ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ

εφερε ο ανεμος των αρωματων τα χιλια δωρα
και τα μυρωδιστικα τρεις χιλιαδες.
Πεπλοφορα της αυγης και της δυσης ,
αφουγκραστηκες στου κοχυλιου τ ' αυτι
της θαλασσας τον ηχο .
-Χρη λεγειν τοιαυτα παρ ' ανθρωποις ηδυστα ,
ηραμαν μεν εγω σεθεν .


το πρασινο της χλοης ανεβαινε στους χαμηλους λοφους , και διασπαρτα οικηματα σημειωναν τις θεσεις των ανθρωπων .
Την ωρα , που η ασπραδα των χεριων , παρανομαζομενη ως του γαλακτος , εσχηματιζε στον αερα τις χειρονομιες των πουλιων.
- Ουδ ' αναθηλησει ξυλον πλεον ετερον ανθος κουριης εκεινης .


το ψαρι με το ασημι του φεγγαριου ευργετηθηκε στη ραχη του
και συ με τα αρπισματα του ηλιου στα μαλλια σου . Ειδα
την περδικα στο πετρωτο του ορους και θαυμασα σφοδρα .
- Απαλυνον με των αμαρτιων εις το μακρος των ημερων σου .



η περισπωμενη των φρυδιων , οι τελειες της μυτης ,
το ομικρον των οφθαλμων ,
το τμημα σφαιρας που' ναι η κοιλια ,
και των μηρων οι κυλινδροι .
-Σοι δε χειρας εθηκας γλαφοιρησιν κορφοις σης αλοχου
αντιθεης και διηλθες παντι καλω τε καγαθω ηδυστα .


οπως το διαμαντι βγαινει λαμπερο
απ ' τον μαυρο ανθρακα ,
κι οπως λουστηκες την αρμυρα
ωραιοτητα
- Επειδα θαμβησεν ιδων καλλιπαροιαν κεκοσμημενην μεγαλη
στολην ωδησεν ωσει αηδων ημερας επτα ./


τον μηρον το μαρμαρον ομοιαζε . και
κοκκινα και πορτοκαλενια πλαι' στα
φτερουγισματα της ανασας .
ματια' , που επεστρεψε κι εξαισια στο
πλουτος της .
- Εν τοις εμοις οφθαλμοις ειδον ευυκομον γενος ανθρωπων
δαμνομενον ποθου .


σαν η περιστερα του περιστεριωνα ,
η δε κιτρινη πεταλουδα στ ' ανθη
του αγρου ,
κρινο στους βραχους .
-Πολυ φαινεαι γελως περι καλλον στομα θυγατρος εσθλης τε
και λευκης τω χρωτι .



γοργα αλογα τα κυματα
γαλαζιο φως , η θαλασσα πολυφλοισβοια
στα τραγουδια , την Κυπριδα
ομοια .
-Ουδεν τι σε χρη ει μην ακουσης μηλιτοιο επος παρ ' ερκος
οδοντων παλευκης φιλης .