.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Μεταξουργειο,Αθηνα
.
.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ' 70-χ.ν.κουβελης
.
αρχες του '70 ,το 73 ισως,πηγα στο Μεταξουργειο για πρωτη
φορα,απο την Ομονοια και την Αγιου Κωσταντινου,σ'ενα
σπιτι διαβασα στην ταμπελα το δρομο,οδος Λενορμαν,κανενα
αλλο ονομα δρομου δεν θυμαμαι,μου εκανε εντυπωση,Λε-
νορμαν,δεν ηξερα τι σημαινε,ειδα πολλα σπιτια με το κοκ-
κινο φωτακι στη πορτα,μπουρδελα δηλαδη,ηταν πολλα παλια
σπιτια,ολα παλια ηταν,εγκαταλειψη,οπως ανθρωπος που ξεπε-
φτει,και οικονομικα και ηθικα,σπιτια σαν σιδερα που σκουρια-
ζουν,πορτες παραθυρα που σαπιζουν και διαλυονται,χρωματα
φθορας,ολα,ετοιμα να πεσουν,να γκρεμισθουν,να συντριφτουν,
σαν σκελετοι να διαλυσουν,να εξαφανισθουν απο προσωπου γης,
απο τον εξωτερικο χωρο αυτη ηταν η εντυπωση,στο εσωτερικο
ομως χτυπουσε η καρδια της ζωης,της υπαρξης,ταπεινη,ξεχασμε-
νη,οχι αναπηρη,αλλα δυναμικη,σ'ενα σπιτι,δεν θυμαμαι τον
αριθμο και την οδο,σε μια αυλη ,εσωτερικη,εμειναν καποιοι
φιλοι,παιδια συνομιλικα,σ'αυτους πηγα,εργατακια,γυρω-γυρω
στην αυλη ηταν τα ενοικιαζομενα δωματια,ολοι τα εβλεπαν και
τ'ακουγαν ολα,εμεναν διαφοροι ενοικοι,ανθρωποι,μου ειπαν,
αλλα το καταλαβα,το ακουσα, απο τις φωνες,απο τις μυρωδιες
φαγητων,το ειδα,απο τ'απλωμενα ρουχα,πολλα απλωμενα
ρουχα,,μου ειπαν τα παιδια πως οι γυναικες δεν απλωνουν
τα πλυμενα εσωρουχα τους,,τα κρυβουν,να μην τα βλεπουν
αντρικα ματια,ντρεπονταν,ακουγονταν και καποιο ραδιοφωνο,
λαικα τραγουδια,αλλα και καποιο ταγκο και καποιο βαλσακι,και
μια φωνη γυναικεια,κοριτσιστικη,τα τραγουδουσε,
ξαφνικα εγινε φασαρια,φωνες κακο,στην αρχη δεν ξεχωριζαμε
τι λεγανε,μετα ξεχωρισαμε,εγω δηλαδη που ημουν ξενος ,επισκε-
πτης,δυο γυναικες πιαστηκαν,αγριεψαν,ακουγονταν δυνατα οι
φωνες τους,κραυγες,και ηχοι,κροτοι,πορτες ανοιγαν και χτυπου-
σαν δυνατα,παραθυρα,η κλειστη αυλη πολλαπλασιαζε τους ηχους,
ειδα τις δυο γυναικες ,κουνουσαν τα χερια η μια στην αλλη,απειλου-
σαν,χειρονομουσαν,στα 40 χρονια και οι δυο περιπου,ακουσα:
μωρη,ξεχασε το,τη κορη μου δεν την εχω για τον γιο σου για τα
μουτρα του,
και η αλλη γυναικα απαντησε αμεσως,ουρλιαξε,με λυσσα,ακου-
σα:
ορε τι μας λες,δεν τη θελω τη τσουλα τη κορη σου,το μουνι της
δεν αξιζει δεκαρα για τον μπουτζο του δικου μου παιδιου,που'ναι
λεβεντης,
ετσι φωναξε,εβαλε φωτια,αναψε,ακουστηκαν κι αλλα πολλα,βαρια,
βαρυτερα,εκατερωθεν,και κλαματα,κι οπως ξαφνικα
αρχισε η φασαρια ετσι ξαφνικα εκτονωθηκε,κι εμεινε ο αποηχος
της,ενα ανθρωπινο συμβαν,ασημαντο,καθημερινο,θα επαναληφθει
αυριο,οπως χθες και σημερα,τα παιδια με πληροφορησαν,να
γινει κατανοητο το συμβαν,η μια γυναικα ηταν χηρα με κορη
15-16 χρονων, η αλλη γυναικα ηταν ζωντοχηρα με γιο 18-19 χρο-
νων,τα παιδια φαινεται τα'χαν φκιαξει,οι χηρες τσακωνονταν
γι'αυτα,γκρινιαζαν,με τον τροπο τους ηθελαν, μια καλυτερη
ζωη,μια θεση στον ηλιο,διαφορετικη μοιρα,
ησυχια,σαν να μην ειχε συμβει τιποτα,να μην ειχε αναστατω-
θει ο αερας,τα νευρα να μην ειχαν τεντωσει,να σπασουν,αυτο
το ιδιο γινεται συχνα,μου ειπα,.με ελαχιστες παραλλαγες,σα
θεατρο στην αυλη παιζεται,σκεφτηκα,δεν τ'αφηνουν τα καη-
μενα τα παιδια ησυχα,τα κυνηγουν σαν ν'αμαρτησαν ,
μου εδειξαν το δωματιο που μενει η Θεοδωρα,γυναικα απ'αυτες
τις κοινες,τετοια,πουτανα,δουλευει σε σπιτι εξω,μου ειπαν,
στη περιοχη εδω κοντα, αλλα κι εδω στο σπιτι δουλευει,ερχονται
πελατες,πολλοι κανουν συχνα βιζιτα,δυο τρεις φορες τον μηνα,
και μαλιστα καποιοι την ιδια μερα και την ιδια μερα,ενας ερχεται
καθε Τεταρτη στις 7 η ωρα τ'απογευμα,χειμωνα ,καλοκαιρι,μεσο-
κοπος,αυτη απλωνει τα εσωρουχα της εξω σε κοινη θεα,τα δει-
χνει,ειναι διαφορετικα απο τ'αλλα,των αλλων γυναικων,αυτα ειναι
που φορανε οι τετοιες γυναικες, εχουνε γινει καυγαδες γι'αυτο,
αλλα αυτη δεν ακουει,δεν συμμορφωνεται,ουτε τους απανταει,
κανει καλη τιμη,πηγαμε μαζι της,ειπαν τα παιδια,Θεοδωρα,κι εχει
πραγματικα ολα τα δωρο του Θεου,πλουσια και θαυμαστα,
τα εγκωμιαστικα λογια τους μου αναστατωσαν τη φαντασια
και μου διηγειραν την επιθυμια,πηγα την αλλη μερα στο δωματιο
της Θεοδωρας,πραγματικα ολα τα δωρα του Θεου ειχε και μου
τα προσφερε,αν θυμαμαι,4-5 φορες ξαναπηγα ,μετα εκανα και-
ρο,οι φιλοι ειχαν φυγει απ'το σπιτι,οταν ξαναπηγα δεν την βρηκα,
μου ειπαν πως εφυγε απ'το σπιτι,ντραπηκα να τους ρωτησω ,αν
ηξεραν, που πηγε,
εχω πολλα χρονια που δεν ξαναπηγα στο Μεταξουργειο,στη
Λενορμαν σ'εκεινο το μερος , ξερω,ακουσα,πως ολα αλλαξαν
εκει,τα γκρεμισαν τα σπιτια,η' τα ανακαινισαν,τα εκανα αλλα,
αλλιωτικα,διαφορετικα,με αλλες χρησεις,η' τα εγκατελειψαν,
δεν ξερω πως ειναι,πως διαφοροποιηθηκαν,και τι εγιναν οι
ανθρωποι που εμειναν εκει,η Θεοδωρα ,αν ζει,θα'χει γερασει,
και κανεναν απ'οσους πηγαν μαζι της,και μενα,δεν θα θυμαται,
σωματα απωλεσθεντα,εγω τη θυμαμαι,η μνημη ειναι παραξε-
νη,καθαρση,και νοσταλγια ,δικαιοσυνη,
και η κορη της μιας χηρας γυναικας και το παιδι της αλλης χηρας
που να βρισκονται,στον κοσμο;ειναι μαζι ζευγαρι;η¨χωρισαν
οι δρομοι της ζωης τους;ξεχασμενος χρονος και υπαρξη,στιγμη,
ανεπιστρεπτη μεταβολη,οπως ολοι μας συναντιομαστε και
χωριζουμε,συναντιομαστε,λιγο η' πολυ,ζουμε,και χωριζουμε,
για πολυ χρονο,η' μαλλον για παντα,δεν επιστρεφει η ζωη,
δεν συνεχιζεται,η μνημη επιστρεφει,κι αυτη συνεχιζεται,σε
αποσπασματα ,σε κομματια
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Μεταξουργειο,Αθηνα
.
.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ' 70-χ.ν.κουβελης
.
αρχες του '70 ,το 73 ισως,πηγα στο Μεταξουργειο για πρωτη
φορα,απο την Ομονοια και την Αγιου Κωσταντινου,σ'ενα
σπιτι διαβασα στην ταμπελα το δρομο,οδος Λενορμαν,κανενα
αλλο ονομα δρομου δεν θυμαμαι,μου εκανε εντυπωση,Λε-
νορμαν,δεν ηξερα τι σημαινε,ειδα πολλα σπιτια με το κοκ-
κινο φωτακι στη πορτα,μπουρδελα δηλαδη,ηταν πολλα παλια
σπιτια,ολα παλια ηταν,εγκαταλειψη,οπως ανθρωπος που ξεπε-
φτει,και οικονομικα και ηθικα,σπιτια σαν σιδερα που σκουρια-
ζουν,πορτες παραθυρα που σαπιζουν και διαλυονται,χρωματα
φθορας,ολα,ετοιμα να πεσουν,να γκρεμισθουν,να συντριφτουν,
σαν σκελετοι να διαλυσουν,να εξαφανισθουν απο προσωπου γης,
απο τον εξωτερικο χωρο αυτη ηταν η εντυπωση,στο εσωτερικο
ομως χτυπουσε η καρδια της ζωης,της υπαρξης,ταπεινη,ξεχασμε-
νη,οχι αναπηρη,αλλα δυναμικη,σ'ενα σπιτι,δεν θυμαμαι τον
αριθμο και την οδο,σε μια αυλη ,εσωτερικη,εμειναν καποιοι
φιλοι,παιδια συνομιλικα,σ'αυτους πηγα,εργατακια,γυρω-γυρω
στην αυλη ηταν τα ενοικιαζομενα δωματια,ολοι τα εβλεπαν και
τ'ακουγαν ολα,εμεναν διαφοροι ενοικοι,ανθρωποι,μου ειπαν,
αλλα το καταλαβα,το ακουσα, απο τις φωνες,απο τις μυρωδιες
φαγητων,το ειδα,απο τ'απλωμενα ρουχα,πολλα απλωμενα
ρουχα,,μου ειπαν τα παιδια πως οι γυναικες δεν απλωνουν
τα πλυμενα εσωρουχα τους,,τα κρυβουν,να μην τα βλεπουν
αντρικα ματια,ντρεπονταν,ακουγονταν και καποιο ραδιοφωνο,
λαικα τραγουδια,αλλα και καποιο ταγκο και καποιο βαλσακι,και
μια φωνη γυναικεια,κοριτσιστικη,τα τραγουδουσε,
ξαφνικα εγινε φασαρια,φωνες κακο,στην αρχη δεν ξεχωριζαμε
τι λεγανε,μετα ξεχωρισαμε,εγω δηλαδη που ημουν ξενος ,επισκε-
πτης,δυο γυναικες πιαστηκαν,αγριεψαν,ακουγονταν δυνατα οι
φωνες τους,κραυγες,και ηχοι,κροτοι,πορτες ανοιγαν και χτυπου-
σαν δυνατα,παραθυρα,η κλειστη αυλη πολλαπλασιαζε τους ηχους,
ειδα τις δυο γυναικες ,κουνουσαν τα χερια η μια στην αλλη,απειλου-
σαν,χειρονομουσαν,στα 40 χρονια και οι δυο περιπου,ακουσα:
μωρη,ξεχασε το,τη κορη μου δεν την εχω για τον γιο σου για τα
μουτρα του,
και η αλλη γυναικα απαντησε αμεσως,ουρλιαξε,με λυσσα,ακου-
σα:
ορε τι μας λες,δεν τη θελω τη τσουλα τη κορη σου,το μουνι της
δεν αξιζει δεκαρα για τον μπουτζο του δικου μου παιδιου,που'ναι
λεβεντης,
ετσι φωναξε,εβαλε φωτια,αναψε,ακουστηκαν κι αλλα πολλα,βαρια,
βαρυτερα,εκατερωθεν,και κλαματα,κι οπως ξαφνικα
αρχισε η φασαρια ετσι ξαφνικα εκτονωθηκε,κι εμεινε ο αποηχος
της,ενα ανθρωπινο συμβαν,ασημαντο,καθημερινο,θα επαναληφθει
αυριο,οπως χθες και σημερα,τα παιδια με πληροφορησαν,να
γινει κατανοητο το συμβαν,η μια γυναικα ηταν χηρα με κορη
15-16 χρονων, η αλλη γυναικα ηταν ζωντοχηρα με γιο 18-19 χρο-
νων,τα παιδια φαινεται τα'χαν φκιαξει,οι χηρες τσακωνονταν
γι'αυτα,γκρινιαζαν,με τον τροπο τους ηθελαν, μια καλυτερη
ζωη,μια θεση στον ηλιο,διαφορετικη μοιρα,
ησυχια,σαν να μην ειχε συμβει τιποτα,να μην ειχε αναστατω-
θει ο αερας,τα νευρα να μην ειχαν τεντωσει,να σπασουν,αυτο
το ιδιο γινεται συχνα,μου ειπα,.με ελαχιστες παραλλαγες,σα
θεατρο στην αυλη παιζεται,σκεφτηκα,δεν τ'αφηνουν τα καη-
μενα τα παιδια ησυχα,τα κυνηγουν σαν ν'αμαρτησαν ,
μου εδειξαν το δωματιο που μενει η Θεοδωρα,γυναικα απ'αυτες
τις κοινες,τετοια,πουτανα,δουλευει σε σπιτι εξω,μου ειπαν,
στη περιοχη εδω κοντα, αλλα κι εδω στο σπιτι δουλευει,ερχονται
πελατες,πολλοι κανουν συχνα βιζιτα,δυο τρεις φορες τον μηνα,
και μαλιστα καποιοι την ιδια μερα και την ιδια μερα,ενας ερχεται
καθε Τεταρτη στις 7 η ωρα τ'απογευμα,χειμωνα ,καλοκαιρι,μεσο-
κοπος,αυτη απλωνει τα εσωρουχα της εξω σε κοινη θεα,τα δει-
χνει,ειναι διαφορετικα απο τ'αλλα,των αλλων γυναικων,αυτα ειναι
που φορανε οι τετοιες γυναικες, εχουνε γινει καυγαδες γι'αυτο,
αλλα αυτη δεν ακουει,δεν συμμορφωνεται,ουτε τους απανταει,
κανει καλη τιμη,πηγαμε μαζι της,ειπαν τα παιδια,Θεοδωρα,κι εχει
πραγματικα ολα τα δωρο του Θεου,πλουσια και θαυμαστα,
τα εγκωμιαστικα λογια τους μου αναστατωσαν τη φαντασια
και μου διηγειραν την επιθυμια,πηγα την αλλη μερα στο δωματιο
της Θεοδωρας,πραγματικα ολα τα δωρα του Θεου ειχε και μου
τα προσφερε,αν θυμαμαι,4-5 φορες ξαναπηγα ,μετα εκανα και-
ρο,οι φιλοι ειχαν φυγει απ'το σπιτι,οταν ξαναπηγα δεν την βρηκα,
μου ειπαν πως εφυγε απ'το σπιτι,ντραπηκα να τους ρωτησω ,αν
ηξεραν, που πηγε,
εχω πολλα χρονια που δεν ξαναπηγα στο Μεταξουργειο,στη
Λενορμαν σ'εκεινο το μερος , ξερω,ακουσα,πως ολα αλλαξαν
εκει,τα γκρεμισαν τα σπιτια,η' τα ανακαινισαν,τα εκανα αλλα,
αλλιωτικα,διαφορετικα,με αλλες χρησεις,η' τα εγκατελειψαν,
δεν ξερω πως ειναι,πως διαφοροποιηθηκαν,και τι εγιναν οι
ανθρωποι που εμειναν εκει,η Θεοδωρα ,αν ζει,θα'χει γερασει,
και κανεναν απ'οσους πηγαν μαζι της,και μενα,δεν θα θυμαται,
σωματα απωλεσθεντα,εγω τη θυμαμαι,η μνημη ειναι παραξε-
νη,καθαρση,και νοσταλγια ,δικαιοσυνη,
και η κορη της μιας χηρας γυναικας και το παιδι της αλλης χηρας
που να βρισκονται,στον κοσμο;ειναι μαζι ζευγαρι;η¨χωρισαν
οι δρομοι της ζωης τους;ξεχασμενος χρονος και υπαρξη,στιγμη,
ανεπιστρεπτη μεταβολη,οπως ολοι μας συναντιομαστε και
χωριζουμε,συναντιομαστε,λιγο η' πολυ,ζουμε,και χωριζουμε,
για πολυ χρονο,η' μαλλον για παντα,δεν επιστρεφει η ζωη,
δεν συνεχιζεται,η μνημη επιστρεφει,κι αυτη συνεχιζεται,σε
αποσπασματα ,σε κομματια
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου