23-LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS -ΜΕΡΟΣ 23-PART 23

.

.

23-LITTERATURE - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-

ΚΕΙΜΕΝΑ- TEXTS-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ-C.N.COUVELIS

.

ΜΕΡΟΣ 23

PART 23

μετά την καταστροφή

-χ.ν.κουβελης c n.couvelis

μετά την καταστροφή,ένιωθε ένα μεγάλο κενό μέσα του, απύθμενο,ο κόσμος είχε απομακρυνθεί,ερημιά,έπειτα σκοτάδι,και τότε εμφανίστηκε ότι χάθηκε,με την παραμικρή λεπτομέρεια,τα πάντα,η μελαγχολία τον κυρίεψε,ένας τεράστιος λαβύρινθος,κι αυτός γυρνούσε μέσα του,χωρίς έξοδο,η μνήμη δυνατή,οδυνηρή,ήθελε να μην είχε ζήσει τίποτα,όμως όλα αυτά συνέβηκαν,τον πνίγουν,ξέρει,δεν μπορεί,να ξεφύγει,σ'αυτο το χώρο ήταν εκείνο,στον άλλο άλλο,όλοι οι χώροι γεμάτοι από αυτά που συνέβησαν,πράξεις και συναισθήματα,έντονα επίμονα επαναλαμβανόμενα,μετά από,άπειρη,περιπλάνηση έφτασε στο κέντρο του λαβυρινθου του,μια τεράστια κυβικη λευκη αίθουσα,κενή,στο κέντρο της ξάπλωσε,σταύρωσε τα χέρια,έκλεισε τα μάτια,το τέλος του,η αιωνιότητα της ηττας του

.

.

.

1,2,3,4,5

οι ιστορίες του κ Κ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-1-

τον τελευταίο καιρό ο κ.Κ συνήθιζε να κάθεται μόνος του στο τραπέζι σε πολυσύχναστα μέρη,κυρίως καφέ,περικυκλωμένος από πλήθος παρεες ανθρώπων,σιωπηλός,σχεδόν ακίνητος,

αυτό το παρατηρησε καποιος γνωστός του και τον ρώτησε,

-τι σας συμβαίνει;και κάθεστε μόνος σας,αυτό μήπως δείχνει αντικοινωνικότητα,και μάλιστα μπορεί να θεωρηθεί εγωιστική μισανθρωπια από μέρος σας

-καθολου,φίλε μου,απάντησε χαμογελώντας ο κ Κ,

απλά συνηθίζω στην ανυπαρξια

-αυτο είναι επικίνδυνο για την ψυχολογία σας,αντέδρασε ο άλλος,

-αντιθετα,απάντησε ο κ Κ,είναι η μοναδική μορφή ύπαρξης του ανθρώπου,

σταμάτησε,και μετά από λίγο,συνεχισε,

-η αιωνιοτητα

-2-

στο γεμάτο από παρέες ανθρώπων καφέ που κάθονταν μόνος του,όπως συνήθιζε τώρα τελευταία,ο κ Κ,πέρασε μια γνωστή του νεαρή γυναίκα,και κάθισε για λίγο,αριστερά τέσσερα παιδιά,τρία αγόρια κι ένα κορίτσι,κάθονταν με τα κινητά τους και μιλούσαν,δείχνοντας το ένα στο άλλο,εκείνη την ώρα ήταν στο χώρο πολλές οικογενειες και πολλά παιδιά,

η γυναίκα είπε:

- τα παιδιά είναι χαρά

-στο μέλλον,απάντησε σοβαρά ο κ.Κ,θα έχουμε μια πολύ χειρότερη ανθρωπότητα,

-αυτο είναι άδικο να το λες,απαισιόδοξο,αντέδρασε η νεαρή γυναίκα

-ειναι η συνειδητοποίηση της σκληρης πραγματικοτητας,απάντησε ο κ Κ

-3-

παρατηρώντας τους  ανθρώπους στο πολυσύχναστο καφέ που κάθονταν εκείνη την ώρα μόνος του ο κ.Κ έγραψε στο σημειοματαριο του:

'σημερα ειναι γιορτή,όλοι οι άνθρωποι,άντρες γυναίκες παιδιά,καλοντυμένοι,γελαστοί,φιλικοί,αισιόδοξοι,

μετά το πέρας της γιορτής θα βγάλουν αυτές τις στολές τους,και θα επιστρέψουν στην τρομακτική καθημερινότητα,στον φοβερό εγκλεισμό της,

έως την επόμενη γιορτη'

-4-

οι ιστορίες του κ.Κ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μια χειμωνιατκη μέρα ο κ Κ πήγε σε μια απόμακρη ερημική παραλία,ο ήλιος έλαμπε,η θάλασσα ήρεμη,η άμμος ζεστή,πάνω της τα ίχνη των βημάτων του καθώς περπατουσε,τότε είδε μια πέτρα,έσκυψε και την πήρε στο χέρι του,μέσα της ενσωματωμένο ένα κοχύλι,απολιθωμένο,

άφησε πάλι την πέτρα στη θέση της,

'η τέλεια κατάληξη της υπαρξης' σκέφτηκε

-5-

μια χειμωνιατκη μέρα ο κ Κ πήγε σε μια απόμακρη ερημική παραλία,ο ήλιος έλαμπε,η θάλασσα ήρεμη,η άμμος ζεστή,πάνω της τα ίχνη των βημάτων του καθώς περπατουσε,τότε είδε μια πέτρα,έσκυψε και την πήρε στο χέρι του,μέσα της ενσωματωμένο ένα κοχύλι,απολιθωμένο,

άφησε πάλι την πέτρα στη θέση της,

'η τέλεια κατάληξη της υπαρξης' σκέφτηκε

.

.

.

τα τραγουδια του Θεού εις τον προφήτην Ελισαίον

του κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

εισήλθον εις τον ταπεινον ναισκον του Προφήτου Ελισαίου,ώραν βραδυνης

αμφιλυκης,και εις το απαλό ημίφως ηκουσα:

Τας του πλάνου παγίδας εκφυγών, ιερώτατε, 

απλανῶς επορεύθης δια βίου, πατὴρ ημών, Νικόλαε αοίδιμε Πλανά, 

ουράνια χαρίσματα λαβών, αγρυπνίαις και νηστείαις, 

ιερουργών οσίως τω Κυρίῳ σου. Όνπερ καθικετεύων εκτενῶς, 

Νάξιον ιεράτευμα, πρέσβευε δωρηθῆναι καὶ ημίν το θείον έλεος.

και ειτα εκπληρωθεί η ακουη μου  εκ κυμάτων ήχων,'της νήσου Σκιαθου'εννοησα,

και είδον πλήθος ταπεινούς απλοικους ανθρώπους ,ανδρας γυναίκας και παιδια,με αρχαία πρόσωπα,ίνα πληρωθεί ο α' Μακαρισμός:

Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι· ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

η αγρυπνία,ως καθημερινά,θα διαρκούσε ολονυχτια,ιερουργουντος του ταπεινωτερου των ιερέων και του απλοικοτερου των ανθρώπων,του Νικολάου Πλανα,Νάξιου,οστις ήτο βραδυγλωσσος,'Τα λάθη όσα κάμνει εις την ανάγνωσιν, είναι πολλάκις κωμικά και όμως εξ όλων των ακροατών του, εξ όλου τού εκκλησιάσματος, κανείς μας δεν γελά. Διατί; Τον εσυνηθήσαμεν και μας αρέσει.'εγραψε ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης,όστις ψαλμωδει εις το δεξιόν Ψαλτήριον,εις δε το αριστερον ο εξάδελφος του Αλέξανδρος Μωραϊτιδης,

και τότε ηκουσαμεν το όλως ατομικόν ιδίωμα της ψαλτικής του Παπαδιαμάντη,

κατά τα εν Σκιάθω κολλυβαδικα',

'τα τραγούδια του Θεού,εννοησεν το ταπεινόν εκκλησίασμα,

'οφειλομεν να ψάλλωμεν' έλεγεν,'εν Εκκλησια με πραειας φωνάς,με φωνής αύρας 

λεπτής,και όχι με πολυφωνίας και παραφωνίας,αίτινες ομοιαζουν με το πνεύμα του ανεμου το βίαιον και με τον συσσεισμον,μέσω των οποίων δεν εφανερωθη 

ο Θεός',

― Αυτὰ είναι σαν γλυκὰ-γλυκὰ τραγουδάκια,ενθυμηθη την μικραν παιδισκην Μαρία,

'Εκείνην την ημέραν, ήτο 8η Σεπτεμβρίου, είχα ψάλει τὸ «Χαῖρε σεμνὴ μῆτερ καὶ δούλη Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ». γράφει,

μετά έξι ημερας έψαλλεν:"Αγαλλιάσθω τα δρυμού ξύλα σύμπαντα».

"Και εἰς την μνήμην της Παναγίας έψαλα τα θεσπέσια εκεῖνα κελαδήματα, το «Πεποικιλμένη» καὶ τὸ «Νενίκηνται», και το «Συνέστειλε χορὸς των Αποστόλων, το Θεοδόχον σῶμα σου· εις οὐρανίους θαλάμους προς τον υιὸν εκφοιτῶσα». 

Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ, ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεής, 

Παρθένε μνήμη Σου, πάνταςσυνηγάγετο, 

πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς, ἐξαρχούσης Μαριάμ, 

μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων, τῷ Σῷ ᾄδοντας Μονογενεῖ·

 Ἐνδόξως ὅτι δεδόξασται.

κι εγω είδον ως όραμα και ηκουσον:

Περαστικά, Κούλα. Δεν έχεις τίποτα, κορίτσι μου.

    ―Α! μπάρμπ᾿- Αλέξανδρε, εψέλλισεν ασθενώς. Πότε θα μου πης πάλι τὰ θεῖα… τραούγια;

    ―Όποτε θέλεις, Κούλα μου. Άμα γίνη αγρυπνία εις τον Άγιον Ελισσαῖον να έλθης, να σου τα πω.

    ― Να μου τα πης. Μα θα τ᾿ ακούσω;

    ―Άμα προσέχης, θα τ᾿ ακούσης…

    

η Αγγελικούλα ,η αγνή ψυχή της,είδα,περιιπτατο εκεί εντός του Προφήτου

Ελισαιου

ο δε ενάρετος ιερευς Νικόλαος Πλανάς και ο Σκιαθίτης κυρ Αλέξανδρος εμουρμουριζαν την ακολουθίαν των νηπιων

"Ω, τις μη θρηνήσει, τέκνον μου. 

Ότι βρέφος άωρον εκ μητρικῶν αγκαλών νυν, 

ώσπερ στρουθίον τάχος επέτασας».

το τραγούδι του Θεού

.

.

.

(Ιδιότροποι έρωτες)

Η τελευταία πράξη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(η πρώτη φωτογραφια της γυναίκας είναι από την τελευταία συνάντηση,

η δεύτερη μια φωτογραφία ενδιάμεση,και η τρίτη από την πρώτη συνάντηση)

αποφάσισαν να δειπνήσουν στο ίδιο πριβε-ρουμ του εστιατορίου,όπως την πρώτη φορά,πέρασαν δύο χρόνια,όλα θα ήταν όπως τότε,ο ίδιος διάκοσμος,

θα φορούσαν τα ίδια ρούχα,η ίδια μουσική,ο ίδιος φωτισμός,το ίδιο δείπνο,

φιλέτο Μινιόν,

μανιτάρια ριζότο,

αστακός με τυρι,

και κρασί La Fleur Amour Merlot,

τώρα δεν θα μιλούσαν,αυτή ήταν η συμφωνία,επέλεξαν τη σιωπή

κάθισαν απέναντι όπως τότε,

η μνήμη

συτη ήταν η τελευταία τους συνάντηση,πανομοιότυπη όπως η πρώτη,

εκτός της σιωπής,

η τελευταία πραξη

και χωρισαν

.

.

.

η Polonaise in C major, Op.89 of Beethoven υποθεση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

δεν απαντουσε στο τηλέφωνο,ήταν η πέμπτη φορά,ανησύχησε,πήγε στο διαμέρισμα του,

χτύπησε τη πόρτα,τίποτα,είχε κλειδιά,άνοιξε,φώναξε το όνομα του,δεν πήρε απάντηση,

πήγε στη κρεβατοκάμαρα,το κρεβάτι απείραχτο,στο σαλόνι το πιάνο ήταν ανοιχτό,

πάνω στα πλήκτρα η παρτιτούρα  Polonaise in C major, Op.89 του Ludwig van Beethoven,

η αγαπημενη της,αυτή που επαιζε συχνά γι'αυτη,τον ξαναπήρε τηλέφωνο,ήταν

απενεργοποιημένο,

ένιωσε απελπισία,τι συμβαίνει;,βγήκε στο διάδρομο,χτύπησε τη πόρτα στο απέναντι 

διαμέρισμα,

μετά από λίγο άνοιξε μια νεαρή γυναίκα,ψηλή,λεπτή,κοκκινομαλα,πολύ όμορφη,

τι θέλετε;η προφορά της ήταν ξενική,αν ξέρει κάτι για τον κύριο που μένει στο απέναντι 

διαμέρισμα,η κοπέλα απάντησε πως δεν γνωρίζει,ένα μήνα που ενοικίασε εδώ,δεν έτυχε 

να συναντήσει κάποιον,και νόμιζε πως ήταν άδειο το διαμέρισμα,έπειτα είναι χορεύτρια,

και τις νύχτες λείπει,έρχεται το πρωί,και κοιμάται μέχρι αργα το απόγευμα,

την ευχαρίστησε,κι ήταν έτοιμη να φύγει όταν από το εσωτερικό του δωματίου άκουσε 

μουσική πιάνου,όχι δεν έκανε λάθος,ήταν η  Polonaise in C major, Op.89  του Ludwig 

van Beethoven,

με συγχωρείτε,παίζει κάποιος στο πιάνο;,ρώτησε,όχι,παίζει το πικ-απ,απάντησε η κοπέλα,

μπορώ να δω τον δισκο;ρώτησε,βεβαίως,κυρία μου,απάντησε η κοπέλα,

από την πόρτα πέρασαν στο σαλόνι,είδε το πικ-απ,

μπορείτε να το σταματήσεται να δω τα στοιχεια του δισκου;

η νεαρή κοπέλα σταμάτησε το δίσκο,

διάβασε:

Ludwig van Beethoven-Polonaise in C major, Op.89 

-Seymour Bernstein ,New York City ,1975,at 92nd Street,

πήγε στο διαμέρισμα του,κλείδωσε τη πόρτα,είχε νυχτώσει,κοιμήθηκε εκεί με τα ρούχα,

την ξύπνησε ένα όνειρο,άκουσε φωνές στο διάδρομο,άνοιξε την πόρτα,και τον είδε 

αγκαλιά με την νεαρη κοπέλα,εκεινος κάτι είπε ψιθυριστά στην κοπέλα και γέλασαν,η 

κοπέλα άνοιξε τη πόρτα του διαμερίσματος της,μπήκαν μέσα κι έκλεισαν την πόρτα,

βγήκε στο διάδρομο,ησυχία,σε λίγο άκουσε  πιάνο από το μέρος της νεαρής γυναίκας,

η Polonaise in C major, Op.89,όχι δεν έκανε λάθος,ήταν αυτός που έπαιζε,γνώριζε καλα 

το ύφος του,ήταν εκεί μέσα,

σκέφτηκε να χτυπήσει τη πόρτα,αλλά δίστασε,

χωρίς να κλείσει τη πόρτα έφυγε

πέταξε τα κλειδιά και το τηλέφωνο στον υπόνομο

το άκουσε να χτυπάει,

απομακρύνθηκε

.

.

.

Ludwig van Beethoven-Polonaise in C major, Op.89 

-Seymour Bernstein ,New York City ,1975,at 92nd Street

https://youtu.be/8jPPOXvXyRU

.

.

.

Ψαλμοί

-μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

4,3 Υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι;'Ἱνατὶ ἀγαπᾶτε ματαιότητα 

καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; 

(άνθρωποι,έως ποτέ σκληρόκαρδοι;

γιατί αγαπάτε την ματαιότητα και ζητάτε το ψέμα;)

5,6 οὐδὲ διαμενοῦσι παράνομοι κατέναντι τῶν ὀφθλαμῶν σου. 

Ἐμίσησας πάντας τοὺς ἐργαζομένουςτὴν ἀνομίαν·

5,7 ἀπολεῖς πάντος τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος. Ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον

βδελύσσεται Κύριος.

(ούτε όσοι παράνομοι αντεχουν να σταθουν μπροστά στα μάτια σου,

εχθρευεσαι όλους που εργάζονται άνομα

εξολοθρεύεις όλους που λένε ψέματα,τον άνθρωπο τον αιμοχαρη

και τον δολιο σιχενεται ο Κύριος)

6,1 Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς μέ, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με.

(Κύριε,μη στο θυμο σου με κατακρίνεις,μήτε στην οργή σου με τιμωρήσεις)

6,7 Ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ' ἐκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, 

ἐνδάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω.

(βασανίστηκα απ'τους στεναγμούς μου,θα λούσω κάθε νύχτα το κρεβάτι μου,

με τα δακρυα μου θα βρέξω το στρώμα μου)

7,1 Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με 

καὶ ρῦσαί με,

7,3 μή ποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος.

(Κυριε Θεε μου,σε σένα έχω ελπίσει,σώσε με από όλους που με καταδιώκουν

και γλύτωσε με,

μη ποτέ αρπάξει ως το λιοντάρι την ψυχή μου,όταν κάποιος δεν θα'ναι εκει

να με λυτρώσει μήτε να με σώσει)

7,13 Ἐὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ρομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καὶ ἡτοίμασεν αὐτό·

(αν δεν μετανοηστε,τη ρομφαία του θα αστραψει,το τόξο τέντωσε κι έτοιμο 

το'χει)

7,17 ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ 

ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται. 

(θα γυρισει η κακια του στο κεφαλι του,και πάνω στο πρόσωπο του η αδικία

του θα καταπεσει)

.

.

.

το πέρασμα των ανθρώπων -καρε καρέ

-Ομονοια Αθήνα

-χ.ν.κουβελης. c.n.couvelis

https://youtu.be/9NQoH-YGHcg

Ιστορίες του κ.Κ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το πέρασμα των ανθρώπων στην Μεγαλοπολη

ο κ.Κ επισκέφτηκε την έκθεση φωτογραφίας:Το πέρασμα των ανθρώπων,

σε κάποια φίλη του σχολίασε:'εχω την εντυπωση ενός φιλμ νουάρ,το φωτο-στορυ των δολοφονιών τους,τους ανθρώπους στο κέντρο μιας Μεγαλόπολης τους βλέπεις για μια στιγμή κι επειτα δεν τους ξαναβλεπεις'

και συνέχισε:'αυτή εδώ ειναι η γοητευτική τραγικότητα του συγχρονου ανθρωπου'

.

.

.

η έκρηξη της Jayne Mansfield 29 Ιουνίου 1967

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήμουνα 7 χρόνια μικρότερη από την Νόρμα Τζιν,φυσικά και την μιμουμαι,είμαι 

η Βέρα Τζέην των φτωχών,θυμάμαι τον τρόμο της Σοφιας,δεν νομίζω ζήλια,η' ήταν;,

στο Μπέβερλι Χιλς το '57,στο πάρτι προς τιμήν της,ότι οι ρώγες μου θα πεταχτούν 

στο πιάτο της,ωραίο γκουρμέ,πολλοί άντρες θα έδιναν αμύθητες περιουσίες να τις 

δάγκωναν τα δόντια τους,προκαλώ,τι σημαίνει προκαλώ;αν δεν είναι στη φύση 

της γυναίκας,τι είναι τότε;αγαπάω τα παιδιά μου,κοιμούνται στο πίσω κάθισμα,γυρίζω 

και τα βλέπω,χαμογελάω,τα λατρεύω,αυτό το φορτηγό μπροστά σηκώνει πολύ καπνό 

και σκόνη,η ατμόσφαιρα θολή,όπως εκείνη τη νύχτα το '62 η μικρή Μέριλιν από τα

βαρβιτουρικά,αληθεια τώρα πόσο ηλίθιους βλέπω εκείνους τους τίτλους,Μις

Φεβρουάριος το '57 για την φωτογράφιση μου στο playboy,τολμηρη μόνο για άντρες,

ο οδηγός του φορτήγου μπροστα οδηγάει πολύ επικίνδυνα,η Λόρεν,αυτό φαίνεται πως 

με κοιτάζει στη φωτογραφία, πίστευε πως το φόρεμα μου θα εκραγεί και θα ξεχυθει το

κορμί μου ολόκληρο πάνω στο τραπέζι, sex bomb explosion,οι άντρες θα χυμηξουν να 

μου φάνε τα βυζιά,τη κοιλιά,τα μπούτια μου,ακόμα από τον κανιβαλισμο τους ούτε το

κεφάλι μου δεν θα γλυτώσει,τωρα το νιώθω βαρύ,πολύ βαρύ,έτοιμο να πέσει,να εκραγεί

και να εκσφεντονισθει,φοβάμαι πως θα πεταχτεί πάνω στο φορτηγό μπροστά και θα

 συντριφτει,η Μέριλιν βρέθηκε νεκρή,στο χέρι της κρατουσε το ακουστικό του τηλεφώνου

 και δίπλα της ήταν ένα άδειο φιαλίδιο υπνοτικων,θα ήταν ανακούφιση αν κι εγώ

 τελείωνα έτσι,η απόλυτη μίμηση της,η Merilyn Monroe κι εγώ η Jayne Mansfield  τα

 απόλυτα ποπ είδωλα,sex symbols,αυτό το φορτηγό θα μας σκοτώσει,το διαισθάνομαι,

εδώ,φοβάμαι,δεν θα μιμηθώ την Μέριλιν,τα παιδιά μόνο να σωθούν,αυτό θέλω,αυτός 

ο τρελός ο Άντον Λάβει με θεωρεί σεξουαλική του σκλάβα,τι κακό μπορεί να μου κάνει 

ο σατανάς του;,γιατί ο οδηγός δεν πατάει φρένο;πέφτουμε πάνω στο φορτηγό,τα παιδιά

 μου σώσε,τρομακτική λάμψη αστραπής,βαθύ σκοτάδι,το κεφάλι μου,το κεφάλι μου bomb

 explosion 

.

.

.

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΕΡΓΚΕΙ ΝΕΤΣΑΓΙΕΦ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο Ιβάν Ιβανοβιτς Ιβάνωφ πρέπει να εκτελεσθεί,καμια δεν επιτρεπεται φωνή διαφωνίας,

ο σκοπός είναι ατρανταχτος,η Ορθόδοξη Ρωσία θα καταρρευσει,τι γελοίος είναι ο 

παραλληλισμός μας με τα δαιμόνια στο ευαγγέλιο;,εμείς οι δαιμονισμένοι,μιλώ στον 

Νικολάι Σταβρογκιν ενώπιον του Πιοτρ Βερχοβενσκι,του alter ego μου,πως θα 

προκαλέσουμε σ'ολη τη χώρα το χάος,μ'ένοπλη επίθεση,υπεράνω όλων η Δικαιοσύνη 

του Λαου,για την μυστική μας,τους στρατολογω, επαναστατική ομάδα,την Εταιρεία 

του Τσεκουριού,δεν αρνουμε,πως εγώ μπροστά σε όλους ξυλοκοπω τον Ιβάν Ιβανοβιτς 

Ιβάνωφ,τον στραγγάλιζω,έπειτα τον πυροβολω και τον πνιγω στη παγωμένη λίμνη,

ξέρω πως έχει αντίρρηση ο δάσκαλος μου,στην Γενεύη εμιγκρες,ο Μιχαήλ Μπακούνιν,

τώρα εδώ είμαι έγκλειστος στη Πετρούπολη στο φρούριο Πετροπαυλοφσκ,όχι,αν με 

ρωτάτε,δεν φοβάμαι,δεν μετανοω,δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν, όλη η Ρωσια σας 

στη φωτια,ο επαναστατης δεν έχει οικογένεια συγγενείς φίλους συναισθηματα,είναι ένας 

αμείλικτος εχθρός αυτού του κόσμου,να καταστραφεί ολοσχερώς,αυτό επιτάσσει η 

Κατήχηση του Επαναστάτη μου,κι όποιος δεν υπακούει τιμωρείται αυστηρά,με 

συνέλαβαν στη Ζυρίχη,το 1872,με κατηγορούν για χαφιέ,για πράκτορα,πως είμαι

απατεώνας πως λέω ψέματα ότι είμαι αποσταλμενος της Διεθνούς Ένωσης Εργατων,

πως έστειλα γράμματα από την Ελβετία στη Ρωσία και ενοχοποίησα διάφορους και τους

συνέλαβαν,και τους έστειλαν σε καταναγκαστικά έργα στα ορυχεία της Σιβηρίας,

όπως τον Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι συγγραφεα των Δαιμονισμενων για την 

ένταξη του στην οργάνωση Πετρασεφσκι,εγώ ο Σεργκέι Νετσάγιεφ,ο δαιμονισμένος

δολοφόνος,δεν υποχωρω,αν κι έγκλειστος στο φρουριο είμαι ο οργανωτής της 

δολοφονίας του τσάρου Αλέξανδρου β',η βόμβα της οργάνωσης Λαϊκής Θέλησης τον 

ακρωτηρίασε και τον σκότωσε,στις 13 Μαρτίου 1881 στη Πετρούπολη,και στο άρθρο 26 

της Κατήχησης του Επαναστάτη γράφω:. 

26.ο σκοπός της οργάνωσης μας της συνομωσίας μας είναι να ενωθουμε σε μια ανίκητη 

πανίσχυρη καταστροφική δύναμη ολοκληρωτικα,

πολλοι,το ξέρω,με αμφισβητούν,με πρώτους-πρώτους τον Καρλ Μαρξ και τον Φριντριχ  

Ένγκελς,βλέπεται είμαι αντίθετος με την  ψευδοθεωρια τους,εμπόδιο,όμως,το τονιζω 

κατηγορηματικά,δεν θα υποχωρισω ποτέ από τις θέσεις και το σχέδιο μου,ούτε και με το 

γράμμα του Μπακούνιν από το Λοκάρνο στις 2 Ιουνίου 1870,

'...αγαπητέ φίλε,...φανερές οι αντιφάσεις σας,...στο Λοκάρνο που με επισκεφτηκατε μου 

είπατε,με απόλυτη βεβαιότητα,για την εξέγερση που οπωσδήποτε θα ξεσπάσει,όμως με 

εξαπατησατε,κι επειδή,σας κατάλαβα,κάτι μου έλεγε πως λέτε ψεματα δεν σας πίστεψα...',

σας διαβεβαιωνω,απαντώ στον δάσκαλο μου Μπακούνιν,πως αν χρειασθεί θα

δολοφονησω όλους τους Ιβάν Ιβάνοβιτς Ιβάνωφ στη Ρωσία για να επιτευχθεί ο σκοπός 

μου,

σήμερα,21 Νοεμβρίου 1882, δέκα χρόνια φυλακή απο το 1872,η κατάσταση της υγείας μου 

επιδεινώθηκε,πονάει το στήθος μου,βήχω συνέχεια,η αναπνοή μου κόβεται,πνίγομαι,

όμως παρ'ολ'αυτα εντελει,αυτό μονάχα θέλω μ'εμμονη,θα εκπληρωθεί η Λαικη Εκδίκηση 

του Σεργκέι Νετσάγιεφ,35 ετων,ένοπλου φανατικου του νιχιλισμου

.

.

.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σε ποιο χρόνο συμβαίνει αυτό;τι νόημα έχει;οι μορφές των ανθρώπων ανήκουν

σε ηθοποιούς;αν ναι,τι ιστορία παίζουν;είναι πίσω από τζάμι,τους βλέπει να

χειρονομουν,ένας τον είδε,έδειξε προς το μέρος του,κανένας δεν φάνηκε

να καταλαβαίνει,άκουσε βήματα πίσω του,γύρισε είδε μια γυναίκα,για σένα

ήρθα,ήμουνα εκεί,για σένα μιλούν,του είπε ψιθυριστά,πρέπει να φύγω,αν

με δουν μαζί σου θα με τιμωρήσουν,είναι τρελοί,η γυναίκα έφυγε,από το

άλλο του τζαμιού δεν ήταν τώρα καμία μορφή,εξαφανίστηκαν όλοι,σε λίγο

είδε τη γυναίκα κι ένα άντρα,ο άντρας χειρονομουσε έντονα,η γυναίκα έφυγε,

ο άντρας κοίταξε προς το μέρος του,κάτι του έλεγε,δεν άκουγε,έπειτα 

κι αυτός έφυγε,

όλοι ήρθαν στο μέρος που βρίσκονταν,κάθισαν πίσω στα καθισματα,κάθισε

κι αυτός στη πίσω σειρά,είδε τη γυναίκα με μια άλλη γυναίκα μπροστά του,

χαμήλωσαν τα φώτα,και τότε είδαν την παράσταση,αυτή που παίχτηκε

προηγούμενα μπροστά του πίσω από το τζάμι,όταν τελείωσε όλοι χειροκρότησαν,

ακόμα κι αυτός,

έφυγε με τη γυναίκα,ήσουνα υπέροχος,του ειπε

.

.

.

Billie Holiday Solitude

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(στο στούντιο για τη φωτογράφιση μόδας,δερμάτινες μποτες,γκρι καλτσον,δερμάτινη μαύρη μίνι φούστα,άσπρο διάφανο πουκάμισο,μισοξαπλωμενη στο κρεβατι,στο χέρι ένα ποτήρι βοτκα)

η τελευταία πόζα ,έλεγχος του φωτισμού,μουσική:Billie Holiday Solitude,

έτοιμοι!

Κλικ!

τέλος,

γύρισε με ταξί σπίτι,

έβγαλε τις δερμάτινες μπότες,δεν είχε όρεξη να φαει,το

άγχος της δουλειάς,ο κανιβαλισμός των ανθρώπων,ο σεξισμός τους,έβαλε μουσική,

Billie Holiday Solitude στο replay continuous,γέμισε το ποτήρι με βοτκα,όχι δεν θα πάρει υπνωτικο,

ξάπλωσε στον καναπέ, τελευταία την γοήτευε η ιστορία της Billie Holiday,την μάγευε,άκουγε τη φωνή της,βραχνιασμενη,

η μαμά με γέννησε στα 13 της,ακούσια εγκυμοσύνη,μικρό κορίτσι έκανα θελήματα στο μπουρδέλο που δούλευε η μανα,στα 11 με βίασε ένας γείτονας,έπειτα στη Νέα Υόρκη πόρνη,αν και φοβόμουν το σεξ,γέλασε,μόνο με λευκούς,τους μαύρους τους απέφευγα,με πιάσαν και μ'εκλεισαν φυλακή,μετά έγινα η τραγουδίστρια της τζαζ,άρεσε η bluesy φωνη μου,έγινα η Lady Day,ήρθε η καταστροφή ο εθισμός στα ναρκωτικά,το αλκοόλ,η φωνή σκλήρυνε,

Filled with despair

There's no one could be so sad

With gloom ev'rywhere

I sit and I stare

I know that I'll soon go mad,

το 1959 η Billie Holiday 44 χρονων πεθαίνει από κίρρωση ήπατος,στη τραπεζα είχε 70 σεντς,

In my solitude you haunt me

With reveries of days gone by

In my solitude you taunt me

With memories that never die

I sit in my chair

Filled with despair

There's no one could be so sad

With gloom ev'rywhere

I sit and I stare

I know that I'll soon go mad

In my solitude

I'm prayin'

Dear Lord above

Send back my love

κοιμήθηκε στον καναπέ,

όταν την αναζήτησαν,άνοιξαν το σπίτι,την βρήκαν νεκρή,

η μουσική έπαιζε ακόμα

Billie Holiday Solitude

https://youtu.be/Fuyn3GBEoCk

.

.

.

 .

.

Anne Sexton(1928-1974)

red mercury cougar 

ANNE SEXTON'S LAST POEM

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ένα άδειο σπίτι,αδειάζει το μαρτινι,φοράει τη γούνα της μαμάς,'παλι αντιγραφεις'

η φωνή της μαμας τρομερή,'ανικανη,κλέβεις,τίποτα δικό σου',τότε κλεινονταν στο

 δωμάτιο της,έσκιζε τις λέξεις,ότι ήθελε να εξομολογηθεί,γελοίο,παιδιάστικο,η Σίλβια 

ήταν λυπημένη,'θελω να πεθάνω Ανν' της εξομολογήθηκε,ακουσε τα παιδιά της να

παίζουν στο κήπο,η Λίντα κυνηγούσε τη Τζόις,μισεί τον εαυτο της που τα γέννησε,

κρύβει το πρόσωπο της μέσα στα χέρια της,τρέμει,'είναι τα παιδιά σου',ουρλιάζει,

το ξέρει είναι πιο πολύ όμορφη παρά καλή ποιήτρια,άλλωστε στη ποίηση ψεύδεται,

τώρα μπαίνει στο γκαράζ ντυμένη με τη γούνα της μαμας ,κλείνει τη πόρτα,κάθεται 

μέσα στην mercury cougar το κόκκινο αυτοκίνητο της,δεν διστάζει,ανάβει τη μηχανή,

εισπνεει τις αναθυμιάσεις,το ίδιο έκανε κι η Σίλβια με το αέριο,,'κυριες και κυριοι,θα

αρχίσω με ένα ποίημα,αν δεν σας αρέσει μπορείτε να φυγεται',Live or Die

.

.

.

Cesare Pavese,όχι λόγια,μια χειρονομια

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

εδώ στο Μπρανκαλεονε της Καλαβρίας,γραφει στην αδερφή του Μαρία, οι άνθρωποι

έχουν  ευγενια και λεπτοτητα,αυτό οφείλεται στο ελληνικό τους παρελθόν,δύο τρεις μέρες

 τον μετέφεραν οι καραμπινιεροι ανάμεσα τους με τις χειροπέδες στα χέρια,Νάπολη,Ρωμη,

τον έβλεπαν στα τρένα στους δρόμους,τουριστικό θέαμα,ο επικίνδυνος κομουνιστής,

η αμερικάνα ηθοποιός Κονστανς Ντοουλινγκ,τον είδε σαν ντόνατς,μια δαγκωματια,τον

 γεύτηκε,τον πέταξε,ο Τσέζαρε όμως είναι κληρονόμος του Βιργιλιου,του Ορατιου,του

 Σέξπιρ,του Μιλτων,του Ραμπελαι,του Κιπλινγκ,της λογοτεχνιας,σύντροφος των ταπεινών

 και καταφρονεμενων,η Μαρία,τη ρωτάω για την Τινα,δεν μου γράφει τίποτα,σιωπή,οταν

 μου'δωσαν χάρη στο Τορίνο έμαθα ότι παντρεύτηκε άλλον,είστε εκτοπισμένος; άκουσα,

ναι,σ' αυτόν τον κόσμο,εγώ ο Τσέζαρε Παβέζε είμαι και το δηλώνω εν πλήρει συνειδησει

 και διαύγεια νου σήμερα στις 27 Αυγουστου του 1950,όχι λόγια,μια χειρονομια

.

.

.

 

Η περίλυπος ψυχή του Ιησού στη Γεσθημανή και η προδοσία του

(Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον 26.30-26.52)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

26,30 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ ὅρος τῶν ἐλαιῶν.

Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·

(και αφού ύμνησαν βγήκαν έξω στο όρος των ελαιων.

Τότε λέγει σ'αυτους ο Ιησους)

26,31 πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ· 

γέγραπται γάρ, πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα 

τῆς ποίμνης·

(όλοι σας θα μπήκε σε πειρασμό  στην πιστη σας σε μένα μέσα στη νύχτα 

αυτή,γιατί έτσι έχει γραφτεί,θα πλήξω τον ποιμένα και θα διασκορπισθουν 

τα πρόβατα του ποιμνιου)

26,32 μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν.

(μετά όμως από την ανάσταση μου θα βρεθώ πρώτος στη Γαλιλαία όπου

θα σας συναντησω)

26,33 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται 

ἐν σοί, ἐγὼ δὲ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι

(αποκρίθηκε τότε ο Πέτρος και του ειπε.αν όλοι μπουν σε πειρασμό στην

πίστη τους σε σένα,εγώ όμως ουδεποτε θα μπω σε πειρασμό στην πιστη μου)

26,34 Ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα

φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με.

(είπε σ'αυτον ο Ιησούς,αλήθεια σου λέω ότι μέσα σ' αυτή τη νύχτα πριν 

ο αλεκτωρ λαλήσει τρεις φορές θα μ'απαρνηθεις)

26,35 Λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μὴ σὲ

ἀπαρνήσομαι.Ὁμοίως δὲ καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπον.

(λέγει σ'αυτον ο Πέτρος.κι αν πρέπει μαζί με σένα να πεθάνω,δεν θα 

σ'απαρνηθω.Το ιδιο δε κι όλοι ο μαθητές ειπαν)

26,36 Τότε ἔρχεται μετ' αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεσθημανῆ, 

καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς· καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὖ ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ.

(τότε έρχεται μαζί μ'αυτους ο Ιησούς στη περιοχή που λέγεται Γεσθημανή

και λέει στους μαθητες.καθιστε εδώ μέχρις ότου να πάω να προσευχηθώ

εκεί)

26,37 Καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο

λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν.

(και παίρνοντας τον Πέτρο και τους δύο γιους του Ζεβεδαίου άρχισε 

να νιώθει λύπη και αγωνία)

26,38 Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως

θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ' ἐμοῦ.

(τότε λέει σ'αυτους ο Ιησους.περιλυπος είναι η ψυχή μου έως θανατου.

μείνετε εδώ και ξαγρυπνατε μ'εμενα)

26,39 Καὶ προσελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος 

καὶ λέγων· πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι,παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο·

πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ' ὡς σύ.

(και προχωρώντας λίγο έπεσε με το πρόσωπο του καταγής και προσεύχονταν

κι ελεγε.πατερα μου αν είναι δυνατόν ας απομακρυνθεί από μένα το ποτήρι

αυτό.πλην όμως όχι όπως εγώ θέλω,αλλ'οπως εσυ)

26,40 Καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, 

καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ· οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ' ἐμοῦ!

(κι έρχεται στους μαθητές και τους βρίσκει να κοιμούνται και λέει στον

Πέτρο.ετσι λοιπόν δεν είχατε τη δύναμη μια ώρα να ξαγρυπνησεται με μένα)

26,41 Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν

πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.

(ξαγρυπνατε και προσεύχεστε,για να μην μπείτε σε πειρασμό.το μεν πνεύμα

προθυμο η δε σάρκα αδυνατη)

26,42 Πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων πάτερ μου, εἰ οὐ

δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ' ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω 

τὸ θέλημά σου.

(πάλι για δεύτερη φορά αφού πήγε προσεύχονταν λεγοντας.πατερα μου,

αν δεν είναι δυνατόν αυτό το ποτήρι να απομακρυνθεί από μένα να μη το 

πιω,ας γίνει το θέλημα σου)

26,43 Καὶ ἐλθὼν εὑρίσκει αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας· ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ

ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι.

(κι αφού ήρθε τους βρίσκει πάλι να κοιμούνται .γιατί ήταν τα μάτια τους

πολύ βαριά)

26,44 Καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς ἀπελθὼν πάλιν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν 

λόγον εἰπών.

(κι αφήνοντας τους πήγε πάλι και προσευχήθηκε για τρίτη φορά και τα 

ίδια λόγια ειπε)

26,45 Τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς· καθεύδετε 

τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε! Ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου

παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν.

(τότε έρχεται στους μαθητές του και λέει σ'αυτους.εσεις λοιπόν κοιμαστε 

κι αναπαυεστε .ιδού έφτασε η ώρα κι ο υιός του ανθρώπου παραδίνεται

στα χέρια των αμαρτωλών)

26,46 Ἐγείρεσθε, ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με.

(σηκωθείτε,ας πηγαίνουμε,ιδού έφτασε αυτός που θα με παραδώσει)

26,47 Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ 

μετ'αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων 

καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ.

(κι ακόμα ενώ μιλούσε ιδού ο Ιούδας ένας απ'τους δώδεκα ήρθε,και μαζί του

όχλος πολύς με μαχαίρια και ξύλα σταλμένος απ'τους αρχιερείς και 

πρεσβυτέρους του λαού)

26,48 Ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· ὃν ἂν φιλήσω,

αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν.

(αυτός που θα τον παρέδωνε έδωσε σ'αυτους σημείο λεγοντας.αυτον που

θα φιλήσω ,αυτός είναι ,πιάστε τον)

26,49 Καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· χαῖρε, ραββί, καὶ κατεφίλησεν

αὐτόν.

(κι αμέσως αφού πλησίασε στον Ιησου ειπε.χαιρε,διδασκαλε,και τον φιλησε.)

26,50 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἑταῖρε, ἐφ'ᾧ πάρει; Τότε προσελθόντες ἐπέβαλοντὰς 

χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν.

(ο δε Ιησούς είπε σ'αυτον,σύντροφε,καν'το.Τοτε πλησιάζοντας οι άλλοι εβαλαν

τα χέρια πάνω στον Ιησού και τον επιασαν)

26,51 Καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ Ἰησοῦν ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασε τὴν

μάχαιραν αὐτοῦ, καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ

ὠτίον.

(και ιδού ένας απ'αυτους με τον Ιησού τεντωνοντας το χερι τράβηξε το

μαχαίρι του και χτυπώντας τον δούλο του αρχιερεα του'κοψε τ'αυτι)

26,52 Τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν

τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται.

(τότε λέει σ'αυτον ο Ιησους.ξαναβαλε το μαχαιρι στην θέση του,γιατί όλοι

που πηραν μαχαίρι με μαχαίρι θα πεθανουν)

.

.

.

(Ιδιότροποι έρωτες)

Προδιαγεγραμμενη εξελιξη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μετά από 2 χρόνια περίπου σχέση τους τελευταίους 7 μήνες κάθε εβδομάδα έχει ραντεβού με μια γυναίκα,κάθε φορά διαφορετική,τις οποίες επιλεγει στα escort sites,

οι ηλικίες τους από 25 μέχρι 40 χρόνων,ελκυστικές,με διάφορες σωματοδομες,κυρίως αλλοδαπές,πάντα συνεβρισκεται ερωτικά μαζί τους στο ίδιο ξενοδοχείο,στο ίδιο δωμάτιο,το ξενοδοχειο είναι πολυτελές στο κέντρο,ο χρόνος είναι όλη η νύχτα,δεν τον ενδιαφέρει η τιμή,πληρώνει ακριβά,περα απο την ερωτική πράξη,στη συμφωνία είναι να τις φωτογραφίζει σε διάφορες πόζες,και  βίντεο ,επίσης να του διηγούνται ιστορίες τις ζωής τους,τις οποίες ηχογραφεί,ολα αυτά τα έχει φυλαγμένα σε ένα πολυτελές διαμέρισμα που ενοικιασε κρυφά σε ένα μοντέρνο κτίριο στα προάστια,με τη γυναίκα του όλους αυτούς τους 7 μήνες η ερωτική τους επαφή είναι ανύπαρκτη,

μετα από μια ερωτική συνάντηση γύρισε σπίτι,η γυναίκα του ζήτησε να μιλήσουν,ήθελε κάτι σοβαρό να του πει,πως 7 μήνες,του είπε,είχε ερωτική σχέση με κάποιον άλλον άντρα,και θέλει να χωρισει,αυτός της είπε:'αυτο ακριβώς έγινε',έφυγε από το σπίτι και από τότε μένει στο ενοικιαζόμενο διαμέρισμα,

μέσα στις προβολές των γυναικών escorts ,από πλήθος οθονών στους τοίχους,έγινε ακριβως αυτό που ήθελε

.

.

.

(Ιστορίες του κ Κ)

Περι του Συνδρόμου Virginia Woolf

-χ.ν.κουβελης c n.couvelis

ό κ.Κ δειπνιζε σε ένα κεντρικό πολυτελές εστιατόριο με μια κυρία,φίλη του,

'οι γυναικες'της είπε ξαφνικα'ανοικουν σε δύο κατηγορίες:της Virginia Woolf η' οχι'

'εγω,πάντως,'απαντησε η όμορφη κυριαχαμογελωντας'δεν ανοικω στην πρώτη κατηγορία,της Virginia Woolf',

'σας διαφευγει'απαντησε ο κ.Κ 'πως τα μεταξύ τους όρια είναι πολύ διαπερατά,ευκολα,αν οι συνθήκες αλλάξουν,να μεταβείς από τη μια κατηγορία  στην αλλη',

είδε το πρόσωπο της κυρίας να γίνεται σκεπτικό και να σκοτεινιάζει,ένιωσε τον τρόμο της,έβαλε τα χέρια στις τσέπες της και τα εβγαλε,'δεν εχω ακόμα πετρες στις τσέπες μου'του είπε,

ο κ.Κ κρατήθηκε να της πει,:'ως πότε ακόμα,ωραία μου κυρια;'

'ελα,'ειπε'ας αλλάξουμε θέμα,ας πούμε κάτι διασκεδαστικό,ελαφρυ',

τότε είδε το πρόσωπο της γυναίκας να φωτίζεται,

η ανάδυση της από το σκοτάδι

.

.

 .

ιστορίαι που εσυνέβησαν εις Αλέξανδρον βασιλεαν

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ητον εις την δυσιν ήλιου και εστρατοπεδευσαμεν εις ερημον τόπον,όταν

ενυχτωσεν το σκοτάδι ητον πολύ πυκνόν και αδιαπέραστον,εννοησαμεν

έντρομοι οτι ήγγικεν η συντέλεια του κόσμου,τόσην μεγάλην ανησυχίαν ειχομεν,

και κάποτε,μεσονυκτια,ηκουσαμεν ψιθυρισμους εις αλλοτριας γλώσσας,

αγρυπνουσαμεν και ημεθα εις σφοδρήν απορίαν τι μέλλει γενέσθαι,τότε 

εζήτησεν ο Αλέξανδρος να μας μιλήσει,τον ακούσαμε να λέει,πως όλα αυτά 

τα παράξενα θα παρέλθουν,θα λάβουν τελος και να μην χάνουμε το θάρρος

μας,αυτά τα λόγια του μας εγκαρδιωσαν,και όταν εξημερωσεν όλα είχαν 

διαβεί ως όνειρο και εδιαλύθηκαν εις το φως του ανατέλλοντος ήλιου,

εδωθει διαταγή να αναχωρήσουμεν,όμως εις εξ ημών σύντροφος στρατιώτης 

έλειπεν,τον αναζητήσαμε και δεν τον ηβρηκαμεν,τον φωνάξαμεν και

απάντησιν δεν ελσβαμε,τι τάχα να έγινεν;,πως εξαφανισθει;,μέγα μυστήριον,

κάποιος από μας που τον ήξερεν περισσότερον είπεν πως τις τελευταίες

ημέρες ητον λίαν ανήσυχος,ως κάτι  να τον ανησυχούσε και να τον 

εφόβιζε,εις τις ερωτήσεις του δεν απήντησεν,μόνον εσκοτεινιαζε το 

πρόσωπο του,τον άκουγε κάπου κάπου να μονολογεί με χαμηλή φωνή,δεν 

ξεχώριζε τι έλεγεν,εφαίνονταν να παλεύει με κάτι,πολύ ανώτερον από

αυτόν και δυνατότερον,μίαν φοράν του είπε πως ότι είδεν να μην το 

μαρτυρήσει,ούτε να τον πάρουν πως ετρελαθει,αυτά είπεν δια αυτόν 

ο στρατιώτης,και εμείς περίλυποι εκινησαμεν βαρυκάρδιοι,επειδή νιώσαμε 

την θυσία του,

.

.

.

 

2 φωτογραφίσεις της γυναικας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η γυναίκα απέναντι,της εξήγησε λεπτομερώς τι ακριβώς ηθελε,δεν έφερε 

καμία αντίρρηση,πως θα την φωτογραφουσε,

εκείνη τη μέρα έγινε ερωμένη του,

'η φωτογραφία,είναι τωρα-εδω'της είπε,εκείνη χαμογέλασε,(1η φωτογραφία)

μεσολάβησαν τρεις μέρες για την 2η φωτογραφία,

'αυτη θα είναι η συνέπεια της πρωτης'της είπε,

'δεν θέλω να γυμνωθω'του είπε,

μετά την πόζα ξάπλωσε στον καναπέ,'τι σημαίνει αυτή η στάση μου για σένα;'

το χαμόγελο της αινιγματικο,

αισθάνθηκε πως έπρεπε να σταματήσει τη σχέση,

ένα επικίνδυνο παιχνίδι θα άρχιζε μεταξύ τους

τον καταλαβε,'απο που το συμπεραίνεις αυτό;'τον ρώτησε

'ξαπλωσε δίπλα μου'τον προκάλεσε,

δεν αντιστάθηκε,την αγκάλιασε,

εκείνη έτρεμε,'αυτο μου συμβαίνει πρώτη φορα' ψιθυρισε η γυναίκα,

εκείνη τον ξύπνησε τη νύχτα,'ειδα ένα ονειρο'του είπε,

'απο την λαίδη Μάκβεθ προτιμώ τη Μηδεια'

η ζωή μας αποκτά νόημα,σκέφτηκε,όταν την δραματοποιουμε

της το είπε,

εκείνη δεν απάντησε,

άγγιξε το σώμα της,ζεστο,',σου αρέσω;',τον ρώτησε,

'ναι'

'ειμαι γυμνή,άγγιξε με'ειπε

όταν έγινε η έκθεση φωτογραφίας είχαν πολύ καιρό πριν χωρίσει,

η έκθεση αυτή ήταν καλλιτεχνικό σκάνδαλο,

μια ιδιοτροπία,

δύο μόνο φωτογραφίες σε μια τεράστια λευκη αίθουσα,

η 1η και 2η φωτογράφιση

.

.

.

φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

CINEMA-CLOSE UPS

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τίτλος αρχής:CLOSE UPS

τραβελινγκ στο δωμάτιο δεξιοστροφα από την γυναίκα προς το τόρσο του αντρικού αγάλματος,και μετά τραβελινγκ  αριστερόστροφα προςτη γυναίκα,στοπ στη γυναίκα,

οφ ακουγεται μια γυναικεία φωνή:τι ώρα είναι;σιωπή,κοντινό στο πρόσωπο της γυναίκας,ήχος βημάτων,μια πόρτα κλείνει,σιωπή,μεσαίο πλάνο η γυναίκα αριστερά 

το άγαλμα δεξιά,ο φωτισμός χαμηλώνει βαθμιαια μέχρι το απόλυτο μαύρο,σιωπή,

(Τίτλος τέλους)THE END

.

.

.

Enigma

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

άκουσε το πιάνο,σταμάτησε,άνοιξε την πόρτα και την είδε,γύρισε

προς το μέρος του και του χαμογελασε,'σε περιμενα',στάθηκε πίσω της,

ο ώμος της λευκός,τα δάκτυλα της στα πλήκτρα του πιάνου,όταν 

τελείωσε την άκουσε να λέει,'ειμαστε μέσα στον καθρεφτη',

.

.

.

 

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η φωτογραφία

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

είδε τυχαία τη φωτογραφία της σε ένα social media,

από εκείνη τη στιγμή,από αυτή τη φωτογραφία αναδύθηκε

μια ιστορία,αυτά που συνέβαιναν ήταν πραγματικά,καμία

φαντασίωση καμία φαντασία η' ιδεοληψία,ζούσαν μαζί,

συζητούσαν,συχνά πηγαιναν εκδρομές,κολυμπούσαν,

άκουγαν μουσική,της άρεσε η Jazz,λάτρευε τη φωνή 

της Ella Fitzgerald και της Billie Holiday,είχε όλα τα 

βιβλία του Italo Calvino,τη νύχτα άκουγε την αναπνοή της

ήρεμη δίπλα του να κοιμαται,κάποια φορά ξύπνησε,τον

κοίταξε στο ημίφως,'τι κοιτάζεις; τον ρώτησε,'τη φωτογραφία σου',

της απάντησε,εκείνη χαμογέλασε και τον αγκάλιασε,

αυτή τη σχέση την κράτησε μυστικη,σε κανέναν δεν την 

εκμυστηρεύτηκε,

αυτή με τη φωτογραφία της θα διαρκέσει για παντα

.

.

.

Manhattan,New York City

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η τελευταία μέρα του mister Asterios Dedalous Minotaurous στη Νέα Υορκη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous έφθασε αεροπορικώς στη 

Νέα Υορκη ινγκογνιτο πριν μια εβδομάδα, Πέμπτη το απόγευμα,ώρα 7 μμ,

έγραψαν οι εφημερίδες,συνοδευόμενος από την σύζυγό του διάσημο μενεκεν Αριάδνη,κατέλυσε στην πολυτελή σουίτα του στο Empire Building State,θα έχει επαφές 

με ανθρώπους του χρήματος,για επενδύσεις σε όλο τον κόσμο,επίσης θα χρηματοδοτήσει μια υπερπαραγωγη κινηματογραφικής ταινίας,στην οποία θα συμπρωταγωνιστήσει η σύζυγος του,

ο Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous απέφυγε αυστηρά τις δημόσιες εμφανίσεις,οτιδήποτε θα πρόδιδε την παρουσία του,οι παπαράτσι και τα

περιοδικά λάιφ σταιλ ήταν σε αναστάτωση,το διάσημο θήραμα δεν έπεφτε

στη παγίδα τους,

ο Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous μόνο αυτός ήξερε το λόγο της

επίσκεψης του στη Νέα Υόρκη,ούτε στην γυναίκα του τον εκμυστηρεύτηκε,

ούτε μπίζνες ,ούτε σινεμά,

η Νέα Υόρκη είχε όλα εκείνα που ταιριάζουν στο σχέδιο του,ο λαβύρινθος

της,οι δρόμοι τα κτιρια αλλά και το μεγάλο πλήθος των  ανθρώπων,μέσα στη Νέα Υόρκη ένιωθε τριγυρισμενος από τον λαβύρινθο του,στο κέντρο του,

σήμερα,10:35 πμ ο Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous βρέθηκε  από την 

σύζυγό  του Αριάδνη σφαγμένος στο διαμέρισμα του,εκεινη είχε άλλοθι,έκανε σοπινγκ στη Μάντισον Στρητ,ούτε είχε πέσει κάτι στην αντίληψη της να ανησυχήσει,ούτε κάτι στη συμπεριφορά του συζύγου της,

οι ανακρίσεις για την εξιχνιαση της δολοφονίας επικεντρώθηκαν στους κύκλους των γκάνγκστερς,

συνελήφθει,έγραψαν οι εφημερίδες,ως ύποπτος του φόνου του εκατομμυριούχου 

Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous  ένας νεαρός ιταλικής καταγωγής  αγνώστων

λοιπών στοιχείων, μέχρι αυτή την ώρα,με το ψευδωνυμο Theseus,

 .

.

. 

(Ιστορίες του κ.Κ)

Το τέλος του Σύμπαντος και η 9η Συμφωνία του Μπετοβεν

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Σε κάποιο συνέδριο με θέμα:Επιστημονική Φαντασία,ομιλητης ήταν και

ο κ.Κ,όταν πήρε το λόγο είπε:

σκέφτομαι ένα επιστημονικό σενάριο του τέλους του Σύμπαντος,όλοι 

γνωρίζουμε ότι το σύμπαν κάποτε θα φθάσει στο τέλος του,ο πλανήτης

γη και η ανθρωπότητα,βέβαια, θα έχουν πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν εξαφανισθει,

τότε σε εκείνο το σημείο του τέλους,του υλικού τίποτα,θα αρχίσει να 

ακούγεται η 9η Συμφωνία του Μπετόβεν επαναλβανομενα  αιώνια

Αυτό νομιζω είναι το καλύτερο τέλος του σύμπαντος κοσμου και η αντικατάσταση του με την 9η Συμφωνια

.

.

https://youtu.be/IJNGu_SIr3g

.

.

.

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Το πάθος για την Madame Bovary

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

είχε μεγάλο πάθος για την Madame Bovary του Φλωμπέρ,μετέφραζε συνεχώς το βιβλίο,

κάθε μετάφραση του ήταν διαφορετική,μπορεί δύο μεταφράσεις του να διαφεραν μόνο 

σε μια λέξη,πχ ένα 'και' που προστέθηκε,η' αφαιρέθηκε,

της μίλησε,από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν,με ενθουσιασμό γι'αυτο,εκείνη

γοητεύτηκε,ήταν σαν παιγνίδι,της άρεσε,το ήθελε,να παγιδευτεί σε αυτόν τον ιστό 

της αράχνης-Madame Bovary,έβλεπε,ένιωθε την Emma,την Emma του,ζωντανή,

πραγματική,τον ερωτεύτηκε κι έγινε γρήγορα ερωμένη του,'τωρα είμαι η Emma σου'

του είπε,

του άφησε στο τραπέζι ένα σημείωμα,

Tu en aimes d’autres, avoue-le. Oh ! je les comprends, va ! je les excuse ; 

tu les auras séduites, comme tu m’avais séduite. Tu es un homme, toi ! 

tu as tout ce qu’il faut pour te faire chérir. Mais nous recommencerons, 

n’est-ce pas ?nous nous aimerons ! Tiens, je ris, je suis heureuse ! 

Parle donc

εκείνος μετέφρασε:

αγαπάς άλλες,παραδεξου του,ω!,τις καταλαβαίνω,ναι! τις συγχωρώ,

τις έχεις γοητεύσει,όπως εχεις γοητεύσει κι εμένα,είσαι ένας άντρας,

έχεις όλα που χρειάζονται για να σε λατρέψουν,αλλά εμείς θα ξαναρχίσουμε,

δεν είναι έτσι;πάλι θ'αγαπηθουμε,βλεπεις,γελω,είμαι ευτυχισμένη,μίλα μου λοιπον

Όταν συνέβησαν τα επόμενα,εκείνος μόνος,μετέφραζε:

Il se jeta à genoux contre son lit.

– Parle ! qu’as-tu mangé ? Réponds, au nomdu ciel !

Et il la regardait avec des yeux d’unetendresse comme elle n’en avait 

jamais vu.

– Eh bien ! là..., là !... dit-elle d’une voixdéfaillante.

Il bondit au secrétaire, brisa le cachet et luttout haut : Qu’on n’accuse 

personne... Il s’arrêta,se passa la main sur les yeux, et relut encore.

– Comment ! Au secours ! à moi !

Et il ne pouvait que répéter ce mot :

« Empoisonnée ! empoisonnée ! » 

αυτός πέφτει στα γόνατα δίπλα στο κρεβάτι της

-μιλα μου,τι έχεις φάει;απάντησε μου,για τ'όνομα του θεού!

και την κοιτούσε  με τέτοια τρυφερότητα στα μάτια που ποτέ της δεν

είχε δει

-να εκεί!...εκεί!...λέει εκείνη με αδύνατη φωνή

κι εκείνος ορμά στο γραφείο,σπάζει τη σφραγίδα και διαβαζει  δυνατα:

κανένας να μην κατηγορηθεί...,εκείνος σταματα,βάζει το χέρι στα μάτια του,

και φωναζει

-,πως!βοήθεια!βοηθήστε με!

και το μόνο που μπορούσε ήταν να επαναλαμβάνει:

δηλητηριάστηκε! δηλητηριάστηκε!

πιο κάτω μετέφρασε:

– Ne pleure pas ! lui dit-elle. Bientôt je ne tetourmenterai plus !

– Pourquoi ? Qui t’a forcée ?

Elle répliqua :

– Il le fallait, mon ami.

– N’étais-tu pas heureuse ? Est-ce ma faute ?

-μην κλαις!του λέει.Σε λίγο δεν θα σε βασανιζω πια!

-γιατι;ποιος σ'αναγκασε;

εκείνη απάντησε:

-ετσι έπρεπε να γίνει,αγαπημένε μου

-δεν ησουν ευτυχισμένη;εγώ φταίω;

συνεχίζει τη μετάφραση:

Elle en avait fini, songeait-elle, avec toutes lestrahisons, les bassesses 

et les innombrablesconvoitises qui la torturaient. Elle ne haïssait

personne, maintenant ; une confusion decrépuscule s’abattait en sa pensée, 

et de tous lesbruits de la terre Emma n’entendait plus quel’intermittente lamentation 

de ce pauvre cœur,douce et indistincte, comme le dernier écho 

d’unesymphonie qui s’éloigne.

αυτή είχε τελειώσει,σκέφτονταν,από όλες τις προδοσίες,τις ταπεινώσεις,

και τις αμέτρητες επιθυμίες που την βασάνιζαν.Δεν μισούσε κανέναν.

μια θαμπή ομίχλη όπως του δειλινού σκέπαζε το μυαλο της,κι απ' όλους

τους θορύβους της γης η Έμμα δεν ακουγε παρα μόνο το αδιάκοπο κλάμα 

της φτωχής της καρδιάς,σιγανό και ασαφη ,όπως ο τελευταίος ήχος μιας 

συμφωνίας που σβηνει

και το τέλος:

Une convulsion la rabattit sur le matelas. Tous s’approchèrent. 

Elle n’existait plus.

ένας σπασμός την ξαναριξε στο στρώμα.Ολοι πλησίασαν.Αυτη δεν ήταν 

ζωντανή πια.

μετά από αυτό,εκείνος διέγραψε όλες τις μεταφρασεις της Madame Bovary,

και ποτέ δεν ξανασχοληθηκε μ'αυτες,

έλεγε: Madame Bovary,c'est moi.

.

.

.

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Woman's portrait

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

απέναντι του,σταυρωσε τα πόδια,η φευγαλέα  εμφάνιση θηλυκής σάρκας,

ανοιγοκλεισμα των βλεφάρων,χαμόγελο,-'παμε;',υγρά χείλη,

στο δωμάτιο του hotel,ξαπλωμένη στο κρεβάτι,μια φωτεινή επιγραφή

αναβοσβυνει το σώμα της,

της ψιθυρίζει στο αυτί,

μια φωνή,η φωνή της διακόπτει την ησυχία της νύχτας,

ο καθρέφτης αναπαράγει τις μισοσβησμενες εικόνες τους

η εξογκωμένη αίσθηση

-'ποσος χρόνος περασε;',ρωτάει

τα χείλη της,κόκκινα

μισοανοιγμενα

-'εχεις πολλά πρόσωπα'της είπε

'ποιο σου αρέσει;'

-'αυτο που τώρα έχω για σενα'

το χέρι του στο κορμί της

το χέρι της στο κορμί του

-'πρωτη φορα ετσι' του ψιθυρισε

του έδειξε το πόδι της

'δεν φοβάσαι μην τυφλωθω;'

εκείνη χαμογέλασε,-'αυτο θελω' ,τώρα πολύ κοντά του,

-'τι κανεις; ' ρώτησε

'-αυτο θελω' απάντησε

κοίταζε τα χείλη της

κοκκινα

το πρωί χώρισαν και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ

.

.

.

4 πορτραίτα μου του van Gogh και οι εικόνες της Sien

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Περιμένοντας τη Σιέν

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έκανε πολυ κρύο,παγωνιά,αγωνία,θα γυρίσει;η λύπη τον παραλύει,η Sien του

μην πάθει κακό,και το μωρό,ο κόσμος του ένα ορυχείο αποπνικτικό όπως

τα ορυχεία στο Μποριναζ,κοιτάζει την ερημιά,η πληγή στο αριστερό αυτί

τον πονάει,τα νερά του ποταμού είναι παγωμένα,όχι η Σιέν δεν θα πέσει μέσα,

χθες όλη τη νύχτα εβηχε,τρανταζονταν ολόκληρη,σαν να την πυροβόλησαν

στο στήθος,έκανε αιμόπτυση,άργησε πολυ,φοβάται,κάποιος εραστής μεθυσμένος

την έπνιξε,αθώο πλάσμα,θα απαλλαγεί από τα βάσανα,ο Θεός δεν θα'ναι

σκληρός μαζί της,άκουσε βήματα,Σιέν φώναξε,τίποτα,γελαστηκε,πήρε

ένα χαρτί,άρχισε να γράφει στον Τεο,-η λύπη θα διαρκέσει για παντα-,

έσκισε το χαρτί,όλα στη ζωή του επαναλαμβάνονται,από τα ζωγραφισμένα

ηλιοτροπια,της είπε μια φορά,προτιμώ τα αληθινά,τα φυσικα,εκείνη 

χαμογέλασε,Βενσάν,του είπε,είσαι ζωγράφος,αυτή είναι η μοίρα σου,

η δικιά μου είναι της πόρνης,αργεί πολύ η Σιέν να γυρίσει,nee, nooit meer

όχι ποτέ πια,άκουσε ένα τρομακτικό ήχο,κάποιος πυροβολήθηκε,αυτό

ακριβώς έγινε,'εγινε αυτό που φοβομουν' είπε ο γιατρός Πωλ Γκασσε,

η ατέλειωτη λύπη του,όλα να χάνονται,η Σιέν του επιπλέει στα νερά

του ποταμού,όταν τα πράγματα φθάσουν εκεί,του είχε πει,έτσι πρεπει

να τελειώσουν,αλήθεια,απόψε,πόσο παράξενος είναι ο έναστρος ουρανός

.

.

.

Clarice Lispector-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το δεξί χέρι της Κλαρισε Λισπεκτορ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Haber nacido me ha estropeado la salud.

Η γέννηση μού κατέστρεψε την υγεία 

άναψε τσιγάρο,από το αριστερό παράθυρο το φως,μετράει τα δάκτυλα των ποδιών

της,'ακριβως δέκα,η βεβαιοτητα',ο θορυβος ενος αυτοκινήτου που

πέρασε,ησυχία,άναψε κι άλλο τσιγάρο,η μάνα γύρισε απ'το γιατρό,'κολλησε

συφιλη'ειπε ο γιατρός στον άντρα της,'τα γουρούνια,την βιασαν'φώναξε 

ο πατερας,τη γέννησε να γιατρευτεί,έτσι λέγανε τα γιατροσόφια,

ήρθαν,θυμάται,'Χαγια' άκουσε την τρομαγμένη φωνή της μάνας,'κρυψου',

εκείνοι έσπασαν την πόρτα,ούρλιαζαν,'ακινητοι','δικαιοσυνη πουθενά στον

κόσμο',σκέφτεται,'ουτε κι εδω',

'καταληξαμε στη Βραζιλία,να σωθούμε,στο Ρεσίφε,την μάνα έλιωνε η αρρώστια,

πονούσε,τις έλεγα ιστορίες,δικές μου,ψεύτικες,να ξεχναει,δεν άντεξε πέθανε,

ήμουνα 9 χρονων  πήγαμε στο Ρίο ντε Τζανειρο,άλλαξα το εβραϊκό μου όνομα.

από Χαγια σε Κλαρισε,μια ασήμαντη κοπέλα,τη μπορεί να πει,τίποτα,

δεν υπάρχουν λέξεις να πεις,να εκφράσεις την ανυπαρξία σου'

ξαπλωμένη στο κρεβάτι,τα μάτια κλείνουν,'νυσταζω,αλήθεια,τι θα συμβεί;',

στο δεξί χέρι το αναμενο τσιγάρο,η καφτρα του αγγίζει το άσπρο σεντόνι,

ο Χριστός ψηλά στο Ρίο ντε Τζανέιρο τυφλός,αμέτοχος,'εγω το ξερω',

εξομολογείται,το στάδιο Μαρακανά καίγεται απ'το ποδόσφαιρο,ο χείμαρρος

του Καρναβαλιού που τιςς παρασέρνει τόσες φτωχές αθώες ψυχές;,

στη Κοπακαμπάνα τα κύματα πόσους από μας κληρονόμους, εκατομμύρια,

τέτοιου αδιάφορου σύμπαντος θα πνίξουν;

η φωτιά αναψε στο δωμάτιο,το δεξί της χέρι καίγεται,

'ας προσποιηθω πως δεν πάω στο νοσοκομείο πως δεν είμαι άρρωστη,αλλά 

πάω ταξίδι στο Παρισι'

βαριέται μέσα σε αυτή τη τεράστια πολυτελη αίθουσα,όλοι τους κάτω απ'τους

 αστραφτερους πολυελαιους,αυτή η μαύρη τουαλέτα τη σφίγγει,θα σκασει,

μια παγωμένη καλλονή,μια σφίγγα ειναι,γράφουν στα κοσμικά φύλλα τους,

τελος,ως εδώ,η προσποίηση,η ψεύτικη ελαφρή ζωή των επωνυμων,

η φτωχη Μακκαμπεα περιμένει να γραφτεί η ιστορία της,αυτή,η Χαγια Κλαρισε 

Λισπεκτορ,το ξέρει,θα είναι η τελευταία της ιστορια,' η Ώρα μου' σκέφτεται,

'το δεξί χέρι της κάηκε'ειπε ο γιατρός,

'όμως παρ'ολ'αυτα πρέπει να γράψω για την Μακκαμπεα,μια ασήμαντη Βραζιλιάνα

 άσχημη κοπέλα,ταπεινή δακτυλογραφο ,ανορθόγραφη,με μόνη της ευχαρίστηση

το σινεμά,που της αρέσει η Μέριλιν Μονρόε,και να πινει κοκα-κολα,που κάνει με ένα

 ρεμαλι ερωτική σχέση,κι αυτός την κοροϊδεύει δείχνοντας της τάχα ενδιαφέρον,και τη

 παρατάει για την φίλη της,κι αυτή δεν αντιδρά,δεν έχει τίποτα να πει,άλλωστε ποτέ

 τίποτα δεν θ'αλλαξει'

'Χαγια' την ξυπνάει η φωνή της μάνας,'θα καείς;'

'τώρα'απανταει η Κλαρισε Λισπεκτορ ,' είμαι πεθαμένη,και θα πεθαίνω ξανά και ξανα

 μόνο και μόνο για την εμπειρία της ανάστασης'

.

.

.

Woman's synthesis

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιστορίες του κ.Κ)

Η έκθεση

ο κ.Κ επισκέφτηκε την έκθεση ζωγραφικής ενός φίλου του ζωγράφου,

'ερωτευθηκα αυτή τη γυναικα' είπε στο ζωγράφο και του έδειξε τις

εικόνες

.

.

Woman- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

συναντήθηκαν στο καφέ.εκεινη δερμάτινη μίνι φούστα.αργοτερα

στο διαμέρισμα του.νυχτα.ξυπνησαν.την πλήρωσε.εκεινη έφυγε

.

.

πορτραίτο μιας γυναίκας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

κάποτε.η γυναίκα.το σπίτι της.το πιάνο που έπαιζε.η θέα από το μπαλκόνι

στη θάλασσα.η φωνή της.η Μόνα Λίζα του ντα Βίντσι.προτιμουσε τον

βαν Γκογκ.οπως κι εγώ.τα δάκτυλα της έπαιζαν στο πιάνο Σοπέν.Σκερτσο

αρ 3 έργο 39.η σχέση του με την Aurore Dudevant,Γεωργία Σάνδη,ψυχρανθηκε

και χωρισαν.του είπε.τελειωσε το πορτραίτο της.χαμογελασε.καποτε

δεν θα το θυμάσαι.ειπε.

.

.

Η θαλασσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μας μάζεψε ,-να η θάλασσα,μας έδειξε,-αυτη είναι η περιουσία μου,όπως

ο γεωργός έχει γη,χώμα,εγώ έχω αυτή,το αρμυρο νερό της,γυναίκα μου

είναι,είπε ο Οδυσσεας και συνεχίσαμε το ταξίδι

.

.

.

Φωτογραφίσεις

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Οι φωτογραφίες

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χτύπησε το τηλεφωνο του,

μια άγνωστη γυναίκα του ζήτησε να την φωτογραφίσει,εκείνη την ίδια μέρα,

πήγε αμέσως στο διαμέρισμα της γυναίκας,συζήτηση,

μια γυναίκα πως φωτογραφίζεται;ερώτηση,χρειάζεται ένα αφήγημα;και ποιο;

η' όχι;

η φωτογραφία,απάντηση,είναι όπως μια πρόταση,υποκείμενο,ρήμα,αντικειμενο,

επιθετικοι προσδιορισμοι,αυτή η πόζα για να δείχνει αυτό πρέπει να είναι ετσι,αυτό 

που απευθύνεται;ποιος το επιλεγει: 

η' το επιβάλλει;

τον κοίταξε,

ποια σχέση μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ του υποκειμενου-μοντελου και του

αντικειμένου-φωτογραφου και ποιο η ενέργεια,η διάθεση,του ρήματος που τα

(τους) συνδέει;

την φωτογραφισε

θέλεις να βρεθούμε το βραδυ;τον ρωτησε

δεν αντιστάθηκε στη γοητεία της

την περίμενε στο μπαρ

δεν ηρθε

την έπαιρνε στο τηλέφωνο που του εδωσε,λάθος αριθμός,άκουγε

εμεινε μέχρι που έκλεισε το μπαρ

ξημερωσε

πήγε στη περιοχή που ήταν το διαμέρισμα της,

αν και ήταν πολύ πρωί,χτύπησε τη πόρτα,

του άνοιξε μια γυναίκα,ήταν η καθαρίστρια, του είπε,

τον ρωτησε αν ήθελε να ενοικιάσει το διαμέρισμα,

ζήτησε τη γυναίκα

η καθαρίστρια του είπε πως ξενοικιασε χθες το βράδυ,η κράτηση ήταν για

μερα μόνο,τώρα είναι ελεύθερο,

είπε μια δικαιολογία και έφυγε,

γύρισε σπίτι

προβαλε τις φωτογραφίες της

οι φωτογραφίες μιας άγνωστης

.

.

.

Φωτογραφίσεις

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η φωτογραφία,ο van Gogh και ο Dante Alighieri 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

συναντήθηκαν στο καφέ,

της έδωσε τις φωτογραφίες,τον πλήρωσε το συμφωνημένο ποσο,

μίλησε για την φωτογράφιση της:στην La Divine Commedia ο Δάντης

έχει οδηγό τον Βιργίλιο και την Βεατρίκη,την Βεατρίκη Πορτιναρι 

τον μεγάλο παιδικό έρωτα της ζωής του,εκεί στο 5ο άσμα της Κόλασης

βλέπει την  Francesca da Rimini και τον Paolo Malatesta ,τους δύο αιώνια

ερωτευμένους,καταδικασμένους να περιστρέφονται σε έναν ανεμοστροβιλο,

λένε,πως ερωτεύτηκαν καθισμένοι δίπλα δίπλα και διαβάζοντας το ίδιο

βιβλίο,την ερωτική ιστορία του ιππότη Lancelot και της βασίλισσας 

Guinevere,γυναίκας του βασιλιά Αρθούρου,

 

μετά από δύο μέρες τον πήρε τηλέφωνο,ήθελε να τον δει,

συναντήθηκαν στο ίδιο καφέ,ήταν όμορφη,

ξέρεις,του είπε,τον κοιτούσε στα μάτια,η φωτογράφιση που κάναμε μαζί

με έκανε να σε ερωτευτω,χαμογέλασε,κάτι αναλογο με την ιστορία 

της Φραντσέσκα και του Πάολο,

του έπιασε το χέρι,δεν είναι έτσι;τον ρωτησε

ναι,έτσι είναι,απάντησε,

σε ερωτευτηκα,

κι ύστερα,συνέχισε η γυναίκα,λατρεύω τον βαν Γκογκ,και μου άρεσε

πολύ αυτό που έγραψες γι'αυτον,

ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

.

σταχυα κιτρινα και περα σπιτι

με κοκκινα κεραμιδια

''ειναι θλιμενη η καρδια μου''

μονος καταμοναχος μεσα σε κηπο

ηλιοτροπιων

Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

Τι περιμενεις;

να περασει το κιτρινο συννεφο

που;

οπου να'ναι στο μυαλο μου

του διάβασε,

εγώ θα είμαι τωρα το κίτρινο σύννεφο σου,του είπε,

,

.

.

Φωτογραφίσεις

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιστορίες του κ.Κ)

σχόλιο σε ρήση του Giacomo Casanova

ο κ.Κ ήταν καλεσμένος σε μια κοσμική συγκέντρωση,εκεί τον πλησίασε ένας

ηλικιωμενος πλούσιος κύριος,γνωστός του,συνοδευόμενος με μια πολύ νεώτερη του

όμορφη κυρία,και τον χαιρέτησε,-απο εδώ η...,του σύστησε τη κυρία,οκ Κ εισέπραξε ένα

γοητευτικοτατο χαμόγελο,

ένας γνωστός του,φανατικός εργένης και γυναικας,είδε το συμβάν,και του είπε,-πόσο

γελοίος! φουσκώνει σαν παγώνι για την νέα του κατακτηση-,

ο κ.Κ γέλασε:-ο έρωτας,φίλε μου,κατά τα τρία τέταρτα είναι περιεργεια,κατα τον Τζιάκομο

 Καζανόβα,

-βεβαια,η κοπέλα θα έχει την περιέργεια πως είναι ένας αποβλακωμενος γερος,σχολίασε 

ο άλλος ειρωνικά,

-αντιθετα,φίλε μου,είπε ο ο  κ.Κ χαμογελώντας,μάλλον  αυτός έχει την περιέργεια, την

 περιέργεια της αιώνιας γυναίκας

.

.

.

(Ιδιότροποι έρωτες)

οι ιστορίες 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τη νύχτα στο μπαρ,μια jazz και bues band επαιζε,πήγαν στο hotel μετα τα μεσάνυχτα,

-ο ιδανικός χώρος μιας γυναίκας και ενός άντρα όταν πρωτογνωριζονται-ειπε εκείνη,

-παω για μπανιο-εβγαλε τα ρούχα της μπροστά του,-η ηθική με πνίγει,γέλασε,

βγήκε,φόρεσε ένα ελαφρό διάφανο μαύρο κοντό φόρεμα,-η εικόνα μου είναι αυτή 

που βλέπεις,χαμογέλασε,

σερβιριστικαν ουίσκι,

-θελω να σου πω την ιστορία μου,του είπε,η' μάλλον,τις ιστοριες μου,

άρχισε,

τελείωσε,

-δεν επινόησα τίποτα,δεν είναι παράξενο οι ομοιοτητες στους ανθρώπους,ένα μίγμα

η ιστορία μου,από τις ιστορίες της Άννα Καρενινα ,της Έμμα Μποβαρύ και της Λαίδη

Μάκβεθ του Mtsensk ,από την όπερα του Ντμίτρι Σοστακοβιτς,θα με συλλάβουν,

κάποτε,για φονο,η' θα αυτοκτονήσω,

έλα μην φοβάσαι,τίποτα δεν είναι αλήθεια,

τον αγκάλιασε,-μυρισε το σώμα μου-,τα χείλη στο λαιμό του,

-μεταξυ μας δεν θ'αρχισει καμια ιστορία,γιατί θα τελειώσει ξημερώνοντας

.

.

.

Η ενοχή μας για την καταδίκη του Σωκράτη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ανθρωπότητα

Ελληνες

Ποτέ δεν θα απενοχοποιηθουμε από την δικη, την καταδίκη 

και τον θάνατο του Σωκράτη

Απολογία Σωκράτους,Πλάτων

(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν λοιπόν όπως να αλλάξεις δήμο  είναι ο θάνατος από εδώ εκεί σε άλλον

τόπο,και αλήθεια είναι αυτά που λέγονται,πως δηλαδή εκει είναι όλοι όσοι

έχουν πεθάνει,τι πιο μεγάλο αγαθό να είναι από αυτό,άντρες δικαστές,

γιατί αν κάποιος ερχόμενος στον Άδη,αφού απαλλαχθεί από αυτούς που 

λένε πως είναι δικαστές,θα βρει τους αληθινούς δικαστές,οπου εκεί

λέγεται ότι δικάζουν,και ο Μίνωας και ο Ραδαμανθυς και ο Αιακός και ο 

Τριπτόλεμος,κι άλλοι όσοι από τους ημιθεους δίκαιοι υπήρξαν στο  βίο τους,

επομένως δυστυχία θα είναι η αποδημία;

εἰ δ’ αὖ οἷον ἀποδημῆσαί ἐστιν ὁθάνατος ἐνθένδε εἰς ἄλλον τόπον, καὶ 

ἀληθῆ ἐστιν τὰ λεγόμενα, ὡς ἄρα ἐκεῖ εἰσι πάντες οἱ τεθνεῶτες, 

τί μεῖζον ἀγαθὸν τούτου εἴη ἄν, ὦ ἄνδρες δικασταί; εἰ γάρ τις

[41a] ἀφικόμενος εἰς Ἅιδου, ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ τῶν φασκόντων

δικαστῶν εἶναι, εὑρήσει τοὺς ὡς ἀληθῶς δικαστάς, οἵπερ

καὶ λέγονται ἐκεῖ δικάζειν, Μίνως τε καὶ Ῥαδάμανθυς καὶ

Αἰακὸς καὶ Τριπτόλεμος καὶ ἄλλοι ὅσοι τῶν ἡμιθέων δίκαιοι

ἐγένοντο ἐν τῷ ἑαυτῶν βίῳ, ἆρα φαύλη ἂν εἴη ἡ ἀποδημία;

.

,

.

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

7+1 ιστορίες του που διάβασε η γυναικα

- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μια άγνωστη γυναίκα σε ένα καφέ τον πλησίασε και του ζήτησε να επιλέξει

γι'αυτην 7+1 ιστορίες του,

στο ραντεβού την επόμενη μερη

-αυτές είναι οι 7+1 ιστορίες που επελεξα-

της είπε,

μετά από τρεις μέρες η γυναίκα τον πήρε τηλέφωνο,

συναντήθηκαν στο ίδιο καφε,

-αυτες οι ιστορίες διαβάζοντας τες με έκαναν να νιώσω παραξενα-

του είπε,

χαμογέλασε,-σε ερωτευτηκα-

ένιωσε αμηχανία,

-μην σου φαίνεται παράξενο,ένας έρωτας μπορεί να αρχίσει ετσι'ειπε εκείνη

-αληθεια αυτές τις ιστοριες μπορεί κάποιος να τις ζήσει;

-δεν ξέρω,της απάντησε,δεν νομίζω,είναι αδύνατον

-η δικιά μας ιστορία πως θα εξελιχθεί,ποια θα είναι;τον ρώτησε,

τον κοίταξε στα μάτια

-ισως μια νέα σου ιστορία μας χωρίσει,είδε την αγωνία στα μάτια της,

-φοβασαι;

-ναι,φοβάμαι,η φωνή της έτρεμε

-τοτε,να σταματήσω να γράφω,γέλασε

-οχι,δεν πρέπει να το κάνεις,σ'αγαπω τόσο πολύ,δεν θέλω να θυσιαστείς

για μένα

την αγκάλιασε,-ελα ησυχασε

πήγαν στο σπίτι της,ήθελε να την φωτογραφίσει,

στο κρεβατι,την ώρα που εβγαζε τα παπούτσια της,το βλέμμα της,

-αυτη η εικόνα σου θα μείνει στη μνήμη,της ειπε

.

.

7+1 ιστορίες

1

 Η Φωτογραφία 

- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

της πεταξε τη φωτογραφία στο τραπέζι 'κοιτα'ειπε, εκείνη πήρε τη φωτογραφία στα χέρια της,'μην πεις τίποτα' της είπε πηγαίνοντας στη πόρτα, 'που πας;' τον ρώτησε, δεν της απάντησε,'που πας;' ξαναρώτησε, προσπάθησε να τον εμποδίσει, την έσπρωξε,εκείνη μόνη στο δωμάτιο, νύχτωσε,ακίνητη, δεν άναψε φως, τον ακουσε που επέστρεψε, μετά τα μεσάνυχτα,τον φοβόταν, ξαπλωσε κουρασμένη στον καναπέ να κοιμηθεί, δεν έκλειναν τα μάτια της, έξω έβρεχε, όταν ξύπνησε πήγε στη κρεβατοκαμαρα, εκείνος κοιμονταν μπρούμυτα με τα ρούχα, στην αρχή δεν θέλησε να τον ξυπνήσει, ύστερα φοβήθηκε, τον φώναξε, εκείνος γύρισε, 'τι φώναζεις; τι έπαθες;', 'είσαι καλά;'ρωτησε 'ναι, καλά ειμαι' απάντησε, 'θες να σου ζεστάνω νερό;', σηκώθηκε, 'ναι', 'έχω στεγνές πετσέτες',στάθηκε στη πόρτα του μπάνιου, ακουγε το νερο, όταν βγήκε τη βρήκε στη κουζίνα, έπλυνε πιάτα,

'χάλασε το πλυντήριο πιάτων 'του ειπε,' τι θέλεις να μαγειρέψω;', 'ότι θέλεις ', γύρισε και τον κοίταξε,' τι θα γίνει; 'ρώτησε, 'τίποτα, δεν θα γίνει τίποτα 'της απάντησε, 'και η φωτογραφία;', 'ποια φωτογραφία;', χαμογελασε, 'δεν υπαρχει καμιά φωτογραφία'

.

.

2

ΤΡΙΑ  ΔΙΠΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

[Τριπλο Μονοπρακτο]

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[Σκηνικο:αστικο σαλονι,χωρις ανοιγματα,τρεις καρεκλες τοποθετημενες σε σχημα ισοπλευρου τριγωνου,σ'αυτες καθονται τρεις γυναικες,οι οποιες φορουν τα ιδια ρουχα,η Γυναικα Α στην αριστερη καρεκλα γυρισμενη προς το μερος των θεατων,η Γυναικα Β στη μεσαια καρεκλα γυρισμενη πλατη,η Γυναικα Γ στην δεξια καρεκλα γυρισμενη προφιλ,σε καθε μια γυναικα στεκεται ορθιος απο ενας αντρας,ο Αντρας Α στη Γυναικα Α,ο Αντρας Β στη Γυναικα Β,ο Αντρας Γ στη Γυναικα Γ,οι τρεις αντρες φορουν τα ιδια ρουχα,ο φωτισμος του δωματιου αλλαζει αναλογα ποιο ζευγαρι μιλαει]

Γυναικα Α:δεν μ'ενδιαφερει η γνωμη σου

Αντρας Α:αν δεν εισαι τρελλη τοτε εισαι στα προθυρα της τρελας

Γυναικα Α :σε μισω,εσυ φταις,εσυ μ'εκλεισες εδω μεσα

Αντρας   Α:για το καλο σου,για την υγεια σου,μιλησα με το γιατρο σε λιγες μερες θα βγεις απο το σανατοριο

Γυναικα  Α:ψευτη,ειναι η τεταρτη φορα που μου το λες,παψε,δεν σε πιστευω πια

Αντρας  Β :απ'τη μερα που γυρισαμε εδω εχει καταρρευσει,κλαιει χωρις λογο,περναει πολλες ωρες καθισμενη στη καρεκλα ακινητη,βουβη

Γυναικα  Β:οταν ηταν παιδι η ζωη της ηταν βασανιστικη,ανυποφορη,την τυραννουσαν εμμονες ιδεες,νομιζε πως η μητερα της την μισουσε,ο πατερας καυγαδιζε συχνα με τη μητερα,καποιες φορες τη χτυπουσα,εκλεινα τ'αυτια μου να μην ακουω

Αντρας   Γ:τι σημασια εχει τινος ειναι το παιδι δικο μου η' του εραστη σου,μου περασε η ιδεα να σ'εκδικηθω,

Γυναικα  Γ:γιατι δεν το'κανες;γιατι δεν το κανεις; τι περιμενεις;φοβασαι,ναι φοβασαι,εισαι ενας δειλος,παντα ησουνα δειλος,ναι,το λαθος ειναι ολοτελα δικο μου,επρεπε...

Αντρας  Γ :επρεπε να με χωρισεις,πεστο,ομως δεν το'κανες,δεν σε συνεφερε,οι εραστες σου ειναι αδεκαροι,ενω ο ηλιθιος συζυγος πλουσιος,και συ βλεπεις εχεις καλομαθει στη πολυτελεια

Γυναικα  Γ:στη πολυτελεια μιας ανιαρης ζωης,σαχλες κοσμικες παρεες,βαρετες μεχρι θανατου διακοπες σε τουριστικα θερετρα,ενα θεατρο σαπισμενης ζωης η ζωη μου,βαλτωμενη,τρελα

Αντρας   Β:ολ'αυτα τα βγαζεις απ'τ'αρρωστο μυαλο σου

Γυναικα  Β:εισαι απαισια τιποτενιος,δεν σε φοβαμαι,επαψα καιρο να σε φοβαμαι,ελα σπρωξε με απ'τη καρεκλα,δειξε την δυναμη σου,επιβλησου,βλεπεις ποσο ηρεμη ειμαι,γαληνια,περιμενω,ελα απλωσε το χερι,ελα,αφου αυτο θελεις γιατι δεν το κανεις;να τελειωνουμε

Αντρας   Β:οχι,οχι,δεν θα σε βοηθησω εγω στην αυτοκτονια σου,αυτο ζητας,εμενα,οχι

Γυναικα  Β:αν σου πω οτι σ'αγαπαω με παθος θα το πιστευες;

Αντρας   Β:οχι δεν το πιστευω,ξερω καλα τι εγωιστρια εισαι

Γυναικα  Β:σ'αγαπαω,σ'αγαπαω σαν τρελη

Αντρας   Α:θα σου διηγηθω μια ιστορια,πραγματικο γεγονος,ενας αντρας εκλεισε για σαραντα χρονια μια γυναικα μεσα σ'ενα πυργο,ξερεις γιατι;

Γυναικα  Α:σε παρακαλω,βγαλε με απο'δω,δεν αντεχω αλλο

Αντρας   Α:για να την εκδικηθει

Γυναικα  Α:δεν μ'ακους;σε παρακαλω,βγαλε με απο'δω μεσα

Αντρας   Α:επειδη δεν τον αγαπουσε

Γυναικα  Α:ποναω,τρεμω απ'το κρυο

Αντρας   Α:οταν πεθανε ο αντρας την βρηκανε μισοπεθαμενη,τρελη

Γυναικα  Γ:εκει απεναντι θα'θελα ενα παραθυρο με τριανταφυλλα,ωραια κοκκινα

τριανταφυλλα

Αντρας  Γ:ειμαι σιγουρος,τον συναντας εδω μεσα,πισω απ'τη πλατη μου

Γυναικα  Γ:να,και το πιανο

Αντρας   Γ:λοιπον,μαθε πως κι εγω εχω ερωμενη,και μαλιστα ειναι πιο νεα και πιο ομορφη απο σενα

Γυναικα  Γ:μια πουτανα ειναι,και σου τρωει τα λεφτα

Αντρας   Γ:ειμαι ερωτευμενος μαζι της

Γυναικα  Γ:σε κοροιδευει,γελαει μαζι σου,παλιανθρωπε

Αντρας   Α:δεν ξερω,αλλα εχεις ομορφα ματια

Γυναικα  Α:ξερεις καποτε αγαπουσα εναν αντρα παθιασμενα,τωρα δεν θυμαμαι ουτε ποιο ειναι τ'ονομα του

Αντρας   Α:το ειχα καταλαβει

Γυναικα  Α:καθονταν στο πιανο κι επαιζε κι εγω τραγουδουσα

Αντρας   Α:αληθεια,ειχες ωραια φωνη;

Γυναικα  Α:δεν θυμασαι;αληθεια,γιατι δεν θυμαται κανεις;

Αντρας  Β:κλαις;

Γυναικα  Β:εχεις δικιο ποτε δεν σ'αγαπησα,σταθηκε αδυνατο να σ'αγαπησω

Αντρας   Β:το ξερω

Γυναικα  Β:προσποιουμουν  πως  σ'αγαπουσα

Αντρας   Β:απ'την αρχη το ηξερα

Γυναικα  Β:σε μισουσα,και τωρα,φοβαμαι πως σε μισω πιο πολυ,οχι μη φωναξεις,μη βρισεις,

και μην κρυβεσαι,και συ,το ξερω,με μισεις

Αντρας   Α:γιατι διαλεξες εμενα;

Γυναικα  Α:γιατι διαλεξες εμενα;

Αντρας   Α:ολα ειναι πιθανα ολα ειναι δυνατα

.

.

3

ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι,

των δε κοιμωμένων έκαστος εις ίδιον αποστρέφεσθαι

-Ηρακλειτος-

[γι'αυτους που'ναι ξυπνιοι υπαρχει ενας και ιδιος για ολους κοσμος ,

ενω ο καθενας απ'τους κοιμισμενους  στον δικο του στρεφεται]

ενα αλογο ετρεχε,ο αναβατης επεσε,ενα σκυλι κυνηγουσε το αλογο,ο ανθρωπος

σηκωθηκε και πετουσε πετρες στο σκυλι,'Αυτο'ειπε,το τρενο την ειχε ζαλισει,

στον επομενο σταθμο κατεβηκε,μπροστα της μια γυναικα μ'ενα μικρο κοριτσι,

η γυναικα  κουτσενε ελαφρα απο το αριστερο της ποδι,οι δρομοι εκεινοι την ωρα,μεσανυχτα,αδειοι,ενα σκυλι διεσχισε το δρομο,στη πολυκατοικια επικρατουσε απολυτη ησυχια,σαν να ηταν ακατοικητος ο χωρος,ο θορυβος του ασανσερ την ξυπνησε,ξεκλειδωσε και μπηκε στο διαμερισμα,τη βρηκε να κοιμαται με τα ρουχα στον καναπε,η τηλεοραση ηταν ανοιχτη,την εκλεισε,εκεινη ξυπνησε,'τωρα γυρισες;τι ωρα ειναι;'τη ρωτησε,'περασμενα μεσανυχτα','πως τα περασες;'η αλλη την ρωτησε,'πηγαμε θεατρο,μετα φαγαμε',ηταν ωραιο το θεατρο;τη ρωτησε,τι εργο παιζοτανε;,'αρκετα μπερδεμενο,δεν το καταλαβα,τρεις γυναικες κι ενας αντρας,οι γυναικες μου φανηκε πως ηταν μια γυναικα κι ο αντρας τρεις αντρες,ποτε ηταν γυναικα του,ποτε ηταν ερωμενη του,ποτε ηταν πατερας της,και ταυτοχρονα συνεβαιναν και τα τρια,υπηρχαν μεγαλα διαστηματα σιωπης,ακινησιας, και μεγαλα διαστηματα που μιλουσε η μια γυναικα,κατι σαν παραληρημα,η' στον αντρα,αυτος  ελαχιστα μιλουσε,οι δυο απ'τις γυναικες επαιζαν καλα,μια απ'αυτες τη λεγανε Ντορα,αυτη που επαιζε μηχανικα Ida,το σκηνικο ενα δωματιο σε σκουρο κοκκινα φωτισμο με ενα φωσφοριζον  κιτρινο,'ενας  ενδομητριος χωρος' ακουσακαποιον να σχολιαζει πισω μου χαμηλοφωνα,αυτα,εσυ για πες μου πως περασες;τι εκανες;',

'τιποτα σημαντικο'απαντησε η αλλη'το απογευμα,κατα της εξι περασε η μαμα,ρωτησε για σενα,ανησυχει','η μαμα υπερβαλει,μια ζωη ανησυχει' την διεκοψε,'εκανε τα γνωστα παραπονα για τον μπαμπα'συνεχισε η αλλη,'πως την παραμελει,γκρινιαζει,ωρες ωρες ειναι αφηρημενος,στις εφτα εφυγε,βαρεθηκα να βγω,μαγειρεψα μακαρονια με κοκκινη σαλτσα και βασιλικο,σου κρατησα,αν θες να φας','σου ειπα πως εφαγα','καλα με συγχωρεις,το ξεχασα'ειπε η αλλη και συνεχισε 'ξεκινησα να διαβασω ενα βιβλιο,το βαρεθηκα και το παρατησα,ανοιξα τη τηλεοραση και χαζεψα,αποκοιμηθηκα και με ξυπνησες',σιωπη,την κοιταξε'ειδες παλι εκεινο το ονειρο;'τη ρωτησε,'ναι,ομως αυτη τη φορα' απαντησε' δεν ηταν το σκυλι που κυνηγουσε το αλογο'σταματησε'αυτο,δεν θυμαμαι τιποτα αλλο'

.

.

4

ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

εβλεπε την ατερμονη κινηση του ψαριου στη γυαλα,με ποση ορμη χτυπουσε τα τοιχοματα της,σε λιγο θα την θρυμματιζε και θα εβγαινε,εδω μεσα στο δωματιο ελευθερωμενο θ'αποκτουσε τις τεραστιες πραγματικες του διαστασεις,

φοβηθηκε,τρομαξε σ'αυτη τη προοπτικη,η γατα κατω κοιμονταν κουλουριασμενη.

αταραχη,πανω στο μαλακο μαξιλαρι,αδυνατο να περιμενει τη βοηθεια της,

ανισχυρη θα ειναι οπως αυτη,κι ισως υποταγμενη,ενα δυνατο ρευμα απο το παραθυρο εριξε τη πηλινη κανατα με το νερο απο το τραπεζι στο πατωμα,εκει εσπασε σε πολλα μικρα κομματια και χυθηκε το νερο,η γατα παλι δεν αναδευτηκε,την σκουντησε απαλα με τα δαχτυλα τ'αριστερου ποδιου της,ανοιγοκλεισε για λιγο τα ματια και ξανακοιμηθηκε,το ψαρι στη γυαλα ησυχασε,στεκονταν ακινητο,λες κι ηταν αψυχο,ολη η πριν ενεργεια του το εγκατελειψε,ενιωσε ζεστη στο δωματιο,ο λαιμος της ηταν ιδρωμενος,'θα πουντιασεις'

ακουσε τη μανα της'σκεπασου,δεν ειναι καιρος ακομα',η μανα εφυγε,ειδε τον ισκιο της στο κρυσταλλο της πορτας,σταθηκε,το ηξερε,πως την παραμονευει,'γιατι δεν πεθαινει;τοσο εζησε'σκεφτηκε κι ενιωσε ντροπη,αλλα και λαχταρα,το ψαρι σαν να πηρε δυναμεις ξαναρχισε,'δεν θα το ξαναταισω,δεν θ'αφησω πια κανεναν να το ταισει,ετσι θα ψοφησει',πηρε απο διπλα της το οβαλ καθρεφτακι,κοιταχτηκε,το προσωπο της,και χτενισε τα μαλλια ,πλησιασε τον καθρεφτη στα ματια της,ειδε τους δυο βολβους τους,

φουσκωμενους,μια τρομακτικη εικονα,παρομοιωση,της ηρθε στο μυαλο,

αναστατωθηκε,'ερεθισμενους'ψιθυρισε,'ειναι αμαρτια' σκεφτηκε 'ποσο ευαλωτοι  ειμαστε στην αμαρτια',επειτα ο καθρεφτης πολυ κοντα στα χειλια της,σχεδον τα αγγιζε,ανατριχιασε στην επαφη,εβαλε τον δειχτη του δεξιου χεριου της πανω τους κι απλωσε την υγρασια τους,γλυστρουσε,ακουσε ενα μεγαλο θορυβο,σιγουρα το ψαρι ειχε σπασει τη γυαλα,και τωρα στεκονταν ορθο τεραστιο μπροστα της,δεν ηξερε τι ηθελε,αλλα με τις αισθησεις της το υποψιαζονταν,ηταν στο ελεος του,'τωρα θελω η μανα να πεθανει,τωρα αυτη ακριβως τη στιγμη'φαινεται πως φωναξε γιατι εμφανισθηκε

στο δωματιο η μανα'τι επαθες παλι;'της μιλησε αυστηρα,ολο εχθροτητα σκεφτηκε,μαλλον

 ζηλια,'τιποτα,μητερα'τραυλισε 'μαλλον ειδα κακο ονειρο',

'προσεξε'της μιλησε παλι η μανα αυστηρα'η υπομονη μου εφτασε στα ορια της,κι επειτα αυτη τη γατα τι την θελεις;',κι εδωσε μια δυνατη κλωτσια στη γατα,αυτη ξαφνιασμενη απ'το δυνατο χτυπημα πηδηξε πανω και δινοντας ενα σαλτο απο τ'ανοιχτο παραθυρο εξαφανισθηκε,η μανα,την ειδε,πηγε στο παραθυρο και το εκλεισε,τραβηξε και τις κουρτινες'αφου ξερεις' της ειπε,τωρα η φωνη της ειχε μαλακωσει,ηταν τρυφερη 'το πολυ φως δεν σου κανει καλο','το ψαρι,μανα,τι εγινε;'ρωτησε με αγωνια,'μαλλον ψοφησε'ειπε η μανα,'παω να το πεταξω θα βρωμισει,ξερεις ποσο απαισια μυριζουν τα ψαρια αμα σαπισουν,θυμασαι την αλλη φορα τι παθαμε,τι μανια κι εσυ να κουβαλας ψαρια',αυτη τη τελευταια φραση την ειπε αφου ειχε βγει εξω απο τη πορτα,ισα που προλαβε τη σκια της στο κρυσταλλο,'μαμα'της φωναξε 'ξεχασες να παρεις τη γυαλα με το ψαρι',δεν την ακουσε,

η' εκανε πως δεν την ακουσε,οπως κανει για να την τιμωρησει,δεν γυρισε,το ψαρι σε λιγο μυρισε,ηταν αποπνικτικα εκει μεσα στο δωματιο,επειτα νυχτωνε,εξω ομως οχι,γιατι ακουγε ακομα τα τζιτζικια,'δεν μπορω ν'ακουω τα τζιτζικια'βουλωσε με τα χερια της τ'αυτια,ειδε τη γατα,ειχε χωσει το κεφαλι της στη γυαλα κι ετρωζε το ψαρι,'μη'της φωναξε'τι τρως;',δεν την ακουγε,ετρωγε αταραχη σαν να'ταν κουφη,'μη,ειναι  δικο μου το ψαρι,το ψαρακι μου',εκεινη το εφαγε,επειτα πηδηξε απ'το τραπεζι κι επιασε το μαξιλαρι και το γρατσουνιζε,οταν βαρεθηκε ξαπλωνοντας πανω του κοιμηθηκε,οπως στην αρχη,οπως σ'ολες τις αρχες,αδιαφορετα,εβγαλε τα παπουτσια της,τ'ακουσε να πεφτουν στο πατωμα,πηρε το καθρεφτακι και με την αναπνοη της το θολωσε,αυτο που απο δω και περα θα αντανακλωνταν πανω του ηθελε να μην το βλεπει,να ειναι θολωμενο,μη ορατο,πισω απο βαριες κουρτινες κρυμενο,

.

.

5

Hopscotch

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

δυο χρονια μετα το χωρισμο απο τη γυναικα του τη γνωρισε,σε μια οντισιον που εκανε για τη προσληψη σοπρανου,ξαναεργαζονταν  το μουσικο εργο του βασισμενο στο μυθιστορημα Hopscotch του Julio Cortazar,που το ειχε απο τοτε διακοψει,κι  ηθελε μια σοπρανο για το ρολο της La Maya,

η φωνη της ηταν μια θαυμασια αναμιξη της Beverly Sills και της Joan Sutherland,

αρχισαν αμεσως τις προβες,διαβασαν το μυθιστορημα κανονικα και με τυχαια σειρα,τραβωντας απο ενα κουτι χαρτακια με τους αριθμους των 155 κεφαλαιων,

αυτη ηταν καταενθουσιασμενη,ειχε καταπληκτικη αισθηση του ρυθμου και μπορουσε να διατηρησει τους τονους σε γοητευτικη κινηση,περνωντας απο τονο σε τονο με υπνωτικο τροπο,η φωνη της ηταν συνεκτικη,ακεραια, και ξαφνικα διασπαζονταν,κοματιαζονταν απο κολορατουρα σε δραματικη εκφραση,εκτιναξη με βαθεια και ζωηρη αισθηση του κειμενου,φωτεινη,πολυχρωμη αλλα και σκοτεινη,αυτος της τονιζε πως σ'αυτο το εργο η φιλοδοξια του ηταν να ειναι η μουσικη,φωνητικη και ορχηστρικη, σε πληρη ανοιχτη αντιστιξη με το παιδικο παιχνιδι  Hopscotch ,μεταξυ τους γρηγορα  αναπτυχθηκε ερωτικη ελξη και της ζητησε να συζησουν στο σπιτι του,

εκεινη δεχθηκε,

στην αυλη του σπιτιου ειχε σχεδιασει ενα  Hopscotch 11τετραγωνων,

αριθμημενα απο τα κεφαλαια του μυθιστορηματος,τους οποιους αριθμους αλλαζε,εκεινης της αρεσε να παιζει αυτο το παιχνιδι το βραδυ με το φως της λαμπας,αυτος καθισμενος στη πολυθρονα την παρατηρουσε,ποσο ομορφη και χαρουμενη ηταν, επαιζε συνεχεια πολυ ωρα μεχρι τα μεσανυχτα,εκεινος αποκοιμιονταν εκει εκεινη τη βραδυα ειχε αριθμησει τα τετραγωνα με τους αριθμους των κεφαλαιων:

1,7,23,141,5,59,111,11,21,3,15

αυτο κατι του  θυμισε,οση ωρα αυτη επαιζε ειχε την αισθηση πως αυτο το ιδιο το ειχε 

ξαναδει,

δεν της ειπε τιποτα,

την  αλλη μερα εκεινη του ειπε πως αισθανονταν πονοκεφαλο κι αν γινονταν ν'αναβαλουν τη προβα,κι αν ηθελε να καθησουν να κουβεντιασουν,

συζητησαν διαφορα θεματα,μουσικα,λογοτεχνικα,πολιτικα,

αυτος παλι ειχε  εντονη την αισθηση πως αυτη τη συζητηση την ειχε ξανακανει,

και μαλιστα ακριβως με τις ιδιες εκφρασεις,

'το Hopscotch 'του ειπε εκεινη 'μπορει να εξελιχθει σ'εναν λαβυρινθο'

τον κοιταξε και χαμογελασε αινιγματικα 'γοητευτικο αλλα και επικινδυνο'

εκεινη τη βραδυα η φωνη της ηταν μια εκπληκτικη δημιουργια της γλωσσας και ταυτοχρονα  καταστροφικη,κι ενιωθε πως ειχε ξεφυγει,ειχε αυτονομηθει απο τη μουσικη του,

καταλαβε,ητανε σιγουρος,για το τι συνεβαινε,

οταν εκεινη κοιμηθηκε ανοιξε τη τηλεοραση και επιβεβαιωθηκε,στην οθονη οι ειδησεις πριν δυο χρονια,

την εκλεισε,και κατεβηκε στην αυλη,το σχεδιο του Hopscotch φωσφοριζε κατω απ'το λαμπερο φως του φεγγαριου,η νυχτα ηταν ζεστη,ενα σκυλι ακουστηκε να γαυγιζει μακρια,σε λιγο σταματησε,η ησυχια  κι η ακινησια του αερα τον αποκοιμησε,ξυπνησε απο εναν ελαφρυ θορυβο,

την ειδε μπροστα του αερινη διαφανη να παιζει στο Hopscotch,

'δεν ειχα υπνο'του ειπε,στεκονταν στο τετραγωνο 17,'αυτο ειναι το τετραγωνο αναπαυσης'ειπε σαν να μιλουσε τον εαυτο της 'εδω κανενας δεν θα μ'ενοχλησει,

ειμαι μονη μου,εγω',κινηθηκε στο τεραγωνο 53,'θα παιξω'συνεχισε 'μεχρι να γεμισω το Hopscotch με τους αριθμους μου'

αυτα τα ιδια λογια,εκεινη τη βραδυα,'πριν η' μετα,δεν εχει σημασια'σκεφτηκε,τα ειχε ξανακουσει

τον επομενο χρονο απλως θα περιμενε ολα να συμβουν ακριβως με την ιδια σειρα,ο εραστης,ο χωρισμος

.

.

6

Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

'τι θελεις να πεις;'τη ρωτησε,'αυτο ακριβως'του απαντησε αποτομα,τα ματια της διασταλμενα,αγριογατας να του επιτεθει,'πολυ καλα'της αντιγυρισε,κι ανοιγωντας τη πορτα και κλεινοντας με δυναμη βγηκε,πηρε τ'αυτοκινητο και οδηγησε εξω απ'τη πολη,εννοικιασε δωματιο σ'ενα ξενοδοχειο,απο ενα περιοδικο βρηκε το τηλεφωνο ενος γραφειου με γυναικες,καλεσε,κατεβηκε στο μπαρ,ηρθε η κοπελα,του συστηθηκε'Ολγα',ρωσιδα,την κερασε βοτκα με λεμονι,

αργοτερα δειπνησαν,ριζοτο μανιταριων,γαριδες κοκτειλ ,πορτοκαλοπιττα με σοκολατα,και κοκκινο κρασι,'κανω διαιτα'ειπε η κοπελα,γελασε'μια παραβαση για χαρι μου',η Ολγα ηταν ευχαριστος τυπος,αισιοδοξη,στη Ρωσια ειχε σπουδασει κλασσικη μουσικη και μπαλετο,λατρευε τον Σεργκει Ραχμανιμνοφ,την ακουγε,η μητερα της ηταν πιανιστρια,ο πατερας στρατιωτικος,χωρισαν οταν ηταν μικρη,'η  μαμα ειχε γνωρισει καποιον αλλον αντρα,εμενα με τον μπαμπα',βγηκαν για βολτα πριν ανεβουν στο δωματιο,η νυχτα ησυχη,φυσουσε ενα δροσερο αερακι,οταν ξυπνησε η κοπελα ειχε φυγει,αγγιξε το μερος που ειχε ξαπλωσει,ηταν ακομα ζεστο,

επεστρεψε σπιτι,ηταν ακομα πρωι,'πηραν τηλεφωνο απο το γραφειο,δεν σ'εβρισκαν,ειχες κλειστο το τηλεφωνο',δεν της απαντησε

στον προθαλαμο του γραφειου  η γραμματεας τον πληροφορεσε πως τον  περιμενε ενα ζευγαρι,η επομενη ωρα περασε αδιαφορα,η πληκτικη διαδικασια εκδοσης συναινετικου διαζυγιου,επιμελεια τεκνων,επικοινωνια,διατροφη,κοινη περιουσια,'αιτηση στο κατα τοπον Μονομελες Πρωτοδικειον,εγγραφη συμφωνια διαζευξης,κοινη αιτηση λυσις του γαμου,υπογραφη ενος ιδιωτικου συμφωνητικου απο τα δυο συμβαλλομενα μερη,συζυγου γονεις,οπου θα οριζεται ρητως ποιος εκ των δυο γονεων θα εχει την επιμελειαν των ανηλικων τεκνων και με ποιον τροπον θα επικοινωνει ο ετερος γονεας, το συναινετικο διαζυγιο εκδικαζεται την ημερα της ορισθεισης δικασιμου,τα εγγραφα φακελλοι διαιολογητικα για την εκδοση του συναινετικου διαζυγιου ειναι:ληξιαρχικη πραξη γαμου,πιστωποιητικο οικογενειακης καταστασης,αντιγραφο δελτιουταυτοτητος,ιδιωτικο συμφωνητικο περι λυσεως του γαμου,ιδιωτικο συμφωνητικο ρυθμισης θεματων ανηλικων τεκνων,επιμελεια,επικοινωνια,ειδικο συμβολαιογραφικο πληρεξουσιο εις την περιπτωσιν μη αυτοπροσωπης παραστασης των μερων,...',πνιγηκε,η ακαμπτη γραφειοκρατια με την υποκριτικη συναινεση,μια ωρα πριν το τελος του ωραριου εδιωξε τη γραμματεα κι εμεινε μονος στο γραφειο,καλεσε στο τηλεφωνο εναν παλιο πελατη του,καποιον αντρα περιπου τριαντα χρονων ο οποιος ειχε μπλεχθει σε εκβιασμο μιας κυριας της υψηλης ταξης,πρωην ερωμενης του,εναν γοητευτικο τυπο ο οποιος διεθετε ολα τα προσοντα να τρυπωσει αθεατος παντου,του ειπε αμεσως  τι θελει,'θα προσεγγισεις τη γυναικα μου',ο αλλος καταλαβε,του εδωσε λεπτομερεις πληροφοριες γι'αυτην,ψυχολογικη κατασταση,

συνηθειες,γουστα,ενδυματολογικα,διαιτας,διασκεδασης,βιβλια και μουσικη που της αρεσει,που δουλευει,που συχναζει,τι την κολακευει,τι την απωθει,με τι παθιαζεται,με τι αδιαφορει,που ειναι ευαλωτη,που ειναι αδιαπεραστη,

'θελω να σε ερωτευθει'του ειπε ψυχρα 'και σε καθε φαση αυτης της επιχειρησης θα συναντιομαστε να καταστρωνουμε το επομενο βημα',του υπογραψε την επιταγη της αμοιβης του,δινοντας την του προσθεσε με σοβαρο υφος'η σειρα της δρασης σε γενικες γραμμες,το επαναλαμβανω,θα ειναι:παθος,χωρισμος,μισος.Συμφωνοι;','Συμφωνοι'ειπε 

ο αλλος,

τα πραγματα εγιναν οπως προγραμματισθηκαν,παθος,χωρισμος,μισος σε ολα αυτα τα σταδια την παρακολουθουσε,κατεγραφε τις αντιδρασεις της και κατεστρωνε περαιτερω το σχεδιο του

τωρα περιμενε την τελειωση του:η' αυτοκτονια της γυναικας,η' δολοφονια του εραστη,η' δολοφονια του εραστη και αυτοκτονια της γυναικας ,η' τη δολοφονια του στο βαθος αυτη η τελευταια δυνατοτητα τον ενδιεφερε πιο πολυ,του ειχε γινει,μαλιστα,εμμονη ιδεα,η δολοφονια του ενα ειδος αντιστραμμενης αυτοκτονιας εκεινη τη μερα καλεσε την Ολγα,βρεθηκαν στο ιδιο ξενοδοχειο,

αυτη τη φορα δειπνησαν λαζανια με κιμα και μπεσαμελ,σοκολατακια φουντουκιου με κρανμπερι,και κοκκινο κρασι,'το κρανμπερι'της ειπε'ευδοκιμει στη Βορεια Ευρωπη και Βορεια Αμερικη,φτανει σε υψος 1μ και 20εκ περιπου,οι καρποι του στην Αμερικη ειναι πιο μεγαλοι και πιο χυμωδεις,λεγετε πως τ'ονομα του το πηρε απο τα ροζ λουλουδια του που μοιαζουν στο κεφαλι του crane,του γερακιου,καλλιεργηθηκε για εμπορικη  εκμεταλλευση απο τον 19ο αι.,οι ινδιανοι το θεωρουσαν πολυτιμο θρεπτικο και θεραπευτικο καρπο,σ'εγγραφα του 17ου αι. αναφερεται σαν φαρμακο για το στομαχι,το ηπαρ,για αιματολογικες  παθησεις,οι ναυτικοι το χρησιμοποιουσαν εναντια στην ελλειψη βιταμινης C,το σκορβουτο' την κοιταξε 'πορφυρενιο λαχταριστο φρουτο',η κοπελα χαμογελασε,

δεν ενιωθε καλα και δεν βγηκαν για βολτα,απ'το ανοιχτο παραθυρο ακουγε εξω την ησυχη νυχτα,αργησε να κοιμηθει,

τον ξυνησε δυνατο χτυπημα στη πορτα,'ανοιξε,ποιος ειναι;'φωναξε στη γυναικα του,δεν πηρε απαντηση,σηκωθηκε ν'ανοιξει,ηταν ο νεαρος αντρας,'τι θελεις εδω;'του ειπε,εκεινος δεν προχωρησε  μεσα,στεκονταν στην πορτα και την εκλεινε με το σωμα του,'εκτελω τη θεληση της κυριας' του ειπε 'εσεις ο μεγαλος ερωτας',ακουσε το γελιο του,ειδε μια τρομακτικη λαμψη κι ενιωσε ενα δυνατο καψιμο στη κοιλια,διπλωθηκε κι επεσε,τον ειχε πυροβολησει

.

