Στ -Literature Λογοτεχνία -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 .

.

Στ

Literature Λογοτεχνία

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η ανάκριση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί ένοχος,

ακόμα,στην ανάγκη και κατασκευασμένος,με ψευδή στοιχεία,πληρωμένες μαρτυρίες και τα συναφη,

στ'αφχιδια μου η νομιμότητα,

-εσυ το έκανες,τσογλανι

-οχι,σας λέω,

κλωτσιά στο στομαχι,

δεν είναι να τούς λυπασαι,

αυτοί θέλουν να ανατρέψουν το κράτος,

να κάψουν τα πάντα,

άθεοι,καθάρματα,παλιοτομαρα,

-τοσους σκότωσες,ρε πουστη

χτύπημα με ρόπαλο στα πόδια

-μιλα να τελειωνουμε

-οχι,δεν το έκανα

-το μουνί τής μάνας σου,κωλοπαιδο,

χτύπημα στο κεφάλι,σωριάζεται,

ο άλλος σκύβει,και τον κουνάει,

-ειναι αναίσθητος,

-προσποιηται το καθαρμα,

ριξτου παγωμένο νερό στο πρόσωπο,και δύο τρεις δυνατές σφαλιαρες,

ο άλλος το κάνει,

-δεν συνερχεται,

-τι στο διάολο,ψοφησε;

-η καρδιά του δεν χτυπάει,να φωναξουμε γιατρό,

-ηλίθιος είσαι,να μπλέξουμε,άνοιξε το παράθυρο,

ο άλλος το ανοίγει

-ελα να τον σηκώσουμε,

τον σηκώνουν,

τον πανε στο παράθυρο,

τον ριχνουν κάτω,

ακούνε τον δυνατό χτύπο στο δρομο

-στο διάολο,τέλος,

ο άλλος τρομαγμενος

-προσεξε,τι θα πεις,θα πλακωσουν δημοσιογράφοι,καναλια,

κωλοπροοδευτικοι,

άκου,έκανε ζέστη,ειχαμε ανοιχτο το παράθυρο,

δεν τον προλαβαμε,πήγε στο παράθυρο και σαλταρε,

να πάρει ο διάολος,το γουρούνι,

θα ομολογούσε,

στην αναγκη θα τον επιβάρυναν με ψεύτικα στοιχεία,το άλλοθι του;ποιος το λογαριάζει,όλοι οι εγκληματίες έχουν άλλοθι,είναι κι εκείνος ο ταξιτζής που λέει πως άλλο άτομο πήγε στο σημείο τής έκρηξης,άντε να μας προκύψει κανένας συνεργάτης μας,προβοκάτορας,

μια επεμβασουλα στο αυτοκινητο,φρενα,

λάστιχα και ο ταξίτζης κάνει τα παράπονα του στον Άγιο Πέτρο,

ακούγεται η σειρήνα τού ασθενοφόρου,

τώρα αρχίζουμε το θεατρο τού παραλόγου,ο σώζων εαυτόν σωθητω, εγω,ξέρω, θα την πληρωσω,ας ήταν το γαμημενο το κράτος δικαιοτερο,να δεις που θα με σημαδεψει,σίγουρα κάποια μερα,μια καραμπινα,

σε λίγο θα μπουκαρουν οι δημοσιογράφοι,οι κάμερες,εντάξει τούς περισσότερους τούς ελέγχουμε,

πρέπει να είμαι ηρεμος,

στο διαολο,

.

.

.

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

η ιστορία τών φωτογραφιών

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

από τις φωτογραφίες της που έβλεπε ζούσε,στην κυριολεξία μαζί της,

καθολου στη φαντασια, κυριολεκτικά πραγματικα,

έβαζε τις φωτογραφίες σε κάποιες σειρες,και η ιστορία τους 

ήταν πλήρης,

τις νύχτες στον υπνο του ζούσε μαζυ της,

δεν ήταν ονειρα,ήταν

ακριβώς αυτό που είναι η πραγματική ζωή,

η γυναίκα άρχισε να αραιώνει τις φωτογραφίες της,μέχρι που σταμάτησε,

από τότε καθε νύχτα ζουσε το τελος τους

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Mona Lisa Joconda 

-cncouvelis χνκουβελης 

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η φωτογράφιση της Ελσας καθώς Μόνα Λίζα Τζοκόντα)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η φωτογράφιση τώρα συνεχίστηκε στο Μετρό,η Έλσα,αυτό ήταν το όνομα του μοντέλου,ήταν ενθουσιασμένη,του ζήτησε να επισκεφτούν το Λούβρο,στο Παρίσι,να δει την Τζοκόντα,

εκεί μπροστα στον πίνακα της Τζοκόντας τον αιφνιδίασε:-με ποια είστε ερωτευμένος,με την Τζοκόντα η' μένα;

εκείνος γέλασε,-μα φυσικά με σένα,και την αγκάλιασε,

τη νύχτα στο hotel,βγαίνοντας απ'το μπανιο,η κοπέλα του είπε:

-τωρα εξηγείται το αινιγματικό της χαμόγελο,

προεικαζει αυτό που συνέβηκε με μας,

στάθηκε από πάνω του με τα πόδια ανοιχτά,

-τι είναι η ομορφιά;,τον ρώτησε με ψιθυριστά φωνή,

-οτι βλέπω αυτή τη στιγμή,απαντησε,

η έκθεση με τις φωτογραφίες της είχε μεγάλη επιτυχία,

όταν τελείωσε χώρισαν

.

.

.

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

η αιωνιότητα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ποτέ δεν συναντήθηκαν,ούτε μίλησαν,χωρίς να το ξέρει ο άλλος εκείνος

 κι εκείνη ζούσαν μαζί στη φαντασία τους,μια αφάνταστη ένωση,μ

τελειότητα,ένα ζευγάρι στην αιωνιοτητα 

.

.

.

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

ο.λαβυρινθος τους

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

πήγε στο μέρος που είχαν το ραντεβού,

την είδε μπροστά του,

εκείνη άνοιξε μια πόρτα,και μπήκε μέσα,

εκείνος ακολούθησε,

μπήκε στην αίθουσα και δεν την βρήκε,

σε κάθε ένα από τους τρεις τοιχους υπήρχε μια πόρτα,

τις άνοιξε και τις τρεις,

σε καμια αίθουσα δεν την είδε,

άνοιξε μια,μπήκε στην αίθουσα,πάλι πόρτες,άνοιξε και τις τρεις,δεν την είδε,

μπηκε σε μια από τις αίθουσες,

παλι οι πόρτες,εκείνη δεν την είδε,

συνέχισε,

όλα ίδια,

όλα ίδια,

πάντα όλα ίδια,

ο χρόνος τού φάνηκε απειρος,

άρχισε σε κάθε αίθουσα να τής γράφει αφήνοντας γράμματα,

περίμενε μια απάντηση της,

πέρασε απειρος χρόνος,

κάποτε βρήκε ένα γράμμα της,

'για πάντα εδώ μαζί' τού εγραφε,

ξύπνησε

από εκεί και πέρα ήξερε πως όλος ο κόσμος που ζούσε,μετατραπηκε σε εκείνο τον λαβύρινθο

τον λαβύρινθο τους

.

.

.

Λεμι Κωσιον, Βye bye babe

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-ας είμαστε ρεαλιστές,

ας ζητήσουμε το αδύνατο,

είπε η ξανθιά κούκλα δίπλα του στο μπαρ,

ο Λεμι Κωσιον φώναξε το γκαρσόν,

-ουισκι,την κοίταξε,ένα διπλό ουίσκι,η κοπέλα γέλασε,

για τη πάρτι μου,μπέιμπι,

είπε και την αγκάλιασε,

οι γυναίκες άμα μεθάνε είναι,εσκυψε και τής το ψιθύρισε στο αυτί,εκείνη

χαμογέλασε,

πάντως,ας είμαστε ρεαλιστές,ας ζητήσουμε το απιθανο,

η ζωή,το πιθανό,είναι βαρετο,κάποιοι πρέπει να ζούνε ζορικά,στα όρια,

η κοπέλα χλωμιασε,

-κινδυνευω, τού ψιθύρισε,

φοβάμαι,

-απο τι; τής είπε

-απο την ομορφιά μου,τού είπε πάλι ψιθυριστά και σφίχτηκε πάνω του,

-δεν έχεις άδικο,τής είπε,είναι άκρως δολοφονική,

γι'αυτό κούκλα,είπε ο Λεμι Κωσιον κι ήπιε το ουίσκι μονορουφι,πάμε στο ξενοδοχείο να σε προφυλάξω,οι δολοφόνοι ας κάνουν τη δουλειά τους,κι εμείς ας διασκεδάσουμε,

-οκ,είπε η κοπέλα,

στο ξενοδοχείο, τής είπε,με τα ρούχα της να σκεπασει τον καθρέφτη,

-θελω να'μαστε μόνοι μας,

κοιμήθηκαν,

τον ξύπνησε ένας πυροβολισμός,

η κοπέλα τρομαξε,

-δεν σου είπα πως η ζωή έχει ενδιαφέρον,την αγκάλιασε,και δεν είσαι εσύ μόνο το κέντρο τού σύμπαντος,η' μάλλον το, τής το είπε στο αυτί,εκείνη γέλασε,

όταν ξύπνησαν το πρωί,

-τωρα,τής είπε,μπορείς να πάρεις τα ρουχα σου από τον καθρεφτη,να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα,και 

ας ελπισω πως μετά τον πυροβολισμό,είπε ο Λεμυ Κωσιον,δεν θα φορέσει η μάνα μου πλερεζες,

κι εσύ,πάντως,για μένα ήσουν το αδύνατο,να προσέχεις τα θύματα σου,γέλασε,τα ερωτικά σου και τωρα μπάι μπάι μπέιμπι

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma Elsa-Joconda's City

-cncouvelis χνκουβελης

(My Cities)

Οι πόλεις μου

Elsa-Joconda's City

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σχεδίασε αυτή την τεράστια πόλη για την φωτογράφιση,

οταν τελείωσε και ήταν έτοιμη,τηλεφώνησε στην Έλσα,

εκείνη πήρε το αεροπλάνο και την άλλη μέρα το μεσημέρι

συναντήθηκαν,είχαν περάσει τρία χρόνια,ήταν πιο όμορφη,

παντρεύτηκε,του είπε,και χώρισε,παράτησε τη μόδα,

δεν την ενδιέφερε αυτός ο fake lifestyle κόσμος,σπούδασε

Ιστορία της Τέχνης,με διδακτορικό πάνω στην Μόνα Λίζα 

Τζοκόντα,επίσης δουλεύει επαγγελματικά ως πιανίστρια

και συνθέτρια,το τελευταίο έργο της έχει θέμα τη Τζοκόντα,

-και σένα,του είπε και χαμογέλασε,

τη φιλοξένησε στο σπίτι του,κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεβάτι,

-ειμαι ερωτευμένη μαζί σου,του ψιθύρισε,σαν Έλσα,αλλά

και σαν Μόνα Λίζα,

μετά απο δύο μέρες έφυγαν,

η πόλη ήταν εντυπωσιακή,ένα θαύμα αρχιτεκτονικής,

καθρέφτες και νερά αντανακλούσαν  τους ουρανοξύστες της,

-θελω η φωτογραφιση σου να έχει μεταφυσική έκφραση,της είπε,

ένα μήνα διηρκεσε η φωτογράφιση,

η έκθεση της είχε τεράστια επιτυχία,

η Έλσα ταυτόχρονα έπαιζε στο πιάνο τη σύνθεση της,

όταν τελείωσε,τη ρώτησε,αν ήθελε να μείνουν για πάντα σε αυτή

τη πόλη,

εκείνη απάντησε αμέσως,-ναι,χαμογελώντας αινιγματικα,

-μεσα σε ένα λαβύρινθο ολογραμματων μου

σε όλη την άπειρη έκταση της πόλης 

.

.

.

Μεγαλέξανδρος 

-2μ Χ 4μ

-χνκουβελης cncouvelis

Χρονικό τού Μεγαλέξανδρου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και εκινησεν ο στρατος και εισχωρησαμε εις ερημον τόπον και εδιψουν.και επεινουν και ουδέν είχεν,

ήμασταν πολλά κακοποιημένοι και πολλοί από μας έμειναν και εσωριαστηκαν στην άμμο και σε λίγο με σπασμούς τού σώματος των επεθαναν,άλλοι τρελάθηκαν και ούρλιαζαν

και χάθηκαν μέσα στις ανεμοθυελλες και πλέον δεν ειδαμε και τότε πήγαμε στον Αλέξανδρο,τι μέλλει γενέσθαι,και εκείνος ητον λίαν σκεφτικός, μιλιά είχεν και μιλιά δεν έβγαζε,και με τα πολλά μάς είπεν,να έχομεν υπομονήν,πως όλα στη ζωή έρχονται και περνούν,και θα ήτο είκοσι ημέρες που ούτως εβαδιζαμε,στις κακουχίες αποδυναμωμένοι,με αγριεμενα μάτια και θα χανομασταν ολοι αν όλα ξαφνικά δεν άλλαζαν και η έρημος να ετελείωνε και η γη να εγινονταν κανονική,και αφού κάπως ηρεμήσαμε,εμετρηθηκαμε,

κι έλειπαν 573 στρατιωτες,τότε εσηκώσαμε το χωμα τύμβο,εις τη μνήμη τους,εκτίσαμε και κενοτάφιο και λέγοντας τα ονόματά τους τούς εμνημονεψαμε έναν έναν,και είδαμε τον Αλέξανδρο σκεφτικόν και λυπημένο,όλοι,είπεν,θα τελειωσουμε,και εγώ κάποια ημέρα δεν θα είμαι ανάμεσα σας,και εμείς αυτό ακούγοντας η καρδιά μας εβάρυνε,εμπρός,τον ακούσαμε να λέει,να προχωρήσει ο στρατος,

όλα μας περιμένουν,καιρόν για χάσιμο δεν έχομεν

.

.

.

Installation Εγκατάσταση

-Tableau Vinvant-

(Greek, English,Francais, German, Italian, Spanish, Portuguese)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

ο Οιδίπους ορθιος με μια μάσκα πουλιού στο προσωπο

φοράει ασπρο κουστούμι με κόκκινη γραβάτα

δίπλα του ποζάρει

το μοντέλο από τη Φλωρεντία Simoneta Vespucci 

κρατώντας στο δεξί της χέρι έναν οβάλ καθρεφτη

και στο αριστερό μια κίτρινη ομπρέλα

ένα παιδί κουρντιζει  ένα γραμμοφωνο,

ακούγεται το Sole mio με τον Enrico Caruso

η Mona Lisa Joconda φοραει μια μαύρη μίνι φούστα,κάθεται σε μια καρέκλα 

και βγάζει τις νάιλον μαύρες κάλτσες της

περιτριγυρισμένη από καθρεφτες

Oedipus Rex is standing upright with a bird mask on his face,

he wears a white suit with a red tie,

next to him is posing the

Florentine model Simoneta Vespucci 

 holding in her right hand an oval mirror

 and on the her left hand a yellow umbrella,

 a child is turning a gramophone,

 the Sole mio is heard with Enrico Caruso,

the Mona Lisa Joconda wearing a mini black skirt is sitting on a chair 

and takes off her nylon black stockings

surrounded by mirrors

Œdipe Roi est debout avec un masque d'oiseau sur le visage,

il porte un costume blanc avec une cravate rouge,

à côté de lui pose le

mannequin florentin Simoneta Vespucci 

tenant dans sa main droite un miroir ovale

et dans sa main gauche un parapluie jaune,

un enfant fait tourner un gramophone,

on entend le Sole mio avec Enrico Caruso,

la Joconde Mona Lisa portant une mini jupe noire est assise sur une chaise 

et enlève ses bas noirs en nylon

entourée de miroirs

Oedipus Rex steht aufrecht mit einer Vogelmaske im Gesicht,

er trägt einen weißen Anzug mit roter Krawatte,

neben ihm posiert das

Florentiner Model Simoneta Vespucci 

hält in ihrer rechten Hand einen ovalen Spiegel

und in ihrer linken Hand einen gelben Regenschirm,

ein Kind dreht ein Grammophon,

das Sole mio ist mit Enrico Caruso zu hören,

die Mona Lisa Joconda sitzt in einem schwarzen Minirock auf einem Stuhl 

und zieht ihre schwarzen Nylonstrümpfe aus

umgeben von Spiegeln

Edipo Re è in piedi con una maschera da uccello sul volto,

indossa un abito bianco con una cravatta rossa,

accanto a lui posa la

modella fiorentina Simoneta Vespucci

che tiene nella mano destra uno specchio ovale

e nella mano sinistra un ombrello giallo,

un bambino gira un grammofono,

si sente il Sole mio con Enrico Caruso,

la Gioconda con una minigonna nera è seduta su una sedia

e si toglie le calze nere di nylon

circondata da specchi

Edipo Rey está de pie con una máscara de pájaro en el rostro,

viste un traje blanco con corbata roja,

junto a él posa la

modelo florentina Simoneta Vespucci 

que sostiene en su mano derecha un espejo ovalado

y en la izquierda un paraguas amarillo,

un niño hace girar un gramófono,

se escucha la Sole mio con Enrico Caruso,

la Mona Lisa Joconda con una minifalda negra está sentada en una silla 

y se quita las medias negras de nailon

rodeada de espejos

Édipo Rei está de pé com uma máscara de pássaro no rosto,

ele usa um terno branco com uma gravata vermelha,

ao lado dele está posando a

modelo florentina Simoneta Vespucci

segurando na mão direita um espelho oval

e na mão esquerda um guarda-chuva amarelo,

uma criança está girando um gramofone,

o Sole mio é ouvido com Enrico Caruso,

a Mona Lisa Joconda usando uma minissaia preta está sentada em uma cadeira

e tira suas meias pretas de náilon

cercada por espelhos

.

.

.

.

Στ -Poetry Ποίηση -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 .

.

Στ

Poetry Ποίηση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

για μια όμορφη γυναίκα

(και φυσικα για σένα)

παίζεις το παραμύθι

Η Ωραία και το Τέρας

και έχει Happy End

και μένεις για πάντα με την Ωραια

.

σου δίνω

όλη μου τη ζωή 

για

τα μάτια σου

περιμένω την ανταλλαγη

.

μετα την ήττα

πολλοί κλειστηκαν στα σπιτια

αιώνια μένουν εκει,

άλλοι δεν το παραδεχτηκαν

τούς βρήκαν με μια σφαίρα

στον κροταφο

εσύ,σε δειχνω,

με ποιους είσαι;

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Ο Οδυσσέας με την Πηνελόπη. ποζαρουν

μετά την ραψωδία ω' τής Οδύσσειας τού Ομηρου 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

.

.

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μαύρος Ηλίθιος Κόσμος

οι πιο ελεύθεροι άνθρωποι είναι οι νεκροί

αν θες να πλουτίσεις κλέψε,αλλιώς θα μείνεις στον άσσο

η μόνη αξία υπαρξης τού νόμου είναι για τον παραβαινεις,για ποιο άλλο λόγο να υπάρχει

σίγουρα ο θεός,η' οποιος άλλος μάς δημιουργησε έκανε τη πλάκα του,

και μάλιστα χοντρή πλάκα

κανονικά αντί για κεφάλια έπρεπε στη θέση τους

να είχαμε πιστολια,

όποιον βλέπαμε μπαμ και κάτω

οι πέτρες είναι τα πιο αθώα τού κόσμου,

ακινητες στην ίδια θέση,

κανέναν δεν σεπειραζουν,ούτε έγνοιες έχουν,

άσε που ζούνε και αιώνια,

γι'αυτό μας  βάζουν μια πέτρα πανω στο κεφάλι όταν πεθαίνουμε

μην απελπιζεσαι,

ο κόσμος μια μέρα θα καταστραφει

σκοτώνουν έναν άνθρωπο,

σίγουρα δεν φταις εσύ;

ας αρχίσουμε με ψέματα,

αυτά θα σε βολεύουν

τι αγαπάς περισσότερο σε μια γυναίκα;

έλα πες;

η ηθική μας είναι κουφή

δεν σε ξέρω,κι ούτε θέλω να σε ξέρω

πριν τη γέννηση,

μετά το θάνατο,

τι μαλακια κι αυτή

στη μοναξιά ποτέ δεν είσαι μόνος,

είσαι μέ τη μοναξιά

.

.

.

Artaud/van Gogh

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

όσο σκληρότητα 

και να εφαρμόσεις

δεν θα καταφέρεις

την καταστροφή τού 

Cogito Ergo Sum

/

το κιτρινο

στην Αρλ

θα διαρκεσει για πάντα

.

.

.

(Κατάλογος τών νηών)

από το Δουλιχι και τις Εχιναδες νησους,και τους Κεφαλληνες και την Ιθάκη

και την Αιτωλία

(Ομήρου Ιλιάδα,ραψωδια β',στίχοι 625-644)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ο Κατάλογος τών νηών,θεωρείται ένθετο ποίημα στην Ιλιαδα τού Ομήρου,9ος-8ος άι. πΧ,στη ραψωδία β',στίχοι 

494-759,

από την μυκηναϊκή εποχή,13ος-12ος αι. πΧ τού Τρωικού πολέμου)

 

κι αυτοί απ'το Δουλιχι

απ'των Εχιναδων το σύμπλεγμα τών νησων

που απ'την Ήλιδα μένουν  απέναντι στη θάλασσα 

αυτων αρχηγος ο Μέγης

ο ισότιμος με τον Άρη Φυλειδης,

αυτόν γεννησε

ο αγαπητός στον Δία ευγενικός 

Φυλεας,

αυτός που στο Δουλιχι  κάποτε κατεφυγε

αφού πίκραθηκε με τον πατέρα 

μ'αυτον λοιπον σαράντα 

με χρωμα μαυρο καράβια

ακολουθουσαν,

μετά ο Οδυσσεας έφερε

τούς μεγαλοψυχους Κεφαλλήνες που'χαν 

τη Ιθάκη και το Νηριτο

με τα φουντωτα τα δάση

και στη Κροκυλεια έμεναν

και στην τραχια  Αιγιλιπα

κι αυτοί που την Ζάκυνθο είχαν 

κι αυτοί που γυρω απ'τη Σάμη έμεναν

κι αυτοί που στη στεριά  αντίπερα εμέναν

αυτών αρχηγός

ο Οδυσσεας ηταν

με τον Δία ισότιμος 

στην ευφυία

μ'αυτον λοιπον δώδεκα 

με ερυθρες πλευρες καράβια ακολουθούσαν 

των Αιτωλών αρχηγός ο Θοας

ηταν τού Ἀνδραίμονα ο  γιός,

αυτοί που στη Πλευρωνα

έμεναν

και στην Ωλενο και στη Πυλήνη

και στην παραλιακή Χαλκίδα

και στην πετρώδη Καλυδωνα

γιατί αφού γιοι πια

τού μεγαλοκαρδου Οινέα

δεν υπήρχαν,

ούτε κι αυτός πια ηταν,

κι ο ξανθός πέθανε Μελέαγρος,

στα πάντα τού παραδόθηκε

να κυβερνα

στους Αιτωλούς

μ'αυτον λοιπον σαράντα 

με χρωμα μαυρο καράβια

ακολουθουσαν

Οἳ δ’ ἐκ Δουλιχίοιο Ἐχινάων θ’ ἱεράων625

νήσων, αἳ ναίουσι πέρην ἁλὸς Ἤλιδος ἄντα,

τῶν αὖθ’ ἡγεμόνευε Μέγης ἀτάλαντος Ἄρηϊ

Φυλεΐδης, ὃν τίκτε Διῒ φίλος ἱππότα Φυλεύς,

ὅς ποτε Δουλίχιον δ’ ἀπενάσσατο πατρὶ χολωθείς·

τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.630

Αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς ἦγε Κεφαλλῆνας μεγαθύμους,

οἵ ῥ’ Ἰθάκην εἶχον καὶ Νήριτον εἰνοσίφυλλον

καὶ Κροκύλει’ ἐνέμοντο καὶ Αἰγίλιπα τρηχεῖαν,

οἵ τε Ζάκυνθον ἔχον ἠδ’ οἳ Σάμον ἀμφενέμοντο,

οἵ τ’ ἤπειρον ἔχον ἠδ’ ἀντιπέραι’ ἐνέμοντο·635

τῶν μὲν Ὀδυσσεὺς ἦρχε Διὶ μῆτιν ἀτάλαντος·

τῷ δ’ ἅμα νῆες ἕποντο δυώδεκα μιλτοπάρῃοι.

Αἰτωλῶν δ’ ἡγεῖτο Θόας Ἀνδραίμονος υἱός,

οἳ Πλευρῶν’ ἐνέμοντο καὶ Ὤλενον ἠδὲ Πυλήνην

Χαλκίδα τ’ ἀγχίαλον Καλυδῶνά τε πετρήεσσαν·640

οὐ γὰρ ἔτ’ Οἰνῆος μεγαλήτορος υἱέες ἦσαν,

οὐδ’ ἄρ’ ἔτ’ αὐτὸς ἔην, θάνε δὲ ξανθὸς Μελέαγρος·

τῷ δ’ ἐπὶ πάντ’ ἐτέταλτο ἀνασσέμεν Αἰτωλοῖσι·

τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Helen in Egypt 

-χ.ν.κουβελης  c.n.couvelis

(η Ελένη συναντά τον Μενελαο στην Αίγυπτο)

Ευριπίδη Ελένη,στίχοι 671-690

(μετάφραση χ.ν.κουβελης  c.n.couvelis)

Ελενη

όχι δεν πήγα στού νεαρού 

ξένου το κρεβατι

με τα κουπιά τα φτερωτα

ούτε ο φτερωτός μ'ερριξε

έρωτας.σε παρανομους

γάμους,

η κορη τού Δία

και της Μαιας μ'εφερε

στο Νειλο,

έκλαιγα τοτε

κι ακόμα τωρα 

με δάκρυα υγρα

τα βλέφαρα μου,

τού Δία μ'αφανησε 

η γυναίκα,

καταραμένα εκείνα

τα λουτρά,

που οι θεές

την ομορφιά τους ελαμψαν.

και την έβαλαν σε κριση

και για εκείνη την κρίση

μ'εχτρευτηκε η Ήρα,

απ'τον Παρη να με πάρει

που η Κυπριδα μ'ειχε ταξει 

κι έτσι,τη δυστυχη,

στην Αίγυπτο 

αυτή μ'εφερε,

και το είδωλο μου

σ'αυτον έδωσε,

στο σπίτι μου τι λύπες,

μάνα μου,αχ μάνα μου,

η μανα μου πάει χάθηκε ,

θηλιά πέρασε και κρεμάστηκε

για τη ντροπή τού γάμου

μου

κι η Ερμιονη το παιδί μου

ανύπαντρη κι ατεκνη

στεναζει για τον άθλιό μου γαμο

Ελενη

οὐκ ἐπὶ βαρβάρου λέκτρα νεανία

πετομένας κώπας, πετομένου δ᾽ ἔρω-

τος ἀδίκων γάμων ...

Μενελαος

τίς ‹—› σε δαίμων ἢ πότμος συλᾶι πάτρας;

Ελενη

670 ὁ Διὸς ὁ Διὸς ὦ πόσι με παῖς ‹Μαίας τ᾽›

ἐπέλασεν Νείλωι.

Μενέλαος 

θαυμαστά· τοῦ πέμψαντος; ὦ δεινοὶ λόγοι.

Ελενη

κατεδάκρυσα καὶ βλέφαρον ὑγραίνω

δάκρυσιν· ἁ Διός μ᾽ ἄλοχος ὤλεσεν.

Μενελαος

675 Ἥρα; τί νῶιν χρήιζουσα προσθεῖναι κακόν;

Ελενη

ὤμοι ἐγὼ κείνων λουτρῶν καὶ κρηνᾶν,

ἵνα θεαὶ μορφὰν ἐφαίδρυναν, εὖτ᾽

ἔμολον ἐς κρίσιν.

Μενέλαος 

τὰ δ᾽ εἰς κρίσιν σοι τῶνδ᾽ ἔθηχ᾽ Ἥρα κακῶν;

Ελενη

680Πάριν ὡς ἀφέλοιτο ...

Μενέλαος 

πῶς; αὔδα.

Ελενη

Κύπρις ὧι μ᾽ ἐπένευσεν ...

Μενέλαος 

ὦ τλᾶμον.

Ελενη

τλάμονα τλάμον᾽ ὧδ᾽ ἐπέλασ᾽ Αἰγύπτωι.

Μενελαος

εἶτ᾽ ἀντέδωκ᾽ εἴδωλον, ὡς σέθεν κλύω.

Ελενη

τὰ δὲ ‹σὰ› κατὰ μέλαθρα πάθεα πάθεα, μᾶ-

685τερ, οἲ ᾽γώ. 

Μενελαος

τί φήις;

Ελενη

οὐκ ἔστι μάτηρ· ἀγχόνιον δὲ βρόχον

δι᾽ ἐμὰν κατεδήσατο δύσγαμον αἰσχύναν.

Μενελαος

ὤμοι· θυγατρὸς δ᾽ Ἑρμιόνης ἔστιν λόγος;

Ελενη

ἄγαμος ἄτεκνος, ὦ πόσι, καταστένει

690γάμον ἄγαμον †αἰσχύνα†.

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Meta-Painting as Rauschenberg 

3μ χ 3μ 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τι γυρεύουμε εδώ 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και το τεράστιο κενό 

τής σιωπής

τόσος χρόνος

σπαταλημενος 

η φωνή τού Αιαντα

πριν το τέλος 

και ξανά αναταραχή 

τού αερα

τι γυρεύουμε εδώ;

ποιο προσδοκούμε κερδος;

άλλη μιά φορά επιμένω,

ποιο το κέρδος;

η μνήμη μου 

βουλιαζει σε μια ιστορία

δολοφόνων

τόσα γεγονότα

τόσες φωνές

τόσα ερωτήματα 

η ρυθμική ανάσα

τού ανθρώπου 

και οι λέξεις

τής αιωνιότητας 

ακούγονται καθαρές

ο πληθυντικός αριθμός

τών σκοτωμενων

και συ να μην μιλάς

με σκιές ανθρωπων

οι νύχτες μας

ότι θα μείνει από το σωμα σου,

ένα ερωτηματικό σιωπης

για μια ελαχιστη στιγμη στο απειρο επιμενουμε

κοντα μια στιγμη μια ελαχιστη στιγμη στο απειρο

ειμαστε

μηδαμινοτητα

υπόγεια πολιτισμού

μοναξιά

τι θέλω;

τι γυρευω με τις λέξεις μου;

μια στιγμη κι αλλαζει σε αιωνιοτητα η υπαρξη σου

φωτεινό γαλάζιο

και 

εφαλτήριο γλάρων

η θαλασσα

εναλια κοχύλια

ασύλληπτα ακροδακτυλα

αλατιού

ακροπρωρη παλίρροια 

σωματων

εδω στ'αρχαιο ακρογυαλι

κοιμομαστε κι η θαλασσα μάς νανουριζει ρυθμικά

με δώριο τρόπο

παρά θῖν’ ἁλός

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings and Photos 

Antigone 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Έρως ανίκατε μάχαν

(Σοφοκλής Αντιγόνη

στίχοι 781-791)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης

c.n.couvelis

Αντιγονη 

Έρως ανίκατε μάχαν,781

Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,

ός εν μαλακαίς παρειαίς

νεάνιδος εννυχεύεις,

φοιτάς δ” υπερπόντιος

εν τ” αγρονόμοις αυλαίς·

καί σ” ούτ” αθανάτων φύξιμος ουδείς

ούθ” αμερίων σέ γ” ανθρώπων.

Ο δ” έχων μέμηνεν.

Σύ καί δικαίων αδίκους

φρένας παρασπάς επί λώβα,791

Ερωτα π'οποιος σε μαχεται δεν σε νικα

Ερωτα καθετι που θελεις γινεται δικο σου

εσυ που στα μαλακα τα μαγουλα των κοριτσιων

ξενυχτας

συχναζεις σε μακρυνους τοπους περα απ'τη θαλασσα

και σ'αυλες αγροτοσπιτων 

και  δεν σου ξεφευγει ουτ' απ' τους αθανατους

ουτε κι απ'τους ολιγοημερους ανθρωπους κανεις

οποιον κατεχεις τον τρελενεις

εσυ και των φρονιμων τα μυαλα τα κανεις

ν'αρρωστενουν

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings and Photos 

Anactoria at Sappho

Σαπφώ 

[Εις Ανακτοριαν]

-μεταφραση,

και

σε αγοραία μετάφραση

χ.ν.κουβελης 

c.n.couvelis

(το απόσπασμα είναι μια ακριβης ψυχιατρική καταγραφη τών συμπτωμάτων τής ερωτοπαθειας)

Φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν

ἔμμεν᾽ ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι

ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί-

σας ὐπακούει

[5]καὶ γελαίσας ἰμέροεν. τό μ᾽ ἦ μάν

καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν.

ὢς γὰρ ἔς σ᾽ ἴδω βρόχε᾽, ὤς με φώνη-

σ᾽ οὖδεν ἔτ᾽ εἴκει,

ἀλλὰ κὰμ μὲν γλῶσσα ἔαγε, λέπτον

[10]δ᾽ αὔτικα χρῶι πῦρ ὐπαδεδρόμακεν,

ὀππάτεσσι δ᾽ οὖδεν ὄρημμ᾽, ἐπιρρόμ-

βεισι δ᾽ ἄκουαι,

ἀ δέ μ᾽ ἴδρως κακχέεται, τρόμος δέ

παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας

[15]ἔμμι, τεθνάκην δ᾽ ὀλίγω ᾽πιδεύης

φαίνομ᾽ ἔμ᾽ αὔται·

οπως θεος μού φαινεται εκεινος ο αντρας

που καθεται απεναντι σου κι απο κοντα ακουει

τη γλυκεια φωνη σου και το λατρευτο σου γελιο

και πως χτυπαει στα στηθια μου η καρδια

και λιγο να σε κοιταξω η μιλια κοβεται

και η γλωσσα στο στομα μου δενεται

αμεσως καυτη θερμη καιγει το κορμι μου

και τιποτα δεν βλεπω και τιποτα δεν ακουω

τ'αυτια μου βουιζουν και ιδρωτας με λουζει

ολοκληρη τρεμω πιο χλωμη κι απ'το χορτο ειμαι

και μου φαινεται πως σε λιγο θα πεθανω

θα ξεψυχισω

.

.

(και

σε αγοραία μετάφραση)

η ζήλεια με τρελενει

κεινο τον άντρα 

να βλεπω σφιχτα 

να σ' αγκαλιάζει 

και τα ψιθυριστά σου  γλυκολογα 

ν'ακουει 

στ'αυτι του

ν'ακουει

και το γέλιο σου να τον αναστατώνει

αχ πως χτυπάει η καρδιά μου

να σπασει

και λίγο να σε κοιτάξω 

χάνω τη φωνή μου

η γλώσσα μου δένεται

και φωτιά καιει το κορμί μου

τυφλωθηκα τίποτα πια δεν βλέπω

κι ούτε ακούω

ζαλίζομαι 

τ'αυτια μου βουιζουν

ιδρωνω ολόκληρη

θα λιποθυμισω 

χλωμιαζω 

νιώθω πως θα πεθάνω

για σένα θα ξεψυχισω

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings and Photos 

Σθενελαΐδα Ανωνύμου,

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τήν καταφλεξίπολιν Σθενελαΐδα

(Ανωνύμου,

Παλατινή Ανθολογια)

-μεταφραση τελείως ανηθικα ελευθεριακή 

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(η ηθική ας πάψει να είναι ο γλωσσοδέτης μας)

Τήν καταφλεξίπολιν Σθενελαΐδα, τήν βαρύμισθον,

τήν τοῖς βουλομένοις χρυσόν ἀμεργομένην,

γυμνήν μοι διά νυκτός ὅλης παρέκλινεν ὄνειρος

ἄχρι φίλης ἠοῦς προῖκα χαριζομένην.

Οὐκέτι γουνάσομαι τήν βάρβαρον οὐδ’ ἐπ’ ἐμαυτῷ

κλαύσομαι ὕπνον ἔχων κεῖνα χαριζόμενον.

 

εκείνη την καυλιάρα την 

Σθενελαΐδα

την ακριβή πουτανα

π'ολα τα κορόιδα

απ'τα φράγκα αρμεγει,

εγώ όλη τη νύχτα

γυμνή την είχα

στ'ονειρο μου

και τη γαμαγα

μέχρι το ξημερωμα

και σεντς δεν τής ακουμπησα,

τέλος τα παρακαλια

στη καριολα,

αφού στον ύπνο μου

τη μουναρα της

έχω τζάμπα 

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

όταν ο Παλαιός Τών Ημερών δει το δημιούργημα του

η γη να αναφλεγεται και να καταστρέφεται

θα καυγχασει:

Ξεμπλεξα

.

πόσα πρόσθετα αφαιρώντας μια γυναίκα 

από όμορφη γίνεται γοητευτικη;

.

οι άντρες χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

-στην μία αυτοί που πάσχουν από το Σύνδρομο τού Πάρι,νομίζουν ότι  τούς ανήκει η πιο όμορφη,

η Ωραία Ελενη 

και

-στην άλλη αυτοί που πάσχουν από το Σύνδρομο τού Καζανόβα,νομίζουν ότι τούς ανήκουν όλες οι γυναικες

.

ένα περιστέρι άρχισε να τσιμπά το προσωπο μιάς γυναίκας

όταν τελείωσε το γεύμα του

στάθηκε αυτό στη θέση 

τού προσωπου της

όσοι το είδαν είπαν:

είναι η γυναίκα τού Magritte

.

ότι χωρίστηκε

δεν θα ενωθεί ποτέ 

αυτό το γνωρίζουμε 

από τον μύθο τού Ηρός 

στη Πολιτεία τού Πλάτωνα, κεφάλαιο 10

.

επιτέλους

λέω

σ' αγαπώ

και για τελευταία φορα.

.

σχίστηκε το γαλάζιο τ'ουρανου

Η'

ακούμπησε το πράσινων τών φυλλων

στα μάτια σου

.

.

.

Enigma

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Medea After

- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η Μήδεια μετά

ένα ψάρι βυθίστηκε

στο νερό,

οι φωνές τους

κλείστε τα παράθυρα,

ποιοι είστε;

τι θέλετε;

μια σαύρα σύρθηκε

στα χόρτα

κανένας μας

δεν θα αναστηθεί

το χώμα

ξεραινετε σχίζονται

οι πέτρες

τοξευμενα πουλιά

σαπιζουν

βάρβαρη χωρίς

πατρίδα

τα δάκτυλα μου

τα αφαίρεσαν με

μαχαίρι

μάνα,πως θα μας

σκοτώσεις;

στο κενό

πέφτω

σκοτάδι

σκοτάδι

η ψυχή μου

η Μηδεια μετα

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η νύχτα σου λάμπει

κι εγώ τίποτα δεν κερδίζω

παραμένω τυφλος

.

το βλέμμα σου σβήνει από τις λέξεις

ποια αρχαιολογία θα σε αποκαλύψει;

.

η μεγάλη μελαγχολία 

τής Ελενης

εγώ εκείνον ήθελα 

και ποτέ δεν αποκτησα

καμια ζωή με μνηστήρες

δεν ηθελα

.

νυχτώνει

τα πάντα θα σβήσουν

η νύχτα δεν θα μας ενωσει

.

Really

Emma is 

Going to Flaubert for a drink Whiskey with soda

Solitude is a 

Timeless condition and 

I not Forgot you

Really

.

ελαττώνονται

οι λέξεις μου

Και

αντικαθίστανται 

από τη σιωπή

Για σένα με νοιαζει

.

τα πιο όμορφα μάτια

άνοιξαν τη μερα

.

.

.

Η βαγχικη μανία τής Αγαύης και ο διαμελισμός τού γιου της Πενθέα

(Ευριπίδης Βακχαι,στιχοι

1202-1215,1263-1292)

-μεταγραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αγαυη

εσείς που τη πόλη

με τα γερά τειχη

τής χώρας τής Θήβας

κατοικειται

ελάτε αυτό εδω να δείτε

το κυνηγι

τού Κάδμου εμείς οι κόρες

τ'αγριμι που πιασαμε

όχι μ'αγγυλωτα Θεσσαλών ακοντια

ούτε με δίχτυα,αλλά

με τις αιχμές 

τών άσπρων μας χεριών,

και γιατί ν'ακοντιζουν πρέπει

και τών λογχοποιων τα όπλα

μάταια να κρατούν;

εμείς λοιπόν αυτό 

με τα ίδια μας τα χέρια 

πιασαμε

και τού θηρίο τα μέλη

κοψαμε κομμάτια,

που'ναι ο σεβαστός πατέρας μου;

ας πάω κοντά του,

και που' ναι ο γιος μου

ο Πενθέας;

να πάρει και να σηκωσει

σκάλα στερεωνοντας 

στο σπίτι

κι ανεβαίνοντας στα τριγλυφα

αυτό εδώ το κεφάλι

τού λιονταριού να καρφώσει

που εγώ κυνήγησα κι εφερα

....

....

Αγαυη

τι κακό σ' αυτό εδώ;

και γιατί λύπη να'χω;

Καδμος

τα μάτια σου σήκωσε

και τον ουρανό κοιταξε

Αγαυη

ναι,

και γιατί μου'λες να το κάνω;

Καδμος

είναι ο ίδιος 

η' πως άλλαξε σού φαίνεται;

Αγαυη

πιο λαμπερός από πριν

και πιο καθαρος

Καδμος

αυτό που σ'αναστάτωσε

ακόμη σού κραταει το νου;

Αγαυη

τι μου λες δεν ξέρω,

κάπως να συνερχομαι,

ξανάρχομσι στα λογικά

μου όπως πριν

Καδμος

μπορείς λοιπόν να μ'ακουσεις

και να μ'απαντήσεις καθαρα;

Αγαυη

αφου,πατερα,όσα πριν είπαμε τα ξέχασα

Καδμος

σε ποιο πηγες σπίτι 

με τού γάμου τραγουδια;

Αγαυη

στον Σπαρτο μ'εδωσες,όπως λένε,

τον γιο τού Εχιονα

Καδμος

και ποιο παιδί λοιπόν

στο σπιτι γεννησες

στον άντρα σου;

Αγαυη

τον Πενθέα,από το δικό μου

και τού πατέρα του σμιξιμο

Καδμος

τίνος στην αγκαλιά σου λοιπόν κρατάς κεφάλι;

Αγαυη

λιονταριού,

οπως οι γυναίκες ελεγσν

που μαζί μου κυνήγησαν

Καδμος

για κοίταξε καλά,

γρήγορα θα το καταλάβεις 

Αγαυη 

ω,τι βλέπω;

τι είν' αυτό εδώ 

που στα χέρια μου κρατω;

Καδμος 

με προσοχή κοιταξ'το,

και τότε πιο καθαρα θα καταλαβεις

Αγαυη

βλέπω,η δυστυχη,την πιο μεγάλη συμφορα

Καδμος

και με λιοντάρι σού μοιάζει να φαίνεται;

Αγαυη

όχι,αλλά τού Πενθέα μου η δυστυχη κρατω το κεφαλι

Καδμος

τον έχουν θρηνήσει πριν εσυ να τον γνωρισεις

Αγαυη

ποιος τον σκότωσε;

πώς στα δικά μου ηρθε χέρια ;

Καδμος 

αδυνηρη αληθεια,πόσο

παραλογη φαίνεσαι 

Αγαυη

πες μου,

γι'αυτό που θα'ρθει

δυνατά η καρδιά μου  χτυπα

Καδμος

εσύ τον σκότωσες

κι οι αδερφές σου

Αγαυη

που χάθηκε,

στο σπίτι μεσα;σε ποιο τόπο;

Καδμος

εκεί που πριν τον Ακτεωνα

τα σκυλια κομμάτια εκοψαν

(ψηλά στον Κιθαιρώνα)

.

.

Αγαυη

ὦ καλλίπυργον ἄστυ Θηβαίας χθονὸς

ναίοντες, ἔλθεθ᾽ ὡς ἴδητε τήνδ᾽ ἄγραν

Κάδμου θυγατέρες θηρὸς ἣν ἠγρεύσαμεν,

1205οὐκ ἀγκυλωτοῖς Θεσσαλῶν στοχάσμασιν,

οὐ δικτύοισιν, ἀλλὰ λευκοπήχεσιν

χειρῶν ἀκμαῖσι. κἆιτ᾽ ἀκοντίζειν χρεὼν

καὶ λογχοποιῶν ὄργανα κτᾶσθαι μάτην;

ἡμεῖς δέ γ᾽ αὐτῆι χειρὶ τόνδε θ᾽ εἵλομεν

1210χωρίς τε θηρὸς ἄρθρα διεφορήσαμεν.

ποῦ μοι πατὴρ ὁ πρέσβυς; ἐλθέτω πέλας.

Πενθεύς τ᾽ ἐμὸς παῖς ποῦ ᾽στιν; αἰρέσθω λαβὼν

πηκτῶν πρὸς οἴκους κλιμάκων προσαμβάσεις,

ὡς πασσαλεύσηι κρᾶτα τριγλύφοις τόδε

1215λέοντος ὃν πάρειμι θηράσασ᾽ ἐγώ.

....

....

Αγσυη

τί δ᾽ οὐ καλῶς τῶνδ᾽ ἢ τί λυπηρῶς ἔχει;

Καδμος 

πρῶτον μὲν ἐς τόνδ᾽ αἰθέρ᾽ ὄμμα σὸν μέθες.

Αγαυη

1265 ἰδού· τί μοι τόνδ᾽ ἐξυπεῖπας εἰσορᾶν;

Καδμος

ἔθ᾽ αὑτὸς ἤ σοι μεταβολὰς ἔχειν δοκεῖ;

Αγαυη

λαμπρότερος ἢ πρὶν καὶ διειπετέστερος.

Καδμος

τὸ δὲ πτοηθὲν τόδ᾽ ἔτι σῆι ψυχῆι πάρα;

Αγαυη

οὐκ οἶδα τοὔπος τοῦτο· γίγνομαι δέ πως

1270ἔννους, μετασταθεῖσα τῶν πάρος φρενῶν.

Καδμος

κλύοις ἂν οὖν τι κἀποκρίναι᾽ ἂν σαφῶς;

Αγαυη

ὡς ἐκλέλησμαί γ᾽ ἃ πάρος εἴπομεν, πάτερ.

Καδμος

ἐς ποῖον ἦλθες οἶκον ὑμεναίων μέτα;

Αγαυη

Σπαρτῶι μ᾽ ἔδωκας, ὡς λέγουσ᾽, Ἐχίονι.

Καδμος

1275τίς οὖν ἐν οἴκοις παῖς ἐγένετο σῶι πόσει;

Αγαυη

Πενθεύς, ἐμῆι τε καὶ πατρὸς κοινωνίαι.

Καδμος 

τίνος πρόσωπον δῆτ᾽ ἐν ἀγκάλαις ἔχεις;

Αγαυη 

λέγοντος, ὥ γ᾽ ἔφασκον αἱ θηρώμεναι.

Καδμος 

σκέψαι νυν ὀρθῶς· βραχὺς ὁ μόχθος εἰσιδεῖν.

Αγαυη

1280 ἔα, τί λεύσσω; τί φέρομαι τόδ᾽ ἐν χεροῖν;

Καδμος

ἄθρησον αὐτὸ καὶ σαφέστερον μάθε.

Αγαυη

ὁρῶ μέγιστον ἄλγος ἡ τάλαιν᾽ ἐγώ.

Καδμος

μῶν σοι λέοντι φαίνεται προσεικέναι;

Αγαυη

οὔκ, ἀλλὰ Πενθέως ἡ τάλαιν᾽ ἔχω κάρα.

Καδμος 

1285 ὠιμωγμένον γε πρόσθεν ἢ σὲ γνωρίσαι.

Αγαυη 

τίς ἔκτανέν νιν; πῶς ἐμὰς ἦλθ᾽ ἐς χέρας;

Καδμος

δύστην᾽ ἀλήθει᾽, ὡς ἐν οὐ καιρῶι πάρει.

Αγαυη 

λέγ᾽, ὡς τὸ μέλλον καρδία πήδημ᾽ ἔχει.

Καδμος

σύ νιν κατέκτας καὶ κασίγνηται σέθεν.

Αγαυη

1290ποῦ δ᾽ ὤλετ᾽; ἦ κατ᾽ οἶκον, ἢ ποίοις τόποις;

Καδμος

οὗπερ πρὶν Ἀκταίωνα διέλαχον κύνες.

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πολλα τα περιττα που σου προσθετουν

βαρος

.

στην αγνοια σου

υπαρχω

.

ζωγραφισα ενα βότσαλο και το πεταξα στα νερα

στην αλλη ακρη 

τής θαλασσας στον ώμο πέρκας θα φτάσει

για σένα μήνυμα ειναι.

.

Φως

περα ως περα η χωρα μου

.

Η λεξη στη ποίηση σου πολλαπλο κατοπτρο

υποθεσεων

.

ανεμος

στη περισπωμενη πουλιων

προσθετει αριθμους Stravinski

.

Πανω σε καθρεφτες νερων νανουριστηκε με γαλαζιο 

ο υπνος τού κυκνου

και σε λευκοτητα ξυπνησαν τα φτερα του

την αιωνιοτητα

.

σε διακυμανση ταυρου

κραυγη Ιστοριας

πετρα

σπαζει το παραθυρο τής ησυχιας

.

ΔΙΑ-Φυγη Ρυθμου

.

ΔΙΑ-Φωνο[ω]φως κινουμενη αμμος χρονου[υπερ λογων]συν-απτομαι

ΔΙΑ-στρωματα φω-νη-εντων εντος ατμομηχανης ΥΠΕΡ-καινοφανους

ΔΙΑ-Φανων πτερυγων βομβουσων μελισσων σε συμφωνα πραξεων

.

.

.

Στα πορνεία τών συναλλαγών τής Ιστοριας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στους ουρανους παιζεται απο λαθρεπιβατες της Ιστοριας

ενα υπεροπτικο ενα αλαζονικο ενα ανουσιο παιχνιδι ανδρεικελων

μαριονετες για κατουρημα στα ουρητηρια της Ομονοιας

στον τελευταιο σταθμο της Μητροπολης που ξερναει εμμετους

σκετο καταναλωτισμο.Αυριο,θα συναντηθουμε στα σκλαβοπαζαρα

πολυκατοικιων,ενα ματσο σουβλακια σαπια για πεταμα

στα χρηματιστηρια τών ιδεολογιων χρεωκοπημενοι,

μη με κοιτας

στα πορνεια τών συναλλαγων σπαταλησαμε

τη ζωη μας

Ας ξυπνησουμε.Το Μελλον εχει πολυ Επανασταση.

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Requiem.to poet Frederico Garcia Lorca

ειχε τα ρουθουνια φωτια ο πηλινος ταυρος οταν σε χωραφι φεγγαριου

σφαγιασθηκε απο στυγνους δολοφονους για τα φλογερα ματια μιας

τσιγγανας εικοσι χρονων ιστοριας

και κυλησε η πνοη του πετρα τη πετρα χαλικι το χαλικι στ'ασφοδυλια

α ποση καθαροτητα στερηθηκε ο κοσμος και μικρηνε

.

αν έβλεπα την Άννα Καρένινα να πέφτει στις ράγες του τρένου δεν θα την εσωνα,

για αισθητικούς λόγους

όμως θα εσωνα τη ζωή 

τού Λέο Τολστόι που ξεψυχισε μέσα στο τρένο στο σταθμό τού Ασταποβο,

ενός αγιου

επίσης θα προμηθευα την Έμμα Μποβαρύ με χάπια,

πάλι για αισθητικούς λόγους

και δεν θα με πείραζε 

να με θεωρούσε δολοφόνο του και να με καταδίκαζε ο Γκούσταβ Φλωμπέρ 

που δήλωνε:

Η Έμμα Μποβαρυ ειμαι εγω,

.

ελάχιστα απέχουμε

με άπειρο διάστημα 

μεταξύ μας

καμία,να ξέρεις,αποσταση

στις λέξεις δεν ισχύει

.

φωτογράφιση 

-χ. ν. κουβελης c.n.couvelis

 

Φθινόπωρο

-χ. ν. κουβελης c.n.couvelis

η Μεγαλειοτης τής Ευφυους Αφέλειας τού Φθινοπώρου 

η Εκγυμναση τών Ρυθμικων Χρωματικων Τονισμων 

η Απεριόριστη Διαθλαση τής Γραμματικης τών Νερων

η Εκτυφλωτικη Πτωτική Ενδυνάμωση τών Σπορων

η Αναλφαβητη Συνομοταξια  τού Διαφανου Χρονου

ο επαναλαμβανομενος Πλατωνισμος τού φθινοπωρου

γη αέρας φωτιά νερο

το φθινοπωρο πεφτοντας

απο τα φυλλα

μεταιωριζεται

ενα δυο τρια δευτερολεπτα

κι επειτα αγγιζει το χωμα

ο σπορος του

φυλλο φυλλο

η πτωση τού φθινοπωρου

φως

φως

η.ανωση τού φθινοπωρου

αερας αερας

η αφη τής μερας

η γευση τού αερα

το βημα τού Χρονου

το κυκλικο κιτρινο που εχει το φθινοπωρο πεφτοντας

στο φως

μεσα στις ανοιχτες παλαμες τής υπαρξης μας

στα πρωτα γιουλια το φθινοπωρο

ν'ανθιζεται ο αερας

χρωματα

Ιδεα πλατωνικη

.

ΥπερΤροπον

διαφωτισμοι θερμου.ηχων υπερστροβιλισμος.

τοπολογια τού εφελκιμου.ενεστως χρονος δαχτυλων.

συνπορφυρος ορμη.διαστολη χρονου.αμειωτο φως

.

Η Ελλαδα Διανυσματα Ηρακλειτου

Color IN UpSeaWards words ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΑΡΑ ΘΙΝ.ΑΛΟΣ ισοσκελες λευκων γλαρων

White Movie Dots ενδυματα κοχυλιων το φως LIGHT LICHT LIT LUCERE ΦΩΤΕΙΝΗ ΦΩΝΗ ΦΛΟΥΔΑ ΗΛΙΟΥ

πετρες νερων και ψαρια διανυσματα Ηρακλειτου

Το Μειωτον Εστι

Οντος Αμειωτον Ειναι

Time Timeless

In Past Present In Future

.

μια ιδεα εισαι

 και φτανει ο κοσμος να υπαρξει

.

Προσεξε καλα να ξερεις

η εικονα που σου στελνει ο ναρκισσισμος σου

δεν εισαι εσυ

Η εικονα σου αυτη ειναι ο βιασμος σου

απο τους κολακες σου

.

.

.

(Παλατινή Ανθολογία)

Μάρκου Αργενταριου 5 και Αυτομέδοντος 1 επιγραμματα

-μεταφραση αποδοση λίαν ελεύθερη 

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αντιγόνη παλιά σ'ηξερα για Πατρινια,

τώρα το παίζεις Αγρινιωτισα,

κι εγώ να Πειραιώτης γινηκα

Αντιγόνη, Σικελή πάρος ήσθα μοι· ως δ’ εγεννήθης Αιτωλή, καγώ Μήδος ιδού γέγονα

άσε τα κόλπα,καριολα,

επίτηδες μη μου κουνάς 

τα κωλομερια,Λυσιδικη,

στο σιθρου κομπινεζον 

ποτε γυμνή σε βλέπω,

και ποτε δεν σε βλέπω,

έλα τωρα,κάτσε καλά,το παλούκι μου στον πάτο σου να χώσω

Αἶρε τὰ δίκτυα ταῦτα, κακόσχολε, μηδ' ἐπίτηδες ἰσχίον ἐρχομένη σύστρεφε, Λυσιδίκη.

εὔ σε περισφίγγει λεπτὸς στολιδώμασι πέπλος, πάντα δέ σου βλέπεται γυμνὰ καὶ οὐ βλέπεται.

εἰ τόδε σοι χαρίεν καταφαίνεται, αὐτὸς ὁμοίως ὀρθὸν ἔχων βύσσῳ τοῦτο περισκεπάσω.

αλλιώς είναι λένε η Μουνοφιλα απ'τις άλλες

πουτανες,

αλλιώς,μ'ολων

τών ηδονών τις γεύσεις,

εσείς οι τών άστρων σπουδαστές

Χαλδαιοι τρέξτε σ' εκείνη,

ο ουρανός της έχει και τού Κύνα φίλους και Διδύμους 

για παρτουζα

ἄλλος ὁ Μηνοφίλας λέγεται παρὰ μαχλάσι κόσμος, ἄλλος, ἐπεὶ πάσης γεύεται ἀκρασίης.

ἀλλ᾽ ἴτε Χαλδαῖοι κείνης πέλας: ἦ γὰρ ὁ ταύτης οὐρανὸς ἐντὸς ἔχει καὶ κύνα καὶ διδύμους.

τη στηθιασα,

τα βυζιά της χουφτωσα,

τα καυτά τής Αντιγόνης χείλια ρουφηξα,

και το κορμί της έσφιξα,

ας μην πω αλλα,

το χαμηλό φωτάκι όλα 

τα'δε και μπορει

να μαρτυρήσει 

Στέρνα περὶ στέρνοις, μαστῷ δ’ ἐπὶ μαστόν ἐρείσας, χείλεά τε γλυκεροῖς χείλεσι συμπιέσας

Ἀντιγόνης καὶ χρῶτα λαβὼν πρὸς χρῶτα, τὰ λοιπὰ σιγῶ, μάρτυς ἐφ’ οἷς λύχνος ἐπεγράφετο.

δες την αδύνατη Διόκλεια

μια καλλονή Αφροδίτη

με δίχως πάχος

που'χει καλούς τρόπους,

όμως δεν πειραζει,

γιατί ετσι

αφου πολύ σύντομα στ'απαλα της βυζιά θα πέσω στη καρδιά της

πιο κοντά θα'μαι 

Τὴν ἰσχνὴν Διόκλειαν, ἀσαρκοτέρην Αφροδίτην,

ὄψεαι, ἀλλὰ καλοῖς ἤθεσι τερπομένην.

οὐ πολύ μοι τὸ μεταξὺ γενήσεται, ἀλλ᾽ ἐπὶ λεπτά

στέρνα πεσών ψυχῆς κείσομαι ἐγγυτάτω.

.

.

Αυτομέδοντος

αυτήν την Ασιατισα χορεύτρια,

που πουτανιαρικα κουνάει

τα χέρια της,

την γουσταρω,

καύλιαρικα χουφτωνει οπου βρισκει,

και στον πάσσαλο τρίβεται και μάλιστα

τις ρυτίδες της

δεν κρύβει,

τη γλώσσα γλείφει,

μ'αναστατωνει,χέρι μού βάζει,

κι αν με τα πόδια της με καβαλησει

τότε μού τον σηκωνει

παλουκι

Τὴν ἀπὸ τῆς Ἀσίης ὀρχηστρίδα, τὴν κακοτέχνοις σχήμασιν ἐξ ἁπαλῶν κινυμένην ὀνύχων,

αἰνέω, οὐχ ὅτι πάντα παθαίνεται οὐδ' ὅτι βάλλει τὰς ἁπαλὰς ἁπαλῶς ὧδε καὶ ὧδε χέρας,

ἀλλ' ὅτι καὶ τρίβακον περὶ πάσσαλον ὀρχήσασθαι οἶδε καὶ οὐ φεύγει γηραλέας ῥυτίδας.

γλωττίζει, κνίζει, περιλαμβάνει· ἢν δ' ἐπιρρίψῃ τὸ σκέλος, ἐξ ᾅδου τὴν κορύνην ἀνάγει.

.

.

.

χνκουβελης cncouvelis 

το αύριο που έχει το φως

καθρεφτιζεται στην εξοχη ρυμοτομια τών λεξεων του

η σπονδυλικη στηλη τών φωνηεντων και συμφωνων

ο ανθρωπος

το φθινοπωρο παιζει στο βιολοντσελο

τις αντιφασεις που'χει το φως σε λαμπροτητα

και

το απειρο λυγισμενο σε οξεια γωνια

λεω.

πως απο στερεο σιδερο Βλαδιμηρου Μαγιακοφσκι

θα κατασκευασθουν τα εργαλεια τής ανθρωποτητας

η ωραιοτητα

τι

ατρανταχτο ερωτημα που ειναι ο ηλιος

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μια κινηση-στην ανωση τού ηλιου το σωμα σου

.

επιμένω στα Bachianas Brasileiras. τού Hector Villa Lobos για σένα 

(ξημερωμα)ηχοι στη θαλασσα

(ν'ακουω  τις λεξεις σου ν'αναπνεουν)

.

ευτυχώς που όλοι επιδεικτικά αποσυρονται

και έτσι δεν θα ζεις πλέον με ψευδαισθησεις

.

ακροβατωντας στις λέξεις τών άλλων

η πτώση σου βεβαια

.

με ποσο φως οι συλλαβες στις λεξεις μου

σε ψάχνουν.

.

η  γλωσσα μου 

σε στενη επαφη με τα γεγονοτα τής Ιστοριας

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

Helen

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η Ελένη δεν παίζει πλέον 

με τούς κύκνους

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η Ελένη διάβασε:

Ελένην ραδινην τε ευειδης τε και ευσαρκος

γέλασε,με κείνο το ραδινην και ευσαρκος,

λεπτή με όμορφο κορμί,

σάρκα,

τι άλλο είναι ο άνθρωπος από φθαρτή σάρκα;

τελείωσε ο πόλεμος,

σκέπασε τούς καθρέφτες,

η Ελένη δεν παίζει πλέον 

με τούς κύκνους,

όλες τις κούκλες τής παιδικής της ηλικίας τις 

εσπασε,στα νερά τού Ευρώτα τις πέταξε,

ακούει τον άντρα της που ρουφάει τον καφέ,

κανένας ήχος, θόρυβος,δεν την νοιάζει,

αποσύρεται στο δωμάτιο της,κλείνει τις κουρτίνες,

μένει στο ημίφως,

ξαπλωμένη στον καναπέ,με το μαύρο κομπινεζον,έχει κλειδωμένη τη πόρτα,ο μηρός της γυμνωμενος,

τα δάχτυλα τού δεξιού χεριού της αγγίζουν το κορμί της,δεν έχει δύναμη να σταματήσει,ποτέ δεν είχε αγαπήσει το σώμα της,τώρα το νιώθει,να μαλακώνει,δεν κλείνει τα μάτια,θέλει να βλέπει,συνεχίζει,συνεχίζει  μέχρι το τέρμα,το τέλος,

ένα σπασμος,κι άλλος κι άλλος την συνταραζει,

σφίγγει τα χείλια,να μην ουρλιάξει,μια φωτιά την κατακλύζει,

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οι λεξεις μας διαλυθηκαν.

Αδύνατο μετά απ'αυτό να συγκροτηθεις

.

μ'ελαφρωσες απ'το βαρος

που με φορτωσε η αιωνιοτητα

.

με αδιακοπους ψιθυρισμους τα δαχτυλα τών χεριων σου

ξεγυμνωνουν την ωραιοτητα

.

στις λέξεις σου ανοιγουν τα τριανταφυλλα-

μυριζουν τα γιουλια-και το καταλευκο

πουκαμισο τού κρινου απλωμενο

στα συρμtατα τής γαλαζιας φωνης σου

.

εκεί στη θάλασσα

που είσαι

το πέταγμα τών γλάρων

να προσέξεις

και ιδιαίτερα ενός

τα σχηματα

είναι αγγελιοφόρος μου

.

μόλις νυχτώνει

μένεις μόνη σου

.

αυτό το φως μοιραζομαστε

.

.

.

(Παλατινή Ανθολογία)

Μάρκου Αργενταριου 3 επιγραμματα 

-μεταφραση ελευθεριαζουσας αθυροστομιας χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η μετάφραση δεν είναι ανήθικη,απλά είναι μια μετάφραση λέξεων,τίποτα άλλο,

επειδή πρόκειται για εταιρες και τα λοιπά,

περίπου η γλώσσα τους

(από κοινωνιολογική,και γλωσσολογική αποψη)

όταν πλούσιος ήσουνα σε γουσταραν,

Σωσίκρατε,όμως τώρα που'σαι φτωχός 

ούτε να σε φτύσουν,

τέτοια φαρμακια έχει η φτώχεια,

η Μηνοφιλα πριν 

και λεβέντη και ομορφόπαιδο σ'ελεγε,

τώρα κανει πως ούτε τ'ονομα σου ξέρει,

και τέτοια λέει,ποιος είσαι ρε; κι από ποιο μέρος;

λοιπόν φίλε μόλις τωρα

έμαθες το ρητό:

ποιος τον γαμαει τον φτωχο

Ηράσθης πλουτῶν, Σωσίκρατες, ἀλλὰ πένης ὢν οὐκέτ᾽ ἐρᾷς λιμὸς φάρμακον οἷον ἔχει.

ἡ δὲ πάρος σε καλεῦσα μύρον καὶ τερπνὸν ᾿Αδωνιν

Μηνοφίλα νῦν σου τούνομα πυνθάνεται

Τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι τοι πτόλις;" ή μόλις έγνως· 

τοῦτ' ἔπος, ὡς οὐδεὶς οὐδὲν ἔχοντι φίλος

Ισιαδα μου,το ξέρω 

πως πιο πολύ απ'τ'ανθη  μου μυρίζεις

όμως έλα βγες 

σε παρακαλώ και  πάρτα

τώρα κοίτα πόσο φρέσκα είναι 

το πρωί όμως θα'ναι  μαραμενα

όπως κάποτε και τα δικά σου νιατα

Ἰσιὰς ἡδύπνευστε, καὶ εἰ δεκάκις, μύρον, όσδεις,

ἔγρεο καὶ δέξαι χερσὶ φίλαις στέφανον,

ὃν νῦν μὲν θάλλοντα, μαραινόμενον δὲ πρὸς ἡῶ

ὄψεαι, ὑμετέρης σύμβολον ἡλικίης.

την πιτσιρίκα την Αλκιππη 

πολύ την γουσταρα 

και κάποτε την εψησα

και στο κρεβάτι την ερριξα κρυφα,

οι καρδιές μας χτυπούσαν μη μάς πιάσουν,

και πάνω στο γαμησι μάς δουν,

τα βογγητα της όμως 

ξύπνησαν την μαμά,

ο γκόμενος σου,κόρη μου,κι εμένα είναι, 

τής ειπε χαμογελωντας

Παρθένον Αλκίππην έφίλουν μέγα καί ποτε πείσας

αὐτὴν λαθριδίως εἶχον ἐπὶ κλισίῃ.

ἀμφοτέρων δὲ στέρνον ἐπάλλετο, μή τις ἐπέλθῃ,

μή τις ἴδῃ τὰ πόθων κρυπτὰ περισσοτέρων.

μητέρα δ' οὐκ ἔλαθεν κείνης λάλον ἀλλ᾽ ἐσιδοῦσα

ἐξαπίνης Ερμῆς κοινός", έφη, "θύγατερ.

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

εκτυφλωτικο εμφυλιο φως λεξεων

τρέφει τη λευκη σου αιωνιοτητα

.

με τον ηχο τών νερων 

η ασυληπτη βεβαιοτητα

τού σωματος σου

και η σι διεση τής φωνης σου

.

η αντιλογια 

τών λεξεων σου

ειναι η αληθεια

.

η εξατμιση 

τής σιωπης σου

και

η αντιθετος διαγωνιος τών ψιθυρων σου

.

παφλασμοι κοχυλιων

αγγιζουν

αφροεντα ανθη σου

.

η νύχτα όπως σεντόνι σκεπαζει 

την ηρεμία σου

.

η πληρης συμμετρια της

ευάλωτη

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

Agamemnon and Clytemnestra 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αγαμέμνων και Κλυταιμνήστρα

(Μυκήναι,μετά την επιστροφή)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σιωπή 

σιωπή

Κλυταιμνήστρα:

σήμερα βγήκε από την ψυχιατρική κλινική η Ηλέκτρα

σιωπή

Κλυταιμνήστρα:

έστειλα την υπηρέτρια να σού ετοιμάσει το μπάνιο

σιωπή

Κλυταιμνήστρα:

η Ιφιγένεια δεν γυρισε από το σχολείο,

μάλλον κανόνισαν με τους συμμαθητές της να πάνε στη θάλασσα,

έχει δύσκολη εφηβεια

σιωπή

Κλυταιμνήστρα:

η Ελένη μού έστειλε ένα γράμμα,έχει και μια φωτογραφία της,μισώ την φιλαρέσκεια της

σιωπή

Κλυταιμνήστρα:

ο Αίγισθος τηλεφώνησε,

θα μείνει απόψε στο Άργος

σιωπή

Κλυταιμνήστρα:

όλα είναι έτοιμα,

το Θυεστειο δείπνο μάς περιμένει

σιωπή 

σιωπή 

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

Ελα,ησυχασε,

θα περασει,

Ανοιγοντας συνεχως παραθυρα θα ξημερωσει

.

μια εικονα απο εναν υπεροχο κοσμο:

απ' τ'ανοιχτο παραθυρο μπηκε το γαλαζιο φως 

μεσα στο δωματιο κι αντανακλωντας στον μεγαλο 

καθρεφτη εβαψε τούς τοιχους γαλαζιους,επειτα

ακουστηκε μια φωνη στο πισω δωματιο να 

τραγουδαει σα να νανουριζε μικρα πουλια

.

είναι που με την εξαφάνιση

εμφανίζεσαι πιο πολυ

.

αυτό που ψιθυρίζεται αυτή τη στιγμή

στο αριστερό σου αυτι

.

αδύνατο,και το ξέρεις,

να ξεφύγεις

.

αρκεί οι αποστασεις

να μην μετριούνται σε έτη φωτός

η' ακόμα χειρότερα 

εις το άπειρον

γιατί εμείς στο πεπερασμένο θέλουμε να ειμαστε

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

Circe and Elpenor

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η λύπη της Κίρκης 

για τον Ελπηνορα 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η αιώρηση ενός κίτρινου φύλλου

το φθινόπωρο

έπειτα η πτώση του

ανεπαίσθητη

κι αυτη

η παραδοξη ομοιότητα

με εκείνη

τού Ελπηνορα

αυτού 

αυντριφτηκε

ο λαιμός του

κι ακαριαία τινάχτηκε

η ψυχή του 

έπειτα η λύπη

τής Κίρκης θόλωνε

το μυαλό

τόσο άδοξα

ένας άνθρωπος

κατέληξε σκόνη

χώμα

στη ραψωδία λ'

τής Ομήρου Οδύσσειας

μην ακλαυτο κι αθαφτο

μ'αφησεται

και οι ερχόμενοι 

για να με μνημονευουν 

που τέτοιο κακό είχα τελος

το κουπι στο μνημα μου

στηστε

που όταν ζωντανός ήμουνα 

μ'αυτό κωπηλατουσα

μή μ᾽ ἄκλαυτον ἄθαπτον ἰὼν ὄπιθεν καταλείπειν, νοσφισθείς,

..

 ἀνδρὸς δυστήνοιο, καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι· ταῦτά τέ μοι τελέσαι πῆξαί τ᾽ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν, τῷ καὶ ζωὸς ἔρεσσον ἐὼν μετ᾽ ἐμοῖς ἑτάροισιν.

.

.

.

Η καταδίκη τού Προμηθέα

(Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης,πρόλογος)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κρατος

σ' αυτής τής μακρυνής χωρας φτάσαμε τη γη,

στής Σκυθιας το τόπο,

την αδιαβατη ερημια,

Ηφαιστε,σε σένα τώρα

μένει να εκτελεσεις

όσα ο πατέρας σε σένα

πρόσταξε,

αυτόν εδώ τον θρασυ 

στον ψηλό βραχωτο γκρεμό 

να σφίξεις με σκληρά

ασπαστα δεσμά,

γιατί το πιο.πολυτιμο σου

το φλογερό για κάθε τεχνη

φως,αφού έκλεψε

στους ανθρώπους προσφερε,

γι'αυτη εδώ λοιπόν 

την αμαρτία πρέπει

στους θεούς να πληρωσει,

την εξουσία να σέβεται 

τού Δια

και τα φιλάνθρωπα

να πάψει φερσιματα

Χθονὸς μὲν ἐς τηλουρὸν ἥκομεν πέδον,

Σκύθην ἐς οἷμον, ἄβροτον εἰς ἐρημίαν.

Ἥφαιστε, σοὶ δὲ χρὴ μέλειν ἐπιστολὰς

ἅς σοι πατὴρ ἐφεῖτο, τόνδε πρὸς πέτραις

5ὑψηλοκρήμνοις τὸν λεωργὸν ὀχμάσαι

ἀδαμαντίνων δεσμῶν ἐν ἀρρήκτοις πέδαις.

τὸ σὸν γὰρ ἄνθος, παντέχνου πυρὸς σέλας,

θνητοῖσι κλέψας ὤπασεν· τοιᾶσδέ τοι

ἁμαρτίας σφε δεῖ θεοῖς δοῦναι δίκην,

10ὡς ἂν διδαχθῇ τὴν Διὸς τυραννίδα

στέργειν, φιλανθρώπου δὲ παύεσθαι τρόπου.

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το ελληνικό 

πάθος τών λεξεων

.

το τρομερό τών.λεξεων

πχ

σε μισώ 

σε περιφρονω

με αηδιάζεις

ευτυχώς που εμείς λέμε

σ'αγαπω

.

σήμερα,θα την αγκαλιάσει,ακριβώς 12 παρα τέταρτο τα μεσάνυχτα,

είναι παράδοξο που μετα από τέτοια ομορφιά θα ξημερωσει

.

το ελάχιστο τής ποίησης σου

το μέγιστο για μενα

.

βραδυαζει,νυχτώνει

κι όλα στενεύουν

τώρα ενώπιος ενωπίω

.

λείπω

και είσαι μόνη σου

αποψε

.

όπως στους λαχνούς,

τραβάς γράμματα

μέχρι να βρεθει το μήνυμα 

που εκεί μέσα έχει ριχτεί

ξέρεις ότι υπάρχει,

όπως και πως ποτέ δεν θα το συναρμολογησεις

.

θα ζήσουμε κάποτε μαζί,

αυτό γράφτηκε στον μύθο τού Ηρος στο δεκατο κεφάλαιο

τής Πολιτείας τού Πλάτωνα

εκεί διαλέξαμε τις τύχες μας

.

.

.

Μy own of Hyperrealistic Paintings 

Helen at Sparta 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το ντεμακιγιαζ τής Ελένης 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

γέλασε,-βλεπεις την ομορφιά,πήγε στον καθρέφτη,

-δεν  θέλω αυτή την ομορφια,μια μάσκα,μια ψεύτικη εικόνα,

θα ξεβαφτω,κουράστηκα,

όταν τελείωσε,

σηκώθηκε και την είδε,

-εισαι όμορφη,τής είπε

-τωρα ειμαι η πραγματική Ελένη,τού είπε,

βγήκαν,οδηγούσε εκείνη,

-προτιμω ένα jazz-club,

είπε,

μέσα στο ημίφως τον φίλησε,

-τωρα είσαι,τού είπε,ο άντρας που αγαπώ

.

.

.

My Friend Vincent Van Gogh

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Requiem to Vincent Van Gogh

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

-το δώρο σου,τής είπε,

-μα είναι το αυτι σου,είπε τρομαγμενη η γυναίκα,

-ακριβως,γέλασε,το κομμένο αυτί μου

-ποιος είναι;

ακούστηκε η φωνή ενός πελάτη,διωξ'τον

έφυγε,

στο κίτρινο δωμάτιο ξανακολλησε το αυτί του,

κοιμήθηκε,

μετά τον πυροβολισμο

κοιμήθηκε μια αιωνιοτητα

όμως η λύπη θα διαρκέσει για παντα

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο έρωτας

ένα notturno

τού Chopin 

εσυ

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

-χνκουβελης cncouvelis

η ομορφιά σου θα διαρκέσει για παντα

.

ουδέποτε οι λέξεις

είχαν τέτοια γοητεία

όπως αυτή στη ποίηση σου

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

Enigma

-χνκουβελης cncouvelis 

σκέφτομαι το υπέροχο αδύνατο

που μας συναρπαζει

.

η λαχτάρα τών λεξεων 

μου

επίμονη 

στην τελειότητα σου

.

τα τόσο ωραία 

μάτια

που σ'αναστενουν

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

The Great Solitude of Helen of Sparta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η μεγάλη μοναξιά τής Ελένης

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το κίτρινο ψαράκι στη γυάλα ακίνητο,ο χτύπος τού ρολογιού,κάποιος ανεβαίνει τη ξύλινη σκάλα,το σαρακοφαγωμενο ξύλο τρίζει,ένας άντρας άγνωστος μπαίνει στο δωματιο,ρωτάει τι κανω,

δεν απαντω,κάθεται δίπλα μου και μ'αγκαλιαζει,δεν νιώθω τίποτα,σηκώνεται,φεύγει,επιτέλους,δεν θέλω κανέναν,αργότερα ξάπλωσα γυμνή στο κρεβάτι,σε εμβρυακή σταση,είχα κλειδώσει,χτυπούσαν την πόρτα,άνοιξε,φωναζαν,θα τη σπάσουμε,πάλι δεν απαντησα,το κίτρινο ψαράκι τρόμαξε και  κινούνταν συνέχεια,

ένιωθα υπερένταση,με τα νύχια μάτωσα το αιδοίο μου,πονουσα,έσπασαν τη πόρτα,σταματά,τι κάνεις;φώναξαν,καλέστε γρήγορα, γιατρο,χάνει αίμα,άκουσα τη σειρήνα τού αθενοφορου,είδα τούς δυο νοσοκόμους με τις άσπρες μπλούζες στο δωμάτιο,με σήκωσαν,δεν εφερα αντίσταση,με έβαλαν στο φορειο,λιποθύμησα,

όταν συνήλθα ήμουνα μόνη στο δωμάτιο,γιατί έχουν τόσο καταλευκους τοιχους;κανενα ήχο δεν άκουγα,ένα βαθύ απεραντο κενό

.

.

.

(ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ Η ΙΣΤΟΡΙΑ)

το σχέδιο τής Φαυστας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

MARCVS AVRELIVS VALERIVS MAXENTIVS AVGVSTVS 

κρεμαται επί ξύλου και περιφερεται 

στην κεντρική via τής  Ρώμης

νέος Αύγουστος και Καισαρ ο Κωνσταντίνος

οι χριστιανοί τον βοήθησαν και πλέον

να χαιρουν και να είναι ήσυχοι,τέλος τών διωγμών,

η δε Αυγούστα  Fausta Maxima Flavia

συνέβαλε αυτά να γίνουν

τι αν,στο μέλλον,η felix της άλλαξε με damnatio memoriai

λόγω τών ερωτων της με τον Κρισπο,

τον σκοπό της όμως τελικά τον πέτυχε

ο γιος της Flavius Iulius Constantius ως Κωνστάντιος Β' 

στο Βυζαντιο υπογράφει μεγαλοπρεπής

με τη φράση  mea aeternitas η εμού αιωνιότης  

.

.

.

.

Ηη -My Own Empire of Hyperrealistic Paintings Enigma -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 .

.

Ηη

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings Enigma

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

9

-χνκουβελης cncouvelis

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

42

-χνκουβελης cncouvelis

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

14

-χνκουβελης cncouvelis

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings

39

-χνκουβελης cncouvelis

.

.

.