.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ.Βιβλίο Α' - Κλειω.34.1-46.1.Ο θανατος του Ατυ.
[μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
Ατυς Κροισεω και Αδρηστος Γορδιεω του Μιδεω,κυνηγι υου εν Μυσιω Ολυμπω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ.Βιβλίο Α' - Κλειω.34.1-46.1.Ο θανατος του Ατυ.
[μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
34.1 μετὰ δὲ Σόλωνα οἰχόμενον ἔλαβέ ἐκ θεοῦ νέμεσις μεγάλη Κροῖσον, ὡς εἰκάσαι, ὅτι ἐνόμισε ἑωυτὸν εἶναι ἀνθρώπων ἁπάντων ὀλβιώτατον. αὐτίκα δέ οἱ εὕδοντι ἐπέστη ὄνειρος, ὅς οἱ τὴν ἀληθείην ἔφαινε τῶν μελλόντων γενέσθαι κακῶν κατὰ τὸν παῖδα. 34.2 ἦσαν δὲ τῷ Κροίσῳ δύο παῖδες, τῶν οὕτερος μὲν διέφθαρτο, ἦν γὰρ δὴ κωφός, ὁ δὲ ἕτερος τῶν ἡλίκων μακρῷ τὰ πάντα πρῶτος· οὔνομα δέ οἱ ἦν Ἄτυς. τοῦτον δὴ ὦν τὸν Ἄτυν σημαίνει τῷ Κροίσῳ ὁ ὄνειρος, ὡς ἀπολέει μιν αἰχμῇ σιδηρέῃ βληθέντα. 34.3 ὃ δ᾽ ἐπείτε ἐξηγέρθη καὶ ἑωυτῷ λόγον ἔδωκε, καταῤῥωδήσας τὸν ὄνειρον ἄγεται μὲν τῷ παιδὶ γυναῖκα, ἐωθότα δὲ στρατηγέειν μιν τῶν Λυδῶν οὐδαμῇ ἔτι ἐπὶ τοιοῦτο πρῆγμα ἐξέπεμπε· ἀκόντια δὲ καὶ δοράτια καὶ τά τοιαῦτα πάντα τοῖσι χρέωνται ἐς πόλεμον ἄνθρωποι, ἐκ τῶν ἀνδρεώνων ἐκκομίσας ἐς τοὺς θαλάμους συνένησε, μή τί οἱ κρεμάμενον τῷ παιδὶ ἐμπέσῃ.
35
35.1 ἔχοντι δέ οἱ ἐν χερσὶ τοῦ παιδὸς τὸν γάμον, ἀπικνέεται ἐς τὰς Σάρδις ἀνὴρ συμφορῇ ἐχόμενος καὶ οὐ καθαρὸς χεῖρας, ἐὼν Φρὺξ μὲν γενεῇ, γένεος δὲ τοῦ βασιληίου. παρελθὼν δὲ οὗτος ἐς τὰ Κροίσου οἰκία κατὰ νόμους τοὺς ἐπιχωρίους καθαρσίου ἐδέετο κυρῆσαι, Κροῖσος δέ μιν ἐκάθηρε. 35.2 ἔστι δὲ παραπλησίη ἡ κάθαρσις τοῖσι Λυδοῖσι καὶ τοῖσι Ἕλλησι. ἐπείτε δὲ τὰ νομιζόμενα ἐποίησε ὁ Κροῖσος, ἐπυνθάνετο ὁκόθεν τε καὶ τίς εἴη, λέγων τάδε· 35.3 "ὤνθρωπε, τίς τε ἐὼν καὶ κόθεν τῆς Φρυγίης ἥκων ἐπίστιός μοι ἐγένεο ; τίνα τε ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν ἐφόνευσας ;" ὁ δὲ ἀμείβετο "ὦ βασιλεῦ, Γορδίεω μὲν τοῦ Μίδεω εἰμὶ παῖς, ὀνομάζομαι δὲ Ἄδρηστος, φονεύσας δὲ ἀδελφεὸν ἐμεωυτοῦ ἀέκων πάρειμι ἐξεληλαμένος τε ὑπὸ τοῦ πατρὸς καὶ ἐστερημένος πάντων." 35.4 Κροῖσος δέ μιν ἀμείβετο τοῖσιδε· "ἀνδρῶν τε φίλων τυγχάνεις ἔκγονος ἐὼν καὶ ἐλήλυθας ἐς φίλους, ἔνθα ἀμηχανήσεις χρήματος οὐδενὸς μένων ἐν ἡμετέρου, συμφορήν τε ταύτην ὡς κουφότατα φέρων κερδανέεις πλεῖστον."
36
36.1 ὃ μὲν δὴ δίαιταν εἶχε ἐν Κροίσου. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ τούτῳ ἐν τῷ Μυσίῳ Ὀλύμπῳ ὑὸς χρῆμα γίνεται μέγα· ὁρμώμενος δὲ οὗτος ἐκ τοῦ ὄρεος τούτου τὰ τῶν Μυσῶν ἔργα διαφθείρεσκε. πολλάκις δὲ οἱ Μυσοὶ ἐπ᾽ αὐτὸν ἐξελθόντες ποιέεσκον μὲν κακὸν οὐδέν, ἔπασχον δὲ πρὸς αὐτοῦ. 36.2 τέλος δὲ ἀπικόμενοι παρὰ τὸν Κροῖσον τῶν Μυσῶν ἄγγελοι ἔλεγον τάδε. "ὦ βασιλεῦ, ὑὸς χρῆμα μέγιστον ἀνεφάνη ἡμῖν ἐν τῇ χώρῃ, ὃς τὰ ἔργα διαφθείρει. τοῦτον προθυμεόμενοι ἑλεῖν οὐ δυνάμεθα. νῦν ὦν προσδεόμεθά σευ τὸν παῖδα καὶ λογάδας νεηνίας καὶ κύνας συμπέμψαι ἡμῖν, ὡς ἄν μιν ἐξέλωμεν ἐκ τῆς χώρης." 36.3 οἳ μὲν δὴ τούτων ἐδέοντο, Κροῖσος δὲ μνημονεύων τοῦ ὀνείρου τὰ ἔπεα ἔλεγέ σφι τάδε. "παιδὸς μὲν πέρι τοῦ ἐμοῦ μὴ μνησθῆτε ἔτι· οὐ γὰρ ἂν ὑμῖν συμπέμψαιμι· νεόγαμός τε γὰρ ἐστὶ καὶ ταῦτά οἱ νῦν μέλει. Λυδῶν μέντοι λογάδας καὶ τὸ κυνηγέσιον πᾶν συμπέμψω, καὶ διακελεύσομαι τοῖσι ἰοῦσι εἶναι ὡς προθυμοτάτοισι συνεξελεῖν ὑμῖν τὸ θηρίον ἐκ τῆς χώρης."
37
37.1 ταῦτα ἀμείψατο· ἀποχρεωμένων δὲ τούτοισι τῶν Μυσῶν, ἐπεσέρχεται ὁ τοῦ Κροίσου παῖς ἀκηκοὼς τῶν ἐδέοντο οἱ Μυσοί. οὐ φαμένου δὲ τοῦ Κροίσου τόν γε παῖδά σφι συμπέμψειν, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ νεηνίης τάδε. 37.2 "ὦ πάτερ, τὰ κάλλιστα πρότερον κοτὲ καὶ γενναιότατα ἡμῖν ἦν ἔς τε πολέμους καὶ ἐς ἄγρας φοιτέοντας εὐδοκιμέειν· νῦν δὲ ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληίσας ἔχεις, οὔτε τινὰ δειλίην μοι παριδὼν οὔτε ἀθυμίην νῦν τε τέοισί με χρὴ ὄμμασι ἔς τε ἀγορὴν καὶ ἐξ ἀγορῆς φοιτέοντα φαίνεσθαι ; 37.3 κοῖος μέν τις τοῖσι πολιήτῃσι δόξω εἶναι, κοῖος δέ τις τῇ νεογάμῳ γυναικί ; κοίῳ δὲ ἐκείνη δόξει ἀνδρὶ συνοικέειν ; ἐμὲ ὦν σὺ ἢ μέτες ἰέναι ἐπὶ τὴν θήρην, ἢ λόγῳ ἀνάπεισον ὅκως μοι ἀμείνω ἐστὶ ταῦτα οὕτω ποιεόμενα."
38
38.1 ἀμείβεται Κροῖσος τοῖσιδε. "ὦ παῖ, οὔτε δειλίην οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἄχαρι παριδών, τοι ποιέω ταῦτα, ἀλλά μοι ὄψις ὀνείρου ἐν τῷ ὕπνῳ ἐπιστᾶσα ἔφη σε ὀλιγοχρόνιον ἔσεσθαι· ὑπὸ γὰρ αἰχμῆς σιδηρέης ἀπολέεσθαι. 38.2 πρὸς ὧν τὴν ὄψιν ταύτην τόν τε γάμον τοι τοῦτον ἔσπευσα καὶ ἐπὶ τὰ παραλαμβανόμενα οὐκ ἀποπέμπω, φυλακὴν ἔχων, εἴ κως δυναίμην ἐπὶ τῆς ἐμῆς σε ζόης διακλέψαι. εἷς γὰρ μοι μοῦνος τυγχάνεις ἐὼν παῖς· τὸν γὰρ δὴ ἕτερον διεφθαρμένον τὴν ἀκοὴν οὐκ εἶναί μοι λογίζομαι."
39
39.1 ἀμείβεται ὁ νεηνίης τοῖσιδε. "συγγνώμη μὲν ὦ πάτερ τοι, ἰδόντι γε ὄψιν τοιαύτην, περὶ ἐμὲ φυλακὴν ἔχειν· τὸ δὲ οὐ μανθάνεις ἀλλὰ λέληθέ σε τὸ ὄνειρον, ἐμέ τοί δίκαιον ἐστί φράζειν. 39.2 φής τοι τὸ ὄνειρον ὑπὸ αἰχμῆς σιδηρέης φάναι ἐμὲ τελευτήσειν. ὑὸς δὲ κοῖαι μὲν εἰσὶ χεῖρες, κοίη δὲ αἰχμὴ σιδηρέη τὴν σὺ φοβέαι ; εἰ μὲν γὰρ ὑπὸ ὀδόντος τοι εἶπε τελευτήσειν με, ἢ ἄλλου τευ ὅ τι τούτῳ ἔοικε, χρῆν δή σε ποιέειν τὰ ποιέεις· νῦν δὲ ὑπὸ αἰχμῆς. ἐπείτε ὦν οὐ πρὸς ἄνδρας ἡμῖν γίνεται ἡ μάχη, μέτες με."
40
40.1 ἀμείβεται Κροῖσος "ὦ παῖ, ἔστι τῇ με νικᾷς γνώμην ἀποφαίνων περὶ τοῦ ἐνυπνίου. ὡς ὦν νενικημένος ὑπὸ σέο μεταγινώσκω, μετίημί τε σὲ ἰέναι ἐπὶ τὴν ἄγρην."
41
41.1 εἴπας δὲ ταῦτα ὁ Κροῖσος μεταπέμπεται τὸν Φρύγα Ἄδρηστον, ἀπικομένῳ δέ οἱ λέγει τάδε. "Ἄδρηστε, ἐγώ σε συμφορῇ, πεπληγμένον ἀχάρι, τήν τοι οὐκ ὀνειδίζω, ἐκάθηρα καὶ οἰκίοισι ὑποδεξάμενος ἔχω, παρέχων πᾶσαν δαπάνην. 41.2 νῦν ὤν (ὀφείλεις γὰρ ἐμοῦ προποιήσαντος χρηστὰ ἐς σὲ χρηστοῖσί με ἀμείβεσθαι ) φύλακα παιδός σε τοῦ ἐμοῦ χρηίζω γενέσθαι ἐς ἄγρην ὁρμωμένου, μή τινες κατ᾽ ὁδὸν κλῶπες κακοῦργοι ἐπὶ δηλήσι φανέωσι ὑμῖν. 41.3 πρὸς δὲ τούτῳ καὶ σέ τοι χρεόν ἐστι ἰέναι ἔνθα ἀπολαμπρυνέαι τοῖσι χρεόν πατρώιόν τε γάρ τοι ἐστὶ καὶ προσέτι ῥώμη ὑπάρχει."
42
42.1 ἀμείβεται ὁ Ἄδρηστος "ὦ βασιλεῦ, ἄλλως μὲν ἔγωγε ἂν οὐκ ἤια ἐς ἄεθλον τοιόνδε· οὔτε γὰρ συμφορῇ τοιῇδε κεχρημένον οἰκός ἐστι ἐς ὁμήλικας εὖ πρήσσοντας ἰέναι, οὔτε τὸ βούλεσθαι πάρα, πολλαχῇ τε ἂν ἶσχον ἐμεωυτόν. 42.2 νῦν δέ, ἐπείτε σὺ σπεύδεις καὶ δεῖ τοί χαρίζεσθαι (ὀφείλω γάρ σε ἀμείβεσθαι χρηστοῖσι ), ποιέειν εἰμὶ ἕτοιμος ταῦτα, παῖδα τε σόν, τὸν διακελεύεαι φυλάσσειν, ἀπήμονα τοῦ φυλάσσοντος εἵνεκεν προσδόκα τοι ἀπονοστήσειν."
43
43.1 τοιούτοισι ἐπείτε οὗτος ἀμείψατο Κροῖσον, ἤισαν μετὰ ταῦτα ἐξηρτυμένοι λογάσι τε νεηνίῃσι καὶ κυσί. ἀπικόμενοι δὲ ἐς τὸν Ὄλυμπον τὸ ὄρος ἐζήτεον τὸ θηρίον, εὑρόντες δὲ καὶ περιστάντες αὐτὸ κύκλῳ ἐσηκόντιζον. 43.2 ἔνθα δὴ ὁ ξεῖνος, οὗτος δὴ ὁ καθαρθεὶς τὸν φόνον, καλεόμενος δὲ Ἄδρηστος, ἀκοντίζων τὸν ὗν τοῦ μὲν ἁμαρτάνει, τυγχάνει δὲ τοῦ Κροίσου παιδός. 43.3 ὃ μὲν δὴ βληθεὶς τῇ αἰχμῇ ἐξέπλησε τοῦ ὀνείρου τὴν φήμην, ἔθεε δέ τις ἀγγελέων τῷ Κροίσῳ τὸ γεγονός, ἀπικόμενος δὲ ἐς τὰς Σάρδις τὴν τε μάχην καὶ τὸν τοῦ παιδὸς μόρον ἐσήμηνέ οἱ.
44
44.1 ὁ δὲ Κροῖσος τῳ θανάτῳ τοῦ παιδὸς συντεταραγμένος μᾶλλον τι ἐδεινολογέετο ὅτι μιν ἀπέκτεινε τὸν αὐτὸς φόνου ἐκάθηρε· 44.2 περιημεκτέων δὲ τῇ συμφορῇ δεινῶς ἐκάλεε μὲν Δία καθάρσιον μαρτυρόμενος τὰ ὑπὸ τοῦ ξείνου πεπονθὼς εἴη ἐκάλεε δὲ ἐπίστιόν τε καὶ ἑταιρήιον, τὸν αὐτὸν τοῦτον ὀνομάζων θεόν, τὸν μὲν ἐπίστιον καλέων, διότι δὴ οἰκίοισι ὑποδεξάμενος τὸν ξεῖνον φονέα τοῦ παιδὸς ἐλάνθανε βόσκων, τὸν δὲ ἑταιρήιον, ὡς φύλακα συμπέμψας αὐτὸν εὑρήκοι πολεμιώτατον.
45
45.1 παρῆσαν δὲ μετὰ τοῦτο οἱ Λυδοὶ φέροντες τὸν νεκρόν, ὄπισθε δὲ εἵπετό οἱ ὁ φονεύς. στὰς δὲ οὗτος πρὸ τοῦ νεκροῦ παρεδίδου ἑωυτὸν Κροίσῳ προτείνων τὰς χεῖρας, ἐπικατασφάξαι μιν κελεύων τῷ νεκρῷ, λέγων τήν τε προτέρην ἑωυτοῦ συμφορήν, καὶ ὡς ἐπ᾽ ἐκείνῃ τὸν καθήραντα ἀπολωλεκὼς εἴη, οὐδέ οἱ εἴη βιώσιμον. 45.2 Κροῖσος δὲ τούτων ἀκούσας τόν τε Ἄδρηστον κατοικτείρει, καίπερ ἐὼν ἐν κακῷ οἰκηίῳ τοσούτῳ καὶ λέγει πρὸς αὐτόν "ἔχω ὦ ξεῖνε παρὰ σεῦ πᾶσαν τὴν δίκην, ἐπειδὴ σεωυτοῦ καταδικάζεις θάνατον. εἶς δὲ οὐ σύ μοι τοῦδε τοῦ κακοῦ αἴτιος, εἰ μὴ ὅσον ἀέκων ἐξεργάσαο, ἀλλὰ θεῶν κού τις, ὅς μοι καὶ πάλαι προεσήμαινε τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι." 45.3 Κροῖσος μέν νυν ἔθαψε ὡς οἰκὸς ἦν τὸν ἑωυτοῦ παῖδα· Ἄδρηστος δὲ ὁ Γορδίεω τοῦ Μίδεω, οὗτος δὴ ὁ φονεὺς μὲν τοῦ ἑωυτοῦ ἀδελφεοῦ γενόμενος φονεὺς δὲ τοῦ καθήραντος, ἐπείτε ἡσυχίη τῶν ἀνθρώπων ἐγένετο περὶ τὸ σῆμα, συγγινωσκόμενος ἀνθρώπων εἶναι τῶν αὐτὸς ᾔδεε βαρυσυμφορώτατος, ἐπικατασφάζει τῷ τύμβῳ ἑωυτόν.
46
46.1 Κροῖσος δὲ ἐπὶ δύο ἔτεα ἐν πένθεϊ μεγάλῳ κατῆστο τοῦ παιδὸς ἐστερημένος.
.
.
34.1
μετα που ο Σολων εφυγε τιμωρηθηκε σκληρα απ'τη θεικη νεμεση ο Κροισος,οπως υποθετω,
διοτι νομισε τον εαυτο του πως ειναι απ'τους ανθρωπους ολους ο πιο ευτυχης.Και γρηγορα
οπως κοιμονταν ειδε το ονειρο,που την αληθεια του φανερωσε των μελλοντων κακων να
γινουν στο παιδι του. 34.2 Ησαν στον Κροισο δυο γιοι,απ'τους οποιους ο ενας ηταν βλαμενος,
γιατι ηταν κωφος,ο δε αλλος απ'τους συνομηλικους πολυ μπροστα στα παντα πρωτος.Τ'ονο-
μα του ηταν Ατυς.Τουτον,λοιπον,τον Ατυν δειχνει στον Κροισο τ'ονειρο,πως θα χασει απο αιχμη
σιδερενια χτυπημενο. 34.3 Οταν επειτα σηκωθηκε και το συλλογισθηκε,επειδη κατατρομαξε
το ονειρο αποφασιζει στο παιδι να δωσει γυναικα,κι ενω ηταν συνειθισμενος να'ναι στρατηγος
των Λυδων σε καμια περιπτωση τωρα σε τετοια επιχειρηση δεν τον εστελνε.Τα δε ακοντια και
τα δορατα κι ολα αυτα που χρειαζονται στο πολεμο οι ανθρωποι,απ'τους ανδρωνες παιρνωντας
στις αποθηκες μαζεψε,μηπως καποιο απ'αυτα οπως κρεμεται στο παιδι πανω πεσει.
35
35.1 ενω ηταν απασχολημενος με του παιδιου το γαμο,φθανει στις Σαρδεις ενας αντρας
φορτωμενος συμφορα και μ'ακαθαρτα χερια,οντας Φρυγας στη καταγωγη,γενιας βασιλικης.
Μπαινοντας δε αυτος στου Κροισου το σπιτι κατα τους νομους του τοπου εκει παρακαλεσε
να λαβει καθαρμο,κι ο Κροισος τον καθαρισε. 35.2 Ειναι δε παραπλησια η καθαρση και στους
Λυδους και στους Ελληνες.Επειτα αφου τα καθιερωμενα εκανε ο Κροισος,τον ρωτησε να μαθει
κι απο που ερχεται και ποιος ειναι,λεγοντας αυτα εδω.35.3 'Ανθρωπε,και ποιος εισαι κι απο
που απ'τη Φρυγια φθανωντας στο σπιτι μου φιλοξενια εχεις;και ποιον απ'τους αντρες η'
απ' τις γυναικες σκοτωσες;',κι αυτος απαντησε 'βασιλια,του Γορδιου του γιου του Μιδα ειμαι
παιδι,ονομαζομαι Αδραστος,κι επειδη σκοτωσα τον αδελφο μου χωρις να θελω ειμαι διωγμε-
νος απ'τον πατερα κι αποστερημενος τα παντα'. 35.4 Ο Κροισος σ'αυτον απαντησε μ'αυτα εδω.
'Και αντρων φιλων τυχαινεις απογονος να'σαι κι εχεις ερθει σε φιλους,οπου εδω δεν θα στερη-
θεις απο κανενα πραγμα μενωντας σε μας,και τη συμφορα αυτη αν πιο ελαφρα τη φερεις θα
κερδησεις παρα πολυ'
36
36.1 Αυτος,λοιπον,βιοποριζονταν στον Κροισο.Και στον ιδιο χρονο μ'αυτο στον Ολυμπο
της Μυσιας αγριοχοιρος εμφανιζεται τεραστιος το μεγεθος,π' ορμωντας απ'το ορος αυτο των
Μυσων τις καλλιεργειες κατεστρεφε.Πολλες φορες δε οι Μυσοι εναντιον του βγαινοντας δεν
του εκαναν καμια βλαβη,και υποφεραν απ'αυτον. 36.2.Τελικα αφου ηρθαν στον Κροισο των
Μυσων αγγελιοφοροι του ελεγαν αυτα εδω.'βασιλια,ενας αγριοχοιρος τεραστιος το μεγεθος
φανηκε στη χωρα μας,ο οποιος τις καλλιεργειες καταστρεφει,αυτον αν κι ενεργησαμε θαρρετα
να διωξουμε δεν μπορεσαμε.Τωρα ,λοιπον,θερμα παρακαλουμαι τον γιο σου και εκλεχτους
νεους και σκυλια να στειλεις μαζι μας,για να τον διωξουμε απ'τη χωρα'.36.3 Αυτοι,λοιπον,αυτα
παρακαλουσαν,ο δε Κροισκος ενθυμουμενος τ'ονειρο τα λογια ελεγε σ'αυτος αυτα εδω.
'για το παιδι το δικο μου μην ξαναναφερθητε,γιατι δεν θα το στειλω μαζι σας,γιατι και νιοπαν-
τρος ειναι κι αυτα τωρα τον αποσχολουν.Απ'τους Λυδους,ομως,εκλεχτους και τα κυνηγετικα
ολα θα στειλω μαζι,και θα διαταξω σ'οσους ερθουν να ενεργησουν θαρρετα να διωξουν μαζι
με σας το θηριο απ'τη χωρα'
37
37.1 αυτα απαντησε.Ενω ηταν ικανοποιημενοι μ'αυτα εδω οι Μυσοι,μπαινει μεσα ο γιος
του Κροισου που'χε ακουσει αυτα που παρακαλεσαν οι Μυσοι.Κι επειδη αρνιονταν ο Κροισος
το γιο μαζι τους να στελει,λεει σ'αυτον ο νεαρος αυτα εδω. 37.2 'πατερα,τα πιο καλα πριν
καποτε και τα πιο γενναια σε μας ηταν και στους πολεμους και στα κυνηγια πηγαινοντας
να τα κατορθωνουμε.Τωρα κι απ'τα δυο τουτα μ'εχεις αποκλεισει,ουτε καποια δειλια σε μενα
να δεις ουτε απροθυμια,και τωρα με τι ματια πρεπει στην αγορα κι απ'την αγορα πηγαινοντας
και γυριζοντας να φανω; 37.3 Ποιος καποιος στους συμπολιτες θα φανω πως ειμαι,ποιος στη
νιοπαντρη γυναικα;Με ποιον εκεινη θα πιστεψει αντρα πως συγκατοικει;Εμε,λοιπον,συ η'
αφησε με να παω στο κυνηγι,η' με το λογο πεισε με πως για μενα το πιο καλο ειναι αυτα ετσι
να'ναι καμωμενα'
38
38.1 απαντησε ο Κροισος μ'αυτα εδω.'γιε,ουτε δειλια ουτ'αλλο κανενα δυσαρεστο εχω δει,
σε σενα να κανω αυτα,αλλα σε μενα φαντασμα ονειρου στον υπνο στεκαμενο πανω μου ειπε
πως εσυ ολιγοχρονος θα'σαι,γιατι απο αιχμη σιδερενια θα χαθεις.38.2 Απ'το φαντασμα,λοιπον,
τουτο και τον γαμο σε σενα τουτο εσπευσμενα εκανα και στη συνεργασια δεν σε στελνω,να σε
φυλαξω προσεχοντας,πως να μπορουσα στη δικη μου ζωη εσενα να γλυτωσω απ'το θανατο.
Γιατι σε μενα το μοναδικο τυχαινει να'σαι παιδι,γιατι τ'αλλο οπως εχει κατεστραμενη την ακοη
δεν ειναι να το υπολογιζω'
39
39.1 απαντησε ο νεαρος μ'αυτα εδω.'εχεις δικιο πατερα ετσι,βλεπωντας το φαντασμα αυτο,
για μενα προσοχη να'χεις.Αυτο,ομως,που δεν καταλαβαινεις,αλλα σ'αποκρυψε τ'ονειρο,εγω
σε σενα σωστο ειναι να πω.39.2 Ειπες πως σε σενα τ'ονειρο απο αιχμη σιδερενια ειπε εγω θα
τελειωσω.Τ'αγριοχοιρου,ομως,ποια ειναι τα χερια,ποια η αιχμη η σιδερενια που εσυ φοβασαι;
Αν,ομως,απο δοντι σου'πε θα με τελειωσει,η' μ'αλλο τετοιο που σ'αυτο εμοιαζε,πρεπει,βεβαια,
να κανεις αυτα που κανεις.Τωρα,ομως,ειπε απο αιχμη.Κι αφου,λοιπον,οχι προς αντρες σε μας
γινεται η μαχη,αφησε με'.
40
40.1 απαντα ο Κροισος.'γιε,μ'εχεις νικησει μ'αυτο το τροπο εξηγωντας τ'ονειρο.Επειδη,
λοιπον,ειμαι νικημενος απο σενα αλλαζω γνωμη,και σ'αφηνω να πας στο κυνηγι'
41
41.1 λεγοντας αυτα ο Κροισος στελνει να του φερουν τον Φρυγα Αδραστο,οταν ηρθε
σ'αυτον λεει αυτα εδω.'Αδραστε,εγω σενα συμφορα,οταν σ'ειχε πληξει δυσαρεστη,για την
οποια εσενα δεν κατηγορω,σε καθαρησα και στο σπιτι σ'υποδεχτηκα,παρεχωντας ολα τα
εξοδα. 41.2 Τωρα ,λοιπον,[γιατι οφειλεις σε μενα που προηγουμενα εκανα καλα σε σε με
τα καλα να με ανταμειψεις]φυλακα του παιδιου εσε του δικου μου σε διοριζω να νινεις
στο κυνηγι που κιναει,μη καποιοι καθ'οδον κλεφτες κακουργοι σε κακο σας μπλεξουν.
41.3 Επισης και σε σενα χρεος ειναι να πας οπου εκει θα λαμπρυνθεις γιατι και σε σενα αυτο
το χρεος το πατροπαραδοτο ειναι κι ακομη σωματικη δυναμη εχεις'
42
42.1 απαντα ο Αδραστος.' βασιλια,σ'αλλη περισταση εγω ουτε που θα πηγαινα σ'αγωνα τε---
τοιο,γιατι ουτε η συμφορα αυτη που μ'εχει στιγματισμενον ταιριστη ειναι με συνομηλικους
αγαθα πραττοντες να πηγαινω,ουτε και θελω,και παρα πολλα θα'χα να συγκρατηθω. 42.2 Τω-
ρα,επειδη συ με παροτρυνεις και πρεπει σε σενα να κανω χαρι[γιατι οφειλω εσενα ν'ανταμειψω
για τα καλα],να κανω ειμαι ετοιμος αυτα,και τον γιο σου,που ζητας να φυλλαξω,αβλαβος οσον
αφορα αυτον που τον φυλλαει να προσδοκας σε σενα να γυρισει πισω'
43
43.1 με τετοια εδω αφου αυτος απαντησε στον Κροισο,ξεκινησαν μετα απ'αυτα συντεταγμε-
νοι και μ'εκλεχτους νεους και με σκυλια.Οταν εφθασαν στον Ολυμπο το ορος εψαχναν το
θηριο.το βρηκαν και περικυκλωνοντας το του ριχναν ακοντια. 43.2 Οπου εκει,λοιπον, ο ξενος,
αυτος που καθαρισθηκε απ'τον φονο,ο οποιος καλουνταν Αδραστος,ακοντιζοντας τον αγριο-
χοιρο λαθευει,και τυχαινει του Κροισου το παιδι. 43.3 Αυτος αφου χτυπηθηκε με την αιχμη
εξεπληρωσε τ'ονειρου το λογο,κι ετρεχε καποιος ν'αναγγειλει στο Κροισο το γεγονος,φθανον-
τας δε στις Σαρδεις και τη μαχη και του παιδιου τη μοιρα του φανερωσε.
44
44.1 ο Κροισος με τον θανατο του παιδιου συντετριμενος πιο πολυ θρηνολογουσε πως τον
σκοτωσε αυτος που αυτος απ'τον φονο καθαρισε. 44.2 Ταραγμενος απ' τη συμφορα βαρια
καλουσε τον Καθαρσιο Δια να μαρτυρησει γι'αυτα που απ'τον ξενο εχει παθει,καλουσε και
τον επιστιον προστατη της εστιας και τον εταιρηιον της φιλιας,τον ιδιο τουτο ονομαζοντας
θεο,τον επιστιον καλωντας,γιατι στο σπιτι του υποδεχομενος τον ξενο τον φονια του παι-
διου χωρις να ξερει τρεφωντας,και τον εταιρηιον,που ως φυλακα τον εστειλε μαζι του και
τον βρηκε τον πιο εχθρικο.
45
45.1 Εμφανισθηκαν μετα απο τουτο οι Λυδοι φερνοντας τον νεκρο,απο πισω δε ακολουθου-
σε αυτον ο φονιας.Στεκωντας αυτος μπροστα απ'το νεκρο παραδωνε τον εαυτο στον Κροισο
απλωνοντας τα χερια,να τον σφαξει αυτον παρακαλωντας πανω στον νεκρο,αναφερωντας και
τη δικη του πρωτη συμφορα,και πως μετα απ'αυτη αυτον που τον καθαρισε εχει καταστρεψει,
και πως δεν αξιζει να ζει.45.2 Ο Κροισος τουτα ακουωντας και τον Αδραστο λυπαται,αν κι
ηταν μεσα σε τοσο κακο του σπιτιου του,και λεει σ'αυτον. 'εχω.ξενε απο σενα ολη τη δικαιο-
συνη,επειδη ο ιδιος τον εαυτο σου καταδικαζεις σε θανατο.Δεν εισαι συ σε μενα τουτου εδω
του κακου ο αιτιος,παρα μονο οσο χωρις τη θεληση σου πηρες μερος,αλλ'απ'τους θεους νομιζω
καποιος,που σε μενα και παλια προσημανε τα μελλοντα να συμβουν'.45.3 Ο Κροισος αμεσως
εθαψε οπως ταιριαστο ηταν το δικο του παιδι.Ο Αδραστος,ομως,του Γορδιου του γιου του
Μιδα,αυτος ο φονιας του δικου του αδελφου που εγινε φονιας αυτου που τον καθαρισε,οταν
ησυχια αφου εφυγαν οι ανθρωποι εγινε γυρω στο μνημα,συναισθανομενος πως απ' τους αν-
θρωπους ειναι απ'αυτους που ο ιδιος γνωρισε ο πιο βαριοκαταραμενος,σφαζει πανω στον τυμ-
βο του ταφου τον εαυτο του.
46
46.1 ο Κροισος για δυο χρονια σε πενθος μεγαλο εμεινε απ'το παιδι στερημενος
.
.
σχολια:
-Σολων
Ο Σόλων(περ. 639 - 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD_%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82
-Νεμεσις
Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη Νέμεσι, αυτή την αρχαιότατη θεότητα, που προσδιορίζεται άλλοτε ως Ιχναίη, άλλοτε ως Αδράστεια ή Ραμνουσία. Η ετυμολογία, η ρίζα του ονόματος «νέμω», δήλωνε αρχικά τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας. Με τον καιρό απέκτησε τη σημασία της ανάληψης δικαστικής δράσης εκ μέρους της εξουσίας, ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ως λέξη η «Νέμεσις» έχει αντικειμενική αξία και όχι υποκειμενική. Αναφέρεται στο φορέα της εξουσίας που την ασκεί. Μεταφορικά λέγοντας «Νέμεσι» εννοούμε τη θεία δίκη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%82
-Κροισος
Ο Κροίσος, γιος του Αλυάττη, ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας της δυναστείας των Μερμνάδων
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%BF%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%82
-Λυδια
Η Λυδία ήταν αρχαία χώρα στη Μικρά Ασία, η κατά τον Όμηρο Μαιονία. Οι κάτοικοί της ονομάζονταν Λυδοί.
Βασικά όρια της χώρας αυτής ήταν προς Β. η Μυσία, προς Α. η Φρυγία και προς Ν. η Καρία. Το ανατολικό μέρος αυτής που την διέρρεε ο Έρμος ονομαζόταν «κατακεκαυμένη» από την ηφαιστειώδη όψη του εδάφους. Στα δυτικό της εκτεινόταν η Ιωνία με την ιστορική Ιωνική Δωδεκάπολη στην οποία από νωρίς είχε προστεθεί και η Αιολική αποικία Σμύρνη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CE%B4%CE%AF%CE%B1
-Σαρδεις
Οι Σάρδεις (σημ. Sart της Τουρκίας) ήταν αρχαιότατη μικρασιατική πόλη στη Λυδία, της οποίας υπήρξε και πρωτεύουσα. Ήταν χτισμένη στο «Σαρδιανό πεδίο», την πεδιάδα δηλαδή που εκτεινόταν ανάμεσα στο όρος Τμώλο και τον Έρμο ποταμό και διαρρεόταν από τον περίφημο Πακτωλό ποταμό.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%82
-Φρυγια
Το όνομα Φρυγία έφερε κατά την αρχαιότητα μεγάλη περιοχή της σημερινής βορειοκεντρικής Τουρκίας, που περιελάμβανε όλη την έκταση από τα κεντρικά παράλια του Πόντου και κατέληγε νότια στην Αντιόχεια της Πισιδίας και το Ικόνιο (σημερινή Konya)[1].
Είχε προς Β. τη Βιθυνία, προς Δ. τη Μυσία, τη Λυδία και την Καρία, προς Ν. την Καβαλίδα και την Πισιδία και προς Α. τη Γαλατία και τη Λυκαονία. Ονομαζόταν Μεγάλη Φρυγία σε αντιδιαστολή με τη Μικρά Φρυγία ή Ελλησποντική Φρυγία (Μυσία). Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο το βόρειο αυτής μέρος ενώθηκε με το βασίλειο της Περγάμου και ονομάστηκε «Επίκτητος Φρυγία», ενώ τα νότια πήραν το όνομα «Παρώρειος» ή «Πισιδική Φρυγία». Οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν, γενικά, Φρύγες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%AF%CE%B1
-Γορδιος
Ο Γόρδιος ήταν ένας φτωχός Φρύγας, που είχε λίγη καλλιεργήσιμη γη και δύο ζευγάρια βόδια. Με το ένα όργωνε, με το άλλο έσερνε την άμαξά του.
Κάποτε, εκεί που όργωνε, ένας αετός κάθισε στο ζυγό της άμαξας και έμεινε εκεί μέχρι την ώρα που έπρεπε να λυθούν τα βόδια. Τόσο εντυπωσιάστηκε από το θέαμα ώστε πήγε να αναφέρει το θεϊκό σημάδι στους Τελμησσείς μάντεις, διότι οι Τελμησσείς είχαν την σοφία να εξηγούν θεϊκά σημάδια και η μαντική τέχνη μεταδιδόταν σ' αυτούς από γενιά σε γενιά, ακόμη και στις γυναίκες και στα παιδιά
Καθώς πλησίασε σε κάποιο χωριό τους, συνάντησε μια κοπέλα που έπαιρνε νερό και της διηγήθηκε την ιστορία με τον αετό. Αυτή, που καταγόταν επίσης από μαντική γενιά, του είπε να γυρίσει στον ίδιο τόπο και να θυσιάσει στον Δία. Ο Γόρδιος παντρεύτηκε το κορίτσι και γέννησαν ένα γιο, τον Μίδα. Ο Μίδας ήταν ήδη ένα όμορφο και άξιο παλικάρι.
Όταν ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους Φρύγες, οι εμπόλεμοι πήραν χρησμό ότι μια άμαξα θα τους φέρει το βασιλιά. Ενώ τα συζητούσαν αυτά, έφτασε ο Μίδας με τον πατέρα του και τη μητέρα του και σταμάτησε την άμαξα για να δει την σύναξη. Οι Φρύγες ρώτησαν το μαντείο και πήραν την απάντηση ότι αυτός είναι ο άνθρωπός που τους είπε ο θεός ότι θα φέρει την άμαξα. Έκαναν λοιπόν τον Μίδα βασιλιά τους και αυτός σταμάτησε την εξέγερση και αφιέρωσε την άμαξα του πατέρα του στον Δία το βασιλιά, για να τον ευχαριστήσει που έστειλε τον αετό.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%8C%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82
-Μιδας
Στην ελληνική μυθολογία, ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Ήταν γνωστός για την ικανότητά του να μετατρέπει σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι είχε αφιερώσει έναν θρόνο στους Δελφούς πριν από τον Γύγη, δηλαδή λίγο πριν ή λίγο μετά το 700 π.Χ. Ήταν γιος του Γόρδιου, ενός φτωχού αγρότη, απογόνου του μακεδονικού βασιλικού γένους των Βριγών που μετανάστευσε στη Μικρά Ασία και έγινε βασιλιάς του Γορδίου ή Γορδίειου, παλιάς πρωτεύουσας της Φρυγίας στον άνω ρου στον ποταμού Σαγγάριου. Ανέβηκε στο θρόνο επειδή επιβεβαίωσε το χρησμό του Μαντείου, που έλεγε ότι ο μελλοντικός βασιλιάς θα ερχόταν πάνω σε ένα κάρο. Στο ζυγό του κάρου αυτού υπήρχε ένα σχοινί δεμένο σε κόμπο το οποίο έκοψε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν πήγε στο Γόρδιο.
Γυναίκα του Μίδα ήταν η Ερμοδίκη ή Δημοδίκη, κόρη του Αγαμέμνονα, βασιλιά της αιολικής Κύμης.
Ο Μίδας φημιζόταν για τη σοφία, την ευσέβεια και τα πλούτη του. Ήταν μεταξύ εκείνων που θέσπισαν τη λατρεία της θεάς Κυβέλης. Στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. οι Κιμμέριοι εισέβαλαν στη Φρυγία και κατέλυσαν το βασίλειο του Μίδα, ο οποίος από τη λύπη του αυτοκτόνησε. Όταν οι Φρύγες εξεδίωξαν τους Κιμμέριους, έφτιαξαν τον τάφο του Μίδα ανάμεσα στον Πρυμνησό και το Μίδαιο. Πάνω στον τάφο υπάρχει μία επιγραφή σε γλώσσα συγγενή με την ελληνική όπου αναφέρεται το όνομα του Μίδα. Επίσης τον λάτρευαν ως γιό της θεάς Κυβέλης
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
-Μυσια
Η Μυσία ήταν αρχαία χώρα της Μικράς Ασίας παρά την Προποντίδα. Οι κάτοικοί της ονομάζονται Μυσοί.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1
Ο Όλυμπος της Μυσίας στη Μικρά Ασία (το σημερινό βουνό Ουλουντάγ στη βορειοδυτική Τουρκία).
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ.Βιβλίο Α' - Κλειω.34.1-46.1.Ο θανατος του Ατυ.
[μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
.
.
Ατυς Κροισεω και Αδρηστος Γορδιεω του Μιδεω,κυνηγι υου εν Μυσιω Ολυμπω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ.Βιβλίο Α' - Κλειω.34.1-46.1.Ο θανατος του Ατυ.
[μεταφραση translation σχολια χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
34.1 μετὰ δὲ Σόλωνα οἰχόμενον ἔλαβέ ἐκ θεοῦ νέμεσις μεγάλη Κροῖσον, ὡς εἰκάσαι, ὅτι ἐνόμισε ἑωυτὸν εἶναι ἀνθρώπων ἁπάντων ὀλβιώτατον. αὐτίκα δέ οἱ εὕδοντι ἐπέστη ὄνειρος, ὅς οἱ τὴν ἀληθείην ἔφαινε τῶν μελλόντων γενέσθαι κακῶν κατὰ τὸν παῖδα. 34.2 ἦσαν δὲ τῷ Κροίσῳ δύο παῖδες, τῶν οὕτερος μὲν διέφθαρτο, ἦν γὰρ δὴ κωφός, ὁ δὲ ἕτερος τῶν ἡλίκων μακρῷ τὰ πάντα πρῶτος· οὔνομα δέ οἱ ἦν Ἄτυς. τοῦτον δὴ ὦν τὸν Ἄτυν σημαίνει τῷ Κροίσῳ ὁ ὄνειρος, ὡς ἀπολέει μιν αἰχμῇ σιδηρέῃ βληθέντα. 34.3 ὃ δ᾽ ἐπείτε ἐξηγέρθη καὶ ἑωυτῷ λόγον ἔδωκε, καταῤῥωδήσας τὸν ὄνειρον ἄγεται μὲν τῷ παιδὶ γυναῖκα, ἐωθότα δὲ στρατηγέειν μιν τῶν Λυδῶν οὐδαμῇ ἔτι ἐπὶ τοιοῦτο πρῆγμα ἐξέπεμπε· ἀκόντια δὲ καὶ δοράτια καὶ τά τοιαῦτα πάντα τοῖσι χρέωνται ἐς πόλεμον ἄνθρωποι, ἐκ τῶν ἀνδρεώνων ἐκκομίσας ἐς τοὺς θαλάμους συνένησε, μή τί οἱ κρεμάμενον τῷ παιδὶ ἐμπέσῃ.
35
35.1 ἔχοντι δέ οἱ ἐν χερσὶ τοῦ παιδὸς τὸν γάμον, ἀπικνέεται ἐς τὰς Σάρδις ἀνὴρ συμφορῇ ἐχόμενος καὶ οὐ καθαρὸς χεῖρας, ἐὼν Φρὺξ μὲν γενεῇ, γένεος δὲ τοῦ βασιληίου. παρελθὼν δὲ οὗτος ἐς τὰ Κροίσου οἰκία κατὰ νόμους τοὺς ἐπιχωρίους καθαρσίου ἐδέετο κυρῆσαι, Κροῖσος δέ μιν ἐκάθηρε. 35.2 ἔστι δὲ παραπλησίη ἡ κάθαρσις τοῖσι Λυδοῖσι καὶ τοῖσι Ἕλλησι. ἐπείτε δὲ τὰ νομιζόμενα ἐποίησε ὁ Κροῖσος, ἐπυνθάνετο ὁκόθεν τε καὶ τίς εἴη, λέγων τάδε· 35.3 "ὤνθρωπε, τίς τε ἐὼν καὶ κόθεν τῆς Φρυγίης ἥκων ἐπίστιός μοι ἐγένεο ; τίνα τε ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν ἐφόνευσας ;" ὁ δὲ ἀμείβετο "ὦ βασιλεῦ, Γορδίεω μὲν τοῦ Μίδεω εἰμὶ παῖς, ὀνομάζομαι δὲ Ἄδρηστος, φονεύσας δὲ ἀδελφεὸν ἐμεωυτοῦ ἀέκων πάρειμι ἐξεληλαμένος τε ὑπὸ τοῦ πατρὸς καὶ ἐστερημένος πάντων." 35.4 Κροῖσος δέ μιν ἀμείβετο τοῖσιδε· "ἀνδρῶν τε φίλων τυγχάνεις ἔκγονος ἐὼν καὶ ἐλήλυθας ἐς φίλους, ἔνθα ἀμηχανήσεις χρήματος οὐδενὸς μένων ἐν ἡμετέρου, συμφορήν τε ταύτην ὡς κουφότατα φέρων κερδανέεις πλεῖστον."
36
36.1 ὃ μὲν δὴ δίαιταν εἶχε ἐν Κροίσου. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ τούτῳ ἐν τῷ Μυσίῳ Ὀλύμπῳ ὑὸς χρῆμα γίνεται μέγα· ὁρμώμενος δὲ οὗτος ἐκ τοῦ ὄρεος τούτου τὰ τῶν Μυσῶν ἔργα διαφθείρεσκε. πολλάκις δὲ οἱ Μυσοὶ ἐπ᾽ αὐτὸν ἐξελθόντες ποιέεσκον μὲν κακὸν οὐδέν, ἔπασχον δὲ πρὸς αὐτοῦ. 36.2 τέλος δὲ ἀπικόμενοι παρὰ τὸν Κροῖσον τῶν Μυσῶν ἄγγελοι ἔλεγον τάδε. "ὦ βασιλεῦ, ὑὸς χρῆμα μέγιστον ἀνεφάνη ἡμῖν ἐν τῇ χώρῃ, ὃς τὰ ἔργα διαφθείρει. τοῦτον προθυμεόμενοι ἑλεῖν οὐ δυνάμεθα. νῦν ὦν προσδεόμεθά σευ τὸν παῖδα καὶ λογάδας νεηνίας καὶ κύνας συμπέμψαι ἡμῖν, ὡς ἄν μιν ἐξέλωμεν ἐκ τῆς χώρης." 36.3 οἳ μὲν δὴ τούτων ἐδέοντο, Κροῖσος δὲ μνημονεύων τοῦ ὀνείρου τὰ ἔπεα ἔλεγέ σφι τάδε. "παιδὸς μὲν πέρι τοῦ ἐμοῦ μὴ μνησθῆτε ἔτι· οὐ γὰρ ἂν ὑμῖν συμπέμψαιμι· νεόγαμός τε γὰρ ἐστὶ καὶ ταῦτά οἱ νῦν μέλει. Λυδῶν μέντοι λογάδας καὶ τὸ κυνηγέσιον πᾶν συμπέμψω, καὶ διακελεύσομαι τοῖσι ἰοῦσι εἶναι ὡς προθυμοτάτοισι συνεξελεῖν ὑμῖν τὸ θηρίον ἐκ τῆς χώρης."
37
37.1 ταῦτα ἀμείψατο· ἀποχρεωμένων δὲ τούτοισι τῶν Μυσῶν, ἐπεσέρχεται ὁ τοῦ Κροίσου παῖς ἀκηκοὼς τῶν ἐδέοντο οἱ Μυσοί. οὐ φαμένου δὲ τοῦ Κροίσου τόν γε παῖδά σφι συμπέμψειν, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ νεηνίης τάδε. 37.2 "ὦ πάτερ, τὰ κάλλιστα πρότερον κοτὲ καὶ γενναιότατα ἡμῖν ἦν ἔς τε πολέμους καὶ ἐς ἄγρας φοιτέοντας εὐδοκιμέειν· νῦν δὲ ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληίσας ἔχεις, οὔτε τινὰ δειλίην μοι παριδὼν οὔτε ἀθυμίην νῦν τε τέοισί με χρὴ ὄμμασι ἔς τε ἀγορὴν καὶ ἐξ ἀγορῆς φοιτέοντα φαίνεσθαι ; 37.3 κοῖος μέν τις τοῖσι πολιήτῃσι δόξω εἶναι, κοῖος δέ τις τῇ νεογάμῳ γυναικί ; κοίῳ δὲ ἐκείνη δόξει ἀνδρὶ συνοικέειν ; ἐμὲ ὦν σὺ ἢ μέτες ἰέναι ἐπὶ τὴν θήρην, ἢ λόγῳ ἀνάπεισον ὅκως μοι ἀμείνω ἐστὶ ταῦτα οὕτω ποιεόμενα."
38
38.1 ἀμείβεται Κροῖσος τοῖσιδε. "ὦ παῖ, οὔτε δειλίην οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἄχαρι παριδών, τοι ποιέω ταῦτα, ἀλλά μοι ὄψις ὀνείρου ἐν τῷ ὕπνῳ ἐπιστᾶσα ἔφη σε ὀλιγοχρόνιον ἔσεσθαι· ὑπὸ γὰρ αἰχμῆς σιδηρέης ἀπολέεσθαι. 38.2 πρὸς ὧν τὴν ὄψιν ταύτην τόν τε γάμον τοι τοῦτον ἔσπευσα καὶ ἐπὶ τὰ παραλαμβανόμενα οὐκ ἀποπέμπω, φυλακὴν ἔχων, εἴ κως δυναίμην ἐπὶ τῆς ἐμῆς σε ζόης διακλέψαι. εἷς γὰρ μοι μοῦνος τυγχάνεις ἐὼν παῖς· τὸν γὰρ δὴ ἕτερον διεφθαρμένον τὴν ἀκοὴν οὐκ εἶναί μοι λογίζομαι."
39
39.1 ἀμείβεται ὁ νεηνίης τοῖσιδε. "συγγνώμη μὲν ὦ πάτερ τοι, ἰδόντι γε ὄψιν τοιαύτην, περὶ ἐμὲ φυλακὴν ἔχειν· τὸ δὲ οὐ μανθάνεις ἀλλὰ λέληθέ σε τὸ ὄνειρον, ἐμέ τοί δίκαιον ἐστί φράζειν. 39.2 φής τοι τὸ ὄνειρον ὑπὸ αἰχμῆς σιδηρέης φάναι ἐμὲ τελευτήσειν. ὑὸς δὲ κοῖαι μὲν εἰσὶ χεῖρες, κοίη δὲ αἰχμὴ σιδηρέη τὴν σὺ φοβέαι ; εἰ μὲν γὰρ ὑπὸ ὀδόντος τοι εἶπε τελευτήσειν με, ἢ ἄλλου τευ ὅ τι τούτῳ ἔοικε, χρῆν δή σε ποιέειν τὰ ποιέεις· νῦν δὲ ὑπὸ αἰχμῆς. ἐπείτε ὦν οὐ πρὸς ἄνδρας ἡμῖν γίνεται ἡ μάχη, μέτες με."
40
40.1 ἀμείβεται Κροῖσος "ὦ παῖ, ἔστι τῇ με νικᾷς γνώμην ἀποφαίνων περὶ τοῦ ἐνυπνίου. ὡς ὦν νενικημένος ὑπὸ σέο μεταγινώσκω, μετίημί τε σὲ ἰέναι ἐπὶ τὴν ἄγρην."
41
41.1 εἴπας δὲ ταῦτα ὁ Κροῖσος μεταπέμπεται τὸν Φρύγα Ἄδρηστον, ἀπικομένῳ δέ οἱ λέγει τάδε. "Ἄδρηστε, ἐγώ σε συμφορῇ, πεπληγμένον ἀχάρι, τήν τοι οὐκ ὀνειδίζω, ἐκάθηρα καὶ οἰκίοισι ὑποδεξάμενος ἔχω, παρέχων πᾶσαν δαπάνην. 41.2 νῦν ὤν (ὀφείλεις γὰρ ἐμοῦ προποιήσαντος χρηστὰ ἐς σὲ χρηστοῖσί με ἀμείβεσθαι ) φύλακα παιδός σε τοῦ ἐμοῦ χρηίζω γενέσθαι ἐς ἄγρην ὁρμωμένου, μή τινες κατ᾽ ὁδὸν κλῶπες κακοῦργοι ἐπὶ δηλήσι φανέωσι ὑμῖν. 41.3 πρὸς δὲ τούτῳ καὶ σέ τοι χρεόν ἐστι ἰέναι ἔνθα ἀπολαμπρυνέαι τοῖσι χρεόν πατρώιόν τε γάρ τοι ἐστὶ καὶ προσέτι ῥώμη ὑπάρχει."
42
42.1 ἀμείβεται ὁ Ἄδρηστος "ὦ βασιλεῦ, ἄλλως μὲν ἔγωγε ἂν οὐκ ἤια ἐς ἄεθλον τοιόνδε· οὔτε γὰρ συμφορῇ τοιῇδε κεχρημένον οἰκός ἐστι ἐς ὁμήλικας εὖ πρήσσοντας ἰέναι, οὔτε τὸ βούλεσθαι πάρα, πολλαχῇ τε ἂν ἶσχον ἐμεωυτόν. 42.2 νῦν δέ, ἐπείτε σὺ σπεύδεις καὶ δεῖ τοί χαρίζεσθαι (ὀφείλω γάρ σε ἀμείβεσθαι χρηστοῖσι ), ποιέειν εἰμὶ ἕτοιμος ταῦτα, παῖδα τε σόν, τὸν διακελεύεαι φυλάσσειν, ἀπήμονα τοῦ φυλάσσοντος εἵνεκεν προσδόκα τοι ἀπονοστήσειν."
43
43.1 τοιούτοισι ἐπείτε οὗτος ἀμείψατο Κροῖσον, ἤισαν μετὰ ταῦτα ἐξηρτυμένοι λογάσι τε νεηνίῃσι καὶ κυσί. ἀπικόμενοι δὲ ἐς τὸν Ὄλυμπον τὸ ὄρος ἐζήτεον τὸ θηρίον, εὑρόντες δὲ καὶ περιστάντες αὐτὸ κύκλῳ ἐσηκόντιζον. 43.2 ἔνθα δὴ ὁ ξεῖνος, οὗτος δὴ ὁ καθαρθεὶς τὸν φόνον, καλεόμενος δὲ Ἄδρηστος, ἀκοντίζων τὸν ὗν τοῦ μὲν ἁμαρτάνει, τυγχάνει δὲ τοῦ Κροίσου παιδός. 43.3 ὃ μὲν δὴ βληθεὶς τῇ αἰχμῇ ἐξέπλησε τοῦ ὀνείρου τὴν φήμην, ἔθεε δέ τις ἀγγελέων τῷ Κροίσῳ τὸ γεγονός, ἀπικόμενος δὲ ἐς τὰς Σάρδις τὴν τε μάχην καὶ τὸν τοῦ παιδὸς μόρον ἐσήμηνέ οἱ.
44
44.1 ὁ δὲ Κροῖσος τῳ θανάτῳ τοῦ παιδὸς συντεταραγμένος μᾶλλον τι ἐδεινολογέετο ὅτι μιν ἀπέκτεινε τὸν αὐτὸς φόνου ἐκάθηρε· 44.2 περιημεκτέων δὲ τῇ συμφορῇ δεινῶς ἐκάλεε μὲν Δία καθάρσιον μαρτυρόμενος τὰ ὑπὸ τοῦ ξείνου πεπονθὼς εἴη ἐκάλεε δὲ ἐπίστιόν τε καὶ ἑταιρήιον, τὸν αὐτὸν τοῦτον ὀνομάζων θεόν, τὸν μὲν ἐπίστιον καλέων, διότι δὴ οἰκίοισι ὑποδεξάμενος τὸν ξεῖνον φονέα τοῦ παιδὸς ἐλάνθανε βόσκων, τὸν δὲ ἑταιρήιον, ὡς φύλακα συμπέμψας αὐτὸν εὑρήκοι πολεμιώτατον.
45
45.1 παρῆσαν δὲ μετὰ τοῦτο οἱ Λυδοὶ φέροντες τὸν νεκρόν, ὄπισθε δὲ εἵπετό οἱ ὁ φονεύς. στὰς δὲ οὗτος πρὸ τοῦ νεκροῦ παρεδίδου ἑωυτὸν Κροίσῳ προτείνων τὰς χεῖρας, ἐπικατασφάξαι μιν κελεύων τῷ νεκρῷ, λέγων τήν τε προτέρην ἑωυτοῦ συμφορήν, καὶ ὡς ἐπ᾽ ἐκείνῃ τὸν καθήραντα ἀπολωλεκὼς εἴη, οὐδέ οἱ εἴη βιώσιμον. 45.2 Κροῖσος δὲ τούτων ἀκούσας τόν τε Ἄδρηστον κατοικτείρει, καίπερ ἐὼν ἐν κακῷ οἰκηίῳ τοσούτῳ καὶ λέγει πρὸς αὐτόν "ἔχω ὦ ξεῖνε παρὰ σεῦ πᾶσαν τὴν δίκην, ἐπειδὴ σεωυτοῦ καταδικάζεις θάνατον. εἶς δὲ οὐ σύ μοι τοῦδε τοῦ κακοῦ αἴτιος, εἰ μὴ ὅσον ἀέκων ἐξεργάσαο, ἀλλὰ θεῶν κού τις, ὅς μοι καὶ πάλαι προεσήμαινε τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι." 45.3 Κροῖσος μέν νυν ἔθαψε ὡς οἰκὸς ἦν τὸν ἑωυτοῦ παῖδα· Ἄδρηστος δὲ ὁ Γορδίεω τοῦ Μίδεω, οὗτος δὴ ὁ φονεὺς μὲν τοῦ ἑωυτοῦ ἀδελφεοῦ γενόμενος φονεὺς δὲ τοῦ καθήραντος, ἐπείτε ἡσυχίη τῶν ἀνθρώπων ἐγένετο περὶ τὸ σῆμα, συγγινωσκόμενος ἀνθρώπων εἶναι τῶν αὐτὸς ᾔδεε βαρυσυμφορώτατος, ἐπικατασφάζει τῷ τύμβῳ ἑωυτόν.
46
46.1 Κροῖσος δὲ ἐπὶ δύο ἔτεα ἐν πένθεϊ μεγάλῳ κατῆστο τοῦ παιδὸς ἐστερημένος.
.
.
34.1
μετα που ο Σολων εφυγε τιμωρηθηκε σκληρα απ'τη θεικη νεμεση ο Κροισος,οπως υποθετω,
διοτι νομισε τον εαυτο του πως ειναι απ'τους ανθρωπους ολους ο πιο ευτυχης.Και γρηγορα
οπως κοιμονταν ειδε το ονειρο,που την αληθεια του φανερωσε των μελλοντων κακων να
γινουν στο παιδι του. 34.2 Ησαν στον Κροισο δυο γιοι,απ'τους οποιους ο ενας ηταν βλαμενος,
γιατι ηταν κωφος,ο δε αλλος απ'τους συνομηλικους πολυ μπροστα στα παντα πρωτος.Τ'ονο-
μα του ηταν Ατυς.Τουτον,λοιπον,τον Ατυν δειχνει στον Κροισο τ'ονειρο,πως θα χασει απο αιχμη
σιδερενια χτυπημενο. 34.3 Οταν επειτα σηκωθηκε και το συλλογισθηκε,επειδη κατατρομαξε
το ονειρο αποφασιζει στο παιδι να δωσει γυναικα,κι ενω ηταν συνειθισμενος να'ναι στρατηγος
των Λυδων σε καμια περιπτωση τωρα σε τετοια επιχειρηση δεν τον εστελνε.Τα δε ακοντια και
τα δορατα κι ολα αυτα που χρειαζονται στο πολεμο οι ανθρωποι,απ'τους ανδρωνες παιρνωντας
στις αποθηκες μαζεψε,μηπως καποιο απ'αυτα οπως κρεμεται στο παιδι πανω πεσει.
35
35.1 ενω ηταν απασχολημενος με του παιδιου το γαμο,φθανει στις Σαρδεις ενας αντρας
φορτωμενος συμφορα και μ'ακαθαρτα χερια,οντας Φρυγας στη καταγωγη,γενιας βασιλικης.
Μπαινοντας δε αυτος στου Κροισου το σπιτι κατα τους νομους του τοπου εκει παρακαλεσε
να λαβει καθαρμο,κι ο Κροισος τον καθαρισε. 35.2 Ειναι δε παραπλησια η καθαρση και στους
Λυδους και στους Ελληνες.Επειτα αφου τα καθιερωμενα εκανε ο Κροισος,τον ρωτησε να μαθει
κι απο που ερχεται και ποιος ειναι,λεγοντας αυτα εδω.35.3 'Ανθρωπε,και ποιος εισαι κι απο
που απ'τη Φρυγια φθανωντας στο σπιτι μου φιλοξενια εχεις;και ποιον απ'τους αντρες η'
απ' τις γυναικες σκοτωσες;',κι αυτος απαντησε 'βασιλια,του Γορδιου του γιου του Μιδα ειμαι
παιδι,ονομαζομαι Αδραστος,κι επειδη σκοτωσα τον αδελφο μου χωρις να θελω ειμαι διωγμε-
νος απ'τον πατερα κι αποστερημενος τα παντα'. 35.4 Ο Κροισος σ'αυτον απαντησε μ'αυτα εδω.
'Και αντρων φιλων τυχαινεις απογονος να'σαι κι εχεις ερθει σε φιλους,οπου εδω δεν θα στερη-
θεις απο κανενα πραγμα μενωντας σε μας,και τη συμφορα αυτη αν πιο ελαφρα τη φερεις θα
κερδησεις παρα πολυ'
36
36.1 Αυτος,λοιπον,βιοποριζονταν στον Κροισο.Και στον ιδιο χρονο μ'αυτο στον Ολυμπο
της Μυσιας αγριοχοιρος εμφανιζεται τεραστιος το μεγεθος,π' ορμωντας απ'το ορος αυτο των
Μυσων τις καλλιεργειες κατεστρεφε.Πολλες φορες δε οι Μυσοι εναντιον του βγαινοντας δεν
του εκαναν καμια βλαβη,και υποφεραν απ'αυτον. 36.2.Τελικα αφου ηρθαν στον Κροισο των
Μυσων αγγελιοφοροι του ελεγαν αυτα εδω.'βασιλια,ενας αγριοχοιρος τεραστιος το μεγεθος
φανηκε στη χωρα μας,ο οποιος τις καλλιεργειες καταστρεφει,αυτον αν κι ενεργησαμε θαρρετα
να διωξουμε δεν μπορεσαμε.Τωρα ,λοιπον,θερμα παρακαλουμαι τον γιο σου και εκλεχτους
νεους και σκυλια να στειλεις μαζι μας,για να τον διωξουμε απ'τη χωρα'.36.3 Αυτοι,λοιπον,αυτα
παρακαλουσαν,ο δε Κροισκος ενθυμουμενος τ'ονειρο τα λογια ελεγε σ'αυτος αυτα εδω.
'για το παιδι το δικο μου μην ξαναναφερθητε,γιατι δεν θα το στειλω μαζι σας,γιατι και νιοπαν-
τρος ειναι κι αυτα τωρα τον αποσχολουν.Απ'τους Λυδους,ομως,εκλεχτους και τα κυνηγετικα
ολα θα στειλω μαζι,και θα διαταξω σ'οσους ερθουν να ενεργησουν θαρρετα να διωξουν μαζι
με σας το θηριο απ'τη χωρα'
37
37.1 αυτα απαντησε.Ενω ηταν ικανοποιημενοι μ'αυτα εδω οι Μυσοι,μπαινει μεσα ο γιος
του Κροισου που'χε ακουσει αυτα που παρακαλεσαν οι Μυσοι.Κι επειδη αρνιονταν ο Κροισος
το γιο μαζι τους να στελει,λεει σ'αυτον ο νεαρος αυτα εδω. 37.2 'πατερα,τα πιο καλα πριν
καποτε και τα πιο γενναια σε μας ηταν και στους πολεμους και στα κυνηγια πηγαινοντας
να τα κατορθωνουμε.Τωρα κι απ'τα δυο τουτα μ'εχεις αποκλεισει,ουτε καποια δειλια σε μενα
να δεις ουτε απροθυμια,και τωρα με τι ματια πρεπει στην αγορα κι απ'την αγορα πηγαινοντας
και γυριζοντας να φανω; 37.3 Ποιος καποιος στους συμπολιτες θα φανω πως ειμαι,ποιος στη
νιοπαντρη γυναικα;Με ποιον εκεινη θα πιστεψει αντρα πως συγκατοικει;Εμε,λοιπον,συ η'
αφησε με να παω στο κυνηγι,η' με το λογο πεισε με πως για μενα το πιο καλο ειναι αυτα ετσι
να'ναι καμωμενα'
38
38.1 απαντησε ο Κροισος μ'αυτα εδω.'γιε,ουτε δειλια ουτ'αλλο κανενα δυσαρεστο εχω δει,
σε σενα να κανω αυτα,αλλα σε μενα φαντασμα ονειρου στον υπνο στεκαμενο πανω μου ειπε
πως εσυ ολιγοχρονος θα'σαι,γιατι απο αιχμη σιδερενια θα χαθεις.38.2 Απ'το φαντασμα,λοιπον,
τουτο και τον γαμο σε σενα τουτο εσπευσμενα εκανα και στη συνεργασια δεν σε στελνω,να σε
φυλαξω προσεχοντας,πως να μπορουσα στη δικη μου ζωη εσενα να γλυτωσω απ'το θανατο.
Γιατι σε μενα το μοναδικο τυχαινει να'σαι παιδι,γιατι τ'αλλο οπως εχει κατεστραμενη την ακοη
δεν ειναι να το υπολογιζω'
39
39.1 απαντησε ο νεαρος μ'αυτα εδω.'εχεις δικιο πατερα ετσι,βλεπωντας το φαντασμα αυτο,
για μενα προσοχη να'χεις.Αυτο,ομως,που δεν καταλαβαινεις,αλλα σ'αποκρυψε τ'ονειρο,εγω
σε σενα σωστο ειναι να πω.39.2 Ειπες πως σε σενα τ'ονειρο απο αιχμη σιδερενια ειπε εγω θα
τελειωσω.Τ'αγριοχοιρου,ομως,ποια ειναι τα χερια,ποια η αιχμη η σιδερενια που εσυ φοβασαι;
Αν,ομως,απο δοντι σου'πε θα με τελειωσει,η' μ'αλλο τετοιο που σ'αυτο εμοιαζε,πρεπει,βεβαια,
να κανεις αυτα που κανεις.Τωρα,ομως,ειπε απο αιχμη.Κι αφου,λοιπον,οχι προς αντρες σε μας
γινεται η μαχη,αφησε με'.
40
40.1 απαντα ο Κροισος.'γιε,μ'εχεις νικησει μ'αυτο το τροπο εξηγωντας τ'ονειρο.Επειδη,
λοιπον,ειμαι νικημενος απο σενα αλλαζω γνωμη,και σ'αφηνω να πας στο κυνηγι'
41
41.1 λεγοντας αυτα ο Κροισος στελνει να του φερουν τον Φρυγα Αδραστο,οταν ηρθε
σ'αυτον λεει αυτα εδω.'Αδραστε,εγω σενα συμφορα,οταν σ'ειχε πληξει δυσαρεστη,για την
οποια εσενα δεν κατηγορω,σε καθαρησα και στο σπιτι σ'υποδεχτηκα,παρεχωντας ολα τα
εξοδα. 41.2 Τωρα ,λοιπον,[γιατι οφειλεις σε μενα που προηγουμενα εκανα καλα σε σε με
τα καλα να με ανταμειψεις]φυλακα του παιδιου εσε του δικου μου σε διοριζω να νινεις
στο κυνηγι που κιναει,μη καποιοι καθ'οδον κλεφτες κακουργοι σε κακο σας μπλεξουν.
41.3 Επισης και σε σενα χρεος ειναι να πας οπου εκει θα λαμπρυνθεις γιατι και σε σενα αυτο
το χρεος το πατροπαραδοτο ειναι κι ακομη σωματικη δυναμη εχεις'
42
42.1 απαντα ο Αδραστος.' βασιλια,σ'αλλη περισταση εγω ουτε που θα πηγαινα σ'αγωνα τε---
τοιο,γιατι ουτε η συμφορα αυτη που μ'εχει στιγματισμενον ταιριστη ειναι με συνομηλικους
αγαθα πραττοντες να πηγαινω,ουτε και θελω,και παρα πολλα θα'χα να συγκρατηθω. 42.2 Τω-
ρα,επειδη συ με παροτρυνεις και πρεπει σε σενα να κανω χαρι[γιατι οφειλω εσενα ν'ανταμειψω
για τα καλα],να κανω ειμαι ετοιμος αυτα,και τον γιο σου,που ζητας να φυλλαξω,αβλαβος οσον
αφορα αυτον που τον φυλλαει να προσδοκας σε σενα να γυρισει πισω'
43
43.1 με τετοια εδω αφου αυτος απαντησε στον Κροισο,ξεκινησαν μετα απ'αυτα συντεταγμε-
νοι και μ'εκλεχτους νεους και με σκυλια.Οταν εφθασαν στον Ολυμπο το ορος εψαχναν το
θηριο.το βρηκαν και περικυκλωνοντας το του ριχναν ακοντια. 43.2 Οπου εκει,λοιπον, ο ξενος,
αυτος που καθαρισθηκε απ'τον φονο,ο οποιος καλουνταν Αδραστος,ακοντιζοντας τον αγριο-
χοιρο λαθευει,και τυχαινει του Κροισου το παιδι. 43.3 Αυτος αφου χτυπηθηκε με την αιχμη
εξεπληρωσε τ'ονειρου το λογο,κι ετρεχε καποιος ν'αναγγειλει στο Κροισο το γεγονος,φθανον-
τας δε στις Σαρδεις και τη μαχη και του παιδιου τη μοιρα του φανερωσε.
44
44.1 ο Κροισος με τον θανατο του παιδιου συντετριμενος πιο πολυ θρηνολογουσε πως τον
σκοτωσε αυτος που αυτος απ'τον φονο καθαρισε. 44.2 Ταραγμενος απ' τη συμφορα βαρια
καλουσε τον Καθαρσιο Δια να μαρτυρησει γι'αυτα που απ'τον ξενο εχει παθει,καλουσε και
τον επιστιον προστατη της εστιας και τον εταιρηιον της φιλιας,τον ιδιο τουτο ονομαζοντας
θεο,τον επιστιον καλωντας,γιατι στο σπιτι του υποδεχομενος τον ξενο τον φονια του παι-
διου χωρις να ξερει τρεφωντας,και τον εταιρηιον,που ως φυλακα τον εστειλε μαζι του και
τον βρηκε τον πιο εχθρικο.
45
45.1 Εμφανισθηκαν μετα απο τουτο οι Λυδοι φερνοντας τον νεκρο,απο πισω δε ακολουθου-
σε αυτον ο φονιας.Στεκωντας αυτος μπροστα απ'το νεκρο παραδωνε τον εαυτο στον Κροισο
απλωνοντας τα χερια,να τον σφαξει αυτον παρακαλωντας πανω στον νεκρο,αναφερωντας και
τη δικη του πρωτη συμφορα,και πως μετα απ'αυτη αυτον που τον καθαρισε εχει καταστρεψει,
και πως δεν αξιζει να ζει.45.2 Ο Κροισος τουτα ακουωντας και τον Αδραστο λυπαται,αν κι
ηταν μεσα σε τοσο κακο του σπιτιου του,και λεει σ'αυτον. 'εχω.ξενε απο σενα ολη τη δικαιο-
συνη,επειδη ο ιδιος τον εαυτο σου καταδικαζεις σε θανατο.Δεν εισαι συ σε μενα τουτου εδω
του κακου ο αιτιος,παρα μονο οσο χωρις τη θεληση σου πηρες μερος,αλλ'απ'τους θεους νομιζω
καποιος,που σε μενα και παλια προσημανε τα μελλοντα να συμβουν'.45.3 Ο Κροισος αμεσως
εθαψε οπως ταιριαστο ηταν το δικο του παιδι.Ο Αδραστος,ομως,του Γορδιου του γιου του
Μιδα,αυτος ο φονιας του δικου του αδελφου που εγινε φονιας αυτου που τον καθαρισε,οταν
ησυχια αφου εφυγαν οι ανθρωποι εγινε γυρω στο μνημα,συναισθανομενος πως απ' τους αν-
θρωπους ειναι απ'αυτους που ο ιδιος γνωρισε ο πιο βαριοκαταραμενος,σφαζει πανω στον τυμ-
βο του ταφου τον εαυτο του.
46
46.1 ο Κροισος για δυο χρονια σε πενθος μεγαλο εμεινε απ'το παιδι στερημενος
.
.
σχολια:
-Σολων
Ο Σόλων(περ. 639 - 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD_%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82
-Νεμεσις
Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη Νέμεσι, αυτή την αρχαιότατη θεότητα, που προσδιορίζεται άλλοτε ως Ιχναίη, άλλοτε ως Αδράστεια ή Ραμνουσία. Η ετυμολογία, η ρίζα του ονόματος «νέμω», δήλωνε αρχικά τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας. Με τον καιρό απέκτησε τη σημασία της ανάληψης δικαστικής δράσης εκ μέρους της εξουσίας, ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ως λέξη η «Νέμεσις» έχει αντικειμενική αξία και όχι υποκειμενική. Αναφέρεται στο φορέα της εξουσίας που την ασκεί. Μεταφορικά λέγοντας «Νέμεσι» εννοούμε τη θεία δίκη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%82
-Κροισος
Ο Κροίσος, γιος του Αλυάττη, ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας της δυναστείας των Μερμνάδων
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%BF%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%82
-Λυδια
Η Λυδία ήταν αρχαία χώρα στη Μικρά Ασία, η κατά τον Όμηρο Μαιονία. Οι κάτοικοί της ονομάζονταν Λυδοί.
Βασικά όρια της χώρας αυτής ήταν προς Β. η Μυσία, προς Α. η Φρυγία και προς Ν. η Καρία. Το ανατολικό μέρος αυτής που την διέρρεε ο Έρμος ονομαζόταν «κατακεκαυμένη» από την ηφαιστειώδη όψη του εδάφους. Στα δυτικό της εκτεινόταν η Ιωνία με την ιστορική Ιωνική Δωδεκάπολη στην οποία από νωρίς είχε προστεθεί και η Αιολική αποικία Σμύρνη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CE%B4%CE%AF%CE%B1
-Σαρδεις
Οι Σάρδεις (σημ. Sart της Τουρκίας) ήταν αρχαιότατη μικρασιατική πόλη στη Λυδία, της οποίας υπήρξε και πρωτεύουσα. Ήταν χτισμένη στο «Σαρδιανό πεδίο», την πεδιάδα δηλαδή που εκτεινόταν ανάμεσα στο όρος Τμώλο και τον Έρμο ποταμό και διαρρεόταν από τον περίφημο Πακτωλό ποταμό.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%82
-Φρυγια
Το όνομα Φρυγία έφερε κατά την αρχαιότητα μεγάλη περιοχή της σημερινής βορειοκεντρικής Τουρκίας, που περιελάμβανε όλη την έκταση από τα κεντρικά παράλια του Πόντου και κατέληγε νότια στην Αντιόχεια της Πισιδίας και το Ικόνιο (σημερινή Konya)[1].
Είχε προς Β. τη Βιθυνία, προς Δ. τη Μυσία, τη Λυδία και την Καρία, προς Ν. την Καβαλίδα και την Πισιδία και προς Α. τη Γαλατία και τη Λυκαονία. Ονομαζόταν Μεγάλη Φρυγία σε αντιδιαστολή με τη Μικρά Φρυγία ή Ελλησποντική Φρυγία (Μυσία). Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο το βόρειο αυτής μέρος ενώθηκε με το βασίλειο της Περγάμου και ονομάστηκε «Επίκτητος Φρυγία», ενώ τα νότια πήραν το όνομα «Παρώρειος» ή «Πισιδική Φρυγία». Οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν, γενικά, Φρύγες.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%AF%CE%B1
-Γορδιος
Ο Γόρδιος ήταν ένας φτωχός Φρύγας, που είχε λίγη καλλιεργήσιμη γη και δύο ζευγάρια βόδια. Με το ένα όργωνε, με το άλλο έσερνε την άμαξά του.
Κάποτε, εκεί που όργωνε, ένας αετός κάθισε στο ζυγό της άμαξας και έμεινε εκεί μέχρι την ώρα που έπρεπε να λυθούν τα βόδια. Τόσο εντυπωσιάστηκε από το θέαμα ώστε πήγε να αναφέρει το θεϊκό σημάδι στους Τελμησσείς μάντεις, διότι οι Τελμησσείς είχαν την σοφία να εξηγούν θεϊκά σημάδια και η μαντική τέχνη μεταδιδόταν σ' αυτούς από γενιά σε γενιά, ακόμη και στις γυναίκες και στα παιδιά
Καθώς πλησίασε σε κάποιο χωριό τους, συνάντησε μια κοπέλα που έπαιρνε νερό και της διηγήθηκε την ιστορία με τον αετό. Αυτή, που καταγόταν επίσης από μαντική γενιά, του είπε να γυρίσει στον ίδιο τόπο και να θυσιάσει στον Δία. Ο Γόρδιος παντρεύτηκε το κορίτσι και γέννησαν ένα γιο, τον Μίδα. Ο Μίδας ήταν ήδη ένα όμορφο και άξιο παλικάρι.
Όταν ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους Φρύγες, οι εμπόλεμοι πήραν χρησμό ότι μια άμαξα θα τους φέρει το βασιλιά. Ενώ τα συζητούσαν αυτά, έφτασε ο Μίδας με τον πατέρα του και τη μητέρα του και σταμάτησε την άμαξα για να δει την σύναξη. Οι Φρύγες ρώτησαν το μαντείο και πήραν την απάντηση ότι αυτός είναι ο άνθρωπός που τους είπε ο θεός ότι θα φέρει την άμαξα. Έκαναν λοιπόν τον Μίδα βασιλιά τους και αυτός σταμάτησε την εξέγερση και αφιέρωσε την άμαξα του πατέρα του στον Δία το βασιλιά, για να τον ευχαριστήσει που έστειλε τον αετό.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%8C%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82
-Μιδας
Στην ελληνική μυθολογία, ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Ήταν γνωστός για την ικανότητά του να μετατρέπει σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι είχε αφιερώσει έναν θρόνο στους Δελφούς πριν από τον Γύγη, δηλαδή λίγο πριν ή λίγο μετά το 700 π.Χ. Ήταν γιος του Γόρδιου, ενός φτωχού αγρότη, απογόνου του μακεδονικού βασιλικού γένους των Βριγών που μετανάστευσε στη Μικρά Ασία και έγινε βασιλιάς του Γορδίου ή Γορδίειου, παλιάς πρωτεύουσας της Φρυγίας στον άνω ρου στον ποταμού Σαγγάριου. Ανέβηκε στο θρόνο επειδή επιβεβαίωσε το χρησμό του Μαντείου, που έλεγε ότι ο μελλοντικός βασιλιάς θα ερχόταν πάνω σε ένα κάρο. Στο ζυγό του κάρου αυτού υπήρχε ένα σχοινί δεμένο σε κόμπο το οποίο έκοψε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν πήγε στο Γόρδιο.
Γυναίκα του Μίδα ήταν η Ερμοδίκη ή Δημοδίκη, κόρη του Αγαμέμνονα, βασιλιά της αιολικής Κύμης.
Ο Μίδας φημιζόταν για τη σοφία, την ευσέβεια και τα πλούτη του. Ήταν μεταξύ εκείνων που θέσπισαν τη λατρεία της θεάς Κυβέλης. Στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. οι Κιμμέριοι εισέβαλαν στη Φρυγία και κατέλυσαν το βασίλειο του Μίδα, ο οποίος από τη λύπη του αυτοκτόνησε. Όταν οι Φρύγες εξεδίωξαν τους Κιμμέριους, έφτιαξαν τον τάφο του Μίδα ανάμεσα στον Πρυμνησό και το Μίδαιο. Πάνω στον τάφο υπάρχει μία επιγραφή σε γλώσσα συγγενή με την ελληνική όπου αναφέρεται το όνομα του Μίδα. Επίσης τον λάτρευαν ως γιό της θεάς Κυβέλης
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
-Μυσια
Η Μυσία ήταν αρχαία χώρα της Μικράς Ασίας παρά την Προποντίδα. Οι κάτοικοί της ονομάζονται Μυσοί.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1
Ο Όλυμπος της Μυσίας στη Μικρά Ασία (το σημερινό βουνό Ουλουντάγ στη βορειοδυτική Τουρκία).
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου