LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -(Ιδιοτροποι Έρωτες) Το πάθος για την Madame Bovary -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Το πάθος για την Madame Bovary

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Το πάθος για την Madame Bovary

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

είχε μεγάλο πάθος για την Madame Bovary του Φλωμπέρ,μετέφραζε συνεχώς το βιβλίο,

κάθε μετάφραση του ήταν διαφορετική,μπορεί δύο μεταφράσεις του να διαφεραν μόνο 

σε μια λέξη,πχ ένα 'και' που προστέθηκε,η' αφαιρέθηκε,

της μίλησε,από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν,με ενθουσιασμό γι'αυτο,εκείνη

γοητεύτηκε,ήταν σαν παιγνίδι,της άρεσε,το ήθελε,να παγιδευτεί σε αυτόν τον ιστό 

της αράχνης-Madame Bovary,έβλεπε,ένιωθε την Emma,την Emma του,ζωντανή,

πραγματική,τον ερωτεύτηκε κι έγινε γρήγορα ερωμένη του,'τωρα είμαι η Emma σου'

του είπε,

του άφησε στο τραπέζι ένα σημείωμα,

Tu en aimes d’autres, avoue-le. Oh ! je les comprends, va ! je les excuse ; 

tu les auras séduites, comme tu m’avais séduite. Tu es un homme, toi ! 

tu as tout ce qu’il faut pour te faire chérir. Mais nous recommencerons, 

n’est-ce pas ?nous nous aimerons ! Tiens, je ris, je suis heureuse ! 

Parle donc

εκείνος μετέφρασε:

αγαπάς άλλες,παραδεξου του,ω!,τις καταλαβαίνω,ναι! τις συγχωρώ,

τις έχεις γοητεύσει,όπως εχεις γοητεύσει κι εμένα,είσαι ένας άντρας,

έχεις όλα που χρειάζονται για να σε λατρέψουν,αλλά εμείς θα ξαναρχίσουμε,

δεν είναι έτσι;πάλι θ'αγαπηθουμε,βλεπεις,γελω,είμαι ευτυχισμένη,μίλα μου λοιπον

Όταν συνέβησαν τα επόμενα,εκείνος μόνος,μετέφραζε:

Il se jeta à genoux contre son lit.

– Parle ! qu’as-tu mangé ? Réponds, au nomdu ciel !

Et il la regardait avec des yeux d’unetendresse comme elle n’en avait 

jamais vu.

– Eh bien ! là..., là !... dit-elle d’une voixdéfaillante.

Il bondit au secrétaire, brisa le cachet et luttout haut : Qu’on n’accuse 

personne... Il s’arrêta,se passa la main sur les yeux, et relut encore.

– Comment ! Au secours ! à moi !

Et il ne pouvait que répéter ce mot :

« Empoisonnée ! empoisonnée ! » 

αυτός πέφτει στα γόνατα δίπλα στο κρεβάτι της

-μιλα μου,τι έχεις φάει;απάντησε μου,για τ'όνομα του θεού!

και την κοιτούσε  με τέτοια τρυφερότητα στα μάτια που ποτέ της δεν

είχε δει

-να εκεί!...εκεί!...λέει εκείνη με αδύνατη φωνή

κι εκείνος ορμά στο γραφείο,σπάζει τη σφραγίδα και διαβαζει  δυνατα:

κανένας να μην κατηγορηθεί...,εκείνος σταματα,βάζει το χέρι στα μάτια του,

και φωναζει

-,πως!βοήθεια!βοηθήστε με!

και το μόνο που μπορούσε ήταν να επαναλαμβάνει:

δηλητηριάστηκε! δηλητηριάστηκε!

πιο κάτω μετέφρασε:

– Ne pleure pas ! lui dit-elle. Bientôt je ne tetourmenterai plus !

– Pourquoi ? Qui t’a forcée ?

Elle répliqua :

– Il le fallait, mon ami.

– N’étais-tu pas heureuse ? Est-ce ma faute ?

-μην κλαις!του λέει.Σε λίγο δεν θα σε βασανιζω πια!

-γιατι;ποιος σ'αναγκασε;

εκείνη απάντησε:

-ετσι έπρεπε να γίνει,αγαπημένε μου

-δεν ησουν ευτυχισμένη;εγώ φταίω;

συνεχίζει τη μετάφραση:

Elle en avait fini, songeait-elle, avec toutes lestrahisons, les bassesses 

et les innombrablesconvoitises qui la torturaient. Elle ne haïssait

personne, maintenant ; une confusion decrépuscule s’abattait en sa pensée, 

et de tous lesbruits de la terre Emma n’entendait plus quel’intermittente lamentation 

de ce pauvre cœur,douce et indistincte, comme le dernier écho 

d’unesymphonie qui s’éloigne.

αυτή είχε τελειώσει,σκέφτονταν,από όλες τις προδοσίες,τις ταπεινώσεις,

και τις αμέτρητες επιθυμίες που την βασάνιζαν.Δεν μισούσε κανέναν.

μια θαμπή ομίχλη όπως του δειλινού σκέπαζε το μυαλο της,κι απ' όλους

τους θορύβους της γης η Έμμα δεν ακουγε παρα μόνο το αδιάκοπο κλάμα 

της φτωχής της καρδιάς,σιγανό και ασαφη ,όπως ο τελευταίος ήχος μιας 

συμφωνίας που σβηνει

και το τέλος:

Une convulsion la rabattit sur le matelas. Tous s’approchèrent. 

Elle n’existait plus.

ένας σπασμός την ξαναριξε στο στρώμα.Ολοι πλησίασαν.Αυτη δεν ήταν 

ζωντανή πια.

μετά από αυτό,εκείνος διέγραψε όλες τις μεταφρασεις της Madame Bovary,

και ποτέ δεν ξανασχοληθηκε μ'αυτες,

έλεγε: Madame Bovary,c'est moi.

.

.

.