.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
η Ελενη-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΗΣ Γ' ΡΑΨΩΔΙΑΣ
ΤΗΣ ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑΣ-χ.ν.κουβελης
Ομηρου Ιλιαδα ,γ'ραψωδια Τειχοσκοπια,στιχοι 156-158,172-176
μεταφραση χ..ν.κουβελης
.
φωναξε ο γερο Πριαμος τον φιλον τεκος την Ελενη
ν'ανεβει πανω στο τειχος στις Σκαιες πυλες να δει
τη μονομαχια του Μενελαου και του Αλεξανδρου
του παλιου και του καινουργιου αντρα της τη μαχη
και πως το τροπαιο ηταν εκεινη
και σαν την ειδαν να περνα οι σεβαστοι προεστοι
αναφωνησαν γεματοι θαυμασμο για τη γυναικα
οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·
αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν
δεν ειναι κατηγορια καμια οι Τρωες κι οι Αχαιοι
για μια τετοια γυναικα τοσο καιρο βασανα να παθαινουν,
τρομερα πως μοιαζει στη μορφη μ'αθανατη θεα
κι εκεινη βλεπωντος τον γερο Πριαμο και τους αλλους αρχους
ξεσπασε σε βαρυ γοο και ραγιστηκε η καρδια της
αἰδοῖός τέ μοί ἐσσι φίλε ἑκυρὲ δεινός τε·
ὡς ὄφελεν θάνατός μοι ἁδεῖν κακὸς ὁππότε δεῦρο
υἱέϊ σῷ ἑπόμην θάλαμον γνωτούς τε λιποῦσα
παῖδά τε τηλυγέτην καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν.
ἀλλὰ τά γ' οὐκ ἐγένοντο· τὸ καὶ κλαίουσα τέτηκα.
καλε μου πατερα για μενα εισαι πολυτιμημενος και σεβαστος
μου ταιριαζε κακο θανατο να παθω τοτε που εδω περα ηρθα
τον γιο σου ακολουθωντας καμαρα συζυγικη και συγγενεις
εγκαταλειποντας και θυγατερα μονακρικη και συνομιληκη
χαριτωμενη παρεα,αλλ'αυτα δεν εγιναν,γι'αυτο και κλαιγοντας
εχω λιωσει
ο Πριαμος την ρωτησε,
η Ελενη
-τουτος,εδειξε,ειναι ο Ατρειδης ευρυ κρειων Αγαμεμνων
-τουτος,εδειξε,ειναι ο Λαερτιάδης πολύμητις Ὀδυσσεύς
-και τουτος,εδειξε,ειναι ο Αἴας ἐστὶ πελώριος ἕρκος Ἀχαιῶν·
κι ολοι χαθηκαν,
ο ευρυ κρειων Αγαμεμνωνας μεσα ατο σπιτι του στις Μυκηνες
τον επνιξαν στο μπανιο η γυναικα του η βασιλισα Κλυταιμνηστρα
κι ο φιλος της ο Αιγισθος
κι ο Οδυσεας επαθε πολλα βασανα ος μαλα πολλα πλαγχθη
κι ο Αιαντας το πελωριον ερκος το φρουριο το τειχος των Αχαιων
τρελλαθηκε,τ'αδικο δεν αντεξε κι επεσε πανω στο ξιφος του
και του περασε αυτο περα για περα το κορμι εκει κοντα στα καραβια
των Ελληνων και παει
-ομως τα δυο μου αδερφια δε βλεπω τον Καστορα
και τον Πολυδευκη,μηπως ντρεπονται για μενα να φανουν;
αἴσχεα δειδιότες καὶ ὀνείδεα πόλλ' ἅ μοί ἐστιν.
που να ξερε η δυστυχη πως στη πατριδα επεσαν
κι εκει θαφτηκαν τα σωματα τους
τοὺς δ' ἤδη κάτεχεν φυσίζοος αἶα
ἐν Λακεδαίμονι αὖθι φίλῃ ἐν πατρίδι γαίῃ.
το χωμα τους κρατουσε στην πατριδα
σ'αλλον πολεμο εμφυλιο
η Ελενη τοτε βογγηξε
να πεθαινα να μην γεννιομουν απο μανα
το φως του ηλιου να μη εβλεπα ποτε
παρα που το σπιτι μου παρατησα
και τους γονεις και το μονακριβο παιδι μου
και τους αγαπημενους φιλους αφησα
κι ηρθα η ορφανη σε τουτα δω τα μερη
και σ'αυτους εδω τους τοπους και τοσα μυρια
βασανα και τοσους πονους σηκωσα
και στα πολλα ελιωσα τα κλαμματα
η Ελενη εκλαψε,για τοσους ανθρωπους που χαθηκαν,
για τον φιλον εκυρε τον Πριαμο
για τον ευγενη Εκτορα ιδιον κασιγνητο αδερφο της,
αλλους απ'αυτους τους δυο δεν ειχε μεασ στη Τροια
να μην την κακολογουν,να την υποστηριζουν,
και για τον Αχιλλεα εκλαψε,που γι'αυτον ουτ'ενας λογος
δεν γινεται σ'αυτη τη γ' ραψωδια,
εκλαψε για τον Νικο για τον Γιωργο
για τον Θεοφανη,για τον Κωστα για τον Αντρεα
για τον Γιαννη για τον Σταθη για τον Δημητρη
για τον Πλατωνα για τον Ερμη
για την Ειρηνη για την Μαρια για την Αγγελικη
για την Ελενη για την Βασιλικη
απ'ολη την Ελλαδα,απ'τη Σμυρνη,απ'τη Τραπεζουντα,
απ'τη Θεσσαλονικη απ' την Αμμοχωστο
απ'την Κορυτσα απ'τους Αγιους Σαραντα
απ'την οδος Σταδιου απ'τη πλατεια Συνταγματος
ενας σωρος σωματα το'να πανω στ'αλλο
ως τον ουρανο
στο φως και στο σκοταδι καιομενα
η Ελλαδα
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
η Ελενη-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΗΣ Γ' ΡΑΨΩΔΙΑΣ
ΤΗΣ ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑΣ-χ.ν.κουβελης
Ομηρου Ιλιαδα ,γ'ραψωδια Τειχοσκοπια,στιχοι 156-158,172-176
μεταφραση χ..ν.κουβελης
.
φωναξε ο γερο Πριαμος τον φιλον τεκος την Ελενη
ν'ανεβει πανω στο τειχος στις Σκαιες πυλες να δει
τη μονομαχια του Μενελαου και του Αλεξανδρου
του παλιου και του καινουργιου αντρα της τη μαχη
και πως το τροπαιο ηταν εκεινη
και σαν την ειδαν να περνα οι σεβαστοι προεστοι
αναφωνησαν γεματοι θαυμασμο για τη γυναικα
οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·
αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν
δεν ειναι κατηγορια καμια οι Τρωες κι οι Αχαιοι
για μια τετοια γυναικα τοσο καιρο βασανα να παθαινουν,
τρομερα πως μοιαζει στη μορφη μ'αθανατη θεα
κι εκεινη βλεπωντος τον γερο Πριαμο και τους αλλους αρχους
ξεσπασε σε βαρυ γοο και ραγιστηκε η καρδια της
αἰδοῖός τέ μοί ἐσσι φίλε ἑκυρὲ δεινός τε·
ὡς ὄφελεν θάνατός μοι ἁδεῖν κακὸς ὁππότε δεῦρο
υἱέϊ σῷ ἑπόμην θάλαμον γνωτούς τε λιποῦσα
παῖδά τε τηλυγέτην καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν.
ἀλλὰ τά γ' οὐκ ἐγένοντο· τὸ καὶ κλαίουσα τέτηκα.
καλε μου πατερα για μενα εισαι πολυτιμημενος και σεβαστος
μου ταιριαζε κακο θανατο να παθω τοτε που εδω περα ηρθα
τον γιο σου ακολουθωντας καμαρα συζυγικη και συγγενεις
εγκαταλειποντας και θυγατερα μονακρικη και συνομιληκη
χαριτωμενη παρεα,αλλ'αυτα δεν εγιναν,γι'αυτο και κλαιγοντας
εχω λιωσει
ο Πριαμος την ρωτησε,
η Ελενη
-τουτος,εδειξε,ειναι ο Ατρειδης ευρυ κρειων Αγαμεμνων
-τουτος,εδειξε,ειναι ο Λαερτιάδης πολύμητις Ὀδυσσεύς
-και τουτος,εδειξε,ειναι ο Αἴας ἐστὶ πελώριος ἕρκος Ἀχαιῶν·
κι ολοι χαθηκαν,
ο ευρυ κρειων Αγαμεμνωνας μεσα ατο σπιτι του στις Μυκηνες
τον επνιξαν στο μπανιο η γυναικα του η βασιλισα Κλυταιμνηστρα
κι ο φιλος της ο Αιγισθος
κι ο Οδυσεας επαθε πολλα βασανα ος μαλα πολλα πλαγχθη
κι ο Αιαντας το πελωριον ερκος το φρουριο το τειχος των Αχαιων
τρελλαθηκε,τ'αδικο δεν αντεξε κι επεσε πανω στο ξιφος του
και του περασε αυτο περα για περα το κορμι εκει κοντα στα καραβια
των Ελληνων και παει
-ομως τα δυο μου αδερφια δε βλεπω τον Καστορα
και τον Πολυδευκη,μηπως ντρεπονται για μενα να φανουν;
αἴσχεα δειδιότες καὶ ὀνείδεα πόλλ' ἅ μοί ἐστιν.
που να ξερε η δυστυχη πως στη πατριδα επεσαν
κι εκει θαφτηκαν τα σωματα τους
τοὺς δ' ἤδη κάτεχεν φυσίζοος αἶα
ἐν Λακεδαίμονι αὖθι φίλῃ ἐν πατρίδι γαίῃ.
το χωμα τους κρατουσε στην πατριδα
σ'αλλον πολεμο εμφυλιο
η Ελενη τοτε βογγηξε
να πεθαινα να μην γεννιομουν απο μανα
το φως του ηλιου να μη εβλεπα ποτε
παρα που το σπιτι μου παρατησα
και τους γονεις και το μονακριβο παιδι μου
και τους αγαπημενους φιλους αφησα
κι ηρθα η ορφανη σε τουτα δω τα μερη
και σ'αυτους εδω τους τοπους και τοσα μυρια
βασανα και τοσους πονους σηκωσα
και στα πολλα ελιωσα τα κλαμματα
η Ελενη εκλαψε,για τοσους ανθρωπους που χαθηκαν,
για τον φιλον εκυρε τον Πριαμο
για τον ευγενη Εκτορα ιδιον κασιγνητο αδερφο της,
αλλους απ'αυτους τους δυο δεν ειχε μεασ στη Τροια
να μην την κακολογουν,να την υποστηριζουν,
και για τον Αχιλλεα εκλαψε,που γι'αυτον ουτ'ενας λογος
δεν γινεται σ'αυτη τη γ' ραψωδια,
εκλαψε για τον Νικο για τον Γιωργο
για τον Θεοφανη,για τον Κωστα για τον Αντρεα
για τον Γιαννη για τον Σταθη για τον Δημητρη
για τον Πλατωνα για τον Ερμη
για την Ειρηνη για την Μαρια για την Αγγελικη
για την Ελενη για την Βασιλικη
απ'ολη την Ελλαδα,απ'τη Σμυρνη,απ'τη Τραπεζουντα,
απ'τη Θεσσαλονικη απ' την Αμμοχωστο
απ'την Κορυτσα απ'τους Αγιους Σαραντα
απ'την οδος Σταδιου απ'τη πλατεια Συνταγματος
ενας σωρος σωματα το'να πανω στ'αλλο
ως τον ουρανο
στο φως και στο σκοταδι καιομενα
η Ελλαδα
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου