GREEK POETRY -η Τεκμησσα γυναικα του Αιαντα του Τελαμωνιου -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-η Τεκμησσα γυναικα του Αιαντα του Τελαμωνιου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.

.

η Τεκμησσα γυναικα του Αιαντα του Τελαμωνιου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η σιωπη

η απέραντη ερημιά

η ψυχή

η φωνή 

η φωνή της

Παράγγειλέ μου, μάτια μου, το πότε θέλεις να ‘ρθης,

να στρώσω ρόδα ‘ς τα βουνά, τριαντάφυλλα ‘ς τους κάμπους,

η νυχτα

ο αντιλογος

-Κι’ α στρώσης ρόδα, μάζω τα, τριαντάφυλλα, μύρισέ τα,

κι εγώ πίσω δεν έρχομαι και πίσω δεν γυρίζω

ο Αίαντας μου

τα ελληνικά του λόγια

ἀλλ᾽ ἁλίσκεται

χαἰ περισκελεῖς φρένες

κι ο αλύγιστος νους νικιεται

τίποτα δεν θα ξεχάσω

κἀγὼ γάρ, ὃς τὰ δείν᾽ ἐκαρτέρουν τότε

βαφῇ σίδηρος ὥς, ἐθηλύνθην στόμα

πρὸς τῆσδε τῆς γυναικός· οἰκτίρω δέ νιν

χήραν παρ᾽ ἐχθροῖς παῖδά τ᾽ ὀρφανὸν λιπεῖν

κι εγώ που σαν βαμενο σίδερο σκληρός ήμουνα

γι'αυτη τη γυναίκα μαλακωσα

και με πικρενει χήρα στους εχτρους ν'αφησω

κι ορφανό το παιδί 

ο άνεμος δυνατός

το Ίλιον στην ομίχλη,κοιτάζω στη καρτ-ποσταλ

ένα βουητό αγριεμενων αντρών

το αρχαίο θέατρο

Αίας του Σοφοκλή,

ὑμεῖς δ᾽ ἃ φράζω δρᾶτε, καὶ τάχ᾽ ἂν μ᾽ ἴσως

πύθοισθε, κεἰ νῦν δυστυχῶ, σεσωμένον.

ο ήλιος πυρακτωμένος στη δύση

βράδιασε,

νύχτωσε,

τα κύματα της θαλασσας αφριζουν στα βράχια

μια αδιάφορη πανσέληνος πάνω

ένα κυπαρίσσι γυαλίζει κοφτερό

καμια κραυγή

ούτε ένα ουρλιαχτό ανθρώπου

που σφάζεται δεν ακούστηκε

μόνο αυτό

σεις να κάνετε ότι σας λέω,κι ίσως πολύ

γρήγορα μάθεται,πως αν και δυστυχισμένος είμαι,

έχω σωθει

έπειτα η σιωπή

απέραντη

τετέλεσται

η ψυχή μου

.

. 

.