.

7

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η φωτογραφια,η τριτη,η πρωτη τη Δευτερα,η δευτερη την Τεταρτη,η τριτη την Πεμπτη,μια γυναικα,το προσωπο μια αγνωστης γυναικας,η ιδια φωτογραφια,εγχρωμη,δεν εδωσε σημασια,καποια κακογουστη φαρσα,πεταξε τη φωτογραφια στο συρταρι του γραφειου του μαζι με τις αλλες δυο,μεχρι το μεσημερι δεχτηκε δυο πελατες,συνειθισμενες νομικες υποθεσεις,ηταν ετοιμος να κλεισει οταν χτυπησε το κουδουνι της πορτας,ανοιξε,η γυναικα της φωτογραφιας,κρατηθηκε και δεν εδειξε εκπληξη,'με συγχωρητε'ειπε η γυναικα χαμογελωντας,'δεν εχουμε ραντεβου,αν μπορουσατε να με δειτε;','οριστε,κυρια μου,περαστε'της ειπε κι εκανε χωρο,η γυναικα προχωρησε στο γραφειο,εκλεισε τη πορτα,'καθιστε'ειπε στη κυρια,'ευχαριστω',η γυναικα καθησε 'σας ακουω'της ειπε,'προκειται για τις φωτογραφιες' του ειπε,'συνεχιστε',την ενθαρρυνε,'η γυναικα αυτη δεν ειμαι εγω','μα ειστε ιδιες,οπως σας βλεπω εδω τωρα',ειπε κι ανοιγωντας το συρταρι και βγαζοντας τις τρεις φωτογραφιες της τις εδωσε,'να,κοιταξτε τες',η γυναικα τις πηρε στα χερια της,'αν προσεξετε'ειπε 'υπαρχει μια ανεπαισθητη μικρη διαφορα στα μαλλια τους,στο χρωμα,επισης στο μεγεθος των χειλιων,και στην σχετικη αποσταση των ματιων',

'θελετε να πειτε'αντεδρασε 'πως προκειται για τρεις διαφορετικες γυναικες;','μαλλον,τρεις διαφορετικες',χαμογελασε,'και καμμια σχεση με μενα,οσο κι αν δε το πιστευετε','μυστηριο'

απαντησε 'κι ομως αυτη η γυναικα στις φωτογραφιες...','ειμαι εγω'τον διεκοψε,

'ποιος τις εστειλε;γιατι τις εστειλε σε μενα; και γιατι τρεις αντι για μια;'

τη ρωτησε,'δεν καταλαβαινετε;δεν ξερετε,αληθεια,ποιος ειναι ο αποστολέας;

και γιατι το εκανε;και γιατι διαλεξε εσας;',τον ρωτησε η γυναικα,'ειλικρινα,οχι,

δεν ξερω',απαντησε,'για σκεφθητε λιγο'ειπε η κυρια και ξαφνικα το προσωπο της σοβαρεψε,'ειστε σιγουρος;','φυσικα και ειμαι'απαντησε'τι σχεση μπορει να εχω εγω με ολ'αυτα;',η γυναικα χαμογελασε,'νομιζω,και με συγχωρητε'της ειπε,'πως ειναι μια κακογουστη φαρσα','φαρσα;λετε φαρσα;'η γυναικα τον κοιταξε σοβαρα,

'φαρσα η πραγματικοτητα;','αυτα ειναι φιλοσοφιες'αντεδρασε γελωντας'και

δεν ξερω σε τι αποσκοπουν','τελος παντων'απαντησε η γυναικα 

'η πραγματικοτητα ειναι ακριβως πραγματικοτητα,το αμφισβητειτε;'και κοιταζοντας το ρολοι της 'δυστυχως,περασε η ωρα,δεν εχω αλλο χρονο,πρεπει οπωσδηποτε να φυγω,με περιμενουν',σηκωθηκε,'χαιρετε,κυριε',

δεν σηκωθηκε να την συνοδεψει,'παρακαλω,αφηστε τη πορτα ανοιχτη' της φωναξε,ειδε τη γυναικα να βγαινει,'τι συμβαινει'διερωτηθηκε,'τι αληθεια μου συμβαινει;,τι θελουν απο μενα;',

'κυριε',ξαφνιαστηκε απ'τη φωνη,ηταν ο θυρωρος του κτιριου στη πορτα,'καποιος κυριος πριν λιγο μου αφησε αυτον τον φακελλο για σας','παρακαλω,περαστε μεσα ',ο θυρωρος του εδωσετο φακελλο,'οριστε',κοιταξε το φακελλο,κανενα ονομα ως αποστολεας,ουτε σφραγιδα,μονο το δικο  του ονομα ως παραληπτης,

'ειδατε πριν απο λιγη ωρα να κατεβαινει με το ασανσερ μια γυναικα;',περιεγραψε τη γυναικα,'οχι,δυστυχως,κυριε,δεν ειδα καμια γυναικα',απαντησε ο θυρωρος,

'με θελετε τιποτα αλλο;,'οχι,ευχαριστω,μπορειτε να φυγετε',οταν ο θυρωρος  εφυγε ανοιξε το φακελλο,η τεταρτη φωτογραφια της γυναικας,

'η πραγματικοτητα  ειναι ακριβως πραγματικοτητα'σχολιασε ειρωνικα φωναχτα,

κι αφηνωντας τις φωτογραφιες πανω στο γραφειο εφυγε,στο ασανσερ περιμενε,καποιος κατεβαινε, 

.

.

+1

Ατελής Ιστορια

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήξερε ότι εκείνος ο άντρας την ακολουθούσε,σταμάτησε σε μια βιτρίνα,την προσπέρασε,

στο μετρό κάθονταν απέναντι της,προσποιούνταν τον αδιάφορο,η γυναίκα δίπλα του ήταν γνωστη του,κάτι της είπε στ'αυτι κι εκείνη γέλασε,ίσως ήταν ζευγάρι,κατέβηκαν μαζί,τον είδε να την αγκαλιάζει,αυτή κατέβηκε δύο στάσεις πιο κάτω,στο σπίτι σωριάστηκε στον καναπέ,ήταν κουρασμένη.νυσταζε,βαρέθηκε να πάει στην κρεβατοκάμαρα,κοιμήθηκε εκεί,την.ξυπνησε το τηλέφωνο,βαρέθηκε να το σηκώσει,ξαναχτύπησε το τηλέφωνο,το σήκωσε,γιατί δεν το σηκώνεις,άκουσε τον άντρα,

τι συμβαίνει;,τίποτα,απάντησε,είμαι κουρασμένη κι αποκοιμήθηκα,αυριο,καληνύχτα,

ξαγρυπνησε,έκανε ένα ζεστό μπάνιο,στη κουζίνα σ'ενα ποτήρι έβαλε γάλα και ηπιε,ξαναγύρισε στο σαλονι,άκουσε το ασανσέρ ν'ανεβαινει,σταμάτησε στον.οροφο της,περίμενε,χτύπησε το κουδούνι,άνοιξε,ήταν εκείνος ο άντρας,με συγχωρείς,της είπε,δεν μπορούσα να περιμένω,τι να περιμένεις;του είπε,πως με βρήκες;πως ήξερες πως μένω εδώ;μ'ενοχλεις,φύγε σε παρακαλώ,ο άντρας δεν επέμενε έφυγε,κατέβηκε με τις σκάλες,ένα όροφο πιο κατω,άκουσε να ανοίγει τη πόρτα,μένει ακριβώς από κάτω μου,σκέφτηκε,ακούει οποιαδήποτε κίνηση μου,από ποτέ μένει εδώ;αυτή πρώτη φορά τον βλέπει,πως θα τον αποφύγει;όχι δεν θέλει να φωνάξει την αστυνομία,κατά παράξενο τρόπο δεν φοβάται,νιώθει μια ανεξήγητη έλξη,

μετάνιωσε που τον έδιωξε,κατέβηκε στον κάτω όροφο,χτύπησε τη πόρτα,άνοιξε μια γυναίκα,την γνώρισε,ήταν η γυναίκα του μετρό,ποιος είναι;άκουσε μια αντρικη φωνή,μια κυρία,απάντησε η γυναίκα στη φωνή,τι ζητάει:άκουσε πάλι τη φωνή,είδε τον άντρα,ένας άγνωστος,συγνώμη,είπε,έκανα λάθος,σε τι κάνατε λάθος;ρώτησε η γυναίκα του τρένου,τι θέλετε;τίποτα,με συγχωρείτε,ανέβηκε στο διαμέρισμα της,τα διαμερίσματα τους είχαν την ίδια διαριθμηση,το σαλόνι της πάνω απ'το σαλόνι του,το μπάνιο της πάνω απ'το μπάνιο του,η κουζίνα της πάνω απ'τη κουζίνα του,ξάπλωσε στο κρεβάτι της,η κρεβατοκάμαρα της πάνω απ'τη κρεβατοκάμαρα του,σίγουρα το ήξερε κι εκείνος αυτό,έβγαλε τα παπούτσια της κι επίτηδες τα πέταξε στο πάτωμα ν'ακουστουν,τη φαντάζεται,είναι η άλλη δίπλα του,προσποιηται,όπως κι εκείνη προσποιήθηκε πως ήταν άγνωστος,τον γνώριζε πριν από εκείνη,θυμηθηκε τα πάντα,το βράδυ συναντήθηκαν στο μπαρ,ήταν τρελα,της είπε,να έρθεις κάτω,υποψιάστηκε,δεν με νοιάζει του είπε,αρκετά το θέατρο,μην φωνάζεις,είπε ο άντρας,θα μας ακούσουν,δεν με νοιάζει,συνέχισε εκείνη,ηρέμησε,για αρκετή ώρα δεν μιλούσαν,εκείνος ο άντρας με παρακολουθεί,του είπε,ποιος;τη ρώτησε,ανήσυχος,μην κοιτάζεις πίσω είπε η γυναίκα,μπορείς να τον δεις στον καθρεφτη πίσω μου,αδύνατο,

ψιθυρισε ο άντρας,τι δεν τον βλέπεις;και βέβαια τον βλέπω,τότε τι είναι το αδύνατο;

νομίζω,αυτός ο άντρας μοιάζει με μένα,δεν μοιάζει είναι διαφορετικός,εγώ είμαι,είναι άλλος,αν θέλεις κάλεσε τον στο τραπέζι μας,γύρισε,είδε τον άντρα,ο άλλος σηκώθηκε,ήρθε στο τραπέζι τους,κάθησε,απροσκλητος είπε,καθόλου είπε ο άντρας,γνωρίζεις τη κυρία; τον ρώτησε,βεβαίως,απάντησε,είναι η γυναίκα μου,και βγάζοντας ένα πιστόλι τον πυροβόλησε και τον σκότωσε,θα σε πιάσουν του είπε εκείνη,φύγε,κανένας δεν ενδιαφέρεται εδώ μέσα για το θάνατο ενός ανθρώπου,τι τους νοιάζει;έπειτα για κάποιο λόγο πεθαίνουν οι άνθρωποι,το αποτέλεσμα είναι το ίδιο ο τρόπος αλλάζει,είναι δολοφονία,είπε εκείνη,φοβάσαι;τη ρώτησε,μην σε σκοτωσω,;θέλω να φύγουμε,είπε η γυναίκα,στο μετρό κάθησαν απέναντι,

εκείνος κατέβηκε πιο πριν,εκείνη δυο στάσεις μετά,είχε νυχτωσει,τον βρήκε να κοιμάται στο σαλόνι,ξύπνησε,γιατί άργησες; την ρώτησε,είναι η τελική πρόβα πριν την πρεμιερα,είπε εκείνη,άλλαξε ρούχα και κάθησε δίπλα του στον καναπέ,

χτύπησε η πόρτα,μην ανοίγεις,της είπε εκείνος,εκείνη άνοιξε,μια γυναικα,του φώναξε,εσένα ζητάει,πήγε στη πόρτα,ήταν εκείνη,προσποιήθηκε,τι ζητάτε κυρία;,συγνώμη έκανα λάθος,είπε η γυναίκα κι έφυγε,αργότερα τον ρώτησε 

γιατί προσποιήθηκε πως δεν γνωρίζει;το γνωρίζω ,της απάντησε,δεν σημαίνει γνωρίζω,μισω τις ταυτολογιες αντέδρασε εκείνη,ξέρεις καλά πως αυτή υπάρχει όπως ακριβώς υπάρχεις και συ,το πρωί στο τρένο,απέναντι του μια γυναίκα,του ψιθύρισε στ'αυτι,αυτή είναι,κατέβηκε η γυναίκα,κατέβηκε κι εκείνος,μπροστά εκείνη πίσω αυτός,η γυναίκα σταμάτησε σε μια βιτρίνα,την προσπερασε,τον έχασε,πήγε στο θέατρο για τις τελευταίες οδηγίες,στη πρεμιέρα είχε πολύ κόσμο,ήξερε πως ήταν εκεί μέσα,όμως δεν ήξερε ποιος,καταχειροκροτηθηκε,τεράστια επιτυχία,εκείνη την ώρα,λίγη ώρα μετά τα μεσάνυχτα,ήταν μόνη στο βαγόνι του μετρό,

στο σπίτι ξάπλωσε στον καναπέ,χτύπησε το τηλέφωνο,,ήταν εκείνος,

ξαναχτύπησε το τηλέφωνο,

πως πήγε η παράσταση; την ρώτησε,γιατί δεν ήρθες; τον ρώτησε,δεν μπορούσα,

γιατί;ούρλιαξε εκείνη,δεν μπορουσα,υποψιάστηκε απάντησε εκεινος,δεν με νοιάζει φώναξε η γυναίκα,το ξέρεις πως δεν νοιάζει,πάντα το ήξερες,έκλεισε το τηλέφωνο,έλεγε ψεματα πως υποψιασθηκε,όπως έλεγε ψέματα πως δεν ήταν στο θέατρο

.

.

.

Φωτογραφίσεις 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιστορίες του κ.Κ)

Η γυναίκα

τον τελευταίο καιρο ο κ.Κ συνοδεύεται τακτικά από όμορφες γυναίκες,

ένας φίλος του τόν ρώτησε:

-με όλες αυτές σχετίζεται ερωτικά;

-ακριβως,απάντησε

-μα πως γίνεται;αντέδρασε ο φιλος

-γενικα,φίλε μου,για μια γυναίκα μόνο πρόκειται,

απάντησε ο κ.Κ

.

.

.

Φωτογράφιση

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι ερωτες)

Η μνήμη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-απο όλες τις φωτογραφίες που μου τράβηξες αυτή σου αρέσει πιο πολύ,του είπε,

την κοίταξε,-ετσι ακριβώς είναι,είπε

-εγω θα κοιμηθώ,είπε η γυναίκα,

εκείνος βγήκε έξω στη πόλη,

είχε νυχτώσει,

στο μπαρ τον πλησίασε μια γυναίκα,

ήταν ζαλισμενη,μιλούσε συνέχεια και γελούσε,

την πήγε σε ξενοδοχείο,

πριν το μεσημέρι επέστρεψε σπίτι,

η γυναίκα έλειπε,

πάνω στο κρεβάτι ήταν μόνο η φωτογραφία της,αυτή που πιο πολύ του άρεσε,

ξάπλωσε με τα ρούχα και κοιμήθηκε στο ίδιο μέρος που είχε κοιμηθεί κι εκείνη

.

.

.

η Νόρμα Τζιν Μόρτενσον,5 Αυγουστου 1962,τελος

(Homage to my Merylin Monroe)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ψυχρή παρατήρηση:ξανθιά γυναίκα 36 χρ,βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμα της,από 

χρήση βαρβιτουρικών,αυτοκτονία,επάγγελμα ηθοποιός

'ενα κομμάτι κρεας ειμαι',σκέφτεται,'αυτό βλέπουν αυτό θέλουν',κοιτάζει το πρόσωπο της

 σε ένα καθρεφτη,''μητερα,άραγε θα αναγνωριζες το μικρό σου μωρο,την Νόρμα Τζιν;

έγκλειστη στις εικόνες που οι άλλοι επιθυμούν,'γυρω μου ερημια,ένα απεραντο τίποτα,

σκοτεινο',

σιωπή,διαπεραστική,

'γιατι δεν χτυπάει το τηλέφωνο,κανείς;,αρπάζει το τηλέφωνο και το πετάει στον απέναντι

 τοίχο,σπαζει σε κομμάτια, 

'ενα κομμάτι κρεας η Μέριλιν Νόρμα Τζιν Μόρτενσον Μονροε',ανοίγει το μπουκάλι,

τα χάπια,ένα,δύο,τρία,...,

το άλμα της ελευθερίας της

Καλιφόρνια,Αύγουστος,καύσωνας,βάζει τα εσώρουχα της στη κατάψυξη να παγωσουν,

μάρτυρες είπαν:όταν την βρήκαμε ήταν ακόμα ζωντανή,

ξεψύχησε στο ασθενοφόρο

κάποιοι άλλοι:συνεργάζονταν με τις μυστικές υπηρεσίες του κομμουνιστή Φιντέλ Κάστρο

της Κούβας

αν οι Ρώσοι έκαναν εισβολή στο Μανχάταν κανένας δεν θα το έπαιρνε ειδηση,

ωραία που  είναι τα τσιπς πατατάκια όταν τα βουτάς στη σαμπανια

σχόλιο:τον φονο ενος ανθρωπου έχεις πολλούς τρόπους να τον σχεδιάσεις,και έναν

μοναδικό να τον εκτελέσεις

(αυτό θα έλεγε ο ντεντέκτιβ Σέρλοκ Χολμς στον φίλο του γιατρό Γουάτσον)

τώρα,

εγώ,η Νόρμα Τζιν Μόρτενσον έγινα η Μέριλιν Μονρόε όταν ο αέρας του μετρό

 διερχόμενος από τη σχάρα του υπονόμου στροβιλισε το φόρεμα μου ανασηκωνοντας 

το,

beautiful  marvelous show-image the Merylin Monroe for ever,

η τέλεια Ανάληψη μου!

πιο ψηλά,η έκρηξη της φουστας

εγώ της ψιθύρισα:

όλοι,μικρή μου Νόρμα Τζιν Μόρτενσον από ένα υπογειο subterra καποτε αναδυομαστε

για να επιστρέψουμε καποτε καταδυομενοι σε ένα υπόγειο subterra,

μην λυπάσαι μωρό μου

δεν νιώθεις το αεράκι από το μέτρο;δεν είναι υπέροχο;

.

.

.

Φωτογραφιση-συννεφα-Μαχαιρα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αι πανστρατιαι γιγαντων

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και είδον οι ταπεινοί άνθρωποι  ανυψουντες τους οφθαλμούς,

από των τεσσάρων σημείων,ανατολης δύσεως βορρά και νότου, του ουρανού 

να συνέρχονται αι πανστρατιαι των γιγαντων,

αψευδης ενδείξη η μεγαλωσυνη των σύννεφων

κάποιος ανάμεσα τους επροφήτευσεν με δυνατήν φωνήν:

Ιδού η συντέλεια του κόσμου ετουτου

Ουδείς εκ των ανθρώπων τον επιστευσεν,

λιθοβολιστε τον,εφώναξεν κάποιος

Είναι αμαρτία,εφώναξεν ένας άλλος,μη συνεγειρουμε τας δυνάμεις 

του αφανισμού μας,

Και δεν εισακουσθην και ελιθοβολησαν τον αγαθον και μωρον άνθρωπον

και ως ετελεσθη το ανουσιουργημα ετουτον εγένετο μέγας σεισμος

βρονται και ασπραπαι,ύδατα εξ ουρανου επλημμυρισαν τους χαμηλούς

τόπους του ανθρώπου

Φωνές ηκούγονταν,έλεος έλεος,και λιγμοι

θρήνοι και οδυρμοι

Και σκότος εγένετο μεγα

.

.

.

(Ιστορίες του κ.Κ)

4 λογοκλοπες

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο κ.Κ τον τελευταίο καιρό καταφεύγει στις λογοκλοπες

-'αυτες που δεν κινδυνεύω με τα copy rights',λέει χαμογελωντας

1 λογοκλοπή(Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate,αφήστε κάθε ελπίδα,

εσείς που εδώ μπήκατε,από την επιγραφή στην Κόλαση της Θείας

Κωμωδίας του Δάντη)

σχολιάζοντας την σύγχρονη κατάσταση γενικά στην ανθρωπότητα ο κ. Κ

ειπε:

ζούμε σε ένα κόσμο,που πια καμιά ελπίδα δεν υπάρχει

.

.

2 λογοκλοπή(του Pyotr Kropotkin)

σε σχόλιο του για τον σύγχρονο καπιταλισμό ο κ. Κ είπε:

το κεφάλαιο πηγαίνει προς τα εκεί που υπάρχουν μάζες φτωχών,

εξαθλιωμένων,ανθρώπων για να τους εκμεταλλευτεί

Live!The Capital All World Moving!

.

.

3 λογοκλοπή(πάλι του Δάντη)

μετά από μια υπέροχη νυχτα με μια όμορφη γυναίκα ο κ. Κ έγραψε στο 

ημερολόγιο του

4 Απριλίου 2023

να θυμάσαι τη χθεσινη νυχτα,γιατί είναι η αρχή του παντοτε

(Κατά βάθος όμως ξερω πόσο εφήμερα αυτά είναι)

.

.

4 λογοκλοπή(πάλι του Pyotr Kropotkin)

πάλι  ο κ. Κ έκανε κριτική του σύγχρονου καπιταλισμού σχολιαζοντας:

σήμερα οι εργαζόμενοι είναι τόσο φτωχοί με τους μισθούς που πληρώνονται

που δεν μπορούν να αγοράσουν τα προϊόντα,τον πλούτο,που παραγουν

και συνέχισε:δηλαδή φτωχοποιωντας ο καπιταλισμός πλουτίζει

(capitalism is impoverishing others in order to enrich itself)

.

.

.

ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ PYOTR ALEXEYEVICH KROPOTKIN 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ένας Ρώσος πρίγκιπας στη Σιβηρία,-40 και βαθμοί θερμοκρασία,Pyotr Kropotkin,ένα

 παράδοξο, στα γκουλανκ ανάμεσα στους εγκληματίες ψαχνω να βρω κάποιον

 Ρασκολνικωφ και μια Σόνια,κάποιον Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι,χαρτοπαίκτη,

ο Ραγκοζιν μου είπανε το σκασε μια νύχτα παγωμενη,σε ένα τοίχο με μαύρη μπογιά

διάβασα:

Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate

ξέρω είναι η επιγραφή στην Κόλαση από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη,

αν δεν αλλάξει θεμέλια ο κόσμος,σκέφτηκα,καμία ελπίδα δεν έχουμε,δεν φοβάμαι να κάνω

 λάθος,το προτιμώ από την αδράνεια ,την αδιαφορία,όλα τα πράγματα που έχουν ανάγκη

 οι άνθρωποι τους ανήκουν,

αργότερα στην Αγγλία,σε ένα καφε στις οχθες του Τάμεση, συζητουσα με έναν Άγγλο

 γνωστό μου, 

-διαφωνω,μου εδειξε τον καφέ,this is mine; if you want to drink it you must pay me,

κοίταξα έξω,

του έδειξα τους ανθρώπους στο δρόμο,

-να οι μηχανές που εργάζονται ακαταπαυστα για να πλουτίζουν άλλοι,του είπα,

και συνέχισα σε άλλη συζήτηση μας:

-πόσο υπέροχη αυτή η πολυμορφία του κόσμου,το αντίθετο του η ομοιομορφία 

του θανάτου,

παρατήρησα πως οι άνθρωποι επιλέγουν  την αλληλοβοηθεια,όχι τη σύγκρουση,την

επιβολή του δυνατού στον αδύνατο,

με ρώτησαν,την πρώτη φορά που ημου στην Αμερικη,στις ΗΠΑ,να σχολιάσω την

 κατάσταση στη Ρωσία,το '17,τι ακριβώς συμβαίνει,

-ο Λένιν,απάντησα,δεν έχει σχεση με κανέναν επαναστάτη στην μέχρι τώρα Ιστορία,

οι επαναστάτες είχαν ιδανικά,ο Λένιν δεν έχει κανένα,

-πριγκιπα Pyotr Kripotkin, αν πάτε εκεί σιγουρα κινδυνεύεται,να συμορφωθηται,

με ρώτησε ο δημοσιογράφος των New Times

-σαν πρίγκιπας Pyotr Kripotkin ναι,σαν αναρχικός Pyotr Kropotkin  όχι,απάντησα,

αργότερα,έμαθα,από τις εφημερίδες τη δολοφονία του προεδρου των ΗΠΑ McKinley,

ενώ χαιρετούσε το πλήθος,επευφυμουμενος για το οικονομικό του θαύμα,

από έναν δυσαρεστημένο από το σύστημα νεαρό 28 ετων πολωνικής καταγωγης,

τον Leon Czolgosz,με ρεβόλβερ,

θεωρηθηκα  τότε ηθικός αυτουργός,ήμουνα ανεπιθυμητος εκεί,persona non grata,

εβηχα όλη τη νύχτα,εξαντλημένος κοιμήθηκα το πρωί,

η ευημερία για όλους δεν είναι όνειρο,είπα στη γυναίκα μου,τη Σοφία Ανανιεβνα,

ένιωθα καλύτερα,ήπια ένα ποτήρι δροσερό γάλα,

η Αναρχική Ηθικη,έγραψα,είναι να αγωνιστείς να ζήσουν όλοι οι άνθρωποι αυτή την

υπέροχη πλούσια ζωή,

παντού στην Ευρώπη,σας λέω,είδα,τις ληστρικές τάξεις,αλήθεια,πόσο,ψυχασθενικα

 προικισμένοι γι'αυτό είναι;

έπειτα ο εγκλεισμός σε φυλακή της Γαλλίας,

"Les prisons sont des universités du crime, entretenues par l'État."

(οι φυλακές είναι τα πανεπιστήμια του εγκληματος,με την υποστήριξη του κράτους)

με μαυρο μαρκαδορο έγραψα στον τοίχο:

Est-il surprenant que les prisons ressemblent à des usines, des écoles, des casernes, 

des hôpitaux, qui ressemblent tous à des prisons ?

όταν ήρθε ο φύλακας κακαι το είδε,μου είπε,με σοβαρό πρόσωπο,-κυριε Kropotkin μολις

 διαπραξατε ένα κολάσιμο παράπτωμα λογοκλοπής,αντιγράψατε τον Michel Foucault,

γέλασα,-δεν συμφωνείτε,κύριε,πως οι φυλακές μοιάζουν με τα σχολεία,τα εργοστασια,

τη θρησκεία,

παντού επιτήρηση και τιμωρία,

δεν απάντησε ο φύλακας,η ίδια ακίνητη σκληρή μάσκα το πρόσωπο του,έφυγε,

αργότερα,σκέφτηκα,αυτος ο Michel Foucault θα γράψει:

Le marxisme existe dans la pensée du XIXe siècle comme un poisson dans l'eau : 

c'est-à-dire qu'il ne peut respirer nulle part ailleurs.

(γιατί αυτό το ψάρι του Μαρξισμού δεν μπορεί να ζήσει εκτός από τη γυάλα του,μέσα 

στο νερό του)

έμεινα 30 χρόνια στην Αγγλία,

κοιταζω τις παρατηρήσεις μου:αφού η  κοινωνία ειναι πλούσια,κοινωνία της  αφθονίας,

γιατί οι πολλοί είναι φτωχοί;

γιατί αυτή η οδυνηρη αγωνίαα βεβαιότητας για το αύριο;

(επίτηδες έβαλα μια μελλοντική ημερομηνία:

Τρίτη 4 Απριλίου 2023,3:03)

Χθες είδα μια avand garde παράσταση του Μάκβεθ του Σέξπιρ,

στο διάλειμμα κάποιος ηλικιωμένος κυριος στο μπροστινό κάθισμα σχολίασε στην 

σύνοδο του,μια όμορφη κυρια:

Macbeth is in the wrong place,belongs to the inert category of men,

ναι,ντάρλινγκ,διστάζει,πρεπει να δρασει,απαντησε η κυρία,χαμογελώντας,

πολύ αδρανής,

εδώ,στο διαμέρισμα στην Αγία Πετρουπολη,κοιτάζω τη γυναίκα μου,

-γιατι φυλακίζουν τη γυναίκα στη κουζίνα;

τη ρώτησα,

άκουσα θορυβο,

σηκώθηκα,πήγα στο παράθυρο,το άνοιξα,κάτω στο δρόμο ανθρωποι,με μαύρες σημαίες,

'οπως όταν πεθανω'

έγραψα:

(Αποσπάσματα από το Ήμερολογιο ενός αναρχικού)

-τεραστιος μόχθος μυαλού και μυών η ανθρωπότητα,

-κανένας δεν έχει το δικαίωμα να λέει:

αυτό είναι δικό μου όχι δικό σου

-Жизнь проходит, и нет времени думать, нет времени думать о направлении, в

 котором движется твоя жизнь.  Так было и со мной

(Η ζωή περνάει και δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς, δεν υπάρχει χρόνος για να σκεφτείς

 την κατεύθυνση που πηγαίνει η ζωή σου.  Έτσι ήταν και με μένα)

-οτι φαίνεται αδύνατο κάποτε θα γίνει δυνατό

θυμάμαι στην Αμερική,την δεύτερη και τελευταία φορά που ημουνα,σε ένα Jazz bar στο

Manhattan,New York,με πλησίασε μέσα στο μισοσκόταδο κάποιος νεαρός και μου

 συστήθηκε:

-Nikolai Vsevolodovich Stavrogin,δυο μέρες είναι που βγήκα από τη φυλακή,10 χρόνια 

για τη δολοφονία της καθυστερημένης γυναίκας μου,

κοίταξε γύρω του,

капитал идет туда, где есть бедные люди, которых можно эксплуатировать

(το κεφάλαιο πηγαινει προς τα εκει που υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι για εκμετάλλευση)μ

ου λέει ψιθυριστά,-κι οι τοιχοι κυριε Kropotkin έχουν αυτιά,

την ίδια στιγμή έρχεται μια νεαρή όμορφη κοπέλλα,τον αγκαλιάζει,

-απο εδώ κύριε Kropotkin 

η Marya Timofeevna Lebyadkina η γυναίκα μου,

-παρα πολύ beautiful woman mister Nikolai Vsevolodovich Stavrogin για να είναι 

καθυστερημενη,σχολίασα,

-ειμαστε ηθοποιοί,γελασε η κοπέλα,παίζουνε στο Theater  Broadway τους Δαιμονισμένους

 του Ντοστογιέφσκι,

σας προσκαλούμε στη πρεμιερα,

άλλη φορά,Παρισι,μια διαδήλωση με μαύρες σημαίες,σε ένα πανο διάβασα:

droit à la prospérité! prospérité pour tous !

(δικαίωμα στην ευημερία!

ευημερία για όλους!)

ο δρόμος κάτω αδειάζει,οι τελευταιες μαύρες σημαίες,κλείνω το παράθυρο,κάθομαι στον

 καναπέ,σήμερα δεν βήχω,

-Σοφια Ανανιεβνα,απευθύνομαι στην γυναίκα μου,πρέπει να προλάβω να γράψω το

γράμμα στον Λένιν,μας καταστρέφουν τη ζωή,είναι εθνοκτονια,

το νύχτα έγραψα και το πρωί ταχυδρομησα αυτό το γράμμα:

«Владимир Ильич Ленин, ваши конкретные дела совершенно недостойны тех

 идей, которые вы якобы отстаиваете.

Можно предсказать, что однажды вы будете применять пытки, как это делалось в

 средние века.

Я надеюсь, вы не ответите мне, что власть является для государственных деятелей

 профессиональным долгом и что всякое нападение на эту власть следует

 рассматривать как угрозу, от которой нужно защищаться любой ценой.Даже

 короли больше не придерживаются этого мнения.  Неужели вы настолько слепы,

 настолько пленены своими авторитарными идеями, что не понимаете, что,

 будучи главой европейского коммунизма, вы не имеете права запятнать идеи,

 которые вы защищаете, постыдными методами.  Какое будущее уготовано

 коммунизму, если один из его передовых защитников таким образом попирает

 все честные чувства?

Петр Алексеевич Кропоткин

(Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν,οι συγκεκριμένες πράξεις σου είναι εντελώς ανάξιες των ιδεών 

που υποτίθεται ότι υποστηρίζεις.

Μπορεί να προβλεφθεί ότι μια μέρα θα χρησιμοποιήσεις βασανιστήρια, όπως γινόταν

στον Μεσαίωνα.

Ελπίζω να μην μου απαντήσετε ότι η εξουσία είναι επαγγελματικό καθήκον για τους

 πολιτικούς και ότι οποιαδήποτε επίθεση σε αυτήν την εξουσία πρέπει να θεωρείται ως

 απειλή που πρέπει να υπερασπιστεί με κάθε κόστος.Ακόμη και οι βασιλιάδες δεν έχουν

 πια αυτή την άποψη.Είσαι τόσο τυφλός,τόσο γοητευμένος από τις αυταρχικές σου ιδέες,

 που δεν καταλαβαίνεις ότι,ως επικεφαλής του ευρωπαϊκού κομμουνισμού, δεν έχεις

 δικαίωμα να σπιλώνεις τις ιδέες που υπερασπίζεσαι με επαίσχυντες μεθόδους.  Τι μέλλον

 επιφυλάσσει ο κομμουνισμός εάν ένας από τους κορυφαίους υπερασπιστές του αψηφά

 έτσι όλα τα ειλικρινή συναισθήματα;

Πιότρ Αλεξεγιεβιτς Κροπότκιν )

βήχω,δεν μπορώ να αναπνεύσω,

η Σοφία είναι δίπλα μου,

-αγαπημένη μου Σοφια,μην λυπάσαι,οι κοινωνίες στηρίζονται στην αρχή 

της αλληλοβοήθειας,

όλοι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν,

εκεί τα μάτια μου κλείνουν

.

.

.

Η θριαμβευτική είσοδος στα Ιεροσόλυμα 

Ευαγγέλιο Όρθρου Κυριακής των Βαΐων, Κατά Ματθαίο ΚΑ'(21) 1-11

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c n.couvelis

και οταν  πλησίασαν στα Ιεροσόλυμα κι έφτασαν στη Βηθσφαγη στο όρος των ελαιων,τοτε

 ο Ιησούς εστειλε δύο μαθητές,λέγοντας σ' αυτούς:πηγαινετε στη κωμόπολη που είναι απέναντι σας,και αμέσως θα βρείτε ένα θηλυκό γαϊδούρι και το πουλάρι μαζί της,αφού τα λύσετε να τα φέρετε σε μένα 

κι αν κάποιος σας πει κάτι,να πείτε ότι ο Κύριος τα χρειαζεται,τότε αμέσως θα τα στείλει.

όλο αυτό έχει γίνει για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε διαμέσου του προφητη,που έλεγε:να πείτε στη θυγατέρα Σιών,ιδού ο βασιλιάς σου έρχεται σε σένα πράος και ανεβασμενος πάνω σε όνο και σε πουλάρι τέκνο του υποζυγιου,αφου πήγαν οι μαθητές και έκαναν όπως παράγγειλε σ' αυτούς ο Ιησούς,έφεραν το θηλυκο γαιδουρι και

το.πουλαρι,

και έβαλαν πάνω τους τα ρούχα τους,και κάθησε πάνω τους,

και το μεγαλύτερο πλήθος των ανθρωπων έστρωσαν τα ρούχα τους στον δρόμο,και 

αλλοι έκοβαν κλαδιά απ'τα δέντρα και τα εστρωναν στον δρομο,και τα πλήθη αυτα 

που προπορεύονταν και αυτά που ακολουθούσαν φώναζαν λέγοντας:ωσαννα στον υιό του Δαυίδ,ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυριου,ωσαννα εν τοις υψίστοις,

κι όταν μπήκε μέσα στα Ιεροσόλυμα σείστηκε ολόκληρη η πόλη λέγοντας:ποιος είναι αυτός;το δε πλήθος έλεγε,αυτός είναι ο Ιησούς ο προφητης από την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.οταν λοιπόν είδαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς τα θαυμαστά που έκανε και 

τα παιδιά να φωνάζουν μέσα στο ιερό και να λένε:ωσαννα στο γιο του Δαυίδ,αγανάκτησαν και είπαν σ,'αυτον,ακούς τι αυτοί λένε;τοτε ο Ιησούς λεει σ'αυτους,ναι,ποτέ δεν έχετε διαβάσει ότι από το στόμα των νηπίων και αυτών που θηλάζουν θα συνθεσω ύμνο;

έπειτα βγήκε έξω από την πόλη στη Βηθανία και πέρασε τη νύχτα εκεί.

.

.

Καὶ ὅτε ἤγγισαν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθσφαγῆ πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ ᾿Ιησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητὰς λέγων αὐτοῖς· πορεύθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ᾿ αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι.

καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν χρείαν ἔχει· εὐθέως δὲ ἀποστέλλει αὐτούς.

τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος·

εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου.

πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς,

ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον, καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν.

ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ.

οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.

καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις λέγουσα· τίς ἐστιν οὗτος;

οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· οὗτός ἔστιν ᾿Ιησοῦς ὁ προφήτης ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας.

ἰδόντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὰ θαυμάσια ἃ ἐποίησε καὶ τοὺς παῖδας κράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶ λέγοντας, ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ, ἠγανάκτησαν

καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀκούεις τί οὗτοι λέγουσιν; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς λέγει αὐτοῖς· ναί· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ὅτι ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον;

ἐξῆλθεν ἔξω τῆς πόλεως εἰς Βηθανίαν καὶ ηὐλίσθη ἐκεῖ.

.

.

.

πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα,Κυριακή των Βαιων

Ευαγγέλιον Κατά Ιωάννη ΙΒ'(12) 1-18

-μεταφραση χ.ν.κουβελης

c.n.couvelis

Ο Ιησούς λοιπόν έξι μέρες πριν το Πάσχα πήγε στη Βηθανία,όπου ήταν ο Λάζαρος που 

είχε πεθάνει,τον οποίον ανεστησε από τους νεκρούς,τότε ετοιμασαν σ'αυτον δείπνο

εκεί,και η Μάρθα υπηρετουσε,ο Λάζαρος δε ήταν ένας από αυτούς που κάθονταν μαζί 

με αυτόν.τότε η Μαρία αφού πήρε ένα λίτρο μύρο νάρδου πολύτιμου υγρού,άλειψε τα

πόδια του Ιησού και καθαρισε με τα μαλλιά της τα πόδια του,το δε σπίτι γέμισε από την

οσμή του μύρου,

λέγει λοιπόν τότε ένας από τους μαθητές αυτού,ο Ιούδας του Σίμωνα ο Ισκαριώτης,αυτός

που έμελλε να τον παραδωσει,γιατί αυτό το μύρο δεν πουλήθηκε για τριακοσια δηνάρια

και να δωθούν στους φτωχούς; αυτό το είπε όχι γιατί για τους φτωχούς τον έμελε,αλλά

γιατί κλέφτης ήταν,και το ταμείο ειχε,και αυτά που ρίχνονταν μέσα τα κρατούσε,

τότε είπε ο Ιησους,αφήστε την,μέχρι τη μέρα της ταφής μου να το έχει φυλάξει,γιατί τους

φτωχούς πάντοτε θα τους έχετε μαζί σας,εμένα όμως δεν θα με έχετε πάντοτε.

έμαθε λοιπόν πληθος πολύ από τους Ιουδαίους ότι εκεί είναι,και πήγαν όχι μόνο για τον

Ιησού,αλλά και για να δουν τον Λάζαρο τον οποίον ανέστησε από τους νεκρούς,

σκέφτονταν δε οι αρχιερείς και τον Λάζαρο για να σκοτώσουν,γιατί πολλοί γι'αυτόν

πήγαιναν από τους Ιουδαίους  και πίστευαν στον Ιησού.

την επόμενη μέρα το πολύ πλήθος που ήρθε στη γιορτή όταν άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς

στα Ιεροσόλυμα πήρε βάγια κλαδιά από φοίνικες και βγήκε έξω να τον υποδεχτει,και

φωναζε,ωσαννα,ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου,ο βασιλιάς του Ισραήλ,

αφού βρήκε ο Ιησούς ένα μικρό γαϊδουράκι κάθισε πάνω του,καθώς είναι γραμμενο:

μη φοβάσαι,θυγατέρα Σιών,ιδού ο βασιλιάς σου έρχεται καθισμένος πάνω σε πουλάρι

όνου.

αυτά τότε δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές αμέσως,αλλά όταν  δοξάστηκε ο Ιησούς τότε

θυμήθηκαν ότι αυτα ήταν γι'αυτόν γραμμένα και αυτά έκαναν σ'αυτον.

κατέθετε λοιπόν τη μαρτυρία του το πλήθος το οποίον ήταν μαζί του όταν τον Λάζαρο

φώναξε από το μνήμα και τον ανεστησε από τους νεκρους.

γι'αυτό και πήγε να τον υποδεχτει το πλήθος,διότι άκουσε αυτός αυτό να έχει κάνει το

 θαυμα

.

.

Ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ

 τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν.ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει·

 ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ.

ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ

 ᾿Ιησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς

 τοῦ μύρου.

λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ᾿Ιούδας Σίμωνος ᾿Ισκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν

 παραδιδόναι·

διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;

εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ

γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν.

εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς· ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό.

τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε.

῎Εγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν ᾿Ιησοῦν

 μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν.

ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν,ὅτι πολλοὶ δι’ αὐτὸν

 ὑπῆγον τῶν ᾿Ιουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν.

Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς

 ῾Ιεροσόλυμα,ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον·

 ὡσαννά,εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ.

εὑρὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον·

μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου.

Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ ᾿Ιησοῦς, τότε

 ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ.

᾿Εμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ

 ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.

διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.

.

.

.

Ήρθα όχι ειρήνη να φέρω αλλά να διαιρεσω, υποκριτές,γιατί τον καιρόν αυτόν 

δεν διακρίνετε;

(Ευαγγέλιο Λουκα. Κεφ.12-51.52.53.54.55.56)

μεταφραση-χ.ν.κουβελης c n couvelis

51.νομιζεται πως ειρήνη έχω ερθει να φέρω στη γη,καθόλου,σας λέω,αλλά διαιρεση

52.γιατι θα είναι από εδώ και στο εξής πέντε σε ένα σπίτι χωρισμενοι,οι τρεις εναντίον

 στους δύο και οι δύο εναντίον στους τρεις

53.και θα διαιρεθουν ο πατέρας εναντίον στον  γιο και ο γιος εναντίον στον πατέρα,

η μητέρα εναντίον στη θυγατέρα και η θυγατέρα εναντίον στη μητέρα,η πεθερά εναντίον

της νύφη της και η νύφη εναντίον της πεθεράς της.

54.ακομα έλεγε στα πλήθη.οταν δείτε συννεφο να ανεβαίνει από τη δύση,αμέσως λέτε,

βροχή έρχεται και έτσι γίνεται 

55.κι όταν δειτε νότιος άνεμος να φυσά,λέτε ότι καύσωνας θα είναι και αυτό γινεται

56.υποκριτες,τα φαινόμενα του ουρανού και της γης γνωρίζεται να διακρινετε,όμως 

τον καιρό αυτόν γιατί δεν τον διακρίνετε;

.

.

51.δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἢ διαμερισμόν.

52.ἔσονται γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντε ἐν οἴκῳ ἑνὶ διαμεμερισμένοι, τρεῖς ἐπὶ δυσὶ καὶ δύο 

ἐπὶ τρισί·

53.διαμερισθήσονται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί, μήτηρ ἐπὶ θυγατρὶ καὶ θυγάτηρ 

ἐπὶ μητρί, πενθερὰ ἐπὶ τὴν νύμφην αὐτῆς καὶ νύμφη ἐπὶ τὴν πενθερὰν αὐτῆς.

54.Ἔλεγε δὲ καὶ τοῖς ὄχλοις· ὅταν ἴδητε τὴν νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἀπὸ δυσμῶν, εὐθέως

 λέγετε, ὄμβρος ἔρχεται, καὶ γίνεται οὕτω·

55.καὶ ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι καύσων ἔσται, καὶ γίνεται.

56.ὑποκριταί, τὸ πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς οἴδατε δοκιμάζειν, τὸν δὲ καιρὸν

 τοῦτον πῶς οὐ δοκιμάζετε;

.

.

.

 

Νικολαος Γυζης-Ιδου ο Νυμφίος ερχεται

Ιδού ο Νυμφίος έρχετα

/Τον νυμφώνα Σου βλέπω

-μεταφραση χ.νκουβελης c n couvelis

Ιδού ο Νυμφίος μέσα στα μεσά  νυχτα,και μακάριος ο δούλος,που θα τον βρει ξύπνιο,

ανάξιος όμως αυτόν που θα τον βρει ανέτοιμο,

πρόσεχε λοιπόν ψυχή μου,μην σε υπνο πέσεις,

για να μην στον θάνατο παραδωθεις και από τη βασιλεία έξω κλειστείς,

αλλά συνελθε φωνάζοντας.Αγιος Άγιος Άγιος είναι ο Θεός μας,με τη μεσιτεία 

της Θεοτόκου ελεησε μας

Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει

γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω

ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά

 ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς

.

.

Τον νυμφώνα Σου βλέπω

Τον νυφικο σου θάλαμο  βλέπω Σωτηρα μου να είναι στολισμένος 

και ένδυμα δεν έχω για να μπω σ'αυτον,Λαμπρυνε μου τη στολή της ψυχής μου,

Εσύ που το Φως δίνεις,και σώσε με

  

Τον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, 

ίνα εισέλθω εν αυτώ. Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα, 

και σώσον με

.

.

.

Η αποστομωση των Φαρισαίων και Σαδδουκαιων

Ευαγγέλιο Όρθρου Μεγάλης Τρίτης, Κατά Ματθαίο ΚΒ'(22) 15-46

(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

τότε πήγαν οι Φαρισαίοι και έκαναν συμβούλιο πως αυτόν θα παγιδεύσουν

με λόγια,

και στέλνουν σ'αυτον τους μαθητες τους με τους Ηρωδιανούς λέγοντας:

διδασκαλε,γνωρίζουμε ότι αληθής είσαι και το δρόμο του Θεού με την 

αλήθεια διδασκεις και δεν σε μελλει για τίποτα,γιατί δεν βλέπεις σε

προσωπο ανθρωπων,

πες μας λοιπόν,τι νομίζεις;πρέπει να δίνεται φόρος στον Καίσαρα η' όχι;

καταλαβαίνοντας ο Ιησούς την πονηριά τους είπε:γιατί με προκαλείτε,

υποκριτές;δείξτε μου το νόμισμα του φορου,

τότε αυτοί του έφεραν ένα δηνάριο και λέει σ'αυτους:ποιανού η εικόνα 

και η επιγραφη;

και λένε σ'αυτον:του Καίσαρα,

τότε λέει σ''αυτους:αποδώστε αυτά που είναι γιά τον Καίσαρα στον Καίσαρα

κι αυτα που είναι για τον Θεό στον Θεό

κι όταν άκουσαν αυτό έμειναν κατάπληκτοι,και αφού τον άφησαν εφυγαν

σ'εκεινη τη μέρα πήγαν κοντά του οι Σαδδουκαιοι,οι οποίοι ελεγαν πως δεν 

υπαρχει ανάσταση,και τον ρώτησαν λέγοντας:

διδασκαλε,ο Μωυσής είπε,αν κάποιος πεθάνει και δεν έχει παιδιά,,θα παντρευτεί

ο αδελφός του την γυναίκα του και θα φέρει απόγονο στον αδελφό του,

όμοια και ο δεύτερος και ο τρίτος,μέχρι τους εφτά,

ύστερα απ' όλους πέθανε και η γυναίκα,

στην ανάσταση λοιπόν ποιανού από τους εφτά είναι η γυναίκα;,αφού και οι εφτά την

είχαν.

τότε αποκρίθηκε ο Ιησούς σ'αυτους και είπε.πλαναστε αφού δεν γνωριζετε

τις γραφές μήτε τη δύναμη του Θεού.

γιατί στην ανάσταση ούτε παντρεύονται ούτε νυμφευονται,αλλά ως άγγελοι 

του Θεού στον ουρανό είναι.

για δε την ανάσταση των νεκρών δεν έχετε διαβάσει αυτό που ειπώθηκε

σε σας από τον Θεό λέγοντας:

εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ,

δεν είναι ο Θεός Θεός νεκρων,αλλά ζωντανών,

κι όταν άκουσαν αυτό τα πλήθη έμειναν έκπληκτα από την διδασκαλία του

Τότε οι Φαρισαίοι όταν άκουσαν ότι αποστομωσε τους Σαδδουκαιους συγκεντρώθηκαν

 στο ίδιο μέρος,και τον ρώτησε ένας απ'αυτους,νομικός,

για να τον πειράξει και είπε:

διδασκαλε,ποια είναι η εντολή η μεγάλη μέσα στον νομό;

τότε ο Ιησούς είπε σ'αυτον:να αγαπήσεις τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την

καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη την διάνοια σου,

αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή.

και δεύτερη όμοια σ'αυτη:να αγαπησεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό

σου.

σε αυτές τις δύο εντολές όλος ο νόμος και οι προφήτες στηριζονται

και ενώ ήταν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι τους ρώτησε ο Ιησούς λεγοντας:

τι νομίζετε για τον Χριστό;ποιανού γιος είναι; τότε  λένε σ''αυτον:του Δαυίδ,

λέει σ''αυτους:πως λοιπόν ο Δαυίδ μέσω του Πνεύματος τον καλεί Κύριο

λέγοντας:είπε ο Κύριος στον Κύριο μου,κάθισε στα δεξιά μου μέχρι να βάλω

τους εχθρούς σου υποπόδιο των ποδιών σου;

αν λοιπόν ο Δαυίδ τον καλεί Κύριο,πως γιος του είναι;

και κανείς δεν μπορούσε σ'αυτον να αποκριθεί κάτι,ούτε τόλμησε κάποιος 

από εκείνη τη μέρα να τον ρωτησει τίποτα πια

.

.

Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν 

ἐν λόγῳ.

καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν ῾Ηρῳδιανῶν λέγοντες· διδάσκαλε,

οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ

οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων·

εἰπὲ οὖν ἡμῖν, τί σοι δοκεῖ; ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ;

γνοὺς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπε· τί με πειράζετε, ὑποκριταί;

ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον.

καὶ λέγει αὐτοῖς· τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;

λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος· τότε λέγει αὐτοῖς· ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ.

καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν, καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον.

Εν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον αὐτῷ Σαδδουκαῖοι, οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν, καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν

λέγοντες· διδάσκαλε, Μωσῆς εἶπεν, ἐάν τις ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα, ἐπιγαμβρεύσει ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.

ἦσαν δὲ παρ᾿ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος γαμήσας ἐτελεύτησε, καὶ μὴ 

ἔχων σπέρμα ἀφῆκε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ·

ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά.

ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή.

ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή; πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν.

ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ 

τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ.

ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ 

ἐν οὐρανῷ εἰσι.

περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ρηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ λέγοντος,

ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς ᾿Αβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων.

καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ

Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν 

ἐπὶ τὸ αὐτό,

καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικός, πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων·

διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;

ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου 

καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου.

αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή.

δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.

ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται.

Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς

λέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυῒδ.

λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων,

εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς 

σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;

εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι;

καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης 

τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι.

.

.

.

 

Ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ

του Δείπνου σου του μυστικού σήμερα ,Υιέ του Θεού,

κάνε με κοινωνο,

γιατί στους εχθρούς σου το μυστήριο δεν θα πω,

ούτε φιλημα θα σου δώσω όπως ο Ιούδας,

αλλά όπως ο Ληστής σε σένα ομολογώ,

Να με θυμηθείς,Κύριε,στη βασιλεία σου

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, 

κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου 

τὸ μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ 

ὁ Ἰούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· 

Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.

.

.

Ήχος β'.

Ἡ βεβυθισμένη τῇ ἁμαρτίᾳ

αυτή που μέσα στην αμαρτια έχει βυθιστει 

εσένα λιμάνι σωτηρίας βρήκε,

και μύρο μαζί με δάκρυα χύνοντας σε σένα

έλεγε,να αυτός που σ'αυτους που αμαρτησαν 

την μετάνοια φερνει,

αλλά Δέσποτα σώσε με,απο την τρικυμια της αμαρτιας,

με το μεγάλο σου ελεος

Ἡ βεβυθισμένη τῇ ἁμαρτίᾳ, εὗρέ σε λιμένα 

τῆς σωτηρίας, καὶ μύρον σὺν δάκρυσι κενοῦσά σοι 

ἐβόα· Ἴδε ὁ τῶν ἁμαρτανόντων τὴν μετάνοιαν φέρων· 

ἀλλὰ Δέσποτα διάσωσόν με, ἐκ τοῦ κλύδωνος τῆς ἁμαρτίας, 

διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

.

.

Ήχος δ'. 

πιο πολύ από την πόρνη Αγαθέ αμάρτησα,

όμως βροχή από δάκρυα καθόλου δεν σου πρόσφερα,

αλλά σιωπηλά δεομενος πεφτω μπροστά σου,

με συντριβη φιλώντας τα αμόλυντα πόδια σου

όπως αφεση ως Δεσποτης μου δωσεις των αμαρτημάτων 

λέγοντας, 

Σωτήρα μου, από τον βορβορο των έργων μου καθάρισε με

Υπέρ την Πόρνην Αγαθέ ανομήσας, δακρύων όμβρους 

ουδαμώς σοι προσήξα· αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι, 

πόθω ασπαζόμενος, τους αχράντους σου πόδας, όπως μοι 

την άφεσιν, ως Δεσπότης παράσχης, των οφλημάτων 

κράζοντι Σωτήρ. Εκ του βορβόρου των έργων μου ρύσαι με.

.

.

Τον ήλιον κρύψαντα

τον ήλιο να κρύβει τις ακτίνες του,

και το καταπετασμα του ναού να σχίζεται,με του Σωτήρα

τον θάνατο,ο Ιωσήφ βλέπωντας,πήγε στον Πιλάτο 

και τον παρακάλεσε λέγοντας:

δος μου αυτόν τον ξένο,αυτον που από βρέφος ξένος ήταν στον κοσμο

δος μου αυτον τον ξένο,τον οποιον οι ομοφυλοι μισούντες θανατώνουν 

σαν ξενο

δος μου αυτον τον ξένο,του οποιου παραξενευομαι να βλέπω τον παράξενο  

θανατο

δος μου αυτον τον ξένο,ο οποίος γνωριζε να υπηρετεί τους φτωχούς 

και τους ξένους

δος μου αυτον τον ξένο,τον οποίον οι Εβραίοι από φθόνο τον αποξένωσαν

από τον κοσμο

δος μου αυτον τον ξένο,για να τον κρύψω στον τάφο,ο οποίος σαν ξενος

δεν έχει που το κεφάλι να ακουμπισει

δος μου αυτον τον ξένο,τον οποίον η Μητέρα  βλέπωντας νεκρό φωναξε

Ω Γιε και Θεε μου,αν και τα σπλάχνα μου πληγώθηκαν,

και η καρδιά μου σπαραζει,νεκρό να σε βλέπω,

όμως την ανάσταση σου περιμένοντας δοξαζω

και με τέτοια λοιπόν λόγια παρακαλώντας τον Πιλατο

ο ευγενής άντρας παίρνει το σώμα του Χριστού,

το οποίο αφού προσεχτικά  σε σεντόνι τύλιξε και με σμύρνα αλειψε,

κατεβασε στο τάφο,αυτόν που σ' όλους την αιώνια ζωή δίνει 

και το μέγα ελεος

Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτίνας,

καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ διαρραγέν, τῷ τοῦ Σωτῆρος θανάτῳ,

ὁ Ἰωσὴφ θεασάμενος, προσῆλθε τῷ Πιλάτῳ καὶ καθικετεύει λέγων·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἑβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει 

τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι·

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ Μήτηρ καθορῶσα νεκρωθέντα ἐβόα·

Ὦ Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εἰ καὶ τὰ σπλάγχνα τιτρώσκομαι,

καὶ καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν σε καθορῶσα,

ἀλλὰ τῇ σῇ ἀναστάσει θαρροῦσα μεγαλύνω.

Καὶ τούτοις τοίνυν τοῖς λόγοις δυσωπῶν τὸν Πιλᾶτον

ὁ εὐσχήμων λαμβάνει τοῦ Σωτῆρος τὸ σῶμα,

ὃ καὶ φόβῳ ἐν σινδόνι ἐνειλήσας καὶ σμύρνῃ, κατέθετο ἐν τάφῳ

τὸν παρέχοντα πᾶσι ζωὴν αἰώνιον καὶ τὸ μέγα ἔλεος

.

.

.

τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, 

οἱ δὲ ἐρράπισαν

-ὁ δὲ Πετρος ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων λέγων· οὐκ οἶδα τί λέγεις

-Μεγάλη Πεμπτη Τριτο Ευαγγελιο,

-Κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο ΚΣΤ'(26) 57-75

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αυτοί αφού συνέλαβαν τον Ιησού τον πήγαν στον Καϊάφα τον αρχιερέα,όπου

οι γραμματείς και πρεσβύτεροι συγκεντρώθηκαν,

ο δε Πέτρος τον ακολουθούσε από μακρυά μέχρι την αυλή του αρχιερεα,

και μπαίνοντας μέσα κάθησε μαζί με τους υπηρέτες να δει το τέλος,

οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι και όλο το συνέδριο ζητούσαν ψευδομαρτυρία

κατά του Ιησού για να τον θάνατωσουν

αλλά δεν ευβρησκαν,και πολλοί ψευδομάρτυρες ήρθαν,αλλά δεν εβρησκαν,

ύστερα ήρθαν δύο ψευδομάρτυρες και είπαν.

αυτός είπε,πως μπορώ να γκρεμίσω το ναό του Θεόυ και μέσα σε τρεις

μέρες να τον οικοδομησω

και τότε σηκώθηκε ο αρχιερέας και είπε σ'αυτον.τιποτα δεν αποκρινεσαι;

σε οτι αυτοί εναντίον σου μαρτυρουν;

όμως ο Ιησούς σιωπούσε,και αποκριθείς ο αρχιερέας είπε σ'αυτον.

σε εξορκιζω στον Θεόν τον ζώντα να μας πεις εάν εσύ είσαι ο Χριστός

ο γιος του Θεού,

τότε λέει σ''αυτον ο Ιησούς.εσυ αυτο είπες,πλην όμως σας λεώ,από αυτή τη 

στιγμή θα δείτε τον γιο του ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά της δύναμης 

και να έρχεται πάνω στις νεφέλες του ουρανου

τότε ο αρχιερέας ξέσκισε τα ιμάτια του λέγοντας ότι βλαστημησε.

τι μας χρειάζεται πια να έχουμε μάρτυρες,να τώρα ακούσατε τη βλαστήμια

του.τι νομιζεται;

κι αυτοί απαντώντας είπαν.ενοχος θανάτου είναι.

τότε τον εφτυσαν στο πρόσωπο του και τον γρονθοκοπισαν,άλλοι τον

χαστουκισαν λέγοντες.μαντεψε μας Χριστέ,ποιος είναι αυτός που σε 

χτύπησε;

ο δε Πέτρος έξω κάθονταν στην αυλή και τον πλησιασε μια μικρη κοπέλα 

λέγοντας.και συ ήσουνα μαζί με τον Ιησού τον Γαλιλαίο

τότε αυτός το αρνήθηκε μπροστά σε όλους αυτούς λέγοντας.δεν γνωρίζω

τι λες.

όμως βγαίνοντας στο προαυλιο τον είδε αλλη και λέει σ'αυτους.

εκεί κι αυτός ήταν μαζί με τον Ιησού τον Ναζωραιο

και πάλι αρνήθηκε με όρκο ότι δεν γνώριζω τον άνθρωπο.

τότε μετά από λίγο πλησιαζοντας αυτοί που ήταν συγκεντρωμένοι εκεί 

είπαν στον Πέτρο.ειναι αλήθεια και συ από αυτούς είσαι,γιατί και η φωνή σου 

σε φανερώνει.

τότε άρχισε να απαρνιεται και να ορκίζεται ότι δεν γνώριζω τον άνθρωπο

κι αμέσως πετεινος λαλησε.

και θυμήθηκε ο Πέτρος αυτά τα λογια που Ιησούς είπε σ'αυτον ότι πριν

ο πετεινος λαλήσει τρεις φορες θα με απαρνηθείς.και βγαίνοντας έξω 

έκλαψε πίκρα.

.

.

Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς

 καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν.

ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως, καὶ εἰσελθὼν

 ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος.

Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ τὸ συνέδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ

 τοῦ ᾿Ιησοῦ ὅπως θανατώσωσιν αὐτόν,

καὶ οὐχ εὗρον· καὶ πολλῶν ψευδομαρτύρων προσελθόντων, οὐχ εὗρον. ὕστερον δὲ

 προσελθόντες δύο ψευδομάρτυρες

εἶπον· οὗτος ἔφη, δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν

 οἰκοδομῆσαι αὐτόν.

καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· οὐδὲν ἀποκρίνῃ; τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν;

ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἐσιώπα. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· ἐξορκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ

 τοῦ ζῶντος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· σὺ εἶπας· πλὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου

 καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ.

τότε ὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ λέγων ὅτι ἐβλασφήμησε· τί ἔτι χρείαν ἔχομεν

 μαρτύρων; ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν αὐτοῦ·

τί ὑμῖν δοκεῖ; οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπον· ἔνοχος θανάτου ἐστί.

τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐρράπισαν

λέγοντες· προφήτευσον ἡμῖν Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;

῾Ο δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα· καὶ σὺ

 ἦσθα μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Γαλιλαίου.

ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων λέγων· οὐκ οἶδα τί λέγεις.

ἐξελθόντα δὲ αὐτὸν εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει αὐτοῖς· ἐκεῖ καὶ οὗτος ἦν

μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Ναζωραίου.

καὶ πάλιν ἠρνήσατο μεθ᾿ ὅρκου ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον.

μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ· ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ· καὶ

 γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ.

τότε ἤρξατο καταναθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. καὶ εὐθέως

 ἀλέκτωρ ἐφώνησε.

καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήματος ᾿Ιησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι

 τρὶς ἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς.

.

.

.

Vincent van Gogh

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η λύπη του Βαν Γκογκ θα διαρκέσει

-χ.ν.κουβελης

σήμερα στο κίτρινο σπίτι στην Αρλ λογομαχισα έντονα με τον Πολ Γκωγκέν,με θεωρεί

τρελό,ένας εγωιστής είναι,θα τον σκότωνα,

δεν το έκανα,πήρα ένα ξυράφι κι έκοψα το αυτι μου,το πήρα και το πήγα σε μια πόρνη,

που επισκέπτομαι συχνά,χτύπησα τη πόρτα,εκείνη μετά από λίγο άνοιξε,ημίγυμνη,

έχω πελάτη μου είπε,της έδωσα το αυτί τυλιγμένο σε μια εφημερίδα,το δώρο σου,της

είπα,το άνοιξε,μόλις το είδε,τρόμαξε,έβγαλε μια κραυγή και λιγοθυμισε,σωριάστηκε

κάτω,την παράτησα κι έφυγα,πόση λύπη θα με βαραίνει πάνω  σ'αυτον τον κόσμο; ,δεν

γύρισα στο κίτρινο σπίτι,περιπλανήθηκα στα χωράφια,κίτρινα στάχυα παντού σε

 απέραντη εκταση,σηκώθηκαν στον αέρα μαύρα πουλιά,κοράκια ήταν,ο ουρανός πάνω

στροβιλίζονταν,μετά το θόρυβο των πουλιών απόλυτη ησυχία,τότε ξαφνικά ακούστηκε

 ένας πυροβολισμός,δεν ταράχτηκα,καμία περιέργεια δεν είχα,κάποιος κυνηγος,η' κάποιος

αυτοπυροβολήθηκε,και τα δυο ίδια αδιάφορα,

γύρισα το απόγευμα στο κίτρινο σπίτι,άδειο,έρημος τοπος για έναν άνθρωπο,ξάπλωσα

στο κρεβάτι,ευχήθηκα να μην ξυπνήσω

.

. 

.

 

Ότε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρο

-Εξέδυσάν με τα ιματιά μου -Πᾶσα ἡ Κτίσις, ἠλλοιοῦτο φόβῳ

-Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς

(Από την Μεγάλη Εβδομάδα)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c n.couvelis

όταν η αμαρτωλή πρόσφερε το μύρο,

τότε ο μαθητής συμφώνησε με τους παράνομους,

αυτή χαίρονταν που εχυνε το πολύτιμο ,

αυτός ετρεχε να πωλησει τον ατιμητο,

αυτή τον δεσπότη αναγνώριζε,

αυτός από τον δεσπότη χωρίζονταν,

αυτή ελευθερωνονταν

και ο Ιούδας δούλος γίνονταν του εχθρού

Τρομερη η απερισκεψία.

Μεγάλη η μετανοια

Ότε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρο, 

τότε ο μαθητής συνεφώνει τοις παρανόμοις, 

η μεν έχαιρε κενούσα το πολύτιμον, 

ο δε έσπευδε πωλήσαι τον ατίμητον, 

αύτη τον δεσπότην επεγίγνωσκεν, 

ούτος του δεσπότου εχωρίζετο, 

αύτη ηλευθερούτο και ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού. 

Δεινόν η ραθυμία! 

Μεγάλη η μετάνοια!

μου έβγαλαν τα ρούχα μου 

και με έντυσαν με χλαμυδα κοκκινη

πάνω στο κεφάλι μου

εθεσαν στεφανι

από αγκάθια 

και στο δεξί μου χέρι έδωκαν καλάμι,

για να τους συντρίψω

σαν πήλινα αγγεια

Εξέδυσάν με τα ιματιά μου 

και ενέδυσάν με χλαμύδαν κοκκίνην

έθηκαν επί την κεφαλήν μου στέφανον εξ΄ ακανθών 

και επί την δεξιάν μου χείραν έδωκαν κάλαμον, 

ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως

σήμερα όλη η κτίση

παρελυσε από τον φόβο

που σε βλέπει πάνω στον σταυρό κρεμασμένον,

ο ήλιος σκοτείνιασε

και τα θεμέλια της γης συνταραχτηκαν,

τα πάντα συμπάσχουν,

με αυτόν που τα πάντα έκτισε,

που εκούσια για μας υπομεινε,

Κύριε σε δοξαζω

Πᾶσα ἡ Κτίσις, ἠλλοιοῦτο φόβῳ, θεωροῦσά σε, 

ἐν σταυρῷ κρεμάμενον Χριστέ. 

Ὁ ἥλιος ἐσκοτίζετο, καὶ γῆς τὰ θεμέλια συνεταράττετο, 

τὰ πάντα συνέπασχον, τῷ τὰ πάντα κτίσαντι, 

ὁ ἑκουσίως δι' ἡμᾶς ὑπομείνας, 

Κύριε δόξα σοι.

μοίρασαν τα ρούχα μου μεταξύ τους,

και πάνω στον ρουχισμό μου έβαλαν κλήρο

ένας λαός ασεβής και παράνομος,γιατί μελετά

αφρονα;γιατί την ζωή όλων με θάνατο καταδικασε;

Μεγα θαυμα,

οτι ο Κτίστης του Κόσμου

στα χέρια άνομων παραδίνεται,

και στο ξύλο ανεβαζεται ο  φιλάνθρωπος,

για να ελευθερωσει τους 

δέσμιους στον  Άδη,

που φωνάζουν

 Εσύ που ανεκτικός εισαι

Κυριε σε δοξαζω

Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς, 

καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.

Λαὸς δυσσεβὴς καὶ παράνομος, 

ἵνα τί μελετᾷ κενὰ; ἵνα τί τὴν ζωὴν τῶν ἁπάντων, 

θανάτῳ κατεδίκασε; 

Μέγα θαῦμα! ὅτι ὁ Κτίστης τοῦ Κόσμου, 

εἰς χεῖρας ἀνόμων παραδίδοται, 

καὶ ἐπὶ ξύλου ἀνυψοῦται ὁ φιλάνθρωπος, 

ἵνα τοὺς ἐν ᾍδῃ δεσμώτας ἐλευθερώσῃ, 

κράζοντας· Μακρόθυμε Κύριε δόξα σοι.

.

.

.

katzelmacher-Reiner Werner Fassbinder

ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ] ΓΕΡΜΑΝΙΑ

- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

[Ελληνας μεταναστης]1962,Φρανκφουρτη

βράδυ,ήμουνα στο μερος που ηταν τα Bordell μπουρδέλα ενας αντρας και 

μια γυναικα ειχανε πλακωθει στα χερια έξω στο δρομο,ο αντρας έρριξε 

τη γυναίκα κάτω και την κλωτσουσε στη κοιλιά,και φώναζε,Hure Schlampe

πουτανα,καριολα και κείνη ούρλιαζε,Wιchser,μαλάκα,μαζεύτηκε κόσμος,

περίεργοι,ένας φώναξε,'Sie ist schwanger, er wird sie töten, die Polizei rufen

ειναι έγκυος,θα τη σκοτώσει,φωναξτε την αστυνομια',

ειδοποιηθηκε η αστυνομια και με δυο περιπολικα τους περικύκλωσαν και τους 

κλεισανε το δρομο,αυτοι μολις τους ειδαν σηκωθηκανε πανω αγκαλιαστηκανε

και λεγανε,''Wir spielen, wir sind Schauspieler,παιζουμε,είμαστε ηθοποιοι,'',αυτο 

ηταν αιτια να γνωρισω την Helga,μια βέρα Γερμανίδα Wunderschön πολύ ομορφη,

που δουλευε σε μπορδελο και βγηκε στη πορτα με ένα Schwarz μαύρο κομπινεζον

ακουγοντας τη φασαρια,πήγα μαζί της,με ερωτεύτηκε,ειχε δικό της σπίτι διωροφο,

ένα φίνο αυτοκινητο Mercedes,

.

.

Into Rainer Werner Fassbinder's Filming Mind-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 

-Katzelmacher Scene 

https://youtu.be/2seUCbWyuQA

.

.

.

.

Η γέννηση της Αφροδίτης του Sandro Botticelli

(1485)Ουφίτσι, Φλωρεντία 

Ιδιοτροποι ερωτες

(Ciacomo  Girolamo Casanova,haiku helix amor)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

λίγο μετά από την δραπέτευση του από τη φυλακή Piobi του Palazzo Ducale,

το 1757,ένιωσε παράφορη έλξη για μια γυναίκα,που έκανε ερωτα με κάποιον άντρα στο

διπλανό διαμερισμα,εκείνη τη νυχτα στο σημειωματαριο του εγραψε στα γαλλικα και

ελληνικα:

-L'amour n'est rien de plus qu'une simple curiosité-

-ο ερωτας δεν τίποτα περισσότερο από μια απλή περιέργεια-

ανέβαλε το ταξίδι του,

πήγε σε μια λέσχη χαρτοπαιξίας,όλη νύχτα κέρδιζε,την άλλη μέρα αγορασε σε μια γκαλερί

ένα πίνακα,την Γέννηση της Αφροδίτης του Σάντρο Μποτιτσέλι,ο πωλητής του είπε,

-Κύριε ο πίνακας είναι αυθεντικός-,

-φυσικά,προϊόν κλοπής,ο Ciacomo Casanova γέλασε,και τωρα του πορτοφολιου μου,

μην ανησυχείς μου αρέσουν οι παρανομίες-

το βράδυ,σε ένα γκαλά πλησίασε το θύμα του,την παρακολουθούσε,ήταν η ερεθισμένη 

περιέργεια του,-είμαι γεννημένος,σκέφτηκε,για όλες τις γυναίκες και ιδιαιτερα γι'αυτη 

τη γυναικα-,ήταν υπέροχη,αιθέρια ύπαρξη,

την πλησίασε και της ζήτησε να του αφιερώσει ένα χορό,εκείνη με ένα γοητευτικό

 χαμόγελο δέχτηκε,την έσφιξε στην αγκαλιά του,-πόσο δυνατός είσαι;-,του ψιθύρισε,

σχεδόν λιγοθυμισμενη,

-helix amor est 

ab uno amore in alium amorem 

tandem desinit in te-

εκείνος της ψιθύρισε,τα δόντια του άγγιζαν τον λαιμό της,τον δάγκωσε,

μαγευτικό άρωμα,

-ο έρωτας,μωρό μου,είναι μια ελικα 

από τον ένα έρωτα στον άλλον 

μέχρι εσένα-

-ζαλιστικα-,η φωνή της έτρεμε,

την κοίταξε στα μάτια,

-σε άκουσα να κάνεις έρωτα και σε ερωτεύτηκα-,της είπε  με χαμηλή φωνή,

άκουσε τον βαθύ αναστεναγμο της,-είσαι τρελός,μη,μας βλέπουν,θα μας ακούσουν-,

-δεν με ενδιαφέρει τίποτα,μόνο εσύ,μπορώ να μονομάχησω με όλους μαζί,

η αισθησιακή απόλαυση είναι για μένα το παν,και τώρα το παν είσαι εσύ,ομορφιά μου-

άγγιζε τα χείλη της,η αναπνοή του την έκαιγε,

-δεν αντέχω-,η φωνή της γυναίκας,

τη νύχτα εκεινη ήταν στο διαμέρισμα της,της έδωσε τον πίνακα,-εσύ είσαι-,

της είπε,-πιο όμορφη από την Σιμονετα Βεσπουκι την Αφροδίτη,

η Γέννηση της Αφροδίτης,για μένα,έρωτα μου-

το σώμα της ασπρο απαλό τα χείλη της ρόδινα μισανοιχτα,υγρά,η φωνουλα της

 ερωτική,ψίθυρος,

την άλλη μέρα το πρωί έφυγε,από τότε δεν την ξαναείδε,

ούτε έγραψε τιποτα γι'αυτό τον ερωτα στα απομνημονεύματα του,

η  Histoire de ma vie,το 1794,

-επειδή ήταν αληθινή

όταν είδε και διαβασε ένα haiku της στα λατινικά, σκέφτηκε να της 

απαντήσει με ένα δικό του ποίημα στα λατινικά,

-helix amor est 

ab uno amore in alium amorem 

tandem desinit in te-

δίστασε,δεν το έκανε,

κι έγραψε αυτήν την φανταστική ιστορία του Ciacomo Casanova,

ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απλή περιέργεια,

την έχει ερωτευτεί από ένα haiku της,

εκείνη ποτέ δεν θα το μαθει

.

.

.

Η Δικη της Hannah Arendt

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μέσα στο γυάλινο κλουβί ο Adolf Eichmann,ένας σατανικός εγκληματίας; η' ένας

κανονικός άνθρωπος;

αληθεια,πόσοι,εκατομμύρια άλλοι θα εκτελούσαν αυτά τα εγκλήματα;η απάντηση,

είναι άπειροι,και σε όλη την ιστορία,κοιταξτε τον ποσο ασήμαντο ανθρωπάκι είναι,

δεν υποκρίνεται,μέσα σε αυτές τις τρομερές συνθήκες υπάκουσε,έκανε το κακό 

αλλά επικρατούσε η ιδεολογία του,κινδυνεύουμε,κινδυνεύω,πρέπει να εκτελέσω τις

 εντολές,πρώτα απέλαση,ύστερα συγκέντρωση,τέλος η τελική λυση,φαντασθητε πως 

δεν είδε ανθρώπους μέσα στα κρεματόρια,να λιώνουν οι σάρκες τους,δεν άκουσε 

τα ουρλιαχτά τους,δεν άνοιξε τις στροφιγγες των αερίων,αυτός απλά διέταζε,στη θέση 

του πάρα πολλοί,ένα Dasein εφιαλτικό,βλέπω το άλλο γυάλινο κλουβί με τον Martin

 Heidegger,αθώος;ένοχος;

το κακό είναι αδύνατο να το σκεφτείς,τόσο κοινότυπο,επικίνδυνος μύκητας που

εξαπλωνεται και τα πάντα μολύνει,δεν είναι απαραίτητο να είσαι διεφθαρμένος,

ανωμαλος,σαδιστης για να το πράξεις,αυτός που κάνει αυτό το κακό δεν ειναι

 τίποτα,noone,ο Eichmann θα καταδικαστεί,θα κρεμαστεί,κι αυτο τού αξίζει,όμως 

πόσοι άλλοι στη θέση του είναι ατιμώρητοι,και πόσοι άλλοι στο μέλλον θα 

παρουσιαστουν;

με αυτή τη δική δεν θα αποτραπει η καταστροφή της ανθρωπότητας,του κόσμου,ένας

κοινοτυπος λοιπόν ανθρωπος ο Adolf Eichmann,οικογενειάρχης,συντηρητικός,

υπαλληλακος,ευκολόπιστος,αφελής,ανόητος,πεινάει,διψάει,νυστάζει,κατουριεται,ένας

 από αυτή τη μεγάλη ομαδα, συνομοταξία,των υπηρετών του κακού,κύριοι δικαστές,ποτέ

 δεν θα απαλλαχτούμε από αυτούς,μια Λερναία Ύδρα είναι,η τιμωρία,η καταδίκη δεν είναι

 ικανή να αποτρέψει τετοια εγκληματα,

ομολογώ,πως ο Martin Heidegger είναι το ίδιο ένοχος με τον Adolf Eichman,συλλαβετε

τον και κλείστε τον σε ένα παρομοιο γυάλινο κλουβί,δίπλα στο κλουβί του Eichman,

ότι ισχύει για τον έναν ισχύει και για τον άλλον,η ευφυής ιδέα του Dasein του Heidegger

κάτω από αυτές τις συνθήκες καθολου δεν είναι διαφορετική από την κοινότυπη σκέψη

 του Eichman για το κακο

.

.

.

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Σαβίνα,24 Αυγούστου,Πομπηία

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

24 Αυγούστου,αυτή τη μέρα διάλεξε να επισκεφτεί την Πομπηία,

τότε την είδε για πρώτη φορά στη Casa della Venere in Conchiglia,

είχε μεγάλη ομοιότητα με την Αφροδίτη,εκείνη έστρεψε το πρόσωπο της και τον κοίταξε,

ντράπηκε,η γυναίκα χαμογέλασε,

αργότερα την είδε για δεύτερη φορά στο Μεγάλο Αμφιθέατρο,

'κοιταξτε' του είπε,'ποσο ήσυχος φαίνεται ο Βεζούβιος,'τίποτα δεν προμηνύει 

την έκρηξη του',

στη Νάπολη την άλλη μέρα,μια πολύβουη πόλη,'ο λαός του Μαραντονα'

της είπε,εκείνη γέλασε,

ένας βιολιστής στο δρόμο έπαιζε και τραγουδουσε 'O Sole mio',

'η φωνή του Καρούζο είναι η Ναπολη' είπε εκείνη,

στο hotel τον ξύπνησε ο βήχας της,'συγνωμη'του είπε,σε λίγο ηρεμισε,

ξανακοιμηθηκαν,

όταν ξύπνησε το πρωί,η γυναίκα έλειπε,κατέβηκε στη ρεσεψιόν,ρώτησε,

του είπαν έφυγε,

ανέβηκε στο δωμάτιο,βρήκε ένα σημείωμα:

'ολα έγιναν ξαφνικά,η γη σείστηκε,ένα σύννεφο καυτής σκόνης σκέπασε

τη πόλη,έπεφτε βροχή ελαφρόπετρα,η θερμοκρασία ανεβαινε,οι άνθρωποι

τρομαγμένοι,να σωθούν,αδύνατο,εβηχα,δεν μπορούσα να αναπνεύσω,

ήξερα ότι ήταν το τέλος μου,εκείνη την ώρα σκέφτηκα τη τοιχογραφία

της Αφροδίτης,στην Casa della Venere in Conchiglia,που πόζαρα,αυτή

θα είναι η μορφή μου που θα διατηρηθεί,και κάποτε ένας αντρας θα την δει 

και θα με ερωτευθεί,όπως κι εγώ θα τον ερωτευτω,ήμουνα ευτυχισμένη,

σε λίγο το σώμα μου,όπως και χιλιάδων άλλων συμπολιτών μου,θα καλυφτεί 

από τη καυτή σκόνη του Βεζούβιου,θα λιώσει,ένα κενό θα μείνει στη θέση του 

όταν κρυώσει και στερεοποιηθει,το κενό μου,24 Αυγούστου 79 μ.Χ,η ολοκληρωτική

καταστροφή της Πομπηίας,αλλά και η αρχή του αιώνιου έρωτα μας,σήμερα έκλεισα 

τα 21χρονια,Σαβίνα'

.

.

.

Ημερολογιο

(επ'αυτοφορω)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-οδος Σταδιου,τρολευ με φορτια σκιες προς το Συνταγμα,

για ποια ανθρωποτητα μου μιλας;

-η ζωη δεν σταματαει.

επιμενει.αρκει να υπαρχουν δυο ανθρωποι για να συνεχισθει.

και στην αιωνιοτητα.

-Βασιλισσης Σοφιας Πανεπιστημιου Ομονοια Αγιου Κωνσταντινου και τα περιχωρα.

ο ανθρωπος εξαρταται απο τον ανθρωπο.

