της να την προλάβει,και καταρρέει από καρδιακή προσβολή

Αυτό μένει κάποτε να το ζήσουμε μαζί

.

όλες οι λέξεις σου

στα ποιήματα σου

συνεχώς με παγιδεύουν

.

μια άγνωστη

ποτέ γνωστή

.

η θλίψη του Ορφέα που δεν επέστρεψε 

απ'τα σκοτάδια την Ευριδίκη του

εγω την ίδια έχω μοιρα

.

.

.

Φαεθων

Αποσπάσματα από τραγωδιες τού Ευριπίδη που δεν διασώθηκαν

(Αντιόπη-Αλκμεων ο δια Κορίνθου-Ερεχθευς-Ινω-

Ιππόλυτος καλυπτομενος-

Κρεσφοντης-Τηλεφος-Φαεθων)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

/

Αντιόπη

Αντιόπη

ευτυχής οποιος γνωρίζει ιστορία

ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας

ἔσχε μάθησιν,

γιατί στις ανθρώπινες φιλονικίες ο θάνατος είναι το τελος

θάνατος γὰρ ἀνθρώποισι νεικέων τέλος

ἔχει·

/

Αλκμεων ο δια Κορίνθου

η γυναίκα και ευτυχία 

κι αρρώστια στον άντρα φέρνει

γυναῖκα καὶ ὠφελίαν

καὶ νόσον ἀνδρὶ φέρειν

/

Ερεχθευς

κανένας που στρατευσε άδικα σώος γύρισε

οὐδεὶς στρατεύσας ἄδικα σῶς ἦλθεν πάλιν

/

Ινω

αν θέλει ο θεος και πάνω

σε ψαθα επιπλέεις

θεοῦ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις

/

Κρεσφοντης 

δεν ειμαι η μόνη απ'τους θνητούς 

που πέθαναν τα παιδιά της

ούτε που τον άντρα της στερήθηκε,

αλλά μύριες την ίδια όπως εγώ

πέρασαν ζωη

τεθνᾶσι παῖδες οὐκ ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν

οὐδ᾿ ἀνδρὸς ἐστερήμεθ᾿, ἀλλὰ μυρίαι

τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς ἐγὼ βίον. 454

/

Τηλεφος

τι λοιπόν ο πλούτος να με ωφελήσει στην αρρώστια;

αν τα λίγα θέλω και κάθε μέρα χωρίς λύπη είναι πολύ καλλιτερα πάρα να'χω πλούτο κι άρρωστος να'μαι

τί γάρ με πλοῦτος ὠφελεῖ νόσον;

σμίκρ᾿ ἂν θέλοιμι καὶ καθ᾿ ἡμέραν ἔχων

ἄλυπος οἰκεῖν μᾶλλον ἢ πλουτῶν νοσεῖν.

/

Φαέθων 

Κλυμενη

ο αγαπημένος μου αλουστος 

μέσα στο φαράγγι σαπίζει 

νεκρός 

φίλος δέ μοι

ἄλουτος ἐν φάραγξι σήπεται νέκυς

Χορός 

μόλις φάνηκε η Αυγή 

και στη γη καλπαζει

πάνω απ'τα κεφάλια μας

της Πούλιας φευγει ο χορος

και στα δεντρα ξημερώματα 

πικρά θρηνεί η αηδόνα 

Ιτυν Ιτυν πολυθρηνητέ μου

ἤδη μὲν ἀρτιφανὴς

Ἀὼς ἱ[ππεύει] κατὰ γᾶν,

ὑπὲρ δ᾿ ἐμᾶς κεφαλᾶς

Πλειάδων πέφευγε χορός,

μέλπει δ᾿ ἐν δένδρεσι λεπτὰν

ἀηδὼν ἁρμονίαν ὀρθρευομένα γόοις

Ἴτυν Ἴτυν πολύθρηνον

.

.

.

(να απαγορευετε η ικεσία των αδίκων)

Ευριπίδης Ιών,412 πΧ,

στίχοι 1312-1319

-μεταφραση χ.ν.κουβελης

c.n.couvelis

Ίων

επικίνδυνο είναι για τους ανθρώπους 

τέτοιοι νόμοι που ο θεός 

όρισε ούτε καλοί ούτε σοφοί ειναι,

γιατί βωμός για τους αδικους 

να μην είναι να καθίσουν,

αλλά να τους διωχνουν,

γιατί ν'αγγιζει δεν είναι καλό τους θεούς 

κακών χερι,

τα ιερά είναι για τους δίκαιους να καθονται, οποιος αδικείται,

και στο ίδιο μέρος να μην πάνε

και να'χουν ίση κι ο καλός 

κι ο κακος απ'τους θεούς μεταχείριση

Φεῦ.

Δεινόν γε, θνητοῖς τοὺς νόμους ὡς οὐ καλῶς

ἔθηκεν ὁ θεὸς οὐδ' ἀπὸ γνώμης σοφῆς

τοὺς μὲν γὰρ ἀδίκους βωμὸν οὐχ ἵζειν ἐχρῆν,

ἀλλ' ἐξελαύνειν· 

οὐδὲ γὰρ ψαύειν καλὸν   1315

θεῶν πονηρὰν χεῖρα·

τοῖσι δ' ἐνδίκοις

ἱερὰ καθίζειν, ὅστις ἠδικεῖτ', ἐχρῆν·

καὶ μὴ 'πὶ ταὐτὸ τοῦτ' ἰόντ' ἔχειν ἴσον

τόν τ' ἐσθλὸν ὄντα τόν τε μὴ θεῶν πάρα.

.

.

.

το αμάχανον άκος τής Φαίδρας

(στον Ιππολυτο τού Ευριπίδη)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Εξέλιξη και Λύσις 

τής τραγωδίας της

στα χέρια,μάνα,καθαρη είμαι,

στη ψυχή έχω τ'αμαρτημα

Φαιδρα

χεῖρες μὲν ἁγναί, φρὴν δ' ἔχει μίασμά τι 317

είπε η Φαίδρα,

κι επειτα

η Φαιδρα ρώτησε

κι η φωνή της έτρεμε:

τι'ναι αυτο που ερωτα 

οι άνθρωποι το λεν;

τί τοῦθ᾽ ὃ δὴ λέγουσιν ἀνθρώπους ἐρᾶν; 347

κι απάντηση επηρε:

το πιο γλυκο 

και συναμα το πιο οδυνηρό

Τροφος

ἥδιστον, ὦ παῖ, ταὐτὸν ἀλγεινόν θ᾽ ἅμα 348

κι εκείνη είπε:

κι εγώ τ'άλλο

τον πόνο,μάνα,έτυχα,

Φαιδρα

ἡμεῖς ἂν εἶμεν θατέρωι κεχρημένοι 349

και πάλι τη Φαίδρα ρώτησε κοιτώντας την στα ματια

τι λες;παιδί μου,

και ποιον  αντρα 

έχεις ερωτευτεί;

Τοφος

τί φήις; ἐρᾶις, ὦ τέκνον; ἀνθρώπων τίνος;350

κι η Φαίδρα χαμηλωντας τα μάτια,

ίσα που ακούστηκε να λεει

αυτόν,μανα,που'ναι 

της Αμαζόνας

ο γιος

Φαιδρα

 ὅστις ποθ᾽ οὗτός ἐσθ᾽, ὁ τῆς Ἀμαζόνος ...351

ετούτον  η μάνα ως άκουσε το λόγο

τρόμαξε

Τον Ιππολυτο λες;

Τροφος

 Ἱππόλυτον αὐδᾶις; 352

Φαιδρα

σοῦ τάδ᾽, οὐκ ἐμοῦ, κλύεις.

εσύ,καλή μου,το'πες,

εγώ να πω δεν μπορεσα

και τότε τρομαγμενη

η καλή γυναίκα 

που μεγάλη την είχε έγνοια τής είπε:

τι λες; παιδί μου,τώρα με σκότωσες,

δεν τ'αντεχω,να ζω δεν θέλω,

μερα σε μισώ

φως σε μισώ

να γκρεμιστω

το κορμί με το θάνατο

να συντριψω,

έχετε γεια,

δεν υπάρχω πια,

αφού κι οι φρόνιμοι

στην αμαρτία 

χωρίς να θέλουν πεφτουν,

η Κυπριδα πάνω απ'τους θεούς είναι

κι αυτή κι εμένα

και το σπίτι καταστρεψε

οἴμοι, τί λέξεις, τέκνον; ὥς μ' ἀπώλεσας.

γυναῖκες, οὐκ ἀνασχέτ', οὐκ ἀνέξομαι

ζῶσ'· ἐχθρὸν ἦμαρ, ἐχθρὸν εἰσορῶ φάος.    355

ῥίψω μεθήσω σῶμ', ἀπαλλαχθήσομαι

βίου θανοῦσα· χαίρετ', οὐκέτ' εἴμ' ἐγώ.

οἱ σώφρονες γάρ, οὐχ ἑκόντες ἀλλ' ὅμως,

κακῶν ἐρῶσι. Κύπρις οὐκ ἄρ' ἦν θεός,

ἀλλ' εἴ τι μεῖζον ἄλλο γίγνεται θεοῦ,    360

 ἣ τήνδε κἀμὲ καὶ δόμους ἀπώλεσεν

Όλα έγιναν,είπε η Φαίδρα,

αφότου ο έρωτας με λαβωσε

Φαιδρα

ἐπεί μ' ἔρως ἔτρωσεν 391

ἐπειδὴ τοισίδ' οὐκ ἐξήνυτον    400

Κύπριν κρατῆσαι, κατθανεῖν ἔδοξέ μοι,

κι αφού τη Κυπριδα

δεν δυναμαι 

να νικήσω 

μ'απομένει να πεθανω

κι απ'τον ερωτα την ψυχή σου χανεις

κἄπειτ' ἔρωτος οὕνεκα ψυχὴν ὀλεῖς;440

Κύπρις γὰρ οὐ φορητὸν ἢν πολλὴ ῥυῆι, ,443

η Κυπριδα δεν αντέχετε 

όταν ολόκληρη 

σε τυλιξει

τόλμα δ᾽ ἐρῶσα 476

πώς τον έρωτα,μάνα,ν'αντεξω;

είπε η Φαιδρα κι αναστεναξε,

και τότε ακουστηκε να τραγουδανε

έρωτα,έρωτα,εσύ 

που τα μάτια μου

με πόθος θολωνεις

και στη ψυχή μου βυθιζεσαι 

και τη γλυκαινεις,

μητε ποτέ να υποφέρω 

με κανεις,

μήτε χωρίς μέτρο 

να'ρθεις,

μήτε σαν φωτιά 

να με κάψεις

και σαν αστραπή 

να με χτυπήσεις

με τα βέλη σου

 Έρωτα

παιδί της Αφροδιτης

Χορος

 Ἔρως Ἔρως, ὁ κατ' ὀμμάτων    525

στάζων πόθον, εἰσάγων γλυκεῖαν

ψυχᾶι χάριν οὓς ἐπιστρατεύσηι,

μή μοί ποτε σὺν κακῶι φανείης

μηδ' ἄρρυθμος ἔλθοις.

οὔτε γὰρ πυρὸς οὔτ' ἄστρων ὑπέρτερον βέλος    530

οἷον τὸ τᾶς Ἀφροδίτας ἵησιν ἐκ χερῶν

'Ἔρως ὁ Διὸς παῖς.

Έρωτα,εσύ

που τους ανθρώπους τυραννάς

 Ἔρωτα δέ,τὸν τύραννον ἀνδρῶν, 

και παντού όπου πάς

συμφορά στους ανθρώπους

φέρνεις

καὶ

διὰ πάσας ἱέντα συμφορᾶς

θνατοὺς ὅταν ἔλθηι

τα πάντα αναστατώνεις

και συνταραζεις

σαν τη μέλισσα 

με  φαρμακερό το κεντρι

πετάς

δεινὰ γὰρ τὰ πάντ᾽ ἐπιπνεῖ, μέλισσα 

δ᾽ οἵα τις πεπόταται 564

Χορος

πῶς οὖν; τί δράσεις, ὦ παθοῦσ' ἀμήχανα ;

Φαιδρα,καλή μου,

τι θα κάνεις;αβάσταχτο είναι

εκείνη είχε πάρει την απόφαση κι είπε:

αυτό μονάχα ξέρω,

όσο το γρηγορότερο 

να πεθανω,

στα βασανα μου 

η μόνη εξοδος

Φαιδρα

οὐκ οἶδα πλὴν ἕν, κατθανεῖν ὅσον τάχος,

τῶν νῦν παρόντων πημάτων ἄκος μόνον 600

και συνέχισε;

Φαίδρα

τάλανες ὦ κακοτυχεῖς

γυναικῶν πότμοι·

τίν' ἢ νῦν τέχναν ἔχομεν ἢ λόγον    670

σφαλεῖσαι κάθαμμα λύειν λόγου;

ἐτύχομεν δίκας. 

ἰὼ γᾶ καὶ φῶς

πᾶι ποτ' ἐξαλύξω τύχας;

πῶς δὲ πῆμα κρύψω, φίλαι;

τίς ἂν θεῶν ἀρωγὸς ἢ τίς ἂν βροτῶν    675

πάρεδρος ἢ ξυνεργὸς ἀδίκων ἔργων

φανείη; τὸ γὰρ παρ' ἡμῖν πάθος

πέραν δυσεκπέρατον ἔρχεται βίου.

κακοτυχεστάτα γυναικῶν ἐγώ

κακιά των γυναικών μοίρα,

με τι ξόρκια μαγικα

απ'την αμαρτία 

ν'απαλλαχτω; 

έιμαι καταδικασμένη,

γη έχε γεια και φως

τού ήλιου,

πώς απ'τη μοίρα να γλυτωσω;

που να κρυψω

τ'αμαρτημα μου;

ποιος θεός θα με λυπηθεί

και ποιος ανθρωποςς

τα βάσανα μου

χωρίς τελειωμό 

μεγάλα,

εγώ απ'τις γυναίκες 

η πιο δυστυχισμένη

ειμαι

πολύ τη συμπονεσαν και της απάντησαν

Χορος

ὄμνυμι σεμνὴν Ἄρτεμιν, Διὸς κόρην,

     μηδὲν κακῶν σῶν ἐς φάος δείξειν ποτέ 714

στην  Άρτεμη

ορκίζομαι

ποτέ να μην φανερωσω

τ'αμαρτημα σου 

Φαιδρα. 

θανεῖν· ὅπως δέ, τοῦτ' ἐγὼ βουλεύσομαι 723

τότε τους είπε:

να σκοτωθώ θέλω,

τον τρόπο μονάχα εγώ τον ξερω

κι ο χορός των γυναικών 

μ'αυτα τα ρυθμικα 

μίλησε λογια

Χορος. 

σὺ τὰν θεῶν ἄκαμπτον φρένα καὶ βροτῶν

ἄγεις, Κύπρι, σὺν δ' ὁ ποι-

κιλόπτερος ἀμφιβαλὼν    1270

ὠκυτάτωι πτερῶι·

ποτᾶται δὲ γαῖαν εὐάχητόν θ'

ἁλμυρὸν ἐπὶ πόντον,

θέλγει δ' Ἔρως ὧι μαινομέναι κραδίαι

πτανὸς ἐφορμάσηι χρυσοφαής,

φύσιν ὀρεσκόων σκύμνων πελαγίων θ'

ὅσα τε γᾶ τρέφει

τά τ' αἰθόμενος ἅλιος δέρκεται

ἄνδρας τε· συμπάντων βασιληίδα 1280

τιμάν, Κύπρι, τῶνδε μόνα κρατύνεις.

συ,Κυπριδα,θεούς κι ανθρώπους

κυβερνάς,

και μαζι με το φτερωτό παιδί σου

αξαφνα με τις φτερούγες του 

τυλίγεις,

στη γη πετώντας 

και στην θάλασσα την αλμυρη,

τα πάντα ο Έρωτας 

στα μάγια δένει

και τη καρδιά τρελενει,

τα λιονταρακια στα βουνά

και της θάλασσας τα ψάρια 

κι όσα τρέφει η γη

κι όσα ο ήλιος 

που φλέγεται βλέπει,

και τους ανθρώπους όλους,

των πάντων βασιλισσα,

Κυπριδα,

εσύ μόνη κυβερνας

κι όταν έμαθε πως σκοτώθηκε ο Ιππόλυτος

ετοιμάστηκε για την τελική πραξη είπε:

η Κυπριδα ήθελε 

ώστε αυτά έτσι να γίνουν 

Κύπρις γὰρ ἤθελ' ὥστε γίγνεσθαι τάδε 1327

και μετά μόνη της τελείωσε τη ζωή της

κι η Αφροδίτη αυτά ειπε στον Ιππολυτο λίγο πριν του σκεπάσει ο θάνατος 

τα μάτια και βγει η ψυχή του:

Ιππολυτε

για σένα 

της Φαίδρας ο έρωτας ποτε δεν θα ξεχαστει

ἔρως ὁ Φαίδρας ἐς σὲ σιγηθήσεται.    1430

κι.ο Θησέας όταν όλα τελείωσαν είπε:

ὡς πολλά, Κύπρι,σῶν κακῶν μεμνήσομαι1460

για παντα,Κυπριδα,

τα κακά που μου'φερες 

θα θυμαμαι

.

.

.

Τα 4 Μακεδνα Αβγανα

Τα 4 Μακεδονικά Ρόδα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

είμαστε στη καφετέρια ΟΛΥΜΠΙΟΝ στη πλατεία Αριστοτέλους, Θεσσαλονίκη,Κυριακή 14/Σεπτεμβρίου/2024,από τις 10 πμ

από αριστερά προς τα δεξιά;

Ἀμαδίκα, Θετίμα, Εὐρυδίκα, Ἡγίσκα

και τις τέσσερις τις γνώρισα με άλλα ονόματα:

Κωνσταντινα,Βασιλική,

Ελένη,Φωτεινη

όχι με τα Μακεδνα τους,

τους φάνηκαν αστεία,

όταν έμαθαν για τη Θετιμα και τον Καταδεσμο της Δαγινας τρόμαξαν,

'φαντασου τι μεγάλη καψουρα,ειχε Δαγινα για τον Διονυσοφωντα,τον Φόντα δηλαδη,για να κάνει μαγια και να λέει καταρες να μην παντρευτει την Θετιμα',

είπε η Μακεδνα Ευρυδικα τότε,η Ελένη τώρα,

είδαμε στη ραψωδία η' της Οδύσσειας τού Ομήρου τον στίχο 106:

-οία τε φύλλα μακεδνής αιγείριο-

κι όμοια με ψηλής λεύκας τα φύλλα σαλευαν

αυτή η παρομοίωση έγινε 

τις υφαντρες στο παλάτι του Αλκίνοου,στους Φαιακες

και τώρα λίγα ετυμολογικά( όχι και ακριβώς):

η λέξη μακεδνος προέρχεται από το δωρικό μάκος(το η σε α),

μήκος,αυτός που μηκος ρχει,είναι ψηλός,

επομένως οι Μακεδνόνες, οι Μακεδόνες είναι ψηλοί,

κοίταξα μια μια και τις τέσσερις,

'κι άν κρίνω από σας,πραγματικά έτσι είναι,είστε μακεδνες ψηλες'

και οι τέσσερις γελασαν

επίσης έχει διασωθεί ένα απόσπασμα τού Ησιοδου,

από το έργο του Ηοίαι,

Κατάλογος Γυναικων

αυτό: 

Η δ’ υποκυσσαμένη Διΐ γείνατο τερπικεραύνω

υίε δύω, Μάγνητα, Μακηδόνα θ’ Ιππιοχάρμην,

οι περί Πιερίην, και Όλυμπον δώματ’ έναιον

(εκείνη έγκυος απ'τον Δια π'αγαπα τους κεραυνους

γέννησε δυο γιους,

τον Μαγνητα και τον Μακηδονα

που να πολεμα σ'άρμα τ'αρεσει,

εκείνοι στη Πιερια 

εκεί γύρω 

και στον Όλυμπο εμεναν)

και σχολιάζοντας: 

ο Μάγνης και ο Μακηδων ήταν γιοι τού Δία και της Θυίας τού Δευκαλιωνα,

ξαδελφια

τού Δώρου τού  Ξούθου και τού Αιόλου,

γιων τού Έλληνα

επομένως οι Μακεδνοι 

Μακεδονες

Έλληνες ειναι

κι ακόμα κατι

-επειτα,τις είπα,είστε ολες όμορφες,

οία τε άβαγνα,

και οι τέσσερις με κοίταξαν ερωτηματικά,

-ομορφες όμοια με ρόδα, τριαντάφυλλα,

τα τρίανταφυλλα τα ρόδα 

αβγανα στη Μακεδνη γλώσσα

η Ἀμαδίκα η Κωνσταντίνα 

η Θετίμα η Βασιλική 

η Εὐρυδίκα η Ελένη

η Ἡγίσκα η Φωτεινή

τα αβγανα τα ρόδα

οι τριανταφυλλενιες

γελασαν 

-και κάτι άλλο,μακεδνο:

Σιληνούς σαυτορία 

σαυτορία-σωτηρια

του Σειληνου η σωτηρια,

και συνειρμικά:

ο κήπος του Μίδαστο Βέρμιο

με αυτοφυή αβγανα ρόδα τριαντάφυλλα 

αυτά ο Ηρόδοτος στις Ιστορίες του,βιβλιο 8.

Πολυμνια,

8.138.2-3

γραφει:

εκείνοι πηγαίνοντας σ'αλλη περιοχή της Μακεδονίας κατοίκησαν πλησιον στους κήπους που έλεγαν ότι είναι τού Μίδα τού γιου τού Γορδιου,

μεσα σ'αυτους φυτρωναν 

από μόνα τους ροδα,που το καθενα ειχε εξήντα φύλλα,και στη μυρωδια 

ηταν ανώτερα απ'τ'αλλα,

[138.3]σ'αυτα κι ο Σειληνός σ'αυτους τους κήπους πιάστηκε,όπως λένε οι Μακεδόνες,

πάνω απ'τους κήπους είναι βουνό με τ'ονομα Βέρμιο αδιάβατο 

λόγω τού χειμωνα,

από εκεί εξορμοντας όταν 

αυτή τη περιοχή στη κατοχή τους είχαν,

υπέταξαν και την άλλη Μακεδονια

οἳ δὲ ἀπικόμενοι ἐς ἄλλην γῆν τῆς Μακεδονίης οἴκησαν πέλας τῶν κήπων τῶν λεγομένων εἶναι Μίδεω τοῦ Γορδίεω, ἐν τοῖσι φύεται αὐτόματα ῥόδα,ἓν ἕκαστον ἔχον ἑξήκοντα φύλλα, ὀδμῇ τε ὑπερφέροντα τῶν ἄλλων. [138.3]ἐν τούτοισι καὶ ὁ Σιληνὸς τοῖσι κήποισι ἥλω, ὡς λέγεται ὑπὸ Μακεδόνων.

 ὑπὲρ δὲ τῶν κήπων ὄρος κεῖται Βέρμιον οὔνομα, ἄβατον ὑπὸ χειμῶνος.

 ἐνθεῦτεν δὲ ὁρμώμενοι, ὡς ταύτην ἔσχον, κατεστρέφοντο καὶ τὴν ἄλλην Μακεδονίην.

κι έτσι κι εγώ ένας Νοτιοελλαδιτης 

έγινα ένας Μακεδνος Βορειοελλαδιτης

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings

Η Ωραία Ελένη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς

τοιῇδ᾽ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·

αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν·

(Ομήρου Ιλιάς,ραψωδία γ',στίχοι 156-158)

αμαρτία δεν είναι καθόλου,

για μια τέτοια γυναίκα

ολημερίς Τρωες

κι Αχαιοι

αλλήλους να σκοτωνουν

πόσο όμοια με θεά 

είναι όμορφη

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

με πόσα υπολειμματα ανθρώπων

προχωραμε;

.

τι κάνω τώρα;

το μαντεύω

τι κάνεις τωρα

.

.

.

(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορία)

Κροίσος Άλυν διαβάς

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ηρόδοτος Ιστορίαι,βιβλιο Α'Κλειω,1.53.3)

προλέγουσαι Κροίσῳ, ἢν στρατεύηται ἐπὶ Πέρσας, μεγάλην ἀρχήν μιν καταλύσειν·

οι χρησμοί δεν ψευδονται

βεβαιως και δεν απατούν

η ματαιοδοξία των ανθρώπων πλανά 

ήταν σαφής η Πυθια

-Κροίσος Άλυν διαβάς, μεγάλην αρχήν καταλύσει'

και φυσικά κατελυθει 

το βασίλειο  του

ο Κύρος πλέον  στις Σαρδεις

αφού ο Κροισος κατά βουλησιν 

ερμηνεύοντας τον χρησμό 

το Άλυ ποτάμι διεβει

εναντίον του,

τώρα τι διαμαρτύρεται;

και μάλιστα στέλνει τις αλυσίδες,

αυτά είναι τα λάφυρα,λέγοντας,

τής σκλαβιάς μου,

ίσως το 'Σολων' επικαλούμενο

τρις 

τον σώσει απ'την πυρα

ο χρησμός πάντως ήταν σαφής

αφού τον Άλυ διεβει

.

.

.

x.ν.κουβελης c.n.couvelis

(από τα δημοτικά.μου)

όταν τον Άρνη διάβηκε

θυμήθηκε τον κυρη 

και την μάνα

τον αδερφό την αδερφή

και κείνη την καλίτσα του

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Δεν είσαι πουθενά

Ερημια

.

όταν ένα νόημα τελειώνει

αρχίζει ένα άλλο νόημα

βαρέθηκα τα νοηματα

.

ότι απουσιαζει

έπρεπε από την αρχή να απουσιάζει

πριν είναι αργα

.

αν είσαι κάπου εκεί

εδώ δεν λειπεις

.

μην σκέφτεσαι το πριν

το τώρα να σκεφτεσαι

.

η σπατάλη τελικά

ήταν το κερδος

.

δεν ξεφεύγεις

σε κυνηγάει

.

θολώνεις τον απέραντο κόσμο

το ψέμα κάπως πρέπει να ζησει

.

δέκα χρόνια ψάχναμε την Ελένη στη Τροία

και κείνη δέκα χρόνια ήταν στην Αίγυπτο

και τώρα πουθενά δεν ειναι

.

ευτυχώς που είμαστε απόντες 

παρόντες είναι το προβλημα

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings

Εικόνες τής Ελένης στην Τροία,

λίγο πριν εκστρατεύσουν

και φτάσουν οι Έλληνες εκει

-Ο όρκος και ο Κατάλογος τών μνηστηρων τής Ελένης-

(ο Όρκος των μνηστηρων)

Ευριπίδης,Ιφιγένεια εν Αυλίδι,στίχοι 49-86

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ἀγαμέμνων

η Λήδα τού Θέστιου τρεις κορες γέννησε

τη Φοιβη και τη γυναίκα μου Κλυταιμνήστρα

και την Ελένη,

γι'αυτη οι πιο ξακουστοί στην Ελλάδα

ήρθαν οι νεαροί μνηστήρες,

και φοβεριζαν κι ο ένας τον αλλο

να σκοτωσει,

τη κόρη ποιος να παρει,

και στον Τυνδάρεω τον πατέρα

ήταν το διλλημα μεγάλο,

σε ποιον να τη δώσει 

και σε ποιον να μη τη δώσει

και το πιο αρεστο να γίνει,

κι αυτό που βρήκε είναι,

να ορκιστούν και τα χέρια να δώσουν 

οι μνηστήρες ο ένας  τ'αλλου 

κι αφού σπονδές χυσουν στους αναμμένους 

βωμούς

αυτά να υποσχεθουν,

οποιου γυναίκα

γίνει του Τυνδάρεω 

η κορη 

αυτόν να τον υπερασπισουν

αν κάποιος στο σπίτι ρθει

να την αρπαξει 

και στο κρεβάτι

τη θέση να του παρει,

κατά του μαζί να εκστρατευσουν

και την πόλη του να κάψουν

την Ελληνικη και όμοια τη βαρβαρικη με τα όπλα,

κι αφού μ'όρκο τούς έδεσε,

με τέχνη ο γέροντας ο Τυνδάρεω 

να δεχτούν τούς έκανε

έναν 

απ'τους μνηστήρες η κόρη να διαλεξει

σ'όποιον τού έρωτα οι πνοες της Αφροδίτης 

την πάνε,

κι αυτή διάλεξε,αυτόν 

που μακάρι ποτέ 

να μήν επαιρνε,

τον Μενέλαο,

κι όταν απ'τη Φρυγία ήρθε

αυτός που στις θεές έκανε κρίση,

όπως στο Άργος λένε,

στη Λακεδαιμονα,

στ'ανθος πανω

της ηλικίας του 

στολισμένος με ρουχα

και χρυσα που έλαμπαν,

με χλιδη βαρβαρικη,

την ερωτεύθηκε τον ερωτεύτηκε

κι έφυγε την Ελένη αρπάζοντας 

για της Ίδης τα βουστάσια,

την ώρα 

που'λειπε ο Μενέλαος απ'το σπίτι,

κι αυτός την Ελλάδα τρελαμενος γυρίζει

τους όρκους τους παλιούς

στον Τυνδάρεω επικαλείται

πώς σαν αδικημενον

πρέπει 

να βοηθησουν,

και τότε λοιπόν οι Έλληνες αρπάζοντας

δορατα κι όπλα παιρνωντας

σ'αυτα δω τα παράλια 

τού στενου τής Αυλίδας

έρχονται,

με καράβια μ'ασπιδες και μαζί μ'άλογα

και μ'αρματα πολλά,

και μένα αρχηγό τού στρατού,

λόγω τού Μενέλαου,διάλεξαν,

τ'αδελφου μου,

μακάρι τ'αξιωμα αυτό κάποιος

άλλος αντι για μένα να'παιρνε

.

.

Ἀγαμέμνων

Ἐγένοντο Λήδᾳ Θεστιάδι τρεῖς παρθένοι,

Φοίβη Κλυταιμήστρα τ᾽, ἐμὴ ξυνάορος,    50

Ἑλένη τε: ταύτης οἱ τὰ πρῶτ᾽ ὠλβισμένοι

μνηστῆρες ἦλθον Ἑλλάδος νεανίαι.

δειναὶ δ᾽ ἀπειλαὶ καὶ κατ᾽ ἀλλήλων φόνος

ξυνίσταθ᾽, ὅστις μὴ λάβοι τὴν παρθένον.

τὸ πρᾶγμα δ᾽ ἀπόρως εἶχε Τυνδάρεῳ πατρί,    55

δοῦναί τε μὴ δοῦναί τε, τῆς τύχης ὅπως

ἅψαιτ᾽ ἄριστα. καί νιν εἰσῆλθεν τάδε:

ὅρκους συνάψαι δεξιάς τε συμβαλεῖν

μνηστῆρας ἀλλήλοισι καὶ δι᾽ ἐμπύρων

σπονδὰς καθεῖναι κἀπαράσασθαι τάδε:    60

ὅτου γυνὴ γένοιτο Τυνδαρὶς κόρη,

τούτῳ ξυναμυνεῖν, εἴ τις ἐκ δόμων λαβὼν

οἴχοιτο τόν τ᾽ ἔχοντ᾽ ἀπωθοίη λέχους,

κἀπιστρατεύσειν καὶ κατασκάψειν πόλιν

Ἕλλην᾽ ὁμοίως βάρβαρόν θ᾽ ὅπλων μέτα.    65

ἐπεὶ δ᾽ ἐπιστώθησαν — εὖ δέ πως γέρων

ὑπῆλθεν αὐτοὺς Τυνδάρεως πυκνῇ φρενί —

δίδωσ᾽ ἑλέσθαι θυγατρὶ μνηστήρων ἕνα,

ὅτου πνοαὶ φέροιεν Ἀφροδίτης φίλαι.

ἣ δ᾽ εἵλεθ᾽, ὅς σφε μήποτ᾽ ὤφελεν λαβεῖν,    70

Μενέλαον. ἐλθὼν δ᾽ ἐκ Φρυγῶν ὁ τὰς θεὰς

κρίνων ὅδ᾽, ὡς ὁ μῦθος Ἀργείων ἔχει,

Λακεδαίμον᾽, ἀνθηρὸς μὲν εἱμάτων στολῇ

χρυσῷ δὲ λαμπρός, βαρβάρῳ χλιδήματι,

ἐρῶν ἐρῶσαν ᾤχετ᾽ ἐξαναρπάσας    75

Ἑλένην πρὸς Ἴδης βούσταθμ᾽, ἔκδημον λαβὼν

Μενέλαον. ὃ δὲ καθ᾽ Ἑλλάδ᾽ οἰστρήσας δρόμῳ

ὅρκους παλαιοὺς Τυνδάρεω μαρτύρεται,

ὡς χρὴ βοηθεῖν τοῖσιν ἠδικημένοις.

τοὐντεῦθεν οὖν Ἕλληνες ᾁξαντες δορί,    80

τεύχη λαβόντες στενόπορ᾽ Αὐλίδος βάθρα

ἥκουσι τῆσδε, ναυσὶν ἀσπίσιν θ᾽ ὁμοῦ

ἵπποις τε πολλοῖς ἅρμασίν τ᾽ ἠσκημένοι.

κἀμὲ στρατηγεῖν † κἆτα Μενέλεω χάριν †

εἵλοντο, σύγγονόν γε. τἀξίωμα δὲ    85

ἄλλος τις ὤφελ᾽ ἀντ᾽ ἐμοῦ λαβεῖν τόδε

.

.

.

Κατάλογος τών μνηστήρων τής Ελένης

(Ομήρου Ιλιάδα,ραψωδία β',Κατάλογος νηών)

ἀρχοὺς αὖ νηῶν ἐρέω νῆάς τε προπάσας.493

Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεως καὶ Λήϊτος ἦρχον 

Ἀρκεσίλαός τε Προθοήνωρ τε Κλονίος τε, 495

Οἳ δ’ Ἀσπληδόνα ναῖον ἰδ’ Ὀρχομενὸν Μινύειον, 511

τῶν ἦρχ’ Ἀσκάλαφος καὶ Ἰάλμενος υἷες Ἄρηος

Αὐτὰρ Φωκήων Σχεδίος καὶ Ἐπίστροφος ἦρχον 517

Λοκρῶν δ’ ἡγεμόνευεν Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας 527

οἵ τε Κάρυστον ἔχον ἠδ’ οἳ Στύρα ναιετάασκον,

τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευ’ Ἐλεφήνωρ ὄζος Ἄρηος 540

Χαλκωδοντιάδης μεγαθύμων ἀρχὸς Ἀβάντων

Οἳ δ’ ἄρ’ Ἀθήνας εἶχον 

...

τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευ’ υἱὸς Πετεῶο Μενεσθεύς 552

Αἴας δ’ ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν δυοκαίδεκα νῆας 557

οἵ τ’ ἔχον Αἴγιναν Μάσητά τε κοῦροι Ἀχαιῶν,

τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης

καὶ Σθένελος, Καπανῆος ἀγακλειτοῦ φίλος υἱός·

τοῖσι δ’ ἅμ’ Εὐρύαλος τρίτατος κίεν ἰσόθεος φὼς,565

Μηκιστέος υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος·

συμπάντων δ’ ἡγεῖτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·

τοῖσι δ’ ἅμ’ ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο

Οἳ δὲ Μυκήνας εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον

...

τῶν ἑκατὸν νηῶν ἦρχε κρείων Ἀγαμέμνων

Ἀτρεΐδης· 576

Οἳ δ’ εἶχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν

...

τῶν οἱ ἀδελφεὸς ἦρχε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος 586

ἑξήκοντα νεῶν· 

Οἳ δὲ Πύλον τ’ ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινὴν

...

τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· 601

τῷ δ’ ἐνενήκοντα γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο

Οἳ δ’ ἔχον Ἀρκαδίην ὑπὸ Κυλλήνης ὄρος αἰπὺ

...

τῶν ἦρχ’ Ἀγκαίοιο πάϊς κρείων Ἀγαπήνωρ,

ἑξήκοντα νεῶν·610

Οἳ δ’ ἄρα Βουπράσιόν τε καὶ Ἤλιδα δῖαν ἔναιον

...

τῶν μὲν ἄρ’ Ἀμφίμαχος καὶ Θάλπιος ἡγησάσθην620

υἷες ὃ μὲν Κτεάτου, ὃ δ’ ἄρ’ Εὐρύτου, Ἀκτορίωνε·

τῶν δ’ Ἀμαρυγκεΐδης ἦρχε κρατερὸς Διώρης·

τῶν δὲ τετάρτων ἦρχε Πολύξεινος θεοειδὴς

υἱὸς Ἀγασθένεος Αὐγηϊάδαο ἄνακτος

Οἳ δ’ ἐκ Δουλιχίοιο Ἐχινάων θ’ ἱεράων625

...

τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε Μέγης ἀτάλαντος Ἄρηϊ 627

Φυλεΐδης,

Αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς ἦγε Κεφαλλῆνας μεγαθύμους,631

οἵ ῥ’ Ἰθάκην εἶχον καὶ Νήριτον εἰνοσίφυλλον

Αἰτωλῶν δ’ ἡγεῖτο Θόας Ἀνδραίμονος υἱός 638

οἳ Πλευρῶν’ ἐνέμοντο

Κρητῶν δ’ Ἰδομενεὺς δουρὶ κλυτὸς ἡγεμόνευεν,645

οἳ Κνωσόν τ’ εἶχον Γόρτυνά τε τειχιόεσσαν

Τληπόλεμος δ’ Ἡρακλεΐδης ἠΰς τε μέγας τε

ἐκ Ῥόδου ἐννέα νῆας ἄγεν Ῥοδίων ἀγερώχων 654

Νιρεὺς αὖ Σύμηθεν ἄγε τρεῖς νῆας ἐΐσας 671

Οἳ δ’ ἄρα Νίσυρόν τ’ εἶχον Κράπαθόν τε Κάσον τε 676

καὶ Κῶν Εὐρυπύλοιο πόλιν νήσους τε Καλύδνας,

τῶν αὖ Φείδιππός τε καὶ Ἄντιφος ἡγησάσθην

οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα καλλιγύναικα,

Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνες καὶ Ἀχαιοί,

τῶν αὖ πεντήκοντα νεῶν ἦν ἀρχὸς Ἀχιλλεύς 685

Οἳ δ’ εἶχον Φυλάκην καὶ Πύρασον ἀνθεμόεντα

...

τῶν αὖ Πρωτεσίλαος ἀρήϊος ἡγεμόνευε 698

ἀλλά σφεας κόσμησε Ποδάρκης ὄζος Ἄρηος

Ἰφίκλου υἱὸς πολυμήλου Φυλακίδαο,705

αὐτοκασίγνητος μεγαθύμου Πρωτεσιλάου

Οἳ δὲ Φερὰς ἐνέμοντο παραὶ Βοιβηΐδα λίμνην 711

Βοίβην καὶ Γλαφύρας καὶ ἐϋκτιμένην Ἰαωλκόν,

τῶν ἦρχ’ Ἀδμήτοιο φίλος πάϊς ἕνδεκα νηῶν

Οἳ δ’ ἄρα Μηθώνην καὶ Θαυμακίην ἐνέμοντο 716

καὶ Μελίβοιαν ἔχον καὶ Ὀλιζῶνα τρηχεῖαν,

τῶν δὲ Φιλοκτήτης ἦρχεν τόξων ἐῢ εἰδὼς

ἑπτὰ νεῶν·

Οἳ δ’ εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην κλωμακόεσσαν,

οἵ τ’ ἔχον Οἰχαλίην πόλιν Εὐρύτου Οἰχαλιῆος,730

τῶν αὖθ’ ἡγείσθην Ἀσκληπιοῦ δύο παῖδε

ἰητῆρ’ ἀγαθὼ Ποδαλείριος ἠδὲ Μαχάων·

τοῖς δὲ τριήκοντα γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο

Οἳ δ’ ἔχον Ὀρμένιον, οἵ τε κρήνην Ὑπέρειαν,

οἵ τ’ ἔχον Ἀστέριον Τιτάνοιό τε λευκὰ κάρηνα,735

τῶν ἦρχ’ Εὐρύπυλος Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱός·

τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο

Οἳ δ’ Ἄργισσαν ἔχον καὶ Γυρτώνην ἐνέμοντο

...

τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε μενεπτόλεμος Πολυποίτης740

υἱὸς Πειριθόοιο

τοὺς δ’ ἐκ Πηλίου ὦσε καὶ Αἰθίκεσσι πέλασσεν·

οὐκ οἶος, ἅμα τῷ γε Λεοντεὺς ὄζος Ἄρηος,745

υἱὸς ὑπερθύμοιο Κορώνου Καινεΐδαο·

τοῖς δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο

Γουνεὺς δ’ ἐκ Κύφου ἦγε δύω καὶ εἴκοσι νῆας548

τῷ δ’ Ἐνιῆνες ἕποντο μενεπτόλεμοί τε Περαιβοὶ

οἳ περὶ Δωδώνην δυσχείμερον οἰκί’ ἔθεντο

Μαγνήτων δ’ ἦρχε Πρόθοος Τενθρηδόνος υἱός,756

οἳ περὶ Πηνειὸν καὶ Πήλιον εἰνοσίφυλλον

ναίεσκον

Οὗτοι ἄρ’ ἡγεμόνες Δαναῶν καὶ κοίρανοι ἦσαν 760

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings 

Εικόνες της Ελένης 

πριν την Τροία 

in Gustav Klimt style

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η βαρετή ζωή μου

στους καθρέφτες είδωλα

είμαι,δεν είμαι

κούφια λόγια μου λένε

κι ακουω

παγίδα και να ξεφύγεις

δεν μπορείς

η σκιά τού Ταϋγετου

και τα καλάμια τού Ευρώτα

μυρίζουν οι πορτοκαλιές 

στην υγρασία

τη νυχτα

κάπου σ'αυτο το κόσμο

θα υπάρχει διέξοδο

έστω και σαν τραγωδία

θα'ναι προτιμότερη 

απ'αυτη τη κωμωδία 

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουυβέλης c.n.couvelis

φαντασθητε πως θα ήταν τα οικονομικά μας

αν τον Άνταμ Σμιθ που τον είχαν απαγάγει τεσσάρων χρονων τσιγγάνοι

 δεν τον είχαν βρει

τα ίδια όπως ειναι

.

ένα αόρατο χέρι μάς τοποθετεί στη σκακιέρα

και παίζει το παιχνίδι μας

αν σε ευνοεί θα κάνεις ματ

.

στη ζωή σου θα υπάρξει κάτι που θα την διαλύσει

ευχήσου αυτό το κάτι να μην είναι άνθρωπος

η διάλυση τότε είναι ολοκληρωτικη

.

δεν θα συναντηθούμε με τις λέξεις μου

αυτό θα γίνει με τις λέξεις τής ποιησης σου

όσο σε βλέπω στη φωτογραφία

τόσο διστάζω

κι απομακρύνομαι

.

.

.

Geometricous

-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

ενα ακρωτηρι γλαρων -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

φωτεινη μερα βαρκα 

η θαλασσα στο φως λεξη τρισυλλαβη 

κινηση κολυμβητη αρχαιου 

τωρα στο ακρωτηρι των γλαρων

 αναδυση βραχων στιλπνων νερων

 περα δελφινι χρονου χορογραφει

 την απειροτητα των ηχων μας 

μια καθαροτητα μας αξιζει 

αυτη μοιραστηκαμε

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η ομορφιά σε κρύβει

περισσότερο σε φανερώνουν οι λέξεις σου

.

όλα τελειώνουν στο ίδιο

κι αυτό από την αρχή φαίνεται

.

παρενθέσεις παρενθέσεις 

το κάναμε το μυθιστόρημα τής ζωής μας

.

έχουμε τη γλώσσα τις λέξεις 

για να απατάμε

.

κάποιοι άνθρωποι είναι 

η Σκύλα και η Χαρυβδη

αν περάσεις

τότε θα πέσεις σε άλλη Σκύλα και Χάρυβδη

που είσαι εσυ.

.

.

.

Η πτώση του Ίκαρου

-χν.κουβελης c.n.couvelis

ποτέ στον άνθρωπο ελευθερια 

δεν ειναι

κάποια δύναμη ανώτερη

τού την στερεί

γι'αυτό να προσέχεις

καθως πετάς

πολύ ψηλα

ο ήλιος λυωνει το κερί

πολύ χαμηλά

τα φτερα ο υγρός τα  διαλύει 

αέρας

πάντα στο νου το μετρο να'χεις

είναι ύβρις τους θεούς

να παραβγαινεις

τού Φαεθωντα το μύθο

να θυμασαι

και το παιδί σαν κάτω

το λαβύρινθο άφησε

και τα γήινα τού φάνηκαν

μικρά

παρακουσε κι ολοένα ψηλωνε

πάνω απ'τον ήλιο να περνουσε

κι ελυωσε το κερι απ'τα φτερά

στους ώμους

κι ο Ικαρος επνιγηκε

μεσ'τα βαθειά νερά 

τού ποντου

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings 

η εμφάνιση της Σταχτοπούτας Cinderella

στο χορο

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Σταχτοπούτα

μια φορά κι ένα καιρο

κόρη ορφανή μητριά κακιά κι άσχημες ξεναδερφες

 δούλα τους την είχαν,να τους υπηρετεί

καλό λόγο να μην λένε,

κι εκείνη ολημερίς τους δούλευε κι ολονυχτίς,

και παντα κι άλλα της ζητούσαν,

κι ηταν εκείνη αγογγυστη, μαύρη κι ολοσκονιστη στη σταχτη

κι έτυχε καλή νεράιδα

τα πάθη της να λυπηθεί,

την λούζει τη στολίζει,

στο χορό τού βασιλιά να πάει,

και να μην φοβαται

γιατί αυτή την βοηθάει,

μόνο όταν δώδεκα χτυπήσει το ρολόι

να βιαστεί απ'το χορό να φύγει,

τα μάγια πριν λυθούν,

και οταν ετοιμάστηκε χρυσή την παίρνει αμαξα

και στο χορό την πάει,

μόλις η Σταχτοπουτα Cinderella

στην αιθουσα εφάνηκε,

όλοι τα'χασαν και ποια είν'αυτή ρωτούσαν, 

και πως ομορφότερη δεν είχαν

δει, 

αν είν'τού βασιλείου τους,η' αλλου ξένου στον κύρη της τη μάνα της 

προξενευτη να στείλουν,

κι ο γιος του βασιλιά χορό τής ζήτησε και χόρεψαν,

όμως  οτανδώδεκα άρχισε χτύπους 

η ώρα να χτυπά, μεσανυχτα,

και πριν λυθούν τα μάγια έφυγε η όμορφη,

και ποια'ναι δεν προλαβαν να μάθουν

και που πάει,

μόνο πάνω στη βιασύνη της να φύγει

τής βγήκε το γυάλινο γοβάκι,

κι αμέσως διαταγή εδόθηκε του βασιλιά,

όλες τής χώρας οι όμορφες 

σε ποια ταιριάζει να δοκιμασουν το γοβακι

και σε καμια δεν ταίριαζε,

σ'αλλη στενό την εσφιγγε,

σ'αλλη περισσευε μεγάλο,

και μόνο σ'εκεινη χωρεσε,

κι οι γάμοι έγιναν Κυριακή

τα γλέντια τα τραγούδια,

κι εγώ προσκαλεσμενος ημουνα

όπου σας τα διηγουμε

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings and Photos 

-Οδυσσεας και Κίρκη-

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

προς τη Κίρκη

(Ομηρου Οδυσσεια,ραψωδία λ',στίχοι 448-

έτσι ειπα,κι αυτοί στα λόγια μου

συμφώνησαν,ο Ευρύλοχος όμως

μου εμπόδιζε τους συντροφους

και σ'αυτους φώναξε,

ανόητοι,που πατε;τι μπλεξίματα ζητάτε,

στης Κίρκης το σπίτι να κατεβητε

π'ολους μας η' γουρουνια η' λύκους

θα κάνει η' λιονταρια,

και το τεράστιο σπίτι της να φυλαμε

θα μας αναγκάσει  

ὣς ἐφάμην, οἱ δ' ὦκα ἐμοῖσ' ἐπέεσσι πίθοντο·

Εὐρύλοχος δέ μοι οἶος ἐρύκακε πάντας ἑταίρους

καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·430

«ἆ δειλοί, πόσ' ἴμεν; τί κακῶν ἱμείρετε τούτων;

Κίρκης ἐς μέγαρον καταβήμεναι, ἥ κεν ἅπαντας

ἢ σῦς ἠὲ λύκους ποιήσεται ἠὲ λέοντας,

οἵ κέν οἱ μέγα δῶμα φυλάσσοιμεν καὶ ἀνάγκῃ,

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν δεν υπάρχει άνθρωπος να σε χρειάζεται

τελείωσε η ζωή σου

.

με πόσο ναρκισσισμό με απωθεις

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

-Helen's gaze as is departing from Troia-

- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το τελευταίο βλέμμα τής Ελένης όταν αναχωρησε από την Τροία

κατ'αλλους όταν έφυγε από τη Σπαρτη

όμως σ'αυτον παρόλαυτά,κι αυτή είναι η πίκρα του,ποτέ δεν έφτασε

.

ξέρω τι καφέ πίνεις

ποιο λουλούδι σού αρέσει

οτι κολυμπάς

ότι ακούς Billie Holiday 

οτι σου αρέσει η πάστα σεράνο

οτι κάποτε είχες δει την ταινία Prénom Carmen

τού Jean-Luc Godard

τελικά αυτό που δεν ξέρω είσαι συ

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings  Aphrodite's birth

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(δεν την είδε να βγαίνει απ'τη θαλασσα,τη φαντάστηκε σαν την θεά Αφροδίτη να αναδύεται)

Η γέννηση της Αφροδίτης

(Ησίοδος Θεογονία,στίχοι 188-206)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και τα γεννητικά του όργανα

με μαχαίρι από διαμάντι κόβοντας

πέρα μακριά απ'τη στεριά

τα πεταξε

μέσα στα ταραγμένα τής θάλασσας νερά,

και τα πηγενε και τα'φερνε

καιρό πολύ το πέλαγος,

και γύρω απ'τη σαρκα 

την αθάνατη αφρος

σηκωνονταν λευκος,

κι απ'αυτον μέσα μια κόρη

ξεπεταχτηκε,

και πρώτα στα Κύθηρα

εφτασε τα ιερα

κι απο'κει στη Κύπρο έπειτα ήρθε

που γύρω της ρέουν τα νερα,

και μια σεβασμια βγηκε

κι όμορφη θεά,

που χλόη γύρω απ'τα λυγερα της 

πόδια αυξενε,

Αφροδιτη αυτη

(και αφρογενεα γεννημένη απ'τον αφρό 

και Κυθέρεια ομορφοστεφανωμένη)

την ονομάζουν 

κι ανθρώποι και θεοί

αφού ξεπετάχτηκε

απ'τον αφρό

και Κυθέρεια,γιατί έφτασε στα Κύθηρα

και Κυπρογενεα γιατι γεννήθηκε

στη Κύπρο

με τον πολυ

των κυμάτων παφλασμο,

επίσης φιλομμηδέα 

γιατί απ'τα μήδεα 

τα γεννητικά τα όργανα

φάνηκε στο φως,

κι αυτή συντροφευσε ο Έρωτας

κι ο Ιμερος ο όμορφος την ακολούθησε 

όταν πρωτογεννήθηκε

στων θεών το γένος

πήγε,

κι εξ'αρχης αυτή τιμή 

έχει τυχει κι αυτη 

τη μοίρα μέσ' στους ανθρώπους 

και στους αθάνατους θεους,

παρθένων ερωτολογα

χαμόγελα και ξελογιασματα

γλυκειά απόλαυση

αγάπη τρυφερότητα

.

.

μήδεα δ᾽ ὡς τὸ πρῶτον ἀποτμήξας ἀδάμαντι

κάββαλ᾽ ἀπ᾽ ἠπείροιο πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ,

ὣς φέρετ᾽ ἂμ πέλαγος πουλὺν χρόνον, ἀμφὶ δὲ λευκὸς190

ἀφρὸς ἀπ᾽ ἀθανάτου χροὸς ὤρνυτο· τῷ δ᾽ ἔνι κούρη

ἐθρέφθη· πρῶτον δὲ Κυθήροισιν ζαθέοισιν

ἔπλητ᾽, ἔνθεν ἔπειτα περίῤῥυτον ἵκετο Κύπρον.

ἐκ δ᾽ ἔβη αἰδοίη καλὴ θεός, ἀμφὶ δὲ ποίη

ποσσὶν ὕπο ῥαδινοῖσιν ἀέξετο· τὴν δ᾽ Ἀφροδίτην195

[ἀφρογενέα τε θεὰν καὶ ἐυστέφανον Κυθέρειαν]

κικλῄσκουσι θεοί τε καὶ ἀνέρες, οὕνεκ᾽ ἐν ἀφρῷ

θρέφθη· ἀτὰρ Κυθέρειαν, ὅτι προσέκυρσε Κυθήροις·

[Κυπρογενέα δ᾽, ὅτι γέντο πολυκλύστῳ ἐνὶ Κύπρῳ·

ἠδὲ φιλομμηδέα, ὅτι μηδέων ἐξεφαάνθη.]200

τῇ δ᾽ Ἔρος ὡμάρτησε καὶ Ἵμερος ἕσπετο καλὸς

γεινομένῃ τὰ πρῶτα θεῶν τ᾽ ἐς φῦλον ἰούσῃ.

ταύτην δ᾽ ἐξ ἀρχῆς τιμὴν ἔχει ἠδὲ λέλογχε

μοῖραν ἐν ἀνθρώποισι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι,

παρθενίους τ᾽ ὀάρους μειδήματά τ᾽ ἐξαπάτας τε205

τέρψιν τε γλυκερὴν φιλότητά τε μειλιχίην τε.

.

.

.

Enigma

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η μνήμη εις εαυτόν

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χρωματουργος 

με ελάχιστη βαρύτητα

δεινή

ελκυση

Ελένη Αφροδίτη 

αφροεσσα

αλήθεια τι χάνεται στη γλώσσα μου;

αργυρό φεγγάρι

στο λαιμό σου

περιδέραιο 

που πάει εκείνο το σώμα σου;

δεν αντέχεται η μοναξιά

ομόφωνα τζιτζίκια

μια γενική ματαίωση

εκτειναγμενα ερωτηματικα

η μνήμη εις εαυτόν

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

The Last Images of Helen in Troy

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οι τελευταίες στιγμες

της Ελένης στη Τροία

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

σε λίγο φεύγουμε

οι τελευταίες μου στιγμές εδώ

οι βαλίτσες έτοιμες

γυρίζω στη Σπάρτη

ξέρω τι με περιμένει

μετά τη ντροπή

αυστηρά θα με κρίνει

καλλίτερα να'χα

στο γυρισμό 

την ίδια τύχη με τον Αγαμεμνωνα

που τον έσφαξε στις Μυκήνες

η Κλυταιμνήστρα 

με τον εραστή της Αιγισθο

και τη τύχη τού Διομήδη

η γυναίκα του η Αιγιαλεια

είχε εραστή 

και δεν τον δέχτηκε

κι αυτός απ'τ'Αργος

στην Ιταλία

αυτοεξορίστηκε 

αλλά και τού Ιδομενεα βασιλιά 

τής Κρήτης

αυτόν η γυναίκα του Μηδα

με τον εραστή της Λύκο 

σκότωσε,

ποιος και μένα στη Σπάρτη επιστρέφοντας

θα με σκοτώσει;

το καράβι σφυρίζει

η αναχώρηση

ενω

η Τροία κάηκε

ισοπεδωθηκε

ο Έκτορας σκοτώθηκε

η Ανδρομάχη σέρνεται

δούλα στην Ελλαδα

κι εγώ η Ελένη νεκρή

πλέω στον τάφο τής Σπάρτης

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

The Death of Ophelia 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Οφηλία του Hamlet 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Άμλετ

κάποτε σ'αγαπουσα,τώρα δεν σ'αγαπω,τραβα στο μοναστήρι,εγώ είμαι μελαγχολικός,καλλιτερα η μάνα μου να μην με γεννούσε,είμαι εγωιστής,εκδικητικός,

ματαιόδοξος,ο νους σου δεν μπορεί να συλλάβει τα αμαρτηματα τα πάθη μου,

ερπω σαν ερπετό στη γη κάτω απ'τον ουρανο,όλοι είμαστε παλιάνθρωποι,μην εμπιστεύεσαι κανέναν μας,είμαστε ψεύτες απατεώνες,πήγαινε στο μοναστήρι,

Οφηλία

θεέ μου σε παρακαλώ,

δωστου τα μυαλά του,

πώς παραφρόνησε;

απ'τις γυναίκες η πιο δυστυχισμένη ειμαι

 

OPHELIA 

And will he not come again?

And will he not come again?

No, no, he is dead.

He never will come again.

He is gone, he is gone,

And we cast away moan.

God'a mercy on his soul

δεν θα ξανάρθει;

δεν θα ξανάρθει;

ποτέ,ποτέ,

είναι νεκρός

ποτέ δεν θα ξαναγυρίσει 

έφυγε,

έφυγε

να σταματήσουμε τους θρήνους,

ας συγχωρέσει ο θεός την ψυχή του

Γερτρούδη 

Λαέρτη η αδελφή σου πνίγηκε

Λαέρτης 

πες,πως έγινε αυτό;

Γερτρούδη 

εκεί στο ρέμα είναι ένα δέντρο μια ιτιά,

και στα νερα  καθρεφτιζεται

με τα κλαδιά της στεφάνι η Οφηλία έκανε μ'ανθη  μαργαρίτες κι άλλα πολλά,κι όταν θέλησε σε κλαδί να το κρεμάσει γλίστρησε κι έπεσε μέσα στο νερό,το φόρεμα της άπλωσε,κι εκείνη μην καταλαβαίνοντας τον κίνδυνο τραγουδούσε,

και το φόρεμα της βάρυνε απ'το νερό και την τράβηξε απ'τα τραγούδια στο σκοτεινό το θάνατο

έφυγε

για πάντα έφυγε

καλή σας νυχτα

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν είναι μεσάνυχτα,

είναι επειδή 

θα ξημερωσει

απόψε

έχουμε όνειρα να μοιραστούμε

.

μια καληνύχτα,

μπορεί 

να είναι το παν

.

είσαι σε μια πόλη

που ποτέ δεν θα κατοικησω

.

Φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αποψε σε σκέφτομαι

καθώς θολώνει

και διαλύεται ο κοσμος

στην ηρεμία

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist  Paintings 

Andromache

Η Ανδρομάχη όταν αρραβωνιάστηκε τον Έκτορα 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μέσα σε τόσο φως

πριν το μεγάλο σκοταδι

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

περιμένω το επόμενο ποίημα σου

σημαδι ότι είσαι ελευθερη

.

Your Beauty is a Bach-fuga

.

ρωταω:

μεσα σε ποση σιωπη ζουμε;

.

τι νοημα εχουν οι λέξεις μας

 αν δεν προοριζονται για εναν ανθρωπο;

.

Έπρεπε από δω και πέρα να αντιμετώπισει το τίποτα.

Ολοσχερης η ήττα του

.

το πρόσωπό της

εκεί ονειρευεσε

.

.

.

e/cnc/e

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Colors Composition

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

What is the color

a number?

ο κυκνος λευκος ρομβος

η' μια λεξη του Ηρακλειτου

-κινεειν ο λογος αιαν-

1+1=2

a blue bird in green interaction with trees

το φως

που απλωνει το χταποδι

τα νερα ευρυγωνιοι καθρεφτες

in silence of the history

telling

.

.

.

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-

What is the Beauty

What is Beauty?δεν ξερω.

blue waters in sea.μια σταγονα νερου

σε κοκκινο τριανταφυλλο.

a word like bach's fuga.ενα πουλι κοιμαται

στον ανθεστηρα της Ανοιξης.

What is Beauty

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings -Helen in Troy

-χ.ν.κουβελης

c.n.couvelis

Η συνάντηση Ελένης και Εκτορα

Όμηρος Ιλιάδα ραψωδία ζ',στίχοι 343-348

-μεταφραση χ.ν.κουβελης

c.n.couvelis

στον Εκτορα με πολυ σεβασμο μιλησε η Ελενη

αδερφε του αντρα μου εμενα την καταραμενη τη φριχτη σκυλα

ας ηταν τη μερα που με γεννησε η μανα να μ'αρπαζε αγρια ανεμοθυελλα

και να μ'εριχνε στα βουνα  η' στα κυματα τρικυμισμενης θαλασσας

και στα κυματα να πνιγω μεσα πριν ετουτα τα κακα να γινουν

ὸν δ᾽ Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι·,343

δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης,

ὥς μ᾽ ὄφελ᾽ ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ

οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα

εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,

ἔνθά με κῦμ᾽ ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι. 348

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings -Helen in Troy

-χ.ν.κουβελης

c.n.couvelis

Η συνάντηση Ελένης και Εκτορα

Όμηρος Ιλιάδα ραψωδία ζ',στίχοι 343-348

-μεταφραση χ.ν.κουβελης

c.n.couvelis

στον Εκτορα με πολυ σεβασμο μιλησε η Ελενη

αδερφε του αντρα μου εμενα την καταραμενη τη φριχτη σκυλα

ας ηταν τη μερα που με γεννησε η μανα να μ'αρπαζε αγρια ανεμοθυελλα

και να μ'εριχνε στα βουνα  η' στα κυματα τρικυμισμενης θαλασσας

και στα κυματα να πνιγω μεσα πριν ετουτα τα κακα να γινουν

ὸν δ᾽ Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι·,343

δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης,

ὥς μ᾽ ὄφελ᾽ ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ

οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα

εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,

ἔνθά με κῦμ᾽ ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι. 348

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

-Helen is mourning the dead Hector-

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο θρήνος τής Ελένης για τόν Έκτορα

(Όμηρος Ιλιάδα,ραψωδία β',στίχοι 761-776)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μ'αυτες έπειτα η Ελένη 

άρχισε να θρηνεί,

Έκτορα,στην καρδιά μου

απ'ολα τα αντραδερφα 

ο πιο αγαπημενος,

κι αντρας μου είναι ο Αλέξανδρος 

που στη Τροία μ'εφερε,

ομως πριν έπρεπε να'χανομουν,

γιατί ήδη στο εικοστό χρόνο 

είμ'εδώ 

όταν από κει ήρθα

και την πατρίδα μου παράτησα,

αλλά ποτέ από σένα άκουσα κακό λόγο

ούτε πρόστυχο,

αλλά αν κάποιος άλλος

μεσα στο σπιτι με κακολογουσε

απ'τους αντραδερφους

η' τις αντραδερφες

η' τις συνυφαδες

η' η πεθερα-ο πεθερος σαν πατέρας μου

ευγενικός παντα-

αλλά συ μιλώντας του ευγενικά τον σταματουσες,

και με την καλοσύνη σου 

και με τα ήρεμα τα λόγια σου,

γι'αυτό σε κλαίω μαζι

κι εμένα την αμοιρη

που'ναι βαριά η καρδιά μου,

γιατί πια άλλος δεν θα'ναι

για μένα μεσ'στη Τροία ευγενικός ούτε φίλος,

όλοι θα μ'αποφευγουν,

έτσι έλεγε κι έκλαιγε,

και γύρω πολύ πλήθος ανθρωπων αναστεναζε

τῇσι δ’ ἔπειθ’ Ἑλένη τριτάτη ἐξῆρχε γόοιο·761

«Ἕκτορ, ἐμῷ θυμῷ δαέρων πολὺ φίλτατε πάντων,

ἦ μέν μοι πόσις ἐστὶν Ἀλέξανδρος θεοειδής,

ὅς μ’ ἄγαγε Τροίηνδ’· ὡς πρὶν ὤφελλον ὀλέσθαι.

ἤδη γὰρ νῦν μοι τόδε εἰκοστὸν ἔτος ἐστὶν765

ἐξ οὗ κεῖθεν ἔβην καὶ ἐμῆς ἀπελήλυθα πάτρης·

ἀλλ’ οὔ πω σεῦ ἄκουσα κακὸν ἔπος οὐδ’ ἀσύφηλον·

ἀλλ’ εἴ τίς με καὶ ἄλλος ἐνὶ μεγάροισιν ἐνίπτοι

δαέρων ἢ γαλόων ἢ εἰνατέρων εὐπέπλων,

ἢ ἑκυρή—ἑκυρὸς δὲ πατὴρ ὣς ἤπιος αἰεί—,770

ἀλλὰ σὺ τὸν ἐπέεσσι παραιφάμενος κατέρυκες,

σῇ τ’ ἀγανοφροσύνῃ καὶ σοῖς ἀγανοῖς ἐπέεσσι.

τὼ σέ θ’ ἅμα κλαίω καὶ ἔμ’ ἄμμορον ἀχνυμένη κῆρ·

οὐ γάρ τίς μοι ἔτ’ ἄλλος ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ

ἤπιος οὐδὲ φίλος, πάντες δέ με πεφρίκασιν.»775

Ὣς ἔφατο κλαίουσ’, ἐπὶ δ’ ἔστενε δῆμος ἀπείρων.

λαοῖσιν 

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

την ύβρη την τιμωρούν οι θεοί

μην φοβάσαι

μιλάμε για τους αρχαίους θεούς

.

κάποτε ήταν τα χρόνια μας

τώρα αρχαία χρόνια ειναι 

.

πόσο αόρατο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος

.

όταν βγεις απ'τη θάλασσα που κολυμπάς

πάνω στη άμμο θα βρεις

απολιθωμένα ίχνη αρχαίων γλάρων

είναι τα δικά μου που σε περιμενω

.

Καμια Mona Lisa Joconda δεν σου χαρίζεται 

αν δεν την αγαπας

You don't get a Mona Lisa Joconda 

 if you don't love her

Vous n'obtenez pas de Joconde Joconde 

 si tu ne l'aimes pas

Du bekommst keine Mona Lisa Joconda 

wenn du sie nicht liebst

Non puoi avere una Gioconda della Monna Lisa se non la ami

No puedes conseguir una Mona Lisa Joconda

si no la amas

Você não ganha uma Mona Lisa Joconda

se você não a ama

.

εξ απαλων ονυχων η προσεγγισις

.

αντίο στον βαρετό κόσμο

που αλλού όμως να πάμε;

.

τι σε ελκύει σε ένα σώμα που δεν μπορείς να κατοικίσεις;

.

με τόσους καθρέφτες  πως να μην εξαφανιστεις

.

αυτη την ηλίθια εμμονή τού Άμλετ με τούς δυϊσμους,

πχ 

to be or not to be

την πλήρωσε η Οφηλία

με το

love you or not love you

.

.

.