Δ-Literature Λογοτεχνία -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 .

.

Δ Literature Λογοτεχνία

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν λύσεις την 

Erdős–Straus εικασια:

για κάθε ακέραιο n>=2

υπάρχουν θετικοί ακεραιοι x,y,z για τους οποιους 

4/n = 1/x + 1/y + 1/z

(ο αριθμός 4/n μπορεί να γραφτεί σαν άθροισμα τριών θετικών κλασμάτων με αριθμητή τη μοναδα)

τότε γίνεσαι φίλος μου

Πρόσεξε γιατί ακόμα είναι άλυτη

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Photos 

The City of Novels

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

My Cities

(Οι πόλεις μου)

-Η πόλη 

των μυθιστορηματων-

The City of Novels

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

σ'αυτη τη πόλη μετά από κάποια ηλικία που δεν ειναι προκαθορισμένη όλοι,ανεξαιρετως, γράφουν μυθιστορηματα,

που περιέχουν τη ζωή τους,τα οποία εκδίδουν και οποιοσδήποτε μπορεί να τα διαβάσει,έπειτα συνεχίζουν να γράφουν τα επόμενα από εκεί που σταμάτησαν,έχει κτισθεί και μια ειδική βιβλιοθήκη τεράστια και εκεί βρίσκονται ολα αυτά τα μυθιστορήματα,τα οποία συνεχώς πολλαπλασιάζονται,αφού φυσικα υπάρχουν και  αυτά όλων των ανθρώπων τού παρελθόντος,

κάποιος ειδικός στα μυθιστορηματα αυτά,μετά από μακροχρόνια έρευνα και συγκριτική μελέτη,ανακάλυψε,

τουλαχιστον  απο αυτά που διάβασε, και μάλλον συμπέρανε όλα,λένε αναληθειες, είναι επινοήσεις,θα τα έλεγες ψευδή,αυτό δίστασε να το ανακοινώσει,και σε κάποιους,κι αυτοί βέβαια έγραφαν μυθιστορήματα,που το εκμυστηρεύτηκε, τού είπαν πως αυτό είναι κοινό μυστικό,όλοι το ξέρουν,είναι εν γνώσει τους,μόνο που δεν το ανακοινώνουν,γιατί τότε θα χαθεί η γοητεία  να γράφουν,κι έπειτα με το πέρασμα του χρόνου όλα θα φαίνονται αληθινά,κι αυτό έχει σημασία στη ζωή αυτής της πόλης,ακόμα, τού είπαν,και η δικιά σας μελέτη θα θεωρηθεί ψεύτικη,δεν ισχύουν αυτά που ισχυρίζεσθαι,παρόλαυτα τα μυθιστορήματα είναι αληθινά και γι'αυτό,από πάντα,είναι ενταγμένα στη ζωή της πόλης,

σημασία έχει να γράφονται τα μυθιστορήματα της ζωής μας,

και να μην ξεχνά κανένας πως αυτή η πολη είναι πανάρχαια,απ'την αρχή του κόσμου

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Photos 

of The Forever City 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

My Cities

(οι Πολεις μου)

The Forever City

Η Πόλη για Παντα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-βρέθηκα τυχαία σ'αυτη τη πόλη,μου είπε,ταξίδευα χωρίς προορισμο,ουτε θυμάμαι πως βρέθηκα εκεί,ούτε με ενδιέφερε ποια ήταν,στην αρχή δεν κατάλαβα,μετα συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε καμια ανθρώπινη παρουσία,μόνο μια πόλη με τους δρόμους και τα κτίρια,αδεια,ένιωσα παράξενα,τα πάντα ήταν σαν να είχαν κατασκευαστεί,με κάποιο αυτόματο τρόπο,εκείνη ακριβώς τη στιγμή,ήταν τεράστια,οδηγούσα σε όλες τις διευθύνσεις,η πόλη ήταν πάντα γύρω μου,

είχα το drone,μ'αυτο τραβηξα φωτογραφίες,

αυτές,

μου έδειξε τις φωτογραφίες,

-ευτυχώς,γιατί θα νομίζεις ότι τρελάθηκα κι ολ'αυτα τα εχω βγάλει από το μυαλό μου,

εγώ όταν είδα τις φωτογραφίες αμέσως είδα καθαρά σ' αυτές  κτίρια που ειχα σχεδιασει,για μια πόλη φανταστική,

δεν τού είπα κάτι,

-σκέφτομαι,είπε,ότι αυτή η πόλη είναι κανονική,όπως ακριβώς όλες που ξέρουμε,μόνο για κάποιο λόγο εγώ δεν μπορούσα να τη δω έτσι,

φυσικά και υπήρχαν άνθρωποι,αυτοκίνητα,τα πάντα μιας πόλης,μόνο εγώ δεν τα έβλεπα,

αυτό το υποθετω,όχι χωρίς λόγο,γιατί σε κάποιες φωτογραφίες αν κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις κίνηση στο δρόμο,αυτοκίνητα,

και παρότι στο drone ήταν κατεγραμμένες οι συντεταγμένες τής πολης για να εντοπισθεί η θέση της,για κάποιο λόγο έχουν διαγραφεί,

ζήτησα να μου δώσει αντίτυπα των φωτογραφιών,

οταν έφυγα πήγα αμέσως στο αρχιτεκτονικο μου γραφείο ,αν και είχε νυχτώσει,εκεί έκανα  αντιπαραβολή των σχεδίων μου με τις φωτογραφιες,πραγματικά υπήρχε ταύτιση,η πόλη που επισκέφτηκε ήταν αυτή που εγώ σχεδίασα,σαν μια άσκηση, περα απ'τη συνειθισμενη δουλειά,που με διασκεδαζε να δημιουργησω μια φανταστικη πολη,

μια πόλη για πάντα

The Forever City

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Helen

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η άφιξη της Ελένης στην Αίγυπτο

(Ηρόδοτος Ιστορίαι βιβλιο β' Ευτέρπη,2.112.1-116.1)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αυτόν(τον Φερω) τον διαδέχτηκε στη βασιλεία,μου είπαν, ένας άντρας απ'τη Μέμφιδα,

που τ'ονομα του στην γλώσσα των Ελλήνων είναι Πρωτέας,αυτού τώρα υπάρχει τεμενος στη Μέμφιδα πολύ όμορφο και καλά διακοσμημένο,και βρίσκεται τού Ηφαιστείου νοτια,

γύρω απ'το τέμενος κατοικούν Φοίνικες απ'τη Τυρο,κι ο χώρος συνολικά καλείται στρατοπεδο των Τυριων,είναι και μέσα στο τέμενος του Πρωτέα ιερό που το λένε της ξένης Αφροδίτης,

και συμπεραίνω ότι αυτό το ιερό είναι της Ελένης του Τυνδάρεω,κι απ'αυτο που άκουσα πως έζησε η Ελένη κοντα στον Πρωτέα,κι ακόμη ότι της ξένης Αφροδίτης το όνομα εχει,γιατί όσα άλλα

της Αφροδίτης ιερά είναι κανένα της ξένης δεν καλείται,

είπαν οι ιερείς διηγωντας μου τα περί της Ελένης ότι έγιναν έτσι,

ο Αλέξανδρος αφού αρπαξε την Έλενη απ'τη Σπάρτη απεπλευσε για τα μέρη του,κι αυτον,όταν ήταν στο Αιγαίο,άνεμοι σαρωτικοι τραβωντας τον έσυραν στο πέλαγο της Αιγυπτου,

κι από κει,αφού δεν υποχωρούν οι άνεμοι,φτάνει στην Αιγυπτο,και στης Αιγύπτου το λεγόμενο τώρα Κανωβικο στόμιο τού Νείλου και στη Ταριχεια,

ήταν πάνω στην ακτή,που και τώρα είναι,τού Ηρακλή ιερο,στο οποίο καταφεύγοντας οικετης οποιοσδηποτε απ'τους ανθρώπους τοποθετεί πάνω τα ιερά σημεία,

και κανένας δεν πρέπει να τον αγγίξει,

ο νόμος αυτός παραμενει ο ίδιος μέχρι τα χρόνια μου απ'την αρχη,

του Αλέξανδρου τότε υπηρέτες απιστησαν όταν έμαθαν το νόμο που υπήρχε για το ιερο,κι αφού ικέτες κάθησαν τού Θεού κατηγορούσαν τον Αλεξανδρο,θελωντας να τον βλάψουν,για τα πάντα έδωσαν λόγον τι συνέβαινε με την Ελένη και για την αδικία στον Μενέλαο,

αυτά τα κατηγορούσαν και προς τους ιερείς και στον φύλακα τού στομίου,που τ'ονομα του ήταν Θῶνις,ακούγοντας αυτά ο Θωνις στέλνει αμέσως στη Μέμφιδα στον Πρωτέα μήνυμα πού 

έλεγε αυτά εδω,

ήρθε ένας ξένος το γένος Τευκτρος,που ανόσιο έργο στην Ελλάδα έκανε,

γιατί αυτού που τον  φιλοξένησε ξεγελασε τη γυναίκα και παίρνωντας την έφυγε και πάρα πολλά πλούτη,όμως απ'τους ανέμους σ'αυτη τη γη μεταφέρθηκε,

ποιο απ'δυο λοιπόν να κάνουμε,χωρίς να τον ενοχλήσουμε να εκπλεύσει; η' να κατακρατησουμε αυτά που είχε όταν ηρθε;

απάντηση στέλνωντας σ'αυτα ο Πρωτέας λέει αυτα εδώ,

τον άντρα αυτόν που ανοσια έπραξε σ'αυτον.που τον φιλοξενησε,αφού τον συλλάβετε να φέρετε σε μένα,για να δω τι έχει να πει,

όταν άκουσε αυτά ο Θωνις συλλαμβάνει τον Αλέξανδρο και τα πλοία τού κατάσχει,μετά τον παει στη Μέμφιδα κι αυτόν και την Ελένη και τα πράγματα,μαζι και τους ικέτες,

οταν όλοι μεταφέρθηκαν εκεί,ρωτούσε τον Αλέξανδρο ο Πρωτέας ποιος είναι κι από που  πλεει,

αυτός και το γένος του ανέφερε και της πατρίδας  είπε τ'ονομα,και τη πλεύση αφηγήθηκε από που πλεει,

μετά ο Πρωτέας τον ρώτησε από που την Ελένη πήρε,

ο Αλέξανδρος γυρνοφερνουσε τα λόγια του και δεν έλεγε την αλήθεια,τοτε επεμβηκαν αυτοί που έγιναν ικέτες,και μίλησαν διεξοδικά για το αδίκημα,

τέλος σ'αυτους αυτόν εδώ το λόγο λέει ο Πρωτέας,λέγοντας ότι

εγώ αν για πολύ σημαντικο δεν νόμιζα κανέναν απ'τους ξένους να μην σκοτωνω,οσοι

απ'τους ανέμους σπρωγμενοι έρχονται στη χώρα μου,εγώ για τον Έλληνα θα σε τιμωρουσα,παλιανθρωπε,που σ'αυτους που σου'τυχε να σε φιλοξενήσουν πράξη πάρα πολύ ανοσια έκανες,μ'αυτου που σε φιλοξένησε τη γυναίκα να πας,και μάλιστα αυτά δεν σου αρκουσαν,αλλά ξεσηκώνοντας την φεύγοντας την εκλεψες,

και δεν σου αρκουσαν μοναχα αυτα,αλλά και το σπίτι αυτού που σε φιλοξένησε λεηλατώντας ήρθες,

τώρα λοιπόν επειδή νομίζω πολύ σημαντικό να μη σκοτωνω ξένο,τη γυναίκα αυτή και τα πράγματα δεν θα σ'αφήσω 

να τα πάρεις πίσω,αλλ'αυτα για τον Έλληνα ξένο θα φυλαξω,

έως ότου ο ίδιος αυτός θελήσει να έρθει να τα παρει,και σένα κι αυτούς που μαζί συμπλεετε σε τρεις μέρες διαταγών απ'τη χώρα μου σε καποια άλλη ν'αρμενιστε,αν όχι,τότε οπως εχθρούς θα σας μεταχειρισθω,

τής Ελένης έτσι η άφιξη στον Πρωτέα ελεγαν οι ιερείς οτι εγινε

[112.1] .τούτου δὲ ἐκδέξασθαι τὴν βασιληίην ἔλεγον ἄνδρα Μεμφίτην, τῷ κατὰ τὴν Ἑλλήνων γλῶσσαν οὔνομα Πρωτέα εἶναι· τοῦ νῦν τέμενος ἐστὶ ἐν Μέμφι κάρτα καλόν τε καὶ εὖ ἐσκευασμένον, τοῦ Ἡφαιστείου πρὸς νότον ἄνεμον κείμενον. [112.2] περιοικέουσι δὲ τὸ τέμενος τοῦτο Φοίνικες Τύριοι, καλέεται δὲ ὁ χῶρος οὗτος ὁ συνάπας Τυρίων στρατόπεδον. ἔστι δὲ ἐν τῷ τεμένεϊ τοῦ Πρωτέος ἱρὸν τὸ καλέεται ξείνης Ἀφροδίτης· συμβάλλομαι δὲ τοῦτο τὸ ἱρὸν εἶναι Ἑλένης τῆς Τυνδάρεω, καὶ τὸν λόγον ἀκηκοὼς ὡς διαιτήθη Ἑλένη παρὰ Πρωτέι, καὶ δὴ καὶ ὅτι ξείνης Ἀφροδίτης ἐπώνυμον ἐστί· ὅσα γὰρ ἄλλα Ἀφροδίτης ἱρά ἐστι, οὐδαμῶς ξείνης ἐπικαλέεται.

113 

[113.1] ἔλεγον δέ μοι οἱ ἱρέες ἱστορέοντι τὰ περὶ Ἑλένην γενέσθαι ὧδε. Ἀλέξανδρον ἁρπάσαντα Ἑλένην ἐκ Σπάρτης ἀποπλέειν ἐς τὴν ἑωυτοῦ· καί μιν, ὡς ἐγένετο ἐν τῷ Αἰγαίῳ, ἐξῶσται ἄνεμοι ἐκβάλλουσι ἐς τὸ Αἰγύπτιον πέλαγος, ἐνθεῦτεν δέ, οὐ γὰρ ἀνιεῖ τὰ πνεύματα, ἀπικνέεται ἐς Αἴγυπτον καὶ Αἰγύπτου ἐς τὸ νῦν Κανωβικὸν καλεύμενον στόμα τοῦ Νείλου καὶ ἐς Ταριχείας. [113.2] ἦν δὲ ἐπὶ τῆς ἠιόνος τὸ καὶ νῦν ἐστι Ἡρακλέος ἱρόν, ἐς τὸ ἢν καταφυγὼν οἰκέτης ὅτευ ὦν ἀνθρώπων ἐπιβάληται στίγματα ἱρά, ἑωυτὸν διδοὺς τῷ θεῷ, οὐκ ἔξεστι τούτου ἅψασθαι. [113.3] ὁ νόμος οὗτος διατελέει ἐὼν ὅμοιος μέχρι ἐμεῦ τῷ ἀπ᾽ ἀρχῆς· τοῦ ὦν δὴ Ἀλεξάνδρου ἀπιστέαται θεράποντες πυθόμενοι τὸν περὶ τὸ ἱρὸν ἔχοντα νόμον, ἱκέται δὲ ἱζόμενοι τοῦ θεοῦ κατηγόρεον τοῦ Ἀλεξάνδρου, βουλόμενοι βλάπτειν αὐτόν, πάντα λόγον ἐξηγεύμενοι ὡς εἶχε περὶ τὴν Ἑλένην τε καὶ τὴν ἐς Μενέλεων ἀδικίην· κατηγόρεον δὲ ταῦτα πρός τε τοὺς ἱρέας καὶ τὸν στόματος τούτου φύλακον, τῷ οὔνομα ἦν Θῶνις.

114 

[114.1] ἀκούσας δὲ τούτων ὁ Θῶνις πέμπει τὴν ταχίστην ἐς Μέμφιν παρὰ Πρωτέα ἀγγελίην λέγουσαν τάδε. [114.2] “ἥκει ξεῖνος γένος μὲν Τευκρός, ἔργον δὲ ἀνόσιον ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐξεργασμένος· ξείνου γὰρ τοῦ ἑωυτοῦ ἐξαπατήσας τὴν γυναῖκα αὐτήν τε ταύτην ἄγων ἥκει καὶ πολλὰ κάρτα χρήματα, ὑπὸ ἀνέμων ἐς γῆν ταύτην ἀπενειχθείς. κότερα δῆτα τοῦτον ἐῶμεν ἀσινέα ἐκπλέειν ἢ ἀπελώμεθα τὰ ἔχων ἦλθε;” [114.3] ἀντιπέμπει πρὸς ταῦτα ὁ Πρωτεὺς λέγοντα τάδε · “ἄνδρα τοῦτον, ὅστις κοτὲ ἐστὶ <ὁ> ἀνόσια ἐργασμένος ξεῖνον τὸν ἑωυτοῦ, συλλαβόντες ἀπάγετε παρ᾽ ἐμέ, ἵνα εἰδέω ὅ τι κοτὲ καὶ λέξει”.

115 

[115.1] ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Θῶνις συλλαμβάνει τὸν Ἀλέξανδρον καὶ τὰς νέας αὐτοῦ κατίσχει, μετὰ δὲ αὐτόν τε τοῦτον ἀνήγαγε ἐς Μέμφιν καὶ τὴν Ἑλένην τε καὶ τὰ χρήματα, πρὸς δὲ καὶ τοὺς ἱκέτας. [115.2] ἀνακομισθέντων δὲ πάντων, εἰρώτα τὸν Ἀλέξανδρον ὁ Πρωτεὺς τίς εἴη καὶ ὁκόθεν πλέοι. ὁ δέ οἱ καὶ τὸ γένος κατέλεξε καὶ τῆς πάτρης εἶπε τὸ οὔνομα, καὶ δὴ καὶ τὸν πλόον ἀπηγήσατο ὁκόθεν πλέοι. [115.3] μετὰ δὲ ὁ Πρωτεὺς εἰρώτα αὐτὸν ὁκόθεν τὴν Ἑλένην λάβοι· πλανωμένου δὲ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐν τῷ λόγῳ καὶ οὐ λέγοντος τὴν ἀληθείην, ἤλεγχον οἱ γενόμενοι ἱκέται, ἐξηγεύμενοι πάντα λόγον τοῦ ἀδικήματος. [115.4] τέλος δὲ δή σφι λόγον τόνδε ἐκφαίνει ὁ Πρωτεύς, λέγων ὅτι “ἐγὼ εἰ μὴ περὶ πολλοῦ ἡγεύμην μηδένα ξείνων κτείνειν, ὅσοι ὑπ᾽ ἀνέμων ἤδη ἀπολαμφθέντες ἦλθον ἐς χώρην τὴν ἐμήν, ἐγὼ ἄν σε ὑπὲρ τοῦ Ἕλληνος ἐτισάμην, ὅς, ὦ κάκιστε ἀνδρῶν, ξεινίων τυχὼν ἔργον ἀνοσιώτατον ἐργάσαο· παρὰ τοῦ σεωυτοῦ ξείνου τὴν γυναῖκα ἦλθες. καὶ μάλα ταῦτά τοι οὐκ ἤρκεσε, ἀλλ᾽ ἀναπτερώσας αὐτὴν οἴχεαι ἔχων ἐκκλέψας. [115.5] καὶ οὐδὲ ταῦτά τοι μοῦνα ἤρκεσε, ἀλλὰ καὶ οἰκία τοῦ ξείνου κεραΐσας ἥκεις. [115.6] νῦν ὦν ἐπειδὴ περὶ πολλοῦ ἥγημαι μὴ ξεινοκτονέειν, γυναῖκα μὲν ταύτην καὶ τὰ χρήματα οὔ τοι προήσω ἀπάγεσθαι, ἀλλ᾽ αὐτὰ ἐγὼ τῷ Ἕλληνι ξείνῳ φυλάξω, ἐς ὃ ἂν αὐτὸς ἐλθὼν ἐκεῖνος ἀπαγαγέσθαι ἐθέλῃ· αὐτὸν δέ σε καὶ τοὺς σοὺς συμπλόους τριῶν ἡμερέων προαγορεύω ἐκ τῆς ἐμῆς γῆς ἐς ἄλλην τινὰ μετορμίζεσθαι, εἰ δὲ μή, ἅτε πολεμίους περιέψεσθαι”.

116 

[116.1] Ἑλένης μὲν ταύτην ἄπιξιν παρὰ Πρωτέα ἔλεγον οἱ ἱρέες γενέσθαι·

.

.

.

My Own Empire of Painting-Enigma-of Mona Lisa Joconda

-cncouvelis χνκουβελης

(Ιστορίες του κ.Κ)

η Mona Liza Joconda του Leonardo Da Vinci είναι η Θηβαια Σφίγγα

c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

η Mona Lisa Joconda του Leonardo Da Vinci,είπε κ.Κ είναι η Θηβαια

Σφίγγα,και περιμενει τον Οιδίποδα να λύσει το αίνιγμα της,από εκεί

απορρέει και το περίφημο,στην Ιστορία της Τέχνης,χαμόγελο της,

και στις δύο περιπτώσεις, γνωρίζοντας ότι θα καταστραφεί:

-αν δεν το λύσει θα τον κατασπαραξει

-αν το λύσει,τότε αυτός θα είναι ο θάνατος της,κι αυτός αφού παντρευτεί

τη μάνα του,θα γίνει βασιλιάς της Θήβας, μέχρι την καταστρεπτική

αποκάλυψη της αλήθειας,του διπλού κρίματος,της πατροκτονιας και

της αιμομιξίας,

βαθύτερα επίσης έχει την ενόραση ότι κάποιος Αυστριακός ψυχολόγος

,ο Sigmund Freud,τον 20ο αιώνα θα εισαγάγει στην ψυχαναλυση,

( Die Traumdeutung,1900)

Το περίφημο Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα Oedipus Complex:η ασυνείδητη

παρόρμηση του ανθρώπου,από παιδί,να επιθυμεί την εξόντωση του γονιού

του ίδιου φύλου και την απόκτηση, σεξουαλική κατοχή,του γονιού του αντιθέτου 

φυλου,

Η Σφίγγα συμβολίζει το ασυνείδητο,το απωθημένο,το id,που γνωρίζει την

σεξουαλικη παρόρμηση του ανθρώπου,

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma of Vincent van Gogh 

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Το κίτρινο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

γιατί είναι τόσο πολύ κίτρινο το δωμάτιο;ρώτησε η Σιέν,το κίτρινο είναι χρώμα,απαντησε,αρέσει και στον ντοκτορ Γκασε,ετοιμάζει μια εργασία γι'αυτό,ένας μεθυσμένος με πλησίασε στο πάρκο,άκουσε την Σιέν,πήγα μαζί του,με πλήρωσε καλά,αυτός μόνο,φαντάσου ένας μόνο,

τόση ερημιά,θα τον σκότωνα τον Πωλ,για τον Πωλ Γκωγκέν λέω,το απόγευμα πήγα μια βόλτα,νυχτωσα,όλος ο ουρανός γέμισε αστέρια,

ένιωσα ότι ο κύκλος κλείνει,σε λίγο,κάπου κοντά,εγώ τι θα κάνω;ακούστηκε τρομαγμένη η φωνή της,

αν φύγεις;ησύχασε,τώρα είμαι εδώ,σε σχεδιάζω,

η κοιλιά σου φούσκωσε,

ένα παιδί θα γεννηθεί,

ακουσε το κλάμα της,

καλέ μου Βίνσεντ,

άκουγε την αναπνοή της,κοιμόνταν,κάτι φώναξε στον ύπνο της,

την άλλη μέρα δεν επέστρεψε,την περίμενε,ούτε την άλλη,

η πληγή στο αυτί του τον πονούσε,η Σιέν μπορεί να 

μαχαιρώθηκε,μπορεί να πνιγηκε στο ποτάμι,το δωμάτιο στην Αρλ κιτρινισε εντελώς,γράφει στον Τεο,ζωγραφίζω και καταρρέω,συντρίβομαι,

αύριο θα είναι η μέρα,

πάντα αύριο είναι η μέρα,

.

.

.

(Θέατρο Σκιών ο Καραγκιόζης)

Ο Καραγκιόζης μεταφράζων τις Όρνιθες τού Αριστοφανη

(Αριστοφάνης Ορνιθες,

στίχοι 1555-1562,1695-1705)

-συνμεταφραση,με τον Καραγκιόζη, χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Καραγκιόζης:

λοιπόν Χατζηαβάτη μου,θα σε Αριστοφωνισω κανονικά,

τιοτιοτιοτιοτιοτιοτιοτιο 236

Χατζηαβατης:

τι ασυναρτησίες λες;

Καραγκιόζης:

κάτσε καλά,γιατί θα σε αποσυναρτησω

Χατζηαβατης:

τι συμβαίνει;

Καραγκιόζης:

συμβαίνει ότι 

έκανα ντου 

σε κοτέτσι

Χατζηαβάτης:

και δεν σε πιάσανε;

Καραγκιόζης:

μακάρι να'ταν κοτέτσι με κότες αληθινες,θα'ψηνα και καμια

Χατζηαβατης:

και τι ήταν;

Καραγκιοζης:

ορνιθες

Χατζηαβατης:

δηλαδή όρνια

Καραγκιοζης:

όρνιο είσαι και φαίνεσαι,

για τις Όρνιθες τού Αριστοφάνη λέω

Χατζηαβατης:

ε και;τις έφαγες;

Καραγκιόζης:

τις μετέφρασα

Χατζηαβατης:

τις μετεφερες;

Καραγκιόζης:

όχι μωρέ,τις μετέφρασα από τα αρχαία ελληνικά

Χατζηαβάτης:

και ξέρεις εσύ αρχαία ελληνικά;

Καραγκιόζης:

τώρα με προσβάλλεις,

δεν είμαι εγώ Έλλην;

δεν ξέρω τη γλώσσα μου,

ανα-νταμ-παπα-νταμ,

απ' έξω κι ανακατωτα

Χατζηαβάτης:

την ξέρεις;

Καραγκιόζης:

άσε τις ειρωνιες,

κι άκου τις Αριστοφωνιες

Χατζηαβάτης:

είμαι ολος αυτιά

Καραγκιόζης:

άκου τότε τα τσιου τσιου

τιοτιοτιοτιοτιοτιοτιοτιο 236

κολλητά στου Μουρκα τα Πόδια 

στη λιμνη ντε

αλουστος ο Σωκράτης

κράζει να ξεμπουκαρουν οι ψυχες,

εκεί λοιπόν να σου 

κι ο Πεισανδρος

την ψυχή του ψαχνωντας,

που ζωντανος σαν ήταν

τού'πεσε και την πάτησε,

και αντίς αρνί να σφάξει

καμήλα κουβαλησε

να τόση με το συμπαθειο

κι αφού τής πήρε 

περα για πέρα το λαιμό 

όπως ο Οδυσσεας

αγαλμα στάθηκε πιο πέρα

και τότε πεταγετε πάνω 

βουρ για τής καμήλας 

το λαιμο,

ποια άλλη;

η νυχτερίδα ο

Χαιρετώντας

και τώρα στο γυρίζω στο αρχαιστι

τριοτο τριοτο τοτοβριξ 243

Χορός

πρὸς δὲ τοῖς Σκιάποσιν λίμνη

τις ἔστ᾽ ἄλουτος οὗ

ψυχαγωγεῖ Σωκράτης:   1555

ἔνθα καὶ Πείσανδρος ἦλθε

δεόμενος ψυχὴν ἰδεῖν ἣ

ζῶντ᾽ ἐκεῖνον προὔλιπε,

σφάγι᾽ ἔχων κάμηλον ἀμνόν

τιν᾽, ἧς λαιμοὺς τεμὼν ὥσπερ   1560

ποθ᾽ οὑδυσσεὺς ἀπῆλθε,

κᾆτ᾽ ἀνῆλθ᾽ αὐτῷ κάτωθεν

πρὸς τὸ λαῖτμα τῆς καμήλου

Χαιρεφῶν ἡ νυκτερίς

.

.

αυτά τα μεταφραστικά

οτοροτοροτοροτιξ,260

κικκαβαυ κικκαβαυ,

τοροτοροτορολιλιλιξ,

και τώρα πάμε σε βλεγον ζήτημα,

τι θα γίνει με τούς 

γλωσσοφαταουλες,

το τών ἐγγλωττογαστόρων γένος;

να μείνει να φάει και κάνας αλλος

εδώ πέρα στους Φαναιους

ρε στη Κλεψύδρα κολλητά

είναι κάτι λαμόγια

γλωσσοφαταουλες

κι ότι σπέρνεις το θερίζουν 

με τις γλώσσες το τρυγανε 

στο πιτς φιτίλι 

και στη συκιά 

σύκο για σύκο δεν αφήνουν,

ξένοι απ'αλλου 

εδώ θρονιαστηκαν 

Γοργιες και Φίλιππες

κάποιοι αποτετοιοι

κι απ'τους γλωσσοφαταουλες 

εκείνους Φιλιππεους

μάς προεκυψε

σ'ολη την Αττικη

τη γλώσσα να μάς κοβουν

και στο γλωσσοκοπανάω αρχαιζον ἀμφιτιττυβίζον

Χορός

ἔστι δ᾽ ἐν Φαναῖσι πρὸς τῇ

Κλεψύδρᾳ πανοῦργον 1695

ἐγγλωττογαστόρων γένος,

οἳ θερίζουσίν τε καὶ σπείρουσι

καὶ τρυγῶσι ταῖς γλώτταισι

συκάζουσί τε:

βάρβαροι δ᾽ εἰσὶν γένος,   1700

Γοργίαι τε καὶ Φίλιπποι.

κἀπὸ τῶν ἐγγλωττογαστόρων

ἐκείνων τῶν Φιλίππων

πανταχοῦ τῆς Ἀττικῆς ἡ

γλῶττα χωρὶς τέμνεται.   1705

που σου φάνηκε;

το τιοτιοτιοτιοτιοτιοτιοτιο 236

Χατζηαβάτης:

ενδιαφέρον

Καραγκιόζης:

λες; 

εγώ όμως και πριν μεταφράσω νυστικός ημουνα και μετά που μετέφρασα πάλι νηστικός

ειμαι

κι ας μπήκα σ'ολοκληρο κοτετσι,

κίττα, τρυγών, κορυδός, ἐλεᾶς, ὑποθυμίς, περιστερά,

νέρτος, ἱέραξ, φάττα, κόκκυξ, ἐρυθρόπους, κεβλήπυρις,

πορφυρίς, κερχνῄς, κολυμβίς, ἀμπελίς, φήνη, δρύοψ.304

κισσα,τρυγωνι,

κορυδαλλος,ερωδιός,

γαλιαντρα,περιστέρι,

γεράκι,φάσσα,κούκος,

κοκκινολαίμης,κιρκινεζι,

κολιμπρι,τσαλαπετεινος

τσίχλα,φαλαριδα, 

δρυοκολάπτης 

Χατζηαβάτης:

ας ετρωες;

Καραγκιόζης:

θα φας ξύλο

και τώρα 

μετά τα 

τιοτιοτιοτιοτιοτιοτιοτιο 236

τέλος της παράστασης 

ας πάμε και νηστικοί ας κοιμηθούμε,

έπειτα στα όνειρα καρβέλια και ψητές όρνιθες ονειρευεσε,

αν ήταν να περιμένω

απ'τ' Αριστοφάνη τις κότες,θα μ'ετρωγαν οι κοτες

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Photos 

Ο Μινωας μέσα στον λαβύρινθο τής Κνωσσού 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο λαβύρινθος τού  Δαιδαλου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο Δαίδαλος ήταν εραστής της Πασιφάης τής γυναίκας τού Μίνωα,

όταν η Πασιφάη έμεινε έγκυος για να μην φανερωθούν επινόησε τον μύθο τού ταύρου,

πως αφού δεν θυσίασε τον ταύρο που τού έστειλε ο Ποσειδώνας από τη θάλασσα αλλά αλλον στη θέση του ο θεός οργίστηκε και ξετρελανε την Πασιφάη με τον ταύρο κι εκείνη συνευρέθηκε μαζί του,αυτός ο ίδιος μάλιστα κατασκεύασε ένα μεταλλικό ομοίωμα αγελάδας μέσα στο οποίο μπήκε η Πασιφάη και έγινε η συνουσία τής γυναίκας με τον ταύρο,

-κι αν δεν με πιστεύεις,είπε στον Μίνωα,το παιδί θα είναι Μινώταυρος,

ο Μίνωας ούτε να τ'ακουσει δεν ήθελε,

τού εδωσε διαταγή να εξαφανίσει το παιδί,

όταν το παιδί μεγαλώσε  ζήτησε να το δει κρυφά,τότε ο Δαίδαλος κατασκεύασε ένα ρομπότ Μινώταυρο,

κι αυτό είδε ο Μίνωας 

κι όχι ένα αληθινό παιδί,

-τωρα θελω να  σκοτώσεις τον Μινωταυρο,

ο Δαίδαλος τού έδειξε σκοτωμένο το ρομπότ,ο Μίνωας ησύχασε,

αργότερα ο Μίνωας ζήτησε στον Δαίδαλο να του κατασκευάσει έναν πολύπλοκο κτίριο που μέσα σ'αυτο αν χρειαστεί να κλείσει τον πιο μεγαλύτερο εχθρό του,

εν τω μεταξύ το κανονικό παιδί  του Δαιδάλου και της Πασιφάης μεγάλωσε,κι ο Δαίδαλος αυτό ήθελε να βασιλέψει στη Κνωσσό, έτσι όταν τελείωσε τον λαβύρινθο είπε στον Μίνωα να τον επιθεωρήσει,και μάλιστα θα'ναι κι αυτός μαζί του,

ο Μίνωας δέχτηκε,

όταν ήταν αρκετή ώρα μέσα στον λαβυρινθο ο Δαίδαλος τον παράτησε και βγήκε έξω,κι έμεινε ο Δαίδαλος εκεί,

ο κόσμος βέβαια είδε το πεθαμένο ομοιομα-ρομποτ τού Μίνωα που είχε κατασκευάσει ο Δαίδαλος,που θάφτηκε με τιμές,

στον.λαο παρουσιασαν τον νέο βασιλιά τον Αστέριο Μινωα,που ήταν το κρυμμένο παιδί τού Δαιδαλουκαι της Πασιφάης,

κι αυτό κυβέρνησε ως Μίνωας,

επειδή ο κόσμος πίστευε τούς μύθους διαδωσανε πως ο Μινώταυρος είναι μέσα στον λαβύρινθο,

όταν λοιπόν ήρθε ο Θησέας και μπήκε στον λαβύρινθο και με τον μίτο τής Αριάδνης ξαναβγήκε για να εντυπωσιάσει είπε πως εκεί στο κέντρο του βρήκε τον Μινώταυρο και τον σκοτωσε,

-και τι ετρωε τόσο καιρό;νερό είχε;πως ζούσε; 

τον ρώτησε κάποιος,κι όλοι γέλασαν,

εκτός από την Αριάδνη,

εκείνη ήταν ερωτευμένη

μαζί του και δεν την έμοιαζαν τα ψέματα,

τα οποία βέβαια τα πληρωσε όταν την παράτησε στην Άνδρο,

ο Αστέριος Μίνωας πολλές φορές παρευρίσκονταν σε τελετετουργιες που εμφάνιζαν έναν Μινώταυρο και  συμβολικά τον εκλειναν σεν ένα υποτιθέμενο λαβύρινθο,

δεν τον πειραζε,άρτος και θεάματα,αυτά βολεύουν τούς Μινωες

παντου

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Dali-ismus 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η φανταστική μου συνέντευξη με τον Salvador Dali

-χ.ν.κουβελης cncouvelis

 μού εδειξε ένα δολάριο,

-και την ψυχή μου πουλάω στο διάολο για να το αποκτήσω,

γέλασε,

η μόνη γυναίκα που με ενδιαφέρει είναι η γυμνή  πάνω σ'ενα τραπέζι που μπορείς να καθίσεις και να γευματισεις πάνω της 

ωμά στρείδια και αυγά μάτια,

ο χρόνος δεν μ'ενδιαφερει,ότι κάνουμε τώρα,δεν συμβαίνει,η' έχει συμβεί,

ο Χίτλερ ήταν μεγάλος σκηνοθέτης,σχεδίασε την ολοκληρωτική  καταστροφη τού ανθρώπου,ένα περίστροφο στον κρόταφο ενός ανθρώπου είναι πιο συγκινητικό,πιο μεγαλειώδες από το μπιμπερο στο στόμα ενός παιδιού,

Θά σου πω για τον Θεό, από τότε που τού σχεδιασα τον κόσμο και με ξεγελασε κάνοντας αυτό το έκτρωμα δεν θελω να τον βλέπω,

και βέβαια δεν φοβάμαι να πεθάνω αφού τοτε οι πίνακες μου θα πουλιούνται περισσοτερο,

αν μπορούσε κάποιος να οσμιστει τούς πίνακες μου,από ανωμαλία θα τους αγόραζε,αφού θα μύριζαν σκατα,κατουρα,σαπιλα,μούχλα,

για τη Ισπανία θα πέθαινα μόνον από τα κέρατα ενός ταύρου οποιοσδήποτε άλλος θάνατος γι'αυτην θα'ταν για μένα εξευτελισμος

η  σύνδεση μου με τον Φράνκο οφείλεται στην συνωνυμία του με το Φράνκο,το χρήμα,

αν για σένα εφαρμόσω την Παρανοϊκή κριτική μέθοδο από εδώ μού φαινεσαι ο Καντ,από άλλη Γκάνγκστερ,

μού'δωσαν τον τίτλο τού μαρκησιου,θα προτιμούσα τον τίτλο τού Μαρκησιου ντε Σαντ,

έκανα καριέρα ζωγραφίζοντας ανθρώπους,γιατί ως δολοφόνος δεν θα τα κατάφερνα,μετά από τον πρώτο φόνο θα βαριομουνα,

σε όλη μου τη ζωή σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω,δεν είχα το χρόνο,ήμουν πολυασχολος,

όταν σκότωσαν τον Λόρκα τρελάθηκα,ήθελα να κάψω όλη την Ισπανια,

ο Πικάσο αν δεν ήταν γυναίκας θα ειχε καλλίτερο όνομα σαν ζωγράφος,

ο Μπρετόν σκυλιαζε που ήταν τρελός κι εγώ δεν ήμουν,

αυτά,

συμπλήρωσε και δικά σου,

έτσι κι αλλιώς όλα τα'χω σκεφτεί,

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

My Helen

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η υπόθεση τής Ελένης

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

πριν ένα μήνα εκανα το πρώτο της πορτραίτο,

αμέσως ξεκίνησα το δεύτερο,

σήμερα το τελείωσα,

η Ελένη τα κοίταξε και τα δυο,

το πρόσωπο της ήταν σοβαρό,

-τι έχεις; 

τής είπα,

φαίνεσαι λυπημένη,

-αυτα τα πορτραίτα,

πέρασαν δέκα χρόνια απο το ένα μέχρι το άλλο,είπε,

γιατί είμαι το ίδιο νέα 

σαν μην πέρασε μέρα;

-τι εννοείς; 

τής είπα,

φοβήθηκα μήπως είναι άρρωστη,

κατάλαβε,

-οχι,είπε,μη φοβάσαι δεν είναι αυτό,

-τοτε;

-δεν ξέρω,πως να το εξηγήσω;

ανάμεσα στον χρόνο τών δύο πορτραίτων εγώ ήμουν στη Τροία,στο πόλεμο,

ζούσα εκεί δέκα χρόνια,

όλες τις μέρες αυτών τών δέκα χρόνων,

-ησυχασε,

τής είπα και την αγκάλιασα,

τώρα είσαι εδώ,

-με πιστεύεις ότι ήμουν εκεί;

-σε πιστεύω, 

τής είπα,

-τοτε πως εξηγείται τα δύο πορτραίτα μου 

που ζωγράφισες να με δείχνουν στην ιδια ηλικία,χωρίς να έχω αλλαξει;

γέλασα

-η ομορφιά ποτέ δεν γερνάει,είπα,

-ομως εγώ νιώθω ότι γερασα πολύ,

δεν είμαι πια η φιλαρεσκη γυναίκα,

και νιώθω μεγάλη λύπη,ότι έκανα μεγάλο κακό,

τής είπα πως αυτό εξηγείται,

ότι άνθρωποι την στιγμη που τούς εκτελούσαν σ'εκεινο τον απειροελάχιστο  χρόνο εζησαν μια ολόκληρη άλλη ζωή,

αυτό το μαρτύρησαν κάποιοι που επεζησαν,

φοβήθηκα ότι τρελενεται,

-θα είμαι κοντα σου,

της είπα,

σ'αγαπω,θα πέρασει,

θα ξεχαστεί,

-σκεφτηκα,

είπε,

τα δύο πορτραίτα να καταστραφούν,

όχι,καλλίτερα να μείνουν,να μού θυμίζουν την ιστορία μου,

κάθησε στο πιανο,

-θα σού παίξω Σοπέν,

την Σπουδή όπους 20 αριθμός 9 σε φα μινόρε,

πόσο τον αγαπώ τον Σοπέν,

γέλασε,

θα μπορούσα να φύγω με τον Σοπέν,

με κοίταξε,

έλα,αγάπη μου,

σε πειράζω,

άρχισε να παιζει

https://youtu.be/5ENOV5JEDXc?si=hZoi9-Ic_88rB6Hu

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

La Belle Endormie

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Τα Παραμύθια μου, The Fairy Tales)

Η ωραία κοιμωμένη 

La Belle Endormie 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μια φορά κι έναν καιρό το παιδί τού βασιλιά κυνηγαγε,κι απομάκρυνε απ'τους συντρόφους και χάθηκε,

κι έφτασε σε τόπο άγριο κι απόμερο,πολλά δασωμένο κι αγκαθωτο

κι εκεί μέσα  είδε πύργο γυάλινο,

πλησιασε κι όλο ο πύργος απομακρύνονταν κι όταν βραδυασε τον εφτασε,

τότε απ'τ'αλογο κατέβηκε και μπήκε στην αυλή του,

κι ανθρώπους ειδε ακίνητους,δεν σαλευε κανείς τους,

κι ήταν σαν πεθαμένοι και δεν ήταν,

κι έπειτα ανέβηκε στο πύργο  

κι ολοφωτιστες ήτανε αίθουσες 

να τις θαυμάζεις με κρύσταλλα διαμάντια και χρυσά κι ανθρωποι

κι αυτοί ακινητοι,

κάποιοι χόρευαν κι έτσι έμειναν,

κι ανέβηκε ψηλότερα 

και στο πιο ψηλο μπήκε σ'αίθουσα όλο βελούδο

και μετάξι και σε κρεβάτι πάνω γυάλινο κοιμόντανε μια κόρη,

κι ήταν σαν πεθαμένη και δεν ήταν,

κι ήταν όμορφη πολύ,

άλλη τέτοια ποτέ τα μάτια του δεν είδαν 

κι ένιωσε μεγάλο πόθο στη καρδιά έρωτα 

κι έσκυψε στα χειλη και τη φίλησε και πως έτρεμαν τού φανήκαν 

και πάλι δεύτερη φορά τη φιλισε και πάλι τρίτη,

και τοτε ξαφνικά άκουσε φωνή φωνιτσα,

ανθρώπου δεν ήταν μόνο πουλιού στο παραθυρι ήταν και του'λεγε,

τώρα που τη φιλισες δεν γίνεται να φύγεις 

μόνο εδώ χρόνους να μείνεις εκατό,

ωσότου η κόρη να ξυπνήσει 

και να σηκωθεί,

τότε είναι να λυθούν

μιας μάγισσας κακιάς τα μάγια,

να μην δίψας νερακι

θα, σού φέρνω,

ψωμί να μην πεινάσεις,

ένα όμως μονάχα να ξέρεις 

να κρατήσεις,

ώσπου τα εκατό τα χρόνια να περάσουν 

μην κοιμηθείς στιγμή,

αλλιώς να ξέρεις θα πεθάνεις,

μόν'αυτός τα εκατό 

που περιμένει χρόνια 

και την κόρη βαθεια

την αγαπα 

θελει μαζί της ζήσει ,

κι έμεινε δίπλα της 

κι όσο την έβλεπε τόσο ωραιότερη τού φαίνονταν,

και το κυνήγι ξεχασε τους συντρόφους τον βασιλιά πατέρα και τη μάνα,

και παλευε  στιγμή τα μάτια του μην κλείσουν,

πόσα χρονακια πέρναγαν να μετρήσει δεν μπορούσε,

στο παραθύρι νυχτα πάντα σκοτάδι έβλεπε,

σαν να'τανε σε τάφο,

και το φεγγάρι ακίνητο 

εκεί στο παραθυρι,

και περνούσε ο καιρός 

και πίσω δεν γυρνούσε,

κι ήρθε η ώρα που τα εκατό περασανε τα χρόνια 

και τα μάγουλα ροδισανε  τής κόρης,

τα χείλη κοκκινησαν  

κι άνοιξαν τα ματάκια της  κι εκείνον πρωτοείδαν,

εσύ'σαι η αγάπη μου εσύ'σαι ο καλός μου,

τότε τα δυο τους αγκαλιάστηκαν 

στα χείλη φιλιθηκαν, άντρας καθώς φιλάει τη γυναίκα,

και τότε εζωντανεψε

ο γυάλινος ο πύργος όλος, και όλα ξαναρχισαν απ'οπου σταματήσαν,

χάθηκαν και τ'αγκάθια που τον πύργο τριγύριζαν,

κι ολοι  ήτανε οι ανθρωποι σαν πρώτα,

και τότε τ'αλογο του άκουσε να χλιμιντριζει,

μας περιμένει τ'αλογο, τής λέει 

και τον πύργο κατεβαινουν,

καβαλιλευκυν τ'αλογο και φτάνουν στους δικούς του,

αυτή'ναι η όμορφη αυτή'ναι η καλή μου

κι όλοι εθαμπωθησαν απ'την τόση όμορφαδα,

και ταχια οι γάμοι έγιναν στον γυάλινο τον πυργο,

κι ήρθαν οι προσκαλεσμένοι απ'ολο το βασίλειο,

κι ήμουνα κι εγώ μέσα σ'αυτους όπου σάς διηγαμε

.

.

.

(Θέατρο Σκιών ο 

Καραγκιόζης)

Ο Γεωμέτρης Μετων

στη Νεφελοκοκκυγια

(Αριστοφάνης Όρνιθες,

στίχοι 992-1020)

-συνμεταφραση με τον Καραγκιόζη 

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Καραγκιόζης:

πάλι Χατζηαβάτη μ'εφαγαν.οι κότες αριστοφανηκακαριζωντας

Χατζηαβάτης:

μπράβο Καραγκιόζη

Καραγκιόζης:

και πήρα μια ιδέα,τον φούρναρη έκανα,τον γιατρό,τον προφήτη,τον αστροναύτη,τον γραμματικό,τον γεωμετρη δεν έκανα,

Χατζηαβάτης:

από πού κι ως που;

Καραγκιοζης:

από τον Μέτονα τον Ημιτονα,

Χατζηαβάτης:

και ξέρεις από κανόνες και διαβήτες;

Καραγκιόζης:

κανονικα,

διαβήτη δεν εχω,

με τέτοια πείνα 

διαβήτη;

Χατζηαβάτης:

και τι θα μετρας;

Καραγκιόζης:

αέρα κοπανιστο

Χατζηαβάτης:

πώς;

Καραγκιοζης:

κανονικα,αεριζομενος,

μηκος πλάτος ύψος, τετραγωνιζωντας τον κύκλο και πεταλωνοντας τον ψύλλο 

Χατζηαβάτης:

αυτό λένε ότι είναι άλυτο

Καραγκιόζης:

αλυτο ξαλυτο

θα το εξαερωσω

λοιπόν να και 

η μετάφραση μου,

σχολιασμενη εξαερισμενα

(τα σχολια σε παρενθεση)

Μετων

να' μαι κι εγω

(Φάντης μπαστουνης)

Πεισθετειρος

να κι άλλο νουμερο,

πώς κι από δω;

τι θελεις;

τι στο διάολο τόσο δρόμο 

έκανες,

με τα κοθορνια;

Μετων 

να γεωμετρησω τον αέρα

και σας τον μοιρασω κατά γες

(αει κλωτσιές,

ο αέρας γες;μωρ' τι μας λες;)

Πεισθετειρος 

μωρέ τι λέει,

και ποιος νομίζεις οτ'εισαι;

(μωρέ τι λέει,πυροβολημένος είναι,ποιο είναι το βλήμα;)

Μετων

ποιος είμαι;

Ο Μετων,

γνωστός στην Ελλάδα

και στον Κολωνο

(ο Ημετονος,

δεν τον ξέρει η μάνα του)

Πεισθετειρος 

κι αυτά τα μαραφετια τι είναι;

Μετων 

κανόνες αερος

γιατί ο αέρας όλος όλος 

ένας ακριβώς φούρνος είναι,

θα τού βάλω από πάνω

αυτόν τον καμπύλο κανόνα,μέσα βάζω διαβήτη,

τον κανονιζω

κατάλαβες;

(αντί να του βάλει ψωμιά και ταψιά με γεμιστά

τον γεμίζει με κανόνες με διαμυτες,να'χουμε να πειναμε

Πεισθετειρος 

θα σε γελάσω

(θα σε κλασω,τι να καταλάβω;)

Μετων

μ'ενα ορθό κανόνα θα μετρήσω βάζοντας από πάνω,για να σου γίνει ο κύκλος τετράγωνος,

και στη μέση αγορά,

και ορθους δρομους

θα φέρω σ'αυτη,

όπως στ'αστερια που αν 

κι είναι κυκλικα οι ακτίνες παντού ορθές 

λαμπουν,

(εδώ το καλό τευραγωνισμα,

όλα τα τετραγωνιζω,κύκλους φουρνους αγορές αστέρια ακτίνες,και γωνία στο τάλιρο)

Πεισθετειρος 

τι λέει ο άνθρωπος;

μα ποιος είναι; 

Θαλής ο Μετων

(μεγάλο νουμερο,

Θαλής ο Ημετονος)

Μετων 

τι έγινε;

Πεισθετειρος 

ξέρεις τώρα πόσο σε πάω,

αυτό που σού θέλω πάρε δρόμο 

(έρχεται σύννεφο η καρπαζια,

λάκα,βλάκα)

Μετων

 

μα τι συμβαίνει;κάτι κακό;

(καλό για σενα οχι

Πεισθετειρος 

όπως στη Λακεδαιμονα έτσι κι εδω τέτοιους ξένους σαν εσένα τούς λακανε,

άστα,και ξύλο πεταχτό,

(θα γίνει τής Λακεδαίμονας,θα σε ξυλολακισουν,

Λακ Φαπ)

Μετων

τι στασιαζετε;

(τα πάνω κάτω)

Πεισθετειρος 

ούτε κατά διανοια

(ας λειπει το βύσσινο)

Μετων 

όμως τι;

(τιξ στ'αυτι)

Πεισθετειρος

ομοφωνη απόφαση 

να χειροτονουν όλα τα λαμογια

(γκαπ γκουπ ομοφωνια)

Μετων 

τότε να φύγω

(και πολύ εκατσες

Πεισθετειρος 

άργησες,

σου'ρχονται καρπαζιες,

(τρέξε να προλάβεις)

(γκαπα γκουπ)

Μετων

ωχ ωχ ο δυστυχης

Πεισθετειρος 

σε προειδοποίησα,

εδώ πήρες τα μέτρα σου

τραβά κι αλλού να πάρεις,

ουστ

(στο'πα,το νου σου βλάκα,

τώρα λάκα,

τραβά κι αλλου να σού παρουν τα μετρα)

Καραγκιοζης

τέλος,

από αύριο αλλάζω επάγγελμα,

θα πουλάω κοπανιστο αέρα οικόπεδα,

φούσκες γης,

προσέλθετε να αεριστειτε

 

Μετων

ἥκω παρ᾽ ὑμᾶς— 

Πεισθετειρος 

ἕτερον αὖ τουτὶ κακόν.

τί δαὶ σὺ δράσων; τίς ἰδέα βουλεύματος;

τίς ἡπίνοια—τίς ὁ κόθορνος—τῆς ὁδοῦ; 995

Μετων

γεωμετρῆσαι βούλομαι τὸν ἀέρα

ὑμῖν διελεῖν τε κατὰ γύας.

 

Πεισθετειρος

πρὸς τῶν θεῶν,

σὺ δ᾽ εἶ τίς ἀνδρῶν; 

Μετων 

ὅστις εἴμ᾽ ἐγώ; Μέτων,

ὃν οἶδεν Ἑλλὰς χὠ Κολωνός. 

Πεισθετειρος

εἰπέ μοι,

ταυτὶ δέ σοι τί ἐστι; ΜΕ. κανόνες ἀέρος.

1000αὐτίκα γὰρ ἀήρ ἐστι τὴν ἰδέαν ὅλος

κατὰ πνιγέα μάλιστα. προσθεὶς οὖν ἐγὼ

τὸν κανόν᾽ ἄνωθεν τουτονὶ τὸν καμπύλον,

ἐνθεὶς διαβήτην— μανθάνεις; 

Πεισθετειρος

οὐ μανθάνω

Μετων

ὀρθῷ μετρήσω κανόνι προστιθείς, ἵνα

1005ὁ κύκλος γένηταί σοι τετράγωνος κἀν μέσῳ

ἀγορά, φέρουσαι δ᾽ ὦσιν εἰς αὐτὴν ὁδοὶ

ὀρθαὶ πρὸς αὐτὸ τὸ μέσον, ὥσπερ δ᾽ ἀστέρος

αὐτοῦ κυκλοτεροῦς ὄντος ὀρθαὶ πανταχῇ

ἀκτῖνες ἀπολάμπωσιν. 

Πεισθετειρος

ἅνθρωπος Θαλῆς.

1010Μέτων— 

Μετων

τί ἐστιν; 

Πεισθετειρος 

ἴσθ᾽ ὁτιὴ φιλῶ σ᾽ ἐγώ,

κἀμοὶ πιθόμενος ὑπαποκίνει τῆς ὁδοῦ.

Μετων

τί δ᾽ ἐστὶ δεινόν; 

Πεισθετειρος 

ὥσπερ ἐν Λακεδαίμονι

ξενηλατοῦνται καὶ κεκίνηνταί τινες.

πληγαὶ συχναὶ κατ᾽ ἄστυ.

Μετων

μῶν στασιάζετε;

Πεισθετειρος

 μὰ τὸν Δί᾽ οὐ δῆτ᾽. Μ ἀλλὰ πῶς;1015

Πεισθετειρος. ὁμοθυμαδὸν

σποδεῖν ἅπαντας τοὺς ἀλαζόνας δοκεῖ.

Μετων

ὑπάγοιμι τἄρ᾽ ἄν. 

Πεισθετειρος 

νὴ Δί᾽, ὡς οὐκ οἶδ᾽ ἂν εἰ

φθαίης ἄν· ἐπίκεινται γὰρ ἐγγὺς αὑταιί.

Μενων 

οἴμοι κακοδαίμων. 

Πεισθετειρος 

οὐκ ἔλεγον ἐγὼ πάλαι;

1020οὐκ ἀναμετρήσει σαυτὸν ἀπιὼν ἀλλαχῇ;

.

.

.

(Θέατρο Σκιών ο Καραγκιόζης)

Ο Καραγκιόζης μεταφράζων χρησμούς στις Αριστοφωνικες κότες

(Αριστοφάνης Όρνιθες,

στίχοι 959-992)

-συνμεταφραση με τον Καραγκιόζη

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Καραγκιόζης:

ρε συ Χατζατζαρη,πολύ τον πάω αυτόν τον Αριστο  τον Φάνη,τζιμανι παιδί,σπίρτο,ίδιοι ειμαστε

Χατζηαβατης:

για να το λες,μούτρο θα'ναι

Καραγκιόζης:

ε βουλωστο

Χατζηαβατης:

και σήμερα τι έχουμε

Καραγκιόζης:

Σήμερον η Παραστασις,

σήμερα το μενού είναι χρησμοί,αρες ναρες κουκουναρες

Χατζηαβατης:

και τους έχεις γραμμένους;

Καραγκιόζης:

να εδω,στο βιβλίο

ας διαβάσουμε αριστοφωνιζοντας

και

τα σχόλια μου σε παρενθεση

Χρησμολόγος:

μη σφάζεις τον τραγο

(ρε τον τραγοπαπα)

Πεισθετειρος:

τι'ναι τούτος;

Χρησμολόγος:

τούτος;χρησμολόγος

(παπαρολόγος)

Πεισθετειρος:

τότε βουλωστο

(μην στο βουλώσω)

Χρησμολόγος:

ρε δαίμονα,μην τα θεία κοροϊδεύεις

(ρε διάολε,στα ξυπόλητα  μου τα ποδαρια τα γράφω)

γιατι'ναι τού Βακιδος χρησμός για την Νεφελοκοκκυγια κατάλληλος

(και θα στις βρεξω καταλλήλως)

Πεισθετειρος:

και πως πριν κτισω τη πόλη δεν χρησμολογαγες;

Χρησμολόγος:

το θείο μ'εμποδιζε

Πεισθετειρος:

άσε τα,σάπια,

έλα,ριξ'τη μαντεια,

τεντώνω αυτια

Χρησμολόγος:

(το λαμόγιο κάνει πως διαβάζει,

θα σε κανονίσω εγώ)

όταν γερολυκοι και κουρουνες μονιασουν

ανάμεσα Κορίνθου

και Σικυώνας

(μωρέ καλιακουδες που θα σε φάνε ανάμεσα Κορίνθου και Σικυωνας)

Πεισθετειρος:

τι είμαστε κολλητά με τούς Κορινθιους,και δεν το'ξερα;

Χρησμολόγος:

ο Βάκης για τον αέρα λέει

(αυτός το βιολί του,τις μπούρδες τού Σάκη)

πρώτα στη Πανδωρα να θυσιάσει ασπροτριχο κριάρι

(αει κουτουλια που θέλεις να γίνει ο κωλος σου μαύρος να)

κι όποιος τα λόγια προφήτης πρώτος έρθει

να πει

(να φάει καταπρωτος φαπ τα δώρα του)

να του δωθει καθαρό ρούχο και καινούργια πεδιλα

(α τον μπαγασα,κουστουμακι θέλει,και κλωτσιές)

Πεισθετειρος:

τι γράφει και για πέδιλα;

τι νούμερο;

Χρησμολόγος:

να εδώ,στο βιβλίο,

και φιάλη να του δώσουν και να τού γεμίζουν τα χέρια μ'εντοσθια

(κρασί και κοκορέτσια 

νειρεται

και μας να μας κόβει η λορδα,θα σε χεροενφιαλοεντοσθιασω)

Πεισθετειρος:

και για εντόσθια γράφει;

Χρησμολόγος:

να εδώ,στο βιβλίο

(ρε τον απατεώνα,σε τα μας;)

αν,κούρε,

(άντε να κουρευεσε)

κάνεις αυτά που σου λέω

τότε αετός στα σύννεφα

θα γινεις

(κι ούτε ψύλλος στον κόρφο σου)

αν όμως δεν δώσεις,

ούτε τρυγόνι θα'σαι,ούτε 

πετριτης,ούτε δρυοκολάπτης 

(θα σε πιάσω με τις πέτρες)

Πεισθετειρος:

κι αυτά είναι γραμμένα εκεί μέσα;

Χρησμολόγος:

να εδώ,στο βιβλίο

Πεισθετειρος:

ορε,ντιπ κατά ντιπ ίδιος ο χρησμός σου με τ'Απολλωνα,να κάπου εδώ τον εχω γράψει

αν άνθρωπος πονηρός 

ακάλεστος ερθει

και στις θυσιες περδευεται και ζητά να χλαπακιασει εντόσθια για να μαντέψει,

τότε σπασ'του τα πα'ι'δια

Χρησμολόγος:

δεν νομίζω να στα λέει

Πεισθετειρος:

να εδω,στο βιβλιο,

και μην πέφτεις στη φάκα

ούτε κι αν είναι αητος στα σύννεφα,

ούτε ο Λάμπρος

ούτε ο Λαοπλανος

Χρησμολόγος:

κι αυτά είναι γραμμένα εκεί μέσα;

Πεισθετειρος:

να εδω,στο βιβλιο,

μπρος δρόμο,

στο διαολο

Χρησμολόγος:

είσαι αναγωγος,

πω πω τι επαθα

Πεισθετειρος:

κι αλλού να πας να τσαμπουνας χρησμους

Χατζηαβάτης:

μπράβο Καραγκιόζη,

εις ανώτερα

Καραγκιόζης:

αυτά τα Αριστοφωνικα 

είναι τ'ανώτερα

Χατζηαβατης:

και τώρα έναν χρησμό

Καραγκιόζης:

όσους θέλεις,

με το τσουβάλι

άκου 

ένας:

άμα δεν έρχομαι,έχω φτάσει

δεύτερος:

είσαι ένας και δυο δεν εισαι

τρίτος:

ότι ανέβηκε,έχει κατέβει

Χατζηαβάτης:

εντάξει φτάνει,κατάλαβα,

και που είναι γραμμενοι;

Καραγκιόζης:

να εδω,στο βιβλιο

και τώρα τ'αρχαια

τού Αριστου τού Φάνη

τα χρησμολογικα 

στις κότες,

που;

να εδω, στο βιβλιο 

Χρησμολόγος

μὴ κατάρξῃ τοῦ τράγου.

Πισθέταιρος

σὺ δ᾽ εἶ τίς;   960

Χρησμολόγος

ὅστις; χρησμολόγος.

Πισθέταιρος

οἴμωζέ νυν.

Χρησμολόγος

ὦ δαιμόνιε τὰ θεῖα μὴ φαύλως φέρε:

ὡς ἔστι Βάκιδος χρησμὸς ἄντικρυς λέγων

ἐς τὰς Νεφελοκοκκυγίας.

Πισθέταιρος

κὔπειτα πῶς

ταῦτ᾽ οὐκ ἐχρησμολόγεις σὺ πρὶν ἐμὲ τὴν πόλιν

τήνδ᾽ οἰκίσαι;   965

Χρησμολόγος

τὸ θεῖον ἐνεπόδιζέ με.

Πισθέταιρος

ἀλλ᾽ οὐδὲν οἷόν ἐστ᾽ ἀκοῦσαι τῶν ἐπῶν.

Χρησμολόγος

ἀλλ᾽ ὅταν οἰκήσωσι λύκοι πολιαί τε κορῶναι

ἐν ταὐτῷ τὸ μεταξὺ Κορίνθου καὶ Σικυῶνος, —

Πισθέταιρος

τί οὖν προσήκει δῆτ᾽ ἐμοὶ Κορινθίων;

Χρησμολόγος

ᾐνίξαθ᾽ ὁ Βάκις τοῦτο πρὸς τὸν ἀέρα.   970

πρῶτον Πανδώρᾳ θῦσαι λευκότριχα κριόν:

ὃς δέ κ᾽ ἐμῶν ἐπέων ἔλθῃ πρώτιστα προφήτης,

τῷ δόμεν ἱμάτιον καθαρὸν καὶ καινὰ πέδιλα —

Πισθέταιρος

ἔνεστι καὶ τὰ πέδιλα;

Χρησμολόγος

λαβὲ τὸ βιβλίον.

καὶ φιάλην δοῦναι, καὶ σπλάγχνων χεῖρ᾽ ἐπιπλῆσαι.   975

Πισθέταιρος

καὶ σπλάγχνα διδόν᾽ ἔνεστι;

Χρησμολόγος

λαβὲ τὸ βιβλίον.

κἂν μὲν θέσπιε κοῦρε ποιῇς ταῦθ᾽ ὡς ἐπιτέλλω,

αἰετὸς ἐν νεφέλῃσι γενήσεαι: αι᾽ δέ κε μὴ δῷς,

οὐκ ἔσει οὐ τρυγὼν οὐδ᾽ αἰετὸς οὐ δρυκολάπτης.

Πισθέταιρος

καὶ ταῦτ᾽ ἔνεστ᾽ ἐνταῦθα;   980

Χρησμολόγος

λαβὲ τὸ βιβλίον.

Πισθέταιρος

οὐδὲν ἄρ᾽ ὅμοιός ἐσθ᾽ ὁ χρησμὸς τουτῳί,

ὃν ἐγὼ παρὰ τἀπόλλωνος ἐξεγραψάμην:

αὐτὰρ ἐπὴν ἄκλητος ἰὼν ἄνθρωπος ἀλαζὼν

λυπῇ θύοντας καὶ σπλαγχνεύειν ἐπιθυμῇ,

δὴ τότε χρὴ τύπτειν αὐτὸν πλευρῶν τὸ μεταξὺ —   985

Χρησμολόγος

οὐδὲν λέγειν οἶμαί σε.

Πισθέταιρος

λαβὲ τὸ βιβλίον.

καὶ φείδου μηδὲν μηδ᾽ αἰετοῦ ἐν νεφέλῃσιν,

μήτ᾽ ἢν Λάμπων ᾖ μήτ᾽ ἢν ὁ μέγας Διοπείθης.

Χρησμολόγος

καὶ ταῦτ᾽ ἔνεστ᾽ ἐνταῦθα;

Πισθέταιρος

λαβὲ τὸ βιβλίον.

οὐκ εἶ θύραζ᾽; ἐς κόρακας.   990

Χρησμολόγος

οἴμοι δείλαιος.

Πισθέταιρος

οὔκουν ἑτέρωσε χρησμολογήσεις ἐκτρέχων;

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Photos 

Newspaper-Dress 17

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Istallation/Εγκατασταση

Newspaper-Dress 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

συνεργάστηκε με ένα γραφείο μοντέλων.και έναν οίκο μόδας,

τα ρούχα που θα φορούσαν τα 30 γυναικεία μοντέλα θα ήταν  τυπωμένα αποσπασματα εφημεριδων,

με ότι συμβαίνει στον κόσμο,

και τα μοντέλα θα κυκλοφορούσαν για ένα μήνα μέσα στη πόλη,στο δρομο,στο λεωφορείο,στο μετρό,στις καφετέριες,στα μπαρ,

παντού,

οι φωτογραφίες τους θα εκτίθονταν ταυτόχρονα σε μια αίθουσα

.

.

.

Η μνήμη τού Καμβύση κατά τής Αιγύπτου 

(Ηρόδοτος Ιστορίαι,βιβλίο γ' Θάλεια,

3.1-3.3)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[3.1] λένε κι αυτή εδώ 

την ιστορία,για μένα δεν έχει συμβει,πως απ'τις περσίδες γυναίκες καποια πήγε επίσκεψη στου Κύρου τις γυναικες,και όταν είδε  στη Κασσανδανη να στέκονται κοντά της παιδιά όμορφα και μεγαλόσωμα,πολλους έκανε επαίνους θαυμάζοντας τα,

και η Κασσανδανη που ήταν τού Κύρου η γυναίκα είπε,

 [3.2]όμως αν και τέτοιων παιδιών μητέρα είμαι 

εμένα ο Κύρος στη καταφρονια μ'εχει,

κι αυτή απ'την Αιγυπτο την ξένη που'φερε την περιποιείται,

αυτη στεναχωρημένη με τη Νιτητη τα'πε αυτά,

τότε απ'τα παιδιά το μεγαλύτερο ο Καμβύσης είπε,

 [3.3]γι'αυτο το λόγο,

μητέρα,

όταν γίνω άντρας,

την  Αιγυπτο θα αναποδογυρίσω,

τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω,

κι αυτά τα'πε όταν περιπου δέκα χρονων ηταν,και οι γυναίκες θαύμασαν,

αυτός καταγραφοντας το στη μνήμη του,όταν ανδρώθηκε,

κι είχε τη βασιλεία,τότε έκανε την εκστρατεία κατά τής Αιγύπτου,

3 

[3.1] Λέγεται δὲ καὶ ὅδε λόγος, ἐμοὶ μὲν οὐ πιθανός, ὡς τῶν Περσίδων γυναικῶν ἐσελθοῦσά τις παρὰ τὰς Κύρου γυναῖκας, ὡς εἶδε τῇ Κασσανδάνῃ παρεστεῶτα τέκνα εὐειδέα τε καὶ μεγάλα, πολλῷ ἐχρᾶτο τῷ ἐπαίνῳ ὑπερθωμάζουσα, ἡ δὲ Κασσανδάνη ἐοῦσα τοῦ Κύρου γυνὴ εἶπε τάδε· [3.2] “Τοιῶνδε μέντοι ἐμὲ παίδων μητέρα ἐοῦσαν Κῦρος ἐν ἀτιμίῃ ἔχει, τὴν δὲ ἀπ᾽ Αἰγύπτου ἐπίκτητον ἐν τιμῇ τίθεται„. Τὴν μὲν ἀχθομένην τῇ Νιτήτι εἰπεῖν ταῦτα, τῶν δέ οἱ παίδων τὸν πρεσβύτερον εἰπεῖν Καμβύσεα· [3.3] “Τοιγάρ τοι ὦ μῆτερ, ἐπεὰν ἐγὼ γένωμαι ἀνήρ, Αἰγύπτου τὰ μὲν ἄνω κάτω θήσω, τὰ δὲ κάτω ἄνω„. Ταῦτα εἰπεῖν αὐτὸν ἔτεα ὡς δέκα κου γεγονότα, καὶ τὰς γυναῖκας ἐν θώματι γενέσθαι· τὸν δὲ διαμνημονεύοντα οὕτω δή, ἐπείτε ἀνδρώθη καὶ ἔσχε τὴν βασιληίην, ποιήσασθαι τὴν ἐπ᾽ Αἴγυπτον στρατηίην.

.

.

.

Ο χρησμός των Παιονων και Το Παιανισμα των Περινθιων κατά των Παιόνων 

(Ηρόδοτος Ιστορίαι,βιβλίο ε' Τερψιχόρη,5.1.1-1.3

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[5.1.1]κι αυτοι που στην Ευρώπη απ'τους Πέρσες

παρατησε ο Δαρείος,τών οποίων ο Μεγαβαζος αρχηγός ήταν,πρώτους τους Περινθιους απ'τους Ελλησποντιους που αρνήθηκαν να γίνουν υπήκοοι του Δαρείου 

υπέταξαν,οι οποίοι μεταχειρισθηκαν προηγούμενα κι απ'τους Παίονες με σκληρότητα,

[1.2]γιατί οι Παίονες τού Στρυμόνα πηραν χρησμό τού Θεού να εκστρατευσουν κατά τών Περινθιων,κι αν παραταχθούν απέναντι τους και τους καλέσουν οι Περινθιοι με τ'ονομα τους φωνάζοντας,τότε να επιχειρισουν,αν όμως δεν φωνάξουν,να μην επιχειρισουν,

κι έκαναν οι Παίονες αυτά,

κι αφού παραταχθηκαν απεναντι οι Περινθιοι στα περίχωρα της πόλης,εκεί μονομαχία τριπλή

από προκληση σ'αυτους εγινε,γιατί και άντρα μ'αντρα και άλογο μ'αλογο 

έβαλαν μαζί και σκύλο με σκύλο,

[1.3] κι αφού νίκησαν στα δύο οι Περινθιοι,καθώς παιανιζαν ευχαριστημένοι,

κατάλαβαν οι Παιονες πως ο χρησμός αυτό τούτο είναι και είπαν μεταξύ τους,

τώρα θα'ναι ο χρησμός να

εκπληρωθει για μας,τώρα η δική μας ενεργεια,

έτσι στους Περινθιους που παιανιζαν επιχείρησαν οι Παίονες 

και ολοσχερώς επεκράτησαν κι άφησαν απ'αυτούς λιγους

4

[1.1] οἱ δὲ ἐν τῇ Εὐρώπῃ τῶν Περσέων καταλειφθέντες ὑπὸ Δαρείου, τῶν ὁ Μεγάβαζος ἦρχε, πρώτους μὲν Περινθίους Ἑλλησποντίων οὐ βουλομένους ὑπηκόους εἶναι Δαρείου κατεστρέψαντο, περιεφθέντας πρότερον καὶ ὑπὸ Παιόνων τρηχέως. [1.2] οἱ γὰρ ὦν ἀπὸ Στρυμόνος Παίονες χρήσαντος τοῦ θεοῦ στρατεύεσθαι ἐπὶ Περινθίους, καὶ ἢν μὲν ἀντικατιζόμενοι ἐπικαλέσωνται σφέας οἱ Περίνθιοι ὀνομαστὶ βώσαντες, τοὺς δὲ ἐπιχειρέειν, ἢν δὲ μὴ ἐπιβώσωνται, μὴ ἐπιχειρέειν, ἐποίεον οἱ Παίονες ταῦτα. ἀντικατιζομένων δὲ τῶν Περινθίων ἐν τῷ προαστείῳ, ἐνθαῦτα μουνομαχίη τριφασίη ἐκ προκλήσιός σφι ἐγένετο· καὶ γὰρ ἄνδρα ἀνδρὶ καὶ ἵππον ἵππῳ συνέβαλον καὶ κύνα κυνί. [1.3] νικώντων δὲ τὰ δύο τῶν Περινθίων, ὡς ἐπαιώνιζον κεχαρηκότες, συνεβάλοντο οἱ Παίονες τὸ χρηστήριον αὐτὸ τοῦτο εἶναι καὶ εἶπάν κου παρὰ σφίσι αὐτοῖσι “νῦν ἂν εἴη ὁ χρησμὸς ἐπιτελεόμενος ἡμῖν, νῦν ἡμέτερον ἔργον„. οὕτω τοῖσι Περινθίοισι παιωνίσασι ἐπιχειρέουσι οἱ Παίονες, καὶ πολλόν τε ἐκράτησαν καὶ ἔλιπον σφέων ὀλίγους.

.

.

.

Istallation Εγκατάσταση 

-mise en scene 

fragmenta MLJ -

c.n.couvelis

χ.ν.κουβελης 

η Istallation Εγκατάσταση εξελίσεται σε 6 αίθουσες, στις πλευρές ενός κανονικού εξαγώνου,

ο επισκέπτης-θεατης επισκεφτετε τις αίθουσες.κάνοντας την διαδρομή τού εξαγώνου 6 φορές βλέποντας κάθε φορα διαφορετικές σκηνοθεσίες τών αποσπασματων,

ήχος δεν υπαρχει

.

.

.

το όραμα που είδε ο Πεισιστρατιδης Ιππαρχος και  

προμηνυε τή δολοφονία του

(Ηρόδοτος Ιστορίαι, βιβλιο ε' Τερψιχόρη,

5.56.1-2)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[5.56.1] το οραμα τώρα λοιπόν στου Ιππαρχου το όνειρο ήταν αυτο εδώ,

στην προηγούμενη νυχτα τών Παναθηναίων  φάνηκε τού Ιππάρχου πως ένας άντρας στάθηκε δίπλα του ψηλός και όμορφος και μ'αινιγματικο τρόπο του'πε αυτά εδώ τα λόγια,

άντεξε λέοντα τ'αβάσταχτα

με καρδιά π'αντεχει,

κανένας απ'τους ανθρώπους

π'αδικει

την τιμωρία δεν θα ξεφύγει απληρωτη

[5.56.2]

και γι'αυτά λοιπόν,όταν ξημέρωσε αμέσως τον είδαν να πηγαίνει στους ονειροπόλους ζητώντας συμβουλη,

μετά αδιάφοροντας για το όραμα πήρε μέρος στη πομπή,στην οποία σκοτωθηκε

[5.56.1] ἡ μέν νυν ὄψις τοῦ Ἱππάρχου ἐνυπνίου ἦν ἥδε· ἐν τῇ προτέρῃ νυκτὶ τῶν Παναθηναίων ἐδόκεε ὁ Ἵππαρχος ἄνδρα οἱ ἐπιστάντα μέγαν καὶ εὐειδέα αἰνίσσεσθαι τάδε τὰ ἔπεα.

τλῆθι λέων ἄτλητα παθὼν τετληότι θυμῷ· οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει.

[5.56.2] ταῦτα δέ, ὡς ἡμέρη ἐγένετο τάχιστα, φανερὸς ἦν ὑπερτιθέμενος ὀνειροπόλοισι· μετὰ δὲ ἀπειπάμενος τὴν ὄψιν ἔπεμπε τὴν πομπήν, ἐν τῇ δὴ τελευτᾷ.

.

.

.

Η απαλλαγή από φόρους στον γεωργο

από τον Πεισίστρατο

(Αριστοτέλης Αθηναίων Πολιτεία,16,6)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

γιατί σε κάποια τέτοια  έξοδο που ο Πεισίστρατος έκανε,συνέβηκε λένε απ'την περιπτωση τού γεωργου στον Υμηττό να κληθεί ύστερα το χωράφι ελεύθερο φορου,

γιατι βλέποντας κάποιον να σκάβει εντελώς σε πετρες και να εργαζεται,απ'τον θαυμασμό του στον υπηρέτη είπε να ρωτήσει,

τι παράγεται απ'το χωράφι,

όσα απ'τα κακά κι απ'τα βάσανα,είπε,κι απ'αυτα τα κακά και τα βάσανα ο Πεισίστρατος πρεπει να πάρει το δέκατο,

ο άνθρωπος ομως απάντησε αγνοώντας

(ποιος τον ρώτησε),

ο Πεισίστρατος τοτε ευχαριστημενος απ'το θάρρος τού λόγου και 

την εργατικότητα τον απάλλαξε απ'ολους 

τούς φόρους 

τοιαύτης γάρ τινος ἐξόδου τῷ Πεισιστράτῳ γιγνομένης, συμβῆναί φασι τὰ περὶ τὸν ἐν τῷ Ὑμηττῷ γεωργοῦντα τὸ κληθὲν ὕστερον χωρίον ἀτελές. ἰδὼν γάρ τινα παντελῶς πέτρας σκάπτοντα καὶ ἐργαζόμενον, διὰ τὸ θαυμάσαι τὸν παῖδα ἐκέλευσεν ἐρέσθαι, τί γίγνεται ἐκ τοῦ χωρίου. ὁ δ´ ‘ὅσα κακὰ καὶ ὀδύναι’ ἔφη, ‘καὶ τούτων τῶν κακῶν καὶ τῶν ὀδυνῶν Πεισίστρατον δεῖ λαβεῖν τὴν δεκάτην.’ ὁ μὲν οὖν ἄνθρωπος ἀπεκρίνατο ἀγνοῶν, ὁ δὲ Πεισίστρατος ἡσθεὶς διὰ τὴν παρρησίαν καὶ τὴν φιλεργίαν ἀτελῆ πάντων ἐποίησεν αὐτόν

.

.

.