-μετρο,υπόγειο,

σιωπη κραυγη.σε κοιταζουν χωρις να σε κοιταζουν.σου φωναζουν χωρις να σου φωναζουν.

βοηθεια.

.

.

.

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(σενάριο ταινίας μικρού μήκους)

στο κέντρο του λαβυρινθου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

κοιμόνταν ξύπνησε.σκοτεινο το δωμάτιο.ακουσε βήματα,κάποια πόρτα άνοιξε.ξανα βήματα.καποια άλλη πόρτα άνοιξε.παλι βήματα.η πόρτα....αυτό το ίδιο συνεχίζονταν.ενας άνθρωπος σε λαβύρινθο.σκεφτηκε.ειναι κλεισμένη σε λαβύρινθο.στο κέντρο του.αυτη ψάχνει αυτός ο άνθρωπος.ακουει μια κραυγή.αμεσως ένας πυροβολισμός.επειτα κάποιος κατεβαίνει τη σκάλα γρήγορα.ακουει την εξωτερική πορτα που ανοίγει.το θόρυβο ενός αυτοκινήτου.σηκωνεται πηγαίνει στο παραθυρο.το ανοίγει.ακομα νύχτα.κατω στο δρόμο μια γυναίκα.την παρακολουθεί μέχρι που εξαφανίζεται.κρυωνει.κλεινει το παράθυρο.ανοιγει το φως.ξαπλωνει στο κρεβάτι.ακουει βήματα στο διάδρομο.μια πόρτα ανοίγει.το γέλιο μιας γυναίκας.η πόρτα κλείνει.κανένας ήχος.ησυχία.

.

.

.

(Ιδιοτροποι ερωτες)

το σπίτι των καθρεφτών

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

της κατασκεύασε το σπίτι που ήθελε.τριοροφο.κύβος. σκελετός ατσάλινος.οι τοίχοι

 γυάλινοι.και παντού εντοιχισμένοι καθρεφτες.στους τοίχους,τις οροφές,παντού.

χωρίς ανοίγματα.πορτες παράθυρα.το φως διαπερνούσε τους γυάλινους τοίχους.

στον πρώτο όροφο ήταν το σαλονι.στον δεύτερο,η κουζίνα,το μπάνιο,το υπνοδωμάτιο.

στον τρίτο το κύριο δωμάτιο των καθρεφτών.εκει ήταν το πιάνο που έπαιζε.

γύρω από το σπίτι βραχοκηπος,με πολλά πουλια φυτά δέντρα και συντριβάνια.

εκεινος έμεινε εκεί μαζί της μόνο μια μερα και μια νύχτα.

στο πιάνο έπαιξε τη Σονάτα του Σεληνοφωτος του Μπετόβεν.

ήταν πολύ όμορφη.

τα είδωλα της μέσα στους καθρέφτες.

μάθαινε για εκεινη από τα κοντσέρτα της.

.

.

.

Portrait-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ATTENTION ! ATTENTION !  

υπαρχουν τεμπεληδες-ματαιοδοξοι-κολακες-αλλαζονες-ναρκισσοι- αδιακριτοι-ενοχλητικοι-εγωιστες-φελλοι-επιδειξιομανεις-χαζοχαρουμενοι

-κιτς-ψευτοκαλλιτεχνες-ψευτοχοφιλοσοφοι-ψευτοδιανοουμενοι

-ψευτοεπαναστατες-δηθεν και παραδηθεν αμετρητοι.

.

.

Εγώ,Είμαι ένας από αυτούς

Άρα Υπαρχω

Ego sum unus ex illis

Ergo existo

.

.

.

(Ιδιοτροποι ερωτες)

το μοντέλο

-χ.ν.κουβελης c n.couvelis

κάθε νύχτα,δέκα μέρες,πήγαινε στη βιτρίνα,κοιτούσε το μοντέλο,

εκείνη τη βραδιά,άκουσε μια γυναικεία φωνή ακριβώς πισω του

'ψαχνεις μια αληθινή γυναικα;',

γύρισε,

η γυναίκα του έκανε εντύπωση,η ομοιότητα της με το μοντέλο,

χαμογέλασε,'οχι' απαντησε,'προτιμω το μοντελο',

η γυναίκα,φάνηκε να στεναχωρηθηκε,

'χαθηκε για μενα'ειπε,'μια ευκαιρία να γίνω πραγματικη',

την ακολουθησε με το βλέμμα του να προχωράει στο δρόμο,και να χάνεται 

στο βάθος του,μέσα στο σκοτάδι,

από εκείνη τη βραδιά δεν ξαναπήγε ποτέ στη βιτρίνα

.

.

.

Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αρχη

(ωρα-ημερομηνια)

18.27.19-12/12/2007

τι κάνεις,έγινε κάτι;

.

.

23.34.59-17/6/2008

καληνύχτα σε σκέφτομαι

13.01.29-18/6/2008

τι κάνεις μωρό μου;

22.19.31-20/6/2008

αγαπαμε καρδιά μου! σ'αγαπω!

21.10.18-21/6/2008

είμαι παράξενο τρένο να με προσέχεις

22.16.51-21/6/2008

δεν έχω λόγια μόνο αισθήσεις

κλείσε τα μάτια σου και ταξιδέψου

22.51.16-22/6/2008

νύχτα με ήλιο!

αν θες αγαπα με

22.38.28-23/6/2008

πολύ γλυκά έρχομαι πάνω σου και σε φιλάω,

θέλω να το ζήσω χωρίς ξημέρωμα μαζί σου

02.43.01-25)6/2008

να ζήσουμε γλυκιά ζωή!

σ'αγαπω

06.09.16-25/6/2008

καλημέρα αγαπούλα

16.39.58-25/6/2008

πεθαινω! σ'αγαπω

22.42.42-25/6/2008

πρώτα να παντρευτούμε και μετα θα αγαπηθουμε! αύριο

23.10.47-28/6/2008

σ'αγαπω

23.37.27-6/7/2008

καρδιά μου καληνύχτα

22.56.29-16/7/2008

δεν θέλω να ζηλεύεις αγαπη μου,το αστέρι μας έχει γίνει ένα

με το φεγγάρι,μη το ψάχνεις λοιπόν,η...σου σε φιλάει γλυκά

και έρχεται κοντά σου να την αγαπήσεις,

αγάπα με!

21.32.34-18/7/2008

κράτα μόνο πως σ'αγαπω,η ζωή είναι ένα ποτάμι που πάει στη θάλασσα,

θάλασσα μου,

δεν περιμένω να μου λύσεις βάσανα,θα τα καταφέρω,απλά αγαπα με,

απάντησε αν θες

22.07.14-18/7/2008

στη λοντζα να πλέξω διπλα σου φεγγάρι μου

22.23.03-18/7/2008

τι θα κάνω με σένα άντρα μου,δεν αντέχω κοντά μου να μην σ'εχω,

εσύ αντέχεις;

22.26.25-18/7/2008

τα ωραιότερα λόγια μια αγάπης κρύβονται στη σιωπή ενός βλέμματος

22.37.08-18/7/2008

μου λείπεις,θα πεθάνω

22.47.43-18/7/2008

έχεις την καρδιά μου,εγώ τι έχω;άσχετο,

γιατι δεν με κλέβεις;

23.04.41-18/7/2008

χθες είχες π. δε με πήρες ,γιατί το αντέχεις;

00.12.14-19/7/2008

σε πήρε ο ύπνος;

01.23.28-20/7/2008

κοιμάται ο άντρας μου; εγώ τα πίνω για μια αγάπη

01.32.18-20/7/2008

βλέπω το φ. δίπλα σου,κάναμε πολλά σήμερα,πάρε με να κοιμηθουμε

αγάπη μου!

10.08.56-20/7/2008

είμαι στο ... πίνω καφέ

11.29.10-20/7/2008

σε λίγο θα πάμε στο ....

12.20.19-20/7/2008

θα πας στο ...; τώρα;

21.31.20-21/7/2008

πεθαινω με χωρίς οργ. μόνο με ένα ...

21.46.52-21/7/2008

θα πάω στην ... ,θα έρθεις;

00.16.58-25/7/2008

σ'αγαπω ταξίδι μου! μην απαντάς,έφτασε η αγάπη μου ως εδώ

22.50.41-26/7/2008

κάθε μου κύτταρο σε ψάχνει στο χώρο,σε φιλώ γλυκά στο λαιμό,

και σ'αγαπω ατελείωτα καρδιά μου

23.40.04-27/7/2008

είμαι η τελευταία να σε κρίνω για τις επιλογές σου,συγνώμη,

έλα να κοιμηθούμε,σ'αγαπω ,εσύ;

22.29.21-28/7/2008

δεν έχω λόγια,σ'αγαπω,πεθαίνω

22.32.34-28/7/2008

και μετά; θα κοιμηθούμε;

22.34.48-28/7/2008

πάνω στα όνειρα μας

22.38.10-28/7/2008

ο μεγαλέξανδρος θεατής

22.41.25-28/7/2008

μου αρέσεις,γλυκός,ερωτευμένος

22.48.14-28/7/2008

δεν δίνω δεκάρα τσακιστη,σ'αγαπω καρδιά μου δεν είμαστε μαζί,

υποφέρω

22.54.06-28/7/2008

και κάτω σου και παντού ,και εγώ τα ίδια

22.56.41-28/7/2008

σε χρειάζομαι,καληνύχτα

22.52.06-31/7/2008

τώρα τελείωσα το κηπο,είμαι λιώμα,καληνύχτα γλυκέ μου

23.31.03-1/8/2008

κουβέντα είχα με την...,κοιμήθηκε.μαζι και γω.

σ'αγαπω

22.23.43-23/8/2008

καρδούλα μου πόσο μακριά είσαι; μου λείπεις αφάνταστα

14.31.57-21/9/2008

αν μπορείς πάρε σ'αυτο τον αριθμό...

20.07.49-21/9/2008

σηκωστο

.

.

13.46.26-1/1/2010

με ταχυδρόμο την καρδιά γράμμα την σκέψη κάνω

στέλνω τα χρόνια μου πολλά σε φίλους που δεν φτάνω...

καλή πρωτοχρονιά και γεμάτο χαρά και υγεία το 2010!!!

.

.

18.13.39-13/1/2011

χάθηκες! γιατί ?

.

.

Τελος

.

.

.

(Θέατρο Σκιών)

ο Καραγκιόζης Υποψήφιος Βολεφτης

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Καραγκιόζης:(βλέπει τον Χατζηβατης)ε,ψιτ,ελα δω;

Χατζηβατης:τι γάτα είμαι;και λες ψιτ;

Καραγκιόζης:έλα,μωρέ μουργο,που σε θέλω,κι άσε τις φιλοζωικές

Χατζηβατης:τι θέλεις;

Καραγκιόζης:να ντελαλησεις

Χατζηβατης:τι;

Καραγκιόζης:Ο Καραγκιόζης βολεφτης

Χατζηβατης:σώπα(ειρωνικά),έλα κι έχω δουλεια

Καραγκιόζης:μαλαγανια,θες να πεις,και θα πληρωθεις καλα

Χατζηβατης:ξέρω με ξύλο,άσε μου

Καραγκιόζης:να σε αφήσω;ναι η' ου;,γιατί θα σε περιλαβω

Χατζηβατης:εντάξει,τι προσόντα έχεις για βουλευτής;

Καραγκιόζης:να,φαπ,να'χουμε να λεμε

Χατζηβατης:τι βαράς;λέγε,τι πρεσβεύεις;τι αντιπροσωπευεις;

Καραγκιόζης:το ΚΚΕ

Χατζηβατης:το γνωστό;

Καραγκιόζης:το γνωστο

Χατζηβατης:κάντο πιο λιανα

Καραγκιόζης:το Κόμμα Καραγκιόζηδων Ελλαδος

Χατζηβατης:είπα κι εγώ,για συνέχισε το κοματι

Καραγκιόζης:λοιπόν έχουμε και λέμε:Πτυχιούχος Πτωχοκοκοινωνιολογιας του

 Πανεπιστημίου,κάτοχος μεταπτυχιακού Εκπαιδευτική Αρπακτικη Φουρνων

Χατζηβατης:έχει πλάκα,συνεχισε

Καραγκιόζης:Απόφοιτος Εθνικής Σχολής Ψεματων

Χατζηβατης:μπράβο,ευγε

Καραγκιόζης:Προϊστάμενος Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων Απατης,

Πρόεδρος Επιτροπής Παρακολούθησης Επιχειρησιακού Προγραμματος

Μεταρρύθμισης Αναβάθμισης της Λαμογιας

Χατζηβατης:εξαίρετα,είσαι ο πρωτος

Καραγκιόζης:Πρόεδρος Ένωσης Αποφοίτων Εθνικής Σχολής Δημόσιας

Λωποδυτικης και Κλεπτικης,Πρόεδρος του Ιδιωτικού Καναλιού Προπαγάνδας

και Ψευδων Ειδήσεων 

Χατζηβατης:με αυτά τα προσόντα,σίγουρα θα σκίσεις στις εκλογές

Καραγκιόζης:και που ν'ακουσεις τα αλλα

Χατζηβατης:έχει κι άλλα;δεν φτάνουν αυτά για τις μούτζες;

Καραγκιόζης:είναι και το προγραμμα

Χατζηβατης:και τι περιέχει το προγραμμα

Καραγκιόζης:λαγούς με πετραχήλια,

Χατζηβατης:δηλαδή;

Καραγκιόζης:πρώτον,εκμετάλλευση των ανεκμεταλευτων ευκαιριών

 αρπακτικης,δεύτερον,σύγχρονα δίκτυα Κλεπτικης,τρίτον,..

Χατζηβατης:(τον κόβει)ξέρω,ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα ψεματων

Καραγκιόζης:πολύ ωραία,και τέταρτον επένδυση σε εναλλακτικές μορφές

απατης

Χατζηβατης:και πέμπτον;

Καραγκιόζης:να δωσουμε ουσιαστικά κίνητρα λαμογιοπολιτικης

Χατζηβατης:πολύ ωραία

Καραγκιόζης:φίνα,το ΚΚΕ το κόμμα του λαου

Χατζηβατης:το Κόμμα Καραγκιόζηδων Ελλαδος,ζητω!

Καραγκιόζης:ψηφιστε τον δικό σας Καραγκιοζη

Χατζηβατης:πάω να ντελαλησω

Καραγκιόζης:βουρ στο φαγοποτι

Χατζηβατης:ψηφιστε Καραγκιόζη

Καραγκιόζης:,ο δικός σας κλεφτης,μαζί θα φαμε

Χατζηβατης:(ντελαλει)ακούσατε ακούσατε,ο Καραγκιόζης βουλευτής,

ψηφιστε ΚΚΕ,Κόμμα Καραγκιόζηδων Ελλήνων,

ο ψήφος σας δεν θα πάει χαμένος,

ακούσατε ακούσατε,ο Καραγκιόζης βουλευτής,

ψηφιστε ΚΚΕ,Κόμμα Καραγκιόζηδων Ελλήνων,

.

.

.

 

Φωτογραφιση

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

-ne pas etre esclave d'argent-

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έβλεπαν μια συνέντευξη της Brigitte Bardot

-ne pas etre esclave d'argent-

πόσο όμορφη είναι,είπε η Α.

ένα full warning στις γυναίκες

σε ένα άλλο βίντεο του tik tok south Africa γυναίκες,χόρευαν γυμνόστηθες,

όλα τα είδη και μεγεθη βυζιών,μια οφθαλμολαγνεια για τα δυτικά μάτια,

-the not-evolution of women,σχολίασε,ένα συνεχομενο δουλεμποριο σάρκας,

σχολιασε,σήκωσε τη φούστα της,-,κοίταξε τα πόδια μου,λευκά,τι προτιμάς;

στην οθόνη μια γυναίκα έκανε live,το κρεβάτι της,το χέρι της έδειχνε το 

κομπινεζον ,έπειτα την έδειξε να κάθεται στο κρεβάτι,φορούσε κόκκινο

κορμάκι με μεγάλο ντεκολτέ,πάνω από τις ζαντιερες φαίνονταν το τατουάζ,

-εχω κι εγώ τατουάζ,θέλεις να το δεις;

κούνησε το κεφαλι καταφατικά,

κατέβασε το μαύρο εσώρουχο,το είδε

εμφανίστηκε μια άλλη,σε ηλικία milf,-ειμαι whore,write

της εγραψε,

100€ στο χώρο σου,150€ στο hotel

επέλεξε στο χώρο του

τα μηνύματα στο live

-hello beautiful lady-

-δεν ζηλεύεις;

-where is your husband?-

-Where is your toys?-

-era hermosa-

πήγε στον καθρέφτη,έβαφε τα χείλη

-what is a woman? τον ρώτησε

-ne pas etre esclave d'argent-της απαντησε

.

.

.

 

Φωτογραφιση της Α.

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

διάλογος με την Α.

σκεφτομαι.αρα υπαρχει το σωμα μου;

φυσικα και καποια ιδεα υπαρχει πισω απο αυτη την εικονα

η Α. πήγε στο πιάνο.

 ''σ'αρέσει η σονάτα του σεληνόφωτος του Μπετοβεν;''

όταν τελείωσε,τον ρώτησε:

ομορφιά η' πρόκληση;

η ομορφιά είναι πρόκληση,απάντησε,και αντίστροφα η πρόκληση είναι

ομορφιά

χαμογέλασε

-τα χείλη σου καθορίζουν την εικόνα του προσώπου σου-της ειπε

αργότερα,ξαπλωμένη στο κρεβάτι δίπλα του,ξεφυλλιζε ένα περιοδικό λάιφ στάιλ

-ανυποφορη ελαφρότητα,σχολιασε

-τι σημαινει να κοιτας εναν ανθρωπο;συγκεκριμενα εσενα;

την κοιταξε

-σ'αυτη την ερωτηση ξερεις την απαντηση,χαμογελασε

.

.

.

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η τελευταία φωτογράφιση της

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-δεν θέλω το πρόσωπο,μόνο το σώμα,ένα μέρος του,

την φωτογράφιζε,

-γερασα,είπε,γερνάω,τι μπορεί να σημαίνει το σώμα μου;

-αναλογα,της απάντησε

-αναλογα;τι θέλεις να πεις;

χαμογέλασε,

-αν ειμαι ερωμενη;

φυσικά,αν είμαι ερωμένη κάποιου,

πόζαρε για τη φωτογραφία με το δικτυωτό καλσόν

-θελεις να γίνω ερωμενη σου;

-θελω,της είπε

-μονο για μια νύχτα,αυτή τη νύχτα,του απάντησε

ξεκουμπουσε ένα κουμπί από την μπλούζα της

-η επόμενη φωτογράφιση της ερωμένης σου,είπε

άνοιξε ελαφρά τα πόδια,και τα έκλεισε

-επανελαβε,της είπε

τα άνοιξε πιο πολυ και τα έκλεισε αργά

-τελειωσαμε για σήμερα τη φωτογραφιση,της είπε

-τελειωσαμε για πάντα,του είπε,

χαμογέλασε,

αύριο μπορεί να'χω πεθάνει,είμαι τόσο γερασμενη

.

.

.

Φωτογραφιση-Αμαδρυαδα Βελανιδια-Μαχαιρα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

την είδε,ξαπλωμένη,

ο μύθος λέει,τον αναφέρει ο Οβίδιος(Fasti 4,229),για την Αμαδρυαδα 

Σαγαριτιδα,που ερωτεύτηκε ο Αττης,παραβαίνοντας τον όρκο του 

στη Κυβέλη πως θα μείνει αγνος,τότε η Κυβέλη οργίστηκε και 

ξερίζωσε το δέντρο που ζούσε η Αμαδρυαδα και πέθανε μαζι με το 

δέντρο κι αυτή,

άκουσε τον άνεμο,

Σαγαριτιδα Σαγαριτιδα,

η θλιμμένη φωνή του Αττη,που παραφρονισε από τον χαμό της

και αυτοευνουχιστικε

του είπαν,πως τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι σέβονταν τα δέντρα,από

αυτά εξαρτιόνταν η ζωή τους,γιατί εκτός από κυνηγοί,ήταν και

καρποσυλλεκτες,

έτσι,με δοξασίες τα προστάτευαν,

μην κακομεταχειριστεις δέντρο,μήτε να το κόψεις η' το κάψεις 

γιατι η κόρη,η Αμαδρυαδα(Άμα+Δρυς) που ζει με αυτό θα πεθάνει

μαζί του η' θα πάει σε άλλο δέντρο και θα σε εκδικηθεί σκληρά

αλλά,Απτεσθαι Ξύλου,χτυπάτε το ξύλο,να ακούσει η Αμαδρυαδα

την ευχή σας και να την ευοδωσει

την είδε ξαπλωμένη την Αμαδρυαδα,

το όνομα της Βελανιδια

.

.

.

Φωτογράφιση-αγριοχοιρος-πετρα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το παραμύθι της Αταλάντης και του αγριόχοιρου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και μια μερα φάνηκε στο τόπο μέγας αγριοχοιρος,κι ήταν οι ζημιές

στους ανθρώπους,στα σπαρτά,στα φυτά στις καλλιέργειες τεραστιες

κι άνθρωποι κινδύνεψαν καθώς επιτίθονταν ακομα και στα σπίτια

τότε μπροστα στον μεγάλο κίνδυνο συγκεντρώθηκαν στην αγορά κι

αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν,

οριστηκε γι'αυτο ομαδα επιλεκτων κυνηγών,έφιπποι και πεζοι κονταριστες,

και ακοντιστές,μαζί με άγρια σκυλιά να κυνηγήσουν το θηρίο,

και πήγαν σύσσωμοι,

κι εκείνο πάντα ξέφευγε αλώβητο,το περικύκλωναν κι αυτό εξαφανίζονταν,

γύρισαν μετά από μέρες απρακτοι ,άγρυπνοι κατάκοποι και πεινασμένοι,

-είναι φάντασμα αυτό,είπαν,ο σατανας είναι,

άλλοι είπαν:-σημαδι του θεού,τα έσχατα του κόσμου,η συντέλεια,

το εστειλε να χαθούμε για τις αμαρτίες μας,

τότε ένας γέρος σοφός έδωσε το χρησμό:

-το αδύνατο νικάει το δυνατο

μια γυναίκα,μια παρθένα,

οι γυναικες μόλις τ'ακουσαν τρομαξαν και κλείστηκαν στα σπίτια,

-μακρια από μας το κακό,φώναξαν

κι επεσε λύπη και στεναχώρια

και τότε φάνηκε ανάμεσα τους η Αταλάντη,η γυναίκα του Μελεαγρου,

η όμορφη και σεμνη αρχόντισσα

-εγω θα πάω,είπε,αυτή είναι η μοίρα το χρέος μου

-εχεις άντρα,παιδιά,της είπαν,δεν λυπάσαι την ομορφιά σου;

-αξια είναι η ζωή να την χάσεις για το καλό,τι ωφελεί άχρηστος να ζεις,

είπε η Αταλάντη,κι ο θάνατος τότε γλυκός είναι,

-κι εγω θα σ'ακολουθησω,μαζί θα πάμε,της είπε ο Μελέαγρος

-οχι άντρα μου,του είπε εκείνη,μόνη μου θα πάω,ο χρησμός το λέει

ξεκάθαρα,γυναίκα να πάει,

κι αφού αρματωθηκε πήγε,

και πάλεψε τρεις μέρες και τρεις νύχτες,

κι άκουγαν τον άνεμο που ούρλιαζε,

κι άκουγαν τα δέντρα που ξεριζώνονταν,

κι άκουγαν τα βράχια που ξεθεμελιωνονταν

κι έλεγαν:-παει η αρχόντισσα χάνεται

και την τρίτη μέρα ξημερώνοντας αυτη ήρθε νικήτρια,κι έδειξε το κομμένο

κεφάλι του αγριόχοιρου στην αγορά

κι όλοι θαύμασαν το θάρρος της

και φώναξαν  ομόφωνα: -Χαιρε Σωτήρια της πόλης μας!

ποτέ,να ξερεται,αυτός ο φιλάνθρωπος άθλος της δεν ξεχάστηκε,

ως τις μέρες μας έφτασε και λέγεται

.

.

.

Ίλια Ρεπιν,ο Ιβάν ο Τρομερός σκοτώνει τον γιο του Ιβάν(1870-1873)

Πινακοθήκη Τρετιακόφ,Μοσχα

οι τελευταίες ώρες του Ιβάν Δ' Βασίλιεβιτς

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-

ένα παιδί,βλέπει,πετά από το παράθυρο σκυλιά και γάτες,τα κορμιά τους σκίζονται,

-δεν έχει φόβο,είναι τρελό,

κάποιος λέει,τι θα γίνει όταν μεγαλωσει;,ένας στυγνος εγκληματίας,

κάνει κίνηση στο σκάκι,το μαύρο άλογο,πονάει το στομάχι του,αντίπαλος του 

ο Μπογκντάν Μπιέλσκι.βογιαρος,κόλακας,αν μπορούσε θα τον δηλητηρίαζε,

-Ιβαν Δ' Βασίλιεβιτς είστε κίτρινος,τον ακούει,νιώθει ζάλη,-πηρατε τον ψευδάργυρο,

η σύφιλη θα σας σκοτώσει,

έκανε κίνηση του πύργου,θα θυσιάσει πιόνια για να ανοιξει χώρο,η εικόνα της Ιριννας,

προκλητική,διάφανο νυχτικό,τα μισογυμνα πόδια,το μεγάλο στήθος,ξαπλωμένη στο

 κρεβάτι,νύχτα,ησυχία,αυτός είναι ο Τσάρος ο Κυβερνήτης πασών των Ρωσιών,τά παντα

 του ανήκουν κι αυτή η γυναίκα,ας είναι νύφη του,γυναίκα του τσαρεβιτς Φιοντόρ,

ο Φιοντόρ είναι καθυστερημένος,

-θυμασαι την Ανασταζια Ρομάνοβνα ,λέει στον Μπογκντάν Μπιέλσκι.

-ποιος δεν θυμάται την ευγενική τσαρίνα,απανταει εκείνος με χαμηλωμένο κεφάλι,

ένας ύπουλος άνθρωπος,και ταυτόχρονα κινεί τον αξιωματικό,

-ρουα,λέει,

-την δηλητηριασαν,ούρλιαξε,

η θλίψη τον έπνιξε,δεν τον ενδιαφέρει,να πούν ότι θέλουν για τη σφαγή στο Νοβγκοροντ,

αφού πέθανε εκείνη,η αγαπημένη γυναίκα,η Ανασταζια του,να πεθάνουν όλοι,

η Ιριννα τον ερέθιζε,

-τότε εμφανιστηκες εσυ,Μπογκντάν Μπιέλσκι και εκείνος ο πανούργος Μπόρις

 Γκουντουνοφ,και χαλάσατε τη δουλειά,ντράπηκα τόσο,

θα σας σκότωνα,αλλα προλαβατε να με δηληριαζετε με τον ψευδάργυρο,

-η παρτίδα αυτή δεν θα τελειώσει,

τα μάτια του θολώνουν,

-σκοτωσα το γιο μου,της Αναστάζιας Ρομάνοβνα το παιδί,τον Ιβάν μου,είμαι τρελός,

πραγματικά Ιβάν ο Τρομερός,

μέσα στο μισοσκόταδο της εκκλησίας,ολομόναχος,είχε διατάξει κανεις να μην είναι εκεί,

-χτύπησα την εγκυο Γιελενα  Σερεμετεβα,τη γυναίκα του Ιβάν μου,κι απεβαλε,

κι ύστερα σκοτωσα αυτόν,

ποιος θεός θα με συγχωρέσει;

ζαλίζεται,τα μάτια του θολώνουν,η απέραντη Ρωσία που ονειρεύτηκε,ο απλός λαός,

η πανούκλα των βογιαρων,σβήνεται για πάντα αυτός ο κόσμος του,

-οπως εσένα καλή μου Αναστάζια με δηλητηριασαν,

κλείνει το παραθυρο,το παιδί θα ησυχάσει,σκέφτεται,

ο τελευταίος σκύλος και η τελευταια γάτα που πετιέται είναι αυτός,ο Ιβάν Σ' Βασιλιεβιτς 

ο Τρομερός,Τσάρος και Κυβερνήτης Πασών των Ρωσιών

κάποτε,

σωριάζεται και σπαει σε σκονη,

53 ετών,

το 1584 η Ιστορια

.

.

.