GREEK POETRY-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης-Αρχαικο[II]

.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
Αρχαικο[II]
.
.
.

.
.
Αρχαικο [II]
.
.
καρπος αρουρης αυτα τα δημητριακα
στο τραπεζι κατω απ'τον παχυ ισκιο
των τζιτζικιων
τετραπλοος ηλιος Αργειος
προκαλει εγκαυματα στα γυμνα ασπρα ποδια
της κυρα Κλυταιμνηστρας
αυτη ηξερε το μυστικο
το ξοανο του Αιγισθου ουκ απο δρυος ουδ'απο πετρης
απο ζεστη σαρκα
''οι υβριστες της Δικαιοσυνης θα πληρωσουν
θα φονευθουν''
αποτεμνομενη η γλωσσα
τοσσος θανατος
βαθια νυκτα αργυρους σεληνης
το σωμα απο τον τραχηλο ως τον βραχιονα
σουβλιστο περασμενο στο δορυ
και θ'ακουσει λογια σαν δυνατη ριψη βελων
''ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἤ ἀδικεῖσθαι, ἑλοίμην ἄν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἤ ἀδικεῖν''
ας φροντιζεν αλλως
χρυσειο να στηθει το αγαλμα του στην Αγορα
παρα ηθελε να πολιτευεται ως
και αρκτοι τε και λεοντες πραττουν
δεν ειχαμε τις ιδιες γνωμες,
να ελαττωσεις τη δυναμη του ανθρωπου πασχισες,
κι ας ηξερες τον μεγαλο ποθο του
ιεμενος και καπνον αποθρωσκοντα νοησαι
η τιμωρια σου θα λαβει ιστοριαν ες ηω ες ηελιον
καταδυντα
και τοτε
απο τα ποδια μεχρι το κεφαλι θα φωτισθει η γη
και συ δολοφονημενος ,οπως κεραυνος χτυπαει πλοιο
και το τσακιζει
το πνιγει στη μπανιερα της θαλασσας
εμας που μειναμε ο ανεμος επειγει κατα πρυμναν
σε αμεροληπτα κειμενα
καθενας να μνησθει τα χρεη του
να υπερηφανευθει των δικων του γαιων
μακρον αυτειν βοαν ν'ακουσθει
σ'ολα τα κωφαλαλα εθνη τα εκατογχειρα
πολλακις κελαινεφη επι της γης
χαλκοχιτωνες ο ενας επι του αλλου εμφυλιοι
διαπερθιστες
Αχιληος μηνις εξαυδαει παροιθεν
''καρπαλιμος χρονος σε βενθεα νερα θα σας πνιξει
χεοντας δουρα επι των αφρονων
των φαυλων του ανθρωπου''
κεχυμενων εις πλουτον εις απληστιαν εις αλαζονειαν
σε ψευδη
''απυηρα δολιον ''φωναξε η Κλυταιμνηστρα
σκοτωμενη απο τα χερια των παιδιων που γεννησε
και πριν ειχαν ''σκοτωσει Αιγισθον''
και μετα αιωρουμενο αψυχο δερμα σκοτωμενου
στο κλαδι δεντρου,δρυος,
αιωνοβιας
ανεμων
στην αρχη υβριμετης αυδη,τωρα δυσκολα ακουγεται η φωνη,
μακραινει
''αιθ' οφελες αγανος τ'εμεναι αγαμος τ'απολεσθαι''
ορεγομαι την ανοιχτη θαλασσα
τον απειρων ποντον
το πολιον κυμα λιαζομενον νοσφιν νησων
νοσφιν Αχαιων νοεω την γλυκειαν αρουρα πατριδαν
ουκ ιδα ουκ'ενοησα αλλα γραμματα αλλη γλωσσα
παρεξ τη γλωσσα μου
εμε δε χρεω γιγνεται ενα κειμενο
ενας Μακρυγιαννης
ενας Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης
ενας ελαχιστος Θεοδωρος Πτωχοπροδρομος
προσφωνεω:''ο επαιτιος να πληρωσει''
και τοτε,τις ημερες εκεινες,εσυραν τον επαισχυντο τυραννο
πανω σε κοφτερες πετρες κι αγκαθια,επ'ασπαλαθων,και
κομματιαστηκε το κορμι του,
ετσι πληρωσε ο αχρειος
''και θα γλιτωνες εσυ;αχρειεστερος''
παει περασε ο καιρος που στην Αγορα στις συνελευσεις
επαπειλεες με τα πληρωμενα ανδρεικελα σου
''τελεστε εξαπαντος τον ανδρα εκεινον''
τον πλανον της Κλυταιμνηστρας
''τον ρυπον την ακαθαρσιαν το ονειδος''
δεν υπακουσαν,ο οχλος ξεσηκωθηκε,σ'επισαε και
σε πεταξε στη θαλασσα σε υγρες θηρες τροφη,
εμοιγε φροντιζω
να εκφερω γνωμη
να κρινω
να κρινομαι
πειραομαι πραξεων και λογων
ισος εμοι
ισαιτερος
κατα μοιρας εειπα
μεθομιλεω
.
.
.