.
.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
απο τη ΜΑΧΑΙΡΑ ξηρομερου ΚΑΙ τ'Αλλα
7 ΠΑΙΔΙΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
που Χαθηκαν στο Υψωμα 1630[Παπακωστα
η'Χορμοβο]της Αλβανιας στον ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940
στις 22 Ιανουαριου 1941
.
.
Γεωργιος Κουβελης του Χριστοδουλου και της Βασιλικης
[1917- 22 Ιανουαριου 1941],του 39 Συνταγματος Ευζωνων
Μεσολογγιου,δεκανεας,στο υψωμα 1630[Παπακωστα η' Χορ-
μοβο] η ομαδα του επεσε σε χιονοθυελλα,''και πεθαναν απο
ψυξη''
.
.
[Επίσης 8 Αιτωλοκαρνάνες έχασαν την ζωή τους στο ίδιο
μέρος και την ίδια μέρα, όχι από τις σφαίρες του εχθρού,
αλλά από το κρύο (σε χιονοθύελλα), «πέθανε από ψύξη
στο ύψωμα 1630 (Παπακώστα ή Χόρμοβα) στις 22/01/1941»
ΚΟΥΒΕΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, από το
Μαχαίρα Βόνιτσας.
ΛΩΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ, από το Ζευγαράκι
Μεσολογγίου.
ΜΙΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ, από τον Άγιο Βλάσιο
Τριχωνίδας.
ΠΑΠΑΔΑΝΤΩΝΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ, από
τη Μπουρλέσια Μεσολογγίου.
ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ, από τη
Πεντάνασα Τριχωνίδος.
ΠΕΛΕΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, από το
Κρυονέρι Ναυπακτίας.
ΤΣΑΦΑΣ ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ, από τους
Παπαδάτες Μεσολογγίου.
ΖΩΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, από το
Παλαιοχωράκι Ναυπακτίας.”
Απο το βιβλιο :''ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΙ 1940-1945''
που εκδοθηκε απο τη Διευθυνση Ιστοριας Στρατου
πηγη:www.agrinio-news.blogspot.com ]
.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΔΕΚΑΝΕΑ
ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΥΒΕΛΗ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΑΙΡΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
.
.
Το'ξεραν πως εκεινος ο πολεμος δεν ηταν σαν τους αλλους μεχρι
τοτε στην ανθρωποτητα,ειχαν τον Γιωργο το αγαπημενο παιδι και
τον αγαπημενο αδερφο στο μετωπο της Αλβανιας,τον νοιαζονταν,
ετρεμε το φυλοκαρδι τους,μην παθει κακο, ομως βαθεια μεσα τους
ενιωθαν και περηφανια που ειχαν γιο που πολεμουσε,κι ακουγαν για
τις νικες των φανταρων ,απο τις 28 του Οκτωβρη ,μαζι με χιλιαδες
πατεραδες και μαναδες κι αδερφους που'χαν παλληκαρια στο μετωπο
ειχαν το μυαλο τους πανω στα βουνα της μαχης,ειχαν παιδια νικητες
Και μεσα στις κακουχιες και στην αδικια του πολεμου και στο βουητο
του,στο θαρρος των στρατιωτων πως πολεμουν για το δικιο και τη λε-
φτερια, της ανθρωποτητας ηρθε η 22 Ιανουαριου του 1941 και σε μια
περιπολο στα χιονια χαθηκε ο δεκανεας Γιωργος Κουβελης με τ'αλλα
παιδια σε μια δυνατη χιονοθυελλα που δεν εβλεπαν να προχωρησουν ,
χαθηκαν, εμειναν ωρες στο χιονια μεσα στη νυχτα και παγωσαν απ'το
κρυο.
Κι εμειναν για παντα εκει στα βουνα,αταφα τα κορμια τους,και δεν τους
γυρισαν στο σπιτι τους να τους θαψουν οι δικοι τους.
Περασαν μερες απ'το χαμο του Γιωργου,οι συγγενεις ολοι το'ξεραν,κι ο
πατερας και η μανα κι ο αδερφος δεν το'ξεραν,
Πως να τους πουν το κακο χαμπερι;Να τους προετοιμασουν ηθελαν,και μια
μερα γυριζοντας ο πατερας του απ'την αδερφη του στη Χρυσοβιτσα στη Τσα-
πουρνια καποιος του'πε οσο προσεκτικα μπορουσε:
''ο Γιωργος Χαθηκε''
Ο Γιωργος Χαθηκε,το ακουσε ο πατερας του,και δεν το πιστεψε,
Ο Γιωργος Χαθηκε,ουρλιαξε ο γερος για το παιδι του, και σειστηκε η γης,
και τα πουλια πεταξαν απ'τα κλαρια τρομαγμενα,κι ο ουρανος σκοτεινιασε,
Ο Γιωργος Χαθηκε ,ουρλιαξε ,και τα δεντρα τις βελανιδιες ηθελε να ξεριζω-
σει,να μην αφησει πετρα για πετρα,φωναζε το παιδι του,Ο Γιωργος Χαθηκε
κι εφτασε στο χωριο στο σπιτι με ξεριζωμενη καρδια κομματια.
''ο Γιωργος Χαθηκε'' ουρλιαξε κι ακουσε η μανα για το παιδι της κι ακουσε ο
αδερφος για τον αγαπημενο αδερφο,ουρλιαξαν,χτυπησαν με τα χερια τα
στηθια τους,ξεριζωσαν τα μαλλια τους και ξεσχισθηκε η καρδια,χαθηκαν ,
γκρεμισθηκαν στον βαρυ πονο,και δεν σηκωθηκαν,τοπος πουθενα δεν
ηταν να τους χωρεσει.
Και που'ναι ο Γιωργος;να τον δουμε
να τον κλαψουμε να τον μοιρολογησουμε;Πως να παρηγορησουμε την ψυ-
χη μας;
''Ο Γιωργος Χαθηκε'',
ολο το χωριο συμπαρασταθηκε,ηταν λεβεντης,ηταν καλος αλλος σαν αυτον
δεν ηταν
Ο πατερας μου ο αδελφος του ο Νικος ηταν απαρηγορητος ,ελεγε ειναι ψε-
ματα,δεν τον ειδε πεθαμενο,δεν πεθανε ο Γιωργος,τον περιμενε τον αδερφο
του να γυρισει ζωντανος,40 μερες τον περιμενε να γυρισει πισω αγρυπνος
και νηστικος.
Και δεν γυρισε ο Γιωργος.Πηγε στους Ουρανους.
Και τα χρονια περασαν κι ο Γιωργος δεν γυρισε απο τα βουνα της Αλβανιας.
Οπως και χιλιαδες αλλα παιδια.Κι ηταν και Νικητες και δεν γυρισαν .στη Πα-
τριδα στους δικους τους.
Ο Γιωργος ηταν σαν να'ταν εδω,ποτε δεν τον ξεχασαν.
Ο πατερας οταν ξεψυχουσε στις 6 Αυγουστου το 1972 φωναζε στον βαθυ
ληθαργο του το ονομα του παιδιου του:
''Γιωργο,Γιωργο,Γιωργο'' και μ'αυτο το γλυκο πικρο ονομα στα χειλη τελει-
ωσε τις μερες στη γη και το ανεβασε η ψυχη του μαζυ της στους Ουρανους.
Το πρωτο παιδι,τον αδερφο μου, οι γονεις μου τον εβγαλαν στο ονομα του
Γιωργου.
Ο πατερας μου οταν τον αναφερνε ελεγε :''ο μακαριτης'' τιποτα αλλο.Οπως
συνηθιζεται να λεμε για εναν ανθρωπο που ζει.
Ενα Ονομα Ανθρωπου,σαν να Υπηρχε,και να Ηταν Εκει Γυρω.
Και μια φορα τον ρωτησα γιατι δεν βγαινει στο πανηγυρι του χωριου να
γλεντησει και μου απαντησε απλα:''εχω τον αδερφο να παω;''και τοτε κατα-
λαβα τι εκρυβε βαθεια στη ψυχη του.Και τον πονεσα βαθεια.
Η μανα μου μας ελεγε,σε μας τα παιδια,[θυμαμαι οταν μπελονιαζαμε καπνο],
πως θα'ταν τα πραγματα στο σπιτι διαφορετικα αν ζουσε ο Γιωργος,ητανε
εξυπνος και καλος,εργατικος.Τον τιμουσε σαν αδερφο της σαν κουνιαδο της
Και το κλημα σιδεριτης που ειναι κληματαρια στην αυλη μπροστα απ'το σπιτι
μας ο Γιωργος το φυτεξε.Κι ειναι νιο και δυνατο και κανει αφθονα γερα στα-
φυλια, που αντεχουν μεχρι τις αρχες του χειμωνα.Σιδεριτης.
Τ'αμπελι,λενε,δεν ξαμπελωνεται, ετσι και η Μνημη του Γιωργου δεν ξαμπε-
λωνεται.Δεν σβυνει.
Σαν να'ξερε τι θα συμβει και φυτεψε το κλημα να μεινει σε μας ενας γλυκος
καρπος,το σταφυλι του σιδεριτη.
Κι εμεις τα παιδια μεγαλωσαμε με την ζωντανη παρουσια του,τον αγαπα-
γαμε,σαν να το ξεραμε τον φερναμε στο μυαλο μας, να μας ειχε παιξει, να
μας ειχε γελασει,
τον λεγαμε '' ο μπαρμπας μας ο Γιωργος'' κι ας ηταν 21 χρονων παιδι οταν
χαθηκε
Ημασταν περηφανοι που στις εθνικες γιορτες κατεθεταν οι επισημοι ο προε-
δρος οι δασκαλοι δαφνινα στεφανια στο Μνημειο Των Ηρωων να τιμησουν
τους πεσοντες ηρωες.
Κι εκει στη μαρμαρινη πλακα ηταν χαραγμενο και το δικο του ονομα,ηρω-
ας, μαζι με τα τιμημενα ονοματα των αλλων ηρωων του χωριου.
Κι ενας δρομος του χωριου ειχε τ'ονομα του[μαλιστα εγω εγραψα τα γραμ-
ματα,οπως και σ'αλλες ταμπελες -οδους].
Εγω διαλεξα απο μικρο παιδι να κοιμαμαι στο κρεβατι,στο σαλονι,που πα-
νω του ειναι κρεμασμενη η φωτογραφια του[αυτη που εχω βαλει στο
κειμενο].
Την κοιτουσα και παρακαλουσα οταν μεγαλωσω να του μοιασω στα νιατα
και στα χαρισματα.
Εκει και τωρα κοιμαμαι.Ειναι σαν να'ναι ο Φυλακας Αγγελος μου.
Και μ'εμαθε για το Δικιο,για το Καλο,για το Τιμιο,για το Ταπεινο,για το
Ανθρωπινο.
Με Οδηγησε.Να αγωνιζομαι να τα Τηρω.
Ο πατερας του ο παπουλης μου επαιρνε μια τιμητικη συνταξη απο το
Κρατος για το παιδι που εχασε στον Πολεμο.Μεχρι το 1972 που εφυγε.
Αυτα τα χρηματα ηταν μεγαλη βοηθεια εκεινα τα δυσκολα χρονια στο
σπιτι,αγοραζαμε φαγωσιμα ,ρουχα,παπουτσια,παιχνιδια εμεις τα παι-
δια.
Ο Χαμος του Παλληκαριου Μας Αναστησε στη Ζωη.
Κι ας ειναι τοσα χρονια,70 χρονια, το κορμακι του αντυτο γυμνο στον
αερα στη βροχη στα χιονια κι αταφο στα βουνα της Αλβανιας,
Εμεις Εδω το πλυναμε το ντυσαμε το στολισαμε ,σαν τον Αχιλλεα,
σαν τον Οδυσσεα Αντρουτσο και σαν τον Γεωργιο Καραισκακη
τον Τιμαμε
.
.
.
ΤΙΜΗ Σ'ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΧΑΙΡΙΩΤΕΣ
ΚΑΙ Σ'ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ
ΓΗΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ [ΚΑΙ ΑΓΩΝΙ-
ΖΟΝΤΑΙ] ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
.
.
.
.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
απο τη ΜΑΧΑΙΡΑ ξηρομερου ΚΑΙ τ'Αλλα
7 ΠΑΙΔΙΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
που Χαθηκαν στο Υψωμα 1630[Παπακωστα
η'Χορμοβο]της Αλβανιας στον ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940
στις 22 Ιανουαριου 1941
.
.
Γεωργιος Κουβελης του Χριστοδουλου και της Βασιλικης
[1917- 22 Ιανουαριου 1941],του 39 Συνταγματος Ευζωνων
Μεσολογγιου,δεκανεας,στο υψωμα 1630[Παπακωστα η' Χορ-
μοβο] η ομαδα του επεσε σε χιονοθυελλα,''και πεθαναν απο
ψυξη''
.
.
[Επίσης 8 Αιτωλοκαρνάνες έχασαν την ζωή τους στο ίδιο
μέρος και την ίδια μέρα, όχι από τις σφαίρες του εχθρού,
αλλά από το κρύο (σε χιονοθύελλα), «πέθανε από ψύξη
στο ύψωμα 1630 (Παπακώστα ή Χόρμοβα) στις 22/01/1941»
ΚΟΥΒΕΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, από το
Μαχαίρα Βόνιτσας.
ΛΩΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ, από το Ζευγαράκι
Μεσολογγίου.
ΜΙΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ, από τον Άγιο Βλάσιο
Τριχωνίδας.
ΠΑΠΑΔΑΝΤΩΝΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ, από
τη Μπουρλέσια Μεσολογγίου.
ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ, από τη
Πεντάνασα Τριχωνίδος.
ΠΕΛΕΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, από το
Κρυονέρι Ναυπακτίας.
ΤΣΑΦΑΣ ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ, από τους
Παπαδάτες Μεσολογγίου.
ΖΩΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, από το
Παλαιοχωράκι Ναυπακτίας.”
Απο το βιβλιο :''ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΙ 1940-1945''
που εκδοθηκε απο τη Διευθυνση Ιστοριας Στρατου
πηγη:www.agrinio-news.blogspot.com ]
.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΔΕΚΑΝΕΑ
ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΥΒΕΛΗ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΑΙΡΑ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
.
.
Το'ξεραν πως εκεινος ο πολεμος δεν ηταν σαν τους αλλους μεχρι
τοτε στην ανθρωποτητα,ειχαν τον Γιωργο το αγαπημενο παιδι και
τον αγαπημενο αδερφο στο μετωπο της Αλβανιας,τον νοιαζονταν,
ετρεμε το φυλοκαρδι τους,μην παθει κακο, ομως βαθεια μεσα τους
ενιωθαν και περηφανια που ειχαν γιο που πολεμουσε,κι ακουγαν για
τις νικες των φανταρων ,απο τις 28 του Οκτωβρη ,μαζι με χιλιαδες
πατεραδες και μαναδες κι αδερφους που'χαν παλληκαρια στο μετωπο
ειχαν το μυαλο τους πανω στα βουνα της μαχης,ειχαν παιδια νικητες
Και μεσα στις κακουχιες και στην αδικια του πολεμου και στο βουητο
του,στο θαρρος των στρατιωτων πως πολεμουν για το δικιο και τη λε-
φτερια, της ανθρωποτητας ηρθε η 22 Ιανουαριου του 1941 και σε μια
περιπολο στα χιονια χαθηκε ο δεκανεας Γιωργος Κουβελης με τ'αλλα
παιδια σε μια δυνατη χιονοθυελλα που δεν εβλεπαν να προχωρησουν ,
χαθηκαν, εμειναν ωρες στο χιονια μεσα στη νυχτα και παγωσαν απ'το
κρυο.
Κι εμειναν για παντα εκει στα βουνα,αταφα τα κορμια τους,και δεν τους
γυρισαν στο σπιτι τους να τους θαψουν οι δικοι τους.
Περασαν μερες απ'το χαμο του Γιωργου,οι συγγενεις ολοι το'ξεραν,κι ο
πατερας και η μανα κι ο αδερφος δεν το'ξεραν,
Πως να τους πουν το κακο χαμπερι;Να τους προετοιμασουν ηθελαν,και μια
μερα γυριζοντας ο πατερας του απ'την αδερφη του στη Χρυσοβιτσα στη Τσα-
πουρνια καποιος του'πε οσο προσεκτικα μπορουσε:
''ο Γιωργος Χαθηκε''
Ο Γιωργος Χαθηκε,το ακουσε ο πατερας του,και δεν το πιστεψε,
Ο Γιωργος Χαθηκε,ουρλιαξε ο γερος για το παιδι του, και σειστηκε η γης,
και τα πουλια πεταξαν απ'τα κλαρια τρομαγμενα,κι ο ουρανος σκοτεινιασε,
Ο Γιωργος Χαθηκε ,ουρλιαξε ,και τα δεντρα τις βελανιδιες ηθελε να ξεριζω-
σει,να μην αφησει πετρα για πετρα,φωναζε το παιδι του,Ο Γιωργος Χαθηκε
κι εφτασε στο χωριο στο σπιτι με ξεριζωμενη καρδια κομματια.
''ο Γιωργος Χαθηκε'' ουρλιαξε κι ακουσε η μανα για το παιδι της κι ακουσε ο
αδερφος για τον αγαπημενο αδερφο,ουρλιαξαν,χτυπησαν με τα χερια τα
στηθια τους,ξεριζωσαν τα μαλλια τους και ξεσχισθηκε η καρδια,χαθηκαν ,
γκρεμισθηκαν στον βαρυ πονο,και δεν σηκωθηκαν,τοπος πουθενα δεν
ηταν να τους χωρεσει.
Και που'ναι ο Γιωργος;να τον δουμε
να τον κλαψουμε να τον μοιρολογησουμε;Πως να παρηγορησουμε την ψυ-
χη μας;
''Ο Γιωργος Χαθηκε'',
ολο το χωριο συμπαρασταθηκε,ηταν λεβεντης,ηταν καλος αλλος σαν αυτον
δεν ηταν
Ο πατερας μου ο αδελφος του ο Νικος ηταν απαρηγορητος ,ελεγε ειναι ψε-
ματα,δεν τον ειδε πεθαμενο,δεν πεθανε ο Γιωργος,τον περιμενε τον αδερφο
του να γυρισει ζωντανος,40 μερες τον περιμενε να γυρισει πισω αγρυπνος
και νηστικος.
Και δεν γυρισε ο Γιωργος.Πηγε στους Ουρανους.
Και τα χρονια περασαν κι ο Γιωργος δεν γυρισε απο τα βουνα της Αλβανιας.
Οπως και χιλιαδες αλλα παιδια.Κι ηταν και Νικητες και δεν γυρισαν .στη Πα-
τριδα στους δικους τους.
Ο Γιωργος ηταν σαν να'ταν εδω,ποτε δεν τον ξεχασαν.
Ο πατερας οταν ξεψυχουσε στις 6 Αυγουστου το 1972 φωναζε στον βαθυ
ληθαργο του το ονομα του παιδιου του:
''Γιωργο,Γιωργο,Γιωργο'' και μ'αυτο το γλυκο πικρο ονομα στα χειλη τελει-
ωσε τις μερες στη γη και το ανεβασε η ψυχη του μαζυ της στους Ουρανους.
Το πρωτο παιδι,τον αδερφο μου, οι γονεις μου τον εβγαλαν στο ονομα του
Γιωργου.
Ο πατερας μου οταν τον αναφερνε ελεγε :''ο μακαριτης'' τιποτα αλλο.Οπως
συνηθιζεται να λεμε για εναν ανθρωπο που ζει.
Ενα Ονομα Ανθρωπου,σαν να Υπηρχε,και να Ηταν Εκει Γυρω.
Και μια φορα τον ρωτησα γιατι δεν βγαινει στο πανηγυρι του χωριου να
γλεντησει και μου απαντησε απλα:''εχω τον αδερφο να παω;''και τοτε κατα-
λαβα τι εκρυβε βαθεια στη ψυχη του.Και τον πονεσα βαθεια.
Η μανα μου μας ελεγε,σε μας τα παιδια,[θυμαμαι οταν μπελονιαζαμε καπνο],
πως θα'ταν τα πραγματα στο σπιτι διαφορετικα αν ζουσε ο Γιωργος,ητανε
εξυπνος και καλος,εργατικος.Τον τιμουσε σαν αδερφο της σαν κουνιαδο της
Και το κλημα σιδεριτης που ειναι κληματαρια στην αυλη μπροστα απ'το σπιτι
μας ο Γιωργος το φυτεξε.Κι ειναι νιο και δυνατο και κανει αφθονα γερα στα-
φυλια, που αντεχουν μεχρι τις αρχες του χειμωνα.Σιδεριτης.
Τ'αμπελι,λενε,δεν ξαμπελωνεται, ετσι και η Μνημη του Γιωργου δεν ξαμπε-
λωνεται.Δεν σβυνει.
Σαν να'ξερε τι θα συμβει και φυτεψε το κλημα να μεινει σε μας ενας γλυκος
καρπος,το σταφυλι του σιδεριτη.
Κι εμεις τα παιδια μεγαλωσαμε με την ζωντανη παρουσια του,τον αγαπα-
γαμε,σαν να το ξεραμε τον φερναμε στο μυαλο μας, να μας ειχε παιξει, να
μας ειχε γελασει,
τον λεγαμε '' ο μπαρμπας μας ο Γιωργος'' κι ας ηταν 21 χρονων παιδι οταν
χαθηκε
Ημασταν περηφανοι που στις εθνικες γιορτες κατεθεταν οι επισημοι ο προε-
δρος οι δασκαλοι δαφνινα στεφανια στο Μνημειο Των Ηρωων να τιμησουν
τους πεσοντες ηρωες.
Κι εκει στη μαρμαρινη πλακα ηταν χαραγμενο και το δικο του ονομα,ηρω-
ας, μαζι με τα τιμημενα ονοματα των αλλων ηρωων του χωριου.
Κι ενας δρομος του χωριου ειχε τ'ονομα του[μαλιστα εγω εγραψα τα γραμ-
ματα,οπως και σ'αλλες ταμπελες -οδους].
Εγω διαλεξα απο μικρο παιδι να κοιμαμαι στο κρεβατι,στο σαλονι,που πα-
νω του ειναι κρεμασμενη η φωτογραφια του[αυτη που εχω βαλει στο
κειμενο].
Την κοιτουσα και παρακαλουσα οταν μεγαλωσω να του μοιασω στα νιατα
και στα χαρισματα.
Εκει και τωρα κοιμαμαι.Ειναι σαν να'ναι ο Φυλακας Αγγελος μου.
Και μ'εμαθε για το Δικιο,για το Καλο,για το Τιμιο,για το Ταπεινο,για το
Ανθρωπινο.
Με Οδηγησε.Να αγωνιζομαι να τα Τηρω.
Ο πατερας του ο παπουλης μου επαιρνε μια τιμητικη συνταξη απο το
Κρατος για το παιδι που εχασε στον Πολεμο.Μεχρι το 1972 που εφυγε.
Αυτα τα χρηματα ηταν μεγαλη βοηθεια εκεινα τα δυσκολα χρονια στο
σπιτι,αγοραζαμε φαγωσιμα ,ρουχα,παπουτσια,παιχνιδια εμεις τα παι-
δια.
Ο Χαμος του Παλληκαριου Μας Αναστησε στη Ζωη.
Κι ας ειναι τοσα χρονια,70 χρονια, το κορμακι του αντυτο γυμνο στον
αερα στη βροχη στα χιονια κι αταφο στα βουνα της Αλβανιας,
Εμεις Εδω το πλυναμε το ντυσαμε το στολισαμε ,σαν τον Αχιλλεα,
σαν τον Οδυσσεα Αντρουτσο και σαν τον Γεωργιο Καραισκακη
τον Τιμαμε
.
.
.
ΤΙΜΗ Σ'ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΧΑΙΡΙΩΤΕΣ
ΚΑΙ Σ'ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ
ΓΗΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ [ΚΑΙ ΑΓΩΝΙ-
ΖΟΝΤΑΙ] ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου