LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Η βελανιδιά στο μαντείο της Δωδωνης -Ηροδότου Ιστορίες Βιβλίο Β,' Ευτέρπη,(2.54.1)-(2.55.1,2)-(2.57.1,2) -μεταφραση χνκουβελης cncouvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-Η βελανιδιά στο μαντείο της Δωδωνης

-Ηροδότου Ιστορίες Βιβλίο Β,' Ευτέρπη,(2.54.1)-(2.55.1,2)-(2.57.1,2)

-μεταφραση χνκουβελης cncouvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

Η νύμφη Αμαδρυαδα στη βελανιδιά

-χνκουβελης cncouvelis

Η βελανιδιά στο μαντείο της Δωδωνης

Ηροδότου Ιστορίες Βιβλίο Β,' Ευτέρπη,(2.54.1)-(2.55.1,2)-(2.57.1,2)

-μεταφραση χνκουβελης cncouvelis

(2.54.1)για τα μαντεία τόσο γι'αυτό στους Έλληνες όσο και γι'αυτό στη

Λιβύη αυτή εδώ οι Αιγύπτιοι  την ιστορία λένε,είπαν οι ιερείς του Θηβαιου 

Δια πως δύο γυναίκες ιέρειες απ'τις Θήβες αρπάχτηκαν από Φοίνικες,

και την μια απ'αυτες μαθεύτηκε πως στη Λιβύη πούλησαν,και την άλλη

στους Έλληνες,αυτές λοιπόν οι γυναίκες είναι που ίδρυσαν τα μαντεία

πρωτες σ'αυτα τα αναφερόμενα εθνη

(2.55.1)αυτά λοιπόν τώρα άκουσα απ'τους ιερείς στη Θήβα,αυτά εδώ 

λένε οι μάντισσες της Δωδώνης,δύο μαύρες περιστερες απ'τη Θήβα

της Αιγύπτου αφού πέταξαν η μια απ'αυτες στη Λιβύη πηγε,η άλλη σ'αυτους

(2.55.2)κι αφού κάθισε σε μια βελανιδιά μίλησε μ'ανθρωπινη φωνη

πως πρέπει να γίνει εκεί μαντείο του Δία,κι αυτοί το εξέλαβαν 

ότι θεϊκό σημάδι είναι αυτό που εξαγγελθηκε σ'αυτους κι αυτό εκαναν 

(2.57.1)περιστερες σε μένα φαίνεται να ονομασθηκαν απ'τους Δωδωναιους αυτές 

οι γυναικες διότι βάρβαρες ήσαν και τους φάνηκε όμοια με πουλιά να μιλούν,

(2.57.2)μετά από καιρό λένε πως η περιστέρα μ'ανθρωπινη φωνη μίλησε,επειδή 

κατανοητά σ'αυτους μιλούσε η γυναίκα,όσο βαρβαριζε,με φωνή πουλιού φαίνονταν

σ'αυτους να μιλά,επειδή με τι τρόπο περιστέρα με ανθρώπινη φωνή να μιλά,και μαύρη

λέγοντας είναι η περιστερα,αυτό σημαίνει ότι Αιγυπτια η γυναίκα ηταν

.

.

[2.54.1] χρηστηρίων δὲ πέρι τοῦ τε ἐν Ἕλλησι καὶ τοῦ ἐν Λιβύῃ τόνδε Αἰγύπτιοι λόγον λέγουσι. ἔφασαν οἱ ἱρέες τοῦ Θηβαιέος Διὸς δύο γυναῖκας ἱερείας ἐκ Θηβέων ἐξαχθῆναι ὑπὸ Φοινίκων, καὶ τὴν μὲν αὐτέων πυθέσθαι ἐς Λιβύην πρηθεῖσαν, τὴν δὲ ἐς τοὺς Ἕλληνας· ταύτας δὲ τὰς γυναῖκας εἶναι τὰς ἱδρυσαμένας τὰ μαντήια πρώτας ἐν τοῖσι εἰρημένοισι ἔθνεσι.

[2.55.1] ταῦτα μέν νυν τῶν ἐν Θήβῃσι ἱρέων ἤκουον, τάδε δὲ Δωδωναίων φασὶ αἱ προμάντιες· δύο πελειάδας μελαίνας ἐκ Θηβέων τῶν Αἰγυπτιέων ἀναπταμένας τὴν μὲν αὐτέων ἐς Λιβύην, τὴν δὲ παρὰ σφέας ἀπικέσθαι· [2.55.2] ἱζομένην δέ μιν ἐπὶ φηγὸν αὐδάξασθαι φωνῇ ἀνθρωπηίῃ ὡς χρεὸν εἴη μαντήιον αὐτόθι Διὸς γενέσθαι, καὶ αὐτοὺς ὑπολαβεῖν θεῖον εἶναι τὸ ἐπαγγελλόμενον αὐτοῖσι καί σφεα ἐκ τούτου ποιῆσαι. 

2.57.1] πελειάδες δέ μοι δοκέουσι κληθῆναι πρὸς Δωδωναίων ἐπὶ τοῦδε αἱ γυναῖκες, διότι βάρβαροι ἦσαν, ἐδόκεον δέ σφι ὁμοίως ὄρνισι φθέγγεσθαι. [2.57.2] μετὰ δὲ χρόνον τὴν πελειάδα ἀνθρωπηίῃ φωνῇ αὐδάξασθαι λέγουσι, ἐπείτε συνετά σφι ηὔδα ἡ γυνή· ἕως δὲ ἐβαρβάριζε, ὄρνιθος τρόπον ἐδόκεέ σφι φθέγγεσθαι, ἐπεὶ τέῳ τρόπῳ ἂν πελειάς γε ἀνθρωπηίῃ φωνῇ φθέγξαιτο; μέλαιναν δὲ λέγοντες εἶναι τὴν πελειάδα σημαίνουσι ὅτι Αἰγυπτίη ἡ γυνὴ ἦν

.

.

.