Ι
ορθρινο γαλαζιο
παιδευω τη
μνημη
αχλυ του περι-
στεριου ξασπρισμα / μυρωδικο
σπορεας ο
βορηας η
νοτια βαρκαρης
δροσοσταλια
η ' δροσοσταλιδα η ' αλλιως σταλαγ-
ματια
υπαιθρια λιχνισματα
της φωνης
φωτερη
η σαυρα στον ηλιο περιπλανηθηκε
σαν απεκτησε τη γνωση
εκεινη τη μερα το παιδι στην
ακρογυαλια χαζευε τις πετρες
ας ηταν
το ονειρο
ας ηταν
η γλωσσα
ΙΙ
Τη μερα εκεινη ο Αιαντας
σιχαθηκε τη πονηρια
μηπως ο ανεμος
σταματησε ;
τη μερα εκεινη ο Αιαντας
στη μουσικη η ακοη μελωδιζεται
ως η αηδονα την ανοιξη
τη μερα
εκεινη ο Αιαντας κινησε κατα τον αιγιαλο
παρα θιν αλος
σωσον Κυριε
μην εισεινεγγεις ημας εις πειρασμους
η πληγη ανοιγμενη στο κυμα
η κραυγη καταξεσχισμενη στα δεντρα
ωρα μεσημερι
ΙΙΙ
μασκα χρυση
Ασινην τε ...
η πρασινη μορφη
παπια στο θυμαρι
που πανε οι λεξεις ;
το πληρωμα στο σκαφος
κακοφορμισμενο απο τα
βασανα , η πανσεληνος
κρεμασμενη στο
καταρτι η θαλασσα
θα τελειωσει
το πρωι
αδραχτι ο ουρανος
στη βροχη
οληνυχτα η πυγολαμπιδα
αυριο
μασκα χρυση
στο ονειρο του Αχιλλεα
η θαλασσα
στη Σκυρο
IV
συν γυναιξι και τεκνοις
ο γεροντας
επεζοπορισε
... αν αναληφτουμε ...
μετα
πλησιον της ανατολης
η συκια
εριχνε τον κωνικο της ισκιο
το μαχαιρι εκοβε το ψωμι φετες
γυρισε απο το κουβαλημα της πετρας
το βραδυ αντι της σεληνης τα συννεφα
εδοξαρισε τη λυρα
... αφες αυτοις ...
V
η μελισσα γυρισε
γραμμη ο οριζοντας
κι η βαρκα στις καλαμιες
προπαντος να μη χασουμε τις Πλεια-
δες
ρωτησε
πριν δυο χρονια
'' η - γλωσσα - ειναι - μεταφυσικη ''
βηματα στο παγο
υγραμενο γαλαζιο
την αλλη μερα
οι γλαροι
σαν κοκκαλα του ξιφια
στο φως
VI
μου αφηγηθηκε για τη συνωμοσια
απο την αρχη ως το αισχυντο τελος
καποτε συνεχιζε ετσι
ολα τα σχεδια του πιανου , με γυρισμενη
τη πλατη επαιζε
καποτε σταματουσε
VII
στο τεμπλο αριστερα η εικονα του Ιωαννη
του Χρωματιστη [ του εποναζομενου Τσαρουχη ]
εορταζοντος την ογδοην του μηνος Απριλιου
στη θαλασσα βυθιστηκε το περιστερι
ασπρο εσκασε το κυμα στην ακτη
ο Γκαιτε ειχε δικιο
Το χρωμα στο λογο δεν ειναι το χρωμα
Το ποδι φτερουγισε απαλα στον αστραγαλο
λευκο
λευκο
λευκο
IIX
σε ενα φιλμ του Γκονταρ , το βιολι ανθιζε
κατω απο το φεγγαρι
ακουσαμε την ιαχη . '' Ιτε παιδες Ελληνων ''
ως το ξημερωμα διηγοταν κι επειτα
κοντα στο ξημερωμα αποκοιμηθηκε
καπως με βοηθησε η γλωσσα
IX
περι - φερει
φερει
περι - φερει
περι - στοιχιζαν
ο στιχος . η ανασα μυρωδισμενη
ωδη του κυκνου ιπταμενη
απτη
η αφη της συν - ουσιας
συν - ειναι
ειναι -
η μερα το μεσημερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου