LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ- Υπότιτλος: Με τα υλικα που βαφομαι και μεσα απ'την ψυχη μου για σενα -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ-

Υπότιτλος:

Με τα υλικα που βαφομαι και μεσα απ'την ψυχη μου

για σενα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Υπότιτλος:

Με τα υλικα που βαφομαι και μεσα απ'την ψυχη μου

για σενα

.

.

(ο άντρας έκανε έκθεση ζωγραφικής στη πόλη της γυναίκας,που κι αυτή έκανε 

έκθεση  αμέσως μετά απο αυτόν στον ίδιο χώρο ,κι εκεί γνωρίστηκαν)

.

.

24/4/97

Το παραμυθι τελειωσε.

Μολις εφυγες πηγα στο λιμανι

7.15 Σε εψαχνα .Κοιτουσα πανω μα πουθενα ο .....μου.(το όνομα του)

Κρατουσα μαζι μου ενα λουλουδακι κιτρινο

Ειναι το χρωμα μου.Δεν σε βρηκα να στο δωσω.Εφυγα κι ενιωθα μονη τελειως μονη.

Τωρα 8.00 ειναι η ωρα.

Σ'αναζητω πολυ.Η αιθουσα αδεια ομως ξερω οτι εισαι εκει πισω.Σ'αγαπω.

Ποτε δεν ημουν τοσο ευτυχισμενη οσο τωρα που σε γνωρισα.Οπως βιαζοσουν

να εμφανισεις τις φωτογραφιες ετσι κι εγω θελω να παρεις συντομα αυτο το γραμμα.

Σε λαχταραει το κορμι μου και σε περιμενει.

Σημερα δεν εφαγα τιποτε.

Μονο σοκολατα που την μοιραστηκαμε.

Σε θελω τοσο πολυ.

Τι μου εκανες ε;

.

.

25/4/97

Σημερα ειναι η τελευταια μερα εδω της Εκθεσης.

Σαν παραμυθι μου φαινονται ολα.

Κοιταζω τις ζωγραφιες που μου αφησες και βλεπω πανω σ'αυτα την δυναμη και την

ενταση που τα εφτιαχνες.

Ξεκαθαριζω τα δαχτυλα σου πανω εκει.

Μου λειπεις.Σημερα νιωθω την μοναξια να με πλακωνει περισσοτερο.

Θελω να σε δω.

Πιστευω  σ'αυτα τα δυο σου ματια που με μαγνητισανε.Λενε πολλες αληθειες.

Οι μαργαριτες που μου εφερε η μικρη....ειναι ακομα εδω.Δεν θελω ν'αλλαξω

τη θεση τους.Ολα ειναι οπως τ'αφησες.

Το ξερω τωρα με σκεφτεσε πολυ.

Εδω μια μυγα μου κολλαει αφανταστα.Ισως ειναι η σκεψη σου.

Σημερα τα μαζευω ειναι Μεγαλη Παρασκευη.

....(το όνομα του)εκατσες εδω τοσο λιγες μερες.

Αυτη η μυγα ειλικρινα σου λεω μ'εχει αγαπησει

Καθησε πανω στο ονομα σου ενω εγραφα μετα στα χερια μου,στον καφε μου στο τασακι

μου.Δεν φοβαται που την αγγιζω.Δεν λεω ψεματα.

Να κι ο .....(ενας γραφικος τυπος που επισκέπτονταν την εκθεση σχεδόν καθημερινα)

Με τα χερια στις τσεπες[Ολα μου θυμιζουν εσενα τωρα].

Που λες μου εφερε και πελατη.

Εδω ειναι τωρα και το παιδι[].Ο ... λεει:

Ας αγγιξω ενα παιδι γιατι απ'τους μεγαλους δεν εχω ευλογια

-

Πιστευω ολα αυτα μπαινουν ευκολα μεσα στο φακελο[] και δεν χανονται

-

Και τα 2 τηλεφωνα ,που μου εκανες ειχαν εντελως ερωτικο περιεχομενο με αποτελεσμα 

η σκεψη μου να μην φευγει απο σενα.Σε λιγο θα παω στην Ανασταση με το παιδι

Αληθεια ποτε θα κατεβεις παλι στη...;

Μηπως θα κανω γενεθλια χωρις εσενα ψυχη μου;

Τι τρομερο!!.Μεγαλωνω μονη μου.

-

Μια κατσαριδα μου εκανε τη ψοφια την ακουμπησα κι αναστηθηκε.

Κουφαλες αυτες οι κατσαριδες

.

(1)

Εδώ σου γράφω εξω απ'το κύμα στις....Μια καφετέρια είναι που κάνει φραπέ 

νερουλό με πολύ ζάχαρη.Η μελαγχολία ανάμεσα στα κύματα.Κατι μαύρο στο 

θαλασσι χρώμα.Ειναι μια πινελιά στο ύφος της.Τα βουνά στη ...αμυδρά φαίνονται 

με μια σπαστη μωβ απαλή γραμμή .Εσύ που είσαι;.Ίσως αυτή η μοναδική κίτρινη 

βαρκούλα αραγμενη στα βράχια.Ματια μου σε νιώθω όλο και πιο κοντά μου.Ποτε 

2 άνθρωποι νιώθουν κοντά;Όταν τα στοιχεια της φύσης αγκαλιάζουν το όνειρο 

και τα μάτια έκρηξη ερωτα γίνονται μέσα στο χρόνο.Που έρωτας δεν υπάρχει 

χωρίς να λερωθεί με αίμα το σεντόνι.Επικοινωνια υπάρχει ωστόσο η ασχήμια

εξαφανίζεται.Νιωθεις να ζωγραφίζεις μονάχα με τα μάτια και να μετατρέπεις 

αυτά τα τεράστια σύννεφα σε χείλη βρεγμένα έτοιμα να πουν Σ'αγαπω. Βλέπεις 

τίποτε απ' αυτά που σου γράφω δεν έχουν σκιά γιατί φωτίζονται απ'τις ακτίνες 

του ήλιου που μας θυμίζει το χρόνο.Ενα είναι βέβαιο.Πως έχουμε τον ίδιο ήλιο.

Σ'αγαπω.  

26/4/97

.

(2)

Έλα κάπνισε ένα τσιγάρο.Μαζι να το απολαύσουμε.Μαζι να θυμηθούμε τον έρωτα. 

Αυτό το τεράστιο σπίτι μου με τα πολλά δωμάτια χωρίς τους πίνακες είναι άδειο. 

Δεν θυμίζει εμένα την ....Μαζί μου έχω φυλακτό εσένα.Ετσι ξυπνάω τα κύματα μαζί 

σου.Τωρα διαβάζω ένα βιβλίο για την Ιστορία Τέχνης.Συμπαθητικο βιβλίο εντυπωσιακό 

(Η ...δεν πέρασε).

Να κάτι ωραίο που διάβασα:

''Καθε δέντρο έχει στον τόπο μας τον ίσκιο του,κάθε ίσκιος τον ύπνο του και κάθε 

ύπνος σε καλοκαιρινό ίσκιο το όνειρο του'' 

''Ανθρωπινο κορμί είναι αυτό που κόβει του ήλιου το φως πάνω στο χώμα.

Έλα και κόψε τη σκιά μου ξυλοκοπε,να ζήσω θέλω δίχως να θωρώ τον εαυτό μου ''

''Αστρο της μέρας τρομερό 

ποτέ θα σ'αντικρυσω 

Γυρνω στο πλάι με τρόμο και κοιτάζω 

Θαρρωντας πως απομεινα μοναχη

Όχι δεν είμαι απαισιόδοξη,

υπάρχουν τα δακτυλικά αποτυπώματα της ψυχής σου μέσα μου.

.

Μ'αρεσει που γελάς 

Μ'αρεσει που σε γνώρισα 

Δεν είσαι Μόνος 

Το ....σου

.

(3)

Το όνειρο αυτό θεέ μου να μην τελειώσει ποτέ.Μ'αρεσε το πρωί που άκουσα τη 

φωνουλα σου στο τηλέφωνο.Μ'αρεσε που με ξύπνησες.

Μην ξεχάσεις κάτι.Αυτο που επιθυμούσες να έχεις και το έχεις να το εκτιμας 

είναι αυτό που σου δίνει φτερά και δύναμη.

Γεννηθηκά ξανά κάτω απ'τα ματια σου.Ενιωσα τον ερωτισμό στο κορμί σου.

Ενώ το ερωτηματικό σιγά σιγά φεύγει τη θέση του παίρνει η αναζήτηση της 

φιλόξενης και πολύτιμης αγκαλιας σου.

Στις σκόρπιες τούτες σελίδες ο Οδυσσέας μου χάνεται ενώ η ανάσα του πάντα 

είναι εκεί μέσα στο χρόνο να εμψυχώνει αδιάκοπα τη ζωή μου.

Εισαι στην άδεια καρέκλα το όνειρο μου 

Όπως μου έγραψες.

.

.

25/5/97

Αγαπούλα μου.Καθομαι εδώ στον κήπο.Ο ήλιος πέφτει πάνω μου.

Είναι κατά τις 6.Εχω ένα υπέροχο θέαμα μπροστά μου.Τα στάχια μπερδεμένα καθώς 

είναι γαργαλανε τις ακτίνες του Ηλιου κι αυτός με την σειρά του δείχνει να'ναι 

δυνατός και σταθερός σε καθε ηδονή.Ολα εδώ στον κήπο βλέπω μεγαλώνουν -

πρασινίζουν καταλαβαίνουν πως ο καιρος περνάει δίχως τα δυο σου μάτια να φιλήσω.

Ένα λαχανο ειδικά έχει γίνει γίγαντας.

Η λεμονιά διπλα μου παίζει με τον αέρα 

Τώρα μπήκα μέσα στη ....Σιδερωνει και είναι διπλα μου.Το μωρό κάτω απ'το τραπέζι.

Την κοιτάει.Ποσα περιμένει απ'αυτην.Θεε μου.Ειναι ενα κουκλακι 

(Σχέδιο)

Θα προσπαθήσω κι ένα ποίημα

------------------------------

Χαρά μου λατρεμένη 

και στα χείλη μου μπλεγμένη 

Δεν ακούς που σου φωνάζω 

και στα στήθη μου σε βάζω;

Μεγάλο το κρεββάτι μου 

για 2 είναι φτιαγμένο

που είναι η αγάπη μου 

που την περιμένω;

Μπας και στον ....

βούλιαξε η λέξη ευτυχία 

και μια κλωτσιά 

μου έστειλε το άτιμο το κυμα 

Το αγαπώ λέει πολλά 

μα πιο πολλά η φτώχεια 

που'ναι δοσμένη ακριβά 

στις μοναξιάς την πίκρα 

Τωρα ξοδεύω άσκοπα 

Την σκέψη μου σε σένα 

αφού είναι μαρτύριο να 

ζω χωρίς εσένα 

Έλα κοντά μου ....

χελώνα της ψυχής μου 

Ρουφηκτρα της αγάπης μου 

Χαβιάρι της Καρδιάς μου 

Τι να σου στείλω άραγε 

Μοναδικό να είναι 

σε γεύση να'ναι αχορταγο 

και από δροσιά γεμάτο; 

Τα 7 στιχάκια τελείωσαν  

Μα λαχταρώ ακόμα 

Να γράψω αλλά δεκατέσσερα 

Εκατομμύρια εξακόσια τριάντα πέντε 

χιλιάδες αφιερωμένα στον.,..... μου.

.

Πως ήθελα να'ρχομουνα ένα Σάββατο βράδυ 

μπας και χορτάσω το φιλι και το γλυκο το χάδι 

(Αυτό δεν είναι δικό μου)

------------------------------------

 

Παρεούλα μου 

Θέλω να σκεφτω.Ειναι τρομερό να μην έχεις το χρόνο.Συνηθως η αγάπη τελειώνει νωρίς.

Τότε πιάνεις τον μαρκαδόρο και γράφεις.Βλεπεις μύγες.Βλεπεις τον καπνό απ'το τσιγάρο.

Βλέπεις τα ρούχα τα ασιδερωτα.Γυναικειες σκέψεις.Θα ήθελα να σου περιγράψω τον 

κόσμο που νιώθω ότι βρίσκομαι.Τα ενδιαφέροντα πολλά.Οι δρόμοι και τα τραπέζια 

σε κάποια θέση.Ολα στεκόνται για να μου δημιουργήσουν έναν κόσμο.

Φτωχά τα συναίσθηματα των άλλων .Φτωχά γεμίζουν την μέρα τους.Φτωχα σκέφτονται.

Η δικιά μου χαρά για καθετί κραταει λιγο .Το σπίτι 90 τετραγωνικά κάτω απ'τη γη.

Παράξενα στολισμένο.Ακομα και οί μύγες δεν ξέρουν από που να φύγουν.

Είπες ότι με πρόσεξες .Πως μιλάω πως καπνίζω που κοιτάζω.Μπορεις και γλυστρας 

πάνω μου και αφου λες ότι μ'αγαπας δημιουργείς πεδίο ελεύθερο να σ' αγαπήσω.

Να αναπνεύσω τον αέρα γύρω σου να μιλήσουμε σχεδόν με την ίδια φαντασία.

Σε βλέπω τα μάτια σου λάμπουν όταν με κοιτάς .Το σώμα σου σφιγγεται όταν

μ'αναζητας. 

κι η ανάσα σου τριπλασιάζεται όταν με χαϊδεύεις 

Γαλήνη μου,ψυχούλα μου είσαι ο τελευταιος καρπός  από το δέντρο του παραδείσου.

Δεν θέλω να με απογοητευσεις.Τα αισθηματα μου για σένα είναι τόσο τρυφερά.

Θέλω να ζήσουμε μαζί μαζί μαζί μαζί μαζί 

Θες;

Το δικό μου κορμί εγώ ακόμα δεν το περιεργάστηκα.Δεν εμαθα τα μυστικά του.

Τελικά η μοναξιά δεν υποφέρεται.

Ούτε τ'αυτοκινητα υποφέρονται 

(Σχέδιο) 

Τώρα μια και φεύγω

πάω στο ξενοδοχείο θα στείλω 

αυτό το γράμμα

Αυτά τα λίγα αγάπη μου 

προς το παρόν ,και πολύ σύντομα θα σου ξαναγράψω 

Βγες απ'τη σπηλιά σου 

κι έλα κοντά μου 

Σ'αγαπω 

.

.

Αυτή η γάτα δεν μ'αφηνει να σου γράψω.Ολο τρίβεται πάνω μου.Της έβαλα καπνό στη 

μούρη και σταμάτησε.Μαλλον την υπνώτισα.

Ψυχούλα μου που λείπεις μακριά.

Νιώθω καλύτερα που πλησιάζουν οι μέρες να  κατέβεις.Παρ'ολ'αυτα έχω ένα κενό μέσα 

μου για σένα 

Λέω κι αν όλα ξαφνικά περάσουν κι είναι επιφανειακά;

Το έχω ψάξει.Πρεπει να είσαι βαθειά κολυμενος με τον άνθρωπο σου για να τον

 αγαπησεις.

Τα ωραία λόγια εμένα δεν μου αρέσουν.

Θαυμάζω τα αυθόρμητα αισθήματα.Και για να δεθεις μ'ένα άνθρωπο ολοκληρωτικά 

πρέπει στο παρελθόν να έχεις ανακαλύψει τις αξίες της ζωής.

Αγαπώ και σ'αγαπω πάρα πολύ.

Και τι εννοώ μ'αυτο;

Πετυχαίνεις να ανακαλύπτεις πως περνώ τώρα που είμαστε χώρια 

Όταν είσαι εδω με γεμιζεις ολότελα είτε στον έρωτα είτε παντου

Νομιζεις ότι η ζωή δεν είναι παιχνίδι;

ΕΙΝΑΙ 

Και αναγκαστικά όλοι συμμετέχουμε

Όταν αγαπάς βρησκεις πάντα ωραιες λέξεις να πεις,έτσι όταν αγαπάς τη ζωή σου 

κοιτάζεις να την ομορφηνεις.

Πολλές φορές αυτό που ζω μου φαίνεται ψεμα.Ανυπαρκτο φαινόμενο.Αφου όλα θα 

τελειώσουν εμείς τι περιμένουμε.Τι θέλουμε ; γιατί να υπάρχουμε ; Αυτές τις σκέψεις 

καταφέρνουμε να τις ξαναδούμε με διάφορα ενδιαφεροντα.

Για μας είναι η ζωγραφική,μέσα από κει μαθαίνουμε τον εαυτό μας. 

Βρησκουμε τα ένστικτα μας κολλημένα σ'ενα πίνακα 

Εδώ....(το όνομα της)

Μ'ακους;

Από κει και πέρα η ίδια η τέχνη μας  παρασέρνει στο δικό της δρόμο .

Είναι η διέξοδος από τα χιλιάδες (1000) προβλήματα.

Ας τ'αφησω τώρα αυτά το κλίμα έγινε βαρύ.Τωρα είναι 1:00 το βράδυ 

-------------------------------------------

Έχω να σε σκέφτομαι αυτό δεν είναι λίγο.Για μένα ξεχνω σημαίνει αδιαφορώ.

Δεν θα το'λεγα για μας τους δυο 

-----------------------------------------------

Αυτή η γάτα(και μη ζηλεύεις) είναι και γαμω !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Όλη την ημέρα σηκώνει τους ψυλους της και κοιμάται ανενόχλητη αφού γίνει ένα 

κουβάρι 

Ότι λέει το λεει με μια λέξη και ξεμπερδευει 

γι'αυτό και γω έτσι θα τελειώσω 

Σ'αγαπω 

(Όχι ότι βαρέθηκα!!)

Αν αυτή είναι η τελευταία σελίδα που διαβάζεις θα θελα κάτι να σου μείνει.

Ίσως ένα ωραίο χρώμα όχι κάτι διακοσμητικό 

Αν μου επιτρέπεις να σε λέω μωράκι μου μπορώ να σου ανοιχτώ ολότελα όταν θα 

κατέβεις .Ξέρω οι μέρες κοντεύουν το στιλο όμως  συνεχίζει να γράφει και εφόσον 

αυτό το γράμμα θα κλειστεί σ'ενα φάκελο.Θα γράφει στον αέρα.Θα βάψει τα σύννεφα 

που σε τριγυρνάνε και τις ωραίες κοπέλες.Μην γελάς δεν επιτρέπεται.

Μπορώ βρε ....(το όνομα του) να κάνω όνειρα;Πες μου αλήθεια;

Πω πω μια κουνουπαρα 

Αυτή θα μου πιει το καφέ.

Ήταν κουνούπι γίγαντας.Εφυγε.

---------------------------------------------

Θυμάσαι που σου είπα ότι αυτή η απόσταση χρειάζεται λιγάκι;Και μπορεί να 

απομακρύνθηκαμε (πω πω μεγάλη λέξη)  μα κατάλαβα τουλάχιστον εγώ κάτι κάτι κάτι 

Θα  στο πω αμα κατεβεις 

Μέχρι τότε φιλάκια Πολλά Πολλά

το .......σου

Απ'τη στιγμή που μάθαμε να περπατάμε ΚΟΥΤΟΥΛΑΜΕ!

Στους δρόμους ζευγαρακια.

Τα μωρά φύγανε απ'τη κούνια τους 

Το πεζοδρόμιο θυμίζει περίπατο

Μέσα απ'τα αυτοκίνητα βλέπεις χρυσά ρολόγια.Με τα χέρια στις τσέπες σχηματιζεις 

το κυκλο σου.

Ο καφές τελείωσε ξαφνικά τώρα τα χέρια του παιδιού λερωθηκαν στα πεζοδρόμια 

Δες το γελάει.

Φεύγει για πάντα....

Στον πάτο της γης ένας χοντρός ταράζει τον καφέ του.Το σώμα του ταράζει και τα 

αρχαία που βρήκε.Απο πάνω τον κοιτάζουν άλλοι που παίζουν κομπολόι

Ένας περπατάει στον αέρα.Οχι συγνώμη αυτό ήταν στο τζάμι

Βρησκομαι στο καφέ gallery αλλα τώρα φεύγω 

Τώρα θέλω λεμονάδα 

Λυπαμαι που δεν μπορείς να μου την προσφέρεις 

Όμως εγώ θα την περιμένω.Κι αυτή και σένα 

Μεγαλώσαμε....(το όνομα του).Καιρός ν'αφησουμε τις ομπρέλες στο σπίτι η' στα υπόγεια 

--------------------------------------------

Σήμερα είναι η μέρα των γενεθλίων μου (1/5).

Σ'ακουσα τόσο λίγο απ'το τηλέφωνο.

Είμαι κοντά σου.Ειμαι.Ειμαι.Ναι Είμαι.

Αν σ' αρέσουν τα μακαρόνια με τον κιμά θα είμαι για πάντα δικιά σου 

(σχέδιο)

Θες είπες κάτι να σου γράψω .

Ζήσε!Νιώσε τρυφερά που αγαπάς και ρούφα όλο τον αέρα που αναπνέω.

Κάνε τα χέρια σου να τρέμουν 

Καθώς το τσιγάρο ανάβεις και ρουφας 

Ο Καραγκιόζης έχει μια κοιλιά γυμνή 

Χαμόγελα μου έλα Περπάτησε στις κούφιες νότες της ζωής μας και ξάπλωσε να δω 

τις ρυτίδες του σεντονιου 

Πόσο βαρύ είναι το σώμα σου όταν πέφτεις στο κρεββάτι

Ζαλίζομαι,θα με χαϊδεψεις λιγάκι;

Δεν θέλω να φύγω εγώ 

αλλά ούτε και εσυ 

(σχέδιο)

Μάτια μου πολλές κατσαρίδες εδώ και πεταλούδες που γυρνάμε γύρω απ'τις λάμπες.

Εγώ δεν είμαι σίγουρη αν είμαι πεταλούδα μα προσπαθώ να πετάξω.Κι όσο βλέπω 

το γιο μου να ζωγραφίζει τα φτερά μου μεγαλώνουν 

Χάρηκα πολύ που έλαβα τα γράμματα σου σήμερα.Πολυ ερωτικο το περιεχόμενο.

Ειχες δίκιο άλλο το τι ένιωσα θα σου εξηγήσω άλλη φορά.

Τώρα βρησκομαι ξαπλωμένη με τον γιο μου με παρατηρεί πως γράφω έτσι στα όρθια.

Σημερα τον πήγα και βόλτα .έκανα 120 χιλιόμετρα.Πηγαμε στο...Οι δυο μας.Σε σκέφτηκα.

Έλεγα μακαρι να ήσουν μαζί μας.

Αλλα να σου πω την αλήθεια έμοιαζε σαν να ήσουν εκεί μαζί μας.Αισθανομουν περιφημα 

γιατί ξέρω πως κάπου εκεί μακριά υπάρχεις.

Μετα είχα τόσο μεγάλη ανάγκη να πάω με τον γιο μου μια εκδομουλα.

Ενιωθα ότι του την χρωστούσα.Ετσι περάσαμε κι οι δυο πραγματικά πολύ ωραία.

Τίποτε ρε.....(το όνομα του) δεν αξίζει από το να'χεις δίπλα σου αγάπη.

Αληθινή Αγαπη

.

.

Ένα όνειρο μεσημεριανό

Κοίταξα τη θάλασσα ολοασπρη 

Πάνω το φεγγάρι με τον ήλιο μαζί δεμένα με αλυσίδα 

Κάτω 1000δες τραπέζια με νεολαία.Μικροι οι περισσότεροι.

Γατες δεν είχε ούτε στο όνειρο.Μοναχα μια φυσαλίδα μεγάλη στο καφέ.

Κυριαρχούσε φαίνεται ο Έρωτας.Αγκαλιες και γλυκάδια.

Όλες οι πλατείες γεμάτες κόσμο.Τα μπαρ ήταν μονάχα για τους μοναχικούς.

Είτε έτρεχα προς τα πάνω είτε  προς τα κάτω το ίδιο έκανε .Αυτή η αλυσίδα 

τα εφτεγε όλα 

--------

Και τώρα χωρίς δουλειά ούτε λεφτά.

Βλέπω τη γάτα να γαντζωνει πάνω μου τα νύχια της.Πως να βοηθήσω τους άλλους 

και μένα; Ένα "Δεν είναι δυνατόν" ακούγεται συνεχώς μέσα μου .Τελικά μου χρειάζεται

να πάρω πτυχίο αισιοδοξίας για τη ζωή 

"PILOT" είναι ο μαρκαδόρος που σου γράφω 

Πάω να πιω καφέ με το παιδί εκεί θα σου συνεχισω

(σχέδιο)

.

.

(1)

27/5/97

1.2.3.4.5.6.7.........25.26........52.53.

Οι αριθμοί δεν τελειώνουν 12.102,12.103,........

25.000.001,25.000.002,......111.756.229,111.756.230

ώσπου να ξεκολλήσει ο ήλιος και να διαβάσει τις γραμμές αυτές

Χαρά που στα χάδια άνεμος δίνει φιλί τυφλό και χιλιάδες μάτια αργά η' γρήγορα ξυπνουν.

Ο Ηρακλής ονειρεύεται και αναστεναζει(Μου τον πάτησε αυτοκίνητο)

Τι μπορεί πια να του πει κανείς;

Ότι τα φύλλα πέφτουν κι η κουρασμένη φίλη του κρατάει όπλο τώρα την παλέτα με 

χρώματα της φωτιάς;

Το πινέλο ισορροπεί  με τα χρώματα αυτά και ο αφρός της θάλασσας δροσιά στο 

κορμί μου 

Πέρα εκεί μακριά τα ψαλίδια κόβουν τα σύννεφα και ο έρωτας πηδάει λαχανιασμενος 

φερνωντας το σώμα μου στα χέρια σου 

Ο πίνακας έχει αφτι Με άκουσε Είναι ζωντανός φωνάζει και τραγουδάει τα χάδια 

Οι άνθρωποι λένε καλημέρα

Τα βλέμματα όμως έχουν δικό τους φως 

Υπογράφουν με νύχια κομμένα απ'τα χέρια του ήλιου και στολισμένα με χαμόγελο 

σέρνουν τον διάφανο ουρανό στα πόδια τους.Φτανει! 

Βαστανε και την ιστορία τους γυμνοί σαν κάθε λουλούδι που το άρωμα τους διαλύεται 

στο σχέδιο μου 

Στο τζάκι καθρεφτίζεται η μοναξιά μας κρυμμένη στη λάσπη,λερώνει το μπλουζάκι σου 

που φοράω 

Ο μαρκαδόρος προχωράει μαζί με τα δάκτυλα 

(γυρίζω σελίδα) 

"Δεν έφυγα ποτέ μου είπες"

Όμως ξεχνάς τους λύκους που κλαίνε τρυφερά όταν η μοναξιά μακραίνει.Ετσι με το 

κεφάλι μου γερμενο στον ώμο σχεδιάζω λέξεις που είναι μόνες.

Οι αναμνήσεις περιβόλι που απλώνει η καρδιά και το στόμα.Τα λόγια κουδουνίζουν 

στον ισκιο μου και τρυπώνουν στο ξένο σεντόνι του χρόνου.

Μου γράφεις:Η θάλασσα που φέρνει την άλλη θάλασσα.Η ακουαρέλα δοκιμάζει τα 

όνειρα! Πραγματοποιήθηκαν; Τα σύννεφα και ο ήλιος με παιχνίδι ανοίγουν τις κλειστές

πόρτες της ευτυχίας,

Εσύ λες :"Μουσική της καρδιάς μου"

Εγώ λέω :" Αρωμα του καφέ μου" 

Εσύ λες :"Το κορμί μου είναι το κορμί σου" 

Εγώ λέω : "Το χαμόγελο σου αίμα στις φλέβες μου"

λες ακόμα:"Φίλα με"

Σου απαντώ:"Που;"

Εσύ :"Μωρό μου"

Εγώ :"Λατρεία μου"

Εσύ :"Η ανάσα σου είναι ζεστή"

Εγώ :"Το δέρμα σου είναι δέρμα του τοπίου την Άνοιξη"

Εσύ :Άσε το φωνουλα σου να με γεμίσει"

Εγώ :Μέλι η αγκαλιά σου"

Εσύ :"Σ'αγαπω μάτια μου"

Τα μάτια μου κλεινουν

Εγώ :"Έλα !Όνειρο μου.Σ'αγαπω"

Εσύ :"Σ'αγαπω"

Εγώ :"Χαρά μου"

(2)

Τα απλά πράγματα είναι η' πολύ ζεστά η' πολύ κρύα 

Το ωραίο στο εργαστηρι μου είναι ότι θέλησα να ζωγραφισω με τα μάτια 

της πεταλούδας.Τιποτε τόσο καλυτεροτερο απ'το ν'αναγνωρισεις την αδύναμη σιωπή 

της χαράς της.Πεταξα γύρω απ'το παράθυρο και στάθηκα τρυφερά στο τζάκι όπου 

με χαιδευαν οι τυφλές ακτίνες του ήλιου.Ενας λόγος τη στιγμή αυτή να σωπαίνεις 

Που είναι η φούστα μου;Ξεματωσε ο ήλιος τα φτερά μου.

Τυλιχτικα με τραγούδια στολισμένα από σένα.Το όνομα σου σηκώνει το φτερό μου 

χωρίς αντίο μοιραζόμαστε το φόβο και κουρασμένοι ρωτάμε τον ήλιο γιατί το 

χρώμα του ζεσταίνει.- Για μένα η μικρή φλόγα ξυπνάει το φιλί, σβήνει της νύχτας 

την ανάσα,ενώ αφήνει τη δροσιά να χτυπάει τη φοράδα του χρόνου.

Δάγκωσα το χέρι σου-Ξεμπερδεψες τα μαλια μου .

Ο ήλιος είχε πει την Αλήθεια.

Ο έρωτας απ'τα στόματα και τα ματια  βαφει τώρα στον ουρανό λέξεις όπως ζωη-Αγαπη 

δείχνοντας μας μονάχα το φωτεινό χρώμα του 

Η πεταλούδα είναι ο πόθος που χύνει το αίμα του 

και περιμένει ανυπόμονα να έρθεις 

Σ'αγαπω 

28/5/97

.

.

Για σένα αγάπη μου λερωσα το σεντονι

Για σένα ζωγραφίζω ότι μου κατέβει.Κουνωντας το χέρι νομίζω ότι κάπου τρυφερά

σου μιλάω

Τώρα μπερδεύτηκα είσαι μαζί μου που;

Ακούς την ησυχία της νύχτας;Μια και την ακούς  στείλε μου κάτι!

Κάτι,κάτι,κάτι...

Για φωτιστικό στο υπνοδωμάτιο έβαλα μια ομπρέλα!Που ξέρεις μπορεί ν'αλλαξει 

ο καιρός 

Αν δεν τύχει ποτέ να διαβάσεις  αυτό εδώ  θυμισου πως ήμασταν χωριστά. 

Εσύ (θάλασσα) εγω  

Άραγε πόσο δυνατή είναι αυτή η αγάπη Για μένα Για μένα Για μένα 

Η αλήθεια είναι ότι για μένα...........η καρδιά μου πονάει.....αγαπη μου 

Έκανα μπανάκι.Δυστυχως έλειπες.

Φόρτωσα χώμα στο καρότσι.Εκανα 7 γύρους στην αυλή Και εκεί έλειπες! 

5 φορές μου έπεσε η κρεμαστρα με τα ρούχα. Και εκεί έλειπες!

Όπου κι αν πήγα ότι κι αν έκανα μου έλειπες  Χαρά μου!  

Πριν σε γνωρίσω τι μου έλειπε;

Η πραγματική ΑΓΑΠΗ Καλέ μου 

Ναι σαν ένα καράβι ήμουν πρίν.Τα κύματα πολλά κι ο καπετάνιος μόνος

Αν ποτέ φύγεις αγαπη  μου δεν θα είμαι μόνη 

Θα σ' έχω κλείσει βαθειά μέσα μου σαν κάτι φωτεινό.Ενας φάρος στην ψυχή μου.

Ενα μοναδικό παραθυράκι στα όνειρα μου 

Δεν θέλω να σε χάσω Γατούλα μου τελευταία

Την πρώτη γατούλα την πάτησε αυτοκίνητο

Την δεύτερη γατούλα την έβγαλα έξω

Την γατούλα  την τελευταία την προσέχω δίχως 

γιατί  πρέπει Την έχω μοναδική!

Την αγαπώ!

.

.

Χιονίζει εδώ

Ο ... λέει Μαμά παγάκια!Βροχή τα δώρα και τα εκατομμύρια

Στο σπίτι μπαίνει κρύος αέρας.Βροντες.Κρυωνω.η γάτα μου φοβάται.

Ο....ξαναλεει.

-Μαμα μη μου φωνάζεις εμένα παιδί σου είμαι δεν είμαι άντρας σου!!

Οι σκύλοι ουρλιάζουν.Εγω εδώ πάλι στον μαύρο καναπέ γράφω σε σένα

Θορυβος τώρα απ'τις χαραμαδες της πόρτας Ου ου ου 

Η βροχή σταμάτησε.Απεναντι μου η σκούπα.Κοκκινη στις άκρες μπλε στη  μεση 

το κοντάρι της μακρύ φτανει το πορτραίτο μου στον τοίχο 

Αυτή η....με το νυχτικό το ροζ 

Ειδες αγάπη μου τις καιρικές συνθήκες πρώτα τις μαθαίνεις εσύ και μετά έρχονται 

κι από δω!

Μου αρέσει που δεν δουλεύω.Ασχολουμαι με ωραία πράγματα.

Περίμενε πάω να κατουρήσω.Η μάλλον το παίρνω κι αυτό μαζί 

Εδώ είμαστε.Ενα φαρασι απέναντι μπλε

Αυτή η ....άλλου αφήνει τη σκούπα  άλλου το φαράσι 

Α! (τι ήταν αυτό ξέρεις;) 

Εχθές σε ονειρεύτηκα και ξύπνησα το βράδυ αποτομα 

Μου έλεγες λέει για φιλοσοφία και μου ανέλυες τον ψυχικό μου κόσμο.Τωρα δεν

θυμάμαι τι ακριβώς μου έλεγες.Παντως σου είχα υποσχεθεί πως θα σε πάρω κοντά μου

και το έκανα.

Τι θέλεις να σου ζωγραφίσω; Καλα

.

.

1/6/97

Στο δρόμο αράχνες πλημμυρίζουν τα μάτια

Ένας άντρας κρύβει την Τέχνη του στη γωνία.

Το κεφάλι του σκιά όρθια σε μια γωνιά.

Στον αέρα χορεύουν τώρα τ'αστρα,η ελπίδα στο χέρι του,

στο στόμα του το γέλιο,στο παντελόνι του τα δυνατά του πόδια.

Είναι ο.....

Περνάει απ'το παράθυρο μου γεμάτος πόνο για τον μαύρο ουρανό

Τραγουδάει αποφασισμένος στη μέση του μαύρου ουρανού 

να μεθύσει απ'τη ζωγραφική του τοπίου και να τρυπώσει 

το ρουθούνι του στο λουτρό μου 

Ο ... κρέμεται τώρα απ'το παράθυρο

και τα δάκρυα του κολλούν με μαθηματική φαντασία

στο κορμί μου 

Τώρα τον αγαπώ τόσο 

που στο βάθος

προτιμώ τα ερωτιαρικα -παραδεισια 

χάδια του.

Η ζωγραφουλα σου.

.

.

Καρδούλα μου γλυκιά!

Γιατί φωνάζεις;Σ'ακουω .Βλέπω και τα μάτια σου να λιγοστεύει το μαυραδι καθώς το 

ηλιοβασίλεμα κοιτάς.Ακομα και τώρα σε κλείνω στην αγκαλιά μου.Χαζευω μπροστά

αυτό το κορμί σου καθώς αυτά τα απότομα που μου κάνεις με συνεπερνουν.

Πως μπορώ να περιγράψω το δικό μας ηλιοβασίλεμα που μοιάζει με χάδι τρυφεροτητας

και όχι αγωνίας και φόβου.Ζεστα τα μπράτσα σου και φλόγα η καρδιά σου.Χθες

καταλαβα πως σε πίκρανα λίγο στο τηλέφωνο.Αν ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ σου ζητήσω 

δεν ξέρω αν είναι αρκετό.Αλλα η διάθεση μου τότε ήταν χάλια.Ασχημο  όνειρο 

-Χωρις δουλεια-(και να βλέπω το φίδι να χάνεται στα δόντια της γάτας).Και δεν 

ήσουν ο μοναδικός που την πλήρωσες.Η γατα μου να δεις!Συγνώμη και πάλι.

Φαντασία μου μεγάλη.Καθε φορά που διαβάζω τα γράμματα σου νομίζω πως είναι 

καινούργια γράμματα.Με ταρακουνανε συνεχώς.

Μόλις πήρα 2 τηλέφωνα σπίτι σου και ένα στον .....Που είσαι ε  που είσαι;

Σε περιμένω να ζωγραφίζουμε μαζί και να συνεχίσουμε μαζί τα όνειρα μας

Οχι το δικό μας όνειρο δεν χάθηκε.Να το.   (σχέδιο ενός Στούκας)

 Έχει καύσιμα Εχει ζωη Έχει φαντασία 

Πω πω μ'εχουνε καταφαει τα κουνουπια!!

Μωρό μου η ώρα είναι 11.30 το κουνούπι πάει πιο γρήγορα απ'τον πύραυλο μας.

Ανησυχω.

(σχέδιο μιας λάμπας) 

Βλέπεις τώρα πιο καλά;

Τα λουλούδια μου έχω να τα ποτίσω 2 εβδομάδες.Στα μαλλιά του...κάτι ρίξανε 

και κολλάνε.Τωρα με πήρες εσύ.Την Πέμπτη το πρωί έρχεσαι μου είπες.Σ'αγαπω 

τόσο πολύ.

Μου μίλησες σιγά και τρυφερά σαν να'σουν διπλα μου.

Σήμερα είναι Δευτέρα την Τετάρτη θα είσαι Αθήνα.

Σε θέλω εδώ κοντά μου.Τ'ακους;

--------------------------------------------------------------------------------------

Τώρα τελευταία γράφω τόσο βιαστικά που ξεχνάω ορισμένα γράμματα.

.

.

Μωρό μου.Σ'αγαπω (σχέδιο)

Δεν σε ξέχασα.Τολμησα να σου γράψω στο μπλοκ της ακουαρέλας επειδή ακριβώς

σ'αγαπω.Τα χρώματα απομακρύνθηκαν από κοντά μου,πήρα μια βαριά κουβέρτα,

έδεσα τα μάτια μου με πανί άσπρο,αυτό που βρήκα ήταν το χάρτινο φεγγάρι.

Ναι το είχα κοντά μου.Το βούτηξα στο νερό και τα χέρια μου μάτωσαν και ακόμα 

το αίμα κυλάει και τρέμει.Μα το σκοτάδι είναι κάτι χειροπιαστό γιατί πλάθεις

με τη φαντασία σου το χάρτινο φεγγάρι.Κανεις δεν σε βλέπει στο σκοτάδι για να 

σου αρπάξει ότι αγαπάς.

(Σχέδιο)

Είναι πρωί.Στεκομαι και καμαρώνω ένα έργο μια θαλασσογραφία που χθες έκανα.

Παρατηρώ και λέω.Τι σου είναι η Τέχνη.Ειδα πως δεν έχω τίποτε το κοινό εγώ με 

ξένους ανθρώπους.Εχω πολλά όμως με τη φύση.Ειμαι κι εγώ ένα παπουτσάκι με ένα 

πινέλο πεταμένο κάπου.Το να ξέρεις να χρησιμοποιείς τα χρώματα σ'ενα ουρανό 

που θα φτιάξεις και όχι μόνο να ξέρεις αλλά να λάβεις υπόψιν και την επιθυμία 

η' αλλιώς την χαρα να συνδυάσεις το αυθόρμητο συναίσθημα με το βλέμμα,Ποιο 

βλέμμα;το παιδικό μάτι.Ειναι λοιπον αυτό που γίνεται ένα παιχνίδι.Εγω αγαπούσα 

απ'το τοπίο που είδα ένα κύμα που έπιανε απ'την μια μεριά του μόλου μέχρι που 

σταμάτησε στα πόδια ενός παιδιού και γυμνό όπως ήταν με το φαρασακι του 

λούστηκε το νερό.Κανεις δεν είδε αυτό που είδα και έπειτα ήταν ο μόνος θεατής 

που στάθηκε κοντά μου για 5 λεπτά.Τι αγάπησα;Ότι αυτό αγάπησε από μένα.Πηρα

θάρρος και μπήκα στη πράσινη θάλασσα.Μπηκα μέσα στο έργο μου-επαιξα με το 

κύμα.Με χάιδεψε και το χάιδεψα.Σκεφτηκα πόσες ακουαρέλες μπορώ να φτιάξω 

με το νερό της θάλασσας.Μια γιατί και γω είμαι Ένας άνθρωπος 

(Σχέδιο)

Η αγάπη φαίνεται και θάβεται στα όρια της ομορφιάς .

Δεν ξαναγεννιέται πίστεψε με.Υπάρχει ΜΙΑ φορά.

Είναι όπως η θάλασσα απέραντη και την βλέπεις με την φαντασία σου όσο αγαπάς.

Κάνεις όνειρα και τα όνειρα γίνονται ζωή.Εστω για λίγες στιγμές.

Δεν μπορώ ν'αφησω την αγάπη μου.Κι αν μ'εγκαταλειψει κι αυτή τότε θα έλεγα(χωρίς

λογια)

(Σχέδιο)

Μωρό μου είμαι ευτυχισμένη.Η μπλε φλόγα έχει μάθει να παραπατάει μπροστά στα 

πολλά λόγια τα φτωχά και καθημερινά.Καιει γιατί ελπίζει,ενώ μπορεί να κομματιαστει 

σε χιλιάδες άλλες φλόγες.Γραψε μου ότι θες αρκεί να μάθω πως πήρα γράμμα σου.

Μ'αρεσει που σε σκέφτομαι αλλά γιατί με ανακάλυψες.Οπως σ'αγαπω εγώ πραγματικά 

ζήτω το ίδιο χάδι τον ίδιο ψιθυρο στο αυτί μου.Την ίδια μυρωδιά να με σκεπάζει.Και 

δεν σου κρύβω ότι μου λείπεις πολύ.Ναι βάζω τις κασετουλες .Κι αυτές μια παραπάνω

σκέψη.Μιλαω ερωτικά μα έτσι αισθάνομαι.Θελω να ζήσω μαζί σου για πάντα.

Σ'αγαπω 

Το ....σου.

.

.

Γλυκα μου 

Τα σταχια σαν χρυσάφι στο πρόσωπο σου .

Ξηραίνουν το κόσμο την διάθεση που καταστρέφεται.

Γυρνάς και βλέπεις αδιάφορα.Ολες οι σκέψεις χαμένες 

η δικιά σου η προσωπική καταδικάζει τη ζωή.

Φλερτάρεις το χρονο ,μαγευεις κάθε περαστικο.

Τα γιαλιά δεν χρειάζονται.Νιωθεις ελεύθερος.

Μετά τα ρούχα σου μολύβια στην αβεβαιότητα 

της ύπαρξης.Μετα

Τα λόγια σου ουρλιαχτά 

Αγαπάς την φωνή που ακούς 

Αυτή γίνεται υπαρκτό πρόσωπο που απαντάει 

Δεν γίνεται τίποτε.Τα πουλιά τραγουδούν 

Τ'ακους;

Είναι το κενό που υπάρχει η απόσταση μεταξύ μας 

Πως γεμιζει; 

Ακούγοντας αυτό το τραγούδι

Σ'αγαπω 

Το.....σου.

.

.

Η ...σου  την μια μέρα είναι εδώ 

Την άλλη μπορεί να έφυγε 

Ακούει παραπονεμένα την λέξη.Σ'αγαπω

Το διαβάζει αλλά δεν θέλει να σκέφτεται.Ειναι καραμέλα αυτό.

Είναι παρέα για τους μοναχικούς.Εγω όμως δεν νιώθω μονη.

Νιωθω τρυφερά που υπάρχεις.Ωρα 1 ο ...φεύγει.

Γλυκά λόγια που μ'ανεση τα γράφεις.Ιστοριες και πολλά άλλα Σ'αγαπω 

Βλέπεις ότι βλέπω .Τις παπιες.Ναι ήταν θαυμάσιο θέαμα και θαυμαστό 

που το ίδιο τοπίο βλεπουμε τότε Ότι με σιγουριά ότι σε ήθελα ετσι ενιωθες 

Όμως τώρα οι σελίδες οι μέρες θα'λεγα καλύτερα πέρασαν γρήγορα 

Εσύ περίπου όλες αυτές ήσουν πάνω.Η αλήθεια είναι ότι αυτή η επικοινωνία 

με τα γράμματα μ'έκανε να σε γνωρίσω όπως εσυ τόσο καιρό ζεις μόνος.

Τις σκέψεις σου και πολλά που ακόμα μένουν ερωτηματικά 

Θάλασσα πήγαμε θάλασσα την αγαπάς ε;

Ο ύπνος δεν με πιάνει.Το ξερω γι'αυτό και δεν προσπαθώ να κοιμηθώ.Τωρα ολοι

στην πόλη κοιμούνται.Ανασαινουν  τα όνειρα τους δημιουργούν ελπίδες για το 

αύριο.Σκαρφαλωνω εκεί δεν μπορώ.Ξεχνουν την λέξη αγάπη οι περισσότεροι.

Γιατρο εχουν τον εαυτο τους.Και γω έχω τον ....μου.Τον έχω τώρα τώρα τώρα τώρα;

Όχι αυτό θέλω να το κουβεντιάσουμε όταν θα έρθεις

άντε πάω τώρα να ξαπλώσω

Τα λέμε όπως και στο τηλεφωνο.

.

.

Κοχύλι μου 

Γλυκιά μαρμελάδα στη φραντζολα μου!Κουνουπακι στα όνειρα μου!

Φλουδι της μοναξιάς μου!Εδώ είμαι.Πολυ κοντά σου.Μονη κάνω τον πελάτη στο 

μπαρ του σπιτιού.Σκεφτομαι-Σαπιζω με τις σκέψεις μου.Τελευταια μελετάω το χρόνο 

Τα λεπτά τα δευτερόλεπτα.Δεν μοιάζουν με πορτες.Ειναι δρόμοι.Κι άμα θέλουμε

γίνονται επικινδυνα περάσματα.Και ξέρεις μπορεί κάθε μέρα  να ζεις αλλά δεν 

νιώθεις ελεύθερος να δεις την ευτυχία σου.Γιατι δεν έψαξες τις ευκαιρίες.Τελος 

κι αυτό θα κρατησει τοσο χρόνο όσο η ανασφάλεια ας πούμε.Οχι μεγάλη χαρά είναι 

μετά το γέλιο.

Αυτό το χέρι μπορεί να ζωγραφίσει και στο φως και στο σκοτάδι την ίδια αλήθεια.

Σε λίγο χρόνο και σε πολύ το ίδιο ακριβώς νοημα στον πίνακα θα δώσει.

Νομίζω ότι εκεί που αρχίζει η φαντασία τελειώνουν όλα τ'αλλα.Με μόνη εξαίρεση 

την αγάπη γιατί η ίδια είναι φαντασία.Ο έρωτας στολίζει την αγάπη με φαντασία.

Αλήθεια πόσος χρόνος έχει περάσει που κοιμόμαστε;

-----------------------------------------------------------------------------

Είναι μια άλλη μέρα.Γραφω με τον ίδιο μαρκαδόρο.Περιμενω το γράμμα σου σιωπηλά.

Δεν μπορώ να κοιμηθώ.Εχω τρομερή ανησυχία.Εχεις πονέσει ποτέ βαθειά μέσα σου;

Νομίζω κάποτε θα πονέσω πολύ.Μην ρωτάς παραπάνω.

Το χέρι αυτό μοιάζει εξαντλημένο κι η ψυχή εχει λιγα  αποθεματα ζωής.Ο Διάλογος 

τελείωσε κι έφυγα.Τα πράσινα λουλούδια μείναν στον κηπο-ο...στη θέση του...

ο....στην καρδιά μου.Ψαχνω για ένα γιοφύρι χαράς και υπομονής.Το κλάμα όμως 

με βρήκε σε μια γωνια κρατώντας το πινέλο.Το έχω βάλει να χορέψει τον πόνο μου. 

Έχω ξεχάσει και να σφυριζω! Καρδούλα μου.Τι έχω;Είπες πως είμαι η θάλασσα.

Ποια θάλασσα;Που είναι;Θέλω να έρθεις να μου την δείξεις.Να την ζωγραφίσω. 

Δεν καταλαβαίνω...

---------------------------------------------

Μόλις έλαβα τα γραμματα σου.Ξεχασα τον μαρκαδόρο ανοικτό και λέρωσε το σεντόνι

Ένα παράπονο για όλα αυτά;Στα γράμματα θέλω να είσαι εσύ.Δεν ξέρω περίμενα να

 διαβασω πως περνάς τώρα τι κάνεις κανένα ανέκδοτο τι σκέφτεσαι όχι πολύ ποιήματα. 

Καλά ήταν μα για σένα κάτι φωτεινότερο ήθελα.Κατι να σημαδεύεις τη ζωή.Αγαπη μια 

λέξη που την λες ακόμα και χωρίς να πίνεις.Εχει καμιά σχέση με το στομάχι;Γράφω 

σημαίνει θέλω να μιλήσω.3 άσπρα γράμματα έλαβα το ένα μεγάλο.Αλλα όλα έμοιαζαν 

ότι ήταν απ'το ίδιο πρόσωπο.Τα λουλούδια στις φωτογραφίες όμοια με τα λουλούδια

στον κήπο.Μου αρέσουν .Τι απ'ολα ακόμα και το περιθώριο.Εδω έξω δεν ξέρω τι 

ν'αγαπησω περισσότερο.Τη φωνη-Τα ζωα-Τον άνθρωπο;

Η γάτα μου ο Ηρακλής ψόφησε?Την πάτησε ένα λεωφορείο.Οχι  δεν στεναχωρήθηκα 

που πέθανε το ήξερα ότι το τέλος του θα ήταν αυτό.Απλα είχα ένα φίλο εδώ μέσα που 

ήξερε περισσότερα κι από μένα?Σιγά σιγά δεν θα απομείνει τίποτα από μένα.

Φοβάμαι.Εχω πολλές υποψίες ότι κινδυνεύω κάθε μέρα.Σημερα έσπασα ένα φλιτζάνι 

της μανας μου.Εχω σπάσει πολλά?Η σκέψη μου μακριά -το στόμα μου στιφο -τα 

δοντια μου άσπρα.Μπορω να γελάσω.

Πάω παρά πέρα με τσιγάρο 

Τώρα βλέπω καλύτερα.Το χρώμα του φύλλου άσπρο.Το μυαλό μου φωτίζεται.Αν για

κάποια στιγμή έκλεινα τα μάτια όλα θα τα ξεχνούσα.Ολα θα 'ταν ψέματα.Ολα θα'ταν 

σκιά χωρίς διάλογο.

Ξεκινα ένα παραμύθι.Πως αρχίζεις;Ήταν καποτε-ειναι-θα είναι;Πως τελειώνεις; 

Παντρευτηκαμε;-Ζησαν αυτοί καλά;Εμείς ζήσαμε;

Κι όμως τα παραμύθια είναι αληθινά.Αυτα εστω μας μαγεύουν 

Υπάρχει πιθανότητα να δούμε χρώματα.Γι'αυτο τα μικρά παιδιά ανήκουν στις 

ζωγραφιές τους.Εμεις απλά διατηρούμε τη σκιά όσων περάσαμε.Αυτη προσπαθούμε 

να μεγενθυνουμε σε πίνακα.Η λατρεία του χρώματος είναι λατρεία της ψυχής.

Πχ βλέπω τώρα την κουβέρτα έχει γραμμές και λουλούδια.Φανταζομαι είναι κάγκελα.

Είναι μαλακά δηλαδή όνειρο.Το λουλούδι ένας φυλακισμένος στα κάγκελα του ονείρου.

Αυτό είναι είπα.Γυρισα και είδα τον γκρεμό απ'το κρεββάτι .Ταρακτικα.και το τσιγάρο 

έσβησα.Δεν θέλω να πεθάνω είπα.Εχω στην κουζίνα μου ένα κρεμμύδι όλο κι όλο.

Κι απ' έξω λέω ένα μεγάλο κήπο.Μεσα σ'αυτον τριγυριζει ο ...μου.Τι άλλο;Το δέσιμο

με όλα τα υπόλοιπα δεν το ξερω.Ναι χαιρουμε που υπάρχεις είσαι ψυχούλα ζωντανή 

στα όνειρα μου δεν ξέρω όμως αν φύγω πόσο θα σου λείψω. 

Ναι περάσαμε πολλά και είπαμε περισσότερα.Θελω να μιλάς ειλικρινά.Αν αγαπώ κάτι 

είναι η αλήθεια.Τωρα η απόσταση μεγάλη μας χωρίζει μια ολόκληρη θάλασσα.Δεν ξέρω 

αν τα ψάρια λένε κάτι.Πες μου απάντησε μου σε αυτό.Τα ψάρια τι λένε;

Όταν φεύγει ο ήλιος αποχαιρετάει και λέει:'Δεν έφυγα ποτέ.Εδω είμαι διπλα σου''

Τετάρτη σήμερα ελα ξαπλωσε δίπλα μου ν'αναστησουμε μαζί το άσπρο.Να γευτούμε 

τον ιδρώτα μας να κάνουμε ερωτα ξανθωπο κόκκινο και μπλε.Να σου γαργαλισω τα 

μαλλιά και μετά πολύ έρωτα.Να σου πιάσω τον...και μετά πολύ έρωτα.Να με σφίξεις 

τόσο όσο μ'αγαπας.

.

.

(σε μπλε χαρτί)

(1)

Ζωντανεύουν οι εικόνες των αναμνήσεων όσο εσύ ξαπλωμένος βρισκεσαι ανάμεσα 

στα παιδιά του χρόνου 

Τα σύννεφα απλωμένα κυματιστά κόβουν ένα κομμάτι 

απ'τη θάλασσα και το γυμνό σώμα σου κοντά μου 

Ξυπνάει τα παιδιά στο κρεβάτι 

Άρχισε η βραδιά ν'ανασαινει 

Σαν θέατρο η θάλασσα φουσκώνει από Ευτυχία 

(μια μικρή λεπτομέρεια:Το ζευγάρι σαν αφηρημένο 

σχέδιο ασπρο-μαυρο 

αθροίζουν το ένα το άλλο) 

Αυτός :Κρατάει την εικόνα της σαν ποίημα

Αυτη:Συγκεντρωνεται στο μοναδικό της όνειρο 

Ν'ακουσει τη ζέστη μυρωδιά απ'το κορμί του 

Αποξεχνιεται.Η συγκίνηση σαν θερμοκήπιο 

στα μάτια της.Κραταει τα λόγια Του 

Άλλοτε η ζωή της στον κόσμο των ψευδαισθήσεων 

Η ζωή της ζωή από πεθαμένους ήχους

και ψεύτικες διαθεσεις χωρίς έκφραση ήταν.

Τώρα για κείνον χρειάζεται να τα δει όλα 

αλλά παντως νά μοιάζουν στη φυσική πηγή 

των ματιών του.Χωρις αυταπάτες.

Σ'αγαπω.

.

(2)

Τι όμορφα να προσπαθήσουμε να ενώσουμε την μοναξιά που υπάρχει ανάμεσα μας.

Έρχεται στον πίνακα και αναγνωρίζουμε την παρουσία των σκέψεων μας.

Η τέχνη είναι γοητεία μεταμορφώνεται σε τεράστιο γλυπτό όταν μιλάει 

Στο ατελιε μας κλεινουν τώρα ραντεβού τα καβαλέτα 

Είναι τα μόνα που χρησιμοποιούν όλο το χρόνο για έκφραση

Γι'αυτο είναι η ώρα για ένα δεύτερο ραντεβού

Σε περιμένω 

στην άκρη της παραλίας να ενώσουμε

τα κρυμμένα φιλια μας 

Θα'θελα ένα πακέτο τσιγάρα αυτή τη στιγμή 

και ένα μπουκαλάκι σαμπουάν(γιατί μου τελείωσε το δικό σου 

το απολαυστικό σου 

Όχι το φυσικό σου άρωμα)

Απαντώ κι αυτός ξαναλέει:

''Ψυχη μου πόσο μου λειπεις'' 

Ιδέα:

Το μπλε χαρτί είναι στο χρώμα του ουρανου

μαζί με το κίτρινο που σου στέλνω με τρυφεράδα 

είναι το χάδι που ακουμπάει την πλήξη 

στην παγωμένη θάλασσα της αποστασης

Σ'αγαπω(τέλεια)

.

.

.

(Τα γράμματα που ανταλλάξαμε ήταν από τους 2-3 μήνες στην αρχή της γνωριμίας τους,

ύστερα ζήσανε μαζί στο ίδιο σπίτι για 3 χρονια και χωρισαν)

.

.